WIE DOET WAT VOOR KINDEREN?
Participatie van kinderen en jongeren in Amsterdam Centrum
De overlegmomenten over participatie in Amsterdam volgen elkaar op, maar wie o wie heeft er zicht op hoe het met de kinderen en de jongeren gaat?
“LUISTEREN WIJ WEL ECHT NAAR KINDEREN?” https://vimeo.com/681399169
Artikel 12
Ik heb het recht om gehoord te worden, en serieus genomen te worden.
WIE O WIE?
Lukt het beslissers op lokaal, op nationaal en op internationaal niveau om inhoud te geven aan de zo enorm belangrijke kinderrechten?
Wie maakt zich er echt hard voor? Wie o Wie?
Artikel 13
Ik heb het recht om informatie te
Artikel 17
Ik heb het recht op bescherming
Kunnen de verschillende aanbieders van cultuur en de mediacoaches, bijvoorbeeld verbonden aan het Andersom project, getraind worden door onze beste reporters in hoe iedere leerling in de klas en op school mag “verwoorden” wat voor hen belangrijk is en om inhoud aan te leveren aan de stads kinderkrant en aan de agenda van bestuurders, jong en oud. (Kinder- en jongerenraden en stadsdeelcommissies en gemeenteraden.
EDITORIAL
Voor mijn bachelorscriptie heb ik onderzocht hoe theaterlessen op een basisschool in Amsterdam Zuid invloed hadden op de sociale samenstellingen in de klas. Tijdens het schrijven zaten we midden in een pandemie en kinderen kwamen net weer terug op school van maanden thuis lessen volgen. Ik merkte dat kinderen het moeilijk vinden hun plekje terug te vinden in de klas. Iedereen moest eraan wennen om weer omringt te zijn door een grote groep en reageerde vaak fel op elkaar.
De dramalessen die sinds dat jaar in het vaste curriculum van de school werden opgenomen zorgde voor een verandering in het gedrag van de leerlingen naar elkaar toe. Ze gingen samenwerken met kinderen die ze nog niet goed kenden, en kinderen die in de klas vaak op de achtergrond bleven kwamen tijdens de theaterlessen tot bloei.
Ik was benieuwd naar wat de kinderen te zeggen hadden over dit onderwerp. Want bij zaken waar kinderen bij betrokken zijn, zijn het vaak de volwassenen die vragen gaan stellen aan andere volwassenen uit de omgeving van het kind. Kinderen worden dan vergeten of niet serieus genoeg genomen om hun eigen mening te laten horen over de zaken die hen aan het hart gaan of efect op hen hebben.
Ik observeerde het gedrag van de kinderen tijdens de toneellessen. Er zat een meisje in de groep die vaak vooraan het podium stond en heel erg expressief was in haar spel. Toen ik dit tegen de groepsleerkracht zei was die erg verbaasd. Zij vertelde me dat het meisje in de klas vaak wegdroomde en moeilijk aan het werk ging. Later heb ik datzelfde meisje geïnterviewd. Ze vertelde dat ze het in de toneellessen zo fjn vindt dat ze nooit iets verkeerd kan doen.