Hiphop in Rotterdam: jaaroverzicht 2015

L E O M S E J N I P 5 1 0 HIPHO 2 G A L S R E JAARV

INHOUDSOPGAVE 1. Nieuwsoverzicht 2015

pag.

2. Hiphop in Rotterdam artikelen

pag.

4 5

3. Media pag. 97 4. Dropzone pag. 100 5. BoomDox, HIJS Radio en ReWriters

pag. 104

6. Terugblik 2015 / Vooruitblik 2016

pag. 106

2

VOORWOORD 2015 wordt alom genoemd als het jaar van de hiphop, vooral vanwege een aantal ijzersterke internationale releases. Binnen onze landsgrenzen was 2015 een vrij bescheiden hiphopjaar, al had Rotterdam juist weer wat meer activiteit dan de afgelopen paar jaar. Met Annabel kreeg 010 er een mooi poppodium bij. Veteranen als DuvelDuvel en U-Niq lieten op eigen wijze weer van zich horen. Hef dropte zijn nieuwe album 13. In de underground releaste Dichter een interessant project. De Likt brak door en sloopte menig podium. Hiphop In Je Smoel was overal bij en legde alles vast. Tegelijkertijd doken we de diepte in om verhalen te ontdekken achter de tatoeages van markante figuren in de scene, om de battlecultuur uit te pluizen en gingen we op zoek naar de link tussen hardcore en hiphop.

Al deze eigen Rotterdamse content van onze website is verzameld in hoofdstuk 2 van dit jaaroverzicht. In hoofdstuk 3 staan de gepubliceerde media-items van bovengenoemde en vele andere acts op een rijtje. In hoofdstuk 4 zien we dat ook in 2015 er veelvuldig gebruik is gemaakt van de Dropzone-sectie waar artiesten zelf hun artistieke ei kwijt kunnen. Naast de website was HIJS (delen van) dit jaar actief met een radioshow, initiatieven onder de BoomDox paraplu en de ReWriters streetart route. In hoofdstuk 5 nemen we deze initiatieven onder de loep, in het afsluitende hoofdstuk 6 kijken we nog eenmaal terug op 2015 en richten we onze blik vast vooruit op 2016. We beginnen dit jaaroverzicht traditiegetrouw met het nieuwsoverzicht.

3

NIEUWSOVERZICHT 2015 Januari Officieel naar buiten gebracht op oudejaarsdag, maar bij de meesten binnengekomen in januari: de nieuwe mixtape van Dion Mase. De rapper uit Spangen brengt het derde deel uit van zijn Fenomeen Stamina serie.

Februari Op donderdag 5 februari is het weer tijd voor een nieuwe editie van het Eendrachtfestival, het gratis showcasefestival in Rotterdam. Hiphopinitiatief BoomDox is, in samenwerking met BIRD, aanwezig met een podium in de Gouvernestraat.

Verschillende acts uit Rotterdam en omgeving geven een showcase die avond.

Maart Op zondag 8 maart organiseert Hard Battles een evenement in het HipHopHuis: Hard Battles Next Level.

April Het Rotterdamse elektronicarap-trio De Likt presenteert in een uitverkochte WORM hun debuutalbum De Likt, wat een verdere bevestiging is van hun doorbraak.

Mei Op 17 mei is het tijd voor een samenwerking tussen BoomDox en Street Dance Kemp (SDK), een grote wereldwijde danscompetitie. De straat voor de Rotterdamse Schouwburg is de place to be voor raps, beats en dans. Onder meer Steff, Afronaut en DK treden op.

Juni Op 11, 12 en 13 juni vindt het Wired Festival plaats, waarbij kunst, cultuur en onderwijs gecombineerd worden. Met Studio In Je Smoel is HIJS aanwezig, rapper Steff en producer Terilekst geven workshops in het schrijven van raps en maken van beats.

Dichter brengt een bijzonder minialbum uit waarop hij samenwerkt met verschillende kunstenaars uit het land die het beeld maakten bij zijn release Nieuw Leven.

Juli Op donderdag 23 juli host BoomDox een stage in de grote zaal van WORM tijdens het Eendracht Festival. Onder meer MarryMarv, Momi en WatWatIs treden op.

Op Feis z’n debuutalbum moesten we tot eind

2014 wachten, zijn volgende EP is deze maand alweer een feit. De Dagelijkse Sleur EP verschijnt eind juli en bevat bijdragen van stadgenoten Hef en Raw Roets.

Augustus Hef werkt mee aan een initiatief om legendarische hiphopgroep N.W.A. te eren en met collega’s Adje, Cho, Dio, Mocromaniac en Big2 van The Opposities zet hij een Straight Outta Compton tribute EP in elkaar. Dit alles met de goed ontvangen bioscoopfilm Straight Outta Compton als aanleiding.

De Rotterdamse MC Ricks brengt zijn nieuwe tape Warzone uit via ROTTZ. September Spoken word organisatie SPOKEN maakt bekend dat op woensdag 2 december de eerste editie plaatsvindt van de SPOKEN Awards, een awardshow voor spoken word kunst in Nederland. HIJS publiceert deze maand een uitgebreid achtergrondartikel over deze scene.

Oktober Zaterdag 3 oktober is het tijd voor A Festival Downtown, een festival voor elektronische muziek, waarop ook hiphop van de partij is. Naast enkele internationale acts staat ook Rotterdam Afronaut op het programma.

Poppodium Annabel is vanaf deze maand officieel open. Begin november verzorgt DuvelDuvel meteen een uniek optreden.

November Schijnbaar uit het niets brengt de Rotterdamse veteraan U-Niq zijn nieuwe album Horen, Zien & Voelen uit, waarop hij tien nieuwe tracks in zijn kenmerkende straatstijl heeft verzameld.

December Rapper Monta wint de Music Matters Award en mag zich de nieuwe muziekambassadeur van Rotterdam noemen.

Hoogvliet vertegenwoordiger Hef presenteert zijn nieuwste wapenfeit 13, uitgebracht via Noah’s Ark. http://www.hiphopinjesmoel.com/nieuws/ duvelduvel-doet-eenmalige-show-in-annabel-zinom-die-hits-weer-te-pompen/

4

N I P N O E L H E P I K I T 2. H R A M A D R E ROTT 5

Achtergrond, 16 januari

TUSSEN DE REGELS MET KAASCOUSE: KENDRICK LAMAR – SING ABOUT ME

In Tussen de Regels waardeert een rapper het werk van collega’s door zijn/haar favoriete verse van een ander te bespreken. Kaascouse kiest voor Sing About Me van Kendrick Lamar.

Kendrick Lamar – Sing About Me (verse 1): I woke up this morning and figured I’d call you In case I’m not here tomorrow, I’m hoping that I can borrow A peace of mind, I’m behind on what’s really important My mind is really distorted, I find nothing but trouble in my life I’m fortunate you believe in a dream This orphanage we call a ghetto is quite a routine And last night was just another distraction or a reaction Of what we consider madness, I know exactly what happened You ran outside when you heard my brother cry for help Held him like a newborn baby and made him feel Like everything was alright and a fight he tried to put up But the type of bullet that stuck had went against his will

As blood spilled on your hands, my plans rather vindictive Everybody’s a victim in my eyes When I ride, it’s a murderous rhythm and outside became pitch black A demon glued to my back whispering, “Get em” I got ‘em, and I ain’t give a fuck That same mentality that told my brother not to duck In actuality, it’s a trip how we trip off of colors I wonder if I’ll ever discover a passion like you and recover The life that I knew as a young’n in pajamas and dun-ta-duns When thunder comes it rains cats and dogs Dumb niggas like me never prosper Prognosis of a problem child, I’m proud and well devoted This piru shit been in me forever So forever I’mma push it, wherever, whenever And I love you cause you love my brother like you did Just promise me you’ll tell this story when you make it big And if I die before your album drop, I hope… (gunshots)

6

In het nummer Sing About Me rapt Kendrick Lamar vanuit het perspectief van drie verschillende personen. Het gaat over mensen die Kendrick kende en hij wilde de verhalen vertellen in zijn muziek. Het nummer I’m Dying Of Thirst kan worden gezien als een vervolg op Sing About Me, beide nummers zijn te beluisteren op het album Good Kid, M.A.A.D City.

Waarom?

“Het is een nummer met een boodschap. Dat is echter niet de eerste reden dat ik dit nummer heb gekozen. Toen ik het nummer voor het eerst hoorde, had ik zoiets van: ja, leuk nummertje. Ik lette niet echt op de tekst, maar vond het een leuke flow, laid back. Pas bij de tweede of derde keer ben ik goed gaan luisteren naar wat hij nou eigenlijk zei. Ik nam het me later bijna kwalijk dat ik het niet meteen hoorde. Dat heb ik wel vaker bij Kendrick. Het is heel makkelijk om naar te luisteren, maar tegelijkertijd wordt er wel iets gezegd. Heel het album Good Kid, M.A.A.D City bevalt me wel. Ik heb er goed op kunnen chillen.

Met mijn mattie Tommie Tobert luister ik dat album vaak in de auto. Onderhand kunnen we dat album voor 80% meerappen. Vanuit het perspectief van een schrijver is dit nummer gewoon geniaal. Daar kan ik veel van leren. Het zet mij aan tot het maken van nog betere shit.

Aan het eind van de eerste verse zit een erg mooi stukje, vind ik. Hij zegt: ‘Als ik ooit dood ga, voordat je plaat dropt…’ En dan hoor je geweerschoten.

Dat vind ik een creatieve manier om het toch weer anders te maken dan een andere verse die zomaar over moeilijke dingen gaat. Dat is het met dit nummer sowieso. Hij had gewoon kunnen rappen over de situatie, maar hij kiest ervoor om te doen alsof hij die gozer is. Dat geeft een ander gevoel. Ik vind dat getuigen van creativiteit en mc vakmanschap. Ik ben nog nooit naar een liveshow geweest, dat moet ik eigenlijk wel eens doen.

Kendrick is een van de weinige echte mc’s die meedoet met de popi jopi a-merk rappers en is een van de weinige leidinggevende artiesten die nog echt een boodschap in zijn muziek verwerkt.

Begin 2015 lijken veel rappers hun geweten wel verloren te hebben. Kendrick gelukkig niet.” http://www.hiphopinjesmoel.com/ achtergronden/tussen-de-regels-met-kaascousekendrick-lamar-sing-about-me/

7

Interviews, 2 maart

MACRO BLIJFT KNOKKEN VOOR EEN GROTER PUBLIEK Macro, tegenwoordig bekend onder zijn echte naam Marco Martens, viert deze maand zijn 15-jarig jubileum als rapper. Naast een speciale show waarbij er een reünie op het programma staat met Che en DJ Native verschijnt er een unieke cassette met (hoe kan het ook anders) 15 tracks uit de afgelopen 15 jaar. De oplage bestaat ook uit slechts 15 exemplaren waarbij ieder exemplaar voorzien is van uniek artwork. De werken worden van 5 t/m 8 maart geëxposeerd en geveild in Kelderman & Van Noort in Eindhoven.

15 jaar in de scene, Macro. Welke herinnering komt er als eerste naar boven?

“Ik moet meteen aan een van de laatste DVDfeesten denken. Ik speelde er die editie niet, maar liep er als bezoeker rond. Op het ene podium zag ik collega-rappers die ik al een jaar of tien kende, op het andere podium zag ik studenten die ik lesgeef aan de HBA. Vond ik een mooie metafoor van ergens middenin staan.”

Zie je jezelf ook als een artiest die midden in het wereldje staat?

“Ik ben graag productief en heb met veel fijne mensen in het wereldje veel contact, zowel publiek als artiesten. Dat vind ik minstens zo

interessant als de muziek zelf. Ik kom nog graag op hiphopfeestjes, maar dat zijn doorgaans niet de feestjes waar een Ronnie Flex speelt of waar het jongere publiek op af komt. Met een deel van dat wereldje heb ik dus minder te maken. Dat vind je ook muzikaal bij me terug, ik zoek graag de creatieve grenzen op.”

Jij vindt Ronnie Flex niet creatief?

“Op een andere manier. Naar mijn smaak is de sound te gladjes. Ook de happy hardcoreinvloeden spreken mij niet zo aan, dat is me te carnavalesk. Dat is niet per se een waardeoordeel, maar ik houd er niet van. Ik zie graag wat verdieping in tekst en muziek, iets meer dan alleen een leuk liedje om op los te gaan. Een mc die dat naar mijn idee goed doet, is bijvoorbeeld Fresku. Ook de EP van De Kunstenaars vind ik een mooi voorbeeld trouwens. Een fijn stukje storytelling, dat zou wat mij betreft vaker gedaan mogen worden.”

Is dat storytelling nou iets dat je mist uit de tijd toen je begon met hiphop?

“Internationaal gebeurt het meer dan in Nederland, lijkt wel. Al kan dat ook te maken hebben met wat je op de bekende kanalen tegenkomt. Ik kom genoeg jonge rappers tegen die zoeken naar originele manieren om teksten te

8

schrijven. Maar zodra het budget voor een clipje bij elkaar is gespaard, wordt toch eerder voor een ‘veilige’ single gekozen met het oog op views. We hebben qua storytelling een paar magere jaren gehad, maar volgens mij begint dat langzaamaan weer een beetje te veranderen. Ik heb goede hoop voor de komende jaren.”

Op welke namen is die hoop gebaseerd of is het puur een gevoel?

“Vanuit mijn werk op de HBA en voor Poetry Circle Nowhere werk ik veel met jonge rappers. Namen die me positief opvallen zijn bijvoorbeeld Mill en JayWay. De EP van De Kunstenaars vond ik erg tof.

Dat Typhoon het zo goed doet, vind ik positief, dat inspireert ongetwijfeld ook jonge gasten. Verder is het ook een gevoel, ik heb het idee dat steeds meer rappers die ik spreek de behoefte hebben aan wat meer verhaal.”

Voor we de toekomst induiken even terug naar het jaar 2000 toen je begon met rappen.

Hoe waren die eerste stappen als rapper?

Heel impulsief. Ik luisterde graag naar Osdorp Posse en had wel eens het idee gehad om zelf wat teksten te schrijven. Dat was er nog niet van gekomen toen ik Zira (Dwaalspoor) sprak en hij me uitnodigde voor een optreden. Twee uur later was mijn eerste tekst klaar en vroeg Zira

of ik die live wilde doen. Zo geschiedde. Daarna stortte ik me er volledig op. Een paar maanden later stond ik mijn eerste demo op te nemen in een analoge studio. Ik zou een ander aanraden om het wat beheerster aan te pakken, maar ik zou het zo weer doen. Minstens even impulsief en blind op het doel af, zo steek ik in elkaar. Maar het voordeel nu is dat je geen analoge studio meer hoeft te huren. Je hebt dus iets meer tijd en ruimte om tot een goed eindresultaat te komen.”

Je gebruikt de termen impulsief en blind maar als je kijkt naar je rapcarrière dan blijkt het tegenovergestelde. Of zie je dat anders?

“Als ik naar mijn creatieve stappen kijk, zijn die denk ik toch wel impulsief. Dat ik nu actief ben in het theater, komt doordat ik in 2011 door Wintertuin voor een theaterproductie werd gevraagd. Dat is geen uitgedachte stap geweest.

Maar ik denk dat je dat soort dingen onbewust toch wel in gang zet. Wintertuin had me niet gevraagd als mijn werk zich daar niet voor leende, dus dat is een kip-of-het-ei verhaal. In 2010 had ik niet gedacht dat ik de theaters in zou gaan.

Hetzelfde geldt voor de akoestische shows die ik gedaan heb. Dat kwam omdat een organisator uit Den Haag vroeg of dat niks voor mij was, hij wilde het graag op die manier boeken. En sinds ik in Rotterdam woon, ben ik meer gedichten

9

gaan schrijven omdat ik hier een aantal dichters heb leren kennen waarmee ik regelmatig op spoken word avonden kom. Ik laat me makkelijk beïnvloeden door prikkels. Volgende maand speel ik een show met Björn van der Doelen, oudPSV’er. Zul je zien dat ik me dan op een carrière als profvoetballer ga richten, haha. Wat overigens niet wegneemt dat ik de stappen die ik zet wel heel gecontroleerd probeer aan te pakken, het moet wel goed zijn en ergens heengaan.”

hebben bijvoorbeeld nog nooit een minuut bij DWDD gespeeld, sinds Giel weg is in de nacht op 3FM hebben we niet meer op mainstream radio gespeeld. Het wordt er niet makkelijker op om shows te boeken als je niet gedraaid wordt of op andere manieren heel veel views vergaart. De toegenomen marktwerking op dat gebied werkt niet in mijn voordeel. Maar ook dat zou ik geen dieptepunten willen noemen. Ik houd vooral vast aan de dingen die wel lukken.”

“Het is een verre droom om ooit eens een film te maken.”

Dat je veelzijdig bent, blijkt al uit je vorige antwoord. Is er nou echt iets waarvan je zegt: dit is hoe dan ook iets wat ik echt moet doen als muzikant?

“Ik zou nog altijd graag als bassist in een punkband spelen, maar heb helaas geen tijd om dat vol overgave te doen. Als muzikant wil ik nog een aantal toffe platen maken. Volgende maand ga ik met HARM de studio in, daar ben ik voor het eerst meer verteller dan rapper. Ik ben heel benieuwd hoe die plaat gaat klinken. Verder ontwikkel ik me graag als verhalenverteller. Het is een verre droom om ooit eens een film te maken.

Niet als acteur, maar als regisseur.”

“Als kunstenaar ontkom je er niet aan dat je gewoon altijd hard moet blijven werken.”

Wat is dan toch die drive om continu door te blijven gaan?

“Creatieve drang op één, en verder de dingen die wel lukken. Zo kijk ik uit naar de nieuwe plaat die uitkomt en we spelen ieder jaar wel weer een aantal toffe shows. Steeds als er een nieuw project tot stand is gekomen dat een mooi product of leuke shows oplevert, geeft dat energie. Zo ook nu met Vijftien. Ik heb heel veel zin in de reünieshow en de werken die de kunstenaars bij de tape gemaakt hebben zijn te gek. Alleen dat al maakt dat het voor mij geslaagd is. En je ontkomt er als kunstenaar niet aan dat je gewoon altijd hard moet blijven werken.”

Er zijn nog steeds relatief weinig rappers in Nederland die kunnen leven van hun muziek.

Iets dat jij wel kan zeggen en ook nog eens zonder concessies te hoeven doen. Is dat nou eigenlijk je grootste succes?

“Ik leef niet volledig van muziek omdat ik ook een paar dagen per week als gediplomeerd docent voor de klas sta op de HBA, maar die positie en ook al mijn andere opdrachten heb ik wel te danken aan mijn activiteiten als rapper/schrijver/ kunstenaar. Het is geen vetpot, maar ik kan er prima van leven. Ik realiseer me dat dat een unieke en fijne positie is. Hierdoor ben ik in de gelegenheid op creatief gebied te doen wat ik wil, niet al mijn uitspattingen zijn even lucratief. Dat ik daar toch mijn ziel en zaligheid in kan steken, beschouw ik als een voorrecht en misschien is dat wel mijn grootste succes.”

Op welk gebied heb je de meeste progressie geboekt?

“De meeste progressie heb ik geboekt als tekstschrijver; ik heb meer vormen (spoken word, theater) gevonden om verhalen te vertellen en die verhalen ben ik door de jaren heen beter gaan neerzetten. Daarnaast heb ik door zoveel meters te maken alle facetten van het artiest zijn leren kennen en daar mijn weg in weten te vinden.

Mij moet je bijvoorbeeld niet in een spelshow neerzetten om grappig te doen, daar ligt mijn kwaliteit niet. Maar als het gaat om het coachen en prikkelen van jonge schrijvers, ben ik wel de juiste man.”

Heb je ook echte dieptepunten gekend voor jouw gevoel?

“We hebben een paar vreselijke shows gespeeld links en rechts, al dan niet door ons eigen toedoen, maar dat zijn geen zaken die heel lang blijven hangen. Misschien is dieptepunten daarvoor een te groot woord. En natuurlijk zijn er dingen die niet lukken, als gevolg van muzikale keuzes. We

Ben je van mening dat je op voldoende waardering kan rekenen?

“Jawel, ik krijg nog altijd veel positieve respons op mijn werk en er komen nog steeds mensen kijken naar mijn shows. De mensen die het kennen, kunnen het op waarde schatten. Ook van de media heb ik altijd liefde gevoeld. Niet van de mainstream-media, maar daar verwacht ik ook weinig van. Ik heb alleen nog niet het gevoel dat we iedereen die het tof zou kunnen vinden al bereikt hebben, dus daar blijven we hard voor knokken.”

10

Achtergronden, 5 maart

RAPBATTLES IN NEDERLAND: EEN GROEIEND FENOMEEN http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ macro-blijft-knokken-groter-publiek/ Menig liefhebber van rauwe rap herinnert ze zich vast nog: de SPITT Showcases van een jaartje of tien terug. Overgekomen vanuit Amerika, kort na de release van 8 Mile, werden er op verschillende podia avonden georganiseerd waar rappers elkaar in een 1 op 1 duel verbaal moesten slopen. Namen als Jiggy Dje, Negativ en Lange Frans toonden hun skills on stage en het niveau lag dan ook vaak aardig hoog. Met name de finale-battle tussen laatstgenoemde en Tim Beumers waarbij de twee mc’s zich tegen de organisatie richtten, is er een die nog bij velen in het geheugen staat gegrift.

In Rotterdam vond in die periode jaarlijks het battle-toernooi van Geen Daden Maar Woorden (GDMW) plaats. De beste battle-rappers van Nederland konden zich op verschillende plekken in Nederland kwalificeren voor de grote finale in Rotterdam. Maar naarmate de jaren vorderden, lieten gevestigde namen als Raymzter en Klopdokter het afweten. Na de overwinning van Steen in 2004, een toernooi waarvan het niveau niet te vergelijken viel met de voorgaande edities, besloot de organisatie van GDMW te stoppen met

rapbattles en zich te focussen op andere vormen van het gesproken en geschreven woord.

Zo snel als de hype kwam, vloog hij ook weer over. Met een lange periode zonder Hollandse rapbattles als gevolg. Pas in 2010 besloot de Rotterdammer Excellent (ooit zelf woordenvirtuoos tijdens de eerdergenoemde SPITT-battles en GDMW) op de leegte in te springen door PunchOutBattles op te richten.

PunchOutBattles werd binnen korte tijd een begrip onder jonge rapliefhebbers en het lijkt er op dat de battles deze keer langer in Nederland blijven hangen. PunchOutBattles staat negende op de lijst van wereldwijd ‘Highest Viewed Leagues’, maar is niet langer de enige in Nederland. Met het forum van Battleraps en de battles van Hard Battles is het Hollandse battlewereldje nu wat uitgebreider.

“We zijn begonnen dankzij Excellent. Hij heeft vroeger altijd zelf in de ring gestaan en heeft daarmee zijn reputatie opgebouwd. Hij volgde altijd de Amerikaanse battle scene en vond meteen dat we datzelfde format ook naar Nederland moesten halen. Ikzelf zag er in eerste instantie geen heil in, dus organiseerde hij zelf het eerste event. Hij nodigde me uit en toen zag ik het plaatje ook voor me.” Aiky, oprichter van het label ZwareJongenZ en een van de initiatiefnemers

11

G-no, door DitIsGers

van PunchOutBattles, zag daarna meteen de mogelijkheden van PunchOutBattles. “Ik ben altijd sterk geweest met internet en mede daardoor, en door mijn netwerk dat ik met ZwareJongenZ al had opgebouwd, is het eigenlijk heel snel gegaan.

Dat er verder niks meer qua battle rap gedaan werd in Nederland en we de enige waren met dit format, speelde natuurlijk ook een grote rol.”

“Alles moet gezegd kunnen worden zonder dat daar agressief op gereageerd wordt.” – Aiky Dat de populariteit nog niet minder wordt, merkt Aiky wel aan het aantal aanmeldingen. “We hebben dit jaar pas twee filmpjes online gegooid en nu al ruim 110 nieuwe aanmeldingen van mc’s.”

Niet zo gek ook, want een aantal oud-PunchOut rappers gaat het nu voor de wind. Kaascouse is een van de bekende namen vanuit de PunchOut hoek. Hij won ook nog eens The Next MC. Najih heeft een baan bij BNN en EZG heeft er een platendeal aan overgehouden. Niet mis dus.

“Kijk, wij investeren in ons platform en kunnen de mc’s minimaal 10.000 views beloven in een week tijd. Het is aan hen om uit te vinden hoe ze die populariteit kunnen gebruiken om geld of iets anders eruit te halen. Die verantwoording leggen

we volledig bij de mc’s zelf.”

Het lijkt er dus op dat de ontwikkeling van het internet het rapbattlen in Nederland goed heeft gedaan. Meer dan tien jaar nadat het overkwam vanuit de USA, is elkaar verbaal slopen populairder dan ooit. Dat het bij verbaal blijft, staat bij PunchOutBattles hoog in het vaandel.

Slechts één keer lieten twee battlelaars zich van hun slechte kant zien. “Er is een keer een duwtje uitgedeeld tussen Insayno en Jeevz. Maar de jongens kunnen flink wat hebben en wij willen juist laten zien dat alles gezegd moet kunnen worden zonder dat daar agressief op gereageerd wordt.”

Naast de filmpjes van de battles, was er op de PunchOutBattles site ook een gelegenheid om te reageren middels een forum. Door een hoop negativiteit besloot PunchOutBattles het online forum van het internet te halen. battleraps.nl speelde hier op in door een forum te openen.

Sjoerd Hubrechsen, initiatiefnemer, vertelt over het begin van battleraps.nl. “Nadat het forum van PunchOutBattles werd opgeheven, constateerde ik dat er nog steeds veel behoefte was om online over battles te kunnen praten. Ik heb toen een forum geregistreerd en dat via Twitter aangejaagd.

12

Het organiseren van Park Battles kwam hier dan ook uit voort, het was altijd al een droom van mij om zelf eens een battle-event te organiseren. Ik was altijd kritisch over PunchOutBattles en dan met name over de kwaliteit van de video’s. Ik vond dat dat beter kon en ik denk dat dat bij Park Battles ook echt wel geslaagd is. Helaas blijft het door een verschuiving van mijn prioriteiten bij een eenmalig evenement.”

“Het zou tof zijn om een keer de nationale televisie te halen.” – Aiky Aiky denkt er het zijne van. “Park Battles is naar mijn mening niet eens noemenswaardig. Hard Battles heeft ingespeeld op het feit dat wij de mc’s nog niet per battle willen betalen. Zij doen dat dus wel en ze kunnen dat ook wat makkelijker aangezien ze steun krijgen van HipHopHuis.

En toch zie je dat wij op ieder vlak beter zijn.

Organisatorisch, qua uitstraling en ook qua budget hebben we gewoon meer te vertellen dan deze twee.” Aiky is dan ook ambitieus. “Het doel is om elk jaar een competitie neer te zetten en uiteindelijk zou het tof zijn om een keer de nationale televisie te halen.”

G-no is oprichter van Hard Battles grootste concurrent van PunchOutBattles en weet dat sommigen Hard Battles als na-apers van PunchOutBattles zien. Hij legt uit waarom dat niet het geval is. Hij en collega battlerapper Santios keken al tijden naar buitenlandse battles en wilden het naar Nederland halen. “Toen we aan de slag gingen, kwamen we erachter dat Punch Out ook ergens mee bezig was. Toen hebben we het on hold gehouden. Daarna werden ik en Santios door PunchOutBattles benaderd om daar te komen battlen en heb ik Santios naar voren geschoven. Ik ben toen ook een paar keer gaan kijken als vrienden van me meededen, maar het viel naar mijn idee een beetje uit elkaar bij PunchOutBattles, dat hoorde ik ook van die vrienden. Daardoor besloot ik in 2013 maar mijn concept uit de vriezer te halen. En inderdaad, doordat wij later zijn begonnen dan PunchOutBattles hebben we een aantal rappers die ook al bij PunchOut hebben gestaan. Maar dat kan ook bijna niet anders, Nederland is een klein land.”

benadering en de waardering voor de rappers.

“Inderdaad, ik geef mc’s weleens een vergoeding.

Ik vind ook dat ze dat verdienen. Sommige hebben een kind, dan is het toch niet zo gek ze wat te betalen wanneer ze de moeite nemen om naar mij te komen. En ik heb de namen die ik wil dan op mijn flyer. Het is een wisselwerking. Zo heb ik wat aan hun en zij wat aan mij. Alles komt bij mij uit eigen zak overigens, ik krijg geen geld van HipHopHuis.”

G-no vindt het jammer dat er zo’n kloof is gegroeid tussen PunchOutBattles en Hard Battles. “Toen ik net begon, heb ik contact met Aiky opgenomen om aan te geven dat ik dit ding ging doen. Ik merkte toen meteen al dat een samenwerking er niet in zit. En dat is zonde. Nogmaals, Nederland is klein en hoe vet zou het zijn als we een event konden organiseren in de geest van ‘PunchOutBattles vs. Hard Battles’. En dat Excellent en ik dan een demo-battle doen, ofzo. Ik ben dan ook oprecht geïnteresseerd in de nieuwe serie van PunchOut. Weet je, ik houd gewoon van rapbattles en wil zoveel mogelijk goede zien.”

De nieuwe PunchOutBattles League gaat binnenkort van start.

Hard Battles organiseert komende zondag een event in het HipHopHuis in Rotterdam. http://www.hiphopinjesmoel.com/ achtergronden/rapbattles-in-nederland-eengroeiend-fenomeen/

“Ik houd gewoon van rapbattles en wil zoveel mogelijk goede zien.” – G-no Het grote verschil tussen PunchOutBattles en Hard Battles zit ‘m volgens G-no in de persoonlijke

13

Events, 9 maart

IN BEELD: HARD BATTLES (NEXT LEVEL) IN HET HIPHOPHUIS

Vorige week plaatsten we al een achtergrondartikel over de groeiende populariteit van rapbattles in Nederland en gisteren was het zover: Hard Battles organiseerde weer een dik event in het HipHopHuis onder de noemer ‘Next Level’. Diverse battles vonden plaats en de sfeer zat er goed in. BvR Fotografie schoot deze sfeerreportage. http://www.hiphopinjesmoel.com/events/inbeeld-hard-battles-next-level-in-het-hiphophuis/

14

Achtergronden, 12 maart

SKIN DEEP: VIEIRA Een nieuwe editie van Skin Deep, dit keer is Vieira aan de beurt om zijn inkt toe te lichten.

Natuurlijk met mooi beeld, dit keer door DitIsGers.

Eind september 2008 zette ik mijn eerste tattoo.

Ik ging met mijn neef mee, die weer dringend toe was aan nieuwe inkt. Het betrof hier echter niet een regular tattooshop, maar gewoon een woning waar een guy zijn ding deed. Dit was echter niet zomaar een tattoo-artist, maar een hele goede. Een in Portugal woonachtige Braziliaan die regelmatig door Europa reist om tattoos te zetten bij mensen en die o.a. Jeremain Lens tot zijn klanten mag rekenen. Mijn eerste tattoo was de bijnaam van mijn in 2004 overleden opa, PaChiquinha, op mijn linkeronderarm. Hij is heel belangrijk voor mij geweest en het was dan ook een no-brainer om zijn naam te vereeuwigen op mijn huid. Als een van de eerste Kaapverdiaanse gastarbeiders is zijn leven een inspiratiebron voor mij.

Direct hierna had ik de smaak te pakken en een maand later was ik alweer toe aan mijn tweede tattoo. Deze keer besloot ik het continent Afrika op mijn linkerschouder te zetten, in de Afrikaanse 3-kleur rood, zwart en groen. Aangezien de eerste tattoo goed te doen was (het brandde alleen af en toe), dacht ik dat ik deze sessie ook makkelijk zou doorstaan. Niets bleek echter minder waar en de naald deed pijn tot op mijn bot. Dit zou echter niet de pijnlijkste sessie blijken.

Een half jaartje daarna ging ik voor de derde, het portret van de Kaapverdiaanse vrijheidsstrijder, dichter, filosoof en politicus AmĂ­lcar Cabral. Hij mag gerust in het rijtje van namen als Che Guevara, Bob Marley, Malcolm X etc. geplaatst worden. De door hem opgerichte P.A.I.G.C. (Afrikaanse Partij voor de Onafhankelijkheid van Cabo Verde en Guinee-Bissau) is een van de weinige bewegingen in Afrika die een succesvolle strijd wist te leveren tegen de koloniale macht. De dictatuur vanuit het thuisland Portugal werd uiteindelijk ook met zijn hulp omvergeworpen.

15

16

17

18

Op mijn rechterschouder heb ik het logo van de Amerikaanse rapgroep The Coup, een sociaal bewuste rapgroep met politiek getinte teksten.

Het logo bestaat uit een ster met daarin een Afrikaanse vrouw afgebeeld. In haar armen draagt ze een baby, op haar rug een kalashnikov.

Ik denk dat dit wel één van de dopeste raplogo’s ooit is.

Mijn achtste tattoo staat ook op mijn linkeronderarm: twee hartjes met twee bloemen en twee lintjes eromheen. In de lintjes staan de namen van mijn twee grootmoeders: Mambá en Maluxinha. Mijn oma Mambá leeft nog. http://www.hiphopinjesmoel.com/ achtergronden/skin-deep-vieira/

Op mijn rechterkuit heb ik een pin-up, just because. Dit is bij uitstek de pijnlijkste tatoeage gebleken. Terwijl hij bezig was, zei ik dat ik nooit meer een tattoo zou zetten. Niets bleek echter minder waar, haha.

Op mijn rechterbicep heb ik een tekstregel van Nas: Love changes, a thug changes and best friends become strangers. Laat ik zeggen dat dit een goede herinnering is dat niet alles eeuwig duurt.

Op mijn linkerbicep heb ik de naam van een overleden vriend getatoeëerd: Azareël. Ik heb van zijn naam een acroniem gemaakt. A.Z.A.R.E.E.L.: Altijd Zuivere Acties, Reine Energie En Levend. Dit is een perfecte beschrijving van hoe hij als mens was. Helaas is hij op te jonge leeftijd overleden, op 9 maart 2010, na een hartstilstand tijdens een recreatieve bokstraining.

19

Interviews, 26 maart

PINK OCULUS: “IK BEN MIJN EIGEN CONCURRENTIE” Onlangs bracht ze haar nieuwe single Overdue uit die te horen zal zijn op haar aankomende album.

De getalenteerde duizendpoot Esperanza (zonder ‘h’), is o.a. bekend van haar plek in Re:Freshed Orchestra, maar ook solo timmert ze hard aan de weg. We spraken haar over deze weg, haar aankomende muziek en andere ambities.

Het begin “Het begon eigenlijk helemaal niet met muziek.

Mijn allereerste liefde was acteren. Ik was twee of drie en zag Hakim op Sesamstraat. Hij deed een mime-act en dat vond ik mooi. Ik weet niet meer

precies wat het was, maar puur het feit dat iemand op de televisie was, vond ik zo fascinerend. Dat mensen sterren konden zijn en konden acteren in films, dat wilde ik ook. Dus daar begon het mee.

Later kwam ik erachter dat ik ook kon zingen want dat wist ik eigenlijk niet van mezelf. Ik zong altijd wel voor de lol zoals iedereen, maar dat ik er echt talent voor had werd mij door anderen verteld. Daarbij kwam ook het rappen. Ik zag mijn neef teksten schrijven en raakte daardoor geïnspireerd. Als een soort transformer vond ik al mijn delen bij elkaar en zag ik mogelijkheden. Ik ontdekte in het maken van muziek een bepaalde vrijheid en sindsdien heeft dat ook een grote rol

20

in mijn leven.”

“Ik vind het écht leuk om op te treden.”

“Op een podium voel ik me vrij” Dat Pink Oculus een podiumbeest is, ontgaat natuurlijk niemand.

Als zelfverzekerde powervrouw zien we haar over podia lopen, en ik was wel benieuwd waar die power vandaan komt.

“Dat komt omdat ik zo geniet van het optreden. Ik vind het écht leuk. Er waren tijden dat ik het eng vond, in het begin bijvoorbeeld. Maar dat heeft zich moeten ontwikkelen. Mijn plek in Refreshed Orchestra heeft echt een groot aandeel gehad in hoe ik nu op het podium sta. Als je met een orkest optreedt, kun je je niet verlegen opstellen, want dan verdwijn je gewoon. Tegenwoordig voel ik me thuis op het podium. Daar zelfs meer dan wanneer ik thuis op de bank zit. Wanneer ik op het podium sta, ben ik écht mezelf.

Of ik op het podium staan prefereer over studiowerk? Ik voel me vrij op ’t podium, maar die dingen gaan hand in hand. Je kunt niet alleen optreden. Het komt wel voor dat artiesten niet schrijven of produceren, maar ik ben overal bij betrokken, from scratch. Als je een nummer van mij hoort, weet je dat ik de productie of co-productie heb gedaan. Dus als ik echt een voorkeur moet geven… Nee, dat kan ik niet. Het ene is het resultaat van het andere. Als je in de studio bent, creëer je een wereld waarin dat liedje bestaat en als je dan op het podium staat, creëer je weer een hele nieuwe wereld en maak je weer een nieuwe ervaring van dat nummer.”

“Je hoeft niet per se één kleur verf te gebruiken” Momenteel werkt Pink Oculus aan een album.

Erg veel wil ze er nog niet over kwijt. Ze praat liever niet teveel over dingen die er nog niet zijn.

Wel vertelde ze waar het album voor gaat staan.

“Het zal in ieder geval een goede introductie aan de wereld zijn van wie Pink Oculus nou eigenlijk is qua stijl en qua genre. Het is een totaalbeeld.

Als ik terugkijk naar de periode toen ik mijn artiestennaam nog niet had veranderd en zelf nog dingen aan het uitproberen was qua stijl, werd er vaak gezegd dat het te gevarieerd was. Het kan verwarrend zijn voor mensen als ze je de ene keer zien zingen en dan weer zien rappen. Nu heb ik een compactere vorm gevonden om mijn eigen stijl in te leggen. Maar alsnog is het variërend omdat het kan. Dat mag best als muzikant. Je hoeft niet per se maar één kleur verf te gebruiken.

In de clip Overdue is er ook al wat te zien van die

identiteit. Ik dans bijvoorbeeld in de clip, iets wat ik nog niet eerder heb gedaan, maar wel graag wilde laten zien omdat dansen ook iets is wat ik doe. Ook qua kledingstijl uit ik me duidelijk. Ik vind het leuk om met stijl te spelen. Vandaag zie ik er weer anders uit dan wanneer ik in het latex op het podium sta, maar het is allemaal mij. Ik hou van leer en sexiness, maar wel op een empowering en vrije manier. We zijn op aarde gezet om vrij te zijn dus pak die vrijheid ook. Anders gaan anderen je wereld voor jou schilderen.”

“Als Jay-Z morgen belt, ga ik natuurlijk wel nadenken” “Of ik die vrijheid als artiest ook heb? Zeker, want ik bepaal alles zelf. Ik werk wel met een team, maar uiteindelijk volgen zij mij. Ik bepaal zelf hoe ik eruit zie, hoe ik klink en wat ik zeg. Ik denk dat dat ook te maken heeft met het feit dat ik een independent artist ben. Ik ben nog nergens

21

getekend dus dan heb je die vrijheid ook. Zodra je met major labels gaat werken, denk ik wel dat je compromissen moet sluiten. Of het een doel is om uiteindelijk getekend te worden? Tja, als het een interessante deal is… Ik bedoel als Jay-Z morgen belt om te melden dat Roc Nation mij als artiest wil, ben ik natuurlijk gek als ik daar niet over na ga denken. Maar als ik kijk naar wat er tegenwoordig allemaal mogelijk is als independent artist, vind ik samenwerkingen heel interessant. Ik weet niet of het voor mij werkt dat alles voor je bepaald wordt zoals bij 360 deals, maar je kan ook niet alles in je eentje doen. Je hebt mensen nodig en ik vind dat ook interessant want uit die samenwerkingen komen mogelijk dingen voort waar je misschien zelf niet aan hebt gedacht.”

“Ik geloof niet in grenzen, we zijn gewoon op aarde” “Ik zou zeker nog buiten Nederland willen groeien. Het is niet eens zozeer dat Nederland niet groot genoeg is. Ik geloof niet in grenzen, je bent gewoon op aarde. Maar ik heb de droom om heel de wereld te bereiken met wat ik doe. Ik zou graag met iedereen in contact willen komen en een netwerk willen hebben dat zo groot is dat ik iedereen kan bereiken met één tweet. Dat ik wereldwijd geboekt word en overal kan optreden waar ik wil. Met het aankomende album hoop ik dat te kunnen doen. Ik heb de afgelopen tijd singles uitgebracht, Sweat en Overdue hebben voor een goede introductie gezorgd en de nieuwsgierigheid naar wie Pink Oculus is, is gewekt. De next step is dus het album.”

Inspiratie “Kanye West. Sinds College Dropout ben ik fan van die man. Hij is een van de artiesten in de populaire cultuur die een heel belangrijke rol heeft gehad in hoe muziek zich heeft geëvolueerd. Met zulke mensen, de game changers, wil ik werken. Mensen die zichzelf pushen en constant iets nieuws proberen. Ik heb nog niet veel uitgebracht, maar ik zie mezelf ook als zo’n artiest. Je kan niet steeds hetzelfde kunstje opvoeren dus vernieuwing is erg belangrijk. Artiesten in Nederland vind ik zeker vernieuwend. Typhoon is bijvoorbeeld al jaren een artiest die voor een frisse wind zorgt.

Maar ook de muzikanten waarmee ik optreed en speel. Er zijn toffe movements gaande hier die de Nederlandse muziekscene zullen veranderen als het gaat om livemuziek en producties.

Welke invloed ik denk te gaan hebben? Dat is iets wat zich nog moet tonen. Wat voor invloed ik in ieder geval zou willen hebben, is het zorgen voor

minder beperkingen als het gaat over cross-overs in genres. Dat het niet vreemd wordt gevonden als iemand zingt én rapt. Dat het oké wordt dat je de ene keer house maakt en de andere keer R&B. Muzikanten denken niet in hokjes, dat zijn eerder de mensen die het labelen of recenseren.

Die recensies zijn natuurlijk wel belangrijk want mensen zullen het lezen en hun mening vormen aan de hand van die recensies. Maar een recensent weet niet wie ik ben. Die baseert zijn oordeel misschien op de eerste twee nummers van mijn show en schrijft dan een stuk, maar zo werkt het niet. Mensen groeien en die groei is persoonlijk wat mij bindt aan een artiest. Dus ik hecht er niet al teveel waarde aan.”

“Ik ben blij dat ik een rolmodel kán zijn” Bij het rondsnuffelen op de website van Pink Oculus viel me op dat erg veel bezoekers een reactie achterlaten. Dat Pink Oculus het belangrijk vindt om haar fans aandacht te geven, blijkt uit de persoonlijke reacties die elke bezoeker terugkrijgt.

“Ik vind dat heel belangrijk. Dat zijn de mensen die echt op je zitten te wachten en willen dat je muziek uitbrengt. Ze zijn een groot deel van je identiteit want zonder je publiek kun je niets.

Ik merk ook dat de vragen die ik van fans krijg op mijn website vaak gaan over hun identiteit.

Meisjes van 15 die bijvoorbeeld onzeker zijn over hun donkere huidskleur. Zulke mensen geef ik heel graag advies want het gaat niet om je huidskleur, maar om de liefde voor jezelf. Ik denk dat die meisjes naar mij komen omdat ik mezelf opstel als een waardig mens en zij dat ook willen doen. Je kunt je huidskleur niet veranderen en dat zou ik ook niet willen. Ik zet mezelf niet bewust neer als een black female rolmodel, ik ben gewoon wie ik ben. Ondanks dat ben ik wel blij dat ik dat voor ze kan zijn want dat was mijn moeder vroeger ook voor mij. Als je om je heen kijkt en mensen ziet die trots zijn op wie ze zijn, helpt dat je als meisje dat zich nog moet vormen.”

“Er wordt anders gekeken naar mannen omdat hiphop een mannenwereld is.”

Vrouwen in hiphop “Wat ik vind van het feit dat er zo weinig vrouwen zijn in hiphop? Hmm, het is niet per ongeluk dat het zo is, zo wordt het ontworpen. Er wordt een beeld geschept dat er altijd maar plek is voor één vrouw. Als je naar Amerika kijkt, heb je Nicki Minaj en als er dan een andere vrouw opstaat die naast haar kan staan qua skills of wat dan ook wordt er altijd gezegd: ‘She’s the next Nicki Minaj.’

Het is echt een spelletje dat wordt gespeeld.

22

Ondertussen zijn er mannelijke rappers in overvloed, en is er voor hen alle ruimte. Als er een nieuwe mannelijke rapper komt, wordt er niet meteen gezegd dat dat the next Drake is. Er wordt anders gekeken naar mannen omdat hiphop een mannenwereld is. Heel veel respect voor vrouwen op dezelfde manier als bij mannen, is er niet. In Nederland zijn er ook weinig vrouwen in hiphop.

Het feit dat ik ze allemaal persoonlijk ken, zegt genoeg. Of ik het meer zou willen zien? Ik ben er momenteel niet zo mee bezig. Ik weet van mezelf dat ik goed ben en als iemand eenmaal goed is, kun je daar niet omheen, ongeacht het geslacht.”

Naast muziek “Ik heb in het verleden geacteerd. Zo speelde ik bijvoorbeeld een half jaar in Onderweg Naar Morgen en deed ik verschillende dingen op acteervlak, maar voor nu houd ik me meer bezig met muziek. Het is een bekende weg die veel artiesten bewandelen: het acteren, het maken van muziek en het entertainen. Alles spreekt ons aan, maar wanneer je muziek en spel wilt combineren kom je het snelst uit bij het theater of musicals, en dat is niet echt mijn ding.

Wanneer ik de juiste vorm heb gevonden waarin ik alles kan combineren, zal ik dat zeker doen.

Ik wil in ieder geval mijn eigen films en scripts schrijven en mijn producties zien op het grote scherm. Film is een van de belangrijkste vormen van communicatie die er is. Het is dan wel belangrijk dat je goed vertegenwoordigd wordt.

Wat me in Nederland en eigenlijk wereldwijd opvalt, is dat je niet veel zwarte actrices ziet. Waar het volgens mij aan ligt dat ze zo onzichtbaar zijn?

We kunnen het hebben over discriminatie, maar ik wil daar geen aandacht aan besteden. Ik weet dat dat invloed heeft op waarom je bepaalde mensen juist niet ziet en anderen wel, maar ik denk dat het ook te maken heeft met wat voor platform je voor jezelf creëert en hoe serieus je jezelf neemt.

Je moet jezelf die zichtbaarheid ook gunnen. Het is een moeilijke kwestie want je bent afhankelijk van de mensen die jou de rollen geven, en als castingbureaus je alleen bellen voor rollen over soul sisters blijven er weinig rollen voor je over.

Zulke dingen zou ik graag anders willen zien.

Misschien zullen er een paar generaties overheen gaan voordat we ons vertegenwoordigd voelen op tv. Momenteel voel ik dat niet altijd als ik tv kijk want ik zie dan niet het Nederland dat ik ken. Als ik in Amsterdam om me heen kijk, zie ik zoveel kleuren en als ik dan naar de televisie kijk, zie ik dat niet altijd terug. Dus ik zou graag een bijdrage willen leveren aan het veranderen daarvan en

het zichtbaar maken van zwarte vrouwen. Niet alleen zwarte vrouwen, maar mensen. We zijn er allemaal!”

“Ik neem hetgeen wat ik moet doen serieus.”

“Ik ben mijn eigen concurrentie” “Ik ben het meest trots op dat ik trouw blijf aan wat ik zie als kwaliteitsmuziek. Ik heb mijn eigen maatstaf waaraan ik mijn muziek meet en daar houd ik me aan. Ik hoef mezelf niet te vergelijken met anderen en ben daar ook niet zo mee bezig.

Er zullen vast artiesten zijn waarmee je me kunt vergelijken, maar of ik ze ook zie als concurrentie?

Nee, want ik ben bezig met wat ik wil en hoe ik wil klinken. Ik ben mijn eigen concurrentie.

Ik heb vroeger tijden gehad dat ik onzeker was en niet eens durfde te zingen, maar als je je daar teveel mee bezighoudt, verdwijn je gewoon. Ik ben op aarde gekomen met een bepaalde gave en een pad dat ik moet bewandelen. Als ik dat pad wil bewandelen, kan ik me niet bezighouden met wat mensen rechts en links van dat pad doen.

Ik neem hetgeen wat ik moet doen serieus. Hoe ouder je wordt, hoe meer je dichtbij je zelf komt.

Ik word ook heel erg gesteund door mijn moeder, zus en team. Mensen die in je geloven zorgen ervoor dat je stevig staat. Wanneer ik twijfelmomenten heb, zijn zij de mensen die me gefocust houden en me herinneren aan wat ik moet doen. Ik heb gewoon een heel goed support system, het beste!”

Over vijf jaar “Dan hoop ik een Grammy te hebben. Ik weet naast wie ik wil staan en wat ik kan. Die Grammy’s zijn er om mensen te belonen voor het maken van muziek die populair is. Het is niet makkelijk om een nummer te maken dat wereldwijd goed ontvangen wordt zoals Happy van Pharrell.

Verder heb ik er nog niet veel over nagedacht.

Ik wil een succesvolle artiest zijn die vasthoudt aan haar normen en waarden en d’r bucket list heeft afgevinkt. Ook niet onbelangrijk is dat ik een gezinnetje wil. Oh yeah, i want kids. Dat je me ziet aankomen met m’n clique aan kinderen. Als ik zwanger ben, ga ik sowieso muziek afspelen zo van ‘You better take notes baby’. Nee hoor, ik word niet zo’n pusherige moeder, maar het is wel een droom van mij dat mijn kinderen muziek zullen maken.” http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ pink-oculus-ik-ben-mijn-eigen-concurrentie/

23

Interviews, 31 maart

CHRIS VERSTEEG: DE MAN ACHTER STREET AND MORE Onlangs berichtten we over de lancering van het vijfde nummer van SAM (Street And More).

Het magazine is er voor mensen die gek zijn van graffiti, street-art en illustratie, maar ook voor diegenen die gewoon gefascineerd zijn door mooie foto’s of de bijzondere verhalen achter een artiest. Daarnaast is er ruimte voor comics en kunnen mensen zelf hun pieces insturen naar SAM. Een gewaagde keus in tijden van onzekerheid voor tijdschriften en andere papieren media. Chris Versteeg is de man achter het magazine en gaat met SAM

#5 een tweede jaar in na een mooi beginjaar.

Hiphop In Je Smoel zocht hem op.

In eerste instantie lijkt Chris niet je typical kind of graffiti guy. Netjes gekleed neemt hij plaats achter het bureau, maar al snel blijkt dat schijn bedriegt. Het moet ook bijna wel dat een magazine met zoveel inhoud en kwalitatief mooie beelden wordt vormgegeven door iemand die ook zelf deel uitmaakt van de subcultuur. “Het begon voor mij eigenlijk bij skaten. Dat deed ik al op de basisschool en vervolgens kom je dan in de

24

brugklas terecht bij andere jongens die dat ook doen. Ik herinner me nog dat er een skate-maat van me een schriftje bij zich had met wat schetsen er in en wat Duitse magazines met pieces. Ik keek er echt vol verbazing naar, je had toen natuurlijk nog geen YouTube-filmpjes of internet waar je die dingen kon zien. Ik wist meteen dat het iets voor mij was en ben toen een aantal keer met die gasten ‘s nachts mee geweest. Vanaf dat moment was ik hooked!”

Chris ging vervolgens de richting Grafisch Ontwerpen studeren aan het Grafisch Lyceum Rotterdam en begon daarna ook nog aan de Willem de Kooning Academie. Toen hij echter al na twee jaar de baan kreeg aangeboden bij het bedrijf waar hij toch al wilde gaan werken, was de keuze voor hem niet moeilijk om te stoppen met die studie. “Ik kwam er tijdens mijn fulltimebaan echter al snel achter dat je maar weinig vrije dagen krijgt en dat er gemakkelijkere manieren zijn om met mijn opleiding geld te verdienen. Als ik op freelance-basis wat flyers maakte voor externe bedrijven, verdiende ik in twee dagen werk bijna net zo veel als in een hele maand bij mijn baas.

Dus stopte ik met mijn fulltimebaan en ging ik dat doen. Dat betekende natuurlijk dat ik veel meer vrije tijd had en in die tijd kon ik dingen gaan doen die ik echt leuk vond. Graff spuiten, beetje

uitslapen, veel stappen en reizen bijvoorbeeld.

Maar je weet hoe het gaat, uiteindelijk kreeg ik zoveel werk dat het weer een fulltimebaan was, maar dan als zelfstandige. Omdat ik toch al vaak magazines en boeken maakte, was het een makkelijke keus SAM op te zetten.”

Alle begin is moeilijk. Zo ook bij SAM. “Ik was natuurlijk super enthousiast en kon het produceren van SAM goed combineren met mijn eigen werk. Ik heb de apparatuur al en heb vaak twee schermen openstaan waardoor ik meerdere dingen tegelijk kan doen. Ik heb bijna geen overheadkosten, wat veel scheelt voor een eenmansorganisatie. Vaak heb ik de teksten ook al ruimschoots op tijd klaar, waardoor ik niet echt hoef te stressen met de deadline voor het drukken. Maar ik ben een grafisch vormgever en geen promotor. Toen mijn toch al niet al te grote kantoor dus plotseling volstond met dozen vol SAM’s, was het wel even slikken. Gelukkig distribueert Stylefile Mailorder een deel van mijn magazines in Europa, dat scheelt mij weer een hoop gedoe. En de rest wordt verkocht via de webshop of tijdens events. Beetje de marktkoopman uithangen dus.”

Met SAM kiest Chris er voor om niet alleen de beelden te laten spreken, maar ook tekst

25

belangrijk te maken. “In een papieren magazine kan dat ook gewoon. Mensen gaan met een boekje of tijdschrift nog gewoon rustig zitten en dan nemen ze de tijd om de tekst te lezen. Beeld is heel belangrijk, dat kan niet anders bij een graffiti-magazine, maar ik vind het ook mooi om de achtergronden en bijzonderheden van een kunstwerk of artiest naar voren te laten komen.”

“De inhoud is fresh, ongeacht of het op een muur, een trein of op een stuk papier staat.”

Ondanks dat SAM qua vormgeving er zo strak uitziet dat het meer naar een kunstmagazine neigt, geeft Chris aan dat dit niet het geval is.

“Het is lastig uit te leggen maar SAM brengt alle aspecten van graffiti, illustratie en street-art naar voren, ook het hoekje dat tegen het arty aan zit.

Eigenlijk bestaat de inhoud uit werk dat gewoon fresh is, ongeacht of het op een muur, een trein of op een stuk papier staat.”

Misschien wordt graffiti, en vooral street art, ook wel steeds meer arty. Op scholen wordt er les ingegeven en de hele street art scene beweegt samen met de hiphopscene toch wat meer naar

mainstream toe. Gevestigde galerieën laten werk zien van graffitispuiters of street artists en steeds meer bedrijven en gemeentes laten panden in opdracht spuiten. Toch ziet Chris nog wel volop nieuwe artiesten doorkomen die in de anonimiteit werken. “Weet je, er zullen altijd gasten zijn die die kronkel hebben om overal hun naam te willen hebben staan, ongeacht het gevaar of de consequenties. Je moet tegenwoordig misschien wel iets slimmer zijn, het zijn natuurlijk andere tijden. Toen wij vroeger op pad gingen, knipte je gewoon een hek door en dan was je waar je wezen moest. Nu hangen overal camera’s en draagt iedereen een mobiel waarmee ze de politie kunnen bellen. Vroeger moest iemand die ‘s nachts zijn hond aan het uitlaten was eerst als een malle naar huis rennen om dan met zo’n draaischijf-telefoon een slaperige agent wakker te bellen. Aan de andere kant, toen lag de politie in de struiken om je op heterdaad te betrappen.”

“Een keer kreeg ik een boete van €700,-. Dat is kut, je kunt je geld wel beter gebruiken.”

Zelf kwam de man achter SAM ook weleens in de problemen met justitie. “Een keer of vier, vijf ben

26

ik meegenomen naar het bureau. Soms moest je een aantal nachten op het bureau blijven, soms stond je dezelfde ochtend al weer op straat.

Onder de 18 ging je door naar HALT. Twee keer kreeg ik een boete van 150 euro, een keer moest ik 700 aftikken en een keer kreeg ik een taakstraf.

Dat is kut, je kunt je geld wel beter besteden.

Maar ja, die kronkel he‌ Een echt alternatief heb je echter niet, wat moet je dan? Als je bijvoorbeeld een muur ziet die je wilt spuiten en je gaat proberen daar toestemming voor te krijgen, dan moet je vaak bij de gemeente zijn en daarmee is het moeilijk iets te regelen. Je moet echt een goed verhaal op kunnen hangen om een project met de gemeente rond te krijgen. Doordat graffiti naast de negatieve aandacht nu ook steeds meer positieve aandacht krijgt, kan er al iets meer. En toch, het blijft gewoon lastig om daar een goede wisselwerking in te vinden met de overheid. Op zich maakt dat ook niet uit; als je ergens iets wilt maken, dan vogel je zelf wel uit hoe je dat gaat doen. Daar heb je geen overheid bij nodig, alleen een goede lading verf.� http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ chris-versteeg-de-man-achter-street-artmagazine/

27

Interviews, 15 april

DE LIKT: VAN GROTE PRIJS TOT DEBUUTALBUM Komende zaterdag vindt in WORM in Rotterdam de albumrelease van De Likt plaats.

Het verhaal van hoe Jordy, John en Giorgi samen tot het formeren van De Likt kwamen, is niet zo heel interessant. Het ‘we-zaten-bijelkaar-op-school-en-toen-kwam-het-er-van’riedeltje is er een dat we inmiddels wel van

meerdere groepen kennen. Hoe het muzikale trio vervolgens de eerste faam vergaarde, is iets opvallender. De drie in Rotterdam studerende Popacademie leerlingen brengen deze zaterdag dus hun eerste album, genaamd De Likt, uit. Hoe het winnen van de Grote Prijs Muzikantenprijs, het wonen in Rotterdam

28

en het optreden op allerlei podia hun leven veranderde.

Ze zullen er maar weinig zijn. Trio’s met meer diversiteit dan De Likt. Rechts aan tafel zit John van Beek, producer numero uno. Een op het oog rustige jongen. Niet te opvallend gekleed, onder het mom ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. Aan de andere kant van de tafel zit de tweede producer, Giorgi Kuiper.

Breeduit glimlachend met baard, snor én een kapsel waarmee auditie doen voor een rol in The Fresh Prince of Bel-Air overbodig lijkt (die moet al in de pocket zijn). Tussen de twee in zit Jordy Dijkshoorn, de man die zorgt voor de vocalen.

Jordy is wat je noemt een opvallende verschijning.

Hoofd aan de zijkant opgeschoren, maar lange met gel bewerkte haren hangen in de nek. Tel daar een gouden tand en een ‘vies’ snorretje bij op en voilà, we hebben De Likt.

“De Likt bestond eigenlijk nog niet toen ik mezelf inschreef voor de Grote Prijs van Nederland.” – Jordy Nog voordat De Likt echt tracks af had, besloot Jordy zich al in te schrijven voor de Grote Prijs.

Jordy: “De Likt bestond eigenlijk nog niet eens echt. Ik schreef mezelf onder de naam Simon

(Jordy’s artiestennaam) in met een gedichtje.

Achteraf hoorde ik dat jurylid MC Fit het eigenlijk niet zo vet vond, maar dat Gaétan de rest had overtuigd om ons toch maar een kans te geven.

Dus toen gingen we naar Den Bosch, voor de kwartfinales. We hadden toen twee of drie hele nummers. Giorgi was er bij, John kon niet. Daar in Den Bosch werd het voor het eerst echt goed opgepakt, mensen vonden het vet. Dat was ook de eerste keer dat het muzikale deel er bij kwam, dus dat het meer werd dan alleen een gedichtje.” John: “Precies, en daarna leek het ze ook wel handig om iemand on stage te hebben die de plaatjes aan mocht zetten, en zo kwam ik dus op het podium terecht.” Giorgi: “Het was zo apart. Voordat de finales plaatsvonden, was er zo’n finalistendag. Daar kwam iedereen naar ons toe om te vragen hoe het kon dat we nog geen Facebook en Twitter hadden. En wij waren echt zo van: ‘Yo, we zijn pas net bezig.’ Heel veel artiesten werken toe naar de Grote Prijs maar je zou kunnen zeggen dat het voor ons eigenlijk pas begon toen we daar aan meededen. De mensen daar zeiden ook dat we snel iets moesten gaan uitbrengen. We kregen natuurlijk steeds meer aandacht en volgens de mensen van de Grote Prijs was februari daarom het perfecte moment om met een album te komen. Maar we wilden wel zeker weten dat we 100% achter het album

29

stonden. En dat was toen nog niet het geval.”

Inmiddels hebben de drie er alweer een optreden of 40, 50 op zitten. Niet slecht voor een act die pas een jaar echt bij elkaar is. Een show van De Likt is wat je noemt iets bijzonders. Jordy: “Het ligt er ook aan. Soms krijgen we 30 minuten maar af en toe krijgen we er ook 50. Als we 30 minuten hebben, geven we gewoon 30 minuten vol gas.

Bij 50 minuten moet je het een beetje variëren.”

Giorgi: “Het publiek kan niet 50 minuten lang op een level van dermate hoge energie blijven. Dus dan doen we bijvoorbeeld gedichtjes tussendoor.”

Jordy: “Als we beginnen, weten mensen vaak niet wat ze er mee aan moeten. Meestal na Dat bedoel ik zie je bij mensen dat ze weten wat ze verder kunnen verwachten.” Giorgi: Misschien is dat na dit album wel anders omdat ze de muziek dan wel kennen. Dat hopen we in ieder geval.

Mensen kijken nu nog een beetje de kat uit de boom. Je ziet ze denken: die danst wel, die danst niet, wat is de bedoeling? Maar als er dan iemand in het publiek begint te dansen, dan is er soort wisselwerking. Als het publiek los gaat, gaan wij ook extra los.”

“Als het publiek geen energie geeft dan heb ik er in ieder geval geen zin in.” – Jordy

Het voorgevoel dat John de meest rustige van de drie zou zijn, blijkt ook on stage te kloppen. De drie hebben een totaal andere benadering van het performen op het podium. John: “Ik ben wel een beetje de introverte jongen. Ik sta meestal gewoon met mijn microfoon wat dingen te doen vanuit de achtergrond en ben toch vooral bezig achter de knoppen.” Voor Jordy is een podium nooit te groot. Hij bestrijkt in zijn performance vrijwel iedere vierkante centimeter van het podium en gaat daar af en toe aan voorbij.

Klimmen in podia en hekken is geen uitzondering voor de rapper. Jordy: “Ik blijf ook gewoon energie geven tot het publiek het teruggeeft.

Krijg ik niks, dan geef ik nog meer. In Maassluis hadden we een keer dat we gewoon helemaal niks kregen van het publiek. Nul energie.” John: “Oh ja, op Waterwegpop was dat. Dat was net een doodskist. Werkelijk iedereen stond stil. Apart, want achteraf kregen we wel te horen dat ze het vet vonden.” Giorgi: “Dat voelt echt naar, je voelt je enorm aangekeken. Je krijgt geen reacties van het publiek. Op een gegeven moment stond Jordy in een hek tegen een lantaarnpaal aan te dansen en nog gebeurde er niks.” Jordy: “Ja, ik stond daar zo met een biertje en vroeg of ze er nog zin in hadden. Niet echt dus. Dus ik slingerde dat biertje maar het publiek in. Pleur op joh, als je niks geeft

30

dan heb ik er in ieder geval geen zin in. Je moet echt een klein beetje geven want je doet het samen met het publiek. Ik hoopte gewoon dat het zo snel mogelijk voorbij was.”

De verschillende persoonlijkheden lijken elkaar goed aan te vullen, zo wel op het podium als in de studio. En ook in dit interview lijkt er een goede wisselwerking te zijn tussen de drie. Op de vraag of ze in die verschillende persoonlijkheden van elkaar ook vervelende aspecten zien, kijken ze elkaar dan ook eerst twijfelend aan. John: “Ja, wanneer Jordy een paar biertjes op heeft en twee verses verwisselt. Dat is wel een dingetje. Of twee keer dezelfde verse, haha! Die dingen gebeuren op een huisfeestje, maar het spookt dan wel door je hoofd dat het een keer kan gebeuren bij een groter iets.” Giorgi: “Zeker nu alle tracks gemasterd zijn. Er staan nu ook veel backings op, als Jordy dan een verkeerde verse dropt, hoor je op de achtergrond iets anders. We hopen natuurlijk ook dat mensen na onze albumrelease de tracks kennen. Stel je voor dat een fan dan de goede verse staat mee te rappen en Jordy zit er naast.

Ik zie het al helemaal voor me.” Jordy: “Nu klinkt het bijna alsof ik altijd de verkeerde verse rap. Op die feestjes hoeft het gewoon niet helemaal strak joh. Dan drink ik gewoon zo veel dat het mis gaat, maar dat maakt ook niet zo veel uit. De rest is

ook zo dronken dat ze het niet doorhebben. Maar bijvoorbeeld op Motel Mozaïque of een ander groot podium drink ik maximaal één biertje en dan zorg ik dat ik nuchter op het podium sta. Het is ook een beetje luiheid. Dan had ik gewoon geen zin om doordeweeks mijn teksten uit mijn hoofd te leren. Maar hey! Jullie hebben ook weleens de muziek laten uitvallen.” John: “Ja Giorgi, dat was op jouw laptop.” Giorgi: “Ah joh, dat was ook maar op een klein feestje.”

“Er staat heel veel over foute vrouwen op.” – Jordy over het album ‘De Likt’ Shit happens, bij elke liveact gaat er weleens iets mis. Gelukkig wordt die shit op het podium eenvoudig opgelost door een van De Likt’s paradepaardjes, en dan met name Jordy’s paradepaardjes: gedichtjes. Naast de gedichtjes op het podium hebben de korte verhalen ook een prominente rol op het album. Jordy: “Dat is echt iets uit een opwelling. Je kan dat niet opwekken.

Ik lees veel, kijk veel naar anderen en dan vind ik het leuk om daar over te praten. En dat zijn mijn gedichtjes eigenlijk, iets waar ik graag over wil praten. Of mensen het dan begrijpen, is een ander verhaal, maar dat hoeft ook niet per se van mij.”

Giorgi: “Voor ons is het ook niet altijd helemaal duidelijk. Als ik iets niet helemaal snap, dan vraag

31

ik gewoon wat hij er precies mee bedoelt.” John: “Meestal begrijpen we de grote lijnen van het verhaal wel, waar het vandaan komt. En dan hoef je eigenlijk ook niet de betekenis van elk woord in het verhaal te snappen.”

De inspiratie voor zijn teksten op dit album haalde Jordy vooral uit zijn nieuwe leefomgeving, Rotterdam. Hij woont nu drie jaar in Rotterdam en zijn teksten slaan vooral op wat er in Rotterdam is gebeurd tot nu toe. Jordy: “Ik heb hier nieuwe mensen leren kennen. Ik ben hier ook verliefd geworden en dat hoor je veel terug op de plaat denk ik. Er staat heel veel over foute vrouwen op. Ik vond iemand leuk en daar ging ik heel veel mee uit. Die hele situatie werd nogal wazig doordat we veel gebruikten met z’n tweetjes en uiteindelijk werd ik dus echt verliefd op haar, een gevoel dat zij niet deelde. In mijn hoofd was dat echt fucking bizar allemaal. Ik ging donderdag stappen, vrijdag en zaterdag uit. Dan was ik zondag depressief, maandag depressief, dinsdag depressief, woensdag depressief. Donderdag ging het dan wel weer en ging ik weer op stap. Ik had echt nachten dat ik mensen ’s ochtends naar huis zag gaan en ik stond daar in mijn eentje. Echt een bizarre tijd. In mijn teksten is dat misschien best abstract maar het komt wel echt daar vandaan.

Maar er zit ook wel wat positievers in hoor, van toen het weer wat beter ging. Het sporten, het gezond doen, dat soort dingen.”

“Het uitbrengen van dit album lijkt ook een soort afsluiting van een hoop geregel.” – John Het album is voor alle drie een afsluiting van een bepaalde periode. Jordy is niet langer een nieuwkomer in het Rotterdamse uitgaanscircuit en weet het allemaal wat beter een plek te geven, maar ook qua muzikale creativiteit hebben de drie een periode stil gestaan. John: “Het uitbrengen van dit album lijkt ook een soort afsluiting van een hoop geregel.” Giorgi: “We zijn ongeveer een half jaar intensief bezig geweest met het maken van die nummers. Ze zijn opgenomen en terug van de mastering, dus eigenlijk kun je er niet zoveel meer aan doen. En toch blijf je een beetje onrustig tot het album daadwerkelijk uit is.” Jordy: “We hadden ook allemaal constant nog dingetjes die we wilden verbeteren en dan is het maar goed dat je een manager hebt die er een punt achter zet.” Giorgi: “Als we zaterdag echt daadwerkelijk met die plaat in onze handen staan, denk ik pas dat we echt vooruit kunnen kijken naar een volgende periode.” http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/delikt-van-grote-prijs-tot-debuutalbum/

32

In beeld, 21 april

IN BEELD: DE LIKT RELEASEPARTY IN WORM

WORM werd afgelopen zaterdag afgebroken door de drie mannen van De Likt, die er hun eerste (titelloze) langspeler presenteerden.

Support was er in de vorm van Afronaut en Boom Boom Du Terre, waarna het de beurt was aan de hoofdact. In een show die over een uur klokte gaven Simon, Giorgi en John 110% energie aan de uitverkochte zaal. Als je er niet bij was kun je hieronder zien wat je hebt gemist en was je er wel bij, kun je de avond nog eens herbeleven: http://www.hiphopinjesmoel.com/events/inbeeld-de-likt-releaseparty-in-worm/

33

Interviews, 28 april

BOOMDOX VS SDK: STEFF 17 mei moet je dus op het Schouwburgplein in Rotterdam wezen voor BoomDox-dingen.

Steff, Afronaut en DK gaan een show verzorgen naast het SDK-Nederland event. In de aanloop naar 17 mei stellen we de artiesten een voor een aan je voor, mocht je ze nog niet kennen.

Vandaag is het de beurt aan Steff, Rotterdams meest creatieve battle-rapper.

Steff, we doen het even Jip en Janneke stijl.

Stel jezelf eens voor als muzikant.

“Ik ben voornamelijk schrijver. Dat komt op de eerste plek. Rappen komt op de tweede plek. Ik heb bijna een soort van comedy-achtige manier van vertellen. Daarbij probeer ik een combinatie te maken van zelfspot en heel ver gaan in eerlijkheid. Door mezelf als de underdog neer te zetten, kan ik makkelijker pijlen afvuren op wat dan ook. Ik houd er van om ‘the elephant in the room’ te bespreken. Lastige thema’s die voor sommigen nog steeds moeilijk zijn benadrukken.

Daarnaast ben ik vroeg begonnen met gitaar spelen. Ik had zelf geen gitaar, maar een buurman had er enorm veel. Zo ben ik ook wat muzikaler geworden.”

Ik kan me voorstellen dat die elephant in the room niet overal aanslaat.

“Nou, in Rotterdam snappen de mensen het intussen wel. Maar vorige maand had ik in Amsterdam een showtje en daar gingen mensen

boo’en. Dat was ook wel intens. Maar dat is ook het ding, ik weet dat ik risico neem. Ik ben niet bezig met die mensen pleasen, ik zoek de grenzen op. Daarom ben ik ook aan het battlerappen gegaan. Dat vind ik heel interessant, dat er in een cultuur van heel stoer doen ineens een tegengeluid komt van: nu ga ik je even vertellen waarom je niet stoer bent. Dan is het toch prachtig dat er een hoop mensen om je heen staan die je op je bek willen slaan? Liever dat dan allemaal jaknikkers.”

Wat kunnen we van je verwachten op 17 mei?

“Het is een soort van straatding en dat vind ik heel erg tof. Je staat gelijkvloers met je publiek en als battle-rapper vind ik dat alleen maar prettig. Je kunt een soortgelijk iets als in battles verwachten, maar dan op een beat en gericht op de maatschappij in plaats van een tegenstander.

Afronaut gaat vast ook iets doen met sampletjes, daar spring ik heus wel even op in.”

Wat verwacht jij van BoomDox? “Bij BoomDox is er altijd een losse vibe. Ik hoop dan ook dat er stiekem een rapper in het publiek staat die zegt: ‘Ey zijn er niet toevallig twee minuutjes over voor een paar bars?’ Die hele vibe geeft het een soort blockparty-achtig gevoel. Dus ik hoop dat het weer zoiets wordt.” http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ boomdox-vs-sdk-steff/

34

Interviews, 29 april

RANDY TELG HAALT SDK NAAR ROTTERDAM Al een aantal keer schreven we over Street Dance Kemp (SDK). Op 17 mei vindt BoomDox vs SDK plaats. BoomDox hebben we inmiddels al vaker besproken, maar wat is nu eigenlijk SDK? SDK wordt georganiseerd door Culture Collective en dus besloten wij Randy Telg (van Culture Collective, uiteraard) op te zoeken om te vragen wat SDK precies is, waarom Rotterdam de perfecte locatie is en waarom hij dansen zelf op een lager pitje zet.

Je hoort het wel vaker over mensen in de entertainmentindustrie. ‘Ze kon nog maar net praten en had al een flesje water in haar hand als microfoon om mee op te treden’, en dat soort anekdotes. Voor Randy is dit niet anders.

“Haha, klopt. Mijn moeder zei altijd: ‘Zodra je ging lopen, ging je bouncen op beats.’ Ik heb ook altijd verschillende soorten muziek gewaardeerd.

Ik danste bijvoorbeeld Michael Jackson moves en alles door elkaar. Ik kwam eigenlijk pas met bubbling muziek echt in de battle-scene terecht. Dat heb ik tot mijn achttiende gedaan en toen kwam ik breakdance tegen. Daar ben ik echt met 100% voor gegaan. Ik heb op school gezeten zolang ik leerplichtig was en daarna heb ik het studeren meteen laten vallen. Toen ben ik gewoon fulltime gaan dansen en een beetje

acteren. Ik heb wat dingetjes voor Zapp gedaan, gespeeld in een Herman Brood-film en veel commercials gedaan. Op die manier ben ik in de entertainment terechtgekomen, en zo heb ik dus ook ontdekt wat ik met dansen kan bereiken.”

Randy ging dansen bij Got Skillz en ging met die dansgroep de samenwerking aan met de rivaliserende dansgroep Killah Tactics.

Uiteindelijk vormden die twee groepen zich tot Groove Kings en ging Randy de wereld rond om danswedstrijden af te gaan. Ook deed hij mee aan Holland’s Got Talent met de groep en was hij meerdere keren te zien in De Dino Show. Toch hield Randy altijd de beginjaren in zijn achterhoofd, toen hij nog met een aantal vrienden wat underground evenementen organiseerde. “Dat voelde gewoon altijd goed aan voor me, dat voelde natuurlijk. Toen ben ik met een vriend, Alex da Rosa, concepten gaan schrijven. Hij schreef ze voor kinderen en ik wilde starten met Express Yourself. Uiteindelijk hebben we dat op poten gezet en toen kwam ik erachter dat ik evenementen organiseren leuker vind dan dansen zelf. Dus dat doe ik nu nog maar af en toe, dat ben ik aan het afbouwen. Het gaat natuurlijk, weet je. Ik zal altijd wel blijven dansen. Ik dans thuis nog veel; wanneer ik muziek hoor, kan ik

35

best presteren, mogen ook daadwerkelijk naar Tsjechië om daar te dansen.”

SDK in Rotterdam is dus een bewuste keuze, die voor de Rotterdamse Schouwburg is dat ook. “We waren op zoek naar een centraal punt in Rotterdam. Het Schouwburgplein is voor iedereen makkelijk te bereiken, ook voor buitenlanders. Bijna iedereen weet ook wel waar het is, dus dat scheelt een hoop gedoe. Dit is het eerste wat we doen in de Schouwburg maar als het aan ons ligt, gaan we in de toekomst nog veel meer samenwerken met deze locatie. We hebben nog heel veel mooie plannen. Helaas kregen we niet alles in één dag. Het was gewoon te veel. En op zaterdag was er geen ruimte meer bij de Schouwburg, dus dan zitten we in de Gouvernestraat, ook een toplocatie. Een goede locatie is altijd belangrijk, maar het voornaamste is dat het gezellig is en dat er goede dansers zijn.

En er moet veel liefde zijn. Bij de battles kan het er soms heet aan toe gaan, maar dat hoort erbij, anders is het geen battle. Iedereen moet gewoon genieten, daar gaat het om.” http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ randy-telg-haalt-sdk-naar-rotterdam/ toch niet stil blijven staan, maar ik heb nu zo’n beetje alles wel gezien.”

En nu haalt hij het dansen naar Rotterdam, de stad waar het voor hem allemaal begon. “Rotterdam was zeker een bewuste keuze. Dans, muziek en cultuur leeft enorm in Rotterdam, meer dan in welke Nederlandse stad dan ook. We proberen alle kennis die we in onze jaren in het buitenland hebben opgedaan, mee te nemen naar Nederland en Rotterdam in dit geval. Toen ik nog jong was en begon met dansen, was er in Nederland nog niet veel mogelijk. Daarom gingen we de wereld over, in andere landen was breakdance al een veel meer geaccepteerde sport. Nu is het bijgetrokken, in Nederland leeft dansen de laatste jaren enorm. Kijk maar naar programma’s als So You Think You Can Dance en onze bijdrage met Groove Kings bij Holland’s Got Talent. Dat soort dingen zorgen ervoor dat dansen bekender wordt, dat meer kinderen gaan dansen en dat is natuurlijk een goede ontwikkeling. Met SDK zetten we een volgende stap in deze ontwikkeling.

SDK is een streetdance camp. Het main event wordt gehouden in Tsjechië en wij faciliteren een van de voorrondes. Dus de dansers die bij ons het

36

Interviews, 6 mei

BOOMDOX VS SDK: DK Vorige week stelden we Steff aan je voor, vandaag is het de beurt aan DK. Ook hij is een van de drie acts die op 17 mei optreedt tijdens het BoomDox vs SDK-event. De rapper met Twentse roots won in 2011 de Helderheidbokaal en ging daarna aan de slag met shows. Nu, in 2015, maakt Demy Koetsier nog steeds muziek maar focust hij zich vooral op zijn carrière als maatschappelijk werker.

Op 17 mei staat hij op het Schouwburgplein in Rotterdam, bij BoomDox uiteraard.

groeien. Die worden gewoon veel geboekt. Als je dan zelf een minder productieve tijd hebt, kom je in stil vaarwater te liggen en raak je in de vergetelheid. Maar de keren dat ik een clip uitbracht, ging de storm ook weer vrij snel liggen na de release, dus ach, zo erg is het allemaal ook weer niet. Ik concentreer me nu ook meer op andere bezigheden, muziek komt op nummer twee.”

“We brengen het terug naar waar het begonnen is, op de streets.”

DK, introduce yourself..

“Mijn volle naam is Demy Koetsier, vandaar ook DK. Ik kom uit Overijssel, ben een jongen met Twentse roots. Ik omschrijf mijn muziek als zeer persoonlijk, als een soort dagboek. Soms heb ik wel eens de neiging om buiten mijn boekje te gaan met punchlines en dergelijke, maar het liefst houd ik het toch bij mezelf. Ik wil op mijn zestigste kunnen zeggen: ‘Dit is mijn dagboek, dit is mijn verhaal.’ Ik denk er niet over na of iets een hitje kan worden. Ik schrijf echt over dingen die me zijn overkomen en bijgebleven.”

Gelukkig heb je wel tijd voor BoomDox. Wat kunnen we van je verwachten op 17 mei?

Ik ga sowieso de twee tracks doen waarvan ik een clip heb uitgebracht, Innerlijke Kracht en De Keerzijde. Daarnaast heb ik nog een track liggen waar ik al lang over twijfel, maar die ik denk ik wel ga doen. Ik twijfel erover omdat het een beetje buiten dat boekje is waar ik het eerder over had. Maar goed, misschien moet ik maar een keer schijt hebben. Ja man, die ga ik sowieso ook doen.”

Dus als er niks in je leven gebeurt, wordt er niks geschreven?

“Ja, dat is zo. Ik vind het heel jammer want ik zie echt jongens om me heen groter worden en

Wat verwacht jij van BoomDox? “Lekker op de straat. We brengen het terug naar waar het begonnen is, op de streets. Ik verwacht gewoon een hele gezellige dag met leuke mensen

37

die dezelfde passie hebben voor dezelfde muziek.

Het is iets waar ik wel echt naar uitkijk. Ik treed niet zo heel veel meer op, maar vind het altijd tof als ik benaderd word. Dus, ben er bij man!� http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ boomdox-vs-sdk-dk/

38

Achtergronden, 7 mei

HIPHOP EN HARDCORE: EEN HAAT-LIEFDEVERHOUDING House en hiphop hebben meer met elkaar gemeen dan de meeste mensen denken. Zo zijn beide genres echt tot wasdom gekomen in de tweede helft van de jaren 80, kennen ze allebei een stedelijke oorsprong (Chicago en New York) en waren het de eerste twee muzieksoorten die door artiesten vaak volledig met samplers en drumcomputers gemaakt werden.

Desondanks is de relatie tussen house en hiphop altijd een lastige geweest, zeker ook in Nederland.

DJ’s als Ronald Molendijk en Michel de Hey begonnen als hiphop dj’s maar schakelden in de vroege jaren 90 over op house. De grondleggers van de hardere variant van house, gabber, hadden ook vaak een hiphopachtergrond. Niet voor niets werden acts als Public Enemy in de beginperiode van de gabber (begin jaren 90) zeer regelmatig gesampled. De liefde van hiphopfans voor house was echter minder, niet in de minste plaats omdat house in alle varianten veel populairder was dan hiphop. Jaloezie speelde dus zeker ook een rol.

Een andere reden voor de afkeurende blikken van hiphoppers was de vermeende ‘inhoudsloosheid’ van house. De tekst staat immers centraal in hiphop, terwijl house vaak instrumentaal is.

Toch waagden enkele rappers al in de vroege jaren 90 de sprong naar een groter publiek door

met house-artiesten samen te werken. Denk aan D-Rock met 2 Brothers On The Fourth Floor, maar ook bijvoorbeeld aan MC Irving met Paul Elstak.

Vandaag de dag is de afbakening van muzikale genres veel minder rigide dan 20, 25 jaar geleden en het is dan ook veel minder controversieel om als rapper samen te werken met house dj’s.

Hiphop In Je Smoel sprak met een aantal mc’s die verder kijken dan hun vertrouwde hiphopgenre en zich in de house- en/of hardcorescene bewegen, een stroming die zijn oorsprong vond in Rotterdam en in de verte afstamt van house.

Metalz Een van die mc’s is Metalz. Hij is rapper bij de Tuigcommissie, maakt hiprock met zijn band Tranzlate en is nu onder andere mc voor Deformer (alias van Mike Redman) en Rotterdam Terror Corps (RTC). Maar hoe kom je als rapper nou eigenlijk terecht in de hardcorescene?

“Dat is echt al even geleden. Mijn broertje had een vriend, genaamd Edward Barkey, en hij producete al veel voor bijvoorbeeld dj Paul Elstak, die zich bezighield met happy hardcore en gabbermuziek.

Dan hebben we het over een jaar of 15 geleden.

Via hem kwam ik in contact met DJ Distortion, de dj van RTC. En eigenlijk heb ik al die jaren wel een beetje contact met die gasten gehouden.

Totdat Edward me drie jaar terug ineens vroeg of ik wat te doen had. Niet veel later zat ik met

39

DJ Distortion in de studio en schetste hij een beat voor mij. Dat was ook echt een apart iets. De beat die hij schetste, was ongeveer 85 bpm en daar moest ik dan mijn ding op doen. Als ik het dan uiteindelijk terug hoorde en de bpm werd nog eens verdubbeld, was dat toch altijd even wennen.”

“Vroeger gingen mijn gedachten bij hardcore ook snel uit naar de aussies, kale koppen en drugs, maar dat is niet meer van deze tijd.” – Metalz Ongeveer een half jaar later maakte Metalz zijn debuut on stage. “MC RTsier stopte er mee en toen kwam er ruimte voor mij om ook mee te gaan touren. Ik pakte meteen de 20-jaar RTC-tour mee, dat was echt geweldig. Natuurlijk moest ik er wel aan wennen. Vroeger gingen mijn gedachten bij hardcore ook snel uit naar de aussies, kale koppen en drugs, maar dat is niet meer van deze tijd. Ik ben snel ingeburgerd en ben naast hiphop mc nu ook hardcore mc. Man, ik heb zelfs een spoedcursus vuurspuwen gehad, die shows van RTC zijn echt niet doorsnee. Dan sta ik daar in een leren vestje met RTC erop en met allemaal naakte danseressen om me heen. Ik was er zo in thuis, en ik moet ook wel als frontman van RTC. Of mensen vanuit de hiphopwereld mij er weleens raar op aan kijken om wat ik nu doe? Nee, niet echt.

Ik ben altijd al een hiphophead gemixt met een metalhead geweest, dus niemand is verbaasd dat ik hardcore er ook nog maar heb bijgenomen.”

“De energie die het publiek je geeft, dat is echt onbeschrijfelijk.” – MC Syco Een van Metalz collega’s die ook al lang in het mcvak zit, is MC Syco. Syco heette in een vroeger hiphopleven nog Erkan Coskunsu en trad op in de Turkse rapformatie Arka Sokak. De sóórt muziek was nooit zijn grootste zorg, zo lang hij zijn vocalen in een microfoon kon spitten, was het al snel goed. “Ik kwam 20 jaar geleden terecht op een verjaardagsfeestje waar house en hardcore gedraaid werd. Bij de dj lag natuurlijk ook een microfoon en daar kon ik niet van afblijven. De dj vond het wel goed klinken en benaderde mij na die avond of ik dit vaker wilde gaan doen, zo is het een beetje begonnen.”

MC Syco Hoewel MC Syco’s eerste liefde hiphop was, heeft hij nooit spijt gehad van zijn overstap naar de housescene. “De hardcorescene heeft me

zo veel gebracht. Ik heb op vrijwel alle Harder Styles festivals gestaan en mocht de afgelopen twee jaar zelfs afsluiten op Tomorrowland met DJ Partyraiser. En de energie die het publiek je geeft, dat is echt onbeschrijfelijk. Ik luister zelf naar allerlei soorten muziek: van Opgezwolle tot Bløf en van Turkse volksmuziek tot Dope DOD en sta dus ook altijd voor alles open. Ik zeg niet voor niets zo vaak: ‘Ik ben geen rapper, ik ben geen mc.

Ik ben Syco op die motherfucking beats.’”

“Als het mc’en me brengt op plekken als Tomorrowland, hoe kan ik daar dan niet mee door gaan?” – MC Sherlock We kennen hem als de voorman van Zombi Squad, de hiphopformatie die in de jaren 90 furore maakte in zowel Nederland als Duitsland: MC Sherlock. Binnen die groep zag hij al mensen om zich heen die met andere genres bezig waren.

Zo was collega-rapper Kasper Katje al actief bezig in de gabber scene. Hij zat bij G-Town Madness.

Hij beaamt de mening van Syco dat je wel vanuit jezelf open moet staan voor andere soorten muziek. “Ik ben altijd iemand geweest die van alle soorten muziek houdt. Ik luister naar rap, rock, jaren 80 dancemuziek en naar Nederlandstalig.

Dus daar laat ik me ook niet door beperken.”

MC Sherlock Toch blijkt uit veel dat voor de mc’s hiphop nog steeds hun eerste liefde is. MC Sherlock maakte vorig jaar bekend aan een comeback te werken met Zombi Squad. “Tja, hiphop is mijn leven, het heeft mijn leven ook echt bepaald. Maar als het mc’en me brengt op plekken als Tomorrowland, hoe kan ik daar dan niet mee door gaan? Ik heb dan ook nog nooit op het podium gestaan met de gedachte: wat ben ik hier nu eigenlijk aan het doen?”

“Duizenden mensen zien jou als hun idool.” – Metalz ‘Een nieuwe uitdaging’ en ‘overal voor openstaan’.

Het zijn politiek correcte antwoorden waar menig Tweede Kamerlid nog een puntje aan kan zuigen. Is het niet gewoon het geld waarvoor de rappers de overstap maken naar de housescene?

Het lijkt een logische verklaring; optreden voor tienduizenden mensen levert vast en zeker meer geld op dan rappen in een halflege, kleine zaal bij de lokale poppodia. Metalz is eerlijk en ontkent het niet. “Natuurlijk, het is een mooi extraatje. Ik was echt enorm aan het strugglen met hiphop.

Hiphop is voor mij plezier en passie, maar leverde me gewoon weinig op. Hardcore zorgt voor een

40

mooie balans. En het is niet alleen financieel gezien een bonus. Alle uren die ik in totaal in hiphop heb gestoken, werden naar mijn mening niet altijd gewaardeerd. In de hardcore is dat anders, duizenden mensen zien jou als hun idool.� http://www.hiphopinjesmoel.com/ achtergronden/hiphop-en-hardcore-een-haatliefdeverhouding/

41

Interviews, 12 mei

BOOMDOX VS SDK: AFRONAUT Last but not least. Steff en DK kennen jullie inmiddels, vandaag is het de beurt aan Afronaut, ook een van de drie acts die op 17 mei optreedt tijdens het BoomDox vs SDKevent. Nog niet zo lang geleden stond hij in het voorprogramma van De Likt op hun releaseparty en tijdens BoomDox zal hij naast zijn eigen ding doen, ook beats maken voor de cypher.

meer als een demo. Wanneer ik écht iets diks wil uitbrengen, ga ik ook dingen uit handen geven.

Maar het wordt gewoon een vette avond. Er komen allemaal artiesten van de Beat Makers Union en daarna ga ik mijn demo presenteren.

Daarnaast speel ik nog in wat bandjes. In een jazzbandje zing en rap ik een beetje. Ook doe ik met Steff weleens wat. Dan sample ik een beetje voor hem en back-up ik de man.”

Afronaut, wie ben je?

“Mijn echte naam is Noël van Drunen. Ik ben producer, zanger en rapper. En instrumentalist van van alles. Mijn muziek is hiphopachtig, melancholisch en dromerig. Stoner! Dat ook.

Ik ben begonnen met muziek maken door mijn broer, hij was rapper. Ik maakte beats voor hem en daarna eigenlijk voor iedereen die maar beats nodig had. Na de middelbare school wist ik niet goed wat ik wilde gaan doen en uiteindelijk ben ik maar naar de Popunie gegaan. Daar heeft mijn liefde voor de muziek zich meer ontwikkeld.

We kregen daar ook verplicht zangles. Dat vond ik eigenlijk wel dope dus daar ben ik ook mee doorgegaan.”

Wat kunnen we van je verwachten op 17 mei?

“Freestyle. Alles is gewoon freestyle. Niks opgeschreven. Ik ga tijdens het rappen ook heel veel woorden zeggen die geen woorden zijn, joh. Het gaat meer om de flow dan om qua tekst iets neer te leggen. Ik ga ook beats maken waar andere rappers op kunnen spitten, waarschijnlijk ook wel weer iets met Steff. Sowieso ga ik pas na 2 juni echt dingen uitschrijven voor optredens, nu doe ik nog gewoon waar ik zin in heb.”

Wat verwacht jij van BoomDox? “Gewoon een feestje. Sowieso hopen dat het lekker weer is, daar ga ik natuurlijk wel van uit.

Verder een goede sfeer, goede vibes. Een old school blockparty-achtig iets, man. Dat kunnen we wel verwachten.”

“Ik ga ook beats maken waar andere rappers op kunnen spitten.”

Waar ben je momenteel allemaal mee bezig?

“Op 2 juni ga ik een EP/demo releasen in Bird in Rotterdam. Het wordt een EP, maar qua productie doe ik alles zelf, dus dan klinkt het misschien

http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ boomdox-vs-sdk-afronaut/

42

Publicaties, 15 mei

SAM: READY 2 RUMBLE Een keer in de twee weken krijgen wij een mailtje van Chris Versteeg. De maker van SAM (Street And More) verrijkt Hiphop In Je Smoel dan met beeld en tekst van en over een interessante streetart/graffiti-artiest. Dit keer valt de keuze van Chris op Ready2Rumbl.

Stel jezelf eens voor.

vooral voor de Amerikaanse en Canadese markt en qua onderwerpen grijp ik toch vaak terug naar de jaren 80 of 90, dat voelt voor mij ook ook een beetje nostalgisch.”

Een ander thema is voedsel, hoe zit dat?

“Ik ben gewoon fan van lekker eten en daarnaast

“Ik ben Danny en ik werk onder de naam Ready2Rumbl. Ik ben begonnen met graffiti zo’n 16 jaar geleden onder de naam Rumbl. Ready 2 heb ik ervoor gezet toen ik een naam moest verzinnen voor mijn praktijk als zelfstandige illustrator.”

Je maakt veel eigen werk en hiphop is een vaak terugkerend thema. Hoe komt dat zo?

“De eerste cd’s die ik kocht waren hiphop cd’s; ik ben echt met hiphopmuziek opgegroeid in de jaren 90. Als kind wilde ik zelfs dj worden. Ik vond de cultuur erg creatief, de hele D.I.Y. cultuur sprak me erg aan. Naast de muziek en graffiti was ik ook fan van breakdance en zat zelfs een tijdje in een breakdance groep. Tegenwoordig ben ik nauwelijks op de hoogte van nieuwe releases in de scene, maar zo en af en toe pik ik wel wat op. Ik heb een aantal jaar terug ook veel gewerkt in de Nederlandse hiphop scene, zo heb ik een aantal animatie videoclips, albumhoezen en een zooi flyers gemaakt. Omdat er nauwelijks geld mee te verdienen was, groeide ik al snel uit dat wereldje. Als ik iets nu met hiphop maak, is dat

43

is voedsel gewoon erg leuk om te tekenen. Een hamburger bijvoorbeeld is een heel interessant object om te gebruiken in je werk, je kan het helemaal naar eigen inzicht aankleden. Ik denk ook dat met name de diversiteit in kleur en vorm van fruit en groentes me erg aanspreekt.

Hetzelfde geldt voor de vele dierensoorten die terugkeren in mijn werk, ze komen in alle maten en kleuren. Ik wil toch elke keer weer nieuwe characters verzinnen die ik kan gebruiken, dus ben ook constant op zoek naar parallellen tussen voedsel en dieren en probeer dat weer te mixen met mijn eigen invloeden uit de jaren 80 en 90.”

Hoe zie je de verhouding tussen werk in opdracht of studiowerk en het illegale werk buiten op straat?

“Ik benader in ieder geval al mijn werk op dezelfde manier, dus maak niet echt onderscheid tussen een piece op een afgelegen muurtje in een bos of een print voor een t-shirt. Alles begint voor mij met een idee en een potloodschets. Wel moet werk in opdracht vaak commercieel interessant zijn en mensen willen ook vaak herkenbare elementen in je illustraties zien. Qua thema ben je dus veel vrijer in je werk op de straat; je kan

eigenlijk gewoon maken wat je zelf wilt, niemand die zich er mee bemoeit. Ik heb in het verleden genoeg illustraties gemaakt die zo werden aangepast door opdrachtgevers dat je er zelf helemaal niet meer blij mee was. Gelukkig geven opdrachtgevers mij de laatste tijd wel de vrijheid om vooral illustraties te maken waar ik zelf achter sta.”

Zijn er nog dope projecten waar je op dit moment aan werkt en wat kunnen we in de toekomst van je verwachten?

“Ik ben op dit moment bezig met een aantal nieuwe t-shirt prints en een aantal nieuwe, houten sculpturen. Verder sta ik, als alles doorgaat, deze zomer op een aantal graffiti/mural festivals, zoals Step in the Arena in Eindhoven, Kunst in het Volkspark in Enschede, Rewriters010 in Rotterdam en Mural Goes in Goes, daar kijk ik erg naar uit. Ik hoop ook in de toekomt meer muren te verven in het buitenland, dus daar wordt hard aan gewerkt!” http://www.hiphopinjesmoel.com/publicaties/ sam-ready2rumbl/

44

In beeld, 15 juni

IN BEELD: DE LA HAINE BBQ TIJDENS DE ROTTERDAMSE DAKENDAGEN Afgelopen weekend hadden we twee dagen de eer om een ‘dak te hosten’ tijdens de Rotterdamse Dakendagen. We kozen ervoor om het jubileum van de filmklassieker La Haine te vieren met een speciale ‘rooftop BBQ’. De pics: http://www.hiphopinjesmoel.com/events/inbeeld-de-la-haine-bbq-tijdens-de-rotterdamsedakendagen/

45

Interviews, 26 juni 2015

DICHTER HEEFT MET NIEUW LEVEN AFGEMAAKT WAAR HIJ AAN BEGON Dichter bracht vorige week een nieuw minialbum uit, getiteld Nieuw Leven. De release werd met een optreden (mét band) gevierd in BIRD en in samenwerking met verschillende kunstenaars uit het hele land komt er nog een expositie aan die het beeld bij het album versterkt. Wij spraken met de Rotterdamse rapper over muziek, kunst, de onvermijdelijke vergelijking met Typhoon en de keuze voor een mini-album in plaats van een echte debuutplaat.

Waarom een mini-album?

“Omdat het van een EP uitgroeide naar iets groter en het labeltje ‘album’ wilde ik er nog niet op plakken. Het groeide naar iets groters door de muziek en het gehele concept. Vandaar de omslag naar mini-album. Het heeft ook net iets te weinig nummers voor een album in mijn ogen.

Dan verwacht ik toch wel 15 of 16 tracks.”

Welk concept had je voor ogen met deze release en hoe kijk je nu naar het eindresultaat?

“De blauwdrukken van de nummers stonden al, ik moest ze alleen nog tekstueel en productioneel uitbreiden. Ik zat na te denken met mijn manager over wat tof zou zijn om te doen met wat toen nog een EP was. Daaruit ontstond het plan om

er kunst aan te koppelen en diverse kunstenaars de covers te laten verzorgen. Vanuit het idee: hoe kunnen we mensen uit hun comfort zone laten stappen? En hoe kan ik als een bruggenbouwer meer waarde laten hechten aan mijn muziek én tegelijkertijd mensen vinden die samen met mij willen helpen het te laten groeien tot iets groots?

Dit groeide uit naar een multidisciplinair ding waarbij ik zowel kunst koppelde aan de muziek als muziek aan de kunst. Er ontstond een soort van wisselwerking. Terugkijkend ben ik heel erg tevreden over het eindresultaat, voornamelijk omdat ik op een gegeven moment eraan dacht te stoppen met muziek. Uiteindelijk heb ik dat niet gedaan en heb waargemaakt wat ik mensen had beloofd: een plaat, een kunstsamenwerking en een releaseparty. Up next: de expositie!”

“Ik maak dingen af waar ik aan begin.”

Stoppen met muziek? Dat is wel een heftige beslissing. Waar kwam die gedachte vandaan?

“Die gedachte kwam voort uit financiële onzekerheid. Ik kom uit een muzikale familie.

Mijn broer is muzikant en heeft een eigen muziekschool, mijn moeder speelde in een koor en mijn vader bracht platen uit. Als ik kijk naar mijn eigen geschiedenis en leven wilde ik mijn toekomstige gezin sommige dingen besparen

46

en een bepaalde luxe kunnen bieden. Daarnaast beschik ik over meerdere kwaliteiten die ik moet benutten en uitbreiden. Ik heb zoveel interesses, maar wat als iets niet werkt of als een bepaalde passie gewoon is opgebrand bij je? Dan ben ik niet te beroerd om te zeggen dat ik op zoek ga naar een nieuwe weg. En misschien is stoppen dan wel een te groot woord, maar over een ‘pauze’ of lange sabbatical heb ik serieus nagedacht.”

Hoe heb je de passie teruggevonden?

“Ik maak dingen af waar ik aan begin. Wil me altijd bewijzen en muziek is een deel van m’n leven waar ik niet aan ontkom. Daarnaast sprak ik vaak met G-Boah wat voor veel inspiratie zorgde. Als ik zou stoppen, zou ik meer mensen teleurstellen dan alleen mezelf. Dat zorgde er wel voor dat ik extra hard ging, people make the world go round.”

Muziek is nooit klaar lijkt me. Of heb je een bepaald eindpunt voor ogen?

“Nee, muziek blijf je leven en eten. Het is meer dat je in een lagere versnelling gaat en meer wilt doen voor anderen dan voor jezelf.”

Stoppen was dus eigenlijk nooit een optie?

“Ha, scherp! Nee, zoals ik net al toegaf, ‘een erg lange sabbatical’. Soms laat ik mij meeslepen in mijn gedachtes, ik ben nu eenmaal een groot denker. Gevoelens zijn immers gedachtes die nog

moeten ontwikkelen.”

Hoe zie je de toekomst op persoonlijk vlak voor je? Op je release komen topics als relaties en vaderschap voorbij.

“Ik hoop dat ik nog lang gezond en gelukkig mag blijven op persoonlijk vlak. Op mijn album komen inderdaad best wel volwassen thema’s aan het licht, ik ben iemand die observeert. Daarnaast leer ik door te ervaren. Dus hoop nog veel te mogen meemaken om input te hebben voor mijn muziek. Het komt echt allemaal uit het diepste van m’n hart. Daarom duurt het uitbrengen soms ook zo lang. Het zijn zeg maar momentopnames die vereeuwigd worden.”

“Ik laat me niet beïnvloeden door mensen van buitenaf. Muziek moet van binnenuit komen.”

Je liet de naam G-Boah al even vallen. Hij is een belangrijk persoon die op een of andere manier altijd wel betrokken is bij je projecten.

Wat was zijn rol binnen Nieuw Leven?

“Ja inderdaad, we hebben een speciale band.

Soms ontmoet je mensen waar je zo’n goede klik mee hebt, die dezelfde passies hebben en die hetzelfde denken. Bij mij is dat G-Boah, zelfs meer op persoonlijk vlak dan op muzikaal. Hij heeft met Postmen heel Nederland op z’n kop gezet. Dat

47

is iets wat maar weinig mensen kunnen zeggen.

Op Nieuw Leven heeft hij Als Je Zinkt geproduceerd en hij is een medereiziger op deze nieuwe reis.

Ik heb ook nog iets van 20 nummers met hem liggen waaruit de ‘Dichter’ van Nieuw Leven ook is ontstaan.”

Gaat er nog iets met die 20 nummers gebeuren?

“Jazeker! Laat me dit loslaten: we zijn zeker nog niet klaar! Of ze alle 20 gebruikt worden, kan ik niet zeggen.”

Vertel eens over de andere medereizigers die een bijdrage hebben geleverd en hoe je tot die groep gekomen bent?

“Wow, dat is een heel lijstje. De kunstenaars die mee hebben gewerkt zijn Jawgem, Nina Fernande, Kwame Kwanzaa, Matzwart, Khalid Amakran, Angela Tellier, Vadivisuals, Stacci Samidin en Saman Dezai.

Ik heb de kunstenaars gevonden door goed te zoeken naar wat ik tof vind. Welke tekeningen of foto’s mij aanspraken. En zo ben ik op dit lijstje gekomen. Wat grappig is, is dat sommigen elkaar al kenden en sommigen mij al. Dat maakte het allemaal al wat persoonlijker. Qua producers heb ik ook een lijstje aan reizigers en ook qua gastartiesten. Dayle van der Burg, Djagga Beats, G-Boah, KWMH, Stacy Grind hebben

geproduceerd, naast ikzelf, en de gastartiesten zijn Mitchell Mardan en Staff Eggermont. Het is best wel een lijst geworden, maar de producers en artiesten ken ik en zijn ook vrienden.”

“Ik heb gedaan wat ik moest doen, muziek aan de luisteraar geven.”

Veel mensen zien je al jarenlang als een grote belofte. Hoe ga je daarmee om?

“Ik koester die mensen. Ik ben ze dankbaar en probeer aan elke verwachting te voldoen in mijn eigen tempo en op mijn eigen manier. Ik laat me niet beïnvloeden door mensen van buitenaf omdat de muziek van binnenuit moet komen. Ik probeer alles zo organisch mogelijk te houden.”

Ben je van mening dat je met Nieuw Leven die belofte hebt waargemaakt?

“Dat is aan jullie om te beslissen. Ik heb gedaan wat ik moest doen, muziek aan de luisteraar geven. Nu is het aan de luisteraar.”

Wat heeft ervoor gezorgd dat Nieuw Leven niet is uitgegroeid tot je debuutplaat?

“Hetzelfde wat ervoor heeft gezorgd dat het is uitgegroeid tot een mini-album. Ik ben een soort van innovatie-zoeker als het om muziek gaat. Ik wil bij elk product mezelf overtreffen door een

48

andere invalshoek te nemen, zowel muzikaal als tekstueel. Dit mini-album staat voor de volwassenwording. De debuutplaat zal vast en zeker ook zo’n rode draad of centraal ding dragen.

Dat is gewoon een fase die je vastlegt. Zoals GMB zegt, This is not an album, this is a… phase.”

Er zit geen mate van onzekerheid in verweven?

Dat je het idee hebt dat je nog niet klaar bent om een debuutalbum uit te brengen?

“Nee, meer een perfectionistisch tintje. Ik ben best veeleisend wat dat betreft.”

Bottom line: je bent er nu nog niet klaar voor?

“Nee, dat is een aanname. Bottom line is dat ik veel eisen heb voor een debuutplaat en ik voel nog niet dat de tijd daar is. Ik was al een klaar voor een debuutplaat maar door privéomstandigheden kwam het er maar niet van. But hey, we’re working on it! Stap voor stap komt het dichterbij.”

Ben je de vergelijkingen met Typhoon al zat?

“Ik vind het een eer. Wie krijgt dat nou? Vooral in deze tijd is het een vorm van liefde. En tja, wie ben ik om iemand anders z’n mening niet goed te vinden? Ik heb liever dit dan dat ik vergeleken word met een Young Thug.”

Jij vindt de vergelijking logisch?

“Nee niet echt, maar ik snap waar het vandaan komt. Tekstueel is mijn muziek uitdagend en ook muzikaal doen we ons best om dit goed uit de verf te laten komen.”

“Ik heb liever dat ik word vergeleken met Typhoon dan met een Young Thug.”

Zijn jullie bekenden van elkaar?

“Eigenlijk heb ik nooit echt een gesprek met hem gehad. We speelden een aantal keer op dezelfde festivals but that’s it. We kennen elkaar van naam en gezicht. Persoonlijk niet.”

Is hij een goed voorbeeld van hoe jij het ook zou willen aanpakken als muzikant?

“Zeker! Net als G-Boah, Winne en Pete Philly & Perquisite overigens. Ergens vind ik mezelf alleen wat rauwer. Misschien komt dat door mijn liefde voor Rotterdam.”

Is er één artiest in Nederland waar je echt tegenop kijkt?

“Anouk, voor haar zou ik ook graag willen produceren. Ik ben heel erg in andere muziek gedoken de afgelopen tijd, waaronder Racoon en Bløf.”

49

Dus Kees de Koning kan een belletje verwachten?

“Haha, alles op z’n tijd. Laat me eerst de hiphopharten veroveren!” http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ dichter-heeft-met-nieuw-leven-afgemaakt-waarhij-aan-begon/

50

Event report, 30 juni

VOETJES VAN DE VLOER MET DAZZLED STICKS IN ROTOWN Dazzled Sticks. Het is de latest en newest creatie van Sticks.

Na Opgezwolle, Fakkelteit, Fakkelbrigade, Great Minds en samenwerkingen met onder andere Dr. Moon, A.R.T. en De Sluwe Vos, roept de Zwolse rapper nu de hulp in van Dazzled Kid. Dazzled Kid plus Sticks maakt Dazzled Sticks; de creativiteit zit m in ieder geval niet in de naam. Wél in de tracks, die ze afgelopen vrijdag voor het eerst lieten horen aan de buitenwereld. In Rotown in Rotterdam vond een heuse try-out plaats.

Voor liefhebbers van Sticks valt er weinig te klagen over de kwantiteit van zijn werk. Een goede vraag daarbij is echter of er nog wel één soort liefhebber van Sticks kan zijn. Na zo veel verschillende soorten releases lijkt Sticks niet echt meer te duiden tot een genre. Met A.R.T. maakte hij duistere en soms onnavolgbare muziek, maar daar zette hij met zijn Stick Bukowski EP met Dr. Moon weer iets compleet anders tegenover, om over zijn uitstapje naar de techno en dance-scene met De Sluwe Vos nog maar te zwijgen. Dazzled Sticks, wat ga je hier aan toevoegen? Eigenlijk hadden we het al moeten weten. De twee zouden

namelijk onlangs op Motel Mozaïque staan, maar die show moest gecanceld worden door de afwezigheid van Dazzled Kid. De beginsetting op het kleine podium in een redelijk gevuld Rotown leek vandaag in ieder geval overzichtelijk. Twee stoeltjes, gedraaid richting het publiek. De twee heren namen plaats en begonnen met een rustige track. Het publiek was nog wat onwennig, zo merkte ook Sticks op.

Na het eerste nummer ging de stoel aan de kant en de remmen los. Wat volgde was een krap half uur aan Dazzled Sticks-materiaal zonder dat er duiding kwam over wat Dazzled Sticks nu eigenlijk inhield. Hier volgt een poging tot.

Sticks was bij vlagen on fire. Met name de stukjes die hij a capella deed, kwamen het beste over bij het publiek. Wanneer hij die vervolgens op een beat deed, konden veel mensen het al enigszins mee spitten, wat inhoudt dat het tekstueel in ieder geval toegankelijk is en zeker niet onnavolgbaar. Maar het lastige van de meeste tracks zat ‘m juist in de momenten dat de muziek al wel vol openstond. Het vroeg nét iets meer van

51

Sticks, nét iets meer volume. En dat beetje extra volume dat we eigenlijk nodig hadden, kregen we vrijdagavond helaas niet te horen. Sticks bleef laid back, en dat was zonde. Sticks’ compagnon op het podium, Dazzled Kid, had er in ieder geval ook wel zin in. Kneiterharde gitaarrifjes met echt keien keiharde beats, die soms dus ook de vocals overstemden, galmden door de zaal. Het gros leek op muziek die een gemiddelde EDM dj had kunnen maken, maar dan net even wat harder en dat klonk eigenlijk wel heel lekker in combinatie met Sticks’ werk.

Geen slechte zaak dus, om eerst even één of twee try-out showtjes te doen. Al was het alleen maar om te checken hoe de wisselwerking met het publiek zou zijn. Die wisselwerking was er zonder twijfel, al was het de eerste paar keer wel op aanspraak van de twee mannen on stage.

Meer dan ooit lijkt dit werk van Sticks dan ook een aantal ‘meezingers’ te creëren waarbij de input vanuit het publiek ook echt hard nodig zal zijn om dit tot een succes te maken. Achterover leunen tegen een statafel met een biertje in de hand zal er niet bij zijn wanneer deze show geperfectioneerd is. Nee, wanneer Dazzled Kid zijn gitaar tevoorschijn tovert en Sticks een aantal robot-moves er uit gooit, is het voetjes-van-devloer tijd.

http://www.hiphopinjesmoel.com/events/voetjesvan-de-vloer-met-dazzled-sticks-in-rotown/

52

Achtergronden, 1 juli

SKIN DEEP: JORDY (DE LIKT) Het is weer tijd voor een nieuwe editie van Skin Deep, het item waarin de tattoo’s van mensen uit de hiphopscene centraal staan. Deze keer is Jordy (misschien ken je ’m als Simon) van De Likt aan de beurt om zijn inkt uitgebreid toe te lichten en daar horen natuurlijk ook mooie foto’s bij, door DitIsGers.

label zat als ik, Matarr is zijn naam, stelde mij voor aan Skaffa. Een tatoeëerder, rapper en painter.

In een dronken bui hadden we allebei zoiets van: jaaaaa, doen!”

Tattoo Vrouwtje “Het vrouwtje heb ik circa 2007 laten zetten. Ik woonde toentertijd nog in Vlaardingen. Ik werd wakker en dacht: ik wil nu een tattoo! Dus toen heb ik als de sodemieter mijn laptop aangezet, het programma Paint geopend en mijn creativiteit losgelaten.”

Rock ’n roll “Dacht dat dit leven me op mijn lijf geschreven stond. Ik hield het niet vol.”

Yeah Dude “Dit hoorde ik in een film voorbij komen. Als ik het me goed kan herinneren, is het de film Dude where’s my car? Toen ben ik naar de tattooshop gegaan en heb de tekst ‘yeah dude’ laten tatoeëren.”

Het envelopje “Tja, dat weet alleen ik.”

De vraagtekens hekje apenstaartje.

“Ik ging destijds met een groep om uit Delft, Scheme015. Een vriend van mij die op hetzelfde

De zwarte vlek op mijn borstkas “Is mislukt.”

Mijn gezichtsomtrek met vraagteken in het midden “Ben ik het meest content mee. Het herinnert mij aan een leuke periode toen ik voor het eerst een beetje uitging in Rotterdam. Excuses als ik weinig over mijn tatoeages kan zeggen. Ik weet er verder niet veel over te zeggen, zo blijft het voor mezelf ook lekker abstract. Hier heb je een piemel met inkt, kan je ‘m zelf invullen.”

De auto “Renault Twingo, blijven mooie autootjes. Ze zijn lekker compact en minuscuul tegenover een SUV of een Hummer. Toch straalt de Twingo liefde uit en het is een prima wagentje voor studenten en uitkeringstrekkers.”

53

De veteranen boven mijn knieën.

“De een is Heihachi van het computerspel Tekken.

De ander is Chuck Norris tijdens zijn chemokuur.

Deze twee hebben me een partij bonje met elkaar.

De doodskop en vrouw op mijn linkerarm “Voorheen was dit een lelijke tribal, waar ik zoveel spijt van had. Ik verborg ’m altijd op het strand, omdat ik me er zo voor schaamde. Misschien werd ik er onzeker door omdat het zo’n hype was om een tribal en een sterretje te tatoeëren. Een goede vriend van mij, Karim Bahri, jammer dat hij zo lelijk is, heeft zelf een tekening ontworpen die hij over mijn tribal heeft getatoeëerd. Ik ben hem heel dankbaar voor dat. Mijn redder in nood.

God redde de dag niet, NEE! Dat is Karim die mijn tribal heeft verkracht tot iets schitterends.”

Jordy “Mijn eerste tattoo. Heb ik ook spijt van. Maar, de eerste tattoo is je eerste en die verander je niet.” http://www.hiphopinjesmoel.com/ achtergronden/skin-deep-jordy-de-likt/

54

55

56

57

Interviews, 22 juli

HOE IS UT? MET KILLIAN: “MIJN HIPHOPCARRIÈRE IS ALS EEN NACHTKAARS UITGEGAAN” In de rubriek Hoe is ut? neemt HIJS een kijkje bij rappers waarvan al een tijdlang niets meer is vernomen. Zijn ze nog actief binnen de scene of hebben ze een sabbatical for life ingelast?

Deze episode een gesprek met Killian.

Zijn opkomst was hevig en veelbelovend. Zijn opkomst uitgespit en ingegeven door zijn persoonlijke neergang. Na het afsluiten van die donkere periode in de vorm van de door pijn doorspekte EP De geschiedenis herhaalt zich in 2010 werd Killian al snel binnengehaald door het label van Blaxtar: Raen Music. En daarna? Daarna werd het stil rond de geboren Bosschenaar.

Reden genoeg voor HIJS om de in Rotterdam wonende Killian op te zoeken om uit te zoeken hoe of wat.

Het zag er allemaal zo goed uit. Je EP sloeg aan, je tekende bij het label van Blaxtar. En toen?

“Ik sloot me bij Raen aan omdat er een plan klaar lag. De EP zou opnieuw uitgebracht worden en er zou een nieuwe website gelanceerd worden. De EP zou een boost gaan krijgen via Raen. Die website is uiteindelijk ook gemaakt door vrienden van me, die een bedrijf daarin hebben en ingehuurd waren door Raen, maar ondanks al de tijd en het werk dat ze daarin hadden gestoken, gebeurde er niks mee.

Het bleef sowieso allemaal maar liggen.

Uiteindelijk stelde heel dat platform helemaal niks voor. Er was 0,0 communicatie en er waren beloftes gedaan waar na een jaar nog niks van terecht was gekomen. Alles werd maar uitgesteld

en uitgesteld en op een gegeven moment had ik zoiets van: geef me het geld van mijn optredens maar dan kappen we er gewoon mee. Ik had er helemaal niks aan. Van het een op het andere moment was ik gewoon weg daar. Heb ook niks meer van ze vernomen. Dat is allemaal heel raar gelopen.”

“Mijn hiphopcarrière is langzaam als een nachtkaars uitgegaan.”

Was je conclusie toen dan stop ik er maar helemaal mee?

“Het was een leuk jaar en ik heb er leuke optredens aan over gehouden, maar de drang en motivatie om zelf wat nieuws te starten was er daarna niet meer. Daarnaast kreeg ik vanuit mijn omgeving geluiden dat ik al zo’n zwaar ding had uitgebracht en dat ze niet nog zoiets wilden. Zelf wilde ik dat ook niet meer. Ik ben er wel trots op wat ik toen gemaakt heb met Sharif, maar het was echt een moment ding. Toen zat ik in een hele andere fase van mijn leven. Er kwam ook niks meer uit mijn pen, mijn inspiratie en de frustraties waren op.

Ik teerde gewoon op de teksten die ik nog had.

Eigenlijk is mijn hiphopcarrière langzaam als een nachtkaars uitgegaan.”

Heb je daar op dit moment geen spijt van?

“Nee, helemaal niet. Ik voelde me niet thuis in de scene. Ik vond het leuk om met sommige mensen om te gaan, maar ik was altijd op een eilandje bezig. In mezelf gekeerd. Het was vaak de attitude

58

waar ik niet in mee kon gaan. Ik volg het nog wel en vind dat er best toffe dingen uitkomen, maar het is niet meer iets waar ik in mee wil gaan.

Het inspireert me niet. Ik ga ook niet meer naar hiphopfeesten, bezoek tegenwoordig heel andere feestjes.”

“Tegenwoordig produceer ik happy tunes.

Soms richting grime en af en toe garage.”

Waar houd je je vandaag de dag dan mee bezig?

“Ik produceer in mijn vrije tijd onder de naam USMNY. Ik maak hele happy tunes en dat is een contrast met de donkere tracks die ik heb uitgebracht. Het is een beetje future bass muziek, soms richting grime, wel hiphop georiënteerd. En af en toe wil ik nog wel eens een garage nummer maken. Ik maak soms ook remixes van nummers die ik kut vind en denk dan: dat kan ik beter! Ik ben echt de kant van produceren opgegaan.

Daarnaast werk ik bij de stichting Music Matters.

Die zet zich in voor jongeren in Rotterdam; ze organiseren allerlei projecten en workshops en ze hebben onder andere maandelijks een podium in Bird waar ze artiesten weg zetten. Ze werken heel nauw samen met andere instanties. Ik ondersteun de communicatie daar en ben verantwoordelijk voor de website. Verder ben ik bezig met de studie media en entertainment management. Ik moet aan mijn afstuderen beginnen, maar het loopt een beetje uit.”

Past in het kader van je studie dan ook het verhaal dat je het twitteraccount beheerde van Xander de Buisonjé?

“Een vriendin van mij, die dezelfde studie deed, werd operationeel manager en tourmanager van Xander. Hij opende een studio en een kantoorpand en had niemand om dat te beheren.

Zij vroeg of ik dat wilde doen. Ik heb toen samen met hem, een vriend en zijn muzikanten zijn studio opgebouwd. Op een gegeven moment moest ik stage gaan lopen en toen ben ik bij zijn vrouw op kantoor gaan werken, heb daar deels het tourmanagement en productionele dingen gedaan. Ik werd ook verantwoordelijk voor zijn social media en ging plannen verzinnen voor zijn singels. Ik heb daar uiteindelijk toch wel een jaar gezeten. Dat was een unieke en leuke ervaring. Het is een andere industrie met heel andere mensen, dan heb je het echt over de muziekindustrie. Dat is ook de kant die ik op wil na het afronden van mijn studie.”

“Ik wil nog wel eens een rap uit mijn mond laten ontsnappen als ik onder de douche sta.”

Maar je neemt echt nooit meer de pen in de hand om wat op papier te laten groeien?

“Nee, echt nooit meer. Als ik er bij stil sta, is het wel apart dat de drang om te schrijven van de een op de andere dag is verdwenen na dat gedoe met Raen. En rappen doe ik ook nooit meer. Alhoewel … ik wil nog wel eens een rap uit mijn mond laten ontsnappen als ik onder de douche sta, haha.

Maar het is goed zo, ik ben tevreden hoe het nu gaat.” http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ hoe-is-ut-met-killian-mijn-hiphopcarriere-is-alseen-nachtkaars-uitgegaan/

59

Achtergronden, 30 september

SPOKEN WORD: EEN GROEIENDE SCENE VOL TOEKOMSTPLANNEN Het lijntje van rap, indien uitgelegd als ‘rhythm and poetry’, naar de dichtkunst en het gesproken woord is helder. Vanuit de hiphopscene is er dan ook bovengemiddelde aandacht voor en betrokkenheid bij de vele spoken word evenementen die ons land inmiddels rijk is. Events als Woorden Worden Zinnen, Paginagroots, SpraakuhlooS, Vers, Poetry Circle, SPOKEN en de verschillende avonden van Ken Theater focussen zich op spoken word en ontwikkelen steeds meer activiteiten. HIJS dook in de spoken word scene en sprak met de organisaties van Woorden Worden Zinnen, Paginagroots, Poetry Circle, SPOKEN en Ken Theater.

Waar bijvoorbeeld Vers (Poetry a la Carte) dit voorjaar in Utrecht de eerste editie kende en SpraakuhlooS onlangs het éénjarig bestaan vierde, gaat Poetry Circle Nowhere al jaren mee.

Zakelijk leider Jorien Waanders van Poetry Circle ziet ook steeds meer spoken word initiatieven opkomen, maar benadrukt dat het fenomeen verre van nieuw is in Nederland. “Vorig jaar maakte de Poetry Circle Nowhere bijvoorbeeld een voorstelling voor Helemaal Melkweg in het kader van One World Revisited. In 1981 vond er in de Melkweg One World Poetry plaats, een evenement rondom het gesproken woord, waarbij maar liefst 63 dichters, schrijvers en spoken word artiesten het podium pakten en in totaal twaalfduizend man publiek aanwezig was.

Dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen.” In

Paradiso bestonden al lang voordat Poetry Circle Nowhere in 2008 werd opgericht de Palabras avonden. Niet nieuw dus de spoken word evenementen, wel talrijker.

Jorien Waanders Anno 2015 organiseert Poetry Circle programma’s in Tilburg, Eindhoven, Groningen, Amsterdam en Rotterdam. Waar het in Tilburg en Eindhoven nog relatief rustig is op het gebied van spoken word, is de activiteit rondom dit genre zeker in Rotterdam groot. “In Rotterdam zijn een aantal super leuke grass roots initiatieven op het gebied

60

van spoken word actief die veel organiseren.

De Poets van de Circle 010 vinden daar mogelijkheden om het podium te beklimmen. Dat versterkt elkaar: door meer ervaring en training worden zij steeds beter, wordt het leuker om naar te kijken en trekt spoken word weer meer jonge mensen aan. Er is altijd ontzettend veel animo voor de Circle in Rotterdam. De inzet van een paar gepassioneerde, bevlogen mensen kan veel betekenen in het populair maken van de scene, ook in andere steden.” Aldus Blaxtar, die inmiddels bijna tien jaar bezig is met SPOKEN. Dat Rotterdam een hoge dichtheid spoken word events heeft, is volgens hem logisch: “Het is de meest internationale stad van Nederland en door de samenstelling van de bevolking is het niet zo gek dat de meer Afro-Amerikaanse dichttraditie er aanslaat.” De verschillende organisatoren in Rotterdam laten weten met elkaar samen te werken en waar mogelijk rekening te houden met elkaars evenementen.

“Mensen hebben overduidelijk behoefte aan een stukje diepgang, even luisteren.

Stilstaan bij dingen en erover nadenken.”

– Derek Otte Taaltechniek en inhoud Eén van de initiatieven uit de Maasstad is Paginagroots, georganiseerd door de SKVR en Derek Otte, die een duidelijke verklaring voor het succes van spoken word evenementen heeft. “Een heleboel mensen zijn toe aan inhoudelijk sterke teksten en dat is waar het bij spoken word, los van allerlei taaltechnische hoogstandjes, vooral om gaat.” Wat dat betreft is het volgens Derek ook logisch dat veel liefhebbers van hiphop bij spoken word terecht komen. “Spoken word, het op hoger niveau spelen met taal, zie ik als onderdeel van hiphop. Mensen hebben overduidelijk behoefte aan een stukje diepgang, even luisteren. Stilstaan bij dingen en erover nadenken. Hedendaagse hiphoplyrics bieden die kans niet zo heel vaak meer. Al wil ik hier wel mannen als bijvoorbeeld Winne, Typhoon, Fresku, Feis, Appa en Akwasi noemen. Dat zijn maar een paar voorbeelden van populaire rappers die inhoud wél hoog op de agenda hebben staan.”

Derek Otte Ook Kenneth Asporaat, organisator van verschillende activiteiten (The Last Word Festival, Late Night Poetry Jam en vanaf oktober House of Poets) onder de Ken Theater vlag denkt dat mede door de verminderde focus op lyrics binnen de hiphopscene zijn publiek erg geïnteresseerd is in een mooi voorgedragen verhaal of tekst.

De link met de hiphopscene is bij zijn events evenzeer duidelijk waarneembaar. Naast grote, internationale namen uit de wereld van het gesproken woord zoals Black Ice, Shihan en Mayda del Valle gaven bijvoorbeeld ook rappers Fresku, Sticks, Tim Beumers en Hef acte de présence. “De gevestigde namen die op onze avonden hebben gestaan, zijn vaak rappers die daarna ook spoken word zijn gaan doen. Hef deed dat bijvoorbeeld heel charismatisch en puur. Zo zonder beat schrok hij soms van hoe bepaalde lines overkwamen. Tussendoor legde hij dan een zin over ‘het doen van oma’s’ nog even met veel humor uit.” Bij de nieuwe aanwas poëten zitten nog steeds liefhebbers van hiphop, maar minder vaak zijn het actieve rappers volgens Kenneth. “Zij zien spoken word vaak ook als een apart iets.”

61

dat is ongeacht de stijl of het genre. Wel is de connectie tussen rap en spoken word voor mij een vanzelfsprekende. Rap betekent rhythm and poetry en spoken word/poetry is de voorloper van rap. In die begintijd stonden lyrics iets meer centraal en ik heb het gevoel dat het met dit soort avonden meer terug komt. Dat rappers die veel waarde hechten aan teksten op die avonden beter gehoord worden. Bij mijn definitie van een goede mc zijn de verses nog even sterk als je de beat hebt weggehaald.”

Kenneth Asporaat Het is volgens Blaxtar logisch dat meer dichters beginnen met spoken word in plaats van eerst als rapper actief te zijn. “Als bezoeker zie je je favoriete artiest met teksten maar zonder muziek indruk maken. Daardoor raken mensen geïnspireerd. Het is bijvoorbeeld tof dat Derek z’n tweede optreden bij SPOKEN in Bitterzoet was destijds.” Voor Blaxtar zelf was SPOKEN een ‘probleemoplossend initiatief’. “Hiphop is in Nederland een niche. Nederlandstalige hiphop is een niche binnen een niche. Met Raen Music (het label van Blax, red.) richtten we ons voornamelijk op wat meer dichterlijke hiphop en daarmee waren we eigenlijk bezig binnen een niche tot de derde macht. Met het weglaten van de context hiphop blijven gedichten over zonder muziek en daar komen ook veel mensen op af die niet per se van hiphop houden. Het op een artistieke manier vertellen van een verhaal kan op verschillende manieren. Sommigen vinden het pas spoken word als het rijmt of een bepaalde flow heeft, maar voor ons als SPOKEN is het een mooie kruisbestuivende mixvorm van content, boodschap en gevoel.”

Elten Kiene, medeorganisator van het inmiddels vijfjarige Woorden Worden Zinnen, begon zelf juist ooit met poëzie en is daarna pas gaan rappen (nu als lid van de groep Brandwerk). Bij de WWZ-avonden draait het om woordkunst in de breedste zin van het woord, zo legt hij uit. Daarbij is de feelgood vibe, de positieve state of mind net zo van belang als de line-up van de avond. “Als de aanwezigen zich op hun gemak voelen, kan men beter de woorden en zinnen tot zich nemen,

Blaxtar “Bij mijn definitie van een goede mc zijn de verses nog even sterk als je de beat hebt weggehaald.” – Elten Kiene Bruggenbouwers De overlap tussen de hiphopscene en het spoken word wereldje is duidelijk als je kijkt naar de betrokkenen. Elten van Woorden Worden Zinnen is dus een van de leden van hiphopformatie Brandwerk, SPOKEN is een initiatief van Blaxtar, voor de Poetry Circles verzorgen onder meer (voormalig) rappers Neo, Gery Mendes, Marco Martens en MC Complex de workshops, terwijl Akwasi, Typhoon en Manu al gastlessen verzorgden. De focus is echter een stuk breder.

Ook schrijvers en theatermakers die veel minder met rap hebben, fungeren als workshopmasters bij de Poetry Circles of treden op tijdens SPOKEN. En voor Derek moet Paginagroots een brug zijn en blijven tussen de wereld van de jonge, taalentvolle schrijvers in Rotterdam en de literaire wereld.

Inmiddels steekt hij zelf die brug over: recentelijk

62

verscheen Regelgeving, zijn eerste dichtbundel.

Die functie van bruggenbouwer ziet Elten ook voor Woorden Worden Zinnen weggelegd. De connectie tussen het meer literaire poëziewereldje en deelnemers die vanuit de rapbattlescene komen, levert soms een voor spoken word events vreemde competitiementaliteit op. “Een voordracht van een gast op een ander evenement een tijdje terug leverde een conflict op, omdat heel erg die ‘ik ben de beste’ houding naar voren kwam. Dat is wat vreemd voor een poetry event, maar wel weer logisch als je uit de battlewereld komt. Overigens komt ook Chris Blokland, de oprichter van Vers, uit die scene. Aan hem zie je hoe tof juist die combinatie kan zijn. Rondom de naam Vers speelt hij met taal: vers als een versje, een verse, zelfs tot en met het geserveerde eten tijdens de avond aan toe.”

doorbroken worden met visuals die het verhaal ondersteunen.

De spoken word scene als geheel krijgt daarnaast nog een nieuw overkoepelend initiatief met de nationale Van Dale SPOKEN Awards, georganiseerd door SPOKEN in samenwerking met Van Dale (van de woordenboeken) en Greenhouse Talent. Op 2 december aanstaande worden in het Oude Luxor Theater in Rotterdam prijzen uitgereikt in verschillende categorieën (poetry, lyrics, comedy, gospel en storytelling).

Ook zijn er nog hoofdprijzen voor een artiest die veel gedaan heeft voor het genre en voor een inspirerende, opkomende woordkunstenaar.

De genomineerden worden bepaald in samenwerking met andere spoken word events, via voorrondes en via de website van SPOKEN. http://www.hiphopinjesmoel.com/ achtergronden/spoken-word-een-groeiendescene-vol-toekomstplannen/

Elten Kiene Toekomstplannen Inmiddels is op de meeste plaatsen in het land het nieuwe culturele seizoen afgetrapt. De Poetry Circles komen weer samen in de verschillende steden vanaf eind oktober/begin november.

Paginagroots zou in het vijfde seizoen waarin het bestaat wellicht een eenmalige editie in Amsterdam kunnen krijgen. En ook Woorden Worden Zinnen wil verder gaan kijken dan de stadsgrenzen. Voor Kenneth en zijn Ken Theater het moment om met House of Poets een nieuwe maandelijkse spoken word avond met open podium te lanceren. Ook wil hij de grens over, bijvoorbeeld door middel van uitwisseling met Belgische poets. Eventuele taalbarrières moeten

63

In beeld, 1 oktober

IN BEELD: HEF, FEIS, DRET & KRULLE EN H3C TEAM IN PAARD VAN TROJE Het Haagse Paard van Troje had 26 september een dope hiphop-package op het programma staan. Drie uur lang was het podium van de kleine zaal voor de lokale mc’s van het H3C Team, Bijlmer-bewoners Dret & Krulle, Ecktuh Ecktuh-member Feis, Hef en verrassingsgasten als Winne, Raw Roets en Luuk. Inderdaad, Luuk! Hij spitte zo hard alle teksten van Heffelini mee dat hij effe op het podium mocht shinen. Een sfeerimpressie van H3C Team tot Team Vieze zie je hier. http://www.hiphopinjesmoel.com/events/inbeeld-hef-feis-dret-krulle-en-h3c-team-in-paardvan-troje/

64

Interviews, 1 oktober

ONRA OP A FESTIVAL DOWNTOWN: “IK KIJK ER NAAR UIT OM ER WEER TE STAAN” Halverwege dit jaar bracht hij zijn derde album Fundamentals uit en inmiddels is beatmaker Onra bezig met zijn wereldwijde tournee.

Afgelopen week stond hij nog on stage in Canada, komende zaterdag staat de Fransman op A Festival Downtown in Rotterdam. In zijn drukke tourschema vond hij nog een gaatje om vanaf de andere kant van de wereld met ons te spreken.

Vorig jaar stond je ook op A Festival Downtown. Hoe vond je het?

“Het was geweldig om in Rotterdam te spelen. Van tevoren was ik wel een beetje zenuwachtig, zoals altijd, maar volgens mij is de show goed gegaan.

Maar ik houd er sowieso van om op te treden in Nederland hoor. De mensen hier houden echt van de muziek en op de een of andere manier kunnen ze zich meten aan wat ik maak. Ik kijk er naar uit om er weer te staan.”

Hoe belangrijk is zo’n festival gewijd aan elektronische hiphop volgens jou?

“Heel belangrijk. Het is zo tof, ik zou willen dat er meer steden zijn die hetzelfde concept hebben.”

Heb je naast A Festival Downtown al vaker in Nederland opgetreden?

“Ik denk dat ik nu zo’n acht keer in Nederland

heb gespeeld. Misschien iets vaker, in ieder geval vaker dan in Frankrijk haha. Maar ik wil eigenlijk nog vaker hier staan. Het is een van mijn favoriete landen om op te treden. De volgende keer wil ik niet alleen live komen spelen, maar wil ik ook een dj-set doen.”

Oké, dus je hebt alweer verschillende ideeën voor de volgende optredens, terwijl je in 2006 nog afstudeerde met een diploma Business and Marketing “Die studie heb ik toen gedaan omdat mijn doel was om voor een platenlabel te gaan werken of om er zelf eentje op te zetten. Ik wilde gewoon aan de slag in de muziekindustrie en dacht dat er voor mezelf nooit een reële kans was om artiest te worden. Je moet je bedenken dat dat in 2004 was en Myspace, Facebook en Soundcloud niet bestond. Er was op dat moment geen echte beatscene waar mensen live gingen optreden enzo.”

“Ik ben teruggegaan naar mijn oude ik: de studiorat.”

Nu ben je veel op tournee, maar je bent ook nog bezig met het maken van nieuwe muziek.

Hoe combineer je dat?

“Tussen de optredens in neem ik verschillende

65

pauzes. Al maanden van tevoren zoek ik mijn tourschema uit om zo efficiënt mogelijk te kunnen werken. Daardoor kan ik zoveel mogelijk nieuwe muziek produceren. Het kost natuurlijk ook weer tijd om in een bepaald ritme te komen, dus daar neem ik de tijd voor. Ik werk ook alleen in mijn eigen studio. Ik kan niks creëren buiten mijn eigen space.”

Uit wat voor dingen, naast die 90’s hiphop en R&B, heb je nog meer inspiratie gehaald?

“Ik haal inspiratie uit het verleden, dingen die ik meemaak in het leven, de mensen die ik ontmoet, plekken waar ik kom. Eigenlijk uit alles. En zoals ik al zei, ik krijg heel veel inspiratie door oude muziek te luisteren en de artiesten die daarbij horen.”

Een tijd geleden nam je zelfs een break van een paar maanden om aan nieuwe muziek te werken. Hoe zijn dan die maanden zonder optredens voor jou?

“Ik ben op dat moment teruggegaan naar mijn oude ik: de studiorat. Dagenlang ben ik mijn appartement niet uit geweest en heb ik alleen maar muziek gemaakt. Het voelde goed om me niet druk te hoeven maken over een optreden. Ik kon gewoon de hele dag muziek maken zonder dat daar een tijdslimiet aan vast zat.”

Hoe is het album uiteindelijk tot stand gekomen?

“Ik had al een aantal tracks klaarliggen voor een ander project waar ik aan werkte. Dat ging uiteindelijk niet door, dus had ik al een kleine start voor deze plaat. Daar ging ik op door bouwen; een aantal tracks gooide ik weer weg en aan de andere kant maakte ik er juist weer een aantal nieuwe bij. Daarna ging ik nadenken over wie goed zou klinken op dit album en nam ik contact op met verschillende vocalisten. Ik ben er blij om dat uiteindelijk alles goed uitgepakt heeft.”

In een interview vertel je dat je toen begon te luisteren naar dingen waar je vroeger altijd naar luisterde. “Het gaf me het idee om een album te maken beïnvloed door die gevoelens”, zeg je. Over welke gevoelens heb je het?

“Ik ben opgegroeid met 90’s hiphop en R&B, en destijds was de muziek anders omdat de wereld ook anders was. Ik mis echt die onbeschrijfelijke vibe van die tijd. Het was authentiek, een beetje onschuldig en mooi tegelijkertijd. Ik mis dat heel erg tegenwoordig, er zit nergens echt meer gevoel in.”

Onra en nog heel veel andere artiesten als Clap! Clap! en Boom Boom du Terre staan aanstaande zaterdag 3 oktober op het gratis A Festival Downtown. Klik hier voor onze speciale infopage! http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ onra-op-a-festival-downtown-ik-kijk-er-naar-uitom-er-weer-te-staan/

66

Interviews, 3 oktober

DAY FLY: FRISSE FUTURE SOUL UIT ROFFA Day Fly is het duo dat bestaat uit producer en gitarist Koen de Vries (21) en de van oorsprong Britse zanger Beau Nox (24). Samen met drie andere muzikanten maken zij muziek die Future Soul genoemd wordt. Een combinatie van hiphop, soul, alternatieve pop en eigenlijk nog allerlei invloeden meer. Pas een paar maanden spelen ze in de huidige formatie, en toch staan ze vandaag (3 oktober) al op A Festival Downtown. Maar wie is Day Fly nu precies?

Koen de Vries en Beau Nox; het is een grappig duo om te zien. Wat alternatiever gekleed, de een in een lange trenchcoat, Supreme-pet en met een opvallende oorbel om het af te maken, de ander lijkt met zijn geblondeerde lokken wat meer ingetogen. Niet alleen qua uiterlijk zijn de twee goed op elkaar afgestemd, tijdens het interview blijkt waarom de twee zo goed bij elkaar passen.

Regelmatig barsten ze allebei in lachen uit, en nog vaker vullen ze elkaar precies aan. Zo ook meteen bij de eerste vraag die ik ze stel. “Eigenlijk zijn we met zijn tweeën. We bedenken alles, we maken alles en produceren het zelf”, vertelt Koen als ik hen vraag wie Day Fly nu precies is. Maar het is al snel duidelijk dat de praatgrage Beau geen genoegen neemt met dat antwoord. Hij neemt ons terug in de tijd: “We hebben elkaar

leren kennen op onze eerste schooldag. We zitten nu allebei in het derde jaar van Codarts hier in Rotterdam. Ook al had het niet meteen een naam, vanaf toen hebben we altijd samen muziek gemaakt. Tachtig procent van de band zijn wij twee eigenlijk.” Al ruim twee jaar dus zijn ze bezig met hun muziek, en nu binnenkort komt hun eerste echte EP uit. Eentje met vier nummers, wat volgens Beau veel mensen doet verbazen. “Zij hebben zoiets van: hebben jullie twee jaar aan een EP gewerkt met vier nummers? Maar zo is het niet weet je. We hebben in die twee jaar wel zestig nummers gemaakt waardoor we beter zijn gaan tekst schrijven, beter zijn gaan zingen en beter zijn gaan produceren.”

“Je hoort er zoveel dingen in terug dat het moeilijk is uit te leggen, wat het nu precies is.”

Koen: “We zeiden wel vanaf het begin al tegen elkaar dat we een album wilden maken. Maar dat we echt begonnen zijn aan die vier nummers die we nu hebben, is denk ik een jaartje geleden. Toen zijn we nummers echt compleet gaan maken.

Bijvoorbeeld onze eerste single, die hebben we volgens mij al in ons eerste jaar geschreven, maar die hebben we nu pas echt afgemaakt.” Toch moeten de overige bandleden niet onderschat worden volgens de jongens. Koen: “De band is om

67

alles live te vertalen. Maar misschien in een later stadium dat zij meer zullen gaan meewerken. Het zijn gewoon ook hele goeie vrienden geworden.”

Beau: “Het is niet alleen een sessieband, het is meer dan dat.” Best bijzonder als je je bedenkt dat de band pas een paar maanden in de formatie speelt die ze nu hebben. Koen: “Voor de zomervakantie hebben we onze drummer Timothy Bennet ontmoet, via een drummer van onze school. De andere twee bandleden, Theo Jacobs op de bas en Lennard Vink achter de keys, zitten ook bij ons op de opleiding. We zijn toen een aantal keer gaan repeteren en zo is de band een beetje samen gekomen.” Een band die Future Soul maakt. Als ik ze vraag wat dat dan precies is, moeten ze zelf ook even nadenken. “I don’t know”, is het uiteindelijke antwoord van Beau.

“Het is nogal vaag”, sluit Koen zich daarbij aan. “Je hoort er zoveel dingen in terug dat het moeilijk is uit te leggen, wat het nu precies is. Je hoort er bijvoorbeeld afrobeat in terug, maar ook Michael Jackson-achtige dingen.” Beau: “Future Soul klinkt tof en het is een veilige keuze. Future is een beetje vaag, it means whatever it is.”

Tijdens het interview barsten de twee een aantal keer in lachen uit. (“I’m sorry, we have a serious illness. We got in a lot of trouble for that”, aldus Beau.) Het is wel duidelijk dat de twee meer zijn dan alleen bandleden. Beau: “Ja zeker. Koen en de bandleden zijn echt vrienden, we chillen veel samen. Ik vind het heel belangrijk om close te zijn met de mensen waarmee je speelt. Je reist met die mensen, je bent veel samen met hen.

We hebben al eerder bands gehad, maar met deze drie klikt het pas echt.” Koen haakt daar op in: “We hebben ook wel eens gehad wanneer je iets zei, over hoe ze speelden bijvoorbeeld, dat ze dat heel persoonlijk opvatten en zich heel erg terugtrokken. De huidige bandleden kunnen werk en vriendschap goed scheiden.”

“De huidige bandleden kunnen werk en vriendschap goed scheiden.”

Zoals Beau vertelt had het duo niet meteen een naam, maar sinds dat ze serieus met de EP bezig zijn, besloten ze door te gaan als Day Fly. Beau: “Het komt uit een kort filmpje dat ging over een klein Koreaans jongetje. Hij groeide op in de straten en bekeek het leven per dag. Hierdoor vergeleek hij zichzelf met een eendagsvlieg. Het was een bijzonder jongetje en we dachten, dayfly, dat is een nice woord. Het klinkt gewoon leuk, verder heeft het helemaal geen diepe betekenis.”

Hij lacht: “Het heeft niets te maken met het boeddhisme ofzo.” Maar zitten ze er dan niet mee dat ‘Day Fly’ al honderden andere hits oplevert op Google in plaats van de band? Het antwoord is simpel: “Ik geloof erin dat als je het goed doet, de dingen vanzelf wel op zijn plaats komen”, vertelt Beau.

Nightmare/Invincible Een begin daarvan is de eerste EP die inmiddels op komst is. Op SoundCloud is al een kleine preview te vinden maar 9 oktober wordt de eerste single Magnet officieel gereleased. “Dan drie of vier weken laten releasen we de EP: Nightmare/ Invincible”, vertelt Koen. Ze zijn beiden trots op het resultaat. Koen: “Alles is goed in balans denk ik.

Het is niet super happy, maar ook niet depressief.”

Beau: “Precies, het is heel erg compleet. En heel erg persoonlijk. Het thema van de EP is een kijkje in ons eigen leven. Ik heb altijd de behoefte om nummers te schrijven, zo ga ik om met de dingen die ik meemaak. Het is een manier om me te uiten. Toen ik uit elkaar ging met mijn vriendin..

Ah dit is cliché, dit is echt héél erg cliché. Maar goed, toen kon ik ruimte voor mezelf creëren door liedjes te schrijven. En het mooie is dat je controle hebt over die ‘space’. Music is not an escape, it’s a solution.” Nu de twee zo enthousiast zijn over de EP rijst natuurlijk al snel de vraag of er ook al een album aankomt. Koen: “Ja, ja, ja, we zijn er al mee bezig!” Beau: “Het album zal niet lang na de EP uitgebracht worden. Voor de liveshows hebben we al negen nummers, die waarschijnlijk ook op het album komen te staan.” “Mét wat extra’s”, vult Koen hem aan.

“Music is not an escape, it’s a solution.”

A Festival Downtown Vandaag is Day Fly te vinden op A Festival Downtown. Het is het eerste festival in Nederland dat de band doet in de huidige formatie.

“Amazing!”, is het antwoord van Beau als ik hem vraag wat hij er van vindt om tussen namen als Clap! Clap! en Onra te staan. Koen is wat minder onder de indruk. “Onra is tof, maar het zijn verder niet echt namen waar ik veel naar luister. Ik denk als het artiesten waren geweest waar ik heel erg naar opkeek dat ik me al anders zou voelen.”

Beau begint te lachen: “Hij is altijd eerlijk hè.”

Dromen over onder andere nog meer festivals heeft het duo genoeg. Maar als ik ze vraag naar hun grootste droom houden ze het uiteindelijk bescheiden. Koen: “Ik hoop dat er gewoon dingen blijven komen waar we blij van worden. Zoals

68

nu bijvoorbeeld, dat onze single op Boiler Room staat is echt tof. Ik hoop dat we van die dingen kunnen blijven genieten.” Beau is het met hem eens. “Ik denk dat we ervan dromen om heel goed te worden in wat we doen. De rest is bijzaak.” http://www.hiphopinjesmoel.com/ achtergronden/day-fly-frisse-future-soul-uit-roffa/

69

Events, 9 oktober

IN BEELD: A FESTIVAL DOWNTOWN Vorig weekend vond A Festival Downtown plaats in hartje Roffa. De sfeer was er gemoedelijk en het weer werkte nog mee ook. Hiphop, soul en elektronische sounds ontmoetten elkaar op dit vooruitstrevende festival en Yuma Eekman was er bij om het allemaal in beeld te brengen. http://www.hiphopinjesmoel.com/events/inbeeld-a-festival-downtown/

70

Achtergronden, 9 oktober

NIEUWE PUNCHOUTBATTLES ZONDAG VAN START: “HET IS EEN SOORT ROME, MAAR DAN ZONDER BLOED” De audities zijn net afgerond, dus komend weekend gaat PunchOutBattles dan écht van start. Audities? Yes, dit jaar heeft de grootste rapbattle-league van Nederland ervoor gekozen voorrondes te houden. HIJS sprak juryleden Tim Beumers, Klopdokter en Excellent over deze verandering en wie er tijdens deze audities uit sprongen.

Voorheen stuurde iedereen een linkje met zijn muziek, daarvan werd een selectie gemaakt wie er wel of niet mee mocht doen met de PunchOutBattles. Nu zijn er theatervoorrondes gehouden waar de mc’s moesten battelen tegen een fictief karakter: een golddigger, een internethater of een streetguy. Tim Beumers is een voorstander van de verandering: “Het is misschien enger om te doen, zo met publiek, maar de kans dat je mee mag doen is veel groter.

Eigenlijk heeft iedereen meegedaan die zich heeft ingeschreven. Normaal stuur je wat in en dan wordt bepaald of je wel of niet mee mag doen.

Dan is de kans dat je gezien wordt kleiner. Nu wordt iedereen die zich inschrijft gezien en je pakt de ervaring mee. En ik vind het prachtig om te zien”, lacht hij. “Ik bedoel, als je ziet dat bepaalde gasten op komen lopen en dichtslaan omdat een chick met tieten voor ze staat, dat is geweldig.”

“Je hebt een heleboel mensen die gewoon dicht

klappen wanneer ze een battle moeten doen”, vertelt Klopdokter. “Het is ook best eng; iedereen die ooit een battle heeft gedaan, weet dat. Je hebt daar iemand tegenover je staan die je gaat afzeiken en je weet niet eens waarover. Dus het is best heftig. Door die audities weten we nu wie daar tegen kan en wie niet.” Excellent is het met hem eens. “Een gerichte battle, in een cirkel met alle ogen op jou gericht, en de druk van de tegenstander die tegen jou loopt te battelen, brengt een andere pressure met zich mee. Het is een druk die je alleen maar kent als je daar hebt gestaan. Het is niet als optreden, wanneer er allemaal fans komen die al jouw liedjes kennen en vrolijk met je meezingen. Dit is een andere druk en die snap je pas als je daar gestaan hebt.”

In de ogen van Tim zijn de voorrondes precies een doorsnee van hiphop in Nederland: “Heel veel mensen willen het, en ongeveer tien procent is goed of heeft potentie. Dat is een beetje hoe het werkt in Nederland. Maar dat is ook normaal weet je. Als iedereen er goed in was zou iedereen wel rapper worden.” Klopdokter: “Ik kreeg veel kritiek over dat er veel rotzooi tussen zat. Maar tegelijkertijd, die rotzooi hadden we altijd al. De verhouding is niet anders dan voorheen, alleen nu zie je ze allemaal. En ja, dan heb je er een paar tussen zitten die er gewoon helemaal niks

71

van kunnen. Maar dat hoort erbij.” Excellent vertelt waarom de voorrondes daarom juist een verbetering zijn. “Je hebt een gerichte presentatie van iemand. Je kunt zien wat iemand zal doen in een battle. Gericht op een fictief karakter, maar goed. Dan kun je nog steeds zien hoe iemand gericht kan schrijven.”

Geschreven battles Een verschil tussen PunchOutBattles en voorgaande organisaties als Spitt en Geen Woorden Maar Daden is dat voor deze battles de teksten al van tevoren geschreven worden.

Iets waardoor de kwaliteit volgens Tim beter wordt: “Freestyle is gewoon een vak apart en ik heb nog steeds heel veel bewondering voor mensen die dat goed kunnen. Maar het is ook heel moeilijk weet je. Ik ben ooit Nederlands kampioen geweest, maar je moet me nu echt niet meer vragen te freestylen. Toen deden we dat gewoon elke dag. In die Spitt-tijd, nadat 8 Mile uitkwam, was het echt een hype. Je had een volle Paradiso, gekkigheid, sfeer. Dat draagt allemaal bij aan de beleving ervan. Maar als je het nu puur op de kwaliteit zou beoordelen, dan is het helemaal niet zo goed. Ook de shit die ik gedaan heb. Het is heel vaak uit de maat, het rijmt niet echt, het is veel geschreeuw. Soms gebruikte ik trucjes. Dan eindigde ik met: “Als jij dit hebt, dan

heb ik aaaawhaa.” En dan zei ik niet eens wat en mensen dachten: jaaa! Bij PunchOut is de entertainmentwaarde voor mij veel hoger omdat de kwaliteit veel hoger is. Ik wil bij een battle gewoon lachen.”

Wordplay & humor 1eKeuz is dan ook een naam die door Tim genoemd wordt als opvallend. “Ik vond hem heel grappig, hij is echt facking droog. Hij deed me een beetje denken aan toen ik vroeger battles deed tegen Klopdokter. Ik was dan altijd de agressieve, en doordat Klop zo’n houding had van ‘whatever sukkel’ had hij eigenlijk automatisch de overhand op het publiek voordat ie wat zei. Ik denk dat 1eKeuz wel zo’n rol naar zich toe kan trekken als ie zo laconiek blijft doen.” 1eKeuz is ook een naam die Klopdokter in de mond neemt. “Hij was lekker nonchalant en had hele grappige bars.” Hij noemt ook Sarukatsuki en Noah G, rappers die juist met wordplay bezig zijn. “Echt tot het extreme. Ik kan humor en wordplay allebei waarderen. Met woordspelingen moet je alleen oppassen dat je naar een bar toewerkt. Je kan van alles verzinnen, maar als je niet naar een punch toewerkt, ben je een goede taalkunstenaar, terwijl het doel van een battle is je tegenstander afmaken. Als je dat niet doet, dan ben je dichter des Vaderlands.

Leuk, maar ja …” Sarukatsuki werd ook genoemd

72

door Excellent. “Een zwarte boy met een Japanse naam, wat al heel apart is. Ik wil weten wat hij gaat doen. Hij kwam heel kalm binnen, maar toen hij begon was het een facking storm, en toen ie klaar was, was hij weer heel kalm. Ik wil weten of het zijn ding is om zo rustig binnen te komen en dan in een tornado te veranderen. Ik wil het allemaal wel zien.”

en respect voor iemand die met grappen komt, dan iemand die met diepe wordplay komt. Ik vind het allemaal tof, als je maar weet te entertainen.”

Tim sluit af: “Het is ook leedvermaak weet je. Het is een soort Rome, maar dan zonder bloed.”

De nieuwe reeks PunchOutBattles begint zondag 11 oktober. Meer info vind je op punchoutbattles. nl.

Excellent heeft geen voorkeur voor humor of wordplay, hij wil vooral originaliteit. Als voorbeeld noemt hij Cooper, “een cross tussen Geert Wilders en Baas B”. “Hij kwam heel erg racistisch over. Oké, het is controversieel, maar dat hadden we nog niet snap je. Hij choqueert op een bepaalde manier. Er zijn andere jongens die geprobeerd hebben te choqueren, maar die deden dat met hele simpele ‘je moeder’dingen. Elke battle maar “je moeder, je moeder, je moeder”, het wordt corny weet je wel. Cooper kwam op een andere manier. Ik ben benieuwd wat hij de volgende keer gaat doen. Hij kan niet elke keer los gaan op Marokkanen, want dan gaat ie een probleem krijgen denk ik. Ik zie hem als een soort South Park. South Park kan wegkomen met iedereen beledigen, omdat ze iederéén beledigen. Als Cooper zich ook zo neerzet, kan ie ermee wegkomen. Ik ben benieuwd hoe dat uit gaat pakken. Maar ik heb gewoon evenveel love

http://www.hiphopinjesmoel.com/ achtergronden/nieuwe-punchoutbattles-zondagvan-start-het-is-een-soort-rome-maar-danzonder-bloed/

73

Events, 14 oktober

IN BEELD: PUNCH OUT BATTLES NEXT GEN IN CLUB EMPIRE

74

Na het eerste succesvolle seizoen van Punch Out Battles werd het enorm stil vanuit de organisatie. Maar afgelopen tijd kon je al aan de diverse audities zien dat er weer iets in de pijpleiding zat. Afgelopen zondag was het zover. Er werd weer volop met vocale modder gegooid in Rotterdam door de diverse nieuwe ĂŠn bekende gezichten van de battle-league.

Punch Out is terug! Check hoe het eraan toe ging in Club Empire tijdens het eerste POB Next Gen event: http://www.hiphopinjesmoel.com/events/inbeeld-punchoutbattles-next-gen-in-club-empire/

75

Achtergronden, 16 oktober

BTS: DE LIKT – JA DAT BEDOEL IK Eerder waren we al te gast op de set van Feis’ Wolverine en ook waren we aanwezig bij de clipshoot van Zolang Hij Speelt van Engel & Just. Dit keer waren we uitgenodigd door de mannen van De Likt om de verfilming van hun track Ja Dat Bedoel Ik vast te leggen. Die tikkie bizarre doch fraaie video is gisteren verschenen en ben je, als je gisteren een beetje de blogs (óf onze website) in de gaten hebt gehouden vast al tegengekomen. Scroll naar beneden en zie unieke behind the scenes footage van glimmende zwembroekjes in een stripclub. http://www.hiphopinjesmoel.com/ achtergronden/bts-de-likt-ja-dat-bedoel-ik/

76

Events, 26 oktober

IN BEELD: STRETCH & BOBBITO IN HET HIPHOPHUIS

77

Afgelopen vrijdag waren Stretch & Bobbito in het HipHopHuis in Rotterdam voor de exclusieve Ên uitverkochte Nederlandse première van hun documentaire Radio That Changed Lives. Na de vertoning van de docu, waarin onder meer Eminem, JAY Z en Nas aan het woord komen, was er een Q&A met de twee New Yorkse radiohelden, die in de jaren 90 furore maakten met het even goede als humoristische The Stretch Armstrong and Bobbito Show. De pics van de avond in Roffa zie je hieronder. http://www.hiphopinjesmoel.com/events/inbeeld-stretch-bobbito-in-het-hiphophuis/

78

Events, 4 november

DUVELDUVEL OPENT ANNABEL MET LEGENDARISCHE SHOW Een volle bak op maandagavond? DuvelDuvel en ruim duizend liefhebbers van hun muziek bewezen afgelopen maandag samen dat het kan. Het pastte ook wel perfect in de af en toe absurde werkwijze van de eigenzinnige formatie, die eerder al een albumrelease vierde in het Nederlands Architectuurinstituut terwijl ze een album met een cover in de vorm van een schilderij uitbrachten; een show aankondigen op vrijdag om vervolgens aan het begin van de werkweek het overwegend Rotterdamse publiek te trakteren op wat ‘misschien wel hun laatste show zou kunnen zijn’ tijdens de opening van het splinternieuwe poppodium Annabel.

Nadat Th’Acquisition de binnenstromende mensen in een heerlijke 90’s vibe heeft gebracht met veel classics en de Nijmegenaren Festus en Victoire van Turtleville een korte show met een saaie, repetitieve performance hebben gegeven en daarbij ook niet echt konden rekenen op crowd response is het aan Theo Wesselo (Rembo & Rembo) om de bewoners van ‘de rots’ het podium op te roepen, maar niet voordat hij de toko officieel heeft geopend: “Moge hier de beste dj’s en tofste bands op komen treden. Nou, het is tijd jongens… DuvelDuvel, laat die gasten maar

komen!”

Wat volgt is een 50 minuten durend feest der herkenning; dat om precies te zijn bij Hoijjjjj! begint en rond half tien bij Wie Is Ut? eindigt.

Duvel, Supah en Git Hyper zijn hongerig door hun lange afwezigheid en bij elke instart van een nieuwe track is een collectieve “Oooh!” te horen in de mooi opgeknapte zaal. De beats knallen, met dank aan geluidsman Nikes, loepzuiver uit de speakers en de mc’s hebben er zin in: “Als ik zeg DuvelDuvel, dan zeggen jullie met ma pangpang!” leert Supah de crowd om tijdens de show een steeds hardere “Met ma pangpang!” als respons te krijgen.

En de klassiekers – voornamelijk van Aap-OTheek – komen stuk voor stuk voorbij: Dubbelspel, Sjonge De Jonge, Iemand Moet Het Doen (wat knalde die, zeg), Delftsblaw, Tis Leuk Geweest en zelfs Lawness. Tracks worden kort ingeleid door te hypen: “Git, zijn ze klaar voor deze?” of “Dit wordt er eentje, hoor!” is genoeg om elke beatdrop te doen exploderen en vervolgens het publiek een karrevracht aan quotables te laten meerappen.

En zoals old school mannen het betaamt wordt de dj nog ruimte geboden om zijn skills te vertonen.

En waar bij sommige reünie- en/of revueshows veel gastartiesten op komen draven, staan die nu

79

80

allemaal in het publiek en niet on stage. Daarmee houdt DuvelDuvel het ook puur DuvelDuvel, zoals beloofd.

Muzikale verrassingen zijn er wel: zo spelen ze Fok Ze, Xit Erin van de Whisky Op De Aperotz mixtape en staat als primeur ook Lelijk op de setlist, maar die wordt volgens Duvel bij gebrek aan een instrumental op z’n Amerikaans gerockt, met vocalen erop dus. Veel maakt het niet uit, de Kubus beat valt goed in de smaak, net als Buitenwesten en Wat Heb Je Voor die ook worden gespeeld, en ook het muzikale einde ligt in de handen van die producer. Maar niet voordat Duvel aankondigt dat dit de laatste track (en de laatste gig) gaat zijn en even naar boven loopt om wat te gaan halen. Hij haalt zijn dochter on stage om mee te dansen op Wie Is Ut? (“Ik rol niet zomaar met m’n kleine, ik wil dat ze dit nooit meer vergeet”) en daar-issie-dan; een pit op maandag, terwijl Duvel zijn kleine kust en Supah het intermezzo uit de originele track ook live ten gehore brengt

Na afloop valt er een jammer genoeg een stilte in de zaal en wordt iedereen vriendelijk verzocht zich naar de foyer te begeven, waar nog wél de nodige Nederlandse hiphopclassics worden gepompt.

Uiteindelijk staan we al rond tien uur buiten, maar wat geeft het? Het woord ‘legendarisch’ is hier op z’n plaats. DuvelDuvel heeft zijn beste en meest energieke show ooit gegeven. Moge er meerdere volgen in deze mooie zaal. De apen hebben in elk geval niet alleen hun sporen ruimschoots verdiend, maar ook op memorabele wijze achtergelaten in Annabel. ht t p : / / w w w . hip hop inje sm oe l. c o m / ev en ts / duvelduvel-opent-annabel-met-legendarischeshow/

81

Interviews, 16 november

FUNKY ORGANIZERS: DANCE EN HIPHOP MET EEN GROOVENDE FUNKSOUND Funky Organizers speelde eind vorig jaar poppodium Bibelot helemaal plat en staat sindsdien elke week on stage. En dat zonder ook maar één officiële trackrelease. Bijna een jaar spelen drummer Zep Barnasconi, saxofonist Gijs Oosterhout, MC Jermaine Berkhoudt, a.k.a. JR de Regelneger, en de broers toetsenist Willem ‘t Hart en basgitarist Bram ‘t Hart samen. Tijdens een gesprek met HIJS vertellen ze over de vriendschap die is ontstaan tussen het vijftal, wat groovende oldskool funkmuziek met een hiphoprandje inhoudt en wat een band toe kan voegen aan een rapper.

“We wisten nog niet welke kant we muzikaal op gingen, maar wél dat we een zaal op z’n kop konden zetten.”

Funky Organizers, een jong bandje uit Rotterdam dat wekelijks on stage staat en het afgelopen festivalseizoen plat heeft gespeeld. En dat terwijl ze op een live-cd na, opgenomen in Bibelot, nog niks hebben uitgebracht. Het lijkt een omgekeerde volgorde maar voor de jongens was het een logische keuze. Drummer Zep Barnasconi legt uit waarom: “Het had voor ons geen nut gehad om meteen de studio in te duiken omdat we nog niet wisten welke kant we opgingen. Wat

we wel al wisten was dat we een zaal op z’n kop kunnen zetten. Vorig jaar december speelden we in Bibelot met Hans Dulfer en we hadden besloten dat op te nemen en te filmen zodat mensen goed konden zien wat we kunnen. Zo is het verhaal ‘jonge honden zetten Bibelot op zijn kop’ ontstaan en is het balletje gaan rollen.”

“Willem zei ineens dat er een gast met heel tof haar kwam om even mee te spelen.”

Niet alleen het aantal optredens is na die avond gestegen, ook het aantal bandleden heeft zich binnen een jaar uitgebreid van drie naar vijf. De oorsprong van het muzikale vijftal ligt al een paar jaar terug bij een voorspelavond van de Havo voor Muziek en Dans in Rotterdam. Basgitarist Bram ‘t Hart: “Dat is een avond waar je speelt voor familie en vrienden. Zep vroeg mij om met hem te spelen en er was meteen een klik. Na dat optreden had ik hem verteld dat mijn broer toetsen speelt, en dat dat er misschien ook wel goed bij paste. En ja, dat paste er heel goed bij.” Het trio speelt zo een aantal jaar samen totdat MC Jermaine Berkhoudt a.k.a. JR de Regelneger zich eind vorig jaar bij het drietal aansluit. Jermaine: “Ik kwam net aan op een festival waar ik moest spelen en hoorde nog net het laatste stuk van hun show. Iemand zei toen tegen me dat het tof zou zijn als de band

82

en ik voor Woorden Worden Zinnen een keer iets samen konden doen. Ik ben toen de studio ingegaan met ze en dat was meteen liefde op het eerste gezicht.” Zep haakt daarop in: “We gingen repeteren toen Willem ineens zei dat er een gast met heel tof haar kwam om even met ons mee te spelen. En toen kwam hij aan haha.” Jermaine: “Ja, en later is onze sterspeler Gijs er nog bijgekomen.

Nu zijn we compleet.” Gijs Oosterhout is pas na het optreden in Bibelot onderdeel van de band geworden. Sinds februari speelt hij vast mee. Hij kent Zep en Bram ook van school. Gijs: “Ik heb wel een paar keer ingevallen en we hebben een aantal keren samen iets gedaan maar dat was meer als project. Daarna is het stil geworden totdat ze in februari vroegen of ik zin had om weer een keer mee te doen. Vanaf dat moment is het vast gebleven.”

Dance en hiphop met een funksound Funky Organizers maakt, zoals ze zelf mooi omschrijven, ‘groovende funkmuziek, oldskool mixed met modern’. Dan rest alleen de vraag nog: hoe klinkt dat? “Als een combinatie van dance, hiphop en een originele funksound”, legt Willem uit. Zijn broer Bram vult hem aan: “Willem en ik spelen heel erg oldskool jazz en funk. Zep zie ik meer als een steady rockdrummer en dan heb je nog Jermaine met zijn hiphop en Gijs met zijn jazzy

lijntjes; dat mixen we. En dat werkt heel goed. We kiezen ook niet bewust voor een bepaalde stijl maar we spelen gewoon wat we voelen.” Zep: “Als je bij een optreden van ons kijkt, staan achterin alle oudere mensen, voorin de jongeren, rechts de punkers en links de rockers. Wij pakken het hele publiek doordat zij die combinatie zo vet vinden. Het zit in ons dat we alles willen spelen.”

Gijs is het daarmee eens: “Ik heb altijd alle stijlen geprobeerd. Alles wat ik nu ken of wat ik heb gespeeld probeer ik toe te passen en het een plekje te geven in een nummer.”

“Met een band heb je veel meer ruimte.”

Een groovende liveband met een MC uit de hiphophoek. Steeds meer rappers maken gebruik van een liveband, denk aan Typhoon en Fresku, maar toch is Funky Organizers anders. Funky Organizers is niet een rapper met een band, maar een band met rapper. Jermaine: “Ik spreek namens de band tot de mensen. Ik hype ze op, ik doe de tekst, just rap ’n dance. Maar we hebben ook instrumentale nummers.” Niet zo gek als je bedenkt dat de band zonder mc begon. En ook daarom komen er veel solo’s voorbij tijdens hun optredens. Zep: “Dat is heel gebruikelijk voor een instrumentale band. Maar dat wordt wel minder nu we een groter publiek aanspreken. We zijn wat commerciëler gaan werken dus maken we meer

83

nummers met coupletten en echte refreinen.”

Willem vult hem aan: “Je moet reëel denken. Een radioshow zal geen nummer gaan draaien waar een solo van twee minuten in zit.” Gijs: “Toch geeft een solo wel een bepaalde energie. Het is een extra soort kleur die je kan toevoegen aan je nummers. Maar voor mij blijft het wel in de functie van het nummer, het moet geen afbreuk doen aan het lied.” Wat een mc dan toevoegt aan deze instrumentale band en andersom? “Leven!”, zegt Jermaine enthousiast. “Ik speel nu ongeveer vijf jaar hiphopshows, maar sinds ik met de band speel is het een heel ander gevoel. Je hebt veel meer ruimte. Je hebt de mogelijkheid om te zeggen ‘wacht effe, ik wil nog iets doen’. Met producties heb je dat niet, dan heb je een beat die drie minuten duurt en dan is het ook klaar. Een dj kan er een loopje in doen, dat kan, maar dat is veel lastiger en het mist een bepaald soort leven.”

Van een handjevol mensen naar een volle zaal En dat de band voor leven zorgt, blijkt wel uit hun verhalen als ik ze vraag naar het afgelopen festivalseizoen. “Er was een festival op Ameland wat we heel tof vonden. We zaten drie dagen in een superchill hotel, zaten de hele dag op het strand te chillen en van het festival te genieten.

De tweede avond mochten we daar spelen”, vertelt Zep, duidelijk nog onder de indruk van de ervaring. Gijs maakt zijn verhaal af: “We begonnen met een handjevol mensen, misschien een stuk of vijftien. Uiteindelijk stond de hele tent vol en stonden we denk ik wel met 2000 mensen.” “En Zomerterras in Vlaardingen was ook tof”, zegt Willem. Met het oproepen van die herinnering ontploft het enthousiasme en beginnen ze alle vijf door elkaar te roepen. Als de rust is teruggekeerd wordt mij uitgelegd waarom. Willem: “We hadden er helemaal niks van verwacht. We kwamen daar aan, het regende en er was helemaal niemand.

Gijs: “Totdat we gingen spelen, een paar duizend mensen.” Willem: “En toen werd het avond en de zon ging onder, dat was echt een topsfeer.”

kunnen slaan, werkt het bij Funky Organizers juist andersom. “We zijn echt vrienden geworden”, vertelt Bram. Zep vult hem aan: “We zijn echt een team. Er zijn heel weinig bands die aankomen bij een gig en samen de auto uitruimen en met zijn allen opbouwen. Ik word geholpen met mijn drumstel terwijl ze eigenlijk niks hoeven te doen.

Dat is teamwork, gewoon die hele feeling is echt te gek.”

Nog tot eind november spelen ze de Popronde van Nederland, daarna wil de band zich klaarmaken om dan toch eindelijk de studio in te gaan. Vanaf december tot en met februari staan er geen optredens gepland en is het de bedoeling elke week te repeteren. Zep: “Uiteindelijk willen we veertien nummers maken waar we zo tevreden over zijn dat het opneembaar is. Als dat supergoed gaat dan willen we misschien al in maart opnemen, lukt dat niet dan gebeurt dat later. Dan nemen we in juni op, gaan we erna lekker op vakantie en als we dan terugkomen is het gemixt en kunnen we er fris naar luisteren.

Maar hoe dan ook, er staan zelfs na februari alweer optredens gepland dus tot juli volgend jaar kunnen we nog vooruit.” De planning is in ieder geval doordacht en duidelijk. En ook over hun grootste dromen is al nagedacht, blijkt als ik hun de laatste vraag van het interview stel.

“Pinkpop, Lowlands en North Sea Jazz”, noemt Bram meteen op. Jermaine pakt het graag groter aan: “Dat is allemaal heel reëel. Lowlands ligt in handen als we doorgaan op het niveau waarop we nu zitten. Touren in het buitenland, dát lijkt mij te gek!” http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ funky-organizers-dance-en-hiphop-met-eengroovende-funksound/

“We zijn echt vrienden geworden.”

Na de zomer is de band begonnen aan de Popronde van Nederland waarmee ze een paar keer per week in het land optreden. Willem: “Het is echt een exposure, in elke stad. Overal hangen posters, ik zeg elke keer tegen Zep dat hij ze mee moet nemen”, lacht hij. “Voor later. Het is gewoon zo gek dat je in Assen, tweeënhalf uur rijden van waar je vandaan komt, door heel de stad hangt met je naam.” En waar sommigen elkaar na een autorit van tweeënhalf uur de koppen in

84

Events, 25 november

IN BEELD: HIPHOP CAFÉ MET O.A. ENGEL & JUST IN GROUNDS Rotterdam heeft er sinds kort weer een nieuw terugkerend hiphopevent bij: Hiphop Café wordt georganiseerd in Podium Grounds en op de laatste editie, die vorige week plaatsvond, stonden Engel & Just in het kader van hun Liefdewerk Oud Papier tour, Fabz Pi, Symplex, C.I.C., er was spoken word van Tomashii en DJ Aisek zorgde voor de tunes. Een sfeerimpressie zie je hieronder. http://www.hiphopinjesmoel.com/events/inbeeld-hiphop-cafe-in-grounds/

85

Events, 30 november

PUNCHOUTBATTLES WAS ‘ACTIVE ALS ALTIJD’ Gisteren was het tweede PunchOutBattles Next Gen event in Club Empire in Rotterdam.

Natuurlijk waren we erbij om te zien of Steff zijn goede performance tegen Insayno kon overtreffen, om PunchOut-veteranen Christopher Blok en Qucee elkaar te zien murderen, om te kijken of female mc Luigi haar loss tegen Subb kon loslaten tegen Jeevz, om de terugkeer van Waldo live mee te maken én om te checken hoe de nieuwe generatie het doet. Wie bracht er verbaal vuur en wie droop er af als een schoothondje? De highlights op een rijtje. O ja, die quote in de titel? Die hoor je binnenkort terug in alle komende battlevideo’s, let maar op.

volgen. Jammer genoeg is het niveau niet constant en moeten diverse mc’s stumblen. Het vuur wordt pas écht geopend door veteraan Jeevz, die door zijn vrouwelijke tegenstander Luigi wordt welkom geheten bij alweer zijn 31e battle. Met de eerste (er zijn er dan al minimaal 4 gedropt) goed ontvangen en snoeiharde punchline over de aanslagen in Parijs krijgt hij het publiek aan het juichen en in de ronde erna komt hij met een goed doordachte Opgezwolle scheme, omdat Zwolle de woonplaats is van Luigi. Laatstgenoemde heeft een flink betere perfomance neergezet dan in de lady battle tegen Subb, waarin ze finaal met de grond gelijk gemaakt werd.

Chopper en Show komen rond 14.00 on stage voor de eerste battle van de dag, vergezeld door host/jurylid Excellent, timelady Miss Lubrano (jep, she’s back!) en juryleden Klopdokter, Tim Beumers en Lexxxus. Allebei de mannen komen 2.0 volgens Excellent en dat beschrijft meteen de eerste battle: het ging aardig gelijk op, en dat op een behoorlijk niveau.

De droge humor van Mix, de droogheid van Henk, die met een parodie op een carnavalsnummer opent tegen de Vlaamse R-Mind, én de jongste match-up ooit tijdens PunchOut, Darly vs. B-Dax

De eerste battle die echt op level is van twee

86

kanten is Mailman vs. Vitaal. Nieuwkomer Mailman wist tijdens het vorige event Jeevz te verslaan en Vitaal is na lange tijd weer terug in de ring. En hoe. Met een nameflip op de achternaam van Mailman (“Ik bezorg ‘Post’ aan God!” of iets in die trant) en een superagressieve delivery komt hij overtuigend uit de hoek. Wat gezegd moet worden: de 16-jarige Mailman wist zich prima staande te houden met onder meer lines over de kaaklijn én het grote aantal losses van zijn Tilburgse tegenstander.

een scherpe delivery en harde bars over de leeftijd van Wenna (waarover ‘ie liegt volgens Insayno) en diens stijl zonder enig moment aan energie in te boeten. Wenna komt slordig en ongestructureerd en kan niet opboksen tegen het verbale geweld van zijn opponent.

Het gevolg is dat hij de crowd niet meekrijgt.

Tilburger Tazer, die het opnam tegen Cooper, moest helaas zijn laatste ronde voortijdig stoppen wegens een choke die hij niet kon oplossen met een freestyle, jammer want anders was deze battle wellicht close geweest.

Het laatste blok met battles begint met de terugkeer van Waldo, die het opneemt tegen de Marokkaanse Crazy S. Beiden komen met vuur

Ook Insayno is terug op het strijdtoneel en zijn match-up tegen de explosieve nieuwkomer Wenna Music deed van tevoren al wat wenkbrauwen fronsen. Insayno kwam met

87

gedurende hun rondes maar de crowd gaat écht los wanneer Crazy S. Een slipper tevoorschijn haalt tijdens zijn ‘Talk To The Slipper’-line. Daarna is het tijd voor 1e Keuz versus Kama, een echte style clash: waar 1e Keuz komt met zijn droge bars en delivery komt Kama altijd met een vurige en harde stijl. Deze battle is onbedoeld hét main event geworden van deze editie van PunchOutBattles en beide heren maken dat waar.

Want de laatste twee battles verlopen niet als gepland: eerst is het de beurt aan Steff die het op moet nemen tegen Noah G. Na de eerste ronde van Steff (Noah G heeft dan al voor de eerste keer zijn ding gedaan), waarin hij een bar had over een incident uit het verleden van Noah G., wil Noah G reply’en door het hele incident te ontkrachten en hoopt daarbij op bijval van Excellent. Zodra hij dat niet krijgt, meldt hij dat hij zijn gelijk wil halen en anders de battle niet voortzet. Daarna wordt het heated op het podium en komt zelfs organisator Aiky met een hele rustige en professionele houding on stage om te zeggen dat Noah G gewoon zijn rondes af moet maken en er geen juryleden bij moet betrekken. Kort daarna verdwijnt Noah met entourage van stage om niet meer terug te keren, waarmee één van de main events is gestaakt door een erg kinderachtige reden.

De grande finale, Christopher Blok vs. Qucee, gaat ook niet door vanwege familie-omstandigheden bij laatstgenoemde. Dit is iets waar hij niets aan kan doen dus besluit Chris Blok niet een reguliere spazz-out (zijn 3 battleverses in de camera te spitten) te doen maar een a capella sessie waarin hij de hele Nederlandse scene ervan langsgeeft. En zo eindigt de dag tóch nog met een gruwelijke diss, maar het is niet waarvoor je naar PunchOutBattles komt. Maar hey: we voorspellen dat als de footage van Chris online komt, die shit sowieso viral gaat als een malle. We hebben in de wandelgangen vernomen dat de battle tussen Christopher Blok en Qucee begin 2016 alsnog plaats zal vinden.

88

Ondanks de twee main event battles die niet plaats hebben gevonden, kan PunchOutBattles terugkijken op een geslaagd event. De sfeer was er, de bars waren er, de diversiteit van de mc’s kwam goed naar voren en de performances van onder meer Steff (hoewel maar één ronde), Insayno, Vitaal, Waldo, Crazy S., 1eKeuz, Jeevz en Christopher Blok (hoewel geen battle) zorgden ervoor dat er ondanks de afgelastingen toch meer dan genoeg te genieten viel voor de 450+ bezoekers. h ttp :/ / w ww .hiphopi n j esm oel . c om / eve nt s/ punchoutbattles-was-active-als-altijd/

89

Interviews, 4 december

MUSIC MATTERS AWARD: DEZE VIER ARTIESTEN ZIJN KLAAR OM VERANDERING TE BRENGEN Praktisch naast het kantoor van Hiphop In Je Smoel zit de bedrijfsruimte van Music Matters; een stichting die zich inzet voor de Rotterdamse jeugd door middel van muziek.

Sinds 2007 organiseren zij in samenwerking met Epitome Entertainment de Music Matters Award, een talentenshow waarbij een muziekambassadeur voor de stad wordt gekozen. Volgende week zondag, 13 december, is de finale van 2015 waarin elf finalisten tegen elkaar strijden. HIJS sprak af met de vier hiphopfinalisten: P. Sparkss, Dichter, Monta en Dr. Rum (v.l.n.r. op de header foto).

“Mensen zeggen dat ze ‘rapper’ zijn, of ‘R&B-artiest’. Nee, je bent gewoon een artiest.” – Dr. Rum Het Music Matters-pand is een grote ruimte. Als de jongens binnenkomen wordt het hele kantoor vrolijk en luid begroet en omarmd. We nemen plaats in een aparte ruimte waar de M&M’s en stroopwafeltjes op tafel staan. Vooral Dr. Rum is zichtbaar fan van het Nederlandse koekje, de momenten tijdens het interview dat hij er geen in zijn mond heeft, zijn op één hand te tellen.

Die zijn vooral als hij antwoord geeft op de vragen. De 25-jarige Jernaldo Thielman, zoals hij echt heet, verhuisde na zijn middelbare school

van Sint Maarten naar Nederland om aan zijn muziekcarrière te werken. Hij is ‘the island boy living in the big city’, zoals hij zichzelf omschrijft.

Hij rondde vorig jaar de opleiding Muzikant/ Producer aan het Albeda College af én deed mee aan The Voice of Holland, waarbij hij tot de halve finale kwam. Aan de andere kant van de tafel zit MC Monta, het is de artiestennaam van de 26-jarige Yannick Cabral. Op zijn vijftiende werkte hij al in de McDonalds om zijn eigen microfoon te kunnen kopen. Iets waar hij thuis nog een tijdje ruzie om heeft gehad, vertelt hij ons lachend. Zijn stiefvader had een grote hekel aan hiphop. Monta deed al mee aan verschillende talentenjachten en stond daardoor bijvoorbeeld in 2013 in de finale van de Grote Prijs van Rotterdam. Met zijn 23 jaar is Mitchell Mestre a.k.a. P. Sparkss de jongste van het viertal. De new school hiphopartiest deed ook vorig jaar mee aan de Music Matters Awards waar hij het, net zoals nu, tot de finale schopte.

Door een ziekenhuisopname heeft hij de finale uiteindelijk af moeten zeggen. Voor hem reden genoeg om dit jaar extra graag mee te willen doen. Tegenover hem zit de 25-jarige Ferewe van Vugt, oftewel Dichter. Afgelopen zomer bracht hij zijn mini-album Nieuw Leven uit. Met dat project bouwt hij een brug tussen muziek en kunst door jonge kunstenaars en fotografen zijn nummers om te laten zetten in een kunstwerk.

90

Jazzy sounds & oldskool rap Het project sluit aan bij de Music Matters Award. De bedoeling is dat er uiteindelijk een muziekambassadeur wordt gekozen.

Een voorbeeld voor Rotterdamse jongeren, die hen door middel van muziek probeert te inspireren en de Rotterdamse muziekscene kan vertegenwoordigen. De rol is mogelijk voor elk genre. Naast vier hiphopfinalisten zijn er nog zeven andere kandidaten met ieder een eigen stijl. Maar ook binnen het genre hiphop zijn er duidelijke verschillen te merken bij de finalisten.

Dichter is vooral van de jaren 90 rap wat hij probeert te vertalen naar de hiphop anno 2015.

“Ik werk veel met platen. Ik neem bijvoorbeeld de drums en samples van soul- en bluesplaten waar ik dan mee ga werken. Maar dan wil ik het wat meer technologischer laten klinken. Zo ontdek ik ook andere invloeden. Daarnaast treed ik veel op met een liveband. Daarmee probeer ik dan een andere setting te creëren. De samples in mijn muziek probeer ik ook live mee te nemen.”

“Altijd als ik naar jazz, klassiek of soul luisterde, gooide ik er in mijn hoofd een hiphopbeat onder.” – Monta De meest overeenkomende artiest met Dichter is Monta. Ook hij richt zich op de iets oudere

hiphop, jaren 90, begin 00’s. En ook hij speelt sinds een paar maanden met een eigen liveband. Maar waar Dichter zich bezighoudt met technologische muziek, is Monta meer van de jazz. “Mijn stiefvader luisterde vroeger veel naar jazz, klassiek en soul. Dat is heel erg blijven hangen. Altijd als ik er naar luisterde, gooide ik er in mijn hoofd een hiphopbeat onder.” Ook P. Sparkss houdt van de ‘jazzy sounds’ en gebruikt dezelfde soort invloeden als soul en funk. “Ik waardeer jazz heel erg voor het genre dat het is.

Er is heel veel muziek om te bestuderen, maar je moet één ding goed oefenen om er goed in te worden. Als je van alles wilt oefenen, blijf je uiteindelijk aan de oppervlakte. Op een gegeven moment merkte ik dat ik new soul hele mooie muziek vind en daarom wil ik dat laten blijken in mijn muziek.” Hij vindt het vooral belangrijk dat er een boodschap in zijn tracks zit. “Wanneer iemand ernaar luistert, moet diegene het gevoel hebben van ‘oké, hier kan ik iets mee.’ Maar er moet niet teveel pressure op liggen natuurlijk. Niet dat je luistert en dat je denkt: ‘de wereld is verkloot, het moet allemaal op een andere manier.’ Je moet luchtig overkomen maar met een daadwerkelijk maatschappelijke daadkracht.”

In de tracks van Dr. Rum hoor je van alles terug.

Van reggae tot dancehall en van hiphop tot

91

R&B. Zelf vindt ie dat zijn muziek geen genre heeft. “Muziek is een universele taal, je kunt het niet in een hoek plaatsen. Als ik de studio in ga, bedenk ik niet: vandaag ga ik rappen. Muziek kun je niet in een hoek stoppen, wij moeten dat breken. Mensen zeggen dat ze ‘rapper’ zijn, of ‘R&B-artiest’. Nee, je bent gewoon een artiest.”

P. Sparkss vult hem aan: “Muziek is muziek en hiphop is sowieso al een genre waar je invloeden hebt van van alles en nog wat. Dus om dan te zeggen dat je geen rock in een track wilt hebben, dat is gewoon stupid.”

“Ik houd helemaal niet van competities en al helemaal niet als het om muziek gaat. Dat vind ik haaks op elkaar staan” – Dichter “Het gaat niet om de winst maar om het niet winnen” P. Sparkss stond ook vorig jaar al in de finale, maar door een ziekenhuisopname moest hij zijn deelname laten varen. Hoe belangrijk is het voor hem om dit jaar weer mee te doen?

“Het is een gevoel van dingen afsluiten. Ik heb alle voorbereidingen meegenomen en kwam daardoor op een bepaald punt in mijn ontwikkeling die ik nooit heb kunnen afronden.

Je werkt naar iets toe en dan gaat dat moment

dat je jouw visie op het podium neer kan zetten niet meer door. Het ging mij niet meer om het winnen, ik wilde gewoon laten zien wat ik voor ogen had. Dus toen ik dit jaar gebeld werd, heb ik natuurlijk meteen ja gezegd.” Dichter zei niet meteen volmondig ‘ja’. “Ik houd helemaal niet van competities en al helemaal niet als het om muziek gaat. Dat vind ik haaks op elkaar staan.

Maar het muziekambassadeurschap vind ik iets heel moois. Vanuit de hiphopkant vind ik dat dat altijd een beetje onderbelicht wordt. Er zijn goeie artiesten die hard werken aan hun carrière, maar die kansen laten liggen voor de stad. Hoe trek je de stad mee in jouw succes? Dat is natuurlijk ook geen gemakkelijk iets, het heeft meer te maken dan met jouw positie alleen.”

Waar Dichter geen liefhebber van competities is, heeft Monta juist wel een heel lijstje opgebouwd aan deelnames aan wedstrijden. In 2011 stond hij bijvoorbeeld in de finale van de Helderheid Bokaal, in 2012 behaalde hij een finaleplek bij Fanatics, een jaar later won hij de 010 Rookie Of The Year Award en dit jaar won hij ook nog de RDM Sneaker Event Hiphop Contest. “In mijn hoofd zag ik het nooit als competities”, legt Monta uit. “Optreden, dat is gewoon mijn ding.

Als je het als competitie gaat bekijken dan moet je inderdaad gaan denken: ‘ik ben beter als hem

92

en ik kan dat beter dan hij.’ En zo ben ik helemaal niet. Ik wil gewoon mezelf zijn en doen waar ik goed in ben. Voor mij is het gewoon lekker optreden en lekker genieten. En als ik er dan een prijs mee win is dat mooi meegenomen.” “Ik houd wel van winnen”, geeft P. Sparkss toe als het even stilvalt. “Ik ga niet liegen, ik houd van winnen.

Het gaat me niet om de winst, maar om het niet winnen. Om het gevoel dat je niet doorgaat, of dat je niet goed genoeg bent. In je hoofd weet je dat je goed genoeg bent, maar ben je wat ze zoeken? Het is aan jou om te zijn wat ze zoeken.”

“En soms moet je verliezen om daar achter te komen”, vult Monta hem aan. Maar de Music Matters Award is niet zomaar een competitie. Hier gaat het om een jaar muziekambassadeurschap en 10.000 euro. Maar ook daarvan zijn ze zich allemaal bewust. Monta: “Ik ben veel bezig met jongeren. Ik ga soms langs gevangenissen met een gospelzangeres en ik geef workshops op middelbare scholen. Ik wil graag positiviteit brengen.” Voor Dr. Rum geldt hetzelfde. Ook hij gaat regelmatig langs jeugdgevangenissen.

“Daarom vind ik het ook belangrijk om te winnen.

Niet voor het geld, maar voor de positie. Ik kom van een klein eiland waar misschien net 100.000 mensen wonen. Daar zijn ze bang voor grote dromen. Ik dacht als kind: ‘I’m gonna be the first one from Sint Maarten to make it happen.’ En dat

heb ik gedaan. Door The Voice bijvoorbeeld ben ik al een ambassadeur op het eiland. Als je hier zo’n titel als muziekambassadeur krijgt, krijg je meer aandacht. En dan kan ik aan de jeugd laten zien dat het gewoon allemaal écht kan.”

“Hier kun je het maken, maar je moet wel die stappen zetten. Dat geeft me inspiratie.” – Dr. Rum Ronnie Flex & gospelzangeres Joany Muskiet “Op Sint Maarten zijn ze zo small minded”, vervolgt Dr. Rum. “Je wilt artiest worden? Nee joh, ga lekker bij de gemeente werken. Hier is het mogelijk om door te breken in de muziek. Nederland heeft echt een liefde voor alle soorten muziek, ook al is het hard. Hier kun je het maken, maar je moet wel die stappen zetten. Dat geeft me inspiratie.”

En waar Dr. Rum ‘the island boy, living in a big city is’, is P. Sparkss juist het tegenovergestelde: de cityboy die af en toe teruggaat naar zijn eiland zo legt ie het aan ons uit. Met Kaapverdië als afkomst is dat een van zijn inspiratiebronnen. “Het is niet zo dat ik schrijf over mijn inspiratiebronnen, maar wel wat ze mij geleerd hebben. De Kaapverdianen hebben vroeger moeten zwoegen om naar Rotterdam te kunnen komen en een bestaan te creëren voor de volgende generatie. Mijn opa heeft voor veel Kaapverdianen gezorgd destijds.

93

Dat ze eten hadden, onderdak en werk. Dat vind ik heel tof.”

“Ik ga niet liegen, ik houd van winnen.” – P. Sparkss

Monta: “Mijn vader had echt een hekel aan hiphop, ik mocht eigenlijk niet van hem gaan rappen. “Maar mijn moeder heeft hem uiteindelijk overgehaald. Zij heeft me altijd vrij gelaten en gesteund, dat inspireert me.” En andere inspiratie voor de artiest is gospelzangeres Joany Muskiet.

“Zij zegt altijd: je moet nooit denken dat mensen je niet accepteren. Ze neemt me vaak mee in kerken om op te treden en dan zeg ik vaak tegen haar; wat gaan ze ervan vinden? Zij zegt gewoon: gewoon gaan.” “Dat vind ik mooi”, zegt Dichter.

“Ik vind het mooi als iemand zijn verhaal vertelt, en ondanks alles toch nog door gaat. Ronnie Flex vind ik bijvoorbeeld heel dope. Ik kende hem al voordat ’ie bekend werd, en ik heb gezien wat hij heeft moeten doorstaan om te komen waar hij nu is.” Monta sluit het rijtje uiteindelijk af met een verhaal dat niet anders kan dan iedereen inspireren. “Een tijdje geleden waren we in een dorp om op te treden, en een vriend en ik kwamen die kerk binnen met een petje op, als een soort van gangster weet je wel”, zegt hij terwijl ze alle vier hard beginnen te lachen. “Daar zaten een oude man en vrouw en toen ze ons binnen zagen komen, schrokken ze heel erg. Ze pakten meteen hun tas vast enzo. Later zag ze die jongen en mij het podium opkomen en zag ze ons rappen. Na dat optreden kwam diezelfde vrouw naar ons toe om te vertellen dat ze dat echt niet verwacht had en dat ze had genoten. Dat soort dingen geven me een boost om door te gaan.”

Het is duidelijk dat deze jongens allemaal veel passie voor wat ze doen, en dat ze met hun muziek ook écht verandering willen brengen voor zowel de mensen nu als de komende generatie. Want zoals Dr. Rum vertelde: “Als de jongeren geen hoop meer hebben, dan is heel onze toekomst kwijt.” En terwijl de laatste stroopwafeltjes opgegeten worden, wordt ons gesprek afgerond.

Net zo vrolijk als het viertal het kantoor begroette, wordt er ook weer afscheid genomen. Zondag 13 december is in Theater Zuidplein de finale van de Music Matters Award en wordt duidelijk wie zich een jaar lang muziekambassadeur van Rotterdam mag noemen. http://www.hiphopinjesmoel.com/interviews/ music-matters-award-deze-vier-artiesten-zijnklaar-om-verandering-te-brengen/

94

Reviews, 21 december

HEF – 13 Hij liet heel Nederland op slippers lopen, of in elk geval aan hem denken als je slippers zag.

Na Hefvermogen, Papierwerk, Freddy & Bundy (met Crooks) is Hef dit jaar helemaal terug: zo verscheen zijn eigen EP Zes En Een Half, werkte hij met een collectief rappers aan de N.W.A.tribute EP Straight Outta Control én verscheen de losse track Niet Normaal met Sevn Alias. Nu is er dan 13, het nieuwe album van de rapper uit Hoogvliet. En Hef spit weer een shitload aan quotables waarmee hij terugkijkt op zijn straatverleden en zijn successen.

En daarmee is meteen het sterkste punt van de

nieuwste Noah’s Ark release genoemd: het is Hef’s meest persoonlijke album tot nu toe. Op de sombere instrumentaties die 13 telt komt het monotone stemgeluid van ‘Bundes’ het best tot zijn recht en dat beseft hij zelf ook: waar eerder nummers als Uitpakken en Drink Van Me de tracklists van zijn albums sierden zijn er geen uitbundige nummers op 13 te vinden en qua geluid borduurt hij voort op de Zes En Een Half EP. Trappy doch ingetogen beats met sfeervolle duistere samples vormen de perfecte soundtrack voor Hef om zijn persoonlijke anekdotes in rapvorm op te leggen, zoals in het trage, met een gepitchte vocal sample gevulde Hopi Echt met

95

broer Adje op de hook: Nog steeds aan het rennen, ik heb twee phones Nog steeds aan het rappen, jij hebt geen shows Nog steeds boos, blij wanneer je gruis van goeie haze rookt Één van de engste, dat weet Jiggy, dat weet Kees ook!

In de daaropvolgende track is andere broer Crooks aan de beurt om de chorus te verzorgen en spelen twee pianomelodieën in harmonie de muzikale hoofdrol. Droom beschrijft het verhaal over hoe Hef van zijn skere verleden een succesvolle rapcarrière wist te maken: Moest fietsen naar m’n werk in de regen Wekker ging om half zeven, maar zo wou ik echt niet leven Dus ik zei m’n ma ‘Ik ga het maken met muziek’ Raakte mensen in hun hart en rappers raakten in paniek…

De rest is geschiedenis. Hef begon money te maken met muziek. Maar dat wordt niet geblowd, maar geinvesteerd, zo rapt hij in de openingsverse van Morgen Weer, waarop een vintage Hef lyric te horen is, gevolgd door een couplet van Dio en ook de nieuwste Noah’s Ark signee Jonna Fraser krijgt ruimte om een combinatie van talenten te etaleren. Zo zingt hij het refrein en mag hij de finale van de track verzorgen met een agressief gebrachte verse.

Kan verdienen met rap, wordt rijk als ik groen regel Moest wat koken, verpestte m’n moeder d’r soeplepel.

Als het einde van 13 nadert, vertelt Hef nog een mooi verhaal over hoe hij van hosselen ging naar het zijn van de directeur van de rapgame en dan is er nog het afsluitende en sfeervolle Bolle, waarin hij uit de doeken doet hoe erg hij een overleden vriend mist en terugkijkt op de mooiste momenten met hem samen, voordat een elektrische gitaarsolo en de zang van Diggy Dex het album definitief tot een einde brengen.

Hef heeft gekozen voor kwaliteit boven kwantiteit en levert met 13 toepasselijk dertien tracks af die perfect bij elkaar passen door de donkere sfeer die de muziek schetsen, de straatverhalen gemixt met persoonlijke verhalen over zijn familie, zijn dochter en zijn (overleden) vrienden. Alle beats zijn raak en passen bij Bundy, hijzelf is flow-wise gegroeid, heeft door het vaderschap en zijn verkregen status in de game nieuwe dingen om over te praten en heeft zijn meest pure album tot nu toe afgeleverd: zijn twijfels, zijn succes en zijn hossel, het wordt allemaal besproken op 13.

Dit is wat deze winter op de koude straten tot ver buiten Hoogvliet gepompt wordt uit ontelbaar veel telefoons. Een ideaal cadeautje voor onder de kerstboom én last minute jaarlijst-materiaal. http://www.hiphopinjesmoel.com/reviews/hef13-2/

Ook Sevn Alias brengt zijn A-game wanneer hij na de track Niet Normaal (die aangekondigd werd als eerste single maar uiteindelijk het album niet haalde) weer samenwerkt met Bundy op Altijd Werk, één van de hoogtepunten van 13 en een straatanthem pur sang. Ook speelt het terugkerende onderwerp ‘money’ een rol in zijn chorus: M’ n hood zit vol met dealers, drugs, cocaïne, undercovers die schemen, we weten wat we verdienen. De opening van Hef geschiedt bijna a capella door een crescendo in de beat tijdens het begin van het couplet en is een ingnorant Hef zoals we ‘m kennen. Een glimlach onderdrukken wordt moeilijk als je ‘m hoort:

96

S K C A R T : A I D S E S 3. ME A E L E R , S O VIDE S L A U S EN VI

97

MEDIA: TRACKS, VIDEO, RELEASES EN VISUALS Vele Rotterdamse muzikale uitingen, van losse tracks (audio) tot hele EP’s, mixtapes of albums (releases) en van videoclips (video) tot albumartwork (visuals), kregen in 2015 net even wat meer aandacht via een redactionele post op HIJS. Middels de verspreiding van al die content op onze social media kregen vele acts dit kalenderjaar een extra push. De uit Rotterdam afkomstige, door ons geplaatste muziekitems staan hieronder: • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ dion-mase-fenomeen-stamina-3-mixtape/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ persoonlijk-psl-2015-prod-da-landlord/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ marco-martens-middernachtlopen-prodroyal-with-cheese/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ billyusuf-jesuisbilly/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/feisloslaten/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ kaascouse-schoonmoeder/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ brada-stefan-broeders-prod-dennis-martina/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ marco-martens-vijftien-mix-door-dj-native/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/eenkijkje-achter-de-schermen-bij-hiphop-in-jesmoel-radio/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ berry-rauwwitteman-1-3/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/ mopperatchi-ik-moest-komen-ii/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ moksie-meppie-succes-ft-crooks/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ hef-zes-en-een-half-65/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/psli-believe-in-you/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ billyusuf-souldaad-ft-xaline/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/mrmorbid-melph-leugens-in-de-waarheid/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/hefwat-doe-je/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ sammie-cruise-prod-jack-diamond/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/rawroets-americano/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ sammie-jack-diamond-trill-pack-iii/

• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/ kaascouse-beethoven/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ollieoverwinnen-prod-run/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/ aftermovie-de-likt-releaseparty/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ marrymarv-tony-prod-run/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/ ollie-overwinnen/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/dluzion-no-mercy-ft-shedney-ruffin/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ ollie-avirex-airmax/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ dichter-nieuw-leven/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/feisin-de-wagi-ft-hef-raw-roets/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ dichter-toen-het-licht-was/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ kaascouse-daar-voor-jou/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/jspine-can-i-live/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/feisdagelijkse-sleur/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ feis-dagelijkse-sleur-ep/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ great-minds-de-flexte-banganagangbangersremix/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ adje-big2-cho-dio-hef-mocromaniac-s-o-cstraight-outta-control/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ ricks-warzone/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/ marrymarv-bass-bumbed-prod-ray-thebarbarian/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/delikt-ja-dat-bedoel-ik/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/gno-niet-voor-even/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ kevtendencies-x-state-alchemists-vampire-xalchemists/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ marrymarv-mars-blackmon-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/hefniet-normaal-ft-sevn-alias-prod-esko/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/ punchout-battles-insayno-vs-steff/ http://www.hiphopinjesmoel.com/visuals/u-

98

• • • • • •

niq-horen-zien-schrijven/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/uniq-horen-zien-schrijven-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ empty-handed-warriors-designed-for-thestruggle/ http://www.hiphopinjesmoel.com/audio/hefkofferbak/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/rawroets-para-prod-raw-roets-raw-beasty/ http://www.hiphopinjesmoel.com/videos/hefkofferbak-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/releases/ hef-13/

99

4

E N O Z P . DRO 100

DROPZONE De Dropzone sectie op Hiphop In Je Smoel is na viereneenhalf jaar een begrip geworden in de scene. Liefst 974 werd in 2015 gebruik gemaakt van de optie voor artiesten om hun muzikale product onder de aandacht te brengen in de Dropzone. Daarmee waren bijvoorbeeld optredens te winnen op hiphopevents in Rotterdam, Tilburg en Den Haag. Van de 974 clips, tracks, EP’s, albums en promovideo’s kwamen er 114 uit Rotterdam. Deze inzendingen staan hieronder op een rijtje: • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ visioenen-van-succes/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ leef/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ meisje/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ rewiejr-ft-chello-als-je-van-mij-was-prodbymohhy/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ gone/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ rewiejr-ft-chello-als-je-van-mij-was-prodbymohhy-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ gezocht-jonge-frisse-artiesten/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ geboren-voor-dit/ http://www.hiphopinjesmoel.com/ dropzone/2000duister/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ my-type-of-shit/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ ske-is-back/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ wassup/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ no-devil-in-my-shit/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ bragg-n-boast/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ motivatie-ft-gini-ready-voor-me/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ motivatie-geen-gangster/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ motivatie-cypher-5/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ motivatie-voor-me-hood/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ motivatie-see-ya-later/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/

• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

motivatie-ft-joker-skyhigh/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ motivatie-ft-omer-arab-ze-is-te-gek/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ motivatie-ft-omer-bij-je-blijf/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ motivatie-kamersessie-freestyle/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ pax-bootleg-als-je-van-mij-was/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ rewiejr-ft-chello-als-je-van-mij-was-prodbymohhy-3/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ motivatie-deze-tijden/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ echte-koningen-sterven-nooit/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ echte-koningen-sterven-nooi/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ party-hard/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ blokshit/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ triptherapie/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ trip-therapie-bam-records/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ getalenteerd-ft-rewiejr-chello-m-kerr-mamisay/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ do-damage/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ rewiejr-ft-babyraffell-chello-late-night-prodbyr-andell/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ de-staat-die-is-gelogen/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ alles-is-gelogen/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ origenal-babyraffell-ft-rewiejr-chello-latenight/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ rewiejr-ft-getalenteerd-oh-yeah-banger-prodby-drake-anamel/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ jesus-wept/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ httpswww-youtube-comwatchv4zsme7ivvai/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ smallavelli-get-back-mix-by-eisdenjaisz/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ shabba-ranks/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/

101

• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

cho-misschien-niet-he/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ brrrr/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ stadsjongens-getalenteerd-brens-v-sje/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ bescheiden/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ bescheiden-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ aruba/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ welke-serie-is-dit/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ timer/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ rewiejr-ft-chello-mijn-tijd/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ bam-sessies-7-ben-taylor/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ zeg-wat/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ zeg-wat-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ fuck-hip-hop/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ mezelf-zijn/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ mezelf-zijn-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ rise-of-the-phoenix/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ andere-wereld/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ the-preface/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ little-illiadd-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ cuz-we-love-it-prod-by-evil-needle/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ wat-weet-je-nou/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ kane-keezy-mrblinker-dimma-alles-of-nietsimg-eagles/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ deng-no-mang-begrijp-mi/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ voor-een-deal/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ no-ways/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ stappen-als-je-skeer-ben/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ leven-dat-ik-leid/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/

• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

rugtas/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ kanekeezy-straatevangelie-2-ling-full-albumopgedragen-aan-sane-r-i-p-img-eagles/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ sang-na-san-dang/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ zie-me-rollen/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ chello-dropt-weer-een-love-song/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ rewiejr-ft-mtamusiq-ik-hou-je-niet-aan-hetlijntje/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ g-roy-open-your-mind-instrumental-fullalbum/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ tales-of-worlds/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ niet-genoeg/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ g-roy-the-introduction/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ g-roy-in-space/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ dit-is-wie-ik-ben/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ gas/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ r3ality-mama-no-krei/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ niet-genoeg-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ chello-dropt-another/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ willem/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ willem-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ spitsessie-lwd-finest-tv/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ gefocused/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ gefocused-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ dit-is-wie-ik-ben-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ dit-is-wie-ik-ben-3/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ rotterdam-is-veel-te-echt/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ insane-game/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ m-s-s-g-money-saaf-stacks-guap/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/

102

• • • • • • • • • • • • • • • • •

betsie-bebob/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ blindelings/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ benzine/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ blindelings-2/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ srefidensi/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ blindelings-3/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ blindelings-4/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ blindelings-6/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ blindelings-17/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ pvmc/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ garden-of-eden/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ blindelings-18/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ blindelings-19/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ spuugsessies-vol-1-img-eagles/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ blindelings-20/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ rewiejrvsj-zonder-jou-prod-bybeatsrotterdam/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ kane-keezy-baas-ft-melody-nicole-officialmusic-video-img-eagles/ http://www.hiphopinjesmoel.com/dropzone/ rewiejr-vsj-zonder-jou-prod-beatsrotterdam/

103

X S O R D E T M I O R W E R 5. BO N E O I D A HIJS R 104

BOOMDOX, HIJS RADIO EN REWRITERS BoomDox organiseerde in 2015 vijf evenementen waarbij talentvolle hiphopacts centraal stond.

Het BoomDox-jaar begon op 5 februari met een eigen podium tijdens het Eendracht Festival.

Onder andere Dichter, Ollie en Ro誰cijns stonden op het podium. De jaarlijkse BoomDox Cypher vond plaats op 17 mei waarbij een samenwerking werd gezocht met het internationale dansfestival SDK. Op het Schouwburgplein konden bezoekers genieten van DK, Steff en Afonaut.

Laatstgenoemde hoste met eigen beats een Cypher waarbij divers rappers zichzelf konden presenteren. Op 5 juli maakte we een uitstapje naar Den Haag om tijdens het I Love Hiphop Festival een BoomDox Cypher te hosten.

Een nieuwe editie van het Eendracht Festival stond gepland voor 23 juli, waarbij we tijdens de pre party op 25 juni de rapper Dichter een podium boden. Tijdens het Eendracht Festival stonden o.a. Marry Marv, Fabz Pi en WatWatIs op het podium in een goed gevuld Worm.

HIJS radio keerde in 2014 terug on air, ditmaal bij online radiostation Pinguin Radio. Het duo Steff en Gerson maakte uiteindelijk 27 enthousiaste uitzendingen. Wegens een tegenvallend aantal luisteraars werd er besloten om te stoppen met het radioprogramma dat ruimte bood aan nieuwe hiphop uit binnen- en buitenland.

Rewriters realiseerde het afgelopen jaar maar liefst 12 nieuwe muurschilderingen in het centrum van Rotterdam. Ieder werk kende een andere Rotterdamse kunstenaar met een eigen stijl. Naast muurschilderingen in de openbare ruimte waren er ook workshops in samenwerking met het Wired Festival en de Kunsthal.

105

5 1 0 2 K I L B G U R 6 1 0 6. TE 2 K I L B T I U VOOR 106

TERUGBLIK 2015 / VOORUITBLIK 2016 2015 Het afgelopen jaar zal vooral de boeken in gaan als het jaar waarbij diverse Rotterdamse acts een volgende stap in hun carrière hebben gezet. In 2014 haalden we al namen aan als Broederliefde, De Likt, Ronnie Flex en Sevdaliza. Al deze acts waren in 2015 verantwoordelijk voor succesvolle releases en uiteenlopende optredens waarbij ze mochten rekenen op landelijke en in het geval van Sevdaliza zelfs internationale aandacht.

Ook de uitermate succesvolle wederopstanding van de Nederlandse battle rap scene mag niet onvermeld blijven. Het bracht met de komst van nieuwe edities van de Hard Battles en PunchOut Battles evenementen een populair element terug in de Nederlandse hiphop. Met name PunchOut Battles kon op goede bezoekscijfers rekenen, en daarna op lang aanhoudende aandacht op social media. Diverse deelnemende Rotterdamse rappers speelden zich hier succesvol mee in de kijker bij een groeiend publiek.

Als we kijken naar podiumactiviteiten dan moeten we concluderen dat het een jaar van tegenstellingen was. Enerzijds opende het nieuwe podium Annabel haar deuren waarbij er ook plek voor hiphop is, maar anderzijds vertrok Rotterdam Beats naar Amsterdam en moest club TwentySix onverwachts haar deuren sluiten. Diverse activiteiten in 2014 kregen een vervolg in 2015: BoomDox (twee edities tijdens het Eendracht Festival en een editie op het Schouwburgplein) en A Festival Downtown. En podium Bird was ook in 2015 wederom het podium waar je terecht kon voor diverse hiphopshows. Het Hiphop Café in Grounds was een van de weinige nieuwe activiteiten maar daardoor juist erg belangrijk.

Er is veel vraag naar een laagdrempelig podium waar artiesten ervaring kunnen opdoen. Ten slotte mag de winst van Monta tijdens de Music Matters Awards niet onvermeld blijven want hij werd hiermee de eerste hiphopwinnaar in de geschiedenis van de award.

2016 Dit jaar belooft een goed jaar te worden voor hiphop in Rotterdam. Zo kunnen beatmakers hun hart ophalen met het NK Beatmaking dat georganiseerd wordt door Beat m Up en de tweede editie van HIJSBEATS, zowel een online als offline competitie voor talentvolle beatmakers.

Het project Rhymes en Beats van Epitome krijgt ook een vervolg. Met de komst van Annabel en de huidige rol van Bird worden er nog meer live activiteiten verwacht. De terugkerende clubavond Chips in Bar gaat met ingang van dit jaar ook live hiphop programmeren. Hiernaast gaat het Hiphop Café ook in 2016 door zodat er diverse mogelijkheden voor live hiphop liggen. Een hiphopfestival daarentegen ontbreekt nog wel in Rotterdam en de kans is zeer klein dat daar dit jaar verandering in gaat komen.

Naast muziek krijgt Rotterdam haar eerste Street Art Route vanaf april in de vorm van Rewriters.

Het HipHopHuis start een gesprekkenserie in samenwerking met de Schouwburg onder de noemer Real Talk. Epitome richt zich naast Rhymes en Beats op diverse masterclasses, presentaties en de danscompetitie MoveMasterz the Movement.

Kortom, met de deuren die het afgelopen jaar voor velen openden, en de projecten die nog op stapel staan of in 2016 een vervolg krijgen, ziet de nabije toekomst in Rotterdam er rooskleurig uit.

107

L E O M S E J N I P 5 1 0 HIPHO 2 G A L S R E JAARV