BAB 1 1 Sang Prabu Astyages banjur kaklumpukake marang para leluhure, lan Koresy saka ing Persia nampa karajan. 2 Dhanièl banjur rembugan karo Sang Prabu, sarta diajeni ngluwihi kanca-kancané kabèh. 3 Saiki wong Babil duwe brahala, sing disebut Bel, lan saben dina dituku glepung pilihan rolas tak gedhe, wedhus gembel patang puluh lan anggur nem wadhah. 4 Sang Prabu banjur nyembah lan nyembah ing saben dinane, nanging Dhaniel nyembah marang Gusti Allahe dhewe. Sang Prabu banjur ngandika marang dheweke: "Yagene kowe ora nyembah Bel?" 5 Wangsulané wong-wong mau, "Amarga aku ora nyembah brahala sing digawé tangan, nanging Gusti Allah sing urip, sing nitahaké langit lan bumi lan nguwasani kabèh manungsa." 6 Sang Prabu banjur ngandika marang panjenengane: “Apa kowe ora ngira yen Bel iku Allah kang gesang? Apa kowe ora weruh sepira akehe anggone mangan lan ngombe saben dinane? 7 Dhanièl banjur mesem sarta munjuk: “Dhuh Sang Prabu, sampun ngantos kesasar, awit ing salebetipun punika namung lempung lan ing njaba tembaga, saha boten naté nedha utawi ngombé punapa-punapa. 8 Sang Prabu banjur duka, banjur nimbali para imam lan ngandika marang wong-wong mau: "Yen sampeyan ora ngandhani aku sapa sing ngobong dhuwit iki, sampeyan bakal mati." 9 Nanging manawa kowe bisa mratelakake marang aku, yen Bel ngrusak wong-wong mau, Dhaniel mesthi bakal mati, amarga dheweke nyenyamah marang Bèl. Dhanièl banjur matur marang sang prabu: “Muga-muga kelakon kaya pangandikanira. 10 Para imam ing Bèl gunggungé sawidak dasa, kejaba para somahé lan anak-anaké. Sang Prabu banjur tindak karo Dhaniel menyang padalemane Bel. 11 Para imam Bèl banjur padha matur: “Lah kawula sami mangkat. 12 Lan sesuk nèk kowé mlebu, nèk kowé ora ngerti nèk Bèl wis entek kabèh, awaké déwé bakal mati, utawa Daniel, sing ngomong goroh nglawan awaké déwé. 13 Wong-wong mau padha ora nggatekake, amarga ana ing sangisore meja, ana lawang sing didhelikake, sing terusterusan mlebu lan mangan barang-barang kasebut. 14 Bareng padha lunga, Sang Prabu nyawisake dhaharan ana ing ngarsane Bèl. Dhaniel dhawuh marang para punggawane supaya padha nggawa awu lan dibubarake ana ing ngarsane Sang Prabu piyambak ana ing sakubenge Padaleman Suci; 15 Ing wayah bengi para imam karo bojo lan anak-anake padha teka, kaya padatan, padha mangan lan ngombe kabeh. 16 Ing wayah ésuk, Sang Prabu wungu lan Dhanièl mèlu. 17 Sang Prabu banjur ndangu: Dhaniel, apa segel-segel iku waras? Atur wangsulane: “Inggih Sang Prabu, sampun waras. 18 Bareng wis mbukak lawang, Sang Prabu mirsani meja, lan nguwuh-uwuh kanthi swara sora, "Dhuh Bèl, panjenengan punika agung, lan boten wonten cidra babar pisan tumrap panjenengan." 19 Dhanièl banjur ngguyu lan ngéling-éling marang Sang Prabu, supaya ora lumebu, sarta ngandika: “Lah iki trotoaré, lan gatèkna tlapukané sapa sing mèlu. 20 Sang Prabu banjur ngandika, "Aku weruh lakune wong lanang, wong wadon lan bocah-bocah." Sang Prabu banjur duka,
21 Para imam lan para garwane lan anak-anake padha didhawuhi ngetokna lawang-lawang kang padha lumebu, sarta mangan barang-barang kang ana ing meja. 22 Mulané Sang Prabu banjur nyédani wong-wong mau lan mènèhi Bèl marang pangwasané Dhanièl, sing banjur nyirnakaké dhèwèké lan padalemané. 23 Ing panggonan kono ana naga gedhé sing disembah déning wong-wong Babil. 24 Sang Prabu banjur ngandika marang Dhanièl, "Apa kowé uga bakal kandha yèn iki saka tembaga? Lah, urip, mangan lan ngombe; sira ora bisa ngarani, yèn Panjenengané iku dudu allah kang urip. 25 Dhanièl banjur ngandika marang Sang Prabu, "Aku bakal nyembah marang Pangéran Allahku, amarga Panjenengané iku Gusti Allah kang gesang." 26 Nanging, dhuh Sang Prabu, kawula mugi Paduka parengaken, supados naga punika kawula mateni tanpa pedhang utawi teken. Sang prabu ngandika, "Ingsun paringi keparenga." 27 Dhanièl banjur njupuk bledug, lemu lan rambut, banjur digodhog, didadèkaké gumpalan-gumpalan, banjur dilebokaké ing cangkemé naga mau, lan naga mau banjur mbledhos. ngibadah. 28 Bareng wong Babil krungu bab iku, banjur padha nepsu banget, banjur padha sekuthon nglawan Sang Prabu, pangucape: Sang Prabu wus dadi wong Yahudi, lan wus nyirnakake Bel, mateni naga lan mateni para imam. 29 Wong-wong mau banjur padha sowan ing ngarsané Sang Prabu lan matur: "Danièl kawula mugi Paduka uwalaken, utawi kula badhé numpes panjenengan dalah brayat panjenengan." 30 Bareng Sang Prabu mirsa yen wong-wong mau padha meksa banget marang panjenengane, mulane banjur masrahake Dhaniel marang wong-wong mau. 31 Panjenengané banjur diuncalaké menyang guwa singa, ing kono nem dina. 32 Ing guwa kono ana singa pitu, saben dina diparingi mayit loro lan wedhus gèmbèl loro, nanging ora diwènèhaké marang wong-wong mau, supaya Dhanièl dimangsa. 33 Ing tanah Yahudi ana nabi sing jenengé Habakuk, sing wis nyuwil-nyuwil roti ing mangkok, arep digawa menyang pategalan. 34 Nanging Malaékaté Pangéran ngandika marang Habakuk: “Sira lungaa, dhaharmu gawanen menyang Babil marang Dhanièl, kang ana ing guwa singa. 35 Wangsulané Habakuk: "Gusti, kawula mboten naté sumerep Babil; Aku uga ora ngerti den ngendi. 36 Malaékaté Pangéran tumuli ngangkat makuthané, nuli diusung nganggo wuluné, lan marga saka pangwasané Rohé, dhèwèké dilebokaké ing Babil, ing ndhuwur guwa. 37 Habakuk banjur nguwuh-uwuh: “Danièl, Dhanièl, mangana dhahar sing dikongkon Gusti Allah marang kowé. 38 Dhanièl banjur ngandika: “Dhuh Allah, Paduka sampun ngèngeti dhateng kawula, saha tiyang ingkang sami nggolèki lan tresna Paduka boten Paduka tegakaken. 39 Dhanièl banjur tangi lan dhahar, sarta Sang Malaékaté Pangéran banjur ndhatengake Habakuk ing panggonané dhéwé manèh. 40 Bareng ing dina kapitu, Sang Prabu nuli sungkawa marang Dhaniel. 41 Sang Prabu banjur nguwuh kanthi swara sora, pangandikane: “Dhuh Yehuwah, Gusti Allahe Dhaniel, iku agung, lan ora ana liyane kejaba Panjenengan.” 42 Panjenengané banjur narik wong mau metu lan nguncalaké wong-wong kang njalari karusakané menyang guwa;