HIP MAGAZINE ISSUE 97 : NOVEMBER 2012 (SECTION B)

มีคนเคยกล่าวว่า...อาหารอร่อย มักต้องคูก่ บั เครือ่ งดืม่ รสชาติเยีย่ ม เคล้ากับ เพลงไพเราะและบรรยากาศดีๆ

วันนีเ้ รามีสถานทีห่ นึง่ รวมทุกอย่างทัง้ หมดทีพ ่ ดู ถึง...และอาจจะมากกว่าด้วย ซ�ำ้ เราก�ำลังพาท่านผูอ้ า่ นมาท�ำความรูจ้ กั กับร้าน Mo’C Mo’L ทีห่ ลายๆ คนอาจจะ เคยคุน้ กับชือ่ นีม้ าบ้างแล้ว เพราะในเดือนพฤศจิกายนนีท้ างร้านก�ำลังจะมีปาร์ตฉี้ ลอง การก้าวเข้าสู่ปีที่ 8 กับการเป็นร้านอาหารคุณภาพคู่กับเมืองเชียงใหม่

MO’C MO’L โมซี โมแอล

ความโดดเด่นของ Mo’C Mo’L เป็ นร้าน อาหารสไตล์รีสอร์ท ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งบนถนน ห้วยแก้ว จุดเด่นของทีน่ ่คี อื สระบัวขนาดใหญ่บริเวณ กลางร้านทีม่ ดี อกบัวหลวงบานทัง้ ปี รายล ้อมไปด้วย อาคารส�ำหรับใช้เป็ นพื้นทีต่ อ้ นรับและบริการ แม้ไม่ ได้แวะเวียนมารับประทานอาหารอร่อยๆ ทีน่ ่เี สียนาน พอกลับ มาอีก ครัง้ ก็ พ บว่า นอกจากรสชาติอ าหาร ถูกปากแล ้ว พนักงานทีน่ ่ที กุ คนยังคงต้อนรับด้วยรอย ยิ้มและบริการทีเ่ ป็ นกันเองเช่นเคย

แต่มสี ง่ิ หนึ่งทีเ่ ปลีย่ นแปลงไปมากมายส�ำหรับร้านนี้ คือการปรับแต่งตัวอาคารใหม่เกือบ ทัง้ หมด ชนิดสวยขึ้นผิดหูผดิ ตา รู ปแบบสถาปัตยกรรมสีขาวสไตล์โมเดิรน์ ผสานกลิน่ อาย เมอร์ดเิ ตอเรเนียน ท�ำให้อดไม่ได้ทจ่ี ะเดินชมไปให้ทวั ่ ทัง้ บริเวณร้าน นอกจากอาหารไทยรสชาติ ดีแล ้ว สิง่ ทีน่ ่าสนใจไม่แพ้กันคืออาคารครัวยุโรป และบาร์อาหารญีป่ ่ นุ ออกแบบมาให้เปิ ดโล่งอย่าง ตัง้ ใจโชว์ให้ลูกค้ามองเห็นตัง้ แต่กรรมวิธกี ารปรุงแต่งอาหาร หากลูกค้าต้องการรสชาติแบบไหน เรียกได้วา่ สามารถเดินไปบอกเชฟโดยตรงได้เลย และส�ำหรับใครชื่นชอบการดืม่ ไวน์ ร้านนี้ยงั มี ห้องเก็บไวน์เล็กๆ ควบคุมอุณหภูมอิ ย่างคงทีเ่ พือ่ ไม่ให้ไวน์เสียรสชาติ รวมทัง้ ไวน์เกรดเอจากทุก แหล่งผลิตไวน์ทวั ่ โลกไว้ให้เลือกหลายชนิด

จุดเด่นของที่นี่คือสระบัวขนาดใหญ่บริเวณ กลางร้านที่มีดอกบัวหลวงบานทั้งปี

อีกอย่างถ้าไม่พดู ถึงเลยคงไม่ได้ คือ Live Band กับวงดนตรีดๆี หลากสไตล์และเสียงร้องน่าประทับใจ จากนักร้องระดับคุณภาพ หมุนเวียนกันมาขับกล่อม สร้างบรรยากาศดีๆ ถึง 4 ช่วงด้วยกัน ฟังแล ้วก็เคลิ้ม จนไม่อยากจะลุกไปไหนกันเลยทีเดียว

หมัดเด็ดของทีน่ อี่ กี อย่างหนึง่ ก็คือโซนใหม่ชื่อเก๋ ไก๋ว่า I-Yahh Bar ทางร้ า นจงใจตกแต่ ง ให้ เ ป็ น สไตล์ผับ แสงสีจัดเต็ม มีทั้งดีเจ และ Live Band รอบดึกมันๆ ชวนให้คณ ุ ออกสเต็ปแด๊นซ์กันอย่างเต็มที่

หมัดเด็ดของทีน่ ่ีอกี อย่างหนึ่ง ก็คอื โซนใหม่ช่อื เก๋ไก๋วา่ I-Yahh Bar ทางร้านจงใจตกแต่งให้เป็ นสไตล์ผบั แสงสีจดั เต็ม มีทงั้ ดีเจ และ Live Band รอบดึกมันๆ ชวนให้คณ ุ ออกสเต็ปแด๊นซ์กนั อย่างเต็มที่ หรือ ใครตัง้ ใจจะมาปาร์ต้ เี ล็กๆ สังสรรค์กนั แบบเพือ่ นฝูงก็เหมาะมากเช่นกัน เรียกได้ว่ามา Mo’C Mo’L ทีเ่ ดียวได้ครบทุกรสชาติ ครบทุก บรรยากาศ ใครก�ำลังมองหาร้านอาหารอร่อยๆ บรรยากาศดีๆ ดนตรี เพราะๆ และบริการยอดเยีย่ มในราคาสบายกระเป๋ าแล ้ว Mo’C Mo’L สมควรอย่างยิง่ ส�ำหรับเป็ นทางเลือกให้กบั คนมีสไตล์เช่นคุณ

editorIAL:

ระยะเวลาสองสามคืนทีป่ ิ ดเล่มอยูอ่ อฟฟิ ศกันถึงเช้าข้ามไปสาย หัวข้อสนทนาทีเ่ ฮฮาสุดของยามเราออกไปพ่นควัน หน้าออฟฟิ ศโดยไม่ได้นดั หมายคือ วีรกรรมทีเ่ คยผ่านร่วมกันมาตลอดการท�ำหนังสือ

ถ้าจะนับพนักงานทีอ่ ยู่กบั HIP มายาวนานกว่าใครเพือ่ น (ไม่รวมบก.) ก็คอื พีโ่ จ้ วชิรดล อาร์ตไดฯ ผูอ้ วบและ อึดของเรา (จัดหน้าอาร์ตเวิรค์ คนเดียวทัง้ เล่ม - ท�ำได้ไง?) รองลงมาก็คงจะเป็ นตัวดิฉนั เองนี่ละ่ อยู่มานานจนนับพ.ศ.ไม่ ค่อยจะถูก คลับคล ้ายคลับคลาว่าอยู่มาหกปี ครึ่งตัง้ แต่เรียนจบ ผูอ้ าวุโสถัดมาคือคุณปุ้ย ผูจ้ ดั การและเลขาฯ บก. (จริงๆ มีหน้าทีเ่ ยอะกว่านี้ แต่ข้เี กียจจารไนกลัวจะยาวไป) คนนี้เข้ามาปี 2550 เธอเริ่มจากรับจ็อบเป็ นพริตตี้เวลา HIP มีงานอี เว้นท์ กระทัง่ ถูกชักชวนเข้ามาร่วมงาน และอยู่เหนียวแน่นมาจนถึงตอนนี้

เวลาพวกเรา 3 คน จับกลุม่ เม้าท์มอยกันหน้าออฟฟิ ศ บก. ก็มกั จะเดินมาร่วมวงสรวญเสเฮฮาด้วยทุกครัง้ และ บางครัง้ ก็จดุ ประเด็นขึ้นมาเสียเอง จากตอนแรกกะว่าจะตัวเดียวจบ แล ้วเข้ามาท�ำงานก็เลยกลายเป็ นว่าลากยาว นึกอะไร ออก ก็ดงึ กันย้อนกลับไปสู่บรรยากาศในตอนนัน้ แต่ทส่ี นุกสุดคือการค้นรูปเก่าๆ จากโฟลเดอร์ในคอมพ์ และรื้อออก มาจากซีดงี านเก่าเก็บ (ต้องขอบคุณพีร่ ี ช่างภาพสาวของเราทีจ่ ดั เก็บไว้อย่างเป็ นระบบระเบียบ)

ดูรูปไป ก็ร้ ือความทรงจ�ำกันไป ตอนนัน้ คนนัน้ เป็ นอย่างนี้ ตอนนี้คนนี้เป็ นอย่างไร ภาพถ่ายแม้จะนาน แต่ บรรยากาศเหมือนผ่านมาเมือ่ วานนี้เอง ทัง้ เสียงหัวเราะ น�ำ้ ตา รอยยิ้ม ไม่ได้หายไปไหน แต่ถกู ฝังอยู่ในความทรงจ�ำ รอ ให้ร้ อื ออกมาปัดฝุ่น แล ้วเปิ ดชื่นชมให้อม่ิ ใจ ก่อนเก็บเข้าไปอีกครัง้ รอวันเอาออกมาใหม่

ในช่วงเวลาทีเ่ ราผ่านมาด้วยกัน กระทัง่ ตอนนี้เข้าสู่ปีท่ี 9 เป็ นทัง้ ความอบอุ่น ทัง้ หวาน ทัง้ ขม แม้ชาวฮิพจะผลัด เปลีย่ นหมุนเวียนกันไปตามเส้นทางของแต่ละคน หรือมีความเปลีย่ นแปลงเกิดขึ้นมากมายภายในบ้านเล็กๆ หลังนี้

แต่สง่ิ หนึ่งทีย่ งั คงยึดโยงเราไว้ดว้ ยกัน คือ ความเป็ นเพือ่ น เป็ นพี่ เป็ นน้อง ทีย่ งั ไม่จางหายไปจากบรรยากาศของ ออฟฟิ ศ

เป็ นกระแสแรกทีส่ มั ผัสได้ตงั้ แต่เดินเข้ามาสมัครงานเมือ่ หกปี ทแ่ี ล ้ว ทุกวันนี้ความรูส้ กึ นัน้ ก็ยงั อยู่

และหวังว่า ‘ผูอ้ ่าน’ จะรูส้ กึ ได้เช่นเดียวกับเรา

ต้อนรับสู่ HIP Mag. ฉบับขึ้นปี ท่ี 9 ค่ะ

ชลธิดา พระเมเด หัวหน้ากองบรรณาธิการ

CONTENTS: Cover Story 02 Music 06 Voice 08 Follow Me 12 About Something 14 People 2 People 26 Special Report 30

NOVEMBER 2012 VOL.09 No.97

Letter 32 Short Story 34 Scoop 37 Report 40 Journey 42 DJ Seed in CM 46 Calendar 48

music

ถึงจะเจอ ‘แดดลมฝน’ บ้าง แต่บ้านนี้ ‘อยู่แล้วดี’ เพลงอารมณ์อุ่นจาก อุษาสวาท และ เสือโคร่ง เรื่อง: ชลธิดา

ใครมีโอกาสชมมินิซีรีส์ ‘Stay Over เดี๋ยวก็รู้...อยู่หรือแต่ง’ หนังสั้น แบ่งฉายเป็น 4 ตอนผ่านทางเว็บไซต์ www.stayovermovie.com และ YouTube คงคุ้นหูกับ 2 เพลงประกอบมินิซีรีย์รักอารมณ์เรื่องนี้กันอยู่บ้าง

เพลงแรกทีป่ ล่อยออกมาให้ฟงั พร้อม MV แบบ Full HD คือ ‘อยูแ่ ล ้วดี’ เพลงจังหวะสนุกๆ จาก ‘อุษาสวาท’ วงดนตรีแนว Pop-Jazz ประกอบด้วย อ้อน - นภาพร ไชยแก้ว (Vocal), แอ๋ม - ปรเมษฐ์ มากพงษ์ (Saxsophone), นุย้ - นิกร ด�ำรง (Guitar), บาส - ปณิธิ สุขสายชล (Bass), เงาะ - กฤษ จาแสง (Keyboard) และ แชมป์ - เจษฎา ยุกตะบุตร (Drum) วงนี้เรียกได้ว่าไม่ใช่หน้าใหม่ในวงการเพลงเชียงใหม่เรา เพราะพวกเขาหลายคนก็ทงั้ เล่น ร้อง และร่วมสร้างผลงานเพลง กันมาพอสมควรทัง้ งานเพลงของตัวเองและแจมกับนักดนตรีวงอืน่ ๆ รวมทัง้ เดินสายเล่นดนตรีตามผับร้านทัว่ เชียงใหม่

ด้วยความโดดเด่นของฝี ไม้ลายมือของพวกเขาที่ไปเข้าตา มะเดีย่ ว - ชูเกียรติ ผูก้ ำ� กับมินิซรี ยี ์ จึงชักชวนมาแต่งเพลงประกอบ หนังสัน้ ท�ำนองสนุก บอกเล่าความรักความสัมพันธ์ของ เจน และ วิทย์ คูร่ กั รุน่ ใหม่ทไ่ี ม่ได้สนใจรูปแบบความสัมพันธ์มากเท่าความรักทีม่ ใี ห้กัน ด้วยท่วงท�ำนองเพลงสดใส บรรเลงด้วยเครือ่ งดนตรีหลายชิ้นทัง้ เสียง แซ็กโซโฟนที่เปรียบเหมือนพระเอกของเพลง คลอกับเสียงกีตาร์ คียบ์ อร์ด และให้จงั หวะด้วยเสียงกลองทีไ่ ม่โครมครามแต่กระตุน้ อารมณ์ให้คึกคัก เมื่อบวกกับเสียงร้องใสๆ ของนักร้องน�ำหญิง หนึ่ ง เดี ย วของวง สร้า งให้เ พลงนี้ ฉ ายความรัก อัน แสนสดชื่ น เมือ่ พระเอกนางเอกของเรือ่ งได้อยูด่ ว้ ยกัน ยิง่ ฟังเพลงไปด้วยพร้อมดู MV สวยๆ ที่ต ดั ต่ อ มาจากมินิ ซีรี ย ์ แล ว้ ยิ่ง ท�ำ ให้รู ส้ ึก เลยว่ า ‘อยู่แล ้วดี’ เป็ นอย่างนี้น่เี อง 06 HIP MAGAZINE

ส่วนอีกเพลงทีป่ ล่อย MV เต็มเพลงตามออกมาไล่ๆ กัน คือ ‘แดด ลม ฝน’ เพลงช้าฟังสบายจาก ‘เสือโคร่ง’ วงดนตรีนอ้ งเล็กจาก ค่าย Full Stop โดยสตูดโิ อค�ำม่วน (สังกัดเดียวกับวง August นัน่ ล่ะ) สมาชิกวงนี้ประกอบด้วย เบสบอล - เอกภพ พานสิทธิ์ (Vocal ) และ ขนุ นน้อย - วรนันท์ อิ่มโอษฐ์ (Guitar) ถ้าฟังแค่เพลงไม่เห็นตัว นักดนตรี อาจคิดว่าพวกเขาโตกว่านี้ และน่าจะผ่านประสบการณ์ ดนตรีอนั โชกโชน แต่ทจ่ี ริงแล ้วพวกเขายังคงเรียนอยู่ชนั้ มัธยมปลาย โรงเรียนมงฟอร์ตวิทยาลัย แต่ฝีมอื ทางดนตรีและการแต่งเพลงนี่ เทียบชัน้ รุ่นพีไ่ ด้สบายๆ เลย (อาจเพราะได้โปรดิวเซอร์ดี ชื่อ พิช วิชญ์วสิ ฐิ หิรญั วงษ์กลุ ) นอกจากงานชิ้นล่าสุดนี้เสือโคร่งยังเคยฝาก ผลงานเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง Home ‘ความรัก ความสุข ความทรงจ�ำ’ ก�ำกับโดย มะเดีย่ ว - ชูเกียรติ มาแล ้ว และนี่เป็ นการ ท�ำงานร่วมกันอีกครัง้ เพือ่ ถ่ายทอดความรูส้ กึ ของพระนางในมินซิ รี ยี ์ ทีจ่ ะต้องร่วมมือร่วมใจกันผ่านพ้นอุปสรรคปัญหาของหัวใจไปให้ได้ แม้จะต้องฝ่ าฟันผ่าน ‘แดด ลม ฝน’ สักเพียงใดก็ตาม

อยากอิ่มใจไปกับเพลงเพราะๆ และหนังสัน้ อารมณ์ดีท่จี ะ ท�ำให้คุณยิ้ม หัวเราะ และร้องไห้ตามไปกับเรื่องราวความรักแบบ Stay Over ของ วิทย์ และ เจน

ติดตามชมได้ท่ี www.stayovermovie.com

www.facebook.com/BaanNonnipaFanpage

www.facebook.com/greeneryvillafanpage

voice

“คุณคิดว่าเชียงใหม่น่าจะมีอะไรตั้งนานแล้ว”

1

กาลเวลาผ่านไปบางทีกไ็ วเกินไปนะ! เดือนนี้ HIP ก็ข้นึ ปี ท่ี 9 แล ้ว อยู่คู่ชาวเชียงใหม่มาตัง้ 8 ปี เห็นความเปลีย่ นแปลงของเมืองมามากมาย ทัง้ ตึกรามห้างสรรพสินค้ารถราวิง่ กันให้ขวักไขว่ หรือจะเป็ นเรื่องเทคโนโลยี ความทันสมัยอย่างเมืองใหญ่ทวั ่ ไปพึงมี แต่ ก็ใช่ว่าจะเพียบพร้อม ตอบสนองไลฟ์ สไตล์ของชาวเมืองได้ทกุ อย่าง เอ๊…แล ้วอะไรบ้างทีช่ าวเชียงใหม่อยากได้ และอยาก ให้มี (แต่จนแล ้วจนรอดก็ยงั ไม่มซี กั กะที) เราเลยลองสุ่มความคิดเห็นจากคนรุ่นใหม่มาให้ฟงั กันว่า พวกเขาคิดว่า ‘อะไร’ ทีเ่ ชียงใหม่น่าจะมีตงั้ นานแล ้ว

3

ชื่อ: วรพงษ์ เอื้อเฟื้ อพันธุ ์ (เก็ตโต้) “อยากมีลานกว้างๆ ส�ำหรับเยาวชนครับ เป็ น พื้น ที่แ สดงกิ จ กรรมกล า้ แสดงออก เพราะอยากให้มพี ้นื ทีส่ ่งเสริมเยาวชน”

ชื่อ: ปัณณภัสร์ ตฤณขจี (ไนซ์) “แบ่งทางขับขี่ระหว่างรถจักรยาน กับ รถมอเตอร์ไ ซค์ เพราะจะได้ ปลอดภัย”

2

ชื่อ: ชินกร ญีน่ าง (ชิน) “ควรจะมีโรงอาบน�ำ้ ออนเซ็น เพราะจะได้อาบน�ำ้ บ่อยๆ”

5

ชื่อ: กลไก ใจบุญ (กล) “คอนเสิรต์ ฮอลล์ จะได้มวี ง ใหญ่ๆ มาจัดคอนเสิรต์ ”

4

ชื่อ: พอใจ ปกป้ อง (พอ) “อยากให้มผี ูช้ ายแมนมากกว่า นี้ เพราะมีเพือ่ นสาวเยอะแล ้ว”

08 HIP MAGAZINE

6 ชื่อ: สกุลวรรณ โยมงาม (พลอย) “อยากให้เชียงใหม่มีถนนให้คนเดิน เดินได้อย่างเดียว ห้ามเอารถเข้า”

7

ชื่อ: พัชราภรณ์ ณ สุวรรณ (นก) “Fashion Week เพราะคน เชียงใหม่รกั แฟชัน่ นะ”

8

ชื่อ: เติมตระกูล ศิรมิ าตร (เติม) “รถไฟฟ้ า สิง่ อ�ำนวยความสะดวก ในการเดินทางครับ”

9

ชื่อ: ทิพวรรณ ทนุ (วุน่ ) “สยามค่ะ จะได้มที ร่ี วมตัวของ วัยรุ่น พวกเราจะได้มจี ดุ ยืน”

10

ชื่อ: ศตวรรษ บุญรัตนเดชากุล (นิว) “อยากให้สาวเชียงใหม่ใจกลา้ เพราะ สาวเชียงใหม่ข้อี าย”

12

11

ชื่อ: นายอรรฆพล ขัดทรายขาว (เบนซ์) “ควรมีโรงหนังถ่ายทอดสดฟุตบอลครับ”

ชื่อ: ปิ นะ ไชยบุตร (ไมเคิล) “อยากให้มีรถไฟฟ้ า เพราะรถ ติดมาก”

15

13 ชื่อ: โสภิศา สัสสินทร (ไอซ์) “รถไฟฟ้ า”

14 ชื่อ: เจษฎา ยุกตะบุตร (แชมป์ ) “อยากให้ค่าตัวนักดนตรีเชียงใหม่เพิม่ ขึ้นครับ” ชื่อ: อลิศรา ธรรมสิทธิ์ (เบียร์) “อยากให้มโี รงแรมสุนขั ค่ะ” 10 HIP MAGAZINE

16

ชื่อ: ประทานพร จันทน์ชาณนต์ (ปอย) “อยากให้มหี อ้ งสูบบุหรี่สาธารณะ”

17

ชื่อ: กรกวี นุ่มน้อย (เติรก์ ) “อยากให้มสี วนสยาม เพราะอยาก เล่นครับ”

18

19

ชื่อ: พรรณทิพย์ พัชรพัฒนชัย (ฝ้ าย) “ร้านกาแฟเปิ ด 24 ชม. คนทีช่ อบอ่าน หนังสือสอบในร้านกาแฟจะได้มที ่ีอ่าน ดึกๆ เพราะส่วนมากปิ ดถึงแค่ 4 - 5 ทุม่ ”

ชื่อ: ภัคคิวรรณ จันตาเดช (ยาหยี) “รถเมล์ 8 บาท ตลอดสาย เหมือน กรุงเทพฯ ค่ะ”

20

ชื่อ: นนทลี ธรรมลังกา (โอชิน) “ระบบแยกขยะ (ทีไ่ ด้มาตรฐาน)”

follow me

Still Photo

The Seat to Nowhere

70’s in 2012

Russian-Waiting

Pink and Blue

Almost Lego Like

12 HIP MAGAZINE

Follow Me ฉบับนี้ ขอน�ำเสนอภาพถ่ายผ่านมุมมองแบบ เล็ก อภิชัย ตระกูลเผด็จการ หรือ เล็ก Greasy Cafe ทีห่ ลายคนรูจ้ กั กันดี ในนามศิลปินเดีย่ วอารมณ์สเี ทาทีเ่ ล่าประสบการณ์ ผ่ า นบทเพลง แต่ น ้ อ ยคนนั ก คงไม่ ท ราบว่ า เขาเคยเป็ น อดี ต ช่ า งภาพนิ่ ง ดี ก รี อั ง กฤษ!!

HIP จึงเลยจัดเอ็กแซมเปิ้ล ขอตามอารมณ์พี่เล็กผ่านสายตากันบ้าง ซึ่งชุดนี้พี่เขาพาไปมอง ไกลถึงกรุงมอสโคว์ ประเทศรัสเซียกันเลยทีเดียว

Follow Me!

From Inside Out

The Crowd of Festival

The Bright One

Russian in Love

Screen Shot

The Evening of Two

HIP MAGAZINE

13

ABOUT SOME THING

ปกติฉบับขึ้นขวบปี ใหม่ของ HIP จะเป็ นเล่มทีเ่ ราจะมีพ้นื ทีส่ ำ� หรับ ‘เล่นสนุก’ กันเองจนกลายเป็ นธรรมเนียมไปแล ้ว ด้วยเราถือว่าการลงหนังสือตัวเอง เป็ นเรื่องเสียมารยาท เราเป็ นคนท�ำ ก็ตอ้ งเปิ ดให้คนอืน่ เขาลงบ้าง แต่ฉบับขึ้นปี ใหม่ของหนังสือ ถือเป็ นข้อยกเว้น เล่มนี้กเ็ ช่นเดียวกัน เราชวน HIP Staff ทัง้ หมด 11 ชีวติ จาก 2 แผนก คือ ฝ่ ายนิตยสาร และฝ่ ายกิจกรรม มาแนะน�ำ หนัง, เพลง, หนังสือ ทีต่ วั เองชอบ มาแชร์ให้ผูอ้ ่านด้วย แต่ไม่หมดเพียงเท่านัน้ เพือ่ ให้เข้ากันธีมเล่มทีว่ า่ ด้วยความฝัน จึงเพิม่ ไปอีกหัวข้อ นัน่ คือ ‘Somewhere Only You Know’ ในชีวติ นี้ฝนั อยากไปทีไ่ หน และกับใคร (ถ้ามี) ความสนุกของเนื้อหาส่วนนี้ คือ HIP Staff ทุกคนมาร่วมด้วยช่วยกันเล่นสนุกอย่างแข็งขัน และสนุกกว่านัน้ คือ โจทย์ของรูป Profile ก�ำหนดให้ใส่รูปตัวเองในปี แรกทีเ่ ข้าท�ำงาน HIP พลิกดูแล ้วบางคนคุณอาจจะจ�ำไม่ได้ และบางคนอาจจะเห็นตรงกันว่า ยิง่ นาน ยิง่ ฮิพ!

14 HIP MAGAZINE

สมชาย ขันอาษา Editor

#01

Barfly (1987) ก�ำกับ: Barbet Schroeder

นิยายก�ำลังภายในชุด ‘ฤทธิม์ ดี สัน้ ’ / ว.ณ.เมืองลุง แปล และ น.นพรัตน์ แปล

Waste On The Way (ครอสบี้, สติลล์ส แอนด์ แนช)

กาฏมาณฑุ เนปาล

ไม่รูเ้ หมือนกันว่าท�ำไมต้องนึกถึงหนังเรือ่ งนี้อยูร่ ำ� ่ ไป... หนังสร้างจากงานเขียน ของ ชาร์ลส์ บูโคว์สกี้ (Charles Bukowsky, 1920-1994) กวี/นักเขียนชื่อดัง ซึง่ ว่ากันว่าบูโคว์สกี้เอาเรื่องของตัวเองมาเขียนนัน่ แหละครับ,

Barfly เล่าเรื่องราวการใช้ชวี ติ ของกวี/นักเขียน ‘ขี้เมา’ ทีด่ ูเหมือนชีวติ จะ มีความสุขกับการดืม่ และสุขกับการท�ำงานเขียนทีต่ วั เองรัก, หลายสิง่ หลายอย่างที่ หนังฉายภาพออกมาให้เห็นท�ำให้รูส้ กึ ประทับใจหลังจากทีไ่ ด้ดูครัง้ แรก และสนุกกับ การดูอกี หลายๆ ครัง้ ต่อมา, บรรยากาศของหนังและการแสดงของนักแสดงทุกคน ล ้วนแล ้วแต่มชี วี ติ

เป็ นหนังทีด่ ูแล ้วกระตุน้ ต่อมให้อยากดืม่ แอลกอฮอล์, และเป็ นหนังทีบ่ อกให้ เรารู ว้ ่า คนเราควรจะเป็ นที่ส่งิ ที่เราเป็ น ท�ำในสิ่งที่เรารัก และเป็ นตัวของเราเอง ให้ดที ส่ี ุด...

ชีวติ นี้ตอ้ งเลือกอะไรเกี่ยวกับ ‘เพลง’ มาไม่นอ้ ย, แต่ถา้ จะให้เลือกอีกก็ไม่มี ปัญหาแหละครับ และถ้าโจทย์ให้เลือกเพลงแค่เพลงเดียว ในเวลานี้กข็ อเลือกเพลง ‘Waste On The Way’ ของ ครอสบี้, สติลล์ส แอนด์ แนช

ไม่ใช่แค่ความไพเราะของท่วงท�ำนอง หรือการร้องประสานเสียงที่สุดยอด (ไม่วา่ จะฟังในเวอร์ชนั ่ ไหน) แต่ทต่ี ดิ ใจมากทีส่ ุดเห็นจะเป็ นเรื่องของเนื้อหา ทีย่ ง่ิ เมือ่ วันเวลาผ่านไป ก็ยง่ิ นับวันจะ ‘อิน’ กับเพลงนี้มากขึ้นเรื่อยๆ

สมัยก่อนตอนทีย่ งั หนุ่มกว่านี้ ชีวติ ก็ดูจะมีความสนุ กสนานมากกว่านี้เนาะ แต่เมือ่ ผ่านเวลามาถึงตรงนี้ื ก็พบว่าเรายังมีหลายสิง่ หลายอย่างทีไ่ ม่ได้ทำ � ในขณะที่ เวลาในชีวติ ก็ลดเหลือน้อยลงทุกที,

ดังนัน้ การฟังเพลงนี้ก็เหมือนกับเป็ นการเตือนตัวเองอยู่เสมอว่า อย่าปล่อย ให้เวลาสูญเปล่าไประหว่างทางอีกเลย (เพราะชีวติ ทีผ่ ่านมานัน้ มีเวลาทีส่ ูญเปล่าไป ระหว่างทางมากพอแล ้ว ฮ่า-ฮ่า)

นึกถึงหนังสือแปลนิยายก�ำลังภายในชุด ‘ฤทธิ์มดี สัน้ ’ ที่เคยอ่านเมือ่ นาน มาแล ้ว-แล ้วช่วงนี้อยากจะหาเวลากลับไปอ่านอีก,

ผมอ่าน ‘ฤทธิ์มดี สัน้ ’ ตัง้ แต่ สมัยยังเรียนอยู่ชนั้ ม.ศ. 3 ตอนนัน้ ผมมี เพือ่ นสนิทอยู่คนหนึ่ง ทีบ่ า้ นของเขาเป็ นร้านให้เช่าหนังสือนวนิยาย, ผมเองมักจะไป นอนค้างคืนที่บา้ นเพื่อนคนนี้ และตื่นมาตอนเช้าก็ขลุกอยู่กบั ชัน้ หนังสือนิยาย มากมาย เหมือนกับเจอขุมทรัพย์แหละครับ ก็ได้รูจ้ กั ‘ลี้คิมฮวง’ ตัง้ แต่ตอนนัน้ , หลังจากนัน้ เมือ่ โตขึ้นมา ช่วงจบมหาวิทยาลัยออกมาท�ำงานใหม่ๆ ก็อา่ น ‘ฤทธิ์มดี สัน้ ’ อีกหลายรอบ ทัง้ จากส�ำนวนแปลของ ว.ณ.เมืองลุง และ น.นพรัตน์ ก็ตดิ อกติดใจ มาตลอด, เรื่องราวปรัชญาการใช้ชวี ติ มิตรภาพ ความรัก และบรรยากาศของการ ร�ำ่ สุรา ฝัง่ อยู่ในสายเลือดมาโดยตลอด (ฮา)

และทุกวันนี้-อยากหาเวลากลับไปอ่านอีก...อย่างน้อยก็อกี สักสองรอบ

ต้นปี 2004 ก่อนเริม่ ลงมือท�ำ HIP Magazine ไม่กเ่ี ดือน เพิง่ มีโอกาสชวนเจ๊ปู ไปแอ่วเนปาลเป็ นครัง้ แรก (หลังจากทีใ่ ครๆ เขาก็ไปกัน และชอบนักหนา), เสน่หข์ อง วิถชี วี ติ บ้านเมือง ผูค้ น และอาหาร ท�ำให้ได้คดิ ถึงเนปาลอยู่บอ่ ยครัง้ แต่ยงั ไม่เคย ได้กลับไปอีกเลย, หลายสิง่ หลายอย่างของเนปาลฝังอยู่ในความทรงจ�ำ ไม่วา่ จะเป็ น เบียร์แก้วแรกบนรูฟท็อปยามบ่ายในกาฏมาณฑุทก่ี นิ แกล ้มกับ Meat Ball (กลายมา เป็ น ‘ลูกชิ้นขันอาษา’ ทีร่ า้ นขันอาษา)

ความรูส้ กึ ขณะนัง่ รถโดยสารประจ�ำทางจากกาฏมาณฑุไปโพราคา และภาพ ความทรงจ�ำการขึ้นเครื่องบินเล็กจากโพคารากลับมากาฏมาณฑุ (ฮ่า-ฮ่า) ซึง่ ท�ำให้ รูส้ กึ ว่าชีวติ นี้นงั ่ รถและขึ้นเครื่องบินทีไ่ หนในโลกก็ไม่กลัวตายแล ้ว

รวมทัง้ ภาพของทะเลสาบและภูเขาทีโ่ พคารา กับรสชาติของก๋วยเตีย๋ วเนื้อควาย กับว็อดก้าผสมสไปรท์ (ไม่มนี ำ�้ แข็ง) และรสชาติของแกงกะหรี่แพะในคืนสุดท้าย ทีก่ าฏมาณฑุ ทีไ่ ม่เคยลืม...

ชีวติ นี้ขอกลับไปอีกครัง้ HIP MAGAZINE

15

ศิรินันท์ ศิวเทวินทรา (ปุ้ย) Manager

I heart huckabees

คนส่วนใหญ่ชอบบอกว่า คนทีต่ ่างไปจากคนอืน่ น่ะเป็ นคนบ้า จริงๆ แล ้ว มันก็บา้ กันทุกคนแหละ ไม่เชื่อก็ไปดู I heart huckabees ดิ

oasis - Take me away

เปลีย่ นเพลงชอบทุก 3 – 4 วัน ชอบมากอาจอยู่ 7 วัน มากๆ อาจ 8 วัน ตอนนี้ ชอบ Take me away ของ OASIS กลับมาฟัง OASIS หลายวันละ ท�ำไงได้ ก็ของเขา ดีจริง ใครๆ ก็ชอบ

พระไตรปิฎก ฉบับประชาชนทั่วไป

พระไตรปิ ฎก เป็ นหนังสือทีต่ งั้ ใจว่าจะต้องหามาอ่านให้ได้ มันใจว่ ่ า หลายๆ คน ไม่เคยอ่าน หลายคนอาจเคยอ่านแล ้ว แต่เท่าทีถ่ ามๆ มา ชาวพุทธทีล่ ้อมรอบตัวเรา ยังไม่เคย มีใครอ่าน หลายคนอาจไม่สนใจ แต่เราสนใจ และสงสัยกับสิง่ นี้ โชคดีวา่ เมือ่ วันเสาร์ทผ่ี า่ นมา พ่อมาสะกิดต่อม ประมาณว่า “คนเราเกิดมาครัง้ นึง น่าจะได้อา่ นพระไตรปิ ฎก ซักครัง้ เนอะ ปุ้ยว่ามะ” เอ๊ะ! เกิดอาการสงสัย เลยเปิ ดกูเกิ้ลดู โอ้วแม่เจ้า เค้าคุยกันเป็ นตู ้ ไม่ได้คุยกัน เป็ นเล่ม ตูน้ ึงมี 45 เล่ม ตายๆๆ อ่านจบคงต้องใช้เวลาอีกนาน แพงมากด้วย เอาตังค์ไหน ไปซื้อล่ะ นัง่ คิดไปคิดมากับพ่อ เอ๊ะ! 10 นาทีผ่านไป ก็ยงั คงไม่มตี งั ค์เหมือนเดิม เราเลย ตัดสินใจซื้อเล่มเล็กๆ มาลองอ่านกันก่อนดีกว่า โชคดีอกี ครัง้ มีอาจารย์ท่านนึง ย่อเนื้อหา จาก 45 เล่ม เหลือ 1 เล่ม กลายเป็ นฉบับประชาชนทัวไปที ่ อ่ ่านบาลีไม่ออกแบบเรา สามารถ อ่านได้ ราคาก็ลดลงตามจ�ำนวนหนังสือ กลายเป็ นเล่มละ 500 บาท บวกค่าจัดส่งอีก นิดหน่อย รวมแล ้วไม่ถงึ 600 บาท เลยจัดไป 1 เล่ม โทรไปหาแม่มาเมือ่ กี ๊ แม่บอกหนังสือ มาถึงบ้านตัง้ แต่มะวานแล ้ว พ่อก�ำลังอ่านอยู่ รอพ่ออ่านให้เสร็จก่อน แล ้วค่อยว่ากันนะ

London

#02 16 HIP MAGAZINE

อยากไปลอนดอนเมือ่ ก่อนเคยคิดว่า อยากไปกับแฟน แต่ไม่มแี ฟนซักที ไปคนเดียว ก็ได้ ค่อยไปหาแฟนเอาแถวนัน้ แหละเนอะ หลายคนจะถามว่า ไปท�ำไร (ท�ำไมชอบถามกันจัง) ค�ำว่าอยาก มันมีความหมายในตัวมันเองอยู่แลว้ ดังนัน้ ไม่ตอ้ งหาเหตุผลอะไรมาอ้างอิง เคนะ เก็บตังค์อยู่ เลยยังไม่ได้ไป ตังค์ไม่พอ ขอยืมหน่อย

ปุณยจรีย์ แย้มเสรี (รี่) Marketing

The way home

ยายของผมดีท่สี ุดในโลก เป็ นหนังเกี่ยวกับความรักความผูกพันของยายหลาน ทีไ่ ด้มาอยู่ดว้ ยกันช่วงปิ ดเทอม ดูแล ้วท�ำให้นึกถึงยายเพราะตัง้ เล็กจนโตยายเป็ นคนเลี้ยง และดูแลมาโดยตลอด มีช่วงทีเ่ อาแต่ใจ ร้องไห้งอแง อยากได้นนั้ นี่ อยากกิน ยายก็จะเป็ น คนหามาให้ตลอด เห็นหนังเรื่องนี้แล ้วท�ำให้คดิ ถึงยายอยู่เสมอเพราะเราสนิทกันมากทีส่ ุด ในครอบครัว ดูหนังเรื่องนี้แล ้วท�ำให้ยอ้ นถึงตัวเอง ท�ำให้รูส้ กึ ว่ามีใครสักคนยังรออยู่ทบ่ี า้ น และยังคิดถึงกันเสมอ

Beyonce - Listen

เพลงหนึ่งเพลงเป็ นเพลงที่ชอบมากถึงมากที่สุด Listen ของ Beyonce เพลง ประกอบหนังเรื่อง Dream Girl เป็ นบทเพลงทีก่ ล่าวถึงการทีใ่ ครสักคนต้องการคนรับฟัง และเข้าใจในส่วนลึกของอีกฝากหนึ่ง ทีเ่ ขารูส้ กึ สัมผัสได้ ต้องการอิสระจากการบงการ จากคนทีร่ กั ฟังแล ้วรูส้ กึ อินจัดชอบทัง้ อารมณ์และความหมายมาก ฟังครัง้ แรกรูส้ กึ ขนลุก ด้วยความเป็ นคน Sensitive อยู่แลว้ ยิง่ ท�ำให้ฟงั ตอนดูไปพร้อมกับหนังถึงกับน�ำ้ ตาไหล เลยเป็ นทีม่ าของเพลงทีช่ อบ

The Missing Piece

หนังสือหนึ่งเรือ่ งที่ ชอบ The Missing Piece ของ เชล ซิลเวอร์สเตน เป็ นเรือ่ งราว การเดินทางของชิ้นส่วนทีห่ ายไป จนได้พบชิ้นส่วนทีเ่ หมาะกันพอดีและท�ำให้มนั สามารถ ผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว ลืมสิง่ ทีอ่ ยู่ขา้ งทาง หรือไม่อาจะแวะชมความงามในระหว่างทางได้ เป็ นหนังสือที่ให้กำ� ลังใจได้ดีในช่วงที่รูส้ กึ ท้อแท้หรือต้องการใครสักคนที่จะมาเติมเต็ม ให้กบั ชีวติ เรา หนังสือท�ำให้เรารูว้ า่ ความสมบูรณ์อาจไม่ได้มาจากใครทัง้ นัน้ ท้ายทีส่ ุดแล ้ว มันจะมาจากตัวเราเองนัน้ แหละ ทีจ่ ะเป็ นคนเติมเต็มให้กบั ชีวติ ของเราเอง

เขาใหญ่

#03

สถานทีอ่ ยากไปทีส่ ุด เขาใหญ่ อยากไปสัมผัสทีก่ ว้าง ลมเย็นๆ เป็ นทีท่ ย่ี งั ไม่เคยไป มาก่อน เคยเห็นผ่านทางโทรทัศน์เห็นหญ้าสีเขียวผ่อนคลายสายตา ผ่อนคลายอารมณ์ ในชีวติ เลยคิดว่าจะต้องไปให้ได้สกั ครัง้ นึง เพราะจริงๆแล ้วในใจก็อยากเป็ นชาวสวนชาวไร่ อยู่ในส่วนลึกๆได้ชน่ื ชมผลงานทีเ่ ราได้ปลูกเองงอกงามก็คงจะมีความสุขไม่นอ้ ย เลยอยาก ไปชื่นชมธรรมชาติเผือ่ วันนึงได้มโี อกาสมีทด่ี นิ จะได้เอาเป็ นต้นแบบในการจัดพื้นทีท่ ำ� บ้าน ท�ำสวนบ้าง HIP MAGAZINE

17

ชลธิดา พระเมเด (ชล) Copy Editor

2012 วันสิ้นโลก

หนังเกี่ยวกับมหาภัยพิบตั ลิ ้างโลกในปี 2012 ตามคติความเชื่อทีม่ าจากปฏิทนิ ของ เผ่ามายาเรือ่ งนี้สร้างและออกฉายตัง้ แต่ปี 2009 เพิง่ จะได้ดูเรือ่ งนี้ตอนนัง่ รถทัวร์ไปกรุงเทพฯ ใครเคยนัง่ รถทัวร์ก็คงจะรูว้ า่ เรามีตวั เลือกไม่มากนัก แม้จะมีจอส่วนตัวก็ตาม นัน่ จึงเป็ น เหตุผลว่า ‘2012 วันสิ้นโลก’ เป็ นผูถ้ ูกเลือก หนังด�ำเนินไปตามแบบฉบับของฮอลลีวูด้ ทุกประการ มีฉากตื่นเต้น มีปญั หาใหญ่ระดับโลก และมีอเมริกาเป็ นพระเอกผูย้ น่ื มือเข้ามา พิทกั ษ์เผ่าพันธุม์ นุษยชาติเอาไว้ บวกกับเทคนิคการถ่ายท�ำตื่นตาตื่นใจ ภาพ CG ทีท่ ำ� ให้ เราเห็นหายนะของโลกอันน่ าสะพรึงกลัว เรื่องราวด�ำเนินไปแบบเดาได้ ไม่มปี ระเด็น พลิกผันหรือว่าลุม่ ลึกใดๆ แต่ในความมืดบนรถทัวร์ยามดึกนัน้ ก็มพี ลังมากพอทีจ่ ะท�ำให้ หวันไหวไปกั ่ บภาพและเสียงของเหตุการณ์ในจอทีวี จนต้องกลับมาถามตัวเองว่า ถ้าถึงวันนึง ทีเ่ กิดเหตุการณ์โลกแตกขึ้นมาจริงๆ นาทีนนั้ เราอยากตายทีไ่ หน ยังไง และกับใคร

พบกันบนดวงดาว - Royal Sprites ‘กลุม่ ดนตรีสตริงคอมโบสัญชาติไทย มีช่อื เสียงใน ช่วง พ.ศ. 2522-2530 โดยน�ำ

ท�ำนองเพลงฮิตจากต่างประเทศมาใส่เนื้อเพลงภาษาไทย - Wikipedia) ได้ยนิ เพลงนี้ครัง้ แรก คือ Groove Riders เอามาร้อง รูส้ กึ ว่าท�ำนองสนุกดี ซาว์นดโคตรล�ำ ้ เนื้อหาก็ดี แต่พอ ผ่านมาหลายปี ถงึ พบว่ามีทม่ี าจากวงดนตรีรุ่นคุณลุง Royal Sprites เป็ นเพลงในอัลบัม้ ‘หยุดโลก’ ชุดนี้มเี พลงน่าสนใจหลายเพลงเหมือนกัน ใครอยากรูว้ า่ ล�ำ้ ยังไงไปเสิรช์ หาฟัง ในยูทูปเองละกัน

บันทึกนกไขลาน - ฮารูกิ มูราคามิ

อยากอ่านเล่มนี้ หลังจากเพิง่ ค้นเจอบนชัน้ หนังสือทีบ่ า้ น ปกหน้าเขียนว่ามหากาพย์ ข้ามเวลา ของคนสมัครใจว่างงาน พอเปิดอ่านหน้าค�ำน�ำก็เจอค�ำถามทีผ่ ู ้แปลคือ นพดล เวชสวัสดิ์ เขียนไว้วา่ “บันทึกของคนสมัครใจว่างงาน อยู่กบั บ้านเฉยๆ จะมีเรื่องราวเขียนได้มากมาย พอจะบรรจุลงได้ 720 หน้าเชียวหรือ?” อ๋อ…เรื่องคนคนว่างงาน แล ้วไอ้เรื่องของคนว่างงาน ในหนังสือเล่มนี้เป็ นยังไง น่าสนใจขนาดไหน ก็พยายามคิดเอาเองว่า มูราคามิ คงมีเรื่อง เซอร์ไพร์สตามสไตล์เขาแน่ๆ แต่จะเป็ นเรือ่ งยังไงกันนะ ปกติเวลาว่าง หลายคนคงมีกจิ กรรม อะไรให้ทำ� ไปเรื่อยตามแต่ตวั เองจะสนใจ นอน นัง่ ดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ แต่กด็ ว้ ย รูว้ า่ นัน่ คือการพักผ่อน ระหว่างการท�ำอะไรสักอย่าง และโดยส่วนตัวทีย่ งั ไม่เคยปล่อยให้ ตัวเองว่างงานซักที ก็นึกไม่ออก ว่าถ้าว่างงานแล ้วจะท�ำอะไร ค�ำพูดของ มิสเตอร์ไขลาน ในหน้าค�ำน�ำ ก็เหมือนกับจะรูค้ ำ� ถาม ก็เลยช่วยตอบว่า “โลกแคบเสียจัง โลกทีแ่ ทบหยุดนิ่ง แต่ยง่ิ โลกแคบ ก็ยง่ิ ห่างไกลจากการหยุดอยู่กบั ที่ โลกแคบของผมผลิผุดเรื่องประหลาด คนพิลกึ ทัง้ เรื่องทัง้ ผูค้ น ทีด่ ูเหมือนจะรอคอยผมอยู่ ซุ่มอยู่ในเงามืด รอจนกว่าผมจะหยุด การเคลือ่ นที”่ เออ…สงสัยจะต้องหาเวลาหยุดเคลือ่ นทีแ่ ล ้วมาอ่านซักทีจะได้รู ้

มองโกลเลีย

#04 18 HIP MAGAZINE

เป็ นดินแดนที่รูส้ กึ ว่าประหลาดดี หนาวเหน็บ มีแต่ทุ่งหญ้า ทะเลทราย ขุนเขา แต่ได้ยนิ มาว่าตอนกลางคืนดาวสวยชิบหาย! ยิง่ หน้าหนาวทีพ่ ้นื เต็มไปด้วยหิมะ อากาศเย็น จนฉี่กลายเป็ นน�ำ้ แข็งจนต้องหักทิ้ง มองขึ้นไปบนฟ้ า เหมือนจะเอื้อมดาวได้ คงโรแมนติกดี คิดว่าชวนใครคงไม่มใี ครเขาบ้าไปด้วยหรอก จะไปนอนกลางดินกินกลางทรายตัวคนเดียว ร่วมกับชนเผ่ามองโกลก็ดูจะเพี้ยนไปหน่อย เรื่องนี้เลยได้แต่ฝนั เอาไว้ก่อน (จริงๆ แล ้วถ้า จะเอาให้ครบคือ ต้องขีม่ ้า แล ้วมีธนูบนหลังด้วย อยากลองสวมบทนักรบเผ่ามองโกลดู คงเท่ด)ี

สุธามาศ ธงซิว (ยุ้ย) Editorial Staff

The Classic

ถึงแม้หน้าตาจะไม่ได้เข้ากับหนังเกาหลีเท่าไหร่ โดยส่วนตัวแล ้วก็ไม่ใช่คนเกาหลีจา๋ ด้วย แต่ The Classic (อาจจะเก่าไปสักนิด) หนังเล่าเรื่อง ตัดสลับเหตุการณ์สองยุค คือ ยุคปัจจุบนั กับยุคอดีต (30ปี ก่อน) สมัยคุณแม่ตอนเป็ นสาว เป็ นหนังเรื่องแรกที่ทำ� น�ำ้ ตาไหล ต่อให้ดูก่ีครัง้ ก็ซ้ งึ อินไปกันหนังทุกที ชอบฉากสุดท้ายมากตอนที่เฉลยว่า พ่อแม่ของเขาทัง้ คู่เคยเป็ นคนรักกันมาก่อน ด้วยความเงียบของฉากริมน�ำ ้ ท�ำให้สอ่ื อารมณ์ ของการได้เจอกันราวกับปาฏิหาริยไ์ ด้ดีทเี ดียว...อธิบายไม่ถกู ว่าซึ้งแค่ไหนต้องลองหาดูกนั เอาเอง นะค่ะ

P.O.P - ตรงนี้

“ขอแค่เธอรูว้ า่ เธอจะมีฉนั จะดีหรือร้ายยังไงจะไม่ท้งิ กัน จะอยู่ตรงนี้เคียงข้างเธอ ไม่ห่าง” ตรงนี้ ของ P.O.P เป็ นเพลงทีฟ่ งั แล ้วอบอุ่น ความหมายดี และอยากให้รูว้ า่ ยังมี ตรงนี้อกี คนทีไ่ ม่เคยทิ้งคุณ (ขอบคุณนะ ^^)

The Top Secret

ฉบับคนไทยเขียน อ่านแล ้วเข้าใจง่ายหน่อย เป็ นอีกหนึ่งเล่มทีช่ อบมาก เพราะเป็ น คนทีส่ นใจในเรือ่ งของจิตใต้สำ� นึกทีม่ คี วามเกี่ยวข้องกับกฎแห่งแรงดึงดูด (ไม่ได้งมงายนะ) แล ้วหนังสือเล่มนี้กช็ ่วยเตือนสติได้ดที เี ดียว เพราะการกระท�ำจะดีหรือร้ายตัวเราเองเป็ นคน ทีด่ งึ ดูดเรื่องเหล่านัน้ เข้ามา ลองอ่านไปด้วยแล ้วนึกภาพตามไปด้วย รับรองว่า ต้องมีคำ� นี้ หลุด อ่อใช่จริงๆด้วย เป็ นแบบนี้น่เี อง ตรงกับทีเ่ ราเป็ นเป็ นกันนะ (ฮ่าๆๆ)

ฝรั่งเศส

#05

อีกหนึ่งสถานทีอ่ ยากไปมาก ถ้าชาติน้ มี เี งินของไปเหยียบสักทีเหอะ ฝรัง่ เศส เมือง ศิลปะ อยากจะไปพูด Bonjour ! แลว้ ตะโกนดังๆ หน้าหอไอเฟลว่า Enfin, il ya aujourd’hui. (ในทีส่ ุดก็มวี นั นี้) แล ้วก็ไปดูรูปวาดทีเ่ ขาลือกันว่าสวยสวยหนาของโมนาลิซ่า ไปตามล่ารหัสลับ ดาวินชี ทีพ่ พิ พิ ธิ ภัณฑ์ลูฟวร์ แค่คดิ ก็สนุกแล ้ว แต่ตอนนี้ของฝันไปก่อน นะ ส่วนจะไปกับใครขอคิดอีกทีตอนมีเงินแล ้วกันนะ HIP MAGAZINE

19

อัญชนา หอมนาน (แอปเปิ้ล) Editorial Staff

“The Letter” จดหมายรัก (2547)

“คุณไปอยู่ทไ่ี หนมา ท�ำไมเราเพิง่ มาเจอกัน” พอประโยคนี้เท่านัน้ แหละ ... เป็ นหนังเรื่องแรกทีพ่ รากน�ำ้ ตาเราไป อยากเจออย่างงี้มงั ่ แต่ไม่อยากจากแบบนี้นะ

Oasis - Wonderwall

I don’t believe that anybody feels…the way I do about you now ------There are many things that i would like to say to you . . .but I don’t know how because - maybe you’re gonna be the one that save me. . and after all “you are my wonderwall”

การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก - ฮารูกิ มูราคามิ

ตอนแรกคือมีรุ่นพีท่ อ่ี อฟฟิ ศคุยกันเล่าถึงนักเขียนชื่อ มูราคามิ ว่าแบบนักเขียน คนนี้แม่งเขียนบรรยายอะไรไม่รูอ้ ยู่นนั้ ทัง้ เรื่อง แค่เล่าผูช้ ายคนหนึ่งนัง่ อยู่ในสนามหญ้า แค่ น้ ีก็ปาไปแลว้ เกือบครึ่งเล่ม คือมันไม่ไปไหนเลย ..เราเลยไปตามหาอ่านดู บา้ ง แลว้ พอดีเพือ่ นมีเล่มนี้ อ่านปกหลังดูแค่ประโยคทีว่ า่ “แต่ตราบใดทีภ่ าพหลอนเหล่านี้ ยังลอ้ มรอบผมอยู่ ผมก็เหมือนเป็ นอัมพาต เวลาฝนตกยิ่งแย่ไปใหญ่ เพราะผมจะ หลงเพ้อไปว่าชิมาโมโตะอาจมาปรากฏตัว เปิ ดประตูเข้ามาเงียบๆ พาเอากลิ่นของ สายฝนมากับเธอด้วย” มันสะกิดความรูส้ กึ ด้วยมัง้ ฮ่าๆ เลยยืมเพือ่ นมาอ่าน พออ่านแล ้ว ชอบเลยไง อ่านแลว้ มันดึงเราเข้าไปอยู่ในนัน้ ด้วย เรียบๆ เรื่อยๆ แต่ลกึ ซึ้งดีชอบ พรรณนาเพ้อดี ฮ่าๆ ช่วงนัน้ อ่านซ�ำ้ ก่อนนอนหลายคืนเลย ตอนนี้หาเล่มทีร่ ุ่นพีเ่ คยเล่า ให้ฟงั อยู่ ปล.เล่มนี้ขอเลยละกันนะโบ้ 5555

#06 20 HIP MAGAZINE

บ้าน

ที่ท่ีรูด้ ี ที่ท่ีชอบไป ที่ท่ีปลอดภัย ที่ท่ีสบายตัว ที่ท่ีอยากอยู่ กบั ใครสักคน แล ้วเรียกเขาว่าทีร่ กั คงเป็ นทีน่ ่.ี ... ทีบ่ า้ น :) ((อย่าเพิง่ อ้วกกกก 55555))

วชิรดล ไชยภูมิ (โจ้) Art Director

#07

Kevin and Perry go Large

ประสิทธิ์ ค�ำมะโน (สิทธิ์) PhotoGrapher

หนังต๊องๆ ของไอ่หนุ่ม DJ ทีช่ ่อื Kevin กับเพือ่ นรักตุย้ นุ ย้ Perry ทีฝ่ นั ไว้ว่าจะได้เอาเพลงของตัวเองไปเปิ ดทีน่ ครเมกกะแห่ง Dance Music เกาะ Ibiza หนังอย่างฮาขอบอก ตลกทัง้ เรื่อง เพลงดีดว้ ย :D

Band of Brothers

Man in the Mirror - Michael Jackson

Green day - 21 Guns

สัง คมมัน แย่ หรือ โลกมัน ห่ ว ย ย้อ นกลับมามองดู ต วั เองในกระจก แลว้ เปลีย่ นแปลงตัวเองซะ แลว้ ช่วยกันท�ำให้สงั คมมันดีข้ นึ ! อยากให้มนั ดี สุดท้ายเราต้องเริม่ จากตัวเราเอง ไมเคิลบอกแบบนัน้ ดูว้ !!! ออกแนวเพือ่ สังคม งินลิ :P

#08

ชอบมันเป็ นหนังสงครามสารคดีทด่ี ูแล ้วไม่หน้าเบือ่ สะท้อนเรื่องราวของ ชีวติ ทหารได้อย่างหมดจด เยีย่ มเยีย่ ม

ชอบดนตรีเนื้อหาความหมาายของเพลงฟังแล ้ว มันเข้าถึงจิตวิญญาณ โดยเฉพาะตอนเมา 555 you’re in ruins (คุณน่ะเหลือแต่ซาก)

หนังสือพิมพ์ อย่างน้อยที่สุด - เป็นเอก รัตนเรือง, วรพจน์ พันธ์ุพงค์

มันมีดตี รงทีม่ ใี ห้อ่านทุกเรื่อง มีเรื่องใหม่ๆ ทุกวัน อีกอย่างมันถูก

ยิง่ อ่านหลายๆ รอบ มันก็ยง่ิ ได้อะไรมากกว่าเดิม ชีวติ พีแ่ ม่งมัน

San Francisco

อยากไปดูซกั ที

มัลดีฟส์

แฟนผมเขาอยากจะไปเขาบอกอีกไม่นานมันจะจมแล ้ว ก็อยากถ้าไปนะ แต่ตอนนี้ยงั ไม่มเี งิน 555 HIP MAGAZINE

21

นิภาพร หัวนะราษฏร์ (หนิง) Event: Producer

Hairspray (2007)

Hairspray เป็ นหนังที่สะท้อนสังคมอเมริกาในยุค 1960 ยุคแห่งสีสนั เสรีภาพ และความสนุกสนาน ในหนังเรื่องนี้ตวั เอก Tracy Turnblad สาวอวบ จ�ำ้ ม�ำ ้ ใฝ่ ฝนั อยากเต้นโชว์ในรายการทีวชี ่อื ดัง Corny Collins Show ซึง่ นักเต้น ทุกคนในรายการเป็ นวัยรุ่นหนุ่มสาวหุ่นดี หน้าตาสะสวย แต่เธอก็คว้าโอกาสโชว์ มาได้ดว้ ยความสามารถ โดยเฉพาะท่าเต้นของเธอน่ารัก น่าชัง ดูแลว้ ท�ำให้ย้ มิ ตลอดทัง้ เรื่อง และมีบางครัง้ ทีอ่ ยากจะลุกขึ้นเต้นตามเลยทีเดียว

Sigur Rós - Glósóli

Sigur Rós วงดนตรีจากไอซ์แลนด์ แนวเพลง Post-rock จริงๆ แล ้วเรา เพิง่ เคยฟังเพลงของ Sigur Rós เมือ่ ไม่นานนี้เอง พอดีมรี ุ่นพีค่ นหนึ่งพูดถึงวงนี้ พูดชื่นชมจนท�ำให้อยากฟัง พอได้ลองฟังแล ้ว รูส้ กึ ว่า เออจริงแฮะ...วงนี้มซี าวน์ ดนตรีแปลกๆ มีเสน่หม์ าก ทุกครัง้ ทีฟ่ งั ทุกอย่างจะหยุด หยุดคิด หยุดท�ำทุกอย่าง ทีอ่ ยู่ตรงหน้า ปิ ดตา ใช้หูฟงั แล ้วก็ปล่อยทุกอย่างให้ลอ่ งลอย เปิ ดเพลง Glósóli แล ้วหลับตา พาตัวเองไปในทีท่ อ่ี ยากไป ใช้จติ นาการ แม้จะไม่รู ้ ไม่เข้าใจภาษาที่ เขาร้อง แต่เรารูส้ กึ สนุกทีไ่ ด้ จินตนาการอย่างไร้ขอบเขต อย่าหาว่าเราเว่อร์ ถ้าไม่เชือ่ ก็ลองฟังซิ (ค�ำเตือน: ควรฟังหลังเวลางาน มิเช่นนัน้ สมาธิจะหลุดลอย เหอๆๆ)

โลกของคนไร้บ้าน

หนังสือเล่มนี้ เพือ่ นชาวอเมริกนั ซื้อให้เป็ นของขวัญ และยังเขียนให้ดว้ ยว่า “ส�ำหรับน้องหนิง สตรีผูโ้ อ่โถง” (เราคิดว่าน่าจะหมายถึง ใจกว้างนะ ฮ่าๆๆ) หนังสือ เล่มนี้ เป็ นหนังสือที่กล่าวถึง คนเร่ร่อน จรจัด บ้างก็นอนริมถนน บ้างก็นอน ใต้สะพาน เสื้อผ้าสกปรกมอมแมม ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกทีท่ ำ� ให้เขาเหล่านัน้ ดูน่ารังเกียจ และน่าหวาดกลัว ไม่กล ้าเข้าใกล ้ บ่อยครัง้ ทีเ่ ราเห็นคนเร่ร่อนตามถนน แล ้วคิดว่า ท�ำไมพวกเขามานอนทีป่ ้ ายรถเมล์? แล ้วครอบครัวล่ะ? พ่อ แม่ ญาติ พีน่ อ้ ง ไม่มเี ลยหรือ? เอ๊ะ! น�ำ้ ก็ไม่ได้อาบ ผมเพ้ารุงรัง แล ้วเขาไม่คนั หัว คันเนื้อตัว บ้างหรือ? แต่ผูเ้ ขียน คุณบุญเลิศ วิเศษปรีชา ได้เข้าไปคลุกคลีกนิ นอน ใช้ชวี ติ เป็ น คนไร้บา้ น และไขข้อสงสัยทีเ่ ราไม่เคยเข้าใจ “คนไร้บา้ นไม่ได้เป็ นแค่คนทีย่ ากจน ทีส่ ุดในสังคมเท่านัน้ หากแต่คนเหล่านี้ยงั ต้องเผชิญกับข้อสงสัยทีก่ ดั กร่อนตนเอง เกี่ยวกับคุณค่า และความหมายของการมีชวี ติ รอด ซึง่ จะถูกกระตุน้ ในยามทีต่ อ้ ง เผชิญกับสายตาที่มองด้วยความหวาดระแวง ดูถูก คนไร้บา้ นจึงต้องพยายาม ตอบตัวเองเกี่ยวกับความหมายของการมีชวี ติ อยู่” - บุญเลิศ วิเศษปรีชา

Valley of Flowers National Park – India

#09 22 HIP MAGAZINE

Valley of Flowers – หุบเขาดอกไม้และสายธาร ทีแรกทีไ่ ด้ยนิ ชือ่ สถานที่ แห่งนี้ยงั ไม่กลา้ คิดภาพสวยหรู แต่พอพิมพ์ถามอากู ๋ (google) เท่านัน้ แหละ!! ทีน่ ่คี อื ทีท่ เ่ี ราต้องไปให้ได้ก่อนตาย... เป็ นหุบเขาดอกไม้ ตัง้ อยูท่ างทิศตะวันตกของ เทือกเขาหิมาลัย รัฐ Uttarakhand ตอนเหนือของประเทศอินเดีย การเดินทาง ก็ใช่ ว่าจะง่าย ต้องเดินเท้าเลียบแม่น�ำ ้ Lakshman Ganga ระยะทางกว่า 20 กิโลเมตร จึงจะถึง Valley of Flowers แม้วา่ การเดินทางต้องเดินมากแค่ไหน ล�ำบากแค่ไหน เราก็จะไปให้ได้ หากเราได้ไปจริง สิ่งที่เราจะท�ำเมือ่ ไปถึงก็คือ นอนแผ่กางแขนขา สู ดหายใจเข้ารับอากาศบนเทือกเขาหิมาลัยให้เต็มปอด แล ้วก็เปิ ดเพลงของวง Sigur Rós อ้า...ฟิ น................

พาวิน กะวัง (โอ)

Event: Co-Producer

สมศรี 422 อาร์

มันสุดยอดจริงๆ ส�ำหรับผมตอนนัน้ กับสาวใช้ทช่ี อ่ื สมศรี เป็ นหุน่ ยนต์ทถ่ี กู สร้าง ขึ้นด้วยมนุษย์ มีชวี ติ เหมือนคนจริงๆ ตอนนัน้ ผมคิดอยู่ตลอดเวลาว่ามันมีจริงหรือว่ะ เจ๋งจัง อยากได้สกั ตัว ดูหนังเรื่องนี้จบ ด้วยอารมณ์เด็ก กลับบ้านไปร้องไห้เลยครับ ทีร่ อ้ งไห้ เพราะอยากได้หนุ่ ยนต์ครับ คิดแล ้วตลกตัวเองเหมือนกัน แต่กไ็ ด้จริงนะครับ แม่ผมซื้อหุน่ ยนต์ให้ ตัวหนึง่ มันสามารถเดินได้ด้วย แต่แค่เดินหน้ากับถอยหลังเท่านัน้ เอง หนังเรือ่ งนี้ ถือได้วา่ เป็ นเรือ่ งแห่งความทรงจ�ำเลยก็วา่ ครับ เพราะเวลามาพูดกับเพือ่ นๆ แล ้ว เวลาเพือ่ นหรือใครถามว่า การดูหนังในโรงเรือ่ งแรกคือเรือ่ งอะไร ผมตอบได้อย่าง ภูมใิ จเลยครับว่า ‘สมศรี 422 อาร์’

“ความฝันเปลีย่ นแปลง ไปตามกาลเวลา” ไม่มคี วามฝัน ทีแ่ น่นอน ตายตัว นี่คอื เรื่องจริงของความฝัน ของผม ตอนเด็กๆ ผมฝันว่าอยากเป็ นโน่ น อยากเป็ นนี่ แต่สุดท้าย ความฝันนัน้ มันก็เปลีย่ น ไปตามเวลา จริงๆ ผมเคยฝันว่าอยากเป็ นนักบิน ชอบ เพ้อลมๆ แล ้งๆ ผมเชื่อว่าตอนเด็กๆ หลายคน คงเคยเงยขึ้นมอง บนฟ้ า เวลามีเครื่องบินผ่าน หลังคาบ้าน มักจะตะโกนขึ้นไป บอกให้ซื้อขนม ซื้อของเล่นมาฝาก กันบางใช้มัย้ ล่ะครับ แต่ความฝัน ของผมก็เปลีย่ นไป.... เอาหละครับ เข้าเรื่องกันซักที ในฉบับนี้ HIP Mag ได้กา้ วขึ้นสูป่ ี ท่ี 9 เลขมงคลซะด้วย ผมก็ได้ฤกษ์ในการ เขียน เรื่องราวทีผ่ มก�ำลังจะเล่าให้ทกุ คนฟัง วันที่ 19 พอดิบพอดี ฮ่า ๆ ถ้าถามผมนะครับ ว่าผมชอบหนังเรือ่ งอะไร เพลงหรืออัลบัม้ อะไร หนังสือเล่มไหน และสถานทีไ่ หน ทีอ่ ยากไปทีซ่ ูด้ ดดดดด ผมก็ไม่มตี ายตัวอยู่ดลี ะ่ ครับ เหมือนกับความฝันเลย แต่จะให้ยก มาจริงๆ นะครับ เอาหนังก่อนเลยครับ หนังเรื่องแรกในชีวติ ทีผ่ ม จ�ำได้ดี และขึ้นใจเลย ตอนนัน้ ผมอายุประมาณ 5-6 ขวบได้ เป็ นครัง้ แรกด้วยนะครับทีผ่ มได้เข้าโรงหนัง เรือ่ งนัน้ ก็คอื

เด็กน้อย - พงษ์สิทธิ์ ค�ำภีร์

ถ้าพูดถึงเรื่องเพลง ผมฟังเพลงได้ทุกเพลง ทุกแนว แต่ ท่ีผมจะชื่อชอบ เป็ นพิเศษ ก็คือแนวเพื่อชีวติ เพราะคอยกรอกหูผมตัง้ แต่เด็กเลย พ่อผมเวลาตัง้ วงเหลา้ เมือ่ ไหร่ ก็ตอ้ งเพลงเพือ่ ชีวติ เท่านัน้ และอีกอย่างหนึ่ง ผมว่าเพลงเพือ่ ชีวติ อมตะทีส่ ุดเลย ฟังเมือ่ ไหร่ ก็ไม่เบือ่ ฟังทีไรนึกถึงสมัยเด็กทุกที ศิลปิ นเพือ่ ชีวติ ทีผ่ ม ชอบทีส่ ุด คือ พงษ์สทิ ธิ์ ค�ำภีร ์ เพลงทีผ่ มฟังแล ้วน�ำ้ ตาจะไหลทุกที คือ เพลงเด็กน้อย เป็ นเพลงจังหวะ เร็ว แต่เนื้อหาสุดเศร้า และสอนผมได้หลายอย่างไร ฟังเพลงนี้ทไี ร คิดถึงพ่อกับแม่ทกุ ทีเลย อยากรูว้ า่ เป็ นอย่างไรลองไปหาฟังดูนะครับ......

หนังสือเรียนภาษาไทย ป.1

มาพูดถึงหนังสือกันดีกว่าครับ หนังสือทีผ่ มโปรดปรานทีส่ ดุ ท�ำให้ผมอ่านหนังสือ เป็ นทุกวันนี้ คือ หนังสือเรียนภาษาไทย ป.1 ผมชอบมากหนังสือเล่มนี้ ซึง่ ผมก�ำลังหา เก็บอยู่อยากได้มไี ว้สกั เล่ม ผมจ�ำได้เลยครับว่า เปิ ดมา บทที่ 1 เรื่องรถไฟ เพราะเจ้า รถไฟนี่แหละครับท�ำให้ผมชื่อชอบหนังสือเล่มนี้มากกกก ตอนสมัยเด็กๆ (มีแต่อดีต) ผมเป็ นคนที่ชอบรถไฟมาก ย้อนกลับไปหลายสิบปี ก่อน น้าผมท�ำงานอยู่กรุงเทพ ทุกๆ ปี ผม แม่ ตา และ ยาย จะต้องไปหาน้าทุกปี และการเดินทางของพวกเราก็คง หนีไม่พ ้นรถไฟ ซึง่ ราคาถูก เมือ่ ก่อนผมจ�ำได้เลยครับว่า ผมนัง่ รถไฟ ปี หนึง่ หลายสิบครัง้ บทที่ 1 ทีผ่ มว่านัน้ ก็คือ เป็ นเรื่องของรถไฟและการเดินทาง ประจวบเหมาะกับ ตา ผมชื่อว่า “มา” หนังสือเล่มนี้ เหมือนท�ำมาเพือ่ ผมจริงๆ ถ้ายังจ�ำกันได้ประโยคที่ ทุกคนต้องเคยอ่าน “รถไฟ รถไฟมา ตา ตามารถไฟ” ประโยคแค่น้ ที ำ� ให้ผมรักหนังสือ เล่มนี้เลยก็วา่ ได้

HIP

#10

พูดถึงสถานที่ ทีอ่ ย่างไปมากทีส่ ุดหรือครับ ผมอยากไปซะทุกทีเลย ไม่มที ไ่ี หน ตายตัวอีกเหมือนกัน แต่สถานทีท่ ผ่ี มอยูแ่ ล ้วมีความสุขทีส่ ดุ และให้โอกาสผมมากทีส่ ดุ ก็คอื ทีน่ ่แี หละครับ บ้านหลังเล็กๆ ที่ดูยงั ไงก็ไม่เหมือน Office (ไม่ได้ยอนะครับ) มันคือความจริง ขอบคุณ HIP มากๆ เลยครับ และผมเชื่อว่าผมกับ HIP จะโต ไปพร้อมๆ กัน HIP MAGAZINE

23

ชัยชาญ คุณธรรมพิสิฐ (นุกนิก) Event: Production

Final Destination

ทุกภาค ดูแลว้ สยองดีแท้ แต่ในความสยองมันจะแฝงด้วยการใช้ชีวติ ให้มสี ติตลอดเวลา ทุกคนสามารถตายได้ตลอดเวลา

เจ้าตาก – คาราบาว

แค่ Intro ขึ้นก็ฮกึ เหิมน่าจัดหนัก

คู่สร้าง คู่สม (คู่จ่ม คู่ด่า)

#11

หนังสือถูกเงินและถูกใจของคนไทยรอบโลก

หมาในซอย

อยากไปทุกวัน นัง่ ดืม่ เงียบๆ ทุกวัน แหล่มแท้ๆ

Available Now! HIP Magazine on iPad 24 HIP MAGAZINE

people 2 people

INSPIRATION เรื่อง/ภาพ: ปรัชญา คัมภิรานนท์

รู้สึกเหมือนเพิ่งกลับมาจากการเดินทาง อันแสนยาวนานเลยครับ จากการทีผ่ มได้เผลอตกปากรับค�ำหัวหน้า กองบรรณาธิการสาว ด้วยระบบตอบรับอัตโนมัติ ไป (ตามเคย) ว่า “ได้ครับ” โดยที่ไม่ทนั ได้ฉกุ คิดว่า ค�ำว่า “แรงบันดาลใจ” นั้นมันยิ่งใหญ่และยากแท้ หยั่งถึงขนาดไหน ผมนอนคิ ด เกี่ ย วกั บ “แรงบั น ดาลใจ” อยู ่ ห ลายคื น จนในที่ สุ ด ก็ ค ้ น พบค� ำ ตอบว่ า “ตอบไม่ได้” ครับ

26 HIP MAGAZINE

ด้วยการประกอบอาชีพเป็ นพนักงานประจ�ำ ท�ำงานเหมือนนาฬกิ าหมุนวนอยู่ทเ่ี ดิม ประกอบกับ อายุท่เี พิ่มพูน เรียกได้ว่าเป็ น “วัยกลางคน” ที่สมบูรณ์แบบแลว้ อย่าว่าแต่การมองหาคนที่จะมาเป็ น แรงบันดาลใจเลยครับ แค่ถามว่าแรงบันดาลใจคืออะไร ก็แลดูจะเป็ นค�ำถามทีเ่ ป็ นไปไม่ได้เสียแล ้ว

ท�ำไมถึงกลายเป็ นอย่างนี้ไปได้นะครับ

มิตรสหายท่านหนึ่งกล่าวไว้วา่ สิง่ ทีข่ าดหายไปจากคนในช่วงวัยผมคือ “ความตื่นเต้น” ครับ เพราะ ไม่วา่ จะเจอเหตุการณ์วกิ ฤติดรี า้ ยรุนแรงสักเพียงไหน เราก็เริ่มทีจ่ ะรับมือกับมันได้ เรียกง่ายๆ ว่า “ปลง” นัน่ แหละครับ และการทีเ่ ราพบเจอเรือ่ งราวทีม่ นั แหลมคมเข้าไปบาดหลายครัง้ เข้า เนื้อตรงบริเวณหัวใจของ เราก็เลยเริ่มทีห่ นาขึ้น จนไปปิ ดกัน้ ต่อมรับความรูส้ กึ เสียจนเกือบหมด จนผ่านมาถึงวันนี้ มันก็เลยด้านชา ไม่ค่อยรูส้ กึ รูส้ าอะไรเท่าไหร่เสียแล ้ว บวกกับหน้าทีก่ ารงานทีก่ ล่าวไปข้างต้น ดังนัน้ พอเห็นใครดี ใครเก่ง ใครวิเศษ ไม่วา่ เขาเหล่านัน้ จะประสบความส�ำเร็จทัง้ รูปธรรมนามธรรมกันขนาดไหน ผมจึงได้แต่ย้มิ แห้งๆ ชื่นชมบ้าง อิจฉาบ้าง แต่เพียงเล็กน้อย แล ้วก็กลับมาหมกหมุน่ กับชีวติ ตัวเองว่าจะต้องกลัน้ หายใจอีกนาน แค่ไหนกว่าจะหมดวัน

แล ้วจะท�ำยังไงดีละ่ ครับทีน้ ี กับบทความเรื่องแรงบันดาลใจทีก่ ำ� หนดส่งงานใกล ้เข้ามา ทุกที ทุกที

“ถ้าตอบเองไม่ได้กใ็ ห้คนอืน่ ตอบแทนละกัน”

ผมโทษ “วัยกลางคน” ว่าเป็ นตัวการทีท่ ำ� ให้ผมตอบค�ำถามนี้ไม่ได้ ถ้าอย่างนัน้ ก็ไปถาม “วัยรุ่น” ซะเลยว่า “แรงบันดาลใจและเป้ าหมายในชีวติ ” ของพวกเขาคืออะไร

แจ๊ซ: ดนตรี เดอะบีเทิลส์ (The Beatles) เพราะเปลีย่ นโลกได้... อยากเป็ นนักแต่งเพลง เล่นดนตรี มีความสุข อยู่ทเ่ี ชียงใหม่ ด๋อง: เซ็กส์ครับ เพราะมันสวยงาม... เป้ าหมายคือสามารถเลี้ยงพ่อแม่ได้ และทุกคนยอมรับในฐานะศิลปิ น ฝน: ศิลปะ ท�ำให้ชวี ติ มีสสี รร... เติบโตเป็ นผูใ้ หญ่ทด่ี ี มีลูกทีเ่ ชื่อฟัง ยุย้ : จากคนรอบข้าง สิง่ แวดล ้อมทัว่ ไป ท้องฟ้ า... อยากเป็ นนักเขียน ฮัว้ : แรงบันดาลใจของผมคือแม่... อยากให้คนยอมรับ โอเล่: ความสุขกับทุกอย่างในชีวติ ... การใช้ชวี ติ อย่างมีความสุข แบงค์: คิดไม่ออกครับ...ใช้ชวี ติ ให้มคี วามสุขโดยไม่เดือดร้อนคนอืน่ ครับ โอชิน: แม่ค่ะ... อยากกลับไปอยู่อย่างสงบกับแม่ทบ่ี า้ น โต: อยู่รอด... มีขา้ วกิน มีทอ่ี ยู่ มีลูกน่ารัก มีเมียน่ารัก ก็คงแค่นนั้ แหละครับ กิ่ง: น่าจะเป็ นสิง่ แวดล ้อมค่ะ... ไม่ได้คดิ อะไร แค่ทำ� วันนี้ให้ดที ส่ี ุด น๊อต: แรงบันดาลใจของผมคือพ่อแม่ครับ... ได้ทำ� ในสิง่ ทีร่ กั นิก: รองเท้าแวนส์ (Vans) เพราะมันพาเราไปทุกที.่ .. ได้ทำ� งานออกแบบทีช่ อบทุกวันและได้เห็นมันทุกวันค่ะ ชาโดว์: เบียร์เพราะดืม่ แล ้วสมองแล่น... มีลูกเล็กๆ หนึ่งคน และได้ดม่ื เหล ้าอยู่ในสวนครับ ปอ: พ่อค่ะ... เป็ นเจ้าของกิจการอะไรซักอย่าง เพียว: แตกต่างกันไปแต่ละช่วง แต่ช่วงนี้จะเป็ นการไว้หนวด... อยากหนวกดก ไปรท์: ความฝันครับผมแล ้วก็ศิลปิ นทัว่ ไป... อยากสร้างสรรค์งานศิลปะทีส่ ะท้อนสังคม บอม: ก๋วยเตีย๋ วคัว่ ไก่... เป้ าหมายคือหนวดยาว วุฒ:ิ บุหรี่เพราะมันเย็นดี... อยากเป็ นสจ๊วตอยู่ท่ามกลางแอร์โฮสเตส ไฝ: ตัวเอง... อยากจะอยู่ได้ดว้ ยสิง่ ทีท่ ำ� แล ้วมีความสุข โอ: รวมๆ แล ้วมันคือความรัก... หาความพอดีในชีวติ ให้ได้และมีความสุข เอ๋: อนาคต กับ พ่อแม่... ได้งานท�ำดีๆ เงินเดือนเยอะๆ แต่งงานมีครอบครัวทีด่ ี มัส: ประเทศไทย.... ใช้ชวี ติ ให้มคี วามสุข มีสุขภาพทีด่ ี โจ: การเดินทาง... เรียนจบแล ้วอยากเดินทางไปเรื่อยๆ

นี่เป็ นเพียงตัวอย่างค�ำตอบเกี่ยวกับแรงบันดาลใจและเป้ าหมายในชีวติ ของ “วัยรุ่น” ที่ผมได้ทำ� การ สัมภาษณ์มา ปรากฏว่าผิดคาดครับ ค�ำตอบทีไ่ ด้รบั กลับกลายเป็ นความเรียบง่ายทีแ่ สนจะงดงาม ท่ามกลาง คียเ์ วิรด์ อาทิ ความสุข ความรัก พ่อแม่ ครอบครัว ฯลฯ บวกกับมุขตลกอีกเล็กน้อยตามมารยาท ผมเองอาจ จะผิดพลาดทีจ่ โู่ จมถามพวกเขาอย่างไม่ให้ตัง้ ตัว ท�ำให้ไม่สามารถดึงค�ำตอบทีแ่ ท้จริงออกมาได้ อีกทัง้ กลุม่ “วัยรุ่น” ทีถ่ กู สัมภาษณ์ก็เป็ นเพียงแค่กลุม่ คนเล็กๆ ทีผ่ มคุน้ เคย จึงยากทีเ่ หมารวมว่า “วัยรุ่น” เขาคิดกันอย่างนี้จริงๆ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ค�ำตอบของพวกเขาก็ทำ� ให้ผมรูส้ กึ สะเทือนใจขึ้นมาอย่างประหลาด เพราะทุกคน ที่ผมสัมภาษณ์ต่างก็แสดงให้เห็นถึงความเจียมเนื้อเจียมตัว และความต้องการในชีวติ เพียงเล็กน้อยอย่าง เกรงอกเกรงใจ ไม่มใี ครพูดถึงโลกกว้างใหญ่ท่ีรอพวกเขาอยู่เบื้องหน้า ไม่มใี ครคิดว่าตัวเองเป็ นคนพิเศษ และทีส่ ำ� คัญ ไม่มใี คร “ตื่นเต้น” ให้ผมสัมผัสได้เลย หรือว่าหัวใจของพวกเขาก็เต็มไปด้วยบาดแผลเสียแล ้ว

ท�ำไมถึงกลายเป็ นอย่างนี้ไปได้นะครับ

ย้อนกลับมาทีว่ งสนทนาของ “วัยกลางคน” ซึง่ มักจะมีคำ� ถามหนึ่งเกิดขึ้นมาเสมอ ค�ำถามนัน้ คือ “เมือ่ ไหร่ จะมีลูก” ซึง่ ก็เป็ นเรื่องปกติ เพราะพวกเราหลายคนก็เดินขึ้นบันไดขัน้ แรกคือการแต่งงานมาเป็ นทีเ่ รียบร้อยแล ้ว

ผมเชื่อว่าคุณผูอ้ ่านหลายคนก็พอจะเดาค�ำตอบได้วา่ พวกเราเกือบทัง้ หมด “ไม่อยากมีลูก” สาเหตุหลักๆ คือไม่อยากให้ลูกเกิดมาในสังคมทีโ่ หดร้าย บ้างก็วา่ ยังเอาตัวเองไม่รอดเลย จากปัญหาการเมือง เศรษฐกิจ สังคม สภาพแวดล ้อม ฯลฯ สรุปว่าไม่มใี ครมองเห็นอนาคตทีส่ ดใสส�ำหรับคนรุ่นต่อไป จึงร่วมแสดงความรับผิดชอบด้วย การไม่ทำ� ให้เขาเกิดมา ซึง่ ผมเองก็เป็ นหนึ่งในนัน้ และเมือ่ ผมได้มโี อกาสพูดคุยกับผูเ้ ชี่ยวชาญ ท่านก็วา่ ทัศนคติ ของคนส่วนใหญ่ก็เป็ นอย่างที่ผมว่าจริงๆ แต่ ท่านพูดต่ อว่า แท้จริงแลว้ กลุ่มคนที่ “ไม่อยากมีลูก” นี่แหละ กลับกลายเป็ นกลุม่ คนทีม่ คี วามพร้อมทีส่ ุดแลว้ ส�ำหรับการมีลูก ตอนนี้เด็กส่วนใหญ่เกิดมาจากคนทีไ่ ม่พร้อม ไม่ว่าจะเป็ นวัยรุ่นที่ยงั ไม่บรรลุนิติภาวะ หรือแรงงานที่เข้าไม่ถงึ สวัสดิการ ผูเ้ ชี่ยวชาญท่านสรุปด้วยค�ำถามว่า แล ้วอนาคตของเราจะเป็ นอย่างไร?

เมือ่ ผมเขียนมาถึงตรงนี้กบ็ งั เกิดความลังเลใจว่าจะเขียนต่อดีหรือไม่ เพราะบทความเกีย่ ว “แรงบันดาลใจ” นัน้ ควรทีจ่ ะมีเนื้อหาไปทางบวก ไม่ใช่วา่ ยิง่ เขียนยิง่ ชวนหดหู่อย่างนี้

หยุดก่อนดีกว่า

ผมตัดสินใจพาตัวเองเข้าไปอยู่ในกลุม่ “เพือ่ น” ซึง่ เวลาผมอยู่กบั กลุม่ คนพวกนี้ ผมจะรูส้ กึ ผ่อนคลาย เป็ นพิเศษ และสามารถท�ำตัวงีเ่ ง่าไร้สาระได้อย่างเต็มที่ ไม่ตอ้ งกังวลเกี่ยวกับ กับดักของช่วงวัยทัง้ หลายทีเ่ ข้ามา กดดันชีวติ รวมถึงไม่ตอ้ ง “คิด” ค�ำถามเกี่ยวกับ “แรงบันดาลใจและเป้ าหมายในชีวติ ” ด้วย หลายครัง้ ทีผ่ มได้ ท�ำกิจกรรมร่วมกับ “เพือ่ น” ทีถ่ งึ แม้ส่วนใหญ่จะเป็ นเรื่องไร้สาระ หากใช้มาตรฐานจาก “วัยกลางคน” ของผมมา ตัดสิน แต่ผมกลับรูส้ กึ “ตื่นเต้น” อยู่ตลอดเวลา เวลาอยู่กบั คนพวกนี้ ผมสัมผัสได้ถงึ พลังงานด้านบวกอยู่เสมอ

หากว่า “แรงบันดาลใจ” คือ พลังงานในการใช้ชวี ติ ผมว่าแท้จริงแล ้ว นี่คอื “แรงบันดาลใจ” ของผมทีแ่ ค่ ปัน่ จักรยานไม่เกิน 15 นาทีกพ็ บแล ้ว ผมมัวแต่ไป “คิด” ไป “คาดหวัง” ว่า “แรงบันดาลใจ” นัน้ จะต้องเป็ นอย่าง โน้น เป็ นอย่างอย่างนี้ เป็ นเรือ่ งราวทีย่ ง่ิ ใหญ่ มาจากผู ้คนทีใ่ หญ่ยง่ิ ถ่ายทอดออกมาเป็ นเรือ่ งราวทีจ่ บั หัวใจทุกคนได้ แต่เมือ่ ผมหยุด “คิด” ก็พบว่ามันกลับอยู่แค่น้ นี ่เี อง

แรงบันดาลใจของผมก็มเี ท่านี้ รูส้ กึ เหมือนเพิง่ กลับมาจากการเดินทางอันแสนยาวนานเลยครับ ox=

www.nimman-soi9.com

people 2 people

สุเมธ กับ อีกคน(คน)หนึ่ง อาจารย์ประจ�ำหลักสูตร แอนนิเมชัน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เจ้าของร้าน มินิมอล แกลเลอรี่, ผู้ดูแลกลุ่มนักดนตรี No Signal Input) เรื่อง: สุเมธ ยอดแก้ว ภาพ: ชัยพร

เอาเข้ า จริ ง ๆ เรื่ อ งของบุ ค คลที่ เ ป็ น แรงบั น ดาลใจให้ ผ ม มันตอบยากมาก ผมเชื่อว่าทุกอย่างบนโลกนี้ เมื่อไหร่ก็ตาม ถ้าเราได้ เพ่ง ไตร่ตรอง วิเคราะห์ แยกแยะ ข้อดีและข้อเสียออกแล้ว สิ่งที่เราได้ ในกระบวนการนั่นแหละ เราสามารถน�ำมันมาเป็น แรงบันดาลใจให้กบั เรา ไม่วา่ เรือ่ งร้ายหรือเรือ่ งดีกต็ าม บทสนทนา ต่อไปนี้ มันเป็นเรื่องผมกับอีกคน(คน)หนึ่ง

28 HIP MAGAZINE

สวัสดีครับพี่

Hello ครับ ว่าไง สุเมธ มึงรีบพูดสิวะ ใครครับ อ้อ พีเ่ ปลีย่ นโทรศัพท์ใหม่ หวัดดีครับพีเ่ มธ เรื่องแรกที่อยากรูม้ ากๆ เลย คือ รูปแบบการใช้ชีวติ ของพี่

ในขณะทีร่ อรถประจ�ำทาง ณ ศาลาท่ารถ เรายืนอยู่ตรงนัน้ หยุดพักชัว่ คราว เพือ่ รอทีจ่ ะไปต่ออีกที่ ทีห่ นึ่ง นัน่ คือชีวติ เราเรียบง่าย น้อยๆ จริงใจกับคนรอบข้าง ไม่ตอ้ งดัดจริตอะไรมาก อยู่กบั สิง่ ทีค่ ดิ ว่าถูกต้อง และอยู่กบั มันไปเรื่อยๆ แบบคน ธรรมดา วางเป้ าหมาย แล ้วก็ค่อยๆ เดินไปให้ถงึ ระหว่างทางก็แก้ไข เปลีย่ นแปลง ปรับปรุงไปเรือ่ ยๆ และพีเ่ ชือ่ ว่าพระเจ้าเป็ นผู ้สรรสร้างทุกอย่างขึ้นมาบนโลกใบใหญ่น้ ี เราควรจะชื่นชมมัน พีเ่ ลยตัดสินใจออกจากบ้านตอนอายุ 17-18 ปี เพือ่ ค้นหาด้วย ตัวเอง และเป้ าหมายของพี่ คือ ความสุข และพาหนะของมันคือ ดนตรี สุดท้ายเราว่า เราไม่มรี ูปแบบอะไรเลย เมธ เราแค่ทำ� ทุกวันในสิง่ ทีต่ อ้ งท�ำ ยิง่ เป็ นช่วงนี้ อัดเพลง ท�ำเอ็มวี อาร์ตเวิรค์ อัลบัม้ ใหม่ ท�ำพีอาร์ วางแผน เราท�ำตามสิง่ ทีม่ นั จะเกิดขึ้น

พีค่ ดิ ยังไงที่บางทีผมแอบได้ยนิ เขาบอกว่าพี่ ‘บ้า’

มึงต้องแยกแยะให้ออกก่อนระหว่างคนบ้ากับคนป่ วย มันไม่เหมือนกัน เมือ่ ก่อน สมัยปู่ สมัยพ่อ มึงอย่าไปบอกใครว่า บ้า นะ เดีย๋ วโดนยิงตาย ๕๕๕๕+ ส่วนไอ้บา้ ทีม่ งึ ถาม มาเนี้ย กูวา่ มันเป็ นเรื่องของอัตลักษณ์ การฝัง Identity เข้าไปในตัวค�ำ มันเป็ นเรื่องเสลอๆ น่าอาย อย่าไปแตะต้อง และกูกไ็ ม่ได้บา้ ถ้าบ้าก็อยู่สวนปรุงแล ้ว เออ โอเคร ไม่ได้บา้ แต่ว่าพีจ่ ดั การกับอาการนี้ ยังไงครับ

มันคือความแตกต่าง น�ำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ มันคือธุรกิจสร้างสรรค์ เดีย๋ วนี้เขาเล่นกัน น�ำมาใช้ให้เกิดมูลค่า เหมือนคนนิสยั แปลกๆ อย่างมึงแหละ และอีกอย่าง มึงแหละบ้า! เอ่อ… ขอบคุณครับ และยังมีหลายคนมองพี่ว่า พี่เป็ นคนมีภูมิทางด้านดนตรีเยอะ มันเกิดขึ้นมาได้ยงั ไงครับพี่

คนเราเกิดมาตัวเปล่า ผ่านการเรียนรู จ้ ากรอบข้าง ไม่ต่างอะไรกับดนตรี เราฟัง มันเยอะมาก พีเ่ ติบโตมาจากวิทยุ เมือ่ ไม่เข้าใจ เราก็หามัน ไปกับมัน เดีย๋ วมันก็มคี ำ� ตอบ ให้เรา มันพาเราไปสูอ่ กี ทีท่ น่ี งึ มันแตกแขนงไปเรือ่ ยๆ ไม่มที ส่ี ้นิ สุด มันยิง่ กว่า Matrix อีกนะ เลยท�ำให้พีห่ วิ กระหายทีจ่ ะหาไปเรือ่ ยๆ เหมือนลายแทง ระหว่างทางทีเ่ ราเดิน มันเลยกลายเป็ น การเก็บสะสมจนเป็ นภูมคิ วามรูข้ องเรา แต่ผมสังเกตว่าเวลาพีไ่ ปเล่นดนตรีทไ่ี หนก็ตามพีจ่ ะจ�ำคนได้ จ�ำรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ได้

ข้อเสียเราคือเรื่องจ�ำชื่อคน แต่จะจ�ำหน้าบุคคลหรือสถานที่ บรรยากาศได้ เวลาเรา จมอยูก่ บั อะไรเราจะจมอยูก่ บั มันมาก ท�ำให้เราเห็นรายละเอียดค่อนข้างเยอะ บางทีไม่อยากจ�ำ แต่เรื่องบางเรื่องลืมไม่ได้ แต่บางทีมนั ก็ไม่มผี ลกับเรานะ เราค่อนข้างให้ความส�ำคัญกับคน ทีเ่ ราเจอ เราชอบบรรยากาศการคุยกันหลังเล่นดนตรีมาก แล ้วเราค่อนข้างจะจ�ำได้ดี พูดถึงการออกแบบกับการใช้ชีวติ จัดการยังไงครับ ให้มนั อยู่ได้

ต้องวางแผนดีมากๆ พีท่ ำ� งานมาพักนึงแล ้วได้คำ� ตอบว่า งานกราฟฟิ กทีท่ ำ� อยู่มนั เป็ น แค่ปลายทางของงานออกแบบ ก็ได้แต่รอคอยความหวังว่าใครจะเอางานมาให้ ซึง่ ไม่น่าจะ เป็ นช่องทางทีย่ งั ่ ยืน ศึกษามาเรื่อยๆ ก็คน้ พบว่าสิง่ ทีย่ งั ่ ยืนกว่า คือการเข้าไปมีส่วนร่วมกับ การบริหารจัดการธุรกิจของลูกค้าตัง้ แต่ตน้ ทาง โดยใช้วธิ คี ดิ แบบนักออกแบบเข้าไปจัดการ ถ้าธุรกิจลูกค้ายัง่ ยืน นักออกแบบอย่างเราๆ ก็จะยัง่ ยืนไปด้วย หลังจากใช้ชีวติ ในด้านการออกแบบ เป็ นไงบ้างครับพี่

ชีวติ ดีข้นึ มากๆๆๆๆๆ อย่างหาทีเ่ ปรียบไม่ได้เลยครับเมธ เรามองเห็นโลกในมุมที่ ต่างออกไป มองเห็นปัญหา และวิธกี ารแก้ปญั หา มองหา Solution ทีจ่ ะท�ำให้คนเราใช้ชวี ติ อยู่ร่วมอย่างมีความสุขมากขึ้น ส่วนงานศิลปะที่หา่ งหายมานานมันพอจะมีแววกลับมาอีกครัง้ มัย้ ครับพี่

ท�ำครับ แต่ค่อยๆ ท�ำไป ก็โยงไปถึงเป้ าหมายนัน่ แหละ ถ้าเราไม่พร้อมก็อย่าท�ำดีกว่า เดีย๋ วมันจะไม่ได้ทงั้ สองอย่าง ร้านก็ขอให้มนั นิ่งก่อน แลว้ ค่อยว่ากันเรื่องงานศิลปะ แต่มี แน่นอนครับ แผนต่อไปในอนาคตพีค่ ดิ ว่ายังไงครับผม

ทีจ่ ริงไม่มแี ผนอะไรมาก ตอนนี้ก็กำ� ลังท�ำให้ได้อย่างทีต่ วั เองวางแผนมา ทีเ่ หลือก็ อยากใช้ชวี ติ สงบๆ สบายๆ จริงๆ ก็มอี ยู่บา้ งแต่รบิ หรี่นะ ขอท�ำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ก่อน ก็คง ท�ำงาน ศิลปะ Cocktail และร้าน ร้านทีไ่ ม่ใช่ธุรกิจแบบจริงจัง พอให้มนั อยู่ได้ เมธน่าจะ เข้าใจ 555+ มีความสัมพันธ์ระหว่างเงินกับชีวติ อยู่ในสังคมได้จริง พีย่ งั อยู่กบั วงการเพลง ต่อไปครับ อะไรทีด่ กี ท็ ำ� ต่อ อะไรทีไ่ ม่ดี ก็ไม่ทำ � และเป็ นความประทับใจทีส่ ุด คือตอนนี้พ่ี ได้เข้าไปท�ำงานให้กบั พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หวั ฯ เป็ นโครงการ หอสมุดดนตรีแห่งชาติ เป็ นทีท่ ร่ี วมเพลงตัง้ แต่ยุคแรกเริ่มจนถึงปัจจุบนั แม้แต่เพลงประจ�ำโรงเรียนต่างๆ ก็ยงั มี ตอนนี้กำ� ลังอยู่ในขัน้ ตอนด�ำเนินงาน และอยากท�ำ Exhibition มากๆ เรื่องอืน่ ๆ ยังไม่รูว้ า่ จะเกิดอะไรขึ้น สุดท้ายก็ยงั คงยืนรอที่ ศาลาท่ารถ แต่เป็ นอีกสถานีหนึ่ง ดี ปี บ๊ ปี ปี่ ปี่ ปี้ !!!! ขอขอบพระคุณ คน(คน)หนึ่ ง เฮียจัง้ ย้อนแยงเรคคอร์ดแอนด์ฟิลม์ / พีด่ ้ ี 22 mini cocktail bar พีซ่ ดี ๊ นรเศรษฐ หมัดคง / พีเ่ ล็ก Greasy café / พีโ่ จ้ วชิรา

special report

บันทึก 19 ตุลาคม 2555

งาน ‘35 ภาพ 35 เพลง 35 ปี โฟล์คซองคำ�เมือง จรัลในดวงใจ’

เรื่อง/ภาพ: วิชชา เทศดรุณ

เป็นวันหยุด ประมาณปี 2528 ในร้าน ก๋วยเตี๋ยวติดถนนลูกรัง ริมคลองส่งน�้ำเล็กๆ ต�ำบลตาคลี จังหวัดนครสวรรค์ เด็กชาย วิชานั่งเกาะโต๊ะวงหมากรุกของพี่ๆ แถวบ้าน แว่วเสียงเพลงจากวิทยุเป็นท่วงท�ำนองไพเราะ แต่เศร้า

30 HIP MAGAZINE

ประกอบส�ำเนียงการร้องแปลกหู ภาษาฟังไม่คนุ ้ จับใจความได้เพียงว่า “อุย๊ ค�ำ คนแก่ ท่าทางใจดี…” วิชาถามพีช่ ายซึง่ เล่นหมากรุกอยู่กบั เพือ่ นว่าเพลงอะไร ท�ำไมฟังแปลกๆ ส�ำเนียงเสียงร้องไม่เหน่อเหมือนเพลง ลู ก ทุ่ง ที่พ่ อ แม่ ช อบเปิ ด เทปฟัง ในบ้า น พี่ช ายตอบ เพลงของ จรัล มโนเพ็ชร ศิลปิ นเพลงของเชียงใหม่ ณ วัย นัน้ ซึ่ง ความรู ร้ อบตัว เกี่ย วกับ จัง หวัด ต่ า งๆ ใน ประเทศยังไม่มากพอ วิชาทราบเพียงเชียงใหม่คือ จังหวัดหนึ่งชื่อดังทางภาคเหนือ มีดอยสุเทพ และมี ภาษาพูดเป็ นของตัวเองเรียกว่า ‘ค�ำเมือง’ เท่านัน้ จริงๆ แต่ บทเพลงที่ได้ยินแว่ว แม้ไม่เข้าใจเนื้อหามากนัก ในวันนัน้ กลับมีมนต์สะกดสร้างอารมณ์ความโศกาอาดูร บางอย่ า งได้จ ับ ใจ ผมจ� ำ ชื่ อ จรัล มโนเพ็ ช ร ได้ตงั้ แต่ครานัน้

เสี ย งเพลงอุ๊ ย ค� ำ ในศู น ย์ว ัฒ นธรรมแห่ ง ประเทศไทย 19 ตุลาคม 2555 โดย พีไ่ ข่ มาลีฮวนน่า ทีข่ บั ขาน - ยังคงส่งผ่านความรูส้ กึ เปลีย่ วเหงา เศร้า หดหู่ และบอกเล่าเรือ่ งราวชีวติ ของคนชราทีถ่ กู ทอดทิ้ง พลันนึกย้อนกลับไปในคืนวันทีบ่ า้ นนอกแถวบ้านผม มีผู ้เฒ่าผู ้แก่หลายท่านทีล่ กู หลานซึง่ มาท�ำงานในเมืองหลวง ทิ้งให้อยู่อย่างเปล่าเปลีย่ ว เวลาหมุนเวียนผลัดเปลีย่ น มาหลายปี ดูเหมือนปัญหาความแตกสลายของสังคม

ครอบครัวแบบไทยดัง้ เดิมจะหนักขึ้นจนไม่อาจจะฉุดไว้ ด้วยวิถชี ีวติ ที่เปลีย่ นไปทุกคนมุ่งหน้าหันเข้าสู่ความ เจริญ คนจนยิง่ แก่ ยิง่ เหงา โดดเดีย่ วอยู่กบั บ้านนอก ทีแ่ ม้เทคโนโลยีจะพัฒนาแค่ไหน แต่จติ ใจยังเปลีย่ วเหงา บทเพลงของจรัล ทันสมัยมานานแล ้ว

ปี 2540 ช่วง 2-3 วันแรกทีว่ ชิ ามาถึงเชียงใหม่ ในฐานะนักศึกษาใหม่ เดินเลยเถิดหลงทางออกมาหน้า มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ไปพบเจอร้านขายเทปแห่งหนึ่ง คาสเซ็ทท์เทปชุดโฟล์คซองค�ำเมืองถูกหยิบขึ้นมาและ จ่ายเงินไป เปิดฟังวนไปวนมาอยูใ่ นหอพักวันละหลายรอบ ติดต่อกันเป็ นหลายเดือน อีกหลายบทเพลงถูกเริ่ม ซึมซับเข้าไปหัวจิตหัวใจ เผลอร้องตามได้จนหมดม้วน แม้จะไม่รูค้ วามหมายไปทัง้ หมด บ่อยครัง้ ยามว่าง เสาร์อาทิตย์ขร่ี ถหรือเดินเล่นชมเมืองเชียงใหม่ทงั้ รอบ ในและรอบนอก โดยเฉพาะตามวัดต่างๆ เผลอฮัมเพลง ของจรัล มโนเพ็ชร และยิ้มออกมาเองคนเดียว หลายครัง้ คิดไปเองว่าท�ำไมเราถึงรูส้ กึ ผูกพันกับเมืองนี้กบั เพลง เหล่านี้ยง่ิ นัก ทัง้ ทีม่ าอยู่ทน่ี ่ไี ด้เพียง 2-3 ปี

ต้นเดือนกันยายน 2555 วิชามีโอกาสได้ไปร่วมงาน เสวนา เพลงค�ำเมืองยุคโพสต์จรัล วันนัน้ ได้ตดิ หนังสือ “ซึงสุดท้าย” ไปด้วย เพราะรูอ้ ยู่ลว่ งหน้าว่าจะได้พบกับ ผูเ้ รียบเรียงหนังสือเล่มนี้ ท่านคือ ‘คุณ มานิช อัชวงศ์’

ผูจ้ ดั การส่วนตัวคนเดียวของจรัล มโนเพ็ชร ซึง่ ขอเรียก ว่า ‘เตีย่ ’ ตามหลายคนทีน่ บั ถือท่านเรียก จบการเสวนา วิช าเดิน ไปกล่า วสวัส ดีแนะน�ำตัว และขอลายเซ็น ต์ หลังจากวันนัน้ ได้มกี ารสนทนาต่อยอดบ้าง บางครัง้ คราวในเฟซบุค๊

‘หนุ่มเชียงใหม่’ ผมเผลอเรียกตัวเองว่า ‘หนุ่ม เชียงใหม่’ ตัง้ แต่เมือ่ ไหร่ไม่ทนั รูต้ วั เวลาเดินทางไป ท่องเที่ยวต่างจังหวัด แนะน�ำตัวกับใครก็บอกว่าเป็ น คนเชียงใหม่ แม้จะพูดค�ำเมืองไม่ได้กต็ าม ด้วยความ ห่างไกลครอบครัวของตนเองมาก็นาน จนพาลให้พ่อแม่ ก็คิดไปแลว้ ว่าลูกตัวเองเป็ นคนเชียงใหม่ จาก ‘สาว เชียงใหม่’ ทีไ่ ด้ยนิ มาตัง้ แต่วยั เยาว์ เพิง่ จะได้มาทราบ ว่ามีเพลง ‘หนุ่มเชียงใหม่’ ก็เมือ่ หลายปี หลังจากมาอยู่ เชียงใหม่แล ้ว ‘พีเ่ ท่ห ์ อุเทน พรหมมินทร์’ ขับร้องเพลง นี้ในวันงาน วิชาร้องตาม ยิ้ม และภาคภูมใิ จ ทีร่ อ้ งตาม เพลงนี้ได้ในศูนย์วฒั นธรรมแห่งประเทศไทย “... เจิญเลย ไปแอ่วเจียงใหม่ ไปเป๋ นขวัญใจ๋ ของอ้ายคนเมือง”

ปลายเดือนกันยายน วิชาตัดสินใจแบบกลา้ ๆ เกรงๆ โทรหาเตี่ย เมื่อทราบถึงงานคอนเสิรต์ จรัล ในดวงใจ ที่กำ� ลังจะจัดขึ้นอีกครัง้ ในเดือนตุลาคม เพือ่ สอบถามถึงการจับจองบัตร ประโยคสัน้ ๆ จากเตีย่ จับใจความได้วา่ “ชาคุณมาให้ถงึ ศูนย์วฒั นธรรม แล ้ว ผมจะพาชาเข้างาน แล ้วไปเดินดูหลังเวทีดว้ ย” ผมจอง ตัวเครื ๋ ่องบินทันที

หลังจากหลงมนต์เสน่หข์ องอะไรไม่ทราบได้ใน เมืองนี้ วิชาก็พบตัวเองใช้ชวี ติ 99.99% อยู่ในเชียงใหม่ มา 15 ปี แ ล ว้ ทุ ก ย่ า งเข้า หน้า หนาว วิช ามัก จะ ขีม่ อเตอร์ไซค์ไปเรื่อยๆ ช้าๆ มองดูฟ้าหน้าหนาวทีเ่ มฆ ลอยต�ำ่ ๆ เพลง ‘ฟ้าใสใส’ ถ่ายทอดโดย ‘พเ่ี จีย๊ บ วรรธนา’ ให้ความรูส้ กึ โปร่งสบายใจ ผ่อนคลายในบรรยากาศ ซึง่ ฟ้ าแบบนัน้ คงมองเห็นได้ยากในเมืองใหญ่ หรือมอง เห็นได้ แต่คนเมืองใหญ่อาจไม่มเี วลาพอจะเงยหน้ามอง คนที่ตอ้ งพลัดพรากจากบ้านเกิดมาเพือ่ ตามหาความ ฝัน หรือบรรลุเป้ าหมายชีวติ ในต่างถิน่ ซึง่ ต้องพบเจอ อุปสรรคปัญหาที่ทา้ ทายให้อดทน เชื่อว่าหลายคน

หลายครัง้ อยากกลับไปนอนมองท้องฟ้ าเดียวกันที่ ‘บ้าน’ ของตนเอง

เพลง ‘คิ ด ถึง จรัล ’ จากเพื่อ นเก่ า เพื่อ นแก่ ‘น้าหงา คาราวาน’ ทีบ่ อกเล่าความผูกพันความคิดค�ำนึง ถึงเพือ่ นผูจ้ ากไป ประกอบการเล่าเรือ่ งราวในอดีตสัน้ ๆ ที่คาราวานเคยมาพักพิงอยู่บา้ นของจรัลที่เชียงใหม่ สร้างความประทับใจให้กบั ผูช้ มคืนนัน้ อย่างยิง่ น้าหงา และอ้า ยจรัล เขา 2 คนมัก พู ด คุ ย กัน เรื่อ งศิ ล ปะ วัฒนธรรมท้องถิ่นของตนเอง ซึ่งมีทงั้ จุดร่ วมและ จุดต่าง แต่ทกุ ท้องถิน่ มีจติ วิญญาณและรากเหง ้า

บทเพลงของจรัล ปลุกความรูส้ กึ รักในท้องถิน่ ของตน มิใช่แค่ความเป็ นคนเหนือ แต่ได้ปลุกคนต่างถิน่ ที่มใิ ช่เพียงคนบางกอก ให้รบั รูแ้ ละภูมใิ จกับท้องถิน่ ของตน เป็ นเพลงทีม่ อี ารมณ์ร่วมบางอย่างซึง่ เป็ นสากล แต่เล่าเสน่ หข์ องท้องถิ่น ประกาศให้รบั รู ว้ ่าโลกใบนี้ มิจำ� เป็ นจะต้องด�ำเนินไปยังสิง่ ใดสิง่ หนึ่งตามความเชือ่ ว่าสิง่ นี้เจริญ อีกสิง่ ไม่เจริญ ทุกวัฒนธรรมทีแ่ ตกต่าง ไม่ ว่ า จะกลุ่ ม เล็ก กลุ่ ม น้อ ย ล ว้ นมีเ สน่ ห ์มีคุ ณ ค่ า ที่ ส �ำ คัญ คื อ มีจิ ต วิญ ญาณเป็ น ของตนเอง ถ้า จิ ต วิญญาณสู ญหายไปจากคนในท้องถิ่นนัน้ ๆ ไม่ว่าจะ เพราะเหตุใด คงเป็ นเรื่องน่าเศร้า... เพราะจิตวิญญาณ ถ้าสูญหายไปแล ้ว มักจะสูญหายไปเลย รื้อฟื้ นกันใหม่ ก็คงไม่เหมือนเก่า การรับส่งต่อกันจากรุ่นสู่รุ่น เป็ นวิธี เดียวทีจ่ ะธ�ำรงรักษาเอาไว้ได้อย่างดีทส่ี ุด

‘พีซ่ ดี ๊ นรเศษฐ หมัดคง’ ศิลปิ นดีเจชาวใต้ กับ ‘ดีเจ dr.dapookster’ และ ‘กอล์ฟ ฟักกลิ้ง ฮีโร่’ กับ ทีม MC ขึ้นเวทีมากับเพลงรีมกิ ซ์เมดเลย์ ‘อุย๊ ค�ำ’ ‘สาวมอเตอร์ไซค์’ และ ‘รางวัลแด่คนช่างฝัน’ โดยพีซ่ ดี ๊ กล่าวไว้ว่า “เพลงของอาจรัล มิใช่ แค่ เพลงลา้ นนา แต่ เ ป็ น เพลงของจัก รวาลนี้ ” เรื่ อ งของดนตรี ไ ม่ มี พรมแดนใดกัน้ ตราบทีเ่ ราเคารพและมองเห็นคุณค่า ความงามของกันละกัน ต่างท้องถิน่ ต่างภาษาต่างแนว ดนตรีเราสือ่ สารกันเข้าใจได้เสมอ

บทกวี ‘เสมอเสมือนวันนี้ยงั มีจรัล’ โดย ‘ไพวรินทร์ ขาวงาม’ วรรคสุดท้ายทีว่ า่ “เหนือ กลาง ใต้ อีสาน ยัง

ร้องเพลง จรัล เหนือ กลาง ใต้ ยังร้องเพลง จรัล” ยืนยันได้ว่าสิ่งที่อา้ ยจรัลสร้างไว้ ยังคงมีชีวติ อยู่และ เติบโตต่อไป ทัง้ บ่งบอกว่า วัฒนธรรมท้องถิน่ ไม่วา่ จะ เหนือ กลาง ใต้ อีสาน หรือแม้แต่ส่วนใดๆ ของโลกนี้ มีความส�ำคัญทัดเทียมกัน อีกทัง้ ยังเป็ นแรงบันดาลใจ ให้กนั ได้เสมอๆ

หลากหลายเพลงที่ ถู ก เขี ย นขึ้ น ใหม่ โ ดย ‘พยัต ภูวชิ ยั ’ ผูก้ ำ� กับดูแลส่วนของดนตรีทงั้ หมดในคืน นัน้ เล่าขานเรื่องราวของจรัล มโนเพ็ชรได้อย่างลึกซึ้ง กินใจ เช่น ‘ลุงใจดี’ ‘จรัลในดวงใจ’ ‘คือคนช่างฝัน คือ จรัล คือล ้านนา’ ‘ซอขาดสาย’ ‘วันนี้ยงั มีจรัล’ และเพลง ‘อือ่ อาลัย ไปดีเถิดจรัล’ ทีบ่ อกเล่าชีวติ อ้ายจรัล ตัง้ แต่ วันแรกเกิดจนวันสุดท้าย พีพ่ ยัต บรรเลงโดยกีตาร์และ ขับร้องคนเดียว เรียกน�ำ้ ตาวิชาออกมาไม่รูต้ วั หันมอง ไปรอบข้างหลายคนเป็ นเหมือนกัน

รายละเอียดของคอนเสิรต์ ในวันนัน้ 5 ชัวโมงกว่ ่ า คงไม่สามารถน�ำมาเล่าเรียงได้หมดภายในพื้นที่หน้า กระดาษนี้ หลากหลายเพลงคุน้ หูบา้ งไม่คนุ ้ บ้าง เพลง ทีเ่ ขียนขึ้นมาใหม่บา้ ง เป็ นเหมือนข้อความส่งต่อให้กบั คนรุ่นหลังได้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของศิลปิ นลา้ นนา ท่านนี้ ที่สำ� คัญเหนืออื่นใด เราอย่าได้ปล่อยให้จิต วิญญาณหรือรากเหง ้าทีแ่ ท้จริงของตนเลือนหายไป

เพลงสุดท้ายบนเวทีวนั นัน้ ‘รางวัลแด่คนช่างฝัน’ ช่วงท้ายเสียงร้องลันไร้ ่ เครื่องดนตรีจากทัง้ ผูแ้ สดงบน เวทีและผูช้ มด้านล่าง ทีต่ ่างรักในความฝันของตนเอง และยังได้มากันร่วมสานต่อความฝันของศิลปิ นล ้านนา ผูย้ ง่ิ ใหญ่ ‘จรัล มโนเพ็ชร’ กับท่อนสุดท้ายทีถ่ กู แต่ง ขึ้นใหม่ เพือ่ ตอกย�ำ้ รับปากให้ จรัล มัน่ ใจได้ว่าสิง่ ที่ อ้า ยจรัล ท�ำ มาทัง้ หมดจะไม่ สู ญ หายไปพร้อ มกับ ชีวติ อ้าย

“ไม่เคยกลับคืนค�ำ เมื่อได้ยำ�้ สัญญา ไม่เคย เปลีย่ นวาจา เมือ่ เวลาแปรเปลีย่ นไป

ยังคงหมายมันคง ่ ไม่เคยหลงไปเชื่อใคร ยังคง เดินต่อไป ....”

HIP MAGAZINE

31

letter

***งานเขียนชุดนี้ไม่มกี ารพิสูจน์อกั ษร ใดๆ และเรียบเรียงให้สวยงามสุนทรีย ์ หรือตรวจทานซ�ำ้ แลว้ ซ�ำ้ เล่าเนื่องด้วย ความต้องการทีจ่ ะเก็บความสดจากใจ เอาไว้ให้ได้มากทีส่ ุด!!!!!!!

ไม่ ม ช ี อ ่ ื เรื อ ่ ง โดย ประธานกรรมการบริหาร บริษัทย้อนแยงสุนทรียะและสหาย

ผมนัง่ จมอยู่ ก บั กองกระดาษ ต้นฉบับ

ในตึกระฟ้ าที่มองเห็นทิวทัศน์ เมืองหลวง

แต่ จิ ต ใจกลับ ลอยไปฝัง่ ธนฯ ของเชียงใหม่

ใจข้า มสะพานนวรั ฐ ไปวน เดินเล่นละแวกสถานีรถไฟ

ฉั น รัก และห่ ว งหาข้า วมัน ไก่ สถานีรถไฟ………..

นี่ คื อ การพยายามจะเขี ย น กลอนเปล่ากับเขาบ้าง

แต่ดูธาตุแลว้ ไม่น่าจะไปรอดถึง รอบก่ อ นสุ ด ท้า ยของรางวัล ซี ไ รท์. . นัน่ !!!!

ได้ร บั เกีย รติม าเขีย นใน HIP ฉบับ ครบรอบเก้า ปี …ให้รู ส้ ึ ก ดี ใ จ เหลือเกิน

ถึง ตัว จะอยู่ เ มือ งหลวงแต่ ต วั อัก ษรจากใจไปอยู่ เ ชีย งใหม่ ท กั ทาย เพือ่ นๆ ผูอ้ ่าน…พิมพ์ไปน�ำ้ ตาเริ่มคลอ บ้างแล ้วปริ่มๆ!!!!

การทีจ่ ะต้องเขียนบางสิง่ จากใจถึง HIP มันไม่งา่ ยเลย อาจถึงกับต้องเห็น กระผมนัง่ จมอยู่บนกองกระดาษจม.ที่ ขย�ำ ทิ้ ง แล ว้ ครั้ง เล่ า เพี ย งเพราะไม่ สามารถบรรยายให้ครบได้ ตรากตร�ำ ไม่ ย่ อ ท้อ ….จนเพื่อ นต้อ งเดิ ม มาดึ ง ปากกาออกจากมื อ แล ว้ บอกว่ า …. พอแล ้ว….นายท�ำดีทส่ี ุดแล ้ว!!!!!

ก็มนั เยอะไง!!!!!

นี่แค่ ถา้ จะเม้าท์บก.อย่างเดียว อาจจะต้องเปิ ดคอลัมน์ให้ผมหนึ่งอัน 32 HIP MAGAZINE

เจ็ดหน้าและมีภาคต่อเนื่องให้อ่านครบ กันประมาณสองปี

เฮี ย บก.เนี้ ย ท่ า นเป็ น ผู ใ้ หญ่ หัว ใจเด็ ก แต่ ช อบเครื่ อ งดื่ ม ของขม มากกว่าขนมหวาน ผสมกับมีไอเดีย เถิดเทิงมากมาย และจะยอมสนุกด้วย กับทุกเรื่องทีเ่ พี้ยนๆ ของพวกเรา

เรือ่ งราวเริม่ จะบานปลายภายใน ไม่ถงึ ปี หลังจากได้รูจ้ กั กับท่านบก.HIP ท่านบอกว่าย้อนแยงไม่ใช่ของเเปลกที่ ท่ า นสนใจ แต่ ย อ้ นแยงเป็ น แค่ ข อง ประหลาดทีท่ ่านค้นหา!!!!

ท่านเป็ นคนคารมดีเสมอ…..!!!!

จ ะ แ พ้ท า ง ก็ กั บ แ ค่ ภ ร ร ย า คนเดียวของท่านเท่านัน้ !!!!!

บก.เป็ นเช่นไรหนังสือเล่มนัน้ ๆ ก็สะท้อนตัวตนของบก.นัน่ เอง!!!!

โผมมมมมมมมมมม ม่ายด้าย บอกว่าท่าน………กลัวเมีย!!!!

ดูจากความมันของแต่ละยุคของ HIP MAGAZINE

ว่ า ไ ป แ ล ้ว จ ะ ม า เ ป็ น ยุ ค ๆ ยุคแรกๆ ผมอาจไม่ทนั ….แต่จะมีอยู่ ยุคหนึ่งทีห่ น้าปกมีแต่สาวสวยๆ

ผมนัง่ ดูหน้าปกทัง้ ปวงในยุคนัน้ ถอดวิเคราะห์ออกมาอย่างละเอียด

จึงพบว่า….อ๋อๆๆๆๆ นางแบบ ส่ ว นใหญ่ บ นหน้า ปกแต่ ล ะคนจะมี บางส่ ว นที่ค ล า้ ยภรรยาท่ า น……….. บางคนดวงตาเหมือ น บางคนปาก เ ห มื อ น แ ล ะ บ า ง ค น ท่ า ดื่ ม เ ห ล ้า เหมือน……ว้าย!!!!

และก็ มีอ ยู่ เ ล่ ม นึ ง ที่ผ มได้ร บั

โอกาสทดลองน�ำ เสนอ….สุ ด แสนจะ ภูมใิ จ……….

เป็ นรองบก.เลยอะ….นี่ คื อ ต�ำแหน่ งหน้าที่แรกในชีวิตโดยไม่นบั รวมกัน เป็ นรองหัว หน้า หมู่ ลู ก เสื อ ตอนป.หก

ผมจับ พระเอกอนัน ดามาเป็ น เปลีย่ นเป็ น อนันดอย

คื อ เขาเพิ่ง ตื่ น ก็ ไ ปลากเขามา ถ่ายแบบ หน้าไม่ตอ้ งแต่ง เผลอๆ ไม่ได้ ล ้างหน้ามาด้วย

คื อ เหมื อ นจับ อนั น ดามาขัง อยู่ดอย พยายามท�ำให้อนันดาดู เป็ น มนุษย์ เป็ นตัวของตัวเองมากทีส่ ุดด้วย การไม่เติมแต่งใดๆ

ปกออกมาสวยอี ก ต่ า งหาก คอนเซ็ปท์เหมือนทีค่ ดิ และเล่มนัน้ ได้ใช้ ชื่อหัวฉบับว่า

“นักเล่นเขาเล่นกัน”

ส่วนข้างในก็ไปหาอ่านกันเองใน HIP ออนไลน์แ ล ว้ กัน เชิ ญ ศิ ล ปิ น นักเขียน นักคิดมากมายอัดเข้าไปใน เล่มนัน้ !!!!

ส่วนชีวติ นอกรอบก็นบั ว่ามี HIP น�ำเทีย่ วอยู่ขา้ งๆ ชีวติ อยู่ดี

ได้มีการทดลองอื่นๆ ตามมา อีกมากมาย

ไม่วา่ จะเป็ นการทีค่ นๆ หนึง่ อย่าง ผมจะสวมรอยการได้เป็ นโน่นเป็ นนี่

ก็ ห กปี ที่ ผ่ า นมาในเชี ย งใหม่ ผมคิ ด ว่ า ผมได้ล องมี อ าชี พ ใหม่ ๆ เสริมชีวิตประมาณสามสิบกว่าอาชีพ เห็นได้……………..ล่าสุดไปเป็ นนักร้อง

ก็เฮียเขาชอบปัน้ นักร้องนิ!!!!! (คลับคลา้ ยคลาว่าภรรยาท่านเป็ นอดีต รองเเชมป์ สยามกลการ….อะไรเทือกๆ เนี้ยแหละ!!!!)

ไอ้เ ราเกิ ด มาไม่ เ คยขึ้ น เวที มาก่อน…..แต่ก็มนั ดีนะ….เเถๆ ไปให้ จบ….จบสรุปทีว่ งเหลา้ ด้วยการแข่งกัน ระเบิดหัวเราะใส่………..

ก็ ม ัน ข� ำ นี่ ห ว่ า !!!!! อ� ำ กั น สนุกสนานเบิกบานงานทดลอง!!!!

ลูกพีม่ นั ลูกน้องก็ดใี จครับ!!!!!! เหล ้าหวานเชียว

คิ ด ไปคิ ด มา….เหมือ นว่ า การ สเก็ตช์ผลงานต่างๆ ของผมจะมี HIP ประคองปี ก ความคิด ให้เสมอ….และ ท�ำไมต้องเกิดขึ้นจากวงเหล ้าเสียทุกที

เอ้า!!!! จะให้มานัง่ คุยกันในแบบ บรรยากาศการประชุมได้ไง

พ ว ก เ ร า คื อ ส ม า ชิ ก ช ม ร ม พันธุห์ มาบ้า….เติมน.หนู !!!!!

ครับ !!!! พวกเราคื อ สมาชิ ก ชมรมพันธ์ุหมาบ้าน!!!!!

ชอบดื่มเหลา้ ทีบ่ า้ น โดยเฉพาะ หน้า บ้า น ยิ่ง บ้า นตัว เองยิ่ง ดี จะได้ ขึ้น นอนได้เ ลย แต่ ถา้ เป็ น บ้า นเพื่อ น ก็ ค า้ งเลย เมาไม่ ห ลับ ขับ ไม่ ต่ื น ลืน่ ทุกที!!!!

พิ ม พ์ไ ปพิ ม พ์ม ากลิ่น หึ่ ง เลย เหม็นขี้ห่าเหล ้าด้วยฟามจ�ำ!!!!!!

“การไม่ด่มื สุราเป็ นอันตรายต่อ มิตรภาพ”

นี่ผมอยูใ่ นสือ่ ใช่ไหม??? แล ้วมา คุยเรื่องไรเนี้ย……

อะไรอีกหละ????

อ๋อๆๆๆๆ ใช่ๆๆๆๆ!!!!!!! นี่ยงั ไม่รวมที่ HIP เปลีย่ นชีวติ ผมและ ท�ำให้ผมเข้าใจได้วา่ ….

ไม่ ต อ้ งหล่ อ ก็ ไ ด้แ ต่ ข อให้มี สไตล์!!!!โห………..มันเรือ่ งจริงนะเนี้ย!!!

ผมกลายเป็ น เซเลปแล ว้ !!!! เฮียเขาเชียร์

ต่ อให้จนขนาดไหนผมจะไม่มี ทางสังไก่ ่ กระเพราไม่ใส่ไข่ดาวให้อบั อาย ขายหน้าเป็ นอันขาด!!!

เพราะผมเป็ นเซเลปภาคเหนือ ตอนบนไง!!!!

โหย…….เกิดมาไม่เคยเป็ นมา ก่อน….ไม่รูว้ า่ มันดีขนาดนี้!!!!! ถ้ารูน้ ะ รี บ เป็ นตั้ง แต่ ต อนเด็ ก ๆ แล ว้ …. เสียอย่างเดียว…ทีบ่ า้ นฉันไม่มใี ครรูซ้ กั คนว่าเซเลปแปลว่าอะไร???? แต่ ไม่ เป็ นไรวันนึงพวกเขาจะเข้าใจ!!!

ตลกมากไปแล ้วเมิง!!!! ขอโทษ ครับ!!!!

เอาหละมาเข้าเรือ่ งปัจจุบนั กันดีกว่า

ตอนนี้บริษทั ย้อนแยงฯ ได้เปิ ด ค่ายเพลงและค่ายหนัง

นาม ”ย้อนแยงเรคคอร์ดเเอนด์ ฟิ ลม์ ”

โดยมี HIP อยูเ่ บือ้ งหลังอีกเช่นเคย ขึ้นป้ ายเล็กๆ น่ารักก�ำกับไว้ให้โลกรูว้ า่ HIP เข้ามาร่วมเจาะโลกศิลปะ ณ หอศิลป์ กทม. BACC

ผมตัง้ ชื่อโปรเจ็คท์น้ ีไว้ในใจว่า “ปล ้นสุนทรียะ”

เดีย๋ วตอน HIP ครบรอบ19ปี …

ผมจะกลับมารายงานต่อให้ท่าน ได้รบั รูว้ า่ สิง่ ทีเ่ ราจะท�ำกันต่อ ไม่วา่ จะ เป็ นธุรกิจสุนทรียะสร้างสรรค์

ค่ายเพลง และโปรเจ็คท์ทำ� หนัง จะเป็ นอย่างไร??? จนถึงส�ำนักพิมพ์ ย้อนแยงฯลฯ

นี่ ยั ง จ ม อ ยู่ กั บ ภ วั ง ค์ ห น้ า คี ย ์บ อร์ ด มองเห็ น ดอย เห็ น ถนน นิมมานฯ เห็นเพือ่ นๆ ในวันเวลาทีผ่ า่ นมา ฟ้ าหลังฝนในเมืองเชียงใหม่สวยทีส่ ุดใน โลกเล็กๆ ของฉันเสมอ (คนละฤดู!!!!)

ตอนนี้เชียงใหม่ใกล ้เข้าหน้าหนาว แล ้วต่างหาก

หืม………………..!!!!! ลมหนาวแรก โอ้วๆๆๆ หวิวเลย!!!!

เฮ้อ ………….คิ ด ถึ ง เพื่ อ นๆ พีน่ อ้ งลุงป้ าน้าอาปู่ย่าตายายทีเ่ ชียงใหม่ คิดถึง HIP และทีมงานเสมอนะ

แลว้ ถ้าใครว่างๆ ผ่านมากทม. แวะมาหาที่ ย้อนแยงเรคคอร์ดเเอนด์ ฟิ ล์ ม ณ ศิ ล ปะวัฒ นธรรมแห่ ง กรุงเทพมหานครด้วยนะ

มี HIP MAGAZINE ให้หยิบ กลับบ้านทุกต้นเดือนนะ…มาลองหยิบ HIP ทีก่ ทม.บ้างก็ได้นะ!!!!

พวกเราคือสมาชิก ชมรมพั น ธุ ์ ห มาบ้ า …. เติมน.หนู!!!!! ครับ!!!! พวกเราคือ สมาชิกชมรมพันธ์ุหมา บ้าน!!!!! ชอบดื่มเหล้าที่บ้าน โดยเฉพาะหน้าบ้าน ยิ่ง บ้านตัวเองยิ่งดี จะได้ขึ้น นอนได้ เ ลย แต่ ถ ้ า เป็ น บ้านเพื่อนก็ค้างเลย เมาไม่หลับ ขับไม่ตนื่ ลื่นทุกที!!!!

ด้วยรักอันอ่อนโยนสัน่ เทาเคลา้ ลมหนาวหน้าตู เ้ เอร์ ณ ย่านปทุมวัน หยามสะเเฟร์

จ.กุ๊ช ชี่ (ประธานกรรมการ บริหารบริษัทเครือย้อนแยงสุนทรียะ และสหาย) HIP MAGAZINE

33

ส�ำนักพิมพ์ย้อนแยง

เรื่อง: ตึ๋ง ปุยเปีย ภาพ: จั้ง กุชชี่

พีจ่ ง้ั คะ,

ต้องขอโทษพีจ่ งั้ ก่อนเลยนะคะ ทีเ่ มือ่ คืนต้องมอมเหล ้าพีซ่ ะหง่อม เพือ่ ทีห่ นู จะได้แอบยัดจดหมายฉบับนี้ใส่เป้ พ่ี จะว่าไปแลว้ หนู ก็ไม่ค่อย รูส้ กึ ผิดมากนักหรอกพี.่ .. เพราะพีก่ ง็ อมเป็ นประจําอยู่แล ้วเวลามาเจอหนู (แต่เวลาพีเ่ มาเต็มๆ นี่หมาไม่แดก เลยค่ะพี!่ ) และเมือ่ คืนนี้คงจะเป็ นครัง้ สุดท้ายทีพ่ ก่ี บั หนู จะได้เจอกันแล ้วนะพี.่ .. ถ้าคราวหน้าพีไ่ ปทีน่ นั ่ อีกพีก่ ไ็ ม่ ต้องเรียกหาหนู แล ้วด้วยนะ เพราะหนู ไม่อยู่แล ้วค่ะพี.่ .. (พีล่ องเรียกน้อง จอย หรือวัลลพก็ได้นะพี,่ สองคนนี่นสิ ยั ดีใช้ได้พ่ี และหนู กฝ็ ากฝังให้ดูแล พีไ่ ว้แล ้ว)... ว่าแล ้วหนู กเ็ ศร้านะคะทีจ่ ะไม่ได้เจอพีจ่ งั้ อีก...

พีจ่ งั้ ขา..ถึงหนู ไม่บอกพีก่ ค็ งรูน้ ะคะว่างานอย่างทีห่ นู ทาํ เนี่ย มันทํา ให้หนู ได้เจอผูช้ ายมากมายหลายขนาดไหน... (เอ๊ะ พี,่ หนู เขียนหนังสือ ไม่เก่ ง...ประโยคทื่ผ่านมานี่หนู จบแค่ ตรง ‘มากมาย’ ก็พอใช่มยั้ คะ?) แต่ไม่เคยมีใครเคยทําให้หนู มคี วาม สุขได้เหมือนพีเ่ ลยทัง้ ๆ ทีเ่ ราก็ไม่เคย มีอะไรๆ กัน พีช่ ่างแตกต่างจากชายอืน่ ๆ ทีม่ าเทีย่ วแบบนี้ค่ะพี.่ .. พีใ่ ห้ เกียรติหนู ให้ความเป็ นเพือ่ น ให้ความจริงใจ แต่ไม่เคยให้เงินเหมือน คนอืน่ ๆ ( จริงๆ พีก่ ใ็ ห้แหละ, เอ่อ…ขอบอกพีด่ ว้ ยความเคารพตรงนี้เลย แล ้วกันนะพีน่ ะ เวลาพีไ่ ปเทีย่ วผู ้หญิงครัง้ ต่อๆ ไปพีอ่ ย่าไปทิปเป็ นเหรียญๆ แปดบาทมัง่ สิบสามบาทมัง่ อย่างนัน้ อีกนะพี,่ หมอนวดค่ะพีไ่ ม่ใช่แท็กซี.่ .. คือหนู กลัวพีโ่ ดนตบค่ะ!)... พีจ่ งั้ สนุกและฉลาด หนู ชอบ! หนู ไม่รูส้ กึ ว่าพี่ คาดหวังอะไรจากหนู ทท่ี าํ ให้หนู อดึ อัด... ช่างแตกต่างจากผูค้ นในโลกของ อดีตทีห่ นู หนีจากมา...

พีจ่ งั้ คะ, พีว่ า่ การทีผ่ ู ้คนมาเจอมารูจ้ กั กันนีม่ นั มีคาํ อธิบายเก๋ๆ มัย้ พี?่ หนู ถามไปงัน้ แหละพี่ หนู ไม่ได้อยากรูจ้ ริงๆ หรอก… เออ หนู นอกเรื่อง อีกแล ้วสิเนี่ย, แรกๆ ทีเ่ จอพีน่ ่หี นู กน็ กึ สงสัยเหมือนกันว่าพีน่ ่ที า่ จะเพี้ยน... เสียเงินพาหนู ข้นึ ห้องมาทําไม? เอาก็ไม่เอา (…ขอหนู เถอะนะพี,่ เวลาทีห่ นู ต้องคิดหาคํามาแทนการ ‘เอากัน’ นี่มนั ตะครัน่ ตะครอยังไงก็ไม่รูค้ ่ ะ) แล ้วยังเอาชุดสาวยาคูลล์มาให้หนู ใส่อกี - ถอดก็ไม่ให้ถอดแถมยังมาห้าม หนู นงั ่ โป๊ ด้วย! พีม่ าถึงก็อาบนํา้ ปะแป้ ง แล ้วแก้ผา้ โทงเทง ชวนหนู คุยนัน่ คุยนี่... บางทีก่ น็ งั ่ ลงเขียนหนังสือใส่คอมพิวเตอร์ทถ่ี อื มาแล ้วก็ชอบหันมา 34 HIP MAGAZINE

ถามหนู ว่าคาํ นัน้ คาํ นี้สะกดยังไง... ซึ่งหนู เกือบด่าพี่หลายทีแลว้ นะพี่ว่า หนู เป็ นกะหรี่นะโว้ย... ไม่ใช่ปทานุกรม! แต่ดูแล ้วนึกสงสารพีน่ ะ...ว่าพีเ่ ขา คงเหงาจัด (พีจ่ งั้ ไม่ถอื ใช่มยั้ คะเวลามีผู ้หญิงบอกสงสาร... หนูได้ยินเพลงรัก หลายเพลงเขาว่าพวกผูช้ ายนี่ไม่ชอบให้ใครมาสงสารน่ะพี.่ ..) หรือไม่กเ็ ป็ น ความวิตถารส่วนตัวของพีท่ ห่ี นู เข้าไม่ถงึ เอง...จนพีบ่ อกหนู ว่าพีเ่ ป็ นใคร, ทํางานอะไร, คิดอะไรอยู่ในหัว นัน่ แหละ...หนู ถงึ เข้าใจพีไ่ ด้ในทันที

พีจ่ งั้ คะ, ทีพ่ ช่ี อบถามหนู วา่ ทําไมหนู มาทํางานนี้ (จริงๆ แล ้วพีใ่ ช้ คําว่า ‘งานอย่างงี้’ ค่ะพี่ แต่พไ่ี ม่ได้ตงั้ ใจจะดูถกู หนู หรอก...หนู รู ้ หรือถึงพี่ จะนึกดูถูกหนู จริงๆ หนู ก็ไม่ถอื หรอกพี่ เพราะหนู เคยได้ยนิ คนฉลาดๆ เขาว่ากันว่าพื้นเพของการดูถกู นัน้ มาจากความอิจฉาอ่ะพี.่ .. แหมหนู น่กี ไ็ ป เรื่อยเปื่ อยเชียวพี.่ ..ขอโทษค่ะ) พีถ่ ามเพราะอยากรูจ้ ริงๆ เหรอพี?่ พอถาม แล ้วเนี่ยพีค่ งไม่รูห้ รอกว่าหนู คอยนับนะคะ, หนู บอกตัวเองว่าถ้าเมือ่ ไหร่ท่ี พีถ่ ามคําถามนัน้ ครบสามสิบครัง้ เมือ่ ไหร่ หนู จะบอกพี.่ .. และเมือ่ หนู บอก พีแ่ ลว้ หนู ก็จะไม่เจอพีอ่ กี ...ค่ะพี่ สัปดาห์ทแ่ี ลว้ พีถ่ ามครบพอดีค่ะ (ถ้าพี่ สงสัยว่าทําไมต้องสามสิบ? หนู กไ็ ม่รูห้ รอกพี.่ .. รูแ้ ต่วา่ ทุกๆ ครัง้ ทีพ่ ม่ี าหา หนู จะภาวนาอย่าให้พถ่ี ามเลย... เพราะหนู ชอบอยูก่ บั พีค่ ่ะ, แต่กฎบ้าๆ ของ หนู น่ี หนู ตอ้ งรักษามันนะคะพี่...) หลังจากนัน้ หนู เลยเขียนจดหมายนี้ ขึ้นมาแล ้วรอพีม่ าหา...จนเมือ่ คืนนี้ละ่ ค่ะ

เอ…พี่ค่ะ...ขอหนู ลองเรียกพี่ดว้ ยสรรพนามอื่นซักครัง้ นะคะ..? ไอ้สสั นรกจัง้ ! โอ, ไม่เอาดีกว่า...กราบขอโทษเลยพี,่ หนู แค่อยากลองดูวา่ มันจะรูส้ กึ ยังไงอ่ะ...โทษนะ โทษนะพี,่ ในเมือ่ พีจ่ งั้ ถามหนู บอ่ ยขนาดนัน้ หนู เลยคิดว่าพีค่ งไม่ได้ถามลอยๆ พล่อยๆ เหมือนคนอืน่ ๆ ทีห่ นู ก็ไม่รู ้ เหมือนกันว่ามันจะถามไปทาํ ไม?!? เพราะถามแล ้วก็ไม่เห็นมันทาํ อะไรซักคน... เห็นแต่ตหี น้าเศร้า แลว้ พยักหน้าหงึกๆ หงักๆ ตอนแรกๆ ทีห่ นู มาเริ่ม ทาํ งานนี้ หนู เจอถามบ่อยมาก...จนหนู หลงคิดไปว่า..เออ..พวกนักสถิติ นักทําโพยนี่ชอบมาเทีย่ วอาบนํา้ เนอะ! จนนานเข้าหนู กเ็ ริ่มชิน และคิดได้ ว่ามันเกินสติปญั ญาของหนู ทจ่ี ะไปรู.้ .. แต่ส่วนตัวหนู เองนี่มคี าํ ตอบแบ่ง เป็ นชุดๆ รวมกันแล ้วน่าจะซัก 70 - 80 แบบเลยนะพี!่ หนู จะแอบมอง

หน้าลูกค้าแล ้วคะเนดูวา่ ชอบฟัง ค�ำตอบชุดไหน - แบบไหน แล ้วหนูกจ็ ดั ให้... แต่กบั พีจ่ งั้ หนู ไม่อยากโกหก... นี่คอื ครัง้ แรกทีห่ นู จะบอกความจริงค่ะพี.่ .. เรื่องมันอย่างงี้พข่ี า...

ก่อนนี้หนู เคยเป็ นศิลปิ นค่ะพี่ หนู จะไม่บอกว่าหนู เป็ นศิลปิ นเหมือน พีห่ รอก... เพราะสมัยทีห่ นู เป็ นแล ้วยังไม่หายนี่หนู จาํ ได้วา่ หนู จะมีอาการ... แบบว่า.. วีน วีนมากๆ เลยอ่ะพี่ เวลาใครมาพูดอะไรประมาณว่า “อ๋อ…น้อง ก็เป็ นศิลปิ นเหมือนกัน...” หนู ก็ สัส! พูดต่อสิมงึ ...มึงว่ากูเหมือนใคร?!? หรืออย่าง “อ๋อ…เหมือนกับคุณอะไรในทีวนี า้ า...” เอี้ย! กูเหมือนมันกูกไ็ ป อยู่ในทีวสี วิ ะ่ ไอ้หอก! แม้แต่คาํ พื้นๆ ทีไ่ ม่น่ามีอะไรให้โกรธ หนู ยงั วีนใส่ได้ เลยเช่น “…พวกศิลปิ น หรือ พวกเราศิลปิ น...” อย่างนี้หนู กไ็ ม่ได้ค่ะพีจ่ งั้ ... มึง - กู - พวกเรา... เนี่ยนะ!? ตรงไหนพวกเรามึงว่ามาซิ!? ใช่ค่ะพี.่ .. หนู มนั อ่อนไหวเกินไปค่ะพี,่ เรื่องมากด้วย, จิตด้วย, เยอะด้วย! ครบค่ะ... อุย๊ พี,่ ท่าทางหนู จะนอกเรือ่ งอยู่เรือ่ ยเลย... เอาเป็ นว่าหนู เป็ นศิลปิ นมาก่อน ค่ะพี่ ทีเ่ ป็ นเนี่ยหนู ก็ไม่ได้อยากเป็ นหรอก! เหมือนทีพ่ ก่ี ็คงไม่อยากเป็ น อีสุกอีใสแต่ยงั ไงก็เป็ นยังงัน้ แหละ... เอ้า...หนู เล่าต่อนะพี่

ตอนทีห่ นู ยงั เป็ นเด็กอยู่ต่างจังหวัด (พีจ่ งั้ เคยสงสัยเหมือนหนู มยั้ พี่ ว่าคนเราเนี่ย... ทําไมตอนเด็กๆ มันต้องอยู่ต่างจังหวัดกัน!?...) หนู ชอบ แอบไปเทีย่ ว ไปเเกร่วอยู่แถวโรงหนังประจําอําเภอทีห่ นู อยู่... โรงหนังทีว่ า่ นี่อยู่ไม่ไกลจากบ้านหนู ดว้ ย เกือบทุกวันหลังโรงเรียนเลิก - รีบทําการบ้าน ให้เสร็จ (เอ้าพี!่ เมือ่ ก่อนนี่ หนู เด็กดี - เรียนเก่งมากค่ะ...) แล ้วก็จะรีบบึง่ จักรยานสีสม้ ของหนู ไปทีโ่ รงหนัง... พีจ่ งั้ รูม้ ยั้ ว่าไม่ใช่หนังทีเ่ ขากําลังฉายๆ อยู่หรอกทีย่ วั ่ ให้หนู ไป... แต่เป็ นซอกเล็กๆ รกๆ ข้างโรงหนังทีม่ พี วกน้าๆ หน้าตาโหดๆ กิน - นอนกันอยู่ในนัน้ อยู่ต่างหาก (…แหมพี,่ พูดแล ้วก็น่า เสียดาย... นี่ถา้ ชีวติ วัยเด็กหนู พลิกนี้ดดด...เดียว เป็ นว่าหนู ชอบแถเข้าไป ดูหนังแทนทีจ่ ะติดบ่วงเสน่หข์ องพวกน้าๆ ตัวเหม็นๆ มันๆ ซะก่อนล่ะก็... ป่ านนี้หนู กบั พีเ่ จ้ยอาจจะกาํ ลังช่วยกันคิดหาวิธเี อาใบปาล์มทองคาํ ทีไ่ ด้มา เป็ นเข่งๆ นัน้ มาทําห่อหมกปลาแขยงกันเป็นทีว่ นุ่ วายไปทัง้ สามโลกอยูก่ เ็ ป็น ได้นะพี.่ .เอ้า!พีว่ า่ มัย้ ?)

นัน่ แหละ จุดเริ่มต้นของคาํ ตอบให้กบั คาํ ถามของพี่ (…ตอนนี้หนู รูเ้ ลยว่าพีจ่ งั้ คิดไรอยู่? …อีน่มี งึ ลีลามากเหลือเกินนน... กูถามง่ายนี่มงึ ตอบ กูสนั้ ๆ ง่ายๆ ไม่ได้รไึ ง! ..สัส! - ไม่ได้หรอกพี.่ .. แหม… พีก่ ร็ ูว้ า่ คนเราเนี่ย... ทีเรือ่ งของตัวเองเข้าละก็ มันต้องมีรายละเอียดลึกลับซับซ้อนกันเสียทัง้ นัน้ แหละพี!่ ) “ตรอกน้า” คือคําทีห่ นู คดิ ขึ้นมาในเวลานัน้ เอาไว้เรียกทีต่ รงนัน้ ในหัวตัวเองค่ะพี.่ .. หนู ไม่กลา้ เรียกออกมาดังๆ ให้พ่อ - แม่หนู ได้ยนิ หรอก... พีล่ องนึกดูซวิ า่ ถ้าพ่อแม่ใครถามลูกสาวหน้าตาดี อายุ 12 - 13 ว่า “ออกไปไหนจ๊ะลูก? เย็นแล ้วนะ...” แล ้วลูกตอบ “ไปตรอกน้าแป๊ บนึงแม่... แม่กนิ ข้าวก่อนเลย - ไม่ตอ้ งรอ” มันคงฟังดูน่าเป็ นห่วงพิลกึ นะพีจ่ งั้ ว่ามัย้ ? (เออพี่... ตอนนี้หนู เริ่มนึกเหมือนพี่แลว้ ว่าหนู น่ีแม่งลีลาจริงๆ ด้วย โทษพีโ่ ทษ!)

เอ้า! ต่อนะพีน่ ะ, ตรอกน้าของหนู เนี่ยเป็ นตรอกกว้างซัก 4 - 5 เมตร ลึก (ลับและรก) ยาวเข้าไปดูเหมือนสุดลูกหูลูกตา สาํ หรับหนู ในตอนนัน้ (พีจ่ งั้ ต้องไม่ลมื นะว่า... เวลาเด็กสนใจอะไรแล ้วนี่ มันจะลึกลํา้ กว้างไกลไป สุดลูกหูลูกตาจริงๆ นะพี!่ ... มันไม่สนั้ เต่อตื้นเขินแค่ผวิ ๆ เหมือนตอนเรา โตๆ หรอกพี่ - ใช่มะพีว่ า่ ...?) สองข้างฝัง่ ตรอกเนี่ยนะพี.่ .. โห!… เรียงราย ไปด้วยรูปวาด บนแผ่นไม้อัดทีถ่ กู ตัดเป็ นชิ้นๆ เกยก่ายทับซ้อนกันอยู่ มอง ดูน่าพิศวงมากๆ พี!่ ดวงตาเพชรากลมโตดวงใหญ่สูงท่วมหัว!.. ตะแคง เก้เค้อยู่ขา้ งๆ ก็โตชิโร มิฟูเน่ครึ่งซีก... โรเบิรต์ เรดฟอร์ด โผล่เห็นแต่หวั ซ้อนอยู่ขา้ งหลัง - หนู จาํ ทรงผมทีม่ แี สงสีฟ้าบ้านๆ ไล ้อยู่แถวขอบๆ กับ แว่นเรย์แบนฉาบปรอทนัน้ ได้หรอกน่า!... ถัดลึกเข้าไปหน่อยเป็ นหน้าหล่อ บัดซบของราเยส คานนา แต่กลับหัวอยู่ - แต่ดูเหมือนจะโดนข่มเอาง่ายๆ โดยลีแวนคลิฟ ในชุดคาวบอย... โหพี!่ สมัยนัน้ หนู วา่ ไม่มใี ครหยีหน้าสู ้ แดดได้แมนเท่าแกแล ้ว! แต่ตาหรี่แดดนัน้ ดูๆ ไปเหมือนกาํ ลังมองขึ้นกลาง หว่างเรียวขาสวยของเออร์ซูลา่ อันเดรส ในชุดตะปิ้ งขนสัตว์ทถ่ี า่ งจังก้าคํา้ หัวแกอยู่ (แต่ท่อนบนเหนือเอวขึ้นไปของเออร์ซูลา่ นี่... น้าเรือง - นักวาด คนเก่งแกเอาไปตีตะแคงไว้ขา้ งแคร่นอนของแก!)... โหพีจ่ งั้ ... ให้หนู เขียน บรรยายภาพที่หนู จาํ ติดตาเนี่ย หนู เล่าได้ทงั้ วันก็ไม่จบพี!่ ... อยู่ในหัวหนู

นี่แหละ - แคะไม่ออกหรอก... มีหมดทุกคน - ทุกหน้า - มีทงั้ นัน้ พี!่ ... หวังอยู่ปากต่ยุ ๆ เดวิดเจียงหล่อกะล่อน ตี้หลุงเนี่ยเป็ นแบบหน้าหล่อมาตร ฐานอนาโตมีต่ อนหนู เด็กๆ หน้าทัต เอกทัตเนี่ยหนู กลัวมากพีจ่ งั้ ... พวกน้า แกวาดตาถมึงทึงของทัตจนหนู จาํ มาฝันเปี ยก (ฉี่ พีฉ่ ่ี!) หน้าพิสมัยเนี่ย ให้หนู หลับตาวาดตอนแขกขึ้นโขยกหนู อยู่ยงั เหมือนเลย... อาาา...ฟรังโก้ เนโร... นัน่ ประสบการณ์ทางเพศครัง้ แรกของหนู ค่ะพี.่ .. โอ้ว! พอเถอะนะ พี!่ เดีย๋ วจดหมายหนูมนั จะยาวจนไม่รูจ้ ะพับยังไงให้แอบซุกใส่กระเป๋ าพีไ่ ด้!

ค่ะ พีจ่ งั้ , พอหนู ไปบ่อยๆ หนู ก็สนิทสนมกับน้าๆ ทุกคนเลยพี่ น้าสมเพ็ชร นี่เป็ นลูกพีใ่ หญ่ ส่วนน้าหําน้อยกับน้าเรืองนี่ เป็ นลูกมือเก่ง ฉกาจมาดเท่! หนู เนี่ยชอบดูนา้ เรืองวาดมากทีส่ ุด... พีต่ อ้ งเห็นเวลาทีแ่ กเอา มือข้างซ้ายที่มนี ้ ิวอยู่แค่ 3 นิ้วหยิบกระป๋ องสีโน้นสีน้ ีท่วี างเกลือ่ นกลาด เลอะๆ เทอะๆ อยู่รอบตัว - หยด หยอด ผสมกันไปมาบนแผ่นกระดาน อย่างคล่องแคล่ว ในขณะทีม่ อื ข้างขวาถือแปรงขนาดใหญ่ ปาดป้ ายหาสีท่ี ต้องการก่อนทีจ่ ะระบายป้ าบๆ ลงบนแผ่นไม้อดั ทีร่ ่างเป็ นรูปต่างๆ ไว้… โอ้วพีจ่ งั้ !... แกวาดเร็วมากๆ เดีย๋ วเดียวเท่านัน้ ดาราคนนัน้ คนนี้กค็ ่อยโผล่ หน้าออกมา - ต่างสัดต่างส่วนและท่าทาง บ้างรูปรถระเบิดลอยคว้างกลาง อากาศ บ้างก็เป็ นฉากหลังธรรมชาติสหี วานสวย... โอ้ยพี่ - เหมือนเล่นกล เลย! หนู อยากให้พีเ่ ห็นจัง... แต่ทห่ี นู ชอบทีส่ ดุ คือเวลาทีแ่ กวาดภาพผูร้ า้ ย กําลังปลํา้ นางเอกอ่ะพี.่ .. รูปพวกนี้ถงึ จะไม่ใช่รูปสลักสําคัญอะไร และมักจะ อยู่ตามขอบๆ ข้างๆ ของรูปหลักๆ... แต่นา้ แกจะวาดได้อารมณ์มาก... หน้าตาผูร้ า้ ยนี่ถงึ แกจะไม่เก็บรายละเอียด ก็ยงั แสดงความหืน่ ออกมาได้ สุดๆ เลยพีจ่ งั้ ! ส่วนอารมณ์ทางสีหน้านางเอกทีโ่ ดนกดไหล่ไซร้ซอกคออยู่ เนี่ย... หนู ว่าน้าเรืองแกแอบยัดเอาวิสยั ทัศน์ส่วนแกแทรกเข้าไปแหงๆ...

“ตรอกน้า” คือคาํ ทีห่ นูคดิ ขึน้ มาในเวลานัน้ เอาไว้ เรียกทีต่ รงนัน้ ในหัวตัวเองค่ะพี... ่ หนูไม่กล้าเรียก ออกมาดังๆ ให้พ่อ - แม่หนูได้ยินหรอก... พี่ลอง นึกดูซิว่าถ้าพ่อแม่ใครถามลูกสาวหน้าตาดี อายุ 12 - 13 ว่า “ออกไปไหนจ๊ะลูก? เย็นแล้วนะ...” แล้วลูกตอบ “ไปตรอกน้าแป๊บนึงแม่... เพราะทุกๆ หน้าของนางเอกทีถ่ กู ปลํา้ ดูจะสยิวกิ้วซะล ้นเหลือ... จนหนู เห็น ว่าแค่มมุ เล็กๆ ของรูปเทอะทะเท่าฝาบ้านที่สร้างขึ้นมาจากรอยตวัดของ แปรงขนหยาบๆ ของน้าเรือง มันบอกอารมณ์และเรื่องราวได้มากกว่าเรื่อง แต่งในหนังสือ ‘แมน’ รวมกันสามกอง! (หนู เคยแอบอ่านของพ่อหนู อยู่บา้ ง เวลาแกเผลอๆ อ่ะพี.่ ..) ส่วนน้าหําน้อย นี่แกพูดน้อยกว่าหําแกอีกค่ะพี่ (หนู เองไม่เคยเห็นหําแกหรอกพี.่ .. หนู จาํ คําน้าสมเพ็ชรเขามาอ่ะ) แกมีหน้าทีต่ ี ตารางเป็ นช่องๆลงบนไม้อดั ที่ทาสีขาวรองพื้นไว้ แลว้ ก็วาดดินสอขยาย สัดส่วนจากรูปต้นแบบเล็กๆ ลงไปเพือ่ ส่งไปให้นา้ เรืองระบายสีต่อไป... ถึงน้าหาํ น้อยไม่จบั งานสีเลยแต่หนู กไ็ ม่รูเ้ หมือนกันว่าทาํ ไมเนื้อตัวเสื้อผ้าแก ถึงได้เลอะเทอะมอมแมมกว่าคนอืน่ ... ส่วนน้าสมเพ็ชรนี่เป็ นตัวบงการค่ะ พี.่ .. วันๆ แกจะนัง่ ขลิบขนจมูกทีค่ อยแต่จะทิม่ ออกมา แล ้วก็ออกแบบองค์ ประกอบของแต่ละรูปให้อกี สองน้าเอาไปวาด... ดูๆ ไปแล ้วแกเหมือนจะ กินแรงเพื่อนอยู่บา้ ง แต่ หนู ก็ไม่เห็นเขาเกี่ยงงอนค่ อนแคะอะไรกัน... ไม่เหมือนเวลาพวกแกกินเหลา้ ใครรินเหลา้ ใส่แก้วตัวเองหนาไปเนี่ย โลง้ เลง้ กันลันตรอกเชี ่ ยว... แต่ทกุ น้านี่ใจดีมากนะพีจ่ งั้ ... หนู พูดจาเจื้อย แจ้วถามโน่นนี่เวลาทีพ่ วกน้าแกทํางานกันอยู่ยงั ไงก็ได้ ไม่มใี ครว่า... แล ้ว พวกแกอารมณ์ดี คุยสนุก... แล ้วพอเห็นว่าหนู ไปบ่อยเข้าๆ พวกน้าแกก็ มักจะซื้อขนมเก็บไว้ให้หนู ดว้ ยนะ... จริงๆ แล ้วก็มอี ยู่บา้ งแหละทีน่ า้ ๆ เขา พากันหลอกลูบขา ลูบก้นงอยของหนู ... แต่หนู ไม่ว่าไม่ถอื หรอกพีจ่ งั้ ... ก็พวกน้าแกเก่งอ่ะ... แล ้วหนู ตอนอายุเท่านัน้ ก็หอ้ แร่ดหยอกซะเมือ่ ไหร่... ขางี้ยาวเรียว... สวยไม่แพ้ขาเออร์ซูลา่ แล ้วกันอ่ะพี!่ ...แล ้วอีกอย่างพวกน้าเค้า คงเปลีย่ วคงเหงา...

HIP MAGAZINE

35

น่าสงสารออก แลว้ หนู ก็สนุ กจะตายเวลาอยู่กลางดงกระป๋ องสีกบั น้าๆ... นัน่ แหละค่ะพีจ่ งั้ ... เวลาและสถานทีๆ่ หนู คน้ พบความฝันและอนาคตทีห่ นู อยากจะเดินไปสู่...ตรอกแคบๆ รกๆ อับๆ เต็มไปด้วยสีสนั และรูปทรง แปลกๆ เต็มไปหมด... หนู (จริงๆ แล ้วเวลาพูดเสียงเข้มๆ ในใจต้อง ‘กู’ นะพี)่ จะเป็ นนักวาดรูปติดหน้าโรงหนังผูย้ ง่ิ ใหญ่! ผูค้ นเรือนร้อยเรือนพัน จะพากันเบียดเสียดยัดเยียดแทรกรถขายปลาหมึกปิ้ ง, ก้าวข้ามหัวป้ าแก่ๆ นัง่ ขายถัว่ คัว่ จนแกแช่งด่า เข้าไปยืนแหงนคออ้าปากหวอดูรูปวาดดารา ตัวเท่ายักษ์ ทีห่ นู วาด... แต่อนิจจา... ชีวติ คนเราเนอะพี.่ ..

พอหนู จบมอปลายหนู ก็มาเรียนวาดรูปค่ะพี.่ .. เอ่อ… เขาเรียกว่า เรียนศิลปะตะหาก พีจ่ งั้ ก็รู ้ จริงๆ แล ้วหนู แอบมาสอบนะพี่ แล ้วเสือกทะลึง่ สอบได้... หนู ทงั้ ดีใจ ทัง้ เครียดเพราะหนู ไม่รูจ้ ะบอกพ่อแม่หนู ว่ายังไง.. เพราะพ่อแม่หนู จน และหวังกับหนู มาก... ลูกสาวคนเดียว เรียนก็เก่ง สวยก็สวย... คืนประกาศผลสอบนี่หนู นอนไม่หลับจนเกือบเช้านะพี่... ดีแต่วา่ ตอนหัวรุ่งพวกน้าๆ มาเข้าฝันหนู ... ก็ไม่ได้เข้ามาพูดจาเป็ นเรื่องราว อะไรมากหรอกพี่ แค่ฝนั เห็นพวกน้าแกคาบบุหรีแ่ มวดําทีม่ มุ ปากคนละมวน และพากันยงโย่ยงหยกช่วยกันวาดรูปขนาดใหญ่ของสังข์ทอง สีใส คาดผ้า ขะม้าร้องเพลงในหนังเรื่องโทน... ในฝันนัน้ น้าทัง้ สามพากันโก้งโค้งหันตูด ให้หนู ... หนู ตะโกนเรียกเท่าไหร่ก็ไม่หนั มา เห็นแต่ร่องง่ามก้นของน้าๆ ดําปี๋... น้าหําน้อยดีหน่อย ยังใส่กางเกงในลุฟท์... แล ้วหนู กต็ ่นื ตอนตื่น นัน่ แหละหนู กร็ ูใ้ นทันทีวา่ หนู จะไปเรียน! ศิลปะก็ศิลปะว่ะ... มันคงมีวชิ า ให้หนู ได้ฝึกวาดรู ปบ้างแหละน่ า... แลว้ สายวันนัน้ หนู ก็ไปโทรเลขโกหก พ่อแม่วา่ หนู สอบติดบัญชีจฬุ าฯ...

ระหว่างสี่ - ห้าปี ทห่ี นู เรียน... หนู ขยันหมันเพี ่ ยร ก้มหน้าก้มตา และ บางครัง้ ถ้าจําเป็ นก็โก้งโค้งบ้างเพือ่ เรียนให้ทนั เพือ่ นๆ (ทีต่ อ้ งโก้งโค้งเนี่ยก็ เพือ่ ให้เพือ่ นๆ มันดูกน้ หนู จนมันเสียสมาธิค่ะพี.่ .. หนู จะได้กวดมันทัน) เพราะใหม่ๆ หนู ไม่ค่อยทันเพือ่ นเลยค่ะพีจ่ งั้ ... ก็หนู มาจากโรงเรียนบ้าน นอกในต่างจังหวัดนี่พ,่ี ถึงจะเรียนเก่งมา มันก็เก่งแบบบ้านๆ... สูพ้ วกที่ อยู่ในเมืองหลวงไม่ได้หรอกพี.่ .. แต่ไม่นานหรอกหนู กต็ ามเขาทัน ไม่ใช่แค่ ทันหรอกจะว่าไป... หนู ทาํ เอาเพื่อนๆ ตาค้างเลยเชียวพี่... หนู ว่ามัน

น้าแกว่าทุกอย่างมันเริม่ ยุง่ ยากขึน้ ตัง้ แต่ปีทม่ี คี นเอาปืนไปยิงจอห์น เลนน่อนตาย นัน่ แหละ... แกว่าตอนนี้แกอยูไ่ ด้กก็ ระท่อนกระแท่นเต็มที รับจ้างเขียนป้ าย ประกาศ ป้ ายร้านก๋วยเตีย๋ วข้าวแกงหรืออะไรเล็กๆ น้อยๆ ไป ตามแต่ใคร จะจ้างจะวาน... งานอะไรที่ละเอียดมากๆ แกก็ไม่กลา้ รับเพราะมือแก มันสัน่ - มันคม มันเทีย่ งสูเ้ ครื่องพิมพ์เขาไม่ได้หรอก... เท่านัน้ แหละพีจ่ งั้ หนู ปล่อยโฮเลย... อนาคตและความฝันของหนู ...

ไอ้สัสนรกจัง้ !!... แฮ่… ขอโทษอีกทีนะพีท่ ต่ี อ้ งเอาชือ่ พีม่ าสบถอีกละ... แฮ่ๆ คือจดหมายหนู มนั ยาวเหลือเกินพี.่ .. หนู กลัวพี่ อ่านแล ้วหลับน่ะค่ะ

ยัง!… พีจ่ งั้ ยัง, หนู ยงั ไม่ยอมแพ้มันหรอก... ไม่นานหลังจากนัน้ หนู ก็ตดั สินใจหันหน้ากลับเข้ามาในเมืองใหม่ เพือ่ ไปเป็ นศิลปิ น... ความใฝ่ ฝนั เนี่ยหนู ไม่มหี รอกพี.่ .. แต่มนั เป็ นอะไรทีห่ นู พอจะทาํ ได้ เลยทาํ ฆ่าเวลาไป ก่อนระหว่างทีห่ นู ใช้ความคิด... แต่พจ่ี งั้ รูม้ ยั้ ว่าอะไรเกิดขึ้น? คนเขาเกิด ชอบไอ้ศิลปะทีห่ นู ทาํ ล่ะสิพ!่ี ชอบกันใหญ่ หนู กเ็ ลยดังใหญ่... ดังไปกระทัง่ เมืองนอกเมืองนา!... ผ่านไป 2 - 3 ปี เท่านัน้ หนู กเ็ ริ่มมีเงินมีทอง ไม่รูว้ า่ มาจากไหนยุ่บยับ่ ไปหมด... พอเห็นเงินมากขึ้น หนู เลยเกิดความคิดว่าหนู จะเก็บเงินซื้อโรงหนังมันซะเลย! แล ้วหนู จะได้ใช้เส้นของหนู ผูเ้ ป็ นนายทุน รับตัวเองเข้าไปเป็ นช่างวาดรูปดาราติดหน้าโรงของตัวเอง! ตอนนัน้ หนู เนี่ย ตื่นเต้นกับความฝันใหม่ของหนู มากเลยนะพีจ่ งั้ แลว้ หลังจากนัน้ หนู เลย หลับหูหลับตา เล่นเป็ นศิลปิ นใหญ่เลยพี.่ .. แต่พจ่ี งั้ รูอ้ ะไรมัย้ ... มันเอาอีก แล ้วพี!่ พอหนู เก็บตังค์พอจะซื้อโรงหนังแถวชานเมืองได้ซกั โรง... ไอ้โลก อุตสาหกรรมภาพยนตร์ระยํานี่มนั ก็วง่ิ หนีหนู ไปอีก!

ก็อย่างทีพ่ เ่ี ห็นและเป็ นอยู่ทกุ วันนี้แหละพีจ่ งั้ ... โรงฉายหนังมันอยู่ ในกํามือพวกนายทุนอยูไ่ ม่กเ่ี จ้า... บ้างก็พดู ทับถมไปว่ารูปแบบความบันเทิง ได้เปลีย่ นไปแล ้ว... รถแห่หนังก็ไม่ม,ี คัทเอาท์หน้าโรงก็ไม่ม,ี ถัวคั ่ ว่ เม็ด ก๋วยจี้ก็ไม่ม,ี ตรอกของน้าๆ นักวาดให้เด็กๆ พันธุ เ์ ดียวกับหนู ได้ไป เตร็ดเตร่กไ็ ม่ม.ี .. พีจ่ งั้ บอกหนู ซวิ า่ จะเป็ นความบันเทิงเต็มรูปแบบอะไรของ มันเหรอ!?... หนู ใจสลายคราวนี้หนู หมดแรงเลยค่ะพีจ่ งั้ ... แล ้วหนู เลยเลิก หลอกตัวเองเรื่องศิลปงศิลปิ นไปเลย! เพราะช่วงหลายปี นนั้ หนู เองก็ เออๆ ออๆ ของหนูไปตามนํา้ จนเหนื่อยแล ้วด้วยสิพ.่ี .. จริงๆ แล ้วหนูไม่เคย

บรรดาโรงหนังทีห่ ลงเหลืออยูต่ อนทีห่ นูเรียนจบ ต่างก็พากันหันไปใช้การพิมพ์รปู โฆษณาหนังแทนการวาดกัน หมด... เค้าว่ามันเร็วกว่า, สะดวกกว่า, ถูกกว่า ไม่เลอะเทอะเปรอะเปือ้ น - ไม่ตอ้ งมีตรอกรกๆ เน่าๆ ของนักวาด ให้สกปรกอีกต่อไป... โห…พี่จั้ง... หนูงี้อกหักเอี้ยๆ เลยค่ะพี่... หนูทําใจไม่ได้อยู่ตั้งนาน... ต้องเป็ นเพราะกาํ ลังใจจากพวกน้าทัง้ สามของหนู แน่ๆ เลยค่ะ... ว่าไปแล ้ว หนู ยกน้าทัง้ สามไว้ประหนึ่งเทพทางการวาดเขียนของหนู เพิม่ ขึ้นมาจากเทพ องค์อน่ื ๆ ทีเ่ ป็ นทีร่ ูจ้ กั เลยเชียว... พีเ่ ห็นมัย้ ว่าหนู ได้เปรียบเพือ่ นๆ แค่ไหน!

แต่พจ่ี งั้ ค่ะ... พีจ่ งั้ รูใ้ ช่มยั้ ว่าโลกเรานี้ช่างโหดเหี้ยมทารุณต่อความ ฝันของเด็กทีบ่ ริสุทธ์อย่างหนู ... กว่าหนู จะเรียนจบ อบ สี ลงแว็กซ์ แล ้ว เดินออกจากรัว้ โรงเรียน... โรงหนังมันก็หายไปเกือบหมด! แล ้วคนเรานี่มนั ก็จญั ไรไปคิดค้นเอาแต่เรื่องเหลวไหล เช่น เทคโนโลยีการพิมพ์ภาพขนาด ใหญ่สาํ หรับการอุตสาหกรรมขึ้นมาเสียอีก!... ใช่ค่ะพี.่ .. บรรดาโรงหนังที่ หลงเหลืออยู่ตอนทีห่ นู เรียนจบ ต่างก็พากันหันไปใช้การพิมพ์รูปโฆษณา หนังแทนการวาดกันหมด... เขาว่ามันเร็วกว่า, สะดวกกว่า, ถูกกว่า ไม่เลอะเทอะเปรอะเปื้ อน - ไม่ตอ้ งมีตรอกรกๆ เน่าๆ ของนักวาดให้สกปรก อีกต่อไป... โห…พีจ่ งั้ ... หนู ง้อี กหักเอี้ยๆ เลยค่ะพี.่ .. หนู ทาํ ใจไม่ได้อยู่ ตัง้ นาน... ตอนนัน้ หนู รบี ขึ้นรถบัสกลับบ้านนอกเพราะนึกสงสัยและเป็ นห่วง ว่าพวกน้าๆ ของหนู จะมีชะตากรรมกันยังไง!?... โหยพีจ่ งั้ ขา... ตอนหนู ไป ถึงที่ ‘ตรอกน้า’ เนี่ย หนู ถงึ กะต้องกลัน้ นาํ้ ตา... ตรอกน้าดูสะอาดขึ้นจนหนู ใจหาย... น้าเรือง กับน้าหําน้อยไม่อยู่แล ้ว... เห็นว่ากลับบ้านนอกไปทํานา ซักพักก็ไม่ไหว เลยพากันไปรับจ้างเขียนป้ ายด่านักการเมืองอยู่ตามม็อบ ในกรุงเทพฯ... ฝ่ ายไหนจ้างให้ไปเขียนด่าใครพวกแกก็รบั หมด... พอได้ค่า ยาดองไว้ยาไส้ ส่วนน้าสมเพ็ชรทีเ่ หลืออยูค่ นเดียวในตรอกแกก็ดูแก่ไปมาก เลยพี่จงั้ ... แก่เหมือนโดนช่างแต่งหน้าห่วยๆ ของละคอนทีวไี ทยตอน หัวคาํ ่ แต่งให้แกแก่ยงั ไง ยังงัน้ ! น้าสมเพ็ชรแกเล่าให้หนู ฟงั ว่า ตัง้ แต่หนู จากไปเรียนที่กรุงเทพฯ อะไรต่ออะไรแถวบ้านก็ช่างดูยากลาํ บากขึ้น... จริงๆ แลว้ น้าแกพูดตาลอยๆ เหมือนเวลาเขาอ่านบทกวีท่หี นู เคยไปดู 36 HIP MAGAZINE

รูห้ รอกว่าพวกเขาคุยอะไรกัน... ไม่เคยบอกใครหรอกว่าหนู ฟงั ไม่รูเ้ รื่อง กับแอ้งซักกะอย่าง... หนู แค่อยากวาดคัทเอาท์หนังอ่ะพี.่ .. เลิก เลิก เลิก! หนูไม่สนุกอ่ะ...

ตอนนัน้ หนู ก็เลยหอบเงินเป็ นฟ่ อนๆ ที่ได้มาจากอาชีพศิ ลปิ น กํามะลอของหนู ห่อผ้าขาวกลับบ้านไปขอขมาพ่อแม่ค่ะพี.่ .. พ่อแม่หนู กด็ ี ใจหายนะพี่... พ่อแกลูบหัวหนู เบาๆ แลว้ ปลอบหนู ว่า “ไปเถอะลู ก... ไม่เป็ นไรหรอก... แต่อย่ากลับมาอีกเลยนะลูก” แกหมายถึงอะไรของแกอ่ะ พีจ่ งั้ ?

นัน่ แหละพี่... พอหนู ไม่เหลือความฝันอะไรแลว้ หนู ก็เลยลอง มาเช็คเรตติ้งความเป็ นสาวของหนู กบั อาโกเจ้าของอาบ อบ นวดนัน่ ... หนู รูจ้ กั แกมานานแล ้วพี.่ .. ตัง้ แต่สมัยทีแ่ กเป็ นอาร์ตคอลเลคเตอร์อยู่เลย แต่ตอนหลังรูส้ กึ ว่าแกผิดหวังกับความสับปลับอะไรซักอย่างของศิลปินอะไร ซักคนนีแ่ หละพี.่ ..หนูกไ็ ม่สนใจจะรู ้

ว่าแต่พจ่ี งั้ รูอ้ ะไรมัย้ ?... งานบริการ (ถุยค่ะพี.่ .. เห็นมัย้ ว่าเวลาที่ หนู ตอ้ งคิดเอาคาํ เห่ยๆ มาใส่แถวๆ งานทีห่ นู ทาํ เนี่ยมันฝาดปากมากเลยพี)่ ทีห่ นูมาทําเนีย่ สนุกกว่าตอนเล่นศิลปะอีกนะพี!่ ได้เจอผู ้คนในมิตทิ น่ี า่ สนใจกว่า ไม่ตอ้ งมีใครมาคาดหวังจะมาเอาอะไร นอกจากมาเอา! เวลาทํางานก็ไม่ตอ้ ง มีเครือ่ งแบบให้รุงรัง (ยกเว้นเครือ่ งแบบสาวยาคูลล์ทพ่ี ถ่ี อื มา!) แถมเนื้อตัว หนู ก็ขาวสะอาดขึ้นมาก เพราะต้องอาบนํา้ บ่อยๆ วันละหลายครัง้ ... ไม่สกปรกมอมแมมเหมือนตอนเป็ นศิลปิ นอ่ะพี.่ ..อึย๋ ย!

และทีส่ าํ คัญทีส่ ุดนะพีจ่ งั้ ...หนู ได้เจอคนดีๆ อย่างพีจ่ งั้ ไง เชื่อหนู เถอะพี่ ว่าคนพวกนัน้ เขาไม่เห็นพีไ่ ด้น่ารักเท่าทีห่ นู เห็นร้ออกกก!

โชคดีนะพี!่ แอ๊ดเองพี่

โดย วัฒนาวรรณ ขันอาษา

เร็วๆ นี้

ตัวเลขที่คุณอาจไม่ต้องรู้ แต่เราอยากบอก เรื่อง: กองบรรณาธิการ

JUIJUIS

1

Etc.

ก่อนจะเซ็นสัญญาเป็ นศิลปิ นในสังกัด Sony Music จุย๋ จุย๋ ส์ เคยออก EP. มาก่อน โดยทัง้ 2 ชุด นี้มี HIP เป็ นผูส้ นับสนุนหลักอย่างเป็ นทางการ และ ในขณะนัน้ ซิงเกิ้ล ‘อย่าขี้โม้’ ก็บนิ ฉิวขึ้นไปถึงอันดับ 2 ของ FAT Radio Chart

หนึ่ง คือ ชื่อของนักร้องน�ำวง Etc. วงอินดี้ช่อื ดังในเชียงใหม่ ก่อนจะย้ายไปสังกัดค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ในเมืองกรุงจนถึงปัจจุบนั นี้ ตอนเป็ นนักศึกษาปี 1 นัน้ หนึ่ง ก็เริ่มเข้าสู่วงการร้องเพลงแลว้ โดยเขาไปร่วมออดิชนั ่ เป็ นนักร้องร้านริเวอร์ไซด์ ก่อนได้รบั การคัด เลือกให้ร้องเพลงในผับริมน�ำ้ ปิ งชือ่ ดังทีเ่ ป็ นอันดับหนึง่ ในใจหลายๆ คน และ หนึ่ง ยังเป็ นสมาชิกวงเพียงคนเดียวที่จบจากมหาวิทยาลัย เชียงใหม่ ในขณะทีค่ นอืน่ จบจากมหาวิทยาลัยพายัพ

03

เชี ย งใหม่ คื อ สวนทู น อิ น ที่ 3 หลัง พญาอินทรี ’รงค์ วงษ์ สวรรค์ ใช้เวลาหลายปี ค้น หาสวนทู น อิน ทีแรกตัง้ ใจจะไปอยู่ แ ถว เขาสะดื อ จ.อุ บ ลฯ บ้า นเกิ ด ของมาดาม วารินช�ำราบ แต่กร็ อ้ นเกินไป ต่อมามีความคิด จะไปอยู่เกาะแรด จ. ตราด แต่ก็ไกล และ ท�ำงานไม่สะดวก จนตัดสินใจมาเลือกพื้นที่ บนม่อนดอยของบ้านห้วยบวกเขียด ต.โป่ งแยง อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ โดย ชื่อ ‘สวนทูนอิน’ มีทม่ี าจากคาถา 3 ค�ำของชาวฮิปปี้ คือ Turn in, Tune on, Drop out พญาอินทรีท่านนี้ยงั เคยบอกด้วยว่า “ผูช้ ายถึงอายุ 30 ถ้ายังไม่มี บ้านก็คงยากจะมีบ ้าน” กล่าวในหนังสือ ‘พูดกับ บ้าน’ ในปี 2536

Turn in, Tune on, Drop out 38 HIP MAGAZINE

2

4

สี่แยกอันตราย จากข้อมูลผ่านกลอ้ ง CCTV พบว่า ตามสถิตติ ลอดปี พ.ศ. 2552 พบว่ามีอบุ ตั เิ หตุเกิดขึ้นทัง้ หมด 125 ครัง้ จาก 22 ทางแยกในเมืองเชียงใหม่ โดยทางแยกทีม่ ี อัตราการเกิดอุบตั เิ หตุสูงสุดคือ สีแ่ ยกรินค�ำ ซึง่ เป็ นปลายทาง ของถนนเชียงใหม่-ล�ำปาง จุดบรรจบของเส้นเชียงใหม่-ล�ำปาง และถนนนิมมานเหมินท์ ซึ่งมีการจราจรคับคัง่ อุบตั ิเหตุท่ี เกิดขึ้นส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นในช่วงค�ำ่ กับตอนใกล ้จะเช้า (ขับรถ ระวังๆ กันด้วยนะคะ)

5

นี่คอื จุดเริ่มต้นของร้าน วอร์มอัพ คาเฟ่ ร้าน ทีว่ ยั รุ่นถามหา นักท่องเทีย่ วถามถึง แต่รูห้ รือเปล่า ว่าทีน่ ่เี ขามีหนุ ้ ส่วนอยู่ดว้ ยกัน 5 คน เริ่มก่อนตัง้ ครัง้ แรกเมือ่ ปี พ.ศ. 2542 ด้วยเงิน ลงทุนคนละ 5,000 บาท

06

ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่กำ� ลังหลังไหลเข้ ่ ามาเปิ ดบริการในเชียงใหม่ มากถึง 6 แห่งด้วยกัน ไม่วา่ จะเป็ น 1. Promenada Resort Mall Chiang Mai บนถนนเชียงใหม่-สันก�ำแพงสายใหม่ แยกวงแหวนรอบกลาง 2. โครงการ ห้างสรรพสินค้าและโรงหนังในเครือ SF ชือ่ MAYA (เมญ่า) บริเวณสีแ่ ยกริน ค�ำ 3. Central Fastival เชียงใหม่ อยูบ่ ริเวณสีแ่ ยกศาลเด็ก ทางไปดอยสะเก็ด 4. Platinum Chiang Mai Fashion Center ตัง้ อยู่ท่ี Chiang Mai Business Park 5. Star Avenue อยู่ตดิ กับขนส่งเชียงใหม่ และ 6. Adcurve Mall บนถนนช้างคลานและถนนเจริญประเทศ บางแห่งก็เปิ ดบริการกันแล ้ว ในปี น้ ี บางแห่งก็คาดว่าจะสร้างเสร็จปี หน้า ใครใคร่ชอ้ ปปิ้ งก็เชิญตามสะดวก

7

วัดเจ็ดยอด เป็ นชื่อวัดทีค่ นทัว่ ไปเรียกตามลักษณะเครื่องยอดส่วนบน หลังคา พระวิหารโบราณ ซึง่ ก่อสร้างเป็ นพระสถูปเจดีย ์ มีจำ� นวนเจ็ดยอดด้วยกัน แต่เดิมวัดนี้ มีช่อื ว่า วัดมหาโพธาราม หรือ วัดโพธารามมหาวิหาร ตามหลักฐานทางประวัตศิ าสตร์ บอกว่า เจดียเ์ จ็ดยอด มีลกั ษณะคลา้ ยกับมหาวิหารโพธิทพ่ี ทุ ธคยาในประเทศอินเดีย เมือ่ พระเจ้าติโลกราชสวรรคตในปี พ.ศ. 2030 พระยอดเชียงราย ราชนัดดาได้สบื ราชสมบัตแิ ทน และโปรดให้สร้างสถูปใหญ่เพือ่ บรรจุอฐั ขิ องพระอัยกาธิราช โปรดให้ สร้าง สัตตมหาสถาน ทีส่ ำ� คัญในพุทธประวัตเิ จ็ดแห่ง ได้แก่ โพธิบลั ลังก์ อนิมติ เจดีย ์ รัตนจงกรมเจดีย ์ รัตนฆรเจดีย ์ อชปาลนิโครธเจดีย ์ ราชายตนเจดีย ์ ปัจจุบนั เหลืออยู่ท่ี วัดเจ็ดยอดเพียงสามแห่ง คือ อนิมติ เจดีย ์ รัตนฆรเจดีย ์ มุจจลินทเจดีย ์

จริงๆ ก็ไม่มอี ะไรหรอก แค่อยากบอกกระซิบข้างๆ หูคณ ุ ผูอ้ ่าน ที่น่ า รัก ทุ ก ท่ า นว่ า HIP Magazine ขึ้น ปี ท่ี 9 แล ว้ จ้า ผ่ า นร้อ นผ่ า นหนาวมาถึง เวลาขึ้น ขวบปี ใ หม่ อี ก ครัง้ แล ว้ ในฉบับนี้

Ristr8to ร้านกาแฟ Ristr8to ร้านกาแฟทีม่ เี ลข 8 อยู่ใน ชื่อของร้าน ด้วยความเชื่อทีว่ า่ เลขแปดเป็ นเลข มงคล ทุ ก อย่ า งในร้า นนี้ จึ ง ล ว้ นแล ว้ แต่ เกี่ยวข้องกับเลข 8 ทัง้ สิ้น ไม่วา่ จะเป็ นเวลาเปิ ด ปิ ดร้านทีล่ งท้ายด้วยเลข 8 ไปจนถึงราคากาแฟ ทีล่ งท้ายด้วย 8 เช่นกัน

08

9

HIP MAGAZINE

39

report

WORLD TOURISM DAY กิจกรรมท่องโลก ปี 55 เรื่อง/ภาพ: สุธามาศ

การท่องเทีย่ วแห่งประเทศไทย (ททท.) ส�ำนักงานเชียงใหม่ ร่วมกับ ศูนย์อนุรกั ษ์ชา้ งไทย สถาบัน คชบาลแห่งชาติ ในพระราชอุปถัมภ์ฯ จังหวัดล�ำปาง จัดกิจกรรมวันท่องเที่ยวโลก ปี 2555 ให้เยาวชน ท่องเที่ยวไปพร้อมกับการเรียนรู้ธรรมชาติ และกิจกรรมนี้ในปีนี้มีเยาวชนจิตอาสาจากหลายสถาบัน สนใจเข้าร่วมโครงการกว่า 100 ชีวิต เป็นเวลา 2 วัน 1 คืน เมื่อวันที่ 29 - 30 กันยายนที่ผ่านมา โดยมีจุดประสงค์มุ่งเน้นให้เยาวชนมาเรียนรู้ธรรมชาติ การได้เข้ามามีส่วนร่วม และสัมผัสกับของจริง ไม่ใช่เพียงแค่รบั ฟังจากค�ำบอกเล่า เพือ่ เป็นการปลูกจิตส�ำนึกให้รกั และหวงแหนธรรมชาติ เป็นกิจกรรม เน้นการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แบบเที่ยวไปเรียนรู้ไป

กิจกรรมในวันแรกเมือ่ คณะเดินทางมาถึงยังจุดหมายปลายทาง ณ ศูนย์อนุรกั ษ์ชา้ งไทย สถาบันคชบาลแห่งชาติ ในพระราชอุปถัมภ์ฯ จังหวัดล�ำปาง หลังจากก้าวเท้าลงจากรถ มองไป รอบๆ ก็ พ บกับ ธรรมชาติท่ีดู แ ล ว้ สดชื่น ขึ้น มาทัน ที จบจากพิธีเ ปิ ด อย่ า งเป็ น ทางการแล ว้ เหล่าเยาวชนจิตอาสาทัง้ หลายก็พร้อมแล ้วทีจ่ ะเริม่ ท�ำสิง่ ดีๆ ร่วมกัน โดยกิจกรรมแรกของวันนี้คอื ร่วมรับฟังบรรยายความรูเ้ กี่ยวกับการดูแลและการรักษาช้างป่ วย และลูกช้างอย่างใกล ้ชิด น้องๆ ก็นงั ่ ฟังอย่างความตัง้ อกตัง้ ใจกัน จบแล ้วก็ไปขึ้นรถพิเศษทีท่ างศูนย์อนุรกั ษ์ชา้ งไทยได้เตรียมไว้ ให้ ขอบอกก่อนเลยนะคะว่าน้อยคนทีจ่ ะได้ข้นึ รถแบบนี้ ถ้าไม่ได้มาร่วมกิจกรรมวันท่องเทีย่ วโลก คงจะหาโอกาสแบบนี้ได้ยาก เพราะรถทีเ่ รานัง่ กันนัน้ เป็ นรถทีเ่ ขาใช้บรรทุกมูลช้าง (อย่าเพิง่ ตกใจ เขาท�ำความสะอาดรถแล ้วค่ะ ไม่เหม็น) เหล่าเยาวชนจิตอาสาก็ไม่มอี ดิ ออด รีบกระโดดขึ้นรถกัน อย่างตื่นเต้น เพือ่ ไปยังสถานที่ทำ� ดินโป่ งให้ชา้ ง แม้อากาศจะร้อนแต่ไม่หวัน่ น้องๆ เยาวชน จิตอาสาช่วยกันคนละไม่คนละมือ ใช้เวลาไม่นานภารกิจนี้กเ็ สร็จสิ้น ก่อนทีท่ อ้ งจะร้องด้วยความ หิวเป็ นสัญญาณเตือนว่าถึงเวลาพักรับประทานอาหารกลางวันเอาแรงกันแล ้วล่ะ

อิม่ ท้องกันแลว้ ก็เตรียมลุยกันต่อกับกิจกรรมเรียนรูเ้ กี่ยวกับการปลูกหญ้าบาน่า ซึง่ เป็ น ต้นหญ้ามีลกั ษณะคล ้ายต้นอ้อย และมีรสหวานเหมือนกัน ถือได้วา่ เป็ นอาหารชัน้ เยีย่ มของเจ้าตัวโต เลยก็วา่ ได้ แม้เส้นทางอาจจะล�ำบากไปสักนิดในการเดินทางไปยังทุ่งหญ้าบาน่า แต่ระหว่างทางก็ เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ สู ก้ นั กับอากาศที่เริ่มครึ้มฟ้ าครึ้มฝนก่ อนที่จะมีสายฝน 40 HIP MAGAZINE

โปรยปรายมาพอให้ช่มุ ฉ�ำ ่ อากาศตอนนัน้ เย็นสบายฟิ นสุดๆ เลยค่ะ เหล่าเยาวชนจิตอาสา ช่วยกันคนละไม้คนละมือเกี่ยวหญ้าบาน่า จนได้หญ้ากองโตเพียงพอส�ำหรับไปเป็ นอาหาร ให้แก่ นอ้ งช้างทัง้ ตัวเล็กตัวใหญ่ในวันรุ่งขึ้นแลว้ จากนัน้ ก็พากันเคลื่อนย้ายขบวนไป ปลู กต้นไม้คืนชีวติ ให้แก่ ป่า สายฝนที่โปรยปรายไปก่ อนหน้านี้ทำ� ให้อากาศดีไม่รอ้ น กิจกรรมปลูกต้นไม้ก็เลยสนุ กสนานเป็ นพิเศษ ก่อนที่จะมาพักเบรกกันทานอาหารว่าง ดืม่ น�ำ้ เย็นๆ ชืน่ ใจให้หายเหนือ่ ยกันทีโ่ รงเรียนฝึ กควาญช้าง เตรียมตัวชมกิจกรรมการฝึ กช้าง และร่วมกิจกรรมฝึ กช้างทีน่ ่าตืน่ เต้นไม่นอ้ ย เพราะไม่ใช่แค่ชมการฝึ ก แต่ยงั ได้ร่วมฝึ กด้วย งานนี้เลยได้รบั ความสนใจจากเหล่าเยาวชนจิตอาสาเป็ นอย่างมาก เรียกได้วา่ ถ้าใครกลัวช้าง ต้องเปลีย่ นใจมารักช้าง เพราะความฉลาดทีไ่ ด้เห็นจากเจ้าตัวโตเป็ นแน่ มาตามด้วยภารกิจ สุดท้ายของวันนี้คอื อาบน�ำ้ ให้นอ้ งช้างก่อนพากลับสู่ป่าอย่างชุ่มฉ�ำ่ ทัง้ คนทัง้ ช้าง แลว้ ก็ถงึ เวลาแยกย้ายกันพักผ่อนตามอัธยาศัย ค่อยมาเจอกันอีกทีตอนรับประทานอาหารเย็น พร้อมเตรียมตัวท�ำกิจกรรมสนุกๆ รอบกองไฟ (นานเหมือนกันนะทีไ่ ม่ได้เข้าร่วมกิจกรรม รอบกองไฟ ฮ่าๆ) กิจกรรมเป็ นไปด้วยความอบอุ่นพร้อมเล่นเกมแนะน�ำตัวกันแบบสนุกๆ ปิ ดท้ายกิจกรรมของคืนนี้ด ้วยฟังเสียงเพลงอะคูสติกเพราะๆ ก่อนเข้านอนกับศิลปิ นจิตอาสา ชฮม. และเพือ่ น ก่อนจะแยกย้ายกันเข้านอนเก็บแรงเตรียมออกลุยในเช้าวันรุ่งขึ้น

เมือ่ พระอาทิตย์ทอแสงๆ อ่อน กิจกรรมของเช้าวันทีส่ องก็เริ่มขึ้น เหล่าเยาวชน จิตอาสาก็เตรียมพร้อมออกลุยกันอีกครัง้ ต้อนรับเช้าวันใหม่ดว้ ยกิจกรรมรับช้างออกป่ า และมารับประทานอาหารเช้าให้อม่ิ ท้องกัน แล ้วก็เก็บสัมภาระเพือ่ เตรียมตัวเดินทางกลับ แต่ก่อนจากกันในวันนี้เรายังได้ชมกิจกรรมเรียนรูท้ ำ� กระดาษสาจากมูลช้างกันต่ออีกสักนิด และปิ ดท้ายด้วยการชมการแสดงช้างแสนรู ้ สร้างรอยยิ้มและความประทับใจให้นักท่องเทีย่ ว และผูเ้ ข้าร่วมโครงการทุกคนเป็ นอย่างมาก จากนัน้ ก็ได้เวลากล่าวค�ำอ�ำลาและเดินทางกลับ เชียงใหม่ แม้จะเป็ นเพียงระยะสัน้ ๆ แต่เชื่อว่าผูเ้ ข้าร่วมโครงการทุกคนคงเก็บภาพความ ประทับใจอันเต็มไปด้วยความอบอุ่น รอยยิ้ม และมิตรภาพ กลับบ้านกันเต็มกระเป๋ า

งานนี้ตอ้ งขอขอบคุณ ททท. ส�ำนักงานเชียงใหม่ และศูนย์อนุรกั ษ์ชา้ งไทยฯ ทีจ่ ดั กิจกรรมปลูกจิตส�ำนึกรักธรรมชาติให้เยาวชนจิตอาสาทุกคนได้มปี ระสบการณ์ดๆี ร่วมกัน รวมทัง้ มาใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ทงั้ ต่ อตนเองและสังคมกับกิจกรรมอนุ รกั ษ์ชา้ ง สัตว์คู่บา้ นคู่เมืองของไทยเรา ทีน่ บั วันจะเหลือน้อยลงไปทุกที

HIP MAGAZINE

41

journey

FROM CHIANG MAI TO QUEENSTOWN

แล้วดนตรีแจ็ซซ์ก็ออกเดินทาง (อีกครั้ง) เรื่อง: ภราดล พรอ�ำนวย (ปอ นอร์ทเกท) ภาพ: สิรภพ สิทธิ์สน

สามเดือนก่อน, เราได้รับจดหมายจากเพื่อนสนิท - James Whelan มือแซ็กโซโฟนจาก เมืองซิดนีย์ ใจความกล่าวถึงความต้องการให้วง Outdraw วงดนตรีแจ็ซซ์ทริโอของเราเดินทางไป เล่นแจ็ซซ์เฟสติวัลที่เมืองควีนส์ทาวน์ประเทศนิวซีแลนด์ (Queenstown Jazzfest 2012 / www. queenstownjazzfest.co.nz) ในช่วงกลางเดือนตุลาคมร่วมกับตัวเขา...

และไม่ว่าจะด้วยความบังเอิญหรืออะไรก็ตาม สามวันต่อมา ผมก็ ได้รับจดหมายอีกฉบับ จาก Aya Sukine มือเปียโนสาวสวยชาวญีป่ นุ่ (ปัจจุบนั เธอพ�ำนักอยูท่ สี่ งิ คโปร์) ทีเ่ นือ้ ความกล่าวถึงความ ต้องการให้เรากลับไปเล่น ‘ฟรีแจ็ซซ์’ คอนเสิรต์ร่วมกับเธออีกครั้งที่สิงค์โปรในช่วงต้นเดือนตุลาคม

เมื่อเราได้อ่านจดหมายทั้งสองฉบับแบบกลับหัวไปมา พิจารณาถึงอุปสรรคต่างต่างนานา ทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็นกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ ได้บทสรุปว่า

“การออกไปหาประสบการณ์น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด..”

เรื่องราวหลังจากนี้ ก็คือเรื่องเล่าถึงเหตุการณ์แห่งความประทับใจของการออกเดินทาง ทัวร์คอนเสิร์ต 15 วัน 2 ทวีปในครั้งนี้

42 HIP MAGAZINE

สิงคโปร์ 11.10.12

หญิงสาวร่างเล็ก อายะ ซึกเิ นะ มือเปี ยโนชาว ญี่ ปุ่ น มีดีก รี จ ากมหาวิท ยาลัย เบิร ์ค ลีย ์ บอสตัน สหรัฐ อเมริก า... เราได้พ บกับ เธอครัง้ แรกในการ ออกทัวร์คอนเสิรต์ ที่สิงคโปร์เมื่อช่ วงต้นปี ท่ีผ่านมา ซึ่ ง ก็ ค งด้ว ยความชอบในหนทางแห่ ง ดนตรี ส าย ฟรีแจ็ซซ์น่ีเองท�ำให้เธอผูน้ ้ ีได้จดั งานกึ่งเทศกาลดนตรี ‘Turn Around’ Gala of free Jazz and Improvise music ขึ้นที่ Sultan jazz club, 101 Jalan Sultan, Singapore

งานได้ถูกจัดขึ้น 2 คืน ทัง้ ได้รวบรวมศิลปิ น สายฟรีแจ็ซซ์มากมายจากหลายประเทศเข้าไว้ดว้ ยกัน อาทิ วงฟรีแจ็ซซ์ของ Tim O’dwyer (นักแซ็กโซโฟน ผูซ้ ง่ึ เป็ นหัวหน้าวิชาสาขาดนตรีของวิทยาลัยศิลปและ ดนตรีลาซาล สิงค์โปร) ซึง่ มี Grey Lyons เล่นเทเนอร์ แซ็กโซโฟน และ Tony Makarome เล่นดับเบิ้ลเบสส์

หรือ ‘Game of Patience’ วงอิมโพรไวซ์ 3 ชิ้นของ Darren Moore มือกลองหนึ่งในผูก้ ่อตัง้ แจ็ซซ์คลับ 505 อันโด่งดังจากซิดนีย ์ ซึง่ มี Yong Yandsen มือแซ็กโซโฟนจากกัวลาลัมเปอร์ มาเลเซีย และ O’ Reilly มือเบสส์จากแคนาดา

อีกทัง้ Bani Hakay ศิลปิ นและนักประพันธ์ เพลงหัวก้าวหน้าแนวอีเล็คทรอนิกส์อมิ โพรไวเซชัน่

และวงของเรา ‘Outdraw Trio’ feat. Aya Sukine (อายะ ซึกเิ นะ - เปี ยโน / สิรภพ สิทธิ์สน เบสส์ / พันธวัฒน์ นาวิก - กลอง / ภราดล พรอ�ำนวย - เทเนอร์แซ็กโซโฟน)

สิง่ หนึ่งทีผ่ มรูส้ กึ ประหลาดใจกับตัวงานครัง้ นี้ก็ คือ ไม่น่าเชือ่ ว่าดนตรีในแนวฟรีแจ็ซซ์และอิมโพรไวเซชัน่ จะได้รบั การยอมรับมากขนาดนี้ในสิงคโปร์ รวมถึง สถานที่จดั งานก็ดูจะหรู หรา ไม่ค่อยเข้ากับแนวทาง ดนตรีซ่งึ ดู จะฟังยาก และทัง้ ยังเต็มไปด้วยอารมณ์ เท่าใดนัก...

แต่แล ้ว Darren Moore ก็ได้กล่าวกับผมอย่าง น่าคิดว่า

“จะว่าไปก็น่าแปลก อย่างทีค่ ุณพูด จริงๆ แล ้ว สิง่ ส�ำคัญนัน้ อยู่ทผ่ี ูค้ นมากกว่าสถานที.่ ..”

ในช่วงท้ายของคอนเสิรต์ ทัง้ 2 คืน ก็ถกู จัดให้ มีการแจมเซสชัน่ กันระหว่างนักดนตรีทุกคน ซึ่งจะ ผลัดเปลีย่ นกันเข้ามาร่วมโซโลในบทเพลงเดียวกัน

และในคืนทีส่ องนี้เองที่ Christy Smith มือ เบสส์แจ็ซซ์อาวุโสในต�ำนาน ผูไ้ ด้ร่วมงานกับ Sun Ra Orchestra, Fela Kuti, Shawn Latts, Ernie Watts, Jeremy Monteiro etc.. ได้เข้ามาร่วมโซโลดับเบิ้ล เบสส์กบั เรา

(ซึง่ ดับเบิ้ลเบสส์ทว่ี างอยู่บนเวที ทีจ่ ู่ๆ เขาก็ได้ หยิบขึ้นมาใช้น้ ีเอง ได้ถูกตัง้ สายทุกสายให้ผดิ เพี้ยน ไปจากความถีป่ กติ!) แต่ถงึ แม้มนั จะผิดเพี้ยนไปสัก แค่ไหน Christy ก็ดูจะไม่สนใจมันเลยสักนิด เขากลับ มีท่าทีอนั สงบนิ่งไม่หวัน่ ไหว ทัง้ เล่นมันด้วยอารมณ์ อันเต็มเปี่ ยมไปด้วยความปรารถนาถึงบางสิง่ บางอย่าง อันแรงกล ้า..

ทัง้ ได้กล่าวกับเราทัง้ สามคนก่อนทีร่ ำ� ่ ลาจากกันว่า

“Play the music, don’t scare the music and take the music from the universe”

และค�่ำคืนนี้เองที่พวกเราได้มายืนร�ำลึกถึงเพื่อนผู้นี้ต่อหน้าภาพเขียน สีอะคริลกิ ของเขา ทัง้ ดูเหมือนว่าการเล่นดนตรีของเราในค�ำ่ คืนนีก้ ด็ จู ะเต็ม เปี่ยมไปด้วยอารมณ์แห่งชีวิตและความตาย สิงคโปร์ 13.10.12

ในคืนที่ 3 เราก็ได้มาร่วมเล่นกับ Aya Sukine อีกครัง้ ที่ ‘Blu Jaz Cafe’ ซึง่ เป็ นบาร์แจ็ซซ์ทม่ี ชี ่อื เสียง อีกแห่งหนึ่งของสิงคโปร์ ในทุกคืนวันเสาร์จะจัดให้มี การแจมเซสชัน่ โดยใช้ช่วื ่า ‘Aya’s School’ และใน คราวนี้เองก็ได้พวกเรา ‘Outdraw Trio’ ท�ำหน้าทีเ่ ป็ น House’s Band ซึง่ ก็น่าสังเกตว่า นักดนตรีแจ็ซซ์ของ สิงคโปร์ได้มคี วามสนใจ รวมถึงอาการอันผ่อนคลาย ทีจ่ ะออกมาเล่นดนตรีร่วมกันอย่างเห็นได้ชดั เพราะใน คืนนี้เองก็ได้มนี กั ดนตรีมากมายหลากหลายวัย ทัง้ ที่ ยัง เป็ น นัก เรีย น,นัก ศี ก ษา ร่ ว มถึง นัก ดนตรีอ าชีพ มาร่วมบรรเลงดนตรีร่วมกันอย่างเป็ นมิตร

แต่ส่งิ ที่ติดใจผมมากเป็ นพิเศษ (ขออนุ ญาต นอกเรื่ อ งนะครับ ) ก็ คื อ ภาพวาดบนผนัง ชัน้ สอง ซึ่งศิลปิ นผู ว้ าดภาพนี้เอง เป็ นศิลปิ นชาวแคนาดาที่ อาศัยอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ ซึง่ เขามักจะไปนัง่ สเก็ตช์ ภาพในระหว่ า งที่พ วกเราเล่ น ดนตรี ท่ีแ จ็ ซ ซ์ค ลับ แห่งหนึ่งในเมืองเชียงใหม่เสมอ

ทัง้ ผมยังจ�ำได้ดีถงึ อารมณ์แห่งความตื่นเต้น ทีเ่ ขาได้เล่าให้ฟังถึงคาเฟ่ บลูสแ์ จ็ซซ์แห่งนี้เมือ่ สามเดือน ก่อน...

แต่ แ ล ว้ เมื่ อ สัป ดาห์ท่ี ผ่ า นมา ผมก็ ไ ด้ร ับ โทรศัพท์จากเพือ่ นคนหนึ่งบอกว่าศิลปิ นผูน้ ้ ไี ด้เสียชีวติ

ในระหว่า งก�ำ ลัง เดิน ทางกลับ ไปเยี่ย มครอบครัว ที่ แคนาดา ด้วยสาเหตุเพียงว่า คืนหนึ่งเขาได้นอนหลับไป แล ้วกลับไม่ต่นื ขึ้นมาอีกเลย

และค�ำ่ คืนนี้เองทีพ่ วกเราได้มายืนร�ำลึกถึงเพือ่ น ผูน้ ้ ีต่อหน้าภาพเขียนสีอะคริลกิ ของเขา ทัง้ ดูเหมือน ว่าการเล่นดนตรีของเราในค�ำ่ คืนนี้ก็ดูจะเต็มเปี่ ยม ไปด้วยอารมณ์แห่งชีวติ และความตาย ซึง่ จะว่าไปแล ้ว ก็คงเหมือนกับบทเพลงที่ถึงแม้เราจะสามารถน�ำพา สุม้ เสียงไปได้ไกลถึงสุดขอบจักรวาล แต่แลว้ ตัวโน้ต ตัวสุดท้ายก็มกั จะน�ำพาเรากลับมายังจุดเริม่ ต้นอีกครัง้ เสมอ...

HIP MAGAZINE

43

Christchurch New Zealand, 15.10.12

“โอ้โ ห...อากาศหนาวเหมื อ นยื น อยู่ ห น้า ช่องขายหมูในริมปิ ง(ซู เปอร์มาร์เก็ต)แลว้ เปิ ดพัดลม เบอร์สามเลยครับพี”่

นี่คอื ประโยคแรกที่ เอ มือเบสส์นอ้ งเล็กของเรา ได้กล่าวขึ้นหลังจากที่เดินทางมาถึงเมืองไครสท์เชิรช์ ประเทศนิ ว ซีแ ลนด์ และต้อ งอาศัย อยู่ ท่ีน่ี ห นึ่ ง วัน (ในเกสต์เฮาส์ราคาถูกแห่งหนึ่ง) ก่อนทีจ่ ะต่อรถบัสไป ยังเมืองควีนส์ทาวน์ในวันรุ่งขึ้น

ไครส์เชิรช์ เป็ นเมืองทีม่ ภี มู ทิ ศั น์สวยงาม, แม่นำ �้ Avon สายเล็กๆ ไหลคดเคี้ยวผ่านตัวเมือง สองฟาก ฝัง่ ล�ำน�ำ้ ก็มสี วนทีไ่ ด้รบั การดูแลรักษาเป็ นอย่างดี ต้นไม้ หลากสีสูงใหญ่ มากมายอยู่ริมสองฝัง่ มีอยู่ตน้ หนึ่ง ซึง่ ดูแล ้วให้ความรูส้ กึ พิเศษอย่างประหลาด คือมีลำ� ต้น สูงใหญ่ ตัง้ ตรงขึ้นไปอย่างองอาจ ทัง้ กิง่ ก้านอันแข็งแรง ทีย่ น่ื ขยายออกไปสัมผัสกับผืนอากาศก็ดสู ง่าผ่าเผยยิง่ นัก

อีก ทัง้ ภาพของเด็ก ๆ วิ่ง เล่น ท่ า มกลางสวน ดอกไม้เล็กๆ สีขาวกับเกสรเล็กๆ สีเหลือง ท่ามกลาง แสงแดดอ่อนๆ ทีส่ าดส่องผ่านร่มไม้ลงมาบนผืนหญ้า ดูระยิบระยับ

อย่างไรก็ตาม ยังมีความรูส้ กึ หนึ่งทีส่ ามารถมอง เห็ น ได้เ ด่ น ชัด ก็ คื อ พลัง งานแห่ ง ความโศกเศร้า ของเมือง ทีเ่ กิดจากเหตุการณ์แผ่นดินไหวครัง้ ใหญ่ถงึ 6.3 ริกเตอร์เมือ่ ปี 2010 ซึง่ ได้สร้างความเสียหายให้กบั ตัวเมืองเป็ นอย่างมากโดยเฉพาะพื้นที่ส่วนกลางของ เมืองซึ่งตึกอาคารสู งใหญ่ ต่างได้ถูกถล่มลงมาเหลือ เพียงแต่ซากปรักหักพัง

และเมือ่ ได้มองดูแลว้ จึงท�ำให้เกิดความ รูส้ กึ หดหู่สะเทือนใจอย่างทีส่ ุด...

Christchurch 16.10.12

“Only God Can Make A Tree”

เป็ นประโยคที่เราได้มองผ่านกระจกร้านคาเฟ่ แห่งหนึ่งเข้าไปเห็น ในระหว่างการเดินทาง 8 ชัว่ โมง ด้วยรถบัสจากเมืองไครสท์เชิรช์ มายังเมืองควีนส์ทาวน์ และในระหว่างการเดินทางรถบัสประจ�ำทางก็ได้พาเรา ให้มาเห็นภาพวิวทิวทัศน์อนั สวยงามอย่างน่ามหัศจรรย์

ภาพฝูงแกะทีเ่ หมือนหนอนสีขาว ฝูงวัว ฝูงกวาง อีกทัง้ ต้นไม้ทีม่ ลี ำ� ต้นสีดำ� เข้มและมีใบเล็กๆสีเขียวอ่อน สว่ า งสดใส และพืช พรรณนานาชนิ ด อัน สวยงาม แปลกตา มาจนถึงภูเขาน�ำ้ แข็งอันสูงใหญ่ ยาวตลอด แนวทางทิศตะวันตก และทีบ่ ริเวณรอยแตกเป็ นคลืน่ ระหว่างสีขาวของน�ำ้ แข็งกับสีดำ� ของเทือกเขานัน้ มอง เห็นเป็ นลวดลายคลา้ ยกับรากและกิ่งก้านของต้นไม้ท่ี ก�ำลังเคลื่อนไหวสอดประสานเข้าด้วยกันคลา้ ยดัง สิง่ มีชวี ติ

ครัง้ หนึ่งเราได้ผ่านมายังทุ่งหญ้าอันแห้งแลง้ กว้างใหญ่ไพศาลทีเ่ หมือนจะไม่มใี ครหรือสิง่ ใดอยูท่ น่ี นั้ นอกจากม้า สีน�ำ้ ตาลเข้ม ขนาดใหญ่ ต วั หนึ่ ง ที่ก�ำ ลัง เดินไปช้าๆ เบื้องหน้าอย่างล�ำพังท่ามกลางความเงียบ

ความเงีย บที่เ หมือ นจะล่อ ยลอยมาจากพื้น ทะเลสาบสีเขียว สีเขียวลึก สีฟ้า สีฟ้าลึก และลึกกว่า...

เราต่ างมองดู ภาพนัน้ ด้วยความรู ส้ ึกฉงนใจ ขณะเดียวกันก็รูส้ กึ ลึกซึ้งไปกับมันอย่างยากจะอธิบาย 44 HIP MAGAZINE

Queenstown 17.10.12

ควีนส์ทาวน์เป็ นเมืองขนาดน่ารักทีร่ ายลอ้ มไป ด้ว ยเทือ กเขาสู ง ใหญ่ ท่ีป ลายแหลมของมัน มีหิม ะ สีข าวปกคลุม ...ทัง้ ในบางวัน ที่อ ากาศหนาวเย็น ยัง สามารถมองเห็นหิมะทีโ่ ปรยปรายมาจากก้อนเมฆทีอ่ ยู่ เหนือขึ้นไปมองดูคลา้ ยดังสายหมอกที่ค่อยๆ คลอ้ ย เคลื่อนมาเปลี่ยนสีของเทือกเขาอันหม่นหมองด้วย ความเหน็บหนาวให้สว่างสดใสดูขาวจั ๊ว! (เหมือนใน โฆษณายาสีฟนั อะไรประมาณนัน้ ) อีกทัง้ ทะเลสาบ อันใสสะอาด ที่ไหลลงมาจากภูเขาน�ำ้ แข็ง ที่ใสจน สามารถมองเห็นสีสนั ของก้อนหินทีอ่ ยู่ใต้ผนื น�ำ้

เราได้เดินทางมาถึงก่อนงานเทศกาลล่วงหน้า สามวัน เพื่อ มาพบและฝึ กซ้อ มร่ ว มกับ James Whelan มือแซ็กโซโฟนจากซิดนีย ์ ออสเตรเลีย

เรารูจ้ กั กับ‘จิมมี’่ (ชื่อเล่นของเขา) หลายปี ก่อน ในช่ วงระหว่างที่วงแจ็ซซ์ของเขาออกเดินสายแสดง คอนเสิร ์ต ในเอเชี ย จากนั้น ด้ว ยความประทับ ใจ บางอย่าง จิมมีไ่ ด้ตดั สินใจย้ายมาอยู่จงั หวัดเชียงใหม่ และร่วมเล่นกับพวกเราอยู่หลายปี ก่อนทีจ่ ะย้ายกลับ ไปซิดนียเ์ มือ่ ช่วงต้นปี ทผ่ี ่านมา และการได้กลับมาเจอ กับเพื่อนสนิทที่ตอ้ งห่างไกลกันอีกครัง้ นัน้ ก็ได้สร้าง ความรูส้ กึ ประทับใจให้กบั เราทุกคน

สามวัน แรกเราได้ม าพัก กัน อยู่ ท่ี บ า้ นของ Dr. Jason Thornton ผูซ้ ง่ึ เป็ นประธานการจัดงานใน ครัง้ นี้ และกิจกรรมหลักของเราในช่วงสามวันแรกนี้ ก็คอื การซ้อม ซ้อม แล ้วก็ซอ้ มกันให้มากทีส่ ุด เพราะ เราต่ างก็รูด้ ีว่านักดนตรีท่ีจะมาเล่นในงานเทศกาล ครัง้ นี้นนั้ ต่างก็เป็ นนักดนตรีแจ็ซซ์ระดับแถวหน้าของ อ อ ส เ ต ร เ ลี ย แ ล ะ นิ ว ซี แ ล น ด์ เ กื อ บ ทั้ ง สิ้ น

ไม่วา่ จะเป็ น ‘Tim Hopkins Trio’ ผูซ้ ง่ึ ได้รบั รางวัล Winnie the Australian National Jazz Award at the Wangaratta 1993, อีกทัง้ อัลบัม้ ของ เขาในปี น้ ยี งั ได้รบั รางวัล Jazz Album of the Year อีกด้วย

‘Gerard Masters Trio’ มือ เปี ย โนและ นักร้องแจ็ซซ์ผูไ้ ด้รบั การยอมรับในเวทีระดับชาติของ ออสเตรเลีย ผูซ้ ่งึ ได้ Craig Naughton มือกลอง ผูม้ ชี ่อื เสียงของซิดนีย ์ มาร่วมบรรเลงกับเขาอีกด้วย

‘Gang of Brothers’ วงฟังค์ก้ ีฟิวชัน่ ร็อค อันโด่งดัง...และศิลปิ นอืน่ ๆ อีกมากมาย

แต่ มอี ยู่เหตุการณ์หนึ่ง ส�ำหรับพวกเราแลว้ (โดยเฉพาะตัวผมเอง) ทีร่ ูส้ กึ ประทับใจอย่างบอกไม่ถกู เรื่องก็มอี ยู่วา่ ...

ในวันแรกของเฟสติวลั วงดนตรีแจ็ซซ์บกิ ๊ แบนด์ ที่ เ ล่ น ประกอบภาพยนต์เ กิ ด พลาดเที่ ย วบิน ที่ จ ะ มาแสดง ทางทีมงานจึงได้ขอให้นกั ดนตรีคนอืน่ ๆ รวม ทัง้ วงของเราให้มาช่วยเล่นแทน

ลัก ษณะของการแสดงก็ คือ การเล่น ดนตรี ประกอบอารมณ์ของภาพยนตร์จากปี ค.ศ. 1920 ซึ่ ง จะถู ก ฉายบนจอที่ ถู ก ขึ ง อยู่ บ นสนามหญ้า ใน สวนกลางเมือง (ประมาณเล่นดนตรีประกอบหนัง ชาร์ลี แชปลินกันสดๆ อะไรอย่างนัน้ )

ซึง่ เราทุกคนก็ตอ้ งลุนกั ้ นอยู่มากทีเดียว เพราะ ทัง้ หมดถือเป็ นการ ‘Sight Reading’ ก็คอื การต้อง อ่านโน้ตแลว้ ก็เล่นกันเดีย๋ วนัน้ เลย ก็ตอ้ งขอสารภาพ

ตรงนี้ เ ลยก็ แ ล ว้ กัน ครับ ว่ า ตัว ผมเองนั้น อ่ า นโน้ต ช้ามากๆ เอาซะด้วย แถมเพลงแต่ละเพลงก็ยากมาก อีกต่างหาก...

แต่ จะว่าไปแลว้ ผมเองยังถือว่าไม่แย่มากนัก เพราะยัง สามารถฟัง ฮาโมนี่ แ ละเล่ น ตามไปได้ (อย่างน้อยก็ยงั ถูกคียล์ ่ะนะ) แต่ ท่ีน่าเป็ นห่วงก็คือ น้องเอ มือเบสส์ของเรา เพราะด้วยความทีเ่ บสส์เป็ น เครื่องความถีท่ อ่ี ยู่ตรงกลางระหว่างจังหวะกับฮาโมนี่ จึ ง ไม่ ส ามารถเล่ น ผิด จัง หวะหรื อ คี ย ์ข องเพลงได้ และด้วยเหตุน้ มี อื เบสส์ของเราถึงกับนัง่ อ่านโน้ตกันจน เหงือ่ ซึม

ท่ า มกลางอุณ ภูมิอ นั หนาวเย็น ถึง 5 องศา กันเลยทีเดียว

สุดท้ายทุกอย่างก็เป็ นไปตามทีเ่ ราคิดไว้ ก็คือ ‘เกือบล่มครับ!’ โดยเฉพาะภาพยนตร์เรื่องแรก แต่พอ เรื่องที่สองกับเรื่องที่สามนัน้ ต้องถือว่าเราท�ำกันได้ ดีมากอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะทุกคนดูจะจับทางได้และ เล่นบทเพลงกันแบบกึ่งอิมโพรไวซ์กนั ไปเลย ซึง่ ก็คือ ฟัง เสีย งเบสส์ก บั เปี ย โนแล ว้ ก็ พ ยายามจับ ทางของ เมโลดี้จากนัน้ ก็ลุยกันไปข้างหน้าตามแต่อารมณ์ของ ตัวละครในภาพยนตร์จะพาเราไป...

และหลัง จากที่ก ารแสดงจบลงพร้อ มเสีย ง ปรบมืออันเกรียวกราวจากชาวเมืองแลว้ นักดนตรี ทุก คนก็ ต่ า งก็อมยิ้ม (แห้งๆ)ไ ปกับเหตุการณ์อนั น่าระทึกใจทีไ่ ด้เกิดขึ้น Queenstown 20.10.12

“ผมว่าเราเอารกแกะมาทาหน้ากันดีกว่าพี่... เผือ่ จะกันหน้าแตกกันได้บา้ ง”

น้องเอ มือเบสส์ก ล่า วแบบยิ้ม ๆ ในขณะที่ ยืนกอดอกตัวสัน่ กลางสวน Queenstown garden สถานทีท่ ไ่ี ด้ถกู จัดให้ตงั้ ขบวน “แจ็ซซ์พาเหรด”

เช้า วัน นี้ อ ากาศดี , มีแ สงแดดสว่ า งสดใส ทัง้ ไม่หนาวจนเกินไป ซึ่งก็มปี ระชาชนและผูท้ ่สี นใจ มากมายมาร่ วมงานและในขบวนพวกเราก็ประกอบ ไปด้วยนักแสดงตลก นักดนตรีแจ็ซซ์ ร่วมถึงนักดนตรี เด็กๆ จากโรงเรียนประถมและมัธยมต่างๆ มาร่วม เดิ น ขบวนและเล่ น ไปด้ว ยกัน อี ก ทัง้ ขบวนของ เด็กอนุบาลตัวเล็กๆ ทีเ่ ดินถือธงเป็ นสีสนั สดใสส่งเสียง ร้องเพลงทัง้ วิ่งเล่นกันไปมา ร่ วมถึงผู ค้ นที่ออกมา เต้นระบ�ำกันสนุ กสนาน ดู แลว้ ท�ำให้เกิดความรู ส้ ึก อบอ่นุ มีชวี ติ ชีวาขึ้นมาทันใด

และคื น เดี ย วกัน นี้ เ องที่ ว งของเรามีเ ล่ น ที่ ร้านอาหาร Sky Line ซึ่งอยู่บนยอดเขาสู งทางทิศ ตะวันออกของเมืองซึง่ จ�ำเป็ นต้องนัง่ กระเช้าไฟฟ้ าขึ้นไป กว่า 20 นาที ซึ่งที่บนยอดเขานัน้ เราก็ได้มาพบกับ ทัศนียภาพอันน่าอัศจรรย์ของเมืองควีนส์ทาวน์ทงั้ เมือง ในขณะที่ด วงจัน ทร์ไ ด้ส่ อ งแสงเป็ น ประกายลงบน ผื น ทะเลสาบและขุ น เขาซึ่ ง ก็ ง ดงามอย่ า งยากจะ บรรยาย...

Queenstown 21.10.12

ลักษณะของการจัดงานแจ็ซซ์ทน่ี ่จี ะเป็ นรูปแบบ ของการจัดเทศกาลทัง้ เมือง ซึง่ ก็คอื เวทีการแสดงต่างๆ จะถูกจัดเตรียมไว้ตามจุดต่างๆ ทัว่ เมือง รวมถึงร้าน อาหาร ร้านคาเฟ่ บาร์ และนักดนตรีท่ีมาร่ วมงาน เทศกาลครัง้ นี้ ก็ จ ะสลับ หมุน เวีย นกัน ไปเล่ น ตาม จุดต่างๆ ทัว่ ทัง้ เมือง

และในวันนี้ซง่ึ เป็ นวันสุดท้ายของงานเทศกาล ที่ท างวงของเราจะต้อ งมาเล่น ที่ Queenstown’s Garden ในช่วงบ่าย และต่อด้วยบาร์อกี แห่งหนึ่งชื่อ Pog Mahones

ก่อนทีจ่ ะจบลงด้วยการแจมดนตรีร่วมกันของ นักดนตรีทุกคน และในคราวนี้เราก็ได้ ‘Gang of Brothers’ ท�ำหน้าทีเ่ ป็ น House’s Band

ซึ่ง จะว่ า ไปแล ว้ การแจมดนตรีร่ ว มกัน นัน้ ก็ เหมือนท�ำเราได้สอ่ื สารและเรียนรูถ้ งึ จิตวิญญาณจาก ดินแดนอื่น ผ่านสุ่มเสียงของผู เ้ ล่นดนตรีนนั ่ เอง... และการที่เราได้มาสัมผัสกับวิญญาณเหล่านัน้ มันก็ เหมือนท�ำให้เราได้มองเห็นวิญญาณและตัวตนของเรา เองชัดมากขึ้น...และสิ่งนี้เองมันก็ทำ� ให้ผมนึกถึงค�ำ กล่าวของใครคนหนึ่ง ซึง่ ผมก็จำ� ไม่ได้วา่ ใคร ทีก่ ล่าวว่า

“the farther you go the closer you get”

และความตัง้ ใจตัง้ แต่ เ ริ่ ม ต้น ของเรา ที่จ ะ

ออกเดินทางเพือ่ หาประสบการณ์ในครัง้ นี้ ก็จบลงด้วย โน้ตตัวสุดท้ายทีช่ ่อื ว่า ‘มิตรภาพ’

ก็ เ พราะด้ว ยมิต รภาพและความช่ ว ยเหลือ อันมากมายจาก เพือ่ น พี่ น้อง ครูอาจารย์ รวมถึง ครอบครัวและคนรัก ก็ทำ� ให้เราเดินทางมาถึงจุดหมาย ตามที่ได้ตงั้ ใจไว้ ทัง้ ชี้นำ� ให้เราได้เห็นคุณประโยชน์ และพลังอ�ำนาจ อันแสนอัศจรรย์ของ ‘ความรักและ ความสามัคคี’ ซึง่ เป็ นพลังขับเคลือ่ นอันส�ำคัญ ทัง้ ท�ำให้ เราเกิ ด ความเชื่ อ และศรั ท ธาในสิ่ ง ที่ เ ราเป็ น และสิง่ ทีเ่ ราท�ำ...

ขอขอบคุณ - พีโ่ หน่ง-พีป่ ู และทีมงาน HIP Magazine - พีห่ นุ่ม-พีโ่ ย จากร้านหนังสือ Passport - น้องชมพู่ น้องแป้ ง น้องเพลิน และ พีโน่ - Aya Sukine - James Whelan HIP MAGAZINE

45

dj seed inside chiangmai

# จั้ง แซ่ต่าง : ซามูไรไร้รูปธรรมมากลีลายิ่งกว่า แม่น้ำ�ร้อยสาย เจ้าของสำ�นักย้อนแยงเรคคอร์ดแอนด์ฟิล์ม # เรื่อง: นรเศรษฐ หมัดคง ภาพ: โจ ชาแนล

จังหวัดเชียงใหม่ นอกจากจะมีชื่อเสียงทางด้านการท่องเที่ยว อั ธ ยาศั ย ไมตรี ที่ น ่ า รั ก ของผู ้ ค น ศิ ล ปะ วั ฒ นธรรม ประเพณี แ ละ ประวัตศิ าสตร์ทมี่ มี าช้านาน แหล่งรวมของเหล่าศิลปินหลากสาขาจาก ทั่วประเทศที่ ไปใช้ชีวิตอย่างสงบ เพื่อสร้างสรรค์ผลงานชิ้นเอกออก มาเสมอ จนถึงสภาพภูมิอากาศที่เย็นฉ�่ำสดชื่นในช่วงฤดูหนาวแล้ว เรื่องอาหารการกิน ก็ ไม่แพ้จังหวัดไหนของประเทศไทย

ทุกๆ ครัง้ ผมมีโอกาสได้เดินทางขึ้นมาเทีย่ วหรือท�ำงาน จึงหาเวลาในการออก ค้ น ห า อ า ห า ร อ ร่ อ ย ๆ ท า น เ ส ม อ ทั้ ง จ า ก ก า ร แ น ะ น� ำ ข อ ง H I P และจากเพื่อนๆ ที่ เ ป็ นเจ้า ถิ่ น แต่ มี ร า้ นอาหารญี่ ป่ ุ นอยู่ ร า้ นหนึ่ ง ที่ เ พื่ อ น คนกรุงเทพฯ เป็ นผูแ้ นะน�ำให้ผมไปลองลิ้มชิมรสชาติให้ได้สกั ครัง้ ในชีวติ ถ้าได้ข้นึ ม า เ ชี ย ง ใ ห ม่ ท่ า น เ ส น า วิ ช ญ์ ห รื อ วิ ช ญ์ พิ ม พ์ ก า ญ จ น พ ง ศ์ ได้แ อบกระซิ บ บอกผมในวัน หนึ่ ง เมื่ อ ๕-๖ ปี ก่ อ น แถมยัง พู ด ตอกย�ำ้ อีกว่า “ผมอยากให้พีไ่ ปทีร่ า้ นนี้ เพราะเจ้าของร้านแม่งบ้าเพี้ยน ไม่ต่างกับพี่ เพราะมัน เป็ นศิลปิ นทีถ่ า่ ยทอดงานศิลป์ ผ่านอาหารทีม่ นั ท�ำ”

อืมม...ท้าใครไม่ทา้ มาท้าคนบ้ากินอย่างผม ก็เสร็จ นิ ๕๕๕ 1. ข้าวอบปลาเเซลม่อน

(แรงบันดาลใจจากภาพเขียนของเซซาน ณ รุ่งอรุณ!!!)

ซาวข้า วน�ำ้ หนึ่ ง ข้า วหนึ่ ง น�ำ้ น้อ ยนิ ด นึ ง !!! น�ำ มาเเซลม่ อ นตัด พอดีค�ำ เรียงถมบนข้าวให้สวย ตัดสาหร่ายคอมบุเรียงทับซ้อนไว้บนเนื้อปลาคล ้ายแต้มพูก่ นั เรียงต้นหอมญีป่ ่ นุ หัน่ เป็ นท่อน เห็ดหอม ลูกชิ้นคามาโบโกะ หัวไชเท้าขิงซอย โปรยด้วยปลาโออบแห้งฝอย แต่งบรรยากาศ เติมเกลือนิดโชวยุหน่อย และสาเกชนิดดืม่ สีในหม้อจะคล ้ายภาพ เ ขี ย น อิ ม เ พ ล ส ชั ่ น นิ ส ต์ ม ะ เ ลื อ ง ม ะ ล า ง ! ! ! ! ! เ ซ ซ า น พีข่ อ!!!!! กดหุงคลิก๊ !!!!!

ขณะหุงกลิน่ จะหอมไปเเปดถึงสิบบ้าน (ขนาดกลาง) กลิน่ เห็ดหอมจะท�ำร้าย น�ำ้ ใจเป็ นทีส่ ุด

ขิงจะท�ำเนื้อปลาแซลม่อนสามัคคีกบั ข้าว เมือ่ ระอุรบี กรีดคลุกรวนอย่างช้าๆ...

แต่งด้วยสาหร่ายวากาเมะแช่นำ�้ รอไว้พร้อมหอมซอย หอมไปซอยไปเรื่อยๆ!!!

โรยโนริสาหร่ายอบแห้ง น�ำ้ มันปลาเเซลม่อนจะเคลือบข้าวจนคล ้ายเคลือบ เงาแว๊บ!!!

46 HIP MAGAZINE

เสิ ร ์ ฟ ในชามเซรามิ ค เผาอุ ณ หภู มิ สู ง เทคเจอร์ ส วยๆ ขณะร้อ นๆ อย่าลืมชาเชียว ผักดองสองชิ้น!!!!!

พีร่ กั เมียเท่ากันทุกคนนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ผัวขา~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~พี่ลมื !!! เเถมวาซาบิคร้าาา!!!! …หลัง จากได้ล องลิ้ม ชิ ม รสเมนู ข้า วหน้า เนื้ อ ใจเสือ และอีก หลายงานศิ ล ป์ ที่อ่ิ ม ท้อ งของเขา หลายครัง้ หลายครา ต่ า งกรรมต่ า งวาระ ผมกับ ท่ า นจัง้ ต่างก็มโี อกาสได้นงั ่ เสวนาถึงทีม่ าทีอ่ ยู่ทไ่ี ปจนกลายเป็ นเพือ่ นสนิทร่วมวงเกือบทุกวง มาจนถึงวันนี้ เพราะเราต่างมีเพือ่ นกลุม่ เดียวกันมาตัง้ แต่เด็ก มีผูใ้ หญ่หลายสิบคน ทีเ่ ราต่างรูจ้ กั สนิทสนมเหมือนกัน และมีปรมาจารย์ทน่ี บั ถือคนเดียวกันคือ อาว์ ’รงค์ วงษ์สวรรค์ (ทีเ่ ขาหล่นค�ำพูดบอกต่อหน้าของจ่อย ลูกชายคนเล็กของอาว์ ’รงค์ ว่า “จ่อยเราเป็ นญาติกนั ทางสายเลือดผ่านมาหลายยุคสมัย คุณเชือ่ หรือไม่? (HA-HA) ...”

...เราสองจึงมีการประลองฝ่ ามือเพลงยุทธ ผ่านเมนู หลากหลายกับเสียงเพลง อันแสนไพเราะ โดยเริ่มต้นทีร่ า้ นเดิม ฮาเทน่า ถ.นิมมานฯ ซ.11 แล ้วย้ายมาเปิ ดเป็ น โรงเตีย๊ มใหม่อยู่ขา้ งๆ ทัง้ เป็ นส�ำนักเปาเปี ยวปกป้ องคุม้ กันยัว่ ยุและคิดค้นงานศิลป์ ชือ่ ย้อนแยงสุนทรียะและสหายออนไลน์ รวมกับเหล่าเพือ่ นๆ จอมยุทธอีกหลายคน ของเขา โดยเอาน�ำ้ จิ้มใส่กรอบแปะฝาผนัง ฯลฯ และอีกมากมาย เพือ่ ยัว่ ยุนำ�้ ย่อย น�ำ้ ลายและเงินตราในกระเป๋ า เหล่าศิลปิ น จอมยุทธจากทัวยุ ่ ทธภพผูพ้ สิ มัยงานศิลป์ ทีด่ ม่ื กินได้ ซึง่ เขาเน้นการร่ายร�ำเพลงดาบทีด่ ม่ื กินได้ของซามูไรจากญีป่ ่ นุ ทีเ่ ขาได้รบั เชื้อสายมาท่านโชกุนบางตระกูลในยุคเอโดะ...

2. ภาพประดับ โปสเตอร์เปิ ดตัวน�้ ำจิ้มหลูใจพระ เสียงในหัว

(วันนี้ขออนุ ญาตใช้คำ� หยาบโลนเพือ่ การเติมเต็มในสภาวะอารมณ์การจุดๆ ๆๆๆๆๆๆ ของผม)

ผมก�ำลังจะมีพ้นื ทีใ่ หม่ เป็ นห้องข้างๆ ทีต่ อ้ งจ่ายค่าเช่าต่อตารางเมตร!!!!!!!!!!

ธุรกิจมักพูดว่าทุกอย่างทีล่ งทุนไปต้องมีผลประโยชน์กลับมา!!!

บัดซบ!!! ไม่ส.ิ ..มนุษย์มอี สิ รภาพทีไ่ ม่เกี่ยวกับเรื่องนับนิ้ว!!!

ผมจะท�ำลายความเกินจ�ำเป็ น โดยทีค่ วามเกินจ�ำเป็ นนัน้ ...มีประโยชน์เพิม่ อีก หนึ่งสาขา!!!!

เริ่มใหม่ๆๆๆๆ!!! ห้องข้างๆ เพดานสูงๆ จริตก้านคล ้ายพื้นทีซ่ ้อื ขายผลงาน ศิลปะระดับอุตสาหกรรมจิตวิญญาณ

ผนังขาวขับผลงาน...พื้นสวยไม่ลน่ื ตืนคิ้วไม้ประดับกับไม้ถพู ้นื เปื้ อนชาย!!! แล ้วมันก�ำลังจะถูก กล่องหนึ่งใบ...อืมมมมมม!!! เย็ดส์........เข้าไปในพื้นทีว่ า่ งนัน้ !!! กล่องนี้เป็ นตัวแทนของการล่วงล�ำ้ !!!!

เย็ดส์!!!! ครับ......เย็ดส์จริงเลย!!! เย็ดส์แหย่สอดใส่เข้าไปในพื้นทีท่ างความคิด อดีตกาลเช่นขนบ!!!

เย็ดส์ปริม่ ๆ ชนิดถือว่าหลวมเกือบโครก!!! ถ้าเป็ นมนุษย์.......หลวมไปเลยสุดๆ จะดีกว่าอย่างน้อยได้ความเห็นใจ!!!

หลวมไปนิดแบบเสียศักดิ์ศรี!!! อีกนิดเดียวจะพอดีอยู่แลว้ เนี้ย.....!!! นัน่ !!!! เห็นแล ้วใช่ไหม???

ว่าความหลวมท�ำให้เกิดพืน้ ทีว่ า่ ง!!!! สง่ิ ล่วงล�ำก็้ จะแสดงความหมาย!!!! (เสียฟอร์ม)

เกิดค�ำถามแน่ๆ แล ้วหนึ่ง!!! ค�ำถามแบบนี้ใคร่จนิ ตนาการ...เสมอ!!!

ยังๆๆ นี่แค่ภาพรวม.... ถ้าเจอดีเทล..... ผมของจองความตลกขบขันไว้แต่... เพียงผูเ้ ดียว!!!!

เรือ่ งนี้ไม่มบี ทจบครับ...เพราะมันยังไม่ได้เริม่ อะไรเลย มันเป็ นแค่ภาพในหัว ทีอ่ ยากเล่า เล่าให้เพือ่ นรอบๆ ตัวฟัง...

ไม่อยากฟังถ้าอ่านถึงนี้แล ้ว..ไหนๆ ก็ไหนๆ แล ้ว!!!! มันเป็ นห้วงเวลาทีม่ นุษย์ เริ่มรูแ้ ล ้ว่า

ความสุขทุกข์ของมนุษยชาติ...แม่งมีมติ ขิ นาดเท่ากันทุกคน ยากจนข้นแค้น มีเงินแสนล ้านเทือกๆ!!!!!!!

ผมก�ำลังมีความสุข!!!! สุขในทุกข์แบบมนุษย์นุด๊ !!! ขอลองแล ้วกัน...น๊า.....!!!

ขอให้จ ัก รวาลนี้ มี ก ารเวี่ ย นว่ า ย เผื่ อ ตายแล ว้ จะได้ข อเกิ ด ใหม่ มาท�ำต่อ!!!!!!!!!!!

ปล.นอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!

…หลังจากเขามีชอ่ื เสียงก้องไปทัวตี ่ นดอยสุเทพ เขาจึงตัดสินใจออกท่องยุทธจักร ลงจากดอยมุ่งสู่มหานครแห่งเทพ เพือ่ โชว์ฝีมอื การร่ายร�ำเพลงดาบซามูไรของเขา โดยการตัง้ ส�ำนักใหม่ช่ือ ‘ย้อนแยงเรคคอร์ดแอนด์ฟิลม์ ’ ขึ้นที่ ชัน้ ๒ หอศิลป์ กรุงเทพฯ ซึง่ เป็ นใจกลางของยุทธภพ แหล่งรวมของเหล่ายอดฝี มอื ยาจก ซามูไร จนถึงมหาเศรษฐีทเ่ี ข้ามาหาซื้อดืม่ กินงานศิลป์ ราคาแพงระยับ...

3. ความมันของชีวติ สามประการตามล�ำดับ!!!

1. มัน

2. มันหนี้

3. money

!!!สัสนรก!!!

…ผมหลงใหลทัง้ งานศิลป์ ท่ดี ่ืมกินได้และไม่ได้หลากเมนู ทัง้ ส�ำนวนการ ร่ายเรียงตัวอักษรทีเ่ ป็ นประโยคประหลาดๆ ของเขา ซึง่ ผมมันใจว่ ่ าเขาได้รบั อิทธิพล มาจาก ส�ำนวนระดับพญาอินทรีแห่งสวนทูนอิน ทัง้ ที่เขาบอกว่า ไม่ค่อยได้อ่าน หนังสือของท่านมากนัก แต่ชอบพูดย�ำ้ กับผมว่าท่านเป็ นญาติของเขาเสมอ เมือ่ ผม ยกย่องและเอ่ยถึงเรื่องนี้ ๕๕๕ 4. คนท�ำอาหารอร่อยมันไม่ใช่วา่ ต้องไปเรียนรึไปฝึ กมา...แต่มงึ ต้องไปหาของอร่อยแดก ให้รูว้ ่าอะไรอร่อยซะก่อน

…ต้นฉบับชิ้นนี้ ผมจึงเขียนด้วยความหิวกระหาย เขียนด้วยน�ำ้ ย่อยทีเ่ อ่อล ้น ปากจนมือสัน่ เขียนด้วยความงงงวย เขียนด้วยความคิดถึงเชียงใหม่ เขียนด้วยความ ปิ ตยิ นิ ดีทเ่ี ชียงใหม่ มีอะไรดีๆ บ้าเพี้ยนๆ และอาหารอร่อยๆ ให้ผมกินและรูจ้ กั มากกว่า ข้าวซอยเฟื่ องฟ้ าและไส้อวั ่ ใน ซ.เจริญประเทศ ๑ 5. ช่องคลอดนะไม่ใช่โจ๊ก......จะได้ใส่ไข่!!!!! ’ 6. เขาก�ำลังจะอดตายเพราะเขาสังข้ ่ าวไก่กระเพราแต่ไม่สามารถสังไข่ ่ ดาวได้ ‘โก๋พกหวี กีพ๋ กเเป้ งเป็ นสก๊อยแก้มเเดงก็ตอ้ งไปเสพงานอาร์ต!!!’

…ขอบคุณ เชียงใหม่ ทีท่ ำ� ให้ผมรูจั้ กศิลปินระดับยอดฝีมอื มากมาย ทีไ่ ด้เอ่ยชือ่ ถึง ในคอลัมน์น้ ี เพราะผมเจอแค่ ซามูไรหรือศิลปิ นคนนี้แค่ คนเดียว ผมก็อ่ิมลน้ จนกระอักเกินจะสัง่ เมนู ใหม่เพือ่ ดืม่ กินต่ออีกแล ้ว... ้ วครึง่ 7. เมนู จากศิลปิ นตกยาก เนื้ อโลละเจ็ดพัน (บาทหรือยูโรมิได้เอ่ยไว้) หันหนานิ ่ สะดิ้งนามกะทะร้อนจัด ข้างละสามนาที เครื่องขลุกขลิกรสจัด!!! พอกินประทังหิว ไปวันๆ!!!

ปล.บันทึกจากส�ำนวนศิลปิ น!!!!

# 1 – 7 เป็ นส�ำนวนและการร่ายร�ำเพลงดาบซามูไรในโลก Social Network ของ ท่ า น จั้ง แซ่ ต่ า ง ผ่ า น http://www.facebook.com/yonyang.company ทีเ่ ขามีเหล่าสาวกมากด Like เป็ นร้อย และเฝ้ าคอยติดตามผลงานของเขาเป็ นพันๆ เพราะ ตอนนี้ เขาได้ยกระดับตัวเองเป็ นเทพหนึ่งองค์ในมหานครแห่งเทพไปแล ้วเรียบร้อย #

calendar Music

Etc.

20 พฤศจิกายน 2555 Big Ass Live at Warm up Cafe

สาวกวง Big Ass เตรียมเสียงร้องให้ดๆี แล ้วไปเต็มทีก่ นั แล ้วไประเบิดความ มันกัน ณ วอร์ม อัพ คาเฟ่ สอบถามรายละเอียด หรือส�ำรองจองโต๊ะ โทร. 0-53400766

17 พฤศจิกายน 2555 นมัสเตอินเดีย ส่งเกรียนไปเรียนพุทธ

เชิญชมภาพยนตร์เรื่อง นมัสเตอินเดีย ส่งเกรียนไปเรียนพุทธ ณ.โรง ภาพยนตร์ เมเจอร์ ซีนเี พล็กซ์ ศูนย์การค้าเซ็นทรัลพลาซา เชียงใหม่ แอร์พอร์ต เป็ น ภาพยนตร์เคยน�ำไปฉายทีเ่ ทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ประเทศฝรัง่ เศส ประจ�ำปี พ.ศ. 2554 มาแล ้ว สนใจสอบถามรายละเอียดได้ท่ี เมเจอร์ ซีนเี พล็กซ์ โทร. 0-53283939

24-25 พฤศจิกายน 2555 Chiangmai Jazz Fest

เตรียมพบกับมหกรรมดนตรีแจ็ซซ์ครัง้ ยิง่ ใหญ่ของเชียงใหม่ รับลมหนาว พบ กับศิลปิ นแจ็ซซ์มากมายภายในงาน ณ เชียงใหม่ไนท์ซาฟารี ทีจ่ ะมาบรรเลงเพลง แจ็ซซ์ให้ฟงั สนใจดูรายละเอียดเพิม่ เติมได้ท่ี www.chiangmaijazzfest.com

9-11 พฤศจิกายน 2555 มหกรรมการเงินครั้งที่7

เชิญผูท้ ส่ี นใจ เข้าร่วมงานมหกรรมการเงินครัง้ ที7่ ภายในงานพบกับธนาคาร และสถาบันการเงินชัน้ น�ำรวม 37 แห่ง และกิจกรรมความบันเทิงจากดาราศิลปิ นอีก มากมาย พร้อมโปรโมชัน่ พิเศษภายในงาน ณ เชียงใหม่ฮอลล์ เซ็นทรัลพลาซา เชียงใหม่ แอร์พอร์ต

29 พฤศจิกายน 2555 Tattoo Colour @ Chiq bar & Restaurant

พบกับคอนเสิรต์ Tattoo Colour ฉลองครบรอบ 2 ปี พร้อมเปิ ดตัว Chiq bar โฉมใหม่ไฉไลกว่าเดิม ร่วมกิจกรรมสนุกๆ รับของรางวัลพิเศษภายในงาน ณ 10 – 11 พฤศจิกายน 2555 ร้าน Chiq bar & Restaurant ส�ำรองจองโต๊ะหรือสอบถามลายละเอียดได้ โทร. กาดล้านนา บัวตองบาน สานสัมพันธ์ ไทย – ญี่ปุ่น 0-5324-5241, 08-4151-9098

เชิญเทีย่ วชมงาน ‘กาดล ้านนา บัวตองบาน สานสัมพันธ์ไทย-ญีป่ ่ นุ ’ เพือ่ เฉลิม ฉลองอาคารอนุสรณ์สถานมิตรภาพไทย-ญี่ป่ นุ อ.ขุนยวม จ.แม่ฮ่องสอน จัดโดย 11 พฤศจิกายน 2555 กลุม่ จังหวัดภาคเหนือตอนบน 1 จ.แม่ฮ่องสอน และสถานกงสุลใหญ่ญป่ี ่ นุ ณ นคร Autumn Concert Euodia Ensemble 2012 World Tour in Thailand เชียงใหม่

เชิญชมการแสดงดนตรีคลาสสิกส่งตรงจากประเทศญีป่ ่ นุ ถึงผู ้ชมชาวเชียงใหม่ งานนี้เข้าชมฟรี ณ โรงละครกาดเธียเตอร์ ชัน้ 5 อุทยานการค้าเซ็นทรัลพลาซา กาด 11พฤศจิกายน 2555 สวนแก้ว เชียงใหม่ สอบถามรายละเอียดเพิม่ เติมโทร. 089-891-5156 , 0-2331- Charity Bazaar ครั้งที่ 13 7301-9 ต่อ 47 งานจ�ำหน่ายสินค้า เพือ่ การกุศล โดยเงินทีไ่ ด้จะน�ำไปบริจาคให้กบั สภากาชาด และหน่วยงานทีเ่ กี่ยวข้องกับคนพิการ เด็กก�ำพร้า ในจังหวัดเชียงใหม่ จัดขึ้นโดย Chiang Mai Japanese Association เวลา 08.00 – 13.00 น. ณ ลานจอดรถ (ลานวงเวียน) หอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

Art วันนี้ - 29 พฤศจิกายน 2555 Chasing Light

เชิญชมนิทรรศการภาพจิตรกรรมโดย Jennie McGuire ศิลปิ นสาวชาว แคนาดา ณ ร้าน The Meeting Room Art Café (หน้าวัดเกตการาม) ถนนเจริญ ราษฎร์ ต�ำบลวัดเกต เชียงใหม่

21- 23 พฤศจิกายน 2555 เทศกาลภาพยนตร์สารคดีจากสหรัฐอเมริกา

เชิญชมภาพยนตร์สารคดีร่วมสมัย สารคดีหาดูยาก และสารคดีท่มี พี ลัง ผลักดันการเปลีย่ นแปลงสังคม จัดโดย สถานเอกอัครราชทูตสหรัฐอเมริกาประจ�ำ ประเทศไทย ร่วมกับ สถานกงสุลใหญ่แห่งสหรัฐอเมริกา ประจ�ำจังหวัดเชียงใหม่ ณ โรงละคร หอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เวลา 16.30 – 20.30 น. (ชมฟรี)

9-28 พฤศจิกายน 2555 นิทรรศการศิลปกรรมแห่งชาติ ครั้งที่ 58

คณะวิจติ รศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ร่วมกับ มหาวิทยาลัยศิลปากร จัด นิทรรศการศิลปกรรมแห่งชาติ ครัง้ ที่ 58 ประจ�ำปี 2555 สัญจรสู่เชียงใหม่ ร่วมพิธี เปิ ด ในวันวันศุกร์ท่ี 9 พฤศจิกายน 2555 เวลา 17.00 น. ณ หอนิทรรศการศิลป วัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

23-25 พฤศจิกายน 2555 Thailand International Balloon Festival 2012

งานเทศกาลบอลลูนนานาชาติ ประเทศไทย ครัง้ ที่ 6 จัดขึ้น ณ สนามกอล์ฟ สโมสรยิมนาคา จังหวัดเชียงใหม่ ภายในงานได้รวบรวมเอาบอลลูนกว่า 10 ประเทศ ร่วมตื่นตาตื่นใจกับการแสดง Balloon Night Glow ร่วมสัมผัสประสบการณ์ การ ขึ้นบอลลูน พร้อมคอนเสิรต์ จากศิลปิ นชื่อดัง ภายในงาน

9-30 พฤศจิกายน 2555 นิทรรศการ ท�ำดี หรือไม่ท�ำดี

นิทรรศการแสดงผลงานภาพพิมพ์เทคนิค Engraving บอกเล่าเรื่องราว ปัญหาทางสังคมทีส่ ่งผลกระทบกระเทือนต่อความรูส้ กึ โดย ร.ศ พงษ์เดช ไชยคุตร ณ ห้องแสดงงานชัน้ 1 ด้านหลัง หอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัย เชียงใหม่ ร่วมพิธเี ปิ ดวันศุกร์ท่ี 9 พฤศจิกายน 2555 เวลา 18.30 น.

17 พฤศจิกายน 2555 กินเส้น กินยิก กินเยอะ จัดขบวนป่วนมหาลัย ซีซั่น 4 งานแข่งกินของร้านกินเส้น ค้นหาตัวแทนมหาวิทยาลัย 7 แห่งทัว่ เชียงใหม่ ทัง้ แข่งกินเร็วและกินมาก กับเมนู สปาเกตตี้เห็ดหอมน�ำ้ แดงไก่ ชิงเงินรางวัลกว่า 50,000 บาท และ 1,000 บาท ณ ลานโปรโมชันชั ่ น้ 3 อุทยานการค้าเซ็นทรัล พลาซา กาดสวนแก้ว เชียงใหม่

48 HIP MAGAZINE

24 พฤศจิกายน 2555 Fashion Show การกุศล

เชิญชม Fashion Show การกุศล เกี่ยวกับการแต่งกายของชนเผ่าต่างๆที่ อาศัยอยู่ในประเทศไทย พร้อมชมการแสดงดนตรีพม่า ชาน คะฉิ่น กะเหรี่ยง และ มี จ�ำหน่ายอาหาร ผลิตภัณฑ์ ภายในงาน จัดโดย มูลนิธิการศึกษาประกายแสง (BEAM Education Foundation) เวลา 13.00-23.00 น. ณ หอนิทรรศการศิลป วัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สอบถามรายละเอียดเพิม่ เติม มูลนิธกิ ารศึกษา ประกายแสง 08-1993-8227 2-5 พฤศจิกายน 2555 Chiangmai Flora Blossom

เตรียมพบกับเทศกาล ตอกไม้บานให้ได้ต่นื ตาตื่นใจ กับเหล่าดอกไม้นานา พันธุ ์ ทีจ่ ะมาในรูปแบบของ งานประติมากรรม เมืองสวนสนุกจากดอกไม้ พบกับ ความสนุกกับมินคิ อนเสิรต์ จากหลายศิลปิ น น�ำโดย จุย๋ จุย๋ ส์, ศิลปิ นจาก KPN และ ญาญ่า ญิง๋ เวลา 17.00 น. ณ ลาน ชัน้ G ศูนย์การค้าเซ็นทรัล พลาซา เชียงใหม่ แอร์พอร์ต 25-29 พฤศจิกายน 2555 สืบสานประเพณีเดือนยี่เป็ง

การท่องเที่ยงแห่งประเทศไทย ส�ำนักงานเชียงใหม่ (ททท.) ชวนสืบสาน ประเพณีเดือนยีเ่ ป็ งเมืองเชียงใหม่โดยจะมีการรจัดแสดงโคมยีเ่ ป็ ง โคมล ้านนา และ โคมไฟหลากสีสนั 26 พ.ย. 2555 การประกวด และขบวนแห่โคมยีเ่ ป็ งจากประตู ท่าแพถึงห้างพันธุท์ พิ ย์ เวลา19.00-22.00 น. 27 พ.ย. 2555 การประกวด และขบวน แห่กระทงเล็ก จากประตูทา่ แพถึงหน้าเทศบาลนครเชียงใหม่ โดยจะมีการแห่ไปตาม ถนน และลอยในแม่นำ�้ ปิ ง 28 พ.ย. 2555 การประกวด และขบวนแห่ กระทงใหญ่ ชิงถ้วยพระราชทาน จากประตูทา่ แพถึงหน้าเทศบาลนครเชียงใหม่ เวลา 18.00-24.00 และชมกิจกรรมอืน่ ๆมากมายภายในงาน 8 ธันวาคม 2555 ลูกทุง่ วิจติ รศิลป์ 55 ตอน ลูกทุง่ คาเฟ่

เตรียมพบกับความสนุ กและ ความฮา กับ ลูกทุ่งวิจติ รศิลป์ 55 ตอน ลูกทุง่ คาเฟ่ ทีจ่ ะมาพร้อมความอลังการ ฉลองครบรอบ 30 ปี คณะวิจติ รศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ รีบจับจองซื้อ บัตรกันได้แลว้ วันนี้ แลว้ มาสัมผัสกับ งานลูกทุ่ง ณ บริเวณ ลานจอดรถคณะ วิจิต รศิ ล ป์ มหาวิท ยาลัย เชีย งใหม่ สอบถามรายละเอียดเพิม่ เติมโทร. 085893-3003 15 ธันวาคม 2555 Greasy Cafe Live in Mokloung@ ChiangDao

เชิญชม Greasy Cafe Live in Mokloung@ChiangDao บัตร 4 ท่าน 3,500 บาท ฟรีหอ้ งพักรีสอร์ท 2ห้อง ฟรี เรด 1กลม+ mix5 อย่าง ส�ำรองบัตรได้ท่ี 083-319-0090 K.Ken ร้าน Barihai Cafe’ Nimman Soi 9

filmSPACE on November

พบกับความตื่นเต้นเร้าใจหลากหลายเหตุการณ์ภยั พิบตั ิ เต็มเดือนในหัวข้อ The Month of Disaster ติดตามชมกันได้ตลอดทุกวันเสาร์ของเดือน เวลา 19.00 น. เป็ นต้นไป ณ ห้องเลคเชอร์ชนั้ 2 ตึก Media Art and Design สอบถามราย ละเอียดเพิม่ เติมโทร. 08–4172–6800

3 พฤศจิกายน 2555 Haeundae (2009) ก�ำกับ: Je-gyun Yun

10 พฤศจิกายน 2555 Aftershock (2010) ก�ำกับ: Xiaogang Feng

17 พฤศจิกายน 2555 The Andromeda Strain (1971) ก�ำกับ: Robert Wise

24 พฤศจิกายน 2555 The Road (2009) ก�ำกับ: John Hillcoat HIP MAGAZINE

49