XXIII. L’imparfait

o Il n’a pas de lien avec le présent (à l’inverse du « passé composé ») : Son grand se tuèt al trabalh, mas el es mòrt de tròp beure.

o Il fonctionne avec l’ imparfait qui lui sert de « décor » : Mentre totes dormissián, prenguèt la veitura e s’anèt passejar.

Retour au Sommaire

X X I I I . L ’ I M P A R F A I T

parlar bastir sentir batre

parlavi bastissiái sentiái batiái parlavas bastissiás sentiás batiás parlava bastissiá sentiá batiá parlàvem bastissiam sentiam batiam parlàvetz bastissiatz sentiatz batiatz parlavan bastissián sentián batián

aver èstre

aviái èri aviás èras aviá èra aviam èrem aviatz èretz avián èran

Il a besoin du prétérit comme repère. Fasiá lo sopar quand arribèri.

 Emplois. Se levava totjorn a cinc oras (D’habitude). Èra tròp malauta, sortiguèt pas (De cause).

S’arrestèt de cantar : ne podiá pas pus (De commentaire).

D’aquel temps las vilas se governavan d’esperelas (D’état).

Aviá los pels blonds e los uèlhs blaus (De description).

Valeurs non-temporelles. Pensavi pas qu’èras aquí (De subordination). Voliái te demandar de venir (D’atténuation). Èra tot polit lo nenet ! Èri lo capitani e tu èras lo soldat.