En zij ontvingen Hem niet

Hij reisde naarJeruzalem Hij wist wat Hem daar wachtte En in’t Samaritaanse land Wilde Hij overnachten Maar toen de avond daalde was er geen die Hem ontving Omdat Hij naarJeruzalem toeging.

Hij reisde naarJeruzalem Hij wist wat Hij moest lijden Op ’tveulen van een ezelin Kwam Hij er binnen rijden “Hosanna!’’juicht de schare dan Hem toe met blijde stem maar straks klinkt uit diezelfde monden “Kruisigt Hem”.

Hij reisde naarJeruzalem Hij wist, daar zou Hij sterven Als offerlam voor onze schuld Zou Hij zijn leven derven Om ons te redden gaf Hij daar zijn eigen dierbaar bloed Zo heeft Hij onze schuld geboet.

Hij reisde naarJeruzalem Hij wist zijn uur kwam nader Maar in gehoorzaamheid volbracht Hij gans de wil des Vaders Zo baande Hij voor elk die in geloofvertrouwt op Hem De weg naar’t nieuwJeruzalem.