2 minute read
Where the magic happens
from Insights IVAGO
by Goo Media
Bart De Keulenaere
De verbrandingsoven van IVAGO: where the magic happens
IVAGO recupereert zo goed als alles. En wat niet recycleerbaar is, transformeert het tot hernieuwbare energie in zijn hoogtechnologische verbrandingsoven. En het verhaal gaat nóg verder, want uit de overgebleven assen verrijzen ook tal van waardevolle basisgrondstoffen. IVAGO haalt duidelijk het onderste uit de kan. Of: hoe vele kleintjes het circulaire verhaal rondmaken.
Van afval naar elektriciteit en warmte De centrale bestaat uit twee verbrandingslijnen. Daarop zijn stoomketels aangesloten die de warmte omzetten in stoom. Een turbine maakt er elektriciteit van.
Sinds 2006 draait IVAGO zo volledig op zijn eigen hernieuwbare energie. In hun afvalenergiecentrale verwerken ze jaarlijks zo’n 100.000 ton brandbaar restafval. Dat levert warmte en groene stroom op, die ze via ondergrondse pijpleidingen ook aan UZ Gent en aan chemiereus Eastman leveren. Wat overblijft, bevoorraadt het openbare elektriciteitsnet.
Mixen en matchen tot de magische formule Het is belangrijk dat de verschillende afvalstromen tot de ideale vuurcocktail gemixt worden. Bart: “Alles start bij de aanlevering
van het afval. Die bestaat uit huishoudelijk restafval, grofvuil en kleinere stromen zoals bedrijfsafval en niet-risicohoudend medisch afval.”
Zoeken naar evenwicht Bart: “Een goede menging is cruciaal voor de energierecuperatie en de rookgasreiniging. Schommelingen in de calorische waarde hebben een weerslag op de rest van het verhaal. Daarom streven we altijd naar stabiele waarden. En dat is niet altijd evident, want sommige afvalstromen zijn seizoensgebonden. Dan zit je met tekorten en overschotten. De verbrandingswaarde van die stromen verschilt ook onderling. Bij grofvuil ligt die bijvoorbeeld pakken hoger dan bij een zak restafval.”
Meten is weten “Een andere belangrijk deel van onze installatie is de rookgasreiniging. Bij de verbranding komen stikstofoxides, zuren, dioxines en zware metalen vrij. Die neutraliseren we met behulp van chemicaliën. Grondstoffen die we moeten aankopen, dus hoe minder, hoe beter natuurlijk. Wij wikken en wegen voortdurend: hoe goed zijn de emissies en hoeveel grondstoffen hebben we nodig om ze bij te sturen? Onze centrale voldoet ruimschoots aan de strenge emissielimieten.” Feniks in verschillende gedaantes Uit de assen herrijzen ook nog andere substanties. Bart: “Ongeveer 13 procent van wat we verbranden, blijft over in de vorm van assen. Dat zijn vooral minerale zouten. Daaruit recupereren we jaarlijks zo’n 750 ton metaal. En ook andere waardevolle stoffen zoals koper en aluminium. Bescheiden hoeveelheden, maar ze zitten er wel in. De resterende assen krijgen een tweede leven als stabilisator in wegenbouw.” Een volledig circulair verhaal.
