GRIP Season Brochure 17/18 by GRIP

season 17-18

feeling a ll m i'm yf uck i

feel ings

GRIP is in 2016 ontstaan uit het fuseren van Curtain Call Productions, een alternatief management bureau voor podiumkunsten onder leiding van Klaartje Oerlemans, en het vroegere grip, die enkel het werk van Jan Martens ondersteunde en produceerde. GRIP is een choreografisch platform. GRIP produceert en ondersteunt het werk van Jan Martens en ondersteunt daarnaast de ontwikkeling van een wisselend aantal makers. In 2017 zijn dat Bára Sigfúsdóttir, Steven Michel en Michele Rizzo. De kunstenaars die bij GRIP onderdak vinden, staan aan het begin van hun carrière maar hebben al wel eigen werk gemaakt. De artistiek en de zakelijk leider beslissen samen welke kunstenaars GRIP vervoegen, waarbij ze streven naar een weerspiegeling en uitbreiding van de diversiteit en de variatie in het hedendaagse dans en performance landschap. Naast de dansmakers zijn er vijf ondersteuners: een zakelijk leider en coördinator (Klaartje Oerlemans), een productiebegeleider (Yasmin Holail Mohamed), een communicatieverantwoordelijke (Stephanie Van Aken), een administratief verantwoordelijke (Lotte De Mont) en een adviseur en huisdramaturg (Rudi Meulemans) die als klankbord voor de makers werkt, los van de productiedramaturgen. Hiernaast zijn er een aantal losse medewerkers waaronder een repetitor, productiedramaturgen en uiteraard de dansers. Het GRIP team zorgt voor de ontwikkeling van (het werk van) de GRIP artists voor een periode die in onderling overleg met de kunstenaars afgebakend wordt. Van het schrijven en aanvragen van dossiers over het zoeken naar de juiste samenwerkingspartners tot de spreiding en de financiële afhandeling van de productie. GRIP behandelt het totaalplaatje in nauwe samenwerking met de makers, waarbij deze laatsten in rechtstreeks contact staan met alle ondersteuners zodat een GRIP artist het hele organisatieapparaat ook aan den lijve ondervindt. Elke kunstenaar is echter verantwoordelijk voor en aanstuurder van zijn eigen werk. GRIP is een nomadische structuur. GRIP heeft geen eigen studio, maar maakt gebruik van de bestaande infrastructuur in het podiumkunstenlandschap door allianties aan te gaan met theaters, coproducenten, productiehuizen en residentieplekken. De creaties komen telkens in andere ruimtes terecht en gaan ageren met de verschillende professionele contexten. GRIP is actief in verschillende landen. GRIP is een vereniging zonder winstoogmerk (gevestigd in Antwerpen) en een stichting (gevestigd in Rotterdam). GRIP ontvangt structurele subsidie van de Vlaamse overheid (2017-2021), maakt deel uit van het door Europa gesubsidieerde netwerk DANCE ON PASS ON DREAM ON, en heeft verschillende internationale coproducenten en tal van partners in Europa, Noord-Amerika en Azië.

GRIP emerged in 2016 out of the fusion of Curtain Call Productions, an alternative management office for the performing arts under the direction of Klaartje Oerlemans, and the earlier grip, which supported and produced the work of Jan Martens alone. GRIP is a choreographic platform. GRIP produces and supports the work of Jan Martens and furthermore supports the development of a changing number of makers. In 2017 these makers are BĂĄra SigfĂşsdĂłttir, Steven Michel and Michele Rizzo. The artists who find a place at GRIP are at the beginning of their careers but have already made work of their own. The artistic director and business manager decide jointly what artists join GRIP. In doing so they seek to reflect and broaden the diversity and variation in the landscape of contemporary dance and performance. Besides the dance makers there are five supporters: a business manager and coordinator (Klaartje Oerlemans), a production supervisor (Yasmin Holail Mohamed), a communications manager (Stephanie Van Aken), an administrator (Lotte De Mont) and an advisor and house dramaturge (Rudi Meulemans) who acts as a sounding board for the makers, independently from the production dramaturges. There are also a number of freelance collaborators, among them a coach, production dramaturges and indeed the dancers. The GRIP team takes care of the development of (the work of) the GRIP artists for a period that is defined in joint concertation with the artists. From the writing of applications and files via the search for the right collaboration partners to the distribution and financial transaction of the production, GRIP handles the whole picture in close collaboration with the makers. The latter are therefore in direct contact with all the supporters so that a GRIP artist also experiences the whole organization-apparatus. However, each artist is responsible for, and the manager of, his/her own work. GRIP is a nomadic structure. GRIP does not have a studio of its own, but makes use of the existing infrastructure in the performing arts landscape by forging alliances with theatres, co-producers, production companies and residency venues. The creations always emerge in different spaces and in interaction with the different professional contexts. GRIP is active in several countries. GRIP is a non-profit association (based in Antwerp) and a foundation (based in Rotterdam). GRIP receives structural subsidies from the Government of Flanders (2017-2021), is a member of the DANCE ON PASS ON DREAM ON network (subsidised by Europe), and has several international co-producers as well as many partners in Europe, North Africa and Asia.

w or are an

hu e we

er anc

Creation is about being awake, constantly. It is a restless period in which thoughts never stop. They come to you when wide awake, when sitting on the bus, when dozing in a half-sleep, when in conversation – and then you lose the thread of that conversation because what your brain is producing is holding all your attention. Creation brings a pressure to be efficient and aware the whole time, to not let ideas slip away, to write down every useful thought that comes to mind in order to be able to go deeper into the process, to get closer to what the final shape of this new performance will be, to get closer to what it will signify, to what it will communicate, to its raison d’être. This is the horror and the fear (which I find hard to put into perspective, but which of course I should): the feeling that you slept through a great idea. A great idea that became tangible and concrete in your dream, clear and obvious, but one you can no longer grab when awake. And the blind security that this idea, thought, impression, sensation, glimpse, knowledge is the one that will sew everything together. That this one will connect musician and dancers, that it will make sense of the images we intuitively put together, that it will make sense of the scores we meticulously build. But for now you can’t yet put your finger on it. It has floated by; you are unable to grasp it, to have a grip on it as yet.

JAN MARTENS Jan Martens start het seizoen 2017-2018 met de première van zijn nieuwe creatie RULE OF THREE (2017), een werk voor drie dansers in samenwerking met de Amerikaanse drummer en producer NAH. Een stevige tour ligt al vast met meer dan vijftig data in Europa en enkele in de VS. THE COMMON PEOPLE (2016) is er dan wel even tussenuit (weer terug op het programma in het seizoen 2018-2019) maar SWEAT BABY SWEAT (2011), THE DOG DAYS ARE OVER (2014), ODE TO THE ATTEMPT (2014) en BIS (2012) blijven touren dit seizoen. Daarnaast coacht Jan de Franse choreograaf Sylvain Huc voor diens solo LEX en gaan de repetities van start voor een nieuwe creatie in coproductie met fABULEUS. Deze nieuwe productie heeft voorlopig de werktitel PASSING THE BECHDEL TEST, de première wordt voorzien in november 2018. Jan Martens starts the season 2017-2018 with the premiere of his new creation RULE OF THREE (2017), a work for three dancers in collaboration with the American drummer and producer NAH. The piece will tour extensively, more than fifty dates across Europe and a few in the US have already been confirmed. THE COMMON PEOPLE (2016) takes a break (will be back in season 2018-2019) but SWEAT BABY SWEAT (2011), THE DOG DAYS ARE OVER (2014), ODE TO THE ATTEMPT (2014) and BIS (2012) keep touring this season. In addition to touring, Jan will be coaching French choreographer Sylvain Huc on his solo LEX and start rehearsals for a new piece in co-production with fABULEUS. This new production has the working title PASSING THE BECHDEL TEST, premiere is expected in November 2018. www.grip.house/maker/jan-martens

JAN MARTENS & NAH – RULE OF THREE (2017) RULE OF THREE neemt onze vaardigheid om snel te zappen van de ene indruk naar de andere als uitgangspunt: een collectie scènes echoot een concentratiearm bestaan waarin een overdaad aan prikkels steeds meer op een fragmentarische beleving aanstuurt. RULE OF THREE is een gedanste performance die het midden houdt tussen concert en verhalenbundel. Het is een collectie kortverhalen die geschreven wordt met lichamen, licht, muziek, kostuums en tekst. Een ongetemde meditatie die – net als onze tijd – gebaseerd is op tegenstellingen: tussen verstilling en explosie, tussen precisie en intuïtie, tussen hart en rede. Voor RULE OF THREE werkt Jan Martens samen met de Amerikaanse producer en drummer NAH wiens muziek bestaat uit live en geprogrammeerde drums die hij mixt met gevonden geluiden en gemanipuleerde samples. De performers gaan op het podium de dialoog aan met NAH’s eclectische muziekcompositie en drijven de zintuiglijke prikkeling steeds verder op.

RULE OF THREE takes as its starting point our ability to zap in a flash from one impression to another. A sequence of scenes echoes the fragmentary experience of reality that is the consequence of this overload of stimuli. RULE OF THREE positions itself as a danced performance somewhere in between a concert and a short-story collection. It is a collection of short stories written with bodies, light, music, costumes and text. An untamed meditation which, just like these times, builds on contrasts: between stillness and explosion, precision and intuition, heart and reason. For RULE OF THREE, Jan Martens collaborates for the very first time with American producer and drummer NAH whoes music blends live and programmed drums with found sounds and heavily manipulated samples. On stage, the performers engage in a dialogue with NAH’s eclectic musical composition and keep driving up the sensory stimulation.

"Een eclectische hyperdance...In het zinderende samenspel tussen dans en muziek vat Martens de mindset van onze hectische tijd: routineus verdoofd door almaar nieuwe prikkels, fragmentarisch, zappend, concentratiearm.” (Charlotte De Somviele, De Standaard)**** "An eclectic hyperdance ... Martens captures the mindset of our hectic age in the shimmering interplay between dance and music: routinely numbed by ever-changing stimuli, fragmentary, zapping, lacking in concentration." (Charlotte De Somviele, De Standaard)****

PREMIERE: 28 September 2017, deSingel international arts campus Antwerp (BE) BY: Jan Martens WITH: Steven Michel, Julien Josse, Courtney May Robertson and/or Dan Mussett LIVE MUSIC CREATED AND PERFORMED BY: NAH COSTUME: Valérie Hellebaut LIGHTING DESIGN: Jan Fedinger DRAMATURGE / REHEARSAL DIRECTOR: Anne-Lise Brevers TECHNICAL SUPERVISION: Michel Spang DURATION: 75 minutes PRODUCTION: GRIP INTERNATIONAL DIFFUSION: A Propic / Line Rousseau and Marion Gauvent CO-PRODUCTION: deSingel international arts campus, Théâtre de la Ville - Paris with Festival d'Automne à Paris, Le Gymnase CDCN Roubaix - Hauts-de-France and tanzhaus nrw WITH THE SUPPORT OF: STUK and Grand Theatre WITH THE FINANCIAL SUPPORT OF: the Government of Flanders and the city of Antwerp THANKS TO: Marc Vanrunxt and Anne-Lise Brevers. 06

“THE DOG DAYS ARE OVER is Martens’ meest kritische stuk tot nu toe. Het ontmantelt de kijkmechanismen van het theater en de zucht naar entertainment, om de scène weer op te eisen als een plek van ontmoeting van mens tot mens.” (Charlotte De Somviele, De Standaard)**** “THE DOG DAYS ARE OVER is the most critical performance by Martens up until today. It reveals the mechanism of looking in the theatre and our longing for entertainment, by demanding the stage to be a place for an encounter between one man and another.” (Charlotte De Somviele, De Standaard)****

JAN MARTENS – THE DOG DAYS ARE OVER (2014) In THE DOG DAYS ARE OVER wordt de danser gedefinieerd als een pure uitvoerder, strevend naar perfectie. Door acht dansers te onderwerpen aan een complexe choreografie, opgevoerd in een gedwongen uniformiteit, gaan ze uiteindelijk in de fout. En dan valt hun masker af. Door zijn radicale choreografische vorm bevraagt THE DOG DAYS ARE OVER de perceptie van het publiek omtrent dansers, choreografen, toeschouwers en het hedendaagse cultuurbeleid. Waar ligt de dunne grens tussen kunst en entertainment? Wie zijn wij als publiek wanneer we vanuit de theaterzaal naar het lijden van de dansers kijken als naar een stierengevecht in een arena? Willen we een intensiteit ervaren die in ons dagelijks leven niet voelbaar is? Willen we schoonheid ervaren die in ons dagelijks leven misschien niet zichtbaar is? Is hedendaagse dans striptease voor de elite? THE DOG DAYS ARE OVER doet de kijker in zijn positie schuiven: van het louter ondergaan van de ervaring naar actieve reflectie.

In THE DOG DAYS ARE OVER the dancer is defined as a pure performer, striving after perfection. By subjecting eight dancers to a complex choreography, executed in forced uniformity, they ultimately slip up. And then their masks fall. Thanks to its radical choreographic form, THE DOG DAYS ARE OVER reveals the audience’s perception of dancers, choreographers, spectators and the current cultural policy. Where does the thin line between art and entertainment lie? Who are we as an audience when we contemplate the suffering of dancers from the theatre like a bullfight in an arena? Do we want to experience an intensity that we do not feel in our everyday life? Do we want to experience beauty that is perhaps not visible in our everyday life? Is contemporary dance striptease for the elite? THE DOG DAYS ARE OVER makes the viewer shift in his position: from being merely subjected to the experience to actively reflecting on it.

PREMIERE: 20 March 2014, Frascati Amsterdam (NL) BY: Jan Martens WITH: Cherish Menzo, Nelle Hens, Piet Defrancq, Kimmy Ligtvoet, Steven Michel, Julien Josse, Laura Vanborm and Naomi Gibson UNDERSTUDIES: Morgane Ribbens, Ilse Ghekiere, Amerigo Delli Bove, Daniel Barkan, Connor Schumacher, Victor Dumont and Caspar Knops LIGHTING DESIGN: Jan Fedinger DRAMATURGE: Renée Copraij TECHNICAL SUPERVISION: Michel Spang DURATION: 70 minutes PRODUCTION: JAN and ICKamsterdam INTERNATIONAL DIFFUSION: A Propic / Line Rousseau and Marion Gauvent CO-PRODUCTION: DansBrabant, Frascati Productions, SPRING performing arts festival, tanzhaus nrw, CDC du Val-de-Marne La Briqueterie and TAKT Dommelhof WITH THE SUPPORT OF: workspacebrussels and wpZimmer WITH THE FINANCIAL SUPPORT OF: the Government of Flanders and The Performing Arts Fund NL THANKS TO: Dansateliers and Conny Janssen Danst. 07

JAN MARTENS – ODE TO THE ATTEMPT (2014) ODE TO THE ATTEMPT is een zelfportret in collagevorm. Na enkele dogmatische voorstellingen in een strenge vorm, zoals SWEAT BABY SWEAT en THE DOG DAYS ARE OVER, is deze solo een vrijplaats voor Jan Martens om los te gaan. Aan de hand van verschillende pogingen nodigt Jan het publiek uit om een kijkje te nemen in zijn hoofd en computer. Laverend tussen authenticiteit, manipulatie, perfectionisme, humor en melancholie vraagt hij zich af of hij deel uitmaakt van een nieuwe generatie, terend op narcisme en individualisme.

ODE TO THE ATTEMPT is a self-portrait in the form of a collage. After a number of formally rigorous and dogmatic shows, such as SWEAT BABY SWEAT and THE DOG DAYS ARE OVER, this solo is a refuge where Jan Martens can let loose. By means of various attempts, Jan invites the audience to take a look inside his head and his computer. Navigating between authenticity, manipulation, perfectionism, humour and melancholy, he wonders whether he is part of a new generation, living off narcissism and individualism.

“In the future, it seems, there will be only one “ism” — Individualism — and its rule will never end. Only pot, selfies and Facebook will abide." - Ross Douthat

“ODE TO THE ATTEMPT heeft de structuur van een onderzoek, de toon van een voorstel en de vaart van een nachtclub-nummer.” (Fransien van der Putt, Cultuurpers) “ODE TO THE ATTEMPT has the structure of an investigation, the tone of a proposal and the pace of a club track.” (Fransien van der Putt, Cultuurpers)

PREMIERE: 26 March 2014, Festival Cement ‘s-Hertogenbosch (NL) BY AND WITH: Jan Martens DURATION: 30 minutes PRODUCTION: GRIP INTERNATIONAL DIFFUSION: A Propic / Line Rousseau and Marion Gauvent THANKS TO: Jeroen Bosch, Kristin de Groot, Michel Spang, Joris van Oosterwijk and all the Bproject Partners (co-funded by the European Commission): Jheronimus Bosch 500 (NL), Comune di Bassano del Grappa (IT), Dance Umbrella London (UK), La Briqueterie/CDC du Val de Marne (FR), D.ID Dance Identity (AT), Festival CEMENT (NL) and Dansateliers Rotterdam (NL). 08

“BIS is hevige liefdespijn, verdriet om afscheid, vechten tegen ouderdom, onuitputtelijke kracht: het is Truus Bronkhorst.” (Mirjam van der Linden, De Volkskrant)**** “BIS is intense heartache, sadness at separating, fighting against old age, inexhaustible power: it is Truus Bronkhorst.” (Mirjam van der Linden, De Volkskrant)****

JAN MARTENS – BIS (2012) BIS is een solo die Jan Martens in 2012 maakte voor de toen 61-jarige danseres en choreografe Truus Bronkhorst, de eerste in een reeks van drie producties over onconventionele schoonheid met spelers wiens lichamen je niet in een hedendaagse danscontext verwacht. BIS is een voorstelling over opnieuw beginnen, verder gaan en niet opgeven. Het is een rauwe soloperformance, een bezwerend portret waarin Truus Bronkhorst komaf maakt met haar demonen. Het is een werk over een sterke, expressieve en eenzame vrouw. BIS is daarmee veruit het donkerste stuk uit Jan Martens’ oeuvre: een doorgedreven minimalisme pelt steeds meer lagen af, uitkomend bij niets meer of niets minder dan de essentie.

BIS is a solo that Jan Martens created in 2012 for the then 61-year-old dancer and choreographer Truus Bronkhorst, the first in a series of three productions about unconventional beauty with performers whose bodies you don’t expect in the context of contemporary dance. BIS is a performance about starting over, about keeping going and not giving up. It is a raw performance, a mesmerizing portrait in which Truus gets to grips with her demons. It is a work about a strong, expressive and lonely woman. BIS is by far the darkest piece in Jan Martens’ oeuvre: intensive minimalism peels off more and more layers, arriving at nothing more and nothing less than the essence.

PREMIERE: 17 October 2012, Frascati Amsterdam (NL) BY: Jan Martens WITH: Truus Bronkhorst LIGHTING DESIGN: Steffie De Haan ADVICE: Marc Vanrunxt TECHNICAL SUPERVISION: Michel Spang DURATION: 30 minutes PRODUCTION: Frascati Productions INTERNATIONAL DIFFUSION: A Propic / Line Rousseau and Marion Gauvent THANKS TO: ICKamsterdam.

JAN MARTENS – SWEAT BABY SWEAT (2011) SWEAT BABY SWEAT is een voorstelling over de liefde. In een tergend langzame dans, gebaseerd op verschillende bewegingstalen zoals butoh, yoga, circusacrobatiek en rock ‘n’ roll dancing, hangen twee mensen aan elkaar vast. Ze willen en kunnen elkaar niet loslaten; met twee is immers beter dan alleen. Vertrekkend vanuit clichés als aantrekken en afstoten, countert en manipuleert Jan Martens met deze voorstelling de gevoelens en verwachtingen van de toeschouwer. Hij stelt zich de vraag of het in deze tijd mogelijk is nog iets toe te voegen aan de rijke canon van liefdesduetten in dans, opera en theater. SWEAT BABY SWEAT groeide uit tot een succesvoorstelling die ondertussen al zeven jaar tourt en in het seizoen 2017-2018 te zien is in België, Frankrijk en Zweden.

SWEAT BABY SWEAT is a performance about love. In a provocatively slow dance, based on different movement languages such as butoh, yoga, circus acrobatics and rock ‘n’ roll dancing, two people hold on tight to one another. They neither want to nor can let go; after all, two is better than one. Starting out from clichés such as attraction and repulsion, with this show Jan Martens counters and manipulates the feelings and expectations of the spectator. He asks himself the question whether it is possible in this era to still add anything to the rich canon of love duets in dance, opera and theatre. SWEAT BABY SWEAT evolved into a hit show that has now been touring for seven years already and will be visible in 2017-2018 in Belgium, France and Sweden.

“Dit is een meedogenloos werk, methodisch opgezet, zelfs gekmakend als het opnieuw begint in zijn zoektocht naar een andere uitkomst.” (Brian Seibert, The New York Times) “This is a relentless work, methodically paced, even maddening as it repeats from the beginning to try for a different outcome.” (Brian Seibert, The New York Times)

PREMIERE: 18 October 2011, Frascati Amsterdam (NL) BY: Jan Martens WITH: Kimmy Ligtvoet and Steven Michel MUSIC: Jaap van Keulen VIDEO: Paul Sixta ADVICE: Peter Seynaeve TECHNICAL SUPERVISION: Michel Spang DURATION: 65 minutes PRODUCTION: Frascati Productions, ICKamsterdam, TAKT Dommelhof and JAN vzw INTERNATIONAL DIFFUSION: A Propic / Line Rousseau and Marion Gauvent THANKS TO: SummerStudios Brussels and Marc Vanrunxt. 10

ng u

ow p a sh

we ar

e put ti

are w e

put

ng up a sh

BÁRA SIGFÚSDÓTTIR Bára Sigfúsdóttir bereidt een nieuwe creatie voor dit seizoen: being (2017) is een voorstelling die Bára voor en met twee Iraanse artiesten creëert, Masoumeh Jalalieh en SeyedAlireza Mirmohammadi. De voorstelling gaat in première bij CAMPO (in copresentatie met Kunstencentrum Vooruit) op 26 oktober 2017 in Gent. Ook haar voorstelling TIDE (2016), een co-creatie met Eivind Lønning, tourt nog steeds met onder andere een reeks voorstellingen in Parijs bij het Théâtre National de Chaillot in januari 2018. Bára Sigfúsdóttir is working on a new creation this season: being (2017) is a performance which Bára creates for and with two Iranian artists, Masoumeh Jalalieh and SeyedAlireza Mirmohammadi. The performance will premiere at CAMPO (in co-presentation with Vooruit Arts Centre) on 26 October 2017 in Ghent. Her previous work TIDE (2016), a co-creation with Eivind Lønning, is still on this season with, among others, a series of performances in Paris at the Théâtre National de Chaillot in January 2018. www.grip.house/maker/bara-sigfusdottir

BÁRA SIGFÚSDÓTTIR My name is Bára. I’m from Iceland. I’m living in Brussels. I grew up with my family in Reykjavík. I love the sea but I find it intimidating. It scares me. Sometimes something scary can feel very attractive as well. When I was young I had a nice poster which showed different species of fish that live in the Atlantic ocean. Today this poster is rolled up in storage at my mom´s place. I sometimes wonder if I should bring it with me to Belgium. I have a tendency to be nostalgic. I like things with history. I mostly buy second-hand clothes and I love to browse around in flea markets. I like how somebody´s trash can be another person´s treasure. It interests me how everyone has a unique way of existing. I would be curious to try living in another person´s body. To experience their thoughts and to feel their desires. What do I desire now? A hot shower. I love water. I adore being warm. I am the kind of person that prefers to both eat warm lunch and a warm dinner. I have never been much into sandwiches. Unless the bread is really delicious! Good bread is too rare. Sour dough is my favourite. I think time is the most valuable thing we have in life. And sunshine. But I like snow too. Contrasts are awesome. I get tired of expressing myself in English. Let’s meet, share a prosecco and talk more later.

BÁRA SIGFÚSDÓTTIR – being (2017)

“Sigfúsdóttir weet hoe ze knappe, in al hun eenvoud ontroerende beelden moet creëren.” (Jan Dertaelen, De Morgen)***

“Sigfúsdóttir knows how to create beautiful images that are moving in all their simplicity.” (Jan Dertaelen, De Morgen)***

Het bewegende lichaam kan, als poëtische generator van subtekst, verschillende lagen van gevoelens en ervaringen uitdrukken. In haar nieuwe voorstelling being gebruikt Bára Sigfúsdóttir dit bewegende lichaam als basis om te reflecteren over de West-Europese en Iraanse (en bij uitbreiding Midden-Oosterse) cultuur en maatschappij. Bára creëert met being een ontmoeting op de scène voor en met twee Iraanse artiesten, Masoumeh Jalalieh en SeyedAlireza Mirmohammadi, die ze ontmoette tijdens het UNTIMELY Festival in Teheran in 2014. Voor deze nieuwe performance verkennen de drie het concept van ‘ontmoeting’, hun lichamen fungeren als gemene grond en beginpunt. De ontmoeting tussen lichamen, tussen Masoumeh en SeyedAlireza op de scène maar ook tussen hen en het publiek, dient als een sober gebaar: een plaats om te ontdekken wat we gemeen hebben, veeleer dan onze verschillen te onderstrepen.

As a poetic generator of subtext, the moving body can express different layers of sensations and experiences. In her new performance being, Bára Sigfúsdóttir uses this moving body as the common ground to explore and to put in dialogue the West-European with the Iranian (and by extension the Middle-Eastern) culture and society. With being, Bára creates an encounter on the stage for and with two Iranian artists, Masoumeh Jalalieh and SeyedAlireza Mirmohammadi, whom she met at the UNTIMELY Festival in Tehran in 2014. For this new performance the three of them explore the concept of ‘meeting’, their bodies serve as the common ground to depart from. The meeting between bodies, between Masoumeh and SeyedAlireza on stage but also between them and the audience, serves as a sober gesture: a place to explore what we share rather than to underline our differences.

PREMIERE: 26 October 2017, CAMPO (in co-presentation with Vooruit Arts Centre) Ghent (BE) BY: Bára Sigfúsdóttir WITH: Masoumeh Jalalieh and SeyedAlireza Mirmohammadi LIGHTING DESIGN: Jan Fedinger DRAMATURGE: Sara Vanderieck COSTUME: Andrea Kraenzlin MUSIC: Eivind Lønning TECHNICAL SUPERVISION: Marie Vandecasteele and/or Bardia Mohammad DURATION: 50 minutes PRODUCTION: GRIP INTERNATIONAL DIFFUSION: A Propic / Line Rousseau and Marion Gauvent CO-PRODUCTION: Vooruit Arts Centre / DNA - Departures and Arrivals, DansBrabant, DANCE ON PASS ON DREAM ON, workspacebrussels / Life Long Burning, Moussem Nomadic Arts Centre, de Grote Post and C-TAKT WITH THE SUPPORT OF: fabrik Potsdam, Platform 0090, Grand Theatre and CAMPO WITH THE FINANCIAL SUPPORT OF: the Government of Flanders, the Embassy of the Federal Republic of Germany, the Creative Europe Programme of the European Union and the city of Antwerp THANKS TO: Andrean Sigurgeirsson and Martin Blank. 14

BÁRA SIGFÚSDÓTTIR & EIVIND LØNNING – TIDE (2016) In TIDE ontmoet de dans van Bára Sigfúsdóttir de muziek van de Noorse componist en trompettist Eivind Lønning. De voorbije jaren ontwikkelden Bára en Eivind binnen de grenzen van hun eigen discipline unieke methodes om improvisatie binnen te brengen in vaststaande structuren, in TIDE worden hun persoonlijke onderzoekingen verenigd. Als twee performers, twee lichamen, twee vormloze materies die op het podium langzaam tot elkaar worden aangetrokken, beginnen ze een delicaat spel van muziek en beweging. Zoals het getij, het afwisselende opkomen en zich terugtrekken van de zee onder invloed van de aantrekkingskracht van de maan en de zon, beïnvloeden geluid en beweging elkaar doorheen de tijd. Ze zijn verbonden en evolueren constant. De vibrerende relatie tussen geluid en stilte, tussen beweging en stilstand laat haar sporen na. Voor het publiek is TIDE een voorstelling die niet alleen wordt waargenomen met de ogen en de oren, maar door de huid en het hele wezen.

In TIDE the dance of Bára Sigfúsdóttir meets the music of Norwegian composer and trumpet player Eivind Lønning. After years of separately developing their own personal methods of incorporating improvisation within structured frameworks, Bára and Eivind share their research in TIDE. As two performers, two bodies, two masses which slowly gravitate towards one another on stage, they commence a delicate game of music and movement. Like the tide, the alternate rising and falling of the sea due to the attraction of the moon and the sun, sound and movement gently push and pull each other back and forth through time. Connected and constantly influenced by one another. The vibrating relationship between sound and silence, movement and stillness flows freely and leaves its trace. For the audience, TIDE is a performance not only to be perceived by the eyes and the ears, but through the skin and the whole being.

“Het is geen dans of muziek. Het is beweging, het is geluid, het is een ademtocht.” (Roos Vlogman, Festival Cement Dagkrant) “It’s not dance, nor is it music. It’s movement, it’s sound, it’s breath.” (Roos Vlogman, Festival Cement Dagkrant)

PREMIERE: 09 September 2016, kc NONA Mechelen (BE) CHOREOGRAPHY AND DANCE: Bára Sigfúsdóttir MUSIC CREATED AND PERFORMED BY: Eivind Lønning DURATION: 30 minutes PRODUCTION: GRIP INTERNATIONAL DIFFUSION: A Propic / Line Rousseau and Marion Gauvent CO-PRODUCTION: kunstenwerkplaats Pianofabriek WITH THE SUPPORT OF: kc NONA, Slaturhusid Egilsstadir, Reykjavik dance atelier and Scenehuset Oslo WITH THE FINANCIAL SUPPORT OF: Funding for Norwegian and Icelandic Collaboration, Arts Council Norway, the Flemish Community Commission of the Brussels-Capital Region and the Mobility Fund of the Nordic Culture Point THANKS TO: An De Hondt.

“De IJslandse danseres Bára Sigfúsdóttir maakte met THE LOVER een betoverende choreografie die begint met het trillen van een arm, zelden iets fascinerender gezien dan dit simpele bewegen van menselijke spieren. Je kijkt je ogen uit naar dit betoverende mens-dier.” (Evelyne Coussens, De Morgen) “With THE LOVER, The Icelandic dancer Bára Sigfúsdóttir created an enchanting choreography that begins with a quivering arm - rarely seen anything more fascinating than these simple movements of human muscles. You will be all eyes watching this enchanting man-beast.” (Evelyne Coussens, De Morgen)

BÁRA SIGFÚSDÓTTIR – THE LOVER (2015) Bewegend tussen creatie en destructie, is THE LOVER een performance die de complexe relatie tussen mens en natuur beschouwt. In deze voorstelling maakt Bára Sigfúsdóttir ruimte voor verschillende structuren, ritmes en energieën om te bestaan en elkaars evolutie te beïnvloeden. Bára’s bewegende lichaam, de soundscape van de IJslandse muzikant Borko en de scenografische omgeving die gecreëerd werd door beeldend kunstenares Noémie Goudal en het scenografenduo 88888 veranderen voortdurend tijdens de performance, reflecterend over dat wat menselijk, dierlijk, natuurlijk, door de mens gemaakt of organisch is.

Moving between creation and destruction – THE LOVER is a visual performance which contemplates the complex relationship between humans and nature. Bára Sigfúsdóttir makes space in this performance for different structures, rhythms and energies to exist and influence each other’s evolution. Bára’s moving body, the soundscape created by Icelandic musician Borko and the scenographic environment designed by visual artist Noémie Goudal and the scenographers duo 88888 keep transforming throughout the performance, questioning what is human, what is animal, what is nature, what is man-made and what is organic.

PREMIERE: 27 March 2015, Beursschouwburg Brussels (BE) BY AND WITH: Bára Sigfúsdóttir PHOTOGRAPHY: Noémie Goudal SCENOGRAPHY: Noémie Goudal with 88888 MUSIC AND SOUND DESIGN: Borko LIGHTING DESIGN: Kris Van Oudenhove DRAMATURGE: Sara Vanderieck TECHNICAL SUPERVISION: Kris Van Oudenhove and/or Marlies Jacques DURATION: 55 minutes PRODUCTION: Curtain Call Productions CO-PRODUCTION: workspacebrussels, TAKT Dommelhof and Vooruit Arts Centre (in the frame of the European Network DNA Departures and Arrivals) WITH THE SUPPORT OF: wpZimmer, Dansens Hus Stockholm, de Warande, kc De Werf, CAMPO, kunstenwerkplaats Pianofabriek and Bora Bora Aarhus WITH THE FINANCIAL SUPPORT OF: the Government of Flanders, the Flemish Community Commission of the Brussels-Capital Region, the French Embassy in Belgium (Service de Coopération et d’Action Culturelle [SCAC]) and the Creative Europe Programme of the European Union. 16

repet

og nit ion

ge f chan a sea o n i

ec of r moment a s ni io it

(jonathan burrows - a choreographer's handbook)

soldier sleeping but not sleeping, repeating and repeating, marble surface, cold as hell, a castle, a space that they can cross through in all directions, other -not this- time, nature, the curvature, the horizon, hands, the glowing things, crows, techno logic, walking beside me, aligning things, travel, donâ&#x20AC;&#x2122;t wanna do something, repeating and repeating, obsessive, beat, silence, dying, armour.

MICHELE RIZZO Dit seizoen ondersteunen we ook een nieuwe GRIP artist: Michele Rizzo. Michele blijft touren met zijn voorstelling HIGHER (2015) en zal ook opnieuw zijn meest recente werk Spacewalk (2017) tonen dat afgelopen maart in premiĂ¨re ging tijdens Something Raw in Amsterdam. This season we are also supporting a new GRIP artist: Michele Rizzo. Michele will continue touring his performance HIGHER (2015) and will reprise his most recent work Spacewalk (2017), which premiered last March at Something Raw in Amsterdam. www.grip.house/maker/michele-rizzo

MICHELE RIZZO – Spacewalk (2017) “Spacewalk is een steriele voorstelling, die de mens plaatst in een gedroomd paradijs, het hemelse niets. In een museale performance onderzoekt de Italiaanse choreograaf Michele Rizzo samen met twee performers begrippen als oneindigheid en ruimte. Wie zich kan overgeven aan zijn minimalisme heeft een fantastische ervaring.” (Moos van den Broek, Theaterkrant)**** “Spacewalk is a sterile performance, which places humankind in an ideal paradise, the heavenly nothing. In a museum performance, Italian choreographer Michele Rizzo explores, together with two performers, concepts such as infinity and space. Whoever can surrender to his minimalism will have a fantastic experience.” (Moos van den Broek, Theaterkrant)****

In Spacewalk, Michele Rizzo attempts to make tangible a hybrid understanding of space. As a consequence of the development of technology and the evolution of the virtual realm, which are currently administering stress tests to the material world, we have started to see the space around us as a receiver of our own representations, images and imagination. Spacewalk is an attempt to look for the invisible within the visible, and the virtual within the material. In this performance, two performers engage in a practice that allows them, and the audience, to travel through different spaces. From the concrete space of the theatre and the stage, they pass through the virtual space of imagination, in a sculptural set design on the threshold between an archeological site and a futuristic environment. Finally, as they land into the infinite space of the unconscious, where movement continues behind closed eyelids, the performance suggests an ulterior transition of the theatre into an exhibition space.

In Spacewalk tracht Michele Rizzo een hybride begrip van ruimte tastbaar te maken. Als gevolg van de ontwikkeling van de technologie en de evolutie van het virtuele domein, die de materiële wereld momenteel aan een stresstest onderwerpen, zijn we de ruimte rondom ons meer en meer gaan bekijken als een ontvanger van onze eigen voorstellingen, beelden en verbeelding. Spacewalk is een poging om het onzichtbare in het zichtbare, en het virtuele in het materiële te tonen. In deze performance nemen twee performers deel aan een ervaring die hen, en het publiek, in staat stelt om door verschillende ruimtes te reizen. Vertrekkend van de tastbare ruimte van het theater en het podium, reizen ze door de virtuele ruimte van de verbeelding, in een sculpturaal decorontwerp op de grens tussen een archeologische site en een futuristische omgeving. Wanneer ze uiteindelijk in de oneindige ruimte van het onderbewuste belanden, waar de beweging voortgaat achter gesloten oogleden, suggereert de performance een sluimerende verandering van het theater in een exhibitieruimte.

PREMIERE: 08 March 2017, Something Raw / de Brakke Grond Amsterdam (NL) CONCEPT AND CHOREOGRAPHY: Michele Rizzo PERFORMANCE: Emma Daniel and Valerio Sirna SET AND LIGHTING DESIGN: Michele Rizzo and Lukas Heistinger SOUND: Au†ismo TECHNICAL DIRECTION: Lukas Heistinger, Yiannis Mouravas and Diederik Schoorl ADVICE: Juan Pablo Cámara DURATION: 55 minutes PRODUCTION: Frascati Productions and the Amsterdam Fund for the Arts CO-PRODUCTION: CAMPO, Dansmakers Amsterdam and ICKamsterdam. 20

“Effectief en simpel zijn de ingrediënten van HIGHER, dat een hedendaags ritueel beschrijft waarin beeld, geluid en beweging op betoverende wijze samenvloeien.” (Moos van den Broek, Theaterkrant)**** “The ingredients of HIGHER are simple and effective. The show describes a contemporary ritual in which image, sound and movement run together in a fascinating manner.” (Moos van den Broek, Theaterkrant)****

MICHELE RIZZO – HIGHER (2015) HIGHER is een performance voor drie dansers, geïnspireerd en gebaseerd op de ervaring van het clubben en het dansen in clubs. Michele Rizzo interpreteert de helende kracht van extatische dans als een vorm van gebed en een verheerlijking van het bestaan die in staat is om de lichaam-geestcombinatie van de danser door middel van beweging te sculpteren. In ‘de club’ ziet hij een plaats voor die transformerende activiteit. Die zienswijze op het fenomeen van clubben komt overeen met de vaak gehoorde vergelijking tussen clubs en kerken, een populaire associatie die echter vaak overschaduwd wordt door de wijdverspreide visie dat clubben niet meer dan een verzetje is. In HIGHER overstijgt clubben, als een vorm van dansen die niet eenvoudig tot een of andere categorie gerekend kan worden en die gekenmerkt wordt door verschillende technieken, stijlen en invloeden, het louter recreatieve en neemt het de culturele rol van een stijldans op.

HIGHER is a performance for three dancers, inspired and based on the experience of clubbing and club dancing. Michele Rizzo interprets the cathartic power of ecstatic dance as it being a form of prayer and celebration of existence, capable of sculpting the body-mind of the dancer through movement, and finds ‘the club’ a place for such transformative activity. This way of seeing the phenomenon of clubbing matches the often heard comparison of clubs to churches, a popular association that is however often obscured by a common understanding of clubbing as a mere recreational activity. In HIGHER, clubbing as a form of dance which is not easily ascribed to any category and which features various techniques, styles and influences, exceeds the recreational and takes on the cultural role of a social dance.

PREMIERE: 13 February 2015, Frascati Amsterdam (NL) CONCEPT AND CHOREOGRAPHY: Michele Rizzo MUSIC: Lorenzo Senni PERFORMANCE: Juan Pablo Camara, Max Goran and Michele Rizzo LIGHTING DESIGN: Michele Rizzo TECHNICAL SUPERVISION: Lucas Heistinger DURATION: 45 minutes PRODUCTION: Frascati Productions and ICKamsterdam.

I have something for the origin, the alien, the unknown. I feel deeply connected to our digital age, how it is modifying identification, perception and imagination. I am more of a "what the body could do" than a "what the body does". I'm a pretty messy person. I used to be a clean but messy kid, and then an organized young person, and I nowadays go back to a kind of chaotic gathering. I love collecting. I collect objects and figurines that belonged to other people in other periods of time. I collect notebooks of mine, made of embryonary sketches, texts and images that are still awaiting to be developed or digested and buried. Sometimes I find it hard to let go. I am very much attracted by vision and hearing. I like how the word "audio-vision" sounds and how it is spatially balanced on a sheet of paper. If I had a movie tip to give it would be "Fantasia" from Disney. Not sure it is really original as most of you might have seen it already. But this one is always worth watching again and again and again.

STEVEN MICHEL Steven Michel tourt dit seizoen met zijn eigen solo THEY MIGHT BE GIANTS (2016) en is te zien in het werk van Jan Martens en Maud Le Pladec. Daarnaast werkt hij aan een nieuwe creatie in samenwerking met de Franse kunstenaar Théo Mercier getiteld Affordable solution for better living (2018). Deze nieuwe voorstelling is een productie van Nanterre-Amandiers en wordt verspreid door ART HAPPENS / Sarah De Ganck (meer info www.arthappens.be). De première vindt plaats bij Bonlieu scène nationale Annecy (FR) in mei 2018. Steven Michel will be touring his own solo performance THEY MIGHT BE GIANTS (2016) and is performing in the works of Jan Martens and Maud Le Pladec this season. He is also working on a new creation called Affordable solution for better living (2018) together with French visual artist Théo Mercier. This new work is produced by Nanterre-Amandiers and distributed by ART HAPPENS / Sarah De Ganck (more info: www.arthappens.be). The show will have its premiere at Bonlieu scène nationale Annecy (FR) in May 2018. www.grip.house/maker/steven-michel

STEVEN MICHEL – THEY MIGHT BE GIANTS (2016) THEY MIGHT BE GIANTS is een dansvoorstelling die balanceert tussen Tik Tak voor gevorderden en Bauhaus voor beginners. Met deze solovoorstelling geeft Steven Michel vorm aan zijn fascinatie voor geluid, ritme, animatie en beeld. Door een denkbeeldig universum op het podium tot leven te brengen, neemt hij de toeschouwers mee naar een plaats waar muziek en beeld de verbeelding prikkelen en de perceptie van wat er eigenlijk gebeurt, ontregelen. Het resultaat van deze aanpak is een synesthetische symfonie: een optische fantasia waarbij het oor kan zien en het oog kan horen. Het publiek wordt uitgenodigd om in parallelle werelden van geluid en beeld te reizen, waar het onderscheid tussen kunst en entertainment vervaagt. Door zijn vorm doet THEY MIGHT BE GIANTS vragen rijzen over de relaties tussen het artificiële, het natuurlijke, het levende, het levenloze, het etherische en het monumentale.

THEY MIGHT BE GIANTS is a dance performance that balances between advanced Tik Tak and Bauhaus for beginners. With this solo performance Steven Michel gives form to his fascination for sound, rhythm, animation and image. Bringing to life an imaginary universe on stage, he takes the audience to a place where music and image excite their imagination and confuse their perception of what is actually happening. The result of this approach is a synesthetic symphony: an optical fantasia where the ear can see and the eye can hear. The audience is invited to travel parallel worlds of sound and image, where the distinction between art and entertainment fades. With its form, THEY MIGHT BE GIANTS poses questions about the relationships between the artificial, the natural, the lively, the lifeless, the ethereal and the monumental.

“Het is een reis waarbij elke oriëntatie verdwijnt, zoals een vreemde trip naar de grenzen van de sciencefiction, waar de ruimte en het lichaam een absolute en perfecte eenheid vormen met de muziek.” (Rick Panegy, IO Gazette)

"It’s a journey where every point of reference is scattered, like a strange trip at the edge of science fiction, where space and body are in absolute and perfect communion with the music.” (Rick Panegy, IO Gazette)

PREMIERE: 18 February 2016, CAMPO Ghent (BE) BY AND WITH: Steven Michel SCENOGRAPHY: Sarah&Charles MUSIC: Anna Meredith COSTUME ADVICE: Hannah Christeson LIGHTING DESIGN: Hans Meijer ADVICE: Jan Martens DURATION: 40 minutes PRODUCTION: Curtain Call Productions INTERNATIONAL DIFFUSION: A Propic / Line Rousseau and Marion Gauvent CO-PRODUCTION: workspacebrussels, TAKT Dommelhof, Festival Cement and CAMPO WITH FINANCIAL SUPPORT OF: the Flemish Community Commission of the Brussels-Capital Region THANKS TO: STUK, wpZimmer and GRIP. 24

RULE OF THREE 2017

* 28 29 30 * 06 07 11 12 13 * 19 20 * 24 25 * 09 10 11 13 14 15 17 * 22 23 28 30 08 14 16

sep sep sep oct oct oct oct oct oct oct oct oct nov nov nov nov nov nov nov nov nov nov nov dec dec dec

2018

10 11 12 16 19 20 23 24 25 07 09 17 21 * 01 02 03 04 * 17 18 22 26 27 29 04 18 20 26 27 28 17 09

jan jan jan jan jan jan jan jan jan feb feb feb feb mar mar mar mar mar mar mar mar mar mar apr apr apr apr apr apr may jun

2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017

desingel desingel desingel tanzhaus nrw tanzhaus nrw campo nieuwpoort campo nieuwpoort campo nieuwpoort sadler’s wells sadler’s wells stadsschouwburg stadsschouwburg festival d’automne / théâtre de la ville @ espace pierre cardin festival d’automne / théâtre de la ville @ espace pierre cardin festival d’automne / théâtre de la ville @ espace pierre cardin festival d’automne / théâtre de la ville @ espace pierre cardin festival d’automne / théâtre de la ville @ espace pierre cardin festival d’automne / théâtre de la ville @ espace pierre cardin l’onde romaeuropa / teatro vascello romaeuropa / teatro vascello theater de veste le parvis cc het gasthuis de nwe vorst korzo

ANTWERPEN ANTWERPEN ANTWERPEN DÜSSELDORF DÜSSELDORF GENT GENT GENT LONDON LONDON AMSTERDAM AMSTERDAM PARIS PARIS PARIS PARIS PARIS PARIS VÉLIZY-VILLACOUBLAY ROMA ROMA DELFT TARBES AARSCHOT TILBURG DEN HAAG

BE BE BE DE DE BE BE BE UK UK NL NL FR FR FR FR FR FR FR IT IT NL FR BE NL NL

2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018

kc nona & cc mechelen kc nona & cc mechelen cultuurcentrum kortrijk toneelschuur cc de werf rotterdamse schouwburg stuk stuk (as part of GRIP evenings) c-mine de warande de grote post theater kikker cc westrand wexner center for the arts wexner center for the arts wexner center for the arts wexner center for the arts festival les printemps de sévelin with le programme commun festival les printemps de sévelin with le programme commun grand theatre le grand bain / le gymnase cdcn le grand bain / le gymnase cdcn cc de factorij chassé theater cultuurcentrum brugge cc nova beursschouwburg beursschouwburg beursschouwburg / dag van de dans schouwburg odeon antwerpse kleppers / toneelhuis

MECHELEN MECHELEN KORTRIJK HAARLEM AALST ROTTERDAM LEUVEN LEUVEN GENK TURNHOUT OOSTENDE UTRECHT DILBEEK COLUMBUS OH COLUMBUS OH COLUMBUS OH COLUMBUS OH LAUSANNE LAUSANNE GRONINGEN ROUBAIX ROUBAIX ZAVENTEM BREDA BRUGGE WETTEREN BRUSSEL BRUSSEL BRUSSEL ZWOLLE ANTWERPEN

BE BE BE NL BE NL BE BE BE BE BE NL BE US US US US CH CH NL FR FR BE NL BE BE BE BE BE NL BE

* national premiere

TOUR DATES

JAN MARTENS + NAH

TOUR DATES

JAN MARTENS

THE DOG DAYS ARE OVER 2018 09 10 09 10

feb feb mar mar

2018 2018 2018 2018

dansens hus dansens hus walker art center walker art center

STOCKHOLM STOCKHOLM MINNEAPOLIS MINNEAPOLIS

SE SE US US

trente trente / glob théâtre trente trente / glob théâtre le grand bain / théâtre de l'oiseau mouche le grand bain / théâtre de l'oiseau mouche south east dance

BORDEAUX BORDEAUX ROUBAIX ROUBAIX BRIGHTON

FR FR FR FR UK

le grand bain / théâtre de l'oiseau mouche le grand bain / théâtre de l'oiseau mouche

ROUBAIX ROUBAIX

FR FR

la rencontre nationale danse / théâtre paul eluard

BEZONS

cc de schakel uppsala konsert & kongress norrlandsoperan sagateatern dansstationen dansstationen falkhallen

WAREGEM UPPSALA UMEÅ LINKÖPING MALMÖ MALMÖ FALKENBERG

BE SE SE SE SE SE SE

JAN MARTENS

ODE TO THE ATTEMPT 2018 26 27 26 27 20

jan jan mar mar apr

2018 2018 2018 2018 2018

JAN MARTENS

BIS

2018

* 26 mar 2018 27 mar 2018 JAN MARTENS

SWEAT BABY SWEAT 2017

07 dec 2017

2018 31 07 10 12 16 17 18

mar apr apr apr apr apr apr

2018 2018 2018 2018 2018 2018 2018

BÁRA SIGFÚSDÓTTIR

being 2017

* 26 27 * 11 15 * 17 30 07 08

oct oct nov nov nov nov dec dec

2018

* 11 12 24 * 07

jan jan feb mar

2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017 2017

campo & vooruit / campo nieuwpoort campo & vooruit / campo nieuwpoort next festival / espace pasolini c-mine everybody's spectacular de grote post ccbe cultuurcentrum strombeek

GENT GENT VALENCIENNES GENK REYKJAVÍK OOSTENDE BERCHEM STROMBEEK

BE BE FR BE IS BE BE BE

2018 2018 2018 2018

fabrik potsdam fabrik potsdam de spil international choreographers week / dansbrabant & de nwe vorst festival cement (date t.b.c.) teherantithese / kc nona

POTSDAM POTSDAM ROESELARE TILBURG

DE DE BE NL

DEN BOSCH MECHELEN

NL BE

16/19 mar 2018 21 mar 2018

* national premiere

2017

14 jul 2017 22 sep 2017 13 oct 2017

2018 17 19 25 26 27 28

jan jan jan jan jan jan

2018 2018 2018 2018 2018 2018

julidans / vondelpark cultuurcentrum kortrijk cc de werf

AMSTERDAM KORTRIJK AALST

NL BE BE

de warande rotterdamse schouwburg (as part of GRIP evenings) théâtre national de chaillot théâtre national de chaillot théâtre national de chaillot chambres d'o

TURNHOUT ROTTERDAM PARIS PARIS PARIS OOSTENDE

BE NL FR FR FR BE

PRAGUE

la biennale charleroi danses / les écuries fierce festival / the patrick centre bad festival / pabellón 6

CHARLEROI BIRMINGHAM BILBAO

BE UK ES

les printemps de sévelin / théâtre sévelin 36 teatro grande di Brescia triennale teatro dell’arte

LAUSANNE BRESCIA MILAN

CH IT IT

ROTTERDAM BORDEAUX BORDEAUX

NL FR FR

BÁRA SIGFÚSDÓTTIR

THE LOVER 2017

* 22 jul 2017

zero point festival

MICHELE RIZZO

Spacewalk dates to be confirmed

MICHELE RIZZO

HIGHER 2017

14 oct 2017 * 21 oct 2017 * 29 oct 2017

2018

* 02 mar 2018 12 apr 2018 01 jun 2018 STEVEN MICHEL

THEY MIGHT BE GIANTS 2018

19 jan 2018 26 jan 2018 27 jan 2018

rotterdamse schouwburg (as part of GRIP evenings) trente trente / glob théâtre trente trente / glob théâtre

* national premiere

ther f

ucker da nce

a aaance mo

TOUR DATES

BÁRA SIGFÚSDÓTTIR + EIVIND LØNNING

TIDE

GRIP artistic direction: Jan Martens business management and coordination: Klaartje Oerlemans advisor and house dramaturge: Rudi Meulemans production: Yasmin Holail Mohamed communication: Stephanie Van Aken administration: Lotte De Mont graphic design: Studio Rios Zertuche international diffusion: A Propic / Line Rousseau and Marion Gauvent GRIP is supported by the Government of Flanders (2017-2021)

IMAGE CREDITS COVER IMAGE: Luis Rios-Zertuche PORTRAIT JAN MARTENS: Lukas Dhont RULE OF THREE: Phile Deprez THE DOG DAYS ARE OVER: Piet Goethals SWEAT BABY SWEAT: Klaartje Lambrechts ODE TO THE ATTEMPT: Phile Deprez BIS: Anna van Kooij PORTRAIT BÁRA SIGFÚSDÓTTIR: Aëla Labbé BEING: Aëla Labbé TIDE: Nanna Dís THE LOVER: Leif Firnhaber PORTRAIT STEVEN MICHEL: Jan Martens THEY MIGHT BE GIANTS: Laetitia Bica PORTRAIT MICHELE RIZZO: Titus Elias SPACEWALK: Antanas Skucas HIGHER: Alwin Poiana

GRIP Schijfstraat 50/5 B-2020 Antwerpen BE 0546 724 068

uild we b