अध्याय 1 १ बाबबलोनाांत योआसीम नाांवाचो एक मनीस रावतालो. २ ताणें एक बायल घेतली, बतचें नाांव सुसाना, ती चेल्कियाची धूव, एक बरीच गोरी आनी सवेस्पराची बिराांत आबिल्ली. ३ बतचे आवय-बापूय बनतीमान आबिल्ले आनी ताां णी आपल्या चलयेक मोयजेसाच्या कायद्या प्रमाणें बिकयलें. ४ योआसीम एक व्हड बगरे स्त मनीस आबिल्लो आनी ताच्या घराक जोबडल्ली एक सोबीत बाग आबिल्ली आनी ज्यू लोक ताचे कडे न आदारून रावताले. कारण तो हे राां परस चड मानाचे आबिल्लो. ५ त्याच वसाा लोकाां मदल्या दोन पुबवाल्ल्या लोकाां क न्यायाधीि जावांक नेमले , जिें सवेस्परान साांगलें, बाबबलोना थावन वायटपण पुबवाल्ल्या न्यायाधीिाां कडल्यान आयलें, जे लोकाांचेर राज्य करतात अिें बदसतालें. ६ ते योआसीमाच्या घराांत चड दवरताले आनी सगले सगले सगले ताांकाां येताले. ७ दनपाराां लोक गेले उपराांत सुसाना आपल्या घोवाच्या बागेंत िोांवपाक गेली. ८ आनी दोग जाण्टे बतका दर बदसा बितर सरताना आनी चलताना पळे ताले; ताका लागून ताांची कामवासना बतचे कडे न पेटली. ९ आनी सगाार पळे वांक ना आनी न्याय्य बनवाड्ाां चो उगडास करांक ना म्हण ताांणी आपलें मन बवकृत केलें आनी दोळे वळयले. १० आनी दोगाांय बतच्या मोगान जखमी जाल्लीां तरी कोणाकूच आपलें दु ख्ख दाखोवपाचें धाडस जालें ना. ११ बकत्याक ताांकाां आपली कामवासना साांगपाक लज बदसताली आनी ताांकाां बतचे कडे न सांबांद दवरपाची इत्सा जाली. १२ तरी ते बतका पळे वांक दीस-बदसा खरे पणान पळे ताले. १३ एकल्यान दु सऱ्याक म्हणलें: “आताां आमी घरा वचूांया, बकत्याक जेवणाचो वेळ आयला.” १४ ते िायर गेले उपराांत एकल्याक दु सर् याक वेगळो केलो आनी फाटीां वळू न तेच सुवातेर पावले. आनी एकमेकाांक कारण बवचारल्या उपराांत ताांणी आपली वासना मान्य केली, मागीर दोगाांयनी एकठाांय एक वेळ थारायलो, जेन्ना ताांकाां ती एकली मेळटली. १५ ते वेळ पळे ताना, ती आदले ििेन फकत दोन दासी घेवन बितर सरली आनी बागेंत धुांवपाची इत्सा जाली, बकत्याक ती गरम आबिल्ली. १६ आनी थांय बलपून रावपी आनी बतचेर पळोवणी करपी दोग जाण्टे सोडल्यार खांयचीच कूड नाबिल्ली.
१७ तेदनाां बतणें आपल्या दासीांक म्हणलें, म्हाका तेल आनी धुांवपाचे गुळे हाडून बागेचीां दाराां बांद कर, हाांव म्हाका धुवांक िकता. १८ बतणें साांबगल्लें तिें ताांणी बागेचीां दाराां बांद केलीां आनी बतणें साांबगल्लीां वस्तू हाडपाक गुप्त दाराांनी िायर सरले, पूण ते बलपलेले म्हणून ताांकाां जाण्टे पळे ले नात. १९ दासी िायर गेले उपराांत दोग जाण्टे उठून बतचे कडे न धाांवून गेले. २० पळे , बागेचीां दाराां बांद आसात, आमकाां कोणाकूच पळोवांक मेळना आनी आमी तुज्या मोगान आसात; दे खून आमकाां सांमती बदवन आमचे वाांगडा पडून राव. २१ तुका नाका जाल्यार, तुज्या बरोबर एक तरणाटो आबिल्लो, आनी दे खून तुज्या दासीांक तुज्या कडल्यान धाडली. २२ तेदनाां सुसानान सुस्कार मारलो आनी म्हणलें: “हाांव सगळ्या वटाां नी ताणून गेल्लो, बकत्याक हाांव हें काम केल्यार तें म्हजे खातीर मरण, आनी तें केलें ना जाल्यार हाांव तुज्या हाताांतल्यान सुटूांक िकना. २३ सवेस्पराच्या मुखार पातक करचे परस तुज्या हाताांत पडून तें करांक ना, म्हजे खातीर बरें . २४ अिें म्हणत सुसाना मोठ्या आवाजान रडली आनी दोग जाण्टे बतचे आड रडले. २५ मागीर एकल्यान धाांवून बागेचें दार उगडलें. २६ घराांतल्या नोकराांनी बागेंतलो रडणो आयकून, बतचे कडे न बकतें जालाां तें पळोवपाक ते गुप्त दाराांत बितर सरले. २७ पूण जाण्ट्ाांनी आपली गजाल साांगली म्हणटकच नोकराांक खूब लज बदसली, कारण सुसानाची असो खबर केन्नाच जावांक ना. २८ दु सऱ्या बदसा लोक बतच्या घोवाक जोआसीमा कडे न जमले तेन्ना सुसानाक मारपाक दोग जाण्टे य दु श्ट कल्पनेन िरून आयले. २९ लोका मुखार म्हणलें, “जोआसीमाची बायल चेल्कियासाची धूव सुसानाक आपोवची.” आनी अिें ताांणी धाडलें. ३० तेन्ना ती आपल्या बापाय-आवय, िुरगीां आनी सगळ्या नात्याांतल्या लोकाां वाांगडा आयली. ३१ सुसाना एक बरीच नाजूक बायल आनी पळोवपाक सोबीत आबिल्ली. ३२ आनी ह्या दु श्ट मनिाां नी बतचें तोांड उक्तें करपाची आज्ञा बदली, (कारण ती न्हे सून आबिल्ली) बतच्या सोबीतकायेन िरू ां क. ३३ ते खातीर बतचीां इश्टाां आनी बतका पळोवपी सगळे रडले. ३४ तेदनाां दोग जाण्टे लोकाांच्या मधें उबे रावून बतचे तकलेर हात दवरले.
३५ ती रडत सगाा वटे न पळे ली, बकत्याक बतचें काळीज प्रिूचेर बवस्वास दवरतालें. ३६ जाण्ट्ाांनी म्हणलें, आमी एकले बागेंत िोांवतना ही बायल दोन दासी घेवन बितर आयली आनी बागेचीां दाराां बांद करून दासीांक धाडली. ३७ तेदनाां थांय बलपून आबिल्लो एक तरणाटो बतचे कडे न येवन बतचे वाांगडा पडलो. ३८ बागेच्या एका कोनिाक उबे आबिल्ले आमी हें वायटपण पळोवन ताांचे कडे न धाांवले. ३९ आमी ताांकाां एकठाांय पळे वन, त्या मनिाक आमी धरू ां क िकले नात, कारण तो आमचे परस चड बबळश्ट आबिल्लो आनी ताणें दार उगडून उडी मारून िायर सरलो. ४० पूण हे बायलेक घेवन आमी बवचारलें, तो तरणाटो कोण, पूण ती आमकाां साांगूांक ना. ४१ तेदनाां लोकाांनीां लोकाां चे म्हालगडे आनी न्यायाधीि म्हूण ताांकाां बवस्वास दवरलो आनी ताका लागून बतणें बतका मरणाची ख्यास्त फमाायली. ४२ तेदनाां सुसानान मोठ्या आवाजान म्हणलें: “हे सासणाचो दे व, जो गुपीत जाणून घेता आनी सगळ्यो गजाली जावचे पयलीां जाणून घेता. ४३ ताांणी म्हजे आड खोटी गवाय बदल्या आनी पळे , हाांव मरू ां क जाय, हें तुका खबर आसा; जाल्यार ह्या मनिाांनी दु िाावनान म्हजे आड सोदू न काबडल्लीां कामाां हाांवें केन्नाच केल्लीां नात. ४४ आनी सवेस्परान बतचो आवाज आयकलो. ४५ तेदना बतका मरण येवांक व्हरून, सवेस्परान दानीएल नाां वाच्या तरणा्ाचो पबवत्र आत्मो उबो केलो. ४६ ताणें मोठ्या आवाजान रडलो: “ह्या बायलेच्या रगताांतल्यान हाांव बनवळ जालाां.” ४७ तेदनाां सगळ्या लोकाां नी ताांकाां ताचे वटे न घुांवडावन म्हणलें: “तुवें साांबगल्लीां हीां उतराां बकतें? ४८ तेदनाां ताच्या मधें उबो रावून ताणें म्हणलें: “तुमी इज्रायलाचे पूत इतले मूखा आसात काय, की तुमी इज्रायलाचे चलयेची चवकिी केल्या वा सत्याची जाणबवकाय कररनासतना? ४९ परतून न्यायाच्या जाग्यार परत येयात, बकत्याक ताांणी बतचे आड खोटी गवाय बदल्या. ५० ताका लागून सगळे लोक बेगोबेग परतून वळले आनी जाण्ट्ाां नी ताका म्हणलें: “ये, आमच्या मधें बस आनी आमकाां दाखोवांक, दे वान तुका म्हालगड्ाचो मान बदला.” ५१ तेदनाां दानीएलान ताांकाां म्हळें : “ह्यो दोगाांक एकामेकाां थावन पयस दवरात आनी हाांव ताांची चवकिी करतलोां.”
५२ तेदनाां एकमेकाां पासून वेगळीां जालीां तेन्ना ताणें तातूांतल्या एका मनिाक आपयलो आनी ताका म्हळें : “हे वायटपणाांत जाण्टो जाल्लो, आताां तुजीां आदीां केल्लीां पात्ाां उजवाडाक आयलीां.” ५३ बकत्याक तुवें खोटो न्याय बदलो आनी बनरपराधीांचो ख्यास्त बदलो आनी गुन्याांवकाराांक मुक्त केलो; जरी सवेस्पर म्हणटा, बनरपराधी आनी बनतीमानाां क तूां मारचो ना. ५४ आताां तुवें बतका पळयल्या जाल्यार म्हाका साां ग: खांयच्या झाडा सकयल ताां काां एकठाांय येवन पळयले? कोणे जाप बदली, मास्टीक झाडा सकयल. ५५ दानीएलान म्हणलें: “खूब बरें ; तुज्याच तकले आड फट उलयल्या; बकत्याक आताां लेगीत दे वाच्या दे वदू ताक तुका दोन िाग करांक दे वाची ख्यास्त मेळ्ळ्ळ्या. ५६ ताका कुिीक दवरून दु सर् याक हाडपाची आज्ञा बदली आनी ताका म्हळें : “हे जुदाच्या न्हय तर कनान सांतती, सोबीतकायेन तुका फटोवन वासना तुजें काळीज बवकृत केलाां. ५७ इज्रायलाच्या धुवाांक तुमी अिें वागले आनी तीां बियेवन तुमचे कडे न वागली, पूण जुदाची धूव तुमच्या वायटपणाक बतगून उरली ना. ५८ आताां म्हाका साांग, तुवें ताांकाां खांयच्या झाडा सकयल दवरले? कोणे जाप बदली, होल्म झाडा सकयल. ५९ तेदनाां दानीएलान ताका म्हणलें: बरें ; तूां तुज्याच तकलेक फट उलयल्या, बकत्याक दे वाचो दे वदू त तुका दोन िाग करांक तलवारीन वाट पळयता, तुका नाि करांक. ६० म्हणत सगळे लोक मोठ्या आवाजान रडले आनी ताचेर बवस्वास दवरपी लोकाांक वाचवपी दे वाची स्तुती केली. ६१ ते दोगाां जाण्ट्ाां आड उठले, कारण दानीएलान ताांकाां ताांच्याच तोांडान खो्ा साक्षीदाराची ख्यास्त बदली. ६२ मोयजेसाच्या कायद्या प्रमाणें ताांणी आपल्या िेजाऱ्याक करांक जाय तिें केलें आनी ताांकाां बजवेिीां मारले. अिे तरे न बनरपराधी रगत त्याच बदसा वाचयलें. ६३ ताका लागून चेल्सना आनी ताची बायल आपली धूव सुसाना, बतचो घोव जोआसीम आनी सगळ्या नात्याांतल्या लोकाां खातीर दे वाची स्तुती केली, कारण बतच्याांत कसलीच बेईमानी बदसली ना. ६४ त्या बदसा सावन दानीएलाक लोकाां मुखार व्हड नामना मेळ्ळ्ळी.