Waalwijs by Fontys Journalistiek

WAALWIJS

Fontys Hogeschool Journalistiek VV04

Voorwoord ’Wat moeten wij in hemelsnaam in Waalwijk gaan doen?’

Inhoud

Column Ward van Cuyck

‘ ’, was het collectieve gedachtegoed van vijftien eerstejaars studenten van de Fontys Hogeschool voor Journalistiek te Tilburg. Wij, de redactieleden van Waalwijs, kregen de opdracht om de stad in enkele weken tot in de diepste krochten van elke straathoek te onderzoeken. Dat was even slikken, aangezien geen van ons ook maar iets met de Waalwijk te maken had.

Waalwijk kaalwijk 5

Met een groot gehalte aan scepticisme stapten wij in bus 300 richting het Vredesplein. In tweetallen gingen wij op pad om elk een andere buurt te verkennen. Bij onze samenkomst op de redactieruimte in de Rabobank ontdekten we onze bevindingen bijna volledig overeenkwamen: rustig, vredig, kalm. Saai, misschien?

Het Voetstuk van Waalwijk

Die eerste impressie kreeg al snel een flinke wending na een bezoek van stadsdichter Joep Trommelen op de redactieruimte. In een anderhalf uur schetste hij een beeld van een dynamische, saamhorige stad met een ondefinieerbare aantrekkingskracht. Een hoge klaagfactor, maar een uniek verleden om trots op te zijn. Die trots zijn de Waalwijkers in de afgelopen jaren dan ook niet kwijtgeraakt. Dat bleek bijvoorbeeld aan de waarde die de inwoners aan het welbekende schoenenmuseum hechtten. Zo’n karakteristieke historie mag natuurlijk niet teloorgaan. Daarvoor moet gevochten worden. De trots en aantrekkingskracht was een wederkerend thema bij iedereen die wij in de afgelopen zes weken spraken. Bruisende(re) steden als Tilburg en Den Bosch liggen om de hoek, maar er toch zijn genoeg redenen om in Wolluk te vertoeven. De Waalwijkse trots is onovertroffen. Een trots om trots op te zijn. Daar is hij dan eindelijk, de eerste editie van Waalwijs. Onze enthousiaste eerstejaars redactieleden van de Fontys Hogeschool Journalistiek hebben de afgelopen maand hard gewerkt aan het realiseren van Waalwijs. Stuk voor stuk met een eigen onderwerp en invalshoek. U gaat lezen over de belangrijkste actualiteiten in Waalwjik. Daarnaast is er contact gezocht met bekende Waalwijkers die elk op hun eigen manier een kleine bijdrage leveren voor ons tijdschrift. Hoe gaat Waalwijk om met leegstand, telt Waspik wel mee en is er nog plek voor het Nederlands Leder en Schoenenmuseum? Enkele vraagstukken die in het tijdschrift behandeld worden. Namens de gehele redactie wens wij u veel lees- en kijkplezier.

Waalwijk door de ogen van...

Polen mogen in Waalwijk werken, maar niet wonen

Redacteuren: Sanne de Brouwer, Ward van Cuyck, Marit Koopmanschap, Sjoerd Aarden, Tristan Kans, Fé Fuchs, Timo Akkermans, Bob Ligthart, Maartje Stut, Roy Stevens Eindredactie: Sjoerd Aarden Timo Akkermans Hoofdredacteur: Maartje Stut Vormgeving: Sjoerd Aarden, Maartje Stut

Jij zorgt, maar wie zorgt er voor jou? 16

De Waalwijkse mauwmuur

De worstelingen van Waspik

Waalwijs agenda 25 Gedicht Joep Trommelen

Colofon

Wij bedanken alle bronnen voor hun samenwerking, wij bedanken de Rabobank voor het beschikbaar stellen van het Regiolab en tot slot bedanken wij Monique van de Ven voor haar hulp als redactiebegeleidster.

De Waalwijker van de toekomst Klagen, zeuren, zaniken en mekkeren. Het lijkt haast een gewoonte in ‘Wolluk’ om overal als een soort reflex meteen overheen te zeiken. Een chronisch gebrek aan eigenwaarde houdt de stad al sinds het industriële tijdperk in zijn greep. Het zeuren zit haast net zo vast in de Waalwijkse cultuur als een vrachtwagen onder de A59. Tijden veranderen, en het wordt hoog tijd dat de mensen mee veranderen. Niet alleen een nieuwe gemeenteraad, maar ook een nieuwe mindset. Niet mauwen maar bouwen. Denk eens in oplossingen in plaats van problemen. Klagen mag, en zeker als het onderdeel is van je identiteit, maar laat het je leven niet beheersen. Denk eens aan Waalwijk als parel achter de duinen. Waalwijk als groene oase tussen de woestijnen der verstedelijking genaamd Tilburg en Den Bosch. Denk aan de rijke historie van leder en schoenen die in de nabije toekomst vereeuwigd wordt in een prachtig nieuw museum. Of denk desnoods aan de nieuwe bouwhal die culturele genootschappen de mogelijkheid geeft zich te ontpoppen. Waalwijk is prachtig en biedt geweldig veel mogelijkheden, je moet het alleen wel durven zien. Mijn oproep aan alle Waalwijkers: Cheer up! Eer het verleden, maar richt je blik op de toekomst en maak er samen iets moois van.

-Ward van Cuyck

Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaalwijk. Waalwijk kaal-

Waalwijk Kaalwijk

verkiezingskandidaat voor Lokaal Belang. “Er is een domino-effect ontstaan met als resultaat het ver

Door Timo Akkermans

Lege panden en lege straten. ‘Te koop’ en ‘te huur’ staat op de ramen. Lege etalages in de Els. Dichte winkels, bedekte etalages. Een beeld waar de gemeente vanaf wil. Hier zijn zowel burger als gemeente het over eens.

dwijnen van winkels.” Het bereik van mensen is veel groter geworden de afgelopen jaren. “Mensen gaan sneller naar Tilburg, Breda of Den Bosch om te winkelen. Je stapt in de auto om een dagje naar Amsterdam te gaan.” Verder is er volgens hem te veel winkelruimte. Het winkelcentrum is te uitgestrekt. “Het is gewoon niet reëel genoeg om al die lege panden te vullen met winkels. Dus blijven die panden leeg.”

Het rapport over de centrumvisie van 19 oktober 2016 constateerde een leegstand van 8100 vierkante meter. En dit is niet te missen. Lopend door de Els kun je een speld horen vallen. Het is leeg. Te leeg. Om precies te zijn staat 14 procent van alle winkelpanden leeg. Landelijk is dit percentage 11 procent.

Het consumentengedrag is ook veranderd. Vooral middelgrote steden als Waalwijk hebben hier last van. “In de dorpen gaan consumenten hun boodschappen doen en in de grote steden gaan ze een dag winkelen”, verklaart Marlène Drouen, centrummanager van Waalwijk. “Zo moet Waalwijk uitgaan van haar eigen kracht, zoals het schoenmuseum, alleen dat kost tijd.”

Veel winkels verdwijnen. Dat is vooral te merken als je door de Grotestraat loopt. Hier en daar komen wat fietsers voorbij. Die fietsen hier gewoon omdat dat het snelste is, niet omdat ze er moeten zijn. De opkomst van online shoppen kan worden gezien als een van de veroorzakers van de leegstand.

Aanpak gemeente

De gemeente had al plannen liggen waarvan de bedoeling was dat die binnen vier jaar voltooid zouden zijn. Dit is desondanks nog niet helemaal gelukt. Burgers klagen bijvoorbeeld nog over het dure parkeren en de lege winkels. Er werden lijnen uitgezet met Vereniging Vastgoed Waalwijk Centrum (VVWC) om lege winkelpanden te veranderen in woonruimte. Dat was rendabeler volgens Kees van Hulten van VVWC. Er zou in 2017 namelijk 3000 tot 5000 vierkante meter te veel aan winkelruimte zijn.

’’Er is een dominoeffect ontstaan’’

‘‘Het onlineshoppen heeft haar vruchten niet afgeworpen voor het centrum’’ “Het onlineshoppen heeft haar vruchten niet afgeworpen voor het centrum”, vindt Timon Klerx (26),

Het schoenenmuseum is ook een belangrijke factor volgens de gemeenteraad. Alle partijen zijn het daarover eens. Wel ontstond er protest vanuit de oppositie. De financiële onderbouwing zou niet voldoende zijn en het museum plus plan te gehaast. Ondanks die kritiek gaat het museum er toch komen. Het museum moet onder andere gaan zorgen voor een bruisender centrum. Meer bezoekers in het stadscentrum

kunnen zorgen voor betere horeca en woongelegenheid volgens VVD-lijsttrekker Christiaan Kuijten. Standbeelden en gedichten rondom het Raadhuisplein moeten het schoenen– en leerthema ook duidelijker maken.

Er was daarnaast kritiek over het parkeren in het centrum. Door het dure parkeren, onder andere bij de Els, werd er geëxperimenteerd met de regel:

eerste twee uur gratis parkeren. Dit zorgde niet voor het verbeteren van het winkelgedrag. Parkeren alleen was niet de oplossing. Er moest een compacter aanbod aan winkels zijn. Een vernieuwd centrum.

van het centrum opgezet. Die kan volgens Klerx veel beter naar het centrum verplaatst worden als publiciteitstrekker. De overbodige winkelruimte kan worden omgebouwd tot woningruimte. Woningen in het centrum zijn handig voor kleine gezinssamenstellingen. “Die wonen zo dicht bij de voorzieningen. Voor ouderen kan dit ook een voordeel zijn,” aldus Klerx.

De infrastructuur verdient eveneens aandacht. De gemeente wenst een betere aansluiting van de buslijnen op het centrum. Op de Grotestraat moet meer plaats komen voor terrassen. De uitstraling van bijvoorbeeld gevels en luifels kon beter en er was behoefte aan meer intimiteit volgens de raad.

“Zorg dat je een mooie etalage hebt en dat je meedoet aan de verschillende thema’s”

Ondernemers

Ondernemerschap is heel belangrijk in Waalwijk. Zo wordt er elke maand door middel van stemmen een ondernemer van de maand gekozen. Op die manier probeert Waalwijk Nieuws ondernemerschap te bevorderen. Mede door adverteren via de site zit hier potentie in. “Elkaar helpen”, zegt Rolf Balkenende, hoofdredacteur van Waalwijk Nieuws. “Zo laat ik ondernemers Waalwijk Nieuws sponsoren en mogen ze zelf vijf artikelen per jaar doorsturen om hun bedrijf te promoten.” Onderneemster van de maand Marie-Louise Ansems (Chocolaterie Marie-Louise) zag het aantal voorbijgangers in de Stationsstraat verminderen. Haar winkel is dan ook verhuisd naar de Els, ondanks de vele lege winkelpanden daar. Een toplocatie volgens haar. “De Els ligt centraler dan waar ik voorheen zat met mijn winkel. Ondanks dat de lege etalages mij wel storen, hebben die weinig effect op mijn winkel.”

Oplossingen

Het streven om in 2025 nog maar 1500 vierkante meter aan leegstand over te houden is een grote opgave. “Het ondernemerschap kan worden bevorderd door het opstarten van gespecialiseerde winkels,” constateert Klerx. Dat bevordert ook de kwaliteit van de producten. “Zo kan het centrum levendiger worden.”

Een klinkklare oplossing is er niet volgens Marlène Drouen. “Wel proberen we het centrum in zijn geheel te promoten via sociale media.” Ook vindt zij dat de nieuwe winkels in het centrum moeten komen en niet in de omliggende dorpen. Daar moet in samenwerking voor gezorgd worden.

Oudere stelletjes schuifelen langs de lege winkels en proeven een stukje kaas van de kaasboer. Een somber centrum. Er rolt nog net geen tuimelkruid voorbij. Het centrum blijft een plek waar mensen samenkomen. Er is sprake van een centrumvisie in de Waalwijkse gemeenteraad. Het schoenmuseum, specialisatie en evenementen geven steun aan deze visie. Horeca kan ook een belangrijke factor gaan spelen. “Er zijn veel vrijetijdsbestedingen in de omgeving, zoals de Efteling en diverse natuurgebieden, waar de horeca gebruik van kan maken.” De Waalwijkse kermis wordt nu nog aan de rand

Ansems stelt de uitstraling van een winkel voorop. “Zorg dat je een mooie etalage hebt en dat je meedoet aan de verschillende thema’s.” Het initiatief ‘de ondernemer van de maand’ kan het ondernemerschap ook stimuleren. Zo kunnen ondernemers streven naar de beste winkel, en daarmee ook de meeste klanten. Het aanbieden van producten, die niet op het internet verkrijgbaar zijn, stimuleert mensen naar de winkel te gaan. “Kleren koop je al snel online, chocolade niet.”

Het voetstuk van Waalwijk Door: Maartje Stut De afbeeldingen zijn eigendom van het Nederlands Leder en Schoenen Museum.

Stuk voor stuk worden attributen verschoven en ingepakt om naar het depot van het Nederlands Leder en Schoenen Museum verplaatst te worden. Verder is het leeg, kaal en sfeerloos. “Een nieuwe locatie is goed, al helemaal in het centrum. Maar deze locatie is authentiek en erg groot.”-aldus een van de werknemers.

De nieuwe locatie op Het Raadsplein ziet er kaal uit, lichtblauwe muren, veel glas. De keuze om het museum hier te plaatsen was vooral om meer mensen naar het centrum te trekken. De wethouder en lokale politici hebben vertrouwen dat er veel mensen naar het museum op de nieuwe locatie komen. Ondanks het feit dat het museum in haar laatst geopende jaar 15.000 bezoekers had, dit lag normaal rond de 20.000 verwachten ze er op de nieuwe locatie 30.000. Voor de gehele verplaatsing en vernieuwing van het concept is 9,9 miljoen beschikbaar gesteld.

Een vrij donkere ruimte met lege vitrines en rode muren is het eerste wat je ziet bij binnenkomst van het Nederlands Leder en Schoenen Museum. In een ruimte achterin het museum staan poppen en oude machines waar te zien is hoe schoenen en leer vroeger gemaakt werden. Leuk detail: het museum is nu nog gehuisvest in een oude schoenenfabriek.

“Dit is wie wij zijn”

Na ruim 15 jaar is afgelopen februari eindelijk de knoop doorgehakt: het Nederlands Leder en Schoenenmuseum gaat naar de nieuwe locatie op het Raadsplein en blijft daardoor dus voortbestaan. In 1953 is het museum opgericht. Dit gebeurde als gevolg van een tentoonstelling waar de Waalwijker Antoon Hendriks aan meewerkte. Hij was leraar schoenmaken en verzamelde allerlei voorwerpen die met schoenen en het produceren daarvan te maken hadden.

Wethouder

Al jaren zet wethouder Hans Brekelmans zich in voor dit onderwerp. “Met het museum hebben we goud in handen, maar dan moeten we het wel benutten.’’ Het museum laat zien wat Waalwijk is en waar veel van haar inwoners vandaan komen. In Waalwijk zijn er altijd nog 130 bedrijven actief in de schoenenbranche, “dit is wie wij zijn.”

Leugen

Tijdens de raadsvergadering van 6 februari, waar het definitieve besluit viel, liepen de meningen nogal uiteen. Zo had GroenLinksaf haar twijfels over het gehele plan en de mogelijkheid tot uitvoeren daarvan. Waar GroenLinksaf niet zeker was, was er voor de VVD geen andere optie dan het museum te laten blijven. “Er was veel onenigheid omdat de wethouder niet helemaal eerlijk en duidelijk was over het plan. Stel, je zegt: we hebben een ton extra nodig, prima, dan regelen we dat. Maar zeg niet dat er 17000 euro winst gaat zijn op jaarbasis. Dat is een leugen. En dan is er twijfel of stemt niemand er mee in’’,zegt Frank den Braven, oud-fractievoorzitter van GroenLinksaf.

Naar verwachting opent het museum haar nieuwe locatie op het Raadsplein in 2020. En het oude museum dan? Dat is nu al gesloten, beetje bij beetje wordt het pand leeggehaald. Oud-werknemers blijven actief. Neem bijvoorbeeld Inge Specht, conservator van het schoenenmuseum. Zij denkt nu alweer na over mogelijkheden voor tentoonstellingen op de nieuwe locatie. Is dat nu al nodig? Volgens Specht is daar geen twijfel over mogelijk: “Als een vader en moeder op vakantie gaan, laten ze de baby niet achter.” Het museum heeft haar zorg nodig, maar zij kan ook zeker niet zonder het museum. “Het is meer dan een baan, het is een levenswijze. Dat klinkt heel dramatisch maar zo is het wel.”

Goud

Waar iedereen het wel over eens is, is dat het museum een meerwaarde moet hebben voor het centrum van Waalwijk. Er wordt een verdubbeling van het aantal bezoekers ten opzichte van het laatste openingsjaar verwacht. Op de Elzenweg, waar het museum nu nog staat, is het concept verouderd en trekt het weinig mensen meer. Het nieuwe museum wordt interactief en de geschiedenis wordt leuker verteld Den Braven van GroenLinksaf heeft er nu in ieder geval vertrouwen in: “Het gaat natuurlijk om schoenen, in ieder geval de helft van de mensheid is daar ontzettend in geïnteresseerd, als je begrijpt wat ik bedoel.”

Over twee jaar kunnen we weer een kijkje nemen in het museum. Dan op een nieuwe locatie met een nieuw verhaal. Hopelijk kunnen we nog steeds kennismaken met de oude ambacht, schoenen bewonderen die duizenden jaren oud zijn en leren dat ook van struisvogels leer gemaakt kan worden.

Willem van Schijndel Mijn roots liggen in Waalwijk. Ik ben er niet geboren, maar in 1959 ben ik op vijfjarige leeftijd in Besoyen terechtgekomen. Mijn vader had er een nieuwe baan gevonden. De onvergetelijke jaren ‘60 en ‘70: de schoenfabrieken en leerlooierijen, de goederentrein die elke dag ’n paar keer voorbij kwam, de danslessen bij Grijsbach, Cafe Leenheers, de autoshows, maar vooral ook carnaval bij de Gekroonde Leersse en niet te vergeten Radio Arwimo. Hun uitzendingen, vanuit een kelder in de Grotestraat, hebben veel voor me betekend en zijn zeer bepalend geweest.

Waalwijk door de ogen van...

Ik werd DJ en werkte bij Bardisco Hertog Jan en later discotheek The Gatsby. Ik heb er Clemens van Bracht (collega Deurzakker) leren kennen. En ook mijn vrouw, destijds wonende in de Baardwijksestraat. Ik ben er getrouwd en de kinderen zijn er geboren. Maar ook heel prettig: het ligt centraal. voor m’n werk maar ook voor optredens. Clemens en onze roadie wonen er ook.

In 1978 ben ik in Hilversum tussen de radio- en tv-makers terechtgekomen. Met liefde en plezier reed ik meer dan 30 jaar elke werkdag op en neer, vaak ook nog op zaterdag, echter ik heb er nooit echt aan gedacht om Waalwijk te verruilen voor ‘t Gooi. Ik woon er prachtig en alles waar ik waarde aan hecht is hier te vinden of zit in de buurt. Ik hou van wandelen en fietsen. Heerlijk met zo’n omgeving en de Loonse en Drunense duinen om de hoek. Waalwijk betekent ook aantrekkingskracht. We mogen trots zijn op de vele mooie bedrijven die er zich door de jaren heen gevestigd hebben. Natuurlijk zijn er ook zaken die ik jammer vind, zoals de leegstand in het centrum en het gedoe rondom het schoenmuseum. Ondanks dat soort zaken betekent Waalwijk voor mij “mijn thuishaven”.

Polen mogen in Waalwijk werken, maar niet wonen Huisvesting voor de Polen is de problematiek in Waalwijk. De Polen hebben geen vast onderkomen en zijn vaak niet ‘welkom’ in de wijk. “We gaan nu, net als in Boskoop is gedaan, een soort Polenhotel bouwen.”

Het is woensdagmiddag kwart voor drie. De parkeerplaats bij het distributiecentrum van bol.com is even groot als twee

voetbalvelden en staat vol met fietsen en auto’s. Om 3 uur begint de avonddienst, daarom druppelt de parkeerplaats steeds voller. De meeste auto’s dragen een buitenlands kenteken: een Poolse. Soms komen de werknemers alleen, soms in een groepje van drie of vier. Ze hebben allemaal een doorzichtig plastic tasje bij zich. De inhoud bestaat uit een avondmaal, een bekertje, een doorzichtig bakje, een handgel en lippenbalsem. “Meer mogen we niet meenemen”, zegt Jeanne-Marie Swolfs, werknemer bij bol.com. “De producten die wij thuis hebben worden hier ook verkocht. Je kunt niet bewijzen dat het van jou is.” Welkom bij distributiecentrum bol.com. Het bedrijf ligt gevestigd rondom bedrijven als Xenos, Italië transport en DMG meubelen. Het industrieterrein is gunstig gelegen vanwege de nabije ligging van de A59. Bij Bol. com werken ruim 2500 mensen, waarvan 1900 arbeidsmigrant zijn. Dit zijn mensen die tijdelijk hun eigen land verlaten om elders te werken. “Er zijn wel wat mensen in de regio die voor bol.com willen werken, maar dat is nooit genoeg”, vertelt Michiel Gossens, medewerker bij bol.com uitzendbureau Young Capital. Driekwart van de uitzendbureaus die voor bol.com werkt, is gespecialiseerd in het werven van arbeidsmigranten. Arbeidsmigranten komen vanuit heel de wereld: China, Polen, Hongarije, Amerika. Na werktijd hebben deze mensen ook een thuis nodig. “Veel arbeidsmigranten worden gebracht vanaf de camping met pendelbussen”, vertelt Swolfs, “maar een echt thuis hebben ze niet.” Dat is precies het probleem waar Waalwijk mee kampt: huisvesting voor de tijdelijke bewoners.

Opstand

Discussies over huisvesting midden in woonwijken wil de gemeente Waalwijk niet meer. In 2015 was er in Besoyen een opstand over de huisvesting voor arbeidsmigranten. Voormalig zorgcentrum Samarja stond leeg, waardoor de gemeente met het voorstel kwam om 120 arbeidsmigranten in Samarja te huisvesten. De buurt was hierop tegen en het plan was daarom verworpen. Maar waar moeten de arbeidsmigranten dan verblijven? Ze zitten nu verspreid over de regio. Sommigen in rijtjeshuizen in woonwijken, sommigen in vakantieparken als Duinlust in Kaatsheuvel. Woningen die te koop zijn aangeboden, worden opgekocht door projectontwikkelaars die ruim boven de vraagprijs bieden. Andere belangstellenden laten zij daarmee achter zich. Het Brabants dagblad meldt in een van hun stukken: De huizen worden volgepropt met wel tien mensen. Vaak hebben deze Oost-Europese werknemers niet meer meubels dan een bed en kastje in de ruimte staan. Het is hierdoor hol in huis, wat tot geluidsoverlast voor de buren leidt.

Door Marit Koopmanschap 12

Aantal arbeidsmigranten

Hoeveel arbeidsmigranten er momenteel in de regio verblijven is onduidelijk. “We hebben vorig jaar een onderzoek gedaan naar het aantal arbeidsmigranten dat in de regio Hart van Brabant verblijft. Het is moeilijk om exact te meten, omdat niet iedereen weet hoe hij zich kan inschrijven”, legt Susan Brooijmans uit, beleidsmedewerker wonen van de gemeente Waalwijk. Het aantal geregistreerde arbeidsmigranten in Waalwijk 2017 bedraagt 1035. Hiervan zijn 798 Pools. Op basis van geregistreerde arbeidsmigranten is er een schatting gemaakt van het aantal per regiogemeente. Voor Waalwijk ligt dit aantal tussen de 1870 en 2330. “Het is een schatting. Onderzoek van de Universiteit in Utrecht en het Erasmus laten zien dat maar de helft zich inschrijft”, vertelt Brooijmans.

‘‘Niet iedereen weet hoe hij zich moet inschrijven’’ Bedrijfsuitbreiding

De tweede vestiging van bol.com in Waalwijk is sinds september geopend, maar volgens Gossens is al een groei in het aantal arbeidsmigranten te merken. Gossens: “Vooral in de piekperiodes rondom Kerst is een groei te zien van het aantal arbeidsmigranten. Als het zou mogen van de gemeente, wil bol.com nog verder uitbreiden dan wat er nu al aan bedrijven staat.” De problematiek voor de huisvesting voor de arbeidsmigranten groeit hierdoor verder.

Plaatsmaken

Vaste plekken zijn er voor de tijdelijke werknemers niet. Momenteel zijn campings, parkeerplaatsen, reactieparken en rijtjeshuizen overbevolkt. Hier wil de gemeente Waalwijk verandering inbrengen. “In Boskoop is een Polenhotel gebouwd. Zoiets willen wij als gemeente nu ook gaan proberen”, Klapwijk. In Waalwijk wordt het voormalig RWB-terrein omgetoverd tot een campus waar plaats is voor vierhonderd arbeidsmigranten. De gemeente geeft voor de campus een vergunning voor tien jaar af. “Als de vraag naar arbeidsmigranten door robotisering minder wordt, kan het dus weggehaald worden”, legt Klapwijk uit. De Projectontwikkelaars die de bouw gaan realiseren zijn Jan Snel BV en GREEN real estate. Het terrein ligt niet vlak aan een woonwijk en is niet ver van de werkomgeving. Op de plek zal een beheerder, voor nu nog onduidelijk wie, gaan wonen. Zijn taak is de naleving van het huishoudelijk regelement op geluidsoverlast en het handhaven van het drank- en drugsmisbruik.

Verdeeldheid

“Je kunt niet vierhonderd mensen op een kluitje zetten. Ik noem het uitbuiting”, vertelt Willem Volger, inwoner van Bloemenoord. Volger heeft een bezwaarschrift tegen de bouw van de campus ingediend bij de gemeente. Volgens Volger heeft de gemeente niet goed nagedacht over de consequenties van de vestiging van het distributiecentrum. “Ik zou willen dat de arbeidsmigranten in de wijken gaan wonen. De mogelijkheid om met de mensen in contact te komen valt door de campus weg. Het is een onzalig project.” Naast Volger is er nog een aantal Waalwijkers dat zich met huisvesting van de arbeidsmigranten heeft bemoeid. Het voorstel is om de groep naast bol.com te vestigen. “Ik kan me voorstellen dat er inwoners zijn die zeggen: ‘Goh, dat is makkelijk dan hebben we er geen last van’. Toch vind ik dat je de groep daarmee te kort doet. Die mensen willen gewoon hun boodschappen doen en een keer ergens anders zijn dan bij hun werk”, legt Klapwijk uit. De bezwaarperiode is inmiddels afgelopen. 8 juni 2018 is de campus gereed.

Uitkomst voor nu

Als Swolfs haar badge voor het ijzeren poortje houdt, gaat hij open. Lopend naar de grote band vertelt ze haar dagtaak: “Pakketten inpakken, sticker erop plakken en zo door is wat ik heel de dag doe.” Als Swolfs haar pauze krijgt, gaat ‘soort bij soort’ zitten. Voor hoe lang de arbeidsmigranten hier blijven is vaak een verassing. “De bouw op het RWB is voor nu een oplossing, maar de gemeente zal wel creatief moeten blijven in het opvangen van de stroom arbeidsmigranten die nog zal komen.”

‘‘Het is een onzalig project’’

“Jij zorgt… maar wie zorgt er voor jou?’’ Door: Sjoerd Aarden

‘Zorgen voor een naaste. 24 uur per dag, 7 dagen per week. Voor velen is zo’n taak onmogelijk, maar ook onvermijdelijk. Het thuishouden van een hulpbehoevend familielid gaat gepaard met een hoop moeite en opofferingen. Waalwijk kent sinds kort een steunpunt en een luisterend oor voor mantelzorgers. ‘’Ik heb hier niemand om me heen tegen wie ik überhaupt goedemorgen kan zeggen.’’

aan hulp hadden’’, vertelt Brouwer. Een onderzoek naar de behoeftes van mantelzorgers werd in gang gezet, gevolgd door een campagne met de titel ‘’Jij zorgt voor… maar wie zorgt er voor jou?’’. Het resultaat: de pilot mantelzorgcoach. Gerrie spreekt lovend over de mantelzorgcoach. ‘’Al vanaf de eerste keer dat ze hier kwam was er een klik. Een keer per maand maak ik een afspraak met haar. Het is gewoon fijn om een luisterend oor te hebben.’’ De woning van André en Gerrie bevindt zich midden in een winkelstraat. ‘’Ik heb hier niemand om me heen tegen wie ik überhaupt goedemorgen kan zeggen.’’ Nu André steeds slechter ter been is, zijn ze ook vaker thuis. ‘’Toen hij nog goed was deden we nog heel veel samen. Dat ligt nu allemaal anders.’’ Gerrie kijkt naar haar man, die inmiddels in zijn stoel naar een biljartwedstrijd kijkt. ‘’Ik moet dat soort dingen nu allemaal van tevoren plannen en naar een dialyseplaats zoeken. Je kunt ook met de Nierstichting meegaan op de boot, maar dat is ieder jaar hetzelfde.’’

Stipt om 17.00 is het etenstijd voor André en Gerrie Klerks. Gehakt met ‘kroten’ en aardappelen. Gerrie vertelt dat ze die aardappels ’s ochtends altijd extra goed moet schillen en wassen, ‘‘anders gaat die kalium er niet af. En hij mag geen zout.’’ Ze heeft Andrés medicijnen ook klaargelegd. Een indrukwekkende verzameling capsules ligt verspreid voor hem op tafel. ‘’Het poeder is voor de botten’’, legt Gerrie uit, ‘’maar die stopt de ontlasting dan weer. Daar is deze dan voor.’’ Ze neemt een van de pillen tussen haar vingertoppen en reikt hem aan André. Al zeven jaar zorgt Gerrie (78) voor haar echtgenoot, die dialysepatiënt is. Ze verzorgt zijn kleding en medicijnen en houdt hem aan het strenge dieet dat gepaard gaat met zijn nieraandoening. Honderd gram vlees op een dag, weinig eiwitten, weinig drinken en geen zout. Een zware taak. Daar komt nog bij dat Gerrie zelf reuma heeft. ‘’De pijn verschilt van dag tot dag, maar alles wat ik met mijn handen moet doen is moeilijk.’’ Gelukkig hebben ze sinds kort een hulp voor de huishouding. ‘’Dat heeft Annet voor ons geregeld’’, vertelt ze tevreden.

“Toen hij nog goed was deden we nog heel veel samen. Dat ligt nu allemaal anders’’

Gerrie is een van de vele mantelzorgers in de gemeente Waalwijk. Volgens een onderzoek uitgevoerd door Mezzo, de landelijke vereniging voor mantelzorgers, kent de stad zo’n 10.000 inwoners die langdurig voor een ander zorgen. Dat is ongeveer 20% van de totale bevolking.

Pilot mantelzorgcoach

Annet Brouwer is de mantelzorgcoach van Waalwijk, het centrale punt voor mantelzorghulp binnen de gemeente. Mantelzorgers kunnen bij haar terecht voor inhoudelijke vragen over zorg, financiën en wonen, maar Brouwer biedt met name een luisterend oor voor mantelzorgers. Die functie van mantelzorgcoach is nieuw. Pas een jaar geleden is deze in het leven geroepen. Oorspronkelijk was het bedoeld voor zes maanden, maar inmiddels is Brouwers al bezig met haar tweede jaargang. De functie werd ingezet als antwoord op signalen van medewerkers van Team WijZ, de afdeling waar WMO-vragen binnenkomen en afgehandeld worden. ‘’Tijdens keukentafelgesprekken met de zorgbehoevenden en vaak ook de mantelzorger erbij, ging het vooral over de zorgvraag van de zorgbehoevende. Terwijl steeds meer naar voren kwam dat ook de mantelzorgers zelf behoefte

Onderzoek

Mantelzorgcafé

Op het gebied van mantelzorgbeleid werkt Brouwer nauw samen met Suzanne Poelman. Zij is beleidsmedewerker bij de afdeling Maatschappelijke Ontwikkeling en was zeer betrokken bij het onderzoek en de campagne. ‘’Uit dat onderzoek kwam naar voren dat mantelzorgers vooral behoefte hebben aan informatieverstrekking, waardering en ondersteuning’’, vertelt Poelman. Op het gebied van ondersteuning was er binnen de gemeente een gedeelde visie: niet vanuit geld. De gemeente wil meer doen. ‘’Vandaar dat we de mantelzorgcoach hebben laten aansluiten. Het is nog een pilot maar vanuit Waalwijk zijn de geluiden positief. Steeds meer mensen zijn op de hoogte van het bestaan van de functie. Annet sprak in haar eerste jaar al meer dan 70 mantelzorgers. De meeste daarvan wilden vooral gewoon iemand hebben om even mee te praten.’’

Sinds dit jaar deelt de gemeente ook een drietal vouchers uit. Deze kunnen door mantelzorgers worden gebruikt om vier uur vervangende hulp te krijgen. Zo worden zij voor een korte tijd van hun zorgen ontlast. De mantelzorgers kunnen dan even iets voor zichzelf gaan doen, bijvoorbeeld samenkomen met andere mantelzorgers. De gemeente Waalwijk kent een divers aantal ’cafés’, themamiddagen- of avonden voor mantelzorgers en hulpbehoevenden die graag eens willen praten met lotgenoten. Naast een alzheimer- en autismecafé en het café Brein werd zo’n anderhalf jaar geleden ook voor het eerst een mantelzorgcafé georganiseerd, waarvan de eerste editie plaatsvond in het Parkpaviljoen. Initiatiefnemer was Herman Wachtels van den Berg, bestuurslid van Stichting Senioren Waalwijk en lid van de werkgroep Welzijn, Dienstverlening en Zorg. De opkomst bij de cafés was over het algemeen erg laag. ‘’De ouderen moesten allemaal met de buurtbus komen. Dat was natuurlijk een ramp. Daarnaast gaat een ouder iemand in het donker vaak niet meer van huis’’, vertelt Van den Berg. Brouwer merkte ook dat de andere cafés meer respons kregen: ‘’er werden cafés georganiseerd op heel specifieke ziektebeelden. Daar kwamen de mantelzorgers dan eerder op af.’’

Niet alle 10.00 mantelzorgers in Waalwijk beschouwen hun ‘werk’ als te zwaar. ‘’Er zit natuurlijke een gradatie in’’, legt Poelman uit. ‘’Veel mantelzorgers redden zich prima.’’ De gemeente wil vooral preventieve ondersteuning bieden. ‘’Daar waar overbelasting dreigt hopen we dat ze ons zo nodig weten te vinden. We kunnen ze dan ondersteunen op maat.’’

“Soms laat ik nog wat boodschapjes voor hem over. Dat kan hij er zelf ook even op uit’’

Na vijftien edities kwam er in januari een einde aan het mantelzorgcafé. De druppel was de nieuwjaarsreceptie, waarbij maar een enkel persoon kwam opdagen. ‘’We dachten: waar we nu mee bezig zijn is een beetje aan een dood paard trekken. Laten we nu maar stoppen’’, vertelt Van den Berg. Daarmee is het idee echter nog niet opgegeven; de werkgroep is momenteel bezig met ontwikkelingen voor een nieuw soort bijeenkomst. ‘’We hebben besloten het over een andere boeg te gooien en ook eenzaamheid erbij te betrekken.’’ Het zal gaan om een lunch die plaatsvindt in wijkcentrum BaLaDe. Van den Berg: ‘’Het is nu nog een idee, maar we willen wel zo snel mogelijk starten. Eventueel uit eigen middelen.’’ Hij hoopt dan ook dat mantelzorgers hun vouchers zullen inzetten om aan te sluiten bij de lunch.

Ook Gerrie valt onder die laatste groep. ‘’André wordt langzaam minder. Hij kan zich nog zelf aankleden en wassen, maar ik kan hem niet vragen om even te stofzuigen. Ik moet hem ook drie keer per week netjes naar de dialyse sturen. Soms komt hij bebloed thuis omdat ze op het ziekenhuis zijn wonden niet goed hebben afgedrukt. Het kost allemaal tijd en energie en door mijn reuma moet ik zelf ook uitkijken.’’ Toch verzorgt ze André met alle liefde. ‘’Soms laat ik nog wat boodschapjes voor hem achter. Dan kan hij er zelf ook even op uit’’, lacht ze.

Of Gerrie ook gebruik gaat maken van de vouchers weet ze nog niet. In het verleden heeft ze ook al niet zoveel gehad met het mantelzorgcafé. ‘’Ik heb al hulp en ik ben niet zo’n verenigingsmens. Nu ben ik een keer per maand bij een soos. Dat is voor oudere mensen die er een middagje uit willen. Er wordt koffiegedronken en een gast uitgenodigd. Voor mij is dat genoeg.’’ Bovendien is Gerrie graag thuis met André. “We houden allebei wel van een goede actiefilm, dus gelukkig hebben we Netflix!’’

DE WAALWIJKSE MAUWMUUR Waalwijkers zijn ontzettend goed in klagen. Op deze pagina’s hebben wij onze favoriete quotes verzameld die we de afgelopen weken hebben gehoord en gelezen.

“Dat ze maar aan dat verdomde viaduct gaan werken, waar elke week wel een vrachtwagen zich klemrijdt”

“De lantaarnpalen zijn te fel’’ ‘‘Is de ‘big tasty’ eindelijk weer in het assortiment, gaan ze de McDonalds verbouwen. Wat moeten we volgende week dan eten?’’

‘‘Een eerste helft zoals we de laatste weken gewend waren: om te janken’’

“Ik vond het nogal vervelend dat er geen klachtenformulieren aanwezig waren’’

‘‘...en daarom liggen mijn stemkaarten in de kliko’’

Vervoer

Steeds meer gemeenten worden samengevoegd. In 1997 werden zo ook Waspik en Sprang-Capelle bij Waalwijk gevoegd. Als zelfstandige gemeente had Waspik sommige zaken nooit voor elkaar kunnen krijgen, maar ook nu ze bij Waalwijk is gevoegd loopt het niet op alle punten goed.

De worstelingen van Waspik Door: Sanne de Brouwer

Waspik heeft geen goede busverbinding met de omliggende gebieden. ‘’Na acht uur ’s avonds kom je Waspik niet meer uit of in’’, vertelt Christiaan Kuijten, voorzitter van de VVD en woonachtig in Waspik. ‘’Ik zou graag hebben dat die verbinding open zou blijven. Echter gaat de provincie over het busvervoer. Er zit van 8 tot 12 uur ’s avonds maar één iemand in de bus. Als de provincie er wat mee kan verdienen, gebeurt het wel.’’

‘’Waspik hoeft niet zo nodig bij grote stad ingedeeld’’, zo luidde de krantenkop van het Brabants Dagblad rond het jaar van de herindeling. Waspik was bang dat ze er maar een beetje bij kwam te hangen. Dit is niet het geval, maar de politieke begrotingen staan wel onder druk.

Waspik heeft wel een eigen vervoersdienst. Lokale bewoners rijden mensen met een mobiliteitsprobleem uit het dorp rond. Kees van Gorp, voorzitter bij Platform Waspik: ‘’Ik had onlangs iemand, zij is een oudere mevrouw die hierachter woont. Ze moet dan naar de andere kant van het dorp. Zeker als het koud is, gaat dat niet met de brommobiel. Sommige mensen hebben helemaal geen brommobiel, die moeten dan echt vervoerd worden. Nou, wij bieden dan dat vervoer aan.’’ De vervoersdienst is onderdeel van het platform, dat wordt gesubsidieerd door de gemeente.

Na de samenvoeging in 1997 met Waalwijk zijn de voorzieningen er enorm op vooruit gegaan. Zo heeft Waspik nu het buurthuis Den Bolder. Er worden verschillende activiteiten georganiseerd, voor jong en oud. Er heerst een ons-kent-ons cultuur, aan alle tafels wordt flink gebabbeld tussen de bezoekers. Het centrum van Waspik is erg compact, alle voorzieningen liggen op nog geen twee minuten lopen van elkaar af. Het brengt ook veel gezelligheid mee. Er is een enkel terras waar je wordt opgevangen door medewerkers van Samen Top. Dit zijn beperkte mensen aan wie Samen Top een werkplek biedt binnen de maatschappij. Deze Toppers, zoals ze genoemd worden, komen met een stralende lach en glinsterende ogen je bestelling opnemen. Er is de hele dag aanloop bij de Aldi, een van de twee supermarkten die zich in Waspik bevindt. Een aantal winkeltjes schuilt in een klein gebouw. En zo heel af en toe komt er een buurtbus langs, waar ouderen instappen of een enkele student instapt op weg naar school. Stappen kan de student echter niet, want ’s avonds gaat er geen bus meer langs Waspik.

“Na acht uur ’s avonds kom je Waspik niet meer uit of in’’ 23

“De begroting is een pijnlijk puntje”

Subsidie

Platform Waspik krijgt tegenwoordig minder subsidie van de gemeente. ‘’De begroting is een pijnlijk puntje. Vorig jaar kregen wij als platform nog 14.000 euro subsidie, dat is nu teruggeschroefd naar 2000’’ verteld Van Gorp, licht teleurgesteld. ‘’Dat komt doordat men ontzettend beknibbelt op dat soort uitgaven. Als je je niet meldt bij de politiek doen ze alsof je er niet bent. Als je in Waalwijk woont en werkt en het dorpje Waspik erbij krijgt, is het toch heel logisch dat die mensen daar zich niet zo druk maken over Waspik. Dat is volstrekt menselijk, denk ik. Daar heb je als Waspik last van. Maar ik denk dat wij ons in Waspik genoeg laten horen om de vinger aan de pols te houden.’’ Met de subsidie regelt het platform verschillende zaken binnen Waspik, zoals de natuurspeeltuin voor de kinderen.

Leegloop

Kuijten hoopt een manier te vinden om jongeren in Waspik te houden, want mensen tussen de 12 en 40 jaar willen niet in Waspik zijn. Op straat kom je vooral veel ouderen tegen. ‘’Wij moeten voorzieningen gaan afbouwen of proberen de jeugd hier te houden. Het is leuk tot ze een jaar of 12 zijn, dan kunnen ze nog het weiland in, paardjerijden of achter de schapen aan. En dan als je weer boven de 40 bent, wanneer je carrière hebt gemaakt en je wilt rusten. Maar het bruisende leven is in Tilburg. Wij proberen huisvestiging voor starters te faciliteren zodat ze hier blijven.’’ Er worden dus al en aantal maatregelen genomen in Waspik. ’In Den Bolder proberen ze activiteiten te organiseren waar jonge mensen zich tevreden bij voelen. Maar grote steden blijven toch nog trekken. Het is ook niet zo dat mijn kinderen zeggen ‘Heu, Den Bolder, dan gaan we terug naar Waspik.’’’ Jan Broeders, lijstduwer van de PvdA Waalwijk, denkt dat voorzieningen als Den Bolder niet overeind kunnen blijven met nog geen 5000 inwoners, op de lange termijn wordt het te duur. Waspik heeft bijvoorbeeld al twee voetbalclubs, twee buurthuizen en twee scholen. ‘’Laatst is er nog een nieuwe school geopend, maar daar was ik het niet mee eens. De scholen hadden beter samen kunnen gaan’’, aldus Broeders. Wie weet lukt het Waspik om in de toekomst meer ongeren aan zich te binden zodat de buslijn tóch open blijft. Dan kan de student in Waspik eindelijk gaan stappen.

Waalwijs

Agenda

Wat is er de komende maand te zien in Waalwijk?

Hier

Van der Laan en Woe (28 maart) 2.

leukste

uitjes

een

rijtje!

I, Tonya (17 april)

Een film gebaseerd op een waargebeurd verhaal over kunstschaatsster Tonya Harding, een van de grootste sportschandalen uit de geschiedenis. In de film, waarin de hoofdrol wordt vertolkt door Margot Robbie, wordt een hilarisch en hartverscheurend beeld geschetst van een uitzonderlijk getalenteerd buitenbeentje. Een niet te missen productie. De film verschijnt op het doek in De Leest.

Zingen, moppen tappen en stukje theater. Ze kunnen het allemaal. Het duo Van der Laan en Woe straalt straks ook in theater De Leest. De mannen zijn wellicht al bekend van het tv-programma ‘De Kwis’ waarin actualiteiten komisch aan het licht worden gebracht. In Pesetas ga je genieten van een multimediaal hoogstandje boordevol theatraal vernuft.

staan

De Passie van de Langstraat (28 maart) 4.

Expositie Jean-Pierre Nijs (23 en 30 maart)

Een tentoonstelling gekleurd door de opvallend gedetailleerde kunst van Jean-Pierre Nijs. De kunstwerken die daar te zien zijn, zijn gemaakt door middel van een airbrush -pistool. Alleen deze maand tovert Jean-Pierre bekende Waalwijkers op het doek. De band Autistic Cowboys opent deze expositie. De werken zijn te zien op Winterdijk 40b.

Pasen in een modern jasje gestoken. De Passie van de Langstraat gaat over het lijden van de mens in de actualiteit. Het is ook nog eens gratis! Na genoten te hebben van deze bijzondere combinatie van muziek en drama volgt er ook een lampjesoptocht georganiseerd door Passie4Kids. De kinderen dragen het symbolische kruis vanaf het gemeentehuis in Waalwijk door de stad. Een perfect evenement voor jong en oud.

DE ROTS

Gedicht door Joep Trommelen Foto door Sjoerd Aarden

Gemeenteraad, gemeende raad Verdient wat meer vertrouwen De democratie oogt moe Hangt hijgend in de touwen We krijgen wat we verdienen Want goede raad blijft duur Als onbegrip wordt aangewakkerd Gelijk een slecht brandend vuur

‘‘Waalwijk is geen los zand’’ Joep Trommelen (54) is de stadsdichter van Waalwijk. Op 1 februari bezcoht hij de redactie van Waalwijs om te vertellen over zijn relatie met de stad. Hij sprak bijvoorbeeld over de leegstand in het centrum, de discussie rondom en schoenenmuseum en de toekomst van RKC. Joep is geen dichter pur sang. Hij heeft een journalistieke achtergrond en vindt het belangrijk om actuele onderwerpen aan te kaarten in zijn werk. Hierdoor is hij goed op de hoogte van wat er speelt in de stad. Het volgende gedicht, genaamd De Rots, schreef hij speciaal voor de gementeraadsverkiezingen en de eerste editie van Waalwijs.

Raadslid zijn, is een hondenbaan Heel veel uren, weinig geld Soms applaus, maar ook veel hoon Wie dat verdraagt, is een held Dus hulde aan die mensen Die namens ons beslissen Als ze er niet meer zouden zijn Wat zouden we hen dan missen Kies hen met vertrouwen Een klein beetje meer trots Want we mogen nooit vergeten: De democratie is onze rots