GG Magazine 04/23 Greece

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ENGEL & VÖLKERS

GREECE

ΕΝΣΏΜΑΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Με την άχρονη παρουσία της υπερβαίνει με την ίδια ευκολία τίτλους, τέχνες και γενιές. Επαναπροσδιορίζοντας εαυτόν συνεχώς, η Χάρις Αλεξίου μας μαγνητίζει από την αρχή ξανά.

No 4/23

Πάντα έχει κανείς την επιλογή να σχεδιάσει

τη ζωή του, να ορίσει τη ρότα του. Τα λό -

για του Νίκου Καζαντζάκη “Έχεις τα πινέ -

λα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον πα -

ράδεισο και μπες μέσα” είναι ο ιδανικός

τρόπος να σας καλωσορίσουμε σε έναν κόσμο έμπνευσης

και κομψότητας - της γοητευτικής ουσίας των ελληνικών ακινήτων υπό το πρίσμα της Engel & Völkers Ελλάδος.

Έναν κόσμο που κρύβει μέσα και τον δικό σας παράδεισο που θα στεγάσει το αύριο. Σε αυτή την έκδοση, έχουμε, μεταξύ άλλων, την τιμή να φιλοξενούμε ένα κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού, την άχρονη Χάρις Αλεξίου, η αξεπέραστη φωνή της οποίας παραμένει μέρος του soundtrack της ζωής όλων μας. Το ακλόνητο πάθος και η αφοσίωσή της στην τέχνη, την έχουν διαμορφώσει σε ένα φάρο φωτός για όλους τους ονειροπόλους. Το ταξίδι της μας υπενθυμίζει ότι το μεγαλείο επιτυγχάνεται με επιμονή και το θάρρος να κυνηγάμε τα όνειρά μας αμείλικτα. Παράλληλα, μέσα από τις σελίδες του νέου Ελληνικού τεύχους “GG Magazine”, θα μεταφερθείτε σε μερικούς από τους πιο exclusive προορισμούς που έχει να προσφέρει η Ελλάδα. Α πό τις παρθένες ακτές των Κυκλάδων, της Πελοποννήσου και των Δωδεκανήσων, μέχρι την πολιτιστική κομψότητα των μητροπόλεων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, τα ακίνητά μας ενσαρκώνουν το πνεύμα αυτής της άχρονης χώρας. Μαζί, ας εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες που βρίσκονται μπροστά μας, μετατρέποντας τις επιθυμίες σε πραγματικότητα. Να θυμάστε πως ο καμβάς της ζωής είναι καθαρός και με κάθε απόφαση που παίρνετε, προσθέτετε πινελιές στο προσωπικό σας αριστούργημα. Ως Engel & Völkers Ελλάδος, παραμένοντας πιστοί στο τρίπτυχο των βασικών μας αξιών, δεσμευόμαστε να σας βοηθήσουμε να δώσετε στέγη στα δικά σας όνειρα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Με εκτίμηση, Γιώργος Πετράς

ΕΚΔΟΣΕΙΣ EV MMC GREECE S.A., ATHENS TOWER, 2-4 MESOGEION AVENUE, ATHENS 11527, TEL: +30 21 11 05 50 15, GEORG PETRAS, GEORG.PETRAS@ENGELVOELKERS.COM, LICENCE PARTNER OF ENGEL & VÖLKERS RESIDENTIAL GMBH /// COORDINATION INKEN BECKER, INKEN.BECKER@GG-MAGAZINE.COM, PETROS AGGOS, PETROS.AGGOS@ENGELVOELKERS.COM /// ART DIRECTOR MARIA MUNDT, MARIA.MUNDT@GGMAGAZINE.COM /// GRAPHIC DESIGN ANNA GEHRMANN-PHILIPPI, ANNA.GEHRMANN-PHILIPPI@GG-MAGAZINE.COM /// ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ DOYA KAROLINI, DOYA@GIRAFFES.KITCHEN /// PRE PRESS BERTHEAU DRUCK GMBH, MARIE-CURIE-STR.10, D-24537 NEUMÜNSTER /// ΕΚΤΥΠΩΣΗ ADAPT ADVERTISING & PROMOTION LTD., 14231 ATHENS, WWW.ADAPT.COM.GR

μπερδεμένοι μέσα σε τέσσερις γενιές ερωτεύτηκαν, έκλαψαν, μέθυσαν, χώρισαν ή έμειναν ξάγρυπνοι με τη διεισδυτική φωνή της, αναγνωρίζουν το βάθος και ύψος κάθε νότας που βγήκε ποτέ από το στόμα της. Και εκείνη απαντάει αδιάφορα «Ένας συνηθισμένος άνθρωπος», όταν της ζητάς να περιγράψει τον εαυτό της. Όλα τα κλισέ και οι αντιθέσεις μαζεμένες: η άχρονη, δυναμική, αλλά ντροπαλή αοιδός, η πρώτη σε πωλήσεις δίσκων στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού και, ταυτόχρονα, η λιγομίλητη φίλη, η έντονη μάνα και αδερφή όλων. Έχουμε διαβάσει δεκάδες συνεντεύξεις της, απλωμένες μέσα σε πενήντα χρόνια μιας επικής καριέρας, ξέρουμε τα πάντα για αυτή την εύθραυστα δυνατή γυναίκα, και, συγχρόνως, τίποτα. Έχει σημασία;

Θα σας έκανε να την αγαπήσετε περισσότερο, αν σας έλεγα πως της αρέσει το μαύρο χρώμα, απολαμβάνει τον καφέ της σκέτο, ρουφάει αχόρταγα βιβλία ολόκληρα, καμιά φορά ως το ξημέρωμα και όταν είναι μόνη ακούει blues; Θα σας φαινόταν άραγε υπέροχο, αν σας εκμυστηρευόμουν πως έχει λιώσει τον δίσκο “Nothing like the sun” του λατρεμένου Sting; Θα ήταν διαφορετική στα μάτια έστω ενός εκεί έξω, αν προσέθετα πως, ως παιδί της τέχνης, λάτρεψε το έργο του Amedeo Modigliani, όσο και τον Marlon Brando; Αν έγραφα πως ο χρόνος για εκείνη είναι απόδειξη ζωής; Πώς το μεγαλύτερό της όνειρο είναι να φύγει από τη ζωή γελώντας, και ο μεγαλύτερος φόβος της, να μην είναι κάποιος δίπλα της στο τέλος για να γελάνε μαζί; Θα τη νιώθατε πιο οικεία; Είναι αυτό δυνατό; Έχει σημασία ο απόλυτος υπερθετικός;

Τι είναι όμως αυτό το συναίσθημα για την ίδια; «Σπίτι είναι μια κουζίνα σε γιορτή, προχειροστρωμένα κρεβάτια, να παί-

ζει η τηλεόραση, να χτυπάνε τα κουδούνια από φίλους, το σκυλί να θέλει βόλτα, να συμπληρώνουμε το φαγητό με ντελίβερι, ένας να κάθεται στο πιάνο, άλλος στο τηγάνι, μετά όλοι να τραγουδάμε με γεμάτο στόμα και στο τέλος να λες, αχ φύγανε, επιτέλους ησυχία. Στο τηλέφωνο ο Μάνος να ρωτάει “Μαμά είσαι καλά; Ξεκουράσου, καληνύχτα, τα λέμε αύριο”. Μου λείπουν κάποια από αυτά. Πολλή ησυχία έχει τώρα». Ναι, μόνο η αγάπη μένει. Και αυτό είναι που έχει σημασία.

Μετά από δεκαετίες μιας καριέρας ανεπανάληπτης, νιώθετε πως ως γυναίκα και ως καλλιτέχνιδα έχετε “σπάσει” κάποια γυάλινη οροφή; Το τι έχω κάνει στην καριέρα μου είναι κάτι που μου αποκαλύπτεται πολύ αργότερα και αυτό θα συμβαίνει, νομίζω, όσο ζω. Γιατί όταν είσαι σε δράση δεν μετράς, αλλά ζεις αυτά που κάνεις. Δεν είχα ποτέ στόχο να φτάσω κάπου. Ξέρεις, η τέχνη είναι σαν τη Γη, στρογγυλή, πας – πας και δεν φτάνεις ποτέ.

Ποιες ήταν οι προκλήσεις και ποιες οι μεγαλύτερες ευθύνες, τώρα που είναι σαφές πια πως τελικά διαμορφώνατε όχι μόνο το εκάστοτε παρόν, αλλά και το μέλλον του χώρου; Οι προκλήσεις ήταν πάντα οι άγνωστες περιοχές που βρισκόμουν και ήθελα να τις περπατήσω. Δεν αισθάνομαι πως είμαι αυτή που θα δείξει το δρόμο σε κανέναν. Όπως πήρα εγώ από αυτούς που θαύμασα και ήθελα να είμαι γέννα τους, χωρίς να το ξέρουν, έτσι ίσως και κάποιοι κάνουν το ίδιο με εμένα. Αυτοί, οι παλαιότεροι, έκαναν το έργο τους κι εγώ μεγάλωνα με αυτό. Κι εγώ έκανα τώρα το δικό μου έργο. Πιθανόν κάποιος να ευχαριστηθεί με ό,τι έχω κάνει, αλλά δεν ξέρω αν μπορεί η δική μου ιστορία να τον διδάξει κάτι.

Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνετε, κοιτώντας προς τα πίσω;

Σχεδόν όχι πια! Μπορεί να παλεύω μέσα μου ακόμη με κάποιες πικρίες, κάποια πράγματα που επέτρεψα να συμβούν, αλλά είναι μπλεγμένα με τα καλά που φέρανε μαζί τους. Είναι δύσκολο και παίρνει και χρόνο το ξεκαθάρισμα, άσε που βλέπεις πως είναι αναπόφευκτο και το σκοτάδι στον κύκλο των πραγμάτων.

Μετά το εξαιρετικό σας πέρασμα από το «Maestro in blue», ποιο ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που διδαχτήκατε από την αρχή; Είναι, κυρίως, η ικανοποίηση που παίρνω από τη συμμετοχή μου στην ομάδα του «Maestro in blue». Είμαι μέλος

Ε

κατομμύρια Ελλήνων

μιας οικογένειας που την απαρτίζουν τρεις γενιές, μέλος μιας σύγχρονης κοινωνίας με θέματα «προς καταγγελία και τακτοποίηση», ερμηνεύω έναν ρόλο που κατανοώ (πολύ βασικό αυτό), συνυπάρχω με εξαιρετικούς ηθοποιούς - που τους έχω δίπλα μου (πολύ βασικό και αυτό) και σκηνοθετούμαι από αυτό το φωτεινό πλάσμα, έναν πραγματικό κύριο, τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη.Το μάθημα είναι «έσω έτοιμος» και ανοιχτός σε ό,τι έρχεται στη ζωή σου. Τι ήταν αυτό που σας έπεισε να περάσετε στην υποκριτική; Ήταν ανάγκη έκφρασης; Έχω πει πολλά «όχι» και «ναι» στη ζωή μου, χωρίς να το πολυσκεφτώ. Από ένστικτο και μόνο και δεν μετάνιωσα. Νομίζω πως οι αποφάσεις που έχω πάρει, χωρίς να κουράσω πολύ το μυαλό μου, με οδήγησαν σε απίστευτα ωραίες περιοχές. Έτσι και

τώρα, ένιωσα το καλό. Για μένα, η στιγμή που ο Χριστόφορος εμπνεύστηκε τη συμμετοχή μου και αποφάσισε να με καλέσει, καθώς και το δικό μου «ναι», είναι πράξεις δημιουργίας. Είμαστε δημιουργοί, όταν κάνουμε πράξη την έμπνευση μας.

Ήταν όνειρο από παλιά που απλά δεν είχατε την ευκαιρία να “βουτήξετε” σε αυτό; Για να είμαι ειλικρινής, ήταν τέτοιος ογκόλιθος στη ζωή μου το τραγούδι που δεν υπήρχε καν χώρος για άλλα όνειρα.

Για ποιον δίσκο σας είστε περισσότερο υπερήφανη; Ποιος ήταν αυτός που έφερε ατόφιο το μέσα σας; Ο δίσκος «Οδός Νεφέλης» με έχει ολόκληρη μέσα του. Μουσική, στίχοι, ερμηνεία. Όμως κάθε δουλειά που έχω κάνει από την «Οδό Αριστοτέλους» μέχρι το «Δι΄ ευχών» έχουν μέσα τους κομμάτια της Αλεξίου.

Περάσατε ένα πένθος. Παραδεχτήκατε την απώλεια (της φωνής). Πήρατε το χρόνο που χρειαζόταν, πήρατε τη γενναία απόφαση. Και η ήττα, όπως την ονομάσατε, δεν ήταν ήττα; Το πένθος δεν έχει τελειώσει και δε νομίζω πως θα βγω από αυτό ποτέ. Όχι πραγματικά. Απλά μαθαίνουμε οι άνθρωποι να ζούμε με αυτό, γιατί δε γίνεται αλλιώς, η ζωή προχωράει, πάει μπροστά, αν και γεμάτη απώλειες. Μήπως αυτό είναι το μόνο πένθος που έχω ζήσει ή που θα ζήσω; Και, όχι, δεν πιστεύω πως κάθε τέλος σημαίνει πάντα απαραίτητα και μια καινούρια αρχή. Το τραγούδι δεν ήταν απλά μια δραστηριότητα που τώρα θα αντικαταστήσω με μια άλλη. Δεν ήταν γέμισμα χρόνου για μένα. Ούτε νιώθω πως κάνω ένα νέο ξεκίνημα με την υποκριτική, απλά νιώθω τρομερά οικεία, το απολαμβάνω πολύ και μου αρέσει πολύ ο ρόλος μουγια όσο κρατήσει.

Τελικά ποια ήταν η απάτητη κορυφή που εσείς θέλατε να φτάσετε; Η απάτητη κορυφή για μένα είναι ο τόπος που κατοικεί ο έρωτας, όταν τελειώνει μαζί σου. Εκεί θα ήθελα να φτάσω και να ζω μαζί του για πάντα.

Αν γεννιόσασταν σήμερα, θα τα κάνατε όλα ίδια;

Κακά τα ψέματα, τίποτα δε θα μπορούσε

να είναι ίδιο χωρίς τον Μίκη Θεοδωράκη, το Μάνο Χατζιδάκι, τον Βασίλη Τσιτσάνη. Αν είχα πάλι την τύχη να έχω δίπλα μου αυτούς, τότε ναι, ας ξαναζούσα τα ίδια και χειρότερα.

Appetite for deconstruction

Ομολογουμένως μια από τις πιο ταλαντούχες παρουσίες, ο βραβευμένος

σεφ Δημήτρης Παμπόρης αναδεικνύει νέες γεύσεις αποδομώντας

και ξαναχτίζοντας την ποικιλομορφία της ελληνικής γαστρονομίας.

Με εκτενή εμπειρία στο πλευρό κορυφαίων σεφ, έχει εκπροσωπήσει την ελληνική κουζίνα σε όλο τον κόσμο, μεταξύ άλλων και στο εστιατόριο Ikarus του μουσείου Hangar 7 στο Σάλτσμπουργκ (από το οποίο έχει επίσης περάσει ο René Redzepi του Noma, ο Peter Goosens Hof Van Cleef, και ο Daniel Humm από του Eleven Madison Park) το Chef Sache στο Ντίσελντορφ και το James Beard Foundation στη Νέα Υόρκη. Αυτήν την περίοδο είναι ο Εxecutive Chef στο Ekies All Senses Resort της Χαλκιδικής, όπου διακρίνεται με Χρυσό Σκούφο και τα βραβεία FNL για τις δημιουργίες του στο Treehouse και στο Bubo Fine Dining restaurant. Είναι όμως και ο άνθρωπος που έφερε μέσω του Thess Bao το fine street food στη Θεσσαλονίκη.

Όσοι τον γνωρίζουν, ξέρουν πως ο Δημήτρης Παμπόρης έχει αδυναμία στο μαύρο χρώμα και σε ένα παράλληλο σύμπαν θα έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα δίπλα στον Slash (χαζεύει για ώρες συναυλίες ροκ συγκροτημάτων στο YouTube). Το περίεργο είναι πως παίζοντας κιθάρα, χάνεται στον δικό του κόσμο - και ακριβώς τότε είναι που έρχεται κάθε επόμενη ιδέα και έμπνευση. Σε αυτό το σύμπαν, δε μπορεί να φανταστεί τη ζωή χωρίς γεύσεις και μυρωδιές - και θαυμάζει τον Thomas Keller των επτά Michelin stars. Καμία έκπληξη, τα πιάτα του είναι real rocknrollasαπό την τραβηχτή πίτα Μάνης με πετιμέ-

ζι, ξινόμηλα και fois gras, έως τη λακέρδα τατάκι, με φρέσκο τόνο, πίκλες λαχανικών και παγωτό μουστάρδα, αλλά και το club sandwich με ajvar, αντσούγιες και μύδια. Δεν ξεχνάμε, βεβαίως, ούτε την πανακότα αχινού με ψητή πατάτα και λεμόνι που σέρβιρε, μεταξύ άλλων, στο Noble Gourmet Festival.

Ήρεμος, αν και ανυπόμονος, του αρέσει να ξέρει πως έχει τον έλεγχο, απολαμβάνει τη μαγειρική χορογραφία με τους συνεργάτες του πίσω στην κουζίνα. Άλλωστε, αν του ζητήσει κανείς να μοιραστεί το σημαντικότερο μάθημα που διδάχτηκε εντός της κουζίνας όλα αυτά τα χρόνια, είναι ο σεβασμός. Απέναντι στους συνεργάτες, στον πελάτη, στο κάθε υλικό. Η ίδια η φιλοσοφία αυτής της χορογραφίας, κρύβεται με τη σειρά της, στο τρίπτυχο απλότητα, εποχικότητα και φρέσκια πρώτη ύλη. Αγαπάει το ελαιόλαδο, τα βότανα, τα ψάρια και τα λαχανικά - ειδικά την ώριμη, ζουμερή τομάτα και το αγγούρι. Λατρεύει τα γεμιστά (χωρίς κιμά) και τον Αγιορείτικο μπακαλιάρο (ξεκάθαρα επηρεασμένος από το Άγιο Όρος που βλέπει κάθε μέρα απέναντι στον ορίζοντα από την κουζίνα του). Για εκείνον, η απόλυτη πολυτέλεια, όταν μιλάμε για γαστρονομία, είναι η ατόφια συγκίνηση που νιώθει κανείς όταν γεύεται την απόλαυση. Μοιάζει πολύ με τη βαθιά ικανοποίηση που νιώθει ο ίδιος, δημιουργώντας. Και οι βραβεύσεις; Τον ρωτάμε τι σημαίνουν για εκείνον και χαμογε-

λάει. «Είναι η ανταμοιβή ολόκληρης της ομάδας, όσο και της επιχείρησης που στηρίζει την προσπάθεια. Είναι όμως και μια επαγρύπνηση - σε κρατούν σε εγρήγορση, να ψάχνεις συνεχώς την επόμενη γεύση. Μας καθορίζουν σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά συχνά και αναπόφευκτα και σε προσωπικό».

Ακριβώς για αυτό θα ήθελε, όταν έρθει η ώρα, να κρεμάσει την ποδιά του σε ένα ταβερνάκι, ήσυχα, περιτριγυρισμένος από φίλους και παλιούς πελάτες. Ελπίζουμε πολλά, μα πολλά χρόνια ήρεμης δύναμης αργότερα.

Walking in his shoes

πιστά την οικογενειακή παράδοση τριάντα και πλέον ετών, ο εξαιρετικά ταλαντούχος Κωνσταντίνος Θεοφανίδης δεν

Δεν είχαμε ιδέα τι σημαίνει φόντι, ούτε ότι υπάρχουν ακόμη καλαπόδια. Ούτε θα μας εξέπληττε, βεβαίως, αν γνωρίζαμε πόσοι άνθρωποι μας κρίνουν καθημερινά από τα παπούτσια που επιλέγουμε.

Μέσα όμως στο ατμοσφαιρικό κλασικό κτίριο της Προξένου Κορομηλά στη Θεσσαλονίκη, βρήκαμε έναν μικρό ναό, αφιερωμένο στην υψηλή υποδηματοποιία, εκεί όπου όλες αυτές οι λέξεις βγάζουν πραγματικά νόημα.

δεν διστάζει να κοντράρει ευθέως ιστορικούς οίκους του Λονδίνου και της Ιταλίας. Έκπληξη, αν αναλογιστεί κανείς πως η Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν είναι μια χώρα με παράδοση στο είδος.

«Το χειροποίητο απευθύνεται σε ανθρώπους

που εμμένουν στην άχρονη κομψότητα, δίνοντας προσοχή στη λεπτομέρεια».

Μέσα στο show room μυρίζει το Vert de Bois του Tom Ford - δηλώνει, άλλωστε, πιστός θαυμαστής του σχεδιαστή. Αν ο ίδιος ήταν κάποιο ύφασμα, αυτό θα ήταν σίγουρα το λινό. Αν ήταν ένα ζευγάρι ανδρικά υποδήματα, τότε θα ήταν ένα Oxford Cap-toe σε χρώμα cognac. Λατρεύει τη μυρωδιά του δέρματος και τα χρώματα royal blue και British green. Στη φαντασίωσή του, είναι ο δημιουργός των υποδημάτων του ανυπέρβλητα ταλαντούχου Jack Nicholson και συνεργάτης του θρυλικού Salvatore Ferragamo, ενώ πιστεύει ακράδαντα πως ο πιο stylish άντρας που πάτησε ποτέ πάνω στη γη ήταν ο Cary Grant (επίσης, μοιράζεται την ίδια αγάπη για τα gin tonic με εκείνον). Τον ρωτάμε, αν σε ένα παράλληλο σύμπαν, έδινε ένα private δείπνο και μπορούσε να καλέσει θεωρητικά όποιον εκείνος επιθυμεί, χωρίς χωροχρονικά εμπόδια, ποια θα ήταν η λίστα. Γελάει, αλλά μετά από λίγα δευτερόλεπτα ησυχίας, δίνει την απάντηση απνευστί. Charles Bukowski, Αριστοτέλης Ωνάσης, Δημήτρης Λιαντίνης, Salvator Dali, Coco Chanel, Winston Churchill, Rita Hayworth.

Επιλεκτικός και τελειομανής, αδιαφορεί για τις υψηλές ταχύτητες και τα εκάστοτε επιπόλαια trends που επιβάλει η βιομηχανία της μόδας. Αντίθετα, παραμένει πεισματικά πιστός στις παραδόσεις της χειροποίητης κατασκευής και τις διαχρονικές αξίες των άριστων πρώτων υλών και της προσοχής στην κάθε λεπτομέρεια, ενώ

Εκτιμάται όμως από όλους εκείνους που αγαπούν το κλασικό σχέδιο, όσο και τη μοναδικά προσωπική σχέση πελάτη - δημιουργού και κατανοούν πως έχουν στα χέρια τους ένα αντικείμενο που αντέχει στο χρόνο (και επιδέχεται επισκευής από τον ίδιο, εάν και όταν χρειαστεί). Αν ο χρόνος είναι το υψηλότερης αξίας συνάλλαγμα που έχουμε σήμερα, τότε εδώ διαφαίνεται ξεκάθαρα το νόημα. Για εκείνον, άλλωστε, πολυτέλεια είναι η πρόσβαση σε αυθεντικές εμπειρίες και μοναδικές στιγμές. Και με αυτό ως γνώμονα κινείται η διαδικασία. Αποκλειστικά κατόπιν private ραντεβού, παίρνονται οι μετρήσεις των ποδιών / πελμάτων του εκάστοτε πελάτη, ώστε βάσει αυτών να κατασκευαστεί το αντίστοιχο καλούπι. Αμέσως μετά, επιλέγει κανείς το σχέδιο που επιθυμεί, μέσα από μια μεγάλη γκάμα εναλλακτικών του αρχείου ή σχεδιάζει μαζί του το υπόδημα που έχει φανταστεί. Επιλέγοντας παράλληλα (πάντα σε χορογραφημένη συνεργασία μαζί του) τα δέρματα και υλικά κατασκευής του εκάστοτε ζεύγους. Εξυπακούεται πως καμία λεπτομέρεια δεν είναι απλώς μία λεπτομέρεια. Άλλωστε του αρέσει να δημιουργεί για άνδρες που θαυμάζει – ακριβώς εδώ κρύβεται η έμπνευση. Όπου, όταν μιλάμε για χειροποίητα επί παραγγελία υποδήματα, εννοούμε συνήθως τα dress shoes – ωστόσο, ο ίδιος θεωρεί πως κάθε gentleman θα έπρεπε ιδανικά να έχει στην κατοχή του από ένα τουλάχιστον sur mesure ζευγάρι wholecuts, Oxford captoes, monk straps, loafers, sneakers – σε τουλάχιστον δύο διαφορετικά χρώματα.

Και αυτό είναι πιθανότατα το τελευταίο, αμιγώς ανδρικό οχυρό. Και, ταυτόχρονα, η τελευταία, αποκλειστικά αρσενικού DNA πολυτέλεια.

Μέσα σε ένα σύμπαν υψηλών ταχυτήτων και καταναλωτικών οργίων, ακολουθώντας

είναι απλώς ένας σχεδιαστής παπουτσιών, αλλά πιθανότατα ο τελευταίος μονόκερος στη δημιουργία πολύτιμων, χειροποίητων, bespoke ανδρικών υποδημάτων.

Ασταμάτητη δύναμη

Την υποδεχτήκαμε ως υπηρεσιακή Υπουργό Τουρισμού στις αρχές του

καλοκαιριού. Η Ίωάννα Δρέττα, ωστόσο, είχε ήδη κερδίσει την εμπιστοσύνη

όλων, ως CEO και πλέον Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Marketing Greece, ως η γυναίκα που με την ομάδα της βοήθησε τη χώρα να κατακτήσει την κορυφή του destination marketing.

Απόφοιτη του Harvard, με μεταπτυχιακό στη Δημόσια Διοίκηση, έχει αναλάβει από το καλοκαίρι του 2017 τα ηνία της Marketing Greece - η οποία φέτος έκλεισε δέκα χρόνια συναρπαστικής πορείας. Μάλιστα στην Ιωάννα Δρέττα (όπως επίσης και τον Στηβ Βρανάκη) εμπιστεύτηκε ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, το restart του ελληνικού τουρισμού. Πιστεύει ακράδαντα πως ο μόνος δρόμος για το μέλλον είναι η μετάβαση από μία αυθόρμητη ανάπτυξη, στην ανάπτυξη με σαφή στόχο και συγκεκριμένο πλάνο. Οι παράμετροι για αυτή τη μετάβαση είναι δύο, η ουσιαστική συνεργασία μεταξύ κεντρικής κυβέρνησης, τοπικής αυτοδιοίκησης και ιδιωτικού τομέα και φυσικά η τεχνογνωσία. Άλλωστε, έχει κατατεθεί από τον ΣΕΤΕ σαφής και πλήρης πρόταση για την εξέλιξη του τουρισμού τα επόμενα χρόνια σε όλη τη χώρα, το σχέδιο έχει παρουσιαστεί εκτενώς σε κεντρική κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση και έχει τεθεί στο δημόσιο διάλογο, πρέπει λοιπόν η κυβέρνηση να θέσει τους άξονες, να βάλει τις προτεραιότητες και να οδηγήσει τον τομέα στην επόμενη πολύ ανταγωνιστική και απαιτητική μέρα, με ξεκάθαρη στρατηγική στόχευση και ενεργητικές πολιτικές βασισμένες σε συμφωνημένο πλάνο.

Το αγαπημένο της motto είναι «trust the process», η ικανότητα να μπορείς να δείξεις εμπιστοσύνη σε αυτά που φέρνει ο χρόνος με υπομονή και επιμονή. Επιβεβαιώνοντας στην πράξη, πως η σκληρή και ομαδική δουλειά πάντα ανταμείβεται, μιας και η Marketing Greece συνεχίζει τα αλματώδη βήματα κάθε χρόνο, αφού κόντρα σε κάθε αντιξοότητα, μια δεμένη και σφικτή ομάδα είκοσι ατόμων αγωνίζονται καθημερινά για την εικόνα της χώρας. Άλλωστε, το βασικό μήνυμα της έχει να κάνει με την ανάγκη συνεργειών και την τεχνογνωσία. «Τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί στον τουρισμό χωρίς σύμπραξη δυνάμεων, χωρίς συνεργασίες, χωρίς σύνθεση διαφορετικών απόψεων και αναγκών», προσθέτει η ίδια.

Ποιες θα είναι οι προκλήσεις, αλλά και οι ευκαιρίες του τουρισμού στο μέλλον;

Η βιωσιμότητα στον τουρισμό είναι η μεγαλύτερη πρόκληση, αλλά ταυτόχρονα και ευκαιρία για την επόμενη μέρα, τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και το κράτος. Το κράτος έχει πολλές υποχρεώσεις που έχουν να κάνουν με τις δημόσιες υποδομές. Ένα απλοϊκό παράδειγμα: ό,τι και να κάνει ένα ξενοδοχείο με τη διαχείριση των απορριμμάτων του, τον περιορισμό του πλαστικού, την ανακύκλωση, αν τελικώς τα απορρίμματα καταλήγουν σε μία παράνομη χωματερή έχει γίνει μία τρύπα στο νερό. Πρέπει ταυτόχρονα να έχουμε στο νου μας, πως όταν λέμε βιωσιμότητα, δεν εννοούμε μόνο το περιβάλλον, στα πλαίσια της ολιστικής βιωσιμότητας, πρέπει να σεβόμαστε επίσης την κοινωνία, το τοπικό χρώμα.Αν λοιπόν, η βιωσιμότητα είναι μία γενική έννοια «ομπρέλα» που εξειδικεύεται με τις λέξεις «αυθεντικότητα» και «άνθρωπος», τότε τα νέα είναι πολύ καλά για εμάς, διότι έχουμε την ευκαιρία να επενδύσουμε γύρω από

αυτά τα στοιχεία, όπου από μελέτες προκύπτει πως είμαστε καλύτεροι από τον ανταγωνισμό μας. Όσον αφορά τις καμπάνιες, σχηματικά θα πω, πως είναι αναγκαία η «βουτιά» στην ταυτότητα του προορισμού. Εκεί υπάρχουν οι ευκαιρίες για να χτίσουμε σε μία λογική βιώσιμης ανάπτυξης.

Πώς αξιολογείται  το 2023 το εθνικό μας προϊόν στο εξωτερικό; Διαφέρει από τον τρόπο που οι Έλληνες βλέπουμε τη χώρα μας ως ταξιδιώτες;;  Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι στην κορυφή των λιστών επιθυμίας για ταξίδι ή και ζήτησης όλων των παραδοσιακών αγορών. Είναι 5ο δυνατότερο τουριστικό brand στον κόσμο, στο προϊόν «ήλιος και θάλασσα» κατατάσσεται 3η παγκόσμια δύναμη και στον θαλάσσιο τουρισμό 8η παγκόσμια δύναμη. Η Ελλάδα, σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, από την πανδημία έως σήμερα απολαμβάνει υψηλή ζήτηση. Από όλες τις έρευνες προκύπτει η μεγάλη ικανοποίηση των τουριστών που τελικά επισκέπτονται τη χώρα μας. Είναι αυτονόητο πως η ικανοποίηση αυτή, πέφτει τους μήνες αιχμής, αν και παραμένει σε ικανοποιητικά επίπεδα. Οι Έλληνες θεωρούμε πως είμαστε η μεγαλύτερη δύναμη πολιτιστικού τουρισμού, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε εκτός 10άδας, κάτι το οποίο οφείλεται στην έλλειψη ανταγωνιστικού προϊόντος, παρόλο που έχουμε τους πόρους (μνημεία, μουσεία, ιστορία κλπ). Ταυτόχρονα, θεωρούμε πως είμαστε η ομορφότερη χώρα του κόσμου, σε επίπεδα που αυτό λειτουργεί αρνητικά διότι κάνουμε πολύ λιγότερα από όσα πρέπει να κάνουμε, γιατί εφησυχάζουμε. Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός είναι σκληρός στον τουρισμό, η φυσική ομορφιά της χώρας μας είναι ένα σπουδαίο πλεονέκτημα, που όμως δεν αρκεί.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση πίσω από κάθε επόμενη καμπάνια, όταν μιλάμε για μια χώρα που σπάει κάθε χρόνο τα ρεκόρ αφίξεων;

Η πρόκληση έχει να κάνει με τη βελτίωση των χαρακτηριστικών της ζήτησης, καλύτερη χρονική και γεωγραφική κατανομή και μεγαλύτερη δαπάνη ανά τουρίστα. Και φυσικά τη δημιουργία ενός μοντέλου τουρισμού που διέπεται από τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης. Υπάρχει ένας μηχανισμός στις καμπάνιες του τουρισμού, που σχετίζεται ακριβώς με το ότι ο τουρισμός είναι μια αλυσίδα αξιών. Οι καμπάνιες μας μπορεί να απευθύνονται κυρίως στη διεθνή κοινότητα, αλλά λειτουργούν και εσωτερικά, ως βάση για δημόσια συζήτηση γύρω από τις τάσεις του τουρισμού, τη σύνθεση του προϊόντος, τις αλλαγές που πρέπει να κάνουμε. Έχουν λοιπόν διπλή λειτουργία και είναι και αυτή μία πρόκληση από μόνη της. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι πως η επιτυχία δεν είναι ευκαιριακή και πως η ανατίμηση προϊόντων και υπηρεσιών είναι σε ευθεία αναλογία με τη βελτίωση της ποιότητάς τους, αλλά και της ποιότητας των προορισμών και των υποδομών που υποδέχονται τις τεράστιες ροές. Ο αδυσώπητος διεθνής ανταγωνισμός δε θα μας συγχωρήσει τον παραμικρό εφησυχασμό.

Ρυθμός ανάδυσης

Συναντάμε τον Ιάκωβο Χατζηδημητρίου, τον άνθρωπο πίσω από

την IANOS, που βούτηξε στο παρελθόν, για να αναδυθεί στο μέλλον

Για εκείνον, ο μεγαλύτερος Έλληνας ζωγράφος ήταν και παραμένει ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος - επειδή κατάφερε να ενώσει τη Βυζαντινή παράδοση με την Αναγέννηση, χαράσσοντας τη δική του, άμεσα αναγνωρίσιμη φωνή. «Ενώνω», μαγικό ρήμα. Ειδικά όταν ενώνει την παράδοση και την ιστορία με το μέλλον.

«Για το brand ήθελα ένα αρχαίο όνομα που να συμβολίζει τη σύνδεση του παλιού με το νέο. Ο Ιανός, ως ο πρώτος θεός των Ρωμαίων, ήταν ο θεός της αρχής και του τέλους. Έβλεπε ταυτόχρονα το παρελθόν και το μέλλον».

Ίσως για αυτό να αγαπάει και την άχρονη αρχιτεκτονική - από τον Ικτίνο και τον Καλλικράτη, μέχρι τον Δημήτρη Καραμπατάκη και την K-Studio. Επηρεασμένος από την Ιαπωνική σχολή της λιτότητας, προτιμάει τα μονόχρωμα και πρακτικά ρούχα και αντικείμενα - σημασία έχει μόνο η υψηλή ποιότητα. Αγαπημένο του χρώμα είναι το μπλε, καμία έκπληξη, η θάλασσα για τον Ιάκωβο Χατζηδημητρίου σημαίνει ζωή. «Εδώ και χιλιετίες η Ελλάδα ζει από και μέσω της θάλασσας. Η ελληνική ναυτική κληρονο-

μιά μας από τους αρχαίους χρόνους μέχρι και σήμερα, το εμπόριο, οι ανακαλύψεις, οι αποικίες, οι πόλεμοι, όλη μας η ιστορία περνάει από τη θάλασσα και είναι συνυφασμένη με κάθε πτυχή της ελληνικής ταυτότητας. Για τον λόγο αυτό αποτελεί και μεγάλη πηγή έμπνευσης για την IANOS». Όχι, αντίθετα με όσα θα ορκιζόταν κανείς, ο ίδιος δεν ασχολείται με τις καταδύσεις. «Θα το κάνω κάποια στιγμή, το θέλω πολύ. Για την ώρα αρκούμαι στα ρηχά, μαθαίνοντας τη θάλασσα από την αρχή με τα παιδιά μου».

Τι σημαίνει για εκείνον χρόνος; Γελάει. «Τα πάντα - της υγείας δεδομένης. Το πέρασμα του χρόνου μου θυμίζει πως όλοι κάποτε θα φύγουμε από τη ζωή. Αυτό για μένα είναι ένα τεράστιο κίνητρο στο να πραγματοποιήσω, όσα έχω ονειρευτεί με τα μάτια ανοιχτά, με θέληση και σκληρή δουλειά. Είναι το απόλυτο συνάλλαγμα, η τελευταία πραγματική πολυτέλεια. Φαίνεται στους δείκτες του ρολογιού, δε γυρίζουν πίσω, δε μπορούν».

Δημιουργικός, οργανωτικός, παθιασμένος, τόσο με το πρώτο καταδυτικό ρολόι, Άβυσσος (μια ωδή στον μηχανισμό των

Αντικυθήρων, τον πρώτο πολύπλοκο ωρολογιακό μηχανισμό και τον πρώτο αναλογικό, μηχανικό υπολογιστή και όργανο αστρονομικών παρατηρήσεων απαρχής κόσμου), όσο και με το δεύτερο, Μηχανικός (μια ωδή στους Συμιακούς σφουγγαράδες), κατάφερε να βουτήξει στην παγκόσμια αγορά υψηλής ωρολογοποιίας και τον κόσμο των απανταχού aficionados, προσφέροντας στιβαρότητα, υποδειγματικά ιδιοφυή σχεδιασμό, μηχανική αρτιότητα και Ελβετικούς μηχανισμούς, αλλά ταυτόχρονα και μια αύρα που μυρίζει Αιγαίο. Και, το κυριότερο, μια βαθιά συγκινητική ιστορία. Άλλωστε, ο μηχανικός, όπως ονομαζόταν ο δύτης (από τη «μηχανή», μια ονομασία για το σκάφανδρο), έγινε κομμάτι της ιστορίας της ελληνικής ναυτοσύνης, συνώνυμο του συνειδητού κινδύνου που αναλαμβάνει κανείς με γενναιότητα. Και έγινε τους τελευταίους μήνες το αδιανόητο: ο Μηχανικός έγινε sold out - τόσο η πρώτη του εκδοχή (σε 300 κομμάτια), όσο και η πλέον συλλεκτική δεύτερη, σε συνεργασία με την Chronopassion και τον θρυλικό Laurent Picciotto (με πρωτοβουλία του Γάλλου, σε μόλις 30 κομμάτια).

της παγκόσμιας ωρολογοποιίας.

Σε μόνιμη

Εφραίμογλου είναι η δημιουργός του Euphoria

Προσφέροντας έναν μοναδικό συνδυασμό αλληλοσυνδεόμενων φιλοσοφιών, επιστημονικής καινοτομίας και θεραπευτικών τεχνικών, το πρώτο luxury wellbeing destination spa διεθνών προδιαγραφών εξελίχθηκε οργανικά από ένα πάθος που γεννήθηκε από την προσωπική διαδρομή της Μαρίνας Εφραίμογλου, της γυναίκας με καταγωγή από τη Σπάρτη της Πισιδίας, στη Μικρά Ασία.

Νικώντας τον καρκίνο λίγο πριν την τρίτη δεκαετία της ζωής της, όσο ακόμα εργαζόταν στον τραπεζικό χρηματοοικονομικό κλάδο, ένιωσε εξάντληση και ξεκίνησε τη δική της αναζήτηση. Προσπάθησε να επαναφέρει την ισορροπία στη ζωή της, μέσα από μια εξερεύνηση και μελέτη της Παραδοσιακής Κινεζικής Ιατρικής, των Πέντε Στοιχείων και άλλων εναλλακτικών μεθόδων υγείας. Εμπνευσμένη από το δικό της ταξίδι προς την ανάρρωση, αποφάσισε να δημιουργήσει έναν χώρο θεραπείας, όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν έναν ολιστικό και ισορροπημένο τρόπο ζωής. «Αισθάνθηκα πως αυτή η δοκιμασία είχε έρθει για να με οδηγήσει να βρω ένα νέο νόημα στη ζωή μου. Κατάλα-

βα πως μόνο ηρεμώντας το νευρικό σύστημα, επανεκινούνται τα επίπεδα ενέργειας και ευθυγραμμίζεται ο εσωτερικός κόσμος με τον ρυθμό του εξωτερικού».

Μετά από εκτενή μελέτη και έχοντας ήδη επισκεφθεί ολιστικά, θεραπευτικά κέντρα και διάφορα spa σε όλο τον κόσμο, συνειδητοποίησε πως συχνά η διαδικασία της μεταμόρφωσης, συνδεόταν με τη θυσία και την άρνηση. Ανακάλυψε πως η απάντηση βρισκόταν στη δική της κληρονομιά. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, άλλωστε, έβλεπαν τη ζωή ως μια ωδή στις αισθήσεις, γεμάτη συναρπαστικές δυνατότητες ανάπτυξης.

Κλείνοντας έναν σχεδόν καρμικό κύκλο, βρήκε την κατάλληλη τοποθεσία για το όραμά της στη μυθική Πελοπόννησο και τον Μυστρά (της «δικής μας» Σπάρτης), ένα ατμοσφαιρικό τοπίο με βαθιές ιστορικές ρίζες, όπου ανθίζει η ζωτική δύναμη της φύσης. Και εδώ δημιούργησε το καταφύγιο παγκόσμιας κλάσης, ένα σύγχρονο «Ασκληπιείο», το Euphoria Retreat, το οποίο αντί να θέτει αυστηρούς κανόνες, προσφέρει βαθιά φροντίδα για την αποκατάσταση της υγείας των επισκεπτών. Αυτή η περιεκτική, ευέλικτη στάση οδήγησε στη δημιουργία της «Euphoria Methodos»της φιλοσοφίας που παντρεύει ποικίλες θεραπευτικές φιλοσοφίες και την Ανατολή με τη Δύση, όσο και την επιστήμη με τον νατουραλισμό.

Η ίδια έχει επίσης σχεδιάσει (και επιβλέπει προσωπικά) πολλά από τα retreats του Euphoria, όπως το «The Odysseus Journey», «The Emotional & Physical Transformation Programme», «Meaningful Relationships» και «Feel Alive Again» - που έχουν σχεδιαστεί για να προσφέρουν ανάκαμψη και ανανέωση, να ενώνουν το πνεύμα με το σώμα.

Οι διδαχές του Αριστοτέλη δείχνουν να είναι πιο επίκαιρες από ποτέ πριν: η ευτυχία (αναπόφευκτα συνδεδεμένη με την αρετή) είναι ο μόνος στόχος που αξίζει να επιδιώκουμε. Και εξαρτάται από εμάς.

Ολική επαναφορά

αναζήτηση της ευτυχίας, η Μαρίνα

Retreat, του πλέον υποδειγματικού spa resort για ολιστική θεραπεία στην Ευρώπη, στην αγκαλιά του Ταΰγέτου.

& VÖLKERS Θεσσαλονίκης MMC (GR)

Απομονωμένος Παράδεισος

Πελοπόννησος, Ελλάδα

1.325.000 EUR

Εσωτερικός χώρος περ. 450 m²

Οικόπεδο περ. 4.000 m²

E&V ID W-02Q7C4

Ακίνητο μοντέρνας αρχιτεκτονικής