Mamie
Szaga_Przesladowana.indd 2
27.07.2021 13:35:36
Hanna Szaga
PRZEŚLADOWANA
Kraków 2021
Szaga_Przesladowana.indd 3
27.07.2021 13:35:36
© Copyright by Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2021
Redakcja wydawnicza: Sylwia Stojak
Opracowanie typograficzne: Alicja Kuźma
Projekt okładki: Anna Andrzejewska
ISBN 978-83-66990-26-5
Oficyna Wydawnicza „Impuls” 30-619 Kraków, ul. Turniejowa 59/5 tel./fax: (12) 422 41 80, 422 59 47, 506 624 220 www.impulsoficyna.com.pl, e-mail: impuls@impulsoficyna.com.pl Wydanie I, Kraków 2021
Szaga_Przesladowana.indd 4
27.07.2021 13:35:36
*** Sylwia siedziała w pokoju, rozmyślając, co ma zrobić. Tyle się ostatnio wydarzyło. Tyle złych rzeczy. Najgorsze, że ją obwiniono o wszystko, a tymczasem to właśnie ona była ofiarą. Zastanawiała się, jak to w ogóle możliwe, że nawet rodzice obrócili się przeciwko niej i uwierzyli jakiejś obcej babie, a nie własnej córce! Miała do nich wielki żal. Właściwie to miała w tym momencie żal do wielu osób. Siebie też po części obwiniała o to, co się stało. Może nie powinna w ogóle nawiązywać kontaktu z tym facetem, ale… skąd mogła wiedzieć, że tak się to wszystko potoczy. Zaczęło się przecież niewinnie… On prosił tylko o pożyczenie książki, a ona nie chciała być niegrzeczna i zaniosła mu ją…
Szaga_Przesladowana.indd 5
27.07.2021 13:35:36
Rozdział I Był piękny sierpniowy dzień. Sylwia i Wioletta szły, jak każdego dnia po południu, do kawiarni. Miały na sobie zwiewne, letnie sukienki i mimo że niedługo kończyły się wakacje, były w świetnych humorach. Rozmawiały o kolegach z osiedla, Wiola jak zwykle opowiadała o swoim chłopaku – Marku. Była nim zachwycona. Sylwia nie podzielała jej entuzjazmu, wiedziała swoje na temat Marka, ale póki co nie zamierzała jej nic mówić. Zresztą nawet nie wiedziałaby jak, bo w sumie… jak powiedzieć przyjaciółce, że jej chłopak ugania się za innymi i że zaczepiał nawet ją, wiedząc, że się przyjaźnią? Była tak pogrążona w swoich myślach, że dopiero po chwili usłyszała głos Wioli. – Sylwia, co z tobą! Nie słyszysz?! Jakiś facet coś do ciebie mówi. Znasz go? Bo ja nie. Spojrzała przed siebie i zobaczyła, że, rzeczywiście, jakiś facet stoi centralnie przed nią i coś do niej gada. Nawet nie zauważyła, że przystanęły, a co dopiero, że jakiś gość czegoś od niej chce. Spojrzała uważnie: przed nią stał mężczyzna lekko po trzydziestce, wysoki i… co tu dużo gadać – przystojny. 7 Szaga_Przesladowana.indd 7
27.07.2021 13:35:36
Ale najdziwniejsze było to, że ona go w ogóle nie znała i, sądząc po zdziwieniu Wioli, ona też nie. A przecież mieszkały w niewielkiej mieścinie, gdzie podobno wszyscy się znają… Coś do niej mówił. Musiała się skupić, żeby zrozumieć, o co mu chodzi. – Przepraszam, że tak bezceremonialnie zaczepiam cię na ulicy, ale słyszałem, że chodzisz do ogólniaka o profilu humanistycznym, a ja potrzebuję… Sylwia nie dała mu skończyć. „Co za bezczelny typ! Zaczepia mnie na środku ulicy, w biały dzień, i zamiast się najpierw przedstawić, od razu przechodzi do sprawy! Nie mówiąc o tym, że wali mi na »ty«! Co on sobie wyobraża? Że niby kim jest?! Co prawda nie mam jeszcze osiemnastu lat, ale… prawie. Poza tym obowiązuje chyba jeszcze jakaś kultura! I ja mu to zaraz uświadomię!” – oburzała się w myślach Sylwia. – Przepraszam, ale po pierwsze: ja pana nie znam i proponuję, żeby pan się może najpierw przedstawił, a po drugie: nie przypominam sobie, żebyśmy przeszli na „ty” – powiedziała najbardziej lodowatym tonem, na jaki potrafiła się zdobyć, i chyba odniosło to oczekiwany skutek, bo zarówno facet, jak i Wiolka rozdziawili gęby. Po chwili mężczyzna się odezwał: – Jeszcze raz przepraszam, że powiedziałem do pani na „ty”, ale pomyślałem, że skoro nie dzieli
8 Szaga_Przesladowana.indd 8
27.07.2021 13:35:36
nas aż tak duża różnica wieku, to wygodniej będzie… – To źle pan pomyślał, ale słucham, o co chodzi, bo ja nie mam czasu tak tu stać i czekać, aż pan coś z siebie wykrztusi. Mina faceta wskazywała na to, że zdziwił się jeszcze bardziej, ale dzielnie brnął dalej: – Chodzi o to, że potrzebuję dla siostrzenicy książki do języka polskiego, do trzeciej klasy LO o profilu humanistycznym, a słyszałem, że pani do takiego LO chodzi, więc pomyślałem… – Owszem, chodzę do takiego liceum, ale w maju mam maturę i będę jej potrzebowała do powtórek. – Rozumiem. W takim razie przepraszam, że panią zaczepiłem. Do widzenia. – Oby nie – mruknęła pod nosem dziewczyna, a głośno powiedziała: – Do widzenia. – Sylwia, dlaczego byłaś dla niego taka niegrzeczna?! – Wiola się zdziwiła. – Niegrzeczna? Nie sądzę. To on zachowywał się bezczelnie. Nie dość, że zaczepił mnie na ulicy, to jeszcze walił mi na „ty”, a sam nawet się nie przedstawił. Jakiś prostak! Co to w ogóle za jeden?! Znasz go? – No, coś ty! Przecież ci mówiłam, że go nie znam, ale mogę się dowiedzieć co nieco na jego temat. 9 Szaga_Przesladowana.indd 9
27.07.2021 13:35:36
– Nie jestem zainteresowana. – Nie mów, że nie zauważyłaś, jaki jest przystojny. A poza tym… gapił się na ciebie! – Skoro do mnie mówił, to pewnie, że się gapił. Gdzie miał patrzeć? W niebo? – Dobra, daj już spokój, nie wnerwiaj się tak. Nie wiem, co cię dziś ugryzło… – powiedziała Wiola. Po chwili dodała jednak: – Ale przystojny był. Nie zaprzeczysz. – Był czy nie, guzik mnie to obchodzi. – No co ty! Przecież każda dziewczyna w naszym wieku marzy o takim dojrzałym facecie, i w dodatku przystojnym, żeby zaimponować koleżankom. – Widocznie nie każda, bo ja na przykład nie. – Na pewno tylko tak udajesz. Nie powiesz mi, że nie byłoby ci miło pokazać się z takim facetem, żeby dziewczynom gałki wyskoczyły z orbit. – No, może… – A widzisz. A tak niegrzecznie go potraktowałaś… „Może faktycznie przesadziłam, ale trudno, stało się. Facet już poszedł. Nie ma go. Sprawa zamknięta” – myślała Sylwia. Doszły do kawiarni i przerwały rozmowę. Oka zało się, że nie ma ani jednego wolnego stolika, więc postanowiły iść do kawiarni na powietrzu, na którą wszyscy mówili „ogród”. Usiadły przy stoliku pod 10 Szaga_Przesladowana.indd 10
27.07.2021 13:35:36