Visie, passie en ondernemersgeest

De een werkt met mensen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt, maar die in catering alsnog hun talenten kunnen inzetten. De ander stelt per evenement een unieke crew samen uit bevlogen kunstenmakers in uiteenlopende disciplines. En de derde biedt moeders uit tal van culturen een podium om zichzelf te ontplooien en gasten te verwennen met traditionele recepten uit internationale keukens. Drie totaal verschillende concepten. Van drie ook totaal verschillende ondernemers met al even uiteenlopende achtergronden. Wat ze gemeen hebben is het geloof in hun eigen unieke concept. Zomaar drie verhalen over anders cateren uit de dagelijkse praktijk.

‘VoorcateringserviceDeBioExpressisgeldverdienenniethethoofddoel.Hetisslechtseenmiddelomonzemissiewaartemaken:nogmeer talentmeteenafstandtotdearbeidsmarktdekansgevenzichverderte ontwikkelenendemogelijkheidtebiedenopbetaaldearbeid.’Oprichter eneigenaarVincentvanMunsternoemtzichzelfsociaalondernemer.In eensector,waarmeehijvoordienzelfhelemaalnietshad.‘Misschiendat ik het daarom wel anders doe.’

Sociaal isolement

Het terras van de knusse BioExpress lunchroom is ingericht in een tuincentrum in Nieuw-Vennep. Vanaf het nabijgelegen hoogwaardige bedrijvenpark schuift de klandizie met enige regelmaat aan voor een biologisch soepje en een gezond middagbroodje. De plek, tussen steigerhout en planten, nodigt ook uit voor momenten van rust en genieten. Zelf kent Vincent als geen ander de andere kant van de medaille: ‘Ik ben in het verleden al vaker tegen mijn eigen grenzen aangelopen en er zelfs overheen gegaan. Alles draaide bij mij om werk. Tot ik als vrijwilliger mee was op een vakantiereis voor mensen met een lichamelijke beperking. Daar werden mijn ogen geopend: de deelnemers waren gelukkiger dan ik toen was. Maar ze waren ook erg eenzaam. Hun verhalen raakten mij zo, dat ik besloot er iets mee te doen.’ Hij startte een datingsite voor mensen met een beperking en ontdekte dat liefst 80 procent van de leden zich eenzaam voelde. Een nieuw doel in Vincents leven was geboren: het bestrijden en voorkomen van eenzaamheid en sociaal isolement onder kwetsbare groepen.

Momenten

Zijn tomeloze energie en ondernemingsdrift leidden tot oprichting van BioSoepie, een verbindende buurtactiviteit. Daarna volgde de BioExpress. Eerst de catering, aansluitend de lunchroom. ‘Simpelweg omdat er vraag naar is’, zegt Vincent. ‘Al lijkt het zo gezegd iets wat je zomaar even doet. Ik heb nooit een lunchroom gehad, wel andere ondernemingen. En ik was gedreven door mijn idealen. Want al bij BioSoepi raakte ik opnieuw onder de indruk van wat de medewerkers, immers allen met een rugzakje, kunnen als je ruimte laat om hun talenten te ontplooien.’ Een waarneming die hij sindsdien regelmatig doet. Neem autist Barry Weber. ‘Hij zat altijd wat weggedoken op kantoor. Hij deed zijn werk, en goed, daar niet van. Tot hij een handje mocht helpen op locatie bij de barbecue. Ik heb iemand nog nooit iemand zo zien veranderen. Dat is waar je het voor doet: ieder mens heeft een talent.’ Vincent van Munster krijgt een twinkeling in zijn ogen als hij terugdenkt aan die momenten. ‘Zijn blijdschap, dat joch was ineens echt helemaal in zijn element.’

Zero waste

In Haarlemmermeer, waarin Nieuw-Vennep een van de 26 kernen is, werd BioExpress snel een begrip. ‘We zijn volledig biologisch. Onze twee koks bedachten vanuit dat principe eigen gerechten, zoals de vegetarische BioExpress Burger en de zero-waste smoothie.’ De BioExpress won in 2018 de prijs voor het groenste idee van Haarlemmermeer met het plan om ook gerechten te bereiden met ‘geredde’ groenten en fruit van Jumbo van Vliet hier in het dorp. Inmiddels maakten deelnemers aan het duurzame Share symposium en ook festivalgangers van De Grazende Zwaan kennis met crew en menu op locatie. Ter plaatse bereid, deels in de foodtruck. Van Munster: ‘Aandacht, Kwaliteit, >

Keuken

‘Erzijnduizendenvrouwen,diekokenzoalsmijnmoederdeedvooronsgezin.Hunlekkerstefamilierecepten, metpassieenliefdebereid,gunikiedereen.’Vanafhetmoment,datzehetzelfzondermoestdoen,hadAaliyah Bochhahnogmaaréénmissie:diemama’seenpodiumgeven.Anno2018delen35kookmoedersvanuitMama’s Koelkastdagelijksbijtalvangelegenhedenhungerechtenenverhalenmetdegasten.

Waargebeurd verhaal

Een creatieve scenarist zou er een prijs mee hebben gewonnen als zij het had verzonnen. Het verhaal van de verloren dochter, die, na de hereniging, tenslotte haar ernstig zieke moeder liefdevol verzorgt tot aan haar dood. Die de hapjes die ze zo lang van haar moeder mee naar huis kreeg heel erg lang bewaarde in de vriezer om het maar niet te hoeven missen. Tot ze moest verhuizen en de koelkast ontdooid moest worden en ze de allerlaatste maaltijden van haar moeder opat. En die dan, ineens, het lumineuze idee krijgt om dit als vertrekpunt te nemen voor een succesverhaal in partycatering. ‘Toch is het echt zo gegaan’, vertelt Aaliyah, rebelse dochter uit een groot gezin van Marokkaanse origine. ‘Nadat ik een paar jaar niet meer thuis kwam, is het contact Samen succesvol en Plezier, dat is onze manier van anders cateren.’op een bepaald moment toch weer hersteld. Vooral met mijn moeder. Dan at ik weer vaker thuis en gaf ze me voor de rest van de week van alles mee omdat ze me te mager vond. Vaak best veel en dan bewaarde ik het in mijn vriezer.’

Terug naar kern

Hapjes van mama. Dat is niet zomaar eten. ‘Er zitten heel veel emoties en herinneringen aan vast. Smaken die allerlei verhalen vertellen. Daar wilde ik iets mee.’ Het werd een conceptwinkel voor afhaalmaaltijden. ‘De eerste koelkast was die van mama Jane, een Surinaamse die nog altijd voor ons kookt.’ Het was een succes. ‘Er kwam een Marokkaanse mama bij, daarna een Russische. Zag er wel gaaf uit hoor, drie van die koelkasten compleet met magneetjes en briefjes.’ Aaliyah opende filialen in Amsterdam en Almere, maar het ging te snel. De unieke charme dreigde onder te sneeuwen en dat was niet de bedoeling. ‘Ik heb het roer toen omgegooid. We zijn overgestapt op catering op locatie. De mama’s gaan naar het evenement toe en koken daar. Terug dus naar de kern: mama’s die live koken, die erover vertellen en zo hun passie delen.’

Ying en yang

Elke mama heeft een eigen inbreng, niet alleen vanuit haar cultuur, ook in de rol die ze heeft of heeft gehad in de ontwikkeling van Mama’s Koelkast. Bijvoorbeeld Mama Pao: ‘Zij heeft een belangrijke rol gespeeld in het bouwen van ons succes’, zegt Aaliyah. ‘Ik ben de spontane duizendpoot die klanten en mama’s enthousiasmeert, en zij is de rust en geeft structuur. Zo sta ik er organisatorisch niet alleen voor. Met mama Pao is het eigenlijk als ying en yang. Dat heb ik nodig.’ Kwaliteiten die los staan van de meer dan uitstekende kookkwaliteiten van de van oorsprong Chinese mama Pao. Ze kookt traditioneel chinees en dat is duidelijk iets anders dan de bekende verwesterde varianten. ‘En dan te bedenken dat ze van huis uit grafisch ontwerper is. Dat maakt nog duidelijker waar ons concept op is gebaseerd: de mama’s die traditioneel hun favoriete recepten koken voor het gezin, familie en vrienden en dat nu doen voor andere gasten.’ Sinds de oprichting stonden de mama’s bijvoorbeeld in de keuken van de Stadsschouwburg van Amsterdam, bij de familie Heijn, voor medewerkers van NS en tijdens het World Press Photo Gala. En ze koken tegenwoordig zelfs wekelijks vast voor WeCanteen op de Zuidas en Binq Bank.

Uit sociaal isolement

De 35 mama’s - allemaal ook echt moeder, want dat is een strikte voorwaarde - bereiden recepten uit 20 verschillende keukens. ‘Niet zo lang geleden sloot mama Safa uit Syrië aan. Ze vluchtte voor het oorlogsgeweld uit haar land, zocht en vond hier een nieuwe toekomst en kwam als kokende mama steeds meer uit haar isolement. Ook dat sociale aspect is heel waardevol’, zegt Aaliyah, die de mama’s intensief begeleidt in ondernemen, inzicht in kosten en baten van hun recepten en het verbeteren van hun communicatie. ‘Deze vrouwen komen met dat wat ze het liefste doen, namelijk koken, in hun kracht. Dat vind ik zo mooi aan hoe wij catering benaderen: de mama’s doen niets liever, dan hun gasten verwennen uit passie en liefde. Zoals ze dat voor hun eigen familie gewend zijn.’