Gra z czasem (1) Zazwyczaj wiemy, kiedy miały miejsca ważne wydarzenia. Potrafimy podać rok. A jeśli trzeba jeszcze określić dzień i miesiąc? I odpowiedzieć, czy John Baildon został ojcem przed, czy po powrocie Blandowskiego z Australii do Gliwic? Poniższy scenariusz zawiera opis Gry z czasem, znakomitej zabawy ułatwiającej przyswojenie faktów z historii miasta oraz poznanie ważnych dla Gliwic postaci.
13 – 15 LAT
90 MINUT
CELE Po zajęciach uczestnicy potrafią wymienić imiona i nazwiska znanych gliwiczan oraz znają ich dorobek. Wiedzą też, w którym stuleciu te osoby żyły. Wiedzą, czym jest oś czasu i prawidłowo umieszczają na niej wydarzenia.
METODY asymilacji wiedzy: pogadanka, waloryzacyjne: metoda ekspresyjna, samodzielnego dochodzenia do wiedzy: gra dydaktyczna. Formy organizacyjne pracy: grupowa, indywidualna.
CO PRZYGOTOWAĆ WCZEŚNIEJ? Karty gry – należy je wydrukować dwustronnie na kartkach formatu A4, najlepiej
na twardszym papierze, np. 160 g/m2. (załącznik) Kilka dni przed zajęciami rozdajemy uczestnikom karteczki z nazwiskami znanych gliwiczan. Prosimy, aby dowiedzieli się czegoś o tych postaciach (kiedy te osoby żyły, jaki jest ich związek z Gliwicami, czym się wsławiły). Młodzież nie powinna zapisywać tych informacji. Jeśli nazwisk jest za mało dla grupy, pozwalamy niektórym pracować dwójkami. Sławni gliwiczanie: John Baildon, Horst Bienek, Wolfgang Bittner, Jerzy Buzek, Oscar Caro, Eugen Goldstein, Johann Friedrich Holtzhausen, Wilhelm Hegenscheidt, Salomon Huldschinsky, Teodor Erdmann Kalide, August Kiss, Artur Kochmann, Julian Kornhauser, Jerzy Lewczyński, Włodzimierz Lubański, Gustaw Neumann, Wojciech Pszoniak, Tadeusz Różewicz, Zofia Rydet, Marcin Strzoda, Artur Schiller, Wincenty Szpaltowski, Oscar Troplowitz, Stanisław Sojka, Adam Zagajewski, Jerzy Ziętek.
PRZEBIEG ZAJĘĆ 1. Uczestnicy zajęć siadają w kole, najlepiej na podłodze. Zapowiadamy, że dzisiejsze zajęcia to gra. Jej tematem będą znani gliwiczanie. Zanim przedstawimy zasady, pytamy: Czy znacie jakąś sławną osobę, która urodziła się bądź tworzyła w Gliwicach? Padną teraz zapewne nazwiska z rozdanych wcześniej karteczek. 2. Rozdajemy karty uczestnikom. Każdy otrzymuje kartę z takim nazwiskiem, z jakim wcześniej dostał karteczkę (w ramach przygotowania do zajęć). Zostanie nam jedna karta - Wilhelm von Blandowski. Kładziemy ją pośrodku. Uczestnicy umieszczają karty przed sobą w taki sposób, aby widoczna była strona bez daty (czyli zdjęciem ku górze). Nie wolno odwracać kart. 3. Umieszczona na środku karta będzie punktem wyjścia do wystawiania kolejnych kart i tworzenia osi czasu. Odwracamy ją i pokazujemy wszystkim uczestnikom umieszczoną na niej datę. Prosimy jedną osobę o podejście i odczytanie tekstu na karcie. 4. Rozpoczyna dowolny gracz. Czyta głośno zdarzenie opisane na jego karcie. Jego zadanie polega na zadecydowaniu, czy dane wydarzenie miało miejsce przed czy po tym opisanym na leżącej pośrodku karcie. Adekwatnie – umieszcza swoją kartę po lewej bądź po prawej stronie karty startowej. 5. Weryfikujemy przyporządkowanie karty poprzez odwrócenie jej na drugą stronę,
datą ku górze. Prawidłowo umieszczona karta pozostaje na stole tworząc oś czasu, a gracz tym samym pozbywa się swojej karty. Zanim wróci na miejsce, odczytuje informacje zamieszczone na karcie. Jeśli karta została umieszczona błędnie, gracz wraca z nią na swoje miejsce, kładzie ją znów datą ku dołowi. Czynność ta jest powtarzana przez kolejnych graczy. Gdy na środku są już dwie karty, a potem jeszcze więcej, decydować trzeba o umieszczeniu kolejnej przed, po lub pomiędzy kartami. Zawsze kierujemy się zasadą chronologii. 6. Gdy już wszyscy spróbują dołożyć swoje karty, wracamy do błędnych odpowiedzi. Ci gracze próbują jeszcze raz. Jeśli i tym razem nie uda im się prawidłowo przyporządkować kart, odczytują teksty z tyłu kart i kładą je na właściwym miejscu. Zwycięzcami gry są wszyscy, którym udało się za pierwszym razem prawidłowo uzupełnić oś czasu o swoją kartę.
CO JESZCZE MOŻEMY ZROBIĆ? Grę możemy skrócić. Gracze dobierają się w pary i każdej wręczmy jedną kartę. Pracują razem. Mniejsza liczba kart to krótszy czas gry. I znaczne jej ułatwienie, ponieważ w miarę jak przybywa kart, gra robi się coraz trudniejsza. Młodzież może też grać bez wcześniejszego przygotowania. Wtedy karty tasujemy i rozdajemy losowo, a uczestnicy określają datę danego zdarzenia np. za pomocą dedukcji.
Grafika na pierwszej stronie pochodzi ze strony https://pixabay.com/pl/zegar-czas-listy-obserwowanych-moda-407101/ Licencja: CC0 Public Domain