งานนี้เผยแพร่ภายใต้ลิขสิทธิ์ Creative Commons แบบ Attribution Non-commercial Share Alike (by-nc-sa) โดยผู้สร้างอนุญาตให้ท้าซ้้า แจกจ่าย แสดง และสร้างงานดัดแปลงจากส่วนใดส่วน หนึ่งของงานนี้ได้โดยเสรี แต่เฉพาะในกรณีที่ให้เครดิตผู้สร้าง ไม่น้าไปใช้ในทางการค้า และเผยแพร่ งานดัดแปลงภายใต้ลิขสิทธิ์เดียวกันนี้เท่านั้น เผยแพร่ครั้งแรกบนเว็บไซต์ www.onopen.com (2548) เผยแพร่ล่าสุดบน https://issuu.com/fringer (2561)
การศึกษาแนวเสรี: เป้าหมายในอุดมคติของการศึกษาไทย? - สฤณี อาชวานันทกุล – เผยแพร่ครั้งแรก โอเพ่นออนไลน์, สิงหาคม 2548
[1] วิธียกระดับคุณภาพของการศึกษาไทย เป็นประเด็นหนึ่งที่ถกเถียงกัน มาอย่างยาวนานและกว้างขวาง ทั้งในแวดวงนักวิชาการ นักการเมือง ผู้ปกครอง และนิสิตนักศึกษา การประกาศใช้ พ.ร.บ. การศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 เพิ่มแรงผลักดันให้การปฏิรูปการศึกษาไทยเกิดขึ้นอย่างเป็น รูปธรรมมากกว่าที่ผา่ นมาในอดีต หากมองอย่างผิวเผิน อาจดูเหมือนแวดวงการศึกษาไทยในปัจจุบันก้าลัง ก้าวหน้า เพราะมีทางเลือกที่หลากหลายกว่าเดิม และหลักสูตรวิชา เฉพาะด้านใหม่ๆ ที่น่าตื่นเต้นและทันสมัย ในกรุงเทพ โรงเรียนนานาชาติผุดขึ้นราวกับดอกเห็ด มหาวิทยาลัยหลายแห่งเปิด หลักสูตรปริญญาที่สอนด้วยภาษาอังกฤษล้วน ค่าเล่าเรียนเรือนแสนของสถาบันเหล่านี้ ยิ่งท้าให้ช่องว่างระหว่างคนจนกับคนรวย ถอยห่างจากกันขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมองดูพฤติกรรมฉาบฉวย ขาดส้านึกทางสังคม และบริโภคนิยมสุดขั้วของลูกหลานชนชั้นกลางส่วนใหญ่ ที่เป็นกลุ่มลูกค้าหลัก ของหลักสูตรแพงๆ เหล่านี้แล้ว ก็น่าคิดว่า การปฏิรูปการศึกษาของเรา ก้าลังเดินมาถูกทางหรือไม่? การแจกคอมพิวเตอร์ฟรีให้สถาบันการศึกษาทั่วประเทศ ให้ใช้อินเทอร์เน็ตฟรี มีประโยชน์ขนาดไหน ในเมื่อนักเรียนไทยส่วนใหญ่ ยังไม่เก่งภาษาอังกฤษพอที่จะได้รบั ประโยชน์จากขุมความรู้แห่งนี้ ซึง่ ยังมีเว็บไซต์ภาษาไทยดีๆ จ้านวนเพียงเศษเสีย้ วของเว็บไซต์ ลามก? การสอนวิชาต่างๆ เป็นภาษาอังกฤษล้วน มีประโยชน์ขนาดไหน หากวิชาเหล่านั้นไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการ “ถอดความ” เนื้อหา ที่ “แย่” อยู่แล้ว (เช่น ล้าหลัง ไม่ถูกต้อง ไม่เป็นกลาง ฯลฯ) จากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษทั้งดุ้น?