Studentenkrant december 2018 by Groninger Studentenkrant

www.studentenkrant.org | jaargang 35 | nummer 9 | December 2018

Studentenkrant Groninger

Recensie editie

What’s up!?

Hoofdredactioneel

Kortom: speel Groningen nog even uit, want 2019 staat op de poort te bonzen. Maak er een SKitterende vakantie van en onthoud goed: doe niets wat wij ook niet zouden doen.

s ie ns ce re

Liefs en alvast fijne feestdagen namens de redactie. Tot volgend jaar.

ce re

Wij begrijpen heel goed dat het nogal een klap in je gezicht is, zomaar uit het niets veertien dagen geen verplichte hoorcolleges en tutorgroepen. Wat moet je in godsnaam met al die vrije tijd!??? De SK schiet te hulp. Speciaal voor deze koude decemberdagen hebben we heel Groningen ondersteboven gekeerd om uit te zoeken wat er nou allemaal te beleven valt in deze mooie stad. Deze krant staat in het teken van recensies, dus wees een verstandig staatsburger en informeer u goed. Check bijvoorbeeld de favoriete restaurants van de redactie, de beste bioscoopfilms, de vetste nieuwe muziekalbums en zelfs de kunstigste tuincentra voor al je glitterprullaria. Ook topfiets heeft niet stilgezeten deze maand. Dit keer: de snelste weg naar het zernike, fiets, bus of auto? En vergeet niet op oudjaarsdag onze unieke 30 seconds SK-Studentenversie erbij te pakken om je kennis over het Groningse studentenleven te testen.

s ie

Paulien Plat Karlijn Saris

ns ce re

Wat gaat de tijd toch snel als je plezier maakt hè? Zo is de Sint in het land en timmeren actiegroepen elkaar en de feestvreugde finaal in elkaar, en zo is de goedheiligman er ook weer vandoor. En geef hem eens ongelijk, want het jaarlijkse kinderfeest begint toch steeds meer de vorm van een uit de hand gelopen bekerwedstrijd tussen Ajax en Feyenoord aan te nemen. Gelukkig staat het zalig kerstfeest nog voor de boeg. En waar draait het dan voor studenten allemaal om? Juist, die felbegeerde, hard verdiende, magere twee weekjes vakantie.

P. 4

P. 5

Games

Movies

- Assansins creed odysee - Red dead 2

- Bioscopen - Fantasic beasts night - Bohemian rapsody

P. 5

Muziek

Boek

- Muse: simulatin theory

- Stephen Fry’s Mythos

P. 10 - 12

Eten - eten - eten - eten

t’s ha W ft

P. 8

P. 13 THRITY SECONDS: op z’n Gruns!

De race van het jaar. 3 Zernikeroutes, 3 vervoersmiddelen... Wie is de snelste student?

Voor student & stadjer: Hoe goed ken jij groningen?

Topfiets

De onzichtbare inbreker PAULIEN PLAT

“

Ik durfde een hele poos niet alleen te slapen. Ik snapte er gewoon helemaal niks van,” vertelt Hanna. “Het was echt een raadsel. Die vent kon gewoon ons huis binnenkomen, alles meenemen en doen alsof hij er nooit was geweest.” Het is een maandagnacht, begin januari. Hanna schrikt wakker van hard gebonk op haar kamerdeur. Wie klopt er nou op dit tijdstip aan, denkt ze. “Wie is daar?” roept ze. Geen reactie. Verstijfd ligt ze in bed. Dan realiseert ze zich: mijn deur zit niet op slot. In paniek springt ze uit haar bed, rent naar de deur en draait het slot erop. Met een bonzend hart gaat ze weer in bed liggen. Huize Spot ligt middenin het centrum van Groningen: de ideale studentenlocatie. De kroegen zijn op kruipafstand, de supermarkt zit om de hoek en er zit een frietzaak onder het huis. Hanna woont er nu een paar jaar. De studente recht woont in een kamer achterin het huis. De gemeenschappelijke woonkamer, de woonkamer die alle huisgenoten met elkaar delen, is het epicentrum van Huize Spot: hier wordt samen gegeten, worden films gekeken, spelletjes gedaan. Het middelpunt van de kamer bestaat uit twee groezelige, maar comfortabele banken. Ernaast staat een stapel bierkratjes. Om de boel op te leuken, hangt er een lichtsnoer diagonaal over de kamer. Er is altijd wel iemand thuis die wil eten, kletsen of biertjes drinken. Nog meer gebonk op de deur. “Wie is daar?” roept ze nogmaals. “Ik ben het, Pieter,” hoort ze haar huisgenoot zeggen. Opgelucht doet ze haar deur open. Pieter staat beduusd voor haar deur. “Ik kom net thuis van stappen, en mijn hele kamer is leeg.” Samen lopen ze naar zijn kamer. Die ligt overhoop. Overal liggen kleren, lades zijn uit kastjes getrokken. “Mijn Playstation is weg,” zegt hij sip. “En mijn laptop. Gelukkig heb ik gisteren

Groninger Studentenkrant December 2018

mijn masterscriptie ingeleverd, anders was die nu ook weg.” Er zijn ondertussen meer huisgenoten wakker geworden, die komen kijken wat er aan de hand is.

het misschien had meegenomen. Maar wat nou als…?”

De politie wordt gebeld. “Er waren geen braaksporen,” zegt Hanna. “De ramen waren van de binnenkant dicht. Niemand had iets gezien. De politie kon er helemaal niks mee.” Huize Spot staat voor een raadsel. “We zijn met zijn allen in de woonkamer gaan zitten en zijn gaan analyseren: wat is er precies gebeurd?”

“Het huis was echt in rep en roer,” vertelt Hanna. “We dachten dat hij misschien een sleutel had. Een huisgenoot was namelijk een week ervoor de sleutel in onze straat kwijtgeraakt. Misschien had hij gewoon alle deuren in de straat geprobeerd tot hij ergens binnen was gekomen.” Bang om in haar eigen huis te slapen, vraagt ze een vriendinnetje of ze bij haar thuis mag slapen.

Uiteindelijk besluiten de huisgenoten nog een paar uurtjes te gaan slapen. Ze zijn uitgeput. “Ik en een van mijn huisgenootjes durfden niet meer alleen te slapen, dus kropen we bij elkaar in bed. We waren bang dat die inbreker nog in het huis zat.”

Nog eens twee dagen later. Ze wordt wakker van keihard geschreeuw. “Ik heb niks van jou, ben de buurman, ben de buurman,” hoort ze. Jongens, wat is dat geschreeuw?, appt ze naar haar huisgenoten. Dat zijn mensen buiten, reageert iemand.

Twee dagen later komt Hanna met een paar vriendinnen de woonkamer binnen. Ze is moe: ze heeft net een eind door de kou gefietst en is verkleumd. Ze heeft honger. Er ligt een tas overhoop op de bank, maar ze besteedt er verder geen aandacht aan.

Ze gelooft er helemaal niks van. Dit klinkt veel te dichtbij. Er klinkt gedender, alsof er iets of iemand van de trap af valt.

“Ik dacht nog: dat is wel vreemd, die tas stond eerst netjes in de hoek van de kamer. Die tas is namelijk van een vriendin van één van mijn huisgenoten. Dat wisten we allemaal. Dus bleven we er vanaf.” Even later komt Wouter in paniek de kamer binnenrennen. “Mijn vogelverrekijker is weg!” roept hij. Ik dacht dat ik hem hier” – hij klopt bovenop de televisie – “had neergelegd, maar daar lag hij niet. En hij ligt ook niet boven op mijn kamer.” Gefrustreerd staat hij in de woonkamer. “Dat ding is echt fucking duur. Én ik zou morgen vogels gaan kijken! Ik heb die kijker nodig!” Een andere huisgenoot, die Wouter hoort praten, komt vanuit de keuken binnenlopen. “Er is vannacht eten van mij uit de koelkast verdwenen,” zegt hij verontwaardigd. “En een blikje drinken. Ik dacht eerst dat één van jullie

Ze durft niet haar bed uit. “Hanna, kan je de deur opendoen? Ik ben het, Harm,” hoort ze haar huisgenoot zeggen. Ze opent haar deur en kijkt een paniekerige Harm in de ogen. “Wouter had de inbreker te pakken. Hij heeft de inbreker geslagen en van de trap afgegooid.” Ze rennen naar de gang. Beneden aan de trap staat een man met Wouter te worstelen. “Hij had een groot hoofd in vergelijking met de rest van zijn lichaam. Een kalend haar moet kroeshaar. Hele grote pupillen. Volgens Wouter rook hij best wel naar alcohol,” vertelt Hanna. De man weet zich te ontworstelen van Wouter en rent naar buiten, met een woedende Wouter - slechts in onderbroek gekleed - op zijn hielen. Even later komt hij hijgend terug: de inbreker is ontsnapt. “Wat is er gebeurd?” vraagt Hanna hem. “Ik werd wakker en zag die man op zo’n stukje” – hij doet zijn vingers enkele centimeters van elkaar - “van mijn hoofd zitten. Ik schrok me

lam. Hij probeerde mijn laptop te pakken, die lag naast me in bed. Toen heb ik hem een klap verkocht.” De wonden van het gevecht die Wouter op zijn lichaam heeft, ontsmet Hanna met wodka. De politie arriveert, Harm en Wouter worden verhoord. De inbreker wordt niet gepakt. Er zijn weer geen braaksporen. De volgende dag staat Hanna met een paar huisgenoten voor de deur. “Dit is belachelijk,” zeggen ze tegen elkaar. Een paar dagen geleden is er een huismeester naar het slot komen kijken. “En die zei dat het slot nog helemaal goed was,” vertelt ze. “Nou, dat was dus helemaal niet waar.” Het slot is lam. “Met een goede ram tegen de deur schiet de deur zo open. Ik heb het geprobeerd, hij was echt zo open te krijgen,” zegt ze. Het mysterie van de inbreker is opgelost. Maar is het slot al vervangen? “Oh god nee,” zegt Hanna verbouwereerd. “Dat moeten we nog steeds doen!” Één ding heeft Hanna, en de rest van Huize Spot waarschijnlijk ook, er in ieder geval wel van geleerd: “Altijd, maar dan ook altijd, je kamerdeur op slot doen. Je weet nooit wie er anders opeens naast je bed staat.” De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Namen zijn bekend bij de redactie. Gebaseerd op met een waargebeurd verhaal.

Reepies met beessies

KARLIJN SARIS

isschien heb je ze al zien staan toen je ‘s ochtends een bakkie pleur haalde of tijdens de lunch door de kantine snelde: de vrolijk gekleurde proteinbars, netjes opgesteld naast de kassajuffrouw. Als fitgirl in hart en nieren kwam ook ik laatst akelig dichtbij de aankoop van zo’n aantrekkelijke reep. Maar bij nadere inspectie viel toch net op tijd iets op. Staat er nou een krekel op de verpakking?

Jawel mensen, het is heus. In verschillende RUG-kantines zijn ze vanaf dit studiejaar te krijgen: energierepen met insecten. Ik dacht alles wel gezien te hebben in de wereld, maar toch gingen mijn nekharen wel even overeind staan bij de gedachte aan een hap meelwormen op de vroege morgen. Ik vroeg me gelijk af of ik de enige zou zijn met deze afkeer. Weten mensen überhaupt dat er insecten in die dingen zitten? Ik nam de proef op de som en zocht het uit. Te beginnen bij het bedrijf van de repen zelf, Jimini’s, want waarom nou insecten? Op hun website blijkt al snel dat er wel degelijk is nagedacht over dit product. Het bedrijf blijkt op een duistere missie: het wil ons massaal insecten laten eten, te beginnen met een onschuldig reepie. Volgens hen zijn insecten een duurzame voedselbron en bevatten ze ook nog veel belangrijke voedingsstoffen.Dat wordt

bevestigd door het voedingscentrum (je weet wel, van de schijf van vijf, dus als zij het zeggen, is het waar). Na even doorzoeken blijkt dat mijn weerzin misschien ietswat bekrompen is, want wereldwijd eten zo’n 2 miljard mensen al eeuwenlang insecten. Alsof het niks is, hoppa gewoon eventjes wat bijtjes, miertjes of rupsje op je bord. Kan gewoon. Maargoed, dat het kan is natuurlijk geen reden om er niet een beetje van te gruwelen. Koeienhersenen of schapendarmen staan ook nog steeds niet op mijn bucketlist. Hoe staan mijn medestudenten daarin? Ik koop drie reepjes in verschillende kleuren, haal ze uit de verpakking, ruik er eens aan, kijk er eens naar en moet toegeven dat er niet veel verdachts of bijzonders te ontdekken valt. Er steken geen pootjes uit en het ruikt niet naar rottend vlees (wat had ik dan gedacht?). Ik zou bijna een hap nemen, maar iets in mijn hoofd blokkeert toch bij de gedachte aan beestjes. Met mijn liefste glimlach stap ik af op een groepje studenten bij de kassa met de vraag of zij dan alsjeblieft even voor mij willen proeven. Twee van de vier zien de reep en lijken niet eens te twijfelen. Het oordeel? “Hmm, lekker. Het smaakt naar fruit, net

als een gewone proteinbar.” Twee meiden nemen snel een grote stap afstand en kijken giechelend en ietswat gruwelend toe. Waarom ze niet willen proeven? “Het is een eng en naar idee.” Mijn verwachting is dat de meeste mensen het alleen proeven, omdat ik het nog net niet door hun strot dauw, maar het tegendeel blijkt waar. Volgens de kassajuffrouw in het Academiegebouw verkopen de repen erg goed. Ook in de harmonie gaan ze als glibberige, krioelende broodjes over de toonbank. Daar verkoopt het volgens het personeel net zo goed als de gebruikelijke brownie of chocoladereep bij de koffie. Ongelooflijk.

mij blijkbaar een enorme mental error opwekt. Jammer eigenlijk, want het lijkt inderdaad voedsel van de toekomst te zijn. Het idee van de insectenrepen vind ik daarom eigenlijk wel goed gevonden, want zoals met alles wat eng is, moet je nooit gelijk in het diepe springen. Pootje baden en dan langzaam steeds dieper het water in, tot je de kou niet meer voelt. Misschien moet ik mezelf er toch maar eens op trakteren. Dan kan ik volgende maand door naar stap 2: Nootjes met Pootjes. Ik heb ze al in de supermarkt zien liggen, de zaterdagavondsnacks van de toekomst: een bakje vol pinda’s en meelwormen. Jummy!

Tot slot bel ik nog even met onze goeie vriend Beijk Catering, de voedermoeder van de RUG kantines. Daar wordt me verteld dat de insectenreep een uitprobeersel is. Volgens Beijk past insecten eten in een gezond en duurzaam eetpatroon èn bevatten de repen veel eiwitten, wat de gemiddelde gymjunky-student wel zou moeten aanspreken. Bovendien zijn studenten altijd wel te porren voor iets nieuws en geks (ja toch!?). Ik moet eerlijk, en een beetje beschaamd, bekennen dat ik nog steeds geen hap geproefd heb. Het intrigeert me hoe de gedachte aan het eten van insecten bij

1. Het lekkerste eten van de wereld, elke dag, de hele dag en dat een maand lang. Conclusie: je sluit in een paniekaanval drie sportschoolabonnement af en kunt op 1 januari weer een compleet nieuwe garderobe in een grotere mat aanschaffen. 2. Een gezellig, knus sinterklaasavondje: je trekt het lootje van de achternicht van de neef van je zwager en moet daar een hilarisch gedicht van drie kantjes en een passend cadeau voor zien te vinden. En dat natuurlijk precies in je tentamenweek.

De tien geboden

De 10… Decemberdingen die leuk zouden moeten zijn, maar waar je in de praktijk wel om kunt janken. Karlijn Saris

3. De zwartepietendiscussie. Punt. 4. Schaatsen en sneeuwballen gooien? Maak daar maar van: een doorschijnend, grijs gelaat, een ernstig vitamine-D gebrek en handen en lippen die voelen als schuurpapier. 5. Kerstdiners. Wat een gezellige avond zou moeten zijn, begint half oktober al met datumprikkers en gestreste appjes. “Nee mam, tweede kerstdag vier ik bij m’n vriend. Ja schat, ik weet dat je mijn moeder een sekreet vindt, maar je gaat maar gewoon gezellig mee.” 6. Vuurwerk. Je spaart een jaar en zet je leven op het spel om de meest illegale meuk over de Duitse grens te smokkelen, en schiet het vervolgens binnen twee minuten de lucht in. Blijkt de helft ook nog eens niet af te gaan. RIP. 7. Schoen zetten. Dat je het hele jaar braaf je tentamens haalt, maar er al vijf sinterklazen op rij niks in je schoen zit. Teleurstelling alom.8. Stewardessensjaaltjes. Beeldig, maar zó tuttig. We weten niet wat het is, maar heel wat vrouwelijke bestuursleden hebben iets om hun nek hangen wat veel beter om de nek van luchtruim personeel zou staan. 9. Kerstdiners 2.0. Wanneer je met een goedkope fles wijn het gluten-en lactosevrije, zoutarme en veganistische kerstdiner zit weg te spoelen, omdat je familie aan chronische, erfelijke zeurzakkerij en aanstelleritis lijdt. 10. Kerstmuziek. Need to say more…? +1 voor het nieuwe jaar: Je belandt met je goede voornemens voor 2019 toch gewoon weer, net als alle voorgaande jaren, brakend van de brakheid boven de wc. Vanaf nu drink ik echt noooooooit meer.

Groninger Studentenkrant December 2018

Assasins creed Odysee

RICHARD NOBBE

k ben altijd al een liefhebber geweest van de AC-reeks, want wat is er nou leuker dan lekker pseudohistorisch door een exotisch landschap banjeren en af en toe een historisch persoon een mes door de nek rammen, niets toch? Nee precies, daarom ging mijn gamers- en filosofenhart wat sneller kloppen toen de nieuwste telg van de reeks, Odyssey aangekondigd werd. Lekker banjeren in het oude Griekenland, historische figuren een mes door de nek rammen en daarnaast, om de transformatie van roguelike naar RPG volledig compleet te maken: een dialogenboom, waardoor diepgravende filosofische fittie met Socrates mogelijk werd, plus de mogelijkheid om seks te hebben met een groot aantal karakters in het spel, iets dat verder totaal geen invloed heeft op je voortgang, behalve dan dat je een zwoel muziekje en soms een nieuw poppetje op je boot krijgt.

Ik was nog maar krap een uur aan het spelen en Alexios Ik-neuk-alles-watlos-en-vast-zit was geboren. Het bleek uiteindelijk een verkeerde keus te zijn geweest, want Ubisoft doet haar uiterste best om Kassandra (Alexios’ vrouwelijke tegenpool, als wie je ook zou kunnen spelen) te pinnen als het canonieke karakter: de verboeking van de game heeft haar als centrale filmpersoon en ze heeft een veel, veel betere stemactrice,

ze klinkt alsof ze wel betaald wordt om goed werk te leveren. Afijn, met halve spijt en een eenhoorn was het verkennen van Griekenland best geinig om te doen. Het grinden, nutteloze taakjes doen om levels te kunnen stijgen, was grotendeels te vermijden door de aanwezige sidequests te doen. Soms was het een schat opduiken voor een breedgeschouderde piratenkoninging, soms was het de aan een godcomplex lijdende filosoof Empedocles redden van zijn eigen arrogantie. Dit soort vermakelijke missies kleuren de wereld in en belonen je ook als je toevallig ook maar een modicum van kennis hebt over de klassieke wereld, ik denk dat mensen die er teveel van weten daarentegen hun haren zouden uittrekken van frustratie, zoals die studenten Latijn en Grieks dat ooit deden toen wij een stuk Latijn verneukten in een titel. Alea iacta est I guess. Enfin, ondanks al deze missies, het willen verzamelen van tientallen tierelantijnen om je poppetje zo geinig en sterk mogelijk te maken en het vermogen om tussen vrijwel elk paar benen in de Griekse wereld te belanden, voelt de wereld van Odyssey toch angstwekkend leeg. Missies houden ook vaak niet meer in

dan ‘’Ga naar X en maak Y dood’’, al formuleren ze het nooit zo, en consequenties van de dialogen – afgezien van een paar keuzes – ontbreken volledig, zo kon ik een compleet harem erop na houden met een flink aantal mannen en een flink aantal vrouwen zonder dat er jaloezie uitbrak em zorgde het vakkundig omleggen van politieke pijlers in de Griekse wereld niet per se tot grootse instabiliteit in de regio, er was alleen een balkje dat leegliep. Was het balkje helemaal leeg, dan kon ik een veroveringsgevecht uitlokken, een frustrerende situatie waarin ik zoveel mogelijk mensen van kleur Y tot bloederige pap moest reduceren, zodat kleur X zou winnen en hun vlaggetjes zou kunnen laten wapperen op forten in de regio. Verder veranderde de houding van kleur Y tegenover mijn persoon totaal niet, en kon ik – als ik snel genoeg was – een halfuur later kleur X tot pap slaan omdat ik kleur Y toch leuker op het fort vond staan. Consequentieloos zeg ik u. Deze veroveringsgevechten voelen de hele tijd een beetje als het condoom pakken tijdens de seks, het moet, maar het is niet per se leuk en er is een kans dat het je enorm uit de flow haalt.

Het is leuk dat het bootje weer terug is gekeerd van AC: Black Flag, maar je schip voelt toch minder persoonlijk dan het deed in die game, plus de lange, lege stukken zee die je moet overbruggen zijn niet de meest interessante stukken van het spel, ondanks de dialogen tussen jouw karakter en Barnabas ik-heb-geen-binnenstem. Enfin, Oyssey is leuk als je fan bent van de reeks, maar het zal mijns insziens nooit als een hoogtepunt van de serie voelen. Het vernieuwende dat Origins had is eraf, de dialoogsystemen zijn dusdanig uitgewerkt dat je er zo’n mooie ‘’u tried’’-sticker op zou kunnen plakken en als een game binnen een dag meerdere keren vastloopt, dan spreekt dat ook niet in z’n voordeel. Ik ben blij dat Ubisoft er weer een jaartje tussenuit gaat met de reeks, om zo goed de tijd te nemen voor het vervolg op deze game, want in nog een halfbakken vervolg heeft niemand echt zin. 3/5

You play Red Dead 2?

RICHARD NOBBE

e originele RDR was een feestje, het was niets minder dan cowboy GTA, rondrennen op je paardje, de plaatselijke saloon overhoop schieten en al yee-haw-end met de buit er vandoor terwijl je moraliteitsmeter nog harder daalt dan mijn standaarden als ik zat in de Negende sta.

Enfin, het tweede deel pakt deze premisse en gaat er super-, supergedetailleerd mee aan de haal. Zo moet je nu een band opbouwen met je paard, in de gaten houden dat je je niet te warm kleedt, je ook niet te koud kleden, je uithoudingsvermogen op peil houden, genoeg eten om deze en gene meter op peil te houden, genoeg slapen om deze en gene meter op peil te houden, genoeg drinken om deze en gene meter op peil te houden, genoeg geld, munitie, eten en medicijnen aan je kamp vol outlaws leveren, zo zorgvuldig mogelijk op de lokale fauna jagen om de beste velletjes te bemachtigen zodat je de beste spulletjes kan bouwen, zo onzorgvuldig mogelijk de complete flora uit de grond trekken om zo goed mogelijke drankjes te brouwen, in de gaten houden dat je niet per ongeluk tegen iemand opbost, tenzij je het heel leuk vindt om jezelf over de nek van je paard te zien vliegen, eventuele uitstaande prijzen op je hoofd betalen, 4

Groninger Studentenkrant December 2018

potjes poker spelen, lekker blackjacken, met een mes tussen je vingers rammen, een kuttig domino-spelletje doen en hoedjes of hoofdjes afknallen in een duel. Het is veel, heel erg veel en het spel schroomt ook zeker niet om om de haverklap weer een dot vol informatie in je gezicht te duwen. Waar Odyssey leeg en consequentieloos voelt, voelt RDR 2 soms wel heel erg vol. Is dat vervelend? Totaal niet, zolang je de controle maar behoudt. Wat dat betreft voelt het een beetje als jenga, je trekt een blokje er verkeerd uit en de hele boel mietert in elkaar. Zo ook met RDR 2, ik ben meerdere keren per ongeluk te paard tegen iemand opgebotst, waardoor zijn kompanen boos werden, waardoor ik die dood moest schieten, waardoor er weer een prijs op mijn hoofd stond, waardoor ik weer de staat uit moest vluchten om met kutklusjes te gaan buffelen om genoeg geld bijeen te harken om die boete te kunnen betalen, die ik op m’n hoofd kreeg omdat ik per ongeluk de paardphysics van het spel hevig overschatte en dat Jiminy daardoor een onschuldige passant een trap tegen z’n schedel verkocht. Daarnaast heeft RDR 2 een hevig pessimistische toon. Het is een prequel, dus

van elk karakter dat niet in het eerste deel voorkomt, weet je simpelweg dat ze in dit deel aan hun einde komen (of een all-inclusive reis naar de Malediven krijgen, je weet maar nooit) en dit is een lot dat zelfs (vermoedelijk, want zo ver ben ik nog niet) voor je hoofdpersoon geldt, wat er voor zorgt dat je toch een bepaalde afstand tot ‘m bewaart. ‘’Zou ik dit nou wel doen, misschien ga ik de volgende missie wel dood.’’ zo’n vorm van fatalisme hoort wat mij betreft niet thuis in een zandbakgame die Rockstar zo graag presenteert. Het luchtige, satirische van GTA V ontbreekt en wordt vervangen door een downtrodden, pessimistische inslag met een paar Coeneske comedy-relief karakters, waarmee in vegelijking RDR 1 een Adam Sandlercomedy lijkt. Het leuke aan GTA V en RDR 1 was de controller in iemands’ handen drukken, diegene laten klieren tot hij of zij sterft (dit tot groot vermaak van de anderen) en dan de controller doorgeven, rinse and repeat. Deze vorm van pseudo-multiplayer wordt in RDR 2 erg moeilijk gemaakt door de vele aanwezige game-mechanics en de toch wel vrij harde wetgeving, die je ook gewoon de vaak absurd hoge bounty op je versgekapte koppie laat houden als je door politiegeweld om het leven komt

(#CowboyLivesMatter), nadat je per abuis iemand een por verkocht of jezelf met vuistentaal verdedigde tegen een boze Ier. Nu lijkt al dit gezeur misschien een beetje de boventoon te voeren, maar man was is dit een prachtige game als je je echt een smerige, keiharde cowboy wil voelen. Van je pokermaatjes afknallen nadat je verloren hebt tot de zoveelste confrontatie met een fucking grizzlybeer ternauwernood overleven tot de ellenlange ritjes door het landschap die dankzij de volkomen willekeuige gebeurtenissen onderweg nooit hetzelfde zijn: de game is een feest voor het oog en de immersie in de wereld is ook immens. Behalve bij de sims heb ik nooit bij een game gedacht: ‘’Goh, ik moet dit ventje eens douchen, hij is wel erg vuig.’’ of aai ik met enige regelmaat mijn paardje om een band met ‘m op te bouwen. Het is een game die je moeilijk te pakken krijgt, maar als ‘ie je heeft, dan laat ‘ie je niet meer los.

Biospora: Welke bioscoop biedt wat? THOM BOONSTRA

De bioscoop is al decennialang een baken van rust en ontspanning voor een ieder, zo ook voor ons als student in ons mooie Groningen. Doorgaans gaan we naar de Pathé aan het Zuiderdiep als we een filmpje willen pakken, maar er zijn ook andere witte doeken die in onze stad zeker de moeite waard zijn. Alhoewel Pathé wel het grootste aanbod heeft en het meest frequent films draait, kan deze gele vriend niet vergeten worden. De bioscoop die ik het vaakst bezoek is dan ook deze, al mogen het Forum en de Dot er ook zijn. Lees hieronder wat de verschillen qua ervaring, prijs en aanbod zijn in deze drie filmtheaters!

Pathé Deze bioscoopketen zit door het hele land en is waar bijna iedereen aan denkt bij de standaard bioscoop, wat het dan ook eigenlijk is. Veelal commerciële films en block busters worden hier op het witte doek geprojecteerd. Wel is het aanbod erg divers en is er voor iedere leeftijdscategorie en interesse wel een film te vinden, op elk deel van de dag. Met kortingen voor studenten komt de prijs per film ongeveer uit op een tientje als je er in slaagt om je eigen eten en drinken mee naar binnen te smokkelen. Het meest geweldige aan Pathé is hun Unlimited Kaart. Voor twintig euro ongelimiteerd naar de bioscoop! Ik ben hier een trotse bezitter van en kan op elk moment naar elke film die ik maar wil. Het leuke hiervan is, is dat je vaak bij films zit die je anders niet zo snel zou zien, wat je algemene kennis ook nog eens verbreedt!

Het Forum Deze bioscoop is niet voor de massa of de commercie, maar is wel degelijk een begrip in Groningen. De zalen zijn veelal kleiner dan in de Pathé en de sfeer is net iets meer huiskamer, wat naar het Forum gaan een erg behaaglijk gevoel geeft. Een scala aan biertjes en speciaalbiertjes is te bestellen bij de bar, die je mee de zaal in mag nemen alsof je in de kroeg zit. Ook biedt het Forum vaak ruimte aan iets minder commerciële bekende films, ruimte biedend aan films met een iets artistiekere waarde, ook vaak van buitenlandse hand. Voor een student kost een filmpje in het Forum ook maar acht euro, wat een aantrekkelijke prijs i

De Dot De meeste mensen kennen de Dot als het restaurant/café met het bijzondere dak, maar dat het ook functie biedt als een bioscoop is niet bij iedereen bekend. Zo vaak is dit trouwens ook niet, slechts een paar keer per maand. Het aanbod bestaat meestal uit klassiekers die al jaren en jaren uit zijn, maar bijvoorbeeld ook de populaire Planetarium show. Je zit in de Dot ook echt in een bolwerk naar je film te kijken, op een gebold witte doek, met stoelen die een tikkeltje achteruit staan. Op deze manier ga je wel helemaal op in de film, wat zorgt voor een speciale ervaring. Naar de film gaan bij Dot kost maar een luttele vijf euro, wat de drempel om hier naartoe te gaan alleen maar lager maakt.

Fantastic Beasts night

THOM BOONSTRA

oals bijna elke grote Pathé in ons land dit deed, organiseerde ook Groningen een grote Fantastic Beast Night, wat een marathon betrof van de eerste twee films uit deze d eze serie, een spin-off op de legendarische Harry Potter serie. Van 21:00 tot 02:15 was het een en al magie op het Zuiderdiep. De eerste film was bij veel mensen natuurlijk al bekend, al stonden veelal mensen nog voor hun volledige Fantastic Beasts ontgroening. In de allergrootste zaal van de bioscoop vond het spektakel plaats. Een volgepakte. Als fanatiek Harry Potter sinds zo ver ik mij kan herinneren, geeft de Fantastic Beasts serie op zich mij een dubbel gevoel. De films zouden bijvoorbeeld symptomen van uitmelkerij kunnen vertonen, maar gelukkig heeft

dit bij mij niet de boventoon kunnen voeren. Ondanks de liefde die ik voor Harry Potter koester, zal er zich altijd ruimte in mijn hart bevinden voor meer magie. Dat is het denk ik ook voor de echte fan, hoe meer magie, hoe beter. Wat ook helpt is de andere invalshoek en tijdsperiode van Fantastic Beasts. De tijdssetting van de franchise zijn de, met magie doordrenkte, ‘roaring twenties’. Waar de eerste film redelijk algemeen is en de aandacht van de kijker probeert te trekken door het introduceren van nieuwe magische fenomenen en een flinke dosis humor, geeft de tweede film wel degelijk stof tot nadenken voor de echte fan. De geschiedenis van Perkamentus wordt bijvoorbeeld in een nog niet eerder verhuld en interessant daglicht gezet, iets waar J.K. Rowling naar haar eigen

zeggen al mee bezig is geweest tijdens het schrijven van de eerste Harry Potter boeken. Voor de nodige mensen is de Fantastic Beasts serie natuurlijk een serie die los staat van die van Harry Potter, wat alles weer een hele andere dimensie geeft. De films op zich zitten perfect in elkaar en kijken gemakkelijk weg. De obscure en sinistere trekken van de film staan op een goede manier tegenover de grote dosis humor die de films bezitten, wat uitkomst biedt aan een groot scala aan leeftijden. Voor de algemene kijker zullen de films denk ik nooit zoveel plezier bieden als voor de doorgewinterde Harry Potter fan, maar het geeft natuurlijk ook hoop om deze mensen tot fanatiekelingen te bekeren!

Bohemian Rhapsody

BAS TEUNISSEN

ijna tien jaar moesten we wachten sinds de aankondiging. Eindelijk kwam ie in de bioscoop. De film waar Queenfans al bijna een decennium op wachtten: Bohemian Rhapsody. En als Queenfan wilde ondergetekende natuurlijk direct op de eerste dag de film gaan bekijken. Een film over de, naar mijn mening, beste band ooit en vooral over de grootste artiest en showman aller tijden, dat moest wel een spektakel worden. En – spoiler alert – dat werd het ook. De eerste scène laat zien hoe Freddie Mercury zich klaarmaakt voor het Live Aid concert, dat in 1985 door Bob Geldof werd georganiseerd om geld in te zamelen voor hongersnood in de Hoorn van Afrika. De song eronder is Somebody to Love, het perfecte openingsnummer voor deze film. Vervolgens gaan we terug in de tijd en zien we hoe Queen uitgroeit tot de grootste band op aarde. De filmmakers nemen het niet al te nauw met de geschiedenis, qua chronologie zitten er enorm veel fouten in de film, die fans heel snel opvallen. Voor iemand die wat minder in zijn Queengeschiedenis zit, zal dat nauwelijks opvallen. De kijker wordt meegesleept in de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw, de fantastische muziek, de vriendschap, af en toe flinke ruzies en bizarre en buitensporige feesten waar de band bekend om stond. De cast acteert ook ontzettend goed. Rami Malek, die de rol van Mercury vertolkt, heeft zich erg goed de maniertjes van Freddie eigen gemaakt en lijkt goed. De best gecaste persoon in de hele film is toch wel Gwilym Lee, die gitarist Brian May speelt. Twee druppels water, zowel qua uiterlijk als qua stem. Het is bijna eng.

Ben Hardy (drummer Roger Taylor) en Joseph Mazzello (basgitarist John Deacon) lijken qua uiterlijk wat minder goed, maar hun acteerprestaties zijn ook om over naar huis te schrijven. Leuk detail is dat alle vier de acteurs de instrumenten hebben moeten leren spelen om alles echt te laten lijken. Ze brengen het er prima vanaf. Goede bijrollen zijn er voor Tom Hollander als Jim “Miami” Beach, die je ook kunt kennen als Lord Cutler Beckett uit de Pirates of the Caribbean franchise, en Allen Leech. Leech speelt de – in Queengeschiedenis – “slechte” Paul Prenter. Een totaal andere rol dan die van de Ierse goedzak Tom Branson uit Downton Abbey. Queen staat synoniem voor bombast en dat vat deze film goed samen: het is een groot spektakel dat culmineert in het Live Aid concert om de cirkel rond te maken. Kijk de film en vergelijk het dan met de show die Queen gaf. Die is integraal te vinden op YouTube en duurt nog geen 20 minuten. In dit deel van de film is de werkelijkheid zoals die was ontzettend goed nagemaakt. De band begreep als geen ander hoe deze Jukebox werkte en zette een liveshow neer die bekend staat als het beste liveoptreden aller tijden van welke artiest dan ook. Niet voor niets staat 13 juli 1985 te boek als “The day Queen ruled the world.” De film eindigt met “We Are the Champions.” Terecht, want dat is Queen nog steeds.

Groninger Studentenkrant December 2018

RICHARD NOBBE

Stephen Fry is een toffe peer. Naast het feit dat hij een van de weinige mensen is die voor volledige vrijheid van meningsuiting is zonder daarbij een extreemrechtse of conservatieve klootzak te zijn, is hij ook een icoon van de Britse popcultuur. In zijn nieuwste uiting van cultuur, het tweeluik Mythos/Heroes, waarvan ik hier alleen het eerste deel behandel, hertelt Fry een groot aantal Griekse mythen, en dan vooral degenen waarin de goden een hoofdrol spelen. Degene waarin de helden centraal staan krijgen een plek in Heroes, dus daar houden we ons hier nu nog niet mee bezig. Het eerste wat mij opvalt, nadat ik de asterisken en andere symbooltjes volg naar de bodem van de pagina, is dat Fry enorm de neiging heeft om de slimste in de kamer te willen zijn. Ook al zit je alleen in de kamer zijn boek te lezen, dan nog wil hij de slimste in de kamer zijn, ten koste van zijn lezer. Dit bewerkstelligt hij vooral door zijn annotaties niet altijd even relevant te laten zijn. Zo zijn er de relevantie notaties, waarin hij zegt: ‘’Nou, op de naam van deze god hebben we dit woord gebaseerd.’’ wat zinvol, relevant en informatief is, voor mij de drie criteria van een annotatie in een fictief werk. Daartegenover staan de annotaties waarin het volgende staat: ‘’De namen van [karakters uit mythe] lijken heel erg op de namen van [karakters uit stuk van Shakespeare] en zijn ook overduidelijk een parodie op [karakters uit mythe].

Hieronder volgt een stuk totaal irrelevante dialoog tussen [karakters uit stuk van Shakespeare].’’ Dit is niet heel zinvol, totaal niet relevant, en maar een beetje informatief. Je krijgt zomaar in een annotatie een contextloos stuk Shakespeare voorgeschoteld, waardoor je je een beetje dommig voelt als je het niet snapt en je ergens Stephen Fry neerbuigend op je neer voelt kijken. Dat lichtelijk storende feit buiten beschouwing latend, is Mythos gewoon een heel sterk boek. Het pakt de grote,

bekende mythen – zoals de val van Kronos en de geboorte van Athene – met beide handen aan, terwijl hij binnen die grootse, mythische conflicten tussen goden ook nog ruimte weet te maken voor de kleinmenselijke emoties en tragiek van die grote goden, zoals bijvoorbeeld bij de mythe van Prometheus. Fry weet de goden op een menselijke manier neer te zetten door hun falen in plaats van hun goddelijkheid centraal te stellen, waardoor de mythische olympianen toch op een bepaalde manier sterfelijk aanvoelen.

Verder is het natuurlijk ook altijd een gouden voordeel dat je innerlijke monoloog tijdens het lezen van dit boek ook daadwerkelijk in de stem van Stephen Fry is, waardoor ‘even een Griekse mythe voor het slapengaan’ dankzij de redelijk behapbare lengtes van de mythen best wel een goed idee is. Hiernaast schrijft Fry ook nog eens ontzettend (en soms een beetje te) mooi Engels, geen simpele, houterige zinnen, maar frasen die op en neer deinen als de goddelijke orgies die beschreven worden op de bladzijden. Het boek is in ieder geval een groot feest voor de liefhebber van (Griekse) mythologie, ondanks haar moeilijkheden en het ge-sequel-tease. Want serieus, Fry heeft het de hele tijd over het bevrijden van Prometeus, iets wat pas aan bod komt in het vervolg, Heroes. Dit zou hetzelfde zijn als wanneer J.K. Rowling in de Steen der Wijzen over Voldemort zou zeggen ‘’Maar hé, deze tatta gaat straks dood!’’ en daarbij niet vermeldt dat je als lieve lezer daar nog zes boeken op moet wachten, dus voor dat stukje ongebreideld kapitalisme en gespoiler krijgt Fry van mij een welgemeende fuck you. Die terzijde terzijde, het is echt een aanrader. Lees die shit en leer je klassiekers op een (iets) behapbaardere manier kennen.

Bieryoga

JANNICK SCHEEPSTRA

ieryoga klinkt op het eerste gezicht als een hersenspinsel van verveelde Amerikaanse yuppen die yoga op zich nèt niet interessant genoeg vinden. Een snelle Google deep dive vertelt ons dat dat ook precies het geval is. Sinds dit jaar organiseert de Usva af en toe deze les (de volgende is in januari, hint) en wij waren uiteraard extreem benieuwd.

De les nam zichzelf gelukkig niet te serieus - “bier” en “serieus” zijn geen goeie combinatie - dus het niveau van de yoga zelf was toegankelijk genoeg voor mij en mijn algehele gebrek aan balans, flexibiliteit en atletisch vermogen. Bieryoga is - volgens de Google deep dive - bedoeld om mensen in een relaxte omgeving kennis te laten maken met yoga, wat zeker gelukt is. Ik was naar mijn idee in ieder geval niet de enige klunzige nieuwkomer.

Het was de bedoeling dat het bier gedurende vrijwel de hele sessie in de hand bleef en de yogahoudingen waren aangepast om tijdens de houdingen gestaag bier te blijven drinken. Het noodlot wil dat fysieke inspanning en alcohol geen geweldige bedpartners zijn, dus naarmate het uur vorderde werden we almaar gezelliger, wankeler en bezweter. We hebben dan ook vooral een boel om onszelf staan, zitten en liggen lachen.

Conclusie: Als je een geavanceerde yogi bent die op zoek is naar centering en innerlijke rust dan zit je hier waarschijnlijk verkeerd. Als je graag een keer wat anders wil doen met je vrije avond dan op je laptopje Netflixen, en je bier drinken in een kroeg wel een beetje ouderwets vindt worden dan is bieryoga zeker een aanrader. Wij hebben ons in elk geval nog nooit zo Millennial gevoeld.

Muse: Simulation theory

BAS TEUNISSEN

et afgelopen jaar heeft Muse een paar nieuwe songs op het internet gezet. Allemaal teasers voor hun nieuwe album Simulation Theory, dat op 9 november verscheen. De simulatiehypothese is een theorie die zegt dat de realiteit zoals wij die ervaren een kunstmatige simulatie is. Leuk onderwerp dus voor componist Matthew Bellamy, die gefascineerd is door complottheorieën. Met het nieuwe album stappen de Briste rockers over van het basis gitaar-, bas- en drumgeluid van Drones naar een wat elektronischer geluid dat ergens doet denken aan de jaren ’80. In het begin is dat even wennen, maar al snel hoor je dat dit ook gewoon weer een Muse album is. Ook de klassieke invloeden zijn al snel te horen. In het anderhalve minuut durende intro van de eerste song laat Bellamy zijn kunsten op de piano zien. De song doet qua akkoordenschema een beetje denken aan het 6 Groninger Studentenkrant December 2018

nummer Apocalypse van Muses derde album Absolution. Het tweede nummer, The Dark Side heeft iets dramatisch zoals tegenwoordig alleen Muse dat kan: het nummer wordt gedragen door een soort golvende gitaarriff en Bellamy’s trage en haast lome stem die van laag naar hoog gaat en doet denken aan het vroege werk van Muse. Het volgende nummer, Pressure, zou door het veelvuldig gebruik van syncopen en het chille ritme niet misstaan op een dansfeest. De band laat zijn humoristische kant zien op het nummer Propaganda. Dit nummer en ook het volgende, Break It To Me hebben een vrij hoog Prince gehalte en zouden zo van de kleine gitaarvirtuoos uit Minneapolis kunnen zijn. Over Something Human lopen de meningen wat uiteen. Sommigen vinden dat akoestische nummer dit niet past bij een band die toch vooral stoere en vette gitaarmuziek maakt.

Persoonlijk vind ik dat Muse hier laat zien hoe veelzijdig ze zijn. Het is misschien wel het meest poppy nummer op het album, maar daarom niet minder goed. Op Thought Contagion en Dig Down zijn duidelijk de invloeden van het vorige album te horen. De solo in het eerste nummer doet sterk denken aan die uit Reapers (zelfde gitaargeluid, zelfde stijl) en de tweede song is een variant van Dead Inside. Een verrassing op het album is de duidelijke vrouwenstem die te horen is op Get Up and Fight: verder misschien een iets minder sterk nummer, maar wel heel catchy. Dit is het nummer dat in je hoofd blijft zitten als het album is afgelopen. Overigens doet het refrein denken aan Mercy van het album Drones. Oh ja, luister ook even naar de bizar hoge noot die Bellamy uit zijn strot krijgt aan het einde.

Bij de eerste tonen van Blockades denk je even dat per ongeluk Adventure Of A Lifetime van de softrockers van Coldplay op het album is gezet. Maar dan hoor je de vette gitaren en dan weet je dat dit een echte gitaarsong à la Muse is. De song doet vaag denken aan de beter nummers van het album The Resistance. Het is jammer dat het album eindigt met een grote anticlimax. Het laatste nummer begint klein en heeft een fantastische opbouw. Maar wanneer alles lijkt te exploderen in een vette en epische rocksong houdt het op en eindigt het weer waar het begonnen is: klein. Misschien heet het nummer daarom wel The Void (de leegte). maar wanneer je terugdenkt aan wat er verder op het album staat, kun je concluderen dat dit gewoon weer een goede plaat is. Een beetje anders, een beetje elektronisch, maar wel gewoon goed uitgevoerd.

Van Delft: de pepernotenfabriek PAULIEN PLAT FOTO’S: NOUSCHKA VAN DER MEIJ

Kruidnoten: heel Nederland is er verslaafd aan. Het knapperige, ieniemienie koekje waar je er zo 30 van achter elkaar eet, is het ultieme “hoe overleef ik de koude november en december dagen” voedsel. Met chocola of gewoon lekker basic: elke student heeft in de afgelopen paar weken wel een keer een zak in huis gehaald en hem “per ongeluk” vrijwel volledig leeggegeten. De Van Delft Pepernotenfabriek, een pepernotenwinkel in de Brugstraat, voorziet je in je pepernotencravings: zij hebben zo’n 50 verschillende smaken pepernoten.

Met het idee “een pepernoot is het lekkerste kleinste koekje van heel Nederland” bedacht van Delft, de koekjesfabrikant, vier jaar geleden een pepernoten pop-up store. De Pepernotenfabriek heeft 50 verschillende smaken pepernoten. Van tompouce tot stracciatella en van gin tonic tot crème brulée: je kunt het zo gek niet bedenken.

Miranda Babtist, mede-eigenaresse van de Pepernotenfabriek in Groningen: “We hebben het principe “de magische vijftig”: vijftig verschillende smaken, waarvan er een paar elk jaar wisselen.”

Sanne, winkelmedewerkster van de pop-up store: “Vorig jaar lagen er ook hartige samen in de winkel, zoals sweet-chili. Sommige mensen komen nog steeds naar ons toe om te vragen waar die smaak is. Maar er zijn nu weer nieuwe voor in de plaats gekomen.”

Nu zijn er dan juist weer smaken als “gin tonic” en uiteraard de wereldberoemde “karamel zeezout”. Er liggen ongeveer 2 miljoen pepernoten in de winkel, weet Miranda ons te vertellen. “Ik heb ooit een keer dat rekensommetje gedaan. Veel hè!”.

Sanne, die elke dag achter de toonbank staat, weet ons te vertellen dat de populairste smaak de karamel zeetzout is: “Die wordt het best verkocht. Maar nu met de winterse dagen, nu het écht koud wordt, willen mensen ook winterse smaken. Appeltaart en kaneel.”

Haar favoriete smaak van dit moment? “Dat verschilt per dag, maar vandaag is het denk ik truffel kaneel.” De gekste smaak die ze op dit moment in het schap vindt liggen, is raspberry cheesecake. “Die is zuur!”, lacht ze. Vorig jaar lag de smaak “zure mat” in de schappen. “Die was nog veel zuurder. Voor sommige mensen kan het niet zuur genoeg.”

De dames zien dag in, dag uit duizenden pepernoten over de toonbank vliegen. En dat blijft ook nog wel even zo: de Pepernotenfabriek is open tot en met 15 december. Sanne: “Ik droom zelfs over pepernoten!”

De SK-favoriete Pepernotenfabriek-pepernoten: 1.

Lemon cheesecake

Cappuccino

Gin tonic

Irish Coffee

Oud Hollandse pepernoten

Groninger Studentenkrant December 2018

e wordt te laat wakker. Je hebt weer eens te vaak op de snooze-knop van je wekker gedrukt. Over een halfuur begint je college op Zernike en je bent niet om aan te gluren. Je ademt alcohol en de geur van de Negende Cirkel kleeft aan je lichaam. Je springt snel onder de douche terwijl je koortsachtig probeert te bedenken hoe je zo snel mogelijk op Zernike komt. Bij de Studentenkrant vroegen wij ons dit ook af. Wat is de snelste manier om van het centrum naar Zernike te komen? Pak je de fiets? Pak je de bus? Of pak je de auto (mits je een koekblik tot je beschikking hebt)? De proef moest op de som worden genomen.

BAS TEUNISSEN

Op een veel te koude herfstmiddag verzamelden drie redacteuren bij het Peerd van Ome Loeks. Mees zou de auto nemen en was ervan overtuigd dat hij zou winnen. Mirre had een busroute uitgezocht en een pakje kaarten meegenomen om de tijd te doden. Ondergetekende zou gaan fietsen, was zijn handschoenen vergeten en zou dat berouwen.

Bij het enige stoplicht waar ik langs kwam en waar ik gewoon rechtsaf kon slaan stond er direct een muts die niet begreep dat ik op een missie was en mij pontificaal de weg versperde. Afstappen, de stoep over en doorgaan. Daar ging mijn flitsende start.

Zodra Mirre de bus (lijn 15) in stapte, ging de race van start. Mees liep vol vertrouwen naar de auto. Zijn plan was om via de ringweg te gaan. Ik sprong op de fiets en wist dat ik zo snel mogelijk de Zernikeroute zou moeten opzoeken om zo stoplichten te vermijden.

02/12 06/12 15/12

Het probleem van zo’n race zonder gps is dat je niet weet waar iedereen uithangt. Voor hetzelfde geld had Mirres bus raketaandrijving en was daardoor verdwaald in Noord-Korea en was Mees rondjes aan het rijden op de ringweg van Amsterdam. Je weet het gewoonweg niet. Ik kon alleen maar zo hard mogelijk fietsen

SOL

THOMAS AZIER STILL CORNERS ALTIN GÜN

Alles ging eigenlijk vrij goed. Alleen was er weer wat oponthoud op een smal deel van de Zernikeroute. De een of andere lul de behanger fietste over het pad alsof hij drie keer achter elkaar ge-iced was. Zwalkend van links naar rechts, beentjes wijd op de trappers. Súpercool. Na dat tweede obstakel fietste ik onder de ringweg door de Zernikecampus op. De auto van Mees en lijn 15 waren in geen velden of wegen te bekennen. Snel naar de Kapteynborg en de fiets netjes neerzetten in een fietsenrek.

De fiets won de race. Het bleek dat Mees eerder dan ik op Zernike was, maar moeite had met het vinden van een geschikte parkeerplaats. Dat kostte hem een paar minuten, waarna hij ook nog naar de finish moest lopen/ rennen. Veel scheelde het echter niet. Zoals verwacht was de bus het langzaamst. Een kleine vijf minuten nadat de fiets geparkeerd stond, arriveerde Mirre bij de Kapteynborg. De eer van Groningen als fietsstad werd dus gered. Dus als je weer eens te laat wakker wordt, laat dan je OV-kaart liggen en pak je fietssleutel, want die gaat ervoor zorgen dat je op tijd in college bent. En wie weet kun je daarvoor dan nog snel een beker koffie halen om je handen aan te warmen.

UIZ Q P&USPB ECIAL SU

NDAY

12/01 16/02 03/02 01/03

De regels waren dus duidelijk: zo snel mogelijk vanaf het station naar de Kapteynborg komen. Een auto of fiets moest geparkeerd worden op een geschikte plek voordat de bestuurder naar binnen mocht.

CAFÉ DE TOETER PRESENTEERT

SOLD

Met de auto kun je in 13 minuten van het station naar Zernike rijden volgens Google Maps. De fiets doet er 16 minuten over en de bus 19. Een gelopen race, zou je denken. Maar bedenk je ook even dat je je fiets of auto ergens neer moet zetten waar die niet weggesleept wordt.

OUT

YUNGBLUD THE MURLOCS BLOOD RED SHOES NAVARONE

De mooiste zondagavonden beleef je bij Café de Toeter! Om 19:00 uur begint iedere week de grootste pubquiz van Groningen - maximaal 5 personen per team, aanmelden telefonisch of via cafedetoeter.nl/quiz. Aansluitend vanaf 22:00 uur is het tijd voor Special Sunday: vrijwel alle speciaalbieren en whisk(e)ys voor de helft van de prijs! Café de Toeter Turfsingsel 6 9712 KP Groningen 050 312 44 99

www.cafedetoeter.nl info@cafedetoeter.nl /cafedetoeter /cafedetoeter

JAZZ

11/12

NSJO

12/12

Comedy Night

COMEDY

14/12

Dawn Brothers

ROCK

15/12

EUT

16/12

Delinquent Habits

21/12

Bokoesam

22/12

Wildernis: Joris Delacroix

31/12

Roodkopje NYE

17/01

Eurosonic

POP

18/01

Eurosonic

POP

24/01

TenTemPiés

26/01

Vunzige Deuntjes

POSTPOP

UITVERKOCHT

HIPHOP

HOUSE / TECHNO

REGGAE /SKA

SIMPLON UP

POPPODIUM SIMPLON - BOTERDIEP 69 - GRONINGEN

Groninger Studentenkrant December 2018

URBAN POP/SOUL

ELKE DONDERDAG. LIVE MUZIEK.

OOSTERSTRAAT 44 www.vera-groningen.nl 8

URBAN

Kerstsfeer in de tuinland LOTTE AIKEMA FOTOâ&#x20AC;&#x2122;S: NOUSCHKA VAN DER MEIJ

interklaas is nog niet goed en wel aangekomen of je hoort alweer de eerste kersthits om je heen. Het begint meestal met een subtiel Mariah careyâ&#x20AC;&#x2122;tje, zogenaamd voor de grap, maar stiekem hebben volgens mij heel veel mensen zin in kerst. Inmiddels komen ook de eerste winkels met hun kerstcollecties, en zoals we bij de SK altijd zeggen, meer glitter is meer beter. Dus zijn we een kijkje gaan nemen bij een winkel met een gigantische kerstafdeling: Tuinland. De kerstafdeling van deze winkel is een uitstapje an sich, maar net zoals de Ikea in de herfstvakantie vergt ook dit enige psychische voorbereiding en overgave.

Kou - Richard Nobbe

wat je met kou kunt doen en zij met jou kou kun je tellen op je vingers zolang je na kunt gaan welke je nog voelt kou kun je meten in gegleden meters in het onderuitgaan met de fiets in hoe hard je lacht als iemand iets overkomt

kou kun je zien in toegeknepen ogen boze lippen die nors wijzen zich afvragen waarom ze wonen daar waar de wind je gezicht pijn doet kou kun je drinken als je thee te lang laat wachten te lui bent om chocolademelk op te warmen

je flesje water een nacht lang in de auto achterliet kou kun je weten als je dichter tegen me aankruipt nadat de wekker al is gegaan

In de winkel zelf is een apart deel afgezet als een soort Efteling attractie waar je doorheen loopt, en elke kamer heeft een ander thema. Er is een kamer vol roze glitters en een kamer met allemaal donkergroene spulletjes en overal waar je kijkt, is glitter. Wat wil je nog meer. Kosten noch moeite zijn dit jaar gespaard, er waren zelfs levensgrote ijsberen met een iglo. Je voelt je alsof je door een Coca-Cola reclame loopt, of in een foute kerstfilm. Het is fantastisch. Dus mocht je niet meer kunnen wachten tot het maatschappelijk geaccepteerd is om elke minuut kerstmuziek op te zetten en je kersttrui uit de kast te trekken, kun je bij Tuinland tot die tijd je hart ophalen.

Groninger Studentenkrant December 2018

De Slingerij

LOTTTE AIKEMA

k ben altijd wel te porren om leuke restaurants in Groningen te proberen, en toen ik hoorde dat de Slingerij, een begrip in Groningen, heropend was, heb ik dan ook m’n testpanel opgetrommeld om dit eens even te gaan testen. Het pand aan de Aweg heette heel vroeger al de Slingerij en was origineel een herberg in het bezit van ‘Ome Loeks’. Nieuwe eigenaars Johan Weima en Hans Medema hebben het restaurant nieuw leven ingeblazen met, zoals zij zelf zeggen, de sfeer van vroeger met eigentijds eten. Het eerste wat opvalt als je binnen stapt is hoe gezellig het café eruitziet. Waar het vorig jaar hard en hip roze was, is het nu mooi donkergroen en gezellig gemaakt met leuke houten stoelen en zacht licht. Het hele café voelt knus en warm aan, en je kunt tijdens het wachten op je eten een spelletje doen uit de uitgebreide collectie die het café rijk is. Vonden wij top, en leek ons ook handig voor als je date niet helemaal lekker op gang komt. Er komt een kleurrijk publiek af op dit café, terwijl wij er zitten er ook wat oudere mensen, en verderop nog een groepje studenten. Er is voor ieder wat wils. Je kunt bij de Slingerij qua eten alle kanten op: ze hebben een drie-gangen menu, maar ook een daghap, die standaard 9, 50 kost, met friet dan wel aardappels en groenten.

Als studenten hebben we die optie natuurlijk geprobeerd. Wij konden kiezen uit quiche met spinazie en geitenkaas, of kip omwikkeld met spek en geitenkaas. Daarnaast hebben we de vegetarische lasagne en de paprikasoep ook geprobeerd. Iets wat ons opvalt en voor alle geprobeerde gerechten geldt: je krijgt echt waar voor je geld. Bij de daghap bijvoorbeeld kregen we een hele kipfilet, en ook veel friet en groenten. Voor 9,50 ga je ergens anders denk ik lang niet zo goed eten. We hebben het eten beoordeeld op smaak, en we hebben wat op en aanmerkingen erover. Al het eten wordt bereid door chef-kok Hans. Quiche met spinazie en geitenkaas Categorie: daghap Prijs: 9,50 Cijfer: 8,5 Commentaar: Als bijgerechtje was er koolraap, hadden wij als culinaire fijnproevers nog nooit gehad en was verassend lekker. Kip met spek en geitenkaas Categorie: daghap Prijs: 9,50 Cijfer: 9

Commentaar: Ontzettend lekkere kip, niet droog en het spek was toch krokant. Er zat een wat zoetige jus bij, die erg lekker was bij de geitenkaas. De frietjes en koolraap waren top. Pittige paprikasoep: Categorie: voorgerecht Prijs: 5,20 Cijfer: 8 Commentaar: Paprika en geitenkaas is altijd een top combi, en hoe pittig de soep was werd door onze redacteur enorm gewaardeerd, echter weten we niet of iedereen dit kan handelen. Gerecht voor de dappere mensen onder ons dus. Vegetarische lasagne met bospaddestoelen: Categorie: Hoofdgerecht Prijs: 16,50 Cijfer: 8 Commentaar: Superlekker, beetje pittig maar precies goed. Bijna genoeg voor twee personen. Gemiddeld krijgt de Slingerij van ons dus een 8,3. Het is een top aanwinst voor Groningen, en wij denken dat we er zeker nog vaker te vinden zullen zijn.

De Pastafabriek Huize Maas BAS TEUNISSEN

Houd jij ook zo van Italiaans eten in een Afrikaanse savanne-setting met een Chinees tintje? Dan ben je bij de Pasta fabriek aan het juiste adres. Zodra je binnenloopt word je verwelkomd door een rode Chinees die ervoor zorgt dat je zin krijgt in Chinees en dus maar gaat wokken. De enorme neushoorns die aan de muur hangen zorgen ervoor dat je je afvraagt of iemand xtc in je flesje water heeft gedaan en je nu hallucineert. Van spatiefouten hebben ze hier ook nog nooit gehoord. Het menu staat er bol van. Er staat zelfs een spatiefout in de náám van het restaurant.

Groninger Studentenkrant December 2018

THOM BOONSTRA

Ook zijn de eigenaren nog nooit op de voedselmarkt van Napels geweest, want daar leert men dat spaghetti en penne nooit vers worden bereid. Als je dus zin hebt om een uurtje te zeiken op alles wat je ziet én je lekker wilt eten ben je hier aan het goede adres. Want koken, dat kunnen ze hier wel. Goede smaken en flinke porties voor weinig geld, dat willen we zien! Ga hier alleen niet heen met grote groepen, want het eten is nooit tegelijk klaar en je eet dus altijd alleen.

In een gezellig hoekje aan de Vismarkt ligt het warme Huize Maas. Een gezellig Grand Café, waar de Groninger en algemene bezoeker op elk moment van de dag terecht kan. Het menu is niet enorm uitgebreid, maar wel divers. Divers genoeg, met de focus op burgers, waar de extra aandacht die hier aan besteed wordt, ook zeker geproefd kan worden. De sfeer in

Huize Maas is met één woord te omschrijven, geschiedenisrijk. De klassieke inrichting en huiselijke sfeer maken dineren in dit restaurant een warme en gezellige onderneming, tegen een prijs die meer dan schappelijk is.

Aziatische keuken Cho Fa LOTTE AIKEMA

Dit gezellige Thaise restaurant is een begrip in Groningen, en ook ik was erg benieuwd. Ik ben er gaan eten met mijn vriend, en het was ontzettend geslaagd. De kaart is vrij uitgebreid, en er zijn categorieën waaruit je kunt kiezen, zoals curry of een geroerbakt gerecht. Hierbinnen kun je weer allerlei dingen kiezen, en je kunt zelfs de soort vlees of vis kiezen die je wil. Ik heb de curry met garnalen geprobeerd, en ik vond hem top. Ook voor

de mensen die niet tegen super heet eten kunnen, zoals ik, is er genoeg te bestellen. Qua prijs is dit restaurant gemiddeld denk ik, wij waren voor twee personen in totaal zo’n 60 euro kwijt. De sfeer is super, en de bediening ontzettend behulpzaam en lief. Ik heb er ontzettend genoten, en zou het iedereen aanraden.

De kleine Moghul KARIJN SARIS

zeker in verhouding tot de kwaliteit van het eten, want dat is echt top! Ik sleep niet voor niets voor iedere gelegenheid mijn hele kennissenkring mee naar De Kleine Moghul. Maar zeker goed om te weten dus, dat je je ook als student prima af en toe een etentje kunt permitteren hier. Voor een gemiddeld hoofdgerecht betaal je tussen de 10 en de 12 euro. Al met al kom ik hier vooral erg graag omdat het eten er zo onvoorstelbaar lekker is, maar de schappelijke prijs maakt het natuurlijk extra aantrekkelijk om hier eens een hapje te gaan eten. En mochten je zintuigen overspannen raken van het interieur, dan heeft het restaurant ook een afhaalkaart. Een dingetje moet je alleen niet vergeten: pinnen kan hier niet! Gelukkig doet de bediening daar niet moeilijk over, want zolang je kunt bankieren met je telefoon, kun je zo vanaf je tafeltje het geld overmaken. Stiekem hoop ik dat niet al te veel mensen deze recensie oppikken. Dan zou het wel eens de laatste keer kunnen zijn geweest dat ik spontaan langs hop en kan aanschuiven aan het laatste tafeltje.

Indiaas eten staat bij mij altijd al hoog in het vaandel, maar Groningen heeft op dit gebied wat mij betreft echt een pareltje: De Kleine Moghul (niet te verwarren met de kleine... nouja, je snapt het wel). De felgekleurde tafeltjes, stoeltjes, lampjes, kleedjes en muurschilderingen wanen je in de levensechte restaurantversie van de Xenos, maar dat maakt het kleine restaurantje juist erg knus en gezellig. Wat betreft het menu is de keuze echt reuze! Van traditionele gerechten uit de echte tandoori-oven tot Biryani’s en curry’s, alles wordt er met liefde voor je bereid. Een groot voordeel voor de vega’s onder ons, is dat vegetarisch eten geen ondergeschoven kindje is op deze menukaart. Naast de klassieke Indiase hoofdgerechten kun je er ook allerlei traditionele voor-bij-en nagerechten en drankjes krijgen, zoals lassi (een drankje van gepureerde mango met yoghurt), Badam Kheer (Indiase rijstpudding met kaneel, kardamom, amandelen en rozijnen), naanbrood en ga zo maar door. Het personeel is ontzettend vriendelijk en het eten staat binnen no-time voor je neus, zelfs op warmhouders! En misschien nog wel het allerfijnst aan dit restaurant: de prijzen zijn zeer schappelijk,

Hanasato

Japans sterrenrestaurant Hanasato aan het Zuiderdiep pronkt ermee “de enige eetgelegenheid in Groningen die kookt in de UNESCO cultureel erfgoed erkende Washoku-stijl” te zijn. Nu ben ik niet gastronomisch onderlegd genoeg om te weten wat de Washoku-stijl precies inhoudt, maar lekker is het absoluut. Het zesgangenmenu bestond uit een breed scala van kleine Japanse gerechtjes, vergezeld door een duizelingwekkende sakekaart (waar ik

YANICK SCHEEPTRA

helaas ook niet geleerd genoeg voor was). Onder andere tartaar van zeeduivellever, geroosterde ginkgonoten en gegrilde paling passeerden de revue, allemaal prachtig en allemaal heerlijk, met geweldige shabu-shabu als hoofdgerecht. Het mag wat kosten (dus ga hier vooral heen als je zelf de rekening niet hoeft op te hoesten) maar ik ben nog nooit zo gelukkig uit een restaurant weggelopen.

Groninger Studentenkrant December 2018

Buurman en Buurman Bla bla: vlees noch vis MIRRE VAN DE KLOK

Wanneer je Buurman & Buurman hoort denken we gelijk aan het kinderprogramma waar we vroeger elke zondagochtend naar keken maar nee daar gaat deze recensie niet over. Groningen is namelijk een heerlijke pizzeria rijker: Buurman & Buurman. Gelegen aan de Kraneweg in een prachtig oud pand kan je tegenwoordig de lekkerste pizza van het hoge Noorden naar binnen werken.

NOUSCHKA VAN DER MIJ

Het is klein, een beetje krap maar onwijs gezellig. Ook kan je live meekijken naar hoe je Italiaanse schijf wordt bereid en weten ze je te verbluffen met traditionele pizza’s maar blijven ze ook origineel met bijvoorbeeld een kaasfondue-pizza. Wij komen zeker nog een keer terug. A je to!

MOUT MAAIKE WIERSMA

Bieryoga klinkt op het eerste gezicht als een hersenspinsel van verveelde Amerikaanse yuppen die yoga op zich nèt niet interessant genoeg vinden. Een snelle Google deep dive vertelt ons dat dat ook precies het geval is. Sinds dit jaar organiseert de Usva af en toe deze les (de volgende is in januari, hint) en wij waren uiteraard extreem benieuwd. De les nam zichzelf gelukkig niet te serieus - “bier” en “serieus” zijn geen goeie combinatie - dus het niveau van de yoga zelf was toegankelijk genoeg voor mij en mijn algehele gebrek aan balans, flexibiliteit en atletisch vermogen. Bieryoga is - volgens de Google deep dive - bedoeld om mensen in een relaxte omgeving kennis te laten maken met yoga, en dat is zeker gelukt. Ik was naar mijn idee in ieder geval niet de enige klunzige nieuwkomer.

Brouwerij Martinus PAULIEN PLAT

Bier en voedsel: de ideale combinatie, dat valt niet te betwisten. Dus toen mijn huisgenootje voorstelde om uit eten te gaan bij Brouwerij Martinus, wist ik eigenlijk al dat het niet mis kon gaan. Na een heerlijk speciaalbiertje besteld te hebben, vielen we aan op ons voedsel: een vegetarische paddenstoelenrisotto met pompoen. En mijn gód, wat was het lekker. De risotto was heerlijk smeuïg en de paddenstoelen smaakten naar spekjes (ja, als in: vlees). We snappen nog steeds niet hoe dit kan, trouwens. Ik heb deze avond denk ik wel vijftien keer gezegd: de paddenstoelen smaken naar vlees. Samenvattend: het eten was goed, de sfeer goed en het bier vloeide rijkelijk: wat wil een mens nog meer. Prijs: 18 euro voor een hoofdgerecht. Biertjes verschillen per stuk.

Groninger Studentenkrant December 2018

Het was de bedoeling dat het bier gedurende vrijwel de hele sessie in de hand bleef, en de yogahoudingen waren aangepast om tijdens de houdingen gestaag bier te blijven drinken. Het noodlot wil dat fysieke inspanning en alcohol geen geweldige bedpartners zijn, dus naarmate het uur vorderde werden we almaar gezelliger, wankeler en bezweter. We hebben dan ook vooral een boel om onszelf staan, zitten en liggen lachen. Conclusie: Als je een geavanceerde yogi bent die op zoek is naar centering en innerlijke rust, zit je hier waarschijnlijk verkeerd. Als je graag een keer wat anders wil doen met je vrije avond dan op je laptopje Netflixen en je bier drinken in een kroeg wel een beetje ouderwets vindt worden, is bieryoga zeker een aanrader. Wij hebben ons in elk geval nog nooit zo Millennial gevoeld.

Na alle lovende reacties van onze vrienden over dit restaurant zijn mijn vriend en ik maar eens wezen kijken. Het kleine restaurantje aan de Nieuwe Boteringestraat zit bijna vol als we aankomen en we gaan lekker bij het raam zitten. Het menu staat vol spannende vegetarische gerechten waar ik nog nooit van heb gehoord en we bestellen de Mezze: een ‘’fusion van Mediterrane en Oosterse gerechten voor

2 personen’’. De tapas komt op tafel en werkelijkwaar alles is om je lippen bij af te likken! Al met al moesten we inclusief fles wijn (20 euro) en ijs toe 70 euro aftikken en dat was het meer dan waard!

Thirty seconds: De Grunneger uitvoering Buizen

Bal

Eindbaas

Blaumbak

Tammo (sjomp)

Siepel

FC Groningen

ENZO

Oost

Arjen Robben

Bernard (zwerver)

Noisia

Eierbal

Hoornseplas

LOFT

Hertje

Burgerrups

Feut

Moi

Poar Neem’

Stad en Ommeland

Blauwe Engel

Warhol

Vera

Bert Visser

Martin Drenth

Kardinge

Pieter Buren

Stadsstrand

Dakterras

Skeer

BVO’tje

Hoerendiesel

Stadjer

Wicht

Goud

Hooghoudt

De Tapperij

De Riepe

Wat aans

Kraantje pappie

Junkie XL

Martinitoren

Vindicat

Manderijntjes

Ome DUO

Icen

Sjomp (tammo)

Bulten broezer

Dope D.O.D

RUG

Kokomo

Rooie rinus en P

Arjen Lubach

Peerd van ome look

Bax Bier

Poelestraat

UMCG

Straaljagers

Anytimer

Stufi

Jopen

Broez’n

Dik doun in de tune

Youp van t’ Hek

Hanzehogeschool

Oceans

Brander Mayonaise

Doerak(RUG)

Student Hotel

050

9e Cirkel

Korenbeurs

Jagerbomb

Barfen

Droog staan

Keren

Kop dr’veur

Trillploat

Ben Hard

De Drie Gezusters

Mama Mini

Prinsenhof

Nemo (kat)

Aletta Jacobs

Z-side

Bourtange

Gaskamer

Volumebraakje

Pandapunt

Knor

Poedie (vriendin)

Tjibbe

Wilma Wolwa

Chupito’s

Nieuwstad

A-Kerk

Henk de Haan

DOT

Martin Koeman

Aardbevingen

Folkingestraat

Klouk

Rattentaxi

Tijgerpunt

Prela

Pokkel (buik)

Fiebeldekwinten

Boterdiep

Wolters Wolthers

Studentenkrant

Bar de Rits

Moti

Ebbingekwartier

Ronald Koeman

ACLO

Noorderplantsoen

Haromo Groninger Studentenkrant Oktober 2017

Escaleren

Brassen

Rietadt

Ron Jans

Pad van de stad

Containerwonig

Noorderpoort

Eelco Runia

UMCG

Vaatje

Martini Ziekenhuis

Hertjes tackelen

Tapperij

Derby van het Noorden

Kaal

Sjaars

Sloffe chips

Eventuela

Bommenberend

Tentamen

Het Forum

Sontplein

Paddepoel

Draaibar

Wadapatja

Concerthuis

Het Feest

Gas

Bafje

Schurft

Hospi

Herkansing

Knorreverwegwijk

Noorderzon

Aardbeving

Alfa-College

Gasunie

Dispuut

Kokomo

Huisavond

Het Feithhuis

Blauwe Engel

Huistaken

Studeren

Io Vivat

Ontgroenen

Over de baard gaan

Scharrel

Eurosonic

Escaleren

Biermans

Schoonmaakrooster

Stef stuntpiloot

Oceans

Strafadt

Oude Ebbinge

Nieuws Cafe

Collegegeld

24e van de maand

Meaui

Tsjak

Hufkeizer

Kwarrel

Liccen

Spotted Groningen

Ladders

International tentenkamp

Huize Maas

Groenwitje

Subsonic

Parel

Politesse

Dichtgetikt

Stufi stukslaan

Twarrel

Paradigm

Marie Kamphuis

Bier scheet

Bestuursfoto

Liquid Dinner

Kopjek

Kut straatverkopers

Das

De Toeter

Praeses

(Koel) Ijskast

Uitbrakken

Burgerlijk

Mysterybaby

Soa spaarkaart

Nazomeren

Uit je aars pissen

Annuarium

Kermes

Pasta Fabriek

Alumni

Commissie

Uurwerker

Snaak

Abactis

Brakkak

Sjaars

Soa

Internationals

Huishoudelijke vergadering

Holland Casino

Bestuursfoto award

De Pintelier

Platgaan

Kamerlingh Onnes

Mr Mofongo

Groninger Studentenkrant Oktober 2017

Butjesstraat Nieuwe Ebbinge

HBO Virus Cursist

Santa baby

SKolofon

Ik had niet verwacht dat een middag kerstman spelen in de binnenstad me nog wat plezier op zou leveren. Ik duw het sexy, welgevormde meisje met veel te kort kerst jurkje tegen de muur en begin haar hevig te zoenen, veel tong overal en als ik de kus breek zie ik dat haar felrode lippenstift al lichtelijk weggeveegd is door onze bezigheden. Ik pak haar bij haar arm en sleep haar naar de mijn kamer, die godzijdank in het centrum is. Zonder teveel poespas gooi ik haar op het bed en trek ik haar geile jurkje uit. Een prachtige ronde en strakke kont. Ik leg mijn hand om haar keel en trek haar naar mij toe terwijl mijn andere, vlakke hand hardhandig op haar billen landt. Een felle klets echoot door mijn kamer terwijl zij een miezerig kreuntje uitbrengt. ‘’En wat zeggen wij dan?’’ hijg ik in haar oor. ‘’D-dank u?’’ stamelt ze. Weer een tik, dit keer op haar andere bil. ‘’Dank u wie?’’ mijn nog in wit stoffen handschoenen gehulde hand gaat over haar

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt elf maal per jaar in een oplage van zesduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG, de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen.

Hoofdredactie: Paulien Plat Karlijn Saris hoofdredactie@studentenkrant.org

Eindredactie: Paulien Plat Karlijn saris

mooie billen, en ik plaag haar strakke gaatjes kort met mijn vingers. ‘’Dank u meneer de Kerstman?’’ weet ze net uit te brengen. Ik trek de malle kerst muts van haar hoofd en begin haar weer te zoenen. ‘’Jezus, die fucking baard.’’ mompelt ze terwijl ze de witte lap aan de kant probeert te duwen. Ik trek hard aan haar haar en zorg dat ze me strak aankijkt. ‘’De baard blijft. Begrepen?’’ ze blijft me strak aankijken en knikt. “Kom jij maar eens even bij de Kerstman op schoot zitten. Ben je lief geweest dit jaar?” Ik duw haar hoofd naar mijn met goedkoop kerstmannen kostuum bedekte kruis en ze weet – ondanks de dikke lagen stof – toch mijn zuurstok te vinden, die ze dan ook zonder moeite tussen haar rood gestifte lippen laat verdwijnen. Ik pak haar hoofd beet en begin haar flink in haar mondje te neuken. Ik trek haar hongerige mond van mijn lul en gooi haar weer hardhandig op het bed.

Vormgeving:

Drukwerk:

Redactie:

Bestuur:

Illustrator:

Teo Cejvanovic

Video:

Proﬁteer van de scherpe tarieven van Century Autoverhuur!

Rodi Media

Volksw agen u al vana p! f

Mees Dijkstra Lotte Aikema

€ 24,- p

Volg ons voor dagelijkse nieuwsupdates voor en door studenten op:

Fotografie:

Voorkant:

Nouschka van der Meij

Waarom Century Autoverhuur? √ √ √ √ √

Mirre van de klok Nouschka van der Meij

Ik geef haar nog een paar laatste stoten voordat ik haar helemaal vol stuw met mijn kerst spijs. Helemaal buiten adem probeert ze zich te beseffen wat er gebeurd is. ‘’Je bent heel braaf.’’ zeg ik terwijl mijn vingers over haar blote rug dansen. ‘’…maar ik neem je denk ik toch mee in mijn slee naar de Noordpool.’’

Auto of personenbusje huren?

Thijs Krijnen Ben Hard Paulien Plat Thom Boonstra Bas Teunissen Karlijn Saris Maaike Wiersma Jannick Scheepstra

‘’Tijd om eens de kerstman te laten genieten’’ grom ik voordat ik bij haar naar binnen ram, ze schreeuwt het uit van genot terwijl ik haar neem, ze is zo luid dat ik for good measure haar een tik in haar gezicht geef voordat ik mijn hand op haar keel zet. ‘’Je bent still, begrepen?’’ ze knikt. ‘’Ja meester.’’ mompelt ze. Ik geef haar nog een tik. ‘’Ja meneer de Kerstman!’’ herstelt ze zich. Ik laat haar keel los en grijp haar bij haar polsen, terwijl ik haar weerloze lichaam volledig onder controle heb. Voordat ze weet wat er gaande is heb ik haar alweer omgedraaid, zodat ik wederom haar mooie kontje in het zicht heb. De geÏmproviseerde zweep, eigenlijk bedoeld voor mijn rendieren, die precies voor deze gelegenheden in mijn bezit is – preciezer dan dit wordt het echt niet – raakt haar billen hard, waardoor ze het kort uit kan schreeuwen voordat ik mijn zuurstok weer bij haar naar binnen ram terwijl ik haar wederom aan haar haar trek. Met mijn pik diep tussen haar mooie, lange benen genesteld, kreunt ze het uit.

Scherpe tarieven Deskundig advies Alle auto’s jonger dan één jaar Binnen 24 uur de door u gewenste auto beschikbaar Mogelijkheid van halen en brengen op locatie

/studentenkrant Bornholmstraat 29 9723 AW Groningen T (050) 853 7234

centuryautoverhuur.nl

Groninger Studentenkrant December 2018

Bezorgservice FEBO.NL

FEBO Groningen bezorgd dagelijks! Nu iedere woensdag t/m zaterdag open tot 04.00 uur. Groningen Studentenkrant 297x420 FEBO 2015 Verhaal.indd 4

30-5-2018 14:12:02