Antivirus Magazine No 73 by Antivirus Magazine

ΑΦΙΕΡΩΜΑ:

ΛΟΑΤ ΑμεΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΒΔΙΚΑΛΗΣ

blue.pdf 1 5/4/2017 7:43:03 μμ

��

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Τα ΛΟΑΤ - AμεA άτομα παίρνουν τον λόγο

26. ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ: Nάντια Μπουλέ / 3Ο. ΑΠΟΨΗ: Gay γεννιόμαστε ή γινόμαστε; 32. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Γιάννης Σεβδικαλής /39. AΦΙΕΡΩΜΑ: ΛΟΑΤΚΙ - ΑμεΑ 68. ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Chemsex 3

CONTRIBUTORS

(Σε κάθε τεύχος σας παρουσιάζουμε μερικούς από τους συνεργάτες μας...)

MANAGING DIRECTOR Γιάννης Παπαγιαννόπουλος - gp@avmag.gr

Πάνος Γιαννακόπουλος

Ηλίας Κουρτπαρασίδης

Γιάννης Εμμανουηλίδης

Ο φωτογράφος μας (α)

Συμβουλές αφιερώματος

Το fitness του τεύχους

Αντωνία Κυδωνάκη

Πέτρος Αλεξανδρής

Γρηγόρης Μορίκης

Η Fag Hag μας

Στα ίχνη του Chemsex

O φωτογράφος μας (β)

(πολύ) λίγο πριν κλείσει το τεύχος # παράνοια!

MARKETING DIRECTOR Νίκος Σοφιανός - ns@avmag.gr EDITOR IN CHIEF Βασίλης Θανόπουλος - vth@avmag.gr CREATIVE DIRECTOR Κωνσταντίνος Γεωργαντάς - k.georgantas@gmail.com ΕDITORS Αντωνία Κυδωνάκη Βασίλης Νικορέλος Γρηγόρης Τανός Ζακ Κωστόπουλος Κυριάκος Βογιατζής Κωνσταντίνος Παλάζης Λίνα Λαχανιώτη Λύο Καλοβρυνάς Mαρία Μάζη Marie des fleurs Πέτρος Αλεξανδρής Σοφοκλής Χανος Σπύρος Κατωπόδης Τάσος Θεοδωρόπουλος Τάσος Λαζαρίδης Θάνος Βλαχογιάννης Μαρία Βαμβακά Χάρρυ Σάξον Χριστίνα Μίχαλου Φώτης Κωνσταντόπουλος PHOTOGRAPHERS Πάνος Γιαννακόπουλος, Γρηγόρης Μορίκης

SITE ADMINISTRATORS Μανώλης Ναζλίδης - admin@avmag.gr Παναγιώτης Σταματόπουλος - ps@avmag.gr

- Φήμες λένε ότι στέλεχος στον όροφο έγινε ΤΡΕΛΗ μποτομ... Τον εφωνάζουνε σου λέει Τερέζα κι εκεινού τ' αρέσει. Ακούς; Ακούω να λες... - Ναι, αλλά έχει όμορφο πρόσωπο

ΑΦΙΕΡΩΜΑ:

ΛΟΑΤ ΑμεΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΒΔΙΚΑΛΗΣ

για την gay & lesbian κοινότητα για θέματα πολιτισμού, τουρισμού και ενημέρωσης Χωματιανού 28, 104 39, Αθήνα Τηλέφωνο: 213 0041028 - info@avmag.gr Διμηνιαία έκδοση, διανέμεται δωρεάν. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη ©homo evolution

info@avmag.gr facebook.com/Antivirusmagazine • #Antivirusgr Τα σημεία διανομής μας, όλα τα τεύχη online, νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο, διαγωνισμοί παραστάσεις, εκθέσεις, άρθρα, θέματα lifestyle στην σελίδα μας. exclusive media partner

H φωτογραφία του εξωφύλλου είναι του Πάνου Γιαννακόπουλου

EDITORIAL ▶Γιάννης Παπαγιαννόπουλος ✉ gp@avmag.gr

ίναι πολύ δύσκολο να αποτινάξουμε όλα τα στερεότυπα και τα κακοποιητικά κλισέ που μας έχει διαποτίσει ο περίγυρός μας. Μέχρι αυτό το σημείο νομίζω υπάρχει μια σχεδόν καθολική αποδοχή της θεωρητικής αυτής θέσης. Είναι αυτά που μας βγαίνουν, όταν δεν αποδεχόμαστε έναν άλλο άνθρωπο για κάποιο χαρακτηριστικό του, όταν νιώθουμε φόβο απέναντι σε κάτι καινούριο ή την αλλαγή, όταν εκφράζουμε βίαιες συμπεριφορές απέναντι σ' άλλα άτομα, όταν η άμεση αντίδρασή μας -αντί να βασίζεται στην πίστη στο ανθρώπινο και να έχει στόχο το πως θα πάμε παρακάτω- περιορίζεται μόνο στο να δείξουμε ότι "εγώ είμαι ήδη παρακάτω". Είναι, κατά τη γνώμη μου, θέμα βαθιάς παιδείας η αναγνώριση όλων αυτών των κακοποιητικών και περιοριστικών μοτίβων συμπεριφορών και στερεοτύπων ύπαρξης, που έχουμε κι ακόμη βαθύτερης παιδείας η εξαιρετικά επίπονη διαδικασία της αποτίναξής τους. Όπως, όμως, είναι εξίσου θέμα παιδείας να έχουμε μια ουσιαστική κι εποικοδομητική αντίδραση απέναντι σ' άτομα που αναγνωρίζουμε (με όση αντικειμενικότητα μπορούμε να έχουμε) ότι βρίσκονται, ίσως, λίγο ή πολύ πιο πίσω απ' εμάς. Αν όντως θέλουμε να εξελιχθούμε, αν όντως το θέμα μας ως όντα κι ως κοινωνία είναι το να πάμε μαζί παρακάτω, αρκεί να αναγνωρίσουμε πως είναι πραγματικά Θέμα Παιδείας. Δικό μας και δικό τους.

Μάιος 2 → 14

FAST FORWARD FESTIVAL 4 Πού είναι το δικό σου σπίτι; Καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο μιλούν για την έννοια του σπιτιού, της εκδίωξης, της μετανάστευσης, μέσα από 9 projects στην αιχμή της πρωτοπορίας. Το FFF χτυπά για 13 ημέρες στο κέντρο της Αθήνας και τον Πειραιά.

sgt.gr/fff4

Καλωσορίζουμε τη Μαίρη Ψαρουδάκη Υπεύθυνη για την ύπαρξη του Sodade2, του Νοiz και της Μυροβόλου. Η Μαίρη έχει βάλει το δικό της λίθο στην καθιέρωση της ελληνικής lgbt+ διασκέδασης και γι΄αυτό την ευχαριστούμε! 8

Στo Σύνταγμα (επιτέλους) το φετινό Athens Pride. O πρώτος & υπέροχος «LGBT» σταθμός του μετρό στο Μπουένος Άιρες. Ο πρώτος ανοιχτά gay Έλληνας αστυνομικός.

Superheroes #antivirus Mοιράσου τη στιγμή σου μαζί μας, ανεβάζοντας τη φωτογραφία σου στο Instagram. Μην ξεχάσεις να μας κάνες tag (@antivirusmagazine) ή να βάλεις τα hashtags #AntivirusMagazine, #antiviruslife.

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΆΕΙ Η ΚΑΜΠΆΝΑ; της Μανουέλας Παπαποστόλου Ρουφ ★ Ντινγκ! Σώνω η καψερή να μεταφερθώ στα ιδιαίτερα διαμερίσματα της υπηρεσίας, έτσι για να δείξω ότι είμαι καταδεχτικιά και συμπονετική στον απλό λαό. Λέω τρυφερά στη Λιουπίτα να ανοίξει τη ντιβί και τι να δω; H Αννούλα με τον πρώην σε κριτική επιτροπή ατάλεντ σόου. Κούκλα κι αγέρωχη το δίχως άλλο... Και φτάνει η στιγμή που διαγωνιζόμενος που κάτι μου θυμίζει εκτονώνεται εν αιθρίω άδοντας γνωστό σουξέ περασμένης δεκαετίας. Ο Καρβέλας ρωτεί κι ο διαγωνιζόμενος αρνούται ν' απαντήσει λέγοντας ότι τον εβλέπουν και δεκαπεντάχρονα. Παγώνει το αίμα, θολώνει το βλέμμα και με πιάνει μια μελαγχολία και φωνάζω κοριτσάκι τον Ηλία... Το να θεωρείς την ερώτηση του κριτή προσωπική και αδιάκριτη είναι δικαίωμά σου. Αλλά το να θυμώνεις και να θεωρείς τo σχόλιο προσβλητικό όταν είσαι γνωστός στο κοινό σου είναι τουλάχιστον γελοίο. Ξεκαβάλα κοπελιά και πάρτο αλλιώς γιατί τα 15 λεπτά σου είναι ήδη μετρημένα. Κι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει, και δουλίτσα θα ζητήσεις σε μέρη που συχνάζουν αυτοί που δεν προσβάλλονται απο

ερωτήσεις τέτοιου τύπου. Γκέγκε; ★ Ντανγκ! Δηλώνω απερίφραστα και πλουτοκρατικά την υποστήριξή μου στα μαρτύρια του Ταντάλου που περνάνε τα βαριόμοιρα στο νησί του Σαρβάιβορ. Μωρ' τι μαζοχισμός είναι τούτος να κάνουν αθλήματα κάτω απ τη λαλάκα και να μουτζοπιάνονται αμέσως μετά. Χαλάρωσε κούκλα μου, φάε το ψαράκι σου, βάλε και λίγο αουτάν και η ζωή θα γίνει ευθύς πιο ωραία. ★ Ντονγκ! Φτάνει η ώρα κι η στιγμή που όλες οι πλούσιες φίλες θα μαζευτούμε για να δούμε τη Γιουροβίζιον υψηλή ανάλυση στο κρατικό κανάλι (σιχαίνομαι). Το τραγούδι μας το λες κι αδιάφορο, το λες και παλιακό, το λες και 23η θέση τιμής ένεκεν. Αντίς να ξαναστείλουνε το Σάκη όσο διαρκεί ο κοιλιακός να γίνει λίγο τζερτζέλι μου στέλνουνε την Demy που μεταξύ μας είναι ωραία κοπέλα αλλά της λείπει το σταρ το κουάλιτι. ★ Ντινγκ! Τελειώσαμε και σήμερα αγαπημένες, Πάσχα έρχεται, μη φάτε αρνιά, περάστε το με σούσι. Σε λιγότερο απο μήνα έχουμε και μπανάκια. Φιλιά.

Η ομοφοβική επίθεση που δέχθηκε μια γυναίκα στο Γκάζι. Ο αποκλεισμός απ' την αιμοδοσία σ΄όποιον έχει έστω και μία ομοφυλοφιλική σχέση από το 1977. Ο θάνατος του Gilbert Baker, δημιουργού της rainbow σημαίας.

grafimaOUT.pdf 1 7/4/2017 5:15:36 μμ

▶Βασίλης Θανόπουλος ✉ vth@avmag.gr

νέκαθεν πίστευα, ότι όταν βιώνεις κάποιο είδος ρατσισμού, σε κάνει αυτόματα ν΄αντιλαμβάνεσαι και την τοξικότητα του φαινομένου αυτού. Πίστευα, ότι αυτό και μόνο αρκεί για να αποβάλλεις κάθε εσωτερική ρατσιστική διάθεση κι ελεύθερος, πλέον, να μπορείς να βαδίζεις σ΄αυτόν κόσμο, ως ο υπέρτατος ανθρωπιστής. Ξέρεις κάτι; Έκανα λάθος κι μάλλον γιατί προτιμούσα να είμαι ανειλικρινής με τον εαυτό μου. Γιατί μ΄αυτό τον τρόπο μπορούσα να απογεύγω κάθε προσπάθεια να κατανοήσω τα τόσα διαφορετικά πράγματα/άτομα που υπάρχουν γύρω μου και με την πρόφαση του ρατσιστικού βιώματος (ας μου επιτραπεί η έκφραση) να εξισώνομαι μ΄αυτά. “Καταλαβαίνω τα τρανς άτομα, “αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει να είσαι άφυλο”, “πω πω πόσο δύσκολο είναι να είσαι intersex”. Μπούρδες, τίποτα δεν καταλαβαίνω ή τουλάχιστον στον βαθμό που χρειάζεται για να κερδίσω μια δίκαιη ματιά επικοινωνίας μ΄αυτά τα άτομα. Και πώς γίνεται να καταλάβω, όταν το μόνο που έχω να προβάλλω είναι το προσωπικό μου ρατσιστικό βίωμα, ως gay άνδρας; Λες κι ένα "άει γαμήσου ρε πούστη", μπορεί να αποκαλύψει στο νου πληροφορίες, που απλά κανείς δεν φρόντισε να σου μάθει. Μπορώ, φυσικά, να αισθανθώ λίγο την επίδραση του ρατσισμού, αλλά και πάλι πως γίνεται να πηδήσω έτσι σ΄ένα άλλο χρώμα του ουράνιου τόξου και να βάψω τα πιστεύω μου; Είναι αδύνατο... και τώρα που το σκέφτομαι κι απόλυτα φυσιολογικό. Γιατί οποιοδήποτε βίωμα, ας πούμε ρατσιστικό, σου δημιουργεί απλά ένα εμπειρικό ερέθισμα για το τι αυτό σημαίνει. Μην απατάσαι, όμως, όπως εγώ. Δε σου προσφέρει καμία αξιακά εκπαιδευτική πληροφορία για τις άλλες κοινωνικές ομάδες. Αυτό γίνεται μόνο μέσω της παιδείας. Αυτή σου προσφέρει τον χώρο να σκεφτείς, να προβληματιστείς κι εν τέλει να καταλάβεις. Ο ρατσισμός, ακόμη κι όταν τον τρως στα μούτρα, δε δημιουργεί παιδεία. Μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε (όταν θέλουμε)! Κι επειδή προτιμώ να θέτω μικρούς στόχους, δε θα μιλήσω για την παιδεία που χρειάζεται το σύνολο της ανθρωπότητας για να αποδεχθεί το ακατονόητα διαφορετικό. Αντιθέτως, για την παιδεία που χρειάζομαι εγώ, ως κομμάτι αυτής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, για να κατανοήσω το σύνολο της. Για να μπορώ να καταλάβω, όλα αυτά τα πολύχρωμα άτομα που στέκονται δίπλα μου και μιλάμε για τις ζωές μας, χωρίς να χρειάζεται να μετράμε τα μεγέθη ρατσισμού μας. Αυτό που σου λέω, είναι πως θέλω παιδεία για να σε καταλάβω, όπως αυτή που χρειάστηκα για να καταλάβω τον εαυτό μου. Καταλήγω, λοιπόν, σε μια απλή, αλλά ειλικρινή (για πρώτη φορά) παραδοχή. Η κατανόηση κι ο αλληλοσεβασμός είναι ξεκάθαρα θέμα παιδείας. Μια παιδεία, που πριν τη ζητήσουμε απ' τους άλλους, πρέπει πρώτα να την εξασφαλίσουμε για εμάς. Εγώ δεν την έχω, την θέλω όμως. Δανείζομαι, λοιπόν, το σύνθημα του φετινού Athens Pride κι αντί να το βροντοφωνάξω στη ρατσιστική ελληνική κοινωνία που ζούμε, το σιγοψυθιρίζω τρυφερά στ΄αυτί σου. “Είναι θέμα παιδείας” σου λέω, “μπορείς να με βοηθήσεις;”. Α! Ξέρω, ότι ίσως με κατηγορήσεις γι΄αυτή την προκλητική μου διάθεση ειλικρίνειας. Αλλά δε με πειράζει. Από κάπου πρέπει να γίνει μια αρχή. Μια αρχή για να καταβαίνουμε ότι πρέπει να είμαστε μαζί κι ενωμένοι. Γιατί τότε θα μπορούμε να δείχνουμε σ΄όλο τον υπόλοιπο κόσμο, που θα μας κοιτά να περπατάμε περήφανα, ότι έχουμε την παιδεία που χρειάζεται για να τον αλλάξουμε, επιτέλους! 10

CONTRIBUTORS ▶Βασίλης Θανόπουλος ✉ vth@avmag.gr

RUPAUL'S DRAG RACE, SEASON 9! Oι ντίβες του Ρουπόλ επιστρέφουν πιο φαντασμαγορικές απο ποτέ. Ο διαγωνισμός έχει λάβει διαστάσεις φαινομένου και κερδίζει συνέχεια φανατικούς απ' όλο τον κόσμο. Γι' αυτό λοιπόν, Gentlemen, start your engines....

Athens Djs for Athens Pride Το Σάββατο 4 Μαρτίου και για 4η συνεχόμενη χρονιά, 16 αγαπημένοι/ες djs της Αθήνας και 9 μοναδικοί performers ένωσαν τις δυνάμεις σ' ένα μεγάλο πάρτι για το Athens Pride. 12

The Woods

18ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου

Tο βραβείο "Outstanding Comic Book", στα 2017 GLAAD Media Awards κέρδισε το κόμικ του James Tynion IV και του Μιχάλη Διαλυνά.

Με τα τραγούδια και την τραγική ζωή της Δαλιδά έκανε πρεμιέρα το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, το οποίο φέτος συμπλήρωσε τα 18 χρόνια ζωής.

TRANS*ACTION ISSUE NO1

Symposium: an athenian rawmance Πρόκειται για τη νέα art-porn ταινία του Μενέλα Σιαφάκα. Μια καλοκαιρινή ιστορία ενός gay έρωτα – απ΄αυτούς που οι περισσότεροι έχουμε ζήσει- κλέβει την προσοχή μας, «θίγοντας» στερεότυπα και συνήθειες γύρω από την ομόφυλη σεξουαλικότητα.

Το 1ο τεύχος του περιοδικού Trans*Action είναι γεγονός! Ευρωπαϊκός αέρας, εγκυρότητα, ευαισθησία κι αισθητική. Το περιοδικό δημιουργείται από τρανς άτομα για τρανς άτομα με αυθεντικότητα στις προσεγγίσεις των αρθρογράφων, όπου ξεδιπλώνονται ειδήσεις, απόψεις, προτάσεις, κ.α. 13

Daniel Newman Coming ουt ως gay έκανε ο ηθοποιός του Walking Dead, Daniel Newman. Ο Newman, ο οποίος έχει παίξει τόσο στο Vampire Diaries όσο και στο Sex and the City, "μοιράστηκε" τη σεξουαλικότητα του με τους θαυμαστές του μ' ένα συγκινητικό βίντεο.

Loreen Nora H μεγάλη νικήτρια της Eurovision του 2012 με το υπέροχο «Euphoria» αποκάλυψε σε της συνέντευξη της πως είναι bisexual: “Πολλοί είναι τόσο επικεντρωμένοι στο σεξ και τη σεξουαλικότητα.

Dany Watts To είναι gay παραδέχηκε ο επαγγελματίας οδηγός σε αγώνες ταχύτητας, Danny Watts, ο οποίος – όπως λέει- έκανε καριέρα (για 24 ολόκληρα χρόνια) κρύβοντας η σεξουαλικότητά του.

Bary

Manilow Στα 73 του χρόνια αποφάσισε να παραδεχτεί δημόσια ότι είναι gay. O Manilow σε συνέντευξή του στο περιοδικό People δήλωσε ότι τα τελευταία 40 χρόνια βρίσκεται σε σχέση με τον μάνατζέρ του, Garry Kief.

COLOUR YOUTH τις 6 Μαρτίου, Εθνική Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού, η Colour Youth ανακοίνωσε την έναρξη της Έρευνας για το Σχολικό Κλίμα. H Colour Youth είναι αισίως 5 χρονών, τα δε μέλη της δεν ξεπερνάνε τα 30 έτη, άρα η συντριπτική πλειοψηφία μας έχει πολύ πρόσφατη την εμπειρία του σχολείου. Αναπόφευκτα λοιπόν, στο τοπ 3 των θεμάτων-που-συζητάς-για-να-κοινωνικοποιηθείς-γιατί-νιώθεις-άβολα-άβολα-άβολα-την-πρώτη-φοράπου-συναντάς-άλλο-LGBTQ-κόσμο βρίσκαμε πάντα το σχολείο και τις ιστορίες του. Κι ενώ για το “μέσο” 18χρονο άνθρωπο στην Ελλάδα οι ιστορίες του σχολείου περιελάμβαναν κατά βάση τις Πανελλήνιες, οι δικές μας ιστορίες δεν περιορίζονταν εκεί. Το πρώτο άγχος που βιώσαμε δεν ήταν αν θα περάσουμε στο πανεπιστήμιο, αλλά πώς θα περάσουμε το προαύλιο, την ώρα της προσευχής, χωρίς να μας κοροϊδέψουν, και μετά πώς θα περάσουμε την πόρτα της τάξης χωρίς να μας σχολιάσουν, και μετά πώς θα περάσουμε την εξώπορτα χωρίς εκβιαστικά ή “απλά” υβριστικά σημειώματα στην τσάντα, και μετά πώς θα περάσουμε την ημέρα χωρίς να κοιτάξουμε την/τον αγαπημένη/αγαπημένο μας και ενισχύσουμε τις φήμες ότι κάτι δεν πάει καλά με εμάς ή πώς θα περάσουμε άλλη μια μέρα σε ένα σώμα που δεν είναι δικό μας γιατί αν το κάναμε δικό μας θα ενισχύαμε την αίσθηση ότι προκαλούμε. Αυτά τα περάσματα μας έχουν απασχολήσει πολύ περισσότερο από τις Πανελλήνιες. Τα προσωπικά βιώματα είναι πηγή γνώσης. Οτιδήποτε νιώθουμε υπάρχει κι άρα πρέπει να εξηγηθεί κι ακόμα κι αν δεν είναι κατανοητό πρέπει να γίνει σεβαστό. Αντιμετωπίζοντας λοιπόν με απόλυτο σεβασμό τα βιώματα όλων των παιδιών, ελπίζουμε να καταφέρουμε να αναδείξουμε την ποιότητα του σχολικού κλίματος έτσι όπως την προσλαμβάνουν πραγματικά οι LGBTQ μαθητές και μαθήτριες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και να μπορέσουμε να ασκήσουμε στοχευμένη πολιτική πίεση.

Ε ΟΛΚΕ

ίναι οι διεκδικήσεις μας προσβάσιμες; Η κοινότητά μας αντιμετωπίζει καθημερινά προκαταλήψεις, στερεότυπα, αποκλεισμούς και βία. Κάθε ημέρα της ύπαρξής μας μας βρίσκει απέναντι σε πολλά νομικά κενά, αρκετές θεσμικές αδικίες και κοινωνική δυσανεξία. Οι οργανώσεις κι οι κινηματικές ομάδες της κοινότητας διεκδικούν καθημερινά την εξάλειψη όλων αυτών των διακρίσεων. Κάποια άτομα μέσα στη κοινότητα όμως, έρχονται αντιμέτωπα με περισσότερα από ένα μέτωπα ρατσισμού. Τα LGBTIQ+ άτομα με αναπηρία συνδυάζουν ταυτότητες, που μπορεί στα μάτια της κοινωνίας να δείχνουν παράλληλες, αλλά στην ουσία τέμνονται. Οι ταυτότητές μας δεν είναι απλά συνθήκες προς μελέτη. Είναι οι ζωές και τα βιώματά μας. Στην προσπάθεια των οργανώσεων για ισότητα και ισονομία, πολλές φορές ξεχνάμε αυτή την ουσιαστική και ζωτική “λεπτομέρεια”. Ξεχνάμε, δηλαδή, να κάνουμε τις διεκδικήσεις μας προσβάσιμες. Κι αυτό συμβαίνει κάθε φορά που επιλέγουμε λάθος χώρους για τις εκδηλώσεις μας. Συμβαίνει κάθε φορά που παράγουμε μη προσβάσιμο επικοινωνιακό υλικό, κάθε φορά που στις πολιτικές μας διεργασίες δε συμπεριλαμβάνουμε διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα. Αλήθεια, πώς θα σου φαινόταν αν σε απέκλειαν από κάπου; Και αν η ομάδα που την οργάνωνε γνώριζε τους τρόπους για να τη κάνει προσβάσιμη και για εσένα αλλά “αδιαφόρησε”; Θα πίστευες ότι απλά έτυχε και δε γινόταν αλλιώς ή θα πίστευες ότι επίτηδες σε άφησαν απ' έξω; Ως ΟΛΚΕ έχουμε αποφασίσει να προσπαθήσουμε να κάνουμε τον τρόπο δράσης μας όσο πιο προσβάσιμο μπορούμε, με στόχο τη συμμετοχή περισσότερων LGBTIQ+ ατόμων με αναπηρία και, αν είναι δυνατό, τη συμμετοχή τους και ως μέλη της οργάνωσης. Κι αυτό γιατί τότε και μόνο τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε δημόσια για τις διεκδικήσεις αυτής της διαθεματικής ομάδας ανθρώπων. Τότε και μόνο τότε θα αποκτήσουμε την τριβή και την ουσιαστική εξοικείωση μαζί τους. Σας περιμένουμε!

(info)

ATHENS PRIDE

Ετήσιο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας contact@athenspride.eu / www.athenspride.eu +30 6974 187383

BLENDER

Ομάδα για τα LGBT δικαιώματα στην Πάτρα. blender_patra@yahoo.com

COLOUR YOUTH

Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας info@colouryouth.gr - 6945583395

HOMOPHONIA THESSALONIKI PRIDE

Συλλογικότητα για το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Θεσσαλονίκης και τα δικαιώματα του Ανθρώπου. homophonia.thess.pride@gmail.com

Λ.Ο.Α.

Λεσβιακή ομάδα Αθήνας loa.gr / lesbiangroup@hotmail.com

ΛΟΑΤ ΑΜΕΑ-GREEK LGBT PWD H φωνή των ΛΟΑΤ ΑΜΕΑ greeklgbtdisabled@gmail.com

Οι οργανώσεις παίρνουν τον λόγο

THESSALONIKI PRIDE 26η Απριλίου, μία ημέρα-δώρο από την γυναίκα για την γυναίκα, έχει οριστεί ως η «Παγκόσμια Ημέρα Λεσβιακής Ορατότητας» με σκοπό την διερεύνηση, αναδιάρθρωση, εξίσωση, και πραγμάτωση των αναγκών μίας λεσβίας γυναίκας. Ενώ κάποτε μία λεσβία εξαναγκαζόταν να απωθεί την σεξουαλική της ταυτότητα ή να ζει «διπλή ζωή» (με μόνη διέξοδο τους «αυστηρώς ακατάλληλους προς ανδρικό πληθυσμό» χώρους συναναστροφής), τα σύγχρονα κατά δυσμάς παραδείγματα παρέχουν άφθονο υλικό ανάδειξης κι αποδοχής λεσβίων γυναικών. Σήμερα, οι γυναίκες που αγαπούν γυναίκες είναι πιο ορατές από ποτέ και αγωνίζονται για την κοινωνική και θεσμική αναγνώριση της ισότητας και των δικαιωμάτων τους. Οι σύγχρονες γυναίκες είναι περισσότερο απενοχοποιημένες, διεκδικούν προνόμια, διοργανώνουν ακτιβιστικές δράσεις και με την βοήθεια των κοινωνικών δικτύων, αποτάσσουν τα στερεότυπα μίας ελληνικής, πατριαρχικής οικογενειοκρατίας, που δυστυχώς ακόμα τις δεσμεύει με τις επιταγές της. Ωστόσο, δεν είναι και λίγες οι διακρίσεις που καλείται να αντιμετωπίσει μία λεσβία στην σημερινή Ελλάδα, εν έτει 2017, σε καθημερινό επίπεδο, τόσο εντός όσο κι εκτός ΛΟΑΤΚΙ+ συναναστροφών. Παρά ταύτα, η θηλυκή -κι ιδιαιτέρως η λεσβιακή- προβολή σε σφαίρες ευρείας επιρροής, που κάποτε ήταν δακτυλοδεικτούμενη και συχνά απαξιωτική, σε μία ιστορία που γραφόταν κατά κόρον από άνδρες, έχει πλέον μετασχηματιστεί ανεπιστρεπτί. Οι λεσβίες έχουν υπάρξει πρωτοπόρες στον ΛΟΑΤΚΙ ακτιβισμό από τα πρώτα Pride μέχρι την θεσμική εκπροσώπηση και διεκδίκηση (advocacy)και δεν θα μπορούσαμε να δείξουμε περισσότερη ευγνωμοσύνη.

PROUD SENIORS GREECE εγαλώνουμε. Τι σημαίνει αυτό; To να γερνάμε είναι μια φυσιολογική διαδικασία που συνοδεύεται από πολλές αλλαγές σε σωματικό, ψυχολογικό, συ-

ναισθηματικό και κοινωνικό επίπεδο. Πολλές φορές ωστόσο, λανθασμένα αποδίδουμε συμπτώματα στα γηρατειά που μπορεί να έχουν παθολογικά ή άλλα αίτια και μας εμποδίζουν να απολαμβάνουμε τη ζωή όσο μεγαλώνουμε. Πρώτο παράδειγμα οι δυσκολίες με τη μνήμη. Ξεχνάμε συχνά πού έχουμε τοποθετήσει αντικείμενα, δε θυμόμαστε πράγματα που έχουν συμβεί τις τελευταίες εβδομάδες, θυμώνουμε όταν οι άλλοι μας υποδεικνύουν πως ξεχνάμε. Τέτοιες δυσκολίες μπορεί να οφείλονται σε προβλήματα μνήμης που εντοπίζει άμεσα ένας ειδικός, στον οποίο μπορούμε να απευθυνθούμε και χωρίς κόστος σε κάποιο Κέντρο Ημέρας για την Άνοια ή Ιατρείο Μνήμης. Ένα ακόμα συχνότερο θέμα που μπορεί να μας απασχολήσει, είναι η διάθεσή μας. Περνάνε μέρες που από το πρωί δεν υπάρχει καλή διάθεση. Πράγματα που συνήθως μας ευχαριστούσαν παύουν να μας γεμίζουν το ίδιο. Μεγαλώνοντας, παρατηρούμε αυξημένο άγχος και κατάθλιψη και σε αυτό επιβαρύνουν οι ψυχολογικές αλλαγές που αφορούν στην αίσθηση απώλειας του ελέγχου και τα αισθήματα ανεπάρκειας. Σε αυτά συμβάλλουν η αίσθηση ανασφάλειας που έχουμε σε οικονομικό επίπεδο, σε νομικό επίπεδο με τον/την σύντροφό, τα δικαιώματα που αφορούν στην κοινή ζωή καθώς και προηγούμενες ή τρέχουσες εμπειρίες προκατάληψης και βίας που μπορεί να μας αποτρέπουν πολλές φορές ακόμα και από το να ζητήσουμε βοήθεια από δημόσιες ή ιδιωτικές υπηρεσίες. Το πόσο καλά, θα μπορέσει ένα άτομο που μεγαλώνει να προσαρμοστεί στις αλλαγές που φέρνει η ζωή εξαρτάται από τρεις παράγοντες: α) τη σοβαρότητα των αλλαγών, β) την ικανότητα του ατόμου να έχει πρόσβαση σε εσωτερικές πολύτιμες εμπειρίες που έχει συγκεντρώσει σε όλη του τη ζωή και γ) στο υποστηρικτικό του δίκτυο από το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον. H ομάδα Proud Seniors Greece στοχεύει στο να υποστηριχθούν άτομα ΛΟΑΤΚΙ+ άνω των 50 ετών με δράσεις για τα θέματα που μας απασχολούν όσο μεγαλώνουμε (Μιχάλης Λάβδας, Ψυχολόγος MSc., Proud Seniors Greece, ΕΠΑΨΥ).

Λ.Ο.Β.

Λεσβιακή ομάδα Βόλου lesviaki.omada.volou@gmail.com

Λ.Ο.Θ.

Λεσβιακή ομάδα Θεσαλλονίκης lesviakomadathess@hotmail.com

LESB.EQUAL

Είμαστε λεσβίες που αγωνιζόμαστε για την ισότητα lesb.equal@yahoo.gr

OIΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

Οργάνωση για τα δικαιώματα των οικογενειών με ΛΟΑΤ γονείς ouraniotoksofamilies.blogspot.gr ouraniotoksofamilies.blogspot@gmail.com

OΛΚΕ

Ομοφυλοφυλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδος τηλ: 697 2098273 www.olke.org , info.olke@gmail.com

PROUD SENIORS GREECE

Ομάδα υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ ατόμων ηλικίας 50 και άνω. Τηλέφωνο 6984337447, proudseniorsgreece@gmail.com facebook.com/groups/ProudSeniors

QUEERTRANS

Ομάδα στην Αθήνα για τον φεμινισμό, τον αντιφασισμό, τον αντί καπιταλισμό,τον τρανσφεμινισμο κ.α. queertrans.espiv.net contactqueertrans@espiv.net

THESSALONIKI PRIDE

Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Θεσσαλονίκης 2311 289320 contact@thessalonikipride.com / 697 2098273 www.thessalonikipride.com

T.R.Y. (THESSALONIKI RAINBOW YOUTH) Κοινότητα LGBT+ νέων Θεσσαλονίκης http://thessrainbowyouth.blogspot.gr/

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΊΑ ΚΑΤΆ ΤΗΣ ΟΜΟΦΟΒΊΑΣ ΞΆΝΘΗΣ Ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας για LGBT θέματα. stop.omofovia.xanthi@gmail.com

ΣΎΜΠΡΑΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΌ ΦΎΛΟ

Διοργανώνει κάθε χρόνο το Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ΓκΛΑΤ ταινιών sympraxigender@gmail.com , 699 9249000

Σ.Υ.Δ.

Aναγνωρισμένη συλλογικότητα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της ελληνικής τρανς κοινότητας transgender-association.gr transgender.support.association@gmail.com

ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Ομάδα εκπαιδευτικών, κοινωνικών λειτουργών & επαγγελματιών που ασχολουνται με την παιδική ηλικία www.rainbowschool.gr , info@rainbowschool.gr Αν θέλετε να συμπεριλάβετε και την ομάδα σας στείλτε στο: info@avmag.gr 15

ΘΕΑΤΡΟ/ 18 ΣΙΝΕΜΆ / 20 ΜΟΥΣΙΚΉ / 21 ΒΙΒΛΙΟ / 22

Το θρυλικό μιούζικαλ Evita έρχεται στo Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Ένα από τα πιο αγαπημένα και θρυλικά μιούζικαλ, με σημαντική όσο και επιτυχημένη διεθνή διαδρομή, από την Τετάρτη 3 Μαΐου 2017, έρχεται για 20 μόνο παραστάσεις, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με τη Νάντια Μπουλέ στον ομώνυμο ρόλο. Το μιούζικαλ Evita, σκιαγραφεί την προσωπικότητα της Εvita Peron, μιας γυναίκας με δυναμική και έντονη προσωπικότητα, μιας γυναίκας σύμβολο, η οποία λατρεύτηκε ως «Αγία» ενός ολόκληρου λαού. Σύζυγος του πρώην Αργεντίνου δικτάτορα Juan Peron, η Εvita, ακολούθησε μια μεγαλειώδη πορεία. ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΆ (210 4133310), ΤΕΤΆΡΤΗ - ΚΥΡΙΑΚΉ 17

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΒΙΚΤΩΡ

ή τα παιδιά στην εξουσία Το έργο ορόσημο του σουρρεαλιστικού κινήματος «Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία» (Ροζέ Βιτράκ-1928), που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ελλάδα από τον Κάρολο Κουν κατά την περίοδο 1973-74, ανεβαίνει και πάλι στο Θέατρο Τέχνης και πρώτη φορά παγκοσμίως με τη μορφή μουσικού έργου. Ο Βικτώρ, είναι ένα “παρά φύσιν έξυπνο”, υπερανεπτυγμένο εννιάχρονο αγόρι που καταλαβαίνει τα πάντα, αλλά δεν έχει προλάβει ακόμα να ζήσει τίποτα. Την ημέρα των γενεθλίων του, αυτό το μέχρι σήμερα παιδί-υπόδειγμα με την προδιαγεγραμμένη “καριέρα μοναχογιού” της αστικής τάξης, αποφασίζει να “τινάξει το σπίτι του στον αέρα”. Αποκαλύπτοντας τη μοιχεία του πατέρα του, ο Βικτώρ θα ξεσκεπάσει με βίαιο τρόπο όλη την υποκρισία και τη σαπίλα της οικογένειας, αλλά και της τάξης του. Θα σπείρει την καταστροφή. Αλλά θα καταστραφεί κι ο ίδιος. Γιατί θα συνειδητοποιήσει ότι έχει ήδη “μολυνθεί” από το περιβάλλον του. Κι ότι είναι πολύ μικρός κι ανίκανος ν΄αλλάξει οτιδήποτε γύρω του. Πόσο αλήθεια λυτρωτικός μπορεί να είναι ο θάνατος για ένα εννιάχρονο παιδί που συνειδητοποιεί ότι δεν έχει νόημα να ζήσει άλλο…; Με όχημα τη φράση του Γκράμσι: “Η κρίση συνίσταται ακριβώς στο γεγονός ότι το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί”, η παράσταση επιθυμεί μέσα από τη μεγάλη δύναμη της μουσικής αλλά και το άγριο χιούμορ, την τρέλα και τη συγκίνηση αυτού του κορυφαίου έργου, να μιλήσει για το βίαιο τέλος της αθωότητας. ΘΈΑΤΡΟ ΤΈΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ (210 322246), Πέμπτη – Κυριακή 18

ΑΛΦΑ Οι Εξ'Αφορμής παρουσιάζουν τη νέα τους δουλειά. Ποίηση και χορός εξερευνούν χέρι χέρι τον άνθρωπο μέσα στο χρόνο. Αυτό τον δρόμο φωτίζουν τα "Τέσσερα Κουαρτέτα" του Τ.Σ. Έλιοτ. Στόχος των Εξ’ Αφορμής είναι να συναντηθούν επί σκηνής τρεις τέχνες εκείνη του λόγου, του χορού και της μουσικής. Στις 20 Απρίλιου του 2017 θα παρουσιάσουν την καινούργια τους παραγωγή με τίτλο «ΑΛΦΑ» στο ΠΟΡΤΑ. Την σκηνοθεσία υπογράφει η Μίρκα Κρεστενίτη, με χορογράφο την εμπνεύστρια του «ΑΛΦΑ», Αντωνία Οικονόμου. Μαζί τους θα βρίσκονται 13 ταλαντούχοι χορευτές κι ηθοποιοί. Το «ΑΛΦΑ» είναι μια διασκευή πάνω στο ποιητικό έργο «Τέσσερα Κουαρτέτα» του Τ.Σ. Έλιοτ. Η παράσταση είναι ένα ταξίδι, ένα ταξίδι ανίχνευσης. Μέσα από αυτό το ταξίδι διερευνάται και αναλύεται, ενώ παράλληλα δοκιμάζεται, με εργαλεία το χορό και την ποιήση του Έλιοτ, μια από τις επανεμφανιζόμενες έννοιες στην ιστορία της ανθρώπινης ανίχνευσης: η έννοια του χρόνου. Όλη η παράσταση ξετυλίγεται γύρω από ένα installation, το οποίο είναι στο μέγεθος της σκήνης. Οι χορευτές καλούνται να αλληλεπιδράσουν με την εγκατάσταση, καθώς αυτή παίζει κομβικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής του έργου. ΘΈΑΤΡΟ ΠΌΡΤΑ (21 07711333) 20-21&27-28/4

Ρίτα & Ντύλαν & Φαίδρος & Φάμκε Ο Ντύλαν είναι ένας τριαντάρης χωρίς όνειρα, που ζει ράθυμα την καθημερινή ρουτίνα της δουλειάς και της επιστροφής στη γκαρσονιέρα του. Η Ρίτα είναι μία τριαντάρα, που έχει εγκαταλείψει τις όποιες φιλοδοξίες της και ζει μόνο μέσω του προφίλ της με τους δεκάδες χιλιάδες followers, που θαυμάζουν τις χαριτωμένες πόζες της. Η Φάμκε είναι η μητέρα του Ντύλαν, η οποία διατείνεται πως είχε ερωτική σχέση με τον Μπομπ Ντύλαν, εξού και το όνομα του γιου της. Ζει μόνη μετά το θάνατο του άντρα της. Τελευταία, άρχισε να επικοινωνεί με έναν πνευματιστή, ο οποίος την έχει πείσει πως ο άντρας της μετεμψυχώθηκε στον φίκο που έχει στο μπαλκόνι της. Ο Φαίδρος είναι αυτός ο πνευματιστής... που μέσω διαδικτύου, κάνει χρυσές δουλειές “επικοινωνώντας” με πνεύματα, στοιχειά, νεράιδες και μοναχικές γυναίκες. Το νέο, ακυκλοφόρητο έργο του Αύγουστου Κορτώ, έρχεται στο Σύγχρονο Θέατρο, σε θεατρική διασκευή του Γρηγόρη Χατζάκη. Έρωτας, χιούμορ, σουρεαλισμός και τέσσερις αξιοπερίεργοι, αξιαγάπητοι χαρακτήρες συναντιούνται αυτόν τον Απρίλιο σε μία ανατρεπτική παράσταση. (πρεμιέρα 20/4) ΣΎΓΧΡΟΝΟ ΘΈΑΤΡΟ (210 3464380), Πέμπτη – Κυριακή

Η ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ Kεντρικός χαρακτήρας του έργου είναι ο νεαρός Τώνης, ένας ομοφυλόφιλος άντρας, ιδιαίτερα ρομαντικός και συναισθηματικός, που σε αντίθεση με την πλειοψηφία των αντρών της ηλικίας του δεν ψάχνει το εφήμερο σεξ, αλλά έναν σύντροφο για να μεγαλώσει μαζί του ένα παιδί που θα κάνει με παρένθετη μητέρα. Όλα γύρω του αποδεικνύουν όμως ότι το πιο αυτονόητο πράγμα «να προσφέρεις αγάπη και να δεχτείς αγάπη» είναι ίσως το πιο δύσκολο. O εραστής του Σίμος δεν αντέχει τις δεσμεύσεις. Η γυναίκα που επιλέγει για να του γεννήσει το παιδί αποδεικνύεται πόρνη και τον κοροϊδεύει για να του φάει λεφτά. Ο πατέρας του απορρίπτει τoν σεξουαλικό του προσανατολισμό. Καταφύγιο βρίσκει μόνο στην αποδοχή της μητέρας του, η οποία φτάνει να κάνει την μεγαλύτερη υπέρβαση για να τον δει ευτυχισμένο. ΘΈΑΤΡΟ ΌΣΤΡΙΑ (211 2136882), Τετάρτη, Πέμπτη & Κυριακή

4.48 ΨΎΧΩΣΗ

INDIGO EUROPEAN PROJECT Πώς το θέατρο κι ο χορός μπορούν να προσφέρουν τρόπους έκφρασης στη σεξουαλικότητα, απελευθερώνοντάς την από κοινωνικά ταμπού και στερεοτυπικές συμπεριφορές; Ο Κινητήρας σε συνεργασία με τον νεανικό Ιρλανδικό θεατρικό φορέα Crooked House Theatre Company και με τοπικούς φορείς της LGB κοινότητας διοργανώνουν το project Indigo από τις 17 έως τις 23 Απρίλη, προσπαθώντας να διερευνήσουν το παραπάνω ερώτημα. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος, η ομάδα θα συνεργαστεί με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες-δασκάλους, όπως η Βίκυ Αδάμου, η Μαρία Σαλιάρη, η Αφροδίτη Βερβενιώτη, ο Peter Hussey, η Αντιγόνη Γύρα, η Τζωρτζίνα Κακουδάκη και η Ιωάννα Καμπυλαυκά στο πλαίσιο εργαστηρίων, που θα πραγματοποιηθούν στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στο Συνεργείο και στον Κινητήρα. Η ιρλανδική ομάδα νέων είναι μέλος της Crooked House Theatre Company, ενώ η ελληνική διαμορφώθηκε από τον Κινητήρα σε συνεργασία με το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γέρακα. Οι καρποί των εργαστηρίων των δυο ομάδων θα οδηγήσουν σε μια performance, η οποία θα παρουσιαστεί στον Κινητήρα. ΚΙΝΗΤΉΡΑΣ (210 9248328), Κυριακή 23/4

Tο συγκλονιστικό, τελευταίο έργο της Σάρα Κέιν, γνήσιας εκπροσώπου του «In - yer - face theatre». Ένας μονόλογος ή ένα έργο για πολλές φωνές, που χαρακτηρίζεται από την μεταδραματική δομή του μέσα από τη χαρακτηριστικά ωμή κι αποκαλυπτική γλώσσα της Κέιν. Το 4.48 αναφέρεται στις πρωινές ώρες πριν την ανατολή του ήλιου, όπου στη διάρκεια τους στατιστικά διαπράττεται ένας μεγάλος αριθμός αυτοκτονιών ή αλλιώς στο χρόνο που καταγράφεται σα μία στιγμή ακραίας πνευματική διαύγειας. Τέσσερις γυναίκες. Τρείς ηθοποιοί και μία μουσικός, που συμμετέχει ζωντανά στη σκηνή. Μία κάμερα που διεισδύει σ’ ένα κατακερματισμένο κόσμο. Ένα παραληρηματικό κείμενο. Ένα έργο ως «αποχαιρετιστήριο σημείωμα» λίγο πριν την αυτοκτονία. Με το 4.48 Ψύχωση η Σάρα Κέιν μας καλεί να αντιμετωπίσουμε την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχικής εμπειρίας σε όλο τον τρόμο και την ομορφιά. Oι πολλαπλές φωνές μιας μόνης ψυχής επιχειρούν να καταλάβουν τον εαυτό και να ερμηνεύσουν τον κόσμο μέσα από ένα σώμα σε διαρκή πολιορκία (πρεμιέρα 27/4). ΘΈΑΤΡΟ ΘΗΣΕΊΟΝ (210 7234567), Πέμπτη – Κυριακή 19

CINEMA ▶Κλεοπάτρα Οικονομίδου ✉ cleo.oikonomidou@gmail.com

6 LGBT ΤΑΙΝΊΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΆΦΕΡΑΝ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΟΥΝ ΤΟ ΠΟΛΥΠΌΘΗΤΟ ΌΣΚΑΡ

Ακόμη και σήμερα, οι ταινίες με LGBT περιεχόμενο που έχουν βραβευτεί από την Ακαδημία των Όσκαρ είναι πολύ λίγες Σε μια προσπάθεια, λοιπόν, να τονίσουμε την ανάγκη για ένα πιο συμπεριληπτικό Χόλιγουντ, θυμόμαστε 6 LGBT ταινίες που κατάφεραν να κερδίσουν το χρυσό αγαλματίδιο.

ΣΚΥΛΊΣΙΑ ΜΈΡΑ (1975)

Η ταινία βασίζεται με πραγματικά γεγονότα και κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου. Μιλά για την ιστορία ενός άνδρα, που κλέβει μία τράπεζα για χάρη του συντρόφου του. Η ερμηνεία του Al Pacino κι ο τρόπος που ξεδιπλώνεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός του είναι στην κυριολεξία εκπληκτική και σίγουρα η ταινία χρωστάει ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας της στον πρωταγωνιστή.

ΤΑ ΑΓΌΡΙΑ ΔΕΝ ΚΛΑΊΝΕ (1999)

Η ταινία αφηγείται την πραγματική ιστορία του Brandon Teena, ενός τρανς αγοριού, που δολοφονήθηκε στη Nebraska. Στο «Boys Don’t Cry» , η Hilary Swank ενσαρκώνει τον Brandon, με ευγένεια και ρομαντισμό. Ήταν ο πρώτος τρανς χαρακτήρας που αναγνωρίστηκε από την Ακαδημία κι η πρωταγωνίστρια Swank κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού για την ερμηνεία της.

ΦΙΛΑΔΈΛΦΕΙΑ

(1993) Ο Tom Hanks ήταν γνωστός ως κωμικός, μέχρι που πρωταγωνίστησε σ' αυτή την ταινία και κέρδισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Η ταινία διηγείται την ιστορία ενός gay δικηγόρου, που χάνει τη δουλειά του, επειδή έχει AIDS. Προωθώντας την υπόθεση στα δικαστήρια αποδεικνύεται, ότι ο λόγος της απόλυσής του μπορεί να ήταν τελικά ο σεξουαλικός του προσανατολισμός. Ήταν η 1η φορά που το Hollywood συζήτησε για έναν gay χαρακτήρα τόσο ανοιχτά και σε τόσο μεγάλο εύρος κοινού.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΌ ΤΟΥ BROKEBACK MOUNTAIN (2005)

Η δραματική ταινία του Ang Lee για την σχέση δύο καουμπόηδων, που παρέμεινε μυστικό για πολλά χρόνια, ήταν μία από τις καλύτερες ταινίες του 2005, έχοντας 8 υποψηφιότητες και κερδίζοντας 3 Όσκαρ (Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου και Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής). Το «Brokeback Mountain» έχασε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας από το «Crash» , γεγονός που, από πολλούς σήμερα, θεωρείται αδικία.

MILK

(2008) Ο σκηνοθέτης Gus Van Sant, αν κι έχει κάνει πολύ πιο δημιουργικές ταινίες με gay πρωταγωνιστές, αναγνωρίστηκε από την Ακαδημία για το «Milk» . Η ταινία διηγείται την ιστορία του Harvey Milk, του πρώτου ανοιχτά gay Αμερικάνου, που εκλέχθηκε επίσημα, με πρωταγωνιστή τον Sean Penn. Το «Milk» κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου κι ο Penn κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού για την ερμηνεία του.

MOONLIGHT

(2016) Ο σκηνοθέτης Barry Jenkins διασκεύασε το θεατρικό έργο του Tarell Alvin McCraney «In moonlight black boys look blue» σε μια σκληρή όσο και συγκινητική ταινία, που αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού Αφροαμερικανού, που μεγαλώνει σ’ ένα φτωχικό προάστιο του Μαϊάμι και τίθεται υπό την προστασία ενός εμπόρου ναρκωτικών. Η αναζήτηση της ταυτότητάς του σ’ έναν κόσμο αντιθέσεων περιγράφεται με αυθεντικότητα, ενώ η σκηνοθεσία θυμίζει άλλοτε ρεπορτάζ κι άλλοτε ρομαντικό παραμύθι. Το «Moonlight» είναι η 1η ταινία, όπου αφηγείται στοχευμένα την ιστορία ενός LGBT ατόμου και κερδίζει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στη ιστορία των Όσκαρ από το 1929, αποδεικνύοντας, ότι οι ιστορίες των LGBT ατόμων είναι καθολικές.

ΜΟΥΣΙΚΗ ▶Θάνος Βλαχογιάννης ✉ vithanos@yahoo.gr

ΤΗΕ ΧΧ

8,8

Ι SEE YOU

Ξέρουμε δεν τα πάτε καλά με την indie μουσική και τις παραλλαγές της, αλλά εμάς θα μας ακούτε, γιατί θέλουμε το καλό σας. Στα πλαίσια, λοιπόν, αυτής της ανιδιοτελούς μας αγάπης οφείλουμε να σας συστήσουμε την τρίτη κατά σειρά δουλειά των Άγγλων The xx και ναι, δεν είναι υπερβολή να παραδεχτούμε πως To I See You είναι ανέλπιστα η indie pop στα καλύτερά της. Απαλλαγμένο απ' την απαισιοδοξία των δύο προηγούμενων δίσκων και με άρτια ταιριασμένες τις φωνές των Romey Madley Croft και Oliver Sim, τόσο μεταξύ τους όσο και με την ενορχήστρωση, οι The xx τραγουδούν τόσο όμορφα για την αγάπη, που κι οι ορκισμένοι single θα νιώσετε μια κάποια νοσταλγία. Best Track: "Say Something Loving”

V.A.

FIFTY SHADES DARKER OST

7,1

Είθισται τα soundtracks των παταγωδών αποτυχιών να είναι πολύ καλύτερα των ταινιών που συνοδεύουν. Η μουσική του Fifty Shades Darker είναι σίγουρα μια χαρά, δεν αγγίζει όμως κι αυτή του Fifty Shades of Grey (epic soundtrack). Tο lead single Don’t Want to Live Forever του διδυμου έκπληξη Zayn and Taylor Swift θα μπορούσε να είναι καλύτερο, αλλά να 'ναι καλά τα τραγούδια των Halsey, Tove Lo, Kygo, Sia και JRY που σώζουν αρκετά την κατάσταση. Best Track "Not Afraid Anymore”

ZARA LARSON SO GOOD

6,7

Δεν ονομάζεις το πρώτο σου άλμπουμ So Good. Απλά δεν το κάνεις... κι αυτό γιατί κατά πάσα πιθανότητα δε θα είναι έτσι και με τι μούτρα θα αντικρίσεις τους θαυμαστές σου μετά; Και μπορεί η παρθενική δουλειά της Σουηδής Zara να μην είναι "τόσο καλή" όσο κι εμείς περιμέναμε, σίγουρα όμως δεν είναι και για τ' ανάθεμα. Πέρα από τα τραγούδια προπομπούς, όπως το "Lush Life" και "Never Forget You" ξεχωρίζουν τα "TG4M" κι η συνεργασία με τους Clean Bandit, το απίθανο "Symphony", που συνοδεύεται κι από σούπερ συγκινητικό βίντεο με γκέι ιστορία αγάπης. Best Track: "TG4M"

CHARLI XCX NUMBER 1 ANGEL

5,3

Αν η Eurodance των 90s κι η RnB του 2000 έκαναν ένα παιδί, αυτό θα ήταν σίγουρα το νέο mixtape της κατά τ' άλλα λατρεμένης Charli XCX. Ευτυχώς, πολύ καλύτερο από το περσινό EP Vroom Vroom, δεν είναι όμως αυτή η Charli που θέλουμε. Το Number 1 Angel βρίθει συνεργασιών, από την MØ μέχρι την Uffie, αλλά τίποτα τόσο γουάο ή κάτι σε girl power theme που να μας τραντάξει. Best Track: "Emotional"

Artist of the month:

JENNIFER PAIGE

Όλοι εμείς που ζήσαμε κάτι από 90s & 00s δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την Jennifer Paige που εμφανίστηκε με το hit "Crush" και στοίχειωσε τα τότε παιδικά μας φλερτ και νεανικούς έρωτες. Φρέσκια, δροσερή, αλλά δυστυχώς άτυχη, γιατί η επιτυχία της περιορίστηκε, αδίκως, στα πρώτα δύο άλμπουμ. Η Jennifer ουσιαστικά ποτέ δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια παρά τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας που ανάμεσα στα άλλα περιλαμβάνουν και τη μάχη της με τον καρκίνο του δέρματος. Φέτος κι ύστερα από μία επιτυχημένη καμπάνια fundraiding στο Kickstarter για την παραγωγή του νέου δίσκου της με τίτλο Starflower επιστρέφει με έναν σούπερ ανανεωμένο κι ηλεκτρονικό ήχο που θυμίζει κάπως ένα μείγμα από Troye Sivan και Duran Duran. Ακούστε τα "Devil's in the Details" και "Forget Me Not" και θα καταλάβετε αμέσως τι εννοούμε. 21

BIBΛΙΟ

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜ

Είναι λίγες οι φορές που σ΄αυτή τη στήλη έχουμε την τύχη να φιλοξενούμε ελληνικές εκδόσεις με αναφορά στην LGBT+ κοινότητα. Σήμερα, είναι μία απ΄αυτές κι έχουμε τη χαρά να σας παρουσιάσουμε ένα λεσβιακό κόμικ, καθώς κι ένα gay μυθιστόρημα... made in Greece!

H ΠΙΣΩ ΑΥΛΗ (Λευτέρης Πετρής)

ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ

Μέσα από το πρώτο του βιβλίο (εκδόσεις Οσελότος), ο Λευτέρης Πετρής μετράει με την ψυχή του τις κρυφές ανάσες των ηρώων του, τα αδιέξοδα αλλοτινών εποχών, τα όνειρα για ένα μέλλον παρόν. Κινείται γρήγορα, ανοιγοκλείνει τον χρόνο, συγκινεί και συγκινείται, ομνύει στη ζωή, υποκλίνεται στον έρωτα, υμνεί την συντροφικότητα…Η ιστορία πραγματεύεται το πως οι ηθικές αξίες των κλειστών κοινωνιών επηρεάζουν με καθοριστικό τρόπο τις ζωές των ανθρώπων που πρεσβεύουν κάτι νέο ή διαφορετικό. «Αναρωτιέμαι πόσα από αυτά που σήμερα θεωρούμε δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα ο χρόνος θα τα προσπεράσει μια μέρα και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις ίσως τα αντικαταστήσει και με το ακριβώς αντίθετό τους».

ΜΑΛΆΚΑ ΛΕΣΒΊΕΣ #4 (Σμαράγδα Μάγκου)

Το τέταρτο τεύχος του “Μαλάκα Λεσβίες” έρχεται από τη Σμαράδα Μάγκου, συνεχίζοντας τη σειρά με κωμικά στριπάκια για τα στερεότυπα, την άγνοια του κόσμου αλλά και την καθημερινότητα μη στρέιτ γυναικών. Από ανθρώπους που δεν έχουνε πρόβλημα τι κάνουμε στο κρεβάτι μας μέχρι το πώς φανταζόμασταν οι ίδιες τη λεσβιακή ζωή, τα θέματα που αγγίζει το κόμικ είναι πάνω κάτω γνωστά σε όλες μας. Το τεύχος κυκλοφορήσε για πρώτη φορά στο φετινό. Μπορείτε να ρο βρείτε σ΄επιλεγμένα καταστήματα κόμικς, κάτι που θα ανακοινώνεται στο smarmakescomics.tumblr.com και στο https://www.facebook.com/smarMakesComics/.

• H εμφάνιση της Lady Gaga στο 1ο επεισόδιο της 9ης σαιζόν του RuPaul's Drag Race. • Tα νέα emoticons του Grindr. • Ο επικείμενος γάμος δύο διάσημων gay πορνοστάρ (aka έρωτας στα χρόνια του πορνό).

• H παρέμβαση του Νικολόπουλου στη Βουλή για το Survivor. • To Star Academy, η εσωτερικευμένη ομοφοβία, το Star Academy. • H Oυρανία Μιχαλολιάκου κι η απάντηση στο βίντεο της Συναντσάκη.

Είμαι ΕΛΛΗΝΊΔΑ, είμαι straight

Πρόκειται για την πιο βρώμικη λέξη στο στόμα του κάθε αρρενωπού" νταγκλαρά, που ακόμα κι αν δεν έχει ιδέα τι σημαίνει και τι πραγματικά πρεσβεύει, φρικάρει στην ιδέα να τον χαρακτηρίσουν camp. Ειδικά σήμερα, που η ομοιογένεια κι η ικανότητα για προσαρμογή στα αποδεκτά μέτρα και σταθμά, θεωρούνται προτερήματα, ακόμα και απ' την LGBT κοινότητα. Ωστόσο, το camp είναι πιο κοντά μας από όσο φανταζόμαστε κι ίσως ακόμα να το έχουμε ανάγκη. Αλλά τι είναι στην πραγματικότητα; Από πού προήλθε και ποια η σημασία του σήμερα; Η Susan Sontag έγραψε πως το camp είναι ένα είδος αισθητισμού, ένας τρόπος να προσεγγίζουμε τo καθετί σε σχέση με την αισθητική του επίδραση κι αξία, σα να ήταν έργο τέχνης. Όχι απαραίτητα από άποψη καλού γούστου, αλλά περισσότερο σε σχέση με την υλική του υπόσταση και το στυλ που πρεσβεύει. Όπως οι εκφραστές του Αισθητισμού υποστήριξαν το μότο "τέχνη για την τέχνη" έτσι και το camp δίνει σημασία στο στυλ και στην έκφραση του, και το ανάγει σε ιδεολογία. Και φυσικά πρόκειται για ένα συγκεκριμένο στυλ, το οποίο εμπεριέχει την ειρωνεία, τη δυσαρμονία, την υπερβολή, τη θεατρικότητα, το χιούμορ, το κιτς, ακόμα και 24

τη χυδαιότητα. Το camp είναι η αποθέωση του χαρακτήρα, δεν έχει να κάνει τόσο με το τι λες, αλλά κυρίως με το πως το λες. Είναι το στυλ που μετράει πιο πολύ από το περιεχόμενο. Δεν έχει βέβαια να κάνει μόνο με την τέχνη ή τα αντικείμενα. Camp είναι πάνω από όλα ένας τρόπος να βλέπουμε τα πράγματα, μια προσέγγιση ερμηνείας μέσα από ένα συγκεκριμένο πρίσμα διακωμώδησης και υπερβολής. Τα πρώτα δείγματα μιας camp αισθητικής τα βρίσκουμε στον 18ο αιώνα, με όλες τις απομιμήσεις της φύσης, την εμμονή με το κλασικισμό και τις υπερβολικές γοτθικές ιστορίες. Ένα πολύ καλό παράδειγμα ενός πρώτου camp είναι φυσικά κι η Art Nouveau, όπου η αισθητική αξία γίνεται πιο σημαντική από τη χρηστική, οι επιτηδευμένες μορφές κατακλύζουν τα πάντα κι η μίμηση ασιατικών τεχνικών θεωρείται κουλ. Μιλάμε για μια τέχνη καθαρά οπτική και διακοσμητική. Το έργο κι οι γενικότερες αισθητικές αναζητήσεις του Oscar Wilde έδωσαν στην camp αισθητική μια διαφορετική νότα. Ίσως όχι καθαρά πολιτική, αλλά σίγουρα κοινωνικά και πολιτισμικά συνειδητοποιημένη. Ο Wilde κάνει ξεκάθαρο το γεγονός ότι η ουσία του camp είναι να βρίσκεται σε αντίθεση με το "σοβαρό". Έχει έναν πυρήνα χιουμοριστι-

του Κυριάκου Βογιατζή ✉ kyriakos.vogiatzis@gmail.com

κό και σατιρικό, και γι' αυτό ακριβώς το λόγο μας επιτρέπει να αμφισβητήσουμε και να διακωμωδήσουμε θέματα ταμπού, όπως είναι η κοινωνική τάξη, το φύλο κι η σεξουαλικότητα. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η αξία του. Στις δεκαετίες που ακολουθούν, το camp υιοθετείται από την γκέι κοινότητα, ως ένας κρυφός κώδικας επικοινωνίας, μια ταυτότητα, ειδικά ανάμεσα στις πιο περιθωριοποιημένες ομάδες. Γίνεται ο συνδετικός κρίκος κι η ενδυνάμωση μιας υποκουλτούρας που δεν έχει ακόμα σταθεί στα πόδια της ως gay liberation movement. Από τη δεκαετία του 1960, η camp αισθητική αποκτά μια πιο ξεκάθαρη μορφή και μπαίνει πια στην ποπ κουλτούρα. Τα έργα του Andy Warhol, το σινεμά του Jack Smith και του John Waters, το drag, αποτελούν την αποθέωση, αλλά και την απελευθέρωση του camp. Από τη Mae West μέχρι τη Madonna κι από την Judy Garland μέχρι τη Ντένη Μαρκορά των Δύο Ξένων, το camp απέκτησε εμβέλεια σχεδόν καθολική. Η σχέση του όμως με την LGBT κοινότητα παραμένει ισχυρή. Πολλοί μελετητές βλέπουν το camp ως ένα μηχανισμό επιβίωσης, ένα τρόπο άρθρωσης λόγου μέσα σε ένα γενικότερο εχθρικό περιβάλλον. Ίσως ακόμα και να αποτελεί ένα τρόπο κοινωνικής έντα-

ξης μέσω μιας κωμικής και προσπελάσιμης προσέγγισης. Σα να λέμε: αποδεχτείτε μας, δείτε πόσο αστείοι είμαστε, σας κάνουμε να γελάτε. Πολλοί κατηγόρησαν το camp ως απολιτικοποιημένο. Κι όμως στην ουσία του είναι πραγματικά επαναστατικό, αφού έρχεται σε σύγκρουση με όλα όσα μαθαίνουμε να θεωρούμε δεδομένα και φυσικά. Πάρτε για παράδειγμα το φύλο. Η Judith Butler είπε πως η camp αισθητική του drag είναι η καλύτερη κριτική των έμφυλων χαρακτηριστικών, αφού παίζει με την ιδέα της θεατρικότητας και την εκθέτει ακριβώς μέσα από αυτό το παιχνίδι κοστουμιών και γελοιοποίησης. Το camp αποτελεί σημαντικό στοιχείο του σύγχρονου φεμινισμού και της queer θεωρίας σήμερα. Μέσα από το πρίσμα της camp αισθητικής μπορούμε να αποδομήσουμε τα πάντα, ακόμα και τις πιο ισχυρές εικόνες αρρενωπότητας και θηλυπρέπειας μέσα μας, καθετί που μας δεσμεύει και μας καταπιέζει. Ήρθε η ώρα λοιπόν να αποδεχτούμε το camp που κρύβουμε όλοι μέσα μας, με την ίδια περηφάνια που αγκαλιάζουμε την LGBT ιστορία μας, γιατί ίσως να είναι η καλύτερη ευκαιρία μας για ουσιαστική αλλαγή.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ▶ Βασίλης Θανόπουλος ✉ vth@avmag.gr

ΝΑΝΤΙΑ

ΜΠΟΥΛΕ

Μπορεί τα τελευταία χρόνια να την βλέπουμε στα μεγαλύτερα μιούζικαλ που παίζονται στην Ελλάδα, σίγουρα όμως υπήρχαν πολλά πράγματα που δε γνωρίζαμε γι΄αυτό το κορίτσι, που σε λίγο καιρό θα υποδυθεί “θεατρικά” την Εvita Peron. Διαβάστε τη συνέντευξη που ακολουθεί για να τα μάθετε κι εσείς.

Tα τελευταία χρόνια σε βλέπουμε να καταπιάνεσαι καλλιτεχνικά, κυρίως, με το μιούζικαλ. Γιατί έτσι; Η αλήθεια είναι ότι έχω εστιάσει πολύ το ενδιαφέρον μου στο μιούζικαλ. Είναι ένα είδος που έχω αγαπήσει πάρα πολύ. Το μιούζικαλ, το γνώρισα αρχικά ως θεατής στο εξωτερικό. Γιατί στην Ελλάδα, πριν κάποια χρόνια, δε γινόντουσαν μιούζικαλ. Είχαν σταματήσει απ' την εποχή της Αλίκης. Πολύ λίγα πράγματα έγιναν μετά. Έβλεπα, λοιπόν, παραγωγές έξω. Η πρώτη, μάλιστα, που είδα ήταν το Σικάγο στο Λονδίνο. Είχα εντυπωσιαστεί πάρα πολύ απ΄αυτό που έβλεπα. Απ΄αυτόν τον συνδυασμό των πραγμάτων. Όταν ξεκίνησαν ξανά τα μιούζικαλ στην Ελλάδα, είχα την τύχη να συμμετέχω κι εγώ στα πρώτα που έγιναν. Πριν από καμιά 5ετία. Το πρώτο ήταν το "Fame". Όταν μου έγινε η πρόταση, στην αρχή, αφενός ενθουσιάστηκα αφετέρου ήταν κάτι που δεν είχα ξανακάνει ποτέ κι ήθελα να το δοκιμάσω και να δω πως είναι. Ξεκινώντας, έπαθα μεγάλο έρωτα μ΄αυτό το πράγμα. Είμαι ερωτευμένη μ' όλη τη διαδικασία του μιούζικαλ. Τρελαίνομαι που πας σε μια πρόβα κι έχεις να τραγουδήσεις, να μάθεις ένα τραγούδι, μετά πρέπει να χορέψεις μια χορογραφία, μετά να συνδυάσεις τα πράγματα. Να δώσεις νόημα σε μια ιστορία. Να “ντυθείς” τον ρόλο ενός ανθρώπου. Εμένα με τρελαίνει όλο αυτό. Όταν ξεκίνησα να το κάνω, είπα “εδώ είμαι, βρήκα αυτό που με τρελαίνει". Είχα την τύχη να το κάνω αυτό και σ΄άλλες μεγάλες παραγωγές που έγιναν στην Ελλάδα. Είμαι πραγματικά αρκετά τυχερή και ιδιαίτερα χαρούμενη μ΄όλο αυτό που συμβαίνει.

Δε σε τρομάζει η δυσκολία όλου αυτού, τ' ότι πρέπει να είσαι καλή σε τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα; Αυτό ακριβώς είναι που με ιντριγκάρει. Το να καταφέρεις να συνδυάζεις πολλά και διαφορετικά πράγματα. Πράγματα, που μέχρι πρόσφατα στην Ελλάδα έπρεπε να τα κάνεις ξεχωριστά. Τι εννοώ; Αν χόρευες και παράλληλα τραγουδούσες και παράλληλα έπαιζες ή παρουσίαζες μια εκπομπή στην τηλεόραση, άκουγες πάντα την ερώτηση, “καλά τι είναι αυτή και τα κάνει όλα αυτά;”. Εγώ αυτό τ' αντιμετώπισα αρκετά κι ήταν κάτι που δεν μπορούσα να καταλάβω. Μιλάμε για κάτι που στο εξωτερικό δεν νοείται να συμβαίνει. Όσα περισσότερα πράγματα μπορείς να κάνεις, λειτουργούν καλύτερα στη δουλειά σου. Είναι πραγματικά κάτι που με ρωτούν συνέχεια στις συνεντεύξεις, “τι δηλώνεις ότι είσαι;”, “γιατί και χορεύεις και τραγουδάς και παρουσιάζεις;”, “μήπως έπρεπε να κάνεις ένα πράγμα τη φορά;”... Αλλά το ΄χω πια συνηθίσει. Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα και στο Evita. Μίλα μας λίγο γι΄αυτό. Ναι! Μου προτάθηκε αυτός ο ρόλος, που θέλω να σου πω ότι τον μελετούσα και στα μαθήματα φωνητικής. Είναι ένας δύσκολος ρόλος, φωνητικά απαιτητικός κι είναι απ΄αυτά, που όταν κάνεις μιούζικαλ, τα μελετάς σαν κάτι δύσκολο. Είχα εικόνα γι΄αυτό το πράγμα. Στην αρχή δε σου κρύβω, ότι δυσκολεύτηκα να πάρω την απόφαση. Δεν ήθελα να το κάνω. Λόγω των απαιτήσεων που έχει. Μετά το ξανασκέφτηκα και το ξανασυζήτησα κι είδα ότι είναι λίγες οι ευκαιρίες 27

που έχεις στη ζωή σου να κάνεις κάτι τέτοιο. Είναι ένας ρόλος με βάρος. Ένας απ' τους σημαντικούς και χαρακτηριστικούς, αν θέλεις, γυναικείους ρόλους στο μιούζικαλ. Σίγουρα στο τοπ 5 των ρόλων μιας γυναίκας, που κάνει μιούζικαλ. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι θα το μετάνιωνα πάρα πολύ αν δεν το έκανα. Κι έτσι έπεσα με τα μούτρα. Έχουμε, πιστεύεις, στην Ελλάδα την κουλτούρα του μιούζικαλ; Αν με ρώταγες πριν λίγα χρόνια θα σου έλεγα όχι, με κεφαλαία γράμματα κιόλας. Την τελευταία 5ετία όμως, ξεκίνησαν να γίνονται σημαντικές παραγωγές σε μεγάλα έργα. Ήταν κι είναι ακόμη μια περίοδος καλλιέργειας κι εκπαίδευσης όλου αυτού. Απ' το κομμάτι της παραγωγής, των καλλιτεχνών, τα πάντα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εκπαιδεύεται κι ο κόσμος. Στην αρχή οι απαιτήσεις δεν ήταν και πολύ μεγάλες. Όσο περνάει, όμως, ο καιρός οι απαιτήσεις μεγαλώνουν. Όπως μεγαλώνουν κι οι δικές μας δυνατότητες, γιατί μαθαίνουμε περισσότερα πάνω σ΄αυτό. Βελτιωνόμαστε πολύ γρήγορα και με σωστό τρόπο. Κι αυτό φαίνεται, τώρα, στην Evita. Τι συμβολίζει για εσένα το πρόσωπο της Εvita; Κοίταξε να δεις. Όλο αυτό το διάστημα που διαβάζω πράγματα για εκείνη, διαπιστώνω όλο και περισσότερο, ότι όλος αυτός ο μύθος που υπάρχει γύρω από το όνομά της έγινε με πολύ προσεγμένο τρόπο. Από την άποψη ότι, υπάρχουν ακόμη και σήμερα, σκοτεινά σημεία που δεν τα γνωρίζει κανένας. Το σίγουρο είναι, ότι υπήρξε ένα κορίτσι, πέθανε εξάλλου σε πολύ μικρή ηλικία, που κατάφερε να αφήσει ένα τεράστιο στίγμα στην κοινωνία της Αργεντινής, αλλά και παγκοσμίως, σ΄ό,τι έχει να κάνει με τη θέση της γυναίκας. Ήταν ένα πολύ ταλαιπωρημένο κορίτσι. Γεννήθηκε πάμφτωχη, νόθο παιδί ενός πατέρα που δεν τη αναγνώρισε ποτέ και ποτέ δεν της έδωσε τ΄όνομα του. Αυτό ήταν κάτι πολύ σκληρό για εκείνη την εποχή. Οι επιλογές ζωής για ένα τέτοιο κορίτσι ήταν πολύ συγκεκριμένες. Θα μπορούσε να παντρευτεί κάποιον της κοινωνικής της τάξης ή να δουλέψει ως οικονόμος στο σπίτι κάποιας εύπορης οικογένειας. Είχε όπως τέτοια αποφασιστικότητα και τέτοια πυγμή για να ξεφύγει απ΄ τη ζωή, που η ανδρική κοινωνία της εποχής είχε σχεδιάσει για εκείνη. Είναι εντυπωσιακό το πως κατάφερε να κινηθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να κάνει τ΄όνειρά της πραγματικότητα. Έφυγε για το Μπουένος Άιρες, σε ηλικία 15 χρόνων και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να βρει δουλειά στο ραδιόφωνο, να γίνει μία από τις πιο δημοφιλείς ραδιοφωνικούς παραγωγούς, προσπάθησε να κάνει βήματα στον κινηματογράφο, αλλά δεν της βγήκαν. Αλλά, μέσα απ΄αυτό τον δρόμο και στην

προσπάθειά της ν΄ανέλθει κοινωνικά, γνώρισε τον Περόν, όπως κι άλλους στρατιωτικούς που τότε είχαν την εξουσία και κατάφερε να γίνει γυναίκα του. Αυτό, τώρα δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, αλλά για την εποχή εκείνη ήταν πρωτόγνωρο. Γι΄αυτό και δέχθηκε τόσο μεγάλο πόλεμο απ' τον στρατό, αλλά και απ' την αριστοκρατία της εποχής, που δεν μπορούσε να δεχθεί ότι ένα φτωχό κορίτσι, κατατρεγμένο, ήταν μέρος της κοινωνίας τους. Εκείνη, πάλι κόντρα στα προγνωστικά, αποφάσισε, από τη στιγμή που δεν την δέχονταν, να τους κάνει πέρα. Κατάφερε να τους βάλει στην άκρη, να γίνει η πρώτη κυρία της χώρας, να προσεγγίσει τους φτωχούς, οι οποίοι την στήριξαν και την έβαλαν στην εξουσία. Έδωσε, επίσης και πολλά δικαιώματα στις γυναίκες, που μέχρι τότε δεν τα είχαν. Ήταν καθοριστική η συμβολή της στο ν΄αποκτήσουν οι γυναίκες δικαίωμα ψήφου. Θεωρείς, λοιπόν, ότι είναι ένα σύμβολο φεμινισμού; Η Evita σίγουρα άνοιξε τον δρόμο στο να έχουν οι γυναίκες περισσότερα δικαιώματα και περισσότερη παρουσία στην κοινωνία. Απ΄αυτή την άποψη, ναι είναι. Όμως, αυτό το έκανε μ'έναν πολύ έξυπνο τρόπο. Γνώριζε ότι δεν μπορούσε να το κάνει μόνη της, βγαίνοντας μπροστά. Το έκανε και το παρουσίαζε δύο βήματα πίσω από τον Περόν. Ήταν έξυπνο αυτό όλο αυτό, γιατί κατάφερε να το κάνει μ΄έναν τρόπο αποδεκτό απ' την κοινωνία. Θεωρώ, πάντως, ότι αυτό που περνά η ιστορία της Evίta είναι ότι, όταν ένας άνθρωπος είναι αποφασισμένος κι έχει θέληση να πετύχει πράγματα στη ζωή του, μπορεί να το καταφέρει. Ένα μήνυμα που μπορεί να εμπνεύσει και την LGBT κοινότητα; Φυσικά, μιλάμε για μια κοινότητα που οφείλει να έχει ίσα δικαιώματα και δυστυχώς δεν τα έχει. Οπότε, η κοινότητα και μπορεί και πρέπει να κυνηγήσει τα όνειρά της. Δεν το συζητώ. Πρέπει να βγαίνει ανοιχτά και διεκδικητικά. Γενικά, θεωρώ ότι το να διεκδικείς την ισότητα σου είναι κάτι αυτονόητο. Αρκεί, όλο αυτό να γίνεται με ειλικρίνεια και σοβαρότητα. Γιατί το αυτονόητο δε χρειάζεται να το τονίζεις παραπάνω για να το θεωρήσει ο άλλος δεδομένο. Γιατί πρέπει να είναι δεδομένο έτσι κι αλλιώς. Χωρίς πολλές φανφάρες. Και που στέκεται η Νάντια Μπουλέ σε σχέση μ΄αυτά τα δικαιώματα; Τα υποστηρίζει ή αρκείται, όπως πολλοί, “στ΄ότι έχει gay φίλους”. Ναι, τι είναι κι΄αυτό με τους gay φίλους! Φυσικά και συμφωνώ. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν την επιλογή, αν θέλουν να ζήσουν μαζί, να μπορούν να ζήσουν. Δεν το συζητώ. Αν θέλουν, επίσης, να αποκτήσουν ένα παιδί, πρέπει να μπορούν να το κάνουν. Ανεξαρτήτως φύλου ή οτιδήποτε. Όλα αυτά που έχουν να κάνουν με την προσωπική ζωή δύο ανθρώπων, θεωρώ ότι πρέπει να είναι ελεύθερα για όλους. Σαφέστατα! Δεν έχω δύο ταχύτητες γι΄αυτά τα θέματα. Μία έχω μόνο, ξεκάθαρα (γέλια).

Είχες ποτέ ερωτικές εμπειρίες με άτομα του ίδιου φύλου; Κοίτα, θυμάμαι να έχω δεχθεί φλερτ από γυναίκα. Κι ήταν πολύ γλυκός ο τρόπος. Κι η προσέγγιση ήταν πολύ σωστή, χωρίς πίεση. Το θέμα είναι ότι ο δικός μου σεξουαλικός προσανατολισμός ήταν ανέκαθεν ξεκάθαρος, οπότε δεν μπήκα ποτέ σε σκέψη να κάνω κάτι άλλο. Εσύ έχεις βιώσει κάποιο είδος ρατσισμού; Ο ρατσισμός είναι ένα πολύ μεγάλο πράγμα. Υπάρχει παντού κι εκδηλώνεται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Ουσιαστικά πρόκειται για διάκριση των ανθρώπων με βάση τα χαρακτηριστικά που επιλέγει κάποιος από μόνος του για να τον διακρίνει. Είτε αυτό είναι το φύλο, η σεξουαλική επιλογή, η εθνικότητα, ή οτιδήποτε άλλο. Στην περίπτωση των γυναικών στον χώρο μου, η πιο συχνή λάθος πεποίθηση είναι πως, αν είσαι νέα, ξάνθιά στην τηλεόραση, έχεις πιθανότατα χαμηλό δείκτη νοημοσύνης ή πως έχεις χαλαρές ηθικές αναστολές. Το νιώθεις κάποιες φορές να υπάρχει στην ατμόσφαιρα, σαν αίσθηση. Είναι κι αυτό ένα είδος ρατσισμού. Βέβαια, είναι και στο χέρι σου το πως θα το διαχειριστείς. Το έχεις βιώσει αυτό, δηλαδή; Ναι! Το έχω. Και πώς αντέδρασες; Δε θυμώνω μ΄αυτά, γιατί γνωριζω τη φύση του ανθρώπου και την ανάγκη του για κατηγοριοποίηση. Είμαι από μικρή σ΄αυτό τον χώρο κι πιστεύω ότι το αποτέλεσμα τελικά είναι αυτό που κρίνει μια κατάσταση. Νομίζω, ότι γρήγορα ξεκαθαρίζεις στον άλλον, αν ισχύει κάτι τέτοιο ή όχι. Θυμάμαι, πρόσφατα, διάβασα στο Twitter ένα σχόλιο που έλεγε, “καλά η Μπουλέ θα παίξει την Εvita, ποιος ξέρει τι έχει κάνει για να πάρει τον ρόλο”. Αυτά πια είναι αστεία. Είναι μια αντίληψη άλλης δεκαετίας. Όταν, βέβαια, βλέπεις ότι τα γράφει ένας νέος άνθρωπος, λυπάσαι. Έχεις δεχθεί άσχημες κριτικές; Δόξα τον Θεό (γέλια). Στην τηλεόραση μου έχει συμβεί. Μιλάμε για ένα θέαμα ανοιχτό σ΄όλους. Το έχουν όλοι στα σπίτια τους. Είσαι στο στόμα όλων των ανθρώπων κι έτσι είναι εύκολο ν΄ακούσεις κακίες. Υπάρχει προβολή μεγάλη. Στο θέατρο τα πράγματα είναι πιο πολιτισμένα. Εκεί πρέπει να πληρώσει εισιτήριο ο άλλος για να σε δει. Το έχει επιλέξει να έρθει. Εκτιμάς διαφορετικά. Στο θέατρο, ευτυχώς, έχω ακούσει πολλά καλα πράγματα κι η αντιμετώπιση γενικά είναι καλή. Στην τηλεόραση τα πράγματα είναι πολύ σχετικά. Δεν μπαίνουν τόσο αντικειμενικά κριτήρια, όπως στο θέατρο. Για παράδειγμα στην τηλεόραση ένας επιτυχημένος παρουσιαστής, μπορεί να είναι κάποιος που λαϊκίζει και κιτρινίζει και φέρνει κάποια νούμερα. Αυτό όμως τον κάνει “καλό παρουσιαστή”; Κάτι που γινόταν πολύ στο παρελθόν. Επίσης, στην τηλεόραση, γνωρίζοντας τα πρόσωπα, μπορείς να καταλάβεις τον λόγο που υποστηρίζουν ή οχι ένα πρόσωπο. Δηλαδή, αν δεν έχεις καλές σχέσεις μ΄ένα κανάλι, με μια εκπομπή ας πούμε, θα πέσουν να σε φάνε. Ό,τι κι αν κάνεις. Πραγματικά! Υπάρχουν άνθρωποι

συγκεκριμένοι, που ξέρω ότι δε θα πουν ποτέ καλό λόγο για εμένα, γιατί ξέρω το παρελθόν που κρύβεται πίσω απ΄αυτό. Και ξέρω ότι, όταν τους δω στην τηλεόραση θα πουν κάτι κακεντρεχές. Τι να κάνουμε όμως; Όταν έκανες τηλεόραση, υπήρχαν θέματα που δεν έπρεπε να αγγίζεις; Τα LGBT θέματα για παράδειγμα... Περισσότερο, θα έλεγα τα θέματα που έχουν να κάνουν με τη θρησκεία. Το να μιλήσεις για ένα θέμα που άπτεται του θρησκευτικού συναισθήματος είναι λίγο επίφοβο κι οι περισσότεροι το αποφεύγουν. Στο κομμάτι τώρα με την LGBT κοινότητα, είναι κάτι που βλέπω ότι ανοίγει τα τελευταία χρόνια. Όχι, βέβαια, στον επιθυμητό βαθμό. Είναι θέμα χρόνου όμως. Πραγματικό το πιστεύω. Έχουν γίνει πολλά βήματα κι αυτό έχει να κάνει κυρίως με τη δυναμική αυτής της κοινότητας. Ολοένα και περισσότεροι αποκτούν την άνεση και νιώθουν πιο έτοιμοι στο να επικοινωνήσουν τα δεδομένα της ζωής τους. Προσωπικά, θεωρώ ότι δημιουργεί μεγάλο θέμα στον άνθρωπο, το να κρύβει τη σεξουαλική του ταυτότητα και να την καταπιέζει. Το έχω δει να συμβαίνει γύρω μου. Έχω στο περιβάλλον μου άτομα, που ξέρω ότι είναι gay, αλλά δεν μου έχουν μιλήσει ποτέ γι΄αυτό. Φυσικά δε θα πίεζα κάποιον να μου μιλήσει γι αυτό, αν δεν το θέλει, αλλά με στεναχωρεί πάρα πολύ να βλέπω ότι μπορεί να τους πιέζει. Όταν καταπιέζεις τη σεξουαλική σου φύση, όποια κι αν είναι αυτή, δημιουργείς σοβαρά θέματα στον εαυτό σου και δεν υπάρχει αλήθεια στη σχέση σου με τον έξω κόσμο. Μόνο κακό μπορεί να κάνει. Τι σχεδιάζεις για το μέλλον; Καλλιτεχνικά θα ήθελα πάρα πολύ να συνεχίζω να κάνω μιούζικαλ. Το αγαπώ. Υπάρχουν τόσο ωραίοι ρόλοι, τόσο ωραία έργα. Παράλληλα ετοιμάζω κάτι για το οποίο δεν έχω ξαναμιλήσει. Αποφάσισα να ασχοληθώ και με μια ακόμα μεγάλη μου αγάπη που είναι η βιολογική διατροφή. Έχω φτιάξει μια εταιρεία που λέγεται “B by Nadia Boule”, μέσω της οποίας συνεργάζομαι με μικρομεσαίους παραγωγούς βιολογικών προϊόντων απ΄όλη την Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να αναδείξουμε όλο αυτόν τον πλούτο της ελληνικής βιολογικής Γης και να προωθήσουμε τη σωστή διατροφή. Επίσης, η εταιρία έχει και πολύ έντονη φιλανθρωπική δράση. Θα διατίθενται μέσω του www.wellb.gr. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη μ' αυτό το εγχείρημα. Πώς θέλεις να τελειώσει αυτή η συνέντευξη; Μ΄ένα μήνυμα γι' αυτούς, που μπορεί να μην έχουν ακόμη αποδεχτεί τον εαυτό τους ή αυτούς που φοβούνται να μιλήσουν ανοιχτά. Θέλω να τους πω, ότι το δικαίωμα της σεξουαλικότητας είναι απόλυτο κι αναφαίρετο κι ότι η αποδοχή μπορεί να απελευθερώσει μια προσωπικότητα. Σ΄ευχαριστούμε. Κι εγώ! 29

Y A G

Ε Τ Σ Α Μ Ο Ι Ν Ν Ε Γ

Λύο Καλοβυρνάς ✉ www.webtherapy.gr

Ν Ι Γ 'Η

; Ε Τ Σ Α Μ Ο Ν

Δεν μ π ο ρ ώ να κάνω αλλιώς, είναι έμφυτο!» λένε κάποιοι. «Φταίει η μάνα μου / η έλλειψη ανδρικού πρότυπου / ο θείος που με απαύτωσε μικρό» λένε άλλοι. Τελικά τι ισχύει: γεννιόμαστε ή γινόμαστε γκέι; Χρόνια τώρα, στα ΜΜΕ, στις παρέες, μας αλλά και ενδόμυχα προβληματιζόμαστε: γεννηθήκαμε έτσι ή γίναμε μεγαλώνοντας; Γιατί μας νοιάζει τόσο πολύ; Γιατί δεν αναρωτιόμαστε το ίδιο για την ευφυΐα μας ή την ικανότητά μας στο σκάκι; Η απάντηση είναι απλή: η ομοφυλοφιλία ήταν (και ως ένα βαθμό είναι) κοινωνικά κατακριτέα. Το αν προκαλείται ή είναι έμφυτη είναι ένα ερώτημα με τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις. Αν είναι έμφυτη, όπως το χρώμα των ματιών, τότε οι ομοφυλόφιλοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Γεννήθηκαν έτσι. Πώς να τους καταδικάσεις; Και πώς να τους θεραπεύσεις; Ακριβώς γι' αυτό τον λόγο, πολλές γκέι γυναίκες κι άντρες ευνοούν μια τέτοια αιτιολογία της ομοφυλοφιλίας. Πιστεύουν, ότι αν αποδειχθεί ότι η ομοφυλοφιλία είναι έμφυτη, θα πάψει ή θα μειωθεί η κοινωνική κατακραυγή. Όπως λέει ο γερμανός σεξολόγος Martin Dannecker: «Εδώ και παραπάνω από έναν αιώνα οι ομοφυλόφιλοι πιστεύουν ότι οι κοινωνικές διακρίσεις θα πάψουν, αν μπορέσουν να αποδείξουν ότι η κατάστασή τους καθορίζεται γενετικά». Αυτό το σκεπτικό είναι ελκυστικό. Το αντίθετό του, δηλαδή η ομοφυλοφιλία να προκαλείται από κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, σε πολλούς φαντάζει ζοφερή πιθανότητα. Αν προκαλείται, πάει να πει ότι μπορεί να αποφευχθεί. Ή ότι έγιναν λάθη, τα οποία αν δεν γίνονταν, το παιδί θα έβγαινε «φυσιολογικό». Ή πάλι σημαίνει ότι κανείς γίνεται γκέι από καπρίτσιο, από μόδα, ότι τέλος πάντων ήταν επιλογή του να γίνει. Και ποιος κάνει

μια τέτοια επιλογή, εκτός αν είναι προβληματικός; Έτσι, ένα θέμα που είναι επιστημονικό έχει καταλήξει να έχει πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις, που επηρεάζουν και καθοδηγούν όλες τις σχετικές έρευνες. Οι «περιβαλλοντιστές» θεωρούνται αντι-γκέι. Οι «βιολογιστές» υπέρ των γκέι. Σε διαδικτυακή, μη τυχαιοποιημένη έρευνα που έκανε το περιοδικό www.10percent.gr, από τους 322 γκέι άντρες και γυναίκες που απάντησαν, τρεις στους δέκα (34%) θα προτιμούσαν να ήταν στρέιτ, αν ήταν στο χέρι τους. Αν το αναλύσουμε σε άντρες και γυναίκες, το ποσοστό είναι σχεδόν διπλάσιο στους άντρες (36%) απ’ ό,τι στις γυναίκες (19%), γεγονός που ίσως δείχνει ότι οι γκέι άντρες έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα με την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας τους. Μόνο το 28% νοιάζεται αν είναι θέμα γονιδίων ή ανατροφής. Στο βιβλίο "Η βιολογία της ομοφυλοφιλίας" του βιολόγου Ζακ Μπαλταζάρ που κυκλοφόρησε το 2016 σε δική μου μετάφραση από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, παρατίθενται καμιά δεκαριά διαφορετικές πιθανές αιτίες σύμφωνα με τις οποίες η ανδρική ομοφυλοφιλία οφείλεται σε βιολογικούς, προγεννητικούς ή περιγεννητικούς παράγοντες – από το ψυχολογικό στρες της εγκύου μέχρι το πόσα αρσενικά αδέρφια προηγούνται κτλ. Ο επιστήμονας ασχολείται μόνο με την ανδρική ομοφυλοφιλία, επειδή είναι «πιο ξεκάθαρη από τη γυναικεία ομοφυλοφιλία κι οι βιολογικές απαρχές της είναι καλύτερα τεκμηριωμένες αλλά και επειδή «η ανδρική κι η γυναικεία ομοφυλοφιλία μπορεί να εξηγούνται διαφορετικά». Κατά τη γνώμη μου, ωστόσο, η μεγαλύτερη επιστημονική ενασχόληση με την ανδρική ομοφυλοφιλία οφείλεται και στη μεγαλύτερη σημασία που δίνεται στην ανδρική σεξουαλικότητα. Όπως επισημαίνει, «κανένας από τους βιολογικούς παράγοντες που έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής δεν αρκεί από μόνος του για να εξηγήσει την ομοφυλοφιλία. Ως εκ τούτου,

τρεις εξηγήσεις είναι πιθανές: Είτε υπάρχουν διαφορετικοί τύποι ομοφυλοφιλίας –κάποιοι έχουν γενετική προέλευση, άλλοι ορμονική κι άλλοι πάλι απορρέουν απ' το φαινόμενο των μεγαλύτερων αδερφών ή από άγνωστους μέχρι ώρας βιολογικούς παράγοντες– είτε οι επιδράσεις διαφορετικών βιολογικών παραγόντων που έχουν εντοπιστεί αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με μεταβλητό τρόπο σε κάθε άτομο και μόνο όταν συνδυάζονται αρκετοί από αυτούς τους προδιαθεσικούς παράγοντες παρατηρείται ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός, είτε, τέλος, όλοι οι βιολογικοί παράγοντες που έχω περιγράψει δεν επάγουν παρά μια προδιάθεση να γίνει κάποιος ομοφυλόφιλος κι οι προδιαθέσεις αυτές μπορούν να αναπτυχθούν μόνο σε συγκεκριμένο πλαίσιο ψυχοκοινωνικών συνθηκών, που δεν έχουν μέχρι ώρας εντοπιστεί». Με άλλα λόγια, τίποτα δεν έχει αποδειχθεί ακόμη. Οι περισσότεροι σοβαροί επιστήμονες καταλήγουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι αποτέλεσμα μιας αλληλεπίδρασης βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων. Όπως τονίζει κι ο ίδιος ο Ζακ Μπαλταζάρ, μετά από 359 σελίδες: «Κανείς δεν επιλέγει να γίνει ομοφυλόφιλος, όπως κανείς δεν επιλέγει να γίνει ετεροφυλόφιλος. Μπορούμε να επιλέξουμε να αποδεχτούμε αυτόν τον προσανατολισμό, να ζήσουμε με βάση αυτόν, να τον αποκαλύψουμε ή όχι στην κοινωνία, αλλά ο προσανατολισμός αυτός καθαυτός δεν είναι σε καμία περίπτωση εσκεμμένη επιλογή». Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι η έλλειψη απάντησης στο ερώτημα αν γεννιόμαστε ή γινόμαστε, αλλά η ίδια η ερώτηση. Από τη στιγμή που ρωτάμε τι προκαλεί την ομοφυλοφιλία παραδεχόμαστε ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί πρόβλημα. Δεν χρειαζόμαστε να βρούμε την αιτία του προβλήματος γιατί δεν είναι πρόβλημα. Δεν χρειάζεται να μας νοιάζει αν φταίνε τα γονίδιά μας, η μάνα μας ή ο πατέρας μας ή η πολλή Μαρινέλλα σε τρυφερή ηλικία ή όλα μαζί επειδή δεν υπάρχει κανένα φταίξιμο. Ό,τι κι αν ισχύει, θα επιτρέψουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας να ζήσει μια πλήρη, μη λογοκριμένη ζωή; 31

Ο Γιάννης είναι σήμερα 25 ετών. Πριν από περίπου 4 χρόνια υφίσταται διπλό ακρωτηριασμό στα πόδια. Σήμερα είναι ήδη ένας πρωταθλητής με παρουσία σε παγκόσμιες διοργανώσεις, πανευρωπαϊκά ρεκόρ, ενώ συμμετείχε και στους πρόσφατους Παραολυμπιακούς ΑγώνεςWE.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ▶ Βασίλης Θανόπουλος ✉ vth@avmag.gr

ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΕΒΔΙΚΑΛΗΣ Η ιστορία του Γιάννη είναι λίγο πολύ γνωστή. Ένα σοβαρό ατύχημα, μία συναυλία κι ένας άνθρωπος που κατάφερε να βγει ακόμη πιο δυνατός για να μας θυμίσει - ίσως με τον πιο θεαματικό τρόπο- ότι αν καταφέρουμε να αγκαλιάσουμε την (όποια) διαφορετικότητά μας, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Και γι΄αυτό τον ευχαριστούμε! Φωτογραφίες: Πάνος Γιαννακόπουλος

εκινώντας απ' την εμφάνισή σου στην Επίδαυρο, με τους Όρνιθες. Πώς προέκυψε αυτή η συμμετοχή; Θυμάμαι, ήμουν στο σπίτι και κάποια στιγμή με παίρνει τηλέφωνο ο Παναγιώτης Λάιος. Με παίρνει και μου λέει ότι έδωσε το τηλέφωνό μου στον Νίκο Καραθάνο, για μια παράσταση στην Επίδαυρο. “Τι μου λέει τώρα”, είπα; “Ποια Επίδαυρο; Τι θα κάνω εκεί”; Σκέφτηκα ότι μου κάνει πλάκα. Με παίρνει, όντως, όμως ο άνθρωπος και μου λέει: “καλησπέρα είμαι ο Νίκος Καραθάνος, θα ανεβάσουμε τους Όρνιθες του Αριστοφάνη και σε θέλουμε να είσαι μαζί μας”. Εγώ είμαι άνθρωπος, που όταν ανοίγονται νέες πόρτες και νέα παράθυρα, βουρ! Ήταν κάτι το διαφορετικό. Στην αρχή, ίσως, λίγο δίστασα, αλλά μετά λέω, γιατί όχι, ας το δούμε. Πέρασα απ' τις πρόβες και γνώρισα τον θίασο. Ένας κι ένας. Πολύ καλά παιδιά. Με υποδέχτηκαν όμορφα και ζεστά. Ο Νίκος είναι ένας σκηνοθέτης, που ζει στην τρέλα του. Είναι πολύ καλός. Ικανός να πάρει τα καλά απ΄όλους και να τα ενώσει. Γνωριστήκαμε, τα είπαμε. Μου εξηγεί ότι με θέλει για τον ρόλο του Θεού Δία, που μπαίνει στο τέλος. Σκέφτηκε ότι στην εποχή μας, ένας μεταμοντέρνος θεός είναι κάποιος που έχει πιστέψει στον εαυτό του, έχει καταφέρει πράγματα και παρά τις δυσκολίες, βγαίνει δυνατός. Κι έτσι σκέφτηκε εμένα. “Μπαίνοντας και τρέχοντας με τα ελάσματα, περνάς αυτό το μήνυμα κι είναι κάτι που δεν το βλέπεις εύκολα”, μου είπε. Ήταν μια πολύ ωραία σκέψη κι έτσι δέχθηκα. Εντάξει, η φράση μου ήταν “Δίας”. Αυτό έλεγα. Σκέφτηκα, “εντάξει ηθοποιάρα” (γέλια). Έγινε, πήγε πολύ καλά και μας έμεινε κι όλη αυτή η αίσθηση. Πώς ήταν το αίσθημα του να παίζεις στην Επίδαυρο; Κοίτα, πρώτη φορά 34

πήγα στην Επίδαυρο κι έπαιξα. Ως αθλητής έχω μάθει να αποβάλλω το άγχος πιο εύκολα. Εντάξει, υπάρχει το καρδιοχτύπι. Το σημαντικό όμως είναι να το ευχαριστιέσαι. Να βγαίνει απ' την καρδιά σου, να σ΄αρέσει αυτό που κάνεις. Να πιστεύεις στον εαυτό σου. Υπάρχει όμως κι ένα τελευταίο κομμάτι που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Όταν έπαιζα στην Επίδαυρο, μέχρι να εμφανιστώ, καθόμουν πίσω πίσω στα σκοτεινά. Εκεί, λοιπόν, μπορούσα κι έβλεπα τον κόσμο που γέλαγε και χειροκροτούσε. Ήταν τόσο ζεστό το κοινό, που δεν έβλεπα την ώρα να βγω κι εγώ. Όπως είπες προηγουμένως, υπάρχει ένας συμβολισμός στον ρόλο σου... Ναι, μιλάει για τον οποιοδήποτε άνθρωπο που έχει καταφέρει να είναι κύριος του εαυτού του, να το πω έτσι. απλά. Ή τον άνθρωπο που είναι στον σωστό δρόμο και προσπαθεί, μέσ' από μια δυσκολία που αντιμετωπίζει. Το θέμα μ΄εμένα, είναι ότι αυτή η δυσκολία τυχαίνει να φαίνεται. Φαίνεται αυτό που έπαθα, αυτό που είμαι τώρα. Είμαι άνθρωπος, δηλαδή, που το έχει αποδεχτεί πλήρως, μου αρέσει κιόλας, γιατί με κάνει ν΄ακολουθώ τα όνειρά μου και την καθημερινότητα που εγώ θέλω να έχω. Αυτό που μου αρέσει. Οπότε, πραγματικά, είναι τύχη που βρέθηκα να κάνω αυτό τον ρόλο. Είμαι από τους ανθρώπους που ποτέ δεν έχω πει “α τα πόδια μου έχουν κοπεί” ή “κοίτα πως είναι τα πόδια μου” ή “τί έπαθα;”, “γιατί σ΄εμένα;”. Δεν τα έχω πει ποτέ αυτά. Είμαι χαρούμενος που είμαι ζωντανός, που γελάω, που είμαι εδώ μαζί σου και τα λέμε, που τρώω, που ερωτεύομαι, που κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Να στο πω κι έτσι. Τους τελευταίους μήνες έλαβα μέρος στις δύο πιο αρχαίες εκδηλώσεις. Τι άλλο θέλω; Όλα αυτά ήρθαν μέσω της προσπάθειας. Αυτός είναι ο συμβολισμός! Το μότο, εξάλλου, του έργου αυτού, ήταν “πίστη στο απίστευτο”. Κι απ' εκεί πώς φτάσαμε στους Παραολυμπιακούς; Ένας φίλος μου - ο Πάνος Γιαννακόπουλος- δύο περίπου χρόνια μετά το ατύχημα, μου πρότεινε να κάνω κάποιο άθλημα, να σκεφτώ την Παραολυμπιάδα και να κάνω γενικά πράγματα μέσα απ΄αυτό τον χώρο. Του είπα πως το σκέφτομαι και πως θέλω να το κάνω. Απλώς κάποιες φορές δεν έχεις το κατάλληλο κίνητρο ή το κατάλληλο άτομο. Μου μίλησε για μια γνωστή του μέσα στην ομοσπονδία. Λίγο καιρό αργότερα, πήγαμε μαζί στην ομοσπονδία για να γνωρίζω τους ανθρώπους. Εκεί συνάντησα και τον προπονητή μου, Νεκτάριο Γιαλλουράκη. Όταν με είδε με κοίταξε καλά. Μου λέει, “εντάξει, κάτι έχεις. Να δούμε και πόσο το θες. Έλα αύριο

στην προπόνηση”. Εγώ με τα δεκανίκια τώρα. Την επόμενη μέρα πάω στην προπόνηση. Κάνουμε κάποια πράγματα. Είδα κι εγώ κι αυτός ότι υπάρχει η θέληση κι έτσι ξεκινήσαμε. Είπαμε να πάμε με ρίψεις, πρώτα. Ήταν ένα όνειρο απατηλό να τρέξουμε. Θυμάμαι να μου λέει: “Από αύριο όμως, πετάς τις δεκανίκια. Μην έρθεις με τις πατερίτσες”. Τις πετάω και ξεκινάμε σιγά σιγά. Προπονούμαστε, κάνουμε τα βάρη μας, τις ρίψεις μας. Ανεβαίνει η ψυχολογία μου. Μπαίνω στον 1ο αγώνα. Πάμε καλά. Βλέπουμε, ότι έχουμε τα προσόντα. Συνεχίζουμε και σ' άλλους αγώνες. Κάποια στιγμή ήρθε κι η βοήθεια από κάποιους ανθρώπους. Από τον κοινωνικό μου περίγυρο. Ο Νίκος Πριόβολος που είχε διαθέσει και το μαγαζί, τότε, για τη συναυλία. Ο Άγγελος Χρονόπουλος, που είναι ο τεχνικός μου για πόδια. Με βοήθησε οικονομικά και τεχνικά, έτσι ώστε να ορθοποδήσω στην αρχή, αλλά και να πάρω τα πρώτα μου τεχνητά μέλη για τρέξιμο Αρχίζουμε, λοιπόν, σιγά σιγά να τρέχουμε. Μπαγλαμάς εγώ. Δεν ήμουν ποτέ γρήγορος. Με το έλασμα, όμως, τώρα έχεις μια έτοιμη αθλητική ποδοκνημική, που σε βοηθά να τρέξεις. Σε βοηθά να ξεκινήσεις και να έχεις γρήγορα αποτελέσματα. Σιγά σιγά μάθαμε την τεχνική, χάσαμε τα κιλά που έπρεπε, και δυναμώσαμε. Μέρα με τη μέρα, υπήρχε εξέλιξη στο αθλητικό κομμάτι. Είμαστε, λοιπόν, στους 6 μήνες τρεξίματος. Αν κι είχαμε βλέψεις για το Ρίο, ξέραμε ότι ήταν κατι πολύ δύσκολο, γιατί κι εγώ μόλις είχα ξεκινήσει. Προσπαθούσα πολύ. Δύσκολο όμως να πιαστούν τα όρια. Σε μια φάση, είπαμε “όπως βιάζεται σκοντάφτει”. Αποφασίσαμε να μην το πιέσουμε πολύ. Εκεί γύρω στον Ιούλιο, έρχεται μια φάση που ήμασταν 90% σίγουροι ότι δε θα πηγαίναμε. Ξεκινά κι η ιστορία με την Επίδαυρο. Είχα, βέβαια, μια αίσθηση ότι κάτι μπορεί να γίνει και να πάω. Όλο κάτι γίνεται με εμένα., ρε παιδκί μου. Ξαφνικά, μια εβδομάδα αφού γύρισα απ' την Επίδαυρο, με παίρνει τηλέφωνο ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας και μου λέει: “Γιάννη ετοιμάσου, θα σε πάρω μαζί μου στο Ρίο. Σε μια βδομάδα να είσαι έτοιμος να φύγουμε...”. Παθαίνω σοκ. Πώς, που, γιατί; “Ο χρόνος σου ήταν ο 5ος καλύτερος, οπότε στη σκυτάλη θέλουμε κι έναν αναπληρωματικό κι διαλέξαμε εσένα...”. Ήμουν με το χαμόγελο μέχρι τ΄αυτιά. Ήρθε η Επίδαυρος, ήρθε το Ρίο, τι άλλο θα έρθει; Eίναι πολύ σημαντικό πάντως να έχεις πίστη, ανεξάρτητα από το οτιδήποτε. Άρα η επιτυχία είναι θέμα πίστης; Όσο περισσότερο πιστεύεις, τόσο πιο εύκολα θα έρχεται αυτό που θες. Δεν ξέρεις με ποιον τρόπο θα έρθει. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και το

ατύχημά μου. Θα σου πω και κάτι. Αν με ρωτούσες “αν θα γύριζες τον χρόνο πίσω, θα απέφευγες το τρένο;”, θα σου απαντούσα, “όχι”. Αυτός ήταν ο καλύτερος δυνατός τρόπος - εντάξει μπορεί να πέρασα στην αρχή λίγο δύσκολα- για να φτάσω στον στόχο μου. Θέτεις τον στόχο σου, βρίσκεις τις παραμέτρους και σκέφτεσαι ότι, όταν το πετύχεις θα είσαι ευτυχισμένος. Μ' όποιον τρόπο κι αν έχεις φτάσει εκεί πέρα. Αρκεί να μην κάνει κακό στους άλλους. Θέτεις τον στόχο και πιστεύεις στον εαυτό σου. Αυτό!

όσο διαμόρφωσε τον τρόπο σκέψης σου η εμπειρία του ατυχήματος; Θα σου πω. Γενικά, ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει, έχει τη βάση του από μικρός. Όσο λοιπόν μεγαλώνει, παίρνει εμπειρίες. Οι εμπειρίες αυτές κάποιους τους αλλάζουν, κάποιοι εξελίσσονται μ΄αυτές, άλλοι πάλι μένουν το ίδιο, γιατί δεν τις αντιλαμβάνονται. Η δική μου βάση είναι αυτό που βλέπεις τώρα. Πάντα χαμογελαστός, καλός, να θέλω να βοηθώ όσο μπορώ. Όλα αυτά σε πιο μικρό βαθμό όμως. Όχι τόσο ώριμος και με εμπειρίες. Πιο παλιά, όντας πολύ μικρός, μπορεί να είχα και μια αρνητική στιγμή. Η αντίληψη όμως κι οι εμπειρίες που ήρθαν, κατάφεραν να με μάθουν. Ως άνθρωπος ό,τι κακό έχω, θέλω να το βλέπω, να το εντοπίζω κι όσο μπορώ να το αλλάζω προς το καλό. Εξελίχθηκα, λοιπόν, μ΄όλα αυτά. Και κυρίως μέσα απ΄ένα τέτοιο ατύχημα που σου προκαλεί μια τόσο μεγάλη αλλαγή και σου δημιουργεί τόσες εμπειρίες. Αν δεν υπήρχε, ίσως αυτός που βλέπεις τώρα, έπρεπε να φτάσει στα 30 για να τον δεις. Ήρθαν πολλές εμπειρίες μαζεμένες κι ευτυχώς ήμουν ένας τέτοιος άνθρωπος, που μπόρεσε να αντεπεξέλθει. Κι ως ιδιοσυγκρασία κι ως αντίληψη. Τα δέχθηκα και τ' αντιμετώπισα. Ζορίστηκα, πόνεσα, ήταν δύσκολα. Ακόμη και τότε, όμως, υπήρχε η όρεξη για ζωή. Ο στόχος μου τότε, ήταν να πάω για καφέ. Πιο πριν, να πάω στην τουαλέτα μόνος μου. Πιο πριν, να φάω μόνος μου, να πλυθώ μόνος μου. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, ότι όταν πλύθηκα μόνος μου, έφαγα μόνος μου, πήγα τουαλέτα μόνος μου και πήγα για καφέ, το συναίσθημα ήταν πολύ δυνατό. Πρέπει να μένουμε στο τώρα. Ούτε στο

πριν, ούτε στο πως θα είναι μετά. Βάζεις τους στόχους σου και δουλεύεις τώρα. Το τώρα είναι αυτό που σε πλάθει. Το πριν είναι για τις εμπειρίες σου. Γι΄αυτά που έχεις ήδη μάθει.

ιλώντας για καθημερινότητα, πώς είναι η Αθήνα για ένα άτομο με αναπηρία; Υπάρχει ανθρωπιά. Βασικά, πιστεύω στους ανθρώπους. Τη βλέπω. Αλλά υπάρχει και το αντίθετο. Δεν πρέπει να μας στεναχωρεί όμως, γιατί έτσι μπορούμε και βλέπουμε το κακό. Έχει να κάνει, πάντως και με το είδος της αναπηρίας. Στη δική μου περίπτωση, η τεχνολογία βοηθά να περπατήσω, οπότε η δυσκολία δεν είναι τόσο έντονη. Για έναν άνθρωπο που είναι όμως σε αμαξίδιο ή που είναι τυφλός, οι δυνατότητες μετακίνησης είναι απαράδεκτες. Απαράδεκτες! Δεν μπορεί να ζήσει την καθημερινότητα του. Και τι γίνεται με τις ρατσιστικές συμπεριφορές, που αντιμετωπίζουν άτομα σαν κι εσένα; Κι εδώ υπάρχει κάτι πρακτικό, που μπορώ να σου πω. Κι υπάρχει κι η λύση. Γιατί ο ρατσισμός, ναι μεν προέρχεται από τον “ενεργητικό φορέα”, από κάποιον δηλαδή που το εκφράζει ως συμπεριφορά, βαθιά όμως, ο ρατσισμός, υπάρχει σ΄αυτόν που δεν έχει αποδεχτεί τον εαυτό του. Όταν δεν έχεις αποδεχτεί τον εαυτό σου, φαίνεται στους άλλους. Φαίνεται, για παράδειγμα, η λύπη που μπορεί να έχεις για τα κομμένα πόδια. Φαίνεται η λύπη που δε βλέπεις, που είσαι στο καροτσάκι ή που σε βρίζουν γιατί είσαι gay. Όταν όμως πεις: “αυτός είμαι, αυτό συμβαίνει στη ζωή μου και το αποδέχομαι”, δεν το βγάζεις προς τα έξω. Δε σκέφτεσαι το τι θα πει ο άλλος. Δεν σ' ενδιαφέρει. Πρώτα εμείς είμαστε ρατσιστές με τον εαυτό μας. Άμα το πετύχεις αυτό, δε θα σε πειράξει κανένας ή αν σε πειράξει δε θα σ΄απασχολήσει. Το μήνυμα σου δηλαδή είναι ένα μήνυμα αποδοχής του εαυτού μας; Ναι, ακριβώς αυτό. Αν εγώ ήμουν gay, θα ήμουν σίγουρα χαρούμενος και ευτυχισμένος μ΄αυτό. Τι θα έλεγες λοιπόν σ' ένα LGBT άτομο που παλεύει ακόμα να αποδεχθεί τον εαυτό του; Δεν ξέρω ακριβώς, εξαρτάται κι απ' τη στιγμή. Αλλά, πες ότι βγαίναμε έξω για φαΐ. Θα του έλεγα λοιπόν, “σ΄αρέσει αυτό που τρως; Δεν το ευχαριστιέσαι; Δεν ευχαριστιέσαι αυτή την αίσθηση, αυτή τη ζωντάνια, όταν τρως;". Οπότε, μετά θα συνέχιζα: “δες πόσο όμορφη είναι η ζωή, πόσο ευχάριστη, όταν τρως, πίνεις, γλεντάς. Όταν είσαι με τους ανθρώπους που αγαπάς. Για να τα 36

κάνεις όλα αυτά, όμως, πρέπει να είσαι καλά. Πρέπει να έχεις αποδεχθεί τον εαυτό σου. Πρέπει να μη φοβάσαι να βγεις έξω, να μη φοβάσαι να πεις αυτό που είσαι. Όταν φοβάσαι να πεις αυτό που είσαι, θα σε φοβηθεί κι ο άλλος. Θα φοβηθεί ν΄ακούσει. Αυτό που είσαι είναι μια αντανάκλαση. Έτσι, όπως σε βλέπω να τρως, πχ, το μπέργκερ, έτσι πρέπει να σε βλέπω να μου λες, ότι σ΄αρέσει ο εαυτός σου. 'Οπως σε βλέπω να το τρως και να σ΄αρέσει και να είναι κάτι φυσιολογικό, έτσι φυσιολογικό πρέπει να νιώθεις κι αυτό που είσαι. Δεν υπάρχει κάτι το αφύσικο εδώ, όσο παράξενο και διαφορετικό κι αν είναι. Όλα είναι στη φύση. Αφού, λοιπόν, είναι έτσι, πρέπει να το νιώσεις, να το κάνεις δικό σου. Δε θα σε αποδεχθεί κανένας, άμα δεν αποδεχθείς εσύ τον εαυτό σου”. Επίσης, θα του έλεγα να βρει παραδείγματα, ανθρώπους που δε φοβούνται. “Δες εμένα, δες τους φίλους σου. Υπάρχουν πολλοί LGBT εκεί έξω που περνάνε όμορφα κι έχουν στόχους. Βάλε στόχους. Η ζωή δεν έχει να κάνει με το αν είσαι LGBT ή όχι. Στόχους δεν έχεις; Προσωπικότητα; Μη μένεις στο αρνητικό. Είσαι δηλαδή gay, δεν μπορείς να αποδεχθείς τον εαυτό σου, αλλά σ΄αρέσει να τρίβεσαι με τον άλλον; Τρίψου και χαμογέλα. Σ΄αρέσουν τ΄αγοράκια; Δεν θα πεις 'αμάν τι θα κάνω που μ΄αρέσουν τ΄αγοράκια; Θα πας σ΄αυτά”. Αυτό θα του έλεγα. Τουλάχιστον, αν είχα την άνεση (γέλια). Ποιος είναι για εσένα ο καλύτερος τρόπος για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα που στερούμαστε; Η διεκδίκηση είναι ένα θέμα χρόνου και σωστών κινήσεων. Δες κι εμάς τους αθλητές. Το φέρνω απλώς ως παράδειγμα. Θέλουν να καταργήσουν την 4η, 5η & 6η θέση στους αγώνες. Μόνο οι 3 πρώτοι. Δηλαδή οι άλλοι τι είναι; Που είναι το κίνητρο; Αν δε στηριζόμαστε από το κράτος, τι θα κάνουμε; Να το αφήσουμε; Πώς, λοιπόν, εμείς θα τα ζητήσουμε αυτά τα δικαιώματα; Σιγά, σιγά και μεθοδικά, αποκτώντας δύναμη στον λόγο, στη θέληση και στα επιχειρήματα. Έτσι και σ όλα τα δικαιώματα. Φαντάζομαι, ότι στην περίπτωση σας υπάρχουν κι αυτοί που λένε, για παράδειγμα, ότι δε θέλουν να φιλιέστε στον δρόμο. Κάτσε ρε φίλε, μπορεί κι εμένα να μην μ΄αρέσει να σε βλέπω γλωσσοφιλιέσαι με την κοπέλα σου; Πήγαινε σ΄ένα δωμάτιο. Καταλαβαίνεις τι σου λέω; Είναι υποκειμενικό όλο αυτό. Είναι φυσιολογικό όμως, να θες να δείξεις την αγάπη σου στον άλλον. Όλοι πρέπει να κάνουμε ό,τι θέλουμε, αρκεί μ΄αυτό να μην κάνουμε κακό στον άλλο. Έτσι είναι και τα δικαιώματα που διεκδικείς. Πρέπει να γίνει σωστά, μεθοδικά και με τον τρόπο που πρέπει. Να βρεθεί ο σωστός τρόπος. Εμένα, ο τρόπος που για να διεκδικήσω τα δικαιώματα των συναδέρφων μου, ποιος είναι; Να καταφέρω να πάρω τόση δύναμη ως αθλητής, ο λόγος μου να μετράει τόσο πολύ, ώστε ό,τι πω να έχει τρομακτικό αντίκτυπο. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα. Και τι έχεις να πεις γι΄αυτούς που εκφράζουν όλο αυτό το μίσος απέναντι στο διαφορετικό; Ένας νορμάλ άνθρωπος -κι εδώ κολλάει το νορμάλ, όχι σαν ταμπέλα σε σεξουαλικότητεςθέλει μόνο το καλό των άλλων. Θέλει την

αλληλεγγύη. Είμαστε μια οικογένεια, όλοι μας και πρέπει να βοηθάμε και να προστατεύουμε ο ένας τον άλλον. Κι αυτό είναι κάτι που το μαθαίνεις από μικρός. Έτσι κι εγώ έμαθα. Ένιωθα ωραία, όταν βοηθούσα. Αισθανόμουν όμορφα όταν άκουγα ένα “ευχαριστώ Γιάννη”, “τι καλό παιδί είσαι, τι χαμογελαστό”; Άμα χαμογελάς και τους αρέσει, μετά θα θες να χαμογελάς περισσότερο. Η καλοσύνη κερδίζει την κακία. Θεωρείς ότι, αν εκτός από ΑμεΑ ήσουν και LGBT, τα πράγματα στη ζωή σου θα ήταν διαφορετικά; Αν κι είναι υποθετικό όλο αυτό, πιστεύω ότι από τη μία θα είχα κάποια παραπάνω θέματα ν΄αντιμετωπίσω, απ΄την άλλη, πίστεψέ με, μιλώντας ως gay Γιάννης, θα έκανα αυτό το χαρακτηριστικό δύναμή μου. Θα το εκμεταλλευόμουν. Γυρνώντας λίγο στο παρελθόν και στην περίοδο του ατυχήματος, υπάρχει κάτι που θες να σχολιάσεις; Κοίτα, πάντα η απορία του κόσμου με το ατύχημα είναι “πως και δεν άκουσα το τρένο”. Είναι μια φράση που την ακούω συχνά και ίσως είναι η μόνη φράση που με στενοχωρεί. Αναρωτιέμαι, έχει βρεθεί κάνεις στη θέση μου, για να ξέρει αν θα το άκουγε ή όχι; Δεν πρέπει ποτέ να κρίνουμε επιφανειακά. Γιατί είναι σαν να υπάρχει μια κατηγορία ή μια αμφισβήτηση εκεί. Τι σκέφτεσαι για το μέλλον; To μέλλον θέλω να με βρει να συνεχίζω να κάνω αυτό που αγαπάω. Να είμαι υγιής, να είμαι δυνατός. Να υπάρχει ο δρόμος προς τον στόχο. Να καταφέρω να γίνω τόσο δυνατός, για να βοηθάω όσους περισσότερους γίνεται και τον εαυτό μου μαζί. Στα πιο πρακτικά, να βελτιωθούν οι επιδόσεις μου. Να πάω σ΄όσους περισσότερους αγώνες μπορώ, να προπονηθώ, να κάνω πολλά! Υπάρχουν άτομα που θα ήθελες να ευχαριστήσεις; Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους, που χωρίς να με ξέρουν με βοήθησαν για να φτάσω ως εδώ. Τον Νίκο και τον Θανάση Πριόβολο, που διάθεσαν τον Βοτανικό για τη συναυλία. Τον Παναγιώτη Λάιο για τη διοργάνωση και τον Τάκη Σκιαδά. Φίλοι και συνάδερφοι που δούλεψαν στη συναυλία για να με βοηθήσουν. Τους τραγουδιστές που ήρθαν. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που με στηρίζουν στο αθλητικό κομμάτι, που έχουν γίνει οικογένεια για εμένα, όπως είναι ο προπονητής μου, που είναι αδερφός. Την άλλη μου οικογένεια, την Rehab line και τον Άγγελο Χρονόπουλο, τον τεχνικό μου. Υπεύθυνος για τις θήκες που φοράω. Ας σταματήσω όμως εδω, γιατί έχω μεγάλη λίστα.

G R A P H I C

14 - 17 Ιουνίου 2017 ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ

D E S I G N E R

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

PETERKEHAGIAS

6ο THESSALONIKI

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Στο αφιέρωμα που ακολουθεί θα διαβάσεις τις συνεντεύξεις 5 ανθρώπων να μιλούν για το πως είναι να ζεις στην Ελλάδα το 2017, υπεραπιζόμενος τόσο την ταυτότητα του ΛΟΑΤ όσο κι αυτή του ΑμεΑ.

Τα ΛΟΑΤ - AμεA άτομα παίρνουν τον λόγο κείμενο: Βασίλης Θανόπουλος, φωτογραφίες: Γρηγόρης Μορίκης

Ιωάννα

Ονομάζομαι Ιωάννα - Μαρία Γκέρτσου, είμαι 38 ετών με απώλεια όρασης. Εργάζομαι ως ψυχολόγος κι αυτοπροσδιορίζομαι ως bi γυναίκα. Έχω ιδρύσει μία ΜΚΟ για τη δωρεάν εκπαίδευση και παροχή σκύλων - οδηγών. Τι σημαίνει να ζεις στη Ελλάδα κι ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ; Ποια είναι η καθημερινότητά σου; Ευτυχώς, το έχω κερδίσει το στοίχημα. Ζω αυτόνομα, έχω σταθερή δουλειά, καλούς φίλους, ανθρώπους που με αγαπούν, που με υποστηρίζουν και γενικά, επειδή έχω γερά νεύρα, γνωρίζω το σύστημα και τα δικαιώματα μου. Καθημερινά, ασχολούμαι με τη ΜΚΟ, πηγαίνω στη δουλειά, αθλούμαι, φροντίζω τους σκύλους μου και γενικά μου αρέσει να περνώ αρκετό χρόνο μόνη, αλλά και να κάνω παρέα με ανθρώπους, που μου προκαλούν το ενδιαφέρον. Θεωρώ, πως έχω κερδίσει επάξια το σεβασμό της κοινωνίας. Πάρα ταύτα, η Ελλάδα κακά τα ψέματα, παραμένει μια βαθιά συντηρητική χώρα, ειδικότερα λόγω του πεπαλαιωμένου εκπαιδευτικού της συστήματος και της μη προώθησης παιδείας απ' τους πολιτικούς. Η πολιτεία δεν είναι προσωποποιημένη, δε φροντίζει ξεχωριστά για τον / την κάθε πολίτη / πολίτισσα. Οι άνθρωποι, πιστεύω, πως εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για την έλλειψη υποδομών, υπηρεσιών κι ανάπτυξης, επάνω σε εξιλαστήρια θύματα, μέσω του ρατσιστικού / στιγματιστικού λόγου και των στερεοτύπων. Συνάμα, συμβάλλουν στη διαιώνιση του "ωχαδερφισμού", συμμετέχοντας σε συμπεριφορές που βλάπτουν τους / τις άλλες / άλλους, αδιαφορώντας για μια παγιωμένη κατάσταση και μηβοηθώντας το συνάνθρωπο. Υπάρχει ρατσισμός, ακόμα κι απέναντι σε εμένα αν και συχνά συμβαίνει ακούσια (π.χ. κάποιος παρκάρει παράνομα και μου εμποδίζει την πρόσβαση) ή και "με το γάντι" (σε αγαπάμε, σε εκτιμάμε, αλλά...) Θεωρείς ότι είναι πιο δύσκολο για ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο να μιλήσει ανοιχτά στο περιβάλλον του; Εσύ το έχεις κάνει; Ποια ήταν η εμπειρία σου; Θεωρώ πως αποτελώ από τις ελάχιστες εξαιρέσεις των ΑμεΑ που όχι μόνο μιλούν ανοιχτά για τη σεξουαλική τους ταυτότητα, αλλά έχουν και σεξουαλική ζωή. Αν και φυσικά δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία, πιστεύω ακράδαντα πως οι περισσότεροι / ες ΑμεΑ δεν έχουν καν σεξουαλική ζωή ή αν έχουν δεν το έχουν ψάξει ιδιαιτέρα και γίνονται έρμαια των εκάστοτε καταστάσεων: π.χ. βρίσκουν κάποιον ή κάποια επειδή έχει την ίδια αναπηρία ή βρίσκουν κάποιον ή κάποια για να τους βοηθάει. Η εμπειρία μου, γενικά είναι ευχάριστη κι ελπίζω να παραμείνει ως τέτοια. Οι γονείς μου με άφησαν να εξελιχθώ, όπως.. προμηνυόταν! Πολλές φορές δεν καταλάβαιναν τι τους έλεγα ή πως γίνεται να μη θέλω να παντρευτώ και να κάνω παιδιά, αλλά προσπαθούσαν να καταλάβουν και να μπουν στη ψυχολογία μου, χωρίς ποτέ να με κατακρίνουν. Αυτή τους η προσπάθεια να έρθουν κοντά μου και να κατανοήσουν τα θέλω μου με συγκινεί βαθύτατα. Κι η αδελφή μου, ενώ είναι straight, έχει πολύ ανοιχτές απόψεις. Είναι απόλυτα LGBT+ friendly κι αποδέχεται τους πάντες και τα πάντα. Έτσι μεγαλώσαμε κι έτσι μεγαλώνει κι αυτή τα παιδιά της. Σ' έχει βοηθήσει το ότι έχεις διπλή κοινωνική ταυτότητα, ΑμεΑ και ΛΟΑΤΚΙ ταυτόχρονα; Είμαι και ψυχολόγος κι αυτό αποτελεί έναν ακόμα λόγο για αυτογνωσία κι αποδοχή του διαφορετικού. Έχω μια αρκετά σύνθετη κοινωνική ταυτότητα, αλλά είχα συνειδητοποιήσει τις επιθυμίες, τα πιστεύω και τις δυνατότητες μου από πολύ μικρή κι έτσι δε μου ήρθε απότομα. Η σεξουαλική μου ταυτότητα με βοήθησε να υπερασπιστώ την αναπηρία

μου, διότι μου προσέδιδε ανέκαθεν ένα μαχητικό συναίσθημα και μια αύρα αυτοπεποίθησης. Η αναπηρία μου απ' την άλλη με παρακίνησε να μάχομαι με σθένος για τον εαυτό μου και για τους / τις άλλες / ους. Δε γίνεται να βιώνει ή ακόμα και να υπερασπίζεται κανείς / καμιά μια συγκεκριμένη κοινωνική ταυτότητα και να αντιδρά με ρατσιστικό μένος για τις υπόλοιπες. Δεν είναι φυσιολογικό. Πχ., πολλοί άνθρωποι με ακολουθούν στο Facebook, λόγω της ανθρωπιστικής μου δράσης με τους σκύλους-οδηγούς και μου γράφουν διθυραμβικά σχόλια, αλλά με κάνουν delete εάν πχ., γράψω κάτι για να υπερασπιστώ τους ΛΟΑΤ+. Πώς έρχεσαι σε επαφή με άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα; Μέσω των social media, των forums, των κοινών φίλων. Μου έχει συμβεί όμως να γνωρίσω ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους κι εντελώς τυχαία. Είναι εύκολη η πρόσβαση σε ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά ή ΛΟΑΤΚΙ εκδηλώσεις; Για εμένα ναι, αν και δε πηγαίνω συχνά για να είμαι ειλικρινής. Φαντάζομαι πως ίσως είναι πιο δύσκολο για κάποιον / α που έχει κινητική αναπηρία. Πόσο εύκολο είναι για εσένα να βρεις κάποιον/α ερωτικό/ή σύντροφο; Αρκετά δύσκολο, όχι λόγω της αναπηρίας, αλλά του μυαλού και των θέλω μου. Κι όσο μεγαλώνω, γίνεται δυσκολότερο! Δεν ικανοποιούμαι από τους συμβατικούς ανθρώπους σε κανένα επίπεδο της ζωής μου, πόσο μάλλον στο ερωτικό. Φαντάζομαι πως κάποιος ή κάποια που θέλει πραγματικά να είναι μαζί μου θα με θέλει. όπως είμαι. Θεωρείς, γενικά, ότι υπάρχει ρατσισμός εντός της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας προς τα άτομα με αναπηρία. Δε μου έχει τύχει να βιώσω ποτέ ρατσιστική συμπεριφορά από μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Από την άλλη δεν το έχω συζητήσει και με κάποιον / κάποια ΑμεΑ. Καλό θα είναι να μην υπάρχει. Τι θα ήθελες να πεις σ΄όσα άτομα διαβάσουν το αφιέρωμα; Θα ήθελα να πω, ότι η αναπηρία είναι μια συνθήκη που μπορεί να συμβεί στον καθένα / στην καθεμία κι η σεξουαλική ταυτότητα, ένα κομμάτι του εαυτού μας με το οποίο γεννιόμαστε, εξελισσόμαστε και πεθαίνουμε. Είναι και τα δυο φυσιολογικά -από τη λέξη "φύση" φαινόμενα και δεν πρέπει να τα αρνείστε και να ντρέπεστε γι αυτά, διότι έτσι αρνείστε την ίδια σας τη ζωή κι είναι κρίμα. Το περιβάλλον μεταφράζεται σε μικρόκοσμο και μακρόκοσμο. Όσο περισσότερη αυτογνωσία κι αυτοπεποίθηση έχει κάποιος/α στο μικρόκοσμό του, τόσο πιο συνειδητοποιημένος/η θα βγει στο μακρόκοσμο. Κι οχυρωμένος/η, ενάντια σε παράλογες απόψεις κι ενάντια στο φασισμό. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σας ορίσει πως θα ζείτε, να σας αποκαλέσει "αφύσικους", ούτε να σας περιορίσει την πρόσβαση στο δρόμο, στη παιδεία, στη νομοθεσία, στην εργασία. Σεβαστείτε το συνάνθρωπο και γίνετε η αλλαγή που θέλετε να δείτε στον κόσμο.

Κωνσταντίνος

Καλησπέρα, είμαι ο Κωνσταντίνος κι είμαι 25 χρόνων. Με ελκύουν κυρίως άντρες, αλλά αρκετές φορές ελκύομαι κι από γυναίκες. Είμαι κωφός άμφω (θέμα ακοής και στα δύο αφτιά για να το πω πιο απλά) και φοράω ακουστικό. Τι σημαίνει να ζεις στη Ελλάδα κι ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ; Το να ζεις στην Ελλάδα έχει από μόνο του πολλά προβλήματα μαζεμένα. Από τη μια, τα ΑμεΑ δεν είναι τόσο γνωστά όσο θα έπρεπε, ούτε και οι ανάγκες τους, απ' την άλλη, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα – παρότι παρουσιάζει πρόοδο τα τελευταία χρόνια – εξακολουθεί να δέχεται λεκτικές ή και σωματικές επιθέσεις από την πλειοψηφία. Όσον αφορά εμένα, δεν υπάρχει κάτι που να με στιγματίζει ως ΑμεΑ ή ΛΟΑΤΚΙ μέλος. Ζω, όπως θα έπρεπε να ζει ο καθένας. Σπούδασα και συνεχίζω σε νέες σπουδές, αθλούμαι, βγαίνω βόλτες, ταξιδεύω όταν μου το επιτρέπουν οι συνθήκες, πάω σινεμά ή βλέπω σειρές με την σχέση μου ή με φίλους, διαβάζω εξωσχολικά βιβλία κ.α. Σε καθημερινή βάση, δουλεύω και συναναστρέφομαι με αρκετό κόσμο. Μαθαίνω ξένες γλώσσες, πάω κολυμβητήριο κι είμαι ανοικτός σε νέες «προκλήσεις». Θεωρείς ότι είναι πιο δύσκολο για ένα ΛΟΑΤΚΙ ΑμεΑ άτομο να μιλήσει ανοιχτά στο περιβάλλον του; Από προσωπική εμπειρία, θεωρώ πως ναι είναι δύσκολο. Απ' την μια, ο οικογενειακός κύκλος θεωρεί πως το θέμα της αναπηρίας ταυτόχρονα με τη σεξουαλική μου ταυτότητα, με περιθωριοποιεί διπλά σε σχέση με αυτούς που έχουν μόνο το ένα από τα δύο. Δηλαδή: Έχω να αντιμετωπίσω και τις δυσκολίες ως ΛΟΑΤΚΙ άτομο αλλά και τις δυσκολίες ως Άτομο με Αναπηρία. Από την άλλη, ο κύκλος των ΛΟΑΤΚΙ μπορεί να δείξει οίκτο ή να κάνει προσπάθειες αποφυγής συναναστροφής με κάποιο ΑμεΑ «για να μη κουραστούν παραπάνω». Σε έχει βοηθήσει το ότι έχεις διπλή κοινωνική ταυτότητα, ΑμεΑ και ΛΟΑΤΚΙ ταυτόχρονα; Η αλήθεια είναι πως με βοήθησε πάρα πολύ. Όταν γνώρισα για πρώτη φορά ΑμεΑ στα 20 μου, δηλαδή το 2011, ένιωσα κάπου αποδεκτός. Γρήγορα ανακάλυψα πως ο κύκλος των ΑμεΑ φίλων, που γνώρισα εκείνη την περίοδο, συμπεριλάμβανε δύο κοπέλες που ήταν ομοφυλόφιλες, με βοήθησε ακόμα περισσότερο στο να αποδεχτώ και τη σεξουαλική μου ταυτότητα. Στην πορεία με βοήθησε να αντιμετωπίζω τα θέματα που μου προέκυπταν πάνω στον εαυτό μου. Επιπλέον, έχω κάποια άτομα που είναι και ΛΟΑΤΚΙ και ΑμεΑ (με διάφορες παθήσεις), με τα οποία έχω πολύ καλή επαφή, με βοηθά στο να συνειδητοποιώ πως δεν είμαι μόνος αλλά και πως έχουμε πραγματικά πολλά κοινά. Πώς έρχεσαι σε επαφή με άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα; Για αρχή, από κοινούς φίλους και παρέες. Είναι ο τρόπος που με εκφράζει περισσότερο ως άτομο. Χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει πως δεν έχω γνωρίσει άτομα μέσω Internet. Επίσης, γνωρίζω άτομα και από διάφορες εκδηλώσεις τέτοιων περιεχόμενων, από διάφορους εθελοντισμούς κ.α. Είναι εύκολη η πρόσβαση σε ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά ή ΛΟΑΤΚΙ εκδηλώσεις; Για μένα συγκεκριμένα ως κωφό άτομο, είναι σχετικά εύκολη η πρόσβαση. Για άλλες αναπηρίες (ενδεικτικά κινητικές) δε θα έλεγα το ίδιο. Ίσως να έχω κάποιο θέμα, αν υπάρχει πολύς κόσμος και βαβούρα, αν μιλάνε πολλοί ταυτόχρονα και γίνεται φασαρία, «χάνομαι»

και δεν αντιλαμβάνομαι πλήρως τα όσα λέγονται, αλλά μόνο ένα σχετικά μεγάλο μέρος. Και θέλω να μαθαίνω λεπτομέρειες. Υπάρχει η αντίστοιχη παροχή διερμηνέα Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας, την οποία κι έμαθα τα τελευταία χρόνια, που είναι ένα βοηθητικό εργαλείο αλλά τα κονδύλια και οι παροχές του κράτους πάνω σε τέτοια θέματα είναι ελάχιστα έως και μηδαμινά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει διερμηνέας συνήθως. Με την πρωτοβουλία της ΛΟΑΤ ΑμεΑ υπάρχει διερμηνεία, έγγραφα γραμμένα με τυφλό σύστημα γραφής (Braille), αλλά και πρόληψη για χώρους κατάλληλα διαμορφωμένους για αναπηρικά αμαξίδια. Πρέπει να υπάρχει πρόσβαση παντού, για όλα τα άτομα ανεξαιρέτως αναπηρίας ή μη. Πόσο εύκολο είναι για εσένα να βρεις κάποιον/α ερωτικό/ή σύντροφο; Έχεις αντιμετωπίσει ρατσιστικές συμπεριφορές; Όσο εύκολο είναι να βρει κάποιος έναν σύντροφο. Προσωπικά, μέχρι την τωρινή μου σχέση, που αντιμετωπίζει, επίσης, θέμα αναπηρίας, είχα σχέσεις (και με τα δύο φύλα) με μη ανάπηρους. Δεν υπήρξε ποτέ θέμα, ούτε λόγος για χωρισμό ή προβλήματα μέσα στην σχέση. Ωστόσο, θα σταθώ σε κάτι που μου συνέβη πριν από τέσσερα περίπου χρόνια (κι ήταν το μοναδικό «ρατσιστικό συμβάν» από όσο θυμάμαι): Συνομιλούσα με κάποιον μέσω app γνωριμιών, όλα φαίνονταν ότι έβαιναν καλώς κι ήταν να κανονίσουμε για έναν καφέ, προκειμένου να γνωριστούμε από κοντά. Κι εκεί ήταν, που του είπα ότι αντιμετωπίζω θέμα ακοής. Του το λέω, λοιπόν, γράφοντας ωστόσο πως δεν θα υπάρξει θέμα επικοινωνίας. Η απάντηση του; «Συγγνώμη, δεν το ήξερα αυτό, δεν μπορώ, να είσαι καλά» και με έκανε block απευθείας, χωρίς να προλάβω να εξηγηθώ. Αυτό με έκανε να νιώσω προσωρινά πολύ άσχημα για την αναπηρία μου, αλλά γρήγορα το ξεπέρασα. Πώς μπορείς να κρίνεις κάτι που δεν έχεις δει ακόμα; Θεωρώ πως τέτοιες κινήσεις είναι πολύ βιαστικές, αλλά και δείχνουν την επιδερμικότητα του άλλου. Μπορείς όμως να βρεις άλλον τρόπο, να ρωτήσεις, είναι φυσικό να έχεις απορίες για κάτι άγνωστο σε σένα. Το να «μπλοκάρεις» κάποιον, δείχνει απλά ότι σε ελκύει ο σκοταδισμός. Θεωρείς, γενικά, ότι υπάρχει ρατσισμός εντός της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στα άτομα με αναπηρία. Θεωρώ πως υπάρχουν δύο ομάδες ΛΟΑΤΚΙ ατόμων: Αυτοί, που επειδή είναι οι ίδιοι ΛΟΑΤΚΙ, συμπάσχουν, ενδιαφέρονται, μοιράζονται τις ίδιες ανάγκες, πόνους με τα ΑμεΑ. Από την άλλη, όμως, υπάρχουν και τα άτομα που – πιθανόν – λόγω βιωμάτων ή μεγάλης ιδέας για τον εαυτό τους, θεωρούν ότι τα ΑμεΑ δεν έχουν θέση σε αυτά που πέρασαν τα ίδια ή να αξίζουν την προσοχή τους. Τι θα ήθελες να πεις σ' όσα άτομα διαβάσουν το αφιέρωμα; Η αγάπη δεν έχει όρια. Ξέρεις, δεν έχει σημασία αν κάποιος έχει ένα θέμα αναπηρίας. Αυτό, θεωρώ, δεν είναι κάτι για το οποίο το άτομο θα πρέπει να περηφανεύεται ή να ντρέπεται, αλλά είναι τρόπος ζωής γι' αυτό. Έχει μάθει να ζει με αυτά και προσαρμόζει την ζωή του όπως είναι. Αν σε ελκύει το άτομο κι υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον, πιστεύω πως δεν θα χάσεις, αλλά αντιθέτως θα κερδίσεις πολλά πράγματα.

Ηλίας

Ονομάζομαι Ηλίας κι είμαι αισίως 32 ετών. Προσδιορίζομαι ως cis γκέι άντρας κι έχω κινητική αναπηρία λόγω πρόωρης γέννησης. Ασχολούμαι με τη μουσική. Ταυτόχρονα, ασχολούμαι ερασιτεχνικά με τον χορό κι είμαι μέλος σε ακτιβιστικές κινήσεις που αφορούν στην αναπηρία. Τι σημαίνει να ζεις στη Ελλάδα κι ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ; Μίλα μας λίγο για την καθημερινότητά σου; Θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά τυχερό, αφού έχω καταφέρει να ζω ανεξάρτητος και σχετικά αυτόνομος, να εργάζομαι πάνω στο αντικείμενο μου και να ασχολούμαι με όλα όσα με γεμίζουν. Είμαι θερμός υποστηρικτής ενός δικαιωματικού, κοινωνιοκεντρικού μοντέλου της αναπηρίας, που σε αντίθεση με το ιατροκεντρικό μοντέλο, διαχωρίζει τη βλάβη από την έννοια της αναπηρίας, που θεωρεί την αναπηρία «κοινωνική κατασκευή», εφόσον είναι η ίδια η κοινωνία που, λόγω έλλειψης σχεδιασμού και κατάλληλων συνθηκών αποκλείει μια μεγάλη μερίδα των πολιτών της. Οπότε ναι, δεν είναι και πολύ εύκολο να είσαι άτομο με αναπηρία στην Ελλάδα και σε μια κοινωνία που θεωρεί τη βλάβη σ' ένα σώμα εξ’ ορισμού ως δυστυχία. Στην Αθήνα πχ., οι υποδομές είναι σχεδόν εξ’ ολοκλήρου σχεδιασμένες για “μη ανάπηρα” σώματα. Παντού ανούσια σκαλοπάτια, επικίνδυνες λακκούβες, ενώ ακόμα και οι διαβάσεις των πεζών είναι μη προσβάσιμες. Τραγική είναι η έλλειψη περισσότερων θέσεων στάθμευσης ΑμεΑ αφού οι υπάρχουσες είναι παρανόμως μετρημένες στα δάχτυλα. Όλα αυτά κι άλλα πολλά μου δυσκολεύουν καθοριστικά την καθημερινότητα ως άτομο με αναπηρία. Όσον αφορά την ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα μου, αισθάνομαι ευτυχής που κατάφερα να διεκδικήσω το δικαίωμα στην ερωτική ζωή και να ζήσω τη σεξουαλικότητα μου από νεαρή ηλικία. Πλέον, καθημερινά επιτρέπω περισσότερη ελευθερία στο να είμαι ο εαυτός μου. Θέλει θάρρος να παραμένεις ο εαυτός σου σε μια κοινωνία που εκφασίζεται με γοργούς ρυθμούς. Θεωρείς ότι είναι πιο δύσκολο για ένα ΛΟΑΤΚΙ AμεΑ άτομο να μιλήσει ανοιχτά στο περιβάλλον του; Εσύ το έχεις κάνει; Ναι, θεωρώ ότι κατά περίπτωση είναι δύσκολο και καθόλου αυτονόητο για ένα άτομο με αναπηρία να αποκαλύψει στο οικογενειακό του περιβάλλον τη σεξουαλική του ταυτότητα, δεδομένου ότι πολύ συχνά νιώθει πλήρως ή μερικώς εξαρτώμενο από το οικογενειακό του περιβάλλον για την καθημερινότητα του, καθώς η όποια ενδεχόμενη ρήξη στη σχέση φαντάζει επιζήμια για το άτομο. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη μέχρι τα 16 μου, σχετικά κλειστή και συντηρητική κοινωνία, με χαμηλά αντανακλαστικά στην αποδοχή της διαφορετικότητας. Αναγκάστηκα από πολύ μικρή ηλικία να κρύβω την σεξουαλική μου ταυτότητα, ώστε να γίνω αποδεκτός, π.χ. στο σχολείο και σε φίλους. Όμως, είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια υποστηρικτική οικογένεια, ανοικτή στο διαφορετικό και σ' ένα περιβάλλον, όπου το σεξ δεν ήταν ταμπού. Προσωπικά όμως, θεωρώ ότι επειδή στο σχολικό περιβάλλον έχω υπάρξει θύμα ρατσισμού και λεκτικού bullying που αφορούσε την ΛΟΑΤΚΙ+ κυρίως ταυτότητα, άργησα μέχρι τα 18 μου να κάνω coming out σε οικογένεια και φίλους. Θεωρώ τον εαυτό μου ανοικτά γκέι και έτσι πια απολαμβάνω την ειλικρίνεια στις σχέσεις με τους ανθρώπους που αγαπώ ολοκληρωτικά και χωρίς μάσκες. Το γεγονός ότι φέρεις την ιδιότητα του ΑμεΑ θεωρείς ότι σε βοήθησε στο να αποδεχθείς εσύ και το περιβάλλον σου πιο εύκολα την ΛΟΑΤΚΙ ταυτότητα σου; Το να φέρω ταυτότητες ταυτόχρονα από δύο μειονοτικές ομάδες το θεωρώ ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Σε μικρή ηλικία με είχε σίγουρα βοηθήσει η αναπηρία μου στο να αποδεχθώ μέσα μου τη σεξουαλική μου ταυτότητα, να την αγαπήσω και να μην την φοβηθώ. Από την άλλη, σίγουρα λειτούργησε λίγο αποθαρρυντικά να μιλήσω με ευκολία στην οικογένεια μου. Φοβόμουν μήπως στεναχωρηθούν ή αγχωθούν ότι θα μείνω μόνος, περιθωριοποιημένος, ή το φόβο του διπλού στίγματος. Εν τελεί, θεωρώ ότι μου έκανε καλό στην αυτό-αποδοχή μου χωρίς να σημαίνει ότι τοένα επηρεάζει ή συνδέεται απαραίτητα με το άλλο.

Πώς έρχεσαι σε επαφή με άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα; Είχα την τύχη να ξεκινήσω να κοινωνικοποιούμαι ως γκέι αγόρι από μικρός, μέσω του ιντερνέτ από τα τέλη της δεκαετίας του 90’. Με βοήθησε να «ξεφοβηθώ» και να γνωρίσω την ΛΟΑΤΚΙ κουλτούρα στο δικό μου ρυθμό και χρόνο, αλλά και να συνομιλήσω με άλλα γκέι άτομα. Οι περισσότερές μου ερωτικές σχέσεις ήταν με ανθρώπους που γνώρισα μέσω site ή εφαρμογών. Επιδιώκω όμως και τη γνωριμία σε πραγματικές συνθήκες, σε μπαρ ή κλάμπ αλλά και συχνά μέσω ΛΟΑΤΚΙ εκδηλώσεων ή σχετικών δράσεων, θεωρώ ότι υπάρχει άλλη δυναμική. Είναι εύκολη η πρόσβαση σε ΛOATKI μαγαζιά ή εκδηλώσεις; Δυστυχώς, σύμφωνα με την μέχρι τώρα εμπειρία μου, τα ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά είναι στην πλειοψηφία τους μη προσβάσιμα ειδικά όσον αφορά κινητικές αναπηρίες. (Ράμπες, WC ΑμεΑ). Όσον αφορά τις ΛΟΑΤΚΙ εκδηλώσεις, έχουν γίνει τον τελευταίο χρόνο σοβαρές προσπάθειες, για την καθολική προσβασιμότητα, που να αφορά το δομικό περιβάλλον αλλά και την πληροφορία (διερμηνεία ΕΝΓ, γραφή Braille, υποτιτλισμός). Σίγουρα όμως, ακόμα δεν είναι αυτονόητη στη συνείδηση της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας η ανάγκη για καθολική προσβασιμότητα για τα ΑμεΑ. Στοχεύουμε όμως ως ομάδα ΛΟΑΤ ΑμεΑ στην διεκδίκηση του αυτονόητου και του δικαιώματος στη συμπερίληψη. Πόσο εύκολο είναι για εσένα να βρεις κάποιον/α ερωτικό/ή σύντροφο; Έχεις αντιμετωπίσει ρατσιστικές συμπεριφορές; Στην αρχή, αρκετά χρόνια πριν, μου ήταν λίγο δύσκολο σε κάποιον που γνώριζα κυρίως μέσω ιντερνέτ να κάνω το coming out της αναπηρίας μου, με το φόβο μήπως με απορρίψει χωρίς να μπει καν σε διαδικασία να με γνωρίσει. Όχι όμως πια. Όλες μου οι ερωτικές εμπειρίες ήταν θετικές και δεν μου έχει τύχει σε γνωριμία ή ραντεβού να έρθω αντιμέτωπος με ρητή απόρριψη λόγω την αναπηρίας ή με ρατσιστική συμπεριφορά. Έχω ρίξει γέλιο με κάποιες αντιδράσεις κάποιων πχ., «πω τι έπαθες και περπατάς έτσι έλα ξεκόλλα» , ή σε κλαμπ να μου λέει ο άλλος «καλά φίλε πόσο έχεις πιει», αλλά δεν συμβαίνει συχνά. Θεωρείς, γενικά, ότι υπάρχει ρατσισμός εντός της LGBT+ κοινότητας στα άτομα με αναπηρία; Με εκνευρίζει ιδιαίτερα στα σαιτ γνωριμιών αυτή η τάση να θεοποιείται το ωραίο αψεγάδιαστο, γυμνασμένο αρρενωπό κορμί, το σώμα που είναι πλήρως εναρμονισμένο με τα κανονιστικά πρότυπα. Και δεν έχει να κάνει μόνο με αναπηροφοβία αλλά και με χονδροφοβία, φεμφοβία κ.α. μια ολόκληρη λίστα από φοβίες που αποκλείουν ανθρώπους μόνο και μόνο από το περιτύλιγμα. Εύχομαι να αλλάξει αυτό, με όποιον τρόπο. Πάραυτα, κατανοώ και την ανάγκη για έκφραση της διαφορετικής επιθυμίας. Τι θα ήθελες να πεις σ΄όσα άτομα διαβάσουν το αφιέρωμα; Σταματήστε να προβάλλετε σε μας τα άτομα με αναπηρία την ανάγκη σας να βρείτε ήρωες. Δεν είμαστε κι ούτε θέλουμε να γίνουμε. Δεν έχουμε ούτε ειδικές ανάγκες, πόσο μάλλον ειδικές ικανότητες (αν κι ωραίος ο Superman). Μην εκθειάζετε, ή στον αντίποδα, να απορρίπτετε οτιδήποτε διαφέρει από το πρότυπα της κανονικότητας. Δε χρειαζόμαστε θαυμασμό, ούτε από φιλανθρωπία, άλλα πραγματική κοινωνική ισότητα, σ' όλες τις εκφάνσεις την καθημερινότητας.

Κωνσταντίνος

Ονομάζομαι Κωνσταντίνος κι είμαι 28 χρόνων. Είμαι κωφός κι επίσης είμαι ένας γκέι άντρας. Τι σημαίνει να ζεις στη Ελλάδα κι ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ; Ποια είναι η καθημερινότητά σου; Το να ζεις στην Ελλάδα την εποχή μας είναι πιστεύω για τους περισσότερους ανθρώπους δύσκολο. Ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο στην Ελλάδα, ακόμα μέχρι και σήμερα, μπορεί να γίνει δέκτης ρατσισμού, διακρίσεων ακόμα κι επιθέσεων. Παρόλ' αυτά, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα στην Ελλάδα σήμερα, αν και δεν είναι η πιο δυνατή απ' αυτές άλλων χωρών, υπάρχει κι έχει αξιοσημείωτη δράση, γεγονός που μου δίνει ελπίδα για το μέλλον. Τώρα, για ένα ΑμεΑ άτομο τα πράγματα είναι επίσης δύσκολα. Αν και γίνονται πολλές προσπάθειες απ' την κοινωνία, υπάρχουν ακόμα πολλά κενά σε πολλούς τομείς, όπως εργασία, ποιότητα ζωής, προσβασιμότητα κ.α. Προσωπικά, είμαι ένα άτομο που θέλει να είναι δραστήριο και να μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα. Κάνω κουνγκ φου, θέατρο κι είμαι και μέλος των Rainbow Dancers, μιας ομάδας λάτιν χορού. Δεν αφήνω την αναπηρία μου να με εμποδίζει να ζήσω το οτιδήποτε αλλά την κάνω δύναμη και προτέρημα μου.

ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας προς τα άτομα με αναπηρία. Δυστυχώς ναι, αν και πιστεύω ότι σιγά σιγά τα πράγματα γίνονται καλύτερα. Η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα σιγά σιγά ευαισθητοποιείται όλο και περισσότερο σε σχέση με τα ΑμεΑ. Επίσης και τα ΛΟΑΤΚΙ ΑμεΑ άτομα κάνουν πολύ καλή δουλειά στο να προβάλλουν την κοινότητά μας και να ενημερώνουν για τις ανάγκες μας. Τι θα ήθελες να πεις σ΄όσα άτομα διαβάσουν το αφιέρωμα; Μην αφήνετε τίποτα, το οποίο θεωρείτε αδυναμία σας να σας εμποδίζει να πραγματοποιήσετε τα όνειρα σας. Η ζωή είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία, αν κάνεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο. Κανένας δεν μπορεί να σας πει ποια είναι τα όρια σας. Ο μόνος τρόπος για να μάθετε μέχρι που μπορείτε να φτάσετε, είναι να βουτήξετε μέσα στη ζωή και να τη δοκιμάσετε.

Θεωρείς ότι είναι πιο δύσκολο για ένα ΛΟΑΤΚΙ AμεΑ άτομο να μιλήσει ανοιχτά στο περιβάλλον του; Δεν ήταν δύσκολο για εμένα ως ΛΟΑΤΚΙ AμεA άτομο να μιλήσω ανοιχτά στο περιβάλλον μου. Το έκανα. Ομολογώ, βέβαια, ότι σε πολλές περιπτώσεις ήταν κάτι δύσκολο, αλλά νομίζω ότι είναι το ίδιο δύσκολο για όλους. Η εμπειρία μου, πάντως, λέει ότι είναι καλύτερο να ανοίγεσαι στους ανθρώπους, όταν σε ενδιαφέρει να υπάρχει η καλύτερη δυνατή επικοινωνία. Το γεγονός ότι φέρεις την ιδιότητα του ΑμεΑ θεωρείς ότι σε βοήθησε στο να αποδεχθείς εσύ και το περιβάλλον σου πιο εύκολα την ΛΟΑΤΚΙ ταυτότητα σου; Εξαρτάται από το πως επιλέγει να δει κανείς τα πράγματα. Για εμένα η εμπλοκή μου και με τις δύο κοινότητες μ' έχει ευχαριστήσει πολύ. Ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ άτομο έχω γνωρίσει πολλούς υπέροχους ανθρώπους με τους οποίους έχω κάτι να μοιραστώ.

ΛΟΑΤ- ΑμεΑ

Πώς έρχεσαι σε επαφή με άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα; Όπως ο καθένας! Με πολύ δυσκολία, υπομονή και επιμονή. Όπως είπα συμμετέχω σε πολλές δράσεις που απευθύνονται σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Πολύ δυνατές φιλίες έχω κάνει, επίσης, με άτομα από τον χορό. Στην αρχή είναι πάντα λίγο δύσκολο κι άβολο μέχρι να εξηγήσω το πρόβλημα ακοής μου, αλλά μετά από λίγο καιρό γίνεται κατανοητό.

Αφορμή αποτέλεσε η ανάγκη για τη σεξουαλική χειραφέτηση και υποστήριξη των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων με αναπηρία.

Είναι εύκολη η πρόσβαση σε ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά ή εκδηλώσεις; Σ' ορισμένα μαγαζιά κι εκδηλώσεις είναι εύκολη η πρόσβαση και σε άλλα όχι. Θεωρώ ότι πρέπει να είναι προσβάσιμα όλα. Πόσο εύκολο είναι για εσένα να βρεις κάποιον/α ερωτικό/ή σύντροφο; Έχεις αντιμετωπίσει ρατσιστικές συμπεριφορές; Δεν μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερο πρόβλημα στο να βρω κάποιον σύντροφο, αν και συνήθως θέλω αρκετό χρόνο για να αισθανθώ πραγματικά κοντά σε κάποιον. Παρόλ' αυτά, έχω δεχτεί πολλές φορές απόρριψη λόγω του προβλήματος ακοής.

Η ομάδα ΛΟΑΤ ΑμεΑ δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 2015. Ξεκίνησε αρχικά ως ανάγκη για την ύπαρξη ενός ορατού πόλου, όπου η αναπηρία και η ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα θα διασταυρώνονται.

Βασικός στόχος είναι η διαρκής εκπαίδευση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας πάνω σε ζητήματα αναπηρίας, προσβασιμότητας και ορθής ορολογίας, η καθολική προσβασιμότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ χώρων και εκδηλώσεων (ράμπες, WC ΑμεΑ κ.α.) καθώς και της προσβασιμότητας του περιεχομένου των εκδηλώσεων (με νοηματική διερμηνεία, γραφή Βraille, υποτιτλισμό και ακουστική περιγραφή). Τιμήθηκε με το Diversity Award από την ILGA Europe στην περσινή διοργάνωση της στην Αθήνα. mail: greeklgbtdisabled@gmail.com

Θεωρείς, γενικά, ότι υπάρχει ρατσισμός εντός της

Έρικ

Με λένε Έρικ, είμαι 28 χρόνων κι είμαι ένας τρανς άντρας. Το 2015, διαγνώστηκα με καρδιακή ανεπάρκεια. Στις 28 Ιουλίου 2015, μου εμφυτεύτηκε μηχάνημα υποστήριξης καρδιάς κι από τότε περιμένω μόσχευμα. Τι σημαίνει να ζεις στη Ελλάδα κι ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ ; Νιώθω πως εδώ πρέπει να πω ότι δεν έχω ζήσει στην Ελλάδα για πολύ. Πριν την καρδιακή ανεπάρκεια, ζούσα στο εξωτερικό, έτσι (αναπόφευκτα) συγκρίνω την εμπειρία μου εδώ με εκείνη που είχα τότε, ενώ δεν είναι καθόλου όμοιες. Επίσης, τώρα λόγω του μηχανήματος, πρέπει να έχω συνοδό σχεδόν παντού, έτσι η εμπειρία μου είναι λίγο περιορισμένη και προσαρμοσμένη και στα γούστα των συνοδών μου. Πάντως, όταν βγαίνω εκτός σπιτιού, νομίζω μου συμπεριφέρονται με πολύ συγκεκριμένο τρόπο λόγω του μηχανήματος. Επειδή το βλέπουν. Κάποια άτομα, όταν μαθαίνουν τι είναι και τι κάνει για μένα (δηλαδή ότι χωρίς αυτό βασικά δε ζω), αρχίζουν να σταυροκοπιούνται και να μοιρολογάνε. Αρχίζουν τα «αχ παιδάκι μου/ λεβέντη μου/ παλικάρι μου/ (πάντα μπαίνει ένα χαϊδευτικό εδώ)». Άλλα άτομα απλά λένε ένα «υπομονή» (την έχω σιχαθεί την λέξη) ή «κουράγιο». Πολλά άτομα με αντιμετωπίζουν λες και είμαι εύθραυστος. Έπειτα υπάρχουν κι αυτοί που θα πούνε «μπράβο» λες κι έκανα κάποιο κατόρθωμα ή άθλο. Εντάξει, δεν είναι εύκολο. Ως ΛΟΑΤΚΙ άτομο, πολύ σπάνια θα προκύψει θέμα επειδή γενικά, περνάω ως άντρας - εκτός αν χρειαστώ ταυτότητα για κάτι. Ακόμα και τότε, κάποιες φορές είναι που πρέπει να τους πείσω πως είναι δική μου η ταυτότητα! Όμως στο νοσοκομείο χρησιμοποιούσαν (κι ακόμη χρησιμοποιούν) το όνομα που είναι γραμμένο στα χαρτιά και θηλυκές αντωνυμίες. Δεν τους έχω διορθώσει ποτέ εντός του νοσοκομείου. Δεν ξέρω γιατί, ίσως απλά όταν ήρθα δεν είχα το ψυχικό σθένος να το παλέψω αυτό μαζί με το θέμα υγείας και έμεινε. Θεωρείς ότι είναι πιο δύσκολο για ένα ΛΟΑΤΚΙ AμεΑ άτομο να μιλήσει ανοιχτά στο περιβάλλον του; Εσύ το έχεις κάνει; Ποια ήταν η εμπειρία σου; Εξαρτάται. Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο. Σε πολλές περιπτώσεις, η οικογένεια δε προσφέρει κατανόηση και υποστήριξη. Μόνο και μόνο απ' τον τρόπο που μιλάνε οι γονείς και συγγενείς για άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα που είναι και AμεΑ, δεν τολμάει κάποιο άτομο να ανοίξει τη συζήτηση. Απ’την άλλη, υπάρχουν ακόμη άτομα που στηρίζονται ανοιχτά από την οικογένειά τους και τον περίγυρο. Έτσι τα άτομα που θα θεωρούσαμε λιγότερο δεκτικά μπορούν να γίνουν κι οι πιο θερμοί υποστηρικτές ΛΟΑΤΚΙ και ΛΟΑΤΚΙ AμεΑ ατόμων. Εγώ ήμουν και είμαι τυχερός, γιατί οι γονείς μου με έχουν δεχτεί ως τρανς άντρα πλέον. Εντάξει, δεν το δέχτηκαν εύκολα κι ακόμη τους ξεφεύγουν μέσα οι θηλυκές αντωνυμίες αλλά το προσπαθούν. Επίσης, πλέον, ίδιοι διορθώνουν συγγενείς, φίλους και γνωστούς κι εξηγούν σε άλλους την κατάσταση. Σε έχει βοηθήσει το ότι έχεις διπλή κοινωνική ταυτότητα, ΑμεΑ και ΛΟΑΤΚΙ ταυτόχρονα; Δεν είμαι σίγουρος… Πάντως, έχω κάνει νέους φίλους από ομάδες ακτιβιστών, όπως την ΛΟΑΤ ΑμεΑ και αυτό το θεωρώ θετικό. Πώς έρχεσαι σε επαφή με άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα; Προς το παρόν, μέσω ίντερνετ κυρίως. Δηλαδή, μέσω Skype και Facebook (και τότε μπορεί να κανονίσουμε με φίλους ή φίλες για κανένα καφέ).

Είναι εύκολη η πρόσβαση σε ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά ή εκδηλώσεις; Όπως είπα και πριν, λόγω της κατάστασης μου, χρειάζομαι συνοδό σχεδόν συνέχεια. Οι συνοδοί μου είναι κυρίως οι γονείς μου και η κοπέλα μου, έτσι δεν έχω βγει και πολύ σε ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά ή εκδηλώσεις. Βασικά μόνο σ' ένα ΛΟΑΤΚΙ καφέ έχω πάει. Όσο για τις εκδηλώσεις, νομίζω εξαρτάται ποιος τις οργανώνει. Η πρόσβαση και η προσβασιμότητα είναι το τελευταίο πράμα που σκέφτονται οι οργανωτές. Πόσο εύκολο είναι για εσένα να βρεις κάποιον/α ερωτικό/ή σύντροφο; Έχεις αντιμετωπίσει ρατσιστικές συμπεριφορές; Δεν είναι εύκολο – ειδικά όταν το άλλο άτομο δεν είναι από την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και σε γνωρίζει ως άντρα και μετά πρέπει να εξηγήσεις ότι «ξέρεις, είμαι άντρας αλλά δεν έχω πέος». Εκτός απ’αυτό, είναι και τα συνηθισμένα άγχη που υπάρχουν όταν γνωρίζεις κάποιο άτομο που σ’αρέσει: θα με συμπαθήσει; Θα θέλει να βγει μαζί μου; Αν βγούμε, πού θα πάμε; Θα με παρεξηγήσει; Παρά τις δυσκολίες, στο ερωτικό δεν μπορώ να πω ότι έχω βρεθεί αντιμέτωπος με υπερβολικά ρατσιστικές συμπεριφορές. Όταν πρωτοάρχισα να ψάχνω το θέμα φύλου, ήμουν στην πρώτη μου σχέση με κοπέλα - ως (τότε) λεσβιακό ζευγάρι. Όταν της εκμυστηρεύτηκα τις σκέψεις μου περί φύλου, μου είπε ότι αν κάνω μετάβαση, θα χωρίσουμε γιατί δεν της αρέσουν οι άντρες. Τελικά μετά από λίγους μήνες χωρίσαμε, αλλά για άλλους λόγους. Βρίσκω πως είναι πιο εύκολο και λιγότερο επίπονο να λέω από την αρχή σε άτομα που με ενδιαφέρουν ότι είμαι τρανς (αν δεν το ξέρουν ήδη, εννοώ). Πριν εξελιχτεί σε κάτι πολύ πιο σοβαρό. Αυτό επειδή νιώθω πως πρέπει να το ξέρουν για να μην υπάρξει κάποια τεράστια έκπληξη μετά. Δεν χρειάζεται κανείς (ούτε εγώ ούτε το άλλο άτομο) επιπρόσθετο πόνο, άγχος και δυσκολία στην αρχή μιας σχέσης. Αν δεν μπορεί το άλλο άτομο να το δεχτεί τότε καλώς. Σίγουρα τσούζει όταν εμπιστεύεσαι σε κάποια κάτι τέτοιο και μετά σου λένε ‘ας μείνουμε φίλοι’, αλλά μου φαίνεται καλύτερο από το να μην έχω πει κάτι, να προχωρήσει το πράγμα, να φτάσουμε στο υπνοδωμάτιο, να βγάλουμε ρούχα και μετά… έκπληξη! Χρειάζεται – όπως όλες οι σχέσεις (ρομαντικές, και μη) υποθέτω – εμπιστοσύνη. Αλλά αν δεν εμπιστεύεσαι τον/την σύντροφο σου με αυτό, τότε ποιον/ αν θα εμπιστευτείς; Θεωρείς, γενικά, ότι υπάρχει ρατσισμός εντός της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στα άτομα με αναπηρία. Συγκεκριμένα στην Ελλάδα; Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω. Δεν έχω βγει ή ζήσει αρκετά εδώ για να έχω άποψη. Όμως σε γενικότερες γραμμές, πιστεύω πως σίγουρα υπάρχει – δεν τον έχω βιώσει εγώ ο ίδιος, αλλά σίγουρα υπάρχει. Εδώ υπάρχει και εντός της ίδιας της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας προς άτομα που δεν είναι ΑμεΑ, που έχουν απλά διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλου… πόσο μάλλον αν συμπεριλάβουμε και άτομα που είναι ΑμεΑ. Μετά υπάρχουν και άλλοι ρατσισμοί – προς τους ΛΟΑΤΚΙ μετανάστες, προς τους ΛΟΑΤΚΙ άπορους και πάει λέγοντας. Τι θα ήθελες να πεις σ' όσα άτομα διαβάσουν το αφιέρωμα; Ανάπηρος δε σημαίνει ανήμπορος.

LIVING BEST BUY / 50 POSH FASHION / 52 WORLD PRIDE / 54 ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ / 56

PHOTO ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ SOMAMED

BEST BUY

TURN THE SOUND Bluetooth ακουστικά Voxoa HD: Με κρυστάλλινο ήχο για πεντακάθαρη αναπαραγωγή μουσικής, αλλά και χρήση σε άλλες εφαρμογές, όπως το skype, είναι σίγουρο πως θα τα λατρέψεις. Επιπλέον, διπλώνουν για να μπουν στη θήκη μεταφοράς τους. Φορτίζουν σε 3 ώρες κι αντέχουν έως και 16 ώρες, με ένταση που φτάνει τα 108 dB. BEOPLAY H5 της Β&Ο: Σχεδιασμένο να ταιριάζει άνετα στο αυτί σου με άριστη απόδοσή ήχου και προστατευτική μεμβράνη για να εμποδίζει την υγρασία. Ιδανικά για την άσκηση ή για ομιλία εν κινήσει. Το καλώδιο είναι κατασκευασμένο από ύφασμα, που θυμίζει πάνινα παπούτσια. Edifier e30 Spinnaker 2.0: Το αφηρημένο του σχήμα θα σε κάνει να το προσέξεις. Όταν το ακούσεις θα σε κάνει να το αγαπήσεις. Ότι καλύτερο για τους λάτρεις της καθαρής και δυνατής αποτύπωσης του ήχου, με δυνατότητα σύνδεσης από οποιαδήποτε συσκευής Bluetooth. Bowers & Wilkins Zeppelin Wireless: Ένα πολυβραβευμένο σύστημα ήχου με μοναδικό design και απίστευτη απόδοση ήχου με ασύρματη συνδεσιμότητα. Συνεργάζεται εξαιρετικά και με τις γνωστότερες μουσικές εφαρμογές, όπως το Apple Music και το Spotify. 50

Η σύνδεσή σας με την LGBT-welcoming παγκόσμια τουριστική αγορά.

POSH FASHION Τάσος Λαζαρίδης ✉ pfposhfashion@gmail.com

URBAN

BEAUTY SPOTS SOMAMED

MR & MRS PEARL Στην καρδιά της Γλυφάδας, στην πλατεία Εσπερίδων, βρίσκεται το Mr & Μrs Pearl για την άμεση και ορατή λεύκανση των δοντιών σας. Ο χώρος σε προδιαθέτει πολύ θετικά, αφού βασίζεται σε μία μίνιμαλ zen αισθητική με το ξύλο και το λευκό χρώμα να κυριαρχούν. Το ευγενέστατο προσωπικό εξηγεί αναλυτικά και βήμα-βήμα όλη τη διαδικασία, ενώ εσείς μπορείτε να χαλαρώσετε στις lazy boy πολυθρόνες και να αφήσετε το φως να κάνει τη δουλειά του! Θα σας πρότεινα να επιλέξετε την 60λεπτη θεραπεία, καθώς όχι μόνο θα δείτε εμφανέστατη διαφορά στον τόνο των δοντιών σας, αλλά και το αποτέλεσμα θα διαρκέσει περισσότερο! Extra tip: ζητήστε ταυτόχρονα και την ενυδατική μάσκα προσώπου. 52

Σ' έναν υπέροχο χώρο φτιαγμένο με μεράκι κι υψηλή αισθητική, το κέντρο ιατρικής αισθητικής Somamed προσφέρει, μέσω του εξειδικευμένου του προσωπικού και των μηχανημάτων τελευταίας τεχνολογίας, όλες τις υπηρεσίες ομορφιάς ανώδυνα και με άμεσα αποτελέσματα. Μπαίνοντας στο Somamed νιώθεις απόλυτη ηρεμία κι έτσι μπορείς να αφεθείς στα έμπειρα χέρια των αισθητικών που διαθέτει. Από αποτρίχωση με laser μέχρι μεσοθεραπείες με βλαστοκύτταρα, εδώ η ομορφιά εναρμονίζεται εξαιρετικά μεταξύ σώματος και ψυχής. Μία πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση, που θα σας έκανα τώρα που μπήκε η άνοιξη, είναι το tanning με φυσικά συστατικά, που δεν επιβαρύνουν την επιδερμίδα και δεν λεκιάζουν τα ρούχα! Τέλος, στο Somamed μπορείτε να βρείτε ολοκληρωμένες σειρές προϊόντων περιποίησης, που θα απογειώσουν την εμφάνισή σας και θα σας κάνουν να αισθανθείτε υπέροχα!

H περιποίηση οφείλει να γίνεται από ειδικούς! Τους βρήκαμε και σας τους προτείνουμε!

POD YOUR BEAUTY SPOT Το πιο posh σημείο για την περιποίηση των μαλλιών σας έχει όνομα και βρίσκεται στο Παλαιό Φάληρο. Πέρα από βαφές που δεν χαλάνε και προτάσεις μόδας στις κουπ, το προσωπικό, που σε κερδίζει με τη φιλική του συμπεριφορά και τις υψηλές γνώσεις του, αναλαμβάνει επίσης την περιποίηση των άκρων σας με manicure και pedicure, όσο εσείς απολαμβάνετε τον καφέ σας. Εδώ μπορείτε, επιπλέον, να βρείτε όλες τις επαγγελματικές σειρές φροντίδας για κομμωτήρια, καθώς και mini shop με χαριτωμένα αξεσουάρ μαλλιών και faux bijoux για δώρα. Το Pod Your Beauty Spot είναι ένας χώρος που διαρκώς ανανεώνεται και επεκτείνεται και σε επιπλέον υπηρεσίες για εσάς!

COCOON URBAN SPA Μια όαση για ανάσα μέσα στο κέντρο της πόλης, σχεδόν δίπλα στο μετρό του Νομισματοκοπείου! Ένας φωτεινός χώρος υποδοχής που σας παρέχει τα απαραίτητα, όπως μπουρνούζι, πετσέτα, σαγιονάρες, σε οδηγεί στα λουτρά, όπου μπορείτε να χαλαρώσετε στο ευρύχωρο και φουτουριστικά φωτισμένο τζακούζι. Εκεί φυσικά βρίσκεται κι η σάουνα, καθώς και το ατμόλουτρο. Θα σας συνιστούσα να δοκιμάσετε το διπλό ταυτόχρονο μασάζ στα κρεβάτια δίπλα-δίπλα.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΩΝ

1: Βασ. Σοφίας 112, Αθήνα, Τ: 210 6981111 2: Πλ. Εσπερίδων 3, Γλυφάδα, T: 210 8948879 3: Αγ. Βαρβάρας 47, Π. Φάληρο, T: 210 9819203 4: Σουλίου, Αγ. Παρασκευή, Τ: 210 6561975 53

DESTINATION

Το World Pride ταξιδεύει στη...

ΜΑΔΡΙΤΗ

Στη ισπανική πρωτεύουσα θα διεξαχθεί φέτος το 5ο World Pride, το οποίο ανοίγει τις “πύλες” του την 1η Ιουλίου, σε μια από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις Υπερηφάνειας του κόσμου.

Η επιλογή της Μαδρίτης δεν είναι τυχαία, μιας και το Madrid Pride (υπεύθυνο για τη διοργάνωση) έχει αναδειχθεί, τα τελευταία χρόνια, στο μεγαλύτερο αστικό γεγονός, που λαμβάνει χώρα στην Ευρώπη, αφού συγκεντρώνει σχεδόν 2 εκατομμύρια συμμετοχές απ΄όλο τον κόσμο. Το World Pride είναι, όμως, κάτι περισσότερο απ΄ένα μεγάλο LGBT+ φεστιβάλ. Πρόκειται για μια πολυσελλεκτική διαμαρτυρία με κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις, που ξεπερνά τα σύνορα μιας χώρας και μεταφέρει ένα ηχηρό μήνυμα διαφορετικότητας. Το ραντεβού δίνεται στην Plaza de Chueca, την πλατεία σύμβολο των ελευθεριών και των δικαιωμάτων στην Ισπανία, με πλήθος LGBT+ παραστάσεων, συναυλιών και δραστηριοτήτων για όλες τις ηλικίες. Κορυφαία στιγμή, η μεγάλη παρέλαση στη Paseo del Prado, σ΄έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Μαδρίτης. Περισσότερα από 40 άρματα, όμαδες και πολιτικά κόμματα θα παρελάσουν περήφανα μέχρι την Plaza de Colón, όπου μια τεράστια σκηνή θα υποδεχθεί τον κόσμο με μουσική κι ομιλίες, που αφορούν στην ελευθερία, την κοινωνική ένταξη και τη διαφορετικότητα. Ένα μοναδικό φεστιβάλ διαφορετικότητας που αξίζει να επισκεφθείς, αφού οι εμπειρίες που θα αποκτήσεις θα είναι σίγουρα μοναδικές κι "υπερήφανες". Και μη ξεχνάς, δε μιλάμε απλά για ένα Pride, αλλά για ένα αξέχαστο World Pride. Οι συμμετοχές αναμένεται να ξεπεράσουν τις 2.000.000, οπότε είναι μια καλή ευκαιρία που σίγουρα δε θέλεις να χάσεις...

ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

AEGEAN

H AEGEAN AIRLINES σε συνεργασία με το ANTIVIRUS και το WORLD PRIDE MARDID 2017 προσφέρουν σε δύο ζευγάρια τη δυνατότητα να ζήσουν απο κοντά φέτος το WORLD PRIDE της Μαδρίτης.

Για να λάβετε μέρος στον διαγωνισμό ακολουθήστε τον QR CODE ή επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας avmag.gr ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ!

DESTINATION

Η πολύχρωμη πρωτεύουσα του Βελγίου

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Κοσμοπολίτικη, ανοιχτή κι έτοιμη να παρτάρει. Αυτά θα έλεγα πως είναι τα τρία βασικά χαρακτηριστικά της βελγικής πρωτεύουσας. Μη χάσετε, λοιπόν, την ευκαιρία να επισκεφθείτε τις Βρυξέλλες με τους φιλικούς ανθρώπους, που προέρχονται απ΄όλο τον πλανήτη κι είναι (πάντα) έτοιμοι να σας υποδεχθούν με ανοιχτές αγκάλες.

Η gay ζωή είναι ιδιαίτερα έντονη εδώ, γι΄αυτό και δεν έχετε τίποτε να φοβηθείτε (και να χάσετε), αν θέλετε να περιπλανηθείτε πεζοί στα πολλά πλακόστρωτα και στις πλατείες της πόλης, ακόμη και μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Σε κάθε στενό μπορείτε να βρείτε κάτι διαφορετικό, από γκαλερί και κολεξιόν ρούχων μέχρι ethnic φαγητά και lgbt μπαράκια. Σημαντικό, όσο θα είστε εκεί -ιδίως στην περίοδο του PRIDE- πρέπει να δείτε οπωσδήποτε την LA DIVA LIVE! Και μιας και μιλήσαμε για Pride, να θυμίσουμε ότι κάθε χρόνο η LGBT+ κοινότητα της πόλης κι όχι μόνο, δίνει το καθιερωμένο της ραντεβού τον Μάιο. Για φέτος, έχουν ήδη κλειστεί οι ημερομηνίες 4 – 20 Μαΐου για την 22η διοργάνωση του Belgian Pride, που θα περιλαμβάνει δεκάδες events και δραστηριότητες, βραδιές, εργαστήρια, ξεναγήσεις και φυσικά PARTIES. Κατά τη διάρκεια των δύο εβδομάδων που ακολουθούν, το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει μια ποικιλία δραστηριοτήτων με κεντρικό όμως θέμα «Άσυλο και Μετανάστευση». Κι αυτό γιατί, εκτός από το να είναι μια εορταστική εκδήλωση, η “βελγική Υπερηφάνεια” και το Φεστιβάλ είναι η ιδανική στιγμή για την παρουσίαση της κοινότητας των προσφύγων, ενώ 56

παράλληλα θα προτείνει νέες γραμμές πολιτικής σκέψης στο πλαίσιο του να κάνει την κοινωνία πιο δίκαιη και πιο ανοιχτόμυαλη. Με σύνθημα το “CROSSING BORDERS”, το Pride θέλει να τονίσει ότι ο κίνδυνος δίωξης με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα ή έκφραση φύλου είναι σε πολλές χώρες ακόμη η θλιβερή πραγματικότητα. Στην πράξη, αν κι εκατοντάδες αιτούντες άσυλο αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου, η πολιτεία κι η κοινωνία έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει για να δώσει σε όλους μια δίκαιη ευκαιρία ενσωμάτωσης. Το Belgian Pride θα κλείσει πανηγυρικά με την must-see παρέλαση του, το Σάββατο 20 Μαΐου. H παρέλαση θα κάνει το κέντρο των Βρυξελλών να λάμπει με τα χρώματα του ουράνιου τόξου και να τραγουδά το μήνυμα της αποδοχής. Φυσικά θα έχει στηθεί και το καθιερωμένο PrideVillage με περίπτερα οργανώσεων, εκδηλώσεις και μουσική. Το πάρτι της ημέρας θα κρατήσει στην κεντρική πλατεία της πόλης, μέχρι αργά το βράδυ. Καθ' όλη τη διάρκεια του Belgian Pride, το πασίγνωστο Manneken Pis θα είναι ντυμένο όπως αρμόζει στις περιστάσεις!

smokes.pdf 1 7/4/2017 4:12:55 μμ

CMY

SPECIAL PRIDE

ΕVENTS ASILE ET MIGRATION (06/5) Παρουσία και συζήτηση γύρω από το νομικό καθεστώς για το άσυλο των LGBT+ προσφύγων/μεταναστών. MASSIMADI FESTIVAL (11-13/05) Μια σειρά ντοκιμαντέρ από Άφρικανούς LGBT+ της διασποράς (www.massimadi-bxl.be) "ATELIER DRAG KINGS" (16/05) Ki οι Drag Kings έχουν το δικό τους show, που σίγουρα θα απολαύσετε. "THE SASSY CABARET" (18/05) Ένα μοναδικό sassy cabaret show φτιαγμένο από διάσημες Drag Queens. "FORUM IDAHOT" (17-19/05) Ένα πάνελ σχετικά με την Παγκόσμια Ημέρα κατά της ομοφοβίας/τρανσοφοβίας. 57

MY QUEER LADY

ΤΑ ΑΟΡΑΤΑ

ΠΡΟΝΟΜΙΑ

Λίνα Λαχανιώτη ✉ linalachanioti@gmail.com

άπια, πολλά χάπια, ηρεμιστικά κυρίως. τίθενται καν υπό αμφισβήτηση καθώς θεωρούνται Είναι το μίνιμουμ που χρειάζομαι στις δεδομένες. Όχι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο, που κι κοινωνικές συναναστροφές μου πλέον. αυτό συμβαίνει συχνά, αλλά στο επίπεδο της καΑν μάλιστα ανοιχτεί καμία κουβέντα θημερινότητας. Στην κορυφή αυτής της ιεραρχίας περί ρατσισμού, φασισμού, ομοφοβίας κλπ. είμαι είναι αδιαμφισβήτητα ο λευκός ετερό άνδρας. Για σχεδόν έτοιμη ή για το Δρομοκαϊτειο ή για τον τον οποίο τα προνόμια είναι αστείρευτα και ουΚορυδαλλό. Όταν δε, ακούω το κλισεδάκι "κι αυτό δέποτε συζητήσιμα. Είναι αυτός τον οποίο όλο το που λες εσύ ρατσιστικό δεν είναι;", όταν π.χ έχω πει σύστημα θα “διευκολύνει”, γιατί ουσιαστικό αυτός "οι άνδρες καταπιέζουν τις γυναίκες", είμαι ικανή είναι το σύστημα. Όλο. Σε όλο τον πλανήτη. Εν συκαι για χαρακίρι μήπως γλιτώσω επιτέλους. Αλλά νεχεία, οι ιεραρχήσεις οργανώνονται με βάση παπαρά τις φιλότιμες προσπάθειες να μην εμπλέ- τριαρχικές, φυλετικές και έμφυλες παραμέτρους, κομαι σε τέτοιες συζητήσεις και να μην ασχολού- όπου σε γενικές γραμμές προηγείται το φύλο και μαι, ομολογώ ότι δεν το καταφέρνω πάντα. Δυο ακολουθεί η φυλή και η σεξουαλικότητα. Σε κάθε λογάκια για τα προνόμια λοιπόν. Ποια προνόμια; περίπτωση στον πάτο αυτών των ιεραρχήσεων θα Τα λευκά προνόμια, τ' ανδρικά προνόμια, τα cis βρούμε ό,τι είναι φύλου θηλυκού ή μη προσδιοπρονόμια, τα προνόμια των πλουσίων, τα αστικά ρισμένου φύλου. Το τελευταίο, το cis gender, τα προνόμια. Αυτά που πιθανότερα θα έχετε ακούσει άτομα δηλαδή που το κοινωνικό τους φύλο είναι κάποια στιγμή είναι το white privilige και το cis ταυτόσημο με το βιολογικό τους φύλο, είναι επίσης privilige. Οι φράσεις αυτές, σε αδρές γραμμές, μια κατηγορία που απολαμβάνει τεράστια προνόαναφέρονται στα προνόμια που έχουν by default, μια σε σχέση με τα τρανς άτομα. Αυτό είναι ένα τα άτομα που υπάγονται σε αυτές τις κατηγορίες προνόμιο που δεν γίνεται αντιληπτό σχεδόν από και που είναι τόσο σύμφυτα με αυτή την υπαγω- κανέναν, ούτε καν από όσους ανήκουν στην ΛΑΟΤ γή τους που δεν γίνονται αντιληπτά. Τα προνόμια κοινότητα, ούτε καν από πολλούς που είναι ενεργά αυτά γίνονται αντιληπτά είτε από τα άτομα που δεν μέλη αυτής της κοινότητας. Είναι τόσο αυτονόηυπάγονται στις προνομιούχες κατηγορίες και που το να είσαι cis και τόσο δεδομένη η αντιμετώπιση κατ' αντιστοιχία στερούνται των προνομίων είτε που λαμβάνεις χάρη σε αυτό, που είναι αδιανόητο από άτομα που κάποτε για κάποιον να αντιληεπωφελούνταν αυτών Προνόμια σημαίνει να μη χρειάζεται φθεί τους περιορισμούς των ασυνείδητων προκαι τις απαγορεύσεις να δικαιολογείς τα αυτονόητα, να μην που δημιουργούνται νομίων και πλέον τα στερούνται λόγο “αλλααπό το να μην είσαι. Οι γής” κατηγορίας. Ποτέ αμφισβητείσαι για την ύπαρξή σου, να ιεραρχήσεις δημιουρόμως, ή σχεδόν ποτέ, γούν προνόμια και τα μη χρειάζεται να αποδεικνύεις από αυτούς που τα αποπρονόμια δημιουργούν λαμβάνουν.Και τι σημαίαποκλεισμούς και περισυνέχεια ότι δεν είσαι ελέφαντας! νει προνόμιο; Προνόμια θωριοποιήσεις. Απομοσημαίνει να μη χρειάζενώνουν και στοχοποιούν ται να δικαιολογείς τα αυτονόητα, να μην αμφι- ολόκληρες κατηγορίες ανθρώπων και καλλιεργούν σβητείσαι για την ύπαρξη σου, να μη χρειάζεται να ακόμα μεγαλύτερες διχοτομήσεις κι ανισότητες. αποδεικνύεις συνεχώς ότι δεν είσαι ελέφαντας, να Τα προνόμια δεν είναι εύκολο να ανατραπούν γιμην χρειάζεται να απολογείσαι για τα στερεότυ- ατί δεν είναι εύκολο να γίνουν κατανοητά. Η συπα και τις προκαταλήψεις που αποδίδονται στην νειδητοποίηση αυτών των προνομίων από τους “υποομάδα” σου, να μην χρειάζεται να προσπαθείς αποδέκτες τους είναι ένα απαραίτητο βήμα για διπλά και τριπλά σε σχέση με κάποιον άλλον που να προχωρήσουμε στην προβληματικοποίηση και δεν έχει την τύχη σου να ανήκει σε μια κυρίαρχη εν συνεχεία στην ακύρωσή τους. Οι πρώτοι που ομάδα. Τα προνόμια είναι συνέπεια των πολλα- πρέπει να το κάνουν είναι αυτοί που ανήκουν στις πλών ιεραρχήσεων που υπάρχουν στην κοινωνία κυρίαρχες ομάδες. Αλλά δεν θα το κάνουν ποτέ. και που δημιουργούν μια άτυπη μεν, αλλά πολύ Γι' αυτό είμαστε εμείς εδώ, όσοι δεν ανήκουμε σε ισχυρή πυραμίδα στην κοινωνική διαστρωμάτω- αυτές, για να ανατρέψουμε τα προνόμια που καταση. Οι ιεραρχήσεις αυτές είναι τόσο κυρίαρχες και πιέζουν και αποκλείουν και να δημιουργήσουμε μια αδιαπραγμάτευτες και εσωτερικευμένες που δεν ισότιμη και συμπεριληπτική κοινωνία. Ουτοπικό. 58

Τη λεσβία κόρη του βίασε ένας άνδρας από τη Μ. Βρετανία για να της αποδείξει ότι το σεξ με τους άνδρες είναι καλύτερο. Το περιστατικό συνέβη όταν το νεαρό κορίτσι έκανε coming out στον πατέρα του. O άνδρας οδηγήθηκε στο δικαστήριο, όπου και τιμωρήθηκε για την αποτρόπαια πράξη του.

Με τη σεξουαλικότητά της φαίνεται να προβληματίζεται η κίτρινη Power Ρanger, στην ταινία που κυκλοφόρησε πρόσφατα, δίνοντας μας για πρώτη φορά μια ανοιχτά queer εκδοχή, στην αγαπημένη σειρά που άφησε εποχή τη δεκαετία του 90. Go Power Rangers!

Πριν από λίγες μέρες η πρωταγωνίστρια της σειράς «Orange is the New Black»,Samira Wiley παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς της και σεναριογράφο της σειράς, Lauren Morelli, σε μια πανέμορφη τελετή που προκάλεσε πλήθος (θετικών) σχολίων.

CONTRIBUTORS ▶Βασίλης Θανόπουλος ✉ vth@avmag.gr

TRANS TALK

MISGENDERING

ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΊ ΣΕ ΝΟΙΆΖΕΙ

Ηarry Saxon ✉ mynameisthemaster@gmail.com

ο misgendering είναι λέξη που σημαίνει την χρήση αντωνυμιών, άρθρων και γενικά λέξεων που απευθύνονται σε διαφορετικό φύλο από το φύλο του ατόμου στο/για το οποίο μιλάς (συνήθως κάποιο τρανς άτομο). Δεν υπάρχει κάποιος ελληνικός όρος που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να το εξηγήσω. Ουσιαστικά είναι όταν μιλάς σε/για κάποιο άτομο χρησιμοποιώντας διαφορετικό φύλο από το φύλο αυτού του ατόμου. Κάποιο τέτοιο σφάλμα μπορεί να είναι πραγματικά κατά λάθος, αλλά μπορεί να είναι και κάτι που έγινε επίτηδες, ενάντια σε στοιχεία που ξέρουμε και μας έχουν επισημανθεί στο παρελθόν. Εάν τύχαινε κάτι τέτοιο σε ένα cis άτομο, μπορεί να το έβρισκε αστείο ή περίεργο και να μην το σκεφτόταν παραπάνω, στο κάτω κάτω ένα λαθάκι ήταν, δεν πειράζει, δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Για ένα τρανς άτομο, όμως, το misgendering είναι μεγάλο ζήτημα. Ένα cis άτομο δεν θα χρειαστεί να παλέψει έτσι ώστε το όνομά του και το φύλο του να γίνουν αποδεκτά από το στενό και ευρύτερο περιβάλλον (και η κοινωνία και πολιτεία γενικότερα). Δεν θα χρειαστεί να βγει από καμία ντουλάπα όσον αφορά το φύλο του και να εξηγήσει ξανά και ξανά τι σημαίνει αυτό, τα σωστά άρθρα και αντωνυμίες, το όνομά του. Η ελληνική γλώσσα αναφέρεται στα πάντα με κάποιο γένος. Η καρέκλα είναι θηλυκό, ο καφές είναι αρσενικό, η Χρύσα είναι θηλυκό. Εάν η Χρύσα όμως κάνει coming out και πει ότι είναι τρανς άνδρας; Το νέο όνομά της Χρύσας είναι Μιχάλης και θέλει οι άλλοι να χρησιμοποιούν αρσενικές αντωνυμίες γι αυτόν, όπως κάνει κι εκείνος. Η ταυτότητα φύλου του Μιχάλη είναι πάνω στο δίπολο του φύλου (gender binary) κι αυτό κάνει τα πράγματα πιο «απλά». Οι

άλλοι μπορεί να συνεχίσουν να του απευθύνονται στο λάθος φύλο για καιρό μέχρι να συνηθίσουν (ή μπορεί αν μην συνηθίσουν ποτέ), να τον «κάνουν misgender» όπως λέμε, κάνοντάς τον να νιώθει πολύ άσχημα. Υπάρχει και μια άλλη περίπτωση που περιπλέκει τα πράγματα, ειδικά για μια γλώσσα σαν τη δική μας. Η ταυτότητα φύλου ενός τρανς άνδρα και μιας τρανς γυναίκας είναι πάνω στο δίπολο του φύλου, όμως υπάρχουν πολλά τρανς άτομα των οποίων η ταυτότητα βρίσκεται πάνω σε διαφορετικά σημεία του φάσματος του φύλου

Είναι κάτι που δεν μπορείς να το πάρεις ως ένα μικρό λάθος. Το αντίθετο... (gender spectrum). Τα άτομα ρευστού φύλου, non-binary άτομα, genderqueer, gender neutral ή άφυλα άτομα μπορεί να είναι τρανς ή και όχι. Το κάθε άτομο είναι διαφορετικό και έχει διαφορετικές ανάγκες όσον αφορά τις λέξεις που χρησιμοποιεί για τον εαυτό του. Πολλά άτομα στο εξωτερικό χρησιμοποιούν το they/them. Αυτό στα Ελληνικά είναι αρκετά δύσκολο, μιας κι η γλώσσα μας δεν λειτουργεί έτσι. Μερικά άτομα χρησιμοποιούν το @ ως κατάληξη, έτσι ώστε να έχουν μια συμπεριληπτική κατάληξη σε λέξεις, ή καταλήξεις όπως το –εν και –αν. Αυτό όμως μπερδεύει πολύ κάποιο άτομο που δεν ξέρει, μιας κι η γλώσσα που

πρέπει να χρησιμοποιηθεί εξαρτάται αποκλειστικά από το ίδιο το άτομο στο οποίο προσπαθούμε να απευθυνθούμε κι έτσι υπάρχουν πιο πολλές πιθανότητες κάποιος που δυσκολεύεται να καταλάβει να τα παρατήσει και να διαλέξει εκείνος ένα φύλο για να απευθυνθεί σε ένα non-binary άτομο. Το misgendering είναι κάτι πολύ δυσάρεστο για ένα άτομο, του οποίου η ταυτότητα φύλου δεν συμφωνεί με το φύλου που δόθηκε στο άτομο κατά την γέννηση. Ακριβώς επειδή χρειάζεται να διεκδικήσουν το δικαίωμα του να τους αναφέρονται με το σωστό όνομά και άρθρα, επειδή το φύλο τους είναι πηγή άγχους και πολύ σημαντικό ζήτημα, αλλά και θέμα ενδιαφέροντος για τους άλλους. Όταν θέλεις όλη σου τη ζωή να σου αναφέρονται στο αρσενικό, εάν κάποιος σου αναφερθεί στο θηλυκό δεν μπορείς να το πάρεις ως λαθάκι. Θέλοντας ή μη το λαμβάνεις ως επίθεση κατά του ποιος είσαι, είναι αμφισβήτηση της ταυτότητάς σου. Εάν έχετε φιλικά άτομα στο περιβάλλον σας που είναι τρανς ή άτομα που η ταυτότητα φύλου τους δεν είναι αρσενικό ή θηλυκό, ρωτήστε τα για το τι λέξεις χρησιμοποιούν για τους εαυτούς τους. Ακούστε τι θα σας πουν και σεβαστείτε το. Και, επειδή είναι εύκολο να γίνουν λάθη, εάν κάνετε κάποιο, ζητήστε συγνώμη και συνεχίστε την κουβέντα σας. Εάν νιώθετε εσείς άσχημα, το άτομο στο οποίο αναφερθήκατε στο λάθος φύλο νιώθει πιο άσχημα, καλύτερα να μην παρατείνετε την όλη άβολη ατμόσφαιρα. Κι εάν σας πουν κάτι που θα σας πειράξει, προσπαθήστε να μην μαλώσετε, μόλις κάνατε ένα άτομο να νιώσει ιδιαίτερα άσχημα, έστω κι εάν δεν το θέλατε. Έχουν δίκιο όμως, το καλύτερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι να το σεβαστείτε και να προσέχετε στο μέλλον.

COOL FACTS: 1) Η ηθοποιός και μοντέλο Hari Nef ως η πρώτη τρανς πρέσβειρα της L’Oreal. 2) Η απόφαση της Σουηδίας να μην χαρακτηρίζονται οι τρανς πολίτες της ως ψυχικά ασθενείς. 3) Η εγκύκλιος από το υπουργείο Παιδείας σχετικά με τις έμφυλες ταυτότητες.

ΜΕΡΙΚΆ ΑΠΛΆ ΓΕΓΟΝΌΤΑ ...

Βασίλης Νικορέλος ✉ nikorelosvas@gmail.com

00.000 επιστήμονες ή έστω καταρτισμένοι στον τομέα τους, έχουν αναζητήσει την τύχη τους εκτός Ελλάδας. Παράλληλα, η κα. Δημουλίδου, η γνωστή συγγραφέας, έχει βραβευτεί για την προσφορά της στα γράμματα. Πριν από μερικές μέρες ο Παναγιότατος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης υποδέχτηκε στο γραφείο του τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής. Ο Καρβέλας πετούσε την τσίχλα του σε μια διαγωνιζόμενη. Την ίδια ώρα γνωστή ιστοσελίδα έκραζε σε κύριο θέμα της το γεγονός πως ένας αστυνομικός είναι gay και πως αυτό καλύφθηκε δημοσιογραφικά. Το ζήτημα της ευθανασίας ήρθε ως ερώτηση στη Βουλή. Ταυτόχρονα, το survivor κάνει 60% . Αυτό. Η χώρα συνεχίζει δυναμικά να έχει capital controls για δεύτερη σεζόν. Οι νέοι επιστήμονες ερευνητές βλέπουν τα αποθεματικά των ιδρυμάτων τους να μειώνονται, ελαττώνοντας με αυτόν τον τρόπο τις πιθανότητες για παραγωγή γνώσης σε ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες. Παράλληλα, ο Ντάισελμπλούμ μας είπε πως τα φαγάμε σε ποτά και σε γκόμενες. Είναι απαραίτητα άσχημα όλα αυτά; Όχι τόσο. Το να αναζητά κανείς καλύτερη τύχη στο εξωτερικό δεν είναι και κακό. Μπορεί όντως να του αρέσει το εξωτερικό, μπορεί όντως να θέλει να αποκτήσει μεγαλύτερη εμπειρία, καλύτερες γνώσεις, περισσότερες δεξιότητες, μπορεί σε τελική ανάλυση να θέλει να ζει σε δωμάτιο με μουχλιασμένη ταπετσαρία και να βλέπει τον Πύργο του Αίφελ. Τόσο απλά. Το ζήτημα είναι να δούμε ποιοι και γιατί αναγκάστηκαν να φύγουν, ποιοι δηλαδή ξενιτεύτηκαν γιατί δε μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη διαβίωση τους εδώ. Ειρήσθω εν παρόδω, πως οι πρόσφυγες το ίδιο κάνουν απλά οι τελευταίοι δε το κάνουν από επιλογή αλλά από την ανάγκη διαφύλαξης του απόλυτου αγαθού, δηλαδή της ζωής. Με το ίδιο σκεπτικό, μπράβο και στη Χρύσα που βγάζει βιβλία που έχουν ανταπόκριση στο μεγάλο κοινό. Τώρα γιατί το μεγάλο κοινό αγαπά αυτού του είδους τη λογοτεχνία ας το κοιτάξουνεκαλύτερα οι άνθρωποι που βάζανε ως υποχρε-

ωτικό ανάγνωσμα στα κείμενα κατεύθυνσης τη σονάτα του σεληνόφωτος του Ρίτσου, με αποτέλεσμα μια ολόκληρη γενιά να μισήσει ή ακόμα χειρότερα μάθει λάθος και διεκπεραιωτικά την ελληνική εργογραφία. Ε, και τώρα μη μου πείτε πως ήρθε ως έκπληξη η συναναστροφή της Χ.Α με την Εκκλησία. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια. Τόσο συνηθισμένα στη βιαιότητα και στην αναπαραγωγή της κοινοτοπίας που ακόμα και μπροστά σε μια σκηνή άκρατης βλακείας κανείς δεν είπε λέξη. Γιατί; Γιατί πίσω από κάθε πέταγμα τσίχλας στον οποιονδήποτε κρύβεται η συνειδητή αυταρέσκεια της υψηλότερης θέσης, υψηλότερης με έννοια οικονομική και επαγγελματική. Οπότε μη μας κάνουν εντύπωση τα 60% του survivor. Άλλωστε ποιος δεν αγαπά τους κοιλιακούς τύπου Shamone; Μπροστά συνεπώς στον μεντιακό αταβισμό, λογικό να κράζεται και η περίπτωση του gay αστυνομικού, καθώς ο τελευταίος τσαλάκωσε λίγο τη μεγάλη αφήγηση για το στερεότυπο του gay άνδρα στην Ελλάδα. Την ίδια αφήγηση που φέρει τους ομοφυλόφιλους ως παρενθετικά αξεσουάρ μιας ετεροκανονικής ζωής, ως χρήσιμα εργαλεία απόδειξης ενός αγαθού κοσμοπολιτισμού, ως εν τέλει αντικείμενα ενός θετικού ρατσισμού. Να’ναι καλά εκείνη η RuPaul που το είπε με πιο απλά λόγια. Ποιο το επιμύθιο συνεπώς; Ίσως πως σε περιόδους κι εποχές σαν και αυτή που έχουμε τη τύχη να ζούμε η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης να έχει μια διπλή λειτουργία. Πρώτον, να αποκαλύπτει το ζόφο που δημιούργησε την ίδια την εποχή μας. Οπότε ναι, καλά κάνει ο μητροπολίτης και συναντιέται με τον φασίστα, καλά κάνει ο ηλίθιος κι αρθρογραφεί εναντίον ενός ανθρώπου που κάνει τη δουλειά του και ζει με τον τρόπο που επιθυμεί, καλά κάνει η τηλεοψία και υποκαθιστά την ανάγκη «να γίνουν αλήθεια οι στιγμές, πίσω από τις καλαμιές». Εδώ έρχεται όμως και η δεύτερη λειτουργία, η κρίση και η δυνατότητα ανταπάντησης σε αυτή τη βλακεία. Αυτό θεωρώ πως είναι πια το ηθικό και αισθητικό ερώτημα που ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη να απαντήσει στη χώρα μας. Άλλοι το κάνουν με τα βιβλία που διαβάζουν, άλλοι με τη μουσική που ακούν, άλλοι με το τρόπο που κάνουν έρωτα.

(ΩΣ ΜΈΣΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ) ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΟ Χριστίνα Μίχαλου ✉ mic_christina@hotmail.com

άθε κοινωνική μειονότητα υποφέρει από τραύματα που ο κορμός της κοινωνίας αγνοεί. Είναι σύνηθες φαινόμενο αυτά τα τραύματα να μπαίνουν κάτω απ' το χαλάκι, αν όχι να θεωρούνται φυσική συνέπεια της ίδιας της ύπαρξης της μειονότητας. (Είναι συχνά τα σχόλια τύπου “οι γκέι είναι δυστυχισμένοι επειδή είναι γκέι”, με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές, λες και επρόκειτο για κάποια απειλή, για κάποια προειδοποίηση, πως αν “γίνεις” γκέι θα είσαι δυστυχισμένος κι άρα μακριά απ' εμάς.) Αν και το τραύμα αντιμετωπίζεται ως η απόδειξη ενός κακού βιώματος, δεν παύει να είναι κι η απόδειξη μίας επιβίωσης. Όταν ακόμα κι η ψυχική υγεία χρησιμοποιείται και πλασάρεται ως σύμβολο κανονικότητας κι επιτυχίας, είναι σχεδόν άθλος να τολμά κανείς να δώσει χρόνο και χώρο στο τραύμα του, να πάρει τις διαστάσεις που χρειάζεται προτού ξεπεραστεί. Γιατί τίποτα δεν ξεπερνιέται αν δεν αναγνωριστεί πρώτα. Κι ο πόνος που ζει κανείς σε μία κοινωνία, που τον κατατάσσει στους “περιθωριακούς” είτε λόγω σεξουαλικότητας είτε λόγω οποιασδήποτε διαφοροποίησής του από τη μάζα, είναι αβάσταχτος. Όχι, η διαφορετικότητα δεν είναι πάντα ουράνια τόξα, φτερά και πούπουλα. Κάποιες φορές είναι κατάθλιψη, απομόνωση, απώλεια φίλων κι αγαπημένων, που υπολόγιζες πως πάντα θα είναι εκεί. Η διαφορετικότητα δεν είναι ένας ατελείωτος χαρωπός ακτιβισμός. Είναι ψυχική μάχη σήμερα, εχθές, αύριο και κάθε νέο εργασιακό περιβάλλον, κάθε νέα παρέα, κάθε νέο σχολείο, είναι μία καινούργια παρτίδα, η οποία πρέπει να κερδιθεί. Δεν υπάρχει τίποτα που να επικοινωνεί πιο ειλικρινά το ανθρώπινο συναίσθημα από την κοινή κατανόηση γύρω από ένα τραύμα. Κι ενώ συνηθίσαμε να βλέπουμε ως τραύμα μόνο ό,τι αφήνει φανερή ζημιά, τα περισσότερα κακά έχουν γίνει από λόγια που δεν ήταν ακραία, από πράξεις που δεν ήταν σπαραξικάρδιες, κι απ' όλα αυτά που έχουν αγνοηθεί επιτηδευμένα ανά τα χρόνια, επειδή η ίδια η κοινωνία μας είπε πως “έλα μωρέ, αυτό δεν ήταν τίποτα.” Ε, λοιπόν, ήταν. Κι όσο μία πονεμένη ομάδα είναι σε θέση να μιλάει για τον πόνο της, τόσο αυτός γίνεται δύναμη. Ο κίνδυνος σ' αυτό είναι η ανακύκλωση. Το να αναμοχλεύει κανείς αρνητικές αναμνήσεις ξανά και ξανά, δημιουργώντας μία μη παραγωγική, αδιέξοδη “γκρίνια”. Ποια είναι η λύση; Πώς μπορεί κανείς να μιλά για τον πόνο του χωρίς να “κολλήσει” σ' αυτόν; Μήπως γινόμαστε υπερευαίσθητοι; Μήπως κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος; Η ακτιβιστική δράση δεν ξεκινά στον δρόμο, ούτε στο άρμα. Ξεκινάει μέσα μας. Αν δεν τα βρούμε με τον εαυτό μας, αν δεν αγαπήσουμε τις αδυναμίες μας, αν δεν αποδεχτούμε τα τραύματά μας, καμία αλλαγή δε θα έρθει, γιατί καμία αλλαγή δεν επιχειρείται. Το τραύμα είναι το μέσο επικοινωνίας μίας αλήθειας που δεν γνωστοποιήθηκε ποτέ. Είναι εκεί για να σου πει πως αυτό που σου συνέβη ήταν κακό. Σ' αλλάζει, όπως κάθε μηχανισμός επιβίωσης, αλλά δε σε καταστρέφει — και δε χρειάζεται να το καταστρέψεις ούτε εσύ. Η επικοινωνία είναι εκεί και ζητά συμφιλίωση. Κι όσο κι αν έχουμε πονέσει είτε επειδή ανήκουμε σε μια μειονότητα είτε επειδή ζήσαμε κάτι φοβερό είτε επειδή αγνοηθήκαμε όταν χρειαζόμασταν βοήθεια πιο πολύ από ποτέ, η αλήθεια είναι πως επιζήσαμε με επιτυχία όλες τις μέρες μας ως τώρα. Και το να σκεφτόμαστε αυτό, καμιά φορά, αρκεί.

ΕΓΩ ΝΑ ΣΤΑ ΠΩ

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ν' ΑΓΑΠΑΣ

ΚΑΠΟΙΟΝ Κωνσταντίνος Παλάζης ✉ cpala@hotmail.com

ια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πρι- μόνο για εσένα, αλλά και για κάποιον άλλο. Το γκιποπούλα. Όλες τις χάρες είχε. ν' αγαπάς κάποιον σημαίνει να ακούς. Να μοιράΎψος, βάθος και λεφτά. Ε, και καλή ζεσαι. Τα προβλήματα, τους φόβους, τους προκαρδιά. Μετά από διάφορες ανα- βληματισμούς. Να προσπαθείς να βρεις λύση, μια ποδιές, κατάφερε και γνώρισε τον πρίγκιπα της, λύση που πολλές φορές δεν υπάρχει. Αλλά εσύ να έναν σούπερ γόη κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς προσπαθείς. Με νύχια και με δόντια. Να ακούς τη καλύτερα... Όταν ήμασταν μικροί, αυτό ήταν γκρίνια του άλλου κι αντί να σε κουράζει, να ανυτο “στάνταρ”. Μεγαλώναμε με τέτοιες ιστορί- πομονείς να επιστρέψετε σπίτι και να ακούσεις. ες. Καλά, περίπου. Αυτές έλεγαν, αυτές λένε και Να λατρεύεις εκείνα που ο άλλος θεωρεί πως αυτές θα λένε. Το επιμύθιο, που υποτίθεται ότι σε κουράζουν. Το ν' αγαπάς κάποιον σημαίνει να πρέπει να κρατάμε, είναι πως στο τέλος η αγάπη κρατάς ισορροπίες. Όσο βέβαια είναι αυτό εφικτό. πάντα κερδίζει. Όταν βγάζεις όλα τα φίλτρα, του Όταν ο άλλος κλαίει, εσύ να του χορεύεις, να κάρομαντισμού, του κυνισμού, του ρεαλισμού κλπ. νεις τον καραγκιόζη. Όταν ο άλλος πονάει, εσύ να συνειδητοποιείς πως όντως, αυτό ισχύει. Ίσως, όχι τον πείθεις πως θα τα καταφέρει. Όταν ο άλλος με τον γλυκερό εκείνο τρόπο που σου δίδαξαν τα φοβάται, εσύ να τον κρύβεις μέσα στην απέραπαραμύθια, αλλά ισχύει. Ο μόνος λόγος ύπαρξης ντη αγκαλιά που είναι τα λόγια, η παρουσία κι η του ανθρώπου, είναι η αγάπη. ανάσα σου. Όταν ο άλλος πεθαίνει, εσύ να του Χαρούμενος, ερωτικός, φοβισμένος, γεμάτος δείχνεις πως η ζωή μαζί του ήταν το καλύτερο πόνο. Άνθρωπος. Η ζωή είναι γεμάτη συγκρού- δώρο που θα μπορούσε να σου δώσει. σεις. Εντάσεις, σκαμπανεβάσματα. Ζωή σημαίνει Το ν' αγαπάς κάποιον, είναι στιγμές. Είναι η βόλπόνος. Το ότι πονάς, σημαίνει πως είσαι ζωντα- τα με το αμάξι μέσα στην πόλη, ακούγοντας στο νός. Έχεις την ευκαιρία να ζήσεις, να ευχαριστή- ραδιόφωνο μέτρια τραγούδια που διαρκώς τα σεις, να αγαπήσεις. σχολιάζεις, μα ποτέ δεν αλλάζεις. Είναι εκείνος ο Είμαι ένας αρκετά κυνικός άνθρωπος, παρόλ' καφές που είχες πιει σε εκείνο το ωραίο το μαγααυτά όταν σκέφτομαι ζί που δε θυμάσαι πως λογικά, καταλαβαίνω το λένε, αλλά φυσούσε Το ν΄αγαπάς είναι το πιο δύσκολο πως η αγάπη είναι εκείένα ωραίο αεράκι, αλλά πράγμα στον κόσμο. Ακούγεται νο το συναίσθημα που είχε και ψύχρα και είδίνει αξία στη ζωή μας. πατε να φύγετε, μην πανεύκολο, μα δεν είναι καθόλου. Θέλω να σκεφτείς, ναι ψοφολογήσετε από το εσύ, την πιο δύσκολη κρύο. Είναι εκείνες οι Κι αυτό είναι το ωραίο! στιγμή της ζωής σου. ώρες, που είστε στον Εκείνη που σε έκανε να καναπέ και ο άλλος πονέσεις, να κλάψεις, να νιώσεις πως θα πεθά- κοιμάται πάνω σου κι εσύ έχεις μουδιάσει, αλλά νεις από τον πόνο. Τώρα, σκέψου γιατί σε πόνεσε δεν κουνιέσαι επειδή θα ξυπνήσει και δεν το θέτόσο. Από πού ξεκινάει; Από την αγάπη. λεις. Είναι η οικογένεια που έχεις δημιουργήσει. Μπορεί να είναι ένας χωρισμός, μπορεί να είναι Εκείνη που αν την έβλεπε κάποιος άλλος μπορεί μια προδοσία από φίλο, μπορεί να είναι η απο- να σε θεωρούσε τρελό, μα εσύ αυτό λατρεύεις. τυχία σε μια δουλειά που λατρεύεις να κάνεις ή Την τρέλα. Τη δική σας τρέλα. μπορεί να είναι ο θάνατος ενός δικού σου ανθρώ- Το ν' αγαπάς είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον που. Όλα αυτά, έχουν ως αφετηρία την αγάπη. Το κόσμο. Ακούγεται πανεύκολο, μα δεν είναι καθόπάθος, τον έρωτα, τη λατρεία, το θαυμασμό, την λου. Κι αυτό είναι το ωραίο. Να προσπαθείς. Να υπερηφάνεια. Όλα αυτά είναι διακλαδώσεις της εξελίσσεσαι. Να μαθαίνεις. Να γίνεσαι καλύτερος. αγάπης. Πρέπει να ευχαριστείς εκείνον που σε αγάπησε, Το ν' αγαπάς κάποιον, δεν είναι εύκολο. Στην εκείνον που αγαπάς. Να θυμάσαι κάθε μέρα πως πραγματικότητα, είναι το πιο δύσκολο πράγμα είσαι τυχερός που είναι δίπλα σου. Που έχεις την στον κόσμο. Το ν' αγαπάς κάποιον δε σημαίνει ευκαιρία για “ακόμη μια όμορφη ημέρα”. Και να μόνο να βγαίνεις για ποτά, να κάνεις έρωτα, να θυμάσαι, για να αγαπήσεις κάποιον άλλο, πρέπει γελάς. Αυτά είναι τα εύκολα. Εκεί αγαπάς τους να αγαπήσεις πρώτα τον εαυτό σου. Το να αγαπάς πάντες. Το ν' αγαπάς κάποιον σημαίνει να συμπο- κάποιον είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. νάς, να πονάς, να κλαις, να στεναχωριέσαι, να Ευτυχώς. Το να αγαπάς κάποιον σημαίνει να λες νιώθεις τύψεις, ενοχές. Σημαίνει να φοβάσαι όχι ευχαριστώ. Ευχαριστώ. 64

Η στιγμή που ο Άνθιμος υποδέχτηκε στο γραφείο του τον Νίκο Μιχαλολιάκο και ξέρεις ότι όντως οι κακοί αυτού του κόσμου συνομωτούν. 'Εγινε κι η τελετή για την ολοκλήρωση της διάνοιξης και της δεύτερης σήραγγας της βασικής γραμμής του Μετρό Θεσσαλονίκης. Αυτά είναι! Με το σύνθημα «Έλα όπως είσαι» το Pride της Θεσσαλονίκης σε καλεί για την 6η διοργάνωσή του, 14- 17 Ιουνίου.

ΔΥΟ ΜΙ

ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ Μαρία Μάζη ✉ marizamazi@gmail.com

Για πολλές από εμάς, η καθημερινότητα είναι μια συνεχής, άμεση και έμμεση, μάχη. Αποτελείται από μια συστάδα επιλογών (θα είμαι out στη δουλειά μου; στην οικογένειά μου μήπως; στο πανεπιστήμιο;) κι εσύ αποτελείς ένα μικρό κομμάτι του συνόλου αυτού που λέγεται «ομάδα», «Αθήνα», «Ελλάδα». «Όσο γεννάτε, θα υπάρχουμε» ήταν ένα από τα συνθήματα μιας ειρηνικής διαμαρτυρίας που έγινε στην Κόρινθο πριν κάτι μέρες, υπογραμμίζοντας το αυτονόητο, που όμως είχε απέναντί του κλούβες αστυνομίας και βίαιες συμπεριφορές (ας μην πιάσουμε το σημείο που ειπώθηκε από περαστική ότι υπάρχει θεραπεία, ε). Οι πόρτες της εκδήλωσης για να καταργηθεί η θεματική ενότητα από το σχολείο έκλεισαν τόσο βίαια εκείνη τη μέρα, όσο κλείνει μια πόρτα για εργασία με το που δουν το βιογραφικό σου, μια φωτογραφία στο facebook από κάποια πορεία κλπ κλπ. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση (και σε άλλες πολλές) μιλάμε για δημόσιο χώρο. Ο Έλληνας προασπίζει τόσο καλά το φαντασιακό του έθνους, που είναι συνδυασμένο με την απίστευτη ματσίλα που (πρέπει να) φοράει καθημερινά, που θεωρεί αυτονόητο με τη σειρά του πως αρπάζει πίσω ό,τι θεωρεί πως δικαιωματικά του ανήκει. Μας τα λέει κι η Βανδή (οικογενειακή συνάντηση = κάποια τηλεόραση θα είναι ανοικτή) ότι θέλει ρε παιδιά να βλέπει τις γυναίκες να ΜΗΝ χορεύουν βαρύ ζεϊμπέκικο και τους άντρες να ΜΗΝ χορεύουν τσιφτετέλι. Από την άλλη βλέπουμε τον πρώτο ανοικτά γκέι αστυνομικό, που μάλλον ρίχνει λίγο φως (όχι ο ίδιος, αλλά ο συμβολισμός αυτού) στις παγίδες του τι είναι νόρμα και του καθωσπρεπισμού. Ακόμη, πέφτει στο τραπέζι λίγο πιο καθαρά το διπλό στίγμα (που αναφέρει κι ο ίδιος). Μέσα στη δουλειά του είναι γκέι και σε κάποια ΛΟΑΤΚΙ ομάδα φασίστας (αναφέρει ξανά). Δεν αναλύσω το θέμα της αστυνομίας σε αυτό το κείμενο, αλλά θα σταθώ (για άλλη μια φορά) στη διαθεματικότητα και στο χτίσιμο κουλτούρας και, εννοείται, στο αγαπημένο μας φαντασιακό ενός έθνους, πάντα ελληνικού και πάντα αρρενωπού. Όπως ο Ελληναράς δεν θα βλέπει μόνο «άντρες» να χορεύουν «αντρίκιους» χορούς, έτσι δεν θα βλέπουμε μόνο μεσαίας τάξης σέξουαλ ελληνόπουλα σε ΛΟΑΤΚΙ ομάδες. Και ναι, εννοείται πως δεν με ενδιαφέρει τόσο η γνώμη της/ του κάθε τηλεπαρουσιάστρια/στή στην Ελλάδα, που αναπαράγει στερεότυπα, νόρμες και προνομιάρες και ζει στη φούσκα της/του. Με ενδιαφέρει όμως το να υπάρχουν σημάδια όπως το σύνθημα στο πλακάτ «όσο γεννάτε θα υπάρχουμε» και το χτίσιμο μιας κουλτούρας διαθεματικότητας μέσα σε μικροομάδες, να υπογραμμίζουν το αυτονόητο (που τόσο καλά σκιάζεται από τα εσωτερικευμένα κλίσματα της κάθε νόρμας) της διαφορετικότητας και του διαλόγου και όχι της ομοιομορφίας και της σιγής.

Το φεμινιστικό punk rock συγκρότημα “Sleater – Kinney” ως λόγος αντίστασης στην κυβέρνηση του Trump. «Οι νέες γυναίκες πρέπει σίγουρα να συνεργαστούν ώστε να βρουν τη φωνή τους. Η μουσική είναι σημαντική, βγαίνεις μπροστά και τους λες τα πιστεύω σου...»

FAG HAG

Bi-Bi MY DARLING Ά

λλο ένα Κυριακάτικο μεσημέρι στη βεράντα, στο σπίτι του Σωτήρη. Μια χαρά παιδί με τη κακή συνήθεια να πέφτει σε μαλάκες. Κι εγώ ετοιμοπόλεμη να σκουπίσω δάκρυα. Ή έτσι, τουλάχιστον, πίστευα. Με τη τσάντα μου στον ώμο και τα εκλεράκια στα χέρια – η σοκολάτα πάντα βοηθάει στο χωρισμό- χτυπάω το κουδούνι της πόρτας τρεις φορές. -Καλώς τη μου! (μουτς, μουτς). Τι μου φέρνεις; Κάτι καλό ελπίζω, αλλιώς ξέχνα το φρέντο. -Πρώτον (μουτς,μουτς), άργησες να ανοίξεις τη πόρτα και δεύτερον, δε διακρίνω μαύρες πλερέζες και ανησυχώ... -Εκλεράκια, yes! Σου αξίζει η καλύτερη θέση (αυτή με τον ήλιο πίσω και όχι να σε χτυπάει στα μούτρα). -Χμμ, άλλη διάθεση περίμενα σήμερα. Αλλιώς, σιγά μη σου έφερνα εκλεράκια. Έχει γίνει κάτι από προχθές που έχω να σε δω; -Η αλήθεια είναι ότι νιώθω καλύτερα. Κι αυτό το οφείλω στον Ανδρέα. Ο οποίος είναι εδώ btw και πίνει ήδη το καφεδάκι του. -Νέος γκόμενος; Κιόλας! Αμάν, ρε Σωτήρη! -Ριλάξ αγάπη μου. Ο Ανδρέας δεν είναι γκόμενος. Φίλος είναι απ' τη σχολή. Συναντηθήκαμε τυχαία στον δρόμο, χαρήκαμε αμφότεροι και κανονίσαμε για καφέ. Βγαίνοντας στη βεράντα βλέπω έναν γοητευτικό άνδρα. Πέρα από τα κλισεδιάρικα «ξανθός με πράσινα μάτια και ψηλά ζυγωματικά», είναι ένας άνδρας σχετικά ψηλός, με καστανά μαλλιά αλλά ωραία μελί μάτια και μεγάλο χαμόγελο. Με «κάτι» όμως που με τράβηξε να τον κοιτάω σαν χάνος. -Ανδρέα η Αντωνία, Αντωνία ο Ανδρέας, χαιρετηθείτε να πάμε παρακάτω. Ανδρέας: Κι είναι μετά να απορείς πως τέτοιο κελεπούρι είναι ακόμα χωρίς γκόμενο. Αντωνία: Σε εμένα το λες; Που έχω φάει τα δάκρυα του με το κουτάλι; Γεια σου Ανδρέα, δυστυχώς δεν έχω ακούσει τίποτα για εσένα από το κάθαρμα δίπλα μας. Ανδρέας: Ούτε εγώ. Μέχρι πριν. Τώρα νομίζω οτι κάποια λίγα πράγματα -καλά- τα ξέρω. Αντωνία: Πες μου λοιπόν για εσένα, να έρθουν τα πράγματα στα ίσια τους! Η κουβέντα κύλησε εύκολα για κανά δίωρο, περίπου. 66

Aντωνία Κυδωνάκη ✉ fifika72@gmail.com

Ανδρέας (την ώρα που έφευγε): Χάρηκα που σε γνώρισα Αντωνία. Και θα ήθελα να σε γνωρίσω ακόμα καλύτερα. Τι λες για ένα ποτό την Παρασκευή; Ξέρω ένα μπαράκι που δε σε κουφαίνει με τη μουσική του. Αντωνία: Αμέ! Μια χαρά μου ακούγεται! (ανταλλάσσουμε τηλέφωνα). Κι εγώ χάρηκα, τα λέμε την Παρασκευή. Και μένω με τον Σωτήρη. Να με κοιτάζει λες κι είμαι ηλίθια. Που, τελικά ήμουν. -Δεν έχεις ιδέα τι έγινε, έτσι; -Τι να γίνει; -Εννοώ, ότι μόλις έκλεισες ραντεβού με τον Ανδρέα. Ραντεβού. Από τα κανονικά ραντεβού. -(γελώντας) Τι λες καλέ; Αφού μόνο με εσένα γέλαγε. -Ήταν άνετος μαζί μου, με εσένα κόμπλαρε. -Μα δε μίλησε για τις προηγούμενες σχέσεις του. -Και αυτό σημαίνει ότι είχε μόνο άνδρες στη ζωή του; Αγάπη μου, όταν φλερτάρεις δε μιλάς για τις προηγούμενες σχέσεις σου. Ο Ανδρέας είναι bi. Ή όπως τέλος πάντων θέλει να αυτοπροσδιορίζεται αυτός που έλκεται κι από άνδρες κι από γυναίκες. Απορώ πως δε το είδες. Μάλλον παρακάνεις παρέα με εμένα. -Bi;Κι εγώ τι κάνω τώρα;! -Τι εννοείς τι κάνεις; Σε ενοχλεί αυτό; -Όχι βέβαια! Για ποια με πέρασες; Με εμένα μιλάς! -Τότε ποιο είναι το πρόβλημα; Μη μου πεις ότι δε σου αρέσει; -Φυσικά και μου αρέσει, μην είσαι ανόητος! -Τότε; -Δεν ξέρω τι να φορέσω την Παρασκευή!

Έχω μιλήσει και γράψει πάμπολες φορές για το τι πιστεύω περί ετικετών: η θέση τους στα ρούχα κι όχι στους ανθρώπους. Ο κάθε ένας απ' εμάς επιλέγει να αυτοπροσδιορίζεται όπως γουστάρει κι αγαπά.Αν το θέλει κιόλας. Όπως, και το τι θέλει είναι καθαρά δική του υπόθεση. Σε έναν ιδανικά φτιαγμένο κόσμο φυσικά, οπού κανείς δε θα μπαίνει εμπόδιο σε αυτά τα δικαιώματα. Ο όρος bisexual είναι άλλη μία ετικέτα που δε τη δέχεται κανένας: ούτε οι «straight» ούτε οι «gay» (τα ισοπεδώνω όλα, έτσι γουστάρω και σε όποιον αρέσει). Από ότι φαίνεται όποιος- όποια έλκεται κι από γυναίκες κι από άνδρες είναι ένας αστικός μύθος. Είναι σα να λέμε ότι αυτός που είναι top είναι και bottom, αν είναι δυνατό! Ναι, για τέτοια κατηγορία διάκρισης, ρατσισμού και ευφυϊας μιλάμε...Προσωπικά πιστεύω ότι αυτός που γουστάρει κάποιον ανεξαρτήτως φύλου είναι και ο πιο τυχερός απ' όλους μας: έχει το καλύτερο χαρτί της τράπουλας. Σε θέλει άσχετα με το τι έχεις στο βρακί σου. Γαμάτο; Γαμάτο φυσικά! Κι όμως, ελάχιστοι πιστεύουν οτι αυτό είναι κάτι, που απλώς μπορεί και γίνεται. Τους θεωρούν υποκριτές – οτι δε θέλουν να παραδεχτούν οτι είναι «gay». Κι οι ετικεταρισμένοι ως straight τον αποφεύγουν, γιατί φοβούνται το κέρατο απ' τo άλλο φύλο, λιγότερο από το ίδιο. Για τέτοιο επίπεδο γνώσης λέμε! Από που να το πιάσεις και από που να το αφήσεις... Εμένα, πάντως, ο εγωϊσμός μου πάει στα σύννεφα όταν κάποιος με γουστάρει κι επιλέγει να με «κυνηγήσει». Αν αρέσει και σε εμένα κι είμαι χωρίς γκόμενο, τρελή χαρά. Άσε που σου κόβεται κι η όρεξη για φαγητό. Το σεξ έρχεται πρώτο. Και το σεξ, αν γίνεται σωστά, σε τρέφει καλύτερα ακόμα κι από τον μουσακά – πιο ιερό δεν έχω...

ΤΑΠΕΙΝΟΓΡΑΦΙΑ▶Τάσος Θεωδορόπουλος ✉ terra_gelida@hotmail.com

ΚΡΙΣΗΣ O EΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ

(ένας μαύρος κύκνος κι ένας ρουμάνικος λόφος)

νεβαίναμε ένα ρουμάνικο λόφο με ταξί, σπουδάζαμε κι οι δύο τότε στο Κλουζ. Νωρίτερα είχε έρθει σπίτι μου, της είχα βάλει έναν δίσκο με μουσική του Michael Νyman, πρέπει να ήταν το ρέκβιεμ που χρησιμοποίησε ο Γκριναγουέι για τον «Μάγειρα, τη Γυναίκα του, τον Κλέφτη και τον Εραστή της». Η ομίχλη γύρω μας έμοιαζε προστατευτική, ένα πυκνό δίχτυ ασφαλείας μέσα στο οποίο κανείς δεν μπορούσε να μας δει. Από κάτω διακρίναμε τα φώτα της πόλης, το καμπαναριό του γοτθικού ναού, και τα βράχια. Η Α. μου έπιασε το χέρι, χωρίς να με κοιτάζει, το βλέμμα της χανόταν έξω από το παράθυρο και μου ψιθύρισε «αν τώρα, αυτή τη στιγμή, πέφταμε από κάτω, με το ταξί, κι ακουγόταν η μουσική που μου έβαζες στο σπίτι σου, δε θα είχαν μπει όλα στη θέση τους, με τον πιο ήρεμο, γλυκό τρόπο;». Ξαφνιάστηκα, τρόμαξα, και αφέθηκα στην φριχτή γαλήνη μιας τέτοιας σκέψης. Ήμασταν παιδιά, χαμένα σε μια χώρα την ώρα της κρίσης. Και παίζαμε στα χαλάσματά της, όπως κάνουν τα παιδιά στις βομβαρδισμένες περιοχές. Με άγνοια του κινδύνου, γεμάτοι από επιθυμίες για τη ζωή, τον έρωτα, το δράμα. Οι φλέβες μας φούσκωναν σαν αντλίες που ρουφούσαν όση ζωή αρκεί για να σκάσεις από αυτήν, να εκραγείς σαν σούπερ νόβα και να πετάξεις. Οι άνθρωποι κι οι πράξεις, είχαν αχνό περίγραμμα, βουτούσαμε μέσα του και το αλλάζαμε κατά το δοκούν, μας βάφτιζαν και τους βαφτίζαμε ονόματα, συνήθειες και χαρακτήρες. Στη φοιτητική εστία, ήμουν δημοφιλής γιατί είχα πάντα βότκα και νες καφέ, λεφτά δεν είχα, ούτε σχέδια για το μέλλον. Μόνο τα γράμματα της μητέρας μου, κάθε Σάββατο με το πούλμαν. Μια κούτα με μερικά περιοδικά, φαγώσιμα, κι ένα γράμμα. «Σήμερα ξύπνησα κι άκουσα Ραχμάνινοφ, σε σκέφτηκα με πολύ αγάπη, κάνε κουράγιο παιδί μου…» Ποτέ μου δεν είχα υπομονή, ποτέ μου δεν ήξερα να κάνω κουράγιο, και μετά όλα γυρνούσαν τα πάνω κάτω, κι αναγκαζόμουν να αποκτήσω υπομονή και να δείξω κουράγιο, και κάπως έτσι μεγάλω-

σα, χωρίς να ξέρω αν μπορώ ή αν δεν μπορώ, να σιωπήσω, να περιμένω σαν γατί, με τα μάτια καρφωμένα στο άπειρο, μέχρι να επιτεθώ, στη ζωή την ίδια. Έφυγα νωρίς από τη Ρουμανία, πάντα έφευγα νωρίς και τσακισμένος όταν ερωτευόμουν, ένα μέρος, έναν άνθρωπο. Σαν τα αγαπημένα μου βιβλία, που τα αφήνω είκοσι τριάντα σελίδες πριν το τέλος για να μη μάθω το φινάλε. Δε θα ξεχάσω την απογοήτευση στο βλέμμα της, που ως εκείνη τη στιγμή το συντηρούσε η ελπίδα, πως με αυτά τα λεφτά, αυτούς τους πόρους, αυτόν τον χαρακτήρα του λύκου σε τσίρκο που με διακρίνει, είχε καταφέρει να με σπουδάσει. Με παρέλαβε από το αεροδρόμιο, ήμουν ένα χαμένο αγόρι με ξανθά βαμμένα μαλλιά, μαύρες ρίζες και σκουλαρίκια. Η πόλη έπεφτε πάνω μου βαριά όπως μπαίναμε στην Αθήνα, σαν τα μάτια της μητέρας μου, που αγαπώ όσο τίποτα. Ονειρεύτηκα αμέσως το βράδυ στο ρουμάνικο λόφο με την Α. Κι άρχισα να παίζω μέσα μου τη μουσική της πτώσης. Σαν τους ασθενείς που για να νιώσουν κάτι, αυτοτραυματίζονται, μπήγοντας πράγματα στο δέρμα, η οξύτητα του πόνου γιατρικό του ύπουλου ληθάργου, άρχισα να αισθάνομαι μόνο μέσα από συγκρούσεις. Η χαρά προσποιητή κι ο πόνος χαρά μεγάλη, που κατάφερνα και πάλι έστω και κάτι να αισθανθώ. Φίλοι, έρωτες, συγγενείς, συνεργάτες, δουλειές, όλοι μέσα στην περιστροφική μου, ανελέητη δίνη, να μη μείνει τίποτα όρθιο από το ουρλιαχτό, μου, μια γόνιμη μήτρα λύκαινας που σπάραζε από πόνο και κατασπάραζε από άγρια χαρά ότι γεννούσε η καταστροφή της. Και γύρω μου, όλα να αλλάζουν. Θάνατοι, γεννήσεις, γάμοι, κατεδαφίσεις, μήπως και καταφέρω να μάθω να αγαπώ κάτι άλλο από την καταστροφή της φωτοσύνθεσης, τη σύνθεση απ’ την αρχή και το μαζί στο φως. Διαλυμένος από το ενδεχόμενο, από το φόβο της απάθειας, παραδομένος στην λυσσασμένη επιθυμία του να αισθανθώ, κάτι κι ας είναι και κακό. Αποδυναμωμένος και με άμυνα καμία, πέρασα τα 40, και άδειασα ξαφνικά. Φλούδες από το κορμί

και το μυαλό και την καρδιά μου, σαν νιφάδες, είχαν κολλήσει σε τόσα πολλά σημεία, που ήταν μάταιο το να ψάξω για να τις βρω. Μόνος, εκτός από την οθόνη του υπολογιστή μου, τους γάτους μου, τους δίσκους μου και το σινεμά. Απελπισμένος και με σύμβουλο μισό, να προσπαθώ με το ζόρι να παραδοθώ εκεί που δεν με θέλουν για τρόπαιο, ούτε για ξόρκι ούτε για φυλαχτό. Σε μονομερείς συμφωνίες, κατασκευασμένων αντανακλαστικών και ερώτων, σε ατελείς σκηνοθεσίες, πειραματικών σκηνών. Ακούγοντας στα χείλη μου τη μνήμη από σάρκα που είχα χρίσει άβατο κι ιερό, στερώντας τα από την ικανότητα να δοκιμάσουν κάτι σαν νερό. Σαν την αίσθηση των δαχτύλων στο παγωμένο κι ανέκφραστο πρόσωπο ενός αγαπημένου σου νεκρού, που μάταια προσπαθούν χαϊδεύοντας να ιχνογραφήσουν χρόνια μνήμης και ζωής και ζεστασιάς και λάθους, πάνω σε κάτι αμυδρά πλέον συγγενικό. Κοίταξα ώρα πολλή τον εαυτό μου στην οθόνη του υπολογιστή, άτιμο φωτεινό λευκό που περιμένει να γραφτεί πάνω του κάτι για να γεμίσει, και σου αρνείται αντανακλάσεις χωρίς τις λέξεις σου. Ξεφύλλισα ξεχασμένος, ένα Αστερίξ, γέλασα συνωμοτικά στον Δρυίδη ένα γραφείο πιο δίπλα, έβαλα στο I pod μου τη μουσική του «Μαύρου Κύκνου», πάτησα πλήκτρα κι άρχισα να πενθώ. «Ανεβαίναμε ένα ρουμάνικο λόφ……»

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Αναζητώντας τη “χημεία” στον έρωτα

CHEM SEX

Βρίσκομαι στην πόρτα του Νίκου, ενός gay άνδρα γύρω στα 45. Μπαίνω στο διαμέρισμά του, σε μία μεσοαστική πολυκατοικία κοντά στο κέντρο. Η μύτη μου δέχεται βίαιη «επίθεση» από τη βαριά μυρωδιά της "μεφ" (mephedrone), ένα χημικό ναρκωτικό, που συνδυάζεται από τους Έλληνες gay με το σεξ εδώ και περίπου 7 χρόνια, από την εμφάνιση, δηλαδή, της οικονομικής κρίσης. του Πέτρου Αλεξανδρή ✉ petros.alexandris@gmail.com

Ο Νίκος με καλωσορίζει στο σπίτι του κι αποφασίζω να μην του πω για τη μυρωδιά που κυριαρχεί στον χώρο, γιατί δεν ξέρω πως θα αντιδράσει. Στη συνέχεια της κουβέντας μας, θα μου πει ότι έχει να κάνει μεφ εδώ κι έναν μήνα, οπότε καταλαβαίνω ότι θα τον ενοχλούσε αν ήξερε ότι είχα καταλάβει την αλήθεια από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο σπίτι. Κάπως έτσι είναι οι ζωές όσων gay αντρών έχουν αγκιστρωθεί στο δόλωμα των chems, των χημικών ναρκωτικών νέας γενιάς, που συνδυάζουν χαμηλή τιμή, έλλειψη σωματικού εθισμού και πρόσκαιρη ευφορία και διάθεση για αχαλίνωτο σεξ. Η εξάρτησή τους είναι καθαρά ψυχολογική: «Ήταν μία περίοδος που, αφού είχα ξεκινήσει με την κόκα μετά από έναν χωρισμό, πέρασα πολύ εύκολα στα chems για οικονομικούς κυρίως λόγους», μου λέει ο Μάνος από το Skype κι εξηγεί πως ένιωθε στην αρχή: «Γενικά όλο αυτό ήταν μια αντίδραση σε μια κακή ψυχολογική κατάσταση. Στην ουσία απ' ένα σημείο και μετά είχα εθιστεί σ' όλο αυτό, πιο πολύ στην ουσία κι όχι στο σεξ. Συνειδητοποίησα ότι πολλές φορές πήγαινα σε κάποιο πάρτι πιο πολύ για να πιω κι όχι για να κάνω σεξ. Μπορεί να πήγαινα και να καθόμουν σε μια γωνία και να μην κάνω τίποτα». «Υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν μεφ ακόμα και για να πάνε γυμναστήριο. Εγώ δεν έφτασα σε αυτό το σημείο», επισημαίνει ο Γιώργος, που τον συνάντησα στον χώρο εργασίας του, για να μου μιλήσει για το ίδιο θέμα, με δεδομένο ότι έχει σταματήσει τη χρήση chems εδώ και 8 μήνες.

ΣΕΞ, CHEMS Ή KAI TA ΔΥΟ

Η δυσκολία του να μιλήσει κάποιος με άτομα που κάνουν χρήση chems ήταν πανταχού παρούσα, σ' αυτή την έρευνα του Antivirus: Έδωσα ραντεβού 2-3 φορές μ' ένα ζευγάρι αντρών που κάνουν μαζί χρήση, για να μου μιλήσουν μέσω Skype. Την τρίτη φορά, που δυστυχώς για μένα, έπεσε Σάββατο βράδυ, δεν μου μίλησαν ποτέ ξανά, παρόλο που αρχικά είχαμε πει να μιλήσουμε «σε μία ώρα». Προφανώς, είχαν βρει στο μεταξύ κάποιον ή κάποιους για σεξ, πράγμα πολύ πιο επείγον και σοβαρό για Σάββατο βράδυ στην περίπτωση ενός ατόμου που έχει εθιστεί στο chemsex. Εξάλλου, μπορεί να δει κανείς παντού την επιρροή των chems: Σε τηλεοπτικές σειρές, ιδιαίτερα τις αμερικάνικες, με σαφείς αναφορές που είναι είτε ουδέτερες είτε παροτρύνουν τον τηλεθεατή να περάσει στο ταξίδι του chemsex. Τα ίδια και στο Facebook: Υπάρχουν άτομα, που ενώ ταλανίζονται από χίλια δυο ψυχολογικά προβλήματα, πιστεύουν ότι βρίσκουν διέξοδο μέσα από τα chems. «Μετά από δύο δεκάρια στεντόν και την πολύτιμη στήριξη ανθρώπων που αγαπώ, συνέρχομαι απ' ένα άσχημο, άσχημο, άσχημο trip κεταμίνης, συνδυασμένο με στερητικά από αντικαταθλιπτικό, που με έφτασαν σε σημείο να σκέφτομαι / σχεδιάζω να φουντάρω - άσχετα αν βαθιά μέσα μου ήξερα και δεν ήξερα ότι είναι προσωρινό», λέει ο νεαρός Φάνης σε ένα post του στο Facebook. Η κεταμίνη είναι ένα ισχυρό αναισθητικό, που προκαλεί παράλυση ή και θάνατο εάν ληφθεί σε μεγάλη δόση. Έχω υπάρξει μάρτυρας σε επεισόδιο, όπου άτομο μπέρδεψε τη μεφ με την κεταμίνη, με αποτέλεσμα να έχει παραισθήσεις και να μην μπορεί να κουνήσει τα άκρα του για αρκετή ώρα, ενώ μίλαγε και νόμιζε ότι θα πεθάνει. Τα δύο αυτά ναρκωτικά μοιάζουν πολύ μεταξύ τους (λευκή σκόνη), καθώς και στον τρόπο πρόσληψης (συνήθως από τη μύτη) αλλά οι δόσεις της "κέτα" είναι πολύ μικρότερες από της μεφ, για να είναι «ασφαλείς» για τον άνθρωπο. Βεβαίως, υπάρχουν οι συνειδητοποιημένοι χρήστες, που γνωρίζουν πολύ καλά πως βλάπτουν τον οργανισμό τους, αλλά το συνεχίζουν. Ένας απ' αυτούς είναι ο Γιάννης, ο οποίος μιλάει για τον εθισμό του σε όλων

των ειδών τα ναρκωτικά: «Συγκεκριμένα περιστατικά δεν θέλω να σου πω, αλλά κάποιες φορές ήταν πολύ σοβαρά και επιβλαβή στον οργανισμό. Προτιμώ να μιλήσω για τις φορές που έχω περάσει καλά, που είναι πάρα πολλές». Κι εξηγεί ότι, «το κακό ξεκινά από τη στιγμή που δεν μπορείς να το χειριστείς κι έχουν υπάρξει τέτοιες στιγμές, δεδομένου κι ότι τα ίδια τα ναρκωτικά σε φέρνουν σε μία κατάσταση που είναι οριακή. Αν ξεπεραστεί το όριο και εκείνη τη στιγμή δεν έχεις τον έλεγχο αυτού του «σάλτου», εκεί μπορούν να γίνουν μεγάλες ζημιές, εμφράγματα… Μπορεί να πεθάνεις από τη χρήση». Ο Γιάννης είναι από τους ελάχιστους χρήστες των chems που συνδυάζουν όλων των ειδών τα ναρκωτικά και το αγαπημένο του, όπως λέει, είναι η ηρωίνη: «Τα κατασταλτικά ναρκωτικά τα προτιμώ. Την ηρωίνη και τα παράγωγά της ή τα σχετικά με την ηρωίνη. Δεν θέλω διεγερτικά».

Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΦΟΡΑ

Οι περισσότεροι έχουν ξεκινήσει σε συνδυασμό με το sex την χρήση των chems κι η πλειοψηφία απ' αυτούς δεν είχε κάνει ποτέ κάτι πιο σκληρό, εκτός ίσως από κόκα. Ο Νίκος μου είπε: «Ξεκίνησα το chemsex το Σεπτέμβριο του 2011. Ο λόγος ήταν η περιέργεια, είχα συναντηθεί με παιδιά που τα γαμούσα και τα φίσταρα και έφερναν τη… σκονίτσα τους. Την πρώτη φορά το έκανα σε σπίτι άλλου κι εκτός Ελλάδος. Ήξερα ότι, αυτό το παιδί που γνώριζα, θα μου έβρισκε κι έτσι του ζήτησα. Πήγα απ' το σπίτι του στο Βερολίνο και του είπα να παίξουμε κιόλας. Μου έδωσε και λίγο G. Άργησε πάρα πολύ να με πιάσει η μεφ και δεν ήτανε συγκλονιστική η πρώτη φορά. Μετά μου άρεσε περισσότερο», μου λέει για την επίδρασή της. Ο Γιώργος ξεκίνησε το 2009 και μάλιστα το δοκίμασε πρώτη φορά στη δουλειά, αφού τότε δούλευε σε μπαρ: «Δεν ήταν για σεξ, ήταν για διασκέδαση, για χρόνια μου λέγανε να δοκιμάσω, έλεγα όχι και κάποια στιγμή είπα ναι, να δοκιμάσω», εξηγεί. Μέχρι το 2010 «έπινε» χωρίς να κάνει σεξ και μάλιστα επειδή «ήταν τα εισπνεύσιμα», όπως διευκρινίζει, «δεν είχα όρεξη για σεξ, το είχα συνδυάσει με τη νυχτερινή διασκέδαση. Κάποια στιγμή, ένας μου δίνει ένα energy drink, που έπινε, και μέσα είχε G. Μου έβγαλε πολύ έντονα ένστικτα για άγριο σεξ και μάλιστα πράγματα που δεν τα είχα σκεφτεί ποτέ. Γύρισα το πρωί σπίτι μου στις 9 και πήγα στην άλλη άκρη της πόλης, για να κάνω σεξ. Κάτι που υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα το έκανα.» Η επίδραση στην ψυχολογία του Γιώργου ήταν καταλυτική: «Μου άλλαξε τα δεδομένα σε ό,τι αφορά στο σεξ. Μεταξύ 2010 και 2013 δεν ξανάκανα σεξ χωρίς ναρκωτικά, υπήρξε περίοδος που κάθε σαββατοκύριακο γινόταν αυτό, με όλων των ειδών τα chems. Σιγά-σιγά δεν με έπιαναν τόσο, οπότε είτε πρέπει να πας σε βελόνες (σ.σ. slamming), είτε να αποστασιοποιηθείς λίγο. Εγώ επέλεξα να σταματήσω τελείως το 2013». Για τον Γιώργο, όμως, δεν ήταν η τελευταία φορά που θα έκανε chemsex, παρόλο που ταυτόχρονα απείχε και από το κανονικό σεξ, γιατί «φοβόμουν ότι δεν θα μπορώ να λειτουργήσω ή ότι δεν θα μου αρέσει τόσο πολύ», μου εκμυστηρεύεται. Βρίσκει «καταφύγιο» σε μία σχέση κι απέχει από τα chems για αρκετό διάστημα, αλλά κατά τη διάρκεια της σχέσης ξανακυλάει. «Με πολύ περισσότερο έλεγχο, κάνοντας παράλληλα σεξ και με τη σχέση μου χωρίς ναρκωτικά. Κάτι το οποίο με έκανε να αντιληφθώ, επειδή τα εφέ των ναρκωτικών μειώνονται, ότι αυτό που έχεις στο μυαλό σου κι η καύλα που έχεις στο μυαλό επ’ ουδενί δεν είναι η πραγματικότητα που ζεις. Έτσι ξενέρωσα και τα σταμάτησα εδώ και 8 μήνες». Ο Δημήτρης, που με δέχτηκε σπίτι του ένα χαλαρό 69

Σάββατο πρωί, μου είπε εξ αρχής ότι είναι και ντίλερ και μου μίλησε αρχικά για την πρώτη του φορά ως χρήστης: «Ο λόγος ήταν η διάρκεια στο σεξ, που μου προσφέρουν τα chems. Έτσι τα ξεκίνησα, αλλά ούτε καν θυμάμαι ποια ήταν η πρώτη φορά που δοκίμασα, ούτε τι μου είχε δημιουργήσει, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν με πολυπιάνουν εμένα αυτά. Απλά με βοηθάνε στη διάρκεια». Ο Γιάννης, ο πιο «έμπειρος» εκ των συνομιλητών μου σε σχέση με όλες τις ψυχοδραστικές ουσίες μου λέει ότι έχει πολύ μεγάλο ιστορικό με τις ουσίες, «οπότε δεν περίμενα να έρθει το chemsex. Πρώτη φορά συνθετικά ναρκωτικά έκανα όταν ήρθαν, μπορεί να ήταν το 2008, αν θυμάμαι καλά. Έκανα κρύσταλ μεθ. Έκσταση και τέτοια έκανα από το 1995, κόκα λιγότερο. Χημικά ήταν κι εκείνα, μαζί με γαμήσια. Στη γενιά μου έπαιξαν χημικά (chems) στα γαμήσια, δηλαδή δεν μου είχε κάνει εντύπωση αυτό, δεν περίμενα να το δω το 2009. Από το 1993 τα είχα δει και στο εξωτερικό». Σε ένα καφέ στη Βικτώρια συναντηθήκαμε με τον Θανάση, που τον ήξερα από παλιότερα, αλλά δεν γνώριζα ότι ήταν χρήστης ψυχοδραστικών ουσιών, ούτε είχε προκύψει σαν θέμα πάνω στην κουβέντα. Μέσω τρίτου κανονίστηκε το ραντεβού και οι ενδοιασμοί του μετριάστηκαν, καθώς γνωριζόμασταν, ειδάλλως δεν θα μιλούσε ανοιχτά για το θέμα: «Με ουσίες ξεκίνησα στα 17, μέσα από την ηλεκτρονική μουσική, τα μαγαζιά, χωρίς να έχω καν στο μυαλό μου ότι μπορώ να το συνδυάσω με το σεξ. Πολύ λίγες φορές είχα κάνει σεξ με κοπέλα υπό την επήρεια LSD, το οποίο ήταν τραγικό… εκεί που γαμούσες, έβλεπες έναν δράκο! Αμφεταμίνες, κοκαΐνες, τριπάκια, μία με δύο φορές το μήνα χρησιμοποιούσα κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, αλλά μου φαινόταν αδιανόητο το σεξ με τα ναρκωτικά». Ο Θανάσης πέρασε από μία μεταβατική φάση, όπου υπήρξε σεξεργάτης, για άντρες και τελικά αποδέχτηκε τον εαυτό του ως gay, κάνοντας και μία μακροχρόνια σχέση, με την οποία μετά από ένα διάστημα αποφάσισαν να δοκιμάσουν το chemsex. Μου περιγράφει πως έγινε την πρώτη φορά: «Η πρώτη-πρώτη φορά, βασικά ήταν σε μία βίζιτα μ' ένα ζευγάρι, που μου πρόσφερε και δοκίμασα. Ήμουν τόσο χαρούμενος που δεν τους πήρα ούτε λεφτά. Μεφ και G και το πρώτο μου βιάγκρα», αλλά πέρασε αρκετό διάστημα μέχρι να ξανακάνει. «Με τη σχέση μου σε κάποια φάση κάναμε σεξ μια μέρα με κεταμίνη κι είπαμε να πάμε σε μια παρτούζα. Μετά απ' αυτό, εύκολα μπήκα στο τριπάκι. Απ' τη στιγμή εκείνη συνδύασα το σεξ με τα ναρκωτικά, είτε με κόκα είτε με άλλα. Μετά άρχισα να γουστάρω. Απελευθερωνόμουν, σου καταργούν τις αναστολές σε πολύ μεγάλο βαθμό, τσαλακωνόμουν». Ο Μάνος έχει σταματήσει τη χρήση χημικών ουσιών από τον Οκτώβριο του 2016. «Είχα ξεκινήσει πριν από δυόμιση χρόνια το chemsex και πριν από αυτό έκανα κόκα, περίπου το 2014. Είχα κάνει και σεξ υπό την επήρεια της κόκας, αλλά γενικά δεν ήταν συνδεδεμένο με το σεξ. Πιο πολύ όταν έβγαινα σε κλαμπ». Η περίπτωση του Μάνου είναι ίσως η πιο κλασική: «Το chemsex προέκυψε όταν έκανα αρκετά συχνά κοκαΐνη και το συζητούσα με κάποιον και μου είπε ότι υπάρχει η μεφ, που είναι παρόμοια κι είναι πιο φτηνή. Τη στιγμή που μου το πρότεινε, κάναμε και μαζί. Πίναμε, παίζαμε και σε κάποια φάση μου λέει ότι συνήθως τη μεφ τη χρησιμοποιούν σε πάρτι. Επί τόπου ανοίγουμε το grindr και προσπαθούμε να βρούμε κι άλλους. Οι άλλοι φέρανε poppers και G. Για τις δύο επόμενες μέρες γινόταν το ίδιο. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η εμπειρία».

ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ

Υπάρχουν τρεις απόψεις σε σχέση με τη διακίνηση των chems στην Ελλάδα. Το ρεπορτάζ δεν έφτασε τόσο βαθιά ώστε να βρει τα κανάλια διοχέτευσης των ουσιών στην αγορά, γιατί όσο δύσκολο ήταν να βρει κάποιος χρήστες να μιλήσουν - έστω και ανώνυμα - ακόμα πιο δύσκολο ήταν να βρει τους διακινητές ή τουλάχιστον αποδείξεις για το πως γίνεται και από ποιους ελέγχεται η διακίνηση. «Τα άτομα δεν είναι πολλά, τουλάχιστον στον gay χώρο, που κάνουν διακίνηση», λέει ο Δημήτρης, που είναι και ντίλερ. «Σκοπός είναι κυρίως να «εξυπηρετηθούν» κάποια άτομα με ασφάλεια και χωρίς ρίσκο να πιαστούν, σε σχέση με το να αγοράσουν κάτι τέτοιο από το δρόμο. Βέβαια, πλέον μπορείς να βρεις chems παντού, ακόμα κι από αλλοδαπούς στο κέντρο. Μου έχουν πει ακόμα και για στρέιτ που δίνει 70

μεφ σε στρέιτ», συμπληρώνει. Στην ερώτησή μου γιατί αποφάσισε να κάνει αυτή τη «δουλειά» ή την «εξυπηρέτηση», όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος, μου απάντησε ότι «σίγουρα το θέμα είναι οικονομικό. Πολύ μεγάλη ανεργία, ο καθένας ψάχνει έναν τρόπο να ζήσει. Δε νομίζω ότι κάποιος παίρνει ένα τέτοιο ρίσκο να κάνει αυτή τη δουλειά, αν δεν έχει ανάγκη. Πολλά χρήματα βγάζουν μόνο όσοι πουλάνε κόκα. Όσοι δίνουν σε κάποιο κόσμο λίγη κόκα και κάποια λίγα είδη φτηνών chems δεν νομίζω ότι βγάζουν πολλά λεφτά». Η αλήθεια είναι ότι όσοι ντίλερ γνωρίζω, είναι ταυτόχρονα και χρήστες. Κανένας απ' αυτούς δεν έχει «κάνει λεφτά», δεν έχει «πιάσει την καλή». Φαίνεται από τα διαμερίσματά τους, από τον τρόπο ζωής τους. Δεν είναι αυτό που λέμε «βαρόνοι των ναρκωτικών», οπότε τα «μεγάλα ψάρια» θα βρίσκονται αλλού. Ο Γιάννης, που είναι όπως είπαμε, χρήστης όλων των ειδών ουσιών, πιστεύει ότι «ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος στα ναρκωτικά με το σεξ και στη gay κοινότητα, αφορά στο μηχανισμό που τα πουλάει τα ναρκωτικά. Από την άποψη, ότι είναι ένας κρατικός οργανισμός, ο οποίος πουλώντας ναρκωτικά, ελέγχει την επιθυμία και την κατευθύνει.» Όταν τον ρωτάω για ποιον κρατικό μηχανισμό μιλάει, επειδή δεν θέλει να απαντήσει ευθέως, μου λέει: «Είναι ο ίδιος με τον κρατικό μηχανισμό που λέει ότι είναι καλό να είσαι γκέι ή δεν είναι ή απαγορεύεται να ζεις μια γκέι ζωή». Κι εξηγεί λίγο παραπάνω, χωρίς να κατονομάζει: «Ο τρόπος που πουλιούνται τα ναρκωτικά, είναι οργανωμένος, αφορά και στην οργάνωση του κράτους. Το πρόβλημα με τα ναρκωτικά αφορά και στον τρόπο διακίνησης και παρουσίασης και πλασαρίσματος σε μια αγορά. Όταν μιλάμε για αυτό, δεν θα μιλήσουμε μόνο για το χρήστη, αλλά και γι’ αυτόν που τα πουλάει, για τον ντίλερ». Το κύκλωμα, που διακινεί μεφ και G στην πόλη μας, αποτελείται από μία χούφτα ανθρώπους. Δεν το κρύβουν ότι το κάνουν, ούτε δείχνουν να έχουν ενοχές και είναι κι οι ίδιοι χρήστες, ενώ κάποιοι θα σου πουν ότι το… ελέγχουν. Όλη η πιάτσα τους ξέρει, μπορείς να τους πάρεις τηλέφωνο, να σου τα φέρουν σπίτι, να σου τα φέρουν την ώρα που κάνεις σεξ, ή να πας άμεσα σπίτι τους να αγοράσεις. Επίσης, θεωρούν ότι δεν κάνουν κάτι κακό ή δεν το πολυαναλύουν κιόλας. Προτιμούν να βλέπουν την πραγματικότητα αλλιώς. Επιστρέφουμε στον Δημήτρη, ο οποίος ίσως είναι ο πιο συνετός από τους ντίλερ: «Η κρίση το δημιούργησε αυτό, αλλά κι ο κόσμος ταυτόχρονα τα παίρνει για να ξεπεράσει τα προβλήματά του. Είναι ένας δρόμος για να περάσεις καλά και να μη σκέφτεσαι τόσο τα προβλήματά σου. Σίγουρα δεν έχουν όλοι την ίδια οικονομική άνεση να πάρουν, κάποιοι παίρνουν κάθε σαββατοκύριακο, άλλοι μια φορά τον μήνα, άλλοι κάνουν συνειδητά αποχή για κάποιους μήνες. Μπορεί να θέλουν παραπάνω αλλά δεν έχουν λεφτά για επιπλέον δόσεις».

CHEMS KI EΠIKINΔΥΝΟ SEX

Από την επιθετικότητα και την έξαρση του σεξ χωρίς προφυλακτικό, μέχρι την ακατάσχετη λογοδιάρροια και την εμμονική ενασχόληση με την εύρεση ερωτικών συντρόφων μέσω των applications, ο κοινός παρονομαστής είναι η χρήση των chems κατ’ επανάληψη. Ο Γιώργος μου λέει ότι έχει μεν τον απόλυτο έλεγχο του τι γίνεται στην πραγματικότητα, αλλά υπάρχει «πάντα κάτι το ανικανοποίητο. Εξ’ ου και κάποιοι συστηματικά ψάχνουν καινούρια άτομα, δε νιώθουν ικανοποιημένοι ποτέ. Πάντα θέλεις κι άλλο, ακόμα και να βρεις αυτό που θέλεις κάποια στιγμή». Υπάρχουν και στιγμές απόλυτης έλλειψης αναστολών, όπως αυτή που μου περιγράφει ο Γιώργος: «Ένας ήθελε γυμνός να βγει στην ταράτσα να κάνει σεξ, ή να βγει από το ασανσέρ χωρίς ρούχα». Ταυτόχρονα κάποιες λάθος πρακτικές μπορεί να αποβούν για κάποιους μοιραίες, ιδιαίτερα όταν περιλαμβάνουν υπερβολική δόση G (GBL) ή κεταμίνης. «Το πιο τρομακτικό που έχω ζήσει», λέει ο Γιώργος, είναι «να μπερδέψει κατά λάθος τις ουσίες κάποιος, να του δώσουν κεταμίνη αντί για μεφ, να έχει πανιάσει και να βρίσκομαι στο μπάνιο να τον λούζω με κρύο νερό και να μη λειτουργεί τίποτα στο σώμα του, να έχει πετρώσει». Ο Θανάσης περιγράφει όσα του έβγαζε η χρήση των chems πάνω στο σεξ: «Υπάρχει κι η ξεφτίλα, που με τα ναρκωτικά σε καυλώνει απίστευ-

CMY

τα, λίγο πιο κίνκυ, πιο βρώμικο σεξ». Αυτό δεν είναι τόσο αρνητικό, εφόσον θέλει να το νιώσει κάποιος πάνω στην καύλα, το πρόβλημα επιδεινώνεται, όταν κινδυνεύει η ζωή του: «Σε κάποια φάση κόλλησα και HIV, το καλοκαίρι του 2015, γιατί είχα μια τάση να μη χρησιμοποιώ προφυλακτικό», «η χρήση προφυλακτικού σ' όλα αυτά είναι μηδαμινή κι αν υπάρχει, αναιρείται. Οι πρακτικές μπορεί να περιλαμβάνουν ακόμα και αίμα, ενώ πέρα από τον HIV, υπάρχει και η ηπατίτιδα C», συμπληρώνει ο Θανάσης και υποστηρίζει ότι αυτή την «τάση για ελευθερία από τις αναστολές» του την προκάλεσαν τα chems. Επίσης, ο ίδιος έχει ακούσει ιστορίες που «σε παρτούζες δίνουν υπερδοσολογίες G για να φτάσουν το θύμα να μην έχει τον έλεγχο. Εγώ πάντα είχα τον έλεγχο, δεν άφηνα κόσμο να μου βάλει G ή οποιαδήποτε άλλη ουσία». «Το chemsex σε κάνει να χάνεις το μέτρο του χρόνου», λέει ο Νίκος και προσθέτει: «Ξαφνικά η μία-δύο ώρες σεξ γίνονται 2 μέρες, με ναρκωτικά, γαμήσια και φισταρίσματα. Χωρίς ύπνο». Ακόμα πιο επικίνδυνη πρακτική θεωρείται το slamming, δηλαδή η πρόσληψη - κυρίως - μεφ με υποδόρια ένεση. Για την εμπειρία του αυτή μίλησε ο Νίκος: «Έχω κάνει από περιέργεια slamming, ήθελα να δω πού θα με πάει, να το κάνω ακόμα καλύτερο. Το είχα κάνει στις αρχές το 2011. Τώρα δεν το κάνω. Γιατί ευτυχώς δεν μου είναι απαραίτητο να την ακούσω και καταλαβαίνω ότι είναι πολύ επιβαρυντικό. Αν μου ήταν απαραίτητο, θα το έκανα και τώρα. Την ακούω με το σνιφαριστό. Αυτό που κάνω είναι το plugging, να διαλύσω μεφ με

ζεστό νερό και να το βάλω μέσα στην τρύπα». Για το slamming ο Δημήτρης λέει ότι: «Έχω ακούσει πως ορισμένοι παροτρύνουν κάποιους για σλαμ. Θεωρώ ότι δεν είναι σωστό να παροτρύνεις κάποιον, είναι σωστό να είναι δική του επιλογή. Δεν είναι σωστό να τον πιέζεις, από τη στιγμή που δεν έχει δοκιμάσει ή δεν έχει σκεφτεί να πάρει. Νομίζω ότι γίνεται πολύ εθιστικό το σλαμ. Επειδή δεν το κάνω, δεν μπορώ να έχω απόλυτα γνώμη, από την άποψη ότι κάποιοι μπορούν να το ελέγχουν. Σίγουρα όμως υπάρχουν κάποιοι που δεν το ελέγχουν και δεν είναι ό,τι καλύτερο να καταστρέφεις τις φλέβες σου». Ο Νίκος, στη συνέχεια, μου λέει ότι έχει πέσει αναίσθητος δύο φορές από υπερβολική δόση G, το λεγόμενο «G hole», χωρίς να έχει κινδυνέψει όμως η ζωή του, ενώ έχει δει τουλάχιστον πέντε φορές άλλα άτομα σε G hole. Επίσης, μου λέει ότι «έχω δει σε άλλους να κολλάνε στα κινητά τους, μάλλον από τη μεφ. Δεν κάνουν τίποτα άλλο. Αυτό εμένα δε μου συμβαίνει. Ξέρω ότι είμαι εκεί για το γαμήσι.» Το ίδιο έχει παρατηρήσει στον εαυτό του και ο Μάνος: «Σε σχέση με το κινητό είναι κάποια επίδραση της ουσίας που σε κάνει να νιώθεις κολλήματα. Απλά, μου έχει τύχει με τις ώρες να σκρολάρω το facebook. Τα chems σε κάνουν να τρως κόλλημα με κάτι που τα έχεις συνδυάσει. Είχα καταλήξει, κάθε φορά που έπινα, να μένω μόνος μου στο σπίτι ή να σκρολάρω με τις ώρες τα apps, ήταν πολύ περίεργη φάση. Επίσης, σταμάτησα να κάνω σεξ χωρίς drugs. Είχα καταλάβει ότι ήταν προβληματικό είχα προσπαθήσει να κάνω και χωρίς κι είδα 71

ότι δε λειτουργούσα, τελικά έκανα drugs μπας και κάνω σεξ κι ούτε αυτό έκανα». Κι ο Γιώργος με τη σειρά του περιγράφει για την εμπειρία του: «Κάνεις σεξ με ανθρώπους που επ’ ουδενί θα τους άφηνες να σε αγγίξουν αν ήσουν νηφάλιος, αλλά κάνεις σεξ γιατί έχουν μπει στην ίδια φάση. Πολλοί ενεργητικοί μετασχηματίζονται σε υπερ-παθητικούς, υποτακτικούς, που θέλουν να γίνουν το πουτανάκι των άλλων και τέτοια, όσο πιο hard τόσο καλύτερα. Αναιρεί τις ασφάλειες, τις αναστολές, δεν αντιλαμβάνεσαι αν κάνεις κακό στον εαυτό σου, αρκεί να είναι ό,τι πιο hardcore.»

ΚΙΝΔΥΝΕΨΑΝ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ

Μία άλλη πολύ σημαντική συνέπεια στις ζωές των χρηστών τέτοιων ουσιών αφορά στο εργασιακό τους περιβάλλον. Είτε πρόκειται για μια απλή απουσία, που δικαιολογείται τις περισσότερες φορές με μια αδιαθεσία είτε μέχρι και απόλυση. Ο Μάνος μου λέει για την περίπτωσή του: «Η χρήση είχε συνέπειες στο εργασιακό μου περιβάλλον. Εάν ήταν Σάββατο, ξεκινούσα να πίνω, με την προοπτική ότι δουλεύω Δευτέρα. Αλλά έφτανε η Δευτέρα και συνέχιζα να πίνω. Παραμέλησα τη δουλειά μου μια, δυο, τρεις φορές και τελικά μου είπανε να φύγω». Η επαγγελματική καριέρα του Γιάννη έχει κινδυνέψει αρκετές φορές: «Η επόμενη μέρα δεν σε βρίσκει ακριβώς εκεί που υπολόγιζες. Που σημαίνει ότι μπορεί να μην πας στη δουλειά σου ή να πας στη δουλειά σου μαστουρωμένος. Συμβαίνουν αυτά.» Μεγεθύνουν τα όποια προβλήματα έχει κάποιος και προκαλούν κατάθλιψη Ρωτάω τον Γιάννη, αν πέρα από την καριέρα του, έχει κινδυνέψει και η ζωή του, με δεδομένο ότι χρησιμοποιεί πολλών ειδών ουσίες: «Υπολογίζω, στο βαθμό που τα έχω κατανοήσει, ότι από τη στιγμή που φτάνεις σε εκείνο το σημείο, είναι κι αυτό μια επιλογή, δεν φταίνε τα ναρκωτικά. Τα ναρκωτικά είναι ένα χαλί, βάζεις πάνω το τρενάκι σου. Τώρα αν αυτό είναι τρενάκι της χαράς ή τρενάκι του τρόμου, με τον ίδιον οδηγό δεν είναι; Πάντως, πολλές φορές έχω επιχειρήσει πράγματα, έχω κάνει αυτοκτονικούς ιδεασμούς, αλλά έχω δει κι άλλους ανθρώπους να τους συμβαίνει. Να θέλουν να πηδήξουν από τον τέταρτο όροφο, να θέλουν να βάλουν ένα μαχαίρι στον κώλο, έχω δει τέτοια πράγματα. Πάλι όμως θεωρώ ότι δεν είναι τα ναρκωτικά αυτό για το οποίο πρέπει να κουβεντιάσουμε, όταν μιλάμε για τέτοιου είδους συμπεριφορές. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος, δηλαδή, ότι αν έλειπαν τα ναρκωτικά, αυτό δεν θα είχε συμβεί. Το ποια είναι η ανθρώπινη διάσταση, τα ναρκωτικά τη βοηθούν να αποκαλυφθεί, αλλά δεν τη φτιάχνουν. Ίσως τη μεγεθύνουν, αλλά υπάρχουν ήδη αυτά τα πράγματα. Δεν μπορώ εγώ ξαφνικά να αρχίσω να μεγεθύνω τον εσωτερικό σου ψυχισμό, το δικό σου τραύμα, το δικό σου εκπληρωμένο ή ανεκπλήρωτο, μιας και μιλάμε για σεξ, γιατί αυτό είναι το διακύβευμα… Ο καθένας λοιπόν διογκώνει, χρησιμοποιώντας τα ναρκωτικά, τις δικές του απαιτήσεις. Τα δικά του «θέλω» εκείνη τη στιγμή. Με βάση του πώς αυτά τα «θέλω» εκπληρώνονται προχωρά, κάνει το ταξίδι του. Η ηδονή και η καταστροφή είναι πολύ κοντά. Η εμπειρία μου έρχεται από ανθρώπους οι οποίοι συμμετέχουν στο σεξουαλικό παιχνίδι με συγκεκριμένο προφίλ. Τα chems βοηθάνε στο πιο… απαιτητικό σεξ, γιατί εκφράζει ογκωδέστερα απαιτήσεις. Και από τις 2, από τις 3, τις 150 πλευρές, όσες είναι στην παρτούζα εκείνη τη στιγμή.» Ο Φάνης, φίλος από το Facebook, έχει αναρτήσει το εξής για την δική του εμπειρία: «Μετά από δυο δεκάρια στεντόν και την πολύτιμη στήριξη ανθρώπων που αγαπώ, συνέρχομαι από ένα άσχημο άσχημο άσχημο άσχημο trip κεταμίνης συνδυασμενο με στερητικά από αντικαταθλιπτικό, που με έφτασαν σε σημείο να σκέφτομαι/σχεδιάζω να φουντάρω, άσχετα αν βαθιά μέσα μου ήξερα και δεν ήξερα ότι είναι προσωρινό. Οι καταθλιπτικές φάσεις είναι περίεργες... η λογική δεν λειτουργεί ακριβώς όπως όταν είσαι “νηφάλιος”.

Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ

«Έξι μήνες ήμουν σε φάση διαρκούς θλίψης, χειρότερο από την κατάθλιψη. Συνειδητοποίησα ότι είχα έξι μήνες να καθαρίσω το σπίτι μου. Και τότε απομνημόνευσα την εικόνα του σπιτιού, για να σκέφτομαι ότι δεν θα ξανακαταντήσω έτσι», λέει ο Γιώργος, περιγράφοντας τη δική του στιγμή συνειδητοποίησης του προβλήματος και συμβουλεύει: «Το chemsex σου καλύπτει την ανάγκη για κοινωνικοποίηση, τις ανασφάλειες που έχεις, αλλά παροδικά, πολύ επιφανειακά. Στην πραγματικότητα σου προκαλεί αποξένωση, μοναξιά, κι αυτό που πρέπει να κάνει κάποιος για να ξεφύγει, είναι να γεμίσει την καθημερινότητά του με ενδιαφέροντα πράγματα, καθώς και επίσης με ανθρώπους που τον αγαπάνε, τυχόν μία σχέση θα μπορού72

σε να βοηθήσει. Σίγουρα για την κατανόηση του λόγου της χρήσης, μία ψυχοθεραπεία, επίσης, θα βοηθούσε». Καταλήγει τελικά στο εξής συμπέρασμα: «Αυτός που θέλει να ανακαλύψει για ποιο λόγο πίνει τα ντρόγκια, πρέπει να ψάξει τι πραγματικά, ποιο κενό, του καλύπτει. Συνήθως είναι η μοναξιά ή η επιβεβαίωση.» Ο Δημήτρης, αν και δεν έχει «ξεφύγει» ακόμα, πιστεύει ότι το ελέγχει και εξηγεί πώς τα καταφέρνει: «Ο κάθε οργανισμός λειτουργεί τελείως διαφορετικά και θέλει διαφορετική δόση. Κάποιοι καταφέρνουν να τα κοντρολάρουνε και τα χρησιμοποιούν μόνο για να περνάνε καλά, χωρίς να έχουν ιδιαίτερα θέματα, με υπερδοσολογίες και τέτοια, άλλοι πάλι χάνουν τον έλεγχο και καίγονται. Είναι και θέμα χαρακτήρα, κατά πόσο θες να ελέγχεις τον εαυτό σου και να μην ξεφύγεις. Να απολαμβάνεις αυτό που πρέπει και που θέλεις να αισθάνεσαι. Το κάψιμο δεν έχει καλά αποτελέσματα σίγουρα και μπορεί να είναι μέχρι και πολύ ακραίο. Υπάρχουν άτομα που έχουν καταλήξει σε νοσοκομεία. Εγώ προσωπικά, δεν μπερδεύω πολλά ναρκωτικά, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έχω δει να παίρνουν πέντε ναρκωτικά μαζί. Κι αυτό δεν προσφέρει και κάτι. Μάλλον επιλέγεις να καείς. Πάνω από δύο ναρκωτικά δεν πρέπει να πάρεις και πρέπει να ξέρεις και ποια θα πάρεις για να είσαι σε μια νορμάλ κατάσταση, σαν να έχεις πιει λίγο αλκοόλ. Όχι μεθύσι που μπορεί να σε κάνει επιθετικό, να σου φέρει εμετό και ζαλάδες ή να οδηγήσεις ένα αυτοκίνητο και να τρακάρεις. Αν ελέγχεις τα ναρκωτικά, δεν φτάνεις σε αυτό το σημείο. Απλά έρχεσαι σε μια κατάσταση ευφορίας και περνάς καλά για όσο θέλεις και όσο νομίζεις ότι μπορείς να το κρατήσεις κι αντέχει ο οργανισμός σου, μετά το σταματάς». Από την πλευρά του ο Γιάννης κάνει τα πάντα: «Μπορεί να κάνω διεγερτικά, δηλαδή κόκα ή κρύσταλ, μπορεί να κάνω κατασταλτικά ή βαριά κατασταλτικά, πρέζα ή πιο ελαφριά, σχεδόν ψυχότροπα, μπάφο και τέτοια. Μ’ αρέσουν πάρα πολύ τα παραισθησιογόνα. Ή ο συνδυασμός παραισθησιογόνα με έκσταση, ανάλογα με το σεξ που θέλω να κάνω. Έχω πάντα στο μυαλό μου μια συγκεκριμένη αίσθηση που θέλω εκείνη τη μέρα. Δηλαδή αυτά που αναμιγνύω θέλω να είναι συμβατά ή αν δεν είναι συμβατά έχω στο μυαλό μου πότε πίνω τι, σε σχέση με αυτό που θέλω να ζήσω. Πίνω πολλά χρόνια, οπότε δεν έχει νόημα για μένα το σεξ χωρίς ναρκωτικά. Επίσης, είμαι υπέρ των ναρκωτικών. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι στην έκφραση της επιθυμίας τους μπορούν να χρησιμοποιούν ό,τι θέλουν. Υπάρχει και μια πολιτική διάσταση σε αυτή τη θέση. Αλλά πρωτίστως το κάνω για την καύλα μου. Τα χρησιμοποιώ παντού και για να δουλέψω ή να μη δουλέψω, για να ζήσω… Όχι μόνο στο σεξ. Και για να κρατηθώ ξύπνιος ή για να κοιμηθώ επίσης.» Ο Θανάσης είναι σε αποχή αυτό τον καιρό και βρίσκεται σε ψυχοθεραπεία, αλλά δεν αποκλείει το να ξαναχρησιμοποιήσει chems για σεξ, ενώ μιλάει για τις στιγμές που συνειδητοποιούσε ότι βρίσκεται σε κατάθλιψη: «Όταν τελείωνε η επίδρασή τους, υπήρχε ένα βαρύ κλίμα όσον αφορά την ψυχολογική μου διάθεση. Και σκεφτόμουνα αυτά που είχα κάνει όσον αφορά την προφύλαξη, τον HIV και άλλα. Όταν είσαι σε αυτό το τριπάκι, μπλέκεις με δύο εξαρτήσεις, το σεξ και τα ναρκωτικά, είναι διονυσιακό, απελευθερώνεσαι, δεν είναι εύκολο να το σταματήσεις. Υπάρχει ψυχολογική εξάρτηση, το σκέφτεσαι, δυσκολεύεσαι να κάνεις σεξ χωρίς αυτά. Πλέον, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση, να ζω με το επίδομα και κάθε σαββατοκύριακο να καίγομαι. Χωρίς να το κατακρίνω, ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, ακόμα κι ο διακινητής». Ο Μάνος απέχει από τον Οκτώβριο και λίγο αργότερα ξεκίνησε ψυχοθεραπεία: «Είναι καθαρά δική μου απόφαση και στα πλαίσια αυτής της απόφασης επισκέφθηκα τη γιατρό που ήδη γνώριζα για υποστήριξη. Σίγουρα πιστεύω ότι είναι πολύ καλός τρόπος, για να ξεφύγει κάποιος, δεν θεωρώ όμως ότι είναι μία συμβουλή που μπορεί να δουλέψει για όλους. Άλλοι μπορεί να το κάνουν με μία συχνότητα που να είναι λειτουργική. Εγώ δεν μπορούσα να το κοντρολάρω». Ο Νίκος έχει σκεφτεί να το σταματήσει τελείως, «αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτή τη στιγμή. Τα μεγάλα διαστήματα που έχω περάσει σημαίνουν ότι έχω ψυχολογική εξάρτηση. Φοβάμαι ότι το σεξ δεν θα είναι το ίδιο. Υπάρχουν δύο φορές που δεν έχω πάει στη δουλειά λόγω αυτού. Το βασικό που με έχει κάνει να σκεφτώ να το κόψω είναι ότι η χρήση της μεφ πολύ συχνά ακολουθείται από έντονη βαθιά θλίψη που διαρκεί κάποιες μέρες. Νιώθω πολύ λυπημένος, μια αίσθηση, ματαιότητας απαξίας, κλαίω χωρίς λόγο ή από κάποιο ερέθισμα, εντείνει τα αισθήματα μοναξιάς, σαν μια κρίση κατάθλιψης. Θυμάμαι ότι παλιότερα έκανα σεξ, μέχρι και φιστ, χωρίς ναρκωτικά και μετά ήμουνα μια χαρά και πήγαινα και γυμναστήριο. Ενώ τώρα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον τρεις μέρες για να πάω γυμναστήριο. Καταπονείται το σώμα αλλά και η ψυχή. Θεωρητικά ναι μπορώ να ζήσω ξανά το σεξ, αλλά στην πράξη συμπεριφέρομαι σα να μην μπορώ. Φοβάμαι ότι δεν μπορώ. Ο τρόπος που επανέρχομαι στο ίδιο

δείχνει ότι το φοβάμαι.» Ταυτόχρονα κάνει ψυχανάλυση από το Δεκέμβριο του 2012, αλλά μου λέει ότι «δεν πήγα μόνο γι’ αυτό. Το chemsex είναι ένα σύμπτωμα, το να θες να χρησιμοποιείς ναρκωτικά στο σεξ είναι μια φυγή, γίνεσαι ένας άλλος. Λέμε και για το chemsex αλλά και για άλλα πράγματα. Στην τελική είναι αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Έχει να κάνει με πολλά πράγματα. Δεν είναι άσχετο με το ότι ζω σε μια χώρα που καταρρέει, με όποια ανασφάλεια σημαίνει αυτό για το μέλλον μου, δεν θεωρώ άσχετο το ότι μεγαλώνω και αισθάνομαι άσχημα τον χρόνο να περνάει, περνάω μια κρίση μέσης ηλικίας, μια εσωτερικευμένη ντροπή για την ομοφυλοφιλία, γιατί μεγαλώνοντας έχω περάσει πάρα πολύ ζόρικα.» Τελικά, θα μου πει ότι «η απάντηση στο chemsex που προσπαθώ να δώσω είναι η παρέα. Αν λειτουργήσει κάτι, θα είναι αυτό, να βρω τρόπους αφορμές να βγω από το σπίτι να γνωρίσω κόσμο, ψάχνομαι ακόμα και με τον εθελοντισμό. Με τους ανθρώπους».

ΑΤΗ CHECKPOINT & CHEM SEX

Το Ath Checkpoint έχει στα σχέδιά του δημιουργία ομάδας σε σχέση με το ChemSex, η οποία θα απευθύνεται σε gay άντρες που εμπλέκουν ψυχοδραστικές ουσίες στο σεξ. Η ομάδα δε θα είναι θεραπευτικού αλλά βιωματικού χαρακτήρα δίνοντας ευκαιρία για ενημέρωση, συζήτηση και, κυρίως, έκφραση των συμμετεχόντων. Ο αριθμός των συναντήσεων θα είναι προκαθορισμένος και θα διεξάγονται σε τακτά διαστήματα. Στόχοι της θα είναι η ενδυνάμωση των συμμετεχόντων και η μείωση βλάβης από τη χρήση ψυχοδραστικών ουσιών. Την εποπτεία της ομάδας θα έχει Κλινικός Ψυχολόγος, M.Sc., υποψήφιος διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. *Τα ονόματα των συνεντευξιαζόμενων δεν είναι τα πραγματικά, για ευνόητους λόγους.

GAY SEXUAL HEALTH ▶Σοφοκλής Χάνος,Υπεύθυνος Checkpoint

Τα Checkpoint σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη, κάνουν δωρεάν τεστ για HIV/ Aids, Hep B, Hep C. Aποτελέσματα μέσα σε λίγα λεπτά!

mycheckpoint.gr

Ο υπεύθυνος των Checkpoint απαντάει στις ερωτήσεις σας! Ονομάζομαι Ρωξάνη, είμαι 17 ετών, λεσβία και ζω στην επαρχία. Πρόσφατα, ενώ βρισκόμουν σε ένα lesbian club της Αθήνας με πλησίασαν δύο παιδιά και μου προσέφεραν προφυλακτικά. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα "Για ποιο λόγο;". Το ίδιο αναρωτήθηκε και μία κοπέλα που ήταν στην δίπλα παρέα και το εξέφρασε έντονα κιόλας. Η απάντηση που έλαβε απ' το αγόρι που της τα πρόσφερε ήταν "Γιατί όλοι τα χρειαζόμαστε!" και συνοδευόταν από ένα χαμόγελο. Μπορείτε να μου προσδιορίσετε για ποιο λόγο χρειαζόμαστε προφυλακτικά στο λεσβιακό σεξ; Αγαπητή Ρωξάνη, σε ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση και γιατί μου δίνεις την ευκαιρία να θίξω ένα πολύ σημαντικό ζήτημα: Την αναγκαιότητα της χρήσης προφυλακτικού ακόμη και στις επαφές μεταξύ γυναικών. Το προφυλακτικό, όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ένα μέτρο πρόληψης απέναντι στα Σεξουαλικως Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ). Τα ΣΜΝ μπορεί να είναι ιογενείς (όπως ο HIV, η ηπατίτιδα κα.) ή βακτηριακές λοιμώξεις (όπως. η σύφιλη, τα χλαμύδια κα.). Τα πιθανώς μολυσματικά υγρά μιας γυναίκας που εμπλέκονται στο σεξ είναι τα κολπικά υγρά, η πρωκτική βλέννη και αρκετές φορές το αίμα (τραυματισμοί -εμμηνόρροια). Όσον αφορά στο λεσβιακό σεξ, κυκλοφορεί μία λανθασμένη άποψη ότι οι γυναίκες που επιλέγουν συντρόφους του ίδιου φύλου δεν εκτίθενται στον HIV. Αυτό είναι μύθος. Αν και όταν χρησιμοποιούνται τα ίδια sex-toys κατά τις σεξουαλικές πρακτικές από διαφορετικές κοπέλες, υπάρχει πιθανότητα να μεταφερθούν μέσω αυτών μικρο-ποσότητες αίματος από τυχόν τραυματισμούς ή εμμηνόρροια ή και κολπικών/πρωκτικών υγρών, τα οποία να μην έχουν εκτεθεί κιόλας στην ατμόσφαιρα (ο HIV δεν ζει στο οξυγόνο), οπότε να δοθεί η δυνατότητα στον HIV να μεταφερθεί

από τον έναν οργανισμό στον άλλον. Προηγουμένως αναφέρθηκα πέρα από τις ιογενείς λοιμώξεις και στις βακτηριακές. Είναι καλό να γνωρίζουμε –κάτι που επαναλαμβάνεται συχνά σε αυτή τη στήλη- ότι σε αυτά τα νοσήματα είμαστε πιο ευάλωτοι. Ενδεικτικά, στην περίπτωση της σύφιλης μπορεί να έρθουμε σε επαφή με κάποιο συφιλιδικό έλκος ή στην περίπτωση των χλαμυδίων, με κάποια έκκριση. Δυστυχώς, οι βακτηριακές λοιμώξεις επιβιώνουν περισσότερο χρόνο στην ατμόσφαιρα άρα μπορούμε να “κολλήσουμε” και πιο εύκολα. Οπότε, για τους παραπάνω λόγους είναι πολύ σημαντικό να χρησιμοποιείται το προφυλακτικό στα sex-toys, εκτός κι αν αυτά χρησιμοποιούνται αποκλειστικά και μόνο από εσένα. Σε αυτή τη περίπτωση είναι απαραίτητο το πλύσιμο των παιχνιδιών με ειδικά καθαριστικά που μπορείς να προμηθευτείς από κάποιο sex shop ή και online. ΤΈΛΟΣ ΚΆΠΟΙΑ TIPS: 1) Σε περίπτωση που χρησιμοποιείς με τη σεξουαλική σου σύντροφο τα ίδια sex-toys, μπορείς να τοποθετήσεις πολλαπλά προφυλακτικά σε αυτά, έτσι ώστε κάθε φορά που διεισδύουν από εσένα στη σύντροφό σου και το αντίθετο, μπορείτε απλά να αφαιρείτε και ένα (άρα το από κάτω να είναι καθαρό). 2) Απόφυγε να κάνεις σεξ όταν εσύ ή η σύντροφός σου διανύετε τις μέρες της εμμηνόρροιας. 3) Χρησιμοποίησε αρκετό λιπαντικό για να αποφύγεις τις τριβές. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείς να απευθυνθείς στα Checkpoint.

Mπορείτε να στέλνετε τις ερωτήσεις σας στο info@avmag.gr 74

GAY SEXUAL HEALTH ▶Ζακ Κωστόπουλος ✉ zach.kost@gmail.com

Μην το ρωτάς το Grindr

Πρόσφατα το πολυαγαπημένο app (ή το app που αγαπάμε να μισούμε), το Grindr, πρόσθεσε στα προφίλ των χρηστών του την επιλογή της αναφοράς του "HIV status", καθώς επίσης της τελευταίας φοράς που έγινε εξέταση, του ιικού φορτίου ή της χρήσης PreP (Προφύλαξη πριν από την έκθεση) ανάλογα με το status. Συγκεκριμένα, οι επιλογές είναι: "HIV-positive", "HIV-positive/ Undetectable", "HIV-negative", "HIV-negative/On PrEP".

Στείλτε τις ερωτήσεις σας στο zach.kost@gmail.com

Όπως αναφέρει το ίδιο το Grindr στη σχετική ανακοίνωση: "Ο HIV παγκοσμίως επηρεάζει γκέι, μπάι και τρανς ανθρώπους σε κάθε χώρα του κόσμου. Στόχος μας είναι να συνεισφέρουμε στο κίνημα για καλύτερη ενημέρωση, τη μείωση του κρουσμάτων και να στηρίξουμε την παγκόσμια κοινότητα - ασχέτως HIV status - στο να ζουν καλύτερα, χωρίς στίγμα". Το πως έχουν αντιδράσει στην αλλαγή αυτή οι χρήστες του ποικίλλει και ειδικά στην Ελλάδα, που δεν παίρνουμε και μετάλλιο στο πόσο ενημερωμένοι, πόσο ειλικρινείς και πόσο ανοιχτοί είμαστε στο να μιλάμε για τέτοια θέματα. Υπήρξαν και πολλές αρνητικές, που είτε άκουσα σε προσωπικές συζητήσεις είτε διάβασα στα social media όπως: "Και γιατί να μας ρωτάει κάτι τέτοιο, είναι προσωπικό δεδομένο" (ενώ το αν είσαι top ή btm ας πούμε το φωνάζεις με την ντουντούκα). "Μα δεν γίνεται όλοι να είναι αρνητικοί και να έχουν εξεταστεί τον προηγούμενο μήνα" (ενώ ως γνωστόν ο,τι διαβάζεις στα προφίλ είναι αναμφίβολα αλήθεια). "Και γιατί

να πρέπει να δηλώσω το στάτους μου" ή "Γιατί να πρέπει να εκτεθώ εγώ όταν οι άλλοι δεν το κάνουν ή λένε ψέματα". Προσωπικά, μόνο ως θετικό βλέπω ένα τέτοιο βήμα. Κατ' αρχήν δεν σε υποχρεώνει κανείς, επειδή υπάρχει η επιλογή αυτή, να την χρησιμοποιήσεις κιόλας. Και πριν απ' αυτή, υπήρχαν χρήστες που δήλωναν ή δε δήλωναν το στάτους τους. Απλά, τώρα γίνεται πιο οργανωμένα. Το θεωρώ καλό, γιατί μπορεί να λειτουργήσει ως υπενθύμιση ή κι ενημερωτικά σε σχέση με τον HIV, την εξέταση, το ιικό φορτίο, την PreP και τι σημαίνουν αυτά. Μπορεί να γίνει αφορμή για συζήτηση σε τέτοια θέματα κι είναι ένας τρόπος να δούμε ότι καλό είναι να μπορούμε εύκολα και απλά - με ένα τικ στο ανάλογο κουτάκι - να δηλώνουμε το στάτους μας κι ότι δεν είναι δα και κάτι φοβερό το να το κάνεις. Επίσης, μπορεί να μας βγάζει από την δύσκολη θέση του "πως ή πότε το λένε" όταν κάνουμε τσατ, να μας βγάλει απ' τη θέση να κάνουμε αμήχανες συζητήσεις ή να δεχτούμε απόρριψη εκ των υστέρων. Σε μια κοινωνία - και μια κοινότητα - που ακόμα το στίγμα, οι προκαταλήψεις, η έλλειψη ενημέρωσης κι ο φόβος καλά κρατούν, μόνο ως βήμα μπροστά βλέπω μια κίνηση που υπενθυμίζει, παροτρύνει και διευκολύνει το να ανοίξει ή να γίνει πιο εύκολη η συζήτηση γύρω από τον HIV και τη δήλωση του status. Και μια ευκαιρία για όσους ακόμα δεν το έχουν κάνει να το τολμήσουν. Τολμήστε το λοιπόν! 75

INTENSIVE CARE ▶Γρηγόρης Τανός ✉ greg.tanos@gmail.com

Ta λάθη της Πλαστικής Χειρουργικής Αν και στόχος της Πλαστικής Χειρουργικής δεν είναι μας κάνει όλους τέλειους, σίγουρα όμως αποσκοπεί στο να διορθώσει ατέλειες και να αφαιρέσει χρόνια από την εμφάνισή μας. Είναι φορές όμως που αποτυγχάνει οικτρά, με ευθύνη τόσο του γιατρού όσο συχνά και του ίδιου του ασθενή. Ας μιλήσουμε για τα πιο συχνά λάθη στην Πλαστική Χειρουργική και πως να τα αποφύγουμε! Παγωμένο, ανέκφραστο πρόσωπο, ιδίως στο μέτωπο Συνήθως είναι το αποτέλεσμα πολύ μεγάλης δόσης μπότοξ ή εκτεταμένης εφαρμογής σ' όλο το μέτωπο. Ενώ είναι ωραίο να εξαφανίσει κανείς κάθε ενοχλητική ρυτίδα, καλό είναι να διατηρείται η ισορροπία και να παραμένει η εκφραστικότητα του προσώπου. Λύση αποτελεί το φάρμακο να εφαρμόζεται μόνο στο πάνω μισό του μετώπου! Φουσκωμένα χείλη που θυμίζουν περισσότερο ψάρι ή άλλα συμπαθή ζώα Ενώ το υαλουρονικό δίνει ωραίο όγκο εκεί που λείπει, οι υπερβολές οδηγούν σε αντιαισθητικά αποτελέσματα. Το μυστικό είναι να προστίθεται όγκος, μέχρι του σημείου που να φαίνεται φυσικό. Η ευθύνη στη συγκεκριμένη περίπτωση οφείλεται -σχεδόν πάντα- στην απαίτηση του ασθενή για επιπλέον όγκο. Παρόλ' αυτά ο σωστός επαγγελματίας Πλαστικός έχει ευθύνη να τηρήσει το μέτρο της αισθητικής. Μυστικό αποτελεί, επίσης, η διατήρηση της σωστής αναλογίας ανάμεσα στο άνω και το κάτω χείλος. Στήθος σιλικόνης που φαίνεται ψεύτικο Ξανά, η ευθύνη για το συγκεκριμένο πρόβλημα, οφείλεται συχνότερα στην ασθενή και στην απαίτηση για μεγάλο στήθος, που να τραβάει τα βλέμματα. Καλό είναι, όμως, ο Πλαστικός να συμβουλεύει ότι, ωραίο είναι το διακριτικό και ό,τι φαίνεται φυσικό κι αρμονικό με τον σωματότυπο. Συχνά οφείλεται σε κακή επιλογή, υπερβολικά μεγάλου ενθέματος σιλικόνης κι ιδίως της εισαγωγής σε λάθος επίπεδο. Μυστικό είναι η τοποθέτηση των ενθεμάτων κάτω από το θωρακικό μυ, ιδίως στις πολύ λεπτές κοπέλες. 76

Τραβηγμένο πρόσωπο και αφύσικο χαμόγελο τύπου "Τζόκερ" μετά από λίφτινγκ Εδώ η ευθύνη βαραίνει περισσότερο τον γιατρό και κυρίως την κακή τεχνική του εκπαίδευση. Προκαλείται από υπερβολικό τράβηγμα του δέρματος, ενώ οι σωστοί επαγγελματίες ανορθώνουν τους βαθύτερους ιστούς του προσώπου και αποφεύγουν την τάση στο δέρμα. Μυστικό, να ζητάς από τον χειρουργό, να σου δείχνει δείγματα της δουλειάς του, που να αποδεικνύουν την εξειδίκευση του στο επιτυχημένο λίφτινγκ! Λόγω της τάσης των περισσοτέρων ασθενών να μην μοιράζονται τα ‘μυστικά’ της ομορφιάς τους, η Πλαστική αδικείται, γιατί τα ωραία και φυσικά αποτέλεσματα αποδίδονται στη "μητέρα φύση και στην καλή ξεκούραση", ενώ τα άσχημα και αποτυχημένα αποτελέσματα φαίνονται και προκαλούν την προσοχή. Υπάρχει όμως λύση για να αποφύγει κανείς τις κακοτοπιές και βρίσκεται στην καλή επικοινωνία με τον Πλαστικό Χειρουργό, ζητώντας μια φυσική βελτίωση στην εμφάνιση μας, που να βελτιώνει χωρίς να παραμορφώνει Μέτρον άριστον!

Ο Γρηγόρης Τανός είναι Πλαστικός Χειρουργός, απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, με ειδίκευση στην Αθήνα και μετεκπαίδευση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Εργάζεται ως Επιστημονικός Συνεργάτης στο NHS Αγγλίας καθώς και σε ιδιωτικές κλινικές στην Αθήνα.

FITNESS ▶Γιάννης Εμμανουηλίδης, δάσκαλος Pilates, personal trainer & χορευτής ✉ sweatinstyle@outlook.com

5 ασκήσεις για ενδυνάμωση κορμού

ME PILATES

Το PILATES είναι μια μέθοδος σωματικής άσκησης που δημιουργήθηκε πριν από έναν περίπου αιώνα από τον Joseph Pilates. Η εκγύμναση με τη μέθοδο αυτή προάγει την ενδυνάμωση του κορμού, την ευλυγισία, τη συγκέντρωση και τη σωστή χρήση της αναπνοής. Είναι μία μορφή άσκησης που απευθύνεται σε όλους ανεξαρτήτως επιπέδου και μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση μυοσκελετικών τραυματισμών και στην απόκτηση ορθοσωμίας και σωστής ευθυγράμμισης του σώματος.

2) ROLL UP

Κάθομαι με τα πόδια τεντωμένα ή ελαφρώς λυγισμένα, έτσι ώστε να μην έχω ένταση στα ισχία μου. Το σώμα βρίσκεται σε ορθή γωνία προς το πάτωμα, με το κέντρο δυνατό και τα χέρια τεντωμένα μπροστά στο ύψος των ώμων. Ξεκινώ ρολάροντας την λεκάνη προς τα εμπρός και αρχίζω να κατεβαίνω προς το πάτωμα, αρθρώνοντας την σ.σ σπόνδυλο-σπόνδυλο. Ξαπλώνω στο πάτωμα και συνεχίζοντας να διατηρώ δυνατό το κέντρο μου, επανέρχομαι στην αρχική θέση, αντιστρέφοντας την ροή της κίνησης (5-10 επαναλήψεις).

1) ROLL DOWN ΑΠΌ ΌΡΘΙΑ ΘΈΣΗ

Από όρθια θέση με το σώμα ευθυτενές και τα πέλματα ακριβώς κάτω από τη λεκάνη , αρχίζω να ρολάρω προς το πάτωμα με την κορυφή του κεφαλιού, ενώ την ίδια στιγμή λυγίζω τα γόνατα. Το κέντρο μου παραμένει δυνατό, σε αντίθεση με το υπόλοιπο σώμα το οποίο αφήνεται ελεύθερο στην έλξη της βαρύτητας. Επιστρέφω σε όρθια θέση αντιστρέφοντας την κίνηση (5-10 επαναλήψεις).

3) SINGLE LEG STRETCH

Η φωτογράφηση πραγματοποιήθηκε στο Spiti Yoga / Λεοχάρους 6, Αθήνα / spitiyoga.gr 78

Ξαπλωμένος σε ύπτια θέση ενεργοποιώ το κέντρο μου σφίγγοντας την κοιλιά προς τα μέσα σαν να φαντάζομαι ότι έχω μία σφιχτή ζώνη που με περιβάλλει. Κολλάω την μέση μου στο πάτωμα και ανεβάζω τα πόδια λυγισμένα σε θέση τραπεζάκι (σε γωνία 90 μοιρών). Με δυνατή εκπνοή ξεκολλάω την πλάτη από το πάτωμα, διατηρώντας τον αυχένα στη φυσική συνέχεια της σ.σ με μια μικρή πρόσθια κάμψη. Τα χέρια με τις παλάμες ανοιχτές είναι απέναντι από τα γόνατα και δεν θα κινηθούν. Τεντώνω εναλλάξ προς τα εμπρός κάθε πόδι καθώς το άλλο πόδι λυγισμένο κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. (10-20 επαναλήψεις).

EXPLORE THE GAY WORLD

4) SHOULDER BRIDGE

Το σώμα βρίσκεται ξαπλωμένο σε ύπτια θέση, τα γόνατα είναι λυγισμένα και τα πέλματα πατάνε στο πάτωμα στο άνοιγμα της λεκάνης. Ξεκινάω πιέζοντας την οσφυική μοίρα στο πάτωμα με τρόπο τέτοιο ώστε να εξαλειφθεί η καμπυλότητα και η πύελος να στρέφεται προς τα εμπρός. Από εκεί αρχίζω να ξεδιπλώνω την σ.σ. σπόνδυλο-σπόνδυλο, μέχρι να φτάσει ο κορμός σε διαγώνια θέση προς το πάτωμα. Επιστρέφω στην αρχική θέση. (5-10 επαναλήψεις).

Spartacus International Gay Guide 2016 137 countries . 75 city maps . 21,000 addresses . 1,008 pages

Spartacus Hotel Guide 2016

85 countries . 900 hotels, guest houses & resorts . 384 pages

Spartacus Sauna Guide

63 countries . 650 gay saunas . 224 pages

Spartacus App

for more information visit www.spartacusworld.com 5) SWIMMING

Το σώμα σε τετραποδική στήριξη (τραπεζάκι) με την σ.σ σε απόλυτη ευθεία, το κέντρο δυνατό και οι παλάμες των χεριών καλά απλωμένες ακριβώς κάτω από τους ώμους. Δίχως να κουνήσω τον κορμό και τη λεκάνη, εκτείνω ταυτόχρονα αντίθετο χέρι-πόδι μέχρι να έρθουν σε ευθεία με το υπόλοιπο σώμα. Επιστρέφω στην αρχική θέση και τεντώνω το άλλο χέρι και πόδι (5-10 επαναλήψεις). Καλή επιτυχία! 79

ΛΟΥΚΑ ΣΒΩΤΖΟΥ ΚΑΛΑΙΤΣΑΚΗ - ΖΩΔΙΑ

καταλάβουν πως νιώθεις και τι σκέφτεσαι. Όλο αυτό, βέβαια, θα πρότεινα να γίνει προσέχοντας μην πεις καμιά χροντράδα και προσβάλλεις τους συνανθρώπους σου. Ο Μάιος θα πάει καλά, αν και σε γενικές γραμμές στις αρχές θα σε πιάσει πάλι ένα υπαρξιακό θέμα, αλλά μην αγχώνεσαι γιατί πιθανότατα θα έχει ήλιο και δε θα ασχοληθείς και πολύ. Επίσης, τον Μάιο μπορείς να ξεκινήσεις μία νέα δουλειά. Αυτά.

ΤΑΎΡΟΣ Εντάξει, οι πρώτες μέρες του Απρίλη μπορεί να είναι λίγο περίεργες, αλλά μην ψαρώνεις γιατί ξέρεις πολύ καλά τι σε περιμένει, αρκεί προς το παρόν να αφοσιωθείς σ' αυτό που κάνεις για να τελειώνουμε. Στα μέσα Απρίλη μπορείς, αν θες να γκομενίζεις, αν και τα άστρα εδώ βλέπουν μία αναπάντεχη γνωριμία, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μία πολύ καλή σχέση. Εντάξει, δεν είναι ανάγκη να τα φτιάξετε, ξερωγώ, αλλά τέλος πάντων θα υπάρχει πολύ καλή επικοινωνία μ' έναν που μέχρι τώρα δεν ήξερες. Αυτά για τον Απρίλη σε γενικές γραμμές. Τον Μάιο θα πρέπει μόνο λίγο να προσέξεις, γιατί τα λεφτά μπορεί να σε προβληματίσουν και να σου χαλάσει το τόσο καλό κέφι με το οποίο τελείωσε ο Απρίλιος. Ε, τέλος πάντων μην κάνεις έξοδα περιττά τον Μάιο, γιατί έτσι λένε τ' άστρα και γενικά είναι καλό να κρατάμε κανένα φράγκο. Τον Μάιο να περιμένεις να κάνεις ένα ταξίδι.

ΔΊΔΥΜΟΙ Λοιπόν, εσύ Δίδυμε -τουλάχιστον για τον Απρίλιο- θα λάμπεις κι έχεις αρχίσει να το νιώθεις από την αρχή κιόλας του μήνα, καθώς κάνεις εντύπωση σ' όλους του τομείς. Εντάξει, προς τα μέσα του μήνα μπορεί να προκύψει κάποιο οικογενειακό πρόβλημα, αλλά είναι στο χέρι σου να σπαταλήσεις όση ενέργεια χρειάζεται για να μη σου χαλάσει και το κέφι, που τέλος πάντων είχε καιρό να σου ανέβει τόσο. Αν, ωστόσο, δε νιώθεις τόσο κεφάτος, δεν είναι πως οι προβλέψεις μου δεν είναι καλές, απλώς έχεις διάφορους πλανήτες στα σκατά και τι θες να σου κάνω εγώ από κει και πέρα; Ο Μάιος θα κινηθεί στα ίδια επίπεδα κι επειδή θα έρχεται και το καλοκαιράκι θα απογειώνεσαι όλο και περισσότερο. Από τον Μάιο, μάλιστα, θα βάλεις μπρος για νέα σχέδια. Το υπόλοιπο του χρόνου γενικά θα πηγαίνει όλο και καλύτερα, οπότε μην αγχώνεσαι.

ΚΑΡΚΊΝΟΣ Διάσημη Ταύρος: Adele ΚΡΙΌΣ Κριέ μου, το επόμενο δίμηνο θα είναι ένα καλό δίμηνο για εσένα, γιατί το περασμένο πήγε λίγο δυσκοίλια, οπότε τα άστρα κάπως πρέπει να το ξεπληρώσουν ξέρωγώ. Μέχρι τα μέσα του Απριλίου, βέβαια, τρώγεσαι με τα ρούχα σου για θέματα που έχουν να κάνουν με το σπίτι και τέτοια. Από τα μέσα βέβαια και έπειτα αλλάζει η διάθεσή σου και γίνεσαι ένας πιο ανοιχτός ξερωγώ άνθρωπος, με διάθεση να βγεις, να πιεις, να γνωρίσεις κόσμο και να τους δώσεις να

Καρκίνε μου. Τα δύσκολα πέρασαν. Ε, καλά δεν ήταν και τόσο δύσκολα, αλλά τέλος πάντων χρησιμοποιώ κάποιες πιο εντυπωσιακές εκφράσεις για να σου κάνω περισσότερη εντύπωση και να σου ανεβάσω λίγο το κέφι για το επόμενο δίμηνο, αν κι οι δύο ξέρουμε πως η κατάστασή σου θα παραμείνει απελπιστική. Το καλό είναι πως, αν κι ο Απρίλης δε φαίνεται να είναι και πολύ δυναμικός μήνας, κατά βάθος ετοιμάζει το έδαφος για τον Μάιο, όπου και βέβαια θα γίνει ο χαμός και θα κάνεις ταξίδια και θα περάσεις υπέροχες στιγμές με φίλους ίσως και κάπου στο εξωτερικό. Μην εκπλαγείς αν διασχίσεις και τον Ατλαντικό, γιατί η Αμερική αυτή την περίοδο είναι μία κούκλα, ας πούμε. Λεφτά μην

περιμένεις ούτε τον Μάιο βέβαια, αλλά από Ιούνιο μη φοβάσαι τίποτα, γιατί το λέω εγώ που κάτι παραπάνω ξέρω. Επαγγελματικά είσαι υπέροχα κι αυτό έχει σημασία Τα υπόλοιπα θα τα πούμε τον Μάιο με καφέ.

ΛΈΩΝ Έλα, έχει ξεκινήσει ένα πάρα πολύ ωραίο δίμηνο κι αυτό το έχεις καταλάβει από τέλος Μαρτίου, που μπορεί να έκανες και μία αγορά που σου άλλαξε τη διάθεση ριζικά, ξερωγώ. Γενικά, μην περιμένεις και πάρα πολλά αυτό το δίμηνο, καθώς εσένα η εποχή σου θα είναι το καλοκαίρι κι εδώ που τα λέμε πάντα το καλοκαίρι ήταν που ήσουν και πιο χαλαρός. Γενικά, ωστόσο, αυτό το δίμηνο έχει ενδιαφέρον γιατί θα διευθετήσεις σιγά σιγά πολλά θέματα που σε απασχολούσαν τον προηγούμενο χρόνο και μπαίνουν όλα σε μια σειρά, που κακά τα ψέματα αυτό είναι που ζητούσες, αν βέβαια δεν ήσουν πρώην μου που τότε αλλάζει, γιατί ποτέ δεν ήξερες τι ζητούσες και ήσουν πάντα μια αποτυχία και κάθαρμα που του αξίζει ό,τι χειρότερο, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

ΠΑΡΘΈΝΟΣ Λοιπόν, επειδή έχω τα κέφια μου σήμερα και για εσάς το επόμενο δίμηνο θα είναι εξαιρετικό, αν κι όλο και κάτι θα βρείτε για να το καταστρέψετε σταδιακά. Γενικά, με τίποτα δεν είστε ευχαριστημένοι κι αυτό το καταλαβαίνουν τα άστρα και σας τιμωρούν κάθε τρεις και λίγο και με βρίσκουν και απολύτως σύμφωνη, γιατί δεν είστε άνθρωποι. Από κει και πέρα ο Απρίλιος είναι ένας μήνας στο οποίο θα ξεκουραστείτε, γιατί είναι και Πάσχα κι όσο να πεις κάτι θα κάνετε παραπάνω, θα πάτε σε κανένα Ζούμπερι, κανένα Μαραθώνα και τέτοια. Αρχές Μαΐου θέλει προσοχή μόνο, γιατί έχετε βάλει πολλά στο κεφάλι σας κι όπως η ιστορία μας έχει αποδείξει επανειλημμένως, το κεφάλι σας δεν είναι και για πολλά. Τώρα, πέρα από την πλάκα προσέξετε την αρχή του Μαΐου, γιατί μπορεί να σας έρθει μία ευκαιρία για κάτι καλό ερωτικά κι επειδή είστε τέτοιοι, να το πετάξετε και να το μαλακίσετε όπως πάντα.

ΖΥΓΌΣ Λοιπόν, εμένα εδώ τα άστρα μου βγάζουν μία πρόβλεψη για αρχή Απριλίου, αλλά την έχουμε κάψει, οπότε δε θα ασχοληθώ και θα προχωρήσω στα μέσα του μήνα, όπου κάτι σας απασχολεί το κεφάλι σχετικά με το παρελθόν και το τι κάνατε, γιατί το κάνατε και γενικά λίγο θα βαράτε το κεφάλι σας στον τοίχο, αλλά δεν αξίζει τον κόπο γιατί μια ζωή την έχουμε και ό,τι έγινε έγινε και δε θα σκάσουμε κιόλας. Το τέλος του μήνα, άλλωστε, θα φέρει κάτι πολύ ευχάριστο που θα σας κάνει να ξεχάσετε τα πάντα ως δια μαγείας. Εντάξει, θα σκέφτεστε που και που τα παλιά, αλλά σ' άλλη βάση, γιατί τον Μάιο θα ασχοληθείτε με αυτό το ευχάριστο πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε κάτι πραγματικά καλό μέχρι τον Σεπτέμβριο. Γενικά, προσπαθήστε να χαλαρώσετε ξερωγώ και μη σκάτε. Νέοι είστε, ωραίοι μπορεί να μην είστε, αλλά τέλος πάντων υπάρχει και για σας ένας δρόμος.

ΣΚΟΡΠΙΌΣ Δεν έχετε ανάγκη για προβλέψεις εσείς. Μια χαρά σας έχει πάει η χρονιά και θα συνεχίσει να πηγαίνει, αν κι ένα αδιεξοδάκι και μία φρίκαρα θα τη φάτε μέσα στον Μάιο, γιατί σας απασχολούν οι επιλογές των προηγούμενων ετών και νιώθετε πως δεν κάνετε ό,τι θέλατε να κάνετε. Γενικά, αυτό το δίμηνο έχει λίγο προβληματισμό, σχετικά με το παρελθόν τα λάθη και τις επιλογές σας, οι οποίες ήταν κάπως σπασμωδικές έχοντας στο κεφάλι σας μία πολύ αφηρημένη εικόνα του ποιοι είστε και του τι θέλετε να κάνετε. Αυτή η εικόνα ήταν πολύ πιο εντυπωσιακή απ' αυτό που τελικά σας ήρθε κι αυτό λίγο σας ξενέρωσε. Ο Μάιος, λοιπόν, θέλει προσοχή. Μην προσπαθήσετε να κυνηγήσετε αυτή την ψόφια εικόνα. Προσπαθήστε να προσγειωθείτε και να κάνετε λίγο πιο σωστές επιλογές. Ευτυχώς, έχετε άτομα γύρω που σας στηρίζουν, αν κι είστε ένας κουβάς με σκατά.

ΤΟΞΌΤΗΣ Τι να πούμε για τον λατρεμένο Τοξότη; Μετά από την κραιπάλη του τελευταίου μήνα. Τις καταχρήσεις κι όλα αυτά που σας έκαναν να περάσετε εξαιρετικά, έρχεται ο Απρίλιος κι ο Μάιος να σας οργανώσουν λιγάκι. Από τη μεριά σας, απλώς, δε θέλει πολύ άγχος. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, γιατί έχουν δρομολογηθεί όλα απ' τα άστρα. Εσείς, απλώς, πρέπει να είστε κάπως συνεπείς και να μην χαζεύετε. Υπάρχει χρόνος σε δυο τρεις μήνες να ευχαριστηθείτε ό,τι προσπαθείτε να φτιάξετε. Κάτι λένε εδώ τα άστρα, για τις μέρες του Πάσχα και μετά, πως θα προσπαθήσετε να έρθετε σε επαφή με τις ρίζες και κάτι τέτοια κουλά, αλλά δε νομίζω να είναι τίποτα σοβαρό. Εννοώ, πώς είναι δυνατόν να έρθεις σε επαφή με μία ρίζα;

ΑΙΓΌΚΕΡΩΣ Αιγόκερε, εσύ θα έχεις ένα τελευταίο δύσκολο δίμηνο, αλλά ορκίζομαι από Ιούνιο όλα θα είναι καλύτερα. Μη σου πω και από τέλη Μαΐου. Τέλος πάντων, ο χρόνος τρέχει κι όχι πως δεν έτρεχες κι εσύ από πίσω του, αλλά εντάξει θέλει λίγο παραπάνω τρέξιμο αυτό το δίμηνο. Όχι τίποτε άλλο, απλώς θα χρειαστεί να μαζέψεις δυνάμεις τον Ιούνιο για να απολαύσεις ό,τι έχει να σου δώσει ο υπόλοιπος χρόνος, που πίστεψέ με έχει να σου δώσει άπειρα. Γενικά, μπορεί να μην του φαίνεται, αλλά το 2017 είναι ένας εξαιρετικά ευνοϊκός χρόνος για εσένα. Γενικά δεν έχω να πω κάτι άλλο. Ωστόσο, αν κάτι έχει ανοδική πορεία αυτό το δίμηνο, αυτό είναι τα ερωτικά. Γενικά, κάνει άνοιξη, οπότε...

ΥΔΡΟΧΌΟΣ Λοιπόν αξιοθρήνητα πλάσματα του σκότους. Απρίλιος και Μάιος είναι δύο μήνες που θα πρέπει και θα θέλετε βασικά να δουλέψετε λίγο σκληρότερα απ' ότι τον υπόλοιπο χρόνο, γιατί τα ερωτικά έτσι κι αλλιώς πάνε κατά διαόλου, οπότε η φύση προστάζει να επενδύσετε την ενέργειά σας σε δουλειά και χρήμα, γιατί όσο να πεις, όσο έχετε χρήματα ανεβαίνει κι η αυτοπεποίθησή σας, που γενικά είναι άχρηστη, αλλά σε κάθε περίπτωση καλοκαίρι έρχεται και ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Μπορεί να στραβωθεί κανένας χριστιανός και να σας κοιτάξει, που δεν το νομίζω. Τέλος πάντων, δεν έχετε άλλα προβλήματα πέρα από την ίδια σας την ύπαρξη, κάτι το οποίο σημαίνει πως η πρόβλεψή μου για το επόμενο δίμηνο είναι πάρα πολύ καλή. Δηλαδή, αν διαβάσετε κι άλλον συνάδερφο, που δεν είναι τόσο προκατειλημμένος, θα δείτε πως θα είναι δυο αρκετά καλοί μήνες για την καριέρα σας.

ΙΧΘΎΕΣ Εσάς, σας έχω χάσει λίγο και δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνετε, αλλά τέλος πάντων η πρόβλεψη για τους επόμενους δύο μήνες είναι πολύ καλή, αν και τα καλύτερα έρχονται από τέλος καλοκαιριού, οπότε μην σπαταλήσετε ενέργεια τώρα σε βλακείες, παραμείνετε ζεν και απολαύστε τις μικρές καθημερινές χαρές, όπως το φαΐ ας πούμε. Έχει μπει μπροστά ένα σχέδιο επαγγελματικό, το οποίο απαιτεί την προσοχή σας. Δώστε ενέργεια εκεί, γιατί θεωρώ πως έχετε πολλά περισσότερα να κερδίσετε απ' αυτό, παρά απ' ό,τι άλλο έχετε στο μυαλό σας προς το παρόν, το οποίο μπορεί να περιορίζεται σε όνειρο και να μην έχει ακόμα κάποια πρακτική βάση. Γενικά, θέλει λίγο προσγείωση, καθώς τώρα είναι ο καιρός που θα πρέπει να ετοιμάσετε γερά θεμέλια για τον επόμενο χρονικό διάστημα.

#ANTIVIRUSPET

Nikos & Luna #antiviruspet

Ανεβάστε τη δική σας φωτογραφία στο instagram, βάζοντας hashtag #antiviruspet

“ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΆ” ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ της Μαρίας Βαμβακά

ο να πάμε πίσω στον χρόνο φαντάζει αδύνατο. Το παιχνίδι με τον σκύλο μας, όμως, το καθιστά δυνατό. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής επηρεάζει αρνητικά τον άνθρωπο, αλλά και τον τετράποδο φίλο του. Δικαιολογίες τέλος… Ξεκινάμε. Ανακαλύπτω: Όσο ο σκύλος θα βρίσκει τα κρυμμένα παιχνίδια που του έχουμε βάλει, τόσο εμείς θα αυξάνουμε το επίπεδο δυσκολίας, βοηθώντας τον να αυξήσει το νοητικό επίπεδο και τις δεξιότητες του. Επιστρέφω: Τι πιο κλασικό αλλά πάντα επίκαιρο παιχνίδι, που είναι σε όλους γνωστό από το να πετάμε ένα αντικείμενο και να ζητάμε από το σκύλο μας να το επιστρέψει; Κοινωνικοποιώ: Μια καλή ευκαιρία για τον σκύλο, αλλά και για μας, είναι να συναντήσουμε έναν φίλο του ή να τον καλέσουμε στο σπίτι, ώστε να μπορούν να παίξουν σχετικά ήσυχα και πάντα με την επίβλεψή μας, ακολουθώντας τους κανόνες εκπαίδευσής του. Βρίσκω: Όλοι μας παίζαμε μικροί κρυφτό, αυτή τη φορά, όμως, αυτός που τα "φυλάει" είναι

ο σκύλος μας. Κρυβόμαστε, λοιπόν, σε διάφορα σημεία του σπιτιού και τον καλούμε να μας βρει. Αυτή η άσκηση βελτιώνει τη νοητική του λειτουργία και δημιουργεί καλύτερη σχέση μεταξύ μας. Ξετρυπώνω: Πολλά και ποικίλα παιχνίδια που υπάρχουν στην αγορά, στα οποία κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο σκύλος μας ξετρυπώνει λιχουδιές από διάφορα σημεία, του μαθαίνουν να ακονίζει το μυαλό του κερδίζοντας παράλληλα τις λιχουδιές. Ένα τέτοιο παιχνίδι μπορεί να γίνει σ' ολόκληρο το σπίτι μας, κρύβοντας λιχουδιές σε διάφορα μέρη και βάζοντας τον να τις ψάξει. Έτσι το παιχνίδι θα έχει ενθουσιασμό και ενδιαφέρον. Ανακαλύπτουμε κι επιστρέφουμε στην παιδική μας ηλικία, βρίσκοντας λίγο χρόνο για περισσότερη κοινωνικοποίηση, καθώς ξετρυπώνουμε παιχνίδια και δράσεις με τον τετράποδο φίλο μας. Τελευταίο, αλλά ιδιαίτερα σημαντικό, οι λιχουδιές πρέπει να είναι πάντοτε η επιβράβευση σε κάθε ολοκλήρωση της αποστολής του μικρού μας τετράποδου φίλου.