11
Kinderen vinden niet alles goed! Elise Sijthoff
Wil je over m’n schouder met me mee kijken?
Om m’n hoofd te organiseren Om contact met m’n gevoel en m’n hoofd te organiseren Om betekenis aan woorden te kunnen geven Om te begrijpen Wat goed voor me is Waar ik op kan vertrouwen Ik wil m’n krachten leren kennen Fysiek Mentaal Ik wil dat je m’n ontdekkingskracht ondersteunt Ik wil dat je m’n proces ziet, observeert En ik wil dat je je als volwassene realiseert dat er in die volwassen wereld grote krachten werken die mij niet helpen om mijn eigen krachten te ontdekken.
95
De Kleine Revue Op 9 oktober 1926 verscheen in Warschau voor de eerste maal De Kleine Revue als bijlage bij een landelijk dagblad. De krant was gemaakt door kinderen onder redactie van Janusz Korczak en zou nog vele malen verschijnen. Hiermee gaf hij kinderen een stem in de grote wereld. Korczak wilde mensen aanzetten tot dialoog: tussen kinderen onderling, tussen kinderen en volwassenen en tussen volwassenen onderling. Iedere dialoog kan immers een aanzet zijn voor een betere wereld. Hij wilde kinderen het verschil leren tussen fake-news (toen heette dat propaganda) en de werkelijkheid. Hij stimuleerde kinderen na te denken over de vraag: ‘Moeten wij dan alles goedvinden?’ Maar vooral leerde hij hen na te denken over: wat is goed, wat is verkeerd, wat is recht en wat is onrecht? Met De Kleine Revue gaf hij hun een medium om hun ideeën hierover kenbaar te maken. In onze tijd zou Korczak wellicht Facebook en Youtube gebruikt hebben of andere journalistieke mogelijkheden. Wellicht zou hij kinderen gestimuleerd hebben zich aan te sluiten bij ChildPress.
FOTO ONTBREEKT
Bijschrift?: De Kleine Revue foto...
Kinderen als journalisten ChildPress faciliteert kinderen zelfstandig kennis te vergaren, contacten te leggen met mensen die zij willen interviewen en vervolgens publicaties te maken. Zo raken kinderen betrokken bij belangrijke zaken in de samenleving en de rol die de media hierin spelen. Thuis, op school, in hun gemeente, in de wereld.
96
ChildPress ondersteunt jongeren bij het maken en publiceren van media voor scholen en een breder publiek. Bij het ontwikkelen van een betrouwbare productie ervaren zij welke invloed media hebben op zowel de kwaliteit van de dialoog als die van elk besluitvormingsproces. Uit de eerste hand – zoals echte onderzoeksjournalisten. Iedereen kan zich aanmelden via de website childpress.org en gebruikmaken van de mogelijkheden en ondersteuning die aangereikt worden. Kinderen beslissen zelf welke onderwerpen ze willen publiceren, wie ze willen interviewen en welk onderzoek zij uitvoeren. Inmiddels zijn veel kinderen actief in diverse landen waaronder België, Noorwegen, Nederland en Zuid-Afrika. ChildPress heeft enkele formats ontwikkeld waar de jonge reporters gebruik van kunnen maken. Een format staat voor een lege publicatie die zij zelf kunnen vullen met hun reportages. Zo zijn er lege woordenboeken, lege kranten en lege magazines, die de journalisten kunnen vullen met woorden, beelden, tekeningen en video’s. In het Noorse Arendal is in een bibliotheek het eerste ChildPress Center van dit land gevestigd. Kinderen werken daar aan hun reportages. Ze hebben een moderne studio ingericht. De directeur van de bibliotheek ontwikkelde een methodiek voor fact-checking waarmee hij jongeren begeleidt om verschillende en betrouwbare bronnen te raadplegen. Leraren en ouders kunnen hier geschoold en begeleid worden hoe ze het beste de kinderen kunnen ondersteunen bij het schrijven, filmen, fotograferen, interviewen en publiceren. In de bibliotheek worden elkaars publicaties gelezen en gewogen. Welke zijn geschikt voor publicatie? In de afgelopen twee jaar hebben de Noorse reporters van dit ChildPress Center een krant gemaakt met een oplage van veertigduizend stuks, als bijlage bij de lokale krant die verschenen is tijdens de jaarlijkse Arendalsweek, een nationale debatweek, ook wel de ‘dansvloer van de Noorse politiek’ genoemd. In april 2019 werd in Amsterdam de tweede internationale vergadering van Children’s International Press Association gehouden. Tijdens deze bijeenkomst presenteerden jonge reporters uit diverse landen hun publicaties aan elkaar en aan volwassenen: vader, moeder, leraar, directeur, politicus, journalist, uitgever en er was ook een vertegenwoordiger van de Internationale Kranten Uitgevers. De hoofdredactrice van Kidsweek en 7 days was onder de indruk van de relevantie van de onderwerpen waarvoor de jonge reporters aandacht vragen. Prachtige presentaties passeerden de revue: Darryl Amankwah sprak met Tanja Jadnansing, (bestuursvoorziter deelraad Amsterdam-Zuidoost) over kinderrechten en veiligheid in de Bijlmer, Levin Meinke uit België schreef over staken voor het
97
klimaat. Zazi Dana uit Zuid-Afrika heeft een speciaal woordenboek gemaakt rond Xenofobie. Een interview met haar is te zien op https://vimeo.com/332421899). Bij die site zijn ook meerdere producties van kinderen, die met ChildPress werken, te vinden.
Bijschrift?: Why Xenofobia.
Zazi (zestien jaar) werd tijdens de meeting geĂŻnterviewd. Zij is zeer begaan met het lot van vreemdelingen en vluchtelingen in haar land (Zuid-Afrika) en de rest van de wereld en verwoordt dit op prachtige wijze: I really would like to encourage people to be less egoistic and nationalistic about their own country of origin. Many countries, especially one like South Africa, have been built up by the efforts of people from neighbouring countries and other parts of the world. Nobody chooses easily to leave his home country. Refugees are people who really need help. It is so important that people learn a lot about other countries and cultures, and read about the conditions in which other people live. If you do not do this you run the danger of living the rest of your life in a bubble. You reject people without even knowing them or why they have fled. I feel that it is wicked and egoistical not to offer them a safe haven in your country. Do help them and let refugees be successful in your country. 98
De jonge reporters ervaren regelmatig dat hun stem serieus genomen wordt. Niet alleen door hun eigen ouders maar ook door politici en andere bewindspersonen. Zelfs door de reguliere media. ‘Moeten wij dan alles goedvinden? Nooit en te nimmer!’ Kinderen leren op deze manier hun mening, over wat zij wel of niet goedvinden, te onderbouwen en hiermee invloed uit te oefenen op hĂşn wereld. Het enthousiasme van de kinderen is heel groot. Wat doen veel jongeren tegenwoordig liever dan digitaal filmpjes maken, monteren, uitzenden, en op die manier laten merken wat zij van deze wereld vinden? Kijk voor meer informatie bij: childpress.org
99