Nahum
1. KAPITULUA
1 Niniveren zama. Nahum elkostarraren ikuskeraren liburua.
2. Jainkoa jeloskor da, eta Jauna mendekatu; mendekua da Jauna, eta haserre dago; Jaunak mendekatuko du bere etsaien aurka, eta bere haserrea gordeko du bere etsaiei.
3. Jauna haserretzeko geldoa da, eta indar handikoa, eta ez du batere libratuko gaiztoa: zurrunbiloan eta ekaitzean bere bidea du Jaunak, eta hodeiak bere oinetako hautsa dira.
4. Mehatxatzen du itsasoa, eta lehortzen du, eta lehortzen ditu ibai guziak: Basan iluntzen da, eta Karmel, eta Libanoko lorea.
5. Mendiak dardar egiten diote, eta muinoak urtu egiten dira, eta lurra erretzen da haren aurrean, bai, mundua eta han bizi diren guztiak.
6. Nor egon daiteke haren haserrearen aurrean? eta nork iraun dezake bere haserrearen sutsutasunean? bere haserrea sua bezala isuri da, eta harkaitzak botatzen ditu.
7. Ona da Jauna, estutasun egunetan sendo; eta ezagutzen ditu harengan fidatzen direnak.
8. Bainan uholde hunkigarriarekin bere lekua erabat amaituko du, eta iluntasunak bere etsaien atzetik jarraituko ditu.
9. Zer irudikatzen duzue Jaunaren kontra? erabateko amaiera egingo du: atsekabea ez da bigarren aldiz piztuko.
10. Izan ere, arantzak bezala tolestuta dauden bitartean, eta mozkorrak bezala mozkortuta dauden bitartean, irentsiko dira zurtoinak lehor bezala.
11. Zuregandik atera da bat, Jaunaren kontra gaiztoa irudikatzen duena, aholkulari gaiztoa.
12. Hau dio Jaunak; Isilik egon arren, eta era berean anitz, hala ere moztuko dira, hura igarotzean. Nahiz eta atsekabetu zaituztet, ez zaitut gehiago gaitzetsiko.
13. Zeren orain hautsiren ditut zuregandik haren uztarria, eta hautsiren ditut zure lokarriak.
14. Eta Jaunak agindu bat eman du zuregatik, zure izenetik gehiago erein ez dadin: zure jainkoen etxetik moztuko ditut irudi landua eta irudi urtua: zure hilobia egingo dut; gaiztoa zarelako.
15. Begira mendietan berri ona ekartzen duenaren oinak, bakea argitaratzen duenaren oinak! O Juda, bete zure jaiak, bete zure botuak: gaiztoak ez dira gehiago zuregandik igaroko; erabat moztuta dago.
2. KAPITULUA
1. Bihurtzen dena, zure aurpegira igo da: gorde munizioa, zaindu bidea, sendotu zure lomoak, sendotu zure indarra indartsu.
2. Zeren Jaunak urrundu du Jakoben bikaintasuna, Israelen bikaintasuna bezala, zeren hustu zutenek hustu egin baitituzte, eta mahats-adarrak hondatu.
3. Bere gizon indartsuen ezkutua gorritu da, gizon ausartak gorri kolorekoak: gurdiak su-suziak izango ditu bere prestaketa egunean, eta izeiak ikaragarri astinduko dituzte.
4. gurdiak karriketan haserretuko dira, elkarren kontra justifikatuko dira bide zabaletan: zuziak bezala idurituko dira, tximistak bezala korrika egingo dute.
5. Berak kontatuko ditu bere merezimenduak: estropezuko dira beren ibilaldian; laster ibiliko dira harresira, eta babesa prestatuko da.
6. Ibaietako ateak irekiko dira, eta jauregia desegingo da.
7. Eta Huzab gatibu eramanen dute, heziko dute, eta bere neskameek eramango dute usoen ahotsarekin bezala, beren bularrak astinduz.
8. Baina Ninive ur-putzu bat bezalakoa da zaharra, baina ihes egingo dute. Zutik, zutik, negar egingo dute; baina inork ez du atzera begiratuko.
9. Hartu itzazue zilar harrapakina, hartu urrezko harrapakina, zeren ez dago biltegirik eta osperik altzari atsegin guztien artean.
10. Hutsa da, eta hutsa, eta hondatua: eta bihotza urtzen da, eta belaunak bat egiten dute, eta min handia da lomo guzietan, eta guzien arpegiak belztasuna biltzen du.
11. Non dago lehoien bizilekua, eta lehoi gazteen bazkalekua, non lehoia, lehoi zaharra ibiltzen zen, eta lehoiaren kumea, eta inork ez zituen beldurtu?
12. Lehoiak aski puskatu zituen bere kumeentzat, eta ito zituen bere lehoientzat, eta bere zuloak harrapakinez bete zituen, eta bere zuloak amildegiz.
13. Huna, zure kontra nago, dio armadetako Jaunak, eta erreko ditut haren gurdiak kean, eta ezpatak irentsiko ditu zure lehoi gazteak, eta zure harrapakina lurretik kenduko dut eta zure mezularien ahotsa. ez da gehiago entzungo.
3. KAPITULUA
1 Zorigaitz hiri odoltsua! dena da gezurrez eta lapurretaz betea; harrapakina ez da alde egiten;
2. Azote baten zarata, eta gurpilen zartada, eta zaldi zartadarien, eta gurdi saltoen zarata.
3. Zaldizkoak altxatzen ditu ezpata distiratsuak eta distiratsuak lantza; eta ez dago haien gorpuzkien amaierarik; beren gorpuekin topo egiten dute:
4. Emagalzale onen, sorginkeriaren andereak, nazioak bere prostituzioen bidez saltzen dituena, eta familiak bere sorginkeriaren bidez saltzen dituen prostituzio ugaria dela eta.
5. Huna, zure kontra nago, dio armadetako Jaunak; eta zure gonak ezagutuko ditut zure aurpegian, eta nazioei zure biluztasuna eta erreinuei zure lotsa erakutsiko diet.
6. Eta zikinkeria higuingarria botako zaitut zure gainera, eta gaizto bihurtuko zaitut, eta begirale gisa ezarriko zaitut.
7. Eta gerthatuko da, zure begiratzen duten guziek ihes egingo dutela zuregandik, eta esango dute: Ninive desegin da: nork negar egingo du? nondik bilatuko dut zuretzako kontsolatzaileak?
8. Hobe al zara No populatua baino, ibaien artean kokatua zegoena, urak inguruan zituena, zeinen harresiak itsasoa zen eta bere harresia itsasokoa zen?
9. Etiopia eta Egipto ziren haren indarra, eta mugagabea zen; Put eta Lubim izan ziren zure laguntzaile.
10. Alabaina, eraman zuten, gatibu joan zen: bere seme-alaba txikiak ere puskatu zituzten kale guztien goialdean, eta zozketa egin zuten bere gizon ohoragarrientzat, eta bere gizon handi guztiak kateetan lotuak izan ziren.
11. Zu ere mozkortuko zara: ezkutuan egongo zara, zu ere bilatuko duzu indarra etsaiagatik.
12. Zure gotorleku guziak pikondoak bezala izango dira lehen piku helduak dituztenak;
13. Huna, zure erdian zure herria emakumeak dira: zure lurreko ateak zabal-zabalik izango dira zure etsaiei: suak irentsiko ditu zure hesiak.
14. Atera zazu setiorako urak, sendotu zure gotorlekuak: sartu buztinean, eta zapaldu morteroa, sendotu adreilu-labea.
15. Han suak irentsiko zaitu; ezpatak moztuko zaitu, jango zaitu zizareak bezala: egin ezazu zure burua anhitz zizarea bezala, egin ezazu zure burua txistorra bezala.
16. Ugaldu dituzu zure merkatariak zeruko izarren gañean; 17. Zure koroatuak txitxarroak bezelakoak dira, eta zure buruzagiak txitxarro handiak bezala, egun hotzean hesietan kanpatzen direnak, baina eguzkia ateratzen denean ihes egiten dute, eta ez da ezagutzen non dauden.
18. Zure artzainak lotan daude, o Asiriako errege: zure nobleak hautsetan biziko dira: zure herria mendietan barreiaturik dago, eta inork ez ditu bildu.
19. Ez dago zure ubelduraren sendabiderik; Zure zauria larria da: zure zartada entzuten duten guztiek eskuak txalotuko dituzte zure gañean, zeren noren gainera ez da etengabe iragan zure gaiztakeria?