Column Be'In: Spanbroek

Tegen de achtergrond van Jette, onbelangrijke anekdotes door mystery writer Be’In Jette. Herkenbaar of een (on)wijze levensles?

“Wat een leuke broek!”. Trots show ik mijn aanwinst: een kobaltblauwe legging met onderaan twee funky kleurblokken. Een oranje zijstreep combineert het tot een speels geheel. De leverancier zelf noemt het model ‘tetris’ en dat dekt wellicht nog het best de lading.

De andere lading die erin dient te passen is een ander paar mouwen. De legging kwam via de post en werd na een pasbeurt goedgekeurd. Misschien was ik ook wat overweldigd door de leuke kleurtjes en vergat ik echt goed te passen. Bestaan er richtlijnen voor een goede pasbeurt? Als een broek lang genoeg is en rond de buik past, is het voor mij al snel in orde. De essentie van sportgerief is dat het comfortabel zit tijdens het sporten. Misschien had ik het ding gewoon niet ‘comfortabel’ in de zetel moeten passen, maar er eerder, zoals bij een nieuw paar schoenen, op en af mee moeten lopen. Ah?

Form follows function, maar mijn vormen zijn bij iedere levensmijlpaal ietsje meer uitgezet, hoewel dat voor de functionaliteit niet echt nodig was. Komaan, body positivity! Al helpt het niet echt dat die legging met hippe hoge taille plots onder

de buikplooi floept en dan gelukkig net op tijd een precair evenwicht weet te vinden. Ik loop nog maar net de Charles Woeste over en begin al te snokken aan die broek. Ik denk aan vroegere miskopen zoals die ene jeansbroek: de eerste uren begint dat lekker ‘shtrack’ om toch ook ergens tegen de avond als een foute harembroek te eindigen. Mijn tourtje basiliek werd dus ook ongewenst een arm-work-out. Onnozel getrokken kom ik terug thuis, ietwat ontgoocheld over de spanbroek die te weinig spant (maar nog steeds mooi is, stay positive!).

Ik vond dat ik wel een nieuwe outfit verdiend had. Ik loop met shirts van ex-werkgevers rond, zelfs nog een trui van toen ik 16 was en ongedefinieerde ‘ben ik nu een jogging-, span- of yoga-broek-broeken’, dus het mocht. De kleren maken de vrouw en met goed sportgerief hoopte ik ook weer net iets beter te presteren. Het zit in je hoofd en die placebobroek ging me helpen. Dus op naar de Total Body Workout in Nekkersdal. Wie weet zou ik eindelijk eens twee keer na elkaar kunnen pompen en zou ik van de achterste rij kunnen promoveren. Hoewel die achterste rij wel zeer gegeerd is en ik er eigenlijk ook niet weg wil. Ik denk dan altijd: waarom zetten we ons niet in een cirkel? De les start, van ver roept nog iemand “Toffe nieuwe broek”, het duurt amper twee minuten en weer zit ik te frunniken. Misschien volgende keer voor zo een bikersalopette gaan?