РАЗДЗЕЛ1
1ІцарАстыягбыўдалучаныдасваіхбацькоў,іКір Персідскіатрымаўсваёкаралеўства.
2ІДаніілразмаўляўзкаралёмібыўушанаваны большзаўсіхсяброўсваіх.
3УВавілонаўбыўідал,якіназываўсяБэл,інаяго трацілікожныдзеньдванаццацьвялікіхмер пшанічнаймукі,соракавечакішэсцьсасудаўвіна.
4Ікарольпакланяўсяямуікожныдзеньхадзіў пакланяццаяму,аДаніілпакланяўсясваймуБогу.І сказаўямуцар:чамутынепакланяешсяБелу?
5Ёнадказаўісказаў:тамуштоямагупакланяццане рукатворнымідалам,алеБогужывому,якістварыў небаізямлюіваладарыцьнадусякайплоццю.
6.Ісказаўямукароль:цінядумаешты,штоБэл ёсьцьБогжывы?цінебачыш,колькіёнесцьіп'е кожныдзень?
7ТадыДаніілусьміхнуўсяісказаў:непадманвайся, кароль,боўнутрыгэтатолькігліна,азвонкумедзь,і ённіколінічоганяеўіняпіў
8Іразгневаўсяцар,іпаклікаўсваіхсьвятароўі сказаўім:калівынескажацемне,хтогэтаз'ядае гэтыявыдаткі,выпамрэце
9Алекалівыпасьведчыцемне,штоБэлпажыраеіх, дыкДаніілпамрэ,боёнблюзьнерстваўнаБэлаІ сказаўДаніілкаралю:няхайбудзепаводлетвайго слова
10АсьвятароўБэлабылосемдзесят,апрочжонакі дзяцейіхніхІпайшоўкарользДаніламухрамБел
11ІсказаліжрацыБэла:вось,мывыходзім,аты, цару,пастаўмясаіпрыгатуйвіно,ізамкнідзьверы,і запячатайіхсваёйпячаткай;
12Азаўтра,калітыўвойдзеш,калінезнойдзеш, штоБэлз'еўусё,мыпацерпімсмерць,абоДанііл,які гаворыцьнанасілжыва
13Іянымалазважалінагэта,бопадсталомзрабілі тайныўваход,празьякіўвесьчасуваходзіліі ўжывалітое
14Ікаліянывыйшлі,карольпаставіўежуперад БеламЦяперДаніілзагадаўсваімслугампрынесці попел,іянырассыпаліягопаўсімхрамеў прысутнасціаднагокараля;тадыянывыйшлі,і зачынілідзверы,ізапячаталііхкаралеўскай пячаткай,ітакпайшлі.
15Уначыпрыйшлісьвятарызжонкаміідзецьмі сваімі,якзвычайнарабілі,іелііпіліўсё.
16РаніцайустаўкарольіДаніілзьім.
17Ісказаўкароль:Данііл,ціцэлыяпячаткі?Ісказаў ён:так,кароль,хайбудуцьздаровыя.
18Іяктолькіёнадчыніўдзьверы,карольпаглядзеў настоліўсклікнуўмоцнымголасам:Вялікіты,оБэл, інямаўцябепадману.
19ТадыДаніілзасьмяяўсяістрымаўкараля,кабён неўваходзіў,ісказаў:паглядзіцяпернабрукідобра адзнач,чыегэтасьляды.
20Ісказаўкароль:ябачусьлядымужчын,жанчыні дзяцей.Ітадыцарраззлаваўся,
21Іўзяўсьвятароўзіхніміжонкаміідзецьмі,іяны паказаліямутайніцтвы,кудыўваходзілі,іспажылі тое,штобылонастале
22ТамукарользабіўіхіаддаўВэлаваўладуДанііла, якіразбурыўягоіхрамягоны.
23Інатымсамыммесцыбыўвялікіцмок,якому вавілонянепакланяліся.
24ІсказаўкарольДанілу:хочашсказаць,штоігэта медзь?вось,ёнжывы,ёнесцьіп'е;вынеможаце сказаць,штоённежывыбог:тамупакланяццаяму. 25ІсказаўДаніілцару:ГоспадуБогумайму пакланюся,боЁнБогжывы.
26Аледазвольмне,кароль,іязаб'югэтагацмока безмячаіпосаху.Карольсказаў:ядапускаюцябе.
27ТадыДаніілузяўсмалу,ітлушч,іваласы,і зварыўіхразам,ізрабіўзіхкамякі;ёнпаклаўгэтаў пашчуцмоку,іцмокразляцеўсяначасткі;іДанііл сказаў:вось,гэтабагі,якіявынабажэнства 28.Пачуўшыгэта,Вавілонянемоцнаабурылісяі склалізмовусупроцьцара,кажучы:карользрабіўся ЮдэемізьнішчыўБэла,забіўцмокаізабіў сьвятароў
29Іпрыйшліяныдакараляісказалі:выдайнам Данііла,атомызьнішчымцябеідомтвой
30Цар,убачыўшы,штоянымоцнаціснуцьнаяго, будучыўціскам,аддаўімДанііла
31хтоўкінуўягоўльвінуюяму,дзеёнбыўшэсьць дзён
32Аўровебылосемільвоў,іяныдаваліімкожны дзеньпадватрупыідзьвеавечкі,якіхтадыімне давалі,кабянызьеліДанііла
33БыўжаўЮдэіпрарок,якогазваліАвакум,які зварыўварываіразламаўхлебумісу,іпайшоўу поле,кабзанесьціягожнеям
34АлеанёлГасподнісказаўАвакуку:ідзі,занясі абед,якімаеш,уВавілонДанілу,якіўльвінуюроў 35ІсказаўАвакум:Госпадзе,яніколінябачыў Вавілона;іяневедаю,дзелогава
36ТадыанёлГасподні,узяўшыягозавянок,адарваў ягозаваласынагалавеягонай,іадлютасьцідуху ягонагапаставіўягоўВавілоненадямай
37ІзакрычаўАвакум,кажучы:Данііл,Данііл, прымайабед,якіпаслаўтабеБог.
38ІсказаўДанііл:Тыўспомніўпрамяне,Божа,іне пакінуўтых,штошукаюцьЦябеілюбяцьЦябе.
39.ІўстаўДанііліеў;іанёлГасподніадразу паставіўАвакуманаягонаемесца.
40НасёмыдзеньпайшоўкарольаплакацьДанііла;і, прыйшоўшыдаямы,зазірнуў,івось,Даніілсядзіць.
41.Ізакрычаўкарольмоцнымголасам,кажучы: вялікіГасподзьБогДанілаў,інямаіншага,акрамя Цябе.
42Іёнвыцягнуўяго,ікінуўтых,штобылі прычынайягопагібелі,уяму,іяныбыліз'едзеныў імгненнеперадабліччамягоным.