GOIRLES BELANG - WOENSDAG 23 DECEMBER 2015
PAGINA 1 61e JAARGANG - No. 52 / WOENSDAG 23 DECEMBER 2015
goirles belang | goirlesbelang
•
5051 NR
Goirle
Gemeentepagina 10 & 11
Opgericht55 1 maart 19
Oplage: 18.000 ex.
@goirlesbelang
•
-
tel. 013-5341217
•
Culturele pagina 7
Email: redactie@gbg.nl
-
Familiepagina 12
•
www.goirlesbelang.nl
-
Kerkpagina 8 & 9 GRATIS WAARDEBEPALING
•
Klachten bezorging: 073 - 544 30 30
-
Memorandum 20
KLANTEN BEOORDEL ING FUNDA 9, 1
Muldersweg 19, Goirle tel.: 013-8228139 info@zmakelaars.nl
WWW.ZMAKELAARS.NL
Foto’s in opdracht van Goirles Belang gemaakt, zijn van
m nn aa dd ee cc oo ll uu m
R e d a ct i e : de Hovel 46
Weekblad voor Goirle, Riel, Poppel, Tilburg-zuid
n ne oo wiel de l n r ran ns be n ve v a de ma joh van erle l te m eo lle elin neg r i k w qu ike x jac ma s su u su
Kerst? De ballen! De Annetje-stichting zet zich in voor Goirle en Hilvarenbeek
“We willen betrokkenheid en sociale samenhang stimuleren” door: Norbert de Vries Annetje van Puijenbroek werd in 1945 geboren op het Paradijs. Sla het prachtige boek van Frank en Jef van Gils ‘Gorp & Rovert, van leengoed tot landgoed’ (het is nog te koop!) maar eens open op pagina 201, en u ziet een plaatje van de betreffende woning, die van 1943 tot 1953 door het gezin van Ruud en Tuut van Puijenbroek werd bewoond. De zonen Eduard en Alexander werden er geboren, en Annetje. Helaas, zij was zwak en ziekelijk en overleed, dertien maanden oud, in 1946. De locatie van de woning valt binnen het grondgebied van de gemeente Hilvarenbeek, maar de Van Puijenbroeks zijn natuurlijk zo Goirles als wat. Enfin, het zal u nu wel duidelijk zijn: de Annetje-stichting richt zich op de beide gemeenten: Goirle en Hilvarenbeek, en hun diverse kernen. Maar wat is dat voor een stichting? Wat zijn de doelen die men zich stelt, en wel-
Woensdag 13 januari verschijnt onze S P E C I A L
Onderwijs
M E R RY
Wilt u hierin adverteren, bel 013-5341217 of mail naar redactie@gbg.nl
ik, maar wat zijn textiele oplossingen? Ik sta perplex. In ieder geval, de fi ma vierde het jubileum. Elk jubileum is natuurlijk anders, want elke tijd is anders, en elke generatie verschilt van de vorige. De huidige generatie Van Puijenbroek, de vijfde, heeft weer andere opvattingen en strevingen dan de derde of vierde generatie. Annemiek: “Bij de tegenwoordige generatie leeft heel sterk het idee, dat we als bedrijf ook iets moeten terugdoen voor de samenleving, en voor de mensen die ons bedrijf
CHR I STMAS
and Happy New Year
Interieur van de Annetje van Puijenbroek Kapel. [foto Karla Hoffman] ke plannen heeft men? We gaan eens praten met de voorzitter van de stichting, Annemiek van Puijenbroek. Ook Paul Cornelissen van het cultureel centrum Jan van Besouw zal aanschuiven.
Van Puijenbroek 150 jaar. ‘Van Puijenbroek Textiel, Dutch textile solutions since 1865’ staat er te lezen op een bord van perspex naast de toegang tot de Kapel. Zo’n term ‘textiele oplossingen’ intrigeert mij (u had niets anders Iets terugdoen van mij verwacht, vermoed ik). Op 1 juni 2015 bestond het bedrijf Textiele werkvormen, dat begrijp
Vervolg op pagina 3 Bovenstaand artikel is ook te lezen op www.goirlesbelang.nl
Ed Brok (1941-2015) en het Goirles Belang Op 14 december jl. overleed Ed Brok, thuis, in Goirle, in de woning waar hij vijftig jaar heeft gewoond. Hij was onderwijzer, en journalist. Na een zestal jaren als Goirlese correspondent te hebben gewerkt voor het N ieuwsblad van het Zuiden (thans: Brabants Dagblad), zette hij in 1970 zijn schouders onder het Goirles Belang. Begin 2011 werd hij 70 jaar en nam hij afscheid van het GB. Veertig jaar lang heeft hij zijn stempel op ons blad gedrukt. Nieuwe koers In 1968 kwam er een tweede blad in Goirle: het Goirles Nieuwsblad. In de loop van 1969 werd het voor de redactie van het Goirles Belang steeds duidelijker, dat er een passend antwoord moest komen op het luid tamboererende Goirles Nieuwsblad. Het roer moest om bij het GB, en zo geschiedde het. We citeren Ed Brok die in zijn afscheidsinterview daarover het volgende opmerkte: “Op een goede dag kwamen Willy van Rooij en Janus Hoogendoorn bij mij thuis, en hun boodschap was: we redden het niet als we op de oude voet doorgaan, we moeten vernieuwen. En of ik voor het Goirles Belang wilde komen werken. Nou, ik zei: ‘Als ik de vrije hand krijg, dan zorg ik, dat het GB straks weer boven Jan is.’ Ik vond, dat het GB destijds te ver afstond van wat ik goede journalistiek noem. Dat klinkt misschien wat aanmatigend, maar het was echt zo. Enfin, met ingang van de 15e jaargang stond ik aan het roer, en ik wendde de steven. Ik weet nog: op de voorpagina zette ik een foto van een mooi meisje (die dochter van De Kort, een legendarische schoonheid), geleund tegen de muur van de Theresiaschool, en daarbij de kop: een nieuwe lente, een nieuw geluid.” Over het verschil met het Goirles Nieuwblad zei hij: “Wij deden niet aan politiek, zoals het Goirles Nieuwsblad zeer nadrukkelijk wel deed. Wij wilden berichten over gewone Goirlenaren, over mensen met wie de lezer zich kon identificeren. ‘De mens centraal’, human interest, zogezegd. Ik wilde ook, dat we steeds een foto op de voorpagina hadden. Dat klinkt simpel, maar dat was het in die tijd niet. Nico de Beer maakte onze foto’s, en die foto moest vervolgens naar Tilburg gebracht worden om er een loodafgietsel van te maken, en daarmee moest je dan weer naar Hilvarenbeek (destijds werd het GB gedrukt bij de Hilverbode). Allemaal erg omslachtig en tijdrovend, maar ik vond dat het moest.” E.B. Met zijn grote talenten, zijn enorme werkkracht, en zijn trouwe toewijding is Ed Brok veertig jaar lang het gezicht geweest van het Goirles Belang. De letters E.B. stonden onder vele honderden artikelen. Deze twee letters vormden als het ware een keurmerk van kwaliteit. Het GB voer er wel bij: het blad groeide en bloeide. In 1955 begonnen als ‘14-daags verschijnend nieuws- en advertentieblad’ werd het Goirles Belang in 1989 een weekblad. De concurrent, het Goirles Nieuwsblad, zou, 25 jaar na verschijnen, op 10 november 1993 zijn laatste nummer uitbrengen. Het GB is momenteel aan de eenenzestigste jaargang bezig. Het Goirles Belang kan met recht een vitaal blad genoemd worden dat wortelt in onze gemeenschap en dat staat als een huis. Dank Het is een indrukwekkende prestatie: 40 jaar inzet voor het Goirles Belang. Ed heeft veel betekend, niet alleen voor ons blad, maar ook voor heel Goirle. Hij schreef, hij onderwees, hij legde - als ’t moest - de vinger op wonde, maar het liefst wees de lezers op al wat ons bekoren en verblijden kan, op het bijzondere en waardevolle in het gewone leven. Hij deed dat op zijn geheel eigen, onvergetelijke manier. Wij zijn hem er blijvend dankbaar voor. De redactie
Al zou je het met dit prachtige weer niet verwachten, toch is het over een paar dagen kerstmis. De tijd vliegt. De ballen liggen nog maar net op zolder, of ze kunnen weer tevoorschijn worden gehaald. Ik doe dat altijd ruim op tijd. Zodra de goedheiligman ons land verlaten heeft en de gemoederen rondom zijn trouwe knecht zijn bedaard, gaat het kerstgemoed mij parten spelen. Dat begint al bij de boom, want wordt het dit jaar een echte boom, of toch een van plastic? Ik hou wel van traditie en heb dus het liefst een echte boom die je kunt ruiken en die naalden laat vallen. Zo’n boom waarvoor je in alle vroegte, gewapend met bijl en stevige handschoenen, de ijzige kou moet trotseren. Zo’n boom waarin alleen levensgevaarlijke, echte kaarsen en ballen van glas op hun plaats zijn, compleet met slingers en een piek. Maar als ik dan denk aan al de bomen die na jaren van dappere groei voor slechts een week of twee genot het loodje moeten leggen, dan haal ik toch de nepperd van zolder. Bovendien heb ik bij nader inzien niet zo veel met slingers en al helemaal niet met een piek. Ballen wel natuurlijk, hoewel ze lang niet meer allemaal van glas zijn. En moderne LED-lichtjes, want dat is beter voor het milieu. Er blijft maar weinig over van de traditie. Hoewel, de kerstinkoop geschiedt bij ons nog op traditionele wijze. Geen internetbestellingen en thuisleveringen, maar met een kar vol etenswaar waar je een heel weeshuis (of een flinke groep vluchtelingen!) van te eten kunt geven, in de verkeerde rij bij de kassa. Kassa! Enfin,we zijn er helemaal klaar voor. Nog gauw langs ‘ons Glazen Huis’ op het Kloosterplein, om een fikse donatie te doen, zodat alles een stuk minder gênant voelt en dan mag ons kerstfeest beginnen. Onderweg passeer ik de levensgrote kerststal. En daar sta ik even stil. Een koude stal, zoals de stal geweest moet zijn. De stal waar Jezus meer dan tweeduizend jaar geleden ter wereld kwam. Geen uitgebreid gedekte tafel, geen kalkoen met stoofperen, geen ‘Jingle Bell Rock’ uit de Sonos speakers, geen hoge stapel pakjes onder een versierde boom. Nee, een vluchtelingenkind in een kribbe, met ouders die radeloos wachten op wat komen gaat. Ik haal diep adem en denk aan mijn eigen familie, aan hoe rijk ik ben om zorgeloos te mogen leven in een vrij land als het onze, veilig tussen mensen die me lief zijn. Ik knik naar Maria en zeg zacht: ‘Er is niet veel veranderd de afgelopen tweeduizend jaar’. Denkend aan de werkelijke kerstboodschap: ‘Vrede op aarde’, kijk ik alweer uit naar de volgende traditie aan het einde van het jaar: De Top-2000, die ditmaal zal eindigen met de wijze woorden van een andere messias: ‘Imagine’... Bovenstaand artikel is ook te lezen op www.goirlesbelang.nl