Paduaan #4

NO4 - JUNI 2017

E

CASPER SIKKEMA OVER ZIJN FUCKING CHRISTELIJKE JEUGD EN BLOWEN • DE MENS ACHTER ALETTA SMITS • STUDENT& VEGANIST DIT DIEET REDDE HAAR LEVEN • TABOE ‘CATFISHEN IS VERSLAVEND, JE KOMT ER NIET MEER UIT.’

-1-

Een bakkie troost TEKST: LISELOT VAN DER KLIFT BEELD: LAURA HOOG

Een redactielid duikt in de wondere wereld van de Nederlandse taal en kiest een woord dat een column verdient, of juist niet.

Na mijn tentamen behoorlijk te hebben verknald, plof ik neer op een terras. Met een verstrooide blik staar ik voor me uit en bedenk ik bij welke banen ik ook zonder diploma kan worden aangenomen. Weinig, concludeer ik vrij snel.

Terwijl ik net aan mijn volgende vraagstuk begin, hoe ik mijn studieschuld zonder baan ga afbetalen, staat de serveerder voor mijn neus. ‘Koffie, alstublieft’, zeg ik met een brok in mijn keel. ‘Komt eraan’, is het hartverwarmende antwoord dat ik terugkrijg. En ja hoor, binnen vijf minuten staat de serveerder met een brede glimlach voor mijn neus. ‘Een bakkie troost, voor mevrouw.’

Het zwarte goedje dat me wordt aangereikt zit natuurlijk niet echt in een bakkie, maar heeft gelukkig wel een troostende werking. Waar de mooie bijnaam precies vandaan komt, valt niet met zekerheid te zeggen. Wel bestaat het vermoeden dat het stamt uit het jaar 1755, waarin de broers Johannes en Adrianus van Rossem een koffiebranderij begonnen. Even later volgde een tabaksfabriek, waar de Van Rossems het merk Troost verkochten. Misschien was het de combinatie van tabak en koffie die toentertijd wonderen deed.

En hoewel tabak niet voor mij is weggelegd, begin ik slok na slok de bijnaam wel steeds beter te begrijpen. Langzaam voel ik mijn gemoedstoestand beter worden en besluit ik mijn moed te herpakken. Als mijn tentamen een onvoldoende oplevert ach, dan herkans ik ‘m wel. En die deadline van vanavond, die ga ik ook gewoon halen. Dat diploma zal ik via een omweg vast ook binnen krijgen. En het afbetalen van mijn studieschuld? Die zorg schuif ik nog even voor me uit.

-2-

INHOUD 08. OP DE KOFFIE MET Sophie Dros

09. U-SPOT

Met Jelle de Korte

10. DE TAS VAN

^FB

In Vietnam krijg je een boete als je een derde kind krijgt Het menselijk lichaam bevat 96.000 kilometer aan bloedvaten

De scheten van vrouwen stinken meer dan die van mannen Met één dag geen vlees eten bespaar je evenveel water als met een maand lang niet douchen

Layla Bil

Nederlanders eten gemiddeld 47 paaseitjes per jaar

16. STUDENT&

Je omgeving vindt jou 20% aantrekkelijker dan jij jezelf vindt

Veganist

19. VRIENDENBOEKJE Meester Bart

20. GEEN GEDOE

Met water drinken

92% VAN DE POPLIEDJES GAAT OVER SEKS Je geeft in je leven zo’n 60.000 euro uit aan kleding

Krokodillen slapen met één oog open

Een kat verlaagt de kans op een hartaanval of beroerte HOOFDREDACTEUR: MARLOES KAMER ADJUNCT-HOOFDREDACTEUR: FLEUR BORN REDACTEUR: SANNE VELDHOVEN REDACTEUR: GIZELLE MIJNLIEFF REDACTEUR: LISELOT VAN DER KLIFT

ART-DIRECTOR: HELEN BOUMAN

Snoop Dogg rookte op zijn hoogtepunt, of dieptepunt, 81 joints per dag

EEN PERSOON EET 35 DUIZEND KOEKJES IN ZIJN LEVEN

COVERFOTO: ALEX VAN DE SANDE DRUKKERIJ: TUIJTEL FACEBOOK: PADUAANFCJ

BRONNEN: @WAAROMWEETIKDIT EN GOOI FEITJES OP ME

INSTAGRAM: PADUAANFCJ

-3-

HET GESPREK

CASPER SIKKEMA ALEXANDER PECHTOLD NOEMDE HEM EEN ‘TYPISCHE HIPSTER’ WERD GEADOPTEERD UIT COLOMBIA IS KLAAR MET MANNEN DIE FUCKING GORE SCHETEN LATEN, NAAST HEM IN DE PISBAK

-4-

JE HEBT OP DE SVJ GEZETEN! HOE WAS DAT? ‘Ik heb er ontzettend veel geleerd en schreef al snel voornamelijk over muziek. Uiteindelijk kwam ik bij de Nieuwe Revu terecht, waardoor ik steeds minder naar school ging en steeds meer verhalen maakte. Ik had een wekelijkse reportageserie waarvoor ik niet heel veel hoefde te doen. Iedere week ging ik naar een afzichtelijke plek waar mensen hele verdrietige dingen deden. Daar schreef ik dan iets over. Op dat moment was dat voor mij een droombaan. Een droomleventje, eigenlijk.’

‘IK DACHT STEEDS: FUCK,WAT MOET IK NU WEER DOEN?’

WAAR GING JE DAN HEEN? ‘Ik ben bijvoorbeeld een keer bij een all you can fuck-bordeel geweest, ergens over de grens bij Duitsland.

Daar hoef je alleen maar om je heen te kijken om een fascinerend verhaal te krijgen. Ik hoefde trouwens niet zelf mee te doen. De reportageserie ging over subculturen, zoals christenen, korfbalverenigingen en hele ruige muzikale subgenres. Het probleem was dat ik niet super gedisciplineerd was, dus ik dacht steeds: fuck, wat moet ik nu weer doen?’

Op de pittoreske Padualaan leerde voormalig SvJ’er Casper Sikkema (32) interviewen en schrijven.

Inmiddels is hij als hoofdredacteur de eindbaas van Vice Benelux. Zijn christelijke jeugd compenseerde hij tijdens zijn jaren op de School voor Journalistiek en bij de Nieuwe Revu. ‘Ik zou zeggen, eh, neem het ervan.’

TEKST: MARLOES KAMER BEELD: ALEX VAN DE SANDE

-5-

GING DIE PERIODE ALS EEN ROES VOORBIJ? ‘Ja, ik kan me er niet zoveel meer van herinneren en was altijd bezig met de volgende stap. Daardoor kon ik niet echt van die tijd genieten. De mooiere momenten waren thuis, achter mijn computer, wanneer ik even in een schrijftrance raakte. Ik was dan niet bezig met andere dingen, zoals dat mijn vriendin boos op mij was of dat ik mijn deadline bijna had gemist. Het waren de momenten waarop het ging om mijzelf en het schrijven. Dat was het fijnste.’

HOE KWAM JE DAN IN ZO’N TRANCE? ‘Dat gebeurt gewoon. Ik had veel bijgeloofdingetjes, maar eigenlijk moet je het simpelweg dóén. Je komt niet in die trance door iedere vijf minuten Twitter te checken of om Netflix te kijken.’

HOE DEED JE DAT DAN PRECIES? ‘In die periode blowde ik vrij veel. Ik wist dat ik zo’n drie uur na een joint in een soort lucide staat was, waarin ik niet helemaal fris en helder in de vrij saaie, dagelijkse realiteit zat. Ik was dan niet high of zo, maar het blowen speelde wel mee. Natuurlijk werkte dat helemaal niet.’

GEEN AANRADER? ‘In die periode heb ik vrij weinig goede verhalen geschreven. Het is stom om over jezelf te zeggen, maar ik kan bovengemiddeld goed schrijven. Bij de Nieuwe Revu kreeg ik niet zomaar een vrije rol bij mijn reportageserie.

Dat was ook een last, want ik moest steeds iets schrijven wat bijzonder was. Die druk vond ik heel kut en daar ben ik ook wel aan onderdoor gegaan.

Dat klinkt dramatisch, maar ik vond het daarom heel chill dat ik adjuncthoofdredacteur kon worden. Ik kreeg een richting in de journalistiek die meer perspectief bood dan het leven van een freelancer. Daar heb ik veel geluk mee gehad.’

JE KOMT UIT EEN CHRISTELIJK GEZIN IN MEPPEL. DAT LEVEN STAAT NOGAL HAAKS OP HET LEVEN VAN HOOFDREDACTEUR BIJ VICE. ‘Ja, maar die overstap is heel natuurlijk gegaan. Ik heb een zeer christelijke jeugd gehad, maar toen ik op de SvJ zat, heb ik niet veel nagedacht over dat contrast. Ik ben een levenslustig mens en bij Vice, de SvJ en de Nieuwe Revu

HET GESPREK

past dat een stuk beter dan binnen de

om af en toe wat drugs te gebruiken.

muren van de christelijke gemeente

Mijn moeder waarschuwde altijd dat

Meppel. Ik heb zeer veel respect voor

je in de hel zou komen als je een

de mensen die daar wonen, maar het

jointje zou roken. Dan kon ik mij bij

past niet bij mij.’

wijze van spreken al inchecken bij een afkickkliniek. Dat is natuurlijk

HOE WAS JOUW JEUGD? ‘Ik deed niet veel meer dan boeken lezen. Op een plek waar alle leuke dingen als ‘zondig’ werden gezien, was ik die nerd die zich terugtrok op zijn jongenskamer en literatuur begon te lezen. Daardoor heb ik een wereld erbij gehad die net wat interessanter en minder begrensd was dan de

helemaal niet zo. Je moet opletten wat

wereld waarin ik op dat moment nog

slappe vaatdoek naar een kutserie te

leefde. Ik heb die christelijke jaren

kijken. Zij accepteerde dat toen, maar

als een soort verdieping kunnen

ja, dat is doorslaan. Tegelijkertijd is het

gebruiken.

was

ook niet heel erg. Ik heb geen zieke

bijvoorbeeld veel uitgebreider dan

verslavingsissues gehad. Tja, als je

dat van de gemiddelde SvJ-student.

tussen je twintigste en dertigste zit, dan

Maar tegelijkertijd heeft dat het

zou ik zeggen: eh, neem het ervan.’

Mijn

vocabulaire

je doet en niet doorslaan.’

BEN JIJ NIET DOORGESLAGEN? ‘Totaal niet. Anders zou ik dit werk niet kunnen doen. Ja, ik heb super veel geblowd, dat is echt triest als ik er nu aan terugdenk. Ik zat weleens met mijn ex-vriendin op de bank als een

‘einzelgängerige’ versterkt, in mijn eentje op die kamer.’

DUS JIJ HEBT NIET IN BOMEN GEKLOMMEN EN TIKKERTJE GESPEELD? ‘Oh jawel. En later, in mijn puberteit, dronk ik ook en ging ik uit. Maar het was anders. Mijn moeder vond bijvoorbeeld dat ik op zaterdag om 00.00 thuis moest zijn, want daarna begon de heilige zondag. Dat soort dingen waren heel belemmerend. Je kunt er facking boos van worden en je er tegen afzetten, maar het heeft mij eigenlijk veel goeds gedaan. Ik heb veel tijd gehad om over dingen na te denken.’

HOE GAAT DAT NU BIJ VICE? ‘Ik ben super preuts. (Lachend): Het gaat hier vaak over seks. Als het daar specifiek over wordt gepraat, voel ik een soort van schaamte. Een ongemakkelijk gevoel.’

HEB JE HET GEVOEL DAT JE DINGEN VAN JE JEUGD LATER ALSNOG MOEST INHALEN? ‘Ik heb het absoluut gecompenseerd.

Het is leuk om regelmatig de stad in te gaan en te drinken. Het is ook leuk

WAT VINDEN JOUW OUDERS ER DAN VAN DAT JE WILDE JAREN HEBT GEHAD EN NU AAN HET ROER STAAT? ‘Zij zien geen verschil in wat hun kinderen doen. Ik kom uit een gezin met vijf kinderen en onze ouders zullen ons nooit vergelijken. Ze zullen hooguit zeggen dat ze blij zijn dat ik op mijn pootjes terecht ben gekomen.’

MAAR JE MOEDER ZEI DAT JE JE BIJ WIJZE VAN SPREKEN KON INCHECKEN BIJ DE AFKICKKLINIEK. ‘Ja, qua levenswijze zullen ze er vast wat van vinden, maar uiteindelijk moet je een manier bedenken om bij elkaar te blijven als je kind besluit om niet twee keer per zondag naar de kerk te gaan en jong te trouwen. Voor hen is de wereld waarin ik leef iets waar ze niet zo in geïnteresseerd zijn, maar als ouders staan ze liefdevol achter me. De lijsttrekkersinterviews van Vice werden bijvoorbeeld kort op het achtuurjournaal getoond. Dat vonden ze wel dope, maar ze zijn niet het type ouders die er dan even over belt. De ouders van mijn fucking ex-vriendin belden gelijk, mijn ouders niet. Maar dat is niet erg.’

JA, DIE INTERVIEWS WAREN VET. HOE WAS HET OM MARK RUTTE TE INTERVIEWEN? ‘Facking moeilijk, het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Ik was altijd de gast die leuke dingetjes mocht schrijven, maar ver weg was van de politiek en andere serieuze zaken. Nu moest ik opeens Mark Rutte interviewen, dat was een hel. Ik ben er echt kapot aan gegaan. Het is ongeveer de moeilijkste periode uit mijn leven geweest, om het heel dramatisch te zeggen.’

ECHT? ‘Ja, nou, weet je wat kut was? Op de SvJ vond ik de lessen Politiek bij Remko van Broekhoven heel vet, maar politieke interviews zijn facking Champions League-niveau.’

JE HAD HET OOK KUNNEN UITBESTEDEN AAN IEMAND DIE ZICH DAAR MEER IN THUIS VOELDE. ‘Ik dacht; no fucking way dat iemand anders dit gaat doen. Het interview met Alexander Pechtold ging ontzettend slecht omdat ik er nog zoveel drukte naast had. Ik had al drie weken amper geslapen en had zoveel stress dat ik ’s nachts vol adrenaline zat. Ik was geestelijk niet helemaal chill en het was achteraf een wake-up call. Ik ben nu wel trots op wat we hebben gedaan. Ik bedoel: het was heel vet dat Mark Rutte bij ons aanbelde om geïnterviewd te worden. Best een prestatie.’

‘HET BLOWEN SPEELDE WEL MEE’ -6-

-7-

KOFFIE

OP DE KOFFIE MET

SOPHIE DROS

Als klein meisje kon ze al niet van de camera afblijven en nog steeds is film niet weg te denken uit haar leven. Sophie Dros (27) is documentairemaakster en leeft in een sneltrein van ideeën en creaties.

TEKST: GIZELLE MIJNLIEFF BEELD: ALEX VAN DE SANDE

WAAR HAAL JE INSPIRATIE VANDAAN? ‘Uit mijn tenen. Het is niet iets waar ik naar op zoek ga, het is er gewoon en dat is altijd al zo geweest. Ik heb een enorme behoefte om te creëren. Op vaste tijden achter een bureau gaan zitten en wachten op inspiratie kan ik niet. Ik wil eropuit, lopen of praten, lezen, naar de film, het museum of bijvoorbeeld naar gekke beurzen. Uiteindelijk kies ik vaak onderwerpen waar ik zelf in eerste instantie niets van begrijp.’

ZOALS? ‘Voor mijn nieuwe film Genderbende komen vijf personen naar voren die tussen een geslacht inzitten. De hoofdpersonen wil ik leren kennen totdat ik hen volkomen begrijp. In de reis die ik doormaak, wil ik mijn kijker meenemen. Van onbegrip naar begrip.

Ik hoop met Genderbende ook wel een stap naar acceptatie te maken. Je hoeft elkaar niet altijd te begrijpen, als je elkaar maar accepteert of respecteert. We lijken heel veel op elkaar en hebben meer overeenkomsten dan verschillen. We zijn allemaal mensen.’

EN ZO’N FILM, HOE KOMT DIE TOT STAND? ‘Het is bijna als een taart bakken. Eerst moet de bodem er zijn: het fundament. Waar komt het vandaan? Waarom vind ik dat dan interessant? Pitchen aan omroepen of producenten vind ik ook supervet. Dan begint de voorbereiding met de crew en komen

er andere ingrediënten. Daarna gaan we filmen en monteren, dus het bakken. Van de mensen waarmee ik samenwerk, ken ik de meesten al sinds de filmacademie. Het zijn stuk voor stuk bijdehante types. We dagen elkaar uit en leggen de lat hoog. Als aan het einde van een project de kers op de taart moet wil ik stiekem alweer door naar het volgende project.’

WELKE BOODSCHAP WIL JIJ MEEGEVEN VIA JE WERK? ‘Ik denk dat documentaires een medium moeten vormen dat je horizon verbreedt. Ze moeten laten zien dat er werelden en mensen zijn waar je anders nooit mee in aanraking zou komen.

Dan kun je vanuit je luie stoel ineens veel leren over iemand waar je in eerste instantie misschien een vooroordeel over had. Iets universeels waar iedereen zich mee kan identificeren naar voren laten komen, met als hoofdthema eenzaamheid of liefde. Ik denk dat uiteindelijk iedereen behoefte heeft aan liefde en acceptatie.’

OH, EN WAT BETEKENT KOFFIE VOOR JOU? ‘Ik hou van koffie. Elke ochtend vragen mijn vriend en ik aan elkaar wie vandaag de koffie zet. Zo beginnen wij de dag. Het is voor mij een reden om uit bed te komen. Ik drink er niet meer dan twee of drie op een dag, anders ga ik stuiteren. Toen ik op mijzelf ging wonen begon ik met koffie drinken. Zwarte Senseo-koffie met zoetjes, heel goor.’

Genderbende is 30 mei om 21:50 te zien op BNNVARA, NPO3 -8-

U-SPOT

JELLE DE KORTE Onze studentenstad bruist van de speciale plekken. Een FCJ-student neemt ons mee op pad. Deze editie: Jelle de Korte (25, Journalistiek).

TEKST: GIZELLE MIJNLIEFF BEELD: ALEX VAN DE SANDE

Omringd door het conservatorium, bevindt zich in hartje Utrecht een binnentuin, waar Jelle op zonnige dagen graag komt. Toen hij hier voor het eerst kwam, eindigde dat in een beatbox-improvisatie inclusief streetdancers. De muziek leeft in dit binnentuintje. ’Met mooi weer is de kans groot dat er muzikanten van het conservatorium met hun instrumenten buiten zitten’, vertelt Jelle. ‘Drinken mag hier eigenlijk niet, maar om de hoek kun je koude biertjes halen en dan lekker meegenieten van een klein live concert.’ Jelle speelt sinds zijn negende saxofoon en met zijn bandje maakt hij afrobeat en funk. ‘Als ik al die muzikanten zie, krijg ik gelijk inspiratie om zelf mijn saxofoon te pakken. Dit is een schitterende plek om dat te doen.’

‘HET IS HEEL VERSLAVEND’ Naast een grote liefde voor zijn saxofoon, koestert Jelle met vierhonderd platen ook een liefde voor vinyl. Voor zijn pronkstukken komt hij naar het winkeltje Antiek & Curiosa aan de Oudegracht.

‘Als ik op mijn kamer een plaatje op heb staan en mij verveel, kijk ik weleens naar mijn collectie en besluit ik dat die groter mag’, zegt hij. ‘Dan ga ik hierheen en kom ik vijftig euro lichter thuis. Het is heel verslavend.’ Het winkeltje is nog redelijk onbekend en de sfeer is gemoedelijk. ‘Ik maak vaak een praatje met de eigenaar, die platen aanraadt die ik leuk zou vinden. Ze denken echt met je mee.’

Bij het antiekwinkeltje duikelt Jelle veel jazz-, funk- en hiphopplaten op, die hij in café Het Hart aan het Neude aan het publiek laat horen. Elke dinsdagavond is er Open Naald, wat inhoudt dat iedereen plaatjes mag komen draaien. ‘Op een gegeven moment was ik er bijna elke dinsdag, dus toen belden ze of ik de zaterdagavonden wilde draaien.’ Dat vond hij eerst wel spannend maar de erkenning van het publiek vindt hij heerlijk. ‘Ik begin de avond met soul, later doe ik er iets meer funk bij. Rond middernacht ga ik voor keiharde funk en rond een uurtje of twee ga ik kneiter harde hiphop draaien.’

-9-

DE TAS VAN LAYLA

- 10 -

TEKST: FLEUR BORN BEELD: ALEX VAN DE SANDE

Over de inhoud van de tas van Layla Bil (24, Journalistiek) valt niet te twisten. Het is veel. ‘Ik denk dat je wel kunt zien dat ik aan het afstuderen ben.’ Twee notitieboekjes en drie grote witte sheets. ‘Ja, dat heeft wel wat uitleg nodig’, lacht ze. ‘Er zijn drie afstudeeropdrachten en elke sheet staat voor een van mijn opdrachten. Ze zijn nog vrij leeg, dus er moet nog wel het een en ander gebeuren.’ Bij de notitieboekjes geeft ze ook een weloverwogen antwoord: ‘Soms noem ik de School voor Journalistiek ook wel “planning voor hoger opgeleiden”, vandaar dat mijn tas zoveel notitieboekjes bevat.’

Plannen leerde Layla hier als de beste en aan de camera en microfoon te zien heeft ze ook zeker wat van haar studie opgepikt.

Het valt op hoe ontzettend veel spullen uit haar tamelijk kleine rugzak tevoorschijn komen. ‘Ik denk dat ik gewoon echt een warrig hoofd heb. Ik weet in principe van alles wat er in mijn tas zit. Het is al zo druk in mijn hoofd, dat het niet ook nog heel druk in mijn tas moet zijn.’

Het doosje met blarenpleisters liegt over de inhoud. Cruciale inhoud, zelfs. ‘Mijn blarenpleisters waren op en eigenlijk wilde ik het doosje weggooien’, vertelt ze. ‘Maar ik had het gevoel dat er een betere tweede bestemming was voor dat doosje dan de prullenbak.’ Er komen vier sd-kaarten uit. ‘Kijk, voilà, daar zijn ze!’

En om haar tas dan compleet te maken? ‘Boterhammen natuurlijk.

Je weet nooit wat er op een dag gebeurt, dus dan is het wel handig om te eten.’

- 11 -

DE MENS ACHTER

ALETTA SMITS

‘WIJ HEBBEN IN CARRÉ GESTAAN MET EEN VOORSTELLING’ Aletta Smits (47, CMD) is een ware duizendpoot. Ze is programmeur, taalkundige, psycholoog en staat wekelijks voor volle zalen om haar kennis te delen. Op middelbare scholen geeft ze voorlichting over homoseksualiteit, waar ze ziet dat de pubertijd een lastige periode is.

bewegen, dingen voor elkaar te krijgen en meisjes versieren.’ Avond na avond zag ze Ramses op het toneel een eindeloos monoloog vertellen. In het theater ontdekte Aletta iets bijzonders. ‘In die tijd stonden mensen zoals Herman van Veen en Freek de Jonge weken achter elkaar in het Koninklijk Theater Carré in Amsterdam. Vaak kocht ik één kaartje aan het begin van de tour, zodat ik de hele

TEKST: LISELOT VAN DER KLIFT BEELD: ALEX VAN DE SANDE

show kon zien. Daarna ging ik de rest van de drie weken na de pauze naar binnen. Omdat er geen kaartcontrole was, kon ik makkelijk met de rokende

‘Tijdens een voorlichting op een praktijkschool

Zelf was Aletta ook zoekende tijdens haar pubertijd.

gasten het gebouw binnen glippen.’ Wekenlang

vroeg ik aan de klas wat hun associatie is met

Ze groeide op in het ‘bloody saaie’ Hengelo, sloeg

bestudeerde ze hoe bekende cabaretiers de hele

homoseksualiteit. De klas was heel lief, maar

op de lagere school twee klassen over en ging op

tijd hetzelfde verhaal vertelden. Hoe de timing

één meisje wilde geen antwoord geven. Na wat

haar tiende naar de middelbare school. ‘Iedereen

veranderde en hoe de lach dan net wat beter was.

aandringen zei ze: “Weet je wat ik echt vind? Je

in de klas had vriendjes terwijl ik nog met Lego

‘Dat vond ik fantastisch, daar heb ik zoveel van

moeder had je helemaal kapot moeten slaan toen

speelde. Ik begreep dat gewoon niet zo goed. Ik kon

geleerd. Later realiseerde ik me pas dat ik echt hou

je vertelde dat je op meisjes viel.” Dat doet echt pijn,

niet echt aansluiting vinden.’ Dat ze klein was en er

van het vertellen van een verhaal. Dat ben ik gaan

als iemand zegt dat je kapot moet worden geslagen

heel jong uitzag, hielp ook niet mee. ‘Toen ik na mijn

vertalen naar het lesgeven: een verhaal op een

om iets wat in de kern van je identiteit zit.’

eindexamen een boek kwam terugbrengen liepen er

manier vertellen waardoor mensen de kennis willen

twee moeders achter mij. De ene vroeg zich hardop

horen die erachter ligt. Je kunt elk vak levendig

Na de voorlichting kwam het meisje Aletta opzoeken

af of ik hier al naar school ging. “Nee”, zei de andere

vertellen. Zodra een vak saai is, heeft de docent

in de docentenkamer. ‘Sorry dat ik dat net zei’, zei

moeder. “Die is veel te jong.” Ik was al van de school

niet nagedacht over hoe hij er een verhaal van kan

het meisje. ‘Soms ben ik zo bang dat ik zelf zo ben.

af!’

maken.’

RAMSES SHAFFY De aansluiting die ze in Hengelo miste, vond ze toen ze op haar zestiende naar Amsterdam verhuisde. Ze kwam te wonen naast Ramses Shaffy, een bekende zanger en acteur waarmee ze goed bevriend raakte. ‘Hij was een imposante man die overal vrienden had’, vertelt ze. ‘Hij kon alles regelen. Door hem leerde ik me door de stad te

In januari 2017 speelde Carré opnieuw een grote rol

Ik moest er heel goed voor zorgen dat de anderen in de klas dat niet wisten. Maar toen zag ik dat ze uw geaardheid minder erg vonden dan de manier waarop ik net tegen u sprak.’ Aletta werd niet boos, maar prees juist de hoeveelheid lef die ze toonde door het gesprek aan te gaan. Anderhalf jaar later kreeg ze een e-mail van het meisje, waarin stond: ‘Ik heb het mijn moeder verteld, en ze heeft me niet kapot geslagen.’

- 12 -

in het leven van Aletta. Op de plek waar ze verhalen leerde te vertellen, vertelde ze zelf het belangrijkste verhaal van haar leven: haar gelofte. De directeur van Carré fungeerde als trouwambtenaar en haar tegenspeelster was een beeldschone, superslimme Française. ‘Nu kan ik tegen iedereen zeggen, wij hebben in Carré gestaan met een voorstelling.’

- 13 -

PROJECTBAZEN Voor sommigen is de sleur van de doorsnee vakken binnen een opleiding nét niet spannend genoeg. Grote dromers en harde werkers halen hun hart op bij de meest bijzondere projecten. Deze projectbazen zijn de uitdaging aangegaan.

TEKST: SANNE VELDHOVEN BEELD: ALEX VAN DE SANDE

de opdrachtgever wilde iets tastbaars hebben. Daardoor kwamen we die plexiglas piramide tegen. Na veel onderzoek en prototypes is het een nieuw marketing- en pr-middel geworden.’

HOE VER ZIJN JULLIE? ‘We zitten nu op ongeveer tachtig procent van de eerste versie en hebben het van de minor doorgetrokken naar het afstuderen. We zijn nog steeds aan het testen en deals aan het sluiten met leveranciers. Deze zomer willen we onze eerste versie lanceren.’

WANNEER IS DIT PROJECT ÉCHT GESLAAGD? ‘We willen zorgen dat ons bedrijf na de studie winstgevend is en we ervan kunnen leven. Tegen die tijd zullen we dan ook andere projecten gaan ontwikkelen.’

HOLOCARD

Wie: Luuk Ehmer (23, DMC) en Stan van Weerden (24, DMC).

JULLIE MAKEN ‘DE HOLOCARD’. WAT IS DAT? ‘Er is een ‘holobox’ ontwikkeld die je van vier kanten filmt. Die opname wordt vertaald naar een holografische video. Er wordt een plexiglas piramide bijgeleverd, waarin je de video kunt bekijken als hologram. Daarmee kunnen bedrijven zich onderscheiden van de concurrentie.’

HOE IS DIT IDEE ONTSTAAN? ‘De HU gaf ons de opdracht om een koffietafelboek te maken met daarin de afgelopen projecten van het vak Nieuwe Dingen Doen (NDD). Het beeld was heel slecht, dus boden wij aan om een site te maken voor de komende vijftien jaar aan projecten, zodat hier later wél een boek van gedrukt kan worden. Maar

VIEL IETS TEGEN? ‘De minor die wij kozen paste niet bij de grootte van ons project. Eigenlijk hadden we beter een andere minor kunnen kiezen.’

EN HET HOOGTEPUNT? ‘We hebben het zo ver geschopt dat er potentiële professionele afnemers zijn, terwijl we weinig aan marketing hebben gedaan. Ook was de presentatie aan de docenten een hoogtepunt. De vraag of jouw idee het beste is en het gevaarlijk is om echt verliefd te worden op jouw eigen product, hebben wij heel positief ervaren. Het is aan ons om het te realiseren.’

WAT IS DE TRUC BIJ ZO’N PROJECT? ‘Je stelt een probleem vast en van daaruit ga je alleen maar vragen en vragen, om er zeker van te zijn dat het probleem er is. Dan kom je met een oplossing die je ook weer test met je doelgroep. Ja, je moet écht veel testen.’ www.wearetomorrow.nl

- 14 -

SELFICIENT

Wie: Lana Timmermans (22, Communicatie)

VERTEL EENS OVER HET PROJECT WAAR JE AAN MEEWERKT. ‘Het begon met het bouwen van een duurzaam, zelfvoorzienend huis voor de Minor Project Van Je Leven. We werken er met ongeveer 75 man aan, van allemaal verschillende opleidingen. Het project is ingestuurd voor de Solar Decathlon, de Olympische Spelen van duurzaamheid in Amerika. We staan nu met twaalf anderen in de finale.’

WAAROM ZIJN JULLIE HIERMEE BEGONNEN? ‘Sjors is het brein achter het idee. Hij komt uit een doorsnee gezin en zag dat duurzaamheid nog helemaal niet betaalbaar was voor de gewone man. Iedereen zou in principe in een duurzaam huis moeten kunnen wonen, dus zo is hij met drie anderen gestart. Onze honours-voorzitter ontving een mail van de jongens die het project zijn begonnen, met de vraag of er mensen waren die de marketing en communicatie op zich wilde nemen. Zo ben ik aangesloten.’

DOCUMENTAIRE NEXT LEVEL Wie: Jasmijn Verhulst (21, SvJ) en Job van Ginkel (22, SvJ)

VERTEL EENS OVER JULLIE PROJECT. ‘We maken een documentaire over een Nederlandse professionele gamer: Kaj van Staalduinen. Hij is 25 en speelt Counter-Strike op hoog niveau. Op de middelbare school was hij best verslaafd, dus nu heeft hij gekozen voor een heel sociaal leven. Naast dat hij veelt gamet, heeft hij ook een normale baan.’

HOE BEGON DIT AVONTUUR? ‘Toen we besloten om samen het vak CampusDoc te doen zijn we heel suf apart van elkaar lijstjes gaan maken met onderwerpen. Dat ging van geheime tombes in Polen tot aan stammen in Afrika. Job kwam met de gamewereld. We wilden het heel groots aanpakken, maar dat bleek wat te ambitieus.’

HET IS BEGIN MEI, HOE VER ZIJN JULLIE? ‘We zijn de tweede versie as we speak aan het exporteren. Al het filmwerk zit er dus al op, maar we gaan na deze versie gewoon weer verder met puzzelen en schuiven. Dat blijft zo totdat we het allerlaatste bestand in hebben moeten leveren.’

WAT IS HET DOEL VAN JULLIE DOCU? ‘We willen laten zien wat professioneel gamen in Europa is. Veel mensen hebben geen idee dat daar geld mee te verdienen is en of je ernaast een sociaal leven kunt leiden. Er zijn veel vooroordelen. We concluderen niets, maar vertellen gewoon Kaj’s verhaal.’

HOE VER ZIJN JULLIE? ‘We zijn twee weken geleden begonnen met de bouw van het huis in Denver, Colorado. Nadat de wedstrijd in oktober afgelopen is, bouwen we het huis opnieuw op de Uithof.’

WAT IS HET DOEL? ‘Het betaalbare, zelfvoorzienende huis moet kunnen worden aangepast aan de levensfase van de bewoner.’

WORDT ER NOG GESLAPEN? ‘Je vergeet soms dat je nog student bent. Het project is heel groot en dat brengt druk met zich mee. Iedereen draait veel overuren, maar dat hoort er ook een beetje bij.’

WAT WAS HET VETST? ‘Het Ministerie van Binnenlandse Zaken besloot om het project te sponsoren.

Ook een hoogtepunt was de tekst die ik mocht schrijven voor de promotievideo.

Ik deed dat in de vorm van slam poetry: dat zit tussen een rap en een gedicht in.

Daar kon ik mijn creatieve ei in kwijt. En natuurlijk was het slaan van de eerste paal ook tof. Toen ging het echt gebeuren.’

HEBBEN JULLIE TIPS? ‘Je moet vooral durven en niet bang zijn. Veel studenten deinzen terug omdat ze denken dat ze het niet kunnen of dat er te weinig draagvlak is vanuit de HU. Het duurt altijd even voor er een gouden idee tussen zit.’ www.selficient.nl

ZIJN ER AL DRAMATISCHE DIEPTEPUNTEN GEWEEST? ‘We kunnen twee uur bezig zijn met het monteren van twee minuten en drukken aan het einde van de rit toch op die deleteknop. Dan zitten we er soms wel doorheen. We zijn constant samen aan het werk, dus irritaties aan elkaar zijn gegarandeerd. Kleine dingen houden het gezellig, zoals het halen van goedmaakkoffie of biertjes in Stef’s.’

EN HET HOOGTEPUNT? ‘Jasmijn is met Kaj naar Denemarken geweest naar een groot gametournooi. Voor Job was het een hoogtepunt toen hij meeging naar de kroeg en de vrienden van Kaj ontmoette. Het is heel bijzonder om echt in iemands persoonlijke leven te zitten.’

HOE ZET JE ZO’N PROJECT NOU OP? ‘Denk goed na over met wie je dit wil doen. Je moet weten dat je ook met die persoon ruzie mag en kan maken. Denk daarnaast ook goed na over wat je kiest.

Als je opnames in het buitenland opnieuw moeten is dat heel lastig en duur.’

- 15 -

STUDENT &

- 16 -

STUDENT&

VEGANIST ‘ANDERS HAD IK TUSSEN ZES PLANKEN GELEGEN’ Lucinda Huijskens (Journalistiek, 22) kreeg zo’n acht jaar geleden te maken met een eetstoornis. Ze probeerde allerlei diëten, zonder zich daar echt goed bij te voelen.

Tot ze veganist werd. ‘Voor mij is veganisme een redding geweest, daardoor kreeg ik weer een betere relatie met eten.’ Nu blogt ze over haar verhaal en probeert ze mensen te inspireren.

TEKST: FLEUR BORN BEELD: ALEX VAN DE SANDE

Zo’n acht jaar geleden kreeg Lucinda te maken met

maakt mij niet uit.’ Ze eet geen vlees, kaas, melk,

de eetstoornis Anorexia Nervosa. Voor Lucinda brak

boter of, andere zuivel- en dierproducten en ze

een moeilijke tijd aan. ‘Ik kon alleen nog maar in een

draagt geen dierlijke producten, zoals leer. ‘Je hebt

rolstoel zitten. Ik mocht bijna niets meer. Ik mocht

er veganisten tussenzitten die niet eens met een

bijvoorbeeld maar een paar minuten per dag lopen,

vegetariër een fatsoenlijk gesprek kunnen hebben,

anders verbrandde ik teveel calorieën.’

want daar zijn ze het al niet mee eens. Maar ik heb zoiets van: iedereen heeft zijn eigen keuze.’ Veel

Ze ging op zoek naar allerlei diëten die gezonder

mensen denken dat er naast die zuivelproducten

zouden zijn. Ze deed er alles voor om er mooier uit

niet veel meer overblijft om te eten. ‘Die denken

te zien. ‘Na een tijdje zeiden vrienden dat ik er mooi

dan: “Veganisten zijn van die hippies, die zijn niet

uitzag, dat het wel goed was zo. Dat motiveerde mij

goed wijs.” Maar je hebt voor elk dierlijk product een

om nog meer af te vallen. Het kon dus nog mooier.

vervanger.’

Op een gegeven moment woog ik nog geen veertig

Ze besloot over veganisme en haar eetstoornis te

kilo.’

bloggen. ‘Als ik ook maar één iemand kan bereiken

Het ene na het andere dieet kwam voorbij, totdat ze

die mijn blog leest, die daar iets aan heeft, dan

op het veganisme stuitte. Dat is een dieet waarbij je

ben ik blij.’ Naast haar blog, heeft ze ook een

geen dierlijke producten eet of draagt. ‘Ik vond het

Instagramaccount, vol met veganistische recepten.

eten van dierlijke producten altijd al wel zielig voor

‘Ik heb nu bijna duizend volgers op Instagram. Daar

de dieren. Ik bedoel, dieren lijden ook. Ze voelen

plaats ik veel van mijn recepten en maaltijden. Ik zie

pijn, ze hebben een ziel, ze ervaren stress. Dat eet

soms dat m’n volgers in een keer omhoog vliegen.

je ook op als je een biefstukje eet.’ Toen veganisme

Dat voelt goed.’

op haar pad kwam, vielen er dingen op zijn plek. ‘Ik

Toch is het niet altijd makkelijk voor Lucinda. ‘Ik

heb het veganisme eerst helemaal uitgeplozen om

heb nog momenten dat het niet zo goed gaat.

te kijken of het wel gezond was en om mijn ouders

Het is zo makkelijk om te zeggen: “Ga dan eten,

gerust te stellen. Het enige wat zij konden denken

dan ben je er vanaf.”’ Maar dat gaat zo niet,

is dat ik weer moest gaan eten.’ En dat deed ze.

vertelt ze. ‘Ik zeg weleens: “Anorexia is net zo erg als kanker.” Daar kunnen mensen een

andere

mening over hebben, maar het is net zo dodelijk.’

PLANTJES Voor haar voelt veganistisch eten goed. ‘Het bevalt

Veganisme is haar redding geweest. ’Als niemand

me prima. Ik voel me ook energieker dan wanneer

had ingegrepen, had ik tussen zes planken gelegen.

ik allemaal zooi naar binnen prop.’ Lucinda begon

Ik kon gewoon niet meer stilzitten, ik moest bewegen.

weer aan te komen en kreeg een betere relatie met

Als ik boven iets wilde pakken, moest ik eerst drie

eten. De vooroordelen over veganisten kunnen haar

keer de trap op en neer’, zegt ze. ‘Je bent gewoon

weinig boeien. ‘Als ik bij vrienden van mijn vriend

jezelf niet meer.’ Haar studie, blog en Instagram

ga eten, zijn ze er minder bekend mee. Dan zeggen

leiden haar op dat soort momenten af. ‘Het helpt

ze voor de grap: “We kopen wel wat plantjes bij de

vooral om te bedenken dat ik niet alleen mezelf,

Intratuin.” Ik kan er wel om lachen hoor, het

maar ook anderen help.’

- 17 -

TABOE

‘Ik ben een catfisher’ Het begint op de middelbare school, waar Anne* (21) altijd een buitenbeentje is geweest. Haar behoefte aan sociaal contact voedt ze door een nep Facebookaccount op te zetten, waarop ze praat met mensen uit haar klas. ‘Het gaf me zoveel zelfvertrouwen, dat ik er een beetje in doorsloeg.’

PRODUCTIE: LISELOT VAN DER KLIFT BEELD: ALEX VAN DE SANDE

beetje in doorsloeg. Mensen die ik cool vond en niet in het echt durfde te benaderen, durfde ik wel online te benaderen. Inmiddels heb ik ook echte vrienden die mij leuk vinden voor wie ikzelf ben.

Je zou denken dat het catfishen niet meer nodig is, maar het is een verslaving geworden. Als je er eenmaal aan begint, raak je erin verstrengeld. Ik vind het heel moeilijk om aan iemand te bekennen dat ik iemand anders ben. Dat heb ik nog nooit durven doen. Het is alsof je afstand moet nemen van je tweede identiteit, erg gênant. Ik weet dat het fout is wat ik doe en ik schaam me ervoor. Maar ik wil die mensen waarmee ik praat ook niet kwetsen.

Als iemand mij wil ontmoeten, ontwijk ik dat door het contact te verbreken. De meest intense relatie die ik heb is met een meisje.

‘Ik gebruikte foto’s van een meisje dat ik op vakantie had ontmoet.

Zij heeft een moeilijke thuissituatie waar ik haar zoveel mogelijk

Ze was erg mooi en doordat we bevriend waren had ik gemakkelijk

in wil ondersteunen. Het probleem is dat ik er niet helemaal voor

toegang tot haar foto’s. Via mijn nep-account begon ik te praten

haar kan zijn omdat ik me niet goed kan openstellen, dat is lastig.

met mensen uit mijn klas. Soms raakten ze bevriend met de online

Je bouwt een band met elkaar op. Ik wil eerlijk zijn, maar ik wil

versie van mijzelf. Dat gaf me zoveel zelfvertrouwen dat ik daar een

haar ook niet kwijtraken.’ *Gefingeerde naam

‘IEMAND DIE MIJ HEEFT GECATFISHT ZOU IK NOOIT KUNNEN VERGEVEN’

STIJNE (19), CMD

JURRIAN (21), CMD

EMMA (21), JOURNALISTIEK

‘Mee eens, bij mij zou je dat niet kunnen maken.

‘Ja, vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Je

‘Daar ben ik het niet mee eens. Ik ben van mezelf

Ik vind dat je vertrouwen dan al zo erg geschaad

bent toch gevallen op het totaalplaatje. Als dat

erg vergevingsgezind. Ik geloof altijd wel in een

is dat je niet meer een band met die persoon kan

ineens anders wordt dan weet je niet hoe dat er

tweede kans bij mensen. Ik ben iemand die zich

opbouwen. Misschien een keer een appje met

verder uitziet. Dan moet je iemand weer opnieuw

kan inleven in bepaalde situaties, als ze er maar

“hoe gaat het”, maar niet meer dan dat.’

leren kennen. ’

een goede uitleg bij kunnen geven.’

- 18 -

Meester Bart werkt als docent Engels in Amsterdam Zuid-Oost en scoort online met de uitspraken van zijn leerlingen en columns voor Trouw. Dit jaar komt zijn eerste roman uit, nog even geduld dus!

- 19 -

GEEN GEDOE

‘Ik was vier keer bijna uitgedroogd’

‘NEE, DOE MAAR EFFE GEEN BIER’

NOA VAN DER KAAY, 21, SVJ ‘Anders dan de meeste mensen heb ik dus nooit dorst. Het is een van de systeemfouten in mijn lichaam. Mijn hersenen geven geen seintje als het tijd is om iets te gaan drinken. Er kan bij mij zo een hele dag voorbijgaan waarin ik gewoon niks gedronken

Het leven van een student is ontzettend zwaar.

Paduaan komt je tegemoet door iedere editie jouw leven een stukje makkelijker te maken. Deze keer: geen gedoe met genoeg water drinken.

heb. Hierdoor is het al een aantal keer gebeurd dat ik tegen een uitdroging aanzat. Na de vierde keer waren de huisarts en ik er van overtuigd dat daar verandering in gebracht moest worden. Toch is het moeilijk om iets wat niet in je systeem zit, van de ene op de andere dag aan te passen. De eerste

TEKST: SANNE VELDHOVEN BEELD: ALEX VAN DE SANDE

weken of dagen gaat het dan helemaal goed en Water drinken is zeker met mooi weer op komst erg belangrijk. Toch

vervolgens val ik weer terug in mijn oude gewoonte.

schiet het er vaak een beetje bij in. Met deze gratis waterdrink-apps

Een vriendin van mij kon het allemaal niet meer

blijf jij de hele dag gehydrateerd.

aanzien en adviseerde mij om een app te gebruiken die water drinken stimuleert, en zo geschiedde. De

1. PLANT NANNY - Deze app maakt waterdrinken misschien wel

app die ik gebruik heet Aqualert. Het is een hele

een van de leukste dingen om te doen. Als jij drinkt, geef je je

simpele app met leuke plaatjes en aanmoedigingen

virtuele plantenvriend ook hetzelfde glaasje water. Zo blijf je samen

om je te motiveren. Ik moet wel eerlijk toegeven dat

gezond. Ga ervoor!

ik toch niet elke keer als ik een melding krijg water ga drinken, maar omdat je regelmatig een reminder

2. AQUALERT - Met duidelijke vormgeving houdt deze app goed

krijgt, ben je er toch meer mee bezig en ga je meer

bij hoeveel je drinkt. Hij telt namelijk de milliliters die je al hebt

water drinken dan je normaal doet. Ik denk dat er

gedronken per glas en hoeveel je nog moet. In een grafiek kun je

weinig van die heftige gevallen zijn als ik, maar ik

je weekhoeveelheid zien en er zijn goals te behalen. Je kunt het!

heb wel gemerkt hoe belangrijk het is om goed te drinken. Met een app op je telefoon, die je toch bijna

3. WATERBALANCE - Deze app neemt niet alleen je gewicht mee in

de hele dag in je handen hebt, denk je er sneller

de berekening, maar ook leeftijd, lengte en levensstijl. Het geeft je

aan.’

af en toe een leuk feitje tussendoor en je kunt buttons verdienen.

Hartstikke leuk!

WWW.PADUAAN.NL Like ons op Facebook/paduaanFCJ Elke gek zijn gebrek.

- 20 -