Κινηματογράφος: Βασικές έννοιες by Afroditi Fragkou

Κινηματογράφος: Βασικές έννοιες

PDF που παράγονται χρησιμοποιώντας την ανοικτού περιεχομένου εργαλειοθήκη mwlib. Βλέπε http://code.pediapress.com/ για περισσότερες πληροφορίες. PDF generated at: Tue, 28 Dec 2010 07:44:35 UTC

Περιεχόμενα Άρθρα Κινηματογράφος

Ελληνικός κινηματογράφος

Βραβεία Κινηματογράφου

Όσκαρ

Τιμητικό Όσκαρ

Ομαδοποιήσεις

Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ

Μπόλυγουντ Μπόλυγουντ

Χόλυγουντ Χόλυγουντ

37 37 38 38

Πρόσωπα

Αδελφοί Μανάκη

Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ

42 45 45

Συντελεστές

Εικονολήπτης

Σενάριο

Σκηνοθέτης Σκηνοθέτης

49 50 50

Τεχνικές

Γκρο πλαν

Μεταγλώττιση

Ρακόρ (κινηματογράφος) Ρακόρ (κινηματογράφος)

Σινεμασκόπ

56 56 57

Σινεμασκόπ

Σχετικές έννοιες

Άγρια Δύση

Καλτ Καλτ

59 60 60

Κινητοσκόπιο

Ταινιοθήκη Ταινιοθήκη

Χαρακτηρισμός καταλληλότητας ταινιών Χαρακτηρισμός καταλληλότητας ταινιών

62 62 63 63

Φορείς

FIPRESCI

Internet Movie Database

65 66

Internet Movie Database

Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου

66 68 68

Παραπομπές Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες

Άδειες Άρθρου Άδεια

Κινηματογράφος

Κινηματογράφος Ο κινηματογράφος ή αλλιώς σινεμά αποτελεί σήμερα την αποκαλούμενη και έβδομη τέχνη, δίπλα στη γλυπτική, τη ζωγραφική, το χορό, την αρχιτεκτονική, τη μουσική και τη λογοτεχνία. Αρχικά εμφανίστηκε περισσότερο ως μια νέα τεχνική καταγραφής της κίνησης και οπτικοποίησής της, όπως δηλώνει και ο ίδιος ο όρος (κινηματογράφος = κίνηση + γραφή).

Ιστορία Πρόδρομοι του κινηματογράφου Είναι γενικά δύσκολο να αναδειχθεί ένας μοναδικός εφευρέτης του κινηματογράφου, ως τεχνική της κινούμενης εικόνας. Επιπλέον, είναι γεγονός πως επί σειρά ετών ο άνθρωπος πειραματίστηκε πάνω στην προσπάθεια απεικόνισης της κίνησης. Καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της τεχνικής του κινηματογράφου διαδραμάτισε η ανακάλυψη και διάδοση της φωτογραφίας, στα μέσα του 19ου αιώνα. Μία από τις πρώτες και ιδιαίτερα σημαντικές αναλύσεις της κίνησης με τη βοήθεια φωτογραφικής μηχανής, έγινε περίπου το 1878, όταν ο βρετανός φωτογράφος Edward Muybridge, έχοντας καταφέρει να αναπτύξει μεθόδους διαδοχικής φωτογράφισης, απεικόνισε την κίνηση ενός αλόγου, αποδεικνύοντας τότε, πως κατά τη διάρκεια του καλπασμού του υπάρχουν στιγμές που τα πόδια του δεν έχουν επαφή με το έδαφος. Την ίδια περίπου εποχή, ο Γάλλος φυσικός Ετιέν Μαρέ κατόρθωσε να συλλάβει φωτογραφικά το πέταγμα ενός πουλιού με τη βοήθεια μιας φωτογραφικής μηχανής με τη δυνατότητα να αποτυπώνει 12 στιγμιότυπα ανά λεπτό. Το κινητοσκόπιο

Τα σημαντικότερα ίσως επιτεύγματα σχετικά με την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τεχνικής έγιναν στα τέλη του 1880, με κυριότερο ίσως, την εφεύρεση του κινητοσκοπίου από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον, ο οποίος εργαζόταν στα εργαστήρια του Τόμας Έντισον. Το κινητοσκόπιο, ήταν μία μηχανή προβολής, με δυνατότητα να προβάλλει την κινηματογραφική ταινία σε ένα κουτί, το οποίο ήταν ορατό μόνο από έναν θεατή, μέσω μιας οπής. Η συσκευή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά επίσημα στις 20 Μαΐου του 1891, μαζί με την πρώτη κινηματογραφική ταινία. Ο Έντισον θεωρούσε την εφεύρεση του κινητοσκοπίου ήσσονος σημασίας και ο ίδιος δεν ενδιαφέρθηκε ώστε να προβάλλονται οι ταινίες για περισσότερους θεατές. Επιπλέον δεν κατοχύρωσε την εφεύρεση διεθνώς, με αποτέλεσμα να είναι νόμιμη η αντιγραφή και εξέλιξή της στην Ευρώπη, όπου σύντομα εμφανίστηκε ως εισαγόμενο προϊόν. Στη Γαλλία, οι αδελφοί Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ, βασιζόμενοι στο κινητοσκόπιο των Ντίκσον και Έντισον, εφηύραν τον κινηματογράφο (cinematographe) που αποτελούσε μία φορητή κινηματογραφική μηχανή, λήψεως, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ. Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, έκαναν και την πρώτη δημόσια προβολή, στο Παρίσι. Η ημερομηνία αυτή αναφέρεται από πολλούς ως η επίσημη ημέρα που ο κινηματογράφος με την σημερινή του γνωστή μορφή έκανε την εμφάνισή του. Εκείνη τη δημόσια προβολή παρακολούθησαν συνολικά 35 άτομα επί πληρωμή και προβλήθηκαν δέκα ταινίες συνολικής διάρκειας περίπου δεκαπέντε λεπτών. Οι πρώτες κινηματογραφικές ταινίες ήταν μικρής διάρκειας, παρουσιάζοντας συνήθως στατικά, μία σκηνή της καθημερινότητας.

Κινηματογράφος

Ο κινηματογράφος ως τέχνη Ένας από τους πρώτους κινηματογραφιστές που χρησιμοποίησε την διαθέσιμη τεχνική της εποχής με σκοπό την παραγωγή ταινιών κάτω από όρους τέχνης, υπήρξε ο Ζορζ Μελιέ, ο οποίος θεωρείται και από τους πρώτους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες. Οι ταινίες του πραγματεύονταν θέματα από το χώρο του φανταστικού, ενώ η ταινία του Ταξίδι στη Σελήνη (Le voyage dans la lune, 1901) υπήρξε πιθανότατα η πρώτη που προσπάθησε να περιγράψει ένα ταξίδι στο διάστημα. Επιπλέον, εισήγαγε τεχνικές οπτικών εφέ, ενώ για πρώτη φορά πρόβαλε έγχρωμες ταινίες, χρωματίζοντας την κινηματογραφική ταινία (καρρέ) με το χέρι. Με αφετηρία τις νέες δυνατότητες που αναδείχθηκαν, ο κινηματογράφος μετασχηματίστηκε διεθνώς σε μία δημοφιλή μορφή τέχνης, ενώ παράλληλα πολλοί κινηματογραφικοί χώροι δημιουργήθηκαν με αποκλειστικό σκοπό την προβολή ταινιών. Εκτιμάται ότι το 1908, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν περίπου 10.000 κινηματογράφοι. Οι ταινίες της εποχής ήταν διάρκειας δέκα έως δεκαπέντε λεπτών, αλλά σταδιακά η διάρκειά τους αυξήθηκε. Σημαντική συμβολή σε αυτό είχε ο Αμερικανός σκηνοθέτης D. W. Griffith, στον οποίο ανήκουν μερικά από τα πρώτα ιστορικά έπη του κινηματογράφου. To 1912 (ή 1911) ο θεωρητικός χρησιμοποίησε για πρώτη φορά σε δοκίμιό του τον όρο έβδομη τέχνη για να περιγράψει τον κινηματογράφο.

Ομιλών και έγχρωμος κινηματογράφος Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο κινηματογράφος παρέμενε χωρίς ήχο (βουβός κινηματογράφος) και συχνά οι προβολές ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική. Η ιστορία του ηχογραφημένου κινηματογραφικού ήχου ξεκίνησε το 1926, όταν η Warner Brothers παρουσίασε μία συσκευή (Vitaphone), η οποία έδινε τη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής, μέσω ενός δίσκου που συγχρονιζόταν με την μηχανή προβολής της ταινίας. Βασισμένη σε αυτή τη νέα τεχνολογία, στα τέλη του 1927, κυκλοφόρησε η ταινία The Jazz Singer, η οποία αν και κατά το μεγαλύτερο μέρος της ήταν βουβή, υπήρξε η πρώτη που περιείχε διαλόγους. Περίπου την ίδια περίοδο με την προσαρμογή του ήχου, ξεκίνησαν συστηματικές προσπάθειες για την προσθήκη χρώματος. Έγχρωμες ταινίες είχαν ήδη εμφανιστεί από τις αρχές του 20ου αιώνα, μέσω του χρωματισμού των κινηματογραφικών καρρέ με το χέρι, μέθοδος που εγκαταλείφθηκε σταδιακά, σε συνδυασμό και με την αύξηση της διάρκειας των ταινιών. Ανάμεσα στις πρώτες συνθετικές μεθόδους προσθήκης χρώματος, υπήρξε η Technicolor, η οποία τελειοποιήθηκε το 1941 (Monopack Technicolor), αν και παρέμενε ακριβή λόγω των περίπλοκων σταδίων διαχωρισμού και εμφάνισης των χρωμάτων. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εμφανίστηκε επιπλέον το έγρωμο αρνητικό φιλμ της εταιρίας Eastman Kodak, το οποίο δεν απαιτούσε διαδικασία διαχωρισμού των χρωμάτων. Αν και μέχρι τη δεκαετία του 1950, η παραγωγή έγχρωμων ταινιών μειοψηφούσε, κατά τη δεκαετία του 1960 και χάρη στην ανάπτυξη της σχετικής τεχνολογίας, ο έγχρωμος κινηματογράφος επικράτησε.

Κινηματογράφος

Δείτε επίσης • Ελληνικός Κινηματογράφος

Βιβλιογραφία • Κηθ Ρήντερ (μφ. Σώτη Τριανταφύλλου), Ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου 1895-1975, εκδ. Αιγόκερως, 2000.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Ιστορία του κινηματογράφου [1] • Internet Movie Database [2] Online Βάση δεδομένων Ταινιών • myFILM.gr [3] Όλες οι ταινίες στα Ελληνικά bjn:Pélém

Παραπομπές [1] http:/ / www. earlycinema. com/ index. html [2] http:/ / www. imdb. com [3] http:/ / www. myfilm. gr

Ελληνικός κινηματογράφος Ελληνικός κινηματογράφος Ο ελληνικός κινηματογράφος ξεκίνησε στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, με μικρό αριθμό ταινιών μέχρι το 1940 (35 κατά προσέγγιση). Η άνθησή του άρχισε μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, με 4-7 ταινίες το χρόνο μέχρι το 1950 και σταδιακά η παραγωγή αυξήθηκε μέχρι τις 60 ταινίες το 1960. Η χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου ήταν από το 1960 μέχρι το 1973 φτάνοντας μέχρι τις 97 ταινίες το χρόνο (με μέσο όρο 80 ταινίες το χρόνο). Από το 1974 μέχρι σήμερα η παραγωγή κυμαίνεται σε πολύ μικρότερα επίπεδα από 10 ταινίες μέχρι 40 ταινίες το χρόνο.

Η πρώτη περίοδος Η ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου αρχίζει το 1906 αν και συχνά αναφέρεται ως έτος αρχής του το 1914. Το 1906 κινηματογραφείται μια μικρού μήκους ταινία των Ολυμπιακών αγώνων που διεξάχθηκαν τότε. Επρόκειτο για ταινία γυρισμένη με απλά τεχνικά μέσα, ωστόσο δεν έλειπαν και ορισμένα στοιχειώδη καλλιτεχνικά γνωρίσματα. Ένα χρόνο αργότερα, το (1907) έγινε μια ακόμη ταινία του είδους αυτού που παρουσίαζε τον εορτασμό της ελληνικής Εθνικής επετείου. Στα επόμενα τρία χρόνια, δεν σημειώνεται καμία άλλη ελληνική ταινία. Το 1911 ο Κώστας Μπαχατώρης, παρουσίασε στην οθόνη, το κωμειδύλλιο του Περισιάδη Γκόλφω, που γνώρισε στο θέατρο μεγάλη επιτυχία. Οπερατέρ της ταινίας ήταν ο Ιταλός Μαρτέλι και πρωταγωνίστρια η βεντέτα του θεάτρου της εποχής Ολυμπία Δαμάσκου. Είχε μήκος δύο χιλιάδες μέτρα, διαρκούσε δηλαδή περίπου μια ώρα και δέκα λεπτά, και γυρίστηκε εξ ολοκλήρου σ' ένα φωτογραφικό στούντιο. Η ταινία είχε πολλά ελαττώματα και λάθη αλλά ο κόσμος την υποδέχθηκε με ενθουσιασμό, πράγμα το οποίο παρακίνησε πολλούς να μιμηθούν τον Μπαχατώρη. Το 1912 ιδρύθηκε η πρώτη κινηματογραφική εταιρία, η Αθηνά Φιλμ και η πρώτη της ταινία ήταν ένα μικρό ντοκιμαντέρ γύρω από τη ζωή των νεαρών Ελλήνων πριγκίπων. Ύστερα από αυτό γυρίστηκε μία άλλη ταινία μήκους χιλίων μέτρων με τίτλο Η τύχη της Μαρούλας, που αποτελούσε την πρώτη ελληνική ταινία με αξιώσεις στοιχειώδους καλλιτεχνικού και τεχνικού επιπέδου. Το 1913, η ίδια εταιρία παρουσίασε μία σειρά μικρών κωμωδιών τύπου μπουρλέσκ, με πρωταγωνιστή το δημοφιλή κωμικό Δημητρακόπουλο. Η επιτυχία των κωμωδιών αυτών ήταν πολύ μεγάλη και τον επόμενο χρόνο, ο Λεπενιώτης γύρισε στον ίδιο τύπο την ταινία Ο Βιλλάρ στα μπάνια του Φαλήρου. Το 1916 ιδρύθηκε μία δεύτερη κινηματογραφική εταιρία, η Άστυ Φιλμς, που τον ίδιο χρόνο παρουσίασε την κωμωδία με τίτλο Η προίκα της Αννούλας. Ακολούθησαν τα χρόνια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που σταμάτησαν μέχρι το 1920 την εξέλιξη του ελληνικού κινηματογράφου. Την εποχή αυτή ο Αχιλλέας Μαδράς και οι αδελφοί Γαζιάδη επεχείρησαν να γυρίσουν μερικά ντοκιμαντέρ. Στην ίδια περίοδο έγιναν και τα πολεμικά ντοκιμαντέρ του Γιώργου Προκοπίου. Στα μικρά αυτά φιλμ, που αποτελούν και τα μόνα κινηματογραφικά ντοκουμέντα που έχουμε από το Μικρασιατικό Πόλεμο, ο Προκοπίου αναδείχτηκε ως γνήσιος καλλιτέχνης. Παρά τα πρωτόγονα μηχανικά μέσα, πέτυχε υψηλού επιπέδου φωτογραφία, καταπληκτική κίνηση του φακού και ρεαλιστική εικόνα. Το 1921 ο Γαζιάδης παρουσίασε την ταινία Ελληνικό θαύμα, όπου χρησιμοποίησε Ρώσους ηθοποιούς. Το 1924 γυρίστηκαν μερικές σύντομες ταινίες, στις οποίες πρωταγωνιστούσε ο κωμικός Μιχαήλ Μιχαήλ. Ένα χρόνο αργότερα η Άστυ Φιλμς έδωσε τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της που προξένησε εξαιρετική εντύπωση, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι ηθοποιοί της ήταν άγνωστοι ερασιτέχνες. Ο τίτλος της ήταν Το απόπαιδο. Τον ίδιο χρόνο, ο Μιχαήλ Μιχαήλ παρουσίασε τις κωμωδίες του Οι γάμοι της Κοντσίτας και η Απαγωγή της Μάρως, δύο μικρού μήκους ταινίες που γυρίστηκαν από μια καινούρια ελληνοαγγλική εταιρία παραγωγής. Το

Ελληνικός κινηματογράφος 1926 δημιουργείται από τους αδελφούς Γαζιάδη μια νέα εταιρία, η Νταγκ Φιλμς. Ο Δημήτρης Γαζιάδης είχε σπουδάσει κινηματογραφία στο Μόναχο και ήταν συγχρόνως οπερατέρ, σκηνοθέτης και φωτογράφος. Το 1927 η Νταγκ Φιλμς παρουσιάζει τη πρώτη ταινία της που ήταν το Έρως και κύματα, που αποτέλεσε σταθμό για τον ελληνικό κινηματογράφο, ο οποίος έκτοτε πραγματοποίησε αλματώδη εξέλιξη.

Ηχητικός κινηματογράφος Το 1930 η Νταγκ Φιλμς παρουσίασε μια νέα σειρά από ταινίες, που τα σενάριά τους έγραψαν γνωστοί συγγραφείς και ο πρωταγωνιστές τους είχαν επιλεγεί από τους καλύτερους ηθοποιούς του Βασιλικού θεάτρου. Τότε όμως είχε παρέλθει η εποχή του βωβού κινηματογράφου και το κοινό υποδεχόταν με ενθουσιασμό τον ηχητικό κινηματογράφο. Την περίοδο αυτή η Νταγκ Φιλμς παρουσίασε την οπερέτα του Χατζηαποστόλου Οι απάχηδες των Αθηνών, με πρωταγωνιστή τον τενόρο της Λυρικής σκηνής Πέτρο Επιτροπάκη και πρωταγωνίστρια τη Μαίρη Σαγκάνου, που ήταν από τις πρώτες καλλιτέχνιδες του Βασιλικού θεάτρου. Η ταινία αυτή γνώρισε σημαντική επιτυχία και παρακίνησε την Νταγκ Φιλμς να γυρίσει τη δεύτερη σημαντική ομιλούσα ταινία της, που είχε τίτλο Φίλησέ με Μαρίτσα. Εκείνη, παρά το γεγονός ότι βρήκε πολύ καλή υποδοχή από το κοινό, ήταν και η τελευταία της Νταγκ Φιλμς. Αμέσως μετά διαλύθηκε, αδυνατώντας να προσαρμόσει τις εργαστηριακές της εγκαταστάσεις στις απαιτήσεις του ομιλούντος κινηματογράφου, που είχε πια καθιερωθεί. Την ίδια περίοδο στο μεταξύ ιδρύθηκαν άλλες πιο συγχρονισμένες εταιρίες όπως η Ηρώ Φιλμς, η Ακρόπολις Φιλμς και άλλες. Η δεύτερη παρουσίασε μία σειρά μικρές κωμωδίες με πρωταγωνιστή τον Κίμωνα Σπαθόπουλο, έναν πολύ καλό μιμητή του Σαρλώ. Τον ίδιο χρόνο (1930), ο Ορέστης Λάσκος, δόκιμος σαν νεοέλληνας ποιητής, στράφηκε προς τον κινηματογράφο και γύρισε το Δάφνις και Χλόη, που θεωρείται η πρώτη ρεαλιστική ελληνική ταινία. Στην επομένη δεκαετία, αν και δημιουργήθηκαν αρκετές νέες εταιρίες, όπως η Τέλεγκαν, ο Φοίβος κ.ά., ο ελληνικός κινηματογράφος περιορίσθηκε αποκλειστικά στα μικρά ντοκιμαντέρ και τις ταινίες επικαίρων. Οι Έλληνες κινηματογραφιστές χρησιμοποίησαν αυτόν τον χρόνο για να προσαρμόσουν τα στούντιο τους στις ανάγκες του ομιλούντος κινηματογράφου. Πρώτος ο Ν. Δαδήρας, που είχε ιδρύσει παλαιότερα την Ολύμπια Φιλμς, έκανε μια προσπάθεια για να παρουσιάσει την πρώτη ολοκληρωμένη ομιλούσα ταινία, τον Αγαπητικό της Βοσκοπούλας. Ο συγχρονισμός όμως του ήχου και της εικόνας έγινε στη Γαλλία και την Αμερική. Η προσπάθεια αυτή τελικά απέτυχε ενώ το ίδιο συνέβη και με τη δεύτερη ταινία, Η δεσποινίς δικηγόρος, που ο συγχρονισμός της έγινε στην Αυστρία. Μόλις το 1939 παρουσιάζεται μια ικανοποιητική ελληνική ταινία στον τομέα του ομιλούντος, που γυρίστηκε από το Φίνο. Ήταν το Τραγούδι του χωρισμού, με πρωταγωνιστή το Λάμπρο Κωνσταντάρα, τον Αλέκο Λειβαδίτη, τη Λίντα Μιράντα και την Ευτυχία Δανίκα. Η ταινία αυτή ήταν και το πρώτο ελληνικό έργο που γυρίστηκε με συγχρονισμένα μηχανήματα εικόνας και ήχου.

Παρατηρήσεις Στο σημείο αυτό τελειώνει η πρώτη περίοδος (του βωβού κινηματογράφου) και αρχίζει η αποκλειστική και συστηματική παραγωγή ταινιών του ομιλούντος. Δεν έχει βέβαια να παρουσιάσει ταινίες εντυπωσιακές από πλευράς τέχνης, εκτός από τα ντοκιμαντέρ του Προκοπίου και το Δάφνις και Χλόη του Λάσκου, για το οποίο έγινε και κάποια σχετική συζήτηση στην Ευρώπη, όπου κίνησε την περιέργεια και το ενδιαφέρον. Ο ελληνικός κινηματογράφος, στην πρώτη εποχή του, πορεύεται με πανάρχαια, ακατάλληλα τεχνικά μέσα και κινείται σε περιορισμένα οικονομικά περιθώρια. Εκτός από αυτό, χρησιμοποιεί ηθοποιούς του θεάτρου, χωρίς καμιά ιδιαίτερη ειδίκευση και εξοικείωση στον κινηματογραφικό φακό, που απαιτεί βέβαια εντελώς διαφορετική τεχνική. Παρόλα αυτά, είναι αξιοσημείωτη η υποστήριξη με την οποία το ελληνικό κοινό περιέβαλε την έβδομη τέχνη. Πρέπει να παρατηρηθεί ακόμη ότι αν και χρησιμοποίησε στην πρώτη εκείνη εποχή πολλά ελληνικά θέματα, δεν εμφάνισε ελληνικό χαρακτήρα, ούτε καμιά ξεχωριστή πρωτοτυπία. Η πρώτη ελληνική κινηματογραφική

Ελληνικός κινηματογράφος παραγωγή στο σύνολό της μιμείται πότε τα γαλλικά και πότε τα αμερικανικά πρότυπα. Η εξήγηση του φαινομένου αυτού δεν είναι δύσκολη. Από τη μια μεριά δεν ήταν δυνατό να υπάρξει και να παρουσιασθεί στην Ελλάδα ένας Γκρίφιθ, ένας Ρενέ Κλέρ ή ένας Ινς. Από την άλλη, το κράτος της εποχής δε θεώρησε την έβδομη τέχνη άξια να ασχοληθεί σοβαρά μαζί της για να τη θεμελιώσει και να την προστατεύσει ουσιαστικά και αποτελεσματικά. Μερικές ελληνικές ταινίες της πρώτης αυτής περιόδου είχαν γυρισθεί στην Αίγυπτο, είτε με ελληνοαιγυπτιακή συνεργασία, είτε απλώς με χρήση των αιγυπτιακών στούντιο, που μολονότι ήταν σε καλύτερη κατάσταση από πλευράς μηχανικού εξοπλισμού, εκτός από την καθαρότερη φωτογραφία και το πιο φροντισμένο μοντάζ, δεν παρουσίαζαν κανένα άλλο ιδιαίτερο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Η πρώτη περίοδος του ελληνικού κινηματογράφου, που καθορίζεται χρονολογικά από το 1906 ως το 1940, χαρακτηρίζεται από τη φιλότιμη αλλά σε χαμηλό επίπεδο δραστηριότητα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, την ανυπαρξία ειδικευμένων τεχνικών και καλλιτεχνών, την αδιαφορία του κράτους και την προχειρότητα των μηχανικών μέσων. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθούν μερικά ονόματα που πρωτοστάτησαν στα πρώτα βήματα του ελληνικού κινηματογράφου. Εκτός από τον Μπαχατώρη, το Μαδρά, τους αδελφούς Γαζιάδη, τον Λουδοβίκο Χεπ, τον Γ. Προκοπίου, τον Ορέστη Λάσκο, τον Τάκη Δαδήρα, το Φιλοποίμενα Φίνο, τον Αντώνη Ζερβό κ.ά., υπήρξαν και αρκετοί ηθοποιοί που συνέδεσαν το όνομά τους με τον κινηματογράφο, αν και φυσικά δεν έπαυσαν ποτέ να ανήκουν στο θέατρο. Ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Κώστας Μουσούρης, ο Μήτσος Μυράτ, η Κυβέλη, η Μαρίκα Κοτοπούλη και ένα πλήθος άλλοι, πρόσφεραν την συμβολή τους στη νέα τέχνη και πολλές φορές με θυσία της προσωπικής τους προβολής, επειδή ήταν κακή η φωτογραφία, άπειρος ο σκηνοθέτης ή αφελές το σενάριο. Πρέπει επίσης να αναφερθούν και δυο εξαιρέσεις: η Καίτη Πάνου και η Ζινέτ Λακάζ, που έπαιζαν αποκλειστικά στον κινηματογράφο, χωρίς να έχουν καμιά σχέση με το θέατρο, αλλά και χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είχαν ειδική κινηματογραφική εκπαίδευση.

Η μεταπολεμική περίοδος Τα χρόνια του πολέμου και της κατοχής 1940-1944 δεν αφήνουν περιθώρια εξέλιξης στον ελληνικό κινηματογράφο, έδωσαν όμως το υλικό και τα θέματά τους στους σεναριογράφους και τους σκηνοθέτες του μεταπολέμου, που δυστυχώς τα χειρίστηκαν με ελλιπή τρόπο. Το μόνο που πρέπει να εξαρθεί είναι η ίδρυση της Φίνος Φιλμς(1942) που κατόρθωσε να παρουσιάσει μία ευσυνείδητη και αξιόλογη δουλειά. Μετά την απελευθέρωση, η κινηματογραφική παραγωγή ανεβαίνει. Ενώ το πρώτο - μέτριο σε εξοπλισμό στούντιο του Σκουληκίδη κλείνει, ιδρύονται δύο αρκετά συγχρονισμένα στούντιο. Το Άλφα στα Μελίσσια και της Ανζερβός στη Φιλοθέη. Διαθέτουν την αναγκαία έκταση και μηχανήματα συγχρονισμένα, καθώς και ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό. Αργότερα ιδρύονται και μερικά μικρότερα στούντιο. Οι εταιρίες παραγωγής γίνονται συνεχώς περισσότερες. Τη Φίνος Φιλμς, που εμφανίστηκε πρώτη, καθώς και της Ανζερβός, Νοβάκ ακολουθούν οι εταιρίες Παρθενών, Μεσόγειος, Π. Μήλας, Λαμπρινός, Τζαλ Φιλμς, Κ. Κονιτσιώτης, Γκρεγκ Τάλλας, Κώστας Καραγιάννης, Αφοί Καρατζόπουλοι, Ψαρράς-Ρουσόπουλοι-Λαζαρίδης, Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης. Αργότερα ιδρύθηκαν και άλλες αξιόλογες εταιρίες κινηματογραφικών ταινιών: Σκούρας Φιλμ, Χρ. Σπέντζος, Σάββας Φιλμ, Ρεξ Φιλμ, Ακρόπολις Φιλμ, Κόσμος Φιλμ, Νίκος Παπαδόπουλος, Νίκος Αβραμέας, Σκαραβαίος Φιλμ, Κοράλ Φιλμ, Άστυ Φιλμ, Βασίλης Λαμπίρης, Νόβακ Φιλμ, Ντελέρνο Φιλμ, Τάσος Γιαννόπουλος, Γιώργος Σαρρής, Απόστολος Τεγόπουλος, Όσκαρ Φιλμ, Χρ. Μανιάτης, Ιωαννίδης Φιλμ, Στέλιος Τατασόπουλος, Λίλα Κουρκουλάτου, Νίκος Μαρκίδης, Τάκης Περγαντής, Κώστας Στράντζαλης, Ηλίας Περγαντής, Σύλιας και Υιός, Παρθενών Φιλμ, Κορώνα Φιλμ, Χαλιώτης Φιλμ, Αφοί Κυριακόπουλοι, Σ.Α.Κ.Ε., Γιώργος Χανιώτης, Νίκος Σπέντζος, Νίκος Βαρβέρης κ.ά. Οι προσπάθειες των εταιριών υπήρξαν φιλότιμες, χωρίς εν τούτοις να κατορθώσουν να ξεπεράσουν τα όρια της εμπορικής σκοπιμότητας.

Ελληνικός κινηματογράφος

Οι Έλληνες σκηνοθέτες Ο Γιώργος Τζαβέλλας, ένας πρωτοπόρος σκηνοθέτης, γύρισε την Κάλπικη Λίρα, ταινία αποτελούμενη από τέσσερα σκετς. Το σπονδυλωτό αυτό κινηματογραφικό είδος είναι κάτι καινούριο και όχι πολύ αρεστό στο ελληνικό κοινό. Και όμως η Κάλπικη λίρα όπου παίχτηκε σημείωσε καταπληκτική επιτυχία. Είναι η ιστορία μιας κάλπικης λίρας, που την κατασκεύασε ένας αγαθός, στο βάθος, ανθρωπάκος, που συνέρχεται γρήγορα από το πάθος της απληστίας και του παράνομου κέρδους και απαλλάσσεται από τις πονηρές του επιθυμίες για το κάλπικο κατασκεύασμά του. Η κάλπικη λίρα συνεχίζει ωστόσο τη σταδιοδρομία της και περνά από χέρι σε χέρι, διαγράφοντας και υπογραμμίζοντας καταστάσεις και ανθρώπινους χαρακτήρες, αρχίζοντας από τη σάτιρα για να καταλήξει στο δράμα. Μέσα απ' αυτή την πορεία προβάλλει το κεντρικό νόημα του έργου, που συνοψίζεται στο ότι η ζωή μας είναι ψεύτικη, επιφανειακή, αλλά στην ψυχή του ανθρώπου υπάρχει κάτι το αληθινό και γι' αυτό μεγαλειώδες. Ο Γιώργος Τζαβέλλας χειρίζεται το θέμα του με πολλή ευαισθησία και αναμφισβήτητο ταλέντο. Η ταινία του είναι απαλλαγμένη από κάθε υπερβολή και έχει μια γοητευτική και συναρπαστική λιτότητα. Η επιτυχία του έγκειται στο ότι δε μιμήθηκε κανέναν. Η Κάλπικη λίρα είναι μια ταινία με γνήσιο ελληνικό χαρακτήρα. Πρωταγωνιστές της είναι ο Βασίλης Λογοθετίδης, Ίλυα Λιβυκού, Μίμης Φωτόπουλος, Ορέστης Μακρής, Δημήτρης Χορν και Έλλη Λαμπέτη, που συντέλεσαν πολύ στην θριαμβευτική πορεία του έργου, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Ο Γιώργος Τζαβέλλας αποτελεί ένα ανεκμετάλλευτο κεφάλαιο του ελληνικού κινηματογράφου. Άλλες ταινίες του Γιώργου Τζαβέλλα είναι: Χειροκροτήματα (1943) με τον Αττίκ, τη Ζινέτ Λακάζ και τον Δημήτρη Χορν, Μαρίνος Κοντάρας με τον Μάνο Κατράκη, Ο Μεθύστακας (1950) με τον Ορέστη Μακρή, Η Αγνή του λιμανιού (1958), με μουσική του Μάνου Χατζιδάκη, το Σωφεράκι(1953) με το Μίμη Φωτόπουλο, και η Αντιγόνη (1961) με τον Μάνο Κατράκη, που έλαβε το Α' βραβείο ηθοποιίας στο Φεστιβάλ κινηματογράφου του Αγίου Φραγκίσκου. Άλλος αξιόλογος σκηνοθέτης του ελληνικού κινηματογράφου υπήρξε ο θεατρικός συγγραφέας Αλέκος Σακελλάριος. Οι σημαντικότερες ταινίες του θεωρούνται: Παπούτσι από τον τόπο σου (1946) με το Μάνο Φιλιππίδη, Αλέκο Λειβαδίτη και τη Γεωργία Βασιλειάδου, Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948), Ένα βότσαλο στη λίμνη, Ένας ήρωας με παντόφλες και Σάντα Τσικίτα, με τον αξέχαστο Βασίλη Λογοθετίδη. Τα σενάρια των έργων αυτών είναι παρμένα από θεατρικά έργα που έγραψε ο ίδιος μαζί με το Χρήστο Γιαννακόπουλο. Στις ταινίες του Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο, Η Αλίκη στο ναυτικό και Η κόρη μου η σοσιαλίστρια πρωταγωνιστούσαν η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Ο Γιάννης Δαλιανίδης, που σκηνοθέτησε τις καλύτερες μουσικές κωμωδίες, έδωσε και αρκετά δραματικά έργα, όπως τον Κατήφορο, Νόμος 4000, Δάκρυα για την Ηλέκτρα, Ίλιγγος, Η Στεφανία στο αναμορφωτήριο. Από τις κωμωδίες του οι σημαντικότερες είναι: Κάτι να καίει', Μερικοί το προτιμούν κρύο και Ραντεβού στον αέρα. Από τις μουσικές κωμωδίες του ξεχωρίζουν ιδιαίτερα Οι θαλασσιές οι χάντρες και Μια κυρία στα μπουζούκια. Ωραίες ταινίες έδωσε στον ελληνικό κινηματογράφο και ο Μιχάλης Κακογιάννης, από τη Στέλλα ως τον Αλέξη Ζορμπά. Από το 1956 μέχρι το 1966 γύρισε ταινίες με θέματα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Μία πολύ αξιόλογη προσφορά του είναι ότι κατόρθωσε με σύγχρονη αίσθηση να μεταφέρει στην οθόνη την Ηλέκτρα, που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών. Είναι ίσως δύσκολο να τοποθετήσει και να χαρακτηρίσει κανείς το αναμφισβήτητα αξιόλογο και υποβλητικό προσωπικό στυλ του Κακογιάννη. Στις ταινίες του απηχούνται συμπυκνωμένα σε μία πολύ προσωπική καλλιτεχνική αυτονομία τα σημαντικότερα δείγματα των τάσεων που σημειώνονται στην παγκόσμια κινηματογραφική τέχνη. Η φήμη του στο εξωτερικό είναι πολύ μεγάλη σε σχέση με την Ελλάδα. Άλλες αξιόλογες ταινίες του Μιχάλη Κακογιάννη είναι το Κυριακάτικο ξύπνημα, το Κορίτσι με τα μαύρα και Έτσι έσβησε η αγάπη μας (που γυρίστηκε για λογαριασμό Ιταλών).

Ελληνικός κινηματογράφος Σημαντικός σκηνοθέτης για τον ελληνικό κινηματογράφο ήταν κι ο Βασίλης Γεωργιάδης του οποίου οι ταινίες Τα κόκκινα φανάρια (1963) και Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965) γνώρισαν παγκόσμια επιτυχία και προτάθηκαν για όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, ενώ το Κορίτσια στον ήλιο (1968) προτάθηκε για χρυσή σφαίρα. Ο Γεωργιάδης που εκτός από τις προαναφερθείσες ταινίες γύρισε και τις Οι άσσοι του γηπέδου (1953), Η κατάρα της μάνας (1961), Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο (1962), Γάμος αλά ελληνικά, Η εβδόμη ημέρα της δημιουργίας, Ραντεβού με μια άγνωστη (1968, Αγάπη για πάντα κ.α.) αποτέλεσε τον μοναδικό έλληνα σκηνοθέτη μετά το Μιχάλη Κακογιάννη που προτάθηκε ποτέ για βραβείο όσκαρ, λαμβάνοντας έτσι διεθνή αναγνώριση. Ο Γεωργιάδης υπέγραψε επίσης και τη σκηνοθεσία της τηλεοπτικής μεταφοράς του μυθιστορήματος Ο Χριστός ξανασταυρώνεται που προβλήθηκε από την ΕΙΡΤ το 1975, καθώς και της πρώτης μεταφοράς του μυθιστορήματος Γιούγκερμαν που προβλήθηκε από την ΥΕΝΕΔ το 1976. Ο Ντίνος Δημόπουλος έδωσε τις ταινίες Η Λίζα και η άλλη, Πυρετός στην άσφαλτο και Το Ταξίδι (1962). Ο Κώστας Μανουσάκης έδωσε τις ταινίες Έρωτας στους αμμολόφους (1958), Προδοσία, (1964), που πήρε το βραβείο της ενώσεως κριτικών στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και το βραβείο ειρήνης, και το Φόβο (1966). Μία ωραία προσπάθεια οφείλεται και στον Τάκη Κανελλόπουλο, σκηνοθέτη που εμφανίστηκε με το Μακεδονικό γάμο, μικρού μήκους ντοκιμαντέρ σε φολκλορικό θέμα, και τον Ουρανό. Στην πρώτη ταινία ο σκηνοθέτης παρουσίασε ένα προσωπικό χαρακτήρα σε αξιόλογο επίπεδο. Πήρε τους ανθρώπους, το άγνωστο πλήθος, και τους άπλωσε σε ένα σύνολο γεμάτο συναισθηματισμό και ανθρώπινο πάθος. Ο Μακεδονικός γάμος είναι ένα από τα καλύτερα ελληνικά ντοκιμαντέρ του είδους του, και οπωσδήποτε κινείται σε παγκόσμια κλίμακα με μεγάλες αξιώσεις. Στον Ουρανό όμως δεν πέτυχε τα ίδια αποτελέσματα. Πελαγοδρόμησε σε δρόμους αφηρημένους και ανιαρούς πλατειασμούς. Έδωσε ωραίες εικόνες, αλλά το θέμα του ξέφυγε. Άλλες ταινίες του: η Παρένθεση (1968) και η Εκδρομή (1966). Ένας άλλος σκηνοθέτης, ο Δημήτρης Κολλάτος, πρωτοεμφανίστηκε με μία μικρή ιστορία της Κρήτης που έχει τίτλο Οι ελιές και της οποίας το σενάριο γράφηκε από τον ίδιο. Αργότερα έδωσε και μία δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους, το Θάνατο του Αλεξάνδρου. Ο Κολλάτος έχει έναν ιδιότυπο και αδρό ρεαλισμό και προσωπικό ύφος. Στην προσπάθεια του όμως να πρωτοτυπήσει φτάνει στην υπερβολή και αυτό αποβαίνει σε βάρος της δημιουργίας του, γιατί ο κινηματογράφος είναι πολύ ευαίσθητη τέχνη, όπου η κάθε ακρότητα μεγεθύνεται και ενοχλεί. Πάντως, η εργασία του Κολλάτου, με πολλά αναμφισβήτητα προτερήματα και μερικές αδυναμίες αποτελεί αξιόλογη κινηματογραφική προσφορά. Ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης του ελληνικού κινηματογράφου είναι ο Ερρίκος Ανδρέου, ο οποίος έδωσε τον Εφιάλτη, Διχασμό και Εκείνος και Εκείνη. Πρέπει να αναφερθεί ακόμη και η εργασία μερικών άλλων αξιόλογων σκηνοθετών. Ο Γιώργος Σκαλενάκης γύρισε τις ταινίες Διπλοπενιές, Ντάμα σπαθί, Επιχείρηση Απόλλων και Ιμπεριάλε. Ο Στ. Τατασόπουλος σκηνοθέτησε τη Μαύρη γη (1952), σε σενάριο του Νίκου Σφυρόερα. Ο Ντίμης Δαδήρας τις Σκέψεις (1965) και το 13ος (1967). Ο Φίλιππος Φυλακτός τον Δημόκριτο (1968) κ.ά. Άλλοι σκηνοθέτες είναι ο Δημήτρης Ιωαννόπουλος, με τις ταινίες Η φωνή της καρδιάς, Η βίλα με τα νούφαρα, ο Μ. Καραγάτσης με την Καταδρομή (1946), ο Άγγελος Τερζάκης με τη Νυχτερινή περιπέτεια (1954), ο Γρηγόρης Γρηγορίου με τη Φωτεινή Σάντρη (1949), Το πικρό ψωμί (1951), Θύελλα στο φάρο, ο Χρήστος Σπέντζος με τις ταινίες Αμάρτησα για το παιδί μου και Έτσι έσβησε η ζωή μου, ο Γιώργος Ζερβός με τα Τέσσερα σκαλοπάτια (1951) και τη Λίμνη των πόθων (1958), ο Γιώργος Ασημακόπουλος με τον Πύργο των ιπποτών (1952). Τα τελευταία χρόνια φάνηκαν αξιόλογοι νέοι λογοτέχνες με κορυφαίο τον πολυβραβευμένο στο εξωτερικό Θόδωρο Αγγελόπουλο. Αξιομνημόνευτες είναι τέλος οι σκηνοθέτιδες Μαρία Πλυτά, που γύρισε Τα αρραβωνιάσματα, το Βαφτιστικό και το Λουστράκο και η Λίλιαν Κουρκουλάκου, με την ταινία Στην πόρτα της κολάσεως (1960). Άλλοι σκηνοθέτες που διακρίθηκαν στον ελληνικό κινηματογράφο ήσαν οι Γιώργος Θεοδοσιάδης, Ντίνος Κατσουρίδης, Στέλιος Τατασόπουλος, Ανδρέας Λαμπρινός, Οδυσσέας Κωστελλέτος, Κώστας Ανδρίτσος, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Ερρίκος Θαλασσινός, Ορέστης Λάσκος, Γιώργος Διζικιρίκης, Μίμης Φραγκιαδάκης,

Ελληνικός κινηματογράφος Όμηρος Ευστρατιάδης, Ρένα Γαλάνη, Κώστας Φέρης, Κώστας Λυχναράς, Άδωνις Κύρου, Δημήτρης Δαδήρας, Βαγγέλης Σειληνός, Γιώργος Πετρίδης και Άγγελος Θεοδωρόπουλος. Στους εξαιρετικούς επίσης Έλληνες σκηνοθέτες που βελτίωσαν σημαντικά την ποιότητα της κινηματογραφικής μας παραγωγής, αναφέρουμε τους Δημήτρη Νικολαΐδη, Ροβύρο Μανθούλη, Τάκη Κανελλόπουλο, Παντελή Βούλγαρη, Νίκο Φώσκολο, Νίκο Κούνδουρο, Γιώργο Ζερβουλάκο, Σπύρο Καψάσκη, Τζαννή Αλιφέρη, Ηλία Μαχαίρα, Κώστα Στράντζαλη, Κώστα Καραγιάννη, Χρήστο Κυριακόπουλο, Δημήτρη Αθανασιάδη, Νίκο Τσιφόρο, Ερρίκο Ανδρέου, Παναγιώτη Κωνσταντίνου, Νέστωρα Μάτσα, Νίκο Αβραμέα, Μανώλη Σκουλούδη, Φρίξο Ηλιάδη, Δημήτρη Γαλάτη.

Η μουσική των ταινιών Η μουσική επένδυση` στην ταινία είναι ένας επίσης βασικός παράγοντας για την τελειότητα του έργου, για το οποίο πρέπει να είναι γραμμένη ειδικά, ώστε να συμβαδίζει χρονομετρικά με το μήκος των σκηνών του και ηχητικά με το είδος του. Στις περισσότερες ελληνικές ταινίες, ο παραγωγός ή ο σκηνοθέτης χρησιμοποιούν συχνά παλαιούς ή νέους δίσκους ή φωνοταινίες με κλασικά ή μοντέρνα κομμάτια. Αυτό δεν είναι βέβαια δημιουργική δουλειά. Στις φροντισμένες όμως ελληνικές ταινίες, η μουσική επένδυση ανατίθεται σε δόκιμους συνθέτες. Τέτοιοι συνθέτες αναδείχθηκαν πολλοί και καλοί στον ελληνικό κινηματογράφο. Ο Μάνος Χατζηδάκης, με παγκόσμια αναγνώριση, ο Χρήστος Μουραμπάς, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Αργύρης Κουνάδης, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Μαμαγκάκης, ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιώργος Κατσαρός, ο Μίμης Πλέσσας, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Νίκος Πορτοκάλογλου κ.ά. Στους συνθέτες που έχουν γράψει ωραιότατη μουσική για ελληνικές και ξένες ταινίες, πρέπει να περιληφθούν και οι [[Γιώργος Μαλλίδης[[, Γιώργος Βιτάλης, Γιάννης Βέλλας, Χρήστος Χαιρόπουλος, Κώστας Γιαννίδης, Μίμης Κατριβάνος, Ζακ Ιακωβίδης, Νίκυ Γιάκοβλεφ, Μενέλαος Παλλάντιος, Μιχάλης Σουγιούλ, Γιώργος Μυρογιάννης, Ιωσήφ Ριτσιάρδης, Λυκούργος Μαρκέας, Βασίλης Τσιτσάνης, Τάκης Μωράκης, Λέανδρος, Γιώργος Μητσάκης, Αθαν. Κόκκινος, Άκης Σμυρναίος, Άκης Λυμούρης και Βαγγέλης Λυκιαρδόπουλος. Μεγάλες επιτυχίες επίσης στη μουσική επένδυση και τα τραγούδια των ελληνικών ταινιών σημείωσαν και οι συνθέτες Μανώλης Χιώτης, Μίμης Μεταξάς, Αλέκος Σπάθης, Γεράσιμος Λαβράνος, Κώστας Κλάβας, Ανδρέας Οικονόμου, Ανδρέας Χατζηαποστόλου, Γιάννης Σακελλαρίδης, Απόστολος Καλδάρας, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Θεοδοσιάδης, Νίκος Μαμαγκάκης, Σπύρος Πιπεράκης, Χρήστος Λεοντής, Γιάννης Καραμπεσίνης, Μάνος Λοΐζος, Σταύρος Ρουχωτάς, Δημήτρης Καλκάνης, Γιάννης Συνοδινός, Γιάννης Σπανός, Τόλης Βοσκόπουλος, Πρόδρομος Τσαουσάκης, Ηρακλής Θεοφανίδης και Τόνια Καράλη. Εκτός από τους προηγούμενους, αξιόλογη μουσική για ταινίες έχει γράψει και ο συνθέτης Γιάννης Χρήστου, που έγινε πολύ γνωστός στο εξωτερικό. Τέλος, στους Έλληνες συνθέτες που έχουν γράψει με εξαιρετική επιτυχία τη μουσική πολλών ελληνικών και ξένων κινηματογραφικών ταινιών, περιλαμβάνεται και ο διαπρεπής μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, που έχει επιβληθεί σε παγκόσμια κλίμακα.

Οι Έλληνες ηθοποιοί Αν ο ελληνικός κινηματογράφος δεν έχει γενικά ηθοποιούς ειδικευμένους στο φακό, αυτό δεν σημαίνει ότι το καλλιτεχνικό υλικό που υπάρχει δεν είναι αξιόλογο. Αντίθετα, είναι βέβαιο πως οι Έλληνες ηθοποιοί διαθέτουν αναμφισβήτητο ταλέντο και ότι ένας καλός σκηνοθέτης έχει τη δυνατότητα να εκλέξει θαυμάσιο υλικό που θα συμβάλει στην επιτυχία της ταινίας. Η ειδίκευση άλλωστε - όταν υπάρχει το ταλέντο - είναι κάτι που αποκτάται με την πείρα και την κατάλληλη καθοδήγηση. Στον κινηματογράφο βέβαια προστίθεται και η ανάγκη της φωτογένειας και της κατάλληλης φωνής. Εδώ πρέπει να αναφερθούν μερικά ονόματα Ελλήνων ηθοποιών, που η παρουσία τους και η προσφορά τους στον κινηματογράφο μας ήταν αρκετά σημαντική. Αναφέρθηκαν ήδη ο Δημητρακόπουλος, ο Λεπενιώτης, ο Κίμων Σπαθόπουλος, ο Μιχαήλ Μιχαήλ και η Ευγενία Δανίκα. Αυτοί, μαζί με μερικούς ακόμη, ήσαν οι πρωτοπόροι, που διέθεταν μεγάλη τόλμη για να

Ελληνικός κινηματογράφος αντιμετωπίσουν σε ανεκτά επίπεδα τον ανελέητο φακό. Επίσης η Μαίρη Σαγιάνου, που ο θάνατος τόσο πρόωρα έκοψε τη σταδιοδρομία της, ήταν μια εξαίρετη ηθοποιός που είχε τα προσόντα για μια λαμπρή κινηματογραφική καριέρα. Στα πρώτα βήματα του ελληνικού κινηματογράφου εμφανίστηκαν ακόμη και ο μοναδικός μας Βασίλης Λογοθετίδης, ο Κώστας Μουσούρης με την Αλίκη, που ήταν τότε γυναίκα του "Αστέρω", ο Νίκος Δεδραμής "Έρως και κύματα", η Κυβέλη με την Κοτοπούλη "Κακός δρόμος", ο Πέτρος Κυριακός "Οι Απάχηδες των Αθηνών", ο Γιάννης Αποστολίδης "Ανοιχτή θάλασσα", ο Δημήτρης Μυράτ "Κακός δρόμος" και "Η βίλα με τα νούφαρα", η Μερόπη Ροζάν "Γαλάζια κεριά", ο Χριστόφορος Νέζερ κ.ά. Στη δεύτερη περίοδο έχουμε πλήθος εκλεκτούς ηθοποιούς, από τους οποίους ξεχωρίζουν η Κατίνα Παξινού, που εκτός από την θεατρική της σταδιοδρομία, δημιούργησε αξιόλογους ρόλους σε ταινίες διεθνούς επιπέδου όπως "Για ποιον χτυπά η καμπάνα", "Κος Αρκαντίν", "Καίσαρ Βοργίας", "Ο Ρόκο και τ'αδέλφια του" και "Δίκη". Επίσης τον Αλέξη Μινωτή με τις ταινίες "Νοτόριους", "Πανικός στους δρόμους", "Χώρα των Φαραώ". Στις ταινίες αυτές οι δύο εξαίρετοι Έλληνες ηθοποιοί δεν ήταν πρωταγωνιστές. Τους ζητήθηκε όμως η συμβολή τους και απέδωσαν μια άρτια ερμηνεία στο ρόλο τους, η Παξινού μάλιστα τιμήθηκε για έναν από αυτούς με το Όσκαρ της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (1944), γεγονός που τιμά την ελληνική τέχνη και δείχνει ότι ο μεγάλος ηθοποιός κρίνεται από την ερμηνεία και όχι από την έκταση του ρόλου του. Στην κατηγορία των Ελλήνων ηθοποιών που διακρίθηκαν και στον ξένο κινηματογράφο, μπορεί να συμπεριληφθεί θαυμάσια και ο Σπύρος Φωκάς, που δημιούργησε μια καλή καριέρα στον ιταλικό κινηματογράφο με σημαντικούς ρόλους στις ταινίες "Ο θάνατος ενός φίλου", "Ο Ρόκο και τ'αδέλφια του", "Βία Μαρκούτα" κ.ά. Αλλά οι δρόμοι για τη σταδιοδρομία ενός νέου καλλιτέχνη σε ξένη χώρα δεν είναι εύκολοι. Ο Φωκάς αναγκάστηκε έτσι να διακόψει την προσπάθειά του στο εξωτερικό, γύρισε πίσω στην πατρίδα του και αποτελεί σήμερα ένα άξιο στέλεχος του ελληνικού κινηματογράφου. Σε μερικές ξένες ταινίες έπαιξε επίσης η Ρίκα Διαλυνά και η Κίτσα Καζάκου, που ασχολήθηκε περισσότερο με την τηλεόραση. Μια ταινία, τη "Φρύνη", γύρισε στο εξωτερικό η Βιργινία Πετιμεζάκη, διαλεγμένη χάρη στην αγαλματένια κορμοστασιά της. Η έξοχη Έλλη Λαμπέτη έγινε ιδιαίτερα γνωστή στο διεθνές κοινό με το "Μια μέρα ο μπαμπάς μου" του Γουέικμαν. Έχει παίξει και σε πολλές προηγούμενες ταινίες και ασφαλώς θα επακολουθήσουν και άλλες. Εκτός από αυτούς υπάρχουν ακόμη και άλλοι πολλοί Έλληνες ηθοποιοί που έπαιξαν σε ξένες ταινίες, οι οποίες γυρίστηκαν στην Ελλάδα. Οι ηθοποιοί της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής είναι πολλοί. Ο Γιώργος Φούντας, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Δημήτρης Χορν, που διακρίθηκε στις ταινίες "Φωνή της καρδιάς", "Κυριακάτικο ξύπνημα" και "Κάλπικη λίρα" ο Πέτρος Φυσσούν, ο Νίκος Κούρκουλος, ο Νίκος Ξανθόπουλος, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο Γιώργος Πάντζας, ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ο Γιάννης Βόγλης, ο Φαίδων Γεωργίτσης, ο Τίτος Βανδής με τη θαυμάσια ερμηνεία του στους "Παρανόμους" και το "Ποτάμι" ο Νίκος Τζόγιας, που έδωσε ωραίους ρόλους στη "Νεκρή Πολιτεία" και την "Τελευταία αποστολή", και ο θαυμάσιος Μάνος Κατράκης που ήταν και παραμένει μεγάλο κεφάλαιο για τον ελληνικό κινηματογράφο. Εξάλλου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη δημιούργησε ένα σύγχρονο τύπο ενζενύ της οθόνης στα μέτρα που έκαναν άλλοτε διάσημη την Άννυ Όντρα. Η Ξένια Καλογεροπούλου είναι ωραίος κινηματογραφικός τύπος, από τον οποίο ένας εμπνευσμένος σκηνοθέτης μπορεί να δημιουργήσει μια σύγχρονη βεντέτα διεθνούς κλάσεως. Η Μάρω Κοντού με την εξαιρετική φωτογένεια και την άνετη κίνηση παρουσιάζει πολλές δυνατότητες, όπως επίσης και η Έλλη Φωτίου και η Μαριάννα Κουράκου, η οποία έδωσε ένα σίγουρο δείγμα σε επίπεδο διεθνές με την τελευταία της ταινία η "Επιστροφή της Μήδειας". Στο παρελθόν είχαμε και τις αξιόλογες προσπάθειες της Τζένης Καρέζη, της Δάφνης Σκούρα, της Γκέλλυς Μαυροπούλου. Η μετριότητα όμως του ελληνικού κινηματογράφου δεν κατόρθωσε να αναδείξει όλα τα προσόντα τους. Πρέπει επίσης να αναφερθούν η Αλεξάνδρα Λαδικού, η Έλενα Ναθαναήλ, η Ζωή Λάσκαρη, η Άννα Φόνσου, η Μέμα Σταθοπούλου, η Μάρθα Βούρτση, η Νινή Τζάνετ, η Μπέτυ Μοσχονά, η Χριστίνα Σύλβα, η Ντίνα Τριάντη, η Μάρθα Καραγιάννη, η Μίρκα Καλατζοπούλου κ.ά. Δεν πρέπει φυσικά να παραλειφθεί το

Ελληνικός κινηματογράφος εντυπωσιακό πέρασμα στην οθόνη της Ίλυας Λιβυκού με τον "Ντελικανή" κ.ά. ταινίες. Σε άλλη κατηγορία ανήκουν η Κάκια Αναλυτή που κι αυτή δεν αξιοποιήθηκε, η Άννα Μπράτσου, η Μαίρη Χρονοπούλου, που διαθέτει αναμφισβήτητες δυνατότητες για τον κινηματογράφο, η Νίκη Τριανταφυλλίδη, η Λίλιαν Μηνιάτη, η Κλεό Σκουλούδη, η Ελένη Προκοπίου, η Νάντια Χωραφά, η Μπεάτα Ασημακοπούλου, η Δέσποινα Στυλιανοπούλου, η Ελένη Ανουσάκη, η Βέρα Κρούσκα, η Καίτη Παπανίκα. Πρέπει ακόμη να σημειωθεί η παλαιότερη συμβολή της Σμαρούλας Γιούλη στον ελληνικό κινηματογράφο, της Αντιγόνης Βαλάκου, της Ελένης Χατζηαργύρη, της Φλωρέτας Ζάννα, της Μιράντας Κουνελάκη και της εξαίρετης Άννας Συνοδινού. Πολύ καλή υπήρξε η εμφάνισή της Νέλλης Αγγελίδου στους "Παρανόμους". Ο τομέας των κωμικών ηθοποιών δεν υστέρησε. Από τους πρωταγωνιστές του θεάτρου διακρίθηκαν οι Χρήστος Ευθυμίου, Νίκος Σταυρίδης, Βασίλης Αυλωνίτης, Κούλης Στολίγκας και ο Μίμης Φωτόπουλος που είχαν άνετη κίνηση και πολλή φωτογένεια. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος έδωσε σημαντικές ταινίες όχι μόνο στο χώρο της κωμωδίας. Ο Κώστας Χατζηχρήστος προσπάθησε με σειρά ταινιών του να καλλιεργήσει έναν ωραίο λαϊκό τύπο. Όπως και οι Κώστας Βουτσάς, Σταύρος Παράβας, Σωτήρης Μουστάκας, Θανάσης Βέγγος, Κώστας Ρηγόπουλος, Αλέκος Τζανετάκος, Τάσος Γιαννόπουλος κ.ά. Άλλοι κωμικοί καλλιτέχνες, είναι ο Γιάννης Γκιωνάκης, ο Νίκος Ρίζος, ο Στάθης Ψάλτης, ο Δημήτρης Πιατάς κλπ. Όλοι αυτοί είναι κινηματογραφικοί ηθοποιοί με ταλέντο που η προχειρότητα καταστρέφει την απόδοσή τους. Από την πλευρά Ελληνίδων ηθοποιών της κωμωδίας πρέπει να αναφερθούν η Ρένα Βλαχοπούλου με πολλές επιτυχείς κινηματογραφικές εμφανίσεις, η Γεωργία Βασιλειάδου, η οποία στην εποχή της δημιούργησε ένα σπαρταριστό κινηματογραφικό τύπο. Και φθάνουμε τώρα στους δεύτερους ρόλους, αφού προηγουμένως εξηγήσαμε ότι όταν λέμε δεύτερους, δεν εννοούμε οπωσδήποτε κατώτερους. Ο Όρσον Ουέλες π.χ. έχει παίξει άπειρους δεύτερους ρόλους και έχει παρουσιάσει αληθινά άξιες δημιουργίες. Το Χόλλυγουντ είχε οργανώσει στρατιά ολόκληρη δεύτερων ηθοποιών που ήταν παγκόσμια γνωστοί, σαν αστέρια πρώτου μεγέθους. Ο Ράντολφ Σκοτ, ο Ακίμ Ταμίρωφ, ο αξέχαστος και μοναδικός στο είδος του Λεό Καρίλο, Τζορτζ Ραφτ, ο πασίγνωστος και τόσο αγαπητός Ρομαίν Ρολάν, και πολλοί άλλοι. Στο είδος αυτό έχουμε θαυμάσιους ηθοποιούς: Τον Ορέστη Μακρή, το Διονύση Παπαγιαννόπουλο, το Λαυρέντη Διανέλλο, το Γιάννη Αργύρη, το Νικήτα Πλατή, το Θεόδωρο Μωρίδη, τον Ανδρέα Μπάρκουλη αφού σαν ζεν πρεμιέ δεν βρήκε τον ελληνικό κινηματογράφο σε επίπεδο ανάλογο με τις πολλές δυνατότητές του, τον Βαγγέλη Πλοιό, τον Ανδρέα Ντούζο, το Χρήστο Νέγκα, το Δήμο Σταρένιο, το Δημήτρη Νικολαΐδη, το Λιάκο Χριστογιαννόπουλο, το Βασίλη Κανάκη, το Γκίκα Μπινιάρη, το Ζώρα Τσάπελη, τον Παντελή Ζερβό, τον Τάκη Χριστοφορίδη, τον Περικλή Χριστοφορίδη, το Στέφανο Στρατηγό, το Γιώργο Καμπανέλλη, τον Κώστα Κακκαβά, το Νίκο Τσαχιρίδη, το Βύρωνα Πάλλη, το Λευτέρη Βουρνά, το Γιώργο Μούτσιο, τον Αρτέμη Μάτσα και για να μη νομιστεί ότι η σειρά που δίνουμε είναι και αξιολογική όπως γίνεται στα προγράμματα, τις διαφημίσεις ή τους τίτλους των ταινιών, θα αναφέρουμε ακόμα το Χρήστο Τσαγανέα, τον Αλέκο Λειβαδίτη, το Θάνο Λειβαδίτη, το Γιάννη Φέρτη και τον Κώστα Καζάκο. Από τις γυναίκες σημειώνουμε τη Μιράντα Μυράτ, τη Μαλαίνα Ανουσάκη, την Ελένη Ζαφειρίου, τη Νίτσα Τσαγανέα, τη Θεανώ Ιωαννίδου, τη Σμάρω Στεφανίδου, τη Δέσπω Διαμαντίδου και τη Δάφνη Σκούρα. Από τους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου που διακρίθηκαν τα νεότερα χρόνια αναφέρουμε τις Τζένη Ρουσσέα, Άννα Ιασωνίδου, Κατερίνα Γιουλάκη, Νίκη Τριανταφυλλίδη, Τιτίκα Στασινοπούλου, Μπέτυ Αρβανίτη, Γκιζέλα Ντάλι,Ρία Δελούτση, Έλια Καλλιγεράκη, Άννε Λόνμπεργκ, Κατερίνα Βασιλάκου, Σούλα Γαλάτη, Ρένα Κοσμίδου, Νόρα Βαλσάμη, Στέλλα Νέρη, Αλέκα Στρατηγού, Αφροδίτη Γρηγοριάδου, Μάγδα Μακρή, Μιράντα Μόσχου, Τίνα Ορλάνδου και Δήμητρα Νομικού. Άλλα γυναικεία στελέχη της 7ης Τέχνης, που ερμήνευσαν με μεγάλη επιτυχία διάφορους ρόλους είναι: Κία Γαλάνη, Ελένη Ξανθάκη, Άντζελα Ζήλεια, Άννα Πασπάτη, Ματίνα Καρρά, Έφη Οικονόμου, Μαρίνα Πεφάνη, Σάσα Καστούρα, Γοργώ Χρέλια, Κούλα Αβραμίδου, Μιρέλλα Τσάρου, Ρία Δελούτση, Μαρία Μπονέλλου, Λιλή Παπαγιάννη, Νίκη Λινάρδου, Σαπφώ Νοταρά, Νίτσα Τσαγανέα, Χαριτίνη Καρόλου, Ελένη Θεοφίλου, Χριστίνα Σύλβα, Ζέτα Αποστόλου, Μιράντα Ζαφειροπούλου, αδελφές Μπρόγιερ κ.ά.

Ελληνικός κινηματογράφος Από τους ηθοποιούς που ξεχώρισαν για την άψογη ερμηνεία τους στις ελληνικές ταινίες σημειώνονται ο Άγγελος Αντωνόπουλος, ο Χρήστος Πολίτης, ο Σωτήρης Μουστάκας, ο Σταύρος Παράβας, ο Κώστας Καρράς, ο Χρήστος Νομικός, ο Νίκος Γαλανός, ο Γιώργος Μαραμένος, ο Χρήστος Σπυρόπουλος, ο Κώστας Καραγιώργης, ο Βαγγέλης Πλοιός, ο Ηλίας Λογοθέτης, ο Γιώργος Τζαβέλλας, ο Θάνος Μαρτίνος, ο Λαυρέντης Διανέλλος, ο Στέφανος Στρατηγός, ο Βύρων Πάλλης, ο Γιώργος Βελέντζας, ο Γιάννης Φέρτης, ο Σπύρος Καλογήρου, ο Νίκος Μπακογιάννης κ.ά. Συνεχίζοντας την αναφορά εκλεκτών ηθοποιών που υπήρξαν βασικά στελέχη του ελληνικού κινηματογράφου πρέπει να μνημονεύσουμε και τους Γιάννη Μιχαλόπουλο, Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Νίκο Ξανθόπουλο, Χρήστο Τσαγανέα, Νίκο Δαδινόπουλο, Βασίλη Μπουγιουκλάκη, Αλέκο Τζανετάκο, Κώστα Γιαννακά, Ερρίκο Μπριόλα, Τάκη Μηλιάδη, Ανέστη Βλάχο, Γιάννη Φέρτη, Χρόνη Εξαρχάκο, Λάκη Κομνηνό, Τάκη Μηλιάδη, Γιάννη Μαλούχο, Κώστα Καζάκο, Φαίδωνα Γεωργίτση, Δημήτρη Αγγελόπουλο και Γιάννη Αργύρη.

Δείτε επίσης • Ο ελληνικός κινηματογράφος στα Όσκαρ

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι • • • • • • •

Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου [1] Ταινιοθήκη της Ελλάδος [2] Υπουργείο Εξωτερικών - Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου [3] Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης [4] Τα πρώτα βήματα του ελληνικού κιν/φου [5] Πληροφορίες για ελληνικές ταινίες, ηθοποιούς και άλλους συντελεστές [6] Πληροφορίες για ταινίες, φωτογραφίες, αφίσες, κριτικές, περιοδικά και βιβλία [7]

[8] Το άρθρο βασίστηκε αρχικά σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia. (ιστορικό ). [9] Η εισαγωγή έγινε πριν την 1 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 και την GFDL [10] .

Παραπομπές [1] http:/ / www. gfc. gr/ [2] http:/ / www. tainiothiki. gr/ [3] http:/ / www. mfa. gr/ greek/ greece/ today/ culture/ cinema [4] http:/ / www. cinemuseum. gr/ [5] http:/ / www. istoria. gr/ may02/ 3. htm [6] http:/ / 90lepta. com/ [7] http:/ / www. filmfiles. gr/ v1/ repository/ dir [8] http:/ / www. livepedia. gr/ index. php?title=Κινηματογράφος_ελληνικός& action=history [9] http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ [10] http:/ / www. gnu. org/ copyleft/ fdl. html

Βραβεία Κινηματογράφου

Όσκαρ Όσκαρ Όσκαρ

60η απονομή Απονέμεται για

Κινηματογραφικά επιτεύγματα

Απονέμεται από

Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών

Χώρα

ΗΠΑ

Πρώτη απονομή

1929

Ιστοσελίδα

www.oscars.org

[1]

Τα Όσκαρ (αγγλικά: Oscar ή Academy Awards, που είναι και η επίσημη ονομασία τους) είναι τα σημαντικότερα κινηματογραφικά βραβεία. Απονέμονται από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, η οποία το 2009 αριθμεί περίπου 6000 μέλη με δικαίωμα ψήφου.[2] Η τελετή της απονομής των 82ων Βραβείων Όσκαρ έλαβε χώρα στο Θέατρο Κόντακ (Kodak Theatre) στο Χόλλυγουντ στις 7 Μαρτίου 2010.

Το Όσκαρ Το Όσκαρ είναι ένα επιχρυσωμένο αγαλματίδιο από χαλκό και κασσίτερο, έχει ύψος 34εκ., ζυγίζει περίπου 4 κιλά και το σχεδίασε ο Τζορτζ Στάνλεϊ. Πρόκειται για έναν γυμνό άνδρα, ο οποίος καρφώνει ένα ξίφος σε μια μπομπίνα που έχει πέντε ακτίνες. Οι πέντε ακτίνες είναι για κάθε κλάδο της Ακαδημίας δηλαδή για τους παραγωγούς, τους σκηνοθέτες, τους σεναριογράφους, τους ηθοποιούς και τους τεχνικούς. Για το όνομα του αγαλματιδίου έχουν ακουστεί αρκετά, ενώ εκείνη η εκδοχή που ακούγεται σαν πιο πιθανή είναι ότι μία υπάλληλος

Ο Τζέιμς Στιούαρτ παραλαμβάνει το Όσκαρ του το 1941 για την ταινία Κοινωνικά σκάνδαλα (The Philadelphia Story).

Όσκαρ

της ακαδημίας ονόματι Μάργκαρετ Χέρικ μόλις είδε το βραβείο είπε ότι μοιάζει σαν τον θείο της τον Όσκαρ.

Μέλη Η Ακαδημία αριθμεί πάνω από 6.500 μέλη[3] και είναι αρκετά δύσκολο να ενταχθεί κάποιος σε αυτήν. Συνήθως για να γίνει κάποιος μέλος πρέπει να προταθεί από τουλάχιστον δύο άλλα μέλη. Τα ονόματα των μελών δεν αποκαλύπτονται αν και κάποια ονόματα έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Υποψηφιότητες Μια ταινία για να είναι υποψήφια θα πρέπει να έχει αρχίσει να προβάλλεται μεταξύ 1ης Ιανουαρίου και 31ης Δεκεμβρίου του προηγούμενου ημερολογιακού έτους. Θα πρέπει να έχει διάρκεια τουλάχιστον 40 λεπτά και να έχει γυριστεί σε φιλμ 35mm ή 70mm ή σε ψηφιακό φιλμ προοδευτικής σάρωσης με 24 ή 48 καρέ και ανάλυση τουλάχιστον 1280x720.

Κατηγορίες • Καλύτερη ταινία • Α' Ανδρικός ρόλος • Α' Γυναικείος ρόλος • Β' Ανδρικός ρόλος Β' Γυναικείος ρόλος • Καλύτερη σκηνοθεσία • Καλύτερο διασκευασμένο σενάριο • Καλύτερο πρωτότυπο σενάριο • Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία • Καλύτερα σκηνικά • Καλύτερη φωτογραφία • Καλύτερα κοστούμια • Καλύτερο ντοκυμαντέρ • Καλύτερο ντοκυμαντέρ μικρού μήκους • Καλύτερο μοντάζ • Καλύτερο μακιγιάζ • Καλύτερη μουσική επένδυση • Καλύτερο τραγούδι • Καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων • Καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους • Καλύτερη ταινία μικρού μήκους

• • • •

Καλύτερος ήχος Καλύτερα ηχητικά εφέ Καλύτερα οπτικά εφέ Τιμητικό Όσκαρ

Η Τζέννιφερ Χάτσον με το Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου το 2007.

Όσκαρ

Η βραδιά των Όσκαρ Η βραδιά των Όσκαρ είναι η πιο λαμπερή και μαγική βραδιά του Χόλυγουντ. Όλοι οι προσκεκλημένοι «παρελαύνουν» στο κόκκινο χαλί φορώντας δημιουργίες που έχουν εξασφαλίσει από διάσημους σχεδιαστές μόδας.

Μετάδοση Τα Όσκαρ προβάλλονταν παλιότερα τηλεοπτικά από το κανάλι NBC, ενώ τα 81α βραβεία προβλήθηκαν σε ζωντανή μετάδοση από το κανάλι ABC. Υπολογίζεται ότι τα παρακολουθούν κάθε χρόνο ζωντανά ή μαγνητοσκοπημένα περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι.

To κόκκινο χαλί έξω από το θέατρο Κόντακ το 2009.

Νικητές Αναλυτική λίστα με τους νικητές κάθε χρονιάς μπορείτε να δείτε εδώ

Βραβεία/Υποψηφιότητες Ταινίες με τα περισσότερα Όσκαρ • 11 Όσκαρ • Μπεν Χουρ (Ben-Hur), 1959 (12 υποψηφιότητες) • Τιτανικός (Titanic), 1997 (14 υποψηφιότητες) • Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά (The Lord of the Rings: The Return of the King), 2003 (11 υποψηφιότητες) • 10 Όσκαρ • West Side Story, 1961 (11 υποψηφιότητες) • 9 Όσκαρ • Ζιζί (Gigi), 1958 (9 υποψηφιότητες) • Ο Tελευταίος Aυτοκράτορας (The Last Emperor), 1987 (9 υποψηφιότητες) • Ο Άγγλος Ασθενής (The English Patient), 1996 (12 υποψηφιότητες)

Όσκαρ

Ταινίες με τις περισσότερες υποψηφιότητες • 14 υποψηφιότητες • Όλα για την Εύα (All About Eve), 1950 (6 βραβεία) • Τιτανικός (Titanic), 1997 (11 βραβεία) • 13 υποψηφιότητες • Όσα Παίρνει ο Άνεμος (Gone With The Wind), 1939 (8 βραβεία συν ένα Ειδικό και ένα Τεχνικό) • Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here to Eternity), 1953 (8 βραβεία) • Μαίρη Πόππινς (Mary Poppins), 1964 (5 βραβεία) • Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ (Who's Afraid of Virginia Woolf?), 1966 (5 βραβεία) • Φόρεστ Γκαμπ (Forrest Gump), 1994 (6 βραβεία) • Ερωτευμένος Σαίξπηρ (Shakespeare in Love), 1998 (7 βραβεία) • Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού (The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring), 2001 (4 βραβεία)

Η Μπέτι Ντέιβις ως Μάργκο Τσάνινγκ στο Όλα για την Εύα.

• Σικάγο (Chicago), 2002 (6 βραβεία) • Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον (The Curious Case of Benjamin Button) 2008 (3 βραβεία)

Ηθοποιοί με τα περισσότερα Όσκαρ (Σε παρένθεση ο αριθμός υποψηφιοτήτων) *Κάθε υποψηφιότητα κατέληξε σε βράβευση

• 4 Όσκαρ • Κάθριν Χέπμπορν (12) • 3 Όσκαρ • Ίνγκριντ Μπέργκμαν (7) • Ουόλτερ Μπρένναν (4) • Τζακ Νίκολσον (12) • 2 Όσκαρ

• • • • • • • • • • •

Ντένζελ Ουάσινγκτον (5) Σέλλεϊ Γουίντερς (4) Νταϊάν Γουίστ (3) Μάικλ Κέιν (6) Άντονι Κουίν (4) Γκάρι Κούπερ (5) Τζέσικα Λανγκ (6) Τζακ Λέμον (8) Βίβιαν Λι (2)* Φρέντρικ Μαρτς (5) Μάρλον Μπράντο (8)

Η Κάθριν Χέμπορν στην ταινία Η Βασίλισσα της Αφρικής για την οποία κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Όσκαρ

18 • • • • • • • • • • • • • • • • •

Μέλβιν Ντάγκλας (3) Μπέτι Ντέιβις (10) Πίτερ Ουστίνοφ (3) Σον Πεν (5) Λουίζ Ράινερ (2)* Τζέισον Ρόμπαρντς (3) Μάγκι Σμιθ (6) Χίλαρι Σουάνκ (2)* Κέβιν Σπέισι (2)* Μέριλ Στριπ (16) Ελίζαμπεθ Τέιλορ (5) Γκλέντα Τζάκσον (4) Σπένσερ Τρέισι (9) Σάλι Φιλντ (2)* Τζέιν Φόντα (7) Τζόντι Φόστερ (4) Ρόμπερτ Ντε Νίρο (6)

• • • • •

Ολίβια Ντε Χάβιλαντ (5) Τζιν Χάκμαν (5) Τομ Χάνκς (5) Έλεν Χέιζ (2)* Ντάστιν Χόφμαν (7)

Ηθοποιοί με τις περισσότερες υποψηφιότητες • Μέριλ Στριπ - 16 υποψηφιότητες (2 νίκες) • Τζακ Νίκολσον - 12 υποψηφιότητες (3 νίκες) • Κάθριν Χέπμπορν - 12 υποψηφιότητες (4 νίκες) • Μπέτι Ντέιβις - 11* υποψηφιότητες (2 νίκες) • Λόρενς Ολίβιε - 10 υποψηφιότητες (1 νίκη) *Η Μπέτι Ντέιβις δεν είχε προταθεί κανονικά για Όσκαρ το 1934 για την ταινία Ανθρώπινη Δουλεία, η αντίδραση του τύπου γι' αυτή την παράλειψη ανάγκασε τα μέλη της ακαδημίας να την ψηφίσουν, παρόλα αυτά ήρθε τρίτη στην ψηφοφορία μετά τις Κλοντέτ Κολμπέρ που ήταν νικήτρια και τη Νόρμα Σίρερ.

Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Αναλυτική λίστα με τις υποψηφιότητες και τους νικητές κάθε χρονιάς στην κατηγορία "Καλύτερη Ταινία", μπορείτε να δείτε εδώ Η Μέριλ Στριπ στα βραβεία Όσκαρ του 1989.

Όσκαρ

1927 Φτερά (Wings) 1928 Η Μελωδία του Μπροντγουέι (The Broadway Melody) 1929 Ουδέν Nεότερον από το Δυτικό Μέτωπο (All Quiet on the Western Front) 1930 Σίμαρον (Cimarron) 1931 Γκραντ Οτέλ (Grand Hotel) 1932 Καβαλκάντι (Cavalcade) 1934 Συνέβη μια νύχτα (It Happened One Night) 1935 Η Ναυτική Ανταρσία (Mutiny on the Bounty) 1936 Ο Μέγας Ζίγκφιλντ (The Great Ziegfeld) 1937 Η Ζωή του Εμίλ Ζολά (The Life of Emile Zola) 1938 Δε θα τα πάρεις μαζί σου (You Can't Take It with You) 1939 Όσα Παίρνει ο Άνεμος (Gone with the Wind) 1940 Ρεβέκκα (Rebecca) 1941 Η κοιλάδα της κατάρας / Η πράσινή μου κοιλάδα (How Green Was My Valley) 1942 Κυρία Μίνιβερ (Mrs. Miniver) 1943 Καζαμπλάνκα (Casablanca) 1944 Ο δρόμος της αγάπης (Going My Way) 1945 Το Χαμένο Σαββατοκύριακο (The Lost Weekend) 1946 Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας (The Best Years of Our Lives) 1947 Συμφωνία Κυρίων (Gentleman's Agreement) 1948 Άμλετ (Hamlet) 1949 Όλοι οι Άνθρωποι του Βασιλιά (All the King's Men) 1950 Όλα για την Εύα (All about Eve) 1951 Ένας Αμερικανός στο Παρίσι (An American in Paris) 1952 Το Όγδοο Θαύμα (The Greatest Show on Earth) 1953 Όσο υπάρχουν άνθρωποι / Από εδώ ως την αιωνιότητα (From Here to Eternity) 1954 Το λιμάνι της αγωνίας (On the Waterfront) 1955 Μάρτι (Marty) 1956 Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες (Around the World in 80 Days) 1957 Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι (The Bridge on the River Kwai) 1958 Ζιζί (Gigi) 1959 Μπεν Χουρ (Ben Hur) 1960 Η Γκαρσονιέρα (The Apartment) 1961 Γουέστ σάιντ στόρυ (West Side Story) 1962 Ο Λόρενς της Αραβίας (Lawrence of Arabia) 1963 Τομ Τζόουνς (Tom Jones) 1964 Ωραία μου Κυρία (My Fair Lady) 1965 Η Μελωδία της Ευτυχίας (The Sound of Music) 1966 Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (A Man for All Seasons) 1967 Ιστορία ενός Εγκλήματος (In the Heat of the Night) 1968 Όλιβερ! (Oliver!)

O Καρλ Λεμλ, παραγωγός του Ουδέν Nεότερον από το Δυτικό Μέτωπο κρατά το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας το 1930.

Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στην Καζαμπλάνκα, την καλύτερη ταινία του 1943.

Όσκαρ 1969 Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου (Midnight Cowboy) 1970 Πάττον, ο θρύλος της Νορμανδίας (Patton) 1971 Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία (The French Connection) 1972 Ο Νονός (The Godfather) 1973 Το Κεντρί (The Sting) 1974 Ο Νονός ΙΙ (The Godfather Part II) 1975 Στη Φωλιά του Κούκου (One Flew over the Cuckoo's Nest) 1976 Ρόκυ (Rocky) 1977 Ο Νευρικός Εραστής (Annie Hall) 1978 Ο Ελαφοκυνηγός (The Deer Hunter) 1979 Κράμερ εναντίον Κράμερ (Kramer vs. Kramer) 1980 Συνηθισμένοι Άνθρωποι (Ordinary People) 1981 Οι Δρόμοι της Φωτιάς (Chariots of Fire) 1982 Γκάντι (Gandhi) 1983 Σχέσεις Στοργής (Terms of Endearment) 1984 Αμαντέους (Amadeus) 1985 Πέρα από την Αφρική (Out of Africa) 1986 Πλατούν (Platoon) 1987 Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας (The Last Emperor) 1988 Ο Άνθρωπος της Βροχής (Rain Man) 1989 Ο Σωφέρ της Κυρίας Νταίζυ (Driving Miss Daisy) 1990 Χορεύοντας με τους Λύκους (Dances With Wolves) 1991 Η Σιωπή των Αμνών (The Silence of the Lambs) 1992 Οι Ασυγχώρητοι (Unforgiven) 1993 Η Λίστα του Σίντλερ (Schindler's List) 1994 Φόρεστ Γκάμπ (Forrest Gump) 1995 Braveheart 1996 Ο Άγγλος Ασθενής (The English Patient) 1997 Τιτανικός (Titanic) 1998 Ερωτευμένος Σαίξπηρ (Shakespeare in Love) 1999 American Beauty 2000 Ο Μονομάχος (Gladiator) 2001 Ενας Υπεροχος Ανθρωπος (A Beautiful Mind) 2002 Σικάγο (Chicago) 2003 Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά (The Lord of the Rings: The Return of the King) 2004 Million Dollar Baby 2005 Crash 2006 Ο Πληροφοριοδότης (The Departed) 2007 Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (No Country For Old Men) 2008 Slumdog Millionaire 2009 The Hurt Locker

Όσκαρ

Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 1947 Λούστρο Παπουτσιών (Shoe-Shine) (ιτ. Sciuscià) ( Ιταλία ) 1948 Monsieur Vincent ( Γαλλία ) 1949 Ο Κλέφτης Ποδηλάτων (The Bicycle Thief) (ιτ. Ladri di Biciclette) ( Ιταλία ) 1950 The Walls of Malapaga (γαλλ. Les Murs de Malapaga) ( Γαλλία ) 1951 Ρασομόν (Rashomon) (ιαπ. 羅生門) ( Ιαπωνία ) 1952 Απαγορευμένα Παιχνίδια (Forbidden Games) (γαλλ. Jeux Ιnterdits) ( Γαλλία ) O Τοσίρο Μιφούνε στην ταινία Ρασομόν του 1954 Η Πύλη της Κολάσεως (Gate of Hell) (ιαπ. 地獄門) ( Ακίρα Κουροσάβα, η οποία κέρδισε το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1951 Ιαπωνία ) 1955 Samurai, the Legend of Musashi ( Ιαπωνία ) 1956 La Strada ( Ιταλία ) 1957 Οι Νύχτες της Καμπίρια (The Nights of Cabiria) (ιτ. Le Notti di Cabiria) ( Ιταλία ) 1958 Ο Θείος μου (My Uncle) (γαλλ. Mon Oncle) ( Γαλλία ) 1959 Ορφέο Νέγκρο (Black Orpheus) (πορτ. Orpheu Negro) ( Γαλλία ) 1960 Η Πηγή των Παρθένων (The Virgin Spring) (σουηδ. Jungfrukällan) ( Σουηδία ) 1961 Μέσα από το Σπασμένο Καθρέπτη (Through a Glass Darkly) (σουηδ. Såsom i en Spegel) ( Σουηδία ) 1962 Κυριακές στη Βιλ ντ' Αβρέ (Sundays and Cybele) (γαλλ. Les Dimanches de Ville d'Avray) ( Γαλλία ) 1963 8-1/2 (Federico Fellini's 8-1/2) ( Ιταλία ) 1964 Χθες, Σήμερα, Αύριο (Yesterday, Today and Tomorrow) (ιταλ. Ieri, Oggi, Domani) ( Ιταλία ) 1965 Το Μαγαζάκι της Κεντρικής Οδού (The Shop on Main Street) (τσεχ. Obchod na Korze) ( Τσεχοσλοβακία ) 1966 Ένας Αντρας και μια Γυναίκα (A Man and a Woman) (γαλλ. Un Homme et une Femme) ( Γαλλία ) 1967 Ο Ανθρωπος που Έβλεπε τα Τρένα να Περνούν (Closely Watched Trains) (τσεχ. Ostre Sledované Vlaky) ( Τσεχοσλοβακία ) 1968 Πόλεμος και Ειρήνη (War and Peace) (ρωσ. Voyna i Mir) ( ΕΣΣΔ ) 1969 Ζ ( Αλγερία ) 1970 Υπεράνω Πάσης Υποψίας (Investigation of a Citizen above Suspicion) (ιτ. Indagine su un Cittadino al di Sopra di Ogni Sospetto) ( Ιταλία ) 1971 Ο Κήπος των Φίτζι Κοντίνι (The Garden of the Finzi Continis) (ιτ. Il Giardino dei Finzi-Contini) ( Ιταλία ) 1972 Η Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας (The Discreet Charm of the Bourgeoisie) (γαλλ. Le Charme Discret de la Bourgeoisie) ( Γαλλία ) 1973 Αμερικανική Νύχτα (Day for Night) (γαλλ. La Nuit Américaine) ( Γαλλία ) 1974 Άμαρκορντ (Amarcord) ( Ιταλία ) 1975 Dersu Uzala ( ΕΣΣΔ ) 1976 Μαύρο και Άσπρο σε Χρώματα (Black and White in Color) (γαλλ. Noirs et Βlancs en Couleur) ( Ακτή Ελεφαντοστού ) 1977 Μαντάμ Ρόζα (La Vie devant soi) ( Γαλλία ) 1978 Ετοιμάστε τα Μαντήλια σας (Get out Your Handkerchiefs) (γαλλ. Préparez vos Mouchoirs) ( Γαλλία ) 1979 Το Ταμπούρλο (The Tin Drum) (γερμ. Die Blechtrommel) ( Γερμανία) 1980 Η Μόσχα δεν Πιστεύει στα Δάκρυα (Moscow Does Not Believe in Tears) [[ρωσ. Moskva Slezam ne Verit) ( ΕΣΣΔ )

Όσκαρ 1981 Μεφίστο (Mephisto) ( Ουγγαρία ) 1982 Volver a Empezar ('To Begin Again') ( Ισπανία ) 1983 Φάνι και Αλέξανδρος (Fanny & Alexander) (σουηδ. Fanny och Alexander) ( Σουηδία ) 1984 Dangerous Moves (γαλλ. La Diagonale du Fou) ( Ελβετία ) 1985 Η Επίσημη Ιστορία (The Official Story) (ισπ. La Historia Oficial) ( Αργεντινή ) 1986 The Assault (ολλ. De Aanslag) ( Ολλανδία ) 1987 Η Γιορτή της Μπαμπέτ (Babette's Feast)(δαν. Babettes Gæstebud) ( Δανία ) 1988 Πελέ ο Κατακτητής (Pelle the Conqueror) (δαν. Pelle Erobreren) ( Δανία ) 1989 Σινεμά ο Παράδεισος (Cinema Paradiso) (ιτ. Nuovo Cinema Paradiso) ( Ιταλία ) 1990 Journey of Hope (γερ. Reise der Hoffnung) ( Ελβετία ) 1991 Μεντιτερανέο (Mediterraneo) ( Ιταλία ) 1992 Ινδοκίνα (Indochine) ( Γαλλία ) 1993 Μπελ Επόκ (Belle Epoque) ( Ισπανία ) 1994 Ψεύτης Ήλιος (Burnt by the Sun) (ρωσ. Utomlyonnye Solntsem) ( Ρωσία ) 1995 Αντόνια: Ο Κύκλος μιας Ζωής (Antonia's Line) (ολλ. Antonia) ( Ολλανδία ) 1996 Ο Μικρός Κόλια (Kolya) (τσεχ. Kolja) ( Τσεχία ) 1997 Μοιραίος Χαρακτήρας (Character) (ολλ. Karakter) ( Ολλανδία ) 1998 Η Ζωή Είναι Ωραία (Life Is Beautiful) (ιτ. La Vita è Bella) ( Ιταλία ) 1999 Όλα για τη μητέρα μου (All about My Mother) (ισπ. Todo Sobre mi Madre) ( Ισπανία ) 2000 Τίγρης και Δράκος (Crouching Tiger, Hidden Dragon) (κιν. 臥虎藏龍) ( Ταϊβάν ) 2001 No Man's Land ( Βοσνία και Ερζεγοβίνη) 2002 Πουθενά στην Αφρική (Nowhere in Africa) (γερμ. Nirgendwo in Afrika) ( Γερμανία) 2003 Η Επέλαση των Βαρβάρων (The Barbarian Invasions) (γαλλ. Les Invasions Barbares) ( Καναδάς ) 2004 Η Θάλασσα μέσα μου (The Sea inside) (ισπ. Mar adentro) ( Ισπανία ) 2005 Τσότσι (Tsotsi) ( Νότια Αφρική ) 2006 Οι Ζωές των Άλλων (The Lives of Others) (γερμ. Das Leben der Anderen) ( Γερμανία) 2007 Οι Παραχαράκτες (The Counterfeiters) (γερμ. Die Fälscher) ( Αυστρία ) 2008 Αναχωρήσεις (Departures) (ιαπ. おくりびと) ( Ιαπωνία ) 2009 Το μυστικό στα μάτια της (ισπ. El secreto de sus ojos) ( Αργεντινή )

Πηγές • Επίσημη βάση δεδομένων βραβείων Όσκαρ [4](Αγγλικά) (χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τα στατιστικά υποψηφιοτήτων και βραβεύσεων) • IMDb [2](Αγγλικά) (χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την ανεύρεση πρωτότυπων τίτλων μη αγγλόφωνων παραγωγών) • Cine.gr [5] (χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την ανεύρεση ελληνικών τίτλων) • "Όσκαρ: 73 χρόνια ιστορίας" [6] (Χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την ανεύρεση ελληνικών τίτλων)

Όσκαρ

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι • Επίσημη σελίδα [1](Αγγλικά) • "Όσκαρ: 73 χρόνια ιστορίας" [6] in.gr, Έρευνα-Σύνταξη: Σοφία Σταυριανίδου, Χάρης Φιλιάγκος Επιμέλεια: Ηλίας Βεργίτσης, ανάκτηση 16/10/2007

Παραπομπές [1] [2] [3] [4] [5] [6]

http:/ / www. oscars. org/ http:/ / www. oscars. org/ awards/ academyawards/ about/ voting. html http:/ / www. oscars. org/ academy/ history. html http:/ / www. oscars. org/ awardsdatabase/ http:/ / www. cine. gr http:/ / www. in. gr/ news/ oscar/ default. htm

Τιμητικό Όσκαρ Τιμητικό Όσκαρ Το Τιμητικό Όσκαρ (αγγλ. Honorary Award, μέχρι το 1949 Special Award) είναι ιδιαίτερο βραβείο που απονέμεται από το Board of Governors της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών. Οι βραβευθέντες επιλέγονται με βάση τριών κριτηρίων: • εξαιρετικό έργο ζωής • σημαντικές συνεισφορές στην εξέλιξη της κινηματογραφικής ταινίας • εξαιρετική συμπαράσταση στην Ακαδημία Το βραβείο απονέμεται σε πρόσωπα, οργανώσεις ή και εταιρείες. Τα πρώτα χρόνια ήταν δυνατή επίσης και η απονομή σε συγκεκριμένες ταινίες. Μπορεί να απονεμηθεί σε μορφή του γνωστού βραβείου Όσκαρ αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη μορφή την οποία αποφασίζει το Board of Governors της Ακαδημίας. Άλλες πιθανές μορφές του βραβείου είναι π.χ. εκλογή επίτιμου μέλους ή απονομή μεταλλίου. Από το 2009 και μετά τα τιμητικά Όσκαρ μεταφέρθηκαν σε μια επιπλέον τελετή απονομής, με την ονομασία Governor Awards.[1]

Νικητές των Τιμητικών Όσκαρ Δεκαετία του 1920 • 1929 - Τσάρλι Τσάπλιν - Για την ταινία Το Τσίρκο. Αρχικά προτάθηκε για Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου και σκηνοθεσίας, ωστόσο η Ακαδημία τον έθεσε εκτός συναγωνισμού ώστε να λάβει το ειδικό βραβείο. • 1929 - Warner Bros. - Για την παραγωγή της ταινίας Ο Τραγουδιστής της Τζαζ".

Δεκαετία του 1930 • • • • • • • • • • • • • • •

1930 (Απρίλιος) - Κανείς 1930 (Νοέμβριος) - Κανείς. Τα βραβεία δόθηκαν στον Τόμας Έντισον και τον Τζορτζ Ίστμαν 1931 - Κανείς 1932 - Ουώλτ Ντίσνεϋ - Για τη δημιουργία του Μίκυ Μάους. 1933 - δεν έγινε τελετή. 1934 - Κανείς 1935 - Κανείς 1936 - Ντέιβιντ Γκρίφιθ 1937 - March of Time 1937 - Γ. Χάουαρντ Γκριν, Χάρολντ Ρόσον- Για την έγχρωμη κινηματογράφηση της ταινίας Ο Κήπος του Αλλάχ 1938 - Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Κινηματογραφικό Αρχείο. 1938 - Έντγκαρ Μπέργκεν- Για την εκπληκτική δημιουργία του κωμικού ήρωα, Τσάρλι Μακ Κάρθι (ξύλινο άγαλμα). 1938 - Μακ Σένετ- Για τη συνεισφορά του στην τεχνική της κωμωδίας. 1938 - Γ. Χάουαρντ Γκριν- Για την έγχρωμη φωτογραφία στην ταινία Ένα αστέρι γεννιέται". 1939 - Άρθουρ Μπολ- Για τις εκπληκτικές του συνεισφορές στην έγχρωμη κινηματογράφηση.

• 1939 - Χάρι Γουόρνερ- Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του για την πατρίδα του στην παραγωγή ταινιών ιστορικού περιεχομένου, με αναφορές στον αγώνα για την ελευθερία των Αμερικανών.

Τιμητικό Όσκαρ • 1939 - Ουώλτ Ντίσνεϋ - Για την ταινία Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι, που γοήτευσε εκατομμύρια ανθρώπων και εισήγαγε ένα νέο είδος ταινιών. • 1939 - Γκόρντον Τζένινγκς (ειδικά εφέ), Τζαν Ντόμελα (βοηθητικά ειδικά εφέ), Ντεβερέ Τζένινγκς (βοηθητικά ειδικά εφέ), Έρμιν Ρόμπερτς (βοηθητικά ειδικά εφέ), Αρτ Σμιθ (βοηθητικά ειδικά εφέ), Φαρκιότ Έντουαρτ (διαφάνειες), Λόγιαλ Γκριγκς (βοηθητικές διαφάνειες), Λόρεν Ράιντερ (ηχητικά εφέ), Χάρι Μιλς (βοηθητικά ηχητικά εφέ), Λουίς Μέζενκοπ (βοηθητικά ηχητικά εφέ), Γουόλτερ Όμπερστ (βοηθητικά ηχητικά εφέ) - Για τα φωτογραφικά και ηχητικά εφέ στην ταινία Spawn of the North. • 1939 - Όλιβερ Μαρς, Άλεν Νταβέι - Για την έγχρωμη κινηματογράφηση της παραγωγής της MGM Sweethearts.

Δεκαετία του 1940 • 1940 - Τζιν Χέρσχολτ (πρόεδρος), Ραλφ Μόργκαν (πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής), Ραλφ Μπλοκ (πρώτος αντιπρόεδρος), Κόνραντ Νάγκελ; Motion Picture Relief Fund - Αναγνώριση των σημαντικών υπηρεσιών στη βιομηχανία κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους του Motion Picture Relief Fund και της προοδευτικής ηγεσίας του (πλακέτα). • 1940 - Τεκνικολόρ - Για την συνεισφορά της εταιρείας στην επιτυχή παραγωγή ταινιών με το χαρακτηριστικό σύστημα των τριών χρωμάτων. • 1940 - Ντάγκλας Φαίρμπανκς - Αναγνωρίζοντας τη μοναδική και σημαντική συμβολή του Ντάγκλας Φαίρμπανκς, πρώτου Προέδρου της Ακαδημίας, στη διεθνή ανάπτυξη της κινηματογραφίας (Αναμνηστικό Βραβείο). • 1940 - Γουίλιαμ Κάμερον Μένζις - Για το σημαντικό επίτευγμα της χρήσης του χρώματος για αύξηση της δραματικότητας στην παραγωγή της ταινίας Όσα παίρνει ο Άνεμος (πλακέτα). • 1941 - Μπομπ Χόουπ - Σε αναγνώριση των ανιδιοτελών υπηρεσιών του στη βιομηχανία κινηματογραφίας (ειδική ασημένια πλακέτα). • 1941 - Νέιθαν Λέβινσον - Για τη σημαντική υπηρεσία του στη βιομηχανία και το στρατό κατά τη διάρκεια των προηγούμενων εννέα ετών, η οποία έκανε πιθανή την παρούσα αποδοτική κινητοποίηση των εγκαταστάσεων βιομηχανίας ταινιών για την παραγωγή των ταινιών κατάρτισης στρατού. • 1942 - Ουώλτ Ντίσνεϋ, William E. Garity, J. N. A. Hawkins, RCA Manufacturing Co. - Για τη σημαντική συμβολή τους στην πρόοδο της χρήσης του ήχου στον κινηματογράφο με την παραγωγή Fantasia (πιστοποιητικό). • 1942 - Λέοπολντ Στοκόφσκι (και οι συνεταίροι του) - Για το μοναδικό επίτευγμά τους στη δημιουργία μιας νέας μορφής απεικονισμένης μουσικής στην παραγωγή Φαντασία του Ουώλτ Ντίσνεϋ, διευρύνοντας με αυτόν τον τρόπο το πεδίο της κινηματογραφίας ως ψυχαγωγία και ως μορφή τέχνης (πιστοποιητικό). • 1942 - Σκοτ Ρέι - Για το εξαιρετικό επίτευγμά του στην παραγωγή της ταινίας Kukan, συμπεριλαμβανομένης της φωτογραφίας της ταινίας κάμερα 16 χιλιοστών υπό τις δυσκολότερες και επικίνδυνες συνθήκες (πιστοποιητικό). • 1942 - Υπουργείο Πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου- Target for Tonight - Για τη ζωηρή και δραματική παρουσίασή του του ηρωισμού της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας στο ντοκιμαντέρ (πιστοποιητικό). • 1943 - Στούντιο των MGM - Για το επίτευγμά του στην παρουσίαση του αμερικανικού τρόπου ζωής στην παραγωγή της σειράς ταινιών Andy Hardy (πιστοποιητικό). • 1943 - Σαρλ Μπουαγιέ - Για το προοδευτικό πολιτιστικό επίτευγμά του στην καθιέρωση του γαλλικού ερευνητικού ιδρύματος στο Λος Άντζελες ως πηγή αναφοράς (πιστοποιητικό). • 1943 - Νόελ Κάουαρντ - In Which We Serve - Για το σημαντικό επίτευγμα παραγωγής του στην ταινία "In Which We Serve" (πιστοποιητικό). • 1944 - Τζορτζ Παλ - Για την ανάπτυξη των νέων μεθόδων και των τεχνικών στην παραγωγή των σύντομων θεμάτων γνωστών ως Puppetoons (πλακέτα). • 1945 - Μπομπ Χόουπ - Για τις πολλές υπηρεσίες του στην ακαδημία (Ιδιότητα επίτιμου μέλους).

Τιμητικό Όσκαρ • 1946 - Ντάνιελ Τζ. Μπλούμπεργκ, Republic Studio, Republic Sound Department - Για τη δημιουργία ενός εξαίρετου μουσικού scoring auditorium που παρέχει επιθυμητές συνθήκες ήχου και συνδυάζει όλα τα στοιχεία από ακουστικής πλευράς και από πλευράς μηχανικής επεξεργασίας του ήχου (πιστοποιητικό). • 1946 - Walter Wanger - Για τα έξι έτη υπηρεσίας του ως Πρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών (ειδική πλακέτα). • 1946 - Φρανκ Ρος, Μέρβιν Λε Ρόι- The House I Live In - για το σύντομο έργο, που επιμελήθηκαν οι δύο βραβευθέντες, σε σκηνοθεσία του Λε Ρόι και σε σενάριο του Albert Maltz, ενώ στο τραγούδι "The House I Live In" τη μουσική έγραψε ο Ερλ Ρόμπινσον, τους στίχους ο Λιούις Άλαν και πρωταγωνίστησε ο Φρανκ Σινάτρα- κυκλοφόρησε από την εταιρεία RKO Radio Pictures. • 1947 - Ερνστ Λιούμπιτς - Για την ξεχωριστή συνεισφορά του στο χώρο της έβδομης τέχνης (πιστοποιητικό). • 1947 - Χάρολντ Ράσελ - Για την ελπίδα και το κουράγιο που εμφύσησε στους βετεράνους συναδέλφους του στην ταινία Τα Καλύτερα μας Χρόνια. • 1947 - Λόρενς Ολίβιε - Ερρίκος Ε΄ - Για την εξαιρετική του ερμηνεία ως ηθοποιός και τη δουλειά του ως παραγωγός και σκηνοθέτης, επειδή μετέφερε την ιστορία του Βασιλιά Ερρίκου του Πέμπτου στην μεγάλη οθόνη. • 1948 - Γουίλιαμ Σέλιγκ, Άλμπερτ Σμιθ, Τόμας Άρματ, Τζορτζ Σπουρ - Κάποιοι από τους λίγους πρωτοπόρους, των οποίων η πίστη σε ένα μέσο και η συνεισφορά τους στην ανάπτυξή του, άνοιξε το δρόμο και συνετέλεσε στην πρόοδο της κινηματογραφίας, σε όλη τη διάρκεια του βίου τους, από την ασημότητα στην παγκόσμια αποδοχή. • 1948 - Bill and Coo - Για το πάντρεμα της καλλιτεχνίας με την υπομονή που είχε αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα μυθιστόρημα και να χρησιμοποιηθεί ως μέσο για την ψυχαγωγία στο χώρο του κινηματογράφο(πλακέτα). • 1949 - Sciuscià - Ιταλία. Για την υψηλή της ποιότητα, η ιταλική αυτή ταινία απέδειξε ότι το δημιουργικό πνεύμα μπορεί να υπερνικήσει την εχθρότητα. • 1949 - Τζέιμς Μπάσκετ- Για τη δημιουργία του χαρακτήρα του Θείου Ρέμους, φίλου και παραμυθά των παιδιών του κόσμου, στην ταινία του Ουώλτ Ντίσνεϊ Το Τραγούδι του Νότου. • 1949 - Σιντ Γκράουμαν - Μεγάλος άνθρωπος του θεάματος, ο οποίος ύψωσε τον πήχη της έκθεσης των κινηματογραφικών ταινιών. • 1949 - Άντολφ Ζούκορ - Άνθρωπος που ονομάστηκε ο "πατέρας" των ταινιών feature στην Αμερική, για τα 40 χρόνια προσφοράς του. • 1949 - Γουόλτερ Γουάνγκερ - Για τις ξεχωριστές του υπηρεσίες στον κινηματογραφικό χώρο με την παραγωγή (1948) της ταινίας Ιωάννα της Λωραίνης. • 1949 - Monsieur Vincent - Γαλλική ταινία, ψηφίστηκε από την Ακαδημία ως η πιο εξαιρετική ξενόγλωσση ταινία που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ μέσα στο 1948.

Δεκαετία του 1950 • 1950 - Φρεντ Αστέρ - Για τη μοναδική καλλιτεχνία του και τη συνεισφορά του στις τεχνικές των ταινιών μιούζικαλ. • 1950 - Σέσιλ ντε Μιλ - Πρωτοπόρος του σινεμά επί 37 έτη στο χώρο του θεάματος. • 1950 - Τζιν Χέρσολτ- Για τις ξεχωριστές του υπηρεσίες στο χώρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας. • 1950 - Ladri di biciclette - Ιταλία. Ψηφίστηκε από την Ακαδημία ως η καλύτερη ξενόγλωσση ταινία που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ μέσα στο 1949. • 1951 - Λούις Μάγιερ - Για τις ξεχωριστές του υπηρεσίες στο χώρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας. • 1951 - Τζορτζ Μέρφι - Για τις υπηρεσίες του στην προσαρμογή των κινηματογραφικών ταινιών στις ανάγκες της χώρας. • 1951 - Au-delà des grilles - Γαλλία/Ιταλία.Ψηφίστηκε από την Ακαδημία ως η καλύτερη ξενόγλωσση ταινία που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ μέσα στο 1950.

Τιμητικό Όσκαρ • 1952 - Τζιν Κέλι - Για το πολύπλευρο ταλέντο του ως ηθοποιός, τραγουδιστής, σκηνοθέτης και χορευτής και ιδιαίτερα για τις καταπληκτικές χορογραφίες του στον κινηματογράφο. • 1952 - Ρασομόν -Ιαπωνία.Ψηφίστηκε από την Ακαδημία ως η καλύτερη ξενόγλωσση ταινία που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ μέσα στο 1950. • 1953 - Μέριαν Κούπερ - Για τις πολλές του καινοτομίες και τη συνεισφορά του στο χώρο της κινηματογραφίας. • 1953 - Μπομπ Χόουπ - Για τη συνεισφορά του στο γέλιο του παγκόσμιου κοινού, στην κνηματογραφική βιομηχανία και για την αφοσίωσή του στις αμερικανικές αρχές . • 1953 - Χάρολντ Λόιντ - Έξοχος κωμικός και καλός πολίτης. • 1953 - Τζορτζ Άλφρεντ Μίτσελ - Για το σχεδιασμό και την ανάπτυξη της κάμερας που φέρει το όνομά του και για τη συνεχή και κυρίαρχη παρουσία του στο χώρο της κινηματογραφίας. • 1953 - Τζόζεφ Σενκ - Για τη μακρόχρονη και ξεχωριστή υπηρεσία του στο χώρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας. • 1953 - Jeux interdits -Γαλλία. Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ στη διάρκεια του 1952. • 1954 - 20th Century-Fox Κινηματογραφικός Οργανισμός. - Σε αναγνώριση της φαντασίας τους και για την εισαγωγή της επαναστατικής τεχνικής του σινεμασκόπ. • 1954 - Μπελ και Χάουελ - Για τα πρωτοποριακά και βασικά επιτεύγματα στον τομέα της προαγωγής του κινηματογράφου. • 1954 - Τζόζεφ Μπριν - Για την ευσυνειδησία, τον προοδευτικό του χαρακτήρα και την σωστή εφαρμογή του Κώδικα για τους Παραγωγούς Κινηματογράφου. • 1954 - Πιτ Σμιθ - Για τις ευφυείς και καυστικές παρατηρήσεις του στη σειρά του "Pete Smith Specialties". • 1955 - Bausch & Lomb Optical Co. - Για τη συμβολή τους στην προώθηση της κινηματογραφικής βιομηχανίας. • 1955 - Γκρέτα Γκάρμπο - Για τις αξέχαστες ερμηνείες της στην οθόνη. • 1955 - Ντάνι Κέι - Για το μοναδικό του ταλέντο, για τις υπηρεσίες του στην Ακαδημία, στην κινηματογραφική βιομηχανία και στον αμερικανικό λαό.. • 1955 - Κεμπ Νίβερ - Για την ανάπτυξη της μεθόδου Renovare, η οποία κατέστησε εφικτή τη διάσωση του Αρχείου Εφημερίδων της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. • 1955 - Τζον Γουάιτλι - Για την εξαιρετική νεανική ερμηνεία στην ταινία The Little Kidnappers. • 1955 - Βίνσεντ Γουίντερ - Για την εξαιρετική ερμηνεία του στην ταινία The Little Kidnappers (μικροσκοπικό αγαλματίδιο). • 1955 - Jigokumon - Ιαπωνία. Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ στη διάρκεια του 1954. • 1956 - Samurai I : Miyamoto Musashi – Ιαπωνία. Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ στη διάρκεια του 1955. • 1957 - Έντι Κάντορ - Για τις ξεχωριστές του υπηρεσίες στο χώρο της βιομηχανίας του κινηματογράφου. • 1958 - Κοινότητα των Μηχανικών του Κινηματογράφου και της Τηλεόρασης - Για τη συνεισφορά τους στο χώρο της προώθησης της βιομηχανίας κινηματογράφου. • 1958 - Μπρόντσο Μπίλι Άντερσον - Πρωτοπόρος του κινηματογράφου, σεαναγνώριση της συνεισφοράς του στην ανάπτυξη των κινηματογραφιών ταινιών ως μέσου ψυχαγωγίας. • 1959 - Τσαρλς Μπράκετ - Για την εξαιρετική του υπηρεσία στην Ακαδημία. • 1959 - Μπ.Μπ. Καχάνε - Για την εξαιρετική του υπηρεσία στο χώρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας. • 1959 - Μορίς Σεβαλιέ - Για τη συνεισφορά του στον κόσμο της διασκέδασης για πάνω από μισό αιώνα.

Τιμητικό Όσκαρ

Δεκαετία του 1960 • 1960 - Λη ντε Φόρεστ - Για τις πρωτοποριακές εφευρέσεις του που έφεραν τον ήχο στην ταινία. • 1960 - Μπάστερ Κίτον - Για τα μοναδικά ταλέντα του που έφεραν αθάνατες κωμωδίες στον κινηματογράφο. • 1961 - Γκάρι Κούπερ - Για τις πολλές του αξιοσημείωτες αποδόσεις σαν ηθοποιός και τη διεθνή αναγνώριση που έχει κερδίσει ως άτομο για τη κινηματογραφική βιομηχανία. • 1961 - Στάνλεϋ Λώρελ - Για την πρωτοποριακή του δημιουργική εργασία στον τομέα των κωμικών ταινιών. • 1962 - Φρεντ Λ. Μέτσλερ - Για την τη σημαντική του υπηρεσία στην Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών. • 1962 - Τζερόμ Ρόμπινς - Για τα λαμπρά επιτεύγματά του στην τέχνη της χορογραφίας στον κινηματογράφο. • 1962 - Γουίλιαμ Λ. Χέντρικς - Για τη σημαντική πατριωτική υπηρεσία του στη σύλληψη, το γράψιμο και την παραγωγή της ταινίας, A Force in Readiness, που τίμησε την Ακαδημία και την κινηματογραφία. • 1963 - Κανείς • 1964 - Κανείς • 1965 - Γουίλιαμ Τατλ - Για το σημαντικό επίτευγμα στη δημιουργία της ταινίας 7 Faces of Dr. Lao. • 1966 - Μπομπ Χόουπ - Για τη μοναδική και διακεκριμένη υπηρεσία στη βιομηχανία μας και την Ακαδημία (χρυσό μετάλλιο). • 1967 - Γιακίμα Κανούτ - Για τα επιτεύγματα ως άτομο ακροβατικής επίδειξης και για την ανάπτυξη των συσκευών ασφάλειας για να προστατεύσει τα άτομα ακροβατικής επίδειξης γενικώς. • 1967 - Γ. Φρανκ Φρίμαν - Για την ασυνήθιστη και σημαντική υπηρεσία στην Ακαδημία κατά τη διάρκεια των τριάντα ετών του στο Χόλιγουντ. • 1968 - Άρθουρ Φριντ - Για τη διακεκριμένη υπηρεσία στην Ακαδημία. • 1969 - Όνα Ουάιτ - Για το σημαντικό επίτευγμα χορογραφίας της στην ταινία Oliver!. • 1969 - Τζον Τσέιμπερς - Ο Πλανήτης των Πιθήκων - Για το σημαντικό επίτευγμα στη δημιουργία της ταινίας.

Δεκαετία του 1970 • 1970 - Κάρι Γκραντ - Για τη μοναδική του τέχνη ως ηθοποιός. • 1971 - Λίλιαν Γκις - Για την υπερθετική καλλιτεχνία και για τη διακεκριμένη συμβολή στην πρόοδο των κινηματογραφικών ταινιών. • 1971 - Όρσον Γουέλς - Για την υπερθετική καλλιτεχνία και μεταβλητότητα στη δημιουργία ταινιών. • 1972 - Τσάρλι Τσάπλιν - Για την ανυπολόγιστη επίδραση που είχε στην παραγωγή των ταινιών, τη μορφή τέχνης αυτού του αιώνα. - (μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα και επευφημία στην ιστορία των βραβείων Όσκαρ) • 1973 - Τσαρλς Σ. Μπόρεν - Για τα 38 χρόνια ως ηγέτης των διαφωτισμένων σχέσεων εργασίας της βιομηχανίας και αρχιτέκτονας της πολιτικής μη-διάκρισής της. Με το σεβασμό και την αγάπη όλων που εργάζονται στον χώρο της κινηματογραφίας. • 1973 - Έντουαρντ Ρόμπινσον - Ο οποίος επέτυχε το μεγαλείο ως ηθοποιός, προστάτης των τεχνών, και αφιερωμένος πολίτης... εν τέλει, ένας άνθρωπος της αναγέννησης. Από τους φίλους του της βιομηχανίας που αγαπά. • 1974 - Ανρί Λανγκλουά - Για την αφοσίωσή του στην τέχνη της κινηματογραφικής ταινίας, τις σχετικές του ογκώδεις συνεισφορές στο παρελθόν και την απαρέγκλιτη πίστη του στο μέλλον της. • 1974 - Γκράουτσο Μαρξ - Σε αναγνώριση της λαμπρής δημιουργικότητάς του και για τα επιτεύγματα των αδελφών Μαρξ στην τέχνη της κωμωδίας. • 1975 - Χάουαρντ Χωκς - Ένας σημαντικός Αμερικανός παραγωγός ταινιών οι δημιουργικές προσπάθειες του οποίου κρατούν μια διακεκριμένη θέση στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Τιμητικό Όσκαρ • 1975 - Ζαν Ρενουάρ - Μια μεγαλοφυία που έχει κερδίσει τον παγκόσμιο θαυμασμό με επιείκεια του, την ευθύνη και αφοσίωση στους τομείς της βουβής ταινίας, της ταινίας ήχου, του ντοκιμαντέρ και της τηλεόρασης. • 1976 - Μαίρη Πίκφορντ - Σε αναγνώριση των μοναδικών συνεισφορών της στη βιομηχανία ταινιών και την ανάπτυξη της ταινίας ως καλλιτεχνικό μέσο. • 1977 - Κανείς • 1978 - Μπεν Μπερτ - Για τα εξαιρετικά ηχιτικά εφέ στην ταινία Ο Πόλεμος των Άστρων • 1978 - Μάργκαρετ Μπουθ - Για την εξαιρετική συμβολή της στην τέχνη της επεξεργασίας ταινιών. • 1979 - Μουσείο της Μοντέρνας Τέχνης - Για τη συμβολή του στην αντίληψη του κοινού για τον κινηματογράφο ως μορφή τέχνης. • 1979 - Γουόλτερ Λαντς - Επειδή με τις μοναδικές του ταινίες κινουμένων σχεδίων φέρνει τη χαρά και το γέλιο σε κάθε μέρος του κόσμου. • 1979 - Λόρενς Ολίβιε - Για την πλήρη εργασία του και για τα μοναδικά επιτεύγματα της ολόκληρης σταδιοδρομίας του. • 1979 - Κινγκ Βίντορ - Για τα ασύγκριτα επιτεύγματά του ως κινηματογραφικός δημιουργός.

Δεκαετία του 1980 • 1980 - Χαλ Ελάιας - Για την αφοσίωσή του και τις ξεχωριστές υπηρεσίες του στην Ακαδημία των Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών. • 1980 - Άλεκ Γκίνες - Για την προώθηση της τέχνης της ηθοποιίας μέσω αξιομνημόνευτων και ξεχωριστών ερμηνειών. • 1981 - Χένρι Φόντα - Ο αριστοτεχνικός ηθοποιός, σε αναγνώριση των λαμπρών επιτευγμάτων και της συνεχούς προσφοράς του στο χώρο της κινηματογραφίας. • 1982 - Μπάρμπαρα Στάνγουικ - Για την έξοχη δημιουργικότητα και τη μοναδική συνεισφορά της στην τέχνη της ηθοποιίας. • 1983 - Μίκι Ρούνεϊ - Σε αναγνώριση των 50 χρόνων της ευελιξίας του σε αξιομνημόνευτες ερμηνείες ταινιών. • 1984 - Χαλ Ρόουτς - Σε αναγνώριση των απαράμιλλων επιδόσεων στo χώρο των ξεχωριστών συνεισφορών στην τέχνη της κινηματογραφίας. • 1985 - Εθνικό Κληροδότημα για τις Τέχνες, σε αναγνώριση της συμπλήρωσης 20 ετών από τη δημιουργία του και τη δέσμυευσή του στην υιοθέτηση καλλιτεχνικής και δημιουργικής δραστηριότητας και της υπεροχής σε κάθε περιοχή των τεχνών. • 1985 - Τζέιμς Στιούαρτ - Για τα 50 χρόνια αξιομνημόνευτων ερμηνειών, για τα υψηλά ιδανικά του τόσο εντός όσο και εκτός της οθόνης, με σεβασμό και αγάπη για τους συνεργάτες του. • 1986 - Πολ Νιούμαν - Σε αναγνώριση των πολλών και αξιομνημόνευτων και συγκλονιστικών ερμηνειών σε ταινίες και για την προσωπική αξιοπρέπεια και την αφοσίωσή του στην τέχνη του. • 1986 - Άλεξ Νορθ - Σε αναγνώριση της λαμπρής καλλιτεχνίας στη δημιουργία αξιομνημόνευτης μουσικής για μια σειρά ξεχωριστών κινηματογραφικών ταινιών. • 1987 - Ραλφ Μπελάμι - Για τη μοναδική του καλλιτεχνία και για τις ξεχωριστές του υπηρεσίες στο επάγγελμα του ηθοποιού. • 1988 - Κανείς • 1989 - Eastman Kodak Co. - Για τα 100 χρόνια προσφοράς και διακρίσεων. • 1989 - Εθνική Επιτροπή Σκηνοθετών από τον Καναδά - Σε αναγνώριση της 50ής επετείου από την ίδρυσή της και για τη δέσμευσή της στην παραγωγή καλλιτεχνικής, δημιουργικής και τεχνολογικής δραστηριότητας και για την υπεροχή σε κάθε τομέα της κινηματογραφίας.

Τιμητικό Όσκαρ

Δεκαετία του 1990 • 1990 - Ακίρα Κουροσάβα - Για το κινηματογραφικό του έργο που έχει εμπνεύσει, ευχαριστήσει, εμπλουτίσει και διασκεδάσει παγκοσμίως τα ακροατήρια και επηρέασε παραγωγούς ταινιών σε όλο τον κόσμο. • 1991 - Σοφία Λόρεν - Για μια σταδιοδρομία πλούσια σε αξιοσημείωτες αποδόσεις που έχει προσθέσει μόνιμη λαμπρότητα στην κινηματογραφική τέχνη. • 1991 - Μύρνα Λόυ - Για τις εξαιρετικές ιδιότητές της, τόσο στην οθόνη αλλά και εκτός, με εκτίμηση για την αξία μιας σειράς ανεξίτηλων αποδόσεων. • 1992 - Σατιαζίτ Ράι - Για τη σπάνια κυριότητά του της κινηματογραφικής τέχνης και το βαθύ του ανθρωπισμό που είχε ανεξίτηλη επιρροή στους παραγωγούς ταινιών και τα ακροατήρια σε όλο τον κόσμο. • 1993 - Φεντερίκο Φελίνι - Σε αναγνώριση των κινηματογραφικών του έργων που έχουν συγκλονίσει και έχουν διασκεδάσει παγκόσμια τα ακροατήρια. • 1994 - Ντέμπορα Κερ - Μια καλλιτέχνης εξαιρετικής επιείκειας και ομορφιάς, μια αφοσιωμένη ηθοποιός η σταδιοδρομία της οποίας έχει αντιπροσωπεύσει πάντα την τελειότητα, την πειθαρχία και την κομψότητα. • 1995 - Μικελάντζελο Αντονιόνι • 1996 - Κέρκ Ντάγκλας - Για 50 χρόνια παρουσίας ως δημιουργική και ηθική δύναμη στον κόσμο του κινηματογράφου. • 1996 - Τσακ Τζόουνς - Για τη δημιουργία των κλασικών κινούμενων σχεδίων τα οποία έφεραν χαρά στους θεατές για περισσότερο από μισό αιώνα. • 1997 - Μάικλ Κιντ - Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του στην χορευτική και κινηματογραφική τέχνη. • 1998 - Στάνλεϋ Ντόνεν - Με εκτίμηση απέναντι στην εργασία του που χαρακτηρίζεται από την επιείκεια, την κομψότητα, το πνεύμα και την οπτική καινοτομία. • 1999 - Ελία Καζάν - Εκτιμώντας μια μακροχρόνια, διακεκριμένη και ασύγκριτη σταδιοδρομία κατά τη διάρκεια της οποίας έχει επηρεάσει την ίδια την φύση της κινηματογραφίας μέσω της δημιουργίας κινηματογραφικών αριστουργημάτων.

Δεκαετία του 2000 • • • • • • • • • • •

2000 - Αντρέι Βάιντα - Για τις πολλές συνεισφορές του στον κινηματογράφο. 2001 - Τζακ Κάρντιφ 2001 - Έρνεστ Λέμαν - Σε αναγνώριση του μεγάλου όγκου της ποικίλης και επίπονης δουλειάς του. 2002 - Σίντνεϊ Πουατιέ - Για τις ασυνήθιστές του ερμηνείες και τη μοναδική παρουσία του στην οθόνη και για την εκπροσώπηση της βιομηχανίας με αξιοπρέπεια, τρόπο και ευφυία. 2002 - Ρόμπερτ Ρέντφορντ - Ηθοποιός, σκηνοθέτης, παραγωγός, δημιουργός του Sundance, που αποτέλεσε έμπνευση για τους ανεξάρτητους και νεωτεριστές κινηματογραφιστές. 2003 - Πήτερ Ο' Τουλ - του οποίου το αξιοθαύμαστο ταλέντο τροφοδότησε την ιστορία του κινηματογράφου με τους καλύτερους ήρωες σεναρίων. 2004 - Μπλέικ Έντουαρντς - Σε αναγνώριση της σεναριακής, σκηνοθετικής δουλειάς του και της δουλειάς του ως παραγωγού. 2005 - Σίντνεϊ Λιούμετ - Για τη λαμπρή του προσφορά στους σεναριογράφους, στους ερμηνευτές και στην έβδομη τέχνη 2006 - Ρόμπερτ Όλτμαν - Για την επανανακάλυψη της μορφής τέχνης που ενέπνευσε εξίσου σκηνοθέτες και κοινό. 2007 - Ένιο Μορικόνε - Για τη μεγαλειώδη και πολύμορφη συνεισφορά του στο χώρο της μουσικής για κινηματογραφικές ταινίες. 2008 - Ρόμπερτ Φ. Μπόυλ- Για τη λαμπρή καριέρα του στο χώρο της καλλιτεχνικής διεύθυνσης.

• 2009 - Λωρίν Μπακόλ - Για την προσφορά της τη Χρυσή Εποχή της έβδομης τέχνης, Ρότζερ Κόρμαν - για την πλούσια δημιουργία ταινιών και παραγωγών, Γκόρντον Γουίλις - για την ανυπέρβλητη τέχνη στο φως, τη σκιά, το χρώμα και την κινούμενη εικόνα.

Τιμητικό Όσκαρ

Δεκαετία του 2010 • 2010 – Κέβιν Μπράουνλοου – για την συνεισφορά του στην διάσωση βωβών ταινιών, Ζαν Λικ Γκοντάρ – για το πάθος και για ένα νέο είδος κινηματογράφου, Έλι Γουάλατς, για τους χαρακτήρες στην μεγάλη οθόνη που έπλασε στην διάρκεια της ζωής του.

Παραπομπές [1] Academy Awards, USA (2009) (http:/ / www. imdb. com/ Sections/ Awards/ Academy_Awards_USA/ 2009)

Ομαδοποιήσεις

Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ Η Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ είναι ένας άτυπος κατάλογος που κυκλοφορούσε μυστικά στις ΗΠΑ κατά τα μέσα του 20ού αιώνα, προγράφοντας καλλιτέχνες που θεωρούνταν μέλη ή δέχονταν επιρροές του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ενθαρρυνόμενη εμμέσως από την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων του Κογκρέσου, η πρακτική αυτή ήταν έργο των κινηματογραφικών εταιρειών που ήθελαν να δείχνουν στρατευμένες στο αγώνα κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Όσοι συμπεριλαμβάνονταν στον κατάλογο αποκλείονταν από κάθε εργασία στον κινηματογράφο και από τα περισσότερα θέατρα, οδηγούμενοι στην επαγγελματική και προσωπική εξόντωση.

Ιστορικό πλαίσιο O Τσάρλι Τσάπλιν ουδέποτε έκρυψε τις

Η αίσθηση πως ο κόσμος του θεάματος είχε «αλωθεί» από αριστερές πεποιθήσεις του. Ξέροντας ότι κομμουνιστές ή φιλελεύθερους (αντίθετα από την Ευρώπη, στις σύντομα θα έμπαινε στη Μαύρη Λίστα, ΗΠΑ ο όρος φιλελεύθερος παραπέμπει στην Αριστερά) ήταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τις ΗΠΑ το 1952. διάχυτη από τα μέσα κιόλας της δεκαετίας του '30, επρόκειτο όμως για υπερβολή. Η αλήθεια είναι ότι η Σοβιετική Ένωση είχε γοητεύσει σημαντικό μέρος του αμερικανικού καλλιτεχνικού κόσμου, επαγγελλόμενη έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και αργότερα με την ηρωική αντίσταση στο Ανατολικό Μέτωπο. Πολλοί πέρασαν και από το Κομμουνιστικό Κόμμα, συνήθως όμως για μικρό διάστημα. Σε όλα αυτά υπήρχε μια ανοχή εντός των καλλιτεχνικών κυκλωμάτων. Ας μην ξεχνάμε μάλιστα ότι κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η ίδια η αμερικανική κυβέρνηση χρηματοδότησε την παραγωγή φιλοσοβιετικών ταινιών - ή τουλάχιστον ταινιών όπου η ΕΣΣΔ παρουσιαζόταν ως έντιμη σύμμαχος. Όταν ο πόλεμος τελείωσε και οι σοβιετικοί έγιναν πάλι ανταγωνιστές, η ανοχή σταμάτησε. Ο Ψυχρός Πόλεμος έφερε τον Κόκκινο Τρόμο, την πολιτικά καλλιεργημένη ψύχωση του μέσου Αμερικανού ότι αργά ή γρήγορα οι Σοβιετικοί πυρηνικοί πύραυλοι θα εκτοξεύονταν με στόχο τη χώρα του. Το δημόσιο αντικομμουνιστικό αίσθημα εξέφραζε η διαβόητη Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων που ερευνούσε τη «διάβρωση» της αμερικανικής πολιτιστικής παραγωγής, με ερωτήματα όπως «Είστε ή υπήρξατε στο παρελθόν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος», «Γνωρίζετε κάποιον που είναι ή υπήρξε μέλος στο παρελθόν» και άλλα παρόμοια - μια πρακτική που αποτελούσε συνταγματική εκτροπή, αφού το Κ.Κ. ΗΠΑ ουδέποτε υπήρξε παράνομο και η συμμετοχή σε αυτό αποτελούσε νόμιμο δικαίωμα. Σε αυτό το περίγραμμα, η σκοπιμότητα της συγκυρίας καθιστούσε κοινωνικά αποδεκτές ακόμα τις πιο ακραίες παραβιάσεις δικαιωμάτων. Ο Ουώλτ Ντίσνεϋ προειδοποιούσε για τη «σοβαρή απειλή» και κατέδιδε ως κομμουνιστές όλους τους συνδικαλιστές των εταιρειών του. Πιο ανάγλυφα ο ηθοποιός Αντόλφ Μενζού δήλωνε στην Επιτροπή: «Είμαι κυνηγός μαγισσών, εάν οι μάγισσες είναι κομμουνίστριες. Είμαι ψαράς κόκκινων. Θέλω να τους στείλω όλους στη Ρωσία».

Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ

Οι «Δέκα» Η αρχή της Μαύρης Λίστας έγινε στις 25 Νοεμβρίου 1947 με την απόλυση των Δέκα. Πρόκειται για δέκα σεναριογράφους και σκηνοθέτες που την προηγουμένη είχαν κατηγορηθεί για περιφρόνηση προς το Κογκρέσο, αρνούμενοι να καταθέσουν ενώπιον της Επιτροπής με το επιχείρημα ότι δεν έχουν να δώσουν εξηγήσεις για τις προσωπικές πολιτικές επιλογές τους. Η ομάδα περιελάμβανε αρχικά και ενδέκατο, το συγγραφέα και ποιητή Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο οποίος όμως είχε παρουσιασθεί στην Επιτροπή στις 30 Οκτωβρίου και την επομένη επέστρεψε για πάντα στην Ευρώπη (μία απόφαση που είχε λάβει πριν καταθέσει). Μία εβδομάδα αφού απέλυσαν τους Δέκα, οι εκπρόσωποι όλων των κινηματογραφικών εταιρειών εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση (Δήλωση Γουώλντορφ) σύμφωνα με την οποία δεν αμφισβητούνται τα νόμιμα δικαιώματα των Δέκα, όμως η πράξη τους ήταν επιζήμια για τους εργοδότες τους και τους κατέστησε άχρηστους για την κινηματογραφική βιομηχανία. Δεσμεύονταν επίσης να μην ξαναπροσλάβουν τους Δέκα, εκτός εάν ορκίζονταν ότι δεν είναι κομμουνιστές, καθώς και να μην προσλαμβάνουν κανέναν κομμουνιστή στο εξής. Είχε προηγηθεί, λίγες μέρες νωρίτερα, το συνδικαλιστικό όργανο των ηθοποιών, στο οποίο Πρόεδρος ήταν ο πρωταγωνιστής γουέστερν Ρόναλντ Ρέηγκαν, και είχε αναγκάσει τα στελέχη του σωματείου να δώσουν παρόμοιο όρκο.

Η διεύρυνση

O Ελία Καζάν κατέδωσε τον Ζυλ Ντασέν, ώστε

να μη μπει στη λίστα ο ίδιος. Όταν, δεκαετίες Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '50 η λίστα εμπλουτιζόταν αργότερα, παρελάμβανε τιμητικό Όσκαρ, διαρκώς με ονόματα σεναριογράφων, σκηνοθετών, ηθοποιών, πολλοί συνάδελφοί του αποχώρησαν από την μουσικών, συγγραφέων, ακόμα και τεχνικών, των οποίων τα αίθουσα πολιτικά φρονήματα θεωρούνταν επικίνδυνα ή αμφισβητούμενα. Το Counterattack (Αντεπίθεση), ένα δεξιό περιοδικό που είχε αναλάβει εργολαβικά να δημοσιοποιεί στοιχεία για την πολιτική δράση των ανθρώπων του κινηματογράφου, είχε μεταβληθεί σε φόβο και τρόμο του καλλιτεχνικού χώρου.

Μερικά ονόματα της λίστας ήταν πράγματι αριστεροί, ενώ άλλοι μπήκαν βάσει υποψιών και φημών - επειδή για παράδειγμα προπολεμικά συμμετείχαν σε μια διαδήλωση, είχαν ερωτική σχέση με κομμουνιστή στα φοιτητικά χρόνια, είχαν δωρίσει παλιά ρούχα για ορφανά των ανατολικών χωρών κτλ. Μέχρι και ιδιωτικοί ντετέκτιβ επιστρατεύονταν συστηματικά από τις εταιρείες, ώστε να ερευνάται η δραστηριότητα των συνεργατών τους πριν υπογράψουν συμβόλαιο. Δεν έλειψαν περιπτώσεις που κάποιοι ύποπτοι κατέδιδαν συναδέλφους τους στην Επιτροπή, ώστε να γλιτώσουν τον εαυτό τους. Η ταπεινωτική αυτή ενέργεια ήταν πρακτικά ο μόνος τρόπος για να «καθαρίσει» κάποιος από τη λίστα, με πιο διάσημη την κατάθεση του Ελία Καζάν που ανάγκασε το Ζυλ Ντασέν να εγκαταλείψει τη χώρα. Κάποιοι προγραμμένοι χρησιμοποίησαν παρένθετους για να σπάσουν τον αποκλεισμό, τους ανθρώπους βιτρίνες. Αυτό ήταν εφικτό για ένα σεναριογράφο, να βάλει δηλαδή κάποιον γνωστό του να υπογράψει και να εισπράττει τα συγγραφικά δικαιώματα αντ' αυτού, ήταν όμως αδύνατον για ένα σκηνοθέτη ή ηθοποιό! Εκτός από το να μην προσλαμβάνουν τους υπόπτους, οι κινηματογραφικές εταιρείες επιδίδονταν σε μία προσπάθεια να πείσουν για την προσήλωσή τους στις εθνικές αξίες κυκλοφορώντας σωρηδόν ταινίες όπως: • Κόκκινη απειλή. Ένας Αμερικανός γίνεται κομμουνιστής για χάρη του έρωτά του. Όταν ανακαλύπτει το αδιέξοδο της ιδεολογίας του και προσπαθεί να ξεμπλέξει από το Κόμμα, γίνεται στόχος κατασκόπων.

Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ • Κόκκινος πλανήτης Άρης. Ένας Σοβιετικός κι ένας ναζί επιστήμονας ξεγελούν ένα έντιμο μα αφελές ζευγάρι Αμερικανών επιστημόνων και μαζί τους όλη την ανθρωπότητα, υποκρινόμενοι ότι είναι η φωνή του Θεού που μιλά από τον Άρη. • Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή. Ένας ηθικός ναυτιλιακός πράκτορας, που στα νιάτα του ήταν λιμενεργάτης και αριστερός, απειλείται από τον κομμουνιστή Βάνινγκ πως θα αποκαλύψει το παρελθόν του, εκτός εάν ανατινάξει το ναυπηγείο του Σαν Φρανσίσκο. • Έγινα κομμουνιστής για το FBI. Ένας νεαρός παρεισφρύει για εννιά χρόνια σε μια κομμουνιστική ομάδα και στέλνει αναφορές στο FBI για τη δράση της (αν και ταινία μυθοπλασίας, το ψυχροπολεμικό κλίμα ήταν τόσο έντονο που προτάθηκε για Όσκαρ Ντοκιμαντέρ το 1951). • Ο μεγάλος Τζιμ Μακ Λέιν. Ο Τζον Γουέην είναι ο Τζιμ Μακ Λέιν, ένας πράκτορας που ξετρυπώνει κομμουνιστές στα εργατικά συνδικάτα της Χαβάης.

Το τέλος Το 1953 η Paramount προσέλαβε τον σεναριογράφο Ντάλτον Τράμπο για να γράψει το σενάριο της ταινίας του Γουίλιαμ Γουάιλερ Διακοπές στη Ρώμη. Δεδομένου ότι το όνομα του Τράμπο βρισκόταν στους πρώτους δέκα της μαύρης λίστας του Χόλυγουντ, αντί του ονόματος στους τίτλους της ταινίας αναφερόταν ένα ψευδώνυμο. Ο Τράμπο κατάφερε να κερδίσει Όσκαρ σεναρίου για την εν λόγω ταινία χωρίς κανείς να υποψιαστεί την πραγματική ταυτότητα του σεναριογράφου. Το όνομά του προστέθηκε στους τίτλους της ταινίας το 2003 όταν η ταινία κυκλοφόρησε σε DVD. Πρώτη ταινία με θέμα το φαινόμενο του μακαρθισμού ήταν το Storm Center του 1956 με τη Μπέτι Ντέιβις. Το πρώτο ρήγμα στο δεκαετή αποκλεισμό των καλλιτεχνών της Μαύρης Λίστας ήλθε από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ το φθινόπωρο του 1957, όταν προσέλαβε προγραμμένο ηθοποιό για τον τρίτο κύκλο της τηλεοπτικής σειράς «Ο Χίτσκοκ παρουσιάζει». Η αλλαγή στον κινηματογράφο άργησε δυόμισι ακόμη χρόνια. Το 1960 δύο εταιρείες ανακοίνωσαν ότι ετοίμαζαν ταινίες σε σενάρια του Ντάλτον Τράμπο. Έτσι στις 6 Οκτωβρίου, όταν ο «Σπάρτακος» του Κιούμπρικ έκανε πρεμιέρα, ήταν η πρώτη φορά μετά το Νοέμβριο του 1947 που ένας καλλιτέχνης της λίστας έβλεπε το όνομά του στους συντελεστές μιας ταινίας χωρίς να κάνει δήλωση μετανοίας ή να καταδώσει συναδέλφους του. Το οριστικό τέλος της Μαύρης Λίστας ήλθε το 1962 με αφορμή την καταδίκη ενός πρακτορείου ερευνών που τροφοδοτούσε τις εταιρείες με στοιχεία, καθώς και των εντολέων του. Με την απόφασή του, το δικαστήριο τούς χαρακτήριζε ως νομικά υπαίτιους για την προσωπική και οικονομική βλάβη που υπέστησαν τα θύματά τους. Έκτοτε η πρακτική εγκαταλείφθηκε, αλλά πολλές καριέρες είχαν ήδη καταστραφεί. Υπολογίζεται ότι μόλις το ένα δέκατο κατάφερε να επανενταχθεί στην κινηματογραφική παραγωγή.

Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ

Αποτίμηση Δεν αποτελεί υπερβολή ότι η περίοδος της Μαύρης Λίστας άλλαξε το χαρακτήρα του Χόλυγουντ για πάντα, μεταβάλλοντάς το από πεδίο σύνθεσης δημιουργικότητας και εμπορικότητας σε στυγνή βιομηχανία. Από κινηματογραφική σκοπιά, χαμήλωσε ο μέσος ποιοτικός όρος της παραγωγής. Προ λίστας η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία παρήγε τα πάντα - από «ταινίες τέχνης» μέχρι εύπεπτες ταινίες μαζικής κατανάλωσης. Η εκδίωξη των πιο φωτισμένων και διανοούμενων μυαλών από τα στούντιο οδήγησε σε σχεδόν πλήρη εξαφάνιση της πρώτης κατηγορίας. Θρύλοι της έβδομης τέχνης όπως οι Τσάρλι Τσάπλιν, Όρσον Γουέλς, Τζον Χιούστον, και δεκάδες άλλοι αυτοεξορίσθηκαν στην Ευρώπη για να μπορέσουν να κάνουν ταινίες. Ακόμα χειρότερα ήταν τα πράγματα για τους σεναριογράφους που Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ ήταν ο πρώτος που απολύονταν μαζικά, διότι τα σενάριά τους αναψηλαφίζονταν και έσπασε τον αποκλεισμό της Μαύρης Λίστας, βρίσκονταν αμφιλεγόμενα. Ακόμα και οι μη προγραμμένοι προσλαμβάνοντας τον προγραμμένο Νόρμαν φοβούνταν να περιλάβουν ανθρωπιστικά και οικουμενικά Λόιντ μηνύματα, υπό τη δαμόκλειο σπάθη ότι κάποιος θα τα χαρακτήριζε κομμουνιστική προπαγάνδα και θα έμεναν άνεργοι. Η θεματολογία των ταινιών στράφηκε σε πατριωτικά (όπως τα κατασκοπευτικά και τα γουέστερν) ή ουδέτερα θέματα (αισθηματικές κομεντί ή υπερπαραγωγές χλαμύδας τύπου Μπεν Χουρ). Ο αμερικανικός κινηματογράφος μπορεί να υπερηφανευόταν για την τεχνική αρτιότητά του, αλλά είχε χάσει κομμάτι της ψυχής του - νέα πατρίδα του «κινηματογράφου τέχνης» γινόταν πια η Ευρώπη. Το χειρότερο όμως αποτέλεσμα ήταν η διάρρηξη της εσωτερικής ενότητας του καλλιτεχνικού κόσμου, η κυριαρχία ενός κλίματος καχυποψίας και φόβου πως όλοι μπορούν να σταμπαριστούν ως κόκκινοι, εκτός από όσους αποδεικνύουν τον πατριωτισμό τους καταδίδοντας συναδέλφους στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων. Φιλίες και συνεργασίες χάλασαν για πάντα - όταν ο Ελία Καζάν παρέλαβε τιμητικό Όσκαρ το 1999 για την (αναμφισβήτητη) συνεισφορά του στον κινηματογράφο, πολλοί παρευρισκόμενοι αποχώρησαν από την τελετή υπενθυμίζοντας το ρόλο του ως καταδότη 47 χρόνια νωρίτερα. [1] Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το blacklist άρθρο Hollywood blacklist της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία [9] [1] διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 . (blacklist ιστορικό/συντάκτες ).

Παραπομπές [1] http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Hollywood

Μπόλυγουντ Μπόλυγουντ Το Μπόλυγουντ (Χίντι बॉलीवूड) είναι η ανεπίσημη ονομασία που χρησιμοποιείται για την κινηματογραφική βιομηχανία της Βομβάης, κυρίως στη γλώσσα Χίντι. Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά λανθασμένα για ολόκληρη την ινδική κινηματογραφική βιομηχανία, ενώ ουσιαστικά αποτελεί μόνον τμήμα της[1] . Το Μπόλυγουντ αναφέρεται ως ο μεγαλύτερος παραγωγός ταινιών στην Ινδία και ένας από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως[2] [3] [4] . Το όνομα αποτελείται από δύο συνθετικά. Το πρώτο Η πρώτη ομιλούσα ταινία του Αρντεσίρ Ιρανί Alam Ara (1931) είναι το όνομα της πόλης "Bombay" και το δεύτερο είναι το Χόλυγουντ, το κέντρο της Αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας[5] . Αντίθετα από το Χόλυγουντ, που ορίζει γεωγραφική περιοχή, ο όρος Μπόλυγουντ δε διαθέτει γεωγραφικό αντίστοιχο. Η γλώσσα των έργων της Μπόλυγουντ είναι κυρίως η Χίντι αλλα η χρήση ποιητικών λέξεων από την γλώσσα Ούρντου δεν είναι σπάνια. Επίσης, έχει παρατηρηθεί αύξηση στη συχνότητα της χρήσης των Αγγλικών σε ό,τι αφορά στον διάλογο και τα τραγούδια.

Παραπομπές [1] [2] [3] [4] [5]

Time magazine, 1996 (http:/ / www. time. com/ time/ magazine/ article/ 0,9171,985129,00. html?internalid=atm100) Pippa de Bruyn; Niloufer Venkatraman; Keith Bain (2006). Frommer's India. Frommer's. σελ. 579. ISBN 0471794341. Wasko, Janet (2003). How Hollywood works. SAGE. σελ. 185. ISBN 0761968148. K. Jha; Subhash (2005). The Essential Guide to Bollywood. Roli Books. σελ. 1970. ISBN 8174363785. Rajghatta, Chidanand (July 6, 2008). Bollywood in Hollywood (http:/ / timesofindia. indiatimes. com/ Columnists/ C_Rajghatta_Bollywood_in_Hollywood/ articleshow/ 3201937. cms). The Times of India]' (ανακτήθηκε 2009-02-20 )

Χόλυγουντ Χόλυγουντ Συντεταγμένες: 34°08′02″N 118°19′17″W34.1339, -118.3214 [1] Το Χόλυγουντ ή Χόλιγουντ (αγγλικά: Hollywood) είναι περιοχή της πόλης του Λος Άντζελες στην πολιτεία της Καλιφόρνιας. Λόγω της φήμης και της ταυτότητάς του ως ιστορικό κέντρο στούντιων κινηματογράφου , η λέξη "Χόλυγουντ" χρησιμοποιούνται συχνά ως συνώνυμο για την Αμερικανική βιομηχανία ταινιών και τηλεόρασης. Πολλά ιστορικά θέατρα του Χόλυγουντ χρησιμοποιούνται για τις πρεμιέρες αρκετών ταινιών αλλά και άλλων παραστάσεων. Είναι ένας δημοφιλής προορισμός για τη καλή νυχτερινή ζωή και τον τουρισμό, ενώ επίσης εκεί βρίσκεται η λεωφόρος Walk of Fame (δρόμος με 2309 αστέρια που πάνω τους αναγράφονται τα ονόματα γνωστών προσωπικοτήτων).

Η περίφημη πινακίδα με τη λέξη "Holywood" σχηματισμένη από μεγάλα λευκά γράμματα στους λόφους πάνω από την πόλη.

Ο πληθυσμός της περιοχής υπολογίζεται ότι είναι 300.000.

Ιστορία Τα πιο παλιά χρόνια ήταν κοινότητα των ινδιάνων. Το 1870, μια γεωργική κοινότητα εγκαταστάθηκε στην περιοχή όπου και γνώρισε ευημερία λόγο του καλού καιρού της περιοχής. Το όνομα Χόλυγουντ προήλθε από τον Hobart Johnstone Whitley και την σύζυγό του Gigi όπου σκέφτηκαν το όνομα το 1886 στο μήνα του μέλιτός τους. Ο Hobart αγόρασε από γαιοκτήμονα της περιοχής 500 στρέμματα για να κτίσει την πόλη που φανταζόταν. Ο Harvey Wilcox ,ο πρώτος γαιοκτήμονας της περιοχής, κατάρτισε έναν χάρτη για μια πόλη, την οποία αρχειοθέτησε στο γραφείο καταγραφής νομών της Κομητεία το 1 Φεβρουαρίου 1887 με το όνομα Χόλυγουντ. Εκείνο ήταν το πρώτο επίσημο έγγραφο που είχε το όνομα Χόλυγουντ. Το 1900 το Χόλυγουντ είχε ένα ταχυδρομείο, μια εφημερίδα, ένα ξενοδοχείο και δύο αγορές, μαζί με έναν πληθυσμό 500 ανθρώπων. Το 1902 άνοιξε το πρώτο ξενοδοχείο της περιοχής, το δημοφιλες Hollywood Hotel, ενώ το 1903 έγινε νόμιμα νομός, αλλά το 1910 λόγο ενός προβλήματος στο πόσιμο νερό ενσωματώθηκε με το Λος Άντζελες.

Χόλυγουντ

Το Χόλυγουντ και η βιομηχανία ταινιών Στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα επιχειρήσεις ταινιών από την Νέα Υόρκη και το Νιου Τζέρσευ εγκαταστάθηκαν στο Χόλυγουντ. Ο λόγος ήταν ότι ο καιρός, καθώς εμπιστευόντουσαν πιο πολύ το φως του ηλίου για τον φωτισμό και όχι τις πρώτες λάμπες. Επίσης και οι αρκετοί ανοικτοί χώροι που υπήρχαν στην περιοχή. Το πρώτο στούντιο στο Χόλυγουντ ήταν της Nestor Studios to 1911. Ο σκηνοθέτης D. W. Griffith στάλθηκε από την εταιρεία Biograph να εξερευνήσει και να βιντεοσκόπησει τις νέες περιοχές, για να διαπιστώσουν κατά πόσο ήταν κατάλληλες για την κινηματογράφηση ταινιών. Ο D. W. Griffith γύρισε εκεί την πρώτη ταινία με όνομα «In old Hollywood» η οποία είναι η πρώτη ταινία που γυρίστηκε στο Χόλυγουντ. Το 1913 ο Griffith γυρίσε στην Νέα Υόρκη έχοντας γυρίσει και άλλες ταινίες. Αρκετοί παραγωγοί άκουσαν τις εμπειρίες του Griffith και αποφάσισαν να πάνε να μείνουν στο Χόλυγουντ. Τότε ήταν που γεννήθηκε η Βιομηχανία ταινιών. Τα επόμενα 20 χρόνια και άλλες εταιρίες κατέφτασαν εκεί ενώ άρχισαν να φτιάχνονται κάθε χρόνο όλο και περισσότερες ταινίες .Το 1923 φτιάχτηκε το σήμα του Χόλυγουντ που τότε έγραφε HOLLYWOODLAND . Το 1929 έγιναν στο ξενοδοχείο Hollywood Roosevelt τα πρώτα Όσκαρ με μόλις 250 άτομα.

Μοντέρνο Χόλυγουντ Το σύγχρονο Χόλυγουντ ξεκίνησε την δεκαετία του 50. Τότε δημιουργήθηκαν αρκετά κανάλια όπως KTLA-TV και το CBS, αρκετά στούντιο ηχογράφησης και γραφεία. Το 1956 φτιάχτηκε το γνωστό κτήριο της εταιρίας ηχογράφησης Capitol Records . Η λεωφόρος Walk of Fame δημιουργήθηκε το 1958 ενώ το πρώτο αστέρι τοποθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα.

To κτήριο Capitol Records

Δεκάδες κανάλια, στούντιο και άλλες κινηματογραφικές επιχειρήσεις μετατρέποντας το Χόλυγουντ σαν μία μηχανή παραγωγής ταινιών όπου τα τελευταία χρόνια ο αριθμός του ανέρχεται τις 250 ταινίες τον χρόνο. Κάθε χρόνο καταφτάνουν άνθρωποι γεμάτοι όνειρα που θέλουν να γίνουν κινηματογραφικά αστέρια. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει από το 1960 Walk of Fame καθώς λίγοι είναι αυτοί που γίνονται επαγγελματίες ηθοποιοί ενώ αρκετοί από αυτούς που δεν γυρνάνε πίσω, καταλήγουν άστεγοι. Μεγάλο πρόβλημα υπάρχουν και στις νεαρές κοπέλες που αρκετές,είτε γίνονται ιερόδουλες, είτε παίρνουν μέρος σε πορνογραφικές ταινίες.

Χόλυγουντ

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι • Τα "αστέρια" του Χόλυγουντ [2] • 24ωρη κάμερα στο Χόλυγουντ [3]

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A7%CF%8C%CE%BB%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84& params=34. 1339_N_-118. 3214_E_type:city [2] http:/ / www. hollywoodchamber. net/ [3] http:/ / www. hollywoodsign. org/ webcams/ index. html

Πρόσωπα

Αδελφοί Μανάκη Αδελφοί Μανάκη Οι Αδελφοί Μανάκη: Ο Ιωάννης (Γιαννάκης) (1878–1954) και ο Μιλτιάδης (Μίλτος) (1882–1964) Μανάκης (στα Σλαβομακεδονικά: Јанаки - Γιαννάκη και Милтон Манаки - Μίλτον Μανάκη, στα Βλάχικα: Ianaki Ιανάκη και Milto Manaki ή Manakia - Μίλτο Μανάκη ή Μανάκια) είναι οι πρωτοπόροι κινηματογραφιστές στα Βαλκάνια. Γεννήθηκαν στην Αβδέλλα Γρεβενών 18 Μαΐου 1878 και 9 Σεπτεμβρίου 1882. Σύμφωνα με την επίσημη σελίδα του φεστιβάλ κινηματογράφου στο Μοναστήρι Manaki Brothers International Film Festival [1] οι αδελφοί Μανάκη θεωρούνται Σλαβομακεδόνες, ενώ σύμφωνα με Ελληνικές πηγές όπως το μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης [2] οι αδελφοί Μανάκη [3] θεωρούνται Έλληνες Αρμανικής (βλάχικης) καταγωγής. Στo Μοναστήρι λειτουργεί και σύλλογος Βλάχων "Αδερφοί Μανάκη"[4] . Σε αντίθεση με τον Μίλτο όπου έζησε στην Αβδέλλα ο Γιαννάκης φοίτησε στο γυμνάσιο του Μοναστηρίου για να Άγαλμα του Μίλτου Μανάκη στο Μοναστήρι (ΠΓΔΜ) πάρει το δίπλωμα του δασκάλου και του ζωγράφου (στην ιχνογραφία και καλλιγραφία). Το 1898 ο Γιαννάκης άνοιξε φωτογραφικό στούντιο στα Ιωάννινα ενώ παράλληλα εργαζόταν ως καθηγητής καλλιγραφίας και ζωγραφικής σε σχολείο. Αργότερα ο Μίλτος μαζί με την βοήθεια του αδεφλού του έγινε φωτογράφος και στη συνέχεια κινηματογραφιστής. Το 1905 αγοράζουν από το Λονδίνο μια κινηματογραφική μηχανή "Bioscop 300" και αρχίζουν να κινηματογραφούν διάφορα θέματα καθημερινής ζωής. Έτσι το 1905 οι Μανάκηδες γύρισαν την πρώτη κινηματογραφική ταινία τεκμηρίωσης στα Βαλκάνια με πρωταγωνίστρια την γιαγιά τους κυρά-Λουκία Μανάκη η οποία έγνεθε μαλλί και ύφαινε στον αργαλειό. Το 1904 οι αδελφοί Μανάκη μετακομίζουν στο Μοναστήρι το οποίο την εποχή εκείνη ήταν κέντρο πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων στα Βαλκάνια. Το 1905 ανοίγουν το διάσημο "Ατελιέ καλλιτεχνικής φωτογραφίας" του Μοναστηρίου. Το 1906 μετά από πρόσκληση του Βασιλιά Καρόλου I, λαμβάνουν μέρος σε μια διεθνή

Αδελφοί Μανάκη

φωτογραφική έκθεση στα Σινάϊα της Ρουμανίας όπου κερδίζουν το Χρυσό Μετάλλιο. Το 1911 γίνονται οι φωτογράφοι του Οθωμανού Σουλτάνου και το 1929 του Γιουκοσλάβου Βασιλιά Αλέξανδρου Α΄ Καραγιώργεβιτς. Επιδόθηκαν σε διάφορες μαγνητοσκοπήσεις υπό μορφή ντοκυμαντέρ, σε όλη τη Μακεδονία. Τα θέματά τους περιελάμβαναν κυρίως καθημερινές ασχολίες, αλλά και αγωνιστές (από την Ελληνο-Βουλγαρο-Οθωμανική διαπάλη στη Μακεδονία, έως τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) και κρατούμενους. Κινηματογράφησαν επίσης γεγονότα όπως η επανάσταση των Νεότουρκων (1908), και η επίσκεψη του Σουλτάνου Μεχμέτ Ε΄ στο Μοναστήρι. Από το 1921, διατηρούσαν κινηματογράφο, στην πόλη του Μοναστηρίου, που όμως το 1939 κάηκε σε πυρκαγιά. Το 1941, ο Μιλτιάδης μετεγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Λίγο πριν τον θάνατό του, ο Μίλτος χάρισε όλες τις φωτογραφίες του στο Κρατικό Αρχείο της ΠΓΔΜ. Το Αρχείο στο Μοναστήρι έλαβε 17,854 φωτογραφίες και 2,000 μέτρα ανεμφάνιστου κινηματογραφικού φίλμ, το οποίο εμφάνισε και το μετέφερε για να διασωθεί σε φιλμ 35mm (1955) και σήμερα βρίσκεται στην Ταινιοθήκη στα Σκόπια. Ένα μικρό αρχείο, διαθέτει και το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών[5] .

Τι σπίτι του Μίλτου Μανάκη στο Μοναστήρι (ΠΓΔΜ)

Κάθε χρόνο, τον Σεπτέμβρη, γίνεται διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου και φωτογραφίας στο Μοναστήρι: Manaki brothers film festival[6] στην μνήμη των αδελφών Μανάκη.

Ενδεικτική Φιλμογραφία • 1918 - Welcoming of the Greek King and Heir to the Throne Paul by General Bojovic στο Μοναστήρι. • 1911 - Η κηδεία του μητροπολίτη Αιμιλιάνου από τα Γρεβενά. • 1911 - Το καλωσόρισμα του Σουλτάνου Μεχμέτ V Reshad στο Μοναστήρι.

Επιγραφή έξω από το σπίτι του Μίλτου Μανάκη στο Μοναστήρι (ΠΓΔΜ) η οποία γράφει: "Σε αυτό το σπίτι έζησε και εργάστηκε ο Μακεδόνας (εννοεί Σλαβομακεδόνας) καλλιτέχνης, ο πρώτος κινηματογραφιστής στα Βαλκάνια ΜΙΛΤΟΣ ΜΑΝΑΚΗΣ 1880-1964 , Οι κάτοικοι των Μπίτολα (Μοναστήρι) 21.9.1989."

• 1908 - Greeting of Second Constitutional Era, στο Μοναστήρι. • 1905 - Γυναίκες που γνέθουν μαλλί και υφαίνουν στον αργαλειό Αβδέλλα.

Αδελφοί Μανάκη

Θ. Αγγελόπουλος "Το Βλέμμα του Οδυσσέα" Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος το 1995 γύρισε την ταινία Το Βλέμμα του Οδυσσέα όπου στην ιστορία ο πρωταγωνιστής ταξιδεύει στα Βαλκάνια για να βρει την χαμένη κινηματογραφική μπομπίνα των αδελφών Μανάκη (το χαμένο βλέμμα) [7] . Η ταινία ξεκινάει με την πλάνο την πρώτη ταινία των αδελφών Μανάκη όπου η γιαγιά τους έγνεθε μαλλί και ύφαινε στον αργαλειό.

Βιβλιογραφία [1] Βιογραφία των Αδελφών Μανάκη από την ιστοσελίδα του "Manaki Brothers International Film Festival - Bitola". (http:/ / www. manaki. com. mk/ Content/ Manaki Brothers/ about-manaki-bros. html) [2] Βιογραφία των Αδελφών Μανάκη από την ιστοσελίδα του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. (http:/ / www. picture. gr/ Folio/ cinemuseum/ arthro8. htm) [3] Crhistos K. Christodoulou The Manakis Brothers: The Greek Pioneers of the Balkanic Cinema, 1997, Organization for the Cultural Capital of Europe Thessaloniki. [4] The Society Farsarotul, The "Manaki Brothers" Society in Bitola (http:/ / www. farsarotul. org/ nl23_1. htm) [5] "Μια βόλτα στο σύγχρονο εικονικό μουσείο", άρθρο Λίζας Λινάρδου, περιοδικό Μοτέρ, τέυχος 4, Μάρτιος - Απρίλιος 2008, έκδοση: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (http:/ / www. matia. gr/ 7/ 78/ 7806/ 7806_3_01. html) [6] "Manaki Brothers International Film Festival - Bitola". (http:/ / www. manaki. com. mk/ |Ιστοσελίδα) [7] Θεόδωρου Αγγελόπουλου: "Το Βλέμμα του Οδυσσέα" 1995. (http:/ / www. theoangelopoulos. gr/ onemovie. php?lng=Z3JlZWs=& moviename=dG8gYmxlbW1hIHRvdSBvZHVzc2Vh|Ιστοσελίδα) Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το άρθρο Manakis_brothers (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Manakis_brothers) της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ). ( ιστορικό/συντάκτες (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Manakis_brothers)).

Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ Οι αδελφοί Λυμιέρ, Λουί Ζαν (5 Οκτωβρίου 1864 – 6 Ιουνίου 1948) και Ογκύστ Μαρί Λουί Νικολά (19 Οκτωβρίου 1862 – 10 Απριλίου 1954), ήταν Γάλλοι κινηματογραφιστές και εφευρέτες, δημιουργοί του κινηματογράφου (cinematographe), μίας μηχανής λήψης, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ.

Βιογραφία Γεννήθηκαν στην Μπεζανσόν της Γαλλίας ενώ μεγάλωσαν στην πόλη της Λυών. Ο πατέρας τους ήταν ιδιοκτήτης εργοστασίου, το οποίο κατασκεύαζε φωτογραφικές πλάκες και άλλα φωτογραφικά είδη, στο οποίο εργάστηκαν και οι δύο: ο Λουί Λυμιέρ ως φυσικός και ο Ογκύστ Λυμιέρ με την ιδιότητα του διευθυντή. Μετά την απομάκρυνση του πατέρα τους το 1892, ξεκίνησαν τις προσπάθειές τους πάνω στην εξέλιξη του κινηματογράφου και κατοχύρωσαν αρκετές ευρεσιτεχνίες, μεταξύ αυτών το διάτρητο φιλμ, το οποίο έδινε την δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μία μηχανή προβολής.

Αδελφοί Λυμιέρ

Βασιζόμενοι στην εφεύρεση του κινητοσκοπίου, κατασκεύασαν την φορητή συσκευή του κινηματογράφου, την οποία κατοχύρωσαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, στις 13 Φεβρουαρίου του 1894. Ο κινηματογράφος των αδελφών Λυμιέρ, αποτελούσε ταυτόχρονα μηχανή λήψεως και προβολής, καθώς επίσης και εκτύπωσης του φιλμ. Η πρώτη ταινία που δημιούργησαν ήταν η Έξοδος από το εργοστάσιο Λυμιέρ (La sortie des usines Lumière), στις 19 Μαρτίου του 1895 και αποτύπωνε την έξοδο των εργατών από το εργοστάσιό τους. Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, πραγματοποίησαν την πρώτη δημόσια προβολή ταινιών, επί πληρωμής, στο Παρίσι, ενώ τον επόμενο χρόνο, προώθησαν την εφεύρεση τους στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, όπου έτυχαν θερμής υποδοχής. Οι ίδιοι θεώρησαν πως ο κινηματογράφος ήταν ήσσονος σημασίας και πούλησαν την εφεύρεσή τους στον Ζορζ Μελιέ. Αργότερα στράφηκαν στην έγχρωμη φωτογραφία και το 1903 επινόησαν την πρώτη έγχρωμη φωτογραφική διαδικασία (Autochrome Lumière), η οποία άρχισε να διατίθεται εμπορικά το 1907. Η επιχείρηση των αδελφών Λυμιέρ υπήρξε από τις μεγαλύτερες εταιρίες φωτογραφικών ειδών στην Ευρώπη, μέχρι την συγχώνευσή της με την εταιρεία Ilford.

Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Ιστοσελίδα με ταινίες μικρού μήκους των αδελφών Λυμιέρ [1]. • Ινστιτούτο Λυμιέρ [2]

Παραπομπές [1] http:/ / www. institut-lumiere. org/ francais/ films/ 1seance/ accueil. html [2] http:/ / www. institut-lumiere. org/ english/ frames. html

Συντελεστές

Εικονολήπτης Εικονολήπτης Ο εικονολήπτης (ή συνηθέστερα καμεραμάν) είναι ο άνθρωπος που χειρίζεται μια κινηματογραφική κάμερα ή βιντεοκάμερα με στόχο την αποτύπωση κίνησης σε φιλμ, βίντεο ή ηλεκτρονικό υπολογιστή. Στην αφηγηματική κινηματογράφηση ο εικονολήπτης συνεργάζεται με το σκηνοθέτη, το διευθυντή φωτογραφίας, τους ηθοποιούς και το τεχνικό συνεργείο ώστε να λάβει τεχνικές και δημιουργικές αποφάσεις. Στο περιβάλλον αυτό, ο καμεραμάν είναι μέλος του συνεργείου κινηματογράφησης που αποτελείται επίσης από το διευθυντή φωτογραφίας, έναν ή περισσότερους βοηθούς οπερατέρ και μακενίστες. Όταν δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στο διευθυντή φωτογραφίας και τον εικονολήπτη, τότε το πρόσωπο αυτό ονομάζεται οπερατέρ. Στη δημιουργία ντοκιμαντέρ και στα ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων, ο εικονολήπτης καλείται συχνά να εκτελέσει λήψεις γεγονότων που εκτυλίσσονται σε πραγματικό χρόνο χωρίς προδιαγεγραμμένο σενάριο. Ανάμεσα στα προσόντα που πρέπει να διαθέτει ένας εικονολήπτης περιλαμβάνεται η ικανότητα καδραρίσματος λήψεων, καλή γνώση χειρισμού διάφορων ειδών φακού, καθώς και άλλων κομματιών εξοπλισμού (π.χ. ειδικούς γερανούς για λήψεις από ύψος). Ακόμη θεωρείται σημαντικό να κατέχει κατάρτιση σε βασικές αρχές της δραματικής αφήγησης, καθώς και κάποιες βασικές γνώσεις για την τέχνη του μοντάζ. Ο καμεραμάν καλείται τέλος να είναι συνεργάσιμος, ευέλικτος, με δεξιότητες επικοινωνίας, επειδή στα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά πλατό ο χρόνος και το μπάτζετ, καθώς και οι περιορισμοί που αυτά επιβάλλουν, είναι μεγάλης σημασίας.

Σενάριο Σενάριο Σενάριο είναι η συνοπτική περιγραφή ενός γεγονότος ή μια σειρά γεγονότων.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι www.scenariothinking.org [1] Μία Βίκι-ιστοσελίδα για τα σενάρια, την πρακτική και εφαρμογή τους, την μελέτη και σεναριογραφία, με τα 100+ σενάρια cinema - Ιστολόγιο για την τέχνη του κινηματογράφου [2]

Παραπομπές [1] http:/ / www. scenariothinking. org/ [2] http:/ / cinema. filosofia. gr/

Σκηνοθέτης Σκηνοθέτης Σκηνοθέτης ονομάζεται το πρόσωπο που κατευθύνει την παραγωγή ενός οπτικοακουστικού έργου, συνηθέστερα μιας κινηματογραφικής ταινίας, ενός τηλεοπτικού προγράμματος ή μιας θεατρικής παράστασης. Ένας σκηνοθέτης οραματίζεται την πραγμάτωση ενός σεναρίου, ελέγχει τις καλλιτεχνικές πτυχές του έργου και κατευθύνει το τεχνικό συνεργείο και τους ηθοποιούς προς την κατεύθυνση που ο ίδιος φαντάστηκε. Ανάλογα με τους όρους του συμβολαίου που έχει υπογράψει, είναι πιθανόν να αναλάβει και το μοντάζ, πρακτική συνηθέστερη στην Ευρώπη, παρά στην Αμερική. Το σκηνοθέτη προσλαμβάνει ο παραγωγός και βασικός χρηματοδότης του έργου, ώστε να εξασφαλίσει την ομαλή πορεία της δημιουργίας του έργου. Τον ίδιο βαραίνει η υποχρέωση να ακολουθεί το χρονοδιάγραμμα όσο πιο πιστά γίνεται και να μην υπερβαίνει το διαθέσιμο μπάτζετ. Ένας σκηνοθέτης αναλυτικότερα, είναι υπεύθυνος για κάθε πτυχή ενός οπτικοακουστικού έργου. Αναπτύσσει ένα όραμα γι’ αυτό, αποφασίζει πώς πρέπει να δείχνει και τι θα έπρεπε να αποκομίσει το κοινό από αυτό. Κατά κάποιο τρόπο είναι ο κύριος αφηγητής μιας ιστορίας. Οι κινηματογραφικοί και τηλεοπτικοί σκηνοθέτες είναι υπεύθυνοι για κάθε γωνία λήψης και εφέ φακού, λαμβάνουν αποφάσεις για το φωτισμό και το σχεδιασμό των σκηνικών και συχνά έχουν λόγο και στην επιλογή μελών του τεχνικού συνεργείου. Εκτός από την καθοδήγηση των ηθοποιών, μπορεί επίσης να εμπλακούν στη συγγραφή του σεναρίου, τη χρηματοδότηση, το μοντάζ, τη μουσική επιμέλεια, ακόμη και να παίζουν κάποιο μικρό ή μεγάλο ρόλο ως ηθοποιοί. Οι διάφοροι σκηνοθέτες μπορούν να υιοθετήσουν διάφορες προσεγγίσεις ως προς τον τρόπο δουλειάς τους. Μερικές από αυτές είναι: • Καθορισμός ενός γενικού πλαισίου αφήνοντας κατόπιν τους ηθοποιούς να αυτοσχεδιάσουν το διάλογο. (π.χ. Σπάικ Λη, Ρόμπερτ Άλτμαν) • Έλεγχος της παραμικρής λεπτομέρειας και απαίτηση από τους ηθοποιούς να ακολουθούν επακριβώς τις οδηγίες που τους δίνονται (π.χ. Στάνλεϊ Κιούμπρικ, Άλφρεντ Χίτσκοκ) • Ανάληψη τόσο της σκηνοθεσίας όσο και του σεναρίου (π.χ. Γούντι Άλεν, Τσάρλι Τσάπλιν, Κουέντιν Ταραντίνο, Χαγιάο Μιγιαζάκι) • Συνεργασία με κάποιο σεναριογράφο σχεδόν επί μονίμου βάσεως (π.χ. Μάρτιν Σκορσέζε και Νίκολας Πιλέτζι / Πωλ Σράντερ, Ρόμπερτ Ζεμέκις και Μπομπ Γκέιλ) • Ανάληψη σκηνοθεσίας, φωτογραφίας και μοντάζ (π.χ. Στήβεν Σόντερμπεργκ, Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, Τζόελ και Ήθαν Κοέν) • Συμμετοχή στις ταινίες τους ως ηθοποιοί (π.χ. Όρσον Γουέλς, Μελ Μπρουκς, Κέβιν Κόστνερ)

Σκηνοθέτης

Εξωτερικές συνδέσεις • • • •

Ομοσπονδία Ευρωπαίων κινηματογραφικών σκηνοθετών [1] Directors Guild of America [2] Συνεντεύξεις Ευρωπαίων σκηνοθετών του 20ού αιώνα [3] Films101 Οι καλύτεροι σκηνοθέτες, όπως επιλέχθηκαν από τους κινηματογραφιστές και τους κριτικούς [4]

Παραπομπές [1] [2] [3] [4]

http:/ / www. ferainfo. org/ http:/ / www. dga. org http:/ / zakka. dk/ euroscreenwriters/ interviews/ interviews. htm http:/ / www. films101. com/ direcr. htm

Τεχνικές

Γκρο πλαν Γκρο πλαν Με την διεθνή ονομασία γκρο πλαν χαρακτηρίζεται στη φωτογραφική τέχνη και ειδικότερα στον κινηματογράφο και την βιντεοσκόπηση η λήψη φωτογραφίας ενός θέματος από πολύ μικρή απόσταση, (κοινώς κοντινό πλάνο), που καλύπτει όλη την οθόνη. Η κοντινή αυτή λήψη γίνεται κυρίως για να αναδείξει κάποιο στοιχείο ή λεπτομέρεια που δεν μπορεί να φανεί σε κανονική απόσταση, όπως για παράδειγμα το γκρο πλαν του προσώπου ενός ηθοποιού για την ανάδειξη μιας έκφρασης, ή συγκίνησης, ή περισυλλογής κ.λπ., ή ενός ζώου αντίστοιχα, ή κάποια επιμέρους δραστηριότητα των χεριών π.χ. το κλείσιμο ή γύρισμα ενός διακόπτη κ.λπ.. Γκρο πλαν χρησιμοποιείται επίσης και για κάποια αντικείμενα μιας σκηνής για την ανάδειξη της σπουδαιότητάς τους π.χ. ένα μαχαίρι, ή ένα έγγραφο κ.λπ. Το γκρο πλαν έχει ευρύτατη εφαρμογή σε όλα τα οπτικά μέσα αναμετάδοσης, ιδιαίτερα στις ομιλίες των πολιτικών καθώς και σε πάσης φύσεως εικονογραφημένα επιστημονικά και τεχνικά εγχειρίδια π.χ. καταλόγους ορυκτών, μηχανών, συσκευών κ.λπ. Περισσότερο λεπτομερέστερο του γκρο πλαν είναι το λεγόμενο «κλόουζ απ» (close-up), που για πολλούς θεωρείται συνώνυμο. Η φωτογραφική λήψη αυτού του είδους απαιτεί ιδιαίτερες δυνατότητες της φωτογραφικής μηχανής και συγκεκριμένα του φωτογραφικού φακού, καθώς και προσοχή τόσο στο φωτισμό όσο και τη γωνία λήψης. Ως τέχνη αποτελεί μέρος της μακροφωτογράφησης.

Μεταγλώττιση Μεταγλώττιση Η Μεταγλώττιση είναι η διαδικασία με την οποία αντικαθίστανται οι διάλογοι και μερικές φορές, η μουσική μίας ταινίας ή τηλεοπτικής σειράς, ή και ενός βιντεοπαιχνιδίου σε άλλη γλώσσα. Στίς μεταγλωττισμένες εκδόσεις τις φωνές τις κάνουν άλλοι ηθοποίοι απο αυτούς της αυθεντικής έκδοσης, που συνήθως μιλάνε τη γλώσσα στην οποία μεταγλωττίζεται η ταινία ή η σειρά. Οι μεταγλωττίσεις διαφέρουν από γλώσσα σε γλώσσα και από χώρα σε χώρα, δηλαδή οι ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές μεταγλωττίζονται αντίστοιχα στην επίσημη γλώσσα μίας χώρας.

Η μεταγλώττιση ανά τον κόσμο Ο αριθμός των ταινιών και τών σειρών, ο τρόπος με τον οποίο μεταγλωττίζονται, καθώς και το πόσο δημοφιλής είναι η μεταγλώττιση διαφέρει από χώρα και γλώσσα αντίστοιχα. Σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελβετία, η Τσεχία, η Αυστρία, η Ουγγαρία, οι Λατινοαμερικανικές χώρες, οι ασιατικές χώρες όπως η Κίνα, η Ιαπωνία κ.α, όπου σ' αυτές τις χώρες η μεταγλώττιση είναι πολύ δημοφιλής, όλα τα τηλεοπτικά προγράμματα και οι ταινίες προβάλονται μεταγλωττισμένα. Ενώ σε χώρες όπως οι Βαλκανικές χώρες, η Πορτογαλία, η Ολλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία, οι Σκανδιναβικές χώρες, η Ισλανδία κ.α, η μεταγλώττιση είναι λιγότερο εώς πολύ λίγο δημοφιλής. Σ' αυτές τις χώρες κυρίως οι σειρές και οι ταινίες κινουμένων σχεδίων προβάλλονται μεταγλωττισμένα, ένω όλα τα υπόλοιπα τηλεοπτικά προγράμματα και οι ταινίες προβάλλονται στην αυθεντική τούς έκδοση με υπότιτλους. Επίσης στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Ρωσία και η Πολωνία, όλα μεταγλωττίζονται άν και ακούγονται σιγανά οι διάλογοι της αυθεντικής έκδοσης.

Η μεταγλώττιση στα βιντεοπαιχνίδια Τα βιντεοπαιχνίδια όταν κυκλοφορούν σε χώρες όπως οι Ευρωπαικές χώρες, η Ιαπωνία και οι Η.Π.Α, κυκλοφορούν συνήθως μεταγλωττισμένα στις επίσημες γλώσσες των παραπάνω χωρών. Για τις Ευρωπαικές εκδόσεις των βιντεοπαιχνιδιών τα κείμενα είναι διαθέσιμα σε διάφορες γλώσσες και οι διάλογοι μεταγλωττίζονται στις αντίστοιχες γλώσσες. Οι Αμερικάνικες εκδόσεις κάθε βιντεοπαιχνιδιού είναι πάντα διαθέσιμες στα Αγγλικά με αγγλικό κείμενο και μεταγλώττιση. Επειδή σε ορισμένα βινετοπαιχνίδια Ιαπωνικής παραγωγής, οι φωνές των αγγλικών μεταγλωττίσεων δέχονται συνήθως αρνητικές κριτικές, παιχνίδια όπως η σειρά "Sonic The Hedgehog" κ.α κυκλοφορούν με αγγλική μεταγλώττιση, αλλά είναι πολλές φορές διαθέσιμη η αυθεντική ιαπωνική έκδοσή τους, ενώ δεν μεταγλωττίζονται σε άλλες γλώσσες.

Η μεταγλώττιση στην Ελλάδα Στην Ελλάδα η μεταγλώττιση δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, οι ταινίες και οι σειρές προβάλλονται στην αυθεντική τους έκδοση με ελληνικούς υπότιτλους. Αντίθετα οι παιδικές σειρές και οι ταινίες κινουμένων σχεδίων προβάλλονται μεταγλωττισμένες στα Ελληνικά, όμως ταινίες κινουμένων σχεδίων όπως της Pixar, της Dreamworks, της 20th Century Fox κ.α. προβάλλονται τόσο στη μεταγλωττισμένη τους έκδοση, όσο και στην αυθεντική τους έκδοση με υπότιτλους. Σε ταινίες κινουμένων σχεδίων όπως της Walt Disney Pictures κ.α, τις μεταγλωττισμένες φωνές τις κάνουν συνήθως γνωστοί και καλοί έλληνες ηθοποιοί. Σειρές όπως το Σίμπσονς κ.α, προβάλλονται στην αυθεντική τους έκδοση. Μεταγλωττίζονται επίσης αρκετές μεξικάνικες σειρές, καθώς

Μεταγλώττιση και ορισμένες νεανικές όπως Χάνα Μοντάνα κ.α.

Κριτικές Σε χώρες όπου η μεταγλώττιση δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής δέχεται συνήθως αρνητικές κρητικές, επειδή καταστρέφει την ποιότητα που έχει η ταινία ή η σειρά και την όλη ερμηνεία του ηθοποιού, καθώς πολλές φορές οι μεταγλωττισμένες εκδόσεις δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να συγκριθούν με τις αντίστοιχες αυθεντικές. Η αστεία γαλλική προφορά του Κλουζώ όταν μιλά αγγλικά χάνει το χιούμορ της με γαλλική μεταγλώττιση, αλλά γενικώς αρκετοί κωμικοί ρόλοι χάνουν την επιδρασή τους όταν μεταγλωττίζονται σ' άλλες γλώσσες. Επίσης σειρές ανιμέ με αγγλική μεταγλώττιση, όπου κανονικά απευθύνονται σε μεγάλα παιδιά ή εφήβους συνήθως κόβονται σκηνές ρομαντικές ή σκηνές βίας ακατάλληλες για μικρά παιδιά και κάνουν τις σειρές περισσότερο κατάλληλες για μικρά παιδιά, σειρές ανιμέ όπως One Piece, Γιού-γκι-ο, Sonic X κ.α, οι μεταγλωττισμένες τους εκδόσεις είναι πιό δημοφιλείς στα μικρά παιδιά, ενώ δεν συγκρίνονται με τις αυθεντικές τους ιαπωνικές εκδόσεις.

Ρακόρ (κινηματογράφος) Ρακόρ (κινηματογράφος) Το ρακόρ είναι η κατάλληλη σύνδεση των πλάνων μιας σκηνής κλασικής αφήγησης στον κινηματογράφο, ώστε να δίνεται η εντύπωση στον θεατή της οπτικής - ηχητικής συνέχειας. Τα ρακόρ χωρίζονται σε: Ρακόρ βλεμμάτων, είτε για τη σύνδεση δύο πλάνων πάνω στον νοητό άξονα των ηθοποιών, είτε για τη μετάβαση σε ένα άλλο πλάνο ή άξονα (π.χ. ο ηθοποιός κοιτάζει στον ουρανό και το αμέσως επόμενο πλάνο είναι πουλιά που πετούν). Ερμηνευτικά ρακόρ, όπου οι ηθοποιοί πρέπει να ερμηνεύσουν τη σκηνή με τον ίδιο τρόπο (εκφράσεις, κινήσεις, στάση σώματος), όσες φορές χρειαστεί έως ότου να γυριστεί η σκηνή. Την ευθύνη για την τήρηση αυτών έχει η σκριπτ (συνήθως γυναίκα), που φροντίζει να καταγράφει τον ακριβή τρόπο που ερμηνεύθηκε μία σκηνή. Τέλος, σκηνογραφικά, ενδυματολογικά αλλά και φωτιστικά ρακόρ είθισται να τηρούνται ώστε να προσδώσουν την αίσθηση συνέχειας.

Σινεμασκόπ Σινεμασκόπ Το CinemaScope ήταν ένα φορμά κινηματογραφικής προβολής ευρείας εικόνας που χρησιμοποιήθηκε από το 1953 έως το 1967. Χρησιμοποιούνταν αναμορφικοί φακοί που επέτρεπαν την προβολή φιλμ με αναλογία 2.66:1, διπλάσια από το συμβατικό φορμά 1.33:1. Με την προσθήκη πολυκάναλου ήχου στο φιλμ, η αναλογία περιορίστηκε στο 2.55:1, και αργότερα η προσθήκη και ήχου σε οπτική μπάντα στο 2.35:1. Παρότι το CinemaScope κατέστη πεπερασμένο με τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις, η αναμορφική προβολή των ταινιών που ξεκίνησε με το CinemaScope την δεκαετία του 1950 συνεχίζεται ως τις μέρες μας.

Ένα καρέ από φιλμ 35 mm CinemaScope που απεικονίζει ένα κύκλο. Έχει συμπιεστεί σε αναλογία 2:1 από ένα αναμορφικό φακό.

Οι ελληνικές ταινίες που γυρίστηκαν με το σύστημα σινεμασκόπ • • • • • • • • • • • •

Το μεγάλο κόλπο (1960) ασπρόμαυρη Κάτι να καίει (1963) έγχρωμη Οι κληρονόμοι (1964) ασπρόμαυρη Η σωφερίνα (1964) ασπρόμαυρη Η χαρτοπαίχτρα (1964) ασπρόμαυρη Κορίτσια για φίλημα (1965) έγχρωμη Υπάρχει και φιλότιμο (1965) ασπρόμαυρη Ραντεβού στον αέρα (1966) έγχρωμη Η Ελλάς χωρίς ερείπια (1966) έγχρωμη Ξυπόλητος πρίγκηψ (1966) έγχρωμη Όχι (1969) έγχρωμη Έρωτας δίχως σύνορα (1970) έγχρωμη

Σχετικές έννοιες

Άγρια Δύση Άγρια Δύση Η Άγρια Δύση, (Wild West), γνωστότερη ως Φαρ Ουέστ, (Far West), είναι η παλαιά λαογραφική ονομασία όλου του δυτικού τμήματος της χώρας των ΗΠΑ. Το Φαρ Ουέστ είναι συνδεδεμένο με αναρίθμητους θρύλους, διηγήσεις και περίεργα κατορθώματα της περιόδου της εξόρμησης των πρώτων αποίκων για την κατάκτηση των απέραντων δυτικών εκτάσεων των ΗΠΑ. Ανάμεσα σ΄ εκείνους που μετέβησαν στις εν λόγω περιοχές για την ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας υπήρξαν και παντός είδους τυχοδιώκτες. Οι άθλοι των πρώτων εκείνων οικιστών στις δυτικές περιοχές των ΗΠΑ, που πιθανόν κάποιοι να ήταν πραγματικοί και άλλοι φανταστικοί και ειδικότερα στις συμπλοκές με τους γηγενείς ινδιάνους, αποτέλεσαν και συνεχίζουν ν΄ αποτελούν ανεξάντλητες πηγές έμπνευσης σε συγγραφείς λαϊκών κυρίως αμερικανικών αναγνωσμάτων αλλά και σε παραγωγούς κινηματογραφικών ταινιών, τις λεγόμενες κάου-μπόικες ταινίες, όπως αποδίδονταν στην ελληνική. • Το Φαρ Ουέστ, (= μακρινή Δύση), στην ελληνική μετάφραση των ταινιών αυτών αποδόθηκε ως "Άγρια Δύση".

Καλτ Καλτ Ορισμός:(αγγλικά:Cult) Καλλιτεχνικό δημιούργημα, συνήθως του κινηματογράφου, πρόχειρο σαν παραγωγή και σενάριο και καμιά φορά ίσης ποιότητας με το καθιερωμένο και συνηθισμένο θέαμα που αναπαριστά την εκάστοτε εποχή και την ιδεολογία της.

Κινητοσκόπιο Κινητοσκόπιο Το κινητοσκόπιο (Kinetoscope) ήταν μία μηχανή παρουσίασης ταινιών, πρόδρομος της σύγχρονης κινηματογραφικής μηχανής προβολής. Αναπτύχθηκε από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον στα εργαστήρια του Αμερικανού εφευρέτη Τόμας Έντισον, στον οποίο αποδίδεται και η αρχική σύλληψη της ιδέας κατασκευής του. Η εφεύρεση του κινητοσκοπίου συνδύαζε τη φωτογραφία και την τεχνολογία αναπαράστασης της κίνησης της εικόνας, προβάλλοντας διάτρητο φιλμ των 35 χιλιοστών. Η εικόνα γινόταν ορατή με τη μέθοδο του στερεοσκοπίου. Η ανάπτυξη του κινητοσκοπίου βασίστηκε σε προγενέστερες ανακαλύψεις. Πιθανόν για αυτό το λόγο, ο Τόμας Έντισον κατοχύρωσε την εφεύρεσή του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μόνο στις ΗΠΑ και δεν επιχείρησε να κατοχυρώσει την εφεύρεση διεθνώς, γεγονός που επέτρεψε την αντιγραφή και περαιτέρω εξέλιξη της, ευνοώντας με αυτό τον τρόπο την ταχύτερη εξέλιξη του κινηματογράφου. Η πρώτη δημόσια παρουσίαση του πρωτότυπου κινηματοσκοπίου έλαβε χώρα στις 20 Μαΐου του 1891, ενώ στις 9 Μαΐου του 1893 έγινε η επίσημη παρουσίαση του, ως ολοκληρωμένη πλέον εφεύρεση, στο Ινστιτούτο Τεχνών και Επιστήμης του Μπρούκλιν.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Κέντρο Διάδοσης Επιστημών: Κινητοσκόπιο [1] • Library of Congress [2] • EarlyCinema.com [3]

Παραπομπές [1] http:/ / www. tmth. edu. gr/ el/ kiosks/ photography/ history/ phot_20a. html [2] http:/ / memory. loc. gov/ ammem/ edhtml/ edmvhist. html#O [3] http:/ / www. earlycinema. com/ technology/ kinetoscope. html

Κινητοσκόπιο

Ταινιοθήκη Ταινιοθήκη Ταινιοθήκη ονομάζεται ο χώρος φύλαξης της συλλογής κινηματογραφικών ταινιών, βιντεοεγγραφών, DVD, αλλά και γενικά υλικού σχετικού με κινηματογραφικές μελέτες. Ο χώρος που φιλοξενεί αυτό το είδος υλικού θα πρέπει να έχει σχεδιαστεί με συγκεκριμένες προδιαγραφές ώστε να να διατηρείται ασφαλές ένα τόσο ευπαθές υλικό όπως η μαγνητοταινία. Οι βιβλιοθήκες συνήθως απομονώνουν τις ταινιοθήκες σε χώρους όπου έχει πρόσβαση μόνο το προσωπικό, το οποίο σε αίτημα του χρήστη καλείται να ανασύρει και να δανείσει το υλικό που ενδιαφέρει. Σε άλλες περιπτώσεις, διαθέτουν ειδικά διαμορφωμένους χώρους, όπου ο χρήστης μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτό το υλικό κάνοντας χρήση του εξοπλισμού αναπαραγωγής του, εντός του χώρου της βιβλιοθήκης.

Χαρακτηρισμός καταλληλότητας ταινιών Χαρακτηρισμός καταλληλότητας ταινιών Για την διευκόλυνση των θεατών και κυρίως των γονέων, έχει θεσπιστεί από πολλούς φορείς, σε διάφορες χώρες ένα σύστημα το οποίο χαρακτηρίζει την καταλληλότητα των τανιών, δηλαδή το κατά πόσο μια κινηματογραφική ταινία έχει περιεχόμενο που θα μπορούσαν να δούν συγκεκριμένες ηλικίες. Κάθε χώρα έχει δημιουργήσει το δικό της σύστημα προσδιορισμού καταλληλότητας ταινιών, ανάλογα με την δομή της παιδείας και του πολιτισμού της. Στην Ελλάδα έχει θεσπιστεί το παρακάτω σύστημα, το οποίο έχει ισχύ νόμου (παραβίαση του συστήματος θεωρείται παράνομη και ο κινηματογράφος μπορεί να σφραγίστει προσωρινά ή/και να διωκτεί ποινικά). Ο χαρακτηρισμός των κινηματογραφικών ταινιών είναι ο εξής: • Κ (κατάλληλη): Κατάλληλη χαρακτηρίζεται μια ταινία της οποίας το περιεχόμενο είναι αποδεκτό για να παρακολουθηθεί απο κάθε ηλικία. • Κ-13 (κατάλληλη για άνω των δεκατριών): Σε αυτήν την κατηγορία υπάγονται ταινίες με περιεχόμενο που ίσως θα έβλαπτε μικρά παιδιά, όπως για παράδειγμα τρομακτικές εικόνες, ερωτικές συνευρέσεις, βία κλπ. Ταινίες δράσης κατατάσσονται κατά κύριο λόγο σε αυτήν την κατηγορία. • Κ-17 (κατάλληλη για άνω των δεκαεπτά): Κατάλληλες για άνω των 17 χαρακτηρίζονται ταινίες με πολύ τρομαχτικό περιεχόμενο, ταινίες με έντονες ερωτικές σκηνές, βία, καπνό, ναρκωτικά και προκατάληψη, καθώς και ταινίες με έντονα θρησκευτικά ή/και πολιτικά στοιχεία. Οι κινηματογραφικές αίθουσες που προβάλλουν ταινίες που χαρακτηρίζονται ως Κ-17 είναι το μόνο μέρος στην Ελλάδα, που σήμερα μπορούν να διαφημηστούν σε μορφή βίντεο οι καπνοβιομηχανίες. Σε τέτοιες αίθουσες επιβάλλεται η επίδειξη ταυτότητας η οποία αναγράφει την ηλικία του θεατή. Σε αυτήν την κατηγορία κατατάσσονται κυρίως ταινίες τρόμου, θρίλερ και ταινίες, οι οποίες ενδέχεται να έρχονται σε σύγκρουση με την πολιτισμική ιστορία ή την ηθική ιδεολογία του κράτους. Παρ' όλο που κάθε διανομέας ταινιών οφείλει να χαρακτηρίζει ο ίδιος μια ταινία πριν προβληθεί, κάθε ταινία ελέγχεται από μια ειδική κρατική επιτροπή για να βεβαιωθεί ή να τροποποιηθεί ο προτεινόμενος χαρακτηρισμός, η οποία και αποφασίζει την τελική καταλληλότητα της ταινίας πριν τη διανομή της. Οι αρμόδιοι φορείς σε κάθε κράτος διατηρούν το δικαίωμα να απαγορεύσουν την διάδωση μιας ταινίας εντός των συνόρων του κράτους, ωστόσο κάτι τέτοιο συμβαίνει εξαιρετικά σπανίως. Οι περισσότερες ταινίες που κινδυνεύουν με απαγόρευση κατατάσσονται στην κατηγορία Κ-17, στην οποία όλοι οι θεατές κρίνονται ενήλικοι, οπότε και η κρίση οποιουδήμοτε κινηματογραφικού περιεχομένου εναποτίθεται νομικά σε ένα υπεύθυνο και όχι αναπτυσσόμενο άτομο (άτομο κάτω των δεκαεπτά ετών).

Δείτε επίσης • Χαρακτηρισμός καταλληλότητας τηλεοπτικών προγραμμάτων

Φορείς

FIPRESCI FIPRESCI FIPRESCI (Φιπρέσκι) είναι η συντομογραφία του γαλλικού τίτλου Fédération Internationale de la Presse Cinématographique (αγγλ. International Federation of Film Critics, Διεθνής Ομοσπονδία Κριτικής Ταινιών Κινηματογράφου). Το Φιπρέσκι αποτελείται από τις εθνικές οργανώσεις των επαγγελματικών κριτικών ταινιών και των δημοσιογράφων ταινιών από όλο τον κόσμο για "την προώθηση και την ανάπτυξη της κουλτούρας ταινιών και για την προστασία επαγγελματικών ενδιαφερόντων." Ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1930 στο Παρίσι. Σήμερα έχει μέλη σε περισσότερες από 50 χώρες παγκοσμίως. Το Φιπρέσκι δίνει συχνά βραβεία κατά τη διάρκεια των φεστιβάλ ταινιών (όπως το φεστιβάλ ταινιών των Καννών και το φεστιβάλ ταινιών της Βενετίας) ως έπαινο για αξιόλογες ταινίες. Από το 2005, προσφέρει επίσης και ένα κινηματογραφικό περιοδικό στο διαδίκτυο, το "Undercurrents" (υπόγεια ρεύματα) υπό την διεύθυνση του κριτικού Chris Fujiwara.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Επίσημη ιστοσελίδα [1] Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το άρθρο FIPRESCI [9] [2] GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 . (ιστορικό/συντάκτες ).

Παραπομπές [1] http:/ / www. fipresci. org/ [2] http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ FIPRESCI

[2]

της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την

Internet Movie Database Internet Movie Database The Internet Movie Database (IMDb)

Αρχική σελίδα IMDb [2]

URL

IMDb.com

Εμπορικός;

Ναι

Τύπος ιστοτόπου

πληροφορίες για ηθοποιούς, ταινίες, τηλεοπτικά προγράμματα, παρουσιαστές της τηλεόρασης, video games

Εγγραφή

Προαιρετική

Διαθέσιμη γλώσσα(ες):

Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Ιταλικά, Γερμανικά

Ιδιοκτήτης

Amazon.com

Ιδρυτής

Col Needham

H Internet Movie Database (IMDb) (στα ελληνικά: Διαδικτυακή Βάση Δεδομένων Ταινιών) είναι μία διαδικτυακή βάση δεδομένων με πληροφορίες για ηθοποιούς, ταινίες, τηλεοπτικά προγράμματα, παρουσιαστές της τηλεόρασης, video games και συντελεστές παραγωγής ταινιών ή προγραμμάτων. Είναι η μεγαλύτερη κινηματογραφική βάση δεδομένων στο Internet. Η IMDb δημιουργήθηκε το 1990, όταν δεν υπήρχε ακόμα ο Παγκόσμιος Ιστός (WWW). Στα πρώτα χρόνια λειτουργούσε μέσω e-mail. Ο ενδιαφερόμενος έστελνε μήνυμα στη διεύθυνση της IMDb με τα στοιχεία που ζητούσε για κάθε ταινία και έπαιρνε μια αυτόματη απάντηση. Μετά την εμφάνιση και διάδοση του Παγκόσμιου Ιστού, η IMDb μετατράπηκε σε ιστοσελίδα και με αυτό τον τρόπο παρέχει τις υπηρεσίες της έως σήμερα. Από το 1998 ανήκει στην εταιρεία Amazon.com ενώ τα 15α γενέθλιά της γιόρτασε στις 17 Οκτωβρίου, 2005. Η καταγραφή δεδομένων της 10ης Φεβρουαρίου του 2007, έδειξε πως η IMDb περιέχει πληροφορίες για 916.271 τίτλους ταινιών, σειρών και λοιπών προγραμμάτων, καθώς και για 2.268.746 ανθρώπους.

Internet Movie Database

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Imdb.com [1] (Επίσημη Ιστοσελίδα)

Παραπομπές [1] http:/ / www. imdb. com/

Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (αγγλικά: American Film Institute, συντομογραφία: AFI) είναι ένας ανεξάρτητος, μη κερδοσκοπικός οργανισμός, ο οποίος ιδρύθηκε το 1967 όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Λύντον Τζόνσον υπέγραψε τον νόμο National Foundation on the Arts and the Humanities Act. Το AFI καθιέρωσε το βραβείο Life Achievement Award το 1973. Το φεστιβάλ του Ινστιτούτου, AFI Fest, ξεκίνησε το 1987 και έκτοτε διοργανώνεται σε ετήσια βάση. Το 1998, με την ευκαιρία της 100ης επετείου του αμερικανικού κινηματογράφου, το AFI ξεκίνησε τη σειρά 100 Χρόνια..., η οποία πανηγυρίζει και προάγει το ενδιαφέρον για την ιστορία του αμερικανικού κινηματογράφου. Το Ινστιτούτο αναλαμβάνει επίσης την συντήρηση παλιών ταινιών, τα φιλμ των οποίων είναι επιρρεπή σε αλλοιώσεις.

Λίστες στη σειρά 100 Χρόνια... • • • • • • • • • • • • •

1998: AFI 100 Χρόνια... 100 Ταινίες 1999: AFI 100 Χρόνια... 100 Αστέρια 2000: AFI 100 Χρόνια... 100 Γέλια 2001: AFI 100 Χρόνια... 100 Τρόμοι 2002: AFI 100 Χρόνια... 100 Πάθη 2003: AFI 100 Χρόνια... 100 Ήρωες και Κακοί 2004: AFI 100 Χρόνια... 100 Τραγούδια 2005: AFI 100 Χρόνια... 100 Κινηματογραφικές Ατάκες 2005: AFI 100 Χρόνια Κινηματογραφικής Μουσικής 2006: AFI 100 Χρόνια... 100 Επευφημίες 2006: AFI 100 Χρόνια Μιούζικαλ 2007: AFI 100 Χρόνια... 100 Ταινίες (έκδοση 10ης επετείου) 2008: AFI 10 Top 10

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επίσημη ιστοσελίδα [1] [2] Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το Film Institute άρθρο American Film Institute της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η [9] [2] οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 . (Film Institute ιστορικό/συντάκτες ).

Παραπομπές [1] http:/ / www. afi. com [2] http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ American

Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες

Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες Κινηματογράφος Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2361512 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alaniaris, Alexignatiou, Atlantia, Badseed, CommonsDelinker, Dada, Daydreamer, Egmontaz, Ferengi, Flyax, Kouros, Lucinos, Nataly8, Oustaman, Pargalatso, Song1for, Taspozi, Ttzavaras, VJSC263IO, Vyruss, Wikiman, Xoristzatziki, Zamploutos, 13 ανώνυμες επεξεργασίες Ελληνικός κινηματογράφος Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2385809 Συνεισφέροντες: Ank, Avacalop, Badseed, Christos karakasis, Dada, Dimitrisss, EleftheriosKosmas, Erud, Faithless, Fefeli, Ferengi, FocalPoint, Geraki, Jimel, Kalogeropoulos, Kouros, Lucinos, MARKELLOS, Marcos.th, Rodolfos, Sigalakos, Templar52, Thiseas, Vanakaris, Veron, Vyruss, Αλκιβιάδης, Μυρμηγκάκι, Παναγιώτης Μπότσης, Σκλαβενίτης, 47 ανώνυμες επεξεργασίες Όσκαρ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2438149 Συνεισφέροντες: 3d lover, Atlantia, Badseed, CommonsDelinker, Dada, Dimitris.papamichael, Ferengi, FocalPoint, GhostFace1234, Jbspielberg, Juckelbert, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Noobas, Sisyphos23, Tony Esopi, Zisbartz, Αλκιβιάδης, Αχρήστης, 29 ανώνυμες επεξεργασίες Τιμητικό Όσκαρ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2448254 Συνεισφέροντες: Diu, Juckelbert, Lemur12, Neachili, Tony Esopi, Αλκιβιάδης, Παναγιώτης Μπότσης, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2373916 Συνεισφέροντες: MARKELLOS, Ttzavaras, Αλκιβιάδης, Παναγιώτης Μπότσης Μπόλυγουντ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2451965 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alexguest, Ferengi, Glavkos, Kalogeropoulos, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Χόλυγουντ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2382754 Συνεισφέροντες: Badseed, Christos Vittoratos, CommonsDelinker, Dada, Loveless, Noobas, Pvasiliadis, Ttzavaras, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Αδελφοί Μανάκη Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2374575 Συνεισφέροντες: Costas78, FocalPoint, Ggia, KRBN, Kalogeropoulos, Macrakis, Pyraechmes, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2415589 Συνεισφέροντες: Dada, El-greco, KRBN, Kostisl, Loveless, Schekinov Alexey Victorovich, Tony Esopi, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικονολήπτης Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2342465 Συνεισφέροντες: Atlantia, Dada, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Σενάριο Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=1123198 Συνεισφέροντες: Kouros, MARKELLOS, Oustaman Σκηνοθέτης Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=950606 Συνεισφέροντες: Atlantia, Dada, Lemur12 Γκρο πλαν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2444698 Συνεισφέροντες: Templar52 Μεταγλώττιση Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2409097 Συνεισφέροντες: Ttzavaras, 15 ανώνυμες επεξεργασίες Ρακόρ (κινηματογράφος) Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=1651460 Συνεισφέροντες: Badseed, Stasym, Veron Σινεμασκόπ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2332440 Συνεισφέροντες: Geraki, Veron, 5 ανώνυμες επεξεργασίες Άγρια Δύση Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2412739 Συνεισφέροντες: Templar52 Καλτ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2023536 Συνεισφέροντες: Ipovrixiokeravnos Κινητοσκόπιο Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2355525 Συνεισφέροντες: Dada, Theonatsinas, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Ταινιοθήκη Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2452657 Συνεισφέροντες: Alaniaris, Infoscienceaddict, Mgoutsidou, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Χαρακτηρισμός καταλληλότητας ταινιών Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2447622 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alexignatiou, Dead3y3, Veron, 6 ανώνυμες επεξεργασίες FIPRESCI Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2281703 Συνεισφέροντες: Alaniaris, KRBN, Loveless, Μυρμηγκάκι Internet Movie Database Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2422484 Συνεισφέροντες: Dada, Dead3y3, Diamond, Giannisf, Latinsoapsfever, Lord Makro, Loveless, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2028176 Συνεισφέροντες: Ferengi, 1 ανώνυμες επεξεργασίες

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Αρχείο:Kinetoscope.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Kinetoscope.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Andibrunt, Conscious, PeterSymonds, Stef48, Stunteltje, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Academy Awards 1988.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Academy_Awards_1988.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Alan Light File:Flag of the United States (3-2 aspect ratio).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_United_States_(3-2_aspect_ratio).svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:CMBJ, User:Dbenbenn, User:Indolences, User:Jacobolus, User:Technion, User:Zscout370 Αρχείο:James stewart recieves academy award 1941.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:James_stewart_recieves_academy_award_1941.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Bomkia, PMG, Ron whisky Αρχείο:Jennifer Hudson - Chicago Theatre 07.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Jennifer_Hudson_-_Chicago_Theatre_07.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Original uploader was Scott Aza Jordan at en.wikipedia Αρχείο:Red carpet 2009 Academy Awards.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Red_carpet_2009_Academy_Awards.JPG Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Greg in Hollywood (Greg Hernandez) Αρχείο:Bette Davis in All About Eve trailer.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Bette_Davis_in_All_About_Eve_trailer.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Trailer screenshot Licencing information :http://www.sabucat.com/?pg=copyright and http://www.creativeclearance.com/guidelines.html#D2 Αρχείο:The African Queen, Hepburn2.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:The_African_Queen,_Hepburn2.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Trailer screenshot Licencing information :http://www.sabucat.com/?pg=copyright and http://www.creativeclearance.com/guidelines.html#D2 Αρχείο:Meryl Streep 1989.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Meryl_Streep_1989.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: User:Wildhartlivie Αρχείο:Carl Laemmle holding an Oscar trophy, 1930.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Carl_Laemmle_holding_an_Oscar_trophy,_1930.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Los Angeles Times photographic archive Αρχείο:Casablanca, Bogart.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Casablanca,_Bogart.JPG Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Trailer screenshot Αρχείο:Toshiro Mifune in Rashomon.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Toshiro_Mifune_in_Rashomon.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Snek01 Αρχείο:Flag of Italy.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Italy.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: see below Αρχείο:Flag of France.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_France.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: (Αγγλικά) Image:Flag of Japan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Japan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Various Image:Flag of Sweden.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Sweden.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Jon Harald Søby Image:Flag of Czechoslovakia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Czechoslovakia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: (of code) Αρχείο:Flag of Soviet Union 2-3.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Soviet_Union_2-3.JPG Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Dimitrisss Image:Flag of Algeria.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Algeria.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Image:Flag of Cote d'Ivoire.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Cote_d'Ivoire.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Jon Harald Søby Εικόνα:Flag of Germany.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Germany.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Madden, User:Pumbaa80, User:SKopp Αρχείο:Flag of Hungary (civil).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Hungary_(civil).svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Αρχείο:Flag of Spain.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Spain.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado File:Civil Ensign of Switzerland.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Civil_Ensign_of_Switzerland.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Reisio, User:Sandstein, User:Wiki-vr, User:Zscout370 Αρχείο:Flag of Argentina.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Argentina.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Dbenbenn Αρχείο:Flag of the Netherlands.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Netherlands.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Zscout370 File:Flag of Denmark.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Denmark.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Madden Image:Flag of Russia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Russia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Zscout370 Image:Flag of the Czech Republic.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Czech_Republic.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: special commission (of code): SVG version by cs:-xfi-. Colors according to Appendix No. 3 of czech legal Act 3/1993. cs:Zirland. Image:Flag of the Republic of China.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Republic_of_China.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: 555, Bestalex, Bigmorr, Denelson83, Ed veg, Gzdavidwong, Herbythyme, Isletakee, Kakoui, Kallerna, Kibinsky, Mattes, Mizunoryu, Neq00, Nickpo, Nightstallion, Odder, Pymouss, R.O.C, Reisio, Reuvenk, Rkt2312, Rocket000, Runningfridgesrule, Samwingkit, Sasha Krotov, Shizhao, Tabasco, Vzb83, Wrightbus, Zscout370, 72 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Flag of Bosnia and Herzegovina 2-3.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Bosnia_and_Herzegovina_2-3.gif Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Dimitrisss Αρχείο:Flag of Canada 2-3.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Canada_2-3.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Dimitrisss Image:Flag of South Africa.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_South_Africa.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Adriaan, Anime Addict AA, AnonMoos, BRUTE, Daemonic Kangaroo, Dnik, Duduziq, Dzordzm, Fry1989, Homo lupus, Jappalang, Juliancolton, Kam Solusar, Klemen Kocjancic, Klymene, Lexxyy, Mahahahaneapneap, Manuelt15, Moviedefender, Ninane, Poznaniak, SKopp, ThePCKid, ThomasPusch, Tvdm, Ultratomio, Vzb83, Zscout370, 33 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Flag of Austria.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Austria.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Αρχείο:Chaplin The Kid.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Chaplin_The_Kid.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Akumiszcza, Damiens.rf, Infrogmation, PMG, Red devil 666, Responsible?, Wolfmann, Zaphod, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Elia Kazan NYWTS.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Elia_Kazan_NYWTS.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: New York World-Telegram and the Sun staff photographer: Kavallines, James, photographer. Αρχείο:Alfred Hitchcock NYWTS.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Alfred_Hitchcock_NYWTS.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Fred Palumbo Αρχείο:Wikipedia-logo.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Wikipedia-logo.png Άδεια: logo Συνεισφέροντες: Abigor, Bastique, Cary Bass, Guillom, Krinkle, Kwj2772, Mike.lifeguard, Mormegil, Richie, Rocket000, Schaengel89 Αρχείο:AlamAraStill.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:AlamAraStill.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Frank C. Müller, Innotata, Jayantanth, Mahlum, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Hollywood.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Hollywood.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: 32X, Boereck, Dodo, Edward, Herbythyme, Jibi44, Qviri, Red devil 666, Røed, Svens Welt, Túrelio, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Capitol Records Building LA.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Capitol_Records_Building_LA.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Amineshaker, AndreasPraefcke, Evrik, Geofrog, Ies, Juiced lemon, MB-one, Man vyi, Multichill, Solipsist, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Hollywood Walk of Fame.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Hollywood_Walk_of_Fame.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Owen Αρχείο:Milton-Manaki-Bitolya.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Milton-Manaki-Bitolya.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Original uploader was PetarM at sr.wikipedia Αρχείο:20070805_Bitola_Manaki_house.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:20070805_Bitola_Manaki_house.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Ggia Αρχείο:20070805_Bitola_Manaki_House_sign.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:20070805_Bitola_Manaki_House_sign.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Ggia Αρχείο:Fratelli Lumiere.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Fratelli_Lumiere.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Abhishekjoshi, Geni, GrawpSock, Hellisp, Jerem43, Pantoine, Pymouss, Responsible?, Riana, Schaengel89, Serenade, 1 ανώνυμες επεξεργασίες

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Αρχείο:Abel Hidalgo.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Abel_Hidalgo.JPG Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:HidalgoStudio Εικόνα:Chaise réal.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Chaise_réal.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Me Image:Cinemascope 4 perf 35 mm film.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Cinemascope_4_perf_35_mm_film.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Megapixie at en.wikipedia Αρχείο:IMDb logo.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:IMDb_logo.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Giannisf Αρχείο:imdb_9_april.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Imdb_9_april.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Giannisf, MARKELLOS

Άδεια

Άδεια Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/