GOIRLES BELANG - WOENSDAG 4 NOVEMBER 2015
PAGINA 1 61e JAARGANG - No. 45 / WOENSDAG 4 NOVEMBER 2015
goirles belang | goirlesbelang
•
5051 NR
Oplage: 18.000 ex.
@goirlesbelang
Goirle
Culturele pagina 5
Opgericht55 1 maart 19
-
•
tel. 013-5341217
Familiepagina 8
•
Email: redactie@gbg.nl
-
•
Gemeentepagina 9 & 10
www.goirlesbelang.nl
-
Inge Huijbregts is tevreden over prestatie tijdens WK Obstacle Course Racing
Kerkpagina 15
•
Klachten bezorging: 073 - 544 30 30
-
GRATIS WAARDEBEPALING
Memorandum 16 KLANTEN BEOORDEL ING FUNDA 9, 1
Muldersweg 19, Goirle tel.: 013-8228139 info@zmakelaars.nl
WWW.ZMAKELAARS.NL
m nn aa dd ee cc oo ll uu m
R e d a ct i e : de Hovel 46
Weekblad voor Goirle, Riel, Poppel, Tilburg-zuid
n ne oo wiel de l n r ran ns be n ve v a de ma joh van erle l te m eo lle elin neg r i k w qu ike x jac ma s su u su
Verkiezing
DEZE WEEK
TRICOLORES NIEUWS Pagina 11 t/m 14 Foto’s in opdracht van Goirles Belang gemaakt, zijn van
Vraag je aan een willekeurige inwoner van Goirle welke inwoonster van onze gemeente heeft deelgenomen aan het WK Obstacle Course Racing in de Verenigde Staten, dan kun je de volgende antwoorden verwachten: “N ee ,dat weet ik niet” en “Wat is een Obstacle Course Race?” Het eerste antwoord is: Inge Huijbregts uit Riel. Het uitleggen van wat een Obstacle Course Race is, kost wat meer woorden. Enkele weken geleden, op 17 en 18 oktober,. nam Inge Huijbregts deel aan dit Wereldkampioenschap in Cincinnati in de Verenigde Staten. Nederland was vertegenwoordigd door 61 atleten, waarvan circa15 vrouwen. Inge Huijbregts uit Riel was één van hen. Wat is een Obstacle Course Race? Deze sport is nog redelijk jong en wordt in Nederland pas drie jaren officieel beoefend. De bakermat van de Obstacle Run, zoals de atleten deze tak van sport zelf noemen, ligt in Engeland. Hier werd in 1987 de eerste wedstrijd gehouden. Tijdens een wedstrijd leggen de deelnemers een lang parcours af, waarbij zij een groot aantal obstakels moeten overwinnen. Deze obstakels zijn o.a.: houten muren, touwklimmen, kruipen onder prikkeldraad, met een zware zandzak meerdere honderden meters afleggen, door sloten en modder rennen, touwnetten en ijskoude riviertjes overzwemmen. Het doel is om de deelnemers de fysieke en psychologische grenzen te laten opzoeken. “Vaak denken mensen bij het horen van een Obstacle Run aan een Survival wedstrijd”, laat Inge weten. “Hoewel deze beide sporten wel gelijkenissen vertonen, zijn er toch duidelijke verschillen. Bij een Survival wedstrijd ligt de nadruk meer op techniek en kracht. Je moet heel veel touwklimmen en daardoor verzuren de armen sneller. Het lopen wordt dan meer gebruikt om te herstellen. Bij de Obstacle Run komt het meer aan op het mentale en heb je minder kracht nodig om over de obstakels te komen.
in bergachtig terrein en liep over onverharde wegen. De meeste wegen waren bedekt met losse stenen en kiezels en regelmatig lag de weg versperd met boomstammen en takken. Het parcours was 10 mijlen (ruim 16 kilometer) lang en kende ongeveer 50 obstakels. De deelnemers konden meedoen aan twee onderdelen: op zaterdag 17 oktober de individuele wedstrijd en op zondag 18 oktober de teamwedstrijd. Inge Huijbregts heeft aan beide onderdelen meegedaan. De deelnemers kwamen uit 26 verschillende landen en van alle continenten. Totaal stonden er 1600 deelnemers aan de start, waarvan slechts 1261 atleten de finish hebben gehaald. Van de gefinishte deelnemers waren 387 vrouw. Bij de individuele wedstrijd starten als eerste de elite mannen en elite vrouwen. Deze atleten zijn op professionele basis met hun sport bezig. Daarna starten de deelnemers in leeftijdsgroepen. Inge Huijbregts nam deel aan de categorie 30 tot en met 34 jarigen. “Het meest zware tijdens dit WK was het bergachtige parcours en de kou. Bij de start was het rond de 0 graden en bij de finish, 5 ½ uur later, was het 12 graden. Al na 2 kilometer moesten we door het water, waarna je de rest van het parcours met natte kleren moest afleggen. Als je Het WK in Cincinnati. dan ook nog bij diverse obstakels Het parcours tijdens het WK was moet wachten tot je aan de beurt
bent, dan koel je snel af en slaat de kou op je spieren. De obstakels waren eigenlijk goed om te doen, maar door de kou verloor ik veel kracht. Dit had weer tot gevolg dat ik meerdere obstakels niet in één keer kon nemen. Direct na de finish dacht ik, ‘N ooit meer’. Ik was koud en leeg.” Inge Huijbregts moet het hebben van haar kracht en niet van het lopen. Inge eindigde uiteindelijk op de 30ste plaats in de individuele wedstrijd in haar divisie, als 151ste gefinishte vrouw en 347ste overall, dit alles in de groep met penalty. Een penalty betekend dat er 1 of meerdere obstakels niet zijn behaald. Op de zondag waren de teamwedstrijden. Een team bestaat uit 3 atleten, waarvan ieder een bepaald onderdeel uitvoert. Gelukkig was het die dag iets warmer en waren er geen waterobstakels. Ook de af te leggen afstand was veel korter. Ieder lid van het team heeft haar eigen specialiteit. De een loopt goed en de ander heeft meer kracht. Dit laatste geldt voor Inge Huijbregts en zij werd dus op de krachtonderdelen ingezet. Inge behaalde (met haar team) de 71ste plaats van de 318 gestarte vrouwen. “Over de uitslagen op beide dagen ben ik best tevreden,
DEZE WEEK
SINTKRANT 2015 ALS EXTRA BIJLAGE!
” laat Inge weten, terwijl ze trots haar medailles laat zien. De voorbereidingen en trainingen. Inge Huijbregts kwam via vrienden in aanraking met deze snel groeiende sport. Toen zij met vrienden in 2013 naar een wedstrijd in Hellendoorn ging kijken, dacht zij direct: “Dit is leuk, dat wil ik ook doen.” Op 6 maart 2014 liep zij haar eerste Obstacle Run. Het gehele jaar door liep zij wedstrijden in N ederland, België, Duitsland en Engeland. In dit laatste land zelfs een wedstrijd van 32 kilometer met 200 obstakels. Tot nu toe heeft Inge aan ongeveer 30 wedstrijden deelgenomen. Haar prestaties vielen op en Inge deed mee aan een kwalificatiewedstrijd
Vervolg op pagina 3 Bovenstaand artikel is ook te lezen op www.goirlesbelang.nl
Woensdag 11 november verschijnt onze S
P
E
C
I
A
L
Lekker eten met de feestdagen Wilt u hierin adverteren, bel 013-5341217 of mail naar redactie@gbg.nl
Nederland loopt in sommige zaken voorop, maar heeft - als een van de weinige landen - nog geen nationale vogel. Daarmee lopen we dus achter. Engeland heeft als symbool voor de natie de roodborst, de VS de zeearend, Brazilië de roodbuiklijster, Duitsland de adelaar en Frankrijk de haan, om er een paar te noemen. Wij moeten het nog steeds zonder vogel des vaderlands stellen. Maar daar gaat binnenkort verandering in komen. De verkiezingen zijn in volle gang. Deze maand valt de beslissing. Spannend! Het was begin juni een initiatief van het radioprogramma Vroege Vogels, in samenwerking met de Vogelbescherming, om op democratische wijze (via vroegevogels.vara.nl) een vogel uit te roepen die symbool kan staan voor Nederland. De vogel zou iets moeten weerspiegelen van het land of van de volksaard, zoals de machtige zeearend staat voor de kracht van de VS en de Franse haan verwijst naar de wakkere geest van de Fransman en naar de Gallische wortels van dat land (‘gallus’ is haan in het Latijn). Het solitair optredende roodborstje zou staan voor het onafhankelijke denken en de eigenzinnigheid van de Engelsman. De oproep in het radioprogramma van de zondagochtend leidde in augustus tot een longlist van 28 vogels, die inmiddels - na weer een stemronde - is teruggebracht tot een shortlist van 10 stuks. Dat zijn, in willekeurige volgorde: kievit, huismus, grutto, blauwe reiger, boerenzwaluw, merel, ooievaar, koolmees, roodborst, ijsvogel. Ben benieuwd wie van de genomineerden het gaat worden. Voor mij vielen er al wel een paar af, waaronder de roodborst. Het getuigt van weinig originaliteit om hetzelfde te kiezen als de buurman. Omdat de ooievaar al eeuwenlang een vogel is die bij Den Haag hoort, vind ik ‘m ook minder geschikt. Den Haag is Nederland niet. De kievit of de boerenzwaluw? Tja, mooie vogels, maar je gaat toch geen vogel kiezen die de helft van het jaar in het buitenland verblijft. De grutto? Een prachtige weidevogel, ware het niet dat het aantal grutto’s in ons land zienderogen achteruit holt. Landbouwgrond wordt intensief bemest en met insecticiden behandeld, grasland te vroeg gemaaid. Bloemrijke weiden en korenvelden verdwijnen om plaats te maken voor mais, aardappelen en suikerbieten. Geen biotoop voor de grutto. 2014 en 2015 waren rampjaren voor deze langsnavel. Te weinig aanwas om de stand op peil te houden. Als dit zo doorgaat, is er straks geen grutto meer over. Die valt dus ook af. Mijn stem ging naar de huismus. Deze typeert onze volksaard het best. Hij is huiselijk en houdt van gezelligheid. Hij is ook brutaal en sociaal, maar wel een beetje van de dikke ik. Luid tsjilpend laat ie van zich horen. Steekt z’n mening niet onder stoelen of banken. Tamelijk ongemanierd en gulzig, en vooraan in de rij als er wat te halen valt.
Inge Huijbregts in actie op een obstakel tijdens het WK 2015.
Bovenstaand artikel is ook te lezen op www.goirlesbelang.nl