gespiegeld (Juri Froger

in deze rubriek zal ik in iedere editie van het ghv / groene hart Magazine vertellen over spiegelkarperproject gerelateerde zaken. vaak zal één van onze eigen sKp’s onderwerp van gesprek zijn, soms zal ik wat dieper in gaan op een bepaald type spiegelkarper, of we kijken eens wat één specifieke projectspiegel zoal uitspookt op onze wateren.

Deze keer lichten we er weer eens een hele dikke vis uit. We gaan het hebben over nummertje 76 van de 2009 uitzetting. Een karper die inmiddels stabiel boven de 20 kilo lijkt te zitten, zich regelmatig laat vangen en nog steeds lekker door groeit. Hoog tijd dus om deze vis eens in de spotlight te zetten.

de uiTzeTTing

In 2009 is de laatste reguliere uitzetting van ons spiegelkarperproject geweest. In de jaren die volgden zijn er alleen onderhoudsuitzettingen geweest wat vooral betekent dat er veel minder is uitgezet, slechts om het bestand op peil te houden. In 2009 gingen er bijna 200 stuks ons boezemstelsel in. Dit keer het overgrote deel in De Waterpartij en 20 stuks in het Beethovenplantsoen. Dit plantsoen ligt in open verbinding met ons boezemstelsel, in dit geval wel met duikers. Door een sterfte is er van de uitzetting in het Beethovenplantsoen weinig tot niets meer over… De bouw was variërend met over het algemeen weinig schubben op de flank.

Bij uitzetting was een behoorlijk percentage karpers redelijk beschadigd ,maar wat betreft de overleving heeft dit geen impact gehad. 31% van de uitgezette vissen is teruggemeld en dat is een prima score.

Deze lichting valt op door het hoog gemiddeld gewicht, zeker in de laatste jaren. Inmiddels zijn er al zeven verschillende 15 kilo vissen bekend en dit lijstje loopt gestaag op. 2020 is voor 2009 een uitstekend jaar geweest met 13 matches en een gemiddeld gewicht van boven de 15 kilogram, en 2021 is ook niet verkeerd begonnen.

nieuw 2009-reCord

Als er begin mei een aanmelding gedaan wordt door Bert de Haan van een projectspiegel van dik 45 pond gaan hier gelijk alle alarmbellen rinkelen. Het kunnen er, voor zover wij weten, maar twee zijn. De recordvis van Ron Romijn of een lange, licht gekleurde vis uit 2009. Er zijn inmiddels wel meer vissen die flirten met de 40-ponds grens, maar daarvan verwacht ik nog niet dat ze al mid-40 zullen zijn. Dit was dus een redelijk snelle match, ook wel eens fijn.

BerT MeT ziJn nieuwe pr

Zoals ik al zei laat deze karper zich regelmatig vangen. Dit is de zesde melding van deze vis en vrijwel zeker is deze vaker gevangen dan bij ons terug gemeld. Gek genoeg is deze karper nog nooit gemeld met een gewicht lager dan 18 kilo! Meestal zien we een vis door de jaren heen een mooie groeicurve hebben, deze is vanaf de eerste melding al zwaar en groot, 93cm om precies te zijn. Die eerste melding stamt uit 2016, dus pas 7 jaar na de uitzetting. Ook bij het uitzetten legde ze al behoorlijk wat gewicht in de schaal. Het gemiddelde gewicht was met 2.100 gram al aan de hoge kant, maar deze was met 2.800 gram toen al één van de grotere van de uitzetting. Toch een maatstaf?

Zelf heb ik de vis ook mogen vangen. In de zomer van 2019 werd er gemeld dat het water in de Haagse grachten vervuild zou zijn met een soort olie en dus sprong ik op de fiets om poolshoogte te gaan nemen. Van vervuiling geen spoor, van karper daarentegen… Hoewel het Verversingskanaal er enigszins verlaten bij lag was dat bij het Laakkanaal een heel ander verhaal. Al snel baalde ik ervan dat ik geen hengel mee had genomen. “Morgen maar weer terug” dacht ik bij mezelf. Maar ik spotte steeds meer karpers, eenmaal bij de Haagse Hoge School was er geen houden meer aan. Ik moest en zou m’n hengel gaan halen. Ik appte Ton van der Spiegel dat er geen vuiltje aan de lucht was, deed verslag van mijn bevindingen en racete naar huis voor een hengel en een halfje wit.

Weer terug bij de Haagse Hoge School was de groep gegroeid tot een stuk of 15 à 20 karpers met één duidelijk groter exemplaar. Die moest het gaan worden, maar hoe? Elke keer als ik m’n vlokje voor de groep gooide spurtte de kleinere exemplaren eropaf, nog nooit heb ik zo vaak m’n vlok weggetrokken voor een karper als die dag. Ik moest de groep uit elkaar zien te krijgen en ging maar hele boterhammen boven op de karpers gooien, of frisbeeën eigenlijk. Dat werkte! De grote ging er samen met een wat kleinere vandoor en ging schuilen onder de kant waar een hoop drijfvuil lag. Mooi. Daar gingen een paar kleine korstjes te water en ik ging lekker in het zonnetje zitten. Heel lang hoefde ik niet te wachten tot de eerste korstjes werden gepakt. Voor zover ik wist lagen er twee vissen onder het druifvuil, het bleef dus een gok, maar wel met aanzienlijk betere kansen dan een half uurtje eerder. Het korstje met de haak gaat te water en wordt zonder aarzelen naar binnen geslurpt. Hangen! De dril stelt eigenlijk weinig voor en wordt zonder veel problemen tot een goed einde gebracht. Met 96cm en 18,2 kilo nog steeds de grootste en zwaarste karper die ik ooit aan de oppervlakte gevangen heb. De foto wordt door een omstander gemaakt, onder het motto; gelukkig vissen we voor de herinneringen en niet voor de foto’s.

Juri froger

heb jij ook een mooie projectspiegel gevangen waar je graag eens over wilt vertellen in dit magazine? stuur dan een mail naar redacteur@ghvgroenehart.nl met jouw verhaal in een word-documentje plus enkele mooie foto’s.