Diergezondheid volgens Robert Jan Molenaar

Als patholoog is hij vaak als eerste op de hoogte van diergezondheidsontwikkelingen in de sector. Van samenwerken met pluimveehouder en dierenarts tot het opsporen en monitoren van ziektes; in het werk van Robert Jan Molenaar is dat dagelijkse kost. “Eigenlijk ben ik dagelijks met de puzzel van de diagnostiek bezig. Dat maakt dit werk zo interessant.”

Het werk in de sectiezaal is geen dag hetzelfde. Die diversiteit is alleen al te zien als we kijken naar de monitoring. “We houden bijvoorbeeld bij welke ziektes veel voorkomen, welke trends we zien en welke ziektes er onverwachts toenemen. Dit helpt de inzender niet alleen om een gerichte behandeling te starten, maar het helpt sectorbreed ook gericht onderzoeken te doen naar actuele dierziektes en om tijdig actie te ondernemen als er nieuwe verontrustende ziektebeelden zijn”, vertelt Robert Jan.

Dat de samenwerking tussen pluimveehouder, dierenarts en patholoog belangrijk is, blijkt ook uit het belang van een juiste inzending. “Voor ons zijn goed contact en duidelijk ingevulde inzendformulieren heel belangrijk. Het kan de sleutel zijn naar een juiste diagnose. Als er dieren worden ingestuurd die bloedvergiftiging hebben, maar wij weten niet dat alle dieren in de stal snotteren, kunnen we nooit iets zeggen over wat er daadwerkelijk speelt in het koppel. Hoe beter wij weten wat er in de stal speelt, hoe bruikbaarder de diagnose”, gaat hij verder. “Wij doen ons werk en de dierenarts en houder denken daarin mee. Zo komen we samen tot het optimale resultaat.”

Helaas merkt Robert Jan ook tijdens zijn werk dat AI dit jaar een groot probleem was. “Mensen uit een gebied met beperkingen kunnen niet inzenden. Hoewel GD belangrijk is voor de detectie van AI, komen er bij ons geen kippen binnen die verdacht zijn”, legt hij uit. “Wel krijgen we pluimvee binnen waarbij het in eerste instantie lijkt alsof het iets anders is, maar waar dan toch AI als diagnose uitkomt. Dit is gelukkig zeldzaam. Soms is het ook andersom. AI wordt dan juist uitgesloten.” Het zogenaamde ‘vinger aan de pols houden’ is ook heel belangrijk voor de monitoring. “Op deze manier houden we meldingsplichtige ziektes op een laagdrempelige manier in de gaten. Alles wat je tegenkomt of uitsluit is nuttig.”

Het gaat om verzamelen, onderzoeken, uitsluiten en bevestigen. En soms is dat een inke puzzel. “Maar juist die puzzel van de diagnostiek maakt het werk zo mooi. Je staat vooraan als er in ons vakgebied interessante ziektes zijn en kunt daarin echt iets betekenen.”