In de bloemetjes: Dr. Tine Dusauchoit

Sinds vorige maand kan je in huisartsenpraktijk Horizon geen afspraak meer maken bij Dr. Tine Dusauchoit. Ergens in april kondigde ze dat aan. Een bericht dat lezer Philip Meersman ons doorstuurde. Met de boodschap: “Is ’t geen tijd om haar in de bloemetjes te zetten?” Bij deze.

Interview & Foto: Inke Ramaekers - Boeket: CSA FleurAkker

“Ik heb het heel fijn gevonden om huisarts te zijn in Jette, al ben ik dat niet zo heel lang geweest. Ik liep een beetje een atypisch parcours. Ik ben afgestudeerd in ’84 en heb daarna een hele tijd voor Artsen Zonder Grenzen gewerkt. Eerst op missie, daarna op de hoofdzetel in België. Van 2001 tot 2004 was ik zelfs even algemeen directeur. En tussenin heb ik nog heel wat andere dingen gedaan. Maar sinds 2007 ben ik dus huisarts, eerst in Patio, daarna in onze eigen praktijk Horizon. Ja, diegene die mijn pensioen moet berekenen gaat niet lachen (lacht).”

“Maar goed, zover is het nog niet. Ik blijf nog even actief. Ik zal vervangingen doen wanneer een arts afwezig is. Op termijn is het de bedoeling dat de jongere generatie onze praktijk voortzet. Als alles goed gaat verhuist die volgend jaar trouwens naar de Tentoonstellingslaan. Daar komt een multidisciplinaire praktijk, met ook verpleegkundigen, een psycholoog, diëtiste...”

“Ik heb mijn werk altijd graag gedaan, maar zeker de jaren van covid zijn heel zwaar geweest. Hele dagen stokjes in neuzen steken en allerlei attesten schrijven, doet je toch denken dat er meer in het leven moet zijn. Het contact met patiënten was ook anders. Fysiek contact kon niet en dat vond ik heel moeilijk. Zeker in de palliatieve zorg is kunnen aanraken, omhelzen nodig. We willen niet meer naar die periode terug, maar het heeft ons wel doen beseffen wat echt belangrijk is.”

“Volgend jaar word ik 65. Ik heb altijd hard gewerkt, maar nu is het tijd voor een ander evenwicht. Ik stop op een moment dat alles eigenlijk heel goed gaat. Ik ben dus zeker niet uitgeblust of verzuurd. Ik wil alleen graag meer tijd maken voor andere dingen. Zorgen voor de kleinkinderen, bijvoorbeeld. Voor de tijd die we met onze eigen kinderen niet hebben doorgebracht, krijg ik nu een soort herkansing. Het is nog niet te laat om de work-lifebalance recht te trekken, globaal genomen dan (lacht).”

“De jongere generatie artsen is in dat opzicht verstandiger. Zij hebben bijna d’office een vrije dag in de week. Het model van meneer Doktoor die van 8 uur ’s morgens tot 11 uur ’s avonds werkt, is totaal niet meer aan de orde. Oké, je hebt daardoor wat meer artsen nodig om al het werk te verzetten, maar het is wel een goede evolutie. De kans dat je het dan met hart en ziel blijft doen is groter. Het belang van die gezonde balans is echt iets wat ik van de jongere collega’s heb geleerd.”

“Ik vind het belangrijk om af en toe stil te staan bij de kaarten die je hebt gekregen. Als ik op 14 maart 1959 geboren was in Congo, had ik een ellendig leven gehad. Ik heb de chance in dit tijdsgewricht en op deze plaats geboren te zijn. Da’s een geweldig cadeau. Mijn levensmotto is dan ook ‘plus est en vous’. Niet omdat het altijd meer en beter moet, wel omdat je meer kan dan je denkt, omdat je kan blijven leren, jezelf ontplooien. Dus ik ben nieuwsgierig naar hoe ik me nu op een andere manier kan engageren. Maar ik ga het wel wat rustiger aan doen, dat heb ik aan mijn kinderen beloofd. ‘Dat zullen we nog wel zien’, zeiden ze.”

Ken jij ook iemand met een verdienste voor Jette die dringend in de bloemetjes gezet moet worden? Laat het weten aan de redactie, via inke.ramaekers@vgc.be.