3.2_Ο δρόμος Ο δρόμος, ως ενδιάμεση χωρική συγκρότηση, αναλαμβάνει τη διανομή των κινήσεων σε παρακείμενους σε αυτόν χώρους. Έτσι, κατά το μήκος του συναντάει κανείς αλληλοτεμνόμενες κινήσεις, διασταυρώσεις, αντίθετες κατευθύνσεις, παράλληλα βήματα. Είναι χώρος τυχαίας συνάντησης, στιγμιαίας επαφής. Είναι ο τόπος όπου είναι δυνατόν να υπάρξει κοινωνική επαφή μεταξύ των κατοίκων, ως το κοινόχρηστο καθιστικό της γειτονιάς, ως κοινόχρηστη επέκταση των κατοικιών. Ένας δρόμος στον οποίο μετέχουν οι ίδιοι οι κάτοικοι, όπου έχουν καταθέσει τα προσωπικά τους σημάδια για τον εαυτό τους και τους άλλους, γίνεται κτήμα όλων και μετατρέπεται έτσι σε πραγματικό κοινόχρηστο χώρο , σε σκηνικό για συλλογικές δραστηριότητες, όπως ο εορτασμός ειδικών γεγονότων που αφορούν όλους τους κατοίκους μιας περιοχής. 55 Στο σημείο αυτό και προτού προχωρήσουμε θα πρέπει να αναφερθούμε στις έννοιες «δημόσιο» και «ιδιωτικό». Το δημόσιο και ιδιωτικό μπορούν να ερμηνευτούν ως απόδοση σε χωρικούς όρους του «συλλογικού» και του «ατομικού»56. Θα μπορούσαμε να πούμε πιο συγκεκριμένα: Δημόσιο: Η περιοχή που είναι προσπελάσιμη από όλους ανά πάσα στιγμή και η ευθύνη για τη συντήρηση της βαραίνει τις αρμόδιες αρχές. Ιδιωτικό: Η περιοχή της οποίας η προσπέλαση είναι δυνατή από μία μικρή ομάδα ή ένα άτομο, που έχει και την ευθύνη της συντήρησής της. Οι έννοιες αυτές μπορούν να γίνουν κατανοητές ως μια σειρά χωρικών ποιοτήτων και σχέσεων, οι οποίες καθώς διαφοροποιούνται σταδιακά, αναφέρονται στην προσπελασιμότητα57, την ευθύνη και τη σχέση με την ιδιοκτησία, καθώς και με την εποπτεία συγκεκριμένων χωρικών ενοτήτων. 55. Hertzberger (2002), σελ. 43-49 56. Hertzberger (2002), σελ. 12 57. Λόγω του πλήθους και του πρίσματος, κάτω από το οποίο ο εκάστοτε ερευνητής εξετάζει την έννοια της προσπελασιμότητας είναι αδύνατο να της αποδοθεί ένας και μόνο ορισμός. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους εξής: «Η προσπελασιμότητα εκφράζει την ευκολία ενός ατόμου στο να φθάσει σε μια περιοχή, ώστε να πάρει μέρος σε μια ειδική δραστηριότητα. Αποτελεί, , το μέτρο χωρικού διαχωρισμού μεταξύ ανθρώπινων δραστηριοτήτων και δηλώνει την ευκολία με την οποία προσεγγίζονται οι δραστηριότητες μιας δεδομένης περιοχής» (Παρατηρητήριο Εγνατίας Οδού, 2005). Ενώ ο Hansen το 1959 την ορίζει ως ένα μέτρο για πιθανές ευκαιρίες αλληλεπίδρασης, «Accessibility is defined as the potential of opportunities for interaction» Hansen, W. (1959). Accessibility and residential growth. [ebook] Massachusetti: Department of City and Regional Planning, σελ. 4
[ 67 ]
