3 minute read
Hoe maken jullie het, Valéry & Dahlia?
De theatermakers Dahlia Pessemiers-Benamar en Valéry Warnotte trekken met ‘Ik is de Ander/je est un autre’ anderhalf jaar lang doorheen alle gemeentes van Brussel. In dit videoproject laten ze de meest kwetsbare bewoners vertellen hoe zij hun stad zien. Na het startschot in Ganshoren landen ze in juni in Jette.
Dahlia: “Ik werk voor GC De Zeyp rond inclusie en diversiteit. Het is mijn opdracht om verschillende mensen te verenigen en hen een waardevolle culturele uitlaatklep te bieden. We bedachten de ‘cabaretnamiddagen’ waarop mensen van alle leeftijden met en zonder beperkingen twee keer per jaar hun bijzondere talenten delen met het publiek. Ze zijn een groot succes.”
Valéry: “Maar waarom dat alleen in Ganshoren doen? Er wonen ontelbaar veel interessante, levendige, talentvolle burgers in de stad, die we nauwelijks zien of horen. De verscheidenheid en diversiteit is nergens zo groot als in Brussel. De trots van het anders zijn willen we eren met ‘Ik is de Ander/je est un autre’. Het is een videoproject voor en met kwetsbare inwoners van heel Brussel. Jong en oud, mensen met en zonder beperkingen, doof of horend, V/M/X... We brengen hen samen, laten hen aan het woord, om zo het oordelen over anderen in vraag te stellen.
Dahlia: “De zin ‘Ik is een ander, je est un autre’ is het vertrekpunt om andere invalshoeken op identiteit toe te laten. Het geeft de mogelijkheid om het zelfbeeld te verruimen en andermans blikken en oordelen te ontdoen van negativiteit. Onze uitvalsbasis is telkens een ander gemeenschapscentrum. Eerst gaan we praten met de medewerkers daar, over de bijzonderheden van hun stadsdeel, over de mensen die zij ontmoeten en die het centrum bezoeken. Daarna verkennen we zelf de buurt en ontmoeten we een aantal mensen, die ons vaak naar weer andere ontmoetingen leiden.”
Valéry: “De bedoeling is met een groepje van een vijftal mensen, we noemen hen ambassadeurs, enkele werksessies te houden. Die zijn voor een deel technisch, over waar je tijdens het filmen allemaal rekening mee moet houden. Maar we gaan vooral praten over wie of wat ‘de ander’ betekent en over dagelijkse struikelblokken, die we allemaal wel eens tegenkomen. Met dat materiaal bedenken we samen nieuwe, hoopvolle, humoristische en fantastische verhalen over de buurt en de omgeving. Na enkele repetities komen we opnieuw samen. Dan is er ook een cameraploeg bij die de ambassadeurs filmt in de straten van de gemeente.”
Dahlia: “Vaak is er eerst wat verlegenheid of onwennigheid wanneer er een camera aan te pas komt, maar eens die vergeten is, bloeien mensen open. Het grootste inzicht tot nu toe is dat veel mensen nood hebben aan een luisterend oor, aan gezien en gehoord worden. Bovendien geeft dit project hen een kans hun plaats in de wereld te hertekenen. We dagen de ambassadeurs uit om hun gemeente op een positieve manier te beschrijven, als een plek waar geweldige dingen gebeuren en kunnen.”
Valéry: “Na de opname verhuist het project naar een andere gemeente, waarbij opnieuw mensen worden betrokken om ook hun verhaal mee te schrijven. Het wordt dus een soort van estafette. Het doel is dat we in 2025, aan het einde van al deze verhalen, een professioneel afgewerkte film kunnen vertonen in het bijzijn van alle mensen die deelnamen. Dat samenbrengen van de Anderen die Anderen hebben verzonnen moet één groot feest worden.”
Wil je graag deelnemen, of ken je iemand die mee zou kunnen stappen in dit avontuur? Mail naar dahlia.benamar@vgc.be.
Interview: Cathy Calonne
