Wpływ na współpracę w ramach instytucji

Wpływ na współpracę w ramach instytucji

Respondenci w trakcie wywiadów podkreślali, że wpływ na instytucję oznacza przede wszystkim wpływ na osoby w niej zatrudnione: na nauczycieli, edukatorów, wykładowców, a także na pracowników administracyjnych. Dzięki udziałowi w projektach pracownicy są lepiej zintegrowani i częściej współpracują ze sobą, co ułatwia wykonywanie codziennych zadań, wpływa też na podejmowanie nowych inicjatyw i poprawia atmosferę w zespole. Więcej osób angażuje się w działania projektowe, co również przynosi korzyści zarówno instytucji, jak i zespołowi.

Respondenci podkreślali, że bardzo ważne dla nich jest zaangażowanie kolejnych pracowników instytucji w działania. Zespół to często zaledwie kilka osób, a każdy kolejny pracownik, który chce się włączyć w projekt edukacyjny, może do niego wnieść istotny wkład. Angażowanie kolejnych osób wpływa na usprawnienie prac i uaktywnienie całej instytucji, zwiększając jednocześnie rozpoznawalność projektu. Respondenci zauważyli, że często osoby, które miały raz okazję skorzystać z projektu (np. wyjechać na kurs czy szkolenie), dostrzegają wartość takich przedsięwzięć, a w przyszłości są skłonne się w nie włączyć nie tylko jako uczestnicy, lecz także ich realizatorzy.

Sprawdziłyśmy na własnej skórze, że jak ktoś raz wyjechał (i to bez względu na to, czy był to student czy pracownik) i dostrzegł korzyści związane z wyjazdem, to już mamy stałego „erasmusowca”. Jeśli chodzi o mobilności nauczycieli akademickich i pracowników, to z roku na rok przybywa nam nowych kandydatów, ale też wiele osób wyjeżdża powtórnie. Po powrocie takie osoby częściej angażują się w prowadzenie zajęć dla zagranicznych studentów na naszej uczelni.

Moje nauczycielki z różnym stażem pracy, które nie podejmowały do tej pory działań eTwinningowych, zapisały się na platformę eTwinning. Wiem, że były już w Rydze na szkoleniach, w poszukiwaniu partnerów, na pierwszych spotkaniach… Teraz realizują projekty w Polsce i za granicą.

Wspólna realizacja zadań w trakcie projektu pomaga zintegrować zespół pracowników. Niektóre osoby, z którymi przeprowadzono wywiad zauważyły, że w ich instytucjach zazwyczaj pracuje się indywidualnie i nie zawsze jest okazja do współdziałania z zespołem. Projekty wymagają wspólnej pracy, dzięki czemu członkowie zespołu mogą lepiej poznać się nawzajem, co jest przydatne także na co dzień, w ramach bieżącej współpracy.

Za granicą zobaczyliśmy inny styl pracy, mogliśmy też przekonać się, jak to działa, popytać, wymienić doświadczenia. Okazało się, że można inaczej uczyć się, kształcić. Na pewno wpłynęło to na pracowników, na spójność i na pracę zespołową.

Zdarzało się, że sukces odniesiony w projektach realizowanych przez niedużą grupę pracowników lub samotnego koordynatora przyczynił się do ukonstytuowania stałego zespołu. W dużej części wynikało to z pojawienia się możliwości zatrudnienia kolejnych osób, czyli z utworzenia odpowiednich stanowisk i zapewnienia środków finansowych na ten cel. Wymaga to odpowiedniej współpracy z władzami instytucji i przekonania ich o potrzebie podejmowania kolejnych inicjatyw. Czasem, szczególnie w przypadku organizacji pozarządowych, sukces projektu pozwolił przyciągnąć do instytucji nowych edukatorów, którzy decydowali się na prowadzenie zajęć w charakterze wolontariuszy. Bywało też tak, że pracownicy instytucji, luźno współpracujący ze sobą podczas projektu, tworzyli stały zespół i realizowali wspólnie kolejne przedsięwzięcia.

Na zakończenie projektu zorganizowaliśmy wystawę zdjęć i odezwała się do mnie koleżanka, która ją widziała. Powiedziała, że chciałaby poprowadzić jakieś zajęcia dla naszych podopiecznych. Przez pół roku regularnie, co tydzień, przyjeżdżała ze swoim sprzętem i prowadziła profesjonalne warsztaty oraz wykłady.

Dzięki tym kursom zdobyłam stały zespół, co jest bardzo ważne. W tym roku będzie zatrudniona kolejna osoba – lektorka, która zajmie się metodyką nauczania języka polskiego.

Niektóre instytucje w wyniku realizacji projektu zmieniły się także pod względem stylu zarządzania. Koordynatorzy zauważyli, że współpraca z kadrą kierowniczą ma inny, bardziej partnerski charakter – władze umożliwiają pracownikom samodzielne działanie i mają do nich większe zaufanie. Dzięki projektom, jak twierdzą ich koordynatorzy, osoby decyzyjne w instytucjach przekonały się, że mogą powierzać trudniejsze zadania swoim pracownikom i nie muszą ich stale kontrolować. W proces zarządzania instytucją włączono także inne grupy: uczniów, a także ich rodziców. W niektórych szkołach zdecydowano się dać uczniom możliwość decydowania o sprawach ich dotyczących, w innych natomiast zmiana ta obejmowała również częstszą współpracę z rodzicami, angażowanie ich w prowadzone działania (zwłaszcza pozalekcyjne) i częstszą komunikację z nimi (w formie bezpośrednich, niesformalizowanych spotkań czy wspólnej komunikacji e-mailowej) na tematy związane z uczniami, samą placówką edukacyjną i jej funkcjonowaniem.