Ikazia Nieuws nr. 104 Winter 2022/2023

Plaats voor Ikazia

Na alle berichtgeving in de media rondom de financiële problemen in ons huis, kunnen we gelukkig melden dat we volop bezig zijn met het doorvoeren van het opgestelde herstelplan.

Door veel overleg met onze verzekeraars en banken maken we stappen om tot een oplossing te komen voor een zelfstandig, toekomstbestendig, Ikazia.

Ook voor onze medewerkers was het afgelopen halfjaar een onduidelijke tijd. Want zeker met al die berichten in kranten of op social media, waar de één de ander naschrijft en de meest vergaande conclusies werden getrokken zonder ook maar iets te verifiëren, gaat er bij een aantal mensen toch een gevoel ontstaan van: zou het dan toch waar zijn? Daarop past maar één kort en krachtig antwoord: nee. Voor Ikazia ligt juist een goede toekomst in het verschiet.

We hebben de afgelopen maanden veel met onze collega’s gepraat en gedeeld. Iedereen werd meegenomen in de lastige financiële situatie van ons ziekenhuis. En dan zien we ook de kracht van Ikazia. Betrokken medewerkers met veel initiatieven die echt loyaal zijn naar onze organisatie. Daarbij blijven zij

de patiënt centraal stellen en blijft de kwaliteit van zorg onverminderd hoog.

Als management kunnen wij niet anders dan hier met veel waardering naar kijken. Betrokken professionals die, door hun inzet, de mensgerichte zorg weten in te vullen. Dan is er altijd plaats voor Ikazia als ziekenhuis.

Met vriendelijke groet, Mr. R.P.D. Kievit, arts (niet praktiserend) Voorzitter Raad van Bestuur

Lichtval

Licht, door engelen bezongen, sneeuwt door het heelal.

Laat het op je vallen, en deel het overal.

Wetenschappelijk onderzoek

Bijdragen aan een betere behandeling ››

Mantelzorg

Voorwoord 03

Gedicht 04 In ’t kort 06 Muziek aan Bed 08 Mantelzorg 12

Wetenschappelijk onderzoek 16

Column Carla Breedveld 21 Pastorale 23 Werken bij Ikazia 24 Oncologie 26 Column Tosca de Jong 31 Kruiswoordpuzzel 33

Aanmeldformulier Vrienden van Ikazia 34

Contact 35

In ’t kort

Groen licht

Op 12 oktober ging de gevelverlichting van de torenflat van Ikazia een uur uit en werd deze korte tijd groen verlicht. Het was namelijk de week van het verduurzamen van de zorg, een initiatief van Milieuplatform Zorgsector.

Cathy van Beek (voorzitter Klimaattafel Gezondheidszorg Rotterdam, links op de foto) en Adriaan van Engelen (directeur Milieuplatform Zorgsector, op de foto rechts) kwamen daarom langs en deden symbolisch de gevelverlichting uit.

“Ziekenhuizen verbruiken veel energie, stoten veel CO2-uit en produceren veel afval. Dit probleem willen wij aanpakken en met ons nog heel veel andere zorginstanties. Ruim 190 zorginstellingen deden mee aan de energiecampagne. Een indrukwekkend aantal dat goed aangeeft dat dit thema speelt in onze sector", aldus Rob Kievit.

Schermtijd

Een paar maanden geleden was Jaelynn voor een operatie in Ikazia. Best een beetje spannend allemaal. Gelukkig heeft Stichting DaDa dit mooie scherm gegeven. Hierdoor zagen we Jaelynn weer ontspannen na de operatie en kwam er een stralende lach op haar gezicht. Zulke afleiding is ontzettend waardevol. Bedankt Stichting DaDa!

Lichtje

Wist je dat er in Ikazia een mooi stiltecentrum is voor iedereen die in alle rust wil bidden of tot bezinning wil komen? Dankzij de Stichting Vrienden van Ikazia staat hier sinds kort een elektrische kaarsenstandaard want veel mensen voelen de behoefte om een kaarsje te branden voor hun naasten. Geestelijk verzorger Lida Tamminga vertelt er in haar pastorale meer over. Blader hiervoor naar pagina 23.

Foto: Margot de Heide

In het zonnetje

Eind november kwamen twee netwerkbouwers van het landelijke patiëntveiligheidsprogramma “Tijd voor Verbinding” naar Ikazia met snoeptrommels vol lekkers. Het was de Week van de patiëntveiligheid en twee afdelingen werden in het zonnetje gezet.

Tijd voor Verbinding zet zich in voor patiëntveiligheid in ziekenhuizen. Dit staat in Ikazia ook voorop. Meer protocollen, richtlijnen en regels maken de zorg niet veiliger. Het verbinden van mensen en van elkaar leren wel.

De snoeptrommels werden uitgedeeld op de polikliniek Chirurgie en in het Moeder en Kind Centrum, met daarop vragen om met elkaar in gesprek te gaan. Als ze leeg zijn, worden ze bijgevuld en doorgegeven aan een andere afdeling.

Praat erover

IC- en SEH-verpleegkundige Leonie Eggink was te gast bij een talkshow van 113 Netwerk Ziekenhuizen over het voorkomen van zelfmoord. Ze vertelde over de noodzaak van suïcidepreventie in het ziekenhuis, de knelpunten en behoeften en wat 113 Netwerk Ziekenhuizen daarin kan betekenen. Scan de QR-code en bekijk de talkshow. Heb je zelf hulp nodig? Bel dan gratis en anoniem 0800-0113 of kijk op www.113.nl.

Lieve buren

De Stichting Vrienden van Ikazia kreeg onlangs een cheque ter waarde van 1500 euro van Ahoy. In Ahoy staat al ruim een jaar een grote petfles waar bezoekers hun lege, kleine flesjes in kunnen gooien. Hiermee zamelden onze lieve buren maar liefst 10.000 petflesjes in, waarvan zij de opbrengst schenken aan de Vrienden van Ikazia. Wil je ook meehelpen om extra's mogelijk te maken voor patiënten en bezoekers in Ikazia? In de centrale hal, bij koffiehoek Vermaat, staat ook een grote petfles waar je jouw kleine flesje in kunt gooien. De opbrengst hiervan gaat volledig naar de Stichting Vrienden van Ikazia. Je kunt natuurlijk ook Vriend worden. Kijk daarvoor op pagina 34.

Muziek aan Bed, goed voor een lach en een traan

“Vindt u het goed als we even bij u komen zitten en wat muziek spelen?” Op die vraag antwoorden veel patiënten ‘Ja, leuk!’ In stilte genieten van André Rieu of van een vrolijk Surinaams liedje: na een bezoek van de cellisten van Muziek aan Bed voelt elke kamer eventjes iets lichter.

“Het begon als een uitdaging: kán dat eigenlijk, met z’n tweeën op één cello spelen?”, vertelt Tjakina Oosting, één van de oprichters van Muziek aan Bed. “Dat lukte en ons idee sloeg erg aan in de kinderziekenhuizen waar we speelden. Kinderen en hun ouders waren blij met de afleiding, niet alleen de aankleding, maar ook het warme geluid van onze cello had effect.” Dus werd in 2010 de stichting Muziek aan Bed opgericht. Inmiddels bestaat het team van deze stichting uit achttien cellisten. Zij zijn speciaal opgeleid om samen

op één cello te spelen. Een gek liedje voor kinderen, een vrolijk nummer op verzoek van een patiënt of een rustige melodie voor iemand die erg ziek is: de cellisten vragen, luisteren en voelen wat kan.

Rustig aan Ook in Ikazia reageren patiënten, groot en klein, enthousiast op de live cello-muziek van Muziek aan Bed. Celliste Willemijn Knödler speelt regelmatig in het ziekenhuis. Ze kent de weg en is inmiddels voor de verpleging een bekend gezicht. Samen met Tjakina en hun cello, plus verplaatsbaar zitbankje, loopt ze naar afdeling 5B, waar ze zich bij de verpleging meldt en vraagt op welke kamer ze mogen spelen. Bij Marius Wilson zijn ze welkom. Hij houdt van alle muziek, maar het mag vandaag best rustig zijn. “Ik ben van de trap gevallen en heb vreselijke pijn in mijn schouders en nek. Ik doe het dus rustig aan,” zegt hij.

Happy Tjakina en Willemijn knikken begrijpend, nemen samen plaats op hun bankje en beginnen te spelen. Terwijl de romantische muziek van Mozart door de kamer klinkt, sluit Marius zijn ogen en krijgt hij een glimlach op zijn gezicht. “Mooi man,” zegt hij als het nummer afgelopen is. Dat vindt hij ook van het rustige lied over de liefde dat beide cellisten vervolgens spelen. “Vindt u het fijn als we tot slot nog een vrolijk liedje spelen?” Al snel klinkt het bekende liedje ‘Happy’ door de kamer. Een verpleegkundige komt binnen en klapt even mee. “Dat klinkt gezellig!”, lacht ze, waarna ze weer de gang oploopt.

Leuke verrassing

In een volgende kamer zit Jan van der Ent naast zijn bed. Voor hem spelen Willemijn

en Tjakina op verzoek muziek van André Rieu. Hij kijkt verwonderd naar de muzikanten en hun cello en geniet in stilte. “Ik luister niet vaak naar muziek, ben thuis eigenlijk altijd buiten bezig. Maar André Rieu hoor ik graag, dank jullie wel.” Dan zingen en spelen de twee cellisten een vrolijk liedje uit Curaçao. “Wat bijzonder dat jullie samen op één cello spelen,” zegt hij na afloop. “Ik zit vandaag voor het eerst naast mijn bed en dit had ik niet verwacht. Jullie muziek is een leuke verrassing!” ››

‘Onze muziek is bedoeld als een cadeautje voor de ziel'

Cadeautje

“Dat horen we vaker,” legt Willemijn uit, “onze muziek is echt bedoeld als een verrassing, een cadeautje voor de ziel. We geven een patiënt persoonlijke aandacht en spelen live muziek aan het bed. Zulke afleiding doet iets met mensen. Patiënten genieten stilletjes, soms biggelt er een traan. Mensen vertellen hun verhaal of lachen om een grappige herinnering die dankzij de muziek tevoorschijn komt. Ook de medewerkers op de afdeling lopen met een glimlach rond als ze onze muziek horen.”

Que sera sera

Dan is het alweer tijd voor het laatste optreden op deze afdeling. In de huiskamer van de afdeling Geriatrie zit Nel van Eekelen wat te dagdromen. Ook zij wil wel wat muziek horen. Dus gaan de twee cellisten weer op hun bankje zitten. Dit keer spelen ze ‘Let it be’ van the Beatles. Nel geniet zichtbaar, terwijl ze zachtjes met haar theeglas op het ritme van de muziek op de tafel meetikt. Al snel komt Lenie Schilperoort met haar rollator de huiskamer binnen. Ze zingt en beweegt mee met de muziek. “Wat knap zeg dat jullie samen op die cello spelen, jullie zingen goed,” zegt ze als de muziek stopt. “Ik zing zelf ook graag, heb tien jaar op een meezingkoor gezeten.” Ze aarzelt niet en

zingt meteen mee als Tjakina en Willemijn hun volgende liedje spelen: ‘Que sera, sera’. “Ik word daar echt vrolijk van,” lacht Lenie. “En ik ben al zo blij, want ik heb een nieuwe heup en mag vandaag naar huis. Dan krijg ik nog muziek mee ook! Fijn hoor, dank jullie wel!”

Taal

“Het is mooi om hier te mogen zijn. Het geeft veel voldoening om dit te mogen doen,” zegt Willemijn even later terwijl ze samen met Tjakina de lift in stapt. Voor hun volgende optredens gaan ze naar de kinderafdeling. Ook daar hebben ze veel zin in. Tjakina tot slot: “Wij spelen uit ons hoofd wat ons hart ingeeft en daarvan mag iedereen op de afdeling meegenieten. Dat levert iedere keer weer bijzondere momenten op. Muziek spreekt een taal die iedereen verstaat.”

De stichting Vrienden van Ikazia en de stichting Muziek aan Bed zorgen er samen voor dat Muziek aan Bed het Ikazia Ziekenhuis kan bezoeken. De wens is om Muziek aan Bed regelmatig te laten spelen op de verpleegafdelingen van Ikazia. Wil je dit project steunen of er meer over weten? Scan dan de QR-code.

“Ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen doen”

Melinda Melching heeft veel ervaring als mantelzorger. In korte tijd speelde er veel in haar familie en in haar schoonfamilie.

Verschillende familieleden werden ernstig ziek, haar zoon werd op jonge leeftijd vader en haar ouders worstelden met dementie.

Melinda was mantelzorger van haar ouders.

“Het was niet altijd gemakkelijk maar ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen doen.”

Ik werk in Ikazia als documentbeheerder van de verpleegkundige protocollen en secretaresse maar ben opgeleid als verpleegkundige. Die verpleegkundige achtergrond kwam mij goed van pas in mijn rol als mantelzorger. Mijn ouders waren allebei patiënt in Ikazia. Ik ging altijd met ze mee naar het ziekenhuis want ze vonden het soms lastig om de juiste vragen te stellen in de spreekkamer. De dokter voerde dan een gesprek met ons drieën. Dat werkte heel goed voor ons.

Verandering Naast de zorg voor mijn ouders speelde bij mijn schoonfamilie ook veel qua gezondheidsproblemen. Daarnaast werd mijn zoon in de coronatijd op 20-jarige leeftijd vader, dus er liep van alles door elkaar heen. Mijn vader was altijd een heel zachtaardige man, maar door zijn ziekte kreeg hij een ander karakter. In zijn tienerjaren zat hij drie jaar lang, zonder familie, in een Jappenkamp. Daar sprak hij nooit over maar toen hij dement was, kwam dat er allemaal uit. Mijn moeder had

borstkanker maar bleef geestelijk gelukkig heel lang gezond, totdat ze vorig jaar een tia (een bloedvat in de hersenen dat even afgesloten was, red.) kreeg. Ze was altijd heel lief maar ook haar gedrag veranderde door dementie. Uiteindelijk werd ze wilsonbekwaam en kon ze niet meer voor zichzelf beslissen. In die fase ben je eigenlijk geen mantelzorger meer, maar probeer je dat te doen waarvan je denkt dat zij dat zou willen.

Samen

Alle zorgverleners hebben meer dan hun best gedaan voor mijn ouders. Ook de huisarts heeft ons altijd heel goed geholpen. Maar als mantelzorger loop je soms wel tegen dingen aan. Zo wilde ik heel graag dat mijn ouders samen zouden blijven, toen thuis wonen helaas niet meer ging. Dat bleek ontzettend lastig te zijn. Ik heb vaak mijn verhaal verteld, in oplossingen meegedacht en mij flexibel opgesteld om een geschikte woonvorm te vinden. Maar soms stuit je op weerstand en regelgeving. Uiteindelijk konden ze toch samen kleinschalig wonen maar gemakkelijk ging dat niet.

Wees open Mijn ouders zijn nu allebei overleden en soms vraag ik mij ››

‘Aarzel niet om hulp te vragen’

af hoe ik de zorg heb volgehouden. Ik raad andere mantelzorgers aan om open te zijn over wat er speelt en niet te aarzelen om hulp te vragen. Mijn ervaring is dat veel mensen willen helpen. Toen mijn ouders bijvoorbeeld nog thuis woonden, heb ik de buren al vroeg laten weten wat er speelde. Dan begrepen zij het ook als mijn ouders door hun dementie op een andere manier reageerden of ander gedrag lieten zien. De buren hielden daarna een oogje in het zeil en belden mij bijvoorbeeld als ze iets niet helemaal vertrouwden. Mijn collega’s waren ook altijd heel meelevend en begripvol. Zo gaf mijn leidinggevende mij alle vrijheid om mijn werkuren zelf in te delen. En er was een vriendin die twee keer per week voor mijn ouders kookte. Zo kunnen verschillende mensen de zorg een beetje verlichten.

Familieparticipatie

In Ikazia kunnen mantelzorgers meehelpen met de zorg voor hun naaste. Dat noemen we familieparticipatie. Ik denk dat dit heel fijn kan zijn voor de patiënt en voor de mantelzorger. Het is alleen wel belangrijk dat zorgverleners erop letten dat de mantelzorger niet overbelast raakt, want vaak is er al een zware tijd aan de ziekenhuisopname vooraf gegaan. Ik raad mantelzorgers dan ook aan om op tijd aan te geven wanneer het teveel wordt.

Dankbaar

Na het overlijden van mijn vader in het voorjaar, ging het met mijn moeder bergafwaarts. Zij overleed in september. Die laatste periode was voor haar en voor ons, heel zwaar. Ik

heb er nu vrede mee dat mijn ouders zijn overleden. Ze zijn 65 jaar getrouwd geweest en waren heel positief ingestelde mensen. Ze konden lang thuis wonen en zijn op hoge leeftijd overleden. Het is goed zo. Ik ben vooral dankbaar dat ze zo lang samen zijn geweest en dat ik er voor hen kon zijn toen dat nodig was.

Patiënten vinden het vaak prettig als een vertrouwd persoon helpt bij de zorg in Ikazia. Dit noemen we familieparticipatie. Het ligt aan de wensen en de situatie van de patiënt en de betrokken naaste(n) hoe deze hulp er uitziet. Wil je hier meer over weten? Scan dan de QR-code.

“Ik draag graag bij aan een betere behandeling’’

In Ikazia wordt veel wetenschappelijk onderzoek gedaan, ook op het gebied van cardiologie. Aan zo’n onderzoek werken patiënten vrijwillig mee. Wat houdt meedoen aan zo'n studie in? Cardioloog Stieneke Zoet-Nugteren en hartpatiënt Govert van den Berg vertellen er meer over.

Stieneke: “Op de afdeling Cardiologie willen wij onze patiënten de best mogelijke behandeling bieden. Dankzij medicijnenonderzoek uit het verleden kunnen wij hart- en vaatziekten beter behandelen dan vroeger. De ontwikkelingen in de behandeling van harten vaatziekten gaan razendsnel; misschien kan het nóg beter. Daarom doen wij onderzoek.”

Deelnemen

Govert van den Berg is met zijn 77 jaar één van de patiënten die deelneemt aan een wetenschappelijk onderzoek. “Toen ik door dokter Zoet werd gevraagd om deel te nemen aan het onderzoek moest ik eerst wel even nadenken. Na een goed gesprek en een duidelijke uitleg heb ik mij ingeschreven.’’

denk ik. Ik vind het zelf juist fijn om bij te dragen aan een betere behandeling van hart- en vaatziekten. Als er geen proefpersonen zouden zijn, dan komen die medicijnen nooit op de markt en lijden en sterven er mensen, terwijl dat helemaal niet nodig is.’’

Meer controles

Stieneke: “Een extra voordeel voor patiënten die deelnemen aan een wetenschappelijk onderzoek is dat zij vaker worden gemonitord en onderzocht. Er zijn meer controles ››

Voorkomen

Stieneke: “Bij meneer Van den Berg doen we onderzoek naar een medicijn wat de ontsteking in de vaatwand remt. Dit medicijn zou ervoor kunnen zorgen dat er minder kans is op nieuwe hart- of herseninfarcten. De uitdaging is om de ontsteking van de vaatwand zo specifiek mogelijk te remmen, zonder daarbij in de rest van het lichaam de afweer te belemmeren die beschermt tegen infecties.’’

Spannend

Govert: “Als ik aan kennissen vertel dat ik meedoe aan een onderzoek, reageren ze altijd wat gelaten. Ze vinden het spannend,

‘De medewerkers van Ikazia zijn zo bevlogen en vriendelijk'

en zij worden extra goed in de gaten gehouden. Je merkt dat dit een stuk rust geeft. Een nadeel is wel dat de patiënt vaker naar ons ziekenhuis moet komen dan normaal.”

Placebo

Stieneke: “Als je als patiënt wilt deelnemen aan een wetenschappelijk onderzoek, moet je aan vrij strenge eisen voldoen. Er wordt bijvoorbeeld gekeken naar je bloeddruk, hartfrequentie, gewicht en bloeduitslagen. Dit is natuurlijk wel afhankelijk van het type studie waaraan je deelneemt. Voor dit onderzoek zijn er twee groepen. Eén groep krijgt het medicijn dat onderzocht wordt. De andere groep is de controlegroep. Deze groep krijgt een nepmiddel (placebo). Je weet zelf niet in welke groep je zit, de artsen ook niet.’’

Bevlogen

Govert: “Ik vind het meedoen aan het onderzoek ook leuk omdat de medewerkers van Ikazia zo bevlogen en vriendelijk zijn. Vol passie vertellen ze over hun werk en de lange weg die ze moeten afleggen met het onderzoek. Tussen de onderzoeken door is er altijd wel even tijd voor een praatje met de medewerkers of met dokter Zoet zelf. Zo kwamen wij er laatst achter dat we allebei graag naar Ikazia fietsen vanuit onze woonplaats Barendrecht. Best een afstand maar heerlijk om te doen.’’

Fijner slapen Aan het einde van het onderzoek krijgt Govert de resultaten toegestuurd en hoort hij natuurlijk ook graag wat er uit het onderzoek is gekomen. “Je slaapt toch fijner als de zorg voor hart- en vaatpatiënten dankzij jouw deelname aan een onderzoek beter wordt.”

In Ikazia zorgt een wetenschapsbureau ervoor dat alle onderzoeken veilig en volgens de regels wordt uitgevoerd. Heb je hier vragen over of wil je meewerken aan een onderzoek? Bespreek het gerust met je behandelaar.

Lastige vragen

Je zal maar 25 jaar zijn, met niet alleen een dokterstitel op zak maar ook een roodgloeiende telefoon. De hele dag vragen beantwoorden, recepten uitschrijven, lichamelijk onderzoek doen, diagnoses stellen en moeilijke gesprekken voeren. Het is een gemiddelde werkdag van een dokter op de SEH (Spoedeisende Hulp) en EHH (Eerste Hart Hulp).

Eén van die moeilijke gesprekken gaat over reanimatie. Als een arts vraagt of een patiënt nog gereanimeerd wil worden, denken de meeste mensen: “Gaat het dan echt zo slecht met mij?” Die vraag over reanimatie is lastig en confronterend, vooral als je gedachten over het levenseinde het liefst zo ver mogelijk wegduwt. Maar het is belangrijk dat patiënten en behandelaars afspraken maken over het wel of niet behandelen op medische, ethische, persoonlijke of religieuze gronden.

Het ingewikkelde en zwaarbeladen onderwerp wordt op mijn computer abstract weergegeven met een symbool in de bovenste balk van het patiëntendossier.

Groen: volledige behandeling. Geel: behandeling met een beperking (bijvoorbeeld niet naar de IC, niet beademen). Rood: niet reanimeren, niet naar de IC en niet beademen. Zo is de wens van de patiënt voor zorgverleners in één oogopslag duidelijk. Een klein symbool waar een enorm vraagstuk achter schuilgaat.

Weet u al of u gereanimeerd zou willen worden? Of wilt u hier graag meer informatie over? Scan de QR-code en bekijk een korte film waarin onze internist Ginette Carels meer vertelt over reanimeren na een hartstilstand.

Carla Breedveld

Laat er licht zijn

Soms lijkt het een boze droom maar iedereen die even nadenkt, weet dat het echt is gebeurd. We waren behoorlijk bang en bezorgd toen corona uitbrak. Artsen en verpleegkundigen die “in de frontlinie” stonden, konden rekenen op grote waardering van de samenleving. Want wat was iedereen bezorgd!

In die tijd voelden we hoe bedreigend een ziekte kan zijn. Hoe bezorgd en verdrietig je kunt zijn als je plotseling je gewone leven niet meer kunt leiden.

In die tijd kwamen er regelmatig mensen die vroegen waar ze in Ikazia een kaarsje konden aansteken. We moesten hen teleurstellen. Ikazia had een mooi stiltecentrum maar geen gelegenheid om een kaars aan te steken.

De identiteitscommissie van het ziekenhuis ging hierover nadenken. Waarom eigenlijk geen gelegenheid om een kaars aan te steken? Is het aansteken van een kaars niet een veelzeggend

We dachten aan de Bijbel. In het boek Genesis lees je er al over, direct in het begin. Het eerste woord van God gaat over… licht. Laat er licht zijn, zegt God, als alles woest en leeg en donker is. Tegen het donker in roept God het licht tevoorschijn. En zo begon de schepping.

Dat God die schepping niet aan haar lot over liet, horen we met Kerst. De Zoon van God wordt geboren en zijn komst maakt het licht in de nacht, toen de herders waakten in het open veld, lezen we bij Lucas. Johannes zegt het zo: “Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.” Het licht in de Bijbel vertelt ons dat God zijn schepping niet in de steek laat. Dat er hoop is, dat er toekomst is.

Ik moet denken aan “de nacht van strijd en zorgen” waar veel zieke mensen doorheen gaan. Ziek zijn is niet eenvoudig. Waar houd je je aan vast? Wat geeft je troost en geborgenheid? Het aansteken van een kaars kan ons dichtbij het verhaal brengen van God met de mensen. Hij laat je niet los, wat er ook gebeurt.

Dankzij de Stichting Vrienden van Ikazia staat er sinds kort een kaarsentafel in het stiltecentrum. Het is een elektrische. Zo kan er geen brand ontstaan. Maar een lichtje aansteken kan nu wel. Zo kunnen we onze hoop laten voeden. Iedereen is welkom in het stiltecentrum.

ds. Lida Tamminga Geestelijk verzorger

Jacolien Stuij “Ik heb geen seconde spijt van mijn overstap”

Jacolien Stuij werkt al heel wat jaren in de zorg. Ze begon haar carrière als oncologieverpleegkundige en is inmiddels teamleider van het Oncologisch Centrum van Ikazia.

Elf jaar geleden maakte ik de switch van oncologieverpleegkundige naar teammanager zorg in de Daniel den Hoedkliniek en later in het nieuwe Erasmus MC. Ik werkte daar met plezier, maar net zoals veel mensen stelde ik mezelf op een gegeven moment de vraag: is dit het nu en hoe en waar kan ik mij verder ontwikkelen? Ik kwam tot de conclusie dat ik toe was aan het werken in een andere organisatie. Toen ik de vacature teamleider van het Oncologisch Centrum in Ikazia zag, aarzelde ik dan ook geen moment. Ik heb direct gesolliciteerd.

Zorg bij elkaar

Binnen Ikazia ben ik verantwoordelijk voor het Oncologisch Centrum. Veel oncologische zorg komt hier samen en dat heeft voordelen. Het contact met de artsen is goed en er kan snel overlegd worden. De patiënt komt in een rustige, warme omgeving waar oncologische kennis samenkomt. De patiënt vindt dit prettig, wat onder andere blijkt uit het patiënttevredenheidsonderzoek.

Op rolletjes

Mijn dag begint rond 07.15 uur met een goed bakje koffie. Daarna bespreek ik met de coördinatoren of er nog bijzonderheden zijn en kijken we wat er allemaal op het programma staat die dag. Zonder al

mijn collega’s zou het niet lukken om alles op rolletjes te laten verlopen. Met elkaar zorgen we elke dag met veel aandacht voor onze patiënten.

Contact

Inmiddels werken er ongeveer zestig mensen in mijn team. Ik vind het belangrijk om iedereen even te zien en persoonlijk te spreken. Het leuke aan mijn werk vind ik dan ook het contact met mensen. Dit geeft mij positieve energie.

Warm bad

In Ikazia kwam ik echt in een warm bad terecht. Je krijgt hier kansen, mag meedenken en er is ruimte voor ideeën. Collega’s hebben iets voor elkaar over en er heerst een grote bereidwilligheid. Ik heb geen seconde spijt van mijn overstap naar Ikazia.

Wil jij ook in Ikazia werken? Kijk dan op www.werkenbijikazia.nl.

‘Elke dag zorgen we met veel aandacht voor onze patiënten’

“Dit jaar was moeilijk maar ook leerzaam”

De 22-jarige Gregory hoorde begin dit jaar dat hij Hodgkin had, ook wel bekend als lymfeklierkanker. Tijdens zijn bezoeken aan Ikazia werd hij door goede vrienden bijgestaan, waaronder Efraïm. Oncologieen hematologieverpleegkundige Didi Berends, die pas met pensioen is gegaan, hielp hen. Didi weet zelf ook hoe het is om patiënt in Ikazia te zijn want zij hoorde vorig jaar dat zij kanker had. Gregory, Efraïm en Didi vertellen hun verhaal.

Gregory: “Ik sportte best veel dus toen ik last kreeg van mijn schouder was ik niet meteen ongerust. Ik besloot het rustig aan te doen en ging naar de huisarts. De huisarts verwees mij door naar een fysiotherapeut, maar de klachten werden alleen maar erger en ook mijn nek zat vast. Toen in mijn hals een bobbel te zien was, werd een röntgenfoto en een echo gemaakt en bloed afgenomen.”

Steun “Het was niet gelijk duidelijk wat ik had en die onzekerheid vreet aan je. Uiteindelijk bleek dat ik lymfeklierkanker had, maar gelukkig was het niet uitgezaaid. Daarna volgde een periode van chemotherapie en bestraling. Van de chemotherapie ben ik niet zo ziek geworden, maar ik werd wel somber. Ik heb veel steun gehad van vrienden, familie, mijn vriendin en kerkgenoten. Deze steun, en mijn

Vlnr: Efraïm, Gregory en Didi

geloof en vertrouwen in God, heeft mij er doorheen geholpen.”

Leerzaam

“De laatste bestraling is achter de rug. Ik krabbel weer overeind en kijk ernaar uit om weer meer te gaan sporten en te gaan werken. Dit afgelopen jaar was moeilijk maar gek genoeg ook leerzaam. Ik weet nu wat ik nodig heb in het leven en ben dankbaar voor mijn lichaam. Ik heb alle vertrouwen in de toekomst.”

Efraïm: “Toen we met onze goede vriend Wilfred voor het eerst naar Ikazia gingen, wisten we nog niet wat Greg had en waren we eigenlijk ook niet zo ongerust. Ja, er was iets aan de hand, maar ik verwachtte niets ernstigs. Naarmate de uitslag op zich liet wachten, nam de spanning wel toe. Uiteindelijk hoorden we dat Greg Hodgkin had. We schrokken ons rot.”

Geholpen

“Samen met Wilfred ging ik vele keren met Greg mee naar het ziekenhuis. Het is fijn als er iemand bij je is, denk ik. Ook bij gesprekken met een arts. Na afloop kun je dan nog met elkaar bespreken wat er is gezegd. Wilfred of ik stuurde daarna een bericht naar andere vrienden en bekenden, zodat iedereen weer op de hoogte was van de situatie. We hadden ook een rooster opgesteld voor wanneer taken thuis niet meer zouden lukken, zoals boodschappen doen en schoonmaken. Gelukkig bleek dit niet nodig, maar de boodschappen werden wel gedaan door ome Wim. Zo werd Greg door verschillende mensen geholpen.” ››

‘Ik weet nu wat ik nodig heb in het leven’

Vol vertrouwen

“Greg is heel goed omgegaan met de ziekte. Knap vind ik dat. Vanaf het moment dat hij hoorde dat hij Hodgkin had, was hij positief en vol vertrouwen dat hij er sterk uit zou komen. Die instelling hielp ons ook. De momenten dat hij belde omdat het niet goed met hem ging, waren schaars. We zagen hem ook niet als die “zieke” jongen en gingen ook nog gewoon zaalvoetballen en biertjes drinken. Het is belangrijk om te blijven genieten, voor zover dat gaat natuurlijk.”

Dankbaar

“We kennen elkaar via de kerk en het geloof is voor ons allebei een grote steun. Uiteindelijk heeft God de leiding en komt het hoe dan ook goed. Die gedachte geeft rust. Greg heeft de laatste behandeling achter de rug en nu zijn we vooral dankbaar dat het zo goed met hem gaat.”

Didi: “Het specialisme Hematologie houdt zich bezig met alle ziekten van bloed, beenmerg en lymfeklieren. In tegenstelling tot andere kankersoorten

is een behandeling niet altijd nodig. Vaak is het “waitand-see” en dat is niet gemakkelijk voor patiënten en hun naasten. Als oncologieverpleegkundige is een luisterend oor voor onze patiënten eigenlijk het allerbelangrijkste. Het is belangrijk om goed naar patiënten te luisteren, hulp aan te bieden, alles bespreekbaar te maken en patiënten vooral zelf de regie te laten houden.”

Jonge patiënten

“Ik ben sinds kort met pensioen maar ik zag mensen van alle leeftijden. Ook jonge mensen die met hun vrienden of ouders naar ons toekomen. Voor ouders en de directe naasten is het vaak erg moeilijk. Daar is oog voor, want de diagnose kanker treft niet één persoon, maar een heel gezin en daarnaast nog vrienden en andere familieleden. Ouders worden vaak, volkomen begrijpelijk, overbezorgd en heel beschermend richting hun kind. Een heel natuurlijke reactie maar meestal help je een jongere daar niet mee.”

AYA-team

“Ik ben heel blij dat er in Ikazia een AYA-team klaarstaat, speciaal voor deze groep jonge kankerpatiënten. AYA

‘Gregs positieve instelling hielp ons ook’

staat voor Adolescents and Young Adults en is voor mensen tussen de 18 en 39 jaar. Zij zijn in de bloei van hun leven en hebben baat bij leeftijdsspecifieke zorg. Ze kunnen daar alles bespreken dat in hun leven speelt. Denk aan het volgen van een opleiding, beginnen met werken, een eigen plek zoeken, het aangaan van relaties en het nadenken over een mogelijke kinderwens in de toekomst.”

Eigen ervaring “Doordat ik zelf vorig jaar hoorde dat ik kanker had, heb ik mij als oncologieverpleegkundige een aantal dingen gerealiseerd, waar ik mij voorheen

niet zo bewust van was. Hoe goed je inlevingsvermogen ook is, je weet nooit wat er door iemands hoofd gaat. Alle zorgverleners waren heel erg behulpzaam en empathisch maar als patiënt ben jij degene die het ondergaat. Uiteindelijk doorloopt iedereen die geconfronteerd wordt met ziek zijn, dat hele proces op zijn of haar eigen manier. En dan kom ik weer bij dat luisterend oor. Als zorgverlener kunnen wij niet alles oplossen, maar we kunnen wel heel goed naar patiënten luisteren en hen zo goed mogelijk steunen en bijstaan. Daar help je mensen het meeste mee, daar ben ik van overtuigd.”

'Zorgverleners kunnen niet alles oplossen, maar we kunnen wel heel goed naar patiënten luisteren’

Warm welkom

Eén van de taken van een kinderverpleegkundige is de opvang van een kindje dat geboren wordt via een keizersnede. Een keizersnede noemen wij in het ziekenhuis een sectio en dit kan zowel gepland als acuut zijn. Het blijft bijzonder om bij een geboorte aanwezig te zijn. Vandaag sta ik ingepland om bij sectio’s te assisteren. Mijn collega gaat voor de eerste keer mee en haar enthousiasme benadrukt deze mooie ervaring.

Ik probeer mij altijd te verplaatsen in de aanstaande ouders. Wat zullen ze gespannen zijn, wetende dat binnen enkele uren hun kindje ter wereld komt. Om iets van die spanning weg te nemen, maak ik ruim voor de geboorte kennis met de ouders en leg ik mijn rol rondom de geboorte uit.

Samen met de aanstaande ouders loop ik naar de operatieafdeling. Ik zie dat de vrouw erg zenuwachtig is en leg haar en haar partner uit wat er gaat gebeuren. Hierdoor hoop ik dat ze in de operatiekamer dingen herkennen en dat ze daardoor kunnen ontspannen.

Op de operatieafdeling worden nogmaals alle handelingen rustig uitgelegd. Doordat de vrouw een ruggenprik krijgt, kan ze de geboorte bewust meemaken. Ik blijf in de buurt van de aanstaande ouders, totdat ik mijn steriele kleding aantrek.

Dat is nodig omdat we het kindje van de gynaecoloog aanpakken. Bij een “gentle sectio” wordt het kindje direct na de geboorte door de obstetrie- of kinderverpleegkundige van de gynaecoloog aangepakt en op de borst gelegd. Dit is belangrijk voor de hechting van moeder en kind. De baby blijft bij haar moeder totdat ze beiden terug naar de afdeling mogen. Om te zorgen dat het kindje niet afkoelt, zorg ik dat er voldoende warme doeken en een mutsje klaarliggen.

Vandaag werd een prachtig meisje geboren. Ze kwam krijsend ter wereld en werd meteen rustig toen ze bij haar moeder op de borst lag en haar stem hoorde. Het is iedere keer weer bijzonder om te zien hoe aanstaande ouders bij het zien van hun kindje in de rol van moeder en vader overgaan. Dit kleine meisje kreeg een warm welkom.

Tosca de Jong

Kruiswoordpuzzel

HORIZONTAAL

1 bergruimte, 3 speelgoed, 8 talent, 11 achterzijde van de hals, 13 voetbalclub, 14 bordspelattrubuut, 16 Franse kaas, 17 pennenkoker, 18 uitroep van verrassing, 20 geluid van een klap, 22 rivier in Oostenrijk, 23 verlangen, 25 gevangeniskamertje, 27 kermisattractie, 29 niet dun, 30 versnelde loop, 31 insnijding, 32 zangdrama, 34 Afrikaans dier, 35 groente, 37 door elkaar genomen, 42 koude lekkernij, 45 gebrek, 48 vaatwerk, 50 nachtrust, 51 deze of gene, 52 werkkamer van een kunstenaar, 53 onwelriekende geur, 56 desktoppublishing (afk.), 58 seizoen, 61 voertuig, 63 Europese taal, 68 kraaiachtige vogel, 69 dicht op elkaar, 71 poot van een roofdier, 73 september (afk.), 75 keurig, 77 monster, 78 getal, 81 ten name van (afk.), 82 walkant, 83 geluid van een kat, 84 medaille, 86 hertje, 87 levenloos, 88 smalle strook, 89 gegevens, 90 deftig groot feest, 91 projectieplaatje, 92 hoofdzaak, 93 maal, 94 kloosterzuster

VERTICAAL

1 gezichtsbegroeiing, 2 in zee uitstekend gebergte, 3 stuk stof, 4 laatste test op school, 5 loonsverhoging, 6 bühne, 7 vochtdeeltje, 8 in trek, 9 straatkoopman, 10 grafisch kunstwerk, 11 plaats in Frankrijk, 12 jong rund, 15 tot op dit ogenblik, 16 lage mannenstem, 19 geestigheid, 21 insect, 24 onbepaald voornaamwoord, 26 dopheide, 28 alleenzang, 31 mondvocht, 33 aanneming, 35 bergplaats voor geld, 36 voegwoord, 38 serieusheid, 39 individualiteit, 40 decimeter (afk.), 41 klassieke taal, 43 Fins bad, 44 overdreven drukte, 46 loofboom, 47 door middel van (afk.), 49 Rijksdienst voor het Wegverkeer (afk.), 50 zangnoot, 54 scherp kijken, 55 boomvrucht, 56 deciliter (afk.), 57 vader, 59 peulvrucht, 60 adieu, 62 vergiffenis, 63 inwonend, 64 levenslucht innemen, 65 toename, 66 wintersportkleding, 67 bergplaats, 70 gelofte, 72 deel van een oor, 73 woonplek, 74 Partij van de Arbeid (afk.), 76 terneergeslagen, 77 bejaard, 79 land in het Midden-Oosten, 80 ontkennend antwoord, 82 etenbereider, 85 eenvoudig voertuig.

De oplossing van de woordzoeker van het zomernummer van Ikazia Nieuws is ‘Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd’. Elizabeth Murre uit Capelle aan den IJssel wint een knuffelaap, geschonken door Winkelcentrum Zuidplein. De oplossing van deze puzzel kun je tot 1 maart 2023 inleveren of opsturen naar: Ikazia Ziekenhuis - t.a.v. de afdeling Marketing & Communicatie - Postbus 5009 - 3008 AA Rotterdam. Mailen kan ook: in@ikazia.nl, o.v.v. ‘Puzzel Ikazia Nieuws winter’. De winnaar ontvangt een verrassing geschonken door Winkelcentrum Zuidplein.

Vrienden met een warm hart voor Ikazia. Wordt u ook (Bedrijfs)Vriend?

Ja, ik steun de Stichting Vrienden van Ikazia!

1. Ik word Vriend van Ikazia

Ik machtig Stichting Vrienden van Ikazia, tot wederopzegging, om jaarlijks het onderstaande bedrag van mijn rekening af te schrijven. € 12,50 € 25 meer, namelijk

2. Ik word Bedrijfsvriend van Ikazia

Stuur mij jaarlijks een factuur voor € 1.500 meer, namelijk Naam bedrijf Naam heer/mevrouw

Adres

Postcode Woonplaats Telefoonnummer

E-mailadres IBAN rekeningnummer

Datum

Handtekening

U kunt ook een éénmalige donatie overmaken op rekeningnummer NL 65 INGB 0000 368420 t.n.v. Stichting tot Steun van het Ikazia Ziekenhuis. U kunt dit formulier toesturen aan Stichting Vrienden van Ikazia. Antwoordnummer 80161, 3080 VB Rotterdam (postzegel is niet nodig).

Stichting Vrienden van Ikazia is een Algemeen Nut Beoogde instelling. Uw gift is aftrekbaar van de belasting. Voor meer informatie, o.a. over periodieke schenkingen, projecten en contactgegevens verwijzen wij u naar onze website www.vriendenvanikazia.nl of stuur een e-mail naar vriend@ikazia.nl. Mocht u zich bedenken, dan kunt u binnen 30 dagen na afschrijving uw bank verzoeken om het bedrag terug te storten.

Wilt u uw waardering voor het Ikazia Ziekenhuis tonen? De zorgomgeving voor patiënten en hun familie nog beter en prettiger maken? Wilt u daarnaast ook betrokken blijven bij de ontwikkelingen in het Ikazia Ziekenhuis? Dat kan door (Bedrijfs)Vriend van Ikazia te worden.

Klacht en advies

Goede zorg voor de mens. Dat staat voorop in ons ziekenhuis. Respectvol, oprecht geïnteresseerd en betrokken. Toch kan het gebeuren dat u niet tevreden bent over bijvoorbeeld de gegeven informatie, de zorg of de aandacht. Dat u vindt dat het beter kan. Het beste kunt u dit bespreken met de medewerker die uw onvrede heeft veroorzaakt. Als u dat liever niet doet, kunt u bij de klachtenfunctionaris terecht. Zij kan de klacht met u bespreken, u adviseren en ondersteunen. Ook kan zij bemiddelen tussen u en de medewerker.

010 297 55 08 / 010 290 21 97 klachtenfunctionaris@ikazia.nl klachtenfunctionaris Ikazia Ziekenhuis Antwoordnummer 80161 3080 VB Rotterdam

Klachtencommissie

Blijft de klacht bestaan dan kunt u uw klacht laten beoordelen door de onafhankelijke klachtencommissie. Het bestuur wordt geïnformeerd over de uitspraak van de klachtencommissie. Ook worden aanbevelingen gedaan. Die zijn bedoeld om herhaling in de toekomst te voorkomen. Zo wordt de kwaliteit van zorg verbeterd. U kunt via de klachtenfunctionaris in contact komen met de klachtencommissie.

Cliëntenraad

De cliëntenraad vertegenwoordigt patiënten van het Ikazia Ziekenhuis in zaken die voor patiënten belangrijk zijn en adviseert de Raad van Bestuur daarover. Heeft u een idee waarvan u denkt dat het op langere termijn de kwaliteit van de zorg verlening kan verbeteren? Stuur dan een e-mail aan clientenraad@ikazia.nl.

Werken bij het Ikazia Ziekenhuis

Word jij een van onze nieuwe collega's? Wil jij weten of wij een leuke uitdaging voor jou beschikbaar hebben? Kijk dan op onze website www.werkenbijikazia.nl/vacatures of neem contact op met onze recruiter via 010-290 23 58.

IN IKAZIA MAAK JIJ HET VERSCHIL!

We zijn een middelgroot ziekenhuis waarin je vrijwel alle specialismen vindt. Met elkaar werken we continu aan de verbetering van onze kwalitatief hoogwaardige zorg.

In Ikazia zijn we er trots op dat we ons met hoofd, hart en handen inzetten voor de patiënt en elkaar; professioneel, onderling verbonden, betrouwbaar, en met oprechte interesse in de patiënt en in jou als collega. We ontmoeten je graag in Ikazia.