Hoe maakt u het, Yassine?

Sinds vorige maand heeft Essegem een nieuwe poetskracht. Yassine Chafik (28) zal er voortaan voor zorgen dat alle lokalen en zalen ‘spic en span’ zijn. Als bezoeker of gebruiker van ons centrum zal je hem dus vaak tegenkomen. Bij deze alvast een introductie.

Interview: Inke Ramaekers

“Je kan het horen aan mijn accent: ik ben opgegroeid in Oostende. Maar ik ben wel geboren in Brussel. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik acht jaar was, en samen met mijn mama ben ik toen naar West-Vlaanderen verhuisd. Drie jaar geleden ben ik terug naar Brussel gekomen, voor de vrouw van mijn leven.”

“Mijn familie betekent alles voor mij. Mijn vrouw en ik hebben een dochtertje van vier maanden, Naya. Uit een vorige relatie heb ik nog twee kinderen: Sofiane is acht jaar en Ines is vijf. In ons appartement in Evere is het vaak de zoete inval. Familie en vrienden, ook uit Oostende, komen geregeld op bezoek. Op zondag maken we samen voedselpakketten klaar, die we dan uitdelen op plekken waar mensen op straat leven: aan IJzer, aan het Zuidstation... Dat deed ik twee jaar gelden voor het eerst. Voor mijn vorige job moest ik opstaan om vijf uur ’s ochtends. Dik tegen mijn goesting, maar als je dan geconfronteerd wordt met mensen die buiten slapen, in de kou... Ik help graag mensen in mijn directe omgeving, en geef graag wat ik kán geven.”

“Verder speel ik heel graag voetbal. Ik ben begonnen bij Union Saint-Gilloises, en na de verhuis naar de kust speelde ik eerst bij De Panne, dan bij Koksijde en op ’t laatst bij Oostende. Ik speelde op een hoog niveau en had zelfs profvoetballer kunnen worden. Maar ik was niet supergemotiveerd en had er bovendien een hekel aan om op verplaatsing ergens anders te slapen. Toen ik zo jong vader werd, was de keuze om te stoppen en te gaan werken snel gemaakt. Intussen speel ik wel opnieuw, bij FC Machelen, voor de fun. Sporten is voor mij puur ontstressen.” “Mijn vorige jobs waren behoorlijk stressvol. Ik werkte een tijdje voor BPost, als pakketjesbezorger en daarna voor MCA Recycling. Dat bedrijf haalt ook het vuilnis op bij de gemeenschapscentra. In een van die centra zei iemand mij een keer: “Maar, jij spreekt Nederlands, waarom kom je niet bij ons werken?”. Ik was nieuwsgierig en ben op de site van de VGC gaan kijken. Zo botste ik op de vacature in Essegem. Ik moest die dag nog hier passeren, en heb dan meteen aan Ilse, de centrumverantwoordelijke, meer informatie gevraagd.”

“Ik ben echt blij dat ik hier werk. Het is heel anders dan mijn vorige jobs, veel minder stress, en ook fysiek minder zwaar. Zelfs mijn vrouw merkt het verschil. Ook het contact met de mensen is leuk. Ik ken nog niet iedereen, maar dat komt wel. Als ze net zo sympathiek zijn als de mensen die ik tot nog toe heb ontmoet, komt dat helemaal goed. Ik ben makkelijk in de omgang, kan heel goed overweg met alle soorten mensen. En speciaal met kinderen! Voor veel van mijn neefjes en nichtjes ben ik hun favoriete nonkel. Ik hoop binnen de VGC door te kunnen groeien en ik ben blij dat ik hier in Essegem alvast de eerste stap heb kunnen zetten.”

Welkom, Yassine