Lekker Weertje

Lekker Weertje [Cultuur] Verslag

HAVO-leerlingen opzoek naar verborgen talent

“Alle vijf nauwelijks podiumervaring, tcch hebben ze het voor elkaar gekregen om hier na vier a vijf weken voorbereiding een cover van een van de bekendste plate van pop band ‘Nirvana’ te spelen ” >pagina 6

[Politiek] Interview

Geert Gabriëls: een ambitieus politicus

“‘Als ik nu gevraagd zou worden als gedeputeerde zou ik dat overwegen.’” >pagina 14

[Sociaal] Verslag

‘Everybody happy?’

Weert doet alsof

“Een groep van ongeveer 15 man (waarvan het meerendeel vrouwlijk en 50 jaar of ouder is) die wild op de Hokie Pokie danst.” >pagina 29

De Sint-Martinuskerk, de hoofdkerk van Weert, gefotografeerd van beneden af.

Filips van Montmorency (de Graaf van Horne) ligt hier begraven sinds 1568 nadat hij en graaf Lamoraal van Egmont zijn onthoofd door de Spaanse landvoogd Alva.

[Cultuur] Verslag: HAVO-leerlingen op zoek naar verborgen talent

8 Reportage: “Ik denk

als ik later kinderen heb, dat de bibliotheek er niet meer zal zijn”

[Politiek] 6

Interview: Geert Gabriëls: Een ambitieus politicus

18 Reportage: De

Wertha mouttoren

[Sociaal] 14

Reportage: Waar ligt de sleutel naar een succesvolle ‘Poort van Limburg’?

22

24 Reportage: Bomen

zorgen voor een verdeeldheid in Weert Reportage: “Voor de mensen die slecht ter been zijn, of in een rolstoel zitten is het eigenlijk niet te doen”

26

Wat vindt 28 Onderzoek: u van Weert?

Verslag: ‘Everybody happy?’ Weert doet alsof

29

3

Ghislaine Bros

Weert, ook wel bekend als ‘de poort van Limburg’ is een stad met een rijke geschiedenis en vol interessante mensen. Ook was deze uitzonderlijke plek tijdelijk de thuisbasis van de redactie van

Lekker Weertje

Tijdens

onze opleiding journalistiek aan de Fontys Hogeschool hebben we de opdracht gekregen om een tijdschrift te maken over een aangewezen locatie. In ons geval was dat Weert: de underdog op de lijst. In het begin was iedereen dan ook een beetje sceptisch. In vergelijking met steden zoals Eindhoven en Tilburg is Weert geen bruisende stad, maar hierdoor kwamen we juist allerlei aparte en interessante gebeurtenissen tegen die we in de grotere steden waarschijnlijk links zouden hebben laten liggen. Ook gaf het ons de kans om dichter bij de bewoners te komen en de stad beter in beeld te krijgen.

Van carnaval naar Geert Gabriëls naar lachyoga. Weert blijkt een oude schat die staat te popelen herontdekt te worden.

Antje van de Statie was een bekend persoon in Weert in de twintigste eeuw. Ze bedacht het ‘Weerter vlaaitje’: een kleine variant van het Limburgse gebak en verkocht deze aan treinpassagiers op het station.

Cultuur Tijdens de Carnavalsdagen heten de Weertenaren ‘Rogstaekers’. Toen een voerman in 1653 een rog verloor in Weert, zagen de inwoners het aan voor de duivel. Toen de voerman terugkeerde voor zijn vis, zag hij de bewoners het dier steken. Hij lachte ze uit en noemde hen ‘Rogstaekers’. Dit bleef een spotnaam tot er een carnavalsvereniging met dezelfde naam werd opgericht in 1927. Sindsdien dragen de Weertena ren de naam met

trots.

5

Chris Janssen

jongens te zien. In deze videoclip zitten veel leerlingen die als toeschouwers in de zaal staan, dit zorgt natuurlijk voor hilariteit onder de menigte.

HAVO-leerlingen op zoek naar verborgen talent

De laatste klanken van een cover van ‘Smells like teen spirit’ klinken door muziekcentrum de Bosuil. Op het podium staan 5 muzikaal onervaren leerlingen van het Philips Van Horne college. Alle vijf nauwelijks podiumervaring, toch hebben ze het voor elkaar gekregen om hier na vier a vijf weken voorbereiding een cover van een van de bekendste platen van pop band ‘Nirvana’ te spelen.

82 leerlingen verdeelt over 12 popbands doen vanavond live covers van zelf uitgekozen muziekstukken.

Het publiek van deze avond bestaat uit een vijftig medeleerlingen en circa tachtig trotse ouders. Deze ouders weten namelijk hoe veel energie er de afgelopen weken gestoken is in de uitvoering van deze optredens. Er moest namelijk door de leerlingen in de periode van vier a vijf weken een instrument worden

beheerst, een band worden samengesteld en daarnaast is er door de leerlingen ook nog een door henzelf geregisseerde videoclip in elkaar gezet. Muziek docent en medeorganisator van de muzikale avond, Sven Heijman, is ook bijzonder trots op de leerlingen, “Het is voor iedere leerling vanavond een enorme uitdaging, voor iedereen is het allemaal nieuw. Leerlingen die al een instrument beheerste hebben er zelfs voor gekozen om een door hun niet eerder bespeeld instrument uit te zoeken voor deze avond”.

Allerlei verschillende muziek is er door de boxen te horen. Van de bekende ‘top40 songs’ tot sfeerplaten

als ‘Tequila’ van ‘The Champs’. De laatstgenoemde uitvoering is zeker een van de opvallendste optredens van de avond. Een groep jongens staat met elektrische gitaren op het podium, het publiek weet tijdens het optreden wat er komen gaat en op het moment dat er in de melodie een pauze valt wordt er luidkeels “Tequila!” geroepen. Op de achtergrond is op een groot scherm de gemaakte videoclip van de groep

Helaas is het niet mogelijk om alle zelfgemaakte videoclips op het scherm te laten zien. Dankzij een complicatie bij de laptop die deze videoclips zou verzorgen is in de opening van een van de aanwezige muziekleraren het treurige nieuws gemeld dat de laptop “gecrasht, maar dan ook helemaal gecrasht is”. Dit drukt echter de pret niet en ook bij de zangeres van de band die ‘Smells like teen spirit’ speelde leidde dit niet tot een negatief gevoel “Ik had wel gehoopt dat mijn optreden iets beter zou gaan maar desalniettemin vond ik het heel erg leuk om te doen!”

Het is de eerste keer dat er op deze manier door het Van Horne college een avond als deze georganiseerd is. De muzikale avond is echter niet alleen door de school georganiseerd maar in samenwerking met de gemeente Weert. “De gemeente zat zelf net in een flow van het stimuleren van jongerencultuur, de net aangestelde popcoördinator heeft ons dan ook mee geholpen met het organiseren van dit project” verteld Sven Heijman. Een herhaling van

een avond als deze ziet hij ook zeer zeker zitten. “Ik weet niet of we het ieder jaar moeten doen omdat we ook graag andere culturele projecten doen, maar een avond als deze is zeker voor herhaling vatbaar”.

Naast dat leerlingen kennis hebben gemaakt met een muziekinstrument is er voor Heijman ook nog een ander niet te vergeten succes: “Veel kinderen hebben tegenwoordig als ze iets nieuws gaan proberen het idee dat ze het niet gaan kunnen, uiteindelijk staat zo iemand na een aantal weken toch te ‘shinen’ op het podium. Dat vind ik gaaf! Daar doe je het voor!”

7

Ghislaine Bros

“Ik denk als ik later kinderen heb, dat de bibliotheek er niet meer zal zijn”

se bibliotheken. Deze kerndoelstelling betrekt zich vooral tot het laten ontwikkelen van mensen in onze maatschappij zodat ze hieraan goed kunnen deelnemen.

Met alle informatie en boeken binnen handbereik wordt de bibliotheek steeds minder een noodzaak in onze samenleving.

De geur van koffie verdunt des te hoger je de trap op klimt. Het is er een stuk rustiger dan beneden, wat stiller ook. Aan een tafel in de hoek zit een jongeman, waarschijnlijk een student, druk te tikken achter zijn laptop terwijl er zo nu en dan een werknemer langs loopt. Op de grote beer-zitzak bij de peuterboekjes en young adult boeken ligt Ilse Henderikx met haar dochter Lisa. Terwijl haar moeder aan het voorlezen is, klimt Lisa over de enorme ‘knuffel’ heen. Het is dan ook een verleidelijk meubelstuk. Nadat moeder en dochter Henderikx op weg naar huis waren, kwamen er drie jongeren trap opgelopen. Na het zien van de beer, sprong één van de jongens direct op de zitzak: iets wat ik ook stiekem wilde doen.

De eerste geur die je neus binnendringt bij het betreden van het Bibliocenter te Weert is niet de walm van de vele oude boeken, maar de zoete aroma van koffie. In plaats van stilte, worden je oren gestreeld door de trillingen veroorzaakt door bestek dat zachtjes tegen keramiek tikt, zacht gefluister en het omslaan van een bladzijde van een spannend boek. Ook het interieur wijkt af van de typische bibliotheek. De grote, houten boekenkasten zijn vervangen door open, stalen kasten met een industriële uitstraling. De tapijten zijn felgekleurd en via de enorme trap in het midden van de ruimte komt er veel licht naar binnen.

Op de verdieping erboven is het interieur niet heel anders. Kleuren spelen nog steeds een grote rol: het is immers de jongerenafdeling. Van Jip en Janneke tot de Hoe Overleef Ik boeken. Ook spellen, comics en young adult boeken zijn er aanwezig. Speciaal voor kleintjes en mensen die weer even jong willen voelen is er ook een grote zitzak in de vorm van een beer. Er is echter, naast de beer, één groot verschil tussen de begane grond en de eerste etage: het aantal mensen.

Onderzoek Het groepje tieners was al snel weg. Uit onderzoek van Ad Kuijpers, werknemer bij Bibliocenter, blijkt dat 51,9% van alle ondervraagden (van wie 85% tussen de 14 en 20 jaar oud is) maar een half uur of minder (per bezoek) in de bibliotheek doorbrengt.

Op de vraag waarvoor ze de bibliotheek bezochten, antwoordde 26,2% er een boek te komen lenen voor school. De meeste mensen (37,3% van de ondervraagden) antwoordden met boeken lenen voor plezier.

De focus van de bibliotheek is teruggekeerd naar de kerndoelstelling bij de oprichting van de bibliotheek een eeuw geleden, zegt Cubiss in hun onderzoek uit 2018 over bibliotheekconcepten en het bereik van Limburg-

Carlijn Quaedvlieg is één van de jongeren die een boek leent voor plezier. Zelf bezoekt ze de bibliotheek één keer in de twee weken. “Ik vind het leuk om te lezen. Vooral tijdschriften, maar de laatste tijd ook steeds meer en meer over psychologie en de hersenen. Het kost ook niet zoveel geld, de bibliotheek, omdat je niet telkens al die tijdschriften of boeken hoeft te kopen.” Maar Quaedvlieg vreest dat de bibliotheek niet lang meer zal bestaan. “Tegenwoordig zit iedereen heel erg op zijn of haar telefoon. Ik denk dat het juist goed is als je je eigen tijd neemt om een boek of tijdschrift te lezen, zowel voor plezier als ter informatie. Maar alles staat tegenwoordig online. Dat betekent niet dat alle informatie op het internet ook waar is, maar ik denk niet dat de bibliotheek nog heel lang zal bestaan.” Ze legt het boek, dat ze heeft uitgekozen voor haar zwangere zus, op de tafel en kijkt er kort naar. “Ik denk als ik later kinderen heb, dat de bibliotheek er niet meer zal zijn.”

naar de bibliotheek voor het vergaren van informatie.

Hierdoor is het bezoekersaantal zowel verminderd als ‘vergrijst’. Natuurlijk hoort men ook wel vaker het argument dat jongeren haast niet meer lezen, maar jongeren lezen juist meer dan ooit — gewoon niet in de bibliotheek. Het is ook makkelijker om een boek thuis te laten bezorgen of een ebook aan te schaffen.

Een oplossing voor de verminderde populariteit van de bibliotheek is het niet, maar Quaedvlieg heeft wel een mening over het motiveren van jongeren. “In plaats van ze naar de bieb te sturen, waar ze toch niks zouden doen, kunnen er jonge mensen op scholen de scholieren motiveren door vlot en enthousiast te praten over zowel de bieb als lezen.”

Bibliocenter doet al enkele dingen om jongeren te trekken. Zo is de inrichting jeugdig en modern ingevuld, zijn er diverse young adult boeken en is er een mogelijkheid om tijdens tentamens te komen leren, zegt Ad Kuijpers. Ook is er natuurlijk gratis wifi aanwezig. Ze zijn echter nog meer van plan, zoals ICT innovaties waaronder beta programmering.

De ICT innovaties zijn niet de enige punten op de agenda. “We zitten nu nog in de opstart- en onder-

Door gemakzucht en het niet beter weten, keren jongeren eerder naar hun telefoon of computer dan

9

Ghislaine Bros

zoeksfase, maar al veel van onze plannen brengen problemen met zich mee, zoals de inzet van mensen en middelen, en communicatie”, aldus Kuijpers.

Volgens Kuijpers’ onderzoek bezoekt 38,5% van de ondervraagden de bibliotheek minstens 2 keer per maand. Moeder Henderikx heeft de regel ‘één maal per drie weken’. Ze komt hier voor haar dochter en vindt het dan ook een belangrijk middel om de taalontwikkeling van kinderen te bevorderen.

Ze heeft echter zelf wel door dat andere ouders hier niet altijd hetzelfde over denken. “Kinderen krijgen tegenwoordig sneller andere interesses, zoals de iPad en televisie. Dit is voor ouders ook gewoon gemakkelijker dan steeds de bibliotheek te bezoeken. Het zou wellicht helpen als er meer boeken waren die herkenbaar zijn van de televisie.”

Iemand die nog meer tijd in de bibliotheek doorbrengt, is Fatima Ajirmou. Ze is namelijk wel 3 à 4 keer per week te vinden in het kleurrijke gebouw. Soms komt ze met haar kleinkind, maar de voornaamste reden is haar zoon die er werkt.

“De bibliotheek is wel veranderd, ja. Het is veel moderner geworden en dat vind ik wel fijn. Ik moedig ook vooral kinderen aan om hier te komen. Ze kunnen er van alles leren.”

Ook volwassen kunnen van alles leren in de bibliotheek. Natuurlijk zijn er informatieve boeken en tijdschriften boorde vol informatie, maar ook organiseert Bibliocenter allerlei evenementen. Van cursussen tot lezingen, zelfs laaggeletterde mensen en zij die de taal niet goed beheersen kunnen er terecht. Kuijpers verwoordt hun missie dan ook als “het creëren van waarde door het samenbrengen van de lokale gemeenschap met de wereld van kennis en lezen.” Ze willen invulling geven aan hun drie kernfuncties: lezen, leren en informeren — nu ook met een bakje koffie erbij.

11

Politiek Tieske Weekers was de laatste stadsomroeper van Weert. Hij stond bekend als ‘t Umbelderke’.

13

Elise Blankers & Joost Schreurs

Geert Gabriëls:

Meer dan vierduizend stemmen kreeg Geert Gabriëls bij de gemeenteraadsverkiezingen één jaar geleden. Hij is bezig aan zijn tweede termijn als wethouder in de gemeente die hem zo lief is. Zijn politieke ambities rijken alleen verder dan Weert.

foto: Geert Gabriëls

Het kleurrijkere chaotische kantoor van wethouder Geert Gabriëls geeft een vooruitblik op het gesprek. Er hangt een regenboogvlag aan de muur, op het bureau ligt er weinig gestructureerd en er worden nog wat koffiekannen wegschoven om wat ruimte te creëren. Het tekent Gabriëls die een druk man is en het liefst zoveel mogelijk dingen tegelijk wil doen. “Als mijn vader mij niet op schaken had gezet was ik misschien nog chaotischer geweest. In mijn hoofd is alles ordelijk, maar verder ben ik chaotisch”.

Ambities Na de vorige periode als wethouder gaf Gabriëls aan dat het wethouderschap veel energie vreet en dat hij in een nieuwe periode de verhouding tussen werk en privé zou willen verbeteren.

“Nee dat is absoluut niet gelukt. Er is weer veel gebeurd en de nieuwe verhoudingen moesten settelen. Ik voel me nog steeds niet rustig. Maar het triggert me wel om er weer aan te gaan werken”. Hij zegt ook tegen veel dingen ‘ja’.

“Ik vind het moeilijk om onderscheid te maken tussen wat wel en wat niet te doen. Mijn passie doorkruist soms mijn discipline. Dat enthousias-

Een ambitieus politicus

me levert dan wel ook weer mogelijkheden op”.

Als je dit allemaal hoort zou je denken dat Gabriëls niet meer zonder het wethouderschap kan. “Ik zou wel zonder kunnen, maar ik zou het wel jammer vinden. Ik ben ook niet zo goed in het loslaten van dingen. Als ik ergens aan begin wil ik het ook afmaken”.

Maar het zou weleens kunnen zijn dat de ambitie Gabriëls zijn uitspraak inhaalt. Hij staat op de kandidatenlijst van GroenLinks voor de verkiezingen van de Provinciale Staten, weliswaar als lijstduwer maar dat neemt niet weg dat Gabriëls politieke ambities heeft. “Als ik nu gevraagd zou worden als gedeputeerde zou ik dat overwegen. Direct nee zeggen doe ik sowieso niet. Het kan dan voor mensen voelen als verraad, maar ik zou voor diezelfde inwoners die op mij gestemd hebben vanaf een hoger niveau nog meer kunnen betekenen. De vraag is me nog niet gesteld dus daar heb ik nog niet over hoeven nadenken. Zo’n kans krijg je niet vaak, dus ik zou het overwegen”.

Naast Weert en Limburg lijken er ook landelijke ambities te zijn. “Als er nu aan mij gevraagd zou worden of ik op de lijst voor de Tweede Kamer zou willen gaan staan, zou ik daar denk ik ja op zeggen, maar dat weet ik niet honderd procent zeker. Aan de andere kant weet ik niet of er gelukkig zou worden. Stoppen zou als verraad voelen en ook als een gemis, want ik houd heel erg van Weert. Van de andere kant moet het

ooit gebeuren want ik blijf hier niet voor eeuwig zitten”. Voorlopig zal Geert Gabriëls nog voor een lange tijd op zijn rommelige kantoor in het nieuwe gemeentehuis van Weert zitten, de stad waar hij zo ontzettend veel omgeeft.

De waardering voor Gabriëls wordt bleek vorig jaar bij de gemeenteraadsverkiezingen. Meer dan de helft van de stemmen voor zijn partij WeertLokaal gingen naar Gabriëls. Volgens Gabriëls is het een kwestie van hoe alles is gelopen en hoe hij en het team hebben samengewerkt.

Toch heeft Gabriëls er niet van kunnen genieten.

“Ik heb weinig genoten van het feit dat ik zoveel stemmen heb gehaald. Die winst ging snel weer over in de dagelijkse dingen en de zware last om die al die stemmen recht te doen”.

Gabriëls gelooft in collectief geluk. Dit punt had hij graag willen verbeteren bij mensen in zijn vorige periode, maar hij vindt dat dit nog niet helemaal gelukt is. “De houding van mensen ten aanzien van andere mensen had ik beter willen hebben. Mensen moeten zich verwonderen en elkaar leren kennen”. Daarnaast wil hij de verduurzaming die hij heeft ingezet in de vorige periode nu voortzetten. “Ik maak vaak keuzes ten gunste van de planeet, ook als er op korte termijn niet iedereen helemaal voor kan zijn.

Ik kies voor dingen die waarde hebben maar weerloos zijn.”

Weert Als Gabriëls de vraag krijgt wat er bijzonder is in Weert valt er een stilte en lijkt hij er goed over na te denken. “Weert is een plaats waar mensen dingen samendoen. Verenigingen zijn hier heel belangrijk, net als de zaken die worden georganiseerd. Ik voel me hier thuis, maar niet altijd”. Gabriëls denkt namelijk soms groot-stedelijker en Weert is een stad die volgens de wethouder niet kleiner moet worden.

Gabriëls heeft een idee hoe Weert zou kunnen groeien. “Weert is qua bevolkingssamenstelling niet gelijkmatig. Veel jongeren trekken naar andere steden omdat er hier geen hbo-opleidingen

15

Elise Blankers & Joost Schreurs

11 zijn. Dat zou ik hier echt graag willen hebben, dat maakt de stad echt compleet”. Het feit dat studenten vaak innovatie en vernieuwing brengen, spreekt de wethouder aan.

Als Gabriëls niet in Weert zou wonen en werken zou hij wel een tijdje in Maastricht, Odessa of Sint-Petersburg willen leven. De keuze voor die laatste stad is geen verrassing: Gabriëls is een liefhebber van Rusland. Voordat hij politicus werd was hij reisleider in Rusland. “Het is een land met een rijke geschiedenis, mooie taal en veel theater en kunst. Het is een intrigerende maatschappij”. Gabriëls erkent dat zijn voorkeur voor Rusland raar is ten opzichte van zijn homoseksualiteit. “Het is een heel grote paradox. Ik houd van het land maar het land houdt niet van mij. Ik heb wel het thuisgevoel als ik in Rusland ben. Dat komt vooral door de houding van mensen.”.

Gabriëls is fijn opgegroeid in Leuken. Daar woonde hij met zijn ouders en zus. Hij noemde die tijd vredig, maar heeft er weinig herinneringen aan. “Ik word altijd heel nostalgisch om daarover te praten omdat ik vergankelijkheid echt een thema vind. Ik vind niks erger als praten over vroeger. Ik vind het leven heel mooi, maar ik vind vergankelijkheid echt afschuwelijk. Dat iets er niet meer kan zijn of er niet meer is, daar kan ik niet tegen. Dus ik vind het ook moeilijk om over vroeger te praten, omdat ik dan denk: ‘O dat is voorbij’. Ik wil niet dat

dingen voorbijgaan”.

Op school was hij een snel denkende leerling.

Dat snelle denken botst tot op de dag van vandaag nog weleens. “Ik onderbreek mensen redelijk snel. Als mensen iets willen uitleggen heb ik daar geen geduld voor, ik ben dan al een paar stappen verder”. Gedurende zijn school

periode ontdekte Gabriëls dat hij interesse had in jongens. Toch kostte het hem zeven jaar om zijn homoseksualiteit te uiten. “Ik was bang dat mensen op een andere manier naar mij zouden gaan kijken. Toen ik het echter bekendmaakte, zei iedereen tegen mij dat ze het al lang wisten”.

Nog steeds vindt de 39-jarige Gabriëls het belangrijk wat mensen van hem denken. “Ik zeg ook heel vaak sorry, ik ben bang om vervelend of drammerig over te komen. Ik vind het vervelend om mensen tot last te zijn. In het algemeen vind ik het sowieso belangrijk dat mensen zich goed voelen, elkaar niet tot last zijn en respect hebben voor elkaar”.

17

WERTHA

Marvin Smulders

De

Het was het onderwerp dat de gemoederen in Weert de afgelopen jaren bezighield. Het wel of niet behouden van de mouttoren heeft een enorme discussie opgeleverd. Toch is de kogel nu door de kerk.

Het is een zonnige dag in de Fatimawijk in Weert. Langs de Zuid-Willemsvaart is een zacht briesje te voelen. Een groepje buurtbewoners maakt een praatje tijdens het uitlaten van de hond. Af en toe vaart een schip voorbij dat over het koude water haar goederen vervoert. Er rijden verschillende bouwvoertuigen en een groep bouwvakkers is de fundering aan het leggen voor een van de nieuwe appartementencomplexen. In het midden van deze bouwput staat een sombere oude betonnen toren, die niet op haar plaats lijkt te staan. Deze toren was ooit onderdeel van de Wertha bierbrouwerij. Deze brouwerij brouwde van de jaren dertig tot de jaren zestig het populaire bier Wertha. Totdat de brouwerij sloot in 1969 was dit een van de bekendste biermerken voor de Weertenaar.

Jarenlang stond de Werthabrouwerij leeg en uiteindelijk werd heel de brouwerij gesloopt op de Mouttoren na. Er werd een tennishal gebouwd, die later ook gesloopt werd. Toen bekend werd dat bouwbedrijf Jongen de eigenaar/projectontwikkelaar van de ZuidWillemsvaart zou worden, Kwamen er al

snel vragen over de Mouttoren en in 2017 waren er plannen om de toren te slopen. Maar de gemeente besloot vijftienduizend euro te investeren in een onafhankelijk onderzoek naar de mogelijkheden van de toren. Wat bewoners en de gemeente in 2017 nog niet wisten is dat op 6 februari 2019 een subsidie van tweehonderdduizend euro toegezegd ging worden voor de renovatie van deze toren en nog eens vijftig duizend euro voor het bouwen van een lift.

Dit werd toegezegd tijdens een gemeenteraadsvergadering, waar 25 van de 28 raadsleden voor de subsidie stemde.

In eerste instantie waren er plannen om de toren met de grond gelijk te maken en er nieuwbouw te plaatsen. Hoewel alle partijen voor de subsidie stemde was er een partij die tegen stemde, de VVD. Niet omdat ze tegen de Mouttoren waren maar omdat er gemeentelijk geld bij moest komen. Joost Wiezer, een van de VVD’ers die tegenstemde: “Wij willen als VVD zijnde zoveel mogelijk de oude gebouwen die wij hebben herbestemmen, alleen hier werd gevraagd om boven op de tweehonderd duizend euro die al is toegezegd nog eens vijftigduizend euro voor een lift. Dat ging ons te ver vandaar dat wij het amendement hebben ingediend. Maar helaas is deze verworpen.” Verder voegde Joost Wiezer nog toe: “Als de mouttoren gesloopt was, vonden wij dat best prima, dan was er een ap-

mouttoren

partementencomplex gekomen van ongeveer gelijke hoogte. Weert heeft namelijk een plan om in de komende vier jaar dertienhonderdvijftig extra woningen te bouwen en wij zien het behoudt van de Wertha toren nu als een streep door dit plan.”

Zelfs wethouder van Eijk was in het begin sceptisch over dit project. “Ik heb zelf een draai gemaakt van 180 graden. Want jeetje wat moet je met die toren? Maar toen de juiste partijen elkaar vonden en ideeën verder ontwikkelde verandert je mening.”

Van Eijk is nu tevreden dat de toren mag blijven staan en dat te danken aan twee Weertenaren “Het mooie aan dit project is, dat er twee initiatiefnemers zich gemeld hebben die iets met de toren willen en er ook flink in willen investeren. Dat heeft het behoudt van deze toren mogelijk gemaakt.”

Initiatiefnemers De initiatiefnemers die dit project onderhanden gaan nemen zijn Ruud Koppens en Huub Raemaekers, zij hebben besloten de mouttoren te kopen en er een Wertha-experience en luxe bed&breakfast van te maken.

Ruud Koppens wordt de wettige eigenaar van het pand en Huub Raemaekers huurt voor een symbolisch bedrag van 2.500,- euro, de onderste twee etages. Die gebruikt gaan worden als Werthamuseum en bierproeflokaal. Ruud Koppens wordt de eigenaar van de luxe bed&breakfast die in de zolder van het gebouw gebouwd

wordt. “Ik heb

besloten de toren

te kopen omdat

het een stukje industrieel

erfgoed is. Ik ben zelf ondernemer en vindt het heel jammer dat er veel van de oude industrie verloren gaat of gesloopt wordt”, Aldus Ruud Koppens. De samenwerking met Huub Raemaekers is volgens

toren te redden, binnen zeven weken hebben zij een complete exploitatiebegroting gemaakt. Deze begroting heeft tot het behoud van het industriële erfgoed geleid.

Brouwer al sinds de jaren 70 niet meer in de wijk woont maakt hij zich nog steeds hard voor de wijk “Heel veel mensen begrijpen waarschijnlijk dan niet waarom ik mij hard maak voor deze buurt. Maar

Koppens ook een logische zet: “Voor mijzelf was dit geen haalbaar project, ik heb niet overal invulling voor en Huub Raemaekers heeft veel te doen met Wertha en Werthabier. Het leek hem leuk om op deze locatie een biermuseum en proeflokaal te maken.”

Koppens en Raemaekers hebben snel moeten handelen om de mout-

De Werthaboulevard Jos Brouwer van de stichting ‘Vrienden van de Fatimawijk’ is een van de mensen die zich in 2017 heeft hard gemaakt om de toren te behouden. Jos Brouwer groeide op in Fatimawijk. “Er waren heel veel kinderen en mensen. We speelde op straat met zijn allen, het was gewoon een geweldige wijk.” Hoewel

ik voel me verbonden met deze wijk doordat ik heel mijn jeugd hier gewoond heb. Ik vind het belangrijk dat de geschiedenis van een wijk en van mensen blijft bestaan. Het gaat niet alleen om het gebouw maar ook om de mensen die hier hebben gewerkt. Het gaat niet alleen om deze stenentoren het gaat om haar betekenis.”

De mening van de buurtbewoners is verdeeld. Er zijn mensen blij dat de toren blijft bestaan en er zijn bewoners die liever willen dat het geld dat de gemeente investeert ergens anders naar toe gaat. “Ja, het is gewoon een oud gebouw. Ik weet niet of het veel extra waarde heeft om deze toren te behouden”, aldus meneer Mertens die al 63 jaar in de wijk woont. “De toren mag van mij blijven het is toch een stukje geschiedenis wat typerend is voor deze buurt.”

Wertha Wertha bier is voor de oudere Weertenaar een bekend plaatselijk biermerk, wat vanaf het jaar 1909 bier ging brouwen in de wijk Fatima. In 1908 sturen Constant Janssens en Hubertus Coolen, toen eigenaren van de Weertse brouwerij de Ster, de neef van Hubertus, Jos Mathijssen, naar Duitsland. Om het Beierse Bier te leren brouwen.

Na één jaar in Duitsland te hebben gezeten wordt Mathijssen directeur van zijn eigen merk Wertha. Jos Mathijssen laat dan een brouwerij bouwen in de Fatimawijk. Deze brouwerij is qua technieken ver voor op haar concurrenten. In 1962 wordt de brouwerij volledig overgenomen door D’Oranjeboom en in 1969 sluit de Weertse brouwerij.

Omdat D’Oranjeboom de brouwerij niet meer nodig heeft.

19

Sociaal Het 25-jarig bestaan van de Fokpaardenmarkt werd in 1982 gevierd met het kunstwerk-paard van Harrie Storms.

21

Chris Janssen

Waar ligt de sleutel naar een succesvolle Al jarenlang worstelt de gemeente Weert al met de oplopende winkelleegstand. Symbool voor deze leegstand staat toch wel de ‘Poort van Limburg’. Sinds dat dit gebouw in 2012 door de gemeente op de grond van de wijk ‘Fatima’ afgebouwd is worstelt de gemeente met haar eigen investering. Ruim 6.500 vierkante meter aan commerciële panden staan dus al een behoorlijke tijd helemaal leeg.

Dagelijks kost het de gemeente Weert enorm veel geld om de bedrijfspanden te in een goede staat te onderhouden. Maar ondanks deze moeite lukt het de gemeente niet om via bedrijfsmakelaar Hermans de panden te verkopen. Al meerdere malen heeft de gemeente geprobeerd de panden (die onderverdeeld zijn in een evenementengedeelte en een kantoorgedeelte) per opbod te verkopen.

Dit gebeurde echter zonder succes. In 2016

was de laatste poging van de gemeente om alle panden of gedeeltes hiervan te verkopen aan geïnteresseerden. De panden – die gezamenlijk de gemeente 1,25 miljoen euro per jaar kosten – zijn gelegen onder hoge torens waar woningen in gevestigd zijn. Het vreemde is dat de woningen - die in hetzelfde tijdvak gebouwd – volledig verkocht zijn.

Deze woningen zijn zelfs zo een succes dat de gemeente heeft besloten om de bouwgrond ernaast ook te gebruiken voor minimaal 200 nieuwe woningen.

Uit een eerder onderzoek bleek dat ruim 80 procent van de inwoners van Weert niet tevreden is met de aanpak van de leegstand binnen de gemeente.

Om op een antwoord te komen voor de vraag hoe de gemeente deze ruimtes op een goede ma-

nier te benutten is er een onderzoek geweest onder uitsluitend bewoners van de wijk ‘Fatima’. In dit onderzoek werd er gevraagd naar oplossingen en manieren om het gebouw een functie te geven. Een van de vragen was: “Dacht u dat toen de bouw in 2009 van start ging, dat deze commerciële panden een succes zouden kunnen worden?”.

Uit de antwoorden op deze vraag blijkt dat de inwoners van de wijk bij de start al hun vraagtekens hadden. Meer dan de helft van de ondervraagden beantwoordde deze vraag namelijk met een ‘Nee’.

Voor een grote investering als deze is het bijzonder om te zien dat toen 10 jaar geleden de bouw van start ging dat er destijds al argwanend naar het project werd gekeken.

Wanneer de vraag “Zijn er bepaalde bestemmingen van het pand waarvan u het

prettig zou vinden wanneer de bedrijfspanden in de ‘Poort van Limburg’ hiervoor gebruikt zouden kunnen worden?”. Komen er veel verschillende ideeën uit de koker. Zo zien sommige mensen graag een culturele bestemming voor de panden maar reageren er ook mensen als volgt: “Restaurant met terras aan het kanaal!

Staat in de zon! Heerlijk!”. Dit laatste idee is ooit al eens uitgeprobeerd.

Brouwerij Lindeboom heeft voor een korte periode geprobeerd een van de panden uit te baten maar na verloop van tijd bleek ook dit geen succesverhaal.

Een aantal weken geleden kwam er het nieuws naar buiten dat er een bureau van projectontwikkelaars geïnteresseerd zou zijn om de panden op een goede manier te kunnen gebruiken. De ontwikkelaars van bureau ‘Skice’

‘Poort van Limburg’? zien voor de panden een goede toekomst als het zich meer zou richten op de markt in Eindhoven.

Brian Voesten – een van de twee ontwikkelaars – verteld: “Dagelijks staat de autoweg tussen Weert en Eindhoven twee keer helemaal vol met mensen die in Weert wonen en in Eindhoven werken. Dan lijkt het mij een goed idee om deze panden te gebruiken als satellietkantoor van Brainport”.

‘Skice’ heeft eerder het oude gemeentehuis van Weert omgetoverd tot het ‘Cwartier’. Dit is tegenwoordig een gebouw waar bedrijven zich kunnen vestigen en van hieruit een pand kunnen huren midden in het centrum.

De plannen voor de ‘Poort van Limburg’ zien er volgens Voesten

totaal anders uit. “Voor de bedrijfsruimten zien wij uitsluitend een toekomst als satellietkantoor vanuit bedrijven in Eindhoven.

Deze panden kun je op bijna geen andere manier laten draaien.” Of we dit project dan kunnen vergelijken met het eerder mislukte project “China Hotel” in Weert reageert mede-eigenaar John Jacobs, “Nee dit project was echt alleen maar voor expats, ons idee voor deze panden zijn bedrijven uit Eindhoven die hier een kantoor oprichten voor hun werknemers die meer in de regio Weert wonen dan in de regio Eindhoven. Op deze manier zijn er namelijk alleen maar winnaars. De gemeente is van de zorgen rondom het pand af, de werknemers staan niet meer in de file en bovenal hoeft er van het belastinggeld geen leegstaand pand meer

gefinancierd te worden”.

De twee ontwikkelaars wachten nog op een reactie van de gemeente.

“De gemeente hoopt nog steeds dat er een belegger komt die een deel van het pand wil kopen. Hierdoor is de gemeente helemaal van de ruimte af. Bij ‘Skice’ zijn ze het erover eens dat het pand totaal niet geschikt is voor een particulier “Hiervoor zijn de ruimtes veel te duur, deze panden zou je alleen kunnen verkopen aan personen die er schimmige bedrijven zouden opzetten maar op een andere manier lijkt ons een winstgevende onderneming op deze locatie vrijwel onmogelijk”.

verkoop van de panden maar de vraag is of dit op deze manier gaat lukken.

Dit jaar staat het grootste gedeelte van de panden voor het tiende jaar op rij leeg. Durft de gemeente het aan om met een partij als ‘Skice’ op zoek te gaan naar grote bedrijven uit Eindhoven die deze ruimtes zouden gebruiken als satellietkantoor of gaat de gemeente toch op zoek naar ondernemers binnen de grenzen van de gemeente Weert?

Er zijn voldoende ideeën voor de bestemming van deze panden maar toch lijkt er geen schot in te komen. De gemeente lijkt te blijven hopen op een

23

Joost Schreurs

Bomen zorgen voor verdeeldheid in Weert

Het onderhoud en de aanwezigheid van bomen levert veel discussie onder de bevolking van Weert.

Het is een lastig dossier waarbij communicatie en samenwerking de sleutelwoorden lijken tot overeenstemming.

Op een druilerige middag in de Limburglaan in Weert hoef je het woord bomen maar te laten vallen of de bewoners spreken hun zorgen en ongenoegen uit. De Limburglaan is een van de straten in Weert waar de problematiek over bomen een heet hangijzer is: Een vrouw die een bedrijf aan huis heeft en al veel klachten heeft ingediend over de bomen durft te stellen dat er angst is onder de inwoners: “Mijn zoon durft bijna niet meer aan de kant van de straat te slapen uit angst voor vallende bomen”, zegt ze terwijl ze naar de slaapkamer van haar zoon wijst.

De problematiek is bijzonder want in 2014 werd Weert uitgeroepen tot groenste regio van de wereld. Maar dat valt volgens Gerard Hendriks, voorzitter van de Stichting Groen Weert, ook wel weer tegen. Volgens hem is Weert niet de groenste regio ter wereld en valt er nog genoeg te verbeteren.

Het bomenbeleidsplan werd in 2012 aangenomen door de toenmalige gemeenteraad. Ook Stichting Groen Weert, die vaker kritiek uit op voor-

genomen plannen van de gemeente, stemde destijds in. Maar de wijziging die begin dit jaar is voorgesteld ging voor de stichting een brug te ver. Terwijl het volgens wethouder Martijn van den Heuvel een kleine wijziging betreft: “In sommige uitzonderlijke gevallen moet je overgaan tot vervanging van bomen en dat kon niet met het plan uit 2012.

Daar zijn we een aantal keren tegen aan gelopen en dat hopen we met deze wijziging te voorkomen.” Die uitzonderlijke gevallen zijn situaties waarbij er meer redenen zijn om tot kap over te gaan maar zo zegt Van den Heuvel: “Er komt niet opeens een kaalslag.” Maar Gerard Hendriks betwijfelt dat laatste.

Hendriks stuurde samen met Stichting Groen Weert voor het eerst in haar negenjarig bestaan een brandbrief naar de gemeenteraad om de wijziging tegen te gaan: “Dit had er mee te maken dat wij niet zijn geïnformeerd over de voorgenomen wijzigingen. Ik denk zelfs dat dit bewust is gebeurd, omdat de gemeente bang is voor kritiek.”

Terug naar de Limburglaan in de wijk Groenewoud waar de bewoners heel veel woede en onbegrip uiten. “Vorig jaar zijn er bij een storm twee bomen omgewaaid. Daar is gelukkig niemand bij gewond geraakt en er was bijna geen schade maar het lijkt wel of de gemeente

wacht op de eerste slachtoffers”, aldus een van bewoners die al heel lang op de Limburglaan woont en de situatie als maar ziet verslechteren. Ze vult nog aan: “Ik zet mijn auto bewust om de hoek en niet bij mijn voordeur omdat ik bang ben dat deze wordt beschadigd door rondvliegende takken.” De bewoonster met de angstige zoon heeft wel een oprit voor haar huis maar moest die ochtend nog een tak van haar auto afhalen: “Het is levensgevaarlijk.” De oplossing is er volgens de bewoners wel: de huidige bomen in de Limburglaan, ongeveer vijftig in totaal, kappen en nieuwe planten.

Maar daar is Gerard Hendriks, van Stichting Groen Weert, tegen: “Je moet ook kijken hoe het komt dat bomen omvallen. Het gaat vaker mis door onkunde. Als er kabels worden gelegd om bomen heen. Of er wordt onzorgvuldig gesnoeid kan dat betekenen dat bomen gaan verzwakken en omvallen. Dat heeft zeker niet altijd met een storm of andere weersomstandigheden te maken.” Nieuwe bomen leveren volgens Hendriks ook veel minder op: “Oude, goed onderhouden bomen leveren driehonderd tot vijfhonderd keer meer een grotere bijdrage op aan het milieu.” Oudere bomen produceren volgens Hendriks meer zuurstof, filteren meer ozon en hebben een groter koelend vermogen.

Bij een nieuwe boom duurt dat jaren

voordat die hetzelfde kan produceren als een oude boom.

De situatie aan de Limburglaan is zeker niet de enige in Weert. Ook in onder meer de Kazernelaan en de Frederik Hendrikstraat zijn er problemen en is er overlast door bomen.

Ondertussen geeft wethouder Van den Heuvel toe dat het een van de meest complexe dossiers is die hij onder zijn hoede heeft: “Ik snap de zorgen van de mensen en de Stichting Groen Weert, maar het blijft ontzettend moeilijk om iedereen tevreden te houden. Het is een van de moeilijkste dossiers die ik heb.”

In dat dossier zit ook het bomenregister. Dat was eveneens een van de kritiekpunten om nu het bomenbeleidsplan aan te passen. Het laatst gepubliceerde bomenregister dateert namelijk uit 2005, en dat is volgens de tegenstanders veel te oud om een actueel beeld van de bomen weer te geven. Al doet Hendriks daar nog een schepje bovenop: “Het klopt inderdaad dat in 2005 voor het laatst een bomenregister is gepubliceerd, maar de telling daarvan is al het eind van de vorige eeuw begonnen.

Dat betekent dat sommige gegevens inmiddels meer dan twintig jaar oud zijn.”

Wethouder Van den Heuvel geeft toe dat het bomenregister actueler had moeten zijn. Onlangs werd bekend dat het bomenregister in het eerste kwartaal van dit jaar weer helemaal op orde zal zijn. Terwijl dit volgens Hendriks eerder had kunnen gebeuren: “Wij hebben in 2013 het aanbod gedaan om het bomenregister op orde te brengen, de gemeente leek daar ook aan mee te werken maar wilde het uiteindelijk toch zelf doen. Terwijl wij het voor een onkostenvergoeding wilden doen.”

Naast de aanpassing van het bomenbeleidsplan, de actualisatie van het bomenregister en het beperken van de overlast werd ook de aanstelling van de groenadviescommissie unaniem aangenomen door de gemeenteraad. De commissie mag gevraagd en ongevraagd advies geven over het behouden en kappen van bomen. Wethouder Van den Heuvel verwacht dat de commissie ongeveer vier of vijf keer per jaar bij elkaar zal komen. Zij mogen dan advies uitbrengen over wat er volgens hen met de knelpuntbomen moet gebeuren. Van den Heuvel acht de kans dat het advies wordt opgevolgd groot: “Het zal ongeveer hetzelfde worden als bijvoorbeeld een commissie erfgoed. Het advies dat vanuit die commissie komt nemen we serieus en nemen we ook vaak over.”

Hendriks vindt het goed dat er een groenadviescommissie komt, al had hij de invulling liever iets anders gezien: “Ik pleit ervoor om het zoals in Eindhoven te doen, daar bestaat de commissie uit meer dan honderd organisaties en verenigingen die samen tot een beslissing komen.”

Volgens Hendriks zal dat in Weert niet zo zijn. Hij verwacht dat Stichting Groen Weert zal ondersneeuwen ten opzichte van partijen die belang hebben bij het kappen van bomen, maar Hendriks geeft het wel een kans: “Wij zullen in die commissie plaatsnemen en onze stem laten horen.”

Wat bij alle partijen naar voren komt is dat met name communicatie belangrijk is. Want bewoners van de Limburglaan hebben het idee dat de gemeente te weinig doet: “We hebben allemaal al klachten ingediend, maar de gemeente doet niets.” Stichting Groen Weert dient meerdere bezwaren in tegen beslissingen van de gemeente en de gemeente beseft dat de communicatie de sleutel is om alle partijen tevreden te stellen.

Wethouder Van den Heuvel zegt daarover: “Dit dossier vraagt om meer dan alleen beslissingen nemen.

Als wij besluiten om bomen te kappen of te laten staan moet daarover ook communicatie met de bewoners van die straat of wijk zijn. Dat kan bijvoorbeeld door een inwonersavond.”

25

r e t t h c e l s e i d n e s n t i e z m l e e o d t s r l o o o r V n “ e e n ” i n f e o o , d n e ij t z t e n i e n k be ij l n e g i e t e h s ten i

Thomas Blaauw

In het hart van het centrum van Weert wordt sinds 6 juli van het afgelopen jaar verbouwd. Overdekt winkelcentrum de Muntpassage zal de komende maanden een metamorfose ondergaan . De sluiting van winkelketen V&D was een van de aanleidingen voor het verbouwen van het overdekte winkelcentrum.

Dat het winkelcentrum, dat zo’n 50 winkels vestigt, stevig onder handen genomen wordt zorgt natuurlijk voor overlast. Alleen als je het winkelcentrum al binnen komt, word je geconfronteerd met op de grond liggende plafondplaten en het nodige kabaal. In het midden van het winkelcentrum, waar meerdere gangen van het centrum zich kruisen, lijkt het afval worden neergezet. Het stof, stukken beton

en hout lijken bijna strategisch recht voor een bekende supermarkt keten te zijn neergelegd. Met daarom heen een soort geïmproviseerde omheining, dat bestaat uit opvallende oranje hekken. De vloer waar het afval op rust, lijkt te zijn verwijderd om schade te voorkomen.

een bijna een geïrriteerde sfeer onder de klanten, maar ook onder de mensen die druk bezig zijn met de bouwwerkzaamheden. Een paar minuten lopen door het winkelcentrum en je hebt al voor meerdere arbeiders moeten uitwijken die platen of gereedschap aan het sjouwen waren door de drukke gangen.

Winkeliers

Onhandig De hele situatie straalt onrust uit.

En de continue kabaal van slijptollen en het incidentele geschreeuw van bouwmedewerkers lijkt daar niet aan te helpen. Je ziet de winkeliers wat ongemakkelijk kijken wanneer ze proberen hun dagelijkse boodschappen te halen in het centrum. Waar je eerst op je gemak door het winkelcentrum heen kon lopen, moet je nu uitkijken dat je niet struikelt over de plafondplaten die liggen op de grond. Je proeft

Dat de hele situatie onhandig is, beaamt ook Fabienne Tonnaer, medewerker van de Etos in het winkelgebied : ’Je merkt gewoon dat er minder mensen op de winkel afkomen. Hoewel we natuurlijk gewoon geopend zijn en altijd wel klanten ontvangen, zie je toch dat de verbouwing iets doet met de toestroom van mensen naar de winkel. Zeker voor de mensen die slecht ter been zijn, of in een rolstoel zitten is het eigenlijk niet te doen’. Op de vraag of ze vind dat de verbouwing een goed plan is, is ze positief : ‘Het was wel echt nodig. Het gebouw was verouderd en nu komen er hopelijk ook wat meer aansprekende winkels naar de muntpassage als het allemaal verbouwd is. Ik juich het toe.’

voor de verbouwing : ‘Ja het is zeker een goed plan.

Hopelijk komen er nu ook wat grotere winkels naar de stad. Dat zal Weert goed doen. Ik denk dat dat ook wel gaat gebeuren, als de verbouwing goed loopt, zal het voor grotere winkelketens wel aantrekkelijker worden om zich hier te vestigen.’. Maar dat de verbouwing wel voor wat overlast bezorgd, kan de winkelier niet omheen : ‘ We hebben er niet echt last van , maar je merkt wel dat we minder doorloop hebben. We hebben de ingang van de winkel nu heel ergens anders zitten dus is de doorloop van de winkel minder goed. Hier in de winkel hebben we ook een dun muurtje zitten en aan de andere kant daarvan zijn ze aan het slopen, dus horen we wel telkens dat er gebouwd word. Maar ja, dat hoort er aan de andere kant ook wel weer bij.’

‘Je merkt toch dat de verbouwing iets doet met de toestroom van mensen naar de winkel’

Dat er midden op de dag, het moment dat we langs gingen om met de winkeliers te praten, bij de Kruidvat en de WE geen enkele klant in de winkel was, is een saillant detail.

Het is misschien wel tekenend voor de situatie in de Muntpassage. In de Vitaminstore was het iets drukker, daar spreekt verkoopster Nicole Jansen over de overlast van de verbouwing : ‘We hebben momenteel wel last van de verbouwing. Maar daarnaast weten we ook dat het voor een goed doel is, dus wat dat betreft zitten we het maar even uit ’.

De blonde verkoopster spreekt zich ook uit over de toegankelijkheid van het centrum : ‘ Er lagen hier vorige week matten op de grond omdat ze met de vloer bezig waren, dat is natuurlijk niet prettig winkelen voor ouderen of mensen in een rolstoel.

Dus wat dat betreft is er zeker wel overlast.’

Ook Lila Fanego, de goedlachse verkoopster van kledingwinkel WE, is positief over de plannen

Maar toch is het niet alleen kommer en kwel, Jansen spreekt hoopvol over de verbouwing : ‘ Ik vind

het toch wel goed wat ze hebben gedaan. Het centrum was hopeloos verouderd en ik denk dat het verbouwen van het overdekte winkelcentrum een goede impuls is voor de Muntpassage en ook de stad Weert’.

Ook denkt Jansen dat de vernieuwing van het centrum een nieuwe groep winkeliers trekt : ‘Ik denk dat het aanpassen van het gebied hier wel de zaken bevorderd. Mensen hebben meer zin om te komen, en het ziet er nu ook netter en verzorgder uit. Dat bij elkaar genomen zal er wel voor zorgen dat er nieuwe mensen zich gaan aanmelden om nieuwe panden te gaan bezetten hier. Ik hoop het ook vooral’.

delijk tevreden zijn met de plannen van de verbouwing, maar dat het nog afwachten is wat hiervan het resultaat zal zijn. Laten we hopen dat de verbouwing, en daarmee ook de overlast een positieve impuls zal geven aan het winkelgebied. En dat hiermee Weert ook krijgt wat het verdient, een bruisende binnenstad met een breed scala aan winkels.

Hopen op nieuwe winkels Vooral die laatste opmerkingen horen we opvallend genoeg van elke winkelier die we spreken. Dat ze vooral hopen dat er nieuwe winkels de binnenstad van Weert komen bekleden. Het impliceert dat de stad echt naarstig op zoek is naar nieuwe impulsen in het winkelgebied. Termen als verouderd en oubollig kregen we om onze oren tijdens onze gesprekken met de winkeliers. Dat kan natuurlijk geen toeval zijn. De winkeliers laten blijken dat ze dui-

27

Chris Janssen

WAT VINDT U VAN WEERT? De afgelopen weken hebben wij onder de inwoners een enquête afgenomen. Een jaar geleden waren het de tijden waarin de gemeentelijke politiek campagne deden voor hun partijen. Een hoop werd beloofd en even later werd er ook in Weert gekozen. De allereerste vraag is: Welk rapportcijfer u uw eigen wijk in het algemeen zou geven?

Hieruit blijkt dat de bewoners van de gemeente Leuken het enthousiast zijn over hun eigen gemeente (7,9). De wijk Fatima behaalt met een 6,3 het laagste cijfer maar kan nog steeds rekenen op een voldoende.

De vervolgvraag op dit gevraagde rapportcijfer was: Bent u van mening dat uw wijk zich het afgelopen jaar positief heeft ontwikkeld?

Bij deze antwoorden valt op dat met inwoners uit de wijken Fatima en het Centrum vinden dat hun wijk het afgelopen jaar verbeterd is. Ook zie je dat over het algemeen de inwoners van Weert van mening zijn dat hun eigen woonwijk zich positief heeft ontwikkeld het afgelopen jaar.

Een derde vraag die we aan de inwoners van Weert gesteld hebben is: Vindt u het gebrek aan een lokale omroep vanuit Weert een gemis voor de stad zelf? Meer dan 60 procent is van mening dat een lokale omroep vanuit Weert een toegevoegde waarde zou hebben voor de stad. Tegenover ruim 30 procent die van mening is dat Weert best zonder lokale omroep zou kunnen.

Een van de belangrijkste onderwerpen binnen de gemeenteraad is nog altijd op welke manier de gemeente de binnenstad het beste kan invullen. Logisch leek ons om ook over dit onderwerp de inwoners van de gemeente Weert een vraag te stellen. Wij vroegen hen een antwoord te geven op de volgende vraag: Vinden jullie de binnenstad van Weert sinds de verkiezingen aantrekkelijker geworden? Op deze vraag beantwoordde ruim 87 procent: ‘Nee’.

Wanneer we gingen kijken waar dit probleem in zat kwamen we al snel tot de conclusie dat de inwoners van Weert voornamelijk de leegstand binnen de binnestad een groot probleem vinden. Ruim 80 procent beantwoordde namelijk ‘Nee’ op de vraag of men tevreden was met de aanpak van de gemeente op gebied van de leegstand. Waar wel positief op werd gereageerd was de vraag of men tevreden was met de aanpak van de gemeente op gebied van woningbouw. Op deze vraag beantwoordde 45 procent van de respondenten ‘Ja’.

‘Everybody happy?’

Weert doet alsof

Ghislaine Bros

Goedstof producties organiseerde in februari in De Soos een workshop lachyoga waarbij een groep van 15 man letterlijk schreeuwt dat ze er mogen zijn.

Als voorbijgangers naar binnen kijken, zien en horen ze nu nog niks bijzonders. Op de achtergrond klinkt zacht een lachband terwijl er een paar dames gezellig zitten te kletsen op gestoffeerde stoelen. Een tafel wordt door de oprichters van Goedstof producties, Anne de Bruijn en Nicole Smolenaers, gevuld met kannen en nog meer kannen met water. Maar als een Weertenaar een half uur later door hetzelfde raam naar binnen zou gluren, zou hij of zij een heel ander tafereel zien: een groep van ongeveer 15 mensen (waarvan het meerendeel vrouwelijk en 50 jaar of ouder is) die wild op de Hokie Pokie danst.

“Lachyoga is lachen zonder reden,” zegt instructeur Davie Broers. “Je brein heeft niet door of je geforceerd lacht of juist spontaan. Het is een makkelijke manier om je spieren te ontspannen en je immuunsysteem te versterken. Bovendien is het goed voor je hart en bloedvaten, maar ook helpt het je zelfvertrouwen te verbeteren.”

Programma De oefeningen variëren van lachend een bal overgooien tot de polonaise. Naast de plastic bal spelen de papieren kaartjes ook een grote rol tijdens de workshop, zoals de complimentenkaartjes die je in je handen geduwd krijgt. Het is de bedoeling om de andere leden van de groep zo’n kaartje te geven. De gekregen complimenten mag je houden of juist doorgeven. In het begin is het een beetje ongemakkelijk.

Wie geef je welk kaartje? Krijg je er zelf ook wel een?

Het papier voelt glad en de zoete woorden staan er in zwarte inkt op. Al snel voel je een hand op je schouder en krijg je iets in je handen geduwd. ‘Je mag er zijn.’ Je glimlacht en kiest een geschikt kaartje voor de persoon tegenover je uit, of juist niet. Binnen no time stromen de complimenten net zo snel binnen als je ze uitdeelt. ‘Je bent genoeg.’ ‘Je straalt.’ Het ongemakkelijke gevoel is weer weg en je lacht zodra je hetzelfde complimentenkaartje voor de tweede keer in je handen gedrukt krijgt. Na afloop moet de persoon met de meeste kaartjes een liedje zingen.

De avond wordt gevuld door verschillende lachklanken, gedans en geschreeuw. ‘Everybody happy? Yeah!’ ‘Very good, very good!’ Door al het lachen, gieren, brullen verbruikt je lichaam erg veel vocht en al snel moeten de vele lege kannen water worden bijgevuld.

Tegen het einde van de workshop liggen er

foto: Davie Broers (links), José Broers-Van den Boomen (rechts)

yogamatjes op de grond: het is tijd voor de laatste oefening: meditatie. Ondanks het stuk rubber voelt de vloer nog steeds hard aan, maar je hoofd is met andere dingen bezig. Je staart naar het plafond en de lampen worden ietsje gedimd terwijl het gelach langzaam uitdooft.

Davie’s rustige stem gepaard met instrumentale muziek leiden je, in je hoofd, naar je favoriete plek: thuis, in de tuin of juist een leuke plek in een ander land. Waar je mentaal ook bent: het is een goede afsluiter van de avond.

Nawoord “Wat we zojuist hebben gedaan, is contact maken met je innerlijke kind. Kinderen lachen ongeveer driehonderd tot vierhonderd keer per dag, terwijl een volwassen persoon dit maar tien tot vijftien keer doet. Dit komt doordat we denken dat er sociale voorwaarden moeten zijn om te kunnen lachen, maar een kind hecht hier geen waarde aan: hij lacht wanneer hij dat wil en wanneer hem dat uitkomt. Veel mensen die ernstig ziek zijn gebruiken lachyoga. Niet als medicijn, maar als therapie.

We kunnen de gebeurtenissen niet veranderen, maar wel de manier waarop we ermee omgaan,” aldus Davie.

Goedstof producties Anne en Nicole kozen deze maand lachyoga als activiteit omdat het perfect past bij hun doel: toegankelijke workshops, trainingen en nog meer andere activiteiten toegankelijk maken voor Weert en omgeving. “We willen de ‘good stuff’ in ‘het goede stof’ zetten. We willen dat mensen bewuster worden van bepaalde dingen, zoals het belang van lachen. Lachen is gezond, dat weet iedereen, alleen doen we het veel te weinig”, zegt Nicole met een twinkeling in haar ogen: waarschijnlijk het effect van de lachyoga.

29