Column Be'In: Bureaubrocante

Tegen de achtergrond van Jette, onbelangrijke anekdotes door mystery writer Be’In Jette Herkenbaar of een (on)wijze levensles?

‘Onze bureau’ is gelegen op het gelijkvloers en wordt te pas en te onpas gebruikt als drop-off zone. Zo staan er dozen gevuld met items die best naar de kringloop gaan of buiten ‘à donner’ kunnen gezet worden. Oude bierglazen, kinderboeken, confettikanonnen, een emmer lolly’s, Tomadorekjes voor in de gang, waar we zelf niet handig genoeg voor zijn om die snel op te hangen... Daarnet vroeg de poetsvrouw nog wanneer ze ‘de bureau’ eens mocht doen, snel zei ik “volgende week, allez, semaine prochaine”, maar dat beloofde ik een maand geleden ook al. Ook cadeaus to be staan hier: LEGO, puzzels, konijnentunnel... Als iedereen nu eens snel verjaarde.

Daarnaast heb ik het soms moeilijk met afscheid nemen: ondertussen staat ook mijn oude kinderstoel in de 3x3m². Ter mijner verdediging: dit is wel een 3-in-1-stoel, het is dus een eetstoel, schommelstoel én knutselbankje. “Fantastisch,” hoor ik u roepen, en dat is ook best zo. In mijn eerste kandidatuur architectuur moest ik ook een 3-in-1-object verzinnen en dat reikte niet half tot aan deze kinderstoel. Dus ja, een designobject van de 80’s, maar het heeft zijn kleuren wat minder mee - zo bruin-beigeachtig, de naam kakkestoel waardig wellicht.

Ook balpennen en potloden verzamelen zich hier: zwerfbalpennen... Op mijn vorige job was dat soms ellendig in de andere richting: ik eindigde altijd zonder schrijfgerief, omdat collega’s of medevergaderaars er steeds mee wegliepen. Ik heb zo eens iemand op een semi-diplomatische manier proberen te wijzen op het feit dat zij mijn (niet economaat-)balpen had. De schoonmoeder had een week voordien wat balpennen mee, zelfs één met een lichtje en haar naam op (dan was het duidelijk geweest!), maar het ging hier om de vierkleuren GAIA-balpen. Mij leek dat dit toch wel een zeer specifiek object was, ietwat vergeeld, wellicht van een fondsenwerving uit de beginjaren 2000. “Ah, grappig, ik heb ook zulk een balpen en ben die onlangs kwijtgeraakt”. Maar de dame in kwestie bleef stoïcijns en antwoordde dat het de hare was. Goed, eenmaal thuis vond ik de mijne als bij toeval (of eerder bij een opruimpoging), maar dit moest zowat de uitzondering op de regel geweest zijn.

Soms lijkt dit zelfs het huis van Mary Poppins waar zwerfgerief en vooral (VOORAL!) half kinderbekladderd papier onuitputtelijk verspreid ligt, tot je dan toch een werkende balpen zoekt en net dat door het moerashuis werd opgeschrokt... and isn’t that ironic, don’t you think. Had ik al vermeld dat hier ook nog een verdwaalde doos kinderkleren en gezelschapspelletjes liggen, terug meegebracht van een rommelmarkt op school? Een flauwe poging tot ontspullen, maar met de kinderen erbij eindig je toch meestal terug op een status quo, zoiets als geven en nemen, verkopen en terugkopen. Indien geïnteresseerd in bovenstaande en nog veel meer, altijd welkom in mijn fantastische bureaubrocantiek!