Μανώλης Αναστασάκης, Editorial στο GRA Review No 5/2013α, "Κατοίκηση στην ύπαιθρο", σελ. 5.
Η αστικοποίηση στις αναδυόμενες οικονομικά χώρες (βλ. BRIC) είναι καλπάζουσα επιδεικνύοντας πλέον πρωτόγνωρες σε μέγεθος πόλεις. Αυτές εκπέμπουν ευρωστία και δύναμη, ενσωματώνουν όμως και τα προβλήματα της ταχύτατης ανάπτυξής τους – φτώχεια στις παρυφές, ελλιπείς υποδομές κ.α. Η ζωή στην αγροτική γή γι αυτές τις χώρες παίρνει διαστάσεις φυγής. Αντίθετα, στην ώριμα αστικοποιημένη Δύση η σχέση με την ύπαιθρο αναπροσδιορίζεται, τόσο σε επίπεδο αναψυχής και τουρισμού όσο και παραγωγής. Νέα νοικοκυριά επενδύουν σε νέες αγροτικές καλλιέργειες και επιλέγουν ως μόνιμη κατοικία περιοχές εκτός μεγάλων πόλεων. Από την άλλη η δεύτερη κατοικία (εξοχική) γίνεται ευκολότερα προσβάσιμη και για περισσότερο χρόνο επισκέψιμη. Προσβασιμότητα και νέες τεχνολογίες επιτρέπουν πυκνότερες μετακινήσεις και αδιάκοπη επικοινωνία καθιστώντας το δίπολο πόλη-ύπαιθρος λιγότερο διακριτό. Το κατασκευασμένο τοπίο στην ύπαιθρο μεταβάλλεται από τους νέους παράγοντες διαμονής και εκμετάλλευσης και μαζί του μεταβάλλεται και ο τρόπος κατοίκησής του συμπαρασύροντας τη σχέση μας με το φυσικό τοπίο γενικότερα.