हे प्रभू, आमच्या बापाांचो, आब्राहामाचो, इसहाकाचो आनी जाकबाचो सर्वशक्तिमान देर्, आनी ताांच्या धमी सांततीचो; जाणें स्वर्व आनी धतवरी घडयल्या, ताचो सर्ळो अलांकार घेर्न; तुज्या आज्ञेच्या उतरान दयावक बाांदून दर्रललो; जाणें खोल बांद केलें, आनी तुज्या भयानक आनी र्ैभर्शाली नाांर्ान ताचेर शशक्कामोतवब केलें; जाका सर्ळीां मनशाां शभयेतात, आनी तुज्या शिी मुखार थरथरतात; शकत्याक तुज्या र्ैभर्ाची प्रताप जल्माक येर्ांक शकना, आनी पातकाां शर्शीां तुजी रार्ीट धमकी आयात करपा सारकी; पूण तुजें दयाळू उतर अपुरबायेचें आनी अपुरबायेचें; शकत्याक तूां सर्ळ्ाांत उांचेलो प्रभू, व्हड करुणेचो, दीघावयुष्याचो, खूब दयाळू आनी मनशाांच्या र्ायटाांचो पश्चाताप करपी. तुांर्े, हे प्रभू, तुज्या व्हडल्या बरेपणा प्रमाण तुजे आड पातक केल्ल्या ताांकाां पश्चात्ताप आनी क्षमा करपाचें उतर शदलाां; आनी तुज्या अनांत दयाांतल्यान पातकाांक पश्चात्ताप केलो, जाका लार्ून ताांकाां तारण मेळचें. देखून, हे प्रभू, जो न्याय्याचो देर् आसा, ताणें न्यायकत्यावक, आब्राहामाक आनी इसहाकाक आनी जाकबाक म्हण पश्चात्ताप नेमलो ना, जाांणी तुजेर पातक केलो ना; पूण तुांर्ें पातक म्हण म्हाका पश्चात्ताप नेमलो; शकत्याक हाांर्ें दयावच्या रेंर्ेच्या आांकड्या परस चड पातक केलाां. म्हजीां अपराधीपणाां, हे प्रभू, जायतीां जातात: म्हजीां अपराधाां जायतीांजातात, आनी म्हज्या अधमाांच्या भोांर्डेखातीर हाांर् स्वर्ावची उांचाय पळोर्ांक आनी पळोर्ांक लायकीचो न्हय. शकतल्याशाच लोखणाच्या पट्ट्ाांनीां हाांर् नतमस्तक जालाां, शकत्याक हाांर् म्हजें शीर उखलूांक शकनाां, आनी कसलीच सुटका करांक ना; शकत्याक हाांर्ें तुजो रार् उकसायलो, आनी तुजे मुखार र्ायट केलें: हाांर्ें तुजी इत्सा पाळूांक ना, आनी तुजी आज्ञा पाळूांक ना; हाांर्ें घृणास्पद थारायल्यात, आनी र्ुन्याांर् र्ाडयल्यात. आताां देखून हाांर् म्हज्या काळजाच्या घुांर्ळे र्खदाांक नमन करताां, तुका कृपेची शर्नर्णी करताां. हाांर्ें पाप केलाां, हे प्रभू, हाांर्ें पाप केलाां, आनी म्हज्या अधमाांक हाांर् मानून घेताां: देखून, हाांर् नम्रपणान तुका शर्नर्णी करताां, म्हाका माफ करात, हे प्रभू, म्हाका माफ करात, आनी म्हज्या अधमाांनी म्हाका नश्ट कररनात. सदाांच म्हजेर रार्ार जार्ां नजो, म्हजे खातीर र्ायट राखून दर्रन; धतवरेच्या सकयल्या भार्ाांत म्हाका शनशेध कररना. शकत्याक तूां देर्, पश्चात्ताप करतल्याांचो देर्; आनी म्हजê मदें तूां तुजें सर्ळें बरेपण दाखयतलो; शकत्याक तुज्या व्हडल्या दयेप्रमाण, अपात्र आसा तें तूां म्हाका साांबाळतलो. तेदनाां म्हज्या शजशर्ताचे सर्ले दीस हाांर् सदाांच तुजी तोखणाय करतलोां: शकत्याक सशर्ांच्यो सर्ळ्ो शिी तुजी तोखणाय करतात, आनी तुजें सदाांच आनी सदाांच र्ैभर् आसा. आमेन.