το
τε ύχ ο δω ς δ ρε ιαν άν έμ ε
τα ι
ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ - ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
ΑΠΕΛ-Σ ΕΤΟΣ 2018
Σεπτέμβρης - Οκτώβρης - Νοέμβρης ❀
Διαβάστε
ΤΕΥΧΟΣ 22ο
Νέα Περίοδος ❀
Ο λύκος και τα πρόβατα
Σαν τότε… σελ. 2 Αρθρογραφία σελ. 3 - 6 Επικαιρότητα σελ. 7 - 18 Μορφές του πνεύματος Αντώνης Γιαννίδης
σελ. 19 - 23 Μορφές που έφυγαν σελ. 24 - 28 Επετειακά σελ. 29 - 32 Η πένα των συνεργατών σελ 33 - 47. Ο Παρατηρητής σελ. 48
Ξανά μανά το ίδιο παραμύθι. Ανακύκλωση φθαρμένων υλικών για τη διαχείριση του λογοτεχνικού χώρου, που έχει χάσει το στόχο της συμμετοχής στους αγώνες των εργαζομένων για μια ζωή αντίστοιχη της προσφοράς τους στο κοινωνικό σύνολο. Δυστυχώς, αυτή τους η προσφορά μετουσιώνεται σε “ομόλογα” κέρδη των επιτηδείων. Σε μετοχές σε ταξιδεμένα στις “οφ σορ” γαλέρες κεφάλαια, σε καταθέσεις σ’ ελβετικές και παραδείσιες τράπεζες, μεταχειρίζοντας έτσι το χρυσωμένο ιδρώτα των απανταχού καταπιεσμένων, των σύγχρονων σκλάβων. Κι οι λογοτέχνες ασκούν την “τέχνη” τους χωρίς λόγο και αναλώνονται σε στείρες συζητήσεις για τη γλωσσική επάρκεια του τάδε “ομότεχνου” και του δείνα εσθέτ. Παρακολουθούμε τον εκχυδαϊσμό των αξιών και των δικαιωμάτων, των κατακτημένων με ιδρώτα και αίμα, σε ατέρμονες συζητήσεις και κοκορομαχίες, αφήνοντας περιθώριο στους κάθε λογής νοσταλγούς της σιδερένιας φτέρνας να δηλητηριάζουν τη ζωή και τη δράση των απλών ανθρώπων, που έφτασαν να ακούν μέχρι και διθυράμβους για τους εγκληματίες δικτάτορες ακόμα κι απ’ τη Βουλή των ελλήνων. Για όλα αυτά οι “λογοτέχνες” σωπαίνουν, κλεισμένοι στους λεκτικούς αλαβάστρινους πύργους ΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ ΒΑΛΤΕ τους. Άρης σημαίνει Όλυμπος Θα έλεγε κανείς ότι όλα αυτά Άγραφα και Βελούχι είναι χιλιοειπωμένα. Μα πώς να γίόπου σκαρφάλωνε ο Λαός νει όταν ο λαός καταπιέζεται και μ’ αρβύλα ή τσαρούχι πεινάει, πώς να σταματήσει να το λέει επειδή το έχει ξαναπεί; Κι Άρης σημαίνει Αντίσταση στου ναζισμού τη μπότα εμείς πώς να μη θυμίζουμε ξανά τότε που τρώγαμε σκληρή και ξανά πως η θέση του καλλιτέσαν πέτρα τη μπομπότα χνη δεν είναι να ζητάει μανιτάρια κι ανεμώνες στον Ελικώνα, αλλά Άρης σημαίνει εμένανε να βγει στους δρόμους και τις πλαπου ζούσα στη μιζέρια τείες εκεί που ξετυλίγεται το δράκαι πάλευα για λευτεριά μα του σύγχρονου ανθρώπου. Α, χειμώνες καλοκαίρια να μη το ξεχάσω, φαίνεται πως τα Μα είναι τόσο βλάσφημο νέα ήθη των χρηστών παραγόντων –για με το νου σας βάλτε– του χώρου μας επιβάλλουν τη νέα ν’ ακούει στ όνομα αυτό εφαρμογή του δόγματος: ο λύκος και κάποιος …πορδοψάλτε! φυλάει τα πρόβατα. Όποιος καταΆρης Απένταρος λαβαίνει γνωρίζει τι λέμε.
~ ❀~