HockeyStyle MAGAZINE VOOR DE HOCKEYLIEFHEBBER
n°34
Siegfried Aikman | Sjoerd Marijne | Raoul Ehren Eric Verboom | Herman Kruis | Fusine Govaert
Hockey.mp4
Hockey
2nd Down Complete;13;Quick Snaps on 2st Down;&10;Good
38:59:40 / 92:33:15
SPORT Nacsport Basic Plus - Timeline: Hockey.nac
11:46:33
Hockey.mp4
Hockey2.mp4
Hockey.nac
Hockey2.nac
Show descriptors Category (81)
Playback lead-in
All
1
Possession
00:02:23
00:28
2
Possession
04:03:09
04:55
3
Possession
05:18:20
05:22
4
Possession
05:30:00
05:57
5
Possession
05:50:17
06:18
6
Possession
06:40:24
06:54
7
Possession
06:56:12
07:05
8
Possession
07:16:06
07:23
9
Possession
07:29:13
07:43
10
Possession
08:49:21
08:53
(00:00)
4
Attack
5:48
11:36
1
Possession
17:24
2
Area
5
7
6
56 9
34:48
40:36
123 14
1
189 13
46:50
15
15
17 8
189
5 6
7
52:12
9
20
58:00
22 2324
20
21
68:48
3
90 2 345
67
10 11 12 14 16 17
39 4
1 1 7
181920211
81:12
2921
30
41 43 56
7
1314
5 67
8 9
49
5 79
16
18
6
21
3
3
15
13233 34 1
15 7820
1
67 9 1
34
9 111
2223
12 4
3 5
9 12
75:24
27 28
27 28
678
6
4
6 8 10
2
69:36
26 26
223 5
2
2
3 5
Free Hit
Defense
9 1
1
1
Lost
Steal
29:00
8
78 9
1011
Goal
Corners
23:12
45
4
14
5
10 24
56
Winning is a habit, Success is a choice Area opp
4 1
6 78
901
2
7
9
1
13
4 5
@mercianhockey
#DutchiesAbroad We zijn overal te vinden. Nederland in het buitenland. Vooral in de hockeywereld. De grote spelers uit de lage landen. In o.a. Japan, Duitsland, Belarus, India, België en zelfs in de VS zijn Nederlandse trainers en coaches, spelers en influencers, want ook die hebben een plek gevonden. We mogen er trots op zijn dat we in deze gekke, relatief kleine hockeywereld een plek hebben gemarkeerd die we met onze kennis en kunde vullen en waar wij ook weer op onze beurt groeien van de input en feedback uit het gastland. Lastige sport dat hockey? Absoluut. Moeilijk te volgen? Ja en toch ook nee. Wel of niet Olympisch? Dat zal zich laten blijken in de komende jaren. Vooralsnog hebben we Tokyo2020 in de pocket en met ons ook veel NL coaches in het buitenland. Onze Dutchies abroad. Siegfried Aikman met de Japanse heren. Sjoerd Marijne met de Indiase vrouwen en Eric Verboom met de Duitse heren. Zij zijn erbij. Wij interviewden hen. Evenals Raoul Ehren en Herman Kruis. Fusine Govaert is de Nederlandse Amerikaanse die het geschopt heeft tot het trainingsteam van de USA dames (post Janneke Schopman, maar die is er wel bij in Tokyo. Naast Sjoerd) en Sjoerd Slinksterman maakt zijn naam waar in India als technisch directeur van dé opleidingsschool voor Hockey India – de Tata Naval academy – ook een NL initiatief overigens, uit het potje van de Bovelanders, maar dat terzijde. Zelfs in ons team zijn we internationaal. Mijn eindredacteur Maryse (alweer haar 4e jaar) zetelt in de VS maar kende ik van AH&BC Amsterdam. Mijn man en rechterhand Frits, werkte als trainer/speler in Zwitserland bij Wettingen en onze redacteur langs de lijn, Mia, speelde en trainde ook een jaar in de VS tijdens haar studie. Zelf ben ik half Spaans met roots in het mooie Lugo (Galicië) waar hockey niet groot is maar die toevallige wel een Spaanse topcoach als Carlos Cuenca voortbracht. Onze hockeywereld. Klein, leuk en altijd bijzonder. Wat ben ik trots dat ik er alweer 10 jaar deel van uit mag maken. Jacqueline Francisca Coreen Blanco Hoofdredacteur HockeyStyle Magazine
4
8
18
26
34
42
52
58
5
Contact: info@refcom4all.com www.refcom4all.com
DE SCHEIDSRECHTERS SPRAAK APP : REFCOM4ALL ‘FLUITEN MET OORTJES’ RefCom4All is de communicatietool voor hockey scheidsrechters. Het doel is simpel: via de App helpen scheidsrechters elkaar met het nemen van belangrijke beslissingen. Concreet betekent dit dat de scheidsrechters in het veld sneller overleg kunnen plegen of elkaar kunnen adviseren. Ook handig: Nieuwe scheidsrechters kunnen nu realtime worden begeleid door ervaren arbitrage begeleiders. RefCom4All is een spraakcommunicatie platform. Het platform levert per wedstrijd een spraakgroep inclusief open spraakverbindingen. Het is te vergelijken met een telefonische vergadering maar dan heel simpel te starten. Kies jouw club, wedstrijd, gebruik je DWF code en je bent in de ‘lucht’. De App draait over Wifi, 3G en 4G data en gebruikt gewoon je standaard ‘oortjes’.
RefCom4All APP is gratis te downloaden Je club sluit zich aan bij het platform
VOORDELEN:
Betere ondersteuning van de scheidsrechters onderling. Tijdens de wedstrijd ondersteuning van begeleiders. Geen Push2Talk gedoe maar een ‘Openlijn’. Meer vertrouwen bij de scheidsrechters. Betere arbitrage in het algemeen. Meer rust in het veld. Meer plezier op en langs het veld. Meer vrijwillige scheidsrechters.
Nederlandse coaches in het buitenland
Siegfried Aikman Siegfried Aikman, de trainer coach die het woord opgeven niet in zijn woordenboek heeft staan en waar dromen vooral geen bedrog zijn. Hij kwam, zag, overwon, verloor, keerde terug en won weer. Het ticket voor Tokyo 2020 stond er al. Siegfried coachte een groot aantal Nederlandse topteams en kende hoge pieken maar ook diepe dalen. Toch zette hij door en werd gelijk een Samoerai krijger weer groots onthaald in Japan. Makkelijk was zijn #road2tokyo echter niet, maar deze trainer coach laat zich niet zomaar klein krijgen. Soms sereen, soms met een uithaal, heeft hij toon gezet in het Japanse hockeymodel, waar volgzaamheid een vaste waarde had, maar zelfstandig handelen een dingetje was. Hij kreeg het toch voor elkaar. Met stoïcijnse zekerheid wist hij zijn pad te bewandelen. Hij heeft zijn Ikigai* in elk geval gevonden lijkt ons.. Siegfried, je vertelde in 2008 dat je als een rariteit werd beschouwd in Japan, hoe voelt dat nu, 12 jaar later? Dat is nu minder omdat men mij inmiddels kent. Ook is het aantal buitenlanders in de afgelopen tijd toegenomen. Toch is het nog steeds zo dat veel Japanners niet gewend zijn aan buitenlanders en dat zij heel verlegen zijn om met buitenlanders in contact te komen. Zelfs met de Japanse pers is dat zo. Als we een persconferentie hebben dan zijn er heel weinig die een vraag durven stellen. Vaak gebeurt het ook dat er geen enkele vraag voor mij is en dat ze snel naar de Japanners overstappen. Ze liften graag mee met de durfals die dat wel doen. Ik merk overigens dat die buiten de persconferentie om contact zoeken om zo hun berichtgeving exclusief te maken. Wat is er belangrijker in de Japanse hockeycultuur, het winnen of het teamgevoel? Of wellicht beiden en hoe is dat opgebouwd? Het winnen is in Japan heel belangrijk. Het teamgevoel volgt op winnen. Alles is ook ondergeschikt aan winnen. “The winner takes it all” gaat hier zeker op. Men associeert zich graag met winnaars en geven die dan ook alle credits. Als een team een titel wint komen er altijd fondsen vrij om verder te kunnen ontwikkelen. Als je verliest krijg je
9
niets. Spelers weten dat ze moeten winnen om het volgende jaar bijvoorbeeld niet zelf de reis en verblijfkosten te hoeven betalen. Doen ze dat niet dan komt er geen extra geld en moeten ze het uit eigen zak doen. Als daar al een sponsor voor is gevonden dan gaat het om training en analyse materiaal. Als je goed hebt gepresteerd maar niet hebt gewonnen dan krijg je niets. Toch is het ook weer niet zo dat spelers lang blijven hangen in het verdriet van verlies. Na relatief korte tijd zijn ze weer lekker met hun sport bezig en kunnen ze ook weer ontspannen. Je won in 2018 goud op de Aziatische spelen, hoe belangrijk zijn die spelen voor Japan en welke vergelijking kunnen we maken met de Olympische spelen? In 2018 won Japan voor het eerst in de geschiedenis een medaille op de Asian Games en dan ook meteen goud. Dat was een mooi moment voor het hockey in Japan omdat het Japans Olympisch Comité daardoor hockey wat serieuzer nam. De hele top van het JOC was ook aanwezig bij de finale, wat ongekend was. Overigens wonnen de dames het toernooi ook. De Asian Games zijn een soort mini Olympische spelen en worden in Azie heel erg gewaardeerd. Daar presteren brengt eeuwige roem. Onze spelers zijn nu in Azie beroemd en zeer gewild. Enig nadeel om deze populariteit te benutten is het feit dat de spelers vrij verlegen zijn en geen Engels spreken. Doen ze dat wel dat zullen ze dat nagenoeg niet laten blijken. Communicatie met de spelers is dan ook lastig. Toch hebben er inmiddels wel 7 internationale ervaring opgedaan door voor clubs in Nederland, Spanje, Nieuw-Zeeland, Australië, Maleisië en Oman te spelen. Deze ervaringen komen goed van pas in de Olympische voorbereidingen. In Japan leven de Asian Games helaas minder dan in de rest van Azie. Daar betekent het winnen van de Asian Games veel ondersteuning voor de voorbereiding op de spelen. Dat is bij ons niet gebeurd. We hebben een korting op onze begroting gekregen van tenminste 25 % omdat we niet tot de medaillekandidaten voor de Olympische spelen worden gerekend. Als huidige nummer 15 van de wereld staan we ook te laag op de ranglijst om dat te mogen stellen en net als in Nederland gaat het geld naar de sporten met medaillekansen. Jammer voor ons maar het is niet anders. Ik gebruik dit gegeven om de spelers te prikkelen. Als ze wat willen moeten ze zorgen dat ze in de toekomst wel tot die groep gaan behoren en dat kan met het winnen van de Olympische spelen. Het is niet zo dat er helemaal niets is gebeurd, we hebben wel enkele additionele sponsors gekregen, zeker toen de spelen steeds dichterbij
10
11
kwamen. Dit maakt dat we ons ook steeds beter kunnen voorbereiden. In de wereldranglijst staan jullie op de 15e plek. Denk je dat dit een tactische plaats is om de ladder te beklimmen en wat zijn je prognoses ten aanzien van tegenstanders op 14 en 13 (Zuid-Afrika en Ierland, red.)? We denken dat we te laag op de ranglijst staan. Dit is een gevolg van de wijze waarop de ranglijst tot stand kwam en komt. De top speelt vaak tegen elkaar en krijgt daardoor de kans om veel punten bij elkaar te sprokkelen. Dit jaar is de wijze waarop de ranglijst wordt bepaald gewijzigd en kun je per gespeelde wedstrijd punten krijgen. Echter omdat de top Pro League speelt is er weinig tot geen ruimte om nog vriendschappelijk tegen andere landen te spelen. Wat mij betreft is dit niet goed voor de mondialisering van hockey. Hockey blijft dan een sport die, als het om de prijzen gaat, alleen gespeeld wordt tussen enkele landen. Terug naar je vraag. Ierland en MaleisiĂŤ doen niet mee en zijn door ons te achterhalen. Het afgelopen jaar hebben wij regelmatig series tegen Canada en Nieuw-Zeeland gewonnen terwijl wij met experimentele teams speelden. Wij denken dat we qua spel nu rond de 10e plaats zouden thuishoren. We gaan ervan uit dat wij na de spelen ook rond die plek zullen staan. Je hebt ook Nederlandse teams getraind en gecoacht. Wat is voor jou het grootste verschil tussen Nederland en Japan, op zowel technisch als tactisch gebied?
12
Technisch zijn de Japanse spelers min of meer gelijkwaardig aan Nederland. Wel hebben ze moeite met het speltempo en maken ze daardoor meer technische fouten. Tactisch is het verschil heel groot deels door de cultuur. In Japan volgen spelers opdrachten en hebben ze niet geleerd om zelfstandig beslissingen te nemen. Ze zijn wel goed in het voeren van opdrachten, echter, in een dynamische situatie zoals in een wedstrijd waarin veel situaties continu veranderen hebben ze veel moeite om adequaat te handelen. De opdrachten gegeven tijdens de besprekingen zijn dan ontoereikend. Er zijn ook geen echte specialistische hockey trainers en coaching cursussen waardoor het lastig is voor trainers en coaches om zich te ontwikkelen. Uiteraard zijn ze wel op de hoogte van de basistechnieken en tactieken maar daar houdt het op. In het westen trainen en coachen we meer op competenties en willen we ook graag dat onze spelers competent zijn om zelfstandig te kunnen beslissen. Dit past ook in onze cultuur. Er gaan veel discussies of hockey een Olympische sport zal blijven, maar tegelijkertijd is Hockey de 2e meest bekeken sport wereldwijd, dat laatste heeft weliswaar te maken met metingen uit o.a. India, maar desalniettemin, hoe zie jij dit? Ik denk dat hockey het moeilijk gaat krijgen en wel omdat hockey alleen interessant is voor een paar landen. De rechten om hockey uit te zenden levert vrij weinig op, temeer ook omdat het vaak dezelfde landen zijn die zowel mannen als vrouwen hockey domineren. Ook nu weer gaan beide teams van Australië, Duitsland, Nederland, India, Nieuw-Zeeland, Argentinië, Zuid-Afrika, Groot-Brittannië, Spanje en Japan naar de spelen. Deze rechten kun je maar een keer verkopen. In plaats dat je de rechten 24 keer kunt verkopen is dat maar maximaal 14 keer mogelijk en dan is het vaak ook nog zo dat landen die niet tot de medaille kandidaten horen ook de rechten niet kopen. Commercieel niet echt aantrekkelijk. Gelukkig is India er nu bij en die zijn bereid heel veel te betalen voor de rechten. Daarnaast duurt het toernooi lang en is de poulefase ook weinig spannend. Het is pas interessant vanaf de kwartfinales. Dat betekent ook dat je pas rond die tijd meer aan sponsors te bieden hebt. Een ander punt is dat organiserende landen ook mede mogen bepalen of een sport op het programma blijft. In Los Angeles in 2028 is het maar de vraag of de Amerikanen hockey op het programma willen houden omdat er andere sporten zijn waar ze in uitblinken en dus meer medaillekansen hebben. Wellicht dat ze hockey voor Lacrosse, om maar een sport te noemen, willen vervangen. Geruchten zijn dat de kans dat hoc-
13
key dan op de agenda staat 50% is. Kijkend naar de Pro League zie je dat de hockey supporters amper op de wedstrijden afkomen, enkele uitzonderingen daargelaten. Daarnaast wil bijna niemand betalen om hockey digitaal te volgen. Dit helpt de populariteit van hockey ook niet. In Japan zullen de wedstrijden uitverkocht zijn zoals ze dat in Londen ook waren maar het gaat om het digitale potentieel wat erg laag is. Wat zouden de hockeybonden (landelijk, maar ook EHF en FIH) nog kunnen doen in jouw optiek, om de sport nog meer op de kaart te krijgen? Hockeybonden zouden een goede strategische analyse moeten maken van de situatie in hun land of continent en daar vervolgens een adequaat plan op maken. Belangrijk is dat het aan moet sluiten op de behoeftes van de potentiele leden en dat die potentiele leden ook de kans moeten krijgen om te hockeyen. In Japan zijn er bijvoorbeeld geen hockeyvelden in de grote steden en als ze er zijn, zijn ze privaat en niet publiekelijk toegankelijk. Hockey spelen ze hier alleen op scholen, universiteiten en enkele clubs. Vaak zijn dat bedrijfsclubs. Veel hockeyers haken af na de universiteit omdat ze niet bij de paar clubs terecht kunnen. Overigens hebben ze hier ook geen competitie voor reserveteams waardoor spelers van bijvoorbeeld een universiteitsteam 4 jaar kunnen hockeyen zonder ooit een officiĂŤle wedstrijd gespeeld te hebben gespeeld. Daarnaast hebben de ouderejaars vaak op basis van senioriteit meer speelrechten. Hierdoor neemt het aantal hockeyers ook rap af. Mensen in Japan kennen de hockeyspelers amper of niet. Bonden kunnen helpen om de sterren uit hun competities te stimuleren en te promoten bijvoorbeeld door ze echt als helden te pluggen. Zelf heb je ook gehockeyd, is het belangrijk dat een topcoach ook op het hoogste niveau gespeeld heeft of maakt dit niet uit voor het vak? Nee, ik denk niet dat het belangrijk is. Belangrijk is denk ik dat je van mensen houdt en dat je graag kennis deelt en mensen verbindt. Daarnaast is het vanzelfsprekend dat je een passie voor hockey bezit en wel over de gewenste kennis beschikt. Je werkt inmiddels alweer jarenlang als trainer coach, wat houdt jou gemotiveerd en wat was je allermooiste moment tot nu toe? Mijn passie voor de sport, liefde voor mensen en leren en ontwikkelen
14
houdt mij gemotiveerd. Ik geniet dagelijks van wat ik doe. Al is het niet altijd fraai, het is altijd boeiend en leerzaam. Ik leer elke dag bij, ook omdat de sport zich in razend tempo ontwikkelt. Ik heb vele mooie momenten meegemaakt waaronder het winnen van titels maar ik geniet het meest van de mooie en warme contacten die ik met hockeyvrienden overhoud. De vriendschappen over de hele wereld en het plezier als je elkaar weer tegenkomt. Het leven bestaat uit het verzamelen van mooie herinneringen en die koester ik. Stopt het voor jou na de Olympische spelen in Japan? Je contract loopt eind dit jaar af, wat is het volgende doel op je pad? Ja, in principe stopt het voor mij in Japan na de Olympische spelen. Mijn contract loopt na het derde kwartaal af. Het is de bedoeling dat mijn assistenten het van mij overnemen. Ik leid ze op om dat te kunnen doen. Hoop dat het goed lukt. Zelf hoop ik actief te blijven als coach. Ik heb het ongelooflijk naar mijn zin en het gaat goed.
*Volgens Japanse traditie heeft iedereen een Ikigai, een reden van bestaan. Dat is hĂŠt geheim van de inwoners van het Japanse eiland Okinawa, waar mensen opvallend langer leven en gezonder oud worden. Het is de reden waar jij 's ochtends je bed voor uitkomt. Een mooi leven en genieten van wat de dag mij weer zal brengen. We leven op een mooie en intrigerende planeet waar nog heel veel mooie dingen te zien en te ervaren zijn. Elke dag weer is het een feest om dat bewust mee te mogen maken.
15
Nederlandse coaches in het buitenland
Sjoerd Marijne Sjoerd Marijne, Bondscoach van de Dames van India, speelde zelf op het hoogste niveau bij HC Den Bosch Heren en ontwikkelde zich stapsgewijs tot een coach van formaat in het Nederlandse hockey bij o.a. MOP, Tilburg, AH&BC, Oranje Zwart en Den Bosch. Een rasechte mannencoach. Opmerkelijk was het dan ook dat hij bondscoach van de Nederlandse Dames werd en nu de zeer geliefde en succesvolle bondscoach is in India. Hij bracht ze naar de top en dat ging niet zonder slag of stoot, maar Tokyo 2020 is voor hem en zijn team een feit. Sjoerd, je zet even iets op de kaart. Met letterlijk een doelpunt saldo verschil wisten de Indiase Hockeydames zich te plaatsen voor Tokyo. Dat vergde vast veel bloed, zweet en tranen? Dit waren pittige wedstrijden want het gevoel was goed na de 1e wedstrijd en de verwachting was wel dat we het zwaar zouden krijgen in het begin van de 2e wedstrijd maar ik had niet verwacht dat we zo snel en zoveel doelpunten tegen zouden krijgen. We verloren totale controle en waren niet bij machte om het om te draaien in de 1e helft. Ik was blij dat de rust kwam om te kijken of ik ze in een andere mindset kon krijgen. Gelukkig scoorden we nog een wereld goal en speelden we het keurig uit maar het was wel een thriller. In India is het respect voor de coach groot, maar dat wil niet altijd zeggen dat ze ook doen wat je als coach wilt en aangeeft. Hoe ben jij daarmee omgegaan? Hier is het juist dat ze de coach altijd volgen en ik wil juist dat ze ook voor zichzelf leren opkomen. Het gedrag is hier erg onderdanig en dat is hoe de meesten zijn opgevoed door hun ouders en hun coaches. Vrouwen moeten luisteren en hun mening doet er niet altijd toe. Je kan je voorstellen dat dit gedrag in wedstrijden niet veel goede resultaten gaat brengen. Daarom ben ik lang bezig geweest om het onderdanige eruit te krijgen en ze te leren dat je voor jezelf mag opkomen en dat wat je zelf vindt ook belangrijk is. Hier geef je geen weerwoord aan de coach en dat zal voorlopig nog wel zo blijven maar inmiddels durven ze wel te zeggen
19
wat ze vinden en dat is een grote stap. Mijn taak daarin is om te laten zien dat er geen negatieve consequenties zitten aan het geven van je mening. Kortom, het ownership lag hier altijd bij de coach en we hebben er hard aan gewerkt om dat meer bij de spelers neer te leggen en ze het vertrouwen te geven dat ze dit ook kunnen. Hun eigenwaarde moest omhoog en daar zijn ze stukken beter in geworden. Respect is goed voor een tegenstander maar ontzag niet en dat heeft erg veel met hun natuur te maken. Je hebt ook een tijdje de Indiase mannen getraind. Wat is voor jou het grootste verschil tussen de heren en de dames uit India? Discipline is een verschil en de mannen van India zijn makkelijker beĂŻnvloedbaar voor het spelen met hun vriendjes in het team. Daarnaast zijn mannen creatiever en in India kunnen ze zo enorm veel met een bal en dat op hoge snelheid, als ze dat gedisciplineerder kunnen doen geef ik ze goede kansen om een medaille te halen op de Olympische Spelen. Je gaat nu met je assistent coach, voorheen je tegenstander, Janneke Schopman, naar de Olympische spelen, waarom heb je specifiek voor haar gekozen om jou te assisteren? Omdat ik Janneke ken als een goede coach die haar zaakjes keurig voor elkaar heeft en iemand die precies weet wat er speelt op dit niveau. Ze heeft veel ervaring als coach en als speelster natuurlijk een gouden plak waarmee ze weet wat er op je afkomt tijdens de OS. Daarnaast weet ik dat we over veel zaken in het hockey hetzelfde denken, want veel tijd om aan te passen is er niet. In de wereldranglijst staan jullie op de 9e plek. Denk je dat dit een tactische plaats is om de ladder te beklimmen en wat zijn je prognoses ten aanzien van nipte tegenstanders op 8 en 7 (Ierland en Spanje, red.)? Daar zit geen tactisch plan achter want uiteindelijk wil je zoveel mogelijk stijgen op de wereldranking. Alleen, dit is ook afhankelijk van het soort toernooien dat je mag spelen. De Indiase mannen hebben in het verleden stappen gemaakt omdat veel toernooien hier werden gespeeld. De PL is daar ook een voorbeeld van, daar zijn veel punten te verdienen en daar doen wij niet aan mee. Al met al hebben we een mooie stijging gemaakt door onze eigen prestaties en daar ben ik tevreden over. Nu is het lastig te zeggen met de nieuwe ranking want het is lastig om officiĂŤle test matches te spelen. Landen die hoger staan zijn hierin natuur-
20
lijk niet zo geïnteresseerd want die kunnen veel punten verliezen. Zoals gezegd doen wij niet mee met de Pro League en daar gaat het op het moment rap met de punten verdeling. Ik heb er geen invloed op en we doen wat we kunnen doen en dat is het voor ons. Je hebt ook de Nederlandse dames getraind en gecoacht, wat is voor jou het grootste verschil tussen Nederland en India, op zowel technisch als tactisch gebied? Waar zal ik beginnen ‌ Dan begin ik maar met het wekelijks spelen van een wedstrijd op goed niveau. In Nederland wordt er veel geklaagd over het niveau in de hoofdklasse buiten de top 4 maar toch moeten ze elke week aan de bak en die wedstrijden winnen. Je leert o.a. te anticiperen op verschillende tegenstanders wat wij alleen met internationale wedstrijden kunnen doen. Daarnaast zijn Nederlandse dames dynamischer en wendbaarder dan veel andere landen en dus ook ons. We werken hier hard aan maar dat kost tijd want bij de jeugd in Nederland zijn veel dingen al normaal en wordt er aandacht besteed aan loopscholing op jonge leeftijd.
21
Het niveau van de basistechnieken ligt ook hoger in Nederland waardoor ze een sneller spel kunnen spelen. Vergelijk het met Barcelona, bij Messi ligt de bal direct dood aan de voet en bij menig andere voetballer kost dit meer tijd waardoor de volgende actie ook weer meer tijd kost. Dit zijn ook de verschillen die wij met Nederland hebben maar daarentegen hebben wij weer speelsters die erg sterk zijn met het uitspelen van een tegenstander 1 op 1. Wij moeten bij onszelf blijven en niet Nederland willen kopiĂŤren. Er gaan veel discussies of hockey een Olympische sport zal blijven, maar tegelijkertijd is Hockey de 2e meest bekeken sport wereldwijd, dat laatste heeft weliswaar te maken met metingen uit o.a. India, maar desalniettemin, hoe zie jij dit? Ik denk dat we ons daar voorlopig niet druk om hoeven te maken en we moeten ons hoofd niet gek laten maken. Daarom is het ook belangrijk alleen maar dingen toe te voegen in de regels die echt bijdragen tot een betere beleving en een begrijpelijke kijksport.
22
Wat zouden de hockeybonden (landelijk, maar ook EHF en FIH) nog kunnen doen in jouw optiek, om de sport nog meer op de kaart te krijgen? Als je op social media ziet wordt er al veel aandacht besteed om hockey nog meer naar de mensen toe te brengen. Het is makkelijk om initiatieven af te schieten maar het is niet zo eenvoudig om met een oplossing te komen om hockey nog meer op de kaart te krijgen. Uiteindelijk moet het op het veld gebeuren en maken helden de sport hot. Zelf heb je ook gehockeyd, is het belangrijk dat een topcoach ook op het hoogste niveau ge-speeld heeft of maakt dit niet uit voor het vak? Het is prettig om te weten wat spelers ervaren omdat je zelf ook dingen hebt meegemaakt maar het is geen must. Je kan hier rekening mee houden in je begeleiding team. Ik vind het nu bijvoorbeeld erg prettig dat Janneke de Spelen heeft meegemaakt en de meiden kan voor bereiden op wat er gaat komen. Je werkt inmiddels alweer jarenlang als trainer coach, wat houdt jou gemotiveerd en wat was je allermooiste moment tot nu toe? Ik houd ervan om het maximale uit de potentie van mensen te halen, dat heb ik in de sport maar net zozeer in het bedrijfsleven of met Onfire. Helpen om mensen te laten beseffen en te ervaren dat ze meer kunnen dan dat ze denken. Mensen limiteren zichzelf vaak en mijn rol als coach is om ze inzage te geven in hun mogelijkheden en potentie. En als dat er uitkomt kan ik daar erg blij van worden. Vaak denken mensen dat het winnen van een gouden medaille of het winnen van een wedstrijd het mooiste moment is wat je het meeste bij blijft. Ik ben in de gelukkige omstandigheden geweest dat ik al 20 jaar met heel veel leuke teams en mensen heb mogen werken waar ik in hun reis naar succes prachtige dingen heb mogen meemaken. Ik ben wat dat betreft een bevoorrecht mens en ik zou elk team en persoon tekort doen als ik hier 1 overwinning zou noemen. Met mensen werken en de lol van de kleedkamer en op het veld geeft me de dagelijkse drive. Vaak vergeten mensen te genieten van de journey omdat ze alleen maar gefocust zijn op het eindresultaat maar die journey kan ook een resultaat zijn wat niet altijd hoeft te eindigen met goud.
23
International games
Professional organisation
Lots of fun!
Our goal is to organise the best international U14 & U16 tournament in the world. Participating boys & girls teams will have the opportunity to provide their players with valuable international experience. 

4* Hotel/transfers/full board
www.hollandelitehockeycup.com
 For prices and info
Amazing Modern facilities
Great hockey!
tours@hockeysupport.nl For prices and info
www.onfirehockeytours.com
Standard package: • • • • • • •
tours@hockeysupport.nl
4 day / 3 night stay Training sessions Practice matches Training material ONFIRE teammanager Transfers Meals
Optional: Extra training hours Extra match Day trip (Amsterdam, Efteling etc.) ONFIRE trainers • ONFIRE specialist • (drag-flick, goalkeeper) Teambuilding • Video room • • • •
Tours & Training in the Netherlands ’s-Hertogenbosch has an outstanding location with modern hockey facilities. It is the home of the men and women 1st team who are very successful in the national league. Den Bosch Dames 1 have won their 19th championship title in 2018! Only 5 minutes away from HC Den Bosch, you can choose your own comfortable stay. We have 3 standard packages - budget - comfort - deluxe - available for you. With a variety of options you can adjust anything to your personal wishes so we can create a memorable trip. We are very excited to welcome your team, see you soon! Raoul Ehren (headcoach Den Bosch Ladies, 13x national champion. Ass. coach Belgium woman) & Sjoerd Marijne (headcoach India woman, former coach Dutch woman)
Nederlandse coaches in het buitenland.
Raoul Ehren Raoul Ehren, is sinds 2009 trainer/coach van de zeer succesvolle Dames 1 HC Den Bosch en sinds 2019 assistent bij de Red Panthers, oftwel de nationale ploeg van de Belgische hockey dames. Ehren speelde zelf op hoofdklasse niveau bij HC Den Bosch en was eerder coach van MOP heren 1, Push dames 1 en assisteerde o.a. Herman Kruis en zijn partner van hun hockeyschool Onfire, Sjoerd Marijne, in India en laat overal een spoor van successen achter. Alles lijkt hem makkelijk af te gaan en van een leien dakje te verlopen; Raoul is het zo dat alles wat jij aanraakt verandert in goud? Nee hoor, dat denk ik niet. Afgelopen seizoen is daar denk ik een goed voorbeeld van. De verschillen zijn klein in de play offs en dan moet echt alles kloppen anders sta je gewoon met lege handen zoals afgelopen seizoen. Je bent afgelopen seizoen geen landskampioen geworden met HC Den Bosch, waar lag dat aan volgens jou? De absolute topvorm was er niet bij ons. Het was nog net genoeg om in 3 wedstrijden van SCHC te winnen, maar in de finale was Amsterdam gewoon beter, zeker in wedstrijd 2. Sinds 2019 ben je ook voor de Belgische damesploeg werkzaam. Wat zijn de allergrootste verschillen, qua techniek en mentaliteit, met het Nederlandse hockey? In Nederland wordt er al heel veel jaar vaker en met een hogere intensiteit getraind bij de clubs op het hoogste niveau. De spoeling is in Nederland dan ook vele malen hoger dan bij de Belgische dames.
27
Technisch zie ik niet zo veel verschillen. Mbt mentaliteit zijn er in Nederland meer speelsters die er al vanaf een bepaalde leeftijd heel veel voor over hebben om te slagen op het aller hoogste niveau, dat zie je in België inmiddels ook groeien. Er zit veel potentie, het team is flink verjongd. Als je het afgelopen jaar het gelijkspel tegen Nederland ziet op het EK, de overwinningen in de Pro League tegen Groot Brittannië, Nieuw Zeeland, USA, China, USA en 2x tegen Australië, dan is dat een bewijs van de progressie. Helaas zijn er ook wedstrijden geweest waarin het niveau nog niet structureel hoog genoeg was (Spanje op het EK, en de kwalificatie tegen China voor de Olympische Spelen). België zit als hockeyland in de lift, althans voor de mannen die inmiddels wereldkampioen en Europees kampioen zijn. De dames hebben hun ticket naar Tokyo gemist. Ze staande 12e in de ranking, hoe kan dit verbeterd worden volgens jou? Meer en beter gaan trainen. Er is een flink aantal goede, nieuwe speelsters die voor de verjonging staan en de trainingsgroep (en de concurrentie) is groter dan voorheen. Qua innovatie en techniek gebeurt er, zo lijkt het tenminste, vanalles op hockeygebied. Jouw aanpak is echter redelijk conservatief, basis en vooral ook gericht op temporiseren, kun je daar wat meer over vertellen? Ik geloof erin dat je eerst de basisstructuur zo goed als mogelijk bijna 100% op orde moet hebben. Dan gaan we verder kijken waar we nog hier en daar iets kunnen winnen. Maar m.b.t. innovaties en het verfijnen van tactieken, technieken, snelheid en kracht zitten we daar zeker heel scherp bovenop. Dus we zoeken wel degelijk continu naar de verbetering, maar zonder de basis structuur uit het oog te verliezen. In een land als België is het enthousiasme voor de sport hard aan het groeien, wat kunnen wij ze nog bijbrengen als die-hard hockeyland en wat kunnen we van hen opsteken? Als je naar de Belgische mannen kijkt kunnen wij die niet zoveel bijbrengen. Voor mij zijn die op dit moment de standaard.
28
Er gaan veel discussies of hockey een Olympische sport zal blijven, maar tegelijkertijd is Hockey de 2e meest bekeken sport wereldwijd, dat laatste heeft weliswaar te maken met metingen uit o.a. India, maar desalniettemin, hoe zie jij dit? Ik hou me hier totaal niet mee bezig. Wat zouden de hockeybonden (landelijk, maar ook EHF en FIH) nog kunnen doen in jouw optiek, om de sport nog meer op de kaart te krijgen? Volgens mij wordt er al redelijk veel gedaan met uitwisselings programma’s en opleidingen, maar dat mag natuurlijk altijd uitgebreid worden. In Nederland zou het al helpen als we Pro League wedstrijden ook gewoon zouden kunnen bekijken op tv of in ieder geval de FIH live beelden via de website niet blokkeren. Zelf heb je ook gehockeyd, is het belangrijk dat een topcoach ook op het hoogste niveau gespeeld heeft of maakt dit niet uit voor het vak? Voor mij is het absoluut een voordeel, maar ik denk dat er ook genoeg voorbeelden te bedenken zijn waar het niet een vereiste hoeft te zijn. Je werkt inmiddels alweer jarenlang als trainer coach, wat houdt jou gemotiveerd en wat was jouw allermooiste moment tot nu toe? Ik ga met veel plezier naar trainingen en wedstrijden. Ook het werken met sporters, ze helpen beter te worden, het begeleiden van de teamprocessen die er spelen geeft veel energie. Ik heb veel mooie momenten meegemaakt, mooie prijzen gewonnen met Jong Oranje en Den Bosch, lastig om te kiezen. Een speelster die de stap naar het Nederlands team maakt zijn hele mooie momenten, maar als ik er echt 1 moet kiezen ga ik voor mijn 1e landstitel bij Den Bosch als hoofdcoach.
31
Nederlandse coaches in het buitenland
Eric Verboom Eric Verboom, coach H1 HC Den Bosch, assistent coach Heren Duitsland. Deze bevlogen trainer/coach is al jarenlang internationaal actief, van Nederland tot Italië, van Trinidad en Tobago tot Duitsland. Ondertussen blijft het de Brabander die alles mogelijk lijkt te maken, zo wijzen de rapportcijfers uit over ‘zijn’ H1 van HC Den Bosch. Tijd voor een vragenvuur. Eric, je hebt een internationale koers al vroeg ingezet in je hockey carrière. Kun je ons vertellen hoe alles is gestart voor jou in hockey en vanwaar die passie voor het buitenland? Al tijdens mijn periode als speler bij heren 1 van MEP en Den Bosch trainde ik diverse jeugdteams. In Italië kreeg ik de mogelijkheid om als speler/trainer/coach op senioren-nivo aan de slag te gaan. Deze kans op een fulltime bestaan in het hockey heb ik niet voorbij laten gaan. Ik heb toen samen met mijn vrouw 3 jaar in Italië gewerkt, de taal geleerd en ontzettend veel ervaring opgedaan. Je was tijdens het WK Hockey in Den Haag de assistent van Paul van Ass. Hoe was het om een dergelijk evenement als coach mee te maken in eigen land en wat is je het meest bijgebleven? Het WK in Den Haag was natuurlijk een super mooi evenement. Groot stadion, goed georganiseerd, veel publiek. Je wordt natuurlijk vaak herinnerd aan die finale maar laatst zag ik nog de highlights terug van de wedstrijden tegen Argentinië (3-1) en Duitsland (1-0) en daarin speelden we echt heel goed. Het is beter om dat in herinnering te houden. Australië was dat toernooi echt super, het kreeg slechts 3 goals tegen. Je bent naast coach H1 HCDB ook de assistent van de Duitse Heren. Wat is voor jou het grootste verschil (is dat er überhaupt eigenlijk -
35
red) tussen de beide teams qua mentaliteit en training? Dat is inderdaad moeilijk vergelijken met elkaar. Als ik bij de Duitse ploeg ben dan is dat op een trainingsstage en is het hele programma aangepast aan het hockey. Als ik bij Den Bosch ben dan is dat voor de jongens na een werk of studie dag. De spelers van Den Bosch kunnen dan gelukkig wel snel schakelen en trainen vaak ongelooflijk hard en fanatiek. We doen erg veel in weinig tijd. Wat bij de Duitse spelers opvalt is dat ze soms moeite hebben met de wat ‘lossere, creatieve’ oefeningen maar in de partijtjes waar iets op het spel staat gaat het dak er af. In Duitsland is de hockeysport niet groot in verhouding tot het land, maar de groei is wel duidelijker zichtbaar de laatste jaren, vooral meer fans op de tribunes, hoe komt dat? Of dat zo is dat weet ik niet. De Hockey Pro League was in Duitsland niet heel goed bezocht. Daar wordt nu wat meer werk van gemaakt. Het hockeystadion in Mönchengladbach is natuurlijk één van de mooiste in zijn soort, maar ik denk dat het goed is dat de Honamas en de Danas ook eens in Hamburg (de grootste hockeystad van Duitsland) spelen of in regio’s die wat minder voor de hand liggen. Het zaalhockey is bij de Duitse clubs nog steeds ongekend populair.
36
De meeste teams spelen op hun eigen clubaccommodatie voor volle zalen, 2x 30 min. Ik kan iedereen aanraden daar eens te gaan kijken. Overigens denk ik dat dat in Nederland ook mogelijk is. Gewoon uit en thuis, vrijdagavond en zondag, in hetzelfde tijdsbestek als nu. Er gaan veel discussies of hockey een Olympische sport zal blijven, maar tegelijkertijd is Hockey de 2e meest bekeken sport wereldwijd, dat laatste heeft weliswaar te maken met metingen uit o.a. India, maar desalniettemin, hoe zie jij dit? Ik denk eerlijk gezegd niet dat hockey dusdanig onder druk staat als Olympische sport, maar ik kan daar moeilijk over oordelen. De hockeytop is in ieder geval breder geworden, zeker bij de mannen. Het spel is sneller en aantrekkelijker geworden. We moeten er natuurlijk wel voor zorgen dat de sport zich op een goede manier blijft ontwikkelen en dat ook de kleinere landen kunnen aansluiten. Wat zouden de hockeybonden (landelijk, maar ook EHF en FIH) nog kunnen doen in jouw optiek, om de sport nog meer op de kaart te krijgen? Hockey is duur. Om 20 spelers en zo’n 8 stafleden, 4 jaar lang te kunnen laten trainen, spelen, reizen, eten en slapen is er natuurlijk een enorm budget nodig. Kleinere landen kiezen er dan eerder voor om dat geld te investeren in een individuele sporter waarbij de kans op een (goedkopere) medaille vele malen groter is. Ik ben voorstander van het ontwikkelen van een ‘kleinere hockey-variant’ die naast het 11 tegen 11 gespeeld kan worden. De FIH steekt in op hockey-5, maar dat is wat mij betreft een te weinig uitdagende variant. Dat hebben we ook gezien toen het zaalhockey gespeeld werd met slechts 4 veldspelers. De technische en tactische mogelijkheden zijn te beperkt in dat spel. Het gaat toch vaak om driehoekjes maken, maar ja … dan heb je nog maar 1 speler over. Kappen met die handel! Denk aan 7 tegen 7 of 8 tegen 8. Ik vind het een goede ontwikkeling dat de kleinere hockeylanden (Oostenrijk, Wit Rusland) ook via het zaalhockey hun weg omhoog vinden. Deze landen krijgen door hun prestaties veel enthousiasme en budget los in het thuisland. Dit soort kleinere landen hebben vaak nog te weinig topspe(e)l(st)ers om een concurrerende veldselectie op de been te brengen. In Italië en andere voetballanden zouden ze bijvoorbeeld veel meer kunnen doen met alle Calcetto-veldjes die in ieder Italiaans dorp te vinden zijn. Verzin een hockey-vorm voor kinderen op dat soort veldjes zodat ze in ieder geval kunnen starten met hockey. Dat de cir-
37
kel dan een vierkant is mag toch geen probleem zijn … Ander ideetje: Laat landen als Trinidad & Tobago, Barbados, Granada, Jamaica, etc. net als in het Cricket spelen als de West-Indies. Er lopen daar echt een aantal natuurtalenten rond en op iedere school wordt er gehockeyd. Ik weet nog wel een goede coach voor ze … Duitsland staat nu op nummer 6 in de wereldranglijst veldhockey, is gestegen dus. Is er een mogelijkheid dat het Duitse veldhockey weer terug in de top 3 komt zoals in de periode 2010-2012? Het mag duidelijk zijn dat het Duitse mannenhockey een tijdje in een negatieve spiraal heeft gezeten. De laatste 1,5 jaar is er echter behoorlijk veel veranderd qua topsport-cultuur en willen we weer graag naar boven kijken. De Danas lopen wat dat betreft zelfs iets op ons voor. Nog altijd is Duitsland in staat om veel talent voort te brengen. Het samenstellen van een goed nationaal programma is natuurlijk een hele grote uitdaging in zo’n groot land. De talenten moeten verbonden worden met elkaar in een doorlopend systeem. In een Olympisch jaar zijn er wat meer mogelijkheden en zijn er ook meer spelers fulltime beschikbaar. In Duitsland is meer aandacht voor de duale carrière van de spelers en dus zijn de oneven jaren vaak wat minder. De heren van HC Den Bosch gaan ook lekker, ze staan nu op de 2e plek. Natuurlijk is er nog een half seizoen te gaan, maar voel je play-offs voor het landskampioenschap aankomen en hoe zie je hun toekomst? Ik denk dat we bij Den Bosch een mooie toekomst hebben. De samenstelling van de ploeg is op dit moment erg goed. Er is balans op allerlei gebieden, iedereen kent zijn rol en er is ruimte naar boven om beter te worden. De weg naar de toekomst gaan we wat mij betreft wel op een eigen Bossche manier doen. Onze dames doen dat al jaren. Volgend jaar willen alle Australiërs, Argentijnen en Engelsen in de hoofdklasse hockeyen. Wellicht is er een club die hiervoor zwicht en de financiële gok waagt, wij niet. Voor dit seizoen is Play-offs halen de doelstelling, daarna kijken we verder. Zelf heb je ook gehockeyd, is het belangrijk dat een topcoach ook op het hoogste niveau gespeeld heeft of maakt dit niet uit voor het vak? Natuurlijk is het technisch/tactisch een pré als je hockey hebt ge-
38
speeld op het hoogste nivo. Maar het gaat er ook om welke processen je daar hebt meegemaakt en wat je daarvan hebt geleerd. Ik heb als speler bij HCDB de periode 96-99 meegemaakt waarin de ploeg groeide van plek 11, via plek 5, een verloren bekerfinale en plek 2. Wat er zich toen afspeelde in die periode is voor mij erg leerzaam geweest als coach. Achteraf ben ik 1 jaar te vroeg naar ItaliĂŤ gegaan , het seizoen daarna werden ze voor de eerste keer landskampioen.
â˜ş
Je werkt inmiddels alweer jarenlang als trainer coach, wat houdt jou gemotiveerd? Ach, ik denk toch dat dat de liefde voor het spelletje is. Je probeert telkens weer iets te verbeteren aan het spel dat je speelt met je ploeg. Ook probeer je steeds een betere coach en trainer te zijn voor je spelers. Daarnaast geeft het werken met jonge gemotiveerde mensen mij enorm veel energie.
39
kicks n sticks
meikampen innovation and inspiration in sports
2
te gekke kampdagen
incl. het digitale paspoort en meer...
ga naar www.kicksnsticks.eu
in april en mei 2020
voor kids van 4 t/m 14 jaar oud
Nederlandse coaches in het buitenland.
Herman Kruis Herman Kruis staat bekend om zijn indrukwekkende staat van prestaties. De oud bondscoach Oranje Dames won meerdere landstitels en Europese titels met de Dames van Den Bosch, won zilver met Oranje en kromde zijn tenen en rechtte zijn rug om ‘zijn’ Belarus uit Minsk op de kaart te zetten. Dat is hem een paar weken geleden met het EK zaal gelukt. Hij werd in ‘eigen’ land 1e. Zijn Dames stegen daarmee naar de 3e plek op de wereldranglijst indoor. Het tekent hem. Hij gaf zijn positie op voor zijn baan bij het Wit Russische team en zette door. Met een gouden plak als resultaat. Buiten is het nog een dingetje, maar ook daar weet Kruis op zijn eigen recht door zee wijze een stempel te drukken. Ondanks de taalbarrière en met passie. Herman, je hebt wel vuur en passie nodig om met een team als Belarus ten strijde te trekken. In de zaal heb je natuurlijk veel meer punten voor dan op het veld. Hoe krijg je dat toch voor elkaar? Op de eerste plaats hebben wij in Belarus te maken met 2.500 actieve leden in totaal. Dat is de grootte van een top tien club in Nederland. Dankzij Lijsbeth van Kessel ben ik in contact gekomen met Belarus / HC Minsk in 2015. Eerst op clubniveau maar niet veel later vroegen de speelsters of ik bondscoach wilde worden. Belarus was toen al betrokken bij het TWINNING project van de KNHB en EHF waar Gabrielle van Doorn een voortrekker van is. In Juli 2015 speelde ik het eerste toernooi op het veld. Dat was eigenlijk meer een nulmeting.Stap voor stap zijn we vanaf die tijd gaan werken aan diverse punten. Wat je zeker niet moet doen is de cultuur in 1 keer overboord gooien. Maar ik heb wel stap voor stap zaken aangepakt en ben meer en meer gaan streven naar professionaliteit. Denk hierbij aan basiszaken zoals programmering, maand-, week- en dagprogramma’s. Rusten tussen de trainingen, gezonde voeding, teammeeting met verschillende doelen, etc. Vanuit die eerste veldverkenning bleek al gauw dat we nog niet beschikten over een complete selectie die op Europees niveau mee kan. Het team was al wat ouder en er diende zich nog niet veel jeugd aan. Toch dienden we wel te gaan verjongen en we hebben de twee jaar 2015 – 2017 daarvoor gebruikt. De kleine groep die wel op Eu-
43
ropees niveau mee kon had ook zeer goede zaalkwaliteiten. Daar zijn we dan ook hard mee aan de slag gegaan ter voorbereiding op het EK-indoor Minsk 2016. Door veroverden we brons ten koste van Duitsland. Een ander punt is dat in Oost-Europa zaalhockey heel belangrijk is. Ze spelen van oktober tot eind februari in de zaal. Dit komt door het klimaat. Dus de combinatie lang in de zaal, kleine goede zaalgroep en goede trainingsfaciliteiten zorgen ervoor dat Belarus goed is op het gebied van indoor. Weer een Europese titel op je naam. Nu nog het WK zaal. In 2018 werd Belarus 3e. Als je er dan nog bij bent, wat ga je dan doen om het volgende WK zaal te winnen in 2022, of ben je daar nog helemaal niet mee bezig? In eerste instantie was het helemaal niet zeker dat ik in Belarus zou blijven. Op het veld in augustus tijdens het EK 2019 zijn wij afgegaan als een gieter. We schaamden ons voor het spel wat we hebben getoond. Vanuit data konden we wel aangeven waardoor het totale falen werd veroorzaakt. In oktober 2019 hebben we dit op het ministerie van sport met de vice-minister, enkele oud topsporters en de hockeyfederatie besproken. De conclusie was dat het team veel meer atletisch moet worden, pas dan kan je gaan werken aan high performance hockey. De minister van Sport begreep dat, schonk mij het vertrouwen en geloofde in mijn visie, en gaf vervolgens aan dat ik de trainers duidelijk moest maken wat ik van hen verwacht om het niveau te verbeteren. Het was een open, harde maar faire bijeenkomst. De volgende twee dagen heb ik de coaches van het land cursus mogen geven om duidelijk te maken wat we verwachten. Tot mijn vreugde hebben de meeste coaches het overgenomen en toen de selectie binnenkwam in november en getest werd was er een duidelijke progressie te zien waardoor we meer high-perfomance konden werken. Dit was een verademing. Ook de speelsters begrepen dat het tempo en de kwaliteit van de training hierdoor omhoog ging. Dit is ook de weg die we op het veld willen volgen. We moeten echt snel nieuwe aanwas krijgen en verjongen om aansluiting te krijgen. Het mooie tijdens de finale tegen Nederland was dat de laatste 2 minuten de twee youngsters Karina en Evgenya in de basis speelden en het heel goed deden. Zij zijn echt de boegbeelden voor de jeugd die aantonen dat je met hard werken je talent kan ontwikkelen en tot veel in staat kan zijn. Een ander belangrijk aspect is dat de speelsters in Belarus vaak denken van Nederland of Duitsland win je toch nooit in de zaal en op het veld. Het mentale aspect heeft het laatste half jaar zwaar op de agenda gestaan. De inbreng van topzwemster Aleksandra Herasimenia was daarin een belangrijke schakel. Zij gaf
44
aan dat de speelsters minder bescheiden moeten zijn en meer in zichzelf moeten geloven. Het klinkt simpel maar oh zo belangrijk. En nu zijn we volop aan het plannen voor het veldprogramma en het winterprogramma. De verjonging moet door, de trainingsintensiteit omhoog, de mentale weerbaarheid steviger en het geloof in eigen kunnen moeten we meer uitstralen. Juist met deze titel kunnen we niet stilzitten. “Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg”. Dus we moeten door met veranderen en dat ga ik de komende 2 jaar in ieder geval doen. Nu zitten we in de procesfase maar lopende het jaar moeten missie, visie en doelen weer duidelijk op de kaart gezet worden zowel binnen als buiten. Wat maakt zaalhockey voor jou zo’n mooi spelletje en wat zijn voor jou de grootste verschillen met het veld? Zaalhockey is fantastisch omdat je steeds met nieuwe ideeën moet komen om in de kleine ruimte de oplossingen te bedenken. Hoe moet ik een team bestrijden dat verdedigend goed staat? Het begint met de diverse systemen in de opbouw, een speelster moeten exact weten wat te doen. Ook de dynamiek op de helft van je tegenstander: Hoe krijg ik ruimte? Wanneer maak ik een passlijn vrij? Allemaal vragen die tijd kosten en waar het team in mee moet denken. Ik weet nog mijn eerste indoorseizoen. De speelsters waren gewend dat er 6 van de ene en 6 van de andere club ge-
45
selecteerd werden en die speelden altijd als team samen. Wisselen op tijd en steeds hetzelfde, daar kan een tegenstander zich op instellen en dat moet je voorkomen. Toch hebben we het laatste EK wel meer met zelfde teams gespeeld maar daar zaten hele andere redenen achter. Ook de oplossingen in de verdedigende en aanvallende corner, het zijn allemaal facetten die snel veranderen. De invloed als coach op het spel is groter. Je kan sneller dingen veranderen. Je hebt ook de Nederlandse dames getraind en gecoacht tot 2010. Zie je veel verschil in het team toen en het Oranje team nu en wat zijn de grootste verschillen op technisch en tactisch gebied? Op de eerste plaats heb je in Nederland een heel grote vijver waar je uit kan vissen. Het technisch niveau, het atletisch vermogen en het tactisch vermogen in Nederland ligt veel hoger. Hier speelt de top met regelmaat zware hoog niveau wedstrijden. Die ervaring en het op hoog niveau met elkaar trainen maakt je sterker. De basis ligt in Nederland al veel hoger waardoor je veel makkelijker mensen vrij kan spelen doordat je de bal snel kan laten gaan. Als ik een bal aanneem en veel tijd nodig heb om te controleren is de snelheid er al uit. Daarom trainen wij nu ook veel onder tijdsdruk en hoge weerstand juist om de basis op tempo uit te kunnen voeren. Tactisch spelen in verschillende systemen, daar zijn de speelsters in Nederland beter in. Maar dat is allemaal begrijpelijk want hier moet je tactisch sterk zijn om te verbeteren. In Belarus speelt bijna elk team hetzelfde dus is aanpassen niet zo noodzakelijk. Ik zou heel blij zijn als wij met Belarus geregeld tegen sterke tegenstanders mogen spelen. Uiteraard krijgen we dan een aantal keren flink op de broek, maar
46
als je de kans niet krijgt kan je het ook nooit leren. Dus we willen graag tegen teams as Duitsland, Nederland, België, Spanje en Engeland spelen. Helaas denken die landen vaak “Tegen Belarus, wat leren wij daar nu van?”, maar volgens mij kan je daar als coach ook weer doelen aan hangen waardoor het voor beide partijen nuttig wordt. Wij zouden heel graag een zwaarder internationaal programma spelen. In de wereldranglijst outdoor staan jullie op de 21 e plek. Denk je dat dit een tactische plaats is om de ladder te beklimmen en wat zijn je prognoses ten aanzien van tegenstanders op 20 en 19 ( Maleisië en Rusland, red.)? Alles valt of staat met het programma de komende jaren. We moeten nog meer atleet worden, we moeten op alle fronten meer ervaring krijgen en we moeten verjongen. Daarnaast zal er budget moeten komen om internationaal meer wedstrijden en toernooien te spelen. Dat geldt voor u16, u18, u21 en het nationale team. Ook zal er vanuit de clubs heel gedegen gewerkt moeten worden zodat we onze speelsters professioneel opleiden. Als we alle neuzen dezelfde kant uit krijgen en houden dan zijn er veel mogelijkheden en kunnen we gaan stijgen. Maar omdat de speelsters 10 maanden per jaar onder hun clubvlag vallen ligt de basis van het succes bij de clubs. Wat betreft de opponenten is Rusland heel goed bezig. Die hebben de verjonging een aantal jaren gelden ingezet en hebben die groep onder een club gezet. Je ziet daar een sterke generatie jonge speelsters aan komen. Maleisië heeft absoluut mogelijkheden om door te groeien. Ik denk dat de komende jaren plaats 23 t/m 15 aan elkaar gewaagd is. Toch kan je winst halen door nu de komende 4 jaar stevig te investeren in een uitgebalanceerd nationaal programma. Er gaan veel discussies of hockey een Olympische sport zal blijven, maar tegelijkertijd is Hockey de 2e meest bekeken sport wereldwijd, dat laatste heeft weliswaar te maken met metingen uit o.a. India, maar desalniettemin, hoe zie jij dit? Dit is niet nieuw deze discussie. Ik maak mij er oprecht zorgen over. Het IOC kijkt niet alleen naar meest bekeken op televisie maar kijkt naar nog veel items. Zijn we oprecht een global sport? Dat wil zeggen hebben wij wereldwijd bij de dames en heren 20 landen die competatief aan elkaar zijn. Hebben die een goed georganiseerde competitie in eigen land. Hoe doen die landen het op social media? London had een prachtige stadionbezetting van rond de 95%. Rio was echter een drama. Ik hoop niet dat men in de toekomst gaat kiezen voor 5-a-side. Naar mijn mening gaat het
47
hockey dan kapot en verdwijnen uit de Olympische familie. Nee laten we met elkaar werken aan een global sport, kennis delen, niet voor jezelf houden met de gedachte dan win ik goud. Nee, help landen als Chili, Uruguay, Zuid-Afrika, Belarus, Zuid-Korea etc. Daar is de infrastructuur goed om te hockeyen laten we die dan ook helpen met de ontwikkeling ervan. Wat zouden de hockeybonden (landelijk, maar ook EHF en FIH) nog kunnen doen in jouw optiek, om de sport nog meer op de kaart te krijgen? Laat ik voorop stellen dat ik heel blij ben dat de KNHB en EHF het Twinning project (Europese landen koppelen aan clubs in Nederland) weer heeft opgestart. Onze Nederlandse clubs hebben veel know how en wanner we bereid zijn die te delen met de Europese landen kunnen we ook hier in Europa een sterk competatief veld krijgen. Dat is prachtig voor de sport. Verder kunnen landen gebruik maken van de FIH (olympic solidarity gelden). Deze gelden kunnen aangevraagd worden om projecten binnen jouw sport op te zetten en verder uit te bouwen. Dit soort projecten kunnen een wezenlijke bijdrage leveren aan de ontwikkeling van onze sport. En dat is in mijn ogen hard nodig. De komende 2 jaar zal ik Hongarije vanuit de Olympic solidarity gelden gaan adviseren met de ontwikkeling van hockey. Je bent ook directeur van het Johan Cruyff College in Roosendaal, daarnaast ook member of the high performance committee bij de Internationale hockeybond, education committee bij de Europese hockeybond en voorzitter Deltalent. Hoe combineer je die functies met je tophockey carrière en welke aspecten uit die wereld neem je mee als coach? Ik heb het ongelooflijke geluk dat Curio (de organisatie waar Johan Cruyff College Roosendaal onder valt) mij van dag één de vrijheid heeft gegeven om dit te doen. Daarbij hebben wij een zelfverantwoordelijk team dat gewoon doorgaat als ik er niet ben. Met de moderne hulpmiddelen Hebben we dagelijks verleg waar ik ook ter wereld ben. Dat is een prachtige synergie. Curio, bij monde van bestuursvoorzitter Rob Neutelings, ziet juist een meerwaarde in de functies die ik doe. De student/sporter op het Johan Cruyff College kan ik geregeld coachen in zijn/haar sport/ studie programma’s vanuit mijn ervaring op het gebied van coachen. Ook wanneer zij buitenlandse toernooien spelen komen ze graag bij mij langs voor advies. Deltalent is een stichting die de ambitieuze jonge sporter de kans geeft extra te trainen. Wij hebben hockey, schaatsen, handbal,
48
meidenvoetbal, atletiek en rugby in ons programma. Toptrainers als Annamarie Thomas, Frank van Ommen, Rian Jonkers trainen dagelijks onze jeugd. Mede dankzij de steun van de gemeente Breda, Waalwijk en Etten-Leur kunnen wij dit doen. Momenteel trainen er zo’n 300 kinderen tussen de 11 en 18 jaar wekelijks bij ons. Daarnaast promoot Deltalent sport in de ontwikkelingswijken op basisscholen tijdens en na schooltijd. Student/sporters van het Johan Cruyff College worden dan ingezet als ambassadeur om hun sport te promoten. Wat betreft het coachen ben je dagelijks bezig. Met studenten maar ook met collega’s. Een coach moet vragen stellen en doorvragen, vooral luisteren. Een coach moet niet het antwoord geven maar de sporter of docent het zelf laten ontdekken. Dit was overigens een van de moeilijkste punten in Belarus, door waren ze heel erg top down gewend. Zelf heb je ook gehockeyd, is het belangrijk dat een topcoach op hoog niveau gespeeld heeft of maakt dit niet uit voor het vak? Ik was een heel matige speler. Het kunstgras was voor mij geen oplossing. Ik was tactisch goed maar niet snel en wendbaar. Daarom zei onze manager Rene Mathyi, toen ik 29 jaar was en aanvoerder van het eerste heren Push team, word jij maar coach dat gaat wellicht beter. Ha ha Ik denk niet dat het uitmaakt. Ook leeftijd maakt niet uit. Wat wel heel belangrijk is, is dat je eager bent om elke dag te leren. Dat je diverse leerstijlen toepast en dat je op de juiste manier communiceert met de jeugdige speelsters. En dat je niet bang bent om op je gezicht te gaan als je weer eens wat nieuws inbrengt of bedenkt. Je werkt inmiddels alweer jarenlang als trainer-coach. Wat houdt jou gemotiveerd en wat was je allermooiste moment tot nu toe? Ik word gelukkig als ik een gemotiveerde groep zie. Het maakt mij niet uit jeugd, senioren of internationaal. Hoewel internationaal hockey niet te vergelijken is met clubhockey. Dat niveau is echt aanzienlijk. Maar op zaterdagmorgen train ik ook een loopgroep zo’n 30 mannen die wekelijks om 09.00 aan de slag gaan. We rennen dan zo’n 9 tot 11 km. Met onderweg oefeningen. Heel veel plezier en enthousiasme. Die mannen zijn tussen de 40 en 75 jaar maar staan er altijd. Hun plezier en enthousiasme geeft mij de energie om dat ook heel leuk te vinden. Coaches die alleen het hoogste niveau willen trainen daar heb ik echt een hekel aan, het gaat om de passie in een groep daar moet je het plezier uit halen. En in Belarus zie ik steeds 24 speelsters die ervoor willen gaan. Ik hoop nog vele jaren op een veld te staan want het blijft geweldig om mensen die willen iets te leren.
49
Nico, 23
Yelina, 9 www.blackbear.hockey
Wij vinden dat ALLE keepers recht hebben op een: veilige mooie en goed passende uitrusting. Pas 3 jaar op de markt en ondertussen verdedigen steeds meer keepers hun doel trots en zelfverzekerd in een BlackBear goaly armor. Een goed zittende, veilige en mooie keepersuitrusting voor een hĂŠĂŠl aantrekkelijke prijs. BlackBear is dan ook hard op weg een groot succes te worden. BlackBear is er voor alle keepers, door de ontwikkeling van drie verschillende productlijnen, kunnen wij inspelen op de verschillende behoeftes van de hockey clubs. Dit zijn de drie productlijnen van BlackBear: Bhalu Onze jeugdlijn voor de, D, E en F. Comfortabele veilige uitrusting met een beperkte rebound, waardoor een betere balcontrole ontstaat.
Racoon Gemaakt voor de ervaren vaste keeper. De legguards hebben een speciale afwerking voor een hogere rebound en betere sliding.
FO RA LL
Grizzly De toplijn van BlackBear. Voor de keepers in de hogere teams en klassen. Comfortabel, stevig en goede rebound.
Living the American Dream Fusine Govaert was altijd al een ‘natural’ ook toen ze in Nederland hockeyde, waar het uiteraard begon, maar eenmaal in de VS kreeg ze de smaak nog meer te pakken en begon haar ‘American Dream’ werkelijkheid te worden. Een hedendaags hockeysprookje over een prachtige intelligente jonge vrouw en haar passie voor de hockeysport. In Nederland startte Fusine bij de Amsterdams Hockey & Bandy Club – AH&BC hockey – étgelegen in het Amsterdamse bos waar ze al vanaf de C jeugd – U15 – terecht kwam op landelijk nivo. Ze speelde 2 jaar IDC en ICC (was toen landelijk meisjes C) en ging verder in een landelijk meisjes B team. Na haar eerste jaar in MB verhuisde ze met haar ouders en broer/zus naar de verenigde staten waar het hockey gekoppeld is aan scholen en universiteiten. Vanwege haar skills kwam ze direct terecht in het U19 team in de zaal (vergelijkbaar met ons jong oranje zaal) en mocht ze de jaren erop 3x meetrainen met U19 veld. Inmiddels is de Boston college studente weer een stap verder. De inmiddels 21 jarige Fusine speelde en trainde vorig seizoen nog mee met het U21 maar is dit jaar gekozen om als trainingslid mee te doen met de dames van USA. Jawel hét team wat eind deze week tegen de Oranjehockey Dames uitkomt. Ze mag zelfs mee spelen met wedstrijden die niet voor een echte cap (interland) tellen en uiteraard moesten we haar wat vragen stellen. Fusine, ben jij er dit weekeinde ook echt bij en zit je dan op de bank of ben je reserve? Ik ben reserve. Ik zit officieel niet in het Amerikaanse National Team maar in het ‘Development Team’ dat is zoiets als het opleidingsteam c.q schaduwteam. Aangezien ik nog op college zit en op dit moment geen tijd heb om overal heen te reizen, en al helemaal als ik niet speel, ben ik er dit weekeinde niet bij in North Carolina. Wanneer mag jij je 1e wedstrijden spelen? Hopelijk word ik na de trainingskampen dit voorjaar gekozen om mee te spelen in de wedstrijden die het Development Team gaat spelen tegen Schotland, in Schotland, eind April 2020. Hoe vaak train je met USA Dames en waar trainen jullie? In Amerika is het zo dat als je in het officiële National Team zit, dan
53
moet je full time met het team trainen – er zijn geen clubs in Amerika na high school dus dan train je letterlijk elke dag (soms twee keer per dag) het hele jaar door, met rustperiodes. Aangezien ik in het Development Team zit en de meeste speelsters nog op school zitten is het moeilijk iedereen bij elkaar te krijgen, al helemaal gegeven de afstanden in dit land. Wij trainen met het Development Team dus 1 keer per maand. Dat is dan een driedaags trainingskamp met twee trainingen per dag. Meestal is dit in Spooky Nook, Lancaster, Pennsylvania maar dit jaar hebben we ook een training in Californië en in North Carolina dus het verschilt. Je studeert nog (welke studie) komt dat niet in het geding? Ik studeer communicatie en marketing. Het mooie van het Amerikaanse systeem is dat hockey op school wordt gespeeld, dat is ook een reden dat iedereen van het Development Team maar 1 keer per maand bij elkaar hoeft te komen want in college speelt iedereen elke dag. Studeren valt hier dus te combineren met sport. Wat is voor jou het allergrootste verschil tussen de Nederlandse en de Amerikaanse sport mentaliteit en welke past het beste bij jou? Het grootse verschil is de hoeveelheid hockey versus de kwaliteit hockey. In Amerika wordt er elke dag getraind, maakt niet uit welk team, in high school, college, en het nationale team. Ondanks alle training zijn ze nog maar 13de gerankt. Met Boston College staan we elke dag in de gym en trainen we elke dag maar hockey wordt op een hele andere manier gecoacht. Coaches willen veel liever dat je speelt zoals zij zeggen dat je moet spelen in plaats van dat je zelf creatief speelt. Hierdoor denken veel speelsters niet na als ze hockeyen en weten ze wel wat ze moeten doen als de tegenstander volgens het boekje speelt, maar niet als er iets onverwachts gebeurt. Ik leer enorm veel van de Amerikaanse mentaliteit en het doen van alle workouts etc., maar de Nederlandse mentaliteit en de creatievere manier van spelen past toch wel beter bij mij. Het dames team heeft sinds kort een nieuwe hoofdcoach, Caroline Nelson, zelf een oud Olympisch kampioen, wat kun je van haar leren denk je? Caroline Nelson was mijn coach in een opleidingsteam toen ik nog in high school speelde dus ik ken haar wel een beetje. Ik denk dat zij heel goed is in teambinding wat super belangrijk is in elk team, maar al helemaal in Amerika aangezien de meiden hier echt elke dag met elkaar trainen en het juist daardoor makkelijker is voor het team om geïrriteerd te raken met elkaar.
54
Wat verwacht je van de dames USA, ze staan nu alweer een tijd 13e maar een paar jaar geleden nog 7e, gaat het lukken om te klimmen in de ranking? Er zijn een paar oudere speelsters gestopt en met de nieuwe coach heeft het team weer een hele andere opstelling en dynamiek. In mijn optiek zitten er jongere meisjes in het team die meer zin hebben om er helemaal voor te gaan dus ik denk dat het wel gaat lukken om te klimmen in de ranking. Tot slot: Wat is jouw ultieme hockeydroom? De ultieme hockeydroom is om op een dag naar de Olympische spelen te gaan. Maar er zijn zo veel meisjes die dat zouden willen dus het is nog maar de vraag of dat ook echt gaat lukken. Op dit moment speel ik echt omdat ik het super leuk vind om te hockeyen en mocht het op een dag zo uitpakken om een droom waar te maken zou dat onwijs gaaf zijn.
55
Selecteren Sjoerd Woelders blogt voor ons vanuit India, waar hij werkt als technisch directeur bij de Naval Tata Hockey Academie. Deze maand vertelt hij ons over het selectie systeem. Eigenlijk niet zo gek nog want selecteren kun je leren; Het selectieproces is voor iedereen in de Nederlandse hockeywereld een bekend fenomeen. Vaak ook een stressvolle periode die niemand leuk vindt. Want zeg nou zelf, wie vindt het leuk om op een veld te staan met 50 kinderen met allemaal een hesje met een nummer en dan kinderen al na 1 training af te moeten laten vallen. Zelfs als je selectietrainingen meerdere keren zijn en je kinderen vaker een kans gegeven hebt, zijn er altijd ouders bij die het niet eens zijn met de beslissing van de club. Het zal niet de eerste keer zijn dat er een sponsor bij een club wegloopt of een ouder zijn vrijwilligerstaken opzegt omdat zijn/haar dochter/zoon niet in een (selectie)elftal terecht komt waarvan de ouder vindt dat het kind zou horen. Uiteraard zijn er ook andere methoden om te selecteren en zijn er clubs die dit ook al op een andere manier doen. Hier in India pakken we het iets anders aan. Ik zal proberen je hier wat inzicht in te verschaffen. Opzet De academie wordt vanuit twee stromen gevuld met kinderen: 1) Ons eigen opleiding systeem 2) Talenten vanuit de rest van India Ons eigen opleiding systeem We beginnen in de ‘grassroot’ (die bevind zich in de arme en achtergestelde gebieden in de staat) met het trainen van kinderen. Vanuit deze grassroots kunnen de beste kinderen doorstromen naar onze RDC (Regional Development Centre). Vanuit deze RDC stromen de beste kinderen weer door naar de academie. Talenten vanuit de rest van India Voor deze groep houden we selectie dagen lokaal (niet elk kind zit in ons programma) en voor de rest van India geldt dat ze zich van tevoren moeten aanmelden. Dan bepaalt de academie of ze mogen komen voor selecties.
59
Selectie Dagen en Kampen Zoals gezegd zijn er dagen en kampen. De dagen zijn voor- selecties, kinderen komen dan 1,5 uur langs en het enige wat we dan doen is de minst goede uit de groep filteren. De kinderen die na 2 dagen nog aanwezig zijn worden uitgenodigd voor een selectie kamp. Deze kampen zijn in de academie en duren 2 weken. In deze 2 weken verzorgt de academie alles voor deze kinderen en op de helft van het kamp valt ongeveer de helft af. Op deze manier hebben de coaches tijd genoeg om elk kind vaker te zien (trainen 2x per dag). Alle trainer en coaches moeten tijdens deze selectie een score card bijhouden van elke speler (foto 1). Doordat meerdere coaches deze kaart invullen is er aan het einde een eerlijk en duidelijk beeld van de ranking van elke coach over elke speler (foto 2). Hierdoor kunnen wij makkelijker bepalen wie er blijft en wie er niet blijft.
Binnen de academie Het systeem van de score card gebruiken we binnen de academie ook voor onze eigen spelers. Er komen namelijk elk seizoen spelers bij en daardoor moeten er ook spelers weg. De basis van wie er uit de academie moeten na een jaar hangt van meerdere factoren af:
60
1) School, goede of slechte resultaten 2) De Score Card (hockey en fysiek) 3) Het gedrag van de speler 3x per jaar worden deze drie punten bekeken per speler en gearchiveerd. Zo kunnen we aan het einde van het seizoen gemakkelijk bepalen wie er mag blijven en wie niet zonder dat er ooit maar iets van discussie ontstaat, heerlijk! Als je nu denkt, van ja maar dat geldt bij ons allemaal niet op de club. Ik geloof er heilig in dat je als club de tijd moet nemen om spelers al tijdens het seizoen te testen op bepaalde vaardigheden en dit te laten beoordelen door meerdere trainers. Zo ontstaat er een goed beeld van een speler door het jaar heen en zou er in de theorie geen selectietraining meer nodig hoeven zijn aan het einde van het seizoen. Het vraagt wel iets van de trainers, club en ouders, maar het scheelt toch weer een paar weken stress en frustratie aan het einde van het seizoen!
61
62
Selecteren kun je leren. Midden op het veld je spelers beoordelen en altijd je selectie bij de hand? Zonder selectiestress het seizoen doorkomen? Dat kan. Bent u die Excel-sheets en het tijd vretende verzamelen van losse beoordelingen ook zo zat? Met sportmonitor kunt u eenvoudig langs de lijn op de smartphone spelers laten beoordelen, indien gewenst meerdere keren per seizoen. U kunt zelf vragenlijstjes samenstellen en beoordelaars uitnodigen via email, Whatsapp of met een QR code. Alle beoordelingen kunnen online & realtime worden gevolgd. De gemiddelde scores worden per skill, per speler weergegeven. Hiernaast worden in de teamrapportage de spelers in volgorde van hoog tot laag in overall scores gerangschikt. Aan het eind van het seizoen kunnen spelers zo eenvoudig - op basis van de over het gehele seizoen verzamelde informatie - op de juiste sterkte worden ingedeeld. Daarnaast kunt u gebruik maken van een paar creatieve toepassingen zoals het bijhouden van een afwezigheidsregistratie of de meest waardevolle speler van de wedstrijd selecteren. Interesse in een proef-account of het opzetten van een pilot met een paar teams ? Neem dan contact op met: Thijs van Dam – Thijs@Sportmonitor.net Check voor meer informatie en toepassingen: www.sportmonitor.net
63
Hockeyreizen.nl
Hockeyreizen.nl is sinds 2009 de specialist op het gebied van reizen voor hockeyteams. Aanvankelijk zijn wij begonnen met het idee om Nederlandse teams een mooie ervaring in het buitenland te kunnen geven. Zo hebben we o.a. de reis van een veteranenteam georganiseerd dat naar Barbados wilde en zijn we elk jaar in februari in Barcelona te vinden. Het bleek echter vrij snel dat er meer interesse was vanuit het buitenland om naar Nederland en omliggende landen te reizen dan andersom. Onze eerste buitenlandse teams kwamen uit Rusland. Vervolgens is ons netwerk gaan groeien en onderhand hebben we voornamelijk teams uit Zuid-Afrika, Australië, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten die voor een week of langer naar Europa komen om te hockeyen. Het grootste aandeel van toerende teams ligt in Zuid-Afrika. Doordat het schoolsysteem daar is gebaseerd op het Engelse systeem, is het reizen vanuit school veel gangbaarder dan in Nederland. Op school of de universiteit worden niet alleen de lessen gegeven, er is ook een ruim aanbod van sport en andere buitenschoolse activiteiten. Binnen de schoolvakanties organiseren scholen ook regelmatig reizen. Veel van deze reizen hebben niet alleen een culturele focus, ze worden vaak gecombineerd met sport. En dat is wanneer wij worden ingeschakeld. Wij hebben teams van de beste scholen mogen ontvangen. Onder andere St. Mary’s, St. Stithians en Menlopark. Deze scholen spelen vaak in de top van de schoolcompetitie. Het niveau is te vergelijken met de topklasse van de Nederlandse jeugd. Wij organiseren het volledige programma dat ze volgen vanaf het moment dat ze aankomen op Schiphol. Deze groepen trainen met lokale trainers, spelen vriendschappelijke wedstrijden en gaan daarnaast toeristische attracties langs. Regelmatig reizen ze niet enkel door Nederland maar doen ze ook Duitsland en België aan. Er zijn altijd kinderen bij die voor het eerst buiten Zuid-Afrika zijn en voor sommigen is het wellicht de enige keer dat ze zo ver zullen reizen. Dat is ook wat het werken met deze groepen zo bijzonder maakt. Het is voor hen een ervaring voor het leven. Thuis worden kinderen in Zuid-Afrika erg beschermd opgevoed. Wanneer ze Nederland (of andere Europese landen) bezoeken is het vaak voor het eerst dat ze echt zelfstandig moeten zijn en dat niet alles voor ze geregeld wordt. Hier is het stukken veiliger dan thuis en krijgen ze meer vrijheid hoe het is om zelf op pad te gaan (zonder auto). De Nederlandse clubs waar de teams spelen variëren van de kleine lokale clubs tot de grootste clubs van de regio. De wedstrijden zijn al een hele mooie ervaring op zich, maar waar de teams het meeste van genieten
65
zijn de gezamenlijke diners achteraf. Het is altijd leuk om te zien hoe snel de spelers onderling contact leggen. Dit zijn vaak de meest waardevolle momenten voor de teams. Buiten de reizen organiseren we ook in samenwerking met drie clubs toernooien tijdens Pasen. Ieder jaar zijn deze toernooien weer een mooie mengelmoes van nationaliteiten. Een kleine greep uit de afgelopen jaren: Zimbabwe, Zweden, Ierland, Oostenrijk, Zwitserland, Canada, KroatiĂŤ, Zuid-Afrika, Spanje, AustraliĂŤ en Nieuw-Zeeland. Wil je ook een vriendschappelijke wedstrijd spelen tegen een buitenlands team? Wij zijn altijd op zoek naar teams van diverse niveaus! www.hockeyreizen.nl
66
67
t i o a n n a r e l e t n I r n e o o o t i s e a n a p 10 - 12 April 2020 Komend jaar organiseren we in samenwerking met drie hele mooie clubs wederom internationale toernooien tijdens het Paasweekend. Drie dagen vol met hockey en gezelligheid waarbij je speelt tegen teams die je normaal gesproken niet tegen komt. Schrijf je snel in want er zijn een beperkt aantal plaatsen!
C-Toernooi R.H.V. Leonidas (Rotterdam)
Top jeugd 2,5e dag hockey Feestavond op zaterdag Teams uit België, Duitsland, Engeland en andere Europese landen.
A en B Toernooi HDM (Den Haag)
Super A en B 3 dagen hockey Feestavond op zaterdag Teams uit Zuid-Afrika, USA, Nieuw-Zeeland, Ierland, Duitsland, België etc.
A en B Toernooi WFHC (Hoorn)
Subtop / 1e klasse 3 dagen hockey Feestavond op zaterdag Teams uit Zweden, Australië, Duitsland, België. Engeland etc.
Wil je meer weten? Mail of bel ons. info@hockeyreizen.nl +31 707 101 418
THE DUTCH HOCKEY EXPERIENCE Nederland staat niet alleen in de top drie van de wereldranglijst van hockeylanden, Nederland is ook de plaats om de leukste hockey ervaringen te beleven. Speciaal voor teams uit het buitenland organiseren wij de Dutch Hockey Experience. De Dutch Hockey Experience heeft als doel om buitenlandse teams het hockey in Nederland te laten ervaren. Iedere Experience wordt op maat gemaakt en is dus ook per team verschillend. De meeste teams die wij hosten komen uit Engeland en Ierland, maar ook Zuid-Afrikaanse teams zijn vaak bij ons te gast. Iedere Dutch Hockey Experience wordt georganiseerd op basis van de individuele behoeften van een team en wij doen dat met veel plezier. Het format van de Dutch Hockey Experience is een reis van vier dagen (drie nachten) die wij organiseren vanaf ĂŠĂŠn centraal punt. Omdat wij vanuit Almere opereren, promoten wij voornamelijk het hockey in Flevoland en bezoeken wij de clubs in deze regio. Tijdens deze vier dagen ligt de nadruk op de combinatie van prestatie en plezier. Behalve trainingen en wedstrijden, organiseren wij verschillende activiteiten die voor ons Nederlanders heel gewoon ziijn, maar voor buitenlandse teams vaak juist heel bijzonder, zoals op de fiets naar de club, bitterballen en poffertjes eten, een tripje naar Amsterdam. CONNECTIES MET ENGELAND & IERLAND Wij hebben zeer goede connecties met Engeland en Ierland. Zo is Simon Mason, oud olympisch keeper van het Engelse team en eigenaar van Mercian Hockey, nu actief bij The Hockey Centre UK. Nicole Laarhoven, een van de oprichters van The Hockey Centre NL, komt uit Ierland en heeft daar op internationaal niveau gehockeyd. Nicole hockeyt nu zelf in Nederland en weet dus hoe fijn het is om hier te kunnen hockeyen. Zij wil die ervaring daarom ook graag met haar Ierland delen. The Hockey Centre is meer dan een (web)shop: iedereen kan altijd bij ons terecht met vragen. Wij delen graag onze eigen hockeyervaringen en kennis over hockey met iedereen over de hele wereld. En wanneer wij een Dutch Hockey Experience voor teams uit het buitenland te organiseren doen we eigenlijk hetzelfde.
71
NEW WEBSHOP
THE HOCKEY CENTRE NL WAAR “THE HOCKEY CENTRE” VOOR STAAT Eat, sleap, hockey, repeat. Passie voor sport, met name hockey, brengen wij op verschillende manieren over. Iedereen die een hockeyliefhebber is bieden wij producten en informatie aan om jouw hockeyervaringen ultiem te beleven. Wij geven graag tips om jou verder te brengen met jouw passie voor hockey! Elk personeelslid van The Hockey Centre heeft een duidelijke affiniteit met hockey. Ieder van ons is actief in de hockeywereld, of het nou training geven is, coachen of zelf nog actief op het veld is. The Hockey Centre is gestart in Woking in Engeland. Drie jaar geleden hebben wij dit concept ook naar Nederland gebracht, als webshop en showroom. The Hockey Centre is te vinden in het midden van het land, namelijk in Almere. Waar we dé hockeyspecialist van Flevoland zijn. Inmiddels is The Hockey Centre ook te vinden in Engeland, India en België.
Met onze video's, blogs, social media, webshop of tips op maat helpen wij iedereen een stapje verder in zijn of haar hockey carrière. Of je nou scheidsrechter, speler, keeper, ouder, bestuurslid, of fan bent, wij praten graag met jou over hockey! Daarnaast hebben wij ervaring met het organiseren van sportevenementen, zoals
THE DUTCH HOCKEY EXPERIENCE WIJ ZIJN MEER DAN EEN WEBSHOP. LEES OOK OVER HOE WIJ BUITENLANDSE TEAMS ONTVANGEN.
+31 622415353
@HOCKEYCENTRENL
THE HOCKEY CENTRE NL
HOCKEY CENTRE NL
Hockey Tours Onfire!
Hockey tours Onfire! Naast onze hockeyscholen en hockeykampen organiseren wij ook hockeytours in Nederland. De tours zijn volledig georganiseerde dagen op HC Den Bosch waar we beschikken over 3 watervelden, een indoor veld, een fitness ruimte, video/bespreek ruimtes, fysiotherapie en natuurlijk voldoende kleedkamers. Vanzelfsprekend zorgen we voor de nieuwste trainingsmaterialen. Op de club worden de lunches en diners bereid door de chef-kok die fulltime in dienst is om o.a. alle topteams dagelijks te voorzien van gezonde voeding. Is er behoefte om op andere locaties te spelen, dan reizen we door Nederland om de mooie diversiteit in hockeyclubs te laten zien. Wij zorgen naast hockey ook voor teambuilding activiteiten en/of een dagje uit door Nederland. Natuurlijk wordt voor al het vervoer gezorgd. Om na een inspannende dag weer goed uit te kunnen rusten werken wij samen met de nabij gelegen 4* hotels. Het is natuurlijk ook mogelijk om in een hostel accommodatie te verblijven. Omdat ieder team een eigen speelniveau en eigen wensen heeft worden onze tours op maat gemaakt. Wij proberen steeds maximaal in te spelen op de behoeften van ieder team, net zolang tot alles naar wens is. Op deze manier regelen wij een onvergetelijke ervaring. Wil jij meer weten of ben je geĂŻnteresseerd in het spelen van wedstrijden tegen buitenlandse teams? Stuur dan een bericht naar tours@ hockeysupport.nl. https://www.onfirehockeytours.com/home/
75
Hockeyclub Rotterdam Hockeyclub Rotterdam LED-verlichting stadion + 6+velden LED-verlichting stadion 6 velden
Tennisclub LTC Emmen LED-verlichting 9 banen
Voetbalclub CSV Apeldoorn LED-verlichting hoofdveld
Sportverlichting.com is een kennis- en realisatiepartner op gebied van LED-verlichting voor sportaccommodaties. Met onze ervaring in het maken van lichtplannen en businesscases adviseren wij over de mogelijkheden om bestaande conventionele verlichting te vervangen voor LED-verlichting. Wij maken gebruik van alle verkrijgbare topmerken zoals AAA-LUX, Lumosa, Philips en Cree. Hierdoor kunnen we een onafhankelijk advies geven. Daarnaast adviseren wij ook in diverse financieringvormen en geven we ondersteuning bij de aanvraag van subsidies. De projecten leveren we vervolgens turn-key op. Kortom, wij ontzorgen de sportclub van A tot Z. Op onze website kunt u alles vinden over de verschillende soorten LED-verlichting en kunt u vrijblijvend een offerte aanvragen.
HockeySupportGroup.nl
Ondersteuning in de Hockeywereld Bijscholing Opleiden: Als Stichting Hockey Support Group NL ondersteunen we graag de verenigingen op allerlei manieren. Dat doen we ook op het gebied van bijscholen en opleiden. We geven bijscholing voor hockeytrainers en coaches, keepers en scheidsrechters in de breedste zin van het woord. Dat doen we met een theorie/praktijk avond of middag bij u op de club. Voor de hockeytrainers en coaches werken we met onze eigen HT4 en FIH coach Frits Ketelaars die al dan niet ondersteund wordt door oud-bondscoaches. Voor de hockeykeepers werken we samen met Pia de Wolf, eigenaar van Pi-Academie, de meest bevlogen keepersopleiding in Nederland. Voor de scheidsrechters werken we samen met niemand minder dan Yolande Brada, dĂŠ umpire professional, die o.a. voor de KNHB, de KBHB en vele andere bonden het fluiten professioneel op de kaart heeft gezet. De bijscholingsavonden duren 2 uur. Een deel zal bij de trainers en keepers ook in praktijk worden gebracht op het veld. Bij de scheidsrechters zal met praktijk voorbeelden worden gewerkt. Kosten per avond zijn â‚Ź 250,- met een minimum van 10 en een maximum van 40 deelnemers. De avonden zijn geschikt voor alle niveaus echter vernemen we graag vooraf, welk niveau vooropleiding de deelnemers hebben en welke wensen er zijn om het programma op maat te maken. Meer info: hsgroupnl@gmail.com
79
Colofon Team HSM
Uitgever
Jacqueline F. Coreen- Blanco : Hoofdredacteur TrulyDutch Publishing Maryse Govaert : Eindredacteur
trulydutchpublishing@gmail.com
Charlotte Vega : Styling/Redactie
redactiehsm@gmail.com
Lotte Wiggers : Redacteur
traffichs@gmail.com
Mia Leeman : Redacteur
www.hockeystyle.nl / +31 6 29072132
Hanke Govaert : Socials Femke de Kok : Socials Frits Ketelaars : Layout/Fotografie Daan Ketelaars: Design/Fotografie Robert Sanders Fotografie/Cover Ben Haeck : Fotografie
Socials Instagram : @hockeystyle Facebook : HockeyStyle Magazine Twitter : @hockeystyle
YouTube : HockeyStyle
Sponsors
Online
Caja Sport Software/NACSport Clubhuismanager Empaso/Teamkrat/Teamtap Enjoy & Perform HockeyCentreNL HockeyPartner Hockeyreizen Hockey Support Group HSNH Kicks N Sticks Koster Advocaten Mercian Hockey Equipment MijnHockeyScout On Fire Hockeysupport RefCom4All Sportverlichting So Healthy NL BlackBear Goalie Armour
cajasportsoftware.com clubhuismanager.nl empaso.eu enjoyandperform.com hockeycentre.nl hockeypartner.nl hockeyreizen.nl hockeysupportgroup.nl hsnh.nl kicksnsticks.eu kadv.nl mercianhockey.com mijnhockeyscout.nl hockeysupport.nl refcom4all.com sportverlichting.com sohealthy.nl blackbaergoalie.com
81
@mercianhockey