Αφρικανικές Χώρες by Afroditi Fragkou

Αφρικανικές Χώρες

PDF που παράγονται χρησιμοποιώντας την ανοικτού περιεχομένου εργαλειοθήκη mwlib. Βλέπε http://code.pediapress.com/ για περισσότερες πληροφορίες. PDF generated at: Tue, 14 Dec 2010 19:52:42 UTC

Περιεχόμενα Άρθρα Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας

Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας

Αίγυπτος Αίγυπτος

Αγκόλα Αγκόλα

Αιθιοπία Αιθιοπία

Ακτή Ελεφαντοστού Ακτή Ελεφαντοστού

Αλγερία Αλγερία

Γκάμπια Γκάμπια

Γκάνα

10 10 17 17 32 32 37 37 42 42 50 50 56

Γκάνα

Γκαμπόν

Γουινέα Γουινέα

Γουινέα-Μπισσάου Γουινέα-Μπισσάου

Δημοκρατία του Κονγκό Δημοκρατία του Κονγκό

61 67 67 75 75 81 81

Ερυθραία Ερυθραία

Ζάμπια Ζάμπια

Ζιμπάμπουε Ζιμπάμπουε

Ισημερινή Γουινέα Ισημερινή Γουινέα

Κένυα Κένυα

Καμερούν Καμερούν

90 90 93 93 104 104 108 108 118 118 123 123

Κεντροαφρικανική Δημοκρατία

137

Κεντροαφρικανική Δημοκρατία

137

Κομόρες Κομόρες

Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό

139 139 146

Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό

146

Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό

150

Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό

150

Λεσότο Λεσότο

Λιβερία Λιβερία

Λιβύη Λιβύη

Μάλι

154 154 160 160 170 170 175

Μάλι

175

Μαδαγασκάρη

180

Μαδαγασκάρη

180

Μαλάουι Μαλάουι

Μαρόκο Μαρόκο

Μαυρίκιος

197 197 201 201 206

Μαυρίκιος

206

Μαυριτανία

207

Μαυριτανία

Μοζαμβίκη Μοζαμβίκη

Μπενίν

207 216 216 223

Μπενίν

223

Μποτσουάνα

233

Μποτσουάνα

233

Μπουρκίνα Φάσο

237

Μπουρκίνα Φάσο

Μπουρουντί Μπουρουντί

Νίγηρας Νίγηρας

Ναμίμπια Ναμίμπια

Νιγηρία Νιγηρία

237 243 243 249 249 256 256 260 260

Νότια Αφρική

264

Νότια Αφρική

264

Ουγκάντα Ουγκάντα

Πράσινο Ακρωτήριο Πράσινο Ακρωτήριο

Ρουάντα Ρουάντα

Σενεγάλη Σενεγάλη

Σεϋχέλλες Σεϋχέλλες

Σιέρα Λεόνε Σιέρα Λεόνε

Σομαλία Σομαλία

271 271 274 274 281 281 286 286 291 291 299 299 304 304

Σουαζιλάνδη

308

Σουαζιλάνδη

308

Σουδάν

311

Σουδάν

311

Τανζανία

316

Τανζανία

Τζιμπουτί Τζιμπουτί

Τσαντ

316 320 320 323

Τσαντ

323

Τυνησία

327

Τυνησία

Τόγκο Τόγκο

327 332 332

Παραπομπές Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες

337

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες

339

Άδειες Άρθρου Άδεια

345

Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας Συντεταγμένες: 0°19′00″N 6°36′00″E0.3167, 6.6 [1]

Σημαία τoυ Σάο Τομέ και Πρίνσιπε Εθνόσημο του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε Εθνικός ύμνος: Independência total ("Συνολική ανεξαρτησία")

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Σάο Τομέ 00°20′00″N 06°44′00″E0.333333, 6.733333 [2]

Επίσημες γλώσσες

πορτογαλική και αναγνωρισμένες τοπικές διάλεκτοι (Φέρο, Ανγκολάρ, γλώσσα του Πρίνσιπε)

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία (λαοκρατική ημιπροεδρική δημοκρατία)

Πρόεδρος της Δημοκρατίας Φράντικε ντε Μένζες Πρωθυπουργός Πατρίς Τροβοάντα Ανεξαρτησία από Πορτογαλία - Κηρύχθηκε και αναγνωρίστηκε Ισχύον Σύνταγμα

12 Ιουλίου 1975 10 Σεπτεμβρίου 1990

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

1.001 km2 (183η) αμελητέο 209 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

212.679 [3] (183η) 171 κατ./km² (65η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,296 δισ. $[4] (181η) 1.821 $[4] (147η)

Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

2 0,189 δισ. $[4] (180η) 1.160 $[4] (131η) 0,651 (131η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ντόμπρα (STD)

Ζώνη ώρας

UTC (UTC +0)

Internet TLD

.st

Κωδικός κλήσης

+240

To Σάο Τομέ και Πρίνσιπε (πορτογαλικά: São Tomé e Príncipe, ΔΦΑ: /sɐ̃w̃ tu.'mɛ i 'pɾı̃.sɨ.p(ɨ)/, απόδοση: Σάουν Τομέ και Πρίνσιπε, κυριολεκτικά: Άγιος Θωμάς και Πρίγκηπας, επίσημη ονομασία Λαϊκή Δημοκρατία του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε είναι νησιωτικό κράτος στον Κόλπο της Γουινέας. Πρόκειται για τη μικρότερη σε έκταση χώρα στην Αφρική. Αποτελείται από δύο νησιά, το Σάο Τομέ και το Πρίνσιπε, με συνολική έκταση 1.001 km² που απέχουν μεταξύ τους 140 km και βρίσκονται περίπου 250 και 225 km, αντίστοιχα, ανοιχτά της βορειοδυτικής ακτής της Γκαμπόν. Και τα δύο νησιά είναι μέρος μιας ανενεργού ηφαιστειακής οροσειράς. Το Σάο Τομέ, το μεγαλύτερο, νότιο νησί, βρίσκεται σχεδόν ακριβώς στον ισημερινό. Έλαβε το όνομά του από από τον Άγιο Θωμά, καθώς οι Πορτογάλοι εξερευνητές ανακάλυψαν το νησί την ημέρα της γιορτής του. Ο πληθυσμός του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε ανέρχεται στις 212.679 κατοίκους[3] . Το Σάο Τομέ είναι η πρωτεύουσα. Η επίσημη γλώσσα είναι η πορτογαλική. Ανεξαρτητοποιήθηκε από την Πορτογαλία το 1975. Πρόεδρος είναι ο Φράντικε ντε Μένζες και Πρωθυπουργός ο Πατρίς Τροβοάντα.

Γεωγραφία Τα νησιά του Σάο Τομέ και του Πρίνσιπε βρίσκονται στον Ισημερινό και στον Ατλαντικό Ωκεανό περίπου 300 και 250 χιλιόμετρα αντίστοιχα, στα ανοικτά της βορειοδυτικής ακτής της Γκαμπόν, συγκροτώντας τη μικρότερη χώρα στην Αφρική. Αμφότερα τα νησιά αποτελούν τμήμα ηφαιστειακής οροσειράς, η οποία συμπεριλαμβάνει τα νησιά Ανομπόν στα νοτιοανατολικά, Μπιόκο στα βορειοανατολικά (και τα δύο νησιά αποτελούν τμήμα της Ισημερινής Γουινέας και το Όρος Καμερούν στις δυτικές ακτές της Αφρικής. Το νησί Σάο Τομέ είναι το πιο ορεινό από τα δύο νησιά, με ψηλότερο σημείο τα 2.024 μ. Το Πρίνσιπε έχει πλούσια δάση και εύφορο έδαφος. Χάρτης

Το κλίμα είναι τοπικό, θερμό και υγρό, με τη μέση θερμοκρασία να διαμορφώνεται ετησίως περίπου στους 27 °C (80 °F) με μικρές διαφορές από ημέρα σε ημέρα. 32 °C. Στα υψηλότερα σημεία, η θερμοκρασία είναι γύρω στους 20 °C (68 °F) και γενικά τη νύχτα επικρατεί δροσιά. Η μέση ετήσια βροχόπτωση

Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας

κυμαίνεται από 5 μ. στις νοτιοδυτικές πλαγιές ως 1 μ. στα βόρεια, χαμηλότερα εδάφη. Η περίοδος των βροχών διαρκεί από τον Οκτώβριο ως το Μάιο. Ο Ισημερινός βρίσκεται ακριβώς στα νότια του νησιού Σάο Τομέ, περνώντας ή ευρισκόμενος κοντά στο νησάκι με το όνομα Ιλιέου ντας Ρόλας (Ilhéu das Rolas).

Το σημείο από το οποίο διέρχεται ο Ισημερινός, στο Νησάκι ντας Ρόλας (Ιλιέου ντας Ρόλας) στο Σάο Τομέ και Πρίνσιπε.

Ιστορία H χώρα ανακαλύφθηκε και αποικίστηκε από την Πορτογαλία στα τέλη του 15ου αιώνα. Η ίδρυση του πρώτου οικισμού συντελέστηκε το 1493 από τον Αλβάρο Καμίνια. Το 1500 εποικίστηκε και το Πρίνσιπε. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν "ανεπιθύμητοι" (κυρίως Εβραίοι), οι οποίοι είχαν σταλεί εκεί από την Πορτογαλία. Οι Πορτογάλοι ξεκίνησαν το εμπόριο σκλάβων, οι οποίοι εργάζονταν σε φυτείες ζαχαροκάλαμου. Ως αποτέλεσμα, στα μέσα του 16ου αιώνα, το Σάο Τομέ και Πρίνσιπε ήταν πρώτη εξαγωγός χώρα ζάχαρης. Το 19ο αιώνα η ζάχαρη αντικαταστάθηκε από φυτείες κακάο και καφέ (rocas), οι οποίες αποτελούσαν ιδιοκτησία μεγάλων πορτογαλικών εταιρειών. Έτσι, ως το 1908 η χώρα ήταν πρώτη σε παραγωγή κακάο, κάτι που σε μεγάλο βαθμό ισχύει μέχρι σήμερα. Το 1876 καταργήθηκε επίσημα η δουλεία[5] ωστόσο η Ο θυρεός του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε κατά την αποικιακή καταπίεση των εργατών συνεχίστηκε και τον εικοστό περίοδο αιώνα, με κορύφωμα τις ταραχές του 1953 κατά τις οποίες εκατοντάδες Αφρικανών εργατών σκοτώθηκαν σε συμπλοκή με τα αφεντικά τους (που ήταν Πορτογάλοι). Τα γεγονότα εκείνα έμειναν στην ιστορία της νησιωτικής χώρας ως "Η Σφαγή της Μπατεπά" και η επέτειος από τη σφαγή τιμάται επίσημα από την κυβέρνηση ως εορτή. Ως τα τέλη της δεκαετίας του '50, ομάδα ανθρώπων από το Σάο Τομέ ίδρυσαν το Κίνημα για την Απελευθέρωση του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε (MLSTP), που μετέφερε τελικά την έδρα του στη γειτονική Γκαμπόν. Έπειτα από την ανατροπή της δικτατορίας του Καετάνο στην Πορτογαλία, τον Απρίλιο του 1974 το νέο καθεστώς υποσχέθηκε να δώσει ανεξαρτησία σε όλες τις αποικίες. Το Νοέμβριο του 1974, αντιπρόσωποι της νέας στρατιωτικής κυβέρνησης της Πορτογαλίας συναντήθηκαν στο Αλγέρι με το MLSTP και σύναψαν συμφωνία για τη μεταφορά της κυριαρχίας. Έπειτα από μικρή περίοδο προσωρινής διακυβέρνησης, στις 12

Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας

Ιουλίου του 1975 η χώρα ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος. Πρώτος Πρόεδρος εξελέγη στις 12 Δεκεμβρίου του 1975 ο Μανουέλ Πίντο ντα Κόστα, Γενικός Γραμματέας του MLSTP (επανεξελέγη από τη Βουλή το 1985). Το 1978 η χώρα απειλήθηκε με εισβολή από μισθοφόρους. Στρατεύματα της Κούβας και της Αγκόλας ενίσχυσαν το κράτος και αποσόβησαν τον κίνδυνο εισβολής. Το Σεπτέμβριο του 1979 ο Μιγκουέλ Τροβοάντα κατηγορήθηκε για σχεδιασμό πραξικοπήματος. Το Μάρτιο του 1988 απέτυχε κι άλλη απόπειρα εισβολής. Μετά τα τέλη της δεκαετίας του ' 80 και σταδιακά το κράτος έγινε πολυκομματική δημοκρατία. Υπήρξε μία από τις πρώτες αφρικανικές χώρες που εφήρμοσε τον πολυκομματισμό, το 1990. Αυτό εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα, στις 22 Αυγούστου του 1990. Οι πρώτες ελεύθερες εκλογές διεξήχθησαν στις 20 Ιανουαρίου (βουλευτικές) και στις 3 Μαρτίου (προεδρικές) του 1991 σε κλίμα ελευθερίας και χωρίς να σημειωθούν περιστατικά βίας. Παρά το γεγονός αυτό, ο ανταγωνισμός μεταξύ των κομμάτων επέφερε ένταση, με αποκορύφωμα, δύο πραξικοπήματα το 1995 και το 2003. Στις προεδρικές εκλογές του 1991 Πρόεδρος εξελέγη ο πρώην πρωθυπουργός, Μιγκουέλ Τροβοάντα, ο οποίος ήταν εξόριστος από το 1986 και είχε κατέλθει ως ανεξάρτητος υποψήφιος. Ο Τροβοάντα αναδείχθηκε νικητής και των εκλογών της 11 και 21 Ιουλίου του 1996. Το Κόμμα Δημοκρατικής Συσπείρωσης (PCD) ανέτρεψε το MLSTP και κατέλαβε την απόλυτη εδρών στο Κοινοβούλιο στις βουλευτικές εκλογές. Οι πρώτες δημοτικές εκλογές διεξήχθησαν το αυτές το MLSTP κέρδισε σε 5 από τα συνολικά 7 συμβούλια νομών. Στις πρόωρες βουλευτικές 1994, το MLSTP κέρδισε πλειοψηφία εδρών στην Εθνοσυνέλευση και απόλυτη πλειοψηφία στις Νοεμβρίου του 1998.

πλειοψηφία 1992 και σε εκλογές του εκλογές του

Τον Ιούλιο του 2001 Πρόεδρος εξελέγη ο υποψήφιος της Ανεξάρτητης Δημοκρατικής Δράσης, Φράντικε ντε Μένζες, από τον πρώτο γύρο. Ορκίστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 2001. Το Μάρτιο του 2002 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές και για τα επόμενα τέσσερα έτη, σχηματίστηκαν πολλές κυβερνήσεις με επικεφαλής την Αντιπολίτευση, οι οποίες υπήρξαν βραχύβιες. Η περίοδος συγκατοίκησης στην κυβέρνηση έλαβε τέλος το Μάρτιο του 2006, οπότε στις εκλογές κέρδισε πλειοψηφία εδρών στην Εθνοσυνέλευση ο προσκείμενος στον Πρόεδρο συνασπισμός. Έτσι, σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση. Τον Ιούλιο του 2003, όταν ο Πρόεδρος ντε Μένζες επισκεπτόταν την Αμπούτζα της Νιγηρίας, ομάδα στρατιωτικών με επικεφαλής τον ταγματάρχη Φερνάντου Περέιρα κατέλαβαν την εξουσία με αναίμακτο πραξικόπημα, επικαλούμενοι τη διαφθορά. Η πρωθυπουργός Μαρία ντας Νέβες τέθηκε υπό περιορισμό και διαλύθηκε η Βουλή. Έπειτα από μερικές ημέρες διαπραγματεύσεων στις οποίες μεσολάβησαν Πορτογάλοι, Νιγηριανοί και Αμερικανοί διπλωμάτες, οι πραξικοπηματίες συμφώνησαν για την επιστροφή του ντε Μένζες υπό τον όρο ότι θα εξασφάλιζαν ασυλία. Στις 30 Ιουλίου του 2006 επανεξελέγη ο Πρόεδρος ντε Μένζες, καθώς νίκησε δύο άλλους υποψηφίους, μεταξύ των οποίων και το γιο του πρώην Προέδρου, Πατρίς Τροβοάντα. Οι πρώτες τοπικές εκλογές από το 1992 διεξήχθησαν στις 27 Αυγούστου του 2006 και χαρακτηρίστηκαν από την κυριαρχία των μελών του κυβερνώντος συνασπισμού.

Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας

Δημογραφία Από το σύνολο των κατοίκων της νησιωτικής χώρας, 137.500 ζουν στο νησί Σάο Τομέ και άλλοι 6.000 στο Πρίνσιπε. Όλοι προέρχονται από διαφορετικές εθνικές ομάδες, που ήρθαν στα νησιά για πρώτη φορά το 1485. Επτά εθνοτικές ομάδες είναι γνωστές: • Mestiços ή με ανάμικτο αίμα, απόγονοι των Πορτογάλων αποικιοκρατών και των Αφρικανών σκλάβων, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στα νησιά τα πρώτα χρόνια κατοίκησης από την Μπενίν, την Γκαμπόν και το Κονγκό (Μπραζαβίλ). Οι άνθρωποι αυτοί είναι επίσης γνωστοί filhos da terra δηλαδή "γιοι της στεριάς").

Υπαίθρια μικροπωλήτρια στο Σάο Τομέ.

• Angolares, που θεωρούνται απόγονοι των Αγκολανών δούλων, οι οποίοι επέζησαν ναυαγίου το 1540 και σήμερα κερδίζουν το ψωμί τους με την αλιεία. • Forros, απόγονοι των απελευθερωμένων σκλάβων όταν καταργήθηκε η δουλεία. • Serviçais, εργάτες με συμβόλαιο και με καταγωγή από Αγκόλα, Πράσινο Ακρωτήριο. • Tongas, παιδιά των serviçais που γεννήθηκαν στα νησιά. • Ευρωπαίοι, κυρίως Πορτογάλοι. • Ασιάτες, κυρίως Κινέζοι, μεταξύ των οποίων και κάτοικοι του Μακάο με ανάμικτες πορτογαλικές και κινεζικές ρίζες.

Θρησκεία Περίπου το σύνολο του πληθυσμού είναι Χριστιανοί Ρωμαιοκαθολικοί, Ευαγγελικοί Προτεστάντες ή Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας. Υπάρχει επίσης μειοψηφία μουσουλμάνων.

Γλώσσα Παρά το γεγονός ότι είναι μικρή χώρα, στο Σάο Τομέ και Πρίνσιπε ομιλούν πορτογαλικά ως επίσημη γλώσσα (95%) και επίσης μιλούν τη Forro, Κρεολική γλώσσα (85%), την Angolar (3%) και τη γλώσσα του Πρίνσιπε (0,1%). Στα σχολεία διδάσκεται και η γαλλική γλώσσα, καθώς η χώρα μεταξύ άλλων είναι μέλος του Francophonie.

Κορίτσια του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε.

Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας

Οικονομία Από το 19ο αιώνα, η οικονομία βασιζόταν στη γεωργία. Οι φυτείες που ήταν πορτογαλικής ιδιοκτησίας καταλάμβαναν το 90% του καλλιεργημένου εδάφους. Κύριο προϊόν είναι το κακάο, που σχεδόν (95% των εξαγωγών) μονοπωλεί τις εξαγωγές της χώρας. Εξάγονται επίσης κόπρα, καφές και φοινικέλαιο. Η χώρα αναγκάζεται και εισάγει πολλά είδη τροφίμων. Εκτός από τη γεωργία, οι κάτοικοι ασχολούνται με την αλιεία και με τη βιομηχανία σε λιγότερο βαθμό. Οι βιομηχανίες στο κράτος αφορούν την επεξεργασία τροφίμων. Επίσης, γίνεται προσπάθεια να βελτιωθεί η τουριστική υποδομή και να αυξηθεί η τουριστική κίνηση. Το 1987, έπειτα από σοβαρή οικονομική κρίση, η κυβέρνηση του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε εφήρμοσε ένα δομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης και του ΔΝΤ.Παραδοσιακά το κράτος λαμβάνει βοήθεια από ξένες χώρες, τον ΟΗΕ και άλλους. Η Πορτογαλία παραμένει ο κυριότερος εμπορικός εταίρος. Εισάγονται κυρίως από την ΕΕ φαγητό, μηχανήματα και είδη εξοπλισμού. Νόμισμα της χώρας είναι το ντόμπρα.

Δορυφορική φωτογραφία της χώρας

Στη διάρκεια του 2003 η αφρικανική νησιωτική χώρα συμφώνησε με τη Νιγηρία να διανείμουν μεταξύ τους τα έσοδα από το πετρέλαιο που βρέθηκε στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στα δύο κράτη. Ιδρύθηκε Κοινή Ανώτατη Αρχή αρμόδια για την έρευνα πετρελαίου στο διαφιλονικούμενο Κόλπο της Γουινέας. Τον Απρίλιο του ιδίου έτους οι δύο χώρες άρχισαν τον πλειστηριασμό για την παραχώρηση δικαιωμάτων έρευνας σε 9 περιοχές της κοινής τους ζώνης ναυσιπλοΐας. Οι συμφωνίες αυτές υπολογίστηκε ότι θα απέφεραν περίπου 100 εκατομ. δολάρια στο αρχιπέλαγος, διπλασιάζοντας τον ετήσιο προϋπολογισμό.

Πολιτικά Κυρίως άρθρο: Πολιτικά του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε Η χώρα είναι Προεδρική Δημοκρατία. Ο Πρόεδρος εκλέγεται για πενταετή θητεία με καθολική και μυστική ψηφοφορία. Μπορεί να υπηρετήσει το ανώτερο δύο συνεχείς θητείες. Ο Πρωθυπουργός διορίζεται από τον πρόεδρο και τα 14 μέλη του υπουργικού συμβουλίου επιλέγονται από τον πρωθυπουργό. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, η οποία απαρτίζεται από 55 μέλη, που εκλέγονται για τετραετή θητεία και συνεδριάζει στα μέσα του έτους. Η Δικαστική Το Προεδρικό Μέγαρο στο Σάο Τομέ. εξουσία ασκείται στον υψηλότατο βαθμό από το Ανώτατο Δικαστήριο. Με βάση το σημερινό Σύνταγμα η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη. Επίσης, κατοχυρώνεται η ελευθερία έκφρασης και η ελευθερία να ιδρύονται αντιπολιτευόμενα πολιτικά κόμματα. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας

Διοικητική διαίρεση Η νησιωτική χώρα υποδιαιρείται σε δύο επαρχίες, του Σάο Τομέ και του Πρίνσιπε (το οποίο έχει αυτοκυβέρνηση από τις 29 Απριλίου του 1995), οι οποίες επιμέρους χωρίζονται σε 7 νομούς (αγγλικά: administrative districts).

Οι νομοί του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε

Επικοινωνίες και μεταφορές Το κυριότερο λιμάνι είναι του Σάο Τομέ. Στη χώρα λειτουργούν δύο αεροδρόμια. Κύριος αερομεταφορέας είναι η STP Airways' με έδρα το Σάο Τομέ[6] . Ο στόλος της περιλαμβάνει ένα Boeing 767-300ER (νοικιασμένο στην Cubana) και 1 Boeing 757-200[7] Το οδικό δίκτυο δεν είναι εκτεταμένο. Με βάση στοιχεία του 2000, το συνολικό οδικό δίκτυο καλύπτει 320 χλμ., εκ των οποίων τα 102 δεν είναι ασφαλτοστρωμένα. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Παραλιακό εστιατόριο στο Σάο Τομέ.

Υγεία

Στις αρχές του 2009 η κυβέρνηση ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για την καταπολέμηση του AIDS. Σύμφωνα με στοιχεία, το 1,5% του συνολικού πληθυσμού της χώρας ζει με τον ιό. [8] Το προσδόκιμο ζωής[3] στον συνολικό πληθυσμό με βάση εκτιμήσεις του 2009 είναι τα 68,32 έτη (70,04 για τις γυναίκες και για τους άνδρες 66,65).

Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας

Διεθνείς σχέσεις Η χώρα διατηρεί στενές σχέσεις με πολλές χώρες της ΕΕ. Επίσης, πολλά κράτη έχουν πρεσβείες στο Σάο Τομέ και Πρίνσιπε, το οποίο θεωρείται γενικά ήσυχο μέρος για διεξαγωγή διεθνών διασκέψεων. Το 1994-95 οι ΗΠΑ ίδρυσαν ραδιοφωνικό σταθμό της "Φωνής της Αμερικής" στο Σάο Τομέ[9] .

Στρατός H πορτογαλική πρεσβεία στο Σάο Τομέ και

Ο στρατός της μικρής νησιωτικής χώρας χαρακτηρίζεται από Πρίνσιπε. έλλειψη πόρων και εκτιμάται ότι δύσκολα θα μπορούσε να επέμβει μονομερώς για να διασφαλίσει την άμυνα της χώρας. Οι αμοιβές των στρατιωτικών είναι εξαιρετικά χαμηλές και ο έλεγχος γίνεται από τον Πρόεδρο μέσω του Υπουργού Άμυνας και του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού.

Πολιτισμός Οι Αφρικανοί κάτοικοι έχουν απορροφήσει πολλά πολιτιστικά στοιχεία από τους άλλοτε αποικιοκράτες, Πορτογάλους. Οι πιο γνωστοί ρυθμού είναι οι ússua και socopé στο Σάο Τομέ και το dêxa beat στο Πρίνσιπε. Οι χοροί αυτοί έχουν επηρεαστεί σε μεγάλο ποσοστό από τα πορτογαλικά. Ο χορός Tchiloli συνοδεύεται από μουσική και κατά την εκτέλεσή του γίνεται αφήγηση ιστοριών. Το danço-congo αποτελεί συνδυασμό μουσικής, χορού και θεατρικών δρώμενων. Το καλούλου, παραδοσιακό φαγητό του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε.

Βιβλιογραφία • Το Βιβλίο της Χρονιάς, 2004, Ανασκόπηση 2003, εκδ. Britannica. • Chabal, Patrick (ed.) 2002. A history of postcolonial Lusophone Africa. London: C. Hurst. ISBN 1-85065-589-8 Η απαποικιοποίηση των αποικιών της Πορτογαλίας στην Αφρική.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Προφίλ της χώρας [10] στο BBC. • Ιστορία [11]

Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%98%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A0%CF params=0. 3167_N_6. 6_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%98%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A0%CF params=00_20_00_N_06_44_00_E_type:city [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ tp. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=716& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Στοιχεία για τη χώρα (http:/ / www. saotome. st/ facts. php) [6] STP Airways (http:/ / www. stpairways. st/ ) [7] Στόλος της STP Airways (http:/ / www. ch-aviation. ch/ aircraft. php?search=set& airline=STP& al_op=1) [8] IRIN News (http:/ / www. plusnews. org/ Report. aspx?ReportId=83093), SAO TOME AND PRINCIPE: Anyone for a female condom?,

23 Φεβρουαρίου 2009. [9] Πληροφορίες για το Σάο Τομέ και Πρίνσιπε (http:/ / www. sao-tome. com/ englisch/ index. htm) [10] http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ country_profiles/ 1064541. stm [11] http:/ / www. historyofnations. net/ africa/ saotome. html

Αίγυπτος Αίγυπτος Συντεταγμένες: 26°01′60″N 29°13′00″E26.0333, 29.2167 [1]

Σημαία της Αιγύπτου Εθνόσημο της Αιγύπτου Εθνικός ύμνος: Μπιλάντι, Μπιλάντι, Μπιλάντι Πατρίδα μου, Πατρίδα μου, Πατρίδα μου (ελληνικά)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Κάιρο 7.947.121 (2006) 30°03′22″N 31°14′22″E30.0561, 31.2394 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά1

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα

Πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ Πρωθυπουργός Αχμέντ Ναζίφ Ανεξαρτησία 28 Φεβρουαρίου 1922 Από το Ην. Βασίλειο 18 Ιουνίου 1953 Κήρυξη Δημοκρατίας 11 Σεπτεμβρίου 1971, αναθεώρηση 2007 Ισχύον Σύνταγμα Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

1.001.450 km2 (30η) 0,632% 2.665 χμ. 2.450 χμ.

Αίγυπτος

11 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2008 • Πυκνότητα

75.500.662 [3] (16η) 82,96 κατ./km² (113η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

471,509 δισ. $[4] (26η) 6.147 $[4] (102η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

187,956 δισ. $[4] (43η) 2.450 $[4] (113η)

ΔΑΑ (2007)

0,703 (123η) – μεσαίος

Νόμισμα

Λίρα Αιγύπτου (EGP)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

Ώρα Ανατολικής Ευρώπης (UTC +2) (UTC +3)

Internet TLD

.eg

Κωδικός κλήσης

+20

1 Η διάλεκτος που ομιλείται είναι η Αιγυπτιακή Αραβική Η Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου (αραβικά: ‫ ةيبرعلا رصم ةيروهمج‬Γκουμχουρίγια Μισρ ελ-Αραμπίϊα, όπου ‫رصم‬‎ Μισρ είναι η λέξη για την Αίγυπτο) είναι ένα κράτος κυρίως της βορειοανατολικής Αφρικής, μαζί με τη χερσόνησο του Σινά, που είναι γέφυρα ξηράς (ισθμός) στη νοτιοδυτική Ασία. Γι' αυτό το λόγο η Αίγυπτος είναι διηπειρωτική χώρα και θεωρείται μια μεγάλη δύναμη στη Βόρεια Αφρική, τη Μεσόγειο Θάλασσα στον Ισλαμικό κόσμο και την Ερυθρά Θάλασσα. Καλύπτει μια έκταση 1.001.450 km2. Η Αίγυπτος συνορεύει προς βορειοανατολικά με τη Λωρίδα της Γάζας και το Ισραήλ, δυτικά με τη Λιβύη και νότια με το Σουδάν. Βρέχεται βόρεια από τη Μεσόγειο και ανατολικά από την Ερυθρά Θάλασσα. H Αίγυπτος είναι μια από τις πιο πολυπληθείς χώρες της Αφρικής και τις Μέσης Ανατολής. Η μεγάλη πλειοψηφία των 75.500.662 κατοίκων της[5] ζει κοντά στις όχθες του ζωοδότη ποταμού Νείλου, μια έκταση περίπου 40.000 km2, που είναι η μόνη αρδεύσιμη εύφορη γη της χώρας. Μεγάλες περιοχές της Ερήμου Σαχάρας είναι αραιοκατοικημένες. Πάνω από το μισό του πληθυσμού της ζει στις αστικές περιοχές και η μεγάλη πλειοψηφία του αστικού πληθυσμού ζει στις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις, Κάιρο (πρωτεύουσα), Αλεξάνδρεια και άλλες μεγάλες πόλεις κατά μήκος του Νείλου. Η Αίγυπτος είναι διάσημη για τον αρχαίο πολιτισμό της και μερικών από τα πιο διάσημα μνημεία, που περιλαμβάνουν την Γκίζα και το σύμπλεγμα των πυραμίδων και τη Σφίγγα. Στη νότια πόλη του Λούξορ περιλαμβάνει πολλά αρχαία τεχνουργήματα, όπως τον Νάο του Καρνάκ και την Κοιλάδα των Βασιλέων. Η Αίγυπτος πλατιά θεωρείται ως ένα σημαντικό πολιτικά και πολιτιστικά έθνος της Μέσης Ανατολής. Η Αίγυπτος κατέχει, ακόμη, μια από τις πιο αναπτυγμένες οικονομίες στη Μέση Ανατολή, με τομείς όπως ο τουρισμός, η γεωργία, η βιομηχανία και οι υπηρεσίες, που μοιράζονται σχεδόν ίσα μερίδια του ΑΕΠ της χώρας. Συνολικά, η Αιγυπτιακή Οικονομία είναι ταχεία αναπτυσσόμενη, εν μέρει χάριν της νομοθεσίας της, που στοχεύει στην προσέλκυση επενδύσεων, σε συνδυασμό με την εσωτερική και πολιτική σταθερότητα και την εμπορική φιλελευθεροποίηση.

Αίγυπτος

Ετυμολογία Αίγυπτος στα ιερογλυφικά

Στα Αρχαία Αιγυπτιακά το όνομα της χώρας ήταν Kemet (km.t), που σημαίνει «Μαύρη γη», αναφερόμενο στα εύφορα μαύρα ιζήματα του Νείλου στα ετήσια πλημυριζόμενα από το Νείλο χωράφια, διαφοροποιούμρνο έτσι από την «Κόκκινη γη» (dsr.t) της ερήμου[6] . Το όνομα άλλαξε από «kīmi» σε «kīmə» στην Κοπτική Περίδο της Αιγυπτιακής Γλώσσας και εμφανίστηκε στα (πολύ) Αραία Ελληνικά αε «Χημία» («Khēmía»)[7] . Ένα άλλο όνομα ήταν το «t3-mry», που σημαίνει «χώρα της όχθης του ποταμού»[8] . Τα ονόματα της Άνω και Κάτω Αιγύπτου ήταν «Ta-Sheme'aw» («t3-šmˁw»), δηλαδή «χώρα σπαρτών», και «Ta-Mehew» («t3 mḥw»), δηλαδή «βόρεια χώρα», αντίστοιχα. Η ελληνική ονομασία «Αίγυπτος» προέρχεται από την αρχαιότερη Γραμμική Β΄ «a-ku-pi-ti-yo», που μεταφέρθηκε στα Αρχαία Ελληνικά με τη σύγχρονη μορφή του. Το επίθετο «αιγύπτιος» μετατράπηκε στα Κοπτικά ως «γύπτιος», «κύπτιος» και από εκεί ατα Αραβικά ως «qubṭī» και μετά σε «qubṭ» στα Αγγλικά Κοπτικά. Η ελληνική ονομασία φέρεται ότι προέρχονταν από τη νεώτερη αρχαίας Αιγυπτιακή φράση (Αμάρνα) «Hikuptah», που προερχόταν από την παραφθορά της αρχαιότερης «Hwt-ka-Ptah» («ḥwt-k3-ptḥ»), που «σήμαινε οίκος της ψυχής (ka) του Πταχ», ονομασία ενός ναού του θεού Πταχ στη Μέμφιδα[9] . Πάντως, ο Στράβων είχε δώσει την «παραδοσιακή» ετυμολογία, σύμφωνα με την οποία το Αίγυπτος προέρχονταν από το συνδιασμό των λέξεων «Αιγίαο» και «υπτίως», δηλαδή «κάτω (νότια) από το Αιγαίο (Πέλαγος)». Το «Miṣr», το Αραβικό και σύγχρονο επίσημο όνομα της Αιγύπτου (στα Αιγυπτιακά Αραβικά «Maṣr», είναι σημιτικής προέλευσης, απευθείας παράγωγη από άλλες σημιτικές λέξεις για την Αίγυπτο, όπως η Εβραϊκή «‫«( »םִיַרְצִמ‬Mitzráyim»), που σημαίνει «τα δυο στενά», σε αναφορά της παλαιάς δυναστικής διαίρεσης σε Άνω και Κάτω Αϊγυπτο[10] . Η ίδια λέξη πολύ συχνά μεταφράζεται και σαν «μητρόπολη», «πολιτισμός», «χώρα» ή «συνοριακή γη».

Ιστορία Η χώρα που είναι γνωστή ως «Αίγυπτος» έχει μια μακριά και πολύπλοκη πληθυσμιακή ιστορία. Αυτό συνέβη εν μέρει λόγω της γεωγραφικής της χωροθέτησης στα σταυροδρόμια πολλών κύριων πολιτιστικών περιοχών: της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Σαχάρας και της Ανατολικής Αφρικής. Επιπρόσθετα η Αίγυπτος δέχθηκε πολλές μαζικές εισβολές κατά τη διάρκεια της μακράς της ιστορίας, περιλαμβάνοντας τους Χαναανίτες, τους Λίβυους, τους Νούβιους, τους Ασσύριους, τους Κουσίτες, τους Πέρσες, τους Έλληνες[11] , τους Ρωμαίους, τους Άραβες, τους Οθωμανούς, τους Γάλλους και τους Βρετανούς. Οι πολλές κατακτήσεις μέσα στο χρόνο κάνουν ερευνητική τη σχέση μεταξύ Σύγχρονων και Αρχαίων Αιγυπτίων. Η οριοθέτηση των Ανατολικών συνόρων είναι συνδεδεμένη με τη δημιουργία στην Παλαιστίνη, μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, του κράτους του Ισραήλ. Με τις συμφωνίες ανακωχής του 1949, η Αίγυπτος καθόριζε τη διοίκησή της στο τμήμα της Παλαιστίνης (βρετανική εντολή) που λεγόταν Λωρίδα της Γάζας, η οποία είχε παραχωρηθεί στο αραβοπαλαιστηνιακό κράτος από το σχέδιο διαμελισμού του ΟΗΕ το 1947, το οποίο δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Τις λωρίδες της Γάζας και του Σινά κατέλαβαν όμως οι δυνάμεις του Ισραήλ στη διάρκεια της αραβοϊσραηλινής σύρραξης του 1967. Το 1973, οι Αιγύπτιοι προσπάθησαν να ανακαταλάβουν τη χερσόνησο του Σινά, αλλά απέτυχαν. Ακουλούθησαν διαπραγματεύσεις με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ που κατέληξαν (ύστερα από ενδιάμεσες συμφωνίες) στη συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ (1979) και στην οριστική αποχώρηση του Ισραήλ από τις περιοχές που κατείχε από το 1967 έως το 1982. Το 2001-2 η ένταση αναζωπηρώθηκε και οι Ισραηλινοί αναπτύχθηκαν στρατιωτικά σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη.

Αίγυπτος

Μελέτη της πληθυσμιακής ιστορίας Βιογεωγραφική προέλευση βασισμένη σε κοινωνικοπολιτιστικά δεδομένα Χωροθετημένη στην ακραία βορειοανατολική γωνιά της Αφρικής, η Αρχαία Αιγυπτιακή Κοινωνία ήταν σε ένα σταυροδρόμι μεταξύ της Αφρικής και της Εγγύς Ανατολής. Οι πρώιμοι υποστηρικτές της Θεωρίας του Δυναστικού Αγώνα βάσισαν την υπόθεσή τους στην αύξηση της καινοτομίας, τη φαινομενικά ταχύρυθμη αλλαγή της κεραμικής της Προδυναστικής Περιόδου και στις αξιοσημείωτες εμπορικές επαφές μεταξύ της Αρχαίας Αιγύπτου και της Μέσης Ανατολής[12] . Αυτό δεν είναι πλέον η κυρίαρχη άποψη στην Αιγυπτιολογία, ωστόσο τα στοιχεία στα οποία βασιζόταν προτείνουν ακόμη την επιρροή από αυτές τις περιοχές[13] . Ο Fekri Χασάν και ο Edwin et al προτείνουν ως ένα σημείο την αμοιβαία επιρροή από την εσωτερική Αφρική όσο και από το Λίβανο[14] . Ωστόσο, σύμφωνα με τον ένα συγγραφέα, η επιρροή αυτή φαίνεται να είχε ελάχιστο αντίκτυπο στους αυτόχθονες πληθυσμούς που ήταν ήδη παρόντες[15] . Ένας συγγραφέας έχει δηλώσει ότι η Κοινωνία Νακάντα της Προδυναστικής Αιγύπτου, στην Άνω Αίγυπτο, είναι σχεδόν ταυτόσημη με την «Κοινωνία ομάδα-Α» του Κάτω Σουδάν[16] . Βασίστηκε εν μέρει σε ομοιότητες στους βασιλικούς τάφους του Qustul, ώστε κάποιοι μελεητές να προτείνου7ν μια Αιγυπτιακή προέλευση στη Νουβία ανάμεσα στην «Κοινωνία Α»[17] [18] . Το 1996 οι Lovell και Prowse ανέφεραν την παρουσία ανεξάρτητων ηγετών θαμένων στη Νακάντα που θεωρήθηκε ότι είναι σε εξαιρευικούς, υψηλότερης στάθμης τάφους, δείχνοντας ότι είναι πιο κοντά στη σχετική μορφολογία με τους πληθυσμούς της Βόρειας Νουβίας, παρά σ' αυτούς της Νότιας Αιγύπτου[19] . Ωστόσο, οι περισσότεροι μελετητές απέρριψαν αυτήν την υπόθεση και δικαιολόγησαν την ταυτόχρονη παρουσία βασιλικών τάφων με αυτούς στο Qustul ως απλά επεξεργασμένη ταυτόχρονα μαζί προβλήματα στις χρονολογικές τεχνικές[20] . Η γλώσσα του Νουβιακού λαού ήταν μια από τις Νειλοααχαριανές γλώσσες, ενώ η γλώσσα του Αιγυπτιακού ήταν μια από τις Αφροασιατικές γλώσσες. Ο Toby Wilkonson, στο βιβλιο του «Γέννεση των Φαραώ» προτείνει την προέλευση των Αιγυπτίων από κάπου στην Ανατολική Έρημο[21] . Παρουσίασε ενδείξεις σύμφωνα με τις οποίες η Προδυναστική Αίγυπτος αντέγραψε την παραδοσιακή Αφρικανική Κοινωνία των βοειδών, τυπική στους Νοτιοσουδανούς και γενικά Ανατολικοαφρικανούς ημινομάδες ως σήμερα. Ο Kendall συμφωνεί με ότι η ερμηνεία του Wilkinson ύτι οι αρχαίες βραχογραφίες της περιοχής μπορούν να αντιπροσωπεύουν τά πρώτα παραδείγματα βασιλικών στεμμάτων που επίσης δείχνουν στο Qustul της Νουβίας ως πιθανή υποψηφιότητα της προέλευσης του λευκού στέμματος, που είναι τα αρχαιότερα γνωστά παραδείγματα που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή, Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι τα πρόβατα και οι κατσίκες έγιναν γνωστές στη Νουβία εδώ και περίπου 8.000 χρόνια[22] . Υπάρχει κάποια υποψία, ότι αυτή η κουλτούρα είναι πιθανό να είναι ο πρόδρομος των Αιγυπτίων, που βασίζεται στις πολιτισμικές ομοιότητες και στην κοινωνική πολυπλοκότητα, η οποία πιστεύεται ότι είναι αντανακλά το Παλαιό Βασίλειο της Αιγύπτου, σπό τη Νοτιοδυτική Ασία[23] [24] .

Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία Κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ δημιουργείται, το 1958, η Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία (ΗΑΔ) σε σύμπραξη με τη Συρία. Η ένωση έγινε μετά από δημοψήφισμα. Το νέο κράτος συνέχισε να είναι μέλος του ΟΗΕ με αυτό το όνομα. Το 1961 η Συρία αποσύρθηκε. Η Αίγυπτος συνέχισε να ονομάζεται διεθνώς με αυτό το όνομα. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1971, άλλαξε το όνομά της σε Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου[25] .

Αίγυπτος

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι ημιπροεδρική δημοκρατία, με αρχηγό Κράτους τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από το 1981 στο αξίωμα αυτό διατελεί ο Χόσνι Μουμπάρακ. Πρωθυπουργός είναι ο Αχμέτ Ναζίφ. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική[26] .

Βουλευτικές εκλογές 2010 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Συμβουλίου (Shura) διενεργήθηκαν την 1η Ιουνίου και στις 8 Ιουνίου 2010 σε δύο γύρους. Επί συνόλου 264 μελών του συμβουλίου, εκλέγονται οι 88 κάθε τρία χρόνια, ενώ οι 44 διορίζονται από τον πρόεδρο. Επί συνόλου 446 υποψηφίων για τις εκλογές, οι 115 προέρχονται από πολιτικά κόμματα και 331 είναι ανεξάρτητοι.[27] Κόμματα

Έδρες 1ος γύρος 2ος γύρος Σύνολο

Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (Al'Hizb Al Watani Al Democrati)

Προοδευτικό Εθνικό Ενωτικό Κόμμα (Hizb al Tagammo' al Watani al Taqadommi al Wahdwawi)

Κόμμα για το Αύριο (Hizb al-Ghad)

Αραβικό Δημοκρατικό Νασεριστικό Κόμμα ή Κόμμα Νασεριστών

Κόμμα Δημοκρατικής Γενεάς (Hizb El-Geel al-Democrati)

Μη εκλεγμένα μέλη

Ανεξάρτητοι

Ανεξάρτητοι (Αδελφότητα Μουσουλμάνων - al-ikhwān al-muslimūn)

132

Σύνολο

Δημογραφία Η χώρα αριθμεί 83.082.869 κατοίκους, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009[26] To προσδόκιμο ζωής, με βάση εκτιμήσεις του 2009, είναι 72,12 χρόνια για το σύνολο του πληθυσμού (74,81 για τις γυναίκες και 69,56 για τους άνδρες).

Παραγωγή Καλλιεργούνται ζαχαροκάλαμο 12 εκ. τόνοι, αραβόσιτος 5 εκ. τόνοι, ντομάτες 4.5 εκ., πατάτες, ρύζι, σιτάρι, βαμβάκι, τριφύλλι. Κτηνοτροφία καλή Οι ακτές της Αλεξάνδρειας, δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της με εκτροφή βοοειδών, βουβαλιών και αμνοεριφίων. Αιγύπτου Η Αίγυπτος είναι πετρελαιοπαραγωγός χώρα με παραγωγή 335 εκ. βαρελιών ετησίως και πετρελαιοειδών καθώς και φυσικό αέριο (25 εκ. μετρικοί τόνοι). Υπάρχουν επίσης αρκετά ορυχεία αλατιού, σιδήρου και αργίλου.

Αίγυπτος

Εισαγωγές Χημικά προϊόντα, μηχανήματα, εξοπλισμός μεταφορών, τρόφιμα, βασικά μέταλλα κυρίως από την Ευρωπαϊκή Ένωση 37% και τις Η.Π.Α. 18%.

Εξαγωγές Πετρέλαιο και πετρελαιοειδή 49%, βαμβακερά νήματα και υφάσματα 16%. Μεταλλουργικά προϊόντα, με προορισμό την κυρίως Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Η.Π.Α.

Πανίδα Υπάρχουν γαζέλες, αγριοπρόβατα της ερήμου, μεγάλα τρωκτικά που μοιάζουν με καγκουρό, αιγυπτιακά τσακάλια, αγριόγατες, κόμπρες στις αγροτικές περιοχές, μαγκούστα, τρία είδη βαράνων (μιας φοβερής γιγάντιας σαύρας) αλλά δεσπόζει ο περίφημος κροκόδειλος του Νείλου το μεγαλύτερο ερπετό στην γη και του είδους με μήκος που φτάνει και τα 10 μέτρα. Επίσης υπάρχουν περί τα 350 είδη πτηνών ενώ ο Νείλος έχει πάνω από 200 ποικιλίες ψαριών.

Μεταφορές Κύρια λιμάνια είναι η Αλεξάνδρεια, η Νταμιέτα, το Σουέζ και το Πορτ Σαΐντ. Η Αίγυπτος συνδέεται σιδηροδρομικά με τη Λιβύη και το Σουδάν.[28] Το οδικό δίκτυο καλύπτει περισσότερα από 92.000 χλμ. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Οι αεροπορικές συγκοινωνίες εξυπηρετούνται από 85 αεροδρόμια (με βάση στοιχεία του 2008). Το 2007 λειτουργούσαν και 3 ελικοδρόμια.

Άμυνα Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Αιγύπτου αποτελούνται από 450.000 μέλη (ενεργό προσωπικό) και στα 4 σώματα: Στρατό, Ναυτικό, Πολεμική Αεροπορία και Αεροπορική Άμυνα (Air Defense Command) στα οποία οι πολίτες πρέπει να εκπληρώσουν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία 36 μηνών. Το 1998 η εστρατιωτική δύναμη της Αιγύπτου αριθμούσε 450.000 άτομα. Ο Δύο αιγυπτιακά ελικόπτερα Mi-17 μετά την αποβίβαση στρατιωτών στη διάρκεια στρατός ξηράς με προσωπικό 320.000 άτομα αποτελείται μεταξύ εκπαιδευτικής άσκησης. των άλλων και από 7 τμήματα πεζικού και 23 χωριστές ταξιαρχίες. Στο ναυτικό υπηρετούν 20.000 άτομα και στην αεροπορία 30.000. Οι παραστρατιωτικές ομάδες διαθέτουν 230.000 άντρες. Οι συνολικές δαπάνες για την άμυνα ανέρχονται στο 4,1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ).

Σημειώσεις και παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%AF%CE%B3%CF%85%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%82& params=26. 0333_N_29. 2167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%AF%CE%B3%CF%85%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%82& params=30. 0561_N_31. 2394_E_type:city(7734602) [3] Central Agency for Population Mobilisation and Statistics - Population Clock (Ιούλιος 2008) (http:/ / www. msrintranet. capmas. gov. eg/ pls/ fdl/ tst12e?action=& lname=) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=469& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Central Agency for Population Mobilisation and Statistics - Population Clock (Ιούλιος 2008) [6] Rosalie, David (1997). Pyramid Builders of Ancient Egypt: A Modern Investigation of Pharaoh's Workforce. Routledge. p. 18.

Αίγυπτος [7] "A Brief History of Alchemy". UNIVERSITY OF BRISTOL SCHOOL OF CHEMISTRY. http:/ / www. chm. bris. ac. uk/ webprojects2002/ crabb/ history. html. Retrieved 2008-08-21. [8] Breasted, James Henry; Peter A. Piccione (2001). Ancient Records of Egypt. University of Illinois Press. pp. 76;40. ISBN 978-0-252-06975-8. http:/ / books. google. com/ books?id=bT0q7nt1-gUC& client=firefox-a. [9] Hoffmeier, James K (October 1, 2007). "Rameses of the exodus narratives is the 13th B.C. Royal Ramessid Residence". Trinity Journal: 1. http:/ / findarticles. com/ p/ articles/ mi_qa3803/ is_200710/ ai_n21137941/ pg_2. [10] Biblical Hebrew E-Magazine. January, 2005. [11] Αν και η κατάκτησή της από το Μ. Αλέξανδρο θεωρήθηκε τότε ως απελευθέρωση. [12] Hoffman. "Egypt before the pharaohs: the prehistoric foundations of Egyptian civilization‎", pp267. [13] Redford, Egypt, Israel, p. 17. [14] Edwin C. M et. al, "Egypt and the Levant", pp514. [15] Toby A.H. Wilkinson. " Early Dynastic Egypt: Strategies, Society and Security‎", pp.15. [16] Hunting for the Elusive Nubian A-Group People - by Maria Gatto, archaeology.org. [17] Egypt and Sub-Saharan Africa: Their Interaction - Encyclopedia of Precolonial Africa, by Joseph O. Vogel, AltaMira Press, (1997), pp. 465-472. [18] Journal of Near Eastern Studies, Vol. 46, No. 1 (Jan., 1987), pp. 15-26. [19] Tracy L. Prowse, Nancy C. Lovell. Concordance of cranial and dental morphological traits and evidence for endogamy in ancient Egypt, American Journal of Physical Anthropology, Vol. 101, Issue 2, October 1996, Pages: 237-246. [20] Wegner, J. W. 1996. Interaction between the Nubian A-Group and Predynastic Egypt: The Significance of the Qustul Incense Burner. In T. Celenko, Ed., Egypt in Africa: 98-100. Indianapolis: Indianapolis Museum of Art/Indiana University Press. [21] Genesis of the Pharaohs: Genesis of the ‘Ka’ and Crowns? - Review by Timothy Kendall, American Archaeologist. [22] http:/ / www. comp-archaeology. org/ WendorfSAA98. html [23] Ancient Astronomy in Africa. [24] Wendorf, Fred (2001). Holocene Settlement of the Egyptian Sahara. Springer. pp. 525. ISBN 0-306-46612-0. http:/ / books. google. com/ books?id=qUk0GyDJRCoC& pg=PA525& dq=nabta+ playa+ sub-saharan& sig=I0g-2CzdwuyL0YG5NJCT0drbHOM. [25] Τα 192 Κράτη - UNRIC (http:/ / www. unric. org/ el/ about-un-greek/ 28) [26] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ eg. html) [27] Shura Council elections to kick off Tuesday (http:/ / www. almasryalyoum. com/ en/ news/ shura-council-elections-kick-tuesday), 31-5-2010. [28] Ταξιδιωτικές πληροφορίες (http:/ / travel. state. gov/ travel/ cis_pa_tw/ cis/ cis_1108. html)

bjn:Mesir

Αγκόλα Αγκόλα Συντεταγμένες: 12°21′S 17°21′E-12.35, 17.35 [1]

Σημαία της Αγκόλας Εθνόσημο της Αγκόλας Εθνικός ύμνος: Αγκόλα Αβάντε (Angola Avante!, Εμπρός Αγκόλα!)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Λουάντα 4.799.432 8°49′51″S 13°14′42″E-8.8308, 13.245 [2]

Επίσημες γλώσσες

Πορτογαλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος Ζοζέ Εντουάρντο ντος Σάντος Αντιπρόεδρος Φερνάντο ντα Πιεντάντε Ντίας ντος Σάντος ανεξαρτησία από την Πορτογαλία Ισχύον Σύνταγμα

11 Νοεμβρίου 1975 5 Φεβρουαρίου 2010

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

1.246.700 km2 (23η) αμελητέο 5.198 χμ. 1.600 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1970 • Πυκνότητα

12.799.293[3] (59η) 5.646.177 10,2 κατ./km² (215η)

Αγκόλα

18 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

106,974 δισ. $[4] (64η) 6.179 $[4] (101η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

69,708 δισ. $[4] (63η) 4.027 $[4] (91η)

ΔΑΑ (2007)

0,564 (143η) – μεσαίος

Νόμισμα

Κουάνζα (AOA)

Ζώνη ώρας

Ώρα Δυτικής Αφρικής (UTC +1)

Internet TLD

.ao

Κωδικός κλήσης

+244

H Δημοκρατία της Αγκόλας είναι χώρα στη νοτιοκεντρική Αφρική, με έκταση 1.246.700 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, 12.799.293 κατοίκους[3] . Η πρωτεύουσά της είναι η Λουάντα. Η Αγκόλα είναι πρώην πορτογαλική αποικία και κέρδισε την ανεξαρτησία της στις 11 Νοεμβρίου του 1975. Συνορεύει στην ξηρά βόρεια και βορειοανατολικά με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, νοτιοανατολικά με τη Ζάμπια και νότια με τη Ναμίμπια ενώ βρέχεται δυτικά από τον Ατλαντικό Ωκεανό επί 1.650 χμ. Ο πληθυσμός της Αγκόλας αποτελείται κατά μέγιστη πλειοψηφία κυρίως από τρεις ομάδες, οι οποίες υπάγονται στην οικογένεια των Μπαντού. Στα νότια παράλια ζουν Βουσμάνοι νομάδες. Οι ομάδες των Μπαντού ξεχωρίζουν λόγω των διαφορετικών τους διάλεκτους. Επομένως ο πληθυσμός της Αγκόλας χωρίζεται ως εξής: 37% είναι Οβιμπουντού, 25% Κιμπουντού και 13% Μπακογκό. Μικρότερες ομάδες είναι μεταξύ άλλων και οι Τσοκβέ (λέγονται και Λούντα), Γκαγκουέλα, Άμπο, Χερέρο και Ξιντούγκα. Περίπου 2% του πληθυσμού είναι μιγάδες και 1% είναι ευρωπαϊκής (κυρίως πορτογαλικής) καταγωγής. Το πολίτευμα της χώρας είναι προεδρευομένη δημοκρατία. Από το 1979 Πρόεδρος της χώρας είναι ο Ζοζέ Εντουάρντο ντος Σάντος.

Γεωγραφία

Άποψη των ορέων του Λουμπάνγκο.

Την ενδοχώρα της Αγκόλας χαρακτηρίζει ένα ευρύ υψίπεδο, με ανάγλυφα στη παραλιακή μεριά, και μια πιο ήπια πλαγιά προς το εσωτερικό. Η χώρα εκτείνεται στα νότια του ποταμού Κονγκό, στη νοτιοδυτική Αφρική. Πέρα από τις εκβολές του ποταμού Κονγκό στα βόρεια βρίσκεται το έδαφος της Καμπίντα, ανάμεσα στη Δημοκρατία του Κονγκό και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Η παράκτια λωρίδα της Αγκόλας βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό και παρουσιάζει ιδιαιτερότητες. Σημαντικοί ποταμοί είναι ο Κοάνζα, με μήκος 960 χλμ., ο Κουμπάνγκο (975 χλμ. ο μακρύτερος ποταμός) και ο Κουνένε. Το υψηλότερο σημείο είναι το υψίπεδο Σέρα Μόκο, στα 2.620 μέτρα.

Στα βορειοανατολικά της χώρας δεσπόζει το ισημερινό δάσος, που έχει περιορίσει την εγκατάσταση ανθρώπων. Σαβάνα υγρού τύπου με μπαομπάμπ, ακακίες και ψηλές πόες συναντούμε στο ακραίο βορειοανατολικό τμήμα. Στις πλαγιές των αναγλύφων φυτρώνουν τα πυκνά τροπικά δάση των σέρας. Στο νότιο τμήμα βρίσκονται και μερικά ηφαίστεια, όπως στη Σέρα ντα Σέλα και στον ποταμό Κουνένε. Τέλος, στα νοτιοανατολικά βρίσκεται το βασίλειο της στέπας , που μπορεί να θεωρηθεί ως παρυφή της μεγάλης άγονης περιοχής της ερήμου Καλαχάρι.

Αγκόλα

Κλίμα Το κλίμα της Αγκόλας είναι υποϊσημερινό. Επικρατούν δύο εποχές, μία ξηρή και όχι πολύ θερμή, από το Μάιο ως το Σεπτέμβριο, και μία θερμή και βροχερή, η οποία διαρκεί από τον Οκτώβριο ως τον Απρίλιο. Οι βροχοπτώσεις φτάνουν στα 750 χιλιοστά στα νότια και στα 1.500 χιλιοστά στα βόρεια. Το καλοκαίρι, η μέση τιμή της θερμοκρασίας δεν ξεπερνά τους 20 βαθμούς Κελσίου.

Δορυφορική φωτογραφία της Αγκόλας.

Ιστορία Η Αγκόλα υπήρξε επί 500 χρόνια πορτογαλική αποικία. Περίπου τον 7ο αιώνα π.Χ. πιστεύεται ότι εγκαταστάθηκαν οι λαοί των Μπαντού. Το 1483 έφτασαν οι Πορτογάλοι, που το 16ο αιώνα αποίκισαν την Αγκόλα. Η πρωτεύουσα Λουάντα ιδρύθηκε το 1575. Στις αρχές του 17ου αιώνα συγκρούστηκαν οι Πορτογάλοι με τους Ολλανδούς και έγιναν εξεγέρσεις από τους αυτόχθονες. Στα μέσα του 18ου αιώνα οι ανταρτοπόλεμοι έλαβαν τέλος και στα μέσα του 19ου αιώνα Η Βασίλισσα Νζίνγκα κατά τη διάρκεια άρχισαν να συρρέουν κύματα μεταναστών από τη Βραζιλία και τη ειρηνευτικών συνομιλιών με τον Πορτογάλο κυβερνήτη στη Λουάντα, το 1657. Μαδέρα, όπως επίσης και Μπόερς της Νότιας Αφρικής. Στα τέλη του 19ου αιώνα καθορίστηκαν τα σύνορα με διεθνείς συνθήκες, Το 1935 η Αγκόλα ανακηρύχθηκε αναπόσπαστο τμήμα της Πορτογαλίας το 1935 και το 1951 έγινε υπερπόντια επαρχία της Πορτογαλίας. Τελικά η Αγκόλα ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος στις 11 Νοεμβρίου του 1975, με την ονομασία Λαϊκή Δημοκρατία της Αγκόλας, από το Λαϊκό Κίνημα Απελευθέρωσης της Αγκόλας (ΛΚΑΑ, γνήσια ονομασία: Movimiento Popular de Libertação de Angola (MPLA)), μια από τις τρεις ανταρτικές οργανώσεις που είχαν αρχίσει τον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ηγέτης της εν λόγω οργάνωσης ήταν ο Αγκοστίνιο Νέτο. Η περιοχή αναγνωρίστηκε ως πορτογαλική αποικία στη Συνδιάσκεψη του Βερολίνου για τη Δυτική Αφρική (1884-1885) και ο θύλακος της Καμπίντα ο οποίος προστέθηκε στα πορτογαλικά εδάφη κατά την ίδια συνδιάσκεψη, αποτελεί σήμερα επαρχία της χώρας. Η πορτογαλική κυριαρχία παγιώθηκε οριστικά μόνο κατά το 1920, όταν τα εκστρατευτικά σώματα των Πορτογάλων, ύστερα από μακροχρόνιους πολέμους, κατόρθωσαν να υποτάξουν ολοκληρωτικά τη χώρα. Επακολούθησε αύξηση του αριθμού των λευκών αποίκων στην Αγκόλα, τους οποίους ενθάρρυνε να μεταναστεύσουν εκεί το καθεστώς του Αντόνιο Ολιβέιρα Σαλαζάρ στην Πορτογαλία. Ο αγώνας για την ανεξαρτησία προσέλαβε νέα ένταση στη δεκαετία του 1950, όταν σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο σημείωνε άνοδο το αφρικανικό εθνικιστικό κίνημα.

Αγκόλα Τον Ιανουάριο του 1975, μια μεταβατική κυβέρνηση ανέλαβε να εφαρμόσει τη Συμφωνία Ανεξαρτησίας του Αλβόρ που είχε επιτευχθεί τον Δεκέμβριο του 1974 στη συνδιάσκεψη της Αλγκάρβε της Πορτογαλίας. Η κυβέρνηση αυτή περιλάμβανε στους κόλπους της εκπροσώπους της Πορτογαλίας και αντιπροσώπους των μεγαλύτερων απελευθερωτικών οργανώσεων, οι οποίες είχαν πρωτοστατήσει στον ανταρτοπόλεμο εναντίων των Πορτογάλων. Όμως, τον Ιούλιο ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στις απελευθερωτικές οργανώσεις. Από τη μια πλευρά το MPLA και από την άλλη το FNLA (Frente Nacional de Libertação de Angola = Εθνικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Αγκόλας) και η UNITA (União Nacional pela Independencia Total de Angola = Εθνική Ένωση για την Πλήρη Ανεξαρτησία της Αγκόλας), με ηγέτη τον Τζόνας Σαβίμπι. Τον Οκτώβριο, στρατεύματα της Νότιας Αφρικής εισέβαλαν στην Αγκόλα για να βοηθήσουν τον συνασπισμό του FNLA και της UNITA. Το MPLA, από τη μεριά του, έκανε έκκληση για στρατιωτική βοήθεια και όπλα στην Κούβα και στην τότε Σοβιετική Ένωση. Η Αγκόλα γίνεται μέλος του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας το Φεβρουάριο του 1976 και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών το Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Στις 27 Μαρτίου αποσύρονται τα τελευταία νοτιοαφρικανικά στρατεύματα, επισημοποιώντας έτσι την ήττα του FNLA, της UNITA και των άλλων ανταρτικών ομάδων που δεν άνηκαν στο MPLA. Ο δεύτερος αυτός πόλεμος λόγω της έντασης και της σφοδρότητας που τον χαρακτήριζε ονομάστηκε «Βιετνάμ της Αφρικής». Οι σημαντικότερες επιπτώσεις του ήταν η ήττα, για πρώτη φορά, των ένοπλων δυνάμεων της Νότιας Αφρικής και η εγκαθίδρυση ενός επαναστατικού κράτους αποφασισμένου να βοηθήσει τα νοτιοαφρικανικά απελευθερωτικά κινήματα που αγωνίζονταν να θέσουν τέρμα στην κυριαρχία της λευκής μειοψηφίας στη Ναμίμπια, στη Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε) και στην ίδια τη Νότια Αφρική. Η συγκρότηση αυτού του κράτους δε σήμανε και το τέλος των εχθροπραξιών, καθώς οι αντίπαλες στην κυβέρνηση ανταρτικές οργανώσεις, και ιδιαίτερα η UNITA, συνέχισαν τον πόλεμο κατά της κυβερνήσεως κυρίως στο νότιο και νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας και στο κεντρικό οροπέδιο. Ένα ισχυρό αυτονομιστικό κίνημα είχε επίσης αναπτυχθεί στην Καμπίντα. Το 1980 η χώρα επλήγη από λιμό. Η θέση των αντικαθεστωτικών ανταρτών ενισχύθηκε το 1986, οπότε άρχισε να καταφθάνει στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ. Οι εμφύλιες συγκρούσεις γνώρισαν πολλές διακυμάνσεις, υπογράφηκαν αναρίθμητες συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός που δεν τηρήθηκαν, οι ξένες δυνάμεις αποχώρησαν από το έδαφος της χώρας, η πολιτική κατάσταση άλλαξε ριζικά τόσο στην ΕΣΣΔ, που διαλύθηκε, όσο και στη Νότια Αφρική, που έχει πλέον πρόεδρο προερχόμενο από την πλειοψηφία των μαύρων της χώρας του, αλλά ο εμφύλιος πόλεμος στην Αγκόλα συνεχίστηκε χωρίς διακοπή μέχρι το τέλος του 2001. Το 1990 είδε την ένταση των συγκρούσεων ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις και στους αντάρτες. Την ίδια περίοδο εγκαθιδρύθηκε πολυκομματικό σύστημα και το Σύνταγμα αναθεωρήθηκε, ενώ το 1991 κατέληξαν σε ειρηνευτική συμφωνία η UNITA και η κυβέρνηση. Ωστόσο, δεν επιτεύχθηκε στην ουσία η παράδοση των όπλων από τους αντάρτες, Το 1992 αναγνωρίστηκε επίσημα η UNITA ως πολιτικό κόμμα. Διεξήχθησαν προεδρικές και βουλευτικές εκλογές την ίδια χρονιά, στις οποίες όμως οι αντάρτες έκαναν λόγο για νοθεία. Αντίθετα, ο ΟΗΕ έκανε λόγο για ελεύθερες και δίκαιες εκλογές. Οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν σε όλη την Αγκόλα και στην πρωτεύουσα σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση με πρόεδρο τον ντος Σάντος. Την άνοιξη του 1993 έλαβαν χώρα οι σφοδρότερες συγκρούσεις στην πόλη Χουάμπο, με απολογισμό 10.000 νεκρούς. Ξεκίνησαν νέες συνομιλίες, όμως η UNITA αρνήθηκε να αποχωρήσει από τα εδάφη που κατείχε. Η αμερικανική κυβέρνηση του Μπιλ Κλίντον αναγνώρισε την κυβέρνηση ντος Σάντος και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απαίτησε από τους αντάρτες της UNITA να σταματήσουν κάθε στρατιωτική δραστηριότητα. Τελικά επιβλήθηκαν κυρώσεις εναντίον των ανταρτών και στις 20 Νοεμβρίου του 1994, έπειτα από νέες συνομιλίες, υπογράφηκε νέα συμφωνία ειρήνης, η οποία όμως κατέρρευσε αργότερα. Το 1996 ανακοινώθηκε ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικής ενότητας , κάτι όμως που αρνήθηκε ο Σαβίμπι. Τον επόμενο χρόνο κατέρρευσε η ειρηνευτική διαδικασία και οι συγκρούσεις αναζωπυρώθηκαν , με αποτέλεσμα να μετατοπιστούν 150.000 άνθρωποι. Τον Ιανουάριο του 1999 η κυβέρνηση ντος Σάντος απέρριψε την

Αγκόλα

ειρηνευτική συμφωνία του 1994, με αποτέλεσμα τα Ηνωμένα Έθνη να αποσύρουν τις ειρηνευτικές τους δυνάμεις από την Αγκόλα. Ο ηγέτης των ανταρτών σκοτώθηκε σε μάχη στις 22 Φεβρουαρίου του 2002 και ο ντος Σάντος δεσμεύτηκε να προχωρήσει στη διεξαγωγή εκλογών εντός διετίας, κάτι που όμως δεν πραγματοποιήθηκε, Την ίδια χρονιά υπογράφηκε και νέα συμφωνία, ανάμεσα στον ντος Σάντος και στον εκπρόσωπο της UNITA, Λουκάμπα Γκάτο.

Διακυβέρνηση Κυρίως άρθρο: Πολιτικά της Αγκόλας Το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρική Δημοκρατία. Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος ασκεί και την εκτελεστική εξουσία. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, που απαρτίζεται από 220 μέλη, τα οποία εκλέγονται με αναλογικό σύστημα και η θητεία τους είναι τετραετής. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Στις 21 Ιανουαρίου 2010 εγκρίθηκε από το κοινοβούλιο ένα νέο Σύνταγμα, με βάση το οποίο καταργήθηκε το αξίωμα του Πρωθυπουργού και αντικαταστάθηκε από το αξίωμα του Αντιπροέδρου[5] .

Υγεία και κοινωνική πρόνοια Σήμερα, μετά το τέλος των συγκρούσεων, η επείγουσα ανθρωπιστική κατάσταση έχει δώσει τη θέση της σε μια μεταβατική περίοδο ανοικοδόμησης των δομών υγείας. Αν και η χώρα βρίσκεται πλέον σε περίοδο ειρήνης και η κυβέρνηση είναι σταθερή, η χώρα αντιμετωπίζει τεράστια φαινόμενα διαφθοράς και έντονη έλλειψη δημοκρατικής αξιοπιστίας. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης της Αγκόλας για την υγεία βρίσκεται μεταξύ των πιο χαμηλών στην περιοχή. Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009[3] , το προσδόκιμο ζωής του συνολικού πληθυσμού είναι μόλις 38,2 χρόνια (οι άνδρες 37,24 και οι γυναίκες 39,22 έτη).

Δημογραφία Έχοντας πληθυσμό, σύμφωνα με έρευνα του 2005, περίπου 15.941.000 ανθρώπους και πληθυσμιακή πυκνότητα γύρω στους 13 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, η χώρα μπορεί να χαρακτηριστεί αραιοκατοικημένη, ακόμη και για τα αφρικανικά δεδομένα. Τεράστιες εκτάσεις στην ημιερημική παράκτια ζώνη και στα ανατολικά 2/3 του εδάφους είναι σχεδόν ακατοίκητο. Όμως, η ζωή στην πρωτεύουσα Λουάντα δεν παρουσιάζει την ίδια εικόνα καθώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αποπνικτική. Σωροί σκουπιδιών στοιβάζονται παντού, ενώ οι διαρκώς ξεχειλισμένοι υπόνομοι δίνουν ανάγλυφα την αίσθηση της ακραίας περιβαλλοντικής υποβάθμισης στην οποία έχει οδηγηθεί η χώρα. Είναι ενδεικτικό ότι η πρωτεύουσα είχε χτιστεί για να φιλοξενήσει μισό εκατομμύριο πληθυσμού, και σήμερα οι κάτοικοι της είναι οχταπλάσιοι, ως μοιραία συνέπεια της συρροής εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων από την ύπαιθρο που ήθελαν να Οι εθνοτικές ομάδες της Αγκόλας. ξεφύγουν από την αθλιότητα και την βαρβαρότητα ενός εξαιρετικά άγριου εμφυλίου πολέμου. Τα αποτέλεσμα είναι ότι για πολλές ώρες της ημέρας δεν υπάρχει ούτε καθαρό τρεχούμενο νερό αλλά ούτε και ηλεκτρισμός για τις φτωχές λαϊκές γειτονιές.

Αγκόλα

Ο πόλεμος και ο λιμός εκτιμάται ότι ευθύνονται για τον θάνατο τουλάχιστον 500.000 ατόμων, μετά το 1975, αν και ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού παραμένει πάντοτε υψηλός. Το ποσοστό γεννήσεων βρίσκεται στον μέσο όρο ολόκληρης της Νότιας Αφρικής, αλλά τα ποσοστά των θανάτων είναι ιδιαίτερα υψηλά, με αποτέλεσμα η μέση διάρκεια ζωής να είναι πολύ χαμηλή. Πέρα από τον υπερβολικό συνωστισμό στις πόλεις, λόγω των πολεμικών συγκρούσεων, με τους εσωτερικούς πρόσφυγες να φτάνουν το 10% περίπου του συνόλου των κατοίκων, εκτιμάται επίσης ότι 500.000 άτομα κατέφυγαν, κατά τη διάρκεια του αντιαποικιακού αγώνα, στο εξωτερικό, κυρίως βόρειοι του Κονγκό στο Ζαΐρ και λίγοι Τσόκουε, Λούντα και Νιγκανγκουάλε στη Ζάμπια. Νέα έξοδος πληθυσμού σημειώθηκε το 1975, με την αποχώρηση 300.000 τουλάχιστον Πορτογάλων και άγνωστου αριθμού Αφρικανών. Όμως, πολλοί βόρειοι Κόνγκο επέστρεψαν στην Αγκόλα, ενώ δημιουργήθηκε και μικρό ρεύμα μετανάστευσης βορείων Κόνγκο από διάφορες περιοχές του Ζαΐρ, τους οποίους προσέλκυσαν οι δυνατότητες απασχόλησης στον πετρελαϊκό τομέα και στα ορυχεία της αγκολέζικης οικονομίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Αγκόλα απαντώνται περισσότερες από 90 εθνοτικές ομάδες, στους κόλπους των οποίων σπανίζουν οι εντάσεις. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους ανήκουν στην ομογλωσσία των Μπαντού. Στο κεντρικό τμήμα της χώρας και κατά μήκος της ακτής ανάμεσα στη Λουάντα και στην Μπενγκουέλα ζουν οι Μπούντου, μια από τις κυριότερες εθνοτικές ομάδες. Πολυάριθμοι είναι και οι Οβιμπούντου (37%),. που κατοικούν στα υψίπεδα. Στο βορρά και στα κεντρικά ζουν οι Κιμπούντου (25%), στα ανατολικά οι Τσόκουε-Λούντα και στις νότιες όχθες του Κοάνζα οι Λιμπόλο, Κισάμα και Χακού, όπως επίσης και άλλες ομάδες. Το 2% του συνολικού πληθυσμού είναι μιγάδες και το 1% λευκοί ευρωπαϊκής καταγωγής. Πριν την ανεξαρτησία υπήρχε στη χώρα κοινότητα περίπου 400.000 Πορτογάλων. Το 90% εξ αυτών επέστρεψαν στη χώρα τους.

Πόλεις Το κράτος είναι αραιοκατοικημένο, με μέση πυκνότητα γύρω στους 10 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Η αστικοποίηση είναι περιορισμένη εξαιτίας και του ανθυγιεινού κλίματος της ακτής. Ωστόσο το 57% του συνολικού πληθυσμού ζούσε στα αστικά κέντρα το 2008[3] . Η οικονομία των μεγάλων πόλεων, που είναι λιγοστές, επλήγη λόγω του εμφυλίου πολέμου. Οι πέντε μεγαλύτερες πόλεις είναι: • Λουάντα (2.800.000 κάτοικοι) Η πρωτεύουσα Λουάντα.

• Χουάμπο (203.000 κάτοικοι) • Μπεγκουέλα (155.000 κάτοικοι, λιμάνι με βιομηχανίες) • Λομπίτο (150.000 κάτοικοι, το μεγαλύτερο λιμάνι στο

κράτος, με επαρκή υποδομή) • Λουμπάγκο (105.000 κάτοικοι, εμπορικό κέντρο, με αεροδρόμιο, έδρα πανεπιστημίου)

Αγκόλα

Διοικητική διαίρεση Η Αγκόλα διαιρείται σε 18 διοικητικές περιφέρειες (στα πορτογαλικά: provincias).

Γλώσσες Τα πορτογαλικά) είναι η επίσημη γλώσσα της χώρας αλλά και η περισσότερο διαδεδομένη. Άλλες γλώσσες της Αγκόλας είναι οι τοπικοί διάλεκτοι των γηγενών λαών, όπως π.χ. τα Ουμπουντού, Κιμπουντού, Νγκαγκέλα, Κικόνγκο και Οσιβάμπο.

Θρησκεία To 53% του πληθυσμού είναι Χριστιανοί (Ρωμαιοκαθολικοί 38%, Προτεστάντες 15%). Οι υπόλοιποι (47%) ανήκουν σε ντόπιες παραδοσιακές θρησκείες.

Οι 18 διοικητικές περιφέρειες της Αγκόλας

Κατά τους αποικιακούς χρόνους, οι Προτεστάντες και Τοκοϊστές θεωρούνταν ύποπτοι για ανατρεπτική δράση και αντιμετώπιζαν διώξεις μικρής κλίμακας διώξεις. Όμως, μετά το 1975, η μαρξιστική-λενινιστική κυβέρνηση της Λουάντα αντιμετώπισε όλες τις θρησκείες αρνητικά και οι θρησκευτικές οργανώσεις έχασαν τον έλεγχο στα σχολεία, στις κλινικές, τις εφημερίδες, στους ραδιοσταθμούς και στα περιουσιακά τους στοιχεία. Ωστόσο, η ελευθερία της συνειδήσεως κατοχυρώθηκε νομοθετικά, ενώ η εκκλησία των Μεθοδιστών, στα σχολεία των οποίων είχαν μορφωθεί τα περισσότερα κρατικά στελέχη, απολάμβανε σχετικών προνομίων. Όμως, τα υπόλοιπα χριστιανικά δόγματα παρακολουθούνταν στενά και η δραστηριότητά τους μερικές φορές παρεμποδιζόταν. Το 1978 απαγορεύθηκαν επίσημα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι θρησκευτικές οργανώσεις όπως και οι αιρέσεις[6] - άρχισαν να ασκούν και πάλι σημαντική επιρροή όταν η κυβέρνηση εγκατέλειψε τον κομμουνισμό, και ιδιαίτερα η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η οποία έπαιζε σημαντικό ρόλο παρασκηνιακά για τη διασφάλιση της εθνικής συμφιλίωσης. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Αγκόλας, που σπανίζει στην υπόλοιπη Αφρική, είναι η πλήρης ανυπαρξία μουσουλμάνων στο έδαφός της.

Οικονομία Η Αγκόλα είναι αρκετά πλούσια όσον αφορά τις ορυκτές πηγές πλούτου και τη γεωργία. Βασίζει την οικονομία της στην εκμετάλλευση των διαμαντιών (Ντούντο), σιδηρούχων ορυκτών (Κασσίγκα, Σά-για), αλατιού, χρυσού και κυρίως πετρελαίου (Καμπίντα, Μπενφίκα, Λουάντα), καθώς και στην καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου, καπνού, φοινικόδεντρων, φιστικιών, βαμβακιού, καφέ, καλαμποκιού, σουσαμιού, καουτσούκ, όπως επίσης και στην κτηνοτροφία. Οι ελάχιστες βιομηχανίες βρίσκονται στην πρωτεύουσα (διυλιστήρια πετρελαίου και επεξεργασία ζάχαρης, καπνού, τσιμέντου) και στις πόλεις Λομπίτο, Μαλάντζε, Μπενγκουέλα, Λουμπάνγκο. Την 1η Ιανουαρίου του 2009 η χώρα ανέλαβε την προεδρία του ΟΠΕΚ[7] . Ποσοστιαία διαίρεση των εργαζομένων (2002): • Γεωργία και Κτηνοτροφία: 85 % • Βιομηχανία: 15 %

Αγκόλα

Φυσικοί πόροι Οι φυσικοί πόροι της Αγκόλας είναι σημαντικοί, σε σύγκριση με τις περισσότερες από τις άλλες αφρικανικές χώρες, που προσφέρονται ιδιαίτερα για την ανάπτυξη βιομηχανικής οικονομίας. Υπάρχουν μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, συγκεντρωμένα στις παράκτιες θαλάσσιες ζώνες, κοντά στην Καμπίντα και στον ποταμόκολπος του Κονγκό. Η ποιότητα του πετρελαίου είναι κατά κανόνα καλή, με χαμηλή περιεκτικότητα σε θείο. Σε μεγάλα τμήματα της βορειοανατολικής Αγκόλας υπάρχουν προσχωματικά κοιτάσματα διαμαντιών, με μεγάλο ποσοστό από τα οποία χαρακτηρίζονται ως πολύτιμοι λίθοι ενώ τα υπόλοιπα προορίζονται για βιομηχανικές χρήσεις, καθώς και αρκετοί εκμεταλλεύσιμοι αδαμαντοφόροι σωλήνες κιμπερλίτη. Επιπλέον, στα νοτιοδυτικά, υπάρχουν μεγάλα, αν και χαμηλής ποιότητας, κοιτάσματα σιδηρομεταλλεύματος. Σε ολόκληρη τη χώρα, και κυρίως στην περιοχή των κρημνών, ανάμεσα στην παράκτια ζώνη και στο κεντρικό οροπέδιο, είναι γνωστό ότι υπάρχουν εκμεταλλεύσιμες ποσότητες και άλλων ορυκτών ή μεταλλευμάτων, αλλά για να εκτιμηθεί πλήρως το μέγεθος του εθνικού ορυκτού πλούτου χρειάζεται να γίνει ακόμη πολλή συστηματική ερευνητική εργασία. Το υδροηλεκτρικό δυναμικό της Αγκόλας είναι από τα μεγαλύτερα της Αφρικής. Λόγω των ευεργετικών επιδράσεων του ψυχρού Ρεύματος Μπερλίνγκουερ, η χώρα διαθέτει επίσης μερικά από τα πλουσιότερα αλιευτικά πεδία της ηπείρου, κυρίως στο νότιο άκρο της. Τα αποθέματα ξυλείας είναι εξίσου σημαντικά, μια και τα δάση καταλαμβάνουν συνολική επιφάνεια περίπου 550 στρεμμάτων. Το δάσος Μαγιόμπε, στο βόρειο τμήμα του θυλάκου της Καμπίντα, καθώς επίσης και οι δασικές εκτάσεις κατά μήκος των ποταμών στα νοτιοανατολικά περιλαμβάνουν δέντρα εμπορικής σημασίας όπως είναι η λευκή Tola και η Limba που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή επίπλων, μουσικών οργάνων. Η εύφορη γεωργική γη είναι περιορισμένη σε λίγες ευνοημένες περιοχές στα υψίπεδα και στις ποτάμιες κοιλάδες, λιγότερο από το 10% του εθνικού εδάφους θεωρείται αρόσιμο. Ο συνδυασμός του άγονου εδάφους με τις ανεπαρκείς βροχοπτώσεις, που επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας, αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τη διάδοση των καλλιεργειών. Παρ' όλα αυτά, οι εγχώριοι γεωργικοί πόροι δεν αξιοποιούνται πλήρως. Η νομαδική κτηνοτροφία πλήττεται από τη διάδοση της μύγας τσε-τσε, τους φτωχούς βοσκότοπους και την απουσία επιφανειακών νερών στην αμμώδη ζώνη της Καλαχάρι. Οι ευνοϊκότερες συνθήκες για την ανάπτυξη την νομαδικής κτηνοτροφίας επικρατούν στα νοτιοδυτικά.

Γεωργία και Δασοκομία Πριν από την ανεξαρτησία, στον τομέα της γεωργίας συνυπήρχαν οι μεγάλες φυτείες, που ανήκαν κυρίως σε Πορτογάλους εποίκους, με τους αναρίθμητους μικρούς αυτόχθονες παραγωγούς. Καλλιεργούνταν μόλις το 3% του εθνικού εδάφους, ενώ από το καλλιεργούμενο έδαφος λιγότερο από το 1% αρδεύονται. Σημαντικότερο γεωργικό προϊόν ήταν ο καφές. Το 1974 η Αγκόλα συνεισέφερε το 19% της παγκόσμιας παραγωγής, παράγοντας τουλάχιστον 200.000 τόνους. Η καλλιέργεια βαμβακιού, το οποίο είτε καταναλωνόταν από την τοπική βιομηχανία είτε εξαγόταν στην Πορτογαλία, ευδοκιμούσε στην κοιλάδα του ποταμού Κουάνγκο και στην παράκτια πεδιάδα. Ταυτόχρονα, η εγχώρια ζήτηση σε ζάχαρη καλυπτόταν απόλυτα από τις εντατικά συνοδευόμενες καλλιέργειες ζαχαροκάλαμου στις παράκτιες οάσεις. Στις ίδιες φυτείες παράγονταν επίσης φοινικέλαιο, μπανάνες και άλλα τροπικά φρούτα. Το σιζάλ ήταν άλλο ένα γεωργικό προϊόν των φυτειών, όμως, η σχετική σημασία του οποίου μειώθηκε κατά τη δεκαετία του 1960 και σε πολλές περιπτώσεις αντικαταστάθηκε από τον καπνό. Γενικά η Αγκόλα ήταν καθαρός εξαγωγέας τροφίμων καθώς εξήγε περισσότερα από ότι εισήγε, ενώ ένα από τα κύρια εξαγωγικά είδη διατροφής, το καλαμπόκι, προερχόταν από τα χωράφια των Αγκολέζων γεωργών του κεντρικού οροπεδίου. Οι αυτόχθονες παραγωγοί καλλιεργούσαν για ιδία κατανάλωση μεγάλες ποσότητες κασσάβας, μαζί με μικρότερες ποσότητες από κεχρί, σόργο, φασόλια, γλυκοπατάτες, φιστίκια, ρύζι, σιτάρι και πατάτες. Βοοειδή εκτρέφονται κυρίως στα νοτιοδυτικά, τόσο με παραδοσιακές μεθόδους όσο και σε μεγάλες σύγχρονες κτηνοτροφικές μονάδες (ράντσα). Τα άλλα είδη των κτηνοτροφικών ζώων έπαιζαν μικρότερο ρόλο στις

Αγκόλα εμπορευματικές ανταλλαγές, αλλά η εκτροφή κατσικιών, χοίρων και πουλερικών είχε ιδιαίτερη σημασία για τη διατροφή του αυτόχθονος πληθυσμού. Η εκμετάλλευση της ξυλείας των φυσικών δασών ήταν συγκεντρωμένη στην περιοχή του Δάσους Μαγιόμπε, στον θύλακο της Καμπίντα, και στην περιοχή Λούσο, στο ανατολικό τμήμα του Σιδηροδρόμου Μπενγκουέλα. Στο δυτικό τμήμα της ίδιας σιδηροδρομικής γραμμής είχαν δημιουργηθεί μεγάλες φυτείες ευκαλύπτων, συνολικής έκτασης 515.000 στρεμμάτων, οι οποίες παρείχαν την αναγκαία καύσιμη ύλη για τις μηχανές των τρένων και τροφοδοτούσαν το εργοστάσιο χαρτομάζας που λειτουργούσε κοντά στην πόλη Μπενγκουέλα. Η ανθηρή αγροτική οικονομία της Αγκόλας άρχισε μετά την ανεξαρτησία να συρρικνώνεται. Οι παλιές φυτείες εθνικοποιήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από κρατικά αγροκτήματα, που χαρακτηρίζονταν από πάρα πολύ χαμηλή παραγωγικότητα. Όσοι από τους εργάτες γης ανήκαν στην εθνική ομάδα των Οβιμπούντου, αρνήθηκαν να εργαστούν σε περιοχές όπου θα ήταν ευάλωτοι σε επιθέσεις από αντίπαλες φυλές, όπως ήταν οι περιοχές καλλιέργειας καφέ, ενώ η υποχρεωτική στρατολόγηση εργατών από τις πόλεις (οι αποκαλούμενες «εθελοντικές ταξιαρχίες») δεν έδωσαν ούτε προσωρινή τουλάχιστον λύση στο πρόβλημα. Οι μικροϊδιοκτήτες αγρότες υποχρεώθηκαν να συμμετάσχουν σε ένα κρατικά ελεγχόμενο σύστημα συνεταιρισμών και να πωλούν στην παραγωγή τους στο ελάχιστα αποτελεσματικό κρατικό μονοπώλιο που αντικατέστησε τους Πορτογάλους μικρεμπόρους. Ταυτόχρονα, το συγκοινωνιακό δίκτυο χειροτέρευσε, η ανασφάλεια κυρίευσε ολόκληρη τη χώρα, η υπερτίμηση του νομίσματος λειτούργησε στην πραγματικότητα ως ένας βαρύτατος φόρος επί των εξαγωγών, ενώ η κατάρρευση της εγχώριας βιομηχανίας απομάκρυνε οποιοδήποτε κίνητρο είχαν παλιότερα οι αγρότες να πουλήσουν τα προϊόντα τους στις πόλεις. Έτσι, ο αστικός πληθυσμός έφθασε να στηρίζεται στα εισαγόμενα είδη διατροφής. Η κατάρρευση της αγκολέζικης γεωργίας δεν είχε την ίδια ένταση σε όλους τους τομείς της. Η καλλιέργεια ειδών διατροφής για ιδία κατανάλωση επηρεάστηκε πολύ λίγο. Η καλλιέργεια ειδών διατροφής για την εσωτερική αγορά επλήγη σε σημαντικό βαθμό, ενώ η επίδραση στην καλλιέργεια βιομηχανικών πρώτων υλών και εξαγόμενων προϊόντων υπήρξε κυριολεκτικά καταστροφική. Μετά την ανεξαρτησία, η παραγωγή κασσάβας και γλυκοπατάτας αυξήθηκε ελαφρά, αλλά η παραγωγή σόργου και φασολιών μειώθηκε κατά 50%. Η παραγωγή καλαμποκιού, μπανάνας και ξυλείας κατρακύλησε στο 25% του επιπέδου που είχε το 1975, η παραγωγή ζάχαρης και βοδινού κρέατος στο 10% ενώ ο καφές, το βαμβάκι και το σιζάλ μόλις στο 2%.

Αλιεία Πριν από την ανεξαρτησία, στη χώρα υπήρχαν 700 περίπου αλιευτικά σκάφη, που απασχολούσαν 13.000 εργαζομένους και έπιαναν κατά μέσον όρο 300.000 τόνους αλιευμάτων ετησίως. Η επεξεργασία του μεγαλύτερου μέρους των αλιευμάτων γίνονταν σε σύγχρονα εργοστάσια, που εξήγαγαν την παραγωγή τους στις Δυτικές αγορές με την μορφή κατεψυγμένων προϊόντων, κονσερβών ή ιχθυαλεύρων. Υπήρχε επίσης ένας πιο παραδοσιακός κλάδος, που ασχολούνταν με την ξήρανση, το πάστωμα και το κάπνισμα των ψαριών, ο οποίος μέχρι την έναρξη του αντιαποικιακού αγώνα το 1961, προμήθευε την τοπική αγορά και πραγματοποιούσε εξαγωγές στις γειτονικές χώρες. Μετά το 1975, τα περισσότερα αλιευτικά σκάφη, που άνηκαν κυρίως σε Πορτογάλους, έφυγαν από τη χώρα γεμάτα πρόσφυγες, και τα εργοστάσια επεξεργασίας αλιευμάτων καταστράφηκαν ή ερειπώθηκαν. Στη συνέχεια παραχωρήθηκαν άδειες σε ξένα σκάφη να αλιεύουν στα αγκολέζικα χωρικά ύδατα, υπό την προϋπόθεση ότι τμήμα των αλιευμάτων θα παραδίδεται στα αγκολέζικα λιμάνια. Επίσης, μερικές εγκαταστάσεις επεξεργασίας αλιευμάτων επιδιορθώθηκαν και εκσυγχρονίστηκαν με ξένη βοήθεια. Αυτές οι ενέργειες διατήρησαν, σε γενικές γραμμές την αλιευτική βιομηχανία ζωντανή, όταν στο ίδιο διάστημα το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας οικονομίας κατέρρεε. Ωστόσο, το σύνολο των αλιευμάτων μειώθηκε κατά 25% σε σύγκριση με την αποικιακή περίοδο, γεγονός που πιθανότατα οφείλεται στη μείωση του μεγέθους των κοπαδιών λόγω είτε της υπεραλιείας του παρελθόντος είτε διαφόρων οικολογικών μεταβολών.

Αγκόλα

Εξόρυξη Το αργό πετρέλαιο παίζει κυρίαρχο ρόλο στην εθνική οικονομία και η παραγωγή του έχει σχεδόν τριπλασιαστεί από την ανεξαρτησία και μετά. Όμως, καθώς η Αγκόλα έγινε μέλος του ΟΠΕΚ (Οργανισμού Πετρελαιοεξαγωγών Χωρών) την 1η Ιανουαρίου του 2007, το ύψος των εξαγωγών της προσδιορίζεται από ποσοστώσεις. Στη χώρα επικρατούν ευνοϊκές γεωλογικές συνθήκες, σημειώνεται υψηλό ποσοστό επιτυχίας στις πραγματοποιούμενες έρευνες, ενώ το επίπεδο του λειτουργικού κόστους είναι σε μεγάλο βαθμό σχετικά χαμηλό. Διάφορες πειραματικές έρευνες παρέχουν ενδείξεις ότι η άντληση πετρελαίου μπορεί να είναι κερδοφόρα και από πολύ βαθύτερα σημεία στις ίδιες θαλάσσιες περιοχές. Άντληση πετρελαίου γίνεται και σε χερσαίες περιοχές, ενώ διεξάγονται έρευνες για τον εντοπισμό νέων κοιτασμάτων. Έχουν επίσης εντοπιστεί κοιτάσματα φυσικού αερίου, αλλά η εκμετάλλευσή τους πραγματοποιείται ακόμη σε μικρή κλίμακα. Το 1977 ιδρύθηκε μια κρατική εταιρεία, με την ονομασία Sonangol και με σκοπό να συστήσει μικτές εταιρείες για την εκμετάλλευση του πετρελαίου και να προχωρήσει σε συμφωνίες παραχώρησης δικαιωμάτων εκμετάλλευσης με αντάλλαγμα τη συμμετοχή στην παραγωγή, αφήνοντας όμως την ευθύνη της διαχείρισης στους ξένους. Η αμερικάνικη εταιρεία Chevron, ελέγχει την Cabinda Gulf Oil Company, η οποία είναι υπεύθυνη για λίγο παραπάνω από το 50% της εθνικής παραγωγής. Άλλες τρεις εταιρείες πετρελαιοειδών, που δραστηριοποιούνται στην Αγκόλα, είναι η γαλλική Elf Aquitaine, η αμερικάνικη Texaco και η βελγική Petrofina. Η τελευταία περιορίζεται στα μικρά και εξαντλούμενα χερσαία πετρελαιοφόρα πεδία. Στις έρευνες για τον εντοπισμό νέων αποθεμάτων με υδρογονάνθρακες συμμετέχουν πάρα πολλές εταιρείες από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη Βραζιλία και την Ιαπωνία. Πριν από την ανεξαρτησία, η Αγκόλα ήταν ο τέταρτος κατά σειράν εξαγωγέας διαμαντιών στον κόσμο, ως προς την τρέχουσα αξία, ενώ το ύψος των εξαγωγών ανερχόταν σε 2,4 εκατομμύρια καράτια. Όμως, μετά το 1975, η παραγωγή σχεδόν σταμάτησε, μέχρι να καταρρεύσει τη δεκαετία του 1980. Η κυβέρνηση εθνικοποίησε το 77% των μετοχών της Εταιρείας διαμαντιών της Αγκόλα, την Diamang, που ανήκε σε Πορτογάλους επενδυτές, ενώ την εξόρυξη διαμαντιών στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας ανέλαβε μια εταιρία του ευρύτερου δημόσιου τομέα, η Indiama (εθνική επιχείρηση διαμαντιών της Αγκόλα). Ο κλάδος αντιμετώπισε μεγάλα διαχειριστικά προβλήματα, που επιδεινώθηκαν από τη διαφθορά των κρατικών αξιωματούχων, την ανασφάλεια που επικρατούσε σε ολόκληρη την χώρα και τις κακές σχέσεις με τον Κεντρικό Οργανισμό Διάθεσης (διαμαντιών), που ελέγχεται από την εταιρία De Beers της Νότιας Αφρικής. Έτσι, το 1986, η εξόρυξη διαμαντιών παραχωρήθηκε σε ξένες επιχειρήσεις, με συμφωνίες συμμετοχής του κράτους στην εξορυσσόμενη παραγωγή, και δύο χρόνια αργότερα η αγκολέζικη κυβέρνηση άρχισε διαπραγματεύσεις με την De Beers, σχετικά με τις πωλήσεις διαμαντιών και με την απαιτούμενη τεχνική βοήθεια για την εκμετάλλευσή σωλήνων κιμπερλίτη. Με τις ενέργειες αυτές η παραγωγή άρχισε και πάλι να αυξάνεται, ενώ με την αποκατάσταση της ειρήνης η χώρα αρχίζει να διαδραματίζει και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στο παγκόσμιο εμπόριο διαμαντιών. Στην Αγκόλα δεν υπάρχουν άλλοι εξίσου σημαντικοί εξορυκτικοί κλάδοι, αν και το σιδηρομεταλλεύματα από το νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας ήταν το τέταρτο σημαντικότερο εξαγώγιμο προϊόν της πριν από την ανεξαρτησία. Όμως, τα μεταλλεία σιδήρου της Κασίνγκα επιδοτούνταν σημαντικά από τους Πορτογάλους και είναι αμφίβολο αν έχουν τις δυνατότητες να καταστούν πραγματικά κερδοφόρα. Η παραγωγή αρχικά μειώθηκε και κατόπιν σταμάτησε, μεταξύ 1975 και 1984, ενώ η ποιότητα του απολήψιμου μεταλλεύματος είναι μάλλον υπερβολικά χαμηλή για να τεθούν τα μεταλλεία πάλι σε λειτουργία. Εξορύσσονται επίσης, σε μικρή κλίμακα, χαλκός, μαγγάνιο, χρυσός, μάρμαρα, μαύρος γρανίτης και χαλαζίας, ενώ σχεδιάζεται η εκμετάλλευση των φωσφορικών αλάτων που υπάρχουν στις επαρχίες Καμπίνα και Ζαΐρ.

Αγκόλα

Βιομηχανία και κατασκευές Πριν από την ανεξαρτησία, οι κλάδοι της βιομηχανίας, των κατασκευών και της παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας αναπτύσσονταν ταχύτατα, αλλά οι διαταραχές και ο εθνικός αγώνας ενάντια στην αποικιοκρατία που ακολούθησε επέφερε δεινά πλήγματα, ανατρέποντας την αναπτυξιακή τους πορεία. Οι εθνικοποιήσεις και η μετανάστευση του ειδικευμένου εργατικού έπληξαν κυρίως τον βιομηχανικό τομέα της εθνικής οικονομίας, ενώ οι αντάρτες της οργάνωσης UNITA διέπραξαν δολιοφθορές των εγκαταστάσεων ηλεκτροδότησης και ύδρευσης. Συνέπεια όλων αυτών ήταν ότι το κράτος συσσώρευσε τεράστια χρέη, ενώ τα εργοστάσια λειτουργούσαν κατά μέσον όρο στο 30% της δυναμικότητάς τους. Οι εργάτες πληρώνονταν εν μέρει με προϊόντα που παρήγαγε το εργοστάσιο, παρά τις αναρίθμητες προσπάθειες παρεμπόδισης της πρακτικές αυτής, οι αδικαιολόγητες απουσίες από την εργασία ήταν κάτι συνηθισμένο και η παραγωγικότητα εκπληκτικά χαμηλή. Εκτός από κάποια μικρής κλίμακας κατεργασία πρώτων υλών που προορίζονταν για εξαγωγή, η εγχώρια βιομηχανία είναι ουσιαστικά προσανατολισμένη στην υποκατάσταση εισαγωγών και περιλαμβάνει μονάδες επεξεργασίας τροφίμων, καπνού, μετάλλων και ξυλείας, κλωστοϋφαντουργίας, διύλισης πετρελαίου, συναρμολόγησης οχημάτων, παραγωγής ηλεκτρικών ειδών και τσιμέντου. Το μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας προέρχεται από φράγματα σε ποταμούς. Όμως, μεγάλο μέρος του εγκατεστημένου παραγωγικού δυναμικού, που υπερβαίνει το 600 μεγαβάτ, βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Οι περισσότερες από τις εθνικοποιημένες βιομηχανίες, τις κατασκευαστικές εταιρείες και τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας είχαν, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ενταχθεί σε προγράμματα ιδιωτικοποίησης, ενώ μερικές από αυτές επιστράφηκαν ακόμη και στους παλιούς ιδιοκτήτες τους.

Πιστωτικό σύστημα Μετά την ανεξαρτησία οι τράπεζες εθνικοποιήθηκαν. Κεντρική τράπεζα της χώρας είναι η Εθνική Τράπεζα της Αγκόλας, η οποία έχει το προνόμιο της έκδοσης χαρτονομίσματος, αλλά λειτουργεί και ως εμπορικό πιστωτικό ίδρυμα. Αντιθέτως, η Λαϊκή Τράπεζα της Αγκόλας, λειτουργεί κυρίως ως ταμιευτήριο. Το 1985, οι ξένες τράπεζες άρχισαν σταδιακά να επανέρχονται στη χώρα, αλλά το τραπεζικό σύστημα εξακολουθεί να βρίσκεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχο του κράτους. Γενικά, οι περισσότεροι κάτοικοι διατηρούν τις οικονομίες τους εκτός του δικτύου των δύσκαμπτων κρατικών τραπεζών, προτιμώντας διάφορες ανεπίσημες μορφές καταθέσεων. Οι ξένες επενδύσεις κατευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά στους τομείς της πετρελαϊκής βιομηχανίας, των διαμαντιών και της αλιείας, αλλά προβλέπεται να στραφούν και σε άλλους κλάδους, καθώς η οικονομία σταδιακά φιλελευθεροποιείται και οι εθνικοποιημένες επιχειρήσεις επιστρέφουν στον ιδιωτικό τομέα. Νόμισμα της χώρας είναι το νέο Κουάνζα. Η μέση ετήσια κατά κεφαλήν αγοραστική δύναμη ήταν 3.200 Δολάρια ΗΠΑ, με βάση τα στοιχεία του 2005.

Εμπόριο Το πετρέλαιο συνεισφέρει τουλάχιστον το 90% των εξαγωγών της χώρας. Τα 2/3 από αυτά κατευθύνονται στις ΗΠΑ, όπου τα διυλιστήρια προτιμούν τους τύπους αργού πετρελαίου με χαμηλή περιεκτικότητα σε θείο. Γενικά, όμως, η χώρα επηρεάζεται έντονα από τις αυξομειώσεις στη διεθνή τιμή του προϊόντος αυτού. Μετά την ανεξαρτησία καταβλήθηκε συνειδητή προσπάθεια να αυξηθούν οι εισαγωγές από τις χώρες του τότε κομμουνιστικού μπλοκ, ενώ εκδηλώθηκε ακόμη και η πρόθεση εισόδου της χώρας στην Κομεκόν. Αποτέλεσμα ήταν να αγοραστούν τεράστιες ποσότητες οπλισμού από τις ανατολικές χώρες αλλά οι χώρες προέλευσης των υπολοίπων εισαγόμενων προϊόντων, όπως η Πορτογαλία, οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βραζιλία να παραμείνουν αμετάβλητες. Εκτός από μηχανήματα, οχήματα και φάρμακα, η Αγκόλα εισάγει επίσης μεγάλες ποσότητες τροφίμων και πρώτων υλών, που όλες σχεδόν θα μπορούσαν να παραχθούν στην χώρα, εύκολα και με χαμηλό κόστος. Γίνονται ακόμη και εισαγωγές σε ακατέργαστο βαμβάκι. Το ισοζύγιο πληρωμών παρουσιάζει μεγάλα

Αγκόλα ελλείμματα, οδηγώντας σε αύξηση του εθνικού χρέους και σε συσσώρευση των καθυστερούμενων δόσεων παλαιότερων δανείων. Μετά την ειρήνευση στη χώρα, προβλέπεται να μειωθεί η μείωση των εισαγωγών οπλισμού και τροφίμων, ενώ η υποτίμηση του έντονα υπερτιμημένου εθνικού νομίσματος αναμένεται να δώσει αποφασιστική ώθηση στις εξαγωγές.

Επικοινωνίες και Μεταφορές Στη χώρα υπάρχει εκτεταμένο σιδηροδρομικό δίκτυο με μήκος 2.761 χλμ. Το 2001 το οδικό δίκτυο εκτεινόταν στα 51.429 χλμ, από τα οποία τα 5.349 χιλιόμετρα ήταν ασφαλτοστρωμένα. Θαλάσσια λιμάνια είναι η Λουάντα, η Λομπίτο και η Μπενγκουέλα. Η κρατική αεροπορική εταιρεία είναι η TAAG . Τα σημαντικότερα αεροδρόμια είναι στη Λουάντα, στη Χουάμπο, στη Λουμπάνγκο και στην Καμπίντα. Σύμφωνα με στοιχεία του 2006 η αφρικανική χώρα αριθμούσε 244 αεροδρόμια.ββΤον Απρίλιο του 2009, η ΕΕ διατήρησε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας.[8] Η οδήγηση των οχημάτων γίνεται στα δεξιά.

Πολιτισμός Ο αγκολέζικος πολιτισμός είναι κατακερματισμένος σε μυριάδες κομμάτια, που καθένα έχει έντονα τοπικά χαρακτήρα, αλλά οι ρίζες του ανάγονται στην ευρύτερη κεντροαφρικανική παράδοση των Μπαντού, την οποία μοιράζονται και οι γειτονικές χώρες. Οι λαοί που ζουν στην Αγκόλα είναι γενικά μητρογραμμικοί ενώ οι γενεαλογικές γραμμές ή οι εκτεταμένες οικογένειες είναι ιδιαίτερα σημαντικές στην κοινωνική ζωή των ατόμων. Οι άνθρωποι δηλώνουν συχνά πίστη σε προαποικιακούς βασιλιάδες ή πολεμάρχους, ακόμη και αν κάτι τέτοιο δεν έχει καμία πλέον σχέση με τη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα. Σε ολόκληρη τη χώρα υπάρχουν έντονα σημάδια από ένα εκτεταμένο προαποικιακό σύστημα δουλοκτησίας, το οποίο οι αποικιακές αρχές καθυστέρησαν πολύ να καταργήσουν. Η πολυγαμία, η προγονολατρεία και η μαγγανεία αποτελούν πρακτικές που ακολουθούνται ακόμη και από πολλούς προσηλυτισμένους στον χριστιανισμό. Οι τοπικές διακοσμητικές τέχνες εκφράζονται με το ξύλο, τον πηλό , τον χαλκό , το καλάμι, το ελεφαντόδοντο, τα όστρακα, αλλά και με το ανθρώπινο σώμα. Ιδιαίτερα φημισμένα είναι τα ξύλινα αγάλματα του λαού Τσόκουε, τα είδη από σκαλισμένο ελεφαντόδοντο της Καμπίντα και τα περίτεχνα χτενίσματα των λαών Νυανέκα και Νκούμπι. Η μουσική και ο χορός παίζουν σημαντικό ρόλο στην τοπική πολιτιστική ζωή, έχοντας ως βασικό μουσικό όργανο τα τύμπανα, αλλά υπάρχει και πλούσια προφορική λογοτεχνική παράδοση. Έχουν καταβληθεί προσπάθειες για τη διατήρηση αυτής της πολιτιστικής κληρονομιάς, με την οποία σπάνια ασχολούνται οι επίσημοι πολιτιστικοί οργανισμοί, αλλά η πολιτική αστάθεια και η διαφθορά, μετά το 1975, είχαν ως αποτέλεσμα την τραγική και σε μεγάλη έκταση απώλεια πολλών εθνογραφικών συλλογών. Οι παραδοσιακοί πολιτισμοί βρίσκονται υπό τη συνεχή πίεση των Δυτικών πολιτισμικών επιρροών, οι οποίες τείνουν να κυριαρχήσουν στις πόλεις. Κατά τον 19ο αιώνα ήλθε στο προσκήνιο μια δυναμική ομάδα μορφωμένων Αγκολέζων, που είχε πολλά κοινά στοιχεία με την αντίστοιχη ομάδα της Σιέρα Λεόνε. Τα μέλη της ομάδας αυτής αρθρογραφούσαν και συνέγραφαν ιστορικά βιβλία, μυθιστορήματα και ποιήματα στην πορτογαλική γλώσσα. Μετά το 1926, η δεξιά δικτατορία της Πορτογαλίας ανάγκασε μεγάλο μέρος αυτής της λογοτεχνικής δραστηριότητας να περάσει στην παρανομία, αλλά δεν μπόρεσε να την εξαλείψει ολοκληρωτικά. Ο Αγκοστίνιο Νέτο (1922-1979), ηγέτης του ΛΚΑΑ κατά την εξουσία της χώρας, φημιζόταν για την ποίηση του στην πορτογαλική γλώσσα. Η κυβέρνηση του ΛΚΑΑ, όμως, επέβαλε ένα σύστημα αυστηρής λογοκρισίας, ενώ η λογοτεχνική παραγωγή της χρηματοδοτούμενης από το κράτος Ένωσης Αγκολέζων Συγγραφέων υπήρξε, μετά το 1975, σε γενικές γραμμές απογοητευτική. Το γεγονός αυτό αντισταθμίστηκε σε κάποιο βαθμό από τη δημιουργία τηλεοπτικού δικτύου πανεθνικής εμβέλειας και από τις βάσεις που τέθηκαν για τη λειτουργία εθνικής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Όμως, το φιλόδοξο σχέδιο για την επέκταση διαφόρων μουσείων, βιβλιοθηκών και αρχείων δεν στέφθηκε με επιτυχία. Αντίθετα, πολλές θαυμάσιες συλλογές, που δημιουργήθηκαν κατά τους αποικιακούς χρόνους, καταστράφηκαν, διασκορπίστηκαν ή έπαψαν πλέον να

Αγκόλα είναι προσιτές στο κοινό. Ένας ακόμα αντιπροσωπευτικός συγγραφέας ήταν ο Όσκαρ Ρίμπας (1909-2004), που έγραψε ποιήματα και μυθιστορήματα,

Εκπαίδευση Τα περισσότερα αποικιακά καθεστώτα, όπως και στην περίπτωση της Αγκόλας, δεν εμπιστεύονται το μορφωμένο «ιθαγενή» και φοβούνται τις συνέπειες της μαζικής εκπαίδευσης. Το ΛΚΑΑ έθεσε ως στόχο, μετά την ανεξαρτησία, να γίνει η πρωτοβάθμια εκπαίδευση προσιτή σε όλους με αποτέλεσμα ο αριθμός των μαθητών στα δημοτικά σχολεία να τριπλασιαστεί μεταξύ του 1976 και το 1979. Όμως, κατά τη δεκαετία του 1980, ο αριθμός των μαθητών μειώθηκε κατά 50%, ενώ οι συνθήκες που επικρατούσαν στα σχολεία επιδεινώθηκαν δραματικά, καθώς σημειώθηκαν Παιδιά σε υπαίθρια αίθουσα διδασκαλίας στην τεράστιες ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό και μέσα Μπιέ διδασκαλίας, μεταξύ των οποίων και σε σχολικά εγχειρίδια. Αυτό είναι κάτι απολύτως λογικό καθώς η ραγδαία εξάπλωση των σχολείων συχνά δημιουργεί ελλείψεις δασκάλων και υποδομών επειδή οι τάξεις λειτουργούν με αυξανόμενο αριθμό μαθητών και χρησιμοποιούνται λιγότερο καλά εκπαιδευμένοι δάσκαλοι. Αντίθετα, ο αριθμός των σπουδαστών στα δευτεροβάθμια σχολεία και στο πανεπιστήμιο, που ιδρύθηκε το 1963, σημείωσε σταθερή αύξηση μετά το 1975, καθώς τα ιδρύματα αυτά επηρεάστηκαν λιγότερο από την πολιτική αστάθεια που επικρατούσε στην χώρα. Το 1962 ιδρύθηκε το Ινστιτούτο Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Υπηρεσίας της Αγκόλας. Ωστόσο, και εκεί σημειώθηκαν σημαντικές ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό και σε μέσα διδασκαλίας, ενώ οι περισσότερες πανεπιστημιακές σχολές παρέμειναν για μακρές χρονικές περιόδους κλειστές, μετά από καταγγελίες για προπαγάνδα κατά του πολιτικού καθεστώτος. Γενικά, εκτιμάται ότι η στρατολόγηση στα ένοπλα τμήματα του ΛΚΑΑ και της UNITA είχε μεγαλύτερη επίδραση από ό,τι το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα στην καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, στην επέκταση της χρήσης της πορτογαλικής γλώσσας και στην απόκτηση τεχνικών γνώσεων. Επίσης, πολλοί Αγκολέζοι έχουν εκπαιδευθεί στο εξωτερικό, κυρίως στην Κούβα και την πρώην Σοβιετική Ένωση.

Μουσική Η παραδοσιακή μουσική αποτελεί κράμα των στοιχείων των Πορτογάλων αλλά και των αυτοχθόνων της χώρας. Ενδεικτικά, παρατηρούνται ομοιότητες στη μουσική της Βραζιλίας με της Αγκόλας, καθώς και η πρώτη ήταν πορτογαλική αποικία. Η κιζόμπα παρουσιάζει ομοιότητες με τη βραζιλιάνικη σάμπα. Η Λουάντα είναι ονομαστή μεταξύ άλλων για το καρναβάλι της, το οποίο συνοδεύεται από μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις. Μερικά μουσικά ιδιώματα είναι η αγκολέζικη μερένγκε, παραλλαγή του ομώνυμου ρυθμού της Κεντρικής Αμερικής και η κιλαπάντα.

Αγκόλα

Αξιοθέατα Στη Λουάντα ο επισκέπτης μπορεί να συναντήσει φρούρια, όπως του Σάο Πέντρο ντα Μπάρα, ναούς από την αποικιακή περίοδο, όπως οι ναοί Νόσα Σενιόρα ντο Κάρμο, Ντα Μιζερικόρντια και ντος Ρεμέντιος, κτήρια όπως αυτό της Εθνικής Τράπεζας και το Μουσείο της Αγκόλας (1938) με εκθέματα εθνογραφικού και ιστορικού ενδιαφέροντος. Στην πρώην πορτογαλική αποικία βρίσκονται πολλά κτήρια, κτισμένα σε πορτογαλικά στιλ. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν η εκκλησία Νόσα Σενιόρα ντο Πόπολο και το ανάκτορο Βέλιο στην Μπενγκουέλα, το φρούριο Σάο Πέντρο ντε Κατουμπέλα στη Λομπίτο και οι παραλίες της Ναμίμπε. Ο επισκέπτης αξίζει να επισκεφθεί το Εθνικό Πάρκο Κισάμα, το οποίο βρίσκεται 70 χλμ. νότια της πρωτεύουσας, Λουάντα. Στο εν λόγω πάρκο, που ιδρύθηκε το 1957, βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη της άγριας πανίδας, όπως ελέφαντες, βούβαλοι, αντιλόπες και θαλάσσιες χελώνες. Εξάλλου, υπάρχουν και άλλα εθνικά πάρκα, όπως της Ναμίμπε, στα σύνορα με τη Ναμίμπια και της Λόνα.

Αθλητισμός Στον χώρο του αθλητισμού, κυριαρχεί το ποδόσφαιρο, το οποίο προκαλεί ενθουσιασμό και προσελκύει άτομα από κάθε κοινωνικό στρώμα. Το 2005 κατάφερε για πρώτη φορά στην ιστορία της να προκριθεί στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 2006 που διεξήχθη στην Γερμανία. Μερικοί Αγκολέζοι έχουν εξελιχθεί σε διακεκριμένους ποδοσφαιριστές, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς προτιμούν να παίζουν σε ομάδες της Πορτογαλίας ή άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπου οι συνθήκες διαβίωσης και επαγγελματικής ανέλιξης είναι καλύτερες. Η Αγκόλα έχει, επίσης, μεγάλη παράδοση στο μπάσκετ, στο οποίο εκπροσωπεί συνεχώς την "μαύρη ήπειρο" στις μεγάλες διοργανώσεις (παγκόσμια πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς Αγώνες).

Διεθνείς σχέσεις Η Αγκόλα είναι μέλος των οργανισμών: ACP, AfDB, CEEAC, ECA, FAO, G-77, IAEA, IBRD, ICAO, ICCt (υπέγραψε), ICFTU, ICRM, IDA, IFAD, IFC, IFRCS, ILO, IMF, IMO, Interpol, IOC, IOM, ISO (ανταποκριτής), ITU, NAM, OAS (παρατηρητής), Αφρικανική Ένωση, SADC, ΟΗΕ, Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (προσωρινό), UNCTAD, UNESCO, UNIDO, UPU, WCO, WFTU, WHO, WIPO, WMO, WToO, WTrO.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Library of Congress Portals on the World - Αγκόλα [9] • CIA - The World Factbook -- Angola [10] - Πληροφορίες της CIA περί Αγκόλας • Οι ΓΧΣ στο Web [11] - Επιστολές, ανακοινώσεις και άλλα από το κέντρο τύπου της οργάνωσης "Γιατροί Χωρίς Σύνορα" στην Αγκόλα. • Άρθρο [12] στη Λε Μοντ, αναδημοσίευση με μετάφραση στα ελληνικά στην "Ελευθεροτυπία", 20 Ιουλίου 2008.

Αγκόλα

Βιβλιογραφία • Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, τ.8, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006, σελ. 72-99.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1& params=-12. 35_N_17. 35_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1& params=-8. 8308_N_13. 245_E_type:city(2776125) [3] . CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ao. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=614& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Reuters (http:/ / www. reuters. com/ article/ idUSLDE60J12B20100121?type=marketsNews), FACTBOX-Angola approves new constitution, 21 Ιανουαρίου 2010. [6] Αγκόλα « world and people (http:/ / worldandpeople. wordpress. com/ category/ Î±Î³ÎºÏ Î»Î±/ ) [7] Η Αγκόλα στο τιμόνι του ΟΠΕΚ (http:/ / www. ependitis. gr/ index. php?option=com_content& view=article& id=812:2009-01-02-08-56-35& catid=38:2008-09-03-13-42-52) Επενδυτής, 2 Ιανουαρίου 2009. [8] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ europe/ 7990561. stm), Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009. [9] http:/ / www. loc. gov/ rr/ international/ amed/ angola/ angola. html [10] http:/ / www. cia. gov/ cia/ publications/ factbook/ geos/ ao. html [11] http:/ / www. msf. gr/ index. php?searchword=%CE%91%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1& option=com_search& Itemid=27 [12] http:/ / www. enet. gr/ online/ online_text/ c=111,id=46271968

bjn:Angola

Αιθιοπία Αιθιοπία Συντεταγμένες: 8°18′00″N 39°07′00″E8.3, 39.1167 [1]

Σημαία της Αιθιοπίας Εθνόσημο της Αιθιοπίας Εθνικός ύμνος: Wodefit Gesgeshi, Widd Innat Ityopp'ya Προχώρα μπροστά, μάνα Αιθιοπία

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Αντίς Αμπέμπα 2.738.248 (2007)[2] 9°01′38″N 38°44′13″E9.0272, 38.7369 [3]

Επίσημες γλώσσες

Αμχαρική

Πολίτευμα

Ομοσπονδιακή Κοινοβουλευτική Δημοκρατία2 Πρόεδρος Γκίρμα Ουόλντε-Γκιόργκις Πρωθυπουργός Μέλες Ζενάουι

Ίδρυση Ανεξάρτητη Αβησσυνία Ισχύον Σύνταγμα

10ς αιώνας π.Χ. 1137 22 Αυγούστου 1995

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

1.104.300 km2 (27η) 0,7 5.328 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1994 • Πυκνότητα

85.237.338[4] 1 (15η) 53.477.265 75,6 κατ./km² (122η)

Αιθιοπία

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

77,605 δισ. $[5] (77η) 955 $[5] (169η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

33,920 δισ. $[5] (81η) 418 $[5] (171η)

ΔΑΑ (2007)

0,414 (171η) – χαμηλός

Νόμισμα

Μπιρ (ETB)

Ζώνη ώρας

EAT (UTC +3)

Internet TLD

.et

Κωδικός κλήσης

+251

1. Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. 2. Σύμφωνα με τον «Δείκτη Δημοκρατίας» του «The Economist» Η Αιθιοπία είναι «υβριδικό καθεστώς» με ένα σύστημα κυρίαρχου κόμματος του οποίου ηγείται το Λαϊκό Επαναστατικό Δημοκρατικό Μέτωπο Αιθιοπίας. Η Αιθιοπία (αμχ.ኢትዮጵያ), επίσημη ονομασία Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Αιθιοπίας (αμχ.የኢትዮጵያ ፌዴራላዊ ዲሞክራሲያዊ ሪፐብሊክ) είναι μια χώρα που βρίσκεται στο Κέρας της Αφρικής. Συνορεύει βόρεια με την Ερυθραία, βορειοανατολικά με το Τζιμπουτί, ανατολικά με τη Σομαλία, νότια με την Κένυα και δυτικά με το Σουδάν. Η Αιθιοπία είναι η παλαιότερη ανεξάρτητη χώρα στην Αφρική κι έχει μια από τις εκτενέστερες ιστορίες ως ανεξάρτητο κράτος. Δεν αποτέλεσε ποτέ αποικία κανενός κράτους, εκτός από την πενταετία 1936-1941, οπότε και ήταν υπό ιταλική κατοχή ορισμένες μεγάλες πόλεις και οδικές αρτηρίες. Η Αιθιοπία στο παρελθόν ονομαζόταν Αβησσυνία, ενώ η τωρινή ονομασία της ίσως προέρχεται από τις ρίζες (αιθ-) και (ὄψ) ("καμένη όψη").

Ιστορία Αρχαία ιστορία Η Αιθιοπία είναι μια από τις αρχαίες χώρες της Αφρικής και αναφέρεται σε έργα του Όμηρου αλλά και του Ησίοδου. Η ονομασία του κατοίκου της χώρας αυτής "αιθίοψ" είναι αρχαία ελληνική λέξη και σημαίνει άνθρωπος με καμένη (ή ηλιοψημένη) όψη. Πληροφορίες για τη ζωή της χώρας αυτής κατά την αρχαϊκή περίοδο δίνει ο ιστορικός Ηρόδοτος. Αναφέρει ότι, στην αρχή οι Αιθίοπες ήταν νομάδες και σχεδόν σε ημιάγρια κατάσταση, ύστερα όμως ήρθαν σε επιμειξία με τους Αιγυπτίους, υιοθέτησαν τα Αιγυπτιακά ήθη και σαν αποτέλεσμα εκπολιτίστηκαν. Κάποιος αρχαίος θρύλος αναφέρει ότι εκτός από τους Αιγυπτίους ήρθαν σε επιμειξία και με τους Εβραίους. Εκτός όμως από αυτούς τους λαούς σημαντική επίδραση είχε στους Αιθίοπες και ο ελληνικός πολιτισμός, που είχε φτάσει ως εκεί, όπως προκύπτει, από μελέτες επιγραφών και νομισμάτων, που βρέθηκαν σε αρχαιολογικές ανασκαφές. Αυτό το μαρτυράει και μια παράδοση στους Αβησσυνούς που σύμφωνα μ' αυτήν είχε πάει στη χώρα αυτή και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Χριστιανικά χρόνια Ο χριστιανισμός διαδόθηκε στην Αιθιοπία τον 4ο αιώνα από τον Έλληνα έμπορο Φρουμέντιο, που έγινε επίσκοπος της χώρας αυτής το 330. Στην Αιθιοπία διαδόθηκε και επικράτησε ο Μονοφυσιτισμός, που αποτελεί μέχρι σήμερα την επίσημη θρησκεία της χώρας. Πολλοί θεωρούν ότι οι Αιθίοπες είναι Κόπτες, αυτό όμως δεν ισχύει γιατί Κόπτες λέγονται μόνον οι Μονοφυσίτες της Αιγύπτου, ούτε υπάρχει ο όρος Κόπτης κάπου στην θρησκεία και στα γραπτά τους. Βρίσκει δε κανείς πολλά στοιχεία από την Παλαιά Διαθήκη στο τελετουργικό της λειτουργίας τους, όπως την χρήση μουσικών οργάνων και τυμπάνων που συνοδεύουν με χορευτικές κινήσεις. Κάτι άλλο κοινό επίσης είναι ότι κάνουν περιτομή στους άρρενες σε πολύ νεαρή ηλικία. Όλα αυτά τα

Αιθιοπία στοιχεία προϋπήρχαν στην περιοχή και απλά ενσωματώθηκαν με την άφιξη του Χριστιανισμού. Η Αιθιοπία ήταν τόσο πολύ απομονωμένη από τον υπόλοιπο γνωστό μέχρι τότε κόσμο ως το 13ο αιώνα και γνώριζαν τόσο λίγα πράγματα γι' αυτήν, ώστε χρειάστηκε να γίνουν μεγάλες επιδρομές μουσουλμάνων στη χώρα, για να μάθουν ότι υπήρχε εκεί ένα Χριστιανικό κράτος.

Εξερεύνηση και χρόνια πριν την ανεξαρτησία Οι Πορτογάλοι πήγαν εκεί το 1490 καθώς αναζητούσαν δρόμο για τις Ινδίες. Από εκεί και έπειτα, για 200 χρόνια περίπου, οι Αιθίοπες βρίσκονταν σε συνεχείς πολέμους με τους Αιγυπτίους. Το 1855 αυτοκράτορας της Χώρας έγινε ο Θεόδωρος ο Γ', που ήρθε σε σύγκρουση με τους Άγγλους, που, θέλοντας να αναπτύξουν σε έκταση τα εδάφη της αυτοκρατορίας τους, επεδίωκαν την κυριαρχία της χώρας του. Ο στρατός του, όμως, μπροστά στην αριθμητική και υλική υπεροχή των Άγγλων υπέκυψε, η χώρα υποδουλώθηκε, αιχμαλωτίστηκαν τα δυο παιδιά του και ο ίδιος ο Θεόδωρος για να μην πιαστεί αιχμάλωτος, αυτοκτόνησε. Τριάντα χρόνια αργότερα στην Αιθιοπία εισέβαλαν οι Ιταλοί, οι οποίοι όμως νικήθηκαν. Μετά από μια περίοδο ηρεμίας και μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αυτοκράτορας έγινε ο Ρας Ταφάρι Μακόνεν, που για τον καιρό του ήταν καλός κυβερνήτης και η χώρα του έκανε σημαντικά βήματα προόδου. Λίγο πριν το Β' παγκόσμιο πόλεμο, το 1935, εισβάλλουν στη χώρα από τη Σομαλία τα φασιστικά στρατεύματα του Μπενίτο Μουσολίνι, που σκόπευε να κάνει τη χώρα ιταλική επαρχία. Τελικά η Αιθιοπία κατελήφθη μετά από οκτώ μήνες πολέμου, που τελικά κερδήθηκε χάρις στη χρήση αερίου μουστάρδας, που αποδεκάτισε τα αιθιοπικά στρατεύματα στη μάχη της λίμνης Ασάγκι. Η κατάληψη της Αιθιοπίας και μετατροπή της σε Ιταλική επαρχία ανακοινώθηκε στις 5 Μαΐου του 1936.

Ομόσπονδο κράτος Από το 1952 η Αιθιοπία, μαζί με την ιταλική αποικία της Ερυθραίας, αποτέλεσε το ομόσπονδο κράτος της Αιθιοπίας. Η υποστήριξη, όμως από τον Χαϊλέ Σελασιέ μιας μικρής ομάδας πλούσιων γαιοκτημόνων που εκμεταλλευόντουσαν τη χώρα, δημιούργησε αντιπάθεια στο λαό, με αποτέλεσμα το φθινόπωρο του 1974 μια μεγάλη ομάδα κατώτερων αξιωματικών και υπαξιωματικών να επαναστάτησεε, να καθαιρέσει τον αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ, να καταργήσει το θεσμό της κληρονομικής μοναρχίας και να εγκαθιδρύσει στρατιωτική κομμουνιστική χούντα που διατήρησε την εξουσία έως το 1987, εκτελώντας και φυλακίζοντας χιλιάδες, χωρίς δίκη[6] . Από το 1993 η Ερυθραία είναι ανεξάρτητο κράτος, στερώντας από την Αιθιοπία την έξοδο στη θάλασσα και μετατρέποντάς την σε μεσόγειο κράτος. Στις 12 Δεκεμβρίου του 2006 ο πρώην ηγέτης, Μενγκίστου Χαϊλέ Μαριάμ, κρίθηκε ένοχος για τη γενοκτονία την περίοδο της τρομοκρατίας που ίδιος και το καθεστώς του είχαν επιβάλει. To Μάιο του 2008 καταδικάστηκε ερήμην (ζούσε στη Ζιμπάμπουε την περίοδο εκείνη) σε θάνατο [7] από το Ανώτατο Δικαστήριο της Αντίς Αμπέμπα για γενοκτονία την περίοδο του «κόκκινου τρόμου» (1977-1978). Τον Απρίλιο του 2009 συνελήφθησαν 35 άτομα, μέλη του κινήματος της 15ης Μαΐου, το οποίο καθοδηγείται από τον εξόριστο πολιτικό της αντιπολίτευσης, Μπεράνου Νέγκα, με την κατηγορία ότι σχεδίαζαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση με πραξικόπημα[8] .

Αιθιοπία

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 55,41 χρόνια (52,92 χρόνια οι άνδρες και 57,97 οι γυναίκες).[4]

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4] .

Εκλογές 2010 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 23 Μαΐου 2010. Με 11 εκλογικές περιφέρειες να μην έχουν ακόμα ανακοινώσει αποτελέσματα, το κυβερνών κόμμα του Μέλας Ζενάουι κερδίζει τις εκλογές με 499 έδρες. [9] Η κατάταξη των κομμάτων: • EPRDF: 499 έδρες • κόμματα προσκείμενα στην κυβέρνηση: 35 έδρες • κόμματα αντιπολίτευσης: 2 έδρες

Προηγούμενες εκλογές Οι επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές (ο πρώτος γύρος είχε διεξαχθεί το 2005) και παράλληλες τοπικές εκλογές διεξήχθησαν σε δύο γύρους, στις 13 Απριλίου και στις 20 Απριλίου του 2008. Το κυβερνών κόμμα εξασφάλισε 38 επί συνόλου 39 εδρών που αποφασίστηκαν στις εκλογές για το Κοινοβούλιο και σχεδόν όλες τις έδρες στα τοπικά συμβούλια. Η Αντιπολίτευση δε συμμετείχε στις εκλογές του 2005, καταγγέλλοντας νοθεία.

Διεθνείς σχέσεις Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε ομόφωνα στις 30 Ιουλίου του 2008 τον τερματισμό της αποστολής της δύναμης των κυανόκρανων οι οποίοι επιτηρούσαν την διαμφισβητούμενη μεθόριο της Αιθιοπίας με την Ερυθραία.[10] Την ίδια περίοδο, η κυβέρνηση της Αντίς Αμπέμπα κατηγόρησε την Ασμάρα ότι υποθάλπτει τους Σομαλούς πειρατές, το Νοέμβριο του 2008.[11]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Άρθρο στο περιοδικό Αντί για την εισβολή της Αιθιοπίας στη Σομαλία την άνοιξη του 2007 [12]

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%B9%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1& params=8. 3_N_39. 1167_E_type:country [2] Central Statistical Agency of Ethiopia. Απογραφή του 2007, προσωρινή (αρχείο σε μορφή pdf) (http:/ / www. csa. gov. et/ pdf/ Cen2007_prelimineray. pdf) (ανακτήθηκε 07-12-2008 ) [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%B9%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1& params=9. 0272_N_38. 7369_E_type:city(2973004) [4] CIA - The World Factbook - Ethiopia (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ et. html). [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=644& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

Αιθιοπία [6] * de Waal, Alex. 1991. Evil Days: Thirty Years of War and Famine in Ethiopia (http:/ / books. google. co. uk/ books?id=RcVFXUwraxsC& lpg=PP1& pg=PP1#v=onepage& q& f=false) New York & London: Human Rights Watch. ISBN:

1-56432-038-3 [7] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=903929& lngDtrID=245), Σε θάνατο καταδικάστηκε ερήμην ο πρώην

δικτάτορας της Αιθιοπίας Μενγκίστου, 26 Μαΐου 2008 [8] http:/ / story. malaysiasun. com/ index. php/ ct/ 9/ cid/ b8de8e630faf3631/ id/ 493988/ cs/ 1/ Malaysian Sun], Alleged Ethiopian plot put

down , 25 Απριλίου 2009. [9] Unease over extent of ruling party's landslide in Ethiopia | World news | guardian.co.uk (http:/ / www. guardian. co. uk/ world/ 2010/ may/ 26/ ethiopia-election-result-meles-zenawi) [10] Ναυτεμπορική, ΟΗΕ: Τερματισμός αποστολής κυανόκρανων στη μεθόριο Αιθιοπίας-Ερυθραίας, 31 Ιουλίου 2008 [11] Ελεύθερος Τύπος, Αιθιοπία κατά Ερυθραίας για την πειρατεία, 29 Νοεμβρίου 2008. [12] http:/ / monogramma. blogspot. com/ 2007/ 04/ blog-post. html

bjn:Ethiopia

Ακτή Ελεφαντοστού Ακτή Ελεφαντοστού Συντεταγμένες: 8°00′N 6°00′W8.00, -6.00 [1]

Σημαία της Ακτής Ελεφαντοστού Εθνόσημο της Ακτής Ελεφαντοστού Εθνικό σύνθημα: Union - Discipline - Travail «Ενότητα Πειθαρχία Εργασία» Εθνικός ύμνος: L'Abidjanaise (Το τραγούδι του Αμπιτζάν)

Πρωτεύουσα • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Γιαμουσσούκρο 200.659 (2005) 6°51′N 5°18′W6.85, -5.3 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Αμπιτζάν

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Λοράν Γκμπάγκμπο[3] Πρωθυπουργός Γκιγιόμ Σορό[3]

Ανεξαρτησία από την Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

7 Αυγούστου 1960 24 Ιουλίου 2000 (εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

322.460 km2 (68η) 1,4[4] 3.110 χμ. 515 χμ.

Ακτή Ελεφαντοστού

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1999 • Πυκνότητα

20.617.068[4] α (57η) 20.815.694[5] 63,94 κατ./km² (138η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

35,917 δισ. $[6] (96η) 1.680 $[6] (150η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

22,909 δισ. $[6] (93η) 1.071 $[6] (137η)

ΔΑΑ (2007)

0,484 (163η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο CFA (XOF)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

GMT (UTC +0) (UTC δεν εφαρμόζεται)

Internet TLD

.ci

Κωδικός κλήσης

+225

α. Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Ακτή Ελεφαντοστού (γαλλικά: République de Côte d'Ivoire) είναι μια χώρα στη δυτική Αφρική με έκταση 322.460 km² και πληθυσμό 20.617.068 κατοίκους [7] σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009. Συνορεύει στα νότια με τον κόλπο της Γουινέας, στα ανατολικά με την Γκάνα, στα βόρεια με την Μπουρκίνα Φάσο και το Μαλί, στα δυτικά με τη Γουινέα και τη Λιβερία. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Γιαμουσσούκρο, ενώ μεγαλύτερη πόλη και οικονομική πρωτεύουσα είναι το Αμπιτζάν.

Ιστορία Λίγα είναι γνωστά για την Ακτή Ελεφαντοστού πριν την άφιξη πορτογαλέζικων πλοίων γύρω στη δεκαετία του 1460. Οι διάφορες εθνότητες της χώρας προέρχονται από γειτονικές περιοχές: οι Côte d’Ivoire Ακτή Ελεφαντοστού Κρου ήρθαν από τη Λιβερία γύρω στο 1600, οι Σενούφο και οι Λόμπι κατέβηκαν νότια από την Μπουρκίνα Φάσο και το Μαλί. Το 18ο και 19ο αιώνα, ο λαός των Άκαν, μαζί και οι Μπαουλέ, μετανάστευσαν από την Γκάνα στο ανατολικό τμήμα της χώρας, ενώ οι Μαλίνκε από τη Γουινέα εγκαταστάθηκαν στα βορειοδυτικά.

Ακτή Ελεφαντοστού

Γαλλικός αποικισμός Συγκριτικά με τη γειτονική Γκάνα, η Ακτή Ελεφαντοστού υπέφερε λιγότερο από το δουλεμπόριο. Τα ευρωπαϊκά εμπορικά και δουλεμπορικά πλοία προτιμούσαν άλλες παράκτιες περιοχές με καλύτερα λιμάνια. Τη δεκαετία 1840, η Γαλλία δελέασε τους τοπικούς αρχηγούς να εκχωρήσουν μονοπώλιο κατά μήκος της ακτής στους Γάλλους εμπόρους. Μετέπειτα, οι Γάλλοι κατασκεύασαν ναυτικές βάσεις για τον αποκλεισμό εμπόρων άλλων κρατών και ξεκίνησαν συστηματική κατάκτηση του εσωτερικού, η οποία πραγματοποιήθηκε τη δεκαετία του 1890, ύστερα από ένα μακροχρόνιο πόλεμο εναντίον δυνάμεων Μαντίνκα, κυρίως από την Γκάμπια. Μέχρι και το 1917 συνεχίστηκε ο ανταρτοπόλεμος από τους Μπαουλέ κι άλλες ομάδες στα ανατολικά. Ο κύριος σκοπός της Γαλλίας ήταν να τονώσει την παραγωγή των εξαγώγιμων προϊόντων. Η Ακτή Ελεφαντοστού ήταν η μόνη χώρα της Δυτικής Αφρικής με μεγάλο αριθμό "αποίκων", καθώς οπουδήποτε αλλού στη Δυτική και Κεντρική Αφρική, Γάλλοι και Άγγλοι υπήρχαν κυρίως γραφειοκράτες. Κατά συνέπεια, το ένα τρίτο των φυτειών κακάο, καφέ και μπανάνας βρισκόταν στα χέρια Γάλλων πολιτών. Καταναγκαστικά έργα στις φυτείες αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας της χώρας. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, χιλιάδες κάτοικοι της χώρας εστάλησαν στα πεδία μάχης στην Ευρώπη και τη Βόρειο Αφρική. Πριν το τέλος του πολέμου, οι ντόπιοι πληθυσμοί αρχίζουν σιγά σιγά να οργανώνουν τον αγώνα για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ανεξαρτησία. Μετά το 1945, οι κάτοικοι της Ακτής του Ελεφαντοστού συμμετέχουν στις πρώτες δημοτικές εκλογές και, όπως και στις άλλες γαλλικές αποικίες, η πολιτική ζωή οργανώνεται. Από το τέλος της δεκαετίας του 1990, αρκετές πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις, μεταξύ άλλων η φυλάκιση διάφορων μελών της αντιπολίτευσης δηλητηριάζουν το κλίμα. Το 1999, δυσαρεστημένοι στρατιώτες ρίχνουν τη κυβέρνηση του Ανρί Κονάν-Μπεντιέ και βάζουν έναν στρατηγό ως αρχηγό της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση αυτή γράφει νέο σύνταγμα με τη συνεργασία διάφορων πολιτικών κομμάτων και διοργανώνει το 2000 προεδρικές εκλογές. Μετά από πολλές ταραχές, το Ανώτατο δικαστήριο της χώρας ανακοινώνει τη νίκη του Λοράν Γκμπαγκμπό. Το 2002, στρατιώτες από την Μπουρκίνα Φάσο προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο σε μεγάλες πόλεις στο βόρειο μέρος της χώρας και καταφέρνουν να χωρίσουν την Ακτή του Ελεφαντοστού σε 2 ξεχωριστές ζώνες, το νότο που ελέγχει ο Εθνικός Στρατός της Ακτής του Ελεφαντοστού και το βορρά που ελέγχουν οι Στρατιωτικές δυνάμεις των Νέων Δυνάμεων. Χιλιάδες άτομα πέθαναν στις διάφορες συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων. Σύμφωνα με διάφορες υποθέσεις, η κρίση στη χώρα προέρχεται από έναν αποικιοκρατισμό που χάλασε τις βάσεις της παραδοσιακής οργάνωσης, στις αντιδημοκρατικές πρακτικές του μοναδικού κόμματος, και στην ιδέα της ivoirité που αποκλείει μέρος του πληθυσμού. Άλλοι εκτιμούν ότι είναι μια εμφάνιση του πολέμου που κάνε η Γαλλία στην Ακτή του Ελεφαντοστού για να κρατήσει τον ελέγχο στη χώρα.

Ανεξαρτησία Το Δεκέμβριο του 1958, η Ακτή Ελεφαντοστού έγινε αυτόνομη δημοκρατία της Γαλλικής Κοινότητας, μετά από δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε σε όλες τις χώρες που βρίσκονταν υπό γαλλική κυριαρχία στη Δυτική Αφρική. Η Ακτή Ελεφαντοστού έγινε ανεξάρτητο κράτος στις 7 Αυγούστου 1960, με πρωτεύουσα το Αμπιτζάν.

Οικονομία Η οικονομία της Ακτής του Ελεφαντοστού βασίζεται στη γεωργία. Για 30 χρόνια ήταν ο 3ος παραγωγός καφέ στον κόσμο. Τώρα κατέχει την έβδομη θέση. Με 40% τη παραγωγής, είναι ο πρώτος παραγωγός κακάο στον κόσμο. Εκτός από καφέ και κακάο, παράγει μεγάλες ποσότητες βαμβακιού που εξάγει κυρίως στη Κίνα, την Ινδονησία, τη Ταϊλάνδη και την Ταϊβάν. Η Ακτή του Ελεφαντοστού παράγει επίσης καλαμπόκι, ρύζι, μανιόκα και φοινικέλαιο. Ο κύριος φυσικός πόρος είναι το ξύλο. Ο ρυθμός της αποψίλωσης των δασών είναι ανησυχητικός και ίσως προκαλέσει σημαντικά οικολογικά αλλά και οικονομικά προβλήματα στο άμεσο

Ακτή Ελεφαντοστού μέλλον.

Δημογραφία Το 77% του πληθυσμού θεωρούνται αυτόχθονες κάτοικοι της Ακτής Ελεφαντοστού, ενώ ανήκουν σε διαφορετικές εθνικές ομάδες. Στη χώρα υπολογίζεται ότι ομιλούνται γύρω στις 65 γλώσσες. Τα γαλλικά, η επίσημη γλώσσα, διδάσκεται στα σχολεία και εξυπηρετεί σαν κοινή γλώσσα (λίνγκουα φράνκα) στα αστικά κέντρα, ειδικά στο Αμπιτζάν. Καθώς η Ακτή Ελεφαντοστού θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα κράτη στη Δυτική Αφρική, περίπου το 20% του πληθυσμού αποτελείται από εργάτες από τα γειτονικά κράτη της Λιβερίας, της Μπουρκίνα Φάσο και της Γουινέας. Το γεγονός αυτό προκαλεί εντάσεις τα τελευταία χρόνια, καθώς οι περισσότεροι από τους εργάτες αυτούς είναι Μουσουλμάνοι, ενώ ο ντόπιος πληθυσμός είναι κυρίως Χριστιανοί Καθολικοί και ανιμιστές. Το 4% του πληθυσμού δεν έχει αφρικανικές ρίζες: πολλοί είναι Γάλλοι, Βρετανοί και Ισπανοί πολίτες, καθώς και Προτεστάντες ιεραπόστολοι από την Αμερική ή τον Καναδά. Από το 1999, όταν ξεκίνησαν οι πολιτικές κρίσεις, η φτώχεια έχει επιδεινωθεί. Στην Ακτή του Ελεφαντοστού, το 2004, 40% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτό το στοιχείο με τη σειρά του αυξάνει και τον αριθμό των ατόμων που χρειάζονται γιατρική περίθαλψη. Η πρώτη αιτία θανάτου των παιδιών κάτω των 5 ετών είναι η ελονοσία, ενώ οι κυριότερες ασθένειες στο γενικό πληθυσμό είναι ο ιός του HIV/AIDS, η φυματίωση και η ελονοσία. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 55,45 χρόνια (54,64 χρόνια οι άνδρες και 56,28 οι γυναίκες).[7]

Διακυβέρνηση Το ισχύον Σύνταγμα εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα στις 23 Ιουλίου του 2000.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[7] .

Προεδρικές εκλογές 2010 Στις 31 Οκτωβρίου 2010 οι πολίτες της χώρας προσήλθαν στις κάλπες για τις ιστορικές προεδρικές εκλογές. Ήταν οι πρώτες έπειτα από 5 χρόνια. Τα πρώτα αποτελέσματα από τους εκλογείς του εξωτερικού έδωσαν προβάδισμα στον Αλασάνε Ουατάρα, πρώην πρωθυπουργό, έναντι του προέδρου, Λοράν Γκμπαγκμπό. Η συμμετοχή στις εκλογές για πρόεδρο ήταν σχεδόν 80%.[8] Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έκανε λόγο για 3 Νοεμβρίου για «μικρές ανωμαλίες», οι οποίες όμως δεν επηρέασαν πραγματικά τις εκλογές. Εκπρόσωπος του ΟΗΕ στην αφρικανική χώρα τόνισε το "ειρηνικό περιβάλλον" στα πλαίσια του οποίου διεξήχθη η εκλογική διαδικασία.[9] . Νωρίτερα, οι παρατηρητές της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν επισημάνει προβλήματα διαφάνειας, καθώς δεν τους επιτράπηκε η είσοδος σε όλες τις περιοχές.[10] Στις 4 Νοεμβρίου ανακοινώθηκε ότι στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών κέρδισε ο Γκμπάγκμπο με 38,3% των ψήφων, έναντι 32,08% που έλαβε ο Ουατάρα[11] . Ο δεύτερος γύρος διεξήχθη στις 28 Νοεμβρίου, όταν σε βίαια επεισόδια είχαν ήδη σκοτωθεί 4 άνθρωποι πριν την ημέρα της ψηφοφορίας, ενώ άλλοι 2 σκοτώθηκαν στην Νταλόα ανήμερα των εκλογών[12] .

Ακτή Ελεφαντοστού

Βουλευτικές εκλογές 2011 Οι βουλευτικές εκλογές θα διεξαχθούν το 2011.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%BA%CF%84%CE%AE_%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B params=8. 00_N_-6. 00_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%BA%CF%84%CE%AE_%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B params=6. 85_N_-5. 3_E_type:city [3] FACTBOX-Key facts on rebel leader Guillaume Soro (http:/ / www. alertnet. org/ thenews/ newsdesk/ L29656284. htm), 29 Μαρτίου 2007, , ανακτήθηκε την 1η Απριλίου 2007. [4] "Côte d'Ivoire" (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ print/ iv. html), The World Factbook, CIA Directorate of Intelligence, 23 Ιουλίου 2008, , ανακτήθηκε την 8 Αυγούστου 2008. [5] United Nations: Demographic Yearbook, Historical supplement (http:/ / millenniumindicators. un. org/ unsd/ demographic/ products/ dyb/ DYBHist/ HistTab02. csv), Ηνωμένα Έθνη, , ανακτήθηκε την 1η Ιανουαρίου 2006. [6] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=662& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [7] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ iv. html) [8] VOA News (http:/ / www. voanews. com/ english/ news/ Vote-Counting-Underway-in-Ivory-Coast-Presidential-Election-106443939. html), Turnout in Ivorian Presidential Election Near 80 Percent, 1-11-2010. [9] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_03/ 11/ 2010_362746), ΟΗΕ : «Μικρές ανωμαλίες» στις προεδρικές εκλογές στην Ακτή του Ελεφαντοστού, 3-11-2010. [10] Τα Νέα (http:/ / www. tanea. gr/ default. asp?pid=41& nid=1231065835), Προβλήματα διαφάνειας στις εκλογές στην Ακτή Ελεφαντοστού διαπίστωσαν παρατηρητές της ΕΕ, 2-11-2010. [11] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ ?i=news. el. kosmos& id=220052), Στο δεύτερο γύρο θα κριθούν οι εκλογές στην Ακτή Ελεφαντοστού, 4-11-2010. [12] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ ?i=news. el. kosmos& id=228467), Εκλογές με δύο νεκρούς στην Ακτή Ελεφαντοστού, 29-11-2010.

bjn:Pantai Gading

Αλγερία Αλγερία Συντεταγμένες: 27°15′N 3°27′E27.25, 3.45 [1]

Σημαία της Αλγερίας Έμβλημα της Αλγερίας Εθνικό σύνθημα: ‫بعشللو بعشلاب‬ αραβικά: Η Επανάσταση από το λαό και για το λαό Εθνικός ύμνος: Kassaman, ‫اًمَسَق‬, Η υπόσχεση

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Αλγέρι 36°46′00″N 3°03′00″E36.7667, 3.05 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβική, Γαλλικά εκ των πραγμάτων συνεπίσημη

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα Πρωθυπουργός Αχμέτ Ουγιαχία Ανεξαρτησία Από την Γαλλία Σύνταγμα

5 Ιουλίου 1962 22 Νοεμβρίου 1976

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

2.381.741 km2 (11η) αμελητέο 6.343 χμ. 998 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1998 • Πυκνότητα

34178188[3] (35η) 29.100.867 14,3 κατ./km² (205η)

Αλγερία

43 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

242,130 δισ. $[4] (47η) 6.855 $[4] (96η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

134,797 δισ. $[4] (50η) 3.816 $[4] (95η)

ΔΑΑ (2007)

0,754 (104η) – μεσαίος

Νόμισμα

Δηνάριο Αλγερίας (DZD)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

CET (UTC +1) (UTC +1 δεν εφαρμόζεται)

Internet TLD

.dz

Κωδικός κλήσης

+213

H Λαϊκή Δημοκρατία της Αλγερίας (Αραβικά: ‫ةيبعشلا ةيطارقميدلا ةيرئازجلا ةيروهمجلا‬/Al Jazairia al Dimukratiya al Saabiya) ή Αλγερία (Αραβικά: ‫رئازجلا‬/Al Jazair), είναι μία χώρα στη βόρεια Αφρική. Έχει έκταση 2.381.741 km² και πληθυσμό 34.178.188 κατοίκους (εκτίμηση Ιούλιος 2009) [3] .

Γεωγραφία Καθώς είναι μια χώρα τεράστια σε έκταση, η Αλγερία χαρακτηρίζεται από την ποικιλία και την εναλλαγή τοπίων και αναγλύφου. Στα βόρεια βρέχεται από τη Μεσόγειο, ανατολικά συνορεύει με την Τυνησία και τη Λιβύη, νότια με το Νίγηρα, το Μάλι και τη Μαυριτανία και βορειοδυτικά με το Μαρόκο. Πρωτεύουσα είναι το Αλγέρι, αλλες μεγάλες πόλεις το Οράν, η Κωνσταντίνη, η Ανάμπα (πρώην Μπον), το Σετίφ, το Σίντι Μπελ-Αμπές. Γεωγραφικά χωρίζεται σε 3 περιοχές: • Τη βόρεια Αλγερία ή Τελ, που εκτείνεται μεταξύ της Μεσογείου και της οροσειράς του Άτλαντα. • Τη μέση Αλγερία ή της οροσειράς του Άτλαντα. • Τη νότια ή αλγερινή Σαχάρα. Η βόρεια Αλγερία έχει αρκετά βουνά, γνωστά με την ονομασία "Όρη της Ακτής". Ανάμεσά τους εκτείνονται εύφορες κοιλάδες και πεδιάδες, που διαρρέονται από πολλούς ποταμούς και χειμάρρους. Η Τελ είναι περιοχή παραγωγής δημητριακών, εσπεριδοειδών, ελιάς, καπνού, βαμβακιού και πολύ πυκνοκατοικημένη. Η μέση Αλγερία είναι σειρά από οροπέδια με απέραντες ερήμους και ασήμαντη βλάστηση. Έχει και πολλές αλμυρές λίμνες. Τα ψηλότερα όρη της περιοχής είναι το Κελία (2510 μ.) και το Καντίντζα (2490 μ.). Η νότια Αλγερία είναι η περιοχή της απέραντης αμμώδους αλλά και πετρώδους ερήμου και κυρίως του ορεινού όγκου του Αχαγκάρ ή Χογκάρ με ψηλότερη κορυφή το όρος Ταχάτ των 3.003 μ. και τα όρη Χογκάρ Ατζέρ, το ανατολικό τμήμα του ορεινού όγκου, με τις περίφημες βραχογραφίες της Παλαιολιθικής και των μετέπειτα εποχών. Υπάρχουν επίσης αρκετές οάσεις στους πολλούς "ουιντιάν", όπως για παράδειγμα η Τουγγούρτ η Τζανέτ, κ.λπ.

Αλγερία

Κλίμα Παράλληλα με τη γεωγραφία, το κλίμα της Αλγερίας επίσης ποικίλλει από βορρά προς νότο: • Μεσογειακό με σχετικά δροσερά καλοκαίρια και ήπιους βροχερούς χειμώνες στα βόρεια παράλια της Μεσογείου. • Δροσερό έως και ψυχρότερο κυρίως κατά τον χειμώνα στα ορεινά μέρη του Άτλαντα. • Στεπικό από τα νότια οροπέδια του Τελ μέχρι τον 33.50ο Β. παράλληλο περίπου με λιγότερες βροχοπτώσεις. • Καθαρά ερημικό νοτιότερα στο κεντρικό τμήμα της χώρας, έως και "τροπικό ερημικό" θα το χαρακτηρίζαμε στα ακόμα νοτιότερα σημεία της χώρας στα όρη Αχαγκάρ και κυρίως νοτιότερα από εκείνα, καθώς το έδαφος της Αλγερίας εκεί φθάνει μέχρι τον 19ο Β. παράλληλο, εισχωρώντας σχεδόν στην καρδιά της δυτικής Αφρικής (Τριεθνές: Αλγερία-Μάλι-Νίγηρας), Εδώ οι βροχές είναι σπάνιες και αν βρέχει, αυτό συμβαίνει ΄περισσότερο στα όρη Αχαγκάρ. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η παρατήρηση σημαντικών διαφορών θερμοκρασίας και βροχοπτώσεων κατά τόπους σε όλη την έκταση της χώρας. Παρ' όλα αυτά θα λέγαμε ότι το κλίμα της είναι γενικά υγιεινό.

Ιστορία Στο σύνταγμά της ορίζεται ως μια Ισλαμική, Αραβική χώρα. Το όνομα Αλγερία προέρχεται από το όνομα της πόλης Αλγέρι, που με τη σειρά του προέρχεται από τη αραβική λέξη al-jazā’ir, που σημαίνει νησιά, και που αναφέρεται στα τέσσερα νησιά τα οποία βρίσκονταν στις ακτές της πόλης, μέχρι που ενσωματώθηκαν στη στεριά το 1525. Η Αλγερία κατοικήθηκε από τους Βερβέρους (Berber) τουλάχιστον από το 10000 π.Χ. Μετά το 10000 π.Χ., οι Καρχηδόνιοι είχαν σημαντική επιρροή πάνω τους, ιδρύοντας αποικίες κατά μήκος των ακτών. Βασίλεια των Βερβέρων άρχισαν να αναδύονται, με πιο ξεχωριστό το βασίλειο της Νουμιδίας, και άδραξαν την ευκαιρία που τους προσέφεραν οι Καρχηδονιακοί Πόλεμοι για να ανεξαρτητοποιηθούν από την Καρχηδόνα, αλλά σύντομα υποτάχτηκαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το 200 π.Χ. Στις 24 Μαρτίου του 2009 η Γαλλία ανακοίνωσε ότι θα καταβάλει αποζημιώσεις σε πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό, όπως επίσης και σε κατοίκους που παρουσίασαν προβλήματα υγείας συνεπεία των πυρηνικών δοκιμών της χώρας, αρχικά στην Αλγερία και στη συνέχεια στη Γαλλική Πολυνησία εντός 30 ετών.[5]

Η σαχάρια περιοχή Ταντράρτ Ακακούς στο αλγερινό τμήμα της, στα νοτιοανατολικά σύνορα της χώρας με τη Λιβύη.

Το "μεσογειακό προφίλ" της Αλγερίας

Αλγερία

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας είναι 32.531.853 (19η στον κόσμο). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,19% (εκτίμηση 2009). Ο ρυθμός γεννήσεων είναι 17,03 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 4,62 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008). Το προσδόκιμο ζωής στον συνολικό πληθυσμό είναι (εκτ. 2009) 74,02 χρόνια (72,35 χρόνια ζουν οι άντρες και 75,77 οι γυναίκες). Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT (πληθυσμός σε χιλιάδες).

Οικονομία

Το ΑΕΠ της χώρας είναι 235.500.000.000 $ (εκτίμηση 2008). Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ είναι 3% (εκτίμηση 2008). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 7.000 $ (εκτίμηση 2008).

Διοικητική διαίρεση Η χώρα διαιρείται σε 48 νομούς ουϊλάγιας (wilayas) , 553 επαρχίες (dairas ) και 1.541 δήμους (baladiyahs). Ο κάθε νομός, (wilaya), αποτελεί ιδιαίτερο "εδαφικό διαμέρισμα" απολαμβάνοντας κάποια μορφή οικονομικής ελευθερίας. Κάθε επαρχία έχει Λαϊκή Συνέλευση και η τελευταία έχει το δικό της "πρόεδρο", ο οποίος εκλέγεται από τα μέλη της Συνέλευσης. Οι 48 ουϊλάγιας (νομοί) της Αλγερίας είναι:

Χάρτης με τις επαρχίες της Αλγερίας, αριθμημένες με την επίσημη σειρά.

Αλγερία

46 1 Αντράρ 2 Σλεφ 3 Λαγκουάτ 4 Ουμ Ελ Μπουάγι 5 Μπάτνα 6 Μπετζάγια 7 Μπίσκρα 8 Μπεσάρ 9 Μπλίντα 10 Μπουίρα 11 Ταμαγκασσέτ 12 Τεμπέσσα 13 Τλεμσέν 14 Τιαρέτ 15 Τιζί Ουζού 16 Αλγέρι

17 Τζέλφα 18 Τζίτζελ 19 Σετίφ 20 Σάιντα 21 Σκίκντα 22 Σίντι Μπελ Άμπες 23 Ανάμπα 24 Γκέλμα 25 Κωνσταντίνη 26 Μεντέα 27 Μοσταγκανέμ 28 Μ'Σίλα 29 Μάσκαρα 30 Ουέργκλα 31 Οράν 32 Ελ Μπάγιαδ+

33 Ιλλίζι 34 Μπορτζ Μπου Αρρέριτζ 35 Μπουμερντές 36 Ελ Ταρφ 37 Τιντούφ 38 Τισσεμσίλτ 39 Ελ Ουέντ 40 Χενσέλα 41 Σουκ Αχράς 42 Τιπάσα 43 Μίλα 44 Αϊν Ντέφλα 45 Ναάμα 46 Αϊν Τεμουσέντ 47 Γαρντάια 48 Ρελιζάν

Πολιτικά Η Αλγερία είναι προεδρική δημοκρατία. Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται για πενταετή θητεία. Δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι και όλες οι πολίτες που είναι 18 ετών και άνω.[3] Ο πρόεδρος είναι επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου και του Ανωτάτου Συμβουλίου Ασφαλείας. Διορίζει τον Πρωθυπουργό, ο οποίος είναι επίσης αρχηγός κυβερνήσεως. Το υπουργικό συμβούλιο διορίζεται από τον Πρωθυπουργό. Το Κοινοβούλιο αποτελείται από δύο σώματα, την Κάτω Βουλή, που ονομάζεται Εθνική Λαϊκή Συνέλευση (APN) και απαρτίζεται από 380 μέλη, και την Άνω Βουλή που έχει 144 μέλη και ονομάζεται Συμβούλιο του Έθνους. Τα μέλη της APN εκλέγονται για πενταετή θητεία. Με βάση το Σύνταγμα του 1976 (τροποποιήθηκε το 1979 και αναθεωρήθηκε τα έτη 1988, 1989 και 1996) η Αλγερία είναι πολυκομματικό κράτος. Όλα τα κόμματα θα πρέπει να εγκρίνονται απο το Υπουργείο Εσωτερικών. Ως σήμερα η χώρα είχε περισσότερα από 40 νόμιμα πολιτικά κόμματα. Σύμφωνα με το Σύνταγμα απαγορεύεται η ίδρυση οποιουδήποτε πολιτικού κόμματος ή οργάνωσης, το οποίο βασίζεται σε διαφορές στη θρησκεία, τη φυλή, το φύλο και την περιοχή. Αρχηγός κράτους από το 1999 είναι ο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα. Πρωθυπουργός από το 2008 είναι ο Αχμέτ Ουγιαχία.Το Νοέμβριο του 2008, το αλγερινό Κοινοβούλιο τάχτηκε υπέρ της αναθεώρησης του συνταγματικού νόμου, ο οποίος περιόριζε σε δύο τις προεδρικές θητείες [6] . Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για να διεκδικήσει και τρίτη θητεία ο Μπουτεφλίκα.

Δημοψήφισμα 2005 Στις 29 Σεπτεμβρίου του 2005 οι κάτοικοι ενέκριναν με ποσοστό άνω του 97% σχέδιο ειρήνευσης και εθνικής συμφιλίωσης, που προβλέπει αμνηστία για τους ακραίους ισλαμιστές. Στο δημοψήφισμα η συμμετοχή ήταν της τάξης του 80%.[7]

Προεδρικές εκλογές 2009 Στις 9 Απριλίου του 2009 διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές με τη συμμετοχή έξι υποψηφίων. Περίπου 20 εκατομμύρια ψηφοφόροι προσήλθαν στις κάλπες παρά την έκκληση της αντιπολίτευσης για μη συμμετοχή.[8] Ο πρόεδρος Μπουτεφλίκα , ο οποίος είναι ο επικρατέστερος για τη νίκη, εξέφρασε την επιθυμία του να εκλεγεί με συντριπτική πλειοψηφία από τον πρώτο γύρο. Ανάμεσα στους υποψηφίους ήταν και μια γυναίκα, η Λουίζα Χανούν[9] . Τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν στις 10 Απριλίου και η συμμετοχή ήταν πολύ υψηλή της τάξης

Αλγερία

του 74,54%, περισσότερο από τις προηγούμενες εκλογές[10] . Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών της χώρας, ο Μπουτεφλίκα επανεξελέγη για τρίτη θητεία με ποσοστό 90,24% των ψήφων[11] . Τη 2η θέση με 4,22% κατέλαβε η τροτσκίστρια Λουίζα Χανούν[11] . H αντιπολίτευση κατήγγειλε ότι στη διάρκεια της ψηφοφορίας σημειώθηκαν εκτεταμένες παρατυπίες, ενώ την ημέρα της ψηφοφορίας έγινε και επίθεση από ενόπλους σε εκλογικό τμήμα[12] .

Αποτελέσματα Υποψήφιοι και κόμματα

Ψήφοι

Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα – Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης 12.911.705 90,24 Λουίζα Χανούν – Κόμμα των Εργατών

604.258

4,22

Μουσά Ταουτί – Αλγερινό Εθνικό Μέτωπο

330.570

2,31

Τζαχίντ Γιουνσί – Κίνημα για την Εθνική Μεταρρύθμιση

176.674

1,37

Αλί Φαουζί Ρεμπέν – Ahd 54

133.129

0,93

Μοχάμετ Σαΐντ – Κόμμα για τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία

132.242

0,92

1.042.727

7,25

Άκυρα ψηφοδέλτια Σύνολο (συμμετοχή 74,54%) Πηγή: presse-dz.com

15.351.305

[13]

Προηγούμενες εκλογές Προεδρικές εκλογές του 2004 Πρόεδρος, 8 Απριλίου 2004 Υποψήφιοι - Κόμματα Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα - Εθνικός Συναγερμός για τη Δημοκρατία

% 85,0

Αλί Μπενφλίς– Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης

6,4

Αμπνταλά Τζαμπαλά - Κίνημα για Εθνική Μεταρρύθμιση

5,0

Σαΐντ Σαντί– Συναγερμός για τον Πολιτισμό και τη Δημοκρατία

1,9

Λουίζα Χανούν– Κόμμα των Εργατών

1,0

Aλί Φαουζί Ρεμπέν - Ahd

0,6

Σύνολο(ψήφοι) Συμμετοχή

Βουλευτικές εκλογές 2007 Εθνοσυνέλευση, 17 Μαΐου 2007

100 (10.179.702) 58,1%

Αλγερία

Κόμμα

Έδρες

Μεταβολή +/-

1.315.686 22,98

136

–63

Εθνικός Συναγερμός για τη Δημοκρατία (RND)

591.310 10,33

+14

Ανεξάρτητοι

562.986

9,83

Κίνημα για Ειρηνική Κοινωνία (MSP)

552.104

9,64

+14

Κόμμα Εργατών (PT)

291.312

5,08

Αλγερινό Εθνικό Μέτωπο (FNA)

239.563

4,18

Κίνημα Ισλαμικής Αναγέννησης (MRI)

194.067

3,39

Συναγερμός για τον Πολιτισμό και για τη Δημοκρατία (RCD)

192.490

3,36

+19

Κίνημα για Εθνική Μεταρρύθμιση (Islah)

144.880

2,53

–40

Κίνημα El-Infitah

143.936

2,51

Κίνημα για τη Νεολαία και για τη Δημοκρατία (MJD)

132.268

2,31

Ahd 54

129.300

2,26

Εθνικός Δημοκρατικός Συνασπισμός (ANR)

126.444

2,21

Κίνημα για την Εθνική Κατανόηση(MEN)

122.501

2,14

Εθνικό Κίνημα για Αλληλεγγύη και Ανάπτυξη (PNSD)

119.353

2,08

Εθνικό Κίνημα για τη Φύση και την Ανάπτυξη (MNND)

114.767

2,00

Εθνικό Μέτωπο των Ανεξάρτητων για την Κατανόηση (FNIC)

112.321

1,96

Κόμμα για την Αλγερινή Ανανέωση (PRA)

103.328

1,80

Συναγερμός της Αλγερίας (RA)

100.079

1,75

Εθνικό Κίνημα της Ελπίδας (MNE)

99.179

1,73

Ρεπουμπλικανικός Συναγερμός για τη Δημοκρατία (RPR)

84.348

1,47

Προοδευτικό Δημοκρατικό Κόμμα (PRP)

81.046

1,42

±0

Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο (FND)

78.865

1,38

Δημοκρατικό και Κοινωνικό Κίνημα (MDS)

51.219

0,89

Σοσιαλιστικό Κόμμα Εργατών (PST)

42.735

0,75

±0

5.726.087 100,0

389

—

Μέτωπο για την Εθνική Απελευθέρωση(FLN)

Σύνολο (συμμετοχή 35.65%)

Ψήφοι

Αλγερινό Υπουργείο Εσωτερικών

[14]

Οι γυναίκες κέρδισαν 28 έδρες, δύο περισσότερες από τις προηγούμενες εκλογές.

Αλγερία

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%BB%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1& params=27. 25_N_3. 45_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%BB%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1& params=36. 7667_N_3. 05_E_type:city(1661000) [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ag. html#People) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=612& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Το Βήμα (http:/ / www. tovima. gr/ default. asp?pid=41& nid=998361), 24 Μαρτίου 2009 [6] kathimerini.gr | (http:/ / news. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_world_1_13/ 11/ 2008_291959) [7] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ online/ online_text/ c=111,dt=01. 10. 2005,id=83164616), «Εθνική συμφιλίωση» από τις κάλπες στην Αλγερία, 1η Οκτωβρίου 2005. [8] Η Σημερινή (http:/ / www. sigmalive. com/ news/ international/ 142076), Προεδρικές εκλογές στην Αλγερία, 9 Απριλίου 2009. [9] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ ?i=news. el. politikh& id=33839), Προεδρικές εκλογές στην Αλγερία, 9 Απριλίου 2009. [10] Landslide win for Algeria leader (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 7993671. stm), BBC News, 10 Απριλίου 2009. [11] Τρίτη θητεία Μπουτεφλίκα στην Αλγερία με την αντιπολίτευση να καταγγέλλει νοθεία (http:/ / www. tanea. gr/ default. asp?pid=41& nid=1003746), Τα Νέα, 10 Απριλίου 2009. [12] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 155369oz_20090410155369. php3), Αλγερία: Μαζική νοθεία καταγγέλλει η αντιπολίτευση , 10 Απριλίου 2009. [13] http:/ / www. presse-dz. com/ revue-de-presse/ 9638-le-taux-de-participation-n-est-pas-une-surprise. html [14] http:/ / www. legislatives2007. dz/ fr/ SyntheseNationale_FR. pdf

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Προϊστορικά αντικείμενα από την αλγερινή Σαχάρα και το Μαρόκο (http://www.neolithique.eu)(Γαλλικά) • Algeria art and architecture ‫ ةسدنه و نف رئازجلا‬- Algeria (http://www.algerie-architecture.com)

Βιβλιογραφία • • • • •

“Statistical Information” Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Αλγερίας Εκδίδει ετήσιο δελτίο στατιστικής. Horne A. “A Savage War of Peace: Algeria 1954-1962” - London 1977. Knapp W. “North West Africa: A Political and Economic Survey” 1977. Lawless R. I. “Algeria (Bibliography)” - Oxford and Santa Barbara 1981. Ottaway D. “Algeria: the Politics of a Socialist Revolution” - Berkeley 1970.

Γκάμπια Γκάμπια Συντεταγμένες: 13°30′N 15°30′W13.5, -15.5 [1]

Σημαία της Γκάμπια Εθνόσημο της Γκάμπια Εθνικό σύνθημα: Progress, Peace, Prosperity, Πρόοδος, Ειρήνη , Ευημερία Εθνικός ύμνος: For The Gambia Our Homeland, Για την Πατρίδα μας, την Γκάμπια

Πρωτεύουσα • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Μπανζούλ 357.238 (2003) 13°27′11″N 16°34′39″W13.453056, -16.5775 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Σερεκούντα

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Γιάχια Τζαμέ

Ανεξαρτησία 18 Φεβρουαρίου 1965 Από το Ην. Βασίλειο 24 Απριλίου 1970 Κήρυξη 16 Ιανουαρίου 1997 (εγκρίθηκε με δημοψήφισμα στις 8 Αυγούστου του 1996) Δημοκρατίας Ισχύον Σύνταγμα Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

11.300 km2 (164η) 11,5 740 χμ. 80 χμ.

Γκάμπια

51 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

1.782.893[3] (146η) 158 κατ./km² (70η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

2,391 δισ. $[4] (162η) 1.430 $[4] (156η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) 0,726 δισ. $[4] (167η) • Ολικό (2009) 434 $[4] (168η) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

0,456 (168η) – χαμηλός

Νόμισμα

Νταλάσι (GMD)

Ζώνη ώρας

GMT

Internet TLD

.gm

Κωδικός κλήσης

+220

Η Δημοκρατία της Γκάμπια [5] (Αγγλικά: Republic of The Gambia) είναι μια χώρα στην Δυτική Αφρική με έκταση 11.300 km² και πληθυσμό 1.782.893, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009[3] . Αποτελεί βασικό τουριστικό προορισμό από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης κυρίως με πτήσεις τσάρτερ. Θεωρείται τόπος σεξοτουρισμού, καθώς δημιουργούνται πολλές σχέσεις μεταξύ ηλικιωμένων γυναικών με ντόπιους νεαρούς που θεωρούν ευκαιρία την απόκτηση ενός ευρωπαϊκού διαβατηρίου.[6] Περικλείεται από την Σενεγάλη, είναι μια από τις μικρότερες χώρες της Αφρικής και έχει μακρόστενο σχήμα, ακολουθώντας την πορεία του ποταμού Γκάμπια προς τον Ατλαντικό. Πρωτεύουσα είναι η Μπανζούλ. Η Γκάμπια ανεξαρτητοποιήθηκε το 1965 από το Ηνωμένο Βασίλειο. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Γιάχια Τζαμέ.

Γεωγραφία και κλίμα Η χώρα βρίσκεται στη βορειοδυτική Αφρική και έχει για κυριότερη συγκοινωνιακή αρτηρία τον ομώνυμο ποταμό (ποταμός Γκάμπια), ο οποίος εκβάλλει στον Ατλαντικό Ωκεανό. Δύο είναι τα σημαντικότερα νησιά της, το νησί Μακ Κάρθι και το νησί Μπάμπουν. Το κλίμα της Γκάμπια χαρακτηρίζεται από την επικράτηση δύο εποχών: του χειμώνα, ο οποίος δεν έχει βροχές και της εποχής των βροχοπτώσεων, από Ιούνιο μέχρι Οκτώβριο. Σε προστατευόμενες περιοχές, όπως η Αμπούκο, υπάρχουν πολλά ενδημικά είδη ζώων.

Ιστορία Η Γκάμπια αποτέλεσε από το 8ο αιώνα τμήμα της αυτοκρατορίας της Γκάνας. Ανακαλύφθηκε από τους Ιταλούς Αλβίζε Κα ντα Μόστο και Αντόνιο Ουζοντιμάρε, για λογαριασμό της Πορτογαλίας, το 1455-1456. Το 1580 οι Βρετανοί απέκτησαν τα εμπορικά δικαιώματα του ποταμού Γκάμπια και το 1783 η χώρα γίνεται τμήμα της αποικίας της Σενεγάλης. Το 1816 ενώνεται με τη Σιέρα Λεόνε και αργότερα με τη Χρυσή Ακτή (τη σημερινή Γκάνα). Αγγλική κτήση και στη συνέχεια προτεκτοράτο, η Γαμβία όπως ονομαζόταν σε παλιότερες ελληνικές εκδόσεις, απέκτησε την ανεξαρτησία της στις 18 Φεβρουαρίου 1965, δύο χρόνια μετά την αυτονομία της. Πρώτος Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του νεοσύστατου κράτους ανέλαβε ο Ντάουντα Τζαγουάρα, ο οποίος εξελέγη Πρόεδρος τα έτη 1970, 1972 και 1977. Το 1981 έπειτα από πραξικόπημα στην Γκάμπια, το οποίο κατεστάλη με τη βοήθεια της γειτονικής Σενεγάλης, οι δύο χώρες έφτιαξαν μια βραχύβια συνομοσπονδία, τη λεγόμενη Σενεγαμβία ή Σενεγκάμπια. Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας ανέλαβε ο Σενεγαλέζος Πρόεδρος και αντιπρόεδρος ο Πρόεδρος της Γκάμπια. Ο Τζαγουάρα κέρδισε στις εκλογές των ετών 1982 και 1987 και 1992, αντιμετώπισε όμως και νέα απόπειρα πραξικοπήματος. Το πραξικόπημα του 1994 ήταν αυτό που πέτυχε και οδήγησε στην ανατροπή του πρώτου ηγέτη της δυτικοαφρικανικής χώρας, στις 22 Ιουλίου 1994. Ο στρατιωτικός Γιάχια Τζαμέ κατέλαβε την εξουσία και απαγόρευσε κάθε πολιτική

Γκάμπια

δραστηριότητα. Το 1996 διεξήγαγε εκλογές, τις οποίες κέρδισε ο ίδιος και την ίδια χρονιά εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα ένα νέο Σύνταγμα. Ο Τζαμέ κέρδισε τις εκλογές όλη την επόμενη δεκαετία και το καθεστώς του χρεώθηκε γεγονότα όπως οι φοιτητικές ταραχές του 2000, που άφησαν 12 νεκρούς.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα είναι Προεδρική Δημοκρατία και ένα νέο Σύνταγμα επικυρώθηκε με δημοψήφισμα, το 1996. Οι τελευταίες εκλογές για Πρόεδρο έγιναν το 2006 και για Βουλή το 2007. Αρχηγός Κράτους στη χώρα είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι και αρχηγός κυβερνήσεως. Από το 1996 Πρόεδρος είναι ο Γιαγιά Τζαμέ. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, η οποία απαρτίζεται από 53 μέλη, εκ των οποίων τα 5 διορίζονται από τον Πρόεδρο και τα υπόλοιπα εκλέγονται από το λαό για πενταετή θητεία. Στην Γκάμπια εξακολουθεί να ισχύει η ποινή του θανάτου.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Προεδρικές εκλογές • Πρόεδρος, 23 Σεπτεμβρίου 2006 Υποψήφιοι - Κόμματα

Γιαγιά Τζαμέ - Συνασπισμός για Πατριωτικό Επαναπροσανατολισμό και Ανασυγκρότηση (APRC) 67,3 Ουσάινου Ντάρμπο – Ενωμένο Δημοκρατικό Κόμμα

26,6

Χαλίφα Σαλά – Εθνικός Συνασπισμός για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη NADD

5,9

Σύνολο

100

Συμμετοχή

59%

Βουλευτικές εκλογές Εθνοσυνέλευση, 25 Ιανουαρίου 2007 Κόμμα Συνασπισμός για Πατριωτικό Επαναπροσανατολισμό και Ανασυγκρότηση (APRC)

Έδρες

+/-

-3

Ενωμένο Δημοκρατικό Κόμμα (UDP)

4 +4 ¹

Εθνικός Συνασπισμός για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη (NADD)

1 -2 ²

Διορισμένοι από τον Πρόεδρο

Ανεξάρτητος

Σύνολο

¹ To UDP δεν έλαβε μέρος στις εκλογές του 2002. ² Στο Συνασπισμό NADD ανήκουν το Κόμμα Δημοκρατική Οργάνωση του Λαού για Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό (PDOIS) με 2 έδρες και το Εθνικό Κόμμα Συμφιλίωσης (NRP) με μία έδρα.

Γκάμπια

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας ελάχιστα διαφέρει από αυτόν της Σενεγάλης. Η πλειονότητα των κατοίκων στην Γκάμπια ανήκουν στη φυλή Μαντίνγκα ή Μαλίνκε. Ακολουθούν οι Φουλανί, κυρίως γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Κοντά στην ακτή ζουν οι Ουολόφ και στην αριστερή όχθη οι Ντιόλα. Υπάρχουν ακόμη οι Σερέρ και οι Σαρακολέ. Σε συντριπτική πλειονότητα η θρησκεία των Γκαμπιανών είναι ο μουσουλμανισμός, ενώ υπάρχουν και μειονότητες αγγλικανών, Καθολικών και άλλων χριστιανών (9%), όπως επίσης και οπαδοί των τοπικών θρησκευμάτων. Η αγγλική είναι η επίσημη γλώσσα, όμως ομιλώνται και οι διάλεκτοι μαντίνγκο, ουολόφ και φούλα. Η χώρα έχει υψηλό δείκτη γεννήσεων, με τον πληθυσμό να ανέρχεται στο 1,3 εκατομμύριο κατοίκους και το προσδόκιμο ζωής στους άνδρες να είναι 53,43 χρόνια και στις γυναίκες 57,34 χρόνια, ενώ στο σύνολο του πληθυσμού υπολογίζεται στα 55,35 χρόνια (στοιχεία 2009). Περίπου το 30% των κατοίκων της Γκάμπια ζει στις πόλεις. Μοναδικό λιμάνι της χώρας είναι η πρωτεύουσα, Μπανζούλ.

Διοικητική διαίρεση Η χώρα διαιρείται σε πέντε διαμερίσματα (Άνω, Κάτω, Κεντρικός Ποταμός, Βόρεια Όχθη και Δυτική Γκάμπια) και σε μία διοικητική περιφέρεια (μητροπολιτική περιφέρεια της Μπανζούλ). Η Μπανζούλ, πρωτεύουσα της χώρας, παλαιότερα ονομαζόταν Μπάτχερστ και ιδρύθηκε το 19ο αιώνα από τους Βρετανούς.

Οικονομία Η εκτεταμένη διαφθορά, η μειωμένη τουριστική κίνηση και η αλματώδης αύξηση του πληθυσμού οδήγησαν τη χώρα σε οικονομικά προβλήματα. Η νομισματική μονάδα της χώρας είναι το νταλάσι, το οποίο υποτιμήθηκε προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση στην οικονομία. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία (καλλιέργεια αραχίδας, δηλαδή αράπικο φιστίκι) και την κτηνοτροφία. Σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη της οικονομίας είναι και η αλιεία. Η βιομηχανία της χώρας περιορίζεται στην επεξεργασία της αραχίδας και στην κατασκευή αλιευτικών σκαφών. Η ενέργεια προέρχεται από τη Σενεγάλη. Εξάγονται φιστίκια, κερί μέλισσας, φοινικέλαιο και δέρματα.

Μεταφορές Νευραλγικός είναι ο ρόλος του μοναδικού λιμανιού της χώρας, στην Μπανζούλ, για τις μεταφορές. Το οδικό δίκτυο έχει μήκος 3.742 χλμ. (2003) και η χώρα έχει ένα διεθνές αεροδρόμιο. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Τουρισμός και αξιοθέατα Τα πέτρινα μνημεία με λατεριτικές στήλες και πολυάριθμους τύμβους παρουσιάζουν το μεγαλύτερο τουριστικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον και χρονολογούνται κατά υπολογισμούς από τον τρίτο αιώνα π.Χ. μέχρι το 16ο αιώνα μ.Χ. Ονομάζονται Λίθινοι Κύκλοι της Σενεγαμβίας και ανακηρύχθηκαν μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ, το 2006. Νωρίτερα, το 2003, η ΟΥΝΕΣΚΟ φρόντισε να διαφυλάξει και το νησί Τζέιμς, το οποίο βρίσκεται στον ποταμό Γκάμπια και αποτελεί ιστορικό σύμβολο της κατάργησης του δουλεμπορίου. Ιδιαίτερα φημισμένες είναι οι παραλίες στον Ατλαντικό, ενώ πολύ σημαντικά μέρη, εκτός από την πρωτεύουσα είναι η πόλη Σερεκούντα και τα τουριστικά θέρετρα Μπακάου και Κοκολί. Οι προστατευόμενες περιοχές Αμπούκο και Τάντζε αλλά και το Εθνικό Πάρκο της Γκάμπια προσελκύουν ταξιδιώτες να θαυμάσουν την άγρια πανίδα.

Γκάμπια

Πολιτισμός Ο συγγραφέας του μυθιστορήματος "Ρίζες" Άλεξ Χάλεϊ έγραψε στο βιβλίο του ότι η καταγωγή του προέρχεται από τον παραλιακό οικισμό Τζουφουρέχ της Γκάμπια. Στην περιοχή ιδρύθηκε μουσείο και πολλοί είναι οι Αφροαμερικανοί που το επισκέπτονται για να βρουν τις ρίζες τους. Η μουσική στη χώρα ταυτίζεται με αυτήν της Σενεγάλης και ένα από τα σημαντικότερα μουσικά όργανα είναι η κόρα, ένα είδος άρπας.

Ανθρώπινα δικαιώματα Η χώρα κατηγορείται από την οργάνωση Διεθνής Αμνηστία για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χαρακτηριστικά, το 2009 η οργάνωση κάλεσε την κυβέρνηση της Γκάμπια να σταματήσει την εκστρατεία εναντίον «μαγισσών» και «μάγων» που έχει οδηγήσει σε απαγωγές χιλίων ανθρώπων, ξυλοδαρμούς και τη θανατηφόρο δηλητηρίαση ορισμένων. Επίσης, ο πρόεδρος Τζαμέ εξαπέλυσε διώξεις εναντίον των ομοφυλοφίλων της χώρας[7] .

Συνδέσεις • Προεδρία της Γκάμπια [8] • Εθνοσυνέλευση [9] • • • • • • • • • • • • • • •

Υπουργείο Παιδείας [10] Κεντρική Τράπεζα(GCB) [11] Πρόεδρος [8] Εφημερίδα The Point [12] Εφημερίδα "Ελευθερία" [13] Ειδήσεις από την Γκάμπια [14] African Photos - Gambia [15] Φωτογραφίες Ειδήσεις και πληροφορίες για την Γκάμπια [16] BBC News Country Profile - Γκάμπια [17] Πύλη εισόδου στην Γκάμπια [18] Οι Λίθινοι Κύκλοι της Γκάμπια και της Σενεγάλης [19] Μουσική [20] Badminton στην Γκάμπια [21] Ιστοσελίδα με πολλές φωτογραφίες από τη χώρα [22] GambiaZone - Πρώτη διαδικτυακή κοινότητα της Γκάμπια [23]

Πηγές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1& params=13. 5_N_-15. 5_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1& params=13. 453056_N_-16. 5775_E_type:city_region: [3] Γκάμπια (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ga. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=648& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Υπηρεσία Εκδόσεων — Διοργανικό εγχειρίδιο σύνταξης κειμένων — Παράρτημα A5 (http:/ / publications. europa. eu/ code/ el/ el-5000500. htm) [6] Sex tourism:Not just for Men Anymore (http:/ / www. gadling. com/ 2006/ 05/ 20/ sex-tourism-not-just-for-men-anymore/ ), του Neil Woodburn. [7] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=996396& lngDtrID=245), Η Γκάμπια εισήγαγε γιατρούς-μάγους από τη Γουινέα για να πατάξει τη... μαγεία, 18 Μαρτίου 2009. [8] http:/ / www. statehouse. gm/

Γκάμπια [9] http:/ / www. nationalassembly. gm/ [10] http:/ / www. edugambia. gm/ [11] http:/ / www. cbg. gm/ [12] http:/ / www. thepoint. gm/ [13] http:/ / www. freedomnewspaper. com/ [14] http:/ / www. gambianow. com/ news [15] http:/ / www. africanphotos. gm/ PhotoList. aspx?SpotId=23152893-7a96-43ce-a1af-e87bd9dad0f4 [16] http:/ / www. wow. gm/ [17] http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ country_profiles/ 1032156. stm [18] http:/ / gambiagateway. atspace. com/ [19] http:/ / www. gambia. dk/ stones. html/ [20] http:/ / www. onegambia. com/ westcoast. php/ [21] http:/ / www. gambiabadminton. co. uk/ [22] http:/ / mygambia. typealice. com/ [23] http:/ / www. gambianow. com/ community

• Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδόσεις ΔΟΜΗ, 2006. bjn:Gambia

Γκάνα Γκάνα Συντεταγμένες: 7°40′60″N 0°58′60″W7.6833, -0.9833 [1]

Σημαία της Γκάνας Εθνόσημο της Γκάνας Εθνικό σύνθημα: Freedom and Justice Ελευθερία και Δικαιοσύνη [2]

Εθνικός ύμνος: God Bless Our Homeland Ghana Ο Θεός να ευλογεί την Πατρίδα μας την Γκάνα

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Άκκρα 5°30′0″N 0°10′0″W5.5, -0.16667 [3]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά

Πολίτευμα

Συνταγματική Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος Τζον Άτα Μιλς Αντιπρόεδρος Τζον Ντραμάνι Μαχάμα Ανεξαρτησία Κήρυξη Δημοκρατία Ισχύον Σύνταγμα

6 Μαρτίου 1957 1η Ιουλίου 1960 28 Απριλίου 1992

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

239.460 km2 (81η) 3,5 2.094 χμ. 539 χμ.

Γκάνα

57 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

23.832.495[4] (48η) 93 κατ./km² (103η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

36,322 δισ. $[5] (95η) 1.572 $[5] (153η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

14,761 δισ. $[5] (103η) 639 $[5] (156η)

ΔΑΑ (2007)

0,526 (152η) – μεσαίος

Νόμισμα

Σέντι της Γκάνας (GHS)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

GMT (UTC +0) (UTC +0 δεν εφαρμόζεται)

Internet TLD

.gh

Κωδικός κλήσης

+233

Η Δημοκρατία της Γκάνας (αγγλικά: Republic of Ghana) είναι μια χώρα με έκταση 239.46km² και πληθυσμό 23.832.495 [4] , σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009. Συνορεύει δυτικά με τη Ακτή Ελεφαντοστού, βορειο-ανατολικά με την Μπουρκίνα Φάσο, ανατολικά με το Τόγκο, και νότια βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Πρωτεύουσα είναι η Άκκρα.

Οικονομία Η οικονομία της Γκάνας όπως και των περισσοτέρων Αφρικανικών χωρών στηρίζεται στην γεωργία η οποία καθιστά το 50% του ΑΕΠ και απασχολεί το 85% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Επίσης είναι βασικός εξαγωγός μετάλλων και αγαθών όπως ξύλο, χρυσό, βωξίτη, μαγγάνιο, κακάο κ.ά.

Διακυβέρνηση Πρόεδρος είναι ο Τζον Άτα Μιλς και Αντιπρόεδρος από τις 7 Ιανουαρίου του 2009 ο Τζον Ντραμάνι Μαχάμα. Οι τελευταίες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 7 Δεκεμβρίου του 2008 και στις 2 Ιανουαρίου του 2009. Νέος πρόεδρος εξελέγη ο Τζον Άτα Μιλς.

Εκλογές Οι εκλογές γίνονται ανά τετραετία. Η θητεία του προέδρου είναι τετραετής και μπορεί να ανανεωθεί συνεχόμενα για το ίδιο πρόσωπο μόνο μία φορά. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4] .

Εκλογές 2008-09 Οι γενικές εκλογές διεξήχθησαν με μεγάλη συμμετοχή στις 7 Δεκεμβρίου του 2008[6] . Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, στις προεδρικές εκλογές, ο υποψήφιος του κυβερνώντος Νέου Πατριωτικού Κόμματος Νάνα Ακούφο-Άντο προηγήθηκε με 49,3% έναντι 47,7% του Τζον Άτα-Μιλς.[7] Στις 10 Δεκεμβρίου του 2008 ανακοινώθηκε ότι οι δύο υποψήφιοι που προηγήθηκαν στον πρώτο γύρο, Άτα-Μιλς και Ακούφο-Άντο, θα αναμετρηθούν στον τελικό γύρο στις 28 Δεκεμβρίου. Αυτό κρίθηκε απαραίτητο, καθώς κανείς εκ των δύο υποψηφίων κατάφερε να φτάσει το όριο του 50% ώστε να εκλεγεί πρόεδρος.[8] Σύμφωνα με ανεπίσημα αποτελέσματα από τον τελικό γύρο των προεδρικών εκλογών, που διεξήχθη στις 28 Δεκεμβρίου, ο υποψήφιος της Αντιπολίτευσης, Τζον Άτα Μιλς παρουσίασε μικρό προβάδισμα της τάξης του 50,6% έναντι 49,3% για τον αντίπαλό του. [9]

Γκάνα

Ο δεύτερος γύρος διεξήχθη ξανά στις 2 Ιανουαρίου του 2009 στην επαρχία Τέιν, εξαιτίας παρατυπιών. Η Εκλογική Επιτροπή ανακήρυξε νικητή τον Άτα-Μιλς μετά τη διεξαγωγή εκ νέου του δευτέρου γύρου.[10] Στις 3 Ιανουαρίου ο Άτα Μιλς ανακηρύχθηκε νικητής με οριακή πλειοψηφία (55,23% των ψήφων έλαβε ο Μιλς, και 49,77% ο αντίπαλός του, Νάνα Ακούφο-Αντο). Ο Άτα Μιλς ορκίστηκε πρόεδρος στις 7 Ιανουαρίου του 2009.

Αποτελέσματα Πρόεδρος, 7 Δεκεμβρίου 2008 και 2 Ιανουαρίου 2009 Κόμμα

Υποψήφιος

Πρώτος γύρος Ψήφοι

Ποσοστό

Δεύτερος γύρος Ψήφοι

Ποσοστό

Εθνικό Δημοκρατικό Κογκρέσο

Τζον Άτα-Μιλς

4.056.634

47,92%

4.521.032

50,23%

Νέο Πατριωτικό Κόμμα

Νάνα Ακούφο-Άντο

4.159.439

49,13%

4.480.446

49,77%

Κόμμα Συνέλευσης του Λαού

Πάα Κουέσι Ντούομ

113.494

1,34%

Εθνική Συνέλευση του Λαού

Έντουαρντ Μαχάμα

73.494

0,87%

Κόμμα Δημοκρατικής Ελευθερίας

Εμάνιουελ Άνσα-Άντουι

27.889

0,33%

Ανεξάρτητος

Κουάσι Αμοάφο-Γιεμπόα

19.342

0,23%

Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού

Τόμας Γουόρντ-Μπριου

8.653

0,10%

Ανανεωμένοι Πατριωτικοί Δημοκράτες

Kουάμπενα Ατζέι

6.889

0,08%

Έγκυρα ψηφοδέλτια

8.465.834

97,63%

9.001.478

98,98%

Άκυρα ή λευκά ψηφοδέλτια

205.438

2,37%

92.886

1,02%

Σύνολα

8.671.272

100,00%

9.094.364

'100.00%

Συμμετοχή Πηγή: Εκλογική Επιτροπή της Γκάνας

[11]

69,52%

72,9%

[12], [13]

Αποτελέσματα Συμμετοχή Ψήφοι Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι 12.472.758

% 100,0%

Ψήφοι

8.671.272 69,52% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων

Έγκυρα ψηφοδέλτια

8.465.834

97,60% του συνόλου των ψήφων

205.438

2,40% του συνόλου των ψήφων

Άκυρα ψηφοδέλτια

Πηγή: Εκλογική Επιτροπή της Γκάνας

[12]

Γκάνα

Αποτελέσματα ανά επαρχία Κόμμα

Ασάντι Μπρονγκ Κεντρική Ανατολική* Μείζων Βόρεια Άνω Άνω Βόλτα Δυτική Σύνολο Αχάφο Άκρα Ανατολή Δύση εδρών

Εθνικό Δημοκρατικό Κογκρέσο

113

Νέο Πατριωτικό Κόμμα

109

Ανεξάρτητοι

Εθνική Συνέλευση του Λαού

Κόμμα Συνέλευσης του Λαού

Εθνικό σύνολο

27*

229

Πηγή: Εκλογική Επιτροπή της Γκάνας

[14]

Τα αποτελέσματα σε μία εκλογική περιφέρεια καθυστέρησαν να ανακοινωθούν εξαιτίας ανησυχιών για πιθανές παρατυπίες.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 59,85 χρόνια (58,98 χρόνια οι άνδρες και 60,75 οι γυναίκες).[4]

Φυλές της Γκάνας Η μεγαλύτερη φυλή στην Γκάνα είναι οι Ακάν. Οι Ακάν περιλαμβάνουν διάφορες τοπικές φυλές, οι πιο δυνατή από τις οποίες είναι οι Ασάντε. Η πρωτεύουσά τους είναι η Κουμάσι, στο κέντρο της Γκάνας. Οι Ασάντε νίκησαν τον βρετανικό στρατό στα 1873. Ο βασιλιάς των Ασάντε είναι ο Ασανταχένε.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B1& params=7. 6833_N_-0. 9833_E_type:country [2] http:/ / www. emefa. myserver. org/ Ghana. mp3 [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B1& params=5_30_0_N_0_10_0_W_type:city(2144700) [4] The World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ gh. html) [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=652& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

Γκάνα [6] ::.::.:: Bienvenue sur APAnews.net (http:/ / www. apanews. net/ apa. php?page=elect_article_eng& id_article=82404) [7] Γαλλικό Πρακτορείο (http:/ / news. yahoo. com/ s/ afp/ 20081208/ wl_africa_afp/ ghanavote_081208195540), Ghana presidential contenders neck-and-neck in early count, 8 Δεκεμβρίου 2008. [8] Ghana election to go to a run-off, BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 7775789. stm), 10 Δεκεμβρίου 2008. [9] Yahoo! News μέσω Associated Press (http:/ / news. yahoo. com/ s/ ap/ 20081229/ ap_on_re_af/ af_ghana_election_11), 29 Δεκεμβρίου 2008. [10] Electoral Commission of Ghana (http:/ / www. ec. gov. gh/ ) [11] http:/ / www. ec. gov. gh/ ?q=node/ 134 [12] http:/ / www. ec. gov. gh/ node/ 174 [13] http:/ / www. ec. gov. gh/ results/ [14] http:/ / www. ec. gov. gh/ node/ 134

bjn:Ghana

Γκαμπόν Γκαμπόν Συντεταγμένες: 0°40′60″S 11°30′00″E-0.6833, 11.5 [1]

Σημαία της Γκαμπόν Εθνόσημο της Γκαμπόν Εθνικό σύνθημα: "Union, Travail, Justice" (Ένωση, Δουλειά, Δικαιοσύνη) Εθνικός ύμνος: La Concorde

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Λιμπρβίλ 0°23′24″N 9°27′16″E0.3901, 9.4544 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Προεδρευόμενη Δημοκρατία Πρόεδρος Αλί Μπεν Μπόνγκο Πρωθυπουργός Πολ Μπιγιογκέ Μπα

Ανεξαρτησία από την Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

17 Αυγούστου 1960 14 Μαρτίου 1991

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

267.668 km2 (76η) 3,76% 2.551 χμ. 885 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

1.514.993[3] α (150η) 5,66 κατ./km² (222η)

Γκαμπόν

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

21,271 δισ. $[4] (116η) 14.421 $[4] (53η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

10,936 δισ. $[4] (117η) 7.414 $[4] (66η)

ΔΑΑ (2007)

0,755 (103η) – μεσαίος

Νόμισμα

Φράγκο CFA Κεντρικής Αφρικής (XFA)

Ζώνη ώρας

Ώρα Κεντρικής Αφρικής (UTC +1)

Internet TLD

.ga

Κωδικός κλήσης

+241

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Δημοκρατία της Γκαμπόν (γαλλικά: République Gabonaise) είναι μια χώρα στην Κεντροδυτική Αφρική, με έκταση 267.667 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 1.514.993, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009[3] . Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό, βόρεια συνορεύει με την Ισημερινή Γουινέα και το Καμερούν, ανατολικά και νότια συνορεύει με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό. Απέκτησε την ανεξαρτησία της τις 17 Αυγούστου 1960 από την Γαλλία. Μεγαλύτερη πόλη είναι η Λιμπρβίλ που είναι και η πρωτεύουσά της. Η επίσημη γλώσσα του κράτους είναι η Γαλλική και σημερινός πρόεδρος της είναι ο Αλί Μπεν Μπόνγκο και πρωθυπουργός της ο Πολ Μπιγιογκέ Μπα. Ο μακροβιότερος πρόεδρός της, Ομάρ Μπόνγκο, απεβίωσε στην Ισπανία, τον Ιούνιο του 2009.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 53,11 χρόνια (52,19 χρόνια οι άνδρες και 54,05 οι γυναίκες).[3]

Διακυβέρνηση Πολίτευμα της χώρας είναι η πολυκομματική προεδρική δημοκρατία. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω.[3] .

Προεδρικές εκλογές 2009 Αρχηγός Κράτους και κυβέρνησης είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, του οποίου η θητεία είναι επταετής και απεριόριστη. Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν πρόωρα στις 30 Αυγούστου του 2009 μετά το θάνατο του επί 42 χρόνια προέδρου, Ομάρ Μπόνγκο.Επίσης, υπάρχει και η θέση του Αντιπροέδρου. Από το 1997 Αντιπρόεδρος είναι ο Ντιτζόμπ Ντιβουνγκί Ντι Νντίνγκε (Didjob Divungi Di Ndinge). Σημειώνεται ότι σε περίπτωση που η θέση του Προέδρου είναι κενή, δεν μπορεί να τον αναπληρώσει ο αντιπρόεδρος αλλά ο πρόεδρος της Γερουσίας , με βάση το Σύνταγμα.

Αποτελέσματα Στις 3 Σεπτεμβρίου του 2009 ανακοινώθηκε ότι νικητής των εκλογών ήταν ο γιος του Ομάρ Μπόνγκο, ο Αλί Μπόνγκο, με 41,73% των ψήφων έναντι 25,88% για τον πρώην υπουργό εξωτερικών (2005-2009) Αντρέ Μπα Ομπάμε και 25,22% για τον αντιπολιτευόμενο ριζοσπάστη Πιερ Μαμπουντού.[5] Οι οπαδοί της αντιπολίτευσης προκάλεσαν βίαια επεισόδια, πυρπολώντας μεταξύ άλλων το γαλλικό προξενείο στην Πορ Ζαντί, απελευθερώνοντας κρατουμένους από φυλακές και αμφισβητώντας το αποτέλεσμα, ενώ ο ίδιος ο Μπόνγκο σε

Γκαμπόν

ομιλία του δεσμεύτηκε να είναι "ο πρόεδρος όλων των πολιτών της Γκαμπόν"[6] . Τις επόμενες ημέρες ανακοινώθηκε ο θάνατος τουλάχιστον τριών ατόμων και η κυβέρνηση προσανατολίστηκε να επιβάλει κατάσταση πολιορκίας στο Πoρ Ζαντί.[7] Υποψήφιος

Κόμμα

Ψήφοι

Ποσοστό %

Δημοκρατικό Κόμμα της Γκαμπόν

141.952

41,73

ανεξάρτητος

88.026

25,88

Ένωση του Γκαμπονέζικου Λαού

85.597

25,22

Γκαμπονέζικη Ένωση για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη

13.418

3,94

ανεξάρτητος

3.118

0,92

Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα

2.576

0,76

Μπρούνο Μπεν Μουμπαμπά

ανεξάρτητος

963

0,28

Μπρούνο Νγκουσί Ζορζ

ανεξάρτητος

915

0,27

Κογκρέσο για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη

695

0,20

Αλμπέρ Οντό Οσά

ανεξάρτητος

674

0,20

Ιβέτ Νγκεβιλό Ρεκανγκάλτ

ανεξάρτητος

367

0,11

Ερνέστ Τομό

ανεξάρτητος

308

0,09

Βικτουάρ Λασενί Ντιμπόζ

ανεξάρτητος

304

0,09

Ενωτικός Μορενά

293

0,09

Κίνημα για την Εθνική Ανανέωση

250

0,07

Κύκλος Ωμέγα

248

0,07

Ζαν-Γκι Κομπενί

ανεξάρτητος

152

0,04

Μπερνάρ Ογιαμά

ανεξάρτητος

106

0,03

Αλί Μπόνγκο Οντίμπα Αντρέ Μπα Ομπάμε Πιερ Μαμπουντού Ζακαρί Μιμπότο Καζιμίρ Ογιέ-Μπα (αποσύρθηκε την ημέρα των εκλογών) Πιερ-Κλαβέ Ναγκαγκά-Μουσαβού

Ζιλ-Αριστίντ Μπουρντ-Ογκουλιγκέντ

Μπινεβενού Μαουρό Νγκεμά Λικ Μπενγκονό Νσι Μαρσέλ Ρομπέρ Τσορερέ

Πηγές: Le Monde

[8]

και gaboneco

[9]

Εθνοσυνέλευση Το Κοινοβούλιο είναι διθάλαμο. Η Κάτω Βουλή ή Εθνοσυνέλευση απαρτίζεται από 120 μέλη, εκ των οποίων τα 111 εκλέγονται για πενταετή θητεία σε μονοεδρικές περιφέρειες και 9 μέλη διορίζονται από τον πρόεδρο.

Εκλογές για Εθνοσυνέλευση 2006 Στις εκλογές για Εθνοσυνέλευση, που διεξήχθησαν στις 17 Δεκεμβρίου και στις 24 Δεκεμβρίου του 2006, κέρδισε το κυβερνών κόμμα του Ομάρ Μπόνγκο.

Γκαμπόν

Κόμματα

Έδρες +/-

Κυβέρνηση Δημοκρατικό Κόμμα της Γκαμπόν (Parti Démocratique Gabonais)

–6

Εθνικός Συναγερμός Υλοτόμων – Συναγερμός για την Γκαμπόν (Rassemblement National des Bûcherons - Rassemblement pour le Gabon)

+/– 0

Δημοκρατική και Ρεπουμπλικανική Συμμαχία (Alliance Démocratique et Républicaine)

+/– 0

Κύκλος Μεταρρυθμιστών Φιλελευθέρων (Cercle des Libéraux Réformateurs)

+/– 0

Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (Parti Social-Démocrate)

Συναγερμός των Ρεπουμπλικανών Δημοκρατών (RDR)

Κίνημα Αφρικανικής Ανάπτυξης (Mouvement Africain de Développement)

+/– 0

Ένωση του Λαού της Γκαμπόν (Union du Peuple Gabonai)

Ένωση της Γκαμπόν για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη (UGDD)

Προοδευτικό Κόμμα της Γκαμπόν (Parti gabonais du progrès)

–1

Κογκρέσο για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη

Εθνικός Συναγερμός Υλοτόμων– Δημοκρατικός (RNB)

+/– 0

Αφρικανικό Φόρουμ για την Ανασυγκρότηση (FAR)

Ανεξάρτητοι

–8

Σύνολο

120

Γερουσία Η Γερουσία (Sénat) είναι η άνω βουλή, ένα από τα δύο σώματα που συναποτελούν το Κοινοβούλιο της Γκαμπόν. Αποτελείται από 102 μέλη, τα οποία εκλέγονται για εξαετή θητεία σε μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες από τοπικούς και επαρχιακούς συμβούλους. Από τις εκλογές του 2009 και μετά, σε μερικές εκλογικές περιφέρειες εκλέγονται και 2 γερουσιαστές. Ο πρώτος πρόεδρος της Γερουσίας ήταν ο Ζορζ Ραβιρί - Georges Rawiri, (1932-2006),στενός συνεργάτης του προέδρου Μπόνγκο. Ο Ραβιρί πέθανε εν ενεργεία το 2006 και τον αντικατέστησε ο Ρενέ Ραντεμπίνο Κονικέ (René Radembino Coniquet).

Εκλογές Γερουσίας 2009 Οι τελευταίες εκλογές για Γερουσία διεξήχθησαν στις 18 Ιανουαρίου του 2009. Το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα της Γκαμπόν κέρδισε μεγάλη πλειοψηφία εδρών.[10] Στις εκλογές εκείνες,ο αριθμός των γερουσιαστών αυξήθηκε από 91 σε 102. Έπειτα από τις εκλογές, πρόεδρος εξελέγη για πρώτη φορά μια γυναίκα, η Ροζ Φρανσίν Ρογκομπέ, η οποία ανέλαβε και υπηρεσιακή αρχηγός κράτους μετά το θάνατο του Ομάρ Μπόνγκο τον Ιούνιο του 2009.

Γκαμπόν

Οικονομία Ο μικρός πληθυσμός της και οι ξένες επενδύσεις από ιδιώτες, σε συνδυασμό με τον φυσικό της πλούτο, συνετέλεσαν στο να καταστεί η χώρα μία από τις πλέον ευημερούσες στην περιοχή, έχοντας τον υψηλότερο Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης στην Υποσαχάρια Αφρική.[11]

Επικοινωνίες και μεταφορές Τον Απρίλιο του 2009 η ΕΕ συμπεριέλαβε όλες τις αεροπορικές εταιρείες στη χώρα εκτός από δύο (Gabon Airlines και Afrijet) στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας.[12] Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Κύρια λιμάνια είναι η Λιμπρβίλ, η Γκαμπά, η Λουσιντά και η Πορτ-Ζεντίλ.

Αθλητισμός Η χώρα έχει επιλεγεί να συνδιοργανώσει το Κύπελλο Εθνών Αφρικής το 2012 μαζί με την Ισημερινή Γουινέα.

Πρόσφατες εξελίξεις Η κυβέρνηση της Γκαμπόν, σύμφωνα με αναφορά σε βιβλίο του Πιερ Πεάν, που έγινε γνωστή το 2009, δέχτηκε υπηρεσίες από το Γάλλο Μπερνάρ Κουσνέρ , την περίοδο 2002-2007, όταν ο τελευταίος ήταν επικεφαλής οργανισμού δημόσιας υγείας. Ο Κουσνέρ σύμφωνα με το βιβλίο ήταν παράλληλα σύμβουλος ιατρικών εταιρειών και παρέσχε υψηλά αμειβόμενες υπηρεσίες για θέματα υγείας στην Αφρική[13] , με τις εν λόγω εταιρείες να κερδίζουν συμβόλαια συνολικού ύψους 4,6 εκατομμυρίων ευρώ. Σύμφωνα με τον Πεάν, αυτό σήμαινε εμπλοκή των ανθρωπιστικών υπηρεσιών του Κουσνέρ με την παροχή υπηρεσιών προς όφελος δικτατορικών καθεστώτων. Αναφορικά με την υπόθεση συνελήφθησαν στις 10 Φεβρουαρίου του 2009 δύο Γάλλοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι ήταν μεταμφιεσμένοι σε τουρίστες.[14] Τον Ιούνιο του 2009 απεβίωσε στην Ισπανία ο πρόεδρος Ομάρ Μπόνγκο και προσωρινά τον διαδέχθηκε η Ροζ Φρανσίν Ρογκομπέ.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%BD& params=-0. 6833_N_11. 5_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%BD& params=0. 3901_N_9. 4544_E_type:city [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ gb. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=646& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_03/ 09/ 2009_295290), Γκαμπόν: Νικητής των προεδρικών εκλογών ο Αλί Μπόνγκο, 3 Σεπτεμβρίου 2009. [6] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 207149oz_20090903207149. php3), 3 Σεπτεμβρίου 2009. [7] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ ?i=news. el. kosmos& id=79504), Σε κατάσταση πολιορκίας η Γκαμπόν, 6 Σεπτεμβρίου 2009. [8] http:/ / www. lemonde. fr/ afrique/ article/ 2009/ 09/ 03/ ali-bongo-aurait-ete-elu-president-du-gabon_1235130_3212. html [9] http:/ / www. gaboneco. com/ show_article. php?IDActu=14806 [10] "Gabon: Elections sénatoriales 2009: le PDG en tête des résultats" (http:/ / www. gabonews. ga/ actualite/ actualites_2007. php?Article=6143), Gabonews, 19 Ιανουαρίου 2009 (Γαλλικά). [11] Human Development Indices: A statistical update 2008 - HDI rankings (http:/ / hdr. ndp. org/ en/ statistics/ ). Human Development Reports. United Nations Development Programme (2008) (ανακτήθηκε 25-01-2009 ) [12] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ europe/ 7990561. stm), Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009.

Γκαμπόν [13] Έθνος (http:/ / www. ethnos. gr/ article. asp?catid=11381& subid=2& tag=8777& pubid=2394813), Χουνέρι...προκαλεί ο Κουσνέρ στον Σαρκοζί, 7 Φεβρουαρίου 2009. [14] Γαλλικό Πρακτορείο μέσω Google News (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5jQLdhc6qmDB10SEbs8olmm3ZY50A), European journalists arrested in Gabon, 11 Φεβρουαρίου 2009.

bjn:Gabon

Γουινέα Γουινέα Συντεταγμένες: 10°58′00″N 10°46′00″W10.9667, -10.7667 [1]

Σημαία της Γουινέας Εθνόσημο της Γουινέας Εθνικό σύνθημα: Travail, Justice, Solidarité Εργασία, Δικαιοσύνη, Αλληλεγγύη Εθνικός ύμνος: Liberté(Ελευθερία)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Κονακρί 09°30′33″N 13°42′44″W9.50917, -13.71222 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Στρατιωτική Χούντα

Τρέχων Πρόεδρος Σεκουμπά Κονατέ Πρωθυπουργός Ζαν-Μαρί Ντορέ Εκλεγμένος Πρόεδρος Άλφα Κοντέ Ανεξαρτησία από την Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

2 Οκτωβρίου 1958 23 Δεκεμβρίου 1990

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

245.857 km2 (78η) αμελητέο 3.399 χμ. 320 χμ.

Γουινέα

68 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1996 • Πυκνότητα

10.057.975[3] (87η) 7.156.406 40,9 κατ./km² (164η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

10,585 δισ. $[4] (140η) 998 $[4] (167η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

4,436 δισ. $[4] (144η) 418 $[4] (170η)

ΔΑΑ (2007)

0,435 (170η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο Γουινέας (GNF)

Ζώνη ώρας

GMT (UTC +0)

Internet TLD

.gn

Κωδικός κλήσης

+224

Η Δημοκρατία της Γουινέας (Γαλλικά: République de Guinée) είναι μια χώρα στην Δυτική Αφρική με έκταση 245.857km² και πληθυσμό (κατατάσσεται 87η στον κόσμο) 10.057.975, με βάση στοιχεία για τον Ιούλιο του 2009. [3] . Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό, συνορεύει βορειοδυτικά με τη Γουινέα-Μπισσάου, βόρεια με τη Σενεγάλη, βόρειο και βορειο-ανατολικά με το Μάλι, νοτιο-ανατολικά με την Ακτή Ελεφαντοστού, νότια με τη Λιβερία και τη Σιέρα Λεόνε. Πρωτεύουσα είναι το Κονακρί. Πρόεδρος της χώρας ήταν ως το θάνατό του, το 2008, ο Λανσάνα Κοντέ. Μετά το θάνατό του την εξουσία κατέλαβαν οι στρατιωτικοί και νέος Αρχηγός Κράτους έγινε ο Μουσά Νταντίς Καμαρά, ο οποίος το 2009 αντικαταστάθηκε για λόγους υγείας από τον αντιπρόεδρο Σεκουμπά Κονατέ. Η χώρα, σύμφωνα με την οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια, είναι από τις πρώτες παγκοσμίως σε διαφθορά (προτελευταία σε διαφάνεια με τελευταία την Αϊτή[5] . Η Γουινέα πολλές φορές αναφέρεται με το όνομα Γουινέα-Κόνακρι, για να ξεχωρίζει από τη γειτονική της Γουινέα-Μπισσάου, η οποία έχει πρωτεύουσα την Μπισσάου.

Ιστορία Το έδαφος της σημερινής Γουινέας αποτέλεσε μέρος της Αυτοκρατορίας της Γκάνας, η οποία γεννήθηκε περίπου το 900 μ. Χ. Την αυτοκρατορία αυτή ακολούθησε το Βασίλειο των Σοσό, το 12ο και 13ο αιώνα. Το 1235 και μέχρι το 14ο αιώνα ήκμασε στην περιοχή η Αυτοκρατορία του Μάλι . Σημαντικό κρατίδιο έγινε το Songhai , το οποίο έγινε και Αυτοκρατορία, η οποία όμως παρήκμασε εξαιτίας των συνεχών εμφυλίων συρράξεων, μετά τη μάχη στο Tondibi το 1591. Το 18ο αιώνα ιδρύθηκε ισλαμικό κράτος και η περιοχή γνώρισε κάποια περίοδο σταθερότητας. Την ίδια περιοχή κατέφθασαν οι Μουσουλμάνοι Φουλάνι στην περιοχή Fuuta Jalloo στις αρχές του 18ου αιώνα. Στη διάρκεια της περιόδου των ανακαλύψεων από την Πορτογαλία, άρχισε το δουλεμπόριο στην περιοχή, το 15ο αιώνα. Η σημερινή Γουινέα δημιουργήθηκε ως αποικία της Γαλλίας το 1890 με πρώτο διοικητή το Noël Balley . Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε στο νησί Τόμπο και η πρωτεύουσα της χώρας, Κονακρί. Το 1895 συντελέστηκε η ενσωμάτωση της χώρας στη Γαλλική Δυτική Αφρική. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1958, υπό την εποπτεία του Σαρλ Ντε Γκωλ η Γαλλία ψήφισε για νέο Σύνταγμα και οι αποικίες της κλήθηκαν να επιλέξουν ανάμεσα στην έγκριση του Συντάγματος ή στην ανεξαρτησία. Όλες οι αποικίες ενέκριναν το Σύνταγμα εκτός από τη Γουινέα. Έτσι, η αφρικανική χώρα έγινε η πρώτη γαλλική αποικία που ανεξαρτητοποιήθηκε, με το κόστος της απώλειας κάθε οικονομικής βοήθειας από τη Γαλλία. Έπειτα από την ανεξαρτησία η χώρα κυβερνήθηκε από το δικτάτορα Σεκού Τουρέ. Ο τελευταίος εξαπέλυσε διώξεις εναντίον αντιφρονούντων και κατηγορήθηκε για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η

Γουινέα μακρόχρονη κυριαρχία του έλαβε τέλος με το πραξικόπημα του 1984, οπότε τα ηνία της εξουσίας ανέλαβε ο Λανσάνα Κοντέ . Επί των ημερών του ελήφθησαν αυστηρά μέτρα για την αναθέρμανση της οικονομίας και νομιμοποιήθηκαν τα πολιτικά κόμματα. Ο Κοντέ κέρδισε τις αμφισβητούμενες εκλογές του 1993 , 1998 και 2003. Ο Κοντέ απέλυσε τον Πρωθυπουργό του τον Απρίλιο του 2006 και διόρισε νέο στη θέση του μόλις το Φεβρουάριο του 2007, έπειτα από πολυήμερη απεργία των συνδικάτων και ταραχές, με περίπου 60 νεκρούς. Το Μάιο του 2008 απολύθηκε ο υπουργός Άμυνας, καθώς θεωρήθηκε υπεύθυνος για την ανταρσία του στρατού. H κυβέρνηση άρχισε να καταβάλλει τους οφειλόμενους μισθούς σε υπαξιωματικούς του στρατού της χώρας στις 31 Μαΐου του 2008, σε μία προσπάθεια να τερματιστεί η διάρκειας πέντε ημερών ανταρσία. [6] Το Δεκέμβριο πέθανε ο πρόεδρος Κοντέ και λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του θανάτου του εκδηλώθηκε απόπειρα πραξικοπήματος. Στις 24 Δεκεμβρίου οι πραξικοπηματίες ανακοίνωσαν ότι διόρισαν Εθνοσυνέλευση αποτελούμενη από 32 μέλη και επέβαλαν νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας. Επικεφαλής της Εθνοσυνέλευσης τέθηκε ο αρχιπραξικοπηματίας λοχαγός Μουσά Νταντίς Καμαρά.[7] Το Μάιο του 2009 η χούντα ανακάλεσε τους πρεσβευτές της από πολλές χώρες, συνολικά 30, από τις ΗΠΑ ως την Κίνα.[8]

Διακυβέρνηση Στο δεύτερο μισό του Ιανουαρίου του 2007, ο ασθενής Πρόεδρος Κοντέ αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα, εξαιτίας της απεργίας των συνδικάτων. Τον επόμενο μήνα, και παρά το διορισμό του Εζέν Καμαρά στην πρωθυπουργία, η απεργία ξανάρχισε και κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος. Μετά το θάνατο του Κοντέ εκδηλώθηκε πραξικόπημα το Δεκέμβριο του 2008. Η χώρα ήταν ως το 2008 Προεδρική Δημοκρατία, με Αρχηγό Κράτους τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, η οποία αποτελείται από 114 μέλη, που εκλέγονται απευθείας από το λαό για πενταετή θητεία. Οι τελευταίες εκλογές για Πρόεδρο διεξήχθησαν το 2010. Μετά το πραξικόπημα του 2008, το πολίτευμα έγινε στρατιωτικό καθεστώς. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Διεθνείς σχέσεις Έπειτα από το πραξικόπημα του 2008, οι ΗΠΑ αποφάσισαν να διακόψουν την εμπορική ευνοϊκή μεταχείριση προς τη Γουινέα, με βάση το αμερικανικό πρόγραμμα που αποσκοπεί στη δημιουργία θέσεων εργασίας στην Αφρική[9] .

Εκλογές Προεδρικές εκλογές 2010 Έπειτα από περίοδο πολιτικής έντασης, ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών διεξήχθη στις 27 Ιουνίου 2010. Ήταν οι πρώτες πολυκομματικές προεδρικές εκλογές στην ιστορία της χώρας από την εποχή της ανεξαρτησίας της από τη Γαλλία. Έλαβαν μέρος συνολικά 24 υποψήφιοι.[10] Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, στον πρώτο γύρο προηγήθηκε με 39,72% των ψήφων ο πρώην πρωθυπουργός Σελού Ντιαλό, ο οποίος θα ορίστηκε να αναμετρηθεί σε δεύτερο γύρο, στις 18 Ιουλίου, με τον Αλφά Κοντέ, βετεράνο ηγέτη της αντιπολίτευσης, που ήρθε 2ος με 20,67% των ψήφων.[11] Ωστόσο, ο δεύτερος γύρος αναβλήθηκε, για να δοθεί χρόνος στο Συνταγματικό Δικαστήριο να εξετάσει τις καταγγελίες περί νοθείας[12] . Στις 7 Νοεμβρίου 2010 διεξήχθη τελικά και ο δεύτερος γύρος και νικητής ανακηρύχθηκε ο Αλφά Κοντέ, με ποσοστό 52,5% των ψήφων έναντι 47,5% για τον Ντιαλό. Η ανακοίνωση του νικητή πυροδότησε ταραχές, με απολογισμό 10 νεκρούς και 200 τραυματίες, κατά το τριήμερο 15-17 Νοεμβρίου 2010. Οι αρχές κήρυξαν κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και επέβαλαν απαγόρευση κυκλοφορίας στις 17 Νοεμβρίου 2010.[13]

Γουινέα

Υποψήφιοι

Κόμματα

Πρώτος γύρος %

Άλφα Κοντέ

Συναγερμός του Λαού της Γουινέας (RPG)

18,25

Δεύτερος γύρος Ψήφοι

1.474.973

52,52 47,48

Σελού Νταλέιν Ντιαλό

Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Γουινέας (UFDG)

43,69 1.333.666

Σίντια Τουρέ

Ένωση των Ρεπουμπλικανικών Δυνάμεων (UFR)

13,02

Λανσάνα Κουγιατέ

Κόμμα της Ελπίδας για Εθνική Ανάπτυξη (PEDN)

7,04

Συναγερμός για την Άμυνα της Δημοκρατίας (RDR)

5,74

Νέα Γενιά για την Δημοκρατία (NGR)

3,23

Συναγερμός για την Ενσωματωμένη Ανάπτυξη της Γουινέας (RDIG)

2,33

Κόμμα Ενότητας και Προόδου (PUP)

0,95

Εθνικό Ανανεωτικό Κόμμα (PNR)

0,80

Ένωση για Πρόοδο και Ανανέωση(UPR)

0,68

Η Γουινέα για Όλους (GPT)

0,66

Κόμμα Φιλελευθέρων για Ενότητα και Αλληλεγγύη (PLUS)

0.54

Ενωτικό Μέτωπο για Δημοκρατία και Αλλαγή (FUDEC)

0,46

Δημοκρατική Ένωση της Γουινέας (UDG)

0,45

Παναφρικανική Δημοκρατική Συνέλευση (CDP)

0,39

Μαμαντί Ντιαουαρά

Κόμμα Εργατών και Αλληλεγγύης (PTS)

0,31

Μπουμπακάρ Μπαχ

Δημοκρατικό Μέλλον Ευημερίας για την Γουινέα (ADPG)

0,30

Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (PR)

0,25

Κόμμα Ανάπτυξης και Ενότητας (PDU)

0,24

Μαμαντού Μπααντίκο Μπαχ

Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων (UFD)

0,19

Ζοζέφ Μπανγκούρα

Ένωση για την Ενσωματωμένη Ανάπτυξη της Γουινέας (UDIG)

0,18

Αμπραάμ Μπουρέ

Συναγερμός της Γουινέας για την Ενότητα και την Ανάπτυξη (RGUD)

0,12

Γενιά Πολιτών (GECI)

0,11

Συναγερμός για μια Ευημερούσα Γουινέα (RGP)

0,07

Πάπα Κόλι Κουρουμάχ Ιμπραχίμα Αμπέ Σιλά Ζαν Μαρκ Τεγιάνο Αμπουμπακάρ Σομπαρέ Μπουμπακάρ Μπαρί Ούσμανε Μπαχ Ιμπραχίμα Κασόρι Φοφάνα Ούσμανε Κάμπα Φρανσουά Λουνσενί Φολ Ελχάτζ Μαμαντού Σιλά (Elhadj Mamadou Sylla) Σαράν Νταραμπά Καμπά

Άλφα Ιμπραχίμα Κεϊρά Μπέμπα Τραορέ (M’Bemba Traoré)

Φοντέ Μοχάμεντ Σουμάχ Μπούνα Κεϊτά

Σύνολο ψήφων για τους υποψηφίους Σύνολο έγκυρων ψήφων

100,00 2.808.339 1.771.976

2.808.339

100,00

Γουινέα

Σύνολο έγκυρων ψηφοδελτίων Σύνολο ψήφων Συμμετοχή

Πηγή: Ανεξάρτητη Εκλογική Επιτροπή της Γουινέας

177.416

89.594

1.949.392

2.898.233

51,59% [14]

67,87%

[15]

Προηγούμενες προεδρικές εκλογές Οι προηγούμενες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 21 Δεκεμβρίου του 2003. Ο Λανσάνα Κοντέ εξελέγη ξανά πρόεδρος με ποσοστό 95,6% έναντι 4,4% για τον Μαμανού Μπογιέ Μπαρί του κόμματος Ένωση για την Εθνική Πρόοδο (Union pour le progrès national). Τα μεγάλα κόμματα της Αντιπολίτευσης δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές.

Βουλευτικές εκλογές, 30 Ιουνίου 2002 Κόμματα

Ψήφοι

Έδρες

1.947.318

61,5

Ένωση για Πρόοδο και Ανανέωση (“Union pour le Progrès et le Renouveau)

842.270

21,7

Ένωση για την Πρόοδο στη Γουινέα (“Union pour le Progrès de la Guinée)

130.065

4,1

Δημοκρατικό Κόμμα της Γουινέας- Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός ( Parti Démocratique de Guinée-Rassemblement Démocratique Africain)

107.666

3,4

Εθνικός Συνασπισμός Προόδου (Alliance Nationale pour le Progrès)

62.780

2,0

Κόμμα της Ένωσης για την Ανάπτυξη (Parti de l’Union pour le Développement)

20.823

0,7

3.162.855 100.00

114

Κόμμα για την Ενότητα και την Πρόοδο (Parti de l'Unité et du Progrès)

Σύνολο (συμμετοχή 71,60%) Πηγή: Democraf. Στις εκλογές δεν έλαβε μέρος ο Συναγερμός του Λαού της Γουινέας.

Γουινέα

Διοικητική Διαίρεση Η χώρα διαιρείται σε επτά διοικητικές περιοχές. Πρωτεύουσα είναι η Κόνακρι. Οι περιοχές είναι Μποκέ, Φαρανά , Κανκάν, Κίντια, Λαμπέ, Μαμού, Νζερεκορέ και Κονακρί.

Γεωγραφική εξέταση Η χώρα συνορεύει με αρκετές χώρες, όπως η Ακτή Ελεφαντοστού, η Γουινέα Μπισσάου, η Λιβερία, το Μαλί, η Σενεγάλη και η Σιέρα Λεόνε. Στα δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Το υψηλότερο σημείο της χώρας είναι το Όρος Nimba, στα 1.752μ. Παρατηρείται συνεχής αλλαγή του τοπίου καθώς απομακρυνόμαστε από την ακτή, έτσι διακρίνονται πέντε καλά διαφοροποιημένες περιοχές. Αυτές είναι η παράκτια Γουινέα, η δασική Γουινέα, το υψίπεδο του Φουτά Τζαλόν, τα ανάγλυφα Νίμπα και η άνω σουδανική Γουινέα. Οι ποταμοί είναι μικροί μήκος, ωστόσο έχουν σημαντική παροχή, λόγω των πολλών και συχνών βροχών. Το Φουτά Τζαλόν αποτελεί έναν από τους κυριότερους υδρογραφικούς κόμβους στη Δυτική Αφρική. Ο μεγαλύτερος ποταμός είναι ο Κονκουρέ, οι εκβολές του οποίου είναι στα βόρεια της πρωτεύουσας Κόνακρι. Εξαιτίας των ανταλλαγών ανάμεσα σε ωκεάνιες και ηπειρωτικές μάζες, η Γουινέα έχει κλίμα μουσωνικό. Χαρακτηρίζεται από αντίθεση ανάμεσα στην ξηρή και στη βροχερή εποχή, ενώ οι βροχοπτώσεις ελαττώνονται από την ακτή προς το εσωτερικό. Ο άνεμος χαρματάν (θερμός και ξηρός) που προέρχεται από τη Σαχάρα και οι νοτιοδυτικοί ωκεάνιοι άνεμοι, επίσης επηρεάζουν το κλίμα.

Οικονομία Η χώρα έχει πολύ σημαντικό ορυκτό πλούτο (βωξίτη κυρίως) και γόνιμο έδαφος, όπου καλλιεργούνται διάφορα προϊόντα, όπως το κεχρί, η αραχίδα, το σόργο, το ρύζι και το καλαμπόκι.Είναι η μεγαλύτερη εξαγωγός χώρα βωξίτη, ενώ έχει τη δυνατότητα να καταστεί κύρια πηγή σιδηρομεταλλευμάτων[16] . Η κτηνοτροφία και η αλιεία γίνονται με πρωτόγονες μεθόδους. Υπάρχουν βιομηχανίες τροφίμων και κονσερβοποίησης ψαριών. Παρά τις κάποιες αλλαγές στα οικονομικά μέτρα μετά τη δεκαετία του ‘ 80, η Γουινέα παραμένει μια υπανάπτυκτη χώρα. Είναι από τους μεγαλύτερους στον κόσμο εξαγωγείς βωξίτη και αλουμινίου. Το 2003 η διεθνής βοήθεια διεκόπη. Ο πληθωρισμός το 2005 κάλπαζε στο 25%, ενώ υπήρχε και εκτεταμένη υποαπασχόληση στον ενεργό πληθυσμό. Νομισματική μονάδα είναι το φράγκο της Γουινέας. Το Νοέμβριο του 2006, η οργάνωση Transparency International, που εδρεύει στη Γερμανία κατέταξε τη Γουινέα ως μια από τις πλέον διεφθαρμένες χώρες στον κόσμο, με μόνο την Μιανμάρ, το Ιράκ και την Αϊτή να την ξεπερνούν στο σχετικό κατάλογο.

Γουινέα

Μεταφορές Στη χώρα εκτελούνται μόνο αεροπορικές και οδικές μεταφορές, καθώς δε λειτουργεί πλέον η σιδηροδρομική γραμμή. Το κυριότερο λιμάνι είναι αυτό της πρωτεύουσας (Κόνακρι) , όπου βρίσκεται και το σημαντικότερο αεροδρόμιο. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Δημογραφία Η Γουινέα κατοικείται από νέγρους της σουδανικής γλωσσοφυλετικής ομάδας, με πολυπληθέστερη εθνοτική ομάδα στη χώρα τους Φουλάνι (40%) και ακολουθούν οι Μαλίγκε με 30%, οι Σούσσου 20%, μικρότερες εθνοτικές ομάδες κυρίως τις λεγόμενες παλαιο-σουδανικές με 10% . Οι καλύτερες συνθήκες διατροφής, υγιεινής και περίθαλψης τείνουν να συγκρατήσουν τη μεγάλη θνησιμότητα. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 57,09 χρόνια (55,63 χρόνια οι άνδρες και 58,6 οι γυναίκες).[3] Αναφορικά με τη θρησκεία, οι περισσότεροι είναι Μουσουλμάνοι (85%) και έπονται οι Χριστιανοί με 8% και όσοι πιστεύουν σε ανιμιστικές δοξασίες με 7%. Η κορυφαία γλώσσα είναι η γαλλική, που είναι και επίσημη. Όμως, περισσότερες από 30 διάλεκτοι ομιλούνται επίσης, με γνωστότερη και πιο διαδεδομένη τη φουτά τζαλόν. Ομιλούνται επίσης οι: Fula ,Maninka, Susu ,Wolof και άλλες. Ομιλούνται επίσης τα αραβικά από τους μουσουλμάνους.

Πολιτισμός και αξιοθέατα Με σημαντική μουσική παράδοση, η Γουινέα διασκεδάζει και χορεύει στους ρυθμούς των Μαλίνκα. Η τέχνη, σε πολλές από τις εκφάνσεις της, έχει λάβει τις επιρροές των δυτικών αποικιοκρατών. Η πόλη Μαμού παρουσιάζει αξιόλογο ιστορικό ενδιαφέρον, καθώς ήταν έδρα χαλιφάτου στα τέλη του 17ου αιώνα, την εποχή των Φουλάνι. Το Εθνογραφικό Μουσείο της πόλης Ντζερεκορέ , το Πολυτεχνικό Ινστιτούτο Νάσερ στην Κόνακρι, αποτελούν σημαντικά αξιοθέατα. Επίσης, ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί το Φυσικό Απόθεμα των Ορέων Νίμπα, το οποίο ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ, το 1981.

Βιβλιογραφία • Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, τ.8, εκδ. ΔΟΜΗ.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • • • • • • • • • • •

Wolof Language [17] Εκπαιδευτικός ιστότοπος για τοπική γλώσσα. Permanent UN Mission of the Republic of Guinea [18] Επίσημος ιστότοπος της Κυβέρνησης της Γουινέας [19] Guinéenews - Formerly Boubah.com [20] Ειδήσεις για τη Γουινέα CIA World Factbook - Γουινέα [21] BBC News Country Profile - Γουινέα [22] Cora Connection [23] Δυτικοαφρικανικές μουσικές πηγές Guinean literature at a glance [24] Open Directory Project - Guinea [25] directory category Stanford University - Africa South of the Sahara: Guinea [26] directory category The Index on Africa - Guinea [27] directory category

• University of Pennsylvania - African Studies Center: Guinea [28] directory category • Yahoo! - Guinea [29] directory category

Γουινέα • Niger Currents: Exploring life and technology along the Niger River [30]

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CE%B1& params=10. 9667_N_-10. 7667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CE%B1& params=09_30_33_N_13_42_44_W_region:GN_type:city [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ gv. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=656& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] ΑΝΤΕΝΝΑ (http:/ / www. ant1online. gr/ Society/ General/ 2006/ 200611/ 425ae599-8516-49f8-bc6f-85ad70f81e4b. aspx), 24 Σεπτεμβρίου 2007. [6] Reuters μέσω News Limited (http:/ / www. news. com. au/ story/ 0,10117,23787965-401,00. html), 31/05/2008 [7] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_24/ 12/ 2008_261462), Απαγόρευση κυκλοφορίας στη Γουινέα, 24 Δεκεμβρίου 2008. [8] Guinea recalls 30 ambassadors, from US to China (http:/ / seattletimes. nwsource. com/ html/ nationworld/ 2009182141_apafguinea. html), The Seattle Times, 6 Μαΐου 2009. [9] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 248040oz_20091224248040. php3), ΗΠΑ Ο πρόεδρος Ομπάμα ανακοίνωσε διακοπή της εμπορικής ευνοικής μεταχείρησης των χωρών Νίγηρα, Μαδαγασκάρης και Γουινέας , 24 Δεκεμβρίου 2009. [10] Καθημερινή (http:/ / portal. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathbreak_1_27/ 06/ 2010_344432), Προεδρικές εκλογές στη Γουινέα, 27-6-2010. [11] VOA News (http:/ / www1. voanews. com/ english/ news/ africa/ Run-off-Necessary-in-Guinea-Presidential-Election-97730429. html), Run-off Necessary in Guinea Presidential Election, 3-7-2010. [12] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ world/ africa/ 10577834. stm), Guinea's presidential run-off delayed over fraud claims, 9-7-2010. [13] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ ?i=news. el. kosmos& id=224955), Κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη Γουινέα, 18-11-2010. [14] http:/ / www. ceniguinee. org/ index. php?option=com_content& view=article& id=226:resultats-du-premier-tour-de-lelection-presidentielle-du-27-juin-2010& catid=52:autres-actualites-de-la-ceni& Itemid=1 [15] http:/ / www. presidentielle2010. ceniguinee. org/ index. php?option=com_content& view=article& id=50& Itemid=41 [16] Πλούσιο σε μέταλλα το υπέδαφος της Γουϊνέας (http:/ / portal. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathextra_1_24/ 12/ 2008_261444), Καθημερινή, 24 Δεκεμβρίου 2008. [17] http:/ / www. omniglot. com/ writing/ wolof. htm [18] http:/ / www. un. int/ guinea/ [19] http:/ / www. guinee. gov. gn/ [20] http:/ / www. guineenews. org/ [21] https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ gv. html [22] http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ country_profiles/ 1032311. stm [23] http:/ / www. coraconnection. com/ [24] http:/ / www. arts. uwa. edu. au/ AFLIT/ CountryGuineaEN. html#clien [25] http:/ / dmoz. org/ Regional/ Africa/ Guinea/ [26] http:/ / www-sul. stanford. edu/ depts/ ssrg/ africa/ guinea. html [27] http:/ / www. afrika. no/ index/ Countries/ Guinea/ [28] http:/ / www. sas. upenn. edu/ African_Studies/ Country_Specific/ Guinea. html [29] http:/ / dir. yahoo. com/ Regional/ Countries/ Guinea/ [30] http:/ / www. nigercurrents. ca

bjn:Guinea

Γουινέα-Μπισσάου Γουινέα-Μπισσάου Συντεταγμένες: 12°07′00″N 14°55′00″W12.1167, -14.9167 [1]

Σημαία της Γουινέας-Μπισσάου Εθνόσημο της Γουινέας-Μπισσάου Εθνικό σύνθημα: Unidade, Luta, Progresso Ενότητα, Αγώνας, Πρόοδος Εθνικός ύμνος: Esta é a Nossa Pátria Bem Amada («Αυτή Είναι η Αγαπημένη Μας Χώρα»)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Μπισσάου 407.424 (2007)[2] 11°51′00″N 15°34′59.88″W11.85, -15.5833 [3]

Επίσημες γλώσσες

Πορτογαλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος Μαλάμ Μπακάι Σανιά Πρωθυπουργός Κάρλος Γκόμες Ανεξαρτησία - Κηρύχθηκε - Αναγνωρίστηκε - Ισχύον Σύνταγμα

24 Σεπτεμβρίου 1973 10 Σεπτεμβρίου 1974 16 Μαΐου 1984, αναθεωρήθηκε στις 4 Μαΐου 1991, 4 Δεκεμβρίου 1991, 26 Φεβρουαρίου 1993, 9 Ιουνίου 1993 και το 1996

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

36.544 km2 (136η) 22,4 724 χμ. 350 χμ.

Γουινέα-Μπισσάου

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2005 • Πυκνότητα

1.533.964[4] (145η) 1.345.479 42,47 κατ./km² (163η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,878 δισ. $[5] (175η) 489 $[5] (178η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,438 δισ. $[5] (177η) 244 $[5] (178η)

ΔΑΑ (2007)

0,396 (173η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο CFA Δυτικής Αφρικής (XΟF)

Ζώνη ώρας

GMT (UTC +0)

Internet TLD

.gw

Κωδικός κλήσης

+245

Η Δημοκρατία της Γουινέας Μπισσάου (Πορτογαλικά: República da Guiné-Bissau) είναι χώρα στη Δυτική Αφρική με έκταση 36.120 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 1.533.964[4] . Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό, βόρεια συνορεύει με τη Σενεγάλη, νότια και ανατολικά με τη Γουινέα. Πρωτεύουσα είναι το Μπισσάου. Πρώην πορτογαλική αποικία, είχε το όνομα Πορτογαλική Γουινέα, και όταν απέκτησε την ανεξαρτησία της, προστέθηκε το όνομα της πρωτεύουσας στο επίσημο όνομα του κράτους για να μην προκαλείται σύγχυση με την Δημοκρατία της Γουινέας. Μείζον ζήτημα για τη χώρα είναι το γεγονός ότι έχει καταστεί διαμετακομιστικό κέντρο για ναρκωτικά[6] που προέρχονται από τη Λατινική Αμερική και έχουν προορισμό την Ευρώπη. Πρόεδρος της χώρας ήταν ως το 2009, οπότε δολοφονήθηκε, ο Νίνο Βιέιρα , τον οποίο διαδέχθηκε προσωρινά ο Ραϊμούντο Περέιρα και στη συνέχεια ορκίστηκε πρόεδρος ο νικητής των πρόωρων εκλογών εκείνης της χρονιάς, Μαλάμ Μπακάι Σανιά. Πρωθυπουργός είναι ο Κάρλος Γκόμες. Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ που δημοσιεύτηκε το 2008 η χώρα είναι η χειρότερη για να ζήσει ένα παιδί, από άποψη διαβίωσης[7] .

Γεωγραφία Η χώρα συνορεύει με τη Σενεγάλη στα βόρεια, ενώ στα δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Επίσης, συνορεύει με τη Γουινέα στα ανατολικά και στα νότια. Το μήκος των ακτών της είναι 350 χιλιόμετρα. Το υψηλότερο σημείο είναι στα 300 μέτρα. Στη χώρα ανήκουν και περίπου 60 παράκτια νησιά. Στα δυτικά της χώρας βρίσκεται το αρχιπέλαγος των Μπιζάγκος, ανοικτά ενός ποταμόκολπου . Σημαντικό νησί είναι και το Μπολάμα, το οποίο δεν ανήκει στα Μπιζάγκος. Σημαντικοί ποταμοί της χώρας είναι ο Ζέμπου και ο Κορουμπάλ, οι οποίοι και σχηματίζουν ποταμόκολπο. Ορεινός όγκος είναι το Φούτα Τζαλόν.

Άποψη της πρωτεύουσας Μπισσάου.

Το κλίμα της χώρας είναι τροπικό (ζεστό και υγρό). Από το Δεκέμβριο ως το Μάιο επικρατεί η εποχή της ξηρασίας και ακολουθείται από την εποχή των βροχών.

Γουινέα-Μπισσάου

Ιστορία Οι πρώτοι Ευρωπαίοι (Πορτογάλοι) είδαν τις ακτές της χώρας στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα. Η περιοχή αυτή ονομάστηκε Πορτογαλική Γουινέα και αποικίστηκε από εμπόρους και ιδιώτες Λουζιτανούς. Στη συνέχεια η χώρα έγινε πορτογαλική αποικία , το 1895, το 1935 ανακηρύχθηκε πορτογαλικό έδαφος και το 1951 υπερπόντια επαρχία. Κλιματόγραμμα για την Μπισσάου.

Τα πρώτα ψήγματα του αγώνα για ανεξαρτησία άρχισαν να φαίνονται στη δεκαετία του ‘ 50, οπότε ιδρύθηκε το PAIGC (Αφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου), με Πρόεδρο τον Αμίλκαρ Καμπράλ. Οι εθνικιστές του κόμματος αυτού κατάφεραν με τα όπλα να ανακτήσουν από τους Πορτογάλους σημαντικό μέρος από τα εδάφη της χώρας. Το 1973 ο Καμπράλ δολοφονήθηκε και παρά το γεγονός αυτό, ανακηρύχθηκε μονομερώς η ανεξαρτησία του κράτους. Έπειτα από την Επανάσταση των Γαριφάλων στην Πορτογαλία, το στρατιωτικό καθεστώς του 1974 υποχρεώθηκε να παραχωρήσει την ανεξαρτησία στις πορτογαλικές αποικίες. Έτσι, η Πορτογαλική Γουινέα έγινε (μαζί με το Πράσινο Ακρωτήριο) ανεξάρτητη στις 10 Σεπτεμβρίου του 1974 και έλαβε τη σημερινή ονομασία, Γουινέα Μπισσάου. Πρώτος Πρόεδρος της χώρας έγινε ο αδερφός του δολοφονηθέντος εθνικιστή Καμπράλ, Λουίς Καμπράλ. Μέσα στα επόμενα χρόνια θεμελιώθηκε ένα σοσιαλιστικό κράτος και το 1977 διεξήχθησαν περιφερειακές εκλογές. Η πορεία προς τη δημοκρατία ανακόπηκε από στρατιωτικό πραξικόπημα, το Νοέμβριο του 1980, το οποίο είχε αποτέλεσμα να ανατραπεί ο Καμπράλ και νέος ηγέτης να γίνει ο Νίνο Βιέιρα, ο οποίος επέβαλε μονοκομματικό καθεστώς μέχρι το 1991. Εξάλλου, σε απάντηση στο πραξικόπημα του 1980, το Πράσινο Ακρωτήριο αποσύρθηκε από την ένωση με τη Γουινέα Μπισσάου και σχημάτισε αυτόνομη κυβέρνηση, το 1981. Στις εκλογές του 1994 ο Βιέιρα εξελέγη Πρόεδρος, ανατράπηκε όμως, με στρατιωτικό πραξικόπημα, το 1999. Στασιαστές στρατιωτικοί, με επικεφαλής τον Ανσουμάνε Μανέ, ο οποίος δολοφονήθηκε σε νέα απόπειρα πραξικοπήματος, το 2000, κατέλαβαν την εξουσία. Την ίδια περίοδο ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα και καταργήθηκε η θανατική ποινή. Νέος Πρόεδρος έγινε μετά ο Κούμπα Ιαλά, ο οποίος κατηγορήθηκε για νεποτισμό και ανατράπηκε με ένα ακόμα πραξικόπημα, το 2003, ξανά από στρατιωτικούς. Οι πραξικοπηματίες παρέδωσαν την εξουσία σε βουλευτές και μετά τις νέες προεδρικές εκλογές, το 2005, επέστρεψε στην εξουσία ο Νίνο Βιέιρα. Το Μάρτιο του 2007 υπέβαλε την παραίτησή του ο Πρωθυπουργός Αριστίντες Γκόμες και τον διαδέχθηκε στο αξίωμα ο Μαρτίνιο Ντάφα Καμπί. Έπειτα από τις βουλευτικές εκλογές το Νοέμβριο του 2008, στην εξουσία επέστρεψε το PAIGC, με αρχηγό τον Κάρλος Γκόμες το νεότερο. Την 1η Μαρτίου του 2009 ο αρχηγός του Στρατού, στρατηγός Ταγκμέ Να Ουαϊέ, ασκούσε έντονη κριτική στον πρόεδρο Βιέιρα, σκοτώθηκε από έκρηξη χειροβομβίδας στο αρχηγείο του στρατού. Επακολούθησε ανταλλαγή πυροβολισμών γύρω από το Προεδρικό Μέγαρο στην Μπισσάου, σε μία ακόμα πιθανή απόπειρα πραξικοπήματος και επίθεση εναντίον του προέδρου, στις 2 Μαρτίου. Λίγο αργότερα ανακοινώθηκε η δολοφονία του προέδρου[8] [9] . Ο Βιέιρα πιθανότατα θεωρήθηκε υπεύθυνος για τη δολοφονία του Ουαϊέ και σκοτώθηκε από υποστηρικτές του δολοφονηθέντος αρχηγού του Στρατού.[10] Μία ημέρα μετά τη δολοφονία του Βιέιρα, ο Ραϊμούντο Περέιρα εξελέγη προσωρινός πρόεδρος από το κοινοβούλιο και ορκίστηκε στις 3 Μαρτίου του 2009.[11]

Γουινέα-Μπισσάου

Διακυβέρνηση Κύριο άρθρο: Πολιτικά της Γουινέας-Μπισσάου Το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρική Δημοκρατία, με Αρχηγό Κράτους τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται για πενταετή θητεία με καθολική ψηφοφορία. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση του Λαού, η οποία απαρτίζεται από 100 μέλη, τα οποία εκλέγονται με την ψήφο του λαού, για τετραετή θητεία Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4] . Το Σύνταγμα είναι σε ισχύ από τις 16 Μαΐου του 1984 και αναθεωρήθηκε στις 4 Μαΐου του 1991, 4 Δεκεμβρίου 1991, 26 Φεβρουαρίου 1993, 9 Ιουνίου 1993 και το 1996. Η νομοθεσία βασίζεται στο γαλλικό ποινικό δίκαιο. Τα μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Supremo Tribunal da Justica) διορίζονται από τον Πρόεδρο.

Διοικητική Διαίρεση Η Γουινέα-Μπισσάου διαιρείται σε 9 διοικητικά διαμερίσματα, με μεγαλύτερο αυτό της από το 1942 πρωτεύουσας, Μπισσάου (έχει γύρω στους 350.000 κατοίκους). Στην Μπισσάου ζει το ¼ περίπου του πληθυσμού στη χώρα, ενώ το 1/3 διαμένει στις πόλεις. Η πρωτεύουσα αποτελεί ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο λιμάνι στη χώρα.

Διεθνείς Σχέσεις

Τα διοικητικά διαμερίσματα της Γουινέας-Μπισσάου

Η Γουινέα-Μπισσάου είναι μέλος πολλών διεθνών οργανισμών και ειδικότερα ανήκει στους οργανισμούς: ACCT, ACP, AfDB, Αφρικανική Ένωση, CPLP, ECOWAS, FAO, FZ, G-77, IBRD, ICAO, ICCt (υπέγραψε), ICRM, IDA, IDB, IFAD, IFC, IFRCS, ILO, IMF, IMO, Interpol, IOC, IOM, ITSO, ITU, ITUC, MIGA, NAM, OIC, OIF, OPCW (υπέγραψε), ΟΗΕ, UNCTAD, UNESCO, UNIDO, Union Latina, UNWTO, UPU, WADB (περιφερειακό μέλος), WAEMU, WFTU, WHO, WIPO, WMO, WTO.

Άμυνα Δραστηριοποιούνται οι Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις του Λαού (FARP). Αυτές περιλαμβάνουν Στρατό Ξηράς, Ναυτικό, Αεροπορία και παραστρατιωτική δύναμη. Τις δεκαετίες του ' 80 και του ' 90 αλλά και το 2003 εκδηλώθηκαν επιτυχημένες και μη απόπειρες πραξικοπημάτων. Ο Μπατίστα Τάγκμε Να Ουάι, στρατηγός και αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού στη χώρα, σκοτώθηκε από έκρηξη χειροβομβίδας το 2009, ενώ αρκετοί αξιωματικοί τραυματίστηκαν σε επίθεση στο αρχηγείο του Στρατού.[12] Λίγο μετά δολοφονήθηκε ο πρόεδρος Βιέιρα. Η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική και η ηλικία στράτευσης είναι στα 18 χρόνια.

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας ανέρχεται σε 1,4 εκατομμύρια κατοίκους. Η πυκνότητα είναι 40 περίπου κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, με βάση τα στοιχεία του 2006. Οι σημαντικότερες εθνοτικές ομάδες στην αφρικανική χώρα είναι οι Μπαλάντα (30%) και οι Φούλα ή Φουλανί (20%). Υπάρχουν ακόμα οι Μαντίνγκο, οι Παπέλ, οι Μαντζάκα και μιγάδες. Οι Μπαλάντα αποτελούν την πλειοψηφία και ελέγχουν το στρατό, ενώ οι Παπέλ είναι μειοψηφία αλλά απέκτησαν οικονομική και πολιτική επιρροή επί ηγεσίας του Νίνο Βιέιρα.[11] Ελάχιστοι είναι και οι Ευρωπαίοι. Σχεδόν το 100% των κατοίκων είναι αφρικανικής καταγωγής. Το προσδόκιμο ζωής είναι ένα από τα μικρότερα παγκοσμίως, καθώς οι γυναίκες ζουν μόλις 49,79 χρόνια και οι άνδρες 46,07 χρόνια (εκτ. 2009), με το σύνολο του πληθυσμού να ζει 47,9 χρόνια[4] . Το 2006 συνέρρευσε στο κράτος κύμα προσφύγων (πάνω από 7.000) από τη γειτονική Σενεγάλη, εξαιτίας του πολέμου των αυτονομιστών στην επαρχία Καζαμάνς.

Γουινέα-Μπισσάου

Γλώσσα Η επίσημη γλώσσα είναι τα πορτογαλικά , ενώ ομιλούνται και κρεολικές διάλεκτοι.

Θρησκεία Το θρήσκευμα των κατοίκων είναι κατά κύριο λόγο ο ανιμισμός, ενώ περίπου το 50% ασπάζεται το Ισλάμ.Το 5% του πληθυσμού ασπάζεται το χριστιανισμό.

Οικονομία Η χώρα είναι γενικά φτωχή και βρίσκεται σε μια από τις χαμηλότερες θέσεις (175η) στο Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης του ΟΗΕ. Η ανισομερής κατανομή του πλούτου στη Γουινέα-Μπισσάου είναι από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Το 2005 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ υπολογίστηκε σε 800 δολάρια ΗΠΑ. Το νόμισμα της χώρας είναι το Φράγκο CFA Δυτικής Αφρικής (CFA), που υιοθετήθηκε στις 2 Μαΐου του 1997 και αντικατέστησε το πέσο, το οποίο είχε υποτιμηθεί το 1985. Μοχλός για την οικονομική ανάπτυξη είναι ο πρωτογενής τομέας, παράγοντας αραχίδες (κοινώς αράπικα φιστίκια, η χώρα είναι έκτη σε παραγωγή διεθνώς), φυσικό κόμμι, μανιόκα, καρύδες και ρύζι, που αποτελούν τις κυριότερες καλλιέργειες. Η χώρα εξάγει αραχίδες, γαρίδες και ξυλεία. Η Πορτογαλία, η Σενεγάλη, η Ινδία και το Πακιστάν αποτελούν τους κυριότερους εμπορικούς εταίρους. Η εκμετάλλευση του δασικού πλούτου και η αλιεία συμπληρώνουν τους στυλοβάτες της οικονομίας. Πολύ περιορισμένη είναι η κτηνοτροφία και το εμπόριο. Τελευταία άρχισε να αναπτύσσεται και ο ιδιωτικός τομέας.

Μεταφορές και Επικοινωνίες Η πρωτεύουσα Μπισσάου αποτελεί ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο λιμάνι στη χώρα. Σημαντικά λιμάνια είναι και οι Μπούμπα, Φαρίμ και Κατσέου. Υπάρχει αεροπορική σύνδεση με διεθνές αεροδρόμιο στην Μπισσάου, το οποίο συνδέεται με τη Λισαβόνα, το Ντακάρ και άλλες πόλεις, κυρίως στην Αφρική. Δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο και το οδικό δίκτυο εκτείνεται στα 3.455 χιλιόμετρα. Λιγότερο από 1.000 χιλιόμετρα από αυτά ήταν ασφαλτοστρωμένα (2002). Το 2007 υπήρχαν άλλα 26 αεροδρόμια εκτός από αυτό στην πρωτεύουσα. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Το 2006 οι χρήστες του Διαδικτύου υπολογίζονταν σε 37.000 , χωρίς να υπάρχουν πάροχοι υπηρεσιών. Με βάση στοιχεία του 2001, στη χώρα λειτουργούν 5 ραδιοφωνικοί σταθμοί. Οι τηλεφωνικές συνδέσεις δεν είναι πολύ ανεπτυγμένες (10.200 σε χρήση το 2005). Υπήρχαν 95.000 κινητά τηλέφωνα το 2005.

Τουρισμός και Αξιοθέατα Το καρναβάλι στην Μπισάου προσελκύει κάθε χρόνο αρκετούς επισκέπτες και έχει έντονο φολκλορικό χρώμα. Οι εκδηλώσεις συνοδεύονται από μουσικές και χορευτικές παραστάσεις. Η αρχιτεκτονική έχει τη σφραγίδα της αποικιοκρατίας, με πόλο έλξης να αποτελούν οι καθεδρικοί ναοί και τα πορτογαλικά φρούρια αλλά και το μνημείο για τους δολοφονηθέντες του 1959 που είναι αφιερωμένο σε απεργούς. Τα έργα ντόπιων καλλιτεχνών εκτίθενται στο Εθνικό Μουσείο.

Στιγμιότυπο από το καρναβάλι της Μπισσάου.

Αξιόλογοι τουριστικοί προορισμοί είναι, εκτός από την πρωτεύουσα, η πόλη Φαρίμ και η Μπαφάτα, ενώ η Βαρέλα αποτελεί μια μικρή λουτρόπολη. Στη Λιμνοθάλασσα Κεφάντα βρίσκεται φυσικό πάρκο, ενώ δάση και καταρράκτες αποζημιώνουν τον επισκέπτη. Για την προστασία των νησιών Μπιζάγκος δημιουργήθηκε και λειτουργεί υπό την αιγίδα της ΟΥΝΕΣΚΟ το

Γουινέα-Μπισσάου

Απόθεμα Βιόσφαιρας του Αρχιπελάγους Μπιζάγκος.

Πηγές • Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας (τ. 8), εκδόσεις ΔΟΜΗ, 2006.

Εξωτερικές συνδέσεις • • • • • • • •

Επίσημος ιστότοπος της κυβέρνησης [13] AllAfrica - τίτλοι ειδήσεων [14] BBC News [15]- Προφίλ της χώρας CIA World Factbook [16] Africa South of the Sahara [17] - Πανεπιστήμιο Στάνφορντ The Index on Africa [18] Χάρτης της χώρας [19] Drugbarons turn Bissau into Africa's first narco-state [20]- Άρθρο στην εφημερίδα Independent.

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%9C%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%AC%CE%BF%CF% params=12. 1167_N_-14. 9167_E_type:country [2] Instituto Nacional de Estatística e Censos (http:/ / www. stat-guinebissau. com/ ) [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%9C%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%AC%CE%BF%CF% params=11_51_00_N_15_34_59. 88_W_type:city [4] Γουινέα-Μπισσάου (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ pu. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=654& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Έθνος (http:/ / www. ethnos. gr/ article. asp?catid=11381& subid=2& tag=8400& pubid=2064787), Οι ναρκοβαρόνοι κάνουν απόβαση στη Δυτική Αφρική 20 Δεκεμβρίου 2008. [7] Γαλλικό Πρακτορείο (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5i7lm3Dz9vHZW3D7lYH0Jeooqi-6g), Mauritius best, Guinea Bissau worst for African children: report, 20 Νοεμβρίου 2008. [8] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 7918061. stm), Guinea Bissau leader 'attacked' , 2 Μαρτίου 2009. [9] Guinea-Bissau president 'killed' (http:/ / english. aljazeera. net/ news/ africa/ 2009/ 03/ 20093284243521150. html), Al Jazeera, 2 Μαρτίου 2009 [10] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 138500oz_20090302138500. php3), Γουινέα-Μπισάου. Στρατιωτικοί σκότωσαν τον πρόεδρο της χώρας, 2 Μαρτίου 2009. [11] VOA News (http:/ / www. voanews. com/ english/ 2009-03-03-voa55. cfm), Guinea-Bissau Speaker Takes Oath as New President, 3 Μαρτίου 2009. [12] Times on Line (http:/ / www. timesonline. co. uk/ tol/ news/ world/ africa/ article5829228. ece), Guinea Bissau military chief killed in grenade explosion, 2 Μαρτίου 2009. [13] http:/ / www. guineabissau-government. com [14] http:/ / allafrica. com/ guineabissau/ [15] http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ country_profiles/ 1043287. stm [16] https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ pu. html [17] http:/ / www-sul. stanford. edu/ depts/ ssrg/ africa/ guin-bis. html [18] http:/ / www. afrika. no/ index/ Countries/ Guinea_Bissau/ index. html [19] http:/ / www. sas. upenn. edu/ African_Studies/ CIA_Maps/ Guinea_Bissau_19846. gif [20] http:/ / news. independent. co. uk/ world/ africa/ article2779416. ece

bjn:Guinea-Bissau

Δημοκρατία του Κονγκό Δημοκρατία του Κονγκό Συντεταγμένες: 0°45′00″N 15°22′60″E0.75, 15.3833 [1]

Σημαία της Δημοκρατίας του Κονγκό Εθνόσημο της Δημοκρατίας του Κονγκό Εθνικό σύνθημα: "Unité, Travail, Progrès" «Ενότητα, Εργασία, Πρόοδος» Εθνικός ύμνος: La Congolaise

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μπραζαβίλ 4°14′S 15°14′E-4.233, 15.233 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά (τοπικές γλώσσες είναι οι Κονγκό, Κιτούμπα και Λινγκάλα)

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Ντενί Σασσού-Νγκεσό

Ανεξαρτησία Από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

15 Αυγούστου 1960 20 Ιανουαρίου 2002

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

342.000 km2 (63η) 3,3% 5.504 χμ. 169 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

4.012.809[3] 1 (127η) 11,7 κατ./km² (213η)

Δημοκρατία του Κονγκό

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

15,609 δισ. $[4] (129η) 4.156 $[4] (121η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

8,632 δισ. $[4] (127η) 2.298 $[4] (115η)

ΔΑΑ (2007)

0,601 (136η) – μεσαίος

Νόμισμα

Φράγκο CFA (XAF)

Ζώνη ώρας

WAT (UTC +1)

Internet TLD

.cg

Κωδικός κλήσης

+242

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Δημοκρατία του Κονγκό, γνωστή και ως Κονγκό-Μπραζαβίλ ή απλά Κονγκό (Γαλλικά: République du Congo, τοπικά ως Κονγκό-Μπραζά - να μην συγχέεται με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, πρώην Ζαΐρ, η οποία ήταν και αυτή κάποτε γνωστή με την ονομασία Δημοκρατία του Κονγκό), είναι μια πρώην γαλλική αποικία της δυτικοκεντρικής Αφρικής. Συνορεύει με την Γκαμπόν, το Καμερούν, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και την Ανγκόλα. Εχει έκταση 342.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό, με βάση τις εκτιμήσεις του 2009, 4.012.809 κατοίκους.[3] Η δημοκρατία είναι μια πρώην γαλλική αποικία. Όταν έγινε ανεξάρτητη το 1960, η πρώην περιοχή του Μέσου Κονγκό έγινε η Δημοκρατία του Κονγκό. Το 1992 το Κονγκό έγινε πολυκομματική δημοκρατία. Ωστόσο, το 1997 ξέσπασε ένας σύντομος εμφύλιος πόλεμος που είχε αποτέλεσμα την ανατροπή του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου Πασκάλ Λισουμπά και την εγκαθίδρυση του προέδρου Ντενί Σασσού-Νγκεσό στην εξουσία. Γύρω στο ήμισυ του πληθυσμού ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας με 1,25 δολάρια καθημερινά.[5]

Ιστορία Οι αρχαιότεροι κάτοικοι στην περιοχή ήταν Πυγμαίοι, οι οποίοι αργότερα σε μεγάλο βαθμό εγκατέλειψαν τις εστίες τους και απορροφήθηκαν από τις φυλές των Μπαντού στη διάρκεια της επέκτασης των τελευταίων. Αρκετά βασίλεια των Μπαντού - ιδίως εκείνα των Κονγκό, Λοάνγκο και Τέκε σύναψαν εμπορικές σχέσεις στη λεκάνη του ποταμού Κονγκό. Το 1482 ο Πορτογάλος Ντιόγκο Κάο ανακάλυψε το αχανές βασίλειο του Λοάνγκο. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι παρέμειναν στην αρχή μόνο σε παράκτιες ζώνες.[6] Επί αιώνες οι ιθαγενείς και οι Ευρωπαίοι είχαν εμπορικές σχέσεις και τις επόμενες δεκαετίες άνθισε το διατλαντικό εμπόριο. Στα τέλη του 19ου αιώνα άρχισε ο ουσιαστικός αποικισμός της Αφρικής από τους Ευρωπαίους και τα βασίλεια των Μπαντού παρήκμασαν.[7] Στα 1885-87 υπογράφηκαν συνθήκες από τη Γαλλία με τη Γερμανία, την Πορτογαλία και το Βέλγιο και καθορίστηκαν τα όρια των γαλλικών κτήσεων σε σχέση με κτήσεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Το Μέσο Κονγκό έγινε τμήμα της Ομοσπονδίας της Γαλλικής Ισημερινής Αφρικής το 1910. Το 1958 διενεργήθηκε δημοψήφισμα και η περιοχή απέκτησε αυτονομία. Στις 15 Αυγούστου του 1960 το Κονγκό έγινε ανεξάρτητο κράτος, με πρώτο πρόεδρο το Φιλμπέρ Γιουλού ως την ανατροπή του σε πραξικόπημα από εργατικά στοιχεία και αντίπαλα πολιτικά κόμματα. Ο στρατός εγκαθίδρυσε στην εξουσία τον ηγέτη του Εθνικού Επαναστατικού Κινήματος, Αλφόνς Μασεμπά-Ντεμπά, ο οποίος εξελέγη πρόεδρος (1963) για πενταετή θητεία, με βάση νέο Σύνταγμα. Η θητεία του τελευταίου διακόπηκε απότομα από ένα ακόμη πραξικόπημα, το 1968, που τον ανέτρεψε και έδωσε την εξουσία στον στρατό (σχηματίστηκε Εθνικό Επαναστατικό Συμβούλιο). Ο πρωτεργάτης του πραξικοπήματος, Μαριέν Νγκουαμπί, ανέλαβε πρόεδρος στις 31 Δεκεμβρίου του 1968. Έπειτα από έναν χρόνο, ο πρόεδρος Νγκουαμπί ανακήρυξε το Κονγκό, ως την πρώτη

Δημοκρατία του Κονγκό λαϊκή δημοκρατία της Αφρικής, ανακοινώνοντας την απόφαση του Εθνικού Επαναστατικού Κινήματος να μετονομαστεί σε Κονγκολέζικο Εργατικό Κόμμα (PCT). Ο Νγκουαμπί δολοφονήθηκε στις 16 Μαρτίου του 1977 και σχηματίστηκε προσωρινή κυβέρνηση, αποτελούμενη από 11μελή στρατιωτική επιτροπή. Επικεφαλής τέθηκε ο Ζοακίμ Γιομπί-Οπανγκό, συνταγματάρχης και μετέπειτα στρατηγός. Ο τελευταίος ανατράπηκε από τον Ντενί Σάσου Νγκουέσο, το 1979. Ο νέος πρόεδρος ήταν φίλα προσκείμενος στο ανατολικό μπλοκ και υπέγραψε εικοσαετές σύμφωνο φιλίας με τη Σοβιετική Ένωση. Επανεξελέγη το 1984 και το 1989. Έπειτα από δεκαετίες μαρξιστικής και λενινιστικής ρητορικής, το Κονγκό ολοκλήρωσε τη μετάβασή του στον πολυκομματισμό το 1992, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Η χώρα επανήλθε στην παλιά της ονομασία (Δημοκρατία του Κονγκό) το 1991 και εγκρίθηκε με δημοψήφισμα ένα νέο Σύνταγμα. Στις πρώτες πολυκομματικές προεδρικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν τον Αύγουστο του 1992 ο Νγκουέσο παραδέχθηκε την ήττα του και στις 31 Αυγούστου του 1992 ορκίστηκε πρόεδρος - επικεφαλής κυβέρνησης μειοψηφίας- ο καθηγητής Πασκάλ Λισουμπά. Στα τέλη του 1993 ξέσπασαν συγκρούσεις ανάμεσα σε στρατιώτες πιστούς στον Λισουμπά και σε παραστρατιωτικούς που υποστήριζαν τον Μπερνάρ Κολελά. Τουλάχιστον 2.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις συγκρούσεις, οι οποίες σταμάτησαν μόνο έπειτα από τη διεθνή μεσολάβηση.[8] Η πρόοδος της χώρας προς τη δημοκρατία άρχισε να εκτροχιάζεται το 1997. Λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές του Ιουλίου του 1997, οι εντάσεις ανάμεσα στον Λισουμπά και στα στρατόπεδα του Νγκουέσο αυξήθηκαν, εξαιτίας κατηγοριών για ευνοικορατία από πλευράς του Λισουμπά απέναντι σε συγκεκριμένες εθνοτικές ομάδες. Στις 5 Ιουνίου οι κυβερνητικές δυνάμεις περικύκλωσαν τη βάση του Σάσου Νγκουέσο στην Μπραζαβίλ, ενώ ο τελευταίος διέταξε την ιδιωτική του παραστρατιωτική δύναμη, γνωστή ως "Κόμπρας" να αντισταθούν. Έτσι άρχισε ένας τετράμηνος εμφύλιος πόλεμος, που είχε αποτέλεσμα να καταστραφεί μεγάλο μέρος της πρωτεύουσας και δεκάδες χιλιάδες άμαχοι να σκοτωθούν. Η Γαλλία από την πλευρά της έστειλε 1.200 στρατιώτες, οι οποίοι απομάκρυναν τους 6.000 ξένους κατοίκους της Μπραζαβίλ, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Γάλλοι. Στις αρχές Οκτωβρίου εισέβαλαν στο Κονγκό στρατεύματα της Αγκόλας και τάχθηκαν στο πλευρό του Νγκουέσο. Στα μέσα Οκτωβρίου η κυβέρνηση του Λισουμπά κατέρρευσε. Ο Λισουμπά ανατράπηκε και πρόεδρος ανέλαβε ο Νγκουέσο. Ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίστηκε για ενάμισι ακόμα έτος. Οι διάφορες αντιμαχόμενες παρατάξεις υπέγραψαν συμφωνία το Δεκέμβριο του 1999, με την οποία διατάχθηκε η κατάπαυση του πυρός, η γενική αμνηστία και η παράδοση των όπλων. Οι αμφιλεγόμενες προεδρικές εκλογές του 2002 με βάση το νέο Σύνταγμα έδωσαν νίκη στον Νγκουέσο με σχεδόν το 90% των ψήφων . Οι δύο κύριοι αντίπαλοί του, Λισουμπά και Κολελά δεν τους επετράπη να λάβουν μέρος και ο μόνος εναπομείνας ουσιαστικός υποψήφιος ο Αντρέ Μιλόνγκο συμβούλευσε τους υποστηρικτές του να μη μετάσχουν στις εκλογές και στη συνέχεια αποσύρθηκε από τις εκλογές.[9] Τον Ιανουάριο του 2002 διεξήχη συνταγματικό δημοψήφισμα και εγκρίθηκε ένα νέο Σύνταγμα, με βάση το οποίο αυξήθηκαν οι εξουσίες του προέδρου και η θητεία του μετατράπηκε από πενταετής σε επταετής. Επίσης, εισήχθη ένα διθάλαμο κοινοβούλιο. Οι διεθνείς παρατηρητές ανέφεραν ότι η διεξαγωγή τόσο του δημοψηφίσματος όσο και των προεδρικών εκλογών του 2002 τους θύμισαν την εποχή που στο Κονγκό ίσχυε ο μονοκομματισμός.[10] Έπειτα από τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών, άρχισαν ξανά οι συγκρούσρις στην περιοχή Πουλ ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις και σε αντάρτες με ηγέτη τον Παστόρ Ντουμί. Τον Απρίλιο του 2003 υπογράφηκε ειρηνευτική συνθήκη για τον τερματισμό των συγκρούσεων.[11] Ο πρόεδρος Νγκουέσσο κέρδισε και τις εκλογές που διεξήχθησαν στις 12 Ιουλίου του 2009 με 78%.

Δημοκρατία του Κονγκό

Δημογραφία Η χώρα είναι αραιοκατοικημένη, με τον πληθυσμό να συγκεντρώνεται ιδίως στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, αφήνοντας τις τεράστιες περιοχές της τροπικής ζούγκλας του βορρά σχεδόν ακατοίκητες. Συνακόλουθα, το Κονγκό είναι μία από τις πλέον αστικοποιημένες χώρες της Αφρικής, με το 70% του συνολικού πληθυσμού να ζουν στα αστικά κέντρα, τα οποία είναι ελάχιστα. Οι πόλεις αυτές είναι, εκτός από την πρωτεύουσα, Μπραζαβίλ, η [[Πουάν Νουάρ] (Pointe-Noire), καθώς επίσης και μερικές μικρές πόλεις και χωριά κοντά στο σιδηροδρομικό δίκτυο που ενώνει τις πόλεις. Στις αγροτικές περιοχές η εμπορική και βιομηχανική δραστηριότητα έχει μειωθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα οι αγροτικές οικονομίες να εξαρτώνται από την κυβερνητική βοήθεια. Γυναίκα από το Κονγκό.

Ο πληθυσμός αποτελείται από πολλές εθνοτικές ομάδες. Αναγνωρίζονται 62 γλώσσες σε χρήση στο Κονγκό[12] , Ωστόσο, οι εθνοτικές ομάδες μπορούν να ταξινομηθούν σε 3 κατηγορίες. Οι Κόνγκο (Kongo) αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα και αντιστοιχούν σχεδόν στο ήμισυ του πληθυσμού. Οι πλέον σημαντικές υποομάδες των Κόνγκο είναι οι Λααρί (Laari) στις επαρχίες Πουλ και Μπραζαβίλ, στη Βίλι γύρω από το Πουάν Νουάρ και κατά μήκος των ακτών του Ατλαντικού. Δεύτερη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα είναι οι Τέκε, οι οποίοι ζουν στα βόρεια της Μπραζαβίλ και αντιστοιχούν στο 17% του πληθυσμού. Οι Μπουλανγκί (Boulangui - M’Boshi) ζουν στα βορειοδυτικά και στην Μπραζαβίλ και απαρτίζουν το 12% του συνολικού πληθυσμού.[13] [14] Πριν τον πόλεμο του 1997, στη χώρα ζούσαν γύρω στους 9.000 Ευρωπαίοι και μη Αφρικανοί, οι πιο πολλοί από τους οποίους ήταν Γάλλοι. Ωστόσο, ελάχιστοι από αυτούς μένουν σήμερα.[15] Στη χώρα διαμένουν γύρω στους 100 Αμερικανοί που έφυγαν από την πατρίδα τους. Τέλος, στο Κονγκό υπάρχουν και Πυγμαίοι. Περισσότερο από το 60% του συνολικού πληθυσμού του αφρικανικού κράτους ζει στις πόλεις. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 54,15 χρόνια (52,9 χρόνια οι άνδρες και 55,43 οι γυναίκες).[3] Αναφορικά με το θρήσκευμα, ο πληθυσμός αποτελεί ένα μίγμα Χριστιανών (50%, με την πλειονότητα να είναι Ρωμαιοκαθολικοί) και Ειδωλολατρών (48%, που πρεσβεύουν ανιμιστικές δοξασίες). Το 2% έχουν για θρησκεία το Ισλάμ και αυτό οφείλεται κυρίως στη συρροή ξένων εργατών στα αστικά κέντρα.[16]

Διακυβέρνηση Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3]

Πολιτικά κόμματα Τα σημαντικότερα πολιτικά κόμματα είναι οι Δημοκρατικές και Πατριωτικές Δυνάμεις ή FDP [πρόεδρος: Ντενίς Σασού-Νγκουέσο], συμμαχία που αποτελείται από: • • • • • •

Εθνική Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο Εθνικό Κόμμα Δημοκρατίας των Helasia Ένωση για την Εθνική Ανανέωση Κονγκολέζικο Εργατικό Κόμμα (PCT) Πατριωτική Ένωση για την Εθνική Ανασυγκρότηση Συνέλευση για Εναλλακτική Δημοκρατία

• Φιλελεύθερο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Άλλα σημαντικά κόμματα περιλαμβάνουν:

Δημοκρατία του Κονγκό • • • • • •

Ένωση για τη Δημοκρατία και τον Ρεπουμπλικανισμό ή UDR Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων ή UFD, [πρόεδρος ο Σεμπαστιάν Εμπάο] Κονγκολέζικο Κίνημα για Δημοκρατία και την Ζωτική Ανάπτυξη ή MCDDI [Μισέλ Μαμπουγιά] Παναφρικανική Ένωση για Κοινωνική Ανάπτυξη ή UPADS [Μαρτίν Μπερί] Συναγερμός για Δημοκρατία και Κοινωνική Πρόοδο ή RDPS [Ζαν-Πιερ Τιστέρ Τσικάγια, πρόεδρος] Συναγερμός για τη Δημοκρατία και τον Ρεπουμπλικανισμό ή RDR [Raymond Damasge Ngollo]

Εκλογές Προεδρικές εκλογές 2009 Ο πρόεδρος Ντενί Σάσου Νγκουέσσο αναμενόταν να κερδίσει άνετα την επανεκλογή του. Έξι από τους υποψηφίους της Αντιπολίτευσης δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές, ισχυριζόμενοι ότι υπήρξε νοθεία υπέρ του Νγκουέσσο. [17] Οι έξι υποψήφιοι που δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές σε κοινή τους δήλωση ανέφεραν ότι περισσότερο από το 90% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων δεν είχε λάβει μέρος στις εκλογές. Το γεγονός αυτό ερμηνεύτηκε ως καταδίκη στο αυταρχικό και ολοκληρωτικό καθεστώς του Νγκουέσσο. [17] Ο υπουργός Πληροφοριών ανέφερε από την πλευρά του ότι η παρουσία 170 διεθνών παρατηρητών έκανε τις καταγγελίες περί νοθείας να καταρρεύσουν.[18] Η Αφρικανική Ένωση και η Οικονομική Κοινότητα των Χωρών της Κεντρικής Αφρικής, οι οποίοι είχαν αμφότεροι στείλει παρατηρητές, έκριναν ότι οι εκλογές ήταν "ομαλές, ελεύθερες και διαφανείς" , επαινώντας την ήρεμη ατμόσφαιρα στην οποία διεξήχθη η ψηφοφορία.[19] Σύμφωνα με τα προσωρινά αλλά επίσημα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν στις 15 Ιουλίου ο Νγκουέσσο επανεξελέγη πρόεδρος με 78,61% των ψήφων, ενώ ο ανεξάρτητος Ζοζέφ Κινουμπί Κία Μπούνγκου (Joseph Kignoumbi Kia Mboungou) ήρθε 2ος με 7,46% των ψήφων και ο Νισεφόρ Φιλά ντε Σεν-Ιντς από το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα ήταν τρίτος με 6,98%. Ένας ακόμα υποψήφιος του συνασπισμού της αντιπολίτευσης, ο Ματίας Νζον (Dzon), έλαβε 2,30% των ψήφων (είχε ζητήσει από τους ψηφοφόρους να μην προσέλθουν στις κάλπες). Η συμμετοχή ήταν 66,42%[20] . Υποψήφιος

Κόμμα

Ντενίς Σάσου-Νγκουέσο

Κονγκολέζικο Εργατικό Κόμμα (Parti Congolais du Travail)/ Συναγερμός για την Προεδρική Πλειοψηφία (Rassemblement pour la majorité présidentielle)

Ζοζέφ Κινουμπί Κιά Μπουνγκού

ανεξάρτητος

Νισεφόρ Αντουά Φιλά ντε Σαιντ-Ιντ (Antoine Fylla de Saint-Eudes)

Ψήφοι

1.055.117 78,6

100.181

7,5

Φιλελεύθερο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (Parti Républicain Libéral)

93.749

7,0

Ματίας Τζον (Mathias Dzon)

Συμμαχία για το Ρεπουμπλικανισμό και τη Δημοκρατία (Alliance pour la République et la Démocratie)

30.861

2,3

Ζοζέφ Μιοκονό (Joseph Hondjouila Miokono)

ανεξάρτητος

27.060

2,0

Γκι Ρομαίν Κινφούσια (Guy Romain Kinfoussia)

ανεξάρτητος

11.678

0,9

Ζαν Φρανσουά Τσιμπιντά-Κουανγκού (Jean François Tchibinda-Kouangou)

ανεξάρτητος

5.475

0,4

Ανγκιός Νγκανγκιά-Ενγκαμπέ (Anguios Nganguia-Engambé)

ανεξάρτητος

4.064

0,3

Ερνέστ Μποναβεντίρ Μιζιντί Μπαβουεζά (Ernest Bonaventure Mizidi Bavoueza)

ανεξάρτητος

3.594

0,3

Δημοκρατία του Κονγκό

Κλεμάν Μιεράσα (Clément Mierassa)

ανεξάρτητος

3.305

0,3

Μπερτέν Παντί-Νγκουαρί (Bertin Pandi-Ngouari)

ανεξάρτητος

2.749

0,2

Μαριόν Μισέλ Ματζιμπά Εουανγκό (Marion Michel Mandzimba Ehouango)

ανεξάρτητος

2.612

0,2

Ζαν Εμπινά

ανεξάρτητος

1.797

0,1

Έγκυρα

1.342.242 97,2

Άκυρα

38.409

Σύνολο ψήφων (συμμετοχή 66,4 %)

Πηγή: Εκλογικό Αρχείο του Adam Carr

2,8

1.380.651 100,0 [21]

Βουλευτικές εκλογές 2007 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν σε δύο γύρους, το 2007. Κόμματα

Ψήφοι %

Κογκολέζικο Κόμμα των Εργατών (PCT)

Έδρες Έδρες Σύνολο 1ος γύρος 2ος γύρος εδρών 22

Ανεξάρτητοι

Κογκολέζικο Κίνημα για Δημοκρατία και Ανάπτυξη (MCDDI)

Παναφρικανική Ένωση για Σοσιαλιστική Δημοκρατία (UPADS)

Κίνημα Δράσης για Ανανέωση (MAR)

Κίνημα για Αλληλεγγύη (MSD)

Λέσχη 2002 PUR

Δράση για το Κονγκό

Πατριωτική Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο (UPDP)

Νέες Δημοκρατικές Δυνάμεις (FDN)

Συναγερμός για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Πρόοδο (RDPS)

Ένωση για τη Δημοκρατία (UR)

Ένωση για Πρόοδο (UP)

Ένωση για Δημοκρατία και Ρεπουμπλικανισμό (UDR)

Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων (UFD)

Κίνημα για Δημοκρατία και Πρόοδο (MDP)

Νιάτα σε Κίνηση (JEM)

Συναγερμός για τον Πολίτη (RC)

Το Κόμμα της Ζωής (Parti la Vie)

137

Σύνολο Πηγή: Xinhua

[22]

, Panapress

[23]

, IPU

[24]

Δημοκρατία του Κονγκό

Εκλογές για Γερουσία Στις 30 Ιουλίου του 2008 διεξήχθησαν έμμεσες εκλογές για Γερουσία.[25] Στις 29 Ιουνίου προηγήθηκαν οι τοπικές εκλογές. Οι σύμβουλοι που εξελέγησαν στις εκλογές αυτές εξέλεξαν τους γερουσιαστές.[26]

Διοικητική διαίρεση Η Δημοκρατία του Κονγκό υποδιαιρείται σε 10 régions (νομούς) και μία κοινότητα (commune), την πρωτεύουσα Μπραζαβίλ. Αυτές είναι: • • • • • • • • •

Δυτική Κουβέτ (Cuvette-Ouest) Κουβέτ (Cuvette) Κουιλού (Kouilou) Λεκουμού (Lékoumou) Λικουαλά Μπουενζά Κοινότητα της Μπραζαβίλ Νιαρί Πλατό (Plateaux)

• Πουλ (Pool) • Σανγκά (Sangha) Οι νομοί διαιρούνται επιπλέον σε 46 επαρχίες.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Ανθρώπινα δικαιώματα Δουλεία Πολλοί Πυγμαίοι στο Κονγκό ζουν σαν σκλάβοι στα αφεντικά τους, που είναι Μπαντού.[27] Η χώρα είναι βαθύτατα διαιρεμένη σε δύο σημαντικές εθνοτικές ομάδες.[27] Οι Πυγμαίοι σκλάβοι ανήκουν από τη γέννησή τους στους αφέντες τους, που είναι Μπαντού και αυτό αποτελεί παράδοση που τηρείται ανά τους αιώνες.[27] Οι Πυγμαίοι χρησιμοποιούνται συχνά για κυνήγι, ψάρεμα και χειρωνακτικές εργασίες στα χωριά της ζούγκλας από τα αφεντικά τους. Οι τελευταίοι τους πληρώνουν μόνο με τσιγάρα, φορεμένα ρούχα ή και τους αφήνουν απλήρωτους.[27] Αναμένεται η ψήφιση νόμου από το κοινοβούλιο που θα παρέχει ειδική προστασία στους Πυγμαίους.[27]

Δημοκρατία του Κονγκό

Πηγή • Review of Congo [28] by the United Nations Human Rights Council's Universal Periodic Review, 6 Μαΐου 2009.

Περαιτέρω βιβλιογραφία • Maria Petringa, Brazza, A Life for Africa (2006) ISBN 978-1-4259-1198-0

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Κυβέρνηση • Πύλη της Κυβέρνησης [29] • Προεδρία της Δημοκρατίας [30] • Chief of State and Cabinet Members [31] Γενικά • Προφίλ της χώρας [32] από τα BBC News • Republic of the Congo [33] από το UCB Libraries GovPubs • Crisis briefing on the Republic of Congo's struggle for peace [34] από το Reuters AlertNet Ειδήσεις • τίτλοι ειδήσεων για τη χώρα [35] από το AllAfrica.com • Ανθρωπιστικά νέα και ανάλυσηαπό το IRIN – Congo [36] Πολιτισμός • Κονγκολέζικη λογοτεχνία [37] • Baka Pygmies of Cameroon and Congo [38] Πολιτισμός και μουσική των πρώτων κατοίκων του Κονγκό. Τουρισμός • Wikitravel: Δημοκρατία του Κονγκό (ταξιδιωτικός οδηγός)

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE% params=0. 75_N_15. 3833_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE% params=4_14_S_15_14_E_type:city [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cf. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=634& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Human Development Indices (http:/ / hdr. undp. org/ en/ media/ HDI_2008_EN_Tables. pdf), Table 3: Human and income poverty, p. 35. Ανακτήθηκε την 1η Ιουνίου του 2009 [6] Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, τ. 9, σελ. 149, ΙSBN 960-6711-02-1. [7] C. R. Boxer, The Portuguese Seaborne Empire, 1415-1825 [8] Galloy, Martine-Renée; Gruénais, Marc-Éric (Νοέμβριος 1997). "Fighting for power in the Congo" (http:/ / mondediplo. com/ 1997/ 11/ africa2). Le Monde diplomatique. . Ανακτήθηκε την 17-06-2009. [9] Congo, Republic of (Brazzaville) (http:/ / www. freedomhouse. org/ template. cfm?page=22& year=2006& country=7093). Freedom House (2006) (ανακτήθηκε 12-06-2009 ) [10] "Congo approves new constitution" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 1779007. stm). BBC. 24 Ιανουαρίου 2002. . Ανακτήθηκε την 12-06-2009. [11] "Congo peace deal signed" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 2859881. stm). BBC. 18 Μαρτίου 2003. . Ανακτήθηκε την 15-06-2009. [12] Languages of Congo (http:/ / www. ethnologue. com/ show_country. asp?name=CG). SIL International (ανακτήθηκε 13-06-2009 )

Δημοκρατία του Κονγκό [13] Levinson, David (1998). Ethnic groups worldwide (http:/ / books. google. com/ books?id=uwi-rv3VV6cC& pg=PA120& lpg=PA120). Greenwood Publishing Group. σελ. 120–121. ISBN 9781573560191. . [14] Congo Overview (http:/ / www. minorityrights. org/ ?lid=4141). Minority Rights Group International (ανακτήθηκε 13-06-2009 ) [15] Background Note: Republic of the Congo (http:/ / www. state. gov/ r/ pa/ ei/ bgn/ 2825. htm#people) United States Department of State. 21 Αυγούστου 2008. [16] Congo, Republic of the (http:/ / www. state. gov/ g/ drl/ rls/ irf/ 2008/ 108363. htm). U.S. Department of the State (ανακτήθηκε 14-09-2009 ) [17] Fanny Pigeaud, "Congo leader challenged to re-run poll" (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5gei-xjmhvM4RKAextjHywPagHB2g), AFP, 12 Ιουλίου 2009. [18] "Congo counts votes after contested presidential poll" (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5iNZDCwisCPAr-BP-KEih_cJStWow), AFP, 12 Ιουλίου 2009. [19] Laudes Martial Mbon, "Row rages over Congo presidential poll" (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5iNZDCwisCPAr-BP-KEih_cJStWow), AFP, 13 Ιουλίου 2009. [20] Voice of America (http:/ / www. voanews. com/ english/ Africa/ 2009-07-16-voa2. cfm), Congo’s Opposition Rejects Sunday’s Election Results, 15 Ιουλίου 2009. [21] http:/ / psephos. adam-carr. net/ countries/ c/ congo/ congo2009. txt [22] http:/ / www. jeuneafrique. com/ pays/ congo_brazza/ article_depeche. asp?art_cle=XIN70027lgislleitra0 [23] http:/ / www. jeuneafrique. com/ pays/ congo_brazza/ article_depeche. asp?art_cle=PAN70027lepouniujud0 [24] http:/ / www. ipu. org/ parline-e/ reports/ 2071_E. htm [25] Electoral Calendar-international elections world elections (http:/ / www. angelfire. com/ ma/ maxcrc/ elections. html) [26] "Elections locales du 29 juin - Isidore Mvouba donne le top de la campagne électorale du RMP" (http:/ / www. brazzaville-adiac. com/ index. php?action=depeche& dep_id=22658& oldaction=liste& regpay_id=0& them_id=0& cat_id=1& ss_cat_id=18& LISTE_FROM=0& select_month=06& select_year=2008), Les Dépêches de Brazzaville, 17 Ιουνίου 2008 (Γαλλικά). [27] Thomas, Katie (12-03-2007). "Congo's Pygmies live as slaves" (http:/ / www. newsobserver. com/ 110/ story/ 552528. html). The News & Observer. . Ανακτήθηκε την 29-09-2008. [28] http:/ / www. un. org/ webcast/ unhrc/ archive. asp?go=090506 [29] http:/ / www. congo-siteportail. info/ [30] http:/ / www. presidence. cg/ accueil/ [31] https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ world-leaders-1/ world-leaders-c/ congo-republic-of-the. html [32] http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ country_profiles/ 1076794. stm [33] http:/ / ucblibraries. colorado. edu/ govpubs/ for/ Congo. htm [34] http:/ / members. alertnet. org/ db/ crisisprofiles/ CG_TEN. htm?v=in_detail [35] http:/ / allafrica. com/ congo_brazzaville/ [36] http:/ / www. irinnews. org/ Africa-Country. aspx?Country=CG [37] http:/ / aflit. arts. uwa. edu. au/ CountryCongoEN. html [38] http:/ / www. pygmies. info/

Ερυθραία Ερυθραία Συντεταγμένες: 15°28′60″N 38°15′00″E15.4833, 38.25 [1]

Σημαία της Ερυθραίας Εθνόσημο της Ερυθραίας Εθνικός ύμνος: Ertra, Ertra, Ertra «Ερυθραία, Ερυθραία, Ερυθραία»

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ασμάρα 15°19′60″N 38°55′60″E15.3333, 38.9333 [2]

Επίσημες γλώσσες

Επίσημα Καμία, Τιγκρίνια[3] , Αραβική, Τιγκρέ

Πολίτευμα

Μεταβατική κυβέρνηση Πρόεδρος Ισάιας Αφεγουέρκι

Ανεξαρτησία Από την Ιταλία Από την Αιθιοπία - de facto - de jure Σύνταγμα

Νοέμβριος 1941 24 Μαΐου 1991 24 Μαΐου 1993 23 Μαΐου 1997 (επικυρώθηκε αλλά δεν τέθηκε σε ισχύ)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

117.600 km2 (100η) αμελητέο 1.626 χμ. 2.234 χμ.

Ερυθραία

91 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2002 • Πυκνότητα

5.647.168[4] (113η) 4.298.270 46,55 κατ./km² (156η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

3,813 δισ. $[5] (154η) 739 $[5] (176η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,694 δισ. $[5] (156η) 328 $[5] (176η)

ΔΑΑ (2007)

0,472 (165η) – χαμηλός

Νόμισμα

Νάκφα (ERN)

Ζώνη ώρας

EAT (UTC +3)

Internet TLD

.er

Κωδικός κλήσης

+291

Το Κράτος της Ερυθραίας (Τιγκρίνια: ሃገረ ኤርትራ "Χαγκέρε Έρτρα") είναι μια χώρα της βορειοανατολικής Αφρικής στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας. Έχει έκταση 117.600 km² και πληθυσμό 5.647.168 (113η στον κόσμο), σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009[4] . Ανατολικά βλέπει στην Ερυθρά θάλασσα, συνορεύει δυτικά με το Σουδάν, νότια την Αιθιοπία, και νοτιοανατολικά με το Τζιμπουτί. Πρωτεύουσα είναι η Ασμάρα. Είναι ένα από τα νεότερα ανεξάρτητα κράτη με ανεξαρτησία από την Αιθιοπία στις 24 Μαΐου του 1993.

Διακυβέρνηση Η Ερυθραία έχει μεταβατική κυβέρνηση. Έπειτα από τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος για ανεξαρτησία της Αυτόνομης Περιοχής της Ερυθραίας, στις 23-25 Απριλίου του 1993, συστάθηκε μια εθνοσυνέλευση, η οποία αποτελούνταν αποκλειστικά από μέλη του Λαϊκού Μετώπου για τη Δημοκρατία και για τη Δικαιοσύνη (PFDJ). Καταρτίστηκε επίσης συνταγματική επιτροπη, με σκοπό την κατάρτιση Συντάγματος. Η προσωρινή βουλή εξέλεξε πρόεδρο τον Ισάιας Αφουόρκι. Το Σύνταγμα του 1997 δεν τέθηκε ποτέ σε εφαρμογή, παρότι επικυρώθηκε, και οι εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για το 2001, αναβλήθηκαν επ' αόριστον. Σήμερα το μοναδικό νόμιμο κόμμα είναι το PFDJ. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4]

Διοικητική διαίρεση Περιφέρειες Η Ερυθραία διαιρείται σε 6 περιφέρειες 1. 2. 3. 4. 5. 6.

Κεντρική (Maekel) Νότια (Debub) Γκας-Μπάρκα (Gash-Barka) Ανσέμπα (Anseba) Βόρεια Ερυθρά Θάλασσα (Semienawi-Keih-Bahri) Νότια Ερυθρά Θάλασσα (Debubawi-Keih-Bahri)

Ερυθραία

Πρόσφατη Ιστορία Τον Ιούνιο του 2008 κορυφώθηκε η πολύμηνη ένταση του κράτους με το Τζιμπουτί στη μεθόριο των 2 χωρών[6] . Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε ομόφωνα στις 30 Ιουλίου του 2008 τον τερματισμό της αποστολής της δύναμης των κυανόκρανων οι οποίοι επιτηρούσαν την διαμφισβητούμενη μεθόριο της Αιθιοπίας με την Ερυθραία.[7] . Η κυβέρνηση της Αντίς Αμπέμπα κατηγόρησε την Ασμάρα ότι υποθάλπτει τους Σομαλούς πειρατές, το Νοέμβριο του 2008.[8] Πολύ συχνά η Ερυθραία και η Αιθιοπία αλληλοκατηγορούνται για βομβιστικές επιθέσεις από τη μία στο έδαφος της άλλης. Στα τέλη Φεβρουαρίου του 2009 ανακοινώθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών ότι σε βομβιστική επίθεση που σημειώθηκε στο έδαφος της χώρας σκοτώθηκαν 2 και τραυματίστηκαν αρκετά ακόμα άτομα.[9]

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 61,78 χρόνια (59,71 χρόνια οι άνδρες και 63,9 οι γυναίκες).[4]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%95%CF%81%CF%85%CE%B8%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%B1& params=15. 4833_N_38. 25_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%95%CF%81%CF%85%CE%B8%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%B1& params=15. 3333_N_38. 9333_E_type:city(500000) [3] The new book of knowledge- Grolier, volume "E". Article- Eritrea. [4] Ερυθραία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ er. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=643& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Ναυτεμπορική, Τζιμπουτί: Δύο στρατιώτες νεκροί και 17 τραυματίες, 11 Ιουνίου 2008 [7] Ναυτεμπορική, ΟΗΕ: Τερματισμός αποστολής κυανόκρανων στη μεθόριο Αιθιοπίας-Ερυθραίας, 31 Ιουλίου 2008 [8] Αιθιοπία κατά Ερυθραίας για την πειρατεία (http:/ / www. e-tipos. com/ newsitem?id=63368), Ελεύθερος Τύπος, 29 Νοεμβρίου 2008. [9] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 138297oz_20090301138297. php3), Ερυθραία: βομβιστική επίθεση με δύο νεκρούς και αρκετούς τραυματίες σημειώθηκε αυτήν την εβδομάδα στο έδαφος της χώρας, σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών, 1η Μαρτίου 2009

bjn:Eritrea

Ζάμπια Ζάμπια Συντεταγμένες: 14°07′00″S 27°37′60″E-14.1167, 27.6333 [1]

Σημαία της Ζάμπιας Εθνόσημο της Ζάμπιας Εθνικό σύνθημα: "One Zambia, One Nation" (Μία Ζάμπια, ένα κράτος) Εθνικός ύμνος: 'Stand and Sing of Zambia, Proud and Free«Σηκωθείτε και τραγουδήστε για τη Ζάμπια, Περήφανη και Ελεύθερη»

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη)

Λουσάκα

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά Τσιμπέμπα, Τσινγιάνια, Λούντα, Τόνγκα , Σιλόζι, Νκόγια, Λουβάλε, Τουμπούκα, Κάοντε και άλλες 70 τοπικές γλώσσες.

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος Ρουπία Μπάντα Αντιπρόεδρος Τζορτζ Κούντα Ανεξαρτησία Από Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

24 Οκτωβρίου 1964 24 Αυγούστου 1991, αναθεωρήθηκε το 1996.

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

752.618[2] km2 (39η) 1 5.664 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2000 • Πυκνότητα

11.862.740[3] [4] (72η) 9.885.591[5] 15,76 κατ./km² (199η)

Ζάμπια

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

18,482 δισ. $[6] (123η) 1.544 $[6] (154η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

12,293 δισ. $[6] (110η) 1.027 $[6] (141η)

ΔΑΑ (2007)

0,481 (164η) – χαμηλός

Νόμισμα

Κουάτσα (ZMK)

Ζώνη ώρας

Ώρα Κεντρικής Αφρικής (UTC +2)

Internet TLD

.zm

Κωδικός κλήσης

+260

Η Ζάμπια είναι μια μεσόγεια χώρα στα νότια της Νότιας Αφρικής με έκταση 752.614 km² και πληθυσμό 11.862.740[3] . Πρώην βρετανική αποικία ως Βόρεια Ροδεσία, έγινε ανεξάρτητη το 1964 ως Ζάμπια. Έλαβε την ονομασία της από τον ποταμό Ζαμβέζη που τη διαρρέει. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποταμό στο κράτος. Συνορεύει με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό βόρεια, την Τανζανία βορειοανατολικά, το Μαλάουι ανατολικά, τη Μοζαμβίκη, τη Ζιμπάμπουε, τη Μποτσουάνα και τη Ναμίμπια νότια και με την Αγκόλα δυτικά. Το μεγαλύτερο μήκος της χώρας από το Βορρά προς το Νότο είναι 821 χιλιόμετρα και από την Ανατολή προς τη Δύση 1.380 χιλιόμετρα. Πρωτεύουσά της είναι η Λουσάκα. Επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Ρουπία Μπάντα.

Φυσική γεωγραφία Η χώρα χωρίζεται σε δύο τμήματα, στο βορειοανατολικό και στο νοτιοδυτικό τμήμα, από μια λεπτή λωρίδα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό. Στο μεγαλύτερο μέρος του το βορειοανατολικό τμήμα καταλαμβάνεται από τα όρη Μουτσίγκα, με μεγαλύτερο υψόμετρο τα 2.068 μ., στα νότια της λίμνης Τανγκανίκα. Στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας υπάρχουν πολλά υψίπεδα, που καταλήγουν στις μεγάλες κοιλάδες του Ζαμβέζη και των παραποτάμων του[7] . Ο εν λόγω ποταμός σχηματίζει, στα σύνορα με τη Ζιμπάμπουε, τους Καταρράκτες της Βικτόριας, οι οποίοι έχουν ύψος 108 μ. Εξάλλου, στη Ζάμπια βρίσκονται και πολλές λίμνες, όπως η Μπαγκουέλου στα βορειοδυτικά και η τεχνητή λίμνη Καρίμπα, η οποία δημιουργήθηκε το 1961 . Η Καρίμπα βρίσκεται στη συμβολή με τον Καφούε, μεγαλύτερο ποταμό που ρέει ολόκληρος στη Ζάμπια.

Χάρτης της Ζάμπια

Μορφολογία εδάφους Η Ζάμπια παρουσιάζει κυρίως ορεινή διαμόρφωση με πολλά οροπέδια. Το μέσο υψόμετρο της χώρας είναι 1.000 - 1.500 μέτρα. Ο κυριότερος ορεινός όγκος της χώρας, τα όρη Μουτσίνγκα, βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της, όπου εντοπίζεται και η ψηλότερη κορυφή της χώρας, με υψόμετρο 2.370 μέτρα. Μεγάλα υψόμετρα

Ζάμπια σημειώνονται και στο οροπέδιο Εμπάλα, στο βόρειο τμήμα της Ζάμπια (μέχρι 2.000 μ.), όπως και στα όρη Μουίνγκα (2.340 μέτρα).

Υδρογραφία Μεγαλύτερος ποταμός της χώρας είναι ο Ζαμβέζης. Το συνολικό του μήκος είναι 2.660 χιλιόμετρα και η λεκάνη αποστράγγισής του εκτείνεται σε 1.295.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι πηγές του βρίσκονται στη βορειοδυτική Ζάμπια και στην Αγκόλα. Ρέει στο ανατολικό τμήμα της Αγκόλα και στο δυτικό τμήμα της Ζάμπια σε κατεύθυνση Βορρά - Νότου και στη συνέχεια στρέφεται προς τα ανατολικά, σχηματίζει το φυσικό σύνορο ανάμεσα στη Ζάμπια και τη Ζιμπάμπουε, εισέρχεται στο έδαφος της Μοζαμβίκης, στρέφεται προς τα νοτιοανατολικά και εκβάλλει στον Ινδικό ωκεανό. Στον ρου του Ζαμβέζη σχηματίζονται αρκετοί καταρράκτες, οι σημαντικότεροι από τους οποίους είναι οι καταρράκτες Ενγκόγκε και οι καταρράκτες της Βικτορίας. Παρ` όλα αυτά, ο ποταμός είναι πλωτός σε μεγάλο μήκος του. Άλλοι ποταμοί της χώρας είναι ο Λουάνγκουα και ο Τσαμπέζι, στο ανατολικό τμήμα της, ο Καφούε (παραπόταμος του Ζαμβέζη, μήκους 1.570 χιλιομέτρων), στη κεντρική Ζάμπια, και ο Λουαπούλα, που αποτελεί το φυσικό σύνορο σε μεγάλο μέρος της μεθορίου με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Στο βόρειο τμήμα της Ζάμπια βρίσκεται η Οι καταρράκτες της Βικτορίας λίμνη Τανγκανίκα (έκταση 31.900 τετρ. χλμ.), η οποία βρέχει επίσης τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την Τανζανία και το Μπουρούντι και της οποίας μόνο ένα μικρό τμήμα ανήκει στη Ζάμπια, καθώς και η λίμνη Μουέρου (έκταση 4.340 τετρ. χλμ.), η οποία ανήκει και στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Η λίμνη Μπανγκουεούλου (έκταση 5.000 τετρ. χλμ.) βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Ζάμπια, ενώ στο νότιο τμήμα της, πάνω στο ρου του ποταμού Ζαμβέζη, βρίσκεται η τεχνητή λίμνη Καρίμπα (έκταση 5.000 τετρ. χλμ), η οποία βρέχει και τη Ζιμπάμπουε.

Κλίμα Η Ζάμπια βρίσκεται στην τροπική ζώνη, αλλά το κλίμα της, κυρίως εξαιτίας του μεγάλου υψομέτρου, είναι υποτροπικό. Διακρίνονται τρεις διαφορετικές εποχές. Από το Μάιο ως τον Αύγουστο ο καιρός είναι ψυχρός και ξερός. Στην περίοδο από τον Αύγουστο ως τον Οκτώβριο επικρατεί θερμό και ξερό κλίμα, ενώ από τον Οκτώβριο ως το Μάιο ο καιρός είναι θερμός και υγρός και σημειώνονται πολλές βροχοπτώσεις. Η μέση θερμοκρασία του Ιουλίου, που είναι ο ψυχρότερος μήνας, είναι 17 °C, ενώ του Ιανουαρίου, που είναι ο θερμότερος μήνας, είναι 22 °C. Το μεγαλύτερο μέρος των βροχοπτώσεων σημειώνεται στη Ζάμπια από το Νοέμβριο ως τον Απρίλιο με τη μορφή των τροπικών καταιγίδων. Το ύψος των ετήσιων βροχοπτώσεων κυμαίνεται από 762 χιλιοστόμετρα, στο νότιο τμήμα της χώρας, ως 1.397 χιλιοστόμετρα, στο βόρειο τμήμα της. Μεγάλο τμήμα του εδάφους περιβάλλεται από τη σαβάνα, που παρουσιάζει ποικιλομορφία. Μεταξύ των λιμνών Μπανγκεούλου, Τανγκανίκα και Μουέρου βρίσκεται η βροχερή περιοχή του βορρά, με δάσος ισημερινού τύπου.

Ζάμπια

Χλωρίδα και πανίδα Στο τοπίο της Ζάμπια κυριαρχεί η σαβάνα με θάμνους, ψηλά χόρτα και μικρά δέντρα. Στο νοτιοδυτικό τμήμα της υπάρχουν τροπικά δάση, τα οποία καλύπτουν περίπου το 28% της επιφάνειας της χώρας και στα οποία συναντιέται μεγάλη ποικιλία δέντρων. Πάνω από το 8% της έκτασης της Ζάμπια βρίσκεται σε καθεστώς κρατικής προστασίας μέσα στα πλαίσια των 19 εθνικών πάρκων της. Μέσα στη μεγάλη ποικιλία της χλωρίδας της Ζάμπια περιλαμβάνεται και ο πάπυρος, που φυτρώνει στις όχθες των λιμνών της. Αναλόγως πλούσια με την άγρια χλωρίδα της χώρας είναι και η άγρια πανίδα της. Στη Ζάμπια υπάρχουν ελέφαντες, ρινόκεροι, ιπποπόταμοι, λεοπαρδάλεις, λιοντάρια, ύαινες, αγριόγατες, αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις, πίθηκοι, ζέβρες, αγριόχοιροι, βουβάλια, κροκόδειλοι και πολλά είδη ερπετών, πτηνών και εντόμων. Καθώς η Ζάμπια είναι μία από τις πιο βιομηχανοποιημένες χώρες της Αφρικής, η ατμοσφαιρική ρύπανση και η όξινη βροχή αποτελούν σημαντικούς κινδύνους για τη χλωρίδα και την πανίδα της.

Δημογραφία Η εγκατάσταση του σημερινού πληθυσμού συντελέστηκε στις πιο πρόσφατες εποχές. Προηγήθηκε η κατά κύματα εγκατάσταση άλλων πληθυσμών, όπως οι Βουσμάνοι κατά τα αρχαία χρόνια, οι Οτεντότοι στα υψίπεδα, οι Μπατούα στη λίμνη Μπανγκουεούλου, οι Μπατόνγκα το 12ο αιώνα και οι Λόζι , τους οποίους οι Βρετανοί ονόμασαν Μπαρότσε (εξ ου και Μπαροτσελάνδη ονομάστηκε το λεκανοπέδιο του Ζαμβέζη, όπου εγκαταστάθηκαν). Οι κάτοικοι της χώρας ανήκουν σε φυλές που ομιλούν τη γλώσσα Μπαντού. Περισσότερες από 70 εθνοτικές ομάδες που κατοικούν στη Ζάμπια ανήκουν στην ομογλωσσία των Μπαντού. Σημαντικότερες εξ αυτών είναι οι Μπατόνγκα (Τόνγκα, στο Νότο), Μπαμπέμπα (οι Μπέμπα του Βορρά), Νιάνζα, Μπαλούντα, Μπαμπούε και Λόζι. Σχεδόν το 99% του συνολικού πληθυσμού είναι αφρικανικής καταγωγής. Ελάχιστοι Ευρωπαίοι ζουν στη Ζάμπια σήμερα, περίπου 1,3%. Το προσδόκιμο ζωής είναι ένα από τα χαμηλότερα στον κόσμο (σύνολο πληθυσμού 38,63 έτη), με τους άνδρες να ζουν κατά μέσον όρο 38,53 χρόνια και τις γυναίκες 38,73, με βάση στοιχεία του 2009. Το 40% του συνόλου των κατοίκων ζει στις πόλεις. Η χώρα διαιρείται διοικητικά σε 9 διαμερίσματα: Ανατολικό, Βόρειο, Βορειοδυτικό, Δυτικό, Κεντρικό, Κόπερμπελτ, Λουαπούλα, Λουσάκα και Νότιο. Η Κόπερμπελτ αποτελεί, όπως λέει και το όνομά της, τη ζώνη παραγωγής χαλκού. Εκεί βρίσκονται οι σημαντικότερες πόλεις στη χώρα, όπως η Τσινγκόλα.

Δημογραφικά στοιχεία Η Ζάμπια έχει 9.959.037 κατοίκους (εκτίμηση 2002). Η μέση πυκνότητα του πληθυσμού είναι 13 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ο αστικός πληθυσμός της αντιστοιχεί στο 43,1% του συνολικού πληθυσμού, ενώ το υπόλοιπο 56,9% αποτελεί τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας. Ο μέσος προσδοκώμενος χρόνος ζωής είναι 37 χρόνια: 37 χρόνια για τις γυναίκες και 37 χρόνια για τους άντρες (2002). Η γεννητικότητα φτάνει στο 4,1% και η θνησιμότητα στο 2,1, ενώ η βρεφική Εξέλιξη του πληθυσμού της Ζάμπια (1961-2003) θνησιμότητα ανέρχεται στο 8,9% (2002). Η αύξηση του πληθυσμού είναι 1,9% (2002). Το 47,1% του πληθυσμού της Ζάμπια είναι ηλικίας κάτω των 15 ετών, το 50,4% είναι 15 εώς 65, ενώ το 2,5% έχει υπερβεί το εξηκοστό πέμπτο έτος.

Ζάμπια

Πόλεις Η Λουσάκα, πρωτεύουσα της Ζάμπια από το 1935 (μέχρι τότε πρωτεύουσα ήταν το Λίβινγκστον), είναι μια σύγχρονη πόλη, που βρίσκεται σε ένα οροπέδιο στο νότιο τμήμα της χώρας, σε υψόμετρο 1.280 μέτρων. Είναι η μεγαλύτερη πόλη της Ζάμπια και αποτελεί το οικονομικό και διοικητικό της κέντρο. Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 982.000 κατ. Ιδρύθηκε το 1905 από Ευρωπαίους αποίκους. Το όνομά της το πήρε από έναν τοπικό Αφρικανό ηγέτη. Το Κίτουε, που ιδρύθηκε το 1936 ως κέντρο εξόρυξης χαλκού, σήμερα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα της Ζάμπια. Ο πληθυσμός του φτάνει τις 338.207. Άλλες μεγάλες πόλεις είναι η Ντόλα, πρωτεύουσα της επαρχίας Κόπερμπελτ και σημαντικό βιομηχανικό κέντρο της χώρας, με 376.311 κατ., η Μουφουλίρα με 152.944 κατ., η Τσίνγκολα με 187.130 κατ. κ.ά. Γλώσσα Επίσημη γλώσσα στη χώρα είναι η αγγλική. Ωστόσο, περισσότερες από 70 τοπικές διάλεκτοι ομιλώνται σε ολόκληρο το κράτος, όπως η Νιάνζα, η Μπέμπα, η Τόνγκα, η Λόζι και άλλες.Οι τηλεοπτικές εκπομπές χρησιμοποιούν την αγγλική γλώσσα, ενώ στις ραδιοφωνικές εκπομπές χρησιμοποιούνται και οι επικρατέστερες τοπικές γλώσσες.

Σύνθεση πληθυσμού Το 98,7% των κατοίκων της Ζάμπια είναι Αφρικανοί και μόλις το 1,1% Ευρωπαίοι, ενώ υπάρχει και ένα 0,2% Ασιατών (κυρίως Ινδών). Στη Ζάμπια κατοικούν σχεδόν αποκλειστικά φυλές Μπαντού. Στις βόρειες περιοχές κατοικούν μέλη της φυλής Μπέμπα, που αποτελούν περίπου το 36,2% του πληθυσμού, και στις νότιες περιοχές της χώρας κατοικούν κυρίως μέλη της φυλής Τόνγκα, που αποτελούν το 15,1% του πληθυσμού. Το υπόλοιπο τμήμα του πληθυσμού της Ζάμπια αποτελείται από τις εθνοφυλετικές ομάδες των Μαλάουι (13,7%), των Λόζι (9,3%), των Λούντα (6,3%), των Λουένα (5%) κ.ά. Συνολικά οι Αφρικανοί κάτοικοι της χώρας ανήκουν σε περισσότερες από 70 διαφορετικές φυλές Μπαντού.

Θρησκεία Το 72% περίπου των κατοίκων της Ζάμπια είναι χριστιανοί (33% προτεστάντες, 26% ρωμαιοκαθολικοί, 9% οπαδοί χριστιανικών δογμάτων αναμεμιγμένων με τοπικά ανιμιστικά στοιχεία). Οι υπόλοιποι κάτοικοι, περίπου το 27% του πληθυσμού, ακολουθούν τοπικές ανιμιστικές θρησκείες, ενώ υπάρχει και μια μικρή μουσουλμανική κοινότητα και λίγοι ινδουιστές. Οι εκτιμήσεις για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του πληθυσμού παρουσιάζουν αποκλίσεις.

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι Προεδρική Δημοκρατία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι αρχηγός κράτους και αρχηγός κυβέρνησης. Η θητεία του είναι πενταετής και διορίζει το υπουργικό συμβούλιο. Το Κοινοβούλιο αποτελείται από 150 μέλη και ασκεί τη νομοθετική εξουσία. Οι βουλευτές εκλέγονται με άμεση καθολική ψηφοφορία για πενταετή θητεία. Πρόεδρος της χώρας είναι από το 2008 ο Ρουπία Μπάντα, ο οποίος διαδέχθηκε τον αποθανόντα Λεβί Μουαναγουάσα. Η χώρα έχει Σύνταγμα από τις 24 Αυγούστου του 1991.

Πολίτευμα και Συνταγματικοί θεσμοί Σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα του 1991, η Ζάμπια είναι πολυκομματική προεδρική Δημοκρατία. Ο πρόεδρος, που ασκεί και καθήκοντα πρωθυπουργού, εκλέγεται για πενταετή θητεία. Το νομοθετικό σώμα, η Εθνοσυνέλευση, αποτελείται από 150 μέλη, επίσης πενταετούς θητείας. Υπάρχει και ένα 27μελές συμβουλευτικό σώμα, το Συμβούλιο των Αρχηγών, στο οποίο συμμετέχουν οι 27 σημαντικότεροι φύλαρχοι. Τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης και ο πρόεδρος εκλέγονται με γενικές εκλογές, στις οποίες δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι πολίτες της Ζάμπια που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους.

Ζάμπια

Υγεία και πρόνοια Η δημόσια υγεία στη Ζάμπια δε βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο. Ασθένειες όπως η φυματίωση και η λέπρα και διάφορες μολύνσεις είναι συνηθισμένες, ενώ συχνό είναι και το φαινόμενο της βλάβης της υγείας λόγω ασιτίας.

Εκπαίδευση Η εκπαίδευση παρέχεται δωρεάν και είναι υποχρεωτική από την ηλικία των 7 έως την ηλικία των 15 χρόνων. Σχεδόν όλα τα παιδιά φοιτούν στα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά μόνο το ένα τέταρτο απ` αυτά συνεχίζει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Υπάρχουν δύο πανεπιστήμια.

Ένοπλες Δυνάμεις Ο στρατός ξηράς και η πολεμική αεροπορία της Ζάμπια αριθμούν 1.228.385 άντρες (2002), ενώ η χώρα δε διαθέτει πολεμικό ναυτικό.

Διοικητική διαίρεση Η Ζάμπια διαιρείται σε 9 επαρχίες.

Προεδρικές εκλογές Προεδρικές εκλογές 2008 Στις 30 Οκτωβρίου και στις 31 Οκτωβρίου του 2008 διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές. Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, ο σημερινός πρόεδρος Ρουπία Μπάντα προηγείτο του υποψηφίου της Αντιπολίτευσης, Μάικλ Σάτα. Ο Σάτα κατήγγειλε νοθεία και τρομοκράτηση των ψηφοφόρων από τις δυνάμεις ασφαλείας.[8] Ωστόσο, τα αποτελέσματα που Διοικητική διαίρεση της χώρας ανακοινώθηκαν την 1η Νοεμβρίου με κατεμετρημένες 148 εκλογικές περιφέρειες έφεραν ξανά τον Μπάντα να προηγείται με 40% έναντι 38,5% για το Σάτα.[9] Η Αντιπολίτευση δεν έκανε δεκτό το αποτέλεσμα και απείλησε με προσφυγή στα δικαστήρια.[10] Στις 2 Νοεμβρίου επιβεβαιώθηκε η οριακή νίκη του Μπάντα,με την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων.[11] . Σύμφωνα με αυτά, πρόεδρος εξελέγη ο Μπάντα με 40,09% των ψήφων έναντι 38,13% για το Σάτα. Ο Μπάντα ορκίστηκε και ανέλαβε καθήκοντα την ίδια ημέρα, χρησιμοποιώντας την περίσταση για να απευθύνει κάλεσμα για ενότητα. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, η οποία αποτελείται από 158 μέλη, εκ των οποίων τα 8 διορίζονται από τον πρόεδρο ενώ τα υπόλοιπα εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία κάθε 5 χρόνια. Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν το Σεπτέμβριο του 2006. Το κυβερνών κόμμα του προέδρου Μουαναγουάσα κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών στο Κοινοβούλιο.

Ζάμπια

Οικονομία Η χώρα διαθέτει ορυκτό πλούτο και επιπλέον μπορεί να είναι αυτάρκης στην παραγωγή τροφίμων. Πρόκειται για μία από τις χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή χαλκού στον κόσμο. Βάση της οικονομίας της αποτελεί η εξόρυξη χαλκού. Ωστόσο, οι εξαγωγές χαλκού επλήγησαν τη δεκαετία του 1980 από τη διεθνή πτώση στις τιμές του προϊόντος. Στο υπέδαφος της χώρας υπάρχουν επίσης μεγάλες ποσότητες μολύβδου, κοβαλτίου και ψευδαργύρου. Η ενέργεια προέρχεται κυρίως από υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Η κακοδιαχείριση και η διαφθορά συνετέλεσαν στην επαύξηση των οικονομικών προβλημάτων κατά την Ορυχείο χαλκού ίδια περίοδο. Τη δεκαετία του 1990 η κυβέρνηση συνεργάστηκε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και προέβη στη λήψη μέτρων, όπως η υποτίμηση του νομίσματος και οι ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών εταιρειών. Τα μέτρα αυτά οδήγησαν σε αύξηση της ανεργίας και σε αυξημένα οικονομικά προβλήματα. Νόμισμα της χώρας είναι το Κουάτσα. Ο πρωτογενής τομέας δεν είναι ανεπτυγμένος και περιορίζεται στο να ικανοποιεί εσωτερικές ανάγκες. Το ίδιο συμβαίνει και με την κτηνοτροφία. Καλλιεργούνται ζαχαροκάλαμο, μανιόκα, καπνά, κεχρί, καλαμπόκι, αραχίδες. Εκτρέφονται βοοειδή και αιγοπρόβατα. Το ΑΕΠ της Ζάμπια ήταν 8,5 δισ. δολάρια το 2001 και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ 870 δολάρια. Εθνικό νόμισμα είναι το κουάτσα Ζάμπιας, που υποδιαιρείται σε 100 ενγκουέε. Η ισοτιμία κουάτσα - δολαρίου ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2002 ήταν 3.848 κουάτσα προς 1 δολάριο. Το εξωτερικό χρέος της χώρας ήταν 5,8 δισ. δολάρια το 2001, ενώ ο πληθωρισμός έφτασε το 21,5% το 2001. Το 27,2% της επιφάνειας της χώρας αποτελείται από δασικές εκτάσεις, το 47,2% είναι βοσκότοποι και λιβάδια και το 7% είναι καλλιεργήσιμη γη.

Γεωργία, υλοτομία, αλιεία και κτηνοτροφία Ο πρωτογενής τομέας συνεισφέρει το 24% του ΑΕΠ και απασχολεί το 85% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Πολλοί από τους κατοίκους της χώρας καλλιεργούν καλαμπόκι, κασάβα και άλλα είδη για προσωπική χρήση. Υπάρχει μια κατηγορία μεγάλων αγροκτημάτων στη Ζάμπια, τα οποία τα κατέχουν Ευρωπαίοι, και στα οποία εφαρμόζονται σύγχρονες μέθοδοι καλλιέργειας και οργάνωσης της αγροτικής παραγωγής, με αποτέλεσμα να παράγουν το ήμισυ περίπου της συνολικής αγροτικής παραγωγής της χώρας. Τα σημαντικότερα προϊόντα της γεωργικής παραγωγής της Ζάμπια είναι το καλαμπόκι, ο καπνός, τα φιστίκια, το βαμβάκι, η κασάβα, το ζαχαροκάλαμο, διάφορα φρούτα κ.ά. Στη χώρα εκτρέφονται βοοειδή, αιγοπρόβατα, χοίροι και πουλερικά. Επίσης, σημαντική είναι και η παραγωγή της υλοτομίας. Είναι συχνό το φαινόμενο της καλλιέργειας δασικών εκτάσεων που εκχερσώνονται και γι` αυτόν το λόγο οι κυβερνήσεις της Ζάμπια εφαρμόζουν κατά καιρούς φιλόδοξα προγράμματα αναδάσωσης.

Ορυκτός πλούτος Ο δευτερογενής τομέας στη Ζάμπια παράγει το 25% του ΑΕΠ και απασχολεί το 6% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Οι μεταλλευτικές βιομηχανικές μονάδες και οι μεγαλύτερες από τις υπόλοιπες βιομηχανίες ανήκουν στο κράτος, τουλάχιστον κατά 51%. Η βασικότερη πλουτοπαραγωγική πηγή της Ζάμπια είναι η εκμετάλλευση του υπεδάφους και ιδιαίτερα των κοιτασμάτων χαλκού (περιοχές Concola και Samba κοντά στην πόλη Casumbalesa)[12] . Υπάρχουν επίσης σημαντικά κοιτάσματα γαιάνθρακα, μολύβδου, ψευδαργύρου, σιδήρου, κοβαλτίου, χρυσού και σπανίων γαιών.

Ζάμπια

Βιομηχανία Οι υπόλοιπες βιομηχανίες της χώρας έχουν κατά κύριο λόγο μεταποιητικό χαρακτήρα: είναι βιομηχανίες τροφίμων, υφαντουργίες, χημικές βιομηχανίες, βιομηχανίες δομικών υλικών, εκρηκτικών υλών κ.ά. Τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια της Ζάμπια παρήγαγαν 7.822.000.000 κιλοβατώρες το 2000.

Εμπόριο Ο τριτογενής τομέας παράγει το 51% του ΑΕΠ απασχολώντας το 9% των εργαζομένων της χώρας. Μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει ιδιαίτερα ο κλάδος της παροχής υπηρεσιών. Το εμπορικό ισοζύγιο των συναλλαγών της Ζάμπια με χώρες του εξωτερικού επιδεινώθηκε ραγδαία κατά τη δεκαετία του 1970, καθώς η ζήτηση και η τιμή του χαλκού, που αποτελεί το βασικότερο εξαγωγικό προϊόν της χώρας, μειώθηκαν παγκοσμίως. Το 2001 έγιναν εισαγωγές προϊόντων αξίας 12,05 δισεκατομμυρίου δολαρίων και εξαγωγές προϊόντων αξίας 876 εκατομμυρίων δολαρίων. Το 67,1% των εισαγωγών προήλθε από τη Νότια Αφρική, το 9,8% από τη Μεγάλη Βρετανία, το 7,5% από τη Ζιμπάμπουε, το 5,9% από τις Ηνωμένες Πολιτείες κ.α. Οι εξαγωγές κατευθύνθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία (25,2%), την Νότια Αφρική (24,5%), την Ελβετία (9,4%), το Μαλάουι (7,5%) κ.α.

Εργασία και απασχόληση Σύμφωνα με στοιχεία του 2001, ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός της Ζάμπια 3,4 εκατομμύρια. Η συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας παρουσιάζεται μικρή. Η ανεργία το 2000 ήταν 50%.

Μεταφορές και επικοινωνιακό δίκτυο Το οδικό δίκτυο καλύπτει 91.440 χλμ. , με βάση στοιχεία του 2001. Εξ αυτών τα 20.117 ήταν ασφαλτοστρωμένα. H οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Κέντρο των συγκοινωνιών από αέρος είναι το διεθνές αεροδρόμιο στη Λουσάκα. Στην πόλη Κιτούε βρίσκεται επίσης αεροδρόμιο, ένα από τα 100 και πλέον σε ολόκληρο το κράτος. Αρκετές πόλεις διαθέτουν σιδηροδρομικές γραμμές, όπως η γραμμή Λουσάκα Λουμπουμπάσι, η οποία εξυπηρετεί με διακλάδωση την πόλη Κιτούε και η Μουφουλίρα, που διαθέτει δευτερεύουσα σιδηροδρομική γραμμή , η οποία ενώνεται με τη σιδηροδρομική γραμμή Ντόλα - Τσινγκόλα. Μη έχοντας διέξοδο προς τη θάλασσα, η Ζάμπια δε διαθέτει λιμάνια. Οι υδάτινες οδοί φθάνουν σε συνολικό μήκος τα 2.250 χλμ., με στοιχεία του 2005 και είναι αυτές των ποταμών Ζαμβέζη και Λουαπούλα, όπως επίσης και της λίμνης Τανγκανίκα.Σημαντική είναι και η συμβολή του ποτάμιου συστήματος της χώρας στη διεξαγωγή των μεταφορών. Το τηλεφωνικό δίκτυο της χώρας δεν είναι επαρκώς αναπτυγμένο. Όσον αφορά τις συσκευές επικοινωνίας αντιστοιχεί 1 τηλέφωνο ανά 112 άτομα, 1 τηλεοπτική συσκευή ανά 46 άτομα και 1 ραδιόφωνο ανά 5,5 άτομα. Η κυκλοφορία των ημερήσιων εφημερίδων της Ζάμπια είναι 13 φύλλα ανά 1.000 κατοίκους.

Πολιτισμός Οι φυλές της Ζάμπια έχουν δημιουργήσει αξιοσημείωτη παράδοση ξυλογλυπτικής, αγγειοπλαστικής και καλαθοπλεκτικής. Ιδιαίτερα διαδεδομένη είναι και η παραδοσιακή μουσική, η οποία ποικίλλει από φυλή σε φυλή. Η μουσική ήταν και εξακολουθεί να είναι απαραίτητο στοιχείο των τοπικών τελετουργιών κάθε είδους. Η παραδοσιακή μουσική των φυλών της Ζάμπια χρησιμοποιεί τύμπανα, ξυλόφωνα, διάφορους τύπους εγχόρδων, αυλούς, κουδούνια, κρόταλα και τη σάνσα, ένα παραδοσιακό αφρικανικό είδος πιάνου. Στα αστικά κέντρα της χώρας, η παραδοσιακή μουσική φτάνει κυρίως ως επιρροή σε συνθέσεις νεοτερικής, δυτικότροπης μουσικής. Ο ίδιος ο πρόεδρος Κένεθ Καούντα, μέσα στα πλαίσια της πολιτικής προβολής της εθνικής ταυτότητας της Ζάμπια, ενθάρρυνε τη διάδοση της παραδοσιακής μουσικής, ακόμη και μέσα από έργα νέων συνθετών.

100

Ζάμπια

Αξιοθέατα Οι καταρράκτες Βικτορίας του ποταμού Ζαμβέζη έχουν πλάτος 1.600 μέτρα και πέφτουν από ύψος 120 μ. σε ένα στενό φαράγγι. Αποτελούν το σημαντικότερο αξιοθέατο στη Ζάμπια και ανακαλύφθηκαν από τον Ντέιβιντ Λίβινγκστον (1855), ο οποίος τους έδωσε το όνομα της Βασίλισσας Βικτωρίας. Οι ντόπιοι ονομάζουν τους καταρράκτες Μόζι όα Τούνια (=ο καπνός που βροντά) ή Σεόνγκο (=ουράνιο τόξο). Το 1989 το εθνικό πάρκο των καταρρακτών ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ. Αξίζει να σημειωθεί ότι το εθνικό πάρκο διαμοιράζεται ανάμεσα στη Ζάμπια και στη Ζιμπάμπουε. Εξάλλου, στη χώρα βρίσκεται και το Εθνικό Πάρκο Καφούε, στην περιοχή όπου ρέει ο ομώνυμος ποταμός και οι ποταμοί Λούνγκα και Λουπούφα, με αλιευτικό πλούτο. Η προστατευόμενη αυτή περιοχή δημιουργήθηκε το 1950 και εκτείνεται στα 22.400 τετραγωνικά χλμ. Στις σαβάνες του πάρκου βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη της άγριας πανίδας. Καλλιτεχνική δημιουργία Τα πρώτα δείγματα καλλιτεχνικής δημιουργίας στην πρώην βρετανική αποικία ανάγονται στα παλαιολιθικά χρόνια. Οι παλαιότερες βραχογραφίες είναι ηλικίας περίπου 18.000 ετών και ανακαλύφθηκαν κοντά στην πόλη Μπίκα, στο Βόρειο Διαμέρισμα, όπου σήμερα λειτουργεί Μουσείο. Εκτός από αυτό το μουσείο, αξιόλογο είναι και το Μουσείο και Κέντρο Κοινοπραξίας Τεχνών της Τσόμα, στην πόλη αυτή. Στα ανατολικά της χώρας βρέθηκαν επίσης (1940) βραχογραφίες της Παλαιολιθικής Εποχής, τα σύμβολα των οποίων δεν έχουν ακόμα αποκρυπτογραφηθεί. Ενδιαφέροντα είναι και τα μνημεία από την εποχή της αποικιοκρατίας, όπως ο παλαιότερος λιθόκτιστος ναός, του 1895, που οικοδομήθηκε από την Ιεραποστολική Εταιρεία του Λονδίνου αλλά και το οχυρό Μόνζε, στα νότια της πρωτεύουσας. Στην πόλη Τσιπάτα, όπου ζουν πολλοί Ινδοί, βρίσκονται ινδουιστικοί ναοί και τζαμί. Εκεί βρέθηκαν και βραχογραφίες, που ανάγονται στην Εποχή του Σιδήρου.

Μουσική Η μουσική παράδοση περιλαμβάνει κυρίως αυτοσχέδια έγχορδα, όπως το babatone, που κατασκευάζεται από δέρματα ζώων και χρησιμοποιείται από τους Μπαμπέμπε του Βορρά. Οι Λόζι και Νιάνζα που ζουν κυρίως στα δυτικά, χρησιμοποιούν ξυλόφωνα, ενώ τα κρουστά κυριαρχούν στους Καόντε και Λουβάλε του Βορειοδυτικού Διαμερίσματος.

Ιστορία Μέχρι τον 20ό αιώνα Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά δεδομένα, η Ζάμπια κατοικήθηκε στο απώτατο παρελθόν: το 1921 ανακαλύφθηκαν λείψανα του λεγόμενου homo rhodesiensis (ροδεσιανός άνθρωπος), ο οποίος έζησε πριν από 1.000.000 - 2.000.000 χρόνια. Έχουν επίσης εντοπιστεί πολλοί οικισμοί και υλικά κατάλοιπα της Λίθινης Εποχής και της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου. Μετά από μια σειρά μετακινήσεων διαφόρων φύλων, από τον 11ο ως τον 18ο αιώνα, εγκαταστάθηκαν στη χώρα τα διάφορα φύλα Μπαντού, που κυριαρχούν και σήμερα (η φυλή Μπέμπα, η φυλή Τόνγκα κ.α.). Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που έφτασαν στη Ζάμπια ήταν οι Πορτογάλοι μιας εμπορικής αποστολής που εγκαταστάθηκε στην περιοχή της λίμνης Μουέρου το 1798. Το 1851 ο Σκότος Ντέιβιντ Λίβινγκστον έφτασε στον άνω ρου του Ζαμβέζη. Στη συνέχεια, το 1855 ανακάλυψε τους καταρράκτες της Βικτορίας και εξερεύνησε ολόκληρη τη λεκάνη του Ζαμβέζη. Η Βρετανική Εταιρεία της Νότιας Αφρικής, που ιδρύθηκε από τον Σέσιλ Ρόουντς, έκανε συμφωνίες με τους φυλάρχους της περιοχής, στα τέλη της δεκαετίας του 1880 και στις αρχές της δεκαετίας του 1890, για την αποκλειστική εκμετάλλευση των μεταλλευτικών δικαιωμάτων της περιοχής. Το 1895 η περιοχή που ήταν υπό τον έλεγχο της Βρετανικής Εταιρείας Νότιας Αφρικής, ονομάστηκε Ροδεσία προς τιμή του ιδρυτή της Εταιρείας, Σέσιλ Ρόουντς.

101

Ζάμπια

20oς αιώνας Το 1911 οι κτήσεις της Εταιρείας Νότιας Αφρικής διαιρέθηκαν σε δύο διοικητικές ενότητες, τη Βόρεια Ροδεσία, που αντιστοιχεί στη σημερινή Ζάμπια, και τη Νότια Ροδεσία, που αντιστοιχεί στη σημερινή Ζιμπάμπουε. Η σημερινή επικράτεια της Ζάμπια αντιστοιχεί στη Βόρεια Ροδεσία του 1911. Το 1924 η περιοχή ανακηρύχθηκε βρετανικό προτεκτοράτο. Το 1920 περίπου ανακαλύφθηκε ο χαλκός. Τα ορυχεία της Ζάμπια άρχισαν να αναπτύσσονται και μέχρι την έκρηξη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, η χώρα ήταν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς χαλκού του κόσμου. Η Βρετανική Εταιρεία Νότιας Αφρικής διατήρησε την εκμετάλλευσή τους ως το 1960. Με την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, Ευρωπαίοι τεχνικοί και διοικητικοί άρχισαν να συρρέουν στη χώρα. Το 1924 ήταν εγκαταστημένοι στη Ζάμπια 4.000 Ευρωπαίοι. Το 1935 η πρωτεύουσα της χώρας μεταφέρθηκε στη Λουσάκα. Το 1953 η Βρετανία δημιούργησε την Κεντροαφρικανική Ομοσπονδία της Ροδεσίας και της Νυασαλάνδης, στην οποία συμμετείχαν η Βόρεια Ροδεσία (Ζάμπια), η Νότια Ροδεσία (Ζιμπάμπουε) και η Νυασαλάνδη (Μαλάουι). Το αντιαποικιακό κίνημα των Αφρικανών είχε στο μεταξύ δραστηριοποιηθεί μέσω του Ενωμένου Εθνικού Κινήματος Ανεξαρτησίας και του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου. Η Κεντροαφρικανική Ομοσπονδία διαλύθηκε το 1963 και στις 24 Οκτωβρίου του 1964 η χώρα έγινε ανεξάρτητη, με το όνομα Δημοκρατία της Ζάμπια, μέσα στα πλαίσια της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Ένα εθνικιστικό κόμμα, το Εθνικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας, κέρδισε τις εκλογές και ο ηγέτης του Κένεθ Καούντα έγινε πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 εφάρμοσε μια πολιτική εθνικοποιήσεων, που αφορούσε κατά κύριο λόγο τη βιομηχανία χαλκού, αλλά επεκτάθηκε και σε άλλες βιομηχανίες, σε επιχειρήσεις, στην έγγεια ιδιοκτησία και στα εκμισθούμενα ακίνητα. Κατάφερε να ενώσει την πολυφυλετική κοινωνία της Ζάμπια, φρόντισε για τη δημόσια εκπαίδευση και για τη δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των κατοίκων. Με το Σύνταγμα του 1973 ο Κένεθ Καούντα επέβαλε τη μονοκομματική διακυβέρνηση της χώρας από το Εθνικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας. Τη δεκαετία του 1970 ο Καούντα υποστήριξε τους αντάρτες που βρίσκονταν σε ένοπλη αναμέτρηση με τα καθεστώτα των γειτονικών χωρών της Μοζαμβίκης, της Νότιας Αφρικής, της Αγκόλα και της Ροδεσίας (Ζιμπάμπουε), παρέχοντάς τους μια σειρά διευκολύνσεων και την ευχέρεια να καταφεύγουν στη Ζάμπια. Στο μεταξύ, η οικονομία της χώρας, που είχε δεχθεί ισχυρό πλήγμα με την επιβολή κυρώσεων από τον ΟΗΕ στη γειτονική Ροδεσία το 1965, συνέχισε να επιδεινώνεται εξαιτίας της διεθνούς μείωσης της τιμής του χαλκού από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και εξής. Το εξωτερικό χρέος της χώρας διογκώθηκε και το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της χειροτέρευσε. Μπροστά στην αυξανόμενη δυσαρέσκεια το καθεστώς Καούντα διέκοψε την οικονομική πολιτική λιτότητας που είχε ακολουθήσει με τις συμβουλές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, περιόρισε την αποπληρωμή των ξένων πιστωτών της χώρας και έλαβε μια σειρά μέτρων κοινωνικής πρόνοιας. Στις εκλογές του 1988 εκλέχτηκε στη θέση του προέδρου ο Κένεθ Καούντα. Όμως η δεινή οικονομική θέση της χώρας και τα μέτρα που πήρε για τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών (περικοπή κρατικών δαπανών, μείωση επιδοτήσεων κλπ.) οδήγησαν σε σοβαρές ταραχές. Ο Καούντα αναγκάστηκε να υποχωρήσει στις πιέσεις του δυσαρεστημένων πολιτών και επέτρεψε, με νόμο, την ίδρυση και άλλων πολιτικών κομμάτων. Ο Φρέντερικ Τσιλούμπα, πρόεδρος του νεοσύστατου κόμματος Κίνημα για την Πολυκομματική Δημοκρατία, κέρδισε τις εκλογές του 1991 και εκλέχτηκε πρόεδρος της χώρας. Ο Κένεθ Καούντα παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματός του και διάδοχός του αναδείχτηκε ο Κέμπι Μουσοκοτουάνε. Στις εκλογές του 1996 ο Τσιλούμπα εκλέχτηκε πρόεδρος της Ζάμπια.

102

Ζάμπια

Σημερινή πολιτική κατάσταση Στις εκλογές του 2001, πρόεδρος αναδείχτηκε ο Λέβι Μουαναγουάσα αλλά τουλάχιστον δύο κόμματα αμφισβήτησαν τα αποτελέσματα. Τελικά τα δύο κόμματα κράτησαν την πλειοψηφία στην Εθνική Συνέλευση. Ο Μουαναγουάσα επανεξελέγη το 2006 αλλά απεβίωσε εν ενεργεία το 2008, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Στις 19 Αυγούστου του 2008, ημέρα θανάτου του Μουαναγουάσα, έγινε πρόεδρος ο αντιπρόεδρος Ρουπία Μπάντα.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%96%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1& params=-14. 1167_N_27. 6333_E_type:country [2] United Nations Statistics Division. Population by sex, rate of population increase, surface area and density (http:/ / unstats. un. org/ unsd/ demographic/ products/ dyb/ DYB2004/ Table03. pdf) (PDF) (ανακτήθηκε 09-11-2007 ) [3] Ζάμπια (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ za. html) CIA World Factbook [4] Οι υπολογισμοί γίνονται με βάση τη θνησιμότητα εξαιτίας του ιού AIDS/HIV. [5] Central Statistical Office, Government of Zambia. Population size, growth and composition (http:/ / www. zamstats. gov. zm/ media/ chapter_3_population_comp. _size_and_growth-_final. pdf) (PDF) (ανακτήθηκε 09-11-2007 ) [6] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=754& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [7] Συλλογικό έργο, Νέα Εγκυκλοπαιδεία, τόμος 9, σελ. 300. [8] BBC NEWS (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 7699041. stm), Zambian candidate claims rigging, 30 Οκτωβρίου 2008. [9] The Electoral Commission of Zambia - Downloads | 2008 Results (http:/ / www. elections. org. zm/ index. php?option=com_docman& task=doc_download& gid=104& Itemid=78) [10] Nasreen Seria, "Zambia's Banda Holds Lead With Most Votes Counted (Update1)" (http:/ / www. bloomberg. com/ apps/ news?pid=20601116& sid=aZ414ABabQUA& refer=africa), Bloomberg.com, 2 Νοεμβρίου 2008. [11] http:/ / www. elections. org. zm/ index. php?option=com_docman& task=doc_download& gid=114& Itemid=78 [12] Mineral Data Directory (http:/ / www. mindat. org/ loc-17054. html)

Βιβλιογραφία • Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007, τ. 8, σελ. 508-531. Το άρθρο βασίζεται στο λήμμα « Ζάμπια (http:/ / www. livepedia. gr/ index. php/ Ζάμπια)» της ηλεκτρ. εγκυκλοπαίδειας «ΕΡΜΗΣ», των εκδόσεων Μειδίαμα, δημοσιευμένο στην Live-Pedia.gr (http:/ / www. livepedia. gr) υπό τους όρους της GFDL. ( ιστορικό (http://www.livepedia.gr/index.php?title=Ζάμπια&action=history)) bjn:Zambia gag:Zambiya

103

104

Ζιμπάμπουε Ζιμπάμπουε Συντεταγμένες: 19°01′00″S 30°01′00″E-19.0167, 30.0167 [1]

Σημαία της Ζιμπάμπουε Εθνόσημο της Ζιμπάμπουε Εθνικό σύνθημα: "Unity, Freedom, Work" (Ενότητα, Ελευθερία, Εργασία) Εθνικός ύμνος: Kalibusiswe Ilizwe leZimbabwe

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Χαράρε 1.600.000 <span class="geo-dms" title="Χάρτες, αεροφωτογραφίες και άλλες πληροφορίες για unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator">unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator17.51.50, 31.01.47 [2]

Επίσημες γλώσσες Αγγλικά επίσημα, Shona, isiNdebele Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα

Πρόεδρος Ρόμπερτ Μουγκάμπε Πρωθυπουργός Μόργκαν Τσβανγκιράι Ανεξαρτησία Ροδεσία Ζιμπάμπουε Ισχύον Σύνταγμα

από Ηνωμένο Βασίλειο 11 Νοεμβρίου 1965 18 Απριλίου 1980 21 Δεκεμβρίου 1979

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

390.757 km2 (60η) 1 3.066 χμ.

Ζιμπάμπουε

105

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2008 • Πυκνότητα

13.349.0001 (69η) 33 κατ./km² (173η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,100 δισ. $[3] (182η) 9 $[3] (182η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

3,556 δισ. $[3] (147η) 303 $[3] (177η)

ΔΑΑ (2005)

0,513 (151η) – μεσαία

Νόμισμα

Δολάριο Ζιμπάμπουε2 (ZWD3)

Ζώνη ώρας

Ώρα Κεντρικής Αφρικής (UTC +2)

Internet TLD

.zw

Κωδικός κλήσης

+263

1. Οι εκτιμήσεις λαμβάνουν υπόψη τους πρόσθετους θανάτους λόγω AIDS. 2. Παρότι παραμένει το επίσημο νόμισμα, περισσότερο χρησιμοποιούνται στις συναλλαγές το αμερικανικό δολάριο, το πούλα της Μποτσουάνα, το νοτιοαφρικανικό ραντ, η λίρα στερλίνα και το ευρώ. Για όλες τις κυβερνητικές συναλλαγές έχει υιοθετηθεί το αμερικανικό δολάριο, με απόφαση της νέας κυβέρνησης συνεργασίας. 3. Από την 1η Ιουλίου του 2009 καταργήθηκε ο κωδικός ZWL. Η Ζιμπάμπουε είναι μια περίκλειστη χώρα στα νότια της Ανατολικής Αφρικής με έκταση 390,.580 km² και πληθυσμό (κατατάσσεται 69η ) 11.392.629 , με βάση τις εκτιμήσεις του 2009.[4] . Συνορεύει με τη Νότια Αφρική νότια, τη Μποτσουάνα δυτικά, τη Ζάμπια βορειοδυτικά και τη Μοζαμβίκη ανατολικά. Πρωτεύουσά της είναι η Χαράρε. Επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική. Στην εποχή της αποικιοκρατίας ήταν βρετανική αποικία και ονομαζόταν Νότια Ροδεσία. Έγινε ανεξάρτητη το 1965 ως Ροδεσία και μετονομάστηκε σε Ζιμπάμπουε το 1980. Το όνομα Ζιμπάμπουε σημαίνει «Πέτρινο Σπίτι» και προέρχεται από τα τεράστια πέτρινα οικοδομήματα , ερείπια της αρχαίας πόλης της Μεγάλης Ζιμπάμπουε, που βρίσκονται διάσπαρτα σε μια έκταση 7.200 στρεμμάτων, νότια της περιοχής Μασβίγκο. Τα οικονομικά προβλήματα της χώρας είναι εντονότατα, με κυριότερο τον καλπάζοντα πληθωρισμό, ο οποίος είναι και ο υψηλότερος στον κόσμο (2.200.000%).

Η ονομασία Ζιμπάμπουε προήλθε από την έκταση με τέτοια πέτρινα οικοδομήματα

Ζιμπάμπουε

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 45,77 χρόνια (46,36 χρόνια οι άνδρες και 45,16 οι γυναίκες).[4]

Ιστορία Απόπειρα πραξικοπήματος 2007 Η κυβέρνηση της Ζιμπάμπουε απέτρεψε φερόμενη απόπειρα πραξικοπήματος, η οποία θα εκδηλωνόταν στις 2 Ιουνίου ή στις 15 Ιουνίου 2007. Στην απόπειρα έλαβαν μέρος σχεδόν 400 στρατιώτες και υψηλά ιστάμενα στελέχη του στρατού. Όλοι οι φερόμενοι ως επικεφαλής του εγχειρήματος συνελήφθησαν και παραπέμφθηκαν σε δίκη, με την κατηγορία της προδοσίας. Οι συλληφθέντες είναι ο απόστρατος Άλμπερτ Ματάπο, ο εκπρόσωπος του στρατού Μπεν Ενκιούμπ, ο Ταγματάρχης Ένγκελμπερτ Ρουγκέτζε και ο αξιωματικός της Αεροπορίας, Έλσον Μόγιο. Σύμφωνα με τις αρχές, οι επίδοξοι πραξικοπηματίες σχεδίαζαν να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Ρόμπερτ Μουγκάμπε και να ζητήσουν από τον Υπουργό Έμερσον Μνανγκάουα να σχηματίσει νέα κυβέρνηση, υπό τις ευλογίες των αρχηγών του Στρατού. Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές στη Χαράρε, οι επικεφαλής του πραξικοπήματος είχαν έρθει σε επαφή με κυβερνήσεις χωρών της Δύσης, ζητώντας τους να υποστηρίξουν το πραξικόπημα. Η δίκη των επίδοξων πραξικοπηματιών συνεχίζεται και διεξάγεται χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων.

Διακυβέρνηση Πολίτευμα στη χώρα είναι η προεδρική δημοκρατία. Έτσι, Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τη νομοθετική εξουσία να ασκείται από τη Βουλή, η οποία αποτελείται από 150 μέλη με εξαετή θητεία. Από αυτά, τα 120 εκλέγονται απευθείας από το λαό, τα 12 ορίζονται από τον Πρόεδρο, τα 10 είναι οι αρχηγοί των εθνοτικών ομάδων και τα 8 είναι οι κυβερνήτες των επαρχιών. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4] . Κύριο άρθρο: Πολιτικά της Ζιμπάμπουε

Διοικητική διαίρεση Η Ζιμπάμπουε διαιρείται διοικητικά σε 8 επαρχίες και 2 διαμερίσματα πόλεων. Οι επαρχίες είναι: • • • • • • • •

Ανατολική Μασοναλάνδη Βόρεια Ματαμπελελάνδη Δυτική Μασοναλάνδη Κεντρική Μασοναλάνδη Μανικαλάνδη Μασβίνγκο Μίντλαντς Νότια Ματαμπελελάνδη

Τα διαμερίσματα πόλεων είναι: • Μπουλαουάγιο • Χαράρε

106

Ζιμπάμπουε

Οικονομία Η Ζιμπάμπουε είναι κυρίως ορεινή και η οικονομία της στηρίζεται στις πωλήσεις ελεφαντόδοντου. Σημαντική συνεισφορά έχουν και τα ορυχεία της, από τα οποία εξάγονται μεταλλεύματα χρωμίου, νικελίου, μολύβδου και σπανίων γαιών. Συνολικά αναφέρονται 195 τύποι ορυκτών.[5]

Υγεία Σε επιδημία χολέρας, που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2008 έχασαν τη ζωή τους 3.759 άτομα, σύμφωνα με απολογισμό το Φεβρουάριο του 2009[6] .

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%96%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B5& params=-19. 0167_N_30. 0167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%96%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B5& params=17. 51. 50_N_31. 01. 47_E_type:city(1600000)_region:ZW [3] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=698& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [4] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ zi. html) [5] Mineral Data (http:/ / www. mindat. org/ loc-21891. html) [6] Ζιμπάμπουε: Τα κρούσματα χολέρας ξεπερνούν τα 80.000, ανακοίνωσε ο ΠΟΥ. - Express.gr (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 135178oz_20090220135178. php3)

bjn:Zimbabwe gag:Zimbabve

107

108

Ισημερινή Γουινέα Ισημερινή Γουινέα Συντεταγμένες: 1°34′60″N 10°21′00″E1.5833, 10.35 [1]

Σημαία της Ισημερινής Γουινέας Εθνόσημο της Ισημερινής Γουινέας Εθνικό σύνθημα: Unidad, Paz, Justicia (Ισπανικά) Unité, Paix, Justice (Γαλλικά) Unidade, Paz, Justiça (Πορτογαλικά) Ενότητα, Ειρήνη, Δικαιοσύνη Εθνικός ύμνος: Caminemos pisando la senda (Ας διασχίσουμε το μονοπάτι)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μαλάμπο 03°45′11″N 08°46′44″E3.75306, 8.77889 [2]

Επίσημες γλώσσες

Ισπανικά, Γαλλικά, Πορτογαλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Τεόντορο Ομπιάνγκ Πρωθυπουργός Νγκουέμα Μπαζόνγκο Ιγνάσιο Μιλάμ Τανγκ

Ανεξαρτησία • από Ισπανία • Ισχύον Σύνταγμα

12 Οκτωβρίου 1968 17 Νοεμβρίου 1991α

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

28.051 km2 (144η) αμελητέο 539 χμ. 296 χμ.

Ισημερινή Γουινέα

109 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

633.441[3] (164η) 22,58 κατ./km² (186η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

21,501 δισ. $[4] (115η) 16.853 $[4] (50η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

11,175 δισ. $[4] (114η) 8.759 $[4] (57η)

ΔΑΑ (2007)

0,719 (118η) – μεσαίος

Νόμισμα

Φράγκο CFA Κεντρικής Αφρικής (XAF)

Ζώνη ώρας

WAT (UTC +1)

Internet TLD

.gq

Κωδικός κλήσης

+240

Το Σύνταγμα του 1991 εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα. Αναθεωρήθηκε το 1995.

Η Ισημερινή Γουινέα (República de Guinea Ecuatorial) είναι χώρα με έκταση 28,051km² και πληθυσμό 633.441 το 2009.[3] Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Μαλάμπο. Πρόεδρος της χώρας, από το 1979, είναι ο Τεόντορο Ομπιάνγκ Νγκουέμα Μπαζόνγκο. Πρωθυπουργός είναι ο Ιγνάσιο Μιλάμ Τανγκ. Επίσημες γλώσσες είναι η γαλλική, πορτογαλική και η ισπανική. Είναι η μικρότερη χώρα της ηπειρωτικής Αφρικής αναφορικά με τον πληθυσμό. Μικρότερες σε έκταση είναι οι Σεϋχέλλες και το Σάο Τομέ και Πρίνσιπε, ενώ ο μικρότερος πληθυσμός της Δυτικής Σαχάρας αμφισβητείται. Επίσης, αποτελεί το μικρότερο μέλος του ΟΗΕ από την ηπειρωτική Αφρική. Πρόσφατα, η οικονομική και πολιτική κατάσταση του κράτους άρχισε να αλλάζει έπειτα από την πρόσφατη ανακάλυψη εκτεταμένων κοιτασμάτων πετρελαίου. Παρά την ονομασία της, δεν υπάρχει τμήμα της χώρας που να βρίσκεται στον Ισημερινό.

Γεωγραφία Πρόκειται για ένα από τα μικρότερα κράτη της Αφρικής και αποτελείται από δύο περιοχές: τη Ρίο Μούνι και την Εσωτερική Περιοχή, που περιλαμβάνει το νησί Ανομπόν στο νότιο Ατλαντικό Ωκεανό και το νησί Μπιόκο (πρώην Φερνάντο Πο), στο οποίο βρίσκεται η πρωτεύουσα Μαλάμπο. Το Ανομπόν είναι το νοτιότερο νησί της Ισημερινής Γουινέας και η θέση του είναι βόρεια του Ισημερινού. Βορειότερο σημείο στην αφρικανική χώρα είναι το νησί Μπιόκο. Μεταξύ των δύο νησιών και στο ανατολικό τμήμα βρίσκεται το κυρίως τμήμα της χώρας. Η αφρικανική χώρα συνορεύει στα βόρεια με το Καμερούν, στα νότια και ανατολικά με την Γκαμπόν, στα δυτικά βρέχεται από τον Κόλπο της Γουινέας, όπου βρίσκεται και το νησιωτικό κράτος του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε, μεταξύ Μπιόκο και Ανομπόν. Πρώην ισπανική αποικία, με την ονομασία Ισπανική Γουινέα, το όνομα που έλαβε μετά την ανεξαρτησία υποδηλώνει ότι βρίσκεται κοντά τόσο στον Ισημερινό όσο και στον Κόλπο της Γουινέας. Αποτελεί ένα από τα εδάφη της Αφρικής, όπου επίσημη γλώσσα είναι τα ισπανικά, εκτός από τους θυλάκους Θεούτα και Μελίγια, όπως επίσης και την κατεχόμενη από το Μαρόκο αλλά αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ Δυτική Σαχάρα. Το κλίμα της χώρας χαρακτηρίζεται από ισχυρές ανεμοθύελλες και ξαφνικές καταιγίδες. Το Πίκο Μπαζίλε είναι το υψηλότερο σημείο, ύψους 3.008 μ. Το μήκος των ακτών της Ισημερινής Γουινέας φθάνει τα 296 χλμ.

Ισημερινή Γουινέα

Ιστορία Οι πρώτοι κάτοικοι του ηπειρωτικού τμήματος της χώρας πιστεύεται ότι ήταν οι labelabes, εκ των οποίων μόνο μικρές απομονωμένες ομάδες στα βόρεια του Ρίο Μούνι. Το 17ο και 19ο αιώνα οι Μπαντού εποίκισαν την περιοχή και έφεραν τις παράκτιες και στη συνέχεια τους Φανγκ. Από στοιχεία των τελευταίων πιθανότατα προέκυψαν οι Μπούμπι, οι οποίοι μετανάστευσαν στο Μπιόκο από το Καμερούν και το Ρίο Μούνι σε κύματα, διαδεχόμενοι τους άλλοτε νεολιθικούς πολιτισμούς. Οι Παιδιά της φυλής Μπούμπι. Μπούμπι υπήρξαν οι αρχαιότατοι άνθρωποι που κατοίκησαν στο νησί Μπιόκο. Ο πληθυσμός του Ανομπόν, που είναι αυτόχθονες της Αγκόλας, εισήχθη από τους Πορτογάλους μέσω του νησιού Σάο Τομέ ( στο Σάο Τομέ και Πρίνσιπε). Ο Πορτογάλος εξερευνητής Φερνιάο ντο Πό(Fernão do Pó) θεωρείται ο πρώτος Ευρωπαίος που ανακάλυψε το νησί Μπιόκο το 1472, ενώ πορευόταν με σκοπό να βρει την Ινδία. Ονόμασε το νησί Formosa ("Όμορφο"), ωστόσο πολύ σύντομα έλαβε το όνομα του Ευρωπαίου εξερευνητή. Τα νησιά Φερνάντο Πο και Ανομπόν αποικίστηκαν από την Πορτογαλία το 1474. Το 1778 το νησί, τα γειτονικά του νησιά και τα δικαιώματα για εκμετάλλευση της ευρύτερης περιοχής ανάμεσα στον ποταμό Νίγηρα και τον ποταμό Ογκούε παραχωρήθηκαν στην Ισπανική Αυτοκρατορία. Σε αντάλλαγμα, με τη Συνθήκη του Ελ Πάρδο (1778) ανάμεσα στη Μαρία Α΄ της Πορτογαλίας και το Βασιλιά Κάρολο Γ΄ της Ισπανίας παραχωρήθηκαν στην τελευταία εδάφη στην Αμερική. Στο διάστημα ανάμεσα στο 1778 και το 1810, το έδαφος της Ισημερινής Γουινέας εξαρτήθηκε διοικητικά από τον Αντιβασιλέα του Ρίο ντε λα Πλάτα, με έδρα το Μπουένος Άιρες. Την περίοδο από το 1827 ως το 1843 οι Βρετανοί κατασκεύασαν μια βάση στο νησί, με σκοπό να καταπολεμήσουν το δουλεμπόριο[5] , η οποία στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη Σιέρα Λεόνε έπειτα από συμφωνία με τους Ισπανούς το 1843. Το 1844 αποκαταστάθηκε η ισπανική κυριαρχία και η χώρα έγινε γνωστή ως Territorios Españoles del Golfo de Guinea Ecuatorial (Ισπανικά Εδάφη του Κόλπου της Ισημερινής Γουινέας). Το Ρίο Μούνι, κεντρικό τμήμα του κράτους, έγινε προτεκτοράτο το 1885 και αποικία το 1900. Οι διεκδικήσεις εδαφών διευθετήθηκαν με τη Συνθήκη του Παρισιού (1900) και περιοδικά, οι επαρχίες ενώθηκαν διοικητικά υπό την ισπανική διακυβέρνηση. Την περίοδο από το 1926 ως το 1959 ενώθηκαν στην αποικία της Ισπανικής Γουινέας. Η Ισπανία, έπειτα από πιέσεις εθνικιστών στην αφρικανική αποικία και από τα Ηνωμένα Έθνη, ανακοίνωσε το Μάρτιο του 1968 ότι θα παραχωρούσε ανεξαρτησία στην Ισημερινή Γουινέα. Σε δημοψήφισμα υπό την επίβλεψη παρατηρητών του ΟΗΕ, στις 11 Αυγούστου του 1968, το 63% των ψηφισάντων τάχτηκαν υπέρ του Συντάγματος, με βάση του οποίο η χώρα αποκτούσε κυβέρνηση με Γενική Συνέλευση και Ανώτατο Δικαστήριο με δικαστές ορισμένους από τον πρόεδρο. Το Σεπτέμβριο του 1968,ο Φρανσίσκο Μασίας Νγκουέμα εξελέγη πρώτος Πρόεδρος της χώρας και τον Οκτώβριο παραχωρήθηκε ανεξαρτησία. Τον Ιούλιο του 1970 ο Μασίας δημιούργησε μονοκομματικό καθεστώς και το 1971 σημαντικά τμήματα του Συντάγματος ανεστάλησαν και το 1972 ο Μασίας ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης, διοικώντας ισόβια. Επί καθεστώτος του Μασίας,το ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας εξορίστηκε ή αφανίστηκε. Οι εκτελέσεις πολιτικών αντιπάλων, οι θρησκευτικές διώξεις και τα βασανιστήρια ήταν συχνό φαινόμενο. Η οικονομία κατέρρευσε και οι ξένοι έφυγαν από τη χώρα. Το 1975 έκλεισαν όλα τα σχολεία στη χώρα και την ίδια τύχη είχαν και οι εκκλησίες, το 1978. Παράλληλα, ο δικτάτορας μετονόμασε εαυτόν σε Masie Nguema Biyogo Ñegue Ndong και φρόντισε για τον εξαφρικανισμό των ονομάτων των κατοίκων και των τοπωνυμίων. Τον Αύγουστο του 1979 ο ανεψιός του Μασίας και πρώην διευθυντής στη διαβόητη φυλακή της Μαύρης Ακτής, Τεόντορο Ομπιάνγκ Νγκουέμα Μπαζόνγκο κατέλαβε την εξουσία και ανέτρεψε το θείο του, έπειτα από πετυχημένο πραξικόπημα. Ο Μασίας συνελήφθη, δικάστηκε και εκτελέστηκε την ίδια χρονιά. Ο Ομπιάνγκ

110

Ισημερινή Γουινέα ανέλαβε Πρόεδρος τον Οκτώβριο του 1979, έδωσε στα τοπωνύμια τα παλιά τους ονόματα και σταδιακά ανέλαβε την ανασυγκρότηση της χώρας.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρική Δημοκρατία. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] . Ο σημερινός Πρόεδρος της Ισημερινής Γουινέας είναι ο απόστρατος Ταξίαρχος Τεόντορο Ομπιάνγκ Νγκουέμα Μπαζόνγκο. Με το Σύνταγμα του 1982 ο Πρόεδρος απέκτησε πολλές εξουσίες, ανάμεσα στις οποίες είναι ο διορισμός των μελών του υπουργικού συμβουλίου, η θέσπιση νόμων με διατάγματα, η διάλυση της Βουλής των Αντιπροσώπων, η διαπραγμάτευση και επικύρωση συμφωνιών, καθώς επίσης και η προκήρυξη βουλευτικών εκλογών. Ο Ομπιάνγκ παραμένει και Αρχηγός του Στρατού, όπως επίσης και επικεφαλής του Υπουργείου Άμυνας. Ο πρωθυπουργός διορίζεται από τον Πρόεδρο, ο οποίος ορίζει και τις εξουσίες του. Ο ρόλος του πρωθυπουργού είναι συντονιστικός σε θέματα της κυβέρνησης, εκτός από την εξωτερική πολιτική, την εθνική άμυνα και την ασφάλεια. Στις 15 Δεκεμβρίου του 2002,[6] τα τέσσερα κυριότερα κόμματα της Αντιπολίτευσης αποσύρθηκαν από τις βουλευτικές εκλογές. Σε αυτές νικητής αναδείχθηκε ο Ομπιάνγκ, ενώ οι Δυτικοί παρατηρητές έκαναν λόγο για νοθεία. Ένα μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι η διαφθορά, που σοβεί ανάμεσα σε διπλωματικούς και πολιτικούς εκπροσώπους. Ακόμα και υπουργοί έχουν συλληφθεί για εμπόριο ναρκωτικών, πολλές φορές χρησιμοποιώντας διπλωματικούς σάκους ακόμα και τις αποσκευές του προέδρου σε επίσημες επισκέψεις. Ο σημερινός πρόεδρος δεν έφτασε τη φήμη του αιμοβόρου δικτάτορα, που είχε ο προκάτοχός του, Φρανσίσκο Μασίας Νγκουέμα, τον οποίο ανέτρεψε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ωμότητας του Μασίας Νγκουέμα ήταν η εκτέλεση 150 υπόπτων για σχεδιασμό πραξικοπήματος, ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1975, υπό τους ήχους μπάντας, που έπαιζε το τραγούδι της Μαίρης Χόπκινς Those Were the Days σε εθνικό στάδιο.[7] Μεγάλο μέρος από το κρατικό εισόδημα (370 εκατομ. δολαρίων) δημεύτηκε από τον πρόεδρο, τη στιγμή που μισό εκατομμύριο άτομα ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα, υπάρχουν προβλήματα με την αποχέτευση στην πρωτεύουσα και η χώρα στερείται μέσων μαζικής μεταφοράς. Επίσης, ελάχιστοι κάτοικοι έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρικό και νερό.[8] Η πολιτική ζωή στη χώρα κυριαρχείται από τις εντάσεις ανάμεσα στο γιο του Ομπιάνγκ, Τεοντορίν, και σε άλλους στενούς συγγενείς με ισχυρά αξιώματα[9] στις δυνάμεις ασφαλείας . Η δραματική αύξηση της παραγωγής πετρελαίου, από το 1997 και έπειτα, ευθύνεται κάπως για την ένταση αυτή. Το Νοέμβριο του 2004 [10] ο γιος της πρώην Πρωθυπουργού της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, Μαρκ, κατηγορήθηκε ως υποστηρικτής και χρηματοδότης σχεδίου με σκοπό την ανατροπή του Ομπιάνγκ, με πραξικόπημα. Ως οργανωτής φερόταν ο Σάιμον Μαν. Επίσης, για το θέμα κατηγορήθηκαν και μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Ισπανίας.[11] Ωστόσο, σε έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, τον Ιούνιο του 2005 αναφέρθηκε ότι η εισαγγελική αρχή απέτυχε να αποδείξει ότι είχε σχεδιαστεί απόπειρα πραξικοπήματος[12] Τον Ιούνιο του 2008 μισθοφόρος κατέθεσε στη δίκη των επίδοξων πραξικοπηματιών και επιβεβαίωσε την εμπλοκή του Μαρκ Θάτσερ, της Ισπανίας και της Νότιας Αφρικής. Νοτιαφρικανικό δικαστήριο καταδίκασε σε πρόστιμο το Θάτσερ, επειδή είχε χρηματοδοτήσει το πραξικόπημα εν αγνοία του. [13] Στις 29 Φεβρουαρίου του 2008 ο Πρόεδρος Ομπιάνγκ διέλυσε το Κοινοβούλιο και προκήρυξε βουλευτικές εκλογές για τις 4 Μαΐου, υπογράφοντας διάταγμα. Στο ίδιο διάταγμα ορίστηκαν και προεδρικές εκλογές για το έτος 2010, οι οποίες διεξήχθησαν τελικά στις 29 Νοεμβρίου 2009 και είχαν αποτέλεσμα την επανεκλογή του Ομπιάνγκ με ποσοστό άνω του 96%.[14] . Στις βουλευτικές εκλογές του 2008, το Δημοκρατικό Κόμμα Ισημερινής Γουινέας, του Ομπιάνγκ κέρδισε απόλυτη πλειοψηφία εδρών, συγκεντρώνοντας περίπου 100%.

111

Ισημερινή Γουινέα

112

Στις 8 Ιουλίου του 2008 ανέλαβε νέος πρωθυπουργός ο Ιγνάσιο Μιλάμ Τανγκ.

Διεθνείς σχέσεις Έγινε το 126ο μέλος του ΟΗΕ στις 12 Νοεμβρίου του 1968. Η χώρα είναι επίσης μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Γαλλοφωνίας, από το 1989. Η διαμάχη για τα θαλάσσια σύνορά της με το Καμερούν τέθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο. Επίσης, η Ισημερινή Γουινέα ερίζει με την Γκαμπόν για την κυριαρχία των νησιών στον Όρμο Κορίσκο. Τέλος, διεκδικεί δικαιοδοσία από τη Νιγηρία και το Καμερούν επί των περιοχών που είναι πλούσιες σε πετρέλαιο στον Κόλπο της Γουινέας. H Ισημερινή Γουινέα έχει προξενείο στην Ελλάδα[15] .

Άμυνα Στην Ισημερινή Γουινέα υπάρχει Εθνοφρουρά (Guardia Nacional - Στρατός ξηράς), Ακτοφυλακή (Ναυτικό) και Πτέρυγα Πολεμικής Αεροπορίας. Το Φεβρουάριο του 2009 έγινε γνωστό ότι αντάρτες του Κινήματος για την Απελευθέρωση του Δέλτα του Νίγηρα (MEND) επιτέθηκαν από θαλάσσης στην πρωτεύουσα Μαλάμπο αλλά απωθήθηκαν. Αναφέρθηκε ότι οι επιτιθέμενοι ήταν "πολλοί" και ότι οι νεκροί από την επίθεση ήταν μόνο αντάρτες.[16]

Επαρχίες και νομοί Η Ισημερινή Γουινέα υποδιαιρείται σε 7 επαρχίες (σε παρένθεση η πρωτεύουσα της κάθε επαρχίας): 1. Ανομπόν (Σαν Αντόνιο ντε Παλέ) 2. Βόρειο Μπιόκο (Μαλάμπο) 3. 4. 5. 6. 7.

Νότιο Μπιόκο (Λούμπα) Κεντρικό και Νότιο Μπιόκο (Εβιναγιόνγκ) Κιέ-Ντεμ (Εμπεμπιγίν) Λιτοράλ (Μπάτα) Wele-Nzas (Μονγκόμο)

Οι επαρχίες αυτές υποδιαιρούνται επιμέρους σε νομούς.

Οι επαρχίες της Ισημερινής Γουινέας

Δημογραφία Η πλειοψηφία των κατοίκων στη χώρα έχουν καταγωγή από τους Μπαντού. Η μεγαλύτερη φυλή είναι οι Φανγκ, που απαντώνται στο κεντρικό τμήμα της χώρας και κατάφεραν να κυριαρχήσουν επί των Μπαντού. Το 80% του πληθυσμού είναι Φανγκ και απαρτίζουν 67 φυλές. Αυτοί που είναι στο βορειότερο τμήμα του Ρίο Μούνι ομιλούν τη Φανγκ-Ντουμού, ενώ αυτοί που βρίσκονται στα νότια έχουν για γλώσσα τη Φανγκ-Οκάχ. Οι δύο διάλεκτοι είναι κάπως διαφορετικές αλλά μπορούν να γίνουν κατανοητές από όλους. Διάλεκτοι των Φανγκ επίσης ομιλώνται σε μέρη του γειτονικού Καμερούν (Μπουλού) και στην Γκαμπόν. Αυτές οι διάλεκτοι είναι περισσότερο ξεχωριστές. Οι Μπουλού Φανγκ του Καμερούν ήταν παραδοσιακοί εχθροί των Φανγκ στο Ρίο Μούνι. Οι Μπούμπι, που αποτελούν το 15% του πληθυσμού, είναι ιθαγενείς του νησιού Μπιόκο. Παραδοσιακά, η γραμμή που διαχώριζε τους Φανγκ από τις φυλές στις παραλίες ήταν το χωριό Νιφάνγκ από το Μπάτα. Επιπρόσθετα, στη χώρα υπάρχουν και παράκτιες φυλές, που πολλές φορές αναφέρονται ως "Playeros" (Άνθρωποι της Αμμουδιάς στα ισπανικά: Ndowes, Bujebas, Balengues, Kombis, και Benga στην ηπειρωτική χώρα και στα μικρά νησιά , καθώς επίσης και "Fernandinos", κοινότητα Κρεολών, στο Μπιόκο. Από κοινού, οι ομάδες αυτές συνθέτουν το 5% του πληθυσμού. Υπάρχουν επίσης μερικοί Ευρωπαίοι, οι περισσότεροι από

Ισημερινή Γουινέα τους οποίους είναι Ισπανοί ή πορτογαλικής καταγωγής. Οι περισσότεροι από τους Ισπανούς έφυγαν από τη χώρα μετά την ανεξαρτησία. Αυξάνεται ο αριθμός αλλοδαπών από τις γειτονικές χώρες Καμερούν, Νιγηρία και Γκαμπόν, που ζουν στη χώρα. Η Ισημερινή Γουινέα δέχτηκε πρόσφυγες ασιατικής καταγωγής και νέγρους Αφρικανούς από άλλες χώρες, οι οποίοι εργάζονται σε φυτείες κακάο και καφέ. Άλλοι Αφρικανοί ήλθαν από τη Λιβερία, την Αγκόλα και τη Μοζαμβίκη. Οι περισσότεροι Ασιάτες είναι Κινέζοι Χαν. Εξάλλου, Βρετανοί, Γάλλοι και Γερμανοί εγκαταστάθηκαν στη χώρα. Έπειτα από την ανεξαρτησία, χιλιάδες κατοίκων της Ισημερινής Γουινέας έφυγαν στην Ισπανία. Άλλοι 100.000 πήγαν στο Καμερούν, στην Γκαμπόν και στη Νιγηρία, εξαιτίας της δικτατορίας του Φρανσίσκο Μασίας Νγκουέμα. Μερικές κοινότητες ζουν επίσης στη Βραζιλία και σε ισπανόφωνες χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως επίσης και στις ΗΠΑ, στην Πορτογαλία και στη Γαλλία. Η εξόρυξη πετρελαίου συνετέλεσε στο διπλασιασμό του πληθυσμού της πρωτεύουσας, Μαλάμπο. Οι ασθένειες όμως είναι πολύ συχνές και ο τυφοειδής πυρετός, η ελονοσία, όπως και η ηπατίτιδα προσβάλλουν τους κατοίκους. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 61,61 χρόνια (60,71 χρόνια οι άνδρες και 62,54 οι γυναίκες).[3]

Γλώσσα Με βάση το αναθεωρημένο άρθρο 4 του Θεμελιώδους Νόμου του Κράτους, επίσημες γλώσσες στη χώρα είναι η ισπανική και η γαλλική. Οι γλώσσες των αυτοχθόνων αναγνωρίζονται ως μέρη του εθνικού πολιτισμού (Συνταγματικός Νόμος No. 1/1998 της 21ης Ιανουαρίου). Οι περισσότεροι κάτοικοι μιλούν τα ισπανικά[17] , ιδιαίτερα όσοι ζουν στην πρωτεύουσα Μαλάμπο. Τα ισπανικά είναι επίσημη γλώσσα από το 1844. Τον Ιούλιο του 2007 ο Πρόεδρος Ομπιάνγκ ανακοίνωσε την απόφαση της Χάρτης της Ισημερινής Γουινέας κυβέρνησής του να καταστεί τρίτη επίσημη γλώσσα η πορτογαλική, προκειμένου η χώρα του να εκπληρώσει τα κριτήρια για να υποβάλει αίτηση ένταξης στην Κοινότητα των Πορτογαλόφωνων Κρατών (CPLP). Σε επίπεδο εκπαίδευσης και διακίνησης πολιτών, η αφρικανική χώρα θα έχει πολλά οφέλη με την αναβάθμιση από μέλος-παρατηρητή σε πλήρες μέλος της εν λόγω Κοινότητας. Γύρω στο 15% του συνολικού πληθυσμού είναι αναλφάβητοι.

Θρησκεία Οι περισσότεροι κάτοικοι στη χώρα είναι μόνο κατ' όνομα Χριστιανοί. Ωστόσο, κυριαρχεί ένας συνδυασμός της Ρωμαιοκαθολικής και της παγανιστικής λατρείας.

Εκπαίδευση και πολιτισμός Στη χώρα βρίσκονται αρκετοί πολιτιστικοί οργανισμοί και μορφωτικά ιδρύματα, τα οποία ιδρύθηκαν με χρηματοδότηση κυρίως από την ισπανική κυβέρνηση. Η Ισημερινή Γουινέα διαθέτει Πανεπιστήμιο, που ονομάζεται Universidad Nacional de Guinea Ecuatorial (UNGE) με σχολές στο Μαλάμπο και μια σχολή Ιατρικής στην Μπάτα, στην ηπειρωτική χώρα. Η τελευταία σχολή υποστηρίζεται οικονομικά και επανδρώνεται από την

113

Ισημερινή Γουινέα Κούβα. Εκεί διδάσκουν καθηγητές και γιατροί από τη χώρα αυτή.

Επικοινωνίες Εντός του κράτους, το κύριο μέσο επικοινωνίας είναι τρεις κρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί των FM . Υπάρχουν επίσης πέντε ραδιοφωνικοί σταθμοί στα βραχέα κύματα, δύο εφημερίδες και ισάριθμα περιοδικά. Το εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο είναι η Television Nacional, η οποία ελέγχεται από την κυβέρνηση.[18] [19] . Τα πιο πολλά από τα ΜΜΕ αυτολογοκρίνονται και απαγορεύεται διά νόμου να ασκήσουν κριτική σε πολιτικά και δημόσια πρόσωπα. Τη διεύθυνση των κρατικών ΜΜΕ και του κυριότερου ιδιωτικού ραδιοφωνικού σταθμού έχει ο γιος του Προέδρου, Τεοντορίν Νγκουέμα Ομπιάνγκ. Η αναλογία των τηλεφώνων είναι μικρή, της τάξης των 2 τηλεφωνικών γραμμών ανά 100 άτομα[19] . Υπάρχει ένα δίκτυο κινητής τηλεφωνίας GSM που καλύπτει το Μαλάμπο, την Μπάτα και αρκετές πόλεις στο ηπειρωτικό τμήμα της χώρας.[20] [21] . Το 2005 γύρω στο 20% του πληθυσμού ήταν συνδρομητές σε εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Η αφρικανική χώρα έχει έναν πάροχο υπηρεσιών Διαδικτύου , που εξυπηρετεί γύρω στους 8.000 χρήστες[19] .

Οικονομία Πριν από την ανεξαρτησία η οικονομία βασιζόταν στην παραγωγή κακάο και η χώρα είχε το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Αφρική το 1959. Η ανακάλυψη εκτεταμένων κοιτασμάτων πετρελαίου το 1996 και η επακόλουθη εκμετάλλευσή τους συνετέλεσε στη δραματική αύξηση του κυβερνητικού εισοδήματος. Έτσι, το 2004[22] η Ισημερινή Γουινέα ήταν η τρίτη μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στην Υποσαχάρια Αφρική. Η παραγωγή πετρελαίου αυξήθηκε σε 360.000 βαρέλια την ημέρα, περισσότερο από τα 220.000 δύο μόλις χρόνια νωρίτερα. Η δασική εκμετάλλευση, η γεωργία και η αλιεία συνεισφέρουν επίσης κατά πολύ στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Η γεωργία που προορίζεται για την παραγωγή αγαθών με σκοπό την κατανάλωση από τους παραγωγούς κυριαρχεί. Η διακυβέρνηση από τα τυραννικά καθεστώτα μείωσε τις ελπίδες για ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας. Στα προϊόντα που παράγονται συγκαταλέγονται καφές, κακάο, ρύζι, γλυκοπατάτες, κασάβα (ταπιόκα), μπανάνες, φοινικέλαιο, κτηνοτροφικά προιόντα και ξυλεία. Επίσης, υπάρχουν βιομηχανίες πετρελαίου και φυσικού αερίου. Παρά το γεγονός ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη χώρα ήταν πάνω από 30.000 Δολάρια ΗΠΑ το 2004[23] (σύμφωνα με το CIA Factbook 50.200 δολάρια[3] ) που για το 2008 ήταν το ένατο υψηλότερο στον κόσμο, η Ισημερινή Γουινέα κατατάσσεται στην 121η θέση ανάμεσα σε 177 χώρες στο Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης του ΟΗΕ. Νόμισμα της χώρας είναι το Φράγκο CFA Κεντρικής Αφρικής. Τον Ιούλιο του 2004 η αμερικανική Γερουσία δημοσίευσε πόρισμα για την τράπεζα Ριγκς, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, αποκαλύπτοντας ότι τα εισοδήματα από το πετρέλαιο της Ισημερινής Γουινέας διασπαθίστηκαν από τον Ομπιάνγκ, την οικογένειά του και ανώτερους αξιωματούχους του καθεστώτος. Το ποσό που απωλέστηκε είναι της τάξης των 35 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο ίδιος ο Πρόεδρος Ομπιάνγκ αρνήθηκε οποιαδήποτε κακοδιαχείριση.[24] Στις 9 Αυγούστου του 2006 το περιοδικό Harper's Magazine σε άρθρο του έκανε αφιέρωμα στις πρόσφατες διασυνδέσεις του Ομπιάνγκ με το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών και με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα Ανεξαρτησίας (Independence Federal Savings Bank).[25] Ενώ η αφρικανική χώρα είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου στην Αφρική, ελάχιστα βελτιώθηκαν οι συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της, οι περισσότεροι από τους οποίους ζουν σε συνθήκες ένδειας.

114

Ισημερινή Γουινέα

115

Αθλητισμός Η χώρα έχει επιλεγεί να συνδιοργανώσει το Κύπελλο Εθνών Αφρικής το 2012 μαζί με την Γκαμπόν.

Μεταφορές Το 2007 στο κράτος λειτουργούσαν 5 αεροδρόμια. Το οδικό δίκτυο εκτεινόταν το 1999 στα 2.880 χλμ. Η χώρα διέθετε στον εμπορικό της στόλο ένα φορτηγό πλοίο το 2007. Εκτός από την πρωτεύουσα, λιμάνι διαθέτει και η Μπάτα. Σιδηροδρομικό δίκτυο δεν υπάρχει. Στη χώρα οδηγούν στα δεξιά. Τον Απρίλιο του 2009 η ΕΕ συμπεριέλαβε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας.[26]

Σημειώσεις και παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BD%CE% params=1. 5833_N_10. 35_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BD%CE% params=03_45_11_N_08_46_44_E_type:city [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ek. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=642& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] βλέπε Encyclopedia Britannica, 1911, "Fernando Po" [6] "Equatorial Guinea: Obiang Sure to Win As Opposition Quits Poll" (http:/ / allafrica. com/ stories/ 200212160112. html). allAfrica.

16-12-2002. . [7] "Oil Gives African Nation a Chance for Change" (http:/ / www. hartford-hwp. com/ archives/ 35/ 238. html). The Washington Post.

13-05-2001]]. . [8] "Playboy waits for his African throne" (http:/ / www. timesonline. co. uk/ article/ 0,,2089-2340345,00. html). The Sunday Times.

03-09-2006. . [9] "Profile: Equatorial Guinea's great survivor" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 3516588. stm). BBC News. 17-03-2004. . [10] "Thatcher faces 15 years in prison" (http:/ / www. smh. com. au/ articles/ 2004/ 08/ 26/ 1093518010003. html). The Sydney Morning

Herald. 27-08-2004. . [11] "The US knew, Spain knew, Britain knew. Whose coup was it?" (http:/ / www. sundayherald. com/ print44412). Sunday Herald.

29-08-2004]]. . [12] Equatorial Guinea, A trial with too many flaws (http:/ / web. amnesty. org/ library/ Index/ ENGAFR240052005?open& of=ENG-GNQ).

Amnesty International (07-06-2005) [13] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=911639& lngDtrID=245), Εμπλοκή του Μαρκ Θάτσερ στο πραξικόπημα

στην Ισημερινή Γουινέα καταγγέλλει μισθοφόρος, 18 Ιουνίου 2008 [14] "EQUATORIAL GUINEA: Poll Timetable". Africa Research Bulletin; Political, Social, and Cultural series (Blackwell) 45(3):

17458A. [15] Πρεσβείες στην Ελλάδα (http:/ / www. imn. gr/ greek/ gr_links_foembassies. htm) [16] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 133618oz_20090217133618. php3), Ισημερινή Γουινέα (2)-Εκπρόσωπος της

κυβέρνησης δήλωσε ότι "πολλοί"είναι οι νεκροί από την επίθεση στην Μαλαμπό , 17 Φεβρουαρίου 2009. [17] "Obiang convierte al portugués en tercer idioma oficial para entrar en la Comunidad lusófona de Naciones" (http:/ / actualidad. terra. es/ internacional/ articulo/ obiang_comunidad_naciones_1710388. htm), Terra. 13-07-2007 ( μετάφραση άρθρου (http:/ / translate. google. com/ translate?u=http:/ / actualidad. terra. es/ internacional/ articulo/ obiang_comunidad_naciones_1710388. htm& hl=en& langpair=es|en& tbb=1& ie=windows-1252)) [18] Country Profile: Equatorial Guinea: Media (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ country_profiles/ 1023151. stm#media). BBC News

(26-01-2008) [19] CIA World Factbook: Equatorial Guinea; Communications (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ek. html#Comm). Central Intelligence Agency (20-03-2008) [20] GSMWorld Providers: Equatorial Guinea (http:/ / www. gsmworld. com/ roaming/ gsminfo/ cou_gq. shtml). GSM World (2008) [21] GSMWorld GETESA Coverage Map (http:/ / www. gsmworld. com/ cgi-bin/ ni_map. pl?cc=gq& net=ge). GSM World (2008) [22] U.S. Oil Firms Entwined in Equatorial Guinea Deals (washingtonpost.com) (http:/ / www. washingtonpost. com/ wp-dyn/ articles/ A1101-2004Sep6. html)

Ισημερινή Γουινέα

116

[23] World Economic Outlook IMF Database, Σεπτέμβριος 2005 (http:/ / imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2005/ 02/ data/ dbcoutm. cfm?SD=2004& ED=2004& R1=1& R2=1& CS=3& SS=2& OS=C& DD=0& OUT=1& C=512-941-914-446-612-666-614-672-311-946-213-137-911-962-193-674-122-676-912-548-313-556-419-678-513-181-316-682-913-684-124-273-339-921-638S=PPPPC& CMP=0& x=18& y=9IMF) [24] Inner City Press / Finance Watch: "Follow the Money, Watchdog the Regulators" (http:/ / www. innercitypress. org/ finwatch. html) [25] "Obiang's Banking Again: State Department and Washington insiders help a dictator get what he wants" (http:/ / www. harpers. org/ sb-obiangs-banking-again-1155053056. html). Harper's Magazine. 09-08-2006. . [26] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ europe/ 7990561. stm), Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009.

Βιβλιογραφία • Max Liniger-Goumaz Small is not Always Beautiful: The Story of Equatorial Guinea (στα γαλλικά το 1986, , σε μετάφραση το 1989) ISBN 0-389-20861-2 • Ibrahim K. Sundiata, Equatorial Guinea: Colonialism, State Terror, and the Search for Stability (1990, Boulder: Westview Press) ISBN 0-8133-0429-6 • Robert Klitgaard. 1990. Tropical Gangsters. New York: Basic Books. (World Bank economist tries to assist pre-oil Equatorial Guinea -clever book, factual account) ISBN 0-465-08760-4 • D.L. Claret. Cien años de evangelización en Guinea Ecuatorial (1883-1983)/ One Hundred Years of Evangelism in Equatorial Guinea (1983, Barcelona: Claretian Missionaries) • Adam Roberts, The Wonga Coup: Guns, Thugs and a Ruthless Determination to Create Mayhem in an Oil-Rich Corner of Africa (2006, PublicAffairs) ISBN 1-58648-371-4

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • ιστότοπος της κυβέρνησης (http://guinea-equatorial.com/Επίσημος) (στα ισπανικά και στα αγγλικά) • Opposition Website (http://www.guinea-ecuatorial.org/index.php) ("Εξόριστη κυβέρνηση" (στα ισπανικά) • Επίτιμο Προξενείο της χώρας στη Ρουμανία (http://www.ecaligiuri.com/index2.php) (στα ισπανικά, ρουμανικά και αγγλικά)

Ειδήσεις • allAfrica - Equatorial Guinea (http://allafrica.com/equatorialguinea/) σύνδεσμοι με τίτλους επικαιρότητας (αγγλικά και γαλλικά) • Guinea-Ecuatorial.net (http://www.guinea-ecuatorial.net/ms/main.asp) (ισπανικά και μερικά γαλλικά)

Κατάλογοι • • • • • •

BBC News Προφίλ (http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/africa/country_profiles/1023151.stm) CIA World Factbook (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/ek.html) Open Directory Project - Ισημερινή Γουινέα (http://dmoz.org/Regional/Africa/Equatorial_Guinea/) Πανεπιστήμιο του Στάντφορντ (http://www-sul.stanford.edu/depts/ssrg/africa/eqg.html) The Index on Africa - Ισημερινή Γουινέα (http://www.afrika.no/index/Countries/Equatorial_Guinea/) Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια - African Studies Center: Ισημερινή Γουινέα (http://www.sas.upenn.edu/ African_Studies/Country_Specific/Eq_Guinea.html) • Yahoo! - Ισημερινή Γουινέα (http://dir.yahoo.com/Regional/Countries/Equatorial_Guinea/) \ • http://www.iradier.org/colaboracion5.htm (στα ισπανικά) • Χάρτης (http://www.freeworldmaps.net/africa/equatorial-guinea/map.html)

Ισημερινή Γουινέα

Εθνοτικές ομάδες • Οι Bubis του Fernando Po (http://www.thebubis.com/) Ιστορία των πρώτων κατοίκων του Μπιόκο οι οποίοι σήμερα κινδυνεύουν με εξαφάνιση • Cultura Bubi (http://www.culturabubi.org/) • Cultures de Mon: Los Bubis (http://www.thebubis.com/) • African Pygmies (http://www.pygmies.info/) Πολιτισμός και μουσική

Τουρισμός • Χρήσιμες ταξιδιωτικές πληροφορίες (http://www.visitguineaecuatorial.com) (στα ισπανικά και αγγλικά)

Οικονομία • Τραπεζικά θέματα, από το the Fair Finance Watch (http://www.fairfinancewatch.org/africa.html#obiang) • Ευκαιρίες για επενδύσεις (http://www.ecaligiuri.com/inversionenguinea.pdf#) στα ισπανικά • Can Corporate Power Transform Equatorial Guinea and Angola? (http://www.uvm.edu/~shali/OliveraAli. pdf)

Ισπανία και Αφρική • Σχέδιο της Ισπανικής Πρεσβείας για την Αφρική 2006-2008 (http://www.mae.es/es/Home/planafrica.htm) Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το Guinea άρθρο Equatorial Guinea (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Equatorial) της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ). ( Guinea ιστορικό/συντάκτες (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Equatorial)).

bjn:Guinea Katulistiwa

117

118

Κένυα Κένυα Συντεταγμένες: 0°24′N 37°51′E0.4, 37.85 [1]

Σημαία της Κένυας Εθνόσημο της Κένυας Εθνικό σύνθημα: Harambee (Σουαχίλι) «Ας τραβήξουμε όλοι μαζί» Εθνικός ύμνος: Ee Mungu Nguvu Yetu (Ω Θεέ όλης της Δημιουργίας)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ναϊρόμπι 1°16′60″S 36°49′00″E-1.2833, 36.8167 [2]

Επίσημες γλώσσες

Σουαχίλι, Αγγλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Μουάι Κιμπάκι Πρωθυπουργός Ράιλα Οντίνγκα

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

12 Δεκεμβρίου 1963 27 Αυγούστου 2010 - αρχικό Σύνταγμα: 12 Δεκεμβρίου 1963, αναθεωρήθηκε το 1964 και επανασυντάχθηκε με αναθεωρήσεις [3]

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

580.367 km2 (48η) 2,3 3.477 χμ. 536 χμ.

Κένυα

119

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2007 • Πυκνότητα

39.002.772[4] α (34η) 31.138.735 67 κατ./km² (133η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

62,826 δισ. $[5] (81η) 1.751 $[5] (149η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

30,212 δισ. $[5] (85η) 842 $[5] (147η)

ΔΑΑ (2007)

0,541 (147η) – μεσαίος

Νόμισμα

Σελίνι Κένυας (KES)

Ζώνη ώρας

EAT (UTC +3)

Internet TLD

.ke

Κωδικός κλήσης

+254

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Κένυα είναι χώρα της Ανατολικής Αφρικής με έκταση 580.367 km² και πληθυσμό 39.002.772, με βάση εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2009.[4] Συνορεύει νοτιοδυτικά με την Τανζανία, δυτικά με την Ουγκάντα και βρέχεται απ' τη λίμνη Βικτόρια, βορειοδυτικά με το Σουδάν, βόρεια με την Αιθιοπία, βορειοανατολικά και ανατολικά με την Σομαλία και νοτιοανατολικά βρέχεται από τον Ινδικό Ωκεανό. Πρωτεύουσα είναι το Ναϊρόμπι. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Μουάι Κιμπάκι με πρωθυπουργό το Ράιλα Οντίνγκα. Η Κένυα ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Βρετανία στις 12 Δεκεμβρίου 1963.

Δημογραφία Εθνοφυλετικά το 67% των κατοίκων είναι Μπαντού με κυριότερη φυλή την Κικουγιού (το 23% του πληθυσμού της χώρας). Άλλες φυλές Μπαντού είναι οι Κάμπα ή Άκαμπα 11%, Λούγια 14%, Ντιίγκο, Γκιριάμα, κ.α. Επίσης σημαντική γλωσσο-φυλετική ομάδα Μπαντού είναι οι Σουαχίλι που κατοικούν στην παράλια περιοχή του Ινδικού Ωκεανού. Το υπόλοιπο 33% που είναι μεν η μειονότητα σε σχέση με τους Μπαντού, αλλά καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη έκταση της χώρας, αποτελείται κυρίως από Σομαλούς στα βορειοανατολικά, Νειλοτικές φυλές του Σουδάν (Λούο 13%, Καλέντζιν 11%, Λρύχνα) στα δυτικά, Νειλοχαμητικές φυλές του Σουδάν (Μασσάι στα νότια, Σαμπούρου, Τουρκάνα, Μποράν κ.α στα βόρεια, Ντορόμπο κ.α.), και τέλος Άραβες στα παράλια και λίγοι Ευρωπαίοι. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 57,86 χρόνια (57,49 χρόνια οι άνδρες και 58,24 οι γυναίκες).[4]

Θρησκείες Στο θρήσκευμα ακολουθούν οι Χριστιανοί (προτεστάντες 45%, καθολικοί 33%, ορθόδοξοι 3%) το 80%, οι Μουσουλμάνοι το 10%, οι παραδοσιακές αφρικανικές θρησκείες και οι ασιατικές θρησκείες το 10%.

Γλώσσες Επίσημες γλώσσες της Κένυας, είναι η Αγγλική και η Σουαχίλι μία Μπαντού γλώσσα με μερικές λέξεις αραβικής προέλευσης. Μιλιέται αρκετά και η Μπαντού γλώσσα Κικουγιού και άλλες γλώσσες του κλάδου στα κεντρικά της χώρας. Επίσης στα δυτικά μιλιούνται οι νειλοτικές, στα βόρεια και νότια οι νειλο-χαμητικές και στα βορειοανατολικά οι σομαλικές διάλεκτοι.

Κένυα

Γεωγραφία Κλίμα Το κλίμα της Κένυας είναι καθαρά τροπικό με μια βροχερή και μια ξηρή εποχή και με θερμοκρασίες, τοπία και βλάστηση που παρόλα αυτά ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή. Λόγω της ύπαρξης υψιπέδων στα δυτικά και κεντρικά της χώρας, το κλίμα εκεί είναι πιο δροσερό και υγιεινό για τον άνθρωπο, και γι' αυτό και η πρωτεύουσα Ναϊρόμπι όπως και πολλές άλλες πόλεις της Κένυας, είναι χτισμένη σε υψόμετρο άνω των 1.000 μ. Η βλάστηση εκεί είναι η πλουσιότερη σε όλη την Κένυα με ορεινά τροπικά δάση και δενδρώδεις σαβάνες. Ιδιαίτερα στην περιοχή της λίμνης Βικτόρια και στους πρόποδες του όρους Κένυα, το κλίμα είναι πιο υγρό με αποτέλεσμα την ύπαρξη μικρών περιφερειακών ισημερινών δασών. Πιο ανατολικά, νότια και νοτιοανατολικά το κλίμα γίνεται πιο ζεστό με θερμοκρασίες και τοπία που όντως θυμίζουν αφρικανική χώρα. Εκεί η Χάρτης της Κένυας. βλάστηση τείνει περισσότερο προς αυτήν της σαβάνας και της στέπας σε κάποια σημεία, και με τα 2 μεγάλα πάρκα άγριων ζώων της χώρας να καλύπτουν μεγάλες εκτάσεις: το Μασσάι Μάρα (Massai Mara) στα νοτιοδυτικά της χώρας στα σύνορα με την Τανζανία και το Αμπονσέλι (Abonselli) στα πιο νοτιοανατολικά. Ακόμα πιο ανατολικά και νοτιοανατολικά, στα παράλια του Ινδικού ωκεανού, το κλίμα είναι ζεστό και πιο υγρό με αποτέλεσμα την ύπαρξη ζέστης μαζί με την υγρασία που φέρνει ο ωκεανός, κάνοντας την ατμόσφαιρα πιο αποπνικτική. Η βλάστηση εκεί είναι ισημερινού τύπου με μικρά ισημερινά δάση κατά μήκος των ακτών στους πιο εσωτερικούς λόφους, και με κοκοφοίνικες στα παράλια. Στα ανατολικά και βορειοανατολικά ηπειρωτικά της χώρας στα σύνορα με την Σομαλία, το κλίμα γίνεται ακόμα πιο ζεστό αλλά και ξηρό με πιο λίγες βροχοπτώσεις κατά την βροχερή περίοδο, όπου η βλάστηση γίνεται πιο φτωχή με ακανθώδη φυτά, ακακίες και σε κάποια σημεία φυτρώνει ο Φοίνικας Ντουμ, εμφανίζοντας το τοπίο όψεις περισσότερο στεπικές και ημιερημικές. Πιο δυτικά από πριν, ανάμεσα στα βόρεια σύνορα της χώρας με την Αιθιοπία και τις ανατολικές όχθες της λίμνης Τουρκάνα, το κλίμα γίνεται πιο ημιερημικό έως ερημικό, όπου και κυριαρχεί η μοναδική μικρή έρημος της χώρας, η έρημος Τσάλμπι. Η βλάστηση εκεί αντιπροσωπεύεται από ακανθώδη φυτά και τον Φοίνικα Ντουμ που είναι ανθεκτικός σε τέτοιες δύσκολες κλιματικές συνθήκες. Όαση για την περιοχή θεωρούνται τα όρη Μάρσαμπιτ που σε σχέση με τα γύρω τους ημιερημικά κατά τ' άλλα τοπία, εκεί η βλάστηση κυρίως στα μεγαλύτερα ύψη, παίρνει όψεις ισημερινού δάσους με την ύπαρξη και δύο κρατήρων-λιμνών, μία εικόνα σπάνια πάνω στην Αφρική δίπλα στην έρημο (Τσάλμπι) να σου ξεπετάγεται απότομα σε απόσταση κάποιων χιλιομέτρων, ζούγκλα με οργιαστική βλάστηση. Τέλος στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, βορειοδυτικά δηλαδή του όρους Κένυα και δυτικά της λίμνης Τουρκάνα στο Rifft Valley και μέχρι τα βορειοανατολικά σύνορα της Ουγκάντα και τα σύνορα με το Σουδάν, το τοπίο επαναλαμβάνεται περίπου με ερημικές, ημιερημικές, στεπικές και σε κάποια σημεία σαβανικές όψεις.

120

Κένυα

121

Εκεί φυτρώνει ο Φοίνικας Ντουμ, ακακίες και άλλα ακανθώδη φυτά. Γενικά όλη η βόρεια Κένυα λόγω κλιματικών συνθηκών και γειτνίασης στα βορειοανατολικά της, με την Σομαλία και την νοτιοανατολική Αιθιοπία που έχουν επίσης τις ίδιες κλιματικές συνθήκες, είναι επίσης και το νοτιότερο «σύνορο» ύπαρξης της καμήλας, είτε σε άγρια κατάσταση, είτε σε κατάσταση εξημέρωσης ως μέσο μεταφοράς των λαών του βορρά της χώρας.

Πρόσφατη ιστορία Κρίση 2007-2008 Μετά τις εκλογές που διεξήχθησαν στις 27 Δεκεμβρίου του 2007 (και στις οποίες ο πρόεδρος Μουάι Κιμπάκι αυτοανακηρύχθηκε νικητής παρά τις καταγγελίες από την αντιπολίτευση για νοθεία) ακολούθησαν ταραχές, που είχαν αποτέλεσμα το θάνατο 800-1.500 ατόμων[6] [7] [8] και να εγκαταλείψουν τις εστίες τους 180.000[9] -250.000 άτομα[10] Στα χειρότερα επεισόδια βίας, την Πρωτοχρονιά του 2007, σφαγιάστηκαν σε ναό κοντά στο Ελντορέτ, 30 πολίτες. Ταραχές έγιναν ειδικά στην επαρχία της Κοιλάδας Ριφτ. Έναν μήνα μετά τις ταραχώδεις εκλογές έφτασε ως απεσταλμένος στη χώρα ο πρώην ΓΓ του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, ο οποίος κατάφερε να φέρει τις δύο πλευρές στο τραπέζι του διαλόγου. Στις 28 Φεβρουαρίου του 2008 ο Κιμπάκι και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Ράιλα Οντίνγκα υπέγραψαν συμφωνία για κοινή κυβέρνηση, που ονομάστηκε Εθνική Συμφωνία και Πράξη Συμφιλίωσης. Με βάση αυτή συστάθηκε κυβέρνηση συνασπισμού και θεσμοθετήθηκε θέση πρωθυπουργού.[11] Ο Οντίνγκα διορίστηκε πρωθυπουργός στις 13 Απριλίου [12] και το νέο υπουργικό συμβούλιο, αποτελούμενο από 40 μέλη, ορκίστηκε στις 17 Απριλίου.[13] Το 2010 η Εθνοσυνέλευση συμφώνησε στην κατάργηση του αξιώματος του Πρωθυπουργού και σε ένα νέο σχέδιο Συντάγματος, το οποίο εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα τον Αύγουστο του 2010, με ποσοστό 68,5% και το οποίο τέθηκε σε ισχύ στις 27 Αυγούστου 2010.[14] .

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4] .

Συνταγματικό δημοψήφισμα 2010 Στις 4 Αυγούστου 2010 εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα το νέο Σύνταγμα με ποσοστό 68,5% έναντι 31,4% που ψήφισαν αρνητικά. Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα ήταν της τάξης του 72,18%[15] . Το νέο Σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ από τον πρόεδρο Μουάι Κιμπάκι στις 27 Αυγούστου 2010[16] .

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Το όρος Κένυα όπως φαίνεται από δορυφόρο της NASA

Κένυα

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%85%CE%B1& params=0. 4_N_37. 85_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%85%CE%B1& params=-1. 2833_N_36. 8167_E_type:city(2750561) [3] Επανασυντάχθηκε το 1979, 1982, 1986, 1988, 1991, 1992, 1997, 2001. Το 2005 ένα νέο σύνταγμα καταψηφίστηκε σε δημοψήφισμα. Το 2010 τέθηκε σε ισχύ νέο Σύνταγμα. [4] Κένυα (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ke. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=664& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Kenya Ethnic Clashes Intensify (http:/ / english. aljazeera. net/ NR/ exeres/ CA34AA32-041D-497D-BE2B-A463562C6FFF. htm). Al Jazeera (28-01-2008) (ανακτήθηκε 24-02-2008 ) [7] Report: Up to 1,000 killed in Kenyan crisis (http:/ / www. ynetnews. com/ articles/ 0,7340,L-3491386,00. html). Yedioth Ahronoth (07-01-2008) (ανακτήθηκε 24-02-2008 ) [8] Deal to end Kenyan crisis agreed (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 7344816. stm). BBC News (2008-04-12) (ανακτήθηκε 12-04-2008 ) [9] BBC World Service, programme World Have Your Say, Broadcast on World Service Fri 29 Feb - 18:06 [10] "Kenya opposition cancels protests" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 7174670. stm). BBC News. 07-01-2008. . Ανακτήθηκε την 24-02-2008. [11] "Key points: Kenya power-sharing deal" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 7269476. stm). BBC News. 28-02-2008. . Ανακτήθηκε την 01-03-2008. [12] "Kenya unveils 40-seat cabinet" (http:/ / english. aljazeera. net/ NR/ exeres/ 2D1674A2-3AF1-47C8-B687-A7D530EC8BD2. htm), Al Jazeera, 13 Απριλίου 2008. [13] "Odinga sworn in as Kenya PM" (http:/ / english. aljazeera. net/ NR/ exeres/ E991FAE0-2FD8-4B72-AFE7-0C2B1F9E89FC. htm), Al Jazeera, 17 Απριλίου 2008. [14] Gettleman, Jeffrey (4-8-2010). "New Constitution Nears Approval in Kenya" (http:/ / www. nytimes. com/ 2010/ 08/ 05/ world/ africa/ 05kenya. html). New York Times. . [15] Αυγή (http:/ / www. avgi. gr/ ArticleActionshow. action?articleID=560165), Κένυα: Νίκη του "ναι" στο δημοψήφισμα για το νέο σύνταγμα, 6-8-2010. [16] CNN (http:/ / edition. cnn. com/ 2010/ WORLD/ africa/ 08/ 27/ kenya. new. constitution/ index. html?eref=edition#fbid=FwE19a7cLdE& wom=false), Sudan's al-Bashir, wanted for war crimes, attends Kenyan ceremony, 27-8-2010.

Πηγές • Νέος Παγκόσμιος Άτλας, εκδόσεις ΔΟΜΗ, 1996. bjn:Kenya

122

123

Καμερούν Καμερούν Συντεταγμένες: 5°07′00″N 11°55′00″E5.1167, 11.9167 [1]

Σημαία του Καμερούν Έμβλημα του Καμερούν Εθνικό σύνθημα: "Paix - Travail - Patrie" (Γαλλικά) "Ειρήνη - Εργασία - Πατρίδα" Εθνικός ύμνος: Ô Cameroun, Berceau de nos Ancêtres (Γαλλικά) O Cameroon, Cradle of our Forefathers (Αγγλικά) "Καμερούν, Λίκνο των Προγόνων μας"

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Γιαουντέ 3°52′N 11°31′E3.867, 11.517 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Ντουάλα

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά, Αγγλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Πολ Μπιγιά Πρωθυπουργός Φιλεμόν Γιανζί Γιανγκ

Ανεξαρτησία Από Συμβούλιο Κηδεμονιών ΟΗΕ υπό γαλλική διοίκηση Ισχύον Σύνταγμα

1η Ιανουαρίου 1960 2 Ιουνίου 1972α

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

475.440 km2 (53η) 1,3% 4.591 χμ. 402 χμ.

Καμερούν

124

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2003 • Πυκνότητα

18.879.301[3] β (58η) 15.746.179 39,7 κατ./km² (168η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

42,783 δισ. $[4] (91η) 2.147 $[4] (143η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

21,820 δισ. $[4] (97η) 1.095 $[4] (134η)

ΔΑΑ (2007)

0,523 (153η) – μεσαίος

Νόμισμα

Φράγκο CFA Κεντρικής Αφρικής (XAF)

Ζώνη ώρας

WAT (UTC +1)

Internet TLD

.cm

Κωδικός κλήσης

+237

α Αναθεωρήθηκε β

τον Ιανουάριο του 1996. Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Το Καμερούν (επίσημα Δημοκρατία του Καμερούν, Γαλλικά: République du Cameroun) είναι κράτος της κεντρικής και δυτικής Αφρικής. Συνορεύει με τη Νιγηρία στα δυτικά, το Τσαντ στα βορειοανατολικά, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία στα ανατολικά και την Ισημερινή Γουινέα, τη Γκαμπόν και τη Δημοκρατία του Κονγκό στα νότια. Στα δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Έχει έκταση 475.440km² και πληθυσμό 18.879.301 κατοίκους, σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009.[3] Το Καμερούν χαρακτηρίζεται από μεγάλη μορφολογική αλλά και πολιτισμική ποικιλότητα. Στην επικράτειά του υπάρχουν παραλίες, έρημοι, βουνά, τροπικά δάση και σαβάνες και ζουν πάνω από 200 διαφορετικές εθνοτικές και γλωσσικές ομάδες. Πρωτεύουσα είναι η Γιαουντέ και μεγαλύτερη πόλη η Ντουάλα. Επίσημες γλώσσες είναι τα Γαλλικά και τα Αγγλικά. Το όνομά του προέρχεται από την ονομασία Rio dos Camarões (Ποταμός των γαρίδων) που έδωσαν στην περιοχή Πορτογάλλοι εξερευνητές τον 15ο αιώνα. Τον 19ο αιώνα η ισλαμική εθνοτική ομάδα των Φούλα ίδρυσε το Εμιράτο Ανταμάουα στα βόρεια της χώρας ενώ άλλες ομάδες ίδρυσαν τα δικά τους βασίλεια στα δυτικά και τα βορειοδυτικά. Το 1884 το Καμερούν έγινε γερμανική αποικία. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή μοιράστηκε μεταξύ Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας στα πλαίσια της Εντολής της Κοινωνίας των Εθνών. Το κόμμα Union des Populations du Cameroun (Ένωση των λαών του Καμερούν) επεδίωξε ανεξαρτησία αλλά τέθηκε εκτός νόμου τη δεκαετία του 1950. Το 1960 το Γαλλικό Καμερούν έγινε ανεξάρτητο ως Δημοκρατία του Καμερούν με πρόεδρο τον Αχμάντου Αχίτζο. Το νότιο τμήμα του Βρετανικού Καμερούν ενώθηκε μαζί του το 1961 σχηματίζοντας την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία του Καμερούν. Η χώρα έγινε ενιαία δημοκρατία το 1972 και το 1984 μετονομάστηκε σε Δημοκρατία του Καμερούν. Σε σχέση με άλλες χώρες της Αφρικής το Καμερούν έχει μεγαλύτερη πολιτική και κοινωνική σταθερότητα. Αυτό έχει επιτρέψει την ανάπτυξη της γεωργίας, του μεταφορικού δικτύου αλλά και της βιομηχανίας πετρελαιοειδών και ξυλείας. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού όμως, ιδίως του αγροτικού, εξακολουθεί να ζει στη φτώχεια. Η εξουσία βρίσκεται στα χέρια του προέδρου Πολ Μπιγιά και του κόμματός του Rassemblement démocratique du Peuple Camerounais (Λαϊκό Δημοκρατικό Κίνημα του Καμερούν) και η διαφθορά είναι εκτεταμένη. Η αγγλόφωνη κοινότητα της χώρας αποξενώνεται από την κυβέρνηση και αγγλόφωνοι πολιτικοί ζητούν μεγαλύτερη αποκέντρωση μέχρι και της απόσχισης των πρώην βρετανικών περιοχών.

Καμερούν

Ιστορία Η περιοχή του σημερινού Καμερούν κατοικείται από την Νεολιθική περίοδο. Τη μακρύτερη συνεχόμενη παρουσία έχουν εθνοτικές ομάδες όπως οι Μπάκα.[5] Ο πολιτισμός Σάο αναπτύχθηκε περίπου το 500 μΧ και έδωσε τη θέση του στην Αυτοκρατορία Κανέμ και τη διάδοχή της Αυτοκρατορία Μπορνού. Διάφοροι τύποι βασιλείων δημιουργήθηκαν στα δυτικά. Σε πολλά απ' αυτά ο ανώτερος άρχοντας έχει τον παραδοσιακό καμερουνέζικο τίτλο του Φον. Πορτογάλοι ναυτικοί έφτασαν στις ακτές της περιοχής το 1472. Παρατήρησαν αφθονία σε γαρίδες και καραβίδες στον ποταμό Wouri, τον οποίο ονόμασαν Rio dos Camarões (Ποταμός των γαρίδων). Από αυτή τη φράση προέκυψε η σύγχρονη ονομασία του Καμερούν. Κατά τους επόμενους αιώνες αναπτύχθηκε το εμπόριο μεταξύ των Ευρωπαίων και των λαών που ζούσαν κοντά στις ακτές, ενώ χριστιανοί ιεραπόστολοι προχώρησαν στην ενδοχώρα. Στις αρχές του 19ου αιώνα ιδρύθηκε στο βορρά το Εμιράτο Ανταμάουα, όταν ο Μοντίμπο Αντάμα οδήγησε τους στρατιώτες της ισλαμικής φυλής των Φούλα σε τζιχάντ εναντίον αλλόθρησκων πληθυσμών. Αυτό είχε ως συνέπεια σημαντική ανακατανομή πληθυσμού, καθώς οι λαοί που εγκατέλειψαν την περιοχή μετακινήθηκαν στον νότο.[6] Το 1884 η Γερμανική Αυτοκρατορία ίδρυσε στην περιοχή αποικία και ξεκίνησε να καταλαμβάνει εδάφη προς την ενδοχώρα. Οι Γερμανοί έκαναν έργα για να βελτιώσουν την υποδομή της αποικίας, βασιζόμενοι σε ένα σκληρό σύστημα καταναγκαστικής εργασίας.[7] Μετά την ήττα της Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή εντάχθηκε στην Εντολή της Κοινωνίας των Εθνών και μοιράστηκε μεταξύ Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας το 1919. Το Βρετανικό Καμερούν περιελάμβανε δύο περιοχές, το Νότιο και Βόρειο Καμερούν. Οι Γάλλοι ενοποίησαν την οικονομία της περιοχής τους με την οικονομία της Γαλλίας[8] και βελτίωσαν Αποικιακή ιστορία ██ Γερμανικό τις υποδομές με επενδύσεις, εξειδικευμένους εργάτες και την Καμερούν - Kamerun ██ Βρετανικό πρακτική της καταναγκαστικής εργασίας.[7] Οι Βρετανοί Καμερούν - Cameroons ██ Γαλλικό διοικούσαν τη δική τους περιοχή από τη γειτονική Νιγηρία. Οι Καμερούν - Cameroun ██ Δημοκρατία του Καμερούν κάτοικοι θεωρούσαν ότι αυτό τους καθιστούσε μια παραμελημένη «αποικία της αποικίας». Νιγηριανοί μετανάστες συνέρρευσαν στο υπό βρετανική διοίκηση Νότιο Καμερούν, τερματίζοντας το καθεστώς καταναγκαστικής εργασίας, αλλά παράλληλα εξοργίζοντας τους γηγενείς πληθυσμούς.[9] Η Εντολή της Κοινωνίας των Εθνών μετατράπηκε σε Συμβούλιο Κηδεμονιών το 1946 και το ζήτημα της ανεξαρτησίας έγινε πιεστικό στο Γαλλικό Καμερούν.[8] Η Γαλλία έθεσε εκτός νόμου το πιο ριζοσπαστικό πολιτικό κόμμα, την "Ένωση των πληθυσμών του Καμερούν" (Union des Populations du Cameroun - UPC) στις 13 Ιουλίου 1955. Αυτό προκάλεσε μια μακρά περίοδο ανταρτοπόλεμου και τη δολοφονία του ηγέτη του κόμματος Ruben Um Nyobé.[10] Στο Βρετανικό Καμερούν αμφιταλαντεύονταν ανάμεσα στην ενοποίηση με το γαλλικό τμήμα και την προσάρτηση στη Νιγηρία. Την 1η Ιανουαρίου 1960 το Γαλλικό Καμερούν κέρδισε την ανεξαρτησία του από την Γαλλία υπό τον πρόεδρο Αχμάντου Αχίτζο. Την 1η Οκτωβρίου 1961 ενοποιήθηκε με το μέχρι πρότινος υπό βρετανική διοίκηση Νότιο Καμερούν, σχηματίζοντας την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία του Καμερούν. Ο Αχίτζο χρησιμοποίησε τον συνεχιζόμενο πόλεμο με το UPC και τον φόβο εθνοτικών συγκρούσεων για να συγκεντρώσει εξουσίες στην προεδρία και συνέχιζε να το κάνει ακόμα και μετά την καταστολή του UTC το 1971.[10] Το πολιτικό του κόμμα, η Εθνική Ένωση του Καμερούν (Cameroon National Union - CNU), έγινε το μόνο νόμιμο την 1η Σεπτεμβρίου 1966 και το 1972 καταργήθηκε το ομοσπονδιακό σύστημα υπέρ μιας ενιαίας δημοκρατίας με πρωτεύουσα τη Γιαουντέ.[11] Η οικονομική πολιτική του Αχίτζο ήταν μια μίξη καπιταλιστικών και σοσιαλιστικών πρακτικών. Έδωσε προτεραιότητα στη γεωργική παραγωγή και στην εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου. Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε τα έσοδα από το πετρέλαιο για τη δημιουργία εθνικού αποθέματος, για να

125

Καμερούν

126

πληρώσει τους αγρότες και να χρηματοδοτήσει μεγάλα αναπτυξιακά έργα. Ο Αχίτζο διόρισε ξένους συμβούλους για να διευθύνουν προγράμματα, πολλά από τα οποία απέτυχαν.[12] Ο Αχίτζο παραιτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1982 και σύμφωνα με το Σύνταγμα τον διαδέχθηκε ο τότε πρωθυπουργός Πολ Μπιγιά. Ωστόσο ο Αχίτζο διατήρησε τον έλεγχο του κόμματος CNU και επιχείρησε να διοικήσει τη χώρα από το παρασκήνιο μέχρις ότου ο Μπιγιά και οι σύμμαχοί του τον πίεσαν να παραιτηθεί. Στην αρχή της προεδρίας του ο Μπιγιά κινήθηκε προς μία πιο δημοκρατική διακυβέρνηση, ένα όμως αποτυχημένο πραξικόπημα τον ώθησε πιο κοντά στον τρόπο ηγεσίας του προκατόχου του.[13] Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ξέσπασε οικονομική κρίση, ως αποτέλεσμα των διεθνών οικονομικών συνθηκών και της χρόνιας διαφθοράς, κακοδιαχείρισης και ευνοιοκρατίας. Το Καμερούν δέχτηκε εξωτερική βοήθεια και προχώρησε σε περικοπές δαπανών και ιδιωτικοποιήσεις κρατικών βιομηχανιών. Το Δεκέμβριο του 1990 το Καμερούν επέστρεψε στο πολυκομματικό σύστημα και από τότε αγγλόφωνες ομάδες ζητούν περισσότερη αυτονομία, με ορισμένες απ' αυτές να τάσσονται υπέρ της πλήρης απόσχισης και της δημιουργίας ανεξάρτητου κράτους με το όνομα Δημοκρατία της Αμπαζονία.[14] Το Φεβρουάριο του 2008 το Καμερούν αντιμετώπισε το χειρότερο ξέσπασμα βίας για 15 χρόνια όταν η απεργία ενός συνδικάτου κλιμακώθηκε σε βίαιες διαμαρτυρίες σε 31 δήμους.[15]

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα του Καμερούν είναι Προεδρική Δημοκρατία και Πρόεδρος από το 1982 είναι ο Πολ Μπιγιά. Ο Πρόεδρος του Καμερούν έχει ευρείες εξουσίες που του επιτρέπουν να διαμορφώνει πολιτική, να διοικεί τις κυβερνητικές υπηρεσίες και τις ένοπλες δυνάμεις, να διαπραγματεύεται και να επικυρώνει συνθήκες καθώς και να κηρύσσει κατάσταση έκτακτης ανάγκης.[16] [17] Ο πρόεδρος διορίζει κυβερνητικούς λειτουργούς σε όλα τα επίπεδα, από τον πρωθυπουργό (που επίσημα θεωρείται ο αρχηγός της κυβέρνησης), τους περιφερειακούς κυβερνήτες αλλά και τα μέλη δημοτικών συμβουλίων σε μεγάλες πόλεις. Ο πρόεδρος εκλέγεται από το λαό για θητεία επτά χρόνων. Σε μικρές πόλεις ο δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι είναι αιρετοί.

Ο Πρόεδρος του Καμερούν Πολ Μπιγιά

Το Καμερούν αντιμετωπίζει έντονο πρόβλημα διαφθοράς, σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης. Το 1997 ιδρύθηκαν γραφεία καταπολέμησης της διαφθοράς σε 29 υπουργεία, αλλά μόνο το 25% απ' αυτά λειτούργησαν,[18] και το 2007 η Διεθνής Διαφάνεια κατέταξε το Καμερούν 138ο ανάμεσα σε 163 χώρες στο Δείκτη Αντίληψης για τη Διαφθορά.[19] Τον Ιανουάριο του 2006 ο πρόεδρος Μπιγιά ξεκίνησε μια νέα δράση εναντίον της διαφθοράς υπό την εποπτεία του Εθνικού Παρατηρητηρίου Ενάντια στη Διαφθορά.[18] Το νομικό σύστημα του Καμερούν βασίζεται στο γαλλικό αστικό δίκαιο με επιρροές από το κοινό δίκαιο. Αν και κατ' όνομα ανεξάρτητη, η δικαιοσύνη υπάγεται στο κυβερνητικό Υπουργείο Δικαιοσύνης.[16] Ο πρόεδρος διορίζει δικαστές σε όλα τα επίπεδα. Το δικαστικό σώμα διαιρείται επίσημα σε πρωτοβάθμια δικαστήρια, εφετεία και το Ανώτατο Δικαστήριο. Η Εθνοσυνέλευση εκλέγει τα εννέα μέλη του Ανώτερου Δικαστηρίου, ένα ειδικό δικαστήριο που δικάζει υψηλόβαθμα μέλη της κυβέρνησης που κατηγορούνται ότι διέπραξαν εσχάτη προδοσία ή ότι έβλαψαν την εθνική ασφάλεια. Διεθνείς οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα καταγγέλλουν ότι η αστυνομία και ο στρατός κακοποιούν ή και βασανίζουν κατηγορούμενους για ποινικά αδικήματα, μέλη μειονοτήτων, ομοφυλόφιλους και πολιτικούς ακτιβιστές.[20] [21] Οι κρατούμενοι στις φυλακές συνωστίζονται και δεν έχουν επαρκή πρόσβαση σε τροφή και ιατρική περίθαλψη.[20] [22] Επίσης καταγγέλλεται ότι στις φυλακές που διοικούνται από τους τοπικούς

Καμερούν

127

άρχοντες του βορρά κρατούνται πολιτικοί αντίπαλοι με εντολή της κυβέρνησης.[21] Ωστόσο από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 έχει αυξηθεί ο αριθμός των αστυνομικών και χωροφυλάκων που διώκονται για κατάχρηση εξουσίας.[22] Η Εθνοσυνέλευση ασκεί τη νομοθετική εξουσία. Το νομοθετικό σώμα αποτελείται από 180 μέλη που εκλέγονται για πενταετή θητεία και συνεδριάζουν τρεις φορές το χρόνο. Οι νόμοι ψηφίζονται κατά πλειοψηφία. Η Εθνοσυνέλευση σπάνια τροποποιεί ή απορρίπτει τη νομοθεσία που προτείνει ο Πρόεδρος.[16] Το Σύνταγμα του 1996 θεσπίζει και ένα δεύτερο κοινοβουλευτικό σώμα, την 100-μελή Γερουσία, η οποία όμως δεν έχει μέχρι στιγμής λειτουργήσει.[3] Η κυβέρνηση αναγνωρίζει την εξουσία τοπικών αρχόντων και αρχηγών φυλών να κυβερνούν σε τοπικό επίπεδο και να επιλύουν διαφορές, αρκεί οι αποφάσεις τους να μην είναι αντίθετες με την εθνική νομοθεσία.[23] Το κόμμα του Προέδρου Πολ Μπιγιά Λαϊκό Δημοκρατικό Κίνημα του Καμερούν ήταν το μόνο νόμιμο μέχρι το Δεκέμβριο του 1990. Από τότε έχουν ιδρυθεί πολλά τοπικά και εθνοτικά κόμματα. Αξιωματική αντιπολίτευση είναι το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Μέτωπο (Social Democratic Front) το οποίο έχει μεγάλη επιρροή κυρίως στις αγγλόφωνες περιοχές και αρχηγός του είναι ο Τζον Φρου Ντι (John Fru Ndi).[24] Ο Μπιγιά και το κόμμα του έχουν διατηρήσει τον έλεγχο στην προεδρία και την Εθνοσυνέλευση, αλλά οι πολιτικοί τους αντίπαλοι καταγγέλλουν αδικίες.[14] Διεθνείς οργανώσεις ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση καταστέλλει τις ελευθερίες των οπαδών της αντιπολίτευσης απαγορεύοντας τις διαδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις τους και συλλαμβάνοντας πολιτικούς αρχηγούς και δημοσιογράφους.[21]

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 20 ετών και άνω. Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές έγιναν στις 11 Οκτωβρίου 2004 και οι τελευταίες βουλευτικές στις 22 Ιουλίου 2007.

Προεδρικές εκλογές 2004 Υποψήφιοι - Κόμματα

Ψήφοι

2.665.359

70,92

Τζον Φρου Ντι - Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Μέτωπο (SDF)

654.066

17,40

Αντάμου Νταμ Ντζόγια (Adamou Ndam Njoya) - Δημοκρατική Ένωση του Καμερούν (UDC)

168.318

4,48

Γκάργα Χαμάν Αντζι (Garga Haman Adji) - Συμμαχία για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη

140.372

3,74

Λοιποί (12)

130.106

3,46

Πολ Μπιγιά - Δημοκρατικό Κίνημα του Λαού του Καμερούν (RPDC)

Σύνολο (συμμετοχή 82,2%) 3.758.221 100,00 Πηγή: Ανώτατο Δικαστήριο Καμερούν

Βουλευτικές εκλογές 2007

Καμερούν

128

Κόμματα

Έδρες +/–

Δημοκρατικό Κίνημα του Λαού του Καμερούν (RPDC)

153

–6

Εθνική Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο (UNDP)

Δημοκρατική Ένωση του Καμερούν (UDC)

-1

Προοδευτικό Κίνημα (MP)

Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Μέτωπο (SDF)

Σύνολο (συμμετοχή 62%)

180 —

Πηγή: http://www.jeuneafrique.com/

Διεθνείς σχέσεις Το Καμερούν είναι μέλος τόσο της Κοινοπολιτείας όσο και της Γαλλοφωνίας. Στην εξωτερική πολιτική παραδοσιακός σύμμαχός της είναι η Γαλλία.[25] Η άμυνα της χώρας εξακολουθεί να εξαρτάται από τη Γαλλία, αλλά σε μειούμενο βαθμό.[16] Ο Μπιγιά έχει διένεξη με την κυβέρνηση της Νιγηρίας για την κατοχή της χερσονήσου Μπακάσι (Bakassi) αλλά και είχε προσωπική αντιπαλότητα με τον Πρόεδρο της Γκαμπόν Ομάρ Μπόνγκο.[24] Ωστόσο σημαντικότερη απειλή θεωρείται η πιθανότητα εμφυλίου πολέμου, καθώς οι εντάσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων και μεταξύ αγγλόφωνων και γαλλόφωνων παραμένουν σε υψηλά επίπεδα.[26]

Γεωγραφία και κλίμα Το Καμερούν έχει έκταση 475.442 τετραγωνικών χιλιομέτρων και είναι η 53η χώρα στον κόσμο σε έκταση. Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό και ειδικότερα από τον Όρμο του Μπόνι που είναι τμήμα του Κόλπου της Γουινέας. Στην ταξιδιωτική λογοτεχνία συχνά ονομάζεται «Αφρική σε μικρογραφία» καθώς περιλαμβάνει ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα από τα πολλά διαφορετικά φυσικά τοπία όλης της ηπείρου: ακτές, ερήμους, βουνά, τροπικά δάση και σαβάνες.[27] Συνορεύει με τη Νιγηρία στα δυτικά, το Τσαντ στα βορειοανατολικά, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία στα ανατολικά και την Ισημερινή Γουινέα, τη Γκαμπόν και τη Δημοκρατία του Κονγκό στα νότια. Το Καμερούν διαιρείται σε πέντε μείζονες γεωγραφικές ζώνες με διακριτά χαρακτηριστικά φυσικής μορφολογίας, κλίματος και βλάστησης. Μια παράκτια πεδινή ζώνη εκτείνεται προς το εσωτερικό της χώρας σε βάθος 15 με 150 χιλιομέτρων[28] και Τοπογραφικός χάρτης Καμερούν έχει μέσο υψόμετρο 90 μέτρων.[29] Αυτή η ζώνη έχει κλίμα ζεστό και υγρό, με μια πολύ σύντομη ξηρή περίοδο, καταλαμβάνεται από πυκνά δάση και δέχεται βροχόπτωση από τις μεγαλύτερες στον κόσμο.[30] [31] Ένα τμήμα αυτής της περιοχής ανήκει στο ευρύτερο οικοσύστημα των Παράκτιων δασών Κρος-Σανάγκα-Μπιόκο (Cross-Sanaga-Bioko). Μετά την παράκτια ζώνη προς το εσωτερικό της χώρας εκτείνονται τα Υψίπεδα του Νότιου Καμερούν με μέσο υψόμετρο 650 μέτρων.[32] Καταλαμβάνονται από ισημερινά τροπικά δάση με εναλλαγή υγρής και ξηρής

Καμερούν περιόδου, που τα καθιστούν λιγότερο υγρά απ' αυτά της ακτής. Αυτή τη περιοχή είναι τμήμα του οικοσυστήματος των Παράκτιων Δασών Ισημερινού Ατλαντικού. Μια ακανόνιστη σειρά από βουνά, λόφους και οροπέδια, γνωστή ως Οροσειρά του Καμερούν, εκτείνεται από το Όρος Καμερούν κοντά στην ακτή, ένα ενεργό ηφαίστειο όπου βρίσκεται το υψηλότερο σημείο της χώρας στα 4.095 μέτρα[33] , μέχρι σχεδόν τη λίμνη Τσαντ στο βορειότερο άκρο της χώρας. Αυτή η περιοχή απολαμβάνει ένα ήπιο κλίμα, ειδικά στα δυτικά υψίπεδα, παρόλο που η βροχόπτωση είναι υψηλή. Τα εδάφη της είναι από τα πιο γόνιμα του Καμερούν, ιδίως γύρω από το ηφαιστειακό Όρος Καμερούν.[33] Στην περιοχή βρίσκονται ηφαιστειογενείς λίμνες. Από μία απ' αυτές, τη λίμνη Νιός, αναδύθηκε στις 21 Αυγούστου 1986 μεγάλη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα που προκάλεσε το θάνατο μεταξύ 1.700 και 2.000 ανθρώπων.[34] Το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση έχει οριοθετήσει αυτή την περιοχή ως το οικοσύστημα Δασών των Υψιπέδων του Καμερούν, με το Όρος Καμερούν να εξετάζεται ξεχωριστά, καθώς ως ενεργό ηφαίστειο έχει διαφορετικό περιβάλλον από τα υπόλοιπα βουνά της περιοχής. Στα βόρεια της χώρας βρίσκεται το Οροπέδιο Ανταμάουα, το οποίο σχηματίζει ένα φυσικό σύνορο μεταξύ βορρά και νότου. Το μέσο υψόμετρο είναι 1.100 μέτρα[32] και η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 22 °C και 25 °C με υψηλά επίπεδα βροχόπτωσης.[35] Ακόμα πιο βόρεια, ανάμεσα στο οροπέδιο Ανταμάουα και τη λίμνη Τσαντ εκτείνεται μια πεδινή περιοχή με μέσο υψόμετρο από 300 ως 350 μέτρα.[33] Καλύπτεται από χαμηλή βλάστηση και σαβάνες. Είναι μια άγονη περιοχή με χαμηλή βροχόπτωση και υψηλή διάμεση θερμοκρασία. Το Καμερούν έχει τέσσερις λεκάνες απορροής. Στο νότο, οι μεγαλύτεροι ποταμοί είναι οι Ntem, Nyong, Sanaga και Wouri. Ρέουν προς τα νοτιοδυτικά ή προς τα δυτικά και εκβάλουν στον Κόλπο της Γουινέας. Οι ποταμοί Dja και Kadéï ρέουν νοτιοανατολικά και καταλήγουν στον ποταμό Κονγκό. Στο βόρειο Καμερούν ο ποταμός Bénoué ρέει βόρεια και δυτικά και εκβάλλει στο Νίγηρα. Ο ποταμός Logone ρέει βόρεια και καταλήγει στη λίμνη Τσαντ, την οποία το Καμερούν μοιράζεται με τρεις γειτονικές χώρες.

Διοικητική υποδιαίρεση Το Σύνταγμα διαιρεί το Καμερούν σε 10 ημι-αυτόνομες περιφέρειες, οι οποίες διοικούνται από ένα αιρετό περιφερειακό συμβούλιο. Η μετάβαση από επαρχίες σε περιφέρειες έγινε επίσημα με ένα προεδρικό διάταγμα στις 12 Νοεμβρίου 2008.[36] Επικεφαλής της περιφέρειας είναι ο κυβερνήτης, ο οποίος διορίζεται από τον Πρόεδρο. Ο κυβερνήτης είναι υπεύθυνος για την υλοποίηση της βούλησης του Προέδρου, την υποβολή εκθέσεων για την κατάσταση που επικρατεί στην περιφέρεια, τη διοίκηση των δημόσιων υπηρεσιών, τη διατήρηση της ειρήνης και την επίβλεψη των επικεφαλής των μικρότερων διοικητικών μονάδων. Οι κυβερνήτες έχουν ευρείες εξουσίες: μπορούν να διατάξουν προπαγάνδα στην περιοχή και να καλέσουν το στρατό, τη χωροφυλακή και την αστυνομία.[37] Οι περιφέρειες υποδιαιρούνται σε 58 νομαρχίες (divisions, Γαλλικά départements). Σ' αυτά Οι περιφέρειες του Καμερούν. επικεφαλής είναι ένας διορισμένος από τον Πρόεδρο νομάρχης (prefet), ο οποίος ασκεί τα καθήκοντα του κυβερνήτη σε μικρότερη κλίμακα. Οι νομαρχίες υποδιαιρούνται περεταίρω σε δήμους (arrondissements, επικεφαλής sous-prefet). Η μικρότερη διοκητική μονάδα είναι οι περιοχές (districts), οι οποίες υπάρχουν σε δήμους και περιφέρειες που έχουν δύσκολη πρόσβαση. Στο βορρά βρίσκονται οι περιφέρειες Απώτερου Βορρά (Extrême Nord), Βορρά (Nord) και Ανταμάουα (Adamaoua). Νότια τους οι περιφέρειες Κέντρου (Centre) και Ανατολής (Est). Η περιφέρεια Νότου (Sud) βρίσκεται στον Κόλπο της Γουινέας και περιλαμβάνει μέρος των νότιων συνόρων της χώρας. Το δυτικό Καμερούν χωρίζεται σε τέσσερις περιφέρειες. Η περιφέρεια Λιτοράλ (Littoral) και η Νοτιοδυτική περιφέρεια (Sud-Ouest) βρίσκονται στις ακτές, ενώ η Βορειοδυτική (Nord-Ouest) και Δυτική (Ouest) βρίσκονται στα δυτικά

129

Καμερούν

130

υψίπεδα. Η Βορειοδυτική και η Νοτιοδυτική περιφέρεια άνηκαν στην βρετανική αποικία, οι υπόλοιπες περιφέρειες στη γαλλική.

Δημογραφία Ο ΟΗΕ εκτιμά τον πληθυσμό του Καμερούν για το 2009 στους 19.522.000 κατοίκους. Ο πληθυσμός είναι νέος σε ηλικία, κατ' εκτίμηση το 40,9% είναι κάτω από 15 και το 96,7% κάτω από 65. Ο ρυθμός γεννήσεων εκτιμάται σε 34,1 ανά 1000 ανθρώπους και ο ρυθμός θανάτων σε 12,2 ανά χίλιους.[3] Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 53,69 χρόνια (52,89 χρόνια οι άνδρες και 54,52 οι γυναίκες).[3] Ο πληθυσμός του Καμερούν είναι σχεδόν ισόποσα μοιρασμένος σε αστικό και αγροτικό.[38] Η πυκνότητα πληθυσμού είναι υψηλότερη στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα δυτικά υψίπεδα και τα βορειοανατολικά πεδινά.[39] Οι Ντουάλα, Γιαουντέ και Γκαρούα είναι οι μεγαλύτερες πόλεις. Αντίθετα το Οροπέδιο Ανταμάουα, η λεκάνη Bénoué στα νοτιοανατολικά και το μεγαλύτερο μέρος των Υψιπέδων Νότιου Καμερούν είναι αραιοκατοικημένα.[40] Πληθυσμοί από τα πυκνοκατοικημένα δυτικά υψίπεδα και τον υπανάπτυκτο βορρά μετακινούνται προς την ακτή και τα αστικά κέντρα για εύρεση εργασίας.[41] Σε μικρότερο βαθμό πληθυσμοί αναζητούν εργασία σε μονάδες επεξεργασίας ξυλείας και φυτείες στα νότια και τα ανατολικά.[42] Σε εθνικό επίπεδο η αναλογία των φύλων είναι ισόρροπη, όμως επειδή οι εσωτερικοί μετανάστες είναι κατά κύριο λόγο άντρες σε κάποιες περιοχές η αναλογία διαταράσσεται.[43]

Σπίτια της φυλής Musgum στην Περιφέρεια Απώτερου Βορρά.

Στο Καμερούν εφαρμόζεται και η μονογαμία και η πολυγαμία και οι οικογένειες έχουν πολλά μέλη.[44] Στο βορρά οι γυναίκες φροντίζουν το σπίτι και οι άντρες είναι κτηνοτρόφοι ή αγρότες. Στο νότο οι γυναίκες καλλιεργούν προϊόντα για την τροφή της οικογένειας και οι άντρες παρέχουν το κρέας ή καλλιεργούν προϊόντα προς πώληση. Η καμερουνέζικη κοινωνία είναι πατριαρχική και η καταπίεση και η βία ενάντια των γυναικών είναι συνηθισμένη.[22] [21] [45]

Στο Καμερούν εκτιμάται ότι ζουν περισσότερες από 200 διαφορετικές εθνοτικές και γλωσσικές ομάδες, με τον ακριβή αριθμό να κυμαίνεται ανάμεσα σε 230 και 282.[46] [47] Το Οροπέδιο Ανταμάουα είναι ένα φυσικό σύνορο που σε γενικές γραμμές τις χωρίζει σε βόρειες και νότιες ομάδες. Στο βορρά ζουν ομάδες σουδανέζικης εθνοτικής καταγωγής, οι οποίες συγκεντρώνονται στα κεντρικά υψίπεδα και στις βόρειες πεδιάδες, καθώς και ομάδες Φουλά, οι οποίες έχουν παρουσία σε όλες τις περιοχές του βόρειου Καμερούν. Ένας μικρός αριθμός από Άραβες Shuwa (Baggara) ζουν κοντά στη λίμνη Τσαντ. Το νότιο Καμερούν κατοικείται από γλωσσικές ομάδες Μπαντού και Ημί-Μπαντού. Οι ομιλούντες τις Μπαντού κατοικούν στις παράκτιες και στις ισημερινές ζώνες, ενώ οι ομιλούντες τις Ημί-Μπαντού στα δυτικά λιβάδια. Περίπου 5.000 Πυγμαίοι ζουν περιπλανώμενοι στα νοτιοανατολικά και παράκτια τροπικά δάση ή κατοικούν σε μικρούς οικισμούς κατά μήκος των δρόμων.[48] Η μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα αλλοδαπών είναι Νιγηριανοί, κυρίως της φυλής Ίγκμπο.[49] Το 2008 στο Καμερούν ζούσαν περίπου 91.900 πρόσφυγες και αιτούντες ασύλου. Απ' αυτούς περίπου 65.200 ήρθαν από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, εκτοπισμένοι κυρίως λόγω του πολέμου[50] , 20.000 από το Τσαντ και 3.000 από τη Νιγηρία.[51] Από το 2005 έχουν αυξηθεί οι απαγωγές Καμερουνέζων από Κεντροαφρικανούς ληστές.[52]

Καμερούν

Γλώσσες Επίσημες γλώσσες είναι τα Γαλλικά και τα Αγγλικά που εισήχθησαν κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας. Διαιρούν τον πληθυσμό σε αγγλόφωνο, περίπου το ένα πέμπτο του συνολικού με παρουσία στα νοτιοδυτικά και τα βορειοδυτικά, και σε γαλλόφωνο στο υπόλοιπο της χώρας.[53] Μια αγγλική κρεολική γλώσσα (Cameroonian Pidgin English) χρησιμοποιείται ως lingua franca, ειδικά στις περιοχές που ήταν αποικία των Βρετανών.[54] Μια μίξη αυτής της γλώσσας με τα Αγγλικά και τα Γαλλικά (Camfranglais) αναπτύσσεται στα αστικά κέντρα από τα μέσα της δεκαετίας του 1970.[55] [56]

Θρησκεία Το Καμερούν έχει μεγάλη θρησκευτική πολυμορφία και οι κάτοικοι απολαμβάνουν μεγάλο βαθμό θρησκευτικής ελευθερίας.[22] Το 40% του πληθυσμού ασπάζεται αυτόχθονες θρησκείες, το 40% ασπάζεται το Χριστιανισμό και το 20% το Ισλάμ.[3] Οι χριστιανοί συγκεντρώνονται κυρίως στις νότιες και δυτικές περιοχές. Οι μουσουλμάνοι βρίσκονται σε μεγάλους αριθμούς σε όλες τις περιοχές αλλά συγκεντρώνονται κυρίως στο βορρά. Παρατηρείται μεγάλη εσωτερική μετανάστευση. Οι μεγάλες πόλεις έχουν σημαντικούς πληθυσμούς και των δύο θρησκειών, με τζαμιά και εκκλησίες συχνά να βρίσκονται κοντά μεταξύ τους.[57] Οι αγγλόφωνες περιοχές στα δυτικά είναι κατά κύριο λόγο προτεσταντικές, ενώ οι γαλλόφωνες στα δυτικά και τα νότια κατά κύριο λόγο καθολικές. Οι εθνοτικές ομάδες του νότου ασπάζονται χριστιανικά και ανιμιστικά δόγματα ή ένα συγκρητικό συνδυασμό και των δύο. Διαδεδομένη είναι η πίστη στη μαγεία, που η κυβέρνηση απαγορεύει.[58] Ύποπτοι για μαγεία συχνά υπόκεινται σε βία του όχλου.[22] Στις βόρειες περιοχές κυρίαρχη εθνοτική ομάδα είναι οι ως επί το πλείστον μουσουλμάνοι Φουλά, αλλά κάποιες ομάδες διατηρούν τα ανιμιστικά πιστεύω τους και αποκαλούνται Κιρντί από τους Φουλά (που σημαίνει παγανιστές στη γλώσσα τους). Η εθνοτική ομάδα Μπαμούμ στα δυτικά είναι επίσης κατά κύριο λόγο μουσουλμανική. Οι παραδοσιακές αυτόχθονες θρησκείες εξασκούνται σε αγροτικές περιοχές σε όλη τη χώρα, αλλά σπάνια στις πόλεις, εν μέρει επειδή πολλές απ' αυτές έχουν έναν εγγενή τοπικό χαρακτήρα.[57]

Πολιτισμός Κάθε μία από τις εθνοτικές ομάδες του Καμερούν έχει τις δικές της πολιτιστικές παραδόσεις. Τα έθιμα περιλαμβάνουν γιορτές για γεννήσεις, θανάτους, σπορά, συγκομιδή και θρησκευτικές τελετές. Η μουσική και ο χορός είναι αναπόσπαστο κομμάτι των καμερουνέζικων γιορτών, κοινωνικών εκδηλώσεων αλλά και της διήγησης ιστοριών.[59] Οι παραδοσιακοί χοροί είναι πολύ χορογραφημένοι και ξεχωρίζουν τους άντρες και τις γυναίκες ή απαγορεύουν εντελώς το ένα φύλο.[60] Υπάρχουν χοροί για διάφορους σκοπούς, από την απλή διασκέδαση μέχρι τη θρησκευτική τελετουργία.[61] Παραδοσιακά η μουσική μεταδίδεται προφορικά. Σε μια τυπική εκτέλεση μια χορωδία τραγουδιστών ακολουθεί έναν σολίστα.[62] Η μουσική υπόκρουση μπορεί να είναι Χορευτές Μπάκα υποδέχονται επισκέπτες απλώς παλαμάκια ή χτύπημα των ποδιών[63] , ενώ παραδοσιακά στην Ανατολική Περιφέρεια. όργανα που χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν κουδούνια που φορούν χορευτές, τύμπανα, φλάουτα, κόρνες, κουδινίστρες, γκουίρο, έγχορδα, σφυρίχτρες και ξυλόφωνα, με τον ακριβή συνδυασμό να διαφέρει ανάλογα με την εθνοτική ομάδα και την περιοχή. Κάποιοι μουσικοί ερμηνεύουν ολόκληρα τραγούδια μόνοι τους, με συνοδεία ενός οργάνου που μοιάζει με άρπα.[62] [64]

131

Καμερούν

132

Η μουσική του Καμερούν περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά μουσικά είδη, όπως ambasse bey, assiko, mangambeu και tsamassi.[65] Η νιγηριανή μουσική έχει επηρεάσει τους αγγλόφωνους καμερουνέζους μουσικούς και το τραγούδι "Sweet Mother" του Νιγηριανοκαμερουνέζου Prince Nico Mbarga είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αφρικανικά τραγούδια.[66] Τα δύο πιο δημοφιλή είδη είναι τα makossa και bikutsi. Το makossa αναπτύχθηκε στη Ντουάλα και αναμιγνύει παραδοσιακή μουσική, highlife, σόουλ και μουσική του Κονγκό (soukous). Καλλιτέχνες όπως οι Manu Dibango, Francis Bebey, Moni Bilé, και Petit-Pays έκαναν το είδος γνωστό σε όλο τον κόσμο τις δεκαετίες του 70 και του 80. Το bikutsi ξεκίνησε ως πολεμική μουσική των Ewondo. Καλλιτέχνες όπως η Anne-Marie Nzié το ανέπτυξαν σε δημοφιλή χορευτική μουσική τη δεκαετία του 40, ενώ οι Mama Ohandja και Les Têtes Brulées το πρόβαλαν διεθνώς κατά τις δεκαετίες 60, 70 και 80.[67] Η κουζίνα ποικίλει ανάλογα με την περιοχή, αλλά σε όλη τη χώρα συνηθίζεται ένα μεγάλο, ενός πιάτου, απογευματινό γεύμα. Ένα τυπικό πιάτο μπορεί να περιέχει τάρο, καλαμπόκι, μανιόκα, κεχρί, μπανάνες μούσα, πατάτες, ρύζι, ή γιαμ συχνά χτυπημένο σε κους κους. Σερβίρεται με σάλτσα, σούπα ή στιφάδο χορταρικών, φυστίκια, φοινικέλαιο ή άλλα συστατικά.[68] Η προσθήκη κρέατος ή ψαριού είναι δημοφιλής αλλά και ακριβή.[69] Τα πιάτα είναι συνήθως πολύ ζεστά και καρυκεύονται με αλάτι, κόκκινη πιπεριά και ζωμό.[70] Παραδοσιακά ποτά που συνοδεύουν το γεύμα είναι νερό, κρασί από φοινικόδεντρα και μπύρα από κεχρί, αν και η μπύρα, το κρασί και τα αναψυκτικά γίνονται επίσης δημοφιλή. Μαχαιροπίρουνα υπάρχουν αλλά συνήθως το φαγητό τρώγεται με το δεξί χέρι. Το πρωινό αποτελείται από περισσεύματα ψωμιού και φρούτων με καφέ ή τσάι. Μικρά και πρόχειρα γεύματα επίσης συνηθίζονται, εδικά στις μεγάλες πόλεις όπου πωλούνται από πλανόδιους πωλητές.[71]

Μια γυναίκα πλέκει ένα καλάθι κοντά στη Λίμνη Όσα στην Περιφέρεια Λιτοράλ.

Παραδοσιακές τέχνες ασκούνται σε όλη τη χώρα για εμπορικούς, διακοσμητικούς και θρησκευτικούς σκοπούς. Ιδιαίτερα συνηθισμένη είναι η παραγωγή ξυλόγλυπτων και γλυπτών.[72] Ο υψηλής ποιότητας πηλός των δυτικών υψιπέδων είναι κατάλληλος για αγγειοπλαστική.[61] Άλλες τέχνες που ασκούνται είναι καλαθοπλεκτική, χειροτεχνίες με χάντρες, χαλκό και μπρούντζο, σκάλισμα και ζωγραφική σε κολοκύθα, κέντημα και κατασκευή δερμάτινων. Στο χτίσιμο των σπιτιών γίνεται χρήση τοπικά διαθέσιμων υλικών και οι κατασκευές ποικίλουν, από προσωρινές κατασκευές με ξύλο και φύλλα της φυλής Mbororo μέχρι τα ορθογώνια σπίτια από λάσπη και άχυρα των φυλών του νότου. Όλο και πιο συχνά χτίζονται κατοικίες από υλικά όπως τσιμέντο και

κασσίτερος.[73] Η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος του Καμερούν επικεντρώνεται τόσο σε ευρωπαϊκά όσο και αφρικάνικα θέματα. Συγγραφείς της εποχής της αποικιοκρατίας, όπως ο Louis-Marie Pouka και ο Sankie Maimo, έλαβαν εκπαίδευση από ευρωπαϊκές ιεραποστολές και υποστήριξαν την αφομοίωση του Καμερούν με το δυτικό κόσμο.[74] Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συγγραφείς όπως ο Mongo Beti και ο Ferdinand Oyono ανέλυσαν και επέκριναν την αποικιοκρατία και απέρριψαν την αφομοίωση.[75] [76] Λίγο μετά την ανεξαρτησία κινηματογραφιστές όπως ο Jean-Paul Ngassa και η Thérèse Sita-Bella καταπιάστηκαν με παρόμοια θέματα.[77] Τη δεκαετία του 1960 ο Mongo Beti και άλλοι συγγραφείς ασχολήθηκαν με την μετα-αποικιοκρατική εποχή, τα προβληματα ανάπτυξης της Αφρικής και την ανάκτηση της αφρικανικής ταυτότητας. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 οι σκηνοθέτες Jean-Pierre Dikongué Pipa και Daniel Kamwa ασχολήθηκαν με τη σύγκρουση μεταξύ παραδοσιακής και μετα-αποικιοκρατικής κοινωνίας. Στις επόμενες δεκαετίες ο κινηματογράφος και η λογοτεχνία επικεντρώθηκε περισσότερο σε αποκλειστικά καμερουνέζικα θέματα.[78] Ο αθλητισμός υποστηρίζεται έντονα σε όλες του τις μορφές με εθνική πολιτική. Παραδοσιακά αθλήματα είναι οι αγώνες με κανό και η πάλη, ενώ εκατοντάδες δρομείς συμμετέχουν στον ετήσιο, μήκους 40 χλμ. «Αγώνα Ελπίδας του Όρους Καμερούν».[79] Το Καμερούν είναι μία από τις λίγες τροπικές χώρες που έχουν πάρει

Καμερούν μέρος σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Το εθνικό σπορ της χώρας όμως είναι το ποδόσφαιρο. Υπάρχουν πάρα πολλά ερασιτεχνικά σωματεία, οργανωμένα κατά εθνοτικές ομάδες ή υποστηριζόμενα από εταιρικούς χορηγούς. Η εθνική ομάδα είναι πάρα πολύ πετυχημένη και στο Μουντιάλ του 1990 έφτασε μέχρι τα προημιτελικά. Έχει κερδίσει τέσσερις φορές το Κύπελλο Εθνών Αφρικής και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 2000.[80]

Οικονομία Το Καμερούν είναι μία από τις ισχυρότερες οικονομίες της Υποσαχάριας Αφρικής με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ (σε Ισοτιμία Αγοραστικής Δύναμης) να εκτιμάται για το 2009 στα 2.147 δολάρια ΗΠΑ.[4] Οι σημαντικότερες εξαγωγικές αγορές είναι η Γαλλία, Ιταλία, Νότια Κορέα, Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.[3] Το Καμερούν είναι μέλος της Τράπεζας των κρατών της Κεντρικής Αφρικής (BEAC), της Οικονομικής και Τελωνειακής Ένωσης της Κεντρικής Αφρικής (UDEAC) και του Οργανισμού για την Εναρμόνιση του Δικαίου των Επιχειρήσεων στην Αφρική (OHADA).[81] Νόμισμα είναι το Φράγκο CFA Κεντρικής Αφρικής. Η γραφειοκρατία, οι υψηλοί φόροι και η διαφθορά έχουν εμποδίσει την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα. Το 2001 η ανεργία ήταν κατ' εκτίμηση 30% και υπολογίζεται ότι περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.[82] Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 το Καμερούν ακολουθεί προγράμματα της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη μείωση της φτώχειας, την ιδιωτικοποίηση βιομηχανιών και την αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης.[16] Ο τουρισμός είναι ένας αναπτυσσόμενος τομέας, ιδιαίτερα στην παράκτια περιοχή, γύρω από το Όρος Καμερούν, και στο βορρά. Οι φυσικοί πόροι του Καμερούν είναι κατάλληλοι για την ανάπτυξη της γεωργίας και της δενδροκαλλιέργειας. Εκτιμάται ότι το 70% του πληθυσμού είναι αγρότες και το 2006 η γεωργία αποτελούσε το 45,2% του ΑΕΠ.[3] Οι περισσότεροι αγρότες καλλιεργούν για την οικογενειακή τους κατανάλωση με απλά εργαλεία. Πωλούν το πλεόνασμα της παραγωγής τους, ενώ κάποιοι διατηρούν ξεχωριστές εκτάσεις για εμπορική εκμετάλλευση. Στα αστικά κέντρα η παροχή τροφίμων βασίζεται ιδιαίτερα στη γεωργία σε μικρή κλίμακα. Το έδαφος και το κλίμα των παράκτιων περιοχών ευνοούν την καλλιέργεια μπανανιάς, κακαόδεντρου, ααβόρας, δέντρου καουτσούκ και τσαγιού. Στα Υψίπεδα του Νότιου Καμερούν παράγονται για εμπορική εκμετάλλευση καφές, ζάχαρη και ταμπάκο, στα δυτικά υψίπεδα καφές ενώ στο βορρά οι φυσικές συνθήκες ευνοούν καλλιέργειες όπως βαμβάκι, φιστίκι και ρύζι. Η εξάρτηση από τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων καθιστούν την οικονομία του Καμερούν ευάλωτη στις μεταβολές των τιμών τους.[3] Η κτηνοτροφία ασκείται σε όλη τη χώρα. Η αλιεία απασχολεί περίπου 5.000 άτομα και παράγει 20.000 τόνους θαλασσινών το χρόνο. Το κυνήγι, από παλιά βασικό είδος διατροφής για τις αγροτικές περιοχές, σήμερα είναι δημοφιλές στα αστικά κέντρα. Το εμπόριο κρέατος θηραμάτων έχει σήμερα ξεπεράσει την αποψίλωση των δασών ως η κύρια απειλή για την άγρια ζωή στο Καμερούν. Τα τροπικά δάση στο νότο έχουν τεράστια αποθέματα ξυλείας και υπολογίζεται ότι καλύπτουν το 37% της συνολικής έκτασης της χώρας. Ωστόσο μεγάλες περιοχές του δασών δεν έχουν εύκολη πρόσβαση. Στην υλοτομία δραστηριοποιούνται κυρίως ξένες εταιρίες και ο τομέας παρέχει στην κυβέρνηση έσοδα 60 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ το χρόνο. Υπάρχουν αυστηροί νόμοι για την ασφαλή και βιώσιμη εκμετάλλευση των δασών, στην πράξη όμως ο κρατικός έλεγχος είναι ανεπαρκής. Η βιομηχανία παρήγαγε το 16,1% του ΑΕΠ το 2006.[3] Το 75% της βιομηχανικής παραγωγής συγκεντρώνεται στη Ντουάλα και τη Bonabéri. Το Καμερούν έχει σημαντικά αποθέματα ορυκτών πόρων, τους οποίους όμως δεν εκμεταλλεύεται σε μεγάλη έκταση.[16] Η παραγωγή πετρελαίου έχει πέσει από το 1985, παραμένει όμως ένας σημαντικός τομέας και οι πτώσεις στην τιμή του έχουν μεγάλη επίπτωση στην οικονομία. Οι ποταμοί στο νότο έχουν σημεία ορμητικής ροής και καταρράκτες που επιτρέπουν τη δημιουργία υδροηλεκτρικών εργοστασίων, μέσω των οποίων καλύπτεται το μεγαλύτερο μέρος των ενεργειακών αναγκών της χώρας. Το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο βρίσκεται στον ποταμό Sanaga. Η υπόλοιπη ενέργεια παράγεται από θερμικές μονάδες πετρελαίου. Ωστόσο μεγάλο μέρος της χώρας παραμένει χωρίς αξιόπιστη πηγή ενέργειας.

133

Καμερούν

Μεταφορές Οι μεταφορές στο Καμερούν είναι συχνά δυσχερείς. Οι δρόμοι που συνδέουν τις μεγάλες πόλεις είναι σχετικά καλοί, έχουν μια λωρίδα κυκλοφορίας και για τη διέλευσή τους χρεώνονται διόδια. Οι υπόλοιποι δρόμοι δεν συντηρούνται επαρκώς και είναι εκτεθειμένοι στις κακές καιρικές συνθήκες, καθώς μόνο το 10% του οδικού δικτύου είναι ασφαλτοστρωμένο.[3] Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Συχνά στήνονται οδοφράγματα από αστυνομικούς και χωροφύλακες με σκοπό την είσπραξη δωροδοκιών από τους ταξιδιώτες.[83] Οι ληστείες στο δρόμο, που από καιρό παρεμποδίζουν την κυκλοφορία κατά μήκος των ανατολικών και δυτικών συνόρων, έχουν αυξηθεί στα ανατολικά λόγω της περαιτέρω αποσταθεροποίησης της Κεντροαφρικανική Δημοκρατίας.[52] Οι μεγάλες πόλεις συνδέονται με γραμμές υπεραστικών λεωφορείων που εκμεταλλεύονται πολλές ιδιωτικές εταιρίες. Αν και τα λεωφορεία σπάνια τηρούν το χρονοδιάγραμμα, καθώς περιμένουν να πωληθούν όλα τα εισιτήρια για να αναχωρήσουν, είναι το δημοφιλέστερο μέσο μεταφοράς. Το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι κρατικό και εκτείνεται από την Kumba στα δυτικά ως στο Bélabo στα ανατολικά και τη Ngaoundéré στο βορρά. Υπάρχουν δύο διεθνή αεροδρόμια στη Ντουάλα και τη Γκαρουά καθώς και ένα μικρότερο στη Γιαουντέ. Το αεροδρόμιο της Bamenda έχει κλείσει. Το κύριο θαλάσσιο λιμάνι της χώρας είναι στην Ντουάλα, στις εκβολές του ποταμού Wouri. Στο βορρά ο ποταμός Bénoué είναι εποχικά πλωτός από τη Γκαρουά ως το εσωτερικό της Νιγηρίας.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD& params=5. 1167_N_11. 9167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD& params=3_52_N_11_31_E_type:city [3] Cameroon (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cm. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=622& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] DeLancey & DeLancey 2. [6] Fanso 84. [7] DeLancey & DeLancey 125. [8] DeLancey & DeLancey 5. [9] DeLancey & DeLancey 4. [10] DeLancey & DeLancey 6. [11] DeLancey & DeLancey 19. [12] DeLancey & DeLancey 7. [13] DeLancey & DeLancey 8. [14] DeLancey & DeLancey 9. [15] Andy Matthews (12 Μαρτίου 2008). "Cameroon protests in USA" (http:/ / www. africanews. com/ site/ list_messages/ 16465).

AfricaNews. . Ανακτήθηκε την 24-09-2009. [16] Background Note: Cameroon (http:/ / www. state. gov/ r/ pa/ ei/ bgn/ 26431. htm). U.S. Department of State - Υπουργείο Εξωτερικών

ΗΠΑ (Σεπτέμβριος 2009) (ανακτήθηκε 17-09-2009 ) [17] Neba 250. [18] CAMEROON: New anti-corruption drive leaves many sceptical (http:/ / www. irinnews. org/ report. aspx?reportid=57951). IRIN (27

Ιανουαρίου 2006) (ανακτήθηκε 17-09-2009 ) [19] Corruption Perceptions Index 2007 (http:/ / www. transparency. org/ policy_research/ surveys_indices/ cpi/ 2007). Διεθνής Διαφάνεια

(ανακτήθηκε 17-09-2009 ) [20] Cameroon - Report 2009 (http:/ / www. amnesty. org/ en/ region/ cameroon/ report-2009). Human rights by country. Διεθνής Αμνηστία

(ανακτήθηκε 18-09-2009 ) [21] Cameroon (2009) (http:/ / www. freedomhouse. org/ template. cfm?page=363& year=2009& country=7580). Map of Freedom 2009.

Freedom House (ανακτήθηκε 17-09-2009 ) [22] Cameroon (http:/ / www. state. gov/ g/ drl/ rls/ hrrpt/ 2006/ 78723. htm). 2006 Country Reports on Human Rights Practices. U.S.

Department of State - Υπουργείο Εξωτερικών ΗΠΑ (6 Μαρτίου 2007) (ανακτήθηκε 17-09-2009 ) [23] Neba 252. [24] West 11.

134

Καμερούν DeLancey & DeLancey 126, Ngoh 328. MacDonald 69. DeLancey & DeLancey 16. Fomensky et al. 6. Neba 14. Neba 28. Global Measured Extremes of Temperature and Precipitation (http://www.ncdc.noaa.gov/oa/climate/globalextremes.html#highpre). National Climatic Data Center - Εθνικό Κέντρο Μετεωρολογικών Δεδομένων ΗΠΑ (9 Αυγούστου 2004) (ανακτήθηκε 21-09-2009 ) [32] Neba 16. [33] Neba 17. [34] DeLancey & DeLancey 161 αναφέρει 1.700 νεκροί, Hudgens & Trillo 1054 αναφέρει τουλάχιστον 2.000, West 10 αναφέρει περισσότεροι από 2.000. [35] Gwanfogbe et al. 20, Neba 29. [36] Décret N° 2008/376 du 12 novembre 2008 (http:/ / www. prc. cm/ index_fr. php?link=les_actes/ lecture_act& id=79& lang=fr& quoi=Décret). Ιστοσελίδα Προεδρίας της Δημοκρατίας Καμερούν (ανακτήθηκε 23-10-2009 ) [37] Neba 250. [38] West 3. [39] Neba 109–11. [40] Neba 111. [41] Neba 105–6. [42] Neba 106. [43] Neba 103–4. [44] Mbaku 139. [45] Mbaku 141. [46] Neba 65, 67. [47] West 13. [48] Neba 48. [49] Neba 108. [50] Cameroon: Population Movement; DREF Bulletin no. MDRCM004 (http:/ / www. reliefweb. int/ rw/ RWB. NSF/ db900SID/ EKOI-73N32R?OpenDocument). Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου (28 Μαΐου 2007) (ανακτήθηκε 25-09-2009 ) [51] World Refugee Survey 2009 (http:/ / www. refugees. org/ article. aspx?id=2324). U.S. Committee for Refugees and Immigrants (ανακτήθηκε 25-09-2009 ) [52] Tansa Musa (27 Ιανουαρίου 2007). "Gunmen kill one, kidnap 22 in Cameroon near CAR" (http:/ / www. alertnet. org/ thenews/ newsdesk/ L27787695. htm). Reuters. . Ανακτήθηκε την 18-09-2009. [53] DeLancey & DeLancey 28. [54] Neba 94. [55] DeLancey & DeLancey 131. [56] Francis Ngwa Niba (20 Φεβρουαρίου 2007). New language for divided Cameroon (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 6376389. stm). BBC (ανακτήθηκε 25-09-2009 ) [57] Cameroon (http:/ / www. state. gov/ g/ drl/ rls/ irf/ 2007/ 90086. htm). International Religious Freedom Report 2007. U.S. Department of State - Υπουργείο Εξωτερικών ΗΠΑ (ανακτήθηκε 30-09-2009 ) [58] Geschiere 169–70. [59] Mbaku 189; West 18. [60] Mbaku 204. [61] West 18. [62] Mbaku 189. [63] Mbaku 191. [64] West 18–9. [65] DeLancey and DeLancey 184. [66] Mbaku 200. [67] DeLancey and DeLancey 51; Nkolo & Ewens 443. [68] West 84–5. [69] Mbaku 121–2. [70] Hudgens and Trillo 1047, Mbaku 122, West 84. [71] Mbaku 121; Hudgens and Trillo 1049. [72] West 17. [73] Mbaku 110–3. [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31]

135

Καμερούν [74] Mbaku 80–1 [75] Fitzpatrick 38, Mbaku 77, 83–4 [76] Volet, Jean-Marie (10 Νοεμβρίου 2006). Cameroon Literature at a glance (http:/ / aflit. arts. uwa. edu. au/ CountryCameroonEN. html).

Reading women writers and African literatures (ανακτήθηκε 20-10-2009 ) DeLancey and DeLancey 119–20, West 20. DeLancey and DeLancey 120. West 127. West 92–3, 127. Le portail du droit des affaires en Afrique (http://www.ohada.com/index.php) (ανακτήθηκε 21-10-2009 ) Human Development Indices (http://hdr.undp.org/en/media/HDI_2008_EN_Tables.pdf). Human Development Report. United Nations Development Programme (ανακτήθηκε 21-10-2009 ) [83] Hudgens & Trillo 1036. [77] [78] [79] [80] [81] [82]

Βιβλιογραφία • DeLancey, Mark W., and Mark Dike DeLancey (2000): Historical Dictionary of the Republic of Cameroon (3rd ed.). Lanham, Maryland: The Scarecrow Press. • Fitzpatrick, Mary (2002). "Cameroon." Lonely Planet West Africa, 5th ed. China: Lonely Planet Publications Pty Ltd. • Fomensky, R., M. Gwanfogbe, and F. Tsala, editorial advisers (1985) Macmillan School Atlas for Cameroon. Malaysia: Macmillan Education Ltd. • Geschiere, Peter (1997). The Modernity of Witchcraft: Politics and the Occult in Postcolonial Africa. Charlottesville: University Press of Virginia. • Gwanfogbe, Mathew, Ambrose Meligui, Jean Moukam, and Jeanette Nguoghia (1983). Geography of Cameroon. Hong Kong: Macmillan Education Ltd. • Hudgens, Jim, and Richard Trillo (1999). West Africa: The Rough Guide. 3rd ed. London: Rough Guides Ltd. • MacDonald, Brian S. (1997). "Case Study 4: Cameroon", Military Spending in Developing Countries: How Much Is Too Much? McGill-Queen's University Press. • Mbaku, John Mukum (2005). Culture and Customs of Cameroon. Westport, Connecticut: Greenwood Press. • Neba, Aaron (1999). Modern Geography of the Republic of Cameroon, 3rd ed. Bamenda: Neba Publishers. • Nkolo, Jean-Victor, and Graeme Ewens (2000). "Cameroon: Music of a Small Continent". World Music, Volume 1: Africa, Europe and the Middle East. London: Rough Guides Ltd. • West, Ben (2004). Cameroon: The Bradt Travel Guide. Guilford, Connecticut: The Globe Pequot Press Inc.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • • • •

Προεδρία της Δημοκρατίας (http://www.prctv.cm/) (Γαλλικά), (Αγγλικά) Κρατική Ραδιοτηλεόραση (http://www.crtv.cm/) (Γαλλικά), (Αγγλικά) Κρατικός Οργανισμός Τουρισμού (http://www.cameroon-tourism.org/) (Γαλλικά), (Αγγλικά) Ταξιδιωτικός οδηγός από το Wikitravel (http://wikitravel.org/en/Cameroon) Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το άρθρο Cameroon (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Cameroon) της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ). ( ιστορικό/συντάκτες (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Cameroon)).

bjn:Kamerun

136

137

Κεντροαφρικανική Δημοκρατία Κεντροαφρικανική Δημοκρατία Συντεταγμένες: 6°58′00″N 20°37′00″E6.9667, 20.6167 [1]

Σημαία της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας Εθνόσημο της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας Εθνικό σύνθημα: Unité, Dignité, Travail (Γαλλικά: Ενότητα, Αξιοπρέπεια, Εργασία) Εθνικός ύμνος: La Renaissance (Γαλλικά) E Zingo (στη γλώσσα Σανγκό)

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Μπανγκουί 4°22′N 18°35′E4.367, 18.583 [2]

Επίσημες γλώσσες

Σανγκό, Γαλλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Φρανσουά Μποζιζέ Πρωθυπουργός Φοστέν-Αρκάνζ Τουαντερά

Ανεξαρτησία • Από τη Γαλλία • Ισχύον Σύνταγμα

13 Αυγούστου 1960 27 Δεκεμβρίου 2004, εγκρίθηκε με δημοψήφισμα στις 5 Δεκεμβρίου 2004.

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

622.984 km2 (44η) 0% 5.203 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2003 • Πυκνότητα

4.511.488[3] 1 (121η) 3.895.150 7,24 κατ./km² (220η)

Κεντροαφρικανική Δημοκρατία

138

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

3,351 δισ. $[4] (156η) 754 $[4] (174η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,983 δισ. $[4] (154η) 446 $[4] (166η)

ΔΑΑ (2007)

0,369 (179η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο CFA (XAF)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

WAT (UTC +1) (UTC +1, δεν τηρείται)

Internet TLD

.cf

Κωδικός κλήσης

+236

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία είναι μια μεσόγεια χώρα στην Κεντρική Αφρική. Συνορεύει με το Τσαντ στο Βορρά, το Σουδάν στα ανατολικά, τη Δημοκρατία του Κονγκό και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό στο Νότο, και το Καμερούν στα δυτικά. Ο πληθυσμός είναι 4.511.488.[3]

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3]

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 44,47 χρόνια (44,4 χρόνια οι άνδρες και 44,54 οι γυναίκες).[3]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B params=6. 9667_N_20. 6167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B params=4_22_N_18_35_E_type:city [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ct. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=626& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

bjn:Ripublik Aprika Tangah

139

Κομόρες Κομόρες

Σημαία των Κομορών Εθνόσημο των Κομορών Εθνικός ύμνος: Udzima wa ya Masiwa

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μορονί 11°45′S 43°12′E-11.75, 43.2 [1]

Επίσημες γλώσσες

Κομοριανά, Αραβικά, Γαλλικά

Πολίτευμα

Ομοσπονδιακή Δημοκρατία Πρόεδρος Αχμέτ Αμπντάλα Σαμπί

Ανεξαρτησία από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

6 Ιουλίου 1975 7 Ιανουαρίου 2002

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

2.170[2] . km2 (176η) αμελητέο 340 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή • Πυκνότητα

752.438[3] (160η) 798.000 347 κατ./km² (31η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,774 δισ. $[4] (176η) 1.163 $[4] (165η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,525 δισ. $[4] (176η) 788 $[4] (148η)

Κομόρες

140 ΔΑΑ (2007)

0,576 (139η) – μεσαίος

Νόμισμα

Φράγκο Κομορών (KMF)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

EAT (UTC +3) (UTC δεν τηρείται)

Internet TLD

.km

Κωδικός κλήσης

+269

Οι Κομόρες ή αρχιπέλαγος Κομορών (République fédérale islamique des Comores, Ανεξάρτητη Ισλαμική Δημοκρατία Κομορών, στα αραβικά: ‫رمقلا رزج‬, Juzur al-Qumur), επίσημα Ένωση των Κομορών (γαλλικά Union des Comores, αραβικά: ‫ّيرمقلا داحّتإل‬, al-Ittiḥād al-Qumuriyy) είναι ένα ηφαιστειογενές σύμπλεγμα τριών νήσων που αποτελούν ομώνυμο αρχιπέλαγος και σήμερα ανεξάρτητη χώρα με πληθυσμό 752.438 κατοίκους. [3] . Βρίσκεται δυτικά του Ινδικού ωκεανού, μεταξύ της νήσου Μαδαγασκάρης και των ανατολικών ακτών της Αφρικής, στο βόρειο τμήμα του πορθμού της Μοζαμβίκης. Η έκτασή τους (2.235 τετρ. χλμ.) τις καθιστά την τρίτη μικρότερη σε έκταση χώρα στην Αφρική [5] , ενώ ο πληθυσμός της, που είναι γύρω στους 798.000 κατοίκους την καθιστά το έκτο μικρότερο αφρικανικό κράτος σε πληθυσμό, παρότι έχει τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή πυκνότητα στην ήπειρο. Αποτελούν επίσης το νοτιότερο κράτος- μέλος του Αραβικού Συνδέσμου. Το όνομά τους προέρχεται από το αραβικό qamar, που σημαίνει "σελήνη".[6] Οι νήσοι Κομόρες είναι η Ντζαζίτζα (Njazidja), που από τους ναυτικούς λέγεται και Μεγάλη Κομόρα (Grand Comore), η Μοχελή ή Μοελί (Mwali/ Moheli), και η Τζανή ή Ανζουάνη (Nzwani ή Anjouan). Η πρωτεύουσα των Κομορών είναι η Μορόνη (στη Μ. Κομόρα). Άλλες πόλεις είναι η Φομπόνη και η Μουτσαμούντου αντίστοιχα στις άλλες νήσους. Κύρια προϊόντα της χώρας είναι ζαχαροκάλαμο, βανίλια, κίτρα και λεμόνια. Επίσης ανεπτυγμένη είναι και η κτηνοτροφία. Ετησίως τα αλιεύματα φθάνουν τους 4.000 τόνους. Τις νήσους Κομόρες επισκέφθηκαν οι Ευρωπαίοι για πρώτη φορά τον 16ο αιώνα. Το 1841 ο Γάλλος ναύαρχος ντε Ελλ κατάφερε με ειδική συνθήκη τη παραχώρηση της νήσου Μαγιότ στη Γαλλία. Το 1866 οι ιθαγενείς Σουλτάνοι των δύο άλλων νήσων τέθηκαν με συνθήκη υπό τη προστασία της Γαλλίας. με συνέπεια και οι τρεις νήσοι να αποτελέσουν γαλλικό προτεκτοράτο. Στη συνέχεια σύμφωνα με διάταγμα της Γαλλίας (9 Απριλίου 1908) και οι τρεις νήσοι διατελούσαν υπό την ανωτάτη εξουσία του Διοικητή της Μαδαγασκάρης. Στις 25 Ιουλίου του 1912 οι Κομόρες μαζί με τη Μαδαγασκάρη αποτελούν επίσημο γαλλικό προτεκτοράτο μέχρι το 1947 και στη συνέχεια με δική τους κυβέρνηση υποτελή στη Γαλλία μέχρι το 1961. Στις 22 Δεκεμβρίου του 1974 τρία νησιά απέκτησαν ανεξαρτησία εκτός της Μαγιότ που έμενε στη Γαλλία, η οποία καταδίκασε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ υπέρ της κομοριανής κυριαρχίας στο νησί.[7] [8] Η πρώτη κυβέρνηση του Αχμέντ Αμπντάλα εκδιώχθηκε μόλις ένα μήνα μετά, από τον μετέπειτα πρόεδρο της Χώρας Αλί Σοϊλίχ στις 3 Αυγούστου του 1975. Ωστόσο το Μάιο του 1978 ο Αμπντάλα κατάφερε να επανέλθει στην εξουσία εκδιώκοντας τον Σοϊλίχ. Ο Αμπντάλα τον Οκτώβριο του 1984 εκλέχθηκε Πρόεδρος της χώρας για 2η φορά. Η πολιτική αστάθεια ταλανίζει τη χώρα, η οποία από την εποχή της ανεξαρτησίας ως σήμερα έχει δει γύρω στα 20 πραξικοπήματα και απόπειρες πραξικοπημάτων[9] .

Κομόρες

141

Γεωγραφία Τα νησιά που απαρτίζουν το αρχιπέλαγος είναι τα Νγκαζίντα, Ντζουανί (στα δύο πρώτα ζει η πλειονότητα των κατοίκων) και Μουαλί. Το τέταρτο νησί είναι η Μαγιότ, η οποία παρέμεινε γαλλική κτήση. Οι Κομόρες αποτελούν αναδυόμενα τμήματα από ηφαιστειακά συγκροτήματα. Το μεγαλύτερο νησί, η Μεγάλη Κομόρα ή Νγκαζίντα, έχει έκταση 1.146 τετραγωνικά χιλιόμετρα και αποτελείται από βασαλτικά πετρώματα εξ ολοκλήρου. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι των Κομορών νήσων απειλούνται από την επέλαση του τουριστικού κύματος.

Χάρτης των νησιών Κομόρες.

Κλίμα Το κλίμα των νησιών είναι τροπικό με τους μουσώνες να δημιουργούν δύο εποχές: η πρώτη περίοδος από το Νοέμβριο ως τον Απρίλιο είναι ζεστή και η δεύτερη, από Μάιο ως τον Οκτώβριο, χαρακτηρίζεται από ξηρασία και είναι επίσης ψυχρή εποχή. Το ψηλότερο σημείο της χώρας είναι στα 2.361μ. όπου υπάρχει το ενεργό ηφαίστειο Καρτάλα, στη Μεγάλη Κομόρα. Υπάρχει επίσης το όρος Ντινγκί (1.595 μ.) στο νησί Ανζουάν ή Ντζουανί.

Δορυφορική φωτογραφία του ηφαιστείου Καρτάλα.

Δημογραφία Ο πληθυσμός του κράτους είναι μίγμα Αράβων και Αφρικανών, Μαλαγάσιων και Ασιατών. Οι Ανταλότε συνιστούν τη σπουδαιότερη εθνοτική ομάδα, ενώ άλλες σημαντικές εθνότητες είναι οι Κάφρι, οι Μακόα, οι Οϊματσάχα και οι Σακαλάβα. Τα αραβικά και τα γαλλικά ομιλώνται περισσότερο, ενώ υπάρχει και η γλώσσα σικομόρο, ένα κράμα της αραβικής με τη σουαχίλι. Οι Κομοριανοί ζουν κατά μέσο όρο 61,07 χρόνια οι άνδρες και 65,9 οι γυναίκες (συνολικός πληθυσμός 63,47 χρόνια) , σύμφωνα με στοιχεία του 2009[3] . Οι περισσότεροι από αυτούς (72%) ζουν εκτός πόλεων. Το 98% των κατοίκων είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι και ελάχιστοι είναι Χριστιανοί Ρωμαιοκαθολικοί.

Η δημογραφική ανάπτυξη στα νησιά την περίοδο 1961-2003.

Κομόρες

142

Πρωτεύουσα της νησιωτικής χώρας είναι η Μορονί στο νησί Νγκαζίντα. Σημαντικές πόλεις είναι και τα διοικητικά κέντρα των άλλων δύο νησιών, η Μουτσαμούντου του Ντζουανί και η Φομπονί του Μουαλί.

Οικονομία Η οικονομία της χώρας δεν παρουσιάζει ανάπτυξη εξαιτίας της πολιτικής αστάθειας και της έλλειψης πλουτοπαραγωγικών πηγών. Το 2009 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανακοίνωσε ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας για την αφρικανική χώρα δεν προβλέπεται να ξεπεράσει το 1%.[10] Το κράτος είναι υπερχρεωμένο και για να εξοφλήσει το διεθνές χρέος θα χρειαστεί, όπως ανακοινώθηκε το 2009, το ποσό των 25,1 εκατομ. δολαρίων [10] . Κύριες πηγές πλούτου είναι ο πρωτογενής τομέας (παράγονται γλυκοπατάτες, κοκκοφοινικέλαιο (κόπρα), σιζάλ) και η αλιεία. Εξάγονται καφές και μπαχαρικά, όπως επίσης αρωματικές ουσίες (βανίλια, γαρίφαλο).

Παραλία στην πόλη Ιτσέντρα, κοντά στην πρωτεύουσα Μορονί.

Η βιομηχανική ανάπτυξη είναι περιορισμένη, όπως και οι συγκοινωνιακές υποδομές (δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο). Αυτό καθιστά δύσκολες τις προσπάθειες να προσελκυθούν ξένοι επενδυτές και να αναπτυχθεί περισσότερο ο τουρισμός. Οι Κομόρες διαθέτουν 4 αεροδρόμια και 3 λιμάνια. Ωστόσο, το 2006 η χώρα βρέθηκε στον κατάλογο με τις αεροπορικές εταιρείες χωρών που δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές ασφαλείας της ΕΕ [11] . Το νόμισμα της χώρας είναι το Φράγκο των νησιών Κομόρες , το οποίο από την 1 Ιανουαρίου 1999 "κλειδώθηκε" σε σταθερή ισοτιμία με το ευρώ, λόγω της σύνδεσης των νησιών με τη Γαλλία από την εποχή της αποικιοκρατίας. Το 1985 η αντιστοιχία του ήταν 50 Κομοριανά = 1 γαλλικό φράγκο. Υφίσταται επίσης Τράπεζα στις Κομόρες που συνεργάζεται με την Τράπεζα Μαδαγασκάρης και Κομορών. Το 2008 ο πληθωρισμός διαμορφώθηκε κατά μέσο όρο στο 5%.[10]

Διοικητική διαίρεση Οι Κομόρες διαιρούνται διοικητικά σε τρεις επαρχίες. Κάθε νησί της χώρας συνιστά και μια επαρχία. Οι επαρχίες συνοδευόμενες από την πρωτεύουσα και τον πληθυσμό τους κατά προσέγγιση το 2003 , είναι: • Μεγάλη Κομόρα ή Νγκαζίντα (Μορονί, 295.000) • Ανζουάν ή Ντζουανί (Μουτσαμούντου, 260.000) και • Μοελί ή Μουαλί, με πρωτεύουσα τη Φομπονί, με 35.000 κατοίκους.

Ιστορία Πρώτοι άποικοι Οι Άραβες κατοίκησαν πρώτοι στα νησιά και μάλιστα ίδρυσαν σουλτανάτα. Το 16ο αιώνα οι Πορτογάλοι εξοβέλισαν το αραβικό στοιχείο και δημιούργησαν αποικία στη Μεγάλη Κομόρα, η οποία εγκαταλείφθηκε αργότερα. Με την κατάληψη της νήσου Μαγιότ το 1843 οι Γάλλοι εγκαθίδρυσαν προτεκτοράτο στην περιοχή. Το 1886 περιήλθαν υπό τον έλεγχό τους και τα υπόλοιπα 3 νησιά, τα οποία έγιναν ανεξάρτητη αποικία (1912). Το 1914 το Νγκαζίντα, το Μουαλί και το Ντζουανί ενώθηκαν και σχημάτισαν αποικία υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης της Μαδαγασκάρης.

Κομόρες

Πορεία προς την ανεξαρτησία Το 1946 ανακηρύχθηκαν αυτοδιοικούμενο υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας και το 1961 παραχωρήθηκε στα νησιά εσωτερική αυτοδιοίκηση. Το 1972 επικράτησαν στις εκλογές τα κόμματα που ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας από τη Γαλλία. Πρόεδρος της κυβέρνησης έγινε ο Αχμέτ Αμπνταλάχ. Το δημοψήφισμα του 1973 για την ανεξαρτησία επιβεβαίωσε τη θετική στάση των κατοίκων στο θέμα αυτό (ποσοστό 96% υπέρ) με εξαίρεση τη Μαγιότ, η οποία επέλεξε να μείνει κτήση της Γαλλίας.

Ταραχώδης περίοδος Ως αποτέλεσμα αυτών, στις 6 Ιουλίου 1975 οι Κομόρες ανακηρύχθηκαν ανεξάρτητο κράτος, με πρώτο Πρόεδρο τον Αμπνταλάχ, ο οποίος καθαιρέθηκε την ίδια χρονιά και την εξουσία ανέλαβε ειδικό εκτελεστικό συμβούλιο, με επικεφαλής τον ηγέτη της Αντιπολίτευσης. Το 1978 η χώρα εκδιώχθηκε από τον Οργανισμό Αφρικανικής Ενότητας (σημερινή Αφρικανική Ένωση) και η πολιτική αστάθεια έγινε "σήμα- κατατεθέν" της την περίοδο 1975-1995. Συνεχή πραξικοπήματα (το 1999 ήταν το 18ο από την περίοδο της ανεξαρτησίας) και η δολοφονία του Αμπνταλάχ το 1989 σηματοδότησαν πολιτικές ταραχές. Το Σεπτέμβριο του 1995 έγινε αποτυχημένο πραξικόπημα στα νησιά από το μισθοφόρο Μπομπ Ντενάρ. Ο Πρόεδρος Σαΐντ Μοχάμετ Τζοχάρ ανατράπηκε και αποκαταστάθηκε λίγες ημέρες μετά, με επέμβαση των γαλλικών δυνάμεων.

Η διακυβέρνηση του Μοχάμετ Τακί Έπειτα από τη γαλλική επέμβαση διεξήχθησαν εκλογές το 1996 και Πρόεδρος εξελέγη ο Μοχάμετ Τακί. Ο νέος ηγέτης διέλυσε αμέσως την ομοσπονδιακή βουλή και την αντικατέστησε με ισλαμική επιτροπή, μετονόμασε το κράτος σε Ισλαμική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία των Κομορών και επέβαλε τη σαρία (ισλαμικός νόμος) στα νησιά. Επί της προεδρίας του κορυφώθηκαν οι αποσχιστικές τάσεις δύο νησιών, του Ντζουανί και του Μουαλί. Τα δυο τους κηρύχθηκαν μονομερώς ανεξάρτητα τον Αύγουστο του 1996 και ο Οργανισμός Αφρικανικής Ενότητας δεν τα αναγνώρισε. Ο Πρόεδρος Τακί πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1998. Έπειτα από συνομιλίες, το 1999 οι αντιμαχόμενες παρατάξεις συμφώνησαν στη Μαδαγασκάρη να αναγνωριστεί αυξημένη αυτονομία στα νησιά και να επανέλθει η ονομασία Ομοσπονδία των Κομορών.

Νεότερες πολιτικές εξελίξεις Το 1999, έπειτα από πραξικόπημα, κατέλαβε την εξουσία ο στρατηγός Αζαλί Ασουμανί, ο οποίος διόρισε πρωθυπουργό τον Αχμέτ Αμαντί και προκήρυξε εκλογές, στις οποίες δεν ήταν υποψήφιος. Το 2001 έγιναν και νέες απόπειρες πραξικοπημάτων , ενώ την ίδια χρονιά σε δημοψήφισμα οι κάτοικοι αποφάσισαν να διατηρηθεί η ενότητα του νησιωτικού συμπλέγματος, με μεγαλύτερη όμως αυτονομία για κάθε νησί. Με βάση το νέο Σύνταγμα, θα υπάρχει εναλλαγή των τριών νησιών στην προεδρία, με θητεία τεσσάρων ετών το καθένα. Έπειτα από τη συνταγματική αναθεώρηση διεξήχθησαν εκλογές το 2002 και ανέδειξαν νικητή τον Ασουμανί. Στις τελευταίες εκλογές του 2006 Πρόεδρος εξελέγη ο εκπρόσωπος του Ντζουανί, Αχμέτ Αμπντάλα Σαμπί. Το 2008 το τυραννικό καθεστώς στο Ανζουάν τερματίστηκε με την εισβολή του στρατού των Κομόρων, με τη βοήθεια στρατευμάτων από χώρες της Αφρικανικής Ένωσης.

Μεταφορές Το 2008 λειτουργούσαν στο κράτος 4 αεροδρόμια. Το 2002 το οδικό δίκτυο κάλυπτε 882 χιλιόμετρα. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Κύριο λιμάνι είναι η Μουτσαμουντού. Στις 30 Ιουνίου του 2009 η νησιωτική χώρα επλήγη από την αεροπορική τραγωδία με αεροσκάφος της εταιρείας Yemenia, κατά την οποία σκοτώθηκαν όλοι οι επιβαίνοντες σε αυτό, εκτός από ένα μικρό κορίτσι, 152 συνολικά άτομα. Το αεροσκάφος είχε ξεκινήσει από την Υεμένη με προορισμό το Μορονί αλλά συνετρίβη στον Ινδικό Ωκεανό εν μέσω κακών καιρικών συνθηκών.

143

Κομόρες Οι Κομόρες κήρυξαν εθνικό πένθος 30 ημερών για τα θύματα του δυστυχήματος.[12]

Πολιτισμός και αξιοθέατα Σε όλο το νησιωτικό κράτος είναι εμφανής η επιρροή του μουσουλμανικού και του αραβικού στοιχείου. Ειδικότερα, οι καλλιτεχνικές δημιουργίες και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις αποτελούν κράμα αραβικών, αφρικανικών, γαλλικών, μαλαγασικών και ινδικών επιδράσεων. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτών των επιδράσεων είναι ο χορός ταρί. Το μουσουλμανικό στοιχείο υπογραμμίζεται από τα πολλά τεμένη, όπως το τζαμί της Παρασκευής, στο Μορονί. Αξιοθέατα αποτελούν τα γραφικά λιμάνια, όπως στην Ντομονί, πρώην πρωτεύουσα του νησιού Ντζουανί. Το παλιό λιμάνι στη Νιουματσάουα εκτείνεται στα νότια του Μουαλί και αποτελεί καταφύγιο για τα καράβια που πλέουν στα νερά του αρχιπελάγους σε περιόδους κακοκαιρίας.

Μουσική Παρά την επιρροή της Μαδαγασκάρης, η μουσική τααράμπ της Ζανζιβάρης παραμένει το μουσικό είδος με τη μεγαλύτερη επιρροή στις Κομόρες. Η κομοριανή εκδοχή του μουσικού αυτού είδους ονομάζεται twarab, ενώ στα μουσικά όργανα συμπεριλαμβάνονται το 'ud και το βιολί όπως επίσης το gabusi (είδος λαούτου) και το ndzendze[13] H μουσική σέγκα από τον Μαυρίκιο και την Ρεϊνιόν είναι επίσης δημοφιλής. [13] Γνωστοί σύγχρονοι μουσικοί είναι ο Αμπού Σιχαμπί, ο οποίος συνέθεσε και τον εθνικό ύμνο της χώρας, όπως επίσης και η τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και οργανοπαίκτρια Ναγουάλ.

Διακυβέρνηση Πρόεδρος της χώρας, του οποίου η θητεία είναι 5 χρόνια, με H Ναγουάλ, μια από τις πιο γνωστές δυνατότητα επανεκλογής μόνο μια φορά, είναι ο Αχμέτ Αμπντάλα τραγουδίστριες από τις Κομόρες. Σαμπί που εκλέχθηκε το 2006. Η Κυβέρνηση της Ισλαμικής Δημοκρατίας των Κομορών απαρτίζεται από 9 Υπουργούς ενώ η Βουλή από 33 μέλη με 5ετή θητεία. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Σε δημοψήφισμα, που διενεργήθηκε στις 17 Μαΐου του 2009, το 93,9% των ψηφισάντων ενέκρινε την αλλαγή στο Σύνταγμα, με παράταση της ως τότε 4ετούς θητείας του προέδρου κατά έναν χρόνο και την εισαγωγή του Ισλάμ ως επίσημης θρησκείας.

144

Κομόρες

145

Άμυνα Τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας (Εθνικός Στρατός Ανάπτυξης) στελεχώνει προσωπικό 1000 ατόμων. Το Ναυτικό διαθέτει 3 περιπολικά σκάφη ενώ η Πολεμική της Αεροπορία το 1987 κατείχε μόνο ένα Τσέσνα. Σήμερα πιθανώς να έχει εφοδιασθεί με τρία ελικόπτερα.

Βιβλιογραφία • Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Άτλας, τόμος 9, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006.

Η Αμυντική Δύναμη των νησιών Κομόρες.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CF%8C%CF%81%CE%B5%CF%82& params=11_45_S_43_12_E_type:city [2] Χωρίς την Μαγιότ (373 τετρ. χλμ.) , η οποία είναι ντε φάκτο υπερπόντια επικράτεια της Γαλλίας [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cn. html). [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=632& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] UN Demographic Yearbook (http:/ / unstats. un. org/ unsd/ demographic/ products/ dyb/ DYB2003/ Table03. pdf) (PDF) [6] Comores Online.com - αναφορά στην ιστορία της ονομασίας (http:/ / www. comores-online. com/ mwezinet/ histoire/ islandsofthemoon. htm) [7] Subjects of UN Security Council Vetoes (http:/ / www. globalpolicy. org/ security/ membship/ veto/ vetosubj. htm). Global Policy Forum (ανακτήθηκε 27-03-2008 ) [8] Article 33 (http:/ / untreaty. un. org/ cod/ repertory/ art33/ english/ rep_supp5_vol2-art33_e. pdf) (PDF). Συνθήκη του ΟΗΕ [9] COMOROS: Reforming 'the coup-coup islands' (http:/ / www. irinnews. org/ Report. aspx?ReportId=83144) IRIN, 25 Φεβρουαρίου 2009. [10] Comoros growth unlikely to top 1 pct in 2009-IMF (http:/ / www. lse. co. uk/ MacroEconomicNews. asp?ArticleCode=cyhzozfm8sc7eop& ArticleHeadline=comoros_growth_unlikely_to_top_1_pct_in_2009-imf),Macroeconomic News, 17 Μαρτίου 2009. [11] Καθημερινή (http:/ / news. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_world_2_23/ 03/ 2006_178265), 95 εταιρείες στη μαύρη λίστα, 23 Μαρτίου 2006 [12] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 8133358. stm), Motnh mourning for Comoros crash, 3 Ιουλίου 2009. [13] Ewens, Graeme and Werner Graebner. "A Lightness of Touch". 2000. In Broughton, Simon and Ellingham, Mark with McConnachie, James and Duane, Orla (Ed.), World Music, Vol. 1: Africa, Europe and the Middle East, pp 505-508. Rough Guides Ltd, Penguin Books. ISBN 1-85828-636-0

bjn:Komoro

146

Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό Συντεταγμένες: 2°19′60″S 22°48′00″E-2.3333, 22.8 [1]

Σημαία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό Εθνόσημο της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό Εθνικό σύνθημα: Justice – Paix – Travail (γαλλικά) Δικαιοσύνη – Ειρήνη – Εργασία Εθνικός ύμνος: Debout Congolais (Ξυπνήστε Κονγκολέζοι)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Κινσάσα 4°19′S 15°19′E-4.317, 15.317 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα Πρόεδρος Ζοζέφ Καμπιλά Πρωθυπουργός Αντόλφ Μουζίτο

Ανεξαρτησία Από το Βέλγιο Ισχύον Σύνταγμα

30 Ιουνίου 1960 18 Φεβρουαρίου 2006 (εγκρίθηκε με δημοψήφισμα)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

2.345.410 km2 (12η) 3,3 10.730 χμ. 37 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

68.692.542[3] 1 (21η) 29,29 κατ./km² (176η)

Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό

147

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

21,623 δισ. $[4] (114η) 334 $[4] (181η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

11,104 δισ. $[4] (115η) 171 $[4] (181η)

ΔΑΑ (2007)

0,389 (176η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο Κονγκό (CDF)

Ζώνη ώρας

WAT, CAT (UTC +1, +2)

Internet TLD

.cd

Κωδικός κλήσης

+243

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό ή Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό ή Κονγκό- Κινσάσα (Γαλλικά: République Démocratique du Congo, πρώην Ζαΐρ) είναι μια χώρα της Κεντρικής Αφρικής με πληθυσμό 68.692.542 κατοίκους (εκτίμηση 2009[3] ) και έκταση 2.345.410 km². Η χώρα χαρακτηρίζεται και πήρε το όνομά της από τον μεγάλο ποταμό Κονγκό ο οποίος με τους παραποτάμους του διασχίζει ολόκληρη τη χώρα. Καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της λεκάνης του ποταμού Κόγκο, ενώ προς τα ανατολικά του κλείνεται από το υδάτινο τείχος των λιμνών Ταγκανίκα, Κίβου, Εδουάρδου, Αλβέρτου κ.ά. Συνορεύει με πολλά αφρικανικά κράτη. Πρωτεύουσα είναι η Κινσάσα. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Ζοζέφ Καμπιλά και Πρωθυπουργός, από το 2008, ο Αντόλφ Μουζίτο.

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας είναι 68.692.542. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 3,208% (εκτίμηση 2009). Ρυθμός γεννήσεων 42,63 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 11,88 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008). Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 54,36 χρόνια (52,58 χρόνια οι άνδρες και 56,2 οι γυναίκες).[3] Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT (πληθυσμός σε χιλιάδες).

Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό

148

Ανθρωπογεωγραφία • Μπαντού (διάφορες φυλές) 80%, • Μαύρες σουδανικές φυλές και Νειλο-χαμήτες 20%

Οικονομία Το ΑΕΠ της χώρας είναι 11,223 δις $ (115η στον κόσμο, εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 173$.[4]

Επικοινωνίες και μεταφορές Τον Απρίλιο του 2009 η ΕΕ συμπεριέλαβε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας.[5] Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Ιστορία Πρόσφατη Ιστορία Στις 23 Ιανουαρίου του 2008 τερματίστηκε ο πόλεμος στο Κίβου, έπειτα από την υπογραφή συμφωνίας[6] για ειρήνη ανάμεσα στον κυβερνητικό στρατό και στους αντάρτες του στρατηγού Λοράν Νκουντά. Η ένοπλη σύρραξη σοβούσε από το 2004 στα ανατολικά της χώρας. Ωστόσο, οι συγκρούσεις αναζωπυρώθηκαν λίγους μήνες αργότερα. Στις 18 Νοεμβρίου του 2008 οι αντάρτες στα ανατολικά της χώρας ανακοίνωσαν τη μονομερή απόσυρση των δυνάμεών τους από δύο μέτωπα, για ανθρωπιστικούς λόγους. Τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν στις 20 Νοεμβρίου του 2008 να αυξηθεί η δύναμή τους στη χώρα κατά 3.000 στρατιώτες.[7] Η Monuc , όπως λέγεται η ειρηνευτική αποστολή των Ηνωμένων Εθνών, αριθμεί 17.000 κυανοκράνους και αστυνομικούς.

Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό

Στις 22 Ιανουαρίου του 2009 ο πρώην στρατηγός Λοράν Νκουντά, πρώην αρχηγός του Εθνικού Κογκρέσου Λαϊκής Αυτοάμυνας (CNDP), το οποίο επιχείρησε να ανατρέψει την κυβέρνηση του Ζοζέφ Καμπιλά[8] συνελήφθη στη Ρουάντα. Το Κοινοβούλιο της χώρας ενέκρινε νόμο στις 7 Μαΐου του 2009, για τη χορήγηση αμνηστίας προς τους αντάρτες του ανατολικού Κονγκό.[9] .

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική.[3] . Στις 18 Δεκεμβρίου του 2005 εγκρίθηκε με δημοψήφισμα ένα νέο Σύνταγμα.

Διεθνείς σχέσεις Το Μάιο του 2008 οι σχέσεις της χώρας περιήλθαν σε κρίση με την άλλοτε αποικιοκρατική δύναμη, το Βέλγιο. Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ) αποφάσισε να ανακαλέσει τον πρεσβευτή της στις Βρυξέλλες και να κλείσει το προξενείο της στην Αμβέρσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις δηλώσεις του Βέλγου υπουργού Εξωτερικών για «ηθικό δικαίωμα» της χώρας του στο πρώην Ζαΐρ[10] .

Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό

149

Δείτε επίσης • Ζαΐρ

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B1%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE% params=-2. 3333_N_22. 8_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B1%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE% params=4_19_S_15_19_E_type:city [3] Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cg. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=636& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ europe/ 7990561. stm), Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009. [6] Eastern Congo peace deal signed, BBC (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 7204898. stm), 23 Ιανουαρίου 2008 [7] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=959906& lngDtrID=245), Ο ΟΗΕ αυξάνει τη δύναμη του στο Κονγκό, 20 Νοεμβρίου 2008. [8] Καθημερινή (http:/ / news. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_world_1_24/ 01/ 2009_300658), Συνελήφθη ο Λοράν Νκουντά, 24 Ιανουαρίου 2009. [9] AFP (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5ih5DLgBvQy58uKHR6UUJa72drGjw), Kinshasa passes amnesty for eastern Congo rebels, 7 Μαΐου 2009. [10] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_24/ 05/ 2008_234070), Ανακαλεί τον πρεσβευτή της στις Βρυξέλλες η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, 24/05/2008

bjn:Ripublik Demokratik Kongo

150

Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό Συντεταγμένες: 2°19′60″S 22°48′00″E-2.3333, 22.8 [1]

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Κινσάσα 4°19′S 15°19′E-4.317, 15.317 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα Πρόεδρος Ζοζέφ Καμπιλά Πρωθυπουργός Αντόλφ Μουζίτο

Ανεξαρτησία Από το Βέλγιο Ισχύον Σύνταγμα

30 Ιουνίου 1960 18 Φεβρουαρίου 2006 (εγκρίθηκε με δημοψήφισμα)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

2.345.410 km2 (12η) 3,3 10.730 χμ. 37 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

68.692.542[3] 1 (21η) 29,29 κατ./km² (176η)

Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό

151

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

21,623 δισ. $[4] (114η) 334 $[4] (181η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

11,104 δισ. $[4] (115η) 171 $[4] (181η)

ΔΑΑ (2007)

0,389 (176η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο Κονγκό (CDF)

Ζώνη ώρας

WAT, CAT (UTC +1, +2)

Internet TLD

.cd

Κωδικός κλήσης

+243

Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό

152

Ανθρωπογεωγραφία • Μπαντού (διάφορες φυλές) 80%, • Μαύρες σουδανικές φυλές και Νειλο-χαμήτες 20%

Οικονομία Το ΑΕΠ της χώρας είναι 11,223 δις $ (115η στον κόσμο, εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 173$.[4]

Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό

153

Δείτε επίσης • Ζαΐρ

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE params=-2. 3333_N_22. 8_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE params=4_19_S_15_19_E_type:city [3] Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cg. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=636& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ europe/ 7990561. stm), Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009. [6] Eastern Congo peace deal signed, BBC (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 7204898. stm), 23 Ιανουαρίου 2008 [7] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=959906& lngDtrID=245), Ο ΟΗΕ αυξάνει τη δύναμη του στο Κονγκό, 20 Νοεμβρίου 2008. [8] Καθημερινή (http:/ / news. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_world_1_24/ 01/ 2009_300658), Συνελήφθη ο Λοράν Νκουντά, 24 Ιανουαρίου 2009. [9] AFP (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5ih5DLgBvQy58uKHR6UUJa72drGjw), Kinshasa passes amnesty for eastern Congo rebels, 7 Μαΐου 2009. [10] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_24/ 05/ 2008_234070), Ανακαλεί τον πρεσβευτή της στις Βρυξέλλες η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, 24/05/2008

bjn:Ripublik Demokratik Kongo

154

Λεσότο Λεσότο Συντεταγμένες: 29°33′S 28°15′E-29.55, 28.25 [1]

Σημαία του Λεσότο Εθνόσημο του Λεσότο Εθνικό σύνθημα: "Khotso, Pula, Nala" (στη γλώσσα Σεσότο) "Ειρήνη, Βροχή, Ευημερία" Εθνικός ύμνος: Lesotho Fatse La Bontata Rona (Λεσότο, Γη των πατέρων μας)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μαζερού 29°18′00″S 27°28′00″E-29.3, 27.466667 [2]

Επίσημες γλώσσες

Σεσότο, Αγγλική,

Πολίτευμα

Συνταγματική Μοναρχία Βασιλιάς Λετσίε Γ΄ Πρωθυπουργός Πακαλίτα Μοσιζίλι

Ανεξαρτησία από Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

4 Οκτωβρίου 1966 2 Απριλίου 1993

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

30.355 km2 (140η) αμελητέο 909 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2004 • Πυκνότητα

2.130.819[3] (144η) 2.031.3481 70,2 κατ./km² (127η)

Λεσότο

155

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

3,215 δισ. $[4] (158η) 1.288 $[4] (160η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,624 δισ. $[4] (157η) 651 $[4] (154η)

ΔΑΑ (2007)

0,514 (156η) – μεσαίος

Νόμισμα

Λότι (LSL)

Ζώνη ώρας

(UTC +2)

Internet TLD

.ls

Κωδικός κλήσης

+266

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Το Λεσότο (επίσης Λεσόθο) είναι μια μεσόγεια αφρικανική χώρα με έκταση 30.355 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 2.130.819 (εκτίμηση 2009)[3] . Συνορεύει από όλες τις πλευρές με τη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία. Η πρωτεύουσα είναι το Μασέρου. Βασιλιάς της χώρας είναι ο Λετσίε Γ΄ και Πρωθυπουργός ο Πακαλίτα Μοσιζίλι. Ως το 1966 υπήρξε βρετανικό προτεκτοράτο, με την ονομασία Μπασουτολάνδη. Εξαιτίας της γραφικότητας των τοπίων του, δόθηκε στη χώρα το προσωνύμιο «Ελβετία της νότιας Αφρικής». Σήμερα αποτελεί ένα από τα φτωχότερα κράτη στον κόσμο.

Φυσική γεωγραφία Το κρατίδιο βρίσκεται στο ψηλότερο τμήμα της νότιας Αφρικής. Οι μεγαλύτερες σε ύψος κορυφές είναι τα Όρη των Δρακόντων (άνω των 3.350 μ.). Στα δυτικά των ορέων αυτών βρίσκονται τα όρη Μαλούτι και ανάμεσα σε αυτά εκτείνονται κοιλάδες, οι οποίες εισχωρούν στον ποταμό Οράγγη.

Κλίμα και βλάστηση Οι βροχοπτώσεις και η θερμοκρασία επηρεάζονται από το υψόμετρο. Χαρακτηριστικό είναι ότι τους χειμερινούς μήνες η θερμοκρασία κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα. Οι χιονοπτώσεις δεν είναι σπάνιες (στις περιοχές που έχουν υψόμετρο που κυμαίνεται από 2.500 ως περίπου 3.200 μ.). Το έδαφος καλύπτεται από ορεινούς λειμώνες. Στα δυτικά απαντάται στέπα και βλάστηση με ξηρόφιλα δέντρα.

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας αριθμούσε 2,1 εκατομμύρια κατοίκους το 2001. Η ραγδαία εξάπλωση της μάστιγας του AIDS οδηγεί στη σταδιακή μείωση του πληθυσμού. Οι κάτοικοι ζουν πολύ λίγα χρόνια (σύμφωνα με στοιχεία του 2009, οι γυναίκες ζουν 39,54 χρόνια και οι άνδρες 41,18 χρόνια, ενώ το σύνολο του πληθυσμού 40,38 χρόνια)[3] . Οι Βουσμάνοι και οι Οτεντότοι ήταν οι πρώτοι που κατοίκησαν στη χώρα και ακολούθησαν οι Μπαντού. Οι Σότο ή Μπασότο (προήλθαν από ανάμιξη με τους Βουσμάνους) αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων (99,7%) ενώ υπάρχουν και μερικοί Ευρωπαίοι και Ασιάτες. Το 80% των κατοίκων είναι Χριστιανοί, ενώ το 1/5 του συνολικού πληθυσμού πιστεύει σε ανιμιστικές δοξασίες. Οι κάτοικοι μιλούν την αγγλική και τη σεσότο, αμφότερες επίσημες γλώσσες στο μικροσκοπικό κράτος. Άλλες γλώσσες είναι οι ζουλού και ξόσα. Η χώρα παρουσιάζει μικρό ποσοστό αστικοποίησης, ωστόσο είναι πυκνοκατοικημένη (η μέση πυκνότητα το 2006 ήταν 66,6 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο).

Λεσότο

156

Η πρωτεύουσα της χώρας Μαζερού είναι ουσιαστικά η μοναδική πόλη. Άλλα αστικά κέντρα είναι οι: Μαπουτσού, Μαφετένγκ και Τεγιατεγιανένγκ.

Πολιτικά Το Λεσότο είναι Συνταγματική Μοναρχία. Αρχηγός Κράτους είναι ο εκάστοτε Βασιλιάς, ο ρόλος του οποίου είναι συμβολικός. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το Κοινοβούλιο, που αποτελείται από τη Γερουσία, με 33 μέλη, καθώς επίσης και την Εθνοσυνέλευση, με 120 μέλη. To 2005 διεξήχθησαν για πρώτη φορά τοπικές εκλογές, με το ένα τρίτο των εδρών να προορίζεται για γυναίκες υποψήφιες. Το 53% του συνόλου των νικητών στις εκλογές αυτές ήταν γυναίκες. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι και όσες είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Το 2007 το κυβερνών κόμμα του Μοσιζίλι αναδείχθηκε νικητής στις βουλευτικές εκλογές.

Διοικητική διαίρεση Το Λεσότο διαιρείται διοικητικά σε 10 διαμερίσματα. Κάθε διαμέρισμα έχει μία πρωτεύουσα, γνωστή ως camptown. Τα διαμερίσματα είναι: • • • • • • • • • •

Κιούθινγκ (Quthing) Κουάτσας Νεκ (Qacha's Nek ) Λερίμπε (Leribe) Μαφετένγκ (Mafeteng District) Μασερού (Maseru) Μοκοτλόνγκ (Mokhotlong) Μοχάλες Χεκ (Mohale's Hoek ) Μπερέα (Berea) Μπούτα-Μπούτε (Butha-Buthe Τάμπα Τσέκα (Thaba-Tseka)

Άμυνα

Διαμερίσματα του Λεσότο

Οι δυνάμεις ασφαλείας αποτελούνται από την Αμυντική Δύναμη του Λεσότο (LDF—υπολογίζονται σε 5.000 άνδρες) και στην Έφιππη Αστυνομική Υπηρεσία - Lesotho Mounted Police Service (LMPS—το προσωπικό της υπολογίζεται σε 3.000-4.000 άτομα). Οι LDF αποτελούνται από μία πτέρυγα στρατού και μία αεροπορική. Οι LDF δίνουν αναφορά στον εκάστοτε πρωθυπουργό, ο οποίος είναι και Υπουργός Άμυνας. Η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (NSS) είναι επίσης υπόλογη στον πρωθυπουργό. Το 1997 ο στρατός κλήθηκε να καταστείλει εξέγερση των δυνάμεων της αστυνομίας.

Λεσότο

157

Οικονομία Η οικονομία του κρατιδίου βασίζεται αποκλειστικά στη γεωργία και μάλιστα στις καλλιέργειες για εσωτερική κατανάλωση. Επίσης, σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία, όπου εργάζονται πολλοί κάτοικοι του μικρού κράτους. Παρά τα αναπτυξιακά προγράμματα, η οικονομία είναι ασταθής εξαιτίας της έλλειψης φυσικών πόρων. Έτσι, σήμερα (2002) το 49% των κατοίκων της χώρας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και σχεδόν ο μισός πληθυσμός μαστίζεται από την ανεργία. Το 2005 η μέση ετήσια αγοραστική δύναμη κατά κεφαλήν υπολογίστηκε στα 2.500 Δολάρια ΗΠΑ. Παράγονται καλαμπόκι, σιτάρι, σόργο και κηπευτικά. Δεύτερη σημαντική πηγή εισοδήματος είναι η κτηνοτροφία (αιγοπρόβατα), τα προϊόντα της οποίας συμβάλλουν στις εξαγωγές. Από άποψη ορυκτού πλούτου, εξορύσσονται διαμάντια από το υπέδαφος, ενώ η ανάπτυξη της βιομηχανίας είναι περιορισμένη. Η ενέργεια εισάγεται από τη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία. Το 1998 ολοκληρώθηκε ένα μεγάλο φράγμα, χάρη στο οποίο το Λεσότο εξασφάλισε έσοδα από πώληση νερού στη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία.

Ορεινό τοπίο στο Λεσότο.

Νομισματική μονάδα του Λεσότο είναι το Λότι. Τα πολλά λότι λέγονται μαλότι στην τοπική γλώσσα.

Επικοινωνίες και μεταφορές Τα συγκοινωνιακό δίκτυο δεν είναι ανεπτυγμένο και απουσιάζουν τα λιμάνια. Επίσης, η κακή κατάσταση του οδικού δικτύου οδηγεί πολλές φορές τους κατοίκους να κινούνται από τόπο σε τόπο ακόμα και με γαϊδούρια. Η Μασερού, που είναι και πρωτεύουσα, είναι η μοναδική πόλη που έχει διεθνές αεροδρόμιο και σιδηροδρομική σύνδεση με τη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία. Υπήρχαν άλλα 27 αεροδρόμια, με βάση στοιχεία του 2006. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Ιστορία Η βρετανική Μπασουτολάνδη Η σύγχρονη Ιστορία της χώρας ξεκίνησε στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, με τη συνένωση των φυλάρχων και των λαών υπό τον Μοσεσόε Α΄. Δημιουργήθηκε έτσι ένα είδος Ομοσπονδίας. Αργότερα, για να αποφύγει εισβολή των Μπόερς, ο Βασιλιάς κατέφυγε στην αγγλική βοήθεια. Αποτέλεσμα ήταν να ανακηρυχθεί βρετανικό προτεκτοράτο (1868) και να λάβει την ονομασία Μπασουτολάνδη. Στη δεκαετία του ‘ 60, έπειτα από την ψήφιση του πρώτου Συντάγματος, η χώρα άρχισε σταδιακά να απογαλακτίζεται από το Ηνωμένο Βασίλειο. Έπειτα από τη διεξαγωγή των πρώτων εκλογών, το 1965, το Εθνικό Κόμμα της Μπασουτολάνδης αναδείχθηκε νικητής και τον επόμενο χρόνο, στις 4 Οκτωβρίου του 1966 ανακήρυξε την ανεξαρτησία του κράτους, που έλαβε πλέον το όνομα Λεσότο.

Λεσότο

Πρώτα χρόνια ανεξαρτησίας Τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας χαρακτηρίστηκαν από διαφωνίες ανάμεσα στο Βασιλιά Μοσεσόε Β΄ και στον πρωθυπουργό Λεαμπούα Τζόναθαν για τις δικαιοδοσίες του Μονάρχη. Η κατάσταση κορυφώθηκε με την αναστολή του Συντάγματος από τον Τζόναθαν, το 1970. Επίσης, συνελήφθη ο ηγέτης της Αντιπολίτευσης και η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση πολιορκίας. Την επόμενη δεκαετία, ο Τζόναθαν επέβαλε απολυταρχικό καθεστώς, το οποίο κατήγγειλε το ρατσιστικό καθεστώς στη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία. Ως αποτέλεσμα, το 1982 νοτιοαφρικανικές δυνάμεις πραγματοποίησαν εισβολή στη Μαζερού και σφαγίασαν 40 ανθρώπους, όπως και το 1985. Στις αρχές του 1986 η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής έκλεισε τα σύνορα με το Λεσότο και λίγες ημέρες αργότερα εκδηλώθηκε αναίμακτο στρατιωτικό πραξικόπημα, που είχε αποτέλεσμα την ανατροπή του Λεαμπούα Τζόναθαν. Η κυβέρνηση της Πρετόριας αρνήθηκε κάθε ανάμειξη στο πραξικόπημα. Στη συνέχεια, ανέλαβε την εξουσία στρατιωτικό συμβούλιο με αρχηγό τον Τζάστιν Λεχάνια και ο ρόλος του Βασιλιά ήταν εθιμοτυπικός. Παράλληλα, επαναφέρθηκαν οι σχέσεις με το ρατσιστικό καθεστώς της Πρετόριας, το οποίο στήριξε το Λεσότο. Οι δύο χώρες υπέγραψαν επίσης σύμφωνο μη επίθεσης το 1986.

Πολιτική αστάθεια, πτώση και αποκατάσταση του Βασιλιά Το 1990 ο Λεχάνια προέβη σε αναστολή των εξουσιών του Βασιλιά, ο οποίος κηρύχθηκε έκπτωτος και αργότερα όλες τις εξουσίες του ανέλαβαν οι στρατιωτικοί. Ο μεγαλύτερος γιος του Βασιλιά, Λετσίε Γ΄ εξελέγη από τους μεγαλύτερους φυλάρχους νέος Μονάρχης και δεσμεύτηκε να μην αναμειχθεί στα πολιτικά του κράτους. Αργότερα ανατράπηκε σε ένα ακόμα πραξικόπημα ο Λεχάνια από το Φιζοάμα Ραμαέμα και επακολούθησαν δολοφονίες και συλλήψεις. Στο κλίμα αυτό, συμφωνήθηκε η επιστροφή του έκπτωτου Βασιλιά Μοσοσόε ως πολίτη (1992), σε συνδυασμό και με τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών του 1993. Την ίδια χρονιά όμως ο Λετσίε Γ΄ έκανε πραξικόπημα και ανέλαβε ο ίδιος την εκτελεστική εξουσία, διαλύοντας την νεοεκλεγείσα και δημοκρατική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ντσου Μοχέλε. Το σημερινό Σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ στις 2 Απριλίου του 1993. Οι γειτονικές αφρικανικές χώρες καταδίκασαν την ανατροπή της δημοκρατικής κυβέρνησης και η Ζιμπάμπουε, η Μποτσουάνα και η Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία ανέλαβαν διαμεσολαβητικό ρόλο για την επίλυση της κρίσης. Οι νέες διαπραγματεύσεις κατέληξαν σε συμφωνία ανάμεσα στο Βασιλιά Λετσίε και στον πρωθυπουργό και αποκαταστάθηκε στο θρόνο ο έκπτωτος Μοσεσόε (1995). Ορίστηκε διάδοχος του Βασιλιά ο Λετσίε, μόνο σε περίπτωση θανάτου του. Έναν χρόνο μετά, στις 15 Ιανουαρίου του 1996 ο Βασιλιάς Μοσεσόε σκοτώθηκε σε δυστύχημα με το αυτοκίνητό του, στα βουνά του κρατιδίου. Ο Λετσίε έγινε ξανά Βασιλιάς και στέφθηκε επίσημα.

Εκλογές 1998 και πραξικόπημα Το 1998 διενεργήθηκαν εκλογές, στις οποίες νικητής αναδείχθηκε το νεοϊδρυθέν κόμμα Δημοκρατικό Κογκρέσο του Λαού, με ηγέτη τον Μοχέλε. Αντίθετα, η Αντιπολίτευση κατήγγειλε νοθεία στις εκλογές και δεν αναγνώρισε την ήττα της, Πρωθυπουργός ανέλαβε ο Πακαλίτα Μοσιζίλι και οι διαμαρτυρίες για το αποτέλεσμα κλιμακώθηκαν, με κορύφωση το πραξικόπημα (το Σεπτέμβριο του 1998) που εκδηλώθηκε από δυνάμεις της Νοτίου Αφρικής και της Μποτσουάνας, με σκοπό την επιβολή της τάξης. Οι ξένες δυνάμεις παρέμειναν στο κρατίδιο ως τον Ιούνιο του 1999. Το κυβερνών κόμμα επικράτησε εκ νέου στις εκλογές του 2002 και του 2007.

Πολιτισμός και αξιοθέατα Το ορεινό τοπίο στη χώρα προσδίδει γραφικότητα. Ο επισκέπτης μπορεί να δει το σπήλαιο Σοάι στο χωριό Σεχονγκόνγκ, όπου το 1879 ο τελευταίος αρχηγός των Βουσμάνων αντιστάθηκε στην επέλαση των Σότο και τελικά ηττήθηκε. Επίσης, στο Εθνικό Πάρκο Σελαμπατέμπε , που βρίσκεται σε κάπως απομονωμένη περιοχή, στα Όρη του Δράκοντα, φιλοξενούνται ορισμένα σπάνια είδη πανίδας. Στοιχεία για την ιστορία και την πρώτη ιεραποστολή που δημιουργήθηκε στη χώρα μπορεί να αντλήσει ο επισκέπτης του Μουσείου και Αρχείου της

158

Λεσότο Μορίτζα, στην ομώνυμη πόλη, που βρίσκεται στα νότια του κρατιδίου. Επιπλέον, υπάρχουν πολλές ιστορικές τοποθεσίες, στην πρωτεύουσα και αλλού. Τέτοια τοποθεσία είναι το ιερό όρος Τάμπα Μποσίου, που συνδέεται με τη δημιουργία (1824) της πρώτης χαλαρής ομοσπονδίας μεταξύ των φυλάρχων και των λαών του Λεσότο, από το Βασιλιά Μοσεσόε. Διασώζονται ίχνη από τους παλαιούς οικισμούς των Σότο, ο τάφος του Βασιλιά Μοσεσόε Α΄ και οχυρώσεις. Ενδιαφέρον από αρχαιολογική και από τουριστική άποψη παρουσιάζουν και οι βραχογραφίες κυρίως ζώων στη θέση Χα Μπαροάνα, στα βόρεια της πόλης Ρόμα. Στις παραστάσεις αυτές απεικονίζεται επίσης η ζωή των Βουσμάνων, ενώ στον ίδιο χώρο ανακαλύφθηκαν και ίχνη δεινοσαύρων. Στα νότια του κρατιδίου βρέθηκαν και βραχογραφίες των Σαν (που είναι εναλλακτική ονομασία για τους Βουσμάνους), στον οικισμό Μαλεαλέα. Τα ευρήματα αυτά αποδεικνύουν ότι η περιοχή εκείνη κατοικείται από τα αρχαία χρόνια.

Πηγές • Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, τ. 9, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B5%CF%83%CF%8C%CF%84%CE%BF& params=-29. 55_N_28. 25_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B5%CF%83%CF%8C%CF%84%CE%BF& params=29_18_00_S_27_28_00_E_type:city [3] Lesotho (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ lt. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=666& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

bjn:Lesotho

159

160

Λιβερία Λιβερία Συντεταγμένες: 6°31′60″N 9°45′00″W6.5333, -9.75 [1]

Σημαία της Λιβερίας Εθνόσημο της Λιβερίας Εθνικό σύνθημα: The love of liberty brought us here (Η αγάπη για την ελευθερία μάς έφερε εδώ) Εθνικός ύμνος: All Hail, Liberia, Hail! (Όλοι χαιρετήστε τη Λιβερία, χαιρετήστε την)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μονρόβια 06°19′00″N 10°48′00″E6.316667, 10.8 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ Αντιπρόεδρος Τζόζεφ Μποακάι

Ανεξαρτησία - Κηρύχθηκε - Αναγνωρίστηκε Ισχύον Σύνταγμα

από ΗΠΑ 1821 - 1842 26 Ιουλίου 1847 6 Ιανουαρίου 1986

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

111.370 km2 (103η) 13,5 1.585 χμ. 579 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

3.441.790[3] (129η) 30,9 κατ./km² (173η)

Λιβερία

161

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,566 δισ. $[4] (168η) 379 $[4] (180η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,868 δισ. $[4] (166η) 210 $[4] (179η)

ΔΑΑ (2007)

0,442 (169η) – χαμηλός

Νόμισμα

Δολάριο Λιβερίας (σε ευρεία χρήση είναι και το Δολάριο ΗΠΑ (LRD)

Ζώνη ώρας

GMT

Internet TLD

.lr

Κωδικός κλήσης

+231

Η Δημοκρατία της Λιβερίας είναι κράτος της δυτικής Αφρικής. Συνορεύει με την Ακτή Ελεφαντοστού, την Γουινέα και την Σιέρρα Λεόνε, ενώ βρέχεται δυτικά από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Το κλίμα της χώρας είναι θερμό ισημερινό και οι περισσότερες βροχές πέφτουν το καλοκαίρι. Η Ακτή του Πιπεριού αποτελείται από μαγκρόβια δάση. Στις εσωτερικές ζώνες υπάρχουν σαβάνες, όπου ζουν σαρκοφάγα ζώα και στο δάσος ζουν κερκοπίθηκοι, χιμπατζήδες, φίδια και μαγκούστες. Από το 1989, η Λιβερία έχει ζήσει δύο εμφυλίους πολέμους, τον πρώτο (1989–1996) και το δεύτερο (1999–2003), που είχαν αποτέλεσμα να καταστραφεί η οικονομία του κράτους και να δημιουργηθεί κύμα προσφύγων σε άλλες αφρικανικές χώρες. Πρόεδρος στη χώρα είναι η Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ, η οποία έγινε η πρώτη γυναίκα στην ιστορία που εξελέγη Πρόεδρος σε αφρικανικό κράτος.

Ετυμολογία Το όνομα της χώρας σημαίνει "ελευθερία" και αναφέρεται στους απελευθερωμένους σκλάβους, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη Λιβερία το 1822 και ίδρυσαν το κράτος το 1847 με την υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Δημιούργησαν έτσι μια νέα εθνοτική ομάδα, τους Αμερικανολιβεριανούς.[5] Ωστόσο, η εισαγωγή αυτής της εθνοτικής ομάδας πυροδότησε εντάσεις με τις 16 άλλες κύριες εθνότητες.[6]

Γεωγραφία και κλίμα Η Λιβερία βρίσκεται στη Δυτική Αφρική και συνορεύει με τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό από τα νοτιοδυτικά. Ουσιαστικά το έδαφος του κράτους αποτελείται από μια παράκτια λωρίδα από τον ποταμό Μάνο στα δυτικά μέχρι τον Καβάλο στα ανατολικά. Η λωρίδα αυτή αντιστοιχεί στην Ακτή του Πιπεριού (έτσι ονομαζόταν κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας). Μετά τη λωρίδα αυτή, προς το εσωτερικό βρίσκεται μια ζώνη με χαμηλούς λόφους, οι οποίοι σταδιακά υψώνονται και φτάνουν τα 1.700 μέτρα (στα Όρη Νίμπα, στα σύνορα με τη Γουινέα). Το ψηλότερο σημείο στη χώρα είναι το Όρος Γούτεβε στα 1.440 μέτρα. Ψηλότερο, με 1.752 μ. υψόμετρο, είναι το όρος Νίμπα, που ανήκει όμως (γεωγραφικά) και στη Γουινέα και την Ακτή Ελεφαντοστού.[7] Η ακτή της είναι αλίμενη και μαστίζεται από καταιγίδες.

Λιβερία Το κλίμα της Λιβερίας είναι τυπικό για χώρες του Κόλπου της Γουινέας. Αυτό σημαίνει ότι οι μουσώνες επηρεάζουν τις βροχοπτώσεις, οι οποίες είναι περισσότερες από το Μάιο ως τον Οκτώβριο. Ακολουθεί η ξηρή εποχή. Μεταξύ Δεκεμβρίου και Μαρτίου οι άνεμοι χαρματάν (ξηροί) μειώνουν την υγρασία. Η θερμοκρασία κατά την εποχή των βροχών είναι 24-25 βαθμούς Κελσίου, ενώ κατά την ξηρή εποχή κυμαίνεται από 26 μέχρι 30 βαθμούς Κελσίου. Η θερμοκρασία δεν παρουσιάζει αξιόλογη μεταβολή τη μέρα και τη νύχτα συγκριτικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι η χώρα είναι η πιο βροχερή του Κόλπου της Γουινέας.

Διοικητική διαίρεση Η αφρικανική χώρα διαιρείται σε 15 κομητείες, οι οποίες επιπλέον διαιρούνται σε περιφέρειες (districts) και επιπλέον σε clans.Οι κομητείες είναι: • • • • • • •

Γκμπαρπόλου (Gbarpolu) Γκραντ Γκέντεχ (Grand Gedeh) Γκραντ Κέιπ Μάουντ (Grand Cape Mount) Γκραντ Κρου (Grand Kru) Γκραντ Μπάσα (Grand Bassa) Λόφα (Lofa) Μαργκίμπι (Margibi)

• • • • • • • •

Μέριλαντ (Maryland) Μονσεράντο (Montserrado) Μπόμι (Bomi) Μπονγκ (Bong) Νίμπα (Nimba) Ρίβερ Γκι (River Gee) Ρίβερ Σες (River Cess) Σινόε (Sinoe)

Ιστορία Πριν την ανεξαρτησία Ελάχιστες πληροφορίες είναι γνωστές για τους πρώτους πληθυσμούς που κατοικούσαν στο έδαφος της χώρας κατά τα προϊστορικά χρόνια. Μερικές ομάδες πληθυσμών είχαν εγκατασταθεί σε δάση στο εσωτερικό, προς τα τέλη της νεολιθικής περιόδου. Στη συνέχεια αυτές οι εθνότητες υποτάχθηκαν στους Μαντίνγκο, οι οποίοι είχαν ενιαία πολιτική οργάνωση. Το 15ο και 16ο αιώνα Ευρωπαίοι έμποροι επισκέφτηκαν πολλές φορές τη χώρα, κυρίως για τη φόρτωση του περιζήτητου αφρικανικού πιπεριού, χωρίς όμως να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί. Η λεγόμενη «Ακτή του Πιπεριού» τέθηκε υπό τον έλεγχο των Πορτογάλων, οι οποίοι ασχολήθηκαν ευρύτατα με το δουλεμπόριο. Το 1821 η σημερινή χώρα επιλέχθηκε από την Αμερικανική Εταιρεία Αποικισμού της Νέας Υόρκης για τον πυρήνα ενός ανεξάρτητου αφρικανικού κράτους. Εκεί θα ζούσαν οι Αφροαμερικανοί που είχαν απελευθερωθεί από τη δουλεία. Οι πρώτοι άλλοτε σκλάβοι εγκαταστάθηκαν το 1822 στο ακρωτήριο Μεσουράδο. Αυτοί και όσοι μεταφέρθηκαν τα επόμενα χρόνια (περί τους 20.000 μέσα σε περισσότερο από έναν αιώνα) ονομάστηκαν Αμερικανολιβεριανοί.

162

Λιβερία

Αυτόχθονες λαοί Ανθρωπολογικές έρευνες δείχνουν ότι η περιοχή της Λιβερίας κατοικείται τουλάχιστον από το 12ο αιώνα, ή και ίσως νωρίτερα. Στα δυτικά έφτασαν λαοί που μιλούσαν τη γλώσσα Μέντε και ανάγκασαν πολλές άλλες μικρότερες εθνοτικές ομάδες να φύγουν προς τα νότια, κοντά στον Ατλαντικό. Την εποχή εκείνη αφίχθησαν μερικές εθνοτικές ομάδες όπως οι Ντέις, Μπάσα, Κρου, Γκόλα και Γκίσι.[8] Στις εσωτερικές περιοχές, η ερημοποίηση έκανε τους κατοίκους να μετακινηθούν και να εγκατασταθούν στην πιο υγρή περιοχή της Ακτής του Πιπεριού. Οι νέοι αυτοί κάτοικοι μετέφεραν την τεχνογνωσία νέων καλλιεργειών, όπως του ρυζιού και άλλες αλλαγές από τις Αυτοκρατορίες του Μάλι και του Σονγκχάι.[9] Οι Κρου αντιτάχθηκαν στη μετανάστευση των Βάι στην περιοχή του Όρους του Μεγάλου Ακρωτηρίου και συμμάχησαν με τους Μάνε. Παρά το γεγονός αυτό, οι Βάι παρέμειναν σε αυτήν την περιοχή.

Πρώτες επαφές Ευρωπαίων Ανάμεσα στο 1461 και στα τέλη του 17ου αιώνα, Πορτογάλοι, Ολλανδοί και Βρετανοί έμποροι είχαν επαφές και είχαν ιδρύσει εμπορικούς σταθμούς στη Λιβερία. Οι Πορτογάλοι αποκαλούσαν την περιοχή Costa da Pimenta, το οποίο μεταφράστηκε στη συνέχεια ως «Ακτή των Πιπεριών», εξαιτίας της αφθονίας του συγκεκριμένου είδους πιπεριάς.

Εποικισμός από Αμερικανούς Το 1822 η Αμερικανική Εταιρεία Αποικισμού ίδρυσε τη Λιβερία, καθιστώντας την ως χώρο για την αποστολή απελευθερωμένων Αφροαμερικανών σκλάβων.[10] Οι Αφροαμερικανοί μετανάστευσαν στην αποικία και οι απόγονοί τους αποτελούν μέρος του πληθυσμού σήμερα (γνωστοί ως Αμερικανολιβεριανοί). Το 1841, έπειτα από περίοδο διενέξεων ανάμεσα στους αποίκους και στην εταιρεία, αποφασίστηκε τελικά να δοθεί πλήρης αυτοδιαχείριση στη Λιβερία. Την ίδια χρονιά πρώτος έγχρωμος Κυβερνήτης ανέλαβε ο Τζόζεφ Ρόμπερτς. Στις 26 Ιουλίου του 1847 οι Αμεριανολιβεριανοί οικιστές κήρυξαν την ανεξαρτησία της Λιβεριανής Δημοκρατίας. Πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξελέγη ο Ρόμπερτς, ο οποίος διατηρήθηκε στην εξουσία ως το 1856. Υπηρέτησε ξανά την περίοδο 1871-75. Ιστορικά, η Λιβερία έτυχε υποστήριξης και άτυπης συνεργασίας με την αμερικανική κυβέρνηση.[11] Η κυβέρνηση του νεοσύστατου κράτους βασίστηκε στο αμερικανικό μοντέλο διακυβέρνησης. Η αναγνώριση του νέου κράτους έγινε σταδιακά από μέλη της Διεθνούς Κοινότητας.

Σημαντικά γεγονότα των αρχών και των μέσων του 20ου αιώνα Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η χώρα βρέθηκε στο πλευρό των Συμμάχων, ενώ ένα βήμα για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας αποτέλεσε η χορήγηση επιδότησης (1926) στην εταιρεία Φάιρστοουν, αμερικανικών συμφερόντων. Κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ προμήθευσαν με τεχνική και οικονομική βοήθεια το αφρικανικό κράτος. Το 1931 η Κοινωνία των Εθνών αποφάσισε ότι η κυρίαρχη τάξη στη Λιβερία (Αμερικανολιβεριανοί) εκμεταλλεύονταν τους ιθαγενείς, με συνέπεια να παραιτηθεί ο πρόεδρος και να προκληθεί πολιτική κρίση. Η κατάσταση εξομαλύνθηκε το 1936, ωστόσο οι διαφορές ανάμεσα στους ιθαγενείς και στην κυρίαρχη τάξη παρέμειναν αγεφύρωτες. Ενδεικτικά, οι αυτόχθονες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Κατά τη διακυβέρνηση του Γουίλιαμ Τάμπμαν (1943-1971) θεσπίστηκε πρόγραμμα για εθνική ενοποίηση και επιτεύχθηκε η νομοθετική κατοχύρωση της ισότητας όλων των πολιτών. Παράλληλα, ποινικοποιήθηκαν οι φυλετικές διακρίσεις και έτσι η χώρα εξήλθε από την απομόνωση. Χαρακτηριστικά πρέπει να αναφερθεί ότι ως το 1944 η Λιβερία δεν είχε κανέναν αντιπρόσωπο στο εξωτερικό. Ο Τάμπμαν ανέλαβε μάλιστα και ρόλο διαμεσολαβητή σε άλλες χώρες της Αφρικής.

163

Λιβερία Το 1971 ο Τάμπμαν πέθανε και πρόεδρος έγινε ο ως τότε αντιπρόεδρος, Γουίλιαμ Τόλμπερτ. Το 1975 ο τελευταίος επανεξελέγη, ωστόσο ανατράπηκε με πραξικόπημα και δολοφονήθηκε τη νύχτα της 12ης Απριλίου του 1980. Ο στρατιωτικός Σάμιουελ Ντόε ηγήθηκε του πραξικοπήματος και κατέλυσε τη δημοκρατία, κυβερνώντας απολυταρχικά. Ήταν μάλιστα ο πρώτος αρχηγός Κράτους στη Λιβερία που δεν ήταν μέλος της ελίτ των Αμερικανολιβεριανών. Τον Οκτώβριο του 1985 διενεργήθηκαν οι πρώτες εκλογές μετά το πραξικόπημα, οι οποίες ουσιαστικά νομιμοποίησαν το αυταρχικό καθεστώς. Το Κόμμα Δράσης για τη Λιβερία (LAP) του Τζάκσον Ντόε (καμία συγγένεια με τον στρατιωτικό) ήταν νικητής των εκλογών, με σχεδόν σύμφωνη γνώμη των διεθνών παρατηρητών. Ωστόσο, ο Σάμιουελ Ντόε απέλυσε την εφορευτική επιτροπή και την αντικατέστησε με μέλη προσκείμενα σε αυτόν. Η νέα Εκλογική Επιτροπή ανακήρυξε το δικτάτορα νικητή των εκλογών με 50,9% των ψήφων. Σε ανταπάντηση, εκδηλώθηκε αντιπραξικόπημα στις 12 Νοεμβρίου από τον Τόμας Κουιόνκπα, οι άνδρες του οποίου κατέλαβαν το Προεδρικό Μέγαρο και τον εθνικό ραδιοσταθμό. Τρεις μέρες μετά, το πραξικόπημα συνετρίβη και εντάθηκε η καταστολή από την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα το φόνο περισσότερων από 2.000 πολιτών και τη φυλάκιση πάνω από 100 πολιτικών της αντιπολίτευσης, μεταξύ των οποίων ο Τζάκσον Ντόε και η μετέπειτα πρόεδρος, Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ.

Εμφύλιοι πόλεμοι 1989 και 2003 Στα τέλη του 1989 ξέσπασε ο πρώτος Εμφύλιος Πόλεμος της Λιβερίας. Κατά μεγάλο μέρος, ο πόλεμος αυτός οφείλεται στην ατμόσφαιρα δικτατορίας που καλλιεργήθηκε από το καθεστώς του Σάμιουελ Ντόε. Ένας Αμερικανολιβεριανός, ονόματι Τσαρλς Τέιλορ εισέβαλε στην κομητεία Νίμπα με γύρω στους 100 άνδρες και με την υποστήριξη της Μπουρκίνα Φάσο και της Ακτής Ελεφαντοστού.[12] Οι μαχητές αυτή κέρδισαν την υποστήριξη από μεγάλη μερίδα του ιθαγενούς πληθυσμού, οι οποίοι ήταν αγανακτισμένοι με την τότε κυβέρνηση. Ως αποτέλεσμα, μεγάλο μέρος της χώρας τέθηκε υπό τον έλεγχο των μαχητών. Την ίδια στιγμή, ο Γιόρμι Πρινς Τζόνσον δημιούργησε το δικό του στρατό και κέρδισε την υποστήριξη των εθνοτικών ομάδων Γκίο και Μάνο. Τον Αύγουστο του 1990 η Ομάδα Παρακολούθησης της Οικονομικής Κοινότητας Δυτικής Αφρικής οργάνωσαν τις δικές τους στρατιωτικές δυνάμεις για να παρέμβουν με σκοπό την αποσόβηση της κρίσης. Τα στρατεύματα ήταν κυρίως από τη Νιγηρία, τη Γουινέα και την Γκάνα. Ο Ντόε έπεσε σε ενέδρα στρατιωτών της φυλής Γκίο, οι οποίοι ήταν πιστοί στον πολέμαρχο Πρινς Τζόνσον. Εκεί, στο στρατηγείο του τελευταίου, οδηγήθηκε ο Ντόε, βασανίστηκε και εκτελέστηκε. Μετά το θάνατο του Ντόε παραιτήθηκε ο προσωρινός πρόεδρος Έμος Σόγιερ το 1994 και παρέδωσε την εξουσία στο Συμβούλιο του Κράτους. Το 1997, έπειτα από αιματηρή ανταρσία, που υποστηρίχθηκε από τον Μουαμάρ αλ-Καντάφι, ηγέτη της Λιβύης, διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές. Πρόεδρος εξελέγη ο Τσαρλς Τέιλορ. Ο τελευταίος κυβέρνησε απολυταρχικά και προκάλεσε το Δεύτερο Εμφύλιο Πόλεμο της Λιβερίας, το 1999. Στους εμφυλίους πολέμους, υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι. Στα μέσα του 2003 οι συγκρούσεις εντάθηκαν και οι μάχες διεξάγονταν πια στη Μονρόβια. Στις 15 Αυγούστου του 2003 αποβιβάστηκαν από αέρος 1000 Νιγηριανοί στρατιώτες, ως Αποστολή της ECOWAS στη Λιβερία (ECOMIL). Η διαμάχη για την εξουσία άρχισε να φθίνει και οι διεθνείς και αμερικανικές πιέσεις οδήγησαν στην παραίτηση του Τέιλορ, ο οποίος αποδέχτηκε προσφορά ασύλου από τη Νιγηρία. Ο ίδιος δήλωσε ότι Θεού θέλοντος θα επέστρεφε. Στις 29 Μαρτίου του 2006 εκδόθηκε από τη Νιγηρία στη Σιέρα Λεόνε , όπου του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου από Ειδικό Δικαστήριο. Για λόγους ασφαλείας, η δίκη του από το Δικαστήριο αυτό διεξάγεται στη Χάγη. Κατηγορείται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, παραβιάσεις των Συνθηκών της Γενεύης και άλλες σοβαρές παραβιάσεις του ανθρωπίνου δικαίου.[13] Μερικοί στρατιώτες της ECOMIL αποσύρθηκαν τελικά και δύο τάγματα ενσωματώθηκαν στην Ειρηνευτική Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβερία (UNMIL) , δύναμης 15.000 ανδρών.

164

Λιβερία

Διακυβέρνηση Η Λιβερία έχει διπλό νομοθετικό σύστημα, που βασίζεται στο αγγλοσαξονικό και στο αμερικανικό Δίκαιο, όπως επίσης και άγραφους νόμους, για τους αυτόχθονες των αποκλειστικά αγροτικών φυλών.[14] Ο σύγχρονος τρόπος διακυβέρνησης πρακτικά μονοπωλείται από την εκτελεστική εξουσία. Η τελευταία ασκείται από τον Πρόεδρο της Λιβερίας. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] . Μετά τη διάλυση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (1876), το Κόμμα των Αληθινών Ουίγων κυριάρχησε στην κυβέρνηση ως το πραξικόπημα του 1980. Ο Γουίλιαμ Τάμπμαν ήταν ο μακροβιότερος πρόεδρος στην ιστορία της αφρικανικής χώρας (1944-1971). Παρά τη διαφθορά, από την ίδρυση του κράτους το 1847 ως την ανατροπή του δημοκρατικού καθεστώτος το 1980 η πολιτική ζωή της χώρας κυλούσε ομαλά. Μετά τους εμφυλίους πολέμους, η ηρεμία αποκαταστάθηκε στο κράτος και πρόεδρος ανέλαβε η Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ.

Μεταβατική κυβέρνηση και εκλογές Έπειτα από την εξορία του Τέιλορ, ο Γκιούντε Μπράιαντ διορίστηκε πρόεδρος της προσωρινής κυβέρνησης στα τέλη του 2003. Το φθινόπωρο του 2005 οι εκλογές διεξήχθησαν με επιτυχία και σε κλίμα ειρήνης. Εκατοντάδες ψηφοφόρων περίμεναν στη ζέστη με υπομονή τη σειρά τους για να ψηφίσουν. Κατήλθαν συνολικά 23 υποψήφιοι για το προεδρικό αξίωμα και στις 11 Οκτωβρίου του 2005 οι Λιβεριανοί προσήλθαν στις κάλπες. Το πρόωρο φαβορί ήταν ο αστέρας του ποδοσφαίρου, Τζορτζ Γουεά, μέλος της φυλής των Κρου. Κρίθηκε απαραίτητη η διεξαγωγή δευτέρου γύρου στις 8 Νοεμβρίου του 2005, στον οποίο αναδείχθηκε τελική νικήτρια η Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ.

Προεδρία της Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ Η νέα πρόεδρος υπήρξε ξανά υποψήφια το 1997, ηττήθηκε όμως από τον Τσαρλς Τέιλορ. Το 2005 έγινε η πρώτη γυναίκα που εξελέγη πρόεδρος σε χώρα της Αφρικής. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προχώρησε στη διαγραφή του εξωτερικού χρέους της χώρας[15] Ανάμεσα στις πρωτοβουλίες της ήταν και η σύσταση Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης για τη διερεύνηση των εγκλημάτων που είχαν διαπραχθεί κατά τους εμφυλίους πολέμους.[16]

Ανθρώπινα δικαιώματα Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, το 2006, τη χρονιά αυτή συνεχίστηκαν οι σποραδικές συγκρούσεις ανάμεσα σε πρώην αντάρτες, οι οποίοι θα έπρεπε να είχαν αφοπλιστεί. Πάνω από 200.000 εκτοπισμένοι και εσωτερικοί πρόσφυγες επέστρεψαν στις εστίες τους. Αναφορικά με τη νομοθεσία, ο νόμος για τους βιαστές προέβλεπε όχι τη θανατική ποινή αλλά την ισόβια κάθειρξη[17] Ο άλλοτε πρόεδρος Τσαρλς Τέιλορ συνελήφθη ενώ προσπαθούσε να περάσει τα σύνορα με το Καμερούν και οδηγήθηκε για δίκη ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου στη Χάγη.

Δημογραφία Πληθυσμός Ο πληθυσμός ξεπερνά τα 3 εκατομμύρια και συναποτελείται από 16 ιθαγενείς εθνοτικές ομάδες, ενώ υπάρχουν και ξένες μειονότητες. Το 85% περίπου του πληθυσμού είναι αυτόχθονες, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι Κπέλε (Kpelle), οι οποίοι βρίσκονται στην κεντρική και στη δυτική Λιβερία. Περί το 15% είναι Αμερικανολιβεριανοί, απόγονοι των απελεύθερων σκλάβων, οι οποίοι έφτασαν στα 1821 στην αφρικανική χώρα. Από αυτούς, οι μισοί έχουν αμερικανική καταγωγή και οι μισοί έχουν ρίζες στην Καραϊβική. Υπάρχουν επίσης πολλοί Λιβανέζοι, Ινδοί και άλλοι κάτοικοι από άλλες χώρες στη Δυτική Αφρική. Λιγότεροι από 18.000 (τόσοι υπολογίστηκαν το 1999) είναι οι λευκοί που ζουν σήμερα στο κράτος.

165

Λιβερία Αξίζει να σημειωθεί ότι η Λιβερία έχει το μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης του πληθυσμού της στον κόσμο. Με βάση στοιχεία του 2006, ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του πληθυσμού της ήταν 4,50%. Όπως και οι γειτονικές της χώρες, έτσι και η Λιβερία έχει μικρό σε ηλικία πληθυσμό, καθώς οι μισοί Λιβεριανοί και Λιβεριανές είναι κάτω των 18 ετών. Οι αυτόχθονες Λιβεριανοί υποδιαιρούνται σε 26 συνολικά εθνοτικές ομάδες, οι οποίες ανήκουν σε δύο κύριους κορμούς, τους Κουά του Νότου και τους Μάντε (Κουά και Μάντε είναι ομογλωσσίες). Οι τελευταίοι διακρίνονται μεταξύ τους με γλωσσολογικά κριτήρια. Η πρώτη οργανωμένη απογραφή του πληθυσμού συντελέστηκε το 1962 και σύμφωνα με αυτήν, η Λιβερία αριθμούσε τότε 1 εκατομμύριο κατοίκους. Με τη βελτίωση των συνθηκών ζωής, παρουσιάστηκε δημογραφική αύξηση, ωστόσο οι εμφύλιοι πόλεμοι αργότερα, δεν κατέστησαν δυνατό να γίνουν λεπτομερέστερες απογραφές. Το 2006 ο πληθυσμός εκτιμούνταν στα 3 εκατομμύρια περίπου. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 41,84 χρόνια (40,71 χρόνια οι άνδρες και 43 οι γυναίκες).[3] Οι υγειονομικές υπηρεσίες είναι ανεπαρκείς και πολλές μεταδοτικές νόσοι μαστίζουν τη χώρα, όπως το AIDS, η ηπατίτιδα, ο τύφος και η ελονοσία.

Πόλεις Η Λιβερία έχει περιορισμένη αστικοποίηση και οι λιγοστές πόλεις έχουν πρώτιστα αγροτικό χαρακτήρα. Κέντρο είναι η πρωτεύουσα Μονρόβια. Η μεγαλύτερη πληθυσμιακή πυκνότητα παρατηρείται στην παράκτια ζώνη (πάνω από 200 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο). Η μέση πυκνότητα είναι 27, 31 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, με βάση στοιχεία του 2006. Εκτός από τη Μονρόβια, σημαντικά λιμάνια και πόλεις είναι η Χάρπερ, στα σύνορα με την Ακτή Ελεφαντοστού, η Μπιουκάναν και η Ρόμπερτσταουν, στο ακρωτήριο Μάουντ.

Γλώσσα Η αγγλική γλώσσα είναι η επίσημη στο κράτος. Αξίζει να σημειωθεί ότι η γλώσσα αυτή είναι η μοναδική με γραπτή μορφή στη χώρα από τις γλώσσες ή διαλέκτους. Στα ενδότερα της χώρας ομιλούν τις γλώσσες κουά και μάντες, καθώς επίσης και πολλές τοπικές διαλέκτους.

Θρησκεία Επίσημη θρησκεία είναι ο Χριστιανισμός. Το 40% του πληθυσμού ασπάζεται παραδοσιακές τοπικές λατρείες και το ίδιο ποσοστό είναι Χριστιανοί. Οι Μουσουλμάνοι υπολογίζονται στο 20% των Λιβεριανών.

Οικονομία Από παλιά, η οικονομία της χώρας εξαρτάτο από τις εξαγωγές σιδήρου και καουτσούκ, όπως επίσης και από τις διεθνείς επενδύσεις. Κυριαρχεί ο αγροτικός τομέας, με σημαντικότερες καλλιέργειες τον καφέ, τον κοκκοφοίνικα, τις αραχίδες, τα εσπεριδοειδή και το ζαχαροκάλαμο. Η ραφία είναι το βασικότερο δασικό προϊόν. Πρόκειται για ένα είδος φοίνικα , από τον οποίο εξάγεται μια υφαντική ίνα, η πιασάβα. Η καλλιέργεια του καουτσούκ στην παράκτια περιοχή παρέχει απασχόληση σε 40.000 ανθρώπους. Το φυτό εβέα (Hevea braziliensis) έχει αντικαταστήσει εκεί τη φυσική βλάστηση. Το 1926 ιδρύθηκε η αμερικανικών συμφερόντων εταιρεία Firestone. Το 2005 το Διεθνές Ταμείο για τα Εργασιακά Δικαιώματα μήνυσε την εταιρεία Bridgestone/Firestone, κατηγορώντας την ότι διαδραμάτισε ρόλο στην παράνομη παιδική εργασία σε φυτείες καουτσούκ στη Λιβερία αλλά και για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Οι εξαγωγές επίσης ξυλείας και το διεθνές εμπόριο συνετέλεσαν τα μέγιστα στην οικονομική πρόοδο. Τέλος, η Υπάρχουν μικρές ιδιωτικές βιομηχανίες, κυρίως επεξεργασίας τροφίμων. Η αλιεία είναι σημαντικός τομέας, με κυριότερα αλιεύματα τις γλώσσες, τα καβούρια, τους αστακούς και τις γαρίδες.

166

Λιβερία Μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες εκμεταλλεύονται τον ορυκτό πλούτο του κράτους, κυρίως αμερικανικές ή ελέγχουν τις φυτείες της. Επιπλέον, οι εταιρείες αυτές δρουν ανενόχλητες, χωρίς να φοβούνται φορολογικούς ελέγχους. Η βιομηχανία διαμαντιών επλήγη από το πρόσφατο εμπάργκο του ΟΗΕ, το οποίο ήρθη στις 27 Απριλίου του 2007. Κύρια δραστηριότητα παραμένουν οι εξορυκτικές και οι μεταποιητικές δραστηριότητες. Η οικονομία επηρεάστηκε αρνητικά και από τον πρόσφατο εμφύλιο πόλεμο. Το 2005 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ υπολογιζόταν στα 900 δολάρια ΗΠΑ.Η ανεργία το 2003 ήταν 85%, που αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό στον κόσμο. Έτσι, η οικονομία της χώρας προχωρά με αργό ρυθμό. Το 80% του συνολικού πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, με βάση στοιχεία του 2003. Επίσης, η Λιβερία διαθέτει το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, καθώς παρέχει φορολογικές απαλλαγές και διευκολύνσεις με τη σημαία της. Η σημαία αυτή είναι η κυριότερη σημαία ευκαιρίας στον κόσμο και η Ελλάδα είναι η 2η σε αριθμό πλοίων που χρησιμοποιούν τη σημαία αυτή (149 πλοία το έτος 2005 επί συνόλου 1.492), με πρώτη τη Γερμανία. Νόμισμα της χώρας είναι το Δολάριο Λιβερίας, το οποίο όμως στην πράξη έχει αντικατασταθεί από το Δολάριο ΗΠΑ. Το τελευταίο χρησιμοποιείται ευρύτατα στις συναλλαγές. Η ενέργεια παράγεται κατά το μεγαλύτερο μέρος από την καύση των ορυκτών, ενώ το υπόλοιπο (40%) σε υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Στην πρωτεύουσα λειτουργεί διυλιστήριο πετρελαίου. Το οδικό δίκτυο ξεκινά από τη Μονρόβια και συνδέεται με το δίκτυο της Γουινέας . Το 1999 εκτεινόταν στα 10.600 χλμ. Το 2005, το σιδηροδρομικό δίκτυο εκτεινόταν στα 490 χλμ. Υπάρχουν σιδηροδρομικές γραμμές ανάμεσα στα ορυχεία και στα λιμάνια, ώστε να διευκολύνονται οι εξορυκτικές εργασίες. Εθνικός αερομεταφορέας είναι η Air Liberia, ενώ συνολικά 53 αεροδρόμια λειτουργούσαν στη χώρα το 2006. Το κυριότερο από αυτά βρίσκεται στο Ρόμπερτσφιλντ.

Πολιτισμός και αξιοθέατα Παραδοσιακά η Λιβερία φημίζεται για τη φιλοξενία της και τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Η πλούσια ιστορία της στην υφαντική ξεκινά από τους πρώτους απελεύθερους Αμερικανούς σκλάβους, οι οποίοι μετανάστευσαν στη χώρα και έφεραν μαζί τους τις τέχνες του στη ραπτική και στο κέντημα. Η απογραφή πληθυσμού του 1843 [18] έδειξε μια σειρά επαγγελμάτων, όπως καπελάδες, ράφτες και μοδίστρες, Το 1857 και το 1858 φιλοξενήθηκαν στο κράτος δύο εθνικές εκθέσεις και απονεμήθηκαν βραβεία στο χώρο διαφόρων τεχνών ραψίματος και κεντήματος. Τα κεντητά αποτέλεσαν ακόμα και δώρα από προέδρους της Λιβερίας. Η σημερινή πρόεδρος, Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ, φέρεται να έβαλε στο Προεδρικό της Γραφείο κατά την πρώτη της είσοδο στο Προεδρικό Μέγαρο ένα κεντητό φτιαγμένο στη Λιβερία.[19] Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο ανθρώπινο κατασκεύασμα στην Αφρική, η κεραία του πρώην αναμεταδότη Paynesville Omega, βρίσκεται στη Λιβερία.

Αξιοθέατα Η χώρα δε διαθέτει αποικιακά οικοδομήματα εξαιτίας του παρελθόντος της, σε αντίθεση με άλλα αφρικανικά κράτη. Επίσης, οι εμφύλιοι πόλεμοι κατέστρεψαν πολλά πολιτιστικά μνημεία. Στα νοτιοανατολικά της χώρας, σώζεται στην πόλη Γκρίνβιλ ένα από τα πρώτα κτήρια, όπου στεγάστηκαν οι πρώτοι απελευθερωμένοι σκλάβοι, οι οποίοι έφτασαν στη χώρα από την Αμερική. Στην πόλη Μπιουκάναν ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τις παραλίες της. Στον οικισμό Φάντι Τάουν ζουν οι καταγόμενοι από την Γκάνα Φάντι, ενώ στην Μπιουκάναν ζουν οι Μπάσα. Στη Χάρπερ βρίσκεται η παλαιά οικία του προέδρου Ουίλιαμ Τάμπμαν, που υπήρξε ο μακροβιότερος στην ιστορία της χώρας. Η Χάρμπελ αποτελεί το κέντρο των φυτειών του καουτσούκ. Οι φυσιολάτρες μπορούν να επισκεφθούν το Εθνικό Πάρκο Σάπο, που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της χώρας. Εκεί βρίσκεται παρθένο δάσος, το οποίο φιλοξενεί πολλά είδη πανίδας. Μεγάλο τμήμα του πάρκου παραμένει ανεξερεύνητο.

167

Λιβερία

Εκπαίδευση Το 1862 άρχισε να λειτουργεί στο κράτος, το πανεπιστήμιο της Λιβερίας, που αποτελεί ένα από τα παλαιότερα ακαδημαϊκά ιδρύματα στην Αφρική. Το πανεπιστήμιο υπέστη μεγάλες καταστροφές στη δεκαετία του ‘ 90, κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Ωστόσο, με την αποκατάσταση της ειρήνης, ανασυγκροτήθηκε. Το 1889 ιδρύθηκε από την Αμερικανική Επισκοπική Εκκλησία το Πανεπιστήμιο Κάτινγκτον, του οποίου η έδρα είναι σήμερα στο Σουακόκο. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της UNESCO για το 2004 το 65% των παιδιών κατάλληλης ηλικίας φοιτούν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και το 24% των παιδιών κατάλληλης ηλικίας φοιτούν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση σε αντίστοιχα σχολεία.[20]

Επικοινωνίες και μεταφορές Τον Απρίλιο του 2009 η ΕΕ συμπεριέλαβε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας.[21] Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Δείτε επίσης • Σημαία ευκαιρίας

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1& params=6. 5333_N_-9. 75_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1& params=06_19_00_N_10_48_00_E_type:city [3] Λιβερία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ li. html), CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=668& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Defense Language Institute Foreign Language Center, Liberia in Perspective: An Orientation Guide (2006) (http:/ / www. lingnet. org/ areaStudies/ perspectives/ liberia/ liberia. pdf), page 1 [6] Financial Time's World Desk Reference (2004) Dorling Kindersley Publishing. p 368 [7] Financial Time's World Desk Reference (2004) Dorling Kindersley Publishing. p 368 [8] Runn-Marcos, K. T. Kolleholon, B. Ngovo, p. 5 [9] Runn-Marcos, K. T. Kolleholon, B. Ngovo, p. 6 [10] Merriam Webster, p.684 [11] Flint, John E. The Cambridge history of Africa: from c.1790 to c.1870 Cambridge University Press (1976) pg 184-199 [12] The Mask of Anarchy, by Stephen Ellis, 2001, p.75 (Υπάρχει επίσης μια ενημερωμένη έκδοση του NYU Press, 2006, ISBN 0-8147-2238-5) [13] The Prosecutor vs. Charles Ghankay Taylor (http:/ / www. sc-sl. org/ CASES/ ProsecutorvsCharlesTaylor/ tabid/ 107/ Default. aspx). The Special Court for Sierra Leone (ανακτήθηκε 16-09-2009 ) [14] Liberia in Perspective: An Orientation Guide (http:/ / www. lingnet. org/ areaStudies/ perspectives/ liberia/ liberia. pdf) (2006) Defense Language Institute Foreign Language Center, page 2 [15] IMF Survey: "IMF to Deliver Debt Relief to Liberia" (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ survey/ so/ 2007/ CAR1113A. htm), έκδοση του IMF online , ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου του 2007 [16] LIBERIA: War-battered nation launches truth commission (http:/ / www. irinnews. org/ report. aspx?reportid=58220). IRIN Africa (ανακτήθηκε 16-05-2008 ) [17] Έκθεση Διεθνούς Αμνηστίας του 2006 (http:/ / web. amnesty. org/ report2006/ lbr-summary-eng) [18] http:/ / www. disc. wisc. edu/ Liberia/ [19] Liberia: It's the Little Things - A Reflection on Ellen Johnson Sirleaf's Journey to the Presidency (http:/ / allafrica. com/ stories/ 200603240593. html?page=2). allAfrica.com (ανακτήθηκε 16-05-2008 ) [20] UNESCO Schooling data (http:/ / www. uis. unesco. org/ profiles/ EN/ EDU/ countryProfile_en. aspx?code=4300) [21] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ europe/ 7990561. stm), Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009.

168

Λιβερία

Βιβλιογραφία • Gilbert, Erik & Reynolds, Jonathon T (2004) Africa in World History, From Prehistory to the Present. Pearson Education Canada Ltd pg 357 ISBN-13 9780130929075 • Merriam Webster Inc. (1997) Merriam Webster's Geographical Dictionary: 3rd Edition. Merriam Webster Inc. Springfield, Mass. ISBN 0-87779-546-0 • Runn-Marcos, K. T. Kolleholon, B. Ngovo (2005)

Επιπλέον πηγές • Great Tales of Liberia του Wilton Sankawulo. Published by Editura Universitatii "Lucian Blaga";; din Sibiu, Romania, 2004. - ISBN 973-651-838-8 • Sundown at Dawn: A Liberian Odyssey του Wilton Sankawulo. ISBN 0-9763565-0-3 • Mississippi in Africa: The Saga of the Slaves of Prospect Hill Plantation and Their Legacy in Liberia Today, του Alan Huffman (Gotham Books, 2004) • To Liberia: Destiny's Timing, της Victoria Lang (Publish America, Baltimore, 2004, ISBN 1-4137-1829-9). A fast-paced gripping novel of the journey of a young Black couple fleeing America to settle in the African motherland of Liberia. • Liberia: The Heart of Darkness του Gabriel I. H. Williams, Publisher: Trafford Publishing (6 Ιουλίου 2006) ISBN-10: 1553692942 • Liberia: Portrait of a Failed State του John-Peter Pham, ISBN-10: 1594290121 • Godfrey Mwakikagile, Military Coups in West Africa Since The Sixties, Chapter Eight: Liberia: 'The Love of Liberty Brought Us Here,' pp. 85 - 110, Nova Science Publishers, Inc., Huntington, New York, 2001; Godfrey Mwakikagile, The Modern African State: Quest for Transformation, Chapter One: The Collapse of A Modern African State: Death and Rebirth of Liberia, pp. 1 - 18, Nova Science Publishers, Inc., 2001. • Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006, τ. 9.

Εξωτερικές συνδέσεις • Liberians: An Introduction to their History and Culture (http://www.cal.org/co/liberians/liberian_050406_1. pdf). Center for Applied Linguistics, Washington, DC • http://www.analystliberia.com/featurearticle_aug20_07.html • http://www.cnn.com/2004/WORLD/africa/07/23/twih.liberia/index.html • allAfrica.com - Liberia (http://allafrica.com/liberia/) τίτλοι ειδήσεων • Wikitravel: Λιβερία (ταξιδιωτικός οδηγός) • Liberian Observer (http://www.liberianobserver.com/) εφημερίδα • Cuttington University – Το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της Λιβερίας (http://www.Cuttington.org) bjn:Liberia

169

170

Λιβύη Λιβύη Συντεταγμένες: 26°03′N 18°12′E26.05, 18.2 [1]

Σημαία της Λιβύης Εθνόσημο της Λιβύης Εθνικός ύμνος: Allahu Akbar (Ο Θεός είναι μεγάλος)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Τρίπολη 32°54′N 13°10′E32.9, 13.167 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Άμεση δημοκρατία (Τζαμαχιρίγια)

Ηγέτης Μουαμάρ αλ Καντάφι Γενικός Γραμματέας του Γενικού Λαϊκού Κογκρέσου Μοχάμεντ Κασίμ Αμπντούλ αλ-Ζουάι της Λιβύης Μπαγκντάντι Μαχμούτι Πρωθυπουργός Ανεξαρτησία Από την Ιταλία Από Συμβούλιο Κηδεμονιών ΟΗΕ Ισχύον Σύνταγμα

10 Φεβρουαρίου 1947 24 Δεκεμβρίου 1951 11 Δεκεμβρίου 1969 (προσωρινό)[3] 1

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

1.759.540 km2 (17η) αμελητέο 4.348 χμ. 1.770 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

6.310.434[4] (102η) 3,59 κατ./km² (225η)

Λιβύη

171

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

91,078 δισ. $[5] (69η) 14.381 $[5] (54η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

60,609 δισ. $[5] (65η) 9.570 $[5] (53η)

ΔΑΑ (2007)

0,847 (55η) – υψηλός

Νόμισμα

Δηνάριο Λιβύης (LYD)

Ζώνη ώρας

EET (UTC +2)

Internet TLD

.ly

Κωδικός κλήσης

+218

Έπειτα από την ανατροπή της κυβέρνησης από το στρατό το 1969 , το Επαναστατικό Συμβούλιο Κυβέρνησης αντικατέστησε το έως τότε Σύνταγμα με την Συνταγματική Διακήρυξη το Δεκέμβριο του 1969. Το Μάρτιο του 1977 η Λιβύη υιοθέτησε την Διακήρυξη της Ίδρυσης της Λαϊκής Αρχής. Η Λιβύη (Αραβικά: ‫ايبيل‬, Λιβυκή διάλεκτος: Lībiyā, Βερβερικά: ⵍⵉⴱⵢⴰ) είναι χώρα της Βόρειας Αφρικής και βρέχεται βόρεια από τη Μεσόγειο. Η επίσημη ονομασία του κράτους είναι Μεγάλη Αραβική Λιβυκή Σοσιαλιστική Λαϊκή Τζαμαχιρίγια, όπου η λέξη «Τζαμαχιρίγια» μπορεί να μεταφραστεί σαν «κράτος των μαζών». Ανατολικά της βρίσκεται η Αίγυπτος, νοτιοανατολικά της το Σουδάν, ενώ νότια συνορεύει με το Τσαντ και το Νίγηρα και δυτικά με την Αλγερία και την Τυνησία. Το 90% του εδάφους της είναι έρημος και η Λιβύη είναι η τέταρτη μεγαλύτερη αφρικανική χώρα σε έκταση. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Τρίπολη, όπου ζουν 1,7 εκατομμύριο κάτοικοι. Το όνομα της χώρας προέρχεται από τον αιγυπτιακό όρο Λεμπού, ο οποίος αναφέρεται στους Βερβερίνους που ζούσαν δυτικά του Νείλου. Στα ελληνικά έγινε Λιβύη, αν και στην αρχαία Ελλάδα ο όρος είχε ευρύτερη σημασία, υπονοώντας ολόκληρη τη Βόρειο Αφρική δυτικά της Αιγύπτου ή και ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο. Η Λιβύη έχει το τρίτο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Αφρική μετά τις Σεϋχέλλες και τη Νότια Αφρική, κάτι που οφείλεται στο χαμηλό πληθυσμό της και τα μεγάλα αποθέματα πετρελαίου. Ηγέτης της χώρας είναι ο Στρατηγός Μουαμάρ αλ-Καντάφι, του οποίου η εξωτερική πολιτική τον έχει φέρει συχνά σε αντιπαράθεση με τη Δύση και με τις κυβερνήσεις άλλων χωρών της Αφρικής. Η σημαία της Λιβύης είναι η μοναδική στον κόσμο σημαία χώρας που αποτελείται από μόνο ένα χρώμα και δε φέρει κανένα άλλο σύμβολο ή άλλες λεπτομέρειες.

Ιστορία Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι από την 8η χιλιετία π.Χ. οι παράλιες περιοχές της Λιβύης κατοικούνταν από Νεολιθικές φυλές, οι οποίες είχαν αναπτύξει ιδαίτερες ικανότητες στην εκτροφή βοοειδών και στις καλλιέργειες. [6] Η περιοχή αργότερα καταλήφθηκε από διαδοχικούς λαούς και πολιτισμούς, όπως οι Φοίνικες, οι Καρχηδόνιοι, οι Πτολεμαίοι, οι Ρωμαίοι, οι Βάνδαλοι και οι Βυζαντινοί, αν και μόνο από την περιόδο των Ελλήνων και των Ρωμαίων υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα: στην Κυρήνη, τη Λέπτις Μάγκνα και τη Σαμπράθα.

Το Ταντράρτ Ακακούς στη Σαχάρα στη νοτιοδυτική Λιβύη, στα σύνορα με την Αλγερία.

Λιβύη

Οι Φοίνικες ήταν οι πρώτοι που εγκατέστησαν εμπορικούς σταθμούς στη Λιβύη, όταν οι έμποροι της Τύρου (στην περιοχή του σημερινού Λιβάνου) ανέπτυξαν εμπορικές σχέσεις με τις βερβερικές φυλές[7] . Μέχρι τον 5ο αιώνα π.Χ., η μεγαλύτερη φοινικική αποικία, η Καρχηδόνα, είχε επεκτείνει την ηγεμονία της σχεδόν σε ολόκληρη τη Βόρεια Αφρική, όπου ανέπτυξε ξεχωριστό πολιτισμό. Καρχηδονιακοί οικισμοί στις ακτές της Λιβύης υπήρχαν στην Οία (σημερινή Τρίπολη, στη Λέπτις Μάγκνα και τη Σαμπράθα, περιοχή που αργότερα ονομάστηκε Τρίπολις, από τις τρεις αυτές πόλεις.

172

Ερείπια του θεάτρου στη ρωμαϊκή Σαμπράθα, δυτικά της Τρίπολης

Οι αρχαίοι Έλληνες κατέλαβαν την ανατολική Λιβύη, σύμφωνα με την παράδοση, όταν άποικοι από τη Σαντορίνη έλαβαν εντολή από το Μαντείο των Δελφών να βρουν νέο τόπο κατοικίας στη Βόρεια Αφρική. Έτσι, το 631 π.Χ., ίδρυσαν την Κυρήνη.[8] . Μέσα σε διάστημα διακοσίων ετών, ιδρύθηκαν άλλες τέσσερις σημαντικές πόλεις στην περιοχή: η Βάρκη (Al Marj), οι Ευσπερίδες (αργότερα Βερενίκη, σημερινή Βεγγάζη), Αλ Μπάυντα , η Ταύχειρα (αργότερα Αρσινόη, σημερινή Τόκρα) και η Απολλωνία (Susah), το λιμάνι της Κυρήνης. Μαζί με την Κυρήνη, ήταν γνωστές ως Πεντάπολις. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ένωσε τις δυο επαρχίες της Λιβύης, έμποροι και τεχνίτες από όλα τα μέρη του ρωμαϊκού κόσμου εγκαταστάθηκαν στη Βόρεια Αφρική, ωστόσο οι δυο επαρχίες διατήρησαν το χαρακτήρα τους: η Τρίπολη παρέμεινε καρχηδονιακή και η Κυρηναϊκή ελληνική. Τον 7ο αιώνα, η Λιβύη κατελήφθη από τους Άραβες και κατά τους επόμενους αιώνες, πολλοί ντόπιοι υιοθέτησαν ως θρησκεία το Ισλάμ και την αραβική γλώσσα και πολιτισμό. Στα μέσα του 16ου αιώνα, η χώρα πέρασε στα χέρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια του Ιταλοτουρκικού Πολέμου (1911-1912), η Ιταλία κατέλαβε την περιοχή και μετέτρεψε σε αποικίες τις τρεις επαρχίες της χώρας (Τρίπολη, Κυρηναϊκή, Φεζάν), ενώ το 1934 υιοθέτησε το όνομα Λιβύη[9] σαν επίσημη ονομασία της αποικίας. Ανάμεσα στους δυο Παγκόσμιους Πολέμους, ο Βασιλιάς Ίντρις ήταν αρχηγός της λιβυϊκής αντίστασης εναντίον της ιταλικής κατοχής. Από το 1943 ως το 1951, το Φεζάν πέρασε υπό τον έλεγχο της Γαλλίας, ενώ οι άλλες δυο επαρχίες υπό βρετανική διοίκηση. Στις 21 Νοεμβρίου 1949, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εξέδωσε ψήφισμα για την ανεξαρτησία της Λιβύης πριν την 1η Ιανουαρίου 1952. Στις 24 Δεκεμβρίου 1951, η Λιβύη ανακήρυξε την ανεξαρτησία της, έχοντας πολίτευμα συνταγματικής μοναρχίας, υπό το βασιλιά Ίντρις. Η ανακάλυψη σημαντικής ποσότητας κοιτασμάτων πετρελαίου το 1959 μετέτρεψε ένα από τα φτωχότερα έθνη στον κόσμο σε ένα κράτος με μεγάλο πλούτο. Αν και το πετρέλαιο βελτίωσε δραστικά τα οικονομικά της κυβέρνησης, άρχισε να αναπτύσσεται η λαϊκή δυσαρέσκεια για τη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια του βασιλιά Ίντρις και της εθνικής ελίτ, η οποία συνέχισε να αυξάνεται με την άνοδο του Νάσερ και του αραβικού εθνικισμού στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή. Την 1η Σεπτεμβρίου 1969, μια μικρή ομάδα στρατιωτικών με επικεφαλής τον 27χρονο τότε Μουαμάρ αλ Καντάφι οργάνωσαν πραξικόπημα εναντίον του βασιλιά Ίντρις, ο οποίος βρισκόταν για λόγους υγείας στα Καμένα Βούρλα. Βασιλιάς έγινε ο ανιψιός του, Sayyid Hasan ar-Rida al-Mahdi as-Sanussi. Οι πραξικοπηματίες εκθρόνισαν τον Sayyid και τον έθεσαν υπό κατ' οίκον περιορισμό, ενώ κατήργησαν τη μοναρχία και ανακήρυξαν τη Λιβύη ως Νεα Αραβική Δημοκρατία.[10]

Λιβύη

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους Γενικός Γραμματέας του Γενικού Κογκρέσου του Λαού και de jure Αρχηγός Κράτους είναι ο Μοχάμεντ Κασίμ Αμπντούλ αλ-Ζουάι. Ανέλαβε καθήκοντα στις 27 Ιανουαρίου του 2010.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι τεχνικώς υποχρεωτική.[4] .

Δημογραφία Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009, η χώρα αριθμεί 6.310.434 κατοίκους, μεταξύ των οποίων και μη Λίβυοι (166.510)[4] . Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 77,26 χρόνια (74,98 χρόνια οι άνδρες και 79,65 οι γυναίκες).[4]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B9%CE%B2%CF%8D%CE%B7& params=26. 05_N_18. 2_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B9%CE%B2%CF%8D%CE%B7& params=32_54_N_13_10_E_type:city [3] World Statesmen.org (http:/ / www. worldstatesmen. org/ Libya. htm) [4] Λιβύη (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ly. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=672& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Federal Research Division of the Library of Congress, (1987), "Early History of Libya" (http:/ / lcweb2. loc. gov/ cgi-bin/ query/ r?frd/ cstdy:@field(DOCID+ ly0013)), U.S. Library of Congress, Accessed July 11 2006 [7] Herodotus, (c.430 BC), "'The Histories', Book IV.42–43" (http:/ / www. fordham. edu/ halsall/ ancient/ herod-libya1. html) Fordham University, New York, Accessed July 18 2006 [8] Federal Research Division of the Library of Congress, (1987), "Cyrenaica and the Greeks" (http:/ / lcweb2. loc. gov/ cgi-bin/ query/ r?frd/ cstdy:@field(DOCID+ ly0015)), U.S. Library of Congress, Προσπελάστηκε στις 11 Ιουλίου 2006 [9] Από την αρχαιότητα, το όνομα Λιβύη χρησιμοποιούνταν από τους Έλληνες για ολόκληρη τη Βόρεια Αφρική εκτός της Αιγύπτου. [10] US Department of State's Background Notes, (November 2005) "Libya - History" (http:/ / www. state. gov/ r/ pa/ ei/ bgn/ 5425. htm), U.S. Dept. of State, 14 Ιουλίου 2006

173

Λιβύη

174

Βιβλιογραφία • • • • • • • •

Allen J. A. “Libya: The Experience of Oil” - London and Boulder 1981 Allen J. A. “Libya: since Independence” - London 1982. Ansell M. O. “The Libyan revolution” - London 1972. Cooley J. K. “Libyan Sandstorm: The Complete Account of Qaddafi’s Revolution” - London and New York, 1983 Fergiani M. B. “The Libyan Jamahiriya” - London, 1984 Lawless R. “Libya (Bibliography)” - Oxford and Santa Barbara, 1986. Waddhams F. C. “The Libyan Oil Industry” – London 1980. Wright J. “Libya: A Modern History” – London 1982. Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το άρθρο Libya (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Libya) της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ). ( ιστορικό/συντάκτες (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Libya)).

bjn:Libya

175

Μάλι Μάλι Συντεταγμένες: 17°00′00″N 4°22′00″W17, -4.3667 [1]

Σημαία του Μάλι Εθνόσημο του Μάλι Εθνικό σύνθημα: "Ένας λαός, ένας στόχος, μια πίστη" ";" [2]

Εθνικός ύμνος: 'Le Mali"Μάλι"

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μπαμάκο 12°39′N 8°0′W12.65, -8 [3]

Επίσημες γλώσσες

γαλλική

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα Πρόεδρος Αμαντού Τουμάνι Τουρέ Πρωθυπουργός Μοντίμπο Σιντιμπέ

ανεξαρτησία από τη Γαλλία Σύνταγμα

22 Σεπτεμβρίου 1960 12 Ιανουαρίου 1992

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

1.240.192 km2 (24η) 1,6 7.243 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση Ιούλιος 2009 • Πυκνότητα

12.666.987[4] (71η) 12,3 κατ./km² (210η)

Μάλι

176 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

15,947 δισ. $[5] (127η) 1.167 $[5] (164η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

8,757 δισ. $[5] (125η) 641 $[5] (155η)

ΔΑΑ (2007)

0,371 (178η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο CFA (XOF)

Ζώνη ώρας

GMT (UTC +0)

Internet TLD

.ml

Κωδικός κλήσης

+223

Το Μάλι είναι ένα κράτος της Δυτικής Αφρικής. Επί αποικιοκρατίας ονομαζόταν Γαλλικό Σουδάν. Η έκταση της χώρας είναι 1.240.000 τετ. χλμ., έχει πληθυσμό (κατατάσσεται 71η) 12.666.987, με βάση τις εκτιμήσεις του 2009.[4] και πρωτεύουσά του είναι το Μπαμάκο. Συνορεύει ΒΑ με την Αλγερία, Α με τον Νίγηρα, Ν με το Μπουρκίνα Φάσο, Γκάνα και Γουινέα και Δ με τη Σενεγάλη και Μαυριτανία. Το κλίμα είναι ξηρό και θερμό, το βόρειο 1/3 της χώρας πέφτει στην έρημο της Σαχάρας. Η χώρα είναι κυρίως αγροτική. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Αμάντου Τουρέ . Η Σημαία της Χώρας είναι τρίχρωμη σε ισοπαχείς κάθετες λωρίδες, αρχής γενομένης από την πράσινη (προσίστια), κίτρινη (κεντρική) και κόκκινη και σε αναλογία πλάτους μήκους 2 προς 3.

Ιστορία Τον Ιούλιο του 2008, οι αντάρτες Τουαρέγκ συμφώνησαν σε εκεχειρία με την κυβέρνηση [6] , έπειτα από διαμεσολάβηση της Αλγερίας.

Διοικητική διαίρεση Το Μάλι διαιρείται σε 1ο βαθμό σε οκτώ περιοχές (régions) και μία περιφέρεια (district), σε 2ο βαθμό υποδιαιρείται σε 49 cercles (νομαρχίες) και τελικά σε 3ο βαθμό σε 288 arrondissements (διαμερίσματα). Οι περιοχές και η επαρχία της χώρας, που λαμβάνουν το όνομα της κύριας πόλης που περιλαμβάνει έκαστη είναι κατά ελληνική αλφαβητική σειρά: • Γκάο (Gao)

Χάρτης του Μάλι

• Μοπτί (Mopti) • Μπαμάκο (Bamako) • Σεγκού (Ségou) • Σικάσο (Sikasso) • Τομπουκτού-Tombouctou (Timbuktu)

• Καγιές (Kayes) • Κιντάλ (Kidal) • Κουλικορό (Koulikoro)

Μάλι

177

Οικονομία Το Μάλι συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πτωχότερες χώρες του κόσμου, καθώς το 65% περίπου της συνολικής του έκτασης καταλαμβάνεται από την έρημο Σαχάρα. Οι οικονομικές δραστηριότητες εντοπίζονται στις παραποτάμιες περιοχές, οι οποίες αρδεύονται από τον ποταμό Νίγηρα. Το 80% του εργατικού δυναμικού απασχολείται στις αγροτικές και αλιευτικές εργασίες, ενώ η στοιχειώδης εγχώρια βιομηχανία περιορίζεται στην επεξεργασία αγροτικών προϊόντων. Η οικονομία της χώρας είναι εύθραυστη, καθώς στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην παραγωγή βαμβακιού και εξαρτάται από την τιμή του προϊόντος στις διεθνείς αγορές. Η οικονομία υποβοηθείται, επίσης, και από την εξόρυξη χρυσού στις περιοχές Κάγιο (Kayo) και Σικάσσο (Sicasso). Η Κυβέρνηση ακολουθεί πρόγραμμα αναμόρφωσης και εκσυγχρονισμού των καλλιεργειών. χάρη στο οποίο επιτεύχθηκε οικονομική ανάπτυξη της τάξης του 5% στην οκταετία 1996 - 2008. Το ΑΕΠ ανήλθε στα 14,5 εκ. δολάρια (υπολογισμός) για το 2008, ενώ το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι της τάξης των 1.200 δολαρίων.[4]

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι Προεδρική Δημοκρατία, με Αρχηγό Κράτους τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, η οποία εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία για πέντε έτη. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Εκλογές O πρόεδρος του Μάλι, Αμαντού Τουρέ.

Προεδρικές εκλογές 2007 Υποψήφιοι – κόμματα

Ψήφοι

1.612.912

71,20

433.897

19,15

Αμάντου Τουμάνι Τουρέ

Ανεξάρτητος, υποστηρίχθηκε από το Συνασπισμό για τη Δημοκρατία στο Μάλι

Ιμπραχίμ Μπουμπακάρ Κεϊτά

Συναγερμός για το Μάλι

Τιεμπιλέ Ντραμέ

Κόμμα για την Εθνική Αναγέννηση

68.956

3,04

Ουμάρ Μαρικό

Αφρικανική Αλληλεγγύη για Δημοκρατία και Ανεξαρτησία

61.670

2,72

Μαμαντού Μπλεζ Σανγκαρέ

Σοσιαλδημοκρατική Συνάθροιση

35.776

1,58

Σουμέλιλου Μαϊγκά

Συσπειρώσεις 2007

32.973

1,46

Σιντιμπέ Αμινάτα Ντιαλό

Συνασπισμός για Βιώσιμη Εκπαίδευση και Ανάπτυξη

12.443

0,55

6.856

0,30

2.265.483

100,0

Μαντιάσα Μαγκιράγκα Σύνολο (συμμετοχή 36,24%)

Πηγή: Συνταγματικό Δικαστήριο.

Μάλι

178

Βουλευτικές εκλογές 2007 Κόμματα

Ψήφοι %

Συνασπισμός για Δημοκρατία και Πρόοδο (ADP)

Έδρες 1ος γύρος

Έδρες 2ος γύρος

Έδρες Σύνολο στο εδρών εξωτερικό

Συνασπισμός για τη Δημοκρατία στο Μάλι (ADEMA)

Ένωση για Δημοκρατία (URD)

Πατριωτική Κίνηση για Ανανέωση (MPR)

—

Εθνικό Κογκρέσο για Δημοκρατική Πρωτοβουλία (CNID)

—

Ένωση για Δημοκρατία και Ανάπτυξη (UDD)

—

Κίνημα για Ανάπτυξη , Αναγέννηση και Ενσωμάτωση της Αφρικής (MIRIA)

—

Λαϊκό Κόμμα για Πρόοδο (PSP)

—

Εναλλακτικό Μπλοκ για Ανανέωση, Ένταξη και Αφρικανική Συνεργασία (BARICA)

—

Μπλοκ για Δημοκρατία και για την Ενσωμάτωση της Αφρικής (BDIA)

—

Κόμμα των Πολιτών για Αναβίωση (PCR)

—

Εθνικός Συναγερμός για τη Δημοκρατία (RND)

—

Σουδανέζικη Ένωση - Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός (US-RDA)

—

Συναγερμός για το Μάλι (RPM)

—

Κόμμα για Εθνική Αναγέννηση (PARENA)

—

Αντιπρόσωποι Μαλινέζων στο εξωτερικό

—

Σύνολο (συμμετοχή 33,39% στον πρώτο γύρο)

134

160

Μέτωπο για Δημοκρατία και Ρεπουμπλικανισμό (FDR)

Αφρικανική Αλληλεγγύη για Δημοκρατία και Ανεξαρτησία (SADI) Ανεξάρτητοι

Πηγή: Les Echos

[7]

, Panapress

[8]

, L'Essor

[9]

Μάλι

179

Δημογραφία Επίσημη γλώσσα είναι η γαλλική, με το 80% να μιλούν τη διάλεκτο Μπαμπαρά. Ποσοστό άνω του 30% του συνολικού πληθυσμού ζει στις πόλεις. Οι κάτοικοι είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι σε ποσοστό 90%. Κύρια εθνοτική ομάδα είναι οι Μαντέ (50%). Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 50,35 χρόνια (48,38 χρόνια οι άνδρες και 52,38 οι γυναίκες).[4]

Μεταφορές Το 2008 στη χώρα λειτουργούσαν 26 αεροδρόμια. Κύριο λιμάνι είναι το Κουλικορό. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%AC%CE%BB%CE%B9& params=17_N_-4. 3667_E_type:country

Ένα κορίτσι της φυλής Μποζό, στο Μπαμάκο.

[2] Presidency of Mali: Symboles de la République, L’Hymne National du Mali (http:/ / www. koulouba. pr. ml/ spip. php?article93& calendrier_mois=9& calendrier_annee=2008) [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%AC%CE%BB%CE%B9& params=12_39_N_8_0_W_type:city [4] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ml. html) [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=678& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ QuickNews. asp?lngEntityID=921315), Εκεχειρία συμφώνησε η κυβέρνηση του Μάλι με τους αντάρτες Τουαρέγκ, 21 Ιουλίου 2008 [7] http:/ / fr. allafrica. com/ stories/ 200708131307. html [8] http:/ / www. afriquenligne. fr/ news/ daily_news/ mali:_adema_wins_first_round_of_legislative_polls_200707152720/ [9] http:/ / www. essor. gov. ml/ jour/ cgi-bin/ view_article. pl?id=16011

bjn:Mali

180

Μαδαγασκάρη Μαδαγασκάρη Συντεταγμένες: 18°55′S 47°31′E-18.917, 47.517 [1]

Σημαία της Μαδαγασκάρης Εθνόσημο της Μαδαγασκάρης Εθνικό σύνθημα: Tanindrazana, Fahafahana, Fandrosoana (μαλαγασικά) Patrie, liberté, progrès (γαλλικά) «Πατρίδα, Ελευθερία, Πρόοδος» Εθνικός ύμνος: Ry Tanindrazanay malala ô! Ω, Πολυαγαπημένη μας Πατρίδα'

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ανταναναρίβο 18°56′19″S 47°31′17″E-18.9386, 47.5214 [2]

Επίσημες γλώσσες

μαλαγασικά γαλλικά αγγλικά1

Πολίτευμα

Υπηρεσιακή κυβέρνηση

Προσωρινός πρόεδρος Αντρί Ραζοελίνα Προσωρινός πρωθυπουργός Αλμπέρ Καμίγ Βιτάλ Ανεξαρτησία - Κηρύχθηκε - Ισχύον Σύνταγμα

26 Ιουνίου 1960 (από την Γαλλία) 19 Αυγούστου 1992

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

587.041 km2 (46η) 0,13% 4.828 χμ.

Μαδαγασκάρη

181 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1993 • Πυκνότητα

20.653.556[3] (55η) 12.238.914 35 κατ./km² (169η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

20,363 δισ. $[4] (118η) 981 $[4] (168η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

8,974 δισ. $[4] (123η) 432 $[4] (169η)

ΔΑΑ (2007)

0,543 (145η) – μεσαίος

Νόμισμα

Αριάρι (MGA)

Ζώνη ώρας

Ώρα Ανατολικής Αφρικής (UTC +3)

Internet TLD

.mg

Κωδικός κλήσης

+261

Επίσημες γλώσσες από τις 27 Απριλίου του 2007.

H Μαδαγασκάρη είναι νησιωτική χώρα με έκταση 587.041 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 20.763.897 [5] και το 4ο σε μέγεθος νησί του κόσμου[3] . Βρίσκεται έναντι της νοτιοανατολικής ακτής της Αφρικής δημιουργώντας με την ακτή της Μοζαμβίκης το δίαυλο Μαδαγασκάρης συνολικού μήκους 980 μιλίων και εύρους μεγίστου 360 μιλίων και ελαχίστου 250 μιλίων. Πρωτεύουσα του κράτους είναι η Ανταναναρίβο. Η οικονομία βασίζεται κυρίως στη γεωργία, στην αλιεία και στον τουρισμό. Απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1960 από τη Γαλλία , της οποίας υπήρξε αποικία. Την τελευταία δεκαετία χαρακτηρίζεται από πολιτικές ταραχές, με αποκορύφωμα δύο κρίσεις εξουσίας ανάμεσα σε κυβέρνηση και σε αντιπολίτευση. Σήμερα κυβερνά μεταβατική κυβέρνηση, με προσωρινό πρόεδρο τον Αντρί Ραζοελίνα και πρωθυπουργό τον στρατιωτικό Αλμπέρ Καμίγ Βιτάλ.

Γεωγραφία Η νησιωτική χώρα αποτελείται από το νησί με το ίδιο όνομα και από άλλα μικρότερα. Σε γενικές γραμμές η Μαδαγασκάρη φαίνεται ως ένας μεγάλος βραχώδης όγκος, με κλίση προς τη δύση. Μπορεί κανείς να διακρίνει πέντε γεωγραφικές περιοχές[6] : την ανατολική ακτή, την περιοχή του υψιπέδου Τσαρατανάνα (Tsaratanana Massif), τα κεντρικά υψίπεδα, τη δυτική ακτή και το νοτιοδυτικό τμήμα. Το υψόμετρο κυμαίνεται από 1000 ως 1500 μέτρα στο κεντρικό τμήμα του νησιού και φτάνει τα 2.000 μ.[7] . Στα ανατολικά οι συνθήκες που επικρατούν είναι δυσχερείς για την ανθρώπινη διαβίωση εξαιτίας του κλίματος, που είναι θερμό και υγρό. Παρ’ όλ’ αυτά, στην εν λόγω περιοχή καλλιεργήθηκαν αρχικά από τους Άραβες και στη συνέχεια από τους Ινδούς και τους Ευρωπαίους διάφορα φυτά, όπως καφές, ζαχαροκάλαμο και μπαχαρικά. Στα νοτιοδυτικά του νησιού από το Ακρωτήριο Αγίου Βικεντίου ως το Ακρωτήριο Αγίας Μαρίας βρίσκονται οι πλέον άγονες περιοχές του νησιού. Στα βόρεια εκτείνεται το όρος Άμπρε και η ευρύτερη περιοχή ονομάζεται Μεγάλες Γαίες. Εκεί το κλίμα και το υψόμετρο ευνοούν τη βλάστηση, που ξεκινά από δάση αειθαλών δέντρων και καταλήγει σε δάση με φυλλοβόλα δέντρα και σε σαβάνες με μπαομπάμπ. Υπάρχει επίσης κοντά στο Άμπρε μια λοφώδης και πεδινή περιοχή , που ορίζεται στα νοτιοανατολικά από το όρος Τσαρατανάνα (2.876 μ.), όπου βρίσκεται η κορυφή Μαρομοκότρο, η ψηλότερη στο νησί[8] . Τέλος η ακτή πλαισιώνεται από διάφορα νησιά, μεταξύ των οποίων και το ηφαιστειογενές νησί Νόζι Μπε. Το ανατολικό και το δυτικό τμήμα της Μαδαγασκάρης διαρρέεται από διάφορους ποταμούς[9] με μεγαλύτερο τον Μανανάρα και άλλους όπως ο Μανγκόρο, ο Μανινγκόρι, ο Μαχαβάβι, ο Μπετσιμπόκα, ο Τσιριμπιχίνα, ο Ονιλάχι, ο Μάνια και ο Μανγκόκι, που είναι και μεγαλύτερος σε μήκος. Μεγαλύτερη λίμνη είναι η Αλαότρα,

Μαδαγασκάρη

182

μήκους 40 χλμ.[10]

Κλίμα και βλάστηση Με βάση τους γεωγραφικούς παράγοντες και μετεωρολογικά φαινόμενα διακρίνονται τουλάχιστον τέσσερα είδη κλίματος[11] : • ισημερινού τύπου, πολύ ζεστό και σταθερά υγρό και βροχερό, κατά μήκος της ανατολικής ακτής • μουσωνικού τύπου, με δύο εποχές, που χωρίζονται σε βροχερή και ξηρή, το οποίο χαρακτηρίζεται από τους μουσώνες από τα βορειοδυτικά. • ορεινό τροπικό, ηπειρωτικού τύπου, το οποίο είναι ημιάγονο. Χαρακτηρίζεται από συνθήκες που εξαρτώνται περισσότερο από το γεωγραφικό πλάτος[12] .

O κυκλώνας Φανέλε, ο οποίος έπληξε το νησί στις αρχές του 2009.

Γενικά, παρατηρούνται δύο εποχές: μια ξερή, από το Μάιο ως τον Οκτώβριο, και μία θερμή, από τον Οκτώβριο μέχρι το Μάιο. Κυκλώνες διασχίζουν πολύ συχνά τη χώρα. Τον Ιανουάριο του 2009 το δυτικό τμήμα της χώρας επλήγη από τροπικό κυκλώνα, με το όνομα Φανέλε, που προκάλεσε πλημμύρες, καταστροφές και ανάγκασε τουλάχιστον 2.800 ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.[13] Λίγο αργότερα, τουλάχιστον 9 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 36.000 επλήγησαν από το πέρασμα της τροπικής θύελλας "Τζέιντ" στα ανατολικά της χώρας[14] . Το νησί επλήγη νωρίτερα και από τρίτο κυκλώνα, τον "Έρικ", ενώ οι νεκροί ανήλθαν σε 9. [15]

Χλωρίδα To τέταρτο σε μέγεθος νησί στον κόσμο αναγνωρίζεται και ως ένας από τους 10 τόπους υψηλής βιοποικιλότητας στον κόσμο (Mittermeier et al., 1999; Myers et al., 2000; Brummitt & Nic Lughadha, 2003)[16] . Στο νησί απαντώνται περί τα 12.000 είδη φυτών. [17] Επιστήμονες υπολογίζουν τον αριθμό των ειδών από 8.500 είδη φυτών (White, 1983) σε 10.000 (Humbert, 1959, Phillipson, 1994) ή και ακόμα σε 12.000 είδη (Dejardin et al., 1973), εκ των οποίων το 70% - 80% ή και σε μεγαλύτερο ποσοστό είναι ενδημικά (Humbert, 1959).[18] . Παλαιότερα, η βλάστηση στο νησί ήταν εκτεταμένη, σε αντίθεση με σήμερα. H εκδάσωση, οι δασικές πυρκαγιές, η μειωμένη παραγωγικότητα του εδάφους και η διάβρωση του εδάφους απειλούν σήμερα τη χλωρίδα στο νησί[19] . Δάση επικρατούν σήμερα σε υψόμετρο από 800 ως 1.500 μ. Τα νοτιοδυτικά εδάφη είναι πιο άγονα, με αγρωστώδη και μεγάλα μπαομπάμπ. Αντίθετα, στις ψηλότερες περιοχές επικρατούν ξηρόφιλοι θάμνοι, όπως οι ρουβιίδες και οι ερεικίδες. Γνωστός είναι και ο φοίνικας ravanela madagascariensis, που λέγεται και "φοίνικας του ταξιδιώτη"[20] . Τέλος πολλά δέντρα , όπως ευκάλυπτοι, έχουν εισαχθεί από άλλες χώρες.

Μαδαγασκάρη

Πανίδα Πέρα από τη χλωρίδα, η χώρα έχει να παρουσιάσει αξιόλογη όσο και σπάνια πανίδα. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο νησί ζουν πολλά ζώα που σχετίζονται περισσότερο με την ινδική χερσόνησο παρά με την Αφρική. Πολλά ζώα είναι ενδημικά, όπως ο απειλούμενος με εξαφάνιση λεμούριος προπίθηκος και τα πτηνά Epiornis, που εξαφανίστηκαν πριν από μερικούς αιώνες. Υπολογίζεται ότι το αυγό του Aepyornis maximus αν γινόταν ομελέτα θα έφτανε για να φάνε 150 άνθρωποι (Brown 1978)[21] . Σπάνια ζώα που απαντώνται είναι από τα φυτοφάγα ο αγριόχοιρος (του είδους Potamochoerus porcus) και τα σαρκοφάγα της οικογένειας των βιβεριδών (μοσχογαλές) που προκαλούν μεγάλες καταστροφές. Ο λεμούριος, ένα από τα ενδημικά είδη του νησιού. Πίθηκοι δεν υπάρχουν στο νησί, αλλά αντικαθίστανται από τους λεμούριους . Αναφορικά με τα ερπετά , στο νησί διαβιούν 32 είδη χαμαιλέοντα[22] [23] , ενώ απουσιάζουν οχιές και σαύρες. Αξίζει να σημειωθεί και η ύπαρξη πολλών και σπάνιων ειδών ψαριών, όπως το απειλούμενο με εξαφάνιση Pachypanchax omalonotus[24] . Πολλές περιοχές έχουν ανακηρυχθεί προστατευόμενες και άφθονα είναι τα περιβαλλοντικά πάρκα. Τέτοια είναι το Εθνικό Πάρκο Ισάλο[25] , το Εθνικό Πάρκο Ρανομαφάνα[26] και το Περιβαλλοντικό Πάρκο Τσίνγκι Ντε Μπεμαράχα, το οποίο ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ το 1990[27] .

Οικονομία Η χώρα είναι κυρίως αγροτική, ενώ στυλοβάτες της οικονομίας είναι η αλιεία, όπως επίσης η υλοτομία. Κύρια εξαγώγιμα προϊόντα είναι ο καφές, η βανίλια[28] , το ζαχαροκάλαμο, τα γαρίφαλα, το κακάο, το ρύζι, η κασσάβα (ταπιόκα), τα φασόλια, οι μπανάνες, τα φιστίκια και τα κτηνοτροφικά προϊόντα. Εισάγονται μηχανήματα, πετρελαιοειδή, βιομηχανικός εξοπλισμός, υφάσματα, ηλεκτρικά είδη και χημικά- φαρμακευτικά προϊόντα. Παράγει επίσης αραχίδες, κεχρί, σόργο και χουρμάδες. Κύρια χώρα με την οποία συναλλάσσεται είναι η Γαλλία. Στις ζώνες της σαβάνας εκτρέφονται βοοειδή, χοίροι και πρόβατα. Από τα δάση παίρνουν έβενο, μαόνι, τανίνη, αιθέρια έλαια, καουτσούκ και δεψικές ύλες. Το υπέδαφος της χώρας είναι πλούσιο σε κοιτάσματα και ορυκτά. Συγκεκριμένα, στο νησί βρίσκονται κοιτάσματα χρωμίου, μαρμαρυγία, γραφίτη, ουράνιου, βηρύλιου, λιθανθράκων, αργίλιου, ιλμενίτη, χρυσού και μαγγάνιου. Ειδικότερα, πιο πρόσφατα έχουν γίνει επενδύσεις στον τομέα εξόρυξης ιλμενίτη, ιδίως στο Τουλεάρ και στο Φορ Ντοφέν.[29] . Στο χώρο της βιομηχανίας πετρελαίου, η Madagascar Oil προωθεί την εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου στο Τσιμιρόρο και στην Μπεμολάνγκα. Η βιομηχανία ασχολείται κατά κύριο λόγο με την επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων. Διαθέτει εργοστάσια κονσερβοποιίας κρέατος, καπνοβιομηχανίας, σαπωνοποιίας, χημικών προϊόντων, υφαντουργίας, υαλουργίας και τσιμέντων[30] .

183

Μαδαγασκάρη Το 1980 η χώρα αναγκάστηκε να δεχτεί όλους τους όρους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθώς δεν μπορούσε να αποπληρώσει το χρέος της.[31] . Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ξεκίνησαν στη χώρα δομικές αλλαγές στην οικονομία, έπειτα από πιέσεις από πλευράς Παγκόσμιας Τράπεζας. Το αρχικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων (1988-1993) και η ανάπτυξη του καθεστώτος ζώνης για προώθηση εξαγωγών (EPZ) στις αρχές της δεκαετίας του ‘ 90 αποτέλεσαν σημαντικά δείγματα σε αυτήν την προσπάθεια. Ωστόσο, το επίπεδο φτώχειας στο νησί παραμένει μεγάλο, όπως και η διαφθορά στο χώρο της πολιτικής[32] . Σύμφωνα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, το 70% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας το 2004[33] . Τη δεκαετία του 1980 ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, που όμως δεν έχει αρχίσει συστηματικά η εκμετάλλευσή τους. Η ενέργεια παράγεται ιδίως σε υδροηλεκτρικούς σταθμούς και σε θερμοηλεκτρικά εργοστάσια, τα οποία λειτουργούν με εισαγόμενα καύσιμα. Νομισματική μονάδα του νησιού είναι το αριάρι. Το ΑΕΠ προβλέπεται να είναι στο 7,5% το 2009 σύμφωνα με οικονομικά στοιχεία που ανακοινώθηκαν το Νοέμβριο του 2008.[34]

Διεθνείς σχέσεις Τον Ιούλιο του 2003 η χώρα έγινε ξανά μέλος της Αφρικανικής Ένωσης, έπειτα από 14μηνη αναστολή, εξαιτίας της πολιτικής κρίσης του 2002[35] . Την περίοδο από το 1978 ως το 1991 ο Πρόεδρος Ντιντιέ Ρατσιράκα ακολούθησε γενικά αδέσμευτη πολιτική και σύναψε διπλωματικές σχέσεις με ριζοσπαστικά καθεστώτα, όπως η Βόρεια Κορέα, η Κούβα, η Λιβύη και το Ιράν. Ο διάδοχός του Αλμπέρ Ζαφί σύναψε διπλωματικές σχέσεις με τη Νότια Κορέα[36] Η χώρα είναι μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου[37] , βάσει συμφωνίας της Ρώμης (Άρθρο 98) και διασφαλίζει την ασυλία για τον αμερικανικό στρατό. Ο Πρόεδρος Ραβαλομανάνα επιδιώκει τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με όλες τις χώρες που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη της χώρας του. Προσεγγίζει τόσο τις αγγλόφωνες όσο και τις γαλλόφωνες χώρες και έχει ισχυρούς δεσμούς με την Κίνα[38] . Το Νοέμβριο του 2004, έπειτα από απουσία σχεδόν 30 ετών, επαναλειτούργησε η πρεσβεία της Μαδαγασκάρης στο Λονδίνο. Το 2005 παρά τις διαμαρτυρίες, έκλεισε η βρετανική πρεσβεία στο Ανταναναρίβο, για οικονομικούς λόγους[39] , όπως είχε γίνει και το 1975-1980. Έπειτα από την πολιτική κρίση που ξέσπασε το 2009, οι ΗΠΑ αποφάσισαν να διακόψουν την εμπορική ευνοϊκή μεταχείριση προς τη Μαδαγασκάρη, με βάση το αμερικανικό πρόγραμμα που αποσκοπεί στη δημιουργία θέσεων εργασίας στην Αφρική[40] .

Ιστορία Το νησί της Μαδαγασκάρης αποχωρίστηκε από την Αφρική περισσότερο από 80 εκατομμύρια χρόνια πριν.[41] Σύμφωνα με τους υπολογισμούς αρχαιολόγων, η ανθρώπινη παρουσία ανάγεται στην περίοδο από το 200 ως το 500 μ. Χ. , ενώ θαλασσοπόροι από τη νοτιοανατολική Ασία (πιθανότατα από τη Βόρνεο ή τη νότια Κελέβη) έφτασαν με κανό.[42] Επίσης έποικοι Μπαντού πιθανότατα διέσχισαν τον Πορθμό της Μοζαμβίκης και πήγαν στη Μαδαγασκάρη την ίδια περίπου περίοδο ή και λίγο μετά. Η γραπτή ιστορία του νησιού ξεκινά τον έβδομο αιώνα, όταν οι Άραβες ίδρυσαν οικισμούς κατά μήκος της βορειοδυτικής ακτής και πρώτοι άλλαξαν τη γραφή της μαλαγασικής γλώσσας στη Sorabe.

184

Μαδαγασκάρη

185

Το Ανταναναρίβο.

Στη διάρκεια του Μεσαίωνα οι επικεφαλής των διαφόρων φυλών άρχισαν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους μέσω του εμπορίου με τους γείτονές τους στον Ινδικό Ωκεανό, κυρίως στην Ανατολική Αφρική, στη Μέση Ανατολή και στην Ινδία. Ιδρύθηκαν μεγάλες περιοχές από εκτάσεις που ανήκαν σε φυλάρχους, όπως αυτές των Σακαλάβα στη Μενάμπε, στο κέντρο της σημερινής πόλης Μοροντάβα και στη Μπόινα, στο κέντρο της σημερινής επαρχιακής πρωτεύουσας Μαχατζάνγκα.Η επιρροή των Σακαλάβα επεκτάθηκε προς τις Αντσιρανανά, Μαχατζάνγκα και Τολιάρα.

Η επαφή με τους Ευρωπαίους ξεκίνησε το 1500, όταν ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Ντιέγκο Ντιάζ αντίκρισε για πρώτη φορά το νησί, έπειτα από την απόσπαση του πλοίου του από το στόλο που πήγαινε προς την Ινδία. Οι Πορτογάλοι συνέχισαν να έχουν εμπορικές σχέσεις με τους κατοίκους του νησιού και ονόμασαν το νησί Άγιο Λαυρέντιο ("Sāo Lourenço"). Το 1665 έπλευσε προς τη Μαδαγασκάρη ο Γενικός Διευθυντής της νεοσυσταθείσας Γαλλικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, Φρανσουά Καρόν. Η Εταιρεία απέτυχε να ιδρύσει αποικία στο νησί, ωστόσο ίδρυσε λιμάνια στα γειτονικά νησιά Μπουρμπόν και Ιλ ντε Φρανς (σημερινά Ρεϊνιόν και Μαυρίκιος). Στα τέλη του 17ου αιώνα ιδρύθηκαν εμπορικοί οικισμοί από τους Γάλλους στις ανατολικές ακτές. Την περίοδο από το 1774 ως το 1824 η Μαδαγασκάρη αποτέλεσε δημοφιλές άντρο για πειρατές, όπως Αμερικανούς, ένας εκ των οποίων έφερε ρύζι της Μαδαγασκάρης στη Νότια Καρολίνα. Πολλοί Ευρωπαίοι ναυάγησαν με τα πλοία τους στις ακτές του νησιού, μεταξύ των οποίων ο Ρόμπερτ Ντράρι, του οποίου το ημερολόγιο αποτελεί τη μόνη γραπτή απεικόνιση της ζωής στα νότια του νησιού στη διάρκεια του 18ου αιώνα.[43] Από τη δεκαετία του 1790, οι ηγεμόνες Μερίνα εδραίωσαν την κυριαρχία τους σε όλο το νησί. Το 1817 ο ηγεμόνας των Μερίνα και ο Βρετανός Κυβερνήτης του Μαυρίκιου σύναψαν συμφωνία για κατάργηση του δουλεμπορίου, που ήταν σπουδαίο για την οικονομία της Μαδαγασκάρης. Σε αντάλλαγμα, το νησί ενισχύθηκε στρατιωτικά και οικονομικά από τους Βρετανούς. Η βρετανική επιρροή διήρκεσε επί αρκετές δεκαετίες, στη διάρκεια των οποίων η Αυλή των Μερίνα ασπάστηκαν το δόγμα των Πρεσβυτεριανών, Κονγκρεκασιοναλιστών και Αγγλικανών. Έπειτα από την κυριαρχία του Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού της Αγγλίας και το τέλος του δουλεμπορίου των Αράβων, οι Σακαλάβα της Δύσης απώλεσαν την εξουσία τους και υποτάχθηκαν στο νεοσύστατο κράτος των Μερίνα. Οι Μπετσιμισαράκα της ανατολικής ακτής επίσης ενοποιήθηκαν, όμως η ένωση αυτή σύντομα άρχισε να παραπαίει.

Μαδαγασκάρη

186

Γαλλική επέμβαση και αποικιοκρατία Οι Γάλλοι εισέβαλαν στη Μαδαγασκάρη το 1883 και ξέσπασε ο πρώτος Πόλεμος Γαλλίας και Χόβα, με σκοπό να ξαναπάρουν οι Γάλλοι πολίτες την περιουσία που είχαν στερηθεί. [44] . Έπειτα από τη λήξη των πολέμων, η Μαδαγασκάρη παραχώρησε την Αντσιρανανά (Ντιέγκο Σουαρέζ) στη Γαλλία και κατέβαλε το ποσό των 560.000 χρυσών φράγκων στους κληρονόμους του Ζοζέφ-Φρανσουά Λαμπέρ. Το 1890 οι Βρετανοί δέχτηκαν να γίνει το νησί προτεκτοράτο της Γαλλίας. Το 1895 οι Γάλλοι έφτασαν αεροπορικώς στην Μαχατζάνγκα και προχώρησαν προς την πρωτεύουσα Ταναναρίβη, όπου οι υπερασπιστές της πόλης εξεπλάγησαν , καθώς ανέμεναν επίθεση από την πλησιέστερη ανατολική ακτή. Προτού τελειώσει ο δεύτερος Πόλεμος Γάλλων και Χόβα, 20 Γάλλοι στρατιώτες σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις και 6.000 βρήκαν το θάνατο από ελονοσία και από άλλες ασθένειες. Έπειτα από το τέλος των εχθροπραξιών, το 1896 ψηφίστηκε από το Γαλλικό Κοινοβούλιο η προσάρτηση της Μαδαγασκάρης. Η 103χρονη μοναρχία των Μερίνα τερματίστηκε και η βασιλική οικογένεια εξορίστηκε στην Αλγερία. Το Δεκέμβριο του 1904 ο ρωσικός στόλος της Βαλτικής προσάραξε στην Αντσιρανανά για κάρβουνο και ανεφοδιασμό, προτού αντιμετωπίσει το στόλο της Ιαπωνίας στη Ναυμαχία της Τσουσίμα. Προτού αναχωρήσουν, οι Ρώσοι ναυτικοί υποχρεώθηκαν να αφήσουν στην ακτή τα ζώα που είχαν αποκτήσει, πιθήκους, μπόα με κόκκινη ουρά και έναν κροκόδειλο.

Αφίσα για τον Πόλεμο των Γάλλων στη Μαδαγασκάρη.

Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στρατεύματα της Μαδαγασκάρης πολέμησαν στη Γαλλία, στο Μαρόκο και στη Συρία.Λίγο πριν την παράδοση της Γαλλίας στους Ναζί, η Γερμανία σχεδίαζε να απελάσει με τη βία όλους τους Εβραίους της Ευρώπης στη Μαδαγασκάρη. Επρόκειτο για το λεγόμενο Σχέδιο Μαδαγασκάρη, για το οποίο όμως ποτέ δεν αναλήφθηκε δράση. Έπειτα από την πτώση της Γαλλίας στο ναζιστικό καθεστώς, η κυβέρνηση Βισί διοίκησε τη Μαδαγασκάρη. Το νησί καταλήφθηκε από βρετανικά στρατεύματα το 1942 κατά τη ναυμαχία της Μαδαγασκάρης. Στη συνέχεια οι Βρετανοί παρέδωσαν τον έλεγχο της διακυβέρνησης του νησιού στην κυβέρνηση των Ελευθέρων Γάλλων, με επικεφαλής το Στρατηγό Σαρλ Ντε Γκωλ. Το 1947 ξέσπασε εθνικιστική εξέγερση από τους ιθαγενείς, η οποία καταπνίγηκε από τους Γάλλους, με απολογισμό 90.000 νεκρούς έπειτα από πολύμηνες και σφοδρές συγκρούσεις.[45] Στη συνέχεια οι Γάλλοι ίδρυσαν αναμορφωτικούς θεσμούς το 1956 υπό την Πράξη Loi Cadre και το νησί οδηγήθηκε με ειρηνικό τρόπο προς

Χάρτης της Μαδαγασκάρης του 1888.

Μαδαγασκάρη την ανεξαρτησία του. Στις 14 Οκτωβρίου 1958 ανακηρύχθηκε η Μαλαγασική Δημοκρατία, ως αυτόνομο κράτος εντός της Γαλλικής Κοινότητας. Έπειτα από προσωρινή κυβέρνηση, υιοθετήθηκε Σύνταγμα το 1959 και τελικά το 1960 στις 26 Ιουνίου η χώρα έγινε ανεξάρτητη πλήρως.

Νεότερη και σύγχρονη ιστορία Πρώτος Πρόεδρος του νέου κράτους αναδείχθηκε ο Φιλιμπέρ Τσιρανάνα, αρχηγός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και με την υποστήριξη της Γαλλίας. Ο Τσιρανάνα, εκφραστής της πλειονότητας των πληθυσμών Κοτιέ, εγκαθίδρυσε καθεστώς προεδρικού τύπου. Το 1975, έπειτα από πραξικόπημα, κατέλαβε την εξουσία ο Ντιντιέ Ρατσιράκα και η χώρα μετονομάστηκε σε Λαϊκή Δημοκρατία. Έναν χρόνο μετά ιδρύθηκε και το μοναδικό κόμμα που αναγνωρίστηκε και κυριάρχησε επί σχεδόν 20ετία, ο Σύνδεσμος για την Αναγέννηση της Μαδαγασκάρης. Στα επόμενα χρόνια, εκδηλώθηκαν αρκετές απόπειρες πραξικοπήματος και κορυφώθηκαν οι παραδοσιακές αντιθέσεις των δύο εθνοτήτων: των εθνικιστών Μερίνα και των Κοτιέ. Το 1990 η χώρα έγινε πολυκομματική δημοκρατία και έπειτα από πιέσεις της Αντιπολίτευσης, που οδήγησαν στο να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και σε συγκρούσεις, το 1992 ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα, που εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα. Στις εκλογές της επόμενης χρονιάς αναδείχθηκε νικητής ο Αλμπέρ Ζαφί, τον οποίο διαδέχθηκε το 1996 το «Γεράκι της Μαδαγασκάρης», όπως ονόμαζε ο Τύπος τον Ντιντιέ Ρατσιράκα. Το 1998 αποφασίστηκαν σε δημοψήφισμα αλλαγές στο Σύνταγμα και το κράτος απέκτησε ομοσπονδιακή μορφή. Οι πρώτες εκλογές για Γερουσία διεξήχθησαν το 2001. Στις προεδρικές εκλογές του ιδίου έτους, ο Ρατσιράκα ηττήθηκε από τον ανεξάρτητο Μαρκ Ραβαλομανάνα, ο οποίος και επικράτησε έπειτα από στρατιωτική και πολιτική κρίση. Ο Ρατσιράκα αρνούμενος να αποδεχτεί την ήττα του κήρυξε στρατιωτικό νόμο στην πρωτεύουσα και ο Ραβαλομανάνα αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος το Φεβρουάριο του 2002. Ακολούθησαν ταραχές, που έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου και επέφεραν την αναστολή της ένταξης στην Αφρικανική Ένωση. Τελικά, το Ανώτατο Δικαστήριο ανακήρυξε νικητή το Ραβαλομανάνα και ο Ρατσιράκα εγκατέλειψε τη χώρα και οριστικά την εξουσία. Ο Ραβαλομανάνα κέρδισε και στις προεδρικές εκλογές του 2006. Ωστόσο, ήρθε σε ρήξη με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, Αντρί Ραζοελίνα και στη χώρα ξέσπασαν ταραχές, με απολογισμό περισσότερους από 135 νεκρούς το 2009. Στις 17 Μαρτίου του 2009 ο Ραβαλομανάνα παραιτήθηκε από πρόεδρος και παρέδωσε την εξουσία στο στρατό, ο οποίος είχε ήδη υποστηρίξει τον αντίπαλό του αρχηγό της αντιπολίτευσης.

187

Μαδαγασκάρη

188

Οικολογία Η μακρά απομόνωση του νησιού από τις γειτονικές ηπείρους είχε αποτέλεσμα να καταστεί καταφύγιο για πολλά φυτά και ζώα, πολλά από τα οποία δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στον κόσμο[46] . Πολλοί οικολόγοι αναφέρουν τη Μαδαγασκάρη σαν την "όγδοη ήπειρο"[47] . Από τα 10.000 ενδημικά φυτά στη Μαδαγασκάρη, το 90% δε βρίσκονται πουθενά αλλού διεθνώς.[48] Η βιοποικιλότητα του νησιού είναι σε κίνδυνο εξαιτίας του ανθρώπινου παράγοντα.Από τη δεκαετία του ‘ 70 έχει αφανιστεί το ένα τρίτο της βλάστησης στο νησί και μόνο το 18% παραμένει ανέπαφη.

Το Τσινγκί.

Στα ανατολικά, στην υπήνεμη πλευρά του νησιού, βρίσκονται τα τροπικά βροχερά δάση. Η εκτεταμένη υλοτομία έχει επιφέρει μεγάλες καταστροφές. Το έδαφος της Μαδαγασκάρης είναι φτωχό από τη φύση του αλλά και εξαιτίας των παρεμβάσεων του ανθρώπου, με αποτέλεσμα την αποψίλωση των δασών και τη δημιουργία βραχωδών εδαφών, επιρρεπών στη διάβρωση.

Δημογραφία Ο πληθυσμός του νησιού αποτελείται κυρίως από Αυστραλομαλαισιανούς (με καταγωγή από τον Ειρηνικό και την Αφρική). Οι πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι το νησί ήταν ακατοίκητο μέχρι την άφιξη των Αυστραλομαλαισιανών θαλασσοπόρων περίπου 1.5002.000 χρόνια πριν. Πρόσφατες έρευνες του DNA δείχνουν ότι οι Μαλαγάσιοι έχουν καταγωγή κατά το ήμισυ από Ανατολική Αφρική και κατά το άλλο μισό είναι Αυστραλομαλαισιανοί. Το 90% της μαλαγασικής γλώσσας περιέχει το ίδιο λεξιλόγιο με την περιοχή του ποταμού Μπαρίτο, στη νότια Βόρνεο. Ο πληθυσμός παρουσιάζει Άποψη του Ανταναναρίβο. αυξητική τάση και ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης ήταν 3% το 2009, με μέση πυκνότητα 31,67 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο (2006). Την ίδια χρονιά το προσδόκιμο ζωής σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009 είναι 62,89 χρόνια για το σύνολο του πληθυσμού (64,91 έτη για τις γυναίκες και 60,93 χρόνια για τους άρρενες). Το 29% του συνολικού πληθυσμού ζει στις πόλεις, με βάση στοιχεία του 2008[3] .

Μαδαγασκάρη

Οι ανθρώπινες μεταναστεύσεις πληθυσμών από τις Ανατολικές Ινδίες και την Αφρική, οι οποίες επακολούθησαν, οριστικοποίησαν το αρχικό μίγμα και προέκυψαν 36 αυτόνομες φυλετικές ομάδες. Τα ασιατικά χαρακτηριστικά παρουσιάζουν κυρίως οι Μερίνα, που είναι γνωστοί και ως Χόβα. Αριθμούν 3.000.000 ανθρώπους και κατάφεραν να επιβληθούν , πριν και κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας, στις άλλες ομάδες που εργάζονταν στα κεντρικά υψίπεδα. Πιο αμιγείς ως προς την καταγωγή τους είναι οι Κοτιέ που ζουν στις ακτές. Εκπρόσωποί τους Χωριό του νησιού. είναι οι Μπετσιμισαράκα (1,5 εκατομμύριο) , καθώς επίσης οι Τσιμιχέτι και οι Σακαλάβα (700.000 η καθεμιά εθνότητα). Στα νοτιοδυτικά ζουν οι Βέζο. Δύο από τις φυλές του Νότου είναι οι Ανταντρόι και οι Αντανόσι. Στην Ιμέρινα οι πρώτοι οικισμοί ήταν οχυρωμένοι και δέσποζαν επάνω σε υψώματα, τα «ρόβα». Σήμερα τα τελευταία χρησιμοποιούνται ως πρότυπα για τις κατοικίες των καλλιεργητών ρυζιού. Στα κεντρικά υψίπεδα της Ιμέρινα βρίσκονται οι πλέον πυκνοκατοικημένες περιοχές.

Εθνοτικές ομάδες Το μεγαλύτερο μέρος των Μαλαγάσιων ζουν σε αγροτικά χωριά στα υψίπεδα του νησιού. Υπάρχουν επίσης περιοχές προνομιούχων, με ευρύχωρα σπίτια των οποίων η αρχιτεκτονική μιμείται εκείνη της Ευρώπης. Στα δυτικά υπάρχουν αρκετά ψαροχώρια, κτισμένα κάτω από τους φοίνικες, με σπίτια κατασκευασμένα πάλι σε στιλ που θυμίζει εκείνα της Ευρώπης. Ειδικότερα, στα βόρεια υψίπεδα ζουν οι Τσιμιχέτι, οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία και με την κτηνοτροφία. Στο Νότο διαβιούν οι μελαψοί Μπάρα και οι συγγενείς με αυτούς Σακαλάβα, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην ίδια περιοχή το 19ο αιώνα. Στις έρημες περιοχές του βορρά κατοικούν οι Ανταντρόι και κατά μήκος της ανατολικής ακτής οι Νέγροι Μπετσιμισαράκα. Στα ανατολικά και νοτιοανατολικά της χώρας ζουν οι Ανταϊμόρο. Κατά την περίοδο της γαλλικής αποικιοκρατίας (1895-1960) και κάποια χρονική περίοδο μετά την ανεξαρτησία, οι κάτοικοι της χώρας χωρίζονταν σε εθνοτικές ομάδες. Η πρακτική αυτή σταμάτησε κατά την πρώτη απογραφή έπειτα από την ανεξαρτησία (1975)[49] . Ως αποτέλεσμα αυτού, στα δελτία ταυτότητας δεν αναγράφεται η εθνοτική ομάδα και η θρησκεία του ατόμου. Επίσης, δεν υπάρχουν τοπικά πολιτικά κόμματα. Μετά την ανεξαρτησία, μόνο δύο απογραφές πληθυσμού έχουν διεξαχθεί ως σήμερα, η πρώτη το 1975 και η τελευταία το 1993. Σύμφωνα με την τελευταία πληθυσμιακή απογραφή, στη Μαδαγασκάρη ζούσαν 18.497 αλλοδαποί κάτοικοι ή το 0,15% του συνολικού πληθυσμού. Οι παλαιότεροι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Ουαζίμπα πιθανότατα Πυγμαίοι στους οποίους κάνουν μνεία οι τοπικοί μύθοι. Εξαιτίας της θέσης του νησιού στον Ινδικό Ωκεανό αποτέλεσε τόπο προορισμού και παραμονής για άτομα από τη Νότια Ασία τη Μαλαισία την Αραβική χερσόνησο και την Αφρική. Πριν από περίπου δύο χιλιετίες ομάδες Αυστραλο-Μαλαισιανών που διέσχισαν τον Ινδικό Ωκεανό, εγκαταστάθηκαν στη Μαδαγασκάρη. Έπειτα, αφίχθησαν και κάτοικοι προερχόμενοι από τη Βόρνεο, όπως φαίνεται από το γλωσσικό τους ιδίωμα. Τελευταίοι έποικοι ήταν η φυλή Μερίνα τον 16ο αιώνα και ακολούθησαν οι Πορτογάλοι. Αυτοί έφεραν μαζί τους το ρύζι, το βαμβάκι και πιθανότατα το ζεμπού. Μεταξύ 7ου και 9ου αιώνα ιδρύθηκαν αραβικές αποικίες. Οι Άραβες μετέφεραν ως δούλους πολλούς Νέγρους από την Αφρική. Μετά τον 19ο αιώνα έκαναν την εμφάνισή τους στις ακτές και ύστερα στα ενδότερα Κρεολοί Μιγάδες που προήλθαν από την ένωση Μαλαγάσιων και Νέγρων. Υπάρχουν επίσης Κινέζοι και Ινδοί, που ασχολούνται

189

Μαδαγασκάρη

190

με το εμπόριο και με τις φυτείες. Σήμερα εκτός από τους Μερίνα (λέγονται και Χόβα) υπάρχουν μικρότερες εθνότητες, όπως οι Μπετσιλέο, οι οποίοι ζουν στα ανατολικά. Στις παράκτιες περιοχές ζουν οι Κοτιέ, με εκπροσώπους τους Μπεσιμιτσαράκα και τους Σακαλάβα. Τέλος στη χώρα ζουν Κομόριοι, Γάλλοι, Ινδοί, Κρεολοί και άλλοι.

Γλώσσα Η μαλαγασική γλώσσα (προφορά: Mala-gass) έχει Μαλαισιανή και Πολυνησιακή καταγωγή και ομιλείται γενικά σε όλο το νησί. Οι εγγράμματοι ομιλούν τη γαλλική γλώσσα. Τα αγγλικά, παρά το γεγονός ότι είναι σπάνια, όλο και περισσότερο ομιλούνται σήμερα και το 2003 η κυβέρνηση ξεκίνησε πιλοτικά ένα πρόγραμμα να εισαχθεί η διδασκαλία της αγγλικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση σε 44 σχολεία, ευελπιστώντας να επεκταθεί σε όλη τη χώρα. Στην προσπάθεια αυτή μετέχουν και εθελοντές, στον τομέα της εκπαίδευσης δασκάλων.

Κορίτσι σε χωριό της Μαδαγασκάρης.

Στο πρώτο Σύνταγμα του 1958, η μαλαγασική και η γαλλική ονομάστηκαν " επίσημες γλώσσες της Μαλαγασικής Δημοκρατίας "[50] . Στο Σύνταγμα του 1992 δεν καταγράφηκαν καθόλου επίσημες γλώσσες. Η μαλαγασική αναφέρθηκε ως "εθνική γλώσσα". Τον Απρίλιο του 2000 προσέφυγε στα δικαστήρια ένας πολίτης με το αιτιολογικό ότι η έκδοση επισήμων εγγράφων μόνο στη γαλλική γλώσσα ήταν αντισυνταγματική. Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε ότι[51] εν απουσία γλωσσικού νόμου, η γαλλική είχε επίσημη θέση στη χώρα. Στο Σύνταγμα του 2007 η μαλαγασική παραμένει επίσημη γλώσσα . Επίσης, επίσημες γλώσσες έγιναν ξανά η γαλλική και η αγγλική. Η προσθήκη της τελευταίας έγινε για την προσέγγιση των αγγλόφωνων χωρών της Αφρικής αλλά και την ενθάρρυνση των ξένων επενδυτών[52]

Θρησκεία Πάνω από το 50% των κατοίκων της χώρας ακολουθεί ανιμιστικές λατρείες και τονίζει την ένωση των ζωντανών με τους νεκρούς. Οι Μερίνα στα υψίπεδα τείνουν να μένουν προσηλωμένοι αυστηρά σε αυτήν την τακτική. Συγκεκριμένα, πιστεύουν ότι οι νεκροί ενώνονται με τους προγόνους τους και γίνονται θεοί και ότι οι πρόγονοί τους σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με το πεπρωμένο των ζωντανών απογόνων τους. Αυτήν την πνευματική συνένωση καταδεικνύει η πρακτική της νέας ταφής, που λέγεται famadihana και η οποία τελείται από τους Μερίνα και τους Μπετσιλέο. Στην τελετή αυτή, που σημαίνει «παράδοση των νεκρών», τα λείψανα των συγγενών απομακρύνονται από τον οικογενειακό τάφο, τα τυλίγουν με νέα μεταξωτά σάβανα και τα επιστρέφουν στον τάφο έπειτα από φαντασμαγορικές εκδηλώσεις προς τιμήν τους. Εκεί μερικές φορές τα πτώματα υψώνονται και μεταφέρονται ψηλά επάνω από τα κεφάλια των συμμετεχόντων στις γιορτές, συνοδεία χορού και τραγουδιού. Έπειτα τα επιστρέφουν στον τάφο. Γύρω στο 45% είναι οι Χριστιανοί στο νησί (Καθολικοί και Προτεστάντες). Πολλοί από αυτούς εντάσσουν στη δική τους θρησκεία τις δοξασίες για τους νεκρούς και ευλογούν τους νεκρούς τους στο ναό πριν οδηγηθούν στον παραδοσιακό χώρο ταφής. Πολλές από τις χριστιανικές Εκκλησίες έχουν επιρροή στην πολιτική. Το Μαλαγασικό Συμβούλιο των Εκκλησιών (FFKM) αποτελείται από 4 παλαιότερες και σημαντικότερες Εκκλησίες στο νησί: πρόκειται για την Καθολική Εκκλησία, την Εκκλησία του Ιησού Χριστού, τη Λουθηρανική

Μαδαγασκάρη και την Αγγλικανική Εκκλησία. Το 7% περίπου στο νησί πρεσβεύει το Ισλάμ. Η μουσουλμανική θρησκεία ήρθε από εμπόρους το 10ο αιώνα και είχε σημαντική επιρροή στα δυτικά. Επί παραδείγματι, πολλοί Μαλαγάσιοι προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ και η μαλαγασική γλώσσα μεταγράφηκε βασισμένη στο αραβικό αλφάβητο και ονομάστηκε Sorabe. Οι Μουσουλμάνοι είναι συγκεντρωμένοι κυρίως στις περιοχές Μαχατζάνγκα και Αντσιρανάνα (Ντιέγκο Σουάρεζ) και διακρίνονται σε Μαλαγάσιους, Ινδοπακιστανούς και Κομόριους. Ο αριθμός των μουσουλμανικών ναών (τζαμί) στα νοτιοδυτικά αυξήθηκε από 10 σε 50 την τελευταία δεκαετία.[53] Πρόσφατα, αυξήθηκε ο αριθμός των ανθρώπων που ασπάστηκαν το Ισλάμ μέσω προσηλυτισμού ενώ οι ίδιοι πρέσβευαν αρχικά άλλη θρησκεία. Στο νησί υπάρχει ακόμα και η Ορθόδοξη Επισκοπή Μαδαγασκάρης, υπό το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.

Πόλεις Τα τελευταία 30 χρόνια η αστυφιλία αποτελεί πραγματικότητα για τη νησιωτική χώρα. Τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα είναι η πρωτεύουσα, που λέγεται Ανταναναρίβο και η Φιαναραντσόα. Υπάρχουν επίσης και άλλες σημαντικές πόλεις κοντά στα λιμάνια. Αλφαβητικά, σημαντικότερες πόλεις, εκτός από την πρωτεύουσα είναι: • Αντσιρανανά, πρωτεύουσα φερώνυμης επαρχίας, που βρίσκεται στα βόρεια του νησιού. Αποτελεί έδρα του περιφερειακού τμήματος του Πανεπιστημίου της Μαδαγασκάρης. Είναι κτισμένη στο βάθος ενός κόλπου στον Ινδικό Ωκεανό και αποτελεί τουριστικό κέντρο, με αεροδρόμιο, βιομηχανίες και παλιές γραφικές συνοικίες. Ονομαζόταν παλαιότερα Ντιέγκο Σουάρεζ, προς τιμήν του ομώνυμου Πορτογάλου θαλασσοπόρου. • Μαχατζάνγκα (πρώην ονομασία: Ματζούνγκα), επίσης πρωτεύουσα επαρχίας, στα βορειοδυτικά του νησιού και δεύτερο σε σπουδαιότητα εμπορικό κέντρο και λιμάνι. Ιδρύθηκε από Άραβες το 18ο αιώνα. Μεταξύ άλλων διαθέτει χημικές εγκαταστάσεις, κολέγιο εκπαίδευσης, τεχνικές σχολές και διεθνές αεροδρόμιο. • Τόλιαρι ή Τολιάρα, στα νοτιοδυτικά, έδρα επαρχίας, στο παρελθόν ονομαζόταν Τουλεάρ. Αποτελεί εμπορικό κέντρο και διαθέτει υπέδαφος πλούσιο σε ορυκτά. Ανάμεσα στα άλλα λειτουργεί αεροδρόμιο, λιμάνι και κέντρο ωκεανογραφικών ερευνών. • Φιαναραντσόα, στα νοτιοανατολικά της χώρας. Αποτελεί έδρα ομώνυμης επαρχίας και είναι κτισμένη στις υπώρειες του Αντριντζίτρο, σε υψόμετρο 1.200μ. Παράγει ρύζι, καπνό και καφέ, Υπάρχουν επίσης βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων. Η νέα πόλη είναι κτισμένη γύρω από σιδηροδρομικό σταθμό.

191

Μαδαγασκάρη

Διοικητική Διαίρεση Η Μαδαγασκάρη υποδιαιρείται σε 22 νομούς (faritra). Η χώρα υποδιαιρείται επίσης σε έξι "αυτόνομες επαρχίες" (faritany mizakatena): 1. 2. 3. 4. 5. 6.

Επαρχία Ανταναναρίβο Επαρχία Αντσιρανάνα Επαρχία Μαχατζάνγκα Επαρχία Τοαμασίνα Επαρχία Τολιάρα Επαρχία Φιαναραντσόα

Οι επαρχίες επρόκειτο να διαλυθούν ως αποτέλεσμα της νέας υποδιαίρεσης σε νομούς και του συνταγματικού δημοψηφίσματος του 2007. Η αλλαγή θα είχε συντελεστεί το αργότερο ως τον Οκτώβριο του 2009. Μετά την παραίτηση του προέδρου Μαρκ Ραβαλομανάνα και την παράδοση της εξουσίας από τον στρατό στον ηγέτη της Αντιπολίτευσης, Ραζοελίνα, αναμένεται η ψήφιση νέου Συντάγματος.

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος διορίζει τον Πρωθυπουργό. Η Εθνοσυνέλευση ασκεί τη νομοθετική εξουσία. Σήμερα το πολίτευμα είναι στρατιωτικό καθεστώς με επικεφαλής της Ανώτατης Μεταβατικής Αρχής τον Αντρί Ραζοελίνα και πρωθυπουργό τον Αλμπέρ Καμίγ Βιτάλ. Η μεταβατική αυτή κυβέρνηση πρόκειται να προβεί σε αλλαγή του Συντάγματος και στη διεξαγωγή εκλογών εντός δύο ετών. H λειτουργία του Κοινοβουλίου έχει ανασταλεί από τις 19 Μαρτίου του 2009. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Επικοινωνίες και μεταφορές Στη Μαδαγασκάρη υπήρχαν σε λειτουργία 70.000 τηλεφωνικές γραμμές το 2006. Πάροχος είναι η Telma (Telecom Malagasy)[54] To 2007 καταγράφηκαν 1.000.000 κινητά τηλέφωνα. Αναφορικά με το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο στο νησί, το 1997 λειτουργούσαν συνολικά 14 ραδιοφωνικοί σταθμοί (AM 2 (και 8 αναμεταδότες), FM 7, βραχέων 5 (1998). Οι συσκευές ραδιοφώνου ήταν 3,05 εκατομμύρια (1997). Επίσης, λειτουργεί ένας τηλεοπτικός σταθμός (και 36 αναμεταδότες) το 1997. Την ίδια χρονιά, οι τηλεοπτικοί δέκτες στη χώρα ήταν 325.000. Οι 3 κύριοι πάροχοι Υπηρεσιών Διαδικτύου ήταν οι DTS, Simicro και Gulfsat (2006)

Συγκοινωνίες Η Μαδαγασκάρη διαθέτει αρκετά λιμάνια, με σημαντικότερα τη Μαχατζάνγκα, την Τοαμασίνα και την Αντσιρανανά. Το νησί διαθέτει γενικά καλό οδικό δίκτυο, που κάλυπτε συνολικά 65.663 χλμ. το 2003, εκ των οποίων τα 7.617 ήταν ασφαλτοστρωμένα. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Το σιδηροδρομικό δίκτυο εκτείνεται σε μήκος 854 χλμ. (με βάση στοιχεία του 2006). Οι αεροπορικές συγκοινωνίες εκτελούνται από τον κρατικό αερομεταφορέα, που είναι η Air Madagascar. Το 2008 λειτουργούσαν 90 αεροδρόμια[3] .

192

Μαδαγασκάρη

ΜΜΕ Η δημοσιογραφία ασκείται με δυσκολία στη νησιωτική χώρα κυρίως λόγω της φτώχειας και της αυστηρής νομοθεσίας για τους ιδιωτικούς σταθμούς. Πολλές φορές εφαρμόζεται η αυτολογοκρισία[55] , ενώ έχουν γίνει φυλακίσεις και εκτοπισμοί δημοσιογράφων.

Υγεία H καταπολέμηση του AIDS αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης, καθώς το Γραφείο του Προέδρου ελέγχει την Εθνική Επιτροπή για τον Έλεγχο του AIDS. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στη χώρα προστατεύονται με νόμο από τον κοινωνικό στιγματισμό οι ασθενείς με την εν λόγω νόσο.[56] Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 62,89 χρόνια (60,93 χρόνια οι άνδρες και 64,91 οι γυναίκες).[3]

Κουζίνα Το βασικό φαγητό είναι το ρύζι (vary) με συνοδεία (laoka), ενώ στα νοτιοδυτικά της χώρας αντικαθίσταται το ρύζι με ξερό καλαμπόκι. Η κουζίνα της Γαλλίας, της Κίνας και της Ινδίας έχουν επηρεάσει και την κουζίνα της Μαδαγασκάρης. Τα πολύ καυτερά φαγητά δεν είναι ευρύτερα δημοφιλή στο νησί σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Αφρικής, ωστόσο σερβίρονται σάλτσες, μάνγκο σε τουρσί, λεμόνι και άλλα φρούτα, που λέγονται achards. Πολύ δημοφιλής στην περιοχή των Υψιπέδων είναι η σαλάτα με πράσινα φασόλια, λάχανο και καρότα (lasary karaoty) . Διάφορα γλυκά, όπως το mofo είναι διαθέσιμα σε περίπτερα και σε καταστήματα στη χώρα. Το mofo gasy (ψωμί της Μαδαγασκάρης), παρασκευάζεται από γλυκό αλεύρο ρυζιού και ψήνεται στη θράκα. Στη χώρα επίσης για επιδόρπιο τρώνε σοκολάτες, τροπικά φρούτα και φρέσκο ζαχαροκάλαμο. Γνωστότερο ποτό είναι το παραδοσιακό ranon'ampango. Σερβίρεται επίσης τσάι και καφές. Μοναδική πηγή ασβεστίου είναι το γιαούρτι , με ζεστό νερό, καθώς το φρέσκο γάλα είναι σπάνιο.

Πολιτισμός Λογοτεχνία Στο νησί έζησε όταν ήταν ακόμα αποικία ο Αφρικανός ποιητής Ζαν-Ζοζέφ Ραμπεαριβέλο (1901-1937).

Μουσική Το σαλεγκί [57] αποτελεί δημοφιλές μουσικό είδος. Παρατηρείται ξαφνικό ενδιαφέρον για τον αμερικάνικο και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, πράγμα που σημαίνει τη διάβρωση των παραδοσιακών πολιτισμικών στοιχείων και κυρίως του χώρου της παραδοσιακής μουσικής.

Ταινίες Πολλές είναι οι ταινίες που έχουν γυριστεί στη Μαδαγασκάρη ή έχουν αναφορές στο νησί. Το 1994 με το όνομα της χώρας γυρίστηκε μια κουβανέζικη ταινία και το 2005 η Dreamworks παρουσίασε την ομώνυμη ταινία κινουμένων σχεδίων, με πρωταγωνιστές ζώα. Στη Μαδαγασκάρη αναφέρεται και η ταινία του 2006 Καζίνο Ρουαγιάλ, με τον Τζέιμς Μποντ, κατά την έναρξή της, στο σημείο που ο Μποντ καταδιώκει έναν ύποπτο τρομοκράτη για κατασκευή βομβών. Παρά το γεγονός ότι ο τόπος στον οποίο αναφέρεται η ταινία στο σημείο αυτό είναι η Μαδαγασκάρη, στην πραγματικότητα τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στις Μπαχάμες.

193

Μαδαγασκάρη

Βιβλιογραφία • Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας , τ. 9, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B7& params=18_55_S_47_31_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B7& params=-18. 9386_N_47. 5214_E_type:city(1391506) [3] CIA World Factbook - Μαδαγασκάρη (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ma. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=674& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Geohive (http:/ / www. xist. org/ earth/ population1. aspx) [6] Γεωγραφία της Μαδαγασκάρης (http:/ / countrystudies. us/ madagascar/ 7. htm) [7] Χάρτης με τις ζώνες υψομέτρου (http:/ / www. fao. org/ ag/ AGP/ AGPC/ doc/ counprof/ Madagascar/ figure2. htm) από τον

Οργανισμό Γεωργίας και Τροφίμων. [8] Britannica.com (http:/ / www. britannica. com/ EBchecked/ topic/ 1487534/ Maromokotro) [9] Maps of World.com (http:/ / www. mapsofworld. com/ madagascar/ geography/ rivers. html), Ποταμοί της Μαδαγασκάρης [10] Enchanted Learning (http:/ / www. enchantedlearning. com/ africa/ madagascar/ ), Μαδαγασκάρη. [11] World Travel Guide (http:/ / www. worldtravelguide. net/ country/ 155/ climate/ Africa/ Madagascar. html#), Πληροφορίες για το κλίμα

της Μαδαγασκάρης (συμπεριλαμβάνει κλιματόγραμμα) [12] Παρουσίαση σε Power Point (http:/ / www. proventionconsortium. org/ themes/ default/ pdfs/ Forum07/ Forum07_Madagascar_climate_trends. pdf) Madagascar Climate Trends (αρχείο PDF) [13] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 123231oz_20090122123231. php3), Μαυρίκιος-Από τροπικό κυκλώνα Φανέλε πάνω

από 2.600 οι άστεγοι στην Μαδαγασκάρη, 22 Ιανουαρίου 2009. [14] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 155504oz_20090410155504. php3), Μαδαγασκάρη. Οι πολίτες δεινοπάθησαν από

τροπική θύελλα, που έπληξε με σφοδρότητα την ανατολική ακτή, 11 Απριλίου 2009. [15] Reuters Alert Net (http:/ / www. alertnet. org/ thenews/ newsdesk/ IRIN/ 266d4c2cc43ecba6af31a58dc9b59094. htm),MADAGASCAR:

Cyclone double whammy , 22 Ιανουαρίου 2009. [16] Madagascar, Royal Botanic Gardens, Kew: Science and Horticulture: Madagascar: Home Page (http:/ / www. kew. org/ science/ madagascar/ overview. html) [17] Wild Madagascar (http:/ / www. wildmadagascar. org/ flora/ ) [18] Introduction (http:/ / www. mobot. org/ MOBOT/ Madagasc/ vegmad2. html) [19] US Aid Environment (http:/ / www. usaid. gov/ our_work/ environment/ climate/ country_nar/ madagascar. html), Climate Change

Program [20] Holidays Madagascar (http:/ / www. easyvoyage. co. uk/ country/ madagascar/ the-fauna-and-flora. html), The fauna and flora [21] Πουλιά της Μαδαγασκάρης (http:/ / www. wildmadagascar. org/ wildlife/ birds. html). [22] Encyclopedia of the Nations (http:/ / www. nationsencyclopedia. com/ Africa/ Madagascar-FLORA-AND-FAUNA. html), Madagascar -

Flora and fauna [23] MADA (http:/ / mada. moreorless. au. com/ nature/ ), Πανίδα της Μαδαγασκάρης. [24] Information about Pachypanchax omalonotus (http:/ / www. madagascarfish. org/ pachy_omalonotus. html) [25] Isalo Madagascar - Lemurs of the Isalo National Park. Madagascar (http:/ / www. globosapiens. net/ travel-information/ Isalo-2851. html) [26] Ranomafana (http:/ / www. wildmadagascar. org/ conservation/ parks/ Ranomafana. html) [27] Tsingy de Bemaraha Strict Nature Reserve - UNESCO World Heritage Centre (http:/ / whc. unesco. org/ en/ list/ 494) [28] BBC (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 3198995. stm), Crime stalks Madagascar's vanilla coast, 2 Σεπτεμβρίου 2003. [29] Madagascar - Mining: Heavy Minerals Mining (http:/ / www. mbendi. co. za/ indy/ ming/ hvym/ af/ md/ p0005. htm) [30] Εγκυκλοπαίδεια 2002, τ. 11, εκδ. 1984, σελ. 387-88. [31] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ online/ online_text/ c=111,dt=28. 05. 2006,id=45469868), Ο Μεσσίας είναι επιχειρηματίας, 28

Μαΐου 2006. [32] IRIN (http:/ / www. irinnews. org/ country. aspx?CountryCode=MG& RegionCode=SAF), Προφίλ της χώρας. [33] Μαδαγασκάρη: προσπάθεια προσέγγισης των πιο ευάλωτων (http:/ / www. msf. gr/ index. php?option=com_content& task=view& id=1081& Itemid=235), Γιατροί Χωρίς Σύνορα, 5 Σεπτεμβρίου 2004. [34] Reuters (http:/ / uk. reuters. com/ article/ governmentFilingsNews/ idUKLS18946720090128), FACTBOX-Key facts on Madagascar, 28

Ιανουαρίου 2009.

194

Μαδαγασκάρη [35] afrol news (http:/ / www. afrol. com/ articles/ 10394), Madagascar reintegrated in African Union, 11 Ιουλίου 2003. [36] Country Studies (http:/ / countrystudies. us/ madagascar/ 29. htm. ), U.S. Department of the Army , 1986 -1998. [37] http:/ / treaties. un. org/ Pages/ ViewDetails. aspx?src=TREATY& id=372& chapter=18& lang=en [38] China vows to further ties with Madagascar (http:/ / www. gov. cn/ misc/ 2006-07/ 03/ content_326326. htm), GOV.cn, 3 Ιουλίου 2006. [39] The Guardian (http:/ / www. guardian. co. uk/ travel/ 2006/ oct/ 23/ madagascar. essentialinfo), Χρήσιμες πληροφορίες για τη

Μαδαγασκάρη. [40] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 248040oz_20091224248040. php3), ΗΠΑ Ο πρόεδρος Ομπάμα ανακοίνωσε διακοπή

της εμπορικής ευνοικής μεταχείρησης των χωρών Νίγηρα, Μαδαγασκάρης και Γουινέας , 24 Δεκεμβρίου 2009. BBC NEWS (http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/7193161.stm) Giant palm tree puzzles botanists Migration from Kalimantan to Madagascar του O. C. Dahl From MADAGASCAR to the MALAGASY REPUBLIC από τον Raymond K. Kent σελ. 65-71 Hova είναι μία από τις τρεις κοινωνικές τάξεις των Μερίνα: andriana - αριστοκρατία, hova – κοινοί άνθρωποι, andevo δούλοι. Ο όρος hova χρησιμοποιήθηκε εσφαλμένα από τους Γάλλους για να δηλώσει τους Μερίνα [45] 1947 L'insurrection á Madagascar - Jean Fremigacci - Marianne (http:/ / www. marianne-en-ligne. fr/ archives/ e-docs/ 00/ 00/ 2B/ 6E/ document_article_marianne. phtml) (στα γαλλικά) [46] Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (http:/ / www. worldwildlife. org/ wildworld/ profiles/ g200/ g162. html) [47] The Eighth Continent: Life, Death, and Discovery in the Lost World of Madagascar [48] "New Genus of Self-destructive Palm found in Madagascar" (http:/ / www. kew. org/ scihort/ news/ new_palm_genus. html), Royal Botanic Gardens, Kew, Ιανουάριος 2008 [49] L'ethnicisation des rapports sociaux é Madagascar (http:/ / www. haisoratra. org/ breve. php3?id_breve=225) [50] "Le malgache et le français sont les langues officielles de la République Malgache." Constitution, Titre I, Art. 2; Συνταγματικός Νόμος 14 Οκτωβρίου 1958. [51] Haute Cour Constitutionnelle De Madagascar, Décision né03-HCC/D2 Du 12 avril 2000 (http:/ / web. archive. org/ web/ [41] [42] [43] [44]

20070819161613/ http:/ / www. simicro. mg/ hcc/ hcc/ D20300. html) [52] Madagascar adopts English as official language (http:/ / www. clickafrique. com/ Magazine/ ST010/ CP0000002404. aspx),

ClickAfrique.com, 10 Απριλίου 2007. [53] Madagascar, Southern Africa (http:/ / www. 30-days. net/ muslims/ muslims-in/ africa-southern/ madagascar/ ) [54] Telma (http:/ / www. telma. mg) [55] Προφίλ των ΜΜΕ στη χώρα (http:/ / www. pressreference. com/ Ky-Ma/ Madagascar. html) MADAGASCAR Press, Media, TV,

Radio, Newspapers. [56] IRIN Plus News (http:/ / www. plusnews. org/ profiletreatment. aspx?Country=MG& Region=SAF#), Country Profile: Madagascar [57] Salegy (http:/ / www. afropop. org/ explore/ style_info/ ID/ 28/ salegy/ )

Εξωτερικές συνδέσεις Κυβέρνηση • Επίσημος ιστότοπος της κυβέρνησης (http://www.madagascar.gov.mg/) • Επίσημη ιστοσελίδα της Εθνοσυνέλευσης (http://www.assemblee-nationale.mg/en/accueil.php) (στα αγγλικά) • Υπουργείο Εξωτερικών (http://www.madagascar-diplomatie.net/)

Ειδήσεις • allAfrica.com - Μαδαγασκάρη (http://allafrica.com/madagascar/) συνδέσεις με τίτλους ειδήσεων

Προφίλ • Προφίλ της χώρας στο BBC News (http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/africa/country_profiles/1063208. stm) • WildMadagascar.org (http://www.wildmadagascar.org)

195

Μαδαγασκάρη

Κατάλογοι • Stanford University - Africa South of the Sahara: Madagascar (http://www-sul.stanford.edu/depts/ssrg/africa/ madag.html) directory category • The Index on Africa - Madagascar (http://www.afrika.no/index/Countries/Madagascar/) κατάλογος • Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια - African Studies Center: Madagascar (http://www.sas.upenn.edu/ African_Studies/Country_Specific/Madagascar.html) • Yahoo! - Madagascar (http://dir.yahoo.com/Regional/Countries/Madagascar/)

Οικολογία • Εθνικά πάρκα και καταφύγια (http://www.parcs-madagascar.com) • Conservation.org - Madagascar (http://www.conservation.org/xp/madagascar) • Φωτογραφίες από την άγρια πανίδα της νησιωτικής χώρας (http://web.archive.org/web/20070128212149/ http://animaldetective.com/Madagascar.html)

Διάφορα • Μαγειρική (http://www.africa.upenn.edu/Cookbook/Madagascar.html) • Lonely Planet - Τουριστικός Οδηγός (http://www.lonelyplanet.com/destinations/africa/madagascar/) bjn:Madagaskar

196

197

Μαλάουι Μαλάουι Συντεταγμένες: 13°01′00″S 33°36′00″E-13.0167, 33.6 [1]

Σημαία του Μαλάουι Εθνόσημο του Μαλάουι Εθνικό σύνθημα: "Unity and Freedom'"(στα αγγλικά) "Ενότητα και Ελευθερία" Εθνικός ύμνος: Mulungu dalitsa Malaŵi(στη γλώσσα Τσιτσέουα) [2] '"Ω Θεέ Ευλόγησε τη Γη μας του Μαλάουι"

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Λιλόνγκουε 13°57′N 33°42′E13.95, 33.7 [3]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά[4] Τσιτσέουα (τοπική), ομιλείται από τον μισό πληθυσμό.

Πολίτευμα

Πολυκομματική Δημοκρατία Πρόεδρος Μπίνγκου γουά Μουταρίκα Αντιπρόεδρος Τζόις Μπάντα

Ανεξαρτησία • Από το Ηνωμένο Βασίλειο • Ισχύον Σύνταγμα

6 Ιουλίου 1964 18 Μαΐου 1994

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

118.484 km2 (99η) 20,6% 2.881 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1998 • Πυκνότητα

14.268.711[5] α (65η) 9.933.868[6] 120 κατ./km² (89η)

Μαλάουι

198

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

12,271 δισ. $[7] (135η) 881 $[7] (171η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

4,909 δισ. $[7] (140η) 352 $[7] (174η)

ΔΑΑ (2007)

0,493 (160η) – χαμηλός

Νόμισμα

Κουάτσα (MWK)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

CAT (UTC +2) (UTC δεν τηρείται)

Internet TLD

.mw

Κωδικός κλήσης

+265

α Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Δημοκρατία του Μαλάουι είναι το σύγχρονο επίσημο όνομα της άλλοτε Νυασαλάνδης (μέχρι το 1907), μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της τον Ιούλιο του 1964, από πpώην βρετανικό προτεκτοράτο που είχε αναγνωριστεί στις 15 Μαΐου του 1891, στη νοτιοανατολική Αφρική. Η χώρα εκτείνεται δυτικά και κατά μήκος της ομώνυμης λίμνης Μαλάουι, της τρίτης σε μήκος λίμνης της Αφρικής. Συνορεύει προς Β. με την Τανζανία, Δ. και ΒΔ. με τη Ζάμπια και Ν. Α. και ΒΑ. με τη Μοζαμβίκη. Η συνολική έκταση της Χώρας εκτός των λιμνών είναι 36.330 τετρ. μίλια, η οποία και χωρίζεται σε τρεις περιφέρειες[6] και σε 24 συνολικά νομούς. Η Λίμνη Μαλάουι, συνολικής έκτασης 9.250 τ.μίλια, βασικός πόλος τουριστικής έλξης, μήκους 500 χλμ., λεγόμενη και "λίμνη των αστεριών" καταλαμβάνει περίπου το ένα πέμπτο της έκτασης της χώρας και απλώνεται σχεδόν σε όλα τα ανατολικά της σύνορα. Σ΄ αυτήν ζουν περί τα 500 είδη ψαριών, η δε αλιεία τους αποτελεί μια από τις κύριες πηγές εισοδήματος των κατοίκων. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Λιλόνγκουε. Η χώρα έχει πληθυσμό 14.268.711, με βάση τις εκτιμήσεις του 2009.[5] .

Ιστορία Το 10ο αιώνα εγκαταστάθηκαν στο σημερινό Μαλάουι κάτοικοι Μπαντού από το βορρά, μερικοί από τους οποίους έμειναν στην περιοχή και ίδρυσαν φυλές με βάση την κοινή καταγωγή.[8] . Με την ανάπτυξη του δουλεμπορίου στις αρχές του 19ου αιώνα Άραβες σουαχίλι που κυριαρχούσαν στην ανατολική ακτή της Αφρικής προωθήθηκαν στο εσωτερικό της ηπείρου, πολλές φορές και με τη συνεργασία μουσουλμανικών τοπικών φυλών όπως των Γιάο (Yao). Την εποχή εκείνη το Μαλάουι ήταν ένα τοπικό φυλαρχούμενο "κράτος" που είχε μεταβληθεί σε κέντρο συγκέντρωσης ανταλλαγής και μεταγωγής σκλάβων. Πρώτοι Ευρωπαίοι που έφθασαν στη περιοχή ήταν Πορτογάλοι. Γνωστότερος εξερευνητής ήταν ο Άγγλος Σκωτσέζος Ντέιβιντ Λίβινγκστον που έφθασε στη περιοχή το 1858 κατά την επιστροφή του από κάποια αποστολή στην Αφρική. Φθάνοντας στην ομώνυμη λίμνη την ονόμασε Nyasa από τη λέξη nyanja της γλώσσας των Ιθαγενών που σημαίνει λίμνη, εξ ου και το όνομα της χώρας Νυασαλάνδη. Μετά δύο χρόνια, το 1861, ο Λίβινγκστον επέστρεψε στη περιοχή με ιεραποστόλους που εγκαταστάθηκαν στο Σάιρ Χάιλαντς και στο Λόυερ Σάιρ. Αντιμετωπίζοντας όμως επικίνδυνα από τη μια την ελονοσία και από την άλλη εμπλοκή του με δουλεμπόρους αναγκάσθηκε τρία χρόνια αργότερα, το 1864, να καταφύγει στη Ζανζιβάρη. Επέστρεψε για τελευταία φορά το 1866, διερχόμενος, στη προσπάθειά του για την ανακάλυψη των πηγών του Νείλου όπου και πέθανε στο χωριό Τσιφ Σίταμπο της Ζάμπιας (1873), προς τιμή του οποίου και ονομάστηκε η πρωτεύουσα της Ζάμπιας.

Μαλάουι

199

Τον Λίβινγκστον ακολούθησαν στη συνέχεια και άλλοι εξερευνητές, ιεραπόστολοι, τυχοδιώκτες επαγγελλόμενοι τη "σωτηρία των φτωχών" αλλά και ιατροί ερευνητές των τροπικών ασθενειών καθώς και επιχειρηματίες που καθόρισαν τελικά τον χαρακτήρα της περιοχής για τον επόμενο αιώνα.

Δημογραφία Μόλις το 19% του συνολικού πληθυσμού ζει στα αστικά κέντρα. Η επίσημη γλώσσα στο κράτος είναι τα αγγλικά.[4] Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 43,82 χρόνια (44,07 χρόνια οι άνδρες και 43,57 οι γυναίκες).[5]

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα του Μαλάουι είναι πολυκομματική δημοκρατία. Το ισχύον Σύνταγμα ψηφίστηκε το 1994.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[5] .

Γενικές εκλογές 2009 Οι προεδρικές και βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν σε ήρεμο κλίμα και με μεγάλη προσέλευση στις 19 Μαΐου του 2009. Σύμφωνα με τους αναλυτές, το αναμενόμενο αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών αναμενόταν με οριακή διαφορά ανάμεσα στον πρόεδρο Μπίνγκου γουά Μουταρίκα και τον κυριότερο αντίπαλό του, Τζον Τέμπο.[9] Η Εφορευτική Επιτροπή ανακήρυξε στις 21 Μαΐου νικητή των εκλογών τον Μουταρίκα , καθώς έλαβε 2,7 εκατομμύρια ψήφους (66%) έναντι 1,2 εκατ. (31%) για τον αντίπαλό του, Τέμπο, με καταμετρημένο το 93% των εκλογικών τμημάτων.[10] . Η Αντιπολίτευση έκανε λόγο για παρατυπίες από πλευράς κυβέρνησης. Από τις πρώτες διαμαρτυρίες ήταν εκείνη του γιου του πρώην προέδρου Μπακίλι Μουλούζι, Ατουπέλε.[11] Στις βουλευτικές εκλογές, σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, το κυβερνών Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα κέρδισε 59 επί συνόλου 193 εδρών στο κοινοβούλιο, ενώ το Κόμμα Κογκρέσου του Μαλάουι (MCP) 17, το Ενωμένο Δημοκρατικό Μέτωπο του Μπακίλι Μουλούζι (UDF) 10 έδρες, το Φόρουμ του Μαλάουι για την Ενότητα και την Ανάπτυξη 1 έδρα και οι ανεξάρτητοι 11.[12]

Προεδρικές εκλογές 2009 Υποψήφιοι

Ψήφοι

Μπίνγκου γουά Μουταρίκα Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα

2.946.103

65,98

Τζον Τέμπο

Κόμμα του Κογκρέσου του Μαλάουι

1.370.044

30,69

Καμούζου Τσιμπάμπο

Κόμμα Μεταμόρφωσης του Λαού

35.167

0,79

Στάνλεϊ Μαζάουλι

Ρεπουμπλικανικό Κόμμα

33.887

0,76

Λάβνες Γκόντουε

Συνασπισμός Νέο Ουράνιο Τόξο

32.160

0,72

Τζέιμς Μπόουε Νγιόντο

ανεξάρτητος

27.328

0,61

Ντίντι Γκόουα Νιαζούλου

Συνασπισμός για Δημοκρατία

20.151

0,45

Σύνολο (συμμετοχή %)

Κόμματα

4.464.840 100,00 Πηγή: mec.org.mw

[13]

Μαλάουι

200

Βουλευτικές εκλογές 2009 Έδρες Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα

114

Κόμμα του Κογκρέσου του Μαλάουι

Ενωμένο Δημοκρατικό Μέτωπο

Συνασπισμός για Δημοκρατία

Λαϊκό Κόμμα Μαράβι

Φόρουμ του Μαλάουι για την Ενότητα και την Ανάπτυξη

ανεξάρτητοι Κενή (θάνατος υποψηφίου) Σύνολο (συμμετοχή %) Πηγή: IPU

32 1 193

[14]

Μεταφορές Το 2008 στη χώρα υπήρχαν συνολικά 34 αεροδρόμια. Το σιδηροδρομικό δίκτυο καλύπτει συνολικά 797 χλμ. και το οδικό δίκτυο περισσότερα από 15.000 χλμ. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Κυριότερα λιμάνια είναι η Τσιπόκα και η Τσιλούμπα.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B9& params=-13. 0167_N_33. 6_E_type:country [2] Malawi National Anthem Lyrics (http:/ / www. lyricsondemand. com/ miscellaneouslyrics/ nationalanthemslyrics/ malawinationalanthemlyrics. html). National Anthem Lyrics. Lyrics on Demand (ανακτήθηκε 24-08-2008 ) [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B9& params=13_57_N_33_42_E_type:city [4] Country profile: Malawi (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ country_profiles/ 1068913. stm). BBC News Online. BBC (13 Μαρτίου 2008) (ανακτήθηκε 17-08-2008 ) [5] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ mi. html) [6] Benson, Todd. Chapter 1: An Introduction (http:/ / www. ifpri. org/ pubs/ cp/ malawiatlas/ malawiatlas_01. pdf) (PDF). Malawi: An Atlas of Social Statistics. National Statistical Office, Government of Malawi (ανακτήθηκε 24-08-2008 ) [7] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=676& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [8] Cutter, Africa 2006, p. 142 [9] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 8056724. stm), Malawi votes in knife-edge poll, 19 Μαΐου 2009. [10] Telegraph (http:/ / www. telegraph. co. uk/ news/ worldnews/ africaandindianocean/ malawi/ 5365414/ Malawis-president-wins-re-election. html), Malawi's president wins re-election, 22 Μαΐου 2009. [11] Africa News (http:/ / www. africanews. com/ site/ Malawi_Presidents_son_disputes_results/ list_messages/ 24982),Malawi: President's son disputes results, 21 Μαΐου 2009. [12] ΒΒC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 8062740. stm),Malawi president wins re-election, 22 Μαΐου 2009. [13] http:/ / www. mec. org. mw/ Elections/ 2009ResultsReports/ tabid/ 98/ Default. aspx [14] http:/ / www. ipu. org/ parline-e/ reports/ 2195_E. htm

bjn:Malawi

201

Μαρόκο Μαρόκο Συντεταγμένες: 30°55′60″N 8°24′00″W30.9333, -8.4 [1]

Σημαία του Μαρόκου Εθνόσημο του Μαρόκου Εθνικό σύνθημα: Allāh, al Waţan, al Malik" (Θεός, Έθνος, Βασιλιάς) Εθνικός ύμνος: Hymne Cherifien

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Ραμπάτ 34°01′31″N 6°50′10″W34.0253, -6.8361 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Καζαμπλάνκα

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Συνταγματική Μοναρχία Βασιλιάς Μοχάμετ ΣΤ΄ Πρωθυπουργός Αμπάς Ελ Φασί

Ανεξαρτησία Από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

2 Μαρτίου 1956 10 Μαρτίου 1972 αναθεωρήθηκε 4 Σεπτεμβρίου 1992, τροποποιήθηκε το Σεπτέμβριο του 1996 [3] .

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

446.550 km2 (57η) 0,06 2.017,9 χμ. 1.835 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

34.859.364[4] (37η) 78,06 κατ./km² (118η)

Μαρόκο

202

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

146,231 δισ. $[5] (57η) 4.587 $[5] (115η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

90,775 δισ. $[5] (60η) 2.847 $[5] (106η)

ΔΑΑ (2007)

0,654 (130η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ντιράμ (MAD)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

WET (UTC +0) (UTC +1)

Internet TLD

.ma

Κωδικός κλήσης

+212

Σημείωση: Από τα στοιχεία εξαιρείται η Δυτική Σαχάρα, στο μεγαλύτερο μέρος της οποίας το Μαρόκο ασκεί de facto κυριαρχία. Στο χάρτη η περιοχή σημειώνεται με γραμμές. Το Μαρόκο είναι μια αραβική, μουσουλμανική χώρα της Βόρειας Αφρικής. Το πολίτευμά του είναι η Συνταγματική Μοναρχία και έχει έκταση 446.550 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 34.859.364, με βάση εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2009.[4] Βρίσκεται στην Βορειοδυτική άκρη της Αφρικής και συνορεύει ανατολικά με την Αλγερία και νότια με την Μαυριτανία. Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό, ενώ στο βορρά από την Μεσόγειο. Στο βόρειο άκρο του βρίσκεται η μια πλευρά από τα στενά του Γιβραλτάρ, σε απόσταση 8 χλμ. από την Ισπανία. Το Μαρόκο διοικεί το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Σαχάρας, που όμως από το 1976 έχει ανακηρυχτεί ανεξάρτητο κράτος και αναγνωρίζεται από 46 κράτη στον κόσμο. Πρωτεύουσα του Μαρόκου είναι το Ραμπάτ. Το Μαρόκο υπάρχει ως κράτος πάνω από 500 χρόνια.

Ιστορία Αρχαιότητα και ρωμαϊκοί χρόνοι Η περιοχή όπου βρίσκεται η σύγχρονη χώρα του Μαρόκου κατοικείται από τη Νεολιθική περίοδο (8000 π.Χ.), ενώ στην περιοχή την ίδια εποχή με την ανάπτυξη της γεωργίας εμφανίστηκαν και οι Βέρβεροι. Κατά την κλασική περίοδο, η περιοχή του Μαρόκου ήταν γνωστή ως Μαυριτανία, αν και δεν θα πρέπει να συγχέεται με την ομώνυμη σημερινή χώρα. Το Μαρόκο και η Βόρεια Αφρική εντάχθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου κατά το τέλος της Κλασικής περιόδου μέσω των εμπορικών αποικιών των Φοινίκων, ενώ αργότερα κατά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αποτέλεσαν την επαρχία Mauretania Tingitana. Τον 5ο αιώνα, με την πτώση των Ρωμαίων, η περιοχή έπεσε στα χέρια των Βανδάλων, των Βησιγότθων κι αμέσως μετά υπό την κυριαρχία του Βυζαντίου. Ωστόσο, οι ψηλοί ορεινοί όγκοι της χώρας παρέμεναν δυσπρόσιτοι και απροσπέλαστοι κι έτσι παρέμειναν στα χέρια των Βέρβερων ντόπιων κατοίκων.

Ισλάμ Κατά τον 7ο αιώνα, το Ισλάμ επεκτεινόταν με ραγδαίους ρυθμούς και το 683 έφτασε στο Μαρόκο δύναμη υπό τον Ούκμπα ιμπν Νάφι, στρατηγό των Ουμαγιάδων της Δαμασκού. Οι ντόπιοι Βέρβεροι επηρεάστηκαν από τους Άραβες, που έφεραν τη θρησκεία, τα ήθη και τον πολιτισμό τους. Η διαδικασία αφομοίωσης κράτησε περίπου για έναν αιώνα. Υπό τον Ιντρίς ιμπν Αμπνταλάχ, που ίδρυσε την ομώνυμη δυναστεία, η χώρα αποκόπηκε από τον έλεγχο των Αββασιδών χαλιφών της Βαγδάτης και των Ουμαγιάδων της Αλ-Ανταλούς. Οι Ιδρισίδες έκαναν πρωτεύουσα την πόλη Φες και το Μαρόκο έγινε κέντρο γνώσης και μεγάλης διοικητικής

Μαρόκο εξουσίας. Μετά τους Ιντρισίδες, οι Άραβες έχασαν την πολιτική τους επιρροή: βερβερικές δυναστείες που είχαν εξισλαμιστεί δημιούργησαν κυβέρνηση και πήραν την εξουσία της χώρας. Μετά τον 11ο αιώνα, υπό τις δυναστείες των Αλμοραβίδων, των Αλμοχάδων, των Μαρινίδων και των Σαάντι το Μαρόκο επέκτεινε την κυριαρχία του σε όλη σχεδόν τη Βορειοδυτική Αφρική, καθώς και σε μεγάλα τμήματα της Ιβηρικής Χερσονήσου (Αλ-Ανταλούς).

Δυναστεία των Αλαουιτών (1666–1912) Μετά τη δυναστεία των Σαάντι, ανέκαμψαν οι Άραβες με τους Αλαουίτες. Το Μαρόκο δεχόταν επιθετικές ενέργειες από την Ισπανία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία που κινούνταν προς τα δυτικά, αλλά οι Αλαουίτες σταθεροποίησαν τη θέση τους και διατήρησαν τον πλούτο του βασιλείου, παρότι ήταν μικρότερο από προηγούμενες περιόδους. Το 1684, στο Μαρόκο προσαρτήθηκε η Ταγγέρη. Το 1777, το Μαρόκο ήταν το πρώτο έθνος που αναγνώρισε ως ανεξάρτητο κράτος τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο ξεκίνημα της Αμερικανικής Επανάστασης, αμερικανικά εμπορικά πλοία δέχτηκαν επίθεση στον Ατλαντικό από πειρατές της Μπαρμπαριάς. Οι Αμερικανοί προσπάθησαν χωρίς αποτέλεσμα να αποσπάσουν προστασία από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Στις 20 Δεκεμβρίου 1777, ο Σουλτάνος του Μαρόκου Μωάμεθ Γ' διακήρυξε ότι τα αμερικανικά εμπορικά πλοία ήταν υπό την προστασία του σουλτανάτου και μπορούσαν να πλέουν ελεύθερα. Η Συνθήκη Φιλίας μεταξύ Αμερικής και Μαρόκου αποτελεί την παλαιότερη διατηρούμενη συνθήκη φιλίας των ΗΠΑ, καθώς ισχύει από το 1786, όταν υπογράφτηκε από τον Τζον Άνταμς και τον Τόμας Τζέφερσον. Η αμερικανική πρεσβεία στην Ταγγέρη είναι η πρώτη ιδιοκτησία της αμερικανικής κυβέρνησης στο εξωτερικό.

Ευρωπαϊκή επιρροή Μετά την περίοδο των Ναπολεόντιων Πολέμων, η περιοχή του Μαγκρέμπ θεωρούνταν τεκμηριωμένα περισσότερο πλούσια από την υπόλοιπη άγνωστη Αφρική και αποτελούσε σημείο στρατηγικής σημασίας για τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Η Γαλλία είχε αρχίσει να δείχνει ενδιαφέρον ήδη από το 1830. Το 1904, το γεγονός ότι η Μεγάλη Βρετανία αναγνώρισε τη γαλλική σφαίρα επιρροής στο Μαρόκο προκάλεσε την αντίδραση της Γερμανίας. Η Συνθήκη της Φεζ, που υπογράφηκε στις 30 Μαρτίου 1912, αναγνώρισε το Μαρόκο ως προτεκτοράτο της Γαλλίας. Με την ίδια συνθήκη, η Ισπανία έγινε η προστάτιδα χώρα στη βόρεια και νότια ζώνη της Σαχάρας. Πολλοί μαροκινοί στρατιώτες υπηρέτησαν στο γαλλικό στρατό και στους Δύο Παγκόσμιους Πολέμους, αλλά και στον ισπανικό στρατό στον Εμφύλιο Πόλεμο.

Σύγχρονο Μαρόκο Στις 18 Νοεμβρίου 2006, το Μαρόκο γιόρτασε την πεντηκοστή επέτειο της ανεξαρτησίας του. Στις 2 Μαρτίου 1956, το Μαρόκο ανέκτησε την πολιτική του ανεξαρτησία από τη Γαλλία και την ίδια χρονιά και το 1958 ανέκτησε τις περιοχές υπό ισπανική κυριαρχία. Με το Πρωτόκολλο της Ταγγέρης, ενσωματώθηκε ξανά στη χώρα (29 Οκτωβρίου 1956) η Ταγγέρη, που μέχρι τότε ήταν "Διεθνής ζώνη" και είχε αποκτήσει πολυπολιτισμικό χαρακτήρα. Κατά τη δεκαετία του '70, το Μαρόκο προσάρτησε τη Δυτική Σαχάρα, αλλά άλυτο παραμένει ακόμα το πρόβλημα για το τελικό "στάτους" των εδαφών.

203

Μαρόκο

204

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας είναι 32.725.847 (37η στον κόσμο) (29.891.708 στην απογραφή του 2004). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,479% (εκτίμηση 2009). Ρυθμός γεννήσεων 20,96 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 5,49 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008). Η επίσημη γλώσσα του Μαρόκου είναι τα Αραβικά, ενώ το 40% του πληθυσμού, κυρίως στις αγροτικές περιοχές, μιλούν τη βερβερική Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από γλώσσα σε τρεις διαλέκτους. Δεύτερη ανεπίσημη γλώσσα της στοιχεία του FAOSTAT. Πληθυσμός σε χώρας είναι τα Γαλλικά, τα οποία διδάσκονται ευρέως και χιλιάδες. χρησιμοποιούνται στην οικονομία, το εμπόριο, την εκπαίδευση και την κυβέρνηση. Περίπου 20.000 Μαροκινοί μιλούν Ισπανικά, ενώ τα Αγγλικά είναι λιγότερο διαδεδομένα, αλλά κερδίζουν σταδιακά έδαφος. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού κατοικεί δυτικά της οροσειράς του Άτλαντα. Η Καζαμπλάνκα είναι το μεγαλύτερο λιμάνι και το κέντρο του εμπορίου και της βιομηχανίας, το Ραμπάτ είναι η έδρα της κυβέρνησης, η Ταγγέρη είναι επίσης μεγάλο λιμάνι και η "πύλη" της Ισπανίας προς το Μαρόκο, η πόλη Φεζ είναι το θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο, ενώ το Μαρακές αποτελεί μεγάλο πόλο έλξης για τους τουρίστες. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 71,8 χρόνια (69,42 χρόνια οι άνδρες και 74,3 οι γυναίκες).[4]

Οικονομία Το ΑΕΠ της χώρας είναι 84,646 δισ. δολάρια ΗΠΑ (σε ονομαστικές τιμές, εκτίμηση Απριλίου 2009[5] ) και κατατάσσεται 61η στον κόσμο. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 2.655 $.

Διακυβέρνηση Το Μαρόκο είναι Συνταγματική Μοναρχία με κοινοβουλευτικό σύστημα. Αρχηγός της κυβέρνησης είναι ο Πρωθυπουργός. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την Κυβέρνηση και η νομοθετική από την Κυβέρνηση και τα δύο σώματα του Κοινοβουλίου: τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Βουλή των Συμβούλων. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4] . Από τις 23 Ιουλίου 1999 Βασιλιάς είναι ο Μοχάμετ ΣΤ΄, ο οποίος διαδέχθηκε τον πατέρα του Χασάν Β΄. Πρωθυπουργός είναι ο Αμπάς Ελ Φασί, από τις 19 Σεπτεμβρίου 2007.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%BF& params=30. 9333_N_-8. 4_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%BF& params=34. 0253_N_-6. 8361_E_type:city(1622860) [3] H τροποποίηση του Σεπτεμβρίου του 1996 έγινε για να συσταθεί διθάλαμη βουλή [4] Μαρόκο (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ mo. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=686& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

Μαρόκο bjn:Maroko

205

206

Μαυρίκιος Μαυρίκιος 1. ΑΝΑΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ Μαυρίκιος (κράτος)

207

Μαυριτανία Μαυριτανία Συντεταγμένες: 31°36′29″N 34°49′05″E31.6081, 34.8181 [1]

Σημαία της Μαυριτανίας Εθνόσημο της Μαυριτανίας Εθνικό σύνθημα: ‫( ع ءاخإ فرش‬στα αραβικά: Τιμή, Αδερφότητα, Δικαιοσύνη) Εθνικός ύμνος: Εθνικός ύμνος της Μαυριτανίας

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Νουακσότ 18°09′N 15°58′W18.15, -15.967 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβική[3] , Γαλλική (ντε φάκτο)

Πολίτευμα

Χούντα Πρόεδρος Μοχάμεντ Ουλντ Αμπντέλ Αζίζ Πρωθυπουργός Μουλάγιε Ο. Μ. Λαγκντάφ[4]

Ανεξαρτησία από την Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

28 Νοεμβρίου 1960 12 Ιουλίου 1991

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

1.030.700 km2 (29η) 0,03% 5.074 χμ. 754 χμ.

Μαυριτανία

208 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2008 • Απογραφή 1988 • Πυκνότητα

3.364.940 (135η) 1.864.236 [5] 3 κατ./km² (229η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

6,477 δισ. $[6] (147η) 2.086 $[6] (144η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

3,241 δισ. $[6] (148η) 1.044 $[6] (139η)

ΔΑΑ (2007)

0,520 (154η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ουγκίγια (MRO)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

GMT (UTC +1) (UTC +0)

Internet TLD

.mr

Κωδικός κλήσης

+222

Η Μαυριτανία είναι χώρα της βορειοδυτικής Αφρικής με πρωτεύουσα τη Νουακσότ. Έχει πληθυσμό 3.129.486 κατοίκους (εκτ. 2009) και έκταση 1.030.700 τετρ. χλμ., με αποτέλεσμα να είναι από τις πιο αραιοκατοικημένες χώρες της ηπείρου αλλά και του κόσμου[7] . Οι επίσημες γλώσσες της χώρας είναι η Αραβική και η Γαλλική, ενώ η επίσημη θρησκεία της χώρας είναι ο Σουνιτικός Ισλαμισμός. Το νόμισμα της χώρας είναι η ουγκίγια.Σύμφωνα με στοιχεία της οργάνωσης "Οίκος της Ελευθερίας" (Freedom House, 2008) η Μαυριτανία και οι Κομόρες θεωρούνται ως οι μόνες πραγματικές “εκλογικές δημοκρατίες” στον αραβικό κόσμο.[8]

Διοικητικός χάρτης της Μαυριτανίας.

Μαυριτανία

209

Γεωγραφία και κλίμα Το έδαφος της χώρας καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της νοτιοδυτικής Σαχάρας. Στα νότια σύνορα της χώρας βρίσκεται ο ποταμός Σενεγάλης. Το μέρος αυτό βρέχεται από τον Ατλαντικό. Το ανάγλυφο είναι πεπλατυσμένο και χαρακτηρίζεται κυρίως από εκτεταμένες πεδιάδες και αμμώδεις λωρίδες (εργκ) .Τα πέντε έκτα της συνολικής έκτασης της χώρας καταλαμβάνονται από την περιοχή της Σαχάρας. Στα βόρεια του ακρωτηρίου Τιμίρις βρίσκονται τα νησιά Τίντρα. Το τοπίο διαφοροποιείται ανάμεσα στην παράκτια λωρίδα (ευθεία και χαμηλή, με πολύ αραιή βλάστηση) και στα εσωτερικά υψίπεδα, όμως κυρίως ανάμεσα στο βορρά και στο νότο. Σε κοντινή απόσταση από τη θάλασσα υψώνονται θίνες από άμμο, ανάμεσα στις οποίες πολλές φορές συγκεντρώνεται το νερό της βροχής που αρκεί για να συντηρηθεί η λίγη αραιή βλάστηση. Περισσότερες βροχές δέχονται τα υψίπεδα Αντράρ και Ταγκάντ, όπου υπάρχουν πολλές οάσεις. Στη σαχελιανή περιοχή (σεμάμα) βρίσκεται το πλέον κατάλληλο μέρος για ανθρώπινη διαβίωση, εξαιτίας της ύπαρξης νερού. Η περιοχή αυτή περιλαμβάνει το νότιο τμήμα της χώρας και εκεί το έδαφος είναι πιο πεδινό και αμμώδες, ενώ οι θίνες σταθεροποιούνται λόγω της παρουσίας θαμνωδών και ποωδών φυτών. Γενικά, δεν υπάρχει υδρογραφικό δίκτυο στη Μαυριτανία, με εξαίρεση τον ποταμό Σενεγάλη και τη μοναδική λιμναία λεκάνη της Ρκιζ. Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της χώρας είναι έρημος.

Αναφορικά με το κλίμα, η χώρα επηρεάζεται από την εναλλαγή των υψηλών και χαμηλών πιέσεων στη Σαχάρα. Ωστόσο, οι βαρομετρικές διακυμάνσεις είναι πολύ μικρές και οι συνθήκες του κλίματος δεν παρουσιάζουν σημαντική μεταβολή κατά τη διάρκεια του χρόνου. Το χειμώνα φυσούν οι χαρματάν και οι αληγείς άνεμοι, οπότε είναι εποχή ξηρασίας, ενώ το καλοκαίρι χαρακτηρίζεται από την παρουσία ισημερινών ανέμων. Η θερμοκρασία μπορεί να φθάσει σε πολλές περιοχές τους 37,8 βαθμούς Κελσίου. Οι βροχές δεν ξεπερνούν τα 250 χιλιοστά όλο το χρόνο. Στο εσωτερικό οι βροχές είναι λίγες ή και καθόλου, ενώ στον ακραίο Νότο (σεμάμα) υπάρχουν τροπικές βροχές, με αποτέλεσμα να εναλλάσσονται δύο εποχές: η υγρή (χορεέφ) από τον Ιούνιο ως το Σεπτέμβριο και η ξηρή από το Δεκέμβριο ως το Μάρτιο. Η βλάστηση είναι πολύ αραιά και η χώρα έχει τη φτωχότερη χλωρίδα στην αφρικανική ήπειρο, με ελάχιστα ακανθώδη και σαρκώδη φυτά να φυτρώνουν στο εσωτερικό. Υπάρχουν επίσης αραιοί θάμνοι σε περιοχές που βρέχει κάπως περισσότερο. Στο Σάχελ (Νότος) η βλάστηση σταδιακά πολλαπλασιάζεται και υπάρχουν θάμνοι και έπειτα σαβάνες με μπαομπάμπ, φοίνικες και ακακίες.

Δημογραφία Ελάχιστα είναι τα υπάρχοντα στοιχεία αναφορικά με την προέλευση του πληθυσμού της χώρας. Είναι δύσκολο να συνδεθεί η ονομασία της χώρας με συγκεκριμένη προέλευση, καθώς από την Κλασική Εποχή με το όνομα Μαυριτανοί καλούνταν όλοι οι λαοί της βορειοανατολικής Αφρικής και της Σαχάρας. Στην παράλια περιοχή και στη σεμάμα κατοικούσαν μαύροι πληθυσμοί ήδη από το 10ο αιώνα μ.Χ. Σε ό,τι αφορά τις εθνοτικές ομάδες, οι περισσότερες προέρχονται από τους Άραβες και τους Βερβέρους. Αρκετές από τις εθνοτικές ομάδες ζουν νομαδικά, όπως οι Ουλέντ-Ντελίμ και οι Ρεγκεμπάτ. Στη βόρεια περιοχή του Σάχελ συναντώνται οι Μπράκνα και οι Τράρτσα. Η περιοχή του ακραίου Νότου κατοικείται σήμερα από εθνοτικές ομάδες μαύρων, όπως Ουολόφ, Τεκρούρ, Σαρακολέ και από τους Φουλανί (Φούλμπε). Η πλειονότητα των κατοίκων της χώρας (40%) είναι μιγάδες, οι οποίοι προήλθαν από επιμειξίες των Μαυριτανών με τους μαύρους Αφρικανούς. Οι μαύροι Αφρικανοί υπολογίζονται στο 30% του συνολικού πληθυσμού της Μαυριτανίας, ίδιο ποσοστό με τους Μαυριτανούς που είναι αραβικής και βερβερικής καταγωγής.

Μαυριτανία Ο μέσος ετήσιος ρυθμός πληθυσμιακής αύξησης στο κράτος είναι της τάξης του 2,8% και το 2009 οι άνδρες ζούσαν κατά μέσο όρο 58,22 χρόνια, ενώ οι γυναίκες 62,59 χρόνια (60,37 χρόνια ο συνολικός πληθυσμός). Η μέση πυκνότητα του πληθυσμού είναι χαμηλή (3 κάτοικοι ανά τετρ. χλμ. το 2009). Οι περισσότεροι κάτοικοι ζουν στο Νότο, γύρω από τον ποταμό Σενεγάλη.

Γλώσσα Η αραβική γλώσσα είναι επίσημη στο κράτος, ενώ ομιλείται ευρέως και η γαλλική, όπως επίσης και γλωσσικά ιδιώματα των Βερβέρων και των μαύρων (ουολόφ, πουλάρ και σονίνκε). Τα τελευταία είναι επίσης αναγνωρισμένα από το επίσημο Κράτος.

Θρησκεία Ο ισλαμισμός ορίζεται από το Σύνταγμα ως επίσημη θρησκεία του Κράτους. Ωστόσο, η ανεξιθρησκία είναι σεβαστή στη χώρα. Πρέπει να σημειωθεί ότι το Ισλάμ άρχισε να διαδίδεται στο κράτος από τα τέλη του 10ου αιώνα. Σχεδόν το 100% του πληθυσμού ασπάζεται τη μουσουλμανική θρησκεία μαλικιτικού τύπου. Γενικά, η κυρίαρχη θρησκεία θεωρείται παράγοντας για την ενοποίηση των εθνοτικών ομάδων.

Πόλεις Όπως είναι φυσικό, ο πληθυσμός συγκεντρώνεται στα νότια της χώρας και στις οάσεις. Έτσι, στην όαση Τσινγκουέτι αναπτύσσονται εμπορικές δραστηριότητες. Το 62% του συνολικού πληθυσμού ζει στις πόλεις. Διαστάσεις και δομή πόλης έχει αποκτήσει μόνο η πρωτεύουσα Νουακσότ. Στην περιοχή της Σαχάρας βρίσκονται αστικά κέντρα, με ανεπτυγμένες συγκοινωνίες. Στο βορρά τα μόνα σημεία όπου συγκεντρώνονται κάποιοι πληθυσμοί είναι η παράκτια Νουαντιμπού-Κανσάντο και η Φ’ Ντέρικ Ζουεράτε στο εσωτερικό της χώρας. Τα αστικά αυτά κέντρα είναι τα μόνα που συνδέονται σιδηροδρομικώς και σχετίζονται με τον ορυκτό σίδηρο (μεταλλεία, εξαγωγές) και την οικονομία της χώρας. Η Καέντι στα νοτιοδυτικά, που βρίσκεται στα σύνορα με τη Σενεγάλη, και το λιμάνι Νουαντιμπού στα δυτικά είναι επίσης κύριες πόλεις, εκτός από την πρωτεύουσα.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα του κράτους είναι Προεδρική Δημοκρατία. Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το Κοινοβούλιο, το οποίο αποτελείται από την 81μελή Βουλή, τα μέλη της οποίας εκλέγονται κάθε πενταετία με καθολική ψηφοφορία, και από τη Γερουσία, με 56 μέλη, τα οποία εκλέγονται από δημοτικούς άρχοντες για 6ετή θητεία. Η Γερουσία ανανεώνεται τμηματικά κάθε δύο έτη. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Αρχηγός κράτους Αρχηγός Κράτους μέχρι το 2007 ήταν ο Ελί Ουλντ Μοχάμεντ Βαλ που είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα. Από τις 19 Απριλίου του 2007 μέχρι την ανατροπή του σε πραξικόπημα το 2008 ήταν Πρόεδρος ο Σίντι Ουλντ Σεΐχ Αμπνταλαχί που κέρδισε τις εκλογές του Μαρτίου του 2007. Στις 6 Αυγούστου του 2008 εκδηλώθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα και την εξουσία κατέλαβε χούντα, με επικεφαλής το Στρατηγό Μοχάμεντ Ουλντ Αμπντέλ Αζίζ, ο οποίος τέθηκε επικεφαλής Συμβουλίου του Κράτους. Στις 15 Απριλίου του 2009 ο Αμπντέλ Αζίζ παραιτήθηκε για να λάβει μέρος στις προεδρικές εκλογές και ο πρόεδρος της Γερουσίας, Μπα Μαμαντού Μπαρέ έγινε προσωρινός αρχηγός κράτους. Στις 4 Ιουνίου του 2009 συμφωνήθηκε ανάμεσα στους στρατιωτικούς και στην αντιπολίτευση να μεταφερθούν οι εκλογές από τον Ιούνιο για τον Ιούλιο και να σταματήσει την εκστρατεία του ο Μοχάμεντ Ουλντ Αμπντέλ Αζίζ[9] . Επίσης, με βάση την ίδια συμφωνία ο ανατραπείς πρόεδρος Αμπνταλαχί διόρισε νέο υπουργικό συμβούλιο με πρωθυπουργό ξανά τον Λαγκντάφ. Την ίδια ημέρα η στρατιωτική χούντα μετονομάστηκε από Ανώτατο Συμβούλιο του Κράτους σε Ανώτερο

210

Μαυριτανία

211

Συμβούλιο για την Εθνική Άμυνα και στις 27 Ιουνίου ο Αμπνταλαχί παραιτήθηκε και επίσημα. Ο προσωρινός πρόεδρος, Μπα Μαμαντού Μπαρέ, παρέμεινε ως την ορκωμοσία του νικητή των προεδρικών εκλογών, οι οποίες έγιναν στις 18 Ιουλίου[10] . Ο Μοχάμετ Ουλντ Αμπντέλ Αζίζ ορκίστηκε πρόεδρος στις 5 Αυγούστου του 2009.

Διοικητική διαίρεση Η χώρα χωρίζεται σε 12 περιοχές (régions) και έναν νομό πρωτεύουσας, οι οποίες με τη σειρά τους υποδιαιρούνται σε 44 διαμερίσματα (départements). Οι περιοχές μαζί με τις πρωτεύουσές τους είναι: Περιοχή

Πρωτεύουσα

Αντράρ

Ατάρ

Ασσάμπα

Κίφα

Μπράκνα

Άλεγκ

Ντάχλεντ Νουαντίμπου Νουαντίμπου Γκοργκόλ

Καέντι

Γκιντιμάκα

Σέλιμπαμπι

Χοδ Ε Χάργκι

Νέμα

Περιοχή

Πρωτεύουσα

Χοδ Ελ Γάρμπι Αϋούν Ελ Ατρούς Ινχίρι

Ακζούτ

Νουακσότ|(νομός πρωτευούσης) Ταγκάντ]

Τιτζίκτζα

Τίρις Ζεμούρ

Φ'ντέρικ

Τράρζα

Ρόσσο

Οικονομία Η αλιεία και η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων σιδήρου αποτελούν τους σημαντικότερους τομείς της μαυριτανικής οικονομίας. Το 1993 η κυβέρνηση άρχισε να εφαρμόζει πρόγραμμα φιλελευθεροποίησης της οικονομίας. Στην περιοχή του Σάχελ καλλιεργούνται σιτηρά, καλαμπόκι, πατάτες, ρύζι και φοίνικες. Εξάγεται κυρίως αραβικό κόμμι. Η γεωργία πλήττεται από τις συχνές ξηρασίες. Η κτηνοτροφία ασκείται από τους νομάδες και βασίζεται κυρίως στην εκτροφή καμηλών , βοοειδών, αιγών και άλλων ζώων. Ο βιομηχανικός τομέας είναι σχεδόν ανύπαρκτος και περιορίζεται στη βιομηχανία μεταλλευμάτων και σε μεταποιητικές μονάδες αγροτικών προϊόντων. Η χώρα στηρίζει την οικονομία της στον ορυκτό πλούτο. Μάλιστα, έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα γύψου στον κόσμο. Το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών εξασφαλίζουν ο σίδηρος, ο χαλκός και ο χρυσός. Η ανεργία παρουσιάζει υψηλά ποσοστά (20% το 2004) και η μέση ετήσια κατά κεφαλήν αγοραστική δύναμη υπολογίστηκε το 2005 στα 2.200 δολάρια ΗΠΑ. Νομισματική μονάδα στη χώρα είναι η Ουγκίγια. Το 2004 και το 2008 σμήνη ακρίδων απείλησαν τις καλλιέργειες στη χώρα.[11] .

Μαυριτανία

Συγκοινωνίες Το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο της Μαυριτανίας είναι ελλιπές. Η σημαντική πλωτή αρτηρία του ποταμού Σενεγάλη βρίσκεται στο περιθώριο των νοτίων συνόρων του κράτους. Με συνολικό μήκος 717 χλμ. (2005), το σιδηροδρομικό δίκτυο ενώνει το λιμάνι Νουαντιμπού με τα κοιτάσματα του Φ’ Ντέρικ Ζουεράτε. Πολύ λίγοι είναι οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι. Το συνολικό οδικό δίκτυο καλύπτει 7.660 χλμ. (το 1999). Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Τα δύο μεγαλύτερα αεροδρόμια (επί συνόλου 25) βρίσκονται στην πρωτεύουσα Νουακσότ (διεθνές) και στη Νουαντιμπού, όπου βρίσκονται και τα μεγαλύτερα λιμάνια. Ο εθνικός αερομεταφορέας είναι η Air Mauritanie.

Ιστορία Πριν την ανεξαρτησία Ανάμεσα στα εδάφη της νοτιοανατολικής Μαυριτανίας και στη Βόρεια Αφρική κατοικούσαν ήδη πληθυσμοί Βερβέρων. Τον 8ο αιώνα τα πρώτα εδάφη ανήκαν στο βασίλειο της Γκάνα. Την ίδια περίοδο εξαπλώθηκαν οι Άραβες και εξισλαμισμένοι νομάδες (Ζενάγκα) κατέκτησαν τον 11ο αιώνα τα εδάφη της Μαυριτανίας. Στο μεταξύ, Ευρωπαίοι ήδη είχαν ξεκινήσει με τους Πορτογάλους το 15ο αιώνα, να αποικίσουν την περιοχή. Αργότερα, οι Ζενάγκα υποτάχθηκαν στους Άραβες το 16ο αιώνα. Το 19ο αιώνα Άγγλοι και Γάλλοι διείσδυσαν στο εσωτερικό της χώρας και στις αρχές του 20ού αιώνα επικράτησαν οι δεύτεροι. Το 1903 η Μαυριτανία κηρύχθηκε γαλλικό προτεκτοράτο και το 1920 αποικία. Το 1958 διενεργήθηκε δημοψήφισμα και η χώρα έγινε αυτόνομη δημοκρατία στα πλαίσια της Γαλλικής Κοινότητας, με δική της κυβέρνηση και δικό της Σύνταγμα.

Ανεξαρτησία Το κράτος απέκτησε την πλήρη ανεξαρτησία του στις 28 Νοεμβρίου του 1960 και πρώτος πρόεδρος ορκίστηκε ο Μοκτάρ Ουλντ Ντάντα, ο οποίος αργότερα εγκαθίδρυσε μονοκομματικό καθεστώς. Επί της ηγεσίας του, η χώρα κατέλαβε το νότιο τμήμα της Δυτικής Σαχάρας. Το 1979, όμως, έναν χρόνο μετά την ανατροπή του Ντάντα σε πραξικόπημα, η νέα κυβέρνηση αποσύρθηκε από τις διεκδικήσεις της στη Δυτική Σαχάρα, λόγω των επιδρομών από τους αντάρτες Πολισάριο. Στη στρατιωτική κυβέρνηση επικράτησε ο πρωθυπουργός Μοχάμεντ Χούνα Ουλντ Χαϊντάλα, αναλαμβάνοντας όλες τις εξουσίες και φυλακίζοντας τον Μουστάφα Ουλντ Μοχάμεντ Σάλεκ, ο οποίος είχε ηγηθεί του πραξικοπήματος του 1978. Το 1984 έπειτα από ταραχές, για τις οποίες θεωρήθηκε υπεύθυνη η Λιβύη, ο Χαϊντάλα ανατράπηκε με άλλο πραξικόπημα και την εξουσία κατέλαβε ο Αντισυνταγματάρχης Μααούγια Ουλντ Σιντ Αχμέντ Τάγια. Το νέο καθεστώς προχώρησε σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις και στη δεκαετία του ‘ 80 αντιμετώπισε διένεξη με τη Σενεγάλη για τα δικαιώματα βοσκής στη συνοριακή περιοχή μεταξύ των δύο χωρών, με επιθέσεις (1989) εναντίον Μαυριτανών που ζούσα στη Σενεγάλη και αντίστροφα. Στις αρχές του 1991 η κυβέρνηση Τάγια απελευθέρωσε πολιτικούς κρατουμένους και εγκρίθηκε νέο Σύνταγμα. Στις προεδρικές εκλογές του 1992 εξελέγη ο Τάγια και η Αντιπολίτευση κατήγγειλε νοθεία. Το κόμμα του Τάγια (Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα) κέρδισε και όλες τις βουλευτικές εκλογές ως το 2003. Τη δεκαετία του 1990 η κυβέρνηση αντιμετώπισε προβλήματα από την αυξανόμενη δράση των φανατικών ισλαμιστών, ενώ το 1995 επιβλήθηκε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης σε ολόκληρη τη χώρα εξαιτίας λαϊκών διαμαρτυριών. Στον εξωτερικό τομέα, η χώρα αντιμετώπισε προβλήματα με διαφωνίες περί νομισματικών θεμάτων, με κορύφωση την αποχώρησή της από την Οικονομική Κοινότητα των Χωρών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS) το 1999. Το 2005, έπειτα από νέο πραξικόπημα των στρατιωτικών, που είχε αποτέλεσμα την ανατροπή του Τάγια, ανεστάλη η συμμετοχή της Μαυριτανίας στην Αφρικανική Ένωση. Το νέο καθεστώς διεξήγαγε εκλογές (2007) και πρόεδρος εξελέγη δημοκρατικά ο Αμπνταλαχί. Ο τελευταίος κυβέρνησε μέχρι την ανατροπή του σε ένα ακόμα αναίμακτο πραξικόπημα, τον Αύγουστο του 2008.

212

Μαυριτανία

213

Πραξικόπημα 2008 Νωρίς το πρωί της 6ης Αυγούστου του 2008 ο πρόεδρος Αμπνταλαχί αντικατέστησε ανώτερους αξιωματικούς του στρατού. Στις 9:20 π.μ. συνελήφθη στην οικία του από μέλη της Προεδρικής Φρουράς (BASEP), στη διάρκεια αναίμακτου πραξικοπήματος. Στην επίσημη ανακοίνωση αναφέρθηκε ότι ο πρόεδρος, ο πρωθυπουργός Γιαχία Ουλντ Αχμέτ Βαγκέφ και ο Υπουργός Εσωτερικών είχαν συλληφθεί από στασιαστές αξιωματικούς του στρατού, άγνωστους στρατιώτες και ομάδα στρατηγών και είχαν τεθεί σε κατ' οίκον περιορισμό στο προεδρικό μέγαρο στη Νουακσότ.[12] [13] [14] Η κόρη του Αμπνταλαχί ανέφερε ότι άνδρες της προεδρικής φρουράς είχαν συλλάβει τον πατέρα της.[15] Οι πραξικοπηματίες ήταν αξιωματικοί του στρατού, μεταξύ των οποίων ο στρατηγός Μοχάμαντ Ουλντ Αμπντέλ Αζίζ.[16] . Ο βουλευτής Μοχάμεντ αλ Μουκτάρ ισχυρίστηκε ότι το πραξικόπημα είχε μεγάλη υποστήριξη από το λαό, καθώς ο Αμπνταλαχί ήταν επικεφαλής ενός "απολυταρχικού καθεστώτος."[17] Η χούντα ανακοίνωσε αργότερα τη διενέργεια προεδρικών εκλογών σε δύο μήνες και τη διατήρηση των κοινοβουλευτικών θεσμών (Βουλής και Γερουσίας). Η χούντα απελευθέρωσε στις 11 Αυγούστου τον πρωθυπουργό και άλλους τρεις υψηλόβαθμους αξιωματούχους. Ωστόσο, ο πρόεδρος Αμπνταλαχί παρέμεινε σε κατ' οίκον περιορισμό μέχρι το Δεκέμβριο του 2008. [18]

Προεδρικές εκλογές 2009 Οι εκλογές διεξήχθησαν με τη συμμετοχή δέκα υποψηφίων, μεταξύ των οποίων και οι πρώην στρατιωτικοί ηγέτες Μοχάμεντ Ουλντ Αμπντέλ Αζίζ και Ελί Ουλντ Μοχάμεντ Βαλ. Επιβλέποντες ήταν περισσότεροι από 200 εκλογικοί παρατηρητές, ανάμεσα στους οποίους και κάποιοι από την Αφρικανική Ένωση και τον Αραβικό Σύνδεσμο.[19] [20] Μερικοί Μαυριτανοί που ζουν στο εξωτερικό έκαναν αίτηση για να ψηφίσουν αλλά δεν μπόρεσαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, επειδή τα ονόματά τους δεν ευρίσκονταν στους εκλογικούς καταλόγους. Οι ίδιοι απέδωσαν το γεγονός στο ότι δεν είχαν υποστηρίξει το πραξικόπημα του 2008.[21] Ο Αμπντέλ Αζίζ εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι θα κέρδιζε από τον πρώτο γύρο. Οι παρατηρητές ανέμεναν ότι ένας δεύτερος γύρος θα ήταν αναγκαίος. Τα πρώτα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν στις 19 Ιουλίου και έδειχναν ότι με καταμετρημένο το 61,17% των ψήφων ο Αμπντέλ Αζίζ ήταν ο νικητής των εκλογών. Οι υποστηρικτές του άρχισαν να πανηγυρίζουν στους δρόμους του Νουακσότ. Οι Μπουλχέιρ, Ντάντα, Βαλ και Μεϊμού καταδίκασαν τα αποτελέσματα και έκαναν λόγο για νοθεία.[22] Αργότερα την ίδια ημέρα, τα αποτελέσματα παρέμειναν αμετάβλητα με καταμετρημένο το 92% των ψήφων.[23] Την ίδια ημέρα το υπουργείο Εσωτερικών ανακήρυξε νικητή των εκλογών τον Αμπντέλ Αζίζ, με ποσοστό 52,58% των ψήφων. Η συμμετοχή ήταν 64,58%.[24] Λίγες ημέρες μετά, στις 23 Ιουλίου του 2009, και εν μέσω των καταγγελιών για παρατυπίες, ο επικεφαλής της εφορευτικής επιτροπής, Σιντ Αχμέτ Ουλντ Ντεγιέ, υπέβαλε την παραίτησή του[25] . Υποψήφιοι – Κόμματα

Ψήφοι

Μοχάμεντ Ουλντ Αμπντέλ Αζίζ – Ένωση για τη Δημοκρατία

409.100

52,58

Μεσάουντ Ουλντ Μπουλχέιρ (Messaoud Ould Boulkheir) – Λαϊκή Συμμαχία για την Πρόοδο/Εθνικό Μέτωπο για την Άμυνα της Δημοκρατίας

126.782

16,29

Αχμέτ Ουλντ Ντάντα– Συναγερμός των Δημοκρατικών Δυνάμεων

106.263

13,66

Μοχάμετ Τζεμίλ Ουλντ Μανσούρ – Εθνικός Συναγερμός για Ανανέωση και Ανάπτυξη

37.059

4,76

Ιμπραχίμα Μοκτάρ Σαρ – Συμμαχία για Δικαιοσύνη και Δημοκρατία/Κίνημα για Ανανέωση

35.709

4,59

Ελί Ουλντ Μοχάμετ Βαλ

29.681

3,81

Κάνε Αμιντού Μπαμπά

11.568

1,49

Σαλέχ Ουλντ Χαλένα – Mauritanian Party of Union and Change

10.219

1,31

Μαυριτανία

214

Αμαντά Ουλντ Μεϊμού

9.936

1,28

Σγκερ Ουλντ Μπαρέκ

1.788

0,23

Σύνολο ψήφων

Πηγή: click4mauritania.com

778.105 100,00 [26]

Πολιτισμός και αξιοθέατα Ο πολιτισμός της χώρας χαρακτηρίζεται από το Ισλάμ. Η απομονωμένη θέση της δεν επέτρεψε επιρροές από τους αποικιοκράτες και πολλές επαφές με το εξωτερικό. Έτσι, διασώζονται μόνο ερείπια και εγκαταστάσεις από τις παλιές πόλεις που είχαν δημιουργηθεί στην καρδιά της Σαχάρας. Τα κσουρ (σημαίνει πόλεις των καραβανιών) δημιουργήθηκαν μεταξύ του 8ου και του 14ου αιώνα ως ενδιάμεσοι σταθμοί στο δρόμο των καραβανιών ανάμεσα στο Μαρόκο και στα αφρικανικά βασίλεια. Ήκμασαν ως εμπορικά κέντρα αλλά ερήμωσαν αργότερα. Οι πόλεις αυτές (Ουαντάνε, Τσινγκουέτι, Ουαλάτα και Τιχίτ) αποτελούν ζωντανή μαρτυρία για τον παραδοσιακό τρόπο ζωής που κυριαρχούσε στη δυτική Σαχάρα. Έτσι, συμπεριλήφθηκαν στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ το 1996. Αξιόλογη είναι επίσης η μουσική παράδοση στη χώρα, η οποία χαρακτηρίζεται από κοινωνικές διαβαθμίσεις. Τα παραδοσιακά μουσικά όργανα είναι έγχορδα και κρουστά, ενώ οι γυναίκες παίζουν διαφορετικά μουσικά όργανα από τους άνδρες. Κατά παράδοση στη Μαυριτανία υπάρχουν και τρεις διαφορετικοί τρόποι παιξίματος: ο λευκός τρόπος, ο μαύρος και ο μιγαδικός, που απηχούν τις τρεις βασικές εθνοτικές ομάδες.

Αξιοθέατα Οι φυσιολάτρες επισκέπτες μπορούν να επισκεφθούν το Εθνικό Πάρκο Μπανκ ντ’ Αργκίν, το οποίο αποτελεί από το 1989 Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Ανάμεσα στα άλλα, το εν λόγω πάρκο φιλοξενεί τη μεγαλύτερη αποικία αναπαραγωγής θαλάσσιων πουλιών στη Δυτική Αφρική. Η θέση του είναι μεταξύ του ακρωτηρίου Τιμίρις και του Πουάντ Μινού, στα βόρεια της Νουακσότ. Έχει έκταση 180 χλμ. και σε αυτό περιλαμβάνονται τα νησιά Ιλ ντ’ Αργκίν και Ιλ ντε Τίντρα. Η περιοχή αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό για ανάπαυση και τροφοληψία των καλοβατικών πουλιών της Σιβηρίας και της Βόρειας Ευρώπης. Εξάλλου, στη Νουακσότ βρίσκεται το Σαουδικό Τζαμί, η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Εθνικό Ινστιτούτο Προηγμένων Ισλαμικών Σπουδών και Εθνικό Μουσείο.

Βιβλιογραφία • Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006, τ. 9, σελ. 458-481.

Σημειώσεις και παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=31. 6081_N_34. 8181_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=18_09_N_15_58_W_type:city [3] Σύμφωνα με το άρθρο 6 του Συντάγματος: Εθνικές γλώσσες είναι η αραβική, η Πουλάρ (Poular), Σονίνκε (Soninke) και Βολόφ (Wolof) . Η επίσημη γλώσσα είναι η αραβική. [4] Δεν αναγνωρίζονται διεθνώς. Ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός συνελήφθησαν από τον στρατό και κατά συνέπεια απώλεσαν την εξουσία. [5] Mauritania : Location, Map, Area, Capital, Population, Religion, Language - Country Information (http:/ / www. arab. de/ arabinfo/ maurita. htm)

Μαυριτανία [6] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=682& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [7] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ mr. html) [8] Freedom House - Έκθεση της οργάνωσης για τις χώρες του 2008 (http:/ / freedomhouse. org/ template. cfm?page=22& year=2008) [9] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 8084346. stm), Deal to end crisis in Mauritania, 5 Ιουνίου 2009. [10] Rulers.org (http:/ / www. rulers. org/ 2009-06. html) [11] Γιγάντιο σμήνος ακρίδων κατατρώει τη Μαυριτανία (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=967222& lngDtrID=252)άρθρο στο in.gr, 12 Δεκεμβρίου 2008 [12] "Coup in Mauritania as president, PM arrested" (http:/ / afp. google. com/ article/ ALeqM5jOO7pbj1cpN3prZXm_VhJU6BcZlw), AFP, 6 Αυγούστου 2008. [13] "Troops stage 'coup' in Mauritania" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 7544834. stm), BBC News, 6 Αυγούστου 2008. [14] "Coup under way in Mauritania: president's office" (http:/ / ap. google. com/ article/ ALeqM5hmqqO8XJixmimcunkNvDYctnppTgD92CO0CO1), Associated Press, 6 Αυγούστου 2008. [15] Damien McElroy, "Mauritanian President under house arrest as army stages coup" (http:/ / www. telegraph. co. uk/ news/ worldnews/ africaandindianocean/ mauritania/ 2509991/ Mauritania-president-under-house-arrest-as-army-stages-coup. html), Telegraph.co.uk, 6 Αυγούστου 2008. [16] "Generals Seize Power in Mauritanian Coup" (http:/ / www. themedialine. org/ news/ news_detail. asp?NewsID=22334), The Media Line, 6 Αυγούστου 2008. [17] Ahmed Mohamed, "Renegade army officers stage coup in Mauritania" (http:/ / ap. google. com/ article/ ALeqM5hmqqO8XJixmimcunkNvDYctnppTgD92CODDO0), Associated Press, 6 Αυγούστου 2008. [18] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=927039& lngDtrID=245) , Ελεύθερος αφέθηκε από τους πραξικοπηματίες ο πρωθυπουργός της Μαυριτανίας , 11 Αυγούστου 2008 [19] "Mauritanians vote in first post-coup poll" (http:/ / www. reuters. com/ article/ homepageCrisis/ idUSLI436452. _CH_. 2400). Reuters. 2009-07-18. . Ανακτήθηκε την 18-07-2009. [20] Pitman, Todd (18-07-2009). "Post-coup Mauritania election takes place" (http:/ / www. google. com/ hostednews/ ap/ article/ ALeqM5jN7caVoYfSNM29DJn0cQo33e5QPwD99GSJT00). AP. . Ανακτήθηκε την 18-07-2009. [21] Butty, James (18-07-2009). "Mauritanians Abroad Say Authorities Rigged Diaspora Voter List" (http:/ / www. voanews. com/ english/ Africa/ 2009-07-16-voa5. cfm). VOA. . Ανακτήθηκε την 18-07-2009. [22] Hademine Ould Sadi, "Coup leader poised to win Mauritania election" (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5h9E3sZiKg97Xiy8nCptTgvdIMHDQ), AFP, 19 Ιουλίου 2009. [23] Pitman, Todd (19-07-2009). "Mauritanian parties claim fraud over poll results" (http:/ / www. google. com/ hostednews/ ap/ article/ ALeqM5jN7caVoYfSNM29DJn0cQo33e5QPwD99HMFU80). AP. . Ανακτήθηκε την 19-07-2009. [24] Hademine Ould Sadi, "Junta leader declared Mauritania president" (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5jr0AlOvDs_Jf_Xlb1BDtBxttkVNQ), AFP, 19 Ιουλίου 2009. [25] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 8165979. stm), Mauritania election chief quits, 23 Ιουλίου 2009. [26] http:/ / www. click4mauritania. com/

bjn:Mauritania

215

216

Μοζαμβίκη Μοζαμβίκη Συντεταγμένες: 17°36′00″S 35°10′60″E-17.6, 35.1833 [1]

Σημαία της Μοζαμβίκης Εθνόσημο της Μοζαμβίκης Εθνικός ύμνος: Pátria Amada («Αγαπημένη Πατρίδα») (παλιότερα "Viva, Viva a FRELIMO")

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μαπούτο 25°57′S 32°35′E-25.95, 32.583 [2]

Επίσημες γλώσσες

Πορτογαλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Αρμάντο Γκεμπούζα Πρωθυπουργός Άιρες Αλί

Ανεξαρτησία από Πορτογαλία Ισχύον Σύνταγμα

25 Ιουνίου 1975 30 Νοεμβρίου 1990

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

801.590 km2 (35η) 2,2 4.571 χμ. 2.470 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2007 • Πυκνότητα

21.669.278[3] α (53η) 21.397.000 27,03 κατ./km² (181η)

Μοζαμβίκη

217

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

19,851 δισ. $[4] (120η) 938 $[4] (170η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

9,654 δισ. $[4] (120η) 456 $[4] (165η)

ΔΑΑ (2007)

0,402 (172η) – χαμηλός

Νόμισμα

Μετικάλ (MZN)

Ζώνη ώρας

Ώρα Κεντρικής Αφρικής (UTC +2)

Internet TLD

.mz

Κωδικός κλήσης

+258

α. Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Μοζαμβίκη ή Δημοκρατία της Μοζαμβίκης (Πορτογαλικά: Moçambique ή República de Moçambique) είναι μια εκτεταμένη χώρα στις νοτιοανατολικές ακτές της Αφρικής με έκταση 801.590km² και πληθυσμό 21.669.278, με βάση τις εκτιμήσεις του 2009.[3] . Ορίζεται βόρεια από την Τανζανία, δυτικά από το Μαλάουι, τη Ζάμπια, τη Ζιμπάμπουε, νοτιοδυτικά από τη δημοκρατία της Νοτίου Αφρικής και τη Σουαζιλάνδη και ανατολικά από το Δίαυλο της Μοζαμβίκης (Ινδικός Ωκεανός). Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Μαπούτο (Maputo). Η χώρα είναι πολυκομματική Δημοκρατία, με Πρόεδρο τον Αρμάντο Γκεμπούζα από το 2005 και Πρωθυπουργό τον Άιρες Αλί. Σύμφωνα με την έκθεση των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα (Worldwide Press Freedom Index 2006) η Μοζαμβίκη κατατάσσεται 45η ανάμεσα σε 168 χώρες. Η ονομασία της χώρας προέρχεται από το όνομα ενός Άραβα σουλτάνου, γνωστού ως Muça Alebique.

Φυσική γεωγραφία Η Μοζαμβίκη χωρίζεται από τον ποταμό Ζαμβέζη σε δύο ευρύτερες περιοχές: τα νότια βαθύπεδα και τα βόρεια υψίπεδα. Τα βαθύπεδα εκτείνονται σε υψόμετρο μέχρι 200, από τη θάλασσα μέχρι τα όρη Γκορονγκόσα και Μπίνγκα (στα νότια, 2.436 μ. το υψηλότερο σημείο της χώρας). Στα βόρεια της χώρας εκτείνεται η οροσειρά Ναμούλι (2.419 μ.) Κυριότερος ποταμός είναι ο Ζαμβέζης. Στη νότια πεδιάδα ρέουν και οι ποταμοί Σάβε και Λιμπόπο. Tο μήκος των ακτών της είναι 2.800 χιλιόμετρα. Κλίμα και βλάστηση Επικρατεί τροπικό και υποτροπικό θαλάσσιο κλίμα, με δύο εποχές την υγρή (Νοέμβριος-Μάρτιος) και την ξηρή (Απρίλιος-Οκτώβριος). Οι μέσες θερμοκρασίες ποικίλλουν από 15° ως 30 °C, στα βαθύπεδα και από 11° ως 25 °C στα υψίπεδα, ενώ οι μέσες ετήσιες βροχοπτώσεις κυμαίνονται από 500 ως 1.420 χιλιοστόμετρα. Στο νότο επικρατεί συχνά ξηρασία. Επίσης συχνά γίνεται εναλλαγή περιόδων ξηρασίας με καταστροφικές πλημμύρες. Στην Τέτε, που βρίσκεται στην Κοιλάδα του Ζαμβέζη έχει καταγραφεί θερμοκρασία 46 βαθμών Κελσίου υπό σκιά. Τα υγρά βορειοδυτικά υψίπεδα καλύπτονται από πυκνή τροπική βλάστηση, τα ξηρότερα εσωτερικά βαθύπεδα από αραιή βλάστηση σαβάννας, ενώ στις ακτές και κυρίως στο Δέλτα του Ζαμβέζη αφθονούν οι κοκοφοίνικες και τα μαγκρόβια. Ο πλούσιος ζωικός κόσμος της χώρας περιλαμβάνει ζέβρες, βουβάλια, ρινόκερους, ελέφαντες, καμηλοπαρδάλεις, λιοντάρια, ύαινες και κροκοδείλους (στα ποτάμια). Προστατεύονται σε διάφορα εθνικά πάρκα, από τα οποία το Γκορονγκόζα είναι από τα πιο ενδιαφέροντα του νότιου τμήματος της αφρικανικής ηπείρου.

Μοζαμβίκη

Ιστορία Οι πρώτοι κάτοικοι της Μοζαμβίκης ήταν πιθανώς συγγενείς με το λαό των Σαν (Βουσμάνοι). Λαοί που μιλούσαν τη γλώσσα Μπαντού εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μεταξύ 1ου και 4ου αιώνα. Άραβες έμποροι, αρχίζοντας από τον 8ο αιώνα, ίδρυσαν αποικίες που εξελίχθηκαν σε ανεξάρτητες πόλεις-κράτη. Το μεγαλύτερο μέρος της παράκτιας χώρας συνδέθηκε μ' αυτές πολιτικά και εμπορικά κατά την περίοδο μεταξύ 11ου και 15ου αιώνα. Το βασίλειο των Μουένε Ματάπα, λαού της ομάδας των Μαράβ, ήλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της Κοιλάδας του Ζαμβέζη, όταν ο Βάσκο ντα Γκάμα αποβιβάστηκε στη Μοζαμβίκη το 1498. Το 1507 οι Πορτογάλοι είχαν ήδη καταλάβει την περιοχή και στην περιοχή είχε ιδρυθεί ήδη το εμπορικό κέντρο Μπέιρα (τότε ονομαζόταν Σοφάλα). Ο Πέδρο Καμπράλ είχε αποβιβαστεί στη Σοφάλα το 1500. Το 1531 ίδρυσαν δύο εμπορικές αποικίες στο εσωτερικό της χώρας και το 1544 ίδρυσαν ένα σταθμό στην ακτή του ποταμού Κελιμάνε. Από τα εμπορικά κέντρα που είχαν οι ίδιοι ιδρύσει, διακινούσαν τεράστιες ποσότητες χρυσού. Ο εποικισμός συνάντησε τη σκληρή αντίδραση των ιθαγενών. Οι Μουένε Ματάπα αναγνώρισαν τελικά την πορτογαλική κυριαρχία το 1629 και ο πρώτος αποικιακός κυβερνήτης των Πορτογάλων διορίστηκε το 1752. Στα τέλη του 19ου αιώνα η Πορτογαλία εκμίσθωσε το βόρειο τμήμα της Μοζαμβίκης σε βρετανικές εταιρείες, που κατάφεραν να θέσουν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους τις αγροτικές καλλιέργειες, μετατρέποντάς τις σε φυτείες. Το 1948, επί πορτογαλικής διοίκησης, ξεκίνησαν πολιτικές αναταραχές. Το 1964 εγκαινιάστηκε ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας κατά των αποικιοκρατών από το Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Μοζαμβίκης (FRELIMO), το οποίο είχε ιδρυθεί τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Έπειτα από την πτώση της δικτατορίας στην Πορτογαλία, η τελευταία κινήθηκε στην αποαποικιοποίηση. Η Μοζαμβίκη έγινε ανεξάρτητη από τους Πορτογάλους στις 25 Ιουνίου του 1975. Αμέσως μετά, έγινε Λαϊκή Δημοκρατία, με Πρόεδρο τον Σαμόρα Ματσέλ. Ο τελευταίος εγκαθίδρυσε σοσιαλιστικό κράτος και στα τέλη της δεκαετίας του ' 70 έκλεισε τα σύνορα με τη Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε), που υποστήριζε το κίνημα RENAMO (Εθνικό Κίνημα Αντίστασης της Μοζαμβίκης), πολέμιο του σοσιαλιστικού καθεστώτος. Η Μοζαμβίκη υποστήριζε τους αντάρτες της Ροδεσίας στον δικό τους αγώνα για ανεξαρτησία. Στις αρχές της δεκαετίας του ' 80 το RENAMO υποστηρίχθηκε από το καθεστώς της Νοτιοαφρικανικής Δημοκρατίας. Ωστόσο, το 1984 η τελευταία υπέγραψε συμφωνία με τη Μοζαμβίκη, με βάση την οποία δε θα έκανε επίθεση η μία στην άλλη και θα εμπόδιζαν τη δράση ανταρτών που θα στρέφονταν κατά του άλλου κράτους. Ο Ματσέλ σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα, στις 19 Οκτωβρίου του 1986 στη Νότια Αφρική, η οποία αρνήθηκε τη δική της ανάμειξη στο γεγονός εκείνο[5] . Το FRELIMO προχώρησε στον ορισμό νέου Προέδρου και αυτός ήταν ο Ζοακίμ Σισάνο. Το 1990 ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα και η χώρα μετονομάστηκε σε Δημοκρατία της Μοζαμβίκης. Το RENAMO δεν αναγνώρισε το Σύνταγμα και συνέχισε τον ανταρτοπόλεμο, από τα εδάφη της Νότιας Αφρικής. Τελικά, τον Οκτώβριο του 1992 στη Ρώμη υπογράφηκε ειρηνευτική συμφωνία και τερματίστηκε ο εμφύλιος πόλεμος, του οποίου ο απολογισμός ως εκείνη την εποχή ήταν 1 εκατομμύριο νεκροί και περίπου 1,3 εκατομμύρια πρόσφυγες σε άλλα κράτη. Παράλληλα, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφάσισε την αποστολή διεθνούς επιχειρησιακής δύναμης 7.500 αντρών ονόματι ONUMOZ. Λίγα χρόνια μετά, το 1995 η δύναμη αυτή άρχισε να αποσύρεται, καθώς η κατάσταση στη χώρα εξομαλύνθηκε. Ωστόσο, κατάλοιπο του εμφυλίου πολέμου παρέμειναν οι νάρκες, που βρίσκονται ακόμη στο έδαφος της αφρικανικής χώρας και εξακολουθούν να ευθύνονται για θανάτους και ακρωτηριασμούς ανθρώπων και ζώων λόγω τυχαίας πυροδότησής τους. Το 1994 διεξήχθησαν οι πρώτες γενικές εκλογές, στις οποίες συμμετείχε και το RENAMO, ως πολιτικό κόμμα πια. Πρόεδρος εξελέγη ο Σισάνο, όπως και στις εκλογές του 1999. Το 2004 εξελέγη Πρόεδρος ο Αρμάντο Γκεμπούζα, νέος υποψήφιος του RENAMO.

218

Μοζαμβίκη

Πληθυσμός Το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού αποτελείται από Αφρικανούς που μιλούν τις γλώσσες Μπαντού. Κύριες εθνολογικές ομάδες βόρεια του Ζαμβέζη είναι οι Μακούα-Λόμβε και οι Γιάο ενώ νότια πολυπληθέστεροι είναι οι Τσόνγκα. Άλλες ομάδες είναι οι Καράνγκα, οι Σόνα, οι Σουαχίλι, οι Τσόπι και οι Νγκούνι (Ενγκούνι). Υπάρχουν επίσης λίγοι Ευρωπαίοι (0,06%), μιγάδες Αφροευρωπαίοι (0,2%) και Ινδοί (0,08%). Στη Μοζαμβίκη διατηρούνται υψηλά ποσοστά γεννήσεων και θανάτων που το 2009 έφτασαν το 37,9% και 20,2% (εκτ. 2008), αντίστοιχα. Η φυσική αύξηση (13,9% το 2003) μετριάζεται από τη μεγάλη μετανάστευση. Η πληθυσμιακή πυκνότητα (2006) ανέρχεται σε 24,55 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού ήταν 1,79% το 2009. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 41,18 χρόνια (41,83 χρόνια οι άνδρες και 40,53 οι γυναίκες).[3] Οι κυριότερες πόλεις είναι κτισμένες κοντά στις ακτές, καθώς ανέκαθεν αποτελούσαν εμπορικά κέντρα. Το 35% του συνόλου του πληθυσμού της χώρας ζει στις πόλεις. Εκτός από τη Μαπούτο, σημαντικές πόλεις της Μοζαμβίκης είναι η Ναμπούλα, κτισμένη στον Πορθμό της Μοζαμβίκης, πάνω στη σιδηροδρομική γραμμή που φτάνει στα ανατολικά μέχρι το λιμάνι Λούμπο, η Μπέιρα , κτισμένη στις εκβολές του πλωτού ποταμού Πούνγκουε, και η Μοζαμβίκη. Οι παραπάνω πόλεις αποτελούν εμπορικά κέντρα και πρωτεύουσες επαρχιών, με εξαίρεση την πόλη της Μοζαμβίκης, η οποία ανήκει στην επαρχία Ναμπούλα και είναι κτισμένη πάνω στο ομώνυμο κοραλλιογενές νησί της χώρας στον Ινδικό Ωκεανό. Θρησκεία Οι κάτοικοι στα νότια της χώρας δηλώνουν ρωμαιοκαθολικοί χριστιανοί (23,8%). Στα βόρεια υπάρχουν αρκετοί μουσουλμάνοι (17,8%), ενώ πολλοί δηλώνουν άλλες μορφές χριστιανικής πίστης (30,2%) και οι υπόλοιποι ακολουθούν παραδοσιακές αφρικανικές λατρείες (15,5%). Το 17,5% είναι οπαδοί της Εκκλησίας της Ζάιον (μείξη χριστιανισμού με αφρικανικές ανιμιστικές λατρείες). Ποσοστό άνω του 23% δηλώνουν άθεοι ή άθρησκοι. Γλώσσα Η πορτογαλική γλώσσα, αν και επίσημη γλώσσα του κράτους , ομιλείται μόνο στις αστικές περιοχές. Οι Ουαγιάο ή Ατζάουα ομιλούν τη σουαχίλι και δέχτηκαν αραβικές επιδράσεις. Οι πιο μορφωμένοι Μοζαμβικανοί μιλούν και αγγλικά, τα οποία διδάσκονται ως δεύτερη ή ξένη γλώσσα.

Οικονομία Η Μοζαμβίκη είναι μια αναπτυσσόμενη οικονομία η οποία βασίζεται κατά κύριο λόγο στη γεωργία, στο εμπόριο και στην ελαφρά βιομηχανία. Οι σημαντικές βιομηχανικές μονάδες δραστηριοποιούνται στην επεξεργασία τροφίμων, στη χαλυβουργία και στον εκκοκισμό βάμβακος. Το 2003, το ακαθάριστο εθνικό προϊόν (ΑΕΠ) έφτανε τα 3.900.000.000 δολάρια ΗΠΑ και το κατά κεφαλήν εισόδημα, που διαχρονικά μειώνεται λόγω της μεγάλης αύξησης του πληθυσμού, τα 210 δολάρια ΗΠΑ. Σύμφωνα με υπολογισμούς, το 2001 το 70% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας βρήκαν τη χώρα με ανεκπαίδευτο εργατικό δυναμικό και με υψηλό ποσοστό αναλφαβητισμού. Η οικονομία της στηριζόταν αποκλειστικά στην εξαγωγή φθηνών πρώτων υλών. Ακολούθησε η κρατικοποίηση των αγροτικών και βιομηχανικών μονάδων από την κυβέρνηση (ως εκείνη τη στιγμή ανήκαν σε ξένους). Οργανώθηκε οικονομικός σχεδιασμός. Οι προσπάθειες για οικονομική ανάπτυξη περιορίστηκαν τη δεκαετία του ' 90, λόγω της ξηρασίας και του εμφυλίου πολέμου. Μόλις το 4% του συνολικού εδάφους του κράτους είναι καλλιεργήσιμο. Η γεωργία συνεισφέρει το 1/5 του ΑΕΠ και απασχολεί τα 3/5 του εργατικού δυναμικού. Παράγονται καλαμπόκι, ινδικές καρύδες, φιστίκια, βαμβάκι,

219

Μοζαμβίκη

220

και ζάχαρη. Καλλιεργούνται επίσης μανιόκα, αραχίδα, δημητριακά και ζαχαροκάλαμο. Η Μοζαμβίκη είναι πρώτη στον κόσμο στην παραγωγή ανακαρδίου. Στην περιοχή του Κελιμάνε καλλιεργούνται τσάι και κοκκοφοίνικες. Μάλιστα, στην εν λόγω περιοχή βρίσκεται και το μεγαλύτερο φοινικοδάσος στον κόσμο. Η διάδοση της μύγας τσε-τσε αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Τελευταία γίνονται προσπάθειες για την ανάπτυξη της αλιείας, ιδιαίτερα γαρίδας. Η εκμετάλλευση του δασικού πλούτου γίνεται σε μικρό βαθμό και αφορά κυρίως την παραγωγή καυσόξυλων. Εξάγεται στρογγυλή ξυλεία, κυρίως στη Νότια Αφρική. Το 2000 και το 2001 η αγροτική παραγωγή επλήγη από πλημμύρες. Η Μοζαμβίκη διαθέτει μεγάλο ορυκτό πλούτο, όπως π.χ. γαιάνθρακα, σιδηρομετάλλευμα, τανταλίτη (τα μεγαλύτερα αποθέματα στον κόσμο), φυσικό αέριο, μαγγάνιο, ουράνιο, διαμάντια, και αμίαντο, όμως μικρό μέρος του βρίσκεται υπό εκμετάλλευση. Η μεταποίηση συνεισφέρει το 1/10 του ΑΕΠ και περιορίζεται στην επεξεργασία των τοπικών πρώτων υλών. Ηλεκτρική ενέργεια παράγεται κυρίως στο Φράγμα Καμπόρα Μπάσα. Το συντριπτικό ποσοστό της ηλεκτρικής ενέργειας παράγεται από υδροηλεκτρικούς σταθμούς και μόνο το 4% από θερμοδυναμικούς. Η χώρα συνδέεται σιδηροδρομικώς με τη Νότια Αφρική, τη Σουαζιλάνδη, τη Ζιμπάμπουε, και το Μαλάουι. Το εμπορικό ισοζύγιό της είναι χρόνια ελλειμματικό. Κύριοι εμπορικοί της εταίροι είναι η Νότια Αφρική, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ζιμπάμπουε. Νομισματική μονάδα της χώρας είναι το μετικάλ. Ωστόσο, ευρέως αποδεκτά στις συναλλαγές είναι και το Ραντ Νότιας Αφρικής, το Δολάριο ΗΠΑ και το ευρώ. Ο μικρότερος νόμιμος μισθός είναι γύρω στα 60 δολάρια ΗΠΑ το μήνα. Η χώρα είναι μέλος της Αναπτυξιακής Κοινότητας της Νοτιότερης Αφρικής (SADC).

Διακυβέρνηση Κυρίως άρθρο: Πολιτικά της Μοζαμβίκης Το πολίτευμα της χώρας είναι Κοινοβουλευτική Προεδρική Δημοκρατία. Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία από το λαό για πενταετή θητεία. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται επίσης από τον Αρχηγό της Κυβέρνησης (Πρωθυπουργός) και το Υπουργικό Συμβούλιο. Πρόεδρος είναι ο Αρμάντο Γκεμπούζα από το 2005 και Πρωθυπουργός ο Άιρες Αλί.Η νομοθετική εξουσία ασκείται από τη Βουλή (Εθνοσυνέλευση), που απαρτίζεται από 250 μέλη. Αυτά εκλέγονται κάθε πενταετία με καθολική ψηφοφορία από το λαό. Η Βουλή συστάθηκε για πρώτη φορά το 1994. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν και τοπικές Συνελεύσεις. Οι πολίτες και των δύο φύλων αποκτούν δικαίωμα ψήφου στην ηλικία των 18 ετών.

Επικοινωνίες και μεταφορές Σημαντικότερο λιμάνι της χώρας είναι η πρωτεύουσα, Μαπούτο, με διεθνές αεροδρόμιο που παρουσιάζει μεγάλη κίνηση και σιδηροδρομικό σταθμό, που κτίστηκε το 1910 από το διάσημο Γάλλο μηχανικό Αλέξανδρο-Γουσταύο Άιφελ. Άλλα λιμάνια είναι η Μπέιρα, η Κελιμάνε, η Νακάλα και η Πέμπα. Στην πόλη της Μοζαμβίκης λειτουργεί επίσης αεροδρόμιο. Συνολικά λειτουργούν 158 αεροδρόμια. Η Μπέιρα συνδέεται σιδηροδρομικώς με τις γειτονικές χώρες. Το σιδηροδρομικό δίκτυο εκτείνεται στα 3.123 χλμ. (το 2005) και το οδικό δίκτυο στα 30.400 χλμ. (1999). Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Μοζαμβίκη

Ανθρώπινα δικαιώματα Έχουν γίνει καταγγελίες από οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για βασανιστήρια κρατουμένων σε φυλακές της χώρας. Χαρακτηριστικά, πολλοί οπαδοί της αντιπολίτευσης που κρατούνταν σε φυλακή στα βόρεια της χώρας πέθαναν το 1999 υπό περίεργες συνθήκες στην πόλη Μουντέπουες στη βόρεια επαρχία Κάμπου Ντελγάδου.[6]

Πολιτισμός Το κράτος προσπαθεί να διατηρήσει ζωντανά τα παραδοσιακά του ήθη και έθιμα, ενισχύοντάς τα συστηματικά. Τα διάφορα πολιτιστικά κέντρα συγκεντρώνουν υλικό για την ντόπια λογοτεχνία, μουσική, χειροτεχνία και μυθολογία. Οι Πορτογάλοι δημιούργησαν στη χώρα φρούρια, οχυρά, ναούς και άλλα κτίσματα, πολλά από τα οποία σώζονται ως σήμερα.

Αξιοθέατα Σημαντικότερο μνημείο στη χώρα είναι το φρούριο Σάο Σεμπαστιάο, ενώ ενδιαφέρων είναι και ο καθεδρικός ναός στην πόλη της Μοζαμβίκης. Στην πρωτεύουσα , Μαπούτο, βρίσκονται αρκετά μνημεία που θυμίζουν το πορτογαλικό παρελθόν, όπως το παλαιό φρούριο του 1787 (Νόσα Σενιόρα ντε Κονσεϊσάο), η εκκλησία της Νόσα Σενιόρα ντα Φάτιμα και ο σιδηροδρομικός σταθμός. Στη Μαπούτο συναντά κανείς και σύγχρονα κτήρια, πλατείες και μουσεία (Ιστορικό, Στρατιωτικό, Φυσικής Ιστορίας κλπ.) . Παράλληλα, υπάρχουν πολλά μουσεία και ναοί σε πόλεις. Ο επισκέπτης μπορεί να δει το Εθνικό Μουσείο Εθνογραφίας στη Ναμπούλα, το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών στην πόλη της Μοζαμβίκης και να επισκεφθεί ναούς από την αποικιακή περίοδο. Το Νησί της Μοζαμβίκης ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ το 1991.

Μουσική Η μουσική στο αφρικανικό κράτος χαρακτηρίζεται από παραδοσιακούς ρυθμούς, με σημαντικότερο αυτόν των ιθαγενών Τσόπι, που κατοικούν κοντά στις ακτές της Μοζαμβίκης. Οι Τσόπι χρησιμοποιούν ξυλόφωνα (timbila) με κλίμακες διαφορετικές από τους μουσικούς της Δύσης. Στις πόλεις είναι διαδεδομένος ο ρυθμός mararbenta, που προσιδιάζει στην καλίψο και τη σάλσα της Κεντρικής Αμερικής, όπως επίσης και με το μερένγκε της Αγκόλας. Τα τελευταία χρόνια διάφοροι μουσικοί συνδύασαν αυτό το ρυθμό με τους ήχους της αφροαμερικανικής τζαζ και με την kwela, που κατάγεται από τη Νότια Αφρική.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%BF%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%B2%CE%AF%CE%BA%CE%B7& params=-17. 6_N_35. 1833_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%BF%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%B2%CE%AF%CE%BA%CE%B7& params=25_57_S_32_35_E_type:city [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ mz. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=688& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Special Investigation into the death of President Samora Machel (http:/ / www. news24. com/ Content_Display/ TRC_Report/ 2chap6a. htm). Truth and Reconciliation Commission (South Africa) (ανακτήθηκε 18 Ιουνίου 2006) [6] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 145245oz_20090318145245. php3), Μοζαμβίκη: 12 νεκροί σε φυλακή υπό "περίεργες" συνθήκες, 18 Μαρτίου 2009.

221

Μοζαμβίκη

Βιβλιογραφία • Abrahamsson, Hans Mozambique: The Troubled Transition, from Socialist Construction to Free Market Capitalism London: Zed Books, 1995 • Cahen, Michel Les bandits: un historien au Mozambique_, Paris: Gulbenkian, 1994 • Pitcher, Anne Transforming Mozambique: The politics of privatisation, 1975–2000 Cambridge, 2002 • Newitt, Malyn A History of Mozambique Indiana University Press • Varia, "Religion in Mozambique", LFM: Social sciences & Missions No. 17, Δεκέμβριος 2005 • Mwakikagile, Godfrey, Nyerere and Africa: End of an Era, Third Edition, New Africa Press, 2006, "Chapter Seven: "The Struggle for Mozambique: The Founding of FRELIMO in Tanzania," pp. 206 - 225, ISBN 978-0-9802534-1-2; Mwakikagile, Godfrey, Africa and America in The Sixties: A Decade That Changed The Nation and The Destiny of A Continent, First Edition, New Africa Press, 2006, ISBN 978-0-9802534-2-9 • Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, τ.9, σελ, 484-505, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006.

Εξωτερικές συνδέσεις • Θρησκεία (http://www2.unil.ch/lefaitmissionnaire/pages/resources-mozambique.html) • (http://www.govnet.gov.mz) Επίσημη Πύλη της Κυβέρνησης • • • • • • • • • •

Υπουργείο Υγείας (http://www.misau.gov.mz) Instituto Nacional de Estatística (http://www.ine.gov.mz/Ingles) Εθνικό Γραφείο Στατιστικής Βιομηχανικό Πάρκο Beluluane (http://www.beluzone.co.mz) Δελτίο πολιτικών εξελίξεων (http://www.mozambique.mz/awepa/issues.htm) Ειδησεογραφικό Πρακτορείο Μοζαμβίκης (http://www.poptel.org.uk/mozambique-news) Indian Ocean Newsletter - Mozambique (http://www.africaintelligence.com/aif/channels/defaultchannels. asp?channel=MOZAMBIQUE&type=country) BBC News- Προφίλ της χώρας (http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/africa/country_profiles/1063120.stm) CIA World Factbook - Mozambique (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/mz. html) Η χώρα στο Global Peace Index (http://ucrania-mozambique.blogspot.com/2007/06/ moambique-e-paz-mundial.html) Τουριστικός Οδηγός (http://www.clubofmozambique.com/solutions1/mozguide_maputo.php)

bjn:Mozambik

222

223

Μπενίν Μπενίν Συντεταγμένες: 8°49′60″N 2°10′60″E8.8333, 2.1833 [1]

Σημαία του Μπενίν Εθνόσημο του Μπενίν Εθνικό σύνθημα: "Fraternité, Justice, Travail" (Αδερφότητα, Δικαιοσύνη, Αγώνας) Εθνικός ύμνος: L'Aube Nouvelle (Η Αυγή μιας Νέας Ημέρας)

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Πόρτο-Νόβοα 06°28′00″N 02°36′00″E6.466667, 2.6 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Κοτονού

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Γιαγί Μπονί

Ανεξαρτησία από Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

1η Αυγούστου 1960 2 Δεκεμβρίου 1990

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

112.622 km2 (101η) 1,8 1.989 χμ. 121 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2002 • Πυκνότητα

8.791.832[3] β (89η) 6.769.914 (ΟΗΕ) 78,07 κατ./km² (117η)

Μπενίν

224

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

13,747 δισ. $[4] (133η) 1.643 $[4] (152η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

6,401 δισ. $[4] (134η) 765 $[4] (151η)

ΔΑΑ (2007)

0,492 (161η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο CFA Δυτικής Αφρικής (XOF)

Ζώνη ώρας

WAT (UTC +1)

Internet TLD

.bi

Κωδικός κλήσης

+258

α. Έδρα της κυβέρνησης είναι η Κοτονού. β. Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Το Μπενίν, τέως Βασίλειο της Δαχομέης είναι χώρα της Δυτικής Αφρικής με έκταση 112.622km² και πληθυσμό 8.791.832 κατοίκους, με βάση εκτιμήσεις του 2008[3] . Η χώρα έχει πολλά ποτάμια, που στις εκβολές τους σχηματίζουν λιμνοθάλασσες και έλη. Κυριότερα είναι ο Νίγηρας (που αποτελεί τα σύνορα με το κράτος του Νίγηρα), τα Ουεμέ, Κουφό, Μονό και οι παραπόταμοι του Νίγηρα Σότα, Μεκρού και Αλιμπόρι. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Πόρτο-Νόβο. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Γιαγί Μπονί. Νόμισμά της είναι το Φράγκο CFA Δυτικής Αφρικής.

Ονομασία Η ονομασία "Benin" δε σχετίζεται επακριβώς με το Βασίλειο του Μπενίν (ή την Πόλη του Μπενίν). Το όνομα Δαχομέη άλλαξε (ως μη αρμόζον) το 1975 σε Λαϊκή Δημοκρατία του Μπενίν και προήλθε από τον υδάτινο όγκο επάνω στον οποίο βρίσκεται η αφρικανική χώρα. Το όνομα αυτό επιλέχθηκε λόγω της ουδετερότητάς του, με δεδομένη την πληθώρα εθνοτικών και γλωσσικών ομάδων στο κράτος. Δαχομέη ονομαζόταν το αρχαίο βασίλειο των Φον.

Μπενίν

225

Φυσική γεωγραφία Η χώρα καταλαμβάνει ένα μικρό τμήμα της γουινεϊκής Αφρικής που το βρέχει ο Κόλπος της Γουινέας, κατά μήκος της επονομαζόμενης Ακτής των Σκλάβων, για περίπου 120 χιλιόμετρα. Στα βόρεια εκτείνεται μέχρι τη σουδανική Αφρική. Το υψόμετρο της χώρας είναι σχεδόν το ίδιο παντού. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζουν στις νότιες ακτές. Στα βόρεια της χώρας υπάρχει σαβάνα (η οποία μερικές φορές αποψιλώνεται από τους ιθαγενείς για να αναπτύξουν τις καλλιέργειές τους) και υψίπεδα. Μορφολογικά, οι κυριότερες διαιρέσεις του εδάφους σχετίζονται με μια πεδινή παράκτια λωρίδα, τα βόρεια ανάγλυφα και ένα κεντρικό υψίπεδο. Από τα νότια ρέει ο ποταμός Ουεμέ, μήκους 450 χλμ., ενώ η χώρα διαρρέεται και από τον ποταμό Νίγηρα για περίπου 150 χιλιόμετρα, καθώς επίσης και από τους ποταμούς Μόνο και Κούφο. Στο κράτος υπάρχουν επίσης λιμνοθάλασσες, οι οποίες κλείνονται από παράκτιες σειρές. Η μεγαλύτερη λιμνοθάλασσα είναι η Νοκουέ, η οποία συνδέεται με διώρυγα με τον ωκεανό. Στα βόρεια βρίσκονται λοφώδεις σχηματισμοί και ακολουθεί η οροσειρά Ατακόρα. Κλίμα Το κλίμα είναι υγρό και θερμό. Στη νότια περιοχή επικρατεί υποτροπικό κλίμα με δύο ξηρές εποχές και δύο εποχές των βροχών (Απρίλιος-Ιούλιος και Σεπτέμβριος-Νοέμβριος). Στη βόρεια περιοχή Χάρτης του Μπενίν. το κλίμα είναι τροπικό και υπάρχει μόνο μία περίοδος βροχοπτώσεων. Η εποχή της ξηρασίας στο βόρειο τμήμα διαρκεί από τον Οκτώβριο ως τον Απρίλιο. Το χειμώνα τις νύχτες μπορεί να κάνει περισσότερο κρύο, εξαιτίας των ανέμων χαρματάν. Το ύψος των βροχοπτώσεων δεν υπερβαίνει τα 800 χιλιοστά ετησίως, με εξαίρεση τα ανάγλυφα και τα Όρη Ατακόρα, όπου μπορούν να καταγραφούν και βροχοπτώσεις ύψους 1000 χιλιοστών. Στη νότια πεδινή ζώνη ένα από τα φυτά που κυριαρχούν είναι ο ελαιούχος φοίνικας. Στα δυτικά των ορέων Ατακόρα βρίσκεται το Εθνικό Πάρκο του Πεντζάρι, όπου ζουν θηλαστικά, χαρακτηριστικά της σαβάνας (βούβαλοι, ελέφαντες, αντιλόπες, φακόχοιροι κλπ.), καθώς επίσης και σαρκοφάγα (λιοντάρια, γατόπαρδοι, λεοπαρδάλεις).

Ιστορία Με βάση τις τοπικές προφορικές παραδόσεις, το 13ο περίπου αιώνα κατοικούσαν στις όχθες του ποταμού Μόνο πληθυσμοί των Άντζα. Έπειτα από εσωτερικές διαμάχες, μεγάλο μέρος των πληθυσμών αυτών μετακινήθηκε και ίδρυσε την πόλη και βασίλειο των Αλάντα. Το 17ο αιώνα το βασίλειο αυτό διασπάστηκε και τριχοτομήθηκε σε διαφορετικά βασίλεια: της Αλάντα, της Ζακέν (σημερινό Πόρτο Νόβο) και της Αμπομέι (Δαχομέη). Το τελευταίο ήταν το μόνο που άκμασε και επέζησε μέχρι τη γαλλική αποικιοκρατία. Το Βασίλειο της Δαχομέης δημιουργήθηκε έπειτα από την ένωση μίγματος πολλών εθνοτικών ομάδων που είχαν μετακινηθεί. Οι ομάδες αυτές ήταν κυρίως σουδανικής προέλευσης[5] (Γιουρούμπα, Μάχι, Σόμπα, Μπαρίμπα κλπ.). Οι ιστορικοί δικαιολογούν αυτές τις μετακινήσεις πληθυσμών, με δεδομένο το γεγονός ότι την περίοδο εκείνη το δουλεμπόριο ήταν πραγματικότητα κι έτσι επιζητούσαν ασφάλεια. Ιδρυτής του Βασιλείου θεωρείται ο Βεγκμπαγιά, ο οποίος έζησε το 17ο αιώνα. Το βασίλειο επεκτάθηκε επί του επιγόνου του, Αγκμπαγιά (1708-32) και επί του θηριώδους στα ήθη Γκέζο (1818-58) καταργήθηκε το δουλεμπόριο.

Μπενίν Η Δαχομέη είχε τα δικά της πολιτιστικά χαρακτηριστικά ως βασίλειο. Τα αγόρια μυούνταν στον πόλεμο από παλιούς πολεμιστές από πολύ νεαρή ηλικία. Επίσης, το Βασίλειο έγινε διάσημο για τα επίλεκτα στρατιωτικά σώματα γυναικών, που ονομάζονταν Ahosi , δηλαδή «οι δικές μας μητέρες», γνωστές ως Αμαζόνες. Η έμφαση στη στρατιωτική προετοιμασία και στην πειθαρχία έκανε πολλούς Ευρωπαίους παρατηρητές του 19ου αιώνα να χαρακτηρίζουν τη Δαχομέη, ως τη Μαύρη Σπάρτη. Στο βασίλειο κοινή πρακτική ήταν οι ανθρωποθυσίες, ιδιαίτερα σε περιόδους εορτών. Οι αιχμάλωτοι πολέμου αποκεφαλίζονταν δημοσίως. Μαζί με το ισχυρό Βασίλειο της Δαχομέης, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που θα εξελισσόταν στη Δημοκρατία του Μπενίν και άλλοι λαοί. Αξιοσημείωτοι είναι οι Κετού, Ισά , Ντασά, Αναγκό και άλλες υποομάδες των λαών που ομιλούν τη γλώσσα Γιορούμπα.

Αποικιοκρατική περίοδος Το 15ο και 16ο αιώνα εκδηλώθηκε το ενδιαφέρον από τις δυνάμεις της Ευρώπης. Τα επόμενα χρόνια άρχισε να διαφαίνεται η υπεροχή της Γαλλίας. Το 1671 ίδρυσε το οχυρό Ουιντάρ. Ως τα μέσα του 19ου αιώνα, η Δαχομέη άρχισε να χάνει την τοπική δύναμή της, επί βασιλείας του Γκλεγκλέ (1858-89) και του διαδόχου του, Μπεχαντζίν (1889-1894). Αυτό βοήθησε τους Γάλλους να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τη χώρα, το 1890, οπότε και η Δαχομέη έγινε γαλλικό προτεκτοράτο. Σημειώνεται ότι ήδη το 1868 είχε παραχωρηθεί από το Βασιλιά Γκλεγκλέ η Κοτονού στους Γάλλους. Το 1894, έπειτα από εκστρατείες, οι Γάλλοι κατάφεραν να καταλύσουν το Βασίλειο της Δαχομέης. Η γαλλική επέκταση συνεχίστηκε προς τα βόρεια και ως το 1898 καθορίστηκαν τα σύνορα της Δαχομέης, με τις γειτονικές αποικίες του Τόγκο και της Νιγηρίας, οι οποίες τότε ήταν υπό γερμανικό έλεγχο. Το 1899 το κράτος ονομάστηκε Δαχομέη και Εξαρτώμενα Εδάφη και αργότερα συνδέθηκε οργανικά με τις άλλες γαλλικές αποικίες στη Δυτική Αφρική. Το 1919 προσαρτήθηκε στη χώρα ένα μέρος του Τόγκο, αποτέλεσμα των συμφωνιών που ακολούθησαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πορτογαλικό ενδιαφέρον Το 1680 οι Πορτογάλοι έκτισαν το φρούριο του Αγίου Ιωάννη Βαπτιστή της Αζουντά στην Ουίντα, το οποίο εγκαταλείφθηκε οριστικά το 1861. Την 1η Αυγούστου του 1961 καταλήφθηκε και προσαρτήθηκε στη Δαχομέη. Οι Πορτογάλοι αναγνώρισαν την επικυριαρχία του Μπενίν στο φρούριο μόλις το 1985. Από το 1885 ως το 1887 η Πορτογαλία είχε ανακηρύξει ένα προτεκτοράτο στη Δαχομέη, χωρίς αποτέλεσμα.

Ανεξαρτησία Οι Γάλλοι δεν μπόρεσαν ποτέ να παγιώσουν την κυριαρχία τους ως αποικιοκράτες, καθώς οι ιθαγενείς συχνά εξεγέρθηκαν με σκοπό την ανεξαρτησία. Το 1946 η Δαχομέη απέκτησε αυτοδιοίκηση και το 1958 έγινε αυτόνομη δημοκρατία υπό γαλλική προστασία. Τελικά, η χώρα έγινε ανεξάρτητη την 1η Αυγούστου του 1960. Τα πρώτα 12 χρόνια του νεοσύστατου κράτους χαρακτηρίστηκαν από εθνοτικές συγκρούσεις και περίοδο αναταραχών. Ο γαλλόφιλος πρώτος Πρόεδρος Ιμπέρ Μαγκά ανατράπηκε σε στρατιωτικό πραξικόπημα, το 1963. Ακολούθησαν εμφύλιες συγκρούσεις και πολιτική αστάθεια, με πρωταγωνιστές το Σουρού Απιτί και τον Ζιστέν Αχομαντεγκμπέ. Μαζί με τον Μαγκά, ο καθένας από αυτούς εκπροσωπούσε μια διαφορετική περιοχή και εθνοτική ομάδα στο κράτος. Οι τρεις τους συμφώνησαν στο σχηματισμό προεδρικού συμβουλίου έπειτα από τις βίαιες εκλογές του 1970. Το Προεδρικό Συμβούλιο κυβέρνησε ως το πραξικόπημα του 1972, που οδήγησε στην ανατροπή του και στην κατάληψη της εξουσίας από το Συνταγματάρχη Ματιέ Κερέκου. Ο τελευταίος εγκαθίδρυσε μαρξιστική κυβέρνηση υπό τον έλεγχο του Επαναστατικού Στρατιωτικού Συμβουλίου (CNR). Το 1975 προχώρησε στη μετονομασία της χώρας σε Λαϊκή Δημοκρατία του Μπενίν και το 1979 το στρατιωτικό συμβούλιο διαλύθηκε και διεξήχθησαν εκλογές. Κυρίαρχη πολιτική δύναμη ήταν για αρκετά χρόνια το Κόμμα της Λαϊκής Επανάστασης του Μπενίν, το οποίο στις εκλογές του 1984 συγκέντρωσε το 98% των ψήφων. Ως τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 ο Κερέκου εγκατέλειψε το μαρξιστικό σύστημα διακυβέρνησης έπειτα από την οικονομική

226

Μπενίν κρίση και επανέφερε το καπιταλιστικό σύστημα με Κοινοβούλιο. Το 1988 αντιμετώπισε με επιτυχία απόπειρα πραξικοπήματος. Το 1990 συγκλήθηκε εθνική συνδιάσκεψη των «ενεργών δυνάμεων του έθνους» και συζητήθηκαν οι αλλαγές που απαιτούνταν και η σύνταξη νέου Συντάγματος. Ορίστηκε ένα ανώτατο συμβούλιο της δημοκρατίας, με συμμετοχή όλων των πρώην Προέδρων και αποφασίστηκε η μετονομασία του κράτους σε Δημοκρατία του Μπενίν. Παράλληλα, χορηγήθηκε αμνηστία σε όλους τους πολιτικούς κρατουμένους. Το 1991 ο Κερέκου ηττήθηκε στις προεδρικές εκλογές από το Νισεφόρ Σογκλό, πρώην αξιωματούχο της Παγκόσμιας Τράπεζας, και έγινε ο πρώτος έγχρωμος Αφρικανός Πρόεδρος που παραιτήθηκε από το αξίωμά του έπειτα από εκλογές. Ο Κερέκου επέστρεψε στην εξουσία το 1996, καθώς νίκησε στις εκλογές εκείνης της χρονιάς. Στη θητεία του αυτή μερίμνησε για την εξομάλυνση των σχέσεων με το γειτονικό Τόγκο. Το 2001 επανεξελέγη σε σχεδόν αμφίρροπες εκλογές, στις οποίες οι αντίπαλοί του έκαναν λόγο για παρατυπίες. Ο Κερέκου και ο Σογκλό δεν κατήλθαν υποψήφιοι στις προεδρικές εκλογές του 2006. Ο πρώτος επαινέθηκε ευρέως για την κίνησή του να μην αναθεωρήσει το Σύνταγμα με σκοπό την παραμονή του στο προεδρικό αξίωμα, σε αντίθεση με άλλους Αφρικανούς ηγέτες. Στις 5 Μαρτίου του 2006 διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές, που θεωρήθηκαν γενικά ελεύθερες και δίκαιες. Στο δεύτερο γύρο στις 19 Μαρτίου αναμετρήθηκαν οι νικητές του πρώτου γύρου, ο Γιαγί Μπονί και ο Αντριέν Ουνγκμπετζί. Ο Μπονί κέρδισε τις εκλογές και ορκίστηκε Πρόεδρος στις 6 Απριλίου του 2006. Το Φεβρουάριο του 2008 ο τότε Αμερικανός Πρόεδρος Τζωρτζ Γουόκερ Μπους επισκέφθηκε το Μπενίν (στις 16 Φεβρουαρίου). Η μικρή στάση του Μπους στα πλαίσια περιοδείας του στην Αφρική ήταν η πρώτη επίσκεψη σημαίνοντος ηγέτη στο μικρό αφρικανικό κράτος. Ο Πρόεδρος Μπονί ευχαρίστησε τον Αμερικανό ομόλογό του για την παροχή οικονομικής βοήθειας από τις ΗΠΑ και του απένειμε το Μεγάλο Σταυρό του Εθνικού Τάγματος του Μπενίν.

Διακυβέρνηση Το Μπενίν είναι Προεδρική Δημοκρατία, με αρχηγό Κράτους και της Κυβέρνησης τον εκάστοτε Πρόεδρο στα πλαίσια ενός πολυκομματικού συστήματος. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από τον Πρόεδρο, οποίος εκλέγεται για πενταετή θητεία από το λαό με καθολική ψηφοφορία. Η νομοθετική εξουσία ασκείται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την Εθνοσυνέλευση. Η τελευταία αριθμεί 83 μέλη, τα οποία εκλέγονται κάθε 4 χρόνια με καθολική ψηφοφορία. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη από την εκτελεστική και από τη νομοθετική εξουσία. Στις 30 Νοεμβρίου του 1975 η χώρα έγινε λαϊκή δημοκρατία και την 1η Μαρτίου του 1990 μετονομάστηκε σε Δημοκρατία του Μπενίν. Μία ημέρα νωρίτερα, στις 28 Φεβρουαρίου του 1990, τερματίστηκε η μονοκομματική διακυβέρνηση. Η χώρα έχει Σύνταγμα από τις 2 Δεκεμβρίου του 1990, οπότε εγκρίθηκε με δημοψήφισμα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Δείκτη για την Ελευθερία του Τύπου, το Μπενίν ήταν στην 53η θέση μεταξύ 169 κρατών, για το έτος 2007. Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν το 2006. Πρόεδρος εξελέγη στο δεύτερο γύρο με 74,6% των ψήφων ο Γιαγί Μπονί.

227

Μπενίν

Διοικητική διαίρεση Η χώρα υποδιαιρείται σε 12 επαρχίες ή διαμερίσματα (στα γαλλικά: départements), τα οποία επιμέρους υποδιαιρούνται σε 77 κοινότητες. Το 1999 τα προηγούμενα έξι διαμερίσματα χωρίστηκαν το καθένα σε δύο μισά, δημιουργώντας τα σημερινά 12. Τα έξι νέα διαμερίσματα δεν έχουν ακόμα πρωτεύουσα.

Οικονομία Η οικονομία παραμένει υπανάπτυκτη και βασίζεται κυρίως στον πρωτογενή τομέα. Τα γεωργικά προϊόντα αλλά και η εκτροφή βοοειδών και άλλων ζώων δεν επαρκούν για τις διατροφικές ανάγκες του κράτους. Οι βιομηχανικές δραστηριότητες είναι περιορισμένες και αφορούν την επεξεργασία γεωργικών προϊόντων, όπως το βαμβάκι, λαδιού στα σύγχρονα ελαιοτριβεία και ελάχιστα άλλα εργοστάσια. Η χώρα διαθέτει πετρέλαιο, μάρμαρο, χρυσό και βασικό προϊόν της είναι το βαμβάκι. Καλλιεργούνται, επίσης, ελαιοφοίνικας, καλαμπόκι, μανιόκα, καθώς επίσης και κεχρί και γλυκοπατάτα στα κεντρικά και βόρεια της χώρας. Οι κύριες εξαγωγές είναι βαμβάκι και ελαιώδη Διοικητική διαίρεση του Μπενίν φυτά. Στα βόρεια οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία. Η εκμετάλλευση των δασών σχεδόν αποκλειστικά γίνεται για την παραγωγή καυσόξυλων. Παράγονται αλιεύματα που προορίζονται για την εγχώρια κατανάλωση. Τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες για την ανάπτυξη του τουρισμού. Η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται σε θερμοηλεκτρικά και υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Η χώρα αναγκάζεται να εισαγάγει ενέργεια, με σκοπό να καλύψει τις ανάγκες της. Παρά το γεγονός ότι τα συνδικάτα στο Μπενίν αποτελούν το 75% του επίσημου εργατικού δυναμικού, η Διεθνής Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ITCU) τονίζει τα κύρια προβλήματα, που είναι η παιδική εργασία, η ανισότητα στους μισθούς των γυναικών και η εξαναγκαστική εργασία.[6] Νομισματική μονάδα της χώρας είναι το Φράγκο CFA Δυτικής Αφρικής. Η υποτίμηση του νομίσματος κατά 50% το 1994 σε όλες τις χώρες της ζώνης του φράγκου στην Κεντρική και στη Δυτική Αφρική είχε αποτέλεσμα να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα του Μπενίν. Τα τελευταία χρόνια υποχώρησε αρκετά ο πληθωρισμός, ο οποίος διαμορφώθηκε στο 3,5% το 2005. Η ανεργία επίσης βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα.

Δημογραφία Πολυάριθμες εθνοτικές ομάδες συγκροτούν τον πληθυσμό του κράτους. Οι μορφολογικές και πολιτιστικές διαφορές ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες είναι χαρακτηριστικές. Η παλαιότερη ομάδα είναι οι Παλαιονεγρίτες, που κατοικούν στα βόρεια του κράτους και διακρίνονται επιμέρους σε άλλες ομάδες (Σόμπα. Καμπρέ, Πίλα Πίλα κλπ.). Στα βόρεια της χώρας ζουν οι Μπαρίμπα, ένας σουδανικός πληθυσμός, όπως επίσης οι Φουλανί και οι Ντέντι. Οι Φον αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα στο Μπενίν, με 1,7 εκατομμύρια να μιλούν τη γλώσσα Φον (με βάση στοιχεία του 2001), ακολοθούμενοι από διάφορες ομάδες Γιορούμπα (1,2 εκατομμύρια), τους Άια (600.000), τους Μπαρίμπα (460.000), τους Αγίζο (330.000), τους Φούλμπε (310.000) και τους Γκουν (240.000). Κοντά στα λιμάνια του νότου απαντώνται και κάτοικοι που κατάγονται από τους σκλάβους της Βραζιλίας, οι οποίοι επέστρεψαν. Το 99% του σημερινού πληθυσμού είναι αφρικανικές εθνότητες και λίγες χιλιάδες άτομα είναι Ευρωπαίοι, κυρίως Γάλλοι. Υπάρχουν επίσης Ασιάτες (κυρίως Λιβανέζοι) και Ινδοί.

228

Μπενίν

229

Η αστικοποίηση είναι περιορισμένη στη χώρα, καθώς το 44% του συνολικού πληθυσμού ζει στις πόλεις.

Θρησκεία Σύμφωνα με την απογραφή του 2002, το 27,1 του πληθυσμού είναι Ρωμαιοκαθολικοί, 24,4 % Μουσουλμάνοι και το 17,3% ασπάζονται το βουντού. Το 50% περίπου του συνολικού πληθυσμού ασπάζεται ανιμιστικές θρησκείες. [7] Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί Χριστιανοί έχουν εισαγάγει τις θεότητες του βουντού στη χριστιανική θρησκεία.

Ναός στο Κοτονού.

Γλώσσα Η επίσημη γλώσσα είναι η γαλλική. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια σε αρκετά εκπαιδευτήρια διδάσκεται και η αγγλική γλώσσα. Ομιλούνται επίσης διάφορα ιδιώματα, μεταξύ των οποίων η γλώσσα Φον και η Γιορούμπα στα νότια, όπως επίσης και ιδιώματα της Μπουρκίνα Φάσο στο βορρά. Στα βορειοανατολικά μιλούν το ιδίωμα ντέντι και άλλες διαλέκτους.

Πόλεις Μεγαλύτερη πόλη και εμπορική πρωτεύουσα είναι η Κοτονού. Σημαντικό λιμάνι είναι η πρωτεύουσα Πόρτο-Νόβο, ενώ ιστορικής σημασίας πόλη είναι η Αμπομέι, άλλοτε πρωτεύουσα του Βασιλείου της Δαχομέης (των Φον). Ο Βασιλιάς των Φον συνεχίζει να κατοικεί εκεί. Το 1892 η πόλη και τα ανάκτορά της πυρπολήθηκαν από τους Γάλλους. Η πόλη Ουίντα αποτελεί την πνευματική έδρα των βουντού και είναι γνωστή τοπικά ως Glexwe. Κατά την πορτογαλική κατοχή υπήρξε σταθμός δουλεμπορίου. Στην επαρχία Ατακόρα υπάρχουν οχυρωμένες θέσεις.

Ένοπλες Δυνάμεις Οι Ένοπλες Δυνάμεις της αφρικανικής χώρας αριθμούσαν τα 4.550 άτομα σύμφωνα με στοιχεία του 2003. Παραμένει η συνοριακή διένεξη με την Μπουρκίνα Φάσο, για δύο χωριά στα σύνορα των δύο χωρών.

Επικοινωνίες και μεταφορές Το οδικό δίκτυο εκτείνεται στα 16.000 χλμ. εκ των οποίων μόνο τα 1.400 ήταν ασφαλτοστρωμένα το 2005. Λειτουργεί επίσης σιδηροδρομικό δίκτυο, που έχει μήκος 578 χλμ. Τα σημαντικότερα λιμάνια βρίσκονται στις μεγάλες πόλεις (Πόρτο-Νόβο, Κοτονού). Στη συμπρωτεύουσα, Κοτονού, βρίσκεται και το μοναδικό διεθνές αεροδρόμιο της χώρας. Λειτουργούν άλλα έξι αεροδρόμια. Τον Απρίλιο του 2009 η ΕΕ συμπεριέλαβε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη της, για λόγους ασφαλείας.[8] H οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Πολιτισμός και αξιοθέατα Στο Μπενίν βρέθηκαν ίχνη ενός σημαντικού πολιτισμού από την εποχή τριών βασιλείων: Αμπομέι, Κοπκόν και Αλάντα (17ος αιώνας)[9] Πιστεύεται ότι στο Μπενίν ξεκίνησε η θρησκεία βουντού και διαδόθηκε από εκεί στην Καραϊβική Θάλασσα και σε μέρη της Βόρειας Αμερικής από δούλους. Από το 1992 το βουντού αναγνωρίζεται ως επίσημη θρησκεία στη χώρα και στις 10 Ιανουαρίου εορτάζεται κάθε χρόνο η Εθνική Γιορτή του Βουντού. Στα νότια της χώρας τα δίδυμα παιδιά θεωρούνται σημαντικά και για το λόγο αυτό τα δίνουν ειδικά ονόματα.

Μπενίν Κατά την ακμή του βασιλείου των Φον, το 18ο αιώνα, δημιουργήθηκαν έργα τέχνης, κυρίως γλυπτά, τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα. Τα περισσότερα από αυτά είναι από σίδερο, από πηλό, από ξύλο και άλλα υλικά, ενώ είναι ζωγραφισμένα με ζωηρά χρώματα. Στις πύλες του παλατιού υπάρχουν ανάγλυφα που παριστάνουν ζώα και συμβολίζουν τη δύναμη του Βασιλιά. Η λαογραφική παράδοση της χώρας είναι πολύ πλούσια , όπως και η μουσική της. Τοπικά και παραδοσιακά μουσικά όργανα είναι τα κρουστά που χρησιμοποιούν κατά τις λατρευτικές τελετές τους για την επίκληση των θεών τους, οι Φον και οι Γιορούμπα. Ωστόσο, άνθηση παρουσιάζουν και τα νεότερα μουσικά ιδιώματα, όπως το αφροφάνκ. Η σύγχρονη μουσική χαρακτηρίζεται από επιρροές από την αφρικανική μουσική της Νιγηρίας και της Γκάνας αλλά και από το γαλλικό τραγούδι. Γνωστά πρόσωπα από τον καλλιτεχνικό χώρο που κατάγονται από το Μπενίν είναι ο υποψήφιος για Όσκαρ ηθοποιός και χορευτής Τζιμόν Χανσού (γενν. στις 24 Απριλίου του 1964 και έγινε Αμερικανός πολίτης), όπως επίσης και η τραγουδίστρια Αντζελίκ Κιτζό (γεννήθηκε στο Κοτονού), η οποία προτάθηκε πέντε φορές για Βραβείο Γκράμι και έγινε Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF. Στην παραλία της Ουιντά, όπου λειτουργεί και Μουσείο της Ιστορίας της πόλης αυτής, δεσπόζει το μνημείο που ονομάζεται «Σημείο από όπου δεν υπάρχει γυρισμός». Σε αυτό αναπαριστάται η εποχή της δουλείας. Επίσης, στην πόλη αυτή βρίσκεται και το πάρκο Ιερό Δάσος, με μπρούντζινα αγάλματα, που παριστάνουν διάφορες αφρικανικές θεότητες. Το 1985 δύο βασιλικά ανάκτορα στην Αμπομέι που σώθηκαν από την επιδρομή των Γάλλων το 1892, χαρακτηρίστηκαν Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ. Στην ίδια πόλη εδρεύει Ιστορικό Μουσείο. Ο επισκέπτης μπορεί επίσης να θαυμάσει ναούς, το Βοτανικό Κήπο της Κοτονού, το μουσείο Τέχνης και Εθνογραφίας στο Πόρτο-Νόβο και πολλά άλλα μνημεία.

Υγεία και περίθαλψη Στη διάρκεια της δεκαετίας του ‘ 80, λιγότερο από το 30% του πληθυσμού είχε πρόσβαση σε υγειονομικές υπηρεσίες για περίθαλψη. Το Μπενίν είχε το μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας παιδιών ηλικίας κάτω των 5 ετών στην Αφρική. Έπειτα από την Πρωτοβουλία του Μπαμάκο, η κατάσταση άλλαξε δραματικά και το υγειονομικό σύστημα αναμορφώθηκε με αποτέλεσμα την αποτελεσματικότερη παροχή υγειονομικών υπηρεσιών.[10] Τα αποτελέσματα ήταν θετικά και η υγειονομική κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά.[11] Το προσδόκιμο ζωής ήταν το 2009 τα 51,9 χρόνια για τους άνδρες και τα 54,22 έτη για τις γυναίκες.

Εκπαίδευση Η εκπαίδευση δεν είναι υποχρεωτική στο κράτος ούτε δωρεάν.[12] . Χαρακτηριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι στα σχολεία φοιτούν περισσότερα αγόρια από ότι κορίτσια. Η αναλογία μαθητών προς δασκάλους αυξήθηκε από 36:1 το 1990 σε 53:1 το 1997. Ο αναλφαβητισμός (δείκτης) είναι γύρω στο 60% στους ενηλίκους.[13] . Το 1990 διεξήχθη εθνική συνδιάσκεψη για την παιδεία (Etats Généraux de l'Education-EGE) και υιοθετήθηκε εθνική πολιτική και Σχολική αίθουσα στο Μπενίν στρατηγική για την παιδεία. Ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, σταδιακά η κυβέρνηση του Μπενίν προέβη σε μεταρρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα. Η εγγραφή στα σχολεία αυξήθηκε και έφτασε το 96% το 2004 ενώ η εγγραφή κοριτσιών από 36% το 1990 έφτασε το 84% το 2004. Το εκπαιδευτικό σύστημα ανά βαθμίδα έχει ως εξής αναφορικά με το χρόνο φοίτησης::[14] • Δημοτικό Σχολείο: 6 χρόνια • Γυμνάσιο: 4 χρόνια

230

Μπενίν • Λύκειο: 3 χρόνια • Πτυχίο μπάτσελορ: 3 έτη • Πτυχίο Μάστερ: 4 έτη Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική για τα παιδιά ηλικίας από 6 ως 11 ετών. Η φοίτηση στο νηπιαγωγείο είναι διετής ή τριετής. Δημόσια Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια υπάρχουν σε μεγάλες πόλεις, όπως το Κοτονού και το Πόρτο-Νόβο. Η βαθμολογική κλίμακα είναι από 0-20. Στη χώρα λειτουργούν επίσης και ιδιωτικά σχολεία. Το πανεπιστήμιο του Μπενίν έχει 10 παραρτήματα.

Διεθνείς σχέσεις Η χώρα είναι μέλος των οργανισμών:ACP, AfDB, APM, AU, BTWC, CEMAC, CTBT, ECOWAS, ENMOD, FAO, G-77, IAEA, IBRD, ICAO, ICCt, ICFTU, ICRM, IDA, IDB, IFAD, IFC, IFRCS, ILO, IMF, IMO, Interpol, IOC, IOM, IPU, ISO (ανταπόκριση), ITSO, ITU, KP, MIGA, NAM, NPT, NTBT, OIC, OIF, OPCW, UN, UNCTAD, UNESCO, UNFCC, UNHCR, UNIDO, UNWTO, UPU, WADB (περιφερειακά), WAEMU, WCL, WCO, WFTU, WHO, WIPO, WMO, WTO.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%BD& params=8. 8333_N_2. 1833_E_type:city [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%BD& params=06_28_00_N_02_36_00_E_type:city [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ bn. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=638& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Συλλογικό έργο, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Παγκόσμια Ιστορία, τόμος Β΄, Εκδοτική Αθηνών, σελ. 112 [6] Serious violations of core labour standards in Benin, Burkina Faso and Mali (http:/ / www. icftu. org/ displaydocument. asp?Index=991220267& Language=EN). ICFTU Online (ανακτήθηκε 30-07-2007 ) [7] International Religious Freedom Report 2007: Benin (http:/ / www. state. gov/ g/ drl/ rls/ irf/ 2007/ 90082. htm). United States Bureau of Democracy, Human Rights and Labor (14 Σεπτεμβρίου 2007). [8] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ europe/ 7990561. stm), Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009. [9] Νέα Εγκυκλοπαιδεία, τ. 16, σελ. 457, εκδ. Μαλλιάρης Παιδεία, 2006. [10] Bamako Initiative revitalizes primary health care in Benin (http:/ / www. who. int/ inf-new/ child6. htm) (ανακτήθηκε 28-12-2006 ) [11] Implementation of the Bamako Initiative: strategies in Benin and Guinea (http:/ / www. ncbi. nlm. nih. gov/ entrez/ query. fcgi?cmd=Retrieve& db=PubMed& list_uids=10173105& dopt=Abstract) (ανακτήθηκε 28-12-2006 ) [12] "Benin" (http:/ / www. dol. gov/ ilab/ media/ reports/ iclp/ tda2001/ benin. htm). Findings on the Worst Forms of Child Labor (2001). Bureau of International Labor Affairs, Αμερικανικό Υπουργείο Εργασίας (2002). [13] Education: Programs (http:/ / www. usaid. gov/ bj/ education/ programs. html). USAID Μπενίν [14] Εκπαιδευτικό Σύστημα στη Δημοκρατία του Μπενίν (http:/ / cotonou. usembassy. gov/ facts_about_benin. html). Πρεσβεία των ΗΠΑ, Κοτονού

231

Μπενίν

232

Βιβλιογραφία • Adam, Kolawolé Sikirou and Michel Boko (1983), le Bénin. SODIMAS, Cotonou and EDICEF, Paris. • Godfrey Mwakikagile, Military Coups in West Africa Since The Sixties, Huntington, New York: Nova Science Publishers, Inc., 2001, chapter on Benin. • Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ, ΔΟΜΗ, 2007, τ. 9, σελ. 509-531.

Εξωτερικές συνδέσεις • • • • • • • •

Πύλη της Κυβέρνησης του Μπενίν (http://www.gouv.bj/) (επίσημος ιστότοπος) allAfrica - Μπενίν (http://allafrica.com/benin/) σύνδεσμοι τίτλων ειδήσεων Allafrica news - Μπενίν (http://www.africatime.com/Benin/) LC2 international TV (http://www.lc2international.tv/) (Live TV ) BBC News (http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/africa/country_profiles/1064527.stm) - Μπενίν Πληροφορίες για τη χώρα από το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ (http://www.state.gov/p/af/ci/bn/) Σύντομο προφίλ της χώρας (http://go.worldbank.org/KPRJBA2OZ0) από την Παγκόσμια Τράπεζα Η ανώτερη εκπαίδευση του Μπενίν από το Κολέγιο της Βοστώνης (http://www.bc.edu/bc_org/avp/soe/ cihe/inhea/profiles/Benin.htm)

• Λογοτέχνιδες του Μπενίν (http://www.arts.uwa.edu.au/AFLIT/CountryBeninEN.html) • Φωτοθήκη από Μπενίν (http://www.asmat.eu/html/fotografie_benin_e.html) • Ταξίδι στο Μπενίν (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ecom1_1_27/01/2009_264924), Καθημερινή, 11 Μαρτίου 2009. bjn:Benin

233

Μποτσουάνα Μποτσουάνα Συντεταγμένες: 21°46′00″S 24°01′60″E-21.7667, 24.0333 [1]

Σημαία της Μποτσουάνας Εθνόσημο της Μποτσουάνας Εθνικό σύνθημα: Pula (Βροχή) Εθνικός ύμνος: Fatshe leno la rona (Ας είναι ευλογημένη αυτή η ευγενής γη)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Γκαμπορόνε 24°40′S 25°55′E-24.667, 25.917 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά, Τσουάνα (εθνική)

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Ίαν Χάμα Αντιπρόεδρος Μομπάτι Μεράφε

Ανεξαρτησία Από το Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

30 Σεπτεμβρίου 1966 Μάρτιος 1965 (σε ισχύ από την ανεξαρτησία)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

600.370 km2 (47η) 2,5 4.013 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

1.990.876 [3] α (145η) 3,32 κατ./km² (227η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

24,186 δισ. $[4] (108η) 13.417 $[4] (62η)

Μποτσουάνα

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

234 10,808 δισ. $[4] (119η) 5.995 $[4] (72η) 0,694 (125η) – μεσαίος

Νόμισμα

Πούλα (BWP)

Ζώνη ώρας

CAT (UTC +2)

Internet TLD

.bw

Κωδικός κλήσης

+267

α. Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Μποτσουάνα, (Botswana), επίσημα Δημοκρατία της Μποτσουάνας[5] (Αγγλικά: Republic of Botswana, στη γλώσσα Τσουάνα ή Σετσουάνα: Lefatse la Botswana), είναι μεσόγεια χώρα στη νότια Αφρική. Έχει έκταση 600.370 τετραγωνικά χλμ. και πληθυσμό 1.990.876 κατοίκους, με βάση εκτιμήσεις του 2009[3] . Οι πολίτες της Μποτσουάνα λέγονται Μπατσάνα (στον ενικό Μοτσάνα), ανεξαρτήτως εθνικότητας. Παλαιότερα βρετανικό προτεκτοράτο Μπετσουαναλάνδη, η Μποτσουάνα πήρε το όνομά της όταν έγινε ανεξάρτητη εντός της Κοινοπολιτείας στις 30 Σεπτεμβρίου 1966. Συνορεύει με τη Νότια Αφρική στα νότια και νοτιοανατολικά, τη Ναμίμπια στα δυτικά, τη Ζάμπια στα βόρεια και τη Ζιμπάμπουε στα βορειοανατολικά. Η οικονομία της χώρας είναι στενά συνδεδεμένη με την οικονομία της Νότιας Αφρικής και σε αυτήν κυριαρχούν τα ορυκτά (κυρίως διαμάντια), ο τουρισμός και η αγελαδοτροφία. Μεγάλο μέρος της χώρας καλύπτεται από άγρια φύση και αποτελεί τουριστικό πόλο έλξης. Το 1986 υπήρχαν έξι μεγάλα εθνικά πάρκα και 40 ελεγχόμενες οργανωμένες περιοχές για φωτογραφήσεις και έξι περιοχές για σαφάρι και κυνήγι.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 61,85 χρόνια (61,72 χρόνια οι άνδρες και 61,99 οι γυναίκες).[3]

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι Προεδρική Δημοκρατία.Πρόεδρος είναι ο Ίαν Χάμα με αντιπρόεδρο τον Μομπάτι Μεράφε.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3]

Γενικές εκλογές 2009 Το Κοινοβούλιο αποτελείται από 61 έδρες. Εξ αυτών, οι 57 εκλέγονται σε ισάριθμες μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες. Η καθεμία από αυτές εκλέγει έναν βουλευτή. Υπάρχουν και 4 προεπιλεγμένες έδρες. Για το ποιος θα τις καταλάβει αποφασίζουν οι εκλεγμένοι βουλευτές. Εκτός από τις εκλογές για κοινοβούλιο, την ίδια μέρα διεξάγονται και εκλογές για τοπικά συμβούλια. Οι τελευταίες γενικές (προεδρικές και βουλευτικές) εκλογές διεξήχθησαν στις 16 Οκτωβρίου 2009.Όπως αναμενόταν, το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα της Μποτσουάνας κέρδισε τις εκλογές και ο υποψήφιός του Ίαν Χάμα εκλέγεται πρόεδρος. [6]

Μποτσουάνα

235

Αποτελέσματα Κόμματα

Ψήφοι

Δημοκρατικό Κόμμα της Μποτσουάνας

290.099

53,26

Εθνικό Μέτωπο της Μποτσουάνας (BNF)

119.509

21,94

–6

Κόμμα του Κογκρέσου της Μποτσουάνας (BCP)

104.302

19,15

Κίνημα Συμμαχία για την Μποτσουάνα (BAM)

12.387

2,27

Ανεξάρτητοι

10.464

1,92

7.554

1,39

—

292

0,05

—

0,00

—

Έγκυρα ψηφοδέλτια

544.647

98,12

Άκυρα ψηφοδέλτια

10.431

1,88 57

—

Λαϊκό Κόμμα της Μποτσουάνας (BPP) Κίνημα Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν για την Μποτσουάνα (MELS) Οργάνωση Τιχόκο Τίρο

Σύνολα Εκλογικό σώμα και συμμετοχή Πηγή: Independent Electoral Commission

555.078 100,00 723.617

Έδρες +/–

76,71

[7]

Διοικητική διαίρεση Η χώρα διαιρείται σε 9 περιφέρειες (districts): 1. Κεντρική 2. Γκάνζι 3. Κεγκαλαγκάντι 4. Κεγκατλένγκ 5. Κουένενγκ 6. Βορειοανατολική 7. Βορειοδυτική 8. Νοτιοανατολική 9. Νοτιότερη Αυτές διαιρούνται επιπλέον σε 28 υποπεριφέρειες (subdistricts). Κυριότερες πόλεις είναι η Γκαμπορόνε (ή Χαμπρόν), που αποτελεί και την πρωτεύουσα, η Φράνσισταουν και άλλες.

Περιφέρειες της Μποτσουάνας.

Μποτσουάνα

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CE%B1& params=-21. 7667_N_24. 0333_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CE%B1& params=24_40_S_25_55_E_type:city [3] Μποτσουάνα (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ bc. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=616& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Υπηρεσία εκδόσεων, διοργανικό εγχειρίδιο σύνταξης κειμένων (http:/ / publications. europa. eu/ code/ el/ el-5000500. htm) [6] Reuters Africa (http:/ / af. reuters. com/ article/ topNews/ idAFJOE59G03U20091017?pageNumber=1& virtualBrandChannel=0) Botswana's BDP ahead in election results, 17 Οκτωβρίου 2009. [7] http:/ / www. iec. gov. bw/ elections/ results. php

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Ταξιδιωτικό αφιέρωμα (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ecom1_1_26/05/2009_281376) Περιοδικό Passport-Καθημερινή

236

237

Μπουρκίνα Φάσο Μπουρκίνα Φάσο Συντεταγμένες: 12°16′00″N 2°04′00″W12.2667, -2.0667 [1]

Σημαία της Μπουρκίνα Φάσο Εθνόσημο της Μπουρκίνα Φάσο Εθνικό σύνθημα: Unite-Progres-Justice Ενότητα-Πρόοδος-Δικαοσύνη Εθνικός ύμνος: Une Seule Nuit (Μία μόνο νύχτα)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ουαγκαντουγκού 12°22′13″N 1°31′29″W12.3703, -1.5247 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα Πρόεδρος Μπλεζ Κομπαορέ Πρωθυπουργός Τέρτιους Ζόνγκο

Ανεξαρτησία Από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

5 Αυγούστου 1960 11 Ιουνίου 1991 (τελ. τροποπ. 2002)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

274.222 km2 (74η) 0,1 3.193 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

15.746.232[3] α (63η) 57,43 κατ./km² (143η)

Μπουρκίνα Φάσο

238

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

18,719 δισ. $[4] (121η) 1.303 $[4] (159η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

7,780 δισ. $[4] (129η) 542 $[4] (160η)

ΔΑΑ (2007)

0,389 (177η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο CFA Δυτικής Αφρικής (XOF)

Ζώνη ώρας

GMT (UTC +0)

Internet TLD

.bf

Κωδικός κλήσης

+226

α.

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Μπουρκίνα Φάσο είναι χώρα της Δυτικής Αφρικής. Δεν έχει πρόσβαση στη θάλασσα και περιβάλλεται από έξι χώρες: το Μάλι στο βορρά, το Νίγηρα στα ανατολικά, το Μπενίν στα νοτιοανατολικά, το Τόγκο και τη Γκάνα στα νότια και την Ακτή Ελεφαντοστού στα νοτιοδυτικά. Η χώρα ήταν γνωστή ως Άνω Βόλτα. Στις 4 Αυγούστου 1984 ο πρόεδρος Τόμας Σανκαρά (Thomas Sankara) άλλαξε το όνομα έτσι ώστε να σημαίνει «χώρα των εντίμων ανθρώπων» στις δύο μεγαλύτερες ιθαγενείς γλώσσες την Μοσσί (Mossi) και την Ντιούλα (Dioula). Ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Γαλλία το 1960. Η κυβερνητική αστάθεια τις δεκαετίες 70 και 80 ακολουθήθηκε από πολυκομματικές εκλογές στις αρχές της δεκαετίας του 90. Χιλιάδες αγρότες της χώρας μεταναστεύουν κάθε χρόνο προς τα νότια στην Ακτή Ελεφαντοστού και τη Γκάνα. Η πρωτεύουσα Ουαγκαντουγκού είναι γνωστή από τους ντόπιους και ως "Ουάγκα"(Ouaga).

Γεωγραφία Κλίμα Η Μπουρκίνα Φάσο έχει κυρίως τροπικό κλίμα με δύο ξεχωριστές εποχές:την βροχερή περίοδο με 600 ως 900 μμ βροχόπτωσης, και την ξηρή περίοδο. Η βροχερή περίοδος διαρκεί περίπου 4 μήνες, από Μάιο/Ιούνιο ως Σεπτέμβριο και είναι πιο σύντομη στα βόρεια της χώρας.

Ιστορία Προϊστορία Όπως όλη η δυτική Αφρική, η Μπουρκίνα Φάσο κατοικήθηκε νωρίς, κυρίως από κυνηγούς - τροφοσυλλέκτες στο βορειοδυτικό της τμήμα (12000 με 5000 π.Χ.). Το 1973 ανακαλύφθηκαν τα εργαλεία τους (ξυστήρια,κοπίδια και κεφαλές βελών). Η χρήση του σιδήρου, της κεραμικής και των λίθων ήρθε γύρω στα 1500 με 1000 π.Χ., μαζί με πνευματικές αναζητήσεις, όπως καταδεικνύεται από ερείπια τάφων που ανακαλύφθηκαν. Κατά τη διάρκεια των 15ου και 16ου αιώνα η Μπουρκίνα Φάσο υπήρξε σημαντικό οικονομικό κέντρο της Αυτοκρατορίας Σονγκάι (Songhai).

Μπουρκίνα Φάσο

239

Αποικιοκρατία και ανεξαρτησία Το 1896 το βασίλειο των Μόσσι ηττήθηκε από τις Γαλλικές δυνάμεις και η χώρα έγινε γαλλικό προτεκτοράτο. Το 1898 το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είχε κατακτηθεί. Το 1904 η περιοχή της Μπουρκίνα Φάσο ενσωματώθηκε στη Γαλλική Δυτική Αφρική. Η χώρα κατέκτησε την ανεξαρτησία της το 1960. Το 1966 έγινε το πρώτο στρατιωτικό πραξικόπημα στη χώρα. Η τάξη αποκαταστάθηκε το 1978. Ακολούθησαν άλλα δύο πραξικοπήματα,το τελευταίο από τον Τομάς Σανκαρά (Thomas Sankara). Ο σημερινός πρόεδρος Μπλεζ Κομπαορέ (Blaise Compaoré) βρίσκεται στην εξουσία από το 1987, ύστερα από πραξικόπημα κατά το οποίο δολοφονήθηκε ο Τομάς Σανκαρά.

Διακυβέρνηση Το Σύνταγμα της 2ας Ιουνίου του 1991 καθιέρωσε ημιπροεδρική κυβέρνηση με κοινοβούλιο (Assemblée). Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται κάθε 5 χρόνια και μπορεί να διαλύσει το κοινοβούλιο.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3]

Προεδρικές εκλογές 2010 Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 21 Νοεμβρίου 2010. Ο πρόεδρος Μπλεζ Κομπαορέ επανεξελέγη με ποσοστό 81% των ψήφων.[5]

Προηγούμενες Προεδρικές εκλογές 2005 Υποψήφιοι - Κόμματα Μπλεζ Κομπαορέ - Κογκρέσο για τη Δημοκρατία και την Πρόοδο (Congrès pour la Démocratie et le Progrès) Bénéwendé Stanislas Sankara - Ένωση για Αναγέννηση /Κόμμα Σανκαριστών (Union pour la Renaissance/Mouvement Sankariste)

Ψήφοι

1.660.148 80,35 100.816

4,88

Laurent Bado - Εθνικό Κόμμα Αναγέννησης (Parti de la Renaissance Nationale)

53.743

2,60

Philippe Ouédraogo - Κόμμα για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό (Parti pour la Démocratie et le Socialisme)

47.146

2,28

Ram Ouédraogo - Συναγερμός των Οικολόγων της Μπουρκίνα

42.061

2,04

Ali Lankoandé - Κόμμα για τη Δημοκρατία και την Πρόοδο /Σοσιαλιστικό Κόμμα (Parti pour la Démocratie et le Progrès/Parti Socialiste)

35.949

1,74

Norbert Tiendrébéogo - Μέτωπο των Κοινωνικών Δυνάμεων (Front des Forces Sociales)

33.353

1,61

Soumane Touré - Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας (Parti Africain de l’Indépendance)

23.266

1,13

Gilbert Bouda - Κόμμα των Μπουρκιναμπέ για την Επανάληψη της Ψηφοφορίας

21.658

1,05

Pargui Emile Paré - Συμμαχία Σοσιαλιστών

17.998

0,87

Hermann Yaméogo - Εθνική Ένωση για την Άμυνα και τη Δημοκρατία

15.685

0,76

Toubé Clément Dakio - Ένωση για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη

7.741

0,37

Nayabtigungu Congo Kaboré - Κίνημα για Ανοχή και Πρόοδο

6.706

0,32

Μπουρκίνα Φάσο

240

Σύνολο (συμμετοχή 57,7 %)

2.066.270 100,0

Λευκά

196,629

Σύνολο ψήφων

2,262,899

Εγγεγραμμένοι

3,924,328

Βουλευτικές εκλογές 2007 Κόμματα

Ψήφοι

% Έδρες +/-

Κογκρέσο για τη Δημοκρατία και την Πρόοδο (Congrès pour la Démocratie et le Progrès)

73 +16

Ένωση για Δημοκρατία και Ομοσπονδία /Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός (Alliance pour la démocratie et la féderation/Rassemblementdémocratique africain )

-3

Ένωση για τη Δημοκρατία (Union pour la République)

Ένωση για την Αναγέννηση/Κίνημα Σανκαριστών (Union pour la Renaissance/Mouvement Sankariste)

Συσπείρωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Μπουρκίνας (Convention des Forces Démocratiques de Burkina)

Ένωση των Κομμάτων των Σανκαριστών(Union des Partis Sankarist)

Κόμμα για τη Δημοκρατία και την Πρόοδο /Σοσιαλιστικό Κόμμα (Parti pour la Démocratie et le Progrès/Parti Socialiste)

-8

Συναγερμός για την Ανάπτυξη στην Μπουρκίνα (Rassemblement pour le Développement du Burkina)

Κόμμα για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό (Parti pour la Démocratie et le Socialisme)

±0

Κόμμα για την Εθνική Αναγέννηση (Parti de la Renaissance Nationale)

-3

Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας (του Τουρέ) (Parti Africain de l’Indépendance)

-4

Λαϊκός Συναγερμός του Πολίτη (Rassemblement Populaire des Citoyens)

Ένωση για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Πρόοδο(Union pour la Démocratie et le Progrès Social)

Σύνολο (συμμετοχή 56.4 %)

2,520,488 100.0

Λευκά Σύνολο ψήφων Σύνολο εδρών

Πηγή: African Elections Database

111

Μπουρκίνα Φάσο

Διοικητική διαίρεση Η χώρα διαιρείται σε 13 διοικητικές περιφέρειες (regions), 45 επαρχίες (provinces) και 301 διαμερίσματα (departements). Οι περιφέρειες είναι: • Μπουκλ ντι Μουούν (Boucle du Mouhoun) • Κασάντ|(Cascades) • • • • • • •

Κεντρική Κεντρική-ανατολική Κεντρική-βόρεια Κεντρική-δυτική Κεντρική-νότια Ανατολική Οτ-Μπασέν (Hauts-Bassins)

• Βόρεια • Κεντρικά Υψίπεδα (Plateau-Central) • Σαχέλ (Sahel) • Νοτια-δυτική

Οικονομία Η Μπουρκίνα Φάσο είναι μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Η γεωργία απασχολεί το 80% περίπου του εργατικού δυναμικού. Η ανεργία έχει οδηγήσει σε μεγάλα μεταναστευτικά κύματα: π.χ. 3 εκατομμύρια κατοίκων ζουν στην Ακτή του Ελεφαντοστού. Ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας στηρίζεται στη διεθνή βοήθεια. Η χώρα δεν έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο με τους φορολογικούς παραδείσους, ωστόσο η Γερμανία διά του υπουργού Οικονομικών, Πέερ Στάινμπρουκ (Peer Steinbrueck) συνέκρινε τις πρακτικές αναφορικά με το τραπεζικό απόρρητο στο Λουξεμβούργο με την αφρικανική χώρα, η οποία διά του πρεσβευτή της, απαίτησε συγνώμη από τον υπουργό.[6]

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας (15.746.232, με βάση εκτιμήσεις του 2009[3] ) έχει πληγεί από το AIDS. Ως αποτέλεσμα υπάρχει χαμηλό προσδόκιμο ζωής, υψηλή παιδική θνησιμότητα και χαμηλός δείκτης ανάπτυξης του πληθυσμού. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 52,95 χρόνια (51,04 χρόνια οι άνδρες και 54,91 οι γυναίκες).[3] Εκτός από παραδοσιακές Αφρικανικές θρησκείες στη χώρα υπάρχουν οπαδοί του Ισλάμ και του Χριστιανισμού. Η εκπαίδευση είναι δωρεάν αλλά όχι υποχρεωτική και μόνο το 29% των παιδιών σε ηλικία δημοτικού παίρνουν μια βασική εκπαίδευση. Οι θεσμοί ανώτερης εκπαίδευσης στη χώρα περιλαμβάνουν το Πανεπιστήμιο της Ουαγκαντούγκου και το Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο στη Μπόμπο-Ντιουλασσό (Bobo-Dioulasso).

241

Μπουρκίνα Φάσο

242

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%A6%CE%AC%CF%83%CE%BF& params=12. 2667_N_-2. 0667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%A6%CE%AC%CF%83%CE%BF& params=12. 3703_N_-1. 5247_E_type:city(1031330) [3] Μπουρκίνα Φάσο (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ uv. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=748& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Times Live (http:/ / www. timeslive. co. za/ africa/ article781796. ece/ Burkina-Faso-president-re-elected), Burkina Faso president re-elected, 24-11-2010. [6] German minister angers Luxembourg (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ europe/ 8037485. stm), BBC News, 7 Μαΐου 2009.

bjn:Burkina Paso

243

Μπουρουντί Μπουρουντί Συντεταγμένες: 3°40′00″S 29°49′00″E-3.6667, 29.8167 [1]

Σημαία του Μπουρούντι Εθνόσημο του Μπουρούντι Εθνικός ύμνος: Burundi bwacu (Μπουρούντι μας)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μπουζουμπούρα 3°30′S 30°00′E-3.5, 30 [2]

Επίσημες γλώσσες

Κιρούντι, Γαλλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Πιερ Νκουρουνζίζα

Ανεξαρτησία Από την εντολή του ΟΗΕ υπό βελγική διοίκηση Ισχύον Σύνταγμα

1η Ιουλίου 1962 28 Φεβρουαρίου 2005

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

27.830 km2 (145η) 7,8 974 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1978 • Πυκνότητα

8.988.091[3] α (91η) 3.589.434 323 κατ./km² (40η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

3,249 δισ. $[4] (157η) 401 $[4] (179η)

Μπουρουντί

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

244 1,410 δισ. $[4] (159η) 174 $[4] (180η) 0,394 (174η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο Μπουρούντι (BIF)

Ζώνη ώρας

CAT (UTC +2)

Internet TLD

.bi

Κωδικός κλήσης

+257

α. Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο.

Το Μπουρούντι (Burundi, Republika y' Uburundi η επίσημη ονομασία στη τοπική γλώσσα Kirundi της χώρας) είναι χώρα της κεντρικής Αφρικής. Καλύπτει έκταση 27.830 km² και έχει πληθυσμό 8.988.091 (κατατάσσεται 91η στον κόσμο), με βάση εκτιμήσεις του 2009[3] . Αποτέλεσε αρχικά γερμανική αποικία (1884) και στη συνέχεια βελγική απο το 1916 μέχρι το 1962, οπότε και απέκτησε την ανεξαρτησία της[5] . Υπήρξε το επίκεντρο της γενοκτονίας του 1994 μεταξύ των φυλών Χούτου και Τούτσι, μετά τη κατάρριψη του αεροσκάφους που επέβαιναν οι Πρόεδροι των Χωρών Ρουάντα και Μπουρούντι. Συνορεύει βόρεια με τη Ρουάντα, ανατολικά και νότια με Τανζανία και δυτικά βρέχεται από την λίμνη Ταγκανίκα και συνορεύει με την Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Είναι περίκλειστο κράτος. Πρωτεύουσα είναι η Μπουζουμπούρα. Επίσημες γλώσσες είναι η γαλλική και η κιρούντι. To προσδόκιμο ζωής είναι τα 52 χρόνια και το ποσοστό αναλφαβητισμού γύρω στο 40%. Πρόεδρος στη χώρα είναι ο Πιερ Νκουρουνζίζα. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Χριστιανοί (περίπου 60%), οι υπόλοιποι είναι Μουσουλμάνοι (περίπου 10%) και ένα 20% ανήκει σε τοπικά θρησκεύματα.

Φυσική γεωγραφία Η χώρα είναι ιδιαίτερα ορεινή. Η μοναδική περιοχή με υψόμετρο κάτω των 900 μ. είναι μια στενή πεδιάδα κατά μήκος του ποταμού Ρουζίζι στο δυτικό τμήμα της χώρας, ενώ το υψηλότερο σημείο έχει υψόμετρο 2.670 μ. (κορυφή Heha), με το μέσο υψόμετρο της χώρας να είναι περίπου 1.700 μ. Από το χαμηλό δυτικό σημείο εκκινεί η οροσειρά Μιτούμπα και, προς τα σύνορα με την Τανζανία, εξελίσσεται σε ανώμαλο οροπέδιο. Το μέσο υψόμετρο του οροπεδίου είναι περίπου 1.500 μ. Η χώρα βρέχεται στο δυτικό τμήμα της από την μεγάλη λίμνη Τανγκανίκα και διαρρέεται από τους ποταμούς Κανιάρου και Νιαμπαρόνγκο.

Κλίμα Αν και η χώρα βρίσκεται στην ισημερινή περιοχή, το κλίμα είναι ιδιόμορφο, λόγω του μεγάλου υψομέτρου. Η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται από 17 °C έως 23 °C και το ετήσιο ύψος των βροχοπτώσεων είναι περίπου 1500 χιλιοστά. Υπάρχουν δύο περίοδοι βροχών (Φεβρουάριος - Μάιος και Σεπτέμβριος - Νοέμβριος) που εναλλάσσονται με δύο περιόδους ξηρασίας (Ιούνιος - Αύγουστος και Δεκέμβριος - Ιανουάριος). Κατά τις υγρές περιόδους είναι συχνές οι πλημμύρες, ενώ κατά τις περιόδους ξηρασίας συμβαίνουν συχνές κατολισθήσεις, βοηθούμενες από την αποψίλωση που έχουν υποστεί τα (άλλοτε πυκνά) δάση.

Μπουρουντί

Οικονομία Η χώρα παραμένει από τις πλέον πτωχές παγκοσμίως. Η καλλιεργήσιμη έκταση ανέρχεται στο 35% της συνολικής έκτασης της χώρας. Παράγονται καφές, τσάι, βαμβάκι, αραβόσιτος, σόργο, μπανάνες, ταπιόκα ενώ εκτρέφονται και βοοειδή από τα οποία λαμβάνονται γάλα και ακατέργαστα δέρματα. Η βιομηχανία της χώρας είναι σχεδόν ανύπαρκτη και περιορίζεται στην μεταποίηση ορισμένων ειδών διατροφής. Ο ορυκτός πλούτος της χώρας είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Στο υπέδαφός της απαντώνται νικέλιο, ουράνιο, οξείδια των Άποψη της Μπουζουμπούρα σπανίων γαιών, κοβάλτιο, χαλκός, βανάδιο, λευκόχρυσος, νιόβιο και ταντάλιο. Σε μικρότερες ποσότητες ανευρίσκονται επίσης χρυσός, βολφράμιο και κασσίτερος. Υπάρχουν, επίσης, κοιτάσματα τύρφης και καολίνη. Η χώρα διατηρεί εμπορικές σχέσεις με την Γερμανία, το Βέλγιο, την Ελβετία, το Πακιστάν, την Ινδία, την Γαλλία, την Ρωσία και την Σαουδική Αραβία. Εισάγει, επίσης, ηλεκτρική ενέργεια από γειτονικές χώρες. Νόμισμά της είναι το Φράγκο του Μπουρούντι (περίπου 1100 BuF ανά δολάριο ΗΠΑ, ισοτιμία 2003).

245

Μπουρουντί

246

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 52,09 χρόνια (51,2 χρόνια οι άνδρες και 53,01 οι γυναίκες).[3]

Διοικητική διαίρεση Η χώρα διαιρείται σε 17 επαρχίες (provinces), 117 κοινότητες (communes) και 2.638 collines. Οι επαρχίες είναι: • • • • • • • • • • • • • • •

Bubanza Bujumbura Mairie Bujumbura Rural Bururi Cankuzo Cibitoke Gitega Karuzi Kayanza Kirundo Makamba Muramvya Muyinga Mwaro Ngozi

Οι επαρχίες του Μπουρούντι.

• Rutana • Ruyigi

Διακυβέρνηση Ο Αρχηγός Κράτους είναι και αρχηγός της Κυβέρνησης. Από τις 26 Αυγούστου του 2005 Πρόεδρος είναι ο Πιερ Νκουρουνζίζα, με πρώτο αντιπρόεδρο τον προερχόμενο από τη φυλή Τούτσι Ιβ Σαβινγκουβού (από τις 9 Νοεμβρίου του 2007) και δεύτερο αντιπρόεδρο τον Γκαμπριέλ Ντιζεσερανά, από τη φυλή Χούτου, από τις 9 Φεβρουαρίου του 2007. Το υπουργικό συμβούλιο διορίζεται από τον πρόεδρο. Το Κοινοβούλιο αποτελείται από την 100μελή Εθνοσυνέλευση και τη Γερουσία, με 54 έδρες. Η Εθνοσυνέλευση εκλέγεται από το λαό με καθολική ψηφοφορία για πενταετή θητεία και αποτελείται από Χούτου κατά 60% και από Τούτσι κατά 40%. Ο Νκουρουνζίζα εξελέγη πρόεδρος από το Κοινοβούλιο με 151 ψήφους υπέρ έναντι 9 κατά. Το Φεβρουάριο του 2005 υιοθετήθηκε Σύνταγμα, το οποίο εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα.

Μπουρουντί

247

Εκλογές Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 28 Ιουνίου 2010 και οι βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 29 Ιουλίου του 2005.Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Η χώρα είναι πολυκομματική δημοκρατία από το 1998.

Προεδρικές εκλογές 2010 Σε αντίθεση με τις εκλογές του 2005, σε εκείνες του 2010 ο πρόεδρος εξελέγη από το λαό και όχι από το Κοινοβούλιο. Έπειτα από τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των Τούτσι και Χούτου (παρόμοιο με εκείνο της Ρουάντα), οι Εθνικές Δυνάμεις Απελευθέρωσης (FNL) έγιναν νόμιμο πολιτικό κόμμα και φερόντουσαν να είναι η πιο ανταγωνιστική αντιπολίτευση για τον πρόεδρο Νκουρουνζίζα. Ωστόσο, έπειτα από εκστρατεία τρομοκράτησης κατά τις παραμονές των εκλογών και καταγγελίες για νοθεία στις τοπικές εκλογές που προηγήθηκαν, όλοι οι άλλοι υποψήφιοι αποσύρθηκαν από την κούρσα των εκλογών αφήνοντας μοναδικό υποψήφιο τον Νκουρουνζίζα.[6] Την 1η Ιουνίου 2010, αποσύρθηκαν από τις εκλογές πέντε υποψήφιοι της αντιπολίτευσης ανάμεσα στους οποίους και ο Αγκάθον Ρουασά, καταγγέλλοντας κυβερνητικές ενέργειες για νοθεία.[7] Από την αποχώρηση της αντιπολίτευσης μέχρι και την ημέρα των εκλογών σκοτώθηκαν συνολικά 8 άτομα σε εκλογική βία (κυρίως από εκρήξεις χειροβομβίδων) και περισσότερα από 60 τραυματίστηκαν. Υπεύθυνη για τα επεισόδια θεωρήθηκε η αντιπολίτευση, με αποτέλεσμα τη σύλληψη 6 μελών της και να εξαναγκαστεί να κρύβεται ο Ρουασά[8] . Συνακόλουθα, πρόεδρος επανεξελέγη ο Νκουρουνζίζα, ως μοναδικός υποψήφιος, με ποσοστό 91,62%. Κόμμα

Υποψήφιος

Εθνικό Συμβούλιο για την Άμυνα της Δημοκρατίας – Δυνάμεις για την Άμυνα της Δημοκρατίας (CNDD-FDD)

Ψήφοι

Υπέρ του Πιερ 2.479.483 Νκουρουνζίζα

Ποσοστό 91,62%

Κατά

226.919

8,38%

Έγκυρα ψηφοδέλτια

2.706.402

98,93%

Άκυρα ή λευκά ψηφοδέλτια

29.356

1,07%

Σύνολο (συμμετοχή: 76,98%) 2.735.758

100,00%

Εκλογείς

3.553.372

Πηγή: People's Daily Online

[9]

Βουλευτικές και εκλογές για Γερουσία 2010 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 23 Ιουλίου 2010 και , όπως συνέβη και στις προεδρικές, η Αντιπολίτευση δεν έλαβε μέρος[10] . Στις εκλογές για Γερουσία, που διεξήχθησαν στις 28 Ιουλίου 2010 το κυβερνών Εθνικό Συμβούλιο για την Άμυνα της Δημοκρατίας - Δυνάμεις για την Άμυνα της Δημοκρατίας κέρδισε 32 έδρες, ενώ 2 έδρες κέρδισε η Ένωση για Εθνική Πρόοδο.[11]

Επικοινωνίες και μεταφορές Υπάρχει ένα από τα πτωχότερα τηλεφωνικά δίκτυα του κόσμου με μόλις 21.000 συνδέσεις. Πιο αναπτυγμένη είναι η κινητή τηλεφωνία (περίπου 280.000 συνδέσεις). Υπάρχουν, ακόμη, ένας τηλεοπτικός σταθμός και πέντε ραδιοφωνικοί σταθμοί (4 FM και 1 SW).

Μπουρουντί Το Μπουρούντι διαθέτει μόνον οκτώ αεροδρόμια με μόνο αυτό της Μπουζουμπούρα να διαθέτει ασφαλτοστρωμένο διάδρομο. Το συνολικό μήκος των αμαξιτών οδών είναι 12.500 περίπου χλμ, αλλά μόνο τα 1.300 από αυτά είναι άσφαλτος. Λιμναίο λιμάνι διαθέτει η Μπουζουμπούρα, δεν υπάρχουν πλωτοί ποταμοί ούτε σιδηροδρομικό δίκτυο. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Εκπαίδευση Αν και περίπου ο μισός πληθυσμός της χώρας είναι αναλφάβητος, η πρωτεύουσα διαθέτει Πανεπιστήμιο.

Πηγές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AF& params=-3. 6667_N_29. 8167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AF& params=3_30_S_30_00_E_type:city [3] Μπουρούντι (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ by. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=618& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] World Atlas (http:/ / www. worldatlas. com/ webimage/ countrys/ africa/ bi. htm) [6] Burundi set for one-name vote – Africa (http:/ / english. aljazeera. net/ news/ africa/ 2010/ 06/ 20106285497268289. html). Al Jazeera English (28-6-2010) (ανακτήθηκε 4-7-2010 ) [7] Burundi opposition candidates to boycott presidential poll (http:/ / www. reuters. com/ article/ idUSTRE6503C620100601). Reuters (ανακτήθηκε 4-7-2010 ) [8] Violence scars Burundi election – Africa (http:/ / english. aljazeera. net/ news/ africa/ 2010/ 06/ 2010628124152779802. html). Al Jazeera English (29-6-2010) (ανακτήθηκε 4-7-2010 ) [9] http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90855/ 7049063. html [10] http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5hHl55epxpc6OXNZIfZR2cUw95iLw [11] (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90855/ 7085861. html), People's Daily On line, Burundian ruling party wins senatorial election with landslide victory, 29-7-2010.

bjn:Burundi

248

249

Νίγηρας Νίγηρας Συντεταγμένες: 16°10′60″N 9°37′00″E16.1833, 9.6167 [1] Το άρθρο αναφέρεται στην αφρικανική χώρα με το όνομα Νίγηρας. Για τον ομώνυμο ποταμό, δείτε Νίγηρας ποταμός.

Σημαία του Νίγηρα Εθνόσημο του Νίγηρα Εθνικό σύνθημα: "Fraternité, Travail, Progrès" (Αδερφότητα, Εργασία, Πρόοδος) Εθνικός ύμνος: La Nigérienne

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Νιαμέι 13°31′N 02°07′E13.517, 2.117 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Στρατιωτική δικτατορία

Ντε φάκτο Πρόεδρος Σαλού Τζιμπό[3] Πρωθυπουργός Μαχαμαντού Νταντά Ανεξαρτησία Από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

3 Αυγούστου 1960 18 Αυγούστου 2009 (ανεστάλη η ισχύς του από 18 Φεβρουαρίου 2010)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

1.267.000 km2 (22η) 0,02 5.697 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

15.306.252[4] (64η) 12,08 κατ./km² (212η)

Νίγηρας

250 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

10,446 δισ. $[5] (141η) 736 $[5] (177η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

5,323 δισ. $[5] (138η) 375 $[5] (173η)

ΔΑΑ (2007)

0,340 (182η) – χαμηλή

Νόμισμα

Φράγκο CFA (XOF)

Ζώνη ώρας

WAT (UTC +1)

Internet TLD

.ne

Κωδικός κλήσης

+227

Ο Νίγηρας είναι χώρα με έκταση 1.267.000km² και πληθυσμό (64η στον κόσμο) 15.306.252 σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009[4] . Ο Νίγηρας είναι περίκλειστη χώρα κάτω από τη Σαχάρα, που πήρε το όνομά της από τον ποταμό Νίγηρα. Συνορεύει με τη Νιγηρία και το Μπενίν στα νότια, τη Μπουρκίνα Φάσο και το Μάλι στα δυτικά, την Αλγερία και τη Λιβύη στα βόρεια και το Τσαντ στα ανατολικά. Από το 2005 μαστίζεται από λιμό, ενώ το 2004 ο λαός του Νίγηρα υπέφερε από ξηρασία και τη μάστιγα των ακρίδων. Επίσης είναι μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου και την τελευταία θέση στον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης (182η σε 182 χώρες το 2007). Στις 18 Φεβρουαρίου 2010 εκδηλώθηκε επιτυχημένο πραξικόπημα και ο πρόεδρος Μαμαντού Τάντζα ανατράπηκε και αιχμαλωτίστηκε από στασιαστές του στρατού.

Γεωγραφία Κλίμα Το κλίμα του Νίγηρα στα νότια είναι τροπικό, ενώ από τα κεντρικά τμήματα και βορειότερα αρχίζει να γίνεται ξηρό-ερημικό. Κύριος παράγοντας είναι η έρημος Σαχάρα που καλύπτει το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας. Το ίδιο συμβαίνει και με την βλάστηση: νότια κυριαρχεί η σαβάνα, πιο βόρεια και κατά μήκος με τα σύνορα με τη Νιγηρία η στέπα Σαχέλ και τέλος βορειότερα η βλάστηση αρχίζει να εξαφανίζεται ώσπου να συναντιέται μόνο στις οάσεις ( Τιμία, Μπίλμα, Φάτσι, κλπ). Το Νιγηρικό τμήμα της Σαχάρας καταλαμβάνεται από την μεγάλη αμμώδη έκταση της Τενερέ που στην γλώσσα των Τουαρέγκ σημαίνει "το απόλυτο τίποτα", δηλαδή δεν υπάρχει ούτε βλάστηση ούτε ζωή εκεί. Δυτικά της Τενερέ και στο κέντρο σχεδόν του σαχαριανού τμήματος του Νίγηρα, υψώνονται τα Όρη Μπαγκζάν ή Αϊρ (2022 μ.) με αρκετές οάσεις και με κύρια αυτήν της Τιμία και γενικά με τη μεγαλύτερη ανθρώπινη εγκατάσταση, ζωή και βροχοπτώσεις, σε σχέση με τις γύρω πιο ξηρές ερημικές περιοχές.

Νίγηρας

251

Χάρτης της χώρας

Δημογραφία Οι μεγαλύτερες εθνοφυλετικές ομάδες είναι οι Χάουσα, οι οποίοι απαντώνται και στη βόρεια Νιγηρία, καθώς επίσης και οι Τζερμά-Σονγκάι (Djerma-Songhai), οι οποίοι βρίσκονται και σε ορισμένες περιοχές του Μάλι. Αμφότερες οι ομάδες, όπως και οι Γκουρμά (Gourmantche) είναι αγρότες που ζουν στον Νότο. Η ηλικία του πληθυσμού στον Νίγηρα.

Οι υπόλοιποι κάτοικοι του Νίγηρα είναι νομαδικοί και ημινομαδικοί λαοί, οι οποίοι ασχολούνται με την εκτροφή βοοειδών, όπως οι Φουλάνι, Τουαρέγκ, Κανούρι, Ντίφα Άραβες και Τούμπου. Η βρεφική θνησιμότητα είναι ασυνήθιστα υψηλή για την Αφρική εξαιτίας της ανεπαρκούς διατροφής και των ακατάλληλων συνθηκών υγιεινής. Σύμφωνα με την οργάνωση Save the Children, ο Νίγηρας έχει τον υψηλότερο δείκτη θνησιμότητας παιδιών ηλικίας ως 4 ετών στον κόσμο[6] . Το 2009 ο δείκτης αυτός ήταν 116,16 θάνατοι παιδιών ανά 1000 γεννήσεις ζωντανών παιδιών. Παρ' όλ' αυτά, ο Νίγηρας έχει και τον μεγαλύτερο δείκτη γονιμότητας στον κόσμο, με 7,75 γεννήσεις ανά γυναίκα (εκτ. 2009). Αυτό σημαίνει Κορίτσια από τον Νίγηρα με παραδοσιακές ότι σχεδόν το ήμισυ του συνολικού πληθυσμού (49%) είναι ηλικίας ενδυμασίες της φυλής Τζερμά-Σονγκάι κάτω των 15 ετών. Την περίοδο ανάμεσα στα έτη 1996 και 2003, (Djerma-Songhai). περίπου το 30% των παιδιών παρακολουθούσε μαθήματα στο Δημοτικό Σχολείο[7] , εκ των οποίων το 36% ήταν αγόρια και μόνο το 25% κορίτσια. Επιπλέον μαθήματα παραδίδονται σε ειδικά θρησκευτικά σχολεία. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 52,6 χρόνια (51,39 χρόνια οι άνδρες και 53,85 οι γυναίκες).[4]

Νίγηρας

252

Θρησκεία Στη χώρα ζουν Μουσουλμάνοι σουνίτες 80%, παραδοσιακές αφρικανικές θρησκείες 15%, Χριστιανοί καθολικοί 5%

Γλώσσα Η γαλλική είναι επίσημη, ενώ ομιλώνται και οι σουδανικές (Χάουσα, Τζέρμα, κλπ.), Ταμασέκ, Τουαρέγκ και άλλες.

Διακυβέρνηση Η χώρα ήταν Κοινοβουλευτική Δημοκρατία ως το πραξικόπημα του 2010. Αρχηγός κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4] .

Βουλευτικές εκλογές 2009 Στις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 20 Οκτωβρίου 2009, παρά τις αντιδράσεις και με χαμηλή συμμετοχή, κέρδισε το κυβερνών κόμμα MNSD του προέδρου Τάντζα. Η αντιπολίτευση δεν έλαβε μέρος.[8] Η συμμετοχή ήταν 51,27% και οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι ήταν 6 εκατομμύρια.[9] Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, το κυβερνών MNSD κέρδισε 76 επί συνόλου 113 εδρών στην Εθνοσυνέλευση.[10] Το MNSD κατείχε 47 έδρες στην προηγούμενη βουλή.[9] Πέντε κόμματα που θεωρούνται προσκείμενα στο MNSD έλαβαν 25 έδρες: 15 για το Σοσιαλδημοκρατικό Συναγερμό (RSD), 7 για το Συναγερμό για Δημοκρατία και Πρόοδο (RDP), μία για το Alkalami, μία για το κόμμα του Νίγηρα των μαζών για Δουλειά και για το Νιγηρικό Κόμμα για Αυτοδιαχείριση.[9] Για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές εξασφάλισαν έδρες, 12 στο σύνολο, και οι ανεξάρτητοι.[10] Λίγο μετά τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας η συμμετοχή του Νίγηρα στην Οικονομική Κοινότητα των Χωρών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS) ανεστάλη και ο ίδιος ο οργανισμός δεν αναγνώρισε τα αποτελέσματα[11] .

Αποτελέσματα Κόμματα

Σύνολο Έδρες που ψήφων διεκδικήθηκαν

Έδρες στην Έδρες προηγούμενη βουλή

Εθνικό Κίνημα για την Ανάπτυξη της Κοινωνίας (Mouvement National de la Societé de Développement-Nassara)

Σοσιαλδημοκρατικός Συναγερμός (Rassemblement social démocratique-Gaskiya)

Συναγερμός για τη Δημοκρατία και την Πρόοδο (Rassemblement pour la Démocratie et le Progrès-Jama'a)

Νιγηρικό Κόμμα Αυτοδιαχείρισης (Parti Nigérien pour l’Autogestion-Al'ouma)

4†

Συναγερμός για Πατριώτες του Νίγηρα (Rassemblement des Patriotes Nigériens-Al Kalami)

% των 113

Νίγηρας

253

Κόμμα Κίνημα των Εργατών-Albarka (Parti des masses pour le travail-Albarka)

Ένωση των Ανεξάρτητων Πολιτών του Νίγηρα (Union des Nigériens Indépendants)

2ǂ

Κόμμα για Σοσιαλισμό και Δημοκρατία στο Νίγηρα (Parti pour le socialisme et la démocratie au Niger-Alheri)

Ανεξάρτητοι

CFDR συνασπισμός αντιπολίτευσης (δεν έλαβε μέρος στις εκλογές)

Νιγηρικό Κόμμα για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό (Parti Nigerien pour la Democratie et le Socialisme)

MODEN-LUMEN

Δημοκρατική και Κοινωνική Σύμβαση (Convention démocratique et sociale-Rahama)

Νιγηρικό Προοδευτικό Κόμμα-Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός (Parti Progressiste Nigérien-Rassemblement Démocratique Nigerien)

4†

Συμμαχία του Νίγηρα για Δημοκρατία και Πρόοδο (Alliance nigérienne pour la démocratie et le progrès-Zaman Lahiya)

Ένωση για Δημοκρατία και Ρεπουμπλικανισμό (Union pour la Démocratie et la République-Tabbat)

2ǂ

3106833 Πηγές:

[12] [13]

113

113 100%

†, ǂ = έδρες του 2004 που κερδήθηκαν συνολικά για κοινό "εισιτήριο" για δύο κόμματα.

Δημοψήφισμα 2009 Στις 4 Αυγούστου του 2009 διεξήχθη δημοψήφισμα για αλλαγή του Συντάγματος, ώστε να επιτραπεί στον πρόεδρο Μαμαντού Τάντζα να παραμείνει πρόεδρος για άλλη μία τριετία.Η αντιπολίτευση δεν έλαβε μέρος. Η καταμέτρηση των ψηφοδελτίων ξεκίνησε στις 5 Αυγούστου και η προσέλευση στις κάλπες ήταν της τάξης από 40 ως 90%, με τις αγροτικές περιοχές να παρουσιάζουν μεγαλύτερη συμμετοχή. Η αντιπολίτευση χαρακτήρισε "γελοία" τα παραπάνω ποσοστά και τόνισε ότι στην πραγματικότητα η προσέλευση ήταν 7%. Στην επαρχία Καμπαλέουα, τόπο καταγωγής του Τάντζα, η προσέλευση ήταν 94,72% ενώ στο Αρλίτ ήταν μόνο 30,8%.[14] Στις 7 Αυγούστου ανακοινώθηκε απο την εκλογική επιτροπή ότι το 92,5% των ψηφισάντων στο συνταγματικό δημοψήφισμα ενέκρινε την παράταση της προεδρικής θητείας για άλλα τρία χρόνια. Η συμμετοχή ανήλθε στο 68,3%. [15]

Νίγηρας

Συνταγματικό δημοψήφισμα 2010 Στις 31 Οκτωβρίου 2010 οι πολίτες ψήφισαν ξανά σε δημοψήφισμα για Σύνταγμα. Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν ότι το νέο Σύνταγμα υπερψηφίστηκε σε ποσοστό μεγαλύτερο του 90%.[16] Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 52,65%, και ποσοστό 90,18% των ψηφισάντων ενέκριναν το Σύνταγμα έναντι 9,82% που το καταψήφισσαν.[17] [18] Με βάση το Σύνταγμα οι πρωταίτιοι του πραξικοπήματος προστατεύονται με αμνηστία και υποχρεώνονται να παραδώσουν την εξουσία στους πολίτες ως στις 6 Απριλίου 2011.[19]

Οικονομία Στις 4 Μαΐου του 2009 θεμελιώθηκε ένα νέο εργοστάσιο εξόρυξης ουρανίου στα βόρεια της χώρας, το οποίο είναι το μεγαλύτερο στην αφρικανική ήπειρο και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο[20] .

Διεθνείς σχέσεις Έπειτα από την πολιτική κρίση που ξέσπασε το 2009, οι ΗΠΑ αποφάσισαν να διακόψουν την εμπορική ευνοϊκή μεταχείριση προς το Νίγηρα, με βάση το αμερικανικό πρόγραμμα που αποσκοπεί στη δημιουργία θέσεων εργασίας στην Αφρική[21] . Η Αφρικανική Ένωση απέπεμψε τη χώρα από τους κόλπους της στις 19 Φεβρουαρίου 2010, μία ημέρα μετά την ανατροπή του προέδρου Τάντζα σε πραξικόπημα.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά[22] .

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AF%CE%B3%CE%B7%CF%81%CE%B1%CF%82& params=16. 1833_N_9. 6167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%AF%CE%B3%CE%B7%CF%81%CE%B1%CF%82& params=13_31_N_02_07_E_type:city [3] Πρόεδρος του Ανωτάτου Συμβουλίου για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας [4] Νίγηρας (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ng. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=692& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] CNN (http:/ / www. cnn. com/ 2006/ HEALTH/ parenting/ 05/ 08/ mothers. index/ index. html) [7] http:/ / www. unicef. org/ infobycountry/ Niger_statistics. html [8] Reuters Africa (http:/ / in. reuters. com/ article/ oilRpt/ idINLM4380720091022), 22 Οκτωβρίου 2009. [9] "Niger/législatives: écrasante victoire du parti au pouvoir" (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5ioR91WPKSX7YVAIOOk9ryWTuxnmA), AFP, 24 Οκτωβρίου 2009 (Γαλλικά). [10] 'Poll win' for Niger ruling party (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 8323951. stm) BBC News, 25 Οκτωβρίου 2009 [11] "Regional bloc ejects Niger, to reject poll results: official" (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5hZuyEjZG81Dx--uRG0-fzZZR1Ilw), AFP, 20 Οκτωβρίου 2009. [12] Proclamation des résultats globaux provisoires des élections législatives par la CENI (http:/ / www. lesahel. org/ index. php?option=com_content& view=article& id=2893:proclamation-des-resultats-globaux-provisoires-des-elections-legislatives-par-la-ceni& catid=34:actualites& Itemid=53). Le Sahel. 26 October 2009. 19265 of 19325 polling places confirmed (%99.69) [13] Επίσημη ανακήρυξη όλων των κομμάτων και των υποψηφίων: Arrêt n° 08/09/CC/ME Du 19 Septembre 2009 de la COUR CONSTITUTIONNELLE (http:/ / www. tamtaminfo. com/ index. php?option=com_content& view=article& id=2298:arret-nd-0809& nbsp;cm³e-du-19-septembre-2009-de-la-cour-constitutionnelle& catid=44:politique& Itemid=61). 29 Σεπτεμβρίου 2009. [14] Boureima Hama, "Niger counts votes in referendum to keep Tandja in power" (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5gXK0QWdRwjn4aMlrrZoQhhbm_ZOA), AFP, 5 Αυγούστου 2009. [15] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_07/ 08/ 2009_291946) [16] Reuters (http:/ / af. reuters. com/ article/ nigerNews/ idAFLDE6A01G420101101), Early tally shows Niger adopting new constitution, 1-11-2010. [17] http:/ / www. news24. com/ Africa/ News/ Niger-on-course-to-adopt-new-charter-20101102 [18] http:/ / english. peopledaily. com. cn/ 90001/ 90777/ 90855/ 7187097. html

254

Νίγηρας [19] http:/ / af. reuters. com/ article/ topNews/ idAFJOE6A204C20101103 [20] Niger's president opens work on new uranium plant AFP (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5jtC3VDAocoKfqR1rQGpmU3vm-nVw), 4 Μαΐου 2009. [21] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 248040oz_20091224248040. php3), 24 Δεκεμβρίου 2009. [22] Which side of the road do they drive on? (http:/ / www. brianlucas. ca/ roadside/ ) Brian Lucas. Αύγουστος 2005.

bjn:Niger

255

256

Ναμίμπια Ναμίμπια Συντεταγμένες: 22°34′00″S 17°09′00″E-22.5667, 17.15 [1]

Σημαία της Ναμίμπιας Εθνόσημο της Ναμίμπιας Εθνικό σύνθημα: "Unity, Liberty, Justice" Ενότητα, Ελευθερία, Δικαιοσύνη Εθνικός ύμνος: Namibia, Land of the Brave (Ναμίμπια, γη των γενναίων)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Βίντχουκ 22°33′S 17°15′E-22.55, 17.25 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Χιφικεπούνιε Ποχάμπα Πρωθυπουργός Ναχάς Άνγκουλα

Ανεξαρτησία Από τη Νότια Αφρική Ισχύον Σύνταγμα

21 Μαρτίου 1990 12 Μαρτίου 1990

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

825.418 km2 (34η) αμελητέο 3.936 χμ. 1.572 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2008 • Πυκνότητα

2.108.665[3] 1 (141η) 2.088.669 2,55 κατ./km² (233η)

Ναμίμπια

257

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

13,764 δισ. $[4] (132η) 6.610 $[4] (97η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

9,039 δισ. $[4] (122η) 4.341 $[4] (87η)

ΔΑΑ (2007)

0,686 (128η) – μεσαίος

Νόμισμα

Δολάριο Ναμίμπιας (NAD)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

WAT (UTC +1) (UTC +2)

Internet TLD

.na

Κωδικός κλήσης

+264

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο.

Η Ναμίμπια (επίσημη ονομασία Δημοκρατία της Ναμίμπιας) είναι χώρα της Νότιας Αφρικής στην ακτή του Ατλαντικού. Συνορεύει, προς βορρά με την Αγκόλα και τη Ζάμπια, προς ανατολάς με την Μποτσουάνα και προς νότο με τη Νότια Αφρική. Έχει έκταση 825.418 τετρ. χλμ. και πληθυσμό (141η στον κόσμο) 2.108.665, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009.[3] Πρωτεύουσά της είναι το Βίντχουκ (Windhoek)[5] Τα Αγγλικά είναι η επίσημη γλώσσα του κράτους. Ανεξαρτητοποιήθηκε το 1990 από τη Νότια Αφρική. Πριν αποτελούσε αποικία της Γερμανίας και ονομαζόταν Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Χιφικεπούνιε Ποχάμπα.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα είναι Προεδρική Δημοκρατία. Στις 9 Φεβρουαρίου του 1990 επικυρώθηκε το Σύνταγμα, που ισχύει και σήμερα.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Γενικές εκλογές 2009 Στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 27 και 28 Νοεμβρίου 2009, έλαβαν μέρος 14 κόμματα. Στις ταυτόχρονες προεδρικές εκλογές κατήλθαν 12 υποψήφιοι. [6] Ο Χιφικεπούνιε Ποχάμπα επανεξελέγη πρόεδρος με 75,2% των ψήφων.

Ναμίμπια

258

Υποψήφιος

Κόμμα

Ψήφοι

Χιφικεπούνιε Ποχάμπα

SWAPO

611.241 75,25

Χίντιπο Χαμουτένια

Συναγερμός για Δημοκρατία και Πρόοδο (RDP)

88.640

10,91

Κατουουτίρε Καούρα

Δημοκρατικός Συνασπισμός Τέρνχολ

24.186

2,98

Κουάιμα Ριρουάκο (Kuaima Riruako)

Δημοκρατικός Οργανισμός για την Εθνική Ενότητα (NUDO)

23.735

2,92

[Γιούστους Γκαρόεμπ (Justus Garoëb)

Ενωμένο Δημοκρατικό Μέτωπο

19.258

2,37

Ιγκνάσιους Σιζουαμένι (Ignatius Shixwameni)

Κόμμα Όλου του Λαού

9.981

1,23

Χένρι Ματζ

Ρεπουμπλικανικό Κόμμα

9.425

1,16

Μπέντζαμιν Ουλένγκα

Κογκρέσο των Δημοκρατών

5.812

0,72

Ουσουτάιτζε Μααμπέρουα (Usutuaije Maamberua)

Εθνική Ένωση Νοτιοδυτικής Αφρικής (SWANU)

2.968

0,37

Ντέιβιντ Άιζακς

Δημοκρατικό Κόμμα της Ναμίμπιας

1.859

0,23

Φρανς Γκοαγκοσέμπ (Frans Goagoseb)

Δημοκρατικό Κίνημα της Ναμίμπιας για την Αλλαγή

1.760

0,22

Άι Μπόικς (Attie Beukes)

Κομμουνιστικό Κόμμα της Ναμίμπιας

1.005

0,12

Απορριφθέντα ψηφοδέλτια

12.363

1,52

Σύνολο (συμμετοχή)

811.143 100,00

Πηγή: Εκλογική Επιτροπή της Ναμίμπιας

[7]

Κόμματα

Ψήφοι

SWAPO

602.580 74,29

–1

Συναγερμός για Δημοκρατία και Πρόοδο

90.556 11,16

Δημοκρατικός Συνασπισμός Turnhalle

25.393

3,13

–2

Δημοκρατικός Οργανισμός για την Εθνική Ενότητα

24.422

3,01

–1

Ενωμένο Δημοκρατικό Μέτωπο

19.489

2,40

–1

Κόμμα Όλου του Λαού

10.795

1,33

Ρεπουμπλικανικό Κόμμα

6.541

0,81

—

Κογκρέσο Δημοκρατών

5.375

0,66

–4

SWANU

4.989

0,62

Ομάδα Δράσης για Επίβλεψη

4.718

0,58

–1

Δημοκρατικό Κόμμα της Ναμίμπιας

1.942

0,24

—

Δημοκρατικό Κίνημα της Ναμίμπιας για Αλλαγή

1.770

0,22

—

Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα

1.187

0,15

—

810

0,10

—

Κομμουνιστικό Κόμμα Ναμίμπιας

% Έδρες +/–

Διορισμένα μέλη Έγκυρα ψηφοδέλτια

800.567 98,70

Άκυρα

10.576

1,30

Σύνολο (συμμετοχή %)

811.143 100,0

72 —

Ναμίμπια

259

Πηγή: Εκλογική Επιτροπή της Ναμίμπιας

[7]

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 51,24 χρόνια (51,61 χρόνια οι άνδρες και 50,86 οι γυναίκες).[3]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1& params=-22. 5667_N_17. 15_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1& params=22_33_S_17_15_E_type:city [3] Ναμίμπια (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ wa. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=728& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Η ονομασία προέρχεται από την ολλανδική γλώσσα. [6] Large Victory Likely for Namibia Governing Party (http:/ / www. nytimes. com/ 2009/ 11/ 29/ world/ africa/ 29namibia. html) New York Times, 28 Νοεμβρίου 2009 [7] http:/ / www. ecn. na/ Pages/ home. aspx

bjn:Namibia

260

Νιγηρία Νιγηρία Συντεταγμένες: 9°33′00″N 7°49′00″E9.55, 7.8167 [1]

Σημαία της Νιγηρίας Εθνόσημο της Νιγηρίας Εθνικό σύνθημα: "Unity and Faith, Peace and Progress" (Ενότητα και Πίστη, Ειρήνη και Πρόοδος) Εθνικός ύμνος: Arise, O Compatriots (Εγερθείτε συμπατριώτες)

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Αμπούζα 9°05′N 7°32′E9.083, 7.533 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Λάγος

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά

Πολίτευμα

Ομοσπονδιακή Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Γκούντλακ Τζόναθαν Αντιπρόεδρος -

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

1η Οκτωβρίου 1960 29 Μαΐου 1999

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

923.768 km2 (32η) 1,4 4.047 χμ. 853 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

149.229.090[3] 1 (8η) 161,5 κατ./km² (68η)

Νιγηρία

261

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

333,983 δισ. $[4] (33η) 2.199 $[4] (141η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

165,437 δισ. $[4] (45η) 1.089 $[4] (136η)

ΔΑΑ (2007)

0,511 (158η) – μεσαίος

Νόμισμα

Νάιρα (NGN)

Ζώνη ώρας

WAT (UTC +1)

Internet TLD

.ng

Κωδικός κλήσης

+234

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Νιγηρία είναι χώρα της Δυτικής Αφρικής με έκταση 923.768 km² και πληθυσμό 149.229.090[3] (κατατάσσεται 8η στον κόσμο). Έχει 7 φορές μεγαλύτερη έκταση από την Ελλάδα και πληθυσμό 10 φορές μεγαλύτερο. Θεωρείται ο γίγαντας της Αφρικής. Συνορεύει δυτικά με Μπενίν, βόρεια με τον Νίγηρα, βορειοανατολικά με το Τσαντ και ανατολικά με το Καμερούν, ενώ νότια βρέχεται από τον Ατλαντικό (κόλπος της Γουινέας). Πρωτεύουσα από το 1991 είναι η Αμπούζα (Abuja). Μεγαλύτερη πόλη όμως και λιμάνι είναι το Λάγος με 1.400.000 κατοίκους. Παλιότερα, πρωτεύουσα ήταν το Λάγος. Η Νιγηρία ήταν η πρώτη βρετανική αποικία που έγινε ανεξάρτητο κράτος-μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας το 1960. Είναι ομοσπονδία από τέσσερις αυτόνομες περιοχές και το πολίτευμα της είναι Ομοσπονδιακή Προεδρική Δημοκρατία. Μετά τον θάνατο του προέδρου Ουμάρου Γιαρ Αντούα το Μάιο του 2010, νέος πρόεδρος ορκίστηκε ο, εκτελών μέχρι τότε χρέη προέδρου, Γκούντλακ Τζόναθαν.

Γεωγραφία και κλίμα Διασχίζεται από τον ποταμό Νίγηρα, ο τρίτος μεγαλύτερος της Αφρικής μετά το Νείλο και τον Κογκό. Η πηγή του βρίσκεται στη δυτική Αφρική (Γουινέα) κατευθύνεται βορειοανατολικά στο Μάλι και πλησιάζοντας την Σαχάρα διαγράφει ένα μεγάλο τόξο μέσα στο έδαφος του ίδιου κράτους και στρέφεται νότια. Αφού περάσει και το έδαφος του Νίγηρα και εισχωρήσει στη Νιγηρία, στο κεντρικό τμήμα της χώρας ενώνεται από τα ανατολικά του με τον παραπόταμό του Μπενουέ λίγο πριν εκβάλλει πιο νότια στον κόλπο της Γουινέας, σχηματίζοντας εκεί το γνωστό Δέλτα του Νίγηρα. Το έδαφος είναι εύφορο και το τροπικό ισημερινό κλίμα εξασφαλίζει πυκνή βλάστηση στα νότια. Όσο πιο βόρεια πηγαίνει κανείς τόσο πιο αραιή γίνεται η βλάστηση και το κλίμα τροπικό με 2 εποχές, την ξηρή και την βροχερή, κι έτσι υπάρχουν σαβάνες στο κέντρο της χώρας και τέλος στα βόρεια σύνορα με τον Νίγηρα κυριαρχεί η στέπα Σαχέλ. Η χώρα είναι κυρίως πεδινή και τα μόνα σημαντικά βουνά είναι το Καμερούν και τα όρη Ανταμάουα και τα δύο στα ανατολικά σύνορα με το Καμερούν. Κυρίως στον παραθαλάσσιο νότο και στο όρος Καμερούν, υπάρχουν πολλά δάση με εκμεταλλεύσιμα δέντρα για ξυλεία, και πολλά άγρια ζώα.

Νιγηρία

Οικονομία Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Καλλιεργούν αραβόσιτο, ρύζι, λαχανικά, εσπεριδοειδή, βαμβάκι, κοκκοφοίνικες. Εξάγουν επίσης κτηνοτροφικά προϊόντα, πολύτιμα ξύλα και καουτσούκ, κι ένα σπάνιο μέταλλο, τον κολυμπίτη. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η χώρα είναι ένας από τους πετρελαιοπαραγωγούς γίγαντες όχι μόνο της Αφρικής, αλλά και παγκοσμίως.

Δημογραφία Η Νιγηρία είναι κυριολεκτικά ένα μωσαϊκό εθνοτήτων κυρίως σουδανικής προέλευσης με κύριες μεγαλύτερες φυλές, τις: • Χάουσα και Φουλάνι (Φούλμπε) στα βόρεια, • Γιορούμπα και Ίγκμπο στα νότια. Στη Νιγηρία μιλούν την αγγλική ως επίσημη γλώσσα και πολλές αφρικανικές σουδανικές διαλέκτους (Χάουσα, Γιορούμπα, Ίγκμπο κ.α.). Οι μουσουλμάνοι χρησιμοποιούν και την αραβική στα τζαμιά. Στο θρήσκευμα ακολουθούν τον μωαμεθανισμό το 45% του πληθυσμού, το χριστιανισμό το 38% και τις παραδοσιακές θρησκείες της περιοχής το 17%. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 46,94 χρόνια (46,16 χρόνια οι άνδρες και 47,76 οι γυναίκες).[3]

Διακυβέρνηση Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Πρόσφατες εξελίξεις Εθνοτικές συγκρούσεις 2008 Το Νοέμβριο του 2008, έπειτα από τη διεξαγωγή τοπικών εκλογών, ξέσπασαν διήμερες ταραχές στην πόλη Τζος, ανάμεσα σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, με περισσότερους από 400 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και 7.000 εκτοπισμένους. Αιτία ήταν η διαμάχη για το νικητή των εκλογών.[5] . Επρόκειτο για τις χειρότερες θρησκευτικές και εθνοτικές συγκρούσεις στη χώρα έπειτα από 4 χρόνια. Το 2004 είχαν βρει το θάνατο γύρω στους 700 ανθρώπους σε παρόμοια επεισόδια. Οι ταραχές του 2008 έλαβαν τέλος με την επέμβαση του στρατού, στα τέλη Νοεμβρίου του 2008.

Πολιτικά Τα κόμματα της αντιπολίτευσης συμφώνησαν να ενωθούν και σχημάτισαν έναν Μεγάλο Συνασπισμό στις 24 Μαρτίου του 2009.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Ο Εξάντας στο ταραγμένο Δέλτα του Νίγηρα(Καθημερινές ανταποκρίσεις του Γιώργου Αυγερόπουλου) [6]

Παραπομπές

262

Νιγηρία

263

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%B9%CE%B3%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1& params=9. 55_N_7. 8167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%B9%CE%B3%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1& params=9_05_N_7_32_E_type:city [3] Νιγηρία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ni. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=694& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Τα Νέα (http:/ / www. tanea. gr/ default. asp?pid=2& artid=4489613& ct=2), Νιγηρία: 400 οι νεκροί από τις συγκρούσεις, 30 Νοεμβρίου 2008. [6] http:/ / forums. ertonline. gr/ exandas/ viewtopic. php?t=30

Το άρθρο βασίστηκε αρχικά σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia. ( ιστορικό (http:/ / www. livepedia. gr/ index. php?title=Νιγηρία& action=history)). Η εισαγωγή έγινε πριν την 1 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ) και την GFDL (http:/ / www. gnu. org/ copyleft/ fdl. html).

bjn:Nigeria

264

Νότια Αφρική Νότια Αφρική Συντεταγμένες: 28°37′00″S 24°19′60″E-28.6167, 24.3333 [1]

Σημαία της Νότιας Αφρικής Εθνόσημο της Νότιας Αφρικής Εθνικό σύνθημα: Ξαμ: !ke e: ǀxarra ǁke(Ελληνικά: "Ενότητα στην διαφορετικότητα" ή κυριολεκτικά, "Διάφοροι Λαοί Ενωθείτε") Εθνικός ύμνος: Νότιας Αφρικής

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Κέιπ Τάουν (Νομοθετική) Πρετόρια (Διοικητική) Μπλουμφοντέιν (Δικαστική) 33°55′S 18°25′E-33.917, 18.417 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Γιοχάνεσμπουργκ

Επίσημες γλώσσες

Αφρικάανς, Αγγλικά, Ζουλού, Κόσα, Σουάτι, Ντεμπέλε, Βόρεια Σότο, Νότια Σότο, Τσόνγκα, Τσουάνα, Βένδα

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Τζέικομπ Ζούμα Αντιπρόεδρος Καλέμα Μοτλάντε

Ανεξαρτησία Διακήρυξη-Από το Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

31 Μαΐου 1910 3 Φεβρουαρίου 1997

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

1.219.912 km2 (25η) αμελητέο 4.862 χμ. 2.798 χμ.

Νότια Αφρική

265

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2001 • Πυκνότητα

49.052.489[3] . [1] (26η) 49.052.489 40 κατ./km² (166η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

490,307 δισ. $[4] (25η) 9.961 $[4] (81η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

277,379 δισ. $[4] (32η) 5.635 $[4] (78η)

ΔΑΑ (2007)

0,683 (129η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ραντ (ZAR)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

(UTC +2) (UTC +2)

Internet TLD

.za

Κωδικός κλήσης

+27

Οι υπολογισμοί για τη συγκεκριμένη χώρα συνεκτιμούν τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας εξαιτίας του AIDS, γεγονός που έχει σημαντικές δημογραφικές επιπτώσεις σε ό,τι αφορά την παιδική θνησιμότητα, τη συχνότητα θανάτων και τον αναμενόμενο μέσο όρο ζωής. Το παρόν αφορά στη δημοκρατία της Νότιας Αφρικής. Για την Νότια περιοχή της αφρικανικής ηπείρου βλ. Νότια Αφρική (ήπειρος). Η Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής είναι χώρα που τοποθετείται γεωγραφικά στο νότιο άκρο της αφρικανικής ηπείρου. Έχει συνολικό πληθυσμό 47.900.000 κατοίκους[5] , το 2007. Συνορεύει με τις χώρες Ναμίμπια, Μποτσουάνα, Ζιμπάμπουε, Μοζαμβίκη και Σουαζιλάνδη. Το Λεσότο είναι περίκλειστο έδαφος, περιβαλλόμενο πανταχόθεν από περιοχές της Νότιας Αφρικής.

Ιστορία Η Νότια Αφρική ως εθνική οντότητα βίωσε μια εντελώς διαφορετική εξελικτική πορεία από άλλα αφρικανικά έθνη, η οποία διαμορφώθηκε κυρίως στη βάση δύο βασικών παραγόντων: • Η μετανάστευση από την Ευρώπη πλησίασε επίπεδα που ποτέ δεν εμφανίστηκαν σε άλλες αφρικανικές κοινότητες., • Γεωλογικά διακρίνεται για τον μεγάλο ορυκτολογικό πλούτο της, γεγονός που προσήλκυσε το ενδιαφέρον της Δύσης, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου. Το αποτέλεσμα των παραπάνω υπήρξε η διαμόρφωση ενός πολυφυλετικού κράτους με τον μεγαλύτερο πληθυσμό Εγχρώμων, Ευρωπαίων και Ασιατών σε όλη την Αφρική. Οι μαύροι Νοτιοαφρικανοί διαμορφώνουν το 75% του συνολικού πληθυσμού. Οι φυλετικές διαμάχες μεταξύ της λευκής μειονότητας και της μαύρης πλειοψηφίας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία και την πολιτική της Νότιας Αφρικής, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στο απαρτχάιντ, που θεσμοθετήθηκε το 1948 από το νοτιοαφρικανικό Εθνικό Κόμμα, αν και οι φυλετικές διακρίσεις προϋπήρχαν. Οι νόμοι που καθόρισαν το απαρτχάιντ ως εσωτερική πολιτική του κράτους άρχισαν να φθίνουν το 1990,μετά από μακρό και βίαιο αγώνα της μαύρης πλειοψηφίας και ορισμένων, λευκών (π.χ. Αντρέ Μπρινκ και Λευκή Ξερή Εποχή) έγχρωμων και ινδών Νοτιοαφρικανών. Η Νότια Αφρική αναφέρεται συχνά ως Έθνος Ουράνιο Τόξο -όρος που επινοήθηκε από τον αρχιεπίσκοπο Ντέσμοντ Τούτου και χρησιμοποιήθηκε από τον τέως πρόεδρο Νέλσον Μαντέλα ως μεταφορά για την περιγραφή της πολυπολιτισμικής απάντησης στον ρατσισμό και την ξενοφοβία της ιδεολογίας του απαρτχάιντ.

Νότια Αφρική

266

Διακυβέρνηση Αρχηγός κράτους και της κυβερνήσεως είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Εκλογές Γενικές εκλογές 2009 Οι τελευταίες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 22 Απριλίου του 2009. Στις κάλπες προσήλθαν 23 εκατομμύρια ψηφοφόροι για να επιλέξουν μεταξύ 26 πολιτικών κομμάτων[6] .Επικρατέστερος νικητής στις προεδρικές εκλογές είναι ο Τζέικομπ Ζούμα. Για πρώτη φορά παλιά στελέχη του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ΑΝC) διεκδίκησαν με δικό τους πολιτικό σχηματισμό ένα μέρος της δύναμης του ιστορικού κόμματος του Νέλσον Μαντέλα[7] . Τα πρώτα αποτελέσματα των εκλογών έδειξαν ότι το ANC συγκεντρώνει ποσοστό 53,6 %, ενώ το νέο κόμμα COPE, που συγκροτήθηκε από διαφωνούντες του ANC, έλαβε το 8,7% των ψήφων.[8] Τα τελικά αποτελέσματα ανακοινώθηκαν στις 25 Απριλίου και έδωσαν την νίκη στο Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο του Τζέικομπ Ζούμα με 65,9% . Ωστόσο, το κόμμα απώλεσε τα 2/3 των εδρών της Βουλής που του χρειάζονταν για συνταγματική αναθεώρηση και επιπλέον ηττήθηκε και στην περιφέρεια της Δυτικής Ακτής. [9] Η Δημοκρατική Συμμαχία (DA) έλαβε το 16,68% των ψήφων και το νεοσύστατο Κογκρέσο του Λαού (COPE), το οποίο είχαν σχηματίσει διαφωνούντες του ANC ακολούθησε με ποσοστό 7,42%[10] . Το κοινοβούλιο εξέλεξε πρόεδρο τον Τζέικομπ Ζούμα στις 6 Μαΐου του 2009[11] και ο ίδιος ανέλαβε καθήκοντα στις 9 Μαΐου.

Αποτελέσματα Κόμματα

Ηγέτες

Ψήφοι

% Μεταβολή Έδρες Μεταβολή

Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC) Τζέικομπ Ζούμα

11.650.748 65,90

-3,79

264

-15

Δημοκρατική Συμμαχία (DA)

Έλεν Ζίλε

2.945.829 16,66

+4,29

+17

Κογκρέσο του Λαού (COPE)

Μοσιουόα Λεκότα

1.311.027

7,42

+7,42

+30

Κόμμα Ελευθερίας Ινγκάθα (IFP)

Μανγκασούτου Μπουτελέζι

804.260

4,55

-2,42

-10

Ανεξάρτητοι Δημοκρατες (ID)

Πατρίσια ντε Λιλ

162.915

0,92

-0,78

-3

Ενωμένο Δημοκρατικό Κίνημα (UDM)

Μπάντου Χολομίσα

149.680

0,85

-1,43

-5

Μέτωπο για την Ελευθερία Συν (FF+) Πιέτερ Μούλντερ

146.796

0,83

-0,06

Αφρικανικό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (ACDP)

Κένεθ Μεσόε

142.658

0,81

-0,79

-5

Ενωμένο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (UCDP)

Λούκας Μανγκόπε

66.086

0,37

-0,38

-1

Κογκρέσο Παναφρικανιστών (PAC)

Μοτσόκο Φέκο

48.530

0,27

-0,46

-2

Μέτωπο Μειοψηφίας (MF)

Άμιτσαντ Ράντζμπασι

43.474

0,25

-0,10

-1

Λαϊκή Οργάνωση των Αζάνιαν (AZAPO)

Μοζιμπούντι Μαγκένα

38.245

0,22

-0,03

Νότια Αφρική

Αφρικανική Σύμβαση του Λαού (APC)

267 Τέμπα Γκόντι

Κίνημα Δημοκρατικό Κόμμα (MDP)

35.867

0,20

+0,20

29.747

0,17

+0,17

Αλ Τζάμα-αχ

Αμπντούλ Γκαμιέτ Φλακς

25.947

0,15

+0,15

Συμμαχία Χριστιανοδημοκρατών (CDA)

Λούις Μάικλ Γκριν

11.638

0,07

+0,07

Εθνική Δημοκρατική Σύμβαση (NADECO)

Χάγου Μπάτα

10.830

0,06

+0,06

9.296

0,05

+0,05

8.872

0,05

+0,05

8.271

0,05

+0,05

6.035

0,03

+0,03

Keep It Straight and Simple (Συνεχίστε Κ. Κ. Έμαρι (C.C. ευθεία και απλά) (KISS) Emary)

5.440

0,03

-0,01

Κίνημα Παναφρικανιστών (PAM)

5.426

0,03

+0,03

Συνασπισμός των Ελευθέρων Δημοκρατών (AFD)

5.178

0,03

+0,03

Γυναίκες Μπροστά (WF)

5.087

0,03

+0,03

Ένα Κόμμα

2.847

0,02

+0,02

Κόμμα Νέο Όραμα (NVP) Ενωτικό Ανεξάρτητο Μέτωπο (UIF)

Μαλιζόλε Ντίκο

Μέγα Κογκρέσο της Νότιας Αφρικής (GKSA) Νοτιαφρικανικό Δημοκρατικό Κογκρέσο (SADECO)

Ζίμπα Τζιγιάνε

Το Κόμμα της Οργάνωσης (TOP)

Μπράντορντ Γουντ

—

-0,05

Κίνημα Απασχόλησης για την Νότια Αφρική (EMSA)

M. Ράιτς

—

-0,07

—

Ενωτικό Μέτωπο (UF)

Τ. Ντ. Χλατσουάγιο

—

-0,08

—

Νέο Εργατικό Κόμμα (NLP)

Κόλιν Φρανσουά ντι Σαρτ (Colin Francois du Sart)

—

-0,10

—

Σοσιαλιστικό Κόμμα των Αζάνια (SOPA)

Τιγιάνι Λιμπόν Μαμπάσα

—

-0,10

—

Κογκρέσο για την Ειρήνη και τη Δικαιοσύνη (PJC)

Μουχάμεντ Ρασάντ Χαν

—

-0,10

—

Εθνική Δράση (NA)

Γιάκομπους Φρέντερικ Γιόνκερ (Jacobus Frederick Jonker)

—

-0,10

—

11.638

0,07

-0,04

—

−1,65

—

−7

17.680.729 100,0

400

Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDP) Τέουνις Μπότα (Theunis Botha) Νέο Εθνικό Κόμμα (NNP) (προσχώρησε στο ANC το 2005) Άκυρα ψηφοδέλτια (σε ποσοστό % όλων των ψηφοδελτίων που ρίχτηκαν στην κάλπη) Σύνολο

Μαρτίνους βαν Σκάλκουικ

Νότια Αφρική

Δημογραφία Με βάση εκτιμήσεις για το 2009, το προσδόκιμο ζωής του συνολικού πληθυσμού είναι τα 48,97 χρόνια (49,81 χρόνια για τους άνδρες και 48,13 χρόνια για τις γυναίκες)[3] .

Οικονομία Το ΑΕΠ της χώρας συρρικνώθηκε στο πρώτο τέταρτο του 2009, οδηγώντας την μεγαλύτερη οικονομία της Αφρικής σε ύφεση για πρώτη φορά έπειτα από 17 χρόνια[12] .

Συγκοινωνίες Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.Υπάρχουν κι άλλα πράγματα, όμως δε θα χασομερήσω για να τα γράψω.

Βιβλιογραφία • Leonard Thompson, 2001, A History of South Africa, Yale University Press, ISBN 0-300-08776-4. • Frank Welsh - , 1999, South Africa: A Narrative History, Kodansha America, ISBN 1-56836-258-7. • A. J. Christopher, 2000, The Atlas of Changing South Africa, ISBN 0-415-21178-6. • Heather Deegan, 2000, The Politics of the New South Africa, ISBN 0-582-38227-0. • Times Online [13], April 2, 2006. • Nigel Worden, 2000, Making of Modern South Africa: Conquest, Segregation and Apartheid, ISBN 0-631-21661-8. • Richard Tomlinson, et al., 2003, Emerging Johannesburg: Perspectives on the Postapartheid City, ISBN 0-415-93559-8. • David Hein, "Religion and Politics in South Africa." στο Modern Age 31 (1987): 21-30. • South Africa Government Online [14]. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2005. • SouthAfrica.info [15]. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2005.

Δικτυακοί τόποι Κυβέρνηση • Η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής στο διαδίκτυο [14] επίσημος δικτυακός τόπος • Το κοινοβούλιο της Νότιας Αφρικής [16] επίσημος δικτυακός τόπος • Στατιστική υπηρεσία της Νότιας Αφρικής [17] επίσημος δικτυακός τόπος Νέα • • • • • • • •

AllAfrica.com - South Africa [18] Νέα και τίτλοι ειδήσεων Business Day [19] οικονομικός ημερήσιος τύπος Independent Online [20] Mail & Guardian [21] ημερήσιος τύπος News 24 [22] Νοτιαοαφρικανική Μετεωρολογική Υπηρεσία [23] South Africa: The Good News [24] Haikona! South African News [25]

Επισκοπήσεις • Η θέση της Νότιας Αφρικής σε τρισδιάστατη σφαίρα (Java) [26] • BBC News Country Profile - South Africa [27] • CIA World Factbook - South Africa [28] • Library of Congress Country Study - South Africa [29] δεδομένα: Νοέμβριος 1994

268

Νότια Αφρική • Open Directory Project - South Africa [30] Τουρισμός • "Welcome to South Africa" - επίσημος δικτυακός τόπος τουρισμού [31] 'Αλλα • - Χάρτες της Νότιας Αφρικής [32] • - The JSE Securities Exchange [33]] [34] Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το Africa άρθρο South Africa της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται [35] [34] υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 . (Africa ιστορικό/συντάκτες ).

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%B1_%CE%91%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE& params=-28. 6167_N_24. 3333_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%B1_%CE%91%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE& params=33_55_S_18_25_E_type:city(3225608) [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ sf. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=199& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Mid-year population estimates, South Africa: 2007 (http:/ / www. statssa. gov. za/ PublicationsHTML/ P03022007/ html/ P03022007. html) σελ. pp. 3. Statistics South Africa (03-07-2007) (ανακτήθηκε 07-07-2008 ) [6] Κρίσιμες εκλογές στη Νότιο Αφρική (http:/ / www. cosmo. gr/ Politics/ SAfrica/ 236939. html), Cosmo.gr, 22 Απριλίου 2009. [7] Τα Νέα (http:/ / www. tanea. gr/ default. asp?pid=2& artid=4513080& ct=2) , Το αίνιγμα που λέγεται Ζούμα, 22 Απριλίου 2009. [8] Eξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 159159oz_20090423159159. php3), Νότια Αφρική-Σαφές προβάδισμα του ANC δείχνουν τα πρώτα αποτελέσματα των εκλογών, 23 Απριλίου 2009. [9] Cosmo.gr (http:/ / www. cosmo. gr/ News/ SAfrica/ 237215. html), Ν. Αφρική: "Πύρρειος νίκη" του Ζούμα, 25 Απριλίου 2009. [10] Έθνος (http:/ / www. ethnos. gr/ article. asp?catid=11381& subid=2& tag=8470& pubid=3276754), Νικητής ο Ζούμα στη Ν.Αφρική, 25 Απριλίου 2009. [11] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 8035344. stm), Zuma elected South African leader. 6 Μαΐου 2009. [12] Bloomberg (http:/ / www. bloomberg. com/ apps/ news?pid=20601087& sid=aI2FNutyJ1cM& refer=home), South Africa Falls Into First Recession in 17 Years (Update3), 26 Μαΐου 2009. [13] http:/ / www. timesonline. co. uk/ newspaper/ 0,,2772-2100080,00. html [14] http:/ / www. gov. za [15] http:/ / www. southafrica. info [16] http:/ / www. parliament. gov. za/ [17] http:/ / www. statssa. gov. za/ [18] http:/ / allafrica. com/ southafrica/ [19] http:/ / www. businessday. co. za/ [20] http:/ / www. iol. co. za/ [21] http:/ / www. mg. co. za/ [22] http:/ / www. news24. com/ [23] http:/ / www. weathersa. co. za [24] http:/ / www. sagoodnews. co. za [25] http:/ / www. haikona. com/ category/ southern-africa/ south-africa/ [26] http:/ / www. professores. uff. br/ hjbortol/ arquivo/ 2006. 1/ applets/ south_africa_en. html [27] http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ country_profiles/ 1071886. stm [28] http:/ / www. cia. gov/ cia/ publications/ factbook/ geos/ sf. html [29] http:/ / lcweb2. loc. gov/ frd/ cs/ zatoc. html [30] http:/ / dmoz. org/ Regional/ Africa/ South_Africa [31] http:/ / www. southafrica. net/ [32] http:/ / www. saexplorer. co. za/ [33] http:/ / www. jse. co. za/ [34] http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ South

269

Νότια Αφρική [35] http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/

bjn:Aprika Salatan gag:Üülen Afrika

270

271

Ουγκάντα Ουγκάντα Συντεταγμένες: 1°04′00″N 31°52′60″E1.0667, 31.8833 [1]

Σημαία της Ουγκάντας Εθνόσημο της Ουγκάντας Εθνικός ύμνος: Oh Uganda, Land of Beauty

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Καμπάλα 0°19′N 32°25′E0.317, 32.417 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά, Σουαχίλι

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Γιουέρι Μουσέβενι Πρωθυπουργός Απόλο Ενζιμπάμπι

Ανεξαρτησία Από το Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

9 Οκτωβρίου 1962 8 Οκτωβρίου 1995 (τροποπ. το 2005)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

236.040 km2 (80η) 15,39 2.698 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

32.369.558[3] 1 (38η) 137 κατ./km² (78η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

39,924 δισ. $[4] (93η) 1.203 $[4] (161η)

Ουγκάντα

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

272 15,658 δισ. $[4] (102η) 472 $[4] (162η) 0,514 (157η) – μεσαίος

Νόμισμα

Σελίνι Ουγκάντας (UGX)

Ζώνη ώρας

EAT (UTC +3)

Internet TLD

.ug

Κωδικός κλήσης

+256

Η Ουγκάντα είναι χώρα της Αφρικανικής Ηπείρου με πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη την Καμπάλα. Βρίσκεται δίπλα στη λίμνη Βικτόρια και συνορεύει με το Κονγκό, το Σουδάν και την Κένυα. Έχει έκταση 236.040 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 32.369.558[5] κατοίκων με βάση εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2009.[3] (κατατάσσεται 38η στον κόσμο). Επίσημες γλώσσες της είναι η αγγλική και η σουαχίλι. Παλιότερα υπήρξε αποικία των Άγγλων αλλά στις 9 Οκτωβρίου 1962 απέκτησε την ανεξαρτησία της.

Δημογραφία Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας το 2007 άγγιζε τα 30,9 εκατομμύρια.[6] Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 52,72 χρόνια (51,66 χρόνια οι άνδρες και 53,81 οι γυναίκες).[3]

Διακυβέρνηση Πρόεδρος της χώρας από το 1986 είναι ο Γιουέρι Καγκούτα Μουσέβενι.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Δες επίσης • Κατολισθήσεις στην Ουγκάντα το 2010

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Προφίλ [7] της χώρας ως προς τη διαφθορά.

Σημειώσεις και παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9F%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1& params=1. 0667_N_31. 8833_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9F%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1& params=0_19_N_32_25_E_type:city [3] Ουγκάντα (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ug. html) CIA World Factbook

Ουγκάντα [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=746& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας από AIDS σημαίνουν ότι τα νούμερα αυτά μπορεί να είναι και διαφορετικά στην πραγματικότητα. [6] US State Department (http:/ / www. state. gov/ r/ pa/ ei/ bgn/ 2963. htm), 2009. [7] http:/ / www. apnacafrica. org/ uganda_report_e. htm

gag:Uganda

273

274

Πράσινο Ακρωτήριο Πράσινο Ακρωτήριο Συντεταγμένες: 15°55′00″N 24°04′60″W15.9167, -24.0833 [1]

Σημαία του Πράσινου Ακρωτηρίου Έμβλημα του Πράσινου Ακρωτηρίου Εθνικό σύνθημα: κανένα Εθνικός ύμνος: Cântico da Liberdade (Πορτογαλικά)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Πράγια 14°55′N 23°31′W14.917, -23.517 [2]

Επίσημες γλώσσες

Πορτογαλικά1

Πολίτευμα

Δημοκρατία

Πρόεδρος Πέδρο Πίρες Πρωθυπουργός Ζοζέ Μαρία Νέβες Ανεξαρτησία • Από την Πορτογαλία • Ισχύον Σύνταγμα

5 Ιουλίου 1975 25 Σεπτεμβρίου 1992, αναθεωρήθηκε το 1995 και το 1999.

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

4.033 km2 (172η) αμελητέο 965 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

429.474[3] (163η) 106,49 κατ./km² (95η)

Πράσινο Ακρωτήριο

275

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,837 δισ. $[4] (164η) 3.580 $[4] (125η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,755 δισ. $[4] (155η) 3.419 $[4] (103η)

ΔΑΑ (2007)

0,708 (121η) – μεσαίος

Νόμισμα

Εσκούδο του Πράσινου Ακρωτηρίου (CVE)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

CVT (UTC -1) (UTC -1, δεν τηρείται)

Internet TLD

.cv

Κωδικός κλήσης

+238

Ομιλείται και η τοπική γλώσσα Κρεολική του Πράσινου Ακρωτηρίου.

Το Πράσινο Ακρωτήριο (Πορτογαλικά: Cabo Verde, 'kabu 'veɾdɨ) είναι μια νησιωτική χώρα με έκταση 4.033km² και πληθυσμό 429.474, με βάση υπολογισμούς του 2009[3] Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Πράια (αναφέρεται επίσημα Πράγια[5] ). Το νησί βρίσκεται στην περιοχή Μακαρονησία (αποτελείται από δέκα νησιά και άλλα πιο μικρά νησιά) στα βόρεια του Ατλαντικού Ωκεανού. Τα μέχρι πρότινος ακατοίκητα νησιά ανακαλύφθηκαν και αποικίστηκαν από τους Πορτογάλους το 15ο αιώνα. Η χώρα πήρε την ονομασία της από το Cap-Vert (που σημαίνει Πράσινο Ακρωτήριο), σήμερα στη Σενεγάλη, στο δυτικότερο άκρο της ηπειρωτικής Αφρικής.

Γεωγραφία Τα νησιά Τα δέκα μεγαλύτερα νησιά είναι: Μπράβα, Φόγκο, Σαντιάγο, Μάιο, Μπόα Βίστα, Σαλ, Σάο Νικολάου, Σάο Βισέντε, Σάντο Αντάο και Σάντα Λουσία. Τα νησιά έχουν τραχιά μορφολογία και είναι ηφαιστειογενή. Το Φόγκο αποτελεί ενεργό ηφαίστειο και είναι το μοναδικό στο αρχιπέλαγος. Ο ηφαιστειακός κώνος στο Φόγκο φθάνει σε ύψος τα 2.829μ. στην Πίκο ντο Κάνου. Δέκα κύρια νησιά και γύρω στις οκτώ νησίδες απαρτίζουν το αρχιπέλαγος. Τα κυριότερα νησιά είναι: • Barlaventos (βόρεια συστάδα νησιών) • • • •

Σάντο Αντάο Σάο Βισέντε Σάντα Λουσία Σάο Νικολάου

Πράσινο Ακρωτήριο

276

• Σαλ • Μπόα Βίστα • Sotaventos (νότια συστάδα νησιών) • • • •

Μάιο Σαντιάγο Φόγκο Μπράβα

Οι νησίδες είναι οι Branco και Razo.

Κλίμα Το κλίμα των νησιών είναι τροπικό και επηρεάζεται από τους ζεστούς και ξηρούς αληγείς ανέμους. Η ξηρασία αποτελεί σημαντικό πρόβλημα στο νησί σε αρκετά σημεία του αρχιπελάγους. Η βλάστηση επίσης είναι φτωχή. Ετήσιες Κλιματολογικές Συνθήκες Θερμοκρασία Βροχοπτώσεις σε mm Ιανουάριος

75°F

24°C

5.3mm

Φεβρουάριος

75°F

24°C

3.8mm

Μάρτιος

77°F

25°C

1.3mm

Απρίλιος

77°F

25°C

0.0mm

Μάιος

78°F

25°C

0.0mm

Ιούνιος

79°F

26°C

0.0mm

Ιούλιος

81°F

27°C

0.8mm

Αύγουστος

84°F

29°C

14.1mm

Σεπτέμβριος

85°F

29°C

33.6mm

Οκτώβριος

83°F

29°C

6.5mm

Νοέμβριος

81°F

27°C

2.5mm

Δεκέμβριος

77°F

25°C

1.6mm

Περιβάλλον Η απομόνωση των ειδών στο Πράσινο Ακρωτήριο, καθώς η απόστασή του είναι 500 χιλιόμετρα από την υπόλοιπη Αφρική είχε αποτέλεσμα την ύπαρξη ενδημικών ειδών χλωρίδας και πανίδας, πολλών από αυτά να απειλούνται με εξαφάνιση. Στα ενδημικά πτηνά συμπεριλαμβάνονται το Alexander's Swift (Apus alexandri), Raso Lark (Alauda razae), Cape Verde Warbler (Acrocephalus brevipennis) και Iago Sparrow (Passer iagoensis),[6] , ενώ στα ερπετά συμπεριλαμβάνεται το γιγάντιο γκέκο (σαύρα) του Πρασίνου Ακρωτηρίου (Tarentola gigas). Ο Κάρολος Δαρβίνος καταγράφει τη γεωλογικής σύσταση του εδάφους , του κλίματος, της πανίδας και της χλωρίδας των νησιών στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του The Voyage of the Beagle (Το Ταξίδι του Μπιγκλ).

Δορυφορική φωτογραφία της νησιωτικής χώρας.

Πράσινο Ακρωτήριο

Ιστορία Το νησί ήταν ακατοίκητο (χρησιμοποιείτο από αλιείς της Σενεγάλης) όταν έφτασαν οι Πορτογάλοι το 1456 και έγινε τμήμα της Αυτοκρατορίας τους (η προσάρτηση έγινε το 1495). Σημαντική υδάτινη οδός, εξαιτίας της γεωγραφικής θέσης του, το Πράσινο Ακρωτήριο αποτέλεσε επίσης τόπο με φυτείες ζαχαροκάλαμου και έπειτα σημαντικό κέντρο δουλεμπορίου. Η δουλεία καταργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Το 1951 η χώρα έγινε υπερπόντια επαρχία της Πορτογαλίας. Το 1975, χάρη στις προσπάθειες εν μέρει του Αφρικανικού Κόμματος για την Ανεξαρτησία της Γουινέας-Μπισσάου και του Πράσινου Ακρωτηρίου (Partido Africano da Independência da Guiné e Cabo Verde, PAIGC), ήρθε η πολυπόθητη ανεξαρτησία, στις 5 Ιουλίου. Πρώτος Πρόεδρος ανέλαβε ο Αριστίντες Περέιρα, ο οποίος επέβαλε μονοκομματικό σύστημα διακυβέρνησης. Έπειτα από την ανεξαρτησία, το PAIGC επεχείρησε να ενοποιήσει το Πράσινο Ακρωτήριο με τη Γουινέα-Μπισσάου. Οι προσπάθειες αυτές ανακόπηκαν από το στρατιωτικό πραξικόπημα στη δεύτερη χώρα, το 1980. Το PAICV (προσκείμενο στο PAIGC) κυβέρνησε στο νησιωτικό κράτος μέχρι τη διεξαγωγή δημοκρατικών εκλογών, το 1991, οι οποίες είχαν αποτέλεσμα την κυβερνητική αλλαγή. Την αλλαγή του καθεστώτος είχαν ζητήσει οι ίδιοι οι εκλογείς, οι οποίοι ενέκριναν τροποποίηση του Συντάγματος σε δημοψήφισμα, το 1990. To Κίνημα για τη Δημοκρατία (Movimento para a Democracia)(MPD) κέρδισε σε εκείνες τις εκλογές και επανεξελέγη το 1996, με αρχηγό τον Κάρλος Βέιγκα στην πρωθυπουργία και τον Αντόνιο Μοντέιρο στην προεδρία του κράτους. Το PAICV επέστρεψε στην εξουσία το 2001, για να επανεκλεγεί το 2006.

Δημογραφία Οι απόγονοι των εποίκων Ευρωπαίων, που ήταν οι Πορτογάλοι, απαρτίζουν το σημερινό πληθυσμό των νησιών αλλά και οι απόγονοι των δούλων, οι οποίοι είχαν μεταφερθεί από τη Γουινέα και κυρίως κατάγονται από τη Σενεγάλη, τη Γκάμπια και τη Γουινέα-Μπισσάου. Το 70% του πληθυσμού είναι Κρεολοί και το υπόλοιπο είναι Αφρικανοί. Πολύ μικρό ποσοστό είναι Ευρωπαίοι (Ολλανδοί, Άγγλοι, Γάλλοι κλπ.). Στον πληθυσμό συμπεριλαμβάνονται Άραβες, Εβραίοι και Κινέζοι (του Μακάο), όπως επίσης και Αφροβραζιλιάνοι. Αξιοσημείωτο είναι ότι μεγάλος αριθμός κατοίκων της χώρας ζουν στο εξωτερικό, όπως οι ΗΠΑ (μισό εκατομμύριο), η Πορτογαλία (80.000), η Αγκόλα (45.000), το Σάο Τομέ και Πρίνσιπε και άλλες χώρες. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 71,61 χρόνια (68,27 χρόνια οι άνδρες και 75,05 οι γυναίκες).[3]

Θρησκεία Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Χριστιανοί. Η θρησκεία τους είναι Ρωμαιοκαθολική (90%), με αρκετούς να ανήκουν στο προτεσταντικό δόγμα και μία μερίδα να ακολουθεί τις ανιμιστικές δοξασίες. Λίγοι ακολουθούν την Πίστη Μπαχάι, το Βουδισμό και το Ισλάμ.[7]

Γλώσσα Η επίσημη γλώσσα είναι η πορτογαλική, ενώ ομιλείται ως εθνική γλώσσα η Κρεολική (κριούλο) , η οποία αποτελεί κράμα πορτογαλικών και δυτικοαφρικανικών στοιχείων. Οι ηφαιστειακές εκρήξεις του Φόγκο (όπως αυτή του 1680) και οι επιδημίες, δεν άφησαν περιθώρια για αύξηση του πληθυσμού. Ωστόσο, το προσδόκιμο ζωής είναι σήμερα ένα από τα υψηλότερα της Αφρικής, στα 74 χρόνια στις γυναίκες και στα 67 στους άνδρες. Οι σημαντικότερες πόλεις της χώρας , εκτός από την Πράια, είναι η Μιντέλο (στο Σάο Βισέντε) και η Σάο Φιλίπε.

277

Πράσινο Ακρωτήριο

278

Διοικητική Διαίρεση Η νησιωτική χώρα διαιρείται σε 22 δήμους (concelhos) και περαιτέρω σε 32 ενορίες (freguesias).

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρική Δημοκρατία. Δικαίωμα ψήφου χορηγείται στους πολίτες από την ηλικία των 18 ετών και άνω. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι Αρχηγός Κράτους και έχει δικαίωμα να διεκδικήσει μέχρι και δεύτερη θητεία. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Πέντρο Πίρες και Πρωθυπουργός (αρχηγός κυβερνήσεως) ο Ζοζέ Μαρία Νέβες. Η νομοθετική εξουσία ασκείται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την Εθνοσυνέλευση της χώρας, η οποία αποτελείται από 72 μέλη, τα οποία εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία για πενταετή θητεία. Η Δικαιοσύνη ασκείται ανεξάρτητα.

Διεθνείς σχέσεις Η χώρα ασκεί παραδοσιακά αδέσμευτη εξωτερική πολιτική και διατηρεί καλές σχέσεις με όλες τις χώρες. Για το λόγο αυτό η χώρα έχει επιλεγεί για διεξαγωγή σημαντικών διεθνών συνεδρίων.

Άμυνα Η στρατιωτική θητεία στη χώρα δεν είναι υποχρεωτική, ωστόσο υπάρχει η υποχρέωση για παροχή υπηρεσιών και στρατολόγηση επί 14μηνο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν την ονομασία Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις του Λαού (FARP). Ηλικία στράτευσης είναι τα 18 χρόνια. Υπάρχουν Στρατός και Ακτοφυλακή (με πτέρυγες στην Αεροπορία).

Οικονομία Η ανεπάρκεια πλουτοπαραγωγικών πηγών έχει αρνητικό αντίκτυπο στη χώρα. Έτσι, η οικονομία στηρίζεται εν μέρει στον τουρισμό και στις υπεράκτιες εταιρείες αλλά και στην εξωτερική βοήθεια. Επίσης, οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν μεγάλο μερίδιο στο εισόδημα. Το 2000 το 30% του πληθυσμού ζούσε υπό το όριο της φτώχειας. Οι κάτοικοι καλλιεργούν πατάτες, φασόλια, μανιόκα, ζαχαροκάλαμο, καφέ, κακάο, κίκι και καπνό. Η ξηρασία αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα. Η εκτροφή βοοειδών και η αλιεία είναι λιγότερο αναπτυγμένες στο κράτος. Στα νησιά Σαλ και Μάιο εξορύσσεται αλάτι, ενώ ο βιομηχανικός τομέας περιορίζεται στην κατάψυξη των ψαριών και την κατασκευή πορσελάνης.

Ψαράδες στο Πράσινο Ακρωτήριο

Το Πράσινο Ακρωτήριο έχει εμπορικούς εταίρους την Πορτογαλία, τη Γερμανία, την Ισπανία και την Ολλανδία. Εισάγει κυρίως καύσιμα και βιομηχανικά προϊόντα. Νομισματική μονάδα της χώρας είναι το εσκούδο. Ως το 1999 ήταν συνδεδεμένο με το εσκούδο Πορτογαλίας και στη συνέχεια με το Ευρώ. Τα τελευταία χρόνια η οικονομία του νησιού παρουσίασε σημάδια ανάκαμψης ώστε σήμερα κατατάσσεται στις χώρες με μεσαία ανάπτυξη και ο ΟΗΕ την κατατάσσει στις αναπτυσσόμενες χώρες. Από την εποχή της ανεξαρτησίας, η ανάπτυξη είναι σταθερή[8] [9] . To 2007 έγινε χώρα με μεσαία ανάπτυξη, αφήνοντας την κατηγορία των λιγότερο αναπτυσσόμενων κρατών. Ήταν η δεύτερη φορά που έγινε αυτό σε ένα κράτος[10] . Σήμερα είναι 5η καλύτερη σε κατάταξη από τις αφρικανικές χώρες στον κατάλογο. Στις 18 Δεκεμβρίου του 2007 εγκρίθηκε η αίτηση για εισδοχή του Πρασίνου Ακρωτηρίου στον ΠΟΕ. Με βάση το πακέτο ένταξης η χώρα υποχρεώνεται να εισαγάγει νέο Τελωνειακό Κώδικα και να θεσπίσει νομοθεσία για

Πράσινο Ακρωτήριο

279

την παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, καθώς επίσης και νομοθεσία για διπλώματα ευρεσιτεχνίας.[11] . To Πράσινο Ακρωτήριο έγινε το 153ο μέλος του ΠΟΕ, στις 23 Ιουλίου του 2008. [12]

Μεταφορές και επικοινωνίες Η χώρα έχει 10 αεροδρόμια (εκτ. 2008), με ένα διεθνές αεροδρόμιο να βρίσκεται στο Σαλ. Η πρωτεύουσα αποτελεί το σημαντικότερο λιμάνι. Ο εμπορικός στόλος αριθμεί 8 πλοία, εκ των οποίων τα δύο είναι ξένης ιδιοκτησίας. Η χώρα δε διαθέτει σιδηροδρομικό δίκτυο. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Σε ό,τι αφορά τις τηλεπικοινωνίες, λειτουργούν 22 ραδιοφωνικοί σταθμοί (όλοι στα FM) και ένας τηλεοπτικός. Το 2007 το νησιωτικό κράτος διέθετε 344 παρόχους υπηρεσιών Διαδικτύου. Οι χρήστες του Διαδικτύου υπολογίζονταν το 2005 σε 29.000.

Πολιτισμός και τουριστικά αξιοθέατα Οι παραλίες του Σάο Τιάγκο προσελκύουν πολλούς τουρίστες, ενώ από το 1997 λειτουργεί στην πρωτεύουσα Εθνογραφικό Μουσείο. Σε πολλά κτίρια της χώρας η αφρικανική παράδοση έχει εξοβελιστεί από την αποικιοκρατική επιρροή. Στην παλιά πρωτεύουσα, τη Σιντάντε Βέλια, ο επισκέπτης μπορεί να δει τα ερείπια της Μονής του Αγίου Φραγκίσκου, τον καθεδρικό ναό και πάνω από την πόλη το Βασιλικό Φρούριο του Αγίου Φιλίππου (χρονολογείται από το 1593). Στον τομέα του πολιτισμού η χώρα μπορεί να καυχιέται για τη μουσική της παράδοση, η οποία επηρεάστηκε από τα πορτογαλικά "φάντος". Έτσι, το είδος της μελαγχολικής μουσικής μόρνα εκφράζουν την έντονη μελαγχολία, γνωστή ως "Sodade". Το ομώνυμο τραγούδι της "ξυπόλητης ντίβας" Σεζάρια Έβορα, μαζί με την Ελευθερία Αρβανιτάκη καταδεικνύει αυτό το μουσικό είδος. Η Έβορα αποτελεί την καλύτερη πρέσβειρα για τη μουσική και τον πολιτισμό της νησιωτικής χώρας, καθώς εδώ και μία δεκαετία κάνει διεθνή καριέρα.

Βιβλιογραφία • Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδόσεις ΔΟΜΗ, 2006.

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A0%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%BF_%CE%91%CE%BA%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B params=15. 9167_N_-24. 0833_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A0%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%BF_%CE%91%CE%BA%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B params=14_55_N_23_31_W_type:city [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cv. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=624& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Υπηρεσία Εκδόσεων — Διοργανικό εγχειρίδιο σύνταξης κειμένων — Παράρτημα A5 (http:/ / publications. europa. eu/ code/ el/ el-5000500. htm) [6] Endemic Bird Areas: Cape Verde Islands (http:/ / www. birdlife. org/ datazone/ ebas/ index. html?action=EbaHTMDetails. asp& sid=79& m=0) [7] Πράσινο Ακρωτήριο - Θρησκείες (http:/ / www. nationsencyclopedia. com/ Africa/ Cape-Verde-RELIGIONS. html) [8] Cape Verde HDI Trend (http:/ / hdrstats. undp. org/ countries/ country_fact_sheets/ hdi-trends/ cpv_2. gif) - από το 2007 Human Development Report [9] country fact sheet (http:/ / hdrstats. undp. org/ countries/ country_fact_sheets/ cty_fs_CPV. html) [10] "UN advocate salutes Cape Verde’s graduation from category of poorest States" (http:/ / www. un. org/ apps/ news/ story. asp?NewsID=22918& Cr=cape& Cr1=verde), UN News Centre, 14 Ιουνίου 2007. [11] Δελτίο Τύπου του ΠΟΕ (http:/ / www. wto. org/ english/ news_e/ pres07_e/ pr503_e. htm) [12] WTO News (http:/ / www. wto. org/ english/ news_e/ news08_e/ acc_capverde_june08_e. htm)], 23 Ιουλίου 2008

Πράσινο Ακρωτήριο

Συνδέσεις • • • • •

Φωτογραφίες (http://www.capeverdebreaks.com/gallery.html) República de Cabo Verde (http://www.governo.cv/) Κυβέρνηση του Πράσινου Ακρωτηρίου Assembleia Nacional de Cabo Verde (http://www.parlamento.cv/) Ιστότοπος της Βουλής BBC News - Προφίλ της χώρας (http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/africa/country_profiles/1021202.stm) Ενδημικά Πτηνά (http://www.birdlife.org/datazone/ebas/index.html?action=EbaHTMDetails.asp& sid=79&m=0) • Φωτογραφίες (http://www.capeverdebreaks.com/gallery.html) • Cape Verde - Γη των Morabeza (http://cape-verde-tourism.blogspot.com) bjn:Tanjung Verde

280

281

Ρουάντα Ρουάντα Συντεταγμένες: 1°58′60″S 29°43′00″E-1.9833, 29.7167 [1]

Σημαία της Ρουάντα Εθνόσημο της Ρουάντα Εθνικό σύνθημα: 'Ubumwe, Umurimo, Gukunda Igihugu"Ενότητα, Εργασία, Πατριωτισμός" Εθνικός ύμνος: 'Rwanda nziza (ρουαντανέζικα)

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Κιγκαλί 1°57′S 30°4′E-1.95, 30.067 [2]

Επίσημες γλώσσες

Κινιαρουάντα, γαλλικά, αγγλικά

Πολίτευμα

Δημοκρατία Πρόεδρος Πολ Καγκάμε Πρωθυπουργός Μπερνάρ Μακούζα

Ανεξαρτησία • Από την εντολή του ΟΗΕ υπό βελγική διοίκηση • Ισχύον Σύνταγμα

1η Ιουλίου 1962 26 Μαΐου 2003, εγκρίθηκε με δημοψήφισμα.

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

26.338 km2 (147η) 5,3% 893 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2002 • Πυκνότητα

10.473.282[3] 1 (83η) 8.128.553 398 κατ./km² (23η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

10,697 δισ. $[4] (139η) 1.092 $[4] (166η)

Ρουάντα

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

282 5,011 δισ. $[4] (139η) 512 $[4] (161η) 0,460 (167η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο της Ρουάντα (RWF)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

CAT (UTC +2) (UTC δεν τηρείται)

Internet TLD

.rw

Κωδικός κλήσης

+250

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο.

Η Δημοκρατία της Ρουάντα, όπως είναι η επίσημη ονομασία της χώρας, βρίσκεται στην ανατολική κεντρική Αφρική και έχει πρωτεύουσα το Κιγκάλι. Στο επίκεντρο της παγκόσμιας επικαιρότητας ήρθε λόγω των εθνοτικών συγκρούσεων που έγιναν το 1994 με πάνω από 500,000 θύματα. H συνολική της έκταση είναι 26.338 τετρ. χλμ. και ο πληθυσμός 10.473.282 κάτοικοι.[3] Το 2009 έγινε μέλος της Κοινοπολιτείας των Εθνών.

Ιστορία Η φυλή των Χούτου εγκαταστάθηκε στη Ρουάντα τον 14ο αιώνα και οι Τούτσι τον 15ο. Από το 1890 αρχικά οι Γερμανοί και μετά οι Βέλγοι έκαναν την χώρα αποικία τους μέχρι το 1962 οπότε και η Ρουάντα έγινε ανεξάρτητο κράτος. Για 500 περίπου χρόνια οι Τούτσι ήταν οι πολιτικά κυρίαρχοι στην χώρα και καταπίεζαν τους Χούτου. Η χρησιμοποίηση της μειονότητας των Τούτσι από τους αποικιοκράτες ως άρχουσα τάξη της χώρας και η καταπίεση της πλειοψηφίας των Χούτου απ αυτούς ήταν ακόμα ένας λόγος της διαμάχης μεταξύ των δύο φυλών. Από το 1959 υπάρχει ένοπλη διαμάχη μεταξύ τους. Το 1994 με αφορμή τον θάνατο του τότε προέδρου της χώρας ξέσπασαν ταραχές που οδήγησαν στην γενοκτονία πάνω απο 1/2 εκατομμυρίου Τούτσι από τούς Χούτου. Λόγω των ταραχών εκατομμύρια κάτοικοι εγκατέλειψαν την χώρα. Το γεγονός αυτό έχει χαρακτηριστεί από τον ΟΗΕ ως γενοκτονία.

Γεωγραφία Κλίμα Το κλίμα της Ρουάντα είναι τροπικό. Οι δύο περίοδοι βροχών επιτρέπουν δύο σοδειές τον χρόνο.

Δημογραφία Οι κυριότερες φυλές που κατοικούν στη Ρουάντα είναι οι Χούτου σε ποσοστό 90%, οι Τούτσι 8% και οι πυγμαίοι Τούα 2%. Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας είναι 10.186.063 κάτοικοι[3] . Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 2,782% (εκτίμηση 2009). Ρυθμός γεννήσεων 39,67 γεννήσεις/1000 πληθυσμού (εκτ. 2009) και θανάτου 14,46 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008). Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 50,52 χρόνια (49,25 χρόνια οι άνδρες και 51,83 οι γυναίκες).[3]

Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT.

Ρουάντα

283

Οικονομία Λόγω του εμφυλίου πολέμου οι οικονομία της χώρας έχει υποστεί καταστροφή. Το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο το 20% των κατοίκων των πόλεων έχουν οικιακό ηλεκτρισμό. Το ΑΕΠ της χώρας είναι 10,6 δις $ (εκτίμηση 2009). Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ είναι 7,5% (εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 1.087 $ (εκτίμηση 2009).

Συγκοινωνίες Το οδικό δίκτυο είναι ανεπτυγμένο και καλύπτει 14.008 χλμ. (το 2004). Το διεθνές αεροδρόμιο, κοντά στο Κιγκάλι, αποπερατώθηκε το 1986. Δεν έχει σιδηροδρομικό δίκτυο. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Διοικητική διαίρεση Από την 1η Ιανουαρίου του 2006 η αφρικανική χώρα διαιρείται σε 5 επαρχίες: • • • • •

Ανατολική Επαρχία Βόρεια Επαρχία Δυτική Επαρχία Επαρχία Κιγκαλί (στην πρωτεύουσα) Νότια Επαρχία

Διακυβέρνηση Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Προεδρικές εκλογές 2010 Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 9 Αυγούστου 2010 πρόεδρος εξελέγη ο Πολ Καγκάμε με ποσοστό 93%.[5] Υποψήφιοι – Κόμματα

Ψήφοι

Πολ Καγκάμε – Πατριωτικό Μέτωπο της Ρουάντα

4.638.560 93,08

Ζαν Νταμασέν Νταγουκουριργιάγιο – Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα

256.488

5,15

Προσπέρ Ιζιρό – Φιλελεύθερο Κόμμα

68.235

1,37

Αλβέρα Μουκαμπαράμπα – Κόμμα για την Πρόοδο και την Ομόνοια

20.107

0,40

Σύνολο - έγκυρα ψηφοδέλτια

4.983.390 100,0

Άκυρα/Λευκά Σύνολο ψήφων Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι Πηγή: Εθνική Εκλογική Επιτροπή της Ρουάντα

5.178.492 [6]

(PDF)

Ρουάντα

284

Βουλευτικές εκλογές 2008 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές στη Ρουάντα διεξήχθησαν από τις 15 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου του 2008. Αναδείχθηκαν 80 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, εκ των οποίων τα 53 εξελέγησαν άμεσα και τα 27 έμμεσα.[7] Στις εκλογές δεν έλαβε μέρος κανένα κόμμα της Αντιπολίτευσης. Για πρώτη φορά οι εκλογές ανέδειξαν ένα Κοινοβούλιο με πλειοψηφία γυναικών στις βουλευτικές έδρες.[8] Η Ευρωπαϊκή Ένωση απέστειλε μία ομάδα παρατηρητών[9] , όπως επίσης και η Κοινοπολιτεία των Εθνών, η Αφρικανική Ένωση, καθώς επίσης και άλλοι περιφερειακοί οργανισμοί της Αφρικής. Το κυβερνών Πατριωτικό Μέτωπο της Ρουάντα (FPR) δημιούργησε συνασπισμό, με τη συμπερίληψη 6 μικρότερων κομμάτων: πρόκειται για το Ισλαμικό Δημοκρατικό Κόμμα (PDI), το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (PDC), το Κόμμα για Πρόοδο και Ομόνοια (PPC), το Κόμμα Ευημερίας και Αλληλεγγύης (PSP), η Δημοκρατική Ένωση του Λαού της Ρουάντα (UPDR) και το Ρουαντανέζικο Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSR).[10] Εκτός από το συνασπισμό του FPR, στις εκλογές έλαβαν μέρος και άλλα δύο μόνο κόμματα: το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα και το Φιλελεύθερο Κόμμα, αμφότερα προσκείμενα στον πρόεδρο Πολ Καγκάμε. Επίσης, κατήλθε ως υποψήφιος και ένας ανεξάρτητος. Η εξόριστη (στο Βέλγιο) αντιπολίτευση καταδίκασε τις εκλογές.

Αποτελέσματα Κόμματα

Ψήφοι

Συνασπισμός Πατριωτικό Μέτωπο της Ρουάντα (Front patriotique rwandais)

Έδρες

3.655.956 78,76

Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (Parti démocratique chrêtien) Ισλαμικό Δημοκρατικό Κόμμα (Parti démocratique islamique) Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ρουάντα (Parti socialiste rwandais) Κόμμα Ευημερίας και Αλληλεγγύης (Parti de la Solidarité et du Progrès) Κόμμα για Πρόοδο και Ομόνοια (Parti du Progrès et de la Concorde ) Δημοκρατική Ένωση του Λαού της Ρουάντα (Union démocratique du People rwandais) Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα (Parti social démocrate)

609.327

13,12

Φιλελεύθερο Κόμμα (Parti libéral)

348.186

7,5

27.848

0,6

—

Γυναίκες βουλευτίνες

—

Εκπρόσωποι της νεολαίας

—

Εκπρόσωποι των ατόμων με ειδικές ανάγκες

—

Τζ. Μ. Β. Χαρελιμάνα (Harelimana J.M.V.) (ανεξάρτητος)

Έγκυρα ψηφοδέλτια Άκυρα ψηφοδέλτια Σύνολο (συμμετοχή 98,5 %)

Πηγή: CNE

[11]

4,641,317

98.8

56.372

1,2

4.697.689 100,0

Ρουάντα

Διεθνείς σχέσεις Στις 29 Νοεμβρίου 2009 η χώρα αποκατέστησε τις διπλωματικές της σχέσεις με τη Γαλλία, έπειτα από τρία χρόνια.

Πηγές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1& params=-1. 9833_N_29. 7167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1& params=1_57_S_30_4_E_type:city [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ rw. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=714& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] ΒΒC (http:/ / www. bbc. co. uk/ news/ world-africa-10935892), Rwanda President Kagame wins election with 93% of vote, 11-8-2010. [6] http:/ / www. comelena. gov. rw/ PdfDocs/ NRSummary. pdf [7] "Kagame's party scoops majority of seats" (http:/ / www. int. iol. co. za/ index. php?set_id=1& click_id=68& art_id=nw20080916151934644C214866), Sapa-AFP (IOL), 16 Σεπτεμβρίου 2008. [8] "Rwanda votes in election without opposition" (http:/ / afp. google. com/ article/ ALeqM5gpuR-t_vRJ6Yc4GZJCqZtEAq9M5w), AFP, 15 Σεπτεμβρίου 2008. [9] "European Union deploys Election Observation Mission to Rwanda" (http:/ / europa. eu/ rapid/ pressReleasesAction. do?reference=IP/ 08/ 1231& format=HTML& aged=0& language=EN& guiLanguage=en), European Union press release, IP/08/1231, 1 Αυγούστου 2008. [10] "Ruling FPR assembles wide coalition" (http:/ / www. angus-reid. com/ tracker/ view/ 30870/ rwanda_2008/ ), Angus Reid Global Monitor. [11] http:/ / www. comelena. gov. rw/ index. php?subaction=showfull& id=1221641525& archive=& start_from=& ucat=42&

• Συλλογικό έργο, Πλανήτης Γη, ΔΟΛ, 2002

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Δημοκρατία της Ρουάντα (http://www.gov.rw/) επίσημος ιστότοπος της κυβέρνησης • Επίσημος ιστότοπος του κοινοβουλίου (http://www.rwandaparliament.gov.rw/) bjn:Rwanda

285

286

Σενεγάλη Σενεγάλη Συντεταγμένες: 14°22′00″N 14°16′60″W14.3667, -14.2833 [1]

Σημαία της Σενεγάλης Εθνόσημο της Σενεγάλης Εθνικό σύνθημα: "Un Peuple, Un But, Une Foi" "Ένας Λαός, Ένας Στόχος, Μια Πίστη" Εθνικός ύμνος: Pincez Tous vos Koras, Frappez les Balafons

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ντακάρ 14°41′34″N 17°26′48″W14.69278, -17.44667 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα

Πρόεδρος Αμπντουλάγε Γουάντ Πρωθυπουργός Σουλεϊμάν Ντενέ Ντιαγιέ Ανεξαρτησία Από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

20 Αυγούστου 1960 7 Ιανουαρίου 2001

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

196.190 km2 (87η) 2,1% 2.640 χμ. 531 χμ.

Σενεγάλη

287 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2005 • Πυκνότητα

13.711.597[3] (70η) 11.658.000 69,8 κατ./km² (128η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

22,455 δισ. $[4] (112η) 1.752 $[4] (148η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

12,610 δισ. $[4] (109η) 984 $[4] (144η)

ΔΑΑ (2007)

0,464 (166η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο CFA Δυτικής Αφρικής (XOF)

Ζώνη ώρας

GMT (UTC +0)

Internet TLD

.sn

Κωδικός κλήσης

+221

Η Σενεγάλη, επισήμως η Δημοκρατία της Σενεγάλης, είναι μια χώρα νότια του ποταμού Σενεγάλη στη δυτική Αφρική. Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό. Συνορεύει με τη Μαυριτανία βόρεια, το Μάλι ανατολικά και νότια με τη Γουινέα και τη Γουινέα-Μπισσάου. Η Γκάμπια περικλείεται από τη Σενεγάλη, ενώ τα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου βρίσκονται σε απόσταση 560 χιλιομέτρων από τις ακτές της Σενεγάλης. Η χώρα έχει έκταση 196.190 τετραγωνικά χλμ. και πληθυσμό, με βάση τις εκτιμήσεις για το 2009, 13.711.597 κατοίκους.[3]

Ιστορία Αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή αποδεικνύουν πως η Σενεγάλη κατοικούνταν από τους προϊστορικούς χρόνους. Ο ισλαμισμός, που αποτελεί την κυρίως θρησκεία στη Σενεγάλη, έφτασε στην περιοχή τον 11ο αιώνα μ.Χ. Στις μέρες μας, το 95% των Σενεγαλέζων είναι Μουσουλμάνοι. Πολλές ήταν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις που ήρθαν στην περιοχή από τον 15ο αιώνα και μετά, μέχρι που η Γαλλία πήρε υπό την κυριαρχία τη Σενεγάλη, που θεωρείτο στρατηγικό λιμάνι για το δουλεμπόριο. Η Σενεγάλη κήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία στις 4 Απριλίου 1960, που είναι και η εθνική της επέτειος. Την 1η Φεβρουαρίου του 1982, η Σενεγάλη και η Γκάμπια σχηματίζουν μια συνομοσπονδία γνωστή ως Σενεγκάμπια, η οποία όμως διαλύθηκε το 1989. Ο Αμπντού Ντιουφ υπήρξε πρόεδρος της χώρας από το 1981 μέχρι το 2000.

Γεωγραφία Η Σενεγάλη βρίσκεται στα δυτικά της Αφρικής. Τα βόρεια σύνορα σχηματίζονται από τον ποταμό Σενεγάλη, ενώ η πρωτεύουσα Ντακάρ βρίσκεται στη χερσόνησο του Πράσινου Ακρωτηρίου, του πιο δυτικού σημείου της ηπειρωτικής Αφρικής. Το τοπικό κλίμα είναι τροπικό: συγκεκριμένες εποχές ξηρασίας και υγρασίας, που διαμορφώνονται από τους νοτιοανατολικούς ανέμους το χειμώνα και τους νοτιοδυτικούς ανέμους του καλοκαιριού. Η μέση μεγαλύτερη θερμοκρασία είναι γύρω στους 27 °C, ενώ από το Δεκέμβριο μέχρι το Φεβρουάριο παρατηρείται η χαμηλότερη θερμοκρασία, περίπου 17 °C.

Σενεγάλη

288

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι ημιπροεδρική δημοκρατία (φιλελεύθερη δημοκρατία), με Αρχηγό Κράτους τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται για πενταετή θητεία από το λαό. Τον Ιούνιο του 2009 θεσπίστηκε και το αξίωμα του Αντιπροέδρου[5] . Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Τη νομοθετική εξουσία ασκεί η Βουλή (Assemblée Nationale) , η οποία εκλέγεται επίσης για πενταετή θητεία από το λαό και απαρτίζεται από 120 μέλη. Το κυβερνών κόμμα του προέδρου Γουάντε ηττήθηκε στις τοπικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 22 Μαρτίου του 2009.[6] Μεταξύ άλλων, ο κυβερνών συνασπισμός SOPI απώλεσε την πλειοψηφία στην πρωτεύουσα Ντακάρ και σε άλλες σημαντικές πόλεις. Στις 30 Απριλίου του 2009 διορίστηκε νέος πρωθυπουργός ο Σουλεϊμάν Ντενέ Ντιαγιέ.

Προεδρικές εκλογές Πρόεδρος, 25 Φεβρουαρίου 2007 Υποψήφιος Αμπντουλάγε Γουάντ

Κόμμα Σενεγαλέζικο Δημοκρατικό Κόμμα

Ιντρίσα Σεκ

Συνασπισμός Σοπί 2007 Αντ Λιγκέι Σενεγκάλ

Ουσμάν Τανόρ Ντιενγκ

Σοσιαλιστικό Κόμμα της Σενεγάλης

Μουσταφά Νιάς

Συνασπισμός των Προοδευτικών Δυνάμεων

Ρομπέρ Σανιά

Ψήφοι

1.914.403 55,90 510.922 14,92 464.287 13,56

Alternance 2007

203.129

5,93

Τακού Ντεφαραάτ Σενεγκάλ (Takku Defaraat Sénégal)

88.446

2,58

Jubbanti Sénégal

75.797

2,21

Αμπντουλάγιε Μπατιλί

Δημοκρατικός Σύνδεσμος/Κίνημα για το Εργατικό Κόμμα

Λάντινγκ Σαβανέ

Αντ Ζεφ (And-Jëf)/Αφρικανικό Κόμμα για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό

70.780

2,07

Τάγια Σιλά

Συνασπισμός για Πρόοδο και Δικαιοσύνη/Jëf-Jël

18.022

0,53

Σεΐχ Μπάμπα Ντιεγιέ

Μέτωπο για το Σοσιαλισμό και τη Δημοκρατία/Benno Jubël

17.233

0,50

Μαμαντού Ντιαμίνε Ντιαλό

Τεκί Τααρού (Tekki Taaru Sénégal)

16.570

0,48

Μαμά Αντάμα Γκουεγιέ

Σεγιάλ

13.700

0,40

Ντουντού Ντογιέ

Ένωση για την Πρόοδο και την Ανανέωση

9.918

0,29

Αλιούν Μπαγιέ

Ανεξάρτητος

9.016

0,26

Λουί Ζακ Σενγκόρ

Κίνημα για την Απελευθέρωση του Σενεγαλέζικου Λαού

8.212

0,24

Μοντού Ντιά

Ανεξάρτητος

4.491

0,13

Σύνολο (συμμετοχή: 70,5)[7]

3.424.926 100,0

Σενεγάλη

289

Βουλευτικές εκλογές Εθνοσυνέλευση, 3 Ιουνίου 2007 Κόμμα

Ψήφοι

Συνασπισμός Σοπί (Sopi) 2007

1.190.609 69,21

Έδρες 131

Συνασπισμός Τακού Ντεφαραάτ (Takku Defaraat Sénégal)

86.621

5,04

Συνασπισμός Αντ Ντεφαάρ (And Defaar Sénégal)

84.998

4,94

Συνασπισμός Βαάρ Βι (Waar Wi)

74.919

4,35

Συναγερμός για το Λαό

73.083

4,25

Μέτωπο για το Σοσιαλισμό και τη Δημοκρατία/Benno Jubël

37.427

2,18

Συμμαχία για Πρόοδο και Δικαιοσύνη/Jëf-Jël]]

33.297

1,94

Συσπείρωση για Ανανέωση και για τον Πολίτη

30.658

1,78

Αυθεντικό Σοσιαλιστικό Κόμμα

26.320

1,53

Εθνική Πατριωτική Ένωση/Τεκί (Tekki)

22.271

1,29

Ανανεωτικό Κίνημα για την Κοινωνική Ανάπτυξη

20.041

1,16

Συναγερμός των Οικολόγων της Σενεγάλης

17.267

1,00

Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα/Jant Bi

15.968

0,93

6.847

0.,40

1.720.326 100,0

150

Σενεγαλέζικος Πατριωτικός Συναγερμός/Jammi Rewmi Σύνολο (συμμετοχή 34,75%)

• Πηγή: Seneweb news.

Διοικητική διαίρεση Η Σενεάλη διαιρείται σε 11 περιφέρειες (régions) και υποδιαιρείται σε 34 διαμερίσματα (départements), 94 δήμους (arrondissements) και πολλές κοινότητες (communes). Οι περιφέρειες: • • • • • • • • • • •

Ζιγκινσόρ Καολάκ Κολντά Λουγκά Ματάμ Ντακάρ Ντιουρμπέλ Σαν Λουί Ταμπακούντα Τιες Φατίκ

Περιφέρειες της Σενεγάλης

Σενεγάλη

Δημογραφία Οι κάτοικοι είναι κυρίως Μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, σε ποσοστό 94%. Επίσημη γλώσσα είναι η γαλλική, ενώ ομιλώνται επίσης και τοπικές διάλεκτοι (Βολόφ, Πουλάαρ, Ζολά, Μαντίνκα). Το 43,3% του συνολικού πληθυσμού ανήκουν στην εθνοτική ομάδα Βολόφ. Το προσδόκιμο ζωής του συνολικού πληθυσμού είναι τα 59 χρόνια (εκτ. 2009) με τους άνδρες να ζουν 57,12 και τις γυναίκες 60,93 χρόνια[3] .

Θρησκεία Το 94% των κατοίκων είναι σουνίτες μουσουλμάνοι, το 1% ασπάζεται τοπικά θρησκεύματα και το 5% είναι χριστιανοί, κυρίως ρωμαιοκαθολικοί. Παρότι στην ουσία είναι ισλαμικό κράτος, έχει θεσπιστεί ωστόσο η ανεξιθρησκεία ως βασική συνταγματική αρχή. Ο λαϊκός χαρακτήρας του κράτους είναι κατοχυρωμένος από το πρώτο κιόλας σύνταγμα.

Γλώσσα και εθνότητες Επίσημη γλώσσα της Σενεγάλης είναι η γαλλική, αν και δεν αποτελεί τη μητρική γλώσσα παρά μόνο ένα ελάχιστο τμήμα του πληθυσμού. Στη χώρα ομιλούνται πάνω από 30 γλώσσες και διάλεκτοι, με πιο διαδεδομένη την ουολόφ η οποία είναι μητρική γλώσσα για περίπου 4,6 εκατομμύρια κατοίκους, ενώ χρησιμοποιείται ως γλώσσα επικοινωνίας από 7,8 εκατομμύρια κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Άλλες διαδεδομένες γλώσσες είναι των Πουλάρ και των Σερέρ.

Μεταφορές Το 2008 λειτουργούσαν 17 συνολικά αεροδρόμια. Κυριότερο λιμάνι είναι το Ντακάρ. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7& params=14. 3667_N_-14. 2833_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7& params=14_41_34_N_17_26_48_W_type:city [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ sg. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=722& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ 8081014. stm), Senegal approves new post of VP, 3 Ιουνίου 2009. [6] Reuters (http:/ / www. reuters. com/ article/ latestCrisis/ idUSLN712085), Senegal polls deliver blow to president and son 23 Μαρτίου 2009. [7] http:/ / www. mg. co. za/ articlePage. aspx?articleid=300733& area=/ breaking_news/ breaking_news__africa/

bjn:Senegal

290

291

Σεϋχέλλες Σεϋχέλλες Συντεταγμένες: 7°06′00″S 52°46′00″E-7.1, 52.7667 [1]

Σημαία των Σεϋχελλών Εθνόσημο των Σεϋχελλών Εθνικό σύνθημα: "Finis Coronat Opus"(λατινικά) "Ο Στόχος στέφει τη δουλειά" Εθνικός ύμνος: 'Koste Seselwa'

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Βικτώρια 4°37′00″S 55°27′00″E-4.6167, 55.45 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά, Γαλλικά, Κρεολική Σεσελουά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος Τζέιμς Μισέλ Αντιπρόεδρος Ζοζέφ Μπελμόν Ανεξαρτησία από Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

29 Ιουνίου 1976 18 Ιουνίου 1993

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

455 km2 (194η) αμελητέο 491 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή • Πυκνότητα

87.476[3] (192η) 87.000 (εκτ. ΟΗΕ) 192 κατ./km² (60η)

Σεϋχέλλες

292 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,646 δισ. $[4] (167η) 19.274 $[4] (43η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,656 δισ. $[4] (170η) 7.683 $[4] (62η)

ΔΑΑ (2007)

0,845 (57η) – υψηλός

Νόμισμα

Ρουπία Σεϋχελλών (SCR)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

Ώρα Σεϋχελλών (UTC +4) (UTC δεν τηρείται)

Internet TLD

.sc

Κωδικός κλήσης

+248

Οι Σεϋχέλλες (Seychelles, αγγλικά: seɪˈʃɛl ή /seɪˈʃɛlz/ και γαλλικά seʃɛl), επίσημα Republic of Seychelles / République des Seychelles, στην κρεολική: Repiblik Sesel), είναι νησιωτικό κράτος (με συνολική έκταση 455 τετρ. χλμ.) του Ινδικού Ωκεανού, που αποτελείται από γύρω στα 115 νησιά με πρωτεύουσα τη Βικτώρια. Μεγαλύτερο σε έκταση από τα νησιά είναι το Μαέ. Το κλίμα είναι ισημερινό. Η οικονομία της χώρας βασίζεται κυρίως στον τουρισμό και στην αλιεία. Πρόεδρος είναι ο Τζέιμς Μισέλ και το πολίτευμα είναι δημοκρατία. Η τελευταία απογραφή (2005) κατέγραψε 80.699 κατοίκους, η πλειονότητα των οποίων είναι Κρεολοί γαλλικής καταγωγής. Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009, η χώρα έχει πληθυσμό[3] 87.476 κατοίκους (κατατάσσεται 192η). Ο πληθυσμός της είναι ο μικρότερος στην Αφρική. Επίσημες γλώσσες είναι η αγγλική και η κρεολική Σεσελουά. Πρώτοι έφτασαν στα νησιά οι Πορτογάλοι, στις αρχές του 16ου αιώνα. Από τότε πέρασαν από τα νησιά οι Γάλλοι, στους οποίους οι Σεϋχέλλες οφείλουν το όνομά τους, και οι Άγγλοι, οι οποίοι το 1903 κήρυξαν τις Σεϋχέλλες αγγλική αποικία. Η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1976. Στο νησιωτικό αυτό συγκρότημα, όταν ακόμα αποτελούσε κτήση της Αγγλίας, είχαν εκτοπίσει οι Άγγλοι από τις 9 Μαρτίου 1956 τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο της Κύπρου, μαζί με τον Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανού, και τον δημοσιογράφο Πολ. Ιωαννίδη μέχρι τις 28 Μαρτίου του 1957 που επέστρεψαν στην Ελλάδα, απ' όπου και επέστρεψε στη Κύπρο, για να αναλάβει τελικά το 1960 πρώτος Πρόεδρος της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας. Εθνική εορτή είναι η 18η Ιουνίου, οπότε το 1993 υιοθετήθηκε το ισχύον Σύνταγμα.

Ιστορία Ενώ Αυστραλονήσιοι ταξιδευτές ή Άραβες έμποροι πιστεύεται ότι ήταν οι πρώτοι επισκέπτες του νησιού, η πρώτη γραπτή αναφορά στα νησιά είναι το 1502. Τη χρονιά εκείνη ο διάσημος Πορτογάλος εξερευνητής , Ναύαρχος Βάσκο ντα Γκάμα ανακάλυψε τα νησιά σε ένα από τα ταξίδια του στις Ινδίες (περνώντας από τα Αμιράντες) και οι Σεϋχέλλες χαρτογραφήθηκαν για πρώτη φορά. Ο ντα Γκάμα τους έδωσε το όνομα του ιδίου ("Νησιά του Ναυάρχου') . Η πρώτη γραπτή αναλυτική περιγραφή στα νησιά ανάγεται στο 1609, από το πλήρωμα του αγγλικού πλοίου "Ασένσιον" (Ascension). Τα νησιά χρησιμοποιήθηκαν περιστασιακά από πειρατές για δουλεμπόριο μεταξύ Ασίας και Αφρικής. Γύρω στα 1742 άρχισε ο εποικισμός των νησιών από Γάλλους δουλεμπόρους με λευκούς αποίκους και μαύρους Αφρικανούς δούλους.[5] Το 1756 οι Γάλλοι ανέλαβαν το έλεγχο των νησιών και ο πλοίαρχος Νικολά Μορφέ έθεσε το θεμέλιο λίθο που σηματοδότησε τον επίσημο εποικισμό. Τα νησιά έλαβαν το όνομά τους από τον υπουργό Οικονομικών του Λουδοβίκου ΙΕ΄, Ζαν Μορό ντε Σεσέλ.[6] Την περίοδο από το 1794 ως το 1812 Βρετανοί και οι Γάλλοι διεκδίκησαν την κυριαρχία επί του νησιού. Την περίοδο του πολέμου Αγγλίας και Γαλλίας, ο Γάλλος κυβερνήτης Ζαν Μπατίστ Κε ντε Κινσί δεν προέβαλε αντίσταση όταν εχθρικά πλοία αφίχθησαν στα νησιά. Το 1812 η Αγγλία ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο, μετά την παράδοση του Μαυρικίου. Με βάση τη συνθήκη ειρήνης του Παρισιού, το 1814, τα νησιά παρέμειναν υπό αγγλική κυριαρχία, με Γάλλο κυβερνήτη. Οι Σεϋχέλλες αποτέλεσαν αρχικά τμήμα της αποικίας του Μαυρικίου και το 1872 απέκτησαν διοικητική αυτονομία[7] . Το 1903 έγιναν αποικία της

Σεϋχέλλες

293

Βρετανίας. Τις επόμενες δεκαετίες έγιναν πολλά και σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της οικονομικής ανάπτυξης των νησιών. Παράλληλα όμως αναπτύχθηκε και ένα κίνημα που επιζητούσε την απαλλαγή από τον αποικιακό έλεγχο του Λονδίνου. Τη δεκαετία του 1960 ως κύριες πολιτικές δυνάμεις πρόβαλαν το Δημοκρατικό Κόμμα των Σεϋχελλών, με επικεφαλής τον Τζέιμς Μάντσαμ, που ήταν υπέρ της ενσωμάτωσης της αποικίας στη Μεγάλη Βρετανία και το Ενιαίο Λαϊκό Κόμμα των Σεϋχελλών, του Φρανς Αλμπέρ Ρενέ, που επεδίωκε την πλήρη ανεξαρτησία.[5] . Το 1970 το Δημοκρατικό Κόμμα διέθετε τις περισσότερες έδρες στο νομοθετικό συμβούλιο, το οποίο είχε δημιουργηθεί από την αποικιακή διοίκηση.[7] Την ίδια χρονιά παραχωρήθηκε καθεστώς αυτοκυβέρνησης από τη Μεγάλη Βρετανία[5] . Το 1976 συντάχθηκε Σύνταγμα και οι Σεϋχέλλες ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους, στις 29 Ιουνίου. Σχηματίστηκε κυβέρνηση συνασπισμού, με το Μάντσαμ να γίνεται πρώτος πρόεδρος και ο Ρενέ να γίνεται πρωθυπουργός. Την επόμενη χρονιά γίνεται πραξικόπημα και την εξουσία καταλαμβάνει ο Γάλλος δικηγόρος Ρενέ. Παράλληλα, το κόμμα του μετονομάστηκε σε Λαϊκό Προοδευτικό Κόμμα, ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα και καθιερώθηκε μονοκομματική διακυβέρνηση, η οποία προχώρησε την εφαρμογή μέτρων σοσιαλιστικού χαρακτήρα, φροντίζοντας για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων[7] . Οι αντίπαλοι του νέου καθεστώτος προσπάθησαν να το ανατρέψουν, με απόπειρες πραξικοπημάτων, που εκδηλώθηκαν με τη βοήθεια ξένων μισθοφόρων, με τη βοήθεια του καθεστώτος της Νότιας Αφρικής, το οποίο δεχόταν επικρίσεις από το Ρενέ για τη ρατσιστική πολιτική του. [5] . Τέτοιες απόπειρες έγιναν ανεπιτυχώς το 1981 και 1982. Το 1991 η δημοκρατία επανήλθε στο νησιωτικό κράτος με την επαναφορά του πολυκομματισμού. Το νέο Σύνταγμα του 1992 δεν εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα, καθώς δε συμπλήρωσε το απαιτούμενο ποσοστό του 60% των ψηφοφόρων. Ωστόσο, το 1993 εγκρίθηκε η αναθεώρηση του Συντάγματος και τον ίδιο χρόνο διενεργήθηκαν ελεύθερες εκλογές (με συμμετοχή πέντε κομμάτων της Αντιπολίτευσης ως ενιαίου συνασπισμού) στις οποίες ο Ρενέ αναδείχθηκε ξανά πρόεδρος, όπως και στις πρόωρες προεδρικές εκλογές του 2001, κατά τις οποίες η αντιπολίτευση έκανε λόγο για νοθεία. Ο Ρενέ παρέμεινε πρόεδρος έως το 2004 οπότε αποσύρθηκε από την πολιτική για να αναλάβει ο Τζέιμς Μισέλ. που επικράτησε στις προεδρικές εκλογές του 2006.

Γεωγραφία και κλίμα

Δάση στο νησί Μαέ.

Η θέση του νησιωτικού κράτους βρίσκεται στα βορειοανατολικά της Μαδαγασκάρης, και γύρω στα 1.600 χλμ. ανατολικά της Κένυας. Ο αριθμός των νησιών του αρχιπελάγους αναφέρεται συχνά ως 115 , ενώ στο Σύνταγμα της χώρας αναγράφονται 155 νησιά. Από γεωλογικής άποψης, οι Σεϋχέλλες παρουσιάζουν διαφορετική μορφολογία σε σχέση με άλλα νησιά της περιοχής της Μαδαγασκάρης. Τα νησιά αντιπροσωπεύουν την ανάδυση αρχαίων γρανιτικών σχηματισμών, που αποτελούν το βόρειο τμήμα της ράχης των Μασκαρένιας[8] . Η προέλευσή τους πιθανότατα να σχετίζεται με τη διάλυση της αρχαίας ηπείρου Γκοντβάνα. Σύμφωνα με το Σύνταγμα τα νησιά διακρίνονται σε συστάδες.

Συγκεκριμένα: Υπάρχουν 42 γρανιτικά νησιά, τα οποία από το μεγαλύτερο στο μικρότερο είναι: Μαέ (όπου και το υψηλότερο σημείο του κράτους, 928 μ.), Πραλέν (Praslin), Σιλουέτ, Λα Ντιγκ, Κιριέζ, Φελισιτέ, Φρεγκάτ, Σεν Αν, Βόρειο, Σερφ, Μαριάν, Γκραν Σουρ (Sœur) , Κουζέν, Κουζίν (Cousine), Λον, Ρεσίφ, Ρουντ (Πραλέν), Ανονίμ, Μαμέγ, Μογιέν, Νησί των Θαλάσσιων Αγελάδων, Λ' Ιλέτ, Μπίκον (Ιλ Σες), Κασέ, Κόκος, Ρουντ (Μαέ), L'Ilot Frégate, Μπουμπί, Σοβ Σουρί (Μαέ), Σοβ Σουρί (Πραλέν), Ιλ Λα Φους, Οντούλ, L'Ilot, Ρατ, Σουρί, Σεν Πιερ (Πραλέν), Ζαβέ, Χάρισον Ροκς (Γκραντ Ροσέ).

Σεϋχέλλες

294

Βόρεια των γρανιτικών νησιών βρίσκονται τα Ντενίς, Μπερντ. Στα νότια των γρανιτικών απαντώνται τα νησιά Κετιβί (Coëtivy) και Πλατ (Platte). Εξάλλου υπάρχουν 29 κοραλλιογενή νησιά στη συστάδα Αμιράντες, στα δυτικά των γρανιτικών: Ντερός (Desroches), Ατόλλη Πουάβρ (αποτελούμενη από τα 3 νησιά : Πουάβρ (Poivre), Φλορεντέν (Florentin) και το Νότιο Νησί), Αλφόνς, Ντ' Αρός (D'Arros), Ατόλλη Σεν Ζοζέφ (συναποτελούμενη από 14 νησιά: Σεν Ζοζέφ Ιλ ο Φουκέτ (Joseph Ile aux Fouquets), Ρεσούρς (Ressource), Πτι Καρκασά (Petit Carcassaye), Γκραν Καρκασά (Grand Carcassaye), Μπενζαμέν (Benjamin), Μπανκς Φεράρι (Bancs Ferrari), Σιεν (Chiens), Πελικάν (Pélicans), Βαρ (Vars), Ιλ Πολ (Ile Paul), Μπανκ ντε Σαμπλ (Banc de Sable), Μπανκ ο Κοκό (Banc aux Cocos) και Ιλ ο Πουλ (Ile aux Poules), Μαρί Λουίζ, Ντενέφ (Desnoeufs), Άφρικαν Μπανκς (African Banks , συναποτελούμενο από 2 νησιά: Άφρικαν Μπανκς και Νότιο Νησί), Ρεμίρ (Rémire), Σεν Φρανσουά, Μπουντέζ, Ετουάλ (Etoile), Μπιζουτιέ (Bijoutier). Στη συστάδα Φαρκουχάρ βρίσκονται 13 κοραλλιογενή νησιά, νότια και νοτιοδυτικά των Αμιράντες: Ατόλλη Φαρκουχάρ (που αποτελείται από 10 νησιά), Ατόλλη Προβιντάνς (αποτελούμενη από τα νησιά Προβιντάνς και Μπανκς Προβιντάνς) και Σεν Πιερ. Τέλος, υπάρχουν και 67 νησιά - κοραλλιογενείς αναδύσεις στη συστάδα Αλντάμπρα, δυτικά της συστάδας Φαρκουχάρ: Ατόλλη Αλντάμπρα, αποτελούμενη από 46 νησιά), Ασουμπσιόν (Assumption), Αστόβ (Astove) και την Ατόλλη Κοσμολέντο (συναποτελούμενη από 19 νησιά). Τα νησιά Αλντάμπρα, Ντερός και Φαρκουχάρ επιστράφηκαν στις Σεϋχέλλες από την Αγγλία, έπειτα από την ανεξαρτησία[7] .

Κλίμα Τα νησιά έχουν ισημερινό κλίμα, το οποίο ευνοεί την καλλιέργεια του κοκκοφοίνικα. Στις χαμηλές ακτές παρατηρούνται μαγκρόβιοι σχηματισμοί. Η μέση ετήσια θερμοκρασία δεν ξεπερνά τους 27 βαθμούς Κελσίου και δεν υπάρχουν σημαντικές διακυμάνσεις σε αυτή. Αναφορικά με τις βροχοπτώσεις και με τους ανέμους, διακρίνονται δύο εποχές: η μία είναι από τον Ιούνιο ως τον Οκτώβριο (εποχή ξηρασίας), κατά την οποία πνέουν οι νοτιοανατολικοί αληγείς άνεμοι, καθώς επίσης και η δεύτερη από το Δεκέμβριο ως το Μάρτιο, οπότε πνέουν υγροί βορειοδυτικοί μουσώνες. Τρία νησιά υπέστησαν μεγάλες καταστροφές το 2004 από το φονικό τσουνάμι που έπληξε τον Ινδικό[9] . Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλά νησιά φιλοξενούν σπάνια είδη πανίδας, όπως οι θαλάσσιες χελώνες, ο κοιλάκανθος (ψάρι) , καρκινοειδή, πτηνά και εχινόδερμα.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρική Δημοκρατία, με αρχηγό του κράτους τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνική Συνέλευση, η οποία διαθέτει 34 έδρες, από τις οποίες οι 25 ανήκουν σε μονοεδρικές περιφέρειες και οι 9 απονέμονται αναλογικά στα κόμματα, τα οποία συγκεντρώνουν περισσότερο από το 10% των ψήφων.

Το Προεδρικό Μέγαρο στην πρωτεύουσα.

Το κοινοβούλιο έχει ένα σώμα, την Εθνοσυνέλευση (National Assembly of Seychelles ή Assemblée Nationale), αποτελούμενη από 34 μέλη, από τα οποία τα 25 εκλέγονται από το λαό και 9 έδρες διορίζονται αναλογικά με βάση το ποσοστό που έλαβε κάθε κόμμα. Όλα τα μέλη υπηρετούν πενταετείς θητείες.Τα κύρια πολιτικά κόμματα είναι το Προοδευτικό Κόμμα του Λαού των Σεϋχελλών (SPPF) και το Εθνικό Κόμμα των Σεϋχελλών (SNP). Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 17 ετών και άνω. Η χώρα είναι μέλος της Επιτροπής του Ινδικού Ωκεανού (IOC), La Francophonie (ένωση των γαλλόφωνων χωρών) και της Κοινοπολιτείας.

Σεϋχέλλες Από το 2004 Πρόεδρος στη χώρα είναι ο Τζέιμς Μισέλ και αντιπρόεδρος ο Ζοζέφ Μπελμόν.

Διοικητική διαίρεση Το κράτος διαιρείται σε 25 διοικητικές περιοχές οι οποίες συναποτελούν τα εσώτερα νησιά. Οκτώ από τις επαρχίες συγκροτούν την πρωτεύουσα των Σεϋχελλών και αναφέρονται ως Μείζονα Βικτώρια. Ενώ άλλες 14 επαρχίες θεωρούνται το αγροτικό κομμάτι του κύριου νησιού Μαέ με δύο επαρχίες στην Πραλέν και μια στη Λα Ντιγκ, η οποία συμπεριλαμβάνει αντίστοιχα άλλα γύρω νησιά.Τα υπόλοιπα Εξωτερικά νησιά δε θεωρούνται τμήμα καμιάς επαρχίας.

Δημογραφία Καθώς τα νησιά δεν είχαν ποτέ αυτόχθονα πληθυσμό, η σημερινή εθνολογική σύνθεση περιλαμβάνει ανθρώπους που μετανάστευσαν στη χώρα. Οι μεγαλύτερες εθνοτικές ομάδες είναι Γάλλοι, Αφρικανοί, Ινδοί και Κινέζοι από υπερπόντιες περιοχές. Τα γαλλικά και τα αγγλικά είναι οι επίσημες γλώσσες μαζί με την Κρεολική Σεσελουά, η οποία βασίζεται κυρίως στη γαλλική. Σύμφωνα με την πληθυσμιακή απογραφή του 2002, οι περισσότεροι Σεσελουά είναι Χριστιανοί: εξ αυτών το 82,3% ασπάζονται το Ρωμαιοκαθολικό δόγμα, 6,4% είναι Αγγλικανοί και 4,5% ανήκουν Η Βικτώρια. σε άλλες χριστιανικές αιρέσεις. Υπάρχουν επίσης μειονότητες Ινδουιστών και Μουσουλμάνων της τάξης του 2,1% και του 1,1% αντίστοιχα. Το 1,5% του συνολικού πληθυσμού ασπάζονται άλλες θρησκείες και το 2,1% είναι άθεοι ή δε δηλώνουν θρησκεία. Το προσδόκιμο ζωής, με βάση εκτιμήσεις του 2009 είναι 73,02 χρόνια για το σύνολο του πληθυσμού (68,33 για τους άνδρες και 77,85 για τις γυναίκες)[3] .

Οικονομία Οι κάτοικοι της νησιωτικής χώρας απολαμβάνουν ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Αφρική (8.960 $, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, 2007) και η χώρα θεωρείται ανεπτυγμένη οικονομικά[10] . Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από την εποχή της ανεξαρτησίας (1976), το κατά κεφαλήν παραγόμενο εισόδημα σχεδόν επταπλασιάστηκε σε σχέση με παλιότερα, οπότε η οικονομία βασιζόταν αποκλειστικά στις καλλιέργειες για αυτοκατανάλωση. Το ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης είναι 17.560,062 Παραγωγή ελαίου από κοκκοφοίνικα στη δεκαετία του 1970. αμερικανικά δολάρια σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2008, και 9.440,095 δολάρια ΗΠΑ σε πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία.[11] Στυλοβάτες της οικονομίας είναι πρώτιστα ο τουρισμός και η αλιεία, κυρίως τόνου. Σχεδόν το 30% του εργατικού δυναμικού απασχολούνται σε τουριστικές επιχειρήσεις. Πρόσφατα η κυβέρνηση ενθάρρυνε τις ξένες επενδύσεις με σκοπό την αναβάθμιση των ξενοδοχειακών μονάδων και των λοιπών τουριστικών υπηρεσιών. Αποτέλεσμα ήταν να αυξηθούν οι επενδύσεις σε τουριστικές επιχειρήσεις και σε θέρετρα κυρίως πέντε αστέρων. Η Γαλλία και η Ισπανία διαθέτουν αλιευτικούς στόλους, με βάση στις Σεϋχέλλες[12] . Εκτός

295

Σεϋχέλλες από την αλιεία, αναπτύχθηκε η βιομηχανία σε μικρό βαθμό αλλά και οι υπεράκτιες επιχειρήσεις. Η τουριστική κίνηση μειώθηκε δραστικά το 1991-92 εξαιτίας του Πολέμου στον Κόλπο και ξανά μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, το 2001. Ωστόσο, το 2006 και το 2007 ο τουρισμός παρουσίασε ανάκαμψη, σημειώνοντας ρεκόρ για τη χώρα, αναφορικά με την κίνηση. To Νοέμβριο του 2008 η χώρα ήρε τον έλεγχο στο νόμισμά της. Την ίδια περίοδο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμφώνησε να χορηγήσει στη χώρα έκτακτο δάνειο. To εξωτερικό χρέος της χώρας, ύψους 800 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, αντιστοιχεί σχεδόν στο 175% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το κράτος αποτελεί το πιο χρεωμένο στον κόσμο κατά κεφαλήν (με συνολικό δημόσιο χρέος να ισούται σχεδόν με το 122,8% του ΑΕΠ). Η ρουπία υποτιμήθηκε κατά 78% έναντι του αμερικανικού δολαρίου στις 3 Νοεμβρίου του 2008.[13] Αξίζει ακόμα να σημειωθεί ότι οι Σεϋχέλλες είναι το μικρότερο κράτος στον κόσμο που εκδίδει δικό του νόμισμα (δηλ. δεν είναι "κλειδωμένο" ως προς την ισοτιμία με νόμισμα άλλης χώρας και επίσης δε χρησιμοποιείται από άλλο κράτος). Το 2008 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη για τη χώρα και συνεχή αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. [14] .

Εκπαίδευση Ως τα μέσα του 19ου αιώνα η επίσημη εκπαίδευση ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Το 1851 άρχισαν να λειτουργούν σχολεία με μέριμνα της Ρωμαιοκαθολικής και της Αγγλικανικής Εκκλησίας, στα οποία δίδασκαν μοναχοί και μοναχές από το εξωτερικό. Αυτό συνεχίστηκε ακόμα και όταν ανέλαβε τη λειτουργία των σχολικών ιδρυμάτων η κυβέρνηση, το 1944. Το 1970 άνοιξε το πρώτο τεχνικό σχολείο και έγιναν διαθέσιμοι εκπαιδευτικοί που είχαν σπουδάσει στις Σεϋχέλλες. Από το 1981 καθιερώθηκε η δωρεάν παιδεία, που είναι υποχρεωτική για τα παιδιά από την πρώτη ως την 9η τάξη, ξεκινώντας από την ηλικία των 5 ετών και φτάνοντας στην ηλικία των 16 ετών.[15] Τα παιδιά πληρώνουν για τις στολές τους όχι όμως και για τα βιβλία τους, τα οποία διανέμονται δωρεάν. Η διδασκαλία γίνεται στις πρώτες τάξεις στην Κρεολική Σεσελουά και η αγγλική γλώσσα εισάγεται από την τρίτη τάξη και έπειτα. Επίσης, η γαλλική γλώσσα εισάγεται από την έκτη τάξη και μετά.[15] Επίσης, η δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι δωρεάν από την ηλικία των 16 ετών ως την ηλικία των 18. Σύμφωνα με στοιχεία του 2002, το 99% των παιδιών που ξεκίνησαν το Δημοτικό ήταν πιθανό ότι θα έφταναν μέχρι την πέμπτη τάξη[16] . Λειτουργεί το Πολυτεχνείο, για την προετοιμασία για πανεπιστημιακή εκπαίδευση, στο οποίο φοιτούσαν 1.600 άτομα το 1991. Δεν υπάρχουν ευκαιρίες για πανεπιστημιακή εκπαίδευση στα νησιά. Ωστόσο, αρκετοί νέοι και νέες φοιτούν σε βρετανικά, αμερικανικά και γαλλικά πανεπιστήμια με υποτροφίες.[15] Οι εγγράμματοι στη χώρα είναι σε ποσοστό 106% γυναίκες και 98% άνδρες, σύμφωνα με στοιχεία της ΟΥΝΕΣΚΟ του 2004.[17] Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2009 άρχισε να λειτουργεί και το πρώτο πανεπιστήμιο στη χώρα[18] .

296

Σεϋχέλλες

Συγκοινωνίες Κύριο λιμάνι είναι αυτό της πρωτεύουσας Βικτόρια. Το οδικό δίκτυο καλύπτει 458 χιλιόμετρα, σύμφωνα με στοιχεία του 2003. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Το 2008 στη χώρα λειτουργούσαν 15 συνολικά αεροδρόμια.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B5%CF%8B%CF%87%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%82& params=-7. 1_N_52. 7667_E_type:isle [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B5%CF%8B%CF%87%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%82& params=-4. 6167_N_55. 45_E_ [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ se. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=718& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Συλλογικό έργο, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, εκδ. Αθηνών, τ. 24, Παγκόσμια Ιστορία, Β΄, σελ. 290. [6] Virtual Seychelles (http:/ / www. virtualseychelles. sc/ pages/ vs_ie. htm) [7] Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007, τ. 10, σελ. 284-85. [8] Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007, τ. 10, σελ. 276. [9] Χρονολογικός πίνακας (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ country_profiles/ 1070508. stm) - BBC [10] BBC (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ country_profiles/ 1070461. stm), Προφίλ της χώρας. [11] Παγκόσμια Τράπεζα. 2005 International Comparison Program (http:/ / siteresources. worldbank. org/ ICPINT/ Resources/ ICPreportprelim. pdf) (ανακτήθηκε 07-04-2008 ) [12] Καθημερινή (http:/ / news. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_world_1_24/ 01/ 2009_300657), Οι προκλήσεις της εμπορικής ναυτιλίας, 24 Ιανουαρίου 2009. [13] Bloomberg.com (http:/ / www. bloomberg. com/ apps/ news?pid=20601116& refer=africa& sid=azdGid. AnZaw. ) [14] IMF (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2008/ 02/ weodata/ weorept. aspx?pr. x=54& pr. y=9& sy=2004& ey=2008& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=. & br=1& c=718& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=#cs5)- προβλέψεις. [15] Tartter, Jean R. "Education". A country study: Seychelles (http:/ / lcweb2. loc. gov/ frd/ cs/ sctoc. html) (Helen Chapin Metz, editor). Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, Τμήμα Ομοσπονδιακής Έρευνας (Αύγουστος 1994). [16] "Seychelles". 2005 Findings on the Worst Forms of Child Labor (http:/ / usinfo. state. gov/ infousa/ economy/ ethics/ docs/ tda2005. pdf). Γραφείο Θεμάτων Διεθνούς Εργασίας, Υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ, (2006). [17] IRIN Plus News (http:/ / www. plusnews. org/ profiletreatment. aspx?Country=SC& Region=SAF#), Country Profile: Seychelles Indicators [18] Afrol (http:/ / www. afrol. com/ articles/ 34198), University of Seychelles takes off, 18 Σεπτεμβρίου 2009.

Δείτε επίσης • Φορολογικός παράδεισος

Επιπλέον βιβλιογραφία • • • • • • • • •

Aldabra Adrian Skerrett (Editor) Berlitz Pocket Guide Adrian & Judith Skerrett (http://www.amazon.com/dp/0691088632)Birds of the Seychelles Adrian Skerrett, Ian Bullock, Tony Disley Bradt travel Guide: Seychelles Lynnath Beckleya and Lyn Mair The History of Slavery in Mauritius and the Seychelles, 1810–1875 Moses D. E., Nwulia Insight Guide: Mauritius, Réunion and Seychelles Emily Hatchwell Insight Pocket Guide: Seychelles Judith & Adrian Skerrett Journey through Seychelles Mohamed Amin, Duncan Willets, Adrian Skerrett, Judith Skerrett Lonely Planet World Guide: Mauritius, Réunion and Seychelles Jan Dodd, Madeleine Philippe

• Political Castaways Christopher Lee • The Seychelles Michael Friedel

297

Σεϋχέλλες • • • • • • • • •

Seychelles Vincenzo Paolillo Seychelles: Garden of Eden in the Indian Ocean Sarah Carpin Paradise Raped James R. Mancham Seychelles: The New Era France Albert René Seychelles, What Next? Alain St.Ange Seychelles Since 1770: History of a Slave and Post-Slavery Society Deryck Scarr Seychelles, In Search of Democracy Alain St.Ange & Bernard Georges 'Rivals in Eden' and 'Hard Times in Paradise' Bill McAteer Seychelles, The Cry of A People Alain St.Ange

Εξωτερικές συνδέσεις Κυβέρνηση • Virtual Seychelles (http://www.virtualseychelles.sc) Κύρια πύλη της κυβέρνησης • Αρχηγός Κράτους και μέλη της κυβέρνησης (https://www.cia.gov/library/publications/world-leaders-1/ world-leaders-s/seychelles.html) Γενικά • Seychelles (http://ucblibraries.colorado.edu/govpubs/for/seychelles.htm) from UCB Libraries GovPubs ΜΜΕ • • • • • • •

The Seychelles Nation (http://nation.sc) - κυβερνητική εφημερίδα Seychelles Broadcasting Company (http://www.sbc.sc) - Κρατική Ραδιοτηλεόραση The Regar (http://www.regar.sc) - εφημερίδα της αντιπολίτευσης Le Nouveau Seychelles Weekly (http://www.seychellesweekly.com) The People (http://www.thepeople.sc) - εβδομαδιαία εφημερίδα Seychelles Review (http://www.seychellesreview.com) - εβδομαδιαία εφημερίδα SeyNews (http://www.seynews.com) - ιστότοπος με ειδήσεις

Τουρισμός • Seychelles.travel (http://seychelles.travel) Τουριστικός ιστότοπος της κυβέρνησης • Wikitravel: Σεϋχέλλες (ταξιδιωτικός οδηγός) Άλλοι • Nature Protection Trust of Seychelles (http://islandbiodiversity.com). • Nature Seychelles (http://natureseychelles.org) - scientific/environmental Μη κυβερνητικός οργανισμός για την προστασία της φύσης. • Island Conservation Society (http://islandconservationsociety.com). • Βίντεο για την ιστορία και τη φύση της χώρας (https://helicopterseychelles.com/video.html) • SeyBay (http://www.seybay.com) - Ιστότοπος μη κερδοσκοπικής κοινότητας. bjn:Seychelles

298

299

Σιέρα Λεόνε Σιέρα Λεόνε Συντεταγμένες: 8°30′00″N 11°55′00″W8.5, -11.9167 [1]

Σημαία της Σιέρα Λεόνε Εθνόσημο της Σιέρα Λεόνε Εθνικό σύνθημα: Ενότητα - Ελευθερία - Δικαιοσύνη Εθνικός ύμνος: High We Exalt Thee, Realm of the Free

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Φρίταουν <span class="geo-dms" title="Χάρτες, αεροφωτογραφίες και άλλες πληροφορίες για unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator">unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator08.29.00, 13.13.59 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Έρνεστ Μπάι Κορόμα Αντιπρόεδρος Σάμιουελ Σαμ Σουμάνα

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

27 Απριλίου 1961 1η Οκτωβρίου 1991, αναθεωρήθηκε πολλές φορές

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

71.740 km2 (118η) 0,17 958 χμ. 402 χμ.

Σιέρα Λεόνε

300

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

6.440.053[3] (105η) 89,77 κατ./km² (109η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

4,509 δισ. $[4] (151η) 747 $[4] (175η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

2,064 δισ. $[4] (153η) 342 $[4] (175η)

ΔΑΑ (2007)

0,365 (180η) – χαμηλός

Νόμισμα

Λεόνε (SLL)

Ζώνη ώρας

GMT (UTC +0)

Internet TLD

.sl

Κωδικός κλήσης

+232

Η Δημοκρατία της Σιέρα Λεόνε είναι μια χώρα της δυτικής Αφρικής. Συνορεύει βορείως με τη Γουινέα, νοτίως με τη Λιβερία ενώ δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Η ονομασία «Σιέρα Λεόνε» προέρχεται από την πορτογαλική ονομασία της χώρας Serra Leoa, που σημαίνει Οροσειρά των Λεόντων. Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα η Σιέρα Λεόνε ήταν στρατηγικό λιμάνι για το δουλεμπόριο μεταξύ ηπείρων. Ιδρύθηκε από την Sierra Leone Company σαν τόπος διαμονής των άπορων Μαύρων του Λονδίνου το 1791. Ο πρώτος οικισμός ήταν η πρωτεύουσα, η Φρίταουν. Το 1808 η Φρίταουν έγινε αποικία του Βρετανικού Στέμματος και το 1896 το εσωτερικό της χώρας έγινε βρετανικό προτεκτοράτο. Η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1961, ενώ την περίοδο 1991-2000 υπέφερε από έναν καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο. Προκειμένου να θέσει τέλος στον εμφύλιο, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και οι βρετανικές δυνάμεις προχώρησαν στον αφοπλισμό 17.000 στρατιωτών και ανταρτών. Η χώρα έχει το χαμηλότερο Δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης ανάμεσα στις 179 χώρες που περιλαμβάνει ο ΟΗΕ στην κατάταξη για το έτος 2006.

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας (εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2009) ανέρχεται σε 6.440.053 κατοίκους[3] . Αποτελείται από 20 αφρικανικές εθνικές ομάδες κατά το 90%, Κρεολούς 10% (απογόνους απελευθερωθέντων σκλάβων της Τζαμάικα που εγκαταστάθηκαν στο Φρίταουν στα τέλη του 18ου αιώνα και πρόσφυγες από τον πρόσφατο πόλεμο στην Λιβερία. Υπάρχουν, επίσης, λίγοι Ευρωπαίοι, Λιβανέζοι, Πακιστανοί και Ινδοί. Από θρησκευτική άποψη, 60% είναι Μουσουλμάνοι, 10% Χριστιανοί, ενώ το 30% ανήκει σε τοπικά θρησκεύματα.Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 41,24 χρόνια (38,92 χρόνια οι άνδρες και 43,64 οι γυναίκες).[3]

Σιέρα Λεόνε

301

Διακυβέρνηση Πρόεδρος της χώρας από τις 17 Σεπτεμβρίου του 2007 είναι ο Έρνεστ Μπάι Κορόμα, με αντιπρόεδρο από την ίδια ημερομηνία το Σάμιουελ Σαμ-Σουμάνα.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Προεδρικές εκλογές στη Σιέρα Λεόνε, 11 Αυγούστου και 8 Σεπτεμβρίου 2007 Πρώτος γύρος Υποψήφιος

Κόμμα

Ψήφοι

Δεύτερος γύρος Ψήφοι

Έρνεστ Μπάι Κορόμα

Κογκρέσο Όλου του Λαού (APC)

815.523 44,34%

950.407 54,62%

Σόλομον Μπερέουα

Κόμμα του Λαού της Σιέρας Λεόνε (SLPP)

704.012 38,28%

789.651 45,38%

Τσαρλς Μαργκάι

Κίνημα του Λαού για τη Δημοκρατική Αλλαγή (PMDC)

255.499 13,89%

Άντριου Τουρέι

Κόμμα Συγκέντρωσης του Λαού (CPP)

28.610

1,56%

Αμάντου Τζάλο

Εθνικός Δημοκρατικός Συνασπισμός (NDA)

17.748

0,96%

10.556

0,57%

7.260

0,39%

Καντέχ Μπαμπά Κοντέχ Κόμμα για την Ειρήνη και την Απελευθέρωση (PLP) Αμπντούλ Καντί Καρίμ

Ενωμένο Εθνικό Κόμμα του Λαού (UNPP)

Σύνολο: (συμμετοχή 75,8%) 1.839.208 Πηγή: Εθνική Εφορευτική Επιτροπή

[5]

National Electoral Commission (δεύτερος γύρος)

100% 1.748.058

100%

[6]

Βουλευτικές εκλογές 2007 Κόμμα

Ψήφοι

Έδρες

Κογκρέσο Όλου του Λαού

728.898

40,73%

Κόμμα του Λαού της Σιέρα Λεόνε

707.608

39,54%

Κίνημα του Λαού για τη Δημοκρατική Αλλαγή

275.435

15,39%

Εθνικός Δημοκρατικός Συνασπισμός

31.388

1,75%

Κόμμα της Συνάθροισης του Λαού

15.303

0,86%

Ενωτικό Εθνικό Κόμμα του Λαού

14.078

0,79%

Ανεξάρτητοι

10.127

0,57%

6.752

0,38%

Κόμμα για την Ειρήνη και την Απελευθέρωση Παραδοσιακοί φύλαρχοι Σύνολο Άκυρα (8,94% όλων των ψήφων) Σύνολο συμπεριλαμβανομένων και των άκυρων

— 1,789,589 175.606 1.965.195

12 100.00%

124

Σιέρα Λεόνε [5] [7] Πηγή: Εθνική Εφορευτική Επιτροπή(έδρες και ψήφοι ανά εκλογική περιφέρεια ) Οι παραδοσιακοί φύλαρχοι εξέλεξαν 12 βουλευτές ανεξάρτητα από τις βουλευτικές εκλογές. Θεωρούνται προσκείμενοι στο κόμμα SLPP. [8] (AFP)

Οικονομία Η χώρα είναι από τις φτωχότερες στον κόσμο, με μεγάλες ανισότητες στην κατανομή του εισοδήματος. Μολονότι διαθέτει αξιόλογα κοιτάσματα ορυκτών και διαθέτει αρκετές καλλιεργήσιμες εκτάσεις και μεγάλα αλιευτικά πεδία, η κοινωνική της δομή είναι υπανάπτυκτη και κοινωνικές ταραχές εξακολουθούν να παρακωλύουν την οικονομική ανάπτυξη. Η σημερινή της οικονομία βασίζεται στη γεωργική καλλιέργεια με παραδοσιακούς και καθόλου αποδοτικούς τρόπους (απασχολείται περίπου το 50% του πληθυσμού), ενώ η βιομηχανία είναι σχεδόν ανύπαρκτη και περιορίζεται σε κάποιες μικρές επεξεργασίες πρώτων υλών για εγχώρια κατανάλωση. Παράγονται ρύζι, καφές, κακάο, καρύδες (και έλαιο), αραχίδες (φιστίκια). Μικρή παραγωγή, επίσης, υπάρχει στην κτηνοτροφία και στην αλιεία. Η εξόρυξη διαμαντιών παραμένει ο μοναδικός τρόπος εισροής ξένου συναλλάγματος, καθώς καλύπτει πάνω από το 50% του συνόλου των εξαγωγών. Η οικονομία της εξακολουθεί να βασίζεται στη βοήθεια που αποστέλλουν διεθνείς οργανισμοί και είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στις εσωτερικές αναταραχές. Δεν γίνεται, ακόμη, σοβαρή εκμετάλλευση των κοιτασμάτων βωξίτη και ρουτιλίου (οξειδίου του τιτανίου) που υπάρχουν στην χώρα.

Επικοινωνίες Το τηλεφωνικό δίκτυο είναι πενιχρό (μόλις 24.000 συνδέσεις). Περισσότερο διαδεδομένη είναι η κινητή τηλεφωνία (περίπου 780.000 συνδέσεις). Υπάρχουν εννέα τοπικοί σταθμοί FM, ένας στα AM και ένας στα βραχέα (SW) ενώ το τηλεοπτικό δίκτυο απαρτίζουν δύο μόνον σταθμοί. Εκτιμάται ότι οι χρήστες του Διαδικτύου είναι περίπου 10.000.

Συγκοινωνίες Το οδικό δίκτυο καλύπτει μόλις 11.300 χλμ., από τα οποία ασφαλτόστρωση διαθέτουν μόνο τα 900. Χρησιμοποιείται ποτάμιο δίκτυο σε μήκος περίπου 800 χλμ. Δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο και η χώρα επικοινωνεί με το εξωτερικό με τη βοήθεια 10 αεροδρομίων (ένα μόνο έχει ασφάλτινο διάδρομο) και τριών λιμένων (Φριτάουν, Πεπέλ, Νήσοι Σέρμπρο).Τον Απρίλιο του 2009 η ΕΕ συμπεριέλαβε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας.[9] H οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Εκπαίδευση Δυνατότητα ανάγνωσης και γραφής έχει περίπου το 35% του πληθυσμού. Επίσημη γλώσσα είναι η Αγγλική, ομιλούνται όμως και οι διάλεκτοι Μέντε (στο Νότο) και Τέμνε. Οι Κρεολοί μιλούν την διάλεκτο Κρίο, η οποία είναι ένα συνονθύλευμα λέξεων τοπικών ιδιωμάτων και αγγλικών και είναι κατανοητή από το 95% του πληθυσμού.

Πόλεις • • • • •

Φρίταουν (πρωτεύουσα) Μπόντε Πεπέλ Λούνγκι Λουνσάρ

302

Σιέρα Λεόνε • Μακένι • Καμπάλα

Πηγές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B1_%CE%9B%CE%B5%CF%8C%CE%BD%CE%B5& params=8. 5_N_-11. 9167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B1_%CE%9B%CE%B5%CF%8C%CE%BD%CE%B5& params=08. 29. 00_N_13. 13. 59_E_type:city(1070200)_region:SL [3] Σιέρα Λεόνε (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ sl. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=724& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] http:/ / necsierraleone. org/ FinalResults. pdf [6] http:/ / www. necsierraleone. org/ FinalResultsSummary20070917. pdf [7] http:/ / necsierraleone. org/ rptParliamentWinners. pdf [8] http:/ / afp. google. com/ article/ ALeqM5i6nSBM90iHD5O_h9-bxWHEhdOwKw [9] hi/world/europe/7990561.stm BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ ), Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009.

bjn:Sierra Leone

303

304

Σομαλία Σομαλία

Σημαία της Σομαλίας Εθνόσημο της Σομαλίας Εθνικός ύμνος: Soomaaliyeey Toosoow Σομαλία, ξύπνα

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Μογκαντίσου 2°04′N 45°22′E2.067, 45.367 [1]

Επίσημες γλώσσες

Σομαλί, αραβικά (δεύτερες τα αγγλικά και τα ιταλικά)

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Σαρίφ Αχμέτ Πρωθυπουργός Μοχάμετ Αμπντουλαχί Μοχάμετ

Ανεξαρτησία • Από Ηνωμένο Βασίλειο και Ιταλία • Ισχύον Σύνταγμα

26 Ιουνίου και 1η Ιουλίου 1960 25 Αυγούστου 1979, εγκρίθηκε από τον Πρόεδρο στις 23 Σεπτεμβρίου 1979.

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

637.657 km2 (42η) 1,6% 2.340 χμ. 3.025 χμ.

Σομαλία

305

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1987 • Πυκνότητα

9.832.017[2] 1 (90η) 7.114.431 12,9 κατ./km² (209η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2008) • Κατά κεφαλή

5,524 δις $[3] (155η) 600 $[4] (226η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2008) • Κατά κεφαλή

2,6 δις $ [5] (156η) 272 $[5] (184η)

ΔΑΑ (2001)

0,284[6] (161η) – μεσαία

Νόμισμα

Σελίνι Σομαλίας (SOS)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

EAT (UTC +3) (UTC +3)

Internet TLD

.so (δε λειτουργεί σήμερα)

Κωδικός κλήσης

+252

Οι εκτιμήσεις βασίζονται στην απογραφή του 1975. Ο αριθμός των νομάδων αλλά και οι εθνοτικές και φυλετικές συγκρούσεις καθιστούν περίπλοκη τη διαδικασία εκτίμησης του πληθυσμού.

Jamhuuriyadda Dimugradiga Soomaaliya (Επίσημη ονομασία της χώρας στη σομαλική γλώσσα). Η Σομαλία (στα σομαλικά Soomaaliya και στα αραβικά ‫لاموصلا‬/As-Suumaal), είναι χώρα της Ανατολικής Αφρικής, με εκτεταμένες ακτές βορεια, ανατολικά και νοτιοανατολικά στον Κόλπο του Άντεν και τον Ινδικό Ωκεανό αντίστοιχα, καθώς βρίσκεται στο λεγόμενο Κέρας της Αφρικής. Συνορεύει στα δυτικά και βορειοδυτικά με την Αιθιοπία και το Τζιμπουτί, ενώ στα νοτιοδυτικά με την Κένυα. Η χώρα έχει έκταση 637.657 km² και πληθυσμό 7.114.431 (απογραφή 1987) ή 9.832.017 (εκτίμηση 2009)[2] . Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη είναι το Μογκαντίσου (Mogadishu). Πρόεδρος της χώρας είναι ο Σαρίφ Αχμέτ και πρωθυπουργός ο Μοχάμετ Αμπντουλαχί Μοχάμετ.

Σομαλία

Δημογραφία Το 37% του συνολικού πληθυσμού ζει στις πόλεις, σύμφωνα με στοιχεία του 2008.Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 49,63 χρόνια (47,78 χρόνια οι άνδρες και 51,53 οι γυναίκες).[2]

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[2] .

Προεδρικές εκλογές 2009 Στις 30 Ιανουαρίου του 2009 διεξήχθη η εκλογή προέδρου της Σομαλίας, στο Τζιμπουτί. Η ψηφοφορία διεξήχθη σε τρεις γύρους. Στο δεύτερο γύρο έλαβαν μέρος 6 υποψήφιοι και στον επόμενο γύρο δύο. Πολλοί από τους υποψηφίους αποσύρθηκαν.[7] Ο Αχμέτ στον πρώτο γύρο έλαβε 215 ψήφους, ο Μασλάχ Μοσάμετ Σιάντ 60 και ο Νουρ Χασάν Χουσεΐν 59. Ο Χάρτης περιοχών κατοικημένων από σομαλικές εθνότητες. τελευταίος αποσύρθηκε από τον τελικό [8] γύρο. Ο Αλί Χαλίφ Γκαλίντ φέρεται επίσης να αποχώρησε.[9] Ο Σαρίφ Αχμέτ κέρδισε τον τελικό γύρο με 293 ψήφους έναντι 126 για το μοναδικό αντίπαλό του, Μασλάχ Μοχάμετ Σιάντ.[10] . O νέος πρόεδρος, που ανήκει στη Συμμαχία για την Επαναπελευθέρωση της Σομαλίας, ανέλαβε καθήκοντα στις 31 Ιανουαρίου του 2009.

Πρόσφατη ιστορία Το 2008 συνεχίστηκαν οι εμφύλιες συγκρούσεις, που ξεκίνησαν το 1991. Έπειτα από συνομιλίες στο Τζιμπουτί, τον Ιούνιο του 2008, η κυβέρνηση της Σομαλίας υπέγραψε συμφωνία ειρήνης με τη Συμμαχία για την Εκ Νέου Απελευθέρωση της Σομαλίας, η οποία έχει ως στόχο να σταματήσει την εμφύλια σύρραξη. Οι σκληροπυρηνικοί ισλαμιστές αντιτάχθηκαν στη συμφωνία, η οποία H θέση της χώρας. προβλέπει κατάπαυση του πυρός για τρεις μήνες[11] . Παρά τη συμφωνία αυτή, τις επόμενες κιόλας ημέρες οι συγκρούσεις αναζωπυρώθηκαν.[12] Στις 14 Δεκεμβρίου του 2008 ο πρόεδρος Αχμέτ καθαίρεσε τον πρωθυπουργό Νουρ Χασάν Χουσεΐν, επειδή απέτυχε να αποκαταστήσει την ασφάλεια στη χώρα του. [13] H σχετική δήλωση έγινε από τον ίδιο τον πρόεδρο στο Κοινοβούλιο. Νέος πρωθυπουργός

306

Σομαλία διορίστηκε ο πρώην υπουργός Εσωτερικών, Μοχάμεντ Μοχάμουντ Γκουλέντ Γκαγκμοντέρ.[14] , ο οποίος παραιτήθηκε λίγες ημέρες μετά. Στις 29 Δεκεμβρίου του 2008 παραιτήθηκε και ο πρόεδρος Γιουσούφ Αχμέτ, αφήνοντας προσωρινά στη θέση του τον Σεΐχ Άντεν Μαντόμπε. Στις αρχές του 2009 άρχισαν να αποχωρούν από τη χώρα τα στρατεύματα της Αιθιοπίας. Τα τελευταία αιθιοπικά στρατεύματα αποχώρησαν στις 25 Ιανουαρίου του 2008[15] . Νέος πρόεδρος εξελέγη στο Τζιμπουτί ο Σαρίφ Αχμέτ, στις 30 Ιανουαρίου του 2009, ο οποίος έπειτα από συμφωνία με τις αντιμαχόμενες παρατάξεις επέβαλε τον ισλαμικό νόμο (Σαρία). Στις 25 Μαΐου του 2009 ζήτησε τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας για να αντιμετωπίσει τους ισλαμιστές αντάρτες.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1& params=2_04_N_45_22_E_type:city [2] World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ so. html) [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ rankorder/ 2001rank. html) [4] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ rankorder/ 2004rank. html) [5] Aπό το CIA World Factbook. [6] Τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του 2001. Η χώρα δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο που αφορά το έτος 2006 και δημοσιεύτηκε το 2008. [7] Heinlein, Peter (30-01-2009). "African Leaders Await Outcome of Somalia Presidential Election" (http:/ / www. voanews. com/ english/ 2009-01-30-voa38. cfm). VOA News. . Ανακτήθηκε την 01-02-2009. [8] "Islamist looks set to be new Somali president" (http:/ / uk. reuters. com/ article/ latestCrisis/ idUKLU127968). Reuters. 30-01-2009. . Ανακτήθηκε την 01-02-2009. [9] "Somalia: PM withdraws, Islamist leader to win presidency" (http:/ / jimmatimes. com/ article. cfm?articleID=31827). Jimma Times. 30-01-2009. . Ανακτήθηκε την 01-02-2009. [10] "Islamist leader sworn in as Somali president" (http:/ / uk. reuters. com/ article/ latestCrisis/ idUKCAW102981). Reuters. 31-01-2009. . Ανακτήθηκε την 01-02-2009. [11] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=908735& lngDtrID=245), Ειρηνευτική συμφωνία υπέγραψαν κυβέρνηση και αντιπολίτευση στη Σομαλία, 10 Ιουνίου 2008 [12] Ναυτεμπορική, Σομαλία: Νέες μάχες παρά την ειρηνευτική συμφωνία του ΟΗΕ, 17 νεκροί, 19 Ιουνίου 2008 [13] Flash.gr (http:/ / world. flash. gr/ cosmosl/ 2008/ 12/ 14/ 40641id/ ), Ο πρόεδρος της Σομαλίας καθαίρεσε τον πρωθυπουργό, 14 Δεκεμβρίου 2008. [14] Σομαλία: Ορίστηκε ο νέος πρωθυπουργός, Ναυτεμπορική, 16 Δεκεμβρίου 2008. [15] Σομαλία: Οι δυνάμεις της Αιθιοπίας ολοκλήρωσαν την αποχώρησή τους από τη Σομαλία - Express.gr (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 124339oz_20090126124339. php3)

Εξωτερικοί δικτυακοί τόποι • Άρθρο στο περιοδικό Αντί για την εισβολή της Αιθιοπίας και των ΗΠΑ στη Σομαλία την άνοιξη του 2007 (http://monogramma.blogspot.com/2007/04/blog-post.html) • Άρθρο (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_18/04/2009_311640) - Σομαλία: Από τον μαρξισμό στον εμφύλιο, BBC, δημοσιευμένο στην "Καθημερινή", 19 Απριλίου 2009. bjn:Somalia

307

308

Σουαζιλάνδη Σουαζιλάνδη Συντεταγμένες: 26°28′60″S 31°25′60″E-26.4833, 31.4333 [1]

Σημαία της Σουαζιλάνδης Εθνόσημο της Σουαζιλάνδης Εθνικό σύνθημα: "Siyinqaba" (στη γλώσσα Swati) (Είμαστε ένα φρούριο, Είμαστε ένα μυστήριο, Κρυβόμαστε μακριά) Εθνικός ύμνος: Nkulunkulu Mnikati wetibusiso temaSwati

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μπαμπάνε (διοικητική), Λομπάμπα (βασιλική και έδρα του κοινοβουλίου) 26°198′S 31°06′E-29.3, 31.1 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά, Σισουάτι

Πολίτευμα

Απόλυτη Μοναρχία Βασιλιάς Μσουάτι Γ΄ Πρωθυπουργός Μπαρνάμπας Σιμπουσίζο Ντλαμίνι

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

6 Σεπτεμβρίου 1968 8 Φεβρουαρίου 2006 (υπογράφηκε από το βασιλιά τον Ιούλιο του 2005)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

17.363 km2 (157η) 0,9 535 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2004 • Πυκνότητα

1.123.913[3] 1 (153η) 1,1 εκατ. 64,73 κατ./km² (136η)

Σουαζιλάνδη

309

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

5,992 δισ. $[4] (148η) 5.839 $[4] (104η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

2,929 δισ. $[4] (151η) 2.854 $[4] (105η)

ΔΑΑ (2007)

0,572 (142η) – μεσαίος

Νόμισμα

Λιλανγκένι (SZL)

Ζώνη ώρας

(UTC +2)

Internet TLD

.sz

Κωδικός κλήσης

+268

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Το Βασίλειο της Σουαζιλάνδης είναι ένα μικρό κρατίδιο της Νότιας Αφρικής, ανάμεσα στη Νότια Αφρική και τη Μοζαμβίκη. Έχει έκταση 17.363 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 1.123.913 κατοίκους[3] . Πρωτεύουσά της είναι η Μπαμπάνε. Η χώρα πήρε το όνομά της από τους Ζουάζι, μια φυλή Μπαντού. Η Σουαζιλάνδη είναι ένα από τα φτωχότερα κράτη. Έχει το χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής του κόσμου, 31,88 χρόνια (εκτ. 2009). Ειδικότερα, οι άνδρες ζουν 31,62 χρόνια και οι γυναίκες 32,15 χρόνια[3] . Το ποσοστό λοίμωξης από τον ιό του AIDS είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο. Ο ανώτατος άρχοντας της χώρας, βασιλιάς Μσουάτι Γ΄, κυβερνά ως απόλυτος μονάρχης. Kατακρίνεται από την παγκόσμια κοινή γνώμη λόγω του προκλητικά πολυδάπανου τρόπου ζωής του σε μια τόσο φτωχή χώρα.

Ιστορία Ευρήματα μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία στη Σουαζιλάνδη από τις αρχές τις Λίθινης εποχής πριν από περίπου 200.000 χρόνια. Αντίστοιχα προϊστορικές τοιχογραφίες σε βράχους χρονολογούνται από πριν 25.000 χρόνια και μέχρι και τον 19ο αιώνα. Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ήταν οι κυνηγοί τροφοσυλέκτες Κοϊσάν, οι οποίοι σταδιακά αντικαταστάθηκαν από τις φυλές Μπαντού λόγω μεταναστεύσεων από τις περιοχές των λιμών βορείοτερα.

Διακυβέρνηση Βασιλιάς στη χώρα από το 1986 είναι ο Μσουάτι Γ΄ και πρωθυπουργός, από το 2008 είναι ο Μπαρνάμπας Σιμπουσίζο Ντλαμίνι.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Εκλογές 2008 Στις 19 Σεπτεμβρίου του 2008 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές.[5] Ήταν οι πρώτες εκλογές που διενεργήθηκαν μετά την εισαγωγή νέου Συντάγματος το 2006. Επίσης, για πρώτη φορά επιτράπηκε σε διεθνείς παρατηρητές να επιβλέψουν τη διεξαγωγή των εκλογών.[6] Μια ημέρα πριν από τις εκλογές έλαβαν χώρα πολλές συλλήψεις υποστηρικτών της δημοκρατίας.[7] Τα πολιτικά κόμματα παραμένουν απαγορευμένα στη χώρα. Συνεπεία αυτού, όλοι οι υποψήφιοι για την πλήρωση των 55 εδρών της Βουλής ήταν ανεξάρτητοι. Μετά τις εκλογές, ο Βασιλιάς διορίζει 10 ακόμα

Σουαζιλάνδη βουλευτές. Η Εθνοσυνέλευση τότε εκλέγει 10 μέλη για τη Γερουσία και ο Βασιλιάς διορίζει άλλους 20 γερουσιαστές. Στις 16 Οκτωβρίου του 2008 διορίστηκε στην πρωθυπουργία ο σύμβουλος του βασιλιά, Μπαρνάμπας Σιμπουσίζο Ντλαμίνι.

Υγεία Στη χώρα μείζον πρόβλημα παραμένει η μόλυνση από τον ιό HIV. Πάνω από 40% των εγκύων γυναικών στο κράτος έχουν νοσήσει από AIDS, σύμφωνα με στοιχεία που ανακοινώθηκαν το 2009.[8]

Επικοινωνίες και μεταφορές Τον Απρίλιο του 2009 η ΕΕ συμπεριέλαβε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%B7& params=-26. 4833_N_31. 4333_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%B7& params=26_198_S_31_06_E_type:city [3] Σουαζιλάνδη (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ wz. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=734& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Swaziland sets parliamentary poll for Sept. 19 (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90855/ 6463488. html) Xinhua, 31 Ιουλίου 2008 [6] Swazis vote in controversial poll (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 7624634. stm) BBC News, 19 Σεπτεμβρίου 2008 [7] Police hold Swazi poll protesters (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 7622667. stm) BBC News, 18 Σεπτεμβρίου 2008 [8] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 136044oz_20090223136044. php3), Σουαζιλάνδη: Περισσότερες από το 40% των εγκύων γυναικών έχουν προσβληθεί από AIDS , 23 Φεβρουαρίου 2009.

Εξωτερικές συνδέσεις • Βασιλιάς Μσουάτι Γ': Οι υπερβολές του «λέοντος» (Τα Νέα) (http://www.tanea.gr/Article. aspx?d=20040304&nid=4325920) • Σουαζιλάνδη: Αγώνας ενάντια στην καταπίεση και τη διαφθορά της εξουσίας... (http://www.rizospastis.gr/ page.do?publDate=3/8/2003&pageNo=28&direction=1) (Ριζοσπάστης, 03/08/2003) •

(Αγγλικά) Η κυβέρνηση της Σουαζιλάνδης (http://www.gov.sz/)

bjn:Swaziland

310

311

Σουδάν Σουδάν Συντεταγμένες: 15°30′00″N 30°34′00″E15.5, 30.5667 [1]

Σημαία του Σουδάν Εθνόσημο του Σουδάν Εθνικό σύνθημα: 'Al-Nasr Lana(αραβικά) "Η νίκη είναι δική μας" Εθνικός ύμνος: Nahnu Jund Allah Jund Al-Watan αραβικά:‫( نطولا دنج هلل دنج نحن‬Είμαστε ο Στρατός του Θεού και της Γης μας)

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Χαρτούμ 15°37′58.8″N 32°31′58.8″E15.633, 32.533 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Ομντουρμάν

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά, Αγγλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Ομάρ ελ-Μπεσίρ Πρώτος Αντιπρόεδρος Σάλβα Κίιρ Δεύτερος Αντιπρόεδρος Αλί Οσμάν Τάχα

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

1η Ιανουαρίου 1956 5 Ιουλίου 2005 (προσωρινό)

Σουδάν

312 Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

2.505.810 km2 (10η) 6 7.687 χμ. 853 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2008 • Πυκνότητα

41.087.825[3] (30η) 39.154.490[4] 16,4 κατ./km² (198η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

92,958 δισ. $[5] (68η) 2.376 $[5] (138η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

54,294 δισ. $[5] (68η) 1.388 $[5] (127η)

ΔΑΑ (2007)

0,531 (150η) – μεσαίος

Νόμισμα

Λίρα Σουδάν (SDG)

Ζώνη ώρας

EAT (UTC +3)

Internet TLD

.sd

Κωδικός κλήσης

+249

Το Σουδάν είναι χώρα της Αφρικής, με έκταση 2.505.810 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 41.087.825, σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009[3] . Αποτελεί τη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα της Αφρικανικής Ηπείρου, η μεγαλύτερη αραβική και η δέκατη μεγαλύτερη χώρα παγκοσμίως. Συνορεύει με την Αίγυπτο (Βόρεια), την Ερυθραία και την Αιθιοπία (Ανατολικά), την Κένυα και την Ουγκάντα (Νοτιοανατολικά), τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (Νοτιοδυτικά), το Τσαντ (Δυτικά) και την Λιβύη (Βορειοδυτικά) ενώ βρέχεται και από την Ερυθρά θάλασσα. Το Σουδάν διαπλέει ο ποταμός Νείλος. Πρωτεύουσά του είναι η πόλη Χαρτούμ. Το Σουδάν έχει υποστεί δύο εμφυλίους πολέμους το 1955 έως το 1972 ο πρώτος και το 1983 έως το 2005 ο δεύτερος ενώ τόσο στα ανατολικά του, όσο και στα δυτικά του έχει ανοιχτά μέτωπα. Συγκεκριμένα, πολύ γνωστό λόγω της τραγικής κατάστασης που επικρατεί είναι το Νταρφούρ. Εκτιμάται ότι στην περιοχή Νταρφούρ του Σουδάν υπάρχουν 1,2 εκατομμύρια εκτοπισμένοι άνθρωποι, ενώ περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται επειγόντως τρόφιμα.[6] Στην περιοχή βρίσκονται διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις με στόχο να απαλύνουν τον πόνο των προσφύγων και των κατοίκων. Η επαφή μεταξύ Ελλάδας και Σουδάν είναι γνωστή. Από τα αρχεία του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών αναφέρεται ότι η ελληνική παρουσία στο Σουδάν χρονολογείται περίπου από τις αρχές του 20ου αιώνα και σήμερα περί τα 250 άτομα δραστηριοποιούνται κυρίως στο βιομηχανικό και εμπορικό τομέα.[7] Τον Ιανουάριο του 2007 επέστρεψε η Λίρα Σουδάν ως νομισματική μονάδα.

Σουδάν

Ιστορία Πρόσφατες εξελίξεις Το Μάιο του 2008 το Σουδάν διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με το Τσαντ, κατηγορώντας την Ντζαμένα ότι προσέφερε βοήθεια στους αντάρτες του Νταρφούρ[8] να εξαπολύσουν επίθεση εναντίον του Χαρτούμ. Οι φυλετικές συγκρούσεις στο Νταρφούρ συνεχίστηκαν και στο τέλος του 2008, παρά την παρουσία των ειρηνευτικών δυνάμεων.[9] Το Μάρτιο του 2009 βρήκαν το θάνατο 750 άνθρωποι σε φυλετικές συγκρούσεις ανάμεσα στις φυλές Νουέρ και Μούρλε στο κρατίδιο Τζονγλέι ύστερα από επιδρομές ενόπλων σε χωριά με στόχο να κλέψουν βοοειδή.[10] Το Σουδάν και το Τσαντ υπέγραψαν στις 3 Μαΐου του 2009 στην Ντόχα συμφωνία συμφιλίωσης, η οποία προβλέπει ανάμεσα στα άλλα τον έλεγχο των συνόρων, ώστε να εμποδιστεί η διείσδυση ανταρτών του Τσαντ προερχομένων από το Σουδάν και Σουδανών ανταρτών προερχομένων από το Τσαντ. [11] Οι συνομιλίες διεξήχθησαν με πρωτοβουλία της Λιβύης και του Κατάρ.

Διακυβέρνηση Πρόεδρος της χώρας είναι από το 1989 ο Ομάρ Μπασίρ. Πρώτος αντιπρόεδρος από το 2005 είναι ο Σάλβα Κίιρ και δεύτερος αντιπρόεδρος είναι επίσης από το 2005 ο Αλί Οσμάν Τάχα. Στις 5 Ιουλίου του 2005 επικυρώθηκε, με βάση ειρηνευτική συμφωνία, ένα προσωρινό Σύνταγμα. Το Δεκέμβριο του 2005 υπογράφηκε το Σύνταγμα του Νοτίου Σουδάν.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Γενικές εκλογές 2010 Στις γενικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 11-15 Απριλίου 2010, ο Ομάρ Μπασίρ επανεξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 68,2%. Οι εκλογές αναγνωρίστηκαν ως νόμιμες από διεθνείς φορείς, οι οποίοι επισήμαναν πάντως ορισμένες παρατυπίες[12] . Για πρώτη φορά διεξήχθησαν και προεδρικές εκλογές στο Νότιο Σουδάν, με νικητή τον Σάλβα Κίιρ Μαγιαρντίτ από το Λαϊκό Απελευθερωτικό Κίνημα του Σουδάν, με ποσοστό 92,99% των ψήφων έναντι 7,01% για το Λαμ Ακόλ. To κόμμα του Μπασίρ κέρδισε και τις παράλληλες βουλευτικές εκλογές.[13] Το κυβερνών NCP κέρδισε 73% των εδρών, ενώ το SPLM το 22%. Το υπόλοιπο 5% κέρδισαν μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης. [14]

Προεδρικές εκλογές

313

Σουδάν

314

Υποψήφιοι - Κόμματα

Ψήφοι

Ομάρ Χασάν αλ-Μπασίρ – Εθνικό Κογκρέσο

6.901.694

68,24%

Γιασίρ Αρμάν – Λαϊκό Μέτωπο Απελευθέρωσης του Σουδάν

2.193.826

21,69%

Αμπντουλάχ Ντενγκ Νχιάλ – Λαϊκό Κόμμα του Κογκρέσου

396.139

3,92%

Χατίμ Αλ-Σιρ – Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα

195.668

1,93%

Αλ-Σαντίκ Αλ-Μαχντί – Κόμμα Ούμα

96.868

0,96%

Καμίλ Ιντρίς – ανεξάρτητος

77.132

0,76%

Μαχμούτ Αχμέτ Τζέχα – ανεξάρτητος

71.708

0,71%

Μουμπάρακ αλ-Φαντίλ – Κόμμα Εκσυγχρονισμού και Ανανέωσης Ούμα

49.402

0,49%

Μουνίρ Σέιχ Ελ-ντιν Τζαλάμπ – Νέο Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα

40.277

0,40%

Αμπντέλ-Αζίζ Χαλίντ – Σουδανικός Εθνικός Συνασπισμός

34.592

0,34%

Φατίμα Αμπντέλ-Μαχμούντ – Σουδανική Σοσιαλιστική Δημοκρατική Ένωση

30.562

0.30%

Μοχάμετ Ιμπραχίμ Νουγκούντ – Σουδανικό Κομμουνιστικό Κόμμα

26.442

0,26%

Σύνολο ψήφων Πηγή: Sudan Tribune

10.114.310 100,00% [15]

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 51,42 χρόνια (50,49 χρόνια οι άνδρες και 52,4 οι γυναίκες).[3]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Άρθρο για τη γενοκτονία στο Νταρφούρ [16].

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AC%CE%BD& params=15. 5_N_30. 5667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AC%CE%BD& params=15_37_58. 8_N_32_31_58. 8_E_ [3] Σουδάν (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ su. html) CIA World Factbook [4] Sudan Tribune (http:/ / www. sudantribune. com/ spip. php?article31243) [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=732& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Η κρίση στην περιοχή Νταρφούρ του Σουδάν (http:/ / www. unicef. gr/ emergncs/ em_sud. php) UNICEF [7] Διμερείς σχέσεις Ελλάδος-Σουδάν (http:/ / www. mfa. gr/ www. mfa. gr/ el-GR/ Policy/ Geographic+ Regions/ Sub-Saharan+ Africa/ Bilateral+ Relations/ Sudan/ ) Υπουργείο Εξωτερικών [8] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=898890& lngDtrID=245), Διακόπτει το Σουδάν τις διπλωματικές σχέσεις με το Τσαντ, 11 Μαΐου 2008 [9] Ναυτεμπορική, Σουδάν: 250 νεκροί σε φυλετικές συγκρούσεις, 15 Δεκεμβρίου 2008. [10] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 148946oz_20090326148946. php3), Σουδάν. Συγκρούσεις ύστερα από εκτεταμένες ζωοκλοπές στοίχισαν τη ζωή 750 ανθρώπων, 26 Μαρτίου 2009. [11] Η Σημερινή (http:/ / www. sigmalive. com/ news/ international/ 149189), Συμφωνία συμφιλίωσης Σουδάν-Τσαντ, 4 Μαΐου 2009.

Σουδάν [12] Τα Νέα (http:/ / www. tanea. gr/ default. asp?pid=41& nid=1141052), Νέα θητεία για τον καταζητούμενο πρόεδρο του Σουδάν Ομάρ Μπασίρ, 28-05-2010. [13] "Sudan's al-Bashir wins landmark presidential poll" (http:/ / www. france24. com/ en/ 20100426-al-bashir-wins-sudan-presidential-election). France 24. 26-04-2010. . Ανακτήθηκε την 26-04-2010. [14] Election Results of the National Assembly (http:/ / blogs. ssrc. org/ sudan/ 2010/ 05/ 26/ analysis-of-national-assembly/ comment-page-1/ #comment-7802) SSRC Making Sense of Sudan [15] http:/ / www. sudantribune. com/ spip. php?article34901 [16] http:/ / www. enet. gr/ online/ online_text/ c=111,id=76748344

bjn:Sudan

315

316

Τανζανία Τανζανία Συντεταγμένες: 6°42′00″S 33°55′60″E-6.7, 33.9333 [1]

Σημαία της Τανζανίας Εθνόσημο της Τανζανίας Εθνικό σύνθημα: Uhuru na Umoja (Σουαχίλι: Ελευθερία και Ενότητα) Εθνικός ύμνος: Mungu ibariki Afrika (Ο Θεός να ευλογεί την Αφρική)

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Ντοντόμα1 <span class="geo-dms" title="Χάρτες, αεροφωτογραφίες και άλλες πληροφορίες για unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator">unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator unknown operator: u'strong'°unknown operator: u'strong'′unknown operator: u'strong'″expected operator06.15.00, 35.45.00 [2]

Μεγαλύτερη πόλη Νταρ ες Σαλάμ Επίσημες γλώσσες Σουαχίλι, Αγγλικά Πολίτευμα

Δημοκρατία

Πρόεδρος Τζακάγια Κικουέτε Αντιπρόεδρος Αλί Μοχάμετ Σέιν Πρωθυπουργός Μιζένγκο Πίντα Ανεξαρτησία - Tαγκανίκα - Ζανζιβάρη - συγχώνευση Ισχύον Σύνταγμα

Από το Ηνωμένο Βασίλειο 9 Δεκεμβρίου 1961 19 Δεκεμβρίου 1963 26 Απριλίου 1964 25 Απριλίου 1977 (σημαντικές αναθεωρήσεις έγιναν τον Οκτώβριο του 1984)

Τανζανία

317

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

945.087 km2 (31η) 6,2 3.861 χμ. 1.424 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2002 • Πυκνότητα

41.048.532[3] 2 (30η) 34.443.603 41 κατ./km² (159η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

57,335 δισ. $[4] (84η) 1.414 $[4] (157η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

22,159 δισ. $[4] (96η) 547 $[4] (159η)

ΔΑΑ (2007)

0,530 (151η) – μεσαίος

Νόμισμα

Σελίνι Τανζανίας (TZS)

Ζώνη ώρας

EAT (UTC +3)

Internet TLD

.tz

Κωδικός κλήσης

+2553

1. Η Ντοντόμα είναι η συνταγματική πρωτεύουσα de jure, όπου θα μεταφερθούν τα θεσμικά όργανα που βρίσκονται ακόμη στο Νταρ ες Σαλάμ. 2. Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. 3. O κωδικός είναι 007 από την Κένυα και την Ουγκάντα. Η Τανζανία είναι χώρα της Ανατολικής Αφρικής με έκταση 945.087 τετρ. χλμ. (συμπεριλαμβάνει τα νησιά Μάφια, Πέμπα και Ζανζιβάρη) και πληθυσμό 41.048.532 κατοίκους[3] . Συνορεύει βόρεια με την Ουγκάντα και την Κένυα, δυτικά με τη Ρουάντα, το Μπουρουντί και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και νότια με τη Ζάμπια, το Μαλάουι και τη Μοζαμβίκη. Στα ανατολικά βρέχεται από τον Ινδικό Ωκεανό. Η Τανζανία μοιράζεται με τις γειτονικές της χώρες δύο από τις μεγαλύτερες λίμνες της Αφρικής, στο βορά τη Λίμνη Βικτόρια και στη δύση τη Λίμνη Τανγκανίκα. Το 1/3 της χώρας είναι εθνικά πάρκα και καταφύγια θηραμάτων. Στο έδαφος της βρίσκεται το υψηλότερο όρος της Αφρικής, το Κιλιμάντζαρο.

Ιστορία Η Τανζανία προήλθε από την ένωση της Τανγκανίκας και της Ζανζιβάρης. Το 1884 η Τανγκανίκα έγινε γερμανική αποικία μέχρι το 1918 οπότε και καταλήφθηκε από τους Βρετανούς. Η Τανγκανίκα έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1961. Το σουλτανάτο της Ζανζιβάρης έγινε βρετανικό προτεκτοράτο το 1890 και ανεξάρτητο κράτος το 1963. Το 1964 οι δύο χώρες υπέγραψαν την συμφωνία για την ένωση τους και σχηματίστηκε η Τανζανία.

Δημογραφία Το 97,5% των κατοίκων ανήκει σε μια από τις 120 εθνότητες των Μπαντού, ενώ το υπόλοιπο 2,5% είναι Νειλοτικής (Μασσάι), Αραβικής, Ασιατικής και Ευρωπαϊκής καταγωγής. Κατά την δεκαετία του '90 η Τανζανία δέχτηκε πάνω από 500.000 πρόσφυγες από την Ρουάντα και το Μπουρούντι. Η Σουαχίλι είναι η γλώσσα που χρησιμοποιείται από την πλειοψηφία των κατοίκων ανεξάρτητα από την φυλή τους.

Τανζανία

318

Ο πληθυσμός της χώρας είναι 41.048.532 (30η στον κόσμο).[3] Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 2,04% (εκτίμηση 2009). Ο ρυθμός γεννήσεων είναι 34,29 γεννήσεις/1000 πληθυσμού (εκτ. 2009) και θανάτου 12,92 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008). Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 52,01 χρόνια (50,56 χρόνια οι άνδρες και 53,51 οι γυναίκες).[3]

Οικονομία Η Τανζανία είναι από τις φτωχότερες χώρες παγκοσμίως. Η οικονομία της βασίζεται κυρίως στη γεωργία με την παραγωγή καφέ, τσαγιού, βαμβακιού, και γαρύφαλλου καθώς και στον ολοένα αυξανόμενο τουρισμό.

Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT.

Το ΑΕΠ της χώρας είναι 21,836 δις $ (95η στον κόσμο) (εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 539$ (εκτίμηση 2009).[4]

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι Προεδρική Δημοκρατία. Σημερινός πρόεδρος (από τις 21 Δεκεμβρίου του 2005) είναι ο Τζακάγια Κικουέτε με αντιπρόεδρο τον Αλί Μοχάμετ Σέιν (από τις 5 Ιουλίου του 2001). Ο πρωθυπουργός διορίζεται από τον πρόεδρο. Σημερινός πρωθυπουργός είναι ο Μιζένγκο Πίντα.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Γενικές εκλογές 2010 Στις 31 Οκτωβρίου 2010 διενεργήθηκαν γενικές εκλογές (προεδρικές και βουλευτικές). Στις προεδρικές εκλογές επανεξελέγη ο Τζακάγια Κικουέτε, από το κόμμα Chama Cha Mapinduzi (CCM), με ποσοστό 61,17% των ψήφων έναντι 26,34% για τον αντίπαλό του, Γουίλιμπροντ Σλάα του κόμματος Chadema και 8,06% για τον Ιμπραχίμ Λιπούμπα από το Ενωμένο Μέτωπο Πολιτών (CUF). H αντιπολίτευση κατήγγειλε νοθεία, ενώ η προσέλευση στις κάλπες ήταν χαμηλή. Ο Κικουέτε ορκίστηκε για δεύτερη συνεχή θητεία στις 6 Νοεμβρίου 2010.[5] Υποψήφιοι

Κόμματα στα οποία πρόσκεινται

Ψήφοι

Τζακάγια Κικουέτε

Chama Cha Mapinduzi (Επαναστατικό Κόμμα)

5.276.827

62,8

Γουίλιμπροντ Σλάα

Chama cha Demokrasia na Maendeleo (Κόμμα για Δημοκρατία και Πρόοδο)

2.271.942

27,1

Ιμπραχίμ Λιπούμπα

Ενωτικό Μέτωπο Πολιτών (Chama Cha Wananchi)

695.667

8,3

Πίτερ Μζιράι Κούγκα

Αφρικανικό Προοδευτικό Κόμμα της Τανζανίας

96.933

1,2

Χασίμ Σπούντα Ρούνγκουε

Εθνική Σύμβαση για Αναδόμηση και Μεταρρύθμιση– Mageuzi]]

26.388

0,3

Γιαχμί Νασόρο Ντοβούτουα

Ενωτικό Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού

13.176

0,2

Μουταμουέγκα Μπατ Μγκάουα

Εργατικό Κόμμα Τανζανίας

17.482

0,2

8.398.415

100,00

Σύνολο ψήφων

Τανζανία

Πηγή: Adam Carr's Election Archive

319 [6]

Στις βουλευτικές εκλογές, για πρώτη φορά εξελέγη βουλευτής ένας αλβίνος, ο Σαλούμ Χαλφάνι Μπαρουάνι από το κόμμα CUF της αντιπολίτευσης[7] .

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Εξωτερικοί δεσμοί • • • •

The United Republic of Tanzania [8] επίσημη σελίδα BBC News Country Profile - Tanzania [9] CIA World Fact Book - Tanzania [10] Μοναδικός πίθηκος της Τανζανίας κινδυνεύει να εξαφανιστεί μόλις ανακαλύφθηκε [11]- Άρθρο στο in.gr.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%B1%CE%BD%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=-6. 7_N_33. 9333_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%B1%CE%BD%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=06. 15. 00_N_35. 45. 00_E_type:city(324347)_region:TZ [3] Τανζανία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ tz. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=738& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Reuters (http:/ / af. reuters. com/ article/ topNews/ idAFJOE6A505920101106), Kikwete inaugurated, orders Tanzania forces on alert, 6-11-2010. [6] http:/ / psephos. adam-carr. net/ countries/ t/ tanzania/ tanzania2010. txt [7] BBC News (http:/ / www. bbc. co. uk/ news/ world-africa-11675479), Tanzanians elect first albino to parliament, 2-11-2010. [8] http:/ / www. tanzania. go. tz/ [9] http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ africa/ country_profiles/ 1072330. stm [10] http:/ / www. cia. gov/ cia/ publications/ factbook/ geos/ tz. html [11] http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=923283& lngDtrID=252

bjn:Tanzania

320

Τζιμπουτί Τζιμπουτί Συντεταγμένες: 11°48′00″N 42°25′60″E11.8, 42.4333 [1]

Σημαία του Τζιμπουτί Εθνόσημο του Τζιμπουτί Εθνικό σύνθημα: "Unité, Égalité, Paix" "Ενότητα, Ισότητα, Ειρήνη"> Εθνικός ύμνος: Djibouti

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Τζιμπουτί 11°36′N 43°10′E11.6, 43.167 [2]

Επίσημες γλώσσες

αραβική και γαλλική

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα Πρόεδρος Ισμαήλ Ομάρ Γκουέλεχ Πρωθυπουργός Ντιλέιτα Μοχάμετ Ντιλέιτα

ανεξαρτησία από τη Γαλλία Σύνταγμα

27 Ιουνίου 1977 4 Σεπτεμβρίου 1992

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

23.200 km2 (149η) 0,09 516 χμ. 314 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2000 • Πυκνότητα

516.055[3] (155η) 460.700 22,4 κατ./km² (187η)

Τζιμπουτί

321 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

2,006 δισ. $[4] (163η) 2.496 $[4] (136η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,089 δισ. $[4] (164η) 1.355 $[4] (128η)

ΔΑΑ (2007)

0,520 (155η) – μεσαίος

Νόμισμα

Φράγκο Τζιμπουτί (DJF)

Ζώνη ώρας

EAT (UTC +3)

Internet TLD

.dj

Κωδικός κλήσης

+253

Το Τζιμπουτί (αραβ.: ‫يتوبيج‬, σομαλ.: Jabuuti), με επίσημη ονομασία "Τζαμχουρί(γ)ια Τζιμπουτί" είναι σήμερα μια ανεξάρτητη παράλια χώρα στην ανατολική Αφρική με έκταση μόλις 23km² και πληθυσμό 516.055[3] . Είναι η πρώην Γαλλική Σομαλία που ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος στις 27 Ιουνίου του 1977. Συνορεύει με την Αιθιοπία και την Ερυθραία προς βορρά και με τη Σομαλία νοτιοανατολικά. Το υπόλοιπο της χώρας βρέχεται από την Ερυθρά θάλασσα παρά τον κόλπο του Άντεν. Στην απέναντι πλευρά της θάλασσας, και σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από την ακτή του Τζιμπουτί, βρίσκεται η Υεμένη, στην Αραβική Χερσόνησο. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Τζιμπουτί. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Ισμαήλ Ομάρ Γκουέλεχ.

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι ημιπροεδρική Δημοκρατία, με Αρχηγό Κράτους τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας.Η θητεία του Προέδρου είναι εξαετής. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, η οποία εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία για πέντε έτη. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Βουλευτικές εκλογές 2008 Το Κοινοβούλιο αποτελείται από 65 έδρες και εκλέγεται ανά πενταετία. Στις τελευταίες εκλογές, στις 8 Φεβρουαρίου του 2008, δεν έλαβαν μέρος υποψήφιοι από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για παρατυπίες από τη μεριά του κυβερνώντος κόμματος. Ο κυβερνών συνασπισμός Ένωση για την Προεδρική Πλειοψηφία (UMP) κέρδισε καθολική νίκη, με σχεδόν 95% των ψήφων και 65 έδρες (όλες). Στις αντίστοιχες εκλογές του 2003 το UMP είχε κερδίσει και τις 65 έδρες, παρά το γεγονός ότι η Αντιπολίτευση είχε κερδίσει το 38% των ψήφων.

Αποτελέσματα Βουλή των Αντιπροσώπων, 8 Φεβρουαρίου 2008

Τζιμπουτί

322

Κόμματα και συνασπισμοί

Ψήφοι

Έδρες

Ένωση για την Προεδρική Πλειοψηφία (Union pour la Majorité Présidentielle)

103.463 94,06

• • • •

Λαϊκός Συναγερμός για Πρόοδο (Rassemblement populaire pour le Progrès) Μέτωπο για την Αποκατάσταση της Ενότητας και της Δημοκρατίας (Front pour la Restauration de l'Unité et de la Démocratie) Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (Parti National Démocratique) Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού (Parti Populaire Social Démocrate) Άκυρα/Λευκά Ψήφοι

Σύνολο (συμμετοχή 72,61%) Πηγή: AFP

6.536

5,94

109.999

— 65

[5]

Ιστορία Πρόσφατη Ιστορία Τον Ιούνιο του 2008 κορυφώθηκε η πολύμηνη ένταση του Τζιμπουτί με την Ερυθραία στη μεθόριο των 2 χωρών[6] . Το Σεπτέμβριο του 2008 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χορήγησε δάνειο ύψους 14 εκατομ. ευρώ προς την αφρικανική χώρα, για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που της δημιουργήθηκαν από τις αυξανόμενες τιμές των τροφίμων και του πετρελαίου[7] .

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 43,37 χρόνια (41,89 χρόνια οι άνδρες και 44,89 οι γυναίκες).[3]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%B6%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AF& params=11. 8_N_42. 4333_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%B6%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AF& params=11_36_N_43_10_E_type:city [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ dj. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=611& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] http:/ / www. jeuneafrique. com/ fluxafp/ fil_info,asp?reg_id=0& art_cle=42720 [6] Ναυτεμπορική, Τζιμπουτί: Δύο στρατιώτες νεκροί και 17 τραυματίες, 11 Ιουνίου 2008 [7] Ναυτεμπορική, Το ΔΝΤ χορηγεί δάνειο ύψους 14 εκατ. ευρώ στο Τζιμπουτί, 20 Σεπτεμβρίου 2008.

bjn:Djibouti gag:Cibuti

323

Τσαντ Τσαντ Συντεταγμένες: 15°28′00″N 19°24′00″E15.4667, 19.4 [1]

Σημαία του Τσαντ Εθνόσημο του Τσαντ Εθνικό σύνθημα: Unité, Travail, Progrès (Γαλλικά) Ενότητα, Εργασία, Πρόοδος Εθνικός ύμνος: La Tchadienne

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ντζαμένα (Τζαμένα) 12°06′N 15°02′E12.1, 15.033 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γαλλική, Αραβική

Πολίτευμα

Δημοκρατία

Πρόεδρος Ιντρίς Ντεμπί Πρωθυπουργός Εμανουέλ Ναντινγκάρ Ανεξαρτησία • Από την Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

11 Αυγούστου 1960 31 Μαρτίου 1996 (με δημοψήφισμα) Με άλλο δημοψήφισμα το 2005 καταργήθηκε το όριο στις θητείες του Προέδρου.

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

1.284.000 km2 (21η) 1,9 5.968 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1993 • Πυκνότητα

10.329.208[3] (75η) 6.279.921 8 κατ./km² (219η)

Τσαντ

324 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

16,695 δισ. $[4] (125η) 1.674 $[4] (151η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

6,974 δισ. $[4] (132η) 699 $[4] (153η)

ΔΑΑ (2007)

0,392 (175η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο CFA Κεντρικής Αφρικής (XAF)

Ζώνη ώρας

WAT (UTC +1)

Internet TLD

.td

Κωδικός κλήσης

+235

Το Τσαντ (επίσημα Δημοκρατία του Τσαντ, Γαλλικά: Republique du Tchad, Αραβικά: ‫)داشت ةيروهمج‬, είναι χώρα της Αφρικής με έκταση 1.284.000 km² και πληθυσμό 10.329.208 (εκτιμήσεις για το 2009[3] , κατατάσσεται 75ο στον κόσμο). Συνορεύει δυτικά με το Καμερούν, την Νιγηρία και τον Νίγηρα, βόρεια με τη Λιβύη, ανατολικά με το Σουδάν και νότια με την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Πρωτεύουσα είναι η Ντζαμένα (N'djamena). Στη χώρα αυτή ομιλούνται πάνω από 100 διαφορετικές γλώσσες και διάλεκτοι. Τη μεγαλύτερη εθνική συνοχή αποτελεί η φυλή Σάρα στο νότιο Τσαντ, ενώ Άραβες και Αραβόφωνοι βρίσκονται στο κεντρικό και στο βόρειο Τσαντ. Η χώρα διέκοψε διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊβάν (2006) ενώ αποκατέστησε τις σχέσεις με την Κίνα.

Ιστορία Το Τσαντ, μέρος των αφρικανικών αποικιών της Γαλλίας έως το 1960, υπόμεινε τρεις δεκαετίες εμφύλιων εχθροπραξιών καθώς επίσης και εισβολών από τη Λιβύη προτού να αποκατασταθεί τελικά ένα είδος ειρήνης το 1990. Η κυβέρνηση σύνταξε τελικά ένα δημοκρατικό σύνταγμα, και διεξήγαγε νόθες προεδρικές εκλογές το 1996 και το 2001. Το 1998, μια εξέγερση ξέσπασε στο βόρειο Τσαντ, το οποίο έχει αναφλεχθεί σποραδικά παρά τις διάφορες συμφωνίες ειρήνης μεταξύ της κυβέρνησης και των επαναστατών. Το 2005, νέες επαναστατικές ομάδες προέκυψαν στο δυτικό Σουδάν και έκαναν δοκιμαστικές επιθέσεις στο ανατολικό Τσαντ, παρά την υπογραφή των συμφωνιών ειρήνης του Δεκεμβρίου 2006 και Οκτωβρίου 2007. Η εξουσία παραμένει στα χέρια μιας εθνικής μειονότητας. Τον Ιούνιο του 2005, ο Πρόεδρος Ιντρίς Ντεμπί διεξήγαγε ένα δημοψήφισμα αφαιρώντας επιτυχώς τα συνταγματικά όρια θητείας και κέρδισε άλλη μια αμφισβητούμενη εκλογή το 2006. Οι σποραδικές επαναστατικές εκστρατείες συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του 2006 και του 2007, και η πρωτεύουσα δοκίμασε μια σημαντική επαναστατική απειλή στις αρχές του 2008.

Κρίση 2008 Το Φεβρουάριο του 2008 κορυφώθηκαν οι συγκρούσεις των ανταρτών και του κυβερνητικού στρατού. Στις 2 Φεβρουαρίου οι αντάρτες εισήλθαν στην πρωτεύουσα Ντζαμένα και ο Πρόεδρος Ιντρίς Ντεμπί επεχείρησε να σπάσει[5] τον κλοιό τους. Ο εκ των ηγετών των ανταρτών Τιμάν Εντιμί φερόταν αποφασισμένος να ανατρέψει τον Πρόεδρο. Ωστόσο, ο ρόλος του είναι αμφιλεγόμενος, καθώς είναι θείος του Ντεμπί. Επίσης, υπάρχουν και άλλες ομάδες ανταρτών[6] . Η εξέγερση κατεστάλη από τον κυβερνητικό στρατό, ενώ ήδη είχαν απομακρυνθεί από τη χώρα οι ξένοι υπήκοοι. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, σε ειδική συνεδρίαση, καταδίκασε την προσπάθεια των ανταρτών να καταλάβουν την Ντζαμένα και η Διεθνής Κοινότητα στήριξε την παρούσα κυβέρνηση. Οι αντάρτες εξοπλίζονται και από το Σουδάν, κάτι το οποίο η σουδανική κυβέρνηση έχει αρνηθεί. Σύμφωνα με τις διεθνείς οργανώσεις[7] σκοτώθηκαν δεκάδες άνθρωποι και πάνω από 500 τραυματίστηκαν. Αρκετοί κατέφυγαν στο Καμερούν. Το Μάιο του 2008 το Σουδάν διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με το Τσαντ, κατηγορώντας την Ντζαμένα ότι προσέφερε βοήθεια στους αντάρτες του Νταρφούρ[8] να εξαπολύσουν

Τσαντ επίθεση εναντίον του Χαρτούμ. Το Σουδάν και το Τσαντ υπέγραψαν στις 3 Μαΐου του 2009 στην Ντόχα συμφωνία συμφιλίωσης, η οποία προβλέπει ανάμεσα στα άλλα τον έλεγχο των συνόρων, ώστε να εμποδιστεί η διείσδυση ανταρτών του Τσαντ προερχομένων από το Σουδάν και Σουδανών ανταρτών προερχομένων από το Τσαντ.[9] Οι συνομιλίες διεξήχθησαν με πρωτοβουλία της Λιβύης και του Κατάρ. Παρά την υπογραφή της συμφωνίας, οι πολεμικές επιχειρήσεις ξανάρχισαν τις επόμενες ημέρες, με τουλάχιστον 146 νεκρούς (125 αντάρτες και 21 στρατιώτες) μόνο την 7η Μαΐου.[10]

Οικονομία Η κυρίως γεωργική οικονομία του Τσαντ θα συνεχίσει να ωθείται από σημαντικά προγράμματα άμεσης ξένης επένδυσης στο τομέα του πετρελαίου που άρχισε το 2000. Τουλάχιστον 80% του πληθυσμού του Τσαντ στηρίζεται στην καλλιέργεια και την κτηνοτροφία ως οικονομικούς πόρους. Η οικονομία του Τσαντ έχει παρεμποδιστεί από καιρό από την περιβαλλόμενη από ξηρά θέση, τις υψηλές δαπάνες ενέργειας, και ένα ιστορικό αστάθειας. Το Τσαντ στηρίζεται στην ξένη βοήθεια και το ξένο κεφάλαιο για τα περισσότερα προγράμματα επένδυσης στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Μια κοινοπραξία δύο αμερικανικών επιχειρήσεων έχει επενδύσει 3.7 δισεκατομμύρια δολάρια για να αναπτύξει αποθέματα πετρελαίου - που υπολογίζονται σε 1 δισεκατομμύριο βαρέλια - στο νότιο Τσαντ. Κινεζικές επιχειρήσεις επεκτείνουν επίσης τις προσπάθειες εξερεύνησης και προγραμματίζουν να χτίσουν ένα διυλιστήριο. Τα συνολικά εθνικά αποθέματα πετρελαίου έχουν υπολογιστεί ότι είναι 1.5 δισεκατομμύριο βαρέλια. Η παραγωγή πετρελαίου μπήκε σε ροή στα τέλη του 2003. Το Τσαντ άρχισε να εξάγει πετρέλαιο το 2004. Βαμβάκι, βοοειδή, και αραβικό κόμμι παρέχουν τον κύριο όγκο αποδοχών μη πετρελαιοφόρων εξαγωγών του Τσαντ.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 47,7 χρόνια (46,67 χρόνια οι άνδρες και 48,77 οι γυναίκες).[3]

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι Προεδρική Δημοκρατία. Από το 1990 αρχηγός κράτους είναι ο πρόεδρος Ιντρίς Ντεμπί.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%84& params=15. 4667_N_19. 4_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%84& params=12_06_N_15_02_E_type:city [3] Τσαντ (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cd. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=628& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] "Μάχες ανταρτών και κυβερνητικών στο Τσαντ". Ελεύθερος Τύπος. 2 Φεβρουαρίου 2008. [6] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=870243& lngDtrID=245), Το Χρονικό της Σύγκρουσης στο Τσαντ, 4 Φεβρουαρίου 2008

325

Τσαντ [7] "Τσαντ - Πολλοί οι νεκροί, 500 τραυματίες λένε ανθρωπιστικές οργανώσεις". Ναυτεμπορική. 4 Φεβρουαρίου 2008. [8] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=898890& lngDtrID=245), Διακόπτει το Σουδάν τις διπλωματικές σχέσεις με το Τσαντ, 11 Μαΐου 2008 [9] Η Σημερινή (http:/ / www. sigmalive. com/ news/ international/ 149189), Συμφωνία συμφιλίωσης Σουδάν-Τσαντ, 4 Μαΐου 2009. [10] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ ?i=news. el. kosmos& id=42145),Εκατόμβη νεκρών στο Τσαντ, 8 Μαΐου 2009.

bjn:Chad

326

327

Τυνησία Τυνησία Συντεταγμένες: 33°19′00″N 9°21′00″E33.3167, 9.35 [1]

Σημαία της Τυνησίας Εθνόσημο της Τυνησίας Εθνικό σύνθημα: ‫ةيرح‬، ‫ماظن‬، ‫ةلادع‬ Hurriya, Nidham, 'Adala (Ελευθερία, Τάξη, Δικαιοσύνη) Εθνικός ύμνος: Himat Al Hima

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Τύνιδα 36°48′N 10°11′E36.8, 10.183 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος Ζιν ελ Αμπεντίν Μπεν Αλί Πρωθυπουργός Μοχάμεντ Γκανουσί Ανεξαρτησία Από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

20 Μαρτίου 1956 1η Ιουνίου 1959, τροποποιήθηκε το 1988 και το 2002

Τυνησία

328 Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

163.610 km2 (92η) 5 1.424 χμ. 1.148 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

10.486.339[3] (79η) 64,09 κατ./km² (137η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

86,403 δισ. $[4] (71η) 8.285 $[4] (88η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

39,573 δισ. $[4] (78η) 3.794 $[4] (97η)

ΔΑΑ (2007)

0,769 (98η) – μεσαίος

Νόμισμα

Δηνάριο Τυνησίας (TND)

Ζώνη ώρας

CET (UTC +1)

Internet TLD

.tn

Κωδικός κλήσης

+216

Η Τυνησία, ή κοινώς Τούνεζι, (Αραβικά: ‫)سنوت‬, (Τούνις ή και «Ιφρικιγιέ») και επίσημα: Δημοκρατία της Τυνησίας (‫)ةيسنوتلا ةيرهمجلا‬, (Αλ Τζούμχουριγι-ατ Τούνισγια) είναι μια χώρα στις μεσογειακές ακτές της Βόρειας Αφρικής. Είναι το μικρότερο και πιο ανατολικό από τα κράτη που εκτείνονται κατά μήκος της οροσειράς του Άτλαντα και συνορεύει με την Αλγερία στα δυτικά και τη Λιβύη στα νοτιοανατολικά. Το 40% της χώρας καταλαμβάνει η έρημος Σαχάρα και το υπόλοιπο περιλαμβάνει γόνιμα εδάφη και προσβάσιμες ακτές. Η γεωγραφία της χώρας έπαιξε σημαντικό ρόλο στους αρχαίους χρόνους, αρχικά με την Καρχηδόνα, πόλη των Φοινίκων, και αργότερα σαν αφρικανική επαρχία, καθώς αποτελούσε το σιτοβολώνα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Ιστορία Από τις πρώτες γραπτές ιστορικές πηγές, η Τυνησία κατοικείτο από φυλές Βερβέρων. Στις ακτές της αποίκησαν οι Φοίνικες ήδη από τον 10ο αιώνα π.Χ. Τον 6ο αιώνα π.Χ., η δύναμη της Καρχηδόνας αυξήθηκε πολύ και έγινε η κυρίαρχη δύναμη στη Μεσόγειο έπειτα από μια σειρά πολέμων με την Ελλάδα.

Ερείπια των Λουτρών του Αντωνίνου, Καρχηδόνα

Η Καρχηδόνα ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. από αποίκους της Τύρου (σημερινή χώρα Λίβανος), οι οποίοι έφεραν μαζί τον πολιτισμό και τη θρησκεία των Φοινίκων και των Χανααναίων. Ο θρύλος αναφέρει ότι η πόλη ιδρύθηκε από τη βασίλισσα Διδώ, όπως αναφέρεται και στην Αινειάδα του Βιργίλιου.

Κατά τη διάρκεια μιας σειράς πολέμων με τη Ρώμη, μια Καρχηδονιακή εισβολή με αρχηγό τον Αννίβα κατά τη διάρκεια του Πρώτου Καρχηδονιακού Πολέμου παραλίγο να αποτρέψει την άνοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Καρχηδόνα τελικά κατακτήθηκε από τη Ρώμη το 2ο αιώνα π.Χ., μια κρίσιμη καμπή που σήμαινε το πέρασμα του πολιτισμού της αρχαίας Μεσογείου στο σύγχρονο κόσμο μέσω της Ευρώπης αντί της Αφρικής. Μετά τη ρωμαϊκή εισβολή, η περιοχή έγινε σιτοβολώνας της Ρώμης. Κατακτήθηκε από τους Βανδάλους τον 5ο αιώνα μ.Χ. και επανακτήθηκε από τους Βυζαντινούς τον 6ο αιώνα μ.Χ. με αρχηγό το

Τυνησία

329

Βελισσάριο, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ιουστινιανός. Τον 7ο αιώνα μ.Χ. κατακτήθηκε από τους Άραβες. Κυβέρνησαν διαδοχικές μουσουλμανικές δυναστείες, ενώ δεν έλειψαν και εξεγέρσεις από τους Βέρβερους. Οι ακτές βρέθηκαν για λίγο χρονικό διάστημα υπό την κυριαρχία των Νορμανδών της Σικελίας τον 12ο αιώνα μ.Χ. Το 1159, η Τυνησία κατακτήθηκε από τη δυναστεία των Αλμοχάντ. Τους ακολούθησε η δυναστεία των Χαφσίντ (1230-1574). Αργότερα, η Ισπανία πήρε υπό τον έλεγχό της αρκετές παράκτιες πόλεις, αλλά επανακτήθηκαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπό την κυριαρχία της οποίας η Τυνησία απέκτησε εικονική ανεξαρτησία. Η δυναστεία των Χουσσεΐν ξεκίνησε το 1705 και κράτησε μέχρι το 1957.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 75,78 χρόνια (73,98 χρόνια οι άνδρες και 77,7 οι γυναίκες).[3]

Διακυβέρνηση Η Τυνησία είναι Προεδρική Δημοκρατία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι αρχηγός Κράτους και αρχηγός Κυβερνήσεως. Το Σύνταγμα υιοθετήθηκε την 1η Ιουνίου του 1959. Στις 12 Ιουλίου του 1988 αναθεωρήθηκε και μειώθηκε το όριο για θητείες του ίδιου Προέδρου σε δύο. Οι θητείες έγιναν με νέες συνταγματικές τροποποιήσεις τρεις το 1998 και πέντε το 2002. Υπάρχει πολυκομματισμός, ωστόσο κυρίαρχο κόμμα είναι ο Δημοκρατικός Συνταγματικός Συναγερμός (RCD) του προέδρου Μπεν Αλί. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση, ενώ η νομοθετική από την κυβέρνηση και από τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η θητεία του προέδρου είναι πενταετής και το διθάλαμο κοινοβούλιο αποτελείται από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, με 189 μέλη που εκλέγονται κάθε πενταετία, και τη Βουλή των Συμβούλων, που θεσπίστηκε από το κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 2005 και τελεί υπό τον έλεγχο του κυβερνώντος κόμματος. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Προεδρικές εκλογές Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 25 Οκτωβρίου 2009, ο Μπεν Αλί επανεξελέγη πρόεδρος για πέμπτη συνεχή πενταετή θητεία με ποσοστό 89,6%[5] . Η συμμετοχή ήταν 89,45%.

Υποψήφιος

Κόμμα

Ψήφοι

Ζιν ελ Αμπεντίν Μπεν Αλί (σημερινός πρόεδρος) Δημοκρατικός Συνταγματικός Συναγερμός 4.238.711 89,62 Μοχάμετ Μπουσίχα

Λαϊκό Κόμμα Ενότητας

236.955

5,01

Αχμέτ Ινουμπλί

Δημοκρατική Ένωση Ενωτικών

179.726

3,80

Αχμέτ Ιμπραχίμ

Κίνημα Εταζντίντ (Ettajdid)

74.257

1,57

Σύνολο 4.447.388 εκ των οποίων 4.440.187 έγκυρα (99,83%), 7.201 άκυρα/λευκά (0,16%) Πηγή: Tunisia Online News

[6]

100%

Τυνησία

330

Βουλευτικές εκλογές Στις βουλευτικές εκλογές, που διενεργήθηκαν την ίδια μέρα με τις προεδρικές (2009), ο Δημοκρατικός Συνταγματικός Συναγερμός (RCD) που πρόσκειται στον πρόεδρο κέρδισε 161 έδρες επί συνόλου 214 της Βουλής, με τις υπόλοιπες 53 να κατανέμονται μεταξύ έξι από τα οκτώ άλλα κόμματα που έλαβαν μέρος στις εκλογές[5] . Κόμματα

Ψήφοι

Δημοκρατικός Συνταγματικός Συναγερμός (Rassemblement Constitutionel Démocratique)

3.754.559 84,59

Έδρες +/– 161

Κίνημα Σοσιαλιστών Δημοκρατών (Mouvement des Démocrates Socialistes/Harakat al-Dimocratiyin al-Ishtirakiyin)

205.374

4,63

Λαϊκό Κόμμα Ενότητας (Parti de l'Unité Populaire)

150.639

3,39

Δημοκρατική Ένωση Ενωτικών (Union Démocratique Unioniste )

113.773

2,56

Σοσιαλιστικό Κόμμα Φιλελευθέρων (Parti Social-Libéral)

99.468

2,24

Πράσινο Κόμμα για την Πρόοδο (Parti des Verts pour le Progrès)

74.185

1,67

Κίνημα Εταζντίντ (Mouvement Ettajdid)

22.206

0,50

-1

Σύνολο (συμμετοχή 89,40 %) Άκυρα

214 +25

7.718

Σύνολο ψήφων

Πηγή: Εκλογές 2009

4.737.367

4.447.388 [7]

Εθνική Άμυνα Η στρατιωτική θητεία είναι 12 μήνες. Οι Αξιωματικοί μαθητές (αντιστ. Ευέλπιδες, Δόκιμοι και Ίκαροι) εκπαιδεύονται στη Γαλλία.

Στρατός Ξηράς Ο στρατός της Τυνησίας διακρίνεται σε δύο μορφές στρατού, 1 της Σαχάρας και 1 θωρακισμένη ταξιαρχία καταδρομών με 2 μονάδες αναγνώρισης, 3 συντάγματα πεζικού, 2 με αντιαεροπορικό εξοπλισμό και 1 μηχανικό. Στα διατιθέμενα μέσα περιλαμβάνονται 14 άρματα Μ-48, επίσης 54 βαρέα τύπου Μ-60 Α3, ακόμη 45 ΑΜΧ-13, καθώς και 10 ελαφρά Μ-41. Το 1990 η συνολική δύναμη του στρατού ήταν 30.000 (αξιωματικοί και οπλίτες).

Πολεμικό Ναυτικό Το 1990 ο στόλος του Πολεμικού Ναυτικού της Τυνησίας συγκροτούνταν από μία Φρεγάτα (Πρόεδρος Μπουργκίμπα) (πρώην ελαφρύ αντιτορπιλικό των ΗΠΑ, ναυπήγησης 1946), 3 ταχύπλοες πυραυλακάτους, 2 ταχύπλοες κανονιοφόρους (πρώην Κίνας), 2 ταχύπλοα περιπολικά ανοικτής θάλασσας (Αγγλικής ναυπήγησης 1977) , 2 ναρκαλιευτικά σε χρήση ως περιπολικά, 4 περιπολικά (γαλλικής ναυπήγησης), 10 μικρά παράκτια περιπολικά και ένα ρυμουλκό. Το 1990 το προσωπικό του Π.Ν. ήταν 2.600 (αξιωματικοί και ναύτες).

Τυνησία

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1& params=33. 3167_N_9. 35_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1& params=36_48_N_10_11_E_type:city [3] Τυνησία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ts. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=744& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Nooz.gr (http:/ / www. nooz. gr/ page. ashx?pid=9& aid=529050& cid=8), Επανεκλογή Μπεν Άλι στην προεδρία της Τυνησίας, 26 Οκτωβρίου 2009. [6] http:/ / www. tunisiaonlinenews. com/ ?p=27492 [7] http:/ / www. elections2009. tn/ fr/ index. php?option=com_content& task=view& id=234& Itemid=1

Βιβλιογραφία • • • • • •

“Statistical Information” Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής Τύνιδα. Εκδίδει ετήσιο δελτίο στατιστικής. Findlay Allan “Tunisia” 1982 Ling D. L. “Tunisia from Protectorate to Republic” - Idiana Univ. Press 1967. Rudebeck L. “The Tunisian Experience: Party and People” - London 1970. Salem N. “Habib Bourguiba, Islam and the Creation of Tunisia” - London 1984. Tomkinson M. “Tunisia: A Holiday Guide” - London and Hammamet, 1984.

bjn:Tunisia

331

332

Τόγκο Τόγκο Συντεταγμένες: 8°15′00″N 1°10′60″E8.25, 1.1833 [1]

Σημαία του Τόγκο Εθνόσημο του Τόγκο Εθνικό σύνθημα: Travail, Liberté, Patrie (γαλλικά) (Εργασία, Ελευθερία, Πατρίδα) Εθνικός ύμνος: Salut à toi, pays de nos aïeux (Χαίρε, πατρίδα των προγόνων μας)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Λομέ 6°07′55″N 1°13′22″E6.1319, 1.2228 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γαλλικά

Πολίτευμα

Δημοκρατία Πρόεδρος Φόρε Γκνασίνγκμπε Πρωθυπουργός Ζιλμπέρ Ουνγκμπό

Ανεξαρτησία Από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

27 Απριλίου 1960 27 Σεπτεμβρίου 1992 (με δημοψήφισμα)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

56.785 km2 (125η) 4,2 1.647 χμ. 56 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

6.019.877[3] 1 (100η) 106 κατ./km² (96η)

Τόγκο

333

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

5,590 δισ. $[4] (149η) 823 $[4] (173η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

2,771 δισ. $[4] (152η) 408 $[4] (172η)

ΔΑΑ (2007)

0,499 (159η) – χαμηλός

Νόμισμα

Φράγκο CFA Δυτικής Αφρικής (XOF)

Ζώνη ώρας

GMT (UTC +0)

Internet TLD

.tg

Κωδικός κλήσης

+228

Το Τόγκο (γαλλικά: Togo), με την επίσημη ονομασία Δημοκρατία του Τόγκο (République Togolaise), είναι χώρα της δυτικής Αφρικής, που συνορεύει με την Γκάνα στα δυτικά, με το Μπενίν ανατολικά και την Μπουρκίνα Φάσο βόρεια. Στο νότο βρέχεται από τον κόλπο της Γουινέας. Πρωτεύουσά του είναι η Λομέ, ενώ έχει συνολική επιφάνεια 56.785 km² και εκτιμώμενο πληθυσμό για τον Ιούλιο του 2009 6.019.877 κατοίκων[3] . Πρόεδρος της χώρας είναι ο Φόρε Γκνασίνγκμπε και Πρωθυπουργός είναι ο Ζιλμπέρ Ουνγκμπό (από το 2008).

Ιστορία Γερμανικό προτεκτοράτο από τον Ιούλιο του 1884. Από τον Αύγουστο του 1914 το Τόγκο περιήλθε υπό τις Αγγλο-Γαλλικές Δυνάμεις μέχρι τις 20 Ιουλίου 1922 όποτε η Βρετανική περιοχή αποδόθηκε στη Γκάνα. Στις 27 Απριλίου 1960 ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη Χώρα.

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται από τον λαό. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, της οποίας τα μέλη εκλέγονται επίσης από το λαό κάθε πέντε χρόνια. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Εκλογές Προεδρικές εκλογές 2010 Στις προεδρικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 4 Μαρτίου 2010 και αμφισβητήθηκαν από την αντιπολίτευση[5] ο πρόεδρος Γκνασίνγκμπε επανεξελέγη με ποσοστό 60,9% έναντι 33,94% για τον αντίπαλό του, Ζαν Πιερ Φαμπρ από την Ένωση των Δυνάμεων για την Αλλαγή (UFC). Ο πρώην πρωθυπουργός, Γιαγοβί Αγκμπογιμπό , ήρθε τρίτος με 3%. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν της τάξης του 64%. H ECOWAS εξέφρασε την ικανοποίησή της για τις συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών[6] .

Τόγκο

334

Υποψήφιοι – κόμματα στα οποία πρόσκεινται

Ψήφοι

Φόρε Γκνασίνγκμπε – Συναγερμός για τον Τογκολέζικο Λαό

1.234.044 60,9

Ζαν-Πιέρ Φαμπρ – Ένωση Δυνάμεων για την Αλλαγή

692.584 33,9

Γιαγοβί Αγκμπιγιμπό – Επιτροπή Δράσης για την Ανανέωση

60.388

3,0

Αγκμπεγιομέ Κότζο – Οργάνωση για την Οικοδόμηση του Ενωτικού Τόγκο

17.397

0,9

Μπριγκίτε Ατζαμαγκμπό-Τζόνσον – Δημοκρατική Συγκέντρωση των Αφρικανικών Λαών

13.451

0,7

Μπασάμπι Καγκμπαρά – Παναφρικανικό Δημοκρατικό Κόμμα

8.357

0,4

Νικολά Λοζόν – Κόμμα για Ανανέωση και Λϋτρωση

6.029

0,3

Σύνολο (συμμετοχή 65,7%)

2.040.506

Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι

3.599.306

Σύνολο ψήφων

2.119.829

Άκυρα ή λευκά (1,6%)

79.283

Βουλευτικές εκλογές 2007 Οι εκλογές στις 14 Οκτωβρίου του 2007 ήταν ιστορικές, καθώς για πρώτη φορά έλαβαν μέρος και όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης και δε σημειώθηκαν σοβαρά επεισόδια. Το κυβερνών κόμμα Συναγερμός για το Λαό του Τόγκο (RPT) κέρδισε τις περισσότερες έδρες στις βουλευτικές εκλογές του 2007. Συγκεκριμένα, εξασφάλισε πάνω από 49 επί συνόλου 81 εδρών στο Κοινοβούλιο, έναντι 21 για την Αντιπολίτευση. Το κόμμα CAR κέρδισε 4 έδρες. [7]

Εκλογές 2007 Κόμματα

Ψήφοι

Έδρες

Συναγερμός για το Λαό του Τόγκο (Rassemblement du Peuple Togolais)

922.636

39,36

Ένωση Δυνάμεων για την Αλλαγή (Union des Forces du Changement)

867.507

37,01

Επιτροπή Δράσης για Ανανέωση (Comité d'Action pour la Renouveau)

192.618

8,22

Ανεξάρτητοι

59.614

2,54

—

Πατριωτική Παναφρικανική Συσπείρωση (Convergence Patriotique Panafricaine)

43.898

1,87

—

Δημοκρατική Συγκέντρωση των Λαών της Αφρικής (Convention Démocratique des Peuples Africains)

38.347

1,64

—

Κόμμα των Δημοκρατών για την Ανανέωση(Parti des Démocrates pour le Renouveau)

24.260

1,03

—

Σοσιαλιστικό Σύμφωνο για Ανανέωση (Pacte Socialiste pour le Renouveau)

23.254

0,99

—

Συναπισμός των Δημοκρατών για Ακέραιη Ανάπτυξη (Alliance des Démocrates pour le Développement Intégral)

21.441

0,91

—

Δημοκρατικός Συνασπισμός για την Πατρίδα (Alliance Démocratique pour la Patrie)

15.444

0,66

—

Δημοκρατικό Παναφρικανικό Κόμμα (Parti Démocratique Panafricain)

14.141

0,60

—

Κίνημα των Πολιτών για τη Δημοκρατία και για την Ανάπτυξη (Mouvement Citoyen pour la Démocratie et le Développement)

12.741

0,54

—

Τόγκο

335

Ένωση για τη Δημοκρατία και για την Κοινωνική Πρόοδο (Union pour la Démocratie et le Progrès Social)

8.362

0,36

—

Φωλιά (Le Nid)

8.269

0,35

—

Λαϊκή Ένωση για τη Δημοκρατία (Union Populaire pour la République)

7.814

0,33

—

Τογκολέζικος Συνασπισμός των Δημοκρατών (Alliance Togolaise des Démocrates)

7.542

0,32

—

Κόμμα για την Ανανέωση και για τη Λύτρωση (Parti pour le Renouveau et la Rédemption)

5.211

0,22

—

Ένωση των Σοσιαλιστών Δημοκρατών του Τόγκο (Union des Démocrates Socialistes du Togo)

4.229

0,18

—

Juvento

3.873

0,17

—

Νέα Λαϊκή Δυναμική (Nouvelle Dynamique Populaire)

3.536

0,15

—

Κίνημα των Κεντρώων Δημοκρατών (Mouvement des Républicains Centristes)

3.157

0,13

—

Συντονισμός των Νέων Δυνάμεων (Coordination des Forces Nouvelles)

2.170

0,09

—

Κίνημα των Πιστών για Ισότητα και Ειρήνη (Mouvement des Croyants pour l'Égalité et la Paix)

1.718

0,07

—

Ανανέωση της Ομάδας των Ζωντανών Δυνάμεων της Νεολαίας για Αλλαγή (Regroupement des Forces Vives de la Jeunesse pour le Changement)

1.550

0,07

—

Κόμμα Δράσης για Ευκαιρία στο Τόγκο (Parti d’Action pour le Changement au Togo)

1.056

0,05

—

710

0,03

—

Κόμμα της Ένωσης για Ανανέωση και Ανάπτυξη (Parti d'Union pour la Rénovation et le Développement)

221

0,01

—

PNTS

140

0,00

—

FADD

114

0,00

—

48.535

2,07

—

Άλλα Σύνολο (συμμετοχή 85%)

Πηγή: CENI

2.344.108

[8]

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 58,69 χρόνια (56,56 χρόνια οι άνδρες και 60,88 οι γυναίκες).[3]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%BF& params=8. 25_N_1. 1833_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%BF& params=6. 1319_N_1. 2228_E_type:city(750000) [3] Τόγκο (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ to. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=742& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

Τόγκο [5] Togo opposition rejects poll result (http:/ / english. aljazeera. net/ news/ africa/ 2010/ 03/ 201037161628467134. html), Al Jazeera, 7 Μαρτίου 2010 [6] Official Says ECOWAS is Pleased With Togo’s Election (http:/ / www1. voanews. com/ english/ news/ africa/ Official-Says-ECOWAS-is-Pleased-With-Togos-Election--86767802. html), Voice of America, 07-03-2010. [7] BBC (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ africa/ 7050091. stm) [8] http:/ / www. cenitogo. tg/ resultats/ RESULTATS_PROVISOIRES_DES_ELECTIONS_LEGISLATIVES_DU_14_OCTOBRE_2007. pdf

bjn:Togo

336

Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες

Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=204288 Συνεισφέροντες: Badseed, CommonsDelinker, FocalPoint, Geraki, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Valentin, Αντιγόνη, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Αίγυπτος Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2427327 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alexikoua, ArielGlenn, Avacalop, Badseed, CeeKay, Constantinos45, Dada, Dai, Dkat, E2m, Egmontaz, El-greco, Elenardil, Georged, Geraki, Germa, Hashar, Hypnotist, Kamafe, Kern, Knop92, Lambis, Lemur12, Leonariso, Lord Makro, Loveless, Mik, Nikolaos, Purbo T, Suisui, Temporary-REX, Tony Esopi, Ttzavaras, Valentin, Vchorozopoulos, Veron, Webkid, Xoristzatziki, Αιμε, 27 ανώνυμες επεξεργασίες Αγκόλα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2420859 Συνεισφέροντες: 96679247, Andyp300, Badseed, CommonsDelinker, Dai, Dkat, E2m, Egmontaz, Eliashedberg, Geraki, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Leonariso, Loveless, MARKELLOS, Matesi1976, Mdb, Mik, Purbo T, Romanm, SerafimG, Suisui, Templar52, Valentin, Αντιγόνη, Γιάννης Κόλλιας, Μυρμηγκάκι, 21 ανώνυμες επεξεργασίες Αιθιοπία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2360054 Συνεισφέροντες: 930618wemi, AndreasRosos, Antika123, Badseed, Christos Vittoratos, Dada, Egmontaz, Elenardil, Fallacia83, Geraki, Hypnotist, Joseph S., Kalogeropoulos, Knop92, Lemur12, Loveless, Purbo T, Tony Esopi, Ttzavaras, Valentin, Veron, Ακρόπολη, Παναγιώτης Μπότσης, 10 ανώνυμες επεξεργασίες Ακτή Ελεφαντοστού Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2431163 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Egmontaz, Elenardil, Geraki, Germa, Hercule, Kostisl, Lemur12, Loveless, Matesi1976, Purbo T, Sardur, Sophoula333, Valentin, Veron, Αλμπάνης, 5 ανώνυμες επεξεργασίες Αλγερία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2406061 Συνεισφέροντες: Badseed, Dai, Dimitrissss, E2m, Egmontaz, Fallacia83, Ferengi, Geraki, Hypnotist, Kamafe, Lemur12, Leonariso, Loveless, MARKELLOS, Maria Petralia, Mik, Purbo T, Romanm, Song1for, Suisui, Templar52, Valentin, Veron, 28 ανώνυμες επεξεργασίες Γκάμπια Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2360217 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Egmontaz, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, Mdb, Nikosguard, Templar52, 37 ανώνυμες επεξεργασίες Γκάνα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2401725 Συνεισφέροντες: Badseed, CommonsDelinker, Egmontaz, Fry1989, Geraki, Knop92, Lemur12, Loveless, Purbo T, Sotkil, Xanderliptak, 11 ανώνυμες επεξεργασίες Γκαμπόν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2360163 Συνεισφέροντες: Aurilios, Egmontaz, Geraki, Hypnotist, Jackys cy, Lemur12, Ttzavaras, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Γουινέα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2410319 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Dead3y3, Egmontaz, Fallacia83, Geraki, Knop92, Lemur12, Loveless, Nikosguard, Veron, 16 ανώνυμες επεξεργασίες Γουινέα-Μπισσάου Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2410190 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Egmontaz, Ferengi, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, Ttzavaras, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Δημοκρατία του Κονγκό Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2383106 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Geraki, Hypnotist, Lemur12, MARKELLOS, Mdb, Patriot8790, Αλμπάνης Ερυθραία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2398728 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Costas78, Diamond, Egmontaz, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, Purbo T, Ιων, 8 ανώνυμες επεξεργασίες Ζάμπια Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2401345 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Dada, Diamond, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, Lucinos, MARKELLOS, Purbo T, Ttzavaras, VJSC263IO, Valentin, Αντιγόνη, Παναγιώτης Μπότσης Ζιμπάμπουε Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2403133 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Egmontaz, Ferengi, FocalPoint, Geraki, Hypnotist, Knop92, Kostisl, Lemur12, Loveless, Purbo T, Pvasiliadis, Tony Esopi, Ttzavaras, VJSC263IO, Valentin, Willy on Wheels, Παναγιώτης Μπότσης, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Ισημερινή Γουινέα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2424205 Συνεισφέροντες: Geraki, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, MARKELLOS, Valentin, Xtv, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Κένυα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2418846 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, CommonsDelinker, Dada, Egmontaz, Fallacia83, Geraki, Hypnotist, Jake V, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mr Accountable, PDD, Templar52, Ttzavaras, Valentin, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Καμερούν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2430280 Συνεισφέροντες: Fallacia83, Geraki, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, Valentin, 8 ανώνυμες επεξεργασίες Κεντροαφρικανική Δημοκρατία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2430388 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Παναγιώτης Μπότσης Κομόρες Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2422394 Συνεισφέροντες: Geraki, Germa, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Templar52, Valentin, Αντιγόνη, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=431050 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Christos Vittoratos, Dimitrisss, Fallacia83, Geraki, Germa, Hypnotist, K sal 15, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Purbo T, Remigiu, Themisp, V-astro, Valentin, Αλμπάνης, 14 ανώνυμες επεξεργασίες Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2414448 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Christos Vittoratos, Dimitrisss, Fallacia83, Geraki, Germa, Hypnotist, K sal 15, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Purbo T, Remigiu, Themisp, V-astro, Valentin, Αλμπάνης, 14 ανώνυμες επεξεργασίες Λεσότο Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2398230 Συνεισφέροντες: Cecil, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, Lucinos, MARKELLOS, Mdb, Mouridis, Nikosguard, Valentin, Αντιγόνη, Παναγιώτης Μπότσης, 5 ανώνυμες επεξεργασίες Λιβερία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2393010 Συνεισφέροντες: Alaniaris, Argivarkas, Badseed, Dai, Dimboukas, Egmontaz, Geraki, Hypnotist, Lemur12, MARKELLOS, Matesi1976, Mik, Templar52, Ttzavaras, Αντιγόνη, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Λιβύη Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2386826 Συνεισφέροντες: Alekkas, Atlantia, Aurilios, Egmontaz, Elmondo21st, Fallacia83, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, Lucinos, MARKELLOS, Templar52, Veron, ‫حص يبيل‬, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Μάλι Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2388543 Συνεισφέροντες: Christos Vittoratos, CommonsDelinker, Dada, Dimitrissss, Fallacia83, Geraki, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Mik, Moeng, Templar52, Ttzavaras, Vanakaris, Παναγιώτης Μπότσης, 10 ανώνυμες επεξεργασίες Μαδαγασκάρη Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2428974 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Badseed, Dipa1965, Egmontaz, Ekton, GEORGE 1980, Geraki, Germa, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Makedonas, Nikosguard, SpyrosCS, Templar52, Tony Esopi, Ttzavaras, Valentin, Αντιγόνη, 10 ανώνυμες επεξεργασίες Μαλάουι Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2361036 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Diamond, Dimitrissss, Geraki, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Mr Accountable, Templar52, VJSC263IO, Παναγιώτης Μπότσης, 5 ανώνυμες επεξεργασίες Μαρόκο Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2392816 Συνεισφέροντες: Avacalop, Dada, Ekton, Fallacia83, Fefeli, FocalPoint, Geraki, Hypnotist, Koavf, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Murtasa, Padimitrakos, Templar52, Valentin, Veron, Αιμε, Αντιγόνη, Αχρήστης, 11 ανώνυμες επεξεργασίες Μαυρίκιος Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=1485435 Συνεισφέροντες: Μαυριτανία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2411014 Συνεισφέροντες: Badseed, CommonsDelinker, Diamond, Egmontaz, Fallacia83, Geraki, Lemur12, Loveless, Niki81, Noumenorian, Purbo T, Ttzavaras, Valentin, 18 ανώνυμες επεξεργασίες

337

Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες Μοζαμβίκη Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2401952 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Nikosguard, Padimitrakos, Purbo T, Ttzavaras, Valentin, Veron, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Μπενίν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2427649 Συνεισφέροντες: Christos Vittoratos, CommonsDelinker, Geraki, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Nikosguard, Templar52, Ttzavaras, Valentin, Αρχίδαμος, 8 ανώνυμες επεξεργασίες Μποτσουάνα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2419836 Συνεισφέροντες: Badseed, Dai, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Purbo T, S. Cruz, Templar52, Ttzavaras, Παναγιώτης Μπότσης, 6 ανώνυμες επεξεργασίες Μπουρκίνα Φάσο Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2430332 Συνεισφέροντες: Aurilios, CommonsDelinker, Dai, Fallacia83, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Templar52, Ttzavaras, UnReality, Veron, Αιμε, Παναγιώτης Μπότσης, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Μπουρουντί Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=210791 Συνεισφέροντες: Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Pvasiliadis, Templar52, Ttzavaras, Αναστάσιος, Παναγιώτης Μπότσης, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Νίγηρας Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2427290 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alaniaris, CommonsDelinker, Fallacia83, Ferengi, Fergiebpe, Gameboy96, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Patriot8790, Purbo T, Valentin, Μυρμηγκάκι, Παναγιώτης Μπότσης, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Ναμίμπια Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2361496 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Dead3y3, Egmontaz, Geraki, Hypnotist, Knop92, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Purbo T, Ttzavaras, Valentin Νιγηρία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2392649 Συνεισφέροντες: 96679247, Alaniaris, Aurilios, Badseed, CeeKay, CommonsDelinker, Dada, Dimitrisss, Fallacia83, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Purbo T, S. Cruz, Ttzavaras, VJSC263IO, Valentin, Veron, Αχρήστης, 18 ανώνυμες επεξεργασίες Νότια Αφρική Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2419959 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Badseed, Dada, GaGaS, Geraki, Kalogeropoulos, Knop92, Lemur12, Lou, Loveless, MARKELLOS, Purbo T, Valentin, Veron, Yt, Αιμε, 9 ανώνυμες επεξεργασίες Ουγκάντα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2401522 Συνεισφέροντες: Baronnet, CommonsDelinker, Dada, Egmontaz, Geraki, Hypnotist, Jackys cy, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, NikiAnna, Purbo T, Themisp, Valentin, Παναγιώτης Μπότσης, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Πράσινο Ακρωτήριο Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2361933 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Aurilios, Badseed, CeeKay, Dada, FocalPoint, Geraki, Heima, Hypnotist, Knop92, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Nikosguard, Tony Esopi, Valentin, Veron, Αντιγόνη, 30 ανώνυμες επεξεργασίες Ρουάντα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2418644 Συνεισφέροντες: Dada, Geraki, Lemur12, Mant, Saforrest, Themisp, Vavel, Παναγιώτης Μπότσης Σενεγάλη Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2361714 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Elenardil, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Matesi1976, NordNordWest, Templar52, Ttzavaras, Veron, Wthered, Ιων, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Σεϋχέλλες Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2396675 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Badseed, Damianos, Geraki, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Purbo T, Templar52, Ttzavaras, Valentin, 5 ανώνυμες επεξεργασίες Σιέρα Λεόνε Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2397672 Συνεισφέροντες: Ekton, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Ttzavaras, Veron, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Σομαλία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2420080 Συνεισφέροντες: Badseed, CommonsDelinker, Fallacia83, Geraki, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Murtasa, Purbo T, Templar52, Valentin, 8 ανώνυμες επεξεργασίες Σουαζιλάνδη Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2393149 Συνεισφέροντες: Avacalop, Badseed, Edupon, Georged, Geraki, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Pvasiliadis, Ttzavaras, Valentin, Yt, Αναστάσιος, Παναγιώτης Μπότσης, 6 ανώνυμες επεξεργασίες Σουδάν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2372152 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Geraki, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mr Accountable, Nikosguard, Purbo T, SerafimG, Templar52, Themisp, Ιων, 5 ανώνυμες επεξεργασίες Τανζανία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2418697 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Dada, Fallacia83, Geraki, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Purbo T, Templar52, Tony Esopi, Valentin, Vavel, 6 ανώνυμες επεξεργασίες Τζιμπουτί Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2416127 Συνεισφέροντες: Fefeli, Geraki, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Padimitrakos, Purbo T, Templar52, Valentin, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Τσαντ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2392577 Συνεισφέροντες: Badseed, CommonsDelinker, Fallacia83, Fergiebpe, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Templar52, Ttzavaras, Valentin, Παναγιώτης Μπότσης, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Τυνησία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2397271 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Diamond, Egmontaz, Fallacia83, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, Templar52, Tony Esopi, Ttzavaras, Valentin, Veron, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Τόγκο Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2430341 Συνεισφέροντες: Badseed, CeeKay, Christos Vittoratos, CommonsDelinker, Egmontaz, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Matesi1976, Templar52, 1 ανώνυμες επεξεργασίες

338

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Εικόνα:Flag_of_Sao Tome and Principe.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Sao_Tome_and_Principe.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Gabbe Εικόνα:Saotomeprincipe coat of arms.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Saotomeprincipe_coat_of_arms.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Ttzavaras. Original uploader was Ttzavaras at el.wikipedia Εικόνα:LocationSaoTomeAndPrincipe.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSaoTomeAndPrincipe.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Red Arrow Down.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Red_Arrow_Down.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Dbenbenn, Juiced lemon, Redrose64, Trisreed, Vonvon, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Tp-map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tp-map.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Dubaduba, Ketiltrout, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Equator Sao Tome.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Equator_Sao_Tome.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: taken by Husond Αρχείο:São Tomé e Príncipe.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:São_Tomé_e_Príncipe.PNG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: Domaleixo, Massimop, Thommy9 Αρχείο:São Tomé - vendedora de pães.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:São_Tomé_-_vendedora_de_pães.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: jmaximo from Lisboa, Portugal Αρχείο:Crianças de São Tomé e Príncipe.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Crianças_de_São_Tomé_e_Príncipe.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: jmaximo from Lisboa, Portugal Αρχείο:Sao tome and principe.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Sao_tome_and_principe.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Cwolfsheep, Lokal Profil, Telim tor Αρχείο:Sao tome palace.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Sao_tome_palace.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Dantadd, Kotoviski, Man vyi, Scanlan Αρχείο:SaoTome_Districts.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:SaoTome_Districts.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Slawojar Αρχείο:São Tomé - Resort Pestana Equador.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:São_Tomé_-_Resort_Pestana_Equador.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: jmaximo from Lisboa, Portugal Αρχείο:Portuguese Embassy, S. Tomé e Princípe 3.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Portuguese_Embassy,_S._Tomé_e_Princípe_3.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: Roberto Santorini Αρχείο:Calulu.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Calulu.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 3.0 Συνεισφέροντες: elingunnur Εικόνα:Flag of Egypt.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Egypt.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: 16@r, Alnokta, Anime Addict AA, ArséniureDeGallium, BomBom, Denelson83, Dinsdagskind, Duduziq, Duesentrieb, F l a n k e r, Flad, Foroa, Fry1989, Gamsbart, Herbythyme, Homo lupus, Iamunknown, Klemen Kocjancic, Kookaburra, Ludger1961, Lumijaguaari, Mattes, Moroboshi, Neq00, Nightstallion, OsamaK, Permjak, Reisio, Rimshot, Str4nd, ThomasPusch, Thyes, Vonvon, Wikiborg, Wikimedia is Communism, Überraschungsbilder, 27 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Egypt.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Egypt.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:AnonMoos, User:Kafka1, User:Omar86, User:Tonyjeff Εικόνα:LocationEgypt.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationEgypt.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Alexcoast.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Alexcoast.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Jackson550 (talk) Original uploader was Jackson550 at en.wikipedia Αρχείο:Egyptian Mi-8 Hip helicopters after unloading troops.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Egyptian_Mi-8_Hip_helicopters_after_unloading_troops.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: SSGT CHERIE A. THURLBY, USAF Εικόνα:Flag of Angola.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Angola.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat of arms of Angola.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Angola.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: :User:Anuskafm Εικόνα:LocationAngola.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationAngola.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Rei-artur Αρχείο:Green Arrow Up Darker.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Green_Arrow_Up_Darker.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Edfrommars Αρχείο:Lubango-Namibe landscape.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Lubango-Namibe_landscape.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Erik Cleves Kristensen Αρχείο:Angola sat.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Angola_sat.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Cwolfsheep, Lokal Profil, Martin H. Αρχείο:Queen Nzinga 1657.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Queen_Nzinga_1657.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Beny Shlevich, Dittaeva, Jurema Oliveira, Kenmayer, Man vyi, Ranveig, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Angola tribes 1970.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Angola_tribes_1970.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Inisheer, Martin H., Nachcommonsverschieber, P. S. Burton Αρχείο:Luanda from Fortaleza Feb 2006.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Luanda_from_Fortaleza_Feb_2006.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: User:Siljelb Αρχείο:Angola Provinces numbered 300px.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Angola_Provinces_numbered_300px.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: MGA73, Martin H., Rsg Αρχείο:Kuito_class.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Kuito_class.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Living in Kuito Εικόνα:Flag of Ethiopia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Ethiopia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Aaker, Anime Addict AA, F l a n k e r, Fry1989, GoodMorningEthiopia, Happenstance, Homo lupus, Huhsunqu, Ixfd64, Klemen Kocjancic, MartinThoma, Mattes, Neq00, Pumbaa80, Rainforest tropicana, Reisio, SKopp, Smooth O, Spiritia, ThomasPusch, Torstein, Wsiegmund, Zscout370, 16 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Ethiopia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Ethiopia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:84.56.36.246, User:AnonMoos, User:ChristianBier, User:Ed veg, User:Frombenny, User:Hexagon1, User:Micheletb, User:Notschrei, User:Pumbaa80, User:Ramiy, User:Reisio, User:Roomba, User:Wst Εικόνα:LocationEthiopia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationEthiopia.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Rei-artur Εικόνα:Flag of Cote d'Ivoire.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Cote_d'Ivoire.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Jon Harald Søby Εικόνα:Coat of Arms of Côte d'Ivoire.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_Côte_d'Ivoire.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Sodacan Εικόνα:LocationCotedIvoire.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationCotedIvoire.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Côte d'Ivoire-carte.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Côte_d'Ivoire-carte.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Idarvol at fr.wikipedia Εικόνα:Flag of Algeria.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Algeria.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:LocationAlgeria.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationAlgeria.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Tadrart01.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tadrart01.JPG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: AstroImager001, Berrucomons, Bidgee, Calliopejen, ComputerHotline, Masen, Mmcannis, PM, Para, Pir6mon, Roger McLassus, Rotkraut, Runningonbrains, Yuriy75 Αρχείο:Les Aiguades.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Les_Aiguades.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vermondo

339

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Αρχείο:Algeria demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Algeria_demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Masen, N0rd1nn, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Algeria wilayas.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Algeria_wilayas.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: Original uploader was Djihed at en.wikipedia Εικόνα:Flag of The Gambia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_The_Gambia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Atamari, Avala, Denniss, Fry1989, Klemen Kocjancic, Mattes, Neq00, Nightstallion, Porao, ThomasPusch, Vzb83, WikipediaMaster, Zscout370, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Coats of arms of None.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coats_of_arms_of_None.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Huhsunqu, User:TM Εικόνα:LocationGambia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationGambia.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Ghana.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Ghana.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Benchill, Fry1989, Henswick, Homo lupus, Indolences, Jarekt, Klemen Kocjancic, Neq00, SKopp, ThomasPusch, Threecharlie, Torstein, Zscout370, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Alexander Liptak—Arms of Ghana 1957.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Alexander_Liptak—Arms_of_Ghana_1957.png Άδεια: Attribution Συνεισφέροντες: Alexander Liptak, Fry1989 Εικόνα:LocationGhana.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationGhana.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Gabon.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Gabon.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Gabbe, User:SKopp Εικόνα:Coat of arms of Gabon.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Gabon.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: user:Herr Kriss, user:MesserWoland, user:Szczepan1990 Εικόνα:LocationGabon.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationGabon.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Guinea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Guinea.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Guinea crest01.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Guinea_crest01.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Ttzavaras. Original uploader was Ttzavaras at el.wikipedia Εικόνα:LocationGuinea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationGuinea.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Guinea Regions.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Guinea_Regions.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Acntx Εικόνα:Flag of Guinea-Bissau.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Guinea-Bissau.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:EscudoGuiné-Bissau.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:EscudoGuiné-Bissau.png Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Domaleixo Εικόνα:LocationGuineaBissau.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationGuineaBissau.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Bissau4.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Bissau4.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Colleen Taugher from Lewiston Idaho, USA Αρχείο:Klimadiagramm-deutsch-Bissau-Guinea-Bissau.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Klimadiagramm-deutsch-Bissau-Guinea-Bissau.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: Hedwig in Washington Αρχείο:Guinea Bissau regions named.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Guinea_Bissau_regions_named.png Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Golbez Αρχείο:Guinea-bissau-bissau-1.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Guinea-bissau-bissau-1.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Kode12 Εικόνα:Flag of the Republic of the Congo.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Republic_of_the_Congo.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Anime Addict AA, Denelson83, Estrilda, Homo lupus, Klemen Kocjancic, LA2, Madden, Mattes, Moyogo, Neq00, Nightstallion, Ratatosk, ThomasPusch, Thuresson, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coats of arms of the Republic of the Congo.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coats_of_arms_of_the_Republic_of_the_Congo.gif Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Hypnotist Εικόνα:LocationRCongo.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationRCongo.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Congolese lady.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Congolese_lady.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: sambobox Εικόνα:Flag of Eritrea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Eritrea.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Bukk, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Mattes, Moipaulochon, Neq00, Nightstallion, Ninane, Ratatosk, ThomasPusch, Vzb83, WikipediaMaster, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Eritrea (or-argent-azur).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Eritrea_(or-argent-azur).svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:SanchoPanzaXXI Εικόνα:LocationEritrea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationEritrea.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Rei-artur Αρχείο:Eritrea regions numbered.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Eritrea_regions_numbered.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: User:Golbez Εικόνα:Flag_of_Zambia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Zambia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Zscout370 Εικόνα:Zambia_coat_of_arms.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Zambia_coat_of_arms.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Ttzavaras. Original uploader was Ttzavaras at el.wikipedia Εικόνα:LocationZambia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationZambia.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Za-map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Za-map.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Adziura, Dubaduba, Solon Αρχείο:Victoria Falls Zambezi.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Victoria_Falls_Zambezi.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Zest-pk Αρχείο:Zambia-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Zambia-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Zambia provinces named.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Zambia_provinces_named.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: User:Golbez Αρχείο:ZM-Nkana-headgear-Kitwe.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:ZM-Nkana-headgear-Kitwe.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Per Arne Wilson Εικόνα:Flag of Zimbabwe.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Zimbabwe.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Madden Εικόνα:Coat of Arms of Zimbabwe.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_Zimbabwe.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:FischX, User:Meul Εικόνα:LocationZimbabwe.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationZimbabwe.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Great-Zimbabwe-4.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Great-Zimbabwe-4.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Atamari Εικόνα:Flag_of_Equatorial Guinea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Equatorial_Guinea.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Anime Addict AA, Emc2, Fry1989, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Mattes, Neq00, Nightstallion, Permjak, ThomasPusch, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat_of_arms_of_Equatorial_Guinea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Equatorial_Guinea.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Szczepan1990 Εικόνα:LocationEquatorialGuinea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationEquatorialGuinea.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Rei-artur Αρχείο:Bubi children.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Bubi_children.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: Original uploader was Tukes at en.wikipedia

340

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Αρχείο:Equatorial Guinea provinces numbered.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Equatorial_Guinea_provinces_numbered.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Golbez Αρχείο:Equatorialguineamap.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Equatorialguineamap.png Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Electionworld, Telim tor, Tonym88 Αρχείο:Wikipedia-logo.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Wikipedia-logo.png Άδεια: logo Συνεισφέροντες: Abigor, Bastique, Cary Bass, Guillom, Krinkle, Kwj2772, Mike.lifeguard, Mormegil, Richie, Rocket000, Schaengel89 Εικόνα:Flag of Kenya.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Kenya.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Pumbaa80 Εικόνα:Coat of arms of Kenya.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Kenya.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Xavigivax, User:Xavigivax Εικόνα:LocationKenya.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationKenya.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Kenya Map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Kenya_Map.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: National Aeronautics and Space Administration Αρχείο:Mount kenya closeup nasa.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mount_kenya_closeup_nasa.JPG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: NASA Johnson Space Center - Earth Sciences and Image Analysis (NASA-JSC-ES&IA) Εικόνα:Flag of Cameroon.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Cameroon.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: (of code) Εικόνα:Coat of arms of Cameroon.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Cameroon.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: User:Deadstar, User:Porao Εικόνα:LocationCameroon.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationCameroon.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Cameroon boundary changes.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Cameroon_boundary_changes.PNG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Ingolfson, Roke, Trockennasenaffe, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Biya behind podium.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Biya_behind_podium.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: U.S. Embassy Yaounde, Cameroon Αρχείο:Cameroon Topography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Cameroon_Topography.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Sadalmelik Αρχείο:Provinces of Cameroon EN.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Provinces_of_Cameroon_EN.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Dulcem, Interiot Αρχείο:Maison obus.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Maison_obus.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Amcaja, Coyau, Francis Lima, Graphophile, HenkvD, JackyR, Man vyi, TomAlt Αρχείο:Baka dancers June 2006.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Baka_dancers_June_2006.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Work of the U.S. Embassy in Cameroon. Αρχείο:Woman weaving baskets near Lake Ossa.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Woman_weaving_baskets_near_Lake_Ossa.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: ymea Εικόνα:Flag of the Central African Republic.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Central_African_Republic.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vzb83 Εικόνα:Coat_of_arms_of_the_Central_African_Republic-NEW.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_the_Central_African_Republic-NEW.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Sangonet Εικόνα:LocationCentralAfricanRepublic.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationCentralAfricanRepublic.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Rei-artur Εικόνα:Flag of the Comoros.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Comoros.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat of arms of Comoros.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Comoros.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:AnonMoos, User:Kafka1, User:Omar86, User:Tonyjeff, User:‫برح ريهز‬ Εικόνα:LocationComoros.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationComoros.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Cn-map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Cn-map.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Alfio, Bender235, Electionworld, Ezeu Αρχείο:Karthala MODIS 20051125.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Karthala_MODIS_20051125.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Jeff Schmaltz, MODIS Rapid Response Team, Goddard Space Flight Center Αρχείο:Comoros-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Comoros-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75 Αρχείο:Moroni, Comoros.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Moroni,_Comoros.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: TheLizardQueen Αρχείο:Nawal mlanao.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Nawal_mlanao.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Rotsee2 Αρχείο:Comoran Defense Force.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Comoran_Defense_Force.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Photo by Kenneth Fidler, U.S. Africa Command Εικόνα:Flag of the Democratic Republic of the Congo.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Democratic_Republic_of_the_Congo.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Anime Addict AA, AnonMoos, ChongDae, Denelson83, Drieskamp, Ed veg, Fry1989, Homo lupus, Klemen Kocjancic, LA2, Mattes, Moyogo, Nagy, Neq00, Nightstallion, ThomasPusch, Urhixidur, Vzb83, Zscout370, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat_of_arms_of_the_Democratic_Republic_of_the_Congo.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_the_Democratic_Republic_of_the_Congo.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Anuskafm, User:Deadstar Εικόνα:LocationDRCongo.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationDRCongo.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Rei-artur Αρχείο:Congo dem demographie.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Congo_dem_demographie.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Dittaeva, Valérie75 Αρχείο:Congo_Rep_Dem_carte.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Congo_Rep_Dem_carte.gif Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Sting Εικόνα:Flag_of_Lesotho.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Lesotho.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Zscout370 Εικόνα:Coats of arms of Lesotho.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coats_of_arms_of_Lesotho.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Ch1902 Εικόνα:LocationLesotho.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationLesotho.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Mandavi Αρχείο:Lesotho.geohive.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Lesotho.geohive.gif Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Bryan Derksen, DenghiùComm, Electionworld, Naturals, Rocket000 Αρχείο:Lesotho Makhaleng.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Lesotho_Makhaleng.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: User:Arcimboldo Εικόνα:Flag_of_Liberia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Liberia.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Government of Liberia Εικόνα:Liberia court of arms.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Liberia_court_of_arms.gif Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Original uploader was A robustus at en.wikipedia Εικόνα:LocationLiberia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationLiberia.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Topographic map of Liberia-en.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Topographic_map_of_Liberia-en.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: w:User:MysidMysid Εικόνα:Flag of Libya.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Libya.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: 16@r, Anime Addict AA, AnonMoos, Avala, Azylber, Bapho, EugeneZelenko, Flad, Fred J, Homo lupus, J.delanoy, JR98664, Klemen Kocjancic, MaggotMaster, Mattes, Nematavka, Neq00, Olavfin, Ouloedmonds1, Paradoctor, Reisio,

341

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Rocket000, Simetrical, Str4nd, Superm401, Udonknome, Vzb83, Wutsje, X!, Zscout370, 14 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat_of_arms_of_Libya.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Libya.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:AnonMoos, User:Tonyjeff Εικόνα:LocationLibya.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationLibya.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Libya 4983 Tadrart Acacus Luca Galuzzi 2007.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Libya_4983_Tadrart_Acacus_Luca_Galuzzi_2007.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Lucag Αρχείο:Theatre sabratha libya.jpeg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Theatre_sabratha_libya.jpeg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: Bibi Saint-Pol, Duimdog, FlickreviewR, G.dallorto, High Contrast, Leoboudv, Lupo, Man, Marku1988, Olivier2, Para, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag_of_Mali.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Mali.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat of arms of Mali.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Mali.gif Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Natinfo at en.wikipedia Εικόνα:LocationMali.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationMali.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Mali carte.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mali_carte.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Sting at fr.wikipedia Αρχείο:Toure-folklife2.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Toure-folklife2.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Andre Engels, Calliopejen1 Αρχείο:Mali - Bozo girl in Bamako.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mali_-_Bozo_girl_in_Bamako.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: Ferdinand Reus from Arnhem, Holland Εικόνα:Flag_of_Madagascar.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Madagascar.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat_of_arms_of_Madagascar.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Madagascar.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Ndriana Εικόνα:LocationMadagascar.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationMadagascar.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Fanele 2009 track.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Fanele_2009_track.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Ramisses Αρχείο:Knuthenborg Safaripark - en lemur.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Knuthenborg_Safaripark_-_en_lemur.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Hubertus45 Αρχείο:Antananarivo (atamari).jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Antananarivo_(atamari).jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Atamari, Dodo, Nilfanion Αρχείο:LaGuerreAMadagascar.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LaGuerreAMadagascar.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:PHGCOM Αρχείο:Karte Madagaskar MKL1888.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Karte_Madagaskar_MKL1888.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Electionworld, Ji-Elle, Stan Shebs, W!B:, ¡0-8-15! Αρχείο:Tsingy de Bemaraha.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tsingy_de_Bemaraha.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: CarolSpears, Duesentrieb, Ies, Joadl, Moq, Samuelsidler, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Antananarivo Rova-Palast.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Antananarivo_Rova-Palast.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Bgag, Gelo71, Thierry Caro Αρχείο:Madagascar 5.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Madagascar_5.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Mila Zinkova Αρχείο:Madagascar3.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Madagascar3.JPG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Mbz1 Αρχείο:Madagascar-regions.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Madagascar-regions.png Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Per Johansson Εικόνα:Flag of Malawi.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Malawi.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:EscudoMalawi.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:EscudoMalawi.PNG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Trabajo Propio Εικόνα:LocationMalawi.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationMalawi.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Morocco.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Morocco.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Denelson83, User:Zscout370 Εικόνα:Coat of arms of Morocco.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Morocco.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Flad, User:SanchoPanzaXXI Εικόνα:LocationMorocco striped.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationMorocco_striped.png Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Astrokey44, User:Vardion Αρχείο:Morocco-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Morocco-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of Mauritania.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Mauritania.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Anime Addict AA, AnonMoos, Cactus26, Flad, Fred J, Fry1989, Gabbe, Herbythyme, Homo lupus, Juiced lemon, Klemen Kocjancic, Mattes, SKopp, ThomasPusch, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Mauritanie_coat_of_arms.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mauritanie_coat_of_arms.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Ttzavaras Εικόνα:Mauritanie_carte.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mauritanie_carte.gif Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Sting at fr.wikipedia Αρχείο:LocationMauritania.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationMauritania.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Mauritania regions numbered.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mauritania_regions_numbered.png Άδεια: Attribution Συνεισφέροντες: User:Golbez Αρχείο:Mauritania desert.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mauritania_desert.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Enrique Diaz from Currently in Lisbon, Portugal Εικόνα:Flag_of_Mozambique.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Mozambique.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Nightstallion Εικόνα:EscudoMozambique.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:EscudoMozambique.PNG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Trabajo Propio Εικόνα:LocationMozambique.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationMozambique.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag_of_Benin.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Benin.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Gabbe, User:SKopp Εικόνα:LocationBenin.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationBenin.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Straight Line Steady.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Straight_Line_Steady.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Trisreed Αρχείο:Benin map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Benin_map.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Maksim, ~Pyb, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Benin departments.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Benin_departments.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Ahoerstemeier, Ilmari Karonen Αρχείο:Benin - batism ceremony in Cotonou.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Benin_-_batism_ceremony_in_Cotonou.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: Ferdinand Reus from Arnhem, Holland Αρχείο:Benin classroom.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Benin_classroom.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: J. Owen-Rae (USAID) Εικόνα:Flag of Botswana.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Botswana.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Gabbe, User:Madden, User:SKopp Εικόνα:Arms of Botswana.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Arms_of_Botswana.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Sodacan Εικόνα:LocationBotswana.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationBotswana.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Rei-artur Αρχείο:Botswana.geohive.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Botswana.geohive.gif Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Electionworld Εικόνα:Flag of Burkina Faso.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Burkina_Faso.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Gabbe, User:SKopp

342

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Εικόνα:Burkina Faso COA.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Burkina_Faso_COA.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: http://en.wikipedia.org/wiki/User:Connormah Εικόνα:LocationBurkinaFaso.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationBurkinaFaso.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:BurkinaFaso Regions.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:BurkinaFaso_Regions.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Frombenny, Ultratomio Εικόνα:Flag of Burundi.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Burundi.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: User:Pumbaa80 Εικόνα:Coat of arms of Burundi.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Burundi.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: myself, based on national symbol. Εικόνα:LocationBurundi.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationBurundi.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Rei-artur Αρχείο:BujumburaFromCathedral.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:BujumburaFromCathedral.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:SteveRwanda Αρχείο:Burundi Provinces.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Burundi_Provinces.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: MrHope, Svens Welt Εικόνα:Flag of Niger.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Niger.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:verdy_p Εικόνα:Coat of Arms of Niger.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_Niger.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Pbroks13 Εικόνα:LocationNiger.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationNiger.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Un-niger.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Un-niger.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Jeroencommons Αρχείο:Niger-bevoelkerungspyramide.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Niger-bevoelkerungspyramide.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Emersoni, Martin H., Radio24, Schneelocke, Stannered Αρχείο:Habilllement tradionnelle.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Habilllement_tradionnelle.JPG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 1.0 Συνεισφέροντες: Original uploader was Taway at fr.wikipedia Εικόνα:Flag of Namibia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Namibia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vzb83 Εικόνα:Coat of arms of namibia.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_namibia.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Egmontaz Εικόνα:LocationNamibia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationNamibia.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Nigeria.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Nigeria.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Jhs Εικόνα:Nigeria_coat_of_arms.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Nigeria_coat_of_arms.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Ttzavaras Εικόνα:LocationNigeria.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationNigeria.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of South Africa.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_South_Africa.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Adriaan, Anime Addict AA, AnonMoos, BRUTE, Daemonic Kangaroo, Dnik, Duduziq, Dzordzm, Fry1989, Homo lupus, Jappalang, Juliancolton, Kam Solusar, Klemen Kocjancic, Klymene, Lexxyy, Mahahahaneapneap, Manuelt15, Moviedefender, Ninane, Poznaniak, SKopp, ThePCKid, ThomasPusch, Tvdm, Ultratomio, Vzb83, Zscout370, 33 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Za coa.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Za_coa.gif Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Original uploader was Kalogeropoulos at el.wikipedia Εικόνα:LocationSouthAfrica.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSouthAfrica.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Uganda.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Uganda.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Nightstallion Εικόνα:Coat of arms of uganda.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_uganda.gif Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Egmontaz Εικόνα:LocationUganda.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationUganda.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Cape Verde.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Cape_Verde.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat_of_arms_of_Cape_Verde.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Cape_Verde.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Tonyjeff, user:Waldir Εικόνα:LocationCapeVerde.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationCapeVerde.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Rei-artur Αρχείο:Topographic map of Cape Verde-en.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Topographic_map_of_Cape_Verde-en.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: w:User:MysidMysid Αρχείο:Satellite image of Cape Verde in December 2002.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Satellite_image_of_Cape_Verde_in_December_2002.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: NASA's Visible Earth Αρχείο:Pecheurs tarrafal.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Pecheurs_tarrafal.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: user:Inisheer Εικόνα:Flag_of_Rwanda.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Rwanda.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Zscout370 Εικόνα:Coat of arms of Rwanda.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Rwanda.svg Άδεια: Creative Commons Attribution 3.0 Συνεισφέροντες: User:FischX, User:Zscout370 Εικόνα:LocationRwanda.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationRwanda.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Rwanda-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Rwanda-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: BanyanTree, Demmo, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Rwanda Provinces 2006.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Rwanda_Provinces_2006.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Darwinek, Gryffindor, Inisheer, Santosga, Stannered Εικόνα:Flag of Senegal.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Senegal.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: user:Nightstallion Εικόνα:Coat of arms of Senegal.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Senegal.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Xavigivax, User:Xavigivax Εικόνα:LocationSenegal.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSenegal.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Regions of Senegal.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Regions_of_Senegal.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: NordNordWest Εικόνα:Flag of the Seychelles.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Seychelles.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Denniss, Emijrp, Gabbe, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Nightstallion, Porao, Sertion, ThomasPusch, Vzb83, Zscout370, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat_of_arms_of_Seychelles.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Seychelles.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Sanbec, User:Yann Εικόνα:LocationSeychelles.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSeychelles.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Seychelles 054.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Seychelles_054.JPG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Hansueli Krapf Αρχείο:State House Victoria Seychelles.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:State_House_Victoria_Seychelles.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Photography by Dino Sassi - Marcel Fayon, Photo Eden LTD Αρχείο:Victoria (Seychelles).jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Victoria_(Seychelles).jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Esskay at de.wikipedia

343

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Αρχείο:Coconut oil making Seychelles.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coconut_oil_making_Seychelles.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Photography by Dino Sassi - Marcel Fayon, Photo Eden LTD Εικόνα:Flag of Sierra Leone.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Sierra_Leone.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Anime Addict AA, Fry1989, Klemen Kocjancic, Kookaburra, Mattes, Nightstallion, Rocket000, ThomasPusch, Zscout370, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Sierra Leone.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Sierra_Leone.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Bluebear2, User:Rinaldum, User:S@m, User:Thommy9, User:Yuma, User:Zigeuner Εικόνα:LocationSierraLeone.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSierraLeone.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Somalia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Somalia.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Anakin101, Anime Addict AA, Anonymous101, Flad, Fry1989, Gdgourou, Homo lupus, JLogan, Klemen Kocjancic, Mattes, Permjak, SKopp, ThomasPusch, Tvdm, Ultratomio, Vzb83, ‫دمحا‬.‫ةيطع‬1, 11 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Somalia.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Somalia.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Giuseppe Ricci Εικόνα:Somalia Map in Greek.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Somalia_Map_in_Greek.PNG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: I re-created this map for the Greek version of that Somalian map. Αρχείο:Somalia tribes1977.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Somalia_tribes1977.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: CIA Αρχείο:LocationSomalia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSomalia.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Swaziland.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Swaziland.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: EugeneZelenko, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Mogelzahn, Nightstallion, Ratatosk, ThomasPusch Εικόνα:swaziland_coat_of_arms.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Swaziland_coat_of_arms.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Ttzavaras Εικόνα:LocationSwaziland.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSwaziland.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Sudan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Sudan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Anime Addict AA, Doodledoo, Fry1989, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Ludger1961, Madden, Nightstallion, Reisio, ThomasPusch, Vzb83, Zscout370, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Sudan (orthographic projection).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Sudan_(orthographic_projection).svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Keepscases Εικόνα:Flag of Tanzania.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Tanzania.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat of arms of tanzania.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_tanzania.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Εικόνα:LocationTanzania.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationTanzania.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Tanzania-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tanzania-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Simisa, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of Djibouti.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Djibouti.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: EugeneZelenko, Fry1989, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Martin H., Mattes, Neq00, Nightstallion, Nishkid64, Pymouss, Ratatosk, Str4nd, ThomasPusch, Thyes, Tomasdd, Zscout370, Владимир турчанинов, 8 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Djibouti.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Djibouti.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Original uploader was Zscout370 at en.wikipedia Εικόνα:LocationDjibouti.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationDjibouti.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Rei-artur Εικόνα:Flag of Chad.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Chad.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Chad_coat_of_arms.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Chad_coat_of_arms.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Ttzavaras. Original uploader was Ttzavaras at el.wikipedia Εικόνα:LocationChad.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationChad.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Rei-artur Εικόνα:Flag of Tunisia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Tunisia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: AnonMoos, Avala, Bender235, Duduziq, Elina2308, Emmanuel.boutet, Flad, Fry1989, Gabbe, Juiced lemon, Klemen Kocjancic, Mattes, Meno25, Myself488, Neq00, Nightstallion, Reisio, Str4nd, Фёдор Гусляров, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Tunisia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Tunisia.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: FXXX Εικόνα:Location_Tunisia.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Location_Tunisia.png Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: Original uploader was Mromeo at en.wikipedia Αρχείο:Karthago.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Karthago.JPG Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: user:Gerold Meiners Εικόνα:Flag_of_Togo.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Togo.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Aaker, Ahsoous, EugeneZelenko, Fry1989, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Mattes, Mxn, Neq00, Nightstallion, Reisio, ThomasPusch, Vzb83 Εικόνα:Togo_coat_of_arms.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Togo_coat_of_arms.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Ttzavaras. Original uploader was Ttzavaras at el.wikipedia Εικόνα:LocationTogo.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationTogo.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion

344

Άδεια

Άδεια Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/

345