ปฐมกาล บทที่ 1 1 ในตอนเริม ่ แรกพระเจ ้าทรงสร ้างสรรค์ฟ้าและแผ่นดินโลก 2 แผ่นดินโลกก็วา่ งเปล่าและไร ้รูปร่าง มีความมืดปกคลุมผิว นํ้ า และพระวิญญาณของพระเจ ้าเคลือ ่ นไหวอยูเ่ หนือผิวนํ้ า 3 และพระเจ ้าตรัสว่า จงมีความสว่าง แล ้วก็มค ี วามสว่าง 4 พระเจ ้าทรงเห็นว่าความสว่างนัน ้ ดี และพระเจ ้าทรงแบ่ง ความสว่างออกจากความมืด 5 พระเจ ้าทรงเรียกความสว่างว่าวัน และทรงเรียกความมืดว่า คืน และทรงเรียกเวลาเย็นและเวลาเช ้าว่าเป็ นวันแรก 6 พระเจ ้าตรัสว่า จงมีท ้องฟ้ าอยูใ่ นท่ามกลางนํ้ า และจงแบ่ง นํ้ าออกจากกัน 7 พระเจ ้าทรงสร ้างท ้องฟ้ า และทรงแยกนํ้ าทีอ ่ ยูใ่ ต ้ท ้องฟ้ า จากนํ้ าทีอ ่ ยูเ่ หนือท ้องฟ้ า และก็เป็ นเช่นนัน ้ 8 และพระเจ ้าทรงเรียกท ้องฟ้ าว่าสวรรค์ และเวลาเย็นและ เวลาเช ้าเป็ นวันทีส ่ อง 9 พระเจ ้าตรัสว่า จงให ้นํ้ าทีอ ่ ยูใ่ ต ้ฟ้ ารวมเข ้าอยูใ่ นทีเ่ ดียวกัน และจงให ้แผ่นดินแห ้งปรากฏขึน ้ และก็เป็ นเช่นนัน ้ 10 พระเจ ้าทรงเรียกทีแ ่ ห ้งว่าแผ่นดิน และทรงเรียกทีร่ วมนํ้ า ว่าทะเล และพระเจ ้าทรงเห็นว่ามันดี 11 และพระเจ ้าตรัสว่า จงให ้แผ่นดินเกิดพืช หญ ้าทีใ่ ห ้เมล็ด และต ้นไม ้ผลทีใ่ ห ้ผลตามชนิดของมัน ซึง่ มีเมล็ดอยูใ่ นตัวมัน เอง บนแผ่นดิน และก็เป็ นเช่นนัน ้ 12 และแผ่นดินก็เกิดพืชและพืชผักทีม ่ เี มล็ดตามชนิดของมัน และต ้นไม ้ทีใ่ ห ้ผลซึง่ มีเมล็ดในตัวเองตามชนิดของมัน และ พระเจ ้าทรงเห็นว่ามันดี 13 มีเวลาเย็นและเวลาเช ้าเป็ นวันทีส ่ าม 14 และพระเจ ้าตรัสว่า ให ้มีดวงสว่างในท ้องฟ้ าเพือ ่ แบ่งวัน จากคืน และให ้เป็ นสัญญาณ และสําหรับฤดูกาล และสําหรับ วัน และสําหรับปี 15 และให ้เป็ นดวงสว่างบนท ้องฟ้ าเพือ ่ ส่องสว่างบนแผ่นดิน โลก และก็เป็ นเช่นนัน ้ 16 พระเจ ้าทรงสร ้างดวงสว่างใหญ่สองดวง ดวงทีใ่ หญ่โต กว่าให ้ครองกลางวัน และดวงทีเ่ ล็กกว่าให ้ครองกลางคืน พระองค์ยังทรงสร ้างดวงดาวต่างๆ อีกด ้วย 17 และพระเจ ้าทรงตัง้ สิง่ เหล่านีไ้ ว ้ในท ้องฟ้ าเพือ ่ ส่องแสงบน แผ่นดินโลก 18 และเพือ ่ ครอบครองกลางวันและกลางคืน และเพือ ่ แยก ความสว่างจากความมืด และพระเจ ้าทรงเห็นว่ามันดี 19 มีเวลาเย็นและเวลาเช ้าเป็ นวันทีส ่ ี่ 20 และพระเจ ้าตรัสว่า จงให ้นํ้ าเกิดความอุดมสมบูรณ์ของ สิง่ มีชวี ต ิ ทีเ่ คลือ ่ นไหวไปมา และมีนกทีส ่ ามารถบินไปมาใน ท ้องฟ้ าเหนือแผ่นดินโลก 21 และพระเจ ้าทรงสร ้างปลาวาฬใหญ่ และสิง่ มีชวี ต ิ ทุกชนิด ทีเ่ คลือ ่ นไหวซึง่ เกิดขึน ้ ในนํ้ าอย่างอุดมสมบูรณ์ ตามชนิดของ มัน และนกทุกตัวทีม ่ ป ี ี กตามชนิดของมัน และพระเจ ้าทรง เห็นว่ามันดี 22 และพระเจ ้าทรงอวยพรสัตว์เหล่านัน ้ โดยตรัสว่า จงมีลก ู ดกและทวีมากขึน ้ และทําให ้นํ้ าในทะเลเต็มไปหมด และจง ให ้นกทวีมากขึน ้ บนแผ่นดิน 23 มีเวลาเย็นและเวลาเช ้าเป็ นวันทีห ่ ้า 24 และพระเจ ้าตรัสว่า “จงให ้แผ่นดินเกิดสัตว์มช ี วี ต ิ ตามชนิด ของมัน คือ สัตว์เลีย ้ ง สัตว์เลือ ้ ยคลาน และสัตว์ป่าตามชนิด ของมัน” และก็เป็ นเช่นนัน ้ 25 และพระเจ ้าทรงสร ้างสัตว์ป่าบนแผ่นดินตามชนิดของมัน และสัตว์ใช ้งานตามชนิดของมัน และสิง่ มีชวี ต ิ ทุกชนิดทีเ่ ลือ ้ ย
คลานบนแผ่นดินตามชนิดของมัน และพระเจ ้าทรงเห็นว่า มันดี 26 และพระเจ ้าตรัสว่า “ให ้เราสร ้างมนุษย์ตามรูปลักษณ์ของ เรา ตามฉายาของเรา และให ้เขามีอํานาจเหนือปลาในทะเล เหนือนกในอากาศ และเหนือสัตว์เลีย ้ ง และเหนือแผ่นดิน ้ และเหนือสัตว์เลือ โลกทัง้ สิน ้ ยคลานทุกชนิดทีเ่ ลือ ้ ยคลาน บนแผ่นดินโลก” 27 พระเจ ้าจึงทรงสร ้างมนุษย์ขน ึ้ ตามพระฉายาของพระองค์ และตามพระฉายาของพระเจ ้า พระองค์จงึ ทรงสร ้างมนุษย์ขน ึ้ และทรงสร ้างให ้เป็ นชายและหญิง 28 และพระเจ ้าได ้ทรงอวยพรพวกเขา และตรัสแก่พวกเขาว่า จงมีผลดกและทวีมากขึน ้ และทําให ้แผ่นดินสมบูรณ์ และ ิ มัน และจงครอบครองเหนือปลาในทะเล และเหนือนก พิชต ในอากาศ และเหนือสิง่ มีชวี ต ิ ทัง้ หมดทีเ่ คลือ ่ นไหวบน แผ่นดิน 29 และพระเจ ้าตรัสว่า ดูเถิด เราให ้พืชทุกชนิดทีม ่ เี มล็ดซึง่ มี อยูท ่ ั่วพืน ้ แผ่นดินแก่เจ ้า และต ้นไม ้ทุกต ้นทีม ่ ผ ี ลทีม ่ เี มล็ดแก่ เจ ้า มันจะเป็ นอาหารแก่เจ ้า 30 และสําหรับสัตว์ป่าทุกชนิดบนแผ่นดิน และสําหรับนกทุก ชนิดในอากาศ และสําหรับสิง่ มีชวี ต ิ ทุกชนิดทีเ่ ลือ ้ ยคลานบน แผ่นดินนัน ้ เราให ้พืชเขียวทุกชนิดเป็ นอาหาร ก็เป็ นดังนัน ้ 31 และพระเจ ้าทรงเห็นทุกสิง่ ทีพ ่ ระองค์ทรงสร ้าง และดูเถิด เป็ นสิง่ ทีด ่ ม ี าก เวลาเย็นและเวลาเช ้าเป็ นวันทีห ่ ก บทที่ 2 1 ดังนี้ สวรรค์และแผ่นดินโลกและบรรดาสรรพสิง่ ก็ถก ู สร ้าง ขึน ้ ให ้สําเร็จ 2 และในวันทีเ่ จ็ดพระเจ ้าทรงจบการงานของพระองค์ท ี่ พระองค์ทรงสร ้าง และในวันทีเ่ จ็ดพระองค์ทรงพักจากการ ้ ของพระองค์ทพ งานทัง้ สิน ี่ ระองค์ทรงสร ้าง 3 แล ้วพระเจ ้าทรงอวยพระพรวันเจ็ดและทรงทําให ้เป็ นวัน ้ บริสท ุ ธิ์ เพราะว่าในวันนัน ้ พระองค์ทรงพักจากการงานทัง้ สิน ของพระองค์ทพ ี่ ระเจ ้าทรงสร ้างและทรงกระทํา 4 เหล่านีเ้ ป็ นเรือ ่ งราวเกีย ่ วกับสวรรค์และแผ่นดินโลกเมือ ่ ถูก สร ้างขึน ้ ในวันทีพ ่ ระเจ ้าทรงสร ้างแผ่นดินโลกและสวรรค์ 5 และพืชทุกชนิดในทุง่ นาก่อนทีม ่ ันจะเกิดมาบนแผ่นดิน และ หญ ้าทุกชนิดในทุง่ นาก่อนทีม ่ ันจะงอกขึน ้ มา เพราะว่าพระเจ ้า ผู ้เป็ นเจ ้ายังไม่ทรงให ้ฝนตกบนแผ่นดิน และไม่มม ี นุษย์ทจ ี่ ะ ทําการเพาะปลูกทีด ่ น ิ 6 แต่มห ี มอกลงจากแผ่นดิน และทําให ้พืน ้ แผ่นดินเปี ยกไป หมด 7 และพระเจ ้าทรงปั น ้ มนุษย์ด ้วยผงคลีดน ิ และทรงเป่ า ลมปราณแห่งชีวต ิ เข ้าทางจมูกของเขา และมนุษย์จงึ กลายเป็ นจิตวิญญาณทีม ่ ช ี วี ต ิ 8 และพระเจ ้าทรงปลูกสวนแห่งหนึง่ ไว ้ในเอเดนทางทิศ ตะวันออก และทรงให ้มนุษย์ทพ ี่ ระองค์ได ้ทรงปั น ้ วางไว ้ทีน ่ ั่น 9 และพระเจ ้าทรงให ้ต ้นไม ้ทุกต ้นทีด ่ น ู ่าดูและทีเ่ หมาะแก่การ กินงอกเงยจากพืน ้ ดิน และต ้นไม ้แห่งชีวต ิ ก็งอกขึน ้ กลางสวน ่ และต ้นไม ้แห่งความรู ้เรือ ่ งดีและชัว 10 และมีแม่นํ้าสายหนึง่ ไหลออกจากเอเดนเพือ ่ รดสวนนัน ้ ่ าย และจากทีน ่ ั่นแม่นํ้าก็แยกออกและกลายเป็ นสายนํ้ าสีส ่ ของแม่นํ้าสายแรกคือปิ โสน ซึง่ ล ้อมรอบแผ่นดินฮาวิ 11 ชือ ลาห์ทงั ้ หมด ทีน ่ ั่นมีแร่ทองคํา 12 และทองคําของแผ่นดินนัน ้ ก็ด ี มีต ้นยางนาและหินโอนิกซ์ ด ้วย ่ แม่นํ้าสายทีส 13 ชือ ่ องคือกิโฮน ซึง่ เป็ นแม่นํ้าทีไ่ หลรอบ แผ่นดินเอธิโอเปี ยทัง้ หมด ่ แม่นํ้าสายทีส 14 ชือ ่ ามคือฮิดเดเคล ซึง่ ไหลไปทางทิศ ี่ อ ตะวันออกของอัสซีเรีย และแม่นํ้าสายทีส ่ ค ื ยูเฟรตีส
ปฐมกาล
15 แล ้วพระเจ ้าทรงนํ ามนุษย์ไปไว ้ในสวนเอเดน เพือ ่ ดูแล และรักษาสวน 16 และพระเยโฮวาห์พระเจ ้าทรงสัง่ มนุษย์วา่ เจ ้ากินผลไม ้ จากต ้นไม ้ทุกต ้นในสวนได ้ตามใจชอบ 17 แต่เจ ้าอย่ากินผลจากต ้นไม ้แห่งความรู ้เรือ ่ งดีและชัว่ เพราะว่าในวันทีเ่ จ ้ากินผลจากต ้นนัน ้ เจ ้าจะต ้องตายแน่” 18 และพระเจ ้าตรัสว่า "การทีม ่ นุษย์จะอยูค ่ นเดียวนัน ้ ไม่ดเี ลย เราจะสร ้างผู ้ช่วยเหลือทีเ่ หมาะสมให ้เขา" 19 แล ้วพระเจ ้าทรงปั น ้ สัตว์ป่าทุกชนิดและนกทุกชนิดใน อากาศจากพืน ้ ดิน แล ้วทรงนํ าพวกมันมาหาอาดัมเพือ ่ ดูวา่ พระองค์จะเรียกพวกมันว่าอะไร และอาดัมเรียกสิง่ มีชวี ต ิ ทุก ่ ่ ี ชนิดว่าอะไร นั่นก็คอ ื ชือของสิงมีชวต ิ เหล่านัน ้ ่ ให ้สัตว์เลีย 20 และอาดัมก็ได ้ตัง้ ชือ ้ งทุกชนิด และให ้นกใน อากาศ และให ้สัตว์ป่าทุกชนิด แต่สําหรับอาดัมนัน ้ ก็ไม่พบ ผู ้ช่วยทีค ่ ค ู่ วรแก่เขา 21 และพระเจ ้าทรงกระทําให ้อาดัมหลับสนิท และเขาได ้หลับ ไป และพระองค์ทรงชักกระดูกซีโ่ ครงข ้างหนึง่ ของเขา ออกมาปิ ดเนือ ้ ไว ้แทน 22 พระเจ ้าทรงสร ้างผู ้หญิงจากซีโ่ ครงทีท ่ รงเอาจากมนุษย์ แล ้วทรงนํ าเธอมาให ้มนุษย์ 23 และอาดัมกล่าวว่า นีเ่ ป็ นกระดูกจากกระดูกของฉั น และ เป็ นเนือ ้ จากเนือ ้ ของฉั น เธอจะถูกเรียกว่าผู ้หญิง เพราะเธอ ออกมาจากผู ้ชาย 24เพราะฉะนัน ้ บุรษ ุ จะละบิดามารดาของตน และผูกพันอยูก ่ บ ั ภรรยาของเขา และทัง้ สองจะเป็ นเนือ ้ เดียวกัน 25 และเขาทัง้ สองเปลือยกายทัง้ ชายและภรรยาของเขา และ ไม่มค ี วามละอายเลย บทที่ 3 1 งูเป็ นสัตว์ทฉ ี่ ลาดกว่าสัตว์ป่าทุกชนิดทีพ ่ ระเจ ้าทรงสร ้าง และมันกล่าวกับหญิงนัน ้ ว่า "พระเจ ้าตรัสจริงหรือว่า พวกเจ ้า อย่ากินผลไม ้จากต ้นไม ้ทุกต ้นในสวน?" 2 หญิงนัน ้ จึงกล่าวแก่งวู า่ “พวกเรากินผลไม ้จากต ้นไม ้ใน สวนได ้” 3 แต่ผลของต ้นไม ้ซึง่ อยูก ่ ลางสวนนัน ้ พระเจ ้าตรัสว่า เจ ้า อย่ากินและอย่าแตะต ้องมัน มิฉะนัน ้ เจ ้าจะตาย” 4 งูจงึ กล่าวแก่สตรีนัน ้ ว่า เจ ้าจะไม่ตายอย่างแน่นอน 5 เพราะว่าพระเจ ้าทรงทราบว่าเมือ ่ ท่านกินผลไม ้จากต ้นนัน ้ วันใด ตาของท่านจะสว่างขึน ้ และท่านจะเป็ นเหมือนพระเจ ้า คือ รู ้จักความดีและความชัว่ 6 เมือ ่ หญิงนัน ้ เห็นว่าต ้นไม ้นัน ้ ดีสําหรับเป็ นอาหารและมันน่าดู และเป็ นต ้นไม ้ทีพ ่ งึ ปรารถนาเพือ ่ ให ้เกิดปั ญญา เธอจึงเด็ด ผลไม ้นัน ้ มากิน แล ้วส่งให ้สามีของเธอด ้วย และเขาได ้กิน 7 ตาของเขาทัง้ สองก็เปิ ดขึน ้ และเขาทัง้ สองก็รู ้ว่าตนเปลือย กาย และเขาก็เอาใบมะกอกมาเย็บเข ้าด ้วยกัน และทําเป็ นผ ้า กันเปื้ อน 8 และเขาทัง้ สองได ้ยินพระสุรเสียงของพระเจ ้าเสด็จดําเนิน ่ นตัว อยูใ่ นสวนในยามเย็น และอาดัมกับภรรยาของเขาก็ซอ จากพระพักตร์ของพระเจ ้าท่ามกลางต ้นไม ้ในสวนนัน ้ 9 พระเจ ้าทรงเรียกอาดัมและตรัสแก่เขาว่า “เจ ้าอยูท ่ ไี่ หน” 10 และเขากล่าวว่า ข ้าพระองค์ได ้ยินเสียงของพระองค์ใน สวน และข ้าพระองค์ก็กลัว เพราะว่าข ้าพระองค์เปลือยกาย จึงซ่อนตัวเสีย 11 พระองค์ตรัสว่า “ใครบอกเจ ้าว่าเจ ้าเปลือยกาย เจ ้ากินผล จากต ้นไม ้ทีเ่ ราสัง่ เจ ้าไว ้ว่าอย่ากินหรือ?” 12 ชายนัน ้ จึงกล่าวว่า หญิงซึง่ พระองค์ประทานให ้อยูก ่ บ ั ข ้าพเจ ้านัน ้ นางก็ได ้ยืน ่ ผลจากต ้นไม ้นัน ้ ให ้แก่ข ้าพเจ ้า และ ข ้าพเจ ้าก็กน ิ
13 พระเจ ้าทรงตรัสแก่สตรีนัน ้ ว่า “เจ ้าทําอะไรลงไป” สตรีนัน ้ จึงกล่าวว่า “งูลอ ่ ลวงข ้าพเจ ้า ข ้าพเจ ้าจึงกินมัน” 14 และพระเจ ้าตรัสแก่งวู า่ เพราะเจ ้าได ้กระทําเช่นนี้ เจ ้าจึง ถูกสาปแช่งยิง่ กว่าสัตว์เลีย ้ งทุกชนิด และยิง่ กว่าสัตว์ป่าทุก ตัว เจ ้าจะต ้องลงไปนอนทับบนท ้อง และกินผงคลีดน ิ ไป ตลอดชีวต ิ ของเจ ้า 15 และเราจะให ้เจ ้ากับผู ้หญิงเป็ นศัตรูกน ั และระหว่าง พงศ์พันธุข ์ องเจ ้ากับพงศ์พันธุข ์ องนาง พงศ์พันธุข ์ องนางจะ ทําให ้หัวของเจ ้าฟกชํ้า และเจ ้าจะทําให ้ส ้นเท ้าของเขาฟกชํ้า ด ้วย 16 พระองค์ตรัสแก่สตรีนัน ้ ว่า เราจะเพิม ่ ความทุกข์โศกและ การตัง้ ครรภ์ของเจ ้าให ้มากขึน ้ ในความทุกข์โศกเจ ้าจะมีบต ุ ร และเจ ้าจะปรารถนาสามีของเจ ้า และเขาจะปกครองเจ ้า 17 พระองค์ตรัสแก่อาดัมว่า เพราะเจ ้าได ้ฟั งเสียงภรรยาของ เจ ้า และได ้กินผลจากต ้นไม ้ทีเ่ ราสัง่ เจ ้าว่า เจ ้าอย่ากินผลจาก ต ้นไม ้นัน ้ แผ่นดินจะต ้องถูกสาปแช่งเพราะเจ ้า เจ ้าจะต ้องกิน ผลจากดินนัน ้ ด ้วยความทุกข์ตลอดชีวต ิ ของเจ ้า 18 แผ่นดินจะงอกหนามและพืชมีหนามให ้เจ ้า และเจ ้าจะกิน หญ ้าในทุง่ นา 19 เจ ้าจะต ้องกินอาหารด ้วยเหงือ ่ ไหลอาบหน ้า จนกว่าเจ ้าจะ กลับเป็ นดิน เพราะเจ ้าถูกสร ้างขึน ้ มาจากดิน เจ ้าเป็ นผงธุล ี และเจ ้าจะต ้องกลับเป็ นผงธุลอ ี ก ี ่ ภรรยาของเขาว่าเอวา เพราะว่านางเป็ น 20 และอาดัมเรียกชือ มารดาของสิง่ มีชวี ต ิ ทัง้ ปวง ้ หนังสัตว์ให ้อาดัมและภรรยาของเขา 21 พระเจ ้าทรงทําเสือ และสวมให ้พวกเขาด ้วย 22 และพระเจ ้าตรัสว่า ดูเถิด มนุษย์ก็กลายเป็ นเหมือนคน หนึง่ ในพวกเราแล ้ว คือรู ้จักดีและชัว่ บัดนี้ อย่าให ้เขายืน ่ มือ ี ่ ั ไปกินผลจากต ้นไม ้แห่งชีวต ิ และมีชวต ิ อยูช ่ วนิรันดร์ 23เพราะฉะนัน ้ พระเจ ้าจึงทรงขับไล่เขาออกไปจากสวนเอเดน เพือ ่ ทําไร่ไถนาทีเ่ ขามาจากนัน ้ 24 พระองค์จงึ ทรงขับไล่ชายนัน ้ ออกไป แล ้วทรงตัง้ รูปเคารพ ไว ้ทางทิศตะวันออกของสวนเอเดน พร ้อมด ้วยดาบเพลิงซึง่ หมุนได ้รอบทิศทาง เพือ ่ รักษาทางไปยังต ้นไม ้แห่งชีวต ิ บทที่ 4 1 และอาดัมรู ้จักกับเอวาภรรยาของเขา และนางก็ตงั ้ ครรภ์ และให ้กําเนิดคาอิน และกล่าวว่า ข ้าพเจ ้าได ้รับผู ้ชายคนหนึง่ จากพระเจ ้า ่ อาแบลอีกครัง้ อาแบลเป็ น 2 และนางก็ให ้กําเนิดน ้องชายชือ คนเลีย ้ งแกะ ส่วนคาอินเป็ นคนไถนา 3 เมือ ่ ถึงเวลาหนึง่ คาอินก็นําผลจากไร่นามาถวายแด่พระเจ ้า 4 และอาเบลก็นําลูกแกะหัวปี และไขมันของแกะของเขามา ด ้วย และพระเจ ้าทรงโปรดปรานอาเบลและเครือ ่ งบูชาของ เขา 5 แต่พระองค์ไม่ทรงโปรดปรานคาอินและเครือ ่ งบูชาของเขา เลย คาอินโกรธมากจนหน ้าของเขาหมองลง 6 และพระเจ ้าตรัสแก่คาอินว่า “เหตุใดเจ ้าจึงโกรธ และเหตุ ใดสีหน ้าของเจ ้าจึงหม่นหมอง” 7 ถ ้าเจ ้าทําดี เจ ้าก็จะเป็ นทีย ่ อมรับไม่ใช่หรือ? และถ ้าเจ ้าทํา ไม่ด ี บาปก็อยูท ่ ป ี่ ระตู และความปรารถนาของเขาจะตกอยู่ กับเจ ้า และเจ ้าจะปกครองเขา 8 และคาอินกําลังสนทนากับอาแบลน ้องชายของตน และเมือ ่ ทัง้ สองอยูใ่ นทุง่ นา คาอินก็ลก ุ ขึน ้ ต่อสู ้อาแบลน ้องชายของ ตน และฆ่าเขาเสีย 9 พระเยโฮวาห์ตรัสแก่คาอินว่า “อาแบลน ้องชายของเจ ้าอยู่ ทีไ่ หน” เขาตอบว่า “ข ้าพเจ ้าไม่ทราบ ข ้าพเจ ้าเป็ นผู ้ดูแล น ้องชายหรือ”
ปฐมกาล
10 และท่านกล่าวว่า เจ ้าทําอะไรลงไป เสียงโลหิตของ น ้องชายเจ ้าร ้องมาหาเราจากพืน ้ ดิน 11 และบัดนีเ้ จ ้าก็ถก ู สาปแช่งจากแผ่นดินซึง่ ได ้เปิ ดปากรับ โลหิตของน ้องชายเจ ้าจากมือเจ ้า 12 เมือ ่ เจ ้าไถดิน พืน ้ ดินจะไม่เกิดผลดีแก่เจ ้าอีกต่อไป เจ ้า จะต ้องเป็ นผู ้หลบหนีและพเนจรไปในดิน 13 และคาอินก็ทล ู พระเยโฮวาห์วา่ การลงโทษของข ้า พระองค์นัน ้ ยิง่ ใหญ่เกินกว่าข ้าพระองค์จะทนได ้ 14 ดูเถิด วันนีท ้ า่ นได ้ขับไล่ข ้าพเจ ้าออกไปจากพืน ้ แผ่นดิน และข ้าพเจ ้าจะต ้องถูกซ่อนจากพระพักตร์ทา่ น และข ้าพเจ ้า จะต ้องเป็ นผู ้หลบหนีและพเนจรไปในแผ่นดิน และจะเกิดขึน ้ ว่าทุกคนทีพ ่ บข ้าพเจ ้าจะฆ่าข ้าพเจ ้าเสีย 15 และพระเจ ้าตรัสแก่เขาว่า “ดังนัน ้ ผู ้ใดฆ่าคาอิน จะต ้องรับ โทษเจ็ดเท่า” และพระเจ ้าได ้ทรงทําเครือ ่ งหมายไว ้ทีค ่ าอิน เพือ ่ ว่าใครก็ตามทีพ ่ บเขาจะฆ่าเขา 16 แล ้วคาอินออกไปจากทีป ่ ระทับของพระเจ ้า และไปอาศัย อยูใ่ นแผ่นดินโนด ทางทิศตะวันออกของเอเดน 17 และคาอินรู ้จักกับภรรยาของเขา และเธอก็ตงั ้ ครรภ์และ ่ เอโนค และเขาสร ้างเมืองขึน ่ เมือง คลอดบุตรชือ ้ และตัง้ ชือ ่ บุตรของเขาว่าเอโนค นัน ้ ตามชือ ่ อิราด อิราดให ้กําเนิดเมหุยาเอล เมหุยา 18 เอโนคมีบต ุ รชือ เอลให ้กําเนิดเมธูซาเอล เมธูซาเอลให ้กําเนิดลาเมค ่ คนหนึง่ คืออาดาห์ อีกคนหนึง่ 19 ลาเมคได ้ภรรยาสองคน ชือ ่ ศิลลาห์ ชือ 20 และอาดาห์ให ้กําเนิดยาบาล เขาเป็ นบิดาของผู ้ทีอ ่ าศัยอยู่ ในเต็นท์และผู ้ทีเ่ ลีย ้ งสัตว์ ่ น ้องชายของเขาคือยูบาล เขาเป็ นบิดาของทุกคนที่ 21 ชือ เล่นพิณและออร์แกน 22 และศิลลาห์ก็ให ้กําเนิดทูบล ั คาอิน ผู ้เป็ นครูสอนช่าง ่ นาอา ทองเหลืองและเหล็ก และน ้องสาวของทูบล ั คาอินชือ มาห์ 23 ลาเมคก็พด ู กับภรรยาทัง้ สองของตน คือ อาดาห์และศิล ลาห์วา่ จงฟั งเสียงของฉั น ภรรยาทัง้ สองของลาเมค จงฟั ง คําพูดของฉั น เพราะฉั นได ้ฆ่าคนคนหนึง่ เพือ ่ ทําให ้บาดเจ็บ และฆ่าชายหนุ่มเพือ ่ ทําให ้ทุกข์ใจ 24 หากว่าคาอินจะต ้องได ้รับการแก ้แค ้นเจ็ดเท่า แท ้จริงแล ้ว ลาเมคจะต ้องได ้รับการแก ้แค ้นเจ็ดสิบเจ็ดเท่า 25 และอาดัมได ้รู ้จักกับภรรยาของเขาอีกครัง้ และนางก็ได ้ ่ เขาว่าเซธ นางกล่าวอย่าง คลอดบุตรชายคนหนึง่ และตัง้ ชือ ้ สายอีกคน นัน ้ เพราะว่าพระเจ ้าทรงแต่งตัง้ ให ้ข ้าพเจ ้ามีเชือ หนึง่ แทนอาแบล ซึง่ คาอินได ้สังหาร ่ 26 และเซธก็มบ ี ต ุ รชายคนหนึง่ เกิดมาด ้วย และเขาเรียกชือ บุตรนัน ้ ว่าเอโนส จากนัน ้ มนุษย์จงึ เริม ่ เรียกขานพระนามของ พระเจ ้า บทที่ 5 1 นีแ ่ หละเป็ นหนังสือแห่งยุคสมัยของอาดัม ในวันทีพ ่ ระเจ ้า ทรงสร ้างมนุษย์ พระองค์ก็ทรงสร ้างเขาตามรูปลักษณ์ของ พระเจ ้า 2 พระองค์ทรงสร ้างมนุษย์ให ้เป็ นชายและหญิง และทรงอวย ่ พวกเขาว่าอาดัม ในวันทีพ พรพวกเขา และทรงเรียกชือ ่ วก เขาถูกสร ้างขึน ้ 3 และอาดัมมีชวี ต ิ อยูไ่ ด ้หนึง่ ร ้อยสามสิบปี และให ้กําเนิด ่ บุตรนัน บุตรชายทีม ่ รี ป ู ร่างหน ้าตาเหมือนเขา และตัง้ ชือ ้ ว่า เซธ 4 และอายุของอาดัมหลังจากทีเ่ ขาได ้ให ้กําเนิดเซธคือแปด ร ้อยปี และเขาได ้ให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาว ้ ชีวต 5 และรวมวันทีอ ่ าดัมมีชวี ต ิ อยูไ่ ด ้เก ้าร ้อยสามสิบปี จึงสิน ิ
่ เอโนส 6 และเซธอยูม ่ าได ้ร ้อยห ้าปี และมีบต ุ รชือ 7 และเซธมีชวี ต ิ อยูห ่ ลังจากเขาได ้ให ้กําเนิดเอโนสอีกแปด ร ้อยเจ็ดปี และให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาว ้ ชีวต 8 และรวมอายุของเสธได ้เก ้าร ้อยสิบสองปี จงึ สิน ิ 9 เอโนสมีชวี ต ิ อยูไ่ ด ้เก ้าสิบปี และให ้กําเนิดไคนัน 10 และเอโนสมีชวี ต ิ อยูห ่ ลังจากเขาให ้กําเนิดไคนันอีกแปด ร ้อยสิบห ้าปี และให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาว ้ ชีวต 11 และรวมอายุเอโนสได ้เก ้าร ้อยห ้าปี จงึ สิน ิ ่ มาหะลาเลล 12 และไคนันมีอายุได ้เจ็ดสิบปี และมีบต ุ รชือ 13 และไคนันมีชวี ต ิ อยูห ่ ลังจากเขาให ้กําเนิดมะหะลาเลลอีก ่ บ ิ ปี และให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาวอีกหลาย แปดร ้อยสีส คน ้ ชีวต 14 และรวมอายุของไคนันได ้เก ้าร ้อยสิบปี จงึ สิน ิ ่ ยาเรด 15 และมะหะลาเลลอยูม ่ าได ้หกสิบห ้าปี และมีบต ุ รชือ 16 และมะหะลาเลลมีชวี ต ิ อยูห ่ ลังจากเขาได ้ให ้กําเนิดยาเรด อีกแปดร ้อยสามสิบปี และมีบต ุ รชายและบุตรสาว 17 และรวมอายุของมะหะลาเลลได ้แปดร ้อยเก ้าสิบห ้าปี จึง ้ ชีวต สิน ิ 18 และยาเรดมีชวี ต ิ อยูไ่ ด ้หนึง่ ร ้อยหกสิบสองปี และเขาได ้ให ้ กําเนิดเอโนค 19 และยาเรดมีชวี ต ิ อยูห ่ ลังจากเขาให ้กําเนิดเอโนคแปดร ้อย ปี และมีบต ุ รชายและบุตรสาว ้ ชีวต 20 และรวมอายุของยาเรดได ้เก ้าร ้อยหกสิบสองปี จงึ สิน ิ ่ เมธูเสลาห์ 21 เอโนคมีชวี ต ิ อยูไ่ ด ้หกสิบห ้าปี และมีบต ุ รชือ 22 และเอโนคก็ดําเนินตามพระเจ ้าหลังจากเขาได ้ให ้กําเนิด เมธูเสลาห์สามร ้อยปี และได ้ให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาว 23 และอายุของเอโนคทัง้ หมดมีสามร ้อยหกสิบห ้าปี 24 เอโนคเดินร่วมกับพระเจ ้า และเขาไม่อยูแ ่ ล ้ว เพราะพระ เจ ้าทรงรับเขาไป 25 เมธูเสลาห์มช ี วี ต ิ อยูไ่ ด ้หนึง่ ร ้อยแปดสิบเจ็ดปี และให ้ กําเนิดลาเมค 26 และเมธูเสลาห์มช ี วี ต ิ อยูห ่ ลังจากเขาให ้กําเนิดลาเมคเจ็ด ร ้อยแปดสิบสองปี และมีบต ุ รชายและบุตรสาว ้ ชีวต 27 รวมอายุของเมธูเสลาห์ได ้เก ้าร ้อยหกสิบเก ้าปี จงึ สิน ิ 28 ลาเมคอยูม ่ าได ้ร ้อยแปดสิบสองปี และมีบต ุ รชายคนหนึง่ ่ บุตรนัน 29 และท่านตัง้ ชือ ้ ว่า โนอาห์ และกล่าวว่า “คนนีจ ้ ะมา ปลอบโยนเราเกีย ่ วกับการงานและความเหนือ ่ ยยากของมือ เรา เพราะแผ่นดินทีพ ่ ระเจ ้าทรงสาปแช่ง” 30 หลังจากลาเมคให ้กําเนิดโนอาห์แล ้ว เขามีชวี ต ิ อยูอ ่ ก ี ห ้า ร ้อยเก ้าสิบห ้าปี และให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาว ้ ชีวต 31 รวมอายุของลาเมคได ้เจ็ดร ้อยเจ็ดสิบเจ็ดปี จงึ สิน ิ ่ เชม 32 โนอาห์มอ ี ายุได ้ห ้าร ้อยปี โนอาห์ให ้กําเนิดบุตรชือ ฮาม และยาเฟท บทที่ 6 1 ครัน ้ มนุษย์เริม ่ ทวีจํานวนขึน ้ บนพืน ้ แผ่นดิน และมีบต ุ รสาว เกิดขึน ้ 2 บรรดาบุตรชายของพระเจ ้าเห็นว่าบุตรสาวของมนุษย์นัน ้ งดงาม จึงได ้แต่งงานกับคนทีต ่ นชอบ 3 และพระเจ ้าตรัสว่า วิญญาณของเราจะไม่ขด ั แย ้งกับมนุษย์ เสมอไป เพราะว่ามนุษย์ก็เป็ นแต่เนือ ้ หนัง อายุของเขาจะยืน ิ ปี ยาวถึงหนึง่ ร ้อยยีส ่ บ 4 ในสมัยนัน ้ มีพวกยักษ์อยูบ ่ นแผ่นดิน และภายหลังนัน ้ เมือ ่ บรรดาบุตรชายของพระเจ ้าได ้บรรลุสบ ู่ ต ุ รสาวของมนุษย์ และพวกเธอก็มบ ี ต ุ รด ้วยกัน บุคคลผู ้นัน ้ ก็กลายเป็ นคน ่ ื เข ้มแข็งในสมัยโบราณ เป็ นคนมีชอเสียง 5 และพระเจ ้าทรงเห็นว่าความชัว่ ของมนุษย์มม ี ากบนแผ่นดิน และความคิดในใจของเขาล ้วนแต่ชวั่ ร ้ายอยูเ่ สมอ
ปฐมกาล
6 และพระเยโฮวาห์เสียพระทัยทีท ่ รงสร ้างมนุษย์ไว ้บน แผ่นดินโลก และทําให ้พระองค์เสียพระทัยในพระทัย 7 และพระเจ ้าตรัสว่า เราจะทําลายมนุษย์ทเี่ ราได ้สร ้างขึน ้ ไป จากพืน ้ แผ่นดิน ทัง้ มนุษย์และสัตว์ป่า และสัตว์เลือ ้ ยคลาน และนกในอากาศ เพราะว่าเราเสียใจทีเ่ ราได ้สร ้างพวกมัน ขึน ้ มา 8 แต่โนอาห์ได ้รับความโปรดปรานในสายพระเนตรของพระ เจ ้า 9 ต่อไปนีค ้ อ ื พงศ์พันธุข ์ องโนอาห์ โนอาห์เป็ นคนชอบธรรม และดีพร ้อมในรุน ่ ของเขา และโนอาห์เดินร่วมกับพระเจ ้า 10 และโนอาห์มบ ี ต ุ รชายสามคนคือ เชม ฮาม และยาเฟท ่ 11 แผ่นดินก็เสือมทรามต่อพระพักตร์พระเจ ้า และแผ่นดินก็ เต็มไปด ้วยความรุนแรง 12 และพระเจ ้าทอดพระเนตรดูแผ่นดินก็เห็นว่าแผ่นดินนัน ้ ่ มทราม เพราะว่ามนุษย์ทงั ้ หลายได ้ประพฤติทจ เสือ ุ ริตต่อ แผ่นดินนัน ้ แล ้ว 13 และพระเจ ้าตรัสแก่โนอาห์วา่ จุดจบของมวลมนุษย์ทงั ้ ปวงก็มาถึงต่อหน ้าเราแล ้ว เพราะว่าแผ่นดินโลกเต็มไปด ้วย ความรุนแรงเพราะพวกเขา และดูเถิด เราจะทําลายพวกเขา พร ้อมกับแผ่นดินโลก” 14 จงทําเรือด ้วยไม ้โกเฟอร์ ทําเป็ นห ้อง ๆ ในเรือ และยาแนว ข ้างในและข ้างนอกด ้วยยาแนว 15 และจงทําหีบนัน ้ ให ้มีลก ั ษณะดังนี้ ความยาวของหีบนัน ้ จะต ้องยาวสามร ้อยศอก ความกว ้างห ้าสิบศอก และความสูง สามสิบศอก 16 เจ ้าจงทําหน ้าต่างให ้นาวา และตกแต่งด ้านบนให ้มีขนาด ศอกหนึง่ และจงตัง้ ประตูนาวาไว ้ทีด ่ ้านข ้างของนาวา และจง ้ ล่าง ชัน ้ สองและชัน ้ สาม ทําชัน 17 และดูเถิด เราเองเป็ นผู ้ก่อนํ้ าท่วมแผ่นดิน เพือ ่ ทําลายทุก ชีวต ิ ทีม ่ ล ี มหายใจจากใต ้สวรรค์ และทุกสิง่ ทีอ ่ ยูใ่ นแผ่นดิน โลกจะตายไป 18 แต่เราจะตัง้ พันธสัญญาของเราไว ้กับเจ ้า และเจ ้าจะเข ้าไป ในนาวา ทัง้ เจ ้าและบุตรชายของเจ ้า และภรรยาของเจ ้า และ ภรรยาของบุตรชายของเจ ้าพร ้อมกับเจ ้า 19 และเจ ้าจงนํ าสัตว์ทก ุ ชนิดทีม ่ ช ี วี ต ิ ทุกชนิดอย่างละคูเ่ ข ้าไป ในเรือเพือ ่ รักษาชีวต ิ ไว ้ให ้อยูก ่ บ ั เจ ้า สัตว์เหล่านัน ้ จะเป็ นตัวผู ้ และตัวเมีย 20 นกตามชนิดของมัน และสัตว์เลีย ้ งตามชนิดของมัน และ สัตว์เลือ ้ ยคลานทุกชนิดบนแผ่นดินตามชนิดของมัน สัตว์ทก ุ ี ชนิดอย่างละคูจ ่ ะมาหาเจ ้า เพือ ่ รักษาชีวต ิ ให ้มันมีชวต ิ อยู่ 21 และเจ ้าจงนํ าอาหารทุกชนิดทีก ่ น ิ ได ้ไปสะสมไว ้สําหรับเจ ้า และมันจะเป็ นอาหารสําหรับเจ ้าและสําหรับสัตว์ทงั ้ หลาย 22 โนอาห์ก็กระทําดังนัน ้ ตามทีพ ่ ระเจ ้าทรงบัญชาเขาไว ้ เขา ก็กระทําตามทุกประการ บทที่ 7 1 และพระเยโฮวาห์ตรัสแก่โนอาห์วา่ “เจ ้าและครอบครัว ทัง้ หมดของเจ ้าจงเข ้าไปในเรือ เพราะว่าเราเห็นว่าเจ ้าเป็ นผู ้ ชอบธรรมต่อหน ้าเราในชัว่ อายุคน” 2 เจ ้าจงเอาสัตว์ทก ุ ชนิดทีส ่ ะอาดอย่างละเจ็ดตัว คือ ตัวผู ้ และตัวเมียของมัน และเอาสัตว์ทไี่ ม่สะอาดอย่างละสองตัว คือ ตัวผู ้และตัวเมียของมัน 3 และนกในอากาศอย่างละเจ็ดตัว ทัง้ ตัวผู ้และตัวเมีย เพือ ่ ้ รักษาพันธุพ ์ ช ื ให ้มีชวี ต ิ อยูบ ่ นพืน ้ แผ่นดินทัง้ สิน ่ บ ิ วันสีส ่ บ ิ 4 เพราะว่าอีกเจ็ดวันเราจะให ้ฝนตกบนแผ่นดินสีส คืน และสิง่ มีชวี ต ิ ทุกชนิดทีเ่ ราสร ้างเราจะทําลายเสียจากพืน ้ แผ่นดิน 5 และโนอาห์ก็ทําตามทุกประการทีพ ่ ระเยโฮวาห์ทรงสัง่ เขา
6 เมือ ่ นํ้ าท่วมบนแผ่นดินโนอาห์มอ ี ายุได ้หกร ้อยปี 7 และโนอาห์กบ ั บุตรชาย ภรรยาของเขา และภรรยาของ บุตรชายของเขาเข ้าไปในเรือกับเขาเพราะนํ้ าท่วม 8 ทัง้ สัตว์ทบ ี่ ริสท ุ ธิ์ และสัตว์ทไี่ ม่บริสท ุ ธิ์ และทัง้ นกและสัตว์ ทุกชนิดทีเ่ ลือ ้ ยคลานบนแผ่นดิน 9 นกเหล่านัน ้ ได ้เข ้าไปหาโนอาห์ในเรือเป็ นคูๆ่ ทัง้ ตัวผู ้และ ตัวเมีย ตามทีพ ่ ระเจ ้าทรงบัญชาโนอาห์ 10 และภายหลังอีกเจ็ดวัน นํ้ าท่วมก็เกิดขึน ้ บนแผ่นดิน ิ เจ็ด 11 เมือ ่ โนอาห์มอ ี ายุได ้หกร ้อยปี ในเดือนทีส ่ อง วันทีส ่ บ ของเดือนนัน ้ ในวันเดียวกันนัน ้ นํ้ าพุทงั ้ หลายทีอ ่ ยูใ่ นห ้วงลึก ก็แตกออก และหน ้าต่างแห่งฟ้ าสวรรค์ก็เปิ ดออก ่ บ ิ วันสีส ่ บ ิ คืน 12 และฝนตกบนแผ่นดินสีส 13 ในวันเดียวกันนัน ้ โนอาห์ และเชม ฮาม และยาเฟท บุตรชายของโนอาห์ พร ้อมกับภรรยาของโนอาห์ และภรรยา ของบุตรชายทัง้ สามของโนอาห์ ก็เข ้าไปในนาวาด ้วย 14 พวกเขาและสัตว์ป่าทุกชนิดตามชนิดของมัน และสัตว์ เลีย ้ งทุกชนิดตามชนิดของมัน และสัตว์เลือ ้ ยคลานทุกชนิดที่ เลือ ้ ยคลานบนแผ่นดินตามชนิดของมัน และนกทุกชนิดตาม ชนิดของมัน และนกทุกชนิดทุกชนิด ้ 15 และสัตว์เหล่านัน ้ ได ้เข ้าไปหาโนอาห์ในเรือเป็ นคูๆ่ ทัง้ สิน ซึง่ เป็ นสัตว์ทม ี่ ล ี มปราณแห่งชีวต ิ 16 และบรรดาผู ้ทีเ่ ข ้าไปก็มท ี งั ้ ตัวผู ้และตัวเมียทุกตัวตามที่ พระเจ ้าทรงบัญชาแก่เขา และพระเจ ้าทรงปิ ดประตูเขาไว ้ ่ บ ิ วัน นํ้ าก็เพิม 17 และนํ้ าท่วมแผ่นดินเป็ นเวลาสีส ่ มากขึน ้ จน หนุนนาวาไว ้ และนาวาก็ยกขึน ้ เหนือแผ่นดิน 18 และนํ้ าท่วมและทวีมากขึน ้ บนแผ่นดิน และนาวาก็ลอ ่ งไป บนผิวนํ้ า 19 นํ้ าท่วมสูงมากบนแผ่นดิน และเนินเขาสูงทัง้ หมดซึง่ อยูใ่ ต ้ ฟ้ าทัง้ หมดก็ถก ู ปกคลุมด ้วยนํ้ า 20 นํ้ าท่วมสูงขึน ้ ไปสิบห ้าศอก และท่วมภูเขาไปหมด 21 และบรรดาเนือ ้ หนังทีเ่ คลือ ่ นไหวบนแผ่นดินโลก ทัง้ นก สัตว์เลีย ้ ง สัตว์ป่าทุกชนิด และสัตว์เลือ ้ ยคลานทุกชนิดที่ ้ คลานไปบนแผ่นดินโลก และมนุษย์ทก ุ คน ก็ตายหมดสิน ่ ี ่ 22 สิงมีชวต ิ ทุกชนิดทีม ่ ล ี มปราณเข ้าทางจมูก คือสิงทีอ ่ ยูบ ่ น แผ่นดินแห ้ง ก็ตายหมด 23 และสิง่ มีชวี ต ิ ทุกชนิดซึง่ อยูบ ่ นพืน ้ ดินก็ถก ู ทําลายหมด ทัง้ มนุษย์ สัตว์เลีย ้ ง สัตว์เลือ ้ ยคลาน และนกในอากาศ และทุก สิง่ ก็ถก ู ทําลายจากแผ่นดิน เหลือเพียงโนอาห์และทุกสิง่ ทีอ ่ ยู่ กับเขาในเรือเท่านัน ้ ทีย ่ ังมีชวี ต ิ อยู่ 24 และนํ้ าท่วมแผ่นดินเป็ นเวลาหนึง่ ร ้อยห ้าสิบวัน บทที่ 8 1 และพระเจ ้าทรงระลึกถึงโนอาห์และสิง่ มีชวี ต ิ ทุกตัวและสัตว์ เลีย ้ งทุกตัวทีอ ่ ยูก ่ บ ั ท่านในเรือ และพระเจ ้าทรงทําให ้ลมพัด ผ่านแผ่นดิน และนํ้ าก็ลดลง 2 นํ้ าพุลก ึ และหน ้าต่างแห่งฟ้ าก็ถก ู ปิ ด และฝนทีต ่ กจากฟ้ าก็ ถูกยับยัง้ ้ 3 และนํ้ าก็ลดลงจากแผ่นดินโลกอย่างต่อเนือ ่ ง และเมือ ่ สิน หนึง่ ร ้อยห ้าสิบวันแล ้ว นํ้ าก็ลดลง ิ เจ็ดของเดือนนัน 4 และในเดือนทีเ่ จ็ด ในวันทีส ่ บ ้ นาวาก็พัก อยูบ ่ นภูเขาอารารัต ิ ในเดือนทีส ิ วันแรก 5 นํ้ าก็ลดลงเรือ ่ ยไปจนถึงเดือนทีส ่ บ ่ บ ของเดือน ปรากฏยอดภูเขาทัง้ หลาย ้ สีส ่ บ ิ วัน โนอาห์ก็เปิ ดหน ้าต่างเรือทีเ่ ขาสร ้างไว ้ 6 เมือ ่ สิน 7 และท่านส่งกาตัวหนึง่ ออกไป ซึง่ บินไปมาจนนํ้ าแห ้งจาก แผ่นดินโลก 8 พระองค์ยังทรงส่งนกพิราบออกไปตัวหนึง่ ด ้วย เพือ ่ ทรงดู ว่านํ้ าจากพืน ้ ดินลดลงหรือยัง
ปฐมกาล
9 แต่นกพิราบไม่พบทีเ่ กาะพักเท ้าของมัน จึงกลับมาหาเขา ้ แล ้วเขาจึงยืน ในเรือ เพราะนํ้ าท่วมพืน ้ แผ่นดินทัง้ สิน ่ มือ ออกไปจับมัน และดึงมันเข ้ามาหาเขาในเรือ 10 และท่านยังพักอยูอ ่ ก ี เจ็ดวัน แล ้วท่านก็ปล่อยนกพิราบ ออกไปจากเรืออีกครัง้ 11 และนกพิราบก็เข ้ามาหาเขาในเวลาเย็น และดูเถิด ในปาก ของมันมีใบมะกอกถูกเด็ดออก ดังนัน ้ โนอาห์จงึ รู ้ว่านํ้ าลดลง จากแผ่นดินแล ้ว 12 และพระองค์ยังทรงพักอยูอ ่ ก ี เจ็ดวัน และทรงปล่อย นกพิราบออกไป ซึง่ มันไม่กลับมาหาพระองค์อก ี เลย 13 และในปี ทห ี่ กร ้อยเอ็ด ในเดือนแรก ในวันทีห ่ นึง่ ของเดือน นัน ้ นํ้ าก็แห ้งจากแผ่นดินโลก โนอาห์จงึ เปิ ดฝาของเรือออก มองดู ก็เห็นว่าพืน ้ ดินแห ้งแล ้ว ิ เจ็ดของเดือนนัน 14 และในเดือนทีส ่ องวันทีย ่ ส ี่ บ ้ แผ่นดินก็ แห ้ง 15 และพระเจ ้าตรัสแก่โนอาห์วา่ 16 จงออกไปจากเรือเถิด เจ ้าพร ้อมกับภรรยาของเจ ้า และ บุตรชายของเจ ้า และภรรยาของบุตรชายของเจ ้าพร ้อมกับ เจ ้า 17 จงนํ าสัตว์มช ี วี ต ิ ทุกชนิดทีอ ่ ยูก ่ บ ั เจ ้ามาให ้ครบทุกชนิด ทัง้ สัตว์ปีก สัตว์เลีย ้ ง และสัตว์เลือ ้ ยคลานทุกชนิดทีเ่ ลือ ้ ยคลาน บนแผ่นดิน เพือ ่ พวกมันจะได ้ขยายพันธุอ ์ ย่างอุดมสมบูรณ์บน แผ่นดิน และมีผลดกและขยายพันธุม ์ ากขึน ้ บนแผ่นดิน 18 และโนอาห์ก็ออกไปพร ้อมกับบุตรชายของเขา และภรรยา ของเขา และภรรยาของบุตรชายของเขาไปด ้วย 19 สัตว์ทก ุ ชนิด สัตว์เลือ ้ ยคลานทุกชนิด นกทุกชนิด และสิง่ ใดก็ตามทีเ่ ลือ ้ ยคลานบนแผ่นดิน ตามชนิดของพวกมัน ต่างก็ ออกไปจากเรือ 20 และโนอาห์ได ้สร ้างแท่นบูชาให ้แด่พระเยโฮวาห์ และเอา สัตว์ทก ุ ชนิดทีส ่ ะอาดและนกทุกชนิดทีส ่ ะอาดมาถวายเป็ น เครือ ่ งเผาบูชาบนแท่นบูชา 21 และพระเจ ้าทรงได ้กลิน ่ หอมอันน่าพอใจ และพระเจ ้าทรง ตรัสในพระทัยของพระองค์วา่ เราจะไม่สาปแช่งแผ่นดินอีก ต่อไปเพราะมนุษย์ เพราะว่าความคิดในใจของมนุษย์นัน ้ ชัว่ ่ ี ร ้ายตัง้ แต่เยาว์วัย และเราจะไม่ลงโทษสิงมีชวต ิ ทัง้ ปวงอีก ต่อไปเหมือนอย่างทีเ่ ราได ้กระทําไปแล ้ว 22 ตราบใดทีแ ่ ผ่นดินโลกยังดํารงอยู่ ฤดูเพาะปลูกและการ เก็บเกีย ่ ว ความเย็นและความร ้อน ฤดูร ้อนและฤดูหนาว กลางวันและกลางคืนก็จะไม่หยุดลง บทที่ 9 1 พระเจ ้าทรงอวยพระพรแก่โนอาห์และบุตรของเขา และตรัส แก่พวกเขาว่า จงมีลก ู ดกและทวีมากขึน ้ จนเต็มแผ่นดิน 2 สัตว์ทก ุ ชนิดบนแผ่นดินโลก นกทุกตัวในอากาศ สัตว์เลือ ้ ยคลานทุกชนิดบนแผ่นดินโลก ปลาทุกตัวในทะเล สรรพสัตว์เหล่านีจ ้ ะถูกมอบไว ้ในมือเจ ้า ่ 3 สรรพสิงทีเ่ คลือ ่ นไหวและมีชวี ต ิ ทัง้ หลายจะเป็ นอาหารของ พวกเจ ้า เหมือนอย่างพืชเขียวทีเ่ รามอบทุกสิง่ ให ้แก่พวกเจ ้า 4 แต่เนือ ้ กับชีวต ิ ของมัน คือเลือดของมัน พวกเจ ้าอย่ากินเลย 5 และแน่นอนโลหิตแห่งชีวต ิ ของคุณเราจะเรียกร ้องจากมือ ของสัตว์ทก ุ ตัวและจากมือของมนุษย์ และจากมือของพีน ่ ้อง ของมนุษย์ทก ุ คนเราจะเรียกร ้องชีวต ิ ของมนุษย์ 6 ผู ้ใดทําให ้มนุษย์ต ้องหลัง่ โลหิต โลหิตของผู ้นัน ้ ก็จะถูก หลัง่ โดยมนุษย์ด ้วย เพราะว่าพระเจ ้าทรงสร ้างมนุษย์ตาม รูปลักษณ์ของพระองค์ 7 และท่านทัง้ หลายจงมีลก ู ดกและทวีมากขึน ้ จงเกิดผล อย่างอุดมสมบูรณ์บนแผ่นดินโลกและทวีมากขึน ้ ในนัน ้ 8 และพระเจ ้าตรัสแก่โนอาห์และบุตรของเขาด ้วยว่า
9 ดูเถิด เราตัง้ พันธสัญญาของเราไว ้กับพวกเจ ้า และกับ พงศ์พันธุข ์ องพวกเจ ้าทีม ่ าภายหลังเจ ้า 10 และกับสิง่ มีชวี ต ิ ทุกชนิดทีอ ่ ยูก ่ บ ั เจ ้า ทัง้ นก สัตว์เลีย ้ ง ั ว์ทก และสัตว์ป่าทุกชนิดบนแผ่นดินทีอ ่ ยูก ่ บ ั เจ ้า ตัง้ แต่สต ุ ชนิดทีอ ่ อกจากเรือ ไปจนถึงสัตว์ป่าทุกชนิดบนแผ่นดิน 11 และเราจะตัง้ พันธสัญญาของเราไว ้กับพวกเจ ้า และจะ ไม่ให ้นํ้ าท่วมทําลายล ้างแผ่นดินโลกอีกต่อไป 12 และพระเจ ้าตรัสว่า นีค ่ อ ื เครือ ่ งหมายแห่งพันธสัญญาซึง่ เราทําไว ้ระหว่างเราและเจ ้า และระหว่างสิง่ มีชวี ต ิ ทุกตัวทีอ ่ ยู่ กับเจ ้า ชัว่ อายุคนชัว่ นิรันดร์ 13 เราได ้ตัง้ ธนูของเราไว ้ทีเ่ มฆ และมันจะเป็ นเครือ ่ งหมาย แห่งพันธสัญญาระหว่างเรากับแผ่นดินโลก 14 และเมือ ่ เราให ้เมฆมาปกคลุมแผ่นดิน ก็จะเห็นรุ ้งในเมฆ นัน ้ 15 และเราจะระลึกถึงพันธสัญญาของเราซึง่ มีระหว่างเราและ เจ ้าและสิง่ มีชวี ต ิ ทุกชนิด และนํ้ าจะไม่ทว่ มทําลายสิง่ มีชวี ต ิ ทุกชนิดอีกต่อไป 16 และจะมีรุ ้งปรากฏอยูใ่ นเมฆ และเราจะมองดูมัน เพือ ่ เรา จะระลึกถึงพันธสัญญาอันนิรันดร์ระหว่างพระเจ ้ากับสิง่ มีชวี ต ิ ้ ทีอ ทุกชนิดทีเ่ ป็ นเนือ ้ หนังทัง้ สิน ่ ยูบ ่ นแผ่นดินโลก 17 และพระเจ ้าตรัสแก่โนอาห์วา่ นีค ่ อ ื เครือ ่ งหมายแห่งพันธ ้ บนแผ่นดิน สัญญาซึง่ เราได ้ตัง้ ไว ้ระหว่างเรากับมนุษย์ทงั ้ สิน โลก 18 บุตรชายของโนอาห์ทอ ี่ อกจากเรือคือ เชม ฮาม และยา เฟท และฮามเป็ นบิดาของคานาอัน 19 พวกนีเ้ ป็ นบุตรชายสามคนของโนอาห์ และแผ่นดินโลก ้ ก็แผ่กว ้างไปจากพวกเขา ทัง้ สิน 20 และโนอาห์เริม ่ เป็ นชาวสวนและเขาปลูกสวนองุน ่ 21 และท่านได ้ดืม ่ เหล ้าองุน ่ จนเมา และท่านก็มไิ ด ้เปลือย กายอยูใ่ นเต็นท์ของท่าน 22 ฮามบิดาของคานาอันเห็นบิดาของตนเปลือยกาย ก็บอกพี่ น ้องทัง้ สองของตนทีอ ่ ยูข ่ ้างนอก 23 แล ้วเชมกับยาเฟธก็เอาผ ้าผืนหนึง่ พาดบ่าของตนทัง้ สอง แล ้วเดินถอยหลังไปปิ ดกายทีเ่ ปลือยเปล่าของบิดาของตนไว ้ โดยหันหน ้าไปข ้างหลัง และไม่มองเห็นกายทีเ่ ปลือยเปล่า ของบิดาของตน 24 และโนอาห์สร่างเมาจากไวน์ของเขาแล ้วจึงรู ้ว่าบุตรคน เล็กของเขาได ้ทําอะไรกับเขา 25 และท่านกล่าวว่า คานาอันจงถูกสาปแช่ง เขาจะเป็ นผู ้รับ ใช ้แห่งทาสของพีน ่ ้องของเขา 26 และท่านกล่าวว่า จงสรรเสริญพระเยโฮวาห์พระเจ ้าของเ ชม และคานาอันจะต ้องเป็ นผู ้รับใช ้ของเขา 27 พระเจ ้าจะทรงขยายยาเฟท และเขาจะประทับอยูใ่ นเต็นท์ ของเชม และคานาอันจะเป็ นทาสของเขา 28 และหลังนํ้ าท่วมโนอาห์มช ี วี ต ิ อยูอ ่ ก ี สามร ้อยห ้าสิบปี ้ ชีวต 29 และรวมอายุของโนอาห์ได ้เก ้าร ้อยห ้าสิบปี จงึ สิน ิ บทที่ 10 1 ต่อไปนีเ้ ป็ นพงศ์พันธุข ์ องบุตรชายของโนอาห์ คือ เชม ฮาม และยาเฟท และมีบต ุ รชายทีเ่ กิดแก่พวกเขาหลังนํ้ าท่วม 2 บุตรชายของยาเฟทคือ โกเมอร์ มาโกก มีได ยาวาน ทูบล ั เมเชค และทิราส 3 บุตรชายของโกเมอร์ คือ อัชเคนัส ริฟาธ และโทการมาห์ 4 บุตรชายของยาวานคือ เอลีชาห์ ทารชิช คิททิม และโดดา นิม 5 โดยสิง่ เหล่านีเ้ กาะของชนต่างชาติก็ถก ู แบ่งแยกในดินแดน ของตน แต่ละคนก็แบ่งตามภาษาของตน ตามครอบครัวของ ตน และตามประชาชาติของตน
ปฐมกาล
6 บุตรชายของฮาม คือ คูช มิสรายิม พูต และคานาอัน 7 และบุตรชายของคูช คือ เสบา ฮาวิลาห์ สับทาห์ ราอามาห์ และสับเทคา และบุตรชายของราอามาห์ คือ เชบา และเด ดาน 8 และคูชให ้กําเนิดนิมโรด เขาเริม ่ เป็ นผู ้ยิง่ ใหญ่ในแผ่นดิน 9 เขาเป็ นพรานล่าสัตว์ทเี่ ก่งกาจต่อพระพักตร์พระเจ ้า เหตุ ฉะนัน ้ จึงได ้มีคํากล่าวว่า เขาเป็ นพรานล่าสัตว์ทเี่ ก่งกาจต่อ พระพักตร์พระเจ ้าเหมือนกับนิมโรด 10 และจุดเริม ่ ต ้นของอาณาจักรของเขาคือเมืองบาเบล เมือง เอเรก เมืองอัคคาด และเมืองคาลเนห์ในแผ่นดินชินาร์ 11 อัสชูรได ้ออกไปจากแผ่นดินนัน ้ และสร ้างเมืองนีนะเวห์ เมืองเรโฮโบท และเมืองคาลาห์ 12 และเมืองเรเซนซึง่ อยูร่ ะหว่างเมืองนิเนเวห์กบ ั คาลาห์ เมืองนัน ้ เป็ นเมืองใหญ่ ิ 13 และมิสรายิมให ้กําเนิดลูดม ิ อานามิม เลฮาบิม นัฟทูฮม ิ และคัสลูฮม ิ (ซึง่ มีชาวฟี ลส ้ สายมา 14 และปั ทรุสม ิ ติมสืบเชือ จากเขา) และคัฟโทริม 15 และคานาอันให ้กําเนิดซีดอนบุตรหัวปี ของเขา และเฮธ 16 และคนเยบูไซ และคนอาโมไร และคนเกียร์กาไซ 17 และชาวฮิวไวต์ ชาวอาร์กต ี ์ ชาวซีนต ี 18 และชาวอาร์วาด ชาวเศเมอร์ และชาวฮามัท และภายหลัง นัน ้ ครอบครัวของชาวคานาอันก็แพร่กระจายออกไป 19 เขตแดนของคนคานาอันเริม ่ จากเมืองซีดอน ไปทางเมือง เกราร์ และไปจนถึงเมืองกาซา และไปทางเมืองโซดอม เมืองโกโมราห์ เมืองอัดมาห์ และเมืองเซโบยิม ไปจนถึง เมืองลาชา 20 พวกนีเ้ ป็ นบุตรชายของฮาม ตามครอบครัวของพวกเขา ตามภาษาของพวกเขา ในประเทศของพวกเขา และใน ประชาชาติของพวกเขา 21 และแก่เชม ผู ้เป็ นบิดาของบรรดาบุตรหลานแห่งเอเบอร์ ผู ้ เป็ นพีช ่ ายคนโตของยาเฟท ก็มบ ี ต ุ รเกิดขึน ้ แก่เขาด ้วย 22 บุตรหลานของเชม คือ เอลาม อัสชูร อาร์ฟักซัด ลูด และ อารัม 23 และบุตรหลานของอารัม คือ อุส ฮูล เกเธอร์ และมัช ่ ซาลาห์ และซาลาห์ให ้กําเนิด 24 อารฟั คซัดให ้กําเนิดบุตรชือ เอเบอร์ ่ คนหนึง่ คือเพเลก 25 และเอเบอร์มบ ี ต ุ รชายสองคน ชือ ่ น ้องชาย เพราะว่าในสมัยของเขาแผ่นดินถูกแบ่งออก และชือ ของเขาคือโยกทาน 26 และโยกทานให ้กําเนิดอัลโมดัด เชเลฟ ฮาซารมาเวท และเยราห์ 27 และฮาโดรัม และอุซาล และดิคลาห์ 28 และโอบาล และอาบีมาเอล และเชบา 29 และโอฟี ร ์ ฮาวิลาห์ และโยบับ คนเหล่านีเ้ ป็ นบุตรชาย ของโยกทาน 30 และทีอ ่ ยูอ ่ าศัยของพวกเขาเริม ่ จากเมชา ไปจนถึงเสฟาร์ ภูเขาทางทิศตะวันออก 31 พวกเหล่านีเ้ ป็ นบุตรชายของเชม ตามครอบครัวของพวก เขา ตามภาษาของพวกเขา ในดินแดนของพวกเขา และตาม ประชาชาติของพวกเขา 32 นีค ่ อ ื ครอบครัวของบุตรชายของโนอาห์ ตามรุน ่ ของพวก เขา ในประชาชาติของพวกเขา และโดยคนเหล่านี้ ประชาชาติตา่ งๆ ได ้แบ่งแยกกันในแผ่นดินโลกหลังนํ้ าท่วม โลก บทที่ 11 ้ นัน 1 และแผ่นดินโลกทัง้ สิน ้ มีภาษาเดียวและมีคําพูดเดียวกัน
2 ครัน ้ พวกเขาเดินทางจากทิศตะวันออก พวกเขาก็พบทีร่ าบ ในแผ่นดินชินาร์ และพวกเขาก็ตงั ้ ถิน ่ ฐานอยูท ่ น ี่ ั่น 3 พวกเขาพูดกันว่า “มาเถิด ให ้เราสร ้างอิฐและเผาให ้สุก” พวกเขาใช ้อิฐแทนหิน และมีโคลนแทนปูน 4 พวกเขากล่าวว่า จงมาเถิด เราจะสร ้างเมืองและหอคอยทีม ่ ี ่ เสียงให ้แก่ตนเอง เพือ ยอดสูงถึงสวรรค์ และเราจะสร ้างชือ ่ ว่า เราจะไม่ต ้องกระจัดกระจายไปทั่วแผ่นดินโลก” 5 และพระเยโฮวาห์เสด็จลงมาทอดพระเนตรเมืองและ หอคอยทีบ ่ รรดามนุษย์ได ้ก่อสร ้างขึน ้ 6 และพระเจ ้าตรัสว่า ดูเถิด ผู ้คนนัน ้ เป็ นอันหนึง่ อันเดียวกัน และพวกเขาล ้วนมีภาษาเดียวกัน และพวกเขาเริม ่ ทําเช่นนี้ ่ ิ ่ และบัดนี้ ไม่มส ี งใดทีจ ่ ะยับยัง้ พวกเขาได ้ในสิงทีพ ่ วกเขาคิด จะทํา 7 “ไปเถิด เราลงไปและทําให ้ภาษาของพวกเขาสับสนทีน ่ ั่น เพือ ่ พวกเขาจะไม่เข ้าใจคําพูดของกันและกัน” 8 ดังนัน ้ พระเยโฮวาห์จงึ ทรงทําให ้พวกเขาแตกกระจัด กระจายจากทีน ่ ั่นไปทั่วพืน ้ แผ่นดิน แล ้วพวกเขาก็ออกไป สร ้างเมืองขึน ้ ่ เมืองนัน 9 เพราะฉะนัน ้ จึงเรียกชือ ้ ว่าบาเบล เพราะว่าพระเย ้ สับสน และจากที่ โฮวาห์ทรงทําให ้ภาษาของแผ่นดินทัง้ สิน นั่นพระเยโฮวาห์ทรงทําให ้พวกเขากระจัดกระจายไปทั่วพืน ้ แผ่นดิน 10 ต่อไปนีเ้ ป็ นรุน ่ ของเชม เชมมีอายุได ้หนึง่ ร ้อยปี และให ้ กําเนิดอาร์ฟักซัดสองปี หลังนํ้ าท่วม 11 หลังจากเชมให ้กําเนิดอาร์ฟักซัดแล ้ว เขาก็มช ี วี ต ิ ต่อไป อีกห ้าร ้อยปี และให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาวอีกหลายคน ่ ซาลาห์ 12 และอาร์ฟักซัดมีอายุได ้สามสิบห ้าปี และมีบต ุ รชือ 13 หลังจากอาร์ฟักซาดให ้กําเนิดซาลาห์แล ้ว เขาก็มช ี วี ต ิ ต่อไปอีกสีร่ ้อยสามปี และให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาวอีก หลายคน ่ เอเบอร์ 14 และสาลาห์มอ ี ายุได ้สามสิบปี และมีบต ุ รชือ 15 หลังจากสาลาห์ให ้กําเนิดเอเบอร์แล ้ว เขาก็มช ี วี ต ิ ต่อไป อีกสีร่ ้อยสามปี และให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาวอีกหลาย คน ่ ี และมีบต ่ เพเลก 16 และเอเบอร์มอ ี ายุได ้สามสิบสีป ุ รชือ 17 หลังจากเอเบอร์ให ้กําเนิดเพเลกแล ้ว เขาก็มช ี วี ต ิ ต่อไปอีก สีร่ ้อยสามสิบปี และให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาวอีกหลาย คน ่ เรอู 18 และเพเลกมีอายุได ้สามสิบปี และมีบต ุ รชือ 19 หลังจากเปเลกให ้กําเนิดเรอูแล ้ว เขาก็มช ี วี ต ิ ต่อไปอีกสอง ร ้อยเก ้าปี และให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาวอีกหลายคน 20 แล ้วเรอูมอ ี ายุได ้สามสิบสองปี และให ้กําเนิดเสรุก 21 หลังจากเรอูให ้กําเนิดเสรุกแล ้ว มีชวี ต ิ ต่อไปอีกสองร ้อย เจ็ดปี และให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาวอีกหลายคน ่ นาโฮร์ 22 และเสรุกมีอายุได ้สามสิบปี และมีบต ุ รชือ 23 หลังจากเสรุกให ้กําเนิดนาโฮร์แล ้ว เขาก็มช ี วี ต ิ ต่อไปอีก สองร ้อยปี และมีบต ุ รชายและบุตรสาวอีกหลายคน ิ เก ้าปี และมีบต ่ เทราห์ 24 และนาโฮร์มอ ี ายุได ้ยีส ่ บ ุ รชือ 25 หลังจากนาโฮร์ให ้กําเนิดเทราห์แล ้ว เขาก็มช ี วี ต ิ ต่อไปอีก ร ้อยสิบเก ้าปี และให ้กําเนิดบุตรชายและบุตรสาว ่ อับราม นาโฮร์ 26 และเทราห์มอ ี ายุได ้เจ็ดสิบปี และมีบต ุ รชือ และฮาราน 27 ต่อไปนีเ้ ป็ นพงศ์พันธุข ์ องเทราห์ เทราห์ให ้กําเนิดอับราม นาโฮร์ และฮาราน และฮารานให ้กําเนิดล็อต ้ ชีวต 28 ฮารานได ้สิน ิ ก่อนเทราห์บด ิ าของเขาในแผ่นดินทีเ่ ขา เกิด ในเมืองเออร์ของชาวคัลเดีย ่ ภรรยาของอับรามคือ 29 และอับรามกับนาโฮร์ก็ได ้ภรรยา ชือ ่ ภรรยาของนาโฮร์คอ ซาราย และชือ ื มิลคาห์ ผู ้เป็ นบุตรสาว ของฮาราน ผู ้เป็ นบิดาของมิลคาห์ และเป็ นบิดาของอิสคาห์
ปฐมกาล
30 แต่ซาราห์เป็ นหมันและไม่มบ ี ต ุ ร 31 เทราห์พาอับรามบุตรชายของตน และล็อตบุตรชายของ ฮารานบุตรชายของบุตรชายของเขา และซาราย สะใภ ้ของ เขา ภรรยาของอับรามบุตรชายของตน และเขาทัง้ สองออก เดินทางจากเมืองเออร์ของชาวเคลเดียเพือ ่ จะเข ้าไปยัง แผ่นดินคานาอัน และพวกเขามาถึงเมืองฮาราน และอาศัยอยู่ ทีน ่ ั่น ิ้ ชีวต 32 และเทราห์มอ ี ายุสองร ้อยห ้าปี และเทราห์ก็สน ิ ใน เมืองฮาราน
17 และพระเจ ้าทรงลงโทษฟาโรห์และครัวเรือนของเขาด ้วย ภัยพิบต ั ริ ้ายแรงต่างๆ เพราะเรือ ่ งซารายภรรยาของอับราม 18 ฟาโรห์จงึ เรียกอับรามมาและตรัสว่า “ทําไมเจ ้าจึงทํา เช่นนีก ้ บ ั เรา ทําไมเจ ้าจึงไม่บอกเราว่านางเป็ นภรรยาของเจ ้า” 19 เหตุไฉนท่านจึงกล่าวว่า ‘นางเป็ นน ้องสาวของข ้าพเจ ้า’ ข ้าพเจ ้าจึงจะได ้นางมาเป็ นภรรยาได ้ บัดนี้ จงดูภรรยาของ ท่านเถิด จงรับนางไปเถิด และไปตามทางของท่านเถิด 20 และฟาโรห์ก็สงั่ พวกคนของพระองค์เรือ ่ งเขา แล ้วพวกเขา ก็สง่ เขาและภรรยาของเขาและทุกสิง่ ทีม ่ อ ี อกไป
บทที่ 12
บทที่ 13
1 บัดนีพ ้ ระเยโฮวาห์ตรัสแก่ทา่ นอับรามว่า “เจ ้าจงออกไป จากแผ่นดินของเจ ้า จากญาติพน ี่ ้องของเจ ้า และจากบ ้าน ของบิดาเจ ้า ไปยังแผ่นดินทีเ่ ราจะชีใ้ ห ้เจ ้าเห็น 2 และเราจะตัง้ เจ ้าให ้เป็ นประชาชาติใหญ่ และเราจะอวยพร ่ ของเจ ้าเลือ เจ ้า และทําให ้ชือ ่ งลือ และเจ ้าจะเป็ นพรแก่ผู ้อืน ่ 3 และเราจะอวยพรแก่ผู ้ทีอ ่ วยพรเจ ้า และสาปแช่งผู ้ที่ สาปแช่งเจ ้า และบรรดาครอบครัวทัง้ หลายแห่งแผ่นดินโลก จะได ้รับพรเพราะเจ ้า 4 ดังนัน ้ อับรามก็ออกเดินทางตามทีพ ่ ระเยโฮวาห์ตรัสแก่เขา และล็อตก็ไปกับเขาด ้วย และเมือ ่ อับรามออกจากฮารานมี อายุเจ็ดสิบห ้าปี 5 และอับรามก็พาซารายภรรยาของเขา และล็อตบุตรของ พีช ่ ายเขา และทรัพย์สมบัตท ิ งั ้ หมดของพวกเขาทีร่ วบรวมไว ้ และผู ้คนทีพ ่ วกเขาได ้มาในเมืองฮาราน แล ้วพวกเขาก็ออก เดินทางไปยังแผ่นดินคานาอัน และพวกเขาไปถึงแผ่นดินคา นาอัน 6 และอับรามเดินผ่านแผ่นดินนัน ้ ไปจนถึงสถานทีข ่ องเมืองสิ เค็ม ไปจนถึงทีร่ าบโมเรห์ ขณะนัน ้ ชาวคานาอันอยูใ่ นแผ่นดิน นัน ้ 7 และพระเจ ้าทรงปรากฏแก่ทา่ นอับรามและตรัสว่า เราจะ ้ สายของท่าน และท่านได ้สร ้างแท่น มอบแผ่นดินนีใ้ ห ้แก่เชือ บูชาทีน ่ ั่นให ้แด่พระเจ ้าผู ้ทรงปรากฏแก่ทา่ น 8 แล ้วท่านก็เคลือ ่ นจากทีน ่ ั่นไปยังภูเขาทางทิศตะวันออก ของเบธเอล แล ้วตัง้ เต็นท์ของท่าน โดยมีเบธเอลอยูท ่ างทิศ ตะวันตก และฮายอยูท ่ างทิศตะวันออก และท่านได ้สร ้าง แท่นบูชาทีน ่ ั่นให ้แด่พระเยโฮวาห์ และร ้องเรียกพระนามพระ เยโฮวาห์ 9 และอับรามยังคงเดินทางต่อไปทางทิศใต ้ 10 เกิดความอดอยากในแผ่นดิน อับรามจึงลงไปยังอียป ิ ต์ เพือ ่ อาศัยอยูท ่ น ี่ ั่น เพราะความอดอยากในแผ่นดินนัน ้ รุนแรง มาก 11 ครัน ้ ใกล ้จะเข ้าประเทศอียป ิ ต์แล ้ว จึงได ้พูดกับซาราห์ ภรรยาของตนว่า “ดูเถิด ข ้าพเจ ้ารู ้ดีวา่ เจ ้าเป็ นสตรีทงี่ ดงาม น่าดู” 12 เพราะฉะนัน ้ เมือ ่ ชาวอียป ิ ต์เห็นเจ ้า พวกเขาก็จะพูดว่า ‘นี่ คือภรรยาของเขา’ และพวกเขาจะฆ่าข ้าพเจ ้าเสีย แต่พวก เขาจะช่วยเจ ้าให ้มีชวี ต ิ อยู่ 13 จงพูดว่าเจ ้าเป็ นน ้องสาวของฉั น เพือ ่ ฉั นจะได ้อยูด ่ เี พราะ เจ ้า และชีวต ิ ของฉั นจะดํารงอยูเ่ พราะเจ ้า 14 เมือ ่ อับรามเข ้าไปในอียป ิ ต์ ชาวอียป ิ ต์เห็นว่าหญิงคนนัน ้ สวยมาก 15 บรรดาเจ ้านายของฟาโรห์เห็นนางก็ยกย่องนางต่อพระ พักตร์ฟาโรห์ และนางก็ถก ู พาเข ้าไปในบ ้านของฟาโรห์ 16 และท่านได ้ปฏิบต ั ต ิ อ ่ อับรามอย่างดีเพือ ่ เห็นแก่นาง และ ท่านก็มแ ี กะ และวัว และลาตัวผู ้ และคนรับใช ้ชายหญิง และ ลาตัวเมีย และอูฐ
1 แล ้วอับรามก็ออกเดินทางจากอียป ิ ต์ ทัง้ เขาและภรรยาของ ่ เขาและทุกสิงทีเ่ ขามี พร ้อมด ้วยล็อตไปกับเขา ไปยังทิศใต ้ 2 และอับรามก็มั่งมีมากทัง้ ฝูงสัตว์ เงิน และทอง 3 และท่านก็เสด็จไปจากทิศใต ้ถึงเบธเอล จนถึงสถานทีซ ่ งึ่ เต็นท์ของท่านตัง้ อยูค ่ ราวแรก ระหว่างเบธเอลกับไฮ 4 จนกระทั่งถึงสถานทีแ ่ ท่นบูชาซึง่ ท่านได ้สร ้างขึน ้ ทีน ่ ั่น เมือ ่ ก่อน และทีน ่ ั่น อับรามก็ร ้องเรียกพระนามพระเยโฮวาห์ 5 และล็อตซึง่ ไปกับอับรามก็มฝ ี งู แกะ ฝูงโค และเต็นท์ด ้วย 6 และแผ่นดินก็ไม่อาจรองรับพวกเขาให ้อยูร่ ว่ มกันได ้ เพราะว่าทรัพย์สมบัตข ิ องพวกเขามีมาก จึงไม่สามารถอยู่ ร่วมกันได ้ 7 มีการทะเลาะวิวาทกันระหว่างคนเลีย ้ งสัตว์ของอับรามกับ คนเลีย ้ งสัตว์ของล็อต ในขณะนัน ้ ชาวคานาอันและชาวเปริซ ซีก็อาศัยอยูใ่ นแผ่นดินนัน ้ 8 และอับรามก็พด ู กับล็อตว่า “ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่านว่าอย่าให ้ เกิดการทะเลาะวิวาทระหว่างข ้าพเจ ้ากับท่าน และระหว่างคน เลีย ้ งสัตว์ของข ้าพเจ ้ากับคนเลีย ้ งสัตว์ของท่านเลย เพราะเรา เป็ นพีน ่ ้องกัน” ้ อยูต 9 แผ่นดินทัง้ สิน ่ รงหน ้าท่านไม่ใช่หรือ? ข ้าพเจ ้าขอร ้อง ท่านให ้แยกตัวออกจากข ้าพเจ ้าเถิด ถ ้าท่านไปทางซ ้าย ข ้าพเจ ้าก็จะไปทางขวา หรือถ ้าท่านไปทางขวา ข ้าพเจ ้าก็จะ ไปทางซ ้าย 10 ล็อตเงยหน ้าขึน ้ ดูและเห็นว่าบริเวณทีร่ าบลุม ่ แม่นํ้า จอร์แดนทัง้ หมดมีนํ้าอุดมสมบูรณ์อยูท ่ ก ุ แห่ง ก่อนทีพ ่ ระเจ ้า ทรงทําลายเมืองโซดอมและเมืองโกโมราห์ เช่นเดียวกับ อุทยานของพระเจ ้า เหมือนแผ่นดินอียป ิ ต์ เมือ ่ ท่านมาถึง เมืองโซอาร์ 11 แล ้วล็อตก็เลือกคนทัง้ ทีร่ าบลุม ่ แม่นํ้าจอร์แดน และล็อตก็ เดินทางไปทางทิศตะวันออก และแยกพวกเขาออกจากกัน 12 อับรามอาศัยอยูใ่ นแผ่นดินคานาอัน และล็อตอาศัยอยูใ่ น เมืองต่างๆ ในทีร่ าบ และตัง้ เต็นท์ของตนไปทางเมืองโซดอม 13 แต่ชาวเมืองโซดอมเป็ นคนชัว่ และเป็ นคนบาปอย่างยิง่ ต่อ พระพักตร์พระเจ ้า 14 และพระเจ ้าตรัสแก่อบ ั รามเมือ ่ ล็อตแยกจากเขาไปแล ้วว่า จงเงยหน ้าขึน ้ และมองดูจากสถานทีท ่ เี่ จ ้าอยูไ่ ปทางเหนือ ใต ้ ตะวันออก และตะวันตก ้ ทีเ่ จ ้าเห็นนัน 15 เพราะว่าแผ่นดินทัง้ สิน ้ เราจะให ้แก่เจ ้า และ ให ้แก่พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าตลอดไป 16 และเราจะกระทําให ้พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าเป็ นเหมือนผงคลีดน ิ บนแผ่นดินโลก ดังนัน ้ ถ ้าผู ้ใดสามารถนับผงคลีดน ิ บนแผ่นดิน โลกได ้ พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าก็จะนับได ้เช่นกัน 17 จงลุกขึน ้ เดินไปตามแผ่นดินนีใ้ ห ้กว ้างยาวออกไป เพราะว่าเราจะมอบแผ่นดินนีใ้ ห ้แก่เจ ้า 18 แล ้วอับรามก็ย ้ายเต็นท์ของตนไปอาศัยอยูท ่ ท ี่ งุ่ ราบมัมเร ซึง่ อยูใ่ นเฮโบรน และสร ้างแท่นบูชาขึน ้ ทีน ่ ั่นให ้แด่พระเจ ้า
ปฐมกาล
บทที่ 14 1 และเกิดขึน ้ ในสมัยของอัมราเฟล กษั ตริยแ ์ ห่งเมืองชินาร์ อาริโอค กษั ตริยแ ์ ห่งเอลลาสาร์ เคโดร์ลาโอเมอร์ กษั ตริย ์ แห่งเอลาม และทิดล ั กษั ตริยแ ์ ห่งประชาชาติตา่ งๆ 2 พวกเหล่านีไ้ ด ้ทําสงครามกับเบรา กษั ตริยเ์ มืองโซดอม กับ บิรชา กษั ตริยเ์ มืองโกโมราห์ กับชินาบ กษั ตริยเ์ มืองอัดมาห์ กับเชเมเบอร์ กษั ตริยเ์ มืองเซโบยิม และกับกษั ตริยเ์ มืองเบ ลา ซึง่ คือเมืองโซอาร์ 3 เหล่านีท ้ งั ้ หมดมารวมกันทีห ่ บ ุ เขาซิดดิมซึง่ คือทะเลเกลือ พวกเขาได ้ปรนนิบต ั เิ คโดร์ลาโอเมอร์เป็ นเวลาสิบสองปี และ ิ สามพวกเขาก็กอ ในปี ทส ี่ บ ่ กบฏ ิ ่ 5 และในปี ทส ี่ บสี พวกเคโดร์ลาโอเมอร์กบ ั กษั ตริยท ์ อ ี่ ยูก ่ บ ั เขาก็เข ้ามาโจมตีพวกเรฟาอิมในอาชเทโรทคาร์นาอิม พวกซู ซิมในฮาม และพวกเอมิมในชาเวห์คริ ย ิ าธาอิม 6 และพวกโฮรีอยูบ ่ นภูเขาเสอีรจ ์ นถึงเอลปาราน ซึง่ อยูใ่ กล ้ ถิน ่ ทุรกันดาร 7 พวกเขากลับมาและมาถึงเมืองเอนมิชพัทซึง่ คือเมืองคา เดช และโจมตีดน ิ แดนทัง้ หมดของพวกอามาเลค และพวก อาโมไรทีอ ่ าศัยอยูใ่ นเมืองฮาเซซอนทามาร์ด ้วย 8 และมีกษั ตริยแ ์ ห่งเมืองโซดอม กษั ตริยแ ์ ห่งเมืองโกโมราห์ กษั ตริยแ ์ ห่งเมืองอัดมาห์ กษั ตริยแ ์ ห่งเมืองเศโบยิม และ กษั ตริยแ ์ ห่งเมืองเบลา (คือเมืองโศอาร์) ออกไปทําศึกกับ พวกเขาทีห ่ บ ุ เขาสิดดิม 9 กับเคโดร์ลาโอเมอร์ กษั ตริยแ ์ ห่งเอลาม กับทิดล ั กษั ตริย ์ แห่งประชาชาติตา่ งๆ และอัมราเฟล กษั ตริยแ ์ ห่งชินาร์ และ ่ ษั ตริยก อาริโอค กษั ตริยแ ์ ห่งเอลลาสาร์ รวมสีก ์ บ ั ห ้ากษั ตริย ์ 10 และหุบเขาสิดดิมก็เต็มไปด ้วยบ่อโคลน และกษั ตริยแ ์ ห่ง เมืองโซดอมและเมืองโกโมราห์ก็หนีไปและล ้มตายทีน ่ ั่น และผู ้ทีเ่ หลืออยูก ่ ็หนีไปทีภ ่ เู ขา 11 แล ้วพวกเขานํ าเอาสิง่ ของทัง้ หมดของเมืองโซดอมและ เมืองโกโมราห์ พร ้อมด ้วยอาหารทัง้ หมดของพวกเขา เดินทางไป 12 แล ้วพวกเขานํ าล็อตบุตรของพีช ่ ายอับรามผู ้ซึง่ อาศัยอยู่ ในเมืองโซดอมและทรัพย์สมบัตข ิ องเขาออกไป 13 และมีคนหนึง่ หนีมาแจ ้งแก่ฮาบรามฮีบรู เพราะฮาบราม อาศัยอยูท ่ ท ี่ งุ่ ราบของมัมเรชาวอาโมไร ผู ้เป็ นพีช ่ ายของเอส โคลและพีช ่ ายของอเนอร์ คนเหล่านีเ้ ป็ นพันธมิตรกับฮาบราม 14 เมือ ่ อับรามได ้ยินว่าพีช ่ ายของตนถูกจับไปเป็ นเชลย เขาก็ จัดอาวุธให ้คนใช ้ชํานาญทีเ่ กิดในบ ้านของตนจํานวนสามร ้อย สิบแปดคน แล ้วติดตามพวกเขาไปจนถึงเมืองดาน 15 และเขาแบ่งตัวออกไปสู ้กับพวกเขาทัง้ สองในเวลา กลางคืน คือเขากับพวกผู ้รับใช ้ของเขา และโจมตีพวกเขา และไล่ตามพวกเขาไปจนถึงโฮบาห์ ซึง่ อยูท ่ างซ ้ายมือของ ดามัสกัส 16 และเขานํ าทรัพย์สมบัตท ิ งั ้ หมดกลับมา และยังนํ าล็อต พีช ่ ายของเขาและทรัพย์สมบัตข ิ องเขาและผู ้หญิงและผู ้คน กลับมาด ้วย 17 และเมือ ่ พระองค์กลับจากการสังหารเคโดร์ลาโอเมอร์และ กษั ตริยท ์ งั ้ หลายทีอ ่ ยูก ่ บ ั พระองค์แล ้ว กษั ตริยแ ์ ห่งเมืองโซ ดอมก็ออกมาต ้อนรับเขาทีห ่ บ ุ เขาชาเวห์ ซึง่ เป็ นหุบเขาของ กษั ตริย ์ 18 แล ้วเมลคีเซเด็ค กษั ตริยแ ์ ห่งซาเลม ก็นําขนมปั งและ เหล ้าองุน ่ ออกมา และเขาเป็ นปุโรหิตของพระเจ ้าผู ้สูงสุด 19 และท่านได ้อวยพรแก่เขาและกล่าวว่า ขอให ้พระเจ ้าผู ้ สูงสุดผู ้ทรงเป็ นเจ ้าของสวรรค์และแผ่นดินโลกทรงอวยพรแก่ อับรามเถิด
20 และขอถวายพระพรแด่พระเจ ้าผู ้สูงสุดผู ้ทรงมอบศัตรูของ ท่านไว ้ในมือของท่าน และพระองค์ก็ทรงแบ่งส่วนสิบของ ศัตรูทงั ้ หมดให ้แก่ทา่ น 21 กษั ตริยเ์ มืองโซดอมตรัสแก่ทา่ นอับรามว่า “จงมอบบุคคล เหล่านัน ้ ให ้แก่ข ้าพเจ ้า และนํ าทรัพย์สมบัตเิ หล่านัน ้ ไปเป็ น ของท่านเอง” 22 และอับรามกล่าวแก่กษั ตริยเ์ มืองโซดอมว่า ข ้าพเจ ้าได ้ยก มือของข ้าพเจ ้าขึน ้ ต่อพระเยโฮวาห์พระเจ ้าผู ้สูงสุด ผู ้ทรงเป็ น เจ ้าของสวรรค์และแผ่นดินโลก 23 ข ้าพเจ ้าจะไม่รับเอาเส ้นด ้ายหรือเชือกผูกรองเท ้า และ ข ้าพเจ ้าจะไม่รับสิง่ ของใดๆ ทีเ่ ป็ นของท่านด ้วย เกรงว่าท่าน จะว่า ข ้าพเจ ้าทําให ้ท่านอับรามมั่งมี 24 เว ้นแต่สว่ นทีพ ่ วกคนหนุ่มกิน และส่วนของคนทีไ่ ปกับฉั น คือ อเนอร์ เอสโคล และมัมเร ให ้พวกเขารับส่วนของตน บทที่ 15 1 ภายหลังเหตุการณ์เหล่านีพ ้ ระคําของพระเจ ้ามาถึงอับราม ด ้วยนิมต ิ ตรัสว่า “อย่ากลัวเลย อับราม เราเป็ นโล่หป ์ ้ องกัน ของคุณ และเป็ นบําเหน็ จอันยิง่ ใหญ่แก่คณ ุ ” 2 และอับรามทูลว่า “องค์พระผู ้เป็ นเจ ้าพระเจ ้า พระองค์จะ ทรงประทานอะไรให ้แก่ข ้าพระองค์ ในเมือ ่ ข ้าพระองค์ยังไม่ม ี บุตร และคนดูแลบ ้านของข ้าพระองค์ก็คอ ื เอลีเอเซอร์แห่ง เมืองดามัสกัสนีเ่ องหรือ?” ้ สายให ้แก่ 3 และอับรามกล่าวว่า ดูเถิด เจ ้ามิได ้ประทานเชือ ฉั นเลย และดูเถิด ผู ้ทีเ่ กิดมาในบ ้านของฉั นก็เป็ นทายาทของ ฉั น 4 และดูเถิด พระวจนะของพระเจ ้ามาถึงเขาโดยตรัสว่า คนนี้ จะไม่ได ้เป็ นทายาทของเจ ้า แต่ผู ้ทีอ ่ อกมาจากลําไส ้ของเจ ้า เองจะเป็ นทายาทของเจ ้า 5 แล ้วท่านนํ าเขาออกมาข ้างนอกและกล่าวว่า จงมองดูฟ้า และนับดวงดาว ถ ้าท่านสามารถนับมันได ้ และท่านกล่าวแก่ ้ สายของท่านก็จะเป็ นเช่นนัน เขาว่า เชือ ้ ่ พระเจ ้า และพระองค์ก็ทรงนับว่าเป็ น 6 และท่านเชือ ความชอบธรรมแก่ทา่ น 7 และท่านได ้กล่าวแก่เขาว่า เราคือพระเยโฮวาห์ผู ้นํ าเจ ้า ออกจากเมืองเออร์แห่งพวกคัลเดีย เพือ ่ มอบแผ่นดินนีใ้ ห ้เจ ้า เป็ นมรดก 8 และท่านทูลว่า “องค์พระผู ้เป็ นเจ ้าพระผู ้เป็ นเจ ้า ข ้า พระองค์จะรู ้ได ้อย่างไรว่าจะได ้รับมรดกจากทีน ่ ”ี่ 9 และท่านตรัสแก่เขาว่า จงนํ าลูกโคอายุสามปี แพะตัวเมีย อายุสามปี แกะตัวผู ้อายุสามปี นกเขาตัวหนึง่ และนกพิราบ หนุ่มตัวหนึง่ มาให ้เรา 10 แล ้วท่านก็เอาสัตว์เหล่านีท ้ งั ้ หมดมาแบ่งกลางกันวางซ ้อน กัน แต่พวกนกท่านไม่แบ่งให ้ 11 เมือ ่ นกลงมาทีซ ่ ากสัตว์เหล่านัน ้ อับรามก็ไล่มันไป 12 เมือ ่ ดวงอาทิตย์กําลังจะตก อับรามก็นอนหลับสนิท และดู เถิด ความหวาดกลัวมืดมนยิง่ นักก็เกิดขึน ้ กับเขา 13 และพระองค์ตรัสแก่ทา่ นอับรามว่า จงรู ้แน่เถิดว่าพงศ์พันธุ์ ของเจ ้าจะเป็ นคนต่างด ้าวในแผ่นดินทีไ่ ม่ใช่ของพวกเขา และจะรับใช ้พวกเขา และคนทัง้ หลายจะทรมานพวกเขาเป็ น เวลาสีร่ ้อยปี 14 และเราจะพิพากษาประชาชาติซงึ่ พวกเขาจะรับใช ้ด ้วย และภายหลังพวกเขาจะออกมาพร ้อมกับทรัพย์สมบัต ิ มากมาย 15 และเจ ้าจะไปตามบรรพบุรษ ุ ของเจ ้าโดยสันติ และเจ ้าจะ ถูกฝั งเมือ ่ ถึงวัยชราอันดี ี่ วกเขาจะกลับมาทีน 16 แต่ในรุน ่ ทีส ่ พ ่ อ ี่ ก ี เพราะว่าความชัว่ ช ้า ของชาวอาโมไรยังไม่เต็มที่
ปฐมกาล
17 ครัน ้ พระอาทิตย์ตกและมืดแล ้ว ดูเถิด มีเตาทีม ่ ค ี วันพวย พุง่ อยูแ ่ ละตะเกียงลุกโชนเดินผ่านระหว่างแผ่นโลหะเหล่านัน ้ 18 ในวันเดียวกันนัน ้ พระเจ ้าทรงทําพันธสัญญากับอับราม โดยตรัสว่า "เราได ้มอบแผ่นดินนีใ้ ห ้แก่พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าแล ้ว ตัง้ แต่แม่นํ้าอียป ิ ต์ไปจนถึงแม่นํ้าใหญ่ คือแม่นํ้ายูเฟรตีส ์ 19 ชาวเคไนต์ ชาวเคนิซไซต์ ชาวคาดโมไนต์ 20 และชาวฮิตไทต์ และชาวเปริซไซต์ และชาวเรฟาอิม 21 และคนอาโมไรต์ คนคานาอัน คนเกียร์กาไชต์ และคนเยบู ไซต์ บทที่ 16 1 ฝ่ ายซาราห์ภรรยาของอับรามไม่มบ ี ต ุ รให ้เขา และนางก็ม ี ่ ฮาการ์ สาวใช ้ชาวอียป ิ ต์คนหนึง่ ชือ 2 และซาราห์ก็พด ู กับอับรามว่า “ดูเถิด พระเจ ้าทรงห ้าม ข ้าพเจ ้าไม่ให ้มีบต ุ ร ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่าน โปรดไปหาสาวใช ้ ของข ้าพเจ ้า เพือ ่ ข ้าพเจ ้าจะได ้มีบต ุ รกับเธอ” และอับรามก็ ฟั งเสียงของซาราห์ 3 และซาราห์ภรรยาของอับรามก็นําฮาการ์สาวใช ้ชาวอียป ิ ต์ ของตนมาหลังจากทีอ ่ บ ั รามอาศัยอยูใ่ นแผ่นดินคานาอันได ้ สิบปี แล ้ว และยกเธอให ้เป็ นภรรยาของอับรามสามีของนาง 4 และท่านเข ้าไปหาฮาการ์ และนางก็ตงั ้ ครรภ์ เมือ ่ นางเห็นว่า นางตัง้ ครรภ์แล ้ว นายหญิงของนางก็ถก ู ดูหมิน ่ ในสายตาของ นาง 5 และซาราห์ก็พด ู กับอับรามว่า “ความผิดของข ้าพเจ ้าตกอยู่ กับท่าน ข ้าพเจ ้ามอบสาวใช ้ของข ้าพเจ ้าไว ้ในอ ้อมอกของ ท่าน และเมือ ่ นางเห็นว่านางตัง้ ครรภ์ ข ้าพเจ ้าก็ถก ู ดูหมิน ่ ใน สายตาของนาง ขอพระเจ ้าทรงพิพากษาระหว่างข ้าพเจ ้ากับ ท่าน” 6 แต่อบ ั รามพูดกับซารายว่า “ดูเถิด สาวใช ้ของท่านอยูใ่ นมือ ท่านแล ้ว จงทํากับเธอตามทีท ่ า่ นพอใจเถิด” และเมือ ่ ซาราย ทํารุนแรงกับเธอ เธอก็หนีไป 7 ทูตสวรรค์ของพระเจ ้าทรงพบนางใกล ้นํ้ าพุในถิน ่ ทุรกันดาร คือทีน ่ ํ้ าพุในเส ้นทางไปเมืองชูร ์ 8 และท่านก็ถามว่า “ฮาการ์สาวใช ้ของซาราย เจ ้ามาจาก ไหน และเจ ้าจะไปทีไ่ หน” นางจึงกล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าหนีจาก หน ้าของซาราย นายหญิงของข ้าพเจ ้า” 9 ทูตสวรรค์ของพระเยโฮวาห์ตรัสแก่เธอว่า จงกลับไปหา เจ ้านายของเจ ้า และยอมอยูใ่ ต ้อํานาจของนาง 10 แล ้วทูตสวรรค์ของพระเยโฮวาห์ตรัสแก่เธอว่า เราจะให ้ พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าทวีมากขึน ้ อย่างมากมาย จนไม่ต ้องนับ จํานวนให ้มาก 11 ทูตสวรรค์ของพระเยโฮวาห์ตรัสแก่เธอว่า “ดูเถิด เจ ้า ่ บุตรนัน ตัง้ ครรภ์แล ้วและจะคลอดบุตรชาย และจงเรียกชือ ้ ว่าอิชมาเอล เพราะว่าพระเยโฮวาห์ทรงได ้ยินความทุกข์ใจ ของเจ ้าแล ้ว” 12 และเขาจะเป็ นคนป่ าเถือ ่ น มือของเขาจะต่อสู ้กับคนทุกคน และมือของคนทุกคนจะต่อสู ้กับเขา และเขาจะอาศัยอยูใ่ นที่ อยูข ่ องพีน ่ ้องของเขาทุกคน 13 นางจึงเรียกพระนามพระเจ ้าผู ้ตรัสแก่นางว่า “พระองค์เป็ น พระเจ ้าผู ้ทรงเห็นข ้าพระองค์” เพราะนางจึงพูดว่า “ข ้า พระองค์ได ้ดูแลผู ้ทีเ่ ห็นข ้าพระองค์ทน ี่ ด ี่ ้วยหรือ?” 14 เหตุฉะนัน ้ จึงเรียกบ่อนํ้ านัน ้ ว่า เบียร์ลาไฮโรอี เพราะดูเถิด บ่อนัน ้ อยูร่ ะหว่างเมืองคาเดชกับเมืองเบเรด ่ 15 และฮาการ์คลอดบุตรชายให ้แก่อบ ั ราม และอับรามตัง้ ชือ บุตรชายทีฮ ่ าการ์คลอดบุตรนัน ้ ว่าอิชมาเอล 16 เมือ ่ ฮาการ์คลอดอิชมาเอลให ้แก่อบ ั ราม อับรามมีอายุแปด สิบหกปี
บทที่ 17 1 เมือ ่ อับรามมีอายุได ้เก ้าสิบเก ้าปี พระเจ ้าทรงปรากฏแก่ทา่ น และตรัสแก่ทา่ นว่า “เราเป็ นพระเจ ้าผู ้ทรงมหิทธิฤทธิ์ จง ดําเนินอยูต ่ อ ่ หน ้าเราและจงเป็ นผู ้บริสท ุ ธิ”์ 2 และเราจะทําพันธสัญญาของเราไว ้ระหว่างเราและเจ ้า และ จะทวีเจ ้าขึน ้ มากมายยิง่ นัก 3 และอับรามก็ล ้มลงกับพืน ้ และพระเจ ้าตรัสกับเขาว่า 4 ส่วนเรา ดูเถิด พันธสัญญาของเราอยูก ่ บ ั เจ ้า และเจ ้าจะเป็ น บิดาของประชาชาติมากมาย ่ ของเจ ้าจะไม่ถก ื่ ของเจ ้า 5 ชือ ู เรียกว่าอับรามอีกต่อไป แต่ชอ จะเป็ นอับราฮัม เพราะว่าเราได ้ตัง้ เจ ้าให ้เป็ นบิดาของ ประชาชาติมากมาย 6 และเราจะทําให ้เจ ้ามีลก ู หลานมาก และเราจะทําให ้เจ ้าเป็ น ประชาชาติ และกษั ตริยห ์ ลายองค์จะเกิดมาจากเจ ้า 7 และเราจะสถาปนาพันธสัญญาของเราไว ้ระหว่างเราและ เจ ้า และระหว่างพงศ์พันธุข ์ องเจ ้าทีเ่ กิดภายหลังเจ ้าในทุกชัว่ อายุคนให ้เป็ นพันธสัญญาชัว่ นิรันดร์ คือจะเป็ นพระเจ ้าของ เจ ้า และแก่พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าทีเ่ กิดภายหลังเจ ้า 8 และเราจะยกแผ่นดินซึง่ เจ ้าเป็ นคนต่างด ้าวอยูน ่ ัน ้ ให ้แก่เจ ้า และแก่พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าทีจ ่ ะมาภายหลังเจ ้า คือแผ่นดินคา ้ ให ้เป็ นกรรมสิทธิช นาอันทัง้ สิน ์ วั่ นิรันดร์ และเราจะเป็ นพระ เจ ้าของพวกเขา 9 พระเจ ้าตรัสแก่อบ ั ราฮัมว่า “ดังนัน ้ เจ ้าและพงศ์พันธุข ์ อง เจ ้าจงรักษาพันธสัญญาของเราไว ้ ทัง้ เจ ้าและพงศ์พันธุข ์ อง เจ ้าในชัว่ รุน ่ ต่อๆ ไป” 10 นีค ่ อ ื พันธสัญญาของเราซึง่ พวกเจ ้าจะต ้องรักษาไว ้ ระหว่างเราและพวกเจ ้าและพงศ์พันธุภ ์ ายหลังเจ ้า ทุกคนใน พวกเจ ้าจะต ้องเข ้าสุหนัต 11 และเจ ้าทัง้ หลายจะต ้องเข ้าสุหนัตเนือ ้ หนังหุ ้มปลาย อวัยวะเพศของเจ ้า และนั่นจะเป็ นเครือ ่ งหมายแห่งพันธ สัญญาแห่งระหว่างเราและเจ ้าทัง้ หลาย 12 และชายทีม ่ อ ี ายุแปดวันจะต ้องเข ้าสุหนัตในท่ามกลาง พวกเจ ้า คือเด็กผู ้ชายทุกคนในรุน ่ ของพวกเจ ้า ผู ้ชายทีเ่ กิด ้ ื ในบ ้านหรือผู ้ชายทีซ ่ อมาด ้วยเงินจากคนต่างด ้าวใด ๆ ที่ ้ สายของเจ ้า ไม่ใช่เชือ ื้ มาด ้วยเงินของคุณ 13 คนทีเ่ กิดในบ ้านของคุณและคนทีซ ่ อ จําเป็ นต ้องเข ้าสุหนัต และพันธสัญญาของฉั นจะอยูใ่ นเนือ ้ หนังของคุณเป็ นพันธสัญญาชัว่ นิรันดร์ 14 และเด็กผู ้ชายทีไ่ ม่ได ้เข ้าสุหนัต ซึง่ เนือ ้ หนังหุ ้มปลาย อวัยวะเพศของเขาไม่ได ้เข ้าสุหนัต จิตวิญญาณนัน ้ จะถูกตัด ขาดจากชนชาติของเขา เขาก็ได ้ละเมิดพันธสัญญาของเรา 15 และพระเจ ้าตรัสแก่อบ ั ราฮัมว่า "สําหรับซาราห์ภรรยาของ ่ นางว่าซาราห์ แต่จงเรียกชือ ่ นางว่าซา เจ ้า เจ ้าอย่าเรียกชือ ราห์" 16 เราจะอวยพรแก่เธอ และจะให ้บุตรชายคนหนึง่ จากเธอแก่ เจ ้าด ้วย เราจะอวยพรแก่เธอ และเธอจะเป็ นมารดาของ ประชาชาติตา่ งๆ และกษั ตริยข ์ องชนชาติตา่ งๆ จะเป็ นของ นาง 17 อับราฮัมจึงกราบลงกับพืน ้ หัวเราะและคิดในใจว่า “ชายผู ้มี อายุหนึง่ ร ้อยปี จะมีบต ุ รได ้หรือ? และซาราห์ผู ้มีอายุเก ้าสิบปี จะมีบต ุ รได ้หรือ?” 18 และอับราฮัมก็ทล ู พระเจ ้าว่า "ขอให ้อิชมาเอลมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ พระพักตร์พระองค์เถิด" 19 และพระเจ ้าตรัสว่า ซาราห์ภริยาของเจ ้าจะให ้กําเนิด ่ เขาว่าอิสอัค และเรา บุตรชายแก่เจ ้าจริง และเจ ้าจะเรียกชือ จะสถาปนาพันธสัญญาของเรากับเขาให ้เป็ นพันธสัญญาชัว่ นิ รันดร์ และกับพงศ์พันธุข ์ องเขาภายหลังเขา
ปฐมกาล
20 ส่วนอิชมาเอลนัน ้ เราได ้ยินเจ ้าแล ้ว ดูเถิด เราได ้อวยพร เขา และจะทําให ้เขามีลก ู ดก และจะทวีคณ ู เขาอย่างมากมาย เขาจะได ้รับกําเนิดเป็ นเจ ้านายสิบสองคน และเราจะทําให ้ เขาเป็ นประชาชาติใหญ่ 21 แต่พันธสัญญาของเรานัน ้ เราจะตัง้ ไว ้กับอิสอัค ซึง่ ซาราห์ จะคลอดให ้แก่เจ ้าในเวลาทีก ่ ําหนดในปี นี้ 22 และพระเจ ้าก็ทรงหยุดสนทนากับอับราฮัม แล ้วพระเจ ้าก็ เสด็จขึน ้ ไปจากอับราฮัม 23 แล ้วอับราฮัมก็นําอิชมาเอลบุตรของตน และทุกคนทีเ่ กิด ื้ มาด ้วยเงินของเขา คือผู ้ชาย ในบ ้านของเขา และทุกคนทีซ ่ อ ทุกคนในบรรดาคนในบ ้านของอับราฮัม และทําการขลิบหนัง หุ ้มปลายอวัยวะเพศของพวกเขาในวันนัน ้ ตามทีพ ่ ระเจ ้าตรัส ไว ้กับเขา 24 และอับราฮัมมีอายุได ้เก ้าสิบเก ้าปี เมือ ่ ท่านเข ้าสุหนัตหนัง หุ ้มปลายอวัยวะเพศของท่าน 25 และอิชมาเอลลูกชายของเขาอายุได ้สิบสามปี เมือ ่ เขาเข ้า สุหนัตหนังหุ ้มปลายอวัยวะเพศของเขา 26 ในวันเดียวกันนัน ้ อับราฮัมและอิชมาเอลลูกชายของเขา เข ้าสุหนัต ้ มา 27 และผู ้ชายทุกคนในบ ้านของเขา ซึง่ เกิดในบ ้านและซือ ด ้วยเงินจากคนต่างด ้าว ก็เข ้าสุหนัตพร ้อมกับเขา บทที่ 18 1 และพระเยโฮวาห์ทรงปรากฏแก่เขาทีท ่ งุ่ ราบมัมเร และเขา นั่งอยูท ่ ป ี่ ระตูเต็นท์ในเวลาแดดร ้อนจัด 2 แล ้วท่านก็เงยหน ้าขึน ้ ดู เห็นชายสามคนยืนอยูใ่ กล ้ท่าน เมือ ่ ท่านเห็นชายเหล่านัน ้ ท่านจึงวิง่ ไปต ้อนรับจากประตู เต็นท์ แล ้วก ้มตัวลงถึงพืน ้ ดิน 3 และกล่าวว่า “ท่านเจ ้าข ้า หากบัดนีข ้ ้าพเจ ้าได ้รับความ โปรดปรานจากท่านแล ้ว ขอท่านอย่าได ้เสด็จไปจากผู ้รับใช ้ ของท่านเลย 4 ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่านทัง้ หลาย จงนํ านํ้ ามาเล็กน ้อย แล ้วล ้าง เท ้าของท่าน และพักใต ้ต ้นไม ้ 5 ข ้าพเจ ้าจะไปเอาขนมปั งมาให ้พวกท่านกิน แล ้วพวกท่าน จะได ้สบายใจ หลังจากนัน ้ พวกท่านก็จะไป เพราะเหตุนพ ี้ วก ท่านจึงได ้มาหาผู ้รับใช ้ของท่าน” พวกเขาจึงกล่าวว่า “จงทํา ตามทีเ่ จ ้าพูดเถิด” 6 แล ้วอับราฮัมก็รบ ี เข ้าไปในเต็นท์หาซาราห์แล ้วกล่าวว่า จง เตรียมแป้ งละเอียดสามส่วนโดยเร็ว นวดแล ้วทําเป็ นเค ้กบน เตาไฟ 7 แล ้วอับราฮัมก็วงิ่ ไปทีฝ ่ งู สัตว์ แล ้วนํ าลูกวัวตัวหนึง่ ทีย ่ ังอ่อน และดีมาให ้ชายหนุ่มคนหนึง่ และเขาก็รบ ี ปรุงมันให ้ 8 แล ้วท่านก็เอาเนย นม และลูกวัวทีท ่ า่ นปรุงแล ้วมาวางไว ้ ตรงหน ้าพวกเขา และท่านก็ยน ื อยูใ่ กล ้พวกเขาใต ้ต ้นไม ้ และ พวกเขาก็กน ิ มัน 9 พวกเขาจึงถามเขาว่า “ซาราห์ภรรยาของคุณอยูท ่ ไี่ หน” เขาจึงตอบว่า “ดูเถิด อยูใ่ นเต็นท์” 10 และท่านกล่าวว่า เราจะกลับมาหาท่านอย่างแน่นอนตาม เวลาแห่งชีวต ิ และดูเถิด ซาราห์ภริยาของท่านจะมีลก ู ชาย” และซาราห์ได ้ยินเรือ ่ งนีท ้ ป ี่ ระตูเต็นท์ซงึ่ อยูข ่ ้างหลังเขา 11 ขณะนัน ้ อับราฮัมกับซาราห์ชราภาพแล ้วและมีอายุมาก แล ้ว แต่ลก ั ษณะอย่างผู ้หญิงของซาราห์ก็ไม่เป็ นอีกต่อไป 12 เพราะฉะนัน ้ ซาราห์จงึ หัวเราะอยูใ่ นใจโดยกล่าวว่า “เมือ ่ ข ้าพเจ ้าแก่แล ้ว ข ้าพเจ ้าจะยังมีความยินดีได ้อย่างไร เมือ ่ เจ ้านายของข ้าพเจ ้าแก่แล ้วด ้วย?” 13 และพระเจ ้าตรัสแก่อบ ั ราฮัมว่า “ทําไมซาราห์จงึ หัวเราะ โดยกล่าวว่า ‘ข ้าพเจ ้าจะคลอดบุตรชายซึง่ ข ้าพเจ ้าแก่แล ้ว อย่างแน่นอนหรือ?
14 มีสงิ่ ใดยากเกินไปสําหรับพระเยโฮวาห์ เมือ ่ ถึงเวลาที่ กําหนด เราจะกลับมาหาเจ ้าตามเวลาแห่งชีวต ิ และซาราห์จะ มีบต ุ ร 15 ซาราห์จงึ ปฏิเสธว่า “ข ้าพเจ ้าไม่ได ้หัวเราะ เพราะนางกลัว” และซาราห์ก็ตอบว่า “ไม่ใช่ แต่เจ ้าหัวเราะ” 16 คนเหล่านัน ้ จึงลุกจากทีน ่ ั่นไปดูเมืองโซดอม และอับราฮัม ก็ไปกับพวกเขาเพือ ่ พาพวกเขาไปตามทาง 17 และพระเจ ้าตรัสว่า เราจะซ่อนสิง่ ซึง่ เรากระทํานัน ้ จากอับ ราฮัมหรือ? 18 เมือ ่ เห็นว่าอับราฮัมจะกลายเป็ นประชาชาติทย ี่ งิ่ ใหญ่และ เข ้มแข็ง และบรรดาประชาชาติทงั ้ หลายแห่งแผ่นดินโลกจะ ได ้รับพระพรผ่านทางเขา 19 เพราะว่าเรารู ้จักเขาว่า เขาจะสัง่ บุตรหลานและครอบครัว ของเขาทีจ ่ ะสืบต่อมา และเขาจะรักษาทางของพระเจ ้า คือ กระทําความยุตธิ รรมและความเทีย ่ งธรรม เพือ ่ พระเจ ้าจะทรง ่ บ นํ าสิง่ ทีพ ่ ระองค์ตรัสเกีย ่ วกับเขามาสูอ ั ราฮัม 20 และพระเจ ้าตรัสว่า เพราะว่าเสียงร ้องของเมืองโซดอม และเมืองโกโมราห์นัน ้ ดังมาก และเพราะบาปของพวกเขาก็ ร ้ายแรงมาก 21 บัดนีเ้ ราจะลงไปดูวา่ พวกเขาได ้กระทําตามเสียงร ้องที่ มาถึงเราทุกประการหรือไม่ ถ ้าไม่เป็ นเช่นนัน ้ เราจะรู ้” 22 คนเหล่านัน ้ ก็หันหน ้าออกไปจากทีน ่ ั่น และไปทางเมือง โซดอม แต่อบ ั ราฮัมยังยืนอยูต ่ อ ่ พระพักตร์พระเจ ้า 23 และอับราฮัมเข ้ามาใกล ้และกล่าวว่า พระองค์จะทรง ทําลายคนชอบธรรมพร ้อมกับคนชัว่ ด ้วยหรือ? 24 บางทีอาจจะมีคนชอบธรรมห ้าสิบคนในเมืองนัน ้ พระองค์ จะทรงทําลายและไม่ละเว ้นเมืองนัน ้ เพือ ่ คนชอบธรรมห ้าสิบ คนทีอ ่ ยูใ่ นนัน ้ หรือ? 25 ขอพระองค์อย่าทรงทําเช่นนีเ้ ลย คือฆ่าคนชอบธรรม พร ้อมกับคนชัว่ และขอให ้คนชอบธรรมเป็ นเหมือนคนชัว่ ขอ ้ กระทํา พระองค์อย่าทรงให ้ผู ้พิพากษาแห่งแผ่นดินโลกทัง้ สิน สิง่ ทีถ ่ ก ู ต ้องหรือ? 26 และพระเจ ้าตรัสว่า หากเราพบคนชอบธรรมห ้าสิบคนใน เมืองโซดอม เราจะละเว ้นทัง้ เมืองเพราะเห็นแก่พวกเขา 27 และอับราฮัมตอบว่า ดูเถิด บัดนีข ้ ้าพเจ ้าได ้ตัดสินใจพูด กับพระเจ ้า ซึง่ ข ้าพเจ ้าเป็ นเพียงผงธุลแ ี ละขีเ้ ถ ้า 28 บางทีคนชอบธรรมห ้าสิบคนจะขาดไปห ้าคน พระองค์จะ ทรงทําลายเมืองทัง้ หมดเพราะขาดห ้าคนหรือ? และพระองค์ ่ บ ิ ห ้าคนทีน ตรัสว่า ถ ้าฉั นพบสีส ่ ั่น ฉั นจะไม่ทําลายมัน ่ บ ิ คนที่ 29 พระองค์ตรัสกับเขาอีกครัง้ ว่า บางทีอาจจะพบสีส นั่นก็ได ้ และพระองค์ตรัสว่า เราจะไม่ทําเช่นนัน ้ เพราะเห็นแก่ ่ บ ิ คน สีส 30 และท่านกล่าวแก่เขาว่า “ขอพระเจ ้าอย่าทรงกริว้ เลย ข ้าพเจ ้าจะตรัสว่า บางทีจะพบสามสิบคนทีน ่ ั่น” และท่าน กล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าจะไม่ทําอย่างนัน ้ ถ ้าหากพบสามสิบคนที่ นั่น” 31 และท่านกล่าวว่า ดูเถิด บัดนีข ้ ้าพเจ ้าได ้ตัดสินใจพูดกับ ิ คนทีน พระเจ ้า บางทีจะพบยีส ่ บ ่ ั่นก็ได ้ และท่านกล่าวว่า ิ คน ข ้าพเจ ้าจะไม่ทําลายเมืองนัน ้ เพราะเห็นแก่ยส ี่ บ 32 และท่านกล่าวว่า “ขอพระเจ ้าอย่าทรงพิโรธเลย ข ้าพเจ ้า จะพูดเพียงครัง้ เดียวเท่านัน ้ บางทีอาจจะพบคนสิบคนทีน ่ ั่นก็ ได ้” และท่านกล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าจะไม่ทําลายเมืองนัน ้ เพราะ เห็นแก่คนสิบคน” 33 และเมือ ่ พระองค์จากไปจากการพูดคุยกับอับราฮัมแล ้ว พระเยโฮวาห์ก็เสด็จไป และอับราฮัมก็กลับไปยังทีอ ่ ยูข ่ องตน
ปฐมกาล
บทที่ 19 1 และในเวลาเย็น ทูตสวรรค์สององค์ก็มายังเมืองโซดอม และล็อตนั่งอยูท ่ ป ี่ ระตูเมืองโซดอม ล็อตเห็นทูตสวรรค์สอง องค์นัน ้ ก็ลก ุ ขึน ้ ต ้อนรับ และก ้มหน ้าลงถึงพืน ้ 2 และเขากล่าวว่า ดูเถิด ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่านทัง้ หลาย ท่าน ทัง้ หลายโปรดแวะเข ้าไปในบ ้านผู ้รับใช ้ของท่าน พักค ้างคืน และล ้างเท ้าของท่าน และท่านทัง้ หลายจงตืน ่ แต่เช ้าและ ออกเดินทางต่อไปเถิด พวกเขากล่าวว่า ไม่ได ้ แต่เราจะค ้าง คืนอยูบ ่ นถนน 3 และท่านได ้กดดันพวกเขาอย่างหนัก พวกเขาก็เข ้าไปหา ท่าน และเข ้าไปในบ ้านของท่าน ท่านจัดงานฉลองให ้พวก ้ และพวกเขาก็กน เขา และอบขนมปั งไร ้เชือ ิ 4 แต่กอ ่ นทีพ ่ วกเขาจะเข ้านอน พวกผู ้ชายในเมืองนัน ้ คือพวก ผู ้ชายจากเมืองโซดอมก็ล ้อมบ ้านไว ้ทัง้ คนแก่และคนหนุ่ม สาว ทุกคนจากทุกสารทิศ 5 พวกเขาร ้องเรียกล็อตและกล่าวแก่เขาว่า “ผู ้ชายทีเ่ ข ้ามา หาท่านเมือ ่ คืนนีอ ้ ยูท ่ ไี่ หน จงนํ าพวกเขาออกมาให ้เราเพือ ่ เรา จะได ้รู ้จักพวกเขา” 6 ล็อตออกไปทีป ่ ระตูบ ้านพวกเขา และปิ ดประตูบ ้านพวกเขา 7 และกล่าวว่า ข ้าพเจ ้าขอวิงวอนพีน ่ ้องทัง้ หลาย อย่าทําชัว่ เช่นนัน ้ เลย 8 ดูเถิด บัดนีข ้ ้าพเจ ้ามีลก ู สาวสองคนซึง่ ไม่เคยร่วมหลับนอน กับชายใด ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่าน ให ้ข ้าพเจ ้าพาพวกเธอ ออกมาให ้ท่าน และท่านทํากับพวกเธอตามทีท ่ า่ นเห็นชอบ เถิด เพียงแต่พวกท่านอย่าทําอะไรกับผู ้ชายเหล่านีเ้ ลย เพราะพวกเขาจึงเข ้ามาอยูใ่ ต ้ร่มเงาชายคาของข ้าพเจ ้า 9 พวกเขากล่าวว่า “ถอยไป” พวกเขากล่าวอีกว่า “คนนีเ้ ข ้า มาอาศัยและเขาจะต ้องทําหน ้าทีเ่ ป็ นผู ้พิพากษา ตอนนีเ้ ราจะ ลงโทษคุณให ้เลวร ้ายกว่าพวกเขา” พวกเขาจึงรุมคนๆ นัน ้ คือล็อต และเข ้ามาใกล ้เพือ ่ จะพังประตู 10 แต่คนเหล่านัน ้ ยืน ่ มือออกไปและดึงล็อตเข ้าไปในบ ้าน แล ้วปิ ดประตู 11 แล ้วพวกเขาทําให ้คนทีอ ่ ยูห ่ น ้าประตูบ ้านตาบอดทัง้ เล็ก ทัง้ ใหญ่ จนพวกเขาเหนือ ่ ยทีจ ่ ะหาประตู 12 คนเหล่านัน ้ จึงกล่าวแก่ล็อตว่า “ทีน ่ ย ี่ ังมีใครอีกไหม ลูกเขย ลูกชาย ลูกสาว และสิง่ ของใดๆ ทีค ่ ณ ุ มีอยูใ่ นเมือง จงพาพวกเขาออกจากทีน ่ ี่ 13 เพราะว่าเราจะทําลายสถานทีน ่ ี้ เพราะว่าเสียงร ้องของ พวกเขาได ้ดังขึน ้ ต่อพระพักตร์พระเจ ้า และพระเจ ้าได ้ทรงส่ง เรามาทําลายมัน 14 ล็อตจึงออกไปพูดกับบุตรเขยของตน ซึง่ แต่งงานกับลูก สาวของตนว่า “จงออกไปจากทีน ่ เี่ ถิด เพราะพระเจ ้าจะทรง ทําลายเมืองนี”้ แต่เขากลับดูเหมือนคนเยาะเย ้ยบุตรเขยของ ตน 15 เมือ ่ รุง่ เช ้า ทูตสวรรค์จงึ เร่งล็อตว่า จงลุกขึน ้ พาภรรยา ของเจ ้าและลูกสาวทัง้ สองของเจ ้าซึง่ อยูท ่ น ี่ ไี่ ปเสีย มิฉะนัน ้ เจ ้าจะต ้องถูกเผาผลาญด ้วยความชัว่ ร ้ายของเมืองนี”้ 16 ขณะทีเ่ ขายังอยูต ่ อ ่ ไป บุรษ ุ เหล่านัน ้ ก็คว ้ามือเขา มือ ภรรยาของเขา และมือลูกสาวทัง้ สองคนของเขา พระเจ ้าทรง มีเมตตาต่อเขา และเขาทัง้ หลายนํ าเขาออกมาและปล่อยให ้ เขาอยูน ่ อกเมือง 17 ครัน ้ พวกเขานํ าพวกเขาออกไปแล ้ว พระองค์ตรัสว่า จง หนีเอาชีวต ิ รอด อย่าเหลียวหลังและอย่าพักอยูใ่ นทีร่ าบ ทัง้ หมด จงหนีไปทีภ ่ เู ขา มิฉะนัน ้ เจ ้าจะถูกทําลาย” 18 ล็อตจึงกล่าวแก่พวกเขาว่า “ไม่ใช่อย่างนัน ้ เลย พระเจ ้าข ้า 19 ดูเถิด ข ้าพเจ ้าผู ้รับใช ้ของท่านได ้รับความกรุณาในสาย พระเนตรของท่าน และท่านได ้แสดงความเมตตาต่อข ้าพเจ ้า มากยิง่ นัก โดยทีท ่ า่ นได ้ช่วยชีวต ิ ข ้าพเจ ้าไว ้ และข ้าพเจ ้าไม่
สามารถหนีไปยังภูเขานัน ้ ได ้ เพราะเกรงว่าความชัว่ จะเข ้า ครอบงําข ้าพเจ ้า และข ้าพเจ ้าจะต ้องตาย 20 ดูเถิด เมืองนีใ้ กล ้ทีจ ่ ะหนีไปถึงแล ้ว และเป็ นเมืองเล็ก ขอให ้ข ้าพเจ ้าหนีไปทีน ่ ั่นเถิด (เป็ นเมืองเล็กไม่ใช่หรือ?) และ จิตวิญญาณของข ้าพเจ ้าจะได ้มีชวี ต ิ อยู่ 21 และพระเจ ้าตรัสแก่เขาว่า ดูเถิด เรายอมรับเจ ้าด ้วยเรือ ่ งนี้ ด ้วยว่า เราจะไม่ทําลายเมืองนีซ ้ งึ่ เจ ้าพูดด ้วย 22 จงรีบหนีไปทีน ่ ั่นเถิด เพราะเราไม่สามารถทําอะไรได ้ ่ ว่าโซอาร์ จนกว่าเจ ้าจะไปถึงทีน ่ ั่น ดังนัน ้ เมืองนัน ้ จึงได ้ชือ 23 เมือ ่ ล็อตเข ้าไปในเมืองโศอาร์ ดวงอาทิตย์ก็ขน ึ้ เหนือ แผ่นดินแล ้ว 24 แล ้วพระเจ ้าทรงให ้กํามะถันและไฟจากพระเจ ้าตกลงมา จากสวรรค์ลงบนเมืองโซดอมและบนเมืองโกโมราห์ 25 และท่านได ้ทําลายเมืองเหล่านัน ้ และทีร่ าบทัง้ หมด และ ผู ้ทีอ ่ าศัยในเมืองทัง้ หมด และสิง่ ทีง่ อกขึน ้ บนแผ่นดินด ้วย 26 แต่ภรรยาของเขาหันกลับไปมองจากข ้างหลังเขา และ เธอจึงกลายเป็ นเสาเกลือ 27 อับราฮัมตืน ่ แต่เช ้าไปยังสถานทีท ่ เี่ ขาเคยยืนต่อหน ้าพระ เจ ้า 28 และท่านมองดูเมืองโซดอมและเมืองโกโมราห์และ แผ่นดินทีร่ าบทัง้ หมด และมองดูก็เห็นควันจากแผ่นดินนัน ้ พวยพุง่ ขึน ้ เหมือนควันจากเตาเผา 29 และเมือ ่ พระเจ ้าทรงทําลายเมืองต่างๆ ในทีร่ าบนัน ้ พระ เจ ้าทรงระลึกถึงอับราฮัม และทรงส่งล็อตออกไปจาก ท่ามกลางการล ้มล ้าง เมือ ่ พระองค์ทรงทําลายเมืองต่างๆ ที่ ล็อตอาศัยอยู่ 30 แล ้วล็อตก็ขน ึ้ ไปจากเมืองโซอาร์และอาศัยอยูบ ่ นภูเขา พร ้อมกับลูกสาวสองคนของเขา เพราะเขากลัวทีจ ่ ะอาศัยอยู่ ในเมืองโซอาร์ จึงไปอาศัยอยูใ่ นถํ้าพร ้อมกับลูกสาวสองคน ของเขา 31 บุตรหัวปี จงึ พูดกับน ้องว่า พ่อของเราแก่แล ้ว และไม่มช ี าย คนใดในแผ่นดินนีท ้ จ ี่ ะเข ้ามาหาเราตามธรรมเนียมของ แผ่นดินนีเ้ ลย 32 มาเถิด เราจะให ้บิดาของเราดืม ่ เหล ้าองุน ่ และเราจะนอน ้ กับท่าน เพือ ่ เราจะรักษาเชือสายของบิดาของเราไว ้ 33 คืนนัน ้ พวกเขาจึงให ้บิดาของตนดืม ่ ไวน์ และบุตรสาวคน โตก็เข ้าไปนอนกับบิดาของเธอ และเขาไม่ทราบว่าเธอเข ้า นอนเมือ ่ ใด และเธอลุกขึน ้ เมือ ่ ใด 34 ครัน ้ รุง่ ขึน ้ บุตรสาวคนโตก็พด ู กับน ้องสาวว่า “ดูเถิด เมือ ่ คืนข ้าพเจ ้าได ้นอนกับบิดาของเรา เราจะให ้ท่านดืม ่ เหล ้าองุน ่ ในคืนนีอ ้ ก ี แล ้วท่านจงเข ้าไปนอนกับท่าน เพือ ่ เราจะรักษา ้ สายของบิดาเราไว ้” เชือ 35 และคืนนัน ้ พวกเขายังให ้บิดาของพวกเขาดืม ่ ไวน์ด ้วย และ น ้องสาวก็ลก ุ ขึน ้ และนอนกับเขา และเขาไม่ทราบว่าเธอนอน ลงเมือ ่ ใด และเธอลุกขึน ้ เมือ ่ ใด 36 ดังนัน ้ บุตรสาวทัง้ สองของล็อตก็ตงั ้ ครรภ์กบ ั พ่อของพวก เธอ ่ ของเขาว่าโม 37 และบุตรหัวปี มบ ี ต ุ รชายคนหนึง่ และเรียกชือ อาบ เขาเป็ นบิดาของชาวโมอาบมาจนถึงทุกวันนี้ ่ ของ 38 ส่วนน ้องนัน ้ นางก็มบ ี ต ุ รชายคนหนึง่ ด ้วย และเรียกชือ เขาว่าเบนัมมี เขาเป็ นบิดาของบรรดาบุตรหลานของอัมโมน มาจนถึงทุกวันนี้ บทที่ 20 1 แล ้วอับราฮัมเดินทางจากทีน ่ ั่นไปยังดินแดนทางใต ้ และ อาศัยอยูร่ ะหว่างเมืองคาเดชกับเมืองชูร ์ และอาศัยอยูใ่ น เมืองเกราร์
ปฐมกาล
2 และอับราฮัมพูดถึงซาราห์ภรรยาของเขาว่า นางเป็ น น ้องสาวของฉั น และอาบีเมเลค กษั ตริยแ ์ ห่งเมืองเกราร์จงึ ส่ง คนไปนํ าซาราห์ไป 3 แต่พระเจ ้าทรงมาหาอาบีเมเลคในความฝั นในเวลากลางคืน และตรัสแก่เขาว่า "ดูเถิด เจ ้าเป็ นเพียงคนตายเพราะหญิงที่ เจ ้านํ ามา เพราะนางเป็ นภรรยาของชายคนหนึง่ " 4 แต่อาบีเมเลคยังไม่เข ้าใกล ้นาง จึงทูลว่า “ข ้าแต่พระเจ ้า พระองค์จะทรงสังหารประชาชาติทช ี่ อบธรรมด ้วยหรือ?” 5 พระองค์มไิ ด ้ตรัสแก่ข ้าพเจ ้าว่า ‘นางเป็ นน ้องสาวของ ข ้าพเจ ้า’ หรือ? และแม ้ตัวข ้าพเจ ้าเองก็กล่าวว่า ‘เขาเป็ น พีช ่ ายของข ้าพเจ ้า’ ข ้าพเจ ้ากระทําการนีด ้ ้วยใจบริสท ุ ธิแ ์ ละ ด ้วยความบริสท ุ ธิแ ์ ห่งมือของข ้าพเจ ้า 6 และพระเจ ้าตรัสแก่เขาในความฝั นว่า “แท ้จริงเราทราบว่า เจ ้ากระทําสิง่ นีด ้ ้วยใจบริสท ุ ธิ์ เพราะเราก็ห ้ามเจ ้าไม่ให ้ทํา บาปต่อเรา เพราะฉะนัน ้ เราจึงไม่ยอมให ้เจ ้าแตะต ้องนาง” 7 บัดนีจ ้ งคืนภรรยาแก่ชายนัน ้ เถิด เพราะเขาเป็ นผู ้เผยพระ วจนะ และเขาจะอธิษฐานเพือ ่ เจ ้า แล ้วเจ ้าจะมีชวี ต ิ อยู่ แต่ถ ้า เจ ้าไม่คน ื นางให ้แก่เขา เจ ้าจงรู ้ว่าเจ ้าจะต ้องตายแน่ ทัง้ เจ ้า และทุกคนทีเ่ ป็ นของเจ ้า 8 เพราะฉะนัน ้ อาบีเมเลคจึงตืน ่ แต่เช ้า เรียกบรรดาผู ้รับใช ้ ของตนมา แล ้วเล่าเรือ ่ งเหล่านีใ้ ห ้พวกเขาฟั ง และคน เหล่านัน ้ ก็มค ี วามกลัวยิง่ นัก 9 จากนัน ้ อาบีเมเลคเรียกอับราฮัมมาและกล่าวแก่เขาว่า “เจ ้า ทําอะไรแก่พวกเรา? และเราได ้ทําให ้เจ ้าขุน ่ เคืองอะไร? เจ ้า จึงนํ าบาปใหญ่มาสูเ่ ราและอาณาจักรของเรา? เจ ้าได ้ทําสิง่ ที่ ไม่ควรทําต่อเรา” 10 แล ้วอาบีเมเลคก็ตรัสแก่อบ ั ราฮัมว่า "ท่านคิดเห็นอย่างไร ่ จึงได ้กระทําสิงนี"้ 11 อับราฮัมกล่าวว่า เพราะฉั นคิดว่าความกลัวพระเจ ้าไม่มอ ี ยู่ ในสถานทีน ่ แ ี้ น่ และพวกเขาจะฆ่าฉั นเพือ ่ ภรรยาของฉั น 12 และนางก็เป็ นน ้องสาวของฉั น เธอเป็ นลูกสาวของบิดา ของฉั น แต่ไม่ใช่ลก ู สาวของมารดาของฉั น และนางก็ได ้มา เป็ นภรรยาของฉั น 13 ครัน ้ พระเจ ้าทรงโปรดให ้ข ้าพเจ ้าต ้องเร่รอ ่ นไปจากบ ้าน บิดา ข ้าพเจ ้าจึงได ้กล่าวแก่นางว่า “นีแ ่ หละเป็ นความกรุณา ซึง่ เจ ้าจะแสดงต่อข ้าพเจ ้า ในทุกทีท ่ เี่ ราจะไป จงกล่าวถึง ข ้าพเจ ้าว่า เขาเป็ นพีช ่ ายของข ้าพเจ ้า” 14 แล ้วอาบีเมเลคก็นําแกะ และวัว และคนใช ้ชายและหญิง มอบให ้กับอับราฮัม และคืนซาราห์ภรรยาของเขาให ้กับเขา 15 แล ้วอาบีเมเลคกล่าวว่า ดูเถิด แผ่นดินของฉั นอยูต ่ อ ่ หน ้า เจ ้า เจ ้าจะอาศัยอยูท ่ ไี่ หนก็ได ้ตามใจชอบ 16 พระองค์ตรัสแก่ซาราห์วา่ “ดูเถิด เราให ้เงินหนึง่ พัน เหรียญแก่พช ี่ ายของเจ ้า ดูเถิด พีช ่ ายของเจ ้าจะเป็ นทีป ่ ิ ดตา เจ ้า สําหรับทุกคนทีอ ่ ยูก ่ บ ั เจ ้าและกับทุกคนอืน ่ ด ้วย” ดังนีน ้ าง ก็ถก ู ตําหนิ 17 ดังนัน ้ อับราฮัมก็อธิษฐานต่อพระเจ ้า พระเจ ้าทรงรักษาอา บีเมเลคและภรรยาของเขาและสาวใช ้ของเขา และพวกเขาก็ คลอดบุตร 18 เพราะว่าพระเยโฮวาห์ทรงปิ ดครรภ์ของสตรีทก ุ คนในบ ้าน ของอาบีเมเลคอย่างรวดเร็ว เพราะเรือ ่ งซาราห์ภรรยาของอับ ราฮัม บทที่ 21 1 และพระเยโฮวาห์ทรงเยีย ่ มเยียนซาราห์ตามทีพ ่ ระองค์ตรัส ไว ้ และพระเจ ้าทรงกระทํากับซาราห์ตามทีพ ่ ระองค์ตรัสไว ้ 2 เพราะซาราห์ได ้ตัง้ ครรภ์และคลอดบุตรชายให ้แก่อบ ั ราฮัม เมือ ่ ท่านชรา ตามเวลาทีพ ่ ระเจ ้าได ้ตรัสกับท่าน
่ บุตรทีเ่ กิดแก่เขาซึง่ ซาราห์คลอดให ้เขา 3 และอับราฮัมตัง้ ชือ ว่า อิสอัค 4 และอับราฮัมได ้ทําพิธส ี ห ุ นัตให ้แก่อส ิ อัคบุตรชายของตน เมือ ่ มีอายุได ้แปดวัน ตามทีพ ่ ระเจ ้าทรงบัญชาแก่เขา 5 และอับราฮัมมีอายุได ้หนึง่ ร ้อยปี เมือ ่ อิสอัคบุตรชายของเขา เกิดแก่เขา 6 และซาราห์กล่าวว่า พระเจ ้าทรงกระทําให ้ข ้าพเจ ้าหัวเราะ เพือ ่ ให ้ทุกคนทีไ่ ด ้ยินจะหัวเราะกับข ้าพเจ ้า 7 นางจึงกล่าวว่า ใครจะพูดกับอับราฮัมว่า ซาราห์จะให ้ลูกดูด นมได ้ เพราะเมือ ่ ฉั นแก่แล ้ว ฉั นก็ให ้กําเนิดบุตรชายแก่เขา 8 และเด็กนัน ้ ก็เจริญเติบโต และหย่านนม และอับราฮัมได ้จัด งานฉลองใหญ่ในวันเดียวกับทีอ ่ ส ิ อัคหย่านนม 9 แล ้วซาราห์เห็นบุตรของฮาการ์ชาวอียป ิ ต์ซงึ่ นางคลอดให ้ อับราฮัมกําลังล ้อเลียนอยู่ 10เพราะเหตุนน ี้ างจึงกล่าวแก่อบ ั ราฮัมว่า ไล่ทาสหญิงคนนี้ กับลูกชายของนางออกไป เพราะว่าลูกชายของทาสหญิงคน นีจ ้ ะไม่เป็ นทายาทร่วมกับอิสอัคลูกชายของฉั น” 11 เรือ ่ งนีเ้ ป็ นเรือ ่ งทีน ่ ่าเศร ้าใจมากในสายตาของอับราฮัม เพราะเรือ ่ งลูกชายของเขา 12 และพระเจ ้าตรัสแก่อบ ั ราฮัมว่า เจ ้าอย่าโศกเศร ้าเสียใจ เพราะเด็กนัน ้ และเพราะทาสหญิงของเจ ้าเลย ในทุกสิง่ ทีซ ่ า ้ สายของเจ ้า ราห์พด ู กับเจ ้า จงฟั งเสียงของนาง เพราะว่าเชือ จะถูกเรียกในนามอิสอัค 13 และเราจะสร ้างชนชาติหนึง่ จากบุตรชายของทาสหญิง ด ้วย เพราะเขาเป็ นพงศ์พันธุข ์ องคุณ 14 เช ้าวันรุง่ ขึน ้ อับราฮัมก็ลก ุ ขึน ้ เอาขนมปั งและนํ้ าขวดหนึง่ ให ้ฮาการ์ แล ้วใส่บา่ ของนางและเด็กนัน ้ แล ้วส่งนางออกไป แล ้วนางก็ออกเดินทางและพเนจรไปในถิน ่ ทุรกันดารแห่ง เบียร์เชบา 15 และนํ้ าในขวดก็หมดไป และนางก็โยนเด็กลงไปใต ้พุม ่ ไม ้ ต ้นหนึง่ 16 แล ้วนางก็ไปนั่งลงตรงข ้ามกับลูกชายของตน ห่างออกไป พอสมควร ราวกับถูกยิงธนู นางกล่าวว่า “อย่าให ้ข ้าพเจ ้าเห็น ความตายของเด็กเลย” นางจึงนั่งลงตรงข ้ามกับลูกชายของ ตน และร ้องไห ้เสียงดัง 17 พระเจ ้าทรงได ้ยินเสียงของเด็กนัน ้ และทูตสวรรค์ของพระ เจ ้าทรงเรียกฮาการ์จากสวรรค์และตรัสกับนางว่า “ฮาการ์ เจ ้า เป็ นอะไรไป อย่ากลัวเลย เพราะพระเจ ้าทรงได ้ยินเสียงของ เด็กนัน ้ ณ ทีท ่ เี่ ขาอยู”่ 18 จงลุกขึน ้ อุ ้มเด็กนัน ้ ขึน ้ และอุ ้มเขาไว ้ในมือของเจ ้า เพราะว่าเราจะทําให ้เขาเป็ นชนชาติใหญ่” 19 พระเจ ้าทรงเปิ ดตาของนาง และนางก็เห็นบ่อนํ้ าแห่งหนึง่ นางจึงไปเติมนํ้ าในขวดและให ้เด็กน ้อยดืม ่ 20 พระเจ ้าทรงอยูก ่ บ ั เด็กนัน ้ และเขาได ้เจริญเติบโตและ อาศัยอยูใ่ นถิน ่ ทุรกันดาร และกลายเป็ นนักธนู 21 และเขาอาศัยอยูใ่ นถิน ่ ทุรกันดารปาราน และมารดาของ เขาได ้ภรรยาให ้เขาจากแผ่นดินอียป ิ ต์ 22 ครัน ้ ถึงเวลานัน ้ อาบีเมเลคกับฟิ โคล แม่ทัพนายกองของ กองทัพของตนก็พด ู กับอับราฮัมว่า “พระเจ ้าทรงอยูก ่ บ ั ท่าน ในทุกสิง่ ทีท ่ า่ นทํา 23 เพราะฉะนัน ้ บัดนีจ ้ งสาบานต่อข ้าพเจ ้าในทีน ่ ด ี้ ้วยพระนาม ของพระเจ ้าว่า ท่านจะไม่ประพฤติผด ิ ต่อข ้าพเจ ้า หรือต่อ บุตรชายของข ้าพเจ ้า หรือต่อบุตรชายของบุตรชายของ ข ้าพเจ ้า แต่ตามความกรุณาทีข ่ ้าพเจ ้าได ้ทําแก่ทา่ น ท่านก็จะ ทําต่อข ้าพเจ ้าและต่อแผ่นดินทีท ่ า่ นอาศัยอยูน ่ ัน ้ ด ้วย 24 และอับราฮัมกล่าวว่า ข ้าพเจ ้าจะสาบาน 25 และอับราฮัมก็ตําหนิอาบีเมเลคเรือ ่ งบ่อนํ้ าทีค ่ นใช ้ของอา บีเมเลคได ้ทําลายไปอย่างรุนแรง
ปฐมกาล
26 และอาบีเมเลคกล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าไม่ทราบว่าใครทําสิง่ นี้ ทัง้ ท่านก็ไม่ได ้บอกเรา และข ้าพเจ ้าก็ยังไม่ได ้ยินเรือ ่ งนี้ จนกระทั่งวันนี”้ 27 แล ้วอับราฮัมก็นําแกะและวัวมาให ้แก่อาบีเมเลค และทัง้ สองก็ทําพันธสัญญากัน 28 และอับราฮัมก็แยกลูกแกะตัวเมียเจ็ดตัวออกจากฝูงไว ้ ต่างหาก 29 แล ้วอาบีเมเลคก็ตรัสแก่อบ ั ราฮัมว่า “ลูกแกะเจ็ดตัวทีท ่ า่ น แยกไว ้ต่างหากนีห ้ มายความว่าอย่างไร?” 30 แล ้วท่านก็กล่าวว่า ขอท่านรับลูกแกะเจ็ดตัวนีจ ้ ากมือ ข ้าพเจ ้า เพือ ่ ให ้มันเป็ นพยานแก่ข ้าพเจ ้าว่า ข ้าพเจ ้าได ้ขุดบ่อ นํ้ านี้ 31 เพราะเหตุนพ ี้ ระองค์จงึ ทรงเรียกสถานทีน ่ ัน ้ ว่าเบียร์เชบา เพราะว่าทัง้ สองได ้ให ้คําสาบานกันทีน ่ ั่น 32 ดังนัน ้ พวกเขาจึงทําพันธสัญญากันทีเ่ บียร์เชบา แล ้วอาบี เมเลคก็ลก ุ ขึน ้ พร ้อมกับฟิ โคลแม่ทัพใหญ่ของกองทัพของ เขา และพวกเขาก็กลับไปยังแผ่นดินของชาวฟี ลส ิ เตีย 33 และอับราฮัมปลูกสวนองุน ่ ทีเ่ บียร์เชบา และอธิษฐานออก พระนามพระเยโฮวาห์พระเจ ้าผู ้ทรงเป็ นนิรันดร์ทน ี่ ั่น 34 และอับราฮัมได ้อาศัยอยูใ่ นแผ่นดินของชาวฟี ลส ิ เตียเป็ น เวลานานหลายวัน บทที่ 22 1 ต่อมาภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้ พระเจ ้าทรงลองใจอับรา ฮัม และตรัสแก่ทา่ นว่า “อับราฮัม” ท่านจึงว่า “ดูเถิด ข ้าพเจ ้า อยูท ่ น ี่ ”ี่ 2 และท่านตรัสว่า จงพาบุตรของท่าน คือ อิสอัค บุตรคน เดียวของท่านทีท ่ า่ นรัก ไปยังแผ่นดินโมริยาห์ และถวายเขา ทีน ่ ั่นเป็ นเครือ ่ งเผาบูชา บนภูเขาลูกหนึง่ ซึง่ เราจะบอกท่าน ให ้ทราบ 3 แล ้วอับราฮัมตืน ่ แต่เช ้าตรู่ แล ้วผูกอานลาของตน พาคนใช ้ หนุ่มสองคนไปด ้วย พร ้อมกับอิสอัคลูกชายของตน และตัด ฟื นสําหรับเครือ ่ งเผาบูชา แล ้วลุกขึน ้ ไปยังสถานทีซ ่ งึ่ พระเจ ้า ตรัสบอกแก่เขา 4 ครัน ้ ถึงวันทีส ่ าม อับราฮัมก็เงยหน ้าขึน ้ ดูและเห็นสถานทีน ่ ัน ้ อยูแ ่ ต่ไกล 5 และอับราฮัมก็พด ู กับคนใช ้ของท่านว่า “พวกเจ ้าจงอยูท ่ น ี่ ี่ กับลาเถิด แล ้วเราจะเดินไปทีโ่ น ้นพร ้อมกับเด็กนัน ้ และจะ กลับมาหาพวกเจ ้าอีก” 6 และอับราฮัมก็เอาไม ้สําหรับเครือ ่ งเผาบูชาและวางบนตัว อิสอัคบุตรของตน แล ้วเขาถือไฟในมือและมีด และเขาทัง้ สองก็เดินไปด ้วยกัน 7 อิสอัคพูดกับอับราฮัมบิดาของตนว่า “พ่อของข ้าพเจ ้า” และท่านก็กล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าอยูท ่ น ี่ ี่ ลูกของข ้าพเจ ้า” ท่านจึง กล่าวว่า “นีค ่ อ ื ไฟและฟื น แต่ลก ู แกะสําหรับเป็ นเครือ ่ งเผา บูชาอยูท ่ ไี่ หน?” 8 และอับราฮัมกล่าวว่า ลูกเอ๋ย พระเจ ้าจะทรงจัดเตรียมลูก แกะไว ้สําหรับบูชาเผาเอง" ดังนัน ้ ทัง้ สองจึงเดินไปด ้วยกัน 9 และเขาทัง้ หลายมาถึงทีซ ่ งึ่ พระเจ ้าได ้บอกแก่เขา และอับ ราฮัมก็สร ้างแท่นบูชาทีน ่ ั่น แล ้วจัดฟื นไว ้เป็ นระเบียบ แล ้วมัด อิสอัคบุตรของตนไว ้ แล ้ววางไว ้บนแท่นบูชาบนฟื น 10 แล ้วอับราฮัมก็ยน ื่ มือออกไปหยิบมีดเพือ ่ จะฆ่าลูกชายของ ตน 11 และทูตสวรรค์ของพระเจ ้าทรงเรียกท่านจากสวรรค์และ กล่าวว่า “อับราฮัม อับราฮัม” และท่านก็กล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าอยู่ ทีน ่ ”ี่ 12 และท่านตรัสว่า อย่าแตะต ้องเด็กนัน ้ เลย และอย่าทําสิง่ ใด ๆ กับเขาเลย เพราะบัดนีฉ ้ ั นรู ้แล ้วว่าเจ ้ายําเกรงพระเจ ้า
เพราะว่าเจ ้าไม่ได ้หวงบุตรชายของเจ ้า คือบุตรชายคนเดียว ของเจ ้าไว ้จากฉั น 13 อับราฮัมเงยหน ้าขึน ้ มองดูและเห็นแกะตัวผู ้ตัวหนึง่ ติดอยู่ ในพุม ่ ไม ้ด ้วยเขาของมัน อับราฮัมจึงไปจับแกะตัวผู ้ตัวนัน ้ มา ถวายเป็ นเครือ ่ งเผาบูชาแทนลูกชายของตน ่ สถานทีน 14 และอับราฮัมเรียกชือ ่ ัน ้ ว่า เยโฮวาห์ยเิ รห์ เหมือน ทีเ่ คยกล่าวกันมาจนทุกวันนีว้ า่ จะปรากฏบนภูเขาของพระเย โฮวาห์ 15 แล ้วทูตสวรรค์ของพระเจ ้าทรงเรียกอับราฮัมจากสวรรค์ เป็ นครัง้ ทีส ่ อง 16 และตรัสว่า เราได ้สาบานโดยตัวเราเอง พระเจ ้าตรัสว่า เพราะเจ ้าได ้กระทําสิง่ นี้ และมิได ้หวงลูกชายของเจ ้า คือลูก ชายคนเดียวของเจ ้าไว ้ 17 เพือ ่ ว่าด ้วยการอวยพรเราจะอวยพรเจ ้า และในการทวีมาก ขึน ้ เราจะทวีพงศ์พันธุข ์ องเจ ้าดังดวงดาวบนฟ้ า และดังเม็ด ทรายทีช ่ ายฝั่ งทะเล และพงศ์พันธุข ์ องท่านจะครอบครอง ประตูเมืองของศัตรูของท่าน 18 และบรรดาประชาชาติทงั ้ หลายแห่งแผ่นดินโลกก็จะได ้รับ ่ ฟั งเสียง พระพรเพราะพงศ์พันธุข ์ องเจ ้า เพราะว่าเจ ้าได ้เชือ ของเรา 19 ดังนัน ้ อับราฮัมจึงกลับไปหาคนใช ้ของเขา และพวกเขาก็ ร่วมกันเดินทางไปยังเบียร์เชบา และอับราฮัมก็อาศัยอยูท ่ ี่ เบียร์เชบา 20 ต่อมาภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้ มีผู ้มาบอกอับราฮัมว่า “มิลคาห์ได ้ให ้กําเนิดบุตรแก่นาโฮร์พช ี่ ายของท่านด ้วย” 21 ฮูสบุตรหัวปี ของเขา และบูสพีช ่ ายของเขา และเคมูเอล บิดาของอารัม 22 และเคเสด ฮาโซ ปิ ลดาช จิดลาฟ และเบธูเอล ่ รีเบคาห์ มิลคาห์ทงั ้ แปดคนนีไ้ ด ้ 23 เบธูเอลให ้กําเนิดบุตรชือ ให ้กําเนิดแก่นาโฮร์ พีช ่ ายของอับราฮัม ่ เรอูมาห์ ก็มบ ่ เตบาห์ 24 และภรรยาน ้อยของเขาซึง่ ชือ ี ต ุ รชือ กาฮัม ทาหาช และมาอาคาห์ด ้วย บทที่ 23 ิ เจ็ดปี นีค 1 และซาราห์มอ ี ายุหนึง่ ร ้อยยีส ่ บ ่ อ ื ช่วงชีวต ิ ของซา ราห์ ิ้ ชีวต 2 และซาราห์สน ิ ทีค ่ รี ย ิ าธาร์บา ซึง่ ก็คอ ื เมืองเฮโบรนใน แผ่นดินคานาอัน และอับราฮัมก็มาไว ้ทุกข์ให ้ซาราห์และ ร ้องไห ้เพือ ่ นาง 3 แล ้วอับราฮัมก็ลก ุ ขึน ้ จากหน ้าคนตายของตน และพูดกับ บรรดาบุตรของเฮธว่า 4 ข ้าพเจ ้าเป็ นคนต่างด ้าวและเป็ นผู ้อาศัยร่วมกับท่าน โปรด ให ้ข ้าพเจ ้ามีสส ุ านอยูก ่ บ ั ท่านด ้วย เพือ ่ ข ้าพเจ ้าจะได ้ฝั งศพ ผู ้ตายของข ้าพเจ ้าให ้พ ้นจากสายตาของข ้าพเจ ้า 5 บุตรหลานของเฮธตอบอับราฮัมว่า 6 โปรดฟั งเราเถิดท่านผู ้เป็ นนาย คุณเป็ นเจ ้าชายผู ้ยิง่ ใหญ่ ท่ามกลางพวกเรา ในการเลือกหลุมฝั งศพของพวกเรา จงฝั ง ผู ้ตายของท่านเถิด พวกเราจะไม่มใี ครห ้ามไม่ให ้ท่านฝั ง ผู ้ตายของท่าน นอกจากว่าท่านอาจจะฝั งผู ้ตายของท่านได ้ 7 แล ้วอับราฮัมก็ยน ื ขึน ้ และโค ้งคํานับต่อชาวแผ่นดินนัน ้ คือต่อ บุตรหลานของเฮธ 8 และท่านได ้สนทนากับพวกเขาว่า “หากท่านมีใจอยากให ้ ฉั นฝั งคนตายของข ้าพเจ ้าให ้พ ้นหน ้าข ้าพเจ ้า ก็ขอท่านโปรด ฟั งข ้าพเจ ้าและวิงวอนขอต่อเอโฟรน บุตรชายของโซฮาร์ เพือ ่ ข ้าพเจ ้าด ้วย 9 ขอให ้ท่านมอบถํ้ามัคเพลาห์ซงึ่ เขามีอยูใ่ นตอนท ้ายทุง่ นา ของท่านให ้แก่ข ้าพเจ ้า และขอให ้ท่านมอบถํ้านีแ ้ ก่ข ้าพเจ ้า
ปฐมกาล
ด ้วยเงินทีท ่ า่ นหาได ้ เพือ ่ ใช ้เป็ นสุสานสําหรับฝั งศพ ท่ามกลางพวกท่าน 10 และเอโฟรนก็อาศัยอยูท ่ า่ มกลางบรรดาบุตรหลานของ เฮธ และเอโฟรนชาวฮิตไทต์ก็ตอบอับราฮัมต่อหน ้าบรรดา บุตรหลานของเฮธ คือทุกคนทีเ่ ข ้าไปทีป ่ ระตูเมืองของเขาว่า 11 อย่าเลยท่านผู ้เป็ นนายของข ้าพเจ ้า ขอท่านฟั งข ้าพเจ ้า เถิด ข ้าพเจ ้าขอมอบทุง่ นาให ้ท่าน และถํ้าทีอ ่ ยูใ่ นนัน ้ ให ้ท่าน ด ้วย ข ้าพเจ ้าขอมอบให ้แก่บต ุ รหลานของประชาชนของ ข ้าพเจ ้าด ้วย จงฝั งคนตายของท่านเสียเถิด 12 และอับราฮัมก็ก ้มลงกราบชาวแผ่นดินนัน ้ 13 แล ้วท่านก็พด ู กับเอโฟรนให ้คนในแผ่นดินนัน ้ ฟั งว่า “แต่ ถ ้าท่านยินยอมให ้ก็ขอท่านฟั งข ้าพเจ ้า ข ้าพเจ ้าจะจ่ายเงินค่า ทีด ่ น ิ ให ้ท่าน จงเอาไปจากข ้าพเจ ้าเถิด และข ้าพเจ ้าจะได ้ฝั ง ผู ้ตายของข ้าพเจ ้าไว ้ทีน ่ ั่น” 14 และเอโฟรนตอบอับราฮัมโดยกล่าวว่า 15 ท่านผู ้เป็ นนายของข ้าพเจ ้า โปรดฟั งข ้าพเจ ้าเถิด แผ่นดิน นีม ้ ค ี า่ เท่ากับเงินสีร่ ้อยเชเขล แล ้วระหว่างข ้าพเจ ้ากับท่านล่ะ หมายความว่าอย่างไร จงฝั งคนตายของท่านเสียเถิด 16 และอับราฮัมก็ฟังคําของเอโฟรน และอับราฮัมก็ชงั่ เงินให ้ เอโฟรนซึง่ เขาได ้บอกไว ้ในทีท ่ พ ี่ วกบุตรของเฮธฟั ง คือเงินสี่ ร ้อยเชเขล ซึง่ เป็ นเงินทีใ่ ช ้กันทั่วไปในสมัยของพ่อค ้า 17 และทุง่ ของเอโฟรนซึง่ อยูใ่ นมัคเพลาห์ ซึง่ อยูต ่ รงหน ้า มัมเร ทุง่ และถํ้าซึง่ อยูใ่ นนัน ้ และต ้นไม ้ทุกต ้นซึง่ อยูใ่ นทุง่ ซึง่ อยูใ่ นขอบเขตโดยรอบทัง้ หมด ก็ได ้รับการทําให ้แน่ใจ 18 ให ้แก่อบ ั ราฮัมเพือ ่ เป็ นสมบัตต ิ อ ่ หน ้าบุตรหลานของเฮธ ต่อหน ้าทุกคนทีเ่ ข ้าไปทีป ่ ระตูเมืองของเขา 19 ภายหลังนี้ อับราฮัมก็ฝังซาราห์ภรรยาของเขาไว ้ในถํ้าใน ทุง่ มัคเพลาห์ตรงหน ้ามัมเร ซึง่ ก็คอ ื เมืองเฮโบรนในแผ่นดิน คานาอัน 20 และทุง่ นากับถํ้าทีอ ่ ยูใ่ นนัน ้ ก็ถก ู มอบไว ้ให ้อับราฮัมเป็ น กรรมสิทธิเ์ พือ ่ ใช ้เป็ นสุสานโดยลูกหลานของเฮธ บทที่ 24 1 และอับราฮัมก็ชราและมีอายุมากแล ้ว และพระเจ ้าทรงอวย พระพรอับราฮัมในทุกสิง่ 2 และอับราฮัมก็พด ู กับคนใช ้คนโตของเขาซึง่ เป็ นผู ้ดูแล ิ ทัง้ หมดของเขาว่า “ขอร ้องท่าน โปรดเอามือของ ทรัพย์สน ท่านไว ้ใต ้ต ้นขาของฉั นเถิด 3 และเราจะให ้เจ ้าสาบานในพระนามพระเยโฮวาห์พระเจ ้า แห่งสวรรค์และพระเจ ้าแห่งแผ่นดินโลกว่า เจ ้าจะไม่แต่งงาน กับบุตรสาวชาวคานาอัน ซึง่ เป็ นบุตรสาวทีเ่ ราอาศัยอยู่ ท่ามกลางพวกเขาแก่บต ุ รชายของเรา 4 แต่เจ ้าจงไปยังบ ้านเกิดเมืองนอนของเราและไปยังญาติ ของเรา และหาภรรยาให ้แก่อส ิ อัคบุตรชายของเรา 5 คนรับใช ้ผู ้นัน ้ ได ้กล่าวแก่เขาว่า "บางทีหญิงนัน ้ อาจจะไม่ เต็มใจติดตามข ้าพเจ ้าไปยังแผ่นดินนี้ ข ้าพเจ ้าจะต ้องพา บุตรชายของท่านกลับไปยังแผ่นดินทีท ่ า่ นจากมานัน ้ หรือ?" 6 และอับราฮัมก็พด ู กับเขาว่า “จงระวังอย่าพาลูกชายของฉั น กลับไปทีน ่ ั่นอีก” 7 คือพระเยโฮวาห์พระเจ ้าแห่งสวรรค์ ผู ้ทรงนํ าข ้าพเจ ้ามา จากบ ้านบิดาข ้าพเจ ้า และจากแผ่นดินแห่งญาติพน ี่ ้องของ ข ้าพเจ ้า และผู ้ทรงตรัสกับข ้าพเจ ้า และทรงสาบานกับ ข ้าพเจ ้าว่า เราจะมอบแผ่นดินนีใ้ ห ้แก่พงศ์พันธุข ์ องเจ ้า พระองค์จะทรงส่งทูตสวรรค์ของพระองค์ไปก่อนเจ ้า และเจ ้า จะหาภรรยาให ้ลูกชายของข ้าพเจ ้าจากทีน ่ ั่น 8 ถ ้าหญิงนัน ้ ไม่ยอมติดตามท่าน ท่านก็จะพ ้นจากคําสาบาน ของเรา แต่อย่าพาลูกชายของเราไปทีน ่ ั่นอีก
9 และคนรับใช ้ก็เอามือของเขาวางใต ้ต ้นขาของอับราฮัมนาย ของเขา และสาบานต่อเขาเกีย ่ วกับเรือ ่ งนัน ้ 10 และคนรับใช ้นัน ้ ก็นําอูฐสิบตัวจากอูฐของนายของเขาแล ้ว ออกเดินทาง เพราะทรัพย์สมบัตท ิ งั ้ หมดของนายของเขาอยู่ ในมือของเขา แล ้วเขาก็ลก ุ ขึน ้ และเดินทางไปยังเมโสโปเต เมีย ถึงเมืองของนาโฮร์ 11 และเขาให ้อูฐของเขาคุกเข่าลงข ้างนอกเมืองใกล ้บ่อนํ้ า ในเวลาเย็น ซึง่ เป็ นเวลาทีผ ่ ู ้หญิงออกมาตักนํ้ า 12 และเขากล่าวว่า ข ้าแต่พระเยโฮวาห์พระเจ ้าของอับราฮัม นายของข ้าพระองค์ ข ้าพระองค์วงิ วอนพระองค์ ขอทรงส่ง ความปรารถนาดีแก่ข ้าพระองค์ในวันนี้ และทรงแสดงความ เมตตาต่ออับราฮัมนายของข ้าพระองค์ 13 ดูเถิด ข ้าพเจ ้ายืนอยูใ่ กล ้บ่อนํ้ า และธิดาของชาวเมือง กําลังออกมาตักนํ้ า 14 ขอให ้นางสาวคนทีข ่ ้าพเจ ้าจะพูดกับท่านว่า “โปรดลด เหยือกของท่านลงเพือ ่ ข ้าพเจ ้าจะได ้ดืม ่ นํ้ า” และนางจะพูดว่า “ดืม ่ เถิด แล ้วข ้าพเจ ้าจะให ้นํ้ าแก่อฐ ู ของท่านด ้วย” ขอให ้นาง คนนัน ้ เป็ นคนทีท ่ า่ นกําหนดให ้เป็ นสําหรับอิสอัคผู ้รับใช ้ของ ท่าน และด ้วยวิธน ี ี้ ข ้าพเจ ้าจะทราบว่าท่านได ้แสดงความ เมตตาต่อนายของข ้าพเจ ้า” 15 ครัน ้ ก่อนทีท ่ า่ นจะพูดจบ ก็ปรากฏว่า รีเบคาห์ผู ้เกิดกับเบธู เอล บุตรชายของมิลคาห์ ภรรยาของนาโฮร์ พีช ่ ายของอับรา ฮัม แบกเหยือกนํ้ าบนบ่าของนางออกมา 16 และนางสาวนัน ้ มีรป ู ร่างหน ้าตาสวยงามมาก เธอเป็ นสาว พรหมจารี และไม่มใี ครเคยรู ้จักเธอมาก่อน และเธอจึงลงไป ทีบ ่ อ ่ นํ้ า เติมนํ้ าในเหยือกของเธอจนเต็มแล ้วขึน ้ มา 17 คนรับใช ้จึงวิง่ ไปต ้อนรับนางแล ้วพูดว่า ข ้าพเจ ้าขอร ้อง ท่าน ขอให ้ข ้าพเจ ้าดืม ่ นํ้ าจากเหยือกของท่านสักหน่อย 18 และนางก็กล่าวว่า จงดืม ่ เถิด ท่านเจ ้าข ้า” แล ้วนางก็รบ ี ลด เหยือกของนางลงมาบนมือของนางแล ้วให ้เขาดืม ่ 19 เมือ ่ นางให ้เขาดืม ่ นํ้ าเสร็จแล ้ว นางก็พด ู ว่า ข ้าพเจ ้าจะตัก นํ้ าให ้อูฐของท่านดืม ่ จนหมดด ้วย 20 แล ้วนางก็รบ ี เทนํ้ าในเหยือกของนางลงในราง แล ้ววิง่ ไปที่ บ่อนํ้ าอีกครัง้ เพือ ่ ตักนํ้ า และตักให ้อูฐทุกตัวของเขา 21 ฝ่ ายชายก็สงสัยนางและนิง่ คิดอยูว่ า่ พระเจ ้าทรงทําให ้การ เดินทางของเขาเจริญหรือไม่ 22 และเมือ ่ อูฐดืม ่ เสร็จแล ้ว ชายคนนัน ้ ก็เอาตุ ้มหูทองคําหนัก ครึง่ เชเขล และกําไลทองสําหรับข ้อมือสองเส ้น หนักสิบเช เขล 23 และกล่าวว่า ท่านเป็ นลูกสาวของใคร โปรดบอกฉั นหน่อย ว่า ในบ ้านบิดาของท่านมีทวี่ า่ งให ้เราพักอาศัยหรือไม่? 24 นางจึงกล่าวแก่เขาว่า ข ้าพเจ ้าเป็ นบุตรสาวของเบธูเอล บุตรชายของมิลคาห์ ซึง่ นางคลอดให ้กับนาโฮร์ 25 นอกจากนีน ้ างยังกล่าวแก่เขาอีกว่า “เรามีฟางและเสบียง เพียงพอ และมีทส ี่ ําหรับพักอาศัยด ้วย” 26 และชายคนนัน ้ ก็ก ้มศีรษะลงและนมัสการพระเยโฮวาห์ 27 และท่านกล่าวว่า จงถวายพระพรแด่พระเยโฮวาห์พระ เจ ้าของอับราฮัมนายของข ้าพเจ ้า ผู ้มิได ้ทรงละทิง้ ความ เมตตาและความสัตย์จริงของนายของข ้าพเจ ้า เมือ ่ ข ้าพเจ ้า อยูก ่ ลางทาง พระเยโฮวาห์ทรงนํ าข ้าพเจ ้ามาจนถึงบ ้านพี่ น ้องของนายข ้าพเจ ้า 28 แล ้วนางสาวก็วงิ่ ไปบอกพวกเขาถึงเรือ ่ งบ ้านของมารดา เธอ ่ ลาบัน และลาบันก็วงิ่ ไป 29 และรีเบคาห์มพ ี ช ี่ ายคนหนึง่ ชือ หาชายคนนัน ้ ทีบ ่ อ ่ นํ้ า 30 ครัน ้ ท่านเห็นต่างหูและกําไลทีม ่ อ ื ของน ้องสาว และเมือ ่ ท่านได ้ยินคําพูดของรีเบคาห์น ้องสาวว่า “ชายคนนัน ้ พูดกับ ข ้าพเจ ้าอย่างนี”้ ท่านก็ไปหาชายคนนัน ้ และดูเถิด ชายคน นัน ้ ยืนอยูก ่ บ ั อูฐทีบ ่ อ ่ นํ้ า
ปฐมกาล
31 และท่านกล่าวว่า จงเข ้ามาเถิด ผู ้ได ้รับพระพรจากพระเย โฮวาห์ เหตุไฉนท่านจึงยืนอยูข ่ ้างนอก เพราะข ้าพเจ ้าได ้ จัดเตรียมบ ้านและทีไ่ ว ้สําหรับอูฐแล ้ว 32 และชายคนนัน ้ เข ้าไปในบ ้าน และเขาถอดเชือกผูกอูฐของ เขาออก แล ้วให ้ฟางและอาหารสําหรับอูฐ และให ้นํ้ าล ้างเท ้า ของเขาและเท ้าของคนทีอ ่ ยูก ่ บ ั เขา 33 และมีอาหารวางอยูต ่ รงหน ้าเขาให ้รับประทาน แต่เขา กล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าจะไม่รับประทานจนกว่าจะได ้บอกธุระของ ข ้าพเจ ้าให ้ทราบ” และเขากล่าวว่า “พูดต่อไป” 34 และท่านกล่าวว่า ข ้าพเจ ้าเป็ นผู ้รับใช ้ของอับราฮัม 35 และพระเยโฮวาห์ได ้ทรงอวยพรนายของข ้าพเจ ้าอย่าง มากมาย และเขาก็กลายเป็ นใหญ่ และพระองค์ได ้ทรง ประทานฝูงแกะ และฝูงโค และเงิน และทอง และคนรับใช ้ ชายหญิง และอูฐ และลา ให ้แก่เขา 36 และซาราห์ภรรยาของนายข ้าพเจ ้าก็ได ้มีบต ุ รกับนาย ข ้าพเจ ้าเมือ ่ นางชราแล ้ว และนายก็ได ้มอบทุกสิง่ ทีเ่ ขามีให ้ นาย 37 และนายของข ้าพเจ ้าก็ให ้ข ้าพเจ ้าสาบานว่า เจ ้าอย่าได ้ แต่งงานกับบุตรชายของข ้าพเจ ้าจากบุตรสาวชาวคานาอัน ซึง่ ข ้าพเจ ้าอาศัยอยูใ่ นแผ่นดินของเขา 38 แต่เจ ้าจงไปทีบ ่ ้านบิดาของฉั นและไปหาญาติของฉั น และ หาภรรยาให ้กับลูกชายของฉั น 39 ข ้าพเจ ้าจึงได ้กล่าวแก่เจ ้านายของข ้าพเจ ้าว่า บางทีหญิง นัน ้ จะไม่มากับข ้าพเจ ้าก็ได ้ 40 และท่านได ้ตรัสแก่ข ้าพเจ ้าว่า พระเยโฮวาห์ซงึ่ ข ้าพเจ ้า ดําเนินอยูต ่ อ ่ พระพักตร์พระองค์จะทรงส่งทูตสวรรค์ของ พระองค์ไปกับท่าน และให ้ทางของท่านเจริญ และท่าน จะต ้องหาภรรยาให ้บุตรชายของข ้าพเจ ้าจากญาติพน ี่ ้องของ ข ้าพเจ ้า และจากบ ้านของบิดาของข ้าพเจ ้า 41 เมือ ่ เจ ้ามาหาญาติของเรา เจ ้าก็จะพ ้นจากคําสาบานของ เรา และถ ้าพวกเขาไม่ยอมให ้เจ ้า เจ ้าก็จะพ ้นจากคําสาบาน ของเรา 42 และวันนีข ้ ้าพเจ ้ามาถึงบ่อนํ้ านัน ้ และกล่าวว่า ข ้าแต่พระเย โฮวาห์พระเจ ้าของอับราฮัมนายของข ้าพเจ ้า หากพระองค์ ทรงโปรดให ้ทางทีข ่ ้าพเจ ้าไปนัน ้ ประสบผลสําเร็จ 43 ดูเถิด ข ้าพเจ ้ากําลังยืนอยูใ่ กล ้บ่อนํ้ า และเมือ ่ หญิง พรหมจารีออกมาตักนํ้ า และข ้าพเจ ้าพูดกับนางว่า โปรดให ้ ข ้าพเจ ้าดืม ่ นํ้ าจากเหยือกของท่านสักหน่อยเถิด 44 และนางกล่าวแก่ข ้าพเจ ้าว่า ทัง้ สองจงดืม ่ เถิด และ ข ้าพเจ ้าจะตักนํ้ าให ้อูฐของท่านด ้วย ขอให ้หญิงคนนีเ้ ป็ น หญิงทีพ ่ ระเจ ้าทรงกําหนดไว ้สําหรับลูกชายของนายข ้าพเจ ้า 45 และก่อนทีฉ ่ ั นจะพูดจบในใจ ดูเถิด รีเบคาห์ก็เดินออกมา พร ้อมกับเหยือกของเธอบนบ่าของเธอ และเธอลงไปทีบ ่ อ ่ นํ้ า และตักนํ้ า แล ้วฉั นพูดกับเธอว่า ขอให ้ฉั นดืม ่ นํ้ าหน่อยเถอะ 46 นางก็รบ ี ลดเหยือกนํ้ าจากบ่าของนางแล ้วกล่าวว่า เชิญดืม ่ เถิด แล ้วข ้าพเจ ้าจะให ้นํ้ าแก่อฐ ู ของท่านด ้วย” ข ้าพเจ ้าจึงดืม ่ และนางก็ให ้อูฐดืม ่ ด ้วย 47 ข ้าพเจ ้าจึงถามนางว่า “ท่านเป็ นลูกสาวของใคร” นาง ตอบว่า “เป็ นลูกสาวของเบธูเอล ลูกชายของนาโฮร์ ซึง่ มิล คาห์คลอดให ้เขา” ข ้าพเจ ้าจึงสวมต่างหูทห ี่ น ้านาง และสวม กําไลทีม ่ อ ื นาง 48 ข ้าพเจ ้าก็ก ้มศีรษะลงนมัสการพระเยโฮวาห์ และสรรเสริญ พระเยโฮวาห์พระเจ ้าของอับราฮัมนายของข ้าพเจ ้า ผู ้ทรงนํ า ข ้าพเจ ้ามาตามทางทีถ ่ ก ู ต ้อง เพือ ่ จะนํ าลูกสาวของน ้องชาย นายของข ้าพเจ ้าไปหาลูกชายของเขา 49 และบัดนี้ ถ ้าท่านทัง้ หลายยินดีทจ ี่ ะมีความเมตตากรุณา ต่อนายของข ้าพเจ ้าแล ้ว ก็โปรดแจ ้งให ้ข ้าพเจ ้าทราบ ถ ้าไม่ก็ โปรดแจ ้งให ้ข ้าพเจ ้าทราบ เพือ ่ ข ้าพเจ ้าจะได ้หันไปทางขวา หรือทางซ ้ายก็ได ้
50 ลาบันกับเบธูเอลตอบว่า เรือ ่ งนีม ้ าจากพระเยโฮวาห์ เรา จะไม่พด ู กับท่านว่าดีหรือร ้ายก็ได ้ 51 ดูเถิด รีเบคาห์อยูต ่ อ ่ หน ้าท่าน จงพาเธอไปและให ้เป็ น ภรรยาลูกชายเจ ้านายของท่าน ดังทีพ ่ ระเยโฮวาห์ตรัสไว ้ 52 เมือ ่ คนรับใช ้ของอับราฮัมได ้ยินถ ้อยคําของพวกเขา เขาก็ กราบไหว ้พระเจ ้าโดยกราบลงถึงพืน ้ ดิน 53 และคนรับใช ้ก็นําเครือ ่ งประดับเงิน เครือ ่ งประดับทอง ้ ผ ้าออกมาให ้รีเบคาห์ และเขายังมอบของมีคา่ ให ้แก่ และเสือ พีช ่ ายและมารดาของนางด ้วย 54 และพวกเขากินและดืม ่ ทัง้ เขาและคนทีอ ่ ยูก ่ บ ั เขา และพัก อยูต ่ ลอดคืน แล ้วพวกเขาลุกขึน ้ ในตอนเช ้า และเขากล่าวว่า จงส่งข ้าพเจ ้ากลับไปหาเจ ้านายของข ้าพเจ ้า” 55 พีช ่ ายของนางกับมารดาของนางจึงว่า ขอให ้นางสาวคนนี้ อยูก ่ บ ั พวกเราอีกสักหน่อย สักสิบวันเป็ นอย่างน ้อย แล ้วนาง จะไป 56 และท่านกล่าวแก่เขาทัง้ หลายว่า อย่าขัดขวางข ้าพเจ ้า เลย เพราะเห็นว่าพระเยโฮวาห์ทรงให ้ทางของข ้าพเจ ้า ประสบความเจริญ จงส่งข ้าพเจ ้ากลับไปเถิด เพือ ่ ข ้าพเจ ้าจะ ได ้กลับไปหาเจ ้านายของข ้าพเจ ้า” 57 พวกเขากล่าวว่า เราจะเรียกนางสาวนัน ้ มาและสอบถาม ปากของเธอ 58 พวกเขาเรียกเรเบคาห์มาและพูดกับเธอว่า “เจ ้าจะไปกับ ชายคนนีไ้ หม” เธอตอบว่า “ฉั นจะไป” 59 พวกเขาจึงส่งรีเบคาห์น ้องสาวของตนและพีเ่ ลีย ้ งของนาง ไปพร ้อมกับคนรับใช ้ของอับราฮัม และคนของเขา 60 พวกเขาอวยพรรีเบคาห์ และกล่าวแก่เธอว่า เจ ้าเป็ น น ้องสาวของเรา จงเป็ นมารดาของชนนับพันนับล ้าน และ ขอให ้พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าครอบครองประตูเมืองของพวกที่ เกลียดชังพวกเขา 61 แล ้วรีเบคาห์และเหล่าสาวใช ้ของนางก็ลก ุ ขึน ้ ขีอ ่ ฐ ู ตาม ชายคนนัน ้ ไป และคนรับใช ้ก็พารีเบคาห์ไปตามทางของเขา 62 และอิสอัคมาจากทางบ่อนํ้ าลาไฮรอย เพราะเขาอาศัยอยู่ ทางทิศใต ้ 63 เวลาเย็น อิสอัคออกไปตรึกตรองในทุง่ นา และเงยหน ้าขึน ้ มองดู เห็นว่ามีอฐ ู กําลังเดินมา 64 และรีเบคาห์เงยหน ้าขึน ้ มองและเมือ ่ เห็นอิสอัค เธอก็ลง จากอูฐ 65 เพราะนางได ้กล่าวแก่คนรับใช ้ว่า “ชายคนนีท ้ เี่ ดินในทุง่ มาต ้อนรับเราเป็ นใคร” คนรับใช ้จึงกล่าวว่า “เป็ นนายของฉั น” ดังนัน ้ นางจึงหยิบผ ้าคลุมมาคลุมตัว 66 และคนรับใช ้ก็เล่าให ้อิสอัคฟั งถึงทุกสิง่ อย่างทีเ่ ขาได ้ กระทํา 67 และอิสอัคก็พาเธอเข ้ามาในเต็นท์ของซาราห์มารดาของ เขา และรับเรเบคาห์มา และเธอก็เป็ นภรรยาของเขา และเขา ก็รักเธอ และหลังจากทีม ่ ารดาของเขาเสียชีวต ิ อิสอัคก็ได ้รับ การปลอบโยน บทที่ 25 ่ เคทูราห์ 1 แล ้วอับราฮัมก็ได ้ภรรยาอีกคนหนึง่ ชือ 2 และนางก็ให ้กําเนิดบุตรแก่เขา คือ ซิมราน โยกชาน เม ดาน มีเดียน อิชบาก และชูอาห์ 3 โยกชานให ้กําเนิดเชบาและเดดาน และบุตรชายของเด ิ และเลอุมมิม ดานคือ อัสชูรม ิ เลทูชม 4 บุตรชายของมีเดียนคือ เอฟาห์ เอเฟอร์ ฮาโนค อาบีดา และเอลดาอาห์ ทัง้ หมดนีเ้ ป็ นบุตรของเคทูราห์ 5 และอับราฮัมได ้มอบทุกสิง่ ทีเ่ ขามีให ้แก่อส ิ อัค 6 ส่วนบุตรชายของนางสนมของอับราฮัมนัน ้ อับราฮัมก็ให ้ ของขวัญแก่บต ุ รทัง้ สองของนางสนมของอับราฮัม และส่ง
ปฐมกาล
พวกเขาออกไปจากอิสอัคบุตรชายของเขา ขณะทีเ่ ขายัง อาศัยอยูท ่ างทิศตะวันออก ไปยังดินแดนตะวันออก 7 และต่อไปนีเ้ ป็ นวันเวลาแห่งชีวต ิ ของอับราฮัมทีท ่ า่ นมีชวี ต ิ อยูค ่ อ ื หนึง่ ร ้อยหกสิบห ้าปี ิ้ ใจและสิน ้ ชีวต 8 แล ้วอับราฮัมก็สน ิ เมือ ่ มีอายุมาก เป็ นคนแก่ ชราและมีอายุมาก และถูกรวบรวมไปอยูก ่ บ ั บรรพบุรษ ุ ของตน 9 และอิสอัคกับอิชมาเอลบุตรชายของท่านก็ฝังท่านไว ้ในถํ้า มัคเพลาห์ในทุง่ ของเอโฟรนบุตรชายของโซฮาร์ชาวฮิตไทต์ ซึง่ อยูห ่ น ้ามัมเร ้ จากบุตรชายของเฮธ อับราฮัมและซา 10 ทุง่ ทีอ ่ บ ั ราฮัมซือ ราห์ภรรยาของเขาก็ถก ู ฝั งอยูท ่ น ี่ ั่น 11 และเกิดขึน ้ หลังจากการตายของอับราฮัม พระเจ ้าทรงอวย พรแก่อส ิ อัคบุตรชายของเขา และอิสอัคก็อาศัยอยูใ่ กล ้บ่อนํ้ า ลาไฮรอย 12 ต่อไปนีเ้ ป็ นพงศ์พันธุข ์ องอิชมาเอล บุตรชายของอับราฮัม ซึง่ ฮาการ์สาวใช ้ชาวอียป ิ ต์ของซาราห์คลอดให ้แก่อบ ั ราฮัม ่ บุตรชายของอิชมาเอล ตามชือ ่ ของ 13 และต่อไปนีเ้ ป็ นชือ พวกเขา ตามรุน ่ ของพวกเขา บุตรหัวปี ของอิชมาเอล คือ เ นบาโยธ เคดาร์ อัดบีเอล มิบสัม 14 และมิชมา และดูมาห์ และมัสสา 15 ฮาดาร์ เทมา เยทูร ์ นาฟิ ช และเคเดมาห์ ่ 16 พวกเหล่านีเ้ ป็ นบุตรชายของอิชมาเอล และพวกนีเ้ ป็ นชือ ของพวกเขาตามเมืองของพวกเขา และตามปราสาทของ พวกเขา คือ สิบสองเจ ้าชายตามชาติของพวกเขา 17 และอายุขย ั ของอิชมาเอลคือหนึง่ ร ้อยสามสิบเจ็ดปี แล ้ว ิ้ ใจและสิน ้ ชีวต เขาก็สน ิ และถูกรวบรวมไปยังชนชาติของเขา 18 และเขาทัง้ หลายอาศัยอยูต ่ งั ้ แต่ฮาวิลาห์ถงึ ชูร ์ ซึง่ อยู่ ้ ชีวต ข ้างหน ้าอียป ิ ต์ ไปทางอัสซีเรีย และเขาได ้สิน ิ ต่อหน ้าพี่ น ้องของเขาทัง้ หลาย 19 ต่อไปนีเ้ ป็ นพงศ์พันธุข ์ องอิสอัค บุตรชายของอับราฮัม อับ ราฮัมให ้กําเนิดอิสอัค ี่ บ ิ ปี เมือ 20 และอิสอัคมีอายุสส ่ เขาได ้รีเบคาห์เป็ นภรรยา ซึง่ เป็ นบุตรสาวของเบธูเอลชาวซีเรียจากเมืองปั ดดานารัม ผู ้เป็ น น ้องสาวของลาบันชาวซีเรีย 21 และอิสอัคได ้อธิษฐานขอพระเยโฮวาห์เพือ ่ ภรรยาของเขา เพราะนางเป็ นหมัน และพระเยโฮวาห์ทรงยอมตามคํา อธิษฐานของเขา และรีเบคาห์ภรรยาของเขาก็ตงั ้ ครรภ์ 22 และเด็ก ๆ ก็ดน ิ้ รนกันภายในตัวของเธอ และเธอกล่าวว่า ถ ้าเป็ นเช่นนัน ้ ทําไมฉั นจึงเป็ นเช่นนัน ้ แล ้วเธอจึงไปถามพระ เจ ้า 23 และพระเจ ้าตรัสแก่เธอว่า “มีสองชาติอยูใ่ นครรภ์ของเจ ้า และชนชาติสองประเภทจะถูกแยกออกจากลําไส ้ของเจ ้า ชน ชาติหนึง่ จะเข ้มแข็งกว่าอีกชนชาติหนึง่ และคนพีจ ่ ะรับใช ้คน น ้อง” 24 เมือ ่ กําหนดคลอดของนางครบแล ้ว ดูเถิด มีลก ู แฝดอยูใ่ น ครรภ์ของนาง ้ ทีม 25 คนแรกออกมาแดงทัง้ ตัวเหมือนเสือ ่ ข ี น และพวกเขา ่ เขาว่าเอซาว เรียกชือ 26 ภายหลังน ้องชายของเขาก็คลอดออกมา และมือของเขา ่ ของเขาถูกเรียกว่ายาโคบ จับส ้นเท ้าของเอซาวไว ้ และชือ อิสอัคมีอายุหกสิบปี เมือ ่ เธอคลอดลูกแฝดทัง้ สอง 27 และเด็กทัง้ สองก็เติบโต เอซาวก็เป็ นพรานป่ าทีฉ ่ ลาดและ เป็ นคนในทุง่ นา ส่วนยาโคบเป็ นคนธรรมดาทีอ ่ าศัยอยูใ่ น เต็นท์ 28 และอิสอัครักเอซาว เพราะว่าเขากินเนือ ้ ทีเ่ อซาวล่ามา แต่ รีเบคาห์รักยาโคบ 29 และยาโคบกําลังต ้มผักอยู่ และเอซาวกลับมาจากทุง่ นา และรู ้สึกอ่อนเพลีย
30 แล ้วเอซาวก็พด ู กับยาโคบว่า “ขอให ้ท่านเลีย ้ งฉั นด ้วย ข ้าวต ้มสีแดงนัน ้ เถิด เพราะฉั นกําลังอ่อนแรง” เพราะฉะนัน ้ ่ ว่าเอโดม เขาจึงได ้ชือ 31 ยาโคบกล่าวว่า ขายสิทธิบต ุ รหัวปี ของคุณให ้ฉั นในวันนี้ 32 เอซาวจึงพูดว่า ดูเถิด ข ้าพเจ ้ากําลังจะตายแล ้ว สิทธิบต ุ ร หัวปี นจ ี้ ะมีประโยชน์อะไรแก่ข ้าพเจ ้า? 33 ยาโคบกล่าวว่า จงสาบานต่อฉั นในวันนี้ และยาโคบก็ สาบานต่อเขา และเขาขายสิทธิบต ุ รหัวปี ของตนให ้แก่ยาโคบ 34 แล ้วยาโคบก็ให ้ขนมปั งและซุปถั่วแก่เอซาว และเขาก็กน ิ และดืม ่ แล ้วลุกเดินไป ดังนีเ้ อซาวก็ดห ู มิน ่ สิทธิบต ุ รหัวปี ของ ตน บทที่ 26 1 และเกิดความอดอยากในแผ่นดินนัน ้ นอกเหนือจากความ อดอยากครัง้ แรกในสมัยของอับราฮัม แล ้วอิสอัคก็ไปหาอาบี เมเลค กษั ตริยแ ์ ห่งชาวฟี ลส ิ เตีย ทีเ่ มืองเกเรร์ 2 และพระเยโฮวาห์ทรงปรากฏแก่เขาแล ้วตรัสว่า อย่าลงไป อียป ิ ต์เลย จงดํารงอยูใ่ นแผ่นดินทีเ่ ราจะบอกเจ ้า 3 จงอาศัยอยูใ่ นแผ่นดินนี้ แล ้วเราจะอยูก ่ บ ั เจ ้าและอวยพรเจ ้า เพราะว่าเราจะมอบดินแดนเหล่านีท ้ งั ้ หมดให ้แก่เจ ้าและแก่ พงศ์พันธุข ์ องเจ ้า และเราจะทําตามคําสาบานทีเ่ ราได ้ให ้ไว ้ กับอับราฮัมบิดาของเจ ้า 4 และเราจะให ้พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าทวีมากขึน ้ ดังดวงดาวบนฟ้ า และจะมอบให ้ดินแดนเหล่านีท ้ งั ้ หมดแก่พงศ์พันธุข ์ องเจ ้า และประชาชาติทงั ้ หลายบนแผ่นดินโลกจะได ้รับพระพรเพราะ พงศ์พันธุข ์ องเจ ้า ่ ฟั งเสียงของเรา และได ้รักษาคําสัง่ 5 เพราะว่าอับราฮัมได ้เชือ ของเรา กฎเกณฑ์ของเรา และธรรมบัญญัตข ิ องเรา และ กฎหมายของเรา 6 และอิสอัคก็อาศัยอยูใ่ นเมืองเกเรร์ 7 คนในทีน ่ ัน ้ จึงถามเขาถึงภรรยาของเขา และเขากล่าวว่า “เธอเป็ นน ้องสาวของฉั น” เพราะเขากลัวทีจ ่ ะพูดว่า “เธอเป็ น ภรรยาของฉั น” เขาจึงกล่าวว่า “กลัวว่าคนในทีน ่ ัน ้ จะฆ่าฉั น เพือ ่ แลกกับรีเบคาห์ เพราะเธอมีรป ู ร่างหน ้าตาสวยงาม” 8 ครัน ้ ท่านอยูท ่ น ี่ ั่นนานแล ้ว อาบีเมเลค กษั ตริยแ ์ ห่งพวกฟี ล ิ สเตีย มองออกไปทีห ่ น ้าต่าง เห็นอิสอัคกําลังเล่นสนุกอยูก ่ บ ั รี เบคาห์ภรรยาของเขา 9 อาบีเมเลคเรียกอิสอัคมาและกล่าวว่า “นางเป็ นภรรยาของ ท่านแน่นอน” แล ้วท่านพูดได ้อย่างไรว่า “นางเป็ นน ้องสาว ของฉั น” อิสอัคจึงตอบเขาว่า “เพราะฉั นพูดว่า ‘ไม่เช่นนัน ้ ฉั น จะตายแทนนาง’” 10 และอาบีเมเลคกล่าวว่า “ท่านทําอะไรแก่พวกเรา? ถ ้าคน ใดคนหนึง่ ล่วงเกินภรรยาของท่านโดยไม่เจตนา ท่านก็คงจะ ทําให ้พวกเรามีความผิด” 11 แล ้วอาบีเมเลคก็สงั่ ประชากรทัง้ หมดของตนว่า “ผู ้ใดแตะ ต ้องชายคนนีห ้ รือภรรยาของเขา จะต ้องถูกประหารชีวต ิ อย่าง แน่นอน” 12 แล ้วอิสอัคได ้หว่านพืชผลในแผ่นดินนัน ้ และในปี นัน ้ ก็ ได ้รับผลร ้อยเท่า และพระเจ ้าทรงอวยพรแก่เขา 13 และมนุษย์นัน ้ ก็เติบโตและก ้าวหน ้าขึน ้ จนกลายเป็ นผู ้ ยิง่ ใหญ่ 14 เพราะเขามีฝงู แกะและฝูงโคเป็ นจํานวนมาก และมีคนรับ ใช ้มากมาย ชาวฟี ลส ิ เตียจึงอิจฉาเขา 15 เพราะบ่อนํ้ าทัง้ หมดทีค ่ นรับใช ้ของบิดาของเขาได ้ขุดไว ้ ในสมัยของอับราฮัมบิดาของเขา ชาวฟี ลส ิ เตียได ้ปิ ดบ่อนํ้ า เหล่านัน ้ และถมด ้วยดิน 16 แล ้วอาบีเมเลคตรัสแก่อส ิ อัคว่า จงออกไปจากพวกเราเถิด เพราะเจ ้ามีกําลังมากกว่าพวกเราหลายเท่า”
ปฐมกาล
17 แล ้วอิสอัคก็ออกเดินทางจากทีน ่ ั่นไปตัง้ เต็นท์อยูท ่ ห ี่ บ ุ เขา เกเรร์และอาศัยอยูท ่ น ี่ ั่น 18 แล ้วอิสอัคก็ขด ุ บ่อนํ้ าซึง่ ขุดไว ้ในสมัยอับราฮัมบิดาของ ท่านขึน ้ ใหม่ เพราะว่าพวกฟี ลส ิ เตียได ้อุดบ่อนํ้ าเหล่านีไ้ ว ้ ้ ชีวต ่ บ่อนํ้ า หลังจากอับราฮัมสิน ิ แล ้ว และท่านก็ได ้ตัง้ ชือ ่ ทีบ เหล่านัน ้ ตามชือ ่ ด ิ าของท่านเรียก 19 และคนรับใช ้ของอิสอัคขุดในหุบเขา และพบบ่อนํ้ าผุดอยู่ ทีน ่ ั่น 20 และคนเลีย ้ งสัตว์ของเมืองเกราร์ก็โต ้เถียงกับคนเลีย ้ งสัตว์ ของอิสอัคโดยกล่าวว่า นํ้ านีเ้ ป็ นของเรา” และอิสอัคจึง ่ บ่อนํ้ านัน เรียกชือ ้ ว่าเอเสก เพราะพวกเขาโต ้เถียงกับเขา 21 และเขาขุดบ่อนํ้ าอีกบ่อหนึง่ และพยายามจะขุดเช่นกัน ่ บ่อนํ้ านัน และเขาเรียกชือ ้ ว่า สิตนาห์ 22 แล ้วท่านก็ย ้ายออกจากทีน ่ ั่นไปขุดบ่อนํ้ าอีกบ่อหนึง่ และ ่ บ่อนํ้ านัน พวกเขาก็มไิ ด ้ทะเลาะกันเรือ ่ งนัน ้ ท่านจึงได ้เรียกชือ ้ ว่า เรโฮโบท และท่านกล่าวว่า บัดนีพ ้ ระเจ ้าทรงจัดทีไ่ ว ้ สําหรับเรา และเราจะมีลก ู หลานมากในแผ่นดินนี้ 23 แล ้วท่านก็ขน ึ้ จากทีน ่ ั่นไปยังเมืองเบียร์เชบา 24 และพระเยโฮวาห์ทรงปรากฏแก่ทา่ นในคืนนัน ้ และตรัสว่า เราเป็ นพระเจ ้าของอับราฮัม บิดาของเจ ้า อย่ากลัวเลย เพราะว่าเราอยูก ่ บ ั เจ ้าและจะอวยพรเจ ้า และจะทวีพงศ์พันธุ์ ของเจ ้าเพือ ่ เห็นแก่อบ ั ราฮัมผู ้รับใช ้ของเรา 25 และท่านได ้สร ้างแท่นบูชาทีน ่ ั่น และร ้องเรียกพระนามพระ เยโฮวาห์ และตัง้ เต็นท์ของพระองค์ทน ี่ ั่น และคนรับใช ้ของ อิสอัคก็ขด ุ บ่อนํ้ าทีน ่ ั่น 26 แล ้วอาบีเมเลคจากเมืองเกราร์ พร ้อมกับอาฮุสซัทเพือ ่ น คนหนึง่ ของเขา และฟิ โคลแม่ทัพนายกองของเขาไปหาเขา 27 อิสอัคจึงถามพวกเขาว่า “เหตุใดท่านจึงมาหาข ้าพเจ ้า ทัง้ ทีท ่ า่ นเกลียดข ้าพเจ ้า และขับไล่ข ้าพเจ ้าไปจากท่าน?” ั แล ้วว่าพระเยโฮวาห์ทรง 28 พวกเขากล่าวว่า เราเห็นแน่ชด อยูก ่ บ ั ท่าน และเราพูดว่า บัดนีข ้ อให ้มีคําสาบานระหว่างเรา คือระหว่างเราและท่าน และให ้เราทําพันธสัญญากับท่าน 29 เพือ ่ ว่าท่านจะไม่ทําอันตรายแก่เราเลย เหมือนอย่างทีเ่ รา มิได ้แตะต ้องท่าน และเหมือนอย่างทีเ่ รามิได ้กระทําสิง่ ใดแก่ ท่านเลยนอกจากความดี และได ้ส่งท่านไปในสันติ บัดนี้ ท่านเป็ นผู ้ทีพ ่ ระเจ ้าทรงอวยพร” 30 แล ้วท่านก็จัดงานฉลองให ้พวกเขา และพวกเขาก็กน ิ และ ดืม ่ 31 และเขาทัง้ หลายลุกขึน ้ แต่เช ้า และสาบานต่อกันและกัน ่ แล ้วอิสอัคก็สงพวกเขาไป และพวกเขาก็จากไปจากเขาด ้วย สันติ 32 ครัน ้ ถึงวันนัน ้ บ่าวของอิสอัคมาบอกเขาถึงบ่อนํ้ าทีพ ่ วก เขาขุด และบอกเขาว่า เราพบนํ้ าแล ้ว ่ เมืองนัน 33 และท่านเรียกเมืองนัน ้ ว่าเชบาห์ เพราะฉะนัน ้ ชือ ้ จึงเป็ นเบียร์เชบาจนทุกวันนี้ ี่ บ ิ ปี เมือ 34 และเอซาวมีอายุสส ่ เขาได ้ภรรยาคือยูดธิ บุตรสาว ของเบเออรีชาวฮิตไทต์ และบาเชมัทบุตรสาวของเอโลนชาว ฮิตไทต์ 35 ซึง่ เป็ นความโศกเศร ้าของอิสอัคและรีเบคาห์ บทที่ 27 1 เมือ ่ อิสอัคแก่แล ้วและตาของเขาพร่ามัวจนมองไม่เห็น ท่าน จึงเรียกเอซาวบุตรชายคนโตของตนมาและกล่าวแก่เขาว่า “ลูกเอ๋ย” และท่านก็กล่าวแก่เขาว่า “นีแ ่ น่ะ พ่ออยูท ่ น ี่ ”ี่ 2 และท่านกล่าวว่า ดูเถิด บัดนีข ้ ้าพเจ ้าแก่แล ้ว ข ้าพเจ ้าไม่รู ้ วันตายของข ้าพเจ ้า 3 บัดนีจ ้ งเอาอาวุธของคุณ คือถุงใส่ลก ู ธนูและธนูออกไปที่ ทุง่ นา แล ้วไปล่าเนือ ้ มาให ้ฉั นบ ้าง
4 และจงทําอาหารรสอร่อยให ้ข ้าพเจ ้าตามทีข ่ ้าพเจ ้าชอบ และนํ ามาให ้ข ้าพเจ ้ากิน เพือ ่ จิตวิญญาณของข ้าพเจ ้าจะได ้ อวยพรเจ ้าก่อนทีข ่ ้าพเจ ้าจะตาย 5 เมือ ่ อิสอัคพูดกับเอซาวลูกชายของตน รีเบคาห์ก็ได ้ยิน เอ ซาวจึงไปทีท ่ งุ่ เพือ ่ ล่าเนือ ้ และนํ ามาให ้ 6 และรีเบคาห์พด ู กับยาโคบลูกชายของนางว่า “ดูเถิด ฉั นได ้ ยินพ่อของเจ ้าพูดกับเอซาวพีช ่ ายของเจ ้าว่า 7 จงนํ าเนือ ้ กวางมาให ้ฉั น และทําอาหารรสดีให ้ฉั นกิน และ จงอวยพระพรเจ ้าต่อพระพักตร์พระเจ ้าก่อนฉั นจะตาย ่ ฟั งเสียงของพ่อตามทีพ 8 เพราะฉะนัน ้ บัดนีล ้ ก ู เอ๋ย จงเชือ ่ อ ่ สัง่ เจ ้าไว ้ 9 จงไปทีฝ ่ งู สัตว์ แล ้วนํ าแพะตัวผู ้สองตัวทีด ่ ม ี าให ้ฉั น และฉั น จะทําให ้พวกมันมีรสอร่อยสําหรับพ่อของคุณ ตามทีท ่ า่ นชอบ 10 และเจ ้าจะต ้องนํ าไปให ้บิดาของเจ ้า เพือ ่ เขาจะได ้กิน และ เพือ ่ เขาจะได ้อวยพรเจ ้าก่อนทีเ่ ขาจะตาย 11 ยาโคบจึงพูดกับรีเบคาห์มารดาของตนว่า “ดูเถิด เอซาว พีช ่ ายของฉั นเป็ นคนมีขนดก ส่วนฉั นเป็ นคนเกลีย ้ งเกลา 12 บิดาของฉั นคงจะรู ้สึกถึงฉั น และฉั นจะมองว่าเขาเป็ นคน ่ ั น ไม่ใช่พร หลอกลวง และฉั นจะนํ าคําสาปมาสูฉ 13 มารดาของเขาจึงกล่าวแก่เขาว่า “คําสาปแช่งจงตกอยูก ่ บ ั ่ ฟั งแม่ และไปเอาของเหล่านัน แม่นะลูก เพียงแต่เจ ้าเชือ ้ มา ให ้แม่” 14 แล ้วเขาไปเอามาให ้มารดาของเขา มารดาของเขาจึง ทําอาหารรสอร่อยตามทีบ ่ ด ิ าของเขาชอบ ้ ผ ้าอันสวยงามของเอซาว บุตรชาย 15 และรีเบคาห์ก็เอาเสือ คนโตของนาง ซึง่ อยูก ่ บ ั นางในบ ้าน มาสวมให ้ยาโคบ บุตรชายคนเล็กของนาง 16 และนางก็เอาหนังแพะมาสวมบนมือของเขาและบนคอที่ เกลีย ้ งเกลาของเขา 17 แล ้วนางก็มอบเนือ ้ สัตว์รสอร่อยและขนมปั งซึง่ นางได ้ เตรียมไว ้ไว ้ในมือของยาโคบบุตรชายของนาง 18 แล ้วเขามาหาบิดาของตนและกล่าวว่า บิดาของข ้าพเจ ้า และท่านกล่าวว่า นีข ่ ้าพเจ ้าเป็ นใคร ลูกของข ้าพเจ ้าเอ๋ย 19 ยาโคบจึงกล่าวแก่บด ิ าของตนว่า “ข ้าพเจ ้าคือเอซาวบุตร หัวปี ของท่าน ข ้าพเจ ้าได ้ทําตามทีท ่ า่ นสัง่ แล ้ว จงลุกขึน ้ นั่ง กินเนือ ้ ทีข ่ ้าพเจ ้าล่ามา เพือ ่ จิตวิญญาณของท่านจะได ้อวยพร ข ้าพเจ ้า” 20 อิสอัคจึงพูดกับลูกชายของตนว่า “ทําไมลูกจึงพบมันได ้ เร็วนัก” เขาตอบว่า “เพราะพระเยโฮวาห์พระเจ ้าของลูกนํ า มันมาให ้พ่อ” 21 แล ้วอิสอัคก็พด ู กับยาโคบว่า “เข ้ามาใกล ้ๆ หน่อย ลูกเอ๋ย เพือ ่ ฉั นจะได ้คลําหาเจ ้า ไม่วา่ เจ ้าจะเป็ นเอซาวลูกชายของ พ่อหรือไม่ก็ตาม” 22 ยาโคบเข ้าไปใกล ้อิสอัคบิดาของตน และอิสอัคคลําหา เขาแล ้วพูดว่า เสียงนัน ้ เป็ นเสียงของยาโคบ ส่วนมือนัน ้ เป็ น มือของเอซาว 23 แต่ทา่ นก็แยกแยะไม่ออกว่ามือของเขามีขนเหมือนมือ ของเอซาวพีช ่ ายของเขา ดังนัน ้ ท่านจึงอวยพรเขา 24 และท่านกล่าวว่า เจ ้าเป็ นเอซาวลูกชายของฉั นจริงๆ ใช่ ไหม” และท่านก็กล่าวว่า “ฉั นเอง” 25 และท่านกล่าวว่า จงนํ ามาให ้ข ้าพเจ ้า และข ้าพเจ ้าจะได ้ กินเนือ ้ ทีบ ่ ต ุ รชายของข ้าพเจ ้าล่ามา เพือ ่ จิตวิญญาณของ ข ้าพเจ ้าจะได ้อวยพรเจ ้า” และท่านก็นํามาให ้ข ้าพเจ ้า และ ท่านก็รับประทาน และท่านก็นําเหล ้าองุน ่ มาให ้ท่าน และท่าน ก็ดม ื่ 26 และอิสอัคบิดาของเขาจึงพูดกับเขาว่า “เข ้ามาใกล ้และ จูบพ่อเถิด ลูก”
ปฐมกาล
้ ผ ้า 27 และท่านเข ้ามาใกล ้และจูบเขา และท่านได ้กลิน ่ เสือ ของเขา และอวยพรเขาแล ้วกล่าวว่า ดูเถิด กลิน ่ ลูกชายของ ฉั นเหมือนกลิน ่ ทุง่ นา ซึง่ พระเจ ้าทรงอวยพร 28 เพราะฉะนัน ้ พระเจ ้าจึงประทานนํ้ าค ้างจากฟ้ าสวรรค์ และ ความอุดมสมบูรณ์ของแผ่นดิน และข ้าวและเหล ้าองุน ่ มากมายแก่ทา่ น 29 จงให ้ชนชาติทงั ้ หลายรับใช ้เจ ้า และให ้ประชาชาติ ทัง้ หลายกราบไหว ้เจ ้า จงเป็ นเจ ้านายเหนือพีน ่ ้องของเจ ้า และให ้บุตรชายมารดาของเจ ้ากราบไหว ้เจ ้า ขอให ้ทุกคนที่ แช่งด่าเจ ้าถูกสาปแช่ง และขอให ้ผู ้ทีอ ่ วยพรเจ ้าได ้รับพร 30 ครัน ้ อิสอัคอวยพรยาโคบเสร็จแล ้ว และยาโคบยังออกไป จากทีป ่ ระทับของอิสอัคบิดาของตน เอซาวพีช ่ ายของเขาก็ กลับจากการล่าเหยือ ่ 31 และเขาเตรียมอาหารรสดีให ้บิดาของเขา และพูดกับบิดา ของเขาว่า ขอให ้บิดาของฉั นลุกขึน ้ และกินเนือ ้ ทีล ่ ก ู ชายของ เขาล่ามา เพือ ่ จิตวิญญาณของคุณจะได ้อวยพรฉั น 32 อิสอัคบิดาของเขาถามเขาว่า “เจ ้าเป็ นใคร” เขาจึงกล่าว ว่า “ข ้าพเจ ้าเป็ นเอซาวบุตรหัวปี ของท่าน” ่ มากแล ้วพูดว่า “ใครเล่า คนทีไ่ ปล่าเนือ 33 อิสอัคก็ตวั สัน ้ แล ้ว นํ ามาให ้ข ้าพเจ ้า และข ้าพเจ ้ากินหมดก่อนทีท ่ า่ นจะมาถึง และได ้อวยพรเขาแล ้วอยูท ่ ไี่ หน” ใช่แล ้ว เขาจะได ้รับพร 34 เมือ ่ เอซาวได ้ยินคําพูดของบิดาของตน เขาก็ร ้องออกมา ด ้วยเสียงอันดังและขมขืน ่ ยิง่ นัก และกล่าวแก่บด ิ าของตนว่า “ขอทรงอวยพรข ้าพเจ ้าด ้วยเถิด บิดาของข ้าพเจ ้า” 35 และท่านกล่าวว่า พีช ่ ายท่านมาด ้วยเล่หล ์ วง และนํ าเอา พระพรของท่านไปแล ้ว ื่ ว่ายาโคบถูกต ้องแล ้วมิใช่หรือ 36 และท่านกล่าวว่า เขามีชอ เพราะเขามาแทนทีข ่ ้าพเจ ้าสองครัง้ แล ้ว เขาเอาสิทธิบต ุ ร หัวปี ของข ้าพเจ ้าไป และดูเถิด บัดนีเ้ ขาเอาพรของข ้าพเจ ้า ไปเสียแล ้ว และท่านกล่าวว่า ท่านไม่ได ้สงวนพรไว ้สําหรับ ข ้าพเจ ้าหรือ? 37 อิสอัคตอบเอซาวว่า “ดูเถิด เราได ้ตัง้ เขาให ้เป็ นนายของ เจ ้าแล ้ว และเราได ้ยกพีน ่ ้องของเขาให ้เป็ นคนรับใช ้ของเขา ทัง้ หมด และเราได ้เลีย ้ งดูเขาด ้วยข ้าวและเหล ้าองุน ่ บัดนีเ้ รา จะทําอย่างไรกับเจ ้าดี ลูกเอ๋ย” 38 เอซาวจึงพูดกับบิดาของตนว่า “พ่อมีพรเพียงข ้อเดียว เท่านัน ้ หรือ คุณพ่อ โปรดอวยพรข ้าพเจ ้าด ้วย ข ้าพเจ ้าด ้วย เถิด พ่อของข ้าพเจ ้า” เอซาวจึงร ้องไห ้เสียงดัง 39 อิสอัคบิดาของเขาตอบเขาว่า “ดูเถิด ทีอ ่ ยูข ่ องเจ ้าจะเป็ น ความอุดมสมบูรณ์ของแผ่นดิน และของนํ้ าค ้างจากสวรรค์ เบือ ้ งบน 40 และเจ ้าจะดํารงชีวต ิ อยูด ่ ้วยดาบของเจ ้า และเจ ้าจะรับใช ้ พีช ่ ายของเจ ้า และเมือ ่ เจ ้ามีอํานาจ เจ ้าจะหักแอกของเขา ออกจากคอของเจ ้า 41 และเอซาวเกลียดชังยาโคบเพราะพรทีบ ่ ด ิ าของเขาได ้ อวยพรแก่เขา และเอซาวคิดในใจว่า วันแห่งความโศกเศร ้า ถึงบิดาของฉั นใกล ้เข ้ามาแล ้ว ในเวลานัน ้ ฉั นจะฆ่ายาโคบ พีช ่ ายของฉั น 42 และคําพูดของเอซาวบุตรชายคนโตของนางก็ถก ู เล่าให ้รี เบคาห์ฟัง และนางก็สง่ คนไปเรียกยาโคบบุตรชายคนเล็ก ของนางมา และกล่าวแก่เขาว่า “ดูเถิด เอซาวพีช ่ ายของเจ ้า กําลังปลอบใจตัวเองโดยตัง้ ใจจะฆ่าเจ ้า” 43 เพราะฉะนัน ้ บัดนี้ ลูกเอ๋ย จงฟั งเสียงของพ่อ และลุกขึน ้ หนีไปหาลาบันพีช ่ ายของพ่อทีเ่ มืองฮาราน 44 และจงพักอยูก ่ บ ั เขาสักสองสามวัน จนกว่าความโกรธของ พีช ่ ายเจ ้าจะคลายลง 45 จนกว่าความโกรธของพีช ่ ายเจ ้าจะคลายไปจากเจ ้า และ เขาลืมสิง่ ทีเ่ จ ้าได ้ทําต่อเขา แล ้วเราจะส่งคนไปรับเจ ้ามาจาก
ทีน ่ ั่น ทําไมเราจะต ้องถูกพรากจากเจ ้าทัง้ สองคนไปในวัน เดียวกันด ้วยเล่า? 46 รีเบคาห์จงึ กล่าวแก่อส ิ อัคว่า “ข ้าพเจ ้าเบือ ่ หน่ายชีวต ิ ของ ข ้าพเจ ้าเพราะธิดาของเฮธ ถ ้ายาโคบแต่งงานกับธิดาของเฮธ ซึง่ เป็ นธิดาของแผ่นดินนี้ ชีวต ิ ของข ้าพเจ ้าจะเป็ นประโยชน์ อะไรแก่ข ้าพเจ ้าเล่า” บทที่ 28 1 แล ้วอิสอัคก็เรียกยาโคบมาอวยพรเขา และกําชับเขาว่า “เจ ้าอย่าแต่งงานกับธิดาคานาอัน” 2 จงลุกขึน ้ ไปยังปาดานาราม ทีบ ่ ้านเบธูเอล บิดาของมารดา เจ ้า และจงหาภรรยาจากทีน ่ ั่นจากบุตรสาวของลาบัน พีช ่ าย ของมารดาเจ ้า 3 ขอพระเจ ้าผู ้ยิง่ ใหญ่ทรงอวยพระพรเจ ้า และให ้เจ ้ามีผลดก และทวีจํานวนเจ ้า เพือ ่ เจ ้าจะได ้เป็ นชนชาติจํานวนมากมาย 4 และขอทรงประทานพรของอับราฮัมแก่เจ ้า และแก่ พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าทีอ ่ ยูก ่ บ ั เจ ้า เพือ ่ เจ ้าจะได ้สืบทอดแผ่นดินที่ ่ เจ ้าเป็ นคนต่างด ้าวอยู่ ซึงพระเจ ้าทรงประทานให ้แก่อบ ั ราฮัม 5 แล ้วอิสอัคก็สง่ ยาโคบไป และเขาไปยังปั ดดานารามเพือ ่ ไป หาลาบัน บุตรชายของเบธูเอลชาวซีเรีย พีช ่ ายของรีเบคาห์ มารดาของยาโคบและเอซาว 6 เมือ ่ เอซาวเห็นว่าอิสอัคอวยพรยาโคบ จึงส่งเขาไปยังปั ดดา นัมเพือ ่ หาภรรยาจากทีน ่ ั่น และขณะทีเ่ ขาอวยพรยาโคบ เขา ก็กําชับเขาว่า “อย่าแต่งงานกับธิดาคานาอัน” ่ ฟั งบิดามารดาของตน และไปยังปาดานา 7 และยาโคบก็เชือ ราม 8 เมือ ่ เอซาวเห็นว่าธิดาคานาอันไม่เป็ นทีพ ่ อใจอิสอัคบิดา ของตน 9 แล ้วเอซาวก็ไปหาอิชมาเอล แล ้วรับมาหะลาธ บุตรสาว ของอิชมาเอล บุตรชายของอับราฮัม น ้องสาวของเนบาโยธ เป็ นภรรยาของตน 10 ยาโคบออกจากเบียร์เชบาไปทางเมืองฮาราน 11 แล ้วท่านก็มาพักยังสถานทีแ ่ ห่งหนึง่ และพักอยูท ่ น ี่ ั่น ตลอดคืนเพราะดวงอาทิตย์ตก แล ้วท่านก็เอาก ้อนหินจาก สถานทีน ่ ัน ้ มาใช ้เป็ นหมอน และนอนลงในสถานทีน ่ ัน ้ 12 และเขาฝั นเห็นบันไดอันหนึง่ ตัง้ ขึน ้ บนแผ่นดินโลก และ ยอดถึงฟ้ า และเห็นเหล่าทูตสวรรค์ของพระเจ ้าขึน ้ ลงอยูบ ่ น บันไดนัน ้ 13 และดูเถิด พระเยโฮวาห์ทรงยืนเหนือแผ่นดินนัน ้ และตรัส ว่า เราคือพระเยโฮวาห์พระเจ ้าของอับราฮัม บิดาของเจ ้า และพระเจ ้าของอิสอัค แผ่นดินทีเ่ จ ้านอนอยูน ่ ัน ้ เราจะให ้แก่ เจ ้า และให ้แก่พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าด ้วย 14 และพงศ์พันธุข ์ องเจ ้าจะเป็ นเหมือนผงคลีบนแผ่นดิน และ เจ ้าจะแผ่ขยายไปทางทิศตะวันตก ไปทางทิศตะวันออก ไป ทางทิศเหนือ ไปทางทิศใต ้ และในตัวเจ ้าและในพงศ์พันธุ์ ของเจ ้า ทุกครอบครัวในแผ่นดินโลกจะได ้รับพระพร 15 และดูเถิด เราอยูก ่ บ ั เจ ้า และจะปกป้ องเจ ้าในทุกสถานทีท ่ ี่ เจ ้าไป และจะนํ าเจ ้ากลับมายังแผ่นดินนีอ ้ ก ี ครัง้ เพราะว่าเรา จะไม่ละทิง้ เจ ้า จนกว่าเราจะทําสิง่ ทีเ่ ราพูดกับเจ ้าไว ้ 16 ยาโคบตืน ่ จากหลับและพูดว่า “พระเยโฮวาห์ทรงสถิตอยู่ ในทีน ่ แ ี้ น่ทเี ดียว” แต่ข ้าพเจ ้าก็ไม่รู ้เรือ ่ งนี้ 17 พระเยซูทรงกลัวและกล่าวว่า สถานทีน ่ น ี้ ่ากลัวยิง่ นัก นี่ ไม่ใช่ทอ ี่ น ื่ ใด นอกจากพระนิเวศน์ของพระเจ ้า และนีค ่ อ ื ประตู สวรรค์ 18 และยาโคบตืน ่ แต่เช ้าตรู่ แล ้วเอาหินทีท ่ ําไว ้เป็ นหมอน ตัง้ ขึน ้ เป็ นเสา และเทนํ้ ามันบนยอดเสา ่ สถานทีน 19 และเขาเรียกชือ ่ ัน ้ ว่า เบธเอล แต่เดิมนัน ้ เขา ่ เมืองนัน เรียกชือ ้ ว่า ลูซ
ปฐมกาล
20 และยาโคบก็ปฏิญาณว่า “ถ ้าพระเจ ้าจะทรงอยูก ่ บ ั ข ้าพเจ ้า และจะทรงพิทักษ์รักษาข ้าพเจ ้าในทางทีข ่ ้าพเจ ้าไป และจะ ้ ผ ้าให ้ข ้าพเจ ้าสวม ทรงประทานอาหารให ้ข ้าพเจ ้ากิน และเสือ ใส่ 21 เพือ ่ ข ้าพเจ ้าจะได ้กลับมายังบ ้านบิดาของข ้าพเจ ้าด ้วย สันติ และพระเยโฮวาห์จะทรงเป็ นพระเจ ้าของข ้าพเจ ้า 22 และก ้อนหินนีซ ้ งึ่ ข ้าพระองค์ตงั ้ ไว ้เป็ นเสาหลักนัน ้ จะเป็ น บ ้านของพระเจ ้า และทุกสิง่ ทีพ ่ ระองค์จะประทานให ้แก่ข ้า พระองค์ ข ้าพระองค์จะถวายหนึง่ ในสิบให ้แก่พระองค์อย่าง แน่นอน บทที่ 29 1 จากนัน ้ ยาโคบก็เดินทางไป และมาถึงแผ่นดินของชาว ตะวันออก 2 และเขาเห็นบ่อนํ้ าแห่งหนึง่ ในทุง่ นา และดูเถิด มีฝงู แกะ สามฝูงนอนอยูข ่ ้างบ่อนํ้ านัน ้ เพราะว่าฝูงแกะเหล่านัน ้ ตักนํ้ า ให ้ฝูงแกะจากบ่อนัน ้ และมีหน ิ ใหญ่ปิดปากบ่อนํ้ านัน ้ ไว ้ 3 และฝูงแกะทัง้ หมดก็มารวมกันทีน ่ ั่น และพวกเขาก็กลิง้ หิน ออกจากปากบ่อนํ้ า และรดนํ้ าแกะ แล ้วก็เอาหินปิ ดปากบ่อนํ้ า นัน ้ แทน 4 ยาโคบจึงถามพวกเขาว่า พีน ่ ้องทัง้ หลาย ท่านมาจากไหน พวกเขาจึงตอบว่า เรามาจากเมืองฮาราน 5 และท่านกล่าวแก่พวกเขาว่า “ท่านรู ้จักลาบันบุตรนาโฮร์ หรือไม่?” พวกเขาตอบว่า “เรารู ้จักเขา” 6 และท่านถามพวกเขาว่า “เขาสบายดีไหม” พวกเขาตอบว่า “เขาสบายดี” และดูเถิด ราเชลลูกสาวของเขากําลังมาพร ้อม กับแกะ 7 พระเยซูตรัสว่า “ดูเถิด เวลานีเ้ ป็ นเวลากลางวันแล ้ว ยังไม่ ถึงเวลาทีจ ่ ะรวบรวมฝูงสัตว์เข ้ามา จงเอานํ้ าให ้แกะกินแล ้วไป ให ้อาหารมัน” 8 พวกเขากล่าวว่า เราทําไม่ได ้ จนกว่าฝูงแกะทัง้ หมดจะมา รวมกัน และจนกว่าพวกเขาจะกลิง้ หินออกจากปากบ่อนํ้ า แล ้วเราจึงจะตักนํ้ าให ้แกะ 9 ขณะทีเ่ ขากําลังพูดกับพวกเขาอยู่ ราเชลก็มาถึงพร ้อมกับ แกะของบิดาของเธอ เพราะเธอเป็ นผู ้เลีย ้ งแกะเหล่านัน ้ 10 ครัน ้ ยาโคบเห็นราเชลบุตรสาวของลาบันพีช ่ ายมารดาของ ตน และเห็นแกะของลาบันพีช ่ ายมารดาของตน ยาโคบก็เข ้า ไปกลิง้ หินออกจากปากบ่อนํ้ า แล ้วเอานํ้ าให ้ฝูงแกะของลา บันพีช ่ ายมารดาของตนกิน 11 ยาโคบจูบราเชลแล ้วร ้องไห ้เสียงดัง 12 และยาโคบบอกราเชลว่าเขาเป็ นพีช ่ ายของบิดาของนาง และเป็ นบุตรชายของเรเบคาห์ และนางก็วงิ่ ไปบอกบิดาของ นาง 13 เมือ ่ ลาบันได ้ยินข่าวเรือ ่ งยาโคบลูกชายน ้องสาวของตน ก็ วิง่ ไปต ้อนรับยาโคบ กอดเขา จูบเขา และพาเขาไปทีบ ่ ้าน ของเขา แล ้วลาบันก็เล่าเรือ ่ งทัง้ หมดเหล่านีใ้ ห ้ลาบันฟั ง 14 ลาบันจึงพูดกับเขาว่า “เจ ้าเป็ นกระดูกและเนือ ้ ของเราจริง ๆ” และลาบันก็อยูก ่ บ ั เขาเป็ นเวลาหนึง่ เดือน 15 ลาบันจึงกล่าวแก่ยาโคบว่า “เพราะเจ ้าเป็ นพีช ่ ายของฉั น เจ ้าจึงไม่ควรทํางานให ้ฉั นฟรีๆ ใช่ไหม บอกมาว่าเจ ้าจะได ้ ค่าจ ้างเท่าไร” ่ พีส ่ เลอาห์ และชือ ่ 16 ลาบันมีบต ุ รสาวสองคน ชือ ่ าวชือ ่ ราเชล น ้องสาวชือ 17 เลอาห์มด ี วงตาทีอ ่ อ ่ นโยน แต่ราเชลนัน ้ สวยและมีหน ้าตา ดี 18 ยาโคบรักราเชลและกล่าวว่า ข ้าพเจ ้าจะรับใช ้ท่านเจ็ดปี เพือ ่ ราเชลบุตรสาวคนเล็กของท่าน
19 ลาบันจึงกล่าวว่า ข ้าพเจ ้าจะยกนางให ้เจ ้านัน ้ ดีกว่าจะยก ให ้คนอืน ่ จงอยูก ่ บ ั ข ้าพเจ ้าเถิด 20 ยาโคบรับใช ้เจ็ดปี เพือ ่ ได ้นางราเชล และดูเหมือนเวลาจะ ผ่านไปเพียงไม่กวี่ ันเท่านัน ้ เพราะความรักทีเ่ ขามีตอ ่ นาง 21 ยาโคบจึงกล่าวแก่ลาบันว่า “จงให ้ภรรยาแก่ข ้าพเจ ้าเถิด เพราะวันเวลาของข ้าพเจ ้าครบแล ้ว เพือ ่ ข ้าพเจ ้าจะได ้เข ้าไป หาเธอ” 22 แล ้วลาบันก็รวบรวมทุกคนทีอ ่ ยูใ่ นสถานทีน ่ ัน ้ มา แล ้วจัด งานฉลอง 23 และเมือ ่ เวลาเย็น เขาพาเลอาห์บต ุ รสาวของตนมาหาเขา และเขาได ้เข ้าไปหาเธอ 24 และลาบันยกศิลปาห์สาวใช ้ของตนให ้เป็ นสาวใช ้ของเลอ าห์ 25 ครัน ้ รุง่ เช ้าก็เห็นว่าเป็ นเลอา และเขากล่าวแก่ลาบันว่า “ท่านทําอะไรกับฉั นอย่างนี้ ฉั นไม่ได ้รับใช ้ท่านเพือ ่ แลกกับ ราเชลหรือ แล ้วท่านหลอกลวงฉั นทําไม” 26 ลาบันจึงกล่าวว่า ในแผ่นดินของเราไม่ควรมีการกระทํา เช่นนัน ้ ทีจ ่ ะมอบน ้องให ้ก่อนน ้องคนหัวปี 27 จงทํางานของนางให ้ครบหนึง่ สัปดาห์ แล ้วเราจะให ้สิง่ นี้ แก่ทา่ นด ้วย เป็ นการตอบแทนการรับใช ้ทีท ่ า่ นจะรับใช ้ ข ้าพเจ ้าต่อไปอีกเจ็ดปี 28 ยาโคบก็กระทําตาม และรักษานางให ้ครบเจ็ดวันแล ้ว และ ยกราเชลบุตรสาวของตนให ้เป็ นภรรยาด ้วย 29 แล ้วลาบันก็ยกบิลฮาห์สาวใช ้ของตนให ้เป็ นสาวใช ้ของราเ ชล 30 และเขาเข ้าไปหาราเชลด ้วย และเขารักราเชลมากกว่าเล อาห์ และรับใช ้ราเชลต่อไปอีกเจ็ดปี 31 เมือ ่ พระเจ ้าทรงเห็นว่าเลอาเป็ นทีเ่ กลียดชัง พระองค์จงึ ทรงเปิ ดครรภ์ของนาง แต่ราเชลเป็ นหมัน ่ ว่ารูเบน 32 เลอาห์ตงั ้ ครรภ์และคลอดบุตรชาย และนางตัง้ ชือ เพราะนางกล่าวว่า “พระเยโฮวาห์ทรงเห็นความทุกข์ใจของ ข ้าพเจ ้าอย่างแน่นอน บัดนีส ้ ามีของข ้าพเจ ้าจะรักข ้าพเจ ้า” 33 และนางก็ตงั ้ ครรภ์อก ี และคลอดบุตรชาย และกล่าวว่า เพราะพระเยโฮวาห์ทรงได ้ยินว่าข ้าพเจ ้าถูกเกลียด พระองค์ จึงทรงประทานบุตรชายคนนีใ้ ห ้แก่ข ้าพเจ ้าด ้วย และนางตัง้ ่ บุตรนัน ชือ ้ ว่า ซีเมโอน 34 และนางก็ตงั ้ ครรภ์และคลอดบุตรชายอีก และกล่าวว่า คราวนีส ้ ามีของข ้าพเจ ้าจะผูกพันกับข ้าพเจ ้า เพราะข ้าพเจ ้า ่ ว่า ได ้คลอดบุตรชายสามคนให ้เขาแล ้ว เพราะฉะนัน ้ จึงได ้ชือ เลวี 35 และนางก็ตงั ้ ครรภ์และคลอดบุตรชายอีก และนางกล่าวว่า ่ คราวนีข ้ ้าพเจ ้าจะสรรเสริญพระเจ ้า เพราะฉะนัน ้ นางจึงตัง้ ชือ บุตรนัน ้ ว่า ยูดาห์ และนางก็ละทิง้ การคลอดบุตร บทที่ 30 1 เมือ ่ ราเชลเห็นว่าตนไม่มบ ี ต ุ รให ้กับยาโคบ ราเชลก็อจิ ฉา พีส ่ าวของตนและกล่าวกับยาโคบว่า “จงให ้บุตรแก่ฉัน มิฉะนัน ้ ฉั นจะตาย” 2 ยาโคบโกรธราเชลและกล่าวว่า "ข ้าพเจ ้าเป็ นผู ้ทีข ่ ด ั ขวาง ไม่ให ้ท่านมีบต ุ รแทนพระเจ ้าหรือ" 3 นางกล่าวว่า “ดูเถิด บิลฮาห์สาวใช ้ของฉั น จงเข ้าไปหาเธอ และเธอจะคลอดบุตรบนตักของฉั น เพือ ่ ฉั นจะได ้มีลก ู กับเธอ ด ้วย” 4 และนางก็ยกบิลฮาห์สาวใช ้ของตนให ้เป็ นภรรยาแก่เขา และยาโคบก็เข ้าไปหานาง 5 และบิลฮาห์ก็ตงั ้ ครรภ์และคลอดบุตรชายให ้แก่ยาโคบ
ปฐมกาล
6 ราเชลกล่าวว่า พระเจ ้าทรงพิพากษาฉั น และทรงสดับเสียง ของฉั น และทรงประทานบุตรชายให ้ฉั น เพราะฉะนัน ้ เธอจึง ่ บุตรนัน ตัง้ ชือ ้ ว่า ดาน 7 และบิลฮาห์สาวใช ้ของราเชลก็ตงั ้ ครรภ์อก ี และให ้กําเนิด บุตรชายคนทีส ่ องแก่ยาโคบ 8 ราเชลกล่าวว่า ข ้าพเจ ้าได ้ต่อสู ้กับน ้องสาวข ้าพเจ ้าอย่าง ่ บุตรนัน ดุเดือด และข ้าพเจ ้าก็ชนะ และนางก็ตงั ้ ชือ ้ ว่า นัฟทา ลี 9 เมือ ่ เลอาห์เห็นว่าตนคลอดบุตรแล ้ว นางจึงพาศิลปาห์สาว ใช ้ของตนไปและยกยาโคบให ้เป็ นภรรยา 10 และศิลปาห์สาวใช ้ของเลอาห์ก็คลอดบุตรชายให ้แก่ยา โคบ ่ เขา 11 เลอาห์จงึ กล่าวว่า มีกองทัพกําลังมา และนางจึงตัง้ ชือ ว่า กาด 12 และศิลปาห์สาวใช ้ของเลอาห์ก็ให ้กําเนิดบุตรชายคนที่ สองให ้แก่ยาโคบ 13 เลอาห์กล่าวว่า ข ้าพเจ ้าเป็ นสุข เพราะว่าบรรดาธิดาจะ ่ บุตรนัน เรียกข ้าพเจ ้าว่าเป็ นสุข และนางก็ตงั ้ ชือ ้ ว่าอาเชอร์ 14 ในฤดูเกีย ่ วข ้าวสาลี รูเบนไปพบมะเขือม่วงในทุง่ นา จึงนํ า มะเขือม่วงไปให ้เลอาห์ มารดาของตน ราเชลจึงพูดกับเลอ าห์วา่ “ขอท่านให ้มะเขือม่วงของลูกชายท่านบ ้างเถิด” 15 นางจึงกล่าวแก่นางว่า “การทีท ่ า่ นรับสามีของฉั นไปนัน ้ ยัง เป็ นเรือ ่ งเล็กน ้อยไปหรือไม่ และท่านยังอยากจะเอามะเขือ ม่วงของลูกชายฉั นไปด ้วยหรือไม่” ราเชลจึงกล่าวว่า “ดังนัน ้ คืนนีเ้ ขาจะนอนกับท่านเพือ ่ เอามะเขือม่วงของลูกชายท่าน” 16 เมือ ่ ยาโคบกลับมาจากทุง่ นาในตอนเย็น เลอาห์ก็ออกไป ต ้อนรับเขาและพูดว่า “เจ ้าต ้องมาหาฉั น เพราะฉั นให ้ต ้น มะเขือม่วงของลูกชายฉั นเช่าเจ ้าแน่นอน” และคืนนัน ้ เขาก็ได ้ นอนกับนาง 17 พระเจ ้าทรงฟั งเลอาห์ และนางก็ตงั ้ ครรภ์และคลอด บุตรชายคนทีห ่ ้าให ้แก่ยาโคบ 18 และเลอาห์กล่าวว่า พระเจ ้าทรงประทานค่าจ ้างให ้ฉั น ่ เพราะว่าฉั นยกสาวใช ้ของฉั นให ้สามีของฉั น" และนางตัง้ ชือ บุตรนัน ้ ว่า อิสสาคาร์ 19 และเลอาห์ก็ตงั ้ ครรภ์อก ี และคลอดบุตรชายคนทีห ่ กให ้กับ ยาโคบ 20 เลอาห์จงึ กล่าวว่า พระเจ ้าทรงประทานสินสอดทองหมัน ้ อันดีให ้แก่ฉัน บัดนีส ้ ามีของฉั นก็จะอาศัยอยูก ่ บ ั ฉั น เพราะฉั น ่ บุตรนัน ได ้ให ้กําเนิดบุตรชายหกคนให ้เขา และนางก็ตงั ้ ชือ ้ ว่า เศบูลน ุ ่ นางว่า ดีนาห์ 21 ภายหลังนางมีบต ุ รสาวและตัง้ ชือ 22 พระเจ ้าทรงระลึกถึงราเชล และพระเจ ้าทรงฟั งนาง และ ทรงเปิ ดครรภ์ของนาง 23 และนางก็ตงั ้ ครรภ์และคลอดบุตรชาย และกล่าวว่า พระ เจ ้าทรงเอาความอับอายของข ้าพเจ ้าไปแล ้ว ่ เขาว่าโยเซฟ และกล่าวว่า พระเจ ้าจะทรง 24 นางจึงตัง้ ชือ เพิม ่ บุตรชายอีกคนหนึง่ ให ้แก่ฉัน 25 เมือ ่ ราเชลคลอดโจเซฟแล ้ว ยาโคบก็พด ู กับลาบันว่า “ขอให ้ข ้าพเจ ้ากลับไปบ ้านของข ้าพเจ ้าและเมืองของ ข ้าพเจ ้าเถิด” 26 ขอทรงมอบภริยาและบุตรแก่ข ้าพระองค์ ซึง่ ข ้าพระองค์ ได ้ปรนนิบต ั พ ิ ระองค์เพือ ่ พวกเขา และปล่อยข ้าพระองค์ไป เถิด เพราะพระองค์ทรงทราบดีวา่ ข ้าพระองค์ได ้ปรนนิบต ั ิ พระองค์อย่างไร 27 และลาบันก็พด ู กับเขาว่า “ถ ้าข ้าพเจ ้าได ้พบความกรุณาใน สายพระเนตรของท่าน ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่านให ้อยูต ่ อ ่ เถิด เพราะข ้าพเจ ้าได ้เรียนรู ้จากประสบการณ์วา่ พระเยโฮวาห์ได ้ ทรงอวยพรข ้าพเจ ้าเพือ ่ ท่าน” 28 และท่านกล่าวว่า จงกําหนดค่าจ ้างแก่ฉัน แล ้วฉั นจะให ้
29 และท่านได ้กล่าวแก่ทา่ นว่า เจ ้าก็รู ้ว่าข ้าพเจ ้าได ้ปรนนิบต ั ิ เจ ้าอย่างไร และฝูงสัตว์ของเจ ้าอยูก ่ บ ั ข ้าพเจ ้าอย่างไร 30 เพราะว่าก่อนทีข ่ ้าพเจ ้าจะมา เจ ้ามีเพียงเล็กน ้อย แต่บด ั นี้ กลับมีมากขึน ้ เป็ นอันมาก และพระเยโฮวาห์ทรงอวยพรเจ ้า ตัง้ แต่ข ้าพเจ ้ามาแล ้ว และบัดนี้ เมือ ่ ไรข ้าพเจ ้าจะได ้ดูแลบ ้าน ของข ้าพเจ ้าเองบ ้าง? 31 และท่านก็ถามว่า “ข ้าพเจ ้าจะให ้สิง่ ใดแก่ทา่ น” ยาโคบจึง กล่าวว่า “ท่านอย่าให ้สิง่ ใดแก่ข ้าพเจ ้าเลย ถ ้าท่านยอมทําสิง่ นีเ้ พือ ่ ข ้าพเจ ้า ข ้าพเจ ้าจะเลีย ้ งและดูแลฝูงแกะของท่าน ต่อไป” 32 วันนีฉ ้ ั นจะตรวจดูฝงู สัตว์ของคุณทัง้ หมด โดยคัดวัวทีม ่ จ ี ด ุ และด่างออกไปทัง้ หมด และวัวสีนํ้าตาลทุกตัวในฝูงแกะ และ วัวทีม ่ จ ี ด ุ และด่างในฝูงแพะออกไป แล ้ววัวเหล่านีจ ้ ะเป็ น ค่าจ ้างของฉั น 33 ดังนัน ้ ความชอบธรรมของข ้าพเจ ้าจะตอบแทนข ้าพเจ ้าใน เวลาทีจ ่ ะมาถึง เมือ ่ ความชอบธรรมนัน ้ มาถึงข ้าพเจ ้าต่อหน ้า ท่านเป็ นค่าจ ้าง ทุกสิง่ ทีไ่ ม่มจ ี ด ุ และไม่มจ ี ด ุ ด่างในแพะ และ ่ ี ทุกสิงทีไ่ ม่มส ี นํ้าตาลในแกะ ก็จะถูกนับว่าถูกขโมยไปพร ้อม กับข ้าพเจ ้า 34 ลาบันจึงกล่าวว่า ดูเถิด ข ้าพเจ ้าปรารถนาให ้เป็ นไปตาม คําของท่าน 35 และในวันนัน ้ ท่านก็เอาแพะตัวผู ้ทีม ่ ล ี ายและจุด และแพะ ี าว และทุกตัวที่ ตัวเมียทุกตัวทีม ่ จ ี ด ุ และจุด และทุกตัวทีม ่ ส ี ข ี ํ้ าตาลในแกะ และมอบพวกมันไว ้ในมือของบุตรชายของ มีสน ท่าน 36 และเขากําหนดเวลาเดินทางสามวันระหว่างเขากับยาโคบ และยาโคบก็เลีย ้ งฝูงสัตว์ทเี่ หลือของลาบัน 37 และยาโคบก็เอากิง่ ป็ อปลาร์สเี ขียว และต ้นเฮเซลนัต มา แกะเป็ นริว้ สีขาวในกิง่ เหล่านัน ้ ทําให ้เห็นรอยขาวทีอ ่ ยูใ่ นกิง่ เหล่านัน ้ 38 แล ้วเขาเอากิง่ ไม ้ทีเ่ ขาได ้ขยําไว ้วางไว ้ข ้างหน ้าฝูงแกะใน รางนํ้ าในรางนํ้ า เมือ ่ ฝูงแกะมาดืม ่ นํ้ า เพือ ่ ให ้พวกมันตัง้ ท ้อง เมือ ่ มาดืม ่ นํ้ า 39 และฝูงสัตว์ก็ตงั ้ ท ้องอยูห ่ น ้ากิง่ ไม ้ และมีลก ู วัวทีม ่ ล ี าย มี จุด และด่าง 40 และยาโคบก็แยกลูกแกะออกจากกัน แล ้วให ้ฝูงแกะอยู่ ทางด ้านหน ้าของแกะทีม ่ ล ี าย และให ้แกะสีนํ้าตาลทุกตัวอยู่ ในฝูงของลาบัน และเขาเอาฝูงแกะของตนไปไว ้ต่างหาก และไม่เอาไปให ้ฝูงสัตว์ของลาบันไปอยูด ่ ้วย ั ว์แข็งแรงกว่าจะตัง้ ท ้อง ยาโคบก็เอาไม ้ 41 และเมือ ่ ใดทีส ่ ต เท ้าวางตรงหน ้าสัตว์ในรางนํ้ า เพือ ่ ให ้มันตัง้ ท ้องท่ามกลางไม ้ เท ้าเหล่านัน ้ 42 แต่เมือ ่ วัวอ่อนแอ เขาไม่เอาเข ้าไป สัตว์ทอ ี่ อ ่ นแอจึงเป็ น ของลาบัน และสัตว์ทแ ี่ ข็งแรงกว่าจึงเป็ นของยาโคบ ั ว์เลีย 43 และบุคคลนัน ้ ก็มั่งมีขน ึ้ เป็ นอันมากและมีสต ้ งมากมาย ้ชายหญิ ้ชาย และมีคนรับใช ง และมีคนรับใช อูฐ และลา บทที่ 31 1 และได ้ยินคําพูดของบุตรชายของลาบันพูดว่า ยาโคบได ้ เอาทุกสิง่ ทุกอย่างทีเ่ ป็ นของบิดาของเราไป และจากทุกสิง่ ที่ เป็ นของบิดาของเรา เขาได ้รับความรุง่ โรจน์ทงั ้ หมดนี้ 2 และยาโคบมองดูใบหน ้าของลาบัน และดูเถิด ใบหน ้าของ เขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป 3 และพระเจ ้าตรัสแก่ยาโคบว่า จงกลับไปยังแผ่นดินของ บรรพบุรษ ุ ของเจ ้า และไปยังญาติพน ี่ ้องของเจ ้า และเราจะ อยูก ่ บ ั เจ ้า 4 แล ้วยาโคบก็สง่ คนไปเรียกราเชลกับเลอาห์มาทีท ่ งุ่ นาเพือ ่ เฝ้ าฝูงแกะของเขา
ปฐมกาล
5 และตรัสแก่เขาทัง้ หลายว่า ข ้าพเจ ้าเห็นว่าสีหน ้าของบิดา เจ ้าไม่ส ู ้ดีตอ ่ ข ้าพเจ ้าเหมือนแต่กอ ่ น แต่พระเจ ้าของบิดา ข ้าพเจ ้าทรงอยูก ่ บ ั ข ้าพเจ ้า 6 และท่านทัง้ หลายก็รู ้ว่าข ้าพเจ ้าได ้ปรนนิบต ั บ ิ ด ิ าของท่าน ด ้วยกําลังทัง้ หมด 7 และพ่อของคุณหลอกลวงฉั น และเปลีย ่ นค่าจ ้างของฉั นสิบ ครัง้ แต่พระเจ ้าทรงยอมให ้เขาไม่ทําร ้ายฉั น 8 ถ ้าเขาพูดอย่างนีว้ า่ สัตว์ทม ี่ ล ี ายจะเป็ นค่าจ ้างของคุณ สัตว์ ทีม ่ ล ี ายทุกตัวก็จะมีขนร่วง และถ ้าเขาพูดอย่างนีว้ า่ สัตว์ทม ี่ ี ลายจะเป็ นค่าจ ้างของคุณ สัตว์ทม ี่ ล ี ายทุกตัวก็จะมีขนร่วง 9 ดังนีพ ้ ระเจ ้าทรงนํ าสัตว์ของบิดาเจ ้ามาประทานให ้แก่ฉัน 10 ครัน ้ เมือ ่ สัตว์ตงั ้ ท ้อง ข ้าพเจ ้าแหงนหน ้าขึน ้ ดูก็เห็นในฝั น ั ว์นัน ี า่ งๆ ว่า แกะตัวผู ้ทีก ่ ระโจนเข ้าใส่สต ้ มีลาย มีจด ุ และมีสด 11 และทูตสวรรค์ของพระเจ ้าพูดกับฉั นในความฝั นโดยกล่าว ว่า “ยาโคบ” ฉั นก็พด ู ว่า “ฉั นอยูท ่ น ี่ ”ี่ 12 และท่านกล่าวว่า จงเงยหน ้าขึน ้ ดูเถิด แกะตัวผู ้ทีก ่ ระโดด ี า่ งๆ เพราะเราได ้เห็นทุก ทับฝูงสัตว์นัน ้ มีลาย มีจด ุ และมีสด สิง่ ทีล ่ าบันทํากับเจ ้า 13 เราเป็ นพระเจ ้าแห่งเบธเอล ทีเ่ จ ้าเจิมเสานัน ้ และทีเ่ จ ้า ปฏิญาณต่อเรา บัดนี้ จงลุกขึน ้ ออกไปจากแผ่นดินนี้ และ กลับไปยังแผ่นดินของญาติพน ี่ ้องของเจ ้า 14 ราเชลกับเลอาห์ตอบเขาว่า “พวกเรายังมีสว่ นแบ่งหรือ มรดกในบ ้านของบิดาเราอยูบ ่ ้างหรือไม่” 15 เรามิได ้นับเขาเป็ นคนแปลกหน ้าหรือ? เพราะว่าเขาขาย เรา และกินเงินของเราไปหมดด ้วย ้ ทีพ 16 เพราะทรัพย์สมบัตท ิ งั ้ สิน ่ ระเจ ้าทรงเอาไปจากบิดาของ เรา ก็เป็ นของเราและของลูกหลานของเรา บัดนี้ สิง่ ใดทีพ ่ ระ เจ ้าตรัสสัง่ ท่าน ก็จงกระทําเถิด 17 จากนัน ้ ยาโคบก็ลก ุ ขึน ้ ให ้บุตรและภรรยาของเขาขึน ้ บน อูฐ 18 และเขาขนเอาสัตว์เลีย ้ งทัง้ หมดของเขา และทรัพย์สมบัต ิ ทัง้ หมดของเขาทีเ่ ขาได ้มาหา คือสัตว์เลีย ้ งทีเ่ ขาได ้มาในปั ด ดานราม เพือ ่ ไปหาอิสอัคบิดาของเขาในแผ่นดินคานาอัน 19 แล ้วลาบันก็ไปตัดขนแกะของเขา และราเชลก็ขโมยรูป เคารพซึง่ เป็ นของพ่อของนางไป 20 แต่ยาโคบแอบหนีไปหาลาบันชาวซีเรียโดยไม่ได ้บอกลา บันว่าลาบันหนีไปแล ้ว 21 ดังนัน ้ เขาจึงพากันหนีไปพร ้อมกับทรัพย์สมบัตท ิ งั ้ หมด ่ เู ขากิลอาด ของเขา แล ้วลุกขึน ้ ข ้ามแม่นํ้าไป และมุง่ หน ้าสูภ 22 และในวันทีส ่ ามก็มข ี า่ วไปบอกลาบันว่ายาโคบหนีไป 23 แล ้วเขาพาพวกพีน ่ ้องของเขาไปด ้วย และติดตามเขาไป เจ็ดวัน และพวกเขาก็มาทันเขาทีภ ่ เู ขากิลอาด 24 พระเจ ้าทรงมาหาลาบันชาวซีเรียในความฝั นในเวลา กลางคืน และตรัสกับเขาว่า “จงระวังอย่าพูดดีหรือร ้ายกับยา โคบ” 25 แล ้วลาบันก็ไล่ทันยาโคบ ยาโคบได ้กางเต็นท์อยูบ ่ นภูเขา ส่วนลาบันและพีน ่ ้องของเขาได ้กางเต็นท์อยูบ ่ นภูเขากิลอาด 26 และลาบันกล่าวแก่ยาโคบว่า “เจ ้าทําอะไรจึงได ้ลักพาตัว ข ้าพเจ ้าไปโดยไม่รู ้ตัว และพาลูกสาวของข ้าพเจ ้าไปอย่าง เชลยด ้วยดาบ” 27 เหตุไฉนเจ ้าจึงหลบหนีและแอบหนีไปจากเรา และมิได ้ บอกเรา เพือ ่ เราจะได ้ส่งเจ ้าไปด ้วยความรืน ่ เริง และด ้วย เพลง ด ้วยแตร และด ้วยพิณ? 28 และท่านมิได ้ยอมให ้ข ้าพเจ ้าจูบลูกชายและลูกสาวของ ข ้าพเจ ้าหรือ? บัดนีท ้ า่ นได ้กระทําการอย่างโง่เขลาแล ้ว 29 ฉั นก็มอ ี ํานาจทําอันตรายท่านได ้ แต่เมือ ่ คืนวานนีพ ้ ระ เจ ้าของบิดาท่านตรัสกับฉั นว่า จงระวังอย่าพูดดีหรือร ้ายกับ ยาโคบเลย
30 และบัดนี้ แม ้ว่าท่านอยากจะไปเพราะคิดถึงบ ้านบิดามาก แต่เหตุใดท่านจึงขโมยพระเจ ้าของเราไป? 31 ยาโคบตอบลาบันว่า “เพราะข ้าพเจ ้ากลัว ข ้าพเจ ้าจึงว่า บางทีเจ ้าจะพรากบุตรสาวของเจ ้าไปจากข ้าพเจ ้า” 32 ผู ้ใดพบพระเจ ้าของท่าน อย่าให ้ผู ้ใดมีชวี ต ิ อยูเ่ ลย จงดูให ้ พีน ่ ้องของเราเห็นว่าท่านมีพระเจ ้าอยูก ่ บ ั ข ้าพเจ ้าอย่างไร แล ้วจงนํ าไปให ้ เพราะยาโคบไม่รู ้ว่าราเชลขโมยไป 33 แล ้วลาบันก็เข ้าไปในเต็นท์ของยาโคบ เต็นท์ของเลอาห์ และเต็นท์ของสาวใช ้ทัง้ สองคน แต่เขาหาไม่พบ จึงออกจาก เต็นท์ของเลอาห์ แล ้วเข ้าไปในเต็นท์ของราเชล 34 ราเชลเอารูปเคารพเหล่านัน ้ ไปวางไว ้บนเครือ ่ งลาบัน แล ้ว นั่งลงบนนัน ้ ลาบันค ้นหาทั่วเต็นท์ แต่ก็ไม่พบ 35 นางจึงกล่าวแก่บด ิ าของนางว่า “ขอท่านอย่าได ้ทรงทําให ้ ข ้าพเจ ้าโกรธเลยทีข ่ ้าพเจ ้าลุกขึน ้ ยืนต่อหน ้าท่านไม่ได ้ เพราะว่าข ้าพเจ ้ากําลังทําพิธส ี ําหรับสตรี” บิดาของนางจึง ค ้นหาแต่ก็ไม่พบรูปเคารพเหล่านัน ้ 36 ยาโคบโกรธและโกรธแค ้นลาบัน ยาโคบจึงตอบลาบันว่า “ข ้าพเจ ้าทําผิดอะไร ข ้าพเจ ้าทําบาปอะไร ท่านจึงไล่ตาม ข ้าพเจ ้ามาด ้วยความดือ ้ รัน ้ เช่นนี”้ 37 เมือ ่ ท่านค ้นข ้าวของของฉั นทัง้ หมดแล ้ว ท่านพบข ้าวของ ในบ ้านของท่านอะไรบ ้าง? จงวางไว ้ทีน ่ ต ี่ อ ่ หน ้าพีน ่ ้องของฉั น และพีน ่ ้องของท่าน เพือ ่ พวกเขาจะได ้ตัดสินระหว่างเราทัง้ สอง ิ ปี แล ้ว แกะและแพะตัวเมีย 38 ข ้าพเจ ้าได ้อยูก ่ บ ั ท่านมายีส ่ บ ของท่านก็ยังไม่ตกลูก และแกะผู ้ในฝูงของท่านข ้าพเจ ้าก็ยัง ไม่เคยกิน 39 ของทีถ ่ ก ู สัตว์ฉก ี นัน ้ ข ้าพเจ ้ามิได ้นํ ามาให ้ท่าน แต่ ข ้าพเจ ้าแบกรับความเสียหายนัน ้ เอง ท่านเรียกร ้องมันจากมือ ของข ้าพเจ ้า ไม่วา่ ของนัน ้ จะถูกขโมยไปในเวลากลางวันหรือ กลางคืนก็ตาม 40 ข ้าพเจ ้าก็เป็ นเช่นนี้ ในเวลากลางวันภัยแล ้งก็เผาผลาญ ข ้าพเจ ้า และในเวลากลางคืนนํ้ าค ้างแข็งก็ปกคลุมข ้าพเจ ้า ข ้าพเจ ้านอนไม่หลับ 41 ข ้าพเจ ้าอยูใ่ นบ ้านของท่านมาเป็ นเวลา 20 ปี แล ้ว ข ้าพเจ ้า รับใช ้ท่านมา 14 ปี เพือ ่ เลีย ้ งบุตรสาวสองคนของท่าน และรับ ใช ้ท่านมา 6 ปี เพือ ่ เลีย ้ งสัตว์ของท่าน และท่านยังเปลีย ่ น ค่าจ ้างของข ้าพเจ ้ามา 10 ครัง้ แล ้วด ้วย 42 เว ้นแต่พระเจ ้าของบิดาข ้าพเจ ้า พระเจ ้าของอับราฮัม และ ความเกรงกลัวของอิสอัค ทรงอยูก ่ บ ั ข ้าพเจ ้า แน่ละ ท่านคง ส่งข ้าพเจ ้าไปมือเปล่าแล ้ว พระเจ ้าทรงเห็นความทุกข์ยาก ของข ้าพเจ ้าและความเหน็ ดเหนือ ่ ยของมือข ้าพเจ ้า และทรง ตําหนิทา่ นเมือ ่ คืนนี้ 43 แล ้วลาบันตอบยาโคบว่า “ธิดาเหล่านีเ้ ป็ นธิดาของเรา เด็กๆ เหล่านีเ้ ป็ นบุตรของเรา และสัตว์เลีย ้ งเหล่านีก ้ ็เป็ นสัตว์ ่ เลีย ้ งของเรา และทุกสิงทีท ่ า่ นเห็นก็เป็ นของเรา วันนีเ้ ราจะ ทําอะไรแก่ธด ิ าของเรา หรือต่อลูกๆ ของพวกเขาทีพ ่ วกเธอ เกิดมาได ้เล่า?” 44 บัดนีจ ้ งมาเถิด เราจะทําพันธสัญญากัน เราและเจ ้า และ ให ้เป็ นพยานระหว่างเราและเจ ้า 45 ยาโคบจึงเอาหินก ้อนหนึง่ ตัง้ เป็ นเสาหลัก 46 ยาโคบจึงสัง่ พวกพีน ่ ้องของตนว่า จงเก็บก ้อนหินไว ้ พวก เขาก็เอาก ้อนหินมากองไว ้ แล ้วพวกเขาก็กน ิ อาหารอยูบ ่ น กองนัน ้ 47 และลาบันเรียกมันว่า เยการ์สหดูธา แต่ยาโคบเรียกมันว่า กาเลด 48 ลาบันกล่าวว่า กองหินนีจ ้ ะเป็ นพยานระหว่างเราและเจ ้า ในวันนี้ เหตุฉะนัน ้ จึงเรียกกองหินนัน ้ ว่ากาเลด 49 และมิซปาห์ เพราะเขากล่าวว่า ขอพระเจ ้าทรงเฝ้ าอยู่ ระหว่างเรากับท่าน เมือ ่ เราไม่อยูก ่ น ั
ปฐมกาล
50 ถ ้าท่านทรมานธิดาของฉั น หรือถ ้าท่านได ้ภรรยาอืน ่ นอกจากธิดาของฉั น ไม่มช ี ายใดอยูก ่ บ ั เราเลย ดูเถิด พระเจ ้า ทรงเป็ นพยานระหว่างฉั นกับท่าน 51 แล ้วลาบันก็กล่าวแก่ยาโคบว่า “จงดูกองหินนีแ ้ ละดูเสา ต ้นนีท ้ เี่ ราได ้วางไว ้ระหว่างเรากับเจ ้า” 52 กองหินนีจ ้ งเป็ นพยาน และเสาหลักนีจ ้ งเป็ นพยานว่า เรา จะไม่มอบกองหินนีใ้ ห ้แก่ทา่ น และท่านก็จะไม่มอบกองหินนี้ และเสาหลักนีใ้ ห ้แก่เรา เพือ ่ ความชัว่ ร ้ายใดๆ เลย 53 พระเจ ้าของอับราฮัมและพระเจ ้าของนาโฮร์ซงึ่ เป็ นพระ เจ ้าของบิดาของพวกเขา ทรงพิพากษาระหว่างเรา และยา โคบก็สาบานโดยคํานึงถึงความกลัวของอิสอัคบิดาของเขา 54 แล ้วยาโคบก็ถวายเครือ ่ งบูชาบนภูเขา และเรียกพีน ่ ้อง ของตนมากินขนมปั ง พวกเขาก็กน ิ ขนมปั งและอยูบ ่ นภูเขา ตลอดคืน 55 และรุง่ เช ้า ลาบันก็ลก ุ ขึน ้ จูบลูกชายและลูกสาวของตน และอวยพรพวกเขา แล ้วลาบันก็ออกเดินทางกลับไปยังทีอ ่ ยู่ ของตน บทที่ 32 1 แล ้วยาโคบก็ออกเดินทาง และเหล่าทูตสวรรค์ของพระเจ ้า ก็มาพบเขา 2 เมือ ่ ยาโคบเห็นดังนัน ้ เขาจึงกล่าวว่า นีค ่ อ ื กองทัพของพระ ่ สถานทีน เจ ้า และเขาเรียกชือ ่ ัน ้ ว่า มาหะนาอิม 3 ยาโคบจึงส่งทูตไปล่วงหน ้าไปหาเอซาวพีช ่ ายของตนที่ แผ่นดินเสอีรซ ์ งึ่ เป็ นดินแดนเอโดม 4 และท่านสัง่ พวกเขาว่า เจ ้าทัง้ หลายจงพูดอย่างนีแ ้ ก่เอซาว นายของข ้าพเจ ้า ยาโคบผู ้รับใช ้ของท่านกล่าวว่า ข ้าพเจ ้า อาศัยอยูก ่ บ ั ลาบันและอยูท ่ น ี่ ั่นจนกระทั่งบัดนี้ 5 และข ้าพเจ ้ามีวัว ลา ฝูงสัตว์ และคนรับใช ้ชายและคนรับใช ้ หญิง และข ้าพเจ ้าได ้ส่งคนไปรายงานท่าน เพือ ่ ข ้าพเจ ้าจะได ้ มีพระกรุณาในสายพระเนตรของท่าน 6 และคนเหล่านัน ้ กลับไปหายาโคบแล ้วกล่าวว่า พวก ข ้าพเจ ้าไปหาเอซาวพีช ่ ายของท่าน และเขาก็มาพบท่าน พร ้อมด ้วยพวกผู ้ชายสีร่ ้อยคน 7 ฝ่ ายยาโคบก็กลัวและเป็ นทุกข์ยงิ่ นัก จึงแบ่งผู ้คนทีอ ่ ยูก ่ บ ั ตนและฝูงแกะ และฝูงโค และฝูงอูฐ ออกเป็ นสองกอง 8 และกล่าวว่า ถ ้าเอซาวมาหาพวกหนึง่ และตีมัน อีกกลุม ่ ที่ เหลือก็จะหนีไปได ้ 9 และยาโคบกล่าวว่า “ข ้าแต่พระเจ ้าของอับราฮัมบิดาของ ข ้าพเจ ้า และพระเจ ้าของอิสอัคบิดาของข ้าพเจ ้า คือพระเจ ้า ผู ้ตรัสกับข ้าพเจ ้าว่า จงกลับไปยังบ ้านเกิดเมืองนอนและไป ยังญาติพน ี่ ้องของเจ ้า และเราจะปฏิบต ั ต ิ อ ่ เจ ้าอย่างดี” 10 ข ้าพเจ ้าไม่สมควรได ้รับความเมตตาและความจริงใดๆ เลยแม ้แต่น ้อย ซึง่ พระองค์ได ้ทรงสําแดงแก่ผู ้รับใช ้ของ พระองค์ เพราะว่าข ้าพเจ ้าได ้ข ้ามแม่นํ้าจอร์แดนนีไ้ ปด ้วยไม ้ เท ้าของข ้าพเจ ้า และบัดนีข ้ ้าพเจ ้าก็กลายเป็ นสองกอง 11 ขอพระองค์โปรดช่วยข ้าพระองค์ให ้พ ้นจากมือพีช ่ ายข ้า พระองค์ จากมือเอซาวด ้วยเถิด เพราะข ้าพระองค์กลัวเขา เกรงว่าเขาจะมาทําร ้ายข ้าพระองค์ และมารดาและบุตร ทัง้ หลายด ้วย 12 และเจ ้ากล่าวว่า เราจะทําดีแก่เจ ้าแน่ และจะทําให ้ พงศ์พันธุข ์ องเจ ้ามากมายเหมือนเม็ดทรายในทะเล ซึง่ นับไม่ ถ ้วน 13 แล ้วท่านก็พักอยูท ่ น ี่ ั่นในคืนนัน ้ และนํ าสิง่ ของทีไ่ ด ้มาเป็ น ของขวัญไปให ้เอซาวพีช ่ ายของท่าน ิ ตัว แกะตัวเมียสอง 14 แพะตัวเมียสองร ้อยตัว แพะตัวผู ้ยีส ่ บ ิ ตัว ร ้อยตัว และแกะตัวผู ้ยีส ่ บ
่ บ ิ ตัว วัวตัวผู ้ 15 อูฐให ้นมสามสิบตัวพร ้อมลูกอูฐของมัน วัวสีส ิ ตัว และลูกม ้าสิบตัว สิบตัว ลาตัวเมียยีส ่ บ 16 และท่านได ้มอบสัตว์เหล่านัน ้ ไว ้ในมือผู ้รับใช ้ของท่าน โดยแต่ละตัวอยูต ่ ามลําพัง แล ้วท่านสัง่ ผู ้รับใช ้ของท่านว่า จง ผ่านไปข ้างหน ้าเรา และเว ้นทีไ่ ว ้ระหว่างฝูงสัตว์แต่ละฝูง 17 และท่านสัง่ คนข ้างหน ้าว่า เมือ ่ เอซาวพีช ่ ายของฉั นพบ คุณและถามคุณว่า เจ ้าเป็ นใคร และเจ ้าจะไปไหน และคน เหล่านีท ้ อ ี่ ยูต ่ อ ่ หน ้าคุณเป็ นใคร 18 แล ้วท่านจงกล่าวว่า ของเหล่านีเ้ ป็ นของยาโคบผู ้รับใช ้ ของท่าน เป็ นของขวัญทีส ่ ง่ ไปให ้เอซาวนายของข ้าพเจ ้า และดูเถิด เขากําลังอยูเ่ บือ ้ งหลังพวกเราด ้วย ่ 19 แล ้วท่านจึงสังคนทีส ่ อง คนทีส ่ าม และทุกคนทีต ่ ด ิ ตามไป ด ้วยว่า “เมือ ่ เจ ้าพบเอซาว เจ ้าจงพูดอย่างนีแ ้ ก่เขา” 20 และท่านทัง้ หลายจงกล่าวอีกว่า ดูเถิด ยาโคบผู ้รับใช ้ของ ท่านอยูข ่ ้างหลังเรา เพราะยาโคบกล่าวว่า ข ้าพเจ ้าจะทําให ้ เขาพอใจด ้วยของกํานัลทีน ่ ํ าหน ้าข ้าพเจ ้าไป และภายหลัง ข ้าพเจ ้าจะได ้เห็นหน ้าเขา บางทีเขาอาจจะยอมรับข ้าพเจ ้าก็ ได ้ 21 ดังนัน ้ ของขวัญจึงไปล่วงหน ้าเขา และคืนนัน ้ เขาก็พักอยู่ กับพวก 22 แล ้วเขาก็ลก ุ ขึน ้ ในคืนนัน ้ แล ้วพาภรรยาสองคนของเขา และสาวใช ้สองคนของเขา และลูกชายสิบเอ็ดคนของเขา ไป ข ้ามทีข ่ ้ามแม่นํ้ายับบอก 23 แล ้วท่านก็เอาพวกเขาไปส่งข ้ามลําธาร และส่งสิง่ ทีท ่ า่ นมี ไปให ้ข ้ามไป 24 และยาโคบถูกทิง้ ไว ้เพียงลําพัง และมีชายคนหนึง่ มาปลํ้า ้ วัน กับเขาจนกระทั่งใกล ้จะสิน 25 เมือ ่ เห็นว่ายาโคบไม่ชนะแล ้ว จึงเข ้าไปแตะต ้องทีโ่ คนขา ของเขา และโคนขาของยาโคบก็ผด ิ รูปขณะทีเ่ ขาปลํ้ากับเขา 26 และท่านกล่าวว่า “ปล่อยข ้าพเจ ้าไปเถิด เพราะรุง่ สางแล ้ว” และท่านกล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าจะไม่ยอมปล่อยท่านไป เว ้นแต่ ท่านจะอวยพรข ้าพเจ ้า” ่ อะไร” เขาตอบว่า “ยาโคบ” 27 และท่านถามเขาว่า “ชือ ่ 28 และพระองค์ตรัสว่า ชือของเจ ้าจะไม่เรียกว่ายาโคบอีก ต่อไป แต่จะเรียกว่าอิสราเอล เพราะว่าเจ ้ามีอํานาจเหนือพระ เจ ้าและเหนือมนุษย์เหมือนเจ ้านาย และเจ ้าก็ชนะ ่ 29 ยาโคบจึงถามเขาว่า “ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่าน โปรดบอกชือ ของท่านแก่ข ้าพเจ ้าด ้วย” เขาจึงกล่าวว่า “เหตุใดท่านจึงถาม ่ ข ้าพเจ ้า” และเขาก็อวยพรเขาทีน ชือ ่ ั่น ่ 30 ยาโคบจึงเรียกชือสถานทีน ่ ัน ้ ว่า เปเนียล เพราะว่าข ้าพเจ ้า ได ้เห็นพระพักตร์พระเจ ้า และชีวต ิ ของข ้าพเจ ้าก็ได ้รับการ เก็บรักษาไว ้ 31 เมือ ่ พระองค์ผา่ นไปทางเมืองเฟนูเอล พระอาทิตย์ก็ขน ึ้ เหนือพระองค์ และพระองค์ก็หยุดยืนอยูท ่ ต ี่ ้นขาของพระองค์ 32 เพราะฉะนัน ้ บรรดาบุตรหลานแห่งอิสราเอลจึงไม่กน ิ เส ้น เอ็นทีห ่ ดตัว ซึง่ อยูท ่ โี่ คนขาหนีบจนถึงทุกวันนี้ เพราะว่า พระองค์ทรงแตะต ้องโคนขาของยาโคบด ้วยเส ้นเอ็นทีห ่ ดตัว นัน ้ บทที่ 33 1 ยาโคบเงยหน ้าขึน ้ มองดู และดูเถิด เอซาวมาพร ้อมกับพวก ผู ้ชายสีร่ ้อยคน เขาจึงแบ่งเด็กๆ ให ้แก่เลอาห์ ให ้แก่ราเชล และให ้แก่สาวใช ้สองคน 2 และท่านให ้สาวใช ้และลูกๆ ของพวกเขาอยูข ่ ้างหน ้า และ เลอากับลูกๆ ของนางอยูข ่ ้างหลัง และราเชลและโยเซฟอยู่ ข ้างหลัง 3 แล ้วเขาก ้าวไปข ้างหน ้าพวกเขา และก ้มตัวลงถึงดินเจ็ดครัง้ จนกระทั่งมาใกล ้พีช ่ ายของเขา
ปฐมกาล
4 แล ้วเอซาวก็วงิ่ ไปต ้อนรับเขา แล ้วกอดเขา และกอดคอเขา และจูบเขา แล ้วพวกเขาก็ร ้องไห ้ 5 และท่านเงยหน ้าขึน ้ ดูเห็นสตรีกบ ั เด็กๆ และกล่าวว่า คนที่ อยูก ่ บ ั ท่านคือใคร ท่านกล่าวว่า เด็กๆ ทีพ ่ ระเจ ้าทรงประทาน ให ้ผู ้รับใช ้ของท่านอย่างมีพระทัยกรุณา 6 จากนัน ้ สาวใช ้ทัง้ พวกเขาและลูกๆ ของพวกเขาก็เข ้ามา และก ้มลงกราบ 7 และเลอาห์กบ ั ลูกๆ ของนางก็เข ้ามาใกล ้และโค ้งคํานับ ต่อมาโยเซฟกับราเชลก็เข ้ามาใกล ้และทัง้ สองก็โค ้งคํานับ 8 และท่านกล่าวว่า “ท่านหมายความว่าอย่างไรกับฝูงสัตว์ ทัง้ หมดทีฉ ่ ั นพบ?” และท่านกล่าวว่า “ฝูงสัตว์เหล่านีจ ้ ะได ้รับ ความโปรดปรานในสายพระเนตรของเจ ้านายของฉั น” 9 และเอซาวพูดว่า ฉั นมีมากพอแล ้วน ้องเอ๋ย จงเก็บสิง่ ทีม ่ ไี ว ้ เองเถิด 10 และยาโคบกล่าวว่า "อย่าเลย ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่านว่า ถ ้า บัดนีข ้ ้าพเจ ้าได ้รับความกรุณาในสายพระเนตรของท่านแล ้ว ก็ขอให ้ท่านรับของขวัญของข ้าพเจ ้าจากมือข ้าพเจ ้าเถิด เพราะเหตุนี้ ข ้าพเจ ้าจึงได ้เห็นพระพักตร์ของท่าน เหมือนกับ ได ้เห็นพระพักตร์ของพระเจ ้า และท่านก็พอใจข ้าพเจ ้า" 11 ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่าน โปรดรับพรทีข ่ ้าพเจ ้าได ้รับมา เพราะ พระเจ ้าทรงกรุณาต่อข ้าพเจ ้า และข ้าพเจ ้าก็มม ี ากเพียงพอ แล ้ว” พระองค์จงึ ทรงเร ้าเขา และเขาก็รับพรนัน ้ ไป 12 และท่านกล่าวว่า ให ้เราออกเดินทางกันเถิด และเราจะไป ข ้างหน ้าท่าน 13 และท่านได ้กล่าวแก่เขาว่า นายของข ้าพเจ ้าทราบดีวา่ เด็กๆ ยังเล็กอยู่ และข ้าพเจ ้ามีฝงู แกะและโคทีม ่ ล ี ก ู อ่อนอยู่ ด ้วย ถ ้าผู ้ใดต ้อนพวกมันให ้มากเกินไปในวันใดวันหนึง่ ฝูง สัตว์ทงั ้ หมดก็จะตาย 14 ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่าน ขอให ้ท่านเสด็จไปก่อนข ้าพเจ ้าผู ้รับ ใช ้ของท่าน และข ้าพเจ ้าจะเดินช ้า ๆ ตามกําลังของสัตว์ท ี่ เดินไปข ้างหน ้าข ้าพเจ ้า และตามกําลังของเด็กๆ จนกว่า ข ้าพเจ ้าจะกลับไปหาท่านทีเ่ มืองเสอีร ์ 15 เอซาวจึงกล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าขอให ้ท่านทิง้ คนบางคนทีอ ่ ยู่ กับข ้าพเจ ้าไว ้กับท่านบ ้างเถิด” เขากล่าวว่า “ข ้าพเจ ้า ต ้องการอะไร ขอให ้ข ้าพเจ ้าได ้รับความโปรดปรานในสาย พระเนตรของนายข ้าพเจ ้าเถิด” 16 ในวันนัน ้ เอซาวจึงกลับไปเสอีร ์ 17 ยาโคบเดินทางไปทีเ่ มืองซุคโคธ แล ้วเขาก็สร ้างบ ้าน และ ทําเพิงให ้สัตว์เลีย ้ งของเขา เพราะฉะนัน ้ จึงเรียกสถานทีน ่ ัน ้ ว่า เมืองซุคโคธ 18 และเมือ ่ ยาโคบมาจากปั ดดานราม เขาก็มาถึงเมืองชาเลม ซึง่ เป็ นเมืองหนึง่ ของเชเค็ม ในแผ่นดินคานาอัน และเขาก็ตงั ้ เต็นท์อยูห ่ น ้าเมืองนัน ้ ้ ทีด 19 และเขาซือ ่ น ิ แปลงหนึง่ ซึง่ เขาได ้กางเต็นท์ไว ้จากมือ ของบุตรหลานของฮาโมร์ บิดาของเชเค็ม เป็ นเงินหนึง่ ร ้อย เหรียญ 20 และท่านได ้สร ้างแท่นบูชาไว ้ทีน ่ ั่น และเรียกแท่นนัน ้ ว่า เอ เลโลเฮอิสราเอล บทที่ 34 1 แล ้วดีนาห์บต ุ รสาวของเลอาห์ซงึ่ นางคลอดให ้ยาโคบก็ ออกไปเยีย ่ มบุตรสาวชาวแผ่นดินนัน ้ 2 เมือ ่ เชเค็มบุตรชายของฮาโมร์ชาวฮิวไวต์ผู ้เป็ นประมุขของ เมือง เห็นนาง ก็เอานางไปร่วมหลับนอนกับนาง และกระทํา ให ้นางเป็ นมลทิน 3 และจิตวิญญาณของเขาผูกพันอยูก ่ บ ั ดีนาห์บต ุ รสาวของยา โคบ และเขารักนางสาวคนนัน ้ และพูดจาดีกบ ั นางสาวคนนัน ้
4 เชเค็มจึงพูดกับฮาโมร์บด ิ าของตนว่า “จงพาสาวคนนีม ้ า เป็ นภรรยาข ้าพเจ ้าเถิด” 5 และยาโคบได ้ยินว่าเขาได ้ทําให ้ดีนาห์ธด ิ าของตนเป็ น มลทิน ขณะนัน ้ บุตรทัง้ สองของเขาอยูก ่ บ ั ฝูงสัตว์ของเขาใน ทุง่ นา ยาโคบก็เงียบอยูจ ่ นกว่าพวกเขาจะกลับมา 6 แล ้วฮาโมร์บด ิ าของเชเค็มก็ไปหายาโคบเพือ ่ สนทนากับ เขา 7 เมือ ่ บุตรของยาโคบได ้ยินเรือ ่ งนัน ้ ก็กลับมาจากทุง่ นา พวก เขาก็เศร ้าโศกและโกรธมากเพราะเขาได ้กระทําความโง่เขลา ในอิสราเอลโดยการนอนกับลูกสาวของยาโคบ ซึง่ เป็ นสิง่ ที่ ไม่ควรทํา 8 และฮาโมร์ก็พด ู กับพวกเขาว่า “จิตวิญญาณของเชเค็ม บุตรชายของฉั นปรารถนาลูกสาวของคุณ ฉั นขอร ้องให ้คุณ ยกเธอให ้เป็ นภรรยา” 9 และพวกท่านจงแต่งงานกับพวกเรา และยกบุตรสาวของ พวกท่านให ้แก่พวกเรา และนํ าบุตรสาวของพวกเรามาให ้แก่ พวกท่านด ้วย 10 และท่านทัง้ หลายจะได ้อาศัยอยูก ่ บ ั เรา และแผ่นดินนัน ้ จะ อยูต ่ อ ่ หน ้าท่าน จงอาศัยและค ้าขายอยูท ่ น ี่ ั่น และได ้ทรัพย์ สมบัตอ ิ ยูท ่ น ี่ ั่น 11 เชเค็มจึงกล่าวแก่บด ิ าและพวกพีช ่ ายของนางว่า ขอให ้ ข ้าพเจ ้าได ้รับความเมตตาในสายตาของท่าน และขอให ้ท่าน พูดอะไรกับข ้าพเจ ้า ข ้าพเจ ้าก็จะตอบท่าน” 12 อย่าขอเงินสินสอดและของขวัญจากฉั นมากนัก ฉั นก็จะให ้ ตามทีท ่ า่ นบอก แต่จงให ้นางสาวนัน ้ เป็ นภรรยาแก่ฉันเถิด 13 บุตรชายของยาโคบตอบเชเค็มและฮาโมร์บด ิ าของเขา อย่างหลอกลวง โดยกล่าวว่าเพราะเขาได ้ทําให ้ดีนาห์ น ้องสาวของพวกเขาเป็ นมลทิน 14 พวกเขากล่าวแก่พวกเขาว่า เราไม่สามารถทําสิง่ นีไ้ ด ้ คือ มอบน ้องสาวของเราให ้แก่คนทีไ่ ม่ได ้เข ้าสุหนัต เพราะนั่น เป็ นสิง่ ทีน ่ ่าอับอายสําหรับเรา 15 แต่เราจะยอมให ้ท่านทัง้ หลายทําตามนี้ คือถ ้าท่าน ปรารถนาจะเป็ นเหมือนเรา ให ้ชายทุกคนในพวกท่านเข ้า สุหนัต 16 แล ้วเราจะยกธิดาของเราให ้แก่ทา่ น และเราจะรับธิดาของ ท่านมาเป็ นของเรา และเราจะอาศัยอยูก ่ บ ั ท่าน และเราจะ กลายเป็ นชนชาติเดียวกัน 17 แต่ถ ้าพวกท่านไม่ฟังเราทีจ ่ ะเข ้าสุหนัต เราก็จะพาธิดา ของเราไปแล ้วเราจะไป 18 คําพูดของพวกเขาทําให ้ฮาโมร์และเชเค็มบุตรของฮาโมร์ พอใจ ่ ชอบลูก 19 และชายหนุ่มก็ไม่รรี อทีจ ่ ะทําสิง่ นัน ้ เพราะเขาชืน สาวของยาโคบ และเขาเป็ นคนมีเกียรติมากกว่าคนอืน ่ ๆ ใน ครอบครัวของบิดาของเขา 20 แล ้วฮาโมร์กบ ั เชเค็มบุตรของเขามาถึงประตูเมืองของตน และสนทนากับชาวเมืองของตนว่า 21 คนเหล่านีเ้ ป็ นผู ้รักสันติกบ ั เรา ดังนัน ้ ให ้พวกเขาอาศัยอยู่ ในแผ่นดินและทําการค ้าขายในนัน ้ เพราะแผ่นดินนี้ กว ้างขวางพอสําหรับพวกเขาแล ้ว ให ้เรารับบุตรสาวของพวก เขามาเป็ นภรรยาแก่เรา และให ้เรายกบุตรสาวของเราให ้แก่ พวกเขาด ้วย 22 เฉพาะแต่เรือ ่ งนีเ้ ท่านัน ้ ทีผ ่ ู ้ชายจะยินยอมให ้เราอยูร่ ว่ มกับ เรา เป็ นชนชาติเดียวกัน คือ ถ ้าผู ้ชายทุกคนในพวกเราเข ้า สุหนัตเหมือนอย่างทีเ่ ขาเข ้าสุหนัต ิ ของพวกเขาและสัตว์ทก 23 สัตว์เลีย ้ งและทรัพย์สน ุ ชนิดของ พวกเขาจะไม่เป็ นของเราหรือ? เราเพียงแต่ยน ิ ยอมให ้พวก เขาอยูร่ ว่ มกับเราเท่านัน ้
ปฐมกาล
24 และฮาโมร์และเชเค็มบุตรของเขาก็ฟังทุกคนทีอ ่ อกไป จากประตูเมืองของเขา และชายทุกคนก็เข ้าสุหนัต คือทุกคน ทีอ ่ อกไปจากประตูเมืองของเขา 25 ครัน ้ ถึงวันสามเมือ ่ พวกเขาเจ็บไข ้ได ้ป่ วย บุตรชายสองคน ่ ซีเมโอนและเลวี พีน ของยาโคบ ชือ ่ ้องของดีนาห์ ก็หยิบดาบ ของแต่ละคนเข ้าโจมตีเมืองอย่างกล ้าหาญ แล ้วสังหารผู ้ชาย ทุกคน 26 แล ้วพวกเขาฆ่าฮาโมร์กบ ั เชเค็มลูกชายของเขาด ้วยคม ดาบ และพาดีนาห์ออกจากบ ้านของเชเค็มแล ้วออกไป 27 บุตรชายของยาโคบเข ้ามาหาคนตาย และทําลายเมือง เพราะพวกเขาได ้ทําให ้พีส ่ าวของตนเป็ นมลทิน 28 พวกเขาเอาแกะ วัว ลา และสิง่ ของต่างๆ ในเมือง และ สิง่ ของต่างๆ ในทุง่ นาไป 29 พวกเขาเอาทรัพย์สมบัตท ิ งั ้ หมด บุตรหลานทัง้ หมด และ ภรรยาของพวกเขาไปเป็ นเชลย และปล ้นสะดมแม ้กระทั่ง สิง่ ของทุกอย่างในบ ้าน 30 ยาโคบจึงกล่าวแก่ซเี มโอนกับเลวีวา่ “เจ ้าทัง้ หลายทําให ้ ข ้าพเจ ้าลําบากใจ จนทําให ้ข ้าพเจ ้าเหม็นท่ามกลางชาว แผ่นดินนี้ คือในหมูค ่ นคานาอันและในหมูค ่ นเปริสซี และ เนือ ่ งจากข ้าพเจ ้ามีจํานวนน ้อย พวกเขาจึงรวมตัวต่อต ้าน ข ้าพเจ ้าและฆ่าข ้าพเจ ้าเสีย และข ้าพเจ ้ากับครอบครัวของ ข ้าพเจ ้าจะถูกทําลาย” 31 พวกเขาจึงพูดว่า “เขาควรปฏิบต ั ก ิ บ ั น ้องสาวของเรา เหมือนเป็ นหญิงโสเภณีหรือ?” บทที่ 35 1 แล ้วพระเจ ้าตรัสแก่ยาโคบว่า “จงลุกขึน ้ ไปยังเบธเอลและ อาศัยอยูท ่ น ี่ ั่น จงสร ้างแท่นบูชาทีน ่ ั่นให ้แด่พระเจ ้าผู ้ปรากฏ แก่เจ ้าเมือ ่ เจ ้าหลบหนีจากหน ้าของเอซาวพีช ่ ายเจ ้า” 2 ยาโคบจึงสัง่ คนในครัวเรือนของตนและคนทัง้ ปวงทีอ ่ ยูก ่ บ ั ิ ธิต ตนว่า จงเอาสิง่ ศักดิส ์ ท ์ า่ ง ๆ ทีอ ่ ยูท ่ า่ มกลางพวกเจ ้า ้ ผ ้าของ ออกไปเสีย แล ้วจงชําระตัวให ้สะอาด และเปลีย ่ นเสือ พวกเจ ้า 3 แล ้วเราจะลุกขึน ้ ไปยังเบธเอล และเราจะสร ้างแท่นบูชาที่ นั่นให ้แด่พระเจ ้า ผู ้ทรงตอบเราในวันทีเ่ ราทุกข์ใจ และทรง อยูก ่ บ ั เราตลอดทางทีเ่ ราไป 4 แล ้วพวกเขาจึงมอบรูปเคารพต่างด ้าวทัง้ หมดทีม ่ อ ี ยูใ่ นมือ ของพวกเขา และต่างหูทงั ้ หมดทีอ ่ ยูใ่ นหูของพวกเขาให ้แก่ ่ นของเหล่านัน ยาโคบ และยาโคบก็ซอ ้ ไว ้ใต ้ต ้นโอ๊กทีอ ่ ยูใ่ กล ้ เมืองเชเค็ม 5 และพวกเขาก็ออกเดินทาง และความหวาดกลัวต่อพระเจ ้า ก็เกิดขึน ้ แก่เมืองต่างๆ ทีอ ่ ยูร่ อบๆ พวกเขา และพวกเขาก็ ไม่ได ้ติดตามพวกบุตรชายของยาโคบไป 6 ยาโคบมาถึงเมืองลูส ซึง่ อยูใ่ นแผ่นดินคานาอัน คือเบธเอล พร ้อมทัง้ คนทัง้ หมดทีอ ่ ยูก ่ บ ั เขา 7 และเขาสร ้างแท่นบูชาทีน ่ ั่น และเรียกสถานทีน ่ ัน ้ ว่าเอ ลเบเธล เพราะว่าทีน ่ ั่นพระเจ ้าทรงปรากฏแก่เขา เมือ ่ เขาหนี ไปจากหน ้าพีช ่ ายของเขา 8 แต่พเี่ ลีย ้ งของเดโบราห์ รีเบคาห์เสียชีวต ิ และเธอถูกฝั งไว ้ ่ ของต ้นโอ๊กนัน ใต ้ต ้นโอ๊กใต ้เบธเอล และชือ ้ จึงเรียกว่า อัล โลนบาคุท 9 และพระเจ ้าทรงปรากฏแก่ยาโคบอีกครัง้ หนึง่ เมือ ่ ยาโคบ ออกจากปาดานาราม และอวยพรเขา ่ ของเจ ้าคือยาโคบ ชือ ่ ของ 10 และพระเจ ้าตรัสแก่เขาว่า ชือ ่ ของ เจ ้าจะไม่เรียกว่ายาโคบอีกต่อไป แต่อส ิ ราเอลจะเป็ นชือ ่ ของเขาว่าอิสราเอล เจ ้า และพระเจ ้าเรียกชือ 11 พระเจ ้าตรัสแก่เขาว่า "เราเป็ นพระเจ ้าผู ้ทรงมหิทธิฤทธิ์ จงมีลก ู หลานมากทวีมากขึน ้ ประชาชาติหนึง่ และกลุม ่ ชาติ
หนึง่ จะเกิดขึน ้ จากเจ ้า และกษั ตริยห ์ ลายองค์จะออกมาจาก บัน ้ เอวของเจ ้า 12 และแผ่นดินทีเ่ ราให ้แก่อบ ั ราฮัมและอิสอัคแก่เจ ้า เราจะ ให ้แก่มัน และเราจะให ้แผ่นดินนัน ้ แก่พงศ์พันธุข ์ องเจ ้า ภายหลังเจ ้า” 13 แล ้วพระเจ ้าเสด็จขึน ้ ไปจากเขา ณ ทีท ่ พ ี่ ระองค์สนทนากับ เขา 14 และยาโคบก็ตงั ้ เสาขึน ้ ในสถานทีท ่ พ ี่ ระองค์สนทนากับตน เป็ นเสาหิน และเขาก็เทเครือ ่ งดืม ่ บูชาและนํ้ ามันบนเสานัน ้ ่ สถานทีซ 15 ยาโคบเรียกชือ ่ งึ่ พระเจ ้าตรัสกับตนว่า เบธเอล 16 และเขาทัง้ หลายออกเดินทางจากเบธเอล และมีระยะทาง เพียงเล็กน ้อยทีจ ่ ะไปยังเอฟราธาห์ ราเชลก็คลอดบุตรและ ต ้องทนทุกข์ทรมานอย่างหนัก 17 ครัน ้ นางเจ็บครรภ์อยู่ นางผดุงครรภ์ก็บอกนางว่า อย่ากลัว เลย เจ ้าจะได ้บุตรคนนีด ้ ้วย 18 ครัน ้ ชีวต ิ ของเธอใกล ้จะจากไป (เพราะเธอเสียชีวต ิ แล ้ว) ่ บุตรคนนัน เธอจึงตัง้ ชือ ้ ว่า เบโนนี แต่บด ิ าเรียกเขาว่า เบนจา มิน ิ้ ชีวต 19 และราเชลก็สน ิ และถูกฝั งไว ้ในทางทีจ ่ ะไปเอฟราธาห์ ซึง่ คือเบธเลเฮม 20 และยาโคบก็ตงั ้ เสาไว ้บนหลุมศพของนาง ซึง่ เป็ นเสา หลักในหลุมศพของราเชลมาจนทุกวันนี้ 21 แล ้วอิสราเอลก็ออกเดินทางและกางเต็นท์ของตนเลย หอคอยแห่งเอดาร์ไป 22 เมือ ่ อิสราเอลอาศัยอยูใ่ นแผ่นดินนัน ้ รูเบนก็ไปนอนกับบิล ฮาห์ ภรรยาน ้อยของบิดาของตน และอิสราเอลก็ได ้ยินเรือ ่ งนี้ ิ สองคน บุตรชายของยาโคบมีสบ 23 บุตรชายของเลอาห์ คือ รูเบน บุตรหัวปี ของยาโคบ และซี เมโอน เลวี ยูดาห์ อิสสาคาร์ และเศบูลน ุ 24 บุตรชายของราเชลคือโยเซฟและเบนจามิน 25 และบุตรชายของบิลฮาห์ สาวใช ้ของราเชล คือ ดาน และ นัฟทาลี 26 บุตรชายของศิลปาห์สาวใช ้ของเลอาห์ คือ กาด และอา เชอร์ คนเหล่านีเ้ ป็ นบุตรชายของยาโคบ ซึง่ เกิดแก่เขาทีป ่ ัด ดานาราม 27 แล ้วยาโคบมาหาอิสอัคบิดาของตนทีม ่ ัมเร ในเมืองอาร์ บาห์ คือเฮโบรน ทีอ ่ บ ั ราฮัมและอิสอัคเคยอาศัยอยู่ 28 และอายุของอิสอัคนัน ้ มีหนึง่ ร ้อยแปดสิบปี ้ ใจและสิน ้ ชีวต 29 อิสอัคสิน ิ และถูกรวมไปอยูก ่ บ ั บรรพบุรษ ุ ของเขา ขณะทีเ่ ขาแก่ชราและมีอายุมากแล ้ว และเอซาวและ ยาโคบ บุตรชายของเขาจึงฝั งเขาไว ้ บทที่ 36 1 ต่อไปนีเ้ ป็ นพงศ์พันธุข ์ องเอซาว ซึง่ คือเอโดม 2 เอซาวได ้เอาภรรยาของตนซึง่ เป็ นธิดาของคานาอัน คือ อา ดาห์ธด ิ าของเอโลนชาวฮิตไทต์ และอาโฮลีบามาห์ธด ิ าของ อานาห์ธด ิ าของซีเบโอนชาวฮิวไวต์ 3 และบาเสมัทธิดาของอิชมาเอล น ้องสาวของเนบาโยธ 4 และอาดาห์คลอดบุตรให ้เอซาวเอลีฟัส และบาเสมัทคลอด บุตรเรอูเอล 5 และอาโฮลีบามาห์ให ้กําเนิดเยอูช ยาลาม และโคราห์ คน เหล่านีเ้ ป็ นบุตรชายของเอซาวซึง่ เกิดในแผ่นดินคานาอัน 6 แล ้วเอซาวก็พาภรรยาของตน บุตรชาย บุตรสาว และ ครอบครัวของตน และทุกคนในบ ้านของตน และสัตว์เลีย ้ ง ของตน และทรัพย์สมบัตท ิ งั ้ หมดของตนทีไ่ ด ้มาในแผ่นดิน คานาอัน ไปยังดินแดนนัน ้ จากหน ้าของยาโคบพีช ่ ายของตน 7 เพราะว่าทรัพย์สมบัตข ิ องพวกเขามีมากเกินกว่าทีพ ่ วกเขา จะอาศัยอยูร่ ว่ มกันได ้ และแผ่นดินทีพ ่ วกเขาอาศัยอยูเ่ ดิมนัน ้
ปฐมกาล
ก็ไม่สามารถแบกรับพวกเขาได ้เพราะฝูงสัตว์เลีย ้ งของพวก เขา 8 เอซาวจึงอาศัยอยูบ ่ นภูเขาเซอีร ์ เอซาวก็คอ ื เอโดม 9 ต่อไปนีเ้ ป็ นพงศ์พันธุข ์ องเอซาว บิดาแห่งพวกเอโดมใน ภูเขาเสอีร ์ ่ บุตรชายของเอซาว คือ เอลีฟัสบุตรชายของอาดาห์ 10 ชือ ภรรยาของเอซาว เรอูเอลบุตรชายของบาเชมัท ภรรยาของ เอซาว 11 บุตรชายของเอลีฟัสคือ เทมาน โอมาร์ เซโฟ กาทาม และเคนัส 12 ทิมนาเป็ นภรรยาน ้อยของเอลีฟัสบุตรชายของเอซาว และ นางก็ให ้กําเนิดบุตรแก่เอลีฟัส อามาเล็ค คนเหล่านีเ้ ป็ น บุตรชายของอาดาห์ ภรรยาของเอซาว 13 ต่อไปนีเ้ ป็ นบุตรชายของเรอูเอล คือ นาหัท เศราห์ ชัม มาห์ และมิสซาห์ ซึง่ เป็ นบุตรชายของบาเชมัทภรรยาของเอ ซาว 14 พวกนีเ้ ป็ นบุตรชายของอาโฮลีบามาห์ บุตรสาวของอา นาห์ บุตรสาวของซีเบโอน ภรรยาของเอซาว และนางก็ให ้ กําเนิดเยอูช ยาลาม และโคราห์ แก่เอซาว 15 คนเหล่านีเ้ ป็ นเจ ้านายของบุตรชายของเอซาว บุตรชาย ของเอลีฟัส บุตรชายหัวปี ของเอซาว เจ ้านายเทมาน เจ ้านาย โอมาร์ เจ ้านายเซโฟ เจ ้านายเคนัส 16 ดยุคโคราห์ ดยุคกาทาม และดยุคอามาเล็ค คนเหล่านี้ เป็ นดยุคทีเ่ กิดจากเอลีฟัสในแผ่นดินเอโดม เหล่านีเ้ ป็ น บุตรชายของอาดาห์ 17 และต่อไปนีเ้ ป็ นบุตรชายของเรอูเอล บุตรชายของเอซาว คือ ดยุคนาฮัท ดยุคเซราห์ ดยุคชัมมาห์ ดยุคมิสซาห์ เหล่านี้ เป็ นบุตรชายของเรอูเอลในแผ่นดินเอโดม เหล่านีเ้ ป็ น บุตรชายของบาเชมัทภรรยาของเอซาว 18 ต่อไปนีเ้ ป็ นบุตรชายของอาโฮลีบามาห์ภรรยาของเอซาว คือ ดยุคเยอูช ดยุคจาลาม ดยุคโคราห์ เหล่านีเ้ ป็ นดยุคทีเ่ กิด จากอาโฮลีบามาห์บต ุ รสาวของอานาห์ ภรรยาของเอซาว 19 พวกเหล่านีเ้ ป็ นบุตรชายของเอซาว คือเอโดม และพวก เหล่านีเ้ ป็ นเจ ้านายของพวกเขา 20 พวกนีค ้ อ ื บุตรชายของเสอีรช ์ าวโฮรีซงึ่ อาศัยอยูใ่ นแผ่นดิน นัน ้ คือ โลทาน โชบาล ซีเบโอน และอานาห์ 21 และดิโชน และเอเซอร์ และดิชาน คนเหล่านีเ้ ป็ นเจ ้านาย ของชาวโฮรี บุตรหลานของเสอีรใ์ นแผ่นดินเอโดม ่ โฮรีและเฮมาม และน ้องสาวของโลตัน 22 บุตรของโลตันชือ ่ ทิมนา ชือ 23 บุตรหลานของโชบาลได ้แก่ อัลวาน มานาฮาท เอบาล เชโฟ และโอนัม 24 พวกเหล่านีเ้ ป็ นบุตรของศิเบโอน คือ อาจาห์ และอานาห์ อานาห์นแ ี้ หละทีพ ่ บล่อในถิน ่ ทุรกันดาร ขณะทีเ่ ขากําลังเลีย ้ ง ลาของศิเบโอนบิดาของเขา 25 บุตรของอานาห์ได ้แก่ ดีโชน และอาโฮลีบามาห์ บุตรสาว ของอานาห์ 26 และต่อไปนีเ้ ป็ นบุตรของดีโชน คือ เฮมดาน เอชบาน อิ ธราน และเคราน 27 บุตรของเอเซอร์คอ ื บิลฮาน ศาวาน และอาคาน 28 บุตรหลานของดีชานคือ อุซ และอาราน 29 คนเหล่านีเ้ ป็ นเจ ้านายทีม ่ าจากคนโฮรี ดยุคโลทาน, ดยุค โชบาล, ดยุคซีเบโอน, ดยุคอานาห์, 30 ดยุคแห่งดิสฮอน ดยุคแห่งเอเซอร์ ดยุคแห่งดิสฮอน เหล่านีค ้ อ ื ดยุคทีเ่ กิดมาจากโฮรี ในบรรดาดยุคของพวกเขา ในแผ่นดินเสอีร ์ 31 ต่อไปนีค ้ อ ื กษั ตริยท ์ ค ี่ รองราชย์อยูใ่ นแผ่นดินเอโดม ก่อนทีก ่ ษั ตริยอ ์ งค์ใดจะครองราชย์เหนือบุตรหลานอิสราเอล
่ 32 และเบลาบุตรชายของเบโอร์ครองราชย์ในเอโดม และชือ เมืองของเขาคือดินฮาบาห์ ้ พระชนม์ และโยบับบุตรชายของเซราห์จาก 33 และเบลาสิน โบสราห์ขน ึ้ ครองราชย์แทน ้ พระชนม์ และหุชามจากแผ่นดินเทมานีขน 34 และโยบับสิน ึ้ ครองราชย์แทนเขา ้ พระชนม์ และฮาดัดบุตรชายของเบดัดผู ้ซึง่ 35 และหุชามสิน ่ โจมตีพวกมีเดียนในทุง่ โมอาบ ขึน ้ ครองราชย์แทน และชือ เมืองของเขาคืออาวีธ ้ พระชนม์ และสัมลาห์แห่งมาสเรคาห์ขน 36 และฮาดัดสิน ึ้ ครองราชย์แทน ิ้ พระชนม์ และซาอูลแห่งเรโฮโบททีร่ ม 37 และสัมลาห์สน ิ แม่นํ้าก็ขน ึ้ ครองราชย์แทนเขา ิ้ พระชนม์ และบาอัลฮานันบุตรชายของอัค 38 แล ้วซาอูลก็สน โบร์ก็ขน ึ้ ครองราชย์แทน ิ้ พระชนม์ และฮา 39 แล ้วบาอัลฮานันบุตรชายของอัคโบร์ก็สน ่ เมืองของเขาคือปาอู และ ดาร์ก็ขน ึ้ ครองราชย์แทน และชือ ่ เมเหทาเบล ธิดาของมัทเรด ธิดาของเม พระมเหสีของเขาชือ ซาฮับ ่ บรรดาหัวหน ้าของเอซาว ตาม 40 และต่อไปนีเ้ ป็ นชือ ่ ครอบครัวของพวกเขา ตามตําแหน่งของพวกเขา ตามชือ ของพวกเขา หัวหน ้าทิมนาห์ หัวหน ้าอัลวาห์ หัวหน ้าเยเธธ 41 ดยุคโอโฮลีบามาห์ ดยุคเอลาห์ ดยุคปิ โนน 42 ดยุคเคนัส ดยุคเทมาน ดยุคมิบซาร์ 43 ดยุคมักดีเอล ดยุคอิราม คนเหล่านีเ้ ป็ นดยุคของเอโดม ตามถิน ่ ฐานในแผ่นดินทีพ ่ วกเขาครอบครอง เขาคือเอซาว บิดาของชาวเอโดม บทที่ 37 1 และยาโคบอาศัยอยูใ่ นแผ่นดินทีบ ่ ด ิ าของเขาเป็ นคนต่าง ด ้าวอยู่ คือในแผ่นดินคานาอัน 2 เหล่านีค ้ อ ื กลุม ่ คนของยาโคบ โยเซฟอายุได ้สิบเจ็ดปี กําลังเลีย ้ งฝูงสัตว์กบ ั พวกพีน ่ ้องของเขา ส่วนเด็กนัน ้ ก็อยูก ่ บ ั บุตรชายของบิลฮาห์ และบุตรชายของศิลปาห์ ภรรยาของ บิดาของเขา โยเซฟจึงนํ าเรือ ่ งเลวร ้ายของคนเหล่านัน ้ ไป บอกบิดาของเขา 3 อิสราเอลรักโยเซฟมากกว่าบุตรทัง้ หมดของเขา เพราะโย ้ ให ้เขาด ้วยสีสน ั ต่างๆ เซฟเกิดในวัยชรา และโยเซฟได ้ทําเสือ มากมาย 4 เมือ ่ พวกพีช ่ ายของเขาเห็นว่าบิดาของตนรักเขามากกว่า พวกพีช ่ ายทัง้ หมด พวกเขาก็เกลียดเขา และไม่สามารถ พูดจาดีกบ ั เขาได ้ 5 โยเซฟฝั นและเล่าความฝั นนัน ้ ให ้พีน ่ ้องฟั ง แต่พน ี่ ้อง ทัง้ หลายยิง่ เกลียดโยเซฟมากขึน ้ 6 แล ้วท่านก็กล่าวแก่เขาว่า “ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่านทัง้ หลาย จงฟั งความฝั นทีข ่ ้าพเจ ้าฝั นนีเ้ ถิด 7 เพราะดูเถิด พวกเรากําลังมัดฟ่ อนข ้าวอยูใ่ นทุง่ นา และดู เถิด ฟ่ อนข ้าวของข ้าพเจ ้าลุกขึน ้ ยืนตรง และดูเถิด ฟ่ อนข ้าว ของพวกท่านก็ยน ื อยูร่ อบ ๆ และทําการนมัสการฟ่ อนข ้าว ของข ้าพเจ ้า 8 พีน ่ ้องของเขาจึงพูดกับเขาว่า “เจ ้าจะครอบครองเหนือพวก เราจริงๆ หรือ เจ ้าจะครอบครองเหนือพวกเราจริงๆ หรือ” พวกเขายิง่ เกลียดชังเขามากขึน ้ เพราะความฝั นและคําพูด ของเขา 9 และเขาฝั นอีกครัง้ หนึง่ และเล่าให ้พีน ่ ้องของเขาฟั งและ กล่าวว่า ดูเถิด ข ้าพเจ ้าฝั นอีกครัง้ หนึง่ และดูเถิด ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวสิบเอ็ดดวงก็แสดงความเคารพ ข ้าพเจ ้า
ปฐมกาล
10 และเขาเล่าให ้บิดาและพีน ่ ้องของเขาฟั ง บิดาของเขา ตําหนิเขาและกล่าวแก่เขาว่า "ความฝั นทีเ่ จ ้าฝั นนัน ้ หมายความว่าอะไร เรากับมารดาและพีน ่ ้องของเจ ้าจะมา กราบเจ ้าถึงดินจริงหรือ?" 11 พีน ่ ้องของเขาก็อจิ ฉาเขา แต่บด ิ าของเขาก็เห็นคํากล่าวนี้ 12 และพวกพีช ่ ายของเขาไปเลีย ้ งฝูงแกะของบิดาของพวก เขาทีเ่ มืองเชเค็ม 13 อิสราเอลจึงพูดกับโยเซฟว่า “พวกพีช ่ ายของคุณไม่ได ้ เลีย ้ งฝูงสัตว์ทเี่ มืองเชเค็มหรือ? จงมาเถิด เราจะส่งคุณไปหา พวกเขา” โยเซฟจึงพูดกับเขาว่า “ข ้าพเจ ้าอยูท ่ น ี่ ”ี่ 14 และท่านก็กล่าวแก่เขาว่า “ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่าน ไปดูซวิ า่ พวกพีช ่ ายของท่านและฝูงสัตว์สบายดีหรือไม่ แล ้วนํ าข่าวมา บอกข ้าพเจ ้าด ้วย” ดังนัน ้ ท่านจึงส่งเขาออกจากหุบเขาเฮโบ รน และเขาก็มายังเมืองเชเค็ม 15 และชายคนหนึง่ พบเขา และดูเถิด เขาเดินไปเดินมาในทุง่ นา จึงถามเขาว่า “ท่านกําลังหาอะไร” 16 เขากล่าวว่า ข ้าพเจ ้าหาพีน ่ ้องของข ้าพเจ ้า โปรดบอก ข ้าพเจ ้าด ้วยว่าพวกเขาเลีย ้ งฝูงสัตว์ของตนทีไ่ หน 17 ชายผู ้นัน ้ จึงกล่าวว่า “พวกเขาออกไปจากทีน ่ แ ี่ ล ้ว เพราะ ฉั นได ้ยินพวกเขาพูดว่า ให ้เราไปยังเมืองโดธานกันเถิด” โย เซฟจึงติดตามพวกพีน ่ ้องของตนไป และพบพวกเขาทีเ่ มือง โดธาน 18 เมือ ่ พวกเขาเห็นโยเซฟแต่ไกลยังไม่มาถึง พวกเขาก็ คิดร ้ายต่อเขาเพือ ่ จะฆ่าเขาเสีย 19 พวกเขาพูดกันว่า “ดูเถิด เจ ้าคนฝั นร ้ายคนนีก ้ ําลังมาแล ้ว” 20 บัดนี้ จงมาเถิด เราจะฆ่ามันเสีย แล ้วโยนมันลงในบ่อสัก บ่อหนึง่ แล ้วเราจะพูดว่า สัตว์ร ้ายตัวหนึง่ กัดกินมันเสีย แล ้ว เราจะดูวา่ ความฝั นของมันจะเป็ นอย่างไรบ ้าง 21 เมือ ่ รูเบนได ้ยินดังนัน ้ ก็ชว่ ยโยเซฟจากมือของพวกเขา แล ้วพูดว่า เราอย่าฆ่าเขาเลย 22 รูเบนจึงบอกพวกเขาว่า “อย่าให ้มีการนองเลือดเลย แต่จง โยนเขาลงในบ่อนีใ้ นถิน ่ ทุรกันดาร และอย่าแตะต ้องเขาเลย เพือ ่ เขาจะได ้ช่วยเขาให ้พ ้นจากมือของพวกเขา แล ้วส่งเขา กลับไปให ้บิดาของเขาอีกครัง้ ” ้ โยเซฟ 23 ครัน ้ โยเซฟมาถึงพวกพีน ่ ้อง พวกเขาก็ถอดเสือ ้ ทีห ออกเสีย คือเสือ ่ ลากสีทส ี่ วมอยู่ 24 แล ้วเขาเอาเขาโยนลงในบ่อ บ่อนัน ้ ก็วา่ งเปล่า ไม่มน ี ํ้ าอยู่ เลย 25 แล ้วพวกเขาก็นั่งลงรับประทานอาหาร และพวกเขาก็ แหงนหน ้าขึน ้ ดู และดูเถิด มีพวกอิชมาเอลจํานวนหนึง่ กําลัง มาจากกิลอาดพร ้อมกับอูฐของพวกเขาบรรทุกเครือ ่ งเทศ นํ้ ามันหอม และมดยอบ กําลังจะนํ าไปยังอียป ิ ต์ 26 ยูดาห์จงึ กล่าวแก่พน ี่ ้องของตนว่า “จะได ้ประโยชน์อะไร ถ ้าเราฆ่าพีน ่ ้องของเราและซ่อนโลหิตของเขาไว ้” 27 มาเถิด เราจะขายเขาให ้แก่พวกอิชมาเอล และอย่าให ้มือ ของเราแตะต ้องเขาเลย เพราะเขาเป็ นพีน ่ ้องของเราและเป็ น เนือ ้ หนังของเรา พีน ่ ้องของเขาก็พอใจ 28 ขณะนัน ้ มีพอ ่ ค ้าชาวมีเดียนกําลังผ่านมา พวกเขาฉุดโย เซฟขึน ้ จากบ่อ แล ้วขายโยเซฟให ้แก่ชาวอิชมาเอลด ้วยเงิน ิ เหรียญ แล ้วพวกเขาพาโยเซฟไปยังอียป ยีส ่ บ ิ ต์ 29 และรูเบนกลับมาทีบ ่ อ ่ และดูเถิด โยเซฟไม่ได ้อยูใ่ นบ่อนัน ้ ้ ผ ้าของตน และเขาฉีกเสือ 30 แล ้วเขากลับไปหาพวกพีน ่ ้องของเขาและพูดว่า เด็กนัน ้ ไม่มแ ี ล ้ว และฉั นจะไปไหนได ้? ้ ของโยเซฟไป แล ้วฆ่าแพะตัวผู ้ตัว 31 แล ้วพวกเขาเอาเสือ ้ หนึง่ แล ้วจุม ่ เสือลงในเลือด ้ โค ้ตหลากสีนัน 32 แล ้วพวกเขาก็สง่ เสือ ้ ไปให ้บิดาของพวก ้ ตัวนี้ จงทราบเถิดว่านีค เขา และกล่าวว่า พวกเราพบเสือ ่ อ ื ้ โค ้ตของลูกชายเจ ้าหรือไม่ เสือ
้ ของลูกชายฉั น 33 และท่านก็รู ้เรือ ่ งนีแ ้ ละกล่าวว่า “นีเ่ ป็ นเสือ ้ เล็กชิน ้ สัตว์ร ้ายได ้กัดกินเขาเสียแล ้ว โยเซฟถูกฉีกเป็ นชิน น ้อยอย่างแน่นอน” ้ ผ ้าของตน เอาผ ้ากระสอบคาดเอว และ 34 ยาโคบก็ฉก ี เสือ ครํ่าครวญถึงลูกชายของตนเป็ นเวลานานหลายวัน 35 บุตรชายและบุตรสาวทัง้ หมดของเขาพากันลุกขึน ้ มา ปลอบโยนเขา แต่เขากลับไม่ยอมรับการปลอบโยนนัน ้ และ เขากล่าวว่า “เราจะลงไปยังหลุมฝั งศพเพือ ่ ไปหาลูกชายของ เราด ้วยความเศร ้าโศก” บิดาของเขาจึงร ้องไห ้เพือ ่ เขา 36 และชาวมีเดียนก็ขายโยเซฟไปยังอียป ิ ต์ให ้แก่โปทิฟาร์ข ้า ราชสํานักของฟาโรห์และผู ้บังคับบัญชาทหารรักษาพระองค์ บทที่ 38 1 ครัน ้ ถึงเวลานัน ้ ยูดาห์ก็ลงจากพีน ่ ้องของตนไปอาศัยอยูก ่ บ ั ่ ฮีราห์ ชาวอาดุลลามคนหนึง่ ชือ ่ ชูอาห์ 2 และยูดาห์ได ้เห็นบุตรสาวของคนคานาอันคนหนึง่ ชือ จึงพาเธอเข ้าไปหา ่ ว่าเอร์ 3 และนางก็ตงั ้ ครรภ์และคลอดบุตรชาย และเขาตัง้ ชือ ่ 4 และนางก็ตงั ้ ครรภ์อก ี และคลอดบุตรชาย และนางตัง้ ชือ บุตรนัน ้ ว่าโอนัน ่ บุตรนัน 5 และนางก็ตงั ้ ครรภ์อก ี และคลอดบุตรชาย และตัง้ ชือ ้ ว่าเชลาห์ และเขาอยูท ่ เี่ คซิบเมือ ่ นางคลอดบุตรชายนัน ้ ่ ทามาร์ 6 ยูดาห์ได ้ภรรยาแก่เออร์บต ุ รหัวปี ของเขา ชือ 7 และเออร์บต ุ รหัวปี ของยูดาห์เป็ นคนชัว่ ในสายพระเนตรของ พระเจ ้า และพระเจ ้าจึงทรงสังหารเขา 8 ยูดาห์จงึ บอกโอนันว่า จงไปหาภรรยาของพีช ่ ายเจ ้า และ แต่งงานกับเธอ และให ้มีลก ู หลานสืบสกุลต่อพีช ่ ายเจ ้า 9 โอนันรู ้ว่าพงศ์พันธุน ์ ัน ้ ไม่ควรเป็ นของเขา เมือ ่ เขาเข ้าไปหา ภรรยาของพีช ่ าย เขาจึงหกพงศ์พันธุล ์ งบนพืน ้ เพือ ่ จะไม่ให ้ พงศ์พันธุแ ์ ก่พช ี่ าย 10 และสิง่ ทีเ่ ขากระทํานัน ้ ทําให ้พระเจ ้าไม่พอพระทัย ดังนัน ้ พระองค์จงึ ทรงสังหารเขาด ้วย 11 ยูดาห์จงึ พูดกับทามาร์บต ุ รสะใภ ้ของตนว่า “จงอยูเ่ ป็ นม่าย ทีบ ่ ้านบิดาของเจ ้าจนกว่าเชลาห์ลก ู ชายของข ้าพเจ ้าจะโต” เพราะยูดาห์กล่าวว่า “อย่าให ้เขาตายเหมือนกับพีน ่ ้องของ เขา” ทามาร์จงึ ไปอาศัยอยูใ่ นบ ้านของบิดาของตน ิ้ ชีวต 12 ครัน ้ ถึงเวลาแล ้ว ธิดาของชูอาห์ภรรยาของยูดาห์ก็สน ิ ยูดาห์ก็รู ้สึกสบายใจ และไปหาคนตัดขนแกะของเขาทีท ่ ม ิ นัต พร ้อมกับฮีราห์ เพือ ่ นของเขาซึง่ เป็ นคนอาดุลลาม 13 มีคนมาบอกทามาร์วา่ “ดูเถิด พ่อตาของคุณกําลังไปหา ทิมนัตเพือ ่ เล็มขนแกะของเขา” ้ ผ ้าของหญิงม่ายของนางออก แล ้วเอา 14 และนางก็ถอดเสือ ผ ้าคลุมหน ้าคลุมนางไว ้ และนั่งลงในทีโ่ ล่งซึง่ อยูข ่ ้างทางไป ทิมนัต เพราะนางเห็นว่าเชลาห์โตแล ้ว และนางยังไม่ได ้ แต่งงานกับเขา 15 เมือ ่ ยูดาห์เห็นนางก็คด ิ ว่านางเป็ นหญิงโสเภณี เพราะนาง ได ้ปกปิ ดหน ้าของนางไว ้ 16 แล ้วเขาหันไปทางนางแล ้วกล่าวว่า “ไปเถิด ข ้าพเจ ้า ขอร ้องท่าน ขอให ้ข ้าพเจ ้าเข ้าไปหาท่านเถิด” (เพราะเขาไม่รู ้ ว่านางเป็ นสะใภ ้ของตน) และนางจึงกล่าวว่า “ท่านจะให ้ ข ้าพเจ ้ามีอะไรทีจ ่ ะเข ้าไปหาข ้าพเจ ้าได ้?” 17 และท่านกล่าวว่า เราจะส่งลูกแพะตัวหนึง่ จากฝูงมาให ้ ท่าน และนางก็กล่าวว่า ท่านจะให ้คํามั่นสัญญาแก่ฉันจนกว่า จะส่งลูกแพะตัวนัน ้ มาได ้หรือ? 18 และท่านก็ถามว่า “ข ้าพเจ ้าจะให ้สิง่ ใดเป็ นประกันแก่ทา่ น” และนางก็ตอบว่า “ตราของท่าน กําไลของท่าน และไม ้เท ้า ของท่านทีอ ่ ยูใ่ นมือของท่าน” และท่านก็ให ้สิง่ นัน ้ แก่นาง และเข ้าไปหานาง และนางก็ตงั ้ ครรภ์กบ ั ท่าน
ปฐมกาล
19 แล ้วนางก็ลก ุ ขึน ้ ไปเอาผ ้าคลุมหน ้าออกเสีย แล ้วสวม ้ ผ ้าทีเ่ ป็ นม่ายของนาง เสือ 20 และยูดาห์ก็สง่ ลูกแพะไปให ้เพือ ่ นของเขาซึง่ เป็ นคนอาดุล ลามเพือ ่ จะรับของมัดจําจากมือของหญิงคนนัน ้ แต่เขาไม่พบ เธอ 21 แล ้วท่านจึงถามคนในทีน ่ ัน ้ ว่า หญิงโสเภณีทอ ี่ ยูร่ ม ิ ทาง อย่างเปิ ดเผยนัน ้ อยูท ่ ไี่ หน พวกเขาตอบว่า หญิงโสเภณีใน ทีน ่ ไี้ ม่ม ี 22 แล ้วท่านกลับไปหายูดาห์และกล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าไม่พบ นาง” และผู ้คนในทีน ่ ัน ้ ก็พด ู ว่า “ไม่มห ี ญิงโสเภณีในทีน ่ ”ี้ 23 ยูดาห์จงึ กล่าวว่า ให ้เธอเอาไปเถิด เพือ ่ เราจะได ้ไม่ต ้อง อับอาย ดูเถิด ฉั นส่งแพะตัวนีไ้ ปแล ้ว และเจ ้าก็ไม่พบมัน” 24 และเหตุการณ์นเี้ กิดขึน ้ ประมาณสามเดือนต่อมา มีคนไป บอกยูดาห์วา่ ทามาร์ ลูกสะใภ ้ของคุณเล่นชู ้ และเธอก็ ตัง้ ครรภ์เพราะการผิดประเวณี ยูดาห์จงึ พูดว่า จงพาเธอ ออกมาและเผาเธอให ้ตาย 25 ครัน ้ นางเกิดมาแล ้ว นางก็สง่ ข่าวไปหาพ่อสามีวา่ “ข ้าพเจ ้าตัง้ ครรภ์เพราะคนทีเ่ ป็ นเจ ้าของสิง่ เหล่านี”้ และนาง ก็บอกว่า “ท่านช่วยดูให ้หน่อยว่า ตราประทับ กําไล และไม ้ เท ้าเหล่านีเ้ ป็ นของใคร” 26 และยูดาห์ก็ยอมรับและกล่าวว่า “นางมีความชอบธรรม มากกว่าเรา เพราะว่าเราไม่ได ้มอบนางให ้แก่เชลาห์ลก ู ชาย ของเรา” และยูดาห์ก็ไม่รู ้จักนางอีกเลย 27 และเมือ ่ ถึงเวลาคลอดบุตรหญิงนัน ้ ดูเถิด มีลก ู แฝดอยูใ่ น ครรภ์ของนาง 28 ครัน ้ นางกําลังจะคลอดบุตร คนนัน ้ ก็ยน ื่ มือออกมา และ นางผดุงครรภ์ก็เอาด ้ายสีแดงผูกมือเขาไว ้แล ้วพูดว่า “อันนี้ ออกมาก่อน” 29 ครัน ้ เขาหดมือลง น ้องชายของเขาก็ออกมา และนางก็พด ู ่ ว่า ว่า “เจ ้าเกิดรอยแตกขึน ้ ได ้อย่างไร” เหตุฉะนัน ้ เขาจึงได ้ชือ เปเรซ 30 ภายหลังมีน ้องชายของเขาซึง่ มีด ้ายแดงอยูท ่ ม ี่ อ ื ออกมา ่ ของเขาถูกเรียกว่า ซาราห์ และชือ บทที่ 39 1 แล ้วโยเซฟก็ถก ู พาลงไปทีอ ่ ย ี ป ิ ต์ และโปทิฟาร์ข ้าราช สํานักของฟาโรห์ ผู ้บังคับบัญชาทหารรักษาพระองค์ ชาว ้ โยเซฟมาจากมือของชาวอิชมาเอลซึง่ พาเขาลง อียป ิ ต์ ซือ ไปทีน ่ ั่น 2 และพระเยโฮวาห์ทรงสถิตอยูก ่ บ ั โยเซฟ และโยเซฟเป็ นคน มั่งมี และเขาอยูใ่ นบ ้านของนายของเขาซึง่ เป็ นชาวอียป ิ ต์ 3 นายของเขาเห็นว่าพระเยโฮวาห์ทรงอยูก ่ บ ั เขา และพระเจ ้า ทรงกระทําให ้ทุกสิง่ ทีเ่ ขากระทําเจริญขึน ้ ในมือของเขา 4 และโยเซฟได ้รับความโปรดปรานในสายพระเนตรของเขา และเขาจึงรับใช ้เขา และโยเซฟก็ตงั ้ เขาให ้เป็ นผู ้ดูแลบ ้าน ของเขา และมอบทุกสิง่ ทีเ่ ขามีไว ้ในมือของเขา 5 และตัง้ แต่เวลาทีเ่ ขาตัง้ เขาให ้เป็ นผู ้ดูแลบ ้านของเขา และ ในทุกสิง่ ทีเ่ ขามี พระเจ ้าทรงอวยพรครอบครัวของคนอียป ิ ต์ นัน ้ เพือ ่ เห็นแก่โยเซฟ และพระเจ ้าทรงอวยพรแก่ทก ุ สิง่ ทีเ่ ขา มีในบ ้านและในทุง่ นา 6 และท่านได ้มอบทุกสิง่ ทีท ่ า่ นมีไว ้ในมือของโยเซฟ และ ท่านไม่รู ้ว่าควรจะมีสงิ่ ใด เว ้นแต่ขนมปั งทีท ่ า่ นกิน โยเซฟ เป็ นคนดีและได ้รับความโปรดปรานมาก 7 ต่อมาภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้ ภรรยาของนายเขาหันมา มองโยเซฟและพูดว่า จงมานอนกับฉั นเถิด 8 แต่เขาปฏิเสธและกล่าวแก่ภรรยาของนายเขาว่า “ดูเถิด นายข ้าพเจ ้าไม่ทราบว่ามีอะไรอยูใ่ นบ ้านข ้าพเจ ้าเลย และ นายได ้มอบสิง่ ของทัง้ หมดทีเ่ ขามีไว ้ในมือข ้าพเจ ้า”
9 ในบ ้านนีไ้ ม่มใี ครใหญ่กว่าข ้าพเจ ้า และเขาก็มไิ ด ้ปิ ดบังสิง่ ใดจากข ้าพเจ ้าเลย ยกเว ้นแต่ทา่ น เพราะท่านเป็ นภรรยาของ เขา แล ้วข ้าพเจ ้าจะทําความชัว่ ใหญ่หลวงนีแ ้ ละทําบาปต่อ พระเจ ้าได ้อย่างไร? 10 และขณะทีน ่ างพูดกับโยเซฟวันแล ้ววันเล่า ท่านก็ไม่ยอม ฟั งนาง ไม่วา่ จะนอนกับนางหรืออยูก ่ บ ั นางก็ตาม 11 ครัน ้ ถึงเวลานัน ้ โยเซฟเข ้าไปในบ ้านเพือ ่ ทําธุระของเขา และไม่มช ี ายในบ ้านคนใดอยูเ่ ลย ้ ของเขาไว ้แล ้วพูดว่า จงนอนกับฉั นเถิด” 12 และนางก็คว ้าเสือ ้ ไว ้ในมือของนางแล ้ววิง่ หนีออกไป แต่เขาก็ทงิ้ เสือ ้ ไว ้ในมือของนางแล ้วจึง 13 ครัน ้ นางเห็นว่าชายผู ้นัน ้ ได ้ทิง้ เสือ วิง่ หนีไป 14 นางก็ร ้องเรียกชายในบ ้านของตนมาพูดว่า ดูเถิด นายเอา คนฮีบรูมาให ้เราเพือ ่ จะเยาะเย ้ยเรา เขาเข ้ามาหาเพือ ่ จะนอน กับข ้าพเจ ้า และข ้าพเจ ้าก็ร ้องเสียงดัง ้ ไว ้กับ 15 ครัน ้ เมือ ่ เขาได ้ยินข ้าพเจ ้าร ้องตะโกน เขาก็ทงิ้ เสือ ข ้าพเจ ้าแล ้ววิง่ หนีออกไป ้ ของเขาไว ้ใกล ้ตัวนางจนกระทั่งนาย 16 แล ้วนางก็เก็บเสือ ของเขากลับมาบ ้าน 17 แล ้วนางก็พด ู กับเขาตามถ ้อยคําเหล่านีว้ า่ "บ่าวชาวฮีบรูท ี่ ท่านนํ ามาให ้พวกเรานัน ้ เข ้ามาหาข ้าพเจ ้าเพือ ่ จะเยาะเย ้ย ข ้าพเจ ้า ้ ไว ้กับ 18 และเมือ ่ ข ้าพเจ ้าร ้องตะโกนเสียงดัง เขาก็ทงิ้ เสือ ข ้าพเจ ้าแล ้วหนีไป 19 ครัน ้ นายของเขาได ้ฟั งถ ้อยคําของภรรยาตนทีพ ่ ด ู กับเขา ว่า “บ่าวของท่านทํากับฉั นอย่างนี”้ เขาก็โกรธมาก 20 และนายของโยเซฟนํ าเขาไปขังไว ้ในคุกทีท ่ น ี่ ักโทษของ กษั ตริยถ ์ ก ู ขังอยู่ และโยเซฟก็อยูใ่ นคุกนัน ้ 21 แต่พระเจ ้าทรงอยูก ่ บ ั โยเซฟ และทรงแสดงความเมตตา ต่อเขา และทรงโปรดปรานเขาในสายตาของผู ้ดูแลคุก 22 และเจ ้าหน ้าทีค ่ ม ุ คุกได ้มอบนักโทษทัง้ หมดในคุกไว ้ในมือ ของโจเซฟ และงานทุกอย่างทีพ ่ วกเขาทําทีน ่ ั่น โจเซฟเป็ นผู ้ ลงมือทํา 23 ผู ้ดูแลคุกไม่เอาใจใส่สงิ่ ใด ๆ ทีอ ่ ยูใ่ ต ้มือของเขา เพราะว่า พระเจ ้าทรงสถิตกับเขา และทุกสิง่ ทีเ่ ขากระทํา พระเจ ้าทรง ทําให ้เจริญ บทที่ 40 1 ภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้ ผู ้เลีย ้ งไวน์ของกษั ตริยแ ์ ห่ง อียป ิ ต์กบ ั คนทําขนมปั งของพระองค์ได ้ทําให ้เจ ้านายของ พวกเขา คือ กษั ตริยแ ์ ห่งอียป ิ ต์ขน ุ่ เคือง 2 และฟาโรห์ทรงกริว้ ต่อข ้าราชการของพระองค์สองคน คือ หัวหน ้าผู ้ปรุงอาหาร และหัวหน ้าผู ้ทําขนมปั ง 3 แล ้วท่านก็เอาศพเหล่านัน ้ ไปขังไว ้ในบ ้านผู ้บัญชาการ ทหารรักษาพระองค์ ในคุกทีโ่ ยเซฟถูกจองจําอยู่ 4 และผู ้บัญชาการทหารรักษาพระองค์ก็สงั่ โจเซฟให ้ดูแล พวกเขา และเขาจึงปรนนิบต ั พ ิ วกเขา และพวกเขาก็อยูใ่ นคุก ชัว่ ระยะหนึง่ 5 และคนทัง้ สองก็ฝันไปคนละเรือ ่ ง ความฝั นของแต่ละคนใน คืนเดียวกัน ซึง่ แต่ละคนก็ตค ี วามความฝั นของตนได ้ เหมือนกัน คือคนรับใช ้ไวน์และคนทําขนมของกษั ตริยอ ์ ย ี ป ิ ต์ ่ ซึงถูกจําอยูใ่ นคุก 6 และตอนเช ้าโยเซฟเข ้าไปหาพวกเขา เห็นพวกเขาเศร ้า โศก 7 และเขาถามข ้าราชการของฟาโรห์ทอ ี่ ยูก ่ บ ั เขาในบ ้านของ ี น ้าเศร ้าโศกเช่นนี้ นายของเขาว่า "ทําไมวันนีพ ้ วกท่านจึงมีสห "
ปฐมกาล
8 พวกเขาจึงกล่าวแก่โยเซฟว่า “เราฝั นไปและไม่มใี คร ตีความความฝั นนัน ้ ได ้” โยเซฟจึงกล่าวแก่พวกเขาว่า “พระ เจ ้าไม่ได ้ทรงตีความความฝั นให ้เราหรือ? ข ้าพเจ ้าขอร ้อง ท่าน โปรดบอกข ้าพเจ ้าด ้วยเถิด” 9 และหัวหน ้าพนักงานนํ้ าองุน ่ ก็เล่าความฝั นของตนให ้โย เซฟฟั ง และบอกเขาว่า “ในความฝั นของฉั นนัน ้ ดูเถิด มีเถา องุน ่ อยูต ่ รงหน ้าฉั น” 10 และมีกงิ่ สามกิง่ อยูใ่ นเถาองุน ่ ดูเหมือนมันจะแตกกิง่ และ ดอกก็บาน และช่อดอกก็ออกผลเป็ นองุน ่ สุก 11 และถ ้วยของฟาโรห์ก็อยูใ่ นมือฉั น และฉั นก็เอาองุน ่ บีบลง ในถ ้วยของฟาโรห์ แล ้วก็สง่ ถ ้วยนัน ้ ไว ้ในมือของฟาโรห์ 12 โยเซฟจึงบอกเขาว่า “ความหมายของเรือ ่ งนีค ้ อ ื กิง่ ทัง้ สามนัน ้ หมายถึงสามวัน 13 ภายในสามวัน ฟาโรห์จะทรงยกศีรษะของท่านขึน ้ และคืน ่ ําแหน่งเดิม และท่านจะต ้องมอบถ ้วยของฟาโรห์ ท่านกลับสูต ไว ้ในมือของเขา เหมือนอย่างเมือ ่ ท่านเป็ นพนักงานเสวยไวน์ ของเขา 14 แต่ทา่ นจงคิดถึงฉั นเมือ ่ ถึงเวลาทีท ่ า่ นสบาย และโปรด แสดงความเมตตาต่อฉั น และเอ่ยถึงฉั นแก่ฟาโรห์ และพาฉั น ออกจากบ ้านนีด ้ ้วย 15 เพราะแท ้จริงข ้าพเจ ้าถูกลักพาตัวมาจากแผ่นดินฮีบรู และ ทีน ่ ข ี่ ้าพเจ ้าก็ไม่ได ้ทําอะไรทีถ ่ ก ู ให ้พวกเขาเอาข ้าพเจ ้าไปขัง คุกใต ้ดิน 16 เมือ ่ หัวหน ้าผู ้ทําขนมปั งเห็นว่าคําทํานายนัน ้ ดี เขาจึงกล่าว แก่โยเซฟว่า “ข ้าพเจ ้าก็ฝันเห็นตะกร ้าสีขาวสามใบวางอยูบ ่ น ศีรษะของข ้าพเจ ้าด ้วย” 17 และในตะกร ้าบนสุดนัน ้ มีขนมปั งอบทุกชนิดสําหรับฟาโรห์ และนกก็มากินขนมปั งเหล่านัน ้ จากตะกร ้าทีอ ่ ยูบ ่ นศีรษะของ ฉั น 18 โยเซฟตอบว่า “ความหมายของเรือ ่ งนีม ้ ด ี งั นี้ ตะกร ้าสาม ใบนัน ้ หมายถึงสามวัน 19 ภายในสามวันฟาโรห์จะยกศีรษะของคุณขึน ้ จากตัวคุณ และแขวนคุณไว ้บนต ้นไม ้ และนกจะกินเนือ ้ คุณจากตัวคุณ 20 ครัน ้ ถึงวันทีส ่ ามซึง่ เป็ นวันเกิดของฟาโรห์ ฟาโรห์ก็จัดงาน เลีย ้ งแก่บรรดาข ้าราชการของพระองค์ และยกศีรษะของ หัวหน ้าผู ้ปรุงอาหารและหัวหน ้าผู ้ทําขนมขึน ้ ท่ามกลาง ข ้าราชการของพระองค์ 21 และท่านก็คน ื หน ้าทีใ่ ห ้หัวหน ้าพนักงานเสวยไวน์อก ี ครัง้ และท่านก็มอบถ ้วยนัน ้ ให ้ฟาโรห์ 22 แต่พระองค์ทรงแขวนคอหัวหน ้าคนทําขนมปั งนัน ้ ตามที่ โยเซฟได ้ทํานายให ้พวกเขาฟั ง 23 แต่หัวหน ้าพนักงานถ ้วยไวน์ไม่ได ้ระลึกถึงโยเซฟ แต่กลับ ลืมเขาเสีย บทที่ 41 ้ สองปี เต็ม ฟาโรห์ก็ฝันเห็นยืนอยูร่ ม 1 เมือ ่ สิน ิ ฝั่ งแม่นํ้า 2 และดูเถิด มีโคอ ้วนพีงามๆ เจ็ดตัวขึน ้ มาจากแม่นํ้า และ กําลังหากินอยูใ่ นทุง่ หญ ้า 3 และดูเถิด มีวัวอีกเจ็ดตัวตามขึน ้ มาจากแม่นํ้า มีลก ั ษณะน่า เกลียดและผอมโซ และมายืนอยูก ่ บ ั วัวอีกตัวหนึง่ ทีร่ ม ิ ฝั่ ง แม่นํ้า 4 โคทีน ่ ่าเกลียดและผอมบางก็กน ิ โคทีอ ่ ้วนพีและดีเจ็ดตัวนัน ้ เสียหมด ดังนัน ้ ฟาโรห์จงึ ตืน ่ ขึน ้ 5 แล ้วท่านก็หลับและฝั นครัง้ ทีส ่ อง และดูเถิด บนต ้นข ้าวต ้น เดียว มีรวงข ้าวเจ็ดรวงงอกขึน ้ มา เป็ นรวงข ้าวเมล็ดสวยดี 6 และดูเถิด มีรวงข ้าวผอมแห ้งเจ็ดรวงถูกลมตะวันออกพัด ตามมา
7 และรวงข ้าวทีผ ่ อมเจ็ดรวงนัน ้ ก็กลืนกินรวงข ้าวทีแ ่ ข็งแรงดี เจ็ดรวงนัน ้ เสีย ฟาโรห์ตน ื่ ขึน ้ และดูเถิด นั่นเป็ นความฝั น 8 ครัน ้ รุง่ เช ้าพระองค์ก็ทรงวิตกกังวล จึงทรงส่งคนไปเรียกนัก เวทมนตร์และนักปราชญ์ทก ุ คนในอียป ิ ต์มา แล ้วฟาโรห์ก็เล่า ความฝั นให ้ฟั ง แต่ไม่มใี ครสามารถแก ้ความฝั นให ้ฟาโรห์ฟัง ได ้ 9 จากนัน ้ หัวหน ้าพนักงานนํ้ าองุน ่ ก็พด ู กับฟาโรห์วา่ “วันนี้ ข ้าพเจ ้าระลึกถึงความผิดของข ้าพเจ ้าได ้ 10 ฟาโรห์ทรงกริว้ ต่อข ้าราชการของพระองค์ จึงทรงให ้ ข ้าพเจ ้าอยูก ่ บ ั หัวหน ้าคนทําขนมทีบ ่ ้านของผู ้บัญชาการ ทหารรักษาพระองค์ 11 คืนหนึง่ เราทัง้ สองฝั นไป ทัง้ เราและเขาฝั นไปคนละเรือ ่ ง ตามคําทํานายความฝั นของแต่ละคน 12 และมีชายหนุ่มชาวฮีบรูคนหนึง่ เป็ นผู ้รับใช ้ของผู ้ บัญชาการทหารรักษาพระองค์อยูก ่ บ ั พวกเรา เราจึงเล่าความ ฝั นให ้เขาฟั ง เขาก็แก ้ความฝั นให ้เราฟั ง และเขาก็แก ้ความ ฝั นให ้แต่ละคนตามความฝั นของตน 13 และเหตุการณ์ก็เกิดขึน ้ ตามทีเ่ ขาอธิบายให ้เราฟั ง ก็ เป็ นไปตามนัน ้ คือ เขาคืนหน ้าทีข ่ องเขาให ้กลับมา เหมือนเดิม และแขวนเขาไว ้ 14 จากนัน ้ ฟาโรห์จงึ ทรงส่งคนไปเรียกโยเซฟมา พวกเขาก็ รีบนํ าตัวเขาออกมาจากคุกใต ้ดิน โยเซฟก็โกนหนวดและ ้ ผ ้า แล ้วเข ้าเฝ้ าฟาโรห์ เปลีย ่ นเสือ 15 ฟาโรห์ตรัสแก่โยเซฟว่า “เราฝั นและไม่มใี ครสามารถ ตีความความฝั นนัน ้ ได ้ และฉั นได ้ยินมาว่าเจ ้าสามารถเข ้าใจ ความฝั นและตีความความฝั นได ้” 16 โยเซฟจึงตอบฟาโรห์วา่ “ไม่ใช่อยูท ่ ข ี่ ้าพเจ ้า พระเจ ้าจะ ทรงตอบฟาโรห์ให ้สันติ” 17 ฟาโรห์ตรัสแก่โยเซฟว่า “ในฝั นของเรา เรายืนอยูท ่ รี่ ม ิ ฝั่ ง แม่นํ้า 18 และดูเถิด มีวัวเจ็ดตัวอ ้วนพีและงามน่าดูขน ึ้ มาจากแม่นํ้า กําลังกินหญ ้าอยูใ่ นทุง่ หญ ้า 19 และดูเถิด มีวัวอีกเจ็ดตัวตามมา มันยากจน น่าเกลียด และผอมโซ ซึง่ ฉั นไม่เคยเห็นเลยในแผ่นดินอียป ิ ต์ 20 และโคทีผ ่ อมและไม่สวยงามก็กน ิ โคทีอ ่ ้วนพีเจ็ดตัวแรก หมดไป 21 เมือ ่ พวกเขากินมันหมดแล ้ว ก็ไม่รู ้ว่าพวกมันกินมันไปแล ้ว แต่พวกมันก็ยังคงไม่สบายเหมือนตอนแรก ดังนัน ้ ข ้าพเจ ้าจึง ตืน ่ ขึน ้ 22 และข ้าพเจ ้าฝั นเห็นต ้นข ้าวเจ็ดรวงงอกขึน ้ มาจากต ้นเดียว เป็ นผลดกและดี 23 และดูเถิด มีรวงข ้าวเจ็ดรวงงอกขึน ้ มาภายหลัง ซึง่ เหีย ่ ว แห ้งเหีย ่ วและเกรียมเพราะลมตะวันออก 24 รวงข ้าวทีเ่ หีย ่ วเฉาได ้กินรวงข ้าวดีๆ เจ็ดรวงนัน ้ เสีย และ ฉั นก็เล่าเรือ ่ งนีใ้ ห ้พวกนักเล่นไสยศาสตร์ฟัง แต่ไม่มใี คร สามารถบอกเรือ ่ งนีใ้ ห ้ฉั นฟั งได ้ 25 โยเซฟจึงบอกฟาโรห์วา่ “ความฝั นของฟาโรห์เป็ นสิง่ เดียวกัน พระเจ ้าทรงแจ ้งแก่ฟาโรห์วา่ พระองค์จะทรงทําอะไร” 26 โคดีเจ็ดตัวนัน ้ คือเจ็ดปี และรวงดีเจ็ดรวงนัน ้ คือเจ็ดปี ความฝั นนัน ้ เป็ นหนึง่ เดียว 27 โคเจ็ดตัวผอมโซและไม่งามซึง่ ขึน ้ มาภายหลังนัน ้ คือเจ็ดปี และรวงข ้าวเปล่าเจ็ดรวงทีถ ่ ก ู ลมตะวันออกทําลายนัน ้ ก็คอ ื เจ็ดปี แห่งความอดอยาก ้ จงให ้ 28 เรือ ่ งนีเ้ ป็ นสิง่ ทีเ่ ราพูดกับฟาโรห์ คือพระเจ ้าทรงชีแ ฟาโรห์ทราบถึงสิง่ ทีพ ่ ระองค์จะทรงกระทํา 29 ดูเถิด จะมีเจ็ดปี แห่งความอุดมสมบูรณ์ทั่วแผ่นดินอียป ิ ต์ 30 และจะเกิดความอดอยากอีกเจ็ดปี หลังจากนัน ้ และความ อุดมสมบูรณ์ทงั ้ หมดจะถูกลืมไปในแผ่นดินอียป ิ ต์ และความ อดอยากจะกลืนกินแผ่นดินไป
ปฐมกาล
31 และความอุดมสมบูรณ์จะไม่ปรากฏในแผ่นดินอีกเพราะ ความอดอยากทีจ ่ ะตามมา เพราะว่ามันจะเลวร ้ายมาก 32 และฟาโรห์ก็ทรงฝั นถึงเรือ ่ งนัน ้ สองครัง้ ด ้วยกัน เพราะว่า เรือ ่ งนีพ ้ ระเจ ้าทรงกําหนดไว ้แล ้ว และพระเจ ้าจะทรงทําให ้ เรือ ่ งนีเ้ กิดขึน ้ ในไม่ช ้า 33บัดนีฟ ้ าโรห์จงเลือกคนทีม ่ ส ี ติปัญญาและมีปัญญามา แต่งตัง้ ให ้เขาดูแลแผ่นดินอียป ิ ต์ 34 “ขอฟาโรห์ทําอย่างนี้ และให ้เขาตัง้ เจ ้าหน ้าทีไ่ ว ้ทั่ว แผ่นดิน และเก็บหนึง่ ในห ้าส่วนจากแผ่นดินอียป ิ ต์ในเจ็ดปี ท ี่ อุดมสมบูรณ์” 35 และให ้พวกเขารวบรวมอาหารทัง้ หมดจากปี ทด ี่ เี หล่านัน ้ ที่ จะมาถึง และเก็บข ้าวโพดไว ้ภายใต ้มือของฟาโรห์ และให ้ พวกเขาเก็บอาหารไว ้ในเมืองต่างๆ 36 อาหารนัน ้ จะต ้องเก็บไว ้เป็ นเสบียงให ้แก่แผ่นดินในเจ็ดปี แห่งความอดอยากทีเ่ กิดขึน ้ ในแผ่นดินอียป ิ ต์ เพือ ่ แผ่นดินจะ ไม่พน ิ าศไปเพราะความอดอยาก 37 และสิง่ นีเ้ ป็ นสิง่ ทีด ่ ใี นสายพระเนตรของฟาโรห์และใน สายตาของข ้าราชการของพระองค์ทก ุ คน 38 ฟาโรห์ตรัสแก่พวกข ้าราชการของพระองค์วา่ “เราจะพบ คนทีม ่ พ ี ระวิญญาณของพระเจ ้าอยูใ่ นตัวอย่างนีไ้ ด ้จริงหรือ?” 39 ฟาโรห์ตรัสแก่โยเซฟว่า “เนือ ่ งจากพระเจ ้าทรงแจ ้งเรือ ่ ง ทัง้ หมดนีใ้ ห ้ท่านทราบแล ้ว จึงไม่มใี ครมีวจิ ารณญาณและ สติปัญญาเท่าท่านอีกแล ้ว 40 เจ ้าจะครอบครองบ ้านของเรา และประชากรของเรา ทัง้ หมดจะต ้องถูกปกครองตามคําของเจ ้า แต่เฉพาะในพระ บัลลังก์เท่านัน ้ ทีเ่ ราจะยิง่ ใหญ่กว่าเจ ้า 41 ฟาโรห์ตรัสแก่โยเซฟว่า “ดูเถิด เราตัง้ เจ ้าให ้ดูแลแผ่นดิน ้ ” อียป ิ ต์ทงั ้ สิน 42 แล ้วฟาโรห์ถอดแหวนออกจากมือของเขา และสวมทีม ่ อ ื ้ ผ ้าผ ้าลินน ้ ดี และสวม ของโยเซฟ แล ้วให ้โยเซฟสวมเสือ ิ ชัน สร ้อยคอทองคําให ้ทีค ่ อของเขา 43 และพระองค์ก็ทรงให ้เขาใช ้รถศึกคันทีส ่ องซึง่ พระองค์ม ี อยู่ และคนทัง้ หลายร ้องตะโกนต่อหน ้าเขาว่า จงคุกเข่าลง เถิด และพระองค์ก็ทรงตัง้ เขาให ้เป็ นประมุขเหนือแผ่นดิน ้ อียป ิ ต์ทงั ้ สิน 44 ฟาโรห์ตรัสแก่โยเซฟว่า “เราคือฟาโรห์ และผู ้ใดใน แผ่นดินอียป ิ ต์จะยกมือหรือเท ้าของตนขึน ้ ได ้ถ ้าไม่มท ี า่ นอยู่ ด ้วย” ่ โยเซฟว่า ซัฟนาทปาเนอาห์ และทรงยก 45 ฟาโรห์ทรงตัง้ ชือ โยเซฟให ้เป็ นภรรยา คือ อาเซนัท ธิดาของโปทิเฟรา ปุโรหิต แห่งเมืองโอน และโยเซฟก็ออกเดินทางไปทั่วประเทศอียป ิ ต์ 46 โยเซฟมีอายุได ้สามสิบปี เมือ ่ เข ้าเฝ้ าฟาโรห์ กษั ตริยแ ์ ห่ง อียป ิ ต์ โยเซฟจึงออกไปจากทีป ่ ระทับของฟาโรห์ และ เดินทางไปทั่วแผ่นดินอียป ิ ต์ 47 และในเจ็ดปี ทอ ี่ ด ุ มสมบูรณ์นัน ้ แผ่นดินก็ให ้กําเนิดพืชผล ออกมาได ้เป็ นกํามือ 48 และท่านก็รวบรวมอาหารทัง้ เจ็ดปี ซงึ่ มีอยูใ่ นแผ่นดินอียป ิ ต์ ไว ้ และเก็บอาหารไว ้ในเมืองต่างๆ ส่วนอาหารจากทุง่ นาซึง่ มี อยูร่ อบเมืองต่างๆ ท่านก็เก็บไว ้ในเมืองนัน ้ ๆ 49 และโยเซฟเก็บเมล็ดพืชไว ้มากมายเหมือนเม็ดทรายใน ทะเล จนกระทั่งเขาหยุดนับ เพราะว่ามีมากนับไม่ถ ้วน 50 ก่อนทีป ่ ี แห่งความอดอยากจะมาถึง โยเซฟก็ได ้มีบต ุ รชาย สองคนเกิดขึน ้ ซึง่ อาเสนัทบุตรสาวของโปทิเฟราปุโรหิตแห่ง เมืองโอนก็คลอดให ้แก่เขา ่ บุตรหัวปี วา่ มนัสเสห์ กล่าวว่า “เพราะพระ 51 โยเซฟเรียกชือ เจ ้าทรงทําให ้ข ้าพเจ ้าลืมความเหน็ ดเหนือ ่ ยและบ ้านเรือน ้ ของบิดาทัง้ สิน”
่ คนทีส 52 และท่านเรียกชือ ่ องว่าเอฟราอิม เพราะว่าพระเจ ้า ทรงทําให ้ข ้าพเจ ้ามีผลมากในแผ่นดินทีข ่ ้าพเจ ้าประสบความ ทุกข์ยาก ิ้ สุด 53 และเจ็ดปี แห่งความอุดมสมบูรณ์ในแผ่นดินอียป ิ ต์ก็สน ลง 54 และเจ็ดปี แห่งความอดอยากก็มาถึง ตามทีโ่ ยเซฟได ้ กล่าวไว ้ ความอดอยากเกิดขึน ้ ทั่วแผ่นดิน แต่ทั่วแผ่นดิน อียป ิ ต์กลับมีขนมปั ง 55 เมือ ่ คนทัง้ แผ่นดินอียป ิ ต์หวิ โหย ประชาชนก็ร ้องขออาหาร ้ ว่า “ไปหาโจเซฟ จากฟาโรห์ ฟาโรห์จงึ รับสัง่ คนอียป ิ ต์ทงั ้ สิน เขาจะสัง่ อะไรก็ทําไป” 56 และความอดอยากก็เกิดขึน ้ ทั่วพืน ้ แผ่นดิน โยเซฟก็เปิ ด คลังสินค ้าทัง้ หมดและขายให ้กับชาวอียป ิ ต์ และความอด อยากก็รน ุ แรงขึน ้ ในแผ่นดินอียป ิ ต์ ้ ข ้าวโพด 57 และทุกประเทศก็มายังอียป ิ ต์หาโยเซฟเพือ ่ ซือ เพราะว่าความอดอยากรุนแรงมากในทุกประเทศ บทที่ 42 1 เมือ ่ ยาโคบเห็นว่ามีข ้าวในอียป ิ ต์ ยาโคบจึงถามลูกๆ ของ ตนว่า “ทําไมพวกเจ ้าจึงมองดูกน ั และกัน” ้ 2 ท่านกล่าวว่า ดูเถิด เราได ้ยินว่ามีข ้าวในอียป ิ ต์ จงลงไปซือ ข ้าวจากทีน ่ ั่นมาให ้พวกเรา เพือ ่ เราจะได ้มีชวี ต ิ อยูแ ่ ละไม่ตาย” ้ ข ้าวโพดในอียป 3 พีน ่ ้องของโยเซฟทัง้ สิบคนก็ลงไปซือ ิ ต์ 4 แต่เบนจามินพีช ่ ายของโยเซฟ ยาโคบไม่ได ้ส่งพวกพีน ่ ้อง ไปด ้วย เพราะโยเซฟคิดว่า “เกรงว่าจะมีอน ั ตรายเกิดขึน ้ กับ เขา” ้ ข ้าวพร ้อมกับคนทีม 5 บุตรหลานของอิสราเอลก็มาซือ ่ า เพราะว่าเกิดการกันดารอาหารในแผ่นดินคานาอัน 6 และโยเซฟเป็ นผู ้ว่าราชการแผ่นดิน และเป็ นผู ้ทีท ่ ําการขาย ให ้แก่คนทัง้ แผ่นดิน พีน ่ ้องของโยเซฟก็มาและกราบลงต่อ หน ้าเขาโดยหันหน ้าลงถึงดิน 7 โยเซฟเห็นพวกพีช ่ ายของตนและรู ้จักพวกเขา แต่ทําตัว แปลกหน ้าต่อพวกเขา และพูดจาหยาบคายกับพวกเขา และ ถามพวกเขาว่า “พวกเจ ้ามาจากไหน” พวกเขาจึงตอบว่า “มา ้ อาหาร” จากแผ่นดินคานาอันเพือ ่ ซือ 8 และโยเซฟรู ้จักพีน ่ ้องของตน แต่พวกเขาไม่รู ้จักเขา 9 โยเซฟระลึกถึงความฝั นทีท ่ า่ นเคยฝั นถึงพวกพีน ่ ้องของตน และกล่าวแก่พวกเขาว่า พวกเจ ้าเป็ นสายลับ พวกเจ ้ามาเพือ ่ ดูความเปลือยเปล่าของแผ่นดิน 10 พวกเขากล่าวแก่ทา่ นว่า "ไม่ใช่อย่างนัน ้ ท่าน แต่ข ้ารับใช ้ ้ อาหาร" ของท่านจะมาซือ 11 ข ้าพเจ ้าทัง้ หลายเป็ นบุตรของคนๆ เดียวกัน ข ้าพเจ ้าเป็ น คนจริง ผู ้รับใช ้ของท่านมิใช่เป็ นสายลับ 12 ท่านกล่าวแก่พวกเขาว่า “ไม่ใช่เลย แต่พวกเจ ้ามาเพือ ่ ดู ความเปลือยเปล่าของแผ่นดิน” 13 พวกเขากล่าวว่า ข ้ารับใช ้ของท่านมีพน ี่ ้องสิบสองคน เป็ น บุตรของชายคนเดียวในแผ่นดินคานาอัน และดูเถิด วันนีน ้ ้อง คนสุดท ้องอยูก ่ บ ั พ่อของเรา ส่วนอีกคนหายไป 14 โยเซฟจึงบอกพวกเขาว่า “ข ้าพเจ ้าพูดกับพวกท่านว่า พวกท่านเป็ นสายลับ ี 15 ด ้วยเหตุนพ ี้ วกท่านจะต ้องถูกพิสจ ู น์วา่ ด ้วยพระชนม์ชพ ของฟาโรห์ พวกท่านจะไม่สามารถออกไปจากทีน ่ ไี่ ด ้ เว ้นแต่ ว่าน ้องชายคนเล็กของพวกท่านจะมาทีน ่ ”ี่ 16 จงส่งคนคนหนึง่ ในพวกท่านไปพาพีช ่ ายของท่านมา และ ท่านจะต ้องถูกคุมขังในคุก เพือ ่ พิสจ ู น์คําพูดของท่านว่าจริง ี ของฟาโรห์ พวกท่านก็คง หรือไม่ มิฉะนัน ้ โดยพระชนม์ชพ เป็ นสายลับแน่ 17 แล ้วท่านก็รวมพวกเขาทัง้ หมดเข ้าในคุกเป็ นเวลาสามวัน
ปฐมกาล
18 และในวันทีส ่ ามโยเซฟก็บอกพวกเขาว่า จงทําสิง่ นีแ ้ ล ้วจะ มีชวี ต ิ เพราะว่าเราเกรงกลัวพระเจ ้า ่ สัตย์ จงให ้พีน 19 ถ ้าท่านทัง้ หลายเป็ นผู ้ซือ ่ ้องของท่านคน หนึง่ ถูกจองจําอยูใ่ นเรือนจําของท่าน ไปนํ าข ้าวไปช่วย บรรเทาความอดอยากในบ ้านของท่าน 20 แต่จงพาน ้องชายคนเล็กของคุณมาหาฉั น คําพูดของคุณ จะถูกพิสจ ู น์ และคุณจะไม่ตาย” และพวกเขาทําตามนัน ้ 21 พวกเขาพูดกันว่า "พวกเราทําผิดจริงเรือ ่ งน ้องชายของเรา เพราะเราเห็นความทุกข์ใจของจิตวิญญาณของเขาเมือ ่ เขา อ ้อนวอนเรา แต่เราไม่ยอมฟั ง เพราะฉะนัน ้ ความทุกข์ใจนีจ ้ งึ เกิดขึน ้ กับเรา" 22 รูเบนจึงตอบพวกเขาว่า “ข ้าพเจ ้ามิได ้พูดกับท่านว่า ‘อย่า ทําบาปต่อเด็กนัน ้ เลย และท่านก็ไม่ยอมฟั ง’ ฉะนัน ้ ดูเถิด เลือดของเด็กนัน ้ ก็ยอ ่ มต ้องถูกเรียกร ้องด ้วย 23 และพวกเขาไม่รู ้ว่าโยเซฟเข ้าใจ เพราะว่าเขาพูดกับพวก เขาโดยผ่านล่าม 24 แล ้วท่านก็หันกลับไปจากพวกเขาแล ้วร ้องไห ้ แล ้วกลับมา หาพวกเขาอีกและสนทนากับพวกเขา แล ้วนํ าซีเมโอนไปจาก พวกเขา แล ้วมัดเขาไว ้ต่อหน ้าพวกเขา 25 แล ้วโยเซฟสัง่ ให ้บรรจุข ้าวในกระสอบของพวกเขาให ้เต็ม และให ้เงินของแต่ละคนใส่ไว ้ในกระสอบของตน และให ้ เสบียงอาหารแก่พวกเขาใช ้เดินทาง และท่านก็กระทําดังนี้ แก่พวกเขา 26 แล ้วพวกเขาก็บรรทุกข ้าวใส่ลาของตนแล ้วออกเดินทาง จากทีน ่ ั่น 27 และเมือ ่ คนหนึง่ เปิ ดกระสอบของตนเพือ ่ จะเอาอาหารไป ให ้ลาของตนในโรงแรม เขาก็มองเห็นเงินของเขา เพราะดู เถิด มันอยูใ่ นปากกระสอบของเขา 28 และเขากล่าวแก่พวกพีน ่ ้องของตนว่า เงินของฉั นได ้คืน มาแล ้ว และดูเถิด เงินนัน ้ อยูใ่ นกระสอบของฉั นด ้วยซํ้า จิตใจ ของพวกเขาหวั่นไหวและมีความกลัว พูดกันว่า 'สิง่ ทีพ ่ ระเจ ้า ทรงกระทํากับเรานีค ้ อ ื อะไร? 29 แล ้วพวกเขามาหายาโคบบิดาของพวกเขาในแผ่นดินคา นาอัน และเล่าเรือ ่ งทัง้ หมดทีเ่ กิดขึน ้ กับพวกเขาให ้ยาโคบฟั ง ว่า 30 เจ ้านายแห่งแผ่นดินนัน ้ พูดจาหยาบคายกับเรา และจับเรา เป็ นสายลับไปทั่วแผ่นดิน 31 และเรากล่าวแก่ทา่ นว่า เราเป็ นคนจริง เราไม่ใช่สายลับ 32 ข ้าพเจ ้าทัง้ หลายเป็ นพีน ่ ้องกันสิบสองคน เป็ นบุตรของ บิดาของเรา คนหนึง่ ตายแล ้ว และคนสุดท ้องยังอยูก ่ บ ั บิดา ของเราในแผ่นดินคานาอันวันนี้ 33 และเจ ้าของเมืองผู ้นัน ้ กล่าวแก่พวกเราว่า ข ้าพเจ ้าจะได ้ ทราบว่าพวกท่านเป็ นคนดี จงทิง้ พีน ่ ้องคนหนึง่ ไว ้ทีน ่ ก ี่ บ ั ข ้าพเจ ้า และจงนํ าอาหารไปช่วยบรรเทาความอดอยากของ ครอบครัวท่าน แล ้วจงไปเถิด 34 และจงพาน ้องชายคนเล็กของคุณมาหาฉั น แล ้วฉั นจะได ้รู ้ ว่าพวกคุณไม่ใช่สายลับ แต่เป็ นคนจริง ฉั นจะมอบน ้องชาย ของคุณให ้คุณ และคุณจะได ้ค ้าขายในแผ่นดินนี้ 35 ครัน ้ เมือ ่ พวกเขาขนกระสอบของตนออก ก็เห็นมัดเงินของ แต่ละคนอยูใ่ นกระสอบของตน เมือ ่ ทัง้ พวกเขาและบิดาเห็น มัดเงินนัน ้ พวกเขาก็กลัว 36 และยาโคบบิดาของพวกเขาก็กล่าวแก่พวกเขาว่า พวก เจ ้าทําให ้ลูกๆ ของข ้าพเจ ้าต ้องพลัดพรากจากบิดาไป โย เซฟก็ไม่มแ ี ล ้ว และซีเมโอนก็ไม่มแ ี ล ้ว และพวกเจ ้ายังจะเอา เบนจามินไปอีกด ้วย สิง่ เหล่านีล ้ ้วนเป็ นสิง่ ทีข ่ ด ั ต่อข ้าพเจ ้า ้ ทัง้ สิน 37 รูเบนจึงพูดกับบิดาของตนว่า “ถ ้าข ้าพเจ ้าไม่พาเขามาหา ท่าน จงฆ่าลูกชายทัง้ สองของข ้าพเจ ้าเสีย จงมอบเขาไว ้ใน มือของข ้าพเจ ้า และข ้าพเจ ้าจะพาเขามาหาท่านอีก”
38 และท่านกล่าวว่า บุตรชายของข ้าพเจ ้าจะไม่ลงไปกับพวก ท่าน เพราะว่าน ้องชายของเขาตายแล ้ว และเขาเหลืออยู่ เพียงลําพัง ถ ้าเกิดมีอน ั ตรายเกิดขึน ้ กับเขาระหว่างทางทีพ ่ วก ่ ลุม ท่านไป พวกท่านจะต ้องนํ าผมหงอกของข ้าพเจ ้าลงไปสูห ศพด ้วยความโศกเศร ้า บทที่ 43 1 และความอดอยากก็รน ุ แรงในแผ่นดิน 2 ครัน ้ พวกเขากินข ้าวโพดทีไ่ ด ้นํ ามาจากอียป ิ ต์หมดแล ้ว ้ อาหารมาให ้ บิดาของพวกเขาก็บอกพวกเขาว่า จงกลับไปซือ พวกเราอีกหน่อย 3 และยูดาห์ก็พด ู กับเขาว่า “ชายคนนัน ้ ได ้ประท ้วงเราอย่าง จริงจังโดยกล่าวว่า ถ ้าหากเจ ้าไม่อยูก ่ บ ั พีช ่ าย เจ ้าจะไม่เห็น หน ้าเราเลย” ้ 4 ถ ้าท่านส่งพีน ่ ้องของเราไปกับพวกเราด ้วย เราจะลงไปซือ อาหารให ้ท่าน 5 แต่ถ ้าท่านไม่สง่ เขาไป พวกข ้าพเจ ้าจะไม่ลงไป เพราะชาย คนนัน ้ กล่าวแก่พวกข ้าพเจ ้าว่า เว ้นแต่พช ี่ ายของท่านจะอยู่ ด ้วย พวกท่านจะไม่เห็นหน ้าข ้าพเจ ้าเลย” 6 และอิสราเอลกล่าวว่า เหตุไฉนท่านทัง้ หลายจึงทําร ้าย ข ้าพเจ ้าถึงขนาดบอกชายผู ้นัน ้ ว่าท่านยังมีพช ี่ ายอยูห ่ รือไม่? 7 พวกเขากล่าวว่า ชายผู ้นัน ้ ถามเราอย่างจริงจังถึงฐานะของ เราและญาติพน ี่ ้องของเราว่า พ่อของเจ ้ายังมีชวี ต ิ อยูห ่ รือไม่ พวกเจ ้ามีพช ี่ ายอีกหรือไม่ และเราตอบเขาตามลักษณะของ ั ได ้อย่างไรว่าเขาจะพูดว่า จง คําพูดเหล่านี้ เราจะรู ้ได ้แน่ชด นํ าพีช ่ ายของเจ ้าลงไป? 8 ยูดาห์จงึ กล่าวแก่อส ิ ราเอลบิดาของตนว่า “จงส่งเด็กนัน ้ ไป กับข ้าพเจ ้าเถิด แล ้วพวกเราจะได ้ไปเพือ ่ จะได ้มีชวี ต ิ อยูแ ่ ละ ไม่ตาย ทัง้ เราและท่านและลูกๆ ของเราด ้วย” 9 ข ้าพเจ ้าจะเป็ นผู ้คํ้าประกันให ้เขา ข ้าพเจ ้าจะเรียกร ้องเอา จากมือของข ้าพเจ ้า ถ ้าข ้าพเจ ้าไม่นําเขามาหาท่าน และ ไม่ให ้ท่านนํ าเขาไปเฝ้ า ก็ขอให ้ข ้าพเจ ้ารับผิดชัว่ นิรันดร์ ั ช ้าอยูน 10 เพราะถ ้าเราไม่ชก ่ าน เราก็คงจะได ้กลับมาเป็ นครัง้ ทีส ่ องแล ้ว 11 และอิสราเอลบิดาของพวกเขาได ้พูดกับพวกเขาว่า “ถ ้า ถึงเวลานี้ จงทําอย่างนี้ คือเอาผลไม ้ทีด ่ ท ี ส ี่ ด ุ ในแผ่นดินใส่ ภาชนะแล ้วนํ าของกํานัลไปให ้ชายคนนัน ้ คือ นํ้ ามันหอม เล็กน ้อย นํ้ าผึง้ เล็กน ้อย เครือ ่ งเทศ มดยอบ ถั่ว และอัล มอนด์ 12 และจงเอาเงินสองเท่าติดมือไปด ้วย และเงินทีน ่ ํ ากลับมา ไว ้ในปากกระสอบของคุณนัน ้ ก็ให ้ถือไว ้ในมือของคุณด ้วย บางทีอาจเป็ นความผิดพลาดก็ได ้ 13 จงพาพีช ่ ายของคุณไปและลุกขึน ้ ไปหาคนนัน ้ อีกครัง้ 14 และพระเจ ้าผู ้ยิง่ ใหญ่ทรงโปรดเมตตาท่านต่อชายผู ้นัน ้ เพือ ่ เขาจะได ้ส่งพีช ่ ายอีกคนของท่านและเบนจามินไปเสีย ถ ้าข ้าพเจ ้าต ้องสูญเสียลูกๆ ของข ้าพเจ ้า ข ้าพเจ ้าก็จะต ้อง สูญเสียลูกๆ ของข ้าพเจ ้าไปด ้วย 15 และคนเหล่านัน ้ ก็รับของกํานัลนัน ้ และเอาเงินสองเท่าติด มือไปด ้วย พร ้อมกับเบนจามิน แล ้วก็ลก ุ ขึน ้ ลงไปยังอียป ิ ต์ และยืนอยูต ่ อ ่ หน ้าโยเซฟ 16 เมือ ่ โยเซฟเห็นเบนจามินมากับพวกเขา จึงสัง่ เจ ้าเมืองว่า จงพาคนเหล่านีก ้ ลับบ ้าน แล ้วฆ่าสัตว์และเตรียมไว ้ เพราะคน เหล่านีจ ้ ะรับประทานอาหารกับฉั นในเวลาเทีย ่ งวัน 17 และชายคนนัน ้ ทําตามทีโ่ ยเซฟสัง่ และชายคนนัน ้ พาคน เหล่านัน ้ เข ้าไปในบ ้านของโยเซฟ 18 คนเหล่านัน ้ ก็กลัวเพราะเขาพาเข ้าไปในบ ้านของโยเซฟ จึงพูดว่า “เพราะเอาเงินทีต ่ ด ิ มาในกระสอบของเราครัง้ ก่อน
ปฐมกาล
มา เพือ ่ เขาจะหาเหตุจับเรา และจับเราเป็ นทาสและเอาลา ของเราไป” 19 แล ้วพวกเขามาใกล ้ผู ้ดูแลบ ้านของโยเซฟ และสนทนากับ เขาทีป ่ ระตูบ ้าน ้ 20 และกล่าวว่า “ท่านเจ ้าข ้า คราวก่อนพวกเราลงมาซือ อาหารจริงๆ 21 ครัน ้ เราไปถึงโรงเตี๊ ยม เราก็เปิ ดกระสอบของเรา และดู เถิด เงินของแต่ละคนก็อยูใ่ นปากกระสอบของตน เงินของ เราก็มน ี ํ้ าหนักครบถ ้วน และเราก็เอาเงินนัน ้ กลับมาไว ้ในมือ ของเราอีกครัง้ ้ อาหาร เราไม่รู ้ 22 และเรายังนํ าเงินอืน ่ ๆ ลงมาใส่มอ ื เพือ ่ ซือ ว่าใครใส่เงินไว ้ในกระสอบของเรา ั ติสข 23 และท่านก็กล่าวว่า “จงมีสน ุ แก่ทา่ น อย่ากลัวเลย พระเจ ้าของท่านและพระเจ ้าของบิดาของท่านได ้ทรง ประทานทรัพย์สมบัตไิ ว ้ในกระสอบของท่านแก่ทา่ น เงินของ ท่านข ้าพเจ ้ามีอยูแ ่ ล ้ว” แล ้วท่านก็พาซีเมโอนออกไปหาพวก เขา 24 และชายคนนัน ้ ก็พาคนเหล่านัน ้ เข ้าไปในบ ้านของโยเซฟ แล ้วให ้พวกเขาเอานํ้ า และล ้างเท ้าของพวกเขา และโยเซฟก็ เอาอาหารให ้ลาของพวกเขาด ้วย 25 แล ้วพวกเขาเตรียมของกํานัลไว ้เพือ ่ เตรียมรับมือโยเซฟ ทีม ่ าในตอนเทีย ่ ง เพราะพวกเขาได ้ยินว่าพวกเขาจะกิน อาหารทีน ่ ั่น 26 เมือ ่ โยเซฟกลับมาบ ้าน พวกเขาก็เอาของขวัญทีอ ่ ยูใ่ นมือ ไปให ้โยเซฟเข ้าไปในบ ้าน และกราบลงถึงดินต่อเขา 27 โยเซฟถามพวกเขาว่าสบายดีไหม และกล่าวว่า “บิดาของ ท่านทีพ ่ วกท่านกล่าวถึงนัน ้ สบายดีไหม เขายังมีชวี ต ิ อยูไ่ หม” 28 พวกเขาตอบว่า “บิดาของเราผู ้รับใช ้ของท่านสบายดี เขา ยังมีชวี ต ิ อยู”่ และพวกเขาก ้มศีรษะลงและถวายความเคารพ 29 แล ้วท่านก็เงยหน ้าขึน ้ มองดูเบนจามินน ้องชายของตน ซึง่ เป็ นลูกชายของมารดาของตน จึงกล่าวว่า “คนนีค ้ อ ื น ้องชาย ทีเ่ จ ้ากล่าวถึงแม่ใช่หรือไม่” ท่านจึงกล่าวว่า “ขอพระเจ ้าทรง โปรดเมตตาเจ ้าเถิด ลูกชายของแม่” 30 โยเซฟก็รบ ี ไปเพราะคิดถึงพีช ่ าย จึงหาทางร ้องไห ้ทีห ่ ้อง ของเขา 31 แล ้วท่านก็ล ้างหน ้าแล ้วออกไปห ้ามใจไว ้แล ้วพูดว่า จงวาง ขนมปั งไว ้ 32 แล ้วพวกเขาออกเดินทางเพือ ่ เขาโดยเฉพาะ และเพือ ่ พวกเขาโดยเฉพาะ และเพือ ่ คนอียป ิ ต์ทรี่ ับประทานอาหารกับ เขาโดยเฉพาะ เพราะชาวอียป ิ ต์จะไม่รับประทานอาหาร ร่วมกับชาวฮีบรู เพราะนั่นเป็ นสิง่ ทีน ่ ่ารังเกียจสําหรับคนอียป ิ ต์ 33 แล ้วพวกเขานั่งอยูเ่ บือ ้ งหน ้าพระองค์ โดยคนหัวปี ตาม สิทธิบต ุ รหัวปี ของตน และคนสุดท ้องตามวัยหนุ่มของตน และผู ้คนก็ประหลาดใจกัน 34 และท่านก็นําอาหารไปให ้พวกเขาจากหน ้าเขา แต่อาหาร ของเบนจามินมีมากกว่าพวกเขาห ้าเท่า และพวกเขาดืม ่ และ สนุกสนานกับเขา บทที่ 44 1 แล ้วท่านสัง่ ผู ้ดูแลบ ้านของท่านว่า จงใส่อาหารลงใน กระสอบของคนเหล่านัน ้ ให ้เต็มตามทีส ่ ามารถขนไปได ้ และ ใส่เงินของแต่ละคนไว ้ในปากกระสอบของเขา 2 และข ้าพเจ ้าก็เอาถ ้วยเงินใส่ไว ้ในปากกระสอบของน ้องคน สุดท ้อง พร ้อมกับเงินค่าข ้าวโพดของเขา และเขาก็ทําตาม คําทีโ่ ยเซฟพูด 3 เมือ ่ รุง่ เช ้าสว่างขึน ้ คนเหล่านัน ้ ก็ออกไปพร ้อมกับลาของ พวกเขา
4 ครัน ้ พวกเขาออกไปจากเมืองยังไม่ไกล โยเซฟก็สงั่ คนใช ้ ของตนว่า “จงตามคนเหล่านัน ้ ไป และเมือ ่ ทันพวกเขาแล ้ว จงบอกพวกเขาว่า เหตุใดพวกเจ ้าจึงตอบแทนความชัว่ ด ้วย ความดี” 5 นีไ่ ม่ใช่สงิ่ ทีเ่ จ ้านายของข ้าพเจ ้าดืม ่ และใช ้ทํานายหรือ? พวกท่านได ้ทําชัว่ โดยการทําเช่นนัน ้ 6 แล ้วท่านก็ไปทันพวกเขา และตรัสถ ้อยคําเหล่านัน ้ แก่พวก เขาด ้วย 7 พวกเขาจึงกล่าวแก่ทา่ นว่า “เหตุใดท่านจึงกล่าวคําเหล่านี้ พระเจ ้าข ้า ขออย่าให ้ผู ้รับใช ้ของท่านกระทําเช่นนีเ้ ลย 8 ดูเถิด เงินทีเ่ ราพบในปากกระสอบของเรา เราก็เอามาคืน ท่านจากแผ่นดินคานาอัน แล ้วเราจะขโมยเงินหรือทองจาก บ ้านนายของท่านได ้อย่างไร? 9 หากพบของนัน ้ กับผู ้รับใช ้ของท่านผู ้ใด ก็ขอให ้ผู ้นัน ้ ตาย เถิด และเราจะเป็ นทาสของท่านด ้วย” 10 และท่านกล่าวว่า บัดนี้ ให ้เป็ นไปตามคําของท่านเถิด ผู ้ใดพบของนัน ้ ผู ้นัน ้ จะต ้องเป็ นผู ้รับใช ้ของเรา และท่าน ทัง้ หลายจะไม่มท ี ต ี่ ําหนิ 11 แล ้วพวกเขาทุกคนก็รบ ี ยกกระสอบของตนลงดิน และเปิ ด กระสอบของตนออก 12 และเขาค ้นหาโดยเริม ่ ตัง้ แต่คนโตและละไว ้ตัง้ แต่คน สุดท ้อง และพบถ ้วยนัน ้ ในกระสอบของเบนจามิน ้ ผ ้าของตน และบรรทุกสัมภาระลงลา 13 แล ้วพวกเขาก็ฉก ี เสือ ของแต่ละคน จากนัน ้ ก็กลับไปยังเมือง 14 แล ้วยูดาห์กบ ั พวกพีน ่ ้องของเขามาทีบ ่ ้านของโยเซฟ เพราะเขายังอยูท ่ น ี่ ั่น และพวกเขาก็ล ้มลงกับพืน ้ ต่อหน ้าเขา 15 โยเซฟจึงถามพวกเขาว่า “การกระทําทีพ ่ วกเจ ้ากระทํานี้ หมายความว่าอะไร? พวกเจ ้าไม่ทราบหรือว่าคนอย่าง ั ?” ข ้าพเจ ้าสามารถทํานายได ้แน่ชด 16 ยูดาห์จงึ กล่าวว่า “เราจะพูดกับท่านอย่างไรดี เราจะพูด อย่างไรดี หรือเราจะแก ้ตัวอย่างไรดี” พระเจ ้าทรงทราบถึง ความชัว่ ของผู ้รับใช ้ของท่านแล ้ว ดูเถิด เราเป็ นผู ้รับใช ้ของ ท่านและผู ้ทีพ ่ บถ ้วยนัน ้ ก็ด ้วย 17 และท่านกล่าวว่า ขอพระเจ ้าอย่ายอมให ้ข ้าพเจ ้าทํา เช่นนัน ้ เลย แต่คนทีเ่ ขาพบถ ้วยในมือของเขาจะต ้องเป็ นผู ้รับ ใช ้ของฉั น ส่วนเจ ้าจงกลับไปหาบิดาของเจ ้าด ้วยสันติเถิด 18 ครัน ้ แล ้วยูดาห์ก็เข ้าไปหาเขาแล ้วกล่าวว่า “ท่านผู ้เป็ น นายของข ้าพเจ ้า ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่านให ้ข ้าพเจ ้าฟั งข ้าพเจ ้า หน่อยเถอะ และขอท่านอย่าโกรธข ้าพเจ ้าเลย เพราะท่าน เป็ นเหมือนฟาโรห์” 19 นายของข ้าพเจ ้าถามข ้ารับใช ้ของท่านว่า เจ ้ามีพอ ่ หรือมี พีช ่ ายไหม? 20 และข ้าพเจ ้าทัง้ หลายได ้กล่าวแก่ทา่ นผู ้เป็ นนายของ ข ้าพเจ ้าว่า ข ้าพเจ ้าทัง้ หลายมีพอ ่ คนหนึง่ ซึง่ เป็ นชายชรา และมีบต ุ รคนหนึง่ ซึง่ เกิดเมือ ่ ชราแล ้ว เป็ นคนเล็ก และ น ้องชายของเขาก็ตายไปแล ้ว เหลืออยูแ ่ ต่น ้องของมารดา ของเขา และบิดาของเขารักเขามาก 21 และท่านได ้ตรัสแก่พวกผู ้รับใช ้ของท่านว่า จงนํ าเขาลงมา หาข ้าพเจ ้า เพือ ่ ข ้าพเจ ้าจะได ้มองเห็นเขา” 22 และพวกเราได ้พูดกับนายของข ้าพเจ ้าว่า เด็กหนุ่มนีไ้ ม่ สามารถละจากบิดาได ้ เพราะว่าถ ้าเขาละจากบิดา บิดาของ เขาจะต ้องตาย 23 และท่านได ้กล่าวแก่พวกผู ้รับใช ้ของท่านว่า เว ้นแต่ น ้องชายคนเล็กของท่านจะไปกับท่าน ท่านจะไม่เห็นหน ้าเรา อีกเลย 24 ครัน ้ ข ้าพเจ ้าทัง้ หลายไปหาบิดาข ้าพเจ ้าผู ้รับใช ้ของท่าน ข ้าพเจ ้าทัง้ หลายก็บอกถ ้อยคําของนายของข ้าพเจ ้าแก่ทา่ น ้ อาหารให ้เราอีกบ ้าง 25 และบิดาของเรากล่าวว่า จงไปซือ
ปฐมกาล
26 และเรากล่าวว่า เราไปไม่ได ้ ถ ้าน ้องชายคนเล็กของเราอยู่ กับเรา เราก็จะลงไป เพราะว่าเราจะเห็นหน ้าชายผู ้นัน ้ ไม่ได ้ เว ้นแต่น ้องชายคนเล็กของเราอยูก ่ บ ั เรา” 27 และบิดาข ้าพเจ ้าผู ้รับใช ้ของท่านได ้กล่าวแก่ข ้าพเจ ้า ทัง้ หลายว่า เจ ้าทัง้ หลายทราบว่าภรรยาของข ้าพเจ ้าได ้ให ้ กําเนิดบุตรชายสองคนแก่ข ้าพเจ ้า 28 และคนหนึง่ ออกไปจากฉั น และฉั นก็พด ู ว่า เขาถูกฉีกเป็ น ้ เล็กชิน ้ น ้อยอย่างแน่นอน และฉั นก็ไม่เห็นเขาอีกเลย ชิน ตัง้ แต่นัน ้ มา 29 และถ ้าท่านรับสิง่ นีไ้ ปจากฉั นด ้วย และเกิดอันตรายแก่เขา ่ ลุมศพด ้วยความเศร ้า ท่านจะต ้องนํ าผมหงอกของฉั นลงสูห โศก 30 บัดนีเ้ มือ ่ ข ้าพเจ ้าไปหาบิดาผู ้รับใช ้ของท่าน และเด็กชาย ไม่อยูก ่ บ ั ข ้าพเจ ้าแล ้ว เพราะว่าชีวต ิ ของเขาติดอยูก ่ บ ั ชีวต ิ ของเด็กชายแล ้ว 31 และเมือ ่ บิดาของท่านเห็นว่าเด็กนัน ้ ไม่อยูก ่ บ ั เราแล ้ว เขาก็ จะต ้องตาย และข ้าพเจ ้าทัง้ หลายจะทําให ้ผมหงอกของบิดา ่ ลุมศพด ้วยความโศกเศร ้า” ข ้าพเจ ้าผู ้รับใช ้ของท่านลงไปสูห 32 เพราะข ้าพเจ ้าผู ้รับใช ้ของท่านได ้ประกันเด็กคนนีไ้ ว ้กับ บิดาของข ้าพเจ ้าโดยกล่าวว่า ถ ้าข ้าพเจ ้าไม่พาเด็กนัน ้ มาหา ท่าน ข ้าพเจ ้าจะต ้องรับผิดต่อบิดาตลอดไป” 33 เพราะฉะนัน ้ บัดนีข ้ ้าพเจ ้าขอร ้องท่าน ขอให ้ข ้าพเจ ้าขอให ้ ้ของท่ ผู ้รับใช านอยูแ ่ ทนเด็กหนุ่มคนนีใ้ นฐานะทาสของท่าน และขอให ้เด็กหนุ่มคนนีไ้ ปกับพีน ่ ้องของเขาด ้วย 34 ข ้าพเจ ้าจะไปหาพ่อได ้อย่างไร ถ ้าไม่มเี ด็กนัน ้ อยูก ่ บ ั ข ้าพเจ ้า เกรงว่าข ้าพเจ ้าจะเห็นเหตุร ้ายทีจ ่ ะเกิดขึน ้ กับพ่อ ของข ้าพเจ ้า” บทที่ 45 1 โยเซฟอดใจไม่อยูต ่ อ ่ หน ้าทุกคนทีย ่ น ื อยูใ่ กล ้เขา และร ้อง ตะโกนว่า “ให ้ทุกคนออกไปจากฉั น” แต่ไม่มผ ี ู ้ใดยืนอยูก ่ บ ั เขาเลย ขณะทีโ่ ยเซฟแสดงตัวให ้พีน ่ ้องของเขารู ้จัก 2 และเขาก็ร ้องไห ้เสียงดัง และชาวอียป ิ ต์และบ ้านของฟา โรห์ก็ได ้ยิน 3 โยเซฟจึงกล่าวแก่พน ี่ ้องของตนว่า “ข ้าพเจ ้าคือโยเซฟ บิดาของข ้าพเจ ้ายังมีชวี ต ิ อยูห ่ รือไม่” พีน ่ ้องของโยเซฟก็ไม่ สามารถตอบโยเซฟได ้ เพราะพวกเขารู ้สึกไม่สบายใจเมือ ่ เห็นโยเซฟอยูต ่ รงหน ้า 4 โยเซฟจึงกล่าวแก่พน ี่ ้องของตนว่า “ท่านทัง้ หลายจงเข ้า มาใกล ้ข ้าพเจ ้าเถิด” พวกเขาก็เข ้ามาใกล ้ โยเซฟจึงกล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าคือโยเซฟ พีช ่ ายของท่านซึง่ ท่านทัง้ หลายขายไป ยังอียป ิ ต์” 5 เพราะฉะนัน ้ บัดนีอ ้ ย่าเสียใจเลยและอย่าโกรธตัวเองเลยที่ ขายฉั นมาทีน ่ ี่ เพราะว่าพระเจ ้าทรงใช ้ฉั นมาก่อนหน ้าพวก ท่านเพือ ่ รักษาชีวต ิ เพราะว่าสองปี นค ี้ วามอดอยากได ้เกิดขึน ้ ในแผ่นดิน แต่ยังมี เวลาอีกห ้าปี ทจ ี่ ะไม่มก ี ารไถนาหรือการเก็บเกีย ่ วผลผลิต 7 และพระเจ ้าทรงใช ้ฉั นมาก่อนหน ้าพวกเจ ้า เพือ ่ รักษา เผ่าพันธุพ ์ วกเจ ้าไว ้บนแผ่นดินโลก และช่วยชีวต ิ พวกเจ ้าไว ้ ด ้วยการช่วยให ้รอดอันยิง่ ใหญ่ 8 บัดนีไ้ ม่ใช่ทา่ นเป็ นผู ้ส่งข ้าพเจ ้ามาทีน ่ ี่ แต่เป็ นพระเจ ้า และ พระองค์ได ้ทรงตัง้ ข ้าพเจ ้าให ้เป็ นบิดาของฟาโรห์ และเป็ น ้ ของพระองค์ และเป็ นผู ้ปกครองทั่ว เจ ้าของราชสํานักทัง้ สิน แผ่นดินอียป ิ ต์” 9 จงรีบไปหาบิดาข ้าพเจ ้าและบอกท่านว่า โยเซฟบุตรของ ท่านกล่าวว่า พระเจ ้าทรงตัง้ ข ้าพเจ ้าให ้เป็ นเจ ้าเหนืออียป ิ ต์ ้ ้า ทัง้ สิน จงลงมาหาข ้าพเจ ้า อย่าชักช
10 และเจ ้าจะอาศัยอยูใ่ นแผ่นดินโกเชน และเจ ้าจะอยูใ่ กล ้ ฉั น ทัง้ เจ ้าและบุตรหลานของเจ ้า และลูกหลานของบุตร หลานของเจ ้า และฝูงสัตว์ และฝูงโคของเจ ้า และทุกสิง่ ที่ เจ ้ามี 11 และทีน ่ ั่นเราจะเลีย ้ งดูเจ ้า เพราะว่ายังมีความอดอยากอีก ห ้าปี เกรงว่าเจ ้าและครอบครัวของเจ ้า และทุกสิง่ ทีเ่ จ ้ามีจะ ประสบความยากจน” 12 และดูเถิด ตาท่านและตาของเบนจามินพีช ่ ายของข ้าพเจ ้า ก็เห็นว่า เป็ นปากของข ้าพเจ ้าทีพ ่ ด ู กับท่าน 13 และท่านทัง้ หลายจงเล่าให ้บิดาข ้าพเจ ้าทราบถึงความ รุง่ เรืองทัง้ หมดของข ้าพเจ ้าในอียป ิ ต์ และเรือ ่ งทุกประการที่ ท่านทัง้ หลายได ้เห็น และท่านทัง้ หลายจงรีบพาบิดาข ้าพเจ ้า มาทีน ่ ท ี่ ันที 14 แล ้วเขาก็กอดคอเบนจามินพีช ่ ายของตนแล ้วร ้องไห ้ และ เบนจามินก็ร ้องไห ้กอดคอพีช ่ ายของตน 15 แล ้วท่านก็จบ ู พีน ่ ้องของท่านทุกคน และร ้องไห ้ใส่พวก เขา หลังจากนัน ้ พีน ่ ้องของท่านก็สนทนากับท่าน ั 16 กิตติศพท์ก็ได ้ยินไปทั่วบ ้านของฟาโรห์วา่ พีน ่ ้องของโจ เซฟมาแล ้ว ฟาโรห์และข ้าราชการของพระองค์ก็พอใจ 17 ฟาโรห์ตรัสแก่โยเซฟว่า “จงบอกพีน ่ ้องของท่านว่า พวก เจ ้าจงทําดังนี้ คือขนสัตว์ไปยังแผ่นดินคานาอัน” 18 จงพาบิดาและครอบครัวของคุณมาหาฉั น ฉั นจะให ้สิง่ ดีๆ ในแผ่นดินอียป ิ ต์แก่คณ ุ และคุณจะได ้กินสิง่ ดีๆ ในแผ่นดินนี้ 19 บัดนีท ้ า่ นได ้รับคําสัง่ ว่า จงทําดังนี้ คือ จงนํ าเกวียนออก จากแผ่นดินอียป ิ ต์ไปรับบุตรหลานเล็กๆ น ้อยๆ และภรรยา ของท่าน และพาบิดาของท่านมาด ้วย 20 อย่าเอาสิง่ ของของเจ ้าไป เพราะสิง่ ดีๆ ของชาวอียป ิ ต์ ้ เป็ นของเจ ้า ทัง้ สิน 21 และบุตรหลานแห่งอิสราเอลก็กระทําตาม โยเซฟก็จัด เกวียนให ้แก่พวกเขาตามพระบัญชาของฟาโรห์ และจัด เสบียงให ้พวกเขาใช ้เดินทาง ้ ผ ้าให ้ทุกคน แต่แก่เบนจามินทรง 22 พระองค์ก็ทรงแจกเสือ ้ ผ ้าห ้าชุด แจกเงินสามร ้อยเหรียญและเสือ 23 และเขาส่งลาสิบตัวบรรทุกของดีๆ ของอียป ิ ต์ และลาตัว เมียสิบตัวบรรทุกข ้าวโพด ขนมปั ง และเนือ ้ ไปให ้บิดาของ เขาตามทาง 24 ดังนัน ้ ท่านจึงส่งพวกพีน ่ ้องของท่านไป และพวกเขาก็ ออกไป แล ้วท่านสัง่ พวกเขาว่า จงระวังอย่าให ้ล ้มลงระหว่าง ทาง 25 แล ้วพวกเขายกออกจากอียป ิ ต์ไปยังแผ่นดินคานาอันไป หายาโคบบิดาของพวกเขา 26 และบอกเขาว่า โยเซฟยังมีชวี ต ิ อยู่ และเป็ นผู ้ว่าราชการ แผ่นดินอียป ิ ต์ทงั ้ หมด ใจของยาโคบก็หวั่นไหว เพราะเขาไม่ ่ พวกเขา เชือ 27และพวกเขาเล่าคําทัง้ หมดของโยเซฟทีพ ่ ด ู กับพวกเขาให ้ ยาโคบฟั ง และเมือ ่ ยาโคบเห็นรถบรรทุกทีโ่ ยเซฟส่งมาเพือ ่ รับเขา จิตใจของยาโคบบิดาของพวกเขาก็ฟื้นคืนขึน ้ มา 28 อิสราเอลจึงกล่าวว่า พอแล ้ว โยเซฟลูกชายของฉั นยังมี ชีวต ิ อยู่ ฉั นจะไปดูเขาเสียก่อนจะตาย บทที่ 46 1 และอิสราเอลก็เดินทางไปพร ้อมกับทรัพย์สมบัตท ิ งั ้ หมด ของเขา และมาถึงเบียร์เชบา และถวายเครือ ่ งบูชาแด่พระ เจ ้าของอิสอัคบิดาของเขา 2 และพระเจ ้าตรัสแก่คนอิสราเอลในนิมต ิ กลางคืนว่า “ยา โคบ ยาโคบ” และเขากล่าวว่า “ข ้าพเจ ้าอยูท ่ น ี่ ”ี่
ปฐมกาล
3 และท่านกล่าวว่า เราเป็ นพระเจ ้า คือพระเจ ้าของบิดาของ เจ ้า อย่ากลัวทีจ ่ ะลงไปในอียป ิ ต์เลย เพราะว่าเราจะทําให ้เจ ้า เป็ นประชาชาติใหญ่ทน ี่ ั่น 4 เราจะลงไปกับเจ ้าในอียป ิ ต์ และเราจะนํ าเจ ้าขึน ้ มาอีก และ โยเซฟจะเอามือวางบนตาเจ ้า” 5 แล ้วยาโคบก็ลก ุ ขึน ้ จากเบียร์เชบา และบรรดาบุตรหลาน ของอิสราเอลก็พายาโคบบิดาของตนกับลูกๆ ของตนและ ภรรยาของตนขึน ้ เกวียนทีฟ ่ าโรห์สง่ มารับเขาไป 6 แล ้วพวกเขานํ าสัตว์เลีย ้ งและทรัพย์สมบัตซ ิ งึ่ ได ้มาใน แผ่นดินคานาอันไปอียป ิ ต์ ทัง้ ยาโคบและพงศ์พันธุท ์ งั ้ หมด ของเขาไปด ้วย 7 บุตรีของเขา และบุตรีของบุตรชายของเขาพร ้อมกับเขา บุตรีของเขา และบุตรีของบุตรชายของเขา และพงศ์พันธุ์ ทัง้ หมดของเขา เขาก็พาเขาไปยังอียป ิ ต์ด ้วย ่ บุตรหลานของอิสราเอลทีเ่ ข ้าไปในอียป 8 ต่อไปนีเ้ ป็ นชือ ิ ต์ คือ ยาโคบและบุตรชายของเขา คือ รูเบน บุตรหัวปี ของยา โคบ 9 บุตรชายของรูเบน คือ ฮาโนค ฟั ลลู เฮสโรน และคารมี 10 และบุตรชายของสิเมโอนคือ เยมูเอล ยามีน โอหาด ยา คิน โศหาร์ และชาอูลบุตรชายของหญิงชาวคานาอัน 11 บุตรชายของเลวี คือ เกอร์โชน โคฮาท และเมรารี 12 บุตรชายของยูดาห์คอ ื เอร์ โอนัน เชลาห์ เปเรซ และเศ ราห์ แต่เอร์และโอนันเสียชีวต ิ ในแผ่นดินคานาอัน บุตรชาย ของเปเรซคือเฮสโรนและฮามูล 13 บุตรชายของอิสสาคาร์ คือ โทลา พูวาห์ โยบ และชิมโรน 14 บุตรชายของเศบูลน ุ คือ เสเรด เอโลน และยาเลเอล 15 คนเหล่านีเ้ ป็ นบุตรชายของเลอาห์ ซึง่ นางคลอดให ้ยาโ ่ ดีนาห์ คบในปาดานาราม พร ้อมกับบุตรสาวของเขาชือ บุตรชายและบุตรสาวของเขามีทงั ้ หมดสามสิบสามคน 16 และบุตรชายของกาด คือ ศิฟิโอน ฮักกี ชูนี เอสโบน เอรี อาโรดี และอาเรลี 17 และบุตรชายของอาเชอร์คอ ื จิมนาห์ อิชวั ห์ อิซวี และเบรี ยาห์ และเสราห์น ้องสาวของพวกเขา และบุตรชายของเบรี ยาห์คอ ื เฮเบอร์ และมัลคีเอล 18 พวกนีเ้ ป็ นบุตรชายของศิลปาห์ ซึง่ ลาบันยกให ้แก่เลอาห์ บุตรสาวของตน แล ้วนางก็คลอดบุตรเหล่านีใ้ ห ้แก่ยาโคบ คือ ิ หกคน มีสบ 19 บุตรชายของราเชลภรรยาของยาโคบ คือ โยเซฟ และ เบนจามิน 20 และมนัสเสห์กบ ั เอฟราอิมเกิดแก่โยเซฟในแผ่นดินอียป ิ ต์ ซึง่ อาเสนัทบุตรสาวของโปทิเฟราปุโรหิตแห่งเมืองโอน คลอดให ้เขา 21 บุตรชายของเบนจามินคือ เบลา เบเคอร์ อัชเบล เกรา นา อะมาน เอไฮ โรช มุปปิ ม หุปปิ ม และอาร์ด 22 พวกนีเ้ ป็ นบุตรชายของราเชลซึง่ เกิดแก่ยาโคบ มีทงั ้ หมด ่ น สิบสีค ิ 23 บุตรชายของดาน คือ หุชม 24 บุตรชายของนัฟทาลี คือ ยาเซเอล กูนี เจเซอร์ และชิลเ ลม 25 พวกนีเ้ ป็ นบุตรชายของบิลฮาห์ ซึง่ ลาบันยกให ้แก่ราเชล บุตรสาวของตน และนางก็คลอดพวกเขาให ้ยาโคบ มีทงั ้ หมด เจ็ดคน 26 บรรดาวิญญาณทีไ่ ปกับยาโคบในอียป ิ ต์ ซึง่ ออกมาจาก เอวของเขา นอกเหนือจากภรรยาของบุตรชายของยาโคบ มี ทัง้ หมดเจ็ดสิบหกวิญญาณ 27 บุตรชายของโยเซฟซึง่ เกิดในอียป ิ ต์มส ี องคน ส่วนคนใน พงศ์พันธุข ์ องยาโคบซึง่ เข ้าไปในอียป ิ ต์มเี จ็ดสิบคน ้ าง 28 แล ้วท่านส่งยูดาห์ไปก่อนเขาไปหาโยเซฟ เพือ ่ จะชีท ไปยังเมืองโกเชน แล ้วพวกเขาก็เข ้าไปในแผ่นดินโกเชน
29 โยเซฟก็จัดรถของตนขึน ้ แล ้วขึน ้ ไปต ้อนรับอิสราเอลบิดา ของตนทีเ่ มืองโกเชน แล ้วก็แนะนํ าตัวแก่บด ิ าของตน บิดาก็ ก ้มลงกราบบิดาของตนและร ้องไห ้อยูน ่ าน 30 อิสราเอลจึงพูดกับโจเซฟว่า “บัดนีข ้ ้าพเจ ้าขอให ้ท่านตาย เถิด เพราะข ้าพเจ ้าได ้เห็นหน ้าท่านแล ้ว และท่านยังมีชวี ต ิ อยู”่ 31 โยเซฟจึงบอกพวกพีน ่ ้องของตนและครอบครัวของบิดา ของตนว่า “เราจะขึน ้ ไปแสดงให ้ฟาโรห์เห็น และบอกเขาว่า พีน ่ ้องของข ้าพเจ ้าและครอบครัวของบิดาข ้าพเจ ้าทีเ่ คยอยูใ่ น แผ่นดินคานาอันได ้มาหาข ้าพเจ ้าแล ้ว 32 ส่วนคนเหล่านัน ้ เป็ นผู ้เลีย ้ งแกะ เพราะว่าพวกเขาเลีย ้ ง สัตว์ และมีอาชีพเลีย ้ งแกะและโค และสิง่ ของทัง้ หมดทีพ ่ วก เขามีมาด ้วย 33 และเมือ ่ ฟาโรห์เรียกพวกเจ ้ามาและถามว่า เจ ้าทําอาชีพ อะไร 34 พวกท่านจงพูดว่า ข ้าพเจ ้าทัง้ หลายประกอบอาชีพเลีย ้ ง สัตว์มาตัง้ แต่เยาว์วัยจนบัดนี้ ทัง้ ข ้าพเจ ้าทัง้ หลายและบรรพ บุรษ ุ ของข ้าพเจ ้าด ้วย เพือ ่ พวกท่านจะได ้อาศัยอยูใ่ นแผ่นดิน โกเชน เพราะว่าคนเลีย ้ งแกะทุกคนเป็ นทีร่ ังเกียจสําหรับชาว อียป ิ ต์ บทที่ 47 1 โยเซฟไปบอกฟาโรห์วา่ บิดาของข ้าพเจ ้าและพีน ่ ้องของ ข ้าพเจ ้าและฝูงสัตว์และโคของพวกเขาและทุกสิง่ ทีพ ่ วกเขา มีได ้ออกมาจากแผ่นดินคานาอันแล ้ว และดูเถิด พวกเขาอยู่ ในแผ่นดินโกเชน 2 แล ้วท่านก็นําพวกพีน ่ ้องของท่านบางคน คือ ห ้าคน ไปด ้วย และพาไปหาฟาโรห์ 3 ฟาโรห์ตรัสถามพีน ่ ้องของพระองค์วา่ “พวกเจ ้ามีอาชีพ อะไร” พวกเขาจึงกล่าวแก่ฟาโรห์วา่ “ข ้ารับใช ้ของท่านเป็ น คนเลีย ้ งแกะ ทัง้ พวกเราและบรรพบุรษ ุ ของเราด ้วย” 4 พวกเขาจึงพูดกับฟาโรห์อก ี ว่า “พวกเราจะมาอาศัยอยูใ่ น แผ่นดินนี้ เพราะผู ้รับใช ้ของท่านไม่มท ี งุ่ หญ ้าให ้ฝูงสัตว์ของ ตน เพราะว่าในแผ่นดินคานาอันเกิดการกันดารอาหารอย่าง หนัก ดังนัน ้ บัดนีเ้ ราขอร ้องท่าน ขอให ้ผู ้รับใช ้ของท่านอาศัย อยูใ่ นแผ่นดินโกเชนเถิด” 5 ฟาโรห์ตรัสแก่โยเซฟว่า บิดาของท่านและพีน ่ ้องของท่าน มาหาท่านแล ้ว 6 แผ่นดินอียป ิ ต์อยูเ่ บือ ้ งหน ้าท่านแล ้ว จงให ้บิดาและพีน ่ ้อง ของท่านอาศัยอยูใ่ นแผ่นดินทีด ่ ท ี ส ี่ ด ุ จงให ้พวกเขาอาศัยอยู่ ในแผ่นดินโกเชน และถ ้าท่านรู ้จักคนใดทีม ่ ค ี วามสามารถใน ท่ามกลางพวกเขา จงแต่งตัง้ ให ้พวกเขาเป็ นหัวหน ้าดูแลสัตว์ เลีย ้ งของเรา 7 โยเซฟจึงนํ ายาโคบบิดาของตนเข ้าเฝ้ าฟาโรห์ แล ้วยาโคบ ก็อวยพรฟาโรห์ 8 ฟาโรห์จงึ ตรัสแก่ยาโคบว่า “เจ ้ามีอายุเท่าไร?” 9 และยาโคบก็ทล ู แก่ฟาโรห์วา่ “อายุขย ั ของข ้าพระองค์ทไี่ ป ั้ แสวงบุญนัน ้ มีอยูร่ ้อยสามสิบปี อายุขย ั ของข ้าพระองค์สน และเลวร ้าย และเมือ ่ บิดาของข ้าพระองค์ไปแสวงบุญก็ยังไม่ เท่าอายุของบิดาของข ้าพระองค์” 10 แล ้วยาโคบก็อวยพรฟาโรห์ แล ้วออกไปจากพระพักตร์ฟา โรห์ 11 โยเซฟจึงให ้บิดาและพีน ่ ้องของตนอยู่ และมอบกรรมสิทธิ์ ในแผ่นดินอียป ิ ต์ ซึง่ เป็ นแผ่นดินทีด ่ ท ี ส ี่ ด ุ คือ แผ่นดินราเม เสส ตามทีฟ ่ าโรห์ได ้สัง่ ไว ้ 12 และโยเซฟก็เลีย ้ งดูบด ิ าของเขาและพีน ่ ้องของเขาและ ทุกคนในครัวเรือนของบิดาของเขาด ้วยอาหารตามครอบครัว ของพวกเขา
ปฐมกาล
้ เพราะว่าความอดอยาก 13 และไม่มอ ี าหารในแผ่นดินทัง้ สิน ้ อ่อน รุนแรงมาก จนแผ่นดินอียป ิ ต์และแผ่นดินคานาอันทัง้ สิน ล ้าเพราะความอดอยาก 14 และโยเซฟก็รวบรวมเงินทัง้ หมดทีพ ่ บในแผ่นดินอียป ิ ต์ ้ ข ้าวโพด และโยเซฟก็นํา และในแผ่นดินคานาอันสําหรับซือ เงินนัน ้ ไปไว ้ในบ ้านของฟาโรห์ 15 เมือ ่ เงินหมดในแผ่นดินอียป ิ ต์และในแผ่นดินคานาอัน ชาว อียป ิ ต์ทก ุ คนก็มาหาโยเซฟและพูดว่า “ขอให ้พวกเราได ้ อาหารเถิด ทําไมพวกเราจะต ้องตายต่อหน ้าท่านด ้วย เงิน หมดเสียแล ้ว” 16 โยเซฟจึงกล่าวว่า จงให ้ฝูงสัตว์ของท่านแก่เรา และเราจะ ให ้ฝูงสัตว์แก่ทา่ นถ ้าเงินไม่พอ 17 แล ้วพวกเขานํ าสัตว์ของตนมาให ้โยเซฟ และโยเซฟก็ให ้ ขนมปั งแก่พวกเขาแลกกับม ้า ฝูงสัตว์ ฝูงโค และลา และ ท่านก็เลีย ้ งพวกเขาด ้วยขนมปั งสําหรับสัตว์ทงั ้ หมดของพวก เขาในปี นัน ้ ้ สุดลงแล ้ว พวกเขามาหาท่านในปี ทส 18 เมือ ่ ปี นัน ้ สิน ี่ องและ กล่าวแก่ทา่ นว่า พวกเราจะไม่ปิดบังเรือ ่ งเงินของพวกเราหมด ไปจากท่านเลย ท่านยังมีฝงู วัวของพวกเราอยูด ่ ้วย ไม่มส ี งิ่ ใด เหลืออยูใ่ นสายตาของท่านเลย นอกจากร่างกายและทีด ่ น ิ ของเรา 19 เหตุไฉนเราจึงจะต ้องตายต่อหน ้าท่าน ทัง้ เราและแผ่นดิน ้ เราและแผ่นดินของเราด ้วยขนมปั ง ของเราด ้วย ขอทรงซือ และเราและแผ่นดินของเราจะเป็ นข ้ารับใช ้ของฟาโรห์ และ โปรดประทานพืชพันธุแ ์ ก่เรา เพือ ่ เราจะได ้มีชวี ต ิ อยูแ ่ ละไม่ ตาย เพือ ่ แผ่นดินจะไม่รกร ้างว่างเปล่า ้ ดินแดนทัง้ หมดในอียป 20 และโยเซฟซือ ิ ต์ให ้แก่ฟาโรห์ เพราะชาวอียป ิ ต์แต่ละคนขายทีด ่ น ิ ของตนไป เนือ ่ งจากเกิด ความอดอยากแก่พวกเขา ดินแดนนัน ้ จึงกลายเป็ นของฟา โรห์ 21 ส่วนประชากรนัน ้ พระองค์ก็ทรงย ้ายพวกเขาไปยังเมือง ต่างๆ ตัง้ แต่เขตแดนด ้านหนึง่ ของอียป ิ ต์จนไปถึงอีกด ้านของ อียป ิ ต์ ้ แต่ทด 22 พระองค์ไม่ทรงซือ ี่ น ิ ของพวกปุโรหิตเท่านัน ้ เพราะว่าปุโรหิตได ้รับส่วนแบ่งจากฟาโรห์ และได ้กินส่วนที่ ฟาโรห์ประทานให ้ ดังนัน ้ พวกเขาจึงไม่ขายทีด ่ น ิ ของตน 23 แล ้วโยเซฟก็กล่าวแก่ประชากรว่า “ดูเถิด วันนีข ้ ้าพเจ ้าได ้ ้ พวกท่านกับทีด ซือ ่ น ิ ของพวกท่านให ้เป็ นของฟาโรห์แล ้ว ดู เถิด นีค ่ อ ื เมล็ดพันธุส ์ ําหรับพวกท่าน และพวกท่านจงหว่าน ลงในทีด ่ น ิ ” 24 และเมือ ่ พืชผลเพิม ่ พูนขึน ้ นัน ้ พวกเจ ้าจะต ้องถวายส่วน ่ ว่ นนัน หนึง่ ในห ้าแก่ฟาโรห์ และสีส ้ จะต ้องไว ้เป็ นกรรมสิทธิ์ ของพวกเจ ้า เพือ ่ เป็ นเมล็ดพันธุใ์ นทุง่ และเป็ นอาหารของ พวกเจ ้า และเพือ ่ เป็ นอาหารของครัวเรือนของพวกเจ ้า และ เป็ นอาหารสําหรับลูกๆ ตัวน ้อยๆ ของพวกเจ ้า 25 พวกเขากล่าวว่า ท่านช่วยชีวต ิ พวกเราไว ้ ขอให ้พวกเรา ได ้รับความเมตตาในสายพระเนตรของนายของข ้าพเจ ้า และ พวกเราจะเป็ นข ้ารับใช ้ของฟาโรห์ 26 และโยเซฟตัง้ เป็ นกฎหมายขึน ้ ทั่วแผ่นดินอียป ิ ต์จนกระทั่ง ทุกวันนีว้ า่ ฟาโรห์จะได ้ส่วนหนึง่ ในห ้า เว ้นแต่ทด ี่ น ิ ของ ปุโรหิตเท่านัน ้ ซึง่ ไม่เป็ นของฟาโรห์ 27 และอิสราเอลก็อาศัยอยูใ่ นแผ่นดินอียป ิ ต์ ในแคว ้นโกเชน และพวกเขามีทรัพย์สมบัตอ ิ ยูท ่ น ี่ ั่น และมีการเจริญเติบโต และทวีมากขึน ้ อย่างมากมาย ิ เจ็ดปี ดังนัน 28 และยาโคบอาศัยอยูใ่ นแผ่นดินอียป ิ ต์สบ ้ อายุ ่ บ ิ เจ็ดปี ของยาโคบจึงรวมได ้หนึง่ ร ้อยสีส 29 และเมือ ่ ถึงเวลาทีอ ่ ส ิ ราเอลจะต ้องตายใกล ้เข ้ามาแล ้ว ท่านจึงเรียกโยเซฟบุตรชายของตนมาและกล่าวแก่เขาว่า “ถ ้าบัดนีข ้ ้าพเจ ้าได ้รับความเมตตาในสายพระเนตรของท่าน
แล ้ว โปรดวางมือของท่านไว ้ใต ้ต ้นขาของข ้าพเจ ้า และแสดง ความเมตตากรุณาต่อข ้าพเจ ้าอย่างจริงใจ โปรดอย่าฝั ง ข ้าพเจ ้าไว ้ในอียป ิ ต์เลย” 30 ส่วนข ้าพเจ ้าจะไปนอนกับบรรพบุรษ ุ ของข ้าพเจ ้า และ ท่านจะต ้องนํ าข ้าพเจ ้าออกจากอียป ิ ต์ และฝั งข ้าพเจ ้าไว ้ใน สุสานของพวกเขา” และบิดาของข ้าพเจ ้าก็กล่าวว่า “ข ้าพเจ ้า จะทําตามทีท ่ า่ นพูด” 31 และท่านกล่าวว่า จงสาบานต่อข ้าพเจ ้าเถิด และท่านก็ สาบานต่อเขา และอิสราเอลก็ก ้มตัวลงบนหัวเตียง บทที่ 48 1 ต่อมาภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้ มีคนมาบอกโยเซฟว่า “ดู เถิด บิดาของท่านป่ วย” และโยเซฟก็พามนัสเสห์และเอฟรา อิมซึง่ เป็ นบุตรชายสองคนไปด ้วย 2 และมีคนหนึง่ บอกยาโคบและกล่าวว่า ดูเถิด โยเซฟ บุตรชายของท่านมาหาท่านแล ้ว อิสราเอลก็ลก ุ ขึน ้ และนั่งลง บนเตียง 3 ยาโคบกล่าวแก่โยเซฟว่า พระเจ ้าผู ้ทรงฤทธานุภาพทรง ปรากฏแก่ข ้าพเจ ้าทีเ่ มืองลูสในแผ่นดินคานาอัน และทรงอวย พรข ้าพเจ ้า 4 และตรัสแก่เราว่า ดูเถิด เราจะทําให ้เจ ้ามีลก ู หลานมาก และจะทําให ้เจ ้ามีจํานวนมาก และเราจะให ้เจ ้ามีชนชาติ มากมาย และจะมอบแผ่นดินนีใ้ ห ้พงศ์พันธุข ์ องเจ ้าทีเ่ กิด ่ ั ภายหลังเจ ้าเป็ นกรรมสิทธิช ์ วนิรันดร์ 5 และบัดนีบ ้ ต ุ รชายทัง้ สองของท่าน คือ เอฟราอิมและมนัส เสห์ ซึง่ เกิดแก่ทา่ นในแผ่นดินอียป ิ ต์กอ ่ นทีข ่ ้าพเจ ้าจะมาหา ท่านในอียป ิ ต์ ก็เป็ นบุตรของข ้าพเจ ้า เช่นเดียวกับรูเบนและซี เมโอน เขาจะต ้องเป็ นของข ้าพเจ ้า” 6 และบุตรทีเ่ กิดภายหลังพวกเขาจะเป็ นบุตรของตนและจะ ่ ตามชือ ่ ของพีน ได ้ชือ ่ ้องของพวกเขาในมรดกของพวกเขา 7 ฝ่ ายข ้าพเจ ้ามาจากปั ดาน ราเชลก็ตายอยูก ่ บ ั ข ้าพเจ ้าใน แผ่นดินคานาอันขณะเดินทาง เมือ ่ ระยะทางยังน ้อยทีจ ่ ะไปถึง เอฟราธาห์ ข ้าพเจ ้าจึงฝั งศพเธอไว ้ทีน ่ ั่นขณะเดินทางสูเ่ อฟ ราธาห์ คือเมืองเบธเลเฮม 8 และอิสราเอลได ้เห็นบุตรของโจเซฟ จึงพูดว่า “พวกเขา เป็ นใคร” 9 โยเซฟจึงบอกบิดาของตนว่า “พวกเขาเป็ นลูกชายของพ่อ ทีพ ่ ระเจ ้าประทานให ้พ่อในทีน ่ ”ี้ และบิดาของตนก็กล่าวว่า “ขอให ้ท่านนํ าพวกเขามาหาพ่อ และพ่อจะอวยพรพวกเขา” 10 ในเวลานัน ้ ตาของอิสราเอลมัวลงเพราะอายุมาก จึงมอง ไม่เห็น และเขาพาพวกเขาเข ้ามาใกล ้เขา และจูบพวกเขา และโอบกอดพวกเขา 11 อิสราเอลจึงกล่าวแก่โยเซฟว่า “ข ้าพเจ ้าไม่คด ิ ว่าจะได ้ ้ เห็นหน ้าเจ ้า แต่ดเู ถิด พระเจ ้าทรงแสดงให ้ข ้าพเจ ้าเห็นเชือ สายของเจ ้าด ้วย” 12 และโยเซฟเอาพวกมันออกมาจากระหว่างเข่าของเขา และเขาก ้มหน ้าลงถึงพืน ้ ดิน 13 แล ้วโยเซฟก็พาบุตรทัง้ สองเข ้ามาหาเขา โดยมือขวาจับ เอฟราอิมให ้หันไปทางซ ้ายของอิสราเอล และมือซ ้ายจับ มนัสเสห์ให ้หันไปทางขวาของอิสราเอล แล ้วพาพวกเขาเข ้า มาใกล ้เขา 14 และอิสราเอลก็เหยียดมือขวาของตนออกวางบนศีรษะ ของเอฟราอิมผู ้เป็ นน ้อง และมือซ ้ายของตนวางบนศีรษะของ มนัสเสห์ โดยเอามือลูบคลําอย่างตัง้ ใจ เพราะว่ามนัสเสห์ เป็ นบุตรหัวปี 15 และท่านได ้อวยพรโยเซฟและกล่าวว่า “พระเจ ้าผู ้ทีอ ่ บ ั รา ฮัมและอิสอัคบิดาของข ้าพเจ ้าดําเนินอยูต ่ อ ่ พระพักตร์ พระ เจ ้าทีท ่ รงเลีย ้ งดูข ้าพเจ ้าตลอดชีวต ิ จนถึงวันนี้
ปฐมกาล
16 ขอทูตสวรรค์ผู ้ทรงช่วยข ้าพระองค์ให ้พ ้นจากความชัว่ ร ้าย ้ โปรดอวยพรแก่เด็กหนุ่มเหล่านัน ่ ของ ทัง้ สิน ้ และขอให ้ชือ ่ ของอับราฮัมและอิสอัคบิดาของข ้า ข ้าพระองค์และชือ พระองค์ได ้รับการจารึกไว ้ และขอให ้พวกเขาเติบโตขึน ้ เป็ น มวลชนในท่ามกลางแผ่นดินโลก 17 เมือ ่ โยเซฟเห็นว่าบิดาของตนเอามือขวาวางบนศีรษะของ เอฟราอิม ก็ไม่พอใจ จึงยกมือของบิดาขึน ้ จะยกจากศีรษะ ของเอฟราอิมไปวางบนศีรษะของมนัสเสห์ 18 โยเซฟจึงบอกบิดาของตนว่า “ไม่ใช่อย่างนัน ้ คุณพ่อ เพราะว่าคนนีเ้ ป็ นหัวปี จงวางมือขวาบนศีรษะของเขาเถิด” 19 แต่บด ิ าของเขาปฏิเสธและพูดว่า พ่อรู ้แล ้ว ลูกเอ๋ย พ่อรู ้ แล ้ว เขาจะกลายเป็ นชนชาติหนึง่ และเขาจะยิง่ ใหญ่ แต่ แท ้จริงน ้องชายของเขาจะยิง่ ใหญ่กว่าเขา และพงศ์พันธุข ์ อง เขาจะกลายเป็ นประชาชาติมากมาย 20 แล ้วท่านก็อวยพรแก่พวกเขาในวันนัน ้ โดยกล่าวว่า “พวก อิสราเอลจะอวยพรผ่านทางเจ ้า โดยกล่าวว่า พระเจ ้าทรง กระทําให ้ท่านเหมือนเอฟราอิมและเหมือนมนัสเสห์” และ ท่านก็ทรงตัง้ เอฟราอิมให ้เหนือกว่ามนัสเสห์ 21 และอิสราเอลได ้กล่าวแก่โยเซฟว่า “ดูเถิด ฉั นตายแล ้ว แต่พระเจ ้าจะทรงอยูก ่ บ ั ท่าน และจะทรงนํ าท่านกลับมายัง แผ่นดินของบรรพบุรษ ุ ของท่าน” 22 ยิง่ กว่านัน ้ ข ้าพเจ ้ายังยกส่วนหนึง่ ให ้แก่ทา่ นเหนือพีน ่ ้อง ของท่านด ้วย ซึง่ ข ้าพเจ ้าเอาจากมือของชาวอาโมไรด ้วย ดาบและธนูของข ้าพเจ ้า บทที่ 49 1 ยาโคบจึงเรียกบรรดาลูกๆ ของตนมาและกล่าวว่า จงมา รวมกันเพือ ่ ข ้าพเจ ้าจะบอกแก่ทา่ นถึงเหตุการณ์ทเี่ กิดขึน ้ กับ ท่านในวันเวลาสุดท ้าย 2 พวกเจ ้าทัง้ หลาย บุตรชายของยาโคบ จงรวบรวมกันและ ฟั งเถิด จงฟั งอิสราเอลบิดาของพวกเจ ้า 3 รูเบน เจ ้าเป็ นบุตรหัวปี ของข ้าพเจ ้า เป็ นกําลังของข ้าพเจ ้า และเป็ นจุดเริม ่ ต ้นของความเข ้มแข็งของข ้าพเจ ้า เป็ นความ ยอดเยีย ่ มของศักดิศ ์ รีและเป็ นความยอดเยีย ่ มของพลัง อํานาจ 4 เจ ้าไม่มั่นคงเหมือนนํ้ า จึงไม่เก่งกาจเท่ากับเจ ้า เพราะเจ ้า ล่วงเข ้าไปถึงเตียงของบิดาเจ ้า แล ้วเจ ้าก็ทําให ้เตียงนัน ้ เป็ น มลทิน แต่บด ิ าเจ ้าล่วงเข ้าไปถึงทีน ่ อนของฉั น 5 ซีเมโอนกับเลวีเป็ นพีน ่ ้องกัน มีเครือ ่ งมือแห่งความโหดร ้าย อยูใ่ นทีอ ่ ยูข ่ องพวกเขา 6 โอ จิตวิญญาณของฉั น อย่าเข ้าไปในทีล ่ บ ั ของพวกเขาเลย เกียรติยศของฉั น อย่าเข ้าไปในทีช ่ ม ุ นุมของพวกเขาเลย เพราะว่าด ้วยความโกรธของพวกเขา พวกเขาจึงฆ่าคน และ ด ้วยความสมัครใจ พวกเขาจึงขุดกําแพงลง 7 ขอให ้ความโกรธของพวกเขาถูกสาปแช่งเพราะมันรุนแรง และความกริว้ โกรธของพวกเขาถูกสาปแช่งเพราะมันโหดร ้าย เราจะแบ่งพวกเขาออกในยาโคบ และจะกระจัดกระจายพวก เขาในอิสราเอล 8 ยูดาห์ เจ ้าเป็ นคนทีพ ่ วกพีน ่ ้องของเจ ้าจะสรรเสริญ มือของ เจ ้าจะอยูท ่ ค ี่ อของศัตรูของเจ ้า บุตรของบิดาของเจ ้าจะกราบ เจ ้า 9 ยูดาห์เป็ นลูกสิงโต ลูกเอ๋ย เจ ้าได ้ลุกขึน ้ จากเหยือ ่ แล ้ว เขา โน ้มตัวลง เขานอนตะแคงเหมือนสิงโต และเหมือนสิงโตแก่ ใครจะปลุกเขาให ้ลุกขึน ้ ได ้? 10 คทาจะไม่ขาดไปจากยูดาห์ และผู ้ทรงบัญญัตธิ รรมจะไม่ ขาดไปจากระหว่างเท ้าของเขา จนกว่าชิโลห์จะมา และการ รวบรวมประชาชนจะเกิดขึน ้ กับเขา
11 โดยผูกลูกลาของตนไว ้ทีเ่ ถาองุน ่ และผูกลูกลาของตนไว ้ ้ ดี เขาซักเสือ ้ ผ ้าของตนในเหล ้าองุน ทีเ่ ถาองุน ่ ชัน ่ และซัก ้ ผ ้าของตนในเลือดขององุน เสือ ่ 12 ตาของเขาจะแดงด ้วยไวน์ และฟั นของเขาจะขาวด ้วย นํ้ านม 13 เศบูลน ุ จะอาศัยอยูท ่ ท ี่ า่ เรือริมทะเล และเขาจะเป็ นท่าเรือ สําหรับเรือ และเขตแดนของเขาจะต่อไปจนถึงเมืองไซดอน 14 อิสสาคาร์เป็ นคนแข็งแรงทีน ่ อนอยูร่ ะหว่างภาระสองอย่าง 15 และท่านเห็นว่าทีพ ่ ักนัน ้ ดี และแผ่นดินนัน ้ น่ารืน ่ รมย์ จึงก ้ม ไหล่ของตนลงรับไว ้ และกลายเป็ นคนรับใช ้เก็บภาษี 16 ดานจะพิพากษาประชากรของตนเหมือนอย่างเผ่าหนึง่ ของอิสราเอล 17 ดานจะเป็ นงูอยูร่ ม ิ ทาง เป็ นงูพษ ิ ทีอ ่ ยูใ่ นเส ้นทางทีก ่ ด ั ส ้น เท ้าม ้า ทําให ้คนขีล ่ ้มหงายหลังลง 18 ข ้าพระองค์รอคอยความรอดของพระองค์ ข ้าแต่พระเยโฮ วาห์ 19 กาด กองทัพจะชนะเขา แต่เขาจะชนะในทีส ่ ด ุ 20 ขนมปั งของเขาจะอุดมสมบูรณ์จากอาเชอร์ และเขาจะ ผลิตอาหารอันโอชะของกษั ตริย ์ 21 นัฟทาลีเป็ นกวางทีป ่ ล่อยตัวออกมา เขาพูดจาไพเราะ 22 โยเซฟเป็ นกิง่ ก ้านทีม ่ ผ ี ลดก เป็ นกิง่ ก ้านทีม ่ ผ ี ลดกอยูร่ ม ิ บ่อนํ้ า ซึง่ มีกงิ่ ก ้านพาดข ้ามกําแพง 23 พวกนักธนูได ้ทําให ้เขาเสียใจอย่างมาก และยิงเขา และ เกลียดชังเขา 24 แต่ธนูของเขายังคงมั่นคง และแขนของมือของเขามีกําลัง ขึน ้ ด ้วยพระหัตถ์ของพระเจ ้าผู ้ยิง่ ใหญ่ของยาโคบ (จากทีน ่ ั่น มีผู ้เลีย ้ งแกะ คือศิลาของอิสราเอล) 25 โดยพระเจ ้าแห่งบิดาของเจ ้าผู ้จะทรงช่วยเหลือเจ ้า และ โดยพระผู ้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ผู ้จะทรงอวยพรเจ ้าด ้วยพรทีม ่ าจาก สวรรค์เบือ ้ งบน พรทีม ่ าจากใต ้ทะเลเบือ ้ งล่าง พรทีม ่ าจากเต ้า นมและจากครรภ์ 26 พรแห่งบิดาของท่านได ้แผ่ไพศาลยิง่ กว่าพรของบรรพ บุรษ ุ ของฉั นจนถึงขีดสุดของเนินเขาอันเป็ นนิจ พรเหล่านีจ ้ ะ อยูบ ่ นศีรษะของโยเซฟ และบนมงกุฎของศีรษะของผู ้ทีถ ่ ก ู แยกจากพีน ่ ้องของเขา 27 เบนจามินจะกินเหยือ ่ เหมือนสุนัขป่ า ตอนเช ้าเขาจะกิน เหยือ ่ หมด และตอนกลางคืนเขาจะแบ่งของทีป ่ ล ้นมาได ้ 28 พวกนีเ้ ป็ นเผ่าทัง้ สิบสองของอิสราเอล และนีเ่ ป็ นคําทีบ ่ ด ิ า ของพวกเขาพูดกับพวกเขา และอวยพรพวกเขา โดยแต่ละ คนก็อวยพรตามพรทีเ่ ขามี 29 และท่านได ้กําชับพวกเขาและตรัสแก่พวกเขาว่า ข ้าพเจ ้า จะต ้องไปอยูร่ ว่ มกับชนชาติของข ้าพเจ ้า จงฝั งข ้าพเจ ้าไว ้กับ บรรพบุรษ ุ ของข ้าพเจ ้าในถํ้าทีอ ่ ยูใ่ นทุง่ ของเอโฟรนชาวฮิต ไทต์ 30 ในถํ้าทีอ ่ ยูใ่ นทุง่ มัคเพลาห์ ซึง่ อยูห ่ น ้ามัมเร ในแผ่นดินคา ้ ไว ้พร ้อมกับทุง่ ของเอโฟรนชาวฮิตไทต์ นาอัน ซึง่ อับราฮัมซือ เพือ ่ ครอบครองเป็ นสุสาน 31 ณ ทีน ่ ัน ้ เขาก็ฝังอับราฮัมและซาราห์ภรรยาของเขา ทีน ่ ั่น เขาก็ฝังอิสอัคและรีเบคาห์ภรรยาของเขา และทีน ่ ั่นฉั นก็ฝัง เลอาห์ ้ ทุง่ นาและถํ้าทีอ 32 การซือ ่ ยูใ่ นนัน ้ เป็ นจากลูกหลานของเฮธ 33 เมือ ่ ยาโคบสัง่ บุตรชายของตนเสร็จแล ้ว เขาก็ยกเท ้าขึน ้ ้ ใจ และถูกรวบรวมไปยังชนชาติของตน บนเตียง และสิน บทที่ 50 1 โยเซฟก็กราบหน ้าบิดาของตน ร ้องไห ้ และจูบบิดาของตน 2 และโยเซฟสัง่ หมอผู ้รับใช ้ของเขาให ้รักษาศพบิดาของเขา และหมอก็รักษาศพอิสราเอลด ้วย
ปฐมกาล
่ บ ิ วันแก่เขาครบกําหนด 3 และทรงกําหนดให ้เวลาสีส เหมือนกับทีท ่ รงกําหนดให ้เวลาของผู ้ทีร่ ับการชโลมศพก็ ครบกําหนดเช่นกัน และชาวอียป ิ ต์ก็ไว ้ทุกข์ให ้เขาเจ็ดสิบวัน 4 เมือ ่ วันแห่งการไว ้ทุกข์ของเขาผ่านไปแล ้ว โยเซฟก็พด ู กับ ราชวงศ์ฟาโรห์วา่ “ถ ้าบัดนีข ้ ้าพเจ ้าได ้รับความกรุณาในสาย พระเนตรของท่าน โปรดพูดให ้ฟาโรห์ฟังว่า 5 บิดาของฉั นได ้ให ้ฉั นสาบานว่า ดูเถิด ฉั นตายแล ้ว เจ ้าจงฝั ง ฉั นไว ้ในหลุมศพทีฉ ่ ั นได ้ขุดไว ้ในแผ่นดินคานาอัน ดังนัน ้ บัดนี้ ขอให ้ฉั นขึน ้ ไปฝั งพ่อของฉั น และฉั นจะได ้กลับมาอีก 6 ฟาโรห์ตรัสว่า จงขึน ้ ไปฝั งศพบิดาของท่านตามทีบ ่ ด ิ าของ ท่านให ้คําสาบานไว ้ 7 และโยเซฟไปฝั งศพบิดาของตน และมีข ้าราชบริพารของ ฟาโรห์ บรรดาผู ้เฒ่าในราชสํานัก และบรรดาผู ้เฒ่าในแผ่นดิน อียป ิ ต์ทงั ้ หมดไปด ้วย 8 และคนทัง้ ตระกูลของโยเซฟ และพีน ่ ้องของเขา และ ครอบครัวของบิดาของเขา มีแต่ลก ู เล็กๆ ของพวกเขา และ ฝูงสัตว์ และฝูงโคของพวกเขาเท่านัน ้ พวกเขาทิง้ ไว ้ใน แผ่นดินโกเชน 9 และมีรถศึกและทหารม ้าขึน ้ ไปกับเขา และมีกองทัพ ใหญ่โตมาก 10 แล ้วพวกเขามาถึงลานนวดข ้าวของอาทาด ซึง่ อยูฟ ่ าก แม่นํ้าจอร์แดนข ้างโน ้น และทีน ่ ั่นพวกเขาก็ครํ่าครวญด ้วย ความโศกเศร ้าเป็ นอย่างมาก และโยเซฟก็ครํ่าครวญถึงบิดา ของเขาเจ็ดวัน 11 เมือ ่ ชาวแผ่นดินนัน ้ คือชาวคานาอัน เห็นการไว ้ทุกข์ท ี่ ลานอาทาด ก็พด ู กันว่า “นีเ่ ป็ นการไว ้ทุกข์อน ั ใหญ่หลวงแก่ ่ เมืองนัน ชาวอียป ิ ต์” เหตุฉะนัน ้ จึงเรียกชือ ้ ว่า อาเบลมิซราอิม ซึง่ อยูฟ ่ ากแม่นํ้าจอร์แดนข ้างโน ้น 12 และบุตรของเขากระทําต่อเขาตามทีเ่ ขาได ้สัง่ ไว ้ 13 เพราะบุตรชายทัง้ สองของเขาได ้นํ าศพไปยังแผ่นดินคา ้ นาอัน แล ้วฝั งไว ้ในถํ้าทีอ ่ ยูใ่ นทุง่ มัคเพลาห์ ซึง่ อับราฮัมซือ พร ้อมกับทุง่ นัน ้ เพือ ่ เป็ นกรรมสิทธิส ์ ําหรับฝั งศพของเอโฟรน ชาวฮิตไทต์ ต่อหน ้ามัมเร 14 แล ้วโยเซฟก็กลับไปอียป ิ ต์ ทัง้ เขาและพีน ่ ้องของเขา และ ทุกคนทีไ่ ปกับเขาเพือ ่ ฝั งศพบิดาของเขา หลังจากทีเ่ ขาได ้ ฝั งศพบิดาของเขาแล ้ว 15 เมือ ่ พวกพีช ่ ายของโยเซฟเห็นว่าบิดาของตนตายแล ้ว พวกเขาจึงพูดว่า โยเซฟอาจจะเกลียดพวกเรา และจะตอบ แทนความชัว่ ทัง้ หมดทีพ ่ วกเราเคยทํากับเขา ่ 16 พวกเขาจึงส่งผู ้สือสารไปหาโยเซฟโดยกล่าวว่า บิดาของ ท่านได ้สัง่ ไว ้ก่อนจะตายว่า 17 พวกท่านจงกล่าวแก่โยเซฟว่า ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่าน โปรด ยกความผิดของพีน ่ ้องท่านและบาปของพวกเขาด ้วย เพราะ เขาได ้กระทําชัว่ ต่อท่าน และบัดนี้ ข ้าพเจ ้าขอร ้องท่าน โปรด ยกความผิดของผู ้รับใช ้พระเจ ้าของบิดาท่านด ้วย” โยเซฟ ร ้องไห ้เมือ ่ พวกเขาพูดกับเขา 18 พีน ่ ้องของเขาก็ไปกราบลงต่อหน ้าเขาและกล่าวว่า "เรา เป็ นผู ้รับใช ้ของท่าน" 19 โยเซฟจึงกล่าวแก่พวกเขาว่า “อย่ากลัวเลย เพราะว่าเรา อยูใ่ นสถานะของพระเจ ้าหรือ?” 20 ส่วนท่านทัง้ หลายคิดร ้ายต่อข ้าพเจ ้า แต่พระเจ ้าทรงมุง่ หมายให ้เป็ นประโยชน์ คือให ้เกิดขึน ้ ในวันนี้ เพือ ่ ช่วยชีวต ิ คน จํานวนมากไว ้ 21 เพราะฉะนัน ้ บัดนี้ อย่ากลัวเลย เราจะเลีย ้ งดูเจ ้าและลูกๆ ของเจ ้าเอง” แล ้วท่านก็ปลอบโยนพวกเขาและพูดจาดีกบ ั พวกเขา 22 และโยเซฟอาศัยอยูใ่ นอียป ิ ต์ ทัง้ เขาและครอบครัวของ บิดาของเขา และโยเซฟมีอายุยน ื หนึง่ ร ้อยสิบปี
23 และโยเซฟได ้เห็นบุตรหลานของเอฟราอิมเป็ นรุน ่ ทีส ่ าม บุตรหลานของมาคีร ์ บุตรชายของมนัสเสห์ ก็ถก ู เลีย ้ งดูมาบน ตักของโยเซฟด ้วย 24โยเซฟจึงกล่าวแก่พน ี่ ้องของตนว่า “ข ้าพเจ ้าจะตาย และ พระเจ ้าจะทรงเยีย ่ มเยียนพวกท่านอย่างแน่นอน และจะทรง นํ าพวกท่านออกจากแผ่นดินนี้ ไปยังแผ่นดินทีพ ่ ระองค์ทรง สาบานไว ้กับอับราฮัม อิสอัค และยาโคบ” 25 และโยเซฟก็ให ้บุตรหลานอิสราเอลสาบานว่า พระเจ ้าจะ ทรงเยีย ่ มเยียนพวกท่านอย่างแน่นอน และพวกท่านจะต ้อง นํ ากระดูกของฉั นออกไปจากทีน ่ ี่ ้ ชีวต 26 โยเซฟสิน ิ เมือ ่ มีอายุได ้ร ้อยสิบปี และพวกเขาทําการ ชโลมศพของเขา และเขาถูกบรรจุไว ้ในโลงศพทีป ่ ระเทศ อียป ิ ต์