IDeA VILArI³O
ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΧΤΗΣ Νυχτερινά, ᾽Ερωτικὰ καὶ ῎Αλλα Ποιήματα διγλωΣΣΗ εκδΟΣΗ
Πρόλογος
Ana Inés Larre Borges εἰσαγωγή, ᾽επιλογή Μετάϕραση ϗ` ᾽επίμετρο
῞Ελενα Σταγκουράκη ᾽επιμέλεια
Δημήτρης ᾽Αρμάος
GutenberG
Ἕνας μύθος τῆς ἰσπανόϕωνης λογοτεχνίας. Ποίηση ποὺ σὲ ταξιδεύει βαθιὰ μέσα σου. EL PAIS
Ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα ὀνόματα τῆς ποίησης τοῦ 20οῦ αἰώνα. EL MUNDO
«Μιὰ μελαγχολικὴ σκέψη ποὺ χορεύεται»: ἕνας ἀπὸ τοὺς γνωστότερους ὁρισμοὺς τοῦ τάνγκο. Ἕνα τέτοιο τάνγκο καὶ ἡ ζωὴ καὶ ἡ ποίηση τῆς Ἰδέα Βιλαρίνιο, μιᾶς ἀπὸ τὶς σημαντικότερες ποιήτριες τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς. Χόρευε λέξεις ποὺ δὲν ἦταν παρὰ μελαγχολικὰ συναισθήματα, ἑνωμένα μὲ τὴν ἐπιθυμία της γιὰ ζωή. ABC ES
Ποιήτρια ἑνὸς λιτοῦ λυρισμοῦ, γυμνοῦ καὶ κοϕτεροῦ. Δὲν ποντάρουν σὲ ποικίλματα τὰ ποιήματά της. Δὲν ἐξωραΐζουν. Καὶ δὲν διστάζουν νὰ ποῦν, πάλι καὶ πάλι, ὅτι στὸ ζευγάρι τῶν δύο μόνων βεβαιοτήτων ποὺ ὑπάρχουν, τοῦ Ἔρωτα καὶ τοῦ Θανάτου, τὸ πάνω χέρι δὲν τὸ ἔχει ὁ Ἔρωτας. ΠΑΝΤΕΛΉΣ ΜΠΟΥΚΆΛΑΣ (ἀπὸ τὴν παρουσίαση τοῦ βιβλίου)
Ἰδέα Βιλαρίνιο: Ἡ δημιουργὸς παθιασμένων ἐρωτικῶν ποιημάτων ΦΡΈΑΡ
Μιὰ ἰδιαίτερη ποιήτρια, μὲ ἐμϕανὴ «γυναικεία γραϕή», εὐαισθησία ποὺ ξεχειλίζει σὰν ποταμὸς καὶ σὲ κατακλύζει, ἕνας ποιητικὸς χείμαρρος ποὺ στὸ διάβα του παρασέρνει κάθε ψυχὴ ποὺ ἀγωνιᾶ, πονᾶ, θλίβεται, προσμένει, συντρίβεται ἀπὸ τὸν ἔρωτα. VARELAKI BLOGSPOT
Μιὰ ποιήτρια-θρύλος στὴν Οὐρουγουάη. PRESSPUBLICA
Ἡ μετάϕραση ἔχει τὴν αἰσθαντικότητα μιᾶς ὁμοτέχνου τῆς Βιλαρίνιο. ΠΟΙΕῖΝ
«Ἡ ποίησή μου εἶμαι ἐγώ», ἔλεγε ἡ Ἰδέα Βιλαρίνιο. Ἡ μοναξιά της, οἱ ἔρωτές της, ἡ πολιτική της δραστηριοποίηση, τὸ ἦθος της ἐξύϕαναν ἕναν ἱστὸ ἀδιαχώριστο ἀπὸ τοὺς στίχους της. TIMELINK
Μία ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες ϕωνὲς τῆς ἰσπανικῆς ποίησης. DIAVASEME.GR
Ἀπὸ τὴν ἔκδοση τῆς πρώτης κιόλας ποιητικῆς συλλογῆς της τὸ 1945, ἡ Βιλαρίνιο εἶχε ἀναγνωριστεῖ ὡς μία ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες ϕωνὲς τῆς ἰσπανικῆς ποίησης καὶ ἦταν ζωντανὸς θρύλος στὴν πατρίδα της, τὴν Οὐρουγουάη. LIFO
ΟΧΙ ΠΙΑ
Πιὰ δὲν θὰ γίνει ὄχι πιὰ δὲν θὰ ζοῦμε μαζὶ δὲν θὰ θρέψω τὸ γιό σου δὲν θὰ ράβω τὰ ροῦχα δὲν θὰ σ ᾽ ἔχω τὶς νύχτες δὲν θὰ σὲ ϕιλῶ σὰν ϕεύγω δὲν θὰ μάθεις ποιά ὑπῆρξα γιατί ἄλλοι μὲ ἀγαπῆσαν. Ποτέ μου δὲν θὰ μάθω γιατί ἢ πῶς, ποτέ μου οὔτε ἂν ἦταν στ ᾽ ἀλήθεια αὐτὸ ποὺ εἶπες πὼς ἦταν οὔτε καὶ ποιός ὑπῆρξες οὔτε τί ἤμουν γιὰ σένα οὔτε καὶ πῶς θὰ ἦταν μαζὶ νὰ ζοῦμε καὶ νὰ μᾶς περιμένουμε καὶ νὰ εἴμαστε παρόντες, νὰ ἀγαπιόμαστε. Δὲν εἶμαι πιὰ παρὰ ἐγὼ γιὰ πάντα κι ἐσὺ δὲν θά ᾽ σαι πιὰ γιὰ μένα παρὰ ἐσύ. Στὸ μέλλον κάποια μέρα δὲν θὰ ὑπάρχεις πιὰ 199
ΑγΑΠΗ
᾽Αγάπη ἀγάπη ποτὲ δὲν θὰ σὲ βρῶ πῶς εἶσαι δὲν θὰ μάθω. Δὲν θά ᾽ χω ζήσει μέρα οὔτε καὶ νύχτα ἀγάπης ἢ κάποιο πρωινό. Δὲν γνώρισα ποτέ μου οὔτε καὶ εἶχα κανέναν κανεὶς νὰ μοῦ δοθεῖ οὔτε δικό μου κάτι ποὺ νὰ μὲ σβήσει ἀπ ᾽ τὸν κόσμο ἐτοῦτο. ῾ Υπῆρξε ὅμως πόνος τὸ μόνο ποὺ ὑπῆρξε καὶ μάλιστα πολὺς στὰ σίγουρα βεβαιωμένο μὰ ποῦ νά ἔχει μείνει καὶ ποῦ βρίσκεται τώρα. Τὸ μόνο πιὰ σημάδι ἕνα μαντίλι ποὺ κάποιος τὸ ϕυλάει ξεχασμένο μαντίλι μὲ αἷμα σπέρμα καὶ δάκρυα ποὺ ἔχει κιτρινίσει. Μονάχα αὐτό. ῾ Η ἀγάπη ποῦ ὑπῆρξε καὶ πῶς ἦταν γιατί σὲ τόσες νύχτες ποτὲ πιὰ δὲν ὑπῆρξε 267
34
Ποιά εἶμαι δὲν τὸ ξέρω. Τὸ ὄνομά μου ἄλλο καὶ τίποτε δὲν λέει. Τί κάνω δὲν τὸ ξέρω. Πιὰ τίποτε δὲν ἔχει μὲ κάτι ἄλλο σχέση. Οὔτε κι ἐγὼ πιὰ ἔχω μὲ κάτι ἄλλο σχέση. Καὶ λέω ἐγὼ γιὰ νά ᾽ χω τὸν τρόπο νὰ τὸ ἐκϕράσω. (8 ᾽Απριλίου 1962)
321
Αναζητ'στε το εδ,
www.gutenbergbooks.gr /gutenbergbooks