02 ROMÁN RAÑA LAMA Os meus poemas Maio de 2012 Fundación Carlos Casares
CRÉDITOS ___________________________________________________________________________
Fundación Carlos Casares 2012 Autor do texto / Text author: Román Raña Lama Tradución / Translation: Avelina Rodríguez Gil Licenza Creative Commons / Creative Commons Licence:
Recoñecemento–Sen obra derivada–Non comercial. / Attribution-No Derivative Works- Noncommercial O material creado por un artista pode ser distribuído, copiado o e exhibido por terceiros se se amosa nos créditos. Non se pode obter beneficio comercial ningún. Non se poden realizar obras derivadas.
3
ÍNDICE ______________________________________________________________________________
-
“Os meus poemas”. Román Raña Lama ……………………………………………….. …………………………………….. 5
-
Román Raña Lama.. Biografía ………………………………………………………….. 18
-
Os Diálogos da Fundación Carlos Casares ……………………………………………… 19
-
Fundación Carlos Casares ………………………………………………………………. 22
4
Os meus poemas /My poems ROMÁN RAÑA LAMA
5
6
E
ste primeiro poema que vou recitar , “Selva moral”, está dedicado á miña nai e á fala da miña infancia en Vigo, nuns pisos da FENOSA, perto da praia da Guía. Escoitai o que digo: que fermoso é esconderse tras os móbeis e xogar desexando que nunca acabe agosto. Que fermoso seguir de veraneo como os xerseis secándose no arame da azotea e sentir que incendiamos as estepas co noso propio alento ao respirar. As horas son famentas e procuro microbios baixo os pratos de arroz, entre as follas dos libros.
T
his first poem I´m going to recite, rec “Moral Jungle”, is dedicated to my mother and to my childhood´s language in Vigo, at the FENOSA´s appartments, rtments, near A Guía beach.
Listen what I say: how pleasing it is to hide behind the furniture to play longing for the neverending August. How pleasing to linger away ay the summer like sweaters hanging out to dry in the patio and to feel we set aflame the steppes with our own blow at self-breath. breath. Hours are famishing and I seek for microbes under the plates full of rice, between the pages of the books. 7
Escoitai o que digo: seguimos agachados pola casa, biblioteca con algas e Ilíadas felices. Algunha vez a tarde é como a sopa e pola cunca danzan as culleres. Pola xanela estala un ceo alborotado, os días como tigres e barcos de vapor. Desexamos que nunca nos atopen, pois queremos seguir de veraneo co corpo a nos medrar desde o inicio das albas, as raíces brotando das paredes, as hedras nas cazolas, os garfos e os coitelos, un bosque florecendo no chan do corredor.
Listen what I say: still are we crouching in the house, library with algae and joyous Iliads. Sometimes the afternoon is like soup and in the bowl dance the spoons. Through the window bursts out a disheveled sky, days like tigers and steam boats. We wish that they never find us, as we want to continue spending spendin summer with the body growing from the early dawning, the roots coming out of the walls, ivies climbing in the pans, the forks and the knives, a jungle flourishing on the bottom of the corridor.
8
Algunha vez regresan os pardais, comen nas nosas mans o trigo que non temos, beben unhas gotas de chuvia sobre os pratos e na pantalla estoupan as noticias. Ninguén ficou na casa, tan só nós seguimos agachados esperando que alguén traia a comida de setembro, que alguén poña na mesa o leite das palabras. De certo non queremos saír xamáis de aquí. Beberemos as épocas, soñaremos co vento E seremos máis altos que o destino, Máis guapos que a miseria mentres todo se incendia inmensamente. Aquí, cubertos co ouro das mañás faremos un silencio.
Sometimes sparrows come back, they eat on our hands the wheat we don´t have, they drink some raindrops on the plates and on the screen explode the news. No one left at home, just we keep hiding waiting for someone to bring September food, someone to lay the milk of words on the table. With certainty we don´t want to leave the place ever. We´ll drink the ages, we´ll dream of wind and we´ll be taller than destiny, handsomer than misery meanwhile everything immensely burns. Here, covered by the gold of the mornings we´ll make one silence.
9
Entón escoito o mar sobre o tellado e a miña nai chamándome a comer. Que fermoso é escoitarte tras os móbeis, imitar a familia na ventá, facerse brancos, brancos como os patios queimados polo sol.
Then I listen to the sea on the roof and my mother er calling me to eat. How pleasing it is to hide behind the furniture, to imitate the family in the window, to turn oneself white, white like sunburnt patios.
10
O segundo poema, que se intitula “Dous corpos, dúas almas” é un soneto, ou máis ben é a decosntrución dun soneto. Quixen con el falar do amor e mesmo da experiencia do namoramento. Espero que o lograse. Di así:
The second poem, titled “Two bodies, two souls, is a sonnet, et, or better said a deconstruction of a sonnet. I´ve wanted to talk about love and even about the experience of failing in love. I hope I have achieved. It says:
DOUS CORPOS, DÚAS ALMAS / TWO BODIES, TWO SOULS Arde a brisa na rúa toda en sombra. A lava ascende pola pel e explode. Hai unha man que vibra e que se asombra De arder sobre outra man que nos sacode.
Burns the breeze in the street all in shadow. The lava ascends on the skin and explodes. There is a hand that vibrates and amazes at its burning on another hand that makes us shiver. 11
Os autos falan como fala a vida, as esquinas incendian a canción, a roupa queima e vou pola avenida.
The cars talk like life talks, the corners set ablaze the song, the clothes burn me going in the street.
O paraíso está no corazón.
Paradise is in the heart.
O clamor das areas reverbera e o ouro do universo, polo asfalto as pisadas fumegan, polas camas os meus mellores amos, primavera, unha lúa de abril e de cobalto e os corpos consumidos polas chamas.
The clamor of the sand reverberates and the gold of the universe, on the asphalt the footsteps smoke, on the beds my best years, sprigtime, an April cobalt moon and the bodies consumed by the flames.
12
Sinto o amor de forma repentina, abro os segredos todos e contigo piso tamén a luz cando che digo: amar é algo que nunca se termina.
I feel love suddenly, open the secrets all and with you I step on light when I tell you: Loving is something that never ceases.
Os autos falan como fala a vida, as esquinas incendian a canción, a roupa queima e vou pola avenida.
The cars talk like life talks, the corners set ablaze the song, the clothes burn me going in the street.
O paraíso está no corazón.
Paradise is in the heart.
13
O último poema que vou recitar titúlase, en alemán, “Alle’s Vater” e está dedicado aos nenos, neste caso os fillos, eses seres marabillosos que pululan pola vida. Di así:
The last poem I go to recite is titled, in German, “Alle´s Vater” and it´s dedicated to the children, in this case to the sons, this marvelous beings that mill around life. It says:
ALLE´S VATER / ALL´S FATHER A Helena, Sira, Irene, óscar, Pablo and Adrián / To Helena, Sira, Irene, óscar, Pablo and Adrián
Cantades nas cantinas, nenos que queimastes o latín. E vós, que vindes ás cidades procurar unha alegría húmida, ficade aquí, escoitando os latexos dos escaparates. Tendes dereito a descalzar as as sílabas e bañarvos no asfalto.
You sing in the canteens, kids who fired the latin. And you, ou, who come to the cities to look for a humid joy, stay here, listening to the heartbeats of the shopwindows. You have the right to take off the silabes´ shoes and to swim in the asphalt.
14
Tendes dereito a recitar himnos de luns: Azafrán, Valencia, a incendiar os países do sul, a descargar tormentas, a apilar as estrelas, a transportar toneladas de amor na casca das améndoas. Un día atopareivos inundando os segundos coa vosa fala única, predicando a vida dos ascetas con ofuscadas palabras e susurros. Sodes príncipes e náufragos, serafíns, lisboetas. Todo o sodes e eu son o voso pai.
You have right to recite the Monday hymns: Azafrán, Valencia,, to set fire to the countries of the south, to download storms, to pile up stars, to carry tons of love in almond nd shells. One day I will find you flooding seconds with your unique talk, preaching the life of ascetics with obstinate words and whisperings. You are princes and castaways, seraphs, Lisboans. You are all and I am your father.
Orgúllome de vós. Cada día o descubro, cada día levito. Señor, señor, vendo os xerundios, as palabras, o Amazonas, vendo a casa en que vivo, as promesas que fixen. Véndoo todo de vez para me ir convosco. Chámovos polo nome e vou recollendo as frangullas do camiño.
I feel proud off you. Everyday I discover it, everyday I levitate. Lord, lord, I sell the gerunds, the words, the Amazone, I sell the house where I live, the promises I made. I sell everything at once to go with you. I call your names and go collecting the breadcrumbs on the way.
15
Espanto os lobos para que o bosque só teña un quente esplendor, para que os mortos revivan, para que os pobos sexan a miña familia. Desde o primeiro día da creación só pisamos as viñas no día en que o bautismo foi vivir. Seguide a miña flauta, seguídeme a min. Vinde comigo á terra branca porque son antigo e porque vos amo. Cantai esta canción, nenos do mundo, cantai no fondo do mar as chaves abren todo, abren o sol que ten pebida de ouro, abren os xoguetes, que teñen dentro xuño, abren os verbos, que teñen dentro a vida. Repetídeo comigo: abren a vida, que ten dentro os verbos e os pronomes que din que nos amamos. Día de cousas boas que nos colman, repetilo é amar.
I scare away wolves so that the wood only has a warm splendor, so that the dead come back to life, so that the villages are my own family. From the first day of creation we only treaded the vineyards the same day that our baptism was to live. Follow my flute, follow me. Come with me to the white earth because I am antique and because I love you. Sing this song, kids of the world, sing at the seabed the keys open everything, open the sun that has gold nuggets, open the he toys that have inside June, open the verbs that have inside the life. Repeat with me: they open the life that is inside verbs and pronouns which say we love each other. Day of good things that fill us to the brim, repeating it means loving.
Moitas grazas.
Thank you very much. 16
17
Román Raña Lama. Biografía________________________________ ________________________________ Román Raña Lama (Lugar, ano) Catedrático de Lingua e literatura galegas na Universidade de Santiago de Compostela. Profesor de lingua galega no IES do Castro en Vigo, colaborou en Faro de Vigo, A Nosa Terra, Grial ou Luzes de Galiza. Galiza Forma parte da vaga de escritores galegos agrupados os na Xeración dos 80. Deuse a coñecer ao ser premiado na V edición do Premio Modesto R. Figueiredo o seu relato “Botella Náufraga”. Posteriormente recibiría outros galardóns, como o Premio de poesía Cidade de Ourense en 1984, con Nas areias doutro mar; Premio emio Esquío de poesía en 1987, con Da muda primavera; Premio Blanco Amor en 1989, por O crime da rúa da Moeda Vella; Premio Ánxel Fole de ensaio en 1994, por A vixilia no Gólgota infinito; infinito Premio de poesía Martín Codax en 1997, por Ningún camiño; Premio Miguel guel González Garcés en 2002, por Eloxio da desorde; Premio de poesía Caixanova en 2004, por As metamorfoses do túnel, túnel etc.
18
OS DIÁLOGOS DA FUNDACIÓN CARLOS CASARES
19
20
Os Diálogos Literarios da Fundación Carlos Casares non están concibidos como un congreso de especialistas ou unha xuntanza académica, senón como un foro de carácter aberto, un espazo para o diálogo e o intercambio de opinións e experiencias, que pretende nde converterse nunha referencia para a comunicación entre os diferentes actores do proceso literario e editorial (autores, editores, críticos, lectores, etc.) do ámbito ibérico e iberoamericano, atendendo especialmente á súa diversidade lingüística, nun ambiente a no que se prioricen valores como a pluralidade, a tolerancia e a convivencia, obxectivos para os que resulta de interese que todos os participantes poidan manter a súa estadía durante a totalidade das xornadas. rante a primeira semana de xuño, artéllanse en senllas sesións Os Diálogos, que se levan ao cabo durante diarias, matutina e vespertina, ao longo de tres xeiras.s. En cada unha destas sesións, dous convidados, moderados por un terceiro, expoñen cadanseu relatorio, logo do cal principia unha quenda de d coloquio entre todos os asistentes a partir das suxestións que propicia a temática particular de cada sesión e os enfoques dados ás intervencións previas. 21
A FUNDACIÓN CARLOS CASARES ______________________________________
A Fundación Carlos Casares creouse no ano 2002 por iniciativa da familia e dos amigos do escritor. Animada polo espírito que inspirou a vida e mais a obra de Carlos Casares, a súa pretensión é constituír unha instancia para a reflexión sobre a sociedade e a cultura, ao servizo de Galicia e da convivencia democrática, desde o pluralismo, o debate libre e o diálogo aberto co mundo. A Fundación Carlos Casares ten en Vigo a súa sede principal (R/ Oporto, nº 1- antigo edificio Reitorado), se ben dispón doutros espazos en colaboración con entidades doutras cidades de Galicia.
22
Os seus principais obxectivos son: - Velar polo estudo e a difusión da obra literaria de Carlos Casares, así como pola preservación e a continuidade da súa biblioteca, o seu arquivo e as súas coleccións. - Promover e difundir o legado do escritor no quee se refire ao desenvolvemento cívico, social e cultural de Galicia, propiciando unha cultura cidadá que teña como eixes principais a comunicación, o diálogo e mais a tolerancia. - Constituírse como entidade mediadora entre a cultura galega e a cultura universal uni desde criterios de apertura, pluralismo e respecto á diversidade cultural. - Realizar toda clase de actividades que contribúan ao proceso de normalización lingüística e cultural de Galicia, especialmente naquelas áreas vinculadas á vida e á obra de Carlos Casares. *
*
*
*
23
COLECCIÓN CADERNOS DOS DIÁLOGOS LITERARIOS
24