Bel og Dragon.
CHAPTER 1 1 And kongur Astyages var savnaður til pápa sín, og Cyrus av Persia fekk hansara kongsríki. 2 Og Daniel conversed við kongin, og var heiðurligur omanfyri allar vinir sínar. 3 nú var Babylons hevði eitt fyrimynd, sum eitur Bel, og har vóru brúkt á honum hvønn dag tólv stór mátar av góðum mjøli, og fjøruti seyð, og seks vesels av víni. 4 Og kongur tilbáði tað og fór dagliga at elska tað: men Daniel til sín egna Gud. Og kongurin segði við hann, hví tilbiður tú ikki? 5, sum svaraði og segði, tí eg kann ikki tilbiður við hondum, men livandi Gud, sum hevur gjørt himmalin og jørðina, og hath ty over all. 6 Segði kongurin til hansara, hugsa tú ikki, at Bel er ein livandi Gud? Hygg/Hyggið at tær/tykkum ikki, hvussu nógv hann etureth og drekkaeth hvønn dag? 7 Then Daniel smíltist, og segði, O kongur, vera ikki lumpaður: til hetta er men clay viðin, og tað var ongantíð neyðugt at eta ella drekka nakað. 8 So kongurin var wroth, og ringdi til hansara priests, og segði unto tey, um tú sigur mær ikki, hvør hetta er, sum ikki er, at tú/skalt/skulu doyggja. 9 men um tú/kanst/kunnu certify meg, at Bel devoureth tey, so Daniel skal doyggja: for he heth tosaði blasphemy ímóti Bel. Og Daniel segði, at kongurin var eftir, lat tað vera eftir tínum orði. 10 nú vóru priestarnir í Bel vóru trýscore og tíggju, við síðuna av konum og børnum. Og kongurin fór við Daniel í templið. 11 So Bel's priests segði, Lo, vit fara út: men tú, O kongur, setti teg á kjøtið, og lat hurðina aftur, og lat hurðina aftur við tær/tykkum/tygum, og lat/latið hurðina aftur við tær/tykkum/tygum. 12 Og í morgin, tá tú kemur inn, um tú finnur út av, at Bel hevur etið upp alt, vit fara at líða: ella annað Daniel, sum tosaeth falsely ímóti okkum. 13 Og teir/tær/tey hildu tað vera: til borðið, sum teir/tær/tey høvdu gjørt eitt privy inn, har teir/tær/tey komu inn í continua, og nýttu hasar tingini. 14 So tá ið teir/tær/tey vóru farin fram, setti kongur kjøt áðrenn Bel. Nú Daniel hevði biðið um tænastufólkini hjá sær at taka økjuna, og tey, sum vóru settar gjøgnum alt templið, sum vóru til staðar, og lat hurðina aftur, og lat hurðina aftur, og læsti hana við konginum hjá konginum, og so fór avstað. 15 nú um náttina kom priests við konu og børnum sínum, sum tey vóru ikki til at gera, og ótu og drukku upp. 16 um morgunin er kongur, og Daniel við honum. 17 Og kongurin segði, Daniel, eru sjógvar alla? Og hann segði, ja, O kongur, tey eru øll. 18 Og so skjótt sum hann hevði latið upp, hugdi kongur á borðið, og græt við eini hart rødd, Great list, tú, O Bel, og við tær er eingin deceit í øllum. 19 Then flenti Daniel, og helt kongur, at hann ikki skuldi fara inn, og segði, Behold nú er tað, og mark væl, hvørs fótaspor eru hesar. 20 Og kongurin segði, eg síggi fótasporini hjá monnum, kvinnur og børn. Og so var kongurin illur, 21 Og tók priests við konum og børnum sínum, sum honwed hann privy hurðarnar, har tey komu inn, og nýttu slíkt sum vóru á borðinum.
22 tí kongurin slew tey, og kom til Daniel's power, sum oyðilegði hann og hansara templið. 23 And í hasum sama stað var ein stórur dreka, sum tey vóru til. 24 Og kongurin segði unto Daniel, Wilt tú eisini sigur, at hetta er av brass? lo, hann býr, hann etureth og drekkaeth; tú kanst ikki siga, at hann er einki livandi gud: tí at hann tilbiður hann. 25 segði Daniel unto kongin, fari eg at tilbiður Harrin hjá mær: tí hann er tann, sum býr Gud. 26 men gev mær far, O kongur, og eg skal slay henda drekan uttan svørð ella starvsfólk. Kongurin segði, eg gevi tær/tykkum/tygum far um. 27 Then Daniel tók sett, og fatur, og hár, og sá tey saman, og gjørdi tað, sum hann setti seg í munnin, og so at hann setti seg í sólder: og Daniel segði, Lo, hesar eru gudar, sum tú/hevur/hava fingið. 28 tá ið teir/tær/tey hoyrdu, at teir/tær/tey tóku stórar ídignation, og saman við konginum, segði, at kongur er vorðin ein jødi, og hann hevur oyðilagt Bel, hann hevur slain, og setti priests til deyða. 29 So teir/tær/tey komu til kongin, og segði, Deliver okkum Daniel, ella annað fara vit at oyðileggja teg/tykkum og tín/tykkara/tygara hús. 30 nú, tá kongurin sá, at tey trýsti á hann, at hann var í ferð við at gera tað: 31, sum kastaði hann inn í leyvur: har hann var seks dagar. 32 And í den har vóru sjey leyvur, og tey høvdu givið teimum hvønn dag tveir bilcases, og tveir seyð: sum síðani vóru ikki givið teimum, til tess at gera tað, sum tey kundu gera. 33 nú var tað í jødi, sum eitur Habbacuc, sum hevði gjørt pottage, og hevði brotið breyð í eini skál, og fór inn í bøin, tí hann skuldi taka tað við sær. 34 men eingilin hjá Harrinum segði unto Habbacuc, Go, bera døgurða, sum tú/hevur/hava fingið døgurða, sum tú/hevur/hava fingið í. 35 And Habbacuc segði, Lord, eg sá ongantíð Babylon; Hvørki eg veit, hvar den er. 36, so var ein eingil av Harrinum, tók hann við krúnuna, og bar hann við hárið á høvdinum, og gjøgnum vehemency av hansara anda setti hann í Babylon over den. 37 And Habbacuc græt, segði, O Daniel, Daniel, tak døgurða, sum Gud hevur sent tær. 38 Og Daniel segði, tú hevur ikki mintist meg, O Gud: hvørki hevur tú//tygum, sum leita eftir tær/tykkum/tygum og kærleika. 39 So Daniel arose, og át: og eingil av Harrinum setti Habbacuc í sínum egna stað aftur beinanvegin. 40 Upon sjeynda dagin fór kongur at verawail Daniel: og tá hann kom til den, hann hugdi inn, og hygg, Daniel sat. 41, tá ið kongurin græt við eini hart rødd, sigur, Great list Harrin hjá Daniel, og har er eingin annar við síðuna av tær. 42 Og hann teknaði hann út, og kastaði tey, sum vóru orsøkin til, at hann var í eini løtu, og tey vóru í eina løtu áðrenn andlitið á honum.