Χώρες της Ωκεανίας

Χώρες της Ωκεανίας

PDF που παράγονται χρησιμοποιώντας την ανοικτού περιεχομένου εργαλειοθήκη mwlib. Βλέπε http://code.pediapress.com/ για περισσότερες πληροφορίες.

PDF generated at: Wed, 15 Dec 2010 12:10:59 UTC

Περιεχόμενα Άρθρα Αυστραλία Αυστραλία

Βανουάτου Βανουάτου

Βόρειες Μαριάνες Νήσοι Βόρειες Μαριάνες Νήσοι

Γαλλική Πολυνησία Γαλλική Πολυνησία

Γκουαχάν Γκουαχάν

Κιριμπάτι Κιριμπάτι

Μικρονησία Μικρονησία

1 1 11 11 18 18 22 22 25 25 27 27 37 37

Νέα Ζηλανδία

39

Νέα Ζηλανδία

39

Νέα Καληδονία

47

Νέα Καληδονία

47

Νήσοι Κουκ Νήσοι Κουκ

51 51

Νήσοι Μάρσαλ

53

Νήσοι Μάρσαλ

53

Νήσοι Πίτκαιρν

60

Νήσοι Πίτκαιρν

60

Νήσοι Σολομώντα Νήσοι Σολομώντα

Ναουρού

62 62 69

Ναουρού

69

Νησί Νόρφολκ

81

Νησί Νόρφολκ

81

Νιούε Νιούε

Ουώλις και Φουτούνα Ουώλις και Φουτούνα

Παλάου Παλάου

Παπούα Νέα Γουινέα Παπούα Νέα Γουινέα

Σαμόα Σαμόα

Τοκελάου Τοκελάου

Τουβαλού Τουβαλού

Τόνγκα Τόνγκα

Φίτζι Φίτζι

82 82 84 84 87 87 95 95 106 106 114 114 116 116 124 124 129 129

Παραπομπές Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες

137

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες

138

Άδειες Άρθρου Άδεια

141

1

Αυστραλία Αυστραλία Συντεταγμένες: 25°00′S 135°00′E-25.00, 135.00 [1]

Σημαία της Αυστραλίας Εθνόσημο της Αυστραλίας Εθνικός ύμνος: Advance Australia Fair1

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Καμπέρα 35°18′27″S 149°7′28″E-35.3075, 149.12444 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Σίδνεϊ

Επίσημες γλώσσες

Καμμία, Αγγλικά de facto2

Πολίτευμα

Ομοσπονδιακή Βασιλευομένη Δημοκρατία

Βασίλισσα Ελισάβετ Β' Γενική κυβερνήτης Κουέντιν Μπράις Πρωθυπουργός Τζούλια Γκίλαρντ Ανεξαρτησία 1η Ιανουαρίου 1901 • Ισχύον Σύνταγμα 11 Δεκεμβρίου 1931 • Νόμος του 3 Μαρτίου 1986 Γουεστμίνστερ • Νομοθετικά Διατάγματα

Αυστραλία

2 Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

7.741.220 km2 (6η) 1 25.760 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2010 • Απογραφή 2006 • Πυκνότητα

21.515.754[3] 19.855.288 2,7 κατ./km²

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2010) • Κατά κεφαλή

882,3447 δισ. $[4] 39.692 $[4]

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2010) • Κατά κεφαλή

1.219,722 δισ. $[4] 54.869 $[4]

ΔΑΑ (2010)

0,937 (2η) – πολύ υψηλή

Νόμισμα

Δολάριο Αυστραλίας (AUD)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

(UTC +8 ως +10,5) (UTC +9 ως +11,5)

Internet TLD

.au

Κωδικός κλήσης

+61

1 Η Αυστραλία έχει και βασιλικό ύμνο, το God Save the Queen.

2 Τα Αγγλικά δεν έχουν de jure επίσημη κατoχύρωση.[5] 3 [6]

Υπάρχουν διαφοροποιήσεις στις ζώνες ώρας.

Η Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας είναι η έκτη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο (γεωγραφικά), η μόνη που καταλαμβάνει μία ολόκληρη ήπειρο, και η μεγαλύτερη στην Αυστραλασία. Στα νοτιοανατολικά της βρίσκεται η Νέα Ζηλανδία, στα βόρειά της η Ινδονησία, η Παπούα-Νέα Γουινέα και το Ανατολικό Τιμόρ. Το όνομα Αυστραλία προέρχεται από τη λατινική φράση terra australis incognita ("άγνωστη νότια γη"). Η έκτασή της είναι 7.686.850 km² και ο πληθυσμός της είναι 21.515.754 (εκτίμηση 2010) (19.872.600 στην απογραφή του 2003). Πρωτεύουσα είναι η Καμπέρα, με 280.000 κατοίκους. Αποτελείται από την αυσταλιανή ήπειρο, την Τασμανία και πολυάριθμα νησιά. Για τουλάχιστον 40.000 χρόνια πριν από τον ευρωπαϊκό αποικισμό στα τέλη του 18ου αιώνα, η Αυστραλία ήταν κατοικούνταν από ιθαγενείς Αυστραλούς, οι οποίοι ανήκουν σε μία ή περισσότερες από τις περίπου 250 γλωσσικές ομάδες.[7] [8] Μετά την ανακάλυψη από ολλανδικούς εξερευνητές το 1606, το ανατολικό μισό της Αυστραλίας διεκδικήθηκε από τη Βρετανία το 1770 και αρχικά εγκαταστάθηκαν μέσω της ποινής της μεταφοράς στην αποικία της Νέας Νότιας Ουαλίας, η οποία επισήμως ιδρύθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1788 [11] (αν και επίσημη κατοχή της γης είχε συμβεί στις 26 Ιανουαρίου 1788).[9] Ο πληθυσμός αυξήθηκε σταθερά κατά τα επόμενα χρόνια, η ήπειρος εξερευνήθηκε και επιπλέον πέντε αυτοδιοικούμενες υπερπόντιες βρεταινκές αποικίες ιδρύθηκαν. Αυτές οι έξ αποικίες ενώθηκαν το 1901. Οι κάτοικοι της Αυστραλίας ομιλούν την αγγλική γλώσσα ενώ συνυπάρχουν και οι γλώσσες των ιθαγενών που μοιάζουν μεταξύ τους και διαιρούνται σε δυο μεγάλες ομάδες, την ομάδα του νότου και την ομάδα του βορρά. Νόμισμα της χώρας είναι το δολάριο Αυστραλίας.

Αυστραλία

3

Διοικητική διαίρεση Η Αυστραλία είναι ομοσπονδιακό κράτος που αποτελείται από έξι πολιτείες και δύο μείζονες επικράτειες. Οι έξι πολιτείες είναι οι ηπειρωτικές Βικτόρια, Δυτική Αυστραλία, Νέα Νότια Ουαλία, Νότια Αυστραλία, Κουΐνσλαντ και η νησιωτική Τασμανία. Οι δύο μείζονες επικράτειες είναι η Βόρεια Επικράτεια και η Επικράτεια Πρωτεύουσας Αυστραλίας, οι οποίες έχουν μικρότερο βαθμό αυτονομίας από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε σχέση με τις πολιτείες. Μία ακόμα ηπειρωτική επικράτεια, η Επικράτεια Τζέρβις Μπέι υπάγεται απ' ευθείας στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Επιπλέον στην Αυστραλία ανήκουν οι παρακάτω νησιωτικές περιοχές στον Ινδικό και Ειρηνικό Ωκεανό: Η πρωτεύουσα και οι πολιτείες της Αυστραλίας: [1] Επικράτεια της Αυστραλιανής Πρωτεύουσας [2] Νέα Νότια Ουαλία [3] Βικτόρια [4] Κουΐνσλαντ [5] Νότια Αυστραλία [6] Δυτική Αυστραλία [7] Τασμανία [8] Βόρεια Επικράτεια

• • • • •

Νησιά Άσμορ και Καρτιέ Νήσος Νόρφολκ Νήσος των Χριστουγέννων Νησιά Κόκος Νησιά της Θάλασσας των Κοραλλιών

• Νήσοι Χερντ και ΜακΝτόναλντ

Σύνορα - θέση Η Αυστραλία βρίσκεται στο νότιο τμήμα του ανατολικού ημισφαίριου και βρέχεται από θάλασσα. Από το βορρά βρέχεται από την Αραφούρα θάλασσα στην ανατολή από τον Ειρηνικό ωκεανό και στα δυτικά και νότια από τον Ινδικό ωκεανό.

Μορφολογία Η Αυστραλία ήταν στα αρχαία γεωλογικά χρόνια κομμάτι μιας μεγάλης ξηράς που κάλυπτε όλο το νότιο ημισφαίριο. Δεν διαθέτει σπουδαία βουνά. Οι Αυστραλιανές Άλπεις έχουν σήμερα διαβρωθεί τόσο, ώστε ούτε οι σιδηροδρομικές γραμμές δυσκολεύονται να περάσουν από τα παράλια στο εσωτερικό. Τα ψηλότερα βουνά είναι η Τάουνσενδ και η Κόσιουσκο, που βρίσκονται στην πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλλίας και η Βόγογκ, στην πολιτεία Βικτόρια. Σε μεγάλη έκταση το έδαφος κλίνει προς τα μέσα κι έτσι εμποδίζεται η διαφυγή των νερών προς τη θάλασσα. Το πιο χαμηλό σημείο αυτής της κοίλης Αυστραλίας περιλαμβάνει τη λίμνη Έυρ, που βρίσκεται 12 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Γενικά οι λίμνες της Αυστραλίας είναι πολλές, αλλά δεν έχουν όλες Φωτογραφία από δορυφόρο. πάντα νερό. Το νερό των λιμνών είναι αλμυρό και έτσι δεν είναι χρήσιμα τα εδάφη τους, για να αποξηρανθούν. Οι σπουδαιότερες, εκτός από την Έυρ, είναι η Αμαδέου και η Τόρρενς. Ο σπουδαιότερος ποταμός της Αυστραλίας είναι ο Μώραιν που χύνεται στον Ινδικό ωκεανό. Είναι ο μεγαλύτερος ποταμός, γιατί έχει πάντοτε νερό και γιατί μαζί με τους παραπόταμους καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της ηπείρου. Άλλος, μικρότερης σημασίας, ποταμός είναι ο Κούπερ που χύνει τα νερά του στη λίμνη Έυρ.

Αυστραλία

Κλίμα Το κλίμα της Αυστραλίας είναι διαφορετικό από μέρος σε μέρος. Γενικά, αν και σημειώνονται πολλές βροχές, συχνά φυσούν ξηροί άνεμοι που συντελούν στην έλλειψη βροχών για πολλά χρόνια. Σ' αυτές τις περιόδους ξηρασίας τα εδάφη ερημώνονται εντελώς. Το κλίμα της Αυστραλίας είναι πολύ υγιεινό και δεν ευνοεί τις επιδημικές αρρώστιες, όπως τη φυματίωση, ευνοεί όμως τη διάρροια, τη δυσεντερία και την ελονοσία. Η χώρα ανακοίνωσε το Δεκέμβριο του 2008 ότι ως το έτος 2020 θα έχει μειώσει κατά τουλάχιστον 5% τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε σχέση με τα επίπεδα του 2000.[10]

Χλωρίδα και πανίδα Η βλάστηση, καθώς και τα είδη των φυτών, διαφέρουν ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες. Έτσι, στο βόρειο μέρος φυτεύονται πολλά είδη φοινίκων και αναρριχητικών φυτών. Στο νοτιοδυτικό μέρος υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά της ηπείρου φυτά. Στο νοτιοανατολικό μέρος υπάρχει πλούσια βλάστηση σε ευκαλύπτους που φτάνουν τα 135 είδη, καζουαρίνες (21 είδη), μελανολεύκες (97 είδη), ακακίες (300 είδη). Στο εσωτερικό της χώρας δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου βλάστηση. Εξαιτίας του πετρώδους και αμμώδους εδάφους, βρίσκονται μόνο θαμνώδη φυτά. Από τα καρποφόρα φυτά τα περισσότερα τα έχουν φέρει από άλλες χώρες, ιδιαίτερα ευρωπαϊκές. Τα θηλαστικά ζώα της Αυστραλίας είναι τα περισσότερα μαρσιποφόρα που διακρίνονται σε 100 είδη όπως το καγκουρό και το κοάλα. Άλλα από αυτά είναι καρποφάγα, άλλα εντομοφάγα και άλλα τρωκτικά. Υπάρχουν όμως και θηλαστικά μη μαρσιποφόρα, όπως ο σκύλος ντίνγκο, 21 είδη νυχτερίδας, 31 είδη ποντικιών. Μεγαλύτερη ανάπτυξη έχουν τα πτηνά, όπως ο δρυοκολάπτης, ο σπίνος, ο φασιανός, ο γύπας, η λύρα, πολλά είδη παπαγάλων. Υπάρχουν πολλά είδη φιδιών και μάλιστα δηλητηριώδη καθώς και σαυρών (110 είδη). Στα παράλια, στα ποτάμια και στις λίμνες υπάρχουν κροκόδειλοι και θαλάσσιες χελώνες. Ζώα που μεταφέρθηκαν από αλλού στην Αυστραλία, όπως το κουνέλι, εξαγριώθηκαν εκεί. Στην Αυστραλία μεταφέρθηκε και το πρόβατο, Το κοάλα είναι χαρακτηριστικό μασιποφόρο της Αυστραλίας που σήμερα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες πηγές πλούτου για τη χώρα. Το μαλλί των προβάτων της θεωρείται το καλύτερο στον κόσμο κι έδωσε τεράστια οικονομική ανάπτυξη στις εριοβιομηχανίες της Βρετανίας.

Πληθυσμός Οι ιθαγενείς κάτοικοι της Αυστραλίας ανήκουν στην αυστραλιανή φυλή που θεωρείται αυτόχθων και υπάρχει μόνο εκεί. Στις μέρες μας ελάχιστοι κάτοικοι ανήκουν σ' αυτήν τη φυλή (το 2001 υπήρχαν 366.436).Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις για το 2009,στην Αυστραλία κατοικούν 21.262.641 άτομα. Αν εξαιρεθούν οι αυτόχθονες Αβορίγινες οι υπόλοιποι κάτοικοι είναι μετανάστες άποικοι και οι απόγονοι τους , που ανήκουν φυλετικά κυρίως σε διάφορους πληθυσμούς της Ευρώπης. Οι Βρετανοί, οι Ιταλοί, οι Γερμανοί και οι Έλληνες είναι από τις κυριότερες εθνότητες Ευρωπαίων πολιτών της Αυστραλίας. Οι Έλληνες καθώς και οι ελληνικής καταγωγής Αυστραλοί είναι επίσημα περίπου 475.000 (109.988 γεννημένοι στην Ελλάδα και 365.147 γεννημένοι στην Αυστραλία), σύμφωνα με την απογραφή του 2006 . Άλλες σημαντικές πληθυσμιακά εθνότητες της Αυστραλίας είναι οι Κινέζοι , οι Ινδοί καθώς και άλλοι λαοί της Ασίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2010, το προσδόκιμο ζωής στους άνδρες είναι 79,33 χρόνια, στις γυναίκες 84,25 χρόνια και στο σύνολο του πληθυσμού τα 81,72 χρόνια[3] .

4

Αυστραλία

5

Διακυβέρνηση Το Κοινοβούλιο της Αυστραλίας αποτελείται από δύο σώματα, την ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων, που αριθμεί 150 μέλη και τη Γερουσία με 76 μέλη. Οι εκλογές για την Βουλή των Αντιπροσώπων διενεργούνται κάθε τρία χρόνια. Στη Γερουσία οι εκλογές διενεργούνται κάθε έξι χρόνια με αναλογικό σύστημα και το 1/2 των μελών του σώματος ανανεώνεται κάθε τρία χρόνια. 12 μέλη αναλογούν σε κάθε μία από τις έξι πολιτείες, ενώ οι δύο περιοχές της πρωτεύουσας Καμπέρα και της Βόρειας Αυστραλίας εκπροσωπούνται από δύο Γερουσιαστές η κάθε μία. Δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι πολίτες που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους. Το ισχύον Σύνταγμα ψηφίστηκε στις 9 Ιουλίου του 1900 και τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 1901. Η Αυστραλία είναι μία δημοκρατική χώρα, μέρος της Κοινοπολιτείας των Εθνών (Βρετανική Κοινοπολιτεία) και αναγνωρίζει ως ανώτατο άρχοντα τον εκάστοτε βρετανό μονάρχη, ο οποίος-α αντιπροσωπεύεται από έναν Γενικό Κυβερνήτη, που διορίζεται από την κυβέρνηση ή το Κοινοβούλιο της Αυστραλίας. Στις 6 Νοεμβρίου 1999 διενεργήθηκε δημοψήφισμα με το ερώτημα να γίνει ή όχι η Αυστραλία Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Οι Αυστραλοί αρνήθηκαν την εισαγωγή ενός νέου μοντέλου διακυβέρνησης και με ποσοστό 55% περίπου αποφάσισαν τη συνέχεια του ισχύοντος πολιτειακού καθεστώτος.

Δημοψήφισμα 1999 Πολιτεία/Επικράτεια

Προεδρευομένη Βασιλευομένη Δημοκρατία Δημοκρατία

Βικτόρια

49,84%

50,16%

Δυτική Αυστραλία

41,48%

58,52%

Νέα Νότια Ουαλία

46,43%

53,57%

Νότια Αυστραλία

43,57%

56,43%

Κουΐνσλαντ

37,44%

62,56%

Τασμανία

40,37%

59,63%

Βόρεια Επικράτεια

48,77%

51,23%

Επικράτεια Πρωτεύουσας

63,27%

36,73%

Σύνολο

45,13%

54,87%

Πηγή: The Australian Electoral Commission (AEC) [11] ==

Εκλογές 2007 Ομοσπονδιακή Βουλή, 24 Νοεμβρίου 2007 Οι Εργατικοί του Κέβιν Ραντ κέρδισαν νίκη στις εκλογές, με 83 έδρες.

Αυστραλία

6

Βουλή των Αντιπροσώπων — συμμετοχή 94,76% ([υποχρεωτική ψηφοφορία) — ανεπίσημη αποχή 3,95%[12] [13] Κόμμα

Ψήφοι

%

Μεταβολή ποσοστού Έδρες Μεταβολή

Αυστραλιανό Εργατικό Κόμμα

5.388.184 43,38

+5,74

83

+23

Φιλελεύθερο Κόμμα Αυστραλίας

4.546.600 36,60

–4,22

55

–20

Πράσινοι της Αυστραλίας

967.789

7,79

+0,60

0

0

Εθνικό Κόμμα της Αυστραλίας

682.424

5,49

–0,40

10

–2

Κόμμα Πρώτα η Οικογένεια

246.798

1,99

–0,02

0

0

Αυστραλιανοί Δημοκράτες

89.813

0,72

–0,51

0

0

Ανεξάρτητοι

276.370

2,23

–0,27

2

–1

Λοιπά

222.004

1,79

+0,25

0

0

Σύνολο

12.419.863

Εργατικοί

Νίκη

Συμμαχία Εθνικού Κόμματος και Φιλελευθέρων

150 52,70

+5,44

83

47,30 –5,44

65

–22

+23

Ανεξάρτητοι: Τόνι Γουίνδσορ, Μπομπ Κάτερ.

Γερουσία, 24 Νοεμβρίου 2007 Κόμμα

Ψήφοι

%

Μεταβολή ποσοστού

Κερδισμένες έδρες

Αριθμός εδρών στη Γερουσία

Μεταβολή

Αυστραλιανό Εργατικό Κόμμα

5.101.200 40,30

+5,28

18

32

+4

Συνασπισμός Εθνικού Κόμματος και [14] Φιλελευθέρων

5.055.095 39,94

–5,15

18

37

–2

Πράσινοι της Αυστραλίας

1.144.751

9,04

+1,38

3

5

+1

Κόμμα Πρώτα η Οικογένεια

204.788

1,62

–0,14

0

1

0

Αυστραλιανοί Δημοκράτες

162.975

1,29

–0,80

0

0

–4

Ανεξάρτητοι

174.458

1,38

–0,13

1

1

+1

Λοιποί

813.538

6,43

–0,44

0

0

0

Σύνολο

12.656.805

40

76

Ανεξάρτητος: Νικ Ξενοφών.

Αυστραλία

7

Γενικές εκλογές 2010 Στις πρόωρες γενικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 21 Αυγούστου 2010 κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν εξασφάλισε αυτοδυναμία 76 εδρών στην Ομοσπονδιακή Βουλή, για πρώτη φορά από το 1940. Ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης συγκέντρωσε 73 έδρες, έναντι 72 για το κυβερνών Εργατικό Κόμμα, ενώ μία έδρα κατέλαβαν οι Πράσινοι και τρεις οι ανεξάρτητοι. [15]

Βουλή των Αντιπροσώπων Βουλή των Αντιπροσώπων — συμμετοχή 93,21% — άκυρα 5,55% Κόμμα

Ψήφοι

Αυστραλιανό Εργατικό Κόμμα

%

Μετακίνηση (Swing) Έδρες Μεταβολή

4.711.363 37,99

−5,40

72

−11

Κόμμα Φιλελευθέρων της Αυστραλίας

3.777.383 30,46

+0,76

44

−11

Φιλελεύθερο Εθνικό Κόμμα (QLD)

1.130.525

9,12

+0,60

21

+21

419.286

3,43

−0,04

6

−4

38.335

0,31

−0,01

1

+1

1.458.998 11,76

+3,97

1

+1

Συνασπισμός

Εθνικό Κόμμα της Αυστραλίας Φιλελεύθερο Κόμμα Υπαίθρου (NT) Πράσινοι της Αυστραλίας Εθνικό Κόμμα (WA)

43.101

0,34

+0,20

1

+1

Ανεξάρτητοι

312.496

2,52

+0,30

4

+2

Λοιπά

510.876

4,11

−0,38

0

0

Σύνολο

12.402.363

150

Ψήφος στον δικομματισμό Αυστραλιανό Εργατικό Κόμμα

6.216.445 50,12

−2,58

72

−11

Συνασπισμός Εθνικού Κόμματος και Κόμματος των Φιλελευθέρων

6.185.918 49,88

+2,58

72

+7

Γερουσία 2010 Γερουσία , 21 Αυγούστου 2010 — συμμετοχή 93,82% — άκυρα 3,75% Κόμμα

Ψήφοι

%

Μετακίνηση Κερδισμένες έδρες Σύνολο εδρών Μεταβολή

Συνασπισμός Φιλελευθέρων/ Εθνικού Κόμματος

4.871.871 38,30

–1,47

18

34

–3

Αυστραλιανό Εργατικό Κόμμα

4.469.734 35,13

–5,17

15

31

–1

Πράσινοι της Αυστραλίας

1.667.315 13,11

+4,07

6

9

+4

Κόμμα Πρώτα η Οικογένεια

267.493

2,10

+0,48

0

0

–1

Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα

134.987

1,06

+0,14

1

1

+1

55.786

0,44

–0,94

0

1

0

Λοιπά

1.255.047

9,86

+2,89

0

0

0

Σύνολο

12.722.233

40

76

Ανεξάρτητοι

[16] [17]

*Όλα τα αποτελέσματα είναι τελικά.

Αυστραλία

8

Θρησκεύματα Αν και στην Αυστραλία δεν είναι θεσπισμένη κάποια θρησκεία ως κυρίαρχη θρησκεία, οι Χριστιανοί αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων της Αυστραλίας.Σύμφωνα με την απογραφή του 2006 , το 25.8% είναι Ρωμαιοκαθολικοί (κυρίως Αυστραλοί ιρλανδικής,ιταλικής και πολωνικής καταγωγής),το 18.7% Αγγλικανοί ενώ το 19.4% είναι πιστοί άλλων χριστιανικών δογμάτων (Ορθόδοξοι,μέλη της Ενωτικής Εκκλησίας Αυστραλίας κλπ).Επίσης υπάρχουν κοινότητες Βουδιστών (2.1%),Μουσουλμάνοι (1.7%),Εβραίοι (0.4%)και λοιποί (2%) .Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως το 18.7% των Αυστραλών δηλώνουν άθεοι ενώ το 11.2% δεν θέλησε να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα κατά την απογραφή.

Πολιτισμός Πριν τον ερχομό των αποίκων ο πολιτισμός που επικρατούσε ήταν αυτός των ιθαγενών Αβοριγίνων.Οι Αβορίγινες ζούσαν σαν νομάδες γύρω από το βράχο Άιερς, γνωστό και ως Ουλούρου στη γλώσσα τους. Οι Αβορίγινες είναι οι εφευρέτες του μπούμερανγκ. Το χρησιμοποιούν στο κυνήγι αλλά και ως παιχνίδι. Άλλο στοιχείο του πολιτισμού των ιθαγενών ήταν το ντιτζεριντού . Είναι ένα μουσικό όργανο, ένας μεγάλος ξύλινος σωλήνας από τον οποίο με ένα φύσημα παράγεται ένας παράξενος ήχος σαν βούισμα. Το ντιτζεριντού χρησιμοποιείται ακόμα στις θρησκευτικές γιορτές των Αβορίγινων. Με την άφιξη των αποίκων από το 1788 και εντεύθεν , η βάση της αυστραλιανής κουλτούρας ήταν καθαρά Αγγλοσαξονική αν και δημιουργήθηκαν και κάποια αυτόνομα στοιχεία,σχετικά με τη μοναδικότητα του περιβάλλοντος της Αυστραλίας και με τον προϋπάρχοντα πολιτισμό των ιθαγενών. Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, ο Αυστραλιανός πολιτισμός έχει επηρεαστεί βαθύτατα από τον Αμερικανικό τρόπο ζωής (κυρίως μέσω του κινηματογράφου και της τηλεόρασης ) καθώς και από τους μη αγγλόφωνους πληθυσμούς που βρίσκονται στη χώρα.

Σημαντικές πόλεις Εξαιτίας των κλιματολογικών συνθηκών το πιο πυκνοκατοικημένο μέρος της Αυστραλίας είναι το ανατολικό και ιδιαίτερα στα παράλια.

• Στην πολιτεία Βικτόρια υπάρχουν οι πόλεις: Μελβούρνη (πρωτεύουσα με 3.000.000 κ.), Μπέντιγκο (65.000 κ.), Τζιλόνγκ (Geelong 149.000 κ).

Άποψη της Μελβούρνης

• Στην πολιτεία Νέα Νότια Ουαλία οι πόλεις: Σίδνεϊ (πρωτεύουσα με 3.400.000 κ.), Νιούκαστλ (430.000 κ.), Γούλανγκονγκ (250.000 κ.).

• Στην Κουηνσλάνδη οι πόλεις: Βρισβάνη (πρωτεύουσα με 1.200.000 κ.), Τάουνσβιλ (107.000 κ.), Ίπσουιτς (75.000 κ.).

• Στη Δυτική Αυστραλία οι πόλεις: Περθ (πρωτεύουσα με 2.000.000 κ.), Φρίμαντλ (25.000 κ.)

• Στη Νότια Αυστραλία : Αδελαΐδα (πρωτεύουσα με 1.800.000 κ.), • Στο Βόρειο Διαμέρισμα: Ντάργουιν (200.000 κ).

Αυστραλία

9

Οικονομία Τον Ιανουάριο του 2009 ανακοινώθηκε από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία ότι σε 4,5% του εργατικού δυναμικού της χώρας σημειώθηκε άνοδος της ανεργίας το 2008.[18]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Εικόνες της Αυστραλίας

Το λιμάνι του Σίδνεϊ.

Ηλιοβασίλεμα στα βουνά της Βικτόρια.

Το Ουλουρού.

Ποταμός στη Νότια Αυστραλία

Το κρίκετ είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα στην Αυστραλία.

Το αυστραλιανό ποδόσφαιρο είναι το δημοφιλέστερο άθλημα στην Αυστραλία.

Το καγκουρό είναι μαρσιποφόρο ζώο που απαντάται αποκλειστικά στην Αυστραλία.

Καταιγίδα στο Ντάργουιν.

Αναφορές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1& params=-25. 00_N_135.

00_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1& params=35_18_27_S_149_7_28_E_type:city_scale:500000_region:au [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ as. html) [4] Έκθεση Οκτωβρίου 2010 [[ΔΝΤ (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2010/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2006& ey=2010& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=. & br=1& c=193& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=& pr. x=53& pr. y=11)]] [5] Australian Immigration - 1995 Global Cultural Diversity Conference - Mr Joseph Lo Bianco (http:/ / www. immi. gov. au/ media/ publications/ multicultural/ confer/ 04/ speech18b. htm) [6] Time - australia.gov.au (http:/ / www. australia. gov. au/ Time#timezones) [7] Australian Social Trends (http:/ / www. abs. gov. au/ ausstats/ abs@. NSF/ 2f762f95845417aeca25706c00834efa/ aadb12e0bbec2820ca2570ec001117a5!OpenDocument). Australian Bureau of Statistics website. Commonwealth of Australia (ανακτήθηκε 6 June 2008 ) [8] Michael Walsh. 'Overview of indigenous languages of Australia' in Suzane Romaine (ed) Language in Australia (Cambridge: Cambridge University Press, 1991) ISBN 0-521-33983-9 [9] The Heritage of the Land and Property Management Authority (http:/ / www. baseline. nsw. gov. au/ history. html). Baseline.nsw.gov.au (ανακτήθηκε 2010-10-27 ) [10] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=967925& lngDtrID=252), Μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου αποφάσισε η Αυστραλία, 15 Δεκεμβρίου 2008.

Αυστραλία [11] http:/ / www. aec. gov. au/ About_AEC/ Publications/ Newsfiles/ 1999/ No_87. htm [12] UWA election summaries (http:/ / elections. uwa. edu. au/ ) [13] Lower house results: AEC (http:/ / results. aec. gov. au/ 13745/ website/ HouseStateFirstPrefsByParty-13745-NAT. htm) [14] Το σύνολο των 37 εδρών συμπεριλαμβάνει 32 για τους Φιλελεύθερους, 4 για το Εθνικό Κόμμα (2 στη Νέα Νότια Ουαλία, 2 στην Κουηνσλάνδη), 1 CLP (Βόρειο Διαμέρισμα).

[15] Τα Νέα (http:/ / www. tanea. gr/ default. asp?pid=2& ct=2& artid=4590351), «Ισοπαλία» έβγαλαν οι κάλπες στην Αυστραλία, 21-8-2010.

[16] 2010 election upper house results: AEC (http:/ / vtr. aec. gov. au/ SenateStateFirstPrefsByGroup-15508-NAT. htm). Vtr.aec.gov.au (ανακτήθηκε 23-8-2010 ) [17] 2010 federal election upper house seat numbers (http:/ / www. abc. net. au/ elections/ federal/ 2010/ guide/ senate-results. htm). ABC (29-7-2010) (ανακτήθηκε 26-8-2010 ) [18] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_17/ 01/ 2009_263695), Σε τέλμα η οικονομία της Αυστραλίας, 18 Ιανουαρίου 2009.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Δικτυακός κόμβος της Αυστραλιανής Κυβέρνησης (http://www.gov.au/) • Δορυφορικές εικόνες της Αυστραλίας (http://maps.google.com/maps?ll=-27.000000,133.000000&spn=38.

871300,61.703613&t=h&hl=en) (Google Maps) • Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστραλίας (http://www.nla.gov.au/) • Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας (http://www.nma.gov.au/) bjn:Australia gag:Avstraliya

10

11

Βανουάτου Βανουάτου Συντεταγμένες: 16°37′60″S 168°01′00″E-16.6333, 168.0167 [1]

Σημαία του Βανουάτου Εθνόσημο του Βανουάτου Εθνικό σύνθημα: '"Long God yumi stanap" (Στο Θεό στηριζόμαστε)' Εθνικός ύμνος: 'Yumi, Yumi, Yumi'

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Πορτ Βίλα 17°45′Β 168°18′ Α

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά Γαλλικά Μπισλάμα

Πολίτευμα

Kοινοβουλευτική Δημοκρατία Πρόεδρος Ιόλου Άμπιλ Πρωθυπουργός Σάτο Κίλμαν

Ανεξαρτησία από Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

30 Ιουλίου 1980

Βανουάτου

12 Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

12.189 km2 (161η) αμελητέο 2.528 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2005 • Πυκνότητα

218.519 (178η) 211.000 17,9 κατ./km² (194η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,044 δισ. $[2] (174η) 4.334 $[2] (118η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,554 δισ. $[2] (174η) 2.301 $[2] (114η)

ΔΑΑ (2007)

0,693 (126η) – μεσαίος

Νόμισμα

Βάτου (VUV)

Ζώνη ώρας

(UTC +11)

Internet TLD

.vu

Κωδικός κλήσης

+678

Το Βανουάτου (στα γαλλικά: République de Vanuatu, αγγλικά: Republic of Vanuatu, στην Μπισλάμα: Ripablik blong Vanuatu,παλαιότερη ονομασία Νέες Εβρίδες) είναι αρχιπέλαγος που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό, 1000χλμ δυτικά των νησιών Φίτζι. Από τα 82 νησιά του αρχιπελάγους του Βανουάτου τα δύο μεγαλύτερα είναι το Εσπίριτου Σάντου και το Μαλακούλα. Δύο από τα νησιά, τα Μάθιου και Χάντερ, διεκδικούνται και από τη Νέα Καληδονία. Η πρωτεύουσα της χώρας είναι η Πορτ Βίλα και βρίσκεται στο Εφάτε. Από το 1906, οι τότε Νέες Εβρίδες τελούσαν υπό κοινή αγγλογαλλική διοίκηση ως το 1980, οπότε το Βανουάτου απέκτησε την ανεξαρτησία του. Ο πληθυσμός της χώρας ανέρχεται σε 205.000 (2005) εκ των οποίων το 94% είναι Μελανήσιοι. Οι 113 γλώσσες που χρησιμοποιούνται στα νησιά του Βανουάτου κατατάσσουν τη χώρα ανάμεσα σε αυτές με την μεγαλύτερη γλωσσική ποικιλία.

Ιστορία Η προϊστορία της χώρας δεν είναι ακριβώς γνωστή. Αρχαιολογικά ευρήματα υποστηρίζουν την πιο κοινή θεωρία ότι στα νησιά έφτασαν πρώτοι λαοί που ομιλούσαν τις αυστραλονησιακές γλώσσες. Αυτό έγινε περίπου πριν από 4.000 χρόνια. Έχουν βρεθεί αγγεία από πηλό που ανάγονται στο 1.300- 1.100 π. Χ.[3] Το πρώτο νησί του αρχιπελάγους στο οποίο έφτασαν οι Ευρωπαίοι ήταν το Εσπίριτου Σάντο, όταν το 1606 έφτασε εκεί ο Πορτογάλος εξερευνητής, Πέδρο Φερνάντες ντε Κιρός. Οι Ευρωπαίοι δεν επέστρεψαν παρά μόνο το 1768, όταν ο Λουί Αντουάν ντε Μπουγκενβίλ ανακάλυψε ξανά τα νησιά. Το 1774 μετονομάστηκαν σε Νέες Εβρίδες από τον Τζέιμς Κουκ. Το όνομα αυτό είχαν ως την ανεξαρτησία τους, το 1980. Τη δεκαετία του 1860 ιδιοκτήτες φυτειών από την Αυστραλία, τα Φίτζι, τη Νέα Καληδονία και τα νησιά Σαμόα, ξεκίνησαν δουλεμπόριο στην περιοχή. Αυτό ονομάστηκε blackbirding. Την ίδια εποχή Καθολικοί και Προτεστάντες ιεραπόστολοι έφτασαν στα νησιά και στη συνέχεια έποικοι, με σκοπό να καλλιεργήσουν βαμβάκι. Έπειτα από την κατάρρευση των διεθνών τιμών στο τελευταίο, οι έποικοι άλλαξαν καλλιέργειες (καφές, κακάο, μπανάνες, κοκκοφοίνικες). Το 1882 ιδρύθηκε η Καληδονική Εταιρεία Νέων Εβρίδων. Σύντομα, οι Γάλλοι ξεπέρασαν σε αριθμό τους Βρετανούς στα νησιά. Τα γαλλικά και τα βρετανικά συμφέροντα στο νησί αποτέλεσαν αιτία να κινηθούν οι δύο μεγάλες δυνάμεις σε προσάρτηση του εδάφους. Το 1906 όμως συμφώνησαν σε κοινή διοίκηση, που ήταν μοναδικός τύπος διακυβέρνησης με αυτόνομα κυβερνητικά συστήματα, τα οποία συνενώθηκαν σε ένα δικαστήριο.

Βανουάτου

13

Απαγορεύτηκε στους Μελανήσιους να αποκτήσουν υπηκοότητα αγγλική ή γαλλική. Τη δεκαετία του 1940 η συγκυβέρνηση αυτή άρχισε να αντιμετωπίζει προκλήσεις. Ο εθνικισμός αυξήθηκε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο στα νησιά, εξαιτίας της έλευσης των Αμερικανών, οι οποίοι ήταν σχετικά πλούσιοι. Η πίστη σε ένα μυθολογικό άτομο, με το όνομα Τζον Φραμ ήταν η βάση για μια αυτόχθονη αίρεση, που εξελίχθηκε σε θρησκεία μαζί και σε πολιτικό κόμμα. Τη δεκαετία του 1970 ιδρύθηκε το πρώτο πολιτικό κόμμα με την ονομασία Εθνικό Κόμμα Νέων Εβρίδων. Συνιδρυτής του ήταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός, Γουόλτερ Λίνι. Το κόμμα μετονομάστηκε σε Vanua'aku Pati το 1974 και πίεζε για ανεξαρτησία. Τελικά, η ανεξάρτητη δημοκρατία του Βανουάτου δημιουργήθηκε στις 30 Ιουλίου του 1980. Τη δεκαετία του ' 90 η χώρα γνώρισε πολιτική αστάθεια. Το 1996 έγινε αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος από την Κινητή Δύναμη του Βανουάτου, μία παραστρατιωτική οργάνωση, εξαιτίας διαμάχης για τις πληρωμές. Την περίοδο της διακυβέρνησης από το Μαξίμ Καρλότ Κορμάν ήρθαν στο φως καταγγελίες για διαφθορά. Από το 1997 διεξάγονταν συνεχείς εκλογές. Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν το Σεπτέμβριο του 2008. Ο Ιόλου Άμπιλ εξελέγη πρόεδρος και ανέλαβε καθήκοντα στις 2 Σεπτεμβρίου του 2009.

Γεωγραφία και κλίμα Τα 65 από τα συνολικά 82 νησιά του αρχιπελάγους κατοικούνται. Μεγαλύτερες πόλεις είναι η Πορτ Βίλα και η Λουγκανβίλ. [4] Υψηλότερο σημείο της χώρας είναι στο όρος Ταμπουεμασάνα, στα 1.879 μ. Το κλίμα είναι υποτροπικό, με 9 μήνες ζέστη με λίγες βροχές και την πιθανότητα κυκλώνων και 3-4 μήνες ξηρό και δροσερό καιρό, με χαρακτηριστικό τους ανέμους από τα νοτιοανατολικά.[5] Από το Μάιο ως τον Οκτώβριο πνέουν οι αλληγείς άνεμοι. Η περίοδος βροχοπτώσεων είναι σημαντική, με τις βροχές να πέφτουν κάθε μήνα. Οι υγρότεροι και θερμότεροι μήνες είναι από το Δεκέμβριο ως τον Απρίλιο, οπότε είναι και η περίοδος των κυκλώνων. Από τον Ιούνιο μέχρι το Νοέμβριο επικρατεί ξηρασία.

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας είναι 218.519[6] , σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 (178η στον κόσμο). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,398% (εκτίμηση 2009). Ρυθμός γεννήσεων 21,53 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 7,55 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2009). Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009, το προσδόκιμο ζωής στους άνδρες είναι 62,37 χρόνια, στις γυναίκες 65,66 χρόνια και στο σύνολο του πληθυσμού τα 63,98 χρόνια[6] . Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία, με αρχηγό κυβέρνησης τον πρωθυπουργό, στα πλαίσια ενός πολυκομματικού συστήματος. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση, ενώ η νομοθετική από την κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο. Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη από την κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο. Η κυβέρνηση και η κοινωνία τείνουν να διαχωρίζονται σε γλωσσολογικές – γαλλικές και αγγλικές- γραμμές. Η σύσταση κυβερνήσεων συνασπισμού, ωστόσο, αποδεικνύεται δυσχερής τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας των διαφορών ανάμεσα στους αγγλόφωνους και στους γαλλόφωνους. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Ιόλου Άμπιλ. Από της 2 Δεκεμβρίου 2010

Βανουάτου

14

πρωθυπουργός της χώρας είναι ο Σάτο Κίλμαν, ύστερα από ανατροπή του εκλεγμένου πρωθυπουργού Έντουαρντ Ναταπέι, μετά από πρόταση μομφής.

Διοικητική διαίρεση Από το 1994 η νησιωτική υποδιαιρείται σε 6 επαρχίες.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

χώρα

Μαλάμπα Πενάμα Σανμά Σέφα Ταφέα Τόρμπα

Άμυνα Η Αυστραλία βοηθά και στην αστυνομική δύναμη στη χώρα, η οποία διαθέτει και μία παραστρατιωτική πτέρυγα. Ο στρατός της χώρας είναι μικρές κινητές μονάδες από 300 εθελοντές. Η Αστυνομία - Vanuatu Police Force (VPF) συμπεριλαμβάνει την Κινητή Δύναμη του Βανουάτου (Vanuatu Mobile Force , VMF)..

Υγεία και εκπαίδευση Γενικά, το κράτος θεωρείται υγιεινό για να ζήσει κανείς σε αυτό. Δεν υπάρχουν καθόλου επικίνδυνα έντομα και ερπετά, στο νερό και στη στεριά. Επίσης, απουσιάζουν από τη χώρα οι σοβαρές τροπικές ασθένειες ή έχουν τεθεί υπό έλεγχο. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την ελονοσία. Στην Πορτ Βίλα και σε τρία άλλα κέντρα, υπάρχουν παραρτήματα του Πανεπιστημίου του Νοτίου Ειρηνικού, ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος του οποίου ιδιοκτήτες είναι 12 χώρες του Ειρηνικού. Οι σχολές που είναι στην Πορτ Βίλα είναι γνωστές ως Emalus Campus και εκεί στεγάζεται η Νομική Σχολή του εν λόγω Πανεπιστημίου.

Οικονομία Η οικονομία της νησιωτικής χώρας βασίζεται πρώτιστα στη γεωργία. Το 65% του συνολικού πληθυσμού είναι γεωργοί και περισσότερο ασχολούνται με την καλλιέργεια κόπρας αλλά και κάβας (kava). Η τελευταία είναι πιο επικερδής και έχει αποτέλεσμα πολλοί αγρότες να εγκαταλείπουν τις καλλιέργειες φρούτων και λαχανικών. Αντί αυτών, καλλιεργούν kava και με τα χρήματα που κερδίζουν αγοράζουν τρόφιμα.[7] O τουρισμός και η κτηνοτροφία επίσης συνεισφέρουν στα έσοδα της χώρας. Το 1997 επισκέφθηκαν το κράτος 50.000 επισκέπτες. Τα αποθέματα ορυκτών και η αλιεία δεν επαρκούν για την οικονομική ανάπτυξη. Από την άλλη μεριά, το Βανουάτου είναι φορολογικός παράδεισος και μόλις το 2008 συμμορφώθηκε με τα διεθνή πρότυπα έπειτα από πιέσεις κρατών όπως η Αυστραλία, για πάταξη της φοροδιαφυγής. Υφίσταται Φόρος Προστιθέμενης Αξίας σε κάποια αγαθά της τάξης του 12,5%. Εξαιτίας των φορολογικών διευκολύνσεων μεγάλος αριθμός πλοιοκτητριών εταιρειών χρησιμοποιεί τη σημαία της χώρας, ως σημαία

Βανουάτου ευκαιρίας. Στο νησιωτικό κράτος δεν υφίστανται πολλοί φόροι και γι' αυτό πολλές εταιρείες ανταλλαγής αρχείων, όπως η Kazaa και η WINMX ξεκίνησαν να λειτουργούν με έδρα το Βανουάτου. Προβλήματα για την οικονομία αποτελούν οι συχνοί σεισμοί, οι κυκλώνες και οι μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των νησιών. Το Νοέμβριο του 1999 σημειώθηκε ισχυρός σεισμός και ακολούθησε τσουνάμι, προξενώντας εκτεταμένες καταστροφές στο βόρειο Νησί της Πεντηκοστής. Τον Ιανουάριο του 2002 άλλος ισχυρός σεισμός προκάλεσε καταστροφές στην Πορτ Βίλα και ακολουθήθηκε επίσης από τσουνάμι. Στις 2 Αυγούστου του 2007 τα νησιά σείστηκαν από δόνηση 7,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ[8] . Επίσης, οι εξαγωγές του Βανουάτου είναι λίγες. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ αυξήθηκε λιγότερο από 3%, κατά μέσον όρο, στη δεκαετία του 1990. Στα μέσα του 2002 η κυβέρνηση αύξησε τις προσπάθειες για αύξηση του τουριστικού ρεύματος στα νησιά. Κυριότεροι προμηθευτές εξωτερικής βοήθειας είναι η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία. Εθνικό νόμισμα είναι το Βάτου.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Δημογραφία Ο πληθυσμός του Βανουάτου είναι 221.506. Οι περισσότεροι από αυτούς ζουν στην ύπαιθρο, ενώ δεκάδες χιλιάδες ζουν στην Πορτ Βίλα και στη Λουγκανβίλ. Οι κάτοικοι, που ονομάζονται Ni-Vanuatu είναι στην πλειοψηφία τους (98,5%) μελανησιακής καταγωγής, ενώ οι υπόλοιποι είναι ένα μείγμα από Ευρωπαίους, Ασιάτες και κατοίκους από άλλα νησιά του Ειρηνικού. Τρία νησιά ιστορικά κατοικήθηκαν από τους Πολυνήσιους. Περίπου 2.000 κάτοικοι ζουν και εργάζονται στη Νέα Καληδονία. Το 2006 το Νέο Οικονομικό Ίδρυμα και οι Φίλοι της Γης (περιβαλλοντική οργάνωση) κατέταξαν το Βανουάτου ως το ευτυχέστερο μέρος για να ζήσει κανείς ανάμεσα σε 178 κράτη σε όλο τον κόσμο, χρησιμοποιώντας τον Δείκτη Ευτυχισμένου Πλανήτη (Happy Planet Index).[9] Αναφορικά με τις γλώσσες, τρεις είναι οι επίσημες στη χώρα: τα αγγλικά, τα γαλλικά και η μπισλάμα. Η τελευταία είναι πίτζιν διάλεκτος και σήμερα κρεολική σε αστικές περιοχές Αυτό σημαίνει ότι συνδυάζει τη μελανησιακή γραμματική με το αγγλικό λεξιλόγιο. Πρόκειται για τη μόνη γλώσσα που ομιλούν και κατανοούν οι περισσότεροι από τους κατοίκους του Βανουάτου και την έχουν ως δεύτερη γλώσσα (lingua franca). Επιπρόσθετα ομιλούνται 113 ιθαγενείς γλώσσες. Μόλις 2.000 ομιλητές ανά γλώσσα είναι ο μέρος όρος στη χώρα, ένας από τους υψηλότερους στον πλανήτη. Όλες αυτές οι γλώσσες ανήκουν στην αυστραλονησιακή οικογένεια γλωσσών. Κυρίαρχη θρησκεία στο κράτος είναι ο χριστιανισμός. Οι Πρεσβυτεριανοί αποτελούν το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού, ενώ κοινά δόγματα είναι αυτά των Ρωμαιοκαθολικών (15% του συνολικού χριστιανικού πληθυσμού) και των Αγγλικανών (επίσης 15%). Υπάρχουν επίσης Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας, της Εκκλησίας του Χριστού και πολλές άλλες θρησκευτικές σέκτες και δόγματα. Στο νησί Τάνα, ακόμα και σήμερα αφθονούν οι οπαδοί του Τζον Φραμ, που είναι δημοφιλής αίρεση ανάμεσα στα μέλη του Κοινοβουλίου, ενώ υπάρχει και το Κίνημα του Πρίγκιπα Φιλίππου, οι οπαδοί του οποίου λατρεύουν τον Πρίγκιπα Φίλιππο, δούκα του Εδιμβούργου.[10] Οι χωρικοί της φυλής Γιαοχάνεν πίστευαν στον αρχαίο μύθο για έναν γιο του πνεύματος των βουνών με δέρμα χρώματος κίτρινου, ο οποίος θα ταξίδευε περί τους ωκεανούς για να παντρευτεί την αγαπημένη του. Όταν λοιπόν ο πρίγκιπας Φίλιππος επισκέφθηκε το νησί με τη νέα σύζυγό του, Ελισάβετ, ο ίδιος ταίριαζε στο μύθο και οι νησιώτες τον λάτρεψαν και ακόμα και σήμερα τον λατρεύουν σαν θεό. Περίπου 200 άτομα έχουν προσηλυτιστεί στο Ισλάμ, αρχικά από τον Ναγκάνμπα, που ήταν αρχικά Χριστιανός ιεραπόστολος.[11]

15

Βανουάτου

16

Πολιτισμός Οι επιδράσεις από τους αυτόχθονες αλλά και από τα άλλα κράτη κατέστησαν το Βανουάτου μια χώρα με πολιτιστική ποικιλία. Στα βόρεια, ο πλούτος ορίζεται από το πόσο κάποιος μπορεί να προσφέρει. Σύμβολο πλούτου θεωρούνται τα γουρούνια, ειδικά αυτά με τους γυριστούς χαυλιόδοντες. Στο κέντρο της νησιωτικής χώρας, κυριαρχούν περισσότερο παραδοσιακά πολιτιστικά συστήματα της Μελανησίας. Στο Νότο έχει αναπτυχθεί ένα σύστημα απονομής αξιωμάτων και συναφών προνομίων.[12] Οι νεαροί άνδρες υποβάλλονται σε διάφορες τελετές ενηλικίωσης και συχνά σε αυτές συμπεριλαμβάνεται περιτομή. Τα περισσότερα χωριά έχουν ένα σημείο συνάντησης γα τους άνδρες και μέρος για να πιουν κάβα. Αυτό το μέρος λέγεται νακαμάλ (nakamal). Στα χωριά υπάρχουν επίσης περιοχές (τομείς) αποκλειστικά για καθένα από τα δύο φύλα. Υπάρχουν μάλιστα ειδικοί χώροι για τις γυναίκες, όπου πηγαίνουν για όσο χρονικό διάστημα έχουν περίοδο. Ξύλινα κρουστά μουσικά όργανα

Η παραδοσιακή μουσική του Βανουάτου υπάρχει ακόμα στις αγροτικές του Βανουάτου, από το Μουσείο περιοχές της νησιωτικής χώρας. Τα μουσικά όργανα περιλαμβάνουν σχεδόν Bernice P. Bishop αποκλειστικά κρουστά με διαφορετικό σχήμα και μέγεθος, γκονγκ, όπως επίσης και κρόταλα. Στη διάρκεια του 20ού αιώνα ένα ακόμα μουσικό είδος που έγινε δημοφιλές είναι η μουσική ορχήστρας εγχόρδων (string band). Αυτή περιλαμβάνει κιθάρες, ουκουλέλε και δημοφιλή τραγούδια. Πιο σύγχρονα είδη μουσικής είναι η μουσική ζουκ (zouk) και η ρέγκετον (reggaeton). Η τελευταία είναι παραλλαγή της χιπ χοπ στα ισπανικά και παίζεται ειδικά από τα νυχτερινά κέντρα στο Βανουάτου, όπου συχνάζουν τουρίστες και άτομα από χώρες της Δύσης. Ελάχιστοι είναι οι επιφανείς συγγραφείς που έχουν καταγωγή από το Βανουάτου. Ωστόσο, η αγωνίστρια για τα γυναικεία δικαιώματα, Γκρέις Μέρα Μολίσα, που πέθανε το 2002, απέκτησε διεθνή φήμη για τα περιγραφικά της ποιήματα. Το πιο δημοφιλές άθλημα στο αρχιπέλαγος είναι το κρίκετ. Υπάρχουν 8.000 εγγεγραμμένοι παίκτες του αθλήματος .[13] Τα αθλήματα διαχωρίζονται αναφορικά με την προτίμηση με βάση το φύλο, Η πετοσφαίριση θεωρείται γενικά γυναικείο άθλημα, ενώ το ποδόσφαιρο παίζεται σχεδόν αποκλειστικά από άνδρες. Η κουζίνα του Βανουάτου (aelan kakae) περιλαμβάνει ψάρι, ρίζες λαχανικών, όπως τάρο και γλυκοπατάτες, φρούτα και λαχανικά.[14] Οι περισσότερες οικογένειες στα νησιά καλλιεργούν λαχανικά σε κήπους, με σκοπό την εγχώρια κατανάλωση. Είναι σπάνια η έλλειψη τροφής. Σχεδόν όλο το χρόνο αφθονούν οι παπάγιες, οι ανανάδες, τα μάνγκο και οι γλυκοπατάτες. Το γάλα από καρύδα και η κρέμα από καρύδα χρησιμοποιούνται για να νοστιμίσουν πολλά φαγητά. Τα περισσότερα φαγητά μαγειρεύονται σε πέτρες ή με βράσιμο και έπειτα στον ατμό. Ελάχιστα φαγητά τηγανίζονται.

Διεθνείς σχέσεις Το Βανουάτου είναι μέλος οργανισμών όπως η Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης, η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο Διεθνής Οργανισμός Γαλλοφωνίας και η Κοινοπολιτεία των Εθνών. Από το 1980 το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής βοήθειας προς το κράτος χορηγούν οι Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία και η Νέα Ζηλανδία. Το 2005 το Ηνωμένο Βασίλειο σταμάτησε να προσφέρει βοήθεια προς τα νησιά.

Βανουάτου

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Διαδραστικοί χάρτες [15] • Κυβέρνηση [16] • "In pictures: Vanuatu volcano" [17]. [BBC News. 08-12-2005. Ανακτήθηκε την 05-08-2008.

Δείτε επίσης • Φορολογικός παράδεισος

Πηγές • CIA World Fact Book - Vanuatu [18] [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%92%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85& params=-16. 6333_N_168.

0167_E_type:country [2] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=846& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [3] "Background Note: Vanuatu" (http:/ / www. state. gov/ r/ pa/ ei/ bgn/ 2815. htm). Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών (Απρίλιος 2008). Το άρθρο περιέχει κείμενο από αυτήν την πηγή, το οποίο διανέμεται ελεύθερα.

[4] Background Note: Vanuatu (http:/ / www. state. gov/ r/ pa/ ei/ bgn/ 2815. htm). Bureau of East Asian and Pacific Affairs. U. S. Department of State (April 2007) (ανακτήθηκε 16-07-2007 ) [5] The Peace Corps Welcomes You to Vanuatu (http:/ / www. peacecorps. gov/ welcomebooks/ vuwb461. pdf). Peace Corps (Μάιος 2007).

[6] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ nh. html) [7] Lonely Planet:Vanuatu [8] Magnitude 7.2 - Vanuatu (http:/ / web. archive. org/ web/ 20080118100134/ http:/ / earthquake. usgs. gov/ eqcenter/ recenteqsww/ Quakes/ us2007fmba. php). USGS Earthquake Hazards Program (ανακτήθηκε 13-08-2007 ) [9] Happiness doesn't cost the Earth (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ sci/ tech/ 5169448. stm). BBC News Online (12-07-2006) (ανακτήθηκε 16-07-2007 ) [10] FIFTY FACTS ABOUT THE DUKE OF EDINBURGH (http:/ / www. royal. gov. uk/ output/ page913. asp) 25 Ιανουαρίου 2002 [11] Green Moon Rising: Islam Is Spreading In Melanesia (http:/ / www. pacificmagazine. net/ issue/ 2007/ 06/ 29/ green-moon-rising). Pacific Magazine (http:/ / www. pacificmagazine. net/ ) (29-06-2007) (ανακτήθηκε 16-07-2007 ) [12] Culture of Vanuatu (http:/ / www. vanuatutourism. com/ vanuatu/ export/ sites/ VTO/ en/ culture/ culture. html). Τουριστικό Γραφείο του Βανουάτου (http:/ / www. vanuatutourism. com/ ) (ανακτήθηκε 16-07-2007 ) [13] Vanuatu announce major sponsor - Beyond the Test World at Cricinfo (http:/ / blogs. cricinfo. com/ btw/ archives/ 2008/ 06/ vanuatu_announc_1. php) at blogs.cricinfo.com [14] The Peace Corps Welcomes You to Vanuatu (http:/ / www. peacecorps. gov/ welcomebooks/ vuwb461. pdf). Peace Corps (Μάιος 2007).

[15] http:/ / web. archive. org/ web/ 20040923164618/ http:/ / map. vanuatu. gov. vu/ [16] http:/ / www. vanuatugovernment. gov. vu/ index. html [17] http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ in_pictures/ 4510982. stm# [18] http:/ / www. cia. gov/ cia/ publications/ factbook/ geos/ nh. html

bjn:Vanuatu

17

18

Βόρειες Μαριάνες Νήσοι Βόρειες Μαριάνες Νήσοι Συντεταγμένες: 16°07′46″N 145°45′28″E16.1294, 145.7578 [1]

Σημαία των Βορείων Μαριάνων Νήσων Εθνόσημο των Βορείων Μαριάνων Νήσων Εθνικός ύμνος: Gi Talo Gi Halom Tasi

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη)

Σαϊπάν

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά, Chamorro[2] , Καρολινικά[3]

Πολίτευμα

Πολιτική ένωση με τις ΗΠΑ Αρχηγός κράτους Μπαράκ Ομπάμα Κυβερνήτης Μπενίνιο Φιτιάλ

Έκταση • Σύνολο

477 km2 (192η)

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

88.662[4] (194η) 182 κατ./km² (65η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2000) • Κατά κεφαλή

900 εκατομ. $[4] 12.500 $[4]

Νόμισμα

Δολάριο ΗΠΑ (USD)

Ζώνη ώρας

(UTC +10)

Internet TLD

.mp

Βόρειες Μαριάνες Νήσοι

Κωδικός κλήσης

19 +1-670

Η Κοινοπολιτεία των Βορείων Μαριάνων Νήσων είναι μια κοινοπολιτεία σε πολιτική ένωση με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Βρίσκεται στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό και έχει έκταση 477 km² και πληθυσμό (κατατάσσεται 194η) 88.662 κατοίκων[4] . Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Σαϊπάν. Αντίθετα προς τα άλλα εδάφη του Δυτικού Ειρηνικού, που τελούσαν υπό την κηδεμονία του ΟΗΕ και απέκτησαν την ανεξαρτησία τους το 1987, οι βόρειες Μαριάνες διατήρησαν δεσμούς με τις ΗΠΑ. Ωστόσο οι ντόπιοι πολιτικοί έχουν αρχίσει να αμφισβητούν το νέο καθεστώς. Ενώ η βοήθεια από της ΗΠΑ έφερε ένα κύμα οικονομικής ανάπτυξης κατά τη δεκαετία του 1980, στηριζόταν σε εργατικό δυναμικό μεταναστών που στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ξεπέρασαν αριθμητικά τον ντόπιο πληθυσμό. Επιπλέον, ο τουρισμός επιτάχυνε την παρακμή της υπάρχουσας παραδοσιακής οικονομίας. Ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος Τζωρτζ Ου. Μπους ανακοίνωσε στις αρχές του 2009 τη θεσμοθέτηση της μεγαλύτερης προστατευόμενης θαλάσσιας έκτασης του κόσμου σε τρεις απομακρυσμένες περιοχές του Ειρηνικού Ωκεανού, ανάμεσα στις οποίες και οι βόρειες Μαριάνες αλλά και η Τάφρος των Μαριάνων.[5]

Πολιτικά Κυβερνήτης των νησιών είναι, από το 2006 ο Μπενίνιο Φιτιάλ και Αντικυβερνήτης ο Τίμοθι Βιγιαγκόμες. Τον Ιανουάριο του 2009 καταργήθηκε το αξίωμα του Μονίμου Αντιπροσώπου (Resident Representative). Τελευταίος στο αξίωμα ήταν ο Πέδρο Αγκούλτο Τενόριο. Θεσμοθετήθηκε η θέση του αντιπροσώπου στο Κογκρέσο (Delegate to Congress) και πρώτος χρονικά στο αξίωμα αυτό ανέλαβε τον Ιανουάριο του 2009 ο Γκρεγκόριο Σαμπλάν (Gregorio Sablan).

Εκλογές για κυβερνήτη, 2005 Στις εκλογές για Κυβερνήτη στις 5 Νοεμβρίου 2005 εξελέγη ο Μπενίνιο Φιτιάλ από το Κόμμα Συμβολαίου με 3.809 ψήφους και ποσοστό 28,1 τοις εκατό, έναντι 3.710 ψήφων και 27,3% για τον ανεξάρτητο Χάιντς Χοφσνάιντερ και 3.610 ψήφους και 26,6% για τον Χουάν Μπαμπάουτα από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Ο Φρόιλαν Τενόριο από το Δημοκρατικό Κόμμα έλαβε 2.442 ψήφους και ποσοστό 18%.

Βουλευτικές εκλογές 2007 Στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 3 Νοεμβρίου του 2007, επί συνόλου 20 εδρών, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα κέρδισε 12, το Κόμμα Συμβολαίου 4 και οι ανεξάρτητοι 3 στη Βουλή. Στη Γερουσία το Κόμμα Συμβολαίου πήρε 1 έδρα και οι ανεξάρτητοι 2, επί συνόλου 9 εδρών[6]

Εκλογές 2008 Στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 4 Νοεμβρίου του 2008, υπήρξε πολύ χαμηλή συμμετοχή. Για πρώτη φορά οι τοπικοί ψηφοφόροι είχαν την ευκαιρία να εκλέξουν αντιπροσώπους στο Κογκρέσο.[7] Οι εκλογές χαρακτηρίστηκαν "ιστορικές", καθώς θεωρήθηκε ότι σηματοδότησαν το ξεκίνημα για βελτίωση των σχέσεων των νησιών με τις ΗΠΑ.[8] Στις 6 Ιανουαρίου του 2009 ορκίστηκε ο Γκρεγκόριο Κιλίνι Σαμπλάν, πρώτος αντιπρόσωπος από τα νησιά στην αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων[9] .

Βόρειες Μαριάνες Νήσοι

20

Εκλογές για Κυβερνήτη, 2009 Στις 7 Νοεμβρίου 2009, στις Κυβερνητικές εκλογές που διεξήχθησαν, τα αποτελέσματα δεν έβγαλαν νικητή (ποσοστό 50% και πάνω), στην πιο αμφίρροπη αναμέτρηση των τελευταίων ετών (με τη διαφορά ανάμεσα στους δύο βασικούς διεκδικητές να είναι 8 ψήφοι), και οι εκλογές επαναλήφθησαν στις 23 Νοεμβρίου.[10] [11] Ο Μπενίνιο Φιτιάλ επανεξελέγη Κυβερνήτης στον δεύτερο γύρο, κάτι που έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία των νησιών. Ο Φιτιάλ επικράτησε του Ρεπουμπλικάνου Χάιντς Χοφσνάιντερ με 51,4% έναντι 48,5% για τον αντίπαλό του. [12] Κυβερνήτης, 7 και 23 Νοεμβρίου 2009 Κόμμα

Υποψήφιος

Συνυποψήφιος

Πρώτος γύρος

Δεύτερος γύρος

Ψήφοι

Ποσοστό

Ψήφοι

Ποσοστό

Ρεπουμπλικανικό Κόμμα

Χάιντς Χοφσνάιντερ

Άρνολντ Παλάσιος

4.900

36,27%

6.240

48,56%

Κόμμα Συμβολαίου

Μπενίνιο Φιτιάλ (σημερινός)

Ελόι Ίνος

4.892

36,21%

6.610

51,44%

Ανεξάρτητος

Χουάν Παν Γκερέρο

Τζο Καμάτσο

2.613

19,34%

Ανεξάρτητος

Ραμόν Γκερέρο

Ντέιβιντ Μπόρτζα

1.075

7,96%

Σύνολα

100,00%

100,00%

Συμμετοχή

Βουλευτικές εκλογές 2009 Οι Ρεπουμπλικανοί κέρδισαν 9 έδρες στη Βουλή και 4 στη Γερουσία, έναντι 7 στη Βουλή για το Κόμμα Συμβολαίου, στις βουλευτικές εκλογές που διενεργήθηκαν στις 7 Νοεμβρίου 2009. Κόμματα

Έδρες Βουλή +/− Γερουσία +/−

Ρεπουμπλικανικό Κόμμα

9

–3

4

+1

Κόμμα Συμβολαίου

7

+3

—

–2

Ανεξάρτητοι

4

+1

2

+1

Δημοκρατικό Κόμμα

—

–1

—

—

Χωρίς εκλογή

—

—

3

—

Σύνολο

20

9

Πηγή: Commonwealth Election Commission

[13]

Βόρειες Μαριάνες Νήσοι

21

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%92%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF% params=16. 1294_N_145. 7578_E_type:country [2] Πληροφορίες για τη γλώσσα Chamorro (http:/ / www. ethnologue. com/ show_language. asp?code=cha) [3] Πληροφορίες για τη γλώσσα Καρολινικά (http:/ / www. ethnologue. com/ show_language. asp?code=cal) [4] Βόρειες Μαριάνες Νήσοι (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cq. html) CIA World Factbook [5] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=973239& lngDtrID=252), Τη μεγαλύτερη προστατευόμενη θαλάσσια έκταση του κόσμου θεσμοθετεί ο Μπους, 7 Ιανουαρίου 2009.

[6] http:/ / www. mvariety. com/ ?module=displaystory& story_id=2673& format=html Marianas Variety] [7] Saipan Tribune (http:/ / www. saipantribune. com/ newsstory. aspx?newsID=85043& cat=1), Low turnout plagues polls, 5 Νοεμβρίου 2008.

[8] Radio Australia (http:/ / www. radioaustralia. net. au/ news/ stories/ 200811/ s2410429. htm?tab=pacific), Northern Marianas voters turn out for historic election, 5 Νοεμβρίου 2008.

[9] ABC Radio Australia (http:/ / www. radioaustralianews. net. au/ story. htm?id=14098), CNMI delegate to US sworn in, 7 Ιανουαρίου 2009.

[10] Marianas Variety (http:/ / www. mvarietynews. com/ ?module=displaystory& story_id=9570& format=html) [11] The Green Papers: Northern Marianas 2009 General Election (http:/ / www. thegreenpapers. com/ G09/ MP. phtml) [12] Saipan Tribune (http:/ / www. saipantribune. com/ newsstory. aspx?newsID=95662& cat=1) [13] http:/ / www. votecnmi. gov. mp/ electionresults. php

22

Γαλλική Πολυνησία Γαλλική Πολυνησία Συντεταγμένες: 17°31′60″S 149°34′00″W-17.5333, -149.5667 [1]

Σημαία της Γαλλικής Πολυνησίας Έμβλημα της Γαλλικής Πολυνησίας Εθνικό σύνθημα: '"Tahiti Nui Mare'are'a"' Εθνικός ύμνος: "La Marseillaise'

Πρωτεύουσα

Παπεέτε

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας

Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί Πρόεδρος της Κυβέρνησης Γκαστόν Τονγκ Σανγκ Ύπατος Αρμοστής Adolphe Colrat Υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας Ισχύον Σύνταγμα

Από το 1946 4 Οκτωβρίου 1958 (Γαλλικό Σύνταγμα)

Έκταση • Σύνολο

4.167 km2 (173η)

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2007 • Πυκνότητα

264.000[2] (177η) 259.596[3] 63 κατ./km² (130η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2006) • Κατά κεφαλή

5,65 δις $[4] 21.999 $ [4]

Γαλλική Πολυνησία

23 Νόμισμα

Φράγκο CFP (XPF)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

(UTC -10, -9:30, -9) (UTC δεν τηρείται)

Internet TLD

.pf

Κωδικός κλήσης

+689

Η Γαλλική Πολυνησία είναι εξαρτημένη από τη Γαλλία περιοχή (υπερπόντια κοινότητα, communauté d'outre-mer - COM) με έκταση 4.167 km² και πληθυσμό 260.000 με βάση την πληθυσμιακή απογραφή του 2007 [5] . Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009 ο πληθυσμός (κατατάσσεται 177η) αριθμεί 264.000 κατοίκους.Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Παπεέτε και βρίσκεται στην νήσο Ταϊτή.

Πολιτικά Το 2004 η Γαλλία παραχώρησε στην κτήση καθεστώς διευρυμένης αυτοδιοίκησης. Από το 1946 ως το 2004 η Γαλλική Πολυνησία ήταν υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας. Αρχηγός Κράτους είναι έκτοτε όχι μόνο ο Πρόεδρος της Γαλλίας, αλλά και ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης της Γαλλικής Πολυνησίας. Από το 2009 Πρόεδρος είναι ο Γκαστόν Τονγκ Σανγκ. Στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, τον Ιανουάριο του 2008, το κόμμα Το Σπίτι μας (To Tatou Aia) κέρδισε 36,5% των ψήφων, η Ένωση για τη Δημοκρατία 32,8% και ο Λαϊκός Συναγερμός (Tahoeraa Huiraatira) 21,8%. Μόνο 3 επί συνόλου 57 εδρών αποφασίστηκαν στον πρώτο γύρο: 2 για το Te Henua Enata A Tu και 1 για το Tahoeraa Huiraatira. Οι υπόλοιπες 54 αποφασίστηκαν στις 10 Φεβρουαρίου 2008 στο δεύτερο γύρο. Στις 31 Ιανουαρίου παραιτήθηκε η κυβέρνηση του Όσκαρ Τεμαρού, o ίδιος όμως αρνήθηκε να κάνει δεκτές τις παραιτήσεις των υπουργών του[6] . Στις 15 Απριλίου του 2008 ο Τονγκ Σανγκ έγινε ξανά Πρόεδρος έπειτα από πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης του Γκαστόν Φλος.[7] Το Δεκέμβριο του 2008 έχασε την οριακή πλειοψηφία[8] που είχε η κυβέρνησή του έπειτα από την αποχώρηση ενός βουλευτή από τον οκτακομματικό συνασπισμό. To Φεβρουάριο του 2009 εξελέγη πρόεδρος ξανά ο Τεμαρού, ο οποίος παραιτήθηκε έπειτα από πρόταση μομφής, το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου. Πρόεδρος έγινε ξανά ο Τονγκ Σανγκ. Για περισσότερα, βλέπε Πολιτική της Γαλλικής Πολυνησίας

Ιστορικά στοιχεία Το 1986, το κόμμα του Όσκαρ Τεμαρού (Tavini Huiraatira) κέρδισε 2 έδρες στη Συνέλευση, 4 έδρες το 1991, 11 το 1996 και 13 το 2001. Το 2004 ο συνασπισμός Ένωση για τη Δημοκρατία κατέλαβε 27 επί συνόλου 57 εδρών. Η πρώτη θητεία του Τεμαρού στην προεδρία ήταν από τις 15 Ιουνίου του 2004 ως τις 8 Οκτωβρίου 2004, οπότε και η κυβέρνησή του ανατράπηκε με πρόταση μομφής από το Κοινοβούλιο, με 29 υπέρ έναντι 28 κατά. Στη συνέχεια έγινε υπηρεσιακός Πρόεδρος για δύο εβδομάδες, ωστόσο αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το αξίωμά του μέχρι το Μάρτιο του 2005, οπότε επανεξελέγη σε επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές. Ο Τεμαρού ηγήθηκε του πεντακομματικού συνασπισμού Ένωση για τη Δημοκρατία, που περιλαμβάνει το κόμμα Tavini Huiraatira (Κόμμα- Υπηρέτης του Λαού) , που είναι υπέρ της ανεξαρτησίας και άλλα μικρότερα κόμματα, τα οποία υποστηρίζουν την αυτονομία και όχι την ανεξαρτησία της Γαλλικής Πολυνησίας από τη Γαλλία. Τα κόμματα αυτά κέρδισαν τους υποστηρικτές του βετεράνου πολιτικού Γκαστόν Φλος στις εκλογές του 2004. Η δεύτερη εκλογή του Τεμαρού στην προεδρία έγινε τον Οκτώβριο του 2005 και τερματίστηκε όπως και η πρώτη, δηλαδή με πρόταση μομφής από το Κοινοβούλιο, στις 13 Δεκεμβρίου 2006. Ο Τεμαρού ήδη είχε απωλέσει τον έλεγχο του Κοινοβουλίου εξαιτίας αυτομολήσεων των βουλευτών του σε άλλα κόμματα. Στις νέες προεδρικές εκλογές, στις 26 Δεκεμβρίου 2006 εξελέγη Πρόεδρος ο Γκαστόν Τονγκ Σανγκ.[9] Οι Τονγκ Σανγκ, Φλος και Τεμαρού εναλλάσσονταν στην εξουσία για τα επόμενα τρία χρόνια.

Γαλλική Πολυνησία

24

Στις 24 Μαρτίου του 2009 η Γαλλία ανακοίνωσε ότι θα καταβάλει αποζημιώσεις σε πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό όπως επίσης και σε κατοίκους που παρουσίασαν προβλήματα υγείας συνεπεία των πυρηνικών δοκιμών της χώρας, αρχικά στην Αλγερία και στη συνέχεια στη Γαλλική Πολυνησία εντός 30 ετών.[10]

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE params=-17. 5333_N_-149. 5667_E_type:country [2]

(Γαλλικά) Institut Statistique de Polynésie Française (ISPF). Enquêtes & Répertoires > Etat Civil (http://www.ispf.pf/ISPF/EnqRep/

EtatCivil. aspx) (ανακτήθηκε 2009-09-14 ) [3] (Γαλλικά) Institut Statistique de Polynésie Française (ISPF). Population légale au 20 août 2007 (http:/ / www. ispf. pf/ ISPF/ EnqRep/ [4]

Recensement/ Recens2007/ Popleg. aspx) (ανακτήθηκε 2009-01-13 ) (Γαλλικά) Institut Statistique de Polynésie Française (ISPF). La Production Intérieure Brute et le Produit Intérieur Brut (http://www.ispf.pf/

ISPF/ Libraries/ ComptEco/ PIB_2006. sflb) (ανακτήθηκε 2009-09-14 ) [5] Pacific Magazine, 26 Νοεμβρίου 2008.

[6] Rulers, February 2008 (http:/ / www. rulers. org/ 2008-02. html) [7] "French president welcomes French Polynesia’s change of leadership" (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=39199).

Radio New Zealand. 17 Απριλίου 2008. .

[8] Tong Sang Loses 1-Vote Majority In French Polynesia Assembly (http:/ / www. pacificmagazine. net/ news/ 2008/ 12/ 09/ tong-sang-loses-1-vote-majority-in-french-polynesia-assembly), Pacific Magazine, 9 Δεκεμβρίου 2008.

[9] ABC (http:/ / www. abc. net. au/ news/ newsitems/ 200612/ s1811664. htm) [10] Το Βήμα (http:/ / www. tovima. gr/ default. asp?pid=41& nid=998361), 24 Μαρτίου 2009

gag:Franțuz Polineziyası

25

Γκουαχάν Γκουαχάν Συντεταγμένες: 13°24′00″N 144°43′00″E13.4, 144.7167 [1]

Γκουαχάν - Guahan

Συντεταγμένες

13 28 N, 144 47 E

Πρωτεύουσα

Αγκάνα

Έκταση

549

Πληθυσμός

175.877

Εθνικός ύμνος

Stand Ye Guamanians

Internet TLD

.gu

Το ηφαιστειογενές νησί Γκουαχάν (στη γλώσσα Τσαμόρο Γκουαχάν- Guahan), πρώην ονομασία: Γκουάμ (Guam), είναι μη ενσωματωμένη περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής με έκταση 549 km² και πληθυσμό 175.877 με βάση εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2008. Κατατάσσεται 181ο στον κόσμο. [2] . Είναι πρώην ισπανική αποικία, η οποία άλλαξε κατοχή το 1898, με τη λήξη του αμερικανο-ισπανικού πολέμου. Πρωτεύουσα είναι η Αγκάνα. To 2010 με διάταγμα του Κυβερνήτη Φελίξ Καμάτσο μετονομάστηκε σε Γκουαχάν.

Γεωγραφία Το Γκουαχάν βρίσκεται στην Ωκεανία, στα τρία τέταρτα της απόστασης μεταξύ Χαβάης και Φιλιππίνων. Οι γεωγραφικές συντεταγμένες του είναι 13 28 N, 144 47 E [3]. Έχει έκταση 549 km² και ακτογραμμή μήκους 125.5 km. Είναι ηφαιστειογενές νησί, περικλειόμενο από κοραλλιογενείς υφάλους. Βρίσκεται κοντά στην Τάφρο των Μαριάνων, το βαθύτερο σημείο όλων των ωκεανών της Γης. Ανήκει στο σύμπλεγμα των νησιών Μαριάνες και είναι το μεγαλύτερο νησί της Μικρονησίας. Οι ακτές της είναι απότομες, με στενές πεδιάδες στις βόρειες ακτές, χαμηλούς λόφους στο κέντρο και βουνά στο νότιο τμήμα του νησιού.

Γκουαχάν

26

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας είναι 175.877 με βάση εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2008. Κατατάσσεται 181ο στον κόσμο. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,373% (εκτίμηση 2008). Ρυθμός γεννήσεων 18,37 γεννήσεις/1000 άτομα πληθυσμού και θανάτων 4,65 θάνατοι/1000 άτομα πληθυσμού (εκτίμηση 2008). Το 47% του πληθυσμού ανήκουν στην τοπική φυλή Τσαμόρο, το 25% είναι Φιλιππινέζοι, το 10% λευκοί και το υπόλοιπο 18% είναι Κινέζοι, Ιάπωνες, Κορεάτες κ.ά. Το 85% είναι, ως προς το Θρήσκευμα Ρωμαιοκαθολικοί.

Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT.

Οικονομία Το ΑΕΠ της περιοχής είναι $ 3.200.000.000 (168η στον κόσμο) (εκτ.2000). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι $21.000 (εκτ. 2000). Η οικονομία του Γκουαχάν στηρίζεται κυρίως στον τουρισμό (ειδικά από την Ιαπωνία) και στις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ. Οι τελευταίες καταλαμβάνουν το ένα τρίτο της έκτασης του νησιού.

Κυβέρνηση Κυβερνήτης από το 2003 είναι ο Φελίξ Καμάτσο. Επανεξελέγη Κυβερνήτης στις 7 Νοεμβρίου του 2006. Αντικυβερνήτης εξελέγη ο Δρ Μάικλ Γ. Κρουζ. Έπειτα από τις εκλογές που διενεργήθηκαν στις 2 Νοεμβρίου 2010, Κυβερνήτης εξελέγη ο Ρεπουμπλικανός Έντι Κάλβο με ποσοστό 50,7% των ψήφων έναντι 49,3% για τον Καρλ Γκουτιέρες από το Δημοκρατικό Κόμμα[4] . Έπειτα από την επαναληπτική καταμέτρηση των ψήφων, στις 6 Νοεμβρίου 2010, νικητής των εκλογών ανακηρύχθηκε ο Κάλβο, με διαφορά 487 ψήφων από τον αντίπαλό του. Ειδκότερα, ο Κάλβο έλαβε 20.066 ψήφους και ο Γκουτιέρες 19.579[5] .

Εκλογές Οι Δημοκρατικοί διατήρησαν την πλειοψηφία τους (με 10 έδρες έναντι 5 για τους Ρεπουμπλικάνους) στη Βουλή, με βάση τα αποτελέσματα των γενικών εκλογών, που διεξήχθησαν στις 4 Νοεμβρίου του 2008. H συμμετοχή στις εκλογές πλησίασε το 70%.[6] . Παράλληλα, με ποσοστό άνω του 50% οι ψηφοφόροι τάχθηκαν κατά μιας πρότασης για νομιμοποίηση των τυχερών παιχνιδιών σε καζίνο στο Ταμούνινγκ (Tamuning). [7]

Πηγές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%87%CE%AC%CE%BD& params=13. 4_N_144. 7167_E_type:isle [2] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ gq. html) [3] http:/ / kvaleberg. com/ extensions/ mapsources/ index. php?params=13_26_31_N_144_46_35_E_ [4] Rulers.org (http:/ / rulers. org/ 2010-11. html) [5] Pacific News Center (http:/ / www. pacificnewscenter. com/ index. php?option=com_content& view=article& id=9157:calvo-tenorio-vote-certified-gutierrez-will-challange-election-outcome-in-court& catid=45:guam-news& Itemid=156), GEC Certifies Calvo-Tenorio Victory; Gutierrez Will Challenge Outcome in Court, 6-11-2010.

[6] Pacific Daily News (http:/ / www. guampdn. com/ article/ 20081105/ NEWS03/ 811050339& referrer=FRONTPAGECAROUSEL), Voters reject Prop A: Democrats look to retain their majority, 5 Νοεμβρίου 2008.

[7] Pacific Magazine (http:/ / www. pacificmagazine. net/ news/ 2008/ 11/ 05/ guam-voters-reject-casino-gambling), Guam Voters Reject Casino Gambling, 5 Νοεμβρίου 2008.

27

Κιριμπάτι Κιριμπάτι Συντεταγμένες: 3°22′00″S 168°43′60″W-3.3667, -168.7333 [1]

Σημαία του Κιριμπάτι Εθνόσημο του Κιριμπάτι Εθνικό σύνθημα: Te Mauri, Te Raoi ao Te Tabomoa (Ελληνικά: Υγεία, Ειρήνη και Ευημερία) Εθνικός ύμνος: Teirake Kaini Kiribati

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Νότια Ταράουα Συντεταγμένες: 01°24′N 173°03′E1.4, 173.05 [2]

Επίσημες γλώσσες

Κιριμπάτι, Αγγλικά

Πολίτευμα

Δημοκρατία Πρόεδρος Ανότε Τονγκ

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο

12 Ιουλίου 1979

Έκταση • Σύνολο Ακτογραμμή

811 km2 (184η) 1.143 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2000 • Πυκνότητα

112.850[3] (190η) 84.494 139,15 κατ./km² (77η)

Κιριμπάτι

28 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,628 δισ. $[4] (179η) 6.311 $[4] (100η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,114 δισ. $[4] (181η) 1.142 $[4] (132η)

Νόμισμα

Δολάριο του Κιριμπάτι και Δολάριο Αυστραλίας (AUD)

Ζώνη ώρας

(UTC +12, +13, +14)

Internet TLD

.ki

Κωδικός κλήσης

+686

Το Κιριμπάτι [5] kirr-i-bas, στην γκιλμπερτιανή γλώσσα, επίσημα Δημοκρατία του Κιριμπάτι, είναι μια νησιωτική χώρα που συμπεριλαμβάνει 33 νησιά και ανήκει στην Ωκεανία. Πρωτεύουσα είναι η ατόλη Ταράουα πάνω στην οποία βρίσκεται η πόλη Μπαϊρίκι. Το όνομα Kiribati είναι η τοπική προφορά του "Gilberts", που προέρχεται από το κύριο σύμπλεγμα νήσων στη χώρα, τα Νησιά Γκίλμπερτ , όπως επίσης και το πρώην αποικιακό όνομα, Νήσοι Γκίλμπερτ και Έλλις. Οι πρώτοι κάτοικοι των νησιών ήταν οι Μικρονήσιοι. Τα νησιά ανακαλύφθηκαν το 1765 από τον Άγγλο θαλασσοπόρο Τζον Μπάιρον ενώ από το 1892 έγιναν βρετανικό προτεκτοράτο. Κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο τα νησιά κατελήφθησαν από τους Ιάπωνες και απελευθερώθηκαν το 1943 από τους Συμμάχους μετά τη μάχη της Ταράουας. Το Κιριμπάτι απέκτησε την ανεξαρτησία του στις 12 Ιουλίου του 1979. Με βάση τον επανασχεδιασμό της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας, το 1995 , το Κιριμπάτι είναι η πιο ανατολική χώρα στον κόσμο και ήταν το πρώτο κράτος που υποδέχθηκε το έτος 2000 και τη νέα χιλιετία. Το νησί Καρολίνα, όχι συμπτωματικά, μετονομάστηκε σε Νήσος της Χιλιετίας (Millennium Island).[6]

Ιστορία Προϊστορία Η περιοχή του Κιριμπάτι κατοικούνταν από Μικρονήσιους, οι οποίοι μιλούσαν τις γλώσσες της Ωκεανίας από το 3.000 π.Χ. και το 1300 μ.Χ.[7] Η περιοχή δεν ήταν απομονωμένη, καθώς επιδρομείς από την Τόνγκα και τα Φίτζι εισήγαγαν τα πολυνησιακά και έπειτα τα μελανησιακά πολιτιστικά στοιχεία, αντίστοιχα. Ωστόσο, οι πολιτιστικές διαφορές αμαυρώθηκαν από τους μικτούς γάμους και οδήγησαν σε πολιτισμική ομοιογένεια.

Αποικιακή περίοδος Τα νησιά αντίκρισαν για πρώτη φορά βρετανικά και αμερικανικά πλοία στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα. Ο Τζον Μπάιρον αφίχθηκε στο νησί Νουκουνάου το 1765. Η κύρια συστάδα νησιών ονομάστηκε Νησιά Γκίλμπερτ το 1820 από το Ρώσο ναύαρχο Άνταμ φον Κρούζενστερν και το Γάλλο πλοίαρχοι Λουί Ντιπερέ. Το όνομα οφείλεται στον πλοίαρχο Τόμας Γκίλμπερτ, ο οποίος διέσχισε το αρχιπέλαγος το 1788. Οι πρώτοι Βρετανοί έποικοι έφτασαν το 1837. Το 1892 τα Γκίλμπερτ συμφώνησαν να κηρυχθούν προτεκτοράτο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, μαζί με τα γειτονικά Νησιά Έλλις. Αποτέλεσαν μαζί τη βρετανική αποικία των νησιών Γκίλμπερτ και Έλλις, το 1916. Το Κιριτιμάτι έγινε τμήμα της αποικίας το 1919 και τα Νησιά του Φοίνικα προστέθηκαν το 1937. Η ατόλη Ταράουα και άλλες στο σύμπλεγμα Γκίλμπερτ καταλήφθηκαν από την Ιαπωνία την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ταράουα αποτέλεσε θέατρο μιας από τις φονικότερες μάχες στην ιστορία του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ. Το Νοέμβριο του 1943 αποβιβάστηκαν στην Ταράουα Αμερικανοί πεζοναύτες, Η μάχη της Ταράουα έλαβε χώρα στην Μπέτιο (πρώην πρωτεύουσα) στην ατόλη Ταράουα.

Κιριμπάτι Μερικά από τα νησιά του Κιριμπάτι, ιδιαίτερα αυτά στα απομονωμένα Νησιά Γραμμής του Ισημερινού, χρησιμοποιούνταν πρώτα από τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία για πυρηνικές δοκιμές, τη δεκαετία του '60.

Μετά την Ανεξαρτησία Το 1971 τα νησιά Γκίλμπερτ και Έλλις απέκτησαν αυτοδιοίκηση. Τα Έλλις αποσπάστηκαν το 1975. Στη συνέχεια τους παραχωρήθηκε εσωτερική αυτοκυβέρνηση από τη Βρετανία. Το 1978 τα νησιά Έλλις αποτέλεσαν το ανεξάρτητο κράτος Τουβαλού. Τα νησιά Γκίλμπερτ έγιναν το ανεξάρτητο κράτος Κιριμπάτι στις 12 Ιουλίου του 1979. Παρά το γεγονός ότι στη γλώσσα των Γκίλμπερτ το όνομα για τα νησιά Γκίλμπερτ είναι "Tungaru", το νέο κράτος ονομάστηκε "Kiribati",που είναι η απόδοση του "Gilberts", με σκοπό να αναγνωριστεί η Νήσος Μπανάμπα. Τα Νησιά Γραμμής του Ισημερινού και τα νησιά του Φοίνικα, τα οποία ποτέ σε θεωρήθηκαν μέρος του συμπλέγματος των νήσων Γκίλμπερτ.[8] Έπειτα από την ανεξαρτησία υπογράφηκε η συνθήκη της Ταράουας και επικυρώθηκε το 1983. Με βάση την εν λόγω συνθήκη, οι ΗΠΑ παραιτήθηκαν από όλες τις διεκδικήσεις τους επί των Νησιών του Φοίνικα και των Νησιών Γραμμής του Ισημερινού, που αποτελούν έδαφος του Κιριμπάτι. Πρόβλημα αποτελεί και η πυκνότητα του πληθυσμού. Το 1988 ανακοινώθηκε ότι 4.700 κάτοικοι της κύριας ομάδας νησιών θα επαναπατρίζονταν σε νησιά με λιγότερο πληθυσμό. Πρώτος Πρόεδρος της ανεξάρτητης χώρας αναδείχθηκε ο Γιερέμια Ταμπάι. Το 1982 διεξήχθησαν για πρώτη φορά γενικές εκλογές. Τον Ιανουάριο του 1992 η Βουλή ενέκρινε την πρόταση από την Αντιπολίτευση να ξεκινήσει η διαδικασία για καταβολή αποζημιώσεων από την Ιαπωνία για τις καταστροφές που είχαν υποστεί στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Έναν χρόνο πριν, η Βρετανία δέχτηκε να καταβάλει αποζημίωση στη χώρα για την εξάντληση των αποθεμάτων φωσφάτων. Το 1994 ο Τεμπουρόρο Τίτο εξελέγη Πρόεδρος. Από τις προτεραιότητές του ήταν να πετύχει τη μετακίνηση της Γραμμής Διεθνούς Ημερομηνίας ανατολικότερα, ώστε να συμπεριλάβει και τα Νησιά Γραμμής του Ισημερινού. Έτσι, ο Τίτο εκπλήρωσε την υπόσχεση που είχε δώσει προεκλογικά. Η απόφαση ήταν σημαντική και για τον τουρισμό, καθώς η χώρα έγινε η πρώτη που αντίκρισε το ξεκίνημα της τρίτης χιλιετίας. Ο Τίτο επανεξελέγη το 1998 και έναν χρόνο μετά η χώρα του έγινε μέλος του ΟΗΕ. Το 2002 η χώρα ψήφισε αμφιλεγόμενο νόμο, που έδινε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να διατάσσει το κλείσιμο εφημερίδων. Λίγο μετά, εκδόθηκε η πρώτη μη κυβερνητική εφημερίδα της χώρας. Το 2003 ο Πρόεδρος Τίτο επανεξελέγη. Το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, έπειτα από πρόταση μομφής, ο Τίτο αντικαταστάθηκε από Κρατικό Συμβούλιο. Τον Ιούλιο του 2003 εξελέγη νέος Πρόεδρος ο Ανότε Τονγκ, από το αντιπολιτευόμενο κόμμα Boutokaan Te Koaua. Επανεξελέγη το 2007.

29

Κιριμπάτι

Γεωγραφία Το Κιριμπάτι έχει έκταση 811km² και χωρίζεται σε 2 διοικητικές περιφέρειες. Στα νησιά Γκίλμπερτ και στα νησιά της Γραμμής Ισημερινού και νησιά του Φοίνικα. Το Κιριτιμάτι (388 τετραγωνικά χιλιόμετρα) είναι το μεγαλύτερο νησί του κράτους, καθώς και η μεγαλύτερη ατόλη του Ειρηνικού. Το κλίμα της χώρας είναι τροπικό θαλάσσιο και η θερμοκρασία είναι γύρω στους 26 βαθμούς Κελσίου κατά μέσο όρο. Οι βροχοπτώσεις κυμαίνονται από 1000-3.000 χιλιοστά. Σχεδόν όλα τα νησιά της χώρας είναι κοραλλιογενείς νησίδες (ατόλες) και βρίσκονται στη ζώνη του Ισημερινού. Περικλείουν μία λιμνοθάλασσα και το ύψος τους κατά μέσο όρο είναι 4 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Για το λόγο αυτό η χώρα διατρέχει μεγάλο κίνδυνο από τις κλιματικές αλλαγές και κυρίως το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Σε έκθεση του ΟΗΕ (1989) το κράτος αναφέρθηκε μεταξύ αυτών που απειλούνται με εξαφάνιση τον 21ο αιώνα, εξαιτίας του φαινομένου της ανόδου της στάθμης των υδάτων, λόγω της αυξημένης θερμοκρασίας. Σύμφωνα με το Περιφερειακό Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του Νοτίου Ειρινικού, δύο μικρά ακατοίκητα νησιά του Κιριμπάτι Τεμπούα Ταράουα και Αμπανουέα, εξαφανίστηκαν κάτω από το νερό το 1999. Η Διακυβερνητική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τις Κλιματικές Αλλαγές προβλέπει ότι η στάθμη της θάλασσας θα ανυψωθεί κατά περίπου μισό μέτρο ως το έτος 2100 εξαιτίας της αύξησης θερμοκρασίας και περαιτέρω άνοδος θα ήταν αναπόφευκτη.[9] Παρά την αεροπορική σύνδεση της χώρας, με το Ναούρου και τα Φίτζι, οι περισσότερες ατόλες είναι απομονωμένες. Έτσι, η περιήγηση στα νησιά γίνεται με παραδοσιακά μικρονησιακά πλοία, κάνοντας τον περίπλου των λιμνοθαλασσών, που βρίσκονται στις ατόλες.

Μπανάμπα Η νήσος αυτή καταλαμβάνει συνολική επιφάνεια 5,7 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στην Παανόπα, όπως λέγεται από τους ιθαγενείς, κατοικούν λίγοι άνθρωποι, που ασχολούνται με την εξαγωγή φωσφάτων, όπως στο Ναούρου. Αξιοσημείωτο είναι ότι επειδή τα πλοία δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στο νησί, η φόρτωση πραγματοποιείται με μια κινούμενη ταινία μεγάλου μήκους, η οποία φτάνει πέρα από τους σκοπέλους. Η Μπανάμπα ενσωματώθηκε στα νησιά Γκίλμπερτ το 1900.

30

Κιριμπάτι

Νησιά Γραμμής του Ισημερινού Περιλαμβάνουν 11 ομάδες από κοραλλιογενή νησιά στην Κεντρική Πολυνησία, συνολικής επιφάνειας 679 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η θέση τους είναι στα νότια της Χαβάης. Τα περισσότερα εξ αυτών είναι ακατοίκητα, ενώ σε πολλά από αυτά βρίσκονται φυτείες κοκκοφοίνικα και άλλων τροπικών δέντρων. Σε αυτά ανήκει και το Κιριτιμάτι. Αναλυτικά και αλφαβητικά, τα νησιά είναι: • • • • • • • • • • •

Βόστοκ Κίνγκμαν Κιριτιμάτι ή Νησί των Χριστουγέννων Μάλντεν Μιλένιουμ (Καρολίνα)- Μετονομάστηκε σε Νησί της Χιλιετίας. Ουάσινγκτον Πάλμιρα Στάρμπακ Τζάρβις Φάνινγκ Φλιντ

Νησιά του Φοίνικα Με έκταση 28,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα συνολικά, τα Νησιά του Φοίνικα είναι ένα σύμπλεγμα 8 νήσων, που είναι λίγο ψηλότερα από τη στάθμη της θάλασσας. Τα νησιά αυτά είναι: • • • • • • • •

Γκάρντνερ Έντερμπερι Κάντον ή Μέρι. Πρόκειται για το μόνο νησί με μόνιμους κατοίκους. Εκεί βρίσκεται και αεροδρόμιο. Μακ Κιν Μπέρνι Σίδνεϊ Φίνιξ Χαλ

Τα 21 κατοικημένα νησιά με συμβούλια είναι: • Αμπαϊάνγκ (Abaiang), που σημαίνει «βόρεια γη». Στο νησί βρίσκεται και Ρωμαιοκαθολικός ναός, το εξωτερικό του οποίου έχει τα χρώματα της Ίριδας.

• Αμπεμάμα (Abemama), έκτασης 16 τετραγωνικών χιλιομέτρων και πρώην πρωτεύουσα των νήσων Γκίλμπερτ. Αποτελείται από νησίδες, που συγκροτούν λιμνοθάλασσα. Αποτελούσε κατοικία του λογοτέχνη Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, ο οποίος έγραψε για τα νησιά στα έργα του.

• Αρανούκα (Aranuka) • Αροράε (Arorae) • Κάντον (Kanton), όπου βρίσκεται και σταθμός διαστημικών ερευνών.

• Κιριτιμάτι (Kiritimati), το οποίο καλείται και Νησί των Χριστουγέννων και αποτελεί τη μεγαλύτερη ατόλη στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στις πολλές λίμνες του βρίσκουν καταφύγιο σπάνια είδη πτηνών, ενώ στον Όρμο των Ναυαγίων (στα ανατολικά του νησιού) έχουν σημειωθεί πολλά ναυάγια πλοίων, από όπου και η ονομασία του.

• Κούρια (Kuria) • Μαγιάνα (Maiana) • Μακίν (Makin) • Μαρακέι (Marakei)

31

Κιριμπάτι • Μπανάμπα (Banaba) • Μπερού (Beru) • Μπουταριτάρι (Butaritari), πολύ εύφορο νησί. Καλλιεργούνται σε αυτό κοκκοφοίνικες και τροπικά φυτά. Εκεί βρίσκεται το λείψανο ενός υδροπλάνου από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

• Νικουνάου (Nikunau) • Νονούτι (Nonouti) • Ονοτόα (Onotoa) • Ταμάνα (Tamana) • Ταμπιτεουέα (Tabiteuea), απομακρυσμένο νησί, που όμως φημίζεται για τις ακρογιαλιές του.

• Ταμπουαεράν (Tabuaeran) • Ταράουα • Τεράινα (Teraina)

Δημογραφία Πληθυσμός Η χώρα έχει πληθυσμό 112.850[3] και η πλειοψηφία των κατοίκων είναι μικρονησιακής καταγωγής. Η μεγαλύτερη πόλη του κράτους είναι το Μπαϊρίκι με 36.717 κατοίκους (το 2000). Οι αυτόχθονες κάτοικοι της χώρας ονομάζονται I-Kiribati. Η λέξη Kiribati είναι η τοπική γραφή του Gilbert και η αρχική ονομασία (όταν ήταν αποικία) ήταν Νήσοι Γκίλμπερτ (ή Νήσοι Γιλβέρτου). Η μετονομασία σε Κιριμπάτι συντελέστηκε μετά την ανεξαρτησία, το 1979. Οι I-Kiribati είναι Μικρονήσιοι σχεδόν κατά 99%. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι χιλιάδες χρόνια πριν κατοίκησαν στα νησιά οι Αυστραλομαλαισιανοί. Γύρω στο 14ο αιώνα, πληθυσμοί από τα νησιά Φίτζι και την Τόνγκα εισέβαλαν στο σημερινό Κιριμπάτι και αναμείχθηκαν με τους Μικρονήσιους. Με βάση στοιχεία του 2000, ο σημερινός πληθυσμός, εκτός από Μικρονήσιους, περιλαμβάνει σε μικρότερο ποσοστό, Πολυνήσιους και άλλες εθνότητες.

Γλώσσα Οι κάτοικοι ομιλούν τη διάλεκτο Γκιλμπερτέζικα (Κιριμπάτι). Τα Αγγλικά είναι επίσημη γλώσσα, ωστόσο σπάνια χρησιμοποιούνται σε περιοχές εκτός της Ταράουας. Οι παλαιότερες γενιές των I-Kiribati τείνουν να χρησιμοποιούν πιο σύνθετες μορφές της διαλέκτου των νησιών Γκίλμπερτ.

Θρησκεία Αναφορικά με το θρήσκευμα, οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Χριστιανοί. Οι εν λόγω θρησκεία εισήχθη από τους ιεραποστόλους το 19ο αιώνα. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους είναι Ρωμαιοκαθολικοί, ενώ υπάρχουν και Προτεστάντες, όπως επίσης και Ευαγγελικοί, μερικοί Μουσουλμάνοι και Αντβεντιστές [10] , Μάρτυρες του Ιεχωβά, Μπαχάι και οπαδοί άλλων θρησκευμάτων.

32

Κιριμπάτι

33

Ανθρώπινη ανάπτυξη Το προσδόκιμο ζωής είναι τα 63,22 χρόνια[3] (60,14 για τους άνδρες και 66,45 για τις γυναίκες, με βάση εκτιμήσεις του 2009). Ο πληθυσμός ζει κυρίως στα απώτερα νησιά, σε ομάδες από 50 ως 3.000 ανθρώπους. Τα περισσότερα σπίτια κατασκευάζονται από υλικά που προέρχονται από κοκκοφοίνικες και δέντρα πανδάνους. Οι εκτεταμένες καλλιέργειες εμποδίζονται από τις συχνές ξηρασίες . Έτσι, ο πληθυσμός του νησιού στρέφεται κυρίως προς την αλιεία. Οι περισσότεροι είναι ναυτικοί και αλιείς. Δεύτερη σημαντικότερη απασχόληση είναι στις φυτείες κόπρας. Πρόσφατα, πολλοί κάτοικοι μετακινήθηκαν στην αστικοποιημένη πρωτεύουσα, Ταράουα.

Εκπαίδευση Για να έχουν περισσότερες ευκαιρίες οι κάτοικοι του νησιού, η κυβέρνηση δίνει προτεραιότητα στην παιδεία. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι δωρεάν και υποχρεωτική για τα πρώτα έξι χρόνια. Σήμερα επεκτείνεται στα 9 χρόνια. Η ανώτερη εκπαίδευση επεκτείνεται. Οι φοιτητές μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε άλλες χώρες, όπως τα Φίτζι. Επίσης, για την ολοκλήρωση των ιατρικών σπουδών, πολλοί πηγαίνουν στην Κούβα.

Διοικητική διαίρεση Στο Κιριμπάτι δεν υπάρχουν πια διοικητικά διαμερίσματα, όμως μπορεί να υποδιαιρεθεί σε 3 γεωγραφικές ενότητες: Νησιά Γκίλμπερτ, Νησιά της Γραμμής (εκ των οποίων κατοικούνται μόνο τα 3) και Νησιά του Φοίνικα (κατοικείται εξ αυτών μόνο το Κάντον) , όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο θαλάσσιο και προστατευμένο καταφύγιο στον κόσμο.[11] . Κάθε νησί που κατοικείται διαθέτει το συμβούλιό του (3 συμβούλια στην Ταράουα: Μπέτιο, Νότια Ταράουα, Βόρεια Ταράουα και 2 συμβούλια στην Ταμπιτέουα, το Βόρειο και το Νότιο.

Διακυβέρνηση Κυρίως άρθρο: Πολιτικά του Κιριμπάτι Η μικρή δημοκρατία έχει Πρόεδρο τον Ανότε Τονγκ. Με βάση το Σύνταγμα του 1979, προβλέπεται η διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών, κάθε τετραετία. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Η Βουλή της χώρας (Maneaba ni Maungatabu) αποτελείται από 42 μέλη, 40 εκλεγμένα για τετραετή θητεία σε μονοεδρικές και πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες, έναν βουλευτή από το νησί Μπανάμπα και ένα μέλος ex-officio (το Γενικό Εισαγγελέα). Από τον Οκτώβριο του 2000 η έδρα της Βουλής είναι στο Άμπο (Ambo) στη νότια Ταράουα. Από το 1979 μέχρι το 2000 η Βουλή είχε την έδρα της στο Μπαϊρίκι.

Κιριμπάτι

34

Οικονομία Ελάχιστοι είναι οι φυσικοί πόροι που διαθέτει η χώρα. Τα εμπορικά εκμεταλλεύσιμα αποθέματα φωσφάτων εξαφανίστηκαν κατά την περίοδο της ανεξαρτησίας. Σήμερα παράγονται κόπρα και αλιεύματα. Το ένα πέμπτο του ΑΕΠ προέρχεται από τον τουρισμό. Το Κιριμπάτι έχει εμπορικούς εταίρους την Αυστραλία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ιαπωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Χονγκ Κονγκ και τη Γερμανία. Η Ιαπωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελούν τους μεγαλύτερους παρόχους εξωτερικής βοήθειας. Νόμισμα έχει το Δολάριο Αυστραλίας. Το 2004 το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν 2.700 δολάρια. Η ενέργεια προέρχεται αποκλειστικά από εισαγόμενους υδρογονάνθρακες. Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δεν ολοκληρώθηκε και η χώρα σήμερα αποτελεί ένα από τα φτωχότερα κράτη στον κόσμο.

Ισοζύγιο πληρωμών

Μερικά από τα νησιά Κιριμπάτι στο σύμπλεγμα Γκίλμπερτ.

Οι λιγοστές εξαγωγές και η μεγάλη ανάγκη του κράτους σε αγαθά πρώτης ανάγκης έχουν αποτέλεσμα το υψηλό έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Ωστόσο, η χώρα έχει πολλές πηγές για εισοδήματα από το εξωτερικό, όπως δασμούς από αλιευτικές άδειες που δίνονται σε τρίτες χώρες, εισόδημα από επενδύσεις και αμοιβές από το εξωτερικό.

Μεταφορές Οι περιορισμένες συγκοινωνίες έχουν αποτέλεσμα να δυσχεραίνονται οι προσπάθειες για οικονομική ανάπτυξη. Το 1999 το οδικό δίκτυο κάλυπτε μόλις 670 χιλιόμετρα. Οι συγκοινωνίες με άλλες χώρες διεξάγονται από θαλάσσης και από αέρος μέσω των Νησιών Φίτζι. Στη χώρα δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο. Στην Ταράουα βρίσκεται το σημαντικότερο αεροδρόμιο[12] , ενώ σε 4 από τις ατόλες υπάρχουν λιμάνια. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Κιριμπάτι

Πολιτισμός Το νησί πιο πολύ φημίζεται για τις φυσικές ομορφιές του παρά για τα μνημεία του. Η τοπική κουλτούρα μπόρεσε να διατηρηθεί σχεδόν αναλλοίωτη στα νησιά, εξαιτίας κυρίως της σχετικά καθυστερημένης έλευσης των Ευρωπαίων στη χώρα. Τραγούδια (te anene) και πάνω από όλα χοροί (te mwaie) έχουν την τιμητική τους στο νησί.

Μουσική και χορός Η παραδοσιακή μουσική περιλαμβάνει γενικά τραγούδι και χτυπήματα του ποδιού στο έδαφος συνοδευτικά, εν είδει κρουστών μουσικών οργάνων. Πολλές φορές χτυπούν και άλλα σημεία του ανθρώπινου σώματος. Γνωστοί χοροί είναι ο Όρθιος (Te Kaimatoa) και ο Χορός των Γοφών (Te Buki) . Οι περισσότεροι χοροί χορεύονται σε όρθια ή καθιστή θέση με περιορισμένη κίνηση. Μερικές φορές, τα σώματα των χορευτών είναι κολλημένα το ένα με το άλλο. Το κεφάλι στη διάρκεια του χορού μιμείται τα πουλιά. Το πουλί φρεγάτα (Fregata minor) στη σημαία του Κιριμπάτι αναφέρεται στο χορό των κατοίκων της χώρας, που μιμείται αυτό το πτηνό. Το χαμόγελο στη διάρκεια του χορού θεωρείται γενικώς προσβλητικό, κάτι που σχετίζεται με την προέλευση του χορού στα νησιά. Ο χορός δεν αποτελούσε μόνο μέσο διασκέδασης αλλά και μέσο εξιστόρησης και για την επίδειξη των ικανοτήτων, της ομορφιάς και της αντοχής του χορευτή.[13] Οι στίχοι των τραγουδιών αφηγούνται μύθους και ιστορίες των Μικρονήσιων. Αναφορικά με τα μουσικά όργανα, σε αντίθεση με την απώτερη καταγωγή των Μικρονήσιων από τη νοτιοανατολική Ασία, τα όργανα στο Κιριμπάτι δε σχετίζονται με τα ασιατικά μουσικά όργανα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Κοινοβούλιο του Κιριμπάτι [14] • Άρθρο για τη χώρα στην Encyclopaedia Britannica [15] • Προστατευόμενη Περιοχή των Νήσων του Φοίνικα [16]

Βιβλιογραφία • Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδόσεις ΔΟΜΗ, 2006, τόμος 15, σελ. 170-187.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B9& params=-3. 3667_N_-168.

7333_E_type:isle [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B9& params=01_24_N_173_03_E_type:adm2nd_scale:9000_region: [3] Κιριμπάτι (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ kr. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=826& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] kiribati – Ορισμός από το διαδικτυακό Λεξικό των Merriam-Webster (http:/ / m-w. com/ dictionary/ kiribati) [6] Harris, Aimee (Απρίλιος 1999). Millennium: Date Line Politics (http:/ / www. trussel. com/ kir/ dateline. htm). Honolulu Magazine (ανακτήθηκε 14-06-2006 ) [7] "Cinderellas of the Empire", Barrie Macdonald, IPS, Πανεπιστήμιο του Νοτίου Ειρηνικού, 2001, σελ. 1 [8] Reilly Ridgell. "Pacific Nations and Territories: The Islands of Micronesia, Melanesia, and Polynesia". 3rd Edition. Honolulu: Bess Press, 1995. σελ. 95 [9] Debate on Climate Shifts to Issue of Irreparable Change - washingtonpost.com (http:/ / www. washingtonpost. com/ wp-dyn/ content/ article/ 2006/ 01/ 28/ AR2006012801021_2. html)

35

Κιριμπάτι [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16]

Στοιχεία για τους Μορμόνους διεθνώς (http:/ / globalmormonism. byu. edu/ ?page_id=92) http:/ / www. reuters. com/ article/ latestCrisis/ idUSSP231103 Reuters To 2006 λειτουργούσαν συνολικά 19 αεροδρόμια. Βλέπε τα έργα Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, In the South Seas και Akekeia! των Tony & Joan Whincup, Wellington, 2001. http:/ / www. parliament. gov. ki/ http:/ / www. britannica. com/ eb/ article-9117362/ Kiribati http:/ / www. phoenixislands. org

bjn:Kiribati

36

37

Μικρονησία Μικρονησία Η Μικρονησία (από τα Αρχαία Ελληνικά: μικρός και νῆσος) είναι το όνομα περιοχής του Ειρηνικού Ωκεανού. Στα δυτικά της βρίσκονται οι Φιλιππίνες, στα νοτιοδυτικά η Ινδονησία, στα νότια η Παπούα Νέα Γουινέα και η Μελανησία, και στα νοτιοανατολικά και ανατολικά η Πολυνησία.

Γεωγραφία και Ιστορία Η περιοχή της Ωκεανίας αποτελείται από πολλές εκατοντάδες μικρών νησιών που απλώνονται σε μια μεγάλη περιοχή του Δυτικού Ειρηνικού. Η μόνη αυτοκρατορία που είναι γνωστό πως κατάγεται από την Μικρονησία είχε τη βάση της στο Γιαπ. Ο όρος "Μικρονησία" προτάθηκε αρχικά από τον Ζουλ Ντουμόντ ντ'Ουρβίλλ για να διακρίνει την περιοχή το 1831. Πρίν από αυτόν ο όρος "Πολυνησία" χρησιμοποιόταν για να περιγράψει γενικά τα νησιά του Ειρηνικού. Πολιτικά, η Μικρονησία χωρίζεται στις ακόλουθες οκτώ περιφέρειες: • • • • • • • •

οι Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας (μερικές φορές αποκαλούμενες απλά ως "Μικρονησία") η Δημοκρατία των Νήσων Μάρσαλ η Δημοκρατία του Παλάου η Κοινοπολιτεία των Βορείων Νήσων Μαριάνα η Δημοκρατία του Ναουρού η Δημοκρατία του Κιριμπάτι η Περιφέρεια του Γκουάμ η Περιφέρεια της Νήσου Γουέικ

Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής επήλθε σε Ευρωπαϊκή κυριαρχία αρκετά νωρίς. Το Γκουάμ, οι Νήσοι Μαριάνα και οι Νήσοι Καρολίνε (που αργότερα θα γίνονταν οι Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας και το Παλάου) αποικήθηκαν νωρίς από τους Ισπανούς. Πλήρης Ευρωπαϊκή επέκταση όμως δεν θα ερχόταν παρά στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν η περιοχή θα μοιραζόταν μεταξύ: • των ΗΠΑ, που πήραν το Γκουάμ και τη Νήσο Γουέικ • τη Γερμανία, που πήρε το Ναουρού και τις Νήσους Μάρσαλ, Καρολίνε και Βόρειες Μαριάνα και • την Βρετανική Αυτοκρατορία, που πήρe τa Νησιά Γκίλμπερτ (Κιριμπάτι). Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, οι νησιωτικές κτήσεις της Γερμανίας στον Ειρηνικό της αφαιρέθηκαν και κατέστησαν τη Συνομοσπονδία των Εντελοδόχων Εθνών. Το Ναουρού έγινε Αυστραλιανός εντολοδόχος, ενώ οι άλλες κτήσεις της Γερμανίας δόθηκαν ως εντολοδόχοι στην Ιαπωνία. Η κατάσταση παρέμεινε έτσι μέχρι την ήττα της Ιαπωνίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι εντολοδόχοι της έγιναν Εποπτεία των Ηνωμένων Εθνών κυβερνώμενα από τις ΗΠΑ, η Υπο Επιτροπεία Περιοχή των Ειρηνικών Νήσων. Σήμερα, όλη η Μικρονησία (με τις εξαιρέσεις των Γκουάμ, των Βορείων Νήσων Μαριάνα και της Νήσου Γουέικ, που είναι περιφέρειες των ΗΠΑ) αποτελείται από ανεξάρτητα κράτη.

Μικρονησία

Γλώσσες Οι εγχώριες γλώσσες των διαφόρων Μικρονήσιων ιθαγενών πληθυσμών ταξινομούνται κάτω από την Αυστρονησιακή γλωσσική οικογένεια. Σχεδόν όλες οι γλώσσες αυτές ανήκουν στην Ωκεανική υπο-ομάδα ταξινόμησης της οικογένειας αυτής. Ωστόσο, στην Δυτική Μικρονησία σημειώνονται τρείς εξαιρέσεις που ανήκουν στην Δυτική Μαλαϊο-Πολυνησιακή υπο-ομάδα: • η Τσαμόρρο γλώσσα στις Νήσους Μαριάνα • η Γιαπέσε γλώσσα στις Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας, και • η Παλαουανή γλώσσα στο Παλάου. Η τελευταία αυτή υπο-ομάδα περιλαμβάνει αρκετές γλώσσες που ομιλούνται σήμερα στις Φιλιππίνες, τη Μαλαισία και την Ινδονησία (Kirch, 2000: σελ. 166-167). Στο ανατολικό άκρο των Ομόσπονδων Πολιτειών της Μικρονησίας, οι γλώσσες Νουκουόρο και Καπινγκαμαράνγκι εκπροσωπούν μια ακραία προς δυσμάς προέκταση των Πολυνησιακών.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι • Χάρτης της Μικρονησίας [1] • Moon Handbooks Micronesia [2] • myMicronesia.com [3] • Διατήρηση και φύση στην Μικρονησία [4]

Παραπομπές [1] [2] [3] [4]

http:/ / www. mapsouthpacific. com/ micronesia/ index. html http:/ / www. southpacific. org/ micro. html http:/ / www. mymicronesia. com/ http:/ / nature. org/ wherewework/ asiapacific/ micronesia/

38

39

Νέα Ζηλανδία Νέα Ζηλανδία Συντεταγμένες: 40°50′37″S 172°28′59″E-40.8436, 172.4831 [1]

Σημαία της Νέας Ζηλανδίας Εθνόσημο της Νέας Ζηλανδίας Εθνικό σύνθημα: Ουδέν - Πρώην "Προς τα εμπρός" Εθνικός ύμνος: Θεέ υπερασπίσου τη Νέα Ζηλανδία Θεέ σώσε τη Βασίλισσα1

Πρωτεύουσα • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Ουέλλινγκτον 381.900 41°16′60″S 174°46′00″E-41.2833, 174.7667 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Ώκλαντ

Επίσημες γλώσσες

Αγγλική, Μαορί

Πολίτευμα

Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ Κυβερνήτης Σερ Άναντ Σατιανάντ Πρωθυπουργός Τζον Κέι

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

26 Σεπτεμβρίου 1907 1η Ιανουαρίου 1987[3]

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

268.021 km2 (74η) 2,1 15.134 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2010 • Απογραφή 2006 • Πυκνότητα

4.252.277[4] (12η) 4.027.947 16,1 κατ./km²

Νέα Ζηλανδία

40

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2010) • Κατά κεφαλή

119,791 δισ. $[5] 27.420 $[5] (35η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2010) • Κατά κεφαλή

138,003 δισ. $[5] 31.589 $[5]

ΔΑΑ (2010)

0,907 (3η) – πολύ υψηλή

Νόμισμα

Δολάριο Νέας Ζηλανδίας (NZD)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

NZST2 (UTC +12) (UTC +13)

Internet TLD

.nz

Κωδικός κλήσης

+64

1

Το Ο Θεός σώζει τη Βασίλισσα είναι επίσημα εθνικός ύμνος αλλά χρησιμοποιείται σπάνια.[6] 2 Τα Νησιά Τσάταμ είναι 45 λεπτά μπροστά από την ώρα Νέας Ζηλανδίας. Η Νέα Ζηλανδία (Αγγλικά: New Zealand, Μαορί γλώσσα: Aotearoa) είναι χώρα που αποτελείται από 2 μεγάλα και πολλά μικρότερα νησιά στα νοτιοδυτικά του Ειρηνικού Ωκεανού. Η Νέα Ζηλανδία είναι επίσης γνωστή ως Αοτεαρόα στη Μαορί γλώσσα, ή η Γη του Μακριού Λευκού Σύννεφου. Η Νέα Ζηλανδία είναι γνωστή για την γεωγραφική της απομόνωση, αφού είναι χωρισμένη από την Αυστραλία στα βορειοδυτικά μέσω της Θάλασσας της Τασμανίας, σε μήκος περίπου 2.000 χλμ. Οι εγγύτεροι γείτονές της είναι στα βόρεια οι Νέα Καληδονία, Φίτζι και Τόνγκα. Ο πληθυσμός της Νέας Ζηλανδίας είναι κυρίως Ευρωπαϊκής καταγωγής, με τους Μαορί να αποτελούν την μεγαλύτερη μειονότητα. Σημαντικές μειονότητες είναι και οι μη-Μαορί Πολυνήσιοι και Ασιατικοί κάτοικοι, ιδιαίτερα στις πόλεις της χώρας. Επισήμως, Βασίλισσα της Νέας Ζηλανδίας είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Β' του Ηνωμένου Βασιλείου και εκπροσωπείται στη χώρα από έναν μη-πολιτικό Γενικό Κυβερνήτη. Ωστόσο, η Βασίλισσα δεν έχει καμία πραγματική πολιτική επιρροή. Η πολιτική εξουσία κατέχεται από τον Πρωθυπουργό που είναι ο αρχηγός της Κυβέρνησης στο δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο της Νέας Ζηλανδίας. Το Βασίλειο της Νέας Ζηλανδίας περιλαμβάνει επίσης τις Νήσους Κουκ και το Νιούε, που είναι εξ ολοκλήρου αυτοκυβερνώμενα, το Τοκελάου, που κινείται προς την κατεύθυνση της αυτοκυβέρνησης και τις διεκδικήσεις της Νέας Ζηλανδίας στην Ανταρκτική.

Ιστορία Η Νέα Ζηλανδία είναι μία από τις πιο πρόσφατα αποικισμένες μεγάλες περιοχές γης. Πολυνήσιοι άποικοι κατέφθασαν με τα γουάκα (κανό) τους περίπου 800 με 600 χρόνια πριν και εγκατέστησαν τον ιθαγενή πολιτισμό Μαορί. Ο αποικισμός στα Νησιά Τσάταμ στα νοτιοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας δημιούργησε τους Μοριορί αλλά δεν έχει ακόμα εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα σχετικά με το αν μετακινήθηκαν εκεί από την Νέα Ζηλανδία ή από κάπου αλλού στην Πολυνησία. Το μεγαλύτερο μέρος της Νέας Ζηλανδίας ήταν μοιρασμένο σε φυλετικές περιοχές που λέγονταν rohe και οι πηγές εντός τους ελέγχονταν από μια iwi ("φυλή"). Συνήθως δυο iwi δεν υπερκάλυπταν μια rohe. Οι Μαορί προσάρμοσαν τη διατροφή τους στις τοπικές θαλάσσιες πηγές, χλωρίδα και πανίδα, κυνηγώντας το γιγάντιο μόα που δεν πετούσε (και το οποίο σύντομα εξαφανίστηκε) και τρώγοντας τον Πολυνήσιο Αρουραίο και kumara (γλυκοπατάτα), που εισήγαγαν στη χώρα. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που είναι γνωστοί πως έφτασαν στη Νέα Ζηλανδία οδηγήθηκαν από τον Άμπελ Γιανσζόον Τάσμαν, που έπλευσε στη δυτική ακτή των Βόρειων και Νότιων νησιών το 1642. Την ονόμασε Στάτεν Λάντ (Staten Landt), πιστεύοντας πως ήταν μέρος της γης που είχε ανακαλύψει ο Γιάκομπ Λε Μερ το 1616 έξω από την ακτή της Χιλής. Η Στάτεν Λάντ εμφανίστηκε στους πρώτους χάρτες της Νέας Ζηλανδίας

Νέα Ζηλανδία

41

του Τάσμαν, αλλά άλλαξε σε Νόβα Ζεελάντια (Nova Zeelandia) από Ολλανδούς χαρτογράφους, από το όνομα της Ολλανδικής επαρχίας Ζέελαντ, λίγο μετά την απόδειξη του Χέντρικ Μπράουερ πως η Νότιο Αμερικάνικη γη ήταν νησί το 1643. Το Λατινικό Νόβα Ζεελάντια έγινε στα Ολλανδικά Nieuw Zeeland. Ο Καπετάνιος Τζέιμς Κουκ επακολούθως αποκάλεσε το αρχιπέλαγος New Zealand, αν και τα ονόματα που επέλεξε για τα Βόρεια και Νότια νησιά απορρίφθηκαν (Aehei No Mouwe και Tovy Poenammu αντίστοιχα) και τα τρία βασικά νησιά έγιναν γνωστά ως Βόρειο, Μέσο και Νότιο, ενώ το Μέσο Νησί αποκλήθηκε αργότερα Νότιο Νησί. Ο Κουκ άρχισε εκτεταμένες έρευνες στα νησιά το 1769, οδηγώντας σε Ευρωπαϊκές φαλαινοθηρικές εκστρατείες και τελικά σε σημαντικό Ευρωπαϊκό εποικισμό. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1780, οι Μαορί είχαν συναντήσεις με Ευρωπαίους φωκοθήρες και φαλαινοθήρες. Η απόκτηση μουσκέτων από τις iwi αυτές που ήταν σε στενή επαφή με τους Ευρωπαίους αποσταθεροποίησαν την υπάρχουσα ισορροπία δύναμης μεταξύ των φυλών Μαορί και υπήρξε μια παροδική αλλά έντονη περίοδο αιματηρού δια-φυλετικού πολέμου, γνωστού ως Πόλεμοι Μουσκέτων, που τερματίστηκε μόνο όταν όλες οι iwi οπλίστηκαν ανάλογα. Το ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση των Μαορί από Ευρωπαίους, πιέσεις από την Church Missionary Society και το Γαλλικό ενδιαφέρον στην περιοχή οδήγησαν τους Βρετανούς να προσαρτήσουν τη Νέα Ζηλανδία με Βασιλική Προκήρυξη τον Ιανουάριο του 1840. Για να νομιμοποιηθεί η Βρετανική προσάρτηση είχε αποσταλεί το 1839 ο Βοηθός Κυβερνήτη Γουίλλιαμ Χόμπσον. Βιαστικά, μετά την άφιξή του, διαπραγματεύτηκε την Συνθήκη Γουαϊτάνγκι με τις βόρειες iwi. Η Συνθήκη υπογράφηκε τον Φεβρουάριο και τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να θεωρείται ως το ιδρυτικό ντοκουμέντο της Νέας Ζηλανδίας. Η Μαορί μετάφραση της συνθήκης υποσχόταν στις φυλές Μαορί "tino rangatiratanga" πως θα διατηρούνταν με αντάλλαγμα την παύση kawanatanga, που οι Αγγλικές εκδοχές μεταφράζουν ως "αρχηγία" για "εθνική κυριαρχία/αυτονομία". Το πραγματικό νόημα είναι σήμερα αντικείμενο διαφωνιών. Διαφωνίες για πωλήσεις γης και εθνική κυριαρχία προκάλεσαν τους Πολέμους γης της Νέας Ζηλανδίας που έλαβαν χώρα μεταξύ του 1845 και 1872. Το 1975 η Συνθήκη της Πράξης Γουαϊτάνγκι εγκαθίδρυσαν το Δικαστήριο Γουαϊτάνγκι, στο οποίο ανατέθηκε να ακούει ισχυρισμούς για παραβιάσεις από το Στέμμα της Συνθήκης του Γουαϊτάνγκι που χρονολογούνται από το 1840. Κάποιες φυλές Μαορί και οι Μοριορί δεν υπέγραψαν ποτέ την συνθήκη.

Χάρτης της Νέας Ζηλανδίας (χωρίς τα Νησιά Μπάουντυ, τα Νησιά των Αντιπόδων και τα νησιά Κέρμαντεκ) Πληθυσμός

Υψόμετρο

πάνω από 100.000

πάνω από 2.000 μ.

πάνω από 50.000

έως 2.000 μ.

πάνω από 10.000

έως 1.000 μ.

κάτω από 10.000

έως 500 μ.

Νέα Ζηλανδία

42

έως 200 μ.

Αν και η Νέα Ζηλανδία διοικούνταν αρχικά ως μέρος της Αυστραλιανής αποικίας της Νέας Νότια Ουαλίας, έγινε αποικία από μόνη της το 1841. Η πρώτη πρωτεύουσα της Νέας Ζηλανδίας ήταν η Οκιάτο ή Ολντ Ράσσελλ στον Κόλπο των Νήσων αλλά σύντομα έπειτα μεταφέρθηκε στο Ώκλαντ. Ο Ευρωπαϊκός αποικισμός προχώρησε πιο γρήγορα απ' ό,τι όλοι περίμεναν και σύντομα οι έποικοι υπερτέρησαν αριθμητικώς των Μαορί. Αυτο-κυβέρνηση παραχωρήθηκε στον πληθυσμό των εποίκων το 1852. Κάποιες πολιτικές ανησυχίες ακολούθησαν την ανακάλυψη χρυσού στο Κεντρικό Οτάγκο το 1861 για το αν το Νότιο Νησί θα σχημάτιζε ξεχωριστή αποικία. Έτσι το 1865 η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε επισήμως στην περισσότερο κεντρική πόλη Ουέλλινγκτον. Η Νέα Ζηλανδία έλαβε μέρος σε μια Συνταγματική Συνέλευση τον Μάρτιο του 1891 στο Σύδνεϋ, στη Νέα Νότια Ουαλία, μαζί με τις τότε αποικίες της Αυστραλίας. Αυτή έγινε για να θεωρηθεί το ενδεχόμενο ενός συντάγματος για την προτεινόμενη ομοσπονδία μεταξύ των - τότε - Βρετανικών Αποικιών της Αυστραλασίας. Η Νέα Ζηλανδία απώλεσε το ενδιαφέρον της για ένωση με την Αυστραλία σε μία ομοσπονδία μετά τη συνέλευση αυτή. Η Νέα Ζηλανδία έγινε ανεξάρτητη επικράτεια στις 26 Σεπτεμβρίου 1907 με βασιλική αναγγελία. Με το Θέσπισμα του Γουεστμίνστερ το 1931 της παραχωρήθηκε πλήρης ανεξαρτησία από το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου. Η ανεξαρτησία ξεκίνησε με την υιοθεσία του Θεσπίσματος από το Κοινοβούλιο της Νέας Ζηλανδίας το 1947. Από τότε η Νέα Ζηλανδία είναι μια ανεξάρτητη Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στα πλαίσια της Βρετανικής κοινοπολιτείας ή Κοινοπολιτείας των Εθνών.

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι Βασιλευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Με την Πράξη των Βασιλικών Τίτλων της Νέας Ζηλανδίας (1953), Βασίλισσα της Νέας Ζηλανδίας είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Β' του Ηνωμένου Βασιλείου και εκπροσωπείται ως αρχηγός κράτους από τον Γενικό Κυβερνήτη, την Βαρόνη Σίλβια Καρτράιτ. Το Κοινοβούλιο της Νέας Ζηλανδίας έχει μόνο ένα σώμα, τον Οίκο των Αντιπροσώπων που συνήθως έχει έδρες για 120 μέλη του Κοινοβουλίου. Κοινοβουλευτικές εκλογές λαμβάνουν χώρα κάθε τρία χρόνια με κάποια μορφή αναλογικής εκπροσώπησης. Κατά τις γενικές εκλογές του 2005 δημιουργήθηκε μία επιπλέον έδρα (καταλαμβανόμενη από το Κόμμα Μαορί), εξαιτίας του γεγονότος πως το κόμμα αυτό κέρδισε περισσότερες ψήφους στα εκλογικά του σώματα παρά αναλογικά. Δεν υπάρχει γραπτό σύνταγμα. Ωστόσο, η Συνταγματική Πράξη (1986) είναι η βασική επίσημη δήλωση της συνταγματικής δομής της Νέας Ζηλανδίας. Η Γενική Κυβερνήτης έχει την εξουσία να ορίσει και να απολύσει τον Πρωθυπουργό και να διαλύσει το Κοινοβούλιο. Η Γενική Κυβερνήτης προεδρεύει και του Εκτελεστικού Συμβουλίου που είναι μια επίσημη επιτροπή αποτελούμενη από όλους τους υπουργούς του Στέμματος. Τα μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου πρέπει να είναι μέλη του Κοινοβουλίου, και τα περισσότερα έχουν επίσης υπουργεία. Τα υπουργεία είναι τα ανώτερα σώματα παρασκευής πολιτικής και ηγούνται από τον Πρωθυπουργό που είναι επίσης Κοινοβουλευτικός ηγέτης του κυβερνώντος κόμματος ή συνασπισμού. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Το κεντροδεξιό Εθνικό Κόμμα κέρδισε τις εκλογές του 2008 και ο ηγέτης του, Τζον Κέι, έγινε νέος πρωθυπουργός. Ο Κέι σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με το ACT και το Ενωμένο Μέλλον. [7]

Νέα Ζηλανδία

43

Δημοψήφισμα για σωματικές τιμωρίες από γονείς 2009 Από τις 31 Ιουλίου ως τις 21 Αυγούστου του 2009 διεξήχθη μη δεσμευτικό δημοψήφισμα έπειτα από αιτήσεις πολιτών, στο οποίο οι ψηφοφόροι ρωτήθηκαν αν θα έπρεπε να θεωρείται ποινικό αδίκημα η σωματική τιμωρία των παιδιών από τους γονείς τους ως μέσο σωστής γονικής διαπαιδαγώγησης[8] . Το 87,4% των ψηφοφόρων τάχθηκε κατά της πρότασης έναντι 11,9% που τάχθηκαν υπέρ [9] . Ο πρωθυπουργός Τζον Κέι δήλωσε ότι δεν σκόπευε να ψηφίσει στο δημοψήφισμα, αποκαλώντας το ερώτημα "γελοίο".[10] Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων η κυβέρνηση υποσχέθηκε να προβεί στην αλλαγή του σχετικού νόμου. Οι υποστηρικτές του "όχι" στο δημοψήφισμα (κόμμα Κίουι) υποσχέθηκαν να οργανώσουν και δεύτερο, δεσμευτικό αυτή τη φορά, δημοψήφισμα για το θέμα.[11] .

Εκλογές 2008 Οι τελευταίες γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 8 Νοεμβρίου του 2008. Το κυβερνών Εργατικό Κόμμα ηττήθηκε έπειτα από 9 χρόνια στην κυβέρνηση.

Αποτελέσματα κόμματα

ψήφοι

% των ψήφων %

Εθνικό Κόμμα

μεταβολή

έδρες εκλογικό σώμα

λίστα σύνολο μεταβολή

1.053.398

44,93 +5,83

41

17

58

+10

Εργατικό Κόμμα

796.880

33,99 -7,11

21

22

43

-7

Πράσινοι

157.613

6,72 +1,42

0

9

9

+3

ACT

85.496

3,65 +2,14

1

4

5

+3

Κόμμα των Μαορί

55.980

2,39 +0,27

5

0

5

+1

Προοδευτικό Κόμμα

21.241

0,91 -0,25

1

0

1

0

Ενωμένο Μέλλον

20.497

0,87 -1,80

1

0

1

-2

153.461

6,51 +5,32

0

0

0

-7

70

52

122

+1

άλλα κόμματα σύνολο

2.344.566

100,00

ανεπίσημες ψήφοι

?

ειδικά ψηφοδέλτια (μη επιτρεπόμενα)

?

σύνολο ψήφων συμμετοχή

2.356.536 79,46 %

Νέα Ζηλανδία

44

Γεωγραφία Η Νέα Ζηλανδία αποτελείται από δύο βασικά νησιά (που αποκαλούνται απλά Βόρειο και Νότιο Νησιά, ή συνήθως Te-Ika-a-Maui και Te Wai Pounamu στα Μαορί) και έναν αριθμό μικρότερων νησιών. Η συνολική έκταση της Νέας Ζηλανδίας είναι 268.680 χλμ², και είναι λίγο μικρότερη από αυτήν της Ιαπωνίας και λίγο μεγαλύτερη από το Ηνωμένο Βασίλειο. Η χώρα εκτείνεται σε περισσότερα από 1.600 χλμ κατά μήκος του κεντρικού, βόρειου-βορειοανατολικού άξονά της. Έχει επίσης μεγάλο μήκος ακτών των οποίων το μήκος φτάνει τα 15.134 km.

Δορυφορική εικόνα της Νέας Ζηλανδίας

Τα πιο σημαντικά από τα μικρότερα κατοικήσιμα νησιά της είναι μεταξύ άλλων τα Νησί Στιούαρτ/Ρακιούρα, Νησί Γουαϊχέκε, ένα νησί στον Κόλπος Χαουράκι στο Ώκλαντ, το Νησί Γκρέιτ Μπάρριερ, ανατολικά του Κόλπου Χαουράκι και τα Νησιά Τσάταμ, ονομαζόμενα Ρεκόχου από τους Μοριορί. Η χώρα διαθέτει εκτεταμένες θαλάσσιες πηγές, με την μεγαλύτερη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στον κόσμο, που καλύπτει 4 εκατομμύρια km², περισσότερο από 15 φορές την

χερσαία έκτασή της[12]. Το Νότιο Νησί είναι η μεγαλύτερη μάζα γης, και χωρίζεται κατά μήκος από τις Νότιες Άλπεις, η υψηλότερη κορυφή των οποίων είναι το Αοράκι/Βουνό Κουκ, στα 3.754 μέτρα. Στο Νότιο Νησί υπάρχουν περισσότερες από 18 κορυφές με ύψος μεγαλύτερο των 3.000 μ. Το Βόρειο Νησί είναι λιγότερο ορεινό από το Νότιο, αλλά χαρακτηρίζεται από ηφαιστειακή δράση. Το ψηλότερο βουνό στο Βόρειο Νησί, το Ρουαπέχου (2.797 μ.), είναι δραστήριο κωνικό ηφαίστειο. Το ποικίλο τοπίο της Νέας Ζηλανδίας την έχει καταστήσει δημοφιλή προορισμό για την παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων και ταινιών, όπως η τριλογία Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών.

Το Αοράκι/Βουνό Κουκ είναι το ψηλότερο βουνό στη Νέα Ζηλανδία

Το σύνηθες κλίμα στη χώρα είναι ήπιο, με θερμοκρασίες που σπάνια πέφτουν κάτω από 0 °C ή ξεπερνούν τους 30 °C.

Χλωρίδα και πανίδα Εξαιτίας της μακράς απομόνωσης από τον υπόλοιπο κόσμο, και της νησιωτικής βιογεωγραφίας της η Νέα Ζηλανδία έχει μοναδική χλωρίδα και πανίδα. Περίπου το 80 τοις εκατό της χλωρίδας της συναντάται μόνο στη Νέα Ζηλανδία, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 40 ενδημικά είδη[13]. Μέχρι την άφιξη των πρώτων ανθρώπων, το 80% της γης καλυπτόταν από δάση και , εξαιρουμένων δύο ειδών νυχτερίδας, δεν υπήρχαν μη-θαλάσσια θηλαστικά. Τα δάση της κατοικούνταν από μια ποικιλία πτηνών μεταξύ των οποίων το μόα, που έχει πια εκλείψει, το κίουι, το κακάπο και το τακαχέ, που κινδυνεύουν όλα με εξαφάνιση εξαιτίας της ανθρώπινης δράσης. Ο αετός του Χάαστ ήταν το μεγαλύτερο αρπακτικό πουλί του κόσμου προτού εκλείψει, ενώ μοναδικοί είναι και οι παπαγάλοι Κακά και Κέα. Στα ερπετά περιλαμβάνονται τα σκίνκ, γκέκο και Τουατάρα. Δεν υπάρχουν φίδια αλλά υπάρχουν πολλά είδη εντόμων, μεταξύ των οποίων

Νέα Ζηλανδία και η γουέτα.

Δημογραφία Η Νέα Ζηλανδία διαθέτει πληθυσμό 4,2 εκατομμύρια κατοίκους. Περίπου 70% είναι λευκοί Ευρωπαϊκής καταγωγής. Ένα μεγάλο ποσοστό των λευκών Νεο Ζηλανδών είναι σκωτσέζικης καταγωγής. Οι Μαορί είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εθνική ομάδα(14,7%, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που έχουν εν μέρει Μαορί καταγωγή). Άλλες ομάδες είναι αυτοί με Ασιατική καταγωγή (6,6%) και Ειρηνικών Νήσων (6,5%). Η Νέα Ζηλανδία είναι θετική απέναντι στη μετανάστευση και είναι δεσμευμένη να αυξάνει τον πληθυσμό της κατά περίπου 1% ανά χρόνο. Προς το παρόν μετανάστες από το Ην. Βασίλειο είναι η μεγαλύτερη ομάδα (30%) αλλά νέοι μετανάστες καταφτάνουν από πολλές χώρες, και ιδιαίτερα από την Ανατολική Ασία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2010, το προσδόκιμο ζωής στους άνδρες είναι 78,52 χρόνια, στις γυναίκες 82,53 χρόνια και στο σύνολο του πληθυσμού τα 80,48 χρόνια[4] .

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Πολιτισμός Η Νέα Ζηλανδία έχει μια ποικιλόμορφη σύγχρονη κουλτούρα με επιρροές από Βρετανούς, Μαορί και άλλους Ευρωπαίους μετανάστες και πιο πρόσφατα από Πολυνησιακούς πολιτισμούς. Πολλά στοιχεία πολιτισμού έχουν την καταγωγή τους από τους πρώτους Σκωτσέζους αποίκους και λέγεται πως η χώρα έχει περισσότερες μπάντες γκάιντας απ' ό,τι η Σκωτία. Ο προ ευρωπαϊκής επαφής πολιτισμός των Μαορί δεν είχε μεταλλικά εργαλεία, βασιζόμενος στην πέτρα και το ξύλο. Οι σύγχρονοι Μαορί δεν ζουν με παραδοσιακό τρόπο ζωής. Στοιχεία του πολιτισμού Μαορί επιβιώνουν και η Κυβέρνηση ενεργά τα προωθεί σε όλους τους Νεοζηλανδούς, και πολλά προστατεύονται από τη Συνθήκη του Γουαϊτάνγκι. Η χρήση της Μαορί γλώσσας (Te Reo Māori) ως ζωντανή γλώσσα κοινότητας παρέμεινε μόνο σε μερικές απομονωμένες περιοχές στα μεταπολεμικά χρόνια, αλλά σήμερα περνά από φάση αναγέννησης• με γενναιόδωρη υποστήριξη από το κράτος για σχολεία μέσης εκπαίδευσης με Μαορί γλώσσα και ένα τηλεοπτικό κανάλι στη γλώσσα Μαορί. Το τοπίο της Νέας Ζηλανδίας έχει εμφανιστεί σε πολλά τηλεοπτικά προγράμματα και ταινίες.

Σημειώσεις 1. ^ Ministry for the Environment. 2005. Offshore Options: Managing Environmental Effects in New Zealand's Exclusive Economic Zone. Introduction [14] 2. ^ Allan, H.H. 1982. Indigenous Tracheophyta - Psilopsida, Lycopsida, Filicopsida, Gymnospermae, Dicotyledons, Flora of New Zealand Volume I. Botany Division, Department of Scientific and Industrial Research

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Te Ara, η Εγκυκλοπαίδεια της Νέας Ζηλανδίας [15] • Υπουργείο Πολιτισμού και Κληρονομιάς [16] - περιλαμβάνει πληροφορίες για τη σημαία, τους ύμνους και το εθνόσημο • Διαδικτυακή Πύλη της Κυβέρνησης της Νέας Ζηλανδίας [17] • Καιρός της Νέας Ζηλανδίας [18] • NZHistory.net.nz Ιστοσελίδα για την ιστορία της Νέας Ζηλανδίας [19]

45

Νέα Ζηλανδία • Στατιστικά για τη Νέα Ζηλανδία [20] - Επίσημα στατιστικά.

• Χάρτης της Νέας Ζηλανδίας [21] • Te Puna Web Directory [22] - Κατάλογος διαδικτυακών τόπων Νέας Ζηλανδίας

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%96%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1& params=-40.

8436_N_172. 4831_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%96%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1& params=-41.

2833_N_174. 7667_E_type:city(182600) [3] Δεν υπάρχει γραπτό σύνταγμα. Ωστόσο, η Συνταγματική Πράξη (1986) είναι η βασική επίσημη δήλωση της συνταγματικής δομής της Νέας Ζηλανδίας.

[4] Νέα Ζηλανδία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ nz. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2010/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2010& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=196& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2010) (ανακτήθηκε 9-11-2010 ) [6] Εθνικοί ύμνοι Νέας Ζηλανδίας (http:/ / www. mch. govt. nz/ anthem/ index. html) [7] New Zealand Herald (http:/ / www. nzherald. co. nz/ nz-election-2008/ news/ headlines. cfm?c_id=1501799) [8] 2009 Citizens Initiated Referendum (http:/ / www. elections. org. nz/ democracy/ referendum/ 2009-citizens-initiated-referendum. html), Elections New Zealand.

[9] Pede, Robert (25 August 2008). Citizens Initiated Referendum 2009 - Final Result (http:/ / www. electionresults. govt. nz/ 2009_citizens_referendum/ 2009_referendum_results. html) (Ιστότοπος). Υπουργείο Δικαιοσύνης. The Chief Electoral Officer (ανακτήθηκε 25 Αυγούστου 2009 ) [10] Claire Trevett, "Key sees merit in Greens' referendum bill" (http:/ / www. nzherald. co. nz/ politics/ news/ article. cfm?c_id=280& objectid=10580151), The New Zealand Herald, Auckland, 23 Ιουνίου 2009.

[11] "New petition will be launched says Kiwi Party" (http:/ / www. scoop. co. nz/ stories/ PO0909/ S00064. htm), The Kiwi Party (δελτίο τύπου), 5 Σεπτεμβρίου 2009.

[12] http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ %CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%B6%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1#endnote_ME [13] http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ %CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%B6%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1#endnote_Allan [14] http:/ / www. mfe. govt. nz/ publications/ oceans/ offshore-options-jun05/ [15] http:/ / www. teara. govt. nz/ [16] http:/ / www. mch. govt. nz/ [17] http:/ / www. govt. nz/ [18] http:/ / www. metservice. co. nz/ [19] http:/ / www. nzhistory. net. nz/ [20] http:/ / www. stats. govt. nz/ [21] http:/ / www. freeworldmaps. net/ oceania/ new-zealand/ map. html [22] http:/ / webdirectory. natlib. govt. nz/ index. htm

gag:Eni Zelandiya

46

47

Νέα Καληδονία Νέα Καληδονία Συντεταγμένες: 21°16′60″S 165°21′00″E-21.2833, 165.35 [1]

Σημαία της Νέας Καληδονίας Έμβλημα της Νέας Καληδονίας Εθνικός ύμνος: "La Marseillaise1

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Νουμέα 22°16′S 166°27′E-22.267, 166.45 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζύ Ύπατος Αρμοστής Υβ Ντασονβίγ Πρόεδρος της Κυβέρνησης Φιλίπ Γκομέ

Υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας Ισχύον Σύνταγμα

Από το 1853 4 Οκτωβρίου 1958 (Γαλλικό Σύνταγμα)

Έκταση • Σύνολο Ακτογραμμή

19.060 km2 (154η) 2.254 χμ.

Νέα Καληδονία

48

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2008 • Απογραφή 2004 • Πυκνότητα

244.410[3] (177η) 230.789[4] 12,11 κατ./km² (211η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2007) • Κατά κεφαλή

8,82 δις $[5] 36.376 $ [5]

Νόμισμα

Φράγκο CFP (XPF)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

(UTC +11) (UTC δεν τηρείται)

Internet TLD

.nc

Κωδικός κλήσης

+687

Η "Μασσαλιώτιδα" είναι ο επίσημος εθνικός ύμνος. Το 2008 καθιερώθηκε ένας τοπικός ύμνος Soyons unis, devenons frères [6]'

Η Νέα Καληδονία είναι μια υπερπόντια κτήση της Γαλλίας στον Ειρηνικό Ωκεανό, με έκταση 18.575 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 227.436 κατοίκους, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009[7] . O πληθυσμός της αναμένεται να ξεπεράσει τους 250.000 κατοίκους ως το έτος 2010.[8] . Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Νουμέα. Η Νέα Καληδονία αναμένεται να αποφασίσει για το πολιτικό της καθεστώς (αν θα παραμείνει εντός της Γαλλικής Δημοκρατίας ή θα γίνει ανεξάρτητο κράτος) με δημοψήφισμα, το οποίο θα διεξαχθεί στην περίοδο μεταξύ του 2014 και του 2019.[9]

Διακυβέρνηση Στις 14 Οκτωβρίου του 2007 παραιτήθηκε ο Γάλλος Ύπατος Αρμοστής Μισέλ Ματιέ. Τον διαδέχθηκε στο αξίωμα ο Ιβ Ντασονβίγ, ο οποίος διορίστηκε στις 25 Οκτωβρίου του ιδίου έτους και ανέλαβε επίσημα καθήκοντα στις 9 Νοεμβρίου του 2007. Στις 6 Οκτωβρίου 2010 διορίστηκε στο εν λόγω αξίωμα ο Αλμπέρ Ντιπί[10] . Αρχηγός κυβερνήσεως από τις 5 Ιουνίου του 2009 είναι ο πρόεδρος της Κυβέρνησης της Νέας Καληδονίας, Φιλίπ Γκομέ. Αντιπρόεδρος είναι από τις 15 Ιουνίου του 2009 ο Πιερ Νγκαϊονί. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[7] .

Εκλογές 2009 Το Εδαφικό Κογκρέσο (Congres du territoire) αποτελείται από 54 έδρες. Τα μέλη του ανήκουν στις επαρχιακές συνελεύσεις (Assemblees Provinciales) και εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία για πενταετή θητεία. Οι τελευταίες εκλογές διεξήχθησαν στις 10 Μαΐου του 2009.[11] [12] [13] Συνολικά 76 ήταν οι υποψήφιοι για τις 3 επαρχιακές συνελεύσεις.[14] Επί συνόλου αυτών των 76 , οι 54 εκλέγονται μέλη του Κογκρέσου για πενταετή θητεία.[14] Για πρώτη φορά έλαβε μέρος στις εκλογές το Εργατικό Κόμμα (ιδρυθέν το 2007) ως πολιτική πτέρυγα του κόμματος Ένωση των Κανάκων Εργατών και των Εκμεταλλευομένων (Union syndicale des travailleurs kanaks et des exploités, USTKE), το οποίο είναι υπέρ της ανεξαρτησίας. Εξαιτίας του σχίσματος στους κόλπους των δύο σημαντικότερων κομμάτων του μετώπου που είναι κατά της ανεξαρτησίας (Συναγερμός για την Καληδονία στη Δημοκρατία και Μαζί στο Μέλλον- από το οποίο αποσχίστηκε τον Οκτώβριο του 2008 το Καληδονία Μαζί), το κυριότερο κόμμα που είναι υπέρ της ανεξαρτησίας ελπίζει να κερδίσει την πλειοψηφία των εδρών.[15] Τα κόμματα που τάσσονται κατά της ανεξαρτησίας από τη Γαλλία πέτυχαν σημαντικά κέρδη. [16] Ειδικότερα, επί 54 εδρών στο εδαφικό κογκρέσο, το πολιτικό στρατόπεδο που είναι κατά της ανεξαρτησίας κέρδισε 31 έδρες, έναντι 23 για τα κόμματα που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας.[17] Το γαλλόφιλο UMP εξασφάλισε τον μεγαλύτερο αριθμό εδρών με 13 έδρες ακολουθούμενο από το νεοσύστατο Caledonie Ensemble

Νέα Καληδονία

49

με ηγέτη τον πρόεδρο της Νοτίου Επαρχίας, Φιλίπ Γκομέ, με 10 έδρες. Τα σημαντικότερα κόμματα που είναι υπέρ της ανεξαρτησίας, Καληδονιανή Ένωση και UNI, έλαβαν από 8 έδρες το καθένα σε αντίθεση με τον νικητή των προηγούμενων εκλογών του 2004, το Avenir Ensemble, το οποίο περιορίστηκε στις 6 έδρες[17] .

Αποτελέσματα Κόμματα Συναγερμός–UMP (Le Rassemblement–UMP)

Ψήφοι

% Έδρες

19.888

13 20,60%

Καληδονία Μαζί (Calédonie Ensemble)

14.293

9 14,80%

Στο Μέλλον Μαζί–Κίνημα για Ποικιλομορφία (Avenir Ensemble–Le Mouvement de la diversité)

11.308

Καληδονιακή Ένωση–Σοσιαλιστικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο των Κανάκ (Union Calédonienne–Front de Libération Nationale Kanak et Socialiste)

11.247

Εθνική Ένωση για Ανεξαρτησία- Σοσιαλιστικό Εθνικό Μέτωπο Απελευθέρωσης των Κανάκ (Union Nationale pour l'Indépendance–Front de Libération Nationale Kanak et Socialiste)

8.873

9,19%

5

Εργατικό Κόμμα (Parti Travailliste)

7.692

7,97%

3

Εθνική Ένωση για την Ανεξαρτησία (Union Nationale pour l'Indépendance)

6.631

6,87%

6

Συναγερμός για την Καληδονία (Rassemblement pour la Calédonie)

4.304

4,46%

2

Εθνικό Μέτωπο (Front National)

2.591

2,68%

0

Πρόταση του Πολίτη (Ouverture Citoyenne)

2.974

3,08%

0

Μια Επαρχία για Όλους (Une Province pour Tous)

1.960

2,03%

0

Αυτόχθονη Δυναμική (Dynamique Autochtone)

1.852

1,92%

1

Γενεά με Κοινή Μοίρα (Génération Destin Commun)

1.215

1,26%

0

Ομοσπονδία των Συνεργατικών Επιτροπών Υπέρ της Ανεξαρτησίας (Fédération des Comités de la Coopération pour l'Indépendance)

605

0,63%

0

Μια Επαρχία με τη Γαλλία (Une Province avec la France)

516

0,53%

0

ROC Plurielle

443

0,46%

0

Μαζί για τα Νησάκια (Ensemble pour les Îles)

166

0,17%

0

96.558

98,00%

54

1.962

2,00%

—

98.520

—

—

Έγκυρα Άκυρα Σύνολο ψήφων (συμμετοχή 72,48%)

8 11,71% 8 11,65%

Πηγή: lematin.ch

[18]

Νέα Καληδονία

Προηγούμενες εκλογές Στις προηγούμενες εκλογές, που διεξήχθησαν στις 9 Μαΐου του 2004, η κατανομή των εδρών ανά κόμμα ήταν: RPCR-UMP 16, AE 16, UNI-FLNKS 8, UC 7, FN 4, λοιπά 3. Η Νέα Καληδονία διαθέτει δύο έδρες στη γαλλική Γερουσία. Στις τελευταίες εκλογές που διενεργήθηκαν στις 21 Σεπτεμβρίου του 2008, το UMP κέρδισε και τις 2. Επίσης, εκλέγονται και δύο βουλευτές στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση. Στις τελευταίες εκλογές (10 και 17 Ιουνίου του 2007) το UMP κέρδισε τις 2 έδρες[7] .

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 74,98 χρόνια (71,99 χρόνια οι άνδρες και 78,12 οι γυναίκες).[7]

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=-21. 2833_N_165. 35_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=22_16_S_166_27_E_type:city [3]

(Γαλλικά) Institut de la statistique et des études économiques de Nouvelle-Calédonie (ISEE). CHIFFRES CLÉS - Démographie (http://

www. isee. nc/ chiffresc/ chiffresc. html#démographie) (PDF) (ανακτήθηκε 13-01-2009 ) [4] (Γαλλικά) INSEE, Κυβέρνηση της Γαλλίας. Recensement général de la population en Nouvelle-Calédonie - 2004 (http:/ / www. insee. fr/ fr/ [5]

ppp/ ir/ accueil. asp?page=rpnc04/ synt/ synthese. htm) (ανακτήθηκε 24-06-2007 ) (Γαλλικά) Institut de la statistique et des études économiques de Nouvelle-Calédonie (ISEE). Chiffres clés (http://www.isee.nc/chiffresc/

chiffresc. html#pib) (ανακτήθηκε 4-11-2008 ) http:/ / melodia. olympe-network. com/ enregistrements. htm CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ nc. html) Pacific Magazine, Population Of French Territories Up 6 Percent, 26 Νοεμβρίου 2008 "Regions and territories: New Caledonia" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ asia-pacific/ country_profiles/ 3921323. stm), BBC News, 11 Δεκεμβρίου 2008 [10] http:/ / www. rulers. org/ 2010-10. html [11] New Caledonia’s next general election on May the 10th (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=43959) [12] New Caledonia's dominant The Future Together party splits (http:/ / www. radioaustralia. net. au/ programguide/ stories/ 200810/ s2390498. htm) [13] New Caledonia’s recently formed Labour Party elects its first president (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=43164) [14] "Campaigning enters final week in New Caledonia" (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=46342). Radio New Zealand International. 4-5-2009. . Ανακτήθηκε την 4-5-2009.

[15] New Caledonia’s FLNKS gears up for 2009 polls (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=43415) [16] France welcomes smooth New Caledonia elections (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=46481), Radio New Zealand International, 11 Μαΐου 2009.

[17] Radio Australia (http:/ / www. radioaustralianews. net. au/ stories/ 200905/ 2566515. htm?desktop), Anti-independence party retains majority in New Caledonia elections, 11 Μαΐου 2009.

[18] http:/ / www. lematin. ch/ flash-info/ nouvelle-caledonie-resultats-elections-provinciales [6] [7] [8] [9]

50

51

Νήσοι Κουκ Νήσοι Κουκ Συντεταγμένες: 15°00′S 161°00′W-15.00, -161.00 [1] Οι Νήσοι Κουκ αποτελούν μία αυτοδιοικούμενη περιοχή, ελεύθερα συνδεδεμένη με την Νέα Ζηλανδία από το 1901. Έχουν πληθυσμό (κατατάσσεται 213η) 12.271 κατοίκους.[2] και πρωτεύουσά τους είναι η Αβαρούα. Ευρισκόμενα περίπου 3.500 χλμ βορειοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας τα νησιά Κουκ είναι ένα σύμπλεγμα απο 24 κοραλλιογενείς ατόλες και ηφαιστειακά νησιά. Απέκτησαν αυτοδιοίκηση το 1965. Η υπό ανάπτυξη οικονομία στηρίζεται σε καλλιέργειες μαλακίων, μαργαριταριών, ένα εκτροφείο στρουθοκαμήλων, τον τουρισμό και τις τραπεζικές δραστηριότητες. Με την διάλυση της συμμαχίας ANZUS, το 1986, τα νησιά Κουκ ανακήρυξαν την ουδετερότητα τους, καθώς γεννήθηκαν αμφιβολίες για την ικανότητα της Νέας Ζηλανδίας να εξασφαλίσει την άμυνα τους. Το 1991, τα Νησιά Κουκ υπέγραψαν σύμφωνο φιλίας με την Γαλλία για την οικονομική ανάπτυξη, το εμπόριο και την επιτήρηση των χωρικών υδάτων και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης. Ωστόσο, οι σχέσεις με την Γαλλία επιδεινώθηκαν το 1995-1996, όταν η Γαλλία πραγματοποίησε έξι πυρηνικές δοκιμές στην ατόλη Μουρουρόα.

Σημαία

Η θέση της χώρας.

Πολιτικά 'Υπατος αρμοστής ήταν ο Μπράιαν Ντόνελι, από τις 21 Φεβρουαρίου του 2008 ως τον Αύγουστο του 2008, οπότε και παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Πέθανε το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους, σε ηλικία 59 ετών. Προσωρινός ύπατος αρμοστής έγινε ο Τία Μπάρετ, που διορίστηκε στις 10 Δεκεμβρίου του 2008 και πέθανε εν ενεργεία στις 15 Νοεμβρίου 2009. Έπειτα προσωρινή ύπατη αρμοστής ανέλαβε το Νοέμβριο του 2009 η Νίκολα Νγκαγουάτι. [3] . Στις 3 Ιουνίου 2010 διορίστηκε στο αξίωμα η Λίντα ντε Πούνι[4] . Απεσταλμένος της Βασίλισσας από τις 9 Φεβρουαρίου του 2001 είναι ο Σερ Φρεντ Γκούντγουιν. Αρχηγός κυβερνήσεως είναι ο Πρωθυπουργός Χένρι Πούνα από τις 30 Νοεμβρίου του 2010. Από τις 9 Αυγούστου του 2005 αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είναι ο Τερεπάι Μαοάτε.

Νήσοι Κουκ

52

Γενικές εκλογές και δημοψήφισμα 2010 Οι γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 17 Νοεμβρίου 2010 και εξελέγησαν τα 24 μέλη του Κοινοβουλίου. Το Κόμμα των Νήσων Κουκ κέρδισε τις εκλογές, με 15 επί συνόλου 24 εδρών.[5] Την ίδια ημέρα με τις εκλογές του 2010 διενεργήθηκε δεσμευτικό δημοψήφισμα για το αν τα έπρεπε να μειωθεί ο αριθμός των 24 βουλευτών.[6] Σύμφωνα με δημοσκόπηση πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, που δημοσιεύτηκε από την εφημερίδα Cook Islands News στις 11 Σεπτεμβρίου 2010, οι ερωτηθέντες ενέκριναν την πρόταση για μείωση στον αριθμό των εδρών, με ποσοστό 76% .[7] Κόμματα

Ψήφοι

% Έδρες

Κόμμα των Νήσων Κουκ

15

Δημοκρατικό Κόμμα

8

Λαϊκό Κίνημα Τε Κούρα Ο Τε Άου (Te Kura O Te ‘Au People's Movement)

125

1,6

0

Κόμμα Τούμου

130

1,7

0

Ανεξάρτητοι

1071

14,1

0

Σύνολο

7.585

23 Πηγή: RNZI

[8]

Κλίμα Οι νήσοι Κουκ έχουν κλίμα ωκεάνιο τροπικό.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CE%B9_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA& params=-15. 00_N_-161.

00_E_type:isle [2] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cw. html), εκτιμήσεις για το 2008.

[3] December 2008 (http:/ / www. rulers. org/ 2008-12. html) [4] June 2010 (http:/ / www. rulers. org/ 2010-06. html) [5] Preliminary results show Democrats ousted in Cook Islands election (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=57113). Radio New Zealand International (18-11-2010) (ανακτήθηκε 18-11-2010 ) [6] Cooks referendum during November election (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=55808). Radio New Zealand International (10-9-2010) (ανακτήθηκε 27-11-2010 ) [7] 76% want seats cut (http:/ / www. cinews. co. ck/ 2010/ September/ Wed15/ local. htm#1009110106). Cook Islands News (11-9-2010) (ανακτήθηκε 27-11-2010 ) [8] http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=57113

53

Νήσοι Μάρσαλ Νήσοι Μάρσαλ Συντεταγμένες: 7°04′00″N 171°16′00″E7.0667, 171.2667 [1]

Σημαία των Νήσων Μάρσαλ Εθνόσημο των Νήσων Μάρσαλ Εθνικό σύνθημα: Jepilpilin ke ejukaan (Επιτυχία με την κοινή προσπάθεια) Εθνικός ύμνος: Forever Marshall Islands «Μάρσαλ Νήσοι για Πάντα»

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ματζούρο 7°4′N 171°16′E7.067, 171.267 [2]

Επίσημες γλώσσες

Μαρσαλέζικα, Αγγλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Τζουρελάνγκ Ζεντκάια

Ανεξαρτησία Από τις ΗΠΑ Ισχύον Σύνταγμα

21 Οκτωβρίου 1986 1η Μαΐου 1979

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

181,3 km2 (208η) αμελητέο 370,4 χμ.

Νήσοι Μάρσαλ

54 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2003 • Πυκνότητα

64.522[3] (201η) 56.429 356 κατ./km² (27η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2008) • Κατά κεφαλή

133,5 εκατομ. $[3] 2.500 $[3]

Νόμισμα

Δολάριο ΗΠΑ (USD)

Ζώνη ώρας

(UTC +12)

Internet TLD

.mh

Κωδικός κλήσης

+692

Οι Νήσοι Μάρσαλ βρίσκονται στον κεντρικό Ειρηνικό ωκεανό , μεταξύ της Χαβάης και της Παπούα-Νέας Γουινέας, και αποτελούν σύμπλεγμα από 29 κοραλλιογενείς ατόλες και πέντε νήσους, σύνολο 34· συνολικής έκτασης 70 τετραγωνικών μιλίων, από τις οποίες κατοικούνται οι 24. Βρίσκονται αμέσως ανατολικά των Μαριάνων νήσων και βορειοανατολικά της ομοσπονδίας της Μικρονησίας. Αποτελεί ανεξάρτητο κράτος από το 1986. Η συνολική έκταση της χώρας είναι 181,3 τετρ. χλμ.

Γεωγραφία Τα νησιά βρίσκονται στην ίδια γραμμή με το Κιριμπάτι και το Τουβαλού. Πρόκειται για κοραλλιογενή νησιά, τα οποία περιβάλλονται από άλλα, μικρότερα. Σχηματίζουν μία διπλή σειρά, τα Νησιά της Δύσης ή Ράλικ (στα δυτικά) και τα Νησιά της Αυγής ή Ράτακ (στα ανατολικά). Η χώρα αποτελείται από 29 ατόλες και 5 ακατοίκητα νησιά. Τα νησιά διεκδικούν τη Νήσο Ουέηκ, που διοικείται από τις ΗΠΑ, με το όνομα Enen-kio. Οι ακατοίκητες ατόλες είναι: • • • • •

Αϊλινγκινάε Ερικούμπ Μπικάρ Μπικίνι Μποκάκ

• • • • •

Νταντικντίκ Ουτζελάνγκ Ρόνγκρικ Τζέμο Τόκι

Το έδαφος των περισσότερων νησιών είναι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Χάρτης των νησιών Μάρσαλ.

Νήσοι Μάρσαλ

55

Κλίμα Τυφώνες πλήττουν τα νησιά περιστασιακά και προκαλούν συχνά μεγάλες καταστροφές. Επιπλέον, τα νησιά απειλούνται με αφανισμό λόγω του φαινόμενου του θερμοκηπίου και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας ως αποτέλεσμα της αύξησης της θερμοκρασίας. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από τη σχετική έκθεση των Ηνωμένων Εθνών (1989). Η υγρασία στα νησιά φτάνει το 80%, ενώ οι βροχοπτώσεις φτάνουν τα 4.000 χιλιοστά. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 24 βαθμοί Κελσίου. Η βλάστηση είναι γενικά φτωχή και στα νησιά ζουν θαλάσσια ζώα και σαύρες.

Ιστορία Μηνιαίο κλιματόγραμμα της πόλης Ματζούρο. Με κόκκινο οι θερμοκρασίες και με μπλε παριστάνεται η υγρασία.

Οι Μικρονήσιοι έφτασαν πριν από περίπου 3.000 χρόνια. Τα νησιά αρχικά αποικήθηκαν από τους Ισπανούς από το 16ο αιώνα μέχρι το 1885 οπότε έγιναν Γερμανικό προτεκτοράτο. Ειδικότερα, στα νησιά έφτασε πρώτος ο Ισπανός Αλόνσο ντε Σαλασάρ, στις 21 Αυγούστου του 1526. Το 1788 στα νησιά έφτασε ο Βρετανός πλοίαρχος Τζον Μάρσαλ, του οποίου το όνομα δόθηκε στη χώρα. Το γερμανικό καθεστώς τερματίστηκε το 1914, ενώ το 1920 η Κοινωνία των Εθνών επικύρωσε την εντολή κυβέρνησης από την Ιαπωνία. Κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο κατακτήθηκαν από τους Ιάπωνες και το 1945, μετά τις ρίψεις των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι καταλήφθηκαν από τις Η.Π.Α.. Έπειτα από δύο χρόνια, ο ΟΗΕ απέδωσε τις νήσους αυτές επίσημα πλέον υπό κηδεμονία στις ΗΠΑ. Από το 1946 ως το 1958 κάποια από τα νησιά έγιναν πεδία αμερικανικών πυρηνικών δοκιμών, με αποτέλεσμα να μολυνθούν από τη ραδιενέργεια πολλοί από τους κατοίκους. Ως το 1993, η αμερικανική κυβέρνηση είχε πληρώσει 112 εκατομ. δολάρια ως αποζημίωση στα θύματα των πυρηνικών δοκιμών. Το 1994 αποκαλύφθηκε από έγγραφα του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ ότι τα νησιά είχαν εκτεθεί σκόπιμα σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας, με σκοπό να μελετηθούν οι επιπτώσεις της στους ανθρώπους. Στην ατόλη Μπικίνι το 1946 ξεκίνησε το αμερικανικό πρόγραμμα θερμοπυρηνικών εκρήξεων ενώ στην ατόλη Ενιγουέτοκ (τη δυτικότερη των βορείων νήσων του συμπλέγματος), έγινε η ρίψη της πρώτης υδρογονοβόμβας, σύμφωνα με σχέδιο Sandstone. Τέλος, στο νησί Κουότζελεν οι Η.Π.Α. από το 1947 εγκατέστησαν βάση αφού προηγουμένως είχαν βιαίως μεταφέρει τους κατοίκους στο νησί Ματζούρο όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσα της χώρας. Από το 1946 μέχρι το 1958 πραγματοποιήθηκαν από τις Η.Π.Α στη περιοχή των νήσων Μάρσαλ 66 δοκιμές ατομικών βομβών Παραλία στα νησιά. ή βομβών υδρογόνου. Το 1977 ο Αμερικανός πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ ανακοίνωσε την απόφασή του να καταργηθεί η εντολή κηδεμονίας και τη σχετική συμφωνία. Το 1979 η χώρα απέκτησε αυτονομία και δικό της Σύνταγμα και από το 1986 άρχισε να ισχύει η συμφωνία ελεύθερης σύνδεσης με τις Η.Π.Α., η οποία εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα] το Σεπτέμβριο του 1983. Το βιοτικό επίπεδο των περισσότερων κατοίκων είναι πολύ χαμηλό. Η οικονομία στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην αμερικανική βοήθεια και στο ενοίκιο που καταβάλουν οι Η.Π.Α. για τον έλεγχο του Κουότζελεν. Το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας είναι η μεγάλη μόλυνση που έχει προκληθεί από τις πυρηνικές δοκιμές

Νήσοι Μάρσαλ και την μεταφορά τοξικών αποβλήτων από τις Η.Π.Α. Ο πρώτος πρόεδρος της χώρας, Αμάτα Καμπούα, πέθανε εν ενεργεία το 1996 και τον διαδέχθηκε ο ξάδερφός του, Ιμάτα Καμπούα. Το 2008 πρόεδρος εξελέγη ο Λιτόκουα Τομέινγκ.

Δημογραφία Οι κάτοικοι είναι Μικρονήσιοι, με καταγωγή από την Πολυνησία. Ήρθαν από την Ασία χιλιάδες χρόνια πριν. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού ζουν στη Ματζούρο και στην Εμπέγιε. Στα αστικά κέντρα ζουν το 34% του συνολικού πληθυσμού. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού είναι 71,19 χρόνια (73,34 χρόνια για τις γυναίκες και 69,15 για τους άντρες), με βάση στοιχεία του 2009. Στα πιο απόμακρα νησιά η πυκνότητα του πληθυσμού είναι πολύ μικρότερη εξαιτίας της ανεργίας και των μειωμένων ευκαιριών για οικονομική ανάπτυξη. Αναφορικά με την κοινωνική οργάνωση, σε κάθε ατόλλη υπάρχει ένα χωριό με έναν αρχηγό.

Θρησκεία Η πλειονότητα των κατοίκων είναι Χριστιανοί Προτεστάντες (περίπου 55%) Σημαντικές θρησκευτικές ομάδες είναι η Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού, οι Μορμόνοι και οι Ρωμαιοκαθολικοί (με 8,4%).[4] . To 1,5% των κατοίκων είναι άθεοι ή δεν πρεσβεύουν καμία θρησκεία. Η ελευθερία της θρησκείας κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα.

Γλώσσα Επίσημη γλώσσα είναι η Μαρσαλέζικη γλώσσα, όπως και η αγγλική. Σε μερικές περιστάσεις ομιλείται και η ιαπωνική γλώσσα σε μερικές περιοχές. Η μαρσαλέζικη έχει δύο διαλέκτους.

Οικονομία Η οικονομία βασίζεται κατά κύριο λόγο στην αμερικανική βοήθεια. Με βάση τους όρους του Συμφώνου Ελεύθερης Σύνδεσης, οι ΗΠΑ θα χορηγούν εκατομμύρια δολάρια ανά έτος στα νησιά Μάρσαλ μέχρι το 2023. Νόμισμα είναι το Δολάριο ΗΠΑ ενώ το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν 2.500 δολάρια ΗΠΑ το 2008. Οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και με την αλιεία. Καλλιεργούνται κοκκοφοίνικες για παραγωγή κόπρας[5] πεπόνια, ντομάτες, αρτόδεντρα και κακάο, ενώ επίσης εκτρέφονται χοίροι. Ο βιομηχανικός τομέας δεν είναι ανεπτυγμένος και τα καύσιμα εισάγονται. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η κυβέρνηση έλαβε μέτρα για την ενίσχυση του τουριστικού τομέα. Η χώρα έγινε μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) το 2007. [6] Η φορολογία είναι χαμηλή.

Επικοινωνίες και μεταφορές Στα νησιά Μάρσαλ δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ το βασικότερο λιμάνι είναι στην πρωτεύουσα Ματζούρο. Ωστόσο τέσσερα μεγάλα αεροδρόμια εξυπηρετούν τις εναέριες συγκοινωνίες. Το οδικό δίκτυο καλύπτει 64,5 χλμ. με βάση στοιχεία του 2002, εκ των οποίων όλα είναι ασφαλτοστρωμένα. H οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Διακυβέρνηση Τα νησιά είναι Προεδρική Δημοκρατία, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι αρχηγός Κράτους και αρχηγός Κυβέρνησης. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από τη Βουλή, που απαρτίζεται από 33 μέλη, τα οποία εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία, για τετραετή θητεία. Ο Πρόεδρος αναπληρώνεται από τον Αντιπρόεδρο. Σήμερα λειτουργούν στη χώρα τρία πολιτικά κόμματα. Αναφορικά με την εκπαίδευση, λειτουργούν κρατικά εκπαιδευτήρια[7]

56

Νήσοι Μάρσαλ

Υγεία Η υγειονομική κατάσταση των κατοίκων είναι αρνητική. Τα νησιά έχουν τα περισσότερα κρούσματα λέπρας στον κόσμο.[8]

Διοικητική διαίρεση Τα νησιά από διοικητική άποψη διαιρούνται σε 34 δήμους, οι οποίοι αντιστοιχούν σε ισάριθμες ατόλλες. Αυτές είναι: • • • • • • • • •

Αϊλινγκινάε (ακατοίκητη) Αϊλινγκλαπλάπ Αϊλούκ Άουρ 'Αρνο Έμπον Ενεγουετάκ Ερικούμπ (ακατοίκητη) Κίλι

• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

Κουατζαλέιν Λάε Λίκιεπ Λιμπ Μαλοελάπ Ματζούρο Μετζίτ Μίλι Μπικάρ (ακατοίκητη) Μπικίνι Μποκάκ (ακατοίκητη) Ναμορίκ Ναμού Ναντικντίκ (ακατοίκητη) Ουτζάε Ουτζελάνγκ (ακατοίκητη) Ουότζε Ουότο Ουτιρίκ Ρονγκελάπ (ακατοίκητη) Ρόνγκρικ (ακατοίκητη) Τζαλουίτ Τζαμπάτ Τζέμο (ακατοίκητη) Τόκι (ακατοίκητη)

57

Νήσοι Μάρσαλ

58

Πρόεδρος Ο Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται από το Κοινοβούλιο. Στις 26 Οκτωβρίου του 2009 εξελέγη Πρόεδρος ο Τζουρελάνγκ Ζεντκάια από το Κοινοβούλιο της χώρας με 17 ψήφους έναντι 15 για τον πρώην Πρόεδρο, Κεσάι Νότε.[9] [10]

Πρόεδροι των Νήσων Μάρσαλ Πρόεδρος

Διάρκεια θητείας Από

Μέχρι

Αμάτα Καμπούα

17 Νοεμβρίου 1979

20 Δεκεμβρίου 1996

Πρώτος Πρόεδρος, απεβίωσε εν ενεργεία

Κούνιο Λεμάρι (προσωρινά)

20 Δεκεμβρίου 1996

14 Ιανουαρίου 1997

Γεννήθηκε στις 29 Μαΐου 1942. Υπηρέτησε νωρίτερα στο Υπουργείο Μεταφορών.

Ιμάτα Καμπούα

14 Ιανουαρίου 1997

10 Ιανουαρίου 2000

Γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1943 και έγινε φύλαρχος του Κουατζαλέιν έπειτα από το θάνατο του εξαδέρφου του, Αμάτα Καμπούα.

Κεσάι Νότε

10 Ιανουαρίου 2000

7 Ιανουαρίου 2008

Λιτόκουα Τομέινγκ

7 Ιανουαρίου 2008

21 Οκτωβρίου 2009

Ρούμπεν Ζάκρας

21 Οκτωβρίου 2009

26 Οκτωβρίου 2009

Προσωρινός πρόεδρος μετά την ανατροπή του Τομέινγκ με πρόταση μομφής.

Τζουρελάνγκ Ζεντκάια

26 Οκτωβρίου 2009

σήμερα

Σημερινός πρόεδρος

Εκλογές Άνδρες και γυναίκες ηλικίας 18 ετών και άνω έχουν δικαίωμα ψήφου.

Βουλευτικές εκλογές 2007 Το νομοθετικό όργανο είναι η Βουλή (Legislature). Οι τελευταίες εκλογές διεξήχθησαν στις 19 Νοεμβρίου του 2007. Εξελέγησαν μόνο ανεξάρτητοι. Μέλη

Έδρες

Ανεξάρτητοι

33

Σύνολο

33

Οι περισσότεροι από τους βουλευτές που εξελέγησαν είναι είτε μέλη του Ενωμένου Δημοκρατικού Κόμματος είτε Aelon Kein Ad.

Νήσοι Μάρσαλ

Πηγές • Συλλογικό έργο, Πλανήτης Γη, ΔΟΛ, 2002.

• Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας., εκδ. ΔΟΜΗ 2006, τ.15ος, σελ. 191-203.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CE%B9_%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%83%CE%B1%CE%BB& params=7.

0667_N_171. 2667_E_type:isle [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CE%B9_%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%83%CE%B1%CE%BB& params=7_4_N_171_16_E_ [3] Νήσοι Μάρσαλ (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ rm. html) CIA World Factbook [4] International Religious Freedom Report 2007: Marshall Islands (http:/ / www. state. gov/ g/ drl/ rls/ irf/ 2007/ 90144. htm). United States Bureau of Democracy, Human Rights and Labor (14 Σεπτεμβρίου 2007).

[5] Afp.google.com, Pacific Islands look to coconut power to fuel future growth (http:/ / afp. google. com/ article/ ALeqM5iwlwgv6YIwatWfk9HEp0bSjAiV-Q) [6] Republic of the Marshall Islands becomes 181st ILO member State [Press releases] (http:/ / www. ilo. org/ global/ About_the_ILO/ Media_and_public_information/ Press_releases/ lang--en/ WCMS_083235/ index. htm) [7] Κυβέρνηση Νήσων Μάρσαλ (http:/ / www. rmigovernment. org/ issues. jsp?docid=1) [8] Marshall Islands - Economic Policy, Planning and Statistics Office - Home page (http:/ / www. spc. int/ prism/ country/ mh/ stats/ Social/ Health/ Diseases. htm) [9] Rulers (http:/ / rulers. org/ 2009-10. html), Οκτώβριος 2009 [10] "Marshall Island parliament elects new President" (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=49903). Radio New Zealand International. 26-10-2009. . Ανακτήθηκε την 27-10-2009.

59

60

Νήσοι Πίτκαιρν Νήσοι Πίτκαιρν Συντεταγμένες: 25°04′00″S 130°06′00″W-25.0667, -130.1 [1]

Σημαία

Εθνόσημο

Εθνικός ύμνος: Come ye Blessed God Save the Queen

Πρωτεύουσα

Άνταμστάουν

Επίσημες γλώσσες Αγγλικά Πίτκαιρν Πολίτευμα Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ Κυβερνήτης Βικτόρια Τρέντελ Σχηματισμός Έκταση • Σύνολο

47 km2

Πληθυσμός • Απογραφή 2009

48 (227η)

Νόμισμα

Δολάριο Νέας Ζηλανδίας (NZD)

Οι Νήσοι Πίτκαιρν συνολικής έκτασης 47 τετρ. χλμ. (μαζί με τα χωρικά ύδατα), είναι Βρετανική εξαρτημένη περιοχή και βρίσκονται στον νότιο Ειρηνικό στο μέσο της απόστασης μεταξύ της Νέας Ζηλανδίας και του Περού, σε απόσταση περίπου 1350 ναυτικά μίλια ΝΑ. της Ταϊτής. Το σύμπλεγμα αποτελείται από 4

Νήσοι Πίτκαιρν

61

ηφαιστειακά νησιά, το Πίτκαιρν (το μόνο κατοικημένο), το Οένο, το Χέντερσον και τη Ντιούση, που βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους. Είναι η πιο απομονωμένη κτήση της Βρετανίας. Έχει περίπου 50 κατοίκους (48 κάτοικοι με βάση εκτιμήσεις του 2009[2] ) οι οποίοι κατοικούν στον οικισμό , και πρωτεύουσα του νησιού, Άνταμστάουν στη νήσο Πίτκαιρν και εξαρτώνται από τις τακτικές ρίψεις εφοδίων από την Νέα Ζηλανδία. Τις νήσους αυτές ανακάλυψε το 1767 ο Άγγλος ναυτικός Φίλιπ Κάρτερετ. Οι σημερινοί κάτοικοι του είναι απόγονοι των στασιαστών ναυτικών του βρετανικού πλοίου Bounty το 1790 και των Ταϊτινών συντρόφων τους. Σήμερα ασχολούνται κυρίως με την αλιεία, την γεωργία και την πώληση συλλεκτικών γραμματοσήμων. Τα νησιά κατατάσσονται τελευταία (227α) στην παγκόσμια κατάταξη του πληθυσμού.

Πολιτικά Αρχηγός Κράτους είναι από τις 6 Φεβρουαρίου του 1952 η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία εκπροσωπείται από τον ύπατο αρμοστή στη Νέα Ζηλανδία και Κυβερνήτη, ο οποίος όμως δεν κατοικεί μόνιμα στο νησί. Από τις 3 Ιουνίου του 2010 στο αξίωμα του Κυβερνήτη υπηρετεί η Βικτόρια Τρέντελ και από το Σεπτέμβριο του 2003 αρμοστής (μη κάτοικος του νησιού) είναι ο Λέσλι Ζακς ( Leslie Jaques), o οποίος είναι διάμεσος μεταξύ του Κυβερνήτη και του Νησιωτικού Συμβουλίου (Island Council). Ο Κυβερνήτης είναι και αρχηγός της Κυβέρνησης μαζί με το Δήμαρχο (Mayor) και επικεφαλής του Νησιωτικού Συμβουλίου (από την 1η Ιανουαρίου του 2008 στο αξίωμα είναι ο Μάικ Ουόρεν). Η θητεία του Δημάρχου είναι τριετής, ενώ το Νησιωτικό Συμβούλιο εκλέγεται για 1 χρόνο. Στις 4 Μαρτίου 2010 τέθηκε προς ψήφιση από την Κυβερνήτη ένα νέο Σύνταγμα[3] .

Βουλευτικές εκλογές Οι γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 9 Δεκεμβρίου του 2007. Δήμαρχος εξελέγη ο Μάικ Ουόρεν , ο οποίος αντικατέστησε τον Τζέι Γουόρεν. Το 10μελές Συμβούλιο των Νήσων (Island Council) είναι το νομοθετικό σώμα και επίσης ανανεώθηκε. Από τα 10 συνολικά μέλη εκλέγονται τα 5. Οι τελευταίες εκλογές στο Συμβούλιο αυτό διεξήχθησαν στις 24 Δεκεμβρίου του 2009[2] . Το εν λόγω Συμβούλιο επέχει και θέση δικαστηρίου, γεγονός που το καθιστά ένα από τα λιγότερα νομοθετικά σώματα στον κόσμο που κατέχει νομοθετική μαζί και δικαστική εξουσία.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CE%B9_%CE%A0%CE%AF%CF%84%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BD& params=-25. 0667_N_-130. 1_E_type:isle [2] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ pc. html) [3] World Statesmen (http:/ / www. worldstatesmen. org/ Pitcairn. htm)

62

Νήσοι Σολομώντα Νήσοι Σολομώντα Συντεταγμένες: 8°00′00″S 159°10′60″E-8, 159.1833 [1]

Σημαία των Νήσων του Σολομώντα Εθνόσημο των Νήσων του Σολομώντα Εθνικό σύνθημα: To Lead is to Serve Το να ηγείσαι σημαίνει να υπηρετείς Εθνικός ύμνος: God Save Our Solomon Islands Ο θεός σώζοι τα νησιά του Σολομώντα

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ονιάρα 9°25′60″S 159°57′00″E-9.4333, 159.95 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλική

Πολίτευμα

Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Μονάρχης Ελισάβετ Β΄ Γενικός Διοικητής Φρανκ Καμπούι Πρωθυπουργός Ντάνι Φίλιπ

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο

7 Ιουλίου 1978

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

28.450 km2 (142η) 3,2% 5.313 χμ.

Νήσοι Σολομώντα

63 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

595.613[3] (165η) 20,94 κατ./km² (190η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,555 δισ. $[4] (169η) 2.894 $[4] (130η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,668 δισ. $[4] (169η) 1.244 $[4] (130η)

ΔΑΑ (2007)

0,610 (135η) – μεσαίος

Νόμισμα

Δολάριο των Νήσων του Σολομώντα (SBD)

Ζώνη ώρας

(UTC +11)

Internet TLD

.sb

Κωδικός κλήσης

+677

Οι Νήσοι του Σολομώντα είναι κράτος που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό στο Αρχιπέλαγος του Σολομώντος. Πρωτεύουσα του κράτους είναι η Χονιάρα. Η πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας είναι Μελανήσιοι, οι πρόγονοι των οποίων αποίκησαν τα νησιά του αρχιπελάγους από το 1000 π.Χ.. Το 1893 η χώρα έγινε αποικία της Βρετανίας από την οποία απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1978 στα πλαίσια της Κοινοπολιτείας. Τα νησιά του αρχιπελάγους και κυρίως το Γκουανταλκανάλ, ήταν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο θέατρο πολύνεκρων μαχών μεταξύ των Συμμάχων και των Ιαπώνων. Από το 1998 και μετά η εθνικιστική βία, η κακοδιαχείριση από την κυβέρνηση και η εγκληματικότητα έχουν υπονομεύσει την ασφάλεια της χώρας και έχουν προκαλέσει κοινωνικά προβλήματα. Τα Βόρεια Νησιά Σολομώντα διαιρούνται στα ανεξάρτητα Νησιά του Σολομώντα και στην Επαρχία Μπουγκαινβίλ στην Παπούα Νέα Γουινέα.

Γεωγραφία Αποτελείται από 922 νησιά συνολικά, από τα οποία 347 είναι κατοικημένα, που βρίσκονται διάσπαρτα σε μια έκταση 645.000 τετρ.χλμ. από τα οποία 28.450 καλύπτει η ξηρά που την κάνει την δεύτερη σε έκταση νησιωτική χώρα του νότιου Ειρηνικού Ωκεανού μετά την Παπούα Νέα Γουινέα, στα ανατολικά της οποίας βρίσκεται. Τα έξι μεγαλύτερα στα οποία κατοικεί και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι το Γκουανταλκανάλ, η Νέα Γεωργία, η Μαλέττα, η Μακίρα, η Τσόιζελ (Σουαζέλ) και η Σάντα Ιζαμπέλ. Το συνολικό μήκος των ακτών τους είναι 5.313 χλμ. Το νησιωτικό σύμπλεγμα εκτείνεται κατά 1.800 χλμ. από δυτικά προς ανατολικά και κατά 900 χλμ. από βορρά προς νότο. Είναι νησιά που βρίσκονται στο όριο της ινδοαυστραλιανής πλάκας.

Νησιά Τα νησιά που αποτελούν το αρχιπέλαγος χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτά που έχουν ηφαιστειακή προέλευση και είναι ορεινά και στα κοραλλιογενή που είναι επίπεδα. Το μεγαλύτερο υψόμετρο βρίσκεται στο μεγαλύτερο από τα νησιά, το Γκουανταλκανάλ (2.311 μ., στο όρος Ποπομανατσέου, ενεργό ηφαίστειο). Αξίζει να σημειωθεί ότι στο νησί Ρένελ, το οποίο αποτελεί το νοτιότερο στο αρχιπέλαγος, βρίσκεται η μεγαλύτερη ανυψωμένη κοραλλιογενής ατόλη στον κόσμο (φυσικό μνημείο της ΟΥΝΕΣΚΟ από το 1998), όπου βρίσκεται και η μεγαλύτερη στο είδος της λιμνοθάλασσα, η Τενάγκο, με έκταση 155 τ. χλμ., όπου φιλοξενούνται πολλά ενδημικά είδη χλωρίδας και πανίδας[5] . Μερικά νησιά είναι: • Σουαζέλ ή Τσόιζελ (Choiseul) • Νήσοι Μικρής Γης (Shortland Islands)

Νήσοι Σολομώντα • • • • • • • • • • • • • • •

Νήσοι Νέας Γεωργίας (New Georgia Islands) Σάντα Ιζαμπέλ (Santa Isabel) Νήσοι Ράσελ (Russell Islands) Νήσοι Φλόριντα (Florida Islands) Μαλάιτα (Malaita) Γκουανταλκανάλ (Guadalcanal) Σικαγιάνα (Sikaiana) Μαραμασίκε (Maramasike) Ουλάουα (Ulawa) Ούκι (Uki) Μακίρα (Makira ή San Cristobal) Σάντα Άνα (Santa Ana) Ρένελ (Rennell) Μπελόνα (Bellona) Νήσοι Σάντα Κρους (Santa Cruz Islands)

Η απόσταση μεταξύ των δυτικότερων και των ανατολικότερων νησιών είναι γύρω στα 1.500 χιλιόμετρα. Ιδιαίτερα, οι Νήσοι Σάντα Κρους, βόρεια του Βανουάτου (από τους οποίους μέρος είναι η Τικόπια) είναι απομονωμένα σε 200 χλμ. και πλέον από τα άλλα νησιά. Τα ηφαίστεια βρίσκονται σε μερικά από τα μεγαλύτερα νησιά, όπως το Γκουανταλκανάλ, ενώ άλλα μικρότερα νησιά αποτελούν μικροσκοπικές ατόλες , όπως η Όντονγκ Τζάβα, που καλύπτονται από φοινικόδεντρα και άμμο. Τα πλέον ενεργά ηφαίστεια είναι τα Τινακούλα (Tinakula) και Καβάτσι(Kavachi).Το Μπουγκαινβίλ γεωγραφικά είναι μέρος των Νήσων του Σολομώντα, όμως πολιτικά ανήκει στην Παπούα Νέα Γουινέα.

Κλίμα Το ισημερινό και ωκεάνιο κλίμα των νησιών είναι πολύ υγρό όλο το χρόνο, με τη μέση θερμοκρασία να είναι 27 βαθμοί Κελσίου. Η πιο δροσερή περίοδος είναι από τον Ιούνιο ως τον Αύγουστο. Από το Νοέμβριο ως τον Απρίλιο οι βορειοδυτικοί άνεμοι προκαλούν βροχοπτώσεις, που είναι συχνές και επίσης περιστασιακούς κυκλώνες. Η ετήσια βροχόπτωση κατά μέσο όρο είναι 3.050 χιλιοστά. Το αρχιπέλαγος των Νήσων του Σολομώντα αποτελεί τμήμα δύο αυτόνομων οικοπεριοχών. Τα περισσότερα από τα νησιά αποτελούν μέρος της οικολογικής περιοχής βρόχινων δασών των Νησιών του Σολομώντα, που περιλαμβάνει επίσης τα νησιά Μπουγκαινβίλ και Μπούκα, τα οποία αποτελούν τμήμα της Παπούα Νέας Γουινέας. Τα Νησιά Σάντα Κρους είναι τμήμα της οικολογικής περιοχής των βρόχινων δασών του Βανουάτου. Περισσότερα από 230 είδη ορχιδέας, καθώς επίσης και άλλα τροπικά φυτά απαντώνται στα νησιά. Ωστόσο, η πανίδα, όπως και η χλωρίδα είναι φτωχές στα νησιά, όπου ζουν αγριόχοιροι, κροκόδειλοι, πόσουμ, έντομα, φίδια και πτηνά.

Ιστορία Η χώρα έγινε ανεξάρτητη στις 7 Ιουλίου του 1978 από το Ηνωμένο Βασίλειο. Από το 1999 ως το 2004 η οικονομία του κράτους υπέστη πλήγμα εξαιτίας των εμφυλίων συγκρούσεων στο Γκουανταλκανάλ, που είχαν αποτέλεσμα το θάνατο 100 ανθρώπων και τον εκτοπισμό πάνω από 20.000 , οι οποίοι έγιναν εσωτερικοί πρόσφυγες στο σύνολο του νησιού. Στις 29 Απριλίου του 2009 συστάθηκε Επιτροπή Ειρήνης και Συμφιλίωσης, με την αγγλική ονομασία Solomon Islands Truth and Reconciliation Commission (TRC) [6] με σκοπό τη διερεύνηση των υποθέσεων εθνοτικής βίας που έλαβαν χώρα την περίοδο από το 1997 ως το 2003.[7] Το μοντέλο της στηρίχθηκε στην αντίστοιχη επιτροπή της Νότιας Αφρικής και για τη σύστασή της συνεργάστηκε ο τιμημένος με Νόμπελ Ειρήνης, Ντέσμοντ Τούτου.

64

Νήσοι Σολομώντα

Τσουνάμι 2007 Στις 2 Απριλίου του 2007, τα Νησιά Σολομώντα επλήγησαν από ένα καταστροφικό τσουνάμι. Οι αρχικές αναφορές έδειξαν ότι το τσουνάμι χτύπησε το νησί του Γκίζο. Το τσουνάμι προκλήθηκε από τον σεισμό μεγέθους 8 βαθμών στην κλίμακα Ρίχτερ του οποίου το επίκεντρο ήταν 349 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Χονιάρα, σε βάθος 10 χιλιομέτρων. Σημειώθηκαν περισσότεροι από 25 μετασεισμοί άνω των 5 Ρίχτερ μεταξύ της 1ης και 2ης Απριλίου. Ο απολογισμός των νεκρών που προκάλεσε το τσουνάμι ξεπερνά τα 30 άτομα και αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι αναφορές συνεχίζονται. Πολλοί, επίσης, είναι οι αγνοούμενοι. Ο μεγαλύτερος σεισμός που έχει σημειωθεί στην θάλασσα του Σολομώντα, από τις αρχές του 20ού αιώνα.

Διακυβέρνηση Πολίτευμα της χώρας είναι η Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στα πλαίσια της Κοινοπολιτείας. Αρχηγός του Κράτους είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και εκπροσωπείται από τον Γενικό Κυβερνήτη (ή Γενικό Διοικητή). Γενικός Διοικητής είναι ο Φρανκ Καμπούι, ο οποίος εξελέγη στις 15 Ιουνίου του 2009[8] . Πρωθυπουργός είναι ο Ντάνι Φίλιπ.

Εκτελεστική εξουσία Ντε φάκτο αρχηγός Κράτους είναι ο Γενικός Διοικητής, ο οποίος αποτελεί αντιπρόσωπο της Βασίλισσας. Ο Γενικός Διοικητής διορίζεται από το Μονάρχη των Νήσων του Σολομώντα (στην περίπτωση αυτή τον εκάστοτε Μονάρχη του Ηνωμένου Βασιλείου) έπειτα από πρόταση του Εθνικού Κοινοβουλίου για πενταετή θητεία. Το αξίωμα είναι σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπικό και συμβολικό, καθώς η εμπλοκή του Γενικού Διοικητή στα κυβερνητικά ζητήματα είναι περιορισμένη. Πριν τη θεσμοθέτηση του αξιώματος, ο Κυβερνήτης και ένα Εκτελεστικό Συμβούλιο διοικούσαν τα νησιά.

Γενικοί Διοικητές των Νήσων του Σολομώντα • • • • • •

Σερ Μπάντλεϊ Ντέβεσι, GCMG, GCVO (1978–1988) Σερ Τζορτζ Λέπινγκ, GCMG (1988–1994) Σερ Μόζες Πιτακάκα, GCMG (1994–1999) Σερ Τζον Λάπλι, GCMG (1999–2004) Σερ Ναθάνιελ Βαένα, GCMG, CSI (2004–2009) Φρανκ Καμπούι (2009-)

Οι θητείες αρχίζουν και τελειώνουν στις 7 Ιουλίου.

Νομοθετική εξουσία Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το Κοινοβούλιο, το οποίο απαρτίζεται από 50 μέλη, τα οποία εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία για 4 χρόνια. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω.[3] . Αρχηγός της κυβέρνησης είναι ο Πρωθυπουργός, ο οποίος είναι ο ηγέτης του κόμματος με την πλειοψηφία εδρών στο Εθνικό Κοινοβούλιο.

65

Νήσοι Σολομώντα

66

Γενικές εκλογές 2010 Στις γενικές εκλογές που διενεργήθηκαν στις 4 Αυγούστου 2010[9] έλαβαν μέρος 509 υποψήφιοι, συμπεριλαμβανομένων και 25 γυναικών.[10] Τις εκλογές επέβλεψαν εκλογικοί παρατηρητές από τα Ηνωμένα Έθνη και ήταν γενικά ειρηνικές, με μοναδικό γεγονός κάποιες παρατυπίες αναφορικά με τις λίστες των υποψηφίων. [11] Σύμφωνα με τα αποτελέσματα 25 βουλευτές επανεξελέγησαν και 25 αντικαταστάθηκαν. Σε επίπεδο κομμάτων, το Δημοκρατικό Κόμμα των Νήσων Σολομώντα (Solomon Islands Democratic Party) κερδίζουν 11 επί συνόλου 50 εδρών, με τα μικρότερα κόμματα να λαμβάνουν 10 έδρες και οι ανεξάρτητοι άλλες 28[12] . Νέος πρωθυπουργός εξελέγη ο Ντάνι Φίλιπ, ωστόσο μια μέρα μετά την εκλογή του (στις 26 Αυγούστου) πέθανε ξαφνικά ένας βουλευτής του, με αποτέλεσμα να μειωθεί η κυβερνητική πλειοψηφία σε μία μόλις έδρα.

Πρωθυπουργοί των Νήσων του Σολομώντα Πρωθυπουργός

Θητεία Από

Πολιτική τοποθέτηση Έως

Πίτερ Κενιλορέα

7 Ιουλίου 1978

31 Αυγούστου 1981

Ενωμένο Κόμμα των Νήσων του Σολομώντα

Σόλομον Μαμαλόνι

31 Αυγούστου 1981

19 Νοεμβρίου 1984

Κόμμα Συμμαχίας του Λαού

Σερ Πίτερ Κενιλορέα

19 Νοεμβρίου 1984

1η Δεκεμβρίου 1986

Ενωμένο Κόμμα των Νήσων του Σολομώντα

Εζέκιελ Αλεμπούα

1η Δεκεμβρίου 1986

28 Μαρτίου 1989 Ενωμένο Κόμμα των Νήσων του Σολομώντα

Σόλομον Μαμαλόνι

28 Μαρτίου 1989 18 Ιουνίου 1993

Κόμμα Συμμαχίας του Λαού/Ομάδα για Εθνική Ενότητα και Συμφιλίωση

Φράνσις Μπίλι Χίλι

18 Ιουνίου 1993

7 Νοεμβρίου 1994

Ανεξάρτητος/Σύμφωνο Εθνικής Συμμαχίας

Σόλομον Μαμαλόνι

7 Νοεμβρίου 1994

27 Αυγούστου 1997

Ομάδα για Εθνική Ενότητα και Συμφιλίωση

Μπαρτόλομιου Ουλουφαάλου

27 Αυγούστου 1997

30 Ιουνίου 2000

Φιλελεύθερο Κόμμα των Νήσων του Σολομώντα-Συμμαχία των Νήσων του Σολομώντα για την Αλλαγή

Μανάσε Σογκαβάρε

30 Ιουνίου 2000

17 Δεκεμβρίου 2001

Προοδευτικό Κόμμα του Λαού

Σερ Άλαν Κεμακέζα

17 Δεκεμβρίου 2001

20 Απριλίου 2006

Κόμμα Συμμαχίας του Λαού

Σνάιντερ Ρίνι

20 Απριλίου 2006

4 Μαΐου 2006

Ένωση Ανεξαρτήτων Μελών

Μανάσε Σογκαβάρε

4 Μαΐου 2006

20 Δεκεμβρίου 2007

Κόμμα για την Κοινωνική Πίστη των Νήσων του Σολομώντα

Ντέρεκ Σικούα

20 Δεκεμβρίου 2007

25 Αυγούστου 2010

Φιλελεύθερο Κόμμα

Ντάνι Φίλιπ

25 Αυγούστου 2010

σημερινός

Αναμορφωτικό Δημοκρατικό Κόμμα

Νήσοι Σολομώντα

67

Διοικητική διαίρεση Από διοικητική άποψη, η χώρα υποδιαιρείται σε 10 διοικητικές περιοχές (9 επαρχίες και η περιοχή της πρωτεύουσας). Οι 9 επαρχίες διοικούνται από εκλεγμένες επαρχιακές συνελεύσεις , ενώ η πόλη Χονιάρα κυβερνάται από δημοτικό συμβούλιο. Αναλυτικά οι επαρχίες είναι: • • • • • • • • •

Γκουανταλκανάλ Δυτική Ιζαμπέλ Κεντρική Μακίρα- Ουλάουα Μαλάιτα Ρενέλ και Μπελόνα Τεμοτού Τσοϊζέουλ (Choiseul)

Χάρτης των Νήσων Σολομώντα

• Χονιάρα, Πόλη

Δημογραφία Η πλειοψηφία των 595.613 κατοίκων των νησιών είναι Μελανήσιοι (94,5%), σύμφωνα με την απογραφή του 1999. Δύο σημαντικές επίσης εθνοτικές ομάδες είναι οι Πολυνήσιοι (3%) και οι Μικρονήσιοι (1,2%).[3] Σήμερα ομιλώνται 74 γλώσσες στα Νησιά του Σολομώντα, παρότι τέσσερις από αυτές έχουν πια εκλείψει.[13] Στα κεντρικά νησιά, ομιλώνται κυρίως οι μελανησιακές γλώσσες. Οι μετανάστες από το Κιριμπάτι και το Τουβαλού μιλούν μικρονησιακές γλώσσες. Σε άλλα νησιά μιλούν πολυνησιακές γλώσσες. Επίσημη γλώσσα είναι τα αγγλικά, ωστόσο μόλις το 1-2% του πληθυσμού μιλά αγγλικά. Η lingua franca είναι η διάλεκτος πίτζιν (Pijin) των Νήσων του Σολομώντα. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 73,69 χρόνια (71,14 χρόνια οι άνδρες και 76,37 οι γυναίκες).[3]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Πολιτισμός Αθλητισμός Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου των νησιών έγινε η πρώτη ομάδα που νίκησε τη Νέα Ζηλανδία για την πρόκριση σε αγώνα πλέι οφ εναντίον της Αυστραλίας, στα πλαίσια της προκριματικής φάσης για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Ωστόσο, υπέστησαν δεινή ήττα με 7-0 στην Αυστραλία και 2-1 στην έδρα τους από τα "Καγκουρό". Στις 14 Ιουνίου του 2008 η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου σάλας των νησιών κατέκτησε το πρωτάθλημα Ωκεανίας στα Φίτζι και προκρίθηκε στο Παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου σάλας της FIFA , που έγινε το 2008 στη Βραζιλία. Τέλος, η ομάδα μπιτς σόκερ των Νήσων του Σολομώντα θεωρείται η καλύτερη στην Ωκεανία και έχει προκριθεί στα τρία τελευταία παγκόσμια κύπελλα μπιτς σόκερ της FIFA.

Νήσοι Σολομώντα

68

Εξωτερικές συνδέσεις • Επίσημος τουριστικός οδηγός [14] (Αγγλικά)

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CE%B9_%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1& params=-8_N_159. 1833_E_type:isle [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CE%B9_%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1& params=-9. 4333_N_159. 95_E_type:city(50100) [3] Νήσοι Σολομώντα (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ bp. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=813& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006, τ. 15, σελ. 374.

[6] Document - Solomon Islands: The Truth and Reconciliation Commission cannot work in isolation | Amnesty International (http:/ / www. amnesty. org/ en/ library/ asset/ ASA43/ 001/ 2009/ en/ 3a81b887-dd5e-44a6-9b95-9b12ca83dc13/ asa430012009en. html) [7] "PM Sikua Announces TRC Team" (http:/ / www. solomontimes. com/ news. aspx?nwID=3919). Solomon Times. 27-04-2009. . Ανακτήθηκε την 29-04-2009.

[8] Radio New Zealand International (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=47156), Frank Kabui the new Governor General in Solomon Islands, 15 Ιουνίου 2009.

[9] Solomons preparing for general election (http:/ / news. smh. com. au/ breaking-news-world/ solomons-preparing-for-general-election-20100118-meue. html). Sydney Morning Herald (18-1-2010) (ανακτήθηκε 14-2-2010 ) [10] "Confidence handful of women candidates will do well in Solomons election" (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=54855), Radio New Zealand International, 22-7-2010 [11] 2010 Solomon Islands Election - Interim Statement (http:/ / www. thecommonwealth. org/ news/ 228195/ 060810solomonislandsinterim. htm) (ανακτήθηκε 12-8-2010 ) [12] Rulers.org (http:/ / rulers. org/ 2010-08. html) [13] Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Solomon Islands (http:/ / www. ethnologue. com/ show_country. asp?name=Solomon+ Islands) στο Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International [14] http:/ / www. visitsolomons. com. sb/

Βιβλιογραφία • Randell, N. (2003) The White Headhunter Carroll & Graf Publishers, New York • Dinnen (2002), ‘Winners and losers: politics and disorder in the Solomon Islands 2000-2002’, The Journal of Pacific History, Vol.37, No.3, pp.285-98.

• Fraenkel, J. (2004) The Manipulation of Custom: from Uprising to Intervention in the Solomon Islands, Pandanus Books, Sydney • Moore, C. (2004) Happy Isles in Crisis: the Historical Causes for a Failing State in Solomon Islands, 1998-2004, Asia Pacific Press, Canberra • Kabutaulaka, T (2001) Beyond ethnicity: the political economy of the Guadalacanal crisis in Solomon Islands (http://rspas.anu.edu.au/papers/melanesia/working_papers/tarcisiusworkingpaper.htm), SSGM Working Paper 01/1

69

Ναουρού Ναουρού Συντεταγμένες: 0°31′41″S 166°56′13″E-0.5281, 166.9369 [1]

Σημαία του Ναουρού Εθνόσημο του Ναουρού Εθνικό σύνθημα: 'God's will first (Πρώτα το θέλημα του Θεού) Εθνικός ύμνος: Ναουρού Μπβιέμα (Ναουρού Πατρίδα μας)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη)

Χωρίς επίσημη πρωτεύουσα, η Γιαρέν είναι η μεγαλύτερη πόλη

Επίσημες γλώσσες

αγγλική, ναουρού

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος της Δημοκρατίας Μάρκους Στίβεν Ανεξαρτησία - από συνδιοίκηση από Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Ηνωμένο Βασίλειο υπό κηδεμονία του ΟΗΕ Ισχύον Σύνταγμα

31 Ιανουαρίου 1968 29 Ιανουαρίου 19681

Έκταση • Σύνολο Ακτογραμμή

21 km2 (225η) 30 χμ.

Ναουρού

70 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2007 • Πυκνότητα

14.000 (218η) 14.019 668 κατ./km² (12η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2006) • Κατά κεφαλή

36,9 εκατομ. $ [2] (192η) 2.500 $[2] (141η)

Νόμισμα

Δολάριο Αυστραλίας (AUD)

Ζώνη ώρας

(UTC +12)

Internet TLD

.nr

Κωδικός κλήσης

+674

Το Σύνταγμα τροποποιήθηκε στις 17 Μαΐου του 1968.

To Ναουρού και Ναούρου είναι μια νησιωτική δημοκρατία στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό. Παλιότερα ήταν γνωστό ως "Νησί της Χαράς". Είναι η μικρότερη ανεξάρτητη δημοκρατία στον κόσμο, από άποψη πληθυσμού αλλά και έκτασης. Το Ναουρού βρίσκεται 4000 χλμ βορειοανατολικά της Αυστραλίας. Είναι πρώην βρετανική αποικία. Από το 1888 η Γερμανία, η Βρετανία, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία εκμεταλλεύθηκαν τα φωσφορικά του αποθέματα. Μετά την ανεξαρτησία του το 1968, η βιομηχανία φωσφόρου έχει κάνει τους κατοίκους του Ναουρού έναν από τους πλουσιότερους λαούς του κόσμου. Ωστόσο, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η κακή οικονομική διαχείριση και η επικείμενη εξάντληση των αποθεμάτων φωσφόρου έφεραν το Ναουρού στο χείλος της καταστροφής. Η απόστασή του από την Αυστραλία, στα βορειανατολικά της οποίας βρίσκεται, είναι γύρω στα 4.000 χλμ. Γειτνιάζει με τη Νήσο Μπανάμπα στο Κιριμπάτι. Πρόκειται για το μικρότερο σε έκταση κράτος της Γης, με 21 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αποτελεί επίσης τη μικρότερη δημοκρατία στον κόσμο και το μόνο δημοκρατικό κράτος που δεν έχει επίσημη πρωτεύουσα.[3] Στο Ναουρού δεν υπάρχει επίσημη πρωτεύουσα. Έδρα του Κοινοβουλίου και μεγαλύτερος οικισμός είναι η Γιαρέν. Είναι το μικρότερο σε πληθυσμό μέλος του ΟΗΕ. Η κύρια ασχολία από το 1907 στο νησί ήταν η εξόρυξη φωσφάτων.[4] . Τη δεκαετία του ‘ 90, και έπειτα από την εξάντληση των αποθεμάτων φωσφάτων, το Ναουρού αποτέλεσε για σύντομο χρονικό διάστημα φορολογικό παράδεισο και κέντρο για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Από το 2001 ενισχύεται οικονομικά από την κυβέρνηση της Αυστραλίας, στεγάζοντας ένα κέντρο κράτησης για λαθρομετανάστες, ως τις αρχές του 2008, στο οποίο κρατούντο όσοι ζητούσαν άσυλο και απελαύνονταν από την Αυστραλία. [5] .

Ιστορία Η χώρα κατοικήθηκε για πρώτη φορά από Μικρονήσιους και Πολυνήσιους τουλάχιστον 3.000 χρόνια πριν [6] Παραδοσιακά υπήρχαν 12 φατρίες ή φυλές στο νησί, οι οποίες αντιπροσωπεύονται στο δωδεκάκτινο αστέρι , που βρίσκεται στη σημαία της χώρας. Οι κάτοικοι της χώρας αποκαλούσαν το νησί τους "Naoero". Η λέξη "Nauru" προήλθε αργότερα έπειτα από το "Naoero" , για να διευκολυνθούν στην προφορά οι αγγλόφωνοι. Οι κάτοικοι ασχολούνταν βασικά με την καλλιέργεια κοκκοφοίνικα και με την αλιεία[7] Για την ιστορία του νησιού σχεδόν τίποτα δεν ήταν γνωστό μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, οπότε ο Άγγλος φαλαινοθήρας Τζον Φερν έγινε ο πρώτος άνθρωπος της Δύσης που επισκέφθηκε το νησί, το 1798 και το ονόμασε Νήσο της Ευτυχίας. Πριν από τη δεκαετία του 1830 περίπου, οι κάτοικοι του Ναουρού είχαν επαφή με Ευρωπαίους από φαλαινοθηρικά πλοία και εμπόρους, οι οποίοι έκαναν ανεφοδιασμό στο νησί. Την ίδια περίπου περίοδο, άρχισαν να ζουν στο νησί ταξιδευτές και τυχοδιώκτες. Οι νησιώτες αντάλλασσαν τρόφιμα για αλκοολούχο ποτό (toddy) και πυρομαχικά. Τα τελευταία χρησιμοποιήθηκαν στη διάρκεια του δεκαετούς πολέμου των φυλών, που ξέσπασε το 1878 και είχε αποτέλεσμα δέκα χρόνια μετά να μειωθεί ο πληθυσμός από 1.400 σε 900 άτομα.

Ναουρού

71 Το νησί προσαρτήθηκε από τη Γερμανία το 1888 και εντάχθηκε στο γερμανικό προτεκτοράτο των Νησιών Μάρσαλ. Ονόμαζαν το νησί Nawodo ή Onawero. Με την άφιξη των Γερμανών τερματίστηκε ο πόλεμος. Ο πόλεμος επέφερε κοινωνικές αλλαγές, με αποτέλεσμα να ιδρυθεί ο θεσμός του Βασιλέα ως Κυβερνήτη του νησιού. Ο πιο γνωστός Βασιλιάς ήταν ο Αουγουεγίντα (Auweyida). Το 1888 έφτασαν επίσης Χριστιανοί ιεραπόστολοι από τα νησιά Γκίλμπερτ.[8] Οι Γερμανοί κυβέρνησαν το Ναουρού επί περίπου 3 δεκαετίες.

Το 1900 ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα φωσφωρικών αλάτων (φωσφάτες) από τον Άλμπερτ Έλις και την Εταιρεία Φωσφάτων του Ειρηνικού Ωκεανού και σύντομα άρχισε η εκμετάλλευσή τους, Το Ναουρού προσαρτήθηκε το 1888 από τη έπειτα από συμφωνία με τη Γερμανία, το 1906.[9] Έπειτα από την Γερμανία. έκρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το νησί καταλήφθηκε από τον αυστραλιανό στρατό, το 1914. Έπειτα από τον πόλεμο, τέθηκε υπό την κηδεμονία της Αυστραλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Νέας Ζηλανδίας.με εντολή της Κοινωνίας των Εθνών .[10] [11] Οι τρεις κυβερνήσεις υπέγραψαν συμφωνία για το Νησί Ναουρού το 1919, ιδρύοντας την Βρετανική Επιτροπή Φωσφάτων (British Phosphate Commission ή BPC), η οποία ανέλαβε αρμόδια για την εξόρυξη φωσφάτων. Το νησί καταλήφθηκε από αυτοκρατορικά στρατεύματα της Ιαπωνίας στις 26 Αυγούστου του 1942.[12] Οι Ιάπωνες απέλασαν 1.200 κατοίκους του νησιού στα νησιά Τσούουκ, όπου 463 βρήκαν το θάνατο.[13] Το νησί απελευθερώθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου του 1945 όταν το αυστραλιανό πολεμικό πλοίο HMAS Diamantina (K377) έφτασε στο νησί και οι ιαπωνικές δυνάμεις παραδόθηκαν. Το 1946 οι Ναουρουανοί από το Τσούουκ επαναπατρίστηκαν.[14] Τα Ηνωμένα Έθνη ανανέωσαν την εντολή προς την Αυστραλία το 1947. Ξανά στην εντολή συμμετείχαν η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Τον Ιανουάριο του 1966 το νησί απέκτησε αυτοδιοίκηση. Έπειτα από διετή συνταγματική σύμβαση, έγινε ανεξάρτητο στις 31 Ιανουαρίου του 1968 και έγινε μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, με επικεφαλής τον πρώτο Πρόεδρο Χάμερ ντε Ρομπίρ. Το 1967 ο λαός του Ναουρού αγόρασε εμβάσματα των Βρετανικών Επιτροπών Φωσφάτας. Τον Ιούνιο του 1970 περιήλθε στον έλεγχο του Οργανισμού Φωσφάτας του Ναουρού, τοπικών συμφερόντων. Η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φωσφορικών αλάτων κατέστησε τους κατοίκους του νησιού πλούσιους σε σημείο που είχαν ένα από τα μεγαλύτερα κατά κεφαλήν ΑΕΠ στον κόσμο.[15] Πολεμιστής του Ναουρού το 1880

Ναουρού

Το 1989 η χώρα κινήθηκε νομικά εναντίον της Αυστραλίας με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο αναφορικά με τις ενέργειες της Αυστραλίας όταν η τελευταία είχε τη διακυβέρνηση του Ναουρού. Συγκεκριμένα, στηλιτεύτηκε η αποτυχία της Αυστραλίας να αποκαταστήσει τις περιβαλλοντικές βλάβες που προκλήθηκαν εξαιτίας της εξόρυξης φωσφάτας.[16] Η ενέργεια αυτή είχε αποτέλεσμα να διακανονιστεί εκτός δικαστηρίων το θέμα με συμφωνία. Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘ 80 κυριάρχησε η πολιτική αστάθεια στη χώρα, εξαιτίας των λιγοστών αποθεμάτων Το Ναουρού υπό αμερικανική επίθεση φωσφάτας. Το Ναουρού άλλαξε 17 κυβερνήσεις στο διάστημα 1989-2003.[17] Μεταξύ 1999 και 2003 σειρά προτάσεων μομφής προκάλεσαν εκλογές και δύο άτομα, ο Μπέρναρντ Ντοουιγιόγκο και ο Ρενέ Χάρις κυβέρνησαν τη χώρα με εναλλαγή εξουσίας. Τον Απρίλιο του 2000 ανέλαβε Πρόεδρος ο Μπέρναρντ Ντοουιγιόγκο για την τέταρτη, και έπειτα από μικρή διακοπή, πέμπτη θητεία του στο ύπατο αξίωμα της χώρας, Η πρώτη θητεία του στην προεδρία ήταν το 1976 - 1978. Επέστρεψε στην εξουσία το 1989 και επανεξελέγη το 1992. Ωστόσο, με απόφαση του Κοινοβουλίου, αναγκάστηκε να παραχωρήσει την εξουσία στον Κίνζα Κλοντούμαρ, το 1995. Στα μέσα του 1998 ο Ντοουιγιόγκο κέρδισε ξανά την προεδρία μετά την πτώση της κυβέρνησης Κλοντούμαρ, στα μέσα του 1998. Τον Απρίλιο του 2000 ανέλαβε Πρόεδρος ο Ρενέ Χάρις, του οποίου η θητεία ήταν βραχύβια, επειδή ο ίδιος δεν κατόρθωσε να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη του κοινοβουλίου. Τον διαδέχθηκε ξανά στην προεδρία ο Ντοουιγιόγκο. Το Μάρτιο του 2001 εξελέγη Πρόεδρος από το Κοινοβούλιο ο Χάρις. Η θητεία του υποτίθεται ότι ήταν για τρία χρόνια και θα τερματιζόταν το 2004, ωστόσο οι εναλλαγές στην προεδρία συνεχίστηκαν. Στις αρχές του 2003, έπειτα από πρόταση μομφής στο Κοινοβούλιο, ανατράπηκε ο Πρόεδρος Χάρις. Τον διαδέχθηκε ξανά ο βετεράνος Ντοουιγιόγκο, ο οποίος ασθένησε και πέθανε εν ενεργεία στις ΗΠΑ στις 10 Μαρτίου του 2003. Το Μάιο του 2003 εξελέγη από το Κοινοβούλιο νέος Πρόεδρος ο Λούντβιχ Σκόττι, με 10 ψήφους υπέρ έναντι 7 για τον Κλοντούμαρ. Ο Σκόττι ανέλαβε την προεδρία στις 29 Μαΐου του 2003. Υπηρέτησε μέχρι τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, οπότε και ανατράπηκε έπειτα από πρόταση μομφής. Ο Ρενέ Χάρις εξελέγη για μία ακόμη φορά στην προεδρία. Στο μεταξύ, το Μάιο του 2003 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές, στις οποίες το Κόμμα Πρώτα το Ναουρού κέρδισε 3 έδρες έναντι 15 για τους ανεξάρτητους. Στα τέλη Ιουνίου του 2004 ο Χάρις ανατράπηκε ξανά με πρόταση μομφής και η προεδρία πέρασε ξανά στον Σκόττι. Ο Σκόττι ανατράπηκε[18] με πρόταση μομφής στις 19 Δεκεμβρίου του 2007 με ψήφους 10 υπέρ της πρότασης και 7 κατά. Νέος Πρόεδρος εξελέγη ο πρώην αρσιβαρίστας, Μάρκους Στίβεν, που ανέλαβε καθήκοντα την ίδια ημέρα.

72

Ναουρού

73

2007-2010 Από τις πρώτες ημέρες της προεδρίας του, ο νέος Πρόεδρος συνέχισε την παράδοση του προκατόχου του να διορίζει ο ίδιος ξεχωριστό Υπουργό Εξωτερικών. Ο δρ Κίρεν Κέκε, ξάδερφος του Στίβεν, διορίστηκε στη θέση αυτή. Πολιτική ένταση 2008 Το Μάρτιο του 2008 το Κοινοβούλιο έκανε κινήσεις για ανατροπή της κυβέρνησης με πρόταση μομφής. Οι προσπάθειες αυτές ματαιώθηκαν με την παραίτηση του Προέδρου του Κοινοβουλίου. [19] . Προηγήθηκαν ταραχές, με αποκορύφωμα την πυρπόληση ενός αστυνομικού σταθμού και απειλές για το εμπόριο εξαγωγών.[20] Στις 31 Μαρτίου ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Ντέιβιντ Αντέανγκ, κατηγόρησε την κυβέρνηση του Στίβεν για πρόκληση πραξικοπήματος, επειδή η πίστη της αστυνομίας στον κοινοβουλευτικό νόμο δεν υφίστατο πια, έπειτα από άρνηση της αστυνομίας να διώξουν από το Κοινοβούλιο δύο βουλευτές, σύμφωνα με απόφαση στις 28 Μαρτίου. Η κυβέρνηση αρνήθηκε τις κατηγορίες για πραξικόπημα και δήλωσε ότι ανέμενε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. [21] Ως το τέλος του Μαρτίου του 2008 η κυβέρνηση Στίβεν φαινόταν να κυβερνά με διάταγμα. Τον Απρίλιο του 2008 το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε λανθασμένη την απόφαση του Προέδρου του Κοινοβουλίου για αποκλεισμό δύο σημαντικών υπουργών από το Κοινοβούλιο. [22] . Παρά την έκδοση της απόφασης, οι σχέσεις μεταξύ του Στίβεν και του Προέδρου του Κοινοβουλίου παρέμειναν τεταμένες. Τον ίδιο μήνα, ο Πρόεδρος και τα μέλη του 18μελούς Κοινοβουλίου που υποστήριζαν την κυβέρνηση αποκλείστηκαν από τις συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου.[23] . Στις 18 Απριλίου του 2008 κηρύχθηκε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές, με σκοπό την επίλυση του πολιτικού αδιεξόδου.[24] Στις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 26 Απριλίου του 2008 οι υποστηρικτές του Μάρκους Στίβεν έδωσαν στην κυβέρνησή του πλειοψηφία εδρών στο Κοινοβούλιο[25] . Στις πρόωρες εκλογές που έγιναν στις 24 Απριλίου 2010, επανεξελέγησαν όλα (τα 18 συνολικά) μέλη του Κοινοβουλίου. Την 1η Νοεμβρίου 2010 πρόεδρος εξελέγη σε μυστική ψηφοφορία ο Μάρκους Στίβεν.

Διακυβέρνηση Κύριο άρθρο:Πολιτικά του Ναουρού Το Ναουρού είναι κοινοβουλευτική Προεδρική Δημοκρατία, με τον Πρόεδρο να είναι μαζί Αρχηγός Κράτους και Αρχηγός Κυβέρνησης. Το Κοινοβούλιο έχει 18 μέλη και εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία για τρία χρόνια. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας από 20 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική. Το Κοινοβούλιο εκλέγει τον Πρόεδρο, ο οποίος προέρχεται από τα μέλη του και διορίζει υπουργικό συμβούλιο δύναμης 5-6 βουλευτών, που γίνονται υπουργοί. Οι υποψήφιοι στις εκλογές τυπικά κατέρχονται ως ανεξάρτητοι. 15 επί συνόλου 18 μελών του τελευταίου Κοινοβουλίου είναι ανεξάρτητοι, ενώ εντός της κυβέρνησης, οι συνασπισμοί σχηματίζονται με κριτήρια τους οικογενειακούς δεσμούς.[26] Τρία κόμματα είναι ενεργά στα πολιτικά πράγματα της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Πρόκειται για το Δημοκρατικό Κόμμα, το Κόμμα Πρώτα το Ναουρού και το Κόμμα του Κέντρου.[27]

Ναουρού

74 Από τις 19 Δεκεμβρίου του 2007 Πρόεδρος της χώρας είναι ο Μάρκους Στίβεν.

Το νομοθετικό σύστημα είναι περίπλοκο. Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει επικεφαλής τον Ανώτατο Δικαστή (Chief Justice), του οποίου ο ρόλος είναι θεμελιώδης σε συνταγματικά ζητήματα. Άλλες υποθέσεις μπορούν να τεθούν στην κρίση του διμελούς Εφετείου (Appellate Court). Το Κοινοβούλιο δεν μπορεί να ανατρέψει αποφάσεις των δικαστηρίων. Οι αποφάσεις του Εφετείου μπορούν Το Κοινοβούλιο του Ναουρού να τεθούν στην κρίση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της [28] Αυστραλίας . Υπάρχουν επίσης άλλα, κατώτερα δικαστήρια.Το Ναουρού δεν έχει καθόλου ένοπλες δυνάμεις. Την ευθύνη για την ασφάλεια της χώρας έχει βάσει ανεπίσημης συμφωνίας, η Αυστραλία. Υπάρχει μικρή αστυνομική δύναμη υπό έλεγχο πολιτών.[29]

Διοικητική διαίρεση Το Ναουρού υποδιαιρείται σε 14 περιοχές, που ομαδοποιούνται σε 8 εκλογικές περιφέρειες. Οι περιοχές αυτές (districts) είναι: • • • • • • • • • • • • •

Άιβο Ανάμπαρ Ανέταν Ανιμπάρε Γιαρέν (672 κάτοικοι το 1992) Έουα Ιτζούβ Μενένγκ Μπάιτι Μπόε Μπουάντα Νιμπόκ Ντενιγκομόντου

Χάρτης του Ναουρού

• Ουαμπόε

Διεθνείς σχέσεις Έπειτα από την ανεξαρτησία της χώρας το 1968, το Ναουρού έγινε μέλος της Κοινοπολιτείας αρχικά ως παρατηρητής και έπειτα πλήρως, το 2000.[30] Έγινε δεκτό στην Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης το 1991 και στα Ηνωμένα Έθνη το 1999. Είναι μέλος του Φόρουμ των Νησιών του Ειρηνικού, του Περιφερειακού Περιβαλλοντικού Προγράμματος του Νοτίου Ειρηνικού, της Επιτροπής του Νοτίου Ειρηνικού, καθώς επίσης και της Εφαρμοσμένης Γεωεπιστημονικής Επιτροπής του Ειρηνικού. Η χώρα έχει στενούς διπλωματικούς δεσμούς με την Αυστραλία, η οποία παρέχει οικονομική και τεχνική βοήθεια στο νησί- μεταξύ των οποίων υπουργό για σχεδίαση του οικονομικού προϋπολογισμού και συμβούλους για θέματα υγείας και παιδείας-, με βάση το Μνημόνιο που υπογράφηκε το Σεπτέμβριο του 2005. Επίσης, ανεπίσημα η Αυστραλία διασφαλίζει αμυντικά θέματα στο νησί.[31] Μάλιστα, επίσημο νόμισμα στη μικρή νησιωτική χώρα είναι το Δολάριο Αυστραλίας.

Ναουρού

75

Το Ναουρού χρησιμοποιεί την έδρα του στα Ηνωμένα Έθνη με σκοπό να εξασφαλίσει οικονομική υποστήριξη τόσο από την Ταϊβάν όσο και από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, με το να αλλάξει τη θέση της αναφορικά με το πολιτικό καθεστώς της Ταϊβάν. Στη διάρκεια του 2002 το Ναουρού υπέγραψε συμφωνία για σύναψη διπλωματικών σχέσεων με το Πεκίνο στις 21 Ιουλίου. Η κίνηση αυτή ακολουθήθηκε από την υπόσχεση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για παροχή οικονομικής βοήθειας ύψους περισσοτέρων από 60 εκατομ. δολάρια. Δυο ημέρες μετά, η Ταϊβάν απάντησε με τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με το Ναουρού. Οι σχέσεις με την Ταϊβάν επανήλθαν στις 14 Μαΐου του 2005[32] και οι διπλωματικές σχέσεις με την Κίνα διεκόπησαν επίσημα στις 31 Μαΐου του 2005. Ωστόσο, η διπλωματική παρουσία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας παραμένει στο νησί.

Γεωγραφία Το Ναουρού είναι μικρό νησί με ωοειδές σχήμα και βρίσκεται στα δυτικά του Ειρηνικού Ωκεανού, 42 χιλιόμετρα νότια του Ισημερινού. Το μήκος των ακτών του είναι 30 χλμ. Περιβάλλεται από σκοπέλους κοραλλίων, οι οποίοι αναδύονται από τη θάλασσα με την άμπωτη. Η ύπαρξη των σκοπέλων εμπόδισε τη δημιουργία λιμανιού. Ωστόσο, κατασκευάστηκαν 16 τεχνητές διώρυγες για να διασφαλιστεί η πρόσβαση με πλοία στο νησί. Μεταξύ των σκοπέλων εκτείνεται ένα κεντρικό υψίπεδο, που αποτελείται από αμμώδη παραλία στην αρχή και έπειτα από μία γραμμή εύφορης γης, όπου ευδοκιμούν κοκκοφοίνικες. Η τελευταία περιβάλλει μια ευρεία επιφάνεια από κοράλλια, που καλύπτεται από μεγάλα κοιτάσματα φωσφορικού άλατος (φωσφάτες). Στα νοτιοδυτικά βρίσκεται η λιμνοθάλασσα Μπουάντα. Στο έδαφος της περιοχής αυτής φύονται μπανανιές, ανανάς, πάνδανοι παπάγιες και άλλα τροπικά φυτά. Ο πληθυσμός του νησιού είναι συγκεντρωμένος στις ακτές και γύρω από τη λιμνοθάλασσα Μπουάντα. Το Ναουρού ήταν ένα από τα τρία μόνο σημαντικά νησιά με κοιτάσματα φωσφορικών αλάτων στον Ειρηνικό Ωκεανό. Τα δύο άλλα είναι η Μπανάμπα του Κιριμπάτι και η Μακατέσα στη Γαλλική Πολυνησία. Ωστόσο, η συστηματική εξόρυξη φωσφάτων έχει οδηγήσει σε μείωση των αποθεμάτων τους και σε οικολογικά προβλήματα . Τα τρία τέταρτα της ξηράς έχουν εξαφανιστεί. Η θαλάσσια πανίδα θεωρείται νεκρή εξαιτίας της εξόρυξης κατά 40%[33] Επίσης, το νησί κατατάσσεται από τον ΟΗΕ ανάμεσα σε εκείνα που κινδυνεύουν να καλυφθούν από τη θάλασσα, λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου , που επιφέρει την άνοδο της στάθμης των υδάτων[34] .

Αεροφωτογραφία του Ναουρού από το 2002

Περιορισμένες είναι οι πηγές καθαρού νερού στο Ναουρού. Η συλλογή του βρόχινου νερού γίνεται με αποθηκευτικά βυτία στις στέγες και επίσης οι νησιώτες εξαρτώνται από ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης.

Το κλίμα της χώρας είναι θερμό και παρατηρούνται πολλές βροχοπτώσεις, εξαιτίας του ότι το έδαφος της χώρας είναι κοντά στον Ισημερινό και στον Ωκεανό. Από το Νοέμβριο ως το Φεβρουάριο στην περιοχή παρατηρούνται βροχές που οφείλονται στους μουσώνες. Το ύψος των βροχοπτώσεων αγγίζει τα 2.000 χιλιοστά ετησίως. Παρατηρούνται όμως και περίοδοι ξηρασίας[35] Η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 25 και 35 βαθμών Κελσίου την ημέρα και 25-28 βαθμούς τη νύχτα. Υπάρχουν μόνο 60 είδη φυτών που φύονται μόνο στο νησί χωρίς να είναι ενδημικά. Η βλάστηση στην περιοχή έχει επηρεαστεί αρνητικά από την καλλιέργεια κοκκοφοίνικα, την εξόρυξη και την εισαγωγή ειδών από άλλες

Ναουρού χώρες. Δεν υπάρχουν καθόλου θηλαστικά ζώα που να ζουν στο νησί, παρά μόνο πουλιά (μεταξύ των οποίων το ενδημικό Nauru Reed Warbler, έντομα και καβούρια της ξηράς. Ο αρουραίος της Πολυνησίας, γάτες, σκύλοι, χοίροι και κοτόπουλα έχουν εισαχθεί στο νησί από άλλες χώρες.

Οικονομία Η οικονομία βασίζεται σχεδόν στο σύνολό της στην εξόρυξη φωσφάτων, που αποτελούσαν το μοναδικό εξαγώγιμο προϊόν της χώρας. Ωστόσο, τα αποθέματα άρχισαν να μειώνονται, με τάσεις εξαφάνισης .[36] Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της νησιωτικής χώρας είχε και αρνητικές συνέπειες, όπως το ότι η χώρα εξαρτήθηκε σε υπερβολικό βαθμό από το εισαγόμενο εργατικό δυναμικό και επίσης από την εισαγωγή καταναλωτικών αγαθών, ακόμα και πόσιμου νερού. Το 2004 η ανεργία εκτοξεύθηκε Ό,τι απομένει μετά την εξόρυξη φωσφάτων. στο 90%. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το Ναουρού είχε το υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στον κόσμο. Σήμερα, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 5.000 Δολάρια ΗΠΑ (το 2005). Δεν υπάρχουν προσωπικοί φόροι.[37] . Ο τουρισμός δε συμβάλλει στην οικονομικά ανάπτυξη σε μεγάλο βαθμό, κυρίως λόγω ελλιπούς υποδομής. Ενδεικτικά, υπάρχουν μόνο δύο ξενοδοχεία στο νησί. Στη δεκαετία του 1990 το Ναουρού έγινε φορολογικός παράδεισος και προσέφερε διαβατήρια σε ξένους υπηκόους με αμοιβή. Η Διακυβερνητική Δύναμη Οικονομικής Δράσης κατά του Ξεπλύματος Βρόμικου Χρήματος (FATF) αναγνώρισε το Ναουρού ως μία από τις 15 "μη συνεργάσιμες" χώρες στον πόλεμο κατά του βρόμικου χρήματος. Υπό την πίεση του FATF, το Ναουρού εισήγαγε νομοθεσία το 2003, με βάση την οποία έφυγαν από τη χώρα τα «βρόμικα χρήματα». Τον Οκτώβριο του 2005 η εφαρμογή της νομοθεσίας έκανε τη FATF να άρει το καθεστώς της μη συνεργάσιμης χώρας.[38] Από το 2001 ως το 2007 το κέντρο κράτησης των μεταναστών παρέσχε εισόδημα για τη μικρή χώρα. Οι αρχές αντέδρασαν με δυσαρέσκεια στην απόφαση της Αυστραλίας να κλείσει το κέντρο.[39] Το Φεβρουάριο του 2008 ο Υπουργός Εξωτερικών Κίρεν Κέκε δήλωσε ότι η απόφαση αυτή θα είχε αποτέλεσμα να απωλέσουν τις δουλειές τους 100 Ναουρουανοί.[40] Η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται σε θερμοδυναμικούς σταθμούς.

76

Ναουρού

77

Μεταφορές Αναφορικά με τις συγκοινωνίες, το οδικό δίκτυο καλύπτει 24 χλμ, όλα ασφαλτοστρωμένα. Σιδηροδρομικό δίκτυο δεν υπάρχει, ενώ στον οικισμό Γιαρέν λειτουργεί το μοναδικό αεροδρόμιο. Ο εθνικός αερομεταφορέας είναι οι Αερογραμμές Άουρ , πρώην Air Nauru. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Δημογραφία Το νησί έχει 9.265 κατοίκους (στα τέλη του 2006) και το 96% ομιλεί τη ναουρού. Η γλώσσα αυτή αποτελεί αυτόνομη γλώσσα των περιοχών του Ειρηνικού. Επίσης, η αγγλική γλώσσα χρησιμοποιείται στο εμπόριο, στις κυβερνητικές υπηρεσίες και στις επιχειρήσεις. Ο πληθυσμός ήταν ενωρίτερα μεγαλύτερος, όμως το 2006 περί τους 1.500 ανθρώπους εγκατέλειψαν το νησί στη διάρκεια του επαναπατρισμού των μεταναστών (εργατών), με καταγωγή από το Κιριμπάτι και το Τουβαλού. Το 84% των κατοίκων συνιστά αμάλγαμα από Πολυνήσιους, Μικρονήσιους και Μελανήσιους. Εκτός αυτών, στο κράτος ζουν Κινέζοι (8%) και Ευρωπαίοι (επίσης 8%). Το 2006 η μέση πυκνότητα του πληθυσμού ήταν η μεγαλύτερη σε όλη την Ωκεανία, 632,71 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Όλος ο πληθυσμός θεωρείται αστικός. Οι περιοχές Ντενιγκομόντου και Νιμπόκ.

Κύρια θρησκεία είναι ο Χριστιανισμός. Τα 2/3 είναι Προτεστάντες, το 1/3 Ρωμαιοκαθολικοί και το 10% του πληθυσμού είναι Βαχαβίτες. Ένα μικρότερο ποσοστό ασπάζεται το βουδιστικό δόγμα (3%). Το Σύνταγμα της χώρας κατοχυρώνει την ανεξιθρησκία. Ωστόσο, το κράτος περιορίζει το δικαίωμα αυτό σε ορισμένες περιστάσεις, όπως στις πρακτικές της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού και στα μέλη των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι αλλοδαποί εργάτες που απασχολούνται στην Ένωση Φωσφάτων του Ναουρού[41] Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου επέφερε και αρνητικά αποτελέσματα. Οι κάτοικοι της νησιωτικής χώρας είναι από τους πιο παχύσαρκους ανθρώπους στον κόσμο, με το 90% των ενηλίκων να έχουν βάρος πάνω από το κανονικό. [42] Οι κάτοικοι επίσης υποφέρουν από διαβήτη τύπου 2 και έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό σε περιπτώσεις αυτής της ασθένειας παγκοσμίως, με περισσότερο από το 40% του συνολικού πληθυσμού να είναι ασθενείς από τη νόσο αυτή.[43] Επίσης, ο πληθυσμός υποφέρει από καρδιοπάθειες και το προσδόκιμο ζωής είναι 58 χρόνια για τους άνδρες και 65 για τις γυναίκες.[44] Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009, το προσδόκιμο ζωής για τον συνολικό πληθυσμό είναι τα 64,2 έτη (οι άνδρες 60,58 και 68,01 οι γυναίκες). Οι αναλφάβητοι στο νησί είναι 3%. Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική για τα παιδιά ηλικίας από 6 ως 15 ετών.[45] Υπάρχει ένα παράρτημα του Πανεπιστημίου του Νοτίου Ειρηνικού.

Ναουρού

78

Πολιτισμός Οι κάτοικοι της νησιωτικής χώρας κατάγονται από τους Πολυνήσιους και Μικρονήσιους θαλασσινούς που πίστευαν σε μία θεά, την Eijebong, καθώς επίσης και σε πνευματική γη, που ήταν το νησί Μπουιτάνι. Δύο από τις 12 αρχικές φυλετικές ομάδες εξέλιπαν τον 20ο αιώνα. Η λεγόμενη Ημέρα του Άνγκαμ (Angam Day) τιμάται στις 26 Οκτωβρίου και εορτάζεται η αποκατάσταση του πληθυσμού έπειτα από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, οι οποίοι και οι δύο μείωσαν τον πληθυσμό στους 1.500 Αγώνας ποδοσφαίρου στο νησί, το 1999. κατοίκους. Μερικά έθιμα των παλαιότερων επιζούν μέχρι σήμερα. Επίσης, στη χώρα σήμερα υπάρχουν κατάλοιπα της παράδοσης στην παραδοσιακή μουσική και στις τέχνες.

ΜΜΕ Δεν υπάρχουν καθημερινές εφημερίδες στο κράτος, όμως κυκλοφορούν αρκετές εβδομαδιαίες και δεκαπενθήμερες εκδόσεις, ανάμεσα στις οποίες το Bulletin, το Central Star News και The Nauru Chronicle. Λειτουργεί ένας κρατικός τηλεοπτικός σταθμός, η Nauru Television (NTV) , η οποία μεταδίδει προγράμματα της Νέας Ζηλανδίας. Επίσης, λειτουργεί και ένας κρατικής ιδιοκτησίας και μη εμπορικός ραδιοφωνικός σταθμός, το Radio Nauru, το οποίο μεταδίδει προγράμματα από το Radio Australia και το BBC.[46] Το αεροδρόμιο του Ναουρού.

Αθλητισμός

Το ποδόσφαιρο με τους αυστραλιανούς κανόνες αποτελεί δημοφιλές άθλημα στη χώρα. Υπάρχει ένας εθνικός σύνδεσμος με 7 ομάδες. Όλοι οι αγώνες διεξάγονται στο μοναδικό γήπεδο της χώρας, το Linkbelt Oval. Στο Ναουρού είναι δημοφιλή και άλλα αθλήματα, όπως το σόφτμπολ, το κρίκετ, το γκολφ, η αντισφαίριση, η ιστιοπλοΐα και το ποδόσφαιρο ευρωπαϊκού τύπου. Το Ναουρού μετέχει στους Αγώνες της Κοινοπολιτείας και στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου διακρίθηκε στην άρση βαρών. Ο Μάρκους Στίβεν, κάτοχος μεταλλίου στο άθλημα αυτό, εξελέγη βουλευτής το 2003 και στην προεδρία της χώρας το 2007. Επίσης, ευρύτατα διαδεδομένο άθλημα είναι το πιάσιμο πουλιών με λάσο.[47]

Ναουρού

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%B1%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D& params=-0. 5281_N_166. 9369_E_type:country [2] Country Economic Report: Nauru (http:/ / www. adb. org/ Documents/ CERs/ NAU/ CER-NAU-2007. pdf). Ασιατική Τράπεζα

Ανάπτυξης CIA World Fact Book (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/nr.html).

Republic of Nauru Permanent Mission to the United Nations (http://www.un.int/nauru/overview.html) URL Accessed 10-05-2006 BBC News: Australia ends 'Pacific Solution' (http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/7229764.stm) Τμήμα Οικονομικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος του Ναουρού. 2003. First National Report To the United Nations Convention to Combat Desertification (UNCCD) (http://www.unccd.int/cop/reports/asia/national/2002/nauru-eng.pdf) URL Accessed 03-05-2006 [7] McDaniel, C. N. and Gowdy, J. M. 2000. Paradise for Sale. University of California Press ISBN 0-520-22229-6 pp 13–28 [8] Ellis, A. F. 1935. Ocean Island and Nauru - their story. Angus and Robertson Limited. pp 29–39 [9] Ellis, A. F. 1935. Ocean Island and Nauru - their story. Angus and Robertson Limited. pp 127–139 [10] Cain, Timothy M., comp. "Nauru." The Book of Rule. 1st ed. 1 vols. New York: DK Inc., 2004.

[11] Συμφωνία μεταξύ Αυστραλίας, Νέας Ζηλανδίας και Ηνωμένου Βασιλείου (http:/ / www. austlii. edu. au/ au/ other/ dfat/ treaties/ 1923/ 11. html) για το Ναουρού] [12] Lundstrom, John B., The First Team and the Guadalcanal Campaign, Naval Institute Press, 1994, p. 175.

[13] Haden, J. D. 2000. Nauru: a middle ground in World War II (http:/ / 166. 122. 164. 43/ archive/ 2000/ April/ 04-03-19. htm) Pacific Magazine URL Accessed 05-05-2006 [14] Garrett, J. 1996. Island Exiles. ABC. ISBN 0-7333-0485-0. pp176–181 [15] Nauru seeks to regain lost fortunes (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ programmes/ from_our_own_correspondent/ 7296832. stm) Nick Squires, 15-03-2008, BBC News Online. URL Accessed 16-03-2008 [16] Highet, K and Kahale, H. 1993. Certain Phosphate Lands in Nauru. The American Journal of International Law 87:282–288 [17] Australian Department of Foreign Affairs and Trade. Republic of Nauru Country Brief - November 2005 (http:/ / www. dfat. gov. au/ geo/ nauru/ nauru_brief. html) URL accessed on 02-05-2006.

[18] "MPs oust Nauru's president" (http:/ / news. smh. com. au/ mps-oust-naurus-president/ 20071219-1i12. html), Sydney Morning Herald, 19/12/2007.

[3] [4] [5] [6]

[19] http:/ / pidp. eastwestcenter. org/ pireport/ 2008/ March/ 03-19-07. htm [20] http:/ / pidp. eastwestcenter. org/ pireport/ 2008/ March/ 03-14-03. htm [21] (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=38870) 'Nauru Government says Speaker lying over quorum claim' [22] 'Nauru Government claims strong backing in ruling by Chief Justice' (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=39001,),

Radio New Zealand International, April 7, 2008 [23] 'Nauru speaker suspends all government members' (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=39098,), Radio New

Zealand International, 11 Απριλίου 2008 [24] news.bbc.co.uk, Nauru president calls snap polls (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ asia-pacific/ 7353783. stm) [25] [http://www.rnzi.com/pages/news.php?op=read&id=39395, Radio New Zealand International 28 Απριλίου 2008 [26] Australian Department of Foreign Affairs and Trade. Republic of Nauru Country Brief - Νοέμβριος 2005 (http:/ / www. dfat. gov. au/ geo/ nauru/ nauru_brief. html) URL accessed on 02-05-2006.

[27] Kirkpatrick, Andrew. "Democracy and the Resource-Rich State: Towards a Sequential Theory of Rentierism" Paper presented at the

annual meeting of the The Midwest Political Science Association, Palmer House Hilton, Chicago, Illinois20 Απριλίου 2006.

[28] Nauru (High Court Appeals) Act (Australia) 1976. Australian Legal Information Institute (http:/ / www. austlii. edu. au/ au/ legis/ cth/ consol_act/ ncaa1976254) URL Accessed 07-08-2006 [29] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ nr. html) 02-05-2006 [30] Μόνιμη Αντιπροσωπεία του Ναουρού στα Ηνωμένα Έθνη (http:/ / www. un. int/ nauru/ overview. html) URL Accessed 10-05-2006 [31] Αυστραλιανό Υπουργείο Εξωτερικών και Εμπορίου. Republic of Nauru Country Brief - Νοέμβριος 2005 (http:/ / www. dfat. gov. au/ geo/ nauru/ nauru_brief. html) 02-05-2006.

[32] AAP. 14 Μαΐου 2005. Taiwan Re-establishes Diplomatic Ties with Nauru (http:/ / web. archive. org/ web/ 20070807124922/ http:/ / taiwansecurity. org/ AFP/ 2005/ AFP-140505. htm) , ανακτήθηκε στις 14-9-2009.

[33] Republic of Nauru. 1999. Climate Change Response Under the United Nations Framework Convention on Climate Change (http:/ / unfccc. int/ resource/ docs/ natc/ naunc1. pdf) URL accessed 03-05-2006.

[34] Climate Change Response Under the United Nations Framework Convention on Climate Change (http:/ / unfccc. int/ resource/ docs/ natc/ naunc1. pdf) URL Accessed 03-05-2006 [35] . Πρώτη εθνική έκθεση για την ερημοποίηση (UNCCD) (http:/ / www. unccd. int/ cop/ reports/ asia/ national/ 2002/ nauru-eng. pdf)

URL Accessed 05-03-2006 [36] Big tasks for a small island (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ asia-pacific/ 332164. stm) URL Accessed 10-05-2006 [37] "Paradise well and truly lost" (http:/ / www. economist. com/ displaystory. cfm?story_id=884045), The Economist, 20 Δεκεμβρίου 2001

URL Accessed 02-05-2006.

79

Ναουρού [38] FATF. 13 Οκτωβρίου 2005. Nauru de-listed (http:/ / www. fatf-gafi. org/ dataoecd/ 13/ 36/ 35497629. pdf) URL Accessed 11-05-2006 [39] "Nauru fears gap when camps close" (http:/ / www. theage. com. au/ news/ national/ nauru-fears-gap-when-camps-close/ 2007/ 12/ 10/ 1197135374481. html), Jewel Topsfield, The Age, 11 Δεκεμβρίου 2007 [40] "Nauru 'hit' by detention centre closure" (http:/ / news. theage. com. au/ nauru-hit-by-detention-centre-closure/ 20080207-1qs6. html),

The Age, 7 Φεβρουαρίου 2008 [41] US Department of State. 2003. Διεθνής Έκθεση Θρησκευτικών Ελευθεριών 2003 - Ναουρού (http:/ / www. state. gov/ g/ drl/ rls/ irf/ 2003/ 24314. htm) 02-05-2005.

[42] Obesity in the Pacific: too big to ignore (http:/ / www. wpro. who. int/ NR/ rdonlyres/ B924BFA6-A061-43AE-8DCA-0AE82A8F66D2/ 0/ obesityinthepacific. pdf). 2002. Secretariat of the Pacific Community ISBN 982-203-925-5 [43] King, H. and Rewers M. 1993. Diabetes in adults is now a Third World problem. Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας Ad Hoc

Diabetes Reporting Group. Ethnicity & Disease 3:S67–74.

[44] ΠΟΥ The world health report 2005. Ναουρού (http:/ / www. who. int/ countries/ nru/ en/ index. html) 02-05-2006 [45] Waqa, B. 1999. UNESCO Education for all Assessment Country report 1999 Χώρα:Ναουρού (http:/ / www2. unesco. org/ wef/ countryreports/ nauru/ contents. html) URL Accessed 02-05-2006.

[46] BBC News. Προφίλ της χώρας (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ asia-pacific/ country_profiles/ 1134221. stm). URL Accessed

02-05-2006.

[47] Banaba/Ocean Island News (http:/ / www. banaban. com/ natalie. htm). URL Accessed 11-05-2006.

• Το άρθρο περιέχει κείμενο από το United States Department of State (http://www.state.gov/r/pa/ei/bgn/ 16447.htm) & το CIA World Factbook (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/ nr.html#Geo).

Εξωτερικές συνδέσεις • Ναουρού, Μόνιμη Αντιπροσωπεία στα Ηνωμένα Έθνη (http://www.un.int/nauru/) • Asian Development Bank Country Economic Report, Ναουρού, Νοέμβριος 2007 (http://www.adb.org/ Documents/CERs/NAU/CER-NAU-2007.pdf) • Our Airline (http://www.ourairline.com.au/) – η πρώην Air Nauru • Discover Nauru (http://www.discovernauru.com) Επίσημος τουριστικός ιστότοπος • Radio - Πρόγραμμα "This American Life" με 30λεπτη ιστορία στο Ναουρού (http://www.thislife.org/ Radio_Episode.aspx?episode=253) • Open Directory Project - Ναουρού (http://dmoz.org/Regional/Oceania/Nauru) κατάλογος • Αεροφωτογραφίες στο Google Maps (http://maps.google.com/?t=h&ie=UTF8&om=1&ll=-0.528624,166.

938715&spn=0.061538,0.080338&z=14) • Πληροφορίες χώρας στο globalEDGE (http://globaledge.msu.edu/countryInsights/country. asp?countryID=208)

Βιβλιογραφία • Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδόσεις ΔΟΜΗ, 2006, τόμος 15, σελ. 222-233. bjn:Nauru

80

81

Νησί Νόρφολκ Νησί Νόρφολκ Συντεταγμένες: 29°01′60″S 167°57′00″E-29.0333, 167.95 [1] Το Νησί Νόρφολκ (Norfolk Island ) είναι ένα μικρό νησί στον Ειρηνικό Ωκεανό ανάμεσα στην Αυστραλία , την Νέα Ζηλανδία και την Νέα Καληδονία και αποτελεί εξωτερική περιοχή της Αυστραλίας μαζί με 2 γειτονικά νησιά , από το 1774 με έκταση 35km² και πληθυσμό 2141 (το 2008) κατοίκους. Βρίσκεται 1400χλμ ανατολικά της Αυστραλίας και κατοικείται από τους απόγονους Σημαία του βρετανικού πλοίου Bounty και Αυστραλούς μετανάστες.Έχουν μεγάλο βαθμό αυτονομίας και το 1991 με δημοψήφισμα απέρριψαν πρόταση να γίνουν ομόσπονδο κρατίδιο της Αυστραλίας.Το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων είναι σχετικά υψηλό κυρίως λόγω του τουρισμού. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Κίνγκστον. Το 86% των κατοίκων είναι Χριστιανοί. . Το νόμισμά τους είναι το Δολάριο Αυστραλίας.

Πηγές • Συλλογικό έργο, «Πλανήτης Γη», ΔΟΛ, 2002 • CIA-World Factbook [2]

Η θέση της χώρας.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%B7%CF%83%CE%AF_%CE%9D%CF%8C%CF%81%CF%86%CE%BF%CE%BB%CE%BA& params=-29.

0333_N_167. 95_E_type:isle [2] http:/ / www. cia. gov/

82

Νιούε Νιούε Συντεταγμένες: 19°03′48″S 169°52′11″W-19.0633, -169.8697 [1] Το Νιούε, ή Νιού, ή Νιούι είναι μια χώρα που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό 2100χλμ βορειοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας με καθεστώς ελεύθερης σχέσης μαζί της από το 1901. Είναι το μεγαλύτερο κοραλλιογενές νησί στον κόσμο με έκταση 260 τετρ. χλμ. και πληθυσμό (κατατάσσεται 224η) 1.444 (εκτ. 2008)[2] . Η οικονομία του νησιού βασίζεται στον τουρισμό,την εμπορία γραμματοσήμων και την παραγωγή τροπικών φρούτων. Μεγάλος αριθμός των κατοίκων (10000) έχει μεταναστεύσει στην Νέα Ζηλανδία. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Αλόφι.

Σημαία

Πολιτικά Το πολίτευμα είναι Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και υπάρχει πολυκομματισμός στα πλαίσια του καθεστώτος της χώρας (αυτοδιοικούμενη κτήση). Στα εξωτερικά ζητήματα ασκεί ρόλο, σε συνεννόηση με το Νιούε, η Νέα Ζηλανδία. Το νησί είναι καθολικά αρμόδιο για την εσωτερική πολιτική του.Με βάση τη Συνταγματική Πράξη του 1974, Αρχηγός Κράτους είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Β' Η θέση της χώρας. του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία εκπροσωπείται από τον εκάστοτε Γενικό Διοικητή της Νέας Ζηλανδίας (από τις 5 Αυγούστου του 2006 ο Άναντ Σατιανάντ). Ύπατος Αρμοστής από τον Ιανουάριο του 2008 είναι ο Μπράιαν Σμάιθ (στις 16 Σεπτεμβρίου 2010 διορίστηκε αντικαταστάτης του ο Μαρκ Μπλάμσκι). Πρωθυπουργός είναι , από το 2008 ο Τόκε Ταλάγκι. Η δικαστική εξουσία ασκείται από ειδική επιτροπή του Ανακτοβουλίου με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ στο ίδιο το Νιούε εδρεύει και το Ανώτατο Δικαστήριο.

Διοικητική Διαίρεση Το Νιούε υποδιαιρείται σε 14 χωριά, το καθένα από τα οποία εκλέγει το δικό του τοπικό συμβούλιο για τριετή θητεία.

Κόμματα Σήμερα δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα στο νησί. Το μοναδικό πολιτικό κόμμα, το Λαϊκό Κόμμα του Νιούε, διαλύθηκε το 2003. Όλοι οι υποψήφιοι για την πλήρωση των 20 εδρών της Συνέλευσης κατέρχονται ως ανεξάρτητοι.

Νιούε

83

Εκλογές Η Νομοθετική Συνέλευση είναι 20μελής και τα μέλη της εκλέγονται κάθε τρία χρόνια. Οι εκλογείς πρέπει να είναι πολίτες της Νέας Ζηλανδίας και να ζουν στο νησί για τουλάχιστον 3 μήνες. Οι υποψήφιοι πρέπει να είναι εκλογείς και κάτοικοι για τουλάχιστον 12 μήνες. Έξι από τα συνολικά 20 μέλη της Συνέλευσης εκλέγονται με κοινή λίστα και τα υπόλοιπα είναι οι αντιπρόσωποι των 14 χωριών. Τον Ιούνιο του 2008 εξελέγη νέος πρωθυπουργός ο Τόκε Ταλάγκι, ο οποίος τον νίκησε στη σχετική ψηφοφορία.[3] λαμβάνοντας 14 ψήφους έναντι 5 για το Γιανγκ Βίβιαν.

Εκλογές 2008 Οι βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 7 Ιουνίου του 2008.Κανείς υποψήφιος για την πρωθυπουργία δεν κατάφερε να συγκεντρώσει απόλυτη πλειοψηφία.[4] Λίγο μετά, εξελέγη πρωθυπουργός ο Τόκε Ταλάγκι.

Αποτελέσματα Μέλη Ανεξάρτητοι

Έδρες 6

Εκπρόσωποι από τα χωριά

14

Σύνολο (συμμετοχή %)

20

Δείτε επίσης • Φορολογικός παράδεισος

Πηγές • Συλλογικό έργο, Πλανήτης Γη, ΔΟΛ, 2002.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B5& params=-19.

0633_N_-169. 8697_E_type:isle [2] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ne. html) [3] Rulers (http:/ / www. rulers. org/ 2008-06. html), Ιούνιος 2008 [4] "Niue’s leadership in the balance after latest poll" (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=40249). Radio New Zealand. 9 Ιουνίου 2008. . Ανακτήθηκε την 08-06-2008.

84

Ουώλις και Φουτούνα Ουώλις και Φουτούνα Συντεταγμένες: 13°18′S 176°12′W-13.3, -176.2 [1]

Territoire des îles Wallis et Futuna

Συντεταγμένες

13° 20 S, 176° 20 W

Πρωτεύουσα

Μάτα-Ούτου

Έκταση

274km²

Πληθυσμός

14.944 (215η)

Αρχηγός Κράτους: Νικολά Σαρκοζί (εκπροσωπείται από τον ανώτατο διοικητή Μισέλ Ζανζάν) Νόμισμα

Φράγκο CFP

Internet TLD

.wf

Οι νήσοι Ουώλλις και Φουτούνα (γαλλικά: Wallis et Futuna) είναι μία συστάδα από τρία νησιά, το Ουώλλις, το Φουτούνα και το Αλόφι. Βρίσκονται δυτικά των νήσων Σαμόα και βορειοανατολικά του Φίτζι. Τα νησιά καλύπτουν συνολική έκταση 274 τετρ. χλμ. και έχουν πληθυσμό (εκτ. 2008) 15.237 κατοίκους[2] . Τα νησιά ανήκουν στη Γαλλία από το 1961. Από το 2003 αποτελούν εδαφική επικράτεια (collectivité d'outre-mer, ή COM). Από το 1961 ως το 2003 ήταν υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας (territoire d'outre-mer ή TOM).

Ουώλις και Φουτούνα

Ιστορία Ανακαλύφθηκαν από τους Ολλανδούς και τους Άγγλους τον 17ο και 18ο αιώνα αλλά οι πρώτοι Ευρωπαίοι που πήγαν στα νησιά ήταν οι Γάλλοι το 1837. Ουώλλις ονομάστηκαν από τον εξερευνητή Σάμιουελ Ουώλλις. Το 1842 ζήτησαν την βοήθεια της Γαλλίας μετά από εξέγερση από μερικούς κατοίκους του νησιού. Το 1887 η βασίλισσα του Ουώλλις υπέγραψε συνθήκη ότι είναι Γαλλικό προτεκτοράτο. Το ίδιο έκαναν και οι βασιλείς των νήσων Φουτούνα και Αλόφι ένα χρόνο μετά. Οι νήσοι τέθηκαν στην εξουσία της Γαλλικής αποικίας της Νέας Καληδονίας. Οι κάτοικοι του νησιού ψήφισαν το 1961 ότι θέλουν να βρίσκονται κάτω από την Γαλλική εξουσία κάτι το οποίο και έγινε.

Ουώλλις Τα νησιά έχουν τρεις συνολικά παραδοσιακούς Βασιλείς. Ο Βασιλιάς (από το 1959) του Ουώλλις (τοπικά: Ουβέα), Τομάζι Κουλιμοετόκε Β΄ , πέθανε το 2007 και στις 25 Ιουλίου του 2008 στέφθηκε ο διάδοχός του, Καπιλιέλε Φαουπάλα. Πρωθυπουργός του Ουώλλις (τίτλος kivalu) είναι ο Τομάζι Μανουχααπάι από τις 19 Ιουνίου 2009[3] .

Φουτούνα Η Φουτούνα έχει δύο Βασιλείς: ο Tuisigave, για το Βασίλειο του Σιγκάβε (Sigave) και ο Tuigaifo, για το βασίλειο του Άλο (Alo ή Tu`a).

Άλο Στις 6 Νοεμβρίου του 2008 στέφθηκε νέος Βασιλιάς του Άλο (Tuigaifo) ο Πετέλο Βικένα, ηλικίας 65 ετών, στη θέση του καθαιρεθέντος προκατόχου του, το Φεβρουάριο του ιδίου χρόνου[4] . Ο Βικένα παραιτήθηκε από το θρόνο στις 26 Ιανουαρίου 2010 και έκτοτε ο θρόνος είναι κενός. Πρωθυπουργός (Tiafoi) από το 2008 είναι ο Ατόνιο Τουισέκα[3] .

Σιγκάβε Στις 3 Ιουλίου 2010 στέφθηκε νέος Βασιλιάς του Σιγκάβε ο Πολικαλέπο Κολιβάι[5] . Από το 2006 πρωθυπουργός (Kaifakaulu) είναι ο Λουσιάνο Σόκο[3] .

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους είναι ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζύ. Εκπροσωπείται από τον Ανώτατο Διοικητή, το Μισέλ Ζανζάν (γεν. 1951), που διορίστηκε στις 12 Ιουλίου του 2010 από την γαλλική κυβέρνηση[6] . Αρχηγός κυβέρνησης είναι ο Πεσαμίνο Ταπουτάι, πρόεδρος της Εδαφικής Συνέλευσης από τον Απρίλιο του 2007.

Εκλογές 2007 Οι πιο πρόσφατες εκλογές για την 20μελή Εδαφική Συνέλευση (εκλογές γίνονται κάθε 5 έτη) διεξήχθησαν την 1η Απριλίου του 2007.[7] Από τις 26 λίστες υποψηφίων που έλαβαν μέρος, 20 κέρδισαν από μία έδρα ο καθένας. Εξελέγησαν τρία νέα μέλη και η συμμετοχή ήταν 71%[8] Εξαιτίας της κακοκαιρίας καθυστέρησε για μερικές ημέρες η εκλογή του νέου προέδρου της Συνέλευσης.[9] Στις 11 Απριλίου του 2007 πρόεδρος της Βουλής εξελέγη ο Πεσαμίνο Ταπουτάι με 12 ψήφους.[10]

85

Ουώλις και Φουτούνα

86

Αποτελέσματα Λίστες 20 διαφορετικές λίστες

Ψήφοι % Έδρες .

20

Σύνολο Πηγή: Radio New Zealand International

20 [7]

.

Δημογραφία Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας είναι 14.944 (67,4% στο νησί Ουώλλις και 32,6% στο νησί Φουτούνα). Οι πιο πολλοί κάτοικοι είναι Πολυνήσιοι, ενώ πολύ λίγοι είναι οι Γάλλοι στο νησί. Μόνο το 10% μιλάει γαλλικά παρόλο που είναι επίσημη γλώσσα καθώς πιο πολλοί μιλάνε πολυνησιακές διαλέκτους.

Τεχνολογία Το 1994 υπήρχαν στα νησιά 1.125 τηλέφωνα, ένας ραδιοφωνικός σταθμός και δυο τηλεοπτικοί σταθμοί. Το νησί Ουώλλις διαθέτει οδούς μήκους περίπου 100 km, από τα οποία μόνο τα 16 km έχουν ασφαλτοστρωθεί, ενώ το νησί Φουτούνα έχει οδικό δίκτυο μήκους 20 km (χωρίς ασφαλτόστρωση). Διαθέτει επίσης δύο αεροδρόμια, το ένα με στρωμένο διάδρομο 2.000 μέτρων. Επίσης το Μάτα-Ούτου έχει ένα λιμάνι με δύο επιβατικά πλοία και ένα τάνκερ εγγεγραμμένα στο νηολόγιό του.

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9F%CF%85%CF%8E%CE%BB%CE%B9%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A6%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BF%CF% params=-13. 3_N_-176. 2_E_type:country [2] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ wf. html) [3] Rulers (http:/ / www. rulers. org/ rulvw. html#wallis_and_futuna) [4] [ONE ISLAND, TWO KINGS IN SOUTH PACIFIC Pacific Island Report] [5] Radio Australia (http:/ / www. radioaustralianews. net. au/ stories/ 201007/ 2945107. htm?desktop), New king for royalty-rich Futuna, 5-7-2010.

[6] Rulers (http:/ / www. rulers. org/ 2008-07. html), Ιούλιος 2010 [7] http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=31206 [8] http:/ / www. radioaustralia. net. au/ news/ stories/ s1893064. htm [9] http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=31357 [10] http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=31453

87

Παλάου Παλάου Συντεταγμένες: 7°28′00″N 134°33′00″E7.4667, 134.55 [1]

Σημαία του Παλάου Εθνόσημο του Παλάου Εθνικός ύμνος: Belau rekid

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Μελεκέοκ 7°30′2″N 134°37′26″E7.50056, 134.62389 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Κορόρ

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά, Παλάου Τοπικές γλώσσες: Ιαπωνική Ανγκάουρ (στο Ανγκάουρ), Σονσορελέζικα (στο Σονσοράλ), Τομπιανά (στο Χατοχομπέι), Καρολινιανά, Φιλιππίνο, Κινέζικα.

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Τζόνσον Τοριμπιόνγκ Αντιπρόεδρος Κεράι Μαριούρ

Ανεξαρτησία Από ΗΠΑ, Συμβούλιο Κηδεμονιών OHE Ισχύον Σύνταγμα

1η Οκτωβρίου 1994 1η Ιανουαρίου 1981

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

459 km2 (193η) αμελητέο 1.519 χμ.

Παλάου

88

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

20.796[3] (214η) 45,41 κατ./km² (159η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2008) • Κατά κεφαλή

164 εκατομ. $[3] 8.100 $[3]

Νόμισμα

Δολάριο ΗΠΑ (USD)

Ζώνη ώρας

(UTC +9)

Internet TLD

.pw

Κωδικός κλήσης

+680

Η Δημοκρατία του Παλάου βρίσκεται στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό και περιλαμβάνει περισσότερα από 200 νησιά του αρχιπελάγους των Καρολίνων νήσων. Το Παλάου όπως και τα υπόλοιπα νησιά της Μικρονησίας αποικήθηκαν αρχικά από τους Ισπανούς από τους οποίους πουλήθηκαν στους Γερμανούς το 1899. Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή καταλήφθηκε από τους Ιάπωνες. Από το 1945 τον έλεγχο των νησιών ανέλαβαν οι Η.Π.Α. μέχρι το 1994 οπότε και το Παλάου έγινε ανεξάρτητο κράτος σε ελεύθερη σύνδεση με τις Η.Π.Α. Πρωτεύουσα της χώρας από το 2006 είναι η Μελεκέοκ. Η οικονομία του Παλάου βασίζεται κυρίως στην αλιεία και την αμερικανική βοήθεια που λαμβάνει η χώρα. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Τζόνσον Τοριμπιόνγκ.

Γεωγραφία Το Παλάου αποτελείται από μια συστάδα νησιών των Καρολίνων Νήσων. Η αλυσίδα νησιών περιλαμβάνει περίπου 200 ατόλλες και τα μεγαλύτερα σε πληθυσμό νησιά είναι τα Ανγκάουρ, Μπαμπελνταόμπ, Κορόρ και Πελελίου. Περίπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού ζουν στο Κορόρ, όπου βρίσκεται και το μεγαλύτερο υψόμετρο (στα 628 μ.). Τα νησιά των Βράχων ή και Νησιά των Πλωτών Κήπων, 200 περίπου τον αριθμό, είναι ακατοίκητα και βρίσκονται στα δυτικά. Εκεί απαντάται η απειλούμενη με εξαφάνιση θαλάσσια αγελάδα. Στη χώρα ανήκουν και τα έξι απομακρυσμένα νησιά που είναι γνωστά ως Νοτιοδυτικά Νησιά και τα οποία απαρτίζουν τις Πολιτείες του Χατοχομπέι και Σονσορόλ.

Χάρτης της Δημοκρατίας του Παλάου.

Παλάου

89

Κλίμα Το κλίμα στο Παλάου είναι τροπικό όλο το χρόνο, με τη μέση θερμοκρασία να είναι 27 βαθμοί Κελσίου όλο το χρόνο. Οι βροχοπτώσεις μπορεί να συμβούν όλο το χρόνο και φθάνουν τα 3.800 χιλιοστά κατά μέσο όρο ετησίως. Η περίοδος των βροχών διαρκεί από το Μάιο ως το Νοέμβριο και από τον Ιούνιο ως το Δεκέμβριο είναι η περίοδος των τυφώνων. Αναφορικά με τη βλάστηση, το μεγαλύτερο μέρος της χώρας καλύπτεται από τροπικά δάση, ωστόσο υπάρχουν και σαβάνες, όπως επίσης και μαγκρόβιοι σχηματισμοί.

Παραλία στη Μελεκέοκ.

Φυσικό περιβάλλον Η αλιεία με τη χρήση δυναμίτη απειλεί μερικά οικοσυστήματα στα νησιά. Στο θαλάσσιο χώρο του Παλάου ζουν πολλά είδη ζώων, όπως γιγάντια δίθυρα μαλάκια, θαλάσσιες αγελάδες, κροκόδειλοι του αλμυρού νερού, μέδουσες και πολλά είδη ψαριών. Σε ένα από τα κυριότερα προβλήματα έχει εξελιχθεί η ανεπάρκεια καθαρού νερού και η συσσώρευση τοξικών αποβλήτων από τα λιπάσματα και τα εντομοκτόνα. Σημαντικά περιβαλλοντικά ζητήματα είναι και οι συχνοί σεισμοί, η ηφαιστειακή δραστηριότητα και οι τροπικές καταιγίδες.

Το κέντρο της Κορόρ.

Στις 5 Νοεμβρίου του 2005 ο Πρόεδρος του Παλάου, Τόμι Ρεμενγκεσάου, ανέλαβε πρωτοβουλία για τη διάσωση του περιβάλλοντος των νησιών , την οποία ονόμασε "Πρόκληση για τη Μικρονησία". Με βάση αυτήν, θα προστατευτεί το 30 τοις εκατό των ακτών και το 20% της δασικής έκτασης ως το έτος 2020. Εκτός από το Παλάου, στην πρωτοβουλία λαμβάνουν μέρος τα Νησιά Μάρσαλ και οι Ομόσπονδες Πολιτείες Μικρονησίας, καθώς επίσης τα αμερικανικά εδάφη Γκουάμ και Βόρειες Μαριάνες.

Δημογραφία Ο μέσος ετήσιος ρυθμός πληθυσμιακής αύξησης ήταν 0,428 % το 2009. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, οι άνδρες κατά μέσον όρο ζουν 68,08 χρόνια και οι γυναίκες 74,54 (το σύνολο του πληθυσμού ζει 71,22 χρόνια)[3] .

Πληθυσμός Σήμερα το νησιωτικό κράτος αριθμεί 20.796 κατοίκους[3] , με βάση εκτιμήσεις του 2009, από τους οποίους το 70% είναι αυτόχθονες του Παλάου, που προέρχονται από επιμειξίες Μικρονήσιων, Μελανήσιων και Μαλαίων. Δεύτερη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα είναι οι Φιλιππινέζοι. Υπάρχουν επίσης και άλλοι Ασιάτες, καθώς ακόμα και Ευρωπαίοι (μειονότητα).

Παλάου

Πόλεις Το 70% των κατοίκων ζει στις πόλεις. Κυριότερα αστικά κέντρα είναι η Κορόρ, οικονομικό κέντρο, λιμάνι και έδρα αεροδρομίου, που ήταν πρωτεύουσα ως το 2006 και η Μελεκέοκ, σημερινή πρωτεύουσα του νησιωτικού κράτους, ευρισκόμενη στο νησί Μπαμπελτουάπ. Ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα στις 7 Οκτωβρίου του 2006.

Γλώσσα Με εξαίρεση τη Σονσορόλ, σε όλες τις πολιτείες επίσημη γλώσσα είναι η παλάου. Στη Σονσορόλ μιλούν αγγλικά και τη γλώσσα Σονσορόλ, ενώ στην Ανγκάουρ μιλούν αγγλικά, γιαπωνέζικα και την τοπική γλώσσα ανγκάουρ. Επίσης, στο Παλάου ομιλώνται και η φιλιππινέζικη, η κινεζική και αρκετές άλλες γλώσσες της Ασίας και των νησιών των Καρολίνων. Η γλώσσα Τανγκαλόγκ, που δεν είναι επίσημη, είναι η τέταρτη περισσότερο ομιλούμενη στη χώρα.

Θρησκεία Τα τρία τέταρτα του πληθυσμού είναι Χριστιανοί (Ρωμαιοκαθολικοί και Προτεστάντες), ενώ περίπου 9% είναι οι οπαδοί της τοπικής θρησκείας Μοντεκνγκέι (μείγμα από χριστιανικά στοιχεία, παραδοσιακές θρησκείες του Παλάου και από το να λένε την τύχη). Επίσης, η αρχαία θρησκεία του Παλάου είναι αρκετά δημοφιλής. Σύμφωνα με την απογραφή του 2005[4] το 49,4% του συνολικού πληθυσμού είναι Ρωμαιοκαθολικοί, 21,3% Προτεστάντες, 8,7% οι Μοντεκνγκέι (Modekngei) και το 5,3% είναι Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα του Παλάου είναι Προεδρική Δημοκρατία. Η χώρα υιοθέτησε νέο Σύνταγμα την 1η Ιανουαρίου του 1981.Ήταν το πρώτο Σύνταγμα για αποπυρηνικοποίηση στον κόσμο. Με βάση αυτό, το αμερικανικό κράτος υποχρεώθηκε να πληρώνει οικονομική βοήθεια για 15 χρόνια, σε αντάλλαγμα για την ανεμπόδιστη χρήση των στρατιωτικών βάσεων του Παλάου από το στρατό των ΗΠΑ. Έγινε ανεξάρτητη δημοκρατία την πρώτη Οκτωβρίου του 1994 και το 185ο μέλος του ΟΗΕ στις 15 Δεκεμβρίου του 1994. Αρχηγός Κράτους είναι ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία για τετραετή θητεία. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από τη Γερουσία, αποτελούμενη από 9 μέλη, και από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, την οποία συναποτελούν 16 μέλη. Τα μέλη τόσο της Βουλής όσο και της Γερουσίας εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία για θητεία 4 ετών. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Στις 4 Νοεμβρίου του 2008 πρόεδρος εξελέγη ο Τζόνσον Τοριμπιόνγκ.

90

Παλάου

91

Διοικητική διαίρεση Το Παλάου διαιρείται διοικητικά σε 16 πολιτείες (ως το 1984 ονομάζονταν δήμοι). Τα ακατοίκητα νησιά Ροκ (Rock Islands) ιστορικά αποτελούν τμήμα της πολιτείας του Κορόρ.

Διεθνείς σχέσεις Το Παλάου είναι ανεξάρτητο κράτος από το 1994 και τον ίδιο χρόνο έγινε μέλος του ΟΗΕ. έχει συνάψει διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊβάν το 1999. Στο Παλάου έχουν πρεσβείες η Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν), η Ιαπωνία, οι Φιλιππίνες και οι ΗΠΑ. Το Παλάου έχει πρεσβείες στις Φιλιππίνες, στην Ταϊβάν, στην Ιαπωνία και στις ΗΠΑ. Το 2008 η χώρα σύναψε προξενικούς δεσμούς με το Ισραήλ.[5] .

Οικονομία

Οι 16 πολιτείες του Παλάου

Βασική πηγή εσόδων για το Παλάου είναι ο τουρισμός. Η ανάπτυξη του τουρισμού έχει αρχίσει μετά την ανεξαρτησία της χώρας και συνίσταται κυρίως σε δραστηριότητες των επισκεπτών, όπως υποβρύχιο ψάρεμα και καταδύσεις. Η γεωργική παραγωγή, όπως επίσης και η αλιεία, στη θαλάσσια ζώνη που ελέγχεται από τη χώρα, συμβάλλουν και αυτές στην οικονομική ανάπτυξη. Επίσης, λειτουργούν ελάχιστες βιομηχανικές μονάδες, κυρίως ρούχων. Η Γερουσία ενέκρινε νομοσχέδιο με βάση το οποίο το Παλάου έγινε υπεράκτιο οικονομικό κέντρο. Το 2001 εγκρίθηκαν οι πρώτοι νόμοι για τις τραπεζικές συναλλαγές και για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Το ΑΕΠ κατά κεφαλήν είναι ένα από τα μεγαλύτερα για τις χώρες του Ειρηνικού Ωκεανού και υπολογίστηκε στα 8.100 δολάρια ετησίως κατά μέσο όρο (2008). Νόμισμα της χώρας είναι το Δολάριο ΗΠΑ.

Επικοινωνίες και μεταφορές Το οδικό δίκτυο εκτείνεται στα 61 χιλιόμετρα. εκ των οποίων σχεδόν τα μισά είναι ασφαλτοστρωμένα, ενώ απουσιάζουν οι σιδηρόδρομοι. Το όριο ταχύτητας είναι τα 40 χιλιόμετρα την ώρα. Στο Κορόρ κυκλοφορούν ταξί, χωρίς ταξίμετρο και μόνο εκεί είναι διαθέσιμα λεωφορεία. Οι αεροπορικές συγκοινωνίες (με πτήσεις για Γκουάμ και Μανίλα) εξυπηρετούνται από τρία αεροδρόμια, με το σημαντικότερο από αυτά (διεθνές) να βρίσκεται στην Ααράι, κοντά στο Κορόρ. Τα ταξίδια από νησί σε νησί γίνονται με ιδιωτικά πλεούμενα. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

ΜΜΕ Αναφορικά με τα ΜΜΕ, στο Παλάου υπάρχei 1 τηλεοπτικός και κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί. Το 2001 λειτουργούσαν 6 ραδιοφωνικοί σταθμοί. [3] Η τηλεπικοινωνιακή εταιρεία Palau National Communications Company έχει την αρμοδιότητα για τις συνδέσεις τηλεφωνικών γραμμών. Το 2001 ήταν σε χρήση 6.600 τηλεφωνικές συνδέσεις. Η εταιρεία που αποτελεί πάροχο Διαδικτύου είναι η PalauNet.

Εκπαίδευση Εκτός από τα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, στο Παλάου λειτουργεί και ένα εκπαιδευτήριο ανώτερης εκπαίδευσης. Είναι το ανεξάρτητο Κολέγιο της κοινότητας του Παλάου (Palau Community College). Ιδρύθηκε το 1927, όταν το Παλάου βρισκόταν ακόμα υπό ιαπωνική κατοχή. [6] Η φοίτηση σε αυτό διαρκεί δύο έτη.

Παλάου

Πολιτισμός και αξιοθέατα Στο νησί Νγκαρχελόνγκ έχουν ανακαλυφθεί τα παλαιότερα πολιτιστικά μνημεία του κράτους. Πρόκειται για μονολιθικά μνημεία και λίθινα προσωπεία, τα οποία δημιούργησαν οι πρώτοι κάτοικοι των νησιών. Ο πολιτισμός αυτός περιβάλλεται από μυστήριο. Εντυπωσιακά κτήρια είναι και τα λίθινα και ξύλινα μπάι, που είναι ο χώρος όπου συναντώνται οι ντόπιοι. Τα οικήματα αυτά έχουν στέγες από σχοινιά. Στις ζωγραφικές διακοσμήσεις των προσόψεών τους αναπαρίστανται σκηνές από τη ναυτική ζωή των νησιών. Στην Κορόρ λειτουργεί μία μικρή δημόσια βιβλιοθήκη, που περιλαμβάνει 17.000 τίτλους βιβλίων. Στην ίδια πόλη βρίσκεται και το Εθνικό Μουσείο του Παλάου (Belau National Museum), που ιδρύθηκε το 1973.Το 1983 τυπώθηκαν τα πρώτα γραμματόσημα του νησιού.[7] .

Αξιοθέατα Τα νησιά αποτελούν τουριστικό προορισμό, καθώς προσφέρονται για καταδύσεις και σε αυτά ζουν σπάνια είδη της θαλάσσιας πανίδας. Τα Νησιά των Βράχων προσφέρουν τις παραλίες με τη λευκή άμμο και σε αρκετές άλλες περιοχές υπάρχουν υπόγεια σπήλαια και ύφαλοι. Ειδικά για τις καταδύσεις, υπάρχουν τόσα πολλά ιδανικά για το άθλημα μέρη στα νησιά, ώστε το Παλάου ανακηρύχθηκε Κορυφαίο Υποθαλάσσιο Θαύμα στον Κόσμο, από επιστήμονες και δύτες της ερευνητικής ομάδας CEDAM.

Μουσική παράδοση Η ιδιαίτερη μουσική παράδοση του Παλάου οφείλεται κυρίως στα αυτοσχέδια όργανα, τα οποία είναι κρουστά που κατασκευάζονται από ξύλο και πνευστά από κέλυφος. Η μικρονησιακή παράδοση είναι πρώτιστα φωνητική και μόνο προφορική. Τα άσματα έχουν κυρίως τελετουργικό χαρακτήρα και συνοδεύονται από χορό. Η σημερινή μουσική είναι επηρεασμένη από την Ιαπωνία, την Αμερική και την Ευρώπη. Η σύγχρονη ποπ μουσική στη χώρα αποτελεί κράμα των παραπάνω επιρροών.

Αθλητισμός Αθλητές του Παλάου έλαβαν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες την τελευταία δεκαετία. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της χώρας δεν είναι μέλος της FIFA, είναι όμως μέλος της OFC. Το 1998 στο Παλάου διεξήχθησαν οι Μικρονησιακοί Αγώνες.

Αναφορές στα ΜΜΕ Η κινηματογραφική ταινία του 1968 "Κόλαση στον Ειρηνικό" (Ηell in the Pacific) γυρίστηκε στα Νησιά των Βράχων (Rock Islands) του Παλάου. Στη χώρα επίσης γυρίστηκε το ριάλιτι της αμερικανικής Η ολυμπιακή ομάδα του Παλάου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, το 2008. τηλεόρασης Survivor: Palau, που προβλήθηκε από το Φεβρουάριο ως το Μάιο του 2005 και το Survivor: Micronesia, που προβλήθηκε από το Φεβρουάριο ως τις 11 Μαΐου του 2008. Στα νησιά γίνεται μνεία στο τραγούδι "Orinoco Flow" της Ιρλανδέζας καλλιτέχνιδας Enya.

92

Παλάου

Ιστορία Τα αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στο νησί Νγκαρχελόνγκ αποδεικνύουν ότι τα νησιά κατοικήθηκαν από διάφορες εθνοτικές ομάδες πριν από σχεδόν 3.000 χρόνια. Στα μέσα του 16ου αιώνα το Παλάου επισκέφθηκαν Ευρωπαίοι θαλασσοπόροι. Το ισπανικό ενδιαφέρον για τα νησιά κορυφώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, με αποτέλεσμα το 1886 να προσαρτηθούν στην Ισπανία. Ωστόσο, το 1889 οι Ισπανοί πούλησαν τα νησιά Κυβερνητικό κτήριο στη Μελεκέοκ. στους Γερμανούς. Αποτέλεσμα ήταν να γίνουν μία από τις γερμανικές αποικίες στον Ειρηνικό, όπως ήταν και τα Νησιά Μάρσαλ. Από το 1914 ως το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τα νησιά τελούσαν υπό ιαπωνική κατοχή. Στη συνέχεια καταλήφθηκαν από τον αμερικανικό στρατό (1944) τέθηκαν υπό αμερικανική κηδεμονία, με εντολή των Ηνωμένων Εθνών. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 έγιναν οι πρώτες ενέργειες για μια μορφή αυτοδιοίκησης και λίγο αργότερα συστάθηκε ειδική επιτροπή για το ζήτημα αυτό. Το 1979 εγκρίθηκε με 92% υπέρ ένα νέο Σύνταγμα, έπειτα από δημοψήφισμα στις 7 Σεπτεμβρίου[8] και το 1981 τα νησιά έγιναν δημοκρατία. Ακολούθησαν αλλεπάλληλα δημοψηφίσματα, που δεν μπόρεσαν να τερματίσουν το καθεστώς εξαρτημένου εδάφους από τις ΗΠΑ, μέχρι το 1993. Στο 8ο δημοψήφισμα, το 1993 έγινε δεκτή η τροπολογία του Συντάγματος, με βάση την οποία το καθεστώς του Παλάου άλλαζε[9] . Παρά τις αντιθέσεις από την Αντιπολίτευση, η χώρα κήρυξε την ανεξαρτησία της την 1η Οκτωβρίου του 1994.

Πηγές • • • •

Συλλογικό έργο, Πλανήτης Γη, ΔΟΛ, 2002. Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, τ. 15, σελ. 304-315, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007.

CIA-World Factbook [10] U.S. State Department Background Note: Palau [11]

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85& params=7. 4667_N_134. 55_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85& params=7_30_2_N_134_37_26_E_type:city [3] Παλάου (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ps. html) CIA World Factbook [4] Office of Planning and Statistics, Republic of Palau: 2005 Census of Population and Housing (http:/ / www. spc. int/ prism/ country/ pw/ stats/ PalauStats/ Publication/ publications. htm), Table 59, ανακτήθηκε 1 Μαρτίου 2007 [5] Αποστολή του Παλάου στα Ηνωμένα Έθνη (http:/ / www. palauun. org/ ) [6] contents (http:/ / www. spf. org/ spinf/ region. html) [7] Φιλοτελικός άτλας (http:/ / www. sandafayre. com/ atlas/ carois. htm) [8] Belau (http:/ / archive. peacemagazine. org/ v03n6p20. htm)- Peace Magazine [9] BBC (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ asia-pacific/ country_profiles/ 2694125. stm), Χρονολογικός πίνακας- Παλάου.

[10] https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ps. html [11] http:/ / www. state. gov/ r/ pa/ ei/ bgn/ 1840. htm

93

Παλάου

Εξωτερικές συνδέσεις • Επίσκεψη (http://www.visit-palau.com/) • Τα είδη πτηνών (http://www.bsc-eoc.org/avibase/checklist.jsp?lang=EN&region=pw&list=clements) που ζουν στη χώρα.

• Τροπικοί κυκλώνες που πλήττουν τη χώρα (http://www.nrlmry.navy.mil/port_studies/thh-nc/palau/text/ sect3.htm) • Εκπαίδευση (http://www.palau.edu/) • Παλάου (http://www.olekoi.com/) • Εθελοντές για την ανεύρεση πληροφοριών που θα οδηγούσαν στην εξακρίβωση της τύχης των Αμερικανών αγνοουμένων στρατιωτών που εξαφανίστηκαν στο Παλάου κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (http:// www.bentprop.org/) bjn:Palau

94

95

Παπούα Νέα Γουινέα Παπούα Νέα Γουινέα Συντεταγμένες: 6°22′00″S 146°06′00″E-6.3667, 146.1 [1]

Σημαία της Παπούα Νέας Γουινέας Έμβλημα της Παπούα Νέας Γουινέας Εθνικό σύνθημα: Unity in diversity

[2]

(Διαφορετικοί και ενωμένοι) [3]

Εθνικός ύμνος: O Arise, All You Sons «Ξυπνήστε εσείς, όλοι οι γιοι»

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Πορτ Μόρεσμπι 9°28′47″S 147°11′22″E-9.4796, 147.1895 [4]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά και Χίρι Μοτού, Τοκ Πίτζιν (όλες επίσημες)[5]

Πολίτευμα

Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Μονάρχης Ελισάβετ Β΄ Γενικός Διοικητής Πόλιας Ματάνε Πρωθυπουργός Μάικλ Σομάρε

Ανεξαρτησία από την Αυστραλία - Κηρύχθηκε 1η Δεκεμβρίου 1973 (αυτοκυβέρνηση) 16 Σεπτεμβρίου 1975 - Αναγνωρίστηκε και Ισχύον Σύνταγμα Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

462.840 km2 (54η) 2 820 χμ.

5.152 χμ.

Παπούα Νέα Γουινέα

96

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2000 • Πυκνότητα

6.057.263[6] (101η) 6.300.000 13,09 κατ./km² (208η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

13,785 δισ. $[7] (131η) 2.175 $[7] (142η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

8,200 δισ. $[7] (128η) 1.294 $[7] (129η)

ΔΑΑ (2007)

0,541 (148η) – μεσαίος

Νόμισμα

Κίνα Παπούα-Νέας Γουινέας (PGK)

Ζώνη ώρας

AEST (UTC +10)

Internet TLD

.pg

Κωδικός κλήσης

+675

Η Παπούα Νέα Γουινέα (γράφεται και Παπούα-Νέα Γουινέα, επίσημα: Ανεξάρτητο Κράτος της Παπουασίας-Νέας Γουινέας[8] ) είναι νησιωτικό κράτος στην Ωκεανία, που βρίσκεται βόρεια της Αυστραλίας και περιλαμβάνει το ανατολικό άκρο της νήσου της Νέας Γουινέας και μερικά συμπλέγματα νησιών. Πρωτεύουσα είναι το Πορτ Μόρεσμπι. Αποτελεί ανεξάρτητο κράτος από το 1975. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι από τις πλέον αγροτικές περιοχές στον κόσμο, καθώς μόνο το 18% του συνολικού πληθυσμού ζουν στις πόλεις.[9] Η χώρα επίσης αποτελεί μία από τις πλέον ανεξερεύνητες στον κόσμο, τόσο πολιτιστικά όσο και γεωγραφικά. Πιστεύεται ότι στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν πολλά άγνωστα ακόμα είδη χλωρίδας και πανίδας.

Αρχαιολογία και εξερευνήσεις Πληθυσμοί από Μελανήσιους και Παπούα κατοικούσαν στην περιοχή όπου βρίσκεται η σημερινή χώρα πριν από χιλιάδες χρόνια. Τα λείψανα από την παρουσία ανθρώπων ανάγονται σε 50.000 χρόνια πριν. Στα υψίπεδα της Νέας Γουινέας αναπτύχθηκε αυτόνομα η γεωργία πριν από 9.000 χρόνια. Το 18ο αιώνα εισήχθη στη Νέα Γουινέα η γλυκοπατάτα, αφού προηγουμένως έφτασε στις Μολούκες από την Πορτογαλία, που την είχε μεταφέρει από το Νέο Κόσμο[10] Από το 16ο αιώνα Ευρωπαίοι θαλασσοπόροι εντόπισαν μέρος των ακτών της χώρας. Πρώτος Ευρωπαίος που έφτασε στα νησιά ήταν ο Αντόνιο ντ' Αμπρέου το 1512. Αυτός ακολουθήθηκε από τον Ίνιγκο Ορτίς δε Ρέτες, ο οποίος ανακήρυξε τα νησιά κτήση της Ισπανίας, το 1545. Στον τελευταίο οφείλεται και το όνομα Νέα Γουινέα, επειδή είχε παρατηρήσει την ομοιότητα των ανθρώπων του νησιού με εκείνους που είχε δει νωρίτερα στον Κόλπο της Γουινέας. Η ορεινή ενδοχώρα της νησιωτικής χώρας παρέμενε ανεξερεύνητη ως το τέλος του 19ου αιώνα. Η μαλαϊκή λέξη «Παπούα» περιγράφει τα σγουρά μαλλιά των Μελανήσιων κατοίκων.

Αποικιοκρατία Το 1884 οι νοτιοανατολικές περιοχές της Νέας Γουινέας καταλαμβάνονται από τους Βρετανούς ενώ οι νοτιοδυτικές από τους Γερμανούς. Η Ολλανδία έθεσε υπό τον έλεγχό της το 1898 μεγάλο μέρος της Νέας Γουινέας (ο καθορισμός των συνόρων είχε γίνει ήδη από το 1855). Το 1904 η Αυστραλία αναλαμβάνει τον έλεγχο του βρετανικού τομέα και το 1906 η αποικία έγινε μέλος της Κοινοπολιτείας της Αυστραλίας, λαμβάνοντας την ονομασία Γη της Παπουασίας. Ο στόλος της Αυστραλίας έφτασε στο γερμανικό τομέα το 1914 και επέβαλε παράδοση άνευ όρων. Το 1920, η Κοινωνία των Εθνών ανέθεσε στην Αυστραλία την εντολή διοίκησης της άλλοτε γερμανικής Νέας Γουινέας και του αρχιπελάγους Βίσμαρκ. Από το 1942 έως το 1945 η περιοχή τελεί υπό Ιαπωνική κατοχή . Το 1946 τα Ηνωμένα Έθνη έδωσαν εντολή διοίκησης της βόρειας Νέας

Παπούα Νέα Γουινέα Γουινέας και του αρχιπελάγους Βίσμαρκ στην Αυστραλία. Το καθεστώς του δυτικού τμήματος του νησιού παρέμεινε υπό αμφισβήτηση. Η Ινδονησία διεκδίκησε και έλαβε εντολή από τον ΟΗΕ (1963) για διοίκηση στο Δυτικό Ιριάν, το οποίο αποτελεί επαρχία της. Στο ανατολικό τμήμα ο έλεγχος δόθηκε στην Αυστραλία, η οποία παραχώρησε καθεστώς αυτοκυβέρνησης, το 1973.

Ανεξαρτησία Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1975 η Παπούα Νέα Γουινέα απέκτησε την ανεξαρτησία της και πρώτος πρωθυπουργός έγινε ο Μάικλ Σομάρε.

Εμφύλιος πόλεμος Μετά την ανεξαρτησία μέγα ζήτημα για τη χώρα έγινε το αυτονομιστικό κίνημα στο Μπουγκαινβίλ και ο εμφύλιος πόλεμος που αναζωπυρώθηκε (το πρώτο κίνημα ήταν το 1975-76), με απολογισμό περισσότερους από 2.000 νεκρούς την περίοδο από το 1988 ως το 1997. Το 2005, χρονιά που πέθανε από ελονοσία ο ηγέτης των ανταρτών στο νησί, Φράνσις Όνα[11] , διεξήχθησαν οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη αυτόνομης κυβέρνησης και πρόεδρος εξελέγη ο Τζόζεφ Καμπούι[12] . Ο τελευταίος απεβίωσε[13] από καρδιακή προσβολή το 2008 και τον διαδέχθηκε ο Τζον Ταμπινάμαν. Ιστορικό του πολέμου Αφορμή για την αναζωπύρωση του 1988 ήταν η δολιοφθορά από αυτονομιστές αντάρτες σε ορυχεία χαλκού[14] στο νησί, τον Απρίλιο. Τον επόμενο χρόνο η κυβέρνηση κήρυξε την επαρχία σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, στέλνοντας δυνάμεις ασφαλείας (2.000 άτομα) για να καταστείλουν την αποσχιστική δράση των ανταρτών. Παρ' όλα αυτά, η βία συνεχίστηκε και το Μάρτιο του 1990 η κυβέρνηση επέβαλε οικονομικό αποκλεισμό στο Μπουγκαινβίλ. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο Επαναστατικός Στρατός, που είχε ηγέτη το Φράνσις Όνα, να ανακηρύξει μονομερώς την ανεξαρτησία του νησιού (Μάιος 1990). Προσωρινός πρόεδρος αυτοανακηρύχθηκε ο Όνα, αλλά η κεντρική κυβέρνηση ακύρωσε την εν λόγω ενέργεια. Οι ενέργειες αυτές οδήγησαν τους αυτονομιστές να ανακαλέσουν την απόφαση για ανεξαρτησία και να αρχίσουν διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση για το πολιτικό καθεστώς του νησιού. Ωστόσο, οι συνομιλίες απέβησαν άκαρπες και οι μάχες συνεχίστηκαν ως το 1993. Υπολογίζεται ότι εξαιτίας του οικονομικού αποκλεισμού στο νησί έχασαν τη ζωή τους 3.000 άνθρωποι. Παράλληλα, η Διεθνής Αμνηστία καταδίκασε τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και από τις δύο πλευρές. Η κυβέρνηση του Ράμπι Ναμάλιου κατηγορήθηκε για συνοπτικές εκτελέσεις αυτονομιστών και για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στα μέσα του 1994 άρχισαν νέες συνομιλίες, που οδήγησαν στην υπογραφή συμφωνίας για κατάπαυση του πυρός, ανάμεσα στην κυβέρνηση του Τζούλιους Χαν και το στρατιωτικό διοικητή των ανταρτών, Σαμ Καουόμα. Ο οικονομικός αποκλεισμός του Μπουγκαινβίλ άρθηκε και το Δεκέμβριο του ιδίου χρόνου εγκαταστάθηκε στο νησί ειρηνευτική δύναμη, αποτελούμενη από το Βανουάτου, τα Φίτζι και την Τόνγκα, υπό την εποπτεία της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Εγκαταστάθηκε νέα προσωρινή κυβέρνηση, την οποία όμως αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν οι αντάρτες, με αποτέλεσμα να συνεχιστούν οι πολεμικές συγκρούσεις. Ο επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης του Μπουγκαινβίλ, Τεοντόρ Μιριούνγκ, δολοφονήθηκε τον Οκτώβριο του 1996. Την επόμενη χρονιά αντάρτες και κυβέρνηση συμφώνησαν σε ανακωχή και δόθηκε τέλος σε μία διαμάχη που διήρκεσε 9 χρόνια και στοίχισε τη ζωή σε 10.000 ανθρώπους[15] . Νωρίτερα, η κυβέρνηση του Χαν είχε αποφασίσει να χρησιμοποιήσει μισθοφορικές δυνάμεις για να αντιμετωπίσει τους αυτονομιστές αντάρτες. [16] H ιστορική ειρηνευτική συμφωνία υπογράφηκε στις 30 Αυγούστου του 2001 στην Αράουα[17] .

97

Παπούα Νέα Γουινέα

Πρόσφατες εξελίξεις στη χώρα Το 1997 η χώρα επλήγη από τη χειρότερη ξηρασία έπειτα από μισό αιώνα, που αποδόθηκε στο φαινόμενο Ελ Νίνιο. Το Σεπτέμβριο η νέα κυβέρνηση του Μπιλ Σκέιτ κήρυξε εθνική καταστροφή. Μετά την παραίτηση του Σκέιτ, το 1999, η νέα κυβέρνηση του Μεκέρε Μοράουτα προέβη σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Στα πλαίσια αυτών, η κυβέρνηση κινήθηκε προς τη μείωση των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας, με σκοπό να περιοριστούν οι αμυντικές δαπάνες. Η απόφαση αυτή προκάλεσε την ανταρσία του στρατού, που ζήτησαν την παραίτηση της κυβέρνησης. Υπό το βάρος των εξελίξεων αυτών, η κυβέρνηση υπαναχώρησε στα σχέδιά της και οι φοιτητικές διαδηλώσεις τερματίστηκαν. Οι εκλογές του 2002 διεξήχθησαν σε κλίμα έντασης , κατά το οποίο σκοτώθηκαν 25 άνθρωποι. Μετά τις εκλογές επανήλθε στην εξουσία ο βετεράνος πολιτικός Μάικλ Σομάρε, ο οποίος σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με 7 κόμματα. Στις εκλογές του 2007 ελήφθησαν όλα τα απαραίτητα μέτρα[18] και αποφεύχθηκαν τα έκτροπα. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς η χώρα επλήγη από φονικές πλημμύρες[19] .

Γεωγραφία Η Παπούα-Νέα Γουινέα έχει έκταση 462.840 km². Το μεγαλύτερο μέρος της χώρας αποτελείται από το ανατολικό μισό του νησιού Νέα Γουινέα όπου βρίσκονται και οι μεγαλύτερες πόλεις, το Πoρτ Μόρεσμπι και το Λάε. Άλλα μεγάλα νησιά είναι η Νέα Ιρλανδία, Νέα Βρετανία, Μανούς και Μπουγκαινβίλ. Πολυάριθμα νησιά βρίσκονται στην Θάλασσα του Σολομώντα, τη Θάλασσα των Κοραλλίων και το Αρχιπέλαγος του Βίσμαρκ, που αποτελείται από περίπου 200 νησιά και σκοπέλους, με μεγαλύτερο τη Νέα Βρετανία. Τα Νησιά του Ναυαρχείου βρίσκονται στα βόρεια της Νέας Γουινέας και μεγαλύτερα από αυτά είναι το Μάνους και το Ραμπούτγιο. Στο ανατολικό τμήμα του νησιού εκτείνονται ορεινές αλυσίδες, όπως η οροσειρά Βίσμαρκ (ψηλότερη κορυφή της τα 4.509 μ.), η Κεντρική Οροσειρά και η οροσειρά του Βίκτωρα Εμμανουήλ. Στην οροσειρά Όουεν Στάνλεϊ και σε άλλες περιοχές συναντά κανείς ηφαίστεια. Πολλά από αυτά είναι ενεργά, όπως ένα στο νησί Καρκάρ, με ηφαιστειακό κώνο άνω των 1000 μ. Στο κέντρο της χώρας η ορεινή περιοχή ορίζεται στα βόρεια από τις ποτάμιες κοιλάδες.Από την άλλη πλευρά, ποτάμιες κοιλάδες κατέρχονται και προς τον Κόλπο Παπούα. Στα υψίπεδα βρίσκεται μια από τις πλέον πυκνοκατοικημένες ζώνες του νησιού, με δολίνες, κατολισθήσεις και ζώνες με καρστική μορφολογία. Τη χώρα διαρρέουν αρκετοί ποταμοί, όπως ο Φλάι στα νότια (που είναι και ο μεγαλύτερος στο κράτος), ο Σέπικ από τα βορειοδυτικά , ο Ραμού από τα νοτιοανατολικά και ο Πουράρι. Οι ακτές έχουν γενικά μεγάλο ύψος και παρουσιάζουν έντονο διαμελισμό, ειδικά στη χερσόνησο. Στις παρυφές της υφαλοκρηπίδας βρίσκουμε νησιά, όπως τα Τρομπιάντ, Λουσανκάι, Εντρεκαστό και άλλα. Στα νότια του νησιού συναντά κανείς μεγάλες πεδιάδες.

Κλίμα Το κλίμα στα νησιά του αρχιπελάγους Βίσμαρκ είναι υγρό και θερμό. Οι θερμοκρασίες ποικίλλουν ανάλογα με το υψόμετρο. Σε υψόμετρο πάνω από 1.500 μ. το κλίμα γίνεται ορεινό ισημερινό. Η μέση τιμή της θερμοκρασίας είναι 28 βαθμούς Κελσίου, στη στάθμη της θάλασσας. Οι βροχοπτώσεις είναι άφθονες και συχνές, επηρεαζόμενες από τους βορειοδυτικούς μουσώνες (περίοδος από Δεκέμβριο ως Απρίλιο). Στην οροσειρά Βίσμαρκ παρατηρούνται οι μεγαλύτερες βροχοπτώσεις, της τάξεως των άνω των 5.000 χιλιοστών ετησίως. Οι περιβαλλοντικές καταστροφές είναι συχνό φαινόμενο στη χώρα. Ξηρασίες, πλημμύρες και άλλα φυσικά φαινόμενα έχουν προκαλέσει μεγάλες καταστροφές και απώλειες ζωών. Στις 17 Ιουλίου του 1998, περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι βρήκαν το θάνατο από τσουνάμι έπειτα από σεισμική δόνηση μεγέθους 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ[20] .

98

Παπούα Νέα Γουινέα

Βλάστηση Τα δάση καλύπτονται από βλάστηση ισημερινού τύπου. Ωστόσο, η χλωρίδα είναι αρκετά διαφοροποιημένη και σχετίζεται με τις διακυμάνσεις του κλίματος. Στον ορεινό λειμώνα που συναντάται στα ψηλότερα τμήματα του νησιού, βρίσκει κανείς αλπικά φυτά. Χαμηλότερα βρίσκονται δάση από κωνοφόρα και μετά τα 3.000μ. αυτά αλλάζουν σε ορεινό ισημερινό δάσος. Στις περιοχές που βρέχει λιγότερο, συναντώνται σαβάνες με ψηλές πόες και μεμονωμένα δέντρα. Αναφορικά με την πανίδα, στο νησί ζουν πολλά και πολύχρωμα πουλιά (όπως ο περίφημος παπαγάλος κακατούα, το πουλί του παραδείσου (παραδεισία η ροδόλφιος) και ο δρομέας (καζουάριος).Συναντώνται και λίγα θηλαστικά, όπως ο φασκωλόμυς (μαρσιποφόρο), ο υδρόμυς και ο αγριόχοιρος.

Δημογραφία Χαρακτηριστικό της χώρας είναι η μεγάλη δημογραφική ποικιλία καθώς υπολογίζεται ότι χρησιμοποιούνται πάνω από 750 διαφορετικές γλώσσες σε ακόμα περισσότερες φυλές. Ο παλαιότερος λαός είναι οι Πυγμαίοι, οι οποίοι έχουν αναμειχθεί με διάφορους πληθυσμούς (καλούνται Νεγκρίτο στην Νέα Γουινέα). Οι περισσότεροι κάτοικοι ανήκουν στην εθνοτική ομάδα των Παπούα. Από τους Παπούα, σημαντικές ομάδες είναι οι Οροκόλο, Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από που βρίσκονται στο Νότο και είναι γνωστοί και ως "λαοί της στοιχεία του FAOSTAT. θάλασσας". Πολυάριθμοι είναι και οι Γκογκοντάρα, Νταουντάι, Γκοϊγκάλα, οι Κουκουκούκου που ζουν στα βουνά και πλήθος άλλων. Αξίζει να σημειωθεί ότι στα βορειοανατολικά κατοικούν αποκλειστικά Μελανήσιοι, ενώ υπάρχουν επίσης Πολυνήσιοι και Μικρονήσιοι. Οι πρόγονοι αυτών ήρθαν πριν από 4.000 χρόνια. Από άλλες χώρες, κατοικούν Κινέζοι, Ευρωπαίοι, Αυστραλοί και Φιλιππινέζοι. Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας είναι 6.057.263 κάτοικοι, με βάση στοιχεία για το 2009. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 2,069% (εκτίμηση 2009). Ο ρυθμός γεννήσεων ήταν 27,55 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτων 6,86 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2009).[6] Οι περισσότεροι από τους κατοίκους ζουν σε παραδοσιακές κοινωνίες και ασχολούνται με τη γεωργία, με πρωτόγονα μέσα. Οι κοινωνίες αυτές αναγνωρίζονται με βάση το Σύνταγμα[21] . Βάση της κοινωνίας αποτελεί η οικογένεια. Η κυβέρνηση έχει θεσπίσει νομοθεσία μα βάση την οποία δίνεται προτεραιότητα στη γεωργική εκμετάλλευση από τους αυτόχθονες κατοίκους. Αναγνωρίζονται "εθιμικοί τίτλοι ιδιοκτησίας".[22] Οι απαλλοτριωμένες εκτάσεις είτε βρίσκονται στην κατοχή ιδιωτών είτε αποτελούν δημόσιο κτήμα. Οι ελεύθεροι τίτλοι ιδιοκτησίας (Freehold Title) μπορούν να αποκτηθούν μόνο από πολίτες της Παπούα Νέας Γουινέας.[23] Η αύξηση του πληθυσμού χαρακτηριζόταν από πολύ παλιά από αργούς ρυθμούς. Ωστόσο την τελευταία δεκαετία η κατάσταση αντιστράφηκε. Το προσδόκιμο ζωής στους άνδρες ήταν το 2009 τα 64,08 χρόνια και στις γυναίκες τα 68,72[6] (στο σύνολο του πληθυσμού τα 66,34 χρόνια). Μέγα πρόβλημα παραμένουν οι μολύνσεις από τους ιούς HIV και AIDS. Τα κρούσματα είναι τα περισσότερα στην περιοχή του Ειρηνικού. Η χώρα είναι η τέταρτη στην περιοχή Ασίας- Ειρηνικού που πληροί τα κριτήρια για γενικευμένη επιδημία HIV/AIDS.[24] Στις αγροτικές περιοχές μείζον πρόβλημα αποτελεί η έλλειψη ενημέρωσης για τον ιό.

99

Παπούα Νέα Γουινέα

100

Γλώσσα Η χώρα έχει τις περισσότερες γλώσσες (όχι διαλέκτους) από οποιαδήποτε άλλη. Ομιλώνται 820 τοπικές διάλεκτοι και αντιπροσωπεύουν το 12% των τοπικών διαλέκτων παγκοσμίως. Οι ιθαγενείς γλώσσες ταξινομούνται σε δύο μεγάλες ομάδες: στις αυστραλονησιακές γλώσσες και στις μη αυστραλονησιακές ή γλώσσες Παπούα Τα αγγλικά είναι επίσημη γλώσσα και χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση και στην εκπαίδευση, παρά το γεγονός ότι δεν ομιλώνται ευρέως. Η κύρια γλώσσα lingua franca , καθομιλουμένη , είναι η κρεολική Τοκ Πίτζιν (Tok Pisin), στην οποία γίνεται το μεγαλύτερο μέρος των συζητήσεων στο Κοινοβούλιο και στην οποία παρουσιάζονται οι διαφημίσεις. Η γλώσσα αυτή δεν είναι επικρατούσα στη νότια περιοχή της Παπούα, όπου μιλούν τη Χίρι Μοτού. Η τελευταία είναι παραφθορά της μαλαιοπολυνησιακής γλώσσας μοτού. Με εξαίρεση το Βανουάτου, η Παπούα Νέα Γουινέα έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητα γλωσσών από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, με 7.000 ομιλητές ανά γλώσσα.

Θρησκεία Οι δικαστικές και οι κυβερνητικές πρακτικές τηρούν το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης, λόγου και θρησκείας. Δεν έχει υιοθετηθεί καμία νομοθεσία που να περιορίζει αυτά τα δικαιώματα, με εξαίρεση τους περιορισμούς στη δραστηριότητα των Μουσουλμάνων στη χώρα, που επιβλήθηκαν από τον προηγούμενο ανώτατο δικαστή. Αναφορικά με τη χριστιανική θρησκεία, σύμφωνα με την απογραφή του 2000 το 96% των πολιτών είναι μέλη της Χριστιανικής Εκκλησίας. Πολλοί πολίτες, ωστόσο, συνδυάζουν τη χριστιανική λατρεία με μερικές προχριστιανικές και παραδοσιακές πρακτικές των αυτοχθόνων. Σύμφωνα με την ίδια απογραφή, οι Χριστιανοί κατανέμονται ως εξής: • • • • • • • • • • • •

Ρωμαιοκαθολικοί (27,0%) Λουθηρανοί Ευαγγελιστές (19,5%) Ενωμένη Εκκλησία (11,5%) Αντβεντιστές 7ης Ημέρας (10,0%) Πεντηκοστιανοί (8,6%) Ευαγγελικοί (5,2%) Αγγλικανοί (3,2%) Βαπτιστές (2.5%) Εκκλησία του Χριστού (0,4%) Μάρτυρες του Ιεχωβά (0,3%) Στρατός Σωτηρίας (0,2%) Άλλοι Χριστιανοί (8,0%)

Γυναίκα με το μωρό της στο νησί Wagifa

Οι μειονοτικές θρησκείες είναι μεταξύ άλλων οι Μπαχάι (15.000 ή 0,3%), ενώ οι Μουσουλμάνοι είναι 1000 με 2.000ή περίπου 0,04%, (πρόκειται κυρίως για ξένους φοιτητές με αφρικανική και νοτιασιατική καταγωγή). Σε όλη τη χώρα είναι ενεργές και μη παραδοσιακές χριστιανικές εκκλησίες και μη χριστιανικές θρησκευτικές ομάδες. Υπάρχουν επίσης και ξένοι ιεραπόστολοι. Οι παραδοσιακές θρησκείες είναι συχνά ανιμιστικές και πολλές φορές τείνουν να συμπεριλαμβάνουν στοιχεία από την αρχαία λατρεία. Επικρατούσα δοξασία μεταξύ των παραδοσιακών φυλών είναι η masalai,που είναι τα κακά πνεύματα. Αυτά ευθύνονται για "δηλητηρίαση" ανθρώπων, προξενώντας θάνατο και καταστροφή.[25] [26] Οι αυτόχθονες πιστεύουν στην επικοινωνία μεταξύ των ζωντανών και των νεκρών. Χαρακτηριστικά είναι η πίστη στα πνεύματα, η λατρεία των κρανίων και η δύναμη ή μαγική ουσία, που καλείται "μάννα". Πολλές φορές η δεισιδαιμονία και οι προλήψεις των ιθαγενών θυμίζουν Μεσαίωνα, όπως στην περίπτωση πίστης στη

Παπούα Νέα Γουινέα μαγεία[27] .

Οικονομία Η Παπούα-Nέα Γουινέα διαθέτει πλούσια αποθέματα πλουτοπαραγωγικών πόρων όπως χρυσό, χαλκό, άργυρο, κοβάλτιο, πετρέλαιο (συστηματική εκμετάλλευση από το 2004), φυσικό αέριο κ.α. Η Αυστραλία είναι ο μεγαλύτερος χορηγός βοήθειας προς την χώρα. Ο πληθυσμός στα νησιά (85% του συνόλου) ζει από τη γεωργία. Καλλιεργούνται κοκκοφοίνικες, αραχίδες, παπάγια, μανιόκα, καουτσούκ, φρούτα του πάθους, καφές , κακάο και άλλα φυτά. Επίσης, αναπτυγμένη είναι και η αλιεία, ψαριών και μαργαριταριών. Ο τομέας αυτός είναι πιο ανεπτυγμένος από την κτηνοτροφία. Ο βιομηχανικός τομέας περιορίζεται στην επεξεργασία ειδών διατροφής και ρούχων. Μόλις το 3% της γης ανήκει στους πολίτες, εξαιτίας της υπάρχουσας νομοθεσίας. Τα εξαγώγιμα είδη είναι κυρίως ο καφές και το κακάο. Η οικονομία της χώρας αντιμετωπίζει πληθώρα προβλημάτων, λόγω της πολιτικής αναταραχής και της έλλειψης υποδομών και εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών κινήθηκαν προς την κατεύθυνση της προσέλκυσης επενδυτών από το εξωτερικό με αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα και ιδιωτικοποιώντας τις κρατικές επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση ενθαρρύνει επίσης τον τουρισμό, αν και ο τελευταίος πλήττεται από τις συρράξεις και την πολιτική αστάθεια. Οι περισσότεροι τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα είναι Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί. Το ΑΕΠ της χώρας είναι 8,2 δισ. $ (126η στον κόσμο) (σε ονομαστικές τιμές, εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 1.294 $.[7] Νόμισμα της χώρας είναι το Κίνα.

Επικοινωνίες και μεταφορές Αναφορικά με τις συγκοινωνίες, το οδικό δίκτυο της χώρας κάλυπτε 19.600 χλμ. το 1999. Από αυτά, ασφαλτοστρωμένα ήταν μόλις τα 686 χλμ. Από το κράτος απουσιάζει το σιδηροδρομικό δίκτυο. Λιμάνια στη χώρα είναι το Πορτ Μόρεσμπι και η Λάε στη Νέα Γουινέα, όπως επίσης και η Ραμπαούλ στο νησί της Νέας Βρετανίας. Οι περισσότερες μεταφορές γίνονται διά θαλάσσης. Διεθνείς αερολιμένες βρίσκονται στην πρωτεύουσα και στη Λάε. Η εθνική αεροπορική εταιρεία ονομάζεται Air Nugini. Σε ολόκληρη τη χώρα λειτουργούν σήμερα πάνω από 580 αεροδρόμια. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και έχει Αρχηγό Κράτους τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου[28] . Ο ρόλος της είναι συμβολικός. Εκπροσωπείται από το Γενικό Διοικητή (σήμερα το Σερ Πόλιας Ματάνε), ο οποίος σε αντίθεση με τα άλλα κράτη-μέλη της Κοινοπολιτείας, εκλέγεται από νομοθετικό σώμα και δεν επιλέγεται από τη Βασίλισσα. Παρόμοιο σύστημα έχουν και τα Νησιά του Σολομώντα. Ουσιαστικά την εκτελεστική εξουσία ασκεί ο πρωθυπουργός, που διορίζει το υπουργικό συμβούλιο. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, η οποία αποτελείται από 109 μέλη. Εξ αυτών, τα 89 εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία και τα υπόλοιπα 20 από επαρχιακά συμβούλια. Τα μέλη υπηρετούν πενταετή θητεία. Η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη και δεν επηρεάζεται από την εκτελεστική εξουσία.

101

Παπούα Νέα Γουινέα

102

Νομοθεσία Η νομοθεσία στη χώρα είναι ουσιαστικά το κοινό δίκαιο, που περιλαμβάνει τους αγγλικούς νόμους ως την ανεξαρτησία το 1975, και έπειτα τις αποφάσεις των δικαστηρίων της Παπούα-Νέας Γουινέας. Τα δικαστήρια λειτουργούν και ελέγχονται από το Σύνταγμα. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που εφαρμόζεται και αυτοδικία[29] .

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Βουλευτικές εκλογές 2007 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν τον Ιούνιο με Ιούλιο του 2007.

Αποτελέσματα Κόμμα

Έδρες

+/–

Εξελέγησαν Μετακομματικές αλλαγές Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού

27

30 +11

Κόμμα Παπούα Νέας Γουινέας

8

+8

Κόμμα Λαϊκής Δράσης

6

+1

Κόμμα Πανγκού

5

–1

Δημοκρατικό Κίνημα του Λαού

5

–7

Κόμμα των Ενωμένων Πόρων

5

+4

5

–3

4

+4

5

+3

Λαϊκό Κόμμα

3

+3

Κόμμα για την Αγροτική Ανάπτυξη

4

+4

Μελανησιακό Φιλελεύθερο Κόμμα

2

+2

Εργατικό Κόμμα του Λαού

2

–2

Κόμμα Υπαίθρου Παπούα Νέας Γουινέας

2

+1

Ενωμένο Κόμμα

2

–1

Κόμμα Μελανησιακού Συνασπισμού

1

–2

Κόμμα Εθνικής Προέλασης

1

+1

Κόμμα Πρώτα οι Πιπόλ

1

–1

Εργατικό Κόμμα Παπούα Νέας Γουινέας

1

±0

Εθνικό Κόμμα Παπούα Νέας Γουινέας

1

–2

1

0

±0

20

16

–1

Κόμμα της Προόδου του Λαού

4

Κόμμα Νέας Γενιάς Εθνικό Κόμμα του Λαϊκού Κογκρέσου

Συντηρητικό Κόμμα Παπούα Νέας Γουινέας Ανεξάρτητοι Σύνολο (συμμετοχή %)

4

109

Παπούα Νέα Γουινέα

Διοικητική διαίρεση Το νησιωτικό κράτος υποδιαιρείται σε 19 επαρχίες και σε ένα διαμέρισμα. Οι επαρχίες είναι: 1. Κεντρική Επαρχία (Central) 2. Σίμπου (Simbu) 3. Ανατολικά Υψίπεδα (Eastern Highlands) 4. Ανατολική Νέα Βρετανία (East New Britain) 5. Ανατολική Σέπικ (East Sepik) 6. Ένγκα (Enga) 7. Κόλπος (Gulf) 8. Μάντανγκ (Madang) 9. Μάνους (Manus) 10. Κόλπος Μίλνε (Milne Bay) 11. Μορόμπε (Morobe) 12. Νέα Ιρλανδία (New Ireland) 13. Όρο ή Βόρεια Επαρχία (Oro) 14. Μπουγκαινβίλ ή Βόρεια Νησιά του Σολομώντα (North Solomons) 15. Νότια Υψίπεδα (Southern Highlands) 16. Δυτική Επαρχία (Western) 17. Δυτικά Υψίπεδα (Western Highlands) 18. Δυτική Νέα Βρετανία (West New Britain) 19. Δυτική Σέπικ (West Sepik) 20. Διαμέρισμα πρωτεύουσας (National Capital District)

Πολιτισμός Από περιοχή σε περιοχή το νησί παρουσιάζει μεγάλες πολιτισμικές διαφορές. Οι αποικιοκρατικές επιρροές είναι έντονες στη βόρεια ακτή του νησιού, σε αντίθεση με τη νότια, που σχετίζεται με την αρχαιότητα. Ειδικότερα, η καλλιτεχνική παράδοση που έχει να επιδείξει η βόρεια περιοχή περιλαμβάνει ζωγραφικά έργα σε φύλλα φοινικιάς και σε ξύλινα υποστηρίγματα. Επίσης, ιδιαίτερα είναι και τα γλυπτά που έχουν σχήμα στρογγυλό, όπως επίσης και οι πολύχρωμες μάσκες, που κατασκευάζονται με όστρακα, φύλλα και φτερά, τα τύμπανα, οι φλογέρες και οι παραδοσιακές ασπίδες[30] .

Μουσική Μια από τις πλέον σημαντικές γιορτές που λαμβάνουν χώρα ετησίως είναι και το Φεστιβάλ των Οροπεδίων, το οποίο γίνεται το Μάιο ή το Σεπτέμβριο. Στη διάρκεια των εορτών αυτών παρουσιάζονται χοροί και τραγούδια, τα οποία ψάλλονται συνοδεία παραδοσιακών μουσικών οργάνων. Ενδιαφέρουσα είναι και η μουσική των αυτοχθόνων Καλούλι, οι μελωδίες της οποίας αναπαριστούν τους ήχους της φύσης. Οι Καλούλι ζουν στο κεντρικό υψίπεδο της χώρας.

103

Παπούα Νέα Γουινέα

104

Εκπαίδευση Στη χώρα εδρεύει το Πανεπιστήμιο της Παπούα-Νέας Γουινέας, με έδρα το Διαμέρισμα της Πρωτεύουσας. Το ίδρυμα αυτό παρέχει διάφορα πτυχία σε φοιτητές από την Παπούα-Νέα Γουινέα και από χώρες του εξωτερικού. Τα μαθήματα διδάσκονται στα αγγλικά.[31]

Δείτε επίσης • Δικαιώματα ΛΟΑΤ στην Παπούα Νέα Γουινέα • Παπούα γλώσσες

Πηγές • Συλλογικό έργο, Πλανήτης Γη, ΔΟΛ, 2002 • Swaddling, Pamela (1996). Plumes from Paradise. Papua New Guinea National Museum. ISBN 9980-85-103-1.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Διαδραστικοί χάρτες της Παπούα-Νέας Γουινέας [32] • Κυβέρνηση της Παπούα-Νέα Γουινέας [33] • Άρθρο [34] - ΠΑΠΟΥΑ ΟΙ ΜΗΤΕΡΕΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ Θάνατος στ' αρσενικά, Ελευθεροτυπία, 2 Δεκεμβρίου 2008.

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%B1_%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BD%CE params=-6. 3667_N_146. 1_E_type:country [2] Sir Michael Somare (06-12-2004). Stable Government, Investment Initiatives, and Economic Growth (http:/ / www. google. com/ search?q=cache:our6ovOe0JUJ:www. pm. gov. pg/ pmsoffice/ PMsoffice. nsf/ pages/ B6475E51C894229B4A256F6900141A4B?OpenDocument). Keynote address to the 8th Papua New Guinea Mining and Petroleum

Conference (Google cache) (ανακτήθηκε 09-08-2007 ) [3] Never more to rise (http:/ / web. archive. org/ web/ 20070713212154/ http:/ / www. thenational. com. pg/ 020606/ w5. htm). The National

(6 Φεβρουαρίου 2006) (ανακτήθηκε 19-01-2005 )

[4] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%B1_%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BD%CE params=-9. 4796_N_147. 1895_E_type:city(254000) [5] Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλαντας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007, τ. 15, σελ. 335.

[6] Παπούα Νέα Γουινέα (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ pp. html) CIA World Factbook [7] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=853& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [8] Υπηρεσία Εκδόσεων — Διοργανικό εγχειρίδιο σύνταξης κειμένων — Παράρτημα A5 (http:/ / publications. europa. eu/ code/ el/ el-5000500. htm) [9] World Bank data on urbanisation (http:/ / devdata. worldbank. org/ wdi2005/ Table3_10. htm). World Development Indicators. World

Bank (2005) (ανακτήθηκε 15-07-2005 ) [10] Swaddling (1996) p. 282 [11] "Ona's death paves way for mining to resume" (http:/ / www. smh. com. au/ news/ world/ onas-death-paves-way-for-mining-to-resume/ 2005/ 07/ 25/ 1122143784481. html). The Sydney Morning Herald. 26-07-2005. .

[12] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ asia-pacific/ 4612685. stm), President elected in Bougainville , 6 Ιουνίου 2005.

[13] "Bougainville president Kabui dies" (http:/ / www. theage. com. au/ world/ bougainville-president-kabui-dies-20080607-2n4n. html),

theage.com.au, 7 Ιουνίου 2008.

[14] Bougainville - The Forgotten War in the South Pacific (http:/ / inquirer. gn. apc. org/ boug. html) [15] Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, τ. 15, εκδ, ΔΟΜΗ, 2007, σελ. 344-45.

Παπούα Νέα Γουινέα [16] Ριζοσπάστης (http:/ / www2. rizospastis. gr/ story. do?id=3634536& publDate=8/ 3/ 1997), ΠΑΠΟΥΑ - ΝΕΑ ΓΟΥΙΝΕΑ Κλιμάκωση

των συγκρούσεων, 8 Μαρτίου 1997.

[17] Κείμενο της συμφωνίας του 2001 (http:/ / www. tamilnation. org/ confaaaaaaalictresolution/ countrystudies/ bouganville/ 010829bougainville. htm) [18] Pathfinder (http:/ / news. pathfinder. gr/ world/ news/ 399715. html), Μέτρα για τις εκλογές στην Παπούα-Νέα Γουινέα ert.gr, 10

Μαΐου 2007.

[19] O Φιλελεύθερος (http:/ / www. phileleftheros. com/ main/ showarticle_prt. asp?id=521041), Δεκάδες νεκροί και χιλιάδες άστεγοι από

τις πλημμύρες στην Παπούα Νέα Γουινέα, 21 Νοεμβρίου 2007.

[20] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. hri. org/ cgi-bin/ brief?/ E/ 1998/ 98-07-20. dir/ . / keimena/ world/ world1. htm), 20 Ιουλίου 1998.

[21] Constitution of Independent State of Papua New Guinea (consol. to amendment #22) (http:/ / www. paclii. org/ pg/ legis/ consol_act/ cotisopng534/ ). Pacific Islands Legal Information Institute (ανακτήθηκε 16-07-2005 ) [22] Lynne Armitage. Customary Land Tenure in Papua New Guinea: Status and Prospects (http:/ / dlc. dlib. indiana. edu/ archive/ 00001043/ 00/ armitage. pdf) (PDF). Queensland University of Technology (ανακτήθηκε 15-07-2005 ) [23] HBW International Inc. (10 Σεπτεμβρίου 2003). Facilitating Foreign Investment through Property Lease Options (http:/ / web. archive. org/ web/ 20080307082647/ http:/ / www. mj. gov. tl/ dntp/ rel/ DATA/ LLP+ I/ ARD+ Reports+ and+ studies/ Compartive+ Study/ Comparative+ study+ by+ HBW+ Inc. pdf) (PDF) σελ. 9 (ανακτήθηκε 28-08-2007 ) [24] HIV/AIDS in Papua New Guinea (http:/ / www. ausaid. gov. au/ country/ png/ hivaids. cfm). Australia's Aid Program (AusAID)

(ανακτήθηκε 16-12-2005 ) [25] Amazon.com listing for the "Four Corners: A Journey into the Heart of Papua New Guinea" (http:/ / www. amazon. com/ Four-Corners-Journey-Heart-Guinea/ dp/ 0792274172/ ref=pd_bxgy_b_img_b) [26] Salak, Kira. Nonfiction book "Four Corners: A Journey into the Heart of Papua New Guinea" (http:/ / www. kirasalak. com/ FourCorners. html) [27] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=973409& lngDtrID=245), Στην πυρά σαν μάγισσα οδηγήθηκε νεαρή

γυναίκα στην Παπούα Νέα Γουινέα, 7 Ιανουαρίου 2009.

Bradford, Sarah (1997). Elizabeth: A Biography of Britain's Queen. Riverhead Books. ISBN 1-57322-600-9. ert.gr (http://news.pathfinder.gr/world/news/436645.html), Λιθοβολήθηκε δικαστής ως υπαίτιος τροχαίου, 22 Οκτωβρίου 2007. Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007, τ. 15, σελ. 347-48.

University of Papua New Guinea (http://www.upng.ac.pg/index.html) at www.upng.ac.pg

[28] [29] [30] [31] [32] [33] [34]

http:/ / map. mineral. gov. pg/ http:/ / www. pngonline. gov. pg/ http:/ / www. enet. gr/ online/ online_text/ c=111,id=94966036

105

106

Σαμόα Σαμόα Συντεταγμένες: 14°00′S 172°00′W-14.00, -172.00 [1]

Σημαία των Σαμόα Εθνόσημο των Σαμόα Εθνικό σύνθημα: Fa'avae i le Atua Samoa Samoa is founded on God Εθνικός ύμνος: The Banner of Freedom «Η σημαία της Ελευθερίας»

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Άπια 13°49′60″S 171°49′60″W-13.8333, -171.8333 [2]

Επίσημες γλώσσες

Σαμόα, Αγγλικά

Πολίτευμα

Κοινοβουλευτική Δημοκρατία

Αρχηγός Κράτους Τουφούγκα Έφι Ο Λε Άο Ο Λε Μάλο Τουιλαέπα Σαϊλέλε Πρωθυπουργός Μαλιελεγκαόι Ανεξαρτησία Από Νέα Ζηλανδία

1η Ιανουαρίου 1962

Έκταση • Σύνολο • % Νερό

2.831 km2 (174η) 0,3

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

219.998[3] (180η) 74,73 κατ./km² (124η)

Σαμόα

107 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,044 δισ. $[4] (173η) 5.446 $[4] (108η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,567 δισ. $[4] (173η) 2.956 $[4] (104η)

ΔΑΑ (2007)

0,771 (94η) – μεσαίος

Νόμισμα

Τάλα (WST)

Ζώνη ώρας

(UTC -11)

Internet TLD

.ws

Κωδικός κλήσης

+685

Το Ανεξάρτητο Κράτος των Σαμόα όπως είναι το επίσημο όνομα της χώρας βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό ωκεανό 2.400 χλμ. βόρεια της Νέας Ζηλανδίας. Περιλαμβάνει 9 ηφαιστειογενή νησιά εκ των οποίων κατοικούνται 4: η Απολίμα, το Μανόνο, το Σαβάιι, και η Ουπόλου όπου κατοικεί και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της χώρας. Ολόκληρο το νησιωτικό σύμπλεγμα, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανικών Σαμόα, ήταν γνωστό με την ονομασία Νησιά των Θαλασσοπόρων ως τον 20ο αιώνα, επειδή οι Σαμοανοί είναι ικανοί ναυτικοί.[5] Πρωτεύουσα του κράτους είναι η Άπια. Το Μάιο του 2007 η χώρα θρήνησε το θάνατο του Μαλιετόα (Αρχηγού Κράτους από την ανεξαρτησία), Τανουμαφίλι Β΄. Βάσει του Συντάγματος, το πολίτευμα έγινε προεδρική δημοκρατία και ο Αρχηγός Κράτους υπηρετεί πενταετή θητεία.

Γεωγραφία Η χώρα βρίσκεται στα ανατολικά της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας και νότια του Ισημερινού. Η συνολική της έκταση είναι 2.934 km² και αποτελείται από τα δύο μεγάλα νησιά Ουπόλου και Σαβάιι (το μεγαλύτερο νησί σε έκταση, με πληθυσμό 42.000 ανθρώπους) και 8 ακόμα νησίδες. Τα τρία από τα οκτώ νησάκια βρίσκονται στον Πορθμό της Απολίμα (νησί Μανόνο, Απολίμα και Νουουλόπα), τέσσερα είναι τα νησιά Αλεϊπάτα (Νουουτέλε, Χάρτης των Σαμόα Νουουλούα, Ναμούα και Φανουατούπου) και το νησάκι Νουουσάφεε. Τα τρία τέταρτα του πληθυσμού κατοικούν στο Ουπόλου.

Κλίμα Η χώρα έχει τροπικό κλίμα, με τη μέση ετήσια θερμοκρασία να είναι 26,5 βαθμούς Κελσίου και από το Νοέμβριο ως τον Απρίλιο να παρατηρείται μία εποχή των βροχών.[6] Ο καύσωνας μετριάζεται από τους αληγείς ανέμους, οι οποίοι πνέουν από τα νοτιοανατολικά. Την περίοδο από το Δεκέμβριο ως το Μάρτιο παρουσιάζονται συχνοί κυκλώνες. Στις 15 Μαρτίου του 1889 ένας κυκλώνας στην Άπια προκάλεσε περισσότερα από 147 θύματα και ανυπολόγιστες καταστροφές.[7] . Οι βροχοπτώσεις φθάνουν τα 2.800 χιλιοστά στην Άπια[8] . Αναφορικά με τη βλάστηση, το μεγαλύτερο μέρος της χώρας καλύπτεται από πυκνά δάση, όπου φύονται αρτόδεντρα, κοκκοφοίνικες και κάνδανος. Αντίθετα, τα ζώα που συναντώνται στα νησιά είναι λιγοστά και περιορίζονται σε πτηνά (όπως ένα σπάνιο είδος περιστεριού, γουρούνια, ποντίκια, σκύλους και νυχτερίδες.

Σαμόα

108

Γεωλογία Τα νησιά των Σαμόα είναι ηφαιστειογενή.[9] [10] Μόνο το Σαβάιι παρουσιάζει πρόσφατη ηφαιστειακή δραστηριότητα και μπορεί να θεωρηθεί ηφαιστειακά ενεργό. Το 18ο αιώνα έγινε η τελευταία μεγάλη έκρηξη, ενώ πιο πρόσφατες, μικρότερες εκρήξεις, συντελέστηκαν το 1904–1906.Υψηλότερο σημείο της χώρας είναι το όρος Σιλισίλι, στο νησί Σαβάιι, που έχει υψόμετρο 1.857 μ. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η λάβα από την έκρηξη του ηφαιστείου στο νησί Ματαβάνου χρειάστηκε 120 ημέρες για να φτάσει στην ακτή, που απείχε 12 χιλιόμετρα. Το μέτωπό της είχε περί τα 300 μ. πλάτος, το οποίο οδήγησε σε σημαντικές μεταβολές στην ακτογραμμή[11] .

Άποψη του Ουπόλου.

Ιστορία Παραδοσιακά τα νησιά αποτελούσαν την κοιτίδα των Πολυνήσιων. Οι αυτόχθονες εγκαταστάθηκαν γύρω στο 1000 π. Χ. Ο Ολλανδός Γιάκομπ Ρόγκεβεεν έφθασε πρώτος στα νησιά, το 1722[12] . και ακολούθησε ο Λουί Αντουάν ντε Μπουγκαινβίλ, ο οποίος έδωσε στα νησιά (1768) το όνομα "Νησιά των Θαλασσοπόρων". Οι αποστολές της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στις Σαμόα άρχισαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1830 από τον ιεραπόστολο Τζον Ουίλιαμς, της Ιεραποστολικής Εταιρείας του Λονδίνου.[13] Στα μέσα του 19ου αιώνα ο ηγεμόνας Μαλιετόα κατάφερε να υποτάξει όλους τους υπολοίπους και οι χώρες της Ευρώπης ίδρυσαν εμπορικούς σταθμούς στα νησιά. Η Βρετανία, οι ΗΠΑ και η Γερμανία διεκδίκησαν τα νησιά και η καθεμιά τους προμήθευαν με όπλα και με στρατό διάφορες παρατάξεις κατά τον εμφύλιο πόλεμο του στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο εμφύλιος διήρκεσε οκτώ χρόνια. Το 1878 προσαρτήθηκε το Πάγκο Πάγκο από τις ΗΠΑ και σήμερα είναι πρωτεύουσα των Αμερικανικών Σαμόα.

Αποικιοκρατία Το 1899 τα νησιά Σαμόα χωρίζονται με τριμερή σύμβαση[14] στις Γερμανικές Δυτικές Σαμόα και στις Αμερικανικές Ανατολικές Σαμόα . Το 1914 οι Δυτικές Σαμόα καταλαμβάνονται από την Νέα Ζηλανδία[15] μέχρι την 1η Ιανουαρίου 1962 οπότε αποκτούν την ανεξαρτησία τους. To 1976 εντάχθηκαν στον ΟΗΕ[16] Από κοινού την κυβέρνηση του νεαρού κράτους ανέλαβαν, ως Αρχηγοί Κράτους, ο Τουπούα Ταμαζέσε Μεαόλε και ο Μαλιετόα Τανουμαφίλι Β' . Ο πρώτος πέθανε το 1963 και ο δεύτερος το 2007. Το 2007 το αξίωμα έγινε αιρετό.

Αλλαγή ονομασίας Τον Ιούλιο του 1997 με αναθεώρηση του Συντάγματος το όνομα της χώρας αλλάζει από Δυτικές Σαμόα σε Σαμόα.[17] Οι κάτοικοι των Αμερικανικών Σαμόα αντιτάχθηκαν σε αυτήν την κίνηση και ακόμα και σήμερα αναφέρονται στη χώρα με το όνομα "Δυτική Σαμόα".

Πρόσφατες τραγωδίες Η χώρα επλήγη από τον κυκλώνα Όφα το 1990 και τον Βαλ το 1991, που άφησαν πίσω τους 10.000 αστέγους και 6 νεκρούς, αντίστοιχα. Οι πρώτες δημοκρατικές εκλογές διεξήχθησαν το 1991 και Πρωθυπουργός έγινε ο αρχηγός του Κόμματος για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Τοφιλάου Έτι Αλεσάνα, ο οποίος παραιτήθηκε για λόγους υγείας, το 1998 και τον διαδέχθηκε ο Τουιλαέπα Σαϊλέλε Μαλιελεγκαόι, με

Σαμόα αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, το Μίσα Τελεφόνι, από το 2001. Τον Ιούλιο του 1999 το νησιωτικό κράτος συγκλονίστηκε από τη δολοφονία του Υπουργού Δημοσίων Έργων, Λουαγκαλάου Λεβάλουα. Δύο πρώην υπουργοί και ο γιος ενός ακόμη, κρίθηκαν ένοχοι για το φόνο και καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη.

Συγνώμη από Νέα Ζηλανδία Το 2002, η Νέα Ζηλανδία, διά της Πρωθυπουργού της, Έλεν Κλαρκ, ζήτησε δημόσια συγνώμη[18] [19] από το λαό των Σαμόα για τα δεινά που υπέστησαν οι κάτοικοι την περίοδο 1920- 1962. Αυτό έγινε για δύο περιστατικά. Το πρώτο από αυτά ήταν ο αφανισμός του ενός πέμπτου του συνολικού πληθυσμού των Σαμοανών από επιδημία γρίπης το 1918-1919.[20] Το 1919 η Βασιλική Ερευνητική Επιτροπή επέτρεψε ένα πλοίο από το Όκλαντ να πάει στη Δυτική Σαμόα, παραβιάζοντας την καραντίνα που είχε επιβληθεί. Έπειτα από επτά ημέρες, η γρίπη μεταδόθηκε στους κατοίκους του Ουπόλου και σύντομα και σε όλη την υπόλοιπη νησιωτική χώρα.[21] Το δεύτερο περιστατικό έγινε κατά τη διάρκεια ειρηνικής διαδήλωσης του κινήματος των Μάου (Mau), το οποίο ήταν αντίθετο στη βία και κατήγγειλε, από τη δεκαετία του 1920, την κακομεταχείριση των Σαμοανών από τους Νεοζηλανδούς. Πρώτος ηγέτης του ήταν ο Σαμοανός και μαζί Σουηδός, Όλαφ Νέλσον.[22] Ο τελευταίος εξορίστηκε και σύντομα αντικαταστάθηκε στην ηγεσία του κινήματος από τον Τουπούα Ταμασέσε Λεαλόφι, ο οποίος ηγήθηκε της ειρηνικής πορείας στο κέντρο της Άπια, στις 28 Δεκεμβρίου του 1929.[23] Η νεοζηλανδική αστυνομία επεχείρησε να συλλάβει έναν από τους αρχηγούς στην πορεία και σύντομα συγκρούστηκε με τους Μάου. Οι νεοζηλανδικές δυνάμεις ασφαλείας πυροβόλησαν αδιακρίτως στο πλήθος.[24] Ο αρχηγός Ταμασέσε πυροβολήθηκε πισώπλατα και τραυματίστηκε θανάσιμα, ενώ προσπαθούσε να ηρεμήσει τους διαδηλωτές και φώναζε "Ειρήνη στη Σαμόα". Δέκα ακόμη άνθρωποι σκοτώθηκαν την ίδια μέρα και άλλοι 50 τραυματίστηκαν από τα όπλα και τα ραβδιά της αστυνομίας.[25] Η ημέρα αυτή έμεινε στη μνήμη των Σαμοανών ως "Μαύρο Σάββατο". Το κίνημα των Μάου μεγάλωσε, έγινε ακόμα πιο ειρηνικό και επεκτάθηκε και σε γυναίκες. Η Δυτική Σαμόα έγινε ανεξάρτητη το 1962 και υπέγραψε σύμφωνο φιλίας με τη Νέα Ζηλανδία. Ήταν η πρώτη χώρα στον Ειρηνικό Ωκεανό που κέρδισε την ανεξαρτησία της.

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας αποτελείται κατά 93% από την εθνότητα των Σαμόα. Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας είναι 219.998 με βάση εκτιμήσεις του 2009[3] και η αστικοποίηση είναι πολύ χαμηλή (περίπου το 20% του συνολικού πληθυσμού ζει στις πόλεις). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,3% (εκτίμηση 2008) και ο ρυθμός γεννήσεων σύμφωνα με εκτιμήσεις για την ίδια χρονιά ήταν 28,2 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 5,84 θάνατοι/1000 Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από πληθυσμού. Ο πληθυσμός παρουσίασε αύξηση τα τελευταία στοιχεία του FAOSTAT. χρόνια, κυρίως λόγω της αποτελεσματικής ιατρικής περίθαλψης. Το προσδόκιμο ζωής ήταν το 2009 τα 69,03 χρόνια για τους άνδρες και τα 74,84 χρόνια για τις γυναίκες (στο σύνολο του πληθυσμού 71,86 χρόνια)[3] . Βασικός πυρήνας της κοινωνίας είναι η οικογένεια, στον ευρύτερό της τύπο (ονομάζεται aiga). Ο αρχηγός της οικογένειας ονομάζεται ματάι και αυτός διευθύνει την εργασία, η οποία γίνεται συνεταιρικά, ενώ έργο του είναι και η διανομή των αγαθών. Οι

109

Σαμόα

110

γυναίκες απολαμβάνουν μεγάλο κύρος και σεβασμό ως αδερφές και κόρες, ωστόσο τίθενται στο περιθώριο ως σύζυγοι. Υπάρχει ειδικό Υπουργείο Γυναικείων Υποθέσεων. Το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων είναι οι αυτόχθονες Σαμόα (92,6%), που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή γύρω στο 1000 π. Χ. και το 7% είναι Ευρωνήσιοι (αυτοί προήλθαν από επιμειξίες Ευρωπαίων με Πολυνήσιους). Υπάρχουν και λίγοι Ευρωπαίοι. Στα νησιά δε σημειώθηκε ποτέ κάποια σπουδαία μετανάστευση, εκτός από λίγους Μελανήσιους και Κινέζους.

Μια Σαμοανή οικογένεια.

Θρησκεία και γλώσσα Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Χριστιανοί, ανήκοντες σε ποικίλα δόγματα (Κογκρεγκασιοναλιστική Εκκλησία, Ρωμαιοκαθολικοί, Μεθοδιστές, Αντβεντιστές, Προτεστάντες). Η σαμόα (πολυνησιακή) είναι η επίσημη γλώσσα, όπως και η αγγλική.

Διακυβέρνηση Πολίτευμα της χώρας ήταν ως το 2007 η συνταγματική μοναρχία. Σήμερα είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία με αρχηγό κυβέρνησης τον εκάστοτε πρωθυπουργό. Η κυβέρνηση ασκεί την εκτελεστική εξουσία και γενικά ελέγχει τη νομοθετική συνέλευση. Η τελευταία ασκεί τη νομοθετική εξουσία, ωστόσο η νομοθεσία ελέγχεται από την κυβέρνηση. Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη από την κυβέρνηση και τη Βουλή.Το Κοινοβούλιο έχει μόνο ένα σώμα, που λέγεται Fono και απαρτίζεται από 49 μέλη των οποίων η θητεία διαρκεί πέντε έτη. Το 2007 ο Αρχηγός Κράτους (Ο Λε Άο Ο Λε Κυβερνητικά κτήρια στην Άπια. Μάλο) έγινε αιρετός, για πέντε χρόνια, σύμφωνα με το Σύνταγμα, έπειτα από το θάνατο του Βασιλιά Μαλιετόα Τανουμαφίλι Β΄.Πρώτος αιρετός ηγέτης (Αρχηγός Κράτους) εξελέγη από το Κοινοβούλιο στις 16 Ιουνίου 2007 ο Τουφούγκα Έφι, πρώην Πρωθυπουργός και μοναδικός υποψήφιος για να διαδεχθεί τον αποβιώσαντα Μαλιετόα Τανουμαφίλι Β΄.Οι τελευταίες γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 31 Μαρτίου του 2006. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω.

Διοικητική διαίρεση Η χώρα διαιρείται σε 11 διαμερίσματα.

Οικονομία Λόγω ανυπαρξίας ορυκτού πλούτου η οικονομία της χώρας βασίζεται στην τροπική γεωργία (καρύδες, γλυκοπατάτες) και στην εξωτερική βοήθεια. Άλλες οικονομικές δραστηριότητες είναι η κτηνοτροφία, η αλιεία και οι βιομηχανίες τροφίμων και ελαφρών μηχανημάτων. Τη δεκαετία του 1990 δημιουργήθηκαν στο κράτος από Ιάπωνες και Αμερικανούς μεγάλες μονάδες για την κατασκευή καλωδίων και ρούχων. Το ΑΕΠ της χώρας είναι 574 εκατομμύρια $ (171η στον κόσμο, εκτίμηση 2009[4] ). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 2.991$ (εκτίμηση 2009). Ένα μεγάλο πρόβλημα για την οικονομία της μικρής χώρας αποτελεί η έλλειψη

Σαμόα εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού και η ελλιπής υποδομή. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η τουριστική κίνηση στο νησί. νομισματική μονάδα είναι το τάλα. Σημαντική πηγή εσόδων αποτελούν και τα εμβάσματα των μεταναστών, κυρίως Αυστραλών και Νεοζηλανδών.

Επικοινωνίες και μεταφορές Οι αεροπορικές συγκοινωνίες εξυπηρετούνται από το μοναδικό διεθνές αεροδρόμιο, στο Φαλεόλο, το οποίο είναι σχετικά κοντά με την πρωτεύουσα. Εθνικός αερομεταφορέας είναι οι Πολυνησιακές Αερογραμμές (Polynesian Airlines). Η Άπια αποτελεί το κύριο λιμάνι. Οι τηλεφωνικές συνδέσεις χαρακτηρίζονται γενικά απαρχαιωμένες, ενώ αναφορικά με τη ραδιοτηλεόραση, υπάρχουν 2 τηλεοπτικοί και 7 ραδιοφωνικοί σταθμοί στη χώρα. Η χρήση του Διαδικτύου είναι αρκετά δημοφιλής στη Σαμόα, με 11.307 χρήστες το έτος 2008.[3] Η οδήγηση γινόταν στα δεξιά ως το 2009. Στις 7 Σεπτεμβρίου του 2009, παρά τις αντιδράσεις, τέθηκε σε ισχύ νέος νόμος και η χώρα άρχισε να οδηγεί στα αριστερά. Είναι η πρώτη φορά έπειτα από 40 χρόνια που μία χώρα αλλάζει κατεύθυνση οδήγησης. Η αλλαγή κρίθηκε απαραίτητη κυρίως για οικονομικούς λόγους.[26]

Εκπαίδευση Ο αναλφαβητισμός είναι μικρός στη χώρα (περ. 1%). Στην πρωτεύουσα έχει έδρα το Εθνικό Πανεπιστήμιο των Σαμόα, το οποίο αποτελεί παράρτημα του Πανεπιστημίου του Νοτίου Ειρηνικού.

Πολιτισμός Η Πίστη, η Οικογένεια και η Μουσική αποτελούν το τρίπτυχο του πολιτισμού των Σαμόα. Χαρακτηριστική είναι η σχεδόν ανύπαρκτη ιδιωτική ζωή, καθώς σε όλες σχεδόν τις δραστηριότητες, οι Σαμοανοί λειτουργούν συλλογικά. Τα νησιά ήταν γνωστά στους Ευρωπαίους ως "Νησιά της Ευτυχίας", κυρίως λόγω του ανεπιτήδευτου τρόπου ζωής των ανθρώπων τους (fa'a Samoa) και της σύνδεσής τους με τη φύση. Στα νησιά έζησε ο διάσημος Σκωτσέζος συγγραφέας Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, το 19ο αιώνα, υιοθετώντας τον παραδοσιακό τρόπο ζωής. Πέθανε εκεί και Σαμοανή με χαρακτηριστικό μαλού. θάφτηκε με τιμές βασιλιά. Ο τάφος του στην Άπια, αποτελεί [27] αξιοθέατο. Οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν διαφορετικού τύπου τατουάζ. Στους άνδρες η δερματοστιξία λέγεται τατάου , ενώ στις γυναίκες μαλού (το τελευταίο γίνεται κάτω από το γόνατο και μέχρι τους επάνω μηρούς).

Μουσική και χορός Ο παραδοσιακός χορός των Σαμοανών ονομάζεται Σίβα (Siva). Πρόκειται για χορό που παρουσιάζει ομοιότητες με τον χαβανέζικο hula και χαρακτηρίζεται από απαλές κινήσεις των άκρων συνοδεία μουσικής και ταυτόχρονα που διηγείται μια ιστορία. Οι χοροί των ανδρών είναι πιο ζωηροί και γρήγοροι.[28] Ένας άλλος παραδοσιακός χορός λέγεται "Sasa" και σε αυτόν κάνουν συγχρονισμένες κινήσεις στο ρυθμό κρουστών ή χαλιών που τα στρέφουν.

111

Σαμόα

112

Αθλητισμός Το κρίκετ που έχει ιδιαίτερη μορφή και λέγεται κιλικίτι ή κιρικίτι [29] [30] , όπως επίσης και το ράγκμπι είναι από τα πιο δημοφιλή αθλήματα στα νησιά. Η χώρα έχει και εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και έχει διοργανώσει δύο φορές τους Αγώνες του Ειρηνικού, με πιο πρόσφατη το 2007.

Πηγές • Συλλογικό έργο, Πλανήτης Γη, ΔΟΛ, 2002 • Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, τ. 15, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007.

• Ιστορία της χώρας [31]

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%B1& params=-14.

00_N_-172. 00_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%B1& params=-13.

8333_N_-171. 8333_E_type:city(45000) [3] Σαμόα (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ws. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=862& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] "Samoa - The Heart of Polynesia" (http:/ / www. polynesia. com/ samoa/ island-map. html). Polynesian Culture Center. . Ανακτήθηκε

την 26-11-2007.

"Smaoa: Climate" (http://www.britannica.com/eb/article-54101/Samoa). Encyclopædia Britannica. . Ανακτήθηκε την 26-11-2007.

Project Gutenberg online text - A Footnote to History, Eight Years of Trouble in Samoa Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007, τ. 15, σελ. 354.

Koppers, Anthony A.P. (June 2008). "Samoa reinstated as a primary hotspot trail". Geology (The Geological Society of America) 36 (6): 435–438. doi: 10.1130/G24630A.1 (http://dx.doi.org/10.1130/G24630A.1).

[10] GSA Press Release - GEOLOGY/GSA Today Media Highlights (http:/ / www. geosociety. org/ news/ pr/ 08-23. htm) [11] Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007, τ. 15, σελ. 353.

[12] Eustis, Nelson. 1979. Aggie Grey of Samoa. Hobby Investments, Adelaide, South Australia. 2η εκδοση, 1980. ISBN 0-9595609-0-4 [13] Watson, R.M. (1918). History of Samoa: THE ADVENT OF THE MISSIONARY. (1830.1839) (http:/ / www. samoa. co. uk/ books/ history-of-samoa/ history-of-samoa-3. html). Chapter III. .

[14] Ryden, George Herbert. The Foreign Policy of the United States in Relation to Samoa. New York: Octagon Books, 1975. (Reprint by special arrangement with Yale University Press. Originally published at New Haven: Yale University Press, 1928), p. 574; Η τριμερής σύμβαση (ΗΠΑ, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία) υπογράφηκε στην Ουάσιγκτον στις 2 Δεκεμβρίου του 1899 και οι επικυρώσεις έγιναν στις 16 Φεβρουαρίου του 1900.

[15] "Imperialism as a Vocation: Class C Mandates" (http:/ / www. jamesrmaclean. com/ archives/ archive_vocational_imperialism. html). . Ανακτήθηκε την 27-11-2007.

[16] "List of Member States: S" (http:/ / www. un. org/ members/ list. shtml). United Nations. . Ανακτήθηκε την 27-11-2007.

[17] "Constitution Amendment Act (No 2) 1997" (http:/ / www. paclii. org/ ws/ legis/ num_act/ caa21997295/ ). . Ανακτήθηκε την 27-11-2007.

[18] New Zealand's apology to Samoa (http:/ / www. michaelfield. org/ mauapology. htm) [19] Prime Minister Helen Clark's Historic Apology (http:/ / 192. 54. 242. 122/ details. php?table=doc_primary& id=164) [20] "The 1918 flu pandemic" (http:/ / www. nzhistory. net. nz/ culture/ influenza-pandemic). NZHistory.net.nz. . Ανακτήθηκε την 26-11-2007.

[21] Albert Wendt. Guardians and Wards: (A study of the origins, causes, and the first two years of the Mau in Western Samoa.) (http:/ / [6] [7] [8] [9]

www. nzetc. org/ tm/ scholarly/ tei-WenGua-c2. html) [22] "Nelson, Olaf Frederick 1883 - 1944" (http:/ / www. dnzb. govt. nz/ dnzb/ default. asp?Find_Quick. asp?PersonEssay=4N5). Dictionary

of New Zealand Biography. . Ανακτήθηκε την 27-11-2007.

[23] "The Mau Movement" (http:/ / www. globaled. org. nz/ comm/ documents/ GlobalBits_Parihaka_000. pdf). . Ανακτήθηκε την

27-11-2007.

[24] Field, Michael (2006). Black Saturday: New Zealand's tragic blunders in Samoa. Auckland, N.Z.: Reed Publishing (NZ). ISBN

0790011034.

[25] "History and migration: Who are the Samoans?" (http:/ / www. teara. govt. nz/ NewZealanders/ NewZealandPeoples/ Samoans/ 1/ en).

Ministry for Culture and Heritage / Te Manatū Taonga. . Ανακτήθηκε την 27-11-2007.

Σαμόα

113

[26] Reuters (http:/ / www. reuters. com/ article/ lifestyleMolt/ idUSTRE5861QV20090907), Outcry as Samoa motorists prepare to drive on

left, 7 Σεπτεμβρίου 2009.

[27] "Samoan Culture" (http:/ / www. australiatravelling. net/ samoa/ samoa_culture. htm) στο australiatraveling.net. Ανάκτηση 5

Σεπτεμβρίου 2005.

[28] "Dance: Siva" (http:/ / www. samoa. co. uk/ dance. html). Samoa.co.uk. . Ανακτήθηκε την 26-11-2007.

[29] "Independent Samoa: Its Culture and Atmosphere" (http:/ / www. bbc. co. uk/ dna/ h2g2/ A2026982). h2g2 στο bbc.co.uk. Ανάκτηση

5 Σεπτεμβρίου 2005.

[30] "Kirikiti - 37 for the loss of 19 wickets ?" (http:/ / www. ieccjapan. com/ newsletter/ newsletter43. htm) (2 Σεπτεμβρίου 2004). India

Engineers Cricket Club Newsletter (43). Ανάκτηση 5 Σεπτεμβρίου 2005.

[31] http:/ / www. nationsencyclopedia. com/ Asia-and-Oceania/ Samoa-HISTORY. html

bjn:Samoa

114

Τοκελάου Τοκελάου Συντεταγμένες: 9°10′06″S 171°48′35″W-9.1683, -171.8097 [1] Το Τοκελάου βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό και είναι εξαρτημένη περιοχή από την Νέα Ζηλανδία από το 1926. Έχει έκταση 10 τετρ. χλμ. Το 1989 ο ΟΗΕ συνέταξε έκθεση σύμφωνα με την οποία προβλέπεται ότι το Τοκελάου θα εξαφανιστεί κάτω από την θάλασσα τον 21ο αιώνα λόγω της αύξησης της στάθμης των υδάτων από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ο πληθυσμός είναι 1.416, με βάση εκτιμήσεις του 2009 (κατατάσσεται 225η)[2] . Δεν υπάρχει καμία πρωτεύουσα, καθώς κάθε ατόλη έχει το δικό της διοικητικό κέντρο. Το όνομα Τοκελάου σημαίνει "βόρειος άνεμος" στη γλώσσα της Πολυνησίας.

Πολιτικά Διοικητής (αντιπρόσωπος της Βασίλισσας της Αγγλίας) είναι ο Ντέιβιντ Πέιτον (γεν. 1952) από τις 17 Οκτωβρίου του 2006. Η σημαία του Τοκελάου από το 2008. Αρχηγός Κυβερνήσεως είναι ο Φούα Τολόα από τις 21 Φεβρουαρίου 2009 (υπάρχει εναλλασσόμενη παραμονή στο αξίωμα των τριών φυλάρχων του νησιού). Στο Τοκελάου δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα. Το νομοθετικό σώμα (Κοινοβούλιο του Τοκελάου ή Fono) απαρτίζεται από 20 έδρες (15 πριν το 2008), αντιπροσώπους των 3 ατολλών. Οι εκλογές γίνονται ανά τρία χρόνια.

Δημοψηφίσματα για αυτοδιάθεση Στις 11 Νοεμβρίου 2004 το Τοκελάου και η Νέα Ζηλανδία έκαναν βήματα προς τη σύναψη συνθήκης βάσει της οποίας το πρώτο θα μετατραπεί από μη αυτοδιοικούμενο έδαφος σε ένα αυτοδιοικούμενο κράτος σε ελεύθερη σύνδεση με τη Νέα Ζηλανδία. Πέρα από τη συμφωνία διεξήχθη δημοψήφισμα σε ολόκληρο το Τοκελάου, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, και στα 3 νησιά, στις 13 , 14 και 15 Φεβρουαρίου του 2006. Επί συνόλου 581 ψήφων , οι 349 τάχθηκαν υπέρ της Ελεύθερης Σύνδεσης, ήταν όμως λιγότεροι από τα δύο τρίτα της απαιτούμενης πλειοψηφίας για να εγκριθεί η ετυμηγορία. Ένα επαναληπτικό δημοψήφισμα άρχισε στις 22 Οκτωβρίου (οι απόδημοι στην Άπια ψήφισαν στις 20 Οκτωβρίου) και ολοκληρώθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2007. Με διαφορά 16 ψήφων, οι κάτοικοι καταψήφισαν ξανά την πρόταση για ανεξαρτησία από τη Νέα Ζηλανδία.

Τοκελάου

115

Βουλευτικές εκλογές Στις βουλευτικές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 18 και 19 Ιανουαρίου του 2008[3] εξελέγησαν 20 ανεξάρτητοι υποψήφιοι. Το Φεβρουάριο του 2009 ανέλαβε αρχηγός κυβερνήσεως ο Φούα Τολόα. Αποτελέσματα Μέλη

Έδρες

Ανεξάρτητοι

20

Σύνολο

20

Πηγή: Rulers

[4]

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%BF%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85& params=-9. 1683_N_-171.

8097_E_type:country [2] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ tl. html) [3] World Rulers (http:/ / rulers. org/ 2008-01. html) [4] http:/ / www. rulers. org

116

Τουβαλού Τουβαλού Συντεταγμένες: 7°28′30″S 178°00′20″E-7.475, 178.0056 [1]

Σημαία του Τουβαλού Εθνόσημο του Τουβαλού Εθνικό σύνθημα: "Tuvalu mo te Atua" (στη γλώσσα του Τουβαλού) "Tuvalu for the Almighty""(Αγγλικά) "Τουβαλού για τους Πανίσχυρους"' Εθνικός ύμνος: 'Tuvalu mo te Atua Τουβαλού για τους Πανίσχυρους1

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Φονγκαφάλε 8°31′S 179°12′E-8.517, 179.2 [2]

Επίσημες γλώσσες

αγγλικά, Τουβαλού

Πολίτευμα

Κοινοβουλευτική Δημοκρατία / Συνταγματική Μοναρχία

Μονάρχης Ελισάβετ Β΄ Γενικός Διοικητής Φιλόιμεα Πρωθυπουργός Τελίτο Μαατία Τοάφα ανεξαρτησία από το Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

1η Οκτωβρίου 1978 1η Οκτωβρίου 1986

Τουβαλού

117 Έκταση • Σύνολο Ακτογραμμή

26 km2 (224η) 24 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

12.373[3] (217η) 476 κατ./km² (21η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2002) • Κατά κεφαλή

14,9 εκατομ. $ [4] (227η) 1.600 $[5] (196η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2002) • Κατά κεφαλή

50,242 δισ. $ (69η)

Νόμισμα

Δολάριο Τουβαλού και Δολάριο Αυστραλίας (AUD)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

(UTC +12) (UTC δεν τηρείται)

Internet TLD

.tv

Κωδικός κλήσης

+688

Βασιλικός ύμνος είναι το God Save the Queen

.

Το Τουβαλού είναι κράτος του κεντρικού Ειρηνικού και βρίσκεται 1050 χλμ βορείως των Νησιών Φίτζι. Είναι ένα από τα μικρότερα και πλέον απομονωμένα κράτη του κόσμου και αποτελείται από εννέα κοραλλιογενείς βραχονησίδες με μήκος 579 χλμ. και συνολική έκταση λίγο μεγαλύτερη από 26 τετρ.χλμ. Η Πρωτεύουσα είναι το Φονγκαφάλε και ο πληθυσμός της χώρας είναι 10.000. Το Τουβαλού ήταν Βρετανική αποικία μέχρι το 1978 οπότε και ανεξαρτητοποιήθηκε. Το 2000 έγινε μέλος του Ο.Η.Ε. Το πολίτευμα της χώρας είναι Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στα πλαίσια της Κοινοπολιτείας. Αρχηγός του Κράτους είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και εκπροσωπείται από τον Γενικό Κυβερνήτη, που σήμερα είναι ο Φιλόιμεα Τελίτο. Πρωθυπουργός είναι ο Απισάι Ιελέμια. Το 2007 η κυβέρνηση των νησιών έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις κλιματικές αλλαγές και επεσήμανε τον κίνδυνο να βυθιστούν τα νησιά στη θάλασσα εξαιτίας αυτών των αλλαγών [6] . Πρόκειται για το τρίτο μικρότερο σε πληθυσμό κράτος στον κόσμο, μετά το Βατικανό , το Μονακό και το Ναούρου. Ο πληθυσμός του (κατατάσσεται 217η)[3] , σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009 είναι 12.373 κάτοικοι.

Τουβαλού

Γεωγραφία Το νησιωτικό κράτος αποτελείται από πολλές ατόλες (4 κοραλλιογενή νησιά και 5 πραγματικές ατόλες). Κυριότερες είναι: • • • •

• • • • •

Βαϊτούπου Νανουμάνγκα Νανουμέα Νιουλακίτα. Στο νησί αυτό γίνονται θαλάσσιες έρευνες για ανεύρεση ορυκτών. Νιουτάο Νούι Νουκουλαελάε Νουκουφετάου Παραλία στην ατόλη Φουναφούτι. Φουναφούτι, η μεγαλύτερη ατόλη. Εκεί βρίσκεται η μοναδική πόλη και πρωτεύουσα, Φονγκαφάλε, το διεθνές αεροδρόμιο και το μεγαλύτερο λιμάνι.

Στις ατόλες επικρατεί τροπικό κλίμα με πολλές βροχοπτώσεις (περίπου 3.500 χιλιοστά ετησίως- ειδικά την περίοδο από το Νοέμβριο ως το Μάρτιο) και η θερμοκρασία το χρόνο φτάνει τους 27 βαθμούς Κελσίου περίπου κατά μέσο όρο. Η πρόσβαση από νησί σε νησί είναι δυσχερής, εξαιτίας πολλών κοραλλιογενών βράχων. Το μεγαλύτερο υψομετρικό σημείο είναι 5 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, γεγονός που καθιστά το Τουβαλού τη χώρα με το δεύτερο μικρότερο υψόμετρο στον κόσμο, μετά τις Μαλδίβες. Το χαμηλό τους υψόμετρο καθιστά τα νησιά επιρρεπή στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας (φαινόμενο του θερμοκηπίου). Υπό αυτές τις συνθήκες, ο πληθυσμός ενδέχεται να εγκαταλείψει τα νησιά και να καταφύγει στη Νέα Ζηλανδία, στο Νίουε και στο νησί Κιόα των Φίτζι. Επιπλέον, η νησιωτική χώρα πλήττεται από τη λεγόμενη Παλίρροια του Βασιλιά (King Tide), η οποία μπορεί να προκαλέσει άνοδο του επιπέδου στάθμης της θάλασσας ψηλότερα από μια συνηθισμένη πλημμυρίδα.[7] Στο μέλλον, αυτό ίσως αποτελέσει απειλή για καθολική βύθιση του νησιού στη θάλασσα. Το Τουβαλού έχει σχεδόν άγονο έδαφος και είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθεί για καλλιέργειες.

118

Τουβαλού

119

Ιστορία Οι κάτοικοι του Τουβαλού είναι Πολυνήσιοι, που εγκαταστάθηκαν στα νησιά περίπου 3.000 χρόνια πριν [8] ερχόμενοι από την Τόνγκα και τη Σαμόα. Στη διάρκεια της περιόδου πριν την έλευση των Ευρωπαίων, γίνονταν συχνά ταξίδια με κανό ανάμεσα στα πλησιέστερα νησιά. Τα οκτώ από τα 9 νησιά ήταν κατοικημένα. Από εκεί προέρχεται και η ονομασία της χώρας. Στην τοπική γλώσσα Tuvalu σημαίνει "οκτώ που στέκονται μαζί". Πιθανές αποδείξεις για φωτιά στις σπηλιές της Νανουμάνγκα υποδηλώνουν ανθρώπινη παρουσία πολύ αρχαιότερη. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι αντίκρισαν το Τουβαλού το 1568 έπειτα από την άφιξη του Αλβάρο ντε Μεντάνια ντε Νέιρα από την Ισπανία, ο οποίος αντίκρισε επίσης το νησί Νιούε.

Άνδρας από το Τουβαλού που φορά παραδοσιακό κοστούμι, έργο του Alfred Agate, 1841.

Ως το 18ο αιώνα κανένας άλλος Ευρωπαίος δεν πήγε στην περιοχή. Περουβιανοί δουλέμποροι πήγαν στα νησιά και εξανδραπόδισαν 400 κατοίκους από το Φουναφούτι και το Νουκουλαελάε. Ακολούθησαν ιεραπόστολοι.

Το 1892 τα νησιά έγιναν τμήμα του βρετανικού προτεκτοράτου, που ονομάστηκε Νησιά Έλλις. Το προτεκτοράτο εντάχθηκε στην Αποικία των Νησιών Γκίλμπερτ και Έλλις το 1916. Το 1943 στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το Τουβαλού επελέγη ως βάση για τις επιχειρήσεις των Συμμαχικών δυνάμεων εναντίον της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό. Χιλιάδες πεζοναυτών στάθμευσαν στο νησί ως το Δεκέμβριο του 1945. Το 1974 εξαιτίας διαφορών μεταξύ εθνοτήτων εντός της αποικίας, οι Πολυνήσιοι των νησιών Έλλις ψήφισαν σε δημοψήφισμα υπέρ της απόσπασής τους από τους Μικρονήσιους των νησιών Γκίλμπερτ (τα οποία έγιναν το Κιριμπάτι). Τον επόμενο χρόνο τα Νησιά Έλλις έγιναν αυτόνομη βρετανική αποικία, με το όνομα Τουβαλού. Την 1η Οκτωβρίου του 1978 έγινε ανεξάρτητο κράτος. Το 1979 η νεοσύστατη χώρα υπέγραψε σύμφωνο φιλίας με τις ΗΠΑ, οι οποίες αναγνώρισαν στο Τουβαλού τα κυριαρχικά του δικαιώματα επί 4 μικρών νησιών, τα οποία διεκδικούσε η Αμερική πρωτύτερα. Το μεγάλο πρόβλημα των νησιών είναι η αύξηση της θερμοκρασίας και η άνοδος της στάθμης των νερών, που προέρχεται από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η άνοδος της στάθμης των θαλασσών κατά 20-40 μέτρα, σημαίνει ότι μπορεί να εξαφανιστεί η νησιωτική χώρα κάτω από τη θάλασσα τα επόμενα 100 χρόνια.[9] [10] Το Τουβαλού θεωρείται επιρρεπές στις κλιματικές αλλαγές, σύμφωνα με τους επιστήμονες.[11]

Οικονομία Η χώρα δεν έχει καθόλου φυσικούς πόρους και η οικονομία βασίζεται κυρίως στην εξωτερική βοήθεια Επίσης, παρατηρείται έλλειψη υποδομών και εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Οι κυβερνητικοί υπάλληλοι είναι αυτοί που αμείβονται περισσότερο στο νησί και έχουν σταθερό μισθό. Επίσης, οι κάτοικοι ασχολούνται με την αλιεία και τη γεωργία (παραγωγή κόπρας, δηλαδή αποξηραμένης ψίχας καρύδας). Σημαντικά έσοδα προέρχονται επίσης από την πώληση γραμματοσήμων και κερμάτων, καθώς επίσης και από τις άδειες αλιείας, που παραχωρούνται σε τρίτες χώρες και τα εμβάσματα των πολιτών της χώρας που εργάζονται στο εξωτερικό. Η βιομηχανία περιορίζεται σε μικρές μονάδες τουριστικών ειδών και τροφίμων.

Τουβαλού Το 2002 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν 1.600 Δολάρια ΗΠΑ το χρόνο. Το νόμισμα της νησιωτικής χώρας είναι το Δολάριο Αυστραλίας. Πηγές ενέργειας δεν υπάρχουν γενικά ή είναι περιορισμένες. Η ηλεκτρική ενέργεια προέρχεται από θερμοδυναμικούς σταθμούς και αξιοποιείται επίσης η ηλιακή ενέργεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι γύρω στους 800 κατοίκους του Τουβαλού εργάζονταν τα προηγούμενα χρόνια στην εξόρυξη φωσφορικών αλάτων (φωσφάτων) στο Ναούρου ή ως ναυτικοί σε ξένα πλοία. Όταν σταμάτησε η εξόρυξη στο Ναούρου, 378 πολίτες του Τουβαλού παρέμειναν αβοήθητοι ως τον επαναπατρισμό τους, το 2006 έπειτα από κοινό πρόγραμμα της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλαδίας και της ΕΕ, οι οποίες κατέβαλαν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων επιστροφής τους, ενώ η Ταϊβάν κατέβαλε τους οφειλόμενους μισθούς.[12] Επίσης, πηγή εισοδημάτων είναι και το Ταμείο που ιδρύθηκε το 1987 από την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο και υποστηρίζεται επίσης από την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα. Το 2000 το Τουβαλού παραχώρησε για 12 χρόνια σε εταιρεία διάθεσης διευθύνσεων Διαδικτύου το δικαίωμα να χρησιμοποιεί αποκλειστικά το domain name ".tv" της χώρας, έναντι του ποσού των 50 εκατομμυρίων αμερικανικών δολαρίων. Το εν λόγω επίθεμα φάνηκε ελκυστικό ειδικά σε επιχειρήσεις που σχετίζονταν με το χώρο της τηλεόρασης, όταν μάλιστα άρχισαν να εξαντλούνται οι διευθύνσεις που τελειώνουν σε .com. Εξαιτίας της απομόνωσης του νησιού, ελάχιστα εισοδήματα προέρχονται από τον τουρισμό. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο 100 τουρίστες επισκέπτονται τα νησιά.[13] Σχεδόν στο σύνολό τους οι επισκέπτες είναι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, εργάτες αρωγής και σύμβουλοι ή εκπρόσωποι μη κυβερνητικών οργανώσεων. Το Τουβαλού κατηγορήθηκε για εξαγορά ψήφων για λογαριασμό της Ιαπωνίας στη Διεθνή Φαλαινοθηρική Επιτροπή, το 2006. Η Greenpeace εμμένει ότι όντως έγινε εξαγορά ψήφων[14] και το Τουβαλού έλαβε οικονομική βοήθεια από την Ιαπωνία το 2006[15] .

Μεταφορές Το πλέον σημαντικό λιμάνι βρίσκεται στην ατόλη Φουναφούτι. Εκεί βρίσκεται και ο μοναδικός αερολιμένας. Δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο και το οδικό δίκτυο καλύπτει 8 χιλιόμετρα, τα οποία είναι εξ ολοκλήρου ασφαλτοστρωμένα. H οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Δημογραφία

120

Τουβαλού

121

Ο πληθυσμός του νησιού έχει υπερδιπλασιαστεί από το 1980 και υπολογιζόταν να φτάσει τους 11.810 τον Ιούλιο του 2006. Απαρτίζεται κυρίως από Πολυνήσιους. Το 4% περίπου είναι Μικρονήσιοι. Τα νησιά είναι από τα πιο πυκνοκατοικημένα στην Ωκεανία, με περισσότερο από το μισό συνολικό πληθυσμό να κατοικεί σε πόλεις (55%), οι οποίες είναι στην πραγματικότητα παραδοσιακοί οικισμοί (με πατροπαράδοτες καλύβες ή σπίτια από ξύλο). Το 2006 η πυκνότητα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο ήταν κατά μέσο όρο 454,23 κάτοικοι. Το προσδόκιμο ζωής το 2009 ήταν 71,7 χρόνια για τις γυναίκες και 66,99 για τους άρρενες (συνολικός πληθυσμός 69,29 χρόνια)[3] .

Θρησκεία Γύρω στο 97% των κατοίκων του Τουβαλού ανήκουν στην Εκκλησία του Τουβαλού (Κονγκρεγκασιοναλιστές), που είναι προτεσταντική χριστιανική Εκκλησία. Στη χώρα υπάρχουν επίσης Αντβεντιστές (1,4%) και Μπαχάι (1%).

Γυναίκα του Τουβαλού το 1894

Γλώσσα Σχεδόν όλοι ομιλούν τη γλώσσα Τουβαλού, (είναι αυστραλονησιακή γλώσσα) , ενώ στο Νούι ομιλούν μία γλώσσα που είναι παρόμοια με τα γκιλμπερτιανά (κιριμπάτι). Στη χώρα μιλούν επίσης τη σαμόα. Τα αγγλικά είναι επίσης επίσημη γλώσσα, όμως ελάχιστα χρησιμοποιούνται στην καθημερινή ζωή. Στις συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου χρησιμοποιείται η γλώσσα Τουβαλού.

Διακυβέρνηση Το Τουβαλού είναι Συνταγματική Μοναρχία στα πλαίσια της Κοινοπολιτείας. Αρχηγός Κράτους είναι η Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου . Η Βασίλισσα του Τουβαλού, Ελισάβετ, εκπροσωπείται από το Γενικό Διοικητή, ο οποίος διορίζεται με την έγκριση του Πρωθυπουργού. Η κυβέρνηση του Τουβαλού εκπροσωπείται στο Ηνωμένο Βασίλειο από έναν επίτιμο Πρόξενο, ο οποίος εδρεύει στο Tuvalu House, στο Λονδίνο. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Νομοθετική εξουσία Το τοπικό κοινοβούλιο λέγεται Fale I Fono και έχει 15 μέλη, που εκλέγονται με τετραετή θητεία. Οι βουλευτές εκλέγουν τον Πρωθυπουργό και ο Γενικός Διοικητής διορίζει το υπουργικό συμβούλιο, με την έγκριση του πρωθυπουργού. Σε τοπικό επίπεδο κάποιοι ηλικιωμένοι επίσης ασκούν ανεπίσημα εξουσία. Δεν υπάρχουν επισήμως πολιτικά κόμματα στη χώρα και οι προεκλογικές εκστρατείες βασίζονται σε προσωπικούς και οικογενειακούς δεσμούς, όπως επίσης στη φήμη των υποψηφίων.

Τουβαλού

122

Διοικητική διαίρεση Ο μικρός πληθυσμός είναι κατανεμημένος σε 9 νησιά, 5 εκ των οποίων αποτελούν ατόλες. Το μικρότερο από αυτά, η Νιουλακίτα, ήταν ακατοίκητο, μέχρις ότου εγκαταστάθηκαν ξανά σε αυτό κάτοικοι από το Νιουτάο, το 1949. Διοικητικά διαιρείται σε 9 δήμους: • Βαϊτούπου • Νανουμάνγκα (αποτελείται μόνο από ένα νησί) • Νανουμέα • Νιουλακίτα (απαρτίζεται μόνο από ένα νησί) • Νιουτάο (συναποτελείται από ένα νησί μόνο) • • • •

Νούι Νουκουλαέλε Νουκουφετάου Φουναφούτι

Διεθνείς σχέσεις

Χάρτης του Τουβαλού

Το Τουβαλού διατηρεί διπλωματικές σχέσεις με τα Φίτζι, την Αυστραλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Δημοκρατία της Κίνας. Μέλος του ΟΗΕ από το 2000, η νησιωτική χώρα διατηρεί διπλωματικό γραφείο στη Νέα Υόρκη. Είναι επίσης μέλος της Ασιατικής Αναπτυξιακής Τράπεζας.

Πολιτισμός Το παραδοσιακό σύστημα κοινοτήτων επιζεί σε μεγάλο βαθμό ως τις μέρες μας. Κάθε οικογένεια έχει το δικό της καθήκον ή salanga, όπως αλιεία, κτίσιμο σπιτιών ή άμυνα. Οι ικανότητες της οικογένειας περνούν από τον πατέρα στο γιο. Παραδοσιακό άθλημα είναι το kilikiti, το οποίο είναι παρόμοιο με το κρίκετ.[16] Πριν έρθουν σε επαφή με τους Ευρωπαίους, οι παραδοσιακοί μουσικοί έγραφαν τραγούδια με μονότονη επανάληψη, όπως επίσης τραγούδια της δουλειάς, με τα οποία οι γυναίκες ενθάρρυναν τους άνδρες να συνεχίσουν την εργασία τους. Ορισμένα από τα τραγούδια πιστεύεται ότι έχουν επιρροές από τους ιεραποστόλους, οι οποίοι έφτασαν από τη Σαμόα στα τέλη του 19ου αιώνα. Η πιο γνωστή χορευτική μουσική λέγεται fatele και χορεύεται από δύο σειρές χορευτών και από τα δύο φύλα, που παρατάσσονται η μία απέναντι στην άλλη. Φορούν φούστες φτιαγμένες από φύλλα φοίνικα και γιρλάντες από άνθη. Έπειτα, με την κίνηση του σώματος οι χορευτές διηγούνται ιστορίες και το κοινό απαντά με τραγούδια και χτυπώντας ξύλινα κρουστά. Ο μοντέρνος χορός είναι αποκλειστικά γυναικείος και λέγεται σίβα. Αμφότεροι οι χοροί χορεύονται σε γιορτές, επετείους κλπ.

Τουβαλού

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D& params=-7. 475_N_178.

0056_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D& params=8_31_S_179_12_E_type:island_region:TV [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ tv. html) [4] Country Comparisons - GDP (purchasing power parity) (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ rankorder/ 2001rank. html). CIA (ανακτήθηκε 3-05-2009 ) [5] Country Comparisons - GDP - per capita (PPP) (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ rankorder/ 2004rank. html). CIA (ανακτήθηκε 3-05-2009 ) [6] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=831602& lngDtrID=252) [7] BBC NEWS | Science/Nature | Tuvalu struggles to hold back tide (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ science/ nature/ 7203313. stm) [8] Howe, Kerry (2003). The Quest for Origins. New Zealand: Penguin. σελ. 68, 70. ISBN 0-14-301857-4.

[9] Patel, S. S. 2006. A sinking feeling (http:/ / www. scidev. net/ pdffiles/ nature/ tuvalu. pdf) Nature 440:734-736 [10] Hunter, J. A. 2002. Note on Relative Sea Level Change at Funafuti, Tuvalu (http:/ / staff. acecrc. org. au/ ~johunter/ tuvalu. pdf) URL

Accessed 13-05-2006 [11] Tuvalu - Environmental Vulnerability Index (http:/ / www. vulnerabilityindex. net/ EVI Country Profiles/ TV. pdf) URL Accessed

13-05-2006 [12] TUVALUANS STRANDED ON NAURU TO RETURN HOME –31 Ιουλίου 2006 (http:/ / archives. pireport. org/ archive/ 2006/ july/ 07-31-10. htm) [13] Travel And Tourism in Tuvalu (http:/ / www. euromonitor. com/ Travel_And_Tourism_in_Tuvalu) [14] Japan's vote buying | Greenpeace International (http:/ / www. greenpeace. org/ international/ campaigns/ oceans/ whaling/ japan_vote_buying) [15] Japan Provides Grant Assistance to Tuvalu » Press Releases » Πρεσβεία της Ιαπωνίας στα Φίτζι (http:/ / web. archive. org/ web/ 20070926223327/ http:/ / www. fj. emb-japan. go. jp/ pr_Japan_Provides_Grant_Assistance_to_Tuvalu. html) [16] Squires, N. 1 Απριλίου 2006. Testing time for tiny Tuvalu (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ programmes/ from_our_own_correspondent/ 4864748. stm). BBC News URL Accessed 13-05-2006

Βιβλιογραφία • Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδόσεις ΔΟΜΗ, 2006, τόμος 15, σελ. 413-423.

Εξωτερικές συνδέσεις • Επίσημος ιστότοπος της κυβέρνησης (http://web.archive.org/web/20071223133716rn_1/map.tuvalu.tv/ tiki/tiki-index.php) • TuvaluIslands.com (http://www.tuvaluislands.com/) • Timeless Tuvalu (http://www.timelesstuvalu.com/) - Επίσημος ταξιδιωτικός ιστότοπος του Τουβαλού • Open Directory Project - Tuvalu (http://dmoz.org/Regional/Oceania/Tuvalu) κατάλογος • PBS Rough Cut: Tuvalu: That Sinking Feeling (http://www.pbs.org/frontlineworld/rough/2005/12/ tuvalu_that_sin_1.html) • Επίδραση στο Κλίμα του Τουβαλού (http://www.alofatuvalu.tv) • Environment: Tiny Tuvalu Fights for Its Literal Survival (http://www.ipsnews.net/news.asp?idnews=38695) • Η Βύθιση του Τουβαλού (http://www.thesinkingoftuvalu.com)

123

124

Τόνγκα Τόνγκα Συντεταγμένες: 20°35′16″S 174°48′37″W-20.5878, -174.8103 [1]

Σημαία της Τόνγκα Εθνόσημο της Τόνγκα Εθνικό σύνθημα: Ko e 'Otua mo Tonga ko hoku tofi'a Ο Θεός και η Τόνγκα είναι η κληρονομιά μου Εθνικός ύμνος: Ko e fasi 'o e tu'i 'o e 'Otu Tonga Τραγούδι του βασιλιά των Νησιών Τόνγκα

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Νουκουαλόφα 21°08′S 175°12′W-21.133, -175.2 [2]

Επίσημες γλώσσες

Τονγκανικά, Αγγλικά

Πολίτευμα

Συνταγματική Μοναρχία Βασιλιάς Γεώργιος Τουπόου Ε΄ Πρωθυπουργός Φελέτι Σεβέλε

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

4 Ιουνίου 1970 4 Ιουνίου 18751

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

748 km2 (183η) 4 419 χμ.

Τόνγκα

125 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

120.898[3] (189η) 162 κατ./km² (67η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,577 δισ. $[4] (180η) 5.596 $[4] (107η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,259 δισ. $[4] (179η) 2.509 $[4] (111η)

ΔΑΑ (2007)

0,768 (99η) – μεσαίος

Νόμισμα

Πα'άνγκα (TOP)

Ζώνη ώρας

(UTC +13)

Internet TLD

.to

Κωδικός κλήσης

+676

1

Το Σύνταγμα του 1875 αναθεωρήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1967.

Το Βασίλειο της Τόνγκα[5] , στα Τονγκανικά Puleʻanga Fakatuʻi ʻo Tonga και στα Αγγλικά Kingdom of Tonga, όπως είναι η επίσημη ονομασία του κράτους, βρίσκεται στο νότιο Ειρηνικό, βορειοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας και αποτελείται από περίπου 170 νησιά. Πρωτεύουσα είναι η Νουκουαλόφα. Ο πληθυσμός είναι 120.898 (εκτίμηση 2009) και η έκταση της 748 τετρ. χιλιόμετρα[3] . Η οικονομία της χώρας στηρίζεται στην γεωργία και κυρίως στην παραγωγή ινδικής καρύδας και κασάβα. Η Τόνγκα είναι ίσως η μοναδική περιοχή του Ειρηνικού που ποτέ δεν έγινε αποικία και έχει διατηρήσει την τοπική κυριαρχία της.[6]

Ιστορία Οι πρώτοι άποικοι των νησιών Τόνγκα ήταν οι φορείς του πολιτισμού Λαπίτα και θεωρείται ότι έφτασαν στα Τόνγκα περίπου το 1000 π.Χ. προερχόμενοι από το Φίτζι. Σταδιακά η τονγκανική κοινωνία οργανώθηκε σε βασίλειο με ανώτατο πνευματικό ηγέτη τον Τούι Τόνγκα. Πρώτος βασιλιάς της χώρας αναφέρεται σε γενεαλογικές πηγές ο Αχοεΐτου. Η χώρα "ανακαλύφθηκε" από τους Ολλανδούς Σουτέν και Λαιμέρ. Ο Κουκ επισκέφθηκε τα νησιά το 1773 και 1774 και τα ονόμασε Friendly islands, αγνοώντας προφανώς σχέδια για τη δολοφονία του από τους τοπικούς φυλάρχους. Οι φύλαρχοι των Τόνγκα κατά τον 17ο και 18ο αιώνα είχαν, με εκστρατείες, επεκτείνει την κυριαρχία τους και σε άλλα αρχιπελάγη του νότιου Ειρηνικού, όπως το Νιούε, η Σαμόα, το αρχιπέλαγος Λάου των Φίτζι και το νησί Ουβέα (Wallis). Ο πρώτος που ένωσε τα αρχικά τρία βασίλεια της Τόνγκα, ήταν ο Ταουφαχάου Τουπόου Α' ο οποίος βαφτίστηκε χριστιανός με το όνομα Τζωρτζ (Γεώργιος ("Σιαόσι"). Με την καθοδήγηση του Σίρλεϋ Μπέηκερ, Άγγλου ιεραποστόλου, ίδρυσε το βασίλειο της Τόνγκα και συνέθεσε το πρώτο σύνταγμα, το οποίο με ελάχιστες αλλαγές ισχύει έως σήμερα και παραχωρεί μεγάλες εξουσίες στον μονάρχη. Ο σημερινός βασιλιάς είναι ο Γεώργιος Τουπόου Ε΄ από το 2006, γιος του αποβιώσαντα Ταουφααχάου Τουπόου Δ΄. Πρωθυπουργός είναι, από το 2006, ο Φελέτι Σεβέλε.

Τόνγκα

126

Πολιτική διαίρεση Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Νουκουαλόφα, στο νησί Τονγκατάπου, με πληθυσμό περ. 45.000 κατοίκους. Η χώρα χωρίζεται στα εξής διοικητικά διαμερίσματα: • Τονγκατάπου, • Βαβάου (πρωτεύουσα το Νεϊάφου στο νησί Βαβάου), • Χααπάι (πρωτεύουσα το Πανγκάι στο νησί Λιφούκα).

Δημογραφία

Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT (πληθυσμός σε χιλιάδες).

Οι κάτοικοι της χώρας είναι Πολυνήσιοι σε ποσοστό 98%, ενώ υπάρχουν μικρές κοινότητες Κινέζων και Ευρωπαίων. Οι Πολυνήσιοι κάτοικοι μιλούν την τονγκανική, μια πολυνησιακή γλώσσα του δυτικού ("τονγκικού") κλάδου. Η τονγκανική θεωρείται η πλέον συντηρητική πολυνησιακή γλώσσα και έχει υποστεί τις λιγότερες φωνητικές μεταβολές κατά τη διάρκεια των αιώνων. Η γλώσσα είναι σχετικά ομοιόμορφη σε όλο το βασίλειο με εξαίρεση το νησί Νιουαφοόου όπου ομιλείται μία διάλεκτος πλησιέστερη στη γλώσσα των Σαμόα. Επίσημη γλώσσα του κράτους είναι και η αγγλική.

Οι κάτοικοι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία Χριστιανοί, κυρίως Μεθοδιστές και η κοινωνία είναι βαθιά συντηρητική. Σχεδόν κάθε δραστηριότητα διακόπτεται την Κυριακή, η οποία θεωρείται ιερή από το σύνταγμα. Ο πληθυσμός της χώρας είναι 120.898 (189η στον κόσμο)[3] . Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,482% (εκτίμηση 2009). Ρυθμός γεννήσεων 21,81 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 5,12 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2009). Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 70,73 χρόνια (68,18 χρόνια οι άνδρες και 73,41 οι γυναίκες).[3]

Γεωγραφία Η χώρα είναι σχετικά επίπεδη και τα περισσότερα νησιά κοραλλιογενή. Το υψηλότερο βουνό βρίσκεται στο ακατοίκητο ηφαιστειογενές νησί Κάο (περ. 1000 μ.). Το έδαφος είναι εύφορο και καλλιεργείται εντατικά. Κύρια καλλιεργούμενα φυτά είναι η ινδική καρύδα, το τάρο, η κασάβα, η μανιόκα και οι μπανάνες, που αποτελούν και τα κύρια εξαγώγιμα είδη.

Οικονομία

Ναός στη Νουκουαλόφα.

Οι εισαγωγές υπερκαλύπτουν κατά πολύ τις εξαγωγές και το εμπορικό ισοζύγιο είναι έντονα ελλειμματικό. Ο τουρισμός αποτελεί σημαντική πηγή συναλλάγματος. Τη χώρα επισκέπτονται περίπου 25.000 τουρίστες ετησίως. Ακόμα σπουδαιότερη πηγή συναλλάγματος είναι τα εμβάσματα των 60.000 περίπου Τονγκανών του εξωτερικού. Το ΑΕΠ της χώρας είναι 549 εκατ. $ (εκτίμηση 2008). Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ είναι 1,2% (εκτίμηση 2008). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 4.600 $ (εκτίμηση

Τόνγκα

127

2008). Στις 11 Ιουνίου 2010 ο Βασιλιάς Γεώργιος Τουπόου Δ΄ πρότεινε τη χρήση πυρηνικής ενέργειας για την μερική αντιμετώπιση του ενεργειακού προβλήματος της νησιωτικής χώρας.[7]

Διακυβέρνηση Κύριο άρθρο: Πολιτικά της Τόνγκας Η χώρα χαρακτηρίζεται ως συνταγματική μοναρχία. Ο βασιλιάς έχει ουσιαστικά όλη την εξουσία στα χέρια του και διορίζει το υπουργικό συμβούλιο. Σημαντική δύναμη κατέχουν και οι 33 κληρονομικοί ευγενείς οι οποίοι ψηφίζουν τους 9 από τους 27 βουλευτές του κοινοβουλίου. Άλλοι 9 εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία και οι υπόλοιποι διορίζονται από τον μονάρχη. Τελευταία το αίτημα για εκδημοκρατισμό έχει κερδίσει ευρύτατη λαϊκή υποστήριξη, η οποία εκφράζεται έντονα στα εκλογικά αποτελέσματα και η δυσαρέσκεια για την ανελευθερία, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την οικονομική κακοδιαχείριση και τα σκάνδαλα μεγαλώνει. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω.

Βουλευτικές εκλογές 2010 Οι πιο πρόσφατες γενικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 25 Νοεμβρίου 2010. Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές με το παλαιό σύστημα διεξήχθησαν στις 23 και στις 24 Απριλίου του 2008. Η εκλογή των ευγενών έγινε στις 23 Απριλίου και την επόμενη ημέρα εξελέγησαν 9 αντιπρόσωποι του λαού[8] . Συνολικά 32.000 ήταν οι ψηφίσαντες (προσέλευση 48%)[9] . Οι περισσότεροι από τους φιλοδημοκρατικούς βουλευτές επανεξελέγησαν. Επρόκειτο για τις τελευταίες εκλογές με το ίδιο σύστημα, καθώς δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις άρχισαν να εφαρμόζονται το 2010, που θα αλλάξουν την ισορροπία των εδρών ως εξής: 17 βουλευτές εκλέγονται από το λαό, 9 εκλέγονται από τους ευγενείς και 4 διορίζονται από το Βασιλέα.[10] Οι εκλογές του 2010 ήταν οι πρώτες γενικές εκλογές κατά τις οποίες τα μέλη της Βουλής εξελέγησαν από τον λαό. Το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε 12 επί συνόλου 17 εδρών στο Κοινοβούλιο, ενώ οι ευγενείς εξέλεξαν 9 βουλευτές. [11]

Μεταφορές Το 2008 λειτουργούσαν στη χώρα 6 συνολικά αεροδρόμια. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Κύριο λιμάνι είναι αυτό της πρωτεύουσας, Νουκουαλόφα.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CF%8C%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B1& params=-20. 5878_N_-174. 8103_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CF%8C%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B1& params=21_08_S_175_12_W_type:city [3] Τόνγκα (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ tn. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=866& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Υπηρεσία Εκδόσεων — Διοργανικό εγχειρίδιο σύνταξης κειμένων — Παράρτημα A5 (http:/ / publications. europa. eu/ code/ el/ el-5000500. htm) [6] Προφίλ χώρας (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ asia-pacific/ country_profiles/ 1300742. stm) BBC [7] Radio New Zealand International (http:/ / www. rnzi. com/ pages/ news. php?op=read& id=54126), Tonga King’s nuclear plan comes as

a surprise, 11-6-2010.

[8] Tonga to hold general elections in April - People's Daily Online (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90851/ 6335327. html) [9] "48% turnout for 2008 General Election" (http:/ / www. matangitonga. to/ article/ tonganews/ parliament/ tonga-election_turnout_28_4_08. shtml), Matangi Tonga, 28 Απριλίου 2008

Τόνγκα

128

[10] Tonga heads to polls, but more slowly toward greater democracy (http:/ / thestar. com. my/ news/ story. asp?file=/ 2008/ 4/ 23/ apworld/ 20080423111913& sec=apworld) [11] ABC News Australia (http:/ / www. abc. net. au/ news/ stories/ 2010/ 11/ 26/ 3077115. htm?section=world), Big win for democracy party

in Tonga elections, 26-11-2010.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Διαδραστικοί χάρτες της Τόνγκα (http://web.archive.org/web/20070911095130/http://www.lands.gov. to/tiki/tiki-index.php) • Χάρτης της Τόνγκα (http://www.mapsouthpacific.com/tonga/index.html) • Επίσημος Κόμβος της Κυβέρνησης της Τόνγκα (http://www.govt.to/) • Matangi Tonga online - νέα της Τόνγκα (http://www.matangitonga.to/article/global_index.shtml/) bjn:Tonga

129

Φίτζι Φίτζι Συντεταγμένες: 18°00′S 179°00′E-18.00, 179.00 [1]

Σημαία των Φίτζι Εθνόσημο των Φίτζι Εθνικό σύνθημα: 'Rerevaka na Kalou ka Doka na TuiΦοβού το Θεό και τίμα τη Βασίλισσα Εθνικός ύμνος: 'God Bless Fiji Ο Θεός να ευλογεί τα Φίτζι'

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Σούβα 85.691 (2007)[2] 18°08′30″S 178°26′31″E-18.1416, 178.4419 [3]

Επίσημες γλώσσες

αγγλικά, Bau Fijian και Χιντουστάνι[4]

Πολίτευμα

Χούντα

Προσωρινός Πρόεδρος Πρωθυπουργός Πρόεδρος του Μεγάλου Συμβουλίου Aρχηγών Υπέρτατος Αρχηγός

Επέλι Ναϊλατικάου Φρανκ Μπαϊνιμαράμα Επέλι Ναϊλατικάου[5] Ελισάβετ Β΄

ανεξαρτησία από τo Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

10 Οκτωβρίου 1970 28 Ιουλίου 1998 (ανεστάλη η ισχύς του από τις 10 Απριλίου του 2009)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

18.270 km2 (155η) 0,13% 1.129 χμ.

Φίτζι

130

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

944.720[6] (156η) 52 κατ./km² (148η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

3,640 δισ. $[7] (155η) 4.121 $[7] (123η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

3,048 δισ. $[7] (150η) 3.450 $[7] (102η)

ΔΑΑ (2007)

0,741 (108η) – μεσαίος

Νόμισμα

Δολάριο Φίτζι (FJD)

Ζώνη ώρας

(UTC +12)

Internet TLD

.fj

Κωδικός κλήσης

+679

Τα Φίτζι (Fiji , φιτζιανά: Matanitu ko Viti, επίσημα Δημοκρατία των Νησιών Φίτζι , Matanitu Tu-Vaka-i-koya ko Viti, στη γλώσσα Χίντι फ़िजी) είναι νησιωτικό κράτος με συνολική έκταση 18.270 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 944.720 (156η στον κόσμο), σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009[6] . Περιλαμβάνει 322 νησιά, εκ των οποίων τα 106 κατοικούνται μόνιμα και 522 νησίδες. Στα δύο μεγαλύτερα νησιά, ζει το 87% του πληθυσμού. Κυριότερες νήσοι είναι η Βίτι Λέβου (Viti Levu), έκτασης 10 τ.χλμ και η Βάνα Λέβου (Vanua Levu) με έκταση μόλις 5,5 τ.χλμ. Πρωτεύουσα είναι η Σούβα που βρίσκεται στη νότια ακτή της Βίτι Λέβου. Αρχηγός κράτους της χώρας είναι ο προσωρινός πρόεδρος Επέλι Ναϊλατικάου και Πρωθυπουργός είναι ο στρατιωτικός Φρανκ Μπαϊνιμαράμα, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα, στις 5 Δεκεμβρίου του 2006.

Ετυμολογία Το κύριο νησί των Φίτζι ονομάζεται Βίτι Λένου και από αυτό προέρχεται η ονομασία "Fiji", που αποτελεί προφορά των κατοίκων των γειτονικών νησιών, Τόνγκα. Ειδικότερα, οι Φιτζιανοί εντυπωσιάστηκαν για πρώτη φορά από τους Ευρωπαίους με τα κείμενα που έγραφαν τα μέλη των αποστολών στα εξερευνητικά ταξίδια του Τζέιμς Κουκ. Οι περιγραφές έκαναν λόγο για επικίνδυνους πολεμιστές και άγριους κανιβάλους, τους ναυπηγούς των καλύτερων σκαφών στον Ειρηνικό, όχι όμως και για σπουδαίους ναυτικούς. Ήταν αξιοσέβαστοι μεταξύ των Τονγκανών. Την πατρίδα τους την ονόμαζαν Viti, όμως οι Τονγκανοί την ονόμαζαν Fisi και αυτό προέρχεται από την ξένη προφορά, Fiji, που χρησιμοποίησε επίσημα πρώτος ο πλοίαρχος Κουκ.

[8]

Ιστορία Οι πρώτοι κάτοικοι των Φίτζι έφθασαν πολύ πριν την έλευση των Ευρωπαίων εξερευνητών το 17ο αιώνα. Σύμφωνα με κεραμικά έργα που βρέθηκαν στις πόλεις της νησιωτικής χώρας, τα Φίτζι κατοικήθηκαν πριν ή και γύρω στο 1000 π.Χ., παρά το γεγονός ότι παραμένει αβέβαιος ο χρόνος που συντελέστηκε ο εποικισμός των νησιών.[9] Ο Ολλανδός θαλασσοπόρος Άμπελ Τάσμαν επισκέφθηκε τα Φίτζι το 1643 ενώ αναζητούσε τη Μεγάλη Νοτιότερη Ήπειρο.[10] Ωστόσο, μόλις το 19ο αιώνα αποικίστηκαν τα Φίτζι από τους Ευρωπαίους μόνιμα.[11] Τα νησιά περιήλθαν υπό βρετανικό έλεγχο το 1874 και οι Βρετανοί έφεραν σε αυτά Ινδούς εργάτες, που δούλευαν με συμβόλαιο . Τα νησιά έγιναν ανεξάρτητα από το Ηνωμένο Βασίλειο στις 10 Οκτωβρίου του 1970. Η δημοκρατική διακυβέρνηση διακόπηκε από δύο στρατιωτικά πραξικοπήματα, το 1987, επειδή η κυβέρνηση θεωρήθηκε ότι κυριαρχούνταν από την ινδοφιτζιανή κοινότητα. Το δεύτερο πραξικόπημα του 1987 είχε αποτέλεσμα να αντικατασταθεί το μοναρχικό καθεστώς και ο Γενικός Διοικητής από έναν Πρόεδρο με μη εκτελεστική εξουσία και η χώρα άλλαξε την επίσημη ονομασία της από Dominion of Fiji σε Republic of Fiji

Φίτζι (Δημοκρατία των Φίτζι και Republic of the Fiji Islands το 1997). Εξαιτίας των πραξικοπημάτων χιλιάδες κάτοικοι ινδικής καταγωγής εγκατέλειψαν τη χώρα. Ως αποτέλεσμα της μείωσης του πληθυσμού, παρουσιάστηκαν οικονομικά προβλήματα. Ωστόσο, οι Μελανήσιοι εξασφάλισαν την πλειοψηφία. Με το νέο Σύνταγμα του 1990, θεσμοθετήθηκε η κυριαρχία του πολιτικού συστήματος από τους ιθαγενείς Φιτζιανούς. Στο επιβληθέν Σύνταγμα αντιτάχθηκε η Ομάδα Εναντίον του Φυλετικού Διαχωρισμού (Group Against Racial Discrimination ή GARD) και κινήθηκε στην επαναφορά του Συντάγματος του 1970. Πρωθυπουργός το 1992 έγινε ο ηγέτης των πραξικοπημάτων του 1987, Σιτιβένι Ραμπούκα, έπειτα από τη διεξαγωγή εκλογών με το νέο Σύνταγμα. Το 1995 ιδρύθηκε η Επιτροπή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία είχε αποτέλεσμα την ψήφιση νέου Συντάγματος το 1997 , το οποίο υποστηρίχθηκε από τις περισσότερες εθνότητες των αυτοχθόνων Φιτζιανών και των Φιτζιανών ινδικής καταγωγής. Τα Φίτζι έγιναν ξανά δεκτά στην Κοινοπολιτεία. Η νέα χιλιετία επέφερε νέο πραξικόπημα και μάλιστα πολιτικό, από τον Τζορτζ Σπέιτ, ο οποίος ανέτρεψε την κυβέρνηση του Ινδοφιτζιανού Μαχέντρα Τσόντρι, ο οποίος ήταν Πρωθυπουργός με το Σύνταγμα του 1997. Έπειτα από παραίτηση εξ αναγκασμού του Προέδρου Ρατού Καμισέσε Μάρα, κατέλαβε την εξουσία ο Αρχιπλοίαρχος Φρανκ Μπαϊνιμαράμα . Η χώρα στη συνέχεια επλήγη από δύο ανταρσίες στα στρατόπεδα της Βασίλισσας Ελισάβετ, στη Σούβα, αργότερα το 2000 με πρωταγωνιστές αντάρτες του στρατού. Το Ανώτατο Δικαστήριο διέταξε την επαναφορά του Συντάγματος και το Σεπτέμβριο του 2001 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές, με σκοπό να αποκατασταθεί η δημοκρατία. Στις εκλογές αυτές αναδείχθηκε νικητής και έγινε προσωρινά πρωθυπουργός ο Λαϊσένια Καράσε και το κόμμα του, Soqosoqo Duavata ni Lewenivanua. Το 2005, εν μέσω εκτεταμένης αμφισβήτησης, η κυβέρνηση του Καράσε πρότεινε τη σύσταση Επιτροπής Συμφιλίωσης και Ενότητας, με αποστολή να παροτρύνει την κυβέρνηση να καταβάλει αποζημίωση στα θύματα του πραξικοπήματος του 2000, όπως επίσης και να επιδοθεί αμνηστία στους πρωταίτιους του πραξικοπήματος. Ωστόσο ο Στρατός και ιδίως ο Αρχηγός του, Μπαϊνιμαράμα, ο οποίος αρνήθηκε να δώσει αμνηστία σε υποστηρικτές της τότε κυβέρνησης και σταδιακά οι σχέσεις του Στρατού με την κυβέρνηση επιδεινώθηκαν. Στα τέλη Νοεμβρίου του 2006 και στις αρχές Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς ο Μπαϊνιμαράμα διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην οργάνωση νέου πραξικοπήματος. Ο Αρχιπλοίαρχος παρέδωσε στον Καράσε έναν κατάλογο με αιτήματα έπειτα από την υποβολή νομοσχεδίου για ψήφιση από το Κοινοβούλιο, μέρος εκ του οποίου περιελάμβανε τη χορήγηση αμνηστίας στους συμμετέχοντες στο πραξικόπημα του 2000. Μάλιστα, έδωσε τελεσίγραφο στον Καράσε ως τις 4 Δεκεμβρίου να ικανοποιήσει τα εν λόγω αιτήματα ή να παραιτηθεί. Ο Καράσε αρνήθηκε επίμονα να υποχωρήσει ή να παραιτηθεί και στις 5 Δεκεμβρίου ο Πρόεδρος Ρατού Ζοζέφα Ιλόιλο, φερόταν ότι υπέγραψε νόμιμο διάταγμα για τη διάλυση του Κοινοβουλίου κατόπιν συνάντησης με τον Μπαϊνιμαράμα. Την ίδια μέρα εκδηλώθηκε το προαναγγελθέν πραξικόπημα του Μπαϊνιμαράμα. Έπειτα από το πραξικόπημα, η χώρα για μία ακόμη φορά αποβλήθηκε από την Κοινοπολιτεία και τον Ιανουάριο του 2007 οι στρατιωτικοί παρέδωσαν την εξουσία σε διακυβέρνηση πολιτών. Για την έκτασή τους, τα Φίτζι διαθέτουν μεγάλο Στρατό και μάλιστα έχουν συνεισφέρει σε πολλές ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ σε όλο τον κόσμο. Επίσης, στρατεύματα των Φίτζι υπηρετούν και στο Ιράκ.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα των Φίτζι είναι Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, με Αρχηγό Κυβερνήσεως τον Πρωθυπουργό και Αρχηγό Κράτους τον Πρόεδρο. Ισχύει πολυκομματικό σύστημα. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση. Η νομοθετική εξουσία είναι αρμοδιότητα τόσο της κυβέρνησης όσο και του Κοινοβουλίου. Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη από την εκτελεστική όπως και από τη νομοθετική εξουσία. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Από την περίοδο της ανεξαρτησίας έχουν εκδηλωθεί 4 πραξικοπήματα στα Φίτζι, τα δύο το 1987, ένα το 200 και ένα στα τέλη του 2006. Ο στρατός κυβερνά απευθείας ή ασκώντας μεγάλη επιρροή στις κυβερνήσεις από

131

Φίτζι το 1987.

Πραξικόπημα του 2006 Επικαλούμενος τη διαφθορά της κυβέρνησης, ο Αρχιπλοίαρχος Φρανκ Μπαϊνιμαράμα, Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων πραγματοποίησε στρατιωτικό πραξικόπημα στις 5 Δεκεμβρίου του 2006 εναντίον του αυτόχθονα Φιτζιανού Πρωθυπουργού, τον οποίο ο ίδιος είχε εγκαταστήσει μετά το πραξικόπημα του 2000. Ο Αρχιπλοίαρχος ανέλαβε τις εξουσίες του Προέδρου και διέλυσε το Κοινοβούλιο, ανοίγοντας το δρόμο στο στρατό να ολοκληρώσει την κατάληψη της εξουσίας. Το πραξικόπημα υπήρξε το αποκορύφωμα έπειτα από εβδομάδες φημών και έπειτα από τη διαμάχη ανάμεσα στον εκλεγμένο Πρωθυπουργό, Καράσε, και στον Αρχιπλοίαρχο Μπαϊνιμαράμα. Συγκεκριμένα, νωρίτερα ανέμενε νομοθεσία με σκοπό τη χορήγηση αμνηστίας σε όσους είχαν ανάμειξη στο πραξικόπημα του 2000. Παρά το γεγονός ότι υπήρχε μεσολάβηση για τη συμφιλίωση των κομμάτων από τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο και την Έλεν Κλαρκ, δεν κατέστη δυνατόν να υποχωρήσει η οποιαδήποτε από τις εμπλεκόμενες πλευρές. Ο Μπαϊνιμαράμα διόρισε υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον Τζόνα Σενιλαγκακάλι και την επόμενη εβδομάδα δήλωσε ότι θα ζητούσε από το Μέγα Συμβούλιο των Φυλάρχων να επαναφερθούν οι εκτελεστικές εξουσίες στον Πρόεδρο Ιλόιλο.[12] On Στις 6 Δεκεμβρίου ο Μπαϊνιμαράμα κήρυξε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και προειδοποίησε ότι δε θα ανεχόταν περισσότερη βία ή ταραχές. Έπειτα από το πραξικόπημα, η Κοινοπολιτεία ανέστειλε την ένταξη του Φίτζι στον οργανισμό. Στις 4 Ιανουαρίου του 2007 ο στρατός ανακοίνωσε την αποκατάσταση του Ιλόιλο στην προεδρία, ο οποίος [13] σε διάγγελμά του υποστήριξε τις ενέργειες των στρατιωτικών.[14] Την επομένη ημέρα, ο Ιλόιλο διόρισε τον Μπαϊνιμαράμα στην πρωθυπουργία, καταδεικνύοντας ότι ο στρατός[15] στην ουσία ήταν ακόμα στην εξουσία. Λίγο μετά τις εξελίξεις αυτές, ήρθαν στην επιφάνεια καταγγελίες για θανάτους δύο ατόμων στη διάρκεια στρατιωτικής κράτησης, το Δεκέμβριο του 2006. Οι θάνατοι αυτοί τέθηκαν υπό έρευνα για να βρεθούν οι ένοχοι, ωστόσο οι ύποπτοι δεν έχουν οδηγηθεί ακόμα στη Δικαιοσύνη. Έπειτα από συνεχείς επικρίσεις από τις γειτονικές χώρες, ιδιαίτερα από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, ο ύπατος αρμοστής της Νέας Ζηλανδίας, Μάικλ Γκριν, απελάθηκε από τα Φίτζι στα μέσα Ιουνίου του 2007. Στις 6 Σεπτεμβρίου του 2007 ο Μπαϊνιμαράμα δήλωσε ότι ο στρατός είχε κηρύξει ξανά κατάσταση εκτάκτου ανάγκης έπειτα από την επιστροφή (από οκτάμηνη εξορία) του έκπτωτου πρωθυπουργού, Καράσε. Τον κατηγόρησαν για προσπάθειες με σκοπό την αποσταθεροποίηση. Οι εκλογές ορίστηκαν προσωρινά για το Μάρτιο του 2009.[16] Η προσωρινή κυβέρνηση συνέστησε επιτροπή για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Μέχρι σήμερα όμως δεν έχει ασκήσει ποινικές διώξεις εναντίον οποιουδήποτε υπευθύνου για διαφθορά. Το Νοέμβριο του 2007 οδηγήθηκαν για ανάκριση μερικά άτομα, αναφορικά με σχέδιο με σκοπό τη δολοφονία του προσωρινού Πρωθυπουργού , ανωτάτων στρατιωτικών αξιωματούχων και μελών του προσωρινού Υπουργικού Συμβουλίου. Το Σύνταγμα του 1997 καταργήθηκε από τον πρόεδρο Ιλόιλο το 2009. Στις 2 Μαΐου του 2009 ανεστάλη η ένταξη των Φίτζι στο Φόρουμ των Νησιών του Ειρηνικού, επ' αόριστον και την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου η χώρα αποπέμφθηκε οριστικά από την Κοινοπολιτεία των Εθνών. O γηραιός Ιλόιλο παραιτήθηκε τον Ιούλιο του 2009 και προσωρινός πρόεδρος ανέλαβε ο ταξίαρχος Επέλι Ναϊλατικάου.

132

Φίτζι

Γεωγραφία και κλίμα Τα Φίτζι αποτελούνται από 322 νησιά (εκ των οποίων τα 106 κατοικούνται) και 522 μικρότερες νησίδες. Τα δύο κύρια νησιά είναι το Βίτι Λέβου και το Βάνουα Λέβου. Τα νησιά είναι ορεινά, με κορυφές που φτάνουν τα 1.300 μέτρα και καλύπτονται από τροπικά δάση. Η πρωτεύουσα Σούβα βρίσκεται στο νησί Βίτι Λέβου. Επίσης, στο νησί αυτό ζουν και τα τρία τέταρτα του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Άλλες σημαντικές πόλεις είναι η Νάντι (έδρα διεθνούς αεροδρομίου) και η Λαουτόκα όπου βρίσκονται λιμάνι και μύλος για την άλεση ζάχαρης. Σημαντικότερες πόλεις στο Βάνουα Λέβου είναι η Λαμπάσα και η Σαβουσάβου. Άλλα νησιά και νησιωτικά συμπλέγματα είναι τα Ταβεούνι και τα Καντάβου (τρίτο και τέταρτο σε μέγεθος νησιά αντίστοιχα), το Σύμπλεγμα Μαμανούκα και το Σύμπλεγμα Χάρτης των Φίτζι Γιασάουα, τα οποία είναι δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί. Επίσης, σημαντικά είναι και τα συμπλέγματα Λομαϊβίτι, έξω από τη Σούβα και τα απομακρυσμένα Λάου και η Ροτούμα, η οποία έχει διοικητικό καθεστώς. Η πλησιέστερη χώρα με την οποία γειτνιάζει είναι η Τόνγκα. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι συχνά στα νησιά. Στις αρχές του 2009 τα Φίτζι επλήγησαν από τροπική καταιγίδα, που προκάλεσε σφοδρές πλημμύρες, με αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 11 ανθρώπων και την απόφαση των αρχών να κηρύξουν τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης[17] .

Οικονομία Προικισμένα με δάση, ορυκτά και αλιευτικό πλούτο, τα νησιά Φίτζι απολαμβάνουν μία από τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 η οικονομία των νησιών παρουσίασε αλματώδη ανάπτυξη, για να παρουσιάσει κάμψη τη δεκαετία του 1980. Η αστικοποίηση και η επέκταση του δημόσιου τομέα στις υπηρεσίες συνέβαλαν στην πρόσφατη ανάπτυξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Οι εξαγωγές ζάχαρης και η ραγδαία αναπτυσσόμενη τουριστική βιομηχανία (με 430.800 τουρίστες το 2003 αποτελούν τις κυριότερες πηγές διεθνούς συναλλάγματος. Εκτός από τον τουρισμό, το ένα τρίτο της βιομηχανικής ανάπτυξης οφείλεται στην επεξεργασία ζάχαρης. Οι χαμηλές επενδύσεις αλλά και η πολιτική αστάθεια είχαν αρνητικά αποτελέσματα για την οικονομία, η οποία συρρικνώθηκε κατά 2,8% το 2000 και αναπτύχθηκε ως 1% το 2001. Ο τουριστικός τομέας επανέκαμψε μετά το 2002. Το μεγαλύτερο κτήριο σε ύψος είναι το 14ώροφο Κτίριο της Τράπεζας των Φίτζι (Reserve Bank of Fiji), το οποίο εγκαινιάστηκε το 1984.

133

Φίτζι

134

Δημογραφία Εθνοτικές ομάδες Ο πληθυσμός συναποτελείται κυρίως από αυτόχθονες Φιτζιανούς, οι οποίοι είναι Μελανήσιοι, ενώ αρκετοί έχουν πολυνησιακή καταγωγή (54,3%), και Ινδοφιτζιανούς (37,5%)[18] , απογόνους των Ινδών εργατών, οι οποίοι εργάζονταν με συμβόλαια το 19ο αιώνα, όταν οι Βρετανοί αφίχθησαν στα νησιά. Εξαιτίας της μετανάστευσης για διάφορους λόγους τις δύο τελευταίες δεκαετίες, το ποσοστό των ινδικής καταγωγής κατοίκων των Φίτζι έχει μειωθεί σημαντικά. Υπάρχουν επίσης και κάποιοι απόγονοι των ανειδίκευτων εργατών από τα Νησιά Σολομώντα. Περί το 1,2% είναι αυτόχθονες κάτοικοι από το νησί Ροτούμα και έχουν περισσότερα κοινά με κατοίκους χωρών, όπως η Τόνγκα και η Σαμόα από ότι με τα υπόλοιπα Φίτζι. Υπάρχουν επίσης μικρές και σημαντικές για την οικονομία ομάδες από Ευρωπαίους, Κινέζους και άλλες μειονότητες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, το προσδόκιμο ζωής στον συνολικό πληθυσμό είναι τα 70,73 χρόνια (73,41 χρόνια για τις γυναίκες και 68,18 για τους άνδρες)[6] .

Τοπίο στα Φίτζι.

Οι σχέσεις ανάμεσα στους αυτόχθονες Φιτζιανούς και στους Φιτζιανούς ινδικής καταγωγής (Ινδοφιτζιανούς) είναι τεταμένες σε πολιτικό επίπεδο. Ωστόσο, όλες οι φυλές αναγνωρίζουν τις εορτές στη νησιωτική χώρα.

Γλώσσα Με βάση το Σύνταγμα του 1997 στη χώρα ομιλούν αγγλικά, φιτζιανά και ινδουιστάνι (Hindustani). Αυτές οι γλώσσες είναι οι επίσημες.

Θρησκεία Η θρησκεία διαφοροποιεί τους αυτόχθονες από τους Φιτζιανούς ινδικής καταγωγής με τους πρώτους να είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία Χριστιανοί (97,2% με βάση την πληθυσμιακή απογραφή του 1996) και τους τελευταίους να είναι κυρίως Ινδουιστές (70,7%) και Μουσουλμάνοι (17,9%). Η μεγαλύτερη χριστιανική υποομάδα είναι της Εκκλησίας των Μεθοδιστών των Φίτζι και της Ροτούμα (36,2% του συνολικού πληθυσμού), οι Καθολικοί είναι 8.9%, οι Συναθροίσεις του Θεού 4% και οι Αντβενιστές 2.9%. Τα Φίτζι αποτελούν επίσης την έδρα της Αγγλικανικής Αρχιεπισκοπής της Πολυνησίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτές οι υποομάδες αφορούν και τους Φιτζιανούς ινδικής καταγωγής. Το 6,1% των Φιτζιανών ινδικής καταγωγής είναι Χριστιανοί. Υπάρχουν επίσης σέκτες στους κόλπους των Ινδουιστών και των Μουσουλμάνων. Το 0,9% είναι Σιχ και σε 80 και πλέον τοπικές κοινότητες κατοικούν Μπαχάι.[19] Ο πρώτος Μπαχάι στα νησιά ήταν ένας Νεοζηλανδός, ο οποίος έφτασε εκεί το 1924. Στο νησί ζουν και πολλοί Εβραίοι.

Φίτζι

135

Επικοινωνίες και μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Αθλητισμός Το εθνικό άθλημα στα νησιά θεωρείται το ράγκμπι. Η εθνική ομάδα της χώρας έχει συμμετάσχει μάλιστα σε 4 Παγκόσμια Κύπελλα, με πρώτο εκείνο του 1987.

Πολιτισμός Ο πολιτισμός των Φίτζι περιλαμβάνει ένα πλούσιο μωσαϊκό από στοιχεία αυτοχθόνων, Ινδών, Κινέζων και Ευρωπαίων. Η παράδοση απαρτίζεται από στοιχεία, όπως η ευγένεια, οι παραδόσεις, η γλώσσα, το φαγητό, το ντύσιμο, η αρχιτεκτονική, οι τέχνες, η μουσική, ο χορός και τα αθλήματα. Η πλειονότητα του πληθυσμού παρουσιάζει πολιτισμικά στοιχεία από τους αυτόχθονες. Ωστόσο, δε λείπουν και στοιχεία από άλλες κουλτούρες (Ινδία, Ευρώπη, Τόνγκα κλπ.)

Σημειώσεις και παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A6%CE%AF%CF%84%CE%B6%CE%B9& params=-18.

00_N_179. 00_E_type:country [2] http:/ / www. statsfiji. gov. fj/ FjFacts& Figs05. pdf [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A6%CE%AF%CF%84%CE%B6%CE%B9& params=-18.

1416_N_178. 4419_E_type:city [4] [5] [6] [7]

Τμήμα 4 του Συντάγματος των Φίτζι (http://www.servat.unibe.ch/law/icl/fj00000_.html) Στις 17 Απριλίου του 2009 διορίστηκε αντιπρόεδρος από την στρατιωτική κυβέρνηση.

CIA World Fact Book (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/fj.html#Fiji) World Economic Outlook Database (http://www.imf.org/external/pubs/ft/weo/2009/02/weodata/weorept.aspx?sy=2009&

ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=819& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [8] Άρθρο σε μορφή PDF (http:/ / www. fiji. gov. fj/ uploads/ FijiToday2005-06. pdf) από το Fiji Government (http:/ / www. fiji. gov. fj/ publish/ history_culture. shtml) on Line, αναφορά στην παρουσία των Ευρωπαίων στα Φίτζι [9] Pacific Peoples, Melanesia/Micronesia/Polynesia (http:/ / humanities. cqu. edu. au/ history/ 52148/ modules/ pacific_peoplesA. html),

Πανεπιστήμιο Κεντρικής Κουηνσλάνδης [10] Abel Janszoon Βιογραφία του Τάσμαν (http:/ / www. answers. com/ main/ ntquery;jsessionid=ch285bg7t494l?method=4& dsid=2222& dekey=Abel+ Tasman& gwp=8& curtab=2222_1& sbid=lc05b& linktext=Abel Tasman) στο Answers.com [11] Oceania – Σύντομη Ιστορία των Φίτζι (http:/ / www. janesoceania. com/ oceania_history), Jane Resture's Oceania Page [12] Phil Taylor (06-12-2006-). "Fiji – alone under the gun" (http:/ / www. nzherald. co. nz/ section/ story. cfm?c_id=2& ObjectID=10414033). NZ Herald. . Ανακτήθηκε την 30-09-2007.

[13] "Commander hands back Executive Authority to Ratu Iloilo" (http:/ / web. archive. org/ web/ 20070107051230/ http:/ / www. fijivillage. com/ artman/ publish/ article_34881. shtml). Fijivillage. 04-01-2007. Αρχειοθετήθηκε από on 30-09-2007. .

[14] "I support army takeover: Iloilo" (http:/ / web. archive. org/ web/ 20070125100134/ http:/ / www. fijilive. com/ news/ show/ news/ 2007/ 01/ 04/ 04fijilive09. html). Fijilive. 04-01-2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (http:/ / www. fijilive. com/ news/ show/ news/ 2007/ 01/ 04/ 04fijilive09. html) on 2007-09-30. .

[15] "President swears in interim PM" (http:/ / web. archive. org/ web/ 20070125100307/ http:/ / www. fijilive. com/ news/ show/ news/ 2007/ 01/ 05/ 05fijilive08. html). Fijilive. 05-01-2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (http:/ / www. fijilive. com/ news/ show/ news/ 2007/ 01/ 05/ 05fijilive08. html) on 2007-09-30. .

[16] "Emergency rule declared in Fiji" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ asia-pacific/ 6981381. stm). BBC News. 07-09-2007. .

Ανακτήθηκε την 30-09-2007.

[17] [Deluge continues to swamp Fiji], The Canberra Times, 15 Ιανουαρίου 2009 [18] Indo-Fijian population declining (http:/ / www. radioaustralianews. net. au/ story. htm?id=15998), ΑBC Radio Australia News, του

Bruce Hill, 10 Μαρτίου 2009.

[19] "Graceful trees mark anniversary" (http:/ / news. bahai. org/ story. cfm?storyid=366). Baha'i World News Service. 12-04-2005. .

Ανακτήθηκε την 09-12-2006.

• Wright, Ronald (1986). On Fiji Islands. Original from the University of Michigan, Digitized 5 Dec 2006. ISBN 067080634X. Η αποικιοποίηση των Φίτζι.

Φίτζι

136

• Derrick, Ronald Albert (1951). The Fiji Islands: A Geographical Handbook. Govt. Print. Dept Fiji, 334 σελίδες, Αρχικό έγγραφο από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, ψηφιοποιήθηκε στις 11 Ιουλίου 2006. Λεπτομέρειες για την ιστορία και τη γεωγραφία των Φίτζι.

• Lal, Brij V. (1992). Broken Waves: A History of the Fiji Islands in the Twentieth Century. University of Hawaii Press. ISBN 0824814185. Ιστορία, γεωγραφία και οικονομία των Φίτζι.

• Back to the Chessboard: The Coup and the Re-Emergence of Pre-colonial Rivalries in Fiji. In: Kolig/Mückler (eds.) (2002). Politics of Indigeneity in the South Pacific. LIT Verlag, Hamburg. σελ. 143–158. ISBN 3825859150.

• Miller, Korina; Jones, Robyn; Pinheiro, Leonardo (2003). Fiji. Lonely Planet. ISBN 1740591348. Ταξιδιωτικός Οδηγός.

Βιβλιογραφία • Derrick, Ronald Albert (1957). A History of Fiji. Suva, Fiji: Government Printer.

• Scarr, Deryck (1984). Fiji: A Short History. Sydney, Australia: Allen & Unwin. ISBN 0868613193.

• Waterhouse, Joseph (1998). The King and People of Fiji. University of Hawaii Press. ISBN 0824819209.

Εξωτερικές συνδέσεις • • • • • • • •

Fijiguide.com - A comprehensive Travel and Culture Guide to Fiji (http://www.fijiguide.com) CIA Factbook (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/fj.html) Επίσημος ιστότοπος της κυβέρνησης των Φίτζι (http://www.fiji.gov.fj/) Επίσημη ιστοσελίδα του Κοινοβουλίου των Φίτζι (http://www.parliament.gov.fj/) Bulafiji.com. Επίσημος ιστότοπος Γραφείου Επισκεπτών των Φίτζι (http://www.bulafiji.com/) The Fiji Times- η μεγαλύτερη εφημερίδα των Φίτζι (http://www.fijitimes.com) Open Directory Project -Κατάλογος (http://dmoz.org/Regional/Oceania/Fiji) για τα Φίτζι (http://diplomacymonitor.com/stu/dm.nsf/nationaffectedd?openform&cat=Έγγραφα) στο Diplomacy Monitor • Seacology Fiji Projects (http://www.seacology.org/projects/polynesia_projects.htm#fiji) • Νησια Φιτζι Πληροφοριες (http://www.europe-hotels.gr/gr/exotic/index_fiji.htm) Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το άρθρο Fiji (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Fiji) της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ). ( ιστορικό/συντάκτες (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Fiji)).

Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες

Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες Αυστραλία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2427605 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, 96679247, Alaniaris, Atlantia, Avala, Badseed, C messier, Christos Vittoratos, Dada, Dai, Egmontaz, Georged, Geraki, Hypnotist, John1890, Kalogeropoulos, Knop92, Lemur12, Leonariso, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Matesi1976, Mik, Nataly8, Pavlos1988, Piperman, Pumpie, Purbo T, Romanm, Song1for, SpyrosCS, Suisui, VJSC263IO, Webkid, Δνόφος, 93 ανώνυμες επεξεργασίες Βανουάτου Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2424963 Συνεισφέροντες: ArielGlenn, CommonsDelinker, Dada, Geraki, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Moeng, Templar52, VJSC263IO, Valentin, Vavel, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Βόρειες Μαριάνες Νήσοι Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2340115 Συνεισφέροντες: Badseed, Geraki, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Matesi1976, Tony Esopi, Ttzavaras, VJSC263IO, Valentin, Αντιγόνη, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Γαλλική Πολυνησία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2400674 Συνεισφέροντες: Aurilios, CommonsDelinker, Cplakidas, Diamond, Geraki, Kostisl, Lemur12, MARKELLOS, Tony Esopi, Valentin, Αντιγόνη, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Γκουαχάν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2381357 Συνεισφέροντες: Aurilios, Geraki, Kostisl, Lemur12, MARKELLOS, Tony Esopi, Ttzavaras, Αντιγόνη, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Κιριμπάτι Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2360913 Συνεισφέροντες: ArielGlenn, Aurilios, Badseed, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Templar52, Valentin, Παναγιώτης Μπότσης, 6 ανώνυμες επεξεργασίες Μικρονησία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2392195 Συνεισφέροντες: Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, VJSC263IO, Valentin, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Νέα Ζηλανδία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2425474 Συνεισφέροντες: Alaniaris, Avala, Badseed, CommonsDelinker, CubicStar, Customizer 2010, Dada, GOLIS, Geraki, Hypnotist, Kalogeropoulos, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Purbo T, Sodacan, Ttzavaras, Valentin, Αιμε, Αντιγόνη, 24 ανώνυμες επεξεργασίες Νέα Καληδονία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2378281 Συνεισφέροντες: Aurilios, Badseed, CommonsDelinker, Geraki, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Tony Esopi, Ttzavaras, Valentin, Αντιγόνη, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Νήσοι Κουκ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2424937 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Dada, Diamond, Geraki, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Tony Esopi, Valentin, Vavel, Αντιγόνη, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Νήσοι Μάρσαλ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2392808 Συνεισφέροντες: Alaniaris, Badseed, CommonsDelinker, CubicStar, Dada, Hypnotist, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Templar52, Tony Esopi, Ttzavaras, Vavel, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Νήσοι Πίτκαιρν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2388419 Συνεισφέροντες: Dada, Egmontaz, Fefeli, Kostisl, Lemur12, MARKELLOS, Nakos2208, Sisyphos23, Templar52, Tony Esopi, Valentin, Vavel, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Νήσοι Σολομώντα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2388997 Συνεισφέροντες: Badseed, CommonsDelinker, Dada, Diderot, Fefeli, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, Matesi1976, Mdb, Templar52, Tony Esopi, Valentin, Vavel, Αιμε, Χαϊδαριώτης, 15 ανώνυμες επεξεργασίες Ναουρού Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2428251 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Dada, E2m, Geraki, Hypnotist, Immanuel Giel, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Matesi1976, Mik, Purbo T, Templar52, Valentin, Vavel, 12 ανώνυμες επεξεργασίες Νησί Νόρφολκ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2433606 Συνεισφέροντες: ArgGeo, Egmontaz, Geraki, Infoscienceaddict, Kostisl, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Nakos2208, Patriot8790, Pavlos1988, Tony Esopi, Vavel, Αντιγόνη Νιούε Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2393555 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Geraki, Heima, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Templar52, Tony Esopi, Vavel, Αντιγόνη Ουώλις και Φουτούνα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2328876 Συνεισφέροντες: Aurilios, Egmontaz, FocalPoint, Geraki, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Matesi1976, Noobas, Sotkil, Templar52, Tony Esopi, Ţħėőďŏŗǽ, Αντιγόνη Παλάου Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2407476 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Dai, Egmontaz, Geraki, Hypnotist, Kiatos, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Matesi1976, Vavel, Αντιγόνη, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Παπούα Νέα Γουινέα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2414020 Συνεισφέροντες: AnorthosisFamagustaFC, Badseed, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Nataly8, Tony Esopi, Ttzavaras, Vavel, Αιμε, Μυρμηγκάκι, 9 ανώνυμες επεξεργασίες Σαμόα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2408883 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Blua, CommonsDelinker, Geraki, Hypnotist, Jon Harald Søby, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Nikosguard, Noobas, Templar52, Transistor, Vavel, Αντιγόνη, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Τοκελάου Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2396600 Συνεισφέροντες: Geraki, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Tony Esopi, Valentin, Vavel Τουβαλού Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2392919 Συνεισφέροντες: Geraki, Knop92, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Purbo T, Templar52, Valentin, Vassilisk, Vavel, Αιμε, Αντιγόνη, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Τόνγκα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2408486 Συνεισφέροντες: Dimitrissss, Ego, Ferengi, Geraki, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Vavel, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Φίτζι Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2391288 Συνεισφέροντες: Free3yourmind, Geraki, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, SpyrosCS, Templar52, Ttzavaras, Valentin, Veron, Αντιγόνη, 3 ανώνυμες επεξεργασίες

137

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Εικόνα:Flag of Australia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Australia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Ian Fieggen Εικόνα:Australian Coat of Arms.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Australian_Coat_of_Arms.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: No illustrator given. Εικόνα:Australia (orthographic projection).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Australia_(orthographic_projection).svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: User:Ssolbergj Αρχείο:Straight Line Steady.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Straight_Line_Steady.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Trisreed Αρχείο:AustraliaStatesTerritoriesNumb.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:AustraliaStatesTerritoriesNumb.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Artem Karimov, Bill da Flute, Diceman, Muriel Gottrop Αρχείο:Aus layered day(center).jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Aus_layered_day(center).jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Flamarande, Saperaud, っ Αρχείο:Koala climbing tree.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Koala_climbing_tree.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Diliff Αρχείο:Melbourne Docklands - Yarras Edge - marina panorama.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Melbourne_Docklands_-_Yarras_Edge_-_marina_panorama.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: Diliff Εικόνα:Sydney Harbour Bridge from the air.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Sydney_Harbour_Bridge_from_the_air.JPG Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Grahamec, Grillo, Joseolgon, Ronaldino Εικόνα:Sunset Mt-Hotham Vic 1.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Sunset_Mt-Hotham_Vic_1.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Jjron, Khamtran, Mogelzahn, Semnoz Εικόνα:Uluru 1.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Uluru_1.JPG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Drozdp Εικόνα:Torrens river.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Torrens_river.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Roo72, ScottDavis, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Australia South Africa Cordon.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Australia_South_Africa_Cordon.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Hamedog at en.wikipedia Εικόνα:Ruckwork.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Ruckwork.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Rulesfan Εικόνα:Kangaroo in Adelaide Zoo.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Kangaroo_in_Adelaide_Zoo.jpg Άδεια: Attribution Συνεισφέροντες: Pavlos1988. Original uploader was Pavlos1988 at el.wikipedia Εικόνα:Darwin 1824.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Darwin_1824.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Tourism NT Εικόνα:Flag_of_Vanuatu.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Vanuatu.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: EugeneZelenko, Fry1989, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Mattes, Neq00, Nightstallion, PeterSymonds, Vzb83 Εικόνα:EscudoVanuatu.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:EscudoVanuatu.PNG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Trabajo Propio Εικόνα:VanuatuMapExCIA.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:VanuatuMapExCIA.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: original=User:Taichi; this version=User:Tim Ross Αρχείο:Red Arrow Down.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Red_Arrow_Down.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Dbenbenn, Juiced lemon, Redrose64, Trisreed, Vonvon, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Vanuatu demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Vanuatu_demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Vanuatu Provinces.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Vanuatu_Provinces.JPG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Encolpe, EugeneZelenko, Taichi, Zscout370 Αρχείο:Wooden slit drums from Vanuatu, Bernice P. Bishop Museum.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Wooden_slit_drums_from_Vanuatu,_Bernice_P._Bishop_Museum.JPG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Wmpearl Εικόνα:Flag of the Northern Mariana Islands.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Northern_Mariana_Islands.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: BanyanTree, Editor at Large, Homo lupus, Liftarn, Mattes, Nightstallion, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Northern Mariana Islands seal.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Northern_Mariana_Islands_seal.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Awg1010, Dbenbenn, Duesentrieb, Duffman, PatríciaR, Telim tor, Twthmoses, Владимир турчанинов, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:LocationNorthernMarianas.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationNorthernMarianas.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: TarmoK, Telim tor, Ultratomio, Unpocoloco Εικόνα:Flag of French Polynesia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_French_Polynesia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Nightstallion Εικόνα:Coat of arms of French Polynesia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_French_Polynesia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:PavelD Εικόνα:Location French Polynesia.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Location_French_Polynesia.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Mixcoatl at nl.wikipedia Αρχείο:Flag of Guam.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Guam.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Denelson83 Αρχείο:LocationGuam.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationGuam.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Guam demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Guam_demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75 Εικόνα:Flag of Kiribati.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Kiribati.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat_of_arms_of_Kiribati.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Kiribati.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Indolences Εικόνα:LocationKiribati.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationKiribati.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Kiribati map LOC.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Kiribati_map_LOC.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: US Dept of Congress, 1989 Αρχείο:KiribatiIslands.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:KiribatiIslands.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Εικόνα:Flag of New Zealand.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_New_Zealand.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Adambro, Arria Belli, Bawolff, Bjankuloski06en, ButterStick, Denelson83, Donk, Duduziq, EugeneZelenko, Fred J, Fry1989, Hugh Jass, Ibagli, Jusjih, Klemen Kocjancic, Mamndassan, Mattes, Nightstallion, O, Peeperman, Poromiami, Reisio, Rfc1394, Shizhao, Tabasco, Transparent Blue, Väsk, Xufanc, Zscout370, 35 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of Arms of New Zealand.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_New_Zealand.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Sodacan Εικόνα:LocationNewZealand.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationNewZealand.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Green Arrow Up Darker.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Green_Arrow_Up_Darker.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Edfrommars Αρχείο:Map of New Zealand.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Map_of_New_Zealand.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Αντιγόνη Αρχείο:Circular map symbol.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Circular_map_symbol.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Αντιγόνη Αρχείο:Loxodonta-Blarina.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Loxodonta-Blarina.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: 127.0.0.l, Dcljr, Paradoctor, WikipediaMaster Αρχείο:Circular map symbol 2.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Circular_map_symbol_2.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Αντιγόνη Αρχείο:Green rectangle 2.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Green_rectangle_2.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:MARKELLOS Αρχείο:Circular map symbol 3.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Circular_map_symbol_3.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Αντιγόνη Αρχείο:Green rectangle 5.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Green_rectangle_5.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:MARKELLOS Αρχείο:Circular map symbol 4.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Circular_map_symbol_4.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Αντιγόνη

138

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Αρχείο:Green rectangle 4.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Green_rectangle_4.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:MARKELLOS Αρχείο:Green rectangle 1.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Green_rectangle_1.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:MARKELLOS Αρχείο:Satellite image of New Zealand in December 2002.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Satellite_image_of_New_Zealand_in_December_2002.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Apalsola, Dbenbenn, Fanghong, Hautala, Jdorje, Juiced lemon, YolanC Αρχείο:Aoraki-Mount Cook from Hooker Valley.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Aoraki-Mount_Cook_from_Hooker_Valley.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Avenue, Herzi Pinki, Miguel A. Monjas, たね Εικόνα:Flag of France.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_France.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: (Αγγλικά) Εικόνα:Coat_of_arms_of_New_Caledonia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_New_Caledonia.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: User:J.delanoy Εικόνα:LocationNewCaledonia.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationNewCaledonia.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: User:Satesclop Αρχείο:Armoiries_Nouméan_fr.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Armoiries_Nouméan_fr.gif Άδεια: Attribution Συνεισφέροντες: Charlesladano Αρχείο:Flag of the Cook Islands.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Cook_Islands.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Denelson83, User:DiamondVertex Αρχείο:LocationCookIslands.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationCookIslands.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Bemoeial2, Electionworld, Telim tor Εικόνα:Flag_of_the_Marshall_Islands.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Marshall_Islands.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Αρχείο:Coats of arms of None.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coats_of_arms_of_None.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Huhsunqu, User:TM Εικόνα:LocationMarshallIslands.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationMarshallIslands.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:MH -map A.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:MH_-map_A.png Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Hobe Αρχείο:ClimateMajuroMarshallIslands.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:ClimateMajuroMarshallIslands.PNG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Miaow Miaow Αρχείο:Laura beach n tree (170671778).jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Laura_beach_n_tree_(170671778).jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Stefan Lins from Tokyo, Japan Εικόνα:Flag_of_the_Pitcairn_Islands.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Pitcairn_Islands.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Dbenbenn Εικόνα:Coat_of_Arms_of_the_Pitcairn_Islands.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_the_Pitcairn_Islands.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Bjankuloski06en, Fry1989, Himasaram, Lokal Profil, Noorse, Telim tor, Yaddah Εικόνα:LocationPitcairnIslands.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationPitcairnIslands.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: CDC Εικόνα:Flag of the Solomon Islands.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Solomon_Islands.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:LocationSolomonIslands.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSolomonIslands.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:New georgia pol89.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:New_georgia_pol89.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Bradipus, Pibwl, Zyxw Εικόνα:Flag_of_Nauru.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Nauru.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:LocationNauru.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationNauru.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Nauru Annexation Germany 1888.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Nauru_Annexation_Germany_1888.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: CdaMVvWgS, Fornax, Infrogmation, Man vyi, Rémih, Svencb, Переход Артур Αρχείο:Nauruan-warrior-1880ers.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Nauruan-warrior-1880ers.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: user:CdaMVvWgS Αρχείο:Nauru Island under attack by Liberator bombers of the Seventh Air Force..jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Nauru_Island_under_attack_by_Liberator_bombers_of_the_Seventh_Air_Force..jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Philip A. Crowl and Edmund G. Love Αρχείο:Nauru-parliament.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Nauru-parliament.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:CdaMVvWgS Αρχείο:Nauru map english.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Nauru_map_english.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Original uploader was Bobo is soft at en.wikipedia Later version(s) were uploaded by Ilmari Karonen, Henry W. Schmitt, DavidHOzAu at en.wikipedia. Αρχείο:Nauru satellite.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Nauru_satellite.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Edward, JM.Beaubourg, Jon Harald Søby, Kimdime, Kleinstein95, NGerda, Rémih, Telim tor, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Karst following phosphate mining on Nauru.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Karst_following_phosphate_mining_on_Nauru.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: PDH, Rémih, Telim tor Αρχείο:Nauru Denigomodu-Nibok.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Nauru_Denigomodu-Nibok.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: CdaMVvWgS, Kimdime, PDH, Rémih, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Linkbelt1999-Finalspiel.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Linkbelt1999-Finalspiel.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Jon Harald Søby, Kimdime, PDH, Rulesfan, Rémih, Schekinov Alexey Victorovich, TFCforever, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Nauru airport entrance.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Nauru_airport_entrance.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Bernard Cloutier Εικόνα:Flag of Norfolk Island.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Norfolk_Island.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Avala, Bapho, ChongDae, David Kernow, Dbenbenn, Denniss, George McFinnigan, Himasaram, Homo lupus, Nightstallion, Ninane, Pumbaa80, Slomox, Telim tor, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:LocationNorfolkIsland.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationNorfolkIsland.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Original uploader was Garlics82 at en.wikipedia Εικόνα:Flag of Niue.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Niue.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:LocationNiue.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationNiue.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag_of_France.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_France.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: (Αγγλικά) Εικόνα:Flag of Wallis and Futuna.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Wallis_and_Futuna.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Denelson83 Αρχείο:Wallis and Futuna-CIA WFB Map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Wallis_and_Futuna-CIA_WFB_Map.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Electionworld, Olivier2, Wolfman Εικόνα:Flag_of_Palau.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Palau.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Gabbe Εικόνα:Coat of arms of Palau.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Palau.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Washiucho Εικόνα:LocationPalau.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationPalau.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Palau-CIA WFB Map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Palau-CIA_WFB_Map.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Benchill, Hoshie, Jonathan Harker, Ras67, Spangineer, Wolfman Αρχείο:Beach-in-melekeok20071222.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Beach-in-melekeok20071222.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Peter R. Binter (=Binter); Original uploader was Binter at de.wikipedia (Original text : Peter R. Binter) Αρχείο:Koror-palau-downtown20071219.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Koror-palau-downtown20071219.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Peter R. Binter (=Binter); Original uploader was Binter at de.wikipedia (Original text : Peter Binter) Αρχείο:States of Palau.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:States_of_Palau.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Kirk, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Team Palau Summer Olympics 2008.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Team_Palau_Summer_Olympics_2008.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: United States Department of the Interior's Office of Insular Affairs and the Palau NOC Αρχείο:Capitol-complex-melekeok-palau20071220.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Capitol-complex-melekeok-palau20071220.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Photographer Binter; Original uploader was Binter at de.wikipedia (Original text : Peter Binter) Εικόνα:Flag of Papua New Guinea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Papua_New_Guinea.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Nightstallion

139

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Εικόνα:Coat_of_arms_of_Papua_New_Guinea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Papua_New_Guinea.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Rugby471 Εικόνα:LocationPapuaNewGuinea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationPapuaNewGuinea.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Papua-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Papua-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:People of wagifa.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:People_of_wagifa.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: Mbz1, Rugby471 Αρχείο:Papua new guinea provinces (numbers).png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Papua_new_guinea_provinces_(numbers).png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: NERIUM, Slawojar Εικόνα:Flag of Samoa.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Samoa.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Anime Addict AA, Avala, Emijrp, Fry1989, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Kookaburra, Kronocide, Mattes, Nightstallion, Telim tor, Vzb83, Xufanc, Zscout370, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:LocationSamoa.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSamoa.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Samoa Country map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Samoa_Country_map.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: CloudSurfer at en.wikipedia Αρχείο:Samoa upolu.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Samoa_upolu.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Kronocide Αρχείο:Samoa Demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Samoa_Demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Samoa Familie.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Samoa_Familie.JPG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Plenz Αρχείο:Samoa - Apia Govt buildings.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Samoa_-_Apia_Govt_buildings.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Gargolla, Kronocide, LukMak, Stan Shebs, Telim tor Αρχείο:Samoan Malu.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Samoan_Malu.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: RunningToddler Αρχείο:LocationTokelau.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationTokelau.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Flag of Tokelau.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Tokelau.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Andrwsc Εικόνα:Flag_of_Tuvalu.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Tuvalu.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Avala, CommonsDelinker, Davepape, Denelson83, DiamondVertex, Fry1989, Greentubing, Homo lupus, Jed, Klemen Kocjancic, Kookaburra, Mattes, Neq00, Nightstallion, Vzb83, 8 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Tuvalu.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Tuvalu.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Denelson83 Εικόνα:LocationTuvalu.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationTuvalu.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Tuvalu Funafuti atoll beach.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tuvalu_Funafuti_atoll_beach.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: Stefan Lins Αρχείο:Tuvalu costume.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tuvalu_costume.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Alfred T. Agate Αρχείο:Tuvaluwoman1894.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tuvaluwoman1894.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Dr. Blofeld, Gugganij, Infrogmation, Xufanc, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Tv-map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tv-map.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Bkell at en.wikipedia Εικόνα:Flag_of_Tonga.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Tonga.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Badseed, Fry1989, Herbythyme, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Krun, Liftarn, Mattes, Neq00, Nightstallion, Pumbaa80, Trockennasenaffe, 5 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Tonga.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Tonga.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: user:Tauʻolunga Εικόνα:LocationTonga.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationTonga.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:EugeneZelenko, User:Vardion Αρχείο:Tonga demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tonga_demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:The Free Church of Tonga.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:The_Free_Church_of_Tonga.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: Jansan Εικόνα:Flag_of_Fiji.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Fiji.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Anime Addict AA, Avala, ButterStick, Denelson83, Fry1989, Greentubing, Herbythyme, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Krun, Lokal Profil, Mattes, Multichill, Neq00, Nightstallion, Sam916, Urhixidur, Vzb83, 6 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Fiji.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Fiji.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Bryan Derksen, DenghiùComm, EDUCA33E, Ewan McTeagle, FischX, Fry1989, Porao, Telim tor Εικόνα:LocationFiji.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationFiji.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Fiji map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Fiji_map.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Alexander Ilnitsky, EugeneZelenko, Juiced lemon, Tony Wills Αρχείο:Sunset Bench.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Sunset_Bench.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Jon-Eric Melsæter from Oslo, norway Αρχείο:Wikipedia-logo.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Wikipedia-logo.png Άδεια: logo Συνεισφέροντες: Abigor, Bastique, Cary Bass, Guillom, Krinkle, Kwj2772, Mike.lifeguard, Mormegil, Richie, Rocket000, Schaengel89

140

Άδεια

Άδεια Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/

141