1 Skildrande tekstar Beinbrotet Alle som kjenner meg, veit at mitt verste mareritt er å kome for seint. Eg hatar å ikkje kome tidsnok på skulen, og ein morgon blei marerittet til verkelegheit. Det er den morgonen de no skal få høyre om. Først må eg fortelje kva som førte til at dette blei ein marerittmorgon. Ei veke tidlegare hadde læraren vår fortalt at vi skulle på tur i skogen. Dette gledde eg meg veldig til. Vi skulle gå på tur, leike leikar og lage mat på bål.
ur de rin g
Du har sikkert vore med på fleire morosame og spennande hendingar i livet. Kanskje har du også vore med på ting som har vore triste. Menneske skildrar gjerne minne og hendingar for kvarandre. Her er eit minne som Maria skildra til klassen.
Kvelden før turen pakka eg alt eg trong å ha med meg, i ryggsekken. Men då eg skulle sove, fekk eg det ikkje til. Det kjendest som om eg låg vaken i fleire timar, men til slutt sovna eg heldigvis.
U
td
ra g
fo rv
Neste morgon vakna eg av at mobilen ringde. Det var ikkje alarmen, men bestevenen min, Daniel. Han lurte på kvar eg blei av. Då eg såg på klokka, skjønte eg at eg hadde forsove meg! Eg fekk panikk og blei redd for at klassen skulle reise utan meg!
Eg kledde raskt på meg, heiv i meg litt frukost og slengde sekken på ryggen. Då eg sprang ut av huset, la eg ikkje merke til at det striregna. Steintrappa utanfor døra vår var såpeglatt. Eg glei og slo meg skikkeleg. Eg prøvde å reise meg, men klarte ikkje å leggje vekt på høgrebeinet. Det gjorde kjempevondt! Mamma ringde etter ambulanse. På sjukehuset tok dei røntgen av beinet og såg at det var brekt. Eg fekk gips og måtte bli på sjukehuset i fleire dagar. Det var sjølvsagt kjedeleg å gå glipp av den kjekke utflukta, men eg har lært meg éin ting: å ikkje skunde meg for mykje sjølv om eg har dårleg tid. Det er ikkje verdt å brekke beinet for å kome tidsnok! Takk for at de høyrde på minnet mitt.
6
