The Hound of the Baskervilles by Georgia Alevisaki

Steven Canny + John Nickholson

O Σέρλοκ Χολμς & το Σκυλί των Μπάσκερβιλ

θέατρο ΑΜΙΡΑΛ - χειμερινή περίοδος 2012-2013

Steven Canny + John Nickholson

O Σέρλοκ Χολμς & το Σκυλί

των Μπάσκερβιλ

THE HOUND OF THE BASKERVILLES by Sir Arthur Conan Doyle Adaptation ÂŠ 2007 Steven Canny & John Nicholson for Peepoluykus www.peepolykus. com Copyright agent: Peepolykus, 25 Short Street, London SE1 8LJ

Μ ετά φ ρ α σ η Γιώργος Καλαμαντής Σ κη ν ο θ ε σ ία Γιώργος Οικονόμου Σ κη ν ικ ά Κ ο σ το ύμια Κώστας Βελινόπουλος Φω τισ μο ί Γιάννης Δρακουλαράκος Σ χε δ ια σ μό ς Ή χ ο υ Βασίλης Κορρές Χ ορ ο γ ρ α φ ία Χριστιάνα Κουλιζάκη Β ίντε ο Παντελής Τσιαχρής Μ ουσ ικ ή Επ ιμέ λ ε ια Γιώργος Οικονόμου Β οη θ ό ς Σ κ η ν ο θ έ τη Παναγιώτης Καφούσιας Ειδικ έ ς Κ α τα σ κ ε υέ ς Πέτρος Γεωργαρίου Κατ α σ κ ε υή Κ ο σ το υμιώ ν Βεστιάριο Ο ργ ά ν ωσ η Π α ρ α γ ωγ ή ς Πάνος Λιβαδάς Π Α Ι ΖΟΥ Ν

Νικόλας Αγγελής Αργύρης Γκαγκάνης Ζήσης Ρούμπος

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ Ο μύθος του Σέρλοκ Χολμς της Baker Street 211b, του μεταβικτωριανού ντετέκτιβ ερευνητή, του αθάνατου, του μυθικού, του πολυαναστημένου, του εκκεντρικού, του στριφνού, του ματαιόδοξου κι επαγωγικού, του μέγα αναλυτή, του αντικειμένου τόσων χιλιάδων διατριβών, διαλέξεων και διδακτορικών, του κολλητού, του μοναχικού, του ναρκομανούς, του νεκρόφιλου, του μισάνθρωπου, του ουμανιστή, του μέγα επαγγελματία ερασιτέχνη, του μυθιστορηματικού, του κινηματογραφικού, του καρτούν, του ραδιοφωνικού, του θεατρικού, διόλου στα καθ’ ημάς μα διπλοπειραγμένος. Στην καρδιά της ιστορίας βρίσκεται ο τρόμος κι η σύγκρουση ανάμεσα στην λογική σκέψη και την δεισιδαιμονία. Ένας τρόμος που γίνεται πανικός και ξεφτιλίζεται, ένας τρόμος που προκαλεί τον νου και εξαγνίζεται. Υλικό για ένα θέατρο ελεύθερο και λίγο φευγάτο. Κι όμως διόλου χύμα, αντιθέτως πλήρως πειθαρχημένο στο μύθο και το παιχνίδι των ρόλων του. Μια αναγεννησιακή Μάσκα χωρίς μάσκες, ένα φάλτσο μιούζικαλ κι ένα στιλάτο ερωτικό ταγκό που εξατμίζεται. Τσίρκο χωρίς πραγματικούς ζογκλέρ, χωρίς κλόουν, χωρίς κορύνες, έργο που παίζεται σε μια σκηνή χωρίς σκοινί. Λείπουν τα άγρια ζώα και τα πύρινα στεφάνια κι όμως σκύλος λέγεται η κατάρα του μύθου και η επικοινωνία στο βάλτο γίνεται με καπνούς και με φωτιές. Ζόρια μεγάλα στα παρασκήνια. Ρούχα, περούκες, πιστόλια, λούπες, πίπες και αστραπιαίες αλλαγές. Ένα αρχαίο vaudeville χωρίς παρλάτες που ακροβατεί στο κενό των εναλλασσόμενων χαρακτήρων του και των εκατοντάδων προκαταλήψεων των θεατών για το τι εστί Χόλμς και τι εστί Ουότσον, τι είναι δράμα, τι είναι θρίλερ, τι είναι κωμωδία, τι αρμόζει στο Αμιράλ, μήπως να πηγαίναμε στο Χορν, που πάει το θέατρο, που πάει η κοινωνία, ποιος πάει στο θέατρο όταν απεργεί κάθε μορφής συγκοινωνία; Ο Σέρλοκ Χόλμς κι ο Σκύλος των Μπάσκερβιλ. Τεράστιο το ουρλιαχτό των σκύλων. Στοιχειώδες αγαπητέ Ουότσον. Το παρελθόν και το παρών σε σύντηξη, οι σχέσεις σε σχάση, όλα είναι καπνός κι όλα καθρέφτες, smoke and mirrors που λέει κι ο Χολμς κι ο μόνος ρόλος με σάρκα και οστά παραμένει ο βάλτος…Κι ο ταχυδρόμος που εξακολουθεί να γεμίζει το γραμματοκιβώτιο της Baker Street με χιλιάδες γράμματα ημερησίως. Μήπως όπως λέει κι ο δρ. Ουότσον πέσαμε σε ερευνητικό αδιέξοδο;

Γιώργος Οικονόμου

Ευχαριστώ με όλη μου τη καρδιά όλους τους συνεργάτες σ’ αυτή τη παράσταση παλιούς και καινούργιους, γιατί χωρίς το ταλέντο, τον επαγγελματισμό, την γενναιοδωρία και το κέφι τους αμφιβάλλω αν θα τα είχαμε βγάλει πέρα. Ευχαριστώ την Σοφία Δημοπούλου για την πολύτιμη βοήθειά της στη διανομή και τον Νίκο Πορτοκάλογλου γιατί πριν από δύο περίπου χρόνια με έστειλε σχεδόν με το ζόρι να δω ένα τρομερό νέο ηθοποιό που έπαιζε σε ένα μπαρ στην οδό Αθηνάς. Ευχαριστώ τον Πάνο Λιβαδά που πίστεψε από την αρχή σ’ αυτή τη δουλειά. Ευχαριστώ επίσης το στούντιο Sierra και όλους τους χορηγούς επικοινωνίας της παράστασης... Ευχαριστώ και την Αντιγόνη Αμανίτου για όλες τις πολύ χρήσιμες συμβουλές της.

Χρονολογικός πίνακας της σχέσης Χολμς – Γουότσον

Χρονoλογίες | Συμβάντα | Ιστορίες

1881 Γνωριμία μεταξύ Χολμς και Γουότσον. Είναι και οι δύο μεταξύ 25 και 30, με τον Γουότσον να είναι λίγα χρόνια μεγαλύτερος από τον Χολμς. Ο Γουότσον μόλις έχει επιστρέψει στο Λονδίνο μετά τον δεύτερο πόλεμο Ηνωμένου Βασιλείου – Αφγανιστάν (1878-1880), όπου υπηρέτησε ως βοηθός Χειρούργος. Έχει τραυματιστεί στον έναν ώμο ή στο ένα πόδι (το τραύμα ποικίλει στις διάφορες ιστορίες). Συναντάει έναν παλιό φίλο του, τον Στάμφορντ και του λέει ότι ψάχνει για οικονομικό κατάλυμα. Ο Στάμφορντ προσφέρεται να συστήσει τον Γουότσον στον Χολμς, που αναζητά συγκάτοικο για να μοιραστούν το νοίκι ενός σπιτιού στη Μπέικερ Στριτ. Οι μελλοντικοί συγκάτοικοι συμφωνούν σε όλα και μετακομίζουν στο νέο τους σπίτι. Πολύ σύντομα, ο Γουότσον παθαίνει εμμονή με τον νέο συγκάτοικό του και αρχίζει να κρατά σημειώσεις για τις γνώσεις του Χολμς σε διάφορα θέματα. Ο Χολμς νιώθει υπερήφανος για την προσοχή που του δείχνει ο συγκάτοικος του. Λίγο μετά, ο Χολμς αποφασίζει να αποκαλύψει στον Γουότσον το πραγματικό του επάγγελμα (ντετέκτιβ) και τον ενημερώνει για διάφορες υποθέσεις, χαρούμενος που βρήκε πρόθυμο ακροατή. Στο τέλος του βιβλίου, ο Γουότσον ανακοινώνει την πρόθεσή του να γράψει και να εκδώσει σε βιβλίο τις υποθέσεις που αντιμετώπισε ο Χολμς. Μια βαθιά φιλία/ερωτική σχέση γεννιέται. 1881-1888 Ο Χολμς και ο Γουότσον συμβιώνουν σε απόλυτη αρμονία. Συνεργάζονται σε διάφορες υποθέσεις και παρά την ύπαρξη στοιχείων που υπονοούν φυσική επαφή, πολλοί αναλυτές συμφωνούν πως η σχέση τους έως τότε είναι καθαρά πλατωνική. Ωστόσο, το σημείο αυτό επιδέχεται πολλές ερμηνείες. 1888 Ο εθισμός του Χολμς στην κοκαΐνη δημιουργεί εντάσεις στη σχέση του με τον Γουότσον. Το σπίτι της Μπέικερ Στριτ 221β επισκέπτεται η Μέρυ Μόρσταν που ζητάει τη συνδρομή του Χολμς σε μια υπόθεση. Σε διάστημα μόλις δύο ημερών, ο Γουότσον ερωτεύεται τη Μέρυ και της κάνει πρόταση γάμου. Τουλάχιστον έτσι πιστεύει ο Χολμς, αλλά και εμείς, οι αναγνώστες. Ο Χολμς τρομοκρατείται στην ιδέα ότι θα χάσει τον Γουότσον και όσο διαρκεί η έρευνα για την υπόθεση πασχίζει να κερδίσει πίσω τον σύντροφό του. Μέχρι που του παίζει μια σερενάτα στο βιολί. Δυστυχώς, ο Χολμς αποτυγχάνει και στρέφεται ξανά στην κοκαΐνη για να απαλύνει τον πόνο του από την απώλεια του Γουότσον. 1888-1889 Ο Γουότσον ζει πάντα στην Μπέικερ Στριτ, αλλά έχει αρραβωνιαστεί την Μέρυ Μόρσταν. Εξακολουθεί να βοηθάει τον Χολμς στις διάφορες υποθέσεις, η πιο ξακουστή από τις οποίες είναι το Σκυλί των Μπάσκερβιλ. 1889 Ο Γουότσον παντρεύεται την δεσποινίδα Μόρσταν. 1889 Ο βασιλιάς της Βοημίας αναθέτει στον Χολμς να ανακαλύψει τις φωτογραφίες και τις επιστολές με τις οποίες τον εκβιάζει μια γυναίκα, η Ιρέν Άντλερ. Ο Χολμς συναντάει την Άντλερ δυο φορές. Και τις δύο φορές είναι μεταμφιεσμένος· η Άντλερ δεν θα τον δει ποτέ με την κανονική όψη του. Τελικά, η Άντλερ ανακαλύπτει τον έρωτα στο πρόσωπο του μελλοντικού συζύγου της Τζέφρυ Νόρτον και φεύγει μαζί του, αφήνοντας πίσω ένα γράμμα όπου δηλώνει ότι δεν πρόκειται να ενοχλήσει ποτέ ξανά τον βασιλιά.

Σπουδή στο κόκκινο

Το σήμα των τεσσάρων

Υπονοείται από τα συμφραζόμενα

1889-1891 Ο Γουότσον εγκαταλείπει διαρκώς την Μέρυ Γουότσον (τέως Μόρσταν) προκειμένου να μείνει στην Μπέικερ Στριτ και να συνοδέψει τον Χολμς στις διάφορες υποθέσεις του. 1891 Η σχέση Χολμς και Γουότσον δοκιμάζεται από εντάσεις, πιθανόν εξαιτίας της Μέρυ. Ο Χολμς γνωρίζει τον μεγάλο αντίπαλό του, τον καθηγητή Μοριάρτυ. Έπειτα από μήνες ερευνών, ο Χολμς ανακαλύπτει τελικά έναν τρόπο να συλλάβει τον Μοριάρτυ. Σύμφωνα με το σχέδιο που κατέστρωσε, ο Χολμς πρέπει να φύγει από το Λονδίνο (για λόγους ασφάλειας), οπότε εμφανίζεται στο σπίτι του Γουότσον και του ζητά να τον συνοδέψει σε ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Ο Γουότσον δέχεται, εγκαταλείπει την Μέρυ και το ζεύγος περιπλανιέται για αρκετές βδομάδες στην Ευρώπη. Ο Μοριάρτυ ξεγλιστράει τελικά από το δίχτυ που του έχει στήσει ο Χολμς και ετοιμάζει την εκδίκησή του. Ο Χολμς πλέον είναι επικίνδυνος για τον σύντροφό του, τον Γουότσον και προσπαθεί να απομακρύνει από κοντά του. Εκείνος αρνείται. Πρέπει να σημειώσουμε πως ούτε ο Γουότσον ούτε οι αναγνώστες συναντούν τον Μοριάρτυ – πρέπει να δεχτούμε το λόγο του Χολμς για την ύπαρξη του καθηγητή. Σε μια δραματική κατάληξη, ο Χολμς έχει αποχωριστεί πλέον τον Γουότσον στις ελβετικές Άλπεις και παλεύει με τον Μοριάρτυ στους καταρράκτες Ράιχενμπαχ. Η πάλη μεταξύ των δύο αντρών οδηγεί στη θανάσιμη πτώση τους. Λίγο μετά, ο Γουότσον ανακαλύπτει μόνον το μπαστούνι του Χολμς, την ταμπακέρα του και ένα σημείωμα. Πιστεύει πως ο Χολμς είναι νεκρός και καταρρέει. 1891-1893 Περίοδος που είναι γνωστή ως «Χάσμα». Ο Γουότσον, σε διάστημα δύο χρόνων, καταγράφει και εκδίδει είκοσι τρεις από τις υποθέσεις του Χολμς. Εξακολουθεί να θεωρεί πως ο Χολμς είναι νεκρός. Η Μέρυ είτε πεθαίνει είτε εγκαταλείπει τον Γουότσον. 1894 Ο Χολμς επιστρέφει στο Λονδίνο και στον Γουότσον. Ο Γουότσον λιποθυμάει, συγχωρεί όμως τον Χολμς που υποκρίθηκε τον νεκρό. Ο Χολμς συμπονεί τον Γουότσον για την απώλεια της Μέρυ. Συνεχίζουν αμέσως το παλιό στυλ ζωής τους, με τον Γουότσον να πουλάει το ιατρείο του και να επιστρέφει στην Μπέικερ Στριτ. Να σημειώσουμε πως το ιατρείο αγόρασε στην πραγματικότητα ο Χολμς, μέσω ενός συγγενούς του, ανυπομονώντας να φέρει πίσω τον Γουότσον. 1894-1902 Ο Χολμς και ο Γουότσον ζουν και εργάζονται πάντα μαζί. 1902 Ένιωσα ένα ξαφνικό κάψιμο λες και με είχε αγγίξει στο γοφό πυρωμένο σίδερο. Ακούστηκε ένας θόρυβος καθώς το πιστόλι του Χολμς ακούμπησε το κεφάλι του άντρα. Είδα τον τύπο να σωριάζεται στο πάτωμα, το αίμα κυλούσε από το μέτωπό του όσο ο Χολμς τον έψαχνε για όπλο. Ύστερα, με αγκάλιασαν τα νευρώδη χέρια του φίλου μου και με οδήγησαν σε ένα κάθισμα. «Μήπως πληγώθηκες, Γουότσον; Για όνομα του Θεού, πες μου ότι δεν πληγώθηκες!» Άξιζε ένα τραύμα –για να μην πω πολλά τραύματα– προκειμένου να μάθω την βαθιά αφοσίωση και την αγάπη που κρύβονταν πίσω από αυτό το παγερό προσωπείο. Τα λαμπερά, σκληρά μάτια είχαν σκοτεινιάσει προς στιγμή και τα σφιγμένα χείλη έτρεμαν. Για μια και μοναδική στιγμή, αποκαλύφτηκε εμπρός μου μια μεγάλη καρδιά και ένα εξίσου μεγάλο μυαλό. Όλα τα χρόνια της ταπεινής μα αφοσιωμένης υπηρεσίας μου βρήκαν την κορύφωσή τους εκείνη τη στιγμή της αποκάλυψης. 1903 Ο Χολμς αποσύρεται και μετακομίζει στο Σάσεξ για να ασχοληθεί με τη μελισσοκομία. Παρόλο που υπονοείται ότι ο Γουότσον παρέμεινε στο Λονδίνο, ωστόσο είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για υπεκφυγή ώστε να μην αναρωτηθεί ο αναγνώστης για τη φύση της σχέσης Χολμς και Γουότσον. 1903-1927 Ο Γουότσον καταγράφει τις υπόλοιπες ιστορίες. 1914 Η τελευταία γνωστή υπόθεση των Χολμς και Γουότσον, τις παραμονές του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Επιμέλεια: Γιώργος Καλαμαντής

Ένα σκάνδαλο στη Βοημία Το τελικό πρόβλημα (περιλαμβάνεται στις «Αναμνήσεις του Σέρλοκ Χολμς»)

Η περιπέτεια του άδειου σπιτιού/ Η περιπέτεια του οικοδόμου από το Νόργουντ (περιλαμβάνονται στην «Επιστροφή του Σέρλοκ Χολμς»)

Η περιπέτεια των τριών Γκάριντεμπ (περιλαμβάνεται στο «Σημειωματάριο του Σέρλοκ Χολμς»)

Η περιπέτεια του έρποντα άντρα Η περιπέτεια της χαίτης του λιονταριού (περιλαμβάνονται στο «Σημειωματάριο του Σέρλοκ Χολμς»)

Η τελευταία υπόκλισή του.

ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΕΛΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Αποκωδικοποιώντας Το σκυλί των Μπάσκερβιλ ΧΡΟΝΟΛOΓΗΣΗ:

Ο Ουίλιαμ Μπάρινγκ-Γκουλντ, επιφανής μελετητής του Σέρλοκ Χολμς, τοποθετεί χρονικά το σκυλί των Μπάσκερβιλ την περίοδο Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1888. Παρόλο που ο Γουότσον υπονοεί ότι η υπόθεση συνέβη το 1889, οι μελετητές διαφωνούν ως προς την χρονολογία. Κάποιοι λένε ότι εκτυλίσσεται πριν το θάνατο του Χολμς, άλλοι υποστηρίζουν ότι συνέβη μετά την επιστροφή του. Με δεδομένο ότι ο Γουότσον ζει στη Μπέικερ Στριτ όταν γίνεται η ιστορία, χωρίς να αναφέρει καθόλου τη Μέρυ Μόρσταν, μπορούμε να υποθέσουμε με βεβαιότητα πως εκείνο το διάστημα ήταν ανύπαντρος. Στοιχεία που οδηγούν σε διαφορετική χρονολόγηση βρίσκονται στις διάφορες αναφορές για τις εκδόσεις του Γουότσον. Τα στοιχεία αυτά αφήνουν να εννοηθεί ότι η υπόθεση του σκυλιού των Μπάσκερβιλ συνέβη κάπου μετά την έκδοση του Σήματος των Τεσσάρων (1890). Το σκυλί των Μπάσκερβιλ δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο Strand Magazine (Αύγουστος 1901-Απρίλιος 1902).

ΣYΝΟΨΗ: Ελάχιστοι αναγνώστες θα ξεχάσουν τον θρύλο του σκυλιού των Μπάσκερβιλ επειδή η κατάρα που βαραίνει την οικογένεια των Μπάσκερβιλ, έτσι όπως τη αφηγείται για πρώτη φορά ο δρ. Μόρτιμερ και στη συνέχεια αποκτά σάρκα και οστά στους βάλτους του Ντάρτμουρ είναι από τις πιο ανατριχιαστικές υποθέσεις που αντιμετώπισε ο Σέρλοκ Χολμς. Ο σερ Χένρυ Μπάσκερβιλ, ο τελευταίος της γενιάς των Μπάσκερβιλ, κληρονομεί το αρχοντικό της οικογένειας μαζί με μια τρομερή κατάρα σε σχέση με ένα δαιμονικό σκυλί που μαστίζει για αιώνες την οικογένειά του. Οπλισμένος μόνο με το θάρρος του, και έχοντας μαζί ως έμπιστο σύντροφο τον Γουότσον, ο σερ Χένρυ πηγαίνει στο αρχοντικό όσο ο Χολμς ενεργεί στη σκιά, προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο. Το σκυλί των Μπάσκερβιλ είναι ίσως το καλύτερο κείμενο του Κόναν Ντόυλ και η πιο δημοφιλής από όλες τις ιστορίες του Σέρλοκ Χολμς.

ΥΠOΘΕΣΗ

Η ιστορία ξεκινάει στην Μπέικερ Στριτ με τον Χολμς να απολαμβάνει το πρωινό του και τον Γουότσον να εξετάζει το περίεργο μπαστούνι που άφησε πίσω του ένας μυστηριώδης επισκέπτης. Η συνομιλία τους είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αποτελεί την ιδανική έναρξη αυτού που στη συνέχεια θα εξελιχτεί σε συναρπαστική ιστορία. «Λοιπόν, Γουότσον, τι συμπεράσματα βγάζεις;» Ο Χολμς καθόταν με την πλάτη του γυρισμένη προς το μέρος μου και δεν του είχα δώσει την παραμικρή ένδειξη για το τι έκανα. «Πώς ξέρεις τι κάνω; Θαρρώ ότι έχεις μάτια και στην πλάτη». «Τουλάχιστον, έχω μπροστά μου μια καλογυαλισμένη, ασημένια καφετιέρα», είπε εκείνος. Η σκηνή αυτή εκτυλίσσεται στην αρχή της ιστορίας και έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι παρά την δυσοίωνη εξέλιξη που θα ακολουθήσει, η υπόθεση του σκυλιού των Μπάσκερβιλ ξεκινάει τόσο ανάλαφρα. Έχουμε ήδη προσέξει την αυξανόμενη εξάρτηση του Χολμς από τις παρατηρήσεις του Γουότσον. Ωστόσο, η συγκεκριμένη σκηνή περιλαμβάνει την νύξη ότι ο Χολμς παρατηρεί τις κινήσεις του Γουότσον μέσω μιας καλογυαλισμένης καφετιέρας. Αν βασιστούμε στην χρονολόγηση του Μπάρινγκ-Γκουλντ, τότε βρισκόμαστε στον έβδομο χρόνο της συγκατοίκησης Χολμς και Γουότσον. Ο Χολμς νιώθει πλέον την ανάγκη να παρατηρεί τις κινήσεις του Γουότσον χωρίς ο άλλος να τον αντιλαμβάνεται, ακόμα και την ώρα που παίρνει το πρωινό του. Ο Γουότσον χαίρεται που του δίνεται η ευκαιρία να εκφράσει και ο ίδιος τις παρατηρήσεις και τα συμπεράσματα του. Ο Χολμς τον ενθαρρύνει: «Εξαιρετικά, Γουότσον, είσαι καταπληκτικός. Οφείλω να παραδεχτώ πως έως τώρα υποτιμούσες τις ικανότητές σου. Ίσως να μην είσαι ακριβώς ιδιοφυής, ωστόσο έχεις κάποιες εκλάμψεις. Ομολογώ φίλε μου, ότι σου οφείλω πολλά». Επιτέλους, ο Χολμς αναγνωρίζει ότι ο Γουότσον υποτιμά τις ικανότητές του. Ο αναγνώστης το ξέρει, όμως είναι η πρώτη φορά που ο Χολμς εκφράζει ανοιχτά την εκτίμησή του. Θα περιμέναμε να το κάνει μέσω διαφόρων πράξεων (όπως ξέρουμε, ο Χολμς είναι εξαιρετικά συγκρατημένος ως άνθρωπος), όμως η παραδοχή του δείχνει πόσο υπολήπτεται τον σύντροφό του. Είναι φανερό πως ο Χολμς εκτιμά τον Γουότσον όχι μόνο για τη βοήθεια που του προσφέρει στο πεδίο των ερευνών αλλά και για τις νοητικές ικανότητές του. Εξ ου και η ομολογία ότι του οφείλει πολλά. Αυτό δείχνει όχι μόνο την εμπιστοσύνη που έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους αλλά και την ανακούφιση που νιώθει ο Χολμς από την παρουσία του Γουότσον. Ίσως ο τρόπος διατύπωσης του Χολμς φαίνεται ειρωνικός, να παρατηρήσουμε όμως πως αν ίσχυε κάτι τέτοιο, ο διάσημος ντετέκτιβ θα είχε συγκρατήσει τη γλώσσα του και δεν θα είχε πει τίποτα. Ο Γουότσον χαίρεται από την παρατήρηση: Δεν είχε ξαναμιλήσει ποτέ έτσι, πρέπει να παραδεχτώ ότι τα λόγια του μου προκάλεσαν βαθιά ευχαρίστηση, επειδή πολλές φορές εξοργίστηκα από την αδιαφορία του στον θαυμασμό μου και στις προσπάθειες που κατέβαλα να γίνουν γνωστές οι μέθοδοί του. Νιώθω υπερήφανος στη σκέψη ότι κέρδισα επιτέλους την αποδοχή του. Είναι προφανές πως έως τότε, ο Γουότσον θεωρούσε ότι ο θαυμασμός που ένιωθε ο ίδιος για τον Χολμς ήταν μονομερής. Η αντίδρασή του στην ομολογία του Χολμς είναι σχεδόν παιδική: μπορούμε να φανταστούμε το πρόσωπο του Γουότσον να κοκκινίζει από χαρά. Κυρίως, δεν προσβάλλεται από τον τρόπο που διατυπώνεται αυτός ο θαυμασμός. Γνωρίζει καλά πια τον Χολμς, μπορεί να καταλάβει τι εννοεί και ξέρει πως αυτός είναι ο τρόπος του για να εκφράσει τα όποια συναισθήματα. Φυσικά, ο Γουότσον υπέπεσε σε κάποιο λάθος στο συμπέρασμά του και ο Χολμς νιώθει την ανάγκη να τον ενημερώσει για το λάθος του: «Πολύ φοβάμαι, αγαπητέ μου Γουότσον, ότι κάποια συμπεράσματά σου ήταν λανθασμένα. Όταν είπα πως έχεις κάποιες εκλάμψεις, εννοούσα, για να είμαστε ειλικρινείς, ότι μέσα από τα λάθη σου οδηγήθηκα κάποιες φορές στην αλήθεια. Όχι πως στην συγκεκριμένη περίπτωση κάνεις λάθος».

Αν και ο Χολμς ομολογεί πως ο Γουότσον είναι σωστός, νιώθει την ανάγκη να κάνει κάποιες παρατηρήσεις. Η ανάγκη του Χολμς να επιδεικνύεται στον άλλον είναι διαρκής. Ξέρει πολύ καλά πως το ενδιαφέρον του Γουότσον πηγάζει κυρίως από το θαυμασμό του τελευταίου για την ιδιοφυΐα του πρώτου. Οπότε ο Χολμς φοβάται πως αν ο Γουότσον θεωρήσει πως είναι ισάξιος ή ανώτερός του, τότε θα χάσει κάθε ενδιαφέρον για τον ντετέκτιβ σύντροφό του. Γι’ αυτό και εκφράζει κάποιες αντιρρήσεις και προσπαθεί να αναιρέσει τα λεγόμενά του. Η επίδειξη διακόπτεται από την άφιξη ενός πελάτη: είναι κάποιος δρ. Μόρτιμερ. Την ώρα που χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας, η πρώτη σκέψη του Χολμς είναι να ζητήσει από τον Γουότσον να παραμείνει. «Μην φύγεις, Γουότσον, σε παρακαλώ». Έχουμε παρατηρήσει και από πριν την τάση του Χολμς να βασίζεται στην παρουσία του Γουότσον στις διάφορες επαγγελματικές συναντήσεις του και τούτη εδώ δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο δρ. Μόρτιμερ λέει κάπου: «Υποθέτω ότι ομιλώ στον κ. Χολμς και όχι…» «Από εδώ, ο φίλος μου ο δρ. Γουότσον». 18

Ο Μόρτιμερ συνεχίζει λέγοντας «έχω ακούσει το όνομά σας να αναφέρεται πάντα με αυτό του φίλου σας», υπαινιγμός ότι στο μυαλό του κοινού τα ονόματα του Χολμς και του Γουότσον συνδέονται σε ένα σώμα. Στη συνέχεια, ο Μόρτιμερ δίνει στον Χολμς ένα περίεργο χειρόγραφο. Ευκαιρία για μια πολύ ενδιαφέρουσα σκηνή, όπου ο Χολμς καταφεύγει στη βοήθεια του Γουότσον. «Παρατήρησε, Γουότσον, την εναλλαγή των μικρών γραμμάτων με τα κεφαλαία» Κοίταξα πάνω από τον ώμο του το κιτρινισμένο χειρόγραφο. Όσοι έχουν ασχοληθεί με τον Σέρλοκ Χολμς γνωρίζουν ότι σε πολλές περιπτώσεις ο Γουότσον αναγκάζεται να κοιτάξει πάνω από τον ώμο του Χολμς. Εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς μήπως αυτό γίνεται επίτηδες ώστε οι δυο άντρες να έρθουν πιο κοντά. Να παρατηρήσουμε επίσης πως ο Γουότσον θεωρεί αυτή την κίνηση ως απολύτως φυσική. Κατά την επίσκεψη του δρ. Μόρτιμερ αφηγείται το θρύλο για το σκυλί των Μπάσκερβιλ και εκφράζει την ανησυχία του για την ασφάλεια του σερ Χένρυ Μπάσκερβιλ, που καταφτάνει ωσονούπω. Μετά την αναχώρηση του επισκέπτη, ο Χολμς βυθίζεται στη μελέτη, πριν όμως σχολιάζει το γεγονός ότι ο Γουότσον ετοιμάζεται να βγει.

«Πηγαίνεις κάπου, Γουότσον;» «Αν μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι, όχι». Ξέρουμε ότι ο Γουότσον κατοικεί στην Μπέικερ Στριτ, οπότε δεν έχει λόγο να φύγει. Δεν τον περιμένει κάποια σύζυγος ή ασθενείς στο ιατρείο του. Θέλει να βγει, όμως βάζει τη δική του ανάγκη για ψυχαγωγία σε δεύτερη μοίρα μπροστά στις ανάγκες του φίλου του. Ο Χολμς δίνει την άδειά του να βγει και όταν ο Γουότσον επιστρέφει παρατηρεί: Η πρώτη μου εντύπωση καθώς άνοιξα την πόρτα ήταν πως είχε ξεσπάσει πυρκαγιά, επειδή το δωμάτιο ήταν γεμάτο καπνό, τόσο που ακόμα και το φως της λάμπας πάνω στο τραπέζι ήταν θαμπό. Όταν μπήκα μέσα, οι φόβοι μου διαλύθηκαν επειδή η οσμή ήταν από τον βαρύ καπνό, που με έπνιξε στο λαιμό και μου προκάλεσε δυνατό βήχα. Μέσα στην ομίχλη, διέκρινα αμυδρά τον Χολμς, να κάθεται σε μια πολυθρόνα με την πίπα του στα χείλη. Γύρω του κείτονταν διάφορα χαρτιά. Ο Γουότσον νιώθει ανακούφιση που ο Χολμς δεν έγινε παρανάλωμα, όμως η συζήτηση που ακολουθεί είναι αρκετά απολαυστική: «Κρύωσες, Γουότσον;» είπε εκείνος «Όχι, απλώς η δηλητηριώδης ατμόσφαιρα είναι που…» «Υποθέτω πως είναι αρκετά αποπνικτικά εδώ μέσα». «Αποπνικτικά; Αφόρητα, θέλεις να πεις». «Να ανοίξεις το παράθυρο τότε. Συνάγω ότι ήσουν όλη τη μέρα στη λέσχη». «Μα…» «Έχω δίκιο;» «Ναι, μα πώς το κατάλαβες;» Γέλασε με την σαστισμένη έκφρασή μου. «Έχεις μια φρεσκάδα Γουότσον, τέτοια που μου είναι απολαυστικό να εφαρμόζω όποια ικανότητα έχω πάνω σου». Δεύτερη φορά στην ίδια ιστορία που ο Χολμς παρατηρεί πόσο απολαυστικό του είναι να ασχολείται με τον Γουότσον. Πράγματι, η φρεσκάδα του Γουότσον είναι ο λόγος που απολαμβάνει την παρέα του ο Χολμς. Γνωρίζουμε ότι πολλές φορές ο Χολμς έχει αναφερθεί στο γεγονός ότι ο Γουότσον δεν έχει φίλους. Εξηγώντας τους λόγους που τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι ο Γουότσον πέρασε όλη τη μέρα στη λέσχη του, δηλώνει: «Πρόκειται για άνθρωπο [ο Γουότσον] χωρίς στενούς φίλους».

Απόδειξη ότι ο Γουότσον ταιριάζει με τον Χολμς σε αυτόν τον τομέα: και οι δύο, στερούνται κοινωνικού περίγυρου. Δεν είναι καθόλου παράξενο που και οι δύο μπορούν να δηλώσουν πως ο κάθε ένας τους είναι ο πιο στενός φίλος του άλλου. Λίγο μετά, ο Χολμς ζητάει τη γνώμη του Γουότσον για την υπόθεση: «Σκέφτηκες καθόλου την υπόθεση;» Γίνεται όλο και πιο προφανές πως ο Γουότσον είναι πλέον ισότιμος συνεργάτης και όχι απλός βοηθός. Αν και ο Γουότσον εξακολουθεί να είναι σαστισμένος, μπορεί όμως να βοηθήσει τον Χολμς στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Αν η χρονολόγηση του Μπάρινγκ-Γκουλντ είναι σωστή και ο Γουότσον αρραβωνιάστηκε πολύ πρόσφατα την Μέρυ Μόρσταν, τότε πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις συνεχείς αναφορές του Χολμς στο ρόλο που παίζει στη ζωή του ο Γουότσον, κάτω από εντελώς διαφορετικό πρίσμα. Παρόλα αυτά, είτε υπάρχει η Μέρυ Μόρσταν είτε όχι, Χολμς και Γουότσον εξακολουθούν να συμβιώνουν στην Μπέικερ Στριτ. Το επόμενο πρωινό επιτρέπει να ρίξουμε μια ματιά σ’ αυτή τη ζωή: Το τραπέζι όπου πήραμε το πρωινό μας μαζεύτηκε νωρίς και ο Χολμς περίμενε φορώντας τη ρόμπα του τους επισκέπτες μας. Η αναφορά στο τραπέζι του κοινού πρωινού και η περιγραφή του Χολμς δείχνουν την εξοικείωση μεταξύ τους. Αυτή η εικόνα διακόπτεται από την άφιξη του δρ. Μόρτιμερ και του σερ Χένρυ. Η συνάντηση διαρκεί κάποιο χρόνο και την ώρα που ο σερ Χένρυ φεύγει, προσκαλεί τους παρευρισκόμενους σε γεύμα. Παρόλο που ο σκοπός του σερ Χένρυ είναι να δει τον Χολμς, καλεί ωστόσο και τον Γουότσον στο γεύμα. Αυτό υποδεικνύει πως ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά τη σχέση ανάμεσα σε Χολμς και Γουότσον. Ίσως, ακόμα πιο ενδεικτική να είναι η απάντηση του Χολμς: «Σε βολεύει, Γουότσον;» Όταν ο Χολμς ρωτάει τον Γουότσον για το πρόγραμμά του (στην πραγματικότητα είναι σαν να ζητάει την άδειά του) μοιάζει περισσότερο με σύζυγο που ρωτάει το έτερό του ήμισυ παρά με φίλο που απευθύνεται σε άλλο φίλο του. Ο Γουότσον συμφωνεί φυσικά. Όταν οι επισκέπτες φεύγουν, ο Χολμς παρασύρει τον Γουότσον στο δρόμο για να τους ακολουθήσουν. Καθυστερούν όμως και ο Γουότσον, όντας άνθρωπος της δράσης, προσφέρεται να τρέξει ξοπίσω τους και να τους σταματήσει. Η απάντηση του Χολμς είναι γεμάτη ρομαντισμό:

«Για τίποτα στον κόσμο, αγαπητέ μου Γουότσον. Απολαμβάνω τόσο πολύ την παρέα σου εφόσον κι εσύ ανέχεσαι τη δική μου. Οι φίλοι μας είναι σοφοί και το πρωινό προσφέρεται για έναν υπέροχο περίπατο». Αργότερα θα μάθουμε τους λόγους του Χολμς για περίπατο, ωστόσο είμαστε σίγουροι πως είπε την αλήθεια· η βόλτα θα είναι υπέροχη στο πλευρό του Γουότσον. Ο περίπατος τελειώνει πολύ σύντομα. Κάποιος ακολουθούσε τον σερ Χένρυ και όταν κατάλαβε πως ο Χολμς και ο Γουότσον τον αντιλήφθηκαν, εξαφανίστηκε. Ο Χολμς και ο Γουότσον θα ρωτήσουν τον οδηγό της άμαξας ποιος ήταν ο τύπος που μετέφερε, ωστόσο θα καταλάβουν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα μέχρι να συναντηθούν με τον σερ Χένρυ οπότε ο Χολμς προτείνει να περάσουν τον καιρό τους έως τότε με άλλες ασχολίες: «θα επισκεφτούμε τις αίθουσες τέχνης στην Μποντ Στριτ και θα περάσουμε την ώρα μας μέχρι να πάμε στο ξενοδοχείο». Ακόμα ένα από τα πολλά παραδείγματα της επιθυμίας του Χολμς να περάσει τόσο τον ελεύθερο όσο και τον εργασιακό χρόνο του με τον Γουότσον στο πλευρό του. Όντως, φαίνεται πως οι δυο άντρες περνούν μαζί πολύ χρόνο παρόλο που ο Χολμς (ένας άνθρωπος που πλήττει όταν είναι αδρανής) δεν φαίνεται να κουράζεται ποτέ από την παρέα του Γουότσον. Όταν φτάνουν στο ξενοδοχείο Νορθάμπερλαντ όπου μένει ο σερ Χένρυ, ο Χολμς αποφασίζει πως ο σερ Χένρυ δεν πρέπει να πάει μόνος στο αρχοντικό των Μπάσκερβιλ. Του λέει: «Όχι, σερ Χένρυ, πρέπει να σας συνοδεύει κάποιος, ένας άνθρωπος εμπιστοσύνης, που θα είναι πάντα στο πλευρό σας» Μια και ο ίδιος ο Χολμς είναι απασχολημένος με άλλες υποθέσεις, η απάντηση που δίνει στον σερ Χένρυ σχετικά με τον προτεινόμενο συνοδό είναι πολύ συγκινητική: Ο Χολμς ακούμπησε το χέρι του στο μπράτσο μου. «Αν μπορούσε να το αναλάβει ο φίλος μου, θεωρώ πως δεν υπάρχει καλύτερος άνθρωπος για να έχετε στο πλευρό σας σε μια δύσκολη στιγμή. Κανείς άλλος εκτός από μένα δεν μπορεί να το πει αυτό με μεγαλύτερη σιγουριά. Ακόμα μία φιλοφρόνηση του Χολμς προς τον Γουότσον. Η φιλοφρόνηση συνοδεύεται από μια τρυφερή χειρονομία που δείχνει ότι ο Χολμς εμπιστεύεται απόλυτα τις ικανότητες του Γουότσον. Γνωστοποιεί τα αισθήματά του όχι μόνο στο σερ

Χένρυ αλλά και στον ίδιο τον Γουότσον για μια ακόμα φορά. Φυσικά, ο Γουότσον δέχεται. Όταν οι δύο στενοί φίλοι επιστρέφουν στην Μπέικερ Στριτ ο Χολμς εκφράζει για μια ακόμα φορά τα αισθήματά του για τον Γουότσον όταν παρατηρεί πως ανησυχεί για την ασφάλειά του. «Θα σου ευχηθώ να έχεις καλύτερη τύχη στο Ντέβονσαϊρ. Αν και δεν νιώθω πολύ ήσυχος» «Ως προς τι;» «Ως προς το ότι στέλνω εσένα. Πρόκειται για βρομοδουλειά. Μια επικίνδυνη δουλειά, Γουότσον, και όσο περισσότερο τη σκέφτομαι, τόσο λιγότερο μου αρέσει. Θα χαρώ πολύ να γυρίσεις για μια ακόμα φορά στη Μπέικερ Στριτ σώος και ασφαλής». Αν δεχτούμε τη χρονολόγηση του Μπάρινγκ-Γκουλντ και η υπόθεση που εξετάζουμε συνέβη λίγο πριν το γάμο του Γουότσον, η εκπληκτική συμπεριφορά του Χολμς μπορεί να αποδοθεί μόνο στην επιθυμία του να γνωρίζει ο Γουότσον τα αισθήματα που τρέφει γι’ αυτόν. Αν δεχτούμε άλλη χρονολόγηση, ότι δηλαδή η υπόθεση εκτυλίσσεται μετά το γάμο του Γουότσον (και μετά την επιστροφή του Χολμς), τότε είναι προφανές πως Χολμς και Γουότσον ζουν σαν ζευγάρι. Ο Χολμς δεν ανησυχεί μόνο για το φίλο του αλλά για τον σύντροφο ζωής. Το ότι εκστομίζει αυτά τα λόγια, είναι πολύ περίεργο για τον Χολμς και δείχνει το βάθος των συναισθημάτων του για τον Γουότσον. Το θέμα της αναχώρησης του Γουότσον δείχνει να απασχολεί τόσο πολύ τον Χολμς ώστε συνοδεύει το φίλο του στο σταθμό. Ο κ. Σέρλοκ Χολμς με συνόδεψε στο σταθμό και μου έδωσε τις τελευταίες οδηγίες και συμβουλές του. Ο Χολμς εξακολουθεί να είναι ανήσυχος, όπως φαίνεται: «Φρόντισε κυρίως να έχεις κοντά σου το πιστόλι σου και να μην χαλαρώσεις ποτέ την προσοχή σου». 20

Ο Χολμς έχει εκφράσει ξανά την ανησυχία του για την ασφάλεια του Γουότσον, ποτέ όμως τόσο ξεκάθαρα όσο σε αυτή τη σκηνή. Πράγματι, η ανησυχία του Χολμς αγγίζει σχεδόν την παράνοια, οπότε εύλογα αναρωτιέται κανείς για τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτό το σημείο. Ο Χολμς έχει εκφράσει ξανά το ενδιαφέρον του για την ασφάλεια του Γουότσον, ποτέ όμως τόσο ξεκάθαρα όσο στη συγκεκριμένη σκηνή. Αναρωτιόμαστε για τους λόγους που τον οδήγησαν να εκφράσει την ανησυχία του τόσο ανοιχτά. Η αναχώρηση του Γουότσον προκαλεί μια αλλαγή στην ιστορία, επειδή αφηγητής γίνεται πλέον ο Γουότσον. Ο Χολμς χάνεται στο παρασκήνιο. Ο Γουότσον φαίνεται να αδιαφορεί για την αλλαγή στάσης του Χολμς. Φτάνει στο σημείο να θαυμάζει τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός άλλου άντρα, όταν φτάνει στο αρχοντικό των Μπάσκερβιλ και γνωρίζει τον μπάτλερ: Ήταν ένας εντυπωσιακά όμορφος άντρας, με τετράγωνη, μαύρη γενειάδα και χλομά χαρακτηριστικά που έδειχναν αξιοπρέπεια. Βλέπουμε ξεκάθαρα τις προτιμήσεις του Γουότσον. Μπορεί η καρδιά του να ανήκει στον Χολμς, όμως τα μάτια του περιπλανιούνται και αλλού. Εντούτοις, τα ωραία χαρακτηριστικά του Μπάριμορ δεν τραβούν για πολύ την προσοχή του Γουότσον, μια και το μυαλό του τελευταίου στρέφεται στον Χολμς. Πολύ σύντομα, ο Γουότσον θα εκφράσει την επιθυμία του να είχε τον Χολμς στο πλευρό του, ένδειξη πόσο του λείπει ο άλλος. Καθώς βάδιζα στον λασπερό, έρημο δρόμο προσευχόμουν να ελευθερωθεί γρήγορα ο φίλος μου από τις ασχολίες του και να έρθει εδώ ώστε να με απαλλάξει από το βαρύ φορτίο των ευθυνών μου. Ο αναγνώστης γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Γουότσον είναι πολύ πιο ικανός απ’ όσο νομίζει ο ίδιος. Μήπως αυτό δείχνει ότι υποσυνείδητα επιθυμεί διακαώς τον Χολμς στο πλευρό του; Μήπως του έχει λείψει η διορατικότητα του Χολμς; Πράγματι, ο Γουότσον δείχνει κάπως «έξω από τα νερά του» λόγω της απουσίας του Χολμς επειδή όταν γνωρίζει τον Στέιπλετον αιφνιδιάζεται από την ερώτηση που του θέτει: «Ο κ. Χολμς έχει [καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα ως προς την υπόθεση]; Τα λόγια του μου έκοψαν προς στιγμή την ανάσα…

Εμείς, συγχωρούμε τον Γουότσον γι’ αυτή τη στιγμιαία έλλειψη οξυγόνου επειδή η σκέψη του Χολμς του προκαλεί πάντα αναστάτωση. Το περίεργο είναι πως για μια ακόμα φορά διαπιστώνουμε ότι η παρουσία του Γουότσον συνδέεται πάντα με τον Χολμς. Άρα, το κοινό γνωρίζει πολύ καλά τον δεσμό ανάμεσα στους δυο άντρες. Όντως, ο Στέιπλετον όταν εξηγεί το πώς κατάλαβε την εμπλοκή του Χολμς στην υπόθεση, δηλώνει: «Τα κατορθώματα του ντετέκτιβ σας έχουν φτάσει ως τα μέρη μας…» Ο συγγραφέας επιθυμεί να προσέξουμε ότι ο Στέιπλετον αναφέρεται στον Χολμς ως ο ντετέκτιβ σας. Δεν είναι υπερβολή να υποθέσουμε ότι όλος ο κόσμος ξέρει πως ο Γουότσον ανήκει στον Χολμς και το αντίστροφο. Ο Γουότσον δεν ξεχνάει τόσο σύντομα τον Χολμς. Όσο βρίσκεται μόνος στο Ντάρτμουρ, εκείνον σκέφτεται διαρκώς. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τα διάφορα κεφάλαια που είναι αφιερωμένα στις επιστολές του Γουότσον και τις εγγραφές του στο προσωπικό ημερολόγιό του. Εκεί φαίνεται η οικειότητα στη σχέση τους. Όλα τούτα, ωστόσο, είναι ξένα προς την αποστολή που μου ανέθεσες και ενδεχομένως να είναι εξαιρετικά αδιάφορα για τον αυστηρά πρακτικό νου σου. Θυμάμαι ακόμη την πλήρη αδιαφορία σου για το αν ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη γη ή αν η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο. Ο Γουότσον έχει αφιερώσει κάποιο χρόνο για να περιγράψει την ζοφερή ατμόσφαιρα στους βάλτους και ύστερα, όταν θυμάται ποιος είναι ο παραλήπτης, αλλάζει γρήγορα ρότα και ζητάει συγγνώμη. Το συγκεκριμένο απόσπασμα δείχνει πόσο καλά ξέρει ο Γουότσον τι ενδιαφέρει τον Χολμς. Η προσοχή που δείχνει στις λεπτομέρειες σε αυτό το πρώτο γράμμα είναι αξιοσημείωτη, επειδή απευθύνεται στον Χολμς σαν να γράφει μια ιστορία, παρόλο που ξέρει πόσο αδιαφορεί ο άλλος για οτιδήποτε «ρομαντικό». Η εισαγωγή επίσης, το «αγαπητέ μου Χολμς» δείχνει μεγάλη οικειότητα παρά μια απλή αναφορά. Ο Γουότσον γράφει όχι σε συνεργάτη αλλά σε στενό φίλο. Επίσης, ο Γουότσον γράφει για την απόλαυση της γραφής, σαν να περνάει μια ήσυχη μέρα στη Μπέικερ Στριτ, αν και ξέρει πως πρέπει να αναφερθεί στα γεγονότα. Γνωρίζεις ότι κοιμάμαι πάντα πολύ ελαφρά και εφόσον βρίσκομαι διαρκώς σε επαγρύπνηση σε τούτο το σπίτι, ο ύπνος μου είναι ελαφρύτερος από ποτέ. Ο Γουότσον συνεχίζει σε πιο προσωπικό τόνο, επειδή γνωρίζει πως ο Χολμς τον ξέρει πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον (πώς αλλιώς θα ήξερε ο Χολμς ότι ο Γουότσον κοιμάται πάντα πολύ ελαφρά;) Ο τόνος της επιστολής είναι τόσο προσωπικός ώστε ο Γουότσον παραδέχεται και άλλα: Όταν ξανασκέφτηκα το ζήτημα, η συνείδησή μου με επέπληξε έντονα που επέτρεψα στον σερ Χένρυ να χαθεί από τα μάτια μου. Φαντάστηκα ποια θα ήταν τα συναισθήματα μου αν θα έπρεπε να σου ομολογήσω πως είχε συμβεί κάποια κακοτυχία επειδή έδειξα αμέλεια ως προς τις εντολές σου. Σε διαβεβαιώνω πως τα μάγουλα μου κοκκίνισαν στην ίδια τη σκέψη. Το παραπάνω απόσπασμα γράφεται λίγο μετά που ο Γουότσον επέτρεψε στον σερ Χένρυ να πάει στο βάλτο χωρίς συνοδεία. Σημειώνουμε πως ο Γουότσον ομολογεί την ντροπή που θα ένιωθε αν δυσαρεστούσε τον Χολμς. Αναμενόμενο μεν, εμείς όμως ξαφνιαζόμαστε από τη συχνότητα αναφοράς του Γουότσον στο συγκεκριμένο θέμα: Δώσε μου συγχαρητήρια, αγαπητέ μου Χολμς, και πες μου πως δεν σε απογοήτευσα ως ερευνητής – πως δεν μετανιώνεις για την εμπιστοσύνη που μου έδειξες όταν με έστειλες εδώ πέρα. Ο Γουότσον νιώθει έντονη την ανάγκη για επιδοκιμασία εκ μέρους του Χολμς. Καταλαβαίνει πως ο άλλος έπρεπε να μείνει στο Λονδίνο, παρόλα αυτά δεν νιώθει άξιος για την εμπιστοσύνη που του δείχνει: Το καλύτερο θα ήταν να μπορούσες να έρθεις εδώ…

Πέρα από το περιεχόμενο των επιστολών, που δείχνει πολλά, υπάρχει και η έκτασή τους: κάθε μία από τις επιστολές του Γουότσον απλώνεται σε πολλές σελίδες και έχουμε συχνά την εντύπωση πως μακρηγορεί χωρίς ειρμό. Ηλίου φαεινότερο πόσο του λείπει ο Χολμς. Η επιθυμία του Γουότσον να έχει δίπλα του τον Χολμς φαίνεται και από την εμμονή που παθαίνει με έναν ξένο που βλέπει στο βάλτο. Αργότερα θα μάθει πως αυτός ο ξένος είναι στην πραγματικότητα ο Χολμς. Δεν είχε δει εκείνον τον μοναχικό άντρα πάνω στο βράχο και δεν μπορούσε να νιώσει τον ενθουσιασμό που μου είχε προκαλέσει η παράξενη παρουσία με τη δεσποτική συμπεριφορά. Αν και ο Γουότσον δεν ξέρει ότι πρόκειται για τον Χολμς, ωστόσο νιώθει ενθουσιασμό από την δεσποτική συμπεριφορά αυτού του άντρα. Η έλξη που νιώθει για τον ξένο θα έπρεπε να τον είχε οδηγήσει ίσως στο συμπέρασμα πως επρόκειτο για τον Χολμς, όμως αφιερώνει μεγάλο μέρος των καταγραφών στο ημερολόγιό του με αναρωτήσεις ως προς την ταυτότητα του ξένου. Όταν δεν παθαίνει εμμονή με την ταυτότητα του άντρα. Ωστόσο, αποκαμωμένος από την ανασφάλεια που νιώθει όταν νομίζει πως άκουσε το βρυχηθμό ενός σκυλιού στο βάλτο, πείθει τον εαυτό του ότι υπάρχει μια λογική εξήγηση: Ο Χολμς δεν θα έδινε καμία σημασία σε τέτοιες ανοησίες κι εγώ είμαι ο πράκτοράς του. Φαντάζεται την απάντηση του Χολμς για να αποδιώξει τους δικούς του φόβους. Η ενασχόληση του Γουότσον με τον Χολμς δεν είναι μόνον πνευματική. Αφιερώνει μεγάλο μέρος του χρόνου του στο να του γράφει.

Πήγα αμέσως στο δωμάτιο μου και έγραψα στον Χολμς την αναφορά μου σχετικά με την πρωινή συζήτηση. Καταλάβαινα απόλυτα πως ήταν υπερβολικά απασχολημένος τελευταία, επειδή τα σημειώματα που λάμβανα από την Μπέικερ Στριτ ήταν ελάχιστα και σύντομα, δίχως σχόλια για τις πληροφορίες που του μετέδιδα αλλά και χωρίς κάποια αναφορά σχετικά με την αποστολή μου. Αναμφίβολα η υπόθεση εκβιασμού απαιτούσε όλη την προσοχή του. Κι όμως αυτός ο νέος παράγοντας θα έπρεπε σίγουρα να τραβήξει την προσοχή του και να ανανεώσει το ενδιαφέρον του. Μακάρι να ήταν εδώ. Σημειώνουμε πως δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που ο Γουότσον εκφράζει την επιθυμία του να είχε δίπλα του τον Χολμς. Νιώθει χαμένος χωρίς εκείνον. Παρατηρούμε επίσης την μελαγχολία που νιώθει επειδή έχει καιρό να μάθει νέα του. Αναφέρεται διαρκώς σε εκείνον: Δεν έζησα τόσα χρόνια μαζί με τον Χολμς για το τίποτα. Ο Γουότσον παραδέχεται πως κέρδισε πολλά από τη συγκατοίκησή του με τον Χολμς. Αν και είναι γνωστό πως παραπονιέται συχνά για κάποιες συνήθειες του Χολμς, είναι φανερό πως θα υπέμενε τα πάντα προκειμένου να μείνει στο πλευρό του. Στο σημείο αυτό, η ιστορία αρχίζει να κλιμακώνεται. Ο Γουότσον αποφασίζει να αναζητήσει τον παράξενο άντρα του βάλτου. Η πεποίθησή του ότι θα τον βρει, συνδέεται άμεσα με τον Χολμς, επειδή δηλώνει: Είχε ξεφύγει από τον Χολμς τότε στο Λονδίνο. Θα ήταν πραγματικός θρίαμβος για μένα αν κατάφερνα να τον παγιδέψω εκεί όπου ο αφέντης μου είχε αποτύχει. Ο Γουότσον κάνει λάθος. Εντός ολίγου ο Χολμς θα αποκαλυφθεί, για την ώρα όμως ας παραμείνουμε στην περίεργη δήλωση του Γουότσον, ότι θεωρεί τον Χολμς ως αφέντη. Είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται στη δεσποτική φύση του Χολμς. Η επιθυμία του Γουότσον να επιτύχει εκεί όπου απέτυχε ο Χολμς είναι επειδή θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να φανεί αντάξιος του καθήκοντος που του ανέθεσαν. Δεν θα βρει τον μυστηριώδη ξένο επειδή όταν ανακαλύπτει το λημέρι του άντρα ανακαλύπτουμε κι εμείς την πραγματική του ταυτότητα: «Υπέροχο δειλινό, αγαπητέ μου Γουότσον», είπε μια οικεία φωνή. «Νομίζω ότι θα είμαστε πιο άνετα εδώ έξω παρά μέσα».

Μαθαίνουμε ότι ο Χολμς παρακολουθούσε τον Γουότσον, παραδέχεται όμως ότι κατάλαβε πως ο Γουότσον βρίσκεται μέσα στο κρησφύγετό του μόνον όταν πρόσεξε το τσιγάρο που άφησε πίσω του. Παράξενος και ο τρόπος που ο Χολμς ανακοινώνει την παρουσία του. Γνωρίζει ότι ο Γουότσον είναι μέσα, τον ξέρει όμως πολύ καλά ώστε να αναγγείλει την παρουσία του. Ο Γουότσον συνηθίζει να βγάζει το πιστόλι του σε επικίνδυνες καταστάσεις. Αξίζει να δούμε και την αντίδραση του Γουότσον: Για κάποιες στιγμές, μου κόπηκε η ανάσα. Δυσκολευόμουν να πιστέψω στα αυτιά μου. Αίφνης, επέστρεψαν οι αισθήσεις και η φωνή μου. Ένιωσα ένα συντριπτικό βάρος να φεύγει από την ψυχή μου. Εκείνη, η ψυχρή και ειρωνική φωνή δεν μπορούσε να ανήκει παρά μόνο σε έναν άνθρωπο σε ολόκληρο τον κόσμο. «Χολμς!» αναφώνησα. Μπορούμε να διακρίνουμε και εμείς την ανακούφιση και τη χαρά στον τόνο της φωνής του Γουότσον. Το σοκ διαλύεται από την συνειδητοποίηση ότι ο Χολμς βρίσκεται εδώ. Ο Γουότσον, απαλλαγμένος από ένα φορτίο που τον βάραινε εδώ και βδομάδες, δεν κρύβει την αγαλλίασή του. Παρόλα αυτά, ασχολείται, λίγο επικριτικά, με την εμφάνιση του Χολμς. Φαίνεται ότι τον παρατηρεί αρκετά ώστε να συγκρατήσει τη μορφή στη μνήμη του. Έσκυψα για να περάσω από το τραχύ άνοιγμα. Εκείνος καθόταν σε μια πέτρα έξω με τα γκρίζα μάτια του να λάμπουν από ευθυμία όταν το βλέμμα του στάθηκε πάνω στην ξαφνιασμένη όψη μου. Ήταν αδύνατος και αποκαμωμένος, όμως καθαρός και σε εγρήγορση. Το ευγενικό πρόσωπό του ήταν μαυρισμένο από τον ήλιο και ταλαιπωρημένο από τον αέρα. Με το τουΐντ κοστούμι του και το υφασμάτινο καπέλο έμοιαζε με οποιοδήποτε τουρίστα στο βάλτο και είχε καταφέρει με εκείνη την αγάπη του για προσωπική καθαριότητα το σαγόνι του να είναι λείο και τα ρούχα του τόσο άψογα λες και βρισκόταν στην Μπέικερ Στριτ.

βρει κάποιον άλλον τρόπο, οπότε μια δυνατή χειραψία αρκεί. Λίγο παρακάτω έχουμε και μια δεύτερη παραδοχή εκ μέρους του Γουότσον: «Λοιπόν, χαίρομαι μέσα από την καρδιά μου που είσαι εδώ επειδή η ευθύνη και το μυστήριο ήταν λίγο υπερβολικά για τα νεύρα μου». Συνάγουμε άνετα ότι η απαλλαγή από τις ευθύνες δεν είναι ο μόνος λόγος που χαίρεται ο Γουότσον. Αν και χαρούμενος, νιώθει κάπως σαστισμένος. Όταν μαθαίνει πως ο Χολμς έχει κάποιες μέρες που βρίσκεται στο Ντάρτμουρ, αναφωνεί: «Με χρησιμοποίησες λοιπόν, δεν με εμπιστεύεσαι», αναφώνησα με πίκρα. «Νομίζω πως μου άξιζε καλύτερη μοίρα στα χέρια σου, Χολμς». Ακούμε σχεδόν την καρδιά του Γουότσον που ραγίζει, όμως ο Χολμς έχει έτοιμη την απάντηση· μια από τις ειλικρινείς συγγνώμες σε όλη την κοινή πορεία τους: «Αγαπητέ μου σύντροφε, μου έχεις φανεί πολύτιμος σε πολλές περιπτώσεις και σε ικετεύω να με συγχωρέσεις αν φαίνεται ότι σου έπαιξα κάποιο παιχνίδι. Στην πραγματικότητα, το έκανα για χάρη σου. Εκτίμησα τον κίνδυνο που διέτρεχες και ήρθα εδώ να εξετάσω την υπόθεση ο ίδιος». Ο Χολμς λατρεύει τον Γουότσον και θα έκανε τα πάντα προκειμένου ο άλλος να είναι ασφαλής, έστω και αν εκείνος θυμώσει μαζί του. Ο Γουότσον, πληγωμένος πάντα, συγκινείται μέχρι δακρύων στη σκέψη ότι έχασε την εμπιστοσύνη του Χολμς: «Τότε, οι αναφορές μου πήγαν όλες χαμένες!» Η φωνή μου έτρεμε όταν θυμήθηκα με πόσο πόνο και πόση υπερηφάνεια τις είχα γράψει.

Ανίκανος να κρύψει την χαρά του που βλέπει τον Χολμς, ομολογεί.

Ο Χολμς, που νιώθει το κύμα συγκίνησης να ανεβαίνει στο στήθος του Γουότσον δεν διστάζει να βγάλει τις επιστολές.

«Ποτέ δεν έχω χαρεί τόσο στη ζωή μου βλέποντας κάποιον», είπα καθώς του έσφιγγα δυνατά το χέρι.

Ο Χολμς έβγαλε μια δεσμίδα χαρτιά από την τσέπη του.

Τον πιστεύουμε. Και προσέχουμε ότι δεν κάνει απλή χειραψία αλλά σφίγγει δυνατά το χέρι του Χολμς. Ίσως, η έντονη αίσθηση ευπρέπειας που νιώθει τον συγκρατεί και δεν σφίγγει τον Χολμς στην αγκαλιά του. Ίσως μια τέτοια κίνηση να προκαλούσε αμηχανία στον Χολμς. Πρέπει να

«Να οι αναφορές σου, αγαπητέ μου. Τις διάβασα όλες, σε διαβεβαιώνω. Τα κανόνισα τόσο καλά που καθυστερούσαν μόλις μια μέρα για να φτάσουν. Πρέπει να σε συγχαρώ για τον ζήλο και την εξυπνάδα που επέδειξες σε μια τόσο δύσκολη υπόθεση».

Εδώ ο Χολμς προχωράει ένα βήμα πιο πέρα. Συγχαίρει τον Γουότσον για τον ζήλο και την εξυπνάδα του, μια πράξη που δεν είναι του χαρακτήρα του. Αν και ο Γουότσον εξακολουθεί να είναι πληγωμένος από την εξαπάτηση του Χολμς, παρασύρεται από τη θέρμη των εγκωμίων του και σε λίγο διακρίνει πόσο λογικές είναι οι πράξεις του. Ο Χολμς, όπως θα δούμε, ανακουφίζεται και δηλώνει: «Πολύ καλύτερα τώρα», είπε εκείνος όταν είδε τη θλίψη να φεύγει από το πρόσωπό του. Ο Χολμς στρέφει ύστερα την προσοχή του στην υπόθεση, με την ελπίδα ότι θα αποσπάσει τον Γουότσον από τη θλίψη του. Το σχέδιο πιάνει· οι δύο άντρες κάθονται δίπλα δίπλα και αρχίζουν τη συζήτηση. Ο ήλιος είχε βασιλέψει και το σκοτάδι απλωνόταν πάνω από το βάλτο. Ο αέρας είχε γίνει πιο κρύος οπότε μπήκαμε μέσα στην καλύβα για να ζεσταθούμε. Εκεί, καθισμένοι στο λυκόφως, μίλησα στον Χολμς για την συνομιλία μου με την γυναίκα. Ενδιαφέρθηκε τόσο πολύ ώστε με έβαλε να του επαναλάβω κάποια σημεία δυο φορές. Τι ρομαντική σκηνή! Η συζήτηση από μόνη της παρουσιάζει διάφορα ενδιαφέροντα σημεία, όμως αξίζει να αναφέρουμε ένα μόνο σχόλιο του Γουότσον: «Σίγουρα, δεν χρειάζεται πλέον να έχουμε μυστικά μεταξύ μας». Πράγματι, η εμπιστοσύνη που έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους έπειτα από τόσα χρόνια, έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου ο Γουότσον θέλει να μάθει όλα τα μυστικά του Χολμς, και εκείνος, που εμπιστεύεται πλέον απόλυτα τον Γουότσον, παραδίδεται. Δυστυχώς, τη συζήτησή τους διακόπτει μια φριχτή κραυγή τρόμου. Ο Χολμς ετοιμάζεται για δράση, ορμάει στην πόρτα. Η περιγραφή του Γουότσον είναι άκρως παραστατική: 26

Ο Χολμς τινάχτηκε όρθιος. Είδα την σκοτεινή, αθλητική μορφή του στην πόρτα της καλύβας… Ο Γουότσον χρησιμοποιεί την έκφραση «αθλητική μορφή», κάτι που φέρνει στο μυαλό έλξη. Προφανώς, ανεξάρτητα από ό,τι διαμείφθηκε μεταξύ τους, δεν έχει πάψει να θαυμάζει το παράστημα του Χολμς. Τρέχουν και οι δύο έξω, σίγουροι πως είναι στα ίχνη του σκυλιού. Ο Χολμς, όπως θα δούμε, είναι εντελώς άκεφος και στρέφεται κάθε λίγο και λιγάκι προς τον Γουότσον για παρηγοριά. «Πού είναι;» ψιθύρισε ο Χολμς. Από τον τόνο της φωνής του κατάλαβα πως αυτός ο άνθρωπος από μάρμαρο είχε ταραχτεί ως τα βάθη της ψυχής του. «Πού είναι, Γουότσον;» Προσέχουμε την αγωνία στη φωνή του Χολμς, την ανάγκη του να έχει τον Γουότσον δίπλα του. Το επαναλαμβάνουμε, ο Χολμς χρειάζεται τον Γουότσον όσο και ο Γουότσον χρειάζεται τον Χολμς. Αν είναι χώρια, δεν είναι ολοκληρωμένοι. Βρίσκουν το σκυλί αλλά και ένα πτώμα που πιστεύουν ότι είναι του σερ Χένρυ. Ο Χολμς γίνεται έξω φρενών που η υπόθεσή του τελειώνει με αυτόν τον τρόπο. Σύντομα όμως ανακαλύπτουν ότι το πτώμα δεν ανήκει στον σερ Χένρι αλλά σε έναν δραπέτη κατάδικο. Ο Χολμς αιφνιδιάζει τον Γουότσον με την αντίδρασή του. Τώρα γελούσε και χόρευε, μου έσφιγγε τα χέρια. Επρόκειτο για τον ίδιο άνθρωπο, τον γεμάτο αυτοκυριαρχία φίλο μου; Τα φαινόμενα μάλλον απατούν. Αγαπητέ μας Γουότσον, εσύ θα έπρεπε να το ξέρεις αυτό πολύ καλύτερα από τους άλλους. Λίγο μετά από τούτη την ανακάλυψη και την τυχαία συνάντηση με τον Στέιπλετον, ο Χολμς και ο Γουότσον επιστρέφουν στο αρχοντικό των Μπάσκερβιλ όπου δειπνούν με τον σερ Χένρυ αν και η ώρα είναι ήδη περασμένη. Καθώς ετοιμάζονται να καθίσουν, την προσοχή του Χολμς τραβάει ένα πορτρέτο. Ακολουθεί μια άκρως απολαυστική συζήτηση σχετικά με την τέχνη. Ο Χολμς λέει: «Ο Γουότσον δεν παραδέχεται ότι ξέρω από τέχνη, όμως το κάνει από καθαρή ζήλια επειδή οι απόψεις μας διαφέρουν».

Το γεγονός και μόνο ότι Χολμς και Γουότσον αφιερώνουν χρόνο σε συζητήσεις γύρω από την τέχνη είναι πολύ χαριτωμένο, όμως ακόμα πιο χαριτωμένο είναι ότι οι συζητήσεις αυτές αποτελούν αφορμή για διαφωνίες. Το σχόλιο του Χολμς δείχνει ότι τέτοιου είδους συζητήσεις γίνονται συχνά, όμως κατά τη γνώμη μας πρόκειται για σχόλιο που θα έκανες για τον σύντροφό σου παρά για έναν απλό φίλο σου. Το αργοπορημένο δείπνο ολοκληρώνεται το ξημέρωμα και ακολουθεί η τελική κορύφωση. Ο Χολμς έχει κανονίσει να δειπνήσει ο σερ Χένρυ με τους Στέιπλετον ενώ ο ίδιος και ο Γουότσον θα επιστρέψουν στο Λονδίνο. Ο Γουότσον, που δεν έχει ιδέα για τα σχέδια του φίλου του και χωρίς να κατανοεί γιατί πρέπει να επιστρέψουν τόσο γρήγορα στο Λονδίνο, αποδέχεται τη ροή των γεγονότων χωρίς την παραμικρή αναρώτηση. Έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον Χολμς, το έχει αποδείξει τόσες φορές. Όμως δεν επιστρέφουν στο Λονδίνο. Αντίθετα, γυρίζουν κρυφά στο βάλτο όπου στήνουν την παγίδα τους. Παρά την νυχτερινή ομίχλη και το κρύο, ο Γουότσον θαυμάζει πάντα τη μορφή του Χολμς. Όπως λέει: Στεκόμουν δίπλα του και κοίταξα για μια στιγμή το πρόσωπό του. ΄Ηταν χλομό και γεμάτο έξαψη, τα μάτια του έλαμπαν ζωηρά στο σεληνόφως.

Δεν μπορούμε να μην φανταστούμε τον Γουότσον, στο πλευρό του Χολμς, να κοιτάζει τον φίλο του με θαυμασμό και δέος όσο εκείνος προσπαθεί να διαπεράσει με το βλέμμα του το σκοτάδι. Η γαλήνια στιγμή διακόπτεται από το διαβολικό ουρλιαχτό του σκυλιού. Σε λίγο, οι δύο φίλοι αναγκάζονται να δράσουν και ακολουθεί ένα δραματικό κυνηγητό. Όταν λύνεται επιτέλους το μυστήριο, οι δύο φίλοι βρίσκονται πίσω στην άνεση και στη ζεστασιά της Μπέικερ Στριτ. Έπειτα από αίτημα του Γουότσον, ο Χολμς αφηγείται τη σειρά των γεγονότων που τον οδήγησαν στη λύση του μυστηρίου του σκυλιού των Μπάσκερβιλ Ολοκληρώνει την αφήγησή του με μια πρόσκληση. Όπως θα παρατηρήσει όποιος μελετήσει τις ιστορίες του Χολμς, στη συνέχεια ακολουθεί μια ευχάριστη βραδινή έξοδος, όπως έχει συμβεί σε πολλές άλλες περιπτώσεις. «Και τώρα, αγαπητέ μου Γουότσον, δουλέψαμε σκληρά για αρκετές βδομάδες. Θαρρώ ότι για μια βραδιά μπορούμε να στρέψουμε τις σκέψεις μας προς πιο ευχάριστες οδούς. Έκλεισα ένα θεωρείο στην όπερα. Έχεις ακούσει τον διάσημο τενόρο Ντε Ρέζκες να τραγουδάει τους “Ουγενότους”; Μπορείς να είσαι έτοιμος σε μισή ώρα ώστε να περάσουμε πρώτα από του Μαρσίνι για δείπνο;» Εμείς ευχόμαστε ολόψυχα: Καλή διασκέδαση, Γουότσον! Decoding the Subtext: The Hound of the Baskervilles [http://www.nekosmuse.com/withlovesh/] Απόδοση - Επιμέλεια: Γιώργος Καλαμαντής

Ο Sherlock Holmes & η Πέμπτη Πρόταση του Ευκλείδη του Απόστολου Δοξιάδη

Francis Bacon (1561–1626) • Παρατήρηση (περιλαμβάνει τη μεθοδική αναζήτηση και το πείραμα) • Ταξινόμηση – Γνώση • Επαγωγή (δημιουργία νόμων)

Tί [και πώς] ξέρει ο κύριος Sherlock Holmes «Η δουλειά του ντετέκτιβ είναι θετική επιστήμη και ασκείται με τον ίδιο ψυχρό τρόπο. Εσύ, Γουώτσον, προσπάθησες να της προσδώσεις ρομαντικά στοιχεία, πράγμα τόσο χρήσιμο όσο το να εμπλέξεις κάποια ερωτική ιστορία ή απαγωγή στην Πέμπτη Πρόταση του Ευκλείδη». Το Σήμα των Τεσσάρων | (The Sign of Four) ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΥΡΙΑ ΟΡΓΑΝΑ: ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ, ΜΕΘΟΔΙΚΟΤΗΤΑ Το Ιδανικό Δείγμα «Ο Λε Βιγιάρ διαθέτει δύο από τις τρεις ικανότητες που χαρακτηρίζουν τον ιδανικό ντετέκτιβ, την Π ΑΡΑ ΤΗΡΗΣΗ και τη Λ ΟΓΙΚΗ . Του λείπει μόνο η Γ Ν Ω Σ Η ». Το Σήμα των Τεσσάρων | (The Sign of Four)

«Στοιχεία! Στοιχεία! Στοιχεία! Δώστε μου στοιχεία! Δεν μπορώ να φτιάξω τούβλα χωρίς πηλό!» Η Περιπέτεια των Κόκκινων Οξιών (The Adventure of the Copper Beeches) «Ο κόσμος είναι γεμάτος από πράγματα προφανή, που όμως κανείς, ποτέ δεν παρατηρεί». Το Σκυλί των Μπάσκερβιλ (The Hound of the Baskervilles) «Τίποτε δεν μας παραπλανά όσο ένα προφανές γεγονός.» Το Μυστήριο της Κοιλάδας Μπόσκομ (The Boscombe Valley Mystery) «Υπάρχει κάτι άλλο που θες να επισημάνεις, Χολμς;» «Το παράξενο γεγονός με τον σκύλο τη νύχτα». «Μα ο σκύλος δεν έκανε τίποτε τη νύχτα». «Αυτό είναι το παράξενο γεγονός». Ασημένια Φλόγα | (Silver Blaze) ΤΑΞΙΝOΜΗΣΗ-ΓΝΩΣΗ ΚΥΡΙΑ ΟΡΓΑΝΑ: ΜΝΗΜΗ, ΜΕΘΟΔΙΚΟΤΗΤΑ «O ανθρώπινος νους είναι σαν ένα άδειο πατάρι, που μπορούμε να το παραγεμίσουμε μεό,τι επιλέξουμε. Ο ανόητος, στοιβάζει εκεί μέσα ό,τι βρει, κι έτσι δεν έχει χώρο να βάλει τη γνώση που πραγματικά του είναι χρήσιμη». Σπουδή στο Κόκκινο | (Study in Scarlet)

«Μπα», είπε ο Χολμς ξαφνικά.«Τι είναι αυτό;» Ήταν ένα μικρό σπίρτο, μισοκαμένο, και τόσο λασπωμένο, που το είχα πάρει για σκουπίδι. «Δεν καταλαβαίνω πως μου ξέφυγε», είπε ο Επιθεωρητής ενοχλημένος. «Ήταν θαμμένο στη λάσπη», είπε ο Χολμς.«Το βρήκα μόνο επειδή το αναζήτησα». «Τι», απόρησε ο Επιθεωρητής. «Ξέρατε ότι θα το βρείτε;» «Δεν το θεωρούσα απίθανο», είπε ο Χολμς. Η Ασημένια Φλόγα | (Silver Blaze) ΕΠΑΓΩΓΗ ΚΥΡΙΑ ΟΡΓΑΝΑ: ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ «Αν και οι μεμονωμένοι άνθρωποι είναι δυσεπίλυτα προβλήματα, στο σύνολο τους, μετατρέπονται σε μαθηματική βεβαιότητα. Αν και δεν μπορείς ποτέ να υπολογίσεις με ακρίβεια μια μεμονωμένη συμπεριφορά, ο μέσος όρος είναι εντελώς προβλέψιμος. Τα άτομα ποικίλουν, αλλά τα ποσοστά μένουν σταθερά». Το Σήμα των Τεσσάρων | (The Sign of Four) Ε

Π Α Γ Ω Γ Ι Κ Ο Σ

«Α, όχι! Ποτέ δεν εικάζω. Είναι αποκρουστική συνήθεια – εντελώς καταστροφική της λογικής». Το Σήμα των Τεσσάρων | (The Sign of Four) «Απεναντίας, Γουώτσον, τα βλέπεις όλα! Κι όμως, αδυνατείς να βγάλεις συμπεράσματα από αυτά που βλέπεις. Παραείσαι διστακτικός για να βγάλεις συμπεράσματα». Η περιπέτεια του Γαλάζιου Ρουμπινιού (The Adventure of the Blue Carbuncle). «Να η σημασία της φαντασίας! Είναι η μία ικανότητα την οποία στερείται ο Επιθεωρητής Γκρέγκορι. Εμείς κάναμε μια υπόθεση του τι μπορεί να συνέβη, ενεργήσαμε βάσει της υπόθεσης, και δικαιωθήκαμε». Η Ασημένια Φλόγα | (Silver Blaze) Παρατήρηση Ταξινόμηση Επαγωγή (induction) Γνώση Απαγωγή (abduction)

Υ Λ Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ: Ετούτα τα φασόλια είναι από αυτό το σακί. ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ: Ετούτα τα φασόλια είναι άσπρα. ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΟΥΜΕ: Όλα τα φασόλια σε αυτό το σακί είναι άσπρα. Γενικευτικός κανόνας από πολλά στοιχεία. Κανόνας με στατιστική (όχι απόλυτη) ισχύ. «Η κατάρα του επαγγέλματός μας είναι το να φτιάχνουμε θεωρίες πριν την ώρα τους, πριν αποκτήσουμε τα απαραίτητα στοιχεία». H Κοιλάδα του Φόβου | (The Valley of Fear)

Παραγωγή (απόδειξη) Συμπέρασμα ΑΠΑΓΩΓΗ ΚΥΡΙΟ ΟΡΓΑΝΟ: ΦΑΝΤΑΣΙΑ «Κάποιος κοιτάει το σπίτι μας από το απέναντι πεζοδρόμιο». «Εννοείς τον συνταξιούχο λοχία των πεζοναυτών»; Σπουδή στο Κόκκινο | (A Study in Scarlet) Α

ΛΟΓΙΚΗ (ΠΑΡΑΓΩΓΗ) ΚΥΡΙΟ ΟΡΓΑΝΟ: ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΚΕΨΗΣ «Μερικά προβλήματα που είναι αδύνατον να λυθούν με βάση τις αισθήσεις (την παρατήρηση) μπορούν παρα ταύτα να λυθούν μέσα στο σπουδαστήριο». Τα Πέντε Κουκούτσια Πορτοκαλιού | (The Five Orange Pips) Π

Α Ρ Α Γ Ω Γ Ι Κ Ο Σ

Υ Λ Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ: Όλα τα φασόλια σε αυτό το σακί είναι άσπρα. ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ: Ετούτα τα φασόλια είναι από αυτό το σακί. ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΟΥΜΕ: Ετούτα τα φασόλια είναι άσπρα. «Τυπικός» κανόνας με απόλυτη ισχύ.

Π Α Γ Ω Γ Ι Κ Ο Σ

Υ Λ Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ: Όλα τα φασόλια σε αυτό το σακί είναι άσπρα. ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ: Ετούτα τα φασόλια είναι άσπρα. ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΟΥΜΕ: Ετούτα τα φασόλια είναι από αυτό το σακί. Κανόνας με μερική (όχι απόλυτη) ισχύ. «Βλέπεις Γουώτσον, δεν είναι δύσκολο να κατασκευάσεις μια σειρά από λογικές προτάσεις, που η κάθε μια να είναι εξαιρετικά απλή, και να προκύπτει με απλό τρόπο από την προηγούμενη. Αλλά αν,αφού το κάνεις, εξαφανίσεις όλες τις ενδιάμεσες προτάσεις, και κρατήσεις την πρώτη και την τελευταία, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι πολύ εντυπωσιακό.» Η Περιπέτεια των Ανθρώπων που χορεύουν (The Adventure of the Dancing Men)

Βιογρα φικά & σημειώ ματα των συντε λεστών

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΓΓΕΛΗΣ Αποφοίτησε απο τη δραματική σχολή Αρχή της Νέλλης Καρρά το 2005. Στο θέατρο, μεταξύ άλλων, έχει συνεργαστεί με την Κατερίνα Ευαγγελάτου, τον Δημήτρη Καρατζά και τον Θάνο Μικρούτσικο. Έχει συμμετάσχει τις κινηματογραφικές ταινίες “Ο Γιός του Φύλακα”, “Ο Θάνατος που ονειρεύτηκα”, “Love in the End” και στην τηλεοπτική σειρά “Άγρια Παιδιά”. Μια περιπλάνηση στον κόσμο του μεταφυσικού, εκεί που οι δυνάμεις του κακού βρίσκονται στο απόγειό τους, στο Ντάρτμουρ, στο Μπάσκερβιλ Χόλ και στα περίφημα βαλτοτόπια του Γκρίμπεν Μάιερ όπου άνθρωποι πεθαίνουν έμπλεοι τρόμου. Μια συγκλονιστική διαδρομή, μονίμως με ένα τεράστιο σκυλί στο κατόπι μας, αλλά με συντρόφους τον Αργύρη,τον Ζήση, τον Γιώργο, τον Παναγιώτη και τον Γιάννη πιστεύω οτι θα είμαστε έτοιμοι να αναμετρηθούμε ακόμα και με τον ίδιο το διάβολο. Satan Holmes!

ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΛΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Από τη Θεσσαλονίκη (Θεατρικό Τμήμα Α.Π.Θ., Θεατρικό Εργαστήρι) στο Παρίσι για σπουδές (Nanterre UP 5). Επιστροφή στα πάτρια για δουλειά. Άλλος αέρας. Με τους «Δεσμούς», το «Θεσσαλικό Θέατρο», το Κ.Θ.Β.Ε., την Ε.Λ.Σ. Πάνω κάτω με τα ΔΗΠΕΘΕ (Βόλου, Καβάλας, Αγρινίου, Πάτρας κ.λ.π.) Ταυτόχρονα, στην Αθήνα με Βολανάκη, Μουμουλίδη, Μπέζο, Βαγενά, Ιορδανίδη, Ζούλια, Οικονόμου, Γερασιμίδου, μεταξύ άλλων. Μουσικά θεάματα με Λ. Κηλαϊδόνη, Β. Σειληνό, Χάρρυ Κλυν. Μεγάλο διάστημα σε διαφημιστικά σποτ. Λιγότερη τηλεόραση (δεν μου πάει…) και κινηματογράφο. Δηλώνω επίσης (για την Εφορία) ότι δεν διδάσκω σε καμία δραματική σχολή.

ΑΡΓΥΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΝΗΣ Γεννήθηκε στο Αννόβερο της Γερμανίας και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε και δούλεψε στο Λονδίνο για σχεδόν 12 χρόνια. Συνεργάστηκε μεταξύ άλλων σε διάφορες παραγωγές με τις ομάδες Primitive Science (Φεστιβάλ Εδιμβούργου) και Theater Lab Company και με τον σκηνοθέτη Mathew Vaughn στην ταινία Layer Cake. Τα τελευταία 5 χρόνια ζει στην Ελλάδα. Έχει ερμηνεύσει ρόλους σε μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, στην σειρές στην τηλεόραση, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και σε ανεξάρτητες θεατρικές σκηνές της Αθήνας. Δηλώνει ενθουσιασμένος που ως Dr John Watson του δίνεται η ευκαιρία να λύσει επιτέλους το μυστήριο του Σκυλιού των Μπάσκερβιλ! Νιώθω πολύ τυχερός που συμμετέχω σε αυτή την επικίνδυνη κωμωδία! Το ταξίδι μας από την Βaker Street στα καταραμένα βαλτοτόπια του Dartmoor και το κυνήγι του δαιμονικού σκύλου των Μπάσκερβιλ, ήταν συναρπαστικό και πολύ ευχάριστο! Τα γέλια που ρίξαμε στις πρόβες με τους Γιώργο, Ζήση, Νικόλα και Παναγιώτη θα μου μείνουν αξέχαστα! Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια στο Λονδίνο, πάντα θαύμαζα το αχτύπητο δίδυμο Sherlock Holmes και Dr. John Watson και τις περιπέτειες τους. Στη δική μας εκδοχή αυτοί οι χαρακτήρες θυμίζουν λίγο καρτούν. Αν τους γρατζουνίσεις όμως.....ματώνουν !! ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΚΟΥΛΑΡΑΚΟΣ Ο Γιάννης Δρακουλαράκος είναι Διευθυντής φωτογραφίας στον Κινηματογράφο και σχεδιάζει τους φωτισμούς σε Θεατρικές παραστάσεις. Μερικές από τις συνεργασίες του στο θέατρο είναι οι παραστάσεις Insenso” σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού -”Ο Ιβάν και τα σκυλιά” σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου, “Acropolis. Reconstruction” σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού ,”Εγω δεν” σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου. Στο Κινηματογράφο έχει υπογράψει την φωτογραφία πολλών ταινιών , όπως “Το Τανγκό των Χριστουγέννων”, -”Το Γάλα”, -”Οι Θεατρίνες”, -”Αλεξάνδρεια”

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΜΑΝΤΗΣ Στα πολλά χρόνια που ασχολείται με τη μετάφραση, έχει μεταφέρει από και προς τα ελληνικά σχεδόν όλα τα είδη κειμένων (λογοτεχνικά, δοκίμια, ιστορικά, ποίηση όμως όχι –το χιούμορ των εκδοτών έχει και ένα όριο). Η μετάφραση θεατρικών έργων μπήκε απρόσμενα στη ζωή του μέσω μιας αγέλης σκυλιών (Ο Ιβάν και τα σκυλιά, 2011-12). Φαίνεται ότι τα πήγε καλά μαζί τους γιατί τον σύστησαν στο σκυλί των Μπάσκερβιλ. Έκτοτε, αναζητά στη διεθνή θεατρική εργογραφία έργα που να σχετίζονται με σκύλους. Κάθε υπόδειξη πέραν της ευπρόσδεκτης. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΦΟΥΣΙΑΣ Ο Παναγιώτης Καφούσιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Είναι τελειόφοιτος του τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2007 ασχολείται συστηματικά με το χορό, έχοντας παρακολουθήσει μαθήματα κίνησης, σύγχρονου και κλασικού χορού. Από το 2007 έως το 2010 παρακολούθησε το Εργαστήριο για την Τέχνη (Performance Art) και το Εργαστήριο σκηνογραφίας στο Εργαστήριο Σκηνογραφίας της Μαρίας Χανιωτάκη. Έχει υπάρξει μέλος της ομάδας CMD, υπεύθυνος παραγωγής της παράστασης “Ανάποδη κλωστή - το παραμύθι” στο Θέατρο Άσκηση (2009 - 2010), Βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση “Ο Ιβάν και τα σκυλιά” σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου (2011 - 2012). Περούκες, σακάκια, φορέματα, καπέλα, μαστίγια, πετσέτες, όπλα, μικρόφωνα, παπιγιόν, μπαστούνια, κουτάλες, κουβάδες, πτώματα, καπνοί, φύλλα, προβολείς και σαφώς πολλά άλλα, συν και ένα διαλυμένο κείμενο βοηθού σκηνοθέτη κατάλληλο για εκπόνιση διπλωματικής εργασίας, συνθέτουν μία γλαφυρη εικόνα αυτής της γενικά Gobbledygook κατάστασης που είχα την τύχη να δουλέψω! Ευχαριστώ πολύ το Γιώργο, τον Αργύρη, το Ζήση και τον Νικόλα για αυτό το συναρπαστικό και δημιουργικό τρέξιμο! ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΡΡΕΣ Ο Βασίλης Κορρές εργάζεται στο χώρο της δισκογραφίας από το 1999, είτε σε περιβάλλον ηχογράφησης είτε σε περιβάλλον μίξης και mastering. Έχει εργαστεί στα μεγαλύτερα ελληνικά studio όπως το Studio ODEON, το Studio ΚΥΡΙΑΖΗΣ, το Studio SIERRA, το Studio VOX, Fabelsound κ.α. Επίσης έχει εργαστεί για τη δημιουργία soundtracks για τηλεοπτικές σειρές. Είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζεται με τον Γιώργο Οικονόμου μετά τον Ιβάν και τα σκυλιά. Δεύτερη φορά που συνεργαζόμαστε με το Γιώργο. Αυτή την φορά ήταν και έξω από το συνηθισμένο αντικείμενο της δουλειάς μου, το οποίο αποτέλεσαι και ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα, το οποίο πλαισιώθηκε από το πολύ καλό κλίμα στις πρόβες και στη διάρκεια των προετοιμασιών. Ελπίζω και οι άλλοι να γελάσουν όσο εμείς όταν το φτιάχναμε. ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΟΥΛΙΖΑΚΗ Γεννήθηκε στο Λονδίνο και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από το 1998 ασχολείται επαγγελματικά με το χορό ασχολούμενη κυρίως με Latin & Smooth American και International Style ( IDTA). Απόφοιτος τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και της Δραματικής Σχολής του Γ.Θεοδοσιάδη.Ανάμεσα στις παραστάσεις που έχει παίξει είναι «Η Παναγία των Παρισίων», Αντιγόνη Σοφοκλή, Ελένη Ευρυπίδη – σκηνοθεσία Λάμπρου Τσάγκα .«Σκηνικές Οδηγίες» 3 μονόπρακτα του Israel Horovitz – σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου. «Αισώπου Ζώα» ΔΗΠΕΘΕ ΡΟΔΟΥ Γιώργος Οικονόμου.«15 Σακούλες Πάγο», σκηνοθεσία Δημήτρης Κανέλλος.) «Το Σκυλί των Μπάσκερβιλ» αποτελεί την τρίτη της χορογραφική δουλειά. Όταν ο σκηνοθέτης, συνεργάτης και φίλος Γιώργος Οικονόμου σε παίρνει τηλέφωνο και σου ζητάει να χορογραφήσεις ένα αισθησιακό tango αλλά για δύο… άντρες αλλά που ο ένας εκ των δύο θα υποδύεται μια φλογερή μεξικάνα, την Σεσίλ, τι απαντάς; Σαφώς και ναι! Μόλις διάβασα το κείμενο ενθουσιάστηκα! Περισσότερο όμως ενθουσιάστηκα όταν άρχισα να παρακολουθώ τις πρόβες. Αυτό το εξαιρετικό κείμενο ζωντάνευε με τρόπο μαγικό μέσα από τις αναμφισβήτητα εμπνευσμένες σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου καθώς και του ταλέντου, της φαντασίας και της χημείας αυτής της απίστευτης τριάδας ηθοποιών που αλληλοσυμπληρώνονταν πάνω στη σκηνή. Ο Ζήσης, ο Νικόλας και Αργύρης έδωσαν στις χορογραφίες ζωή και χαρακτήρα και τους ευχαριστώ για την υπομονή τους και την άψογη συνεργασία. Καλή Επιτυχία!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και στη δραματική σχολή The Bristol Old Vic Theatre School. ΣτηνΕλλάδα πρωτοεμφανίστηκε σκηνοθετώντας σε νεαρή ηλικία τον Δημήτρη Χορν στο ‘Χιτ’ της Φρανσουάζ Ντορέν και ως συνεργάτης του Γιάννη Τσαρούχη στην παράσταση Επτά επί Θήβας. Άλλες παραστάσεις : Ηλέκτρα Oxford Playhouse, Οιδίπους Τύραννος Bristol Old Vic. Περλιμπλίν και Μπελίσα, Burton Theatre Oxford. Γάμος και Συνουσία . Θέατρο Πολύτεχνο .Εγκλήματα Καρδιάς, Θέατρο Πανελλήνιο. Γιατί να Ερωτεύονται οι Ανόητοι,. Θέατρο Κάβα. Φωνές από το Σκοτάδι, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Δον Κιχώτης Ηρώδειο και Θέατρο Ολύμπια. Εγώ Δεν,. Θέατρο Προσκήνιο. Η Γραμμή ΔΗΠΕΘε Ρόδου. Οικογενειακό Δίκαιο, Εθάλ Λεμεσού. Μη με λες Φωφώ Φεστιβάλ Αθηνών .Παραστάσεις Μονοπράκτων και Αναλογίων Δηπεθέ Ρόδου, Σκηνικές Οδηγίες Θέατρο Ντενίση-Βολανάκη, O Ιβάν και τα Σκυλιά, Θέατρο Προσκήνιο Έχει επίσης σκηνοθετήσεις πολλά τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ και σειρές, έχει διδάξει υποκριτική στο Bristol Old Old Vic Theatre School και υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Ρόδου για τέσσερα χρόνια.

ΖΗΣΗΣ ΡΟΥΜΠΟΣ Ο Ζήσης Ρούμπος γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1976. Από την παιδική του ηλικία, μεγάλο του πάθος υπήρξε η ζωγραφική και το σχέδιο, με τα οποία ασχολήθηκε μέχρι τα 23 του. Αφορμή για την ενασχόληση του με το θέατρο, στάθηκε μια ερασιτεχνική παράσταση στην οποία συμμετείχε, κατά τη διάρκεια της οποίας ανακάλυψε μία μυστική πόρτα προς ένα παράλληλο σύμπαν. Το «επί σκηνής σύμπαν», όπου όλα είναι δυνατά. Η μετάβαση από την μοναχικότητα του καβαλέτου στη θεατρική συνδημιουργία, ήταν αυτόματη. Έκτοτε, κρατάει το κλειδί αυτής της μυστικής πόρτας πάντα πάνω του. Εκτός από όταν κάνει μπάνιο. Αποφοίτησε από τη σχολή «Βεάκη» το 2004 . Μέλος της ομάδας ΕΧ ΑΝΙΜΟ μέχρι το 2012. Έχει δουλέψει στο θέατρο και στη τηλεόραση και ασχολείται με την σκηνοθεσία και τη συγγραφή. Παλαιότερες συνεργασίες: «Τα λουλούδια στη κυρία» του Άκη Δήμου-Σκην/σία: Σέργιος Γκάκας (2002), «Κοριολανός» του Σαίξπηρ. Σκην/σία: Μιχάλης Κακογιάννης (2005), Φωνή στο ελληνικό animation “ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ” (Mega), «ΚΑΨΕ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ» - (Mega), «Sorry, sold out!», «Νοσφεράτου Διδόντικους», «Τελεία GR» και «Το Ντοκιμανταίρ» με την ομάδα ΕΧ ΑΝΙΜΟ (2005 - 2012), «The Love Manifest», το κείμενο του οποίου έγραψε ο ίδιος. Κάθε χρονιά έχει τον απολογισμό της. Αυτή η χρονιά με βρίσκει πλουσιότερο κατά 4 φίλους και συνεργάτες: τον Γιώργο, το Αργύρη, τον Νικόλα και τον Παναγιώτη. Τους ευχαριστώ για το όμορφο ταξίδι και φυσικά, για τα γέλια που ρίξαμε στις πρόβες. Όσο για το μήνυμα του έργου, θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του Χολμς: Κάθε μυστήριο στη ζωή, χρειάζεται τέσσερα πράγματα για να λυθεί. 1)καλούς φίλους 2)λίγη τρέλα 3)εφευρετικότητα, και φυσικά 4)μια καλή πίπα! Elementary όπως θα έλεγε και ο Σέρλοκ. Καλή σας διασκέδαση!

Επιμέλεια ύλης-έκδοσης: Γιώργος Καλαμαντής Γιώργος Οικονόμου Καλλιτεχνική επιμέλεια Εντύπων Γεωργία Αλεβιζάκη Φωτογραφίες Παράστασης Αντώνης Συμεωνάκης Εκτύπωση Colornet work Φωτογραφίες Πηγές από το Διαδίκτυο

O Σέρλοκ Χολμς & το Σκυλί των Μπάσκερβιλ

His Master Choice