Enige tyd wat jy geloof in God en gehoorsaamheid aan sy Woord met positiewe denke vervang, beweeg jy op gevaarlike grond. Moet egter nie die baba met die badwater uitgooi nie. As gelowige, is jy veronderstel om jou brein op te lei om God te vertrou en positiewe denke wat op sy Woord gegrond is, te dink. 'n Studie wat in Nederland gedoen is, het gevind dat mense wat optimisties is gesonder harte as mense wat iesegrimmig is, het. Mense wat hulself as optimiste beskryf, het teen 'n baie laer koers aan hartsiektes as pessimiste gesterf.
Dr Becca Levy van Yale Universiteit het 'n studie gedoen wat bevind het dat 'n positiewe houding teenoor veroudering beter vaar as fisiologiese maatstawwe soos lae bloeddruk en lae cholesterol om lewensjare te verleng. Dieselfde studie het bevind dat optimistiese mense langer lewe as diegene wat altyd bekommerd is en dat 'n positiewe houding meer jare as om te oefen of om nie te rook nie, by mense se lewens voeg.
'n Artikel wat in 2005 in die Associated Press gepubliseer is, het gesê: 'Nuwe navorsing dui daarop dat sodra Altzheimers se siekte iemand van die verwagting dat 'n bewese pynstiller hulle sal help, beroof, die pynstiller nie naastenby meer so goed werk nie.' Is dit nie merkwaardig nie? Wanneer mense dink pynstillers werk, lyk dit of die medisyne wel help. Ons gedagtes is wonderlik! Die Bybel sê: '...die blydskap wat die Here gee, sal julle krag wees!' Dis nie net 'n geestelike krag nie, maar ook 'n fisiese en emosionele krag. As jy 'n gesonde lewe wil lei, moet jou gedagtes ook gesond wees en dit begin deur positief in plaas van negatief te dink. Lei dus jou brein op.
DIE EERSTE MINISTER, GENL LOUIS BOTHA, LEES DIE NONGQAI
THE PRIME MINISTER, GENERAL LOUIS BOTHA, READS THE NONGQAI
HBH
14de-verjaarsdag-uitgawe
Baie welkom by ons 14de-verjaarsdag-uitgawe. Ons het in die afgelope 14-jaar meer as 450 publikasies die lig laat sien. Baie dankie vir u ondersteuning. Ons het gefokus op ons nasionale veiligheidsgeskiedenis (polisie, weermag en intelligensie), polisie in Afrika (African Police Journal)
Sonder u, ons lesers sou ons dit nie kon regkry nie. Ook dankie vir ons jare-lange ondersteuners
Beginsels
Ons het twee beginsels, nl. ons skryf oor die verlede sonder om in die verlede te leef of om die verlede te verheerlik en ons skryf sonder kwaadwilligheid. Soms sensor ons andersins publiseer ons stories soos ons dit van korrespondente en kollegas ontvang ons maak
Wyle generaal Johan van der Merwe
en ons eer sy nagedagtenis. Sarie van Niekerk en ek het baie lekker saam met hom gewerk toe ons d
Gedrukte media ek
hou van die reuk van boeke en koerante. Soos u weet publiseer ons ook die NONGQAI op die internet, ons moet egter alle fooie in $VSA betaal vermenigvuldig elke $ met 20 en u sien hoe duur alles geword het! Ons het darem een troos al ons vorige uitgawes is nou veilig by Akademia vir die nageslag gebêre.
Ek hoor oor die draadloos dat Afriforum nou mense van die buurtwagte oplei om paraat te wees (hoefangels (caltrops) in die pad gegooi wat motors se bande pap laat word ten einde bestuurders en insittendes te beroof wanneer hulle noodgedwonge moet stil hou. Ek wonder toe dadelik waar is SAPS in die prentjie? Ek hoor daar was so lokval naby die Fonteine-sirkel.
Hoofredakteur en Vroue-redakteur
Een van die dae tyd vlieg sal ek 80-jaar oud wees en gaan ek ophou om die Nongqai uit te gee. Ek en Sarie soek opvolgers om nou al in te spring en te help. Wat gaan ek doen? Ek wil twee take aanpak my familiegeskiedenis opskryf, my outobiografie voltooi en dan die geskiedenis van
die ou SAP se veiligheidstak op datum bring. Ek het baie notas. Ek moet dus baie derms uitryg voor ek op die stoep kan gaan sit. Ek bewe soms baie en sukkel om te tik en ek begin vergeet so ek moet ophou voor dit te laat is.
Webmeester
Ons twee webmeesters word ook oud en ervaar gesondheidsprobleme. Nongqai.org
Voorsitter: Genl-maj (dr) Johan Burger
Johan Burger is nou die voorsitter van die Nongqai Trust en ons almal is besig om fondse te werf aangesien daar baie nood, onder ons oud-SAP(V)- lede wat aangekla staan te word, is 100-lede gaan aangekla word vir vergrype van die verlede.
Nongqai se kenteken
Verder lekker lees!
Ons nuwe kenteken is deur dr WP Steenkamp ontwerp en is gebaseer
Natal Police se kenteken, met binne ster en die ou UVM se Springbok
Beide Nongqai Trust en Nongqai Publikasies gebruik die kenteken. Die eerste gedrukte Nongqai het in 1907 verskyn en dr Steenkamp het ter saaklike simbole uit die verlede geneem en dit aangewend vir ons kenteken.
14-jaar gelede het ons met die tydskrif begin. Links verskyn die voorblad van die eerste uitgawe. Eers het ons dit die genoem. Toe die eNONGQAI en toe sommer net die Nongqai.
stasiehaas later na veiligheid en nog later weer terug na die uniformtak en ABS: Was ek iemand wat niks van die media geweet het nie! Maar al gaande het ek geleer.
Met dankbaarheid kan ons terugkyk na 14 vrugbare jare. Ek het ontsettend baie oor die SAP, die SAW en NI se geskiedenis en werksaamhede geleer. Die versamelnaam is SuidAfrikaanse nasionale veiligheidsgeskiedenis.
Nasionale veiligheidsgeskiedenis is nou verweef met die land se eie geskiedenis. Die veiligheidsmagte en inligtingsgemeenskap was daar om die land en sy mense te dien. Ons self opgelegde mandaat strek van 1652 tot 1995.
TROU TOT DIE DOOD TOE: DIE BOIPATONG-SLAGTING
Reeks deur genl JV van der Merwe
GEDURENDE die nag van 17 Junie 1992 het inwoners van die KwaMadala-hostel op die Boipatong-woonbuurt naby Vanderbijlpark toegesak en 45 mense, onder wie vroue en kinders, wreedaardig vermoor.
Die hostel is bewoon deur Zoeloes, die meeste van hulle Inkatha-lede, wat as trekarbeiders by
het Inkathaom wraak te neem en Boipatong binnegevaar.
het feitlik dag en nag gewerk om die wet en orde te handhaaf, maar daar is dadelik werk gemaak van die Boipatong-slagting. Genl. Gerrit Erasmus, afdelingskommissaris van die Witwatersrand, het die hostel ingevolge die bepalings van die Noodregulasies afgekordon en die ondersoekspan het binne dae verskeie verdagtes, almal inwoners van KwaMadala, aangekeer.
van die voorgenome grondwet nie. Die ANC was terdeë daarvan bewus dat mnr. De Klerk baie besorg oor sy beeld was en versigtig vir enige insinuasie dat hy by enigiets onregmatigs betrokke was. Hulle het ook geweet hy is nie seker of die talle beskuldigings dat die Polisie en die is nie.
waarin die polisie daarvan beskuldig word dat hulle die aanvallers met Casspirs na die die omstandighede aan die onderhandelinge onttrek.
Die ondersoekspan het binne 14 dae 77 verdagtes aangekeer. Genl. Erasmus het my ná die inhegtenisnemings gebel en vertel dat hulle ernstige probleme by die KwaMadala-hostel ondervind. Hulle het tydens die ondervraging van die verdagtes nog 60 ander verdagtes geïdentifiseer, maar die indoena by die hostel weier om hulle toe te laat om die nuwe verdagtes aan te keer. Geweld sal sonder twyfel tot groot bloedvergieting lei. Ek het met genl. Erasmus gereël om hom en die ondersoekspan by KwaMadala te ontmoet en het dadelik daarheen vertrek. Kol. Adrian Eager van die speurtak was aan die hoof van die polisie-ondersoek en brig. Christo Davidson van die veiligheidstak het die Goldstone-kommissie met sy ondersoek gehelp. Die Goldstone-kommissie is in 1991 deur mnr. F.W. de Klerk ingestel om die landwye geweldpleging te ondersoek.
By my aankoms het ek, genl. Erasmus, kol. Eager en brig. Davidson met die indoena beraadslaag. Volgens hom het hy sy samewerking met die eerste inhegtenisnemings verleen en niemand het toe vir hom gesê nog hostelinwoners gaan aangekeer word nie. Ons het verduidelik indoena wou egter nie kopgee nie en het ná lang oorreding gesê ons moet dan maar die saak aan inwoners verduidelik. Hulle was aanvanklik vyandig en oproerig en het ons kort-kort uitgejou. Ek het hulle egter telkens daarop gewys dat indien ons nie vrywillige samewerking kry nie, geweld die enigste alternatief is, en dit is in niemand se belang nie. Langsamerhand het die vyandigheid en
oproerigheid afgeneem en die inwoners het ingewillig om saam te werk. Hulle het egter geëis dat die kordon om die hostel dadelik beëindig word.
aan hom oorhandig. Ons het gehoop om hulle dadelik in hegtenis te neem. Die indoena het die naamlys nagegaan en opgemerk dat die name niksseggend was. Hy sou eers moet vasstel onder watter name die verdagtes in die hostel bekend is en sal dus eers met die inwoners moet beraadslaag. Die verdagtes sal hulle die volgende dag by die polisiestasie aanmeld. Die kordon moet egter onmiddellik beëindig word. Ek het met genl. Erasmus en die ander lede beraadslaag.
Ons het geweet dat as die indoena nie sy woord hou nie, dit lelike gevolge vir ons kan hê. Daar was egter geen sinvolle alternatief nie en genl. Erasmus het bevel gegee dat die lede hulle moet onttrek.
Ek het na my kantoor teruggekeer en mnr. Hernus Kriel oor die verloop van sake ingelig. Hy was egter die volgende dag by die polisiestasie aangemeld. Die 6 leiers van die aanval en 19 ander wat by die beplanning en uitvoering betrokke was, is op 30 Maart 1994 deur regter Johan Smit in die Hooggeregshof in Pretoria skuldig bevind. Die leiers is elk tot 18 jaar gevangenisstraf gevonnis en die ander het vonnisse van 10 tot 16 jaar gevangenisstraf gekry. In sy uitspraak het regter Smit beklemtoon dat die Suid-Afrikaanse Polisie volgens die getuienis geensins by die Boipatongslagting betrokke was nie.
wat afstammelinge van vrygestelde slawe is het ek saam gestap ons het op pad na die stasie by hul nedersetting op hoeke van Hartepoolen Bluff-weg verby gestap. Ook as kind kon ek hulle hoor sing op die Bluff naby die katolieke sending stasie. het.)
sand pad van Bluff-weg na die sendingstasie. Kol TJ Byrne (bekende BO van die ou SAP Depot)
-kaarte gedra en nie bewysboeke nie. Hulle was nie onderworpe aan die verskillende wette en ordonnansies soos die
HBH
gewoon het en na ander gebiede verskuif in terme van die Groepsgebiedewet.
en sy perde op die Bluff.)
THE ZANZIBARIS (THE MAKUA) OF THE BLUFF, DURBAN
Jennifer Bosch
From the Spice Islands to South African shores, the Zanzibari slaves also known as the Makua people, arrived in Durban between 1873 and 1880. Babies, expectant mothers and children as young as three-years-old were among the 502 recorded Zanzibaris who made, and survived, that horrid journey. They were recognised at the time, as indentured, like the men and women who arrived before them from India.
Wally Shaik Anwarudeen, 73, is among one of the eldest remaining descendants of the Zanzibari slaves. They were actually freed northern Mozambican slaves, who were brought into the country by the British, after they intercepted illegal slave ships en route to Zanzibar. In 1873, 22 adults and about 60 children were rescued from Arab Slave dhows by the British Navy and brought to an area of Durban, a bush-ridden area called King's Rest.
. (Op die foto my Vader
There they cleared the land, built homes and farmed vegetables and fruit and raised chicken and goats. They also struck a kinship with the Seine-netters in Salisbury Island in the middle of Durban harbour.
Transfer No 337/1899 shows that the land was officially transferred on March 22, 1899. Soon, thereafter, a small wood and iron masjid was constructed on this site where the Zanzibari community had settled. A madrasah and a cemetery were also provided by the Trust to the Zanzibaris. The first known imam of the Zanzibari masjid was Mustapha Osman who came from the Comoros Islands to Durban in the late 1880s. In 1916 the Juma Masjid Trust, Durban, took control of land, property and total maintenance of the Zanzibari settlement.
At present only the masjid remains on the Zanzibari settlement in Kings Rest. The whole of the Zanzibari community have been uprooted from their first settlement in Kings Rest because the area in which they lived was proclaimed for residence of the White community by the Group Areas Act, enforced by the South African Government. The Zanzibaris were then forced to settle in Chatsworth, Durban, an area proclaimed for the residence of the Indian community.
The victory of the National Party in South Africa in 1948 ushered in a new era and the group areas act. The community was uprooted as they were forcibly relocated to Wentworth, Newlands and Chatsworth.
According to Seedat (1973), the Catholic Church bought a large property (in Brighton Beach) which was immediately occupied and named the St. Francis Xavier Mission. On December 3, 1880 the first baptisms of adult freed slaves and Zulus took place in the new church building on the premises. These initial few baptisms were followed by a flow of conversions to Catholicism. In 1893 the Holy Family Sisters started a school. Even some members of the Muslim community sent their children to this school to learn English. As a result of their contact with children of the local Zulu community, the children also learnt the Zulu language to some degree (interview with Mr Y., of the Zanzibari community in Chatsworth). It must be noted that while he learnt Zulu in school, he was not allowed to speak the language at home. This was the case for many of the children within the Muslim freed slave community.
The KwaZulu-Natal Land Claims Commission ruled in 2004 that the Makua were the rightful owners of the land. But Makua elders say that the handover process has been unclear and that reaching an agreement with some of the current land owners has stalled. When contacted, Durban authorities and the commission said they thought the land had already been handed back to the community.
Nokuthokoza Zulu, a commission spokesperson.
Frustrated by the impasse, in August some Makua elders asked the SA Human Rights Commission (SAHRC), an independent institution, to help facilitate the land handover. The SAHRC acknowledged receipt of the complaint and said they were assessing the information provided.
-known minorities - many still speak the Makua language alongside Zulu or Afrikaans and practice their ancestral traditions.
SOURCES:
- extracted from http://www.pressreader.com/.../20141112/281505044508617
FIRST MOSQUE IN KINGS REST - Sarifa Moola-Nernaes thesis on Zanzibaris
An Arab slave dealer taken into custody. (Ek vermoed dit is Durbanse Gemeentelike Politie).
African enslaved people released from a dhow by HMS Daphne, 1 November 1868
East
1985: ONS SAP-GENERAALS
Lt-genl HG de Witt
HBH.
Lt-genl JB Stevens
Die Vader van Opleiding in die Mag - HBH.
Lt-genl CF Zietsman
Ds Colyn
Genl-maj (dr) LP Neethling
Genl-maj JAB Laubscher
Genl-maj JAN Grobbelaar
Genl-maj GE Kruger
Genl-maj HJ Engelbrecht
Genl-maj ESJ van Rensburg
Genl-maj HJP van Zyl
Genl-maj DK Genis
Genl-maj RPJ van Vuuren
Genl-Maj HS Schutte
SAP VENTERSDORP: HARLEY DAVIDSON
Dr Dennis du Toit
Naand Hennie
Hier is die beter soos belowe.
Die Harley Davidson motorfiets is 'n 1946 10/12 (1200cc) model.
TN 911 (hoe ironies is die 911 nommer tog nie!) ontplooi by Ventersdorp Polisiestasie.
Foto beeld uit waar Faan Fourie deur sy polisievriend met sy diensrewolwer aangehou en geboei is, in die syspan. Sy seun Riaan Fourie het foto aan my geskenk. Sê dit is laat 40's, vroeë 50's.
Hennie as jy kyk op die ander polisiefoto, dit was begeleiding van Koning van Engeland met sy besoek aan SA in 1947, sien mens ook dat dit almal 1946 10/12 modelle is.
Hierdie is nie beslis nie ou SA Unie Weermag modelle nie wat herontplooi is in die Polisie nie. Wat ek wel vermoed is dat die "Polisie Garage" wel 1941/42 linkerkantse syspanne (sidecars) afkomstig van die weermag aan die 1946 Polisie Harley s geheg het om te meer bruikbaar te maak vir die SAP.
Uit vertellinge word gesê die Sersant het Harley bestuur, die "aangehoudene" was geboei en het binne in die syspan gesit terwyl die konstabel wydsbeen agter hom op die vere van die "sidecar" gestaan het.
Soos jy ook aan my bevestig het, het die SAP voertuie die Munisipaliteit se registrasie gedra en eers in vroeë 60's SAP nommers ontvang.
Hennie jy kan dit gebruik, verander en byvoeg soos jy dit goeddink.
Sal baie graag die artikel oor die Polisie Harley s in Noord Afrika wat jy geskryf wil bekom asb.
Ook die kontakbesonderhede van die persoon wat ou uniformspesialis is. Lekker aand.
Groete Dennis
Konst Heyns en sy vriend, Faan Fourie.
SAP BRIGADE & SAP HARTBEESKOP
Nico Moolman: Buskruit en Laventel / Cordite and Cologne Plaas-Farm museum
Konst. Chris Moolman het tydens die tweede geteken en hier verskyn hy gedurende die tweede wêreldoorlog as lid van Transvaal Scottish.
Nico Moolman
Some banknotes my dad, Chris
brought back home after
from
Moolman
WW2
Stalag Luft 4C where he was POW.
Klein Nico Moolman en sy Vader, konstabel Chris Moolman, in die tuin van Hartebeeskoppolisiestasie se perseel. Konstabel Chris Moolman later te SAP Ermelo, het die jong seun, Johan van der Merwe, se werwingsaansoek hanteer. Genl Van der Merwe het dit aan my bevestig.
Vadersdag Onthou: Nico Moolman
Vadersdag Onthou,
Ek het deur my pa se oë geleer kyk, Hoe alles om my in die wêreld lyk, Hy het die beste gebêre vir my
Hy het glimlaggend my eerste tree beleef, Met sy sterk arms my regop gehou, Toe my moed my begeef. My gedra as dit koud was, onder sy warm omhels ou army jas.
-word jare so,
Want ek kon alles wat pa doen... glo, Wat ookal ek regtig nodig had, Kon ek uit pa se aangee hande vat...
Ai Pa ek verlang so baie nou dat ek ook ouer is.
Dis veral vandag dat ek pa so baie mis,
Pa se glimlag en ou Boere Dankie-sê-gebed,
As ons aansit en inskep wat ma vir ons Vir Vadersdag gekook en opgeskep het.
Dan wil ek sommer so stil en binnesiels vra,
Wat is die geheim dat pa so lief gebly het vir ma ?
Toemaar ek terg sommer...ek weet...
Nico Moolman 16 Junie 2024.
1954: SAP SPRINGS
AO W Marais (Foto via lt-kol Rudi van Wyk) HBH seker 20-jaar ouer as ons jong mannetjies. Hy moes dieselfde tyd in die kollege gewees het as genl Johann Coetzee, want genl Coetzee se magsnommer is 22074 en genl Coetzee en Oom Pieter Swanepoel (NI) was troepmaats, wat na uitpasering lede van die 1947 Koninklike Berede-lyfwag was. (Ek is in 1946 gebore.)
HBH
Alhoewel ek Afrikaans grootgeword het, het ek eers in die polisie meeste van die Afrikaanse vloekwoorde gehoor My ouers het nooit gevloek nie. So het mnr Marias ons jong mannetjies altyd Daar was destyds geen dames in die mag nie. Die manne het soms sterk ! Ek het destyds regtig nie geweet wat dit beteken nie. My Afrikaanse speltoetser ken ook nie die woord nie. Ek glo dis deel van die streektaal in Namakwaland. Eers toe ek op hoofkantoor kom het ek die woord weer
Eendag werk ek in die aanklagtekantoor as aanklagtekantoorsersant en meneer Marais met konstabel Magwaza, om die hoek, buite die SB se kantoor reg voor die wapenkluis naby die binne- katswink op die vloer.
Ek was toe al lugtig vir meneer Marais. Kyk die polisie het nie meer sulke mense nie! Een aandna die polisiestasie. Die was seker net na middernag. Die man wat geraas het, staan in die stil in die aanklagtekantoor agter die toonbank. Ek wou hom net in die aanklagtekantoor hou tot hy heel te maal nugter is en dan weer terugneem huistoe. Meneer Marais het die stasie kom besoek en hom net klap gegee en daar lê hy einde van die storie. Ek was so bang die bejaarde gaan dood! Ek het hom later huistoe geneem. Ek het glad nie daarvan gehou dat hy die ou man slaan nie!
SAW die polisiestasie verkeerdelik aanval i.p.v. die spoorwegstasie.)
meneer Marais versoek my toe dat wanneer ek die aand op diens kom, ek vir hom en die tannie moet kom wys hoe ek lyk met sersantwas langs die polisiestasie.
Ek het werklik baie by hom geleer oor polisiewerk, bywoon van moeilike klagtes en stasiebevelvoerderswerk. Hy het vroeg gaan slaap en was vroeg soggens by die polisiestasie om die registers na te sien. Hy was knap. Eendag het majoor GE Kruger die stasie besoek en ek kon voorvalleboek-rou-pi-
polisievoertuig
Middelburg in te gooi. Ek wou daar met Oos-Transvaal se veiligheidstak gesels en ek wou besoek by mnr Marais aflê. Daar is mos nie geheime in die Mag nie -Transvaal) verplaas om DK-klerk te wees.
Ek kom by die DK-kantore en vra waar meneer Marais se kantoor is? Die volgende oomblik spring hy, hy wil my aan sy DK gaan voorstel (déjà vu kom by my op ... word weer voor die DK geparadeer! - soos ons hom agter sy -
-534-boekie heel te maal opgeskryf.
NO 22054T AO W MARAIS: DK-KLERK MIDDELBURG
Lt-kol Rudi van Wyk
Oom Willie Marais se diep krakerige stem elke oggend oor die radio in distrik 31: "Alle stasies. Dit is 31 DK! Julle misdaad asseblief" - sal lt-kol Rudie van Wyk.
- HBH
LEIBBRANDT:
By hierdie brug is Robey Leibbrandt op die aand van 24 Desember 1942 tydens die tweede -padblokkade
1940: MILITÊRE BEGRAFNIS: ALEXANDERBAAI
Lt Jan de Klerk
Hierby 'n foto van 'n begrafnisstoet voor die kerk in Alexanderbaai, (in die Spergebied) 1940. Geen verdere inligting bekend
Groete
Goeiemore brig Hennie
Hier is daardie uiteensetting van Corrie Prinsloo wat alles so duidelik uitspel.
Dis werklik goed gedoen!
Groete
Jan
Ons het toestemming om in Nongqai te publiseer JdK
"Koevoet het die Weermag ore aangesit!" (Boekbespreking onlangs in Rapport (sic)! En die veterane sê mekaar oor en weer sleg op die Grensgroepe - meestal uit oningeligtheid, myns insiens! Geen mens kan ooit die SA Weermag oorhoofs vergelyk met SWAPOL Koevoet nie, maar wel slegs in een aspek: teeninsurgensie-oorlogvoering teen die PLAN-vegters van SWAPO! Tydperk betrokke, man teen man, wapen teen wapen... Koevoet was polisiemanne en plaaslike bevolking - en nie opgeleide soldate nie. Hier en daar 'n oud-Recce en oud-soldaat ook, heropgelei as polisiebeamptes. Hulle het vir tien jaar op die Grens bestaan, dws vanaf 1979 tot 1989. Die Grensoorlog het in 1966 begin. Die Weermag het Grensbewaking in 1974 by die Polisie oorgeneem in Suidwes.
Koevoet het met gevegspanne van pelotonsterkte in Casspirs, Wolwe en hulle vragmotor weergawes geveg. Die bemannings was oorheersend swart plaaslikes en ex-terroriste met 'n wit leierselement. Hulle wapentuig was ligte aanvalswapens van alle soorte, ligte masjiengewere, swaar masjiengewere, ligte mortiere en gebuite vuurpylrigters. Lugsteun was die Lugmag se Alouette gunships, en is die Puma-troepedraers ingeroep vir troepering en casevacs.
In sy tien jaar van bestaan het Koevoet uit ongeveer 2500 siele wissellend bestaan (almal inkluis, nie net die vegpolisiemanne nie), en was die Hoofkwartier op Oshakati (Zulu) met sekondêre basisse op Rundu (Zulu 4) en Opuwo (Zulu 5).
In sy tien jaar van bestaan het Koevoet 1615 kontakte met PLAN van SWAPO afgedwing en 3225 vryheidsvegters (terrs) gedood en krygsgevange geneem! Koevoet self het 160 lede as gedood verloor, en is 959 verwond! Dié verliese was/is die hoogste van enige enkele RSA/SWA gevegseenheid sedert die Tweede Wêreldoorlog! Die "thin blue line" het diep gebloei vir die saak, en moet dit openlik erken én vereer word!
Koevoet was nie eens opgeleide vegsoldate nie ... hulle was gewone polisiemanne!!! Met net basiese bosopleiding (Tin-kursus) op Maleoskop. Sonder tenks, kanonne, pantserkarre, vegvliegtuie, vuurpyl lanseerders, skepe, duikbote, ensovoorts. Ook was hulle oor die jare heen nie in tienduisende in getal op die Grens soos die Weermag nie...
Nou hoe de dinges wil enige iemand die groot en magtige SA Weermag vergelyk met 'n paar bataljonne in getal polisiemanne op die Grens...? Met die polisiemanne se gemelde wapentuig en bemanning - gemeet aan hulle suksesse...? Weet almal ooit wie was die Polisie op die Grens ...? Word die "ore aansit" nie dalk in die verkeerde konteks vergelyk nie? En die veterane onnodiglik met mekaar in konflik bring deur oningeligte kommentare op plasings van dié aard nie...?
In elk geval...
Wie was die Polisie op die Grens/Operasionele Gebied (SWA)...?
Hierdie is in breë trekke 'n vryhand verduideliking oor die onderwerp, aangesien daar regtig baie verwarring bestaan oor presies wie en wat die Polisie se rol in die Operasionele Gebied was. En met Polisie bedoel ek nou die SAP en SWAPOL van destyds...
Die Veiligheidsmagte op die SWA Grens het bestaan uit die twee hoofgroeperings, naamlik die Weermag met al sy groeperings/bene, en die Polisie met al sy groeperings/bene. Tot en met 1 April 1981 terugwerkend, is die Polisie se rol in geheel uitgevoer deur die SA Polisie (SAP). Die Spoorwegpolisie het ook hulle eie bydrae gemaak - voordat hulle met die SAP saamgesmelt het.
Gedurende begin 1981 is SWAPOL gestig (as 'n onafhanklike Polisiemag vir SWA), waarvan ek 'n stigterslid was. Tot en met 1 April 1981 het die SAP die polisiëringsfunksie uitgevoer op die Grens. Dit het bestaan uit die Uniformtak, Speurtak, Veiligheidstak, SAP Tin-basisse (beman deur SAP lede op driemaand-kampe) en Koevoet sedert stigting in begin 1979. Koevoet se primêre en uitsluitlike rol was teen-insurgensie, en alles wat daarmee gepaard gegaan het.
Met die ontstaan van SWAPOL is alle lede wat wou aansluit, ingeneem op voorwaarde dat ons ter eniger tyd terug kon gaan na die SAP met erkenning van rang, jare diens en pensioen voordele. Baie het die aanbod aanvaar en het aangesluit by SWAPOL. Die res is terugverplaas RSA toe of is gesekondeer aan SWAPOL. Die sekondering was veral wyd toegepas by die Veiligheidstak en Koevoet. SWAPOL het die polisiëring oorgeneem ná 1981... Koevoet het Koevoet gebly onder SWAPOL, en het hulle voortgegaan met hulle primêre lynfunksie. Net die naam het basies verander, en het SWAPOL TIN/COIN geword. Waar hulle eers in SAP camoes geveg het, het hulle later in SWAPOL camoes diens gedoen, en toe laastens in hulle eie, kenmerkende Olive Greens. Koevoet het hoofsaaklik suid van die grens/jati en die blanke boerdery gebiede opereer, maar was nie as sulks beperk nie. Baie van hulle optredes en suksesse was transgrens tydens hakkejag operasies, of tydens gesamentlike Opse met die Weermag. Uiteindelik is hulle as een van die beste teeninsurgensie-eenhede ter wêreld beskou...
Ná April 1981 het die SAP voortgegaan om hulle lede uit die RSA vir driemaand kampe op te stuur Grens toe. Hulle het diens gedoen as SAP TIN en het basisse beman soos by Ruacana, Onesi, Tsandi, Umungwelume, Ongha, Ongandjera en elders. Hulle was nie deel van Koevoet (SWAPOL TIN) nie, en het hulle eie bevelstruktuur op Oshakati (Withuis) gehad. Ook het van hulle lede ons uitgehelp by SWAPOL.
Die rol van die Veiligheidstak (eers SAP en toe SWAPOL), verdien spesiale vermelding hier. Baie SAP offisiere het as gesekondeerde Veiligheidstaklede diens gedoen op die Grens en in Windhoek. Hoofsaaklik in 'n bevelselement. Ons as SWAPOL Veiligheidstaklede het onder hulle direkte bevel gedien, maar steeds onderhorig aan ons eie seniors in SWAPOL. Die Veiligheidspolisie het ook in 'n gevegshoedanigheid opgetree op die Grens, alhoewel hierdie feit
nie algemeen bekend is nie. Ruacana was 'n Veiligheidstak op sy eie, en het as 'n Tak funksioneer en nie as 'n basis nie.
As my geheue my nie nou in die steek laat nie, weet ek dat ons vyf gevegspanne van Veiligheid in Ovamboland bedryf het. My eie op Ruacana, een van Ombalantu, een van Okatope, een van Nkongo (dankie vir die herinner, Flip Fourie) en een van Ohangwena. Hierdie gevegspanne het honderd persent presies net soos 'n Koevoet- of Romeo Mike gevegspan van die SA Weermag (SWA Gebiedsmag) gefunksioneer, hetsy onafhanklik óf tesame met Koevoet as ondersteuningof voorspoorsny hulp.
Veiligheidstak se primêre funksie was egter nie om gevegspanne te bedryf soos Koevoet en die Romeo Mikes nie. Dit was maar 'n sekondêre funksie. My gevegspan was die enigste Veiligheidstak gevegspan wat toegelaat is om ter eniger tyd transgrens te opereer. Ons primêre doelstelling was om vyandelike opslagplekke (caches) op te spoor, te buit en/of te vernietig. Ons was ook gespesialiseerd in bergwerk en teenspoorsny, en is daarvoor aangewend in baie gevalle, selfs deur middel van troepering met Puma helikopters. Ons het hoofsaaklik alleen opgetree as ons transgrens gewerk het, ter wille van spoed en verrassing. Die verste noord wat ons 'n cache gelig het, was tussen Humbe by Xangongo, én Cahama, net suid van die teerpad. Ongeveer een honderd kilometer noord van die jati. Tog, ons primêre funksie was inligting insameling,bevestiging en -evaluëring, en die oordra daarvan aan ons bevelselement en die Weermag. 'n kontak of so langs die pad was as 'n bonus beskou. En ons het ons deel daarvan gehad oor die jare heen, glo vir my. Terloops, my heel eerste kontak op die Grens was as 'n Uniformtaklidiewers oppad gewees om 'n dagvaarding vir hofbywoning te gaan dien...
Samevattend dus... die Polisie se bydrae op die Grens was deur die hand van Koevoet, die SAP Tin-kampers en die Veligheidspolisie se bydrae. Ook die gewone Polisiewerk wat deur die Uniformtak en die Speurders gedoen is, tussen al die lokvalle en mynvoorvalle deur. Ek hoop die Polisie se oorhoofse rol is nou duideliker aan almal... En laat ons nou ophou om Koevoet met die Weermag te vergelyk, asseblief...
('n Gevalle SWAPO vegter... voor my as 'n Veiligheidspolisieman - dit was oorlog gewees. Nie net deur soldate en Koevoet nie, maar ook deur ander polisiemanne...).
FIRST NON-WHITE MEMBERS TRAINED IN COUNTER INSURGENCY 1972 AT MALEOSKOP, GROBBERSDAAL AND FIRST TO BE DEPLOYED ON THE CAPRIVI STRIP
Col Logan Govender
1964: TRAIN/BUS ACCIDENT MEREBANK DURBAN
Peter Stow
Hi Hennie,
I finally found the picture of the bus accident at Merebank that we once discussed. Is this the one you were called out too and is that maybe you in the picture? It would be a coincidence.
Kind regards
Peter Kommentaar deur HBH
Thank you Peter.
Wentworth se navra M62 (Ford patrolliewa) het by die spooroorgang stil gehou terwyl die munisipale bus op sy beurt versuim het om by die oorgang stil te hou.
Ons was aan diens
Op die toneel het ons by M62 gehoor wat plaas gevind het. Die lokomotief het die trein getrek met die kolewa na voor. Die trein het van die Suidkus na Durban teruggekeer. Die kolewa het die bus
Die voorwiele was regoor die agter wiele. (Toe die bus ingesleep was het dit twee bane inbeslaggeneem.) Die kolewa se voorste bogie het ontspoor. Daar was etlike mense in die bus en meeste was beseer. Die lokomotief het sissend daar gestaan terwyl die passasiers gekreun het van die pyn. Ons het sake hanteer ambulanse ontbied, verkeer gereël en die SA Spoorwegpolisie ontbied om die botsing by te woon.
Snaaks hoe mens sekere voorvalle NOOIT vergeet nie en dan weer kan ek nie onthou wat ek die vorige dag geëet het nie!
27 JUNIE 2024: AFSTERWE KOL FRANCOIS STEENKAMP
HBH
Dit is met leedwese dat ek die afsterwe van kol Francois Steenkamp op 27 Junie 2024 aankondig. Hy is die seun van wyle genl-maj FMA Steenkamp en broer van dr WP Steenkamp.
Uitpasseringsparade van lt Steenkamp (regs) saam met sy Vader, genl Maj FMA Steenkamp (wat ook medalje ontvang het) saam met die kommissaris genl Johann Coetzee (links op foto)
Meer resente foto van kol Steenkamp
DURBAN:
BOROUGH POLICE | CITY POLICE | GEMEENTELIKE
Darryl Newcombe
Durban Borough Police on duty in West Street
DBP acting as Fire Brigade
Police on beats
Two DBP on beat Durban had unique lampposts with the borough crest on them see lamp pole right Not sure if you have seen this one Hennie. Old Postcard 1900s two
Durban Borough Police on point duty
Durban City Police: Mounted Division
CAPE POLICE: SEA POINT
Source: Martin Greshoff via Facebook
THE CAPE POLICE MEMORIAL
McGregor Museum Kimberley
Members of the Cape Police the Cape Colonial constabulary who lost their lives during the Anglo-Boer South African war of 1899-1902 are remembered in a fine memorial erected and unveiled on 17 April 1904 in what was known at the time as Belgrave Park (and, before that, Rendlesham Gardens). Described as "nicely laid out grounds and pretty villas which surround it," a portion of the park was set aside and donated by De Beers for the memorial. At the unveiling by Lt-Colonel HT Tamplin, the Crown Prosecutor, De Beers Consolidated Mines presented the site in Belgravia to the public of Kimberley. Later known as Police Park, the greater park was sold off and developed as a townhouse complex, but with the Cape Police Memorial preserved in situ.
The memorial, with its distinctive red and grey granite, was commissioned from Messrs MacDonald, Monumental Works, Aberdeen, Scotland. Four polished red granite columns are surmounted by a sculpted figure of a Cape policeman (said to measure about 6 ft 4 in, the ideal lives during the Siege of Kimberley. The remainder of the memorial including two lions flanking the column is in unpolished grey granite.
The 9-pounder Armstrong gun in front of the memorial was captured by the British from the Boers (Griqualand West Commando) at Dronfield Ridge after the relief of Kimberley, on 16-17 February 1900. General French (with Kekewich) in their unsuccessful attempt to capture the Long Tom gun which had been bombarding besieged Kimberley took the ridge, the GW Commando having abandoned their position, leaving the 9-pounder behind. The Armstrong gun was captured the following morning (presumably by the Cape Police), and thus became the first Boer gun captured by the British during the war.
(Photo Africana Library via Kimberley Calls ...and Recalls)
(Photo Steve Lunderstedt, 2014, Kimberley Calls ...and Recalls)
(Photo via Kimberley Calls ...and Recalls) 1
(Photo via Kimberley Calls ...and Recalls)
In January 2023 - memorial surrounded by townhouse complex, and awaiting attention after summer rains and weed growth...
Cape Police Memorial, Belgrave Park, Kimberley (photo Africana Library via Kimberley Calls ...and Recalls)
1890: PHOTO: MEMBERS: GRIQUA COMMISSION
NATAL MOUNTED POLICE: GREYTOWN
KZN History & Heritage
John Young Collection.)
FORT NONGQAI
SOUTH AFRICAN CONSTABULARY: INFORMATION WANTED
Col Will Endley
In my ongoing research on the South African Constabulary, on 22 June 1904, Quarter Master Sergeant Mara of the Ordnance Department and Trooper Black of the SAC were killed in an explosion magazine had apparently been used by the Staatsartillerie and large amounts of ammunition were stored in the facility at the time of the explosion. Is there any more information about the magazine?
REPUBLIKEINSE
POLISIEMAGTE IN SUID-AFRIKA | REPUBLICAN POLICE FORCES IN SOUTH
AFRICA
DIE HOOF VAN DIE GEHEIME DIENST: TJAART KRUGER
Nico Moolman -
Noord ....Begin jare......Pretoria
ZARPS: DIE SLAG OP BERGENDAL
Lt kol L du Toit: Nongqai Augustus 1958. (Via Kol W Marshall SANW)
HANDDRUK) GEFIRE HET NOG VOOR HY BEHOORLIK AANGESTEL IS!
Deur Johann H Claassen 18 Augustus 2011 (Via Jan de Klerk)
Johannesburg c.1887
Dinge het vinnig begin ontwikkel nadat goud aan die Witwatersrand ontdek en Johannesburg in hoof ontstaan om die moontlike wetteloosheid en lae sedelike peil wat van die Babertonse goudvelde sou oorwaai, die hoof te bied.
Veldkornet J.P. Meyer onder wie se jurisdiksie die gebied Johannesburg ressorteer het, het by die Kruger-regering om hulp gaan vra en was in hierdie opsig ondersteun deur Carl von Brandis, voorlopige mynkommissaris van Johannesburg. Laasgenoemde het aan die regering voorgestel dat daar met die intrapslag streng teenoor misdadigers opgetree moet word en dat die handhawing van wet en orde hul prioriteit moet wees.
Op 31 Augustus 1886 magtig die Uitvoerende Raad die aanstelling van hoofkonstabel John McIntosh asook agt konstabels. Dit is later uitgebrei met twee berede konstabels om te help met kleiner misdade soos plakkery en dobbelary. Dit was onvoldoende en in Februarie 1887 versoek
Vêrdere ses blanke en vier gekleurde konstabels word voorsien om onder die bevel van die spesiale landdros van Johannesburg, Carl von Brandis, te funksioneer.
Die omstandighede van die goudvelde rondom Johannesburg het aansienlik verskil van dit wat op die ander goudvelde soos byvoorbeeld Barberton geheers het. Die gevoel tussen Boer en Brit was -gelaaide klimaat hul werk verrig.
Dit het later onprakties geblyk te wees om Von Brandis as hoof van die polisie te hê en die besef dat die goudvelde in en om Johannesburg permanent van aard gaan wees, het die gedagte laat man waarvan die helfte berede sou wees.
Adriaan Johannes Gysbertus de la Rey
meter gestalte, word op 22 September 1887 aangestel as Johannesburg se nuwe polisiehoof. De
Johannes Adriaan Gysbertus de La Rey
Vlakfontein, distrik Krugersdorp en was ook instrumenteel tot die stigting van die Republiek Stellaland in 1883. Hy sou onder andere ook die hoof wees van hoofkonstabel John McIntosh bekwame polisieman.
inboesem onder die delwers. Maar die regering, von Brandis en andere het nie rekening gehou De la Rey gedeel.
De Volkstem
was baie ontevrede en het gevoel dat Kruger hulle minag. Groot onaangenaamheid het gevolg toe die inwoners dreig om die dorp se eerste verjaardag viering banket sou wees en wat deur Kruger bygewoon sou word te ontwrig. Die protes teen die aanstelling het in intensiteit toegeneem, iets waaraan selfs von Brandis deelgeneem het maar waarvan De la Rey salig onbewus was. Hy, De la Rey, kom in Johannesburg aan en meld hom aan by die spesiale landdros om sy opdragte te ontvang. Von Brandis en I.P.
I.P. Ferreira
probeer D dat hy slegs die Here vrees en dat hy kan reken op die steun van sy polisielede. In daardie stadium is reeds vir D uitgesluit nie aangesien van die polisielede ook wou bedank.
Polisielede gedurende die ZAR-periode
Von Brandis, tesame met die Komitee vir Publieke Waaksaamheid, besluit om De la Rey sy jaarlikse salaris in kontant aan te bied as hy sou besluit om nie die pos as polisiehoof te aanvaar nie. Hulle wou hom dus omkoop om nie die pos te aanvaar nie! The Cape Argus het daarvan te hore gekom en spreek skerp kritiek daarteen uit. Tog het die koerant die delwers daarop gewys dat hulle in daardie stadium nog Britse onderdane was en nie republikeinse aanstellings kon kritiseer nie. De Volkstem het die artikel net so oorgeneem uit The Cape Argus en ook bygevoeg dat vrywillige uiters nadelig kan wees aangesien kansvatters Kruger se guns sou probeer wen om aangestel te word en om dan net daarna vrywillig te bedank omdat die gepeupel hom kwansuis nie aanvaarbaar sou vind nie.
Carl FPJ von Brandis, eerste mynkommissaris en landdros van Johannesburg
Die regering het saam met von Brandis gestem dat daar van De la Rey ontslae geraak moes word staatspresident oorhandig is. Al die ondertekenaars, onder wie I.P. Ferreira, was dit eens dat De la Rey se teenwoordigheid die rus en orde in Johannesburg ernstig sou benadeel.
Vier dae nadat die
Die delwers was veral ontevrede met De la Rey weens sy beweerde optrede in Stellaland waar hy en Van Niekerk, president van daardie republiek, na bewering verantwoordelik sou wees vir die dood van ene James Honey. Voorts is die staatspresident daarop gewys dat De la Rey tronkstraf Waaksaamheidskomitee het dit ook gehad teen sy (De la Rey se) ontembare en opvlieënde geaardheid. Hoewel nie al die klagtes en bewerings teen hom bewys kon word nie, was die gevoel
So het Johannesburg se polisiehoof dan die einde van sy loopbaan bereik eer dit nog begin het.
Adriaan Johannes Gysbertus de la Rey is op 25.8.1835 op Swellendam gebore as die vyfde oudste kind van Jacobus Hercules de la Rey en Maria Elizabeth van Coller en kleinseun van die stamvader van die de la Rey familie in Suid-Afrika, Pieter de la Rey van Utrecht, Nederland.
Omkopery, verdagte aanstellings en onbevoegdheid van staatsamptenare is dus niks nuut in hierdie jong demokrasie van ons nie.
Ek het epos gestuur ge- bounce - bestaan nie of werk nie meer.
Dis n baie ou berig.
Die webblad en outeur is op die artikel aangebring.
Groetenis Jan de Klerk
FORT EDWARD: SA CONSTABULARY & TRANSVAAL POLICE
Charles Leach
Hello Hennie! -
The actual cemetery will be surrounded by a concrete palisade immediately outside the original 100-year-
The rest of the area, including my ABW monuments will be fenced off securely.
Duplicate keys of the palisade entrance gate and security fence gate will be given to Rendani and me!
The phone numbers of Rendani, his mother as well as my own will be displayed at the entrance!
Personally, I have a problem with Locked Cemeteries and Heritage Sites, but will have to accept
Regrettably I was with W/O Rambau and Capt. Makuvele of Elim SAPS showing them the Police Graves when Rendani told me that the meeting was adjoining!
Rendani took the photos of some of the vehicles as they were leaving!
So, I had missed a group photo!significance of a LIMPOPO Heritage Site!
I was impressed by the respect which Rendani is given by the elder members of the Mavungani Tribe!
He looked good in the neat clothes which, you, Hennie, generously provided him with!
I will send photos as and when the contract proceeds!
Photos to follow!
22 Maart 2024
Note: HBH
Our sincere thanks to Mr Charles Leach of Louis Trichardt who did so much! He wrote a book on Constable Eagle who came out from Canada during the Anglo Boer War to fight the Boers.
When William Eagle and his colleagues reached Durban, the war was over, and they were drafted into the South African Constabulary (SAC). The SAC which policed the Transvaal, Orange River Colony and Swaziland was disbanded in 1908.
The Transvaal Police was then founded in the Transvaal Colony and in 1913 absorbed into the South African Police.
Const Eagle was a brave man and a good tracker. After a brave encounter with a lion, he killed the lion, which was on top of him, but Eagle died a few days later of blood poisoning.
When Fort Edward was in Boer hands it was known as Fort Hendrina.
Const Eagle and a few others are buried in the cemetery in the old police grounds.
METAFORIESE BEELDE VIR BEPAALDE SIELKUNDIGE BEGRIPPE DEEL I
Dr Coert Mommsen
Hierdie artikel is geskryf en vryelik vertaal en geredigeer deur Coert Mommsen, D.Phil., M.A. Kliniese Sielkunde, Elektroenkefalografiese Tegnikus; en Este van den Heever, B.A. LLB.
Donderdag, 6 Junie 2024, 12: 59, Potchefstroom, Noordwes Provinsie
Abstrak
Hierdie artikel handel oor metaforiese beelde van spesifieke sielkundige gedragsverskynsels. Metafore word aangebied vir die rol van die sielkundige in die pasiënt'n verhouding, die verfrissende effek van slaap op geheue, angs en paniek en die werking van antidepressiewe medikasie.
Metaforiese Beelde vir bepaalde Sielkundige begrippe
Hierdie artikel is gebaseer op 'n artikel deur een van die outeurs wat gepubliseer is deur Litnet. Dit is spesiaal geredigeer en saamgestel vir Nongqai.: (1)
Sommige begrippe en idees word eenvoudig makliker en beter verstaan wanneer dit as 'n metafoor óf allegorie óf as beeldspraak oorgedra word.
Die Collins woordeboek definieer 'n metafoor as volg n Metafoor is 'n verbeeldingryke manier om iets te beskryf deur na iets anders te verwys wat op 'n bepaalde manier dieselfde is. Byvoorbeeld, as jy wil sê dat iemand baie skaam en bang is vir dinge, kan jy sê hulle (sulke mense) is muise. (2)
Voorbeelde van metafore in die Afrikaanse taal is "Jy's 'n skat"; "Hy het 'n hart van klip" en gesegdes soos "Hy eet, drink en slaap skaak." Jy drink die skoonheid in". "Dronk word van die liefde". (3)
Metafore in die sielkunde
"Die gebruik van metafore is van besondere belang in die sielkundige onderhoud, want die individuele menslike ervaring is nooit simplisties nie.
Die uitruil van inligting tussen individue is selde formeel gestruktureer of vooraf beplan. Laasgenoemde is nie natuurlik nie, aangesien menslike kommunikasie eerder die vorm aanneem subjektiewe indrukke, gevoelens of persepsies beklemtoon en hierop uitbrei. Dit gee aan menslike kommunikasie sy ryk, besonderse en unieke karakter." (4)
"Metafore het die volgende eienskappe wat belangrik is vir die Sielkunde:
vermindering van angs en hierbenewens selfvertroue verbeter of versterk. -
die verkeerde afdraaipad neem of deur die verkeer gedwing word om in die teenoorgestelde rigting van die beplande bestemming te beweeg, kan hy/sy die toring voortdurend in die oog hou (ook met behulp van die truspieël) en suksesvol sy/haar bestemming bereik.Die toring help dus om die regte rigting te handhaaf. Daarom, al kry die reisiger teëspoed onderweg na sy/haar
1. Waarde van metafore lyding.
Omdat metafore deur die meeste mense verstaan en waardeer kan word, verhoog dit hul geliefde/betrokkene oorgedra moet word.
hand werk. Dit is merendeels vanweë die holistiese beeld wat metafore bewerkstellig. situasie, sien soms moeilik die geleenthede om dit te oorkom.)
radiosein te gee. Dit kan die seevaarder help om te sien waar storms in sy omgewing ontstaan en woed en hoe om sy jag se seile te span om hieruit te beweeg." (7)
2. Spesifieke Sielkundige begrippe
Bepaalde Sielkundige begrippe word hierna uiteengesit en gevolg deur 'n Metafoor.
A. Begrip : Die rol van die sielkundige in die pasiënt/kliënt-verhouding
"Verskillende vorme van menslike problematiek vereis dikwels verskillende psigoterapeutiese benaderings. Daar bestaan baie verskillende psigologies-terapeutiese tegnieke. Die wye psigologiese terapie aan die nieprofessionele persoon te bied.
logika en empatie." (8)
"Dit is belangrik om te weet dat die meeste psigoterapeutiese verhoudings dieselfde fundamentele gemeenskaplikhede gemeen het, naamlik: help nie.
Die pasiënt/kliënt moet gelei word om alle middele tot sy/haar beskikking optimaal te gebruik om by lewenseise aan te pas.
Die pasiënt moet dus so ver as moontlik onafhanklik funksioneer." (9)
Om bostaande te illustreer, word die volgende metafoor aangebied: "Die sielkundige kan
seiljagvaarder probleme op see ondervind, kan hy na die hawe terugkeer en die ingenieur raadpleeg. Met sy aankoms kan die ingenieur óf die vaarder se hele boot nagaan óf nét daardie deel waarmee die vaarder probleme ondervind. Dit kan byvoorbeeld die probleme gee. Die ingenieur is in staat om die probleem te ontleed in terme van oorsaak en gevolg en dit aan die vaarder verduidelik. Die ingenieur hou altyd in gedagte dat die gedagte dat die vaarder slegs sekere gereedskap byderhand kan hou (dáárdie waarmee bote normaalweg toegerus is) en sal die vaarder leer hoe om dit met die beste moontlike resultate te gebruik. Die vaarder is dan toegerus met meer kennis en vertroue en kan sy/haar volgende reis begin." (10)
B. Die funksionele dinamika van abreaksie (katarsis)
Katarsis beteken eintlik ontlading en kan op verskillende wyses by mense manifesteer. Een van die meer bekende figure met betrekking tot die sogenaamde "Primal Scream" beginsel, Arthur Janov, dat sekere tipes aanpassingsprobleme tydens volwassenheid die gevolg is van onderdrukte trauma van die kinderjare (11) (12)
Katarsis beteken eintlik ontlading en kan op verskillende wyses by mense manifesteer. Een van die meer bekende figure met betrekking tot die sogenaamde "Primal Scream" beginsel, Arthur Janov, dat sekere tipes aanpassingsprobleme tydens volwassenheid die gevolg is van onderdrukte trauma van die kinderjare (13)
Volgens die Webblad Simplypsychology het volgelinge van die psigoanalitiese skool, soos Josef Breuer geglo dat katarsis deur die proses van psigoanalise bereik kan word. Dit het behels dat die pasiënt vorige ervarings deurgepraat en gedekonstrueer het. (14)
die Webblad Simplypsychology meen: "Katarsis is die kern van baie moderne terapeutiese metodes, soos psigodinamiese en kognitiewe gedragsterapie. Daar is 'n groot aantal katalisators vir katarsis in die alledaagse lewe, insluitend verlies, kuns, skryf en oefening. (15)
ontladingseienskappe beskik. As gevolg van die intense aard van die proses gaan dit baie keer
Katarsis:
een, maar lei uiteindelik daartoe dat daardie besondere deel van die liggaam genees en weer gebruik kan word wanneer ook al dit nodig is vrylik, konstruktief en sonder negatiewe afwagting of vrees." (17)
C. Begrip: Die instandhouding van verhoudings
Indien sulke probleme geïgnoreer word, kan dit op die lange duur nadelige gevolge vir die verhouding inhou.
Konflikte wat nie dadelik aangespreek word nie, kan met verloop van tyd na die onbewuste beweeg waar dit geleidelik ophoop en tot gevoelens van vyandigheid by beide lede kan lei.
onbewuste op te roep. Die gevolg is dat kwessies wat nooit aangespreek is in die verlede nie, in die onbewuste bly en spanning hier laat opbou.
Belangrike oorsaaklike probleme bly op dié manier versluier en onduidelik en kan dikwels nie manifesteer.
Dit gebeur maklik wanneer mense wat besige lewens lei, min tyd het om elke krisis aan te spreek en op te los, veral die kleineres. Die uiteindelike effek van sulke verwaarlosing kan skadelik wees
staal brug of -struktuur kan mettertyd soms roes op plekke ontwikkel. Dit mag plekke wees wat nie noodwendig baie gewig of baie
behoort dadelik deeglik skoongemaak (of selfs weggeslyp en vervang), of gelas en beskerm te
Hierdie soort deurlopende instandhouding verseker sterkte en weerstand teen vernietigende interne én eksterne kragte. Indien nodig kan die struktuur van die konstruksie gereeld en noukeurig ondersoek word vir moontlike verswakkings of skade". (19)
D. Slaap en geheue funksionering teweeggebring word.
en beduidende Gestalten dat dit kan help met die logiese rangskikking en berging van kognitiewe en affektiewe materiaal wat gedurende die wakende ure gebruik word, asook om nuwe materiaal te klassifiseer, te assimileer en te stoor. Die onderbewussyn moet dus nuwe sowel as bestaande materiaal verwerk en dit stoor vir vinnige herwinning en vir die volgende geleentheid se gebruik. Met ander woorde, slaap stel die individu in staat om sy/haar sielkundige potensiaal te optimaliseer." (20) D.1.
die dag wanneer baie lêers uit die argiewe getrek word. Die inhoud van elke lêer word verwerk en nuwe materiaal kan bygevoeg word. Die inhoud van sommige kan afgehandel word en die inhoud van ander word weggegooi.
teruggeplaas word. As daar nie tyd is om die lêers wat elke dag gebruik word, te sorteer en te stoor nie, sal dit in die kantoor bly en oral rondlê, en dit sal meer moeite en energie verg om die volgende dag se sake te doen.
gestoor is, kan probleme net eskaleer, en waarskynlik sal emosionaliteit toeneem en uiteindelik lei tot paniek. Indien die situasie voortduur, mag selfs nog meer energie nodig wees om die lêers onmiddellik te vind. Die gepaardgaande stres en konflik kan die stelsel se hulpbronne verder dreineer totdat dit nie meer kan funksioneer nie en die stelsel inmekaar stort." (21)
E. Angs wat tot paniek lei
beskryf wat gekoppel is aan obsessiewe gedagtes betreffende kommer oor dinge wat in die toekoms kan verkeerd loop en waaroor mens nie beheer kan behou nie. Dit kan baie ontstellend wees.
Die individu is dan nie in staat om die vermoëns te gebruik wat hy/sy onder normale omstandighede sou kon toepas nie, wat tot nog meer wanhoop en uiterse ongemak lei. Die psigiese energie van obsessiwiteit vermeerder drasties en raak vernietigend.
lamp wat lig verskaf vir die duisternis van die subiete toekoms. Orde kan dus help om angs te voorspelbaarheid verskaf, kan dit help om angs te verminder." (25)
reservoir beddings voorberei en saailinge daarin geplant het, kan jy die plante en sade (jou
gebeurtenis die water onbeheerst uit die reservoir laat vloei, kan dit jou beddings uitstroom en die saailinge wegspoel. Jy moet dus met al jou krag beheer oor die kraan/sluis uitoefen." (26)
F. Antidepressiewe medikasie
"Die psigiatriese wetenskap het baie ontwikkel, veral met betrekking tot die ontwikkeling van psigotrope middels. Selfs tot redelik onlangs nog het sekere toestande onbehandeld by baie mense gebly. Die belangrikste hiervan is sekerlik depressie. Die gebruik van medikasie vir depressie is baie belangrik en werk uiters doeltreffend, wat mense se lewenskwaliteit ingrypend verbeter.
Die gebruik hiervan onder toesig is egter baie belangrik. Kennis oor die werking van die middels is ewe belangrik. So byvoorbeeld kan mens nie verwag dat jy net na die eerste dosis antidepressiewe medikasie al sal beter voel nie. Die middel moet eers die regte vlak in die werk, voel mense dikwels dat hulle nie meer nodig het om hul medikasie te neem nie en staak hulle gebruik daarvan. Die gevolg is dat hulle na skielike staking soms slegter voel." (27)
F.1. n Metafoor vir die werking van antidepressiewe medikasie
-in die mens se brein. Die balans van suur en water in die battery moet altyd korrek wees vir die battery om reg te laai en te funksioneer. samestelling en dié van die antidepressant moet geskep word vir die middel om doeltreffend te funksioneer en verligting te onderhou." (28)
Die informant het die polisie daarna na die kleinhoewe Lilliesleaf in Rivonia gelei. Lt. Van
dae dop te hou agt dae in totaal. Met hierdie inligting en bewyse tot sy beskikking, voer die -apartheidsaktivis Arthur
Goldreich op die Liliesleaf-hoewe in Rivonia, Johannesburg, uit. Die hoewe het onder meer as die hoofkwartier van die ANC se gewapende vleuel, Umkhonto we Sizwe, gedien. Sewentien mense, insluitende die ANC-leiers Walter Sisulu en Govan Mbeki, sowel as die SAKP- en MK-lid Ahmed Kathrada, is dié dag gearresteer vir hul aandeel in die gewapende stryd.
In opdrag van die Veiligheidstak se hoof in Johannesburg, kol. George Klindt, besluit die
om maksimum verwarring en verrassing te veroorsaak. Tien veiligheidsmanne, onder andere lt. Willie van Wyk, skuil agter in die paneelwa en twee manne in gewone blou oorpakke, sers. Kleintjie Kleingeld en Daantjie van Wyk, het voor gesit met Van Wyk agter die stuur. Onder die veiligheidsmanne agter in die paneelwa was die hondehanteerder sers. Piet van den Bergh en sy patrolliehond Cheetah, goed verberg agter matte en komberse. Een van die twaalf was speurder adjudant-offisier C.J. Dirker, wat uit jarelange ondervinding die gesig van elke kommunis in SuidAfrika kon uitken. Vir twaalf jaar lank het Dirker en Kleingeld die bedrywighede van die SAKP veiligheidspolisiemanne in die paneelwa wat op Rivonia toegeslaan het, was lt. W.P. van Wyk, sersant Kleintjie Kleingeld, sersant Hennie Loubser, sersant Piet van den Bergh, a/o Carl Dirker, sersant P Kennedy, adjudant-offisier Nell, adjudant-offisier Rassie Erasmus, konstabel Smit, konstabel Daantjie van Wyk, speurder adjudant-offisier C.J. Dirker en speurder-konstabel Klaus Schroeder (Q043). Sers. Piet van den Bergh is die jonger broer van Hendrik en het met sy
die hy skaars ses weke oud was (Cheeta, nie Piet nie), met die doel om die hond vir patrolliediens af te rig. By die Hondeskool in Pretoria het die twee opleiding ontvang as geregsdienaars en later lede geword van die Rivonia-klopjagspan.
Die polisiemanne het die yskoue Donderdagmiddag van 11 Julie 1963 die erf openlik met die droogskoonmaker-buitegebou het lt. Van Wyk en sy onderbevelvoer vir die klopjag, speurder C.J. Dirker ses mans gehurkend kommuniste om die tafel was Walter Sisulu, Govan Mbeki, Ahmed Kathrada, Alexander (Bob) Hepple en Raymond Mahlaba. Die sesbladsy-
Lt. W.P.J. van Wyk, sy onderbevelvoerder, speurder adjudant-offisier C.J. Dirker, en hul
Govan Mbeki, Ahmed Kathrada, Lionel (Rusty) Bernstein, Bob Hepple, Walter Sisulu (MK
- geskrif te lees en is op heterdaad betrap. Rusty Bernstein het tydens ondervraging daardie middag aan die Veiligheidspolisie gelieg dat hy nie die ander
vergadering by te woon. Die klopjagspan was in hierdie opsig gelukkig, omdat die opperbevel van Umkhonto we Sizwe slegs een keer per maand vergader het en dit uitsonderlik was om al ses lede op een oomblik by een tafel te betrap. Walter Sisulu, sekretaris-generaal van die ANC, was die voorsitter van die abortiewe vergadering en sedert Nelson Mandela se inhegtenisname die skakelpersoon tussen die ANC/SAKP en Umkhonto we Sizwe.
In die LilliesleafFreedom se radiosender gevind. Walter Sisulu het met hierdie radiosender daagliks uitsendings gedoen om sy luisteraars aan te moedig en aan te hits om teen die regering in opstand te kom. Sisulu wou ook die sender gebruik om met die SAKP se buitelandse finansiers te kommunikeer, doeltreffendste metodes was om inligting te stuur en te ontvang. Uit ondervinding weet die klopjagspan dat SAKP-lede dokumente en filmrolletjies weggesteek het in skoensole, seepkoekies, borsels, pypstele, sakhorlosies (soos Joeri Loginof), eiers, kousrekke, reuksout, pruike, dasse, potlode, verbande om hul arms, kussings, komberse, handtasse, binne in kos in die yskas, houtpale, mandjies, emmers, in voertuie, onder die teëls van dakke, tandepastabuisies, in beddens, agter mure, onder stoepe en buitekamer ontdek die ondersoekspan Jack Hodgson se bomfabriek met ammoniumnitraat onder
Dennis Goldberg is in die hoofhuis deur die polisie aangekeer. Harold Wolpe en Arthur Goldreich, huurder van Liliesleaf, het met skemeraand vanaf Travallyn
om sy voorkoms te verbloem, maar die Veiligheidspolisie het onmiddellik geweet dit is hy. Die bloed het uit sy gesig dreineer en hy het begin stotter toe ons hom vra om homself te identifiseer.
het die ondersoekspan Lionel Bernstein se swart Chevrolet-sedan aangetref, asook Denis Goldberg se Volkswagen-kombi waarmee hy Walter Sisulu, Govan Mbeki en Raymond Mhlaba na Lilliesleaf aangery het. Laat die middag het Arthur Goldreich se eggenote Hazel en haar twee kinders, saam met dr. Hilliard Festenstein by die plaashuis opgedaag, maar hulle is sonder
dokumentêre bewyse van Nelson Mandela se onwettige reise deur verskeie Afrikastate gevind en dokumente in Mandela se handskrif. Tydens hierdie reise het Mandela reëlings getref het vir die opleiding van terroristegroepe en fondse vir die voortsetting van Umkhonto we Sizwe se bedrywighede ingesamel. -
smashing of white supremacy other than by means of mass revolutionary action, the main content rewolusionêre oorlogsverklaring en om hierdie rede en van hierdie oomblik af het die regering na lede van Umkhonto we Sizwe as terroriste verwys.
Die dokument was in ses dele verdeel en het die volgende inligting bevat:
Deel 1: Die doel van die operasie, naamlik gewapende weerstand wat deur middel van militêre optrede tot oorwinning lei, is in hierdie deel uiteengesit. Die eerste deel stel dit so:
Deel 2: Die gebiede en stede waar die gewapende aanslag gesentreer moes word, is geïdentifiseer.
Deel 3: Die plan en wyse van implementering daarvan (met verwysing na vier groepe van dertig gewapende vryheidsvegters en hul ontplooiing) is in hierdie deel van die dokument bespreek.
Deel 4: In hierdie deel is inligting vervat oor die interne organisasie en die 7 000 ondersteunende guerrillasoldate wat aan die onderskeie gebiede toegewys word. Besonderhede oor onder meer bevel en beheer, hulpbronne, wapentuig en voorraad is ook in hierdie afdeling ingesluit.
gewapende aanslag teen die staat met verwysing na die verskillende departemente en hul pligte en verantwoordelikhede.
Deel 6: Besonderhede oor diverse aangeleenthede (insluitende die pligte van die opperbevelstruktuur; personeel; voorskrifte aan departementshoofde; en organisasie van gebiede en organiseerders, en die werking van MK) is hierby ingesluit.
National Congress en die Suid-Afrikaanse Kommunistiese Party. Die ANC en SAKP is vandag die regerende partye in Suid-Afrika hulle het met ander woorde in hul doel geslaag om die bewind in die land oor te neem.
Die Liliesleaf- -dokument het aan Suid-
-Afrika beplan het met die doel om regeringsverandering teweeg te bring. Die Rivonia-groep wou die -regering vervang. Die ANC/SAKP se abortiewe staatsgreep was onsuksesvol omdat die regering vroegtydig van hul komplot te wete gekom het en voorsorgmaatreëls kon tref om die staatsgreep
ontdekking van twee verdere kleinhoewes wat deur die ANC/SAKP gebruik is as ontmoetings- en wapenopslagplekkte, te wete Travallyn aan Dennis Goldberg opdrag gegee om Travallyn met geld wat deur Bram Fischer as tesourier van die SAKP goedgekeur is as wapenopslagplek te huur. Hiervoor het Goldberg die vals naam Charles Barnard gebruik. Govan Mbeki, pa van die latere pres. Thabo Mbeki, Dennis Goldberg en Raymond Mhlaba het hierna voltyds op Travallyn gaan woon om daar landmyne, handgranate en
Mountain View geleë en daar het die Veiligheidspolisie duisende SAKP-pamflette, kopieë van die African Communist en die tydskrif New Age ontdek. Wapentuig, wat kratte vol kleef- en magnetiese bomme ingesluit het, is op persele gevind.
voormalige sekretaris-generaal van die verbode ANC, is in die Johannesburgse landdroshof op borgtog van R6 000 vrygelaat, hangende sy appèl teen die vonnis wat aan hom opgelê is vir sy deelname aan die werksaamhede van die verbode organisasie. Daarna het hy op 21 April openingsuitsending oor Radio Freedom, die ANC se ondergrondse radiostasie, op 26 Junie 1963.
met julle van iewers uit Suid-Afrika. Ek het nie die land verlaat nie. Ek beplan nie om weg te gaan
Die sewentien gearresteerdes is in polisievoertuie na die Grays-polisiekantoor in Johannesburg geneem vir ondervraging en opsluiting. Van tyd tot tyd is van die kommuniste na Marshallplein geneem vir verdere ondervraging en die bekende
Rivonia-lêer ROM/638/7/1963 is hier oopgemaak. Elke verklaring en bewysstuk is in hierdie lêer, wat Register van Ondersoek van Misdaad (ROM) beteken, aangeteken.
Artikel 17 van Wet 37 van 1963 die 90-dae bepaling, is met groot sukses deur RI gebruik om vir die komende hofsaak teen die opperbevel van Umkhonto we Sizwe voor te berei deur soveel moontlik inligting oor die SAKP en hul meelopers in te samel. Ongeveer een maand na die opspraakwekkende gebeure te Rivonia, kom die Christelike Instituut (CI) op 13 Augustus 1963 in Johannesburg tot stand. Volgens Beyers Naudé, een van die stigterslede en CI-beheerraadslid, was dit die CI ten doel om die Bybelse opdrag van Christelike eenheid oor die grense van ras, kleur, taal en kultuur te bevorder sonder ontkenning van die verskeidenheid van die land se taal en kultuurgroepe, en tweedens om sosiale geregtigheid onder alle bevolkingsgroepe te bevorder. Die stigting van die Christelike Instituut het tweespalt in Afrikaner-kerkgeledere veroorsaak en sy beheerraadslede het insamelingsteikens van Republikeinse Intelligensie geword, hoofsaaklik vanweë skakeling met erkende lede van die Kommunistiese Party.
-aangekeerdes en Nelson Mandela (wat reeds in Augustus 1962 in hegtenis geneem is) in Oktober 1963 begin. In die Rivonia-verhoor is tien MK-, SAKP- en ANC-lede aangekla van sabotasie. Op 15 April 1964 is agt van dié tien tot lewenslange tronkstraf gevonnis. Nelson Mandela se vorige vyf jaar gevangenisstraf word in die Rivoniaverhoor waarin hy saam met die ander ANC/SAKP-leiers van hoogverraad aangekla is, verander na lewenslange gevangenisstraf. Bram Fischer is een van die advokate wat Nelson Mandela en die ander ANC/SAKP-leiers tydens die verhoor verdedig.
Die verhoor van elf beskuldigdes waarvan die meerderheid in die Liliesleaf-klopjag aangekeer is het op 9 Oktober 1963 in Pretoria begin en het as die Rivonia-verhoor bekend gestaan. Nelson Mandela, Walter Sisulu, Dennis GoldBergh, Govan Mbeki, Ahmed Mohammed Kathrada, Lionel Bernstein, Raymond Mhlaba, James Kantor, Elias Motsoaledi, Andrew Mlangeni en Bob Hepple het tereg gestaan op aanklagte van sabotasie, dat hulle die doelstellings van kommunisme bevorder het en dat hulle geld ontvang en bestee het vir die pleeg van sabotasie. Twee van die aangeklaagdes, Arthur Goldreich en Harold Wolpe, het met die hulp van konst. Johannes Arnoldus Greeff op 11 Augustus 1963 uit die tronk by Marshallplein ontsnap en na Swaziland probeer gevlug, terwyl Bob Hepple ingestem het om staatsgetuie te word. Konst. Greeff het na die tyd aan die Veiligheidspolisie erken dat Ann-Marie Wolpe hom R4 000 rand aangebied het om die tronkselle by John Vorster-plein oop te sluit, asook die agterdeur van die tronk. AnnMarie Wolpe (Kantor) is die jonger suster van James (Jimmy) Kantor op wie se Rustenburg-plasie dramatiese ontsnapping het Wolpe en Goldreich een aand in Hillbrow deurgebring, waar die dramaturg Barney Simon van die Markteater hulle in sy woonstel weggesteek het. Die motor wat Wolpe en Goldreich na Swaziland (later Eswatini) moes neem, het nie opgedaag nie en Simon het
twee geharde kommuniste in die tuinwoonstel van Leon en Maureen Kreel geslaap, en daarna in Simon het die feit dat hy vir Wolpe en Goldreich gehelp het, vir byna dertig jaar lank geheim gehou.1 Vanaf Swaziland het Wolpe en Goldreich na Botswana en van daar na Dar es Salaam uitgewyk. Bob Hepple het met die Veiligheidspolisie saamgewerk en het na sy latere vrylating na Israel gevlug, waar hy vir baie jare gebly het en geweier het om enigsins weer by Suid-Afrika se onstuimige politiek betrokke te raak.
Tydens sy verhoor het konst. Johannes Greeff negentien jaar oud geword, maar dit het die regter nie verhoed om hom tot ses jaar gevangenisstraf te vonnis nie. Die konstabel is ses jaar gevangenisstraf vir sy misdaad opgelê en uit die polisie ontslaan.
* In DIE BURO: Genl. Lang Hendrik van den Bergh en die Buro vir Staatsveiligheid, wat deur Imprimatur Uitgewers gepubliseer word, is daar ware Suid-Afrikaanse spioenasieverhale wat die waarde van agente en spioene illustreer, en ook die enorme skade wat hulle somtyds aanrig, spioenasiediens is die mate waarop hy of sy die geskiedenis beïnvloed het, of nie. Die Buro vir -Afrikaanse geskiedenis gehad en verdien om onthou te word. Indien enige van ons lesers oor relevante inligting oor die ontwikkeling van spioenasie in Suid-Afrika, beskik, word u hartlik uitgenooi om enige inligting en fotos aan henningvanaswegen55@gmail.com., te stuur.
* Die artikelreeks Intelegere bevat 982 bronverwysings en voetnotas, wat op aanvraag van die skrywer bekom kan word.
* Word in die volgende Nongqai vervolg.
* Voorafbestellings vir DIE BURO kan by Imprimatur Uitgewers geplaas word.
Nota deur HBH Konst Greef het ook nooit sy beloning ontvang nie
CONST N DU PLESSIS: RAILWAY POLICE: PIETERMARITZBURG
Article sent in by Richard van Wyk - Durban
Frans Bedford Visser
DAMAGED "TIGER WIRE" PICKED UP LINESIDE.
John Wepener
Hi all, have landed on track or placed thereupon. Even in a flat state the different strands can be seen. Is much lighter than usual copper wire.
However, Transnet/Prasa have a problem. All new and replaced sections of the catenary are using this (no resale value) wire. Large notices have been placed on supporting masts. Stating that this wire has no scrap value. But thieves still cut it and yank it off its insulators/supports. Then discard the wire. Still causing delays and expensive replacement costs.
The wire is a mixture of various metal components and has a good conductivity for electric locomotives to draw current. Is also much cheaper than pure copper cable.
A case of trying to solve a problem but without any real solution, due to the destructive, stealing, and thieving instinct of locals. Causing much hardship to commuters on the rail services.
Spoorweggroete, John and Jacque.
SPESIEWA NO 4094
Artikel: John Wepener. Foto Peter Stow.
Hennie is bewus dat ek my Spoorweg loopbaan op 19de Desember 1963 in die pakkies kantoor op Germiston begin het. In 1965 na Booysens oorgeplaas. Die trajek het vanaf India Junction na New Canada aansluiting geloop. Kazerne net voor Booysens later City Deep net na Jupiter geopen. Refinery net na India Junction. [Het 74% van die Wêreld se goud versuiwer tot 99.99%].
Elke Dinsdag het 'n stoom rangeerlokomotief vanaf Germiston met 'n spesiewa gereis. S.A.S. personeel daarin. S.A.S. Polisie as begeleiding. S.A.S. personeel het die laai van goud stawe na gegaan. Dokumente voltooi. Die rytuig terug na Germiston. Rytuig toegerus met slaapbanke, badkamer en kombuis.
Spesiewa is saans aan die "Trans Natal" gekoppel. Wa na kaai by "Esplanade" gesleep om in 'n "Union Castle" skip gelaai te word op pad na Southampton.
Steynsrus
Die spoorwegpolisie het in hierdie rytuie diens gedoen terwyl goud in die rytuie vervoer was. PHOTOS FROM DRISA ARCHIVE
Frans Bedford Visser
SAR police inspection parade: http://atom.drisa.co.za/collections/BF_Collection_lores/File683/BF683_08.jpg
Johannesburg, December 1952. Railway Police annual conference: http://atom.drisa.co.za/collections/M_Collection_lo-res/M3378_02.jpg
KRYGSGESKIEDENIS: KAAP DE GOEIE HOOP
Die hoofingang is tussen 1665 en 1680 gebou
Lantern Slide. Pietermaritzburg. Zulu War via Frans Erasmus.
WITKLOOF MONUMENT: CAROLINA
Lt-kol Rudi Van Wyk
Geagte Brigadier Hennie,
Hier is die foto van die Witkloof monument te Carolina.
Die geskiedenis is kortliks as volg:
mando, onder leiding van generaal JC Fourie en kommandant HF Prinsloo het op 7
geloods op Kanadese en Britse soldate in die omgewing van die plaas en gepoog om twee kanonne van hulle te buit. Beide generaal Fourie en kommandant Prinsloo het in die aanval gesneuwel. Die volledige beskrywing van die aanval kan gelees word in die boek
2024 het vier ruiters van die Bittereinde
Groete
Rudi
PHOTOS FROM THE ANGLO BOER WAR
Indians in the Anglo-Boer War
Staatsmodelskool: Waar Sir Winston Churchill ontsnap het
Staatsmodelskool (Van der Waltstraat) in 1896.
1902: Melrose-huis: Vrede van Vereniging: Op 31 Mei 1902 onderteken
More Hennie,
Hiermee my voorligting wat as afsluiting by ABO Monument Trust Paarl in 2015 gelewer het. Ek is van mening dit geld vandag nog.
Oorweeg vir plasing asb.
JA (Bertus) Steenkamp
DIE NAWEË VAN DIE ANGLO-BOEREOORLOG (ABO) IS DIE ABO VANDAG NOG RELEVANT?
Genl-maj (afgetree) Bertus Steenkamp
Brittanje was teen die einde van die 19de eeu, en met die aanvang van dat die oorlog teen die boere-republieke binne drie maande verby sou wees. Maar volgens die veldmaarskalk, Lord Carver, was die Britse about to meet its nemesis in the unlikely form of Dutch farmers from two small republics in Southern Africa. 2
Die Britse strategie en taktiek was geskoei op militêre ervaring wat hulle in oorloë teen swakker gewapende opponente opgedoen het. Daarteenoor het die boereby wapenskoue en kommandodie omgewing wat die slagveld sou word, goed geken het. Die aanvanklike Britse militêre verskroeide aarde om die burgers tot oorgawe te dwing.
totaal 000) soldate, burgers, rebelle, vrywilligers en swartes aan die oorlog deelgeneem. Die Britse magte het ongeveer 20 500 man verloor (7 382 in aksie en 13 139 aan verskillende siektes). Aan Boerekant het meer as 7 000 man gesneuwel, terwyl 27 000 vroue en kinders in konsentrasiekampe dood is. Meer as 7 000 Swart Suid-Afrikaners het gesneuwel, terwyl verskeie rebelle en verraaiers aan beide kante tereggestel is. Boere krygsgevangenes is in Britse kolonies, soos St Helena aangehou.
2 Carver, Field Marshal Lord. The Boer War. Introduction.
Dit was egter na die oorlog waar almal die werklikhede in die gesig moes staar - historici stem saam dat die ABO die draaipunt of katarsis in die Afrikaner se geskiedenis was. En, die vraag bly; hoe het die Afrikaner hierdie ongekende krisis hanteer ?
SITUASIE ONMIDDELLIK NA VREDESLUITING
situasie, want die meeste Boeregesinne het teruggekeer na meer as 30 000 uitgebrande en gestroopte plaashuiseminister van Brittanje, Ramsay MacDonald, het die Vrystaat kort na die oorlog in 1902 besoek en The country was as waste as the edge of the Sahara; about the only cattle we saw were carcasses rotting on the wayside; we passed only one farmhouse that was intact; we stopped at two villages, about one-fifth of one being destroyed, and of the other not a single roof remained.3 In sy proefskrif oor die stryd van die behoud van die identiteit van die Afrikaner na die ABO, verwys Dirk van der Bank na die storie van gekry. Die Britte het ons agt osse en een sak mielies geleen. Om ons lande te ploeg, 4
Asof dit nie genoeg was nie, het die Britse besettingsmag ook geslaan waar dit vir die meeste van die Boere die seerste gemaak het. Kerke, die heiligdomme van die Afrikaner, is vernietig en onteer trotse Familiebybels uit stoere Afrikanerhuise het nuwe tuistes in Brittanje gekry.5
Die Afrikaner was in der waarheid van sy selfrespek en rede vir bestaan gestroop. Die Afrikanerleiers moes besluit om die verslaenheid te aanvaar, of om kop op te tel en vorentoe te kyk. Die vraag is of die Afrikaner oor die intrinsieke krag beskik het om hom in staat te stel om die ABO en ook sy naweë, nie as die einde nie, maar as die katarsis/omkeer in sy geskiedenis te beleef?
3 Headham, G. (red). The Milner Papers. South Africa, vol 2, London, 1933. P.387. Soos aangehaal deur Bernard, Leo. Die ABO en sy Naweë. Genl J.B.M Hertzoggedenklesing, 2004
4 DA van der Bank. Die Stryd om die behoud van die Identiteit van die Afrikaner in die Oranjerivierkolonie, p.43
5 Kotie Steenkamp. Herinneringe: Vlug om Vryheid.
ENKELE UITDAGINGS
VERDEELDHEID
Die eerste uitdaging wat die voormalige republikeine moes hanteer was die van verdeeldheid.
Bittereinders, wat nog wou aanhou veg;
Krygsgevangenes wat vanuit die uithoeke van die wêreld, teruggekeer het. Hulle het hulle by die Bittereinders geskaar;
Vroue, kinders en senior burgers wat van die konsentrasiekampe na vernielde plase teruggekeer het;
Rebelle;
Hensoppers en Wapen-neerleggers;
Groepe wat die Britse oorlogspoging aktief gesteun het. Dit sluit Joiners, Scouts en Farm- en Townguards in;
Familie van persone wat gedurende die oorlog aan beide kante tereggestel is;
Kolonialers wat by die Britse magte aangesluit het, of die Britse oorlogspoging ondersteun het;
Swart groepe wat deur die Britte bewapen en as troepe of verkenners vir hul oorlogspoging benut is. Talle het ook as verkenners en agterryers die boere ondersteun; en
Verbitterde familie van persone wat gedurende die oorlog aan beide kante tereggestel is.
Die houding van die groepe en selfs individue teenoor mekaar het aan haat gegrens. Generaal
Joiner of Hensopper met die hand te groet nie. Individue het 6 Kinders van die Bitter-
Joiner of Hensopper te hê. Ook die pers en die kerke het geen geringe rol in die verharding van die verhoudinge gespeel nie op 17 Oktober 1902 skryf Eugéne Marais in Land en Volk : De haat
7 In Januarie 1902 is ds Du Plessis van Lindley verbied om as huweliksbevestiger op te tree en na die oorlog het die bittereinders geweier om sy kerk by te woon. Hy is amptelik aangesê om te bedank. Joiners is is. In 1903 het die Nederduits-
6 Albert Grundlingh. Die Hensoppers en Joiners, p.377.
7 Ibid., pp. 374-375.
sedelike en morele misdryf 8 Scoutkerk met Britse finansiële steun gestig is.9 Dié kerk het min lidmate getrek en uiteindelik doodgeloop.
VERHOUDING TUSSEN RASSE VERHARD
Die verhouding tussen rasse het ook deur donker tye gegaan. Blanke plase is tydens die oorlog beset. Swart groepe wat deur die Britte bewapen is, was van mening dat die oorwinnaar blanke plase aan hulle sou gee as beloning vir hul ondersteuning. Dit het nie gebeur nie, en was Vrede van Vereeniging aangespreek is nie.10
POLITIEKE SAMEWERKING
Met verloop van enkele jare is die noodsaaklikheid van samewerking tussen die groeperinge, let wel nie noodwendig versoening nie, ingesien. Reeds in 1903 het generaals Louis Botha, De la Rey, Jan Smuts en Hertzog versoening en verdraagsaamheid bepleit. In 1904 in Pretoria stel dan sal ons weer heel word. Laat die woorde soos Hensopper en Scout uit ons taal verban word. ADW Wolmarans het dit verder geneem; 11
het samewerking met die Britse Regering as vanselfsprekend aanvaar. Daarom word Generaal Botha in 1910 as Eerste Minister van die Unie van Suid-Afrika aangestel. Maar generaal Hertzog Suid-Afrika Eerste is die Nasionale Party in 1913 gestig.
-Afrikaanse politiek gespeel. Met die uitbreek van Eerste Wêreldoorlog in 1914 het die SA Regering besluit om die geallieerdes se oorlogspoging te steun. Talle bittereinders het egter geglo dat die tyd ryp is om Brittanje te konfronteer en SuidWet het besluit om teen hierdie regeringsbesluit te rebelleer. Die geskiedenis rondom die Rebellie van 1914, die inhegtenisneming van generaal De Wet, die dood van generaal Koos de La Rey, die teregstelling van Jopie Fourie, is bekende historiese feite, maar dit het ongetwyfeld bygedra -bundel met die name
8 Ibid., p. 38.
9 Ibid., p. 397
10 Louis Changuion & Bertus Steenkamp. Omstrede Land.
11 Leo Barnard, Die ABO en sy Naweë, p.6
van Vrystaatse burgers wat die Britte aktief tydens die ABO ondersteun het. In 1975 is hierdie bundel in opdrag van die Minister van Nasionale Opvoeding gesluit tot die jaar 2000, meer as honderd jaar na aanvang van die ABO.12 Toe Dr Pieter Mulder as Adjunk-Minister in die Regering
TWEEDE UITDAGING : VERSTEDELIKING EN ARMBLANKES
was eenvoudig nie meer haalbaar nie. Ook die beloofde kompensasie in verskillende vorme na die
oud-republikeine was in der waarheid tot die bedelstand verneder. Sheila Patterson glo dat die destroyed a) whole way of life. Many of these (bywoners) now found it impossible to 13
Hierdie nuwe klas ongeskoolde arbeiders, was met bitter min simpatie van die Britse werkgewers gekry inteendeel, Milner het meer as 50 000 Chinese arbeiders ingevoer om as werksmag in die myne te dien. Buiten die kerk is die arm blanke in der waarheid aan sy lot oorgelaat. In sy bekende werk oor die Afrikaners in die Goudstad, haal Ernst Stals uit The Star aan dat die eerste NG predikant, ds J.N. Martins, in een van die koetse van die Jubilee Line moes slaap en die koets moes ontruim wanneer die koets na Kimberley vertrek het.14
Die hele proses van verstedeliking en die gevolge vir die Afrikaner ingehou het, is vir dekades deur opeenvolgende SA regerings geïgnoreer. Daarteenoor het die Engelse pers gereeld op people to whom life has been a mistake
15 Leopoldt Scholtz argumenteer dat, teen die jaar 1926, ongeveer die helfte van alle blankes in Suid-Afrika arm was.
Dit was eers in 1932 dat die Regering besluit het om die armblanke-vraagstuk aan te spreek. Die Carnegie Kommissie is aangestel om die aangeleentheid te ondersoek en aanbevelings te maak.
Oktober 1934. Hiermee was die armblankevraagstuk daadwerklik aangespreek.
Die armblanke vraagstuk het reeds voor die ABO bestaan, maar die ABO was die spreekwoordelike laaste strooi wat die rug van die kameel sou breek.
12 Albert Blake. Boereverraaier. Teregstellings tydens die ABO. p.160.
13 G.H.L. le May. The Afrikaners: an Historical Interpretation, p.130.
14 E.L.P. Stals. Afrikaners in die Goudstad, 1886-1924. Deel I, p.139.
15 The Star, 3 September 1986. Soos aangehaal deur Leo Barnard, p. 19.
ONDERWYS EN TAAL : ENGELS AS ONDERRIGMEDIUM
Milner se verengelsingsbeleid het die Afrikaner en sy taal op die agtergrond gedruk. Dit het die verdeling en verharding in Afrikanergeledere verder aangeblaas, met die gevolg dat talle oudstryders byna apaties teenoor hul voortbestaan gestaan het. Drieduisend Engelse eensydige onderwysbeleid op hul mense afgedwing word. My ouma het my vertel dat sy as
English. Dan kan ons verstaan hoekom sy tot haar dood op 97 nie woord Engels gepraat het nie.
President Steyn het na sy terugkeer uit Europa in 1905 die nood in onderwys besef en dit sy -Nasionale Onderwys (CNO) te kon gee. Hy en die Sentrale Komitee vir CNO skole het geldelike hulp van die Nederlandse Regering, kerke en individue gekry en in 1905 word die Oranje Meisieskool in Bloemfontein gestig. Die eerste klasse begin op 1 April 1907.16 Die taal was Hollands en later Afrikaans.
Nadat selfbestuur aan die eertydse Boererepublieke toegeken is, het generaal Hertzog hom aktief in die Orange River Colony (ORC) vir die erkenning van Hollands as taal beywer. Met sy Onderwyswet van 1908 wou hy die Afrikaner se selfrespek handhaaf en poog om die Afrikaner se taal gelyke regte te gee.
HOE HET DIE REPUBLIKEINE HIERDIE UITDAGINGS HANTEER ?
Die vraag wat hier sentraal staan, is hoe die Afrikaner daarin kon slaag om die oënskynlik
President Kruger se laaste besielende boodskap aan sy volk het waar geword. Hy skryf twee weke voor sy dood: Het is waar veel van wat ons opgebouwd, is tans vernietig, vernield, gevallen. Doch met eenheid van zin en eenheid van krachten kan weer worden opgericht, overtuiging mag blijven koesteren dat het eenmaal aangevangen werk word voortgezet.17 Vandaar dat die ABO as die omkeer in die Afrikaner se geskiedenis beskou word. Met storm en maar dat hierdie proses van jouself en jou mede Afrikaners afhang. Kortom: Die ABO en naweë van die ABO het die Afrikaner gedwing om nuut, vars en anders oor sy toekoms te dink. Dit word letterlik die Renaissance in die Afrikanergeskiedenis.
ROL VAN DIE VROU IN DIE HEROPBOU-PROSES
16 www.oranjemeisies.co.za/hs/403-2.geskiedenis.
17 FAK Pamflet. Paul Kruger.
In hierdie proses van herontwaking was dit die Afrikanervrou wat die uitdaging ter harte geneem het. M.E Rothmann verwys na die armblankeVolgens Sheila Patterson: Women have shown independence from their menfolk on public issues. Acting outside the explicitly political realm, they frequently played an important part in defining Afrikaners as a self-conscious ethnic group in an urban environment and in 18
Reeds in 1902 het vroue daagliks voedsel aan behoeftige kinders voorsien. In 1904 stig Annie Suid-
Afrikaanse Vroue Federasie (SAVF) op die terrein van die Irene Konsentrasiekamp. In 1904/5
eerste tehuis vir bejaardes, Moresig gestig en dieselfde jaar neem die SAVF die inisiatief vir die stigting van die eerste CNO-skool in Transvaal. Hierna volg tuisnywerhede, kraamhospitale en jeugtuistes.19 So het duisende Afrikanervroue uit alle lae van die bevolking deur middel van hulle aktiewe hulp en onderskraging daarin geslaag om die armes, die weduwees en wese nuwe hoop bygedra.
MONDSTUK : DIE PERS
HET WESTEN (DIE VOKSBLAD); DIE BURGER EN DE HUISGENOOT
word die koerant Het Westen, later Die Volksblad, eers in Potchefstroom en daarna Bloemfontein gepubliseer. Koerante soos Die Burger word in die Kaap gepubliseer. In 1916 word die eerste uitgawe van De Huisgenoot as deel van Die Burger gepubliseer. Die doel met De Huisgenoot om die Afrikanerbevolking te voorsien van inspirasie, inligting en vermaak.
Jan Brand, generaal Piet Joubert, Jan F. E. Cilliers, F.W. Reitz en ds J.D. Kestell. Die Huisgenoot as die volk se universiteit 20
OPBLOEI VAN AFRIKAANSE LETTERKUNDE
soos Totius (Jacob Daniel du Toit), Jan Cilliers, C. Louis Leipoldt en ander. Die ontboeseming
18 Leo Barnard, Die Naweë van die ABO, p.20. 19 www.savf.co.za/history_savf.html. 20 Gedenkuitgawe. Die Huisgenoot, 2007
Al gevoel van moedeloosheid, ontnugtering en totale verslaentheid van die Afrikaner na die ABO.
MEDE VERANTWOORDELIKHEID : HELPMAKAARFONDS
Maar dit was die SA Regering se hantering van die rebellie, waaronder die tronkstraf van generaal De Wet, die teregstelling van Jopie Fourie en om die rebelle boonop finansieel aanspreeklik te hou vir goedere wat opgekommandeer was, het Afrikanerleiers genoop om finaal weer na mekaar te draai. In die Noord- en Oos- om over en weder de een ander bij te staan
Helpmekaar Beweging in 1915 tot stand.21 Maar teen die middel van 1917 was dit duidelik dat die rebelle nie die skuld teen die sperdatum van 10 November 1917 (Afrikanerdag) sou kon betaal nie, want die rebelle het nog sowat £110 000 geskuld. Die Burger het daarop sy lesers uitgenooi om finansieel tot die fonds by te dra. Op 29 Augustus het mnr Elisa de Villiers van die Paarl hom bereid verklaar om £500,00 te gee as daar oor die hele land nog 500 mense gevind kon word om elk £100,00 te gee. Landwyd het die £100e 000. Binne twee maande is £180 000 ingesamel. Hierdie sukses het die kroon gespan op suksesse soos die fondsinsameling vir die Nasionale Vroue Monument in Bloemfontein en het die Afrikaner die selfvertroue gegee om die Afrikaner ook op ander terreine te laat geld. Sonder om enigsins in besonderhede in te gaan, word hier onder meer verwys die stigting van Santam en Sanlam, Volkskas Bank Bpk, die Broederbond in 1918 en die FAK in 1929.
Hierdie organisasies word letterlik die stutte wat die Afrikaner op ekonomiese, politieke en -landgenote mekaar nie altyd so maklik verdra het nie.
SAMEVATTING
opsig verslae, verslaan en verneder is, nie noodwendig die einde beteken nie. Die ABO was juis die kragtige impetus wat nodig was om die Afrikaner te leer wat die wesenskenmerke van sy voortbestaan was. Verskille en selfs oortuigings vanuit die verlede moet met helder, ewewigtige en wetenskaplike denke en optrede vervang word. Daar moet oor verskille heen gemeenskaplike doelwitte nagestreef word. Kgalema Motlanthe22 Business Day gesê die Afrikaners was besig om in hul laers terug te trek. Uit die oog, uit die hart. Na die ABO is eers sukses behaal toe emosionele en ander verskille aanvaar is, let wel nie vergeet is nie, en gemeenskaplike doelwitte nagestreef is. Die Afrikaanssprekendes moet besef
21 www.Helpmekaar
22 Netwerk 24. 5 November 2015.
dat as jy nie saam met alle Afrikaanssprekendes vir jou taal en kultuur stry nie, niemand dit namens jou gaan doen nie
van beslegting van geskille nie altyd die verlangde resultate lewer nie. In die geval van die ABO het dit verdeeldheid en selfs politieke onsekerheid gebring. Militêre leiers wat internasionaal respek en erkenning as militêre strateë geniet het, was nie meer dié leiers nie. Genl De Wet was gerespekteer, maar is tydens die Rebellie van 1914 tronkstraf opgelê. Nuwe leiers, soos Hertzog, Smuts en Louis Botha was nou aan die stuur van sake.
Na die ABO is besef dat politieke mag nie noodsaaklik is vir samewerking en her-opbou nie. Die oud-republikeine het nie die politieke mag gehad nie, maar is deur verskillende organisasies - en ekonomiese krag geword het. Die rol wat organisasies soos SAVF, OVV, Solidariteit, Afriform, die AB, waarde en selfrespek. Hierdie organisasies is tans die draer van die vaandel en moet voluit kan word.
kyk maar die aantal nuwe liedere in Afrikaans, asook die verskillende volksfeeste. Maar ek is van mening dat ons almal moet meer betrokke raak.
JA (Bertus) Steenkamp
(Genl Maj - Aft)
BIBLIOGRAFIE
Alberts, Paul (red). Gebroke land. Bloemfontein : Kraaluitgewers, 2009.
Albert Blake. Boereverraaier. Teregstellings tydens die ABO. Kaapstad : Tafelberg, 2010
Barnard, Leo. Die ABO en sy Naweë. Genl J.B.M Hertzoggedenklesing, 2004.
Carver, Field Marshal Lord. The Boer War. London : Sigwick & Jackson, 1999
Changuion Louis & Steenkamp Bertus. Omstrede Land. Die Historiese Ontwikkeling van die SuidAfrikaanse Grondvraagstuk. 1652-2011.. Pretoria : Protea Boekhuis, 2011.
Die Huisgenoot, Gedenkuitgawe. 2007.
FAK. Pamflet. Paul Kruger. Pretoria
Grobler. J.E.H. The War Reporter. Kaapstad : Jonathan Book Publishers, 2004
Grundlingh, A.M. Die Hensoppers en Joiners. Preroria : : Protea Boekhuis, 2003
Headham, C. (red). The Milner Papers II. South Africa, 1899-1902. London, 1933.
Jacobs F. (red). Suffering of War. Bloemfontein: ABO Museum en Kraaluitgewers, 2003.
Netwerk 24. 5 November 2015.
Pretorius, Frans Johan. Kommandolewe tydens die Anglo-Boereoorlog, 1899-1902. Kaapstad: Human en Rossouw, 1999.
Steenkamp, J.A. Die Verdedigingstelsel van die Vrystaatse Republiek, 1854-1899 Ongepubliseerde MA Verhandeling, UOVS, 1978.
Steenkamp, Kotie. Vlug om Vryheid. Persoonlike Herinnering tydens en na die ABO Ongepubliseer. Bloemfontein : ABO Museum.
The Star, 3 September 1986.
Van der Merwe, Jan. Vrystaatse Dorpe. Bloemfontein : Jan van der Merwe en Kraaluitgewers, 2012.
Van der Bank, DA. Die Stryd om die behoud van die Identiteit van die Afrikaner in die Oranjerivierkolonie, 1902-1910. D Phil proefskrif. UOVS, 1993.
Wessels, Elria (red). Bannelinge in die Vreemde. Bloemfontein. ABO Museum & Kraaluitgewers, 2010.
www.oranjemeisies.co.za/hs/403-2.geskiedenis
www.savf.co.za/history_savf.html
www.Helpmekaar.
UDF | UVM: GODSDIENS TYDENS KRYGSDIENS
Brig HB Heymans (SAP afgetree)
Die NG Kerk is aktief op vele terreine, ook op die slagveld. Daardie rol van die Kerk daar moet nie onderskat word nie. Die rol van ons predikante is ook geboekstaaf tydens die tweede Anglolede van die magte tydens die tweede wêreldoorlog, die oorlog in Korea en tydens die bosoorlog geestelik versorg en onderskraag.
Uit twee uiteenlopende bronne word twee ou vergeelde fotoalbums tot my beskikking gestel en ek en dat ons bietjie na die onontbeerlike en onuitwisbare rol wat die kapelaan in die geestelike lewe van die soldaat en polisieman speel, kyk. Op die keper beskou is die kapelaansdiens alleen tot eer van ons Drie-enige God en is die Kerk ook gehoorsaam om die laaste opdrag van ons Verlosser Gaan die hele wêreld in en verkondig die evangelie aan die ganse mensdom. (Markus 16 vers 15). Sonder God in sy lewe is die manskappe futloos.
Ek het insae gehad in die fotoalbum van genl-maj LG Snyman, MBE, wat die sersant-majoor van 1 SAP tydens die tweede wêreldoorlog was. Te midde van al die avontuur is daar plek, ook vir die
Nagmaal en biduur in die woestyn van Noord-Afrika
Nagmaal in die woestyn in die woestyn van Noord-Afrika.
Korea: Genl Maj (ds) MVD Cloete, SOO, MC,SD
-Korea sien ek
waarin hy soldate geestelik bearbei.
Later word hy die eerste geüniformeerde kapelaan van die SA Polisie wat ds Harper Martins siviele kapelaan opgevolg het.
Lewenskets ds Doempie Cloete
Dit is insiggewend om sy gelees kan word:
Doempie, soos hy alombekend was, is op 27 Februarie 1913 op De Doorns gebore. Na sy skoolopleiding by Paarl Hoër Jongenskool staan sy kop na die Hugenote Seminarie, Wellington, waar hy hom bekwaam as 'n sendeling met Victoria-Wes as sy eerste gemeente. Hierna sou hy vir vyf jaar in die Sionskerk Paarl, arbei, totdat hy in 1941 by die Weermag aansluit, met die oog daarop om na Noord-Afrika te gaan vir diens as 'n kapelaan.
Maar dit sou sy diensbeurt in die oorlog in Italië wees waarvoor hy onthou sou word, veral in praat met my oor baie manne wat ek in daardie berge begrawe het. Ek was die laaste mens wat baie van hulle nog lewendig gesien het.
Ek kon nog hulle arms oor hulle bors kruis en hulle voete met elektriese draad aanmekaar bind en hulle wegbêre in vreemde land. Eendag in die hemel sal ek hulle weer sien en vir hulle weer In slag dankie sê dat hulle hul lewens afgelê het vir ons daardie dae in die berge van Italië. Ons wat agtergebly het, sal hulle nooit vergeet nie."
Daar het 15 Suid-Afrikaners in Italië gesneuwel. As Doempie nie 'n predikant sou word nie, sou hy heelwaarskynlik een van ons prominente Afrikaanse skrywers geword het. In brief oor die geskiedenis van die Bataljon waarin hy gedien het, skryf hy: "Dit was tussen daardie hoë kruine (in die Apennyne) dat die Bataljon geveg het van Oktober 1944 tot April 1945. Daar teen die hange van die berge het ons ons maters wat geval het, agtergelaat. Daar het ons gestaan by die graftes in die herfs van 1944, toe die sagte najaarswinde die natuur stadig aan die slaap gesing het; daar het ons gestaan in die snerpende winterkoue toe die sneeu saggies op ons skouers geval het en ook op hulle wat die koue nie meer gevoel het nie; daar het ons gestaan in die lente van 1945 en ons het gevoel dat, net so groen en skoon en fris soos die natuur om ons, so was ook die lewe wat hulle nou ingegaan het - hulle wat ons daar ter ruste gele het in die kerkhof van Castiglione. Hulle het te vroeg gegaan; ja maar hulle werk was klaar."
Doempie Cloete het in sy loopbaan vele medaljes ontvang, waaronder die Militêre Kruis getel het vir sy dapper optrede op 13 Oktober 1944. Na die oorlog het Doempie in die Weermag gebly as kapelaan te Wynberg.
Na die uitbreek van die oorlog in 1950 in Korea, word hy kapelaan van die SA Lugmag se tweede Eskader in Korea. Hier het hy sy taak met onderskeiding en toewyding vervul. As jongmanne vertrek het met In aanval, was Doempie op die aanloopbaan om 'n gebed op te stuur vir hulle veilige terugkeer. Met hulle terugkoms van 'n gevaarlike missie, het die eensame figuur van kapelaan Doempie Cloete op die aanloopbaan gestaan en wag op hulle terugkeer. Dit moes 'n ongelooflike geestelike genot aan die terugkerende vlieëniers besorg het. Hy sou daar wag, maak nie saak watter tyd van die dag of die weersomstandighede nie.
Na byna twee jaar diens in Korea, keer hy terug en sit sy loopbaan as kapelaan voort. In 1957 ontvang hy die rang van kommandant (luit-kol) in die SA Lugmag.
In 1960 het die behoefte van 'n uniform Kapelaan by die SA Polisie ontstaan. Daar hoef nie lank gesoek te word na 'n geskikte persoon nie en Doempie word aangestel as die eerste uniform kapelaan van die SA Polisie. Doempie was 'n bekende gesig tydens die SA Polisie se tydperk op die SA landsgrense.
In 1973 word hy bevorder na die rang van generaal-majoor, 'n rang wat hy met die grootste nederigheid beklee het.
In 1975 tree hy af en vestig hy en sy eggenote, Anna, hulle in 1987 op sy geboortedorp, De Doorns. Met sy aftrede was Doempie die mees hoogs gedekoreerde offisier wat die SA Polisie nog gehad het.
Voor sy aftrede het Anna Greyling 'n onderhoud met Doempie gehad: "Wat sê iemand wat vir sy lewenswerk soveel oneindig baie toekennings en eer ingepalm het?" Sy beskeie antwoord was: "Sê maar net ek is nog 'n mens wat die werk met die leiding van Bo na die beste van sy vermoëns gedoen het.
Op 10 Mei 1992 word hy as 'n kreupele gelaat na 'n massiewe breinbloeding en op 27 Desember 1992 sterf hy, net kort voor sy 80ste verjaarsdag. lewenskets gepubliseer.
die verleë konstabel. Slot
gelede. As die oomblikke nie op film vasgelê was nie sou ons nooit hiervan geweet het nie. Dienste ter
1951: VLAG: DIE SA LEËR
Nico Moolman
SAM
Col William Marshall (SANDF Ret)
OPPERMAN, BY DIE BEGRAFNISDIENS VAN WYLE GENL-MAJ HANS MÖLLER; 31 MEI 2024
Genl-
Genl-
1. Geagte Familie en Vriende
Genl-
2. graag self doen. Hy kan egter agv omstandighede nie vandag hier wees nie en het om verskoning gevra. Ontvang asb ons almal se opregte meegevoel met u as familie se baie groot verlies.
3.en -
4. Meer as dertig oud-kollegas en ondergeskiktes is as referente oor Hans genader. Almal se gewaardeerde insette onderskryf dit ten volle. Dit is ook hoe ek hom sedert 1963 persoonlik leer ken het. Daar is ongelukkig nie tyd en dit is nie die plek om hier meer van die interessante afskrif van hierdie huldeblyk, op sosiale media versprei word.
5. Hans, soos ons hom geken het, of Johannes Petrus Meyer Möller, soos hy dikwels na homself
6.
7.
jongoffisierskursus by die ou SA Militêre Kollege bygewoon en op 15 Mei 1961 sy kommissierang ontvang.
stigterslid, die SA Leërkollege en 2 SAI Bataljon Groep te Walvisbaai. Intussen het hy in 1967 te Afdeling Militêre Inligting diens gedoen. Tydens die laaste fase van die oorlog in Rhodesië terugkeer is hy op die staf van Spesiale Magte Hoofkwartier aangestel.
Valskermbataljon aangestel, sonder dat hy ooit vooraf in die eenheid gedien het. Omdat hy in hoogs gekwalifiseerde en ervare valskermsoldate, van wie sommige hulle hele loopbaan in dié kwalifiseringskursusse met groot entoesiasme en -sukses aangepak en ook sy eerste operasionele sprong gedoen. Hy het, nav sy ondervinding in Walvisbaai, die sg Möllers Marathon by 1 Valskermbataljon ingestel. Dit het behels dat alle eenheidslede elke Vrydagmiddag na werk minstens 5 km saam moes hardloop. Dit word steeds deur sommiges as een van sy belangrikste erflatings beskou, omdat dit sóveel bygedra het tot samehorigheid, eenheidsgees en fiksheid.
8. Vanaf Oktober 1974 tot Mei 1978 was hy die Leërbevelvoerder te Rundu, vanwaar hy ook as bevelvoerder van Veggroep X-Ray aan Operasie Savannah deelgeneem het. Tydens Savannah het hy verskeie benoude situasies beleef, oa agv die gebrek aan behoorlike kaarte en verbindings.
9. spesifieke, baie gevaarlike verkenningsoperasie in Zambië, toe die Spesiale Magte-span om 01h00 reeds besig was om in die verdonkerde C130-vliegtuig hulle springuitrusting aan te trek, het Hans skielik in die vliegtuig verskyn en gevra of hy vir hulle iets uit die Bybel mag lees. Dit het hulle baie diep verwysingspsalm gebly.
10. Sy laaste twee aanstellings was die van bevelvoerder Kommandement Noord-Transvaal, vir ongeveer vyf jaar, en vanaf Oktober 1988 tot met sy aftrede, ongeveer drie jaar later, as bevelvoerende generaal van Kommandement Oos-Transvaal in Nelspruit.
11. Terwyl Hans as bevelvoerder en skakeloffisier deur alle referente as uitnemend bestempel is, was veral die wyse waarop hulle sy persoonlike eienskappe beskryf het, veelseggend. Woorde wat telkens herhaal is, sluit in: Wonderlike, vriendelike, afgeronde mens, sonder skerp punte wat aanstoot gee; goeie voorbeeld en inspirasie as soldaat, -mens en -gesinsman; mens-
12.
pretensieloos en veel meer. Daar kan geen twyfel wees dat hy en sy eggenote, Petro, vir wie daar netsoveel respek, waardering en liefde was, besondere rolmodelle was wat diep in mense se harte ingekruip het.
13. Feitlik al die referente het verwys na sy besondere kompeterende ingesteldheid enprestasies, natuurlik as rugbyspeler, maar ook tov jag, brug, tennis, muurbal, gholf, later rolbal en uiteindelik ook kroukie. Min weet egter dat dit ook op blokkiesraaisels van toepassing was. kollegas telefonies vir leidrade genader!
14. Uit wat reeds gesê is, sal u weet hoe ons Hans geken het en hoekom hy só hoog geag is. Ons as sy vriende en oudnagedagtenis! Rus in vrede!
PRESIDENT SA INFANTERIEVERENIGING
ENKELE STAALTJIES UIT
MÖLLER
Genl-
1. Meer as dertig referente wat wyle genl-maj Hans Möller goed geken het tydens sy militêre loopbaan vanaf 1957 tot 1991, is genader om insette te lewer vir moontlike insluiting in die huldeblyk aan hom tydens die begrafnisdiens op 31 Mei 2024. Agv die kort tydjie wat daarvoor toegeken kon word, moes die huldeblyk baie kripties gehou word. Baie van die interessanthede en -staaltjies wat ontvang is, kon derhalwe nie ingesluit word nie. Daar is gevolglik besluit om insae te versprei. Daar sal gerieflikheidshalwe deurgaans net op sy noemnaam na hom verwys word.
2. Hans het in 1953 aan die Volkskool Heidelberg in die ou Transvaal gematrikuleer en is in Jan 57 as loteling opgeroep vir sy eerste kamp om as Militêre Polisieman opgelei te word. Hy het daarna jaarliks kampe bygewoon en is in 1959 tot die rang van AssistantVeldkornet (nou Tweede Luitenant) in die Aktiewe Burgermag bevorder. Hy is in 1960, tydens die noodtoestand wat gevolg het op Pratt se mislukte aanslag op die lewe van wyle dr Verwoerd,
waartydens hy aansoek gedoen het om Staandemagoffisiers-opleiding te ondergaan. Hy was een van elf studente op kursus 810G, wat ingesluit het die latere HSAW, genl Kat Liebenberg, en die latere brig-genl Willem van der Waals Die kursusleier was majoor Ian Gleeson (afgetree as luitenant-generaal), AO2 Ben Kruger was die kursus AO en die kursusinstrukteur was sersant Jack Turner (afgetree as generaal-majoor).
as opleidingsoffisier na Die Leërgimnasium verplaas, maar is intern as Adjudant van die eenheid aangestel. (Bron: Hans se handgeskrewe notas en Willem van der Waals)
3. By Die Leërgimnasium het hy beïndruk met oa sy voorkoms, netheid en flinkheid en die wyse waarop hy alle salute vir die volle vyf passe beantwoord het. Hy het as mentor opgetree vir die jong Assistent-veldkornette wat die vorige jaar nog self kwekelinge by die Leërgimnasium was en hulle welkom laat
Gekombineerde magte-span wat teen die All Blacks-gespeel het. (Bron: AK de Jager en Tony Savides)
4. Nadat die 1963 Gimnasium-kwekelinge aangemeld het, het hy teenoor een van -maj Roland de Vries. Dit basiese valskermspringkursus geslaag en daarna ook elders saamgewerk. (Bron: Roland de Vries)
5. Hans het in die jare daarna gereeld na Tony Savides, een van die nuwe assistant-
6. Hans is in Okt 63 na die SA Militêre Kollege verplaas as lid van die voorspan wat die Infanterieskool by Oudtshoorn moes gaan stig. Dit was een van die hoogtepunte van sy loopbaan. (Bron: Hans se notas)
7. Na suksesvolle voltooiing van die basiese valskermspringkursus in 1967, het Hans aansoek gedoen om lid te word van HLeër se Valskermreserwe. Agv die springtoelae van R40,00 per maand, in ruil waarvoor hy twee valskermspronge (per maand?) moes doen, is hy deur van die beroepsvalskermsoldate van 1
hulle teen hom gehou toe hy op kort kennisgewing, in daardie stadium steeds Valskermbataljon aangestel is. (Bron: Hans se notas)
8.
-Tvl na die SA Leërkollege (Eers na die Gevegsopleidingstak en toe na die Stafdienste-tak. Hy kmdt Piet Hanekom (afgetree as generaalleerplan en opleidingsmateriaal vir die SD-kursus saam te stel. Kol Constand Viljoen (afgetree as HSAW) was in daardie stadium die kommandant (bevelvoerder) van die SA Leërkollege. Hy het opdrag gegee dat al die Engelse opleidingsmateriaal met nuwe Afrikaanse materiaal vervang en nuwe, toepaslike oefeninge geskryf moes word. (Bron: Hans se notas)
9. Hans is in 1971 na Walvisbaai verplaas. Agv die baie moeilike lewensomstandighede en onvoldoende, swak fasiliteite, was die troepe se moreel laag. Die bevelvoerder, kolonel (?) Gleeson, het gevolglik bepaal dat
Dit was die voorloper van die Möllers Marathon wat Hans later met groot sukses by 1 Valskermbataljon ingestel het. (Bron: Hans se notas en Ronnie Claasen)
10. Benewens die ander uitdagings wat uit sy, vir sommige oud-eenheidslede onwelkome, aanstelling as bevelvoerder 1 Valskermbataljon gespruit het, moes bring aan die gereelde gevegte tussen die troepe van 1 Valskermbataljon en 1 Spesiale Diensbataljon (Pantser). Toe lg. nie vinnig genoeg gebeur het nie, het die kommandementsbevelvoerder, brigadier André van Deventer (afgetree as luitenant- -genl Willem Louw, die HLeër, het Hans gewaarsku dat hy dit onmiddellik moes uitsorteer,
11. Hans hou waarskynlik die rekord vir die getal verskillende tipes vervoer wat hy Kwando-streek moes gaan doen, het die volgende gebeur: Ry met fiets vanaf huis na 1 Valskermbataljon, met Holden-kar na Bloemspruit, per C130-vliegtuig na Kwando, per valskerm grond-toe, met Tiko-kar na helikopter landingsplek, met Puma helikopter na Mpacha, per C-160 vliegtuig na Waterkloof, agter in Gladiator na Pretoria-stasie, per trein na Bloemfontein, agter in Bedford na 1 Valskermbataljon en toe met fiets terug huis-toe. (Bron: Hans se notas)
12. Hans het tydens Op Savannah verskeie benoude oomblikke beleef. Toe hy en kollega uit Cela vorentoe moes beweeg om drie ure later in die omgewing van Ebo by eie magte aan te sluit, het hulle by aankoms ontdek dat die eie het hulle gewaarsku dat die MPLA en Kubane naby was en dat hulle dringend moes padgee, net betyds voordat die vyandelike magte aangekom en die geveg by Brug 14 kort daarna plaasgevind het. Agv swak radioverbindings was dit nie moontlik om in die proses met onttrekkende SA magte te kommunikeer nie. (Bron: Philip du Preez)
13. het vir die kapelaan gesê dat hy nie in dooie eende belangstel nie, maar in dooie vyand, omdat hulle met oorlog besig was. (Bron: Koos Laubscher)
14. Die tyd by Rundu was een lang en veeleisende avontuur, met talle logistiekeen bevel-en-beheerprobleme, vanweë die groot afstande betrokke, gebrekkige infrastruktuur en die feit dat Rundu die hoofkwartier van 1 Militêre Gebied en die deurgangsplek vir die SA Magte en die Angolese en Portuguese vlugtelinge geword het. Tydens hierdie tydperk is 31 en 32 Bataljons gestig, wat ook groot implikasies vir Rundu gehad het. (Bron: Hans se notas)
15. -verkenningspan per valskerm
het agv die hegte bande wat in die proses met Hans gesmee is, jare later vir besoekgroep toe hy van Hans se dood verneem het. Hy het om middernag
vanaf Lubango geskakel om hierdie insident oor te dra en sy meelewing emosioneel te betuig. (Bron: Koos Moorcroft)
16. Terwyl Hans nog in bevel van Rundu was, het hy begin glo dat daar vyandelike lugafweerwapens in Zambië ontplooi was. Hy het spesialis inligtingsteun vanuit Oshakati versoek en sy volle vertroue in die afgedeelde span gestel, Die span
versoek per helikopter ontplooi is om van nader ondersoek in te stel, het hulle wel lugafweervuur getrek. Hulle het die vertroue in hulle as spesialiste en sy ondersteuning van deurslaggewende belang gevind. (Bron: Albert Peters)
17. Tydens Hans se baie suksesvolle termyn in Rhodesië as die persoonlike
18.
hom te sien en saam met hom te kuier, waarvan my krimpende wynvoorraad
19. Tydens sy termyn as bevelvoerder Kommandement Oos-Transvaal, moes Hans
van sy opvolgers as bevelvoerder van die Valskermbataljon was, was sy Hoofartilleris en een van die Hoof van Staf se vertrouelinge. Hans en die Hoof van Staf se geaardhede was direk opponerend en dit het vir hulle direkte ondergeskiktes tot interessante waarnemingsgeleenthede gelei. Albei was kranige rugbyspelers uit sterk opponerende provinsies, Hans se optrede hetChris van Zyl en Chris le Roux)
20. natuurlik as rugbyspeler, maar ook tov jag, brug, tennis, muurbal, gholf, later rolbal en uiteindelik ook kroukie. Min weet egter dat dit ook op blokkiesraaisels van
huiwering kundige kollegas telefonies vir leidrade genader! (Bron: Koos Laubscher en verskeie ander referente)
21. Hy en Petro het gereeld in die Suid-Kaap by die familie se strandhuis gaan kuier, waar hy oral op sy fiets rondgery en vir mense melk en kruideniersware afgelewer het. Daar het hy eendag gesê dat hy nie by almal wat hom ken, kan -
Kaap moes reël. Die eerste een is deur sestien persone bygewoon, waar Hans die aanspreeklikheid vir toekomstige byeenkomste aan Paul Lombard opgedra
die derde week van Februarie. Dit word reeds deur ongeveer twee honderd gaste per keer bygewoon. (Bron: Paul Lombard)
SAMESTELLER
31 Mei 2024
Skets ontvang van sers-maj Paul Els - HBH
MILITARY INTELLIGENCE, BfSS AND THE PIONEERING YEARS OF ELECTRONIC WARFARE (EW)
Walter Volker
Operation BRUSH
Volker.
During 1967, the Directorate Military Intelligence (DMI) Electronic Warfare (EW) team at Gen Kemp Hill in Voortrekkerhoogte intercepted several communications emanating from UN / US sources, indicating that an invasion of SWA by a UN force might be a real possibility. The intelligence was immediately relayed to C SADF, and the OC of SWA Command (at the time Brig Magnus Malan). The consequence of this was the launch of two pro-active/ defensive moves by the SADF, namely Operation Dikmelk in December 1967, followed by Operation
Eksamen in January 1968 as well as a quick build-up of a basic reaction force in Walvis Bay and in SWA.
However, it was also realized at that point that a more effective EW capability especially one located much closer to the threat was urgently needed. The result of this was the initiation of Operation BRUSH by the DMI at the end of 1967.
Katima Mulilo
The first EW station that was established because of Operation Brush, was at Katima Mulilo in the Caprivi Strip of North-Eastern SWA. The first group was deployed in mid-January 1968 and was headed up by an infantry Captain, (photo left), with his 2IC Capt Wessel Kritzinger and WO1 George Beukes (SACS) as the senior NCO.
This was really a Military Intelligence team (as mentioned above), but they were deployed covertly under the guise of being a SABC team, investigating the possibility of setting up another radio transmission tower in the region. At that time the SADF officially was not present in SWA at all, and law and order were kept intact entirely by the SA Police. The only SADF presence was at Windhoek itself, and in Walvis Bay which was officially part of the Cape Province for historical reasons.
In the meanwhile, a young Lt Gerrit Murphy had joined the SADF in 1965 after building up extensive experience in telecommunications, including Direction Finding (DF) and related tasks, while being in the employ of the Post Office at the Derdepoort radio station. Initially he was involved with the training of Candidate Officers at the School of Signals in Voortrekkerhoogte. However, because of these developments he was transferred to 11 Squadron of 1 Signal Regiment. At the time 1 Signal Regiment consisted of three squadrons, namely 10 Sqn (responsible for basic training of National Service Men), 11 Sqn (responsible for operational support of 16 Combat Group), and 12 Squadron (tasked with EW endeavours, although at the time it was passive). In 1968 Lt Murphy was seconded to the DMI to assist with the process of establishing the EW capability of the DMI.
For almost a full year, Lt Murphy flew up to Katima Mulilo once a week on Tuesdays. This was done with to Dakota aircraft of the SAAF one loaded with fuel (as there was no infrastructure for air traffic at the time) and one loaded with provisions for the EW section. From here on, Lt Murphy was to start playing an increasingly prominent role in the development of the EW within the SACS.
After a few months, the infantry section commander at Katima Mulilo was replaced by a signals officer/ DMI member, Capt Gerrit Ockerse. He did not last very long and was relieved after a Division, Piet Verbeek), who was seconded by the DMI.
During this period, about Aug/Sep 1968 while Brig Frits Loots, the Director of Military Intelligence (DMI), was away on leave, the staff at the DMI headquarters were surprised one day when a strange man and some of his henchmen burst in unannounced stating that they were taking over the office of the Director and his second in command, Col Hein du Toit. They then proceeded to remove the personal effects and other related material of these two officers from their offices. It then transpired that this stranger was none other than the security advisor and close friend of the Prime Minister, BJ Vorster, namely Lt Gen
Hendrik J. van den Bergh (1940
incident. It seems that Lt Gen van den Bergh was intent on replacing both the DMI and the SA Police Security Branch with his own Bureau, and that all the personnel of these two organisations would in future be reporting to him. After having established himself in his new office of choice, Van den Bergh started interviewing his newly acquired members of staff. The interview with Lt Murphy lasted a brief 2 minutes after which he was interrupted with the observation that he did not understand a world of what Murphy had said, and that in any case, if he (Vd Bergh) needed intelligence, he was fully capable of sending out a policeman on a bicycle to collect what was needed! Van den Bergh had every intention of closing every EW station, including Katima Mulilo, as he saw no need for them!
The young Lt Murphy witnessed the further manipulation of situations by Van den Bergh to get his own way. One evening, for example, during a work dinner one Saturday evening with several guests, including a technician from the Post Office, Van den Bergh demanded that a new radio telephone be installed at his farm just to the east of Pretoria by the following Monday evening. When the Post Office technician insisted that such a request was impossible to achieve as there was already a long waiting list, Van den Bergh produced a file and presented it to the unfortunate technician, with the threat that this would be given to his boss if his demand was not met. When the technician looked through the file, his face went white as a sheet and the installation was achieved by the deadline.
office, as Loots was very forgetful. One day, while Van den Bergh was away, these two rifled through the contents of the safe. One of the documents that they found revealed that Van den Bergh had the authority to vet and decline if he so wished any person in government, right up to Cabinet level. The implications of such power were far-reaching as this could even disqualify any future Prime Minister should B.J. Vorster need a successor, as any such person would have to come through the cabinet. A copy of the document in question was sent to the office of the head of state.
subsequently curtailed and by March 1969 both DMI and the SAP Security Branch were allowed to continue as separate functions, while Lt Gen Hendrik van den Bergh soon thereafter (in Sep 1969) established his own national intelligence organisation the Bureau for State Security (BfSS) or - BSV). Many of the SADF personnel who chose to throw in their lot with the new BfSS and Van den Bergh were disappointed as they were effectively posted out as security officers at National Key Points (such as Sasol, Atlas, the CSIR), while his own favourites all ex-policemen were allocated the senior positions.
The Bureau for State Security (BfSS)
The first independent intelligence agency established in South Africa soon after becoming a RIS), which resorted under the SAP Security Branch (at the time headed up by Brig van den Bergh). It was largely based on the pattern of the British Secret Intelligence Service (SIS), and its agents were often in the service of at least the SIS as well. This situation was regarded as untenable in the long run, and eventually it was decided that a more independent and exclusively South African service needed to be built up, one which was directly under civilian/ government control. In September 1968 the Bureau for State Security (BfSS, or in Afrikaans
the irritation of Prime Minister Vorster It initially absorbed elements of DMI and the Security Police and their budgets were cut quite drastically. However, eventually DMI was to remain a distinct entity and it conducted counter intelligence activities within the military.
In 1969 DMI saw more reorganisation and the BfSS was thus formed as a completely civilian organisation. In 1972 the results of the Potgieter Commission into the effective co-ordination between state departments resulted in the promulgation of the Act on Security Intelligence and the State Security Council and its consequences were affected. Thus, the various mandates
were determined for each of the intelligence organisations within the country.
In 1978 the BfSS changed its name to the Department of National Security (DONS) and then underwent another name change to National Intelligence Service (NIS) in 1980 under the directorship of Dr Niel Barnard. After 1994 it became known as the National Intelligence Agency (NIA).
Uit Kom die Bajonette deur Brig Hennie Heymans (SAP).
was en die volgende voorval kan bevestig:
lt-genl FG van Zyl, was teen sy sin na die BSV gesekondeer, maar het nie by die Buro aangesluit nie want hy het nie van genl van den Bergh gehou nie. Hy is intussen oorlede maar hy het my twee maal verseker dat genl van den Bergh nooit KOMPOL sou word nie, aangesien die ganse SAP se topbestuur in opstand sou kom. Dit het gelei tot die stigting
80 man goedgekeur en hy sou as die Veiligheidsadviseur van die EM bekend staan.
Genl van Zyl het my ook vertel dat kort nadat hulle as die BSV by DMI se kantore ingetrek het, het hulle een oggend by die werk aangekom en gevind dat lede van SAW voor die deure met
naam van Piet (Poqo) van Wyk, wat 'n gevelde bajonet weggeklap en na sy kantoor gegaan het. Die BSV het toe uitgetrek en by die SAP(VT) se HK ingetrek totdat Concilliumgebou voltooi
In Sep 1969 when the BfSS was established by Gen Hendrik van den Bergh, a former Director of Signals, Brig Renier J. Jansen van Vuuren and Charles Lloyd (future Secretary of the State Security Council) were allocated to this new function (involuntarily). Lloyd returned to the SADF a few years later, but Brig van Vuuren stayed on for about 3 years. During this period, he was responsible for recruitment and appointments at the BfSS, and also closely worked with / for Harold Jansen van Vuuren (who later replaced John Vorster as Minister of Welfare & Pensions) Gister se Dade. Vandag se Oordeel input into the Potgieter Commission which led to the restructuring the intelligence roles in South Africa. He was then transferred to the Department of the Prime Minister, John Vorster, for seven years, before again being transferred to Military Intelligence during the time of Lt Gen P.W. van der Westhuizen.
The SACS takes over the EW operational function from DMI
During this crisis period when the EW stations were in danger of being closed down, Lt Murphy appealed to the Director of Signals Col Gert Boshoff to intervene. The result was that from this point onwards, the SACS was to play the leading role in static and tactical operational deployment -based EW efforts. The question can therefore be asked what would have happened to the EW function within the SADF or the SA Army if it had not been for this mini crisis caused by the ambitions of the Bureau for State Security? Would EW have remained with the DMI/IMD? Would the SACS ever have had an EW role, or possibly only a tactical EW role? The fact is that the outcome of this whole process was very positive for the SACS and probably also for the SADF in the long ter.
At this point the EW function resorted under the EW Troop of the DHQ Signal Squadron. All the key operational EW functions, even including the photo analysis section and all the equipment, was transferred from the DMI to the DHQ Squadron of the SA Corps of Signals. As the DMI team at this stage was effectively non-functional, the SACS started sending the information collected at its BRUSH stations to the GOC JCFs (General Officer Commanding Joint Combat Forces or in and the SO1 Ops Dennis Earp (later C SAAF).
The first SACS officer, Lt Denis Jelliman, was sent to Katima Mulilo in September 1968 to take over from the DMI commander Capt Dirk Verbeek. Jelliman was also the first officer of the SADF to be in this role wearing his SADF uniform; up to that point, the covert roles of SABC personnel had been strictly maintained.
This EW role was later taken over by 23 Squadron when DHQ Signal Squadron was upgraded to 2 Signal Regiment in 1972, and in Nov 1981 5 Signal Regiment was established out of 23 Squadron, with an exclusive focus on EW. As from 20 Dec 1968 the young Maj Georg Meiring (the future C SADF) was appointed Commanding Officer of DHQ Signal Squadron, which at the time consisted of a mere handful of officers, 11 WO2s and 4 WO1s. With this small team a very big task needed to be performed. The squadron consisted of a Long-Distance Static Troop (which Maj Meiring commanded himself with the assistance of WO1 Jack Shaw), while the EW Troop was commanded by Capt Gerrit Murphy. Over time, with the tremendous task at hand, the numbers mushroomed, and DHQ Signal Squadron became larger than that of a regiment in actual numbers.
First SADF member in uniform in northern SWA
Due to the remoteness of most of the EW stations, their isolation and the need for personnel to be there for lengthy periods at a time, it was very difficult for married staff members to be posted out for any period beyond three months. As a result, the first 6 National Service Men were trained for
this purpose and sent with Lt Jelliman to be deployed at Katima Mulilo. As mentioned before, Lt Jelliman was the first SADF officer to be posted there officially in military uniform. This was the period during which the SADF started taking over the role of the SAP in combating the terrorist incursions in northern SWA (for this the relevant Act needed to be amended to allow SADF personnel to operate beyond the Command HQ in Eros, outside Windhoek).
MEDIA STATEMENT: SUBJECT: PASSING OF COLONEL (RET) JAN DIRK
BREYTENBACH
DATE: 16 June 2024
For Immediate release
It is with deep sadness that the Breytenbach family confirms the death of Colonel (Ret) Jan Dirk Breytenbach on 16 June 2024. He passed on peacefully in the company of his family at 12h30 at the George Mediclinic.
Colonel Jan Dirk Breytenbach DVR SD SM MMM, a retired South African Special Forces officer was best known as the first Commander of 1 Reconnaissance Commando, South Africa's first Special Forces unit; as well as the first Commander of 32 Battalion and the 44 Parachute Brigade. He attended the Army Gymnasium in 1950 and was awarded the Sword of Honour in 1953. After having served in the Armoured Corps, (SADF) in 1961, and in 1970 founded the SA Special Forces.
During 1976 he was instrumental in establishing 32 Battalion. He attended Staff College in 1977 and was promoted to Colonel and became the Senior Staff Officer for Operations at Northern Transvaal Command. Col Breytenbach commanded 44 Parachute Brigade from 24 September 1980 to 31 December 1982 and founded the SADF Guerilla School which he commanded until his retirement. Colonel Breytenbach is not only revered as an icon by many in South Africa but also in the international Special Operations world. The Breytenbach family understand and appreciate the widespread interest and sympathy for the demise of our dearly departed husband, father, brother and grandfather; and wish to bid him farewell in a dignified manner. Details regarding the funeral
arrangements and Memorial Service, will be communicated in due course. The family is being well supported by close friends and Military Veterans organisations, and request that we be allowed the space to mourn and to finalise all arrangements.
Colonel Breytenbach is survived by his wife Rosalind, his son, Richard, daughter, Angela, and his grandchildren Christopher and Matthew. ENDS.
Issued by: Richard Breytenbach (Son) on behalf of the Breytenbach Family.
SA AIR FORCE
SAAF Museum PE Museum <saafmpe@gmail.com>
Hennie thanks for your email.
Yes, you more than welcome to publish some of my post.
Just acknowledge the Museum in your article and our contact details.
Regards
Morne
Curator SAAF Museum Port Elizabeth
Our first photo
Credit to ATLAS IMPALA and Renier Jansen
MILITÊRE LETTERKUNDE: POËSIE
Bevrees: Lt-kol Dawid Lotter
Bevrees
Toe ek begin kruip het was ek vir die donker bang.
Toe ek klein was, was ek vir die duiwel bang.
Op junior laerskool was ek vit die bokslagter-boelies bang.
Op senior laerskool was ek vir Mnr Venter bang.
Op junior hoërskool was ek vir die hardebaard matrieks bang.
In Standard 8 se koers was ek vir die boelie-onderwysers bang.
In matriek was ek vir die onsigbare eksaminator bang.
Na die matriekuitslae was ek vir die toekoms bang, NEE!! vir die eerste keer BEVREES.
Toe was die gedagte aan die Army daar en ek was bang.
Maar die Army
En daarna vir 45 jaar tot vandag het ek die grootmensbang, die vrees wat alles oorheers op slagvelde, stofpaaie en teerpaaie OORKOM
GELEIDELIK IMMUUN GERAAK
Teen Bang.
Maar
Ek het myself geflous agter maskers van onsekerheid; die spore oor die horison, en bly ek nakend staan, ontblootoor dit wat ek nie kan verander nie.
van stryd teen bang
my nederig laat teen die groter bang reisend vorentoe kykend agtertoe vergelykend oor wat was oor wat kom
Dawid I once rated you as the single most important war poet of our generation when I was asked to comment on your work. I still think this is true, because you capture in words, the unspoken reality of a large cohort of men that have lived with uncertainty but learnt how to forge bonds of trust. You are an intelligent person with profound insight, but you also have a naked honesty about you that filters your thoughts. Your writing captures moments of insight and gives future generations a window into our world by showing how we dealt with harsh realities.
SOUTH AFRICAN COMMONWEALTH WAR CASUALTIES BURIED ACROSS THE WORLD PART SEVENTY-SIX.
Captain (SAN) Charles Ross (SA Navy Retired)
South Africans participated in almost every war theatre during the First and Second World Wars.
According to the Commonwealth War Graves Commission Casualty Data Base 7 290 (includes 607 unknown) First World War casualties and 9 986 (includes 84 unknown) Second World War casualties are buried in 1 207 cemeteries. In contrast, 2 959 First World War and 2 005 Second World War casualties are commemorated on 48 memorials. This does not include the more than 2 700 South Africans who until recently were not commemorated by the Commonwealth War Graves Commission. A new memorial to commemorate these South Africans is being constructed in the Gardens in Cape Town and should be completed by November 2024.
Busigny Communal Cemetery Extension Belgium
Busigny was captured by the 30th American Division and British cavalry on 9 October 1918, in the Battle of Cambrai, and in the course of the next two months the 48th, 37th and 12th Casualty Clearing Stations came successively to the village. The majority of the burials were made from these three hospitals. The cemetery extension was begun in October 1918 and used until February 1919. After the Armistice it was enlarged when graves were brought into Plots II-VII of graves from a wide area between Cambrai and Guise.
Busigny Communal Cemetery Extension contains 670 First World War burials, 64 of them unidentified.
Charles Holden designed the extension.
Six South African casualties from World War One are buried in this cemetery.
Bernafay Wood British Cemetery, Montauban - France
Montauban village was taken by the 30th and 18th Divisions on 1 July 1916 and it remained in Commonwealth hands until the end of March 1918.
It was retaken on 25 August 1918 by the 7th Buffs and the 11th Royal Fusiliers of the 18th Division.
The Bois De Bernafay is a pear-shaped wood close to the east end of Montauban village. It was taken on 3 and 4 July 1916 by the 9th (Scottish) Division. On 25 March 1918, in the retreat to the Ancre, the same Division was driven from the wood but recaptured it for a time. On 27 August 1918, it was finally regained by the 18th Division.
The cemetery was begun by a dressing station in August 1916 and used as a front-line cemetery until the following April. It contained at the Armistice 284 burials but was then increased when graves were brought in from Bernafay Wood North Cemetery and the battlefields immediately east of the wood. BERNAFAY WOOD NORTH CEMETERY was opposite the North edge of the wood, a little East of the Longueval - Maricourt road. It was begun by an Advanced Dressing Station and
used from July to October 1916. It contained the graves of 80 soldiers from the United Kingdom and 1 German prisoner.
Bernafay Wood British Cemetery now contains 945 burials and commemorations of the First World War. 417 of the burials are unidentified but there are special memorials to 11 soldiers known or believed to be buried here. Other special memorials commemorate 12 soldiers buried in Bernafay Wood North Cemetery whose graves were destroyed by shell fire.
The cemetery was designed by Sir Herbert Baker.
Four (one known and three unknown) South African casualties from World War One are buried in this cemetery.
Beuvry Communal Cemetery Extension France
Beuvry village was largely occupied during the War by Royal Engineers, Supply units and Artillery horse-lines. It remained in British possession even during the German offensive of April 1918. The Cemetery Extension was begun in March 1916, and used by units and field ambulances until October 1918. After the Armistice graves were concentrated into it from the battlefields of 1914-18, North and East of Bethune.
The Extension covers an area of 846 square metres and is enclosed on two sides by a rubble wall. There are now 206 Commonwealth burials of the 1914-18 war, 32 being unidentified, commemorated here. There are a further 18 Commonwealth burials of the 1939-45 war commemorated in this site. There is 1 unidentified French soldier of the 1914-18 war buried here.
The burials in the adjacent Communal Cemetery are subject to a separate register entry.
Two South African casualties from World War One are buried in this cemetery.
Deir El Belah War Cemetery Israel and Palestine
On 28 February 1917, the cavalry of the Egyptian Expeditionary Force entered Khan Yunus, midway between the Egyptian border and Deir el Belah causing the Turks to withdraw to Gaza and Beersheba. The railway was pushed forward to Deir el Belah, which became the railhead in April 1917, and an aerodrome and camps were established there. The cemetery was begun towards the end of March and remained in use until March 1919. Most of the burials were made either from field ambulances from March to June 1917, or from the 53rd, 54th, 66th and 74th Casualty Clearing Stations, and the 69th General Hospital, from April 1917 until the Armistice with Turkey. Several graves, the majority of which were originally at Khan Yunus, were brought into the cemetery after the Armistice.
The cemetery contains 724 Commonwealth burials of the First World War, 5 of which are unidentified. The 64 casualties buried in the Indian Section are commemorated on panels in the cemetery. There are also ten war graves of other nationalities, two being unidentified.
Eight South African casualties from World War One are buried in this cemetery.
Gradara War Cemetery - Italy
On 3 September 1943 the Allies invaded the Italian mainland, the invasion coinciding with an armistice made with the Italians who then re-entered the war on the Allied side.
Following the fall of Rome to the Allies in June 1944, the German retreat became ordered and successive stands were made on a series of defensive positions known as the Trasimene, Arezzo, Arno and Gothic Lines.
The site for the cemetery was chosen in November 1944 and it contains the graves of casualties incurred during the advance from Ancona to Rimini, which broke the German's heavily defended Gothic Line, and in the heavy fighting around Rimini, which was taken by the Allies on 21 September 1944. Gradara War Cemetery contains 1,191 Commonwealth burials of the Second World War. There is also one Belgian war grave.
13 South African casualties from World War Two are buried in this cemetery.
Dear Readers
Gerry ons bid jou volkome herstel toe!
KENYA POLICE (BRITISH EAST AFRICA):
Col David Reeve
An askari reporting to his duty with a bike, 1950s...
Askari members of the Kenya Police Force led by a Sikh officer parade outside the new police station at Kisumu. C.1953
Mau Mau suspects in a prison camp in Kenya.
ELEVEN THINGS YOU MIGHT NOT KNOW ABOUT D-DAY
Preface by Compiler: Wolfgang Witschas
The Normandy landings or the Allied invasion of Normandy on Tuesday, 06 June 1944, in Operation Overlord during World War II was codenamed Operation Neptune or better known as DDay.
Except for the actual planning, logistics to gather a massive invasion army, D-Day was also an enormous "Deception Operation". The allies created a fake army in the south of England across the Pas de Calais in France (here the English Channel was at its narrowest). The camps were stocked with fake and dummy tanks, trucks, artillery and even plywood plane dummies. On the coast were dummy landing-crafts moored. Artificial radio communication mentioning fake units and regiments and chatter was daily aired to create the impression of military activity. Months before the invasion the allies amongst others used agents and even a double agent to spread a massive amounts of misinformation over occupied Europe to confuse the German armies along the fortified French Atlantic coast, the "Atlantikwall". Regular photographic reconnaissance flights were undertaken in areas along the coast which were not part of the planed D-Day landings. On the other hand, allied security around Operation Overlord was very tight. The German defenders of "Fortress Europe" had been totally mislead to the point that Adolf Hitler was only convinced that the real invasion took place in Normandy, many days later, but still was not 100% convinced. Allied "dummy paratroopers" that were dropped inland from Normandy, convinced the Germans that this was a deception, and the real invasion would take place at the Pas de Calais.
In a nutshell, D-Day was a massive Allied success due to excellent Planning, Intelligence, the use of the power of Deception and Misinformation.
Written by: Josephine Franks:
Sky News Search Engine Optimized (SEO) reporter, drilling into what readers want to know about the stories of the day.
Introduction
Did you know that theatre set designers played a role in D-Day's success? Or that MI5 were worried the whole plan could be brought down by the Daily Telegraph's crossword? Here are some fascinating facts you didn't know about the invasion that changed the course of the Second World War.
There are a number of things you might already know about D-Day. That it was the largest amphibious invasion ever executed, involving more than 150,000 Allied troops. That the invasion of Normandy's beaches happened on 06 June 1944 - 80 years ago. That it signalled the beginning of the end of the Second World War. But here are some interesting facts you might not know about the operation.
1. We still may not know exactly how many people died
When a D-Day memorial was being planned in the US in the 1990s, it came to light that estimates for the number of dead Allied troops varied wildly - from 5,000 to 12,000.
With its Necrology Project, the National D-Day Memorial Foundation in America set about establishing the number of troops killed in the Normandy invasion on 6 June 1944.
Years of painstaking research identified 4,415 fatalities: 2,502 Americans and 1,913 Allies from seven nations. While it's the most accurate record, it is still being added to as new evidence comes to light, meaning it may not be a definitive count of the dead.
Image: An installation at Gold Beach in Normandy commemorates the soldiers who died on DDay. Pic: PA
2. What the D stands for
D-Day was not a unique name for the 6 June operation but is the general term for the start date of a military operation where the date is not known or is secret.
The 'D' is commonly understood to stand for day - so it's really called Day-Day. But another name for it is "departed date", according to the US Department of Defence.
It quotes the assistant to General Dwight D. Eisenhower, Supreme Commander of the Allied Expeditionary Force in Europe, who oversaw the invasion and went on to become US president, saying any amphibious operation has a "departed date" - shortened to give us D-Day.
There were a number of D-Days during the Second World War, but Normandy was the biggest and most well-known.
The codename for the Normandy invasion was Operation Overlord - and the name for the naval aspects was Operation Neptune.
3. The weather forced a last-minute date change
The weather, tides and moon all had to be considered when planning a date for D-Day. The operation needed a long summer's day, clear skies and a full moon for visibility from the air, low winds and calm seas and low tide at landing time. Nine days in May and June seemed to fit the bill. D-Day was originally planned for 5 June - but it was pushed out by a day at the last minute
Image: US reinforcements wade through the surf in the days following D-Day. Pic: Bert Brandt/AP
due to an unfavourable forecast. The weather still wasn't ideal on 6 June, with rough seas and strong winds, but postponing would have meant a two-week wait for the right conditions. Instead, the Allied troops made the most of a brief break in the weather.
Image: Wounded British troops are helped ashore at Sword Beach. A brief break in the weather meant the invasion could go ahead on 6 June - but conditions were far from perfect. Pic: AP
4. Where to invade? Answers on a postcard
Long before the days of pulling up Google Street View, army chiefs needed a way of seeing which beaches would be poorly defended and therefore suited to an invasion.
The answer was crowdsourcing. In 1942, the BBC issued an appeal for postcards and photographs of Europe's coastline. Millions were sent to the War Office, helping to identify Normandy as a target.
Image: The Allies needed to choose poorly defended beaches - and settled on Normandy. Pic: AP
5. Officials worried the game would be given
A private bar was installed at London's Norfolk House, the headquarters for D-Day planning, so staff could talk without risk of being overheard in local pubs. One commander also put his troops' secret-keeping to the test at the pub. Terence Otway sent 30 women from the Women's Auxiliary Air Force to village pubs, dressed in civilian clothes. They were charged with chatting up soldiers and seeing if they would spill the beans about the operation - but reportedly none did.
6. As troops landed, Hitler slumbered
Hitler was asleep when Allied troops landed on the beaches of Normandy. He had to personally authorise the release of reserves, but no one dared wake him. Even when he woke up late in the morning, he did not immediately send reinforcements, believing D-Day was a diversionary tactic.
7. Dummies, inflatables and deception
Inflatable tanks and a dummy army were crucial to the success of the D-Day as they helped shift German attention from Normandy. Operation Fortitude was an elaborate decoy mission to make the Germans think the D-Day landings would take place in Calais or Norway. Theatre set designers and camouflage experts were brought to Kent, where they set about creating a dummy army - which the Germans believed to be the fictitious First US Army Group (FUSAG). Dummy
landing craft and plywood aircraft carriers were also part of the deception. Metal stripscodenamed "window" - were dropped along the French coast to confuse German radar and dummy parachutists made of rubber were dropped over Calais.
Image: A British-designed rubber inflatable tank. Pic: US National Archive/Gallagher
8. A double agent's role in D-Day's success
Double agent Juan Pujol - codenamed Garbo - has been described as the greatest double agent of the Second World War and played a key role in Operation Fortitude.
He fabricated a network of 27 agents in Britain who the Germans believed were spying for them.
Garbo convinced the Germans the army massed in Kent was ready to invade Calais - and managed to keep up the ruse even after D-Day, meaning German resources remained stationed there needlessly over the summer.
He was even awarded the Iron Cross by Hitler for his "extraordinary services" to Germany.
9. The secret plan blew out the window
A badly timed gust of wind could have spelled disaster for the Allies when a plan for the D-Day operation blew out the window of Norfolk House.
But it was later handed in by a man who reportedly said his eyesight was so bad he had no idea what it was.
10. 'Funny tanks' had to be specially invented
The D-Day landings were the first of their kind on such a scale - and successfully pulling them off meant creating the right equipment for the job.
Armoured vehicles developed under the command of Major-General Sir Percy Hobart became known as "Hobart's Funnies".
They included the Duplex Drive (DD) "swimming" tank, the "Crocodile" flamethrower tank and the "Bobbin" carpet layer, which laid reinforced matting on the soft sand so armoured vehicles could cross it.
Two floating "Mulberry harbours" were built in secrecy for D-Day, with about 45,000 people in the UK working on the project.
One harbour was destroyed by a storm a few days after D-Day, while the other was operational for 10 months, landing more than 2.5 million troops, 500,000 vehicles and four million tonnes of
Image: The scene along a section of Omaha Beach on D-Day. Pic: AP
The remains of this harbour can still be seen off the beach at Arromanches.
Image: Landing craft with ramps that meant soldiers didn't have to jump over the side had been used before - but never at the scale used on D-Day. Pic: AP
11. Telegraph crossword writer questioned by MI5
Codenames relating to D-Day - including "Mulberry" and the names of all the landing beachesappeared in the Daily Telegraph crossword puzzle in the month before the invasion.
Suspecting espionage, MI5 secret service officers questioned the crossword compiler, Leonard Dawe.
Mr Dawe was the headmaster of a school located next door to an army camp, and often got students to come up with crossword solutions.
It was concluded the boys could have overheard the soldiers mentioning the code words in conversation and MI5 determined the appearance of the words was a coincidence.
Reference:
Google:/https://news.sky.com/
News reporter @jos_franks
Saturday 01 June 2024 03:53, UK.
DIE MAMBAS RED ONS IN BOSNIË
Artikel deur Koos de Wet (Via Erika van den Bergh)
Dis die vroeë negentigs en die oorlog woed in Bosnië.
en Amerika, NAVO en die VN was betrokke by die oorlog in Bosnië en die Serwiërs het die pap dik aangemaak daar in Bosnië.
Dis nat, dis koud, die modder is soos gom waar jy trap (wat soos beton word wanneer dit uitdroog), die wind waai, dit reën en om alles te kroon is daar ook mis dis tipies Europese mislike weer wat ons nie aan gewoond is nie en ons van die songeseënde Suid-Afrika beslis nie van hou nie. met ons splinternuwe
mes deur botter deur die reënjas, dik woltrui en duur stewels en ons kry koud, vrek koud, veral, ons voete!
tussen die erg beskadigde, eentonige, rooi en modderkleurige baksteengeboue, so kenmerkend van Bosnië met duidelike tekens van oorlogskade koeëlgate en skrapnelmerke in die mure, vensters waarvan net die rame oor is met die paar oorblywende glasskerwe wat dreig om enige
weer in die koue wind aan geroeste skarniere wat dekades gelede laas olie gesien het.
Mens kan nie anders as om onrustig te voel as jy so om jou kyk nie en die stilte doen jou senuwees geen goed in hierdie onheilspellende atmosfeer nie. Terwyl ons nog so staan en gesels tussen die verwaarloosde geboue wat die enigste bietjie skuiling teen die weer bied, is daar skuil nie en onmiddellik daarna voel en klink dit of die hel om ons losbars.
Die outomatiese geweervuur tesame met masjiengeweervuur is oorverdowend, rookgranate gaan Sonder waarskuwing val die
lae muurtjie skuil in die koue modder. Die geraas en geskreeu en vrees is genoeg om daai bruin klep baie styf toe te laat trek!
Dis gevaarlik om jou kop bo die muurtjie uit te steek om te sien wat aangaan, maar ons vat tog n kans om n vinnige kykie te kry.
Nie ver weg nie sien ons hoe die Serwiërs stadig maar seker beide van voor af en ook van agter af nader kom, gebou vir gebou en dis duidelik ons gaan vasgekeer word en sal nie kan uitkom nie.
Die geraas hou skielik op en vir n oomblik is daar stilte en toe kom die oorlog weer uit volle bors - wat vir my soos
En na n verdere minuut of twee begin die geweervuur merkbaar verminder en ons sien hoe van die Serwiërs begin onttrek en maak dat hulle wegkom terwyl die enjingeraas harder word.
En toe sien ons dit n wit Suid Afrikaanse Yster-arend met die groot UN-letters op die kant en troepe, sommige met blou barette wat stelling inneem nie ver weg van waar ons met groot oë agter die lae muurtjie skuil nie.
En toe hoor ons dit die gerusstellende grommende klanke van nog meer voertuie en wat n wonderlike gesig was dit nie n heel paar Mambas met n paar van hulle met trekkerbande toegerus (vir die modder) met Britse en VN troepe.
Met n paar woeste Kaapse draaie kom die voertuie tot stilstand en die troepe gaan vinnig oor tot aksie en begin met n opvolgoperasie en voor lank is daar nie die n Serwiër te siene nie.
En die VN magte het ook n Mamba ligte herwinningsvoertuig saamgebring want die modder is n alewige probleem en ook om enige Mambas wat beskadig mag word te herwin.
Maar daar is iets snaaks aan die gang die Mambas het siviele Britse registrasies en ALVIS
Die laaste Mambas kom tot stilstand en al die troepe word ontplooi in wat n duidelik, vooraf beplande en geoefende formasie was en daar is nou stilte waar n woeste geveg skaars n paar minute vantevore gewoed het.
Die bevelvoerder kom aangestap, salueer en sê:
Die Britse Generaal salueer terug en ons word genooi om die Mambas te gaan besigtig en om met die troepe te praat en hul menings en voorstelle te kry vir moontlike aanwending van die Mambas in Bosnië
En hierdie keer is dit vir die regte Bosnië Bosnië wat in suid Engeland geskep is vir hierdie demonstrasie nie.
Wat gebeur het was dat ons Alvis-kontakte gereël het om die Mambas aan die Britse magte en die VN te gaan demonstreer want beide was in die oorlog in Bosnië betrokke en daar is gereël dat ons die Britse toetsterrein met om dit so realisties moontlik te maak.
Om so n demonstrasie (suksesvol) oorsee te reël is nie n eenvoudige taak nie - dit kos geweldig baie geld en neem baie tyd (en mannekrag) in beslag, so dis noodsaaklik dat dit goed beplan moet word met deeglike marknavorsing en duidelike doelwitte voor jy so iets aanpak en ek skryf
Bosnië
Tenk Museum nie, toe op n koue, mislike, maar nogtans suksesvolle dag tot n einde en skop ons formele bemarking van die Mamba aan die Britte en VN op n hoë noot af.
My reënjas het ek as n aandenking gehou (het dit nog vandag) maar die stewels met die Britse modder agter daardie muur gelos.
Miskien kon
En ja, Mambas is later aan beide die Britte en die VN verkoop so die "Slag van Bosnië" was die moeite werd.
Koos
RUSSIESE LADOGA KIROVSKY PANTSER TENK
Lt-kol
Philip Malherbe (afgtr)
Hierdie artikel is vryelik vertaal van die beskikbare bronne, saamgestel en geskryf deur Philip Malherbe. Maart 2024
Abstract Abstrak
The war in Ukraine strongly emphasized the evolving role and challenges of tanks in modern warfare.
The result was the production of Ladoga Kirovsky, (just a handful, four or five) of the rail vehicles (which at that time were developed to view the Chernobyl nuclear power plant after the deadly collapse of the plant in 1986).
The tank is a formidable heavy command-and-control and reconnaissance vehicle, with an armored hull and chassis of a T-80 tank with a 1,250-horsepower gas turbine engine, developed and designed for autonomous operations in environments characterized by high levels of radiation, chemical or biological contamination. It is also suitable for mechanized warfare.
Die oorlog in die Oekraïne het die ontwikkelende rol en uitdagings van tenks in moderne oorlogvoering sterk beklemtoon.
Die gevolg was die vervaardiging van Ladoga. Kirovsky, (net 'n handjievol, vier of vyf) van die spoorvoertuie (wat destyds ontwikkel is om die kernkragsentrale in Tsjernobil te besigtig na die dodelike ineenstorting van die aanleg in 1986). -
en-beheer- en verkenningsvoertuig, met
T-80-tenk met 'n 1,250-perdekraggasturbine-enjin, wat ontwikkel en ontwerp is vir outonome bedrywighede in omgewings wat gekenmerk word deur hoë vlakke van bestraling, chemiese of biologiese besmetting. Dit is ook geskik vir gemeganiseerde oorlogvoering.
Key words
Destroying of the Ladoga Tank, through a Drone - it is unfortunate that the Ladoga was not weighed against other Western tanks.
Clearly, innovation is required to redesign the tank to counter the threat posed by drones.
Hommeltuig - dit is jammer dat die Ladoga nie opgeweeg is teen ander Westerse tenks nie.
Duidelik dat innovasie benodig word om vermelde tenk te herontwerp om die bedreiging van hommeltuie teen te werk.
Die oorlog in die Oekraïne het die ontwikkelende rol en uitdagings van tenks in moderne oorlogvoering sterk beklemtoon, wat die idee uitdaag dat die era van die gevegstenk verby kan wees. Ondanks aansienlike verliese bly tenks van kritieke belang vir militêre strategie, geprys vir hul ongeëwenaarde beskerming, formidabele vuurkrag en uitstekende mobiliteit oor uitdagende terreine. Dit het hul posisie as noodsaaklike bates op die slagveld versterk, in staat om struikelblokke te oorkom en kragtige aanvallende vermoëns in alle rigtings te lewer.
Die konflik in die Oekraïne het ook die belangrikheid van elektroniese oorlogvoeringsvermoëns, netwerkgesentreerde oorlogvoering en die integrasie van onbemande lugvoertuie vir verkenning en teikenverkryging beklemtoon, wat leërs gedwing het om hul gepantserde magte te moderniseer. Boonop het die oorlog die kritieke rol van logistieke en herstelondersteuning vir die handhawing van tenkoperasies getoon, sowel as die noodsaaklikheid dat Hoof Geveg Tenks binne 'n gekombineerde wapenbenadering moet werk, insluitend infanterie, artillerie en lugsteun, om 'n goed toegeruste teëstander effektief teen te werk. Hierdie evolusie weerspieël 'n breër neiging tot hoë-tegnologie, multi-domein gevegsoperasies, waar tradisionele tenk sterk punte aangevul word deur digitale oorlogvoering en gevorderde verdedigingstelsels om aan die eise van moderne konflik te voldoen.
Die ontwerpfilosofieë van tenks is histories gevorm deur die strategiese eise van hul tyd, veral tydens die Koue Oorlog, wat tenks as formidabele teenstanders in direkte konfrontasies bepaal het. Dit het gelei tot twee primêre ontwerpneigings: een wat fokus op swaar pantser- en langafstandvermoëns, geïllustreer deur tenks soos die Leopard 2 en M1 Abrams, en 'n ander wat mobiliteit en 'n hoër vuurtempo beklemtoon, gesien in tenks soos die T-72 en AMX Leclerc. Hierdie benaderings weerspieël verskillende strategiese leerstellings, met Sowjet- en Russiese strategieë wat tradisioneel kwantiteit en noue betrokkenheid bevoordeel, terwyl die NAVO gekies het vir kwaliteit, swaar gepantserde eenhede wat op 'n afstand kan betrokke raak, en Frankryk 'n hibriede benadering volg wat beide mobiliteit en langafstand vuurkrag beklemtoon.
Ten spyte van hierdie verskille, het die fundamentele missie van tenks - om vyandelike wapenrusting aan te gaan en te vernietig - konsekwent gebly. Die konflik in Oekraïne het egter 'n verskuiwing aan die lig gebring in hoe tenks ontplooi word en die bedreigings wat hulle in die gesig staar. Oekraïense owerhede het opgemerk dat 'n klein fraksie van tenkverliese te wyte was aan vyandelike tenks, met die meerderheid toegeskryf aan myne, artillerie, tenkmissiele en toenemend hommeltuie. Dit het die verminderde rol van tradisionele tenk-op-tenk-verbintenisse en die toenemende betekenis van asimmetriese bedreigings beklemtoon, insluitend kamikazehommeltuie, wat bewys het dat dit effektief is om tenks te teiken.
Die toenemende gebruik van hommeltuie en ander tenkwapens het 'n herwaardering van tenkontwerp en -beskerming genoodsaak. Innovasies soos hokwapens en Aktiewe Beskerming
Sisteme (Active Protection Systems (APS)) is ingestel om hierdie bedreigings teen te werk, wat verbeterde oorleefbaarheid bied teen 'n groter verskeidenheid aanvalle. Hierdie aanpassing weerspieël 'n breër neiging na tenks wat in staat is om te verdedig teen hemisferiese bedreigings van 360 grade, wat 'n afwyking is van die fokus op frontale pantser en langafstandvuurkrag.
Die aanpasbaarheid van huidige tenkmodelle by hierdie ontwikkelende bedreigings bied egter uitdagings, soos blyk uit die aanpassings aan die M1A2 Abrams-tenkontwerp na ervarings in die Oekraïne. Dit het gelei tot 'n erkenning van die behoefte aan ligter, ratser tenks wat effektief kan reageer op nuwe realiteite op die slagveld, wat 'n moontlike verskuiwing terug na medium tenkontwerpe beklemtoon wat veelsydigheid en mobiliteit prioritiseer sonder om beskerming in te boet.
Die blywende relevansie van tenks word beklemtoon deur hul ongeëwenaarde vermoëns om vuurkrag, beskerming en mobiliteit te bied. Tog het die oorlog in die Oekraïne die mite van hul onkwetsbaarheid verdryf, wat die behoefte aan 'n evolusionêre benadering tot tenkontwerp beklemtoon wat die spektrum van moderne bedreigings aanspreek. Dit behels die verbetering van veelsydigheid, mobiliteit en beskerming om infanterie in konfliksones met 'n hoë intensiteit te ondersteun, om te verseker dat tenks effektief kan bydra tot hedendaagse gevegsoperasies.
In hierdie konteks kom die Franse Leclerc-tenk na vore as 'n model vir toekomstige ontwikkelings in gepantserde oorlogvoering. Die kombinasie van outolading, verminderde massa en behendigheid strook met die ontwikkelende vereistes van moderne slagvelde, wat dui op 'n pad vorentoe vir tenkontwerp wat die eise van beskerming, vuurkrag en mobiliteit balanseer. Namate oorlogvoering voortgaan om te ontwikkel, sal die aanpassing en innovasie in tenktegnologie deurslaggewend bly om sy strategiese waarde en doeltreffendheid in gevegte te handhaaf.
Herbou van 1970 tenk deur Russe
In die laat 1970's het die Sowjet-owerhede die Kirovsky-ontwerpburo in Sint Petersburg gevra om 'n kernverkennings- en bevelvoertuig te ontwikkel.
En nie net enige kernverkennings- en bevelvoertuig nie, maar die bes beskermde, gemaklikste kern-voertuig denkbaar. 'N Verseëlde, selfstandige en dik gepantserde geskuttoringlose tenk met afgeleë kameras en sy eie suurstoftoevoer.
Die gevolg was die Ladoga Kirovsky waarna net 'n handjievol van die spoorvoertuie vervaardig is - miskien vier of vyf. 'n Mens het 'n geruime tyd in die uitvalsone rondom die kernkragsentrale in Tsjernobil deurgebring na die dodelike ineenstorting van die aanleg in 1986. Afgesien van 'n ander wat in 'n museum beland het, het die Ladogas toe ... Verdwyn.
Aanval vanuit die lug - Hommeltuig stel tenk buite werking
Tot vandeesweek, toe 'n Oekraïense hommeltuig opgemerk en toegeslaan het, was dit blykbaar 'n Ladoga wat in die rigting van Oekraïense lyne naby die Kreminna-woud in die ooste van Oekraïne gerol het.
Dit is geen geheim dat die Kremlin sukkel om genoeg gevegsvoertuie te genereer nie-hetsy deur nuwe produksie of deur ouer voertuie uit langtermynopberging te haal-om goeie verbysterende verliese (15 000 voertuie en tel) langs die 600 myl voorste linie van Rusland se 25 maande groter oorlog teen Oekraïne te maak.
Voordele van Ladoga tenk op grondvlak
In vergelyking met 'n ongekunstelde, oop gholfkarretjie, is die Ladoga baie beter geskik vir gemeganiseerde oorlogvoering. Dit kombineer die gepantserde romp van 'n T-80-tenk met 'n
1,250-horespower-gasturbine-enjin en 'n lywige bemanningskompartement met sitplek vir ongeveer vier in opgestopte leunstoele
Die Ladoga het 'n masgemonteerde televisiekamera en 'n volledige reeks radio's wat die voertuig in staat sou stel om in 'n oordeelsdag-bevelrol te werk. Stel jou voor dat Sowjet -leiers na veiligheid in 'n Ladoga jaag en hul eie kernmagte rig terwyl die NAVO -nukes neerreën.
Stel jou nou voor dat 'n Russiese kolonel sy bataljon uit die gesellige binneland van 'n Ladoga beveel tydens 'n aanval op Oekraïense magte rondom Kreminna.
Die klein krag van Ladogas het 'n oefensessie rondom Tsjernobil gekry, maar het nooit sy primêre rol in 'n atoomapokalips vervul nie. Niemand in Kirovsky het sekerlik gedink dat 'n bejaarde Ladoga uiteindelik sy weg na die voorste linie van 'n nie-kernoorlog in 2024 sou vind nie.
Maar dan is dit moeilik om te dink dat die ingenieurs in Sint Petersburg 50 jaar gelede kan dink dat Rusland binne twee jaar 15 000 gepantserde voertuie verloor het in 'n oorlog met, van alle lande, 'n onafhanklike en NAVO-belynde Oekraïne.
Die Ladoga is 'n formidabele swaar bevel-en-beheer- en verkenningsvoertuig, ontwikkel op die onderstel van 'n T-80-tenk en ontwerp vir outonome bedrywighede in omgewings wat gekenmerk word deur hoë vlakke van bestraling, chemiese of biologiese besmetting. Hierdie kenmerkende voertuig is spesifiek bedoel vir gebruik deur senior amptenare en spesialiste in die geval van 'n derde wêreldoorlogscenario. Dit beskik oor 'n spesiaal toegeruste binnekajuit wat toegerus is met gemaklike sitplekke, individuele beligting, klimaatbeheerstelsels, kommunikasietoestelle, toesiginstrumente en omgewingsparametermetingsinstrumente. Hierdie geriewe verseker bevorderlike werksomstandighede binne die verseëlde kajuit, wat tot ses individue akkommodeer.
Slegs vyf van hierdie gepantserde voertuie is in Rusland gemaak. Een van hierdie "swaar limousines" is selfs ontplooi vir verkenningsmissies in die omgewing van die Tsjernobilkernkragsentrale na die katastrofiese voorval.
Aangedryf deur 'n 1,100-perdekrag-enjin (GTU-1000TF), soortgelyk aan die enjins wat in T-80tenks gebruik word, het die Ladoga indrukwekkende mobiliteit vir sy gewig getoon, met 'n topsnelheid van 70 km/h op snelweë en 'n reikafstand van 350 kilometer.
A German camel caravan in German-South West-Africa during WW1.
HOW THE POLICE USED TO BE RUN
Jan de Klerk | 20 May 2024
Jan de Klerk explains how recruitment, promotion, training and discipline functioned in old SAP
Crime figures in South Africa are raising eyebrows for almost two decades now. With every release of crime statistics, the same questions about SAPS effectiveness and efficiency are raised and the same rhetorical replies about new plans, strategies and commitment are repeated by the minister and his pawns.
On such occasions comparisons are made between the former SAP and SAPS with the former SAP always beating the latter by a head. Given the 80-year bureaucratic structure of the SAP and the less than three decades structure of the SAPS, one should question the fairness of the comparison.
The benchmark for evaluating the effectiveness of the South African Police Force (SAP) was enacted in section 5 of the (repealed) Police Act 7 of 1958; (a) the preservation of the internal security of the Republic; (b) the maintenance of law and order; (c) the investigation of any offence or alleged offence; and (d) the prevention of crime.
To meet these expectations the SAP, which was established in 1913 has developed and evolved over a period of 80 years. The result was a remarkable effective organization given the toxic political environment in which it was expected to perform its mandate.
Recruitment
Before 1947 the South African Police academic admission requirement was standard six but, in 1947 it was raised to standard 10 (Grade 12). Recruits with standard 8 were accepted if they pass the admission tests in advance.
In 1964 the admission requirements were improved to meet the needs of the period. Recruits were required to be between 16 years and 35 years old, be at least 5 foot 6 inches tall and have a breast measure of 34 inches. He had to be free of mental and body defects, be healthy and be suitable for police service and provide proof of good behavior.
Training
In 1947 with the institutional change from SAP Training Depot to the South African Police College, the new syllabus incorporated restrained but crucial academic material. Police training here did not operate in a vacuum. Example, in 1948 Major HJ du Plooy (later commissioner of police) was sent on a three-month policing training course to the United Kingdom
where he had the opportunity to interact with international experts. This type of enhanced international training was quite common before independence in 1961.
In 1960 the University of South Africa adapted a diplomatic course and introduced a three-year Diploma course specifically for South African police officers.
In 1961 South African police training underwent another considerable transformation. Recruits could obtain a senior certificate from Department of Education with a syllabus comprising Afrikaans, English, Common Law, Criminal Procedure, Criminology, Ethnography, Statutory law and Investigation of crime. Training was extended to 12 months.
The instructors were screened and they were assisted by full-time officials from the Department of Education, Art and Science. The following syllabus was followed:
Basic disciplinary training that includes parade and ceremonial drill. Also, physical exercise including self-defense, boxing, wrestling, swimming and other physical sports. These sports were aimed to develop restrained use of violence, to prepare recruits for actual attack situations in the field. Musketry and the proper use of various firearms prepared and trained recruits in the dangers of the unique power of the police to take lives.
Academic subjects included Common Law, Criminal law, Criminal Procedure, Investigation of Crime and Force administration, Criminology, Anthropology, community relationships, English and Afrikaans. (only two apartheid laws were fleetingly dealt with, the Group Areas Act and the Mixed Marriages Act in a total of 30 minutes over 6-month period.)
The law subjects were very specific and targeted on the most common crimes. Very little room for interpretation was allowed. The definition of the different crimes and its elements formed an important facet of the academic syllabus. Individual officers had to identify a crime or offence without hesitation and be able to take corrective action to gain the trust and confidence of the public.
The course focused on a straightforward, holistic disciplined career and lifestyle. The importance of discipline, confidence, expertise and presence were emphasized at every available opportunity during the entire course.
In 1913 police training in South Africa started out as a militaristic styled training facility and was developed and evolved over a period of 80 as a police training college adapted to serve and protect the unique South African demographics.
After training, a member of the force constantly attended lectures in order to him keeping up with all aspects of his work.
Promotion
Promotion in the SAP was done after successful submission of promotion exams. The curriculum was prescribed by the commissioner.
The exams were rather intense and few members passed the exam at the first attempt. Participants had to write all eight subjects in the examination period to succeed and the candidates had to write two subjects on a day. In this way the candidates were scrutinized and only the most dedicated and zealous were passed.
Initially (1964) after serving as constable for at least 3 years a member could, with the a member can only be promoted if he is older than 21 years.
After 2 years as sergeant, he can participate in an exam for promotion to warrant officer. A warrant officer must serve in the rank for 1 year before sitting in an exam for promotion to lieutenant. A member of the force could reach the officer rank within 10 years. Once a member has reached officers in the different ranks did exist, promotion was decided by an SAP Promotions Board who was guided by institutional needs and resource availability to make rational promotion decisions. The appointment was ratified by the Prime Minister (later the President).
The rationale for promotion was based on work performance, character and suitability to promote the effectiveness of the SAP. Suitability of spouses was included in the selection process. Executive ranks (brigadier and generals) were appointed by the Prime Minister (later President) on recommendation of the Promotion Board and the commissioner of police.
A need for a more movement towards a theoretical framework to encourage philosophical research into policing with specific focus on the South African context.
The BA Police Science course was initiated at the University of South Africa. Many members completed the degreed course while a great number continued with an Honors, Magister and Doctorate.
Members, who did not sit for exams, were not promoted. They had to wait until they had eighteen years of service (with a clean behavior record) before they could be eligible for promotion. This method of promotion was often frowned upon by colleagues.
Discipline
Policing requires a disciplined approach so that public confidence and reassurance is maintained. The SAP had a strong discipline code to maintain the integrity of the organization and the laws it maintained.
To this effect the rank hierarchy was committed to regular and systematic inspections of all facets in the organization. Every detail of equipment, procedures and human resources were subjected to daily (often three times in 24 hours), weekly, monthly and annual inspections. The primary purpose of management was operational leadership, guidance but most important, thorough inspections.
In the event of any contravention of an instruction, force order, regulation of act an immediate investigation was required into the circumstances and the offender had to be identified (not too difficult in such severely controlled environment).
Investigations were held upon discovery of a dent in a police vehicle, a missing firearm cartridge, neglected (including unkept) police equipment and many more. There was no excuse for abuse of government assets replacement meant wasted resources. Government assets were expensive, policemen came free of charge (!)
The offender was charged and a disciplinary hearing was convened with a commissioned officer presiding and an experienced officer as prosecutor. Due to the thoroughness of the inspections and the detailed investigation the offender was soon convicted. Punishment could be a penalty, reduction in salary, demotion in rank or in severe cases, immediate dismissal. Very few police officers could afford a lawyer to construe a defence besides, representation was an unthinkable sin against the management who were served with blind loyalty and pride. Appeals were allowed but due to the thoroughness very few appeals were successful. Sentences were confirmed by an executive manager, usually with a juridical background at regional level.
The decay set in
"A junior commissioned officer of the SAP, Lieutenant Gregory Rockman went on a crusade to discredit the SAP leadership and focus on perceived discrimination in the SAP. He formed a police union which at that stage was unheard of and illegal. The Police and Prisons Civil Rights Union (POPCRU) was only recognized in 1993 and was as such, an affiliate of the Congress of South African Trade Unions (COSATU). COSATU is a member of the Tripartite Alliance which is an alliance between the African National Congress (ANC), the Congress of South African Trade Unions (COSATU) and the South African Communist Party (SACP)." Another union, The South African Policing Union (SAPU) was established in November 1993 for
The following year a former trade unionist, Sydney Mufamadi became minister of Safety and Security and it goes without saying that the formation of police unions was welcomed in the political arena.
Pressure groups, led by the Tripartite Alliance, discredited and blamed the SAP for all the sins of the ideological alchemists in parliament. Also, every Homeland had its own policing agency, and the eleven police agencies had to be incorporated in one police agency. It was decided that the police service, as every aspect of society, should reflect the demographics of the country. Soon it was clear that the Alliance cadres destined to manage the new police agency do not have the knowledge or experience nor the discipline to be incorporated into the
existing police bureaucracy. It was time to insisted on a complete overhaul of the policing function under auspices of a democratic police for a democratic New South Africa. Negotiators for the New South Africa embarked on a mission to reinvent the policing wheel.
consultants. The large number of police inquiries, conferences and research projects came with large sums of international donor funds. Developmental aid was brought to bear on a wide front. It targeted many layers of the police organization and to varying degrees it brought political credibility, financial assistance, modern technology and technical expertise to the police agency. By the mid-1990s the model of community policing, with its emphasis on social partnerships and organisational decentralisation, had become the preferred policing model to replace the SAP. Confusion and frustration reigns
In 1996 the South African Police Services Act came into being and brought hope for a
The functions of the SAPS were enacted in the Constitution (Act 108/1996) section 205 sub-section (3) The objects of the police service are to prevent, combat and investigate crime, to maintain public order, to protect and secure the inhabitants of the Republic and their property, and to uphold and enforce the law.
However, in view of the Bill of Rights, the Police Services Act now leaves important loopholes for police officers: Section 13.
(1) Subject to the Constitution and with due regard to the fundamental rights of every person, a member may exercise such powers and shall perform such duties and functions as are by law conferred on or assigned to a police official.
(3) (a) A member who is obliged to perform an official duty, shall, with due regard to his or her powers, duties and functions, perform such duty in a manner that is reasonable in the circumstances.
This section leaves itself for interpretation and is often used by officers to neglect their function. Police management, most likely earlier members of the unions, have a snug relationship with the unions. Police training, promotion, conditions of employment and salary increases are now negotiated and agreed to in the bargaining councils.
A police officer has no motivation for improving qualifications as this is no guarantee for promoting his career. They are trapped in the lower ranks of SAPS without any forecast promotion. They also trapped in poverty at the lowest compensation levels for countless years. (This may be a cause for high levels of corruption.)
The training syllabi are registered in line with the National Qualification Framework. As example: The National Certificate: SAQA Qaul ID 20496 National Certificate for Policing will equip the new police officer with skills knowledge and experience to:
· Balance constitutional and legal rights of individuals with the competence to legally infringe those rights in the service of maintaining a safe and secure society.
Prevent crime by conducting patrols.
· Support a criminal investigation by gathering initial information and evidence of a crime and attend to court duties by giving evidence.
· Prioritise and conduct an armed response to reported crimes.
Conduct a lawful arrest.
Safeguard, transport and release prisoners in detention.
· Conduct oneself in a professional manner that delivers quality service to the community. Conduct themselves as effective members of a policing team.
· Monitor, reflect and improve their own practices.
Very little about the definition or elements of crimes are entertained in the initial training program. There is little interaction or coordination between the five institutions accredited to offer the course, thereby leaving the topics open for interpretation.
The new police officer is left uncertain about his role in crime prevention and would rather do nothing than making a mistake. Even experienced officers are not familiar and current with the
laws of the country. Higher levels of education are offered by a larger number of accredited institutions, exacerbating the coordination problem.
Unions are allowed to threaten and influence decision making by grievances and discipline. Union members meet at disciplinary trials and intimidate witnesses. Officers are simply afraid of possible bogus complaints that members of the unions may make against them and the former expire into apathy. Officers do not get any support from their seniors and become the subject of grievances and false complaints themselves.
In periods of conflict with top managers - who usually are not members of the union -mid-level officers must choose between their duty to obey the top managers and their loyalty to the union; usually they choose the latter.
The inspection function of the management has all but disappeared in favour of apathy towards government assets. Besides, lack of financial control has seen police vehicles left unserviceable due to smooth tires, stolen batteries or generally unroadworthy conditions. Conclusion.
Bureaucracy can be effective because it helps organisations run smoothly and effectively. It streamlines processes, bring order to systems and processes, make management easier and encourage training. It also makes the organization predictable and consistent. However, it takes time, experience and effort to develop.
80-year-old police bureaucracy wheel. They designed a dysfunctional wheel from scratch to Instead, it would have made more sense to address the policing challenge where it matters at the spot where the wheel interacts with society. With the benefit of hindsight, it would have been more sensible to fit a new democratic tire on the strong bureaucratic wheel with the prevailing benefits of command, control, discipline and merit. However, this would have interfered with the racial laws of the new regime.
Jan de Klerk, Police Scientist
Sources:
Gouws, Zirk. SAPS : Interne faktore wat dienslewering beinvloed, Solidariteit in Nonngqai Vol 8 No 4
Processes and External Influences, University of Cape Town , 2005 South African Qualifications Authority, https://www.saqa.org.za/
Hierdie artikel het oorspronklik in PoliticsWeb verskyn
Jan het ook vir ons die artikel gestuur.
SOUTH AFRICA CANNOT AFFORD THESE RECRUITS!
When the SAPS announces additional numbers of boots on the ground, the long-suffering public is bound to sit up and listen. South Africans are suffering from crime fatigue and is yearning for any bit of good news
In the last three years President Cyril Ramaphosa made regular calls for enhanced police personnel capacity to combat crime. That call has now come to fruition with the callup of 4500 recruits who started their training
https://www.defenceweb.co.za/security/civil-security/new-police-recruits-report-for-basic-training/ One has to ask whether this delay could have had an impact on the spiraling crime statistics of the past three years.
Apparently, the rationale for the delay was finances. The minister and commissioner were struggling to convince Treasury to finance this crucial basic public protection improvement. For three years the police budget could not incorporate the additional expense and Treasury found it difficult find money for protecting the general public. Projects such as this is a reminder that government often finds it difficult to fund crucial but expensive projects.
Will Project 10000 or any increase of numbers on the ground bring an improvement to the safety and security of our communities? On page 44 of the SAPS Annual Performance plan 2024/2025 the expected outcome of similar projects and strategies is explained. Given the complexity of the SAPS function "It can, therefore, be stated that decreasing or increasing the budget allocation to Programme 2: Visible Policing, is not guaranteed to result in either an increase, or decrease in the
Therefore, the success or failure of these strategies and projects depends on the complexity of the SAPS function. The complexities are found to be rather simply described in Section 205 of the Constitution:
We found that the complexities are extensive strategies and priorities that are envisaged and spawned by executive clusters and/or their consultants who have lost touch with the conditions on the ground where the patrol officers and public are left to their own devices to fend for their survival.
These strategies are updated and compounded annually with new projects and strategies to be funded by an already under resourced police institution. For example, the 2024/2025 financial year list comprise:
Enterprise Content Management Strategy.
-Retirement Strategy.
Very little provision is made for the functions described in Section 205 of the Constitution above. Instead, the SAPS budget has descended in a labyrinth of strategies, projects and priorities, each with its own hierarchy, budget, requirements and special needs to support a number of incompetent but vain executives.
The SAPS operates in the service industry where function complexity can be manipulated to suit the situation. Can the South Africa Police Service afford to render the most expensive service every time when the best service would have been adequate? Should the SAPS constantly reinvent the wheel when there are effective operational procedures in place? Can existing systems and procedures be applied to other situations in innovative and effective ways?
There are many ways to skin a cat, pick up litter or to prevent crime. Why do the SAPS always seem to pick the most expensive instead of the most effective way? In short why does the minister of Police and his cohorts insist on spending the SAPS budget where the trail cannot be followed?
The value for money principle in respect of the SAPS must be viewed within the context of the service organisation. In this regard, it is difficult to quantify in budgetary terms the actual value that is added by the SAPS in terms of the crime prevention, or visible policing function. However, all businesses whether service or product, profit or non-profit have one have one common denominator the cost per unit.
A unit cost is the total expenditure incurred by a company to produce, store, and sell one unit of a particular product or service. Unit costs are synonymous with the cost of goods sold. This accounting measure includes all of the fixed and variable costs associated with the production of a good or service.
The reporting of unit costs can vary by type of business. Companies that manufacture goods will have a more clearly defined calculation of unit costs while unit costs for service companies can be somewhat vague but the perimeters of spending to provide such services can be determined.
Which brings us to the cost of Project 10000.
According to Brig Mathe, spokesperson for the commissioner,
(www.defenceweb.co.za supra)
Brigadier Mathe is clear that the 12000 new recruits cost the taxpayer R8.7 billion over the MTEF (Medium-term Expenditure Framework) period. The expenditure period does not make a difference while the numbers are constant. However, the lack of boots on the ground will make a difference to the crime rate.
The existing manpower of the police comprising 183708 cost the taxpayer an all-inclusive R 105,5 billion in 2023/2024 financial year (2023/2024 Annual Performance Plan).
Below is a matrix of SAPS unit costs since 2015 to 2022 obtained from the SAPS Annual Reports 2015 to 2022.
(SAPS Annual Reports 2015/2016 to 2023/2024)
Calculating a simplified unit cost for the existing force and the new recruits, shows that South Africa can under no circumstances afford the 12000 new recruits. Whereas the all-inclusive unit cost per officer since 2015 never exceeded R 600 000 per annum, these new recruits, without experience will be too expensive for their function. They will need their own protection unit against harm or criminal activities.
In comparison South Africa can train in excess of 9 doctors or 20 commercial pilots for every police recruit.
We need to urge the powers at SAPS, please do not give us more boots on the ground at this price. South Africa cannot afford it.
Find us more affordable, dedicated and honest police officers.
Jan de Klerk: Police Scientist
SUID-AFRIKA KAN NIE HIERDIE REKRUTE BEKOSTIG
NIE!
Jan de Klerk: Polisiewetenskaplike
Wanneer die Suid-Afrikaanse Polisiediens bykomende voete op die grond aankondig, sal die geduldige Suid-Afrikaanse samelewing sekerlik regop sit en kennis neem. Suid-Afrikaners ly aan
Die afgelope drie jaar het president Cyril Ramaphosa gereeld beloftes gemaak vir verbeterde genoop om 'n ernstige nasionale werwings- en keuringsproses bekend as Projek 10 000 te opleiding op 22 April 2024 begin het. https://www.defenceweb.co.za/security/civil-security/newpolice-recruits-report-for-basic-training/ afgelope drie jaar gehad het.
Blykbaar was die rasionaal vir die vertraging, finansies. Die minister en kommissaris het gesukkel om die tesourie te oortuig om hierdie basiese verbetering van openbare veiligheid te finansier. Vir drie jaar kon die polisiebegroting nie die bykomende uitgawe bekostig nie en kon die tesourie nie addisionele finansies vind vir die beskerming van die publiek nie. Projekte soos hierdie maak dit duidelik dat die regering dit meestal moeilik vind om belangrike maar duur projekte te finansier.
Sal Projek 10000 of dan enige toename in polisie getalle, 'n verbetering in die veiligheid en sekuriteit van ons gemeenskappe bring? Op bladsy 44 van die SAPD Jaarlikse Prestasieplan Given the complexity of the SAPS function "It can, therefore, be stated that decreasing or increasing the budget allocation to Programme 2: Visible Policing, is not guaranteed to result in either an
Daarom hang die sukses of mislukking van sodanige strategieë en projekte af van die sogenaamde kompleksiteit van die SAPD-funksie. Mens vind dat die kompleksiteite baie eenvoudig beskryf word in Artikel 205 van die Grondwet:
-Afrika en hul eiendom
Ongelukkig word uitgebreide strategieë en prioriteite wat in die vooruitsig gestel en voortgebring gekompliseer deur uitvoerende bevelstrukture en/of hul konsultante wat kontak verloor het met die toestande op die grond waar die patrolliebeamptes en publiek aan hul eie lot oorgelaat word vir oorlewing.
Hierdie meestal sinnelose strategieë word jaarliks opdateer en eksponensieel vermeerder met Byvoorbeeld, die 2024/2025 finansiële jaarlys bestaan uit: Voorafgraderingstrategie.
2026.
-beloningstrategie (Resensie).
- en Keurstrategie.
-transformasieplan.
Dis duidelik dat min voorsiening word gemaak vir die funksies wat in Artikel 205 van die Grondwet hierbo beskryf word. In plaas daarvan het die SAPD-begroting in 'n modderpoel van strategieë, projekte en prioriteite gesink wat elk met sy eie hiërargie, begroting, vereistes en spesiale behoeftes 'n aantal onbevoegde maar ydele uitvoerende bestuurdersstelsels ondersteun.
Die SAPD werk in die diensbedryf waar funksiekompleksiteit gemanipuleer kan word om by die situasie te pas. Kan die Suid-Afrikaanse Polisiediens bekostig om elke keer die duurste diens te lewer wanneer die beste diens voldoende sou wees? Moet die SAPD voortdurend die wiel herontdek wanneer daar reeds goedkoop en effektiewe operasionele prosedures in plek is? Kan bestaande stelsels en prosedures op innoverende en effektiewe werkswyses op ander situasies toegepas word? dieselfde doelwit te bereik. Waarom lyk dit of die SAPD altyd die duurste kies in plaas van die doeltreffendste manier? Erger, hoekom dring die minister van polisie en sy kohorte daarop aan om die SAPD-begroting te bestee aan projekte op wyses waar aanvaarde ouditpraktyke moeilik toepaslik is?
Die waarde vir geldbeginsel ten opsigte van die SAPD moet binne die konteks van die diensorganisasie beskou word. In hierdie verband is dit moeilik om in begrotingsterme die werklike waarde wat deur die SAPD bygevoeg word in terme van die misdaadvoorkoming, of sigbare polisiëringsfunksie, te kwantifiseer. Alle besighede, hetsy diens of produk, wins of niewinsgewende organisasie het egter een gemene deler die koste per eenheid. 'n Eenheidskoste is die totale uitgawes wat 'n maatskappy aangaan om een eenheid van 'n spesifieke produk of diens te vervaardig, te berg en te voorsien. Eenheidskoste is sinoniem met die koste van goedere wat gelewer word. Hierdie rekeningkundige maatstaf sluit al die vaste en veranderlike koste in wat verband hou met die produksie van goedere of dienste.
Die rapportering van eenheidskoste kan volgens tipe besigheid verskil. Maatskappye wat goedere vervaardig, sal 'n duideliker gedefinieerde berekening van eenheidskoste hê, terwyl eenheidskoste vir diensmaatskappye ietwat vaag kan wees, maar die totale besteding om sodanige dienste te verskaf, kan altyd bepaal word.
Dit bring ons by die koste van Projek 10000.
(www.defenceweb.co.za supra, asook 2023/2024 Annual Performance Plan)
Brigadier Mathe verduidelik dat die 12 000 nuwe rekrute die belastingbetaler R8,7 miljard kos oor die MTEF (Mediumtermyn-uitgawesraamwerk) tydperk. Die uitgawetydperk maak nie werklik 'n verskil terwyl die werwingsgetalle en uitgawes konstant is nie. Die gebrek aan addisionele polisiebeamptes sal egter 'n verskil aan die misdaadsyfer maak.
Die bestaande mannekrag van die polisie wat uit 183708 bestaan, het die belastingbetaler 'n allesinsluitende R 105,5 miljard in die 2023/2024 finansiële jaar (2023/2024 Annual Performance Plan) gekos.
Hieronder is 'n volledige matriks van SAPD-eenheidskoste vir die 9 jaar van 2015 tot 2023 wat van die SAPD-jaarverslae 2015 tot 2022 verkry is.
Jaar Jaarlikse SAPS begroting Hoeveelheid polisiebeamptes Eenheidkoste
2015
2016
2017 R 80 984 851 000,00 194 605 R 416 149,90
2018 R 86 761 128 000,00 193 297 R 448 848,81
2019 R 91 684 161 000,00 192 277 R 476 833,74
2020 R 96 827 000 000,00 191 431 R 505 806,27
2021
(SAPD Jaarverslae 2015/2016 tot 2023/2024)
Die koste verbonde vir die werwing en aan stelling van die Projek 10000 is duidelik total buite verhouding. Die berekening van 'n vereenvoudigde eenheidskoste vir die bestaande mag en die nuwe rekrute toon dat Suid-Afrika onder geen omstandighede die 12000 nuwe rekrute kan bekostig nie.
Terwyl die alles-insluitende eenheidskoste per beampte sedert 2015 nooit R 600 000 per jaar oorskry het nie, sal hierdie nuwe rekrute teen meer as R 7miljoen elk, sonder ondervinding, te duur wees vir hul funksie. Hulle sal hul eie beskermingseenheid nodig hê teen enige verliese!
sonder hierdie nuwe rekrute kan klaarkom. Suid-Afrika kan dit eenvoudig nie bekostig nie.
Vind asseblief meer bekostigbare, toegewyde en eerlike polisiebeamptes.
Press Photo. Nancy. The Springbok Mascot of the 4th SA Regiment during World War I. Dated 1918 Frans Erasmus
MI5 TO VET BRITISH ACADEMICS FOR CHINESE SPY LINKS MEDIA
Russia Today
as part of government plans to crack down on alleged Chinese espionage, according to The Times.
The measures were reportedly announced following a meeting on Thursday between MI5 Director General Ken McCallum and the vice-chancellors of two dozen leading universities, including Oxford and Cambridge.
McCallum reportedly warned that hostile states are actively targeting universities to steal technology that can sector has shown that countries like China are deploying both to Consultations are underway on a new system of government vetting that would see academics who have access to sensitive research face background checks by security services, according to the report.
The government will also be looking at new funding for higher education institutions to increase security around sensitive sites. Universities could also reportedly be required to consult with the security services when entering into funding partnerships and collaborations with foreign institutions.
Chinese students leave UK amid crackdown MI5.
Alicia Kearns, chairwoman of the foreign affairs select committee, said in a post on X that academia has for pretended it has and could operate -
British academia and exfiltrate critical research, capabilities and she said. Beijing has repeatedly denied any espionage-related accusations, branding them as Foreign Ministry spokesman Wang Wenbin said this week during a news briefing: would like to reiterate that the claim that China could be stealing UK intelligence is a groundless accusation and malicious smear, and we firmly oppose that accusation. Such malicious
MI5 had previously identified more than 50 Chinese college students enrolled at UK universities as a result of a crackdown on what the spy agency described as the theft of defense-related technology and other sensitive research materials.
You can share this story on social media:
RT News 27 April 2024.
WELT
RT (28 Jun, 2024 17:23)
the news outlet
protect itself from infiltration by perceived enemies, particularly Russia, the news outlet Welt reported on Friday.
its expanded intelligence capability outside German military bases during foreign missions. Additionally, it wants to be able to monitor not only its own soldiers, but also foreign nationals, by intercepting their communications and using informants.
The German Defense Ministry is reportedly seeking the additional powers in order to strengthen MAD for the previously outlined by German Chancellor Olaf Scholz, referring to the political situation in Europe and the perceived threat posed by Russia.
the Bundeswehr against espionage and sabotage by foreign powers, as well as against extremist a ministry spokesperson told the outlet, noting that the new law is expected to take effect this year.
the end of 2027, a - of nearly 5,000 troops is expected to be permanently Kaliningrad Region. In April, Germany sent an advance military team to the Baltic nation.
READ MORE: ATO
According to the ministry spokesperson, the current legal framework prevents MAD from being able to counter Russian infiltration attempts, as the secret service is only allowed to operate within German barracks, and only against its own soldiers during foreign missions.
Moscow has condemned German plans to establish a permanent presence in Lithuania, stating that such a move represents the for Russia along its border, which would force the country to take
Russia has also repeatedly stressed that it poses no threat to any NATO states and has no plans or interest in attacking any European nations. Russian President Vladimir Putin has called such suggestions that is being touted by Western officials in order to exploit their own citizens.
Logo:
Vrystaatstories
STOKPERDJIES | HOBBIES
GELD, GIERE EN GUNSTE
Deur Johan van Zyl
MY STOKPERDJIE is die numismatiek. Nee, dis nie die studie van 'n siektetoestand nie! Dit kán dalk vir mens 'n kranklikheid gee weens ure se entoesiastiese gekrabbel tussen hope ou muntstukke deur, om die mooies en die interessantes en die skaarses uit te soek ten einde die versameling daarmee uit te brei. Mense wat nie 'n stokperdjie het nie, sal nie verstáán wat versamelaars dryf om so aan te hou soek na daardie skaars dubbeldisselboom-vyfsjielingstuk van president Paul Kruger van die Zuid-Afrikaansche Republiek, of daardie SuidAfrikaanse hoendertand-skaars oortjie van 1926, wat nog nie in die kloue van ander versamelaars beland het nie. So het die delwers daar in Kimberley se vervloë dae ook nie geweet van ophou soek nie, want hulle was ook so. Die goudrif is te naby om nou graaf neer te sit.
Ja, ek versamel en bestudeer munte, daardie plat, meesal ronde skywe van verskillende metaal-samestellings met die soms koddige ontwerpe op die voorkant en keersy. Ek het maar min munte, want vroutjie gee hulle almal uit. Nee, ek speel, sy weet nie waar ek dit bêre nie!
Daar is ook onder ons geledere die opgaarder van munte, of die oppotter soos dit ook genoem word. Dís nie ekke nie! Ek het nog altyd probeer om volgens temas te werk soos dit hoort, om met 'n onderskeidende oog na allerhande aanloklikhede in die muntversamelwêreld te kyk.
Ek verkondig nie luidkeels dat ek my nou en dan in die "stokperdjie van konings" verdiep nie. Ek hou dit maar stil, maar mense kom dit agter ten spyt; sommige versamelaars weet mos nie van bekhou nie. Dit het al gebeur dat ek komplimente uitdeel aan dames wat ek sien 'n gemonteerde silwermuntstuk aan 'n kettinkie om die nek dra. Dit lei tot reaksie. Soms kry ek 'n snaakse kyk, want wat soek die ouman tog dan nou? Maar meer dikwels as wat mens sal verwag, lei die uitreik tot 'n uitnodiging om te gesels, want "... my oorle man het jare gelede toe hy uit die oorlog gekom het, geld van Noord-Afrika saamgebring, en ek wou nog altyd geweet het wat dit werd is". Dan, wanneer die dag van ontmoeting aanbreek, word 'n beskuitblikkie uitgehaal en versigtig oopgemaak. Uit wat versamelaars al teëgekom het, is daar glo so 'n blikkie met ou munte in bykans elke huishouding.
Ek word kinderlik opgewonde as so 'n blikkie voor my oopgemaak word. My ontdekkersywer slaan oor na hoogste versnelling. Nie dat die gevoel nie wederkerig is nie, want oorkant die koffietafel
verskyn reeds 'n glinstering in die oog van die eienaar, met die verwagting dat ek 'n fonds der fondse aan hom/haar gaan openbaar. Helaas is dít nie altyd wat gebeur nie.
Om munte op te pot is 'n taamlik algemene tydverdryf by baie, gewoonlik middeljarige en ouer mense wat gedenk die dag van môre. Hulle tree op min of meer soos aandeelhouers. Die verwagting is dat die munte met verloop van tyd sal appresieer. Die vyfrandstuk in jou beursie met Mandela se kop daarop, wat nou skaars genoeg werd is om 'n paar niekerbôls te koop, is "... gesog onder die Amerikaners en die toeriste van oraloor, en eendag gaan sulke munte hul gewig in goud werd wees". Die beursie moet 'vaarwel' sê en die beskuitblikkie 'hallo'.
So kom mense dan en wan by my aan en vra hulp met die waardebepaling van Ouma of Oupa of wie ookal, se munte wat dié oues van dae jare lank opgepot het.
Kom vriendin Elsa 'n tyd terug na my toe met twee bultende banksakke. Sy en haar suster wil die munte wat hul ma so sorgvuldig opgegaar het, nou tot geld maak, want die finansies begin druk. Kan ek tog asseblief help? En die munte, almal Suid-Afrikaans uit die dae van die Unie, word op die tafelkleedjie uitgegooi.
"Dalk is dit 'n paar honderd rand werd; as jy kan help om die beste inruilwaarde vir ons te kry, dan kan ons altyd om die helfte gaan."
Die onhebbelike streep in my maak my 'ja' sê, maar ek kon sien dis derduisende rande se silwer wat daar op die tafel lê. Ek stuur toe die susters huistoe met die belofte dat ek oor die volgende paar dae na die munte sal kyk.
Dít wat ek nou gaan skets, is 'n tafereeltjie wat elke keer móét afspeel ten einde die waarde van sulke munte behoorlik vas te stel sodat die eienaars nie deur sekere mense van buite ingeloop word nie. En vir die susters is ék nou die 'agent' wat dit moet laat geskied.
Die opgegaarde munte kan van 'n malse verskeidenheid wees: betaalmiddels van toe die Kaap nog Hollands was, tot regdeur die Britse Besetting en verder, ook allerlei buitelandse munte, of selfs antiek: Romeins of Bisantyns of iets anders. Ek sal my met hierdie vertelling maar hou by ons eie munte van 'n klompie jare gelede, want dit is wat die susters aangedra het.
Munte van ons destydse Unie was van brons en silwer gemaak. Brons vir die oortjies, halfpennies en pennies, en silwer vir die tiekies, sikspense, sjielings, floryne, halfkrone en krone. Amper as reël wys die munte dat hulle veel slytasie ondergaan het, nou nie so erg dat die leek die wenkbroue daaroor sal lig nie, maar versamelaars weet al. Die bronsmunte dra nie juis belofte van meer as sigwaarde wanneer dit ingeruil word nie, en ek beveel soms aan dat mens dit maar present gee aan 'n jongetjie om sy of haar belangstelling in die stokperdjie te prikkel. Dalk help dit
om hulle uit hul vervelentheid te hou en ook bietjie weg te kry van die alewige selfoon- of tabletskerm. Maar met die silwer is dit 'n ander storie.
Met die sorteerdery gaan jy só te werk. Jy sorteer eers die munte in stapeltjies op die groot tafel. Suffel tiekies, suffel sikspense en so aan. Nou weet jy hulle is nie almal dieselfde as dit kom by metaalsamestelling nie. Suiwer silwer, bedoelende die element met die wetenskaplike naam argentum (Ag) is so sag dat mens tandmerke daarin kan laat as jy jou die dag vervies oor iets. Dit was gebruiklik om die silwer te verhard deur die byvoeging van iets soos koper (cuprum - Cu) in sekere verhoudings tot mekaar, en in die geskiedenis van die aanmunting van geld deur regerings oor baie jare het wye verskille in dié legering of allooi voorgekom. Hier kan ek net noem dat silwer van sterlinggehalte baie gewild was, veral in ou Engeland. Dit was 92,5% silwer in allooi met 7,5% koper, oftewel verhoudingsgewys 92,5:7,5.
Van 1923 af, toe die Unie van SA tot stand gekom het, is die silwer vir munte in 'n 80:20 verhouding met koper deur die Staatsmunt te Pretoria in die aanmuntingsproses gebruik. Later, van 1951 af tot 1960, is die verhouding verander na 50:50, dit wil sê minder silwer en meer koper. Toe kom desimalisasie mos in 1961, en daar word die ponde rande en die pennies sente. (Onthou Daan Desimaal, die rand-sentman?) Van toe af ons het mos 'n republiek geword tot 1964 spog die eertydse rooierige halfpennies en pennies nou met 'n geel kleur, en die 'silwer' munte, almal nou met nuwe name, word voortgesit in die 50:50-tradisie.
In die sorteerproses wil jy stapeltjies met dieselfde silwerinhoud van elke tipe munt maak. (Ons noem die tipes 'denominasies'.) Tiekies van 50% en tiekies van 80%. Sikspense van 50% en 80%... (en so aan).
Hoe om te weet watter munte is van 50% silwer en watter van 80% is nie 'n kuns nie as jy weet dié aangemunt van 1923 tot en met 1950 is die een, en dié aangemunt van 1951 tot en met 1964 is die ander. Jy draai dus elke munt op sy kop om en kyk na die keersy (ons kinders het gepraat van die stertkant) waar die jaartal sit. Sleurwerk van die eerste water, maar jy kry wat jy soek. Dis nou as jy nie belangstel om kortpad te vat nie. 'n Goedgekose kortpad is gewoonlik nie 'n gevaarlike ding om te vat nie. Wél so, as jy 'n stapper in die bos is, dan moet jy op die gebaande paadjie bly, want dis in die verbode kortpaadjies waar die pofadder lê...
Met die munte is die veilige kortpadroete die sortering daarvan in stapeltjies met die koninklike koppe na bo. En so spelendergewys het jy gou vier stapeltjies: George V, George VI, Elizabeth II en laastens onse Jan, die eertydse goewerneur van die HOIK se verversingspos aan de Caap. Terloops, dis mos reeds bewys dat die regte Jan nie gelyk het soos hy op die munte uitgebeeld is nie. Maar so what; dis gedane sake.
Die stapeltjie met die ouer George op die voorkant kan jy dadelik in 'n houer gemerk 80% plaas. Jy sal nie 'n fout maak nie. Insgelyks kan dié met die koningin daarop in 'n houer gemerk 50% gaan lê. Jan kan saam met haar in die kooi klim, want sy munte het ook deurlopend 50% silwer.
Dis by die stapeltjie van George die hakkelaarkoning waar 'n probleem ontstaan: gedurende sý wagbeurt as bewindhebber het die oorskakeling van 80:20 tot 50:50 plaasgevind. Twee stapeltjies van hom moet gemaak word. Daarom moet sy munte omgekeer word sodat na die jaartalle gekyk kan word. Al sy munte tot en met 1950 is 80% suiwer, en dié daarna is 50%. So word die sorteerdery dan afgehandel.
Dis belangrik om te weet watter munte het watter silwerinhoud, want dis al manier om die huidige inruilwaarde in rand en sent te bereken.
Toegegee, daar is makliker maniere om by die silwerinhoud van 'n munt uit te kom, byvoorbeeld om 'n draagbare XRF scanner aan te skaf. Dié slim maar ook duur elektroniese wonder sal elke muntstuk wat jy teen sy ogie druk, se silwerinhoud vir jou op die skermpie wys. So kan jy heel aand op jou louere daarmee werk. Jy moet net nou en dan batterye omruil. Maar wat, so iets bly vir my net wensdenkery!
Jy weeg al die munte in jou 50% houer tesame en doen één berekening, wat in aanmerking neem dat die gewig nie alles silwer is nie. So ook met die totale gewig van munte in die 80% houer.
Die uiteinde van so 'n sorteerdery is dat jy van ál die silwermunte, van die tiekies af tot by die krone, net twee stapels gemaak het. Jy doen dus net twee berekenings.
As jou entoesiasme jou sover bring, kan jy elke denominasie apart sorteer en twee berekenings per denominasie doen: tiekies van 50% en van 80%, sikspense dieselfde, en so aan tot by die krone. Ekself hou daarvan om dit so te doen.
Kén my lesers floryne en ghienies? Weet hulle wat bedoel word met "oulap"? Dit was nog nooit vir my vreemd om met die Britse geldstelsel te doene te kry nie. Ek het in my jongdae tot 1960 nog somme op skool in "ponde, sjielings en pennies" moes doen.
Ek het baie herinneringe wat ek oorgehou het van die jare van blootstelling. Vat die krone byvoorbeeld. In die ou dae, wanneer 'n geliefde kleinkind verjaar, het die ouma of oupa (as hulle nou nie té onvermoënd is nie) 'n blink kroon as present gebring. Die ouers word opdrag gegee "... om die geld vir die kind in sy posspaarbank-boekie in te betaal, sodat hy iets het wanneer hy die dag groot is". Mý kroon, wat my ouma Lenie Jansen in 1957 vir my op Graaff-Reinet gegee het toe ek elf word, was 'n Britse munt met die beeld van koningin Victoria daarop, met die jaartal 1889. Toe sy dit in my hand druk, sê sy vir my (en ek onthou elke woord): "Dit moet jy bewaar, dit kom van jou ouma af." Per geluk het ek nooit die geld in my bankboekie inbetaal nie; sou ek dit inbetaal
het, was dit neusie verby: die poskantoor sou die inbetaling aanvaar het al was dit nie óns geld nie. Die Britse geld was toe nog steeds gangbaar as betaalmiddel tesame met ons eie SA geldstelsel. Maar ek het my ouma se wens eerbiedig, en die kroon is steeds by my veilig. As iemand my vra, soos dit so dikwels al gebeur het, watter van die muntstukke in my versameling vir my die waardevolste is, is my antwoord elke keer dieselfde. "As ek al my munte op een bord moet uitstal, sal daardie Britse kroon senterposisie geniet!"
Die krone is lekker groot, 'n plesier om na te kyk, te bewonder, te bevoel, want hulle is gewoonlik van veel beter kondisie as die laer denominasies. Mens se vingers word ook nie alte gou vuilerig van al die hantering nie. Van al die Unie-krone is dié met die jaartal 1959 die skaarsste, met 1954 'n kort kop agter. Vir hulle kyk ek spesiaal uit wanneer ek mense se opgepotte munte sorteer. Hulle sal vir meer geld inruil, want hulle het mos "pedigree"!
Kyk nou die halfkroon; daar is ook 'n persoonlike storie aan verbonde. Baie jare gelede op Graaffhalfkroon!" -aartappelskyfies.
of meer dieselfde grootte was, van dikwelse hantering gou byna pikswart aangeslaan. swart halfkroon!" En daarmee moes ek tevrede wees.
In die numismatiek kom die vraag dikwels ter sprake: wie is die persoon wie se beeld op 'n gegewe munt verewig is? Jy stel dalk belang om na te slaan wat die persoon vermag het om die eer te kon hê, of jy besluit om sy of haar lewe en werk te bestudeer.
In die evangelie van Matteus vertel die Bybel juis hoe Jesus self eendag kwansuis navraag gedoen het na die persoon op 'n munt. Hy het met 'n doel aan die Fariseërs gevra, "Wie se beeld
"Gee aan die keiser wat die keiser toekom, en aan God wat God toekom".
Dit was Tiberius wat op die eenrandgrootte-denarius gepronk het, wat hulle vir Jesus aangegee het. Behalwe dat dit die Bybelse "belastingmunt" was, sou 'n ongeskoolde arbeider destyds vir elke dag se arbeid een denarius as loon kon verwag. Dit was wat 'n gewone legioensoldaat ook daagliks gekry het as soldy vir sy lewe wat hy op die spel plaas wanneer dit die keiser behaag.
Kom ons kyk na nog 'n heerser: George VI se pa. George Frederick Ernest Albert (1865-1936) was koning van die Empaaier van 1910 tot met sy dood. Dit wil sê Uniewording het tydens sy bewind in 1923 plaasgevind. Hy was nie ongewild by die Britte nie en het seker maar sy bes gedoen om sy volk te lei. Eintlik was hy maar taamlik spandabel en hy't rojaal met die belastinggeld omgegaan. (Die woordspeling is aspris.) Ek weet nie of daar nepotisme of korrupsie ook ter sprake was nie, mens vra mos nie uit nie. Maar toe hy op 'n keer in Nepal gaan jag het, het hy 21 tiere en agt renosters onder die koeëls gesteek. En agterna hom probeer verontskuldig, "Ek het seker bietjie oorboord gegaan..."
Ek was baie gelukkig om 'n Suid-Afrikaanse George V-pond (in Engels as 'n sovereign bekend) as geskenk te ontvang, van niemand minder nie as my skoonma Hanneke. Sy was 'n dame wat nie uit dieselfde gietvorm as baie ander skoonma's gekom het nie, en 'n assosiasie van haar met die plant 'Skoonma-se-tong' sou die toppunt wees van onreg. Ek bewaar daardie pond soos goud. (En die woordspeling is weer aspris.)
Om terug te kom na die proses van sortering: ja dit is 'n beslommernis. In 'n groot opgepotte versameling waar jy ingewillig het om die inruilwaarde daarvan te bepaal, is die denominasies wat laer is as die kroon, gewoonlik baie meer talryk. Dieselfde tipe werk word vereis om hulle te sorteer, maar dit kos méér werk.
Jy verval in 'n soort ritme. Dis asof die aanhoudende herhaling met jou brein begin smokkel. Sien jy vir Jan, sien jy 50%. Sien jy die koningin, sien jy 50%. So ook met die twee konings, tot jy later dinge begin sien wat nie daar is nie. Jy moet met jouself praat om jou aandag op die koppe te bly vestig. Iemand wat by die deur vir jou afluister, sal hoor: "Georgie, Jannie, Queenie, Georgie, Georgie..." Jy speel met die woorde net om die vervelentheid se houvas op jou te verbreek. Later raak jy daarvan skoon simpel, en dan word dit: "Liz, Jannie, Liz, Tsjorts, Tsjorts..."
So 'n sorteerdery van munte en die daaropvolgende berekenings om die eienaars te vergewis dat hulle op 'n silwermyn sit, al dan nie, kom uiteindelik darem tot 'n einde, en dan kan jy jou deurwinterde vingers met Dettolwater lawe.
As die munte min is en boonop meesal van die 50%-tipe, bring dit dalk genoeg geld in vir die eienaar om sy skedonkbakkie se tam enjin te laat oordoen deur swaer Freek, wat volgens oorlewering met 'n spênner in die hand gebore is. Met 'n groot hoop munte meesal van die 80%-tipe sal hy straks kan bekostig om vir Skedonkie na 'n regte werktuigkundige toe te vat.
Dit net ter illustrasie, en dit wys die waarde van die rekenkunde. Daar het destyds 'n pragtige klein dogtertjie op haar blou fietsie op en af in my rylaan gery, met 'n wit toppie waarop die volgende woorde duidelik pryk: "I'm too cute to do Maths!" Ai tog. Wiskunde is Waardevol.
Soos in die twee susters se geval wie se ma hulle met groot geld gelos het om mee te woeker, en ook met baie ander gelyksoortige ontmoetings met minder of meer bultende banksakkies, hoop ek maar die mense sal my so 'n klein geskenkie gee vir my moeite. Vir die Dettolwater en die wiskunde.
Maar meesal vir die sorteerdery.
In die susters se geval, toe hulle uiteindelik die aansienlike resultaat van my sorteerdery in ontvangs neem, tesame met my verslag van wat dit alles waardegewys op uitgeloop het, was die versoeking by my baie groot om die goedhartige dames daaraan te herinner dat hulle my aanvanklik die helfte van die totale waarde aangebied het.
Ek het toe nie. Maar daar is altyd 'n volgende keer!
Munte\SorteerVirHenningFotos
Bo links: die dubbeldisselboom-kroon van Paul Kruger, 'n munt waarna die skrywer nog steeds op soek is. Skenkings welkom.
Bo regs: die blink halfkroon, wat die skrywer se ondeunde oupa nie aan hom wou oorhandig nie.
Bo links: George Frederick Ernest Albert (George V). Sy kwaai rookgewoonte het tot sy dood bygedra.
Bo middel: George VI, 'n heel geliefde en geëerde koning, wat ongelukkig 'n hakkelprobleem gehad het.
Bo regs: Koningin Elizabeth II, oor wie almal gewonder het wanneer sy aan Charles sou oorgee.
Bo links: Jan van Riebeeck se beeld, wat pragtig wys hoe hy nie gelyk het nie.
Bo regs: 'n Koninklike portretstudie van George V, wie se jagterslus gemaai het onder die tiere en renosters van Nepal.
Skrywersprofiel
Johan van Zyl het in 1979 begin om homself te verdiep (en te verloor) in die "stokperdjie van konings", maar sy ywer is deurgaans getemper omdat sy begroting dié van 'n kerkmuis eerder as van 'n koning was. Ten spyte van 'n lastige mate van geïsoleerdheid in dié nogal eksklusiewe tydverdryf, het daar van hom 'n muntrubriek MUNTE MET PUNTE, wat oor 'n tydperk van veertig maande gestrek het, in 'n gemeenskapskoerant verskyn. Die rubriek in sy geheel het later in 'n gelyknamige boek die lig gesien.
Johan skryf oor munte in beide Afrikaans en Engels. Die Kaapse tak van die SA Muntversamelaarsvereniging het in 1986 die wisseltrofee vir "Numismatic Endeavour" aan hom toegeken.
Johan se belangstelling lê nie gesetel in die geldwaarde van sy versameling nie, maar in die plesier wat dit hom bied om in die geskiedenis van nasies en die lotgevalle van mense te delf.
Bullet Train
LETTER FROM PORTUGAL
Dear Sirs,
I'm a master student and researcher in the Center for African Studies of the University of Porto (Portugal). I want to thank you for the work you are doing that is very important to all historians, students and researchers and extremely detailed.
I'm looking for "Nongqai Vol 13 No 3Dpaper on it and looking for sources that can shed more light on the military/police action. Is it possible to obtain this issue?
Thank you in advance for your attention.
Best regards,
Isabel Lourenço
Ons het die afgelope tyd verskeie e-posse van akademici ontvang - HBH
BRIEF VAN OOSTENRYK
Marthinus de Lange
Martin
Goeiemôre Brigadier
Hier is die volgende brief.
Ek is jammer dat dit laat is. Ons het tussen mediese spesialiste rondgehardloop. Ongelukkig is Isabella, na die toetse wat hulle op haar oë doen, in wese blind vir 'n dag, en sy het my hulp nodig. Hopelik is alles binnekort verby as hulle later vanjaar opereer. Ongelukkig is lang wagperiodes een van die nadele van 'n sosiale mediese stelsel.
Groete
In hierdie brief gaan ek oor ons ervarings in Oostenryk, met die Oostenrykers, praat.
"Auslander". So word man as buitelander in die Duitse taal genoem. Dit laat mens terugdink aan die boereoorloggeskiedenis en die "Uitlanders". Vir nuwe immigrante kan daardie soort ding nogal intimiderend wees. Maar is dit regtig alles so erg?
Na my mening, solank mens probeer om te integreer en die taal te praat, sal jy gewoonlik aanvaar word. Ek het gelukkig wyse Duits op skool gehad en integrasie in die Westerse samelewing is nou nie te moeilik vir 'n Suid-Afrikaner nie.
Isabella vertel altyd hoe sy, en haar Oostenrykse gesin, so goed deur die Suid-Afrikaners in die 1970's ontvang is. Sy voel dat, in vergelyking, die Oostenrykers my nie so goed behandel het nie. Maar ek kan eerlikwaar nie te veel kla nie.
Soos ons Afrikaners, is die Oostenrykers eintlike ordentlike mense. Hulle word dikwels daarvan beskuldig dat hulle onvriendelik of onbeskof is. Maar, ek moet sê dat ons, met 'n paar uitsonderings, nog nooit so iets beleef het nie.
Ons het baie vriendelikheid hier ervaar!
Veral in die landelike gebiede van Oostenryk is die mense baie hoflik. Dit laat my altyd dink aan die dorpslewe in die platteland van Suid-Afrika. Almal op straat groet mekaar en mense help nog vreemdelinge. Dit is alles baie beskaafd en die mense kan ongelooflike kos maak.
Soos ek in my vorige brief gesê het: Ek en Isabella is gehelp deur 'n persoon wat ons 'n paar jaar tevore ontmoet het. "H" was destyds (Hy het lankal afgetree) 'n Oostenrykse polisieman, 'n sogenaamde Gendarme, hy en sy vrou is baie vriendelike mense en ons het in kontak gebly. Toe hy hoor dat ons uiteindelik Wenen toe kom het hy dadelik vir ons 'n woonstel begin soek.
Gelukkig vir ons, het sy vrou 'n jeugvriend gehad wat 'n leë woonstel besit het, waar ons gratis kon bly. "H" het dit alles vir ons gedoen omdat hy geglo het dat dit sy plig as polisieman was om 'n "oud-kollega" te help. Ek moet sê ek was baie beïndruk daardeur en ek sal altyd daarvoor dankbaar wees.
Die woonsteleienaar self was (Hy is lank reeds oorlede) 'n interessante man wat wyd gereis het, insluitend dele van Afrika. Op een van sy Afrika reise was hy in 'n motorongeluk betrokke waar 'n
Suid-Afrikaner hom gehelp het. Hy het dikwels vir ons gesê dat dit sy manier is om dankie te sê! Goedhartigheid van hierdie aard is nie iets wat 'n mens gereeld ervaar nie.
Maar wat dink of weet die Oostenrykers van Suid-Afrika?
Baie Oostenrykers het Suid-Afrika op vakansie besoek en 'n paar het vriende of familie daar.
In die Oostenrykse vuurwapenbedryf en in skietklubs het ek baie mense ontmoet (insluitend die wyle Gaston Glock se seun) wat al op jagtogte of sakereise in die RSA was.
'n Paar jaar gelede het ek die plesier gehad om 'n Oostenrykse polisieman te ontmoet wat in die ou Suidwes-Afrika (Ongeveer 80 Oostenrykse polisiemanne was daar) by die CIVPOL Kontingent diens gedoen het Hy was verbasend goed ingelig oor Suid-Afrika en Namibië. Hy het vir my gesê dat hy baie beïndruk was met beide die SAP en SWAPOL lede saam met wie hy gewerk het. Nou ja ek weet dat die UNTAG en CIVPOL mense nou nie juis onder die SuidAfrikaners gewild was nie, maar dit was nog steeds goed om te hoor.
Hier is 'n Duitstalige artikel oor die Oostenrykse polisie CIVPOL-kontingent: https://www.bmi.gv.at/magazinfiles/2011/09_10/files/serie_polizeimissionen_4.pdf
My voormalige baas hier in Oostenryk was 'n man van amper 90 wat as 'n Panzer-grenadier in die Ardenne-offensief, tydens die Tweede Wêreldoorlog gedien het . Ek het kortliks , as 'n tegnikus, vir sy maatskappy gewerk totdat ek 'n besering opgedoen het. Die maatskappy het meettoerusting vir Plasser & Theurer gemaak. Hierdie meettoerusting is oor die hele wêreld gestuur. Insluitend aan Plasser Suid-Afrika, huis besit het. Ek en die oubaas het eendag 'n lang gesprek oor Suid-Afrika gehad. Waartydens hy vir my vertel het van wat hy op skool oor Suid-Afrika geleer het. Hy was nogal redelik goed ingelig oor die ou Boererepublieke, die Boereoorloë en die Britse bewind. Hy het baie belanggestel in hoe dit alles verander het, veral die spoorweë.
Isabella se departementshoof besit 'n vakansiehuis in Suid-Afrika en gaan gereeld daarheen op vakansie. Sy sukkel altyd om te glo dat iemand Suid-Afrika sou verlaat. Maar, na byna 40 jaar in Private Banking, speel sy in 'n ander finansiële klas. Snaaks genoeg het sy onlangs genoem dat die mense wat na haar huis in Suid-Afrika omsien ook vir haar gesê het dat hulle graag die land wil verlaat
Maar ten spyte van dit alles moet ek ook sê dat ons ook baie vinnig ontdek het dat baie Oostenrykers, en baie Europeërs in die algemeen, veral die jonger generasies, geen idee van Suid-Afrika het nie. Behalwe nou dat Apartheid sleg was en dat mnr Mandela ons almal gered het. Baie van hulle verstaan nie regtig wat voor 1994 gebeur het nie en sedert 1994 is daar eenvoudig nie soveel nuus nie.
'n Baie jong dame, by 'n hotel se inboek, in 'n baie klein dorpie in die berge, was sigbaar geskok toe sy my paspoort sien. Ek het gesien hoe sy dit weer en weer nagaan en ek het haar gevra of daar iets verkeerd is. Haar antwoord: "Ek het eerlikwaar nie geweet daar is nog wit mense in SuidAfrika nie. Ek het gedink julle is almal weg!"
My Duits het natuurlik 'n Afrikaanse aksent. As gevolg hiervan dink mense dikwels dat ek 'n Nederlander is. Aangesien ek ook 'n bietjie Nederlands praat, is dit moontlik nog erger. Daar is altyd baie vrae oor waar ek vandaan kom. As ek Suid-Afrika antwoord, vra die mense my altyd
waar my ouers oorspronklik vandaan kom. As ek aan hulle verduidelik het dat my ouers en grootouers ook Suid-Afrikaners was, kan baie van hulle dit alles net nie verstaan nie. Hulle het op skool van kolonialisme geleer en hulle het net aangeneem dat almal van ons in die RSA redelik onlangse immigrante moet wees. Miskien van die laat 1800's, vroeë 1900's.
Gelukkig ken ek my familiegeskiedenis. En ek kan vir hulle verduidelik dat oupagrootjie Johann Heinrich Lange, uit Bielefeld in die huidige Duitsland, (In dorpsrekord amptelik gelys as "Kuhhirte und Soldat") in die vroeë 1700's sy swaard vir die VOC gepleeg het en daarna op een van die VOC skepe Europa verlaat het om na die Kaap de Goede Hoop toe te gaan.
Later in die 1700's, in Swartberg, in dieselfde Kaap, is die eerstes van my familie se de Langes gebore. En toe, heelwat later, in 1913, is my pa op 'n plaas in Middelburg in die OosKaap gebore. Met ander woorde: My mense is al ongeveer 300 jaar in Suid-Afrika. Ek glo ons het die reg verdien om Suid-Afrikaners genoem te word! Om eerlik te wees is dit langer as wat baie van die Oostenrykers hul familiegeskiedenis in Oostenryk kon naspeur.
Ai tog, daar is ook altyd 'n paar snaakse vrae wat vir lekker lees sorg . Vrae soos:
"Ken jy vir Nelson en Winnie Mandela"? Nee mev Mandela het my een keer uit die pad gestoot, tydens 'n betoging en 'n personderhoud in Soweto (ek sal 'n ander keer daaroor skryf) maar ek het nooit vir mnr Mandela ontmoet nie. Ek het egter 2 klagtes by die Mandela-huis in Soweto bygewoon, maar ons moes net met die sekuriteitswag by die hek praat.
"Ken jy vir Elon Musk"? Nee, maar ek het wel saam met 'n Engelssprekende polisieman gewerk wat, blykbaar, saam met hom op skool was.
"Het jy 'n myn besit?" Nee, net 'n paar mynbou effektetrusts waar ek baie geld verloor het.
"Is daar olifante in die strate?" Nee, maar ek het eenkeer, op pad huis toe, die verkeer met my TI Blitspatrollie-motor gestop omdat een van die Boswell Wilkie sirkusolifante Sonopstraat versper het. As ek toe met Echo Beheer oor die radio praat, het die polisieman gesê "ag nee nie weer nie" so ek neem aan dit het meer as een keer gebeur. Oostenrykse polisiemanne is blykbaar mal oor daardie storie. Ek is dikwels gevra om dit te vertel
"Het jy slawe gehad?" Nee my ouma het die huiswerk gedoen!
Die laaste een is nie eintlik snaaks nie maar mens moet sulke dinge met humor neem en beantwoord.
Ten slotte: Ordentlike mense kan oral in die wêreld gevind word. Dis die omgaan met hulle wat belangrik is. As n oud-polisieman enigiets weet, is dit hoe om met mense omgegaan, selfs al is die "haasman" irriterend!
Groete uit Oostenryk waar dit tans 30 grade is.
POLLIE ONS GAAN PÊREL TOE
Lt-genl Nico Slabber
Genl. Nico Slabber vertel my (ltkinderdae.
Toe Nico in die laerskool in Albertinia in Sub-A was, word sy pa na die Paarl verplaas.saamgesing het.
Omdat dit Nico se laaste dag in die skool was voordat hulle na die Paarl vertrek, sê die juffrou dat Nico hierdie keer die lied kan kies.....
Deur genl Ferreira het ek weer kontak met my ou offisiersmaat, genl Nico Slabber, in Port Elizabeth gemaak. Ons het saam offisiere geword terug in 1971 en hy en ek verjaar op dieselfde dag vir dapperheid doen HBH.
Dit gaan nie lank wees en hopelik - Sjina vra nie meer visas vir Suid Afrikaners. Meeste ander lande het nie visas nodig nie.
Dan kan ons in rus en vrede trein ry tot in Beijing en terug.
Groete aan Petro en dankie vir die goeie werk wat jy nog steeds vir die oud-Polisie-lede doen
Barry
Prachin Buri
Thailand
Dankie Barry Barry weet ek is lief vir treine en treinry! - HBH
KOMMENTAAR OP NONGQAI VOL 15 NO 6C: BEINVLOEDING DEUR AFRIKAANSE KULTUURORGANISASIES
Ek het my konsep aan mnr Mostert en dr Steenkamp voorgelê en ek het gewonder watter invloed geheime organisasies op die SA Polisie in die algemeen en op die veiligheidstak in die besonder gehad het aangesien ons Britse-, Afrikaner-:
Daar was Vrymesselaars en offisiere het aan Here Klubs behoort en ek het gewonder of die Afrikaner Broederbond enige invloed op die polisie en veiligheidstak uitgeoefen het? Die onderstaande kommentaar is waardevol - HBH
Mnr Johan Mostert
Dagsê Hennie,
Enkele haastige opmerkings na aanleiding van jou diagramme.
sowel as die SVR bestaan het. Die komitee was egter net in teorie daar. Die SVR was
SVR het dus soos gewoonlik met sy werksaamhede voortgegaan tot enkele dae voor
kabinetskomitee was, aan die kabinet voorsien. Vir alle praktiese doeleindes was die soos deur wetgewing vereis.
Oor die rol van eksterne beïnvloeding heers geen klarigheid nie. Wie het vir wie beïnvloed? Wat was getref word tussen beïnvloeding van bestuur en beïnvloeding van die inhoud van die intelligensie wat bedryf word.
Wat die bestuurskultuur van die SAP betref, kan ek my nie uitlaat nie. Wat die inhoud betref, is dit debatteerbaar wie het vir wie beïnvloed. Het die algemene bedreigingspersepsie van die man op straat en die organisasies wat genoem word die magte beïnvloed, of het die magte die mense daar buite beïnvloed? Dink bv. aan al die bona fide sowel as komops pogings van die kant van die magte om mense se
waar die verskillende partye mekaar beïnvloed het.
Dikwels word gehoor dat instansies van buite aan die veiligheidsmagte gedikteer het. Sodanige mense het nie bevelvoerders soos Genl. Van der Merwe, Dr. Niel Barnard, en ander geken wat hulle skaars deur die kabinet en ministers laat voorsê het, wat nog te sê van instansies buite die staatsdiens. Dit sou eerder hulle wees wat die buite-instansies voorgesê het.
Dat die rol van buite-instansies soms oorspeel word, dien die volgende as voorbeeld: Die Sekretaris van die Staatsveiligheidsraad (SVR), wat as hoof van die Sekretariaat
aanslag te bekamp, se pos was beskou as een van die mees sensitiewe poste in die staatsopset. In die twaalf jaar van die bestaan van die Sekretariaat van die Staatsveiligheidsraad is die pos van Sekretaris slegs vir ongeveer drie jaar gevul deur Groete. Laat maar weet as jy verdere navrae het. Groete. Johan.
Hallo brig. Hennie - ek stem met Johan saam mbt die AB se "invloed". Dit was in werklikheid 'n semi-koverte instrument in die arsenaal van die NP leier (ook net vir solank die Afrikaner agter die NP verenig was) om daardie leier se politieke wil af te dwing op "andersdenkende" tendense, soos bv toe sekere NGK-leiers teen dr Verwoerd se wil met Cottesloe saamgegaan het. Die "opdragvloei" was dus nie van die AB na die politici nie ('n populêre mite in veral die Engelstalige pers), maar van die politieke leier na die AB, wat dan hulle ekstensiewe netwerk gebruik het om die andersdenkendes en hulle afvallige gesigspunte te isoleer en "dissiplineer" deur middel van sosiale uitsluiting en verdagmaking. Die AB was m.i. dus nie soseer 'n gesaghebbende formuleerder van beleid nie, maar eerder die afdwinger van konformeer aan "groep-denke", ter onderdrukking van vrye denke en debat. Waar dit wel tot redelike mate (maar ook nooit volledig nie) 'n rol gespeel het, was in die toedeling van poste op 'n "baantjies vir broedertjies" basis, sodat in latere jare die motief vir lidmaatskap in baie gevalle self-promosie geword het. Soos wat die Afrikaner onder PW polities versplinter het, het die AB se invloed uiteraard verder getaan.
