Ασιατικές Χώρες by Afroditi Fragkou

Ασιατικές Χώρες

PDF που παράγονται χρησιμοποιώντας την ανοικτού περιεχομένου εργαλειοθήκη mwlib. Βλέπε http://code.pediapress.com/ για περισσότερες πληροφορίες. PDF generated at: Mon, 20 Dec 2010 13:35:42 UTC

Περιεχόμενα Άρθρα Αίγυπτος

Αίγυπτος

Αζερμπαϊτζάν

Ανατολικό Τιμόρ Ανατολικό Τιμόρ

Αρμενία Αρμενία

Αφγανιστάν Αφγανιστάν

Βιετνάμ Βιετνάμ

Βιρμανία

15 15 19 19 40 40 48 48 52

Βιρμανία

Βόρεια Κορέα

Γεωργία (χώρα)

Δημοκρατία της Κίνας Δημοκρατία της Κίνας

76 76

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Ιαπωνία Ιαπωνία

89 89

Ινδία Ινδία

Ινδονησία Ινδονησία

Ιορδανία Ιορδανία

Ιράκ Ιράκ

Ιράν

99 99 108 108 116 116 123 123 131

Ιράν

131

Ισραήλ

146

Ισραήλ

Καζακστάν Καζακστάν

Καμπότζη Καμπότζη

Κατάρ

146 166 166 173 173 177

Κατάρ

177

Κιργιζία

180

Κιργιζία

Κουβέιτ Κουβέιτ

Κράτος της Παλαιστίνης Κράτος της Παλαιστίνης

Κύπρος Κύπρος

Λάος

180 187 187 191 191 195 195 203

Λάος

203

Λίβανος

206

Λίβανος

206

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας

211

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας

211

Μαλαισία Μαλαισία

Μαλδίβες Μαλδίβες

Μογγολία Μογγολία

Μπαγκλαντές Μπανγκλαντές

Μπαχρέιν Μπαχρέιν

Μπουτάν Μπουτάν

Μπρουνέι Μπρουνέι

Νεπάλ

220 220 224 224 234 234 246 246 250 250 253 253 258 258 261

Νεπάλ

261

Νότια Κορέα

268

Νότια Κορέα

268

Ομάν Ομάν

290 290

Ουζμπεκιστάν

296

Ουζμπεκιστάν

296

Πακιστάν Πακιστάν

Ρωσία Ρωσία

Σαουδική Αραβία Σαουδική Αραβία

Σιγκαπούρη Σιγκαπούρη

Σρι Λάνκα Σρι Λάνκα

Συρία

300 300 306 306 311 311 316 316 323 323 331

Συρία

331

Τατζικιστάν

336

Τατζικιστάν

Ταϊλάνδη Ταϊλάνδη

Τουρκία

336 340 340 349

Τουρκία

349

Τουρκμενιστάν

360

Τουρκμενιστάν

360

Υεμένη Υεμένη

Φιλιππίνες Φιλιππίνες

364 364 369 369

Παραπομπές Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες

376

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες

378

Άδειες Άρθρου Άδεια

387

Αίγυπτος Αίγυπτος Συντεταγμένες: 26°01′60″N 29°13′00″E26.0333, 29.2167 [1]

Σημαία της Αιγύπτου Εθνόσημο της Αιγύπτου Εθνικός ύμνος: Μπιλάντι, Μπιλάντι, Μπιλάντι Πατρίδα μου, Πατρίδα μου, Πατρίδα μου (ελληνικά)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Κάιρο 7.947.121 (2006) 30°03′22″N 31°14′22″E30.0561, 31.2394 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά1

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα

Πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ Πρωθυπουργός Αχμέντ Ναζίφ Ανεξαρτησία 28 Φεβρουαρίου 1922 Από το Ην. Βασίλειο 18 Ιουνίου 1953 Κήρυξη Δημοκρατίας 11 Σεπτεμβρίου 1971, αναθεώρηση 2007 Ισχύον Σύνταγμα Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

1.001.450 km2 (30η) 0,632% 2.665 χμ. 2.450 χμ.

Αίγυπτος

2 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2008 • Πυκνότητα

75.500.662 [3] (16η) 82,96 κατ./km² (113η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

471,509 δισ. $[4] (26η) 6.147 $[4] (102η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

187,956 δισ. $[4] (43η) 2.450 $[4] (113η)

ΔΑΑ (2007)

0,703 (123η) – μεσαίος

Νόμισμα

Λίρα Αιγύπτου (EGP)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

Ώρα Ανατολικής Ευρώπης (UTC +2) (UTC +3)

Internet TLD

.eg

Κωδικός κλήσης

+20

1 Η διάλεκτος που ομιλείται είναι η Αιγυπτιακή Αραβική Η Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου (αραβικά: ‫ ةيبرعلا رصم ةيروهمج‬Γκουμχουρίγια Μισρ ελ-Αραμπίϊα, όπου ‫رصم‬‎ Μισρ είναι η λέξη για την Αίγυπτο) είναι ένα κράτος κυρίως της βορειοανατολικής Αφρικής, μαζί με τη χερσόνησο του Σινά, που είναι γέφυρα ξηράς (ισθμός) στη νοτιοδυτική Ασία. Γι' αυτό το λόγο η Αίγυπτος είναι διηπειρωτική χώρα και θεωρείται μια μεγάλη δύναμη στη Βόρεια Αφρική, τη Μεσόγειο Θάλασσα στον Ισλαμικό κόσμο και την Ερυθρά Θάλασσα. Καλύπτει μια έκταση 1.001.450 km2. Η Αίγυπτος συνορεύει προς βορειοανατολικά με τη Λωρίδα της Γάζας και το Ισραήλ, δυτικά με τη Λιβύη και νότια με το Σουδάν. Βρέχεται βόρεια από τη Μεσόγειο και ανατολικά από την Ερυθρά Θάλασσα. H Αίγυπτος είναι μια από τις πιο πολυπληθείς χώρες της Αφρικής και τις Μέσης Ανατολής. Η μεγάλη πλειοψηφία των 75.500.662 κατοίκων της[5] ζει κοντά στις όχθες του ζωοδότη ποταμού Νείλου, μια έκταση περίπου 40.000 km2, που είναι η μόνη αρδεύσιμη εύφορη γη της χώρας. Μεγάλες περιοχές της Ερήμου Σαχάρας είναι αραιοκατοικημένες. Πάνω από το μισό του πληθυσμού της ζει στις αστικές περιοχές και η μεγάλη πλειοψηφία του αστικού πληθυσμού ζει στις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις, Κάιρο (πρωτεύουσα), Αλεξάνδρεια και άλλες μεγάλες πόλεις κατά μήκος του Νείλου. Η Αίγυπτος είναι διάσημη για τον αρχαίο πολιτισμό της και μερικών από τα πιο διάσημα μνημεία, που περιλαμβάνουν την Γκίζα και το σύμπλεγμα των πυραμίδων και τη Σφίγγα. Στη νότια πόλη του Λούξορ περιλαμβάνει πολλά αρχαία τεχνουργήματα, όπως τον Νάο του Καρνάκ και την Κοιλάδα των Βασιλέων. Η Αίγυπτος πλατιά θεωρείται ως ένα σημαντικό πολιτικά και πολιτιστικά έθνος της Μέσης Ανατολής. Η Αίγυπτος κατέχει, ακόμη, μια από τις πιο αναπτυγμένες οικονομίες στη Μέση Ανατολή, με τομείς όπως ο τουρισμός, η γεωργία, η βιομηχανία και οι υπηρεσίες, που μοιράζονται σχεδόν ίσα μερίδια του ΑΕΠ της χώρας. Συνολικά, η Αιγυπτιακή Οικονομία είναι ταχεία αναπτυσσόμενη, εν μέρει χάριν της νομοθεσίας της, που στοχεύει στην προσέλκυση επενδύσεων, σε συνδυασμό με την εσωτερική και πολιτική σταθερότητα και την εμπορική φιλελευθεροποίηση.

Αίγυπτος

Ετυμολογία Αίγυπτος στα ιερογλυφικά

Στα Αρχαία Αιγυπτιακά το όνομα της χώρας ήταν Kemet (km.t), που σημαίνει «Μαύρη γη», αναφερόμενο στα εύφορα μαύρα ιζήματα του Νείλου στα ετήσια πλημυριζόμενα από το Νείλο χωράφια, διαφοροποιούμρνο έτσι από την «Κόκκινη γη» (dsr.t) της ερήμου[6] . Το όνομα άλλαξε από «kīmi» σε «kīmə» στην Κοπτική Περίδο της Αιγυπτιακής Γλώσσας και εμφανίστηκε στα (πολύ) Αραία Ελληνικά αε «Χημία» («Khēmía»)[7] . Ένα άλλο όνομα ήταν το «t3-mry», που σημαίνει «χώρα της όχθης του ποταμού»[8] . Τα ονόματα της Άνω και Κάτω Αιγύπτου ήταν «Ta-Sheme'aw» («t3-šmˁw»), δηλαδή «χώρα σπαρτών», και «Ta-Mehew» («t3 mḥw»), δηλαδή «βόρεια χώρα», αντίστοιχα. Η ελληνική ονομασία «Αίγυπτος» προέρχεται από την αρχαιότερη Γραμμική Β΄ «a-ku-pi-ti-yo», που μεταφέρθηκε στα Αρχαία Ελληνικά με τη σύγχρονη μορφή του. Το επίθετο «αιγύπτιος» μετατράπηκε στα Κοπτικά ως «γύπτιος», «κύπτιος» και από εκεί ατα Αραβικά ως «qubṭī» και μετά σε «qubṭ» στα Αγγλικά Κοπτικά. Η ελληνική ονομασία φέρεται ότι προέρχονταν από τη νεώτερη αρχαίας Αιγυπτιακή φράση (Αμάρνα) «Hikuptah», που προερχόταν από την παραφθορά της αρχαιότερης «Hwt-ka-Ptah» («ḥwt-k3-ptḥ»), που «σήμαινε οίκος της ψυχής (ka) του Πταχ», ονομασία ενός ναού του θεού Πταχ στη Μέμφιδα[9] . Πάντως, ο Στράβων είχε δώσει την «παραδοσιακή» ετυμολογία, σύμφωνα με την οποία το Αίγυπτος προέρχονταν από το συνδιασμό των λέξεων «Αιγίαο» και «υπτίως», δηλαδή «κάτω (νότια) από το Αιγαίο (Πέλαγος)». Το «Miṣr», το Αραβικό και σύγχρονο επίσημο όνομα της Αιγύπτου (στα Αιγυπτιακά Αραβικά «Maṣr», είναι σημιτικής προέλευσης, απευθείας παράγωγη από άλλες σημιτικές λέξεις για την Αίγυπτο, όπως η Εβραϊκή «‫«( »םִיַרְצִמ‬Mitzráyim»), που σημαίνει «τα δυο στενά», σε αναφορά της παλαιάς δυναστικής διαίρεσης σε Άνω και Κάτω Αϊγυπτο[10] . Η ίδια λέξη πολύ συχνά μεταφράζεται και σαν «μητρόπολη», «πολιτισμός», «χώρα» ή «συνοριακή γη».

Ιστορία Η χώρα που είναι γνωστή ως «Αίγυπτος» έχει μια μακριά και πολύπλοκη πληθυσμιακή ιστορία. Αυτό συνέβη εν μέρει λόγω της γεωγραφικής της χωροθέτησης στα σταυροδρόμια πολλών κύριων πολιτιστικών περιοχών: της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Σαχάρας και της Ανατολικής Αφρικής. Επιπρόσθετα η Αίγυπτος δέχθηκε πολλές μαζικές εισβολές κατά τη διάρκεια της μακράς της ιστορίας, περιλαμβάνοντας τους Χαναανίτες, τους Λίβυους, τους Νούβιους, τους Ασσύριους, τους Κουσίτες, τους Πέρσες, τους Έλληνες[11] , τους Ρωμαίους, τους Άραβες, τους Οθωμανούς, τους Γάλλους και τους Βρετανούς. Οι πολλές κατακτήσεις μέσα στο χρόνο κάνουν ερευνητική τη σχέση μεταξύ Σύγχρονων και Αρχαίων Αιγυπτίων. Η οριοθέτηση των Ανατολικών συνόρων είναι συνδεδεμένη με τη δημιουργία στην Παλαιστίνη, μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, του κράτους του Ισραήλ. Με τις συμφωνίες ανακωχής του 1949, η Αίγυπτος καθόριζε τη διοίκησή της στο τμήμα της Παλαιστίνης (βρετανική εντολή) που λεγόταν Λωρίδα της Γάζας, η οποία είχε παραχωρηθεί στο αραβοπαλαιστηνιακό κράτος από το σχέδιο διαμελισμού του ΟΗΕ το 1947, το οποίο δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Τις λωρίδες της Γάζας και του Σινά κατέλαβαν όμως οι δυνάμεις του Ισραήλ στη διάρκεια της αραβοϊσραηλινής σύρραξης του 1967. Το 1973, οι Αιγύπτιοι προσπάθησαν να ανακαταλάβουν τη χερσόνησο του Σινά, αλλά απέτυχαν. Ακουλούθησαν διαπραγματεύσεις με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ που κατέληξαν (ύστερα από ενδιάμεσες συμφωνίες) στη συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ (1979) και στην οριστική αποχώρηση του Ισραήλ από τις περιοχές που κατείχε από το 1967 έως το 1982. Το 2001-2 η ένταση αναζωπηρώθηκε και οι Ισραηλινοί αναπτύχθηκαν στρατιωτικά σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη.

Αίγυπτος

Μελέτη της πληθυσμιακής ιστορίας Βιογεωγραφική προέλευση βασισμένη σε κοινωνικοπολιτιστικά δεδομένα Χωροθετημένη στην ακραία βορειοανατολική γωνιά της Αφρικής, η Αρχαία Αιγυπτιακή Κοινωνία ήταν σε ένα σταυροδρόμι μεταξύ της Αφρικής και της Εγγύς Ανατολής. Οι πρώιμοι υποστηρικτές της Θεωρίας του Δυναστικού Αγώνα βάσισαν την υπόθεσή τους στην αύξηση της καινοτομίας, τη φαινομενικά ταχύρυθμη αλλαγή της κεραμικής της Προδυναστικής Περιόδου και στις αξιοσημείωτες εμπορικές επαφές μεταξύ της Αρχαίας Αιγύπτου και της Μέσης Ανατολής[12] . Αυτό δεν είναι πλέον η κυρίαρχη άποψη στην Αιγυπτιολογία, ωστόσο τα στοιχεία στα οποία βασιζόταν προτείνουν ακόμη την επιρροή από αυτές τις περιοχές[13] . Ο Fekri Χασάν και ο Edwin et al προτείνουν ως ένα σημείο την αμοιβαία επιρροή από την εσωτερική Αφρική όσο και από το Λίβανο[14] . Ωστόσο, σύμφωνα με τον ένα συγγραφέα, η επιρροή αυτή φαίνεται να είχε ελάχιστο αντίκτυπο στους αυτόχθονες πληθυσμούς που ήταν ήδη παρόντες[15] . Ένας συγγραφέας έχει δηλώσει ότι η Κοινωνία Νακάντα της Προδυναστικής Αιγύπτου, στην Άνω Αίγυπτο, είναι σχεδόν ταυτόσημη με την «Κοινωνία ομάδα-Α» του Κάτω Σουδάν[16] . Βασίστηκε εν μέρει σε ομοιότητες στους βασιλικούς τάφους του Qustul, ώστε κάποιοι μελεητές να προτείνου7ν μια Αιγυπτιακή προέλευση στη Νουβία ανάμεσα στην «Κοινωνία Α»[17] [18] . Το 1996 οι Lovell και Prowse ανέφεραν την παρουσία ανεξάρτητων ηγετών θαμένων στη Νακάντα που θεωρήθηκε ότι είναι σε εξαιρευικούς, υψηλότερης στάθμης τάφους, δείχνοντας ότι είναι πιο κοντά στη σχετική μορφολογία με τους πληθυσμούς της Βόρειας Νουβίας, παρά σ' αυτούς της Νότιας Αιγύπτου[19] . Ωστόσο, οι περισσότεροι μελετητές απέρριψαν αυτήν την υπόθεση και δικαιολόγησαν την ταυτόχρονη παρουσία βασιλικών τάφων με αυτούς στο Qustul ως απλά επεξεργασμένη ταυτόχρονα μαζί προβλήματα στις χρονολογικές τεχνικές[20] . Η γλώσσα του Νουβιακού λαού ήταν μια από τις Νειλοααχαριανές γλώσσες, ενώ η γλώσσα του Αιγυπτιακού ήταν μια από τις Αφροασιατικές γλώσσες. Ο Toby Wilkonson, στο βιβλιο του «Γέννεση των Φαραώ» προτείνει την προέλευση των Αιγυπτίων από κάπου στην Ανατολική Έρημο[21] . Παρουσίασε ενδείξεις σύμφωνα με τις οποίες η Προδυναστική Αίγυπτος αντέγραψε την παραδοσιακή Αφρικανική Κοινωνία των βοειδών, τυπική στους Νοτιοσουδανούς και γενικά Ανατολικοαφρικανούς ημινομάδες ως σήμερα. Ο Kendall συμφωνεί με ότι η ερμηνεία του Wilkinson ύτι οι αρχαίες βραχογραφίες της περιοχής μπορούν να αντιπροσωπεύουν τά πρώτα παραδείγματα βασιλικών στεμμάτων που επίσης δείχνουν στο Qustul της Νουβίας ως πιθανή υποψηφιότητα της προέλευσης του λευκού στέμματος, που είναι τα αρχαιότερα γνωστά παραδείγματα που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή, Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι τα πρόβατα και οι κατσίκες έγιναν γνωστές στη Νουβία εδώ και περίπου 8.000 χρόνια[22] . Υπάρχει κάποια υποψία, ότι αυτή η κουλτούρα είναι πιθανό να είναι ο πρόδρομος των Αιγυπτίων, που βασίζεται στις πολιτισμικές ομοιότητες και στην κοινωνική πολυπλοκότητα, η οποία πιστεύεται ότι είναι αντανακλά το Παλαιό Βασίλειο της Αιγύπτου, σπό τη Νοτιοδυτική Ασία[23] [24] .

Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία Κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ δημιουργείται, το 1958, η Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία (ΗΑΔ) σε σύμπραξη με τη Συρία. Η ένωση έγινε μετά από δημοψήφισμα. Το νέο κράτος συνέχισε να είναι μέλος του ΟΗΕ με αυτό το όνομα. Το 1961 η Συρία αποσύρθηκε. Η Αίγυπτος συνέχισε να ονομάζεται διεθνώς με αυτό το όνομα. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1971, άλλαξε το όνομά της σε Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου[25] .

Αίγυπτος

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι ημιπροεδρική δημοκρατία, με αρχηγό Κράτους τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από το 1981 στο αξίωμα αυτό διατελεί ο Χόσνι Μουμπάρακ. Πρωθυπουργός είναι ο Αχμέτ Ναζίφ. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική[26] .

Βουλευτικές εκλογές 2010 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Συμβουλίου (Shura) διενεργήθηκαν την 1η Ιουνίου και στις 8 Ιουνίου 2010 σε δύο γύρους. Επί συνόλου 264 μελών του συμβουλίου, εκλέγονται οι 88 κάθε τρία χρόνια, ενώ οι 44 διορίζονται από τον πρόεδρο. Επί συνόλου 446 υποψηφίων για τις εκλογές, οι 115 προέρχονται από πολιτικά κόμματα και 331 είναι ανεξάρτητοι.[27] Κόμματα

Έδρες 1ος γύρος 2ος γύρος Σύνολο

Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (Al'Hizb Al Watani Al Democrati)

Προοδευτικό Εθνικό Ενωτικό Κόμμα (Hizb al Tagammo' al Watani al Taqadommi al Wahdwawi)

Κόμμα για το Αύριο (Hizb al-Ghad)

Αραβικό Δημοκρατικό Νασεριστικό Κόμμα ή Κόμμα Νασεριστών

Κόμμα Δημοκρατικής Γενεάς (Hizb El-Geel al-Democrati)

Μη εκλεγμένα μέλη

Ανεξάρτητοι

Ανεξάρτητοι (Αδελφότητα Μουσουλμάνων - al-ikhwān al-muslimūn)

132

Σύνολο

Δημογραφία Η χώρα αριθμεί 83.082.869 κατοίκους, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009[26] To προσδόκιμο ζωής, με βάση εκτιμήσεις του 2009, είναι 72,12 χρόνια για το σύνολο του πληθυσμού (74,81 για τις γυναίκες και 69,56 για τους άνδρες).

Παραγωγή Καλλιεργούνται ζαχαροκάλαμο 12 εκ. τόνοι, αραβόσιτος 5 εκ. τόνοι, ντομάτες 4.5 εκ., πατάτες, ρύζι, σιτάρι, βαμβάκι, τριφύλλι. Κτηνοτροφία καλή Οι ακτές της Αλεξάνδρειας, δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της με εκτροφή βοοειδών, βουβαλιών και αμνοεριφίων. Αιγύπτου Η Αίγυπτος είναι πετρελαιοπαραγωγός χώρα με παραγωγή 335 εκ. βαρελιών ετησίως και πετρελαιοειδών καθώς και φυσικό αέριο (25 εκ. μετρικοί τόνοι). Υπάρχουν επίσης αρκετά ορυχεία αλατιού, σιδήρου και αργίλου.

Αίγυπτος

Εισαγωγές Χημικά προϊόντα, μηχανήματα, εξοπλισμός μεταφορών, τρόφιμα, βασικά μέταλλα κυρίως από την Ευρωπαϊκή Ένωση 37% και τις Η.Π.Α. 18%.

Εξαγωγές Πετρέλαιο και πετρελαιοειδή 49%, βαμβακερά νήματα και υφάσματα 16%. Μεταλλουργικά προϊόντα, με προορισμό την κυρίως Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Η.Π.Α.

Πανίδα Υπάρχουν γαζέλες, αγριοπρόβατα της ερήμου, μεγάλα τρωκτικά που μοιάζουν με καγκουρό, αιγυπτιακά τσακάλια, αγριόγατες, κόμπρες στις αγροτικές περιοχές, μαγκούστα, τρία είδη βαράνων (μιας φοβερής γιγάντιας σαύρας) αλλά δεσπόζει ο περίφημος κροκόδειλος του Νείλου το μεγαλύτερο ερπετό στην γη και του είδους με μήκος που φτάνει και τα 10 μέτρα. Επίσης υπάρχουν περί τα 350 είδη πτηνών ενώ ο Νείλος έχει πάνω από 200 ποικιλίες ψαριών.

Μεταφορές Κύρια λιμάνια είναι η Αλεξάνδρεια, η Νταμιέτα, το Σουέζ και το Πορτ Σαΐντ. Η Αίγυπτος συνδέεται σιδηροδρομικά με τη Λιβύη και το Σουδάν.[28] Το οδικό δίκτυο καλύπτει περισσότερα από 92.000 χλμ. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Οι αεροπορικές συγκοινωνίες εξυπηρετούνται από 85 αεροδρόμια (με βάση στοιχεία του 2008). Το 2007 λειτουργούσαν και 3 ελικοδρόμια.

Άμυνα Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Αιγύπτου αποτελούνται από 450.000 μέλη (ενεργό προσωπικό) και στα 4 σώματα: Στρατό, Ναυτικό, Πολεμική Αεροπορία και Αεροπορική Άμυνα (Air Defense Command) στα οποία οι πολίτες πρέπει να εκπληρώσουν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία 36 μηνών. Το 1998 η εστρατιωτική δύναμη της Αιγύπτου αριθμούσε 450.000 άτομα. Ο Δύο αιγυπτιακά ελικόπτερα Mi-17 μετά την αποβίβαση στρατιωτών στη διάρκεια στρατός ξηράς με προσωπικό 320.000 άτομα αποτελείται μεταξύ εκπαιδευτικής άσκησης. των άλλων και από 7 τμήματα πεζικού και 23 χωριστές ταξιαρχίες. Στο ναυτικό υπηρετούν 20.000 άτομα και στην αεροπορία 30.000. Οι παραστρατιωτικές ομάδες διαθέτουν 230.000 άντρες. Οι συνολικές δαπάνες για την άμυνα ανέρχονται στο 4,1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ).

Σημειώσεις και παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%AF%CE%B3%CF%85%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%82& params=26. 0333_N_29. 2167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%AF%CE%B3%CF%85%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%82& params=30. 0561_N_31. 2394_E_type:city(7734602) [3] Central Agency for Population Mobilisation and Statistics - Population Clock (Ιούλιος 2008) (http:/ / www. msrintranet. capmas. gov. eg/ pls/ fdl/ tst12e?action=& lname=) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=469& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Central Agency for Population Mobilisation and Statistics - Population Clock (Ιούλιος 2008) [6] Rosalie, David (1997). Pyramid Builders of Ancient Egypt: A Modern Investigation of Pharaoh's Workforce. Routledge. p. 18.

Αίγυπτος [7] "A Brief History of Alchemy". UNIVERSITY OF BRISTOL SCHOOL OF CHEMISTRY. http:/ / www. chm. bris. ac. uk/ webprojects2002/ crabb/ history. html. Retrieved 2008-08-21. [8] Breasted, James Henry; Peter A. Piccione (2001). Ancient Records of Egypt. University of Illinois Press. pp. 76;40. ISBN 978-0-252-06975-8. http:/ / books. google. com/ books?id=bT0q7nt1-gUC& client=firefox-a. [9] Hoffmeier, James K (October 1, 2007). "Rameses of the exodus narratives is the 13th B.C. Royal Ramessid Residence". Trinity Journal: 1. http:/ / findarticles. com/ p/ articles/ mi_qa3803/ is_200710/ ai_n21137941/ pg_2. [10] Biblical Hebrew E-Magazine. January, 2005. [11] Αν και η κατάκτησή της από το Μ. Αλέξανδρο θεωρήθηκε τότε ως απελευθέρωση. [12] Hoffman. "Egypt before the pharaohs: the prehistoric foundations of Egyptian civilization‎", pp267. [13] Redford, Egypt, Israel, p. 17. [14] Edwin C. M et. al, "Egypt and the Levant", pp514. [15] Toby A.H. Wilkinson. " Early Dynastic Egypt: Strategies, Society and Security‎", pp.15. [16] Hunting for the Elusive Nubian A-Group People - by Maria Gatto, archaeology.org. [17] Egypt and Sub-Saharan Africa: Their Interaction - Encyclopedia of Precolonial Africa, by Joseph O. Vogel, AltaMira Press, (1997), pp. 465-472. [18] Journal of Near Eastern Studies, Vol. 46, No. 1 (Jan., 1987), pp. 15-26. [19] Tracy L. Prowse, Nancy C. Lovell. Concordance of cranial and dental morphological traits and evidence for endogamy in ancient Egypt, American Journal of Physical Anthropology, Vol. 101, Issue 2, October 1996, Pages: 237-246. [20] Wegner, J. W. 1996. Interaction between the Nubian A-Group and Predynastic Egypt: The Significance of the Qustul Incense Burner. In T. Celenko, Ed., Egypt in Africa: 98-100. Indianapolis: Indianapolis Museum of Art/Indiana University Press. [21] Genesis of the Pharaohs: Genesis of the ‘Ka’ and Crowns? - Review by Timothy Kendall, American Archaeologist. [22] http:/ / www. comp-archaeology. org/ WendorfSAA98. html [23] Ancient Astronomy in Africa. [24] Wendorf, Fred (2001). Holocene Settlement of the Egyptian Sahara. Springer. pp. 525. ISBN 0-306-46612-0. http:/ / books. google. com/ books?id=qUk0GyDJRCoC& pg=PA525& dq=nabta+ playa+ sub-saharan& sig=I0g-2CzdwuyL0YG5NJCT0drbHOM. [25] Τα 192 Κράτη - UNRIC (http:/ / www. unric. org/ el/ about-un-greek/ 28) [26] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ eg. html) [27] Shura Council elections to kick off Tuesday (http:/ / www. almasryalyoum. com/ en/ news/ shura-council-elections-kick-tuesday), 31-5-2010. [28] Ταξιδιωτικές πληροφορίες (http:/ / travel. state. gov/ travel/ cis_pa_tw/ cis/ cis_1108. html)

bjn:Mesir

Αζερμπαϊτζάν Αζερμπαϊτζάν

Σημαία του Αζερμπαϊτζάν Εθνόσημο του Αζερμπαϊτζάν Εθνικός ύμνος: Azərbaycan Respublikasının Dövlət Himni (Πορεία του Αζερμπαϊτζάν)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Μπακού 2.100.000 κατοίκους [1] 40°22′47″N 49°53′28″E40.379571, 49.891233 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αζέρικα

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος Ιλχάμ Αλίγιεφ Πρωθυπουργός Αρτούρ Ρασιζάντε Ανεξαρτησία - Κηρύχθηκε - Αναγνωρίστηκε - Ισχύον Σύνταγμα

από Σοβιετική Ένωση 30 Αυγούστου 1991 18 Οκτωβρίου 1991 12 Νοεμβρίου 1995

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

86.600α km2 (113η) 1,6% 2.013 χμ.

Αζερμπαϊτζάν

9 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1999 • Πυκνότητα

9,047,000[3] (92η) 7,953,438[] 95 κατ./km² (103η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

81,730 δισ. $[4] (72η) 9.352 $[4] (82η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

42,505 δισ. $[4] (75η) 4.864 $[4] (82η)

ΔΑΑ (2007)

0,787 (86η) – μεσαίος

Νόμισμα

Μανάτ (AZN)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

(UTC +4) (UTC +5)

Internet TLD

.az

Κωδικός κλήσης

+994

Περιλαμβάνονται το Ναχιτσεβάν και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Το Αζερμπαϊτζάν είναι μια χώρα στην περιοχή του Καυκάσου με έκταση 86.600 km² και πληθυσμό 9.000.000 (εκτίμηση 2010)[] [] . Πρωτεύουσα είναι το Μπακού. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Ιλχάμ Αλίγιεφ και Πρωθυπουργός ο Αρτούρ Ρασιζάντε. Επίσημη γλώσσα της χώρας είναι η αζερική ή αζερμπαϊτζανική (μια τουρκική γλώσσα).

Ετυμολογία Η ονομασία του Αζερμπαϊτζάν προέρχεται από τον Ατροπάτη, Πέρση σατράπη της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, ο οποίος αργότερα έγινε σατράπης της Μηδείας από τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Η αρχική ετυμολογία του ονόματος εικάζεται ότι προέρχεται από την αρχαία περσική θρησκεία του ζωροαστρισμού, καθώς στον ύμνο του άγγελου φύλακα αναφέρεται η φράση "âterepâtahe ashaonô fravashîm ýazamaide", η οποία μεταφράζεται ως "λατρεία του αγίου Ατάρε-πατά". Ο Ατροπάτης κυβέρνησε την περιοχή της Ατροπατάνης (το σημερινό ιρανικό Αζερμπαϊτζάν), ενώ το όνομα του σατράπη είναι ελληνική απόδοση παλαιότερου αρχαιοπερσικού ονόματος που είχε τη σημασία "ο προστατευμένος από την ιερή φλόγα". Το ελληνικό όνομα Ατροπάτης αναφέρεται στον Διόδωρο τον Σικελό και τον Στράβωνα, ενώ μεταφράζεται στα σύχρονα περσικά ως "ο φύλακας της φωτιάς".

Ιστορία Αρχαιότητα Τα πρώτα ευρήματα ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή του σημερινού Αζερμπαϊτζάν χρονολογούνται στην ύστερη λίθινη περίοδο και συνδέονται με τον πολιτισμό των Γκουρουτσάι των σπηλαίων Αζίκ, όπου και η χωροθέτησηΒικιπαίδεια:Εγχειρίδιο μορφής Σκύθες[ασαφές] κυριάρχησαν μεταξύ 900 και 700 π.Χ. παραχωρώντας στη συνέχεια τη θέση τους στους Αχαιμενίδες.

Αζερμπαϊτζάν

Μεσαίωνας Το 252 μ.Χ., η αυτοκρατορία των Σασανιδών μετέτρεψε το Αζερμπαϊτζάν σε υποτελή επικράτειά της, ενώ ο βασιλιάς Ουρναίρ υιοθέτησε επίσημα τον χριστιανισμό ως κρατική θρησκεία τον 4ο αιώνα. Παρά τις συνεχείς επιδρομές και κατακτήσεις, τόσο των Βυζαντινών όσο και των Σασανιδών, η Καυκάσια Αλβανία παρέμεινε ανεξάρτητη οντότητα στην περιοχή μέχρι τον 9ο αιώνα. Το ισλαμικό χαλιφάτο των Ομμεϋαδών απώθησε τόσο τους Σασανίδες όσο και τους Βυζαντινούς από την περιοχή και τελικά μετέτρεψε την Καυκάσια Αλβανία σε υποτελές του κράτος, μετά την καταστολή της χριστιανικής αντίστασης του πρίγκηπα Τζαβανσίρ το 667. Το κενό εξουσίας που άφησε πίσω της η παρακμή του χαλιφάτου των Αββασιδών έδωσε χώρο σε πλήθος τοπικών δυναστειών όπως οι Σαλαρίδες, οι Σαχίδες, οι Σανταδίδες, οι Ραουαδίδες και οι Μπουίδες. Στις αρχές του 11ου αιώνα, η περιοχή σταδιακά κατακλύστηκε από κύματα τουρκομανικών φυλών από την κεντρική Ασία, οι οποίες καθιέρωσαν με τη σειρά τους δικές τους δυναστείες με πρώτη αυτή των Γαζναβιδών περί το 1030. Οι παλαιοί ιρανόφωνοι πληθυσμοί απομονώθηκαν σε ορισμένες ορεινές περιοχές, ενώ σήμερα το σύνολο σχεδόν του τουρκόφωνου πληθυσμού έχει καθιερωθεί ως Αζέροι. Ο εκτουρκισμός των Αζέρων ολοκληρώθηκε στα τέλη του 17ου αιώνα. Σε τοπικό επίπεδο και με την επακόλουθη εξουσία των Σελτζούκων Τούρκων, η διακυβέρνηση είχε ανατεθεί σε τοπικούς ηγεμόνες, υποτελείς του σουλτάνου. Η επόμενη βραχύβια ηγεμονία στην περιοχή ήταν το κράτος των Τζαλαγιριδών, το οποίο σύντομα κατακτήθηκε από τον Ταμερλάνο. Η τοπική δυναστεία των Σιρβανσάχ αποτέλεσε υποτελές κράτος της αυτοκρατορίας του Ταμερλάνου και τον υποστήριξη στον πόλεμο κατά του ηγεμόνα της Χρυσής Ορδής, Τοκχταμίς. Μετά το θάνατο του Ταμερλάνου, στην ευρύτερη περιοχή αναδύθηκαν δυο ανεξάρτητες και ανταγωνιστικές ομοσπονδίες τουρκομανικών φυλών, οι Μαυροπροβατάδες (Καρά Κογιουνλού) και οι Ασπροπροβατάδες (Ακ Κογιουνλού). Οι Σιρβανσάχ επέστρεψαν διατηρώντας ένα υψηλό βαθμό αυτονομίας ως τοπικοί ηγεμόνες, ενώ καθαιρέθηκαν από τους Σαφαβίδες του Ιράν, την τελευταία δυναστεία Σιιτών μουσουλμάνων που αντιστέκονταν στην σουνιτική Οθωμανική αυτοκρατορία, η οποία και τελικά κυριάρχησε στην περιοχή.

Σύγχρονη ιστορία Το 1828 το βόρειο τμήμα του παραχωρήθηκε στην Ρωσία και το 1918 ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη δημοκρατία. Το Αζερμπαϊτζάν απέκτησε πολιτική οντότητα το 1920 (28 Απριλίου) ενώ έγινε ομόσπονδη δημοκρατία της Σοβιετικής ένωσης το 1936. Ανακηρύχθηκε κράτος κυρίαρχο το 1989 και ανεξάρτητο στις 30 Αυγούστου 1991 Στο Αζερμπαϊτζάν στα τέλη της δεκαετίας του 1980 εξεράγη μία από τις μεγαλύτερες εθνικιστικές αναταραχές που έλαβαν χώρα στην πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. Τον Φεβρουάριο του 1988, η αυτόνομη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ όπου υπήρχε έντονο το αρμενικό στοιχείο, αποφάσισε την προσχώρηση της στην Αρμενία. Ακολούθησε η αντίδραση της Μόσχας που απέρριψε κατηγορηματικά την προοπτική αυτής της ένωσης. Αποτέλεσμα ήταν να εκδηλωθούν αιματηρές διαδηλώσεις στο Σουμκαγίτ του Αζερμπαϊτζάν που στοίχισαν την ζωή σε 32 άτομα. Στην Αρμενία οργανώθηκαν μεγάλες απεργίες και, παρότι η κυβέρνηση της Ε.Σ.Σ.Δ έκανε κάποιες παραχωρήσεις στους Αρμένιους της περιοχής, αυτές δεν κρίθηκαν ικανοποιητικές. Επίσης δημιουργήθηκε μεγάλη δυσαρέσκεια των Αζέρων όταν η περιοχή περιήλθε στην δικαιοδοσία της κυβέρνησης της Μόσχας σε μια προσπάθεια επίλυσης της κρίσης. Η δυσαρέσκεια αυτή οδήγησε στην διεκδίκηση της ανεξαρτησίας του Αζερμπαϊτζάν και ο Σοβιετικός στρατός επενέβη στο Μπακού, τον Ιανουάριο του 1990. Μετά την διάλυση της Σοβιετικής ένωσης το Αζερμπαϊτζάν έγινε ανεξάρτητη δημοκρατία με πρόεδρο το πρώην ισχυρό ηγετικό στέλεχος του ΚΚ Αγιάζ Μουταλίμποφ και προσχώρησε στην Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών. Ο πόλεμος μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων συνεχίσθηκε στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ με νικητές τους Αρμενίους και ο Μουταλίμποφ κατηγορήθηκε ως υπαίτιος με αποτέλεσμα να τον διαδεχθεί ο Γιαγκούμπ Μαμέντοφ πρώην Κομμουνιστής που διώχθηκε όταν οι Αρμένιοι κατέλαβαν την σημαντική πολιτισμική για το Αζερμπαϊτζάν πόλη Σουσά. Επανήλθε για λίγο ο Μουταλίμποφ αλλά μετά από μεγάλες διαδηλώσεις εκδιώχθηκε. Τον Ιούνιο

Αζερμπαϊτζάν του 1992 ανέλαβε προσωρινός πρόεδρος ο Ισα Γκαμπάροφ στέλεχος του λαϊκού μετώπου. Στις εκλογές που ακολούθησαν εξελέγη ο ηγέτης του λαϊκού μετώπου Αμπουλφέζ Ελτσιμπέι. Η απειρία των στελεχών του , η διαφθορά ορισμένων από αυτούς , η αποτυχία της αντιμετώπισης των προβλημάτων του λαού και οι στρατιωτικές επιτυχίες των Αρμενίων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ καθώς και η στάση των στρατιωτικών υπό τον στρατηγό Χουσεΐνοφ οδήγησαν τον Ελτσιμπέι σε φυγή. Ο πρόεδρος της βουλής της περιοχής του Ναχιτσεβάν Χεϊντάρ Αλίγιεφ έγινε προσωρινός πρόεδρος της δημοκρατίας και αργότερα με δημοψήφισμα εξελέγη παίρνοντας το 99% των ψήφων ο δε Χουσεΐνοφ χρίστηκε πρωθυπουργός. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εξέδωσε ψήφισμα καλώντας τους Αρμένιους να αποχωρήσουν από τα εδάφη που είχαν καταλάβει ενώ άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για αποστρατιωτικοποίηση της περιοχής. Ο Αλίγιεφ άρχισε συνομιλίες με τους Αρμένιους του Ναγκόρνο Καραμπάχ και κατέληξε σε συμφωνία για κατάπαυση του πυρός στα τέλη Ιουλίου 1993. Όμως τον Αύγουστο γίνεται νέα επίθεση των Αρμενίων στο νότο και το Ιράν έστειλε στρατό για να παρεμποδίσει την είσοδο των χιλιάδων προσφύγων στα εδάφη του. Ο πρόεδρος της βουλής του Ναγκόρνο Καραμπάχ δέχθηκε την αποχώρηση των στρατευμάτων απο τις περιοχές του Αζερμπαϊτζάν με τον όρο την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της περιοχής του.΄ Η όλη κατάσταση αυτή και η πολιτική αστάθεια έφερε τεράστια οικονομικά προβλήματα στο Αζερμπαϊτζάν και ο Αλίγιεφ προσπάθησε την προσέγγιση της χώρας με την Ρωσία και το Ιράν σε θέματα πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας. Τον Οκτώβριο του 1994 υποστηρικτές του πρωθυπουργού Χουσεΐνοφ προσπάθησαν να καταλάβουν την εξουσία καθώς και το Μάρτιο του 1995 μία ομάδα των δυνάμεων ασφαλείας. Και οι δύο απόπειρες απέτυχαν, ο Χουσεΐνοφ διέφυγε στην Ρωσία ενώ ανώτατοι στρατιωτικοί και μέλη της αντιπολίτευσης καταδικάστηκαν. Τον Νοέμβριο του 1995 μετά από απαγόρευση καθόδου στις εκλογές των Κομμουνιστών και Ισλαμιστών ο Χεϊντάρ Αλίγιεφ κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία την εξουσία. Η κατάσταση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι ακόμη και σήμερα συγκεχυμένη, η περιοχή είναι αυτόνομη δεν αναγνωρίζεται ως κράτος και έχει δικό της πρόεδρο. Ο Χεϊντάρ Αλίγιεφ κέρδισε και τις εκλογές του 1998 και μετά από προβλήματα υγείας παρέδωσε την εξουσία στον γιο του Ιλχάμ το 2003.

Πολιτικά Η χώρα είναι Προεδρική Δημοκρατία. Το 2009, έπειτα από δημοψήφισμα καταργήθηκε το όριο στις θητείες στο ύπατο αξίωμα της χώρας.Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.Το Σύνταγμα υιοθετήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1995 και τροποποιήθηκε με δημοψήφισμα στις 24 Αυγούστου του 2002.

Συνταγματικό δημοψήφισμα 2009 Στις 18 Μαρτίου του 2009 διεξήχθη δημοψήφισμα για αλλαγή του Συντάγματος. Η κυριότερη πρόταση ήταν να καταργηθεί το όριο στη θητεία του προέδρου της χώρας.[5] Το μέτρο εγκρίθηκε από το 92% των Αζέρων που ψήφισαν παρά το κάλεσμα της αντιπολίτευσης να μην προσέλθουν στις κάλπες.[6]

Αζερμπαϊτζάν

Προεδρικές εκλογές 2008 Οι πιο πρόσφατες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 15 Οκτωβρίου του 2008. Την ψηφοφορία παρακολούθησαν περίπου 400 διεθνείς παρατηρητές από τον ΟΑΣΕ.[7] Ο Ιλχάμ Αλίγιεφ επανεξελέγη με 88,73% των ψήφων.Οι προεδρικές εκλογές αποτέλεσαν μία "σημαντική πρόοδο", αλλά δεν ανταποκρίθηκαν σε όλες τις δεσμεύσεις, όπως ανακοίνωσαν οι Ευρωπαίοι παρατηρητές.[8]

Αποτελέσματα [9]

Πρόεδρος, 15 Οκτωβρίου 2008 Κόμμα

Υποψήφιος

Ψήφοι

Νέο Αζερμπαϊτζάν

Ιλχάμ Αλίγιεφ (εν ενεργεία)

Ελπίδα για το Αζερμπαϊτζάν

Ιγκμπάλ Αγκαζάντε

Μεγάλη Δημιουργία

Ποσοστό

3.230.340

88,73%

104.163

2,86%

Φαζίλ Μουσταφάγιεφ

89.953

2,47%

Λαϊκό Μέτωπο Ολόκληρου του Αζερμπαϊτζάν

Γκουντράντ Χασανγκουλίγιεφ

82.981

2,28%

Ανεξάρτητος

Γκουλαμχουσέιν Αλιμπαϊλί

81.110

2,23%

Φιλελεύθεροι-Δημοκράτες

Φουάντ Αλίγιεφ

28.402

0,78%

Σύγχρονη Ισότητα

Χαφίζ Χατζίγιεφ

23.753

0,65%

Σύνολο 3.640.702

100,00%

Άκυρα ή λευκά ψηφοδέλτια

Συμμετοχή

75,64%

Βουλευτικές εκλογές 2010 Οι πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 7 Νοεμβρίου 2010. Η αντιπολίτευση ισχυρίστηκε ότι έγιναν παρατυπίες κατά την διεξαγωγή των εκλογών.[10] Το κυβερνών Νέο Κόμμα του Αζερμπαϊτζάν του προέδρου Ιλχάμ Αλίεφ κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών, με 73 έδρες επί συνόλου 125 στο Κοινοβούλιο.[11] Κόμματα

Ψήφοι

Νέο Κόμμα του Αζερμπαϊτζάν (Yeni Azərbaycan Partiyası)

Ποσοστό Έδρες

1.104.528

45,8

Κόμμα Πολιτικής Αλληλεγγύης (Vətəndaş Həmrəyliyi Partiyası)

37.994

1,6

Μητέρα Γη (Ana Vətən Partiyası)

32.935

1,4

Κόμμα της Ισότητας (Müsavat Partiyası)

42.551

1,8

—

Κόμμα Λαϊκό Μέτωπο του Αζερμπαϊτζάν (Azərbaycan Xalq Cəbhəsi Partiyası)

31.068

1,3

—

ανεξάρτητοι, υποψήφιοι που δεν δείχνουν την κομματική τους ταυτότητα, λοιποί υποψήφιοι

1.160.053

48.2

Σύνολο (συμμετοχή 50,1%)

2.409.129 100,0

125

Πηγή: Adam Carr's Election Archive

[12]

Αζερμπαϊτζάν

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 66,66 χρόνια (62,53 χρόνια οι άνδρες και 71,34 οι γυναίκες).

Μεταφορές Κύριο λιμάνι είναι η πρωτεύουσα Μπακού. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.Η χώρα διαθέτει αεροδρόμια με κυριότερο αυτό του Μπακού.

Διεθνείς σχέσεις Στο Αζερμπαϊτζάν υπάρχουν πρεσβείες και προξενεία από χώρες που εκπροσωπούνται άμεσα σε αυτήν. •

Λευκορωσία •

Κουβέιτ

•

Βέλγιο

•

Λεττονία

•

Βραζιλία

•

Λιβύη

•

Βουλγαρία

•

Λιθουανία

•

Κίνα

•

Μολδαβία

•

Αίγυπτος

•

Νορβηγία

•

Γαλλία

•

Πακιστάν

•

Γεωργία

•

Πολωνία

•

Γερμανία

•

Ρουμανία

•

Ελλάδα

•

Ρωσία

•

Ουγγαρία

•

Σαουδική Αραβία

•

Ινδία

•

Ελβετία

•

Ιράν

•

Τατζικιστάν

•

Ιράκ

•

Τουρκμενιστάν

•

Ισραήλ

•

Τουρκία

•

Ιταλία

•

Ουκρανία

•

Ιαπωνία

•

Ηνωμένο Βασίλειο

•

Καζακστάν

•

ΗΠΑ

•

Νότια Κορέα •

Ουζμπεκιστάν

Παραπομπές [1] Баку (http:/ / web. archive. org/ web/ 20071212093910/ http:/ / www. baku-online. com/ ru/ baku. htm) (ανακτήθηκε 15-07-2007 ) [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%B6%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BD& params=40. 379571_N_49. 891233_E_type:isle_source:dewiki [3] Население Азербайджана достигло 9 млн. 47 тыс. человек (http:/ / 1news. az/ society/ 20100708020139241. html). News.Az (2010) (ανακτήθηκε 2010-07-15 ) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=912& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] "Azerbaijani Parliament Approves Referendum On Presidential Term Limit" (http:/ / www. rferl. org/ content/ Azerbaijani_Parliament_Approves_Referendum_On_Presidential_Term_Limit/ 1364057. html), Radio Free Europe/Radio Liberty, 26 Δεκεμβρίου 2008. [6] "Azeris end president's term limit" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ europe/ 7949327. stm), BBC News, 18 Μαρτίου 2009. [7] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_15/ 10/ 2008_252245),Ξεκίνησαν οι προεδρικές εκλογές στο Αζερμπαϊτζάν , 15 Οκτωβρίου 2008. [8] Έθνος (http:/ / www. ethnos. gr/ article. asp?catid=11381& subid=2& tag=8470& pubid=1730572#), Φωνές "εν τη ερήμω" στο Αζερμπαϊτζάν, 16 Οκτωβρίου 2008.

Αζερμπαϊτζάν [9] "Seçkilər" İnformasiya Mərkəzi (http:/ / www. infocenter. gov. az/ v3/ index. php) (στα αζερικά). "Election" Information Center (ανακτήθηκε 16-10-2008 ) [10] http:/ / english. aljazeera. net/ video/ asia/ 2010/ 11/ 201011875513920574. html [11] http:/ / www. presstv. ir/ detail/ 150073. html [12] http:/ / psephos. adam-carr. net/ countries/ a/ azerbaijan/ azerbaijan2010. txt

gag:Azerbaycan

Ανατολικό Τιμόρ Ανατολικό Τιμόρ Συντεταγμένες: 8°58′00″S 125°45′00″E-8.9667, 125.75 [1]

Σημαία του Ανατολικού Τιμόρ Εθνόσημο του Ανατολικού Τιμόρ Εθνικό σύνθημα: '"Unidade, Acção, Progresso"(στα πορτογαλικά) ("Ενότητα, Δράση, Πρόοδος") Εθνικός ύμνος: 'Pátria (Πατρίδα)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ντίλι 8°35′S 125°36′E-8.583, 125.6 [2]

Επίσημες γλώσσες

Τετούμ, Πορτογαλικά1

Πολίτευμα

Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Πρόεδρος Ζοζέ Ράμος Ορτά Πρωθυπουργός Ζανάνα Γκουσμάο

Ανεξαρτησία Από την Πορτογαλία Από την Ινδονησία Ισχύον Σύνταγμα

28 Νοεμβρίου 1975 20 Μαΐου 2002 22 Μαρτίου 2002

Έκταση • Σύνολο • % Νερό

15.007 km2 (158η) αμελητέο

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

1.131.612[3] (152η) 75,41 κατ./km² (123η)

Ανατολικό Τιμόρ

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

2,745 δισ. $[4] (160η) 2.526 $[4] (135η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

0,599 δισ. $[4] (172η) 551 $[4] (158η)

ΔΑΑ (2007)

0,489 (162η) – χαμηλός

Νόμισμα

Δολάριο ΗΠΑ2 (USD)

Ζώνη ώρας

(UTC +9)

Internet TLD

.tl3

Κωδικός κλήσης

+670

Επιπλέον τα Ινδονησιακά και τα Αγγλικά αναγνωρίζονται από το Σύνταγμα της χώρας ως γλώσσες εργασίας. 2 Το Ανατολικό Τιμόρ εκδίδει κέρματα σεντάβος, τα οποία χρησιμοποιούνται μαζί με τα αμερικάνικα σεντ. 3 Παλιότερα το .tp, το οποίο σταδιακά αποσύρεται. Το Ανατολικό Τιμόρ (επίσης γνωστό ως Τιμόρ-Λέστε, επίσημη ονομασία: Λαϊκή Δημοκρατία του Ανατολικού Τιμόρ) είναι μια χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας που καταλαμβάνει το ανατολικό τμήμα του νησιού Τιμόρ. Το δυτικό τμήμα του νησιού ανήκει στην Ινδονησία. Έχει συνολική έκταση 15.007 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 1.131.612 κατοίκους (152η στον κόσμο). Σημειώνεται ότι άλλες εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2009 υπολογίζουν τον συνολικό πληθυσμό ως πολύ μικρότερο (800.000).[3] Πορτογαλική αποικία από τον 16ο αιώνα, όταν η Πορτογαλία παραχώρησε ανεξαρτησία το 1975, στο Τιμόρ εισέβαλε η Ινδονησία. Η χώρα παρέμεινε υπό ινδονησιακή κατοχή ως το 1999 και έγινε πλήρως ανεξάρτητη το 2002.

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας είναι 1.131.612 (εκτίμηση 2009). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 2,027% (εκτίμηση 2009). Ρυθμός γεννήσεων 26,25 γεννήσεις/1000 πληθυσμού (εκτ. 2009) και θανάτου 6,02 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008). Όσον αφορά τη θρησκεία μετά την ανεξαρτησία το 2002 το Ανατολικό Τιμόρ έγινε η δεύτερη, μετά τις Φιλιππίνες, Ρωμαιοκαθολική χώρα της Ασίας με τον πληθυσμό της να ακολουθεί το δόγμα αυτό σε ποσοστό 90%. Το 5% του πληθυσμού ακολουθεί το Ισλάμ ενώ υπάρχουν ομάδες Προτεσταντών, Ινδουιστών κ.α. Επίσημες γλώσσες της χώρας είναι η Πορτογαλική και η Τετούμ με πολλές διαλέκτους ανά τη χώρα. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 67,27 χρόνια (64,92 χρόνια οι άνδρες και 69,75 οι γυναίκες).[3]

Δημόσιες αργίες Ημερομηνίες 1 Ιανουαρίου: Πρωτοχρονιά κινητή εορτή: Eid ul-Adha Μάρτιος-Απρίλιος: Μεγάλη Παρασκευή Πρωτομαγιά 20 Μάη: Ημέρα της Ανεξαρτησίας και αναγνώριση της κυβέρνησης από τον Ο.Η.Ε. Μάιος-Ιούνιος: Πεντηκοστή-Αγίου Πνεύματος 1 Νοεμβρίου: Ημέρα των Αγίων Πάντων 2 Νοεμβρίου: Ημέρα των ψυχών

Ανατολικό Τιμόρ

28 Νοεμβρίου: Δήλωση της Ανεξαρτησίας κινητή εορτή: Eid ul-Fitr 7 Δεκεμβρίου: Εορτή των ηρώων 25 Δεκεμβρίου: Χριστούγεννα

Οικονομία Το ΑΕΠ της χώρας είναι 0,599 δις $ δολάρια ΗΠΑ (σε ονομαστικές τιμές, εκτίμηση 2009[4] , 170η στον κόσμο). Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ είναι 1,00% (εκτίμηση 2004). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 551 $. Το Ανατολικό Τιμόρ χρησιμοποιεί το δολάριο ΗΠΑ και από το 2003 εκδίδει τα δικά του κέρματα τα οποία έχουν την ίδια αξία με τα αμερικάνικα σεντ.

Διακυβέρνηση

Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1861-2010)

Πρόεδρος της χώρας είναι ο Ζοζέ Ράμος Ορτά από τις 20 Μαΐου του 2007 και Πρωθυπουργός, από το 2007, ο Ζανάνα Γκουσμάο. Στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, το 2007, στο δεύτερο γύρο στις 9 Μαΐου, νικητής αναδείχθηκε ο Ζοζέ Ράμος Ορτά με 69% των ψήφων έναντι 31% για τον αντίπαλό του, Φρανσίσκο Γκουτέρες, από το κυβερνών κόμμα. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 17 ετών και άνω.[3] .

Για περισσότερα, βλέπε Πολιτικά του Ανατολικού Τιμόρ

Πρόσφατη Ιστορία 2008 Στις 11 Φεβρουαρίου του 2008 εκδηλώθηκε αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Ζοζέ Ράμος Ορτά στο Προεδρικό Μέγαρο[5] ,με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο στήθος και στην κοιλιακή χώρα. Λίγο αργότερα απέτυχε απόπειρα δολοφονίας και του Πρωθυπουργού Ζανάνα Γκουσμάο, ο οποίος δεν έπαθε το παραμικρό. Η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης , επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας για 48 ώρες και οι αρχές έκαναν λόγο για "αποτυχημένο πραξικόπημα". Προσωρινός Πρόεδρος ανέλαβε ο Βισέντε ντα Σίλβα Γκουτέρες, αντιπρόεδρος της χώρας. Στις 13 Φεβρουαρίου τον διαδέχθηκε ο Φερνάντο ντε Αραούτζο. Παράλληλα, οι διεθνείς αντιδράσεις στις επιθέσεις ήταν η έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως και η ενίσχυση των στρατιωτικών δυνάμεων της Αυστραλίας στο Τιμόρ.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Σημειώσεις και παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%A4%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%81& params=-8. 9667_N_125. 75_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%A4%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%81& params=8_35_S_125_36_E_type:city [3] Timor-Leste (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ tt. html) CIA World Factbook

Ανατολικό Τιμόρ [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=537& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=872221& lngDtrID=253), 'Σε κρίσιμη κατάσταση ο πρόεδρος του Ανατολικού Τιμόρ έπειτα από απόπειρα δολοφονίας, 11 Φεβρουαρίου 2008.

Βιβλιογραφία • Noam Chomsky, Edward S.Herman, 1979, The Political Economy of Human Rights (2 τόμοι), Boston: South End Press, Montreal: Black Rose Books • Jill Jolliffe, 1978, East Timor:Nationalism and Colonialism (Ανατολικό Τιμόρ:Εθνικισμός και Αποικιοκρατία), University of Queensland Press, Αυστραλία bjn:Timor Lorosa'é

Αρμενία Αρμενία

Σημαία της Αρμενίας Εθνόσημο της Αρμενίας Εθνικός ύμνος: Mer Hayrenik Η πατρίδα μας

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Γιερεβάν 1.107.800 40°16′N 44°34′E40.267, 44.567 [1]

Επίσημες γλώσσες

Αρμενικά

Πολίτευμα

Κοινοβουλευτική δημοκρατία

Πρόεδρος Σερζ Σαρκισιάν Πρωθυπουργός Τιγκράν Σαρκισιάν Ανεξαρτησία • Κηρύχθηκε • Αναγνωρίστηκε • Επικυρώθηκε • Ισχύον Σύνταγμα

23 Αυγούστου 1991 21 Σεπτεμβρίου 1991 25 Δεκεμβρίου 1991 5 Ιουλίου 1991

Αρμενία

20 Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

29.800 km2 (141η) 4,71% 1.254 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2001 • Πυκνότητα

2.967.004[2] (133η) 3.002.594[3] 99,7 κατ./km² (99η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

16,057 δισ. $[4] (126η) 4.916 $[4] (109η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

8,683 δισ. $[4] (126η) 2.658 $[4] (108η)

ΔΑΑ (2007)

0,798 (84η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ντραμ (AMD)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

UTC (UTC +4) (UTC +5)

Internet TLD

.am

Κωδικός κλήσης

+374

Η Αρμενία (Αρμενικά: Հայաստան - Χαγιαστάν), επίσημα Δημοκρατία της Αρμενίας, είναι μια χώρα της Ευρασίας ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία Θάλασσα στο Νότιο Καύκασο. Συνορεύει στα δυτικά με την Τουρκία, στα βόρεια με τη Γεωργία, ανατολικά με το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν στα νότια. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι ανάμεσα στην Ανατολική Ευρώπη και τη Δυτική Ασία, ενώ είχε και έχει εκτεταμένους κοινωνικοπολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς με την Ευρώπη.[5] Πρώην Σοβιετική Δημοκρατία και τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης, η Αρμενία είναι σήμερα μια πολυκομματική δημοκρατία, με αρχαία και ιστορική πολιτιστική κληρονομιά. Το Βασίλειο της Αρμενίας ήταν το πρώτο κράτος που υιοθέτησε το Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία στις αρχές του 4ου αιώνα (η παράδοση αναφέρει ως ημερομηνία το έτος 301).[6] Η σύγχρονη Δημοκρατία της Αρμενίας είναι κατά το σύνταγμά της κοσμικό κράτος, αν και η χριστιανική πίστη παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία και την αυτοσυνείδηση του αρμενικού λαού. Η Αρμενία είναι μέλος σε πάνω από 40 διεθνείς οργανισμούς, μεταξύ άλλων στα Ηνωμένα Έθνη, το Συμβούλιο της Ευρώπης, την Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης, την Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και τον Οργανισμό για την Οικονομική Συνεργασία στη Μαύρη Θάλασσα. Συμμετέχει επίσης στο πρόγραμμα του ΝΑΤΟ "Συνεργασία για την ειρήνη" (PfP) και στον Οργανισμό Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας. Είναι επίσης μέλος-παρατηρητής στην Ευρασιατική Οικονομική Κοινότητα και το Κίνημα των Αδεσμεύτων. Η χώρα, εξαιτίας της στρατηγικής της θέσης, βρίσκεται ανάμεσα στις σφαίρες επιρροής της Ρωσίας και της Δύσης.

Ετυμολογία του ονόματος Το όνομα της χώρας στην Αρμενική γλώσσα είναι Χάικ. Κατά το Μεσαίωνα, το όνομα αυτό επεκτάθηκε σε Χαγιαστάν με την προσθήκη της ιρανικής κατάληξης -σταν (που σημαίνει χώρα, τόπος). Το όνομα κατά την παράδοση προέρχεται από τον Χάικ, μυθικό γενάρχη των Αρμενίων και δισέγγονο του Νώε, που σύμφωνα με τον Μωυσή της Κορέν νίκησε τον Βαβυλώνιο βασιλιά Μπελ το 2492 π.Χ. και εγκαταστάθηκε μαζί με το λαό του στην περιοχή του όρους Αραράτ.[7] Δεν υπάρχει επιβεβαιωμένη περεταίρω εξήγηση του ονόματος.

Αρμενία

Το εξώνυμο Αρμενία απαντάται για πρώτη φορά το 515 π.Χ. στην επιγραφή του Μπεχιστούν στην παλαιά περσική ως Αρμίνα. Στα ελληνικά το όνομα Αρμενία απαντάται περίπου την ίδια εποχή, με πιθανή προέλευση ένα απόσπασμα που αποδίδεται στον Εκαταίο τον Μιλήσιο από τα 476 π.Χ.[8] Ο Ηρόδοτος στα 440 π.Χ. έγραφε "Ἀρμένιοι δὲ κατά περ Φρύγες ἐσεσάχατο, ἐόντες Φρυγῶν ἄποικοι" δηλαδή "οι Αρμένιοι ήταν εξοπλισμένοι σαν τους Φρύγες, αφού ήταν άποικοι των Φρυγών" (7.73). Μερικές δεκαετίες αργότερα ο Ξενοφώντας, στην περιγραφή της εκστρατείας του κατά των Περσών, περιγράφει με αρκετή λεπτομέρεια τη ζωή των Αρμένιων χωρικών και τη φιλοξενία τους. Αναφέρει ότι μιλούσαν μια γλώσσα που στα δικά του αυτιά έμοιαζε με τη γλώσσα των Περσών.[9]

Ιστορία Αρχαιότητα Η Αρμενία απλώνεται στα υψίπεδα που περιβάλλουν το Αραράτ, πάνω στο οποίο, σύμφωνα με την ιουδαϊκή και χριστιανική πίστη, προσάραξε η κιβωτός του Νώε μετά τον κατακλυσμό (Γένεση 8:4). Κατά την εποχή του Χαλκού πολλά κράτη άκμασαν στην περιοχή της σημερινής Αρμενίας, ανάμεσα στα οποία η αυτοκρατορία των Χετταίων, το Μιτανί (νοτιοδυτική ιστορική Αρμενία) και τα βασίλεια των Ουραρτού (1000-600 π.Χ.) και Χαγιάζα-Άσι (1500-1200 π.Χ.). Κατόπιν, οι Ναϊρί (12ος-90ς π.Χ. αι.) και το Βασίλειο του Ουραρτού (1000-600 π.Χ.) κυριάρχησαν διαδοχικά στα αρμενικά υψίπεδα. Καθένας από αυτούς τους λαούς και τα βασίλεια συντέλεσαν στην εθνογένεση του αρμενικού λαού.[10] [11] [12] [13] Το Γιερεβάν, πρωτεύουσα της σύγχρονης Αρμενίας, ιδρύθηκε το 782 π.Χ. από τον βασιλιά των Ουραρτού Αργκίσθι Α'.

Το Βασίλειο της Αρμενίας στη μέγιστη ακμή του κατά τη βασιλεία του Τιγράνη του Μέγα.

Γύρω στο 600 π.Χ. ιδρύθηκε το Βασίλειο της Αρμενίας από τη Δυναστεία των Οροντιδών. Το βασίλειο έφτασε στην ακμή του κατά το 95-66 π.Χ., την εποχή του Τιγράνη του Μέγα, και ήταν ένα από τα πιο ισχυρά βασίλεια της περιοχής. Το βασίλειο της Αρμενίας υπήρξε άλλοτε ανεξάρτητο και άλλοτε προτεκτοράτο ισχυρότερων αυτοκρατοριών. Η στρατηγική θέση της Αρμενίας, μεταξύ δυο ηπείρων, προκάλεσε την εισβολή πολλών λαών ανά τους αιώνες, όπως οι Ασσύριοι, οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Άραβες, οι Μογγόλοι, οι Πέρσες, οι Οθωμανοί και οι Ρώσοι.

Στις αρχές του 4ου αιώνα η Αρμενία έγινε το πρώτο κράτος στην ιστορία που υιοθέτησε το Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία,[14] [15] ενώ χριστιανικές κοινότητες είχαν κάνει την εμφάνισή τους ήδη από το 40 μ.Χ. Υπήρχαν επίσης και παγανιστικές κοινότητες, όμως προσηλυτίστηκαν στο χριστιανισμό από τους πολυάριθμους ιεραπόστολους που έδρασαν στην Αρμενία. Ο Τιριδάτης Γ' έγινε ο πρώτος μονάρχης που εκχριστιάνισε επίσημα τους υπηκόους του, δέκα χρόνια πριν την παύση των διώξεων από το Γαλέριο και τριάντα χρόνια πριν βαπτισθεί ο Μέγας Κωνσταντίνος. Μετά την κατάρρευση του Βασιλείου της Αρμενίας στα 428, το μεγαλύτερο μέρος του ενσωματώθηκε στην Περσική Αυτοκρατορία των Σασσανιδών. Μετά την αρμενική εξέγερση που κορυφώθηκε στη Μάχη του Βαρτανάντζ το 451, οι Χριστιανοί Αρμένιοι διατήρησαν τη θρησκευτική τους ελευθερία, ενώ στην περιοχή παραχωρήθηκε καθεστώς αυτονομίας. Ένα άλλο τμήμα του Βασιλείου ενσωματώθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και οργανώθηκε σε τέσσερα θέματα από τον Ιουστινιανό.

Αρμενία

Μεσαίωνας Μετά την κατάκτησή της από τους Άραβες η Αρμενία έγινε το Εμιράτο της Αρμενίας, μια αυτόνομη περιοχή μέσα στην Αραβική αυτοκρατορία, παίρνοντας πίσω και τα εδάφη που είχαν πριν αποτελέσει τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το Εμιράτο κυβερνούνταν από τον Πρίγκιπα της Αρμενίας, που αναγνωριζόταν από τον Χαλίφη και τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα. Ήταν τμήμα της διοικητικής υποδιαίρεσης Αμρινίγια που δημιουργήθηκε από τους Άραβες, που περιελάμβανε Η Αρμενία των Βαγρατιδών κατά το έτος 1000. και τμήματα της Γεωργίας και της Αλβανίας του Καυκάσου, και είχε ως πρωτεύουσα την αρμενική πόλη Ντβιν. Το πριγκηπάτο διατηρήθηκε μέχρι το 884, όταν και απέκτησε και πάλι την ανεξαρτησία του από την αποδυναμωμένη πλέον Αραβική Αυτοκρατορία. Το νέο βασίλειο κυβερνήθηκε από την Δυναστεία των Βαγρατιδών, και κράτησε έως το 1045. Με το πέρασμα του χρόνου, πολλά τμήματα της Βαγρατιδικής Αρμενίας διαχωρίστηκαν ως ανεξάρτητα βασίλεια και πριγκηπάτα, όπως το βασίλειο του Βασπουραχάν που κυβερνούνταν από τον Οίκο των Αρτσρούνι, που ωστόσο αναγνώριζαν την εξουσία των Βαγρατιδών βασιλέων. Το 1045, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατέκτησε τη Βαγραδιτική Αρμενία και σύντομα και τα υπόλοιπα αρμενικά κράτη. Η κατοχή από τους Βυζαντινούς ήταν σύντομη, καθώς το 1071 οι Σελτζούκοι Τούρκοι τους νίκησαν στη Μάχη του Ματζικέρτ κατακτώντας την Αρμενία και εγκαθιδρύοντας την Αυτοκρατορία των Σελτζούκων. Για να αποφύγει το θάνατο ή την υποτέλεια στα χέρια αυτών που δολοφόνησαν τον πρόγονό του Γκαγκίκ Β', βασιλιά της Ανί, πρωτεύουσας του βασιλείου των Βαγρατίδων, ο Ρουπέν Α', μαζί με μερικούς ακόμη Αρμένιους, κατέφυγε στα φαράγγια της οροσειράς του Ταύρου και από εκεί στην Ταρσό της Κιλικίας. Ο Βυζαντινός κυβερνήτης της πόλης τους φιλοξένησε. Λίγο αργότερα εκεί θα ιδρυόταν το Αρμενικό Βασίλειο της Κιλικίας. Η αυτοκρατορία των Σελτζούκων σύντομα άρχισε να καταρρέει. Στις αρχές του 12ου αιώνα, πρίγκηπες από των οίκο των Ζακαριδών εγκαθίδρυσαν ένα ημιαυτόνομο πριγκηπάτο στη βόρεια και ανατολική Αρμενία, που έμεινε γνωστό ως Ζακαριδική Αρμενία. Οι ευγενείς της οικογένειας των Ομπελιάν διακυβέρνησαν μαζί με τους Ζακαρίδες διάφορα τμήματα της χώρας.

Υπό ξένη κατοχή Κατά τη δεκαετία του 1230 οι Μογγόλοι Ιλκχάν κατέκτησαν το πριγκηπάτο και τον υπόλοιπη Αρμενία. Τις εισβολές των Μογγόλων σύντομα ακολούθησαν αυτές άλλων φυλών της Κεντρικής Ασίας, που συνεχίστηκαν έως και το 15ο αιώνα. Μετά από τόσες εισβολές, που καθεμιά τους έφερνε την καταστροφή στη χώρα, η Αρμενία αποδυναμώθηκε. Κατά το 16ο αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι Πέρσες Σαφαβίδες μοιράστηκαν την Αρμενία. Αργότερα, η Ρωσική Αυτοκρατορία ενσωμάτωσε την ανατολική Αρμενία (που αποτελούνταν από τα χανάτα του Γιερεβάν και του Καραμπάχ) το 1813 και 1828. Κάτω από την οθωμανική κυριαρχία, οι Αρμένιοι απολάμβαναν σχετικά μεγάλη αυτονομία στις περιοχές τους και ζούσαν σε σχετική αρμονία με τις άλλες εθνοτικές ομάδες της αυτοκρατορίας (συμπεριλαμβανομένων των κυρίαρχών τους Τούρκων). Παρόλα αυτά, σαν Χριστιανοί που ζούσαν σε ένα αυστηρά Μουσουλμανικό κοινωνικό σύστημα, οι Αρμένιοι υπήρξαν θύματα διακρίσεων. Όταν άρχισαν να διεκδικούν περισσότερα δικαιώματα, ο Σουλτάνος Αμπντουλχαμίτ Β' οργάνωσε σφαγές των Αρμενίων κατά το 1894-96, με τελικό απολογισμό 80-300.000 θύματα.

Αρμενία

Καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία άρχισε να καταρρέει, η Επανάσταση των Νεότουρκων το 1908 ανέτρεψε τον Αμπντουλχαμίτ. Οι Αρμένιοι ήλπισαν πως η Επιτροπή Ενότητας και Προόδου θα τους αποκαθιστούσε ως ισότιμους πολίτες. Το 1914 εξαγγέλθηκε ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων που αφορούσαν τους Αρμένιους και διορίστηκε ένας γενικός επιθεωρητής για τα θέματά τους.[16]

Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και η Γενοκτονία των Αρμενίων Κύριο άρθρο:Γενοκτονία των Αρμενίων Με το ξέσπασμα του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και την περιφερειακή διαμάχη μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας στον Καύκασο και την Περσία, η νέα κυβέρνηση άρχισε να βλέπει με καχυποψία τους Αρμένιους, επειδή στο Ρωσικό στρατό υπήρχε ένα τμήμα Αρμένιων εθελοντών. Στις 24 Απριλίου 1915 διάφοροι σημαίνοντες και διανοούμενοι Αρμένιοι διώχτηκαν από την Κωνσταντινούπολη. Στις 29 Μαΐου 1915 το Οθωμανικό Κοινοβούλιο πέρασε νόμο με τον οποίο διατασσόταν η μετακίνηση των αρμενικών πληθυσμών προς τη σημερινή Συρία, καθώς θεωρούνταν απειλή για την εθνική ασφάλεια. Κατά τη διάρκεια αυτής της μετακίνησης, πέθαναν ή δολοφονήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Αρμένιοι, στα γεγονότα που σήμερα περιγράφονται με τον όρο "Γενοκτονία των Αρμενίων". Τα γεγονότα αυτά θεωρούνται από τους Αρμένιους και από μεγάλο μέρος των Δυτικών ιστορικών ως γενοκτονία οργανωμένη από το τουρκικό κράτος. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας υποστηρίζουν τη θέση ότι δεν υπάρχουν αδιαμφισβήτητες αποδείξεις που επιτρέπουν το χαρακτηρισμό των γεγονότων ως γενοκτονία, αν και πρόσφατα η Γενοκτονία των Αρμενίων αναγνωρίστηκε από το Κοινοβούλιο των ΗΠΑ. Οι τουρκικές αρχές υποστηρίζουν ότι οι θάνατοι ήταν αποτέλεσμα εμφυλίου πολέμου, ασθενειών και λιμού, και ότι θύματα υπήρξαν και από τις δυο πλευρές. Οι περισσότερες πηγές υπολογίζουν τον αριθμό των θυμάτων από 30.000 έως 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους. Η Αρμενία και η αρμενική διασπορά εδώ και πάνω από 30 χρόνια κάνουν διεθνή εκστρατεία για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Ως ημέρα μνήμης θεωρείται η 24η Απριλίου, όταν και ξεκίνησαν οι διωγμοί κατά των Αρμενίων. Αν και ο Ρωσικός στρατός κυρίευσε το μεγαλύτερο μέρος της Οθωμανικής Αρμενίας κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι εδαφικές αυτές κτήσεις χάθηκαν με τη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Τότε, η υπό ρωσικό έλεγχο Ανατολική Αρμενία, η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν επιχείρησαν να δημιουργήσουν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Υπερκαυκασίας, που ωστόσο διήρκεσε μόλις μέχρι το Μάιο του 1918, όταν τα συμβαλλόμενα μέρη αποφάσισαν τη διάλυσή της. Κατόπιν, η Ανατολική Αρμενία ανεξαρτητοποιήθηκε στις 28 Μαΐου 1918 ως Δημοκρατία της Αρμενίας.

Αρμενία

Δημοκρατία της Αρμενίας Η σύντομη αυτή ανεξαρτησία σημαδεύτηκε από πόλεμο, εδαφικές αμφισβητήσεις, μαζική εισροή προσφύγων από την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, επιδημίες και λιμό. Παρόλα αυτά, οι νικήτριες του Πολέμου δυνάμεις της Αντάντ θέλησαν να ενισχύσουν το νέο αρμενικό κράτος με κεφάλαια και άλλες μορφές βοήθειας. Κατά το τέλος του Πολέμου, η Αντάντ επεδίωκε τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Συνθήκη των Σεβρών, που υπογράφηκε ανάμεσα στους νικητές του Πολέμου και την Υψηλή Πύλη στις 10 Αυγούστου 1920, εγγυούνταν την ύπαρξη της Δημοκρατίας της Αρμενίας και προέβλεπε την προσθήκη σε αυτή επιπλέον των εδαφών της Χάρτης της πρώτης Δημοκρατίας της Αρμενίας. Τα δυτικά σύνορα απεικονίζονται όπως είχαν προταθεί από τον Γούντροου Οθωμανικής Αρμενίας. Καθώς τα νέα σύνορα της Ουίλσον. χώρας χάραξε ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Ουίλσον, το κράτος μερικές φορές αποκαλείται "Ουιλσονιανή Αρμενία". Υπήρχε επίσης η σκέψη να γίνει η Αρμενία προτεκτοράτο των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Συνθήκη, παρόλα αυτά, απορρίφθηκε από το Τουρκικό Εθνικό Κίνημα και δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Το Κίνημα, με αρχηγό τον Κεμάλ Ατατούρκ, χρησιμοποίησε τους ταπεινωτικούς όρους της Συνθήκης ως αφορμή για να πάρει την εξουσία στην Τουρκία και να αντικαταστήσει τη μοναρχία με τη δημοκρατία, επανιδρύοντας το κράτος με πρωτεύουσα την Άγκυρα. Το 1920 τουρκικές εθνικιστικές δυνάμεις εισέβαλλαν στη Δημοκρατία της Αρμενίας από τα ανατολικά, κι έτσι ξεκίνησε ο Τουρκοαρμενικός πόλεμος. Οι τουρκικές δυνάμεις, υπό την ηγεσία του Καζίμ Καραμπεκίρ, κατέλαβαν τα εδάφη που είχε προσαρτήσει η Ρωσία μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877 και το Αλεξαντροπόλ (το σημερινό Γκιουμρί). Οι συγκρούσεις τελείωσαν με τη Συνθήκη του Αλεξαντροπόλ, που υπογράφηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1920. Η Συνθήκη ανάγκασε την Αρμενία να αφοπλίσει το μεγαλύτερο μέρος του στρατού της, να επιστρέψει στην Τουρκία περισσότερο από 50% των προπολεμικών εδαφών της, και να εγκαταλείψει τις αξιώσεις για αρμενικό κράτος κατά το σχέδιο Ουίλσον και τους όρους της Συνθήκης των Σεβρών. Ταυτόχρονα όμως, η Εντέκατη Στρατιά της Σοβιετικής Ένωσης εισέβαλε στην Αρμενία στο Καραβανσαράι (το σημερινό Ιτζεβάν) στις 29 Νοεμβρίου. Έως τις 4 Δεκεμβρίου, οι Σοβιετικές δυνάμεις είχαν μπει στο Γιερεβάν, σημαίνοντας και το τέλος της Δημοκρατίας της Αρμενίας.

Αρμενία

Σοβιετική Αρμενία Η Αρμενία ενσωματώθηκε στη Σοβιετική Ένωση και μαζί με τη Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν αποτέλεσε την Ομοσπονδία Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών της Υπερκαυκασίας, που ιδρύθηκε στις 4 Μαΐου 1922. Με την προσάρτηση αυτή, η Συνθήκη της Αλεξανδρούπολης αντικαταστάθηκε με την τουρκοσοβιετική Συνθήκη του Καρς. Σύμφωνα με αυτή, η Τουρκία παρέδιδε στη Σοβιετική Ένωση τον έλεγχο της Αζαρίας και του λιμανιού Μπατούμι με αντάλλαγμα την κυριαρχία στις πόλεις Καρς, Αρνταχάν και Ιγντίρ, που όλες ήταν τμήμα της Ρωσικής Αρμενίας. Η ΟΣΣΔΥ συνέχισε να υπάρχει έως το 1936, οπότε διαιρέθηκε σε τρεις ξεχωριστές οντότητες, την Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αρμενίας, την ΣΣΔ του Αζερμπαϊτζάν και την Το εθνόσημο της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας τη Αρμενίας, με το Αραράτ στο κέντρο ΣΣΔ της Γεωργίας. Οι Αρμένιοι έζησαν σε κλίμα σχετικής του. σταθερότητας ως τμήμα της ΕΣΣΔ. Έλαβαν φάρμακα, τρόφιμα και άλλες ενισχύσεις από τη Μόσχα, και το κομμουνιστικό καθεστώς αποτέλεσε θετική εξέλιξη σε σχέση με τα προηγούμενα τελευταία χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η κατάσταση δυσκόλεψε για την εκκλησία, που αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα κατά τη Σοβιετική εποχή. Μετά το θάνατο του Λένιν, ηγέτης της ΕΣΣΔ έγινε ο Ιωσήφ Στάλιν οπότε και ξεκίνησε μια νέα εποχή διώξεων για τους Αρμενίους. Όπως συνέβη και με άλλες εθνοτικές μειονότητες που ζούσαν στην ΕΣΣΔ, πολλές χιλιάδες Αρμένιοι εκτοπίστηκαν και άλλοι εκτελέστηκαν. Εκείνη την εποχή ξεκίνησε και η βιομηχανοποίηση της Αρμενίας, που αν και η μικρότερη από τις Σοβιετικές Δημοκρατίες θα γινόταν ένα από τα σημαντικότερα παραγωγικά κέντρα της ΕΣΣΔ. Η Αρμενία ευτύχησε να μη γνωρίσει την καταστροφή που έπληξε τις δυτικές ΕΣΣΔ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, αν και ήταν στόχος των Ναζί καθώς αποτελούσε πέρασμα για τα πετρέλαια του Καυκάσου· όμως τελικά τα σχέδιά τους δεν πέτυχαν. Οι Αρμένιοι συμμετείχαν στην πολεμική προσπάθεια της ΕΣΣΔ και θρήνησαν περίπου 150.000 θύματα.[17] Ο Αρμένιος στρατηγός Χοβάνες Μπαγκραμιάν ανέλαβε τη διοίκηση του Μετώπου της Βαλτικής και για τις επιτυχίες του εκεί τιμήθηκε ως Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης. Με το τέλος του πολέμου, οι Αρμένιοι ζήτησαν από το Στάλιν να παρθούν πίσω οι επαρχίες Καρς, Ιγκντίρ και Αρνταχάν που είχαν παραχωρηθεί στην Τουρκία κατά τη συνθήκη του Καρς. Η ΕΣΣΔ κύρηξε τη Συνθήκη άκυρη και ετοιμάστηκε να εισβάλλει στην Τουρκία προκειμένου να προσαρτήσει τα εδάφη αυτά, καθώς όμως εκείνη την εποχή ξεκινούσε ο Ψυχρός Πόλεμος η επέμβαση ματαιώθηκε προκειμένου να μη συμβεί ευρύτερη σύρραξη, καθώς η Τουρκία είχε αρχίσει να αναπτύσσει δεσμούς με τη Δύση. Η ζωή στη Σοβιετική Αρμενία παρουσίασε βελτίωση όταν τα ηνία της ΕΣΣΔ ανέλαβε ο Νικήτα Χρουστσώφ το 1954. Η εκκλησία γνώρισε μια ανανέωση με την ανάληψη καθηκόντων από τον Καθολικό Βάζγκεν Α' το 1955. Το 1967 κατασκευάστηκε ένα μνημείο για τα θύματα της Γενοκτονίας των Αρμενίων στους λόφους πάνω από τον ποταμό Χραζντάν στο Γιερεβάν. Αυτό υπήρξε αποτέλεσμα των μαζικών διαμαρτυριών των Αρμενίων στα 50χρονα της Γενοκτονίας το 1965.

Αρμενία

Στην εποχή του Γκορμπατσώφ κατά τη δεκαετία του '80, οι Αρμένιοι άρχισαν να απαιτούν περιβαλλοντικά μέτρα για την περιοχή τους, καθώς η έντονη βιομηχανοποίηση είχε δημιουργήσει μεγάλη ρύπανση. Άρχισαν επίσης εντάσεις μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και του θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, περιοχή όπου ο πληθυσμός είναι κατά πλειοψηφία αρμενικός και διαχωρίστηκε από την Αρμενία κατά διαταγή του Στάλιν το 1923. Οι Αρμένιοι του Δημόσια διαμαρτυρία κατά της πολιτικής του Σοβιετικού κράτους στην Όπερα Καραμπάχ απαιτούσαν την επανένωσή του Γιερεβάν το 1988. τους με την Αρμενία. Ειρηνικές πορείες στο Γιερεβάν προς αλληλεγγύη των αιτημάτων των αρμενίων του Καραμπάχ απαντήθηκαν με ένα πογκρόμ Αρμενίων στην αζερική πόλη του Σουμγκαίτ. Η δεκαετία έκλεισε με έναν καταστρεπτικό σεισμό μεγέθους 7,2 που έπληξε την Αρμενία το 1988 και προκάλεσε το θάνατο 50.000 ανθρώπων και πάρα πολλές υλικές ζημιές. Η ανικανότητα του Γκορμπατσώφ να λύσει τα προβλήματα της Αρμενίας (ειδικά αυτό του Καραμπάχ) δημιούργησε τάσεις ανεξαρτητοποίησης στη χώρα. Το Μάιο του 1990 ιδρύθηκε ο Νέος Αρμενικός Στρατός, δύναμη με αποκλειστικά αρμενική σύνθεση σε αντίθεση με τον Κόκκινο Στρατό της Σοβιετικής Ένωσης. Σύντομα ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ του Αρμενικού Στρατού και Σοβιετικών Δυνάμεων Εσωτερικής Ασφάλειας στο Γιερεβάν, όταν οι Αρμένιοι αποφάσισαν να γιορτάσουν την επέτειο της ίδρυσης της Δημοκρατίας της Αρμενίας, με απολογισμό πέντε νεκρούς Αρμένιους. Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν κοντά στην πρωτεύουσα με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο εικοσιέξι επιπλέον Αρμένιοι, κυρίως άμαχοι. Στις 17 Μαρτίου του 1991 η Αρμενία, καθώς και οι Βαλτικές Δημοκρατίες, η Γεωργία και η Μολδαβία, μποϊκοτάρισαν το δημοψήφισμα που διεξάχθηκε στη Σοβιετική Ένωση και στο οποίο 78% των πολιτών αποφάσισαν τη διατήρηση της Ένωσης με τροποποιημένη μορφή.[18]

Ανεξαρτησία Το 1991 η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε και η Αρμενία ξανάγινε ανεξάρτητο κράτος. Έγινε η πρώτη μη-Βαλτική χώρα που διακήρυξε την ανεξαρτησία της στις 23 Αυγούστου του 1991. Όμως, τα πρώτα χρόνια εκτός Σοβιετικής Ένωσης σημαδεύτηκαν από οικονομικές δυσκολίες καθώς και από την ειβολή της Αρμενίας στο Καραμπάχ κατά τον Πόλεμο του Ναγκόρνο Καραμπάχ ανάμεσα στους Αρμένιους του Καραμπάχ και το Αζερμπαϊτζάν. Τα οικονομικά προβλήματα επιδεινώθηκαν σε μεγάλο βαθμό από αυτή τη σύγκρουση, καθώς το Κόμμα Λαϊκού Μετώπου του Αζερμπαϊτζάν έπεισε την κυβέρνηση να επιβάλλει σιδηροδρομικό και αεροπορικό αποκλεισμό στην Αρμενία. Το εμπάργκο τσάκισε την οικονομία της Αρμενίας καθώς το 85% των εισαγωγών και εξαγωγών της γίνονταν μέσω σιδηροδρόμου.[19] Το 1993 η Τουρκία επέβαλλε και αυτή αποκλεισμό στην Αρμενία σε υποστήριξη του Αζερμπαϊτζάν.[20] Ο Πόλεμος του Καραμπάχ τελείωσε με την κατάπαυση πυρός που επιβλήθηκε το 1994 μετά από προσπάθειες των Ρώσων. Ο πόλεμος θεωρήθηκε επιτυχημένος για τους Αρμένιους του Καραμπάχ που στο τέλος του έλεγχαν το 14% του διεθνώς αναγνωρισμένου εδάφους του Αζερμπαϊτζάν, έκταση που συμπεριλαμβάνει και τον θύλακα του Ναγκόρνο Καραμπάχ.[21] Από τότε η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν διεξάγουν ειρηνευτικές συνομιλίες υπό τη μεσολάβηση του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη. Το διοικητικό καθεστώς του Καραμπάχ δεν έχει καθοριστεί ακόμη με σαφήνεια. Οι οικονομίες και των δυο χωρών έχουν πληγεί από την απουσία μιας τελικής συμφωνίας και τα σύνορα της Αρμενίας με το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία παραμένουν κλειστά.

Αρμενία

Καθώς μπαίνει στο Εικοστό Πρώτο αιώνα, η Αρμενία αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες. Παρόλα αυτά, έχει καταφέρει κάπως να βελτιώσει τη θέση της. Έχει στραφεί προς την οικονομία της αγοράς και το 2008 ήταν η 28η οικονομικά πιο απελευθερωμένη χώρα του κόσμου.[22] Οι σχέσεις της με την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών έχουν βοηθήσει το εμπόριό της να αναπτυχθεί. Φυσικό αέριο, πετρέλαιο και άλλες πρώτες ύλες φτάνουν μέσω δυο χωρών, της Γεωργίας και του Ιράν, με τις οποίες η Αρμενία διατηρεί καλές και στενές σχέσεις.

Διακυβέρνηση Κύριο άρθρο:Πολιτικά της Αρμενίας Το πολιτικό σύστημα της Αρμενίας είναι προεδρική, πολυκομματική αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, ο Πρόεδρος είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης. Η εκτελεστική εξουσία εξασκείται από την κυβέρνηση. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο, το οποίο ελέγχεται από τον συνασπισμό τριών κομμάτων: του συντηρητικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Αρμενίας, του κόμματος "Ευημερούσα Αρμενία" και της Αρμενικής Επαναστατικής Ομοσπονδίας. Τα κυριότερα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι τα "Εξουσία του Νόμου" και "Κληρονομιά", που αμφότερα επιθυμούν την ένταξη της Αρμενίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Δεδηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης είναι να οικοδομήσει μια κοινοβουλευτική δημοκρατία δυτικού τύπου. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[2] . Οι διεθνείς παρατηρητές του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχουν αμφισβητήσει την εγκυρότητα των κοινοβουλευτικών και προεδρικών εκλογών και του δημοψηφίσματος για το Σύνταγμα από το 1995, σημειώνοντας παρατυπίες στις εκλογικές διαδικασίες, απροθυμία συνεργασίας της Εκλογικής Επιτροπής και αμέλεια στην τήρηση των εκλογικών καταλόγων και τη συντήρηση των εκλογικών κέντρων. Η ΜΚΟ Freedom House χαρακτηρίζει την Αρμενία ως "σχετικά ελεύθερη" αν και δεν την κατατάσσει στις "εκλογικές δημοκρατίες".[23] Παρά το γεγονός ότι οι προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 2008 χαρακτηρίστηκαν ως γενικά δίκαιες από τον ΟΑΣΑ και άλλους δυτικούς παρατηρητές, ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης και πρώην Πρόεδρος Λεβόν Τερ-Πετροσιάν τις χαρακτήρισε νόθες. Στη χώρα ξέσπασαν ταραχές που είχαν αποτέλεσμα το θάνατο οκτώ ανθρώπων και την επιβολή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο Τερ-Πετροσιάν κάλεσε τους υποστηρικτές του να αποφύγουν τις συγκρούσεις με την αστυνομία, και το ζήτημα των εκλογών εξετάστηκε στο συνταγματικό δικαστήριο, επικυρώνοντας το αποτέλεσμα και δίνοντας την Προεδρία στον Σερζ Σαρκσιάν.

Εξωτερικές σχέσεις Η Αρμενία διατηρεί καλές σχέσεις σχεδόν με όλα τα κράτη του κόσμου, με δυο εξαιρέσεις: τους γείτονές της Αζερμπαϊτζάν και Τουρκία. Οι σχέσεις με το Αζερμπαϊτζάν κατέρρευσαν κατά τα τελευταία χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης και το ζήτημα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ κυριάρχησε στην περιοχή κατά τη δεκαετία του 1990.[24] Τα σύνορα ανάμεσα στις δυο χώρες παραμένουν κλειστά μέχρι και σήμερα, και δεν έχει βρεθεί μόνιμη λύση στις διαφορές των δυο χωρών. Η Τουρκία έχει επίσης μακρά ιστορία κακών σχέσεων με την Αρμενία, κυρίως λόγω της Γενοκτονίας των Αρμενίων και της διαφορετικής άποψης που έχουν οι δυο χώρες πάνω στο θέμα αυτό. Η διαμάχη στο Καραμπάχ έγινε η επίσημη αιτία να κλείσουν και τα τουρκικά σύνορα με την Αρμενία το 1993. Η Τουρκία μέχρι σήμερα δεν έχει άρει τον αποκλεισμό παρά τις πιέσεις Τούρκων επιχειρηματιών που ενδιαφέρονται για επενδύσεις στις αγορές της Αρμενίας.[24] Λόγω της δύσκολης θέσης της ανάμεσα σε δυο μη φιλικές χώρες, η Αρμενία διατηρεί ισχυρή συμμαχία με τη Ρωσία. Μετά από αίτημα της αρμενικής κυβέρνησης, η Ρωσία διατηρεί μια στρατιωτική βάση στην πόλη Γκιουμρί της νοτιοδυτικής Αρμενίας, ως αποτρεπτική δύναμη κατά της Τουρκίας,[25] και αεροπορική δύναμη

Αρμενία για την επιτήρηση του εναέριου χώρου της Αρμενίας. Παρόλα αυτά, η Αρμενία προσανατολίζεται και στη συνεργασία με Ευρωατλαντικές δυνάμεις τα τελευταία χρόνια. Διατηρεί καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ, ιδιαίτερα καθώς υπάρχει μεγάλη αρμενική διασπορά στη χώρα αυτή. Σύμφωνα με πηγές των Ηνωμένων Εθνών, στις ΗΠΑ το 2000 ζούσαν 385.488 Αρμένιοι,[26] από τους οποίους η πλειοψηφία βρίσκεται στην Καλιφόρνια. Η Αρμενία είναι επίσης μέλος του προγράμματος Συνεργασία για την Ειρήνη του ΝΑΤΟ και του Συμβουλίου της Ευρώπης και διατηρεί φιλικές σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ειδικά με τη Γαλλία και την Ελλάδα, όπου υπάρχει σχετικά μεγάλη αρμενική παροικία. Μια δημοσκόπηση του 2005 έδειξε ότι 64% των πολιτών θα ήταν υπέρ της συμμετοχής της Αρμενίας στην Ε.Ε.[27] Πολλοί Αρμένιοι αξιωματούχοι έχουν επίσης εκφράσει την επιθυμία για εισδοχή της χώρας στην Ε.Ε.[28] καθώς και στο ΝΑΤΟ.[25] Ο πρώην Πρόεδρος Ρόμπερτ Κοτσαριάν, ωστόσο, θέλησε να κρατήσει την Αρμενία συνδεδεμένη με τη Ρωσία και την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών, επιθυμώντας τη συνεργασία με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ αλλά όχι την πλήρη ενσωμάτωση της χώρας στις δυο αυτές δομές.[29]

Στρατός Ο Αρμενικός Στρατός, η Πολεμική Αεροπορία της Αρμενίας, η Αεράμυνα και η Συνοριοφυλακή αποτελούν τους τέσσερις κλάδους των Αρμενικών Ενόπλων Δυνάμεων. Συγκροτήθηκαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 και τη δημιουργία του Υπουργείου Άμυνας το 1992. Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ο εκάστοτε Πρόεδρος της χώρας. Το Υπουργείο Άμυνας έχει την πολιτική ηγεσία, ενώ η στρατιωτική εξουσία ασκείται από το Γενικό Επιτελείο, του οποίου ηγείται ο Επιτελάρχης. Οι μάχιμες δυνάμεις αριθμούν περίπου 60.000 στρατιώτες, ενώ η εφεδρεία 32.000 και η "εφεδρεία της εφεδρείας" 350.000. Οι συνοριοφύλακες έχουν την ευθύνη της επιτήρησης των συνόρων της χώρας με τη Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν, ενώ τα σύνορα με την Τουρκία και το Ιράν φυλάσσουν Ρωσικές δυνάμεις. Η Ρωσία επιπλέον έχει αναλάβει και την επιτήρηση του εναέριου χώρου με δικά της αεροσκάφη, καθώς η Αρμενία δεν διαθέτει αξιόλογο αριθμό μαχητικών αεροσκαφών. Στην περίπτωση πολέμου, προβλέπεται η δυνατότητα επιστράτευσης όλων των αρτιμελών ανδρών μεταξύ 15 και 59 ετών που έχουν λάβει στρατιωτική εκπαίδευση. Η Συνθήκη για τα Συμβατικά Όπλα στην Ευρώπη, που επιβάλλει περιορισμούς σε καίριες κατηγορίες στρατιωτικού εξοπλισμού, επικυρώθηκε από την Αρμενία το 1992. Το Μάρτιο του 1993 η Αρμενία υπέγραψε τη Συνθήκη για τα Χημικά Όπλα, που προβλέπει τη σταδιακή κατάργηση των χημικών όπλων και τον Ιούλιο του 1993 τη Συνθήκη για τη μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων ως μη πυρηνική δύναμη. Είναι μέλος στον Οργανισμό Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας μαζί με τη Λευκορωσία, το Καζακστάν, το Κιργιζιστάν, τη Ρωσία, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν. Έχει αποστείλει στρατεύματα στο Κόσοβο ως μέρος της KFOR υπό ελληνική διοίκηση.[30] Η Αρμενία έχει επίσης στείλει 46 μέλη των ενόπλων της δυνάμεων ως τμήμα των Συμμαχικών Δυνάμεων στο Ιράκ.[31]

Διοικητική διαίρεση Η Αρμενία χωρίζεται σε δέκα νομούς (που λέγονται μαρζ), ενώ το Γιερεβάν και τα προάστιά του αποτελεί ξεχωριστή διοικητική περιφέρεια. Κάθε νομός διοικείται από τον κυβερνήτη (μαρζπέτ) που διορίζεται από την κυβέρνηση. Ο διοικητής της περιφέρειας του Γιερεβάν είναι ο Δήμαρχος, που διορίζεται από τον Πρόεδρο της χώρας. Η Αρμενία έχει 953 χωριά, 48 πόλεις και 932 κοινότητες, από τις οποίες 871 είναι αγροτικές και 61 αστικές.[32]

Αρμενία

Νομός

Πρωτεύουσα

Έκταση

Πληθυσμός

1. Αρακατσότν (Արագածոտն)

Ασταράκ (Աշտարակ)

2,753 km²

126,278

2. Αραράτ (Արարատ)

Αρτασάτ (Արտաշատ)

2,096 km²

252,665

3. Αρμαβίρ (Արմավիր)

Αρμαβίρ (Արմավիր)

1,242 km²

255,861

4. Γκεγαρκουνίκ (Գեղարքունիք) Γκαβάρ (Գավառ)

5,348 km²

215,371

5. Κοντάικ (Կոտայք)

Χραζτάν (Հրազդան)

2,089 km²

241,337

6. Λορί (Լոռի)

Βανατσόρ (Վանաձոր)

3,789 km²

253,351

7. Σιράκ (Շիրակ)

Γκιουμρί (Գյումրի)

2,681 km²

257,242

8. Σιουνίκ (Սյունիք)

Γαπάν (Կապան)

4,506 km²

134,061

9. Νταβούς (Տավուշ)

Ιτσεβάν (Իջևան)

2,704 km²

121,963

10. Βαγιότς Τσορ (Վայոց Ձոր)

Εγεγκνατσόρ (Եղեգնաձոր) 2,308 km²

53,230

11. Γιερεβάν (Երևան)

–

227 km²

1,091,235

Αρμενία

Γεωγραφία Η Αρμενία βρίσκεται στα νότια της οροσειράς του Καυκάσου, στην Υπερκαυκασία. Βρίσκεται ανάμεσα στην Κασπία θάλασσα και τον Εύξεινο Πόντο και συνορεύει βόρεια και ανατολικά με τη Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν και νότια και δυτικά με το Ιράν και την Τουρκία.

Τοπογραφία Η Αρμενία, που έχει έκταση 30.000 τετ. χλμ., καταλαμβάνει το βορειοανατολικό τμήμα των Αρμενικών υψιπέδων (με συνολική έκταση 400.000 τ. χλμ.) που είναι γνωστά και ως "Ιστορική Αρμενία" και θεωρούνται πατρίδα των Αρμενίων. Το ανάγλυφο είναι κυρίως ορεινό, με ορμητικά ποτάμια και λίγα δάση. Το κλίμα είναι ορεινό ηπειρωτικό, δηλαδή η χώρα έχει ζεστά καλοκαίρια και κρύους χειμώνες. Το ψηλότερο σημείο είναι το βουνό Αραγάτς (4.095 μέτρα) και το χαμηλότερο βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μ. Η λίμνη Σεβάν είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη του κόσμου σε αυτό το υψόμετρο, 1.900 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας. Το όρος Αραράτ, που ιστορικά αποτελούσε τμήμα της Αρμενίας, είναι το ψηλότερο βουνό της Τοπογραφικό ανάγλυφο. ευρύτερης περιοχής. Αν και σήμερα αποτελεί τουρκικό έδαφος, είναι ορατό από την Αρμενία και το Γιερεβάν, και θεωρείται από τους Αρμένιους σύμβολο της πατρίδας τους, ενώ απαντάται συχνά και στις παραδόσεις των Αρμενίων. Για αυτούς τους λόγους, το Αραράτ απεικονίζεται στο σημερινό εθνικό σύμβολο της Αρμενίας.

Περιβαλλοντικά προβλήματα Η Αρμενία προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα πολλά περιβαλλοντικά της προβλήματα, κληρονομιά από την έντονη βιομηχανοποίηση της περιοχής επί Σοβιετικής Ένωσης. Έχει ιδρυθεί Υπουργείο Προστασίας της Φύσης, που επέβαλλε φόρους στη μόλυνση των υδάτων και της ατμόσφαιρας, καθώς και στη διάθεση των στερεών αποβλήτων, τα έσοδα από τους οποίους διατίθενται σε δράσεις προστασίας του περιβάλλοντος. Η χώρα επιδιώκει τη συνεργασία με την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών και με τη διεθνή κοινότητα για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να κλείσει το πυρηνικό εργοστάσιο του Μεντζαμόρ, που έπαθε ζημιές με τους σεισμούς του 1988 αν βρεθούν άλλες πηγές ενέργειας. Ωστόσο υπάρχουν σκέψεις και για την κατασκευή ενός πυρηνικού εργοστασίου διπλάσιου μεγέθους στην ίδια τοποθεσία, προκειμένου η Αρμενία να αποτελέσει ενεργειακό κέντρο της περιοχής.

Κλίμα Το κλίμα της Αρμενίας είναι ηπειρωτικό. Τα καλοκαίρια είναι ξηρά και ηλιόλουστα, και κρατούν από τον Ιούνιο έως τα μέσα του Σεπτέμβρη. Η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 22° και 36° βαθμούς Κελσίου, όμως η χαμηλή υγρασία μετριάζει τα αποτελέσματα της ζέστης. Η βραδινή αύρα που κατεβαίνει από τα βουνά προσφέρει αναζωογονητική δροσιά. Η άνοιξη είναι σύντομη, σε αντίθεση με το φθινόπωρο. Οι χειμώνες είναι σχετικά βαριοί, με πολύ χιόνι και θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ -10° και -5° C. Μηνιαία θερμοκρασία και βροχόπτωση στο Γιερεβάν

Αρμενία

Ιαν. Φεβ. Μαρ. Απρ. Μαϊ. Ιουν. Ιουλ. Αυγ. Σεπ.. Οκτ. Νοε. Δεκ. Ετήσια T° max (μηνιαία) [°C]

-2

17,7

T° min (μηνιαία) [°C]

-9

-8

-1

-3

5,4

Βροχόπτωση [mm]

318

[33]

Πηγή : BBC Weather

Οικονομία Η οικονομία της Αρμενίας βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις επενδύσεις και την οικονομική βοήθεια των Αρμενίων της διασποράς. Πριν την ανεξαρτητοποίησή της, η οικονομία της Αρμενίας βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στη βιομηχανία, που παρήγαγε μεταξύ άλλων χημικά, ηλεκτρονικά, μηχανές, τρόφιμα, συνθετικό καουτσούκ και υφάσματα. Η Αρμενία ήταν σημαντικό παραγωγικό και βιομηχανικό κέντρο της Σοβιετικής Ένωσης, αυτό όμως είχε το μειονέκτημα ότι η οικονομία της εξαρτώταν από εξωτερικούς παράγοντες. Η αγροτική παραγωγή συνεισέφερε μόνο 20% στο ΑΕΠ πριν το 1991, και η Αρμενική ΣΣΔ προσέφερε εργαλειομηχανές, υφάσματα και άλλα βιομηχανικά προϊόντα στις άλλες Δημοκρατίες με αντάλλαγμα πρώτες ύλες και ενέργεια.[14] Τα ορυχεία της Αρμενίας παράγουν χαλκό, ψευδάργυρο, χρυσό και μόλυβδο. Το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας παράγεται με καύσιμα που έρχονται από τη Ρωσία, τόσο φυσικό αέριο όσο και πυρηνικά καύσιμα, για το μοναδικό πυρηνικό εργοστάσιο της Αρμενίας στο Μεντζαμόρ. Η κύρια πηγή ενέργειας είναι τα υδροηλεκτρικά έργα. Μικρά κοιτάσματα άνθρακα, φυσικού αερίου και πετρελαίου που έχουν εντοπιστεί δεν έχουν ακόμα αξιοποιηθεί. Όπως συνέβη και σε άλλες πρώην Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης, η οικονομία της Αρμενίας έμεινε μετέωρη μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, καθώς ήταν προσαρμοσμένη στον κεντρικό οικονομικό σχεδιασμό της Μόσχας. Η υποστήριξη που παρείχε η ΕΣΣΔ στις βιομηχανίες και επιχειρήσεις εξαφανίστηκε, με αποτέλεσμα λίγες μόνο να καταφέρουν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους. Επιπλέον, τα καταστρεπτικά αποτελέσματα του σεισμού του 1988, που σκότωσε 50.000 ανθρώπους και άφησε 500.000 άστεγους, είναι ακόμα αισθητά. Η διαμάχη με το Αζερμπαϊτζάν για το θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ δεν έχει ακόμη λυθεί, και το κλείσιμο των συνόρων με το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία είχε καταστροφικά αποτελέσματα για την οικονομία της Αρμενίας, που εξαρτάται από το εξωτερικό όσον αφορά πρώτες ύλες και ενέργεια. Οι εμπορικές οδοί μέσω της Γεωργίας και του Ιράν είναι ανεπαρκείς ή μη αξιόπιστες. Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μειώθηκε σχεδόν κατά 60% από το 1989 έως το 1993. Το εθνικό νόμισμα, το ντραμ, έχασε αρκετή από την αξία του λόγω υπερπληθωρισμού τα πρώτα χρόνια μετά την καθιέρωσή του το 1993. Λόγω επίσης των έντονων οικονομικών της προβλημάτων, η Αρμενία είναι τόσο πηγή όσο και πέρασμα για τη διακίνηση (trafficking) γυναικών με προορισμό κυρίως την Ευρώπη και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Το θεματικό πάρκο Water World στο Γιερεβάν.

Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση κατάφερε να κάνει μεγάλες οικονομικές μεταρρυθμίσεις που ως αποτέλεσμα είχαν τη δραματική μείωση του πληθωρισμού και μια σταθερή ανάπτυξη. Η κατάπαυση πυρός στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 1994 βοήθησε επίσης κάπως την κατάσταση. Η χώρα γνωρίζει οικονομική ανάπτυξη από το 1995 και ο πληθωρισμός έχει πλέον πέσει σε αμελητέα επίπεδα. Νέοι παραγωγικοί τομείς, όπως η κατεργασία πολύτιμων λίθων, η κοσμηματοποιία, η πληροφορική και η τεχνολογία επικοινωνιών, ακόμα και ο

Αρμενία τουρισμός έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται πλάι σε πιο παραδοσιακούς τομείς όπως η γεωργία. Αυτή η σταθερή οικονομική πρόοδος προσέλκυσε το ενδιαφέρον διάφορων διεθνών οργανισμών. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης και άλλοι διεθνείς οργανισμοί καθώς και τρίτες χώρες προσφέρουν δάνεια και κεφάλαια στη χώρα. Τα δάνεια προς την Αρμενία από το 1993 έχουν ξεπεράσει το 1,1 δις δολάρια. Το 1994 η κυβέρνηση πέρασε έναν φιλελεύθερο νόμο για τις εξωτερικές επενδύσεις, και το 1997 εξαγγέλθηκε πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης της κρατικής περιουσίας. Η Αρμενία έγινε μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου στις 5 Φλεβάρη του 2003. Μια από τις κύριες πηγές εξωτερικών επενδύσεων παραμένει η αρμενική διασπορά, που χρηματοδοτεί ένα σημαντικό τμήμα της ανοικοδόμησης των υποδομών, και άλλα δημόσια προγράμματα. Η ανεργία παραμένει σημαντικό πρόβλημα και κυμαίνεται στο 15%, κατάσταση που επιδεινώνεται από την άφιξη χιλιάδων προσφύγων από το Καραμπάχ. Στην έκθεση του 2007 Corruption Perceptions Index για τους δείκτες διαφθοράς σε διάφορες χώρες, η ΜΚΟ Transparency International τοποθετεί την Αρμενία στην 99η θέση ανάμεσα σε 197 χώρες.[34] [35] Η Αρμενία βρισκόταν στην 80η θέση της κατάταξης κατά Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, την υψηλότερη ανάμεσα στις χώρες της Υπερκαυκασίας.[36] Όσον αφορά το "Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας" η Αρμενία βρισκόταν στην 28η θέση, ψηλότερα από αναπτυγμένες χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία ή η Αυστρία.[22]

Δημογραφία Η Αρμενία έχει πληθυσμό 3.215.800 ανθρώπων (εκτίμηση Απριλίου 2006) και είναι η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη από τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε δραματικά μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, καθώς ένας σημαντικός αριθμός των κατοίκων μετανάστευσαν. Παρόλα αυτά, η κατάσταση έχει αντιστραφεί τα τελευταία χρόνια, και έχει δημιουργηθεί ένα μικρό ρεύμα επιστροφής στην Αρμενία, που είναι πιθανόν να συνεχιστεί. Η χώρα αναμένεται να αρχίσει πάλι να αυξάνει τον πληθυσμό της κατά το 2010. Οι εθνοτικά Αρμένιοι αποτελούν το 97,9% του πληθυσμού. Οι Γεζίτες (που μιλούν την κουρδική γλώσσα) αποτελούν το 1,3% (περίπου 40.000 άτομα) και οι Ρώσοι το 0,5%. Υπάρχουν και άλλες μεινότητες, όπως Ασσύριοι, Ουκρανοί, Έλληνες, Κούρδοι, Γεωργιανοί και Λευκορώσοι. Υπάρχουν και μικρές κοινότητες Βλάχων, Μορδοβών, Οσσετών, Ούντι και Τατ. Υπάρχουν επίσης και Πολωνοί καθώς και Γερμανοί του Καυκάσου, όμως οι πληθυσμοί τους έχουν σε μεγάλο βαθμό ρωσοποιηθεί.[37] Στα χρόνια της ΕΣΣΔ, οι Αζέροι ήταν ιστορικά η δεύτερη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα στη χώρα (αποτελώντας περίπου το 2,5% το 1989[38] ). Όμως, λόγω του πολέμου στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ σχεδόν όλοι έφυγαν από την Αρμενία. Αντίστροφα, η Αρμενία δέχτηκε ένα μεγάλο αριθμό προσφύγων από το Αζερμπαϊτζάν.

Αρμενία

Στατιστικά πληθυσμού Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 72,68 χρόνια (69,06 χρόνια οι άνδρες και 76,81 οι γυναίκες).[2] Ορισμένα άλλα στατιστικά στοιχεία για την Αρμενία, εκτιμήσεις του 2007:[39] • Ηλικίες : • 0-14 ετών : 10.5 % (307610 άντρες, 271381 γυναίκες) • 15-64 ετών : 69.3 % (962126 άντρες, 1098192 γυναίκες) • + 65 ετών : 10.6 % (132705 άντρες, 199636 γυναίκες) • Δείκτης διακύμανσης πληθυσμού : - 0.129 % • Δείκτης θανάτων : 12,34 ‰ • Δείκτης γεννήσεων : 8,29 ‰ • Δείκτης βρεφικής θνησιμότητας :

• Σύνολο : 21,69 ‰ • Αγόρια : 26,69 ‰ • Κορίτσια : 15,91 ‰ • Δείκτης γονιμότητας : 1,34 παιδιά ανά γυναίκα • Δείκτης μετανάστευσης : - 5,34 ‰ • Δείκτης αναλφαβητισμού (2001) : • Σύνολο : 0.6 % • Άντρες : 0.3 % • Γυναίκες : 0.8 %

Διασπορά Η Αρμενία έχει αρκετά μεγάλη διασπορά (8 εκατομμύρια άτομα κατά μερικές εκτιμήσεις, αριθμός πολύ μεγαλύτερος από τα περίπου 3 εκατομμύρια κατοίκων της ίδιας της χώρας), και παροικίες Αρμενίων υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Οι μεγαλύτερες αρμενικές κοινότητες απαντώνται στη Ρωσία, τη Γαλλία, το Ιράν, τις ΗΠΑ, τη Γεωργία, τη Συρία, το Λίβανο, την Αργεντινή, την Αυστραλία, τον Καναδά, την Ελλάδα και την Κύπρο, το Ισραήλ και την Ουκρανία. Περί τις 40.000 Αρμένιοι ζούν επίσης στην Τουρκία, κυρίως μέσα και γύρω από την Κωνσταντινούπολη.[40] Περίπου 1.000 Αρμένιοι ζουν στην Αρμένικη συνοικία στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, όπου παλαιότερα υπήρχε μεγαλύτερη κοινότητα.[41] Στην Ιταλία βρίσκεται το νησί του Σαν Λάτζαρο ντέλι Αρμένι (San Lazzaro degli Armeni, Αγιος Λάζαρος των Αρμενίων), ένα νησί στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας, πάνω στο οποίο βρίσκεται το ομώνυμο μοναστήρι που κατοικείται από Μεχιταριστές, Αρμένιους Καθολικούς.[42] Επιπλέον, περίπου 130.000 Αρμένιοι ζουν στο θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, όπου αποτελούν πλειοψηφία.[43]

Αρμενία

Στην Ελλάδα Σημαντική αρμενική παρουσία στην Ελλάδα υπάρχει από τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα, οι περισσότεροι όμως Αρμένιοι ήρθαν μετά τον Τουρκοαρμενικό Πόλεμο και τη Μικρασιατική Καταστροφή, εγκαθιστάμενοι κυρίως στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπου μάλιστα δημιούργησαν μεγάλη παροικία 10.000 κατοίκων, ενώ στο σύνολο έφταναν περίπου 60.000-80.000. Πολλοί από τους Αρμένιους της Ελλάδας αναχώρησαν στα χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο, είτε επαναπατριζόμενοι στην ΣΣΔ της Αρμενίας είτε μεταναστεύοντας στην Αμερική. Άλλο ένα κύμα μετανάστευσης προς τη χώρα μας παρατηρήθηκε μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, κυρίως προς τη Βόρεια Ελλάδα.

Ελληνόπουλα και Αρμενόπουλα από τη Μικρά Ασία στην Αθήνα, 1923

Σήμερα οι Αρμένοι που ζουν στην Ελλάδα υπολογίζονται περίπου σε 33.000-40.000[44] και ζουν κυρίως στην Αθήνα και τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη και τις πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Αρκετές είναι οι αρμενικές εκκλησίες σε όλη την Ελλάδα, ενώ η κοινότητα των Αρμενίων λειτουργεί και έναν αριθμό σχολείων. Υπάρχουν επίσης δυο πολιτιστικά σωματεία, ενώ κυκλοφορεί μια ημερήσια και μια εβδομαδιαία εφημερίδα, καθώς και διμηνιαίο περιοδικό με αρμενικά θέματα.

Θρησκεία Η κύρια θρησκεία στην Αρμενία είναι ο Χριστιανισμός. Οι ρίζες της Εκκλησίας της Αρμενίας βρίσκονται στον 1ο μ.Χ. αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση, η Εκκλησία της Αρμενίας ιδρύθηκε από δυο από τους Δώδεκα Αποστόλους, τον Θαδδαίο και τον Βαρθολομαίο, που κήρυξαν το Χριστιανισμό στην Αρμενία το 40-60 μ.Χ. Λόγω αυτού, το επίσημο όνομα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αρμενίας είναι Αποστολική Εκκλησία της Αρμενίας. Η Αρμενία ήταν η πρώτη χώρα που υιοθέτησε το Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία, στις αρχές του 4ου αιώνα, κατά την παράδοση το έτος 301. Περίπου το 93% των Αρμενίων υπάγονται στην Εκκλησία της Αρμενίας, που είναι μια Ορθόδοξη Μη Χαλκιδονιανή Εκκλησία. Το τυπικό της είναι έντονα τελετουργικό και οι θέσεις της συντηρητικές, περίπου όπως της Κοπτικής και Συριακής Εκκλησίας. Επίσης αρκετοί Αρμένιοι είναι Καθολικοί (τόσο Ρωμαιοκαθολικοί όσο και Μεχιταριστές, 180.000 κατά το Αρμενικό Καθολικάτο), Προτεστάντες αλλά και πιστοί της παραδοσιακής αρμενικής θρησκείας και Γεζίτες Κούρδοι, που ζουν στα δυτικά της χώρας. Οι μη-Γεζίτες κούρδοι είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι. Η Αρμενική Καθολική Εκκλησία έχει την έδρα της στο Μπζουμάρ του Λιβάνου. Η Εβραϊκή κοινότητα της χώρας έχει απομείνει με μόλις 750 μέλη καθώς οι περισσότεροι έφυγαν στο εξωτερικό, κυρίως στο Ισραήλ, λόγω των οικονομικών προβλημάτων στην Αρμενία.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Η επιρροή του Γρηγόριου του φωτιστή οδήγησε στην υιοθέτηση του Χιρστιανισμού ως επίσημη θρησκεία στην Αρμενία το έτος 301. Είναι προστάτης άγιος της Αποστολικής Εκκλησίας της Αρμενίας.

Αρμενία

Πολιτισμός Οι Αρμένιοι χρησιμοποιούν το δικό τους αλφάβητο και γλώσσα. Το αρμενικό αλφάβητο επινοήθηκε το 405 μ.Χ. από τον Άγιο Μεσρόπ Μαστότς και αποτελείται από τριάντα οκτώ γράμματα, από τα οποία δυο προστέθηκαν κατά την περίοδο της παραμονής των Αρμενίων στην Κιλικία. Το 96% του πληθυσμού μιλά Αρμενικά, ενώ ένα 75,8% μιλά Ρωσικά σαν δεύτερη γλώσσα, αν και τα Αγγλικά γίνονται όλο και πιο δημοφιλή.

Μουσική και τέχνες Η Εθνική Πινακοθήκη του Γιερεβάν διαθέτει περισσότερα από 16.000 έργα που χρονολογικά φτάνουν έως και το Μεσαίωνα. Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, η Παιδική Πινακοθήκη και το Μουσείο Μαρτιρός Σαριάν είναι μερικές μόνο από τις αξιόλογες συλλογές της χώρας. Επιπλέον, λειτουργούν πολλές ιδιωτικές γκαλερί, που διοργανώνουν εκθέσεις και δημοπρασίες. Η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Αρμενίας δίνει κονσέρτα στην ανακαινισμένη Όπερα του Γιερεβάν. Επιπλέον, υπάρχουν πολλά σύνολα δωματίου διάσημα για τη μουσική τους δεινότητα, όπως η Εθνική Ορχήστρα Δωματίου της Αρμενίας και η Serenade Orchestra. Κλασική μουσική παίζεται επίσης και σε μικρότερους χώρους, όπως το Κρατικό Ωδείο του Γιερεβάν και το Μέγαρο της Ορχήστρας Δωματίου. Δημοφιλής είναι και η τζαζ. Το παζάρι του Γιερεβάν, κοντά στην Πλατεία Δημοκρατίας, φιλοξενεί πάμπολλους εμπόρους που πουλούν διάφορα είδη τα Σαββατοκύριακα και τις Τετάρτες. Η αγορά προσφέρει ξυλόγλυπτα, αντίκες, δαντέλες και τα χειροποίητα χαλιά και κιλίμια για τα οποία είναι ξακουστή η περιοχή του Καυκάσου. Ο οψιδιανός, που παράγεται στην περιοχή, κατεργάζεται σε διάφορα κοσμήματα και διακοσμητικά είδη. Η χρυσοχοΐα, που έχει μεγάλη παράδοση στην Αρμενία, αντιπροσωπεύεται σε ένα τμήμα της αγοράς προσφέροντας διάφορα χρυσά αντικείμενα. Στο Βερνισάζ του Γιερεβάν μπορεί ακόμα κανείς να βρει ενθύμια της Σοβιετικής εποχής και μπιμπελό ρωσικής κατασκευής -μπαμπούσκες, ρολόγια, κουτιά κ.α. Απέναντι από την Όπερα λειτουργεί τα Σαββατοκύριακα και η αγορά τέχνης. Η μεγάλη ιστορία της Αρμενίας και η διασταύρωση των πολιτισμών στο έδαφός της έχει αφήσει πάρα πολλά μνημεία και αρχαιολογικούς τόπους. Μνημεία του Μεσαίωνα, της Εποχής του Σιδήρου, του Χαλκού ή και της Λίθινης Εποχής βρίσκονται παντού στην Αρμενία.

Γνωστοί Αρμένιοι Πολλά διάσημα ονόματα από το χώρο της μουσικής είναι αρμενικής καταγωγής, μεταξύ άλλων ο γνωστός συνθέτης Άραμ Χατσατουριάν, ο Γάλλος τραγουδιστής Σαρλ Αζναβούρ και η τραγουδίστρια Cher. Τα μέλη του συγκροτήματος System of a Down είναι όλα αρμενικής καταγωγής, όμως μόνο ο μπασίστας του συγκροτήματος Σάβο Ονταντζιάν έχει γεννηθεί στην Αρμενία. Αρμένιοι είναι επίσης οι ζωγράφοι Ιβάν Αϊβαζόφσκι και Μαρτιρός Σαριάν, ο συγγραφέας Ουίλιαμ Σαρογιάν, ο σκηνοθέτης Ατόμ Εγκογιάν και ο φωτογράφος Γιουσούφ Καρς. Αρμενικής καταγωγής, από την Καππαδοκία, ήταν η βυζαντινή δυναστεία των Φωκάδων, και οι αυτοκράτορες Νικηφόρος Β' Φωκάς και Λέων Ε' ο Αρμένιος. Ο Αρτέμ Μικογιάν ήταν συνιδριτής της εταιρίας MiG και σχεδιαστής γνωστών μαχητικών αεροσκαφών όπως το MiG-21, ενώ ο Σεμιόν Κιρλιάν (γνωστός και σαν Κίρλιαν) ανακάλυψε τη φωτογραφία Κιρλιάν. Στο σκάκι διέπρεψε ο Τίγκραν Πετροσιάν, ενώ και ο επίσης παγκόσμιος πρωταθλητής Γκάρι Κασπάροβ είναι μισός Αρμένιος.

Αρμενία

Εκπαίδευση Η βασική εκπαίδευση στη Δημοκρατία της Αρμενίας είναι δωρεάν, πράγμα που αποτελεί υποχρέωση του κράτους κατά το Σύνταγμά της, όπως και η παροχή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ωστόσο, μετά το 1991 επιτράπηκε η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, καθώς το κράτος αδυνατούσε να χρηματοδοτήσει τα υπάρχοντα. Η Αρμενία εμφανίζει εξαιρετικά χαμηλό δείκτη αναλφαβητισμού και πριν από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ θεωρούνταν μια από τις Δημοκρατίες με το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης. Σήμερα στη χώρα λειτουργούν δεκαεπτά Πανεπιστήμια, Σχολές και Πολυτεχνεία, από τα οποία αρκετά ιδρύθηκαν επί Σοβιετικής Ένωσης. Τα περισσότερα βρίσκονται στο Γιερεβάν. Η ελληνική γλώσσα διδάσκεται ως προαιρετικό μάθημα σε δυο σχολεία του Γιερεβάν και σε ένα ως υποχρεωτικό, καθώς και σε τέσσερις πανεπιστημιακές Σχολές και τη Στρατιωτική Ακαδημία. Στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Γιερεβάν λειτουργεί και "Ελληνικό Κέντρο". Τα Υπουργεία Παιδείας και Εξωτερικών της Ελλάδας καθώς και το ΙΚΥ χορηγούν κατά καιρούς υποτροφίες σε Αρμένιους που θέλουν να σπουδάσουν στην Ελλάδα.

Φιλοξενία Η φιλοξενία είναι διαδεδομένη στην Αρμενία και αποτελεί αρχαία παράδοση. Οι κοινωνικές συνευρέσεις συχνά επικεντρώνονται γύρω από την προσφορά περίτεχνα προετοιμασμένων και έντονα καρυκευμένων φαγητών. Ο οικοδεσπότης συχνά θα βάλει συμπλήρωμα στο πιάτο του καλεσμένου όταν αυτό αδειάσει, ή θα του γεμίσει το ποτήρι. Μετά από μια ή δυο μερίδες είναι αποδεκτό κάποιος να αρνηθεί ευγενικά περισσότερο φαγητό, ή πιο απλά να αφήσει λίγο στην άκρη. Το αλκοόλ, κυρίως κονιάκ, βότκα ή και κόκκινο κρασί, σερβίρεται και καταναλώνεται συχνά. Είναι σπάνιο και ασυνήθιστο κάποιος να επισκεφθεί το σπίτι ενός Αρμένιου και να μην του προσφερθεί καφές, κάποιο γλυκό ή φαγητό, ή απλά ένα ποτήρι νερό.

Αρμενική κουζίνα Λόγω της γεωγραφικής θέσης της Αρμενίας και της μεγάλης της ιστορίας, η κουζίνα της αποτελεί διασταύρωση αυτής της Μεσογείου και του Καύκασου, με ισχυρές επιρροές από την Ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή -ειδικά το Λίβανο- και, σε μικρότερο βαθμό, τα Βαλκάνια. Πολύ δημοφιλή στην Αρμενία είναι τα ψητά κρέατα, που αποτελούν το κυρίως πιάτο στα εστιατόρια και τρώγονται ακόμα και σαν γρήγορο φαγητό. Το χοροβάτς είναι το αρμένικο κεμπάπ, στο οποίο το κρέας ψήνεται μαζί με το κόκαλο. Το πιο διαδεδομένο κρέας είναι το χοιρινό, που καθιερώθηκε επί σοβιετικής εποχής, όμως οι Αρμένιοι της διασποράς προτιμούν το αρνί ή το κοτόπουλο. Διαδεδομένο είναι το μεσανατολικό πιάτο χαρισά (ή κεσκέκ, κρέας μαγειρεμένο με σιτάρι), καθώς και οι κεφτέδες που φτιάχνονται σε πολλές παραλλαγές, από κρέας ή άλλα υλικά. Το αρμενικό ψωμί λαβάς είναι σήμερα αρκετά διαδεδομένο στη Μέση Ανατολή, ενώ Χοροβάτς, το αρμενικό κεμπάπ. τρώγεται και το μαντνακάς που μοιάζει με λαγάνα. Συνηθίζονται ακόμα και μερικά φαγητά που υπάρχουν και στην Ελλάδα, όπως ο μουσακάς, το καταΐφι, ο μπακλαβάς κ.α. Γνωστό επίσης είναι και το αρμένικο σουτζούκι. Καθώς η Αρμενία είναι χώρα που δεν βρέχεται από θάλασσα, τα θαλασσινά δεν υπάρχουν σε μεγάλη ποικιλία. Τρώγονται όμως μερικά ψάρια του γλυκού νερού που ζουν στις λίμνες και τα ποτάμια της χώρας, ειδικά οι πέστροφες.

Αρμενία

Η Αρμενία φημίζεται επίσης για το κρασί και το κονιάκ της. Ειδικά το αρμενικό κονιάκ είναι γνωστό διεθνώς, και ήταν το αγαπημένο ποτό του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Το ρόδι, με τη συμβολική του σημασία της γονιμότητας, θεωρείται εθνικό φρούτο, από το οποίο παρασκευάζεται και κρασί. Τα αμπέλια καλλιεργούνται τόσο για την παραγωγή ποτών όσο και για τα σταφύλια τους.

Διεθνείς σχέσεις Στην Αρμενία υπάρχουν πολλές πρεσβείες και προξενεία από χώρες που εκπροσωπούνται άμεσα σε αυτήν. •

Λευκορωσία •

•

Βραζιλία

•

Λίβανος

•

Βουλγαρία

•

Λιθουανία

•

Κίνα

•

Πολωνία

•

Αίγυπτος

•

Ρουμανία

•

Γαλλία

•

Ρωσία

•

Γεωργία

•

Μάλτα

•

Γερμανία

•

Συρία

•

Ελλάδα

•

Τουρκμενιστάν

•

Ινδία

•

Ουκρανία

•

Ιράν

•

Ηνωμένο Βασίλειο

•

Ιταλία

•

ΗΠΑ

Καζακστάν

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=40_16_N_44_34_E_type:city [2] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ am. html) [3] Απογραφή του 2001 (http:/ / docs. armstat. am/ census/ engcontent. php) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=911& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Η Αρμενία μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκει είτε στην Ασία ή στην Ευρώπη. Ο ΟΗΕ τη θεωρεί τμήμα της Δυτικής Ασίας, όπως και η CIA (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/am.html#Geo) και η Encyclopædia Britannica (http:// concise. britannica. com/ ebc/ article-9355805/ Armenia). Αντίθετα, άλλες πηγές όπως το Oxford Reference Online (http:/ / www. oxfordreference. com/ views/ ENTRY. html?entry=t186. e21064& srn=1& ssid=416740626#FIRSTHIT), Merriam-Webster's Collegiate Dictionary (http://www.m-w.com/dictionary/Armenia) www.worldatlas.com (http://www.worldatlas.com) την περιγράφουν ως

Ευρωπαϊκή χώρα. [6] Grousset, René (1947). Histoire de l'Arménie (1984 edition έκδοση). Payot. σελ. σελ. 122.. Οι σύγχρονες εκτιμήσεις ποικίλλουν

από το 284 έως το 314. [7] Razmik Panossian, The Armenians: From Kings And Priests to Merchants And Commissars, Columbia University Press (2006),

ISBN 978-0-231-13926-7, σελ. 106. [8] "Χαλύβοισι πρὸς νότον Ἀρμένιοι ὁμουρέουσι Chahin, Mark (2001). The Kingdom of Armenia. London: Routledge. σελ. σελ. 203.

ISBN 0-7007-1452-9. [9] Ξενοφώντος. Κύρου Ανάβασις. σελ. IV.v.2-9. [10] Kurkjian, Vahan (1958). History of Armenia (http:/ / penelope. uchicago. edu/ Thayer/ E/ Gazetteer/ Places/ Asia/ Armenia/ _Texts/ KURARM/ home. html) (εκδ. 1964 έκδοση). Michigan: Armenian General Benevolent Union. . [11] Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια της Αρμενίας. Γιερεβάν: Αρμενική Εγκυλοπαίδεια. 1987. σελ. v. 12. [12] Movsisyan, Artak (2000). Sacred Highland: Armenia in the spiritual conception of the Near East. Yerevan. [13] Kavoukjian, Martiros (1982). The Genesis of Armenian People. Montreal. [14] The World Factbook: Armenia (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ am. html). CIA (ανακτήθηκε

2007-11-15 ) [15] Brunner, Borgna. Time Almanac with Information Please 2007. σελ. σελ. 685. ISBN 193340549X. [16] Kirakosian, J. S. (1972) (στα Αρμενικά). Hayastane michazkayin divanakitut'yan ew sovetakan artakin kaghakakanut'yan

pastateghterum, 1828-1923 (Η Αρμενία στα έγγραφα της διεθνούς διπλωματίας και Σοβιετικής εξωτερικής πολιτικής, 1828-1923). Yerevan. σελ. σελ. 149-358.

Αρμενία [17] Walker, Christopher J. Armenia: The Survival of a Nation. Λονδίνο, Palgrave Macmillan, 1990. σελ. 355–356. ISBN

0-312-04230-2 [18] Baltic states, Armenia, Georgia, and Moldova boycott USSR referendum. (http:/ / web. archive. org/ web/ 20070930035329/ http:/ / www. ukrweekly. com/ Archive/ 1998/ 129805. shtml) (ανακτήθηκε 06-02-2007 ) [19] Croissant, Michael P. (1998). The Armenia-Azerbaijan Conflict: Causes and Implications. London: Praeger. ISBN 0-275-96241-5. [20] The Ties That Divide (http:/ / www. globalheritagefund. org/ news/ GHF_in_the_news/ economist_ties_that_divide_june_17_06. asp).

Global Heritage Fund (2006-06-17) [21] De Waal, Thomas. Black Garden: Armenia And Azerbaijan Through Peace and War. Νέα Υόρκη: New York University Press.

σελ. σελ. 240. ISBN 0-8147-1945-7. [22] Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας 2008 (http:/ / web. archive. org/ web/ 20080204123131/ http:/ / www. heritage. org/ research/ features/ index/ ). The Heritage Foundation [23] Freedom in the World 2007 (http:/ / www. freedomhouse. org/ uploads/ press_release/ fiw07_charts. pdf). Freedom House (ανακτήθηκε

2007-02-20 ) [24] Nagorno-Karabakh: The Crisis in the Caucasus (http:/ / www. cfr. org/ publication/ 9148/ ) (ανακτήθηκε 2007-04-06 ) [25] "Baku and Moscow - 'One Hundred Percent Strategic Partners'" (http:/ / www. hetq. am/ eng/ politics/ 0602-az. html). Hetq Online.

2006-02-27. . Ανακτήθηκε την 2006-02-27. [26] EuroAmerican.net (http:/ / www. euroamericans. net/ euroamericans. net/ armenian census. htm), επίσημα στοιχεία από την απογραφή

του 2000 στις ΗΠΑ που καταμετρά 385.488 ανθρώπους αρμενικής καταγωγής στη χώρα. [27] RFE/RL Caucasus Report (http:/ / www. armeniaforeignministry. am/ news/ inthenews/ 050107_eu. html). Υπουργείο Εξωτερικών της

Αρμενίας (2005-01-07) [28] "Συνέντευξη με τον εκπρόσωπο της Εθνοσυνέλευσης Αρτούρ Μπαγκντασαριάν" (http:/ / www. arminfo. am/ political-issue22. html). ArmInfo News Agency. 2005-10-26. . [29] "Η Αρμενία δεν θα γίνει μέλος των Ε.Ε., ΝΑΤΟ, δηλώσεις του προέδρου" (http:/ / news. xinhuanet. com/ english/ 2006-04/ 24/ content_4468385. htm). Xinhua News Agency. 2006-04-24. . [30] KFOR Contingent: Armenia (http:/ / web. archive. org/ web/ 20061218030027/ http:/ / www. nato. int/ kfor/ kfor/ nations/ armenia. htm).

Επίσημη σελίδα της KFOR (24 Ιανουαρίου 2006) (ανακτήθηκε 2007-03-11 ) [31] "Armenian defence minister to visit Iraq as Armenia to extend small troop presence" (http:/ / library. aua. am/ library/ news/ archive/ 2006_11-14. htm). Associated Press. 13 Νοεμβρίου 2006. . Ανακτήθηκε την 2007-02-20. [32] Административное деление (Διοικητικές υποδιαιρέσεις) (http:/ / www. armenianembassy. ru/ admin. html) (Ρωσικά). Πρεσβεία της

Αρμενίας στη Ρωσία (1999) [33] Κλίμα του Γιερεβάν από το la BBC Weather (http:/ / www. bbc. co. uk/ weather/ world/ city_guides/ results. shtml?tt=TT004530). [34] Transparency International Corruption Perceptions Index 2006 (http:/ / www. transparency. org/ policy_research/ surveys_indices/ cpi/ 2006) [35] Transparency International Corruption Perceptions Index 2003 (http:/ / www. transparency. org/ policy_research/ surveys_indices/ cpi/ 2003) [36] 2007/2008 Reports - Armenia (http:/ / hdrstats. undp. org/ countries/ data_sheets/ cty_ds_ARM. html). UNDP [37] Asatryan, Garnik; Arakelova, Victoria (2002). The Ethnic Minorities of Armenia. Routledge., για τον ΟΑΣΑ. [38] Δημοσκόπηση ΕΣΣΔ 1989 (http:/ / demoscope. ru/ weekly/ ssp/ sng_nac_89. php?reg=13), Demoscope.ru [39] Από το CIA Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ am. html#People) [40] Turay, Anna. Tarihte Ermeniler (http:/ / www. bolsohays. com/ webac. asp?referans=1). Bolsohays:Istanbul Armenians (http:/ / www. bolsohays. com) (ανακτήθηκε 2007-01-04 ) [41] Ιερουσαλήμ: Η Παλιά Πόλη. Η αρμένικη συνοικία (http:/ / www. jewishvirtuallibrary. org/ jsource/ Society_& _Culture/ geo/ armenianq. html). Jewish Virtual Library [42] San Lazzaro degli Armeni - Venice for Visitors (http:/ / europeforvisitors. com/ venice/ articles/ san_lazzaro_degli_armeni. htm) [43] Nationmaster.com: Azerbaijan (http:/ / www. nationmaster. com/ country/ aj/ People) [44] http:/ / www. armenians. gr/ index1024. html Εκτίμηση της Αρμενικής Κοινότητας Ελλάδας]

Αρμενία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Κυβέρνηση • • • • • • • •

Κυβέρνηση της Αρμενίας (http://www.gov.am/enversion/index.html) Γραφείο Προέδρου (http://www.president.am/president/eng) Αρμενική Εθνοσυνέλευση (http://www.parliament.am/) Υπουργείο Εξωτερικών της Αρμενίας (http://www.armeniaforeignministry.com) Υπουργείο Προστασίας της Φύσης (http://www.nature-ic.am/) Armeniainfo.am, τουριστικός οδηγός της κυβέρνησης (http://www.armeniainfo.am) Δημόσια τηλεόραση (http://www.armtv.com/cover/eng/) Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Αρμενίας (http://www.armstat.am/)

Άλλα • • • • •

Πρεσβείες, Προξενεία και Αντιπροσωπείες της Αρμενίας (http://armenianembassy.info) Ελληνική πρεσβεία στο Γιερεβάν (http://www.greekembassy.am/) Η Αρμενική Κοινότητα στην Ελλάδα (http://www.armenians.gr/index1024.html) Αρμενική Νεολαία Ελλάδας (http://www.ayf.gr/gr/index.asp) Αρμενική διασπορά (http://www.armeniadiaspora.com/)

• Armeniapedia.org - Armenian wiki (http://www.armeniapedia.org) (κυρίως αγγλικά) • Στοιχεία στο CIA Factbook (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/am.html) Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το άρθρο Armenia (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Armenia) της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ). ( ιστορικό/συντάκτες (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Armenia)).

gag:Armeniya

Αφγανιστάν Αφγανιστάν Συντεταγμένες: 33°55′60″N 66°10′60″E33.9333, 66.1833 [1]

Σημαία του Αφγανιστάν Έμβλημα του Αφγανιστάν Εθνικός ύμνος: Soroud-e Melli

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Καμπούλ 34°31′59″N 69°09′58″E34.533, 69.166 [2]

Επίσημες γλώσσες

Νταρί, Παστού

Πολίτευμα

Ισλαμική Δημοκρατία Πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι

Ανεξαρτησία Από το Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

19 Αυγούστου 1919 26 Ιανουαρίου 2004 (κύρωση)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

647.500 km2 (41η) 0 5.529 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

33.609.937[3] (37η) 51,9 κατ./km² (147η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

25,123 δισ. $[4] (107η) 870 $[4] (172η)

Αφγανιστάν

41 Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

13,318 δισ. $[4] (107η) 461 $[4] (164η)

ΔΑΑ (2007)

0,352 (181η) – χαμηλός

Νόμισμα

Αφγάνι (AFN)

Ζώνη ώρας

D† (UTC +4:30)

Internet TLD

.af

Κωδικός κλήσης

+93

Το Αφγανιστάν, επίσημα Ισλαμική Δημοκρατία του Αφγανιστάν (Περσικά: ‫ناتسناغفا یمالسا یروهمج‬, Παστού: ‫ )تیروهمج يمالسا ناتسناغفا د‬είναι μία χώρα στην νότια κεντρική Ασία. Συνορεύει βόρεια με το Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν και Τατζικιστάν, επί συνολικού μήκους συνόρων 1680 χλμ., βορειοανατολικά με την αυτόνομη περιοχή Σινκιάγκ Ουιγκούρ, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, με μήκος συνόρων 80 χλμ., καθώς και με την περιοχή Τζαμού Κασμίρ, που διεκδικεί το Πακιστάν με μήκος συνόρων 320 χλμ., ανατολικά και νότια με το Πακιστάν με συνολικό μήκος συνόρων 1810 χλμ. και δυτικά με το Ιράν, με μήκος συνόρων 820 χλμ. Έχει έκτασή περίπου 647.500 km². Ο πληθυσμός (κατατάσσεται 45η στον κόσμο) της χώρας είναι 33.609.937 (εκτ. 2009)[3] . Πρόεδρος της χώρας είναι ο Χαμίντ Καρζάι.

Γεωγραφία Είναι εξ ολοκλήρου μεσόγεια και ορεινή χώρα. Απέχει από τη θάλασσα (Αραβικό Κόλπο) περί τα 360 χλμ. Το περίγραμμά της μοιάζει με φύλλο δένδρου όπου μίσχος του φέρεται ο μεγάλος διάδρομος, χαράδρα Βακάν, που διασχίζει τη Χώρα από ΝΔ προς ΒΑ. Η συνολική έκταση του Αφγανιστάν είναι 647.500 τ.χλμ. Το μέγιστο μήκος από τα δυτικά μέχρι ανατολικά σύνορα είναι 1.240 χλμ. και από το βορρά στο νότο περίπου τα 1.015 χλμ. Η βορειοδυτική, δυτική, προς Ιράν και νότια παραμεθόριες περιοχές είναι κατά κύριο λόγο έρημοι πεδιάδες και βραχώδεις περιοχές, ενώ τα βορειοανατολικά σύνορα καλύπτονται από τον κορυφο-παγετώνα του Χίντου Κους, ως επέκταση των δυτικών Ιμαλαΐων. Τα βόρεια σύνορα ορίζονται από τον ποταμό Αμού Ντάρια.

Οροσειρές Περισσότερο από τα 2/3 του εδάφους του Αφγανιστάν καλύπτονται από ψηλά βουνά με μέσο υψόμετρο τα 2000 μέτρα, και κυρίως, τα βουνά Χίντου Κους (Hindu Kush) οροσειρά που δεσπόζει στο κέντρο της χώρα και που καλύπτει μήκος προς τα ΝΔ 800 χιλιόμετρα. Η οροσειρά αυτή διακλαδίζεται σαν βεντάλια που συνεχίζει με τρεις επιμέρους οροσειρές τις Κούχε Μπάμπα, Μπαντ-έ Μπάγιαν και Σαφίντ Κοχ ή Κουχ με συνέπεια να χωρίζεται η Χώρα σε τρία μεγάλα τμήματα: το κεντρικό υψίπεδο, τις βόρειες πεδιάδες και το νοτιοδυτικό οροπέδιο. Ψηλότερη κορυφή είναι ο Χιονισμένος Όγκος, ύψος 6.504 μ., τα Παροπαμίζ (4.231 μ.) και τα Κεντρικά Αφγανικά Βουνά (4.145 μ.).

Αφγανιστάν

Πεδιάδες-ποταμοί Οι Βόρειες πεδιάδες βρίσκονται βόρεια των κεντρικών υψιπέδων και εκτείνονται από τα σύνορα του Ιράν, δυτικά, μέχρι τους πρόποδες του Παμίρ (ανατολικά) με συνολική έκταση περίπου τα 100.000 τ.χλμ. Οι νότιες περιοχές, νοτιοδυτικό οροπέδιο έχει μέσο υψόμετρο τα 550 μ. περιλαμβάνει τη γεωγραφική περιοχή Σιστάν, το ΝΔ άκρο όπου πρόκειται κυρίως για ερήμους και στέπες. Κυριότερες από τις πεδιάδες είναι η Ρεγκιστάν και ΝταστίΜαρκόχ. Κυριότερα ποτάμια της χώρας είναι: 1. ο Αμού - Νταριά που αποτελεί τα σύνορα με την πρώην Σοβιετική Ένωση, που σχηματίζεται από δύο παραπόταμους. Ο Αμού Νταριά είναι ο μόνος πλωτός ποταμός του Αφγανιστάν.

Χάρτης του Αφγανιστάν

2. ο Χέλμαντ, ή Χίλμεντ, που διασχίζει το νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας που σχηματίζεται από την οροσειρά Χίντου Κους και χύνεται στη λίμνη Χαμούντ- Χελμάντ, 3. ο Χάριρουντ ή Χαριρούντ που σχηματίζεται στο κεντρικό Αφγανιστάν και καταλήγει στο Ιράν και 4. ο Καμπούλ που ακολουθεί κατ΄ εξαίρεση των άλλων, ανατολικό ρου και καταλήγει ως παραπόταμος του Ινδού.

Λίμνες Οι λίμνες του Αφγανιστάν είναι μικρές σε μέγεθος και αριθμό, σημαντικότερες των οποίων και είναι: 1. η λίμνη Ζαρκόλ στο Διάδρομο Βακάν 2. η λίμνη Σίβεχ στη περιοχή Μπανταχσάν, και 3. η αλατώδη λίμνη Ιστάντη Μοκόρ, που βρίσκεται νότια της Γκαζνί (περιοχή)ς. Επίσης υφίστανται μερικές αλυκές στα όρια του Χέλμαντ, στα δυτικά σύνορα με το Ιράν.

Κλίμα Το κλίμα του Αφγανιστάν είναι κυρίως ηπειρωτικό ξηρό, ενώ στα νότια και ανατολικά (στα σύνορα προς το Πακιστάν) είναι υποτροπικό, δηλαδή αυτό της άνυδρης στέπας με ψυχρούς χειμώνες και πολύ ζεστά καλοκαίρια, με πολλές όμως κλιματικές διαφορές, όπως στο ΒΑ τμήμα όπου το κλίμα είναι υποαρκτικό. Γενικά το κλίμα της Χώρας επηρεάζεται και από τους Μουσώνες του Ινδικού Ωκεανού με υγρασία και βροχές (Ιούλιος - Σεπτέμβριος). Γενικά στο Αφγανιστάν παρατηρούνται μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας από 49 °C (Τζαλαλαμπάντ) τον Ιούλιο, μέχρι -31 °C (ορεινές περιοχές), το χειμώνα. Οι περισσότερες βροχοπτώσεις παρατηρούνται στο διάστημα από Δεκέμβριο μέχρι Μάρτιο, ενώ στα πεδινά συνεχίζουν μέχρι και Απρίλιο.

Αφγανιστάν

Δημογραφία

Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT.

Στο Αφγανιστάν κατοικούν 50 περίπου εθνότητες, που καθεμιά έχει και τη δική της γλώσσα. Από το 1930 καθιερώθηκαν σαν επίσημες γλώσσες η Παστού και η Περσική. Την παστού τη μιλάνε κυρίως οι Αφγανοί (Παστούν), ενώ η άλλη μεγάλη εθνότητα, οι Τατζίκοι, μιλάνε την περσική γλώσσα, την οποία και θεωρούν σαν πιο εξελιγμένη γλώσσα. Η κυριότερη θρησκεία στο Αφγανιστάν είναι η μωαμεθανική, κυρίως όμως οι Αφγάνες είναι μωαμεθανοί σουνίτες, με εξαίρεση μερικές μειονότητες που είναι μωαμεθανοί σιίτες. Ο πληθυσμός είναι πολύ ανισομερώς κατανεμημένος, σαν αποτέλεσμα φυσικά της μορφολογίας του εδάφους.

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 44,64 χρόνια (44,47 χρόνια οι άνδρες και 44,81 οι γυναίκες).[3]

Ιστορία Οι πρώτες ιστορικές πληροφορίες για τους Αφγανούς και το Αφγανιστάν είναι από τον 10ο - 11ο αιώνα και τις παρέχουν οι Τατζίκοι, οι Άραβες και οι Πέρσες. Οι πρώτες όμως ιστορικές καταβολές του Αφγανιστάν αρχίζουν από τον 6ο αιώνα π.Χ. όπου και δέσποζαν στη περιοχή κατά σειρά οι Αχαιμενίδες, οι Έλληνες, από εκεί πέρασε ο Μέγας Αλέξανδρος κατά την εκστρατεία του στην Ινδία, άλλωστε, η Κανταχάρ, που κάποτε ήταν και πρωτεύουσα, χτίστηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο, και στη συνέχεια οι Σελευκίδες, οι Πάρθοι, οι Κουσαίοι ή Κουσάνα, οι Σασανίδες και οι Εφθαλίτες. Από τον 7ο μέχρι τον 18ο αιώνα ακολούθησαν οι πρώτες μουσουλμανικές δυναστείες σημαντικότερες των οποίων ήταν οι Γαζναβίδες ή Γαζνεβίδες, οι Γκούριοι ή Γουρίδες, μέχρι της εισβολής των Μογγόλων των οποίων ακολούθησε ο Ταμερλάνος ή Τιμούρ που εγκαθίδρυσε τη δυναστεία των Τιμουρίδων. Αυτή αντικαταστάθηκε από τη δυναστεία των Σαφαβίδων και αυτή από την τελευταία των Μπαρακζάι. Από τον 14ο αιώνα αρχίζει πλέον και οργανώνεται το Αφγανιστάν σαν κράτος. Οι Αφγανοί κατάφεραν, ύστερα από πολλούς πολέμους, να επιβληθούν στις άλλες εθνότητες. Τον 19ο αιώνα άρχισε ο πρώτος πόλεμος των Αφγανών με τους Βρετανούς. Αφού κατέλαβαν και το Πακιστάν, άρχισαν να προχωρούν βορειότερα. Τελικά, το 1842 οι Αφγανοί κατάφεραν να εκδιώξουν τους Βρετανούς από τη χώρα τους, για να ακολουθήσει δεύτερος πόλεμος, το 1878-1880, κατά τον οποίο οι Βρετανοί πέτυχαν να θέσουν το Αφγανιστάν κάτω από τον έλεγχο του Άγγλου αντιβασιλέα των Ινδιών. Στον τρίτο αγγλο-αφγανικό πόλεμο του 1919 οι Αφγανοί κατάφεραν τελικά να νικήσουν τους Άγγλους και να τους υποχρεώσουν να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία τους. Στην περίοδο του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου το Αφγανιστάν τήρησε απόλυτη ουδετερότητα απέναντι και στα δύο στρατόπεδα. Το 1973 ανατράπηκε η μοναρχία και τη διακυβέρνηση ανάλαβε το καθεστώς Νταούντ, που ανατράπηκε, μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα, το 1978. Την εξουσία ανάλαβε το καθεστώς Ταράκι, το οποίο τήρησε φιλοσοβιετική στάση. Το 1980 ανατράπηκε και αυτό. Ακολούθησε η εγκατάσταση νέου φιλοσοβιετικού καθεστώτος και η κατάληψη της χώρας από στρατεύματα της ΕΣΣΔ. Οι σοβιετικές δυνάμεις συνάντησαν σθεναρή αντίσταση από ένοπλες ομάδες ανταρτών μουτζαχεντίν. Στα πλαίσια της στρατηγικής του Ψυχρού Πολέμου οι μουτζαχεντίν υποστηρίχθηκαν από τις ΗΠΑ, το Πακιστάν, την Κίνα, το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία.[5] Οι πολεμικές συρράξεις αναγκάζουν χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.[6] Οι σοβιετικοί αποχωρούν το 1989 και ακολουθεί μια ακόμα περίοδος αστάθειας κατά την οποία αναδεικνύεται το ισλαμικό φονταμενταλιστικό κίνημα των Ταλιμπάν. Οι Ταλιμπάν καταλαμβάνουν την Καμπούλ το 1996 και επιβάλουν ένα αυστηρό ισλαμικό καθεστώς. Το 2001 οι Ταλιμπάν ανατινάζουν δύο γιγάντια σκαλισμένα στο βράχο αγάλματα του Βούδα στην περιοχή Μπαμιγιάν.[7] [8]

Αφγανιστάν

Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 οι ΗΠΑ, η Βρετανία και συμμαχικές δυνάμεις αναλαμβάνουν στρατιωτική δράση και ανατρέπουν το καθεστώς των Ταλιμπάν. Με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στη χώρα εγκαθίσταται διεθνής στρατιωτική δύναμη, τη διοίκηση της οποίας ανέλαβε το 2003 το NATO.[9] Το 2004 διενεργούνται εκλογές και πρόεδρος εκλέγεται ο Χαμίντ Καρζάι. Έκτοτε το κίνημα των Ταλιμπάν έχει ανασυγκροτηθεί και επιτίθεται στις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις αλλά και στην κυβέρνηση της χώρας. Μετά από δεκαετίες πολιτικής αστάθειας και πολεμικών επιχειρήσεων η ανθρωπιστική κρίση έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Εκατομμύρια Αφγανοί προσφυγές έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έχει συστήσει ειδική επιχείρηση για να διαχειριστεί την κρίση.[10]

Πόλεις Πρωτεύουσα του Αφγανιστάν είναι η Καμπούλ (2.413.000 κάτοικοι[11] , εκτίμηση 2009). Άλλη σπουδαία πόλη είναι η Κανταχάρ ή Κουνταχάρ με 358.845 κατοίκους. Την πόλη αυτή την ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος και είχε γίνει πολλές φορές πρωτεύουσα του κράτους. Άλλες πόλεις είναι: η Χεράτ ή Χαράτ (395.877 κατ.), που βρίσκεται στην κοιλάδα Χάρι - Ραντ, η Μαζάρι Σαρίφ (300.467 κατ.), η Τζαλαλαμπάντ (147.474 κατ.), η Μπαγκλάν (76.968 κατ.), που είναι και αξιόλογο βιομηχανικό κέντρο και διαθέτει αρκετά ζαχαρουργεία.

Διοικητικές περιφέρειες Το Αφγανιστάν χωρίζεται σε 34 διοικητικές περιφέρειες (ή περιοχές). Οι περιφέρειες υποδιαιρούνται περαιτέρω σε επαρχίες. Αριθμός

Περιφέρεια

Αριθμός

Περιφέρεια

Μπανταχσάν

Κουνάρ

Μπαντγκίς

Κουντούζ

Μπαγκλάν

Λαγκμάν

Μπαλχ

Λογκάρ

Μπαμιάν

Νανγκαράρ

Ντεϊκούντι

Νιμρούζ

Φαράχ

Νουρεστάν

Φαρυάμπ

Ορουζγκάν

Γκαζνί

Πακτιά

Γκοούρ

Πακτίκα

Χελμάντ

Παντζίρ

Χεράτ

Παρβάν

Τζοουζτζάν

Σαμανγκάν

Καμπούλ

Σαρ-έ Πολ

Κανταχάρ

Ταχάρ

Καπίσα

Βαρντάκ

Κχοστ

Ζάμπουλ

Χάρτης

Αφγανιστάν

Συγκοινωνία Τα μέσα συγκοινωνίας του Αφγανιστάν είναι ελάχιστα, ενώ δεν υφίσταται καθόλου σιδηροδρομικό δίκτυο. Το οδικό δίκτυο βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση και μόνο λίγοι δρόμοι είναι ελεύθεροι ολόκληρο το χρόνο για την κίνηση των αυτοκινήτων, ενώ οι περισσότεροι τον χειμώνα καλύπτονται με χιόνια και γίνονται αδιάβατοι. Το συνολικό οδικό δίκτυο της χώρας δεν ξεπερνά τα 6 χιλ. χιλιόμετρα. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα είναι ισλαμική προεδρική δημοκρατία. Αρχηγός Κράτους και της κυβέρνησης είναι ο Πρόεδρος. Πρόεδρος σήμερα είναι ο Χαμίντ Καρζάι. Από τις 7 Δεκεμβρίου του 2004 αντιπρόεδροι είναι οι Αχμάντ Ζία Μασούντ (πρώτος Αντιπρόεδρος) και Καρίμ Χαλίλι (δεύτερος αντιπρόεδρος). Από το 2006 ανώτατος Δικαστής και πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι ο Αμπντούλ Σαλάμ Αζιμί.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Προεδρικές εκλογές 2009 Οι πιο πρόσφατες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 20 Αυγούστου του 2009. Οι προηγούμενες προεδρικές εκλογές με βάση το ισχύον Σύνταγμα διεξήχθησαν το 2004.Το 2009 διεξήχθησαν ταυτόχρονα και εκλογές για την ανάδειξη των 420 επαρχιακών συμβουλίων.Εγγεγραμμένοι ήταν 15,6 εκατομμύρια ψηφοφόροι και το 35-38% αυτών ήταν γυναίκες.[12] Ωστόσο αρκετά ΜΜΕ και η ανεξάρτητη επιτροπή για ελεύθερες και δίκαιες εκλογές αμφισβήτησαν τα παραπάνω στοιχεία, κάνοντας λόγο για παρατυπίες.[13] [14] O ΓΓ του NATO, Άντερς Φογκ Ράσμουσεν χαρακτήρισε τις εκλογές "πετυχημένες από άποψη ασφάλειας". [15] Ο κύριος αντίπαλος του προέδρου Χαμίντ Καρζάι, Αμπντάλα Αμπντάλα, ισχυρίστηκε ότι έγινε νοθεία στις προεδρικές εκλογές.[16] . Στις 23 Αυγούστου και οι δύο κύριοι διεκδικητές, ο Καρζάι και ο Αμπντάλα, ανακήρυξαν τη νίκη τους στις εκλογές.[17] Στις 25 Αυγούστου η εκλογική επιτροπή ανακοίνωσε ότι με καταμετρημένο το 10% των ψήφων ο Καρζάι προηγούνταν με 41% των ψήφων έναντι 39% για τον Αμπντάλα.[18] Στις 6 Σεπτεμβρίου ανακοινώθηκε ότι με καταμετρημένο το 74,2% των ψήφων,τα αποτελέσματα είχαν ως εξής:[19] [20] • Χαμίντ Καρζάι – ~2.080.000 ψήφοι, 48,6% • Αμπντάλα Αμπντάλα – ~1.360.000 ψήφοι, 31,7% • Ραμαζάν Μπασχαρντόστ – 457.909 ψήφοι, ~11%/. Δυο ημέρες αργότερα, ανακοινώθηκε ότι ο Καρζάι είχε ξεπεράσει το 50% (54% ,με καταμετρημένο το 92% των εκλογικών τμημάτων), κάτι που σημαίνει ότι δεν θα διεξαχθεί δεύτερος γύρος. Την ίδια στιγμή, η υποστηριζόμενη από τα Ηνωμένα Έθνη αρμόδια επιτροπή εντόπισε νοθεία και διέταξε μερική ανακαταμέτρηση ψήφων[21] . Τον Οκτώβριο του 2009, ύστερα από έρευνα, η Εκλογική Επιτροπή Παραπόνων (ECC) παρέδωσε το πόρισμά της στην Ανεξάρτητη Εκλογική Επιτροπή (ICC). Με βάση αυτό, αφαιρέθηκαν ψήφοι από τον Καρζάι και το ποσοστό του έπεσε κάτω από το 50%. Η Ανεξάρτητη Εκλογική Επιτροπή ανακοίνωσε πως θα διεξαχθεί επαναληπτική διαδικασία στις 7 Νοεμβρίου. [22] Την 1η Νοεμβρίου ο υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές Αμπντάλα Αμπντάλα ανακοινώνει την απόφασή του να αποσυρθεί από τον δεύτερο γύρο, εξαιτίας φόβων του ότι θα υπάρχει νοθεία στις εκλογές και παραποίηση των αποτελεσμάτων.[23] Έτσι, τελικά, ο Καρζάι ανακηρύχθηκε οριστικά νικητής των προεδρικών εκλογών, από την εκλογική επιτροπή του Αφγανιστάν.[24]

Αφγανιστάν

Βουλευτικές εκλογές 2010 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 18 Σεπτεμβρίου 2010. Τα τελικά αποτελέσματα ανακοινώθηκαν στις 31 Οκτωβρίου.[25] Η ανεξάρτητη εκλογική επιτροπή ακύρωσε το 20% των ψηφοδελτίων, έπειτα από έρευνες για νοθεία.[26] Η ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων, έπειτα από καθυστερήσεις, έγινε στις 24 Νοεμβρίου 2010 και σε όλη τη χώρα, σε όλες τις επαρχίες, σημειώθηκαν προβλήματα.[27] Υποψήφιοι

Έδρες

Υποψήφιοι που δεν ανήκουν σε κόμμα

249

Σύνολο

249 Πηγή: IEC

[28]

Οικονομία Παρά τη μικρή βιομηχανία του το Αφγανιστάν είναι πλούσιο σε μεταλλεύματα. Στο υπέδαφος του Αφγανιστάν υπάρχουν πετρέλαιο, γαιάνθρακες, μεθάνιο, σίδηρος, μόλυβδος, θείο, ορυκτό αλάτι, χρυσός. Το ΑΕΠ της χώρας είναι 14,022 δισ. $ (σε ονομαστικές τιμές, 107η στον κόσμο, εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 812 $[4] . Το Αφγανιστάν έχει ως νόμισμα το αφγάνι.

Πηγές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CF%86%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=33. 9333_N_66. 1833_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%91%CF%86%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=34. 533_N_69. 166_E_type:city [3] Αφγανιστάν (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ af. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=512& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Σημαντικές ημερομηνίες (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 1162108. stm) BBC [6] Επιστροφή στο Αφγανιστάν - Χρονολόγιο της κρίσης 1973-2007 (http:/ / www. unhcr. org/ cgi-bin/ texis/ vtx/ afghan?page=history) Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες [7] Καταστράφηκαν ολοσχερώς τα αγάλματα του Βούδα, δηλώνουν οι αντίπαλοι των Ταλεμπάν (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=182071) in.gr 9/3/2001 [8] Πολιτιστικό τοπίο και αρχαιολογικά απομεινάρια της κοιλάδας Μπαμιγιάν (http:/ / whc. unesco. org/ en/ list/ 208) UNESCO [9] NATO's role in Afghanistan (http:/ / www. nato. int/ cps/ en/ natolive/ topics_8189. htm) NATO [10] Επιστροφή στο Αφγανιστάν (http:/ / www. unhcr. org/ cgi-bin/ texis/ vtx/ afghan?page=home) Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες [11] Πόλεις του Αφγανιστάν (http:/ / www. world-gazetteer. com/ wg. php?x=& men=gcis& lng=en& des=wg& geo=-13& srt=npan& col=abcdefghinoq& msz=1500& pt=c& va=& srt=pnan) World Gazetteer [12] NATO: 15.6 million Afghans are registered to vote (http:/ / www. google. com/ hostednews/ ap/ article/ ALeqM5g5nE4AM62u9uJXHrH7AAgYqHOqXQD96RTSS80). Associated Press (11-03-2009) (ανακτήθηκε 12-03-2009 ) [13] Gopal, Anand (24-12-2008). "Afghan voter registration marred" (http:/ / www. csmonitor. com/ 2008/ 1224/ p06s01-wosc. html). The Christian Science Monitor. . Ανακτήθηκε την 18-08-2009. [14] Afghanistan votes amid fear of Taleban attacks and alleged fraud (http:/ / www. timesonline. co. uk/ tol/ news/ world/ Afghanistan/ article6802683. ece) [15] Νοοz.gr (http:/ / www. nooz. gr/ page. ashx?pid=9& aid=313790& cid=0) [16] Xinhua (http:/ / news. xinhuanet. com/ english/ 2009-08/ 23/ content_11931599. htm) [17] Καθημερινή (http:/ / news. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_world_1_23/ 08/ 2009_326667), Δύο οι «νικητές» στο Αφγανιστάν, 23 Αυγούστου 2009.

Αφγανιστάν [18] CBC News - World - Karzai leads in early Afghan election results (http:/ / www. cbc. ca/ world/ story/ 2009/ 08/ 25/ afghanistan-election-results025. html) [19] BBC NEWS | South Asia | Karzai closer to Afghan poll win (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 8240534. stm) [20] Karzai baut Vorsprung weiter aus (International, NZZ Online) (http:/ / www. nzz. ch/ nachrichten/ international/ karzai_baut_vorsprung_weiter_aus_1. 3503249. html) [21] Το Βήμα (http:/ / www. tovima. gr/ default. asp?pid=41& nid=1050459), Αβεβαιότητα στο Αφγανιστάν με προβάδισμα Καρζάι και διαπιστώσεις για νοθεία, 8 Σεπτεμβρίου 2009. [22] bbc.co.uk (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 8316487. stm), Afghan election goes to run-off 20 Οκτωβρίου 2009 [23] Guardian (http:/ / www. guardian. co. uk/ world/ 2009/ nov/ 01/ afghan-election-karzai-abdullah) Afghanistan election challenger Abdullah Abdullah pulls out of runoff 1η Νοεμβρίου 2009 [24] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=1070305), Νικητής των προεδρικών εκλογών του Αφγανιστάν ανακηρύχθηκε ο Χαμίντ Καρζάι 2 Νοεμβρίου 2009 [25] Recount ordered in seven Afghan provinces (http:/ / www. abc. net. au/ news/ stories/ 2010/ 09/ 27/ 3023248. htm?section=justin) [26] http:/ / english. aljazeera. net/ news/ asia/ 2010/ 10/ 2010102081458138520. html [27] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ ?i=news. el. kosmos& id=227137),Ανακοινώθηκαν τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών στο Αφγανιστάν, 24-11-2010. [28] http:/ / www. iec. org. af/ results_10/ eng/

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Πύλη για το Αφγανιστάν (http://www.afghanland.com/) (Αγγλικά) • Προφίλ της χώρας (http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/country_profiles/1162668.stm) από το BBC

(Αγγλικά) • Γλώσσες του Αφγανιστάν (http://www.ethnologue.com/show_country.asp?name=AF) (Αγγλικά) • Μια κοινωνική ιστορία του Αφγανιστάν απ' την αγγλική ομάδα Melancholic Troglodytes (http://rioter.info/ 2009/11/21/Î±Ï Î³Î±Î½Î¹Ï Ï Î¬Î½-Î¼Î¹Î±-Î¿Ï Î¹Î¿Ï Ï Î±-ÎºÎ¿Î¹Î½Ï Î½Î¹ÎºÎ®-Î¹Ï Ï /) gag:Afganistan

Βιετνάμ Βιετνάμ Συντεταγμένες: 14°01′60″N 107°54′00″E14.0333, 107.9 [1]

Σημαία του Βιετνάμ Εθνόσημο του Βιετνάμ Εθνικό σύνθημα: 'Độc lập - Tự do - Hạnh phúc"Ανεξαρτησία - Ελευθερία - Ευτυχία" Εθνικός ύμνος: Tien Quan Ca

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Ανόι 21°2′0″N 105°51′0″E21.03333, 105.85 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Πόλη Χο Τσι Μινχ

Επίσημες γλώσσες

Βιετναμέζικα

Πολίτευμα

Σοσιαλιστική δημοκρατία Πρόεδρος Νγκουγιέν Μινχ Τρίετ Πρωθυπουργός Νγκουγιέν Ταν Ντουνγκ Γενικός Γραμματέας ΚΚΒ Νον Ντουκ Μανχ

Ανεξαρτησία Από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

2 Σεπτεμβρίου 1945 15 Απριλίου 1992

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

331.690[3] km2 (65η) 1,3 4,639 χμ. 3.4441 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1999 • Πυκνότητα

86.967.524[4] (13η) 76.323.173[5] 273 κατ./km² (43η)

Βιετνάμ

49 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

255,773 δισ. $[6] (41η) 2.933 $[6] (128η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

91,764 δισ. $[6] (59η) 1.052 $[6] (138η)

ΔΑΑ (2007)

0,725 (116η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ντονγκ (₫) (VND)

Ζώνη ώρας

(UTC +7)

Internet TLD

.vn

Κωδικός κλήσης

+84

Χωρίς τα νησιά.

Η Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ είναι χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας στο ανατολικό άκρο της Ινδοκίνας. Συνορεύει με την Κίνα, το Λάος, την Καμπότζη, και βρέχεται από τη Νότια Κινεζική θάλασσα.

Γεωγραφία To Βιετνάμ βρίσκεται στην ανατολική ακτή της χερσονήσου της '[Ινδοκίνα]]ς και καταλαμβάνει περίπου 331.688 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Βρέχεται από τον Κόλπο Τονκίν (βόρειοανατολικά), την Θάλασσα της Νότιας Κίνας (Νοτιοανατολικά) και τον Κόλπο της Ταϊλάνδης (Νοτιοδυτικά). Συνορεύει βόρεια με την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, δυτικά με το Λάος και Νοτιοδυτικά με την Καμπότζη. Η χώρα σχηματίζει ένα S, απόστασης (από τον βορρά προς τον νότο) 1.650 χιλιομέτρων. Το στενότερο σημείο του έχει περίπου 50 χιλιόμετρα πλάτος. Σχηματίζει ακτογραμμή 3.260 χιλιομέτρων, χωρίς να υπολογίζονται τα νησιά. Το Βιετνάμ είναι μια χώρα με τροπικά πεδινά, λόφους και πυκνές δασώδεις ορεινές περιοχές, με τη ποσοστό γης να μην υπερβαίνει το 20% της περιοχής. Στο Βόρειο τμήμα του Βιετνάμ, το οποίο είναι πλατύτερο από την υπόλοιπη χώρα, υπάρχουν ορεινές περιοχές και η πεδιάδα του Δέλτα του Ερυθρού Ποταμού, μια επίπεδη έκταση 15.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Μεταξύ των βουνών στο βόρειο τμήμα βρίσκεται και το όρος Φαν Σι Παν, το υψηλότερο ολόκληρης της Ινδοκίνας (3.143 μέτρα) Το νότιο τμήμα της χώρας είναι πιο στενό. Ορίζεται από την οροσειρά Giai Truong Son (Κεντρικά όρη), τις παράκτιες πεδιάδες και το Δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ.

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας είναι 86.967.524 (13η στον κόσμο)[4] . Η πυκνότητα πληθυσμού είναι 273/km² και ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 0.977% (εκτίμηση 2009). Ρυθμός γεννήσεων 16,47 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 6,18 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008). Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 71,58 χρόνια (68,78 χρόνια οι άνδρες και 74,57 οι γυναίκες).[4]

Βιετνάμ

Διακυβέρνηση

Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT.

Το Βιετνάμ είναι μονοκομματικό κράτος και η πολιτική ζωή της χώρας ελέγχεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Βιετνάμ (στα Αγγλικά: Communist Party of Vietnam - CPV). Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, η οποία εκλέγει τον Πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό. Στις 24 Ιουλίου του 2007 με ποσοστό 98,78% επανεξελέγη Πρόεδρος ο Νγκουγιέν Μινχ Τρίετ. Οι βουλευτές εκλέγονται απευθείας από το λαό για μια πενταετία και οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές έγιναν στις 20 Μαΐου του 2007.

Ένα κεραμικό εικόνα δείχνει τον Χρυσό χελώνα Sword Magical την επιστροφή του μετά τον πόλεμο για να δείτε την ειρήνη φιλοδοξία.

Εκλογές 2007 Λίστα

Έδρες

Μέτωπο της Πατρίδας των Βιετναμέζων (Mặt Trận Tổ Quốc Việt Nam) • • •

492

Κομμουνιστικό Κόμμα του Βιετνάμ (Đảng Cộng sản Việt Nam) μαζικές οργανώσεις και άλλα προσκείμενα ανεξάρτητοι υποψήφιοι (42 εκλεγέντες)

Υποψήφιοι που έλαβαν από μόνοι τους το χρίσμα

1 Σύνολο

493

Βιετνάμ

Οικονομία Το ΑΕΠ της χώρας είναι 89,2 δισ. δολάρια ΗΠΑ , σε ονομαστικές τιμές, εκτίμηση 2009[6] . Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 1.019 $.

Μεταφορές Το 2008 λειτουργούσαν 44 αεροδρόμια και 1 ελικοδρόμιο. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Δείτε επίσης • Πόλεμος του Βιετνάμ

Πηγές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%92%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%BD%CE%AC%CE%BC& params=14. 0333_N_107. 9_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%92%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%BD%CE%AC%CE%BC& params=21_2_0_N_105_51_0_E_type:city_region:VT [3] Επίσημη πύλη Κυβέρνησης Βιετνάμ - Γεωγραφία (http:/ / www. chinhphu. vn/ portal/ page?_pageid=439,1090503& _dad=portal& _schema=PORTAL) [4] Βιετνάμ (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ vm. html) CIA World Factbook [5] Στατιστική Υπηρεσία Βιετνάμ - Απογραφή 1999 (http:/ / www. gso. gov. vn/ default_en. aspx?tabid=476& idmid=4& ItemID=1841) [6] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=582& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

Εξωτερικές συνδέσεις • Επίσημη πύλη Κυβέρνησης Βιετνάμ - Πληροφορίες για τη χώρα (http://www.chinhphu.vn/portal/ page?_pageid=439,1090495&_dad=portal&_schema=PORTAL) (Αγγλικά) • Προφίλ της χώρας από το BBC (http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/country_profiles/1243338.stm)

(Αγγλικά) bjn:Vietnam

Βιρμανία Βιρμανία Συντεταγμένες: 21°06′N 95°27′E21.1, 95.45 [1]

Σημαία της Μιανμάρ Εθνόσημο της Μιανμάρ Εθνικός ύμνος: Kaba Ma Kyei ("Μέχρι το τέλος του κόσμου")

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Νάι Πι Τάου 19°45′N 96°6′E19.75, 96.1 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Γιανγκόν (Ραγκούν)

Επίσημες γλώσσες

Βιρμανικά

Πολίτευμα

Χούντα Πρόεδρος Κρατικού Ταν Σουέ Συμβουλίου για Μάουνγκ Αγιέ Ειρήνη και Ανάπτυξη Τάιν Σάιν Αντιπρόεδρος Κρατικού Συμβουλίου για Ειρήνη και Ανάπτυξη Πρωθυπουργός

Ανεξαρτησία από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

4 Ιανουαρίου 1948 Μάιος 2008

Βιρμανία

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

676.578 km2 (40η) 3,06 5.876 χμ. 1.930 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1983 • Πυκνότητα

48.138.741[3] α. (24η) 33.234.000 70,9 κατ./km² (126η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

71,965 δισ. $[4] (79η) 1.200 $[4] (162η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

26,523 δισ. $[4] (87η) 442 $[4] (167η)

ΔΑΑ (2007)

0,586 (138η) – μεσαίος

Νόμισμα

Κυάτ (K (mmK))

Ζώνη ώρας

(UTC +6:30)

Internet TLD

.mm

Κωδικός κλήσης

+95

α. Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. Η Ένωση του Μιανμάρ[5] (πρώην Βιρμανία ή Μπούρμα) είναι η μεγαλύτερη χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας με έκταση 676.578 km² και πληθυσμό 48.138.741, με βάση εκτιμήσεις του 2009. Συνορεύει με την Κίνα προς βορρά, το Λάος στα ανατολικά, την Ταϊλάνδη στα νοτιοανατολικά, το Μπανγκλαντές δυτικά και την Ινδία στα βορειοδυτικά. Νότια υπάρχει η θάλασσα του Άνταμαν εντός του Κόλπου της Βεγγάλης βορειοδυτικά. Το ένα τρίτο της συνολικής περίμετρου της Βιρμανίας, μήκους 1.930 χιλιομέτρων, σχηματίζει μια συνεχόμενη ακτογραμμή. Η Βιρμανία απέκτησε την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο στις 4 Ιανουαρίου 1948 ως «Ένωση της Βιρμανίας». Μετονομάστηκε σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ένωσης της Βιρμανίας» στις 4 Ιανουαρίου 1974, πριν ονομαστεί πάλι «Ένωση της Βιρμανίας» στις 23 Σεπτεμβρίου 1988. Στις 18 Ιουνίου 1989, το Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης μετονόμασε το κράτος σε "Ένωση του Μιανμάρ". Στη Μιανμάρ έχει εγκαθιδρυθεί στρατιωτική δικτατορία από το 1989 και ο δικτάτορας άλλαξε το όνομα σε Μιανμάρ από Βιρμανία. Το Σεπτέμβριο του 2007, ξεκίνησαν καθημερινές διαδηλώσεις βουδιστών μοναχών ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης για διπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου, στις οποίες συμμετείχαν χιλιάδες εργάτες και φοιτητές. Λόγω της επέμβασης της αστυνομίας, μέχρι τις 28 Σεπτέμβρη είχαν σκοτωθεί 14 άνθρωποι. Από τις 6 Νοεμβρίου 2005, πρωτεύουσα της χώρας είναι η Νάι Πι Τάου (Naypyidaw). Μεγαλύτερη πόλη παραμένει η Ραγκούν ή Γιανκούν, που ήταν ως τότε η πρωτεύουσα της χώρας. Στις 7 Νοεμβρίου του 2010 διεξήχθησαν οι πρώτες βουλευτικές εκλογές έπειτα από 20 χρόνια. Κύρια γλώσσα είναι η Βιρμανική. Το νόμισμα της χώρας ονομάζεται Κυάτ.

Βιρμανία

Ιστορία Μέχρι τον 20ό αιώνα Τα πρώτα κράτη και η Βιρμανική Αυτοκρατορία Η αρχαιολογική έρευνα έχει αποδείξει ότι η ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή της σημερινής Μιανμάρ χρονολογείται από την προϊστορική εποχή. Λείψανα παλαιολιθικών και νεολιθικών οικισμών έχουν βρεθεί στην κοιλάδα του ποταμού Ιραουάντι. Οι πληροφορίες για τους πρώτους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στη Μιανμάρ πριν τον 9ο αι. είναι περιορισμένες. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι κατά τους τελευταίους αιώνες π.Χ. η φυλή των Μον υπήρξε φορέας ενός αξιόλογου πολιτισμού, ο οποίος είχε αναπτύξει σχέσεις με την Ινδία και είχε δεχτεί το βουδισμό. Κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες άνθησε ο πολιτισμός των Πιού, ενός λαού βιρμανοθιβετιανού, με πρωτεύουσα την πόλη Σρι Κσέτρα. Ο πολιτισμός αυτός παράκμασε στις αρχές του 9ου αι. μετά τον ερχομό και την εγκατάσταση στην περιοχή των φυλών Τάι-Σαν. Τον 9ο αι. οι Μον ιδρύουν στη Νότια Μιανμάρ το Βασίλειο της Πέγκου, ενώ οι Βιρμανοί εγκαθίστανται στην Κεντρική Μιανμάρ και ιδρύουν την πόλη Παγκάν (849). Το βασίλειο της Παγκάν (849-1287) επεκτάθηκε κατά τον 11ο αι. και έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή του στα χρόνια της δυναστείας Αναουράθα (1044-1287). Μετά από σκληρούς αγώνες το βασίλειο της Παγκάν υποτάχθηκε στη Μογγολική δυναστεία της Κίνας υπό τον Κουμπλάι Χαν και εντάχθηκε ως επαρχία στην Κινεζική Αυτοκρατορία (1287-1299). Μέχρι τα μέσα του 18ου αι. στην περιοχή της Μιανμάρ δημιουργήθηκαν ανεξάρτητα μικρά βασίλεια, τα σημαντικότερα από τα οποία ήταν το βασίλειο της Πεγκού από τους Μον στο δέλτα του Ιραουάντι, το βασίλειο της Άβα στη Βόρεια Μιανμάρ και το βασίλειο του Ταουνγκού, το οποίο επεκτάθηκε την περίοδο 1539-1541 σε ολόκληρη τη Μιανμάρ. Μετά από μια περίοδο αναταραχών, το 1752 οι Μον διαλύουν το βασίλειο του Ταουνγκού και κυριαρχούν σε ολόκληρη τη Μιανμάρ. Την περίοδο 1752-1760 ο ηγεμόνας Αλαουνγκπάγια επανιδρύει τη Βιρμανική Αυτοκρατορία. Υπό την ηγεσία του Αλαουνγκπάγια και των διαδόχων του η χώρα γνωρίζει μεγάλη ακμή και επεκτείνεται μέχρι το 1816-1824 στο Μανιπούρ και το Ασσάμ. Ακολούθησαν οι τρεις αγγλοβιρμανικοί πόλεμοι (1824-26, 1852, 1885), κατά τους οποίους η Βιρμανική Αυτοκρατορία νικήθηκε από τους Βρετανούς και προσαρτήθηκε ως επαρχία στην Αυτοκρατορία των Ινδιών. Η περίοδος της αγγλικής αποικιοκρατίας Κατά την περίοδο της αγγλικής αποικιοκρατίας σημειώθηκαν αλλεπάλληλα επαναστατικά κινήματα και εξεγέρσεις, τα οποία όμως καταπνίγηκαν με βιαιότητα από τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Κατά την περίοδο της αγγλικής αποικιοκρατίας έγιναν σημαντικά δημόσια έργα στη χώρα, κυρίως στον τομέα των μεταφορών, με σκοπό όμως την όσο το δυνατό μεγαλύτερη εκμετάλλευση των άφθονων πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Αποτέλεσμα ήταν η κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων και η οικονομική εξάντληση της χώρας.

Βιρμανία

Ο 20ος αιώνας Στις αρχές του 20ού αι. κερδίζει συνεχώς έδαφος το βιρμανικό εθνικιστικό κίνημα, το οποίο κατά τη δεκαετία του 1930 συσπειρώνεται γύρω από το φοιτητικό κίνημα των Τανκίν, ηγετική μορφή του οποίου αναδεικνύεται ο Αούνγκ Σαν. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου η Μιανμάρ βρίσκεται υπό ιαπωνική κατοχή (1942-45). Η χώρα απελευθερώνεται από τους Συμμάχους το 1944-45. Μετά από μια σειρά διαπραγματεύσεων μεταξύ της Βρετανίας και των βιρμανικών κομμάτων που είχαν συνασπιστεί στο σχηματισμό Αντιφασιστική Ένωση Λαϊκής Ελευθερίας, ανακηρύχθηκε η ανεξαρτησία της χώρας το 1947. Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1947, ξέσπασαν εμφύλιες ταραχές μεταξύ των αντίπαλων κομμάτων, κατά τη διάρκεια των οποίων δολοφονήθηκε ο Αούνγκ Σαν και άλλοι πολιτικοί ηγέτες. Η ανεξαρτησία της χώρας ανακηρύχθηκε επίσημα τον Ιανουάριο του 1948.

Το ανεξάρτητο κράτος Τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας σημαδεύτηκαν από εμφύλιες διαμάχες και ταραχές που ξέσπασαν μεταξύ των κομμουνιστών, της φυλής Κάρεν και πρώην οπαδών του δολοφονημένου ηγέτη Αούνγκ Σαν (1949-1955). Τις εκλογές του 1960 κερδίζει ο επί σειρά ετών πρωθυπουργός Ου Νου, η πολιτική αστάθεια όμως δεν εξομαλύνεται και οδηγεί τελικά στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1962, το οποίο έφερε το στρατηγό Νε Βιν στην εξουσία. Το 1974 εγκαθίσταται με το νέο σύνταγμα η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μιανμάρ, ενώ στις εκλογές που ακολουθούν νικητής αναδεικνύεται ο στρατηγός Νε Βιν. Εγκαθιδρύεται σοσιαλιστικού τύπου καθεστώς και ακολουθείται ένα ευρύ πρόγραμμα εκσυγχρονισμού της χώρας στον τομέα της βιομηχανίας, της δημόσιας υγείας και της εκπαίδευσης. Το 1981 ο Νε Βιν αντικαθίσταται από τον Ου Σαν Γιου στην προεδρία της χώρας, στην πραγματικότητα όμως εξακολουθεί να διατηρεί παρασκηνιακά την εξουσία, καθώς διατηρεί τη θέση του προέδρου του κυβερνώντος κόμματος BSPP. Οι ταραχές ωστόσο μεταξύ των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων δεν αποσοβούνται και η αντιπολίτευση συνεχίζει να ισχυροποιείται, με κύριο αίτημα τον εκδημοκρατισμό της χώρας. Το 1988 ο στρατηγός Νε Βιν αποσύρεται οριστικά από την πολιτική ζωή της χώρας, το ίδιο έτος όμως εκδηλώνεται στρατιωτικό πραξικόπημα με ηγέτη το στρατηγό Σόου Μαούνγκ.

Βιρμανία

21ος αιώνας Η εξέγερση του Σεπτεμβρίου 2007 Τον Αύγουστο του 2007 με αφορμή την συμπλήρωση 19 χρόνων από την άγρια καταστολή των λαϊκών συγκεντρώσεων οι Βουδιστές μοναχοί, άτομα ιερά στην Μιανμάρ, οργάνωσαν διαδηλώσεις σε μεγάλες πόλεις της χώρας διαμαρτυρόμενοι για το ανελεύθερο καθεστώς. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου οι διαδηλώσεις κορυφώθηκαν λόγω των οικονομικών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης που αφορούσαν την απόφαση της στρατιωτικής κυβέρνησης να αποσύρει την επιδότηση στα καύσιμα με αποτέλεσμα την εκτίναξη των τιμών Διαδηλωτές στην Ραγκούν. Το πανό γράφει Όχι στην βία:Εθνικό κίνημα στα βιρμανικά αλλά και λόγω των ξυλοδαρμών τριών βουδιστών μοναχών από την αστυνομία. Στις 22 Σεπτεμβρίου χιλιάδες Βουδιστές κατέβηκαν στους δρόμους ενώ 500 από αυτούς κατάφεραν υπό την επίβλεψη της αστυνομίας να πλησιάσουν στο σπίτι της βραβευμένης με το Νόμπελ ειρήνης Αούνγκ Σαν Σου Κι, η οποία βρίσκεται από τον Μάιο του 2003 σε κατ' οίκον περιορισμό. Δύο μέρες αργότερα τουλάχιστον 20.000 μοναχοί διαμαρτυρήθηκαν στους δρόμους της Ρανγκούν. Στις 24 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη διαδήλωση όλων των χρόνων στην ιστορία της Μιανμάρ όταν 100.000 πολίτες και Βουδιστές κατέβηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν κατά των οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης αλλά και για την φτώχεια που ταλανίζει την χώρα. Το στρατιωτικό καθεστώς θορυβημένο από αυτή την εξέλιξη ανακάλεσε την 22η Μεραρχία από το κρατίδιο της Καρέν για τη Ρανγκούν. Η 22η Μεραρχία είχε χρησιμοποιηθεί για να καταστείλει και τις λαϊκές εξεγέρσεις του 1988 γι 'αυτό και η κίνηση αυτή προκάλεσε αίσθηση προοικονομώντας τις προθέσεις της στρατιωτικής κυβέρνησης. Την επόμενη μέρα επιβλήθηκε νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας μεταξύ 9 μ.μ. και 5 π.μ. ενώ η πόλη Ρανγκούν τέθηκε υπό άμεσο στρατιωτικό έλεγχο. Παράλληλα τμήματα στρατού παρατάχθηκαν σε όλη την πόλη. Παρ' όλες τις προειδοποιήσεις, ο λαός κατέβηκε ξανά στους δρόμους. Αν και η διεθνής κοινότητα, με μηνύματα, ζήτησε ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση από το δικτατορικό καθεστώς, αυτό δεν φάνηκε να τα έλαβε υπόψιν του. Στις 26 Σεπτεμβρίου και ενώ ο λαός διαδήλωνε, ένα τμήμα διαδηλωτών προσπάθησε να σπάσει τον κλοιό των αστυνομικών. Αυτοί απάντησαν με ρίψη δακρυγόνων και με ξυλοδαρμό Βουδιστών. Οι αστυνομικοί και οι στρατιώτες ξυλοκόπησαν άγρια τους διαδηλωτές ενώ ακολούθησαν και αρκετές συλλήψεις. Στις 27 Σεπτεμβρίου ο λαός διαδήλωσε για ακόμη μια φορά για να διαλυθεί αμέσως βίαια από το στρατό, ο οποίος πυροβολούσε αδιακρίτως. Επίσης ο στρατός προχώρησε σε εκατοντάδες συλλήψεις Βουδιστών μοναχών αλλά και σε εφόδους σε μοναστήρια, τα οποία και κατέλαβε. Την επομένη φοιτητές κατέβηκαν στους δρόμους χωρίς όμως αυτή τη φορά να έχουν τους Βουδιστές στο πλευρό τους αφού όλα σχεδόν τα μοναστήρια είχαν καταληφθεί από τον στρατό. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν πάνω από 30 πολίτες, μεταξύ των οποίων και ένας Ιάπωνας δημοσιογράφος. Επίσης συνελήφθησαν χιλιάδες άτομα τα οποία μέχρι και σήμερα κρατούνται στις φυλακές. Είναι χαρακτηριστικό ότι εκατοντάδες άνθρωποι αγνοούνται από την ημέρα των

Βιρμανία επεισοδίων. Διεθνής αντίδραση Η διεθνής κοινότητα είχε απευθύνει από την αρχή έκκληση προς το στρατιωτικό καθεστώς της χώρας για ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση. Συγκεκριμένα ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-μουν ζήτησε αυτοσυγκράτηση, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζώρτζ Μπους απείλησε για νέες κυρώσεις ενώ ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δήλωσε ότι δεν θα δεχτεί καταστολή των διαδηλώσεων στη Μιανμάρ. Μετά την βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν ζήτησε επείγουσα σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας ενώ η Ρωσία, η οποία διατηρεί στενές σχέσεις με το καθεστώς, έκανε λόγο για εσωτερική υπόθεση της Μιανμάρ. Η Κίνα, η οποία έχει μεγάλες οικονομικές συναλλαγές με την κυβέρνηση της Μιανμάρ, κράτησε ήπια στάση επικρίνοντας μάλιστα την στάση των ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης κατηγορώντας ότι χειροτερεύουν την κατάσταση υπερβάλλοντας τα γεγονότα. Έντονη κριτική έγινε και από την Ιαπωνική κυβέρνηση η οποία ζήτησε εξηγήσεις για τον θάνατο του Ιάπωνα δημοσιογράφου Κέντζι Ναγκάι ζητώντας παράλληλα την διενέργεια ανακρίσεων για το συμβάν. Ο ΟΗΕ απέστειλε σχεδόν αμέσως τον ειδικό απεσταλμένο Ιμπραήμ Γκαμπάρ, εξέφρασε όμως την θλίψη του για τα αιματηρά γεγονότα μόλις τον Οκτώβριο. Διεθνείς σχέσεις & επικρίσεις Το στρατιωτικό καθεστώς της Μιανμάρ διατηρεί πολύ καλές σχέσεις, ειδικά σε επίπεδο οικονομικών συμφωνιών, με τη Ρωσία, την Ταϊλάνδη, την Ινδία και την Κίνα. Χαρακτηριστικό είναι ότι τον Μάιο του 2007 Ρωσία και Μιανμάρ υπέγραψαν συμφωνία για την κατασκευή κέντρου μελετών ατομικής ενέργειας ενώ τον ίδιο χρόνο η Ινδία επένδυσε 150 εκατομμύρια δολάρια για έρευνες φυσικού αερίου. Πολεμικό εξοπλισμό προμηθεύεται από την Κίνα και την Ρωσία ενώ στην Ταϊλάνδη πουλάει φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Επίσης πολλές υλοτομικές κινέζικες εταιρείες δραστηριοποιούνται στην Μιανμάρ για πάνω από μια δεκαετία με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται το φαινόμενο της αποψίλωσης των δασών. Οικονομικές σχέσεις, αν και επίσημα καταδικάζει το στρατιωτικό καθεστώς, διατηρεί και η Γαλλία. Συγκεκριμένα η γαλλική εταιρεία Total έχει τεράστιες επενδύσεις στη Μιανμάρ λόγω του φυσικού αερίου όπως και η αμερικανική Chevron. Για την κατασκευή μάλιστα του αγωγού του κοιτάσματος πετρελαίου Γιεταγκάν εκτοπίστηκαν βίαια από την περιοχή ολόκληρα χωριά. Η γαλλική Κυβέρνηση πάντως, μέσω του Υπουργού Εξωτερικών, καλύπτει πλήρως την Total. Η στάση αυτή της Γαλλίας είναι που εμποδίζει και την λήψη ουσιαστικών κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον της Μιανμάρ. Τον Νοέμβριο του 2007, με αφορμή τις λαϊκές εξεγέρσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Καναδάς, αποφάσισαν να επιβληθεί εμπάργκο σε 1.207 εταιρίες της χώρας ενώ απαγόρευσαν την είσοδο στην Ε.Ε. και στον Καναδά σε όλους τους αξιωματούχους της κυβέρνησης. Οι ξένες κυβερνήσεις χαρακτήρισαν την κίνηση της κυβέρνησης, τον Φεβρουάριο του 2008, για ψήφιση νέου συντάγματος ως τέχνασμα από τη στιγμή που θα στερούνται αξιοπιστίας ενώ ο ΟΗΕ απέστειλε για ακόμη μια φορά τον ειδικό απεσταλμένο της Γκαμπάρι.

Βιρμανία Κυκλώνας Ναργκίς Το πέρασμα του κυκλώνα Ναργκίς τον Μάιο του 2008 είχε ως αποτέλεσμα τουλάχιστον 100.000 άνθρωποι (σύμφωνα με πηγές του ΟΗΕ και της Δύσης) να χάσουν τη ζωή τους ενώ περίπου 1.000.000 έμειναν άστεγοι.[6] Πρόκειται για μια από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές της ευρύτερης περιοχής.

Γεωγραφία Μορφολογία εδάφους Στο ανάγλυφο της Μιανμάρ δεσπόζουν οι οροσειρές του βόρειου και δυτικού τμήματός της, οι οποίες αποτελούν προεκτάσεις των Ιμαλαΐων. Στο βόρειο τμήμα της χώρας, με κατεύθυνση Β-Ν, υψώνεται ένα ορεινό συγκρότημα, το οποίο αποτελεί τα φυσικά σύνορα της χώρας με την Ινδία, την Κίνα και το Μπανγκλαντές και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις οροσειρές Κουμόν, Μανγκίν και Γκανγκέου, σε πολλές κορυφές των οποίων το υψόμετρο ξεπερνά τα 5.800 μ. Στο βορειότερο άκρο της χώρας υψώνεται το ψηλότερο όρος της Μιανμάρ και της Νοτιοανατολικής Ασίας, η κορυφή Χκακάμπο Ράζι (5.967 μ.). Προέκταση των οροσειρών αυτών αποτελούν οι ορεινοί όγκοι του δυτικού τμήματος της χώρας, με μέσο υψόμετρο 2.000 μ., στα οποία περιλαμβάνονται οι οροσειρές Πάτκαϊ, Λούσαϊ, Νάγκα, Μανιπούρ, καθώς και οι λόφοι Τσιν. Κατά μήκος της ανατολικής ακτής της χώρας στον κόλπο της Βεγγάλης εκτείνεται, με κατεύθυνση Β-Ν, η οροσειρά Αρακάν Γιόμα. Από τις ψηλότερες κορυφές του δυτικού τμήματος της χώρας είναι το όρος Κένεντι (2.704 μ.) και η κορυφή Βικτόρια (3.053 μ.). Το ανατολικό μέρος της χώρας περιλαμβάνει το οροπέδιο Σαν, με μέσο υψόμετρο 1.000-1.200 μ. Τα όρη που σχηματίζονται στο οροπέδιο Σαν ξεπερνούν συχνά σε ύψος τα 2.000-2.500 μ. και επεκτείνονται στα νότια με τις οροσειρές Ντόνα (2.080 μ.), Ταουνγκνίο και Τενασερίμ Γιόμα (2.075 μ.). Στο κεντρικό τμήμα της χώρας εκτείνεται το κεντρικό λεκανοπέδιο, το οποίο περιλαμβάνει τις κοιλάδες των ποταμών Ιραουάντι, Σάλουιν και Σιτάνγκ.

Υδρογραφία Ο ποταμός Ιραουάντι (2.090 χλμ.) σχηματίζεται από την ένωση των ποταμών Μάλι Χκα και Νμάι Χκα, οι πηγές των οποίων βρίσκονται στις οροσειρές του βόρειου τμήματος της χώρας, διαρρέει τη Μιανμάρ με κατεύθυνση Β-Ν και αφού δεχτεί τα νερά πολλών παραποτάμων, σημαντικότερος από τους οποίους είναι ο Τσίντουιν, καταλήγει στη θάλασσα Ανταμάν σχηματίζοντας δέλτα. Η εύφορη κοιλάδα που σχηματίζει, έκτασης 411.000 τ.χλμ., προσφέρεται για την καλλιέργεια πλήθους γεωργικών προϊόντων, ιδίως ρυζιού. Ο Σιτάνγκ (420 χλμ.) πηγάζει από τις οροσειρές του οροπεδίου Σαν, διαρρέει το ανατολικό τμήμα της χώρας και εκβάλλει στον κόλπο Μαρταμπάν. Ο ποταμός Σάλουϊν (2.400 μ.), οι πηγές του οποίου βρίσκονται στις οροσειρές του Θιβέτ, εισέρχεται στη Μιανμάρ από τα ανατολικά και αφού διασχίσει το οροπέδιο Σαν, διαγράφει τα σύνορα Μιανμάρ-Ταϊλάνδης και εκβάλλει στον κόλπο Μαρταμπάν. Άλλοι σημαντικοί ποταμοί είναι ο Ρανγκούν, ο Γιανγκτσέ, ο Μπασέιν, ο Μα, ο Καλαντάν, ο Ζάμι κ.ά.

Κλίμα Το κλίμα της Μιανμάρ διαφοροποιείται από περιοχή σε περιοχή ανάλογα με το υψόμετρο και την απόσταση από τη θάλασσα. Σε γενικές γραμμές είναι υποτροπικό, με μικρές διαφορές της θερμοκρασίας στη διάρκεια του έτους και καθοριστική την επίδραση των μουσώνων, οι οποίοι πνέουν την περίοδο Μάϊος-Οκτώβριος. Άφθονες είναι οι βροχοπτώσεις, με μέσο ετήσιο ύψος που κυμαίνεται από 500-1.000 mm στο βόρειο τμήμα έως 2.500 mm στο νότιο τμήμα της χώρας, στα δέλτα των ποταμών Ιραουάντι και Σάλουιν και 5.000 mm στις παραθαλάσσιες περιοχές. Ενδεικτικά, στην πρωτεύουσα Ρανγκούν η μέση θερμοκρασία Ιανουαρίου και Ιουλίου είναι 25 °C και 26,7 °C αντίστοιχα, ενώ το ύψος των βροχοπτώσεων είναι 2.616 mm. Οι χιονοπτώσεις δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στους ορεινούς όγκους του βόρειου τμήματος της χώρας.

Βιρμανία

Χλωρίδα-πανίδα Η χλωρίδα της Μιανμάρ, όπως είναι φυσικό, ακολουθεί τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα. Οι άφθονες βροχοπτώσεις και το ζεστό κλίμα ευνοούν την ανάπτυξη πυκνών δασών, στα οποία κυριαρχούν οι βελανιδιές και τα πεύκα σε υψόμετρο ανώτερο των 1.000 μ. (κυρίως στις ορεινές βόρειες και δυτικές περιοχές), η τροπική βλάστηση στις περιοχές με ύψος βροχοπτώσεων πάνω από 2.000 mm (κυρίως στις νότιες παράκτιες περιοχές) και η λεγόμενη "μουσωνική βλάστηση" στις περιοχές όπου είναι έντονη η επίδραση των μουσώνων (κυρίως στο κεντρικό λεκανοπέδιο). Συνολικά τα δάση καλύπτουν το 49% των εδαφών της χώρας (1992). Η πανίδα είναι ανάλογη της χλωρίδας: στα δάση απαντούν διάφορα μεγάλα σαρκοφάγα όπως η τίγρη, η λεοπάρδαλη, η αρκούδα, οι κροκόδειλοι και ορισμένα φυτοφάγα, όπως οι ελέφαντες, τα βουβάλια, οι ασιατικοί ρινόκεροι, οι βίσονες, τα ελάφια, οι πίθηκοι κ.ά. Από τα πτηνά αναφέρουμε τα παγόνια, τους φασιανούς, τους παπαγάλους, ενώ μεγάλη ποικιλία παρουσιάζουν τα ερπετά (οχιές, κόμπρες, πύθωνες, χελώνες, διάφορες σαύρες) και τα έντομα, ανάμεσα στα οποία και πολλά δηλητηριώδη είδη.

Διακυβέρνηση Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1974, το πολίτευμα της χώρας είναι σοσιαλιστική δημοκρατία, με ανώτατη αρχή του κράτους τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το στρατιωτικό καθεστώς ωστόσο που επιβλήθηκε από το λεγόμενο Συμβούλιο για την Αποκατάσταση του Νόμου και της Τάξης (SLORC) το 1988, διατηρείται μέχρι σήμερα, μετά την άρνηση του SLORC να παραδώσει την εξουσία στο κόμμα της αντιπολίτευσης NLD που νίκησε στις εκλογές του 1991. Η χώρα έχει επανειλημμένα καταγγελθεί για παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και διώξεις των πολιτικών αντιφρονούντων από τη Διεθνή Αμνηστία και τον ΟΗΕ. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

ΜΜΕ Η χούντα έδωσε άδεια στον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό των FM να εκπέμψει στη χώρα και οι πρώτες δοκιμαστικές εκπομπές ξεκίνησαν στην πολιτεία Ρακίν στις 27 Μαρτίου του 2009.[7]

Οικονομία Η οικονομία της χώρας βασίζεται στον πρωτογενή τομέα και μάλιστα στη γεωργία και κατά δεύτερο λόγο στη βιομηχανία. Η προσπάθεια που έγινε την περίοδο 1962-88 για τη δημιουργία σοσιαλιστικού τύπου οικονομίας δεν απέδωσε σοβαρούς καρπούς, με αποτέλεσμα οι βιρμανικές κυβερνήσεις να προσανατολιστούν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων που επέτρεψαν μερικό άνοιγμα στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Το 2001 η χώρα παρήγαγε ακαθάριστο εγχώριο προϊόν αξίας 63 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ την ίδια χρονιά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν 1.500 δολάρια. Στο σχηματισμό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος ο πρωτογενής τομέας συμμετέχει με ποσοστό 42%, ο δευτερογενής με ποσοστό 17% και ο ευρύτερος τριτογενής τομέας με ποσοστό 41%. Το δημόσιο εξωτερικό χρέος της χώρας ήταν 6 δισεκατομμύρια δολάρια. Νομισματική μονάδα της χώρας είναι το βιρμανικό κιάτ, υποδιαίρεση του οποίου είναι το πία (1 βιρμανικό κιάτ = 100 πία). Η ισοτιμία δολαρίου - κιάτ τον Ιανουάριο του 2002 ήταν: 1 U.S. $ = 6,8581 K (κιάτ).

Γεωργία (Υλοτομία - Αλιεία) - Κτηνοτροφία Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις αποτελούν το 15% των συνολικών εδαφών της χώρας και περιορίζονται στο κεντρικό λεκανοπέδιο και το δέλτα του ποταμού Ιραουάντι, ενώ το μεγαλύτερο βάρος δίνεται στις ρυζοκαλλιέργειες. Η Μιανμάρ κατέχει την έβδομη θέση παγκοσμίως στην παραγωγή ρυζιού. Τα κυριότερα αγροτικά προϊόντα εκτός από το ρύζι, είναι το κεχρί, το σιτάρι, το καλαμπόκι, το βαμβάκι, το ζαχαροκάλαμο, το ελαστικό, το σουσάμι, τα όσπρια και το γιαμ.

Βιρμανία Δεύτερη κύρια πλουτοπαραγωγική πηγή της Μιανμάρ είναι η εκμετάλλευση της πολύτιμης ξυλείας από τα πλούσια δάση της χώρας, που περιλαμβάνουν πάνω από 250 είδη εμπορικά εκμεταλλεύσιμων δέντρων, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν το πολύτιμο ξύλο τικ και το καλάμι μπαμπού. Επίσης, στη χώρα υπάρχουν μεγάλες παράνομες φυτείες οπίου. Εκτρέφονται κυρίως βοοειδή, χοίροι, πουλερικά, βουβάλια και αιγοπρόβατα. Ανάπτυξη γνωρίζει ο τομέας της αλιείας, θαλάσσιας και ποτάμιας.

Ορυκτός πλούτος Το υπέδαφος της χώρας διαθέτει μεγάλη ποικιλία ορυκτών, η έλλειψη όμως της κατάλληλης υλικοτεχνικής υποδομής έχει ως αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του ορυκτού πλούτου να παραμένει ανεκμετάλλευτο. Τα κυριότερα ορυκτά είναι ο άργυρος, ο ψευδάργυρος, ο μόλυβδος, το πετρέλαιο, ο χαλκός, το φυσικό αέριο, ο κασσίτερος, το βολφράμιο, ο γαιάνθρακας, η γύψος, οι πολύτιμοι λίθοι και ο ασβεστόλιθος.

Βιομηχανία Κατά τη μεταπολεμική περίοδο οι βιρμανικές κυβερνήσεις έχουν καταβάλει προσπάθειες για την ανάπτυξη του δευτερογενούς τομέα, η βιομηχανία όμως περιορίζεται ακόμα κυρίως σε μονάδες επεξεργασίας των προϊόντων του πρωτογενούς τομέα (υφαντουργίες, χαρτοποιίες, μονάδες επεξεργασίας και τυποποίησης των γεωργικών προϊόντων, ξυλουργίες κ.ά.). Υπάρχουν ακόμα χαλυβουργίες και μονάδες χημικής βιομηχανίας (φαρμακευτικά προϊόντα). Το 2000 τα υδροηλεκτρικά και θερμοηλεκτρικά εργοστάσια της χώρας παρήγαγαν ηλεκτρική ενέργεια 4,766 δισεκατομμυρίων KWh.

Εμπόριο Το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας παρουσιάζει μεγάλο παθητικό: Το 2001 η Μιανμάρ πραγματοποίησε εξαγωγές αξίας 1,8 δισ. δολαρίων, ενώ την ίδια περίοδο η αξία των εισαγωγών έφτασε τα 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Η χώρα εισάγει μηχανήματα, είδη προηγμένης τεχνολογίας και διάφορα βιομηχανικά προϊόντα, ενώ εξάγει ρύζι (σχεδόν το 50% των εξαγωγών), ξύλο τικ (21% των εξαγωγών), διάφορα αλιευτικά προϊόντα, όσπρια και μεταλλεύματα. Οι σημαντικότερες χώρες προέλευσης των εισαγόμενων προϊόντων είναι οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία, η Σιγκαπούρη, η Κίνα, η Μαλαισία, η Αυστραλία και η Ταϊλάνδη, ενώ κύριες χώρες προορισμού των εξαγωγών είναι οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Ινδονησία, η Σιγκαπούρη, η Ταϊλάνδη και η Κίνα.

Εργασία - Απασχόληση Το 65% του εργατικού δυναμικού απασχολείται στον πρωτογενή τομέα, το 10% στο δευτερογενή τομέα και το 25% στον ευρύτερο τριτογενή τομέα. Μεταφορές - Επικοινωνιακό δίκτυο Το μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου το 2000 ήταν 3.991 χλμ. και του οδικού δικτύου 28.200 χλμ., από τα οποία ήταν ασφαλτοστρωμένα τα 3.440 χλμ. Το 2001 λειτουργούσαν στη χώρα 8 αεροδρόμια για προγραμματισμένες πτήσεις. Μεγάλη σημασία για τις μεταφορές έχει το πλωτό δίκτυο (12.800 χλμ.) που σχηματίζουν οι ποταμοί της χώρας. Μέσω του ποταμού Ιραουάντι, πλωτού για 1.400 χλμ., διακινείται μεγάλο μέρος των εμπορευμάτων, ενώ στο δέλτα του έχει κατασκευαστεί, με τη βοήθεια διωρύγων, ένα πλωτό σύστημα μήκους πάνω από 3.300 χλμ. Σε πολλές επαρχιακές περιοχές, ιδίως στην ορεινή ζώνη, χρησιμοποιούνται συχνά για τις μεταφορές ζώα όπως οι βούβαλοι και οι ταύροι. Μεγαλύτερα λιμάνια είναι η Ρανγκούν, το Μπασέιν, το Σίτουε και το Μουλμέιν. Στη χώρα λειτουργούν 250.000 τηλεφωνικές συσκευές (μία ανά 168,9 κατ.), 4.200.000 ραδιόφωνα (ένα ανά 10,05 κατοίκους) και 320.000 τηλεοράσεις (μία ανά 131,9 κατ.).

Βιρμανία

Τουρισμός Ο τομέας του τουρισμού σημειώνει τα τελευταία χρόνια σημαντική ανάπτυξη.

Δημογραφία Δημογραφικά στοιχεία Ο πληθυσμός της χώρας σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2002 είναι 42.238.224 κάτ. και η πυκνότητά του 62,2 κάτ. ανά τ.χλμ., στην πραγματικότητα όμως μεγάλο μέρος του πληθυσμού βρίσκεται συγκεντρωμένο στο δέλτα που ποταμού Ιραουάντι, όπου η πυκνότητα φτάνει τους 77-97 κατ. ανά τ.χλμ., ενώ οι ορεινές περιοχές του βόρειου και δυτικού τμήματος της χώρας είναι πολύ πιο αραιοκατοικημένες. Η ηλικιακή κατανομή των κατοίκων έχει ως εξής: το 28,6% του συνολικού πληθυσμού είναι κάτω των 15 ετών, το 66,6% ανήκει στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ 15-64 ετών και μόλις το 4,8% του πληθυσμού είναι πάνω από 65 ετών. Το 27% του πληθυσμού κατοικεί στα αστικά κέντρα, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία, το 73%, είναι αγροτικός πληθυσμός. Ο αναμενόμενος μέσος όρος ζωής για τους άνδρες το 2002 ήταν 53,85 χρόνια και για τις γυναίκες 57,07 χρόνια. Η βρεφική θνησιμότητα το ίδιο έτος βρισκόταν στο υψηλό επίπεδο του 7,21%, το ποσοστό των γεννήσεων ήταν 1,96% και των θανάτων 1,22%. Το 2002 ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού ήταν 0,56%. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 63,39 χρόνια (61,17 χρόνια οι άνδρες και 65,74 οι γυναίκες).[3]

Σύνθεση πληθυσμού Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, το 69% του συνόλου, ανήκει στη βιρμανική φυλή, η οποία είναι συγγενική με τη θιβετιανή. Υπάρχουν και άλλες εθνικές ομάδες, όπως οι Σαν, που κατοικούν στο οροπέδιο Σαν και αποτελούν το 8,5% του πληθυσμού, οι Κάρεν, που αποτελούν το 6,2% του πληθυσμού, οι Ρακχίν, που αποτελούν το 4,5%, οι Μον, που αποτελούν το 2,4%, καθώς και μικρότερες εθνικές μειονότητες, όπως οι Τσιν, οι Κατσίν, οι Νάγκα, οι Γουός, οι Παλάουνγκ, οι Καγιάχ και μικρές ομάδες Κινέζων και Ινδών, απόγονων των μεταναστών που εγκαταστάθηκαν στη χώρα μετά την ανεξαρτησία της, οι οποίες περιλαμβάνονται στο υπόλοιπο 5,8%.

Θρησκεία Η πλειονότητα των κατοίκων, το 89% περίπου, είναι βουδιστές. Υπάρχει ακόμα ένα ποσοστό 4% χριστιανών και ένα ανάλογο ποσοστό μουσουλμάνων, ενώ πολλές φυλές, κυρίως στις ορεινές περιοχές, είναι οπαδοί διάφορων τοπικών ανιμιστικών θρησκειών.

Βιρμανία

Γλώσσα Επίσημη γλώσσα του κράτους, του εμπορίου και της εκπαίδευσης είναι η βιρμανική, στην καθημερινή ζωή ωστόσο χρησιμοποιούνται και άλλες διάλεκτοι όπως η κάρεν, η κάν κ.ά. από τις αντίστοιχες εθνικές μειονότητες. Υπολογίζεται ότι οι διάφορες τοπικές διάλεκτοι και γλώσσες στη Μιανμάρ ξεπερνούν τις 100.

Ένοπλες δυνάμεις και Σώματα ασφαλείας Η Μιανμάρ βρίσκεται στην 20ή θέση του πίνακα με τις χώρες που διαθέτουν τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις στον κόσμο. Πιο συγκεκριμένα, ο συνολικός αριθμός των στρατευμένων στην πολεμική αεροπορία, το πολεμικό ναυτικό και το στρατό ξηράς είναι περίπου 486.432. Από αυτούς, το 93,5% υπηρετούσε στο στρατό ξηράς, το 3,7% στο πολεμικό ναυτικό και το 2,8% στην πολεμική αεροπορία. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι μεγάλος είναι και ο αριθμός των στρατευμένων γυναικών. Το 2000 οι δαπάνες για την άμυνα αντιστοιχούσαν στο 2,1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος και έφτασαν τα 39 εκατομμύρια δολάρια.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά, αν και η υποδομή είναι διαμορφωμένη για οδήγηση στα αριστερά.

Πολιτισμός Ο λαϊκός πολιτισμός της Μιανμάρ παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία, χάρη στη συνύπαρξη των διάφορων εθνικοθρησκευτικών ομάδων, οι περισσότερες από τις οποίες διατηρούν τις παραδόσεις και τα έθιμά τους. Σε γενικές γραμμές είναι έκδηλη η επίδραση της βουδιστικής παράδοσης, καθώς και των διάφορων ανιμιστικών θρησκειών, ωστόσο παρά το γεγονός ότι η Μιανμάρ ήρθε κατά καιρούς σε επαφή με πολλούς λαούς και πολιτισμούς χάρη στη γεωγραφική της θέση, ο πολιτισμός της διατήρησε τη δική του ταυτότητα. Η λαϊκή δημιουργία βρίσκει τις καλύτερες στιγμές της στις διακοσμητικές τέχνες (ξυλουργία, χρυσοχοΐα, μαρμαρογλυπτική, επεξεργασία πολύτιμων λίθων κλπ.). Ιδιαίτερα αγαπητές είναι οι θεατρικές μουσικές και χορευτικές παραστάσεις και το παραδοσιακό θέατρο με μαριονέτες, η καταγωγή των οποίων ανάγεται στο αυλικό δράμα, που γνώρισε μεγάλη ακμή κατά την αυτοκρατορική περίοδο, πριν την αγγλική αποικιοκρατία.

Δείτε επίσης • Πολιτική στην Μιανμάρ

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%92%CE%B9%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=21. 1_N_95. 45_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%92%CE%B9%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=19_45_N_96_6_E_type:city [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ bm. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=518& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Κατάλογος χωρών, εδαφών και νομισμάτων (http:/ / publications. europa. eu/ code/ el/ el-5000500. htm) Υπηρεσία Εκδόσεων ΕΕ Διοργανικό εγχειρίδιο σύνταξης κειμένων [6] Μεγαλώνει ο τραγικός απολογισμός στη Μιανμάρ (http:/ / news. pathfinder. gr/ world/ news/ 475615. html). Pathfinder News (14 Μαΐου 2008) (ανακτήθηκε 14-09-2009 ) [7] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 150224oz_20090330150224. php3) , Μιανμάρ: Τα FΜ έφτασαν στην χώρα, 30 Μαρτίου 2009.

Βιρμανία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Ταξιδιωτικό (http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12866&m=T08&aa=1)

Το άρθρο βασίστηκε αρχικά σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia. ( ιστορικό (http:/ / www. livepedia. gr/ index. php?title=Μιανμάρ& action=history)). Η εισαγωγή έγινε πριν την 1 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ) και την GFDL (http:/ / www. gnu. org/ copyleft/ fdl. html).

Βόρεια Κορέα Βόρεια Κορέα Συντεταγμένες: 39°44′56″N 126°24′17″E39.7489, 126.4047 [1]

Σημαία της Βόρειας Κορέας Εθνόσημο της Βόρειας Κορέας Εθνικό σύνθημα: 강성대국 "Ισχυρή και ευημερούσα χώρα" Εθνικός ύμνος: Aegukka (Πατριωτικό τραγούδι)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Πιονγκγιάνγκ 39°01′N 145°45′E39.017, 145.75 [2]

Επίσημες γλώσσες

Κορεάτικα

Πολίτευμα

Μονοκομματική Σοσιαλιστική Δημοκρατία

Αιώνιος Πρόεδρος της Κιμ Ιλ Σουνγκ Δημοκρατίας Κιμ Γιονγκ Ιλ Ηγέτης Τσόε Γιονγκ-ριμ Πρωθυπουργός Ανεξαρτησία Από την Ιαπωνία Ίδρυση Ισχύον Σύνταγμα

15 Αυγούστου 1945 9 Σεπτεμβρίου 1948 1948, αναθεωρήθηκε 27 Δεκεμβρίου 1972, Απρίλιο του 1992 , Σεπτέμβριο του 1998 και 28 Σεπτεμβρίου 2009

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

120.540 km2 (97η) 4,87 1.673 χμ. 2.495 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

22.665.345[3] (47η) 188 κατ./km² (62η)

Βόρεια Κορέα

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2008) • Κατά κεφαλή

40 δισ. $[3] 1.700 $[3]

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2008) • Κατά κεφαλή

26,2 δισ. $[3]

ΔΑΑ (1995)

0,766[4] (75η) – μεσαία

Νόμισμα

Ουόν Βόρειας Κορέας (KPW)

Ζώνη ώρας

Σταθμισμένη Ώρα Κορέας (UTC +9)

Internet TLD

.kp

Κωδικός κλήσης

+850

Η Βόρεια Κορέα (επίσημα Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας) είναι μία χώρα της Ανατολικής Ασίας με έκταση 120.540km² και πληθυσμό 22.665.345[3] (κατατάσσεται 47η). Καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα της Κορεατικής χερσονήσου και συνορεύει στα βόρεια με την Κίνα και νότια με τη Νότια Κορέα. Πρωτεύουσα είναι η Πιονγκγιάνγκ. Η Βόρεια Κορέα είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο που κυβερνώνται από κομμουνιστικό καθεστώς. Οι κάτοικοι μιλούν Κορεατικά και στο θρήσκευμα είναι Βουδιστές.

Διεθνείς σχέσεις Η Βόρεια Κορέα δεν έχει διπλωματικές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Επίσης δεν είναι μέλος της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ένα αξιοπερίεργο γεγονός είναι ότι οι κάτοικοι ξυπνούν κάθε πρωί, μέσω μίας σειρήνας που χτυπάει σε όλες τις πόλεις[5] . Δεν υπάρχει κάποια οργανωμένη αντιστασιακή ομάδα, εντός ούτε και εκτός της χώρας και τα περισσότερα στοιχεία για τη χώρα είναι από λίγους ανθρώπους που κατάφεραν να διαφύγουν από τη χώρα και από ελάχιστους δημοσιογράφους που καταφέρνουν να ταξιδέψουν εκεί. Τα τελευταία χρόνια εκφράζονται από την πλευρά της Βόρειας Κορέας κάποιες σκέψεις για ένωση με το νότο,διατηρώντας το πολιτικό σύστημά της, αλλά καθαρά σε θεωρητικό και προφορικό επίπεδο (χρησιμοποιούν συχνά το σύνθημα "Η Κορέα είναι μία") και χωρίς να γίνονται συγκεκριμένες συζητήσεις. Η μοναδική σχετική συζήτηση που έγινε ανάμεσα σε βορρά και νότο είναι για δημιουργία κοινής Ολυμπιακής ομάδας το 2008, η οποία όμως ναυάγησε. Σημείο τριβής της Βόρειας Κορέας με τη διεθνή κοινότητα είναι η εξέλιξη του προγράμματος κατασκευής πυρηνικών όπλων. Τα τελευταία χρόνια η χώρα συνεργάζεται με επιθεωρητές της Διεθνούς Οργάνωσης Ατομικής Ενέργειας και τον Ιούνιο του 2008 παρέδωσε στοιχεία σχετικά με το πρόγραμμα.[6] Στις 25 Μαΐου 2009 προχώρησε σε υπόγεια πυρηνική δοκιμή, προκαλώντας την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας και την ομόφωνη καταδίκη από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.[7]

Βόρεια Κορέα

Διακυβέρνηση Μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει ιδιαίτερες μεταρρυθμίσεις στη χώρα, με τον Κιμ Ιλ Σουνγκ να τον έχει διαδεχθεί ο γιος του Κιμ Γιονγκ Ιλ. Η κληρονομικότητα στη διαδοχή είναι επίσημα θεσμοθετημένη. Το Σύνταγμα αναθεωρήθηκε για τελευταία φορά στις 28 Σεπτεμβρίου του 2009. Στο νέο σύνταγμα απαλείφονται όλες οι αναφορές στον κομμουνισμό. Για πρώτη φορά γίνεται αναφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ τονίζεται ότι "Ανώτατος Ηγέτης" είναι ο Κιμ Γιονγκ Ιλ. [8]

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 17 ετών και άνω.[3] .

Βουλευτικές εκλογές 2009 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 8 Μαρτίου του 2009[9] και εξελέγησαν τα μέλη της 12ης Ανώτατης Λαϊκής Συνέλευσης[10] Η αρχική ημερομηνία για τη διεξαγωγή τους ήταν η 5η Αυγούστου του 2008[3] [11] ωστόσο αναβλήθηκαν για άγνωστους λόγους. Οι αναλυτές υποθέτουν ότι αυτό σχετίζεται με τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τότε ο ηγέτης της χώρας, Κιμ Γιονγκ Ιλ.[10] Όλοι οι υποψήφιοι είναι μέλη του Δημοκρατικού Μετώπου για την Επανένωση της Πατρίδας και προεπελέγησαν από το κόμμα. Κάθε υποψήφιος διεκδίκησε την έδρα του σε μία από τις 687 εκλογικές περιφέρειες.[12] [13] Μέχρι το μεσημέρι είχε ψηφίσει το 71% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους .[14] Άνδρες και γυναίκες προσήλθαν να ψηφίσουν φορώντας κοστούμια και παραδοσιακά φορέματα (chosŏn-ot),αντίστοιχα. Το διακοσμητικό Κοινοβούλιο έχρισε στις 9 Απριλίου για τρίτη φορά ηγέτη της χώρας τον 72χρονο Κιμ Γιονγκ Ιλ.[15]

Αποτελέσματα Λίστα

Έδρες

Δημοκρατικό Μέτωπο για την Επανένωση της Πατρίδας • • •

687

Κόμμα των Εργατών της Κορέας (Chŏson Rodong-dang) Κορεατικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (Chŏson Sahoeminju-dang) Κόμμα Τσεοντοϊστών Τσονγκού (Cheondoist Chongu Party) (Ch'ŏndogyo Ch'ŏng'u-dang)

Σύνολο

687 [12]

Πηγή:

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 63,81 χρόνια (61,23 χρόνια οι άνδρες και 66,53 οι γυναίκες).[3]

Οικονομία Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για την οικονομία της χώρας. Το 1997 υπήρξε λιμός, κάτι που ανάγκασε τη χώρα να ζητήσει για πρώτη φορά διεθνή βοήθεια, καθώς μεγάλο μέρος του πληθυσμού βρέθηκε σε κατάσταση υποσιτισμού. Η Βόρεια Κορέα θεωρείται ένα από τα πιο απομονωμένα κράτη του κόσμου, καθώς συνήθως στους πολίτες της απαγορεύεται να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, ενώ για να ταξιδέψει κάποιος εκεί θα πρέπει να περιμένει αρκετό καιρό (ειδικά αν είναι δημοσιογράφος) για να του δοθεί άδεια εισόδου. Επί παραδείγματι, ένας Έλληνας δημοσιογράφος του Καναλιού MEGA ο Σωτήρης Δανέζης, περίμενε δύο χρόνια για να πάρει άδεια εισόδου με σκοπό να πάει να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ.[16] Στις αρχές της δεκαετίας του 1990η Βόρεια

Βόρεια Κορέα

Κορέα αποφάσισε να πραγματοποιήσει ένα μικρό οικονομικό άνοιγμα στο εξωτερικό[17] .

Ανθρώπινα δικαιώματα Στη Βόρεια Κορέα απαγορεύεται οποιαδήποτε επαφή με τη Δύση και τη δυτική κουλτούρα, ενώ η μοναδική χώρα με την οποία υπάρχει αεροπορική γραμμή είναι η Κίνα. Η χώρα φέρεται ότι τιμωρεί αδικήματα όπως ότι "δεν χαιρέτησαν σωστά το άγαλμα του Κιμ Ιλ Σουνγκ" και άλλα παρόμοια. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία και τον Ο.Η.Ε., συνεχίζουν να υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι και στρατόπεδα συγκέντρωσης [18] . Παρά την πτωτική τους τάση την τελευταία δεκαετία, οι δημόσιες εκτελέσεις συνεχίζονται[19] .

Πολιτισμός Όταν η Βόρεια Κορέα ήταν υπό ιαπωνική Κατοχή, οι Ιάπωνες αποπειράθηκαν να αφομοιωθεί πολιτιστικά η κατακτηθείσα χώρα. Αυτό ίσως εξηγεί την πολιτισμική ιδιαιτερότητα και την εμμονή στις παραδοσιακές μορφές της κορεατικής τέχνης, που ανάγουν σε χιλιάδες χρόνια πριν. Πολιτιστικά έχει να επιδείξει τους "μαζικούς αγώνες", με τα μπαλέτα του Αριράνγκ (θεαματικές χορογραφίες με παιδιά). Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν οικοδομηθεί μνημεία και σημαντικά κτήρια, όπως η Αψίδα του Θριάμβου (παρόμοια με Μαζικοί αγώνες του 1998 στην Πιονγιάνγκ. εκείνη του Παρισιού, αν και λίγο μεγαλύτερη σε ύψος), το χάλκινο άγαλμα του Κιμ Ιλ Σουνγκ έξω από το Μουσείο της Κορεατικής Επανάστασης, και ξενοδοχεία, με εντυπωσιακότερο το Ριουγκιόνγκ, στην Πιονγιάνγκ, το οποίο δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη και περιλαμβάνει 105 ορόφους (αναμένεται να εγκαινιαστεί το 2012 και θα είναι το δεύτερο ψηλότερο κτήριο στον κόσμο). Πολλοί ζωγράφοι κατάγονται από τη Βόρεια Κορέα[20] και ο ίδιος ο Κιμ Ιλ Σουνγκ, στα χρόνια της αντίστασης, όταν πολεμούσε, ήταν καλλιτέχνης. Η λογοτεχνία και η τέχνη ελέγχονται από το Εργατικό Κόμμα της Κορέας. Οι επαφές με τα δυτικά πολιτιστικά δρώμενα είναι ελάχιστες.

Μεταφορές Το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι αποκλειστικά τοπικό και μοναδικός φορέας λειτουργίας του είναι η Choson Cul Minzuzui Inmingonghoagug. Περιλαμβάνει 5.200 χλμ.[21] . Οι θαλάσσιες συγκοινωνίες (ποτάμιες μεταφορές) εξυπηρετούνται από πλοιάρια και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο εμπορικός στόλος περιελάμβανε περί τα 70 πλοία. Για τις αεροπορικές μεταφορές υπάρχει το Διεθνές Αεροδρόμιο του Σουνάν, το οποίο βρίσκεται 24 χλμ. από την πρωτεύουσα και έχει δύο διαδρόμους. Εκτελούνται πτήσεις των εταιρειών Air China, από Πεκίνο για Πιονγιάνγκ, και Air Koryo από Μπανγκόκ σε Σουβαρναμπούμι, καθώς επίσης και τα δρομολόγια Πεκίνο-Πιονγιάνγκ, Τσονγκίν, Χαετζού, Χαμχούνγκ, Χαμπαρόβσκ, Μόσχα, Σαμτζιγιόν, Σενγιάνγκ, Βλαδιβοστόκ[22]

Ο υπόγειος μητροπολιτικός σιδηρόδρομος της Πιονγιάνγκ.

Πολύ σπάνια μπορεί κανείς να δει Ι.Χ. αυτοκίνητα, καθώς το 70% των κατοίκων χρησιμοποιούν ποδήλατα για τις μετακινήσεις τους.[23] Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Βόρεια Κορέα

Πηγές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%92%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%AD%CE%B1& params=39. 7489_N_126. 4047_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%92%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%AD%CE%B1& params=39_01_N_145_45_E_type:city [3] Βόρεια Κορέα (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ kn. html) CIA World Factbook [4] Human Development Report 1998 (http:/ / hdr. undp. org/ en/ reports/ global/ hdr1998/ ). [5] Sami Sillanpää (2007/09/15). The unreal world of North Korea (http:/ / www. hs. fi/ english/ article/ The+ unreal+ world+ of+ North+ Korea/ 1135230400416). Helsingin Sanomat - International Edition (ανακτήθηκε 2008/12/11 ) [6] US to ease North Korea sanctions (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ asia-pacific/ 7476625. stm) BBC [7] Πυρηνική έκρηξη αντιδράσεων (http:/ / www. tanea. gr/ default. asp?pid=2& ct=2& artid=4518624) Τα Νέα δημοσίευση 26-5-2009 [8] RTHK (http:/ / www. rthk. org. hk/ rthk/ news/ englishnews/ news. htm?main& 20090929& 56& 615725), 28 Σεπτεμβρίου 2009. [9] Η Σημερινή (http:/ / www. sigmalive. com/ news/ international/ 131424), Εκλογές στη Βόρειο Κορέα, 8 Μαρτίου 2009. [10] "N Korea announces March election" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ asia-pacific/ 7815387. stm). BBC News. 07-01-2009. . [11] Εκλογικό ημερολόγιο (http:/ / www. mherrera. org/ elections. htm) [12] Moon, Angela (08-03-2009). "N.Korea vote may point to Kim successor" (http:/ / www. reuters. com/ article/ worldNews/ idUSTRE5270FE20090308). Reuters. . Ανακτήθηκε την 08-03-2009. [13] Sohn, Jie-Ae (08-03-2009). "N. Korea holds parliamentary elections" (http:/ / edition. cnn. com/ 2009/ WORLD/ asiapcf/ 03/ 08/ nkorea. elections/ ). CNN. . Ανακτήθηκε την 08-03-2009. [14] Cho, Kevin (07-03-2009). "North Korea Holds Parliamentary Elections Amid Rising Tensions" (http:/ / www. bloomberg. com/ apps/ news?pid=20601080& sid=aEq92ocKxEzw& refer=asia). Bloomberg. . Ανακτήθηκε την 08-03-2009. [15] Καθημερινή (http:/ / news. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_world_2_10/ 04/ 2009_310635), Ηγέτης και πάλι ο Κιμ, διεργασίες για τη διαδοχή, 10 Απριλίου 2009. [16] Η Εμπόλεμη Ζώνη στη Βόρεια Κορέα (http:/ / www. megatv. com/ warzone/ newsletters. asp?d=2322) mega.tv [17] Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ, ΔΟΜΗ, 2007, τ.13, σελ. 96. [18] Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor (28-02-2005). Country Reports on Human Rights Practices: Korea, Democratic People's Republic of (http:/ / www. state. gov/ g/ drl/ rls/ hrrpt/ 2004/ 41646. htm). US Department of State (ανακτήθηκε 03-11-2007 ) [19] Fox News (http:/ / www. foxnews. com/ story/ 0,2933,313226,00. html), 150,000 Witness North Korea Execution of Factory Boss Whose Crime Was Making International Phone Calls, 27 Νοεμβρίου 2007. [20] Βορειοκορεάτες ζωγράφοι (http:/ / www. pyongyang-painters. com/ ) [21] Dickinson, Rob. A Glimpse of North Korea's Railways (http:/ / dspace. dial. pipex. com/ steam/ trains/ nkorea04. htm). The International Steam Pages (ανακτήθηκε 04-07-2009 ) [22]

(Ρωσικά) Federal State Unitary Enterprise "State Air Traffic Management Corporation", Summer Air Traffic Schedule 25.03.2007 -

27.10.2007 (Airports - Russian international), 29 Μαΐου 2007, σελ. 53 [23] 70% of Households Use Bikes (http:/ / www. dailynk. com/ english/ read. php?cataId=nk00100& num=4230), The Daily NK, 30-10-2008

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Επίσημος δικτυακός τόπος (http://www.korea-dpr.com/) • Προφίλ της χώρας (http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/country_profiles/1131421.stm) από το BBC

Γεωργία (χώρα) Γεωργία (χώρα) Συντεταγμένες: 42°01′00″N 43°43′60″E42.0167, 43.7333 [1]

Σημαία της Γεωργίας Εθνόσημο της Γεωργίας Εθνικό σύνθημα: ძალა ერთობაშია Δύναμη είναι η Ενότητα Εθνικός ύμνος: თავისუფლება • Ταβισουπλέμπα (Ελευθερία)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Τιφλίδα 1.480.000 41°43′N 44°47′E41.717, 44.783 [2]

Επίσημες γλώσσες

Γεωργιανά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Μιχαήλ Σαακασβίλι Πρωθυπουργός Νικόλοζ Γκιλάουρι

Γεωργία (χώρα)

70 Ενοποίηση • Βασίλειο της Γεωργίας • Λαϊκή Δημοκρατία • Μέλος της ΕΣΣΔ • Ανεξαρτησία από την ΕΣΣΔ Κηρύχθηκε Αναγνωρίσθηκε •Ισχύον Σύνταγμα

1008 26 Μαΐου 1918 25 Φεβρουαρίου 1921 9 Απριλίου 1991 25 Δεκεμβρίου 1991 17 Οκτωβρίου 1995

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

69.700 km2 (120η) Αμελητέο 1.461 χμ. 310 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

4.615.807[3] . (119η) 66 κατ./km² (135η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

20,887 δισ. $[4] (117η) 4.747 $[4] (114η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

10,981 δισ. $[4] (116η) 2.496 $[4] (112η)

ΔΑΑ (2007)

0,778 (89η) – μεσαίος

Νόμισμα

Λάρι Γεωργίας (GEL)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

(UTC +4) (UTC +4)

Internet TLD

.ge

Κωδικός κλήσης

+995

Η Γεωργία είναι ανεξάρτητο κράτος που βρίσκεται στον Καύκασο και βρέχεται από τη Μαύρη Θάλασσα. Γεωγραφικά το μεγαλύτερος μέρος της ανήκει στην Ευρώπη (Βόρεια του Καυκάσου) και ένα μικρότερο μέρος στην Ασία (νότια του Καυκάσου) , αλλά συχνά για πολιτισμικούς λόγους εντάσσεται στην Ευρώπη. Συνορεύει με τη Ρωσία και με τη Τουρκία, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Πρωτεύουσα της Γεωργίας είναι η Τιφλίδα, η οποία στα γεωργιανά λέγεται Τμπιλίσι (Tbilisi), που σημαίνει "ζεστή πηγή". Αυτή την ονομασία την έδωσε ο βασιλιάς Βαχτάνγκ Γκοργκασάλι. Άλλες σημαντικές πόλεις είναι το Σουχούμι, το Μπατούμι το Κουταΐσι και το Γκόρι. Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας ανέρχεται σε 5.476.000 κατοίκους. Στο παρελθόν η χώρα αποτελούσε μία από τις δημοκρατίες που συναπάρτιζαν τη Σοβιετική Ένωση. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι Γεωργιανοί (σήμερα 82%) είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453 μ.Χ. απομόνωσε τη Γεωργία από τον χριστιανικό κόσμο. Το 1510 μ.Χ. οι Τούρκοι εισέβαλαν στη χώρα και λεηλάτησαν την τότε πρωτεύουσα Κουταΐσι. Η βιομηχανία της Γεωργίας είναι ανεπτυγμένη. Υπάρχουν κοιτάσματα άνθρακα, πετρελαίου, μαγγανίου και μη μεταλλικών ορυκτών. Το εκπαιδευτικό επίπεδο του λαού είναι ιδιαίτερα υψηλό. Το πανεπιστήμιο της Τιφλίδας έχει 16.500 σπουδαστές. Χαρακτηριστικό είναι ότι στους 1.000 εργαζόμενους, οι 711 έχουν φοιτήσει σε δευτεροβάθμια σχολεία ή σε ανώτερα ιδρύματα.

Γεωργία (χώρα)

Ιστορία Τα βασίλεια της Κολχίδας και της Ιβηρίας Η περιοχή της σύγχρονης Γεωργίας κατοικείται συνεχώς από τη λίθινη εποχή. Κατά την κλασσική περίοδο άκμασαν τα πρώτα τοπικά βασίλεια της Κολχίδας και της Ιβηρίας. Οι πρωτο-γεωργιανές φυλές εμφανίστηκαν αρχικά στη γραπτή ιστορία κατά τον 12ο αιώνα π.Χ., ενώ αρχαιολογικά ευρήματα και αναφορές αποκαλύπτουν στοιχεία πρώιμων πολιτειακών σχημάτων με ανεπτυγμένη μεταλλουργία και τεχνικές χρυσοχοίας που χρονολογούνται τον 7ο αιώνα π.Χ. αλλά και νωρίτερα. Κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. καταγράφεται ένα ενωμένο βασίλειο της Γεωργίας, πρώτο δείγμα ανεπτυγμένων διοικητικών δομών με βασιλεία και αριστοκρατική ιεραρχία. Τα δύο πρώτα βασίλεια στην περιοχή κατά την ύστερη αρχαϊκή περίοδο ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους ως Ιβηρία στην ανατολική σημερινή Γεωργία, και Κολχίδα στα δυτικά. Και τα δύο ήταν από τα πρώτα κράτη στον ευρύτερο Καύκασο που υιοθέτησαν τον χριστιανισμό (το 337 ή το 319 μ.Χ.). Κατά την ελληνική μυθολογία στην Κολχίδα βρισκόταν το χρυσόμαλλο δέρας που αναζήτησε ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες. Το δέρας πιθανά να αναφέρεται στην τοπική τεχνική χρήσης δερμάτων για τη συλλογή χρυσού από τα ποτάμια. Τους τελευταίους αιώνες της προχριστιανικής περιόδου, η περιοχή, ως βασίλειο της Ιβηρίας, επηρρεάστηκε τόσο από τους Έλληνες από τη δύση όσο και από την Περσία από την ανατολή. Μετά την ολοκλήρωση της κατάκτησης του Καυκάσου από τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία το 66 π.Χ., το βασίλειο αποτέλεσε ένα υποτελές στη Ρώμη κράτος και σύμμαχό της για σχεδόν 400 χρόνια. Ο χριστιανισμός καθιερώθηκε ως επίσημη θρησκεία από τον βασιλιά Μίριαν τον Γ', προάγωντας την άνθηση της λογοτεχνίας, των τεχνών και της ενοποίησης της χώρας. Η Γεωργία, ως σταυροδρόμι ανάμεσα στον χριστιανισμό και το Ισλάμ, αποτέλεσε ένα δυναμικό χώρο ανταλλαγής πολιτισμών που οδήγησε σε μία πολιτιστική αναγέννηση μεταξύ του 11ου και του 13ου αιώνα μ.Χ. Το 330 μ.Χ. η αποδοχή του χριστιανισμού από το επίσημο κράτος οδήγησε σε ισχυρούς δεσμούς με τη γειτονική Βυζαντινή αυτοκρατορία, η οποία επίσης επηρρέασε την πολιτιστική εξέλιξη της χώρας για περισσότερα από 700 χρόνια. Η Κολχίδα, γνωστή τοπικά ως Εργίστη ή Λάζικα, συχνά ήταν πεδίο μαχών ή ουδέτερη ζώνη μεταξύ των ανταγωνιστών Βυζαντινών και Περσών, με εναλλαγή του ελέγχου της εξουσίας αρκετές φορές. Τα πρώτα βασίλεια σταδιακά παρήκμασαν σε ένα σύνολο φεουδαρχικών μονάδων στις αρχές του Μεσαίωνα, γεγονός που διευκόλυνε τους Άραβες στην κατάκτηση της Γεωργίας τον 7ο αιώνα. Στις αρχές του 11ου αιώνα οι επαναστατημένες περιοχές ενώθηκαν σε ένα ενιαίο βασίλειο, ενώ τον επόμενο αιώνα η Γεωργία εκτεινόταν σε ένα σημαντικό τμήμα του νοτίου Καυκάσου, περιλαμβάνοντας τις βορειοανατολικές περιοχές και τις βόρειες ακτές της σημερινής Τουρκίας. Αν και οι Άραβες κατέλαβαν την πρωτεύουσα της Τιφλίδας το 645, το βασίλειο της Ιβηρίας απέκτησε σημαντική αυτονομία από τους τοπικούς Άραβες ηγεμόνες. Το 813, ο πρίγκηπας Άσοτ ο Α', επίσης γνωστός ως Άσοτ Κουραπαλάτ, ήταν ο πρώτος του οίκου Μπαγκρατιόνι που ανέβηκε στην εξουσία, εδραιώνοντας μία δυναστεία περίπου 1000 χρόνων που εξουσίαζε τμήμα της σημερινής χώρας. Η δυτική και η ανατολική Γεωργία ενώθηκαν από τον Μπαγκράτ τον Ε' (1027-1072), ενώ τον επόμενο αιώνα ο Δαβίδ ο Δ' "ο χτίστης" (1089-1125) σηματοδότησε την Γεωργιανή χρυσή εποχή αποθώντας τους Σελτζούκους Τούρκους από τη χώρα και επεκτείνοντας την πολιτιστική επιρροή της χώρας νότια στην Αρμενία και ανατολικά προς την Κασπία θάλασσα.

Γεωργία (χώρα)

Μεσαίωνας Το βασίλειο της Γεωργίας έφτασε την ακμή του τον 12ο και 13ο αιώνα, περίοδος γνωστή ως χρυσή εποχή ή αναγέννηση της Γεωργίας, κατά τη βασιλεία του Δαβίδ του Χτίστη και της βασίλισσας Ταμάρα. Η πρώιμη αυτή αναγέννηση, που προηγήθηκε της Ευρωπαϊκής, χαρακτηρίστηκε από την άνθηση ρομαντικών και ιπποτικών παραδόσεων, φιλοσοφικές αναζητήσεις, και μία σειρά πολιτικών καινοτομιών στην κοινωνία και την οργάνωση του κράτους, όπως η θρησκευτική και εθνική ανοχή. Κληρονομιά της εποχής αυτής είναι σημαντικοί ναοί, ρομαντική ποίηση και λογοτενχία, ενώ ο βασιλιάς Δαβίδ θεωρείται ο πιο δημοφιλής και επιτυχημένος Γεωργιανός ηγέτης στην ιστορία. Η εγγονή του Δαβίδ, Ταμάρα, πέτυχε να εξουδετερώσει κάθε αντίσταση και να εφαρμόσει μία ενεργητική εξωτερική πολιτική, η οποία επίσης οφελήθηκε από την εξασθένηση του Βυζαντίου και των Σελτζούκων. Με την υποστήριξη μίας ισχυρής στρατιωτικής ελίτ, η Ταμάρα κατάφερε να συνεχίσει τις επιτυχίες των προκατόχων της και να εδραιώσει μία αυτοκρατορία που κυριάρχησε στον Καύκασο μέχρι την κατάρρευσή της από τις επιθέσεις των Μογγολικών φυλών, δύο δεκαετίες μετά το θάνατό της.

Σύγχρονη ιστορία Κατά την Μογγολική εισβολή, δέχθηκε κύματα από πρόσφυγες από τη γειτονική Σαρματία. Όμως, το κράτος παρέμεινε ανεξάρτητο μέχρι τον 16ο αιώνα, οπότε και κατακλύστηκε από τους Οθωμανούς. Κατελήφθη από τους Ρώσους κατά τον 17ο αιώνα, στην εισβολή του Καυκάσου. To 1918, κατά τη Ρωσική επανάσταση, απέκτησε ξανά την ανεξαρτησία της, αλλά αποδυναμώθηκε μετά από ένα πόλεμο με τους Αρμένιους, κάτι που οδήγησε σε εμπλοκή της Αγγλίας. Το 1921 κατελήφθη απο τους Ρώσους ξανά, οι οποίοι, αφού απέσπασαν την Αζαρία απο τους Οθωμανούς, ενέταξαν τη χώρα στην Υπερκαυκασία, μαζί με τις όμορες χώρες της Αρμενίας και του Αζερμαπαϊτζάν. Στο Γκόρι της Γεωργίας γεννήθηκε το 1878 ο μετέπειτα ηγέτης της ΕΣΣΔ Ιωσήφ Στάλιν. Το 1991 η Γεωργία αποσχίσθηκε από την ΕΣΣΔ. Αμέσως ενεπλάκη σε πολέμους με τις περιοχές της Νότιας Οσετίας, της Αμπχαζίας και της Αζαρίας οι οποίες, αν και διοικητικά εντός τους Γεωργιανού Κράτους, δεν επιθυμούσαν να παραμείνουν εντός αυτού. Οι πόλεμοι αυτοί πάγωσαν, με τις τρεις περιοχές να ανακηρύσσονται αυτόνομες. Από τις περιοχές αυτές έφυγαν χιλιάδες πρόσφυγες. Το 2003 η χώρα μπαίνει σε φιλοδυτική τροχιά, με την εκλογή του Προέδρου Μιχαήλ Σαακασβίλι. Η Μόσχα όμως, αμφισβήτησε το αποτέλεσμα των εκλογών. Ακολουθεί περίοδος οικονομικής άνθησης. Το επόμενο έτος, με πραξικόπημα οργανωμένο από τον Γεωργιανό Πρόεδρο, η Αζαρία γυρνά στην Γεωργία με τη μορφή αυτόνομης περιοχής. Το 2007 ξεσπά κρίση στη Νότια Οσετία, η οποία οδηγεί στην επανάκτηση από τους Γεωργιανούς αρκετών Οσετικών Χωριών. Το 2008 στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι οι Γεωργιανοί ζητούν ένταξη στον οργανισμό μαζί με την Ουκρανία, κάτι που απορρίπτεται από τα Κράτη της Παλαιάς Ευρώπης. Τη 8η Αυγούστου του 2008 γεωργιανά στρατεύματα εισέβαλαν στη Νότια Οσετία, με σκοπό την ανατροπή της de facto κυβέρνησης και επανένταξη της περιοχής στην Γεωργία. Με πρόφαση την δολοφονία στρατιωτών της ρωσικής ειρηνευτικής δύναμης που σταθμεύει στην περιοχή, η Μόσχα κατηγόρησε τη Γεωργία για γενοκτονία και στη συνέχεια εισέβαλε στη Νότια Οσετία και κατόπιν και σε τμήμα των εδαφών της υπόλοιπης Γεωργίας. Οι συγκρούσεις που ακολούθησαν, και οι βομβαρδισμοί από πλευράς Ρώσων, οδήγησε στην καταστροφή του γεωργιανού στρατού και τον εξαναγκασμό της Κυβέρνησης σε παράδοση. Ακολούθησε ανασύνταξη των Ρώσων στις θέσεις που κατείχαν πριν το 1999. Η επέμβαση στη Γεωργία έγινε αφορμή για κλιμάκωση στις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ και διχασμό στους κόλπους του ΝΑΤΟ. Η Γεωργία έχει ενισχυμένη γεωπολιτική θέση, λόγω της διέλευσης από το έδαφος της σημαντικών αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, με μεγαλύτερο τον αγωγό "Μπακού-Τιφλίδα-Τσεϊχάν", τον δεύτερο μεγαλύτερο σε μήκος παγκοσμίως.

Γεωργία (χώρα)

Απόπειρα πραξικοπήματος 2009 Στις 5 Μαΐου του 2009 η κυβέρνηση ανακοίνωσε την αποτροπή σχεδίου στρατιωτικού πραξικοπήματος, το οποίο αποκαλύφθηκε όταν ξέσπασε στάση στη στρατιωτική βάση Μουχροβάνι.[5] .Ο πρόεδρος Μιχαήλ Σαακασβίλι ανακοίνωσε ότι η κατάσταση ετέθη υπό έλεγχο.[6] Είναι άγνωστο ακόμα πόσοι στρατιώτες και αξιωματικοί έλαβαν μέρος στην ανταρσία.[7] Αργότερα την ίδια ημέρα, το Υπουργείο Εσωτερικών της Γεωργίας ανακοίνωσε ότι οι στασιαστές είχαν παραδοθεί. Μερικοί από τους πρωταίτιους της ανταρσίας συνελήφθησαν ενώ άλλοι κατάφεραν να διαφύγουν.[8] Η Γεωργία έστειλε τανκς στην εν λόγω βάση και αρχικά κατηγόρησε τη Μόσχα ότι υποκινεί τη στάση, την παραμονή της διεξαγωγής των στρατιωτικών ασκήσεων της Γεωργίας με το ΝΑΤΟ.[6] .Η Ρωσία αρνήθηκε οποιαδήποτε δική της ανάμιξη στο πραξικόπημα[9] . Αργότερα, η Γεωργία απέσυρε τους ισχυρισμούς της περί εμπλοκής της Μόσχας σε απόπειρα ανατροπής του προέδρου.[10]

Διεθνείς σχέσεις Τον Ιούλιο του 2010 άρχισαν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Γεωργία για τη σύναψη μίας συμφωνίας σύνδεσης. [11]

Πολιτικά Το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρική Δημοκρατία. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Μιχαήλ Σαακασβίλι. Ο πρωθυπουργός έχει μικρές αρμοδιότητες και εξουσίες και διορίζεται από τον πρόεδρο. Από το 2008 πρωθυπουργός είναι ο Νικολόζ Γκιλαούρι. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Το ισχύον Σύνταγμα εγκρίθηκε στις 24 Αυγούστου του 1995 και τέθηκε σε ισχύ στις 17 Οκτωβρίου του ιδίου έτους[12] .

Προεδρικές εκλογές Στις προεδρικές εκλογές στις 5 Ιανουαρίου του 2008 επανεξελέγη με 53,47% ο Μιχαήλ Σαακασβίλι έναντι 25,69% για τον κύριο αντίπαλο, Λέβαν Γκατσετσιλάντζε. Η Αντιπολίτευση αμφισβήτησε το αποτέλεσμα και έκανε λόγο για νοθεία.

Προεδρικές εκλογές 2008 Υποψήφιοι και κόμματα στα οποία πρόσκεινται Μιχαήλ Σαακασβίλι

Ψήφοι

1.060.042 53,47

Λεβάν Γκατσετσιλάτζε

509.234 25,69

Μπαντρί Παταρκατσισβίλι

140.826

7,11

Σάλβα Νατελασβίλι

128.589

6,49

Νταβίτ Γκαμκρελίτζε

79.747

4,02

Γκία Μαϊσασβίλι

15.249

0,77

3.242

0,16

Ιρίνα Σαρισβίλι-Τσαντουρία Σύνολο 56,17% συμμετοχή

1.982.318 100,0

Γεωργία (χώρα)

Δημοψηφίσματα 2008 Στο μη δεσμευτικό δημοψήφισμα, που διενεργήθηκε κι αυτό στις 5 Ιανουαρίου του 2008, οι Γεωργιανοί ψήφισαν υπέρ της ένταξης της χώρας τους στο ΝΑΤΟ σε ποσοστό 72,5%. Το δεύτερο δημοψήφισμα της ίδιας ημέρας αφορούσε την επίσπευση των βουλευτικών εκλογών στην άνοιξη του 2008, αντί του τέλους του έτους όπως ορίζονταν. Οι Γεωργιανοί υποστήριξαν την πρόταση με ποσοστό [13] 69,9%.

Βουλευτικές εκλογές 2008 Στις 22 Μαΐου του 2008 ο Σαακασβίλι ανακοίνωσε τη νίκη του κόμματός του στις βουλευτικές εκλογές που είχαν διεξαχθεί την προηγούμενη ημέρα. Τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα έδειξαν ότι το Ενωμένο Εθνικό Κίνημα εξασφάλισε 63% των ψήφων έναντι 13% για την Αντιπολίτευση.[14]

Αποτελέσματα Κόμματα και συνασπισμοί

Ψήφοι

Έδρες

1.054.394

59,22

120

Εκλογικό Μπλοκ Ενωμένη Αντιπολίτευση (Εθνικό συμβούλιο, Νέα δικαιώματα)

315.412

17,71

Γκιόργκι Ταργκαμάτζε – Χριστιανοδημοκρατικό Κίνημα

153.708

8,63

Σάλβα Νατενασβίλι –Εργατικό Κόμμα

132.331

7,43

Κόμμα των Ρεπουμπλικανών

67.263

3,78

Εκλογικό Μποκ Δεξιά Συμμαχία, Τοπάντζε-Βιομήχανοι (MGS, Ενότητα, EDP)

16.460

0,92

Πολιτική Ένωση Χριστιανοδημοκρατική Συμμαχία (QDA)

15.827

0,89

Πολιτική Ένωση των Πολιτών Γεωργιανή Πολιτική

8.265

0,46

Εκλογικό Μπλοκ - Ένωση Γεωργιανών προσκείμενων στην Παράδοση– Η Γεωργία μας και Κόμμα Γυναικών

8.033

0,45

Πολιτική Ένωση Γεωργιανών Αθλητών

3.382

0,19

Εθνικό Κόμμα των Ριζοσπαστών-Δημοκρατών ολόκληρης της Γεωργίας\

3.185

0,18

Πολιτικό κόμμα "Η χώρα μας"

2.222

0,12

1.780.482 100,00

150

Ενωμένο Εθνικό Κίνημα –για τη νικήτρια Γεωργία

Σύνολο (συμμετοχή 55%)

Πηγή: cec.gov.ge

[15]

Δημογραφία Οι κάτοικοι είναι Γεωργιανοί σε ποσοστό σχεδόν 84% και οι υπόλοιποι είναι κυρίως Αζέροι (6,5%), Αρμένιοι (5,7%) και Ρώσοι (1,5%) , σύμφωνα με απογραφή του 2002. Το 84% είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ενώ γύρω στο 10% ασπάζονται το Ισλάμ , 4% είναι Αρμένιοι-Γρηγοριανοί και 0,8% Ρωμαιοκαθολικοί. Το 71% ομιλεί την επίσημη γλώσσα, η οποία είναι η γεωργιανή. Ομιλώνται επίσης αρμενικά, αζερικά και ρωσικά. Η Αμπχαζία έχει για επίσημη γλώσσα την αμπχαζιανή γλώσσα. Το 53% του συνολικού πληθυσμού ζει στα αστικά κέντρα, με βάση στοιχεία του 2008.Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 76,72 χρόνια (73,41 χρόνια οι άνδρες και 80,45 οι γυναίκες).[3]

Γεωργία (χώρα)

Μεταφορές Το έτος 2008 λειτουργούσαν στη χώρα συνολικά 23 αεροδρόμια και 3 ελικοδρόμια. Μεγάλο μέρος του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου είναι σε πρωτόγονη κατάσταση, εξαιτίας της ελλιπούς συντήρησης. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Το 2008 ο εμπορικός στόλος της Γεωργίας περιελάμβανε 191 πλοία. Κυριότερα λιμάνια είναι το Μπατούμι και το Πότι.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Γραφείο Προέδρου [16] • Κυβέρνηση της Γεωργίας [17] • Υπουργείο Τουρισμού [18]

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%28%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1%29& params=42. 0167_N_43. 7333_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%28%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1%29& params=41_43_N_44_47_E_type:city [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ gg. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=915& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Τα Νέα (http:/ / www. tanea. gr/ default. asp?pid=2& ct=2& artId=4515203), Απετράπη στρατιωτικό πραξικόπημα στη Γεωργία, 5 Μαΐου 2009. [6] Flash.gr (http:/ / www. flash. gr/ page. ashx?pid=9& aid=296985& cid=8), "Υπό έλεγχον η κατάσταση", μετά από στάση σε στρατιωτική βάση στη Γεωργία, 5 Μαΐου 2009. [7] MoD Says Military Unit Mutinies (http:/ / civil. ge/ eng/ article. php?id=20848), civil.ge, 05-05-2009, , ανακτήθηκε την 05-05-2009 [8] Georgian troop rebellion 'over' (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ europe/ 8033366. stm). BBC News. 5 Μαΐου 2009 [9] Σκάι (http:/ / www. skai. gr/ articles/ news/ world/ Î Ï Î±Î¾Î¹ÎºÏ Ï Î·Î¼Î±Ï Ï Î·Î ÎµÏ Ï Î³Î¯Î±/ ), Πραξικόπημα στη Γεωργία, 5 Μαΐου 2009. [10] Georgia puts down mutiny attempt at miltary base (http:/ / www. japantoday. com/ category/ world/ view/ georgia-puts-down-mutiny-attempt-at-miltary-base), Japan Today (Japan), 06-05-2009, , ανακτήθηκε την 06-05-2009 [11] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_15/ 07/ 2010_346950), Διαπραγματεύσεις Ε.Ε - Γεωργίας για συμφωνία σύνδεσης, 15-7-2010. [12] World Statesmen.org (http:/ / www. worldstatesmen. org/ Georgia. html) [13] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=863281& lngDtrID=245) [14] news.bbc.co.uk, Georgian leader set for poll win (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ europe/ 7413482. stm) [15] http:/ / www. results. cec. gov. ge/ [16] http:/ / www. president. gov. ge/ ?l=E& m=0& sm=0 [17] http:/ / www. government. gov. ge/ index. php?lang_id=ENG& sec_id=1 [18] http:/ / www. tourism. gov. ge/

bjn:Jorjiya gag:Gruziya

Δημοκρατία της Κίνας Δημοκρατία της Κίνας Συντεταγμένες: 22°57′N 120°12′E22.95, 120.2 [1]

Σημαία της Δημοκρατίας της Κίνας Εθνόσημο της Δημοκρατίας της Κίνας Εθνικός ύμνος: Εθνικός ύμνος της Δημοκρατίας της Κίνας

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ταϊπέι (ντε φάκτο) 25°02′31″N 121°30′10″E25.0419, 121.5028 [2]

Επίσημες γλώσσες

Κινέζικα (Μανδαρινικά)

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα Πρόεδρος Μα Γινγκ-Τζέου Πρωθυπουργός Λιου Τσάο-σιουάν

Ανεξαρτησία Ίδρυση Σύνταγμα

1η Ιανουαρίου 1912 25 Δεκεμβρίου 1947[3]

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

35.980[4] km2 (136η) 10,34 1.566,3 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

22.974.347[5] (47η) 639 κατ./km² (14η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

693,345 δισ. $[6] (19η) 29.829 $[6] (28η)

Δημοκρατία της Κίνας

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2005)

77 357,344 δισ. $[6] (26η) 15.373 $[6] (43η) 0,932[7] (23η) – υψηλή

Νόμισμα

Νέο δολάριο Ταϊβάν (TWD)

Ζώνη ώρας

(UTC +8)

Internet TLD

.tw

Κωδικός κλήσης

+886

Η Δημοκρατία της Κίνας (Παραδοσιακά κινέζικα: 中華民國, Απλοποιημένα κινέζικα: 中华民国, Τσανγκ Κουά Μιν Κουό), γνωστότερη ως Ταϊβάν (Παραδοσιακά κινέζικα: 臺灣 ή 臺灣, Απλοποιημένα κινέζικα: 台湾)και παλαιότερα ως Εθνικιστική Κίνα ή Φορμόζα, είναι μια νησιωτική χώρα της Ανατολικής Ασίας με έκταση 35.980 km² και πληθυσμό (κατατάσσεται 49η) 22.974.347[5] . Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Ταϊπέι, αλλά επίσημη πρωτεύουσα θεωρεί τη Ναντζίνγκ, την οποία διεκδικεί από την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Επίσημη γλώσσα είναι η Βορειοκινεζική (Μανδαρινική). Η Δημοκρατία της Κίνας δεν αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος από τις περισσότερες χώρες και διεθνείς οργανισμούς, αλλά ως επαρχία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Ως ανεξάρτητη έχει αναγνωρισθεί μόνο από 24 κράτη. Στις 12 Απριλίου του 2008 η Κίνα και η Ταϊβάν είχαν συνάντηση υψηλού επιπέδου, στο περιθώριο οικονομικής διάσκεψης. Συναντήθηκαν ο Πρόεδρος της Κίνας Χου Ζιντάο με τον εκλεγμένο αντιπρόεδρο της Ταϊβάν, Βίνσεντ Σιου. Ήταν η πρώτη συνάντηση αυτού του επιπέδου από το 1949[8] . Το Νοέμβριο του ιδίου χρόνου οι διαπραγματευτές των δύο χωρών υπέγραψαν ιστορική συμφωνία για τριπλασιασμό των αεροπορικών ταξιδιών και απευθείας εμπόριο.

Πολιτικά Η χώρα είναι ημι-προεδρική δημοκρατία και Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος, ενώ αρχηγός κυβέρνησης είναι ο Πρωθυπουργός, που είναι ο επικεφαλής του κόμματος που έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση και η νομοθετική από την κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο. Το πολιτικό σύστημα κυριαρχείται από δικομματισμό. Στην εξουσία εναλλάσσονται το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα, το οποίο είναι υπέρ της ανεξαρτησίας και το συντηρητικό Κουομιντάνγκ (KMT), το οποίο υποστηρίζει την επανένωση με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη και σήμερα η Δημοκρατία της Κίνας (ROC) έχει τη δικαιοδοσία για την Ταϊβάν, την Κεμόι, τα Ματσού και τα νησιά Πεσκαδόρες, όπως επίσης και για πολλά άλλα νησιά. Η διακυβέρνηση γίνεται με βάση το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Κίνας (το 1947 ). Σημαντικές τροποποιήσεις στο Σύνταγμα έλαβαν χώρα το 1991. Νωρίτερα, υπήρχε μονοκομματικό καθεστώς, που σήμαινε ότι την αποκλειστική διακυβέρνηση της χώρας είχε το Κουομιντάνγκ. Ως το 1991 η Δημοκρατία της Κίνας διεκδικούσε την κυριαρχία όλης της Κίνας και του Θιβέτ. Το 1991 ο Πρόεδρος Λι Τενγκ Χούι ανεπίσημα εγκατέλειψε αυτή τη διεκδίκηση. Ωστόσο, η Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατίας της Κίνας δεν ενέκρινε ποτέ τον καθορισμό των συνόρων ανάμεσα στις δύο χώρες, ανοίγοντας το δρόμο για επίσημη ανεξαρτησία της Ταϊβάν. Τα σύνορα με την Κίνα και το γεγονός ότι η τελευταία θεώρησε αιτία πολέμου το θέμα της ανεξαρτησίας, αποτελούν ακόμα και σήμερα τα μείζονα πολιτικά ζητήματα. Το 2006 εξαιτίας εμπλοκής του Προέδρου σε σκάνδαλο, η Αντιπολίτευση (Ολογάλαζος συνασπισμός, υπέρ του Κουομιντάνγκ) κινήθηκε να καθαιρέσει τον Πρόεδρο. Η σχετική πρόταση μομφής όμως δεν πέρασε στο Κοινοβούλιο εξαιτίας ανεπαρκών θετικών ψήφων γι' αυτήν.[9] Ακολούθησαν απεργίες διαμαρτυρίας και κατηγορίες εναντίον του Προέδρου για διαφθορά. Τον Οκτώβριο του 2006 απέτυχε και η δεύτερη προσπάθεια να ανατραπεί ο Πρόεδρος με πρόταση μομφής[10]

Δημοκρατία της Κίνας Στις 22 Μαρτίου του 2008 Πρόεδρος εξελέγη με 58,4% των ψήφων ο Μα Γινγκ-Τζέου από το κόμμα Κουομιντάνγκ. Νέος Αντιπρόεδρος εξελέγη ο Βίνσεντ Σιου.

Σχέσεις με Πεκίνο Οι πρώτες απευθείας συνομιλίες αντιπροσώπων του Πεκίνου και της Ταϊπέι για πρώτη φορά έπειτα από 13 χρόνια, έλαβαν χώρα στις 12 Ιουνίου του 2008[11] . Στις 13 Ιουνίου υπογράφηκε στο Πεκίνο ιστορική συμφωνία για την έναρξη τακτικών αεροπορικών πτήσεων ανάμεσα στις δύο χώρες ανάμεσα στην Κίνα και την Ταϊβάν.[12] Κατά συνέπεια, στις 15 Δεκεμβρίου του 2008 εγκαινιάστηκαν οι πρώτες αεροπορικές συνδέσεις ανάμεσα στην Κίνα και στην Ταϊβάν, με το δρομολόγιο Σενζέν- Ταϊπέι, ενώ ακολούθησε ένα ακόμα δρομολόγιο από την Ταϊπέι προς τη Σαγκάη.[13]

Εθνοσυνέλευση και συνταγματικές αναθεωρήσεις Η Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατίας της Κίνας εξελέγη για πρώτη φορά στην Κίνα το 1947 και οι εκλογές των μελών της έγιναν το 1947-48. Ως το 1991 η θητεία τους ήταν αόριστη. Η δεύτερη Εθνοσυνέλευση, που εξελέγη το 1991 απαρτιζόταν από 325 μέλη, τα οποία εκλέγονταν με άμεση ψηφοφορία από το κόμμα. Το 1994 το Σύνταγμα αναθεωρήθηκε και άνοιξε ο δρόμος για εκλογή του Προέδρου από το λαό. Αυτή έγινε για πρώτη φορά το Μάρτιο του 1996. Το 2005 η Εθνοσυνέλευση αυτοκαταργήθηκε με δική της απόφαση, καθώς επικύρωσε τη συνταγματική τροποποίηση που "πέρασε" η Βουλή (Yuan).

Ηγέτες • Πρόεδρος είναι ο Μα Γινγκ-Τζέου από το Κουομιντάνγκ από τις 20 Μαΐου 2008. Αντιπρόεδρος είναι ο Βίνσεντ Σιου επίσης από 20 Μαΐου 2008. • Πρωθυπουργός είναι ο Λιου Τσάο-σιουάν από το Κουομιντάνγκ από τις 20 Μαΐου 2008. • Αντιπρόεδρος της Γιουάν είναι ο Τσιου-Ι Ζεν, επίσης από το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα (DPP).

Κυβέρνηση Δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι και όσες έχουν συμπληρώσει το 20ό έτος της ηλικίας τους[5] . Η Yuan (LY), εξελέγη για πρώτη φορά το 1947 και είχε 773 έδρες. Το 1998 τα μέλη της ήταν 225. Στις βουλευτικές εκλογές του 1992, του 1995 και του 2001, το κόμμα DPP κέρδισε τις εκλογές και σταμάτησε το μονοπώλιο του Κουομιντάνγκ στην εξουσία. Το 1998 και το 2008, όμως, το Κουομιντάνγκ κατήγαγε μεγάλες εκλογικές νίκες.

Προεδρικές εκλογές 2008 Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 22 Μαρτίου του 2008 προσήλθαν στις κάλπες περισσότεροι από 17 εκατομμύρια ψηφοφόροι[14] .Ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης Μα Γινγκ-Τζέου που τάσσεται υπέρ μιας προσέγγισης με το Πεκίνο και υπέρ των μεταρρυθμίσεων στην οικονομία, αναδείχθηκε νικητής των εκλογών. Ο Μα Γινγκ-Τζέου του κόμματος Κουομιντάνγκ (KMT) κέρδισε με 58,4% των ψήφων, τον αντίπαλό του, Φρανκ Χσιέχ, υποψήφιο του κυβερνώντος Προοδευτικού Δημοκρατικού Κόμματος (DPP), ο οποίος έμεινε στο 41,5%.H συμμετοχή στις εκλογές ήταν της τάξης του 76,33%[15] .

Δημοκρατία της Κίνας

Αποτελέσματα προεδρικών εκλογών 2008 Κόμμα

Υποψήφιος Πρόεδρος

Κουομιντάνγκ (KMT)

Αντιπρόεδρος

Μα Γινγκ-Τζέου Βίνσεντ Σιου

Προοδευτικό Δημοκρατικό Κόμμα (DPP) Φρανκ Χσιέχ

Σου Τσενγκ-Τσανγκ

Ψήφοι Σύνολο ψήφων Ποσοστό 7.658.724

58,45%

5.445.239

41,55%

Βουλευτικές εκλογές 2008 Στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 12 Ιανουαρίου του 2008, το κόμμα Κουομιντάνγκ, το οποίο είναι υπέρ της επανένωσης της Ταϊβάν με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας , κατήγαγε συντριπτική νίκη, εξασφαλίζοντας 81 επί συνόλου 113 εδρών στο Κοινοβούλιο έναντι μόλις 27 για το κυβερνών κόμμα DPP του Προέδρου Τσεν. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 58,5%[16] .

Δημοψηφίσματα Δύο δημοψηφίσματα έλαβαν χώρα στην Ταϊβάν, ταυτόχρονα με τις βουλευτικές εκλογές, στις 12 Ιανουαρίου του 2008. Το ένα αναφερόταν στο προσωρινό δικαστικό σύστημα και στο χειρισμό των περιουσιών που απέκτησε το Κουομιντάνγκ, ενώ το δεύτερο ήταν ένα αντι-δημοψήφισμα, που ζήτησε το Κουομιντάνγκ και αφορούσε τη διαφθορά στην πολιτική. Και τα δύο δημοψηφίσματα δεν επισημοποιήθηκαν λόγω χαμηλής συμμετοχής των ψηφοφόρων (κάτω του 50%), παρά το γεγονός ότι όσοι και όσες ψήφισαν, ενέκριναν και τις δύο προτάσεις. Στις 22 Μαρτίου του 2008 διεξήχθησαν άλλα δύο δημοψηφίσματα. Εξαιτίας χαμηλής συμμετοχής, ακυρώθηκαν τα δύο δημοψηφίσματα, τα οποία διεξήχθησαν παράλληλα με τις εκλογές. Σε ένα από αυτά οι ψηφοφόροι κλήθηκαν να εγκρίνουν την είσοδο της χώρας στον ΟΗΕ.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 77,96 χρόνια (75,12 χρόνια οι άνδρες και 81,05 οι γυναίκες).[5]

Διοικητική διαίρεση Η Δημοκρατία της Κίνας σήμερα διοικεί την επαρχία Φουτζιάν (Fujian ή Fukien). Αυτή περιλαμβάνει 20 υπεράκτια νησιά, ανάμεσά τους τα Κεμόι και Ματσού. Επίσης, διοικεί την επαρχία της Ταϊβάν (περιλαμβάνει το ομώνυμο νησί και τα νησιά Πεσκαδόρες) και κεντρικά δύο πόλεις. Η πιο κοινή διαίρεση είναι - 16 κομητείες (sian, ενικός και πληθυντικός), 5 δήμοι* (shih, ενικός και πληθυντικός) και 2 ειδικοί δήμοι** (Jhihsia Shih, ενικός και πληθυντικός): Changhua, Chiayi, Chiayi*, Keelung*, Hsinchu, Hsinchu*, Hualien, Yilan, Kaohsiung, Kaohsiung**, Miaoli, Nantou, Penghu, Pingtung, Taichung, Taichung*, Tainan, Tainan*, Taipei, [Taipei**, Taitung, Taoyuan και Yunlin. Η επαρχιακή πρωτεύουσα είναι στο Χωριό Jhongsing.

Δημοκρατία της Κίνας

Επικοινωνίες και μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στην δεξιά πλευρά του δρόμου.

Βιβλιογραφία • Δημήτρης Κιτσίκης, Συγκριτική Ιστορία Ελλάδος-Κίνας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, Αθήνα, Ηρόδοτος, 2007, ISBN 978-960-8256-65-1

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE% params=22_57_N_120_12_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE% params=25. 0419_N_121. 5028_E_type:city(2630872)_region:TW_source:enwiki [3] Το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Κίνας υιοθετήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1946 και τέθηκε σε ισχύ στις 25 Δεκεμβρίου του

1947. Αναθεωρήθηκε τα έτη 1991, 1992, 1994, 1997, 1999, 2000 και 2005. [4] Συμπεριλαμβάνει τα νησιά Πεσκαδόρες, Ματσού και Κεμόι. [5] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ tw. html) [6] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=528& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) Σημείωση: Το ΔΝΤ αναφέρει τη Δημοκρατία της Κίνας ως

«Ταϊβάν Επαρχία της Κίνας» [7] Ανεπίσημος υπολογισμός καθώς η Ταϊβάν δεν αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ. Επίσημα τα στοιχεία για την Ταϊβάν

συνυπολογίζονται για τον δείκτη της Κίνας. [8] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=890699& lngDtrID=245) Πρώτη συνάντηση κορυφής Κίνας-Ταϊβάν μετά την

κρίση του 1949 , 12 Απριλίου 2008 [9] "Taiwan's Chen Survives Key Vote" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ asia-pacific/ 5119672. stm). BBC. 27-06-2006. . [10] "Second recall bid fails in Taiwan" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ asia-pacific/ 6046592. stm). BBC. 13-10-2006. . [11] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 39394oz_2008061239394. php3) Κίνα: απευθείας συνομιλίες αντιπροσώπων του

Πεκίνου και της Ταϊπέι για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια, 12 Ιουνίου 2008 [12] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_13/ 06/ 2008_237102), Ιστορική συμφωνία συνεργασίας

Κίνας - Ταϊβάν , 13 Ιουνίου 2008 [13] Το Βήμα (http:/ / www. tovima. gr/ default. asp?pid=2& ct=2& artId=246744), Εγκαινιάστηκαν οι πρώτες άμεσες αεροπορικές

συνδέσεις Κίνας-Ταϊβάν, 15 Δεκεμβρίου 2008. [14] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ online/ online_text/ c=111,dt=22. 03. 2008,id=14500384), Εκλογές στην Ταϊβάν υπό το

άγρυπνο βλέμμα του Πεκίνου, 22/03/2008 [15] http:/ / vote2008-3. nat. gov. tw/ zh-tw/ T1/ s00000000000. html [16] Rulers, Ιανουάριος 2008 (http:/ / rulers. org/ 2008-01. html)

Εξωτερικές συνδέσεις • Ορθόδοξη Εκκλησία της Ταϊβάν (http://www.trinitylight.net/greek/taiwan.htm)

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Συντεταγμένες: 23°46′60″N 54°00′00″E23.7833, 54 [1]

Σημαία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Εθνόσημο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Εθνικός ύμνος: Ishy Bilady

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Αμπού Ντάμπι 24°28′N 54°22′E24.467, 54.367 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Ομοσπονδιακή Συνταγματική Μοναρχία Πρόεδρος Χαλίφα μπιν Ζαγέντ Πρωθυπουργός αλ Ναχαγιάν Μοχάμετ μπιν Ρασίντ αλ Μάκτουμ

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

2 Δεκεμβρίου 1971 2 Δεκεμβρίου 1971, προσωρινό ως το 1996

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

83.600 km2 (115η) αμελητέο 867 χμ. 1.318 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

4.798.491[3] (120η) 57,40 κατ./km² (144η)

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

187,851 δισ. $[4] (52η) 38.284 $[4] (14η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

228,578 δισ. $[4] (36η) 46.584 $[4] (8η)

ΔΑΑ (2007)

0,903 (35η) – πολύ υψηλός

Νόμισμα

Ντιρχάμ ΗΑΕ (AED)

Ζώνη ώρας

(UTC +4)

Internet TLD

.ae

Κωδικός κλήσης

+971

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) (Αραβικά:‫ةدحتملا ةيبرعلا تارامإلا ةلود‬‎, Dawlat al-Imārāt al-‘Arabīyah al-Muttaḥidah) είναι ομοσπονδιακό κράτος που αποτελείται από 7 εμιράτα, στο νοτιοανατολικό άκρο της Αραβικής χερσονήσου. Τα ΗΑΕ βρέχονται από τον Περσικό κόλπο και τον Κόλπο του Ομάν, ενώ συνορεύουν με τη Σαουδική Αραβία και το Σουλτανάτο του Ομάν. Έχουν συνολική έκταση 83.600 τετρ.χλμ. και πληθυσμό 4.798.491 κατοίκων (εκτίμηση 2009)[3] . Τα επτά εμιράτα που απαρτίζουν την ομοσπονδία είναι τα εξής: • • • • • • •

Αμπού Ντάμπι Αϊμάν Ντουμπάι Ουμ αλ-Καϊγιάν Ρας αλ-Καϊμά Σαριά Φουτζάιρα

Πρωτεύουσα και δεύτερη μεγαλύτερη πόλη των ΗΑΕ είναι το Αμπού Ντάμπι, πρωτεύουσα και του ομώνυμου εμιράτου, το οποίο αποτελεί και το πολιτικό, βιομηχανικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας. Πριν από το 1971, οπότε και ιδρύθηκε η ομοσπονδία των ΗΑΕ, τα εμιράτα ήταν γνωστά ως πολιτείες της ανακωχής (Trucial States), ως αναφορά σε μία συμφωνία ανακωχής του 19ου αιώνα μεταξύ της Βρετανίας και Αράβων σείχηδων της ευρύτερης περιοχής. Επίσης, η περιοχή των ΗΑΕ ήταν γνωστή και ως Ακτή των Πειρατών κατά τον 18ο αιώνα. Το πολιτικό σύστημα των ΗΑΕ βασίζεται στο πρώτο σύνταγμα της ομοσπονδίας του 1971 και αποτελείται από ένα πλήθος κυβερνητικών δομών, τόσο σε ομοσπονδιακό επίπεδο όσο και ανά εμιράτο. Η επίσημη θρησκεία των ΗΑΕ είναι ο ισλαμισμός και τα Αραβικά η επίσημη γλώσσα. Τα ΗΑΕ κατέχουν τα έκτα σε παγκόσμιο επίπεδο γνωστά αποθέματα πετρελαίου, ενώ έχουν παράλληλα μία από τις πιο αναπτυγμένες οικονομίες στη Μέση Ανατολή. Σε παγκόσμιο επίπεδο βρίσκονται στην 36κτη θέση ως προς τα αγοραστικά μεγέθη της οικονομίας τους, ενώ το ανά κεφαλή ΑΕΠ καθορίζεται στα 46,584 δολλάρια ΗΠΑ, ένα από τα υψηλότερα στον κόσμο. Επίσης, τα ΗΑΕ είναι ιδρυτικό μέλος του Συμβουλίου Συνεργασίας των Αραβικών Κρατών του Κόλπου, ενώ είναι μέλος της Αραβικής Συνόδου, των Ηνωμένων Εθνών, του Ισλαμικού Συμβουλίου, του ΟΠΕΚ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Ιστορία Προέλευση Η πιο πρώιμη γνωστή μαρτυρία ανθρώπινης παρουσίας στα σημερινά Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χρονολογείται από την Νεολιθική περίοδο, γύρω στα 5500 χρόνια π.Χ. Εκείνη την εποχή υπάρχουν επίσης ίχνη για επαφές με εξωτερικούς πολιτισμούς, κύρια με την Περσία στο βορρά. Οι επαφές αυτές συνεχίστηκαν και διευρύνθηκαν, μάλλον με την προώθηση ενός πρωτόγονου εμπορίου χαλκού από τα όρη Χαζάρ, το οποίο χρονολογείτα περίπου στα 3000 χρόνια π.Χ. Το εξωτερικό εμπόριο αποτελεί μία επαναλαμβανόμενη μορφή επικοινωνίας στις περιοχές αυτές, καθώς άκμασε και σε μετέπειτα εποχές, ιδιαίτερα με την εξημέρωση της καμήλας ως οικοσιτο ζώο τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. Με το τέλος του πρώτου αιώνα π.Χ., ξεκίνησε η χερσαία κυκλοφορία από καραβάνια μεταξύ της Συρίας και οικισμών στο σημερινό νότιο Ιράκ. Επίσης, το θαλάσσιο εμπόριο άνθησε στο σημαντικό λιμάνι το Ομάνα, το οποίο μάλλον ταυτίζεται με τη σημερινή πόλη Ουμ Αλ-Καϊγουάιν, με προορισμό την Ινδία. Αυτές οι διαδρομές παρουσιάστηκαν ως εναλλακτικές στη διαδρομή της Ερυθράς θάλλασας που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι. Επίσης, στην περιοχή αναπτύχθηκε η αλιεία των μαργαριταριών, η οποία είχε αρκετά παλαιότερες ρίζες, αλλά εντάθηκε την περίοδο αυτή με την άνθηση του εμπορίου. Η ναυτιλία και τα μεγάλα εμπορικά παζάρια στην πόλη Ντίμπα, έφερναν εμπόρους ακόμα και από την Κίνα.

Ισλάμ Η άφιξη των αγγελιοφόρων του προφήτη Μωάμεθ του Ισλάμ το 630 μ.Χ. προώθησε την μεταστροφή των κατοίκων της περιοχής στον Αμυντικός πύργος παρατήρησης του 18ου αιώνα στην Χάτα των ΗΑΕ. ισλαμισμό. Μετά το θάνατο του Μωάμεθ, μία από τις πιο σημαντικές μάχες των πόλεμων του Ρίντα έγινε στην Ντίμπα, με τη νίκη των μωαμεθανών και την επισφράγιση της κυριαρχίας του Ισλάμ στην Αραβική χερσόνησο. Το 637, το Ζουλφάρ (σήμερα: Ρας Αλ-Καϊμάχ) χρησιμοποιήθηκε ως ένας ενδιάμεσος σταθμός για την κατάκτηση του Ιράν. Για πολλούς αιώνες, το Ζουλφάρ παρέμεινε ένα πλούσιο λιμάνι και κέντρο αλιείας μαργαριταριών, με εμπορικά πλοία να ταξιδέουν σε όλο τον Ινδικό ωκεανό.

Πορτογαλικός έλεγχος Η επέκταση της Πορτογαλίας στον Ινδικό ωκεανό στις αρχές του 16ου αιώνα, ως συνέχεια της εξερεύνησης του Βάσκο ντα Γκάμα, κατέληξε στη σύγκρουση με την Περσία των Σαφαβίδων στις ακτές του Περσικού κόλπου. Οι Πορτογάλοι έλεγξαν την περιοχή για σχεδόν 150 χρόνια, κατακτώντας τους οικισμούς της Αραβικής χερσονήσου. Ο Βάσκο ντα Γκάμα άλλωστε, είχε την υποστήριξη του Αχμέτ Ιμπν Μαζίντ, πλοηγού και χαρτογράφου από το Ζουλφάρ, κατά την εξερεύνηση της διαδρομής των μπαχαρικών από την Ασία.

Βρετανικός έλεγχος και Οθωμανική κυριαρχία Κατά τον 16ο αιώνα, τμήματα της περιοχής ήταν κάτω από την άμεση κυριαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια, η περιοχή παράμεινε γνωστή στους Βρετανούς ως η Ακτή των Πειρατών, καθώς εκεί διατήρησαν τη βάση τους πειρατικές ομάδες που λυμαίνονταν τα νερά του Περσικού κόλπου, παρά τις Βρετανικές και Αραβικές περιπολίες μέχρι και τον 19ο αιώνα. Βρετανικές εκστρατείες για την προστασία του εμπορίου με την Ινδία, οδήγησαν το 1819 σε μάχες για την κυριαρχία των λιμανιών των ακτών. Τον επόμενο

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χρόνο υπογράφτηκε μία συνθήκη ειρήνης με όλους τους σείχηδες των ακτών και τους Βρετανούς, αν και οι επιδρομές των πειρατών συνεχίστηκαν μέχρι και το 1835, όταν οι σείχηδες συμφώνησαν στην αποχή από τις εχθροπραγίες στη θάλασσα. Το 1853, υπέγραψαν επίσης μία συνθήκη με τη Βρετανία, σύμφωνα με την οποία συμφώνησαν σε μία μόνιμη θαλάσσια ανακωχή, ενώ διαμάχες μεταξύ των εμιράτων της περιοχής θα επιλύονταν με τη διατησία των Βρετανών. Κυρίως ως αντίδραση στις βλέψεις των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών στην περιοχή, η Βρετανία και τα εμιράτα καθιέρωσαν πιο στενούς δεσμούς με τη συνθήκη το 1892, παρόμοια με αντίστοιχες συμφωνίες των Βρετανών με βασίλεια της περιοχής. Οι σείχηδες συμφώνησαν να μην παραχωρήσουν εκτάσεις σε ξένους, παρά μόνο στους Βρετανούς, ή να διατηρήσουν σχέσεις με άλλα κράτη, χωρίς την εποπτεία τους. Σε αντάλαγμα, η Βρετανία εγγυήθηκε την προστασία των εμιράτων από κάθε θαλάσσια παρέμβαση και την υποστήριξη σε περίπτωση χερσαίας εισβολής.

Η εποχή των μαργαριταριών Τον 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα άνθησε η βιομηχανία αλιείας των μαργαριταριών, παρέχοντας τόσο εργασία όσο και εισόδημα στους κατοίκους του Περσικού κόλπου. Με τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο η βιομηχανία αυτή δέχθηκε το πρώτο πλήγμα, αλλά η οικονομική κρίση που ακολούθησε στα τέλη της δεκαετίας του '20 και στις αρχές του '30 έφερε τη σταδιακή παρακμή. Παράλληλα, η δυναμική είσοδος της Ιαπωνίας στην αγορά των μαργαριταριών περιόρισε τα έσοδα, ενώ με την απόφαση του νεοσύστατου τότε κράτους της Ινδίας να επιβάλει μεγάλη φορολογία στα εισαγόμενα μαργαριτάρια από τις Αραβικές χώρες, η βιομηχανία καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς λίγο μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η εποχή που ακολούθησε ήταν ιδιαίτερα δύσκολη με ελάχιστες ευκαιρίες για ανάπτυξη λόγω των πενιχρών εσόδων.

Η εποχή του πετρελαίου Στις αρχές της δεκαετίας του '60 ξεκίνησαν οι πρώτες έρευνες για πετρέλαιο στην περιοχή, ενώ το 1962 έγινε η πρώτη εξαγωγή πετρελαίου από το Αμπού Ντάμπι. Με την αύξηση των εσόδων από τον μαύρο χρυσό, ο εμίρης του Αμπού Ντάμπι, σείχης Ζαίντ μπιν Σουλτάν Αλ Ναγιάν, ξεκίνησε την υλοποίηση ενός τεράστιου αναπτυξιακού προγράμματος, με την κατασκευή σχολείων, οικιστικών συγκροτημάτων, νοσοκομείων και οδικών δικτύων. Το 1969, με την απαρχή των εξαγωγών πετρελαίου και από το Ντουμπάι, ο σείχης Ρασίντ μπιν Σαεέντ Αλ Μακτούμ, εμίρης του Ντουμπάι, χρησιμοποίησε επίσης τα έσοδα για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων.

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Το 1955, η Βρετανία υποστήριξε το Αμπού Ντάμπι στη διαμάχη του με το Σουλτανάτο του Ομάν για την κυριότητα της όασης Μπουραϊμί, μίας περιοχής στα νότια των εμιράτων. Επίσης, η συμφωνία του 1974 ανάμεσα στο Αμπού Ντάμπι και τη Σαουδική Αραβία επέλυε τις συνοριακές διαφορές μεταξύ τους, αν και στην πορεία τα όρια αναγνωρίστηκαν μόνο από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Τα σύνορα με το Ομάν επίσης παρέμειναν μη καθορισμένα μέχρι το 1999.

Η ένωση των εμιράτων Στις αρχές της δεκαετίας του '60 με την ανακάλυψη πετρελαίου στο Αμπού Ντάμπι εντάθηκαν οι προθέσεις συνεργασίας μεταξύ των εμιράτων της περιοχής. Ο σείχης Ζαίντ μπιν Σουλτάν Αλ Ναγιάν ανέλαβε εμίρης του Αμπού Ντάμπι το 1966, ενώ παράλληλα οι Βρετανοί έχαναν τα συμβόλαιά τους για εξαγωγή πετρελαίου από αμερικανικές εταιρίες. Αν και οι Βρετανοί είχαν νωρίτερα ιδρύσει μία υπηρεσία για την τοπική ανάπτυξη, τα εμιράτα αποφάσισαν να συντονίσουν μόνα τους τις Ο σείχης Ζαίντ μπιν Σουλτάν Αλ αποφάσεις και ανέλαβαν τη διοίκηση της υπηρεσίας. Έτσι, ίδρυσαν το Ναγιάν, εμίρης του Αμπού Ντάμπι και Συμβούλιο των Εμιράτων, και ανέθεσαν στον Αντί Μπιτάρ, νομικό πρώτος πρόεδρος των ΗΑΕ. σύμβουλο του σείχη του Ντουμπάι, τη γενική γραμματεία και τη νομική διοίκηση του συμβουλίου. Το συμβούλιο παρέμεινε ενεργό μέχρι την ίδρυση των ΗΑΕ. Το 1968 η Βρετανία ανακοίνωσε την πρόθεσή της να τερματίσει τη συνθήκη προστασίας των επτά εμιράτων, καθώς και του Μπαχρέιν και του Κατάρ, κάτι που επιβεβαίωσε και με απόφαση το 1971. Και οι εννιά οντότητες προσπάθησαν να δημιουργήσουν μία ένωση Αραβικών εμιράτων, αλλά μέχρι και το 1971 δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν στους όρους της ένωσης, παρά την προθεσμία λήξης της βρετανικής προστασίας. Το Μπαχρέιν κυρήχθηκε ανεξάρτητο τον Αύγουστο του 1971 και το Κατάρ το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Με τον τερματισμό της βρετανικής προστασίας το Δεκέμβριο του 1971, τα επτά εμιράτα έγιναν ανεξάρτητα. Οι εμίρηδες του Αμπού Ντάμπι και του Ντουμπάι αποφάσισαν να σχηματίσουν μία ένωση μεταξύ των εμιράτων τους διατυπώνοντας ένα κοινό σύνταγμα, και κάλεσαν τους εμίρηδες των υπόλοιπων να συμμετέχουν. Στις 2 Δεκεμβρίου του 1971 άλλα τέσσερα εμιράτα υπέγραψαν το σύνταγμα και τη συνθήκη ένωσης, ενώ το εμιράτο του Ρας Αλ-Καιμάν, συνενώθηκε στις αρχές του 1972.

Γεωγραφία Τα ΗΑΕ βρίσκονται στη νοτιοδυτική Ασία στην Αραβική χερσόνησο και βρέχονται από τον Περσικό κόλπο και τον κόλπο του Ομάν, ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Σουλτανάτο του Ομάν. Συγκεκριμένα, τα ΗΑΕ εκτείνονται μεταξύ 22°50′ και 26° βόρειο γεωγραφικό πλάτος και 51° και 56°25′ ανατολικό γεωγραφικό μήκος. Τα σύνορά τους με τη Σαουδική Αραβία έχουν μήκος 530 χλμ. και εκτείνονται δυτικά, νότια και νοτιοανατολικά, ενώ τα σύνορα με το Ομάν, μήκους 430 χλμ., εκτείνονται νοτιοανατολικά και βορειοανατολικά. Η συνοριακή γραμμή με το Κατάρ στην περιοχή Κχάουρ αλ Ουνταίντ έχει μήκος περίπου 19 χλμ βορειοδυτικά, αλλά παραμένει ακαθόριστη. Η συνολική έκταση των ΗΑΕ είναι περίπου 77,700 τετρ.χλμ. χωρίς ο προσδιορισμός να είναι ακριβής, καθώς υπάρχουν διενέξεις για την ακριβή χωροθέτηση των συνόρων με όλους τους παραπάνω γείτονες, αλλά και με το Ιράν αναφορικά με την κυριότητα ορισμένων νησίδων στον Περσικό κόλπο. Το μεγαλύτερο εμιράτο των ΗΑΕ, το Αμπού Ντάμπι, καταλαμβάνει το 87% της συνολικής έκτασης, δηλαδή περίπου 67,340 τετρ.χλμ., ενώ το μικρότερο εμιράτο, Αϊμάν, έχει έκταση μόνο 259 τετρ.χλμ.

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Η ακτογραμμή των ΗΑΕ εκτείνεται για περισσότερα από 650 χλμ. κατά μήκος των βορείων ακτών της Αραβικής χερσονήσου στον Περσικό κόλπο. Το μεγαλύτερο μέρος των ακτών καλύπτεται από αλαταποθέσεις που εισέρχονται βαθιά στην ξηρά, σχηματίζοντας παράλληλα φυσικούς όρμους με μεγαλύτερο αυτόν του Ντουμπάι, αλλά και άλλους, όπως στο Αμπού Ντάμπι και τη Σαριά. Αρκετά νησιά και νησίδες βρίσκονται στην κυριαρχία των ΗΑΕ στις ακτές αλλά και ανοιχτά στον Περσικό κόλπο, ορισμένες από αυτές αποτελούν σημείο διένεξης τόσο με το Ιράν όσο και με το Κατάρ. Αρκετές νησίδες, καθώς και κοραλλιογενείς ύφαλοι και σκόπελοι, αποτελούν κίνδυνο για τη ναυσιπλοία στην περιοχή, παράλληλα με τις ισχυρές παλίρροιες και τις έντονες ανεμοθύελες. Η ακτογραμμή των ΗΑΕ συνεχίζεται μετά τα στενά του Ορμούζ και στον κόλπο του Ομάν στη χερσόνησο Μουσαντάμ, αν και το άκρο της ανήκει σε θύλακα του Ομάν μέσα στο έδαφος των ΗΑΕ. Νότια και δυτικά του Αμπού Ντάμπι, οι ερημικές εκτάσεις και οι αμμώδεις θίνες εκτείνονται στην περιοχή Ρουμπ αλ-Καλί μέχρι και τη Σαουδική Αραβία, ενώ μέσα στην επικράτεια αυτού του εμιράτου βρίσκονται δύο μεγάλες οάσεις με φυσικούς πόρους για τη διατήρηση μόνιμών οικισμών. Η εκτεταμένη όαση Λίβα στα νότια βρίσκεται κοντά στα ακαθόριστα σύνορα με τη Σαουδική Αραβία, ενώ η όαση Αλ-Μπουραϊμί διαμοιράζεται μεταξύ των ΗΑΕ και του Ομάν. Πριν από την απόσυρση των Βρετανών από την περιοχή το 1971, η Βρετανία χάραξε τα εσωτερικά όρια ανάμεσα στα επτά εμιράτα που αποτελούν τα ΗΑΕ, με στόχο να αποφύγει τις εδαφικές διενέξεις που πιθανόν να διακινδύνευαν την ενότητα της ομοσπονδίας. Σε γενικές γραμμές οι ηγεμόνες των εμιράτων αποδέχθηκαν τη συγκεκριμένη Βρετανική επέμβαση, αν και οι διαφορές μεταξύ του Αμπού Ντάμπι και του Ντουμπάι, και μεταξύ του Ντουμπάι και της Σαριά, δεν επιλύθηκαν παρά μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας των ΗΑΕ. Τα πλέον περίπλοκα σύνορα βρίσκονται στα όρη Αλ Χαζάρ αλ Γκαρμπί, όπου πέντε από τα εμιράτα κατέχουν περισσότερες από 12 γειτονικούς θύλακες.

Δημογραφία Με βάση εκτιμήσεις, ο πληθυσμός των ΗΑΕ το 2009 ανέρχεται σε περίπου 6 εκατομμύρια κατοίκους, από τους οποίους μόνο το 20% έχουν την υπηκοότητα των εμιράτων, καθώς η πλειοψηφία του πληθυσμού αποτελείται από μετανάστες. Η μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα μεταναστών είναι Ινδοί (περίπου 1,75 εκατ.), ενώ ακολουθούν οι Πακιστανοί (περίπου 1,25 εκατ.) και οι προερχόμενοι από το Μπαγκλαντές (περίπου 500.000). Οι μετανάστες με καταγωγή από άλλα μέρη της Ασίας (Φιλιππίνες, Ιράν, Κίνα) ανέρχονται σε 1 εκατ., ενώ οι προερχόμενοι από δυτικές χώρες (Ευρώπη, Αμερική) υπολογίζονται σε περίπου 500.000. Οι υπόλοιποι προέρχονται από άλλα Αραβικά κράτη. Το υψηλό επίπεδο διαβίωσης και οι οικονομικές ευκαιρίες αποτελούν πόλους έλξης για εργάτες από την Ινδία, τις Φιλιππίνες, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, την Υεμένη, το Πακιστάν, τη Σρι Λάνκα και το Μπαγκλαντές. Επίσης, μεγάλη είναι και η παροικία Παλαιστίνιων, ενώ σημαντικές ομάδες αποτελούν οι Σομαλοί και οι Σουδανοί. Στο σύνολο του πληθυσμού οι άντρες υπερτερούν στις γυναίκες σχεδόν κατά 100%. Η πολυπληθέστερη πόλη είναι το Ντουμπάι, ενώ άλλες κύριες πόλεις είναι το Αμπού Ντάμπι, η Αλ Αίν, η Σαριά και η Φουτζάιρα. Το 88% του πληθυσμού είναι αστικός, ενώ οι υπόλοιποι κάτοικοι διαβιούν σε μικρούς οικισμούς σε όλη τη χώρα ή σε εγκαταστάσεις άντλησης πετρελαίου στην έρημο. Το προσδόκιμο ζωής ανέρχεται στα 75 χρόνια, μεγαλύτερο από κάθε άλλη Αραβική χώρα. Επίσημη και πλέον διαδεδομένη θρησκεία στα ΗΑΕ είναι ο μουσουλμανισμός, αν και η κυβέρνηση εφαρμόζει μία πολιτική ανοχής απέναντι σε άλλα θρησκεύματα και δεν αναμιγνύεται σε μη ισλαμικά ζητήματα θρησκείας. Ο προσηλυτισμός όμως είναι παράνομος για κάθε θρησκεία εκτός του Ισλάμ. Σε όλη τη χώρα καταγράφονται 31 εκκλησίες και ένας ινδουιστικός ναός στο Ντουμπάι. Με βάση στοιχεία της απογραφής του 2005, το 76% του συνολικού πληθυσμού ανήκει στο Ισλάμ, το 9% είναι χριστιανοί, ενώ το 15% εντάσσεται στον ινδουισμό, το βουδισμό και άλλες δοξασίες. Στο Ισλάμ επικρατούν οι Σουνίτες (85%) έναντι των Σηιτών (15%).

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Διοικητική διαίρεση: Τα επτά εμιράτα Τα ΗΑΕ προέκυψαν από την ομοσπονδία επτά εμιράτων, τα διακριτά όρια των οποίων διατηρούνται στο καθεστώς του ενιαίου κράτους. Το εμιράτο του Αμπού Ντάμπι είναι το μεγαλύτερο σε έκταση, ενώ διαιρείται για διοικητικούς λόγους σε τρεις περιφέρειες. Το εμιράτο του Ντουμπάι εκτείνεται στις ακτές του Περσικού κόλπου ανατολικά του Αμπού Ντάμπι , ενώ ακολουθείται από το εμιράτο της Σαριά. Τα βορειότερα εμιράτα περιλαμβάνουν τη Φουτζάιρα, το Αϊμάν, το Ρας αλ-Καϊμά και το Ουμ αλ-Καϊγιάν, ενώ δύο περιοχές βρίσκονται κάτω από κοινό έλεγχο μεταξύ του Αϊμάν και του Ομάν, και της Φουτζάιρα και της Σαριά. Ένας θύλακας που ανήκει στο Ομάν περικλείεται από το έδαφος το ΗΑΕ και αφορά την περιοχή Γουάντι Μαντχά, που βρίσκεται στο εμιράτο της Σαριά, μεταξύ της χερσονήσου Μουσαντάμ και των υπολοίπων εδαφών του Ομάν. Τα σύνορα της περιοχής αυτής με έκταση περίπου 75 τετρ.χλμ. έχουν καθοριστεί το 1589 και έχουν παραμείνει αναλοίωτα από τότε. Μέσα σε αυτό τον θύλακα βρίσκεται επίσης ένας θύλακας που ανήκει στα ΗΑΕ και συγκεκριμένα στο εμιράτο της Σαριά, και αφορά μία γραμμική περιοχή μήκους περίπου 8 χλμ. στην οποία κατοικούν περίπου 100 άτομα. Σημαία

Εμιράτο

Αραβική ονομασία

Πρωτεύουσα

Αμπού Ντάμπι

‫يبظ وبأ‬

Αμπού Ντάμπι

Αϊμάν

‫نامجع‬

Αϊμάν

Ντουμπάι

‫يبد‬

Ντουμπάι

Φουτζάιρα

‫ةريجفلا‬

Ρας αλ-Καϊμά

[5] % συνολικού πληθυσμού ΗΑΕ

Πληθυσμός

Έκταση [5] (τετρ.χλμ.)

% συνολικής έκτασης ΗΑΕ

Πυκνότητα πληθυσμού σε κατοίκους ανά τετρ.χλμ.

1,678,000

38.8%

67,340

86.7%

258,000

6.0%

259

0.3%

996

1,306,000

30.2%

3,885

5.0%

336

Φουτζάιρα

127,000

2.9%

1,165

1.5%

109

‫ةميخلا سأر‬

Ρας αλ-Καϊμά

205,000

4.7%

1,684

2.2%

122

Σαριά

‫ةقراشلا‬

Σαριά

678,000

15.7%

2,590

3.3%

262

Ουμ αλ-Κουγάιν

‫نيويقلا مأ‬

Ουμ αλ-Κουγάιν

68,000

1.6%

777

0.9%

ΗΑΕ

‫تارامإلا‬ ‫ةيبرعلا‬ ‫ةدحتملا‬

Αμπού Ντάμπι

4,320,000

100%

77,700

100%

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους είναι ο Χαλίφα μπιν Ζαγέντ αλ Ναχαγιάν και Αρχηγός Κυβερνήσεως ο Σεΐχης Μοχάμετ μπιν Ρασίντ αλ Μάκτουμ. Στη χώρα δεν επιτρέπεται η λειτουργία πολιτικών κομμάτων. Λειτουργεί Ομοσπονδιακό Εθνικό Συμβούλιο (Majlis al-Ittihad al-Watani , με 40 έδρες- τα 20 από τα μέλη του διορίζονται από τους κυβερνήτες των εμιράτων και άλλα 20 εκλέγονται για διετή θητεία). Οι τελευταίες εκλογές διεξήχθησαν στις 18-20 Δεκεμβρίου 2006;. Δικαίωμα ψήφου αλλά και του να θέσουν υποψηφιότητα είχαν μόνο το εκλεκτορικό σώμα- ένα σώμα από 6.689 άτομα, ανάμεσα στα οποία και 1.189 γυναίκες, διορισμένα από τους κυβερνήτες των 7 εμιράτων. Συνολικά 456 υποψήφιοι (μεταξύ των οποίων και 65 γυναίκες) διεκδίκησαν τις 20 έδρες (το 1/3) της Βουλής. Εξελέγη μία γυναίκα από το Αμπού Ντάμπι και άλλες 8 διορίστηκαν μεταξύ των 20 διορισμένων μελών.

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Κλίμα Οι χειμερινοί μήνες είναι ευχάριστοι με τη θερμοκρασία να κυμαίνεται από 13-14 μέχρι 22 βαθμούς Κελσίου και σχετικά χαμηλή υγρασία. Αντίθετα κατά τους θερινούς μήνες επικρατούν ακραίες θερμοκρασίες (άνω των 40 βαθμών Κελσίου) σε καθημερινή βάση, που σε συνδυασμό με τα υψηλά επίπεδα υγρασίας δημιουργούν εξαιρετικά δυσάρεστη ατμόσφαιρα.

Οικονομία Η χώρα είναι πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου και οι κάτοικοί της απολαμβάνουν εισόδημα συγκρίσιμο μ' αυτό των ανεπτυγμένων χωρών της δύσης. Το ΑΕΠ της χώρας είναι 185,579 δισ. $ (36η στον κόσμο) (εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 43.857$.[4] Νόμισμα της χώρας είναι το ντιράμ.

Κοινωνία Η ιδιαιτερότητα της χώρας συνίσταται στο ότι ο πληθυσμός της απαρτίζεται κατά 80% περίπου από μετανάστες (expatriates) ενώ μόνο 20% είναι γηγενείς. Αυτό δημιουργεί μια μοναδική σύνθεση: πάνω από 100 διαφορετικές εθνικότητες έχουν καταγραφεί σαν μόνιμοι κάτοικοι των ΗΑΕ συνεισφέροντας με τον τρόπο τους στη διαμόρφωση της πιο πολυπολιτισμικής κοινωνίας στη Μέση Ανατολή ή και στον κόσμο ολόκληρο. Επόμενο είναι να έχουν διαμορφωθεί ανοχές προς τον «διαφορετικό» (μη αραβικό) τρόπο ζωής και πολλοί δυτικοί αισθάνονται πολύ άνετα στη χώρα. Ωστόσο τα ΗΑΕ παραμένουν μια καθαρά αραβική μουσουλμανική χώρα που προσπαθεί να κρατήσει τις θρησκευτικές και πολιτιστικές παραδόσεις της, την ώρα που ο τρόπος ζωής «δυτικοποιείται» καθημερινά, με έμφαση στα μεγάλα αστικά κέντρα, Ντουμπάι και Αμπού Ντάμπι.

Μεταφορές Το 2008 λειτουργούσαν 39 αεροδρόμια και 5 ελικοδρόμια. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Ο εμπορικός στόλος του κράτους περιλαμβάνει συνολικά 58 πλοία.

Διεθνείς σχέσεις Στις 26 Μαΐου του 2009 ο πρόεδρος Σαρκοζί εγκαινίασε στρατιωτική βάση στο Αμπού Ντάμπι, κομίζοντας ένα μήνυμα στο Ιράν ότι σε περίπτωση σύρραξης, το Παρίσι θα στηρίξει τα Εμιράτα.[6]

Πηγές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1_%CE%91%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%C params=23. 7833_N_54_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1_%CE%91%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%C params=24_28_N_54_22_E_type:city [3] Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ae. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=466& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Census 2005 (http:/ / www. tedad. ae/ english/ kids/ emirates. html). Ministry of Economy and Planning, Government of the United Arab Emirates (2005) (ανακτήθηκε 2009-11-13 ) [6] Times (http:/ / www. timesonline. co. uk/ tol/ news/ world/ europe/ article6367036. ece), France sends signal to Iran with opening of Abu Dhabi airbase, 26 Μαΐου 2009.

bjn:Syarikat Amiriah Arab gag:Birleşik Arab Emirlikleri

Ιαπωνία Ιαπωνία Συντεταγμένες: 35°09′22″N 136°03′36″E35.1561, 136.06 [1]

Σημαία της Ιαπωνίας Αυτοκρατορικό Έμβλημα της Ιαπωνίας Εθνικός ύμνος: Kimi Ga Yo (Είθε η βασιλεία σου να διαρκεί για πάντα)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Τόκιο 12.790.000[2] 35°41′N 139°46′E35.68, 139.76 [3]

Επίσημες γλώσσες

Ιαπωνικά

Πολίτευμα

Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Αυτοκράτορας Ακιχίτο Πρωθυπουργός Ναότο Καν

Ανεξαρτησία Σύνταγμα Μέιντζι Ισχύον Σύνταγμα

Αρχαιότητα (11 Φεβρουαρίου 660 π.Χ.) 29 Νοεμβρίου 1890 3 Μαΐου 1947

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

377.944 km2 (61η) 0,8% 29.751 χμ.

Ιαπωνία

90 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2010 • Απογραφή 2004 • Πυκνότητα

126.804.433[4] (10η) 127.333.002 337,1 κατ./km² (36η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2010) • Κατά κεφαλή

4.308,627 δισ. $[5] 33.828 $[5]

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2010) • Κατά κεφαλή

5.390,897 δισ. $[5] 42.325 $[5]

ΔΑΑ (2010)

0,884 (11η) – πολύ υψηλή

Νόμισμα

Γιέν (¥) (JPY)

Ζώνη ώρας

JST (UTC +9)

Internet TLD

.jp

Κωδικός κλήσης

+81

Το Εθνόσημο χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τον Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας. Η Ιαπωνία (Ιαπωνικά: 日本, επίσημα: 日本国, προφορά▶) είναι χώρα της Ανατολικής Ασίας. Αποκαλείται από τους κατοίκους της Νιχόν (Nihon) ή Νιππόν (Nippon) και το όνομά της είναι συνδυασμός δύο ιδεογραμμάτων, που σημαίνουν ήλιος και αρχή αντίστοιχα. Είναι γνωστή επίσης ως Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Εκτείνεται σε μεγάλο μέρος του Ιαπωνικού Αρχιπελάγους, στον βορειοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό και κατά μήκος των ακτών της Ρωσίας και της Κορέας, από τις οποίες χωρίζεται από τη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Αποτελείται από τέσσερα μεγάλα νησιά, Χοκκάιντο, Σικόκου, Κυούσου και Χονσού, τα οποία συνοδεύονται επίσης από χιλιάδες μικρότερα (για την ακρίβεια το αρχιπέλαγος της Ιαπωνίας αποτελείται από 6852 νησιά).[6] Τα περισσότερα από αυτά είναι ορεινά και ηφαιστειακά· για παραγείγμα η ψηλότερη κορυφή της Ιαπωνίας το όρος Φούτζι, είναι ηφαίστειο. Έχει πληθυσμό 126.804.433 κατοίκους και συνολική έκταση 377.835 τετρ. χλμ.[4] Η μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας και εκ'των πραγμάτων πρωτεύουσα είναι το Τόκιο, το οποίο μαζί με τη μητροπολιτική περιοχή έχει περισσότερους από 30 εκατομμύρια κατοίκους. Είναι η μεγαλύτερη μητροπολιτική πρειοχή στο κοσμό. Μια μεγάλη οικονομική δύναμη, η Ιαπωνία έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, από το ονομαστικό ΑΕΠ (αν και πρόσφατοι αριθμοί της κυβέρνησης από την Κίνα υποστηρίζουν ότι η Κίνα είναι σήμερα ο δεύτερη)[7] και η τρίτη μεγαλύτερη σε αγοραστική δύναμη. Επίσης, είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο και ο πέμπτος μεγαλύτερος εισαγωγέας. Είναι, επίσης, σήμερα υπηρετεί ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Παρόλο που η Ιαπωνία έχει επισήμως παραιτηθεί του δικαιώματός της να κηρύξει πόλεμο, διατηρεί ένα σύγχρονο και εκτεταμένο στρατό που απασχολείται με την αυτοάμυνα και τη διατήρηση της ειρήνης. Πρόκειται για μια ανεπτυγμένη χώρα με πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο (δέκατη υψηλότερη HDI). Μετά τη Σιγκαπούρη, η Ιαπωνία έχει τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονίας (συμπεριλαμβανομένης της απόπειρας ανθρωποκτονίας) στον κόσμο.[8] Η Ιαπωνία έχει το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής από οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου (σύμφωνα τόσο με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ και της ΠΟΥ) και το τρίτο χαμηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας.[9] [10]

Ιαπωνία

Ιστορία Η Ιαπωνία έχει μια ιστορία που ξεκινά πριν από χιλιάδες χρόνια. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως οι Ιάπωνες ως ενιαίο σύνολο προέρχονται από πολλές ομάδες, οι οποίες μετανάστευσαν στα νησιά από άλλα σημεία της Ασίας, στα οποία περιλαμβάνονται η Κίνα και η Κορέα. Οι αρχαιολογικές έρευνες, ωστόσο, υποδεικνύουν πως τα ιαπωνικά νησιά κατοικούνταν ήδη από το 30.000 Π.Κ.Ε.

Γεωγραφία Η Ιαπωνία αποτελεί νησιωτική χώρα, με κυριότερα νησιά το Χοκάιντο, το Σικόκου, το Κιούσου και το Χονσού, στα οποία μπορούν να προστεθούν περίπου 3.000 μικρότερα νησιά. Ορεινή και ηφαιστειογενής είναι η αλυσίδα των νησιών της, με τα πολυάριθμα ηφαίστειά της, 192 στον αριθμό. Βρίσκεται στην ηφαιστειακή ζώνη του Ειρηνικού Ωκεανού (γνωστή και ως «Δαχτυλίδι της Φωτιάς»), στη συμβολή τριών τεκτονικών πλακών, κάτι που ευθύνεται και για τους συχνούς σεισμούς που συμβαίνουν στη περιοχή. Το έδαφός της είναι κατά βάση ορεινό, με δύο κύριες οροσειρές. Στη μία από αυτές ξεχωρίζει η οροσειρά των Ιαπωνικών Άλπεων που χωρίζει στη μέση το νησί Χονσού και εκτείνεται μέχρι το ηφαίστειο Φούτζι. Οι ποταμοί της Ιαπωνίας έχουν γενικά μικρό μήκος με μόλις έξι από αυτούς να υπερβαίνουν τα 200 χιλιόμετρα. Χαρακτηρίζεται ακόμα από αρκετές λίμνες, πολλές από τις οποίες σχηματίζονται στον κρατήρα των ηφαιστείων της. • • • • • •

Έκταση: 377.835 km² Κύρια νησιά: Χονσού, Χοκκάιντο, Κιούσου, Σικόκου Ακτογραμμή: 29.751 km Υψηλότερη κορυφή: Όρος Φούτζι, 3.776 m Πρωτεύουσα :Τόκιο Αριθμητική πυκνότητα : 2824 κατ. ανα τετρ. χλμ.

Κλίμα Λόγω της μεγάλης έκτασης της χώρας, το κλίμα της Ιαπωνίας υφίσταται διαφοροποιήσεις ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος και το υψόμετρο. Η μέση θερμοκρασία το καλοκαίρι είναι 30 °C, ενώ τον χειμώνα 4,7 °C. Οι νότιες ακτές χαρακτηρίζονται από ήπιο κλίμα, ενώ στο βορρά τους χειμερινούς μήνες καταγράφονται γενικά πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Ειδικότερα, διακρίνονται έξι ξεχωριστές κλιματικές ζώνες: • Χοκκάιντο: Το Χοκκάιντο διαθέτει γενικά ήπιο κλίμα με χαμηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια του χειμώνα. • Θάλασσα της Ιαπωνίας: Χαρακτηρίζεται από ισχυρές χιονοπτώσεις λόγω των βορειοδυτικών ανέμων κατά τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι η περιοχή είναι ψυχρότερη από την πλευρά του Ειρηνικού Ωκεανού, αν και υπό ορισμένες συνθήκες μπορούν να αναπτυχθούν και πολύ υψηλές θερμοκρασίες. • Κεντρικές ορεινές περιοχές (Chuo-kochi): Χαρακτηρίζονται από έντονες θερμοκρασιακές διαφορές μεταξύ του καλοκαιριού και του χειμώνα. • Seto-naikai: Είναι η εσωτερική θαλάσσια περιοχή που συνδέει τον Ειρηνικό Ωκεανό με τη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Λόγω της παρουσίας των βουνών Τσουγκόκου και Σικόκου, η περιοχή χαρακτηρίζεται από ασθενείς ανέμους και ήπιο κλίμα, με μικρές διαφοροποιήσεις στη θερμοκρασία ανάμεσα στους χειμερινούς και καλοκαιρινούς μήνες. • Ειρηνικός Ωκεανός: Χαρακτηρίζεται από χαμηλές θερμοκρασίες το χειμώνα με ελαφρές χιονοπτώσεις και υψηλές θερμοκρασίες και υγρασία το καλοκαίρι. • Νοτιοδυτικά νησιά: Χαρακτηρίζονται από ημιτροπικό κλίμα με ζεστούς χειμώνες και υψηλές θερμοκρασίες την διάρκεια του καλοκαιριού. Η εμφάνιση τυφώνων είναι σύνηθες φαινόμενο (το 2004 εμφανίστηκαν συνολικά 10 τυφώνες).

Ιαπωνία

Οικονομία Η Ιαπωνία είναι μια από τις ισχυρότερες βιομηχανικές χώρες και μαζί με άλλες αποτελούν σήμερα μια ισχυρή βιομηχανική και εμπορική ζώνη που ανταγωνίζονται τις Η.Π.Α και την Ευρώπη.Η μεγάλη οικονομική ανάπτυξη της Ιαπωνίας συντελέστηκε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και υστέρα από σημαντικές καταστροφές που είχαν συμβεί στη χωρά κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, γεγονός που αποτέλεσε το ιαπωνικό θαύμα.

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους είναι Αυτοκράτορας Ακιχίτο. Από τις 4 Ιουνίου του 2010 πρωθυπουργός είναι ο Ναότο Καν.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 20 ετών και άνω.

Βουλευτικές εκλογές 2009 Οι βουλευτικές εκλογές του 2009 διεξήχθησαν στις 30 Αυγούστου. Το Δημοκρατικό Κόμμα της Ιαπωνίας του Γιούκιο Χατογιάμα αποκαθήλωσε από την εξουσία το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα του πρωθυπουργού Τάρο Άσο πετυχαίνοντας σαρωτική νίκη, με 308 έδρες επί συνόλου 480 εδρών στη Βουλή. Το LDP έλαβε μόνο 119 έδρες και εκείνη ήταν η χειρότερη ήττα που υπέστη ένα κυβερνών κόμμα στην πολιτική ιστορία της Ιαπωνίας. Ο Τάρο Άσο παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος έπειτα από την ήττα στις εκλογές[11] . Στις 31 Μαΐου 2010, λίγο μετά τη συμφωνία με τις ΗΠΑ για διατήρηση της αμερικανικής βάσης στην Οκινάουα, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα αποχώρησε από την κυβέρνηση σε ένδειξη διαμαρτυρίας[12] . Στις 2 Ιουνίου 2010 ο Χατογιάμα παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και νέος πρωθυπουργός εξελέγη ο Ναότο Καν στις 4 Ιουνίου 2010. Συνασπισμοί και κόμματα Δημοκρατικό Κόμμα της Ιαπωνίας (DPJ) Minshutō 民主党

Τοπικές έδρες

+/-

221

Έδρες από συμμαχίες

+/-

87 +169

Ψήφοι από συμμαχίες

29.784.743

42,4%

+26

+/-

Σύνολο εδρών

+/-

308 +11,4

+195

Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SDP) Shamintō - 社民党

-2

2.999.040

4,3%

-1,2

±0

Νέο Λαϊκό Κόμμα (PNP) Kokuminshintō - 国民新党

-2

1.218.020

1,7%

±0.0

-1

34.001.803

48,4%

Αναμενόμενος συνασπισμός DPJ-SDP-PNP

227

91 +172

+22

318 +10,2

+194

Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (LDP) Jimintō 自民党

-155

-22

18.782.218

26,7%

-11,5

119

-177

Νέο Κόμμα Κομέιτο (NKP) Kōmeitō - 公明党

-8

-2

8.045.723

11,5%

-1,8

-10

-163

-24

26.827.941

38,2%

-13,3

140

-187

Συνασπισμός LDP-NKP

Ιαπωνία

Γιαπωνέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα (JCP) Kyōsantō 共産党

±0

4.936.753

7,0%

-0,3

±0

Το Κόμμα Σου (YP) Minna no Tō - みんなの党

—

2.994.475

4,3%

—

Λοιπά / Παρατάξεις ανεξάρτητων

—

1.484.000

2,1%

—

300

—

180

—

70.244.972 100,0%

—

480

—

Σύνολο (συμμετοχή 69%)

Βουλευτικές εκλογές 2010 Για τις εκλογές του 2007, δες Ιαπωνικές εκλογές Άνω Βουλής 2007. Το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα απώλεσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έπειτα από τη διεξαγωγή των εκλογών για Άνω Βουλή στις 11 Ιουλίου 2010. Συγκεκριμένα, το Δημοκρατικό Κόμμα έλαβε 44 έδρες, πολύ λιγότερες από τον στόχο των 54 εδρών, ενώ το μικρό κόμμα Νέο Κόμμα του Λαού που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό δεν έλαβε καμία έδρα. [13] Συνασπισμοί και κόμματα

Έδρες σε +/− Έδρες με +/− Ψήφοι σε επίπεδο απλή επίπεδο περιφέρειας αναλογική περιφέρειας 2010 2010

Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (LDP) Jimintō – 自民党

19.496.083

33,4

Νέο Κόμμα Κομέιτο (NKP) Kōmeitō – 公明党

2.265.818

Νέο Κόμμα Αναγέννησης (NRP) Kaikaku – 改革

συνασπισμός LDP–NKP—NRP

Δημοκρατικό Κόμμα της Ιαπωνίας (DPJ) Minshutō – 民主党

Νέο Κόμμα του Λαού (PNP) Kokuminshintō – 国民新党

Νέο Κόμμα Νιππόν (NPN) (ανεξάρτητος κυβερνητικός υποστηρικτής του NHK) Shintō – 新党日本 συνασπισμός DPJ–PNP

Ψήφοι με απλή αναλογική

+/− Εκλεγμένοι Χωρίς Σύνολο το 2010 έδρα εδρών

14.071.438 24,1%

3,9

7.639.437

13,1%

625.431

1,1

1.172.394

2,0%

22.387.332

38,4

21.883.269 39,2%

105

22.755.999

39,0

18.450.138 31,6%

106

167.555

0,3

1.000.034

110

1,7%

included in others

22.923.554

39,3

19.450.172 33,3%

Ιαπωνία

Το Κόμμα Σου (YP) Minna no Tō – みんなの党

5.977.390

10,2

7.943.875

13,6%

Κομμουνιστικό Κόμμα Ιαπωνίας (JCP) Kyōsantō – 共産党

4.256.400

7,3

3.563.554

6,1%

Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SDP) Shamintō – 社民党

602.684

1,0

2.242.735

3,8%

Κόμμα Ανατέλλοντος Ηλίου της Ιαπωνίας (SPJ) Tachini – たち日

328.475

0,6

1.232.207

2,1%

Κόμμα Κατανόησης της Ευτυχίας (HRP) Kōfuku – 幸福

0 συμπεριλαμβάνεται στους άλλους

229,024

0.4%

Λοιποί ανεξάρτητοι, συμπεριλαμβανομένης της Κέικο Ιτοκάζου του Κόμματος της Λαϊκής Μάζας Οκινάουα

Σύνολο (συμμετοχή %)

—

121

242

48 —

100,0%

Ανθρώπινα Δικαιώματα Η Διεθνής Αμνηστία στηλίτευσε το γεγονός ότι η θανατική ποινή είναι σε ισχύ. Στη χώρα επικρατεί η πρακτική να ειδοποιούνται οι κατάδικοι ότι θα απαγχονιστούν μόλις την ημέρα της εκτέλεσής τους, ενώ οι οικογένειές τους ειδοποιούνται μόνο μετά την εκτέλεση.[14]

Πολιτισμός Το θέατρο στην Ιαπωνία γνωρίζει εξαιρετική άνθηση. Στην Ιαπωνία αναπτύχθηκε το θέατρο Νο, λέξη που σημαίνει «παράσταση, εκτέλεση, δράμα». Οι ηθοποιοί την εκτελούν με αργές και γεμάτες θρησκευτικότητα κινήσεις.

Σ'όουγκι Το σ'όουγκι 将棋（shogi) είναι το παραδοσιακό ιαπωνικό σκάκι. Οι ρίζες του είναι κοινές με το γνωστό δυτικό σκάκι. Βασική διαφορά με το δυτικό σκάκι είναι ότι ο κάθε παίκτης μπορεί να χρησιμοποιήσει όσα κομμάτια του αντιπάλου έχει αιχμαλωτίσει. Για αυτό το λόγο τα κομμάτια δεν έχουν χρώμα, πράγμα που σημαίνει η φορά των κομματιών και μόνο δείχνει ποιος παίκτης ελέγχει το κάθε κομμάτι. Τα κομμάτια του σ'όουγκι είναι τα παρακάτω: 1.王/玉 (Όου/Γκυόκου). Ο "βασιλιάς" στο δυτικό σκάκι. 2.飛車 (Χίσ'α). "Υπτάμενο άρμα", κινείται όπως ο πύργος στο δυτικό σκάκι. 3.角行 (Κακουγκυόου). "Διαγώνιος", κινείται όπως ο αξιωματικός στο δυτικό σκάκι.

Ιαπωνία

95 4.金将 (Κινσ'όου). "Χρυσός στρατηγός", κινείται όπως ο βασιλιάς, αλλά όχι στα πίσω διαγώνια τετράγωνα. 5.銀将 (Γκινσ'όου). "Ασημένιος στρατηγός", κινείται ένα τετράγωνο διαγώνια ή ένα τετράγωνο εμπρός. 6.桂馬 (Κέιμα). Ο "ίππος", αλλά κινείται μόνο προς τα μπροστά. 7.香車 (Κυόουσ'α). "Ευωδιαστό άρμα κινείται όπως ο πύργος, αλλά μόνο μπροστά. 8.歩兵 (Φουχυόου). Το "πιόνι". κινείται και αιχμαλωτίζει το ίδιο, ένα τετράγωνο μπροστά.

Από τα παραπάνω κομμάτια, το χίσ'α προάγεται σε 龍王 (ρυούου όου), δηλαδή "βασιλιά-δράκο" και μπορεί να κινηθεί και ένα τετράγωνο διαγώνια, το κάκουγκυόου προάγεται σε 龍馬 (ρυούουμα), δηλαδή "δρακό-άλογο", και μπορεί να κινηθεί ένα τετράγωνο οριζόντια ή κάθετα. Τέλος, τα γκινσ'όου, κέιμα, κυόουσ'α και φουχυόου προάγονται και κινούνται όπως ο "χρυσός στρατηγός".

Αθλητισμός Οι Ιάπωνες είναι αθλητικός λαός και συχνά ασχολούνται με κάποιο άθλημα, είτε παραδοσιακό όπως το καράτε, το αϊκίντο ή το σούμο, είτε κάποιο μοντέρνο όπως το μπέηζμπωλ, το ποδόσφαιρο ή το γκολφ. Στη χώρα είναι ανεπτυγμένος επίσης και ο μηχανοκίνητος αθλητισμός, με αρκετές πίστες για αγώνες σε διάφορες κατηγορίες.

Ιαπωνικό ποδόσφαιρο και η J.LEAGUE Αν και το ποδόσφαιρο δεν είναι δημοφιλές στην Ιαπωνία όσο το μπέιζμπολ, τα τελευταία χρόνια έχει προοδεύσει αρκετά. Υπάρχουν 2 εθνικές κατηγορίες με επαγγελματικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους (J.LEAGUE). Επιτυχίες του ιαπωνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο είναι η κατάκτηση του ασιατικού Champion's League τη χρονιά 2007 από την Ουράβα Ρέζζου, και το το 2008 Από την Γκάνμπα Όσακα. Σε εθνικό επίπεδο, η ιαπωνική ποδοσφαιρική ομάδα συμμετέχει σε όλα τα Μουντιάλ από το 1998. Επίσης, η Ιαπωνία οργάνωσε επιτυχώς το Μουντιάλ του 2002 μαζί με τη Νότια Κορέα.

Δημογραφία Ο πληθυσμός, με βάση στατιστικά στοιχεία για το 2010, είναι 127.360.000. [15] Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού υπολογίστηκε το 2010 στα 82,17 χρόνια (78,87 για τους άνδρες και 85,66 για τις γυναίκες).[4]

Πόλεις της Ιαπωνίας Το Τόκιο είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου με περισσότερους από 12.500.000 κατοίκους. Η Γιοκοχάμα βρίσκεται σε απόσταση 35 χιλιομέτρων και έχει περισσότερους από 3,6 εκατομμύρια κατοίκους.[16] Άλλες μεγάλες πόλεις της είναι το Κιότο, η Οσάκα, η Ναγκόγια και οι ιστορικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι, που το 1945 καταστράφηκαν εντελώς από ατομικές βόμβες.

Ιαπωνία

Σύμφωνα με τη σειρά ISO Οι νομοί υπάγονται σε ευρύτερα διαμερίσματα. Η λέξη "νομός" αποδίδει τους ιαπωνικούς όρους το (都) , ντόου (道), φου (府) και κεν (県). Η λέξη το (πρωτεύουσα) χρησιμοποιείται μόνο για το Τόκυο ως Τόκυο-το, η λέξη ντόου (δρόμος) μόνο ως Χοκκαϊ-ντόου, η λέξη φου (κυβέρνηση) μόνο για το Κυότο και την Όσακα αντίστοιχα ως Κυότο-φου και Όσακα-φου. Τέλος, για όλους τους άλλους νομούς χρησιμοποιείται η λέξη κεν (Ακίτα-κεν, Ιβάτε-κεν κοκ). Οι νομοί από βόρεια προς νότια είναι:

Χάρτης με τους νομούς της Ιαπωνίας σύμφωνα με τη σειρά ISO 3166-2:JP και τα διαμερίσματα.

Ιαπωνία

Χοκκάιντο (Χοκκαϊντόου) （北海道） Hokkaidō 1. Χοκκάιντο (Χοκκαϊντόου) (北海道） Hokkaidō Τοουχόκου （東北） Tōhoku 2. Αομόρι （青森県） Aomori 3. Ιβάτε （岩手県） Iwate 4. Μιγιάγκι （宮城県） Miyagi 5. Ακίτα （秋田県） Akita 6. Γιαμαγκάτα （山形県） Yamagata 7. Φουκουσίμα （福島県） Fukushima Κάν'τοου （関東県） Kantō 8. Ιμπαράκι （茨城県） Ibaraki 9. Τοτσίγκι （栃木県） Tochigi 10. Γκούνμα （群馬県） Gunma 11. Σαϊτάμα （埼玉県） Saitama 12. Τσίμπα （千葉県） Chiba 13. Τόκυο (Τοουκυόου) （東京都） Tokyo 14. Καναγκάβα （神奈川県） Kanagawa

Τσ'ούουμπου （中部） Chūbu 15. Νιιγκάτα （新潟県） Niigata 16. Τογιάμα （富山県） Toyama 17. Ισικάβα （石川県） Ishikawa 18. Φουκούι （福井県） Fukui 19. Γιαμανάσι （山梨県） Yamanashi 20. Ναγκάνο （長野県） Nagano 21. Γκίφου （岐阜県） Gifu 22. Σιζουόκα （静岡県） Shizuoka 23. Άιτσι （愛知県） Aichi Κανσάι （関西） Kansai 24. Μίε （三重県） Mie 25. Σίγκα （滋賀県） Shiga 26. Κυότο (Κυόουτο) （京都府） Kyoto 27. Οσάκα (Οοσάκα) （大阪府） Osaka 28. Χυόουγκο （兵庫県） Hyōgo 29. Νάρα （奈良県） Nara 30. Βακαγιάμα （和歌山県） Wakayama

Τσ'ουουγκόκου （中国） Chūgoku 31. Τόττορι （鳥取県） Tottori 32. Σιμάνε （島根県） Shimane 33. Οκαγιάμα （岡山県） Okayama 34. Χιροσίμα （広島県） Hiroshima 35. Γιαμαγκούτσι （山口県） Yamaguchi Σικόκου （四国） Shikoku 36. Τοκουσίμα （徳島県） Tokushima 37. Καγκάβα （香川県） Kagawa 38. Εχίμε （愛媛県） Ehime 39. Κόουτσι （高知県） Kōchi Κυούσου (Κυουουσ'ούου) （九州） Kyūshū 40. Φουκουόκα （福岡県） Fukuoka 41. Σάγκα （佐賀県） Saga 42. Ναγκασάκι （長崎県） Nagasaki 43. Κουμαμότο （熊本県） Kumamoto 44. Οοϊτά （大分県） Ōita 45. Μιγιαζάκι （宮崎県） Miyazaki 46. Καγκοσίμα （鹿児島県） Kagoshima 47. Οκινάβα （沖縄県） Okinawa

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CE%B1%CF%80%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=35. 1561_N_136. 06_E_type:country [2] www.metro.tokyo.jp (http:/ / www. metro. tokyo. jp/ ENGLISH/ PROFILE/ overview03. htm) [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CE%B1%CF%80%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=35. 68_N_139. 76_E_type:city(8336611) [4] Ιαπωνία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ja. html) CIA World Factbook [5] Εκτίμηση Οκτωβρίου 2010 (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2010/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2008& ey=2010& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=. & br=1& c=158& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=& pr. x=59& pr. y=14) ΔΝΤ [6] Facts and Figures of Japan 2007 01: Land (http:/ / fpcj. jp/ old/ e/ mres/ publication/ ff/ pdf_07/ 01_land. pdf). Foreign Press Center Japan (ανακτήθηκε 2009-07-04 ) [7] Altucher, James (8 January 2010). "There's no stopping China" (http:/ / www. nypost. com/ p/ news/ business/ there_no_stopping_china_0H8GJaMgzHCYenL038Yh2N). New York Post. . Ανακτήθηκε την 2 August 2010. [8] Ninth United Nations survey of crime trends and operations of criminal justice systems (http:/ / www. google. com/ search?q=cache:D_v_0NmlVpoJ:www. unodc. org/ pdf/ research/ 9th_survey/ CTS9ByIndicatorExtract. pdf) (PDF) σελ. 1–9. United Nations Office on drugs and crime (αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (http:/ / www. unodc. org/ pdf/ research/ 9th_survey/ CTS9ByIndicatorExtract. pdf) 2006) (ανακτήθηκε 2006-12-01 ) [9] WHO: Life expectancy in Israel among highest in the world (http:/ / www. haaretz. com/ hasen/ spages/ 1087765. html) Haaretz, May, 2009 [10] United Nations World Population Propsects: 2006 revision (http:/ / www. un. org/ esa/ population/ publications/ wpp2006/ WPP2006_Highlights_rev. pdf) – Table A.17 for 2005–2010 [11] Τέλος εποχής στην Ιαπωνία (http:/ / www. ethnos. gr/ article. asp?catid=11381& subid=2& pubid=5606846), Έθνος, 31 Αυγούστου 2009. [12] Καθημερινή (http:/ / news. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_world_2_01/ 06/ 2010_402969), Αποχώρηση SDP από ιαπωνική κυβέρνηση, 1-6-2010. [13] Capital.gr (http:/ / www. capital. gr/ news. asp?id=1008490), Ιαπωνία: Πολιτικό αδιέξοδο μετά την εκλογική ήττα της κυβέρνησης, 11-7-2010. [14] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ online/ online_text/ c=112,id=67739860), Ποινή θανάτου στον πολιτισμό μας, 24 Μαρτίου 2009.

Ιαπωνία

[15] Στατιστική Υπηρεσία Ιαπωνίας (http:/ / www. stat. go. jp/ english/ data/ jinsui/ tsuki/ index. htm) [16] Πόλεις της Ιαπωνίας (http:/ / www. world-gazetteer. com/ wg. php?x=& men=gcis& lng=en& des=wg& geo=-3& srt=pnan& col=abcdefghinoq& msz=1500& geo=-111) World Gazetteer

Eξωτερικoί σύνδεσμοι • • • • • •

Η Ελλάδα συναντά την Ιαπωνία (http://www.Greece-Japan.com) Ελληνοιαπωνικό Κέντρο (http://www.greecejapan.org) Οι Ιαπωνικές Σπουδές στην Ελλάδα (http://www.japanstudies.gr) Ελληνο-Ιαπωνικό Εμπορικό Επιμελητήριο (http://www.gjcc.gr) Επίσημη σελίδα της J.LEAGUE (http://www.j-league.or.jp/eng/) "«Η διάλυση των μύθων: Η ιαπωνική κοινωνία αλλάζει»" (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/ _w_articles_kathextra_1_26/08/2010_352389). Ιστότοπος εφημερίδας «Η Καθημερινή» (Η Καθημερινή Α.Ε.). 26 Αυγούστου 2010.

Το άρθρο βασίστηκε αρχικά σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia. ( ιστορικό (http:/ / www. livepedia. gr/ index. php?title=Ιαπωνία& action=history)). Η εισαγωγή έγινε πριν την 1 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ) και την GFDL (http:/ / www. gnu. org/ copyleft/ fdl. html).

bjn:Japang gag:Yaponiya

Ινδία Ινδία Συντεταγμένες: 21°07′32″N 78°18′38″E21.1256, 78.3106 [1]

Σημαία της Ινδίας Έμβλημα της Ινδίας Εθνικό σύνθημα: Satyameva jayate (Σανσκριτικά) सत्यमेव जयते (Devanāgarī) [2] "Μόνο η Αλήθεια θριαμβεύει" Εθνικός ύμνος: Γιάνα Γκάνα Μάνα

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Νέο Δελχί 28°34′N 77°12′E28.567, 77.2 [3]

Μεγαλύτερη πόλη

Βομβάη

Επίσημες γλώσσες

Χίντι, Μπενγκάλι γλώσσα, Αγγλικά και άλλες 23 γλώσσες μεταξύ των οποίων και Γαλλικά κυρίως στην επαρχία του Ποντισέρυ

Πολίτευμα

Ομοσπονδιακή Κοινοβουλευτική Δημοκρατία

Πρόεδρος Πρατίμπχα Πατίλ Πρωθυπουργός Μανμοχάν Σινγκ

Ινδία

100

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ημέρα Δημοκρατίας Ισχύον Σύνταγμα

15 Αυγούστου 1947 26 Ιανουαρίου 1950 26 Ιανουαρίου 1950 (τροποποιήθηκε πολλές φορές)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

3.287.590 km2 (7η) 9,56% 14.103 χμ. 7.000 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2001 • Πυκνότητα

1.166.079.217[4] (2η) 1.028.610.328[5] 355 κατ./km² (28η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

3.528,614 δισ. $[6] (4η) 2.932 $[6] (129η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) 1.242,641 δισ. $[6] (12η) • Ολικό (2009) 1.033 $[6] (140η) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

0,612 (134η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ινδική Ρουπία (₨) (INR)

Ζώνη ώρας

IST (UTC +5,30)

Internet TLD

.in

Κωδικός κλήσης

+91

Η Ινδία, ή επίσημα Δημοκρατία της Ινδίας είναι χώρα στη νότια Ασία. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα παγκοσμίως σε πληθυσμό, με 1.166.079.217 κατοίκους, και η έβδομη μεγαλύτερη σε έκταση με 3.287.590 χμ².[4] Εκτείνεται ανάμεσα στα Ιμαλάια όρη και τον Ινδικό ωκεανό από τον οποίο ορίζεται στα νότια, νοτιοδυτικά και νοτιοανατολικά. Συνορεύει ανατολικά με το Μπανγκλαντές και τη Βιρμανία, βόρεια με την Κίνα και τα κρατίδια Μπουτάν, Νεπάλ, βορειοδυτικά με το Πακιστάν, ενώ δυτικά βρέχεται από την Αραβική θάλασσα και νότια, νοτιοανατολικά από τον Ινδικό ωκεανό και τον κόλπο της Βεγγάλης. Η Ινδία, κατά τη διάρκεια της ιστορίας υπήρξε κοιτίδα και σταυροδρόμι πολλών σημαντικών πολιτισμών και θρησκειών. Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα σταδιακά υποτάχθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ το 1947 απέκτησε την ανεξαρτησία της μετά από γενικευμένο αγώνα αυτοδιάθεσης που χαρακτηρίστηκε από μη βίαιες αντιδράσεις. Σήμερα η Ινδία είναι από τις πιο γοργά αναπτυσσόμενες οικονομίες, παρόλο που η φτώχεια παραμένει έντονο κοινωνικό φαινόμενο.

Ετυμολογία Η ονομασία Ινδία προέρχεται από το όνομα του ποταμού Ινδού, το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από την αρχαία περσική λέξη Χίντου, ή από τη σανσκριτική Σχίντου. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν τον όρο Ινδοί, αναφερόμενοι στους ανθρώπους από τον Ινδό ποταμό. Το σύνταγμα της σύγχρονης Ινδίας αναγνωρίζει τη λέξη Μπαράτ ως επίσης επίσημη ονομασία της χώρας, κάτι που χρησιμοποιείται και στην καθημερινότητα αρκετών γλωσσών στη χώρα. Η ονομασία Μπαράτ προέρχεται από τον μυθικό βασιλιά Μπαράτα της ινδικής μυθολογίας. Η λέξη Χιντουστάν, αρχικά περσική έκφραση με σημασία η χώρα των Ινδών, χρησιμοποιείται επίσης περιστασιακά ως συνώνυμο όλης της χώρας.

Ινδία

Ιστορία Οι πρώτοι ιθαγενείς κάτοικοι της χώρας εξοντώθηκαν ή αφομοιώθηκαν από λαούς που κατέβηκαν από το βορρά το 2.000 π.Χ. και επέβαλαν θρησκεία που τους ευνοούσε (το βεδισμό). Ως αντίδραση σ' αυτήν την καταπίεση γεννήθηκε ο βουδισμός, ο ζαϊνισμός και πολλές αιρέσεις των τριών αυτών θρησκειών που προκάλεσαν φυλετικούς και πολιτικούς αγώνες ανάμεσα στις κατά τόπους ηγεμονίες. Ο βασιλιάς των Περσών Δαρείος επωφελήθηκε από τις διαμάχες αυτές και εισέβαλε στο παράκτιο δυτικό τμήμα της χώρας που το κατέλαβε το 517 π.Χ. Κατά την αρχαιότητα η Ινδία ήταν χωρισμένη σε 118 βασίλεια (όπως γράφει ο Μεγασθένης που έγραψε πρώτος για τον ινδικό κόσμο) και ο λαός του κάθε βασιλείου διαιρούνταν σε 7 τάξεις (ή κάστες) δηλαδή τους φιλόσοφους (βραχμάνες), τους γεωργούς, τους βοσκούς, τους τεχνίτες, τους στρατιώτες, τους επόπτες και τους συμβούλους του βασιλιά. Για πρώτη φορά οι Ινδοί ήρθαν σ' επαφή με το δυτικό κόσμο, με την προέλαση του Μεγάλου Αλέξανδρου μέχρι τον Ινδό ποταμό. Η επίδραση του ελληνικού πολιτισμού στους Ινδούς υπήρξε βαθιά. Δείγματά της ανακαλύπτουμε πολλά στην ινδική τέχνη. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλέξανδρου δημιουργήθηκαν ινδικά κρατίδια με Έλληνες ηγεμόνες που διατηρήθηκαν μέχρι το 50 π.Χ. (κατά την περίοδο αυτή διαδόθηκε ευρύτατα ο βουδισμός που δημιουργήθηκε γύρω στα 1700 π.Χ. σαν αντίδραση προς τον βεδισμό). Από τότε νέα φύλα εισβάλλουν από την κεντρική Ασία στην Ινδία και επικρατούν. Τον 7ο αιώνα η Ινδία εξακολουθεί να είναι διαιρεμένη σε κρατίδια, από τα οποία σπουδαιότερα ήταν το Κασμίρ και το Νεπάλ. Από αυτήν την εξασθένηση της χώρας επωφελήθηκαν οι μουσουλμάνοι, που εισέβαλαν για πρώτη φορά το 711 και υπόταξαν τις χώρες γύρω από τον Ινδό. Η μουσουλμανική κατάκτηση της Ινδίας ολοκληρώνεται στις αρχές του 14ου αιώνα. Επικίνδυνοι αντίπαλοι των μουσουλμάνων ηγεμόνων αρχίζουν να γίνονται τότε οι Μογγόλοι. Στο τέλος του 14ου αιώνα εισέβαλε στην Ινδία ο Ταμερλάνος και οι ταταρικές ορδές που λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα πάντα. Μετά την ταταρική εισβολή ακολούθησε η επικράτηση των Μογγόλων που τη διαδέχθηκε η ευρωπαϊκή. Πρωτοπόροι της ευρωπαϊκής διείσδυσης υπήρξαν οι Πορτογάλοι. Ο Βάσκο ντα Γκάμα, που ονομάστηκε αντιβασιλιάς της Πορτογαλίας στην Ινδία το 1524, θεμελίωσε την εκεί πορτογαλική κυριαρχία. Αυτή διάρκεσε πολλές δεκάδες χρόνια και υπήρξε απόλυτη στη δυτική ακτή της ινδικής χερσονήσου. Κατά τις αρχές του 17ου αιώνα αποφάσισαν να αντικαταστήσουν τους Πορτογάλους οι Ολλανδοί και κυρίως οι Άγγλοι. Αυτοί, με την «Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών» που έγινε πανίσχυρη, απέκτησαν σημαντικά πρακτορεία και προνόμια στην Ινδία. Επί δυο αιώνες (17ο και 18ο) αγγλικά και γαλλικά συμφέροντα ανταγωνίζονταν στην Ινδία με αποτέλεσμα να επεκτείνουν βαθμηδόν την επιρροή τους, άλλοτε με τη βία και άλλοτε με την υπογραφή συμφωνιών με τους ντόπιους ηγεμόνες σ' όλη την ινδική χερσόνησο. Τελικά επικράτησαν οι Άγγλοι, που, αφού αντιμετώπισαν εξεγέρσεις των ιθαγενών, καθαίρεσαν τον τελευταίο Μογγόλο ηγεμόνα το 1857 και μεταβίβασαν (το επόμενο έτος) την εξουσία από την «εταιρεία των Ινδιών» στο αγγλικό στέμμα. Το 1877 η βασίλισσα Βικτωρία ονομάστηκε «αυτοκράτειρα των Ινδιών». Ακολούθησαν ακούραστες προσπάθειες των Ινδών να απαλλαγούν από την αγγλική κυριαρχία, ειρηνικές κι ένοπλες εξεγέρσεις που πνίγηκαν στο αίμα. Το 1885 ιδρύθηκε το «Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο», το οποίο έθεσε ως στόχο του την απελευθέρωση της Ινδίας και έγινε ισχυρότατη οργάνωση, υποστηριζόμενη από όλους τους Ινδούς. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ινδοί πολέμησαν στο πλευρό των Άγγλων, πιστεύοντας ότι η λήξη του πολέμου θα σήμαινε την ανεξαρτησία τους. Επικεφαλής του κινήματος είχε τεθεί ο Μαχάτμα Γκάντι, που επιδίωξε να εξαναγκάσει τους Άγγλους να δεχτούν το αίτημα των συμπατριωτών του για ανεξαρτησία με την «παθητική αντίσταση». Ο Μαχάτμα Γκάντι δολοφονήθηκε. Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου έγιναν πολλές ένοπλες εξεγέρσεις των Ινδών, που πολέμησαν και πάλι στο πλευρό των Άγγλων στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τέλος, μετά από μακρές και δυσχερείς διαπραγματεύσεις, το 1947 η Ινδία χωρίστηκε σε δύο αυτόνομα κράτη, στο πλαίσιο της βρετανικής

101

Ινδία κοινοπολιτείας: το Πακιστάν και τη μεγάλη, αυτόνομη Ινδική Δημοκρατία. Σήμερα Πρόεδρος είναι η Πρατίμπχα Πατίλ και Πρωθυπουργός ο Μαμοχάν Σινγκ.

Φύση - Κλίμα Η χώρα διαιρείται σε τρία κύρια φυσικά διαμερίσματα: Το βόρειο μεγάλο ορεινό τείχος, που αποτελείται κυρίως από τα Ιμαλάια και τις παραφυάδες του, τη μεγάλη χαμηλή πεδιάδα, που βρίσκεται νότια του ορεινού τείχους και διαρρέεται από τους μεγάλους ποταμούς Γάγγη, Ινδό (γι' αυτό ονομάζεται Ινδογαγγική) και Βραχμαπούτρα, και το νότιο μεγάλο οροπέδιο που ονομάζεται Ντεκκάν και καταλήγει στο ακρωτήριο Κομορίν, το νοτιότερο της Ινδίας. Η Σρι Λάνκα (πρώην Κεϋλάνη) και μερικά μικρά νησιά που προεκτείνονται βαθιά στον Ινδικό ωκεανό αποτελούν γεωλογική συνέχεια της Ινδικής χερσονήσου. Εκτός από τις ψηλές ορεινές περιοχές της, η Ινδία δέχεται την επίδραση της τροπικής θερμότητας με μέση ετήσια θερμοκρασία 24-28° C. Το κλίμα της επηρεάζεται από τους ετήσιους ανέμους μουσώνες (μουσούν). Διακρίνουμε κυρίως 3 εποχές: τον ήπιο και χωρίς πολλές βροχές χειμώνα, τη θερμή και ξερή άνοιξη και το υγρό, τροπικό καλοκαίρι. Η καθυστέρηση της βροχής συχνά καταστρέφει τις καλλιέργειες και προκαλεί ομαδικούς θανάτους από πείνα. Η σοδειά καταστρέφεται πολλές φορές εξαιτίας καταρρακτωδών βροχών που προκαλούν μεγάλης έκτασης πλημμύρες. Η βλάστηση της Ινδίας μοιάζει με την αφρικανική. Στα ινδικά δάση συναντάται μεγάλη ποικιλία τροπικών φυτών και ζώων.

Δημογραφικά στοιχεία Η Ινδία αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα στον κόσμο, μετά την Κίνα, με εκτιμώμενο πληθυσμό σχεδόν 1.2 δισεκατομμυρίων κατοίκων. Τα τελευταία πενήντα χρόνια έχει καταγραφεί μία έντονη πληθυσμιακή αύξηση, η οποία αποδίδεται στη βελτίωση της ιατρικής και της εντατικής γεωργίας. Συνέπεια αυτής της προόδου είναι η αύξηση κατά 11 φορές του αστικού πληθυσμού της Ινδίας μέσα στον 20ο αιώνα με την παράλληλη ενίσχυση της αστυφιλίας. 35 πόλεις της χώρας ξεπέρασαν το 2001 το ένα εκατομμύριο κατοίκους, ενώ οι μεγαλύτερες έχουν πληθυσμό περισσότερο από 10 εκατομμύρια, όπως η Βομβάη, το Δελχί και η Καλκούτα. Το 70% όμως του συνόλου των Ινδών παραμένει αγροτικός πληθυσμός. Η Ινδία έχει παγκόσμια την περισσότερη ποικιλομορφία σε ότι αφορά τον πολιτισμό, τη γλώσσα και τα φυλετικά χαρακτηριστικά των κατοίκων της, ενώ συγκρίνεται σε αυτούς τους τομείς μόνο με το σύνολο της Αφρικής. Δύο είναι οι κύριες γλωσσικές οικογένειες των Ινδών: η Ινδοαριανή οικογένεια (με ομιλητές περίπου το 74% του πληθυσμού) και η Δραβινιανή (24% του πληθυσμού). Άλλες γλώσσες της Ινδίας προέρχονται από την Αυστροασιατική και την Θιβετοβιρμανική οικογένεια. Το ίδιο το σύνταγμα της χώρας δεν προσδιορίζει κάποια εθνική γλώσσα. Τα Χιντί, με τους περισσότερους ομιλητές, αποτελούν την επίσημη γλώσσα του κράτους, ενώ τα Αγγλικά έχουν διαδεδομένη χρήση στη διοίκηση, την εκπαίδευση και τον επιχειρηματικό κόσμο, ενώ χαρακτηρίζονται ως θυγατρική επίσημη γλώσσα. Εκτός από τα Χιντί, καμία άλλη γλώσσα δεν ομιλείται από ποσοστό μεγαλύτερο από 10% του πληθυσμού, ενώ κάθε πολιτεία και ένωση έχει τη δική της επίσημη γλώσσα, καθώς το σύνταγμα αναγνωρίζει 21 τοπικές γλώσσες. Ως προς το θρήσκευμα και σύμφωνα με την απογραφή του 2001, περισσότεροι από 800 εκατομμύρια Ινδοί (80,5% του πληθυσμού) είναι Ινδουιστές, ενώ άλλες θρησκευτικές ομάδες είναι οι Μουσουλμάνοι (13,4%), οι Χριστιανοί (2,3%), οι Σιχ (1,9%), οι Βουδιστές, οι Εβραίοι, οι Ζωροάστρες κτλ. Οι Ινδοί ανήκουν φυλετικά στο «λευκό» κόσμο της Ασίας. Αποτελούν ένα πολύ δυσερμήνευτο τύπο. Ινδικά χαρακτηριστικά συναντάμε σε Αφγανιστάν, Κίνα, Ινδοκίνα, Ινδονησία κ.ά. Αξιόλογη, αν και μικρή σε ποσότητα, έξοδος ινδικών στοιχείων θεωρείται αυτή των τσιγγάνων. Η Ινδία εκτείνεται σε 3.200.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και έχει πληθυσμό 1.143.040.000 κατοίκους. Είναι δημοκρατία, με πρωτεύουσα το Νέο Δελχί με 11.600.000 κατοίκους. Άλλες σημαντικές πόλεις είναι η Βομβάη,

102

Ινδία

103

βιομηχανική πόλη και λιμάνι εξαγωγής βαμβακιού, η Καλκούτα, πάνω σ' ένα κλάδο του δέλτα των ποταμών Γάγγη και Βραχμαπούτρα (τοποθεσία που την κάνει θαλάσσιο και παραποτάμιο λιμάνι, σημαντικό για την εξαγωγή της ιούτης, του ρυζιού και άλλων προϊόντων της Ινδίας), το Μαντράς, εμπορικό λιμάνι, την Μπενάρες, ιερή πόλη για τους Ινδουιστές. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 69,89 χρόνια (67,46 χρόνια οι άνδρες και 72,61 οι γυναίκες).[4]

Οικονομία Νόμισμα της χώρας είναι η ρουπία. Σήμερα η Ινδία θεωρείται μια από τις ανερχόμενες υπερδυνάμεις. Η Ινδία είναι χώρα γεωργική και βιομηχανική. Παράγει ρύζι, κεχρί, κριθάρι, σουσάμι, λινάρι, κάνναβη, ιούτη (γιούτα), ζαχαροκάλαμο και τσάι. Τα δάση της καλύπτουν το 11% του εδάφους της και παρέχουν πολύτιμη ξυλεία (έβενος σάνταζο). Στη Βεγγάλη κυριαρχεί το μπαμπού που χρησιμοποιείται με πολλούς τρόπους από τον πληθυσμό. Διατρέφονται λίγα πρόβατα, άλογα καμήλες, χοιρινά, ελέφαντες. Συγχρόνως όμως υπάρχουν 176 εκατομμύρια βόδια και 51 εκατομμύρια βουβάλια που ξεπερνούν τις ανάγκες του πληθυσμού σχετικά με την εργασία και το κρέας που μπορούν να προσφέρουν, όμως οι ινδουιστές δεν τα εκμεταλλεύονται γιατί αυτό αντιτίθεται στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Η χώρα παράγει γαιάνθρακα στην Καλκούτα και τη Βεγγάλη και πετρέλαιο στην περιοχή του Άσαμ. Κατέχει την πρώτη θέση στον κόσμο στην παραγωγή μίκας και την τέταρτη στην παραγωγή μαγγανίου. Τα ορυχεία βωξίτη τροφοδοτούν μια αναπτυγμένη βιομηχανία αλουμινίου. Αναπτυγμένες επίσης είναι η υφαντουργία, η σιδηρουργία, η υδροηλεκτρική παραγωγή, το εμπόριο. Εξάγονται τσάι, δέρματα, μπαχαρικά, ιούτη, βαμβάκι. Εισάγονται βιοτεχνικά προϊόντα, μηχανήματα, δημητριακά, λάδια κλπ. Το συγκοινωνιακό δίκτυο (τρένα, αυτοκινητόδρομοι, ποταμόπλοια στο Γάγγη) είναι ανεπαρκές και δε βοηθά την ανάπτυξη της οικονομίας.

Κυριότεροι λιμένες • Καλκούτα σήμερα Κολκάτα. • • • • • • • •

Βομβάη Μαντράς Κοτσίν Μορμουγκάο Κάντλα Παραντίπ Νέο Μαγκαλόρε Τουτικόριν και

• Χαλντία ή Χάλντια Ένα ποδήλατο «ρίκ-σοου») φορτωμένο με παιδιά: Μια κλασική εικόνα της Ινδίας

Διάστημα Η Ινδία σαν μια από τις πιο αναπτυσσόμενες τεχνολογικά χώρες στον κόσμο έχει σχεδιάσει και διαστημικό πρόγραμμα. Σύμφωνα με αυτό η Ινδία εκτόξευσε ένα μη επανδρωμένο σκάφος στη Σελήνη το 2008. Εκτός αυτού η πρώτη της επανδρωμένη αποστολή στο διάστημα προγραμματίζεται το 2014, ενώ για τη Σελήνη η πρώτη της επανδρωμένη αποστολή έχει προγραμματιστεί για το 2020. Αυτό το σχέδιο είναι πολύ φιλόδοξο και χρηματοδοτείται με μεγάλα ποσά αφού προβλέπεται ότι θα στοιχίσει 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ινδία

104

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα της χώρας είναι ομοσπονδιακή δημοκρατία. Το Κοινοβούλιο ή Sansad είναι διθάλαμο και αποτελείται από το Συμβούλιο των Πολιτειών (Rajya Sabha), που είναι ένα σώμα που απαρτίζεται από γύρω στα 250 μέλη, 12 εκ των οποίων διορίζονται από τον πρόεδρο, ενώ τα υπόλοιπα εκλέγονται από τα εκλεγμένα μέλη των πολιτειακών και περιφερειακών συνελεύσεων, καθώς επίσης και από τη Λαϊκή Συνέλευση (Lok Sabha, με 545 έδρες- οι 543 εκλέγονται για πενταετή θητεία από το λαό και 2 διορίζονται από τον πρόεδρο). Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4] .

Βουλευτικές εκλογές 2009 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν σε πέντε φάσεις, στις 16, 23 και 30 Απριλίου του 2009 καθώς επίσης στις 7 και στις 13 Μαΐου. Η καταμέτρηση των ψήφων ξεκίνησε στις 16 του μηνός.[7] [8] Τα πρώτα αποτελέσματα έδειξαν ότι το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο και ο Ενωμένος Προοδευτικός Συνασπισμός εξασφάλισαν περισσότερες από 250 έδρες συνολικά. Το Κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα παραδέχθηκε την ήττα του.[9] Το Κόμμα του Κογκρέσου πρόκειται να σχηματίσει κυβέρνηση και πρωθυπουργός παραμένει ο Μανμοχάν Σινχ. Ο τελευταίος έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας μετά τον Γιαβαχαρλάλ Νεχρού που κέρδισε επανεκλογή έπειτα από τη θητεία του για πλήρη πενταετία.[10] Ορκίστηκε για 2η θητεία στις 22 Μαΐου του 2009 και η δεύτερη θητεία ξεκίνησε επίσημα στις 25 Μαΐου.

Αποτελέσματα Συνασπισμοί

Κόμμα

Ενωμένη Προοδευτική Συμμαχία Έδρες: 262 Μεταβολή εδρών: +79

Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο

Εθνική Δημοκρατική Συμμαχία Έδρες: 159 Μεταβολή εδρών: −17

Έδρες που κέρδισε Μεταβολή 206

+61

Κογκρέσο Τριναμούλ όλης της Ινδίας

+17

Dravida Munnetra Kazhagam

Εθνικιστικό Κόμμα του Κογκρέσου

—

Εθνική Συνδιάσκεψη

Jharkhand Mukti Morcha

−3

Ινδική Ένωση Μουσουλμανικού Συνδέσμου

Κογκρέσο Κεράλα (Μανί)

Majlis-e-Ittehadul Muslimeen Όλης της Ινδίας

—

Viduthalai Chiruthaigal Katchi

n/a

Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Ινδίας (Athvale)

—

−1

116

−22

Τζανάτα Νταλ (Ενωτικό)

+12

Shiv Sena

−1

Rashtriya Lok Dalj

Shiromani Akali Dal

−4

Telangana Rashtra Samithi

−3

Asom Gana Parishad

−1

Ινδικό Εθνικό Lok Dal

—

Κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα

Ινδία

Τρίτο Μέτωπο Έδρες: 79 Μεταβολή εδρών: −30

Τέταρτο Μέτωπο Έδρες: 27 Μεταβολή εδρών: -37

105 Μέτωπο Αριστεράς

−29

Κόμμα Bahujan Samaju

Biju Janata Dal

Anna Dravida Munnetra Kazhagam Όλης της Ινδίας

Κόμμα Telugu Desam

Τζανάτα Νταλ (Κοσμικό)j

−1

Κογκρέσο Χαριάνα Τζανίτ

Marumalarchi Dravida Munnetra Kazhagam

−3

Pattali Makkal Katchi

—

−6

−13

Rashtriya Janata Dalu

−20

Κόμμα Lok Janshakti

—

−4

—

Κόμμα Σαμαϊβάντι

Λοιπά κόμματα και ανεξάρτητοι Έδρες: 21

• Σημείωση: Η μεταβολή εδρών για μια συμμαχία υπολογίζεται ως το άθροισμα των μεταβολών στην ατομική έδρα για τα κόμματα που αναφέρονται εδώ. j

-έγινε μέλος της υπό την ηγεσία του UPA κυβέρνησης μετά τις εκλογές. -έδωσε εξωτερική και χωρίς όρους υποστήριξη προς την κυβέρνηση υπό την ηγεσία του UPA μετά τις εκλογές. u

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1& params=21. 1256_N_78. 3106_E_type:country [2] State Emblem -Inscription (http:/ / www. india. gov. in/ knowindia/ state_emblem. php). National Informatics Centre(NIC) (ανακτήθηκε 17-06-2007 ) [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1& params=28_34_N_77_12_E_type:city [4] Ινδία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ in. html) CIA World Factbook [5] Απογραφή Ινδίας 2001 (http:/ / censusindia. gov. in/ Census_Data_2001/ India_at_glance/ popu1. aspx) [6] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=534& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [7] BBC NEWS | South Asia | India's marathon poll concludes (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 8045567. stm) [8] Η ΕΡΕΥΝΑ - Καθημερινή Πολιτική και Οικονομική Εφημερίδα (http:/ / www. e-erevna. gr/ portal/ story. aspx?ID=65055. 0000) [9] UPA trashes predictions, makes strong comeback- Hindustan Times (http:/ / www. hindustantimes. com/ Election09/ storypage. aspx?ID=3d50092b-aed2-4c89-af55-2b0481f9877c& Category=Chunk-HT-UI-Elections-SectionPage-TopStories& Headline=UPA-set-to-return-to-power;-BJP-concedes-defeat) [10] Second UPA win, a crowning glory for Sonia's ascendancy (http:/ / www. business-standard. com/ india/ news/ second-upa-wincrowning-glory-for-sonia\s-ascendancy/ 61892/ on)

Ινδία

Βιβλιογραφία Ιστορία • Brown, Judith M. (1994). Modern India: The Origins of an Asian Democracy (http://www.oup.com/uk/ catalogue/?ci=9780198731139). Oxford and New York: Oxford University Press. xiii, 474. ISBN 0198731132. • Guha, Ramchandra (2007). India after Gandhi — The History of the World's Largest Democracy. 1st edition. Picador. xxvii, 900. ISBN 978-0-330-39610-3. • Kulke, Hermann; Dietmar Rothermund (2004). A History of India (http://www.amazon.com/ History-India-Hermann-Kulke/dp/0415329205/). 4th edition. Routledge. xii, 448. ISBN 0415329205. • Metcalf, Barbara; Thomas R. Metcalf (2006). A Concise History of Modern India (Cambridge Concise Histories) (http://www.amazon.com/Concise-History-Modern-Cambridge-Histories/dp/0521682258/). Cambridge and New York: Cambridge University Press. xxxiii, 372. ISBN 0521682258. • Spear, Percival (1990). A History of India (http://www.amazon.com/History-India-Vol-2/dp/0140138366/ ref=pd_ybh_a_6/104-7029728-9591925). 2. New Delhi and London: Penguin Books. σελ. 298. ISBN 0140138366. • Stein, Burton (2001). A History of India (http://www.amazon.com/History-India-World/dp/0631205462/ ref=pd_ybh_a_7/104-7029728-9591925). New Delhi and Oxford: Oxford University Press. xiv, 432. ISBN 0195654463. • Thapar, Romila (1990). A History of India (http://www.amazon.com/History-India-Penguin/dp/0140138358/ ). 1. New Delhi and London: Penguin Books. σελ. 384. ISBN 0140138358. • Wolpert, Stanley (2003). A New History of India (http://www.amazon.com/ New-History-India-Stanley-Wolpert/dp/0195166787/). Oxford and New York: Oxford University Press. σελ. 544. ISBN 0195166787. Γεωγραφία • Dikshit, K.R.; Joseph E. Schwartzberg (2007). "India: The Land" (http://www.britannica.com/EBchecked/ topic/285248/India). Encyclopædia Britannica. σελ. 1–29. Ανακτήθηκε την 29 September 2007. • Government of India (2007). India Yearbook 2007. Publications Division, Ministry of Information & Broadcasting. ISBN 81-230-1423-6. • Heitzman, J.; R.L. Worden (1996). India: A Country Study. Library of Congress (Area Handbook Series). ISBN 0-8444-0833-6. • Posey, C.A (1994). The Living Earth Book of Wind and Weather. Reader's Digest Association. ISBN 0-8957-7625-1. Περιβάλλον • Ali, Salim; Ripley, S. Dillon (1995). A Pictorial Guide to the Birds of the Indian Subcontinent. Mumbai: Bombay Natural History Society and Oxford University Press. pp. 183, 106 colour plates by John Henry Dick. ISBN 0195637321. • Blatter, E.; Millard, Walter S. (1997). Some Beautiful Indian Trees. Mumbai: Bombay Natural History Society and Oxford University Press. pp. xvii, 165, 30 colour plates. ISBN 019562162X. • Israel, Samuel; Sinclair (editors), Toby (2001). Indian Wildlife. Discovery Channel and APA Publications.. ISBN 9812345558. • Prater, S. H. (1971). The book of Indian Animals. Mumbai: Bombay Natural History Society and Oxford University Press. pp. xxiii, 324, 28 colour plates by Paul Barruel.. ISBN 0195621697. • Rangarajan, Mahesh (editor) (1999). Oxford Anthology of Indian Wildlife: Volume 1, Hunting and Shooting. New Delhi: Oxford University Press. pp. xi, 439. ISBN 0195645928. • Rangarajan, Mahesh (editor) (1999). Oxford Anthology of Indian Wildlife: Volume 2, Watching and Conserving. New Delhi: Oxford University Press. pp. xi, 303. ISBN 0195645936. • Tritsch, Mark F. (2001). Wildlife of India. London: Harper Collins Publishers. p. 192. ISBN 0007110626.

106

Ινδία

107

Κουλτούρα • Dissanayake, Wimal K.; Gokulsing, Moti (2004). Indian Popular Cinema: A Narrative of Cultural Change (http:/ /books.google.com/?id=_plssuFIar8C&dq). Trentham Books. σελ. 161. ISBN 1858563291. • Johnson, W. J. (translator and editor) (1998). The Sauptikaparvan of the Mahabharata: The Massacre at Night (http://www.oup.com/uk/catalogue/?ci=9780192823618). Oxford and New York: Oxford University Press (Oxford World's Classics). σελ. 192. ISBN 0192823618 • Kalidasa; Johnson (editor), W. J. (2001). The Recognition of Śakuntalā: A Play in Seven Acts (http://www.oup. com/uk/catalogue/?ci=9780192839114). Oxford and New York: Oxford University Press (Oxford World's Classics). σελ. 192. ISBN 0192839114 • Karanth, K. Shivarama (1997). Yakṣagāna. (Forward by H. Y. Sharada Prasad). Abhinav Publications. σελ. 252. ISBN 8170173574. • Kiple, Kenneth F.; Ornelas, Kriemhild Coneè, επιμ. (2000). The Cambridge World History of Food. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0521402166. • Lal, Ananda (1998). Oxford Companion to Indian Theatre (http://www.amazon.com/ Oxford-Companion-Indian-Theatre/dp/0195644468/). Oxford and New York: Oxford University Press. σελ. 600. ISBN 0195644468. • MacDonell, Arthur Anthony (2004). A History of Sanskrit Literature. Kessinger Publishing. ISBN 1417906197. • Majumdar, Boria; Bandyopadhyay, Kausik (2006). A Social History Of Indian Football: Striving To Score. Routledge. ISBN 0415348358. • Massey, Reginald (2006). India's Dances. Abhinav Publications. ISBN 8170174341. • Ramanujan, A. K. (1985). Poems of Love and War: From the Eight Anthologies and the Ten Long Poems of Classical Tamil (http://books.google.com/?id=nIybE0HRvdQC&dq). New York: Columbia University Press. σελ. 329. ISBN 0231051077. • Rajadhyaksha, Ashish; Willemen (editors), Paul (1999). Encyclopedia of Indian Cinema, 2nd revised edition (http://www.ucpress.edu/books/bfi/pages/PROD0008.html). University of California Press and British Film Institute. σελ. 652. ISBN 0851706696. • Vilanilam, John V. (2005). Mass Communication in India: A Sociological Perspective. Sage Publications. ISBN 0761933727.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Government of India (http://india.gov.in/) – Official government portal (in English) • India (http://ucblibraries.colorado.edu/govpubs/for/india.htm) at UCB Libraries GovPubs • Wikitravel: Ινδία (ταξιδιωτικός οδηγός)

Το άρθρο βασίστηκε αρχικά σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia. ( ιστορικό (http:/ / www. livepedia. gr/ index. php?title=Ινδία& action=history)). Η εισαγωγή έγινε πριν την 1 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ) και την GFDL (http:/ / www. gnu. org/ copyleft/ fdl. html).

bjn:India gag:İndiya

108

Ινδονησία Ινδονησία Συντεταγμένες: 2°00′S 118°00′E-2.00, 118.00 [1]

Σημαία της Ινδονησίας Εθνόσημο της Ινδονησίας Εθνικό σύνθημα: Bhinneka Tunggal Ika (στην παλιά γλώσσα της Ιάβας) Ενωμένοι στη διαφορετικότητα [2] Εθνική ιδεολογία: Pancasila Εθνικός ύμνος: Indonesia Raya «Μεγάλη Ινδονησία»

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Τζακάρτα 8.489.910 (2008) 18°56′19″S 47°31′17″E-18.9386, 47.5214 [3]

Επίσημες γλώσσες

Ινδονησιακά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Σουσίλο Μπάμπανγκ Αντιπρόεδρος Γιουντχογιόνο Γιουσούφ Καλά

Ανεξαρτησία από την Ολλανδία Ισχύον Σύνταγμα

17 Αυγούστου 1945 5 Ιουλίου 1959

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

1.919.440 km2 (16η) 4,85% 2.830 χμ. 54.716 χμ.

Ινδονησία

109 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2000 • Πυκνότητα

240.271.522[4] (4η) 206.264.595 125 κατ./km² (86η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

960,776 δισ. $[5] (15η) 4.149 $[5] (122η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

514,931 δισ. $[5] (18η) 2.224 $[5] (117η)

ΔΑΑ (2007)

0,734 (111η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ρουπία (IDR)

Ζώνη ώρας

Διάφορες (UTC +7 ως +9)

Internet TLD

.id

Κωδικός κλήσης

+62

Η Ινδονησία είναι νησιωτικό κράτος της Νοτιοανατολικής Ασίας, που απαρτίζεται από περίπου 18.000 νησιά. Πρωτεύουσα είναι η Τζακάρτα, παλαιότερα γνωστή ως Μπατάβια. Η Ινδονησία συνορεύει με την Παπούα Νέα Γουινέα, το Ανατολικό Τιμόρ και τη Μαλαισία. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Σουσίλο Μπάμπανγκ Γιουντχογιόνο και Αντιπρόεδρος ο Γιουσούφ Καλά από τις 20 Οκτωβρίου του 2004.

Ιστορία Το αρχιπέλαγος της Ινδονησίας, ειδικότερα το νησί Ιάβα, κατοικήθηκε από τον Homo erectus περίπου 500.000 χρόνια πριν. Η περιοχή ήταν σημαντική εμπορική αρτηρία για την Κίνα κι έτσι άνθισε το εμπόριο μπαχαρικών. Στην περιοχή επίσης υπήρχαν θρησκευτικές και πολιτιστικές επιρροές του Ινδουισμού και του Βουδισμού και κατά το Μεσαίωνα, τα νησιά πέρασαν υπό την επιρροή του Ισλάμ. Στις αρχές του 17ου αιώνα, η παραγωγή μπαχαρικών και η γεωγραφική της θέση την κατέστησαν μήλον της έριδος ανάμεσα στην Ολλανδία και τη Μεγάλη Βρετανία. Νικητές στον ανταγωνισμό βγήκαν οι Ολλανδοί μέσω της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών. Όταν αυτή χρεοκόπησε την Πρωτοχρονιά του 1800, τα εδάφη της ανακηρύχθηκαν επίσημα ολλανδική αποικία. Από τις αρχές του 20ού αιώνα σε πολλά νησιά εκδηλώνονταν εξεγέρσεις ενάντια στις ξένες αρχές. Έπειτα από ένα σύντομο διάστημα κατοχής από την Ιαπωνία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ινδονήσιοι κήρυξαν την ανεξαρτησία της χώρας το 1945. Μετά από τετραετείς συγκρούσεις (Ινδονησιακή Επανάσταση) με τους Ολλανδούς, οι οποίοι προσπάθησαν να επανακάμψουν στην περιοχή μετά τον Πόλεμο, πέτυχαν την αναγνώριση του κράτους τους ως ενιαίου και ανεξάρτητου (1949).

Γεωγραφία Η Ινδονησία αποτελείται από 17.508 νησιά διασκορπισμένα βόρεια και νότια του ισημερινού, εκ των οποίων τα 6.000 είναι κατοικημένα[6] . Τα πέντε μεγαλύτερα νησιά είναι η Ιάβα, η Σουμάτρα, το Καλιμαντάν (το τμήμα του Βόρνεο που ανήκει στην Ινδονησία), η Νέα Γουινέα (τμήμα της ανήκει στην Παπούα Νέα Γουινέα), και η Κελέβη. Η Ινδονησία συνορεύει με τη Μαλαισία στα νησιά Βόρνεο και Σεμπατίκ, με την Παπούα - Νέα Γουινέα στο νησί Νέα Γουινέα και το Ανατολικό Τιμόρ στο νησί Τιμόρ. Συνορεύει επίσης με τη Σιγκαπούρη, τη Μαλαισία και τις Φιλιππίνες στα βόρεια. Στο νότο, βρίσκονται τα υδάτινα σύνορα με την Αυστραλία. Η πρωτεύουσα Τζακάρτα, που βρίσκεται στη νήσο Ιάβα, είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας[7] , ακολουθούμενη από την Σουραμπάγια, την Μπαντούν, την Μεντάν και τη Σεμαράνγκ[8] .

Ινδονησία Η Ινδονησία είναι η 16η μεγαλύτερη χώρα παγκοσμίως με έκταση 1.919.440 τετραγωνικών χιλιομέτρων[9] . Η πληθυσμιακή πυκνότητα είναι 134 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, γεγονός που την κατατάσσει 79η στον κόσμο[10] , παρόλο που το πιο πολυπληθές νησί του κόσμου[11] , η Ιάβα έχει πληθυσμιακή πυκνότητα 940 ατόμων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Υψηλότερο βουνό είναι το Πουντζάκ Τζάια στην Παπούα με μέγιστο ύψος 4.884 μέτρων, ενώ μεγαλύτερη λίμνη η Τόμπα στην Σουμάτρα με έκταση 1.145 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Τα μεγαλύτερα ποτάμια της χώρας, πολλά από τα οποία είναι πλωτά[12] , βρίσκονται στο Καλιμαντάν. Η θέση της Ινδονησίας στα σημεία όπου ενώνονται η Ευρασιατική, η Αυστραλιανή και η τεκτονική πλάκα του Ειρηνικού δικαιολογεί την ύπαρξη πολλών ηφαιστείων και τη συχνή σεισμική δραστηριότητα. Στην Ινδονησία υπάρχουν τουλάχιστον 150 ενεργά ηφαίστεια ανάμεσα στα οποία το Κρακατόα και το Ταμπόρα[13] . Η έκρηξη του υπερηφαιστείου Τόμπα 70.000 σχεδόν χρόνια πριν ήταν μία από τις μεγαλύτερες ηφαιστειακές εκρήξεις στην ιστορία και μία καταστροφή με παγκόσμιες επιπτώσεις. Πρόσφατες καταστροφές εξαιτίας της σεισμικής δραστηριότητας αποτελεί το Τσουνάμι του 2004 που σκότωσε 167.736 άτομα στη βόρεια Σουμάτρα[14] , και ο σεισμός στη Γιογκιακάρτα το 2006. Οι σεισμοί όμως, έχουν επιδράσει και θετικά καθώς η ηφαιστειακή τέφρα επιδρά στην γονιμότητα των εδαφών, ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν ιστορικά στη διατήρηση της υψηλής πληθυσμιακής πυκνότητας στο Μπαλί και την Ιάβα.[15] . Το κλίμα της Ινδονησίας είναι τροπικό με δύο εποχές: την υγρή εποχή των μουσώνων και την ξηρή εποχή. Η μέση ετήσια βροχόπτωση ποικίλλει από 1.780 μέχρι 3.175 χιλιοστά, ενώ στις ορεινές περιοχές φτάνει τα 6.100 χιλιοστά. Η υγρασία είναι γενικά υψηλή και κυμαίνεται γύρω στο 80%. Οι θερμοκρασίες μεταβάλλονται ελάχιστα κατά τη διάρκεια του έτους. Το μέσο ημερήσιο εύρος της θερμοκρασίας στην πρωτεύουσα Τζακάρτα είναι 26-30 °C[16] .

Διακυβέρνηση Εκτελεστική εξουσία Η χώρα είναι δημοκρατία, με προεδρικό σύστημα. Έπειτα από τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του προέδρου Σουχάρτο το 1998, ύστερα από λαϊκές κινητοποιήσεις, έγιναν σημαντικές κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις. Με τέσσερις αναθεωρήσεις του Συντάγματος του 1945 (το 1998, 1999, 2000 και του 2001) καθορίστηκε η διάκριση των εξουσιών σε εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική.[17] Αρχηγός του Κράτους και διοικητής του στρατού, και επίσης υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική είναι ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος διορίζει το υπουργικό συμβούλιο και τα μέλη του δεν απαιτείται να είναι εκλεγμένοι βουλευτές. Οι πρώτες προεδρικές εκλογές κατά τις οποίες ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος εξελέγησαν άμεσα από το λαό διενεργήθηκαν το 2004.[18] Ο πρόεδρος μπορεί να υπηρετήσει μόνο δύο συνεχείς πενταετείς θητείες. [19] Σημερινός πρόεδρος, από τις 20 Οκτωβρίου του 2004, είναι ο Σουσίλο Μπάμπανγκ Γιουντχογιόνο από το Δημοκρατικό Κόμμα και αντιπρόεδρος ο Γιουσούφ Καλά, από το κόμμα Γκολκάρ.

Προεδρικές εκλογές 2009 Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 8 Ιουλίου του 2009 (ο πρώτος γύρος). Αποτέλεσμα των εκλογών είναι η εκλογή προέδρου και αντιπροέδρου για το διάστημα 2009-2014. Τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών αναμένεται να ανακοινωθούν στο διάστημα 27 και 29 Ιουλίου. Τα τελικά αποτελέσματα θα ανακοινωθούν την 1η και στις 12 Αυγούστου. Αν οι εκλογές οδηγηθούν σε δεύτερο γύρο, εκείνος θα διεξαχθεί στις 8 Σεπτεμβρίου και το τελικό αποτέλεσμα θα ανακοινωθεί στις 8 Οκτωβρίου. Ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος θα ορκιστούν στις 20 Οκτωβρίου.[20] . Σύμφωνα με μια γρήγορη καταμέτρηση των ψήφων, ευρύ προβάδισμα παρουσίασε ο πρόεδρος Γιουντχιγιόνο. [21]

110

Ινδονησία

111

Επίσημα αποτελέσματα Έδρες

Ψήφοι

συνασπισμός Δημοκρατικού Κόμματος Προεδρικός υποψήφιος: Σουσίλο Μπάμπανγκ Γιουντχογιόνο Υποψήφιος αντιπρόεδρος: Μποεντιόνο

314

73.874.562

150

—

•

Δημοκρατικό Κόμμα (Partai Demokrat, PD)

•

Κόμμα της Ευημερούσας Δικαιοσύνης (Partai Keadilan Sejahtera, PKS)

—

•

Κόμμα Εθνικής Εντολής (Partai Amanat Nasional, PAN)

—

•

Ενωμένο Αναπτυξιακό Κόμμα (Partai Persatuan Pembangunan, PPP)

—

•

Κόμμα Εθνικής Αφύπνισης (Partai Kebangkitan Bangsa, PKB)

—

•

18 κόμματα χωρίς έδρες

—

60,80

Ινδονησιακό Δημοκρατικό Κόμμα – Συνασπισμός Αγώνας και Κόμμα Κίνημα της Μείζονος Ινδονησίας Προεδρική υποψήφια: Μεγκαγουάτι Σουκαρνοπούτρι Συνυποψήφιος για αντιπρόεδρος: Πράμπογουο Σουμπιάντο

121

32,548,105

•

Ινδονησιακό Δημοκρατικό Κόμμα – Αγώνας(Partai Demokrasi Indonesia Perjuangan, PDI–P)

—

•

Κόμμα Κίνημα Μείζονος Ινδονησίας (Partai Gerakan Indonesia Raya, Gerindra)

—

•

7 κόμματα χωρίς έδρες

—

26.79

Golkar και συνασπισμός του Κόμματος Λαϊκής Συνείδησης Προεδρικός υποψήφιος: Γιουσούφ Καλά Υποψήφιος αντιπρόεδρος: Γουιράντο •

Κόμμα των Λειτουργικών Ομάδων (Partai Golongan Karya, Golkar)

•

Κόμμα Λαϊκής Συνείδησης (Partai Hati Nurani Rakyat, Hanura)

Σύνολο

125

15.081.814

12,41

107

—

560

121.504.481

100,00

[22]

[23]

Πηγή: Tempo and Jakarta Globe Σημείωση: Ένα κόμμα ή συνασπισμός έπρεπε να κερδίσει 112 (20 τοις εκατό) επί συνόλου 560 εδρών στο Λαϊκό Αντιπροσωπευτικό Συμβούλιο στις βουλευτικές εκλογές του 2009 ώστε να ορίσει υποψηφίους για τις εκλογές για πρόεδρο και αντιπρόεδρο.

Ινδονησία

112

Προεδρικές εκλογές 2004 Οι προηγούμενες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν σε δύο γύρους το 2004. Αποτελέσματα Υποψήφιοι για την προεδρία

Κόμματα στα οποία πρόσκεινται

Πρώτος γύρος

Δεύτερος γύρος

Ψήφοι

Σουσίλο Μπάμπανγκ Γιουντχογιόνο

Δημοκρατικό Κόμμα

36.051.236

33,58

67.196.112

60,9

Μεγκαγουάτι Σουκαρνοπούτρι

Ινδονησιακό Δημοκρατικό Κόμμα-Αγώνας

28.171.063

26,24

43.198.851

39,1

Βιράντο

Γκολκάρ

23.811.028

22,18

Αμιέν Ράις

Κόμμα Εθνικής Εντολής

16.035.565

14,94

Χαμζά Χαζ

Ενωμένο Κόμμα για την Ανάπτυξη

3.275.011

3,06

Σύνολο

Πηγή: KPU

106.228.247 100,0 110.394.163 100,0 [24]

Νομοθετική εξουσία

Το κτήριο όπου συνεδριάζουν τα νομοθετικά όργανα της Ινδονησίας.

Η νομοθετική εξουσία ασκείται από δύο σώματα. Το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων του Λαού (Dewan Perwakilan Rakyat) αποτελείται από 550 μέλη, τα οποία εκλέγονται για πενταετή θητεία με αναλογική εκπροσώπηση σε πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες. Το άλλο σώμα είναι η Συμβουλευτική Λαϊκή Συνέλευση (Majelis Permusyawaratan Rakyat) το οποίο είναι το συμβούλιο των τοπικών αντιπροσώπων (Dewan Perwakilan Daerah). Έπειτα από τη διεξαγωγή εκλογών το 2004, το MPR ματατράπηκε σε κοινοβούλιο με δύο σώματα, με τη δημιουργία του DPD ως δεύτερου σώματος, σε μια

προσπάθεια να ενισχυθεί η εκπροσώπηση της επαρχίας.

Βουλευτικές εκλογές Δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι και όσες είναι πάνω από 17 ετών.[25] . Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 9 Απριλίου του 2009 για την ανάδειξη 132 εδρών στο Περιφερειακό Συμβούλιο των Αντιπροσώπων και 560 εδρών στο Συμβούλιο των Αντιπροσώπων του Λαού.[26] Συνολικά 38 πολιτικά κόμματα έλαβαν μέρος και συνολικά οι υποψήφιοι ήταν 11.219.[27] [28] [29] Στις κάλπες προσήλθαν 171 εκατομμύρια εκλογείς στην τρίτη μεγαλύτερη δημοκρατία του πλανήτη, μετά την Ινδία και τις ΗΠΑ[25] . Το εκλογικό όριο για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή είναι το 2,5%. Κατά την διεξαγωγή της ψηφοφορίας εκδηλώθηκαν βίαια επεισόδια με τουλάχιστον 6 νεκρούς στην Παπουασία[25] . Τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν στις 9 Μαΐου του 2009 και επιβεβαίωσαν τις προβλέψεις για νίκη του κυβερνώντος κόμματος. Συνολικά 9 κόμματα κατάφεραν να εισέλθουν στο Κοινοβούλιο.[30]

Ινδονησία

113

Αποτελέσματα Στα αποτελέσματα καταγράφονται μόνο τα κόμματα που κέρδισαν έδρες στη Βουλή. Κόμματα

Ψήφοι

Έδρες

Δημοκρατικό Κόμμα (Partai Demokrat, PD)

21.703.137

20,85

150

26,43

Κόμμα των Λειτουργικών Ομάδων, Γκολκάρ (Partai Golongan Karya, Golkar)

15.037.757

14,45

108

19,29

Ινδονησιακό Δημοκρατικό Κόμμα – Αγώνας (Partai Demokrasi Indonesia Perjuangan, PDI–P)

14.600.091

14,03

16,61

Κόμμα για την Ευημερούσα Δικαιοσύνη (Partai Keadilan Sejahtera, PKS)

8.206.955

7,88

10,54

Κόμμα για την Εθνική Εντολή (Partai Amanat Nasional, PAN)

6.254.580

6,01

7,50

Ενωτικό Αναπτυξιακό Κόμμα (Partai Persatuan Pembangunan, PPP)

5.533.214

5,32

6,96

Εθνικό Κόμμα Αφύπνισης (Partai Kebangkitan Bangsa, PKB)

5.146.122

4,94

4,64

Κόμμα Κίνημα για την Μεγάλη Ινδονησία (Partai Gerakan Indonesia Raya, Gerindra)

4.646.406

4,46

5,36

Κόμμα Συνείδηση του Λαού (Partai Hati Nurani Rakyat, Hanura)

3.922.870

3,77

2,68

104.099.785

100,00

Σύνολο

560 100,00 [31]

[32]

Πηγή: Γενική Εκλογική Επιτροπή , Detik.com Σημείωση: Το ποσοστό ψήφων αναφέρεται μόνο στα εθνικά κόμματα και δεν συμπεριλαμβάνει τα τοπικά κόμματα στο Ατσέχ.

Τα πρώτα αποτελέσματα έδειξαν ότι ενώ το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα ήταν στην πρώτη θέση με γύρω στο 20% των ψήφων, το προβάδισμα ήταν πολύ μικρότερο από ότι πιστευόταν αρχικά. Ωστόσο, ο πρόεδρος Γιουντχογιόνο δεν θα χρειαστεί εταίρο στον συνασπισμό με σκοπό να κατέλθει ως υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές.[33] Σύμφωνα με τις προβλέψεις, αναμένεται να τις κερδίσει από τον πρώτο γύρο.[34]

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού υπολογίστηκε το 2009 στα 70,76 χρόνια (68,26 για τους άνδρες και 73,38 για τις γυναίκες).[10]

Θρησκεία Η κύρια θρησκεία στην Ινδονησία είναι το Ισλάμ, καθώς σχεδόν το 88% του πληθυσμού δηλώνουν Μουσουλμάνοι. Από τον υπόλοιπο πληθυσμό, το 9% είναι Χριστιανοί, κυρίως Προτεστάντες και λίγοι Καθολικοί, το 2% είναι Ινδουιστές και το 1% Βουδιστές. Η Ινδονησία είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό μουσουλμανική χώρα.

Ινδονησία

Επικοινωνίες και μεταφορές Τον Απρίλιο του 2009, η ΕΕ διατήρησε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας.[35] H οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1& params=-2. 00_N_118. 00_E_type:country [2] US Library of Congress (http:/ / countrystudies. us/ indonesia/ 86. htm); Vickers (2005), page 117. [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1& params=-18. 9386_N_47. 5214_E_type:city(1391506) [4] World Rankings, CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ rankorder/ 2119rank. html) [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=536& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] International Monetary Fund (April 2006). Estimate World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2006/ 01/ data/ dbcoutm. cfm?SD=2005& ED=2005& R1=1& R2=1& CS=3& SS=2& OS=C& DD=0& OUT=1& C=536& S=PPPWGT-PPPPC& RequestTimeout=120& CMP=0& x=45& y=5). Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2006-10-05.; Indonesia Regions (http:/ / www. indonext. com/ Regions/ ). Indonesia Business Directory (ανακτήθηκε 2007-04-24 ) [7] Calder, Joshua (3 May 2006). Most Populous Islands (http:/ / www. worldislandinfo. com/ POPULATV2. htm). World Island

Information (ανακτήθηκε 2006-09-26 ) [8] Witton, Patrick (2003). Indonesia. Melbourne: Lonely Planet. σελ. pp.139, 181, 251, 435. ISBN 1-74059-154-2. [9] Central Intelligence Agency (2006-10-17). Rank Order Area (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ rankorder/ 2147rank. html). The World Factbook. US CIA, Washington, DC (ανακτήθηκε 2006-11-03 ) [10] Population density - Persons per km² 2006 (http:/ / www. photius. com/ rankings/ geography/ population_density_2006_1. html). CIA

world factbook. Photius Coutsoukis (2006) (ανακτήθηκε 04-10-2006 ) [11] Calder, Joshua (3 Μαΐου 2006). Most Populous Islands (http:/ / www. worldislandinfo. com/ POPULATV2. htm). World Island

Information (ανακτήθηκε 26-09-2006 ) [12] Republic of Indonesia (http:/ / encarta. msn. com/ encyclopedia_761573214/ Republic_of_Indonesia. html#s4). Encarta. Microsoft

(2006) [13] Volcanoes of Indonesia (http:/ / www. volcano. si. edu/ world/ region. cfm?rnum=06& rpage=list). Global Volcanism Program.

Smithsonian Institution (ανακτήθηκε 2007-03-25 ) [14] The Human Toll (http:/ / web. archive. org/ web/ 20070519133441/ http:/ / www. tsunamispecialenvoy. org/ country/ humantoll. asp). UN

Office of the Special Envoy for Tsunami Recovery. United Nations (ανακτήθηκε 2007-03-25 ) [15] Whitten, T; Soeriaatmadja, R. E., Suraya A. A. (1996). The Ecology of Java and Bali. Hong Kong: Periplus Editions Ltd.

σελ. 95–97. [16] About Jakarta and Depok (http:/ / webdev. ui. ac. id/ page/ about-jakarta-and-depok-en. html?UI=9537027825b75d0335ebfbbb6f116579).

University of Indonesia. University of Indonesia (ανακτήθηκε 24-04-2007 ) [17] Susi Dwi Harijanti and Tim Lindsey (2006). "Indonesia: General elections test the amended Constitution and the new Constitutional Court". International Journal of Constitutional Law 4 (1): 138–150. doi: 10.1093/icon/moi055 (http://dx.doi.org/10.1093/icon/ moi055). [18] The Carter Center. The Carter Center 2004 Indonesia Election Report (http:/ / www. cartercenter. org/ documents/ 2161. pdf). (PDF)

Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 13-12-2006. [19] _ (2002), Τέταρτη αναθεώρηση του Συντάγματος του 1945, Κεφάλαιο III – Εκτελεστική εξουσία, άρθρο 7. [20] SCHEDULE PRESIDENTIAL ELECTIONS INDONESIA 2009 (http:/ / mediacenter. kpu. go. id/ images/ mediacenter/ undp/ OK/ OKL/ Elections_MDP_-_Indonesia_2009_Presidential_Elections_Schedule_rev1. pdf) στον ιστότοπο του KPU [21] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_08/ 07/ 2009_287762),Προβάδισμα Γιουντογιόνο στις

προεδρικές εκλογές της Ινδονησίας, 8 Ιουλίου 2009. [22] (ινδονησιακά) Pramono (2009-05-16). "Sebanyak 23 Partai Dukung Pendaftaran SBY-Boediono" (http:/ / www. tempointeraktif. com/ hg/ Pemilu2009_presiden/ 2009/ 05/ 16/ brk,20090516-176660,id. html). Tempo. . Ανακτήθηκε την 2009-05-16. [23] Pasandaran, Camelia (2009-07-23). "Final Election Results Confirm Victory For SBY-Boediono, But Protests Linger" (http:/ / thejakartaglobe. com/ elections2009/ final-election-results-confirm-victory-for-sby-boediono-but-protests-linger/ 319740). Jakarta Globe. .

Ανακτήθηκε την 23-07-2009. [24] http:/ / www. kpu. go. id [25] Έθνος (http:/ / www. ethnos. gr/ article. asp?catid=11381& subid=2& tag=8482& pubid=3026743), Κάλπες στην Ινδονησία, 9

Απριλίου 2009.

114

Ινδονησία [26] Νόμος No. 10/2008 για Εκλογές. [27] Over 60 parties bid to race for Indonesian elections - People's Daily Online (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90851/ 6409919. html) [28] http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90851/ 6409583. html 66 political parties register with Indonesian EC - People's Daily

Online] [29] http:/ / www. tempointeraktif. com/ hg/ nasional/ 2008/ 07/ 08/ brk,20080708-127732,uk. html 34 Political Parties to Participate in 2009

Election - TempoInteractive [30] http:/ / pemilu. detiknews. com/ read/ 2009/ 05/ 10/ 003444/ 1128853/ 700/ 9-partai-raih-kursi-di-dpr 9 Partai Raih Kursi di DPR (9

Parties Win Seats in the DPR) detik.com 10 Μαΐου 2009 (Indonesian) [31] (http:/ / mediacenter. kpu. go. id/ images/ mediacenter/ berita/ SUARA_KPU/ HASIL_PENGHITUNGAN_SUARA_SAH. pdf)

(ινδονησιακά) [32] detik.com (http:/ / pemilu. detiknews. com/ read/ 2009/ 05/ 14/ 020326/ 1131081/ 700/ kpu-ubah-perolehan-kursi-tiap-parpol)

(ινδονησιακά) [33] Electoral surprise after Indonesian vote - World News - World - General - Stock & Land (http:/ / sl. farmonline. com. au/ news/ world/ world/ general/ electoral-surprise-after-indonesian-vote/ 1483777. aspx) [34] Indonesian president on track for re-election: poll | My Sinchew (http:/ / www. mysinchew. com/ node/ 23232?tid=14) [35] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ europe/ 7990561. stm), Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009.

bjn:Indonésia

115

116

Ιορδανία Ιορδανία Συντεταγμένες: 31°01′00″N 36°37′00″E31.0167, 36.6167 [1]

Σημαία της Ιορδανίας Εθνόσημο της Ιορδανίας Εθνικό σύνθημα: ‫هللا‬، ‫نطولا‬، ‫كلملا‬ Αλλάχ (Ο Θεός), Αλ Ουάταν (Η Πατρίδα), Αλ Μάλικ (Ο Βασιλιάς) Εθνικός ύμνος: As-salam al-malaki al-urdoni ‫كيلملا شاع‬ Βασιλικός Ύμνος της Ιορδανίας επίσημες_γλώσσες = Αραβικά

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Αμμάν 31°57′N 35°56′E31.95, 35.933 [2]

Επίσημες γλώσσες Πολίτευμα

Συνταγματική Μοναρχία

Βασιλιάς Αμπντουλάχ Β' Πρωθυπουργός Σαμίρ Ριφάι Ανεξαρτησία 25 Μαΐου 1946 Τέλος της Εντολής 1η Ιανουαρίου 1952 (αναθεωρήθηκε πολλές φορές) της Κοινωνίας των Εθνών Ισχύον Σύνταγμα

Ιορδανία

117 Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

92.300 km2 (111η) 0,1% 1.635 χμ. 26 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2005 • Πυκνότητα

6.342.948[3] (104η) 5.729.732 68,72 κατ./km² (130η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

33,909 δισ. $[4] (97η) 5.662 $[4] (106η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

22,556 δισ. $[4] (94η) 3.766 $[4] (98η)

ΔΑΑ (2007)

0,770 (96η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ιορδανικό δηνάριο (JOD)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

(UTC +2) (UTC +3)

Internet TLD

.jo

Κωδικός κλήσης

+962

Το Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας ή απλά Ιορδανία (Αραβικά: ‫ ّندرأ‬, προφορά: Ουρντούν) είναι ένα κράτος της Μέσης Ανατολής. Συνορεύει με την Συρία στα βόρεια , με το Ιράκ βορειοανατολικά, με την Σαουδική Αραβία ανατολικά και νότια, και το Ισραήλ και την Δυτική Όχθη (του Ιορδάνη, έκταση που κατείχε πριν το 1967 και την κατέλαβε το Ισραήλ) στα δυτικά. Μοιράζεται με το Ισραήλ τις ακτογραμμές του Κόλπου της Άκαμπα και της Νεκρής Θάλασσας. Η κύρια θρησκεία της Ιορδανίας είναι το Ισλάμ και η κύρια (επίσημη) γλώσσα η Αραβική.

Γεωγραφία - Δημογραφία Η έκταση της χώρας σήμερα είναι 89.206 τετρ. χλμ (34.443 τ.μλ). Ο πληθυσμός της χώρας είναι εξ ολοκλήρου Άραβες με μοναδικές σοβαρές μειονότητες τους Κιρκάσιους και τους Αρμένιους που φθάνουν όμως μόλις το 1% του πληθυσμού. Η Ιορδανία είναι 75% αστική ενώ οι νομάδες και οι ημινομάδες αποτελούν το 4% του πληθυσμού. Ο συνολικός πληθυσμός (απογρ. 2001) είναι 5.153.378 με μέση πυκν.πληθ. 58 κατ./ τ.χλμ. Μεγαλύτερες πόλεις: το Αμμάν (Πρωτεύουσα) (Amman), που παρουσίασε διπλασιασμό πληθυσμού ανά 10ετία από 300.000 περίπου το 1966 σε 600.000 το 1976, λόγω της εισόδου προσφύγων από τον πόλεμο των έξι ημερών το 1967 και πάλι διπλασιασμό μετά τον πόλεμο του 1973 και εκείνου του Κουβέϊτ έφθασε σχεδόν το 1995 το 1,15 εκατομ. Άλλες πόλεις: η Ζάρκα (Zarqa) 400.000 κατ. και η Ιρμπίντ (Irbid) 250.000 κατ. ενώ η Άκαμπα (Aqaba) το μοναδικό λιμάνι της χώρας 43.000 κατ. (στο μυχό της Ερυθράς Θάλασσας) Το 1984 σημειώθηκαν 102.520 γεννήσεις, 8.300 θάνατοι, 18.200 γάμοι και εκδόθηκαν 2.650 διαζύγια. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 78,87 χρόνια (76,34 χρόνια οι άνδρες και 81,56 οι γυναίκες).[3]

Ιορδανία

Θρήσκευμα Η μεγάλη πλειοψηφία των Ιορδανών είναι Σουνίτες μουσουλμάνοι. Αντίθετα οι Σιίτες μουσουλμάνοι διαμορφώνουν μια μικρή μειονότητα. Οι Χριστιανοί, το ένα τρίτο των οποίων ανήκουν στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία, αποτελούν περίπου το 5 τοις εκατό του πληθυσμού. Το Ισλάμ είναι η κρατούσα θρησκεία και η Αραβική η επίσημη γλώσσα.

Έδαφος - Κλίμα - Φύση Κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα στη μορφολογία εδάφους είναι το ξηρό οροπέδιο που υψώνεται απότομα πάνω από την ανατολική όχθη του Ιορδάνη και της Νεκράς Θάλασσας 600 - 900 μέτρα (2-3 χιλ. πόδια), υπέρ της επιφ. θαλ., που καταλήγει ομαλά προς τη Συριακή έρημο στα βόρεια της χώρας. Η κοιλάδα της Ιορδανίας βρίσκεται μέσα στη μεγάλη φαραγγική κοιλάδα δυτικά του οροπεδίου 200μ κάτω από τη στάθμη της θάλασσας, θάλασσα Γαλιλαίας (λίμνη Τιβεριάδος). Στη Νεκρά θάλασσα βρίσκεται το παγκόσμιο χαμηλότερο επίγειο σημείο 400μ περ. 1340 ft κάτω από τη στάθμη της θάλασσας. Εύλογο λοιπόν σε ένα τέτοιο οικοσύστημα ο Ιορδάνης ποταμός που αποτελεί τα σύνορα Ιορδανίας Ισραήλ να αποτελεί την οριακή ζώνη ζωής στη περιοχή. Κύρια κοιτάσματα στο υπέδαφος της Ιορδανίας είναι του ανθρακικού καλίου (ποτάσας) και φωσφορικού άλατος (φωσφάτων). Το κλίμα της Ιορδανίας παρουσιάζει μεγάλες διαφορές ανά εποχή με ένα μέσο όρο 10 βαθμούς περισσότερους από εκείνο της Ελλάδος. Τον Ιανουάριο, ο ψυχρότερος μήνας, η θερμοκρασία κατεβαίνει μέχρι τους +7 °C (45 °F) ενώ τον Αύγουστο, ο θερμότερος, ανεβαίνει στους 49 °C (120 °F). Ένα πολύ μεγάλο μέρος της Ιορδανίας είναι έρημος και στέπα, η δε ζωή σ΄αυτή είναι ελάχιστη. Λιβάδια και δασώδεις περιοχές υπάρχουν κυρίως στη περιοχή Τζάμπαλ Ατζλούν μεταξύ Αμμάν και Συριακών συνόρων. Σε αυτή τη περιοχή ευδοκιμεί η Ιτιά, η Ροδοδάφνη, θάμνοι, χαμηλότερα παρά τον Ιορδάνη η Ελιά, ο Πρίνος, ο Φοίνικας και το Πεύκο αλέπο. Η άγρια φύση περιλαμβάνει ύαινες, γκαζέλες, αγριοκάτσικα καθώς και αλεπούδες, πέρδικες, διάφορα ερπετά, μόνγκους, αρουραίους κλπ. Τα κυριότερα είδη πουλιών αντιπροσωπεύονται κανονικά.

Βασιλιάς - Βασιλική Οικογένεια Βασιλιάς που ασκεί σήμερα τα συνταγματικά του καθήκοντα στη χώρα είναι η Α.Μ. ο Βασιλιάς Αμπντουλά B' (καθ.) ή Αμπντάλα Β' (δημ.) {= φίλος του Θεού). Διαδέχθηκε τον πατέρα του Βασιλέα Χουσεΐν που πέθανε τον Φεβρουάριο του 1999 από ανεξέλεγκτη μετάσταση καρκίνου. Σύζυγός του είναι η Βασίλισσα Rania Al-Abdullah με την οποία έχουν τέσσερα παιδιά που κατά αύξουσα χρονολογία γεννήσεως είναι ο Πρίγκιπας Hussein, η Πριγκίπισσα Iman, η Πριγκίπισσα Salma και ο Πρίγκιπας Hashem.

Διακυβέρνηση Ο Ιορδανός Βασιλεύς είναι ο ανώτερος υπάλληλος και αρχηγός του κράτους, μοιράζεται την εκτελεστική εξουσία με τον Πρωθυπουργό και με τα μέλη του κοινοβουλίου αρμόδια σε επί μέρους Υπουργεία και Τμήματα. Στα καθήκοντα του Βασιλέως ανάγονται η κήρυξη πολέμου, η ολοκλήρωση ειρήνης καθώς επίσης να συγκαλέσει να διακόψει ή να αναστείλει τις εργασίες του κατώτερου Σώματος - Οίκου του Κοινοβουλίου, του νομοθετικού. Το Ιορδανικό Κοινοβούλιο αποκαλούμενο Εθνική Συνέλευση αποτελείται από δύο Βασικά Σώματα - Οίκους. Το κατώτερο το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων με νόμο του 1986 απαιτήθηκε η διεύρυνσή του από 60 μέλη σε 142 μέλη (71 Αντιπρόσωποι των εκλογικών περιφερειών, 60 εκπροσωπούντες τη Δυτική όχθη και 11 τους πρόσφυγες Παλαιστινίους που ζουν σε στρατόπεδα προσφύγων στην Ιορδανία. Όμως από το 1988 που η Ιορδανία παραιτήθηκε της αξίωσης να αντιπροσωπεύει τους Παλαιστινίους οι εκλογικοί νόμοι αναθεωρήθηκαν πάλι και 80 νομοθετικά έδρανα αμφισβητήθηκαν στις εκλογές του 1989, 1993 και το 1997. Το

118

Ιορδανία

119

ανώτερο Σώμα - Οίκο αποτελεί η Σύγκλητος με 40 μέλη που διορίζονται από τον Βασιλέα με την προϋπόθεση όμως να έχουν εγκριθεί αυτοί προηγουμένως από το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων.

Διοικητική διαίρεση Η Ιορδανία διαιρείται σε οκτώ, σήμερα πέντε Διοικητικές Περιφέρειες (οι άλλες τρεις ήταν στη Δυτική Όχθη) και των οποίων οι Διοικητές διορίζονται από τον Βασιλέα. Οι πέντε αυτές περιφέρειες είναι της: Αsimah, Balqa, Irbid, Karak, Ma'an. (κατά μεγ. πληθυσμού). Οι νομαδικοί πληθυσμοί αντιμετωπίζονται χωριστά.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Πολιτικά κόμματα Αν και υπήρχε μια απαγόρευση που ίσχυε για τα πολιτικά κόμματα από τις εκλογές του Ιουλίου του 1963 αυτή ουδέποτε ανασύρθηκε ως το 1991, οι κομμουνιστές, η Μουσουλμανική Αδελφότητα και άλλες πολιτικές ομάδες έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις εκλογές. Στην Ιορδανία οι γυναίκες ψήφισαν για πρώτη φορά το 1984.

Εκλογές 2007 Στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 20 Νοεμβρίου 2007 κέρδισαν οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι διαφόρων τάσεων. Κόμματα

% Έδρες

Ανεξάρτητοι διαφόρων τάσεων

Ισλαμικό Μέτωπο Δράσης(Jabhat al-Amal al-Islami)

5,5

Έδρες που καταλαμβάνουν γυναίκες με απόφαση ειδικής επιτροπής

5,5

100,0

110

Σύνολο (συμμετοχή 54%) Πηγή: MEDEA

[5]

Εκλογές 2010 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν πρόωρα στις 9 Νοεμβρίου 2010. Στις κάλπες προσήλθαν σχεδόν 2,5 εκατομμύρια ψηφοφόροι για να εκλέξουν 120 μέλη της κάτω βουλής, μεταξύ 763 υποψηφίων, ανάμεσά τους και 134 γυναίκες. Οι φιλοκυβερνητικοί και οι υποψήφιοι από διάφορες φυλές κέρδισαν σαρωτική νίκη, ενώ οι ισλαμιστές δεν έλαβαν μέρος στην ψηφοφορία. Ως αποτέλεσμα, στις 22 Νοεμβρίου 2010 ο Βασιλιάς Αμπντάλα έδωσε εκ νέου εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης στον Σαμίρ Ριφάι. [6]

Ιορδανία

Εθνική σημαία Τρεις ισοευρείς οριζόντιες λωρίδες μαύρη, λευκή και πράσινη με ερυθρό τρίγωνο με τη βάση προς τη προσίστια πλευρά, ίση με το πλάτος, εντός του οποίου φέρεται λευκό επτάκτινο αστέρι.

Άμυνα Ο Βασιλιάς της Ιορδανίας είναι ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας. Το 1999 ο στρατός ξηράς περιελάμβανε μία δύναμη 90.000 ανδρών, η Πολεμική Αεροπορία 13.400 και το Πολεμικό Ναυτικό 480.

Οικονομία Γενικά η Ιορδανία είναι μία υπανάπτυκτη βιομηχανικά χώρα, φτωχή σε φυσικούς πόρους και με ένα πολύ μεγάλο μέρος άγονης γης. Έτσι η οικονομία της εξαρτάται βασικά από την ξένη ενίσχυση και πρώτιστα από τις πλούσιες πετρελαιοπαραγωγές χώρες. Η μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση επήλθε μετά την εξέλιξη του πολέμου του 1967 με την εγκατάσταση του Ισραήλ στη Δυτική όχθη, που αποτελούσε το μισό καλλιεργήσιμο έδαφος της Ιορδανίας, αλλά και η μεγάλη εισροή ανέργων προσφύγων. Στο τέλος της 10ετίας του 1980 η Οικονομία της χώρας συνεχώς εξαρτιόταν όλο και πιο πολύ τόσο από το διαμετακομιστικό εμπόριο από το λιμάνι της Άκαμπα όσο και από τους Ιορδανούς εργάτες στις άλλες αραβικές χώρες κυρίως του αραβικού ή περσικού κόλπου. Και οι δύο αυτές κύριες οικονομικές πηγές διακινδυνεύτηκαν με τον πόλεμο του Ιράκ στο Κουβέιτ τον Αύγουστο του 1990, αλλά και ο Πόλεμος του Περσικού κόλπου το 1991 επέφερε ένα δυνατό πλήγμα στη Ιορδανική οικονομία. Το 1998 τα έσοδα εκ του προϋπολογισμού έφθαναν τα $ 2 δισεκατομμύρια, ενώ το εξωτερικό χρέος άγγιξε τα $ 2,62 δισεκατομ. Νόμισμα της χώρας είναι το Δηνάριο Ιορδανίας.Η Κεντρική Τράπεζα της Ιορδανίας ιδρύθηκε το 1964. Το 1985 υπήρχαν 9 τοπικές εμπορικές τράπεζες μεταξύ των οποίων η Arab Bank, η μεγαλύτερη και 8 αλλοδαπές εμπορικές όπως η Grindlays Bank καθώς και 6 πρακτορευόμενες. Επίσης το ίδιο έτος υπήρχαν 2 επενδυτικές τράπεζες, 5 χρηματοδοτικές εταιρείες, 3 Ισλαμικού θεσμού και 3 ασφαλιστικής πίστης.Στην Ιορδανία σε ισχύ είναι το "Μετρικό σύστημα" (Metric system).

Γεωργία - Κτηνοτροφία Το ποσοστό του εργατικού δυναμικού που συμμετείχε στη γεωργία από το 37% που ήταν το 1965 μειώθηκε δραματικά στο 6,2% το 1993, αφού μόλις το 3% του εδάφους είναι καλλιεργήσιμο και αυτό ποτίζεται ελάχιστα, έτσι ώστε οι βροχοπτώσεις να αποτελούν τον κύριο παράγοντα στη παραγωγή. Ο σίτος και το κριθάρι αποτελούν τις σημαντικότερες συγκομιδές, ανεπαρκείς όμως στη κάλυψη των εγχώριων αναγκών. Η παραγωγή δημητριακών το 2000 έφθασε τους 51.000 τόνους. Μερικές συγκομιδές όπως ελιές, αμύγδαλα, σύκα, σταφύλια, λαχανικά κλπ αυξάνονται αλλά ποτέ δεν καλύπτουν τις εγχώριες ανάγκες έτσι ώστε οι εισαγωγές να υπερβαίνουν τις εξαγωγές. Το 2000 τα πρόβατα, κύριος κτηνοτροφικός παράγων, έφθασαν τα 1,5 εκατομ., τα βοοειδή τις 57.000, οι αίγες 629.000 ενώ τα πουλερικά τα 24 εκατομ. (Σημ. Στη Δυτική όχθη πριν τη κατάληψή της από το Ισραήλ το 1967 παραγόταν το 23% του σιταριού, το 72% των φρούτων και το 45% των φυτικών προϊόντων της χώρας)

120

Ιορδανία

Φυσικοί πόροι - Ενέργεια Βιομηχανία - Εμπόριο Οι μεταλλευτικές δραστηριότητες στην Ιορδανία παρήγαγαν 6 εκατομμύρια μετρικούς τόνους του ορυκτού φωσφορικού άλατος το 1999. Σημαντική ήταν η εξόρυξη εκ των εθνικών ορυχείων επίσης αλάτων ανθρακικού καλίου. Και τα δύο αυτά μεταλλεύματα χρησιμοποιούνται στην παραγωγή του λιπάσματος. Αποτέλεσμα της ισραηλινής κατάληψης της Δυτικής Όχθης το 1967 ήταν η Ιορδανία να χάσει το ένα πέμπτο της βιομηχανικής παραγωγής της. Από τότε, η ιορδανική κυβέρνηση έχει ενθαρρύνει την επέκταση της βιομηχανίας μέσω των φορολογικών παραχωρήσεων και των υψηλών προστατευτικών δασμολογίων. Το 1993 η Βιομηχανία, Βιοτεχνία και τα μεταλλεία απασχολούσαν το 25 τοις εκατό του εργατικού δυναμικού της χώρας. Η Ιορδανία παράγει 99,5 τοις εκατό της ηλεκτρικής ενέργειάς της στις θερμικές εγκαταστάσεις χρησιμοποιώντας το εισαγόμενο πετρέλαιο. Το 1999 η παραγωγή της χώρας ήταν 6,7 δισεκατομμύρια KWh (kilowatt-hours) Οι κύριες εξαγωγές της Ιορδανίας, εκτός από τα γεωργικά προϊόντα που στέλνονται στις γειτονικές χώρες, είναι φωσφορικά άλατα, ανθρακικό κάλιο, λιπάσματα, τρόφιμα, και φαρμακευτικά είδη. Οι κύριες εισαγωγές είναι ακατέργαστο πετρέλαιο, τρόφιμα, εξοπλισμός μεταφορών, μηχανήματα, χημικές ουσίες, σίδηρος και χάλυβας, και ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά στοιχεία. Κύριες χώρες των εξαγωγών της Ιορδανίας είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ινδία, η Ινδονησία, το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία, και η Συρία, κύριες χώρες εισαγωγών είναι η Γαλλία, η Γερμανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιταλία, το Ιράκ, η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και η Συρία. Το 1999 η συνολική τιμή των ιορδανικών εισαγωγών ήταν $3,6 δισεκατομμύρια, και η συνολική αξία των εξαγωγών ήταν $1,9 δισεκατομμύρια.

Μεταφορές και Επικοινωνίες Η Ιορδανία διαθέτει σύγχρονο οδικό δίκτυο μήκους 6.650 χλμ., σχεδόν όλο ασφαλτοστρωμένο. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Όλες οι μεγάλες πόλεις συνδέονται με τους εθνικούς ασφαλτοστρωμένους δρόμους, ενώ οι μικρές κωμοπόλεις με χωματόδρομους. Το 1997 υπήρξαν φορείς (κατ' εκτίμηση) 52 επιβατών για κάθε 1.000 κατοίκους. Οι μόνες σιδηροδρομικές γραμμές είναι αυτές από τα συριακά σύνορα και μέσω του Αμμάν σε Ma`an, όπου οι κλάδοι οδηγούν στο νοτιοανατολικό σύνορο προς τη Σαουδική Αραβία και το νοτιοδυτικό σημείο στο λιμένα Al` Aqabah, συνολικά 300 χλμ (185 μίλια). Ο αερολιμένας στο Αμμάν εξυπηρετείται με την Alia-Royal και την Jordanian Airlines καθώς και με άλλες διεθνείς αερογραμμές. Το 1999 η Ιορδανία είχε σε χρήση 90 τηλεφωνικά κέντρα (mainlines), και σε αναλογία 275 ραδιοφωνικούς δέκτες, και 84 τηλεοπτικές συσκευές για κάθε 1.000 κατοίκους. Οι δημοσιεύσεις (τύπος) περιλαμβάνουν 4 καθημερινές εφημερίδες, καθώς επίσης και 40 εβδομαδιαίες και μηνιαίες εφημερίδες.

Τουρισμός Ο τουρισμός είναι μια σημαντική πηγή εισοδήματος συναλλάγματος. Το 1999, 1,5 εκατομμύριο τουρίστες επισκέφτηκαν την Ιορδανία, που άφησαν έσοδα $450 εκατομμύρια.

Εκπαίδευση - Υγεία Η Ιορδανία έχει κάνει αρκετούς σημαντικούς διασκελισμούς στην εκπαίδευση στις πρόσφατες δεκαετίες, παρά την εισροή των εκατοντάδων χιλιάδων των προσφύγων και του πολύ μεγάλου μεριδίου του εθνικού προϋπολογισμού που ορίζεται στις ένοπλες δυνάμεις. Η δημόσια εκπαίδευση είναι ελεύθερη και υποχρεωτική μεταξύ των ηλικιών 6 και 15. Στο δευτεροβάθμιο επίπεδο, περίπου 80 τοις εκατό των αγοριών και 78 τοις εκατό των κοριτσιών πηγαίνουν στο σχολείο. Περίπου το 100 τοις εκατό της ηλικίας των 15 ετών του

121

Ιορδανία ιορδανικού πληθυσμού ή μικρότεροι φέρεται εγγράμματο το 2001. Στο σχολικό έτος του 1997-1998 1,1 εκατομμύριο μαθητές παρακολούθησαν τα δημοτικά σχολεία στην Ιορδανία, άλλοι 155.000 σπουδαστές παρακολούθησαν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και 113.000 σπουδαστές εγγράφηκαν στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η χώρα έχει δύο σημαντικά πανεπιστήμια: το Πανεπιστήμιο της Ιορδανίας (1962) στο Αμμάν, και το Πανεπιστήμιο Yarmouk (1976), σε Irbid. Άλλες εγκαταστάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ιορδανία περιλαμβάνουν το Στατιστικό κέντρο κατάρτισης και τα Ιδρύματα για τη μελέτη της γεωργίας, των τραπεζικών εργασιών, της κοινωνικής εργασίας, και της δημόσιας διοίκησης. Οι σημαντικότερες Βιβλιοθήκες της Ιορδανίας είναι η μεγαλύτερη και δημόσια Βιβλιοθήκη του Αμμάν, η Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη της Ιορδανίας (Αμμάν), και το επιστημονικό και τεχνικό κέντρο πληροφόρησης (Αμμάν). Σημαντικά επίσης μουσεία που στεγάζουν τους ιστορικούς, θρησκευτικούς, και αρχαιολογικούς θησαυρούς είναι το Αρχαιολογικό μουσείο της Ιορδανίας (Αμμάν), η Στοά μωσαϊκών, και το Μουσείο Λαογραφίας, επίσης στο Αμμάν.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=31. 0167_N_36. 6167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1& params=31_57_N_35_56_E_type:city [3] Ιορδανία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ jo. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=439& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] http:/ / www. medeainstitute. org/ index. html?page=2& lang=en& doc=253 [6] Bloomberg (http:/ / www. bloomberg. com/ news/ 2010-11-22/ jordanian-king-asks-pm-rifai-to-form-new-government-update1-. html), Jordanian King Asks PM Rifai to Form New Government, 22-11-2010.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι bjn:Yordania gag:İordaniya

122

123

Ιράκ Ιράκ Συντεταγμένες: 32°52′30″N 43°03′20″E32.875, 43.0556 [1]

Σημαία του Ιράκ Εθνόσημο του Ιράκ Εθνικό σύνθημα: ‫ربكأ هللا‬ "Allahu Akbar" "Ο Θεός είναι Μεγάλος" Εθνικός ύμνος: Mawtini

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Βαγδάτη 33°19′60″N 44°22′60″E33.3333, 44.3833 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά, Κουρδικά

Πολίτευμα

Κοινοβουλευτική Δημοκρατία

Πρόεδρος Τζαλάλ Ταλαμπανί Πρωθυπουργός Νουρί αλ Μαλίκι Ανεξαρτησία Από την Οθωμανική αυτοκρατορία Από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

1η Οκτωβρίου 1919 3 Οκτωβρίου 1932 15 Οκτωβρίου 2005

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

437.072 km2 (58η) 1,1 3.650 χμ. 58 χμ.

Ιράκ

124 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

28.945.657[3] (39η) 66,2 κατ./km² (134η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

112,053 δισ. $[4] (62η) 3.588 $[4] (124η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

70,104 δισ. $[4] (62η) 2.245 $[4] (116η)

Νόμισμα

Δηνάριο Ιράκ (IQD)

Ζώνη ώρας

GMT+3 (UTC +3)

Internet TLD

.iq

Κωδικός κλήσης

+964

Το Ιράκ είναι κράτος της Ν.Δ. Ασίας στην περιοχή της Μεσοποταμίας (μεταξύ των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη). Το Ιράκ από το 1930 έγινε ανεξάρτητο βασίλειο και το 1958, με επανάσταση, ανακηρύχτηκε δημοκρατία. Συνορεύει ανατολικά με το Ιράν, δυτικά με τη Συρία και την Ιορδανία, νότια με το Κουβέιτ και τη Σαουδική Αραβία και βόρεια με την Τουρκία. Η έκτασή του είναι 437.072 τετρ. χλμ. και ο πληθυσμός του 28.945.657 κατ. (εκτ. Ιουλίου του 2009)[3] .

Γεωγραφία Το βορειοανατολικό Ιράκ είναι περιοχή ορεινή, συνέχεια της Αρμενίας. Το τμήμα της Μεσοποταμίας είναι ένα λεκανοπέδιο από εύφορες πεδιάδες και αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Το υπόλοιπο τμήμα του Ιράκ είναι ερημικό ή στεπώδες (προέκταση της συριακής ερήμου). Το βόρειο Ιράκ έχει ψυχρό κλίμα και αρκετές βροχές, εξαιτίας του ότι είναι ορεινό. Όμως γενικά το κλίμα του Ιράκ είναι ζεστό και ξηρό. Η περιοχή της Βαγδάτης, αν και βρίσκεται στην εύκρατη ζώνη (στο ίδιο ύψος περίπου με την Κρήτη) είναι το μέρος του κόσμου με την ψηλότερη θερμοκρασία (φτάνει συχνά τους 50° C το καλοκαίρι). Λίγες βροχές πέφτουν, αλλά τόσο απότομες και ραγδαίες, που ο Τίγρης και ο Ευφράτης, τα δύο μεγάλα ποτάμια της δυτικής Ασίας, πλημμυρίζουν συχνά. Οι ποταμοί αυτοί πηγάζουν από τον αρμενικό Ταύρο και τον Αντίταυρο. Η σημασία των δύο αυτών ποταμών για το Ιράκ είναι πάρα πολύ μεγάλη, γιατί μόνο απ' αυτούς προέρχεται η άρδευση των μεγάλων πεδιάδων. Στην περιοχή αυτή της Μεσοποταμίας, εξαιτίας του πλούτου του εδάφους, αναπτύχθηκαν αξιόλογοι πολιτισμοί. Πρώτα οι Ασσύριοι και οι Βαβυλώνιοι, μετά οι Πέρσες, πέρασαν από τη Μεσοποταμία αναπτύσσοντας πολιτισμούς, που ίχνη τους υπάρχουν ακόμα. Τα ερείπια αρχαίων πόλεων, όπως της Νινευή και της Βαβυλώνας μαρτυρούν το μεγαλείο της εποχής τους. Ο Τίγρης και ο Ευφράτης, τελικά συνενώνονται και σχηματίζουν το Σατ-ελ-Αράμπ, που χύνεται στον Περσικό κόλπο, σχηματίζοντας μεγάλο δέλτα, ένα από τα πιο εύφορα της γης. Το Ιράκ είναι χώρα γεωργική και κτηνοτροφική. Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις βρίσκονται κυρίως στην περιοχή της Μεσοποταμίας. Καλλιεργούνται δημητριακά, μπαμπάκι, λαχανικά, ρύζι και υπάρχουν και χουρμαδιές. Σχετικά με την κτηνοτροφία, εκτρέφονται αιγοπρόβατα, αλλά και βόδια, άλογα (αραβικές ράτσες αλόγων) και καμήλες.

Ιράκ

125

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας είναι 26.783.383 κατ. (2006). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 2.,5% (εκτίμηση 2009). Ρυθμός γεννήσεων 30,1 γεννήσεις/1000 πληθυσμού (εκτ. 2009) και θανάτου 5,14 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008) Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 69,94 χρόνια (68,6 χρόνια οι άνδρες και 71,34 οι γυναίκες).[3] Οι κάτοικοι του Ιράκ είναι, κατά μεγάλο ποσοστό, Άραβες. Υπάρχουν όμως Τούρκοι, Εβραίοι, Πέρσες και Κούρδοι. Είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα (εκτός από τους Εβραίους και από λίγους χριστιανούς).

Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT (πληθυσμός σε χιλιάδες).

Πρωτεύουσα του Ιράκ είναι η Βαγδάτη (5.772.000 κατ. το 2003), πόλη καθαρά ανατολίτικη που μόλις τώρα άρχισε να εκσυγχρονίζεται κατά το δυτικό τύπο. Άλλες μεγάλες πόλεις είναι η Αλ Μπάσρ ή Βασόρα (η Βενετία της Ανατολής, με τις πολλές της διώρυγες, στις όχθες του Τίγρη), η Μοσούλη, η Άρμπιλ (αρχαία Άρβηλα) και το Κιρκούκ.

Διακυβέρνηση Το Σύνταγμα που επικυρώθηκε το 2005 μπορεί να τεθεί σε δημοψήφισμα. Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Από τις 6 Απριλίου του 2005 στο αξίωμα αυτό υπηρετεί ο Τζαλάλ Ταλαμπανί. Αντιπρόεδροι από τις 22 Απριλίου του 2006 είναι ο Αντίλ Αμπντ αλ-Μαχντί και ο Ταρίκ αλ-Χασίμι. Μαζί με τους δύο αντιπροέδρους, ο Πρόεδρος απαρτίζει το Προεδρικό Συμβούλιο. Αρχηγός κυβέρνησης είναι ο Πρωθυπουργός (από τις 20 Μαΐου του 2006 ο Νουρί αλ Μαλίκι).

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] . Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 7 Μαρτίου του 2010. Εξελέγησαν 325 μέλη του Συμβουλίου των Αντιπροσώπων, το οποίο εκλέγει με τη σειρά του τον Πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό του Ιράκ. Οι εκλογές είχαν αποτέλεσμα τη μερική νίκη του Ιρακινού Εθνικού Κινήματος του πρώην πρωθυπουργού, Αγιάντ Αλάουι, με 91 έδρες (έγινε ο μεγαλύτερος συνασπισμός στο Συμβούλιο). Στη δεύτερη θέση αναδείχθηκε ο Συνασπισμός του Κράτους Δικαίου, του πρωθυπουργού Νουρί αλ-Μαλίκι, με 89 έδρες. Οι εκλογές ήταν αμφιλεγόμενες.[5] Τον Ιανουάριο του 2010 απαγορεύτηκε σε 499 υποψηφίους να μετάσχουν στις εκλογές, εξαιτίας των φερόμενων δεσμών τους με το Κόμμα Μπάαθ.[6] [7] Στις 19 Απριλίου 2010 έγινε επαναληπτική καταμέτρηση των ψηφοδελτίων.[8] Στις 14 Μαΐου ανακοινώθηκε ότι δεν υπήρξαν παρατυπίες έπειτα και από τη νέα καταμέτρηση.[9] Το αποτέλεσμα των εκλογών επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο την 1η Ιουνίου 2010.

Αποτελέσματα γενικών εκλογών 2010

Ιράκ

126

Συνασπισμοί και κόμματα

Ψήφοι

% Έδρες Μεταβολή (+/–)

Ιρακινό Εθνικό Κίνημα (al-Iraqiya)

2.849.612 24,72%

+54

Συνασπισμός Κράτος Δικαίου

2.792.083 24,22%

+64

Εθνικός Ιρακινός Συνασπισμός

2.092.066 18,15%

–35

Συνασπισμός του Κουρδιστάν

1.681.714 14,59%

–10

Κίνημα για Αλλαγή (Gorran)

476.478

4,13%

Ενωτικός Συνασπισμός του Ιράκ

306.647

2,66%

Μέτωπο Ιρακινής Συμφωνίας (al-Tawafuq)

298.226

2,59%

–38

Ισλαμική Ένωση του Κουρδιστάν

243.720

2,12%

–1

Ισλαμική Ομάδα του Κουρδιστάν

152.530

1,32%

61.153

11.526.412

100%

325

+50

Μειονότητες Σύνολο (συμμετοχή 62,4 %)

Πηγή: themajlis.org

[10]

Οικονομία Το ΑΕΠ της χώρας είναι 68,553 δισ. δολάρια ΗΠΑ (σε ονομαστικές τιμές, εκτίμηση 2009[4] ). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 2.195$ (εκτίμηση 2009). Η παραγωγή του Ιράκ είναι πολύ κατώτερη από τις δυνατότητες της χώρας, γιατί γίνεται με αρκετά πρωτόγονα μέσα. Το 78% των κατοίκων ασχολούνται στην ύπαιθρο γι' αυτό και δεν υπάρχουν βιομηχανίες. Ένα από τα ιδιαίτερα οικονομικά χαρακτηριστικά του Ιράκ είναι το πετρέλαιο. Η παραγωγή πετρελαίου φτάνει στα 41 εκατομ. τόνους κάθε χρόνο. Μεγάλες πετρελαιοπηγές υπάρχουν στη Μοσούλη, στο Κιρκούκ, στη Βασόρα κλπ. Όμως στο Ιράκ δε γίνεται καμιά επεξεργασία πετρελαίου. Μεταφέρεται με αγωγούς είτε στον Περσικό κόλπο, είτε στη Μεσόγειο και εξάγεται σαν πρώτη ύλη. Γενικά το Ιράκ, αν και χώρα πλούσια, είναι, προς το παρόν, υποανάπτυκτη. Οι συγκοινωνίες δεν είναι καλές, βιομηχανία σχεδόν δεν υπάρχει. Οι εξαγωγές της χώρας περιορίζονται σε αργό πετρέλαιο και γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα.

Ιστορία Από την αρχαιότητα ως τον 20ο αιώνα

Ιράκ

127 Η περιοχή του σημερινού Ιράκ κατά την αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Μεσοποταμία, όπου βρίσκονταν οι εύφορες κοιλάδες των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη. Η Μεσοποταμία ονομάστηκε λίκνο του πολιτισμού καθώς εκεί αναπτύχθηκαν μεγάλοι πολιτισμοί ήδη από το 5.000 π.Χ.. Διαδοχικά, στην περιοχή εμφανίζονται: Σουμέριοι, Ακκάδιοι, Βαβυλώνιοι και Ασσύριοι. Αυτοί οι πολιτισμοί ήταν οι πρώτοι που ανέπτυξαν σε βασικό στάδιο διάφορες επιστήμες, όπως τα μαθηματικά και την φιλοσοφία, καθώς επινόησαν και την γραφή. Τον έκτο αιώνα π.Χ., η περιοχή έγινε ένα τμήμα της περσικής αυτοκρατορίας υπό τον Κύρο, ενώ αργότερα κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος ήταν επί κεφαλής των συνασπισμένων Ελλήνων.

Ιστορική όψη της Βαβυλώνας

Μετά από διάφορες περιόδους κυριαρχίας γειτονικών κρατών: Σελευκίδες, Πάρθοι και Σασσανίδες, το 634 μ.Χ. οι Άραβες εισέβαλαν στην Μεσοποταμία. Τον 7ο αιώνα καθώς ο εξισλαμισμός προχωρούσε με γρήγορους ρυθμούς, η Βαγδάτη έγινε η πρωτεύουσα του Χαλιφάτου των Αββασιδών. Μετά την δολοφονία του χαλίφη Αλί, προκλήθηκε ισχυρό θρησκευτικό σχίσμα από το προέκυψε ο σιιτισμός. Κατά την διάρκεια του 12ου με 14ο αιώνα η περιοχή γνώρισε τις εισβολές διαφόρων λαών: δύο φορές των Μογγόλων, των Τουρκμένων των Τατάρων και των Κούρδων. Από τον 17ο αιώνα ως το 1918 το Ιράκ αποτέλεσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αν και διατηρούσε καθεστώς μερικής αυτονομίας.

Ανεξαρτησία Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ηνωμένο Βασίλειο κατέλαβε την περιοχή (1918) και δύο χρόνια αργότερα το μετέτρεψε σε προτεκτοράτο. Την δεκαετία του 1920 καθορίστηκαν τα ακριβή όρια της χώρας, βάσει των γεωστρατηγικών συμφερόντων της Αγγλίας, ενώ επιλέχθηκε ως μονάρχης της χώρας ο Φεϊζάλ Α' Χουσεϊν. Τελικά, το 1930 τερματίστηκε η περίοδος της Βρετανικής εντολής ενώ το 1932 αναγνωρίστηκε επίσημα η ανεξαρτησία του Ιράκ. Ωστόσο προβλήματα μεταξύ των διαφόρων εθνοφυλετικών ομάδων και εντάσεις με τους Κούρδους, στις βόρειες περιοχές, αναγκάσαν την κρατική εξουσία να ενισχύσει τον ρόλο των ενόπλων δυνάμεων. Στις 14 Ιουλίου 1958 πραγματοποιήθηκε πραξικόπημα που ανέτρεψε τον βασιλιά Φεϊζάλ Β' και οδήγησε στην ανακήρυξη αβασίλευτης δημοκρατίας.

Ιράκ

128

Διακυβέρνηση Σαντάμ Χουσεΐν Από το 1979 ο Σαντάμ Χουσεΐν ανέλαβε αρχηγός του κράτους και τον επόμενο χρόνο εισέβαλε στο γειτονικό Ιράν. Ο πόλεμος έληξε το 1988 με αποδοχή ειρηνευτικού σχεδίου των Ηνωμένων Εθνών. Την ίδια περίοδος καταπνίγηκε εξέγερση των Κούρδων στην Χαλάμπτζα. Πόλεμος του Κόλπου (1991) Ο Σ. Χουσεΐν θέλοντας να υλοποιήσει τις ιμπεριαλιστικές του βλέψεις αλλά και να αντιμετωπίσει τα οικονομικά του προβλήματα, εισέβαλε στις 2 Αυγούστου 1990 στο Κουβέιτ. Εικόνα από την 'Εθνική Οδό του θανάτου', με πλήθος ιρακινών στρατιωτικών οχημάτων κατεστραμμένων κατά Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ως απάντηση, επέβαλε τη διάρκεια του Πόλεμου του Κόλπου (1991). οικονομικές κυρώσεις στο Ιράκ και ταυτόχρονα οικονομικό αποκλεισμό. Καθώς ο Σ. Χουσεΐν παρέμενε αμετάκλητος, η επιτροπή αμυντικού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ αποφάσισε την ενεργό συμμετοχή της συμμαχίας στην κρίση του Περσικού Κόλπου, ενώ, λίγες μέρες μετά, το αμερικανικό Κογκρέσο εξουσιοδότησε τον πρόεδρο Μπους να κάνει χρήση στρατιωτικής βίας. Παρά τη γαλλοαραβική ειρηνευτική πρωτοβουλία και τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις του ΟΗΕ προς τον Σαντάμ Χουσεΐν, ο πόλεμος δεν μπόρεσε να αποφευχθεί λόγω της αδιάλλακτης στάσης του Ιρακινού ηγέτη. Στις 17 Ιανουαρίου 1991 πραγματοποιήθηκε αιφνιδιαστική αεροπορική επίθεση των συμμαχικών δυνάμεων εναντίον του Ιράκ με την Βαγδάτη να βομβαρδίζεται ανελέητα. Το Ιράκ προσπάθησε ανεπιτυχώς να αντεπιτεθεί με τους ξεπερασμένης τεχνολογία πυραύλους "Σκουντ", που τους εκτόξευε κυρίως ενάντια στη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ. Η Τουρκία μπλέχτηκε στον πόλεμο έμμεσα παραχωρώντας στους συμμάχους την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ, ενώ οι Ιρακινοί για λόγους τακτικής ανατίναζαν πετρελαιοπαραγωγικές εγκαταστάσεις στο Κουβέιτ. Λίγες μέρες αργότερα κατάφεραν να καταλάβουν την πόλη Χάφτζι στην Σαουδική Αραβία. Στη συνέχεια οι Ιρακινοί, αφού απέρριψαν το ιρανικό ειρηνευτικό σχέδιο, αποδέχθηκαν το σχέδιο ειρήνης που παρουσίασε η Μόσχα αλλά παράλληλα πυρπόλησαν πάνω από 500 πετρελαιοπηγές στο Κουβέιτ. Τις επόμενες ημέρες οι σύμμαχοι εισέβαλαν στο Νότιο Ιράκ και στο Κουβέιτ, ενώ ο Χουσεΐν αποδέχθηκε όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και επιτεύχθηκε τελικά εκεχειρία. Παράλληλα το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ επέβαλε εμπάργκο στην πώληση όπλων στο Ιράκ για όσο ο Χουσεΐν θα βρίσκεται στην εξουσία του Ιράκ. Ακολούθως, στο εσωτερικό χώρας ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος, αλλά τελικά ο Χουσεΐν επανέκτησε τον έλεγχο του Νότιου Ιράκ από τους σιίτες και ανακατέλαβε το Κιρκούκ. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ πρότεινε τη συγκρότηση ειδικής ειρηνευτικής δύναμης 1.440 ανδρών κατά μήκος των συνόρων Ιράκ-Κουβέιτ και το Συμβούλιο Ασφαλείας ενέκρινε ομόφωνα την πρόταση αυτή. Παράλληλα η Διεθνής Αμνηστία κατήγγειλε βασανιστήρια στη διάρκεια της κατοχής του Κουβέιτ. Ο Σαντάμ Χουσεΐν διέταξε την πλήρη συνεργασία με τους ειδικούς πραγματογνώμονες για τον έλεγχο των πυρηνικών εγκαταστάσεων της χώρας. Όμως, τον Σεπτέμβριο του 1991 το Ιράκ συνέλαβε 44 επιθεωρητές του ΟΗΕ, γεγονός που καταγγέλθηκε από τον Αμερικανό Πρόεδρο στο Συμβούλιο Ασφαλείας και τελικά ανάγκασε το Ιράκ να τους απελευθερώσει. Με την προτροπή των ΗΠΑ και το ψήφισμα 687 του ΟΗΕ εφαρμόστηκαν οικονομικές κυρώσεις, ως μέτρο πίεσης για την εγκατάλειψη σχεδίων για κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής. Εξαιτίας αυτού ο πληθυσμός αντιμετώπισε τρομερή έλλειψη τροφίμων και φαρμάκων και γνώρισε εξαθλίωση, φτώχεια και πλήθος ασθενειών.

Ιράκ

129 Εισβολή του 2003 Το 2001, η αμερικανική κυβέρνηση Τζωρτζ Μπους, μετά και τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, κατηγόρησε ευθέως το Ιράκ ότι διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής. Ύστερα από σχετικό τελεσίγραφο, το Ιράκ επέτρεψε την είσοδο επιτροπής ελέγχου και αφοπλισμού του ΟΗΕ (UNMOVIC). Παρόλο όμως που η επιτροπή σε αρχική της αναφορά δεν επιβεβαίωσε την Χάρτης που εικονίζονται η προέλευση των στρατευμάτων ύπαρξη τέτοιων οπλικών συστημάτων, στις 20 Μαρτίου κατοχής στο Ιράκ το 2006. 2003, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, κατά κύριο λόγο, εισέβαλαν στην χώρα. Το Ιράκ τελικά κατελήφθη στις 1 Μαΐου και ο Χουσεΐν αρχικά διέφυγε, όμως συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο.

Σύγχρονο Ιράκ Οι ΗΠΑ με την ολοκλήρωση της εισβολής όρισαν προσωρινή Συμμαχική Αρχή για την διακυβέρνηση της χώρας, ενώ από τον Ιούλιο του 2004 ανέλαβε κυβέρνηση αποτελούμενη από ιρακινούς εκπροσώπους, οι οποίοι ήταν φιλικά προσκείμενη προς τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 2006, ο Νούρι αλ-Μαλίκι εκλέχτηκε πρωθυπουργός και διαδέχτηκε τον Ιμπραήμ Αλ-Τζααφάρι. Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να διατηρούν στρατιωτική δύναμη, ενώ η βία και οι αντιδράσεις τοπικών παραγόντων κατά των δυνάμεων εισβολής, αλλά και κατά της ιρακινής κυβέρνησης, είναι ιδιαίτερα έντονη.

Δείτε επίσης • Πόλεμος στο Ιράκ

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Πηγές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CF%81%CE%AC%CE%BA& params=32. 875_N_43. 0556_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CF%81%CE%AC%CE%BA& params=33. 3333_N_44. 3833_E_type:city(5672516) [3] Ιράκ (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ iz. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=433& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Iraq Recount Mired in a New Dispute (http:/ / www. nytimes. com/ 2010/ 05/ 04/ world/ middleeast/ 04iraq. html), 3 Μαΐου 2010, [6] Iraqi election commission bans 500 candidates (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ 8461275. stm), BBC News, [7] US to surrender Iraq to extremists (http:/ / www. presstv. com/ detail. aspx?id=116947& sectionid=351020201), Press TV, 24-01-2010, [8] Baghdad recount throws Iraq election wide open (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5gK93GrzFIRSaZgVzTB8hwO0fxArw), Agence France Presse, 19-04-2010, [9] No sign of fraud after Iraq vote recount (http:/ / www. presstv. com/ detail. aspx?id=126481& sectionid=351020201), Press TV, [10] http:/ / www. themajlis. org/ projects/ iraq-results

Το άρθρο βασίστηκε αρχικά σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia. ( ιστορικό (http:/ / www. livepedia. gr/ index. php?title=Ιράκ& action=history)). Η εισαγωγή έγινε πριν την 1 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ) και την GFDL (http:/ / www. gnu. org/ copyleft/ fdl. html).

Ιράκ

130 gag:İrak

131

Ιράν Ιράν Συντεταγμένες: 32°29′46″N 54°17′42″E32.4961, 54.295 [1]

Σημαία του Ιράν

Έμβλημα του Ιράν

Εθνικό σύνθημα: 'Esteqlāl, āzādi, jomhuri-ye eslāmi (περσικά: Ανεξαρτησία, ελευθερία, Ισλαμική Δημοκρατία) Εθνικός ύμνος: Sorud-e Melli-e Iran

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Τεχεράνη 35°41′N 55°25′E35.683, 55.417 [2]

Επίσημες γλώσσες

Περσικά

Πολίτευμα

Ισλαμική δημοκρατία Υπέρτατος ηγέτης Αλί Χαμενεΐ1 Πρόεδρος Μαχμούτ Αχμεντινεντζάντ

Ανεξαρτησία Ιρανική Επανάσταση Ισχύον Σύνταγμα

11 Φεβρουαρίου 1979 3 Δεκεμβρίου 1979, αναθεωρήθηκε στις 28 Ιουλίου 1989

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

1.648.195 km2 (18η) 0,7% 5.440 χμ. 2.440 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2006 • Πυκνότητα

66.429.284[3] (18η) 70.495.782[4] 40,31 κατ./km² (165η)

Ιράν

132

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

830,058 δισ. $[5] (17η) 11.202 $[5] (72η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

331,757 δισ. $[5] (29η) 4.477 $[5] (84η)

ΔΑΑ (2007)

0,782 (88η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ριάλ (‫( )لاير‬IRR)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

IRST (UTC +3.30) (UTC +4.30)

Internet TLD

.ir

Κωδικός κλήσης

+98

Ο Αλί Χαμενεΐ, ως Υπέρτατος ηγέτης, κατέχει την πλήρη εξουσία στο Ιράν. Αυτός και το Συμβούλιο της Φρουράς έχουν δικαίωμα βέτο σε όλες τις αποφάσεις του κράτους. Το Ιράν (περσικά: ‫)ناريا‬, επίσημα Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν (‫ )ناريا یمالسا یروهمج‬είναι χώρα της Μέσης Ανατολής στη Νοτιοδυτική Ασία. Ενώ τοπικά η χώρα ήταν γνωστή ως Ιράν από την αρχαιότητα, ως το 1935 η επικρατούσα ονομασία παγκοσμίως ήταν Περσία. Μετά το 1935 χρησιμοποιούνταν διεθνώς και οι δύο ονομασίες, ο όρος Ιράν όμως καθιερώθηκε έκτοτε ως επίσημη ονομασία της χώρας. Είναι η 18η χώρα σε έκταση παγκοσμίως και ο πληθυσμός της αριθμεί 70 εκατομμύρια. Το Ιράν συνορεύει στα βόρεια με Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία και Τουρκμενιστάν, ανατολικά με Πακιστάν και Αφγανιστάν και δυτικά με Τουρκία και Ιράκ. Πρωτεύουσα είναι η Τεχεράνη, που αποτελεί το πολιτικό, πολιτιστικό, εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο της χώρας. Το Ιράν θεωρείται τοπική υπερδύναμη και καταλαμβάνει σημαντική θέση σε θέματα παγκόσμιας ενεργειακής πολιτικής και οικονομίας, ως αποτέλεσμα κυρίως των μεγάλων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που διαθέτει. Η χώρα είναι επίσης μέλος του ΟΠΕΚ και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Ιστορικά, είναι από τις περιοχές του κόσμου όπου αναπτύχθηκαν οι πρώτοι σημαντικοί πολιτισμοί, με τους πρώτους οργανωμένους οικισμούς το 7.000 π.Χ., ενώ από την πρώτη χιλιετία π.Χ. ως τον 7ο αιώνα μ.Χ. εγκαθιδρύθηκαν μεγάλες αυτοκρατορίες: Αχαιμενίδες, Πάρθοι, Σασσανίδες. Κατά την χρυσή εποχή του Ισλάμ (7ος-11ος αιώνας) στο Ιράν άκμασαν οι επιστήμες: φιλοσοφία, ιατρική, αστρονομία, μαθηματικά καθώς και οι τέχνες και η λογοτεχνία. Το 1906 δημιουργήθηκε το πρώτο κοινοβούλιο της χώρας, ενώ από την 1 Απριλίου 1979, έγινε ισλαμική δημοκρατία.

Ονομασίες Ιράν-Περσία Οι τοπικοί πληθυσμοί αντί για τους όρους Ιράν ή Περσία χρησιμοποιούσαν τον όρο Αρυανάμ από την αρχαία εποχή καθώς και Ιράν/Ερανσάχρ από την περίοδο των Σασσανιδών. Η λέξη "Αρυανάμ" είναι η αρχαία εκδοχή του Ιράν, και αρχαία γενική πληθυντικού που σημαίνει (γη) των Αρίων. Ο όρος Περσία είναι το όνομα που χρησιμοποιείτο από τις ευρωπαϊκές χώρες, από την εποχή της Περσικής Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών κατά τον 6ο αι. π.Χ. Η ονομασία αυτή επικράτησε στη Δύση μέσω των Ελλήνων, οι οποίοι γενίκευσαν την ονομασία της περιοχής Παρς (Παρσίς), Φαρς σήμερα, στο νότιο Ιράν, η οποία ήταν και το κέντρο της Περσικής Αυτοκρατορίας. Σημειωτέον ότι η Περσική γλώσσα λέγεται Φαρσί. Η Περσία ονομάστηκε επισήμως Ιράν από τις 21 Μαρτίου 1935, όταν ο σάχης Ρεζά Παχλεβί ζήτησε επίσημα από τη διεθνή κοινότητα να αποκαλεί τη χώρα του με την εθνική της ονομασία Ιράν.

Ιράν

133

Ιστορία Αρχαιότητα και μεσαίωνας Η περιοχή του σημερινού Ιράν κατά την πρώτη χιλιετία π.Χ. κατοικούνταν από Πέρσες και Μήδους. Οι πρώτοι επικράτησαν και με επικεφαλής την δυναστεία των Αχαιμενιδών δημιούργησαν μια αχανή αυτοκρατορία που έφτασε στα όρια της ακμής της τον 6ο και 5ο π.Χ. αιώνα, και εκτεινόταν από τη Μικρά Ασία ως τον ποταμό Ινδό. Την περίοδο 499-449 π.Χ. οι Πέρσες συγκρούστηκαν με τους αρχαίους Έλληνες στην ευρύτερη περιοχή της Μικράς Ασίας και του Αιγαίου Πελάγους. Το διάστημα 356-323 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος, επικεφαλής των συνασπισμένων Ελλήνων κατάφερε να επιβληθεί του Πέρση μεγάλου βασιλιά Δαρείου και να κατακτήσει τα εδάφη της αυτοκρατορίας του. Η κυριαρχία των διαδόχων του Μέγα Αλέξανδρου υπήρξε πρόσκαιρη και μέσα σε λιγότερο από αιώνα η περσική δυναστεία των Πάρθων επικράτησε σε ολόκληρη την περιοχή. Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. την δυναστεία των Πάρθων την διαδέχτηκε αυτή των Σασσανιδών. Οι μουσουλμάνοι Άραβες κατέλυσαν το περσικό βασίλειο τον 7ο αιώνα και από τότε σταδιακά ξεκίνησε ο εξισλαμισμός της περιοχής. Η περιοχή καταλήφθηκε δύο φορές πρόσκαιρα από τους Μογγόλους: τον 13ο αιώνα και τον 14ο αιώνα.[6]

Μεσαιωνική περίοδος (652-1501) Μετά την εξάπλωση του ισλαμισμού στην Περσία, οι περισσότερες πόλεις της αυτοκρατορίας των Σασανιδών, εκτός από τις επαρχίες της Κασπίας θάλασσας και την Τρανσοξιάνα, προσχώρησαν στο νέο καθεστώς. Αρκετές επαρχίες στο Ιράν αρχικά αντιστάθηκαν στους Άραβες κατακτητές, αν και καμία δεν κατάφερε τελικά να τους απωθήσει. Όταν όμως η επικράτηση των Αράβων ήταν οριστική, αρκετές πόλεις στασίασαν, σκοτώνοντας τους κυβερνήτες, για να επανέλθει η τάξη με την αποστολή ενισχύσεων. Η μετάβαση του Ιράν στον Ισλαμισμό ήταν γενικά μία σύνθετη διαδικασία και θεωρείται ότι έγινε σταδιακά, χωρίς ιδιαίτερη χρήση βίας. Βέβαια, καταγράφονται περιστασιακές καταστροφές μνημείων του ζωροαστρισμού και εκτελέσεις ιερέων. Μέχρι τον 9ο αιώνα, το Ισλάμ ήταν πλέον η επικρατούσα θρησκεία στην Περσία και οι αλλαγές που επέφερε στον πολιτισμό και τη ζωή των Ιρανών ήταν σημαντικές. Σε ορισμένες περιοχές, όπως στη Φαρς, ο ζωροαστρισμός παρέμενε ακόμα ισχυρός κατά τον 9ο αιώνα, ενώ μαζικές προσχωρήσεις στον ισλαμισμό καταγράφονται ακόμα και τον 10ο αιώνα. Κατά την περίοδο παρακμής του χαλιφάτου των Αβασιδών, παρατηρείται η ανάδυση ανεξάρτητων ή ημι-ανεξάρτητων δυναστειών σε διάφορα μέρη της Περσίας, όπως οι Ταχιρίδες, οι Σαφαρίδες, οι Σαμανίδες, οι Αφριγίδες, οι Γκουρίδες, οι Σαλαρίδες, οι Ιουστανίδες, οι Σαδαδίδες και οι Βουγίδες. Σε κοινωνικό επίπεδο, οι Άραβες κατήργησαν το ταξικό κοινωνικό σύστημα των Σασσανιδών, ενώ αργότερα, κυρίως κάτω από την εξουσία των Ουμαγιαδών, αναπτύχθηκε μία άλλη μορφή διακρίσεων και αποκλεισμού των μη-Αράβων. Αντιδρώντας σε αυτή την εξέλιξη, ο ιρανός στρατηγός Αμπού Μοσλέμ εξόρισε τους Ουμαγιάδες από τη Δαμασκό και υποστήριξε τους Αβασίδες χαλίφηδες για την κατάκτηση της Βαγδάτης. Οι τελευταίοι συχνά επέλεγαν Ιρανούς για βεζίρηδες τους, και οι ιρανοί κυβερνήτες είχαν έτσι έναν σχετικό βαθμό αυτονομίας. Έτσι, το 822, ο κυβερνήτης του Χορασάν, Ταχίρ, διακήρυξε την ανεξαρτησία του και ίδρυσε τη νέα περσική δυναστεία των Ταχιριδών. Μέχρι την εποχή των Σαμανιδών, οι προσπάθειες του Ιράν για ανάκτηση της ανεξαρτησίας του ήταν πλέον γόνιμες. Η πολιτιστική αναγέννηση της ύστερης των Αββασιδών περιόδου οδήγησε στην αναβίωση μίας εθνικής ιρανικής ταυτότητας. Το κίνημα αυτό έφτασε στην ακμή του κατά τον 9ο και τον 10ο αιώνα, με πιο γνωστό αποτέλεσμα τη συνέχιση της περσικής γλώσσας, επίσημης γλώσσας του Ιράν ακόμα και σήμερα. Ο Φερντουσί, ο μεγαλύτερος επικός ποιητής της χώρας, θεωρείται σήμερα ως η πιο σημαντική μορφή στην επιβίωση της περσικής γλώσσας. Μετά από μία περίοδο καταστολής, το ιρανικό στοιχείο επανέκαμψε ως ένα ιδιαίτερο, διαφορετικό και διακριτό στοιχείο μέσα στο Ισλάμ.

Ιράν

134 Το 1218 οι ανατολικές επαρχίες της Τρανσοξιάνα και του Χορασάν δέχθηκαν την εισβολή των Μογγόλων του Τζεγκίς Χαν. Αυτή την περίοδο σχεδόν ο μισός πληθυσμός της χώρας σκοτώθηκε. Μεταξύ του 1220 και του 1260 ο συνολικός πληθυσμός μειώθηκε από περίπου 2,5 εκατομμύρια σε 250.000 λόγω των διωγμών, λοιμών και γενοκτονίας. Σε μία επιστολή του στο βασιλιά Λουδοβίκο τον Θ', ο εγγονός του Τζεγκίς Χαν, Χολαγκού, αναφέρει ότι είναι ο αυτουργός 200.000 θανάτων στο Ιράν και το Χαλιφάτο, ενώ ακολούθησε αμέσως μετά ο Ταμερλάνος, ως επόμενος κατακτητής, με πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του τη Σαμαρκάνδη. Το 1387, ο Ταμερλάνος κατέστειλε μία εξέγερση στο Ισπαχάν σκοτώνοντας σχεδόν 70.000 άτομα. Οι διάδοχοι όμως τόσο του Ταμερλάνου, όσο και του Χολαγκού, σταδιακά υιοθέτησαν τα ήθη και έθιμα των κατακτημένων πληθυσμών, επιλέγοντας τελικά τον περσικό πολιτισμό ως δικό τους. Η επιδημία χολέρας του 14ου αιώνα ήταν άλλη μία πληγή για το Ιράν, καθώς σκότωσε σχεδόν το 30% του πληθυσμού του. Η Περσία ενώθηκε από τον Αμπού Σαϊντ σε ενιαία πολιτική οντότητα το 1452, όμως τα επόμενα χρόνια κατακτήθηκε για λίγα έτη από τους Οθωμανούς Τούρκους. Με τον σάχη Ισμαήλ Α' τερματίστηκε η οθωμανική εξουσία, και η περιοχή έγινε και πάλι ανεξάρτητη (1502-1736). Την εποχή εκείνη το σιιτικό δόγμα καθιερώθηκε ως επίσημο. Τον 18ο αιώνα οι Περσία γνώρισε τις επιβουλές Οθωμανικής και Ρωσικής Αυτοκρατορίας που προσπαθούσαν να προσαρτήσουν τμήματά της, χωρίς όμως επιτυχία, ενώ επί σάχη Ναδίρ Α' ισχυροποιήθηκε η θέση της χώρας. Τον 19ο αιώνα η Ρωσία και η Βρετανική Αυτοκρατορία προσπαθούσαν να θέσουν την Περσία υπό την σφαίρα επιρροής τους. Η ηγεμονική πολιτική αυτών των δυνάμεων έγινε πιο έντονη όταν το 1908 ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα πετρελαίου.[6]

Σύγχρονη ιστορία (1921 - σήμερα)

Ο εικοσιδυάχρονος Μοχάμεντ Ρέζα Παχλαβί ανακηρύσσεται "Σάχης" (Αυτοκράτορας) του Ιράν στις 17 Σεπτεμβρίου 1941.

Το 1925 ο Ρέζα Κάν με πραξικόπημα ανέτρεψε την παρακμάζουσα δυναστεία των Καζάρων και ονομάστηκε σάχης. Η διακυβέρνησή του προώθησε την εκβιομηχάνιση της χώρας, τα σιδηροδρομικά δίκτυα, τις κατασκευές, αλλά και την καθιέρωση ενός εθνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Ο Ρέζα προσπάθησε να διατηρήσει τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην επιρροή της Βρετανίας και τη Ρωσίας στη χώρα, αλλά με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι κληρονομικοί του δεσμοί με τη Γερμανία προκάλεσαν την επιφύλαξη των Βρετανών και των Ρώσων. Το 1941 οι δύο αυτές χώρες ως σύμμαχοι κατέλυσαν τη χώρα με στόχο να χρησιμοποιήσουν το σιδηροδρομικό δίκτυο μεταφορών κατά τον πόλεμο, προκαλώντας παράλληλα την παραίτηση του σάχη υπέρ του γιού του, Μοχάμεντ Ρέζα Παχλαβί.

Το 1951, ο Μοχάμεντ Μοσαντέκ εκλέχθηκε πρωθυπουργός. Μετά την εθνικοποίηση της πετρελαϊκής βιομηχανίας στη χώρα, η δημοτικότητά του αυξήθηκε έντονα. Η Βρετανία, με την πρωθυπουργία του Ουίνστον Τσόρτσιλ, ως αντίδραση επέβαλε εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο, βρίσκοντας σύμμαχο και τις ΗΠΑ, σε μία μυστική επιχείρηση ανατροπής του Μοσαντέκ. Με Ο Μοχάμεντ Ρέζα Παχλαβί, αυτοκράτορας του εντολή του πρόεδρου των ΗΠΑ, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, η Ιράν 1941-1979, και η σύζυγός του Φαράχ επιχείρηση Αίας ξεκίνησε, προκαλώντας τελικά τη σύλληψη του Ντιμπά αναχωρούν από επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ στις 16 Νοεμβρίου 1977. Μοσαντέκ τον Αύγουστο του 1953. Το πραξικόπημα αυτό αποτελεί την πρώτη φορά κατά την οποία οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν ανοιχτά στην κατάλυση μίας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Μετά την κατάλυση του πρωθυπουργού, η διακυβέρνηση του Παχλαβί έγινε ιδιαίτερα αυταρχική, και με τη βοήθεια των ΗΠΑ, ο σάχης κατάφερε να εκσυγχρονίσει τις υποδομές της χώρας, αλλά παράλληλα επιβλήθηκε

Ιράν

135 σε όλες τις μορφές πολιτικής αντιπαράθεσης με την πανίσχυρη εθνική μυστική υπηρεσία Σαβάκ. Ενεργός κριτής της επονομαζόμενης «λευκής επανάστασης» του σάχη έγινε ο Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί, ο οποίος αποκήρυξε δημόσια την εξουσία του σάχη. Ο Χομεϊνί συνελήφθη και φυλακίστηκε για 18 μήνες, και μετά την αποφυλάκισή του το 1964 άσκησε έντονη δημόσια κριτική στην κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο σάχης υποχρεώθηκε να τον εξορίσει αρχικά στην Τουρκία, στη συνέχεια στο Ιράκ, και τελικά στη Γαλλία, χωρίς όμως να αλλάξει τη δημόσια κριτική που ασκούσε. Η Ιρανική επανάσταση, ή αλλιώς γνωστή ως Ισλαμική επανάσταση, ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1978, με τις πρώτες μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στην εξουσία του σάχη. Μετά από συνεχόμενες απεργίες και διαμαρτυρίες που παρέλυαν την οικονομία της χώρας, ο σάχης εγκατέλειψε το Ιράν τον Ιανουάριο του 1979, και ο Αγιατολάχ Χομεϊνί επέστρεψε στην Τεχεράνη από την εξορία. Η δυναστεία των Παχλαβί κατέρρευσε δέκα ημέρες αργότερα, στις 11 Φεβρουαρίου, όταν ο στρατός του Ιράν παρέμεινε ουδέτερος στην πολιτική διαμάχη, μετά από συρράξεις ανταρτών και στρατιωτών πιστών στο σάχη. Την 1η Απριλίου του 1979, το Ιράν έγινε και επίσημα ισλαμική δημοκρατία με τη διεξαγωγή εθνικού δημοψηφίσματος. Το Δεκέμβριο του 1979, η χώρα ενέκρινε ένα θεοκρατικό σύνταγμα, με το οποίο ο Χομεϊνί έγινε ανώτατος αρχηγός της χώρας. Η ταχύτητα και η Η επιστροφή του Αγιατολάχ Χομεϊνί, την 1η Φεβρουαρίου 1979 στο Ιράν, επιτυχία της επανάστασης προκάλεσε εντύπωση σε όλο τον κόσμο, καθώς από την εξορία του στη Γαλλία. δεν συνοδεύτηκε από πολεμικές αποτυχίες, οικονομική κρίση ή αγροτική επανάσταση. Αν και τόσο οι εθνικιστές όσο και οι μαρξιστές συμμετείχαν με παραδοσιακούς ισλαμιστές στην εκθρόνιση του σάχη, αρκετές χιλιάδες σκοτώθηκαν ή εκτελέστηκαν από το ισλαμικό καθεστώς στη συνέχεια, καθώς η ισλαμική δημοκρατία εξελίχθηκε σε μία άτυπη μονοκρατορία του Χομεϊνί. Οι σχέσεις του Ιράν με τις ΗΠΑ διαβρώθηκαν ταχύτατα κατά την επανάσταση, καθώς στις 4 Νοεμβρίου του 1979 μία ομάδα Ιρανών φοιτητών κατέλαβαν την αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη. Με την κατηγορία ότι υπηρετούσαν στην ΣΙΑ (CIA) με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος στο Ιράν, το προσωπικό της πρεσβείας κρατήθηκαν όμηροι, ενώ ο Χομεϊνί, αν και δεν είχε εμπλακεί στην υλοποίηση της κατάληψης, υποστήριξε τους φοιτητές μετά την επιτυχία τους. Αν και οι περισσότεροι από τους ομήρους -κυρίως γυναίκες και αφροαμερικανοί- απελευθερώθηκαν τους πρώτους μήνες της κατάληψης, οι υπόλοιποι 52 όμηροι κρατήθηκαν για συνολικά 444 ημέρες. Η κυβέρνηση του Τζίμι Κάρτερ προσπάθησε χωρίς επιτυχία να διαπραγματευτεί την απελευθέρωση των Αμερικανών πολιτών, αλλά τελικά η ομηρία έληξε τον Ιανουαρίου του 1981 με τη διακήρυξη του Αλγερίου. Ο απόηχος της ιρανικής επανάστασης φαινομενικά προκάλεσε χάος και αποσυντονισμό στο κράτος του Ιράν, γεγονός που εκμεταλλεύτηκε ο ηγέτης του Ιράκ, Σαντάμ Χουσείν, παράλληλα με τη δυσαρέσκεια του δυτικού κόσμου. Ο κάποτε ισχυρός ιρανικός στρατός είχε διαλυθεί κατά την επανάσταση και ο Χουσείν επιθυμούσε την επέκταση των προσβάσεων του στον Περσικό κόλπο, διεκδικώντας ξανά περιοχές που είχε διεκδικήσει και κατά την εξουσία του σάχη. Το Κουζεστάν, με αραβικό πληθυσμό και πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου, ήταν ο πρώτος στόχος του, για να ακολουθήσουν και τα νησιά Αμπού Μούσα και Τουνμπ, στα ύδατα του Ιράν με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ο ιρακινός στρατός εισέβαλε στις 22 Σεπτεμβρίου του 1980 στο ιρανικό Κουζεστάν, ξεκινώντας έτσι τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ. Αν και οι ιρακινές δυνάμεις είχαν αρκετές πρώιμες επιτυχίες και ανάπτυξη, οι ιρανικές δυνάμεις κατάφεραν μέχρι το 1982 να τις απωθήσουν ξανά στα αρχικά σύνορα. Ο Χομεϊνί προσπάθησε να εξάγει την ισλαμική επανάσταση προς τα δυτικά και το Ιράκ, κυρίως απευθυνόμενος στην πλειοψηφία των Σιιτών μουσουλμάνων της χώρας. Ο πόλεμος συνεχίστηκε για ακόμη 6 χρόνια, μέχρι το 1988, όταν ο Χομεϊνί συμφώνησε σε μία

Ιράν

136 συμφωνία ανακωχής με τη διαμεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών. Οι συνολικές απώλειες του Ιράν εκτιμώνται μεταξύ 500.000 και 1 εκατομμυρίου ανθρώπων, με περισσότερους από 100.000 Ιρανούς να είναι θύματα χημικών όπλων του Ιράκ. Μετά τον πόλεμο, ο πρόεδρος Ακμπάρ Χασεμί Ραφσαντζανί και η κυβέρνησή του επικεντρώθηκαν σε μία ρεαλιστική πολιτική ανοικοδόμησης της χώρας και ενδυνάμωσης της οικονομίας, διατηρώντας την ιδεολογία της επανάστασης. Ο Ραφσαντζανί υπηρέτησε μέχρι το 1997 και τον διαδέχθηκε ο μετριοπαθής Μοχάμεντ Χαταμί. Στις δύο θητείες του, ο Χαταμί υποστήριξε την ελευθερία της έκφρασης, την κοινωνική ανοχή και την κοινωνία των πολιτών, καλλιέργησε 2009: μετεκλογικά βίαια επεισόδια διπλωματικές σχέσεις με άλλες χώρες της Ευρώπης και της Ασίας, και στην Τεχεράνη. εφάρμοσε μία οικονομική πολιτική που υποστήριζε την ελεύθερη αγορά και τις ξένες επενδύσεις. Όμως ο Καταμί θεωρείται ότι απέτυχε στο να κάνει τη χώρα πιο δημοκρατική. Στις προεδρικές εκλογές του 2005, το Ιράν έκανε μία ακόμα αλλαγή κατεύθυνσης, όταν ο συντηρητικός λαϊκός υποψήφιος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ εκλέχθηκε πρόεδρος νικώντας τον Ακμπάρ Χασεμί Ραφσαντζανί. Στις προεδρικές εκλογές του 2009 ο Αχμαντινετζάντ επανεξελέγη με 62% έναντι 34% του φιλελεύθερου αντιπάλου Μιρ Χοσεϊν Μουσαβί. Ο Μουσαβί αρνήθηκε να αναγνωρίσει το αποτέλεσμα και κατήγγειλε εκταταμένη νοθεία. Ακολούθησαν μεγάλες διαδηλώσεις οπαδών του Μοσαβί οι οποίες κατεστάληκαν βίαια ενώ πολλοί πρωτεργάτες καταδικάσθηκαν σε θάνατο αργότερα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ΗΠΑ το Ηνωμένο Βασίλειο, και άλλες χώρες εξέφρασαν την ανησυχία τους για τις κατηγορίες περί νοθείας και καταδίκασαν την καταστολή των διαδηλώσεων.

Πολιτική Εισαγωγή Το Ιράν αποτελεί συνταγματική ισλαμική δημοκρατία όπως ορίζει το σύνταγμα το 1979 που ονομάζεται Κανούν-ι Ασασί. Η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία ασκούνται από μια σειρά συνδεόμενων θεσμών ορισμένοι εκ των οποίους στελεχώνονται από αιρετούς και άλλα από άτομα διορισμένα με βάση τις θρησκευτικές τους επιλογές. Η βασική πολιτειακή ιδέα είναι το "βελαγιάτ-ι φακίχ" ήτοι "καθοδήγηση από ειδικό του ισλαμικού θρησκευτικού νόμου" που βρίσκει εφαρμογή στους μη λαϊκά εκλεγμένους θεσμούς του "Ανώτατου Ηγέτη" και του "Συμβουλίου Κηδεμόνων" [7] [8]. Αυτή η "καθοδηγητική" μορφή εξουσίας από ιερωμένους προστίθεται στο παγκοσμίως κοινό πολιτειακό τρίπτυχο νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας και μάλιστα τις ελέγχει αφ' υψηλού.

Ο Ανώτατος Ηγέτης (Ραχμπάρ)

Ο σημερινός "Ανώτατος Ηγέτης" Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ.

Σύμφωνα με το ιρανικό σύνταγμα, ο Ανώτατος Ηγέτης του Ιράν σκιαγραφεί και επιβλέπει την εφαρμογή των «γενικών πολιτικών κατευθύνσεων της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν». Αναπληρώνεται από το Συμβούλιο των Κηδεμόνων μία επιτροπή σημαινόντων ιερωμένων.

Ιράν

137 Ο Ανώτατος Ηγέτης είναι και αρχιστράτηγος του στρατού όπως και αρχηγός των υπηρεσιών ασφαλείας και μυστικών υπηρεσιών και είναι ο μόνος που δικαιούται να κηρύξει πόλεμο. Ηγείται προσωπικά του αυτόνομου στρατού των Φρουρών της ισλαμικής επανάστασης. Επίσης διορίζει και απομακρύνει τους επικεφαλής της δικαιοσύνης, των κρατικών ΜΜΕ. Τέλος διορίζει επίσης έξι από τα δώδεκα μέλη του Συμβουλίου των Κηδεμόνων. Ο Ανώτατος Ηγέτης του Ιράν όπως και τα μέλη του Συμβουλίου των Κηδεμόνων εκλέγονται από μία Συνέλευση Ειδικών, με βάση τα προσόντα και τη δημοτικότητα.

Ο Πρόεδρος (Ραίς-ε Τζομχούρ) Ο σημερινός πρόεδρος του Ιράν

Μετά τον Ανώτατο Ηγέτη, ο λαϊκά εκλεγόμενος Πρόεδρος του Ιράν είναι Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ. ο σημαντικότερος αξιωματούχος στη χώρα και αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας. Έχει την ευθύνη για την τήρηση του Συντάγματος και ηγείται της εκτελεστικής εξουσίας εκτός από υποθέσεις που σχετίζονται απευθείας με τον Ανώτατο Ηγέτη. Σύμφωνα με το Σύνταγμα όλοι οι υποψήφιοι για το αξίωμα του Προέδρου πρέπει να εγκρίνονται από το Συμβούλιο των Κηδεμόνων εκ των προτέρων πριν συμμετάσχουν στις εκλογές που διεξάγονται με καθολική ψηφοφορία και πλειοψηφικό σύστημα ανά τέσσερα χρόνια. Μετά την εκλογή του ο Πρόεδρος διορίζει και επιβλέπει το Υπουργικό Συμβούλιο, συντονίζει το κυβερνητικό έργο και επιλέγει πολιτικές που προτείνονται στο Κοινοβούλιο. Ο διορισμός καινούργιου Υπουργικού Συμβουλίου πρέπει να επικυρώνεται από το Κοινοβούλιο. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο Ιράν, κατά παγκόσμια εξαίρεση, ο στρατός δεν ελέγχεται από την εκτελεστική εξουσία.

Ισλαμική Συμβουλευτική Συνέλευση' (Ματζλίς-ι Σούρα-γιε Ισλαμί) Η Βουλή ονομάζεται Ισλαμική Συμβουλευτική Συνέλευση. Απαρτίζεται από ένα σώμα 290 βουλευτών που εκλέγονται ανά 4 χρόνια με καθολική μυστική ψηφοφορία. Οι υποψήφιοι πρέπει να εγκρίνονται προκαταβολικά από το Συμβούλιο των Κηδεμόνων. Επεξεργάζεται σχέδια νόμων, επικυρώνει διεθνείς συνθήκες και εγκρίνει τον εθνικό προϋπολογισμό. Όλα τα σχέδια νόμων στέλνονται στο Συμβούλιο των Κηδεμόνων για αναθεώρηση.

Η Συνέλευση των Εμπειρογνωμόνων Η Συνέλευση των Εμπειρογνωμόνων - η οποία συγκαλείται για μία εβδομάδα κάθε χρόνο- αποτελείται απο 86 «ενάρετους και πολυμαθείς» κληρικούς που εκλέγονται από τον λαό κάθε οκτώ χρόνια, από λίστα ονομάτων εγκεκριμένη από το Συμβούλιο των Κηδεμόνων (όπως συμβαίνει και στις προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές στο Ιράν). Η Συνέλευση των Εμπειρογνωμόνων με τη σειρά της εκλέγει έναν από τα μέλη της στο αξίωμα του Ανώτατου Ηγέτη της χώρας. Η Συνέλευση δεν έχει ποτέ φέρει αντίρρηση επίσημα σε οποιαδήποτε απόφαση του Ανώτατου Ηγέτη.

Ιράν

138

Το Συμβούλιο των Κηδεμόνων (Σουρα-γιε Νεγαμπάν-ι Κανούν) Το Συμβούλιο των Κηδεμόνων περιλαμβάνει δώδεκα νομομαθείς εκ των οποίων οι έξι διορίζονται από τον Ανώτατο Ηγέτη. Οι άλλοι έξι προτείνονται από τον επικεφαλή του δικαστικού σώματος, και διορίζονται από τη Βουλή. Το Συμβούλιο των Κηδεμόνων είναι εξουσιοδοτημένο να ερμηνεύει το Σύνταγμα και να αποφαίνεται για την συμβατότητα των νόμων με το Ισλαμικό Δίκαιο. Αν ένα νομοθέτημα κριθεί αντίθετο με τον ισλαμικό νόμο παραπέμπεται για αναθεώρηση στη βουλή. Τέλος το όργανο αυτό εξετάζει όσους επιθυμούν να είναι υποψήφιοι στις προεδρικές ή βουλευτικές εκλογές και αποφασίζει εάν μπορούν να συμμετάσχουν ή όχι.

Το Συμβούλιο Σκοπιμότητας Το λεγόμενο Συμβούλιο Σκοπιμότητας καθιερώθηκε το 1988 από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί και εξουσιοδοτείται να μεσολαβεί πιθανές διαφορές γνώμης ανάμεσα στη Βουλή και το Συμβούλιο των Κηδεμόνων. Σύμφωνα με το σύνταγμα το συμβούλιο αυτό λειτουργεί επίσης συμβουλευτικά στον Πρόεδρο της χώρας.

Δικαστική Εξουσία / Δικαιοσύνη Ο αρχηγός του δικαστικού σώματος διορίζεται από τον Ανώτατο Ηγέτη και με τη σειρά του διορίζει τον πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου και τον Γενικό Εισαγγελέα του κράτους. Τα δημόσια δικαστήρια εκδικάζουν τις αστικές και τις περισσότερες ποινικές υποθέσεις. Ειδικά Επαναστατικά Δικαστήρια ασχολούνται με ορισμένες ποινικές πράξεις όπως εγκλήματα κατά της εθνικής ασφάλειας, πράξεις κατά του πολιτεύματος, και λαθρεμπόριο ναρκωτικών και οι αποφάσεις τους είναι τελεσίδικες (χωρίς δικαίωμα έφεσης). Τελεσίδικες είναι επίσης οι αποφάσεις του ειδικού Δικαστηρίου Κληρικών που εκδικάζει υποθέσεις κληρικών κατηγορουμένων. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, το 2004 τουλάχιστον 108 άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν πολιτικοί κρατούμενοι [9] και ορισμένοι άλλοι ήταν ανήλικοι [10]. Αν και επισήμως απαγορευμένα τα βασανιστήρια είναι συχνά σε φυλακές και κρατητήρια. Η ομοφυλοφιλία επισύρει μαστίγωμα και το πρωκτικό σεξ ανδρών θανατική ποινή. Αντιθέτως η αλλαγή φύλου αναγνωρίζεται ως νόμιμη και κατά περιπτώσεις η σχετική ιατρική διαδικασία επιχορηγείται από το εθνικό σύστημα υγείας.

Γεωγραφία Το Ιράν συνορεύει με τις εξής χώρες και περιοχές: Αζερμπαϊτζάν (μήκος συνόρων: 500 χλμ.), Αρμενία (35 χλμ.) βορειοδυτικά, την Κασπία Θάλασσα βόρεια, Τουρκμενιστάν (1000 χλμ.) βορειοανατολικά, Πακιστάν (909 χλμ.) και Αφγανιστάν (936 χλμ.) ανατολικά, Τουρκία (500 χλμ.) και Ιράκ (1458 χλμ.) δυτικά, και με τον Περσικού Κόλπου και τον Κόλπος του Ομάν νότια. Η συνολική έκταση του Ιράν είναι 1.648.195 τετρ. χλμ.. Το ιρανικό τοπίο είναι κατεξοχήν

Το τοπίο του Ιράν κυριαρχείται από υψηλές και γυμνές οροσειρές που ορεινό με μικρές διάσπαρτες οάσεις. οριοθετούν διαφορετικά υψίπεδα και λεκάνες. Το πυκνο κατοικημένο δυτικό τμήμα είναι και το πλέον ορεινό, με οροσειρές όπως τα όρη Ζάγρος και Ελμπούρζ. Τα όρη Ελμπούρζ με υψόμετρο που ξεπερνά τα 5.000 μ. διαχωρίζουν το μη εύφορο Ιράν από τις βροχερές περιοχές της Κασπίας Θάλασσας. Εκεί βρίσκεται και η υψηλότερη κορυφή του Ιράν, το Νταμαβάντ στα 5.671 μ, περίπου 50 χλμ. βόρεια της Τεχεράνης. Το Νταμαβάντ είναι επίσης η υψηλότερη της Μέσης Ανατολής αλλά και το μεγαλύτερο ηφαίστειο της Ασίας. Στο ανατολικό μισό κυριαρχούν

Ιράν

139 απέραντα οροπέδια, σε υψόμετρο 2.000 μ. περίπου. Στα οροπέδια κυριαρχούν οι έρημοι, που διακόπτονται περιστασιακά από αλμυρές λίμνες.

Γεωγραφικός χάρτης του Ιράν.

Οι μόνες πραγματικά μεγάλες πεδιάδες βρίσκονται κατά μήκος της ακτογραμμής της Κασπίας Θάλασσας και στο βόρειο άκρο του Περσικού Κόλπου στο στόμιο του ποταμού Αρβάντ. Μικρότερες ασυνεχείς πεδιάδες βρίσκονται σκορπισμένες στις υπόλοιπες ακτές του Περσικού Κόλπου, στα Στενά του Ορμούζ, και στη Θάλασσα του Ομάν. Το ιρανικό κλίμα είναι κυρίως ξηρό, αν και υποτροπικό κατά μήκος της Κασπίας ακτογραμμής. Η ευρύτερη περιοχή του Ιράν θεωρείται μια από τις 15 πολιτείες που συνθέτουν το αποκαλούμενο λίκνο της Ανθρωπότητας.

Κλίμα

Τοπίο στην επαρχία Φαρς.

Το κλίμα του Ιράν είναι ηπειρωτικό, με κρύους χειμώνες και ξηρά καλοκαίρια. Τα μεγαλύτερο τμήμα της χώρας χαρακτηρίζεται από συνθήκες στέπας ή ερήμου. Τα οροπέδια της ενδοχώρας διαθέτουν έντονα χαρακτηριστικά ερήμου, με ελάχιστες βροχοπτώσεις. Στις οροσειρές στον βορρά και στα δυτικά οι χιονοπτώσεις είναι άφθονες το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Η έλλειψη βροχοπτώσεων και οι ανεπαρκείς υδάτινες οδοί καθιστούν απαγορευτική την καλλιέργεια χωρίς σύστημα άρδευσης, ενώ η βλάστηση γενικότερα είναι λιγοστή και τα δάση καλύπτουν μόλις το 11% της επιφάνειας του Ιράν.

Έρημος στην επαρχία Κερμάν.

Διοικητική διαίρεση και πόλεις Τα Ιράν διαιρείται διοικητικά σε 30 επαρχίες (περσ. οστάν-χα, ενικός: οστάν): 1. Τεχεράνη 2. Κομ 3. Μαρκαζί 4. Καζβίν 5. Τζιλάν 6. Αρνταμπίλ 7. Ζαντζάν 8. Ανατολιό Αζερμπαϊτσάν 9. Δυτικό Αζερμπαϊτσάν 10. Κουρδιστάν

1. Χαμαντάν 2. Κερμανσαχάν 3. Ιλάμ 4. Λουρεσάν 5. Χουζεστάν 6. Τζαχάρ Μαχάλ 7. Κολικούτε και Μπουγέρ Αχμάντ 8. Μπουσέχρ 9. Φαρς 10. Χορμοζγκάν

1. Σιστάν και Βελουχιστάν 2. Κερμάν 3. Γιαζντ 4. Ισφαχάν 5. Σεμνάν 6. Μαζανταράν 7. Γκολεστάν 8. Βόρεια Χορασάν 9. Ραζαβί Χορασάν 10. Νότιο Χορασάν

Ιράν

140 Πόλεις του Ιράν

Πόλη Τεχεράνη

Μασάντ

Ισφαχάν

Επαρχία

Πληθυσμός (2002)

Τεχεράνη

7.705.036

Μασάντ

Ραζαβί Χορασάν

2.427.316

Ισφαχάν

1.602.110

Ταυρίδα

Ανατολικό Αζερμπαϊτζάν 1.398.060

Καράτζ

Τεχεράνη

1.377.450

Σιράζ

Φαρς

1.227.311

Αχβάζ

Χουζεστάν

969.843

Κομ

951.918

Κερμανσάχ Κερμανσάχ

784.602

Ουρμία

583.255

Δυτικό Αζερμπαϊτζάν

Το 61% πλέον του πληθυσμού της χώρας διαμένει σε αστικές περιοχές. Η πρωτεύουσα, Τεχεράνη, 7.705.036 κατοίκων, βρίσκεται στους πρόποδες της νότιας πλευράς του όρους Ελμπρούζ. Αποτελεί το σημαντικότερο βιομηχανικό και εμπορικό, καθώς επίσης και το πολιτικό και πολιτισμικό κέντρο, ενώ συνιστά σημείο συνάντησης μεταξύ των διάφορων εθνοφυλετικών ομάδων του Ιράν. Το Μασάντ, με 2.410.800 κατοίκους, η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη, είναι από τις ιερές πόλεις των σιιτών και η πιο ιερή πόλη της χώρας. Συγκεντρώνει πλήθος προσκυνητών κάθε χρόνο. Το Ισφαχάν, 1.602.110 κατοίκων, η παλιά πρωτεύουσα της άλλοτε Περσίας, αποτελεί σήμερα την τρίτη μεγαλύτερη πόλη. Στην πόλη είναι έντονη η παρουσία της παραδοσιακής ισλαμικής αρχιτεκτονικής: τζαμιά, παλάτια, γέφυρες, ενώ η κεντρική πλατεία του Ιμάν έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας από την UNESCO. Η Ταυρίδα (Ταμπρίζ), με 1.398.060, αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο στη χώρα μετά την Τεχεράνη.

Οικονομία Η οικονομία βασίζεται ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από το ίδιο το κράτος, με το πετρέλαιο να είναι ο σημαντικότερος οικονομικός πόρος της χώρας. Το Ιράν είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου παγκοσμίως και η παραγωγή του αντιστοιχεί στο 11% της συνολικής παραγωγής των χωρών του ΟΠΕΚ. Οι εξαγωγές αργού πετρελαίου να συνιστούν το 85% της συνολικής αξίας των εξαγωγών. Ξεχωρίζουν επίσης η πετροχημική βιομηχανία, η βιομηχανία τροφίμων η σιδηρουργία χάλυβα και η αυτοκινητοβιομηχανία. Επιπρόσθετα, η χώρα διαθέτει σημαντικά αποθέματα φυσικού αερίου, όπως και ορυκτών ανθράκων, ψευδάργυρου, μόλυβδου, σιδήρου, χρωμίου και βαρίου. Το Ιράν κατέχει το 10% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και 15% του φυσικού αερίου. Είναι ο 4ος κατα σειρά εξαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο.

Ιράν

141

Η ιρανική παραγωγή αυτοκινήτων, όπως του εικονιζόμενου "Ιράν Χόδρο" ξεπέρασε το 1 εκ. το 2005. Είναι η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία στη Μέση Ανατολή, με παραρτήματα σε τέσσερις ηπείρους.

Από τις ίνες του νήματος έως τα χρώματα, όλα τα υλικά των ονομαστών περσικών χαλιών είναι φυσικά και χειροποίητα. Η πολύμηνη διαδικασία κατασκευής τους είναι το θέμα της ιρανο-ιαπωνικής ταινίας "The Wind [11] Carpet" .

Σημαντική είναι η υφαντουργία, και ιδιαίτερα η κατασκευή χαλιών, τα οποία είναι παγκοσμίως γνωστά για την ξεχωριστή ποιότητά τους, τα σχέδια και τα χρώματά τους.

Δημογραφία Μεγάλες συγκεντρώσεις πληθυσμού παρατηρούνται, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, στις μεγάλες πόλεις εις βάρος της υπαίθρου. Από την άλλη πλευρά, περίπου δύο εκατομμύρια σήμερα Ιρανοί ζουν ως νομάδες στα οροπέδια της χώρας, με βασική απασχόληση την κτηνοτροφία. Η πλειονότητα του ιρανικού πληθυσμού ομιλούν μία από τις ιρανικές γλώσσες, παρότι η περσική είναι η επίσημη. Οι σημαντικότερες εθνοφυλετικές ομάδες είναι οι Πέρσες (51%), οι Αζέροι (24%), οι Γκιλάκι και Μαζανταρανί (8%), οι Κούρδοι (7%), οι Άραβες (3%), οι Βαλούχι (2%), οι Λουρς (2%), οι Τουρκομάνοι (2%), οι Κασκάι, οι Αρμένιοι, οι Εβραίοι της Περσίας, οι Ασσύριοι και άλλοι. Εδώ και πέντε αιώνες περίπου η σιιτική πτέρυγα του Ισλάμ, την οποία ασπάζονται το 95% του πληθυσμού, είναι και η θρησκεία του κράτους. Ένα 4% είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι. Από τα μη μουσουλμανικά θρησκεύματα, που αντιπροσωπεύουν το υπόλοιπο 1% αξίζει να αναφερθούν οι Μπαχάι και οι Ζωροάστρες, όπως και οι Ιουδαίοι, Χριστιανοί και Μανδεανοί (Mandeans). Οι τέσσερεις τελευταίες αναγνωρίζονται επίσημα ως μειονότητες και κατέχουν έδρες στο Κοινοβούλιο. Επίσημη γλώσσα είναι η Περσική, που ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσία. Επίσης, ομιλούνται σε μικρότερο βαθμό διάφορες διάλεκτοι της τούρκικης γλώσσας (26%), καθώς και τα κουρδικά και τα λούρι.

Ιράν

142 Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν, λόγω της βελτίωσης των υγειονομικών συνθηκών μετά το τέλος του πολέμου με το Ιράν, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, ανήλθε στα 71,14 χρόνια (69,65 χρόνια οι άνδρες και 72,72 οι γυναίκες).[3] Το ποσοστό γεννητικότητας σήμερα αντιστοιχεί σε 1,71 παιδιά ανά γυναίκα, πολύ πιο χαμηλό από αυτό του 1970 που ήταν 6,7.

Διακυβέρνηση Το Ιράν είναι ισλαμική δημοκρατία. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] . Οι προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 12 Ιουνίου του 2009. Με καταμετρημένα τα δύο τρίτα των ψηφοδελτίων, το πρακτορείο Ειδήσεων της Ισλαμικής Δημοκρατίας, ανακοίνωσε ότι ο πρόεδρος Αχμεντινετζάντ ήταν ο νικητής των εκλογών, με 66% των ψήφων.[12] Ο αντίπαλός του, Μιρ-Χοσεΐν Μουζαβί πήρε το 33% των ψήφων.[13] [14] Εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας, η ΕΕ εξέφρασε τις ανησυχίες της για τις καταγγελίες περί νοθείας στις εκλογές.[15] . Η αντιπολίτευση κατήγγειλε νοθεία και οι υποστηρικτές της προχώρησαν σε (αρχικά ειρηνικές) διαδηλώσεις στην Τεχεράνη και σε άλλες μεγάλες πόλεις, μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων, στις 13 Ιουνίου. Παράλληλα, υποστηρικτές του νικητή των εκλογών έκαναν τις δικές τους πορείες στην Τεχεράνη, πανηγυρίζοντας τη νίκη του Αχμεντινετζάντ.[16] Μετά την ήττα του και σύμφωνα με ανεπίσημες πηγές, ο Μουζαβί συνελήφθη καθ' οδόν για την οικία του ανώτατου ηγέτη του Ιράν,Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ.[17] Ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος Μάικλ Τότεν αμφισβήτησε την πραγματικότητα της ιστορίας.[18] Άλλες ανώνυμες πηγές ανέφεραν ότι η αστυνομία εισέβαλε στο αρχηγείο του Ισλαμικού Μετώπου Συμμετοχής του Ιράν και συνέλαβε αρκετά άτομα.[19] [20] Κόμμα

Υποψήφιος

Ψήφοι

Συνασπισμός Κτιστών του Ισλαμικού Ιράν (Abadgaran) Μαχμούτ Αχμεντινετζάντ 24.527.516 Ανεξάρτητος μεταρρυθμιστής

Μιρ-Χοσεΐν Μουσαβί 13.216.411

Ποσοστό 62,63% 33,75%

ανεξάρτητος συντηρητικός

Μοχσέν Ρεζάι

678.240

1,73%

Etemad-e-Melli

Μαχντί Καρουμπί

333.635

0,85%

Έγκυρα ψηφοδέλτια

38.755.802

98,95%

Άκυρα ή λευκά

409.389

1,05%

Σύνολα 39.165.191

100,00%

Συμμετοχή

85% [21]

Πηγή: BBC Persian

Στις 14 Μαρτίου του 2008 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές[22] . Η συμμετοχή σε αυτές τις εκλογές ήταν της τάξης του 60%, αυξημένη σε σχέση με το 51% στις αντίστοιχες εκλογές του 2004.[23] Με λιγότερα από τα δύο τρίτα των 290 εδρών, που αποφασίστηκαν στις 15 Μαρτίου, οι Συντηρητικοί εξασφάλισαν 125 έδρες, οι Μεταρρυθμιστές 35 και οι ανεξάρτητοι 10, όπως μετέδωσε το ειδησεογραφικό δίκτυο Fars.[24] Χαρακτηριστικό ήταν ότι σχεδόν το 90% των εκσυγχρονιστών υποψηφίων είχε τεθεί εκτός προσόντων για τις εκλογές.

Ιράν

143

Προσανατολισμός των υποψηφίων

Έδρες (1ος γύρος) Έδρες (2ος γύρος) Έδρες (Σύνολο)

Ενωτικό Μέτωπο Πρινσιπαλιστών

117

Ευρύς Συνασπισμός Πρινσιπαλιστών

Μεταρρυθμιστές

Ανεξάρτητοι

Αρμένιοι που αναγνωρίζονται ως μειονότητα

Χαλδαίοι και Ασσύριοι που αναγνωρίζονται ως μειονότητα

Εβραίοι που αναγνωρίζονται ως μειονότητα

Ζωροάστρες (μειονότητα)

Σύνολο (συμμετοχή: 60%)

208

82 Πηγή: NZZ

290 [25]

[26]

Επιστήμες Κατά την χρυσή εποχή του Ισλαμ (8ος-11ος αιώνας) στην περιοχή αναπτύχθηκε ολόκληρο το τότε φάσμα των επιστημών και ιδιαίτερα τα μαθηματικά, η αστρονομία και η φιλοσοφία. Πέρσες επιστήμονες τελειοποίησαν, από τον 10ο αιώνα και ύστερα, την χρήση του αστρολάβου, όργανο που χρησιμοποιούνταν για τον καθορισμό της θέσης και της κίνησης των άστρων, που βρήκε ιδιαίτερη εφαρμογή στην ναυσιπλοΐα, μέχρι την εποχή της Αναγέννησης. Στην σύγχρονη εποχή, (2 Φεβρουαρίου 2009) ο πρόεδρος Αχματινετζάντ ανακοίνωσε ότι η Τεχεράνη εκτόξευσε τον δικό της δορυφόρο, με το όνομα "Omid" και τον έθεσε σε τροχιά με έναν πύραυλο κατασκευασμένο στο Ιράν.[27]

Μεταφορές Το Ιράν διαθέτει συνολικό μήκος σιδηροδρομικών γραμμών 8.367 χλμ και 172.927 χλμ οδικού δικτύου, από τα οποία το 72% είναι ασφαλτοστρωμένα. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Το 2009 το Ιράν εκτόξευσε τον 2ο δορυφόρο "Ομίντ" επί πυραύλου τύπου "Σαφίρ" ιρανικής κατασκευής.

Ιράν

144

Επίσημοι κυβερνητικοί σύνδεσμοι • • • • • • • • • • • •

Επίσημος δικτυακός τόπος του Υπέρτατου Ηγέτη [28], (Qom office) [29] Προεδρία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν [30] - Επίσημος δικτυακός τόπος. Το συμβούλιο των φυλάκων [31], Επίσημος δικτυακός τόπος. Ιρανικό κοινοβούλιο [32], Επίσης, (2) [33]. Γραμματεία του Ύπατου Συμβουλίου Πολτιστικής Επανάστασης [34] Επίσημος Εκπρόσωπος της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν [35] Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν [36] Ακαδημία Τεχνών της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν [37] Οργανισμός Πολιτισμικής Κληρονομιάς της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν [38] Εταιρεία Ερυθράς Ημισελήνου της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν [39] Ακαδημία Επιστημών της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν [40] Islamic Republic of Iran Broadcasting [41], επίσημος δικτυακός τόπος.

Λοιποί σύνδεσμοι • Wikitravel: Ιράν (ταξιδιωτικός οδηγός) • BBC News - "Ιράν, Ποιος κατέχει τη δύναμη;" [42] • • • • • •

Ιρανικό κέντρο πολιτισμού [43] στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, Καλιφόρνια CIA World Factbook - Ιράν [44] Βιβλιοθήκη του Κονγκρέσου - Μελέτη Χώρας: Ιράν [45] πληροφορίες έως τον Μάιο του 1988 Ιρανικά Πετρέλαια και Φυσικό Αέριο [46] Ελευθερία Έκφρασης στο Ιράν [47] - IFEX Iran, Ο Περσικός Κόλπος [48] - Το Ιράν στον περσικό Κόλπο

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CF%81%CE%AC%CE%BD& params=32. 4961_N_54. 295_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CF%81%CE%AC%CE%BD& params=35_41_N_55_25_E_type:city [3] Ιράν (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ir. html) CIA World Factbook [4] Ιράν - Πληθυσμός (http:/ / negahi. com/ wordpress/ ?p=108) [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=429& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Παγκόσμια Ιστορία. Εκδοτική Αθηνών. Αθήνα 1990, τόμος 1. [7] http:/ / countrystudies. us/ iran/ 81. htm [8] http:/ / web. archive. org/ web/ 20060619115939/ http:/ / www. kadivar. com/ Htm/ English/ Papers/ Velayat-e+ Faghih. htm [9] http:/ / web. amnesty. org/ report2004/ irn-summary-eng [10] http:/ / web. amnesty. org/ library/ Index/ ENGMDE130382005 [11] http:/ / www. imdb. com/ title/ tt0371772/ [12] "Ahmadinejad 'set for Iran victory'" (http:/ / english. aljazeera. net/ news/ middleeast/ 2009/ 06/ 2009612195749149733. html). Al

Jazeera English. 13 Ιουνίου 2009. . Ανακτήθηκε την 13 Ιουνίου 2009. ""Doctor Ahmadinejad, by getting a majority of the votes, has become the definite winner of the 10th presidential election," the news agency said." [13] "Both Sides Claim Victory in Presidential Election in Iran" (http:/ / www. nytimes. com/ 2009/ 06/ 13/ world/ middleeast/ 13iran. html). The New York Times. 13 Ιουνίου 2009. . Ανακτήθηκε την 13 Ιουνίου 2009. ""The election commission said early Saturday morning that, with 77 percent of the votes counted, Mr. Ahmadinejad had won 65 percent and Mr. Moussavi had 32 percent, Reuters reported."" [14] Ahmadinejad wins Iran presidential election (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ middle_east/ 8098305. stm). BBC News (13-06-2009) (ανακτήθηκε 13-06-2009 ) [15] EU concerned over Iran vote (http:/ / www. jpost. com/ servlet/ Satellite?cid=1244371090095& pagename=JPost/ JPArticle/ ShowFull), Associated Press (αναδημοσίευση στην Jerusalem Post 14-06-2009)

Ιράν

145 [16] "Crowds join Ahmadinejad victory rally" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ middle_east/ 8099501. stm). BBC News. 14 Ιουνίου 2009. .

Ανακτήθηκε την 14 Ιουνίου 2009. [17] Yossi Melman, Report: Defeated Ahmadinejad rival arrested in Iran (http:/ / haaretz. com/ hasen/ spages/ 1092304. html), Haaretz

14-06-2009 [18] Michael Totten (13 Ιουνίου 2009). Iran on Fire (Continuously updated) (http:/ / www. michaeltotten. com/ archives/ 2009/ 06/ iran-on-fire. php) (ανακτήθηκε 13 Ιουνίου 2009 ) [19] "Election Battles Turn Into Street Fights in Iran" (http:/ / abcnews. go. com/ International/ wireStory?id=7830630). ABC News. 13

Ιουνίου 2009. . Ανακτήθηκε την 13 Ιουνίου 2009. [20] "Iran reformists held after street clashes" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ middle_east/ 8099218. stm). BBC News. 14-06-2009. . [21] ‭BBC ‫ف‬ ‫ ‬یسرا ‮‬- ‫ ‬ناريا‮‬- ‫( ‬تاباختنا جیاتن مالعا همادا‮‬http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2009/06/090612_op_ir88_latest_result.shtml).

BBC News (13-06-2009) (ανακτήθηκε 13-06-2009 ) [22] Iran: Politicians Concerned About New Election Date (http:/ / www. rferl. org/ featuresarticle/ 2007/ 06/ 8377e90e-fb29-41ac-8cce-d68dd8e338fb. html) Radio Free Europe, 8 Ιουνίου 2007 [23] Fathi, Nazila (15 Μαρτίου 2008). "Reformers Gain in Iran Vote Despite Being Barred" (http:/ / www. nytimes. com/ 2008/ 03/ 16/ world/ middleeast/ 16iran. html). . Ανακτήθηκε την 15-03-2008. [24] Turnout Uneven in Iran Elections (http:/ / www. nytimes. com/ 2008/ 03/ 15/ world/ middleeast/ 15iran. html?_r=1& hp& oref=slogin) [25] http:/ / www. nzz. ch/ nachrichten/ international/ zweite_runde_der_parlamentswahl_im_iran__1. 719151. html [26] http:/ / ap. google. com/ article/ ALeqM5hr64hb-7K0IuxPwi1xyu5oSWzYPgD909MV1O0 [27] Iranian satellite launch prompts fresh concern - Middle East, World - The Independent (http:/ / www. independent. co. uk/ news/ world/ middle-east/ iranian-satellite-launch-prompts-fresh-concern-1545013. html) [28] http:/ / www. leader. ir [29] http:/ / www. wilayah. org/ [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48]

http:/ / www. president. ir http:/ / www. irisn. com/ http:/ / mellat. majlis. ir/ http:/ / www. majlis. ir/ http:/ / www. iranculture. org http:/ / www. spk-gov. ir/ http:/ / www. aeoi. org. ir/ http:/ / www. honar. ac. ir/ http:/ / www. iranmiras. ir/ http:/ / www. rcs. ir/ en http:/ / www. ias. ac. ir/ http:/ / www. irib. com http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ shared/ spl/ hi/ middle_east/ 03/ iran_power/ html/ default. stm http:/ / tehran. stanford. edu/ http:/ / www. cia. gov/ cia/ publications/ factbook/ geos/ ir. html http:/ / lcweb2. loc. gov/ frd/ cs/ irtoc. html http:/ / www. iranoilgas. com/ http:/ / www. ifex. org/ en/ content/ view/ full/ 221/ http:/ / www. thepersiangulf. org Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το άρθρο Iran (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Iran) της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ). ( ιστορικό/συντάκτες (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Iran)).

gag:İran

146

Ισραήλ Ισραήλ Συντεταγμένες: 31°36′29″N 34°49′05″E31.6081, 34.8181 [1]

Σημαία του Ισραήλ Έμβλημα του Ισραήλ Εθνικό σύνθημα: Κανένα Εθνικός ύμνος: 'Χατικβά"Η Ελπίδα"

Θέση του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή Πρωτεύουσα • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Ιερουσαλήμ[2] 747.600 το 2007[3] 31°47′N 35°13′E31.783, 35.217 [4]

Μεγαλύτερη πόλη

Ιερουσαλήμ

Επίσημες γλώσσες

Εβραϊκά, Αραβικά

Πολίτευμα

Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Πρόεδρος Σιμόν Πέρες Πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου

Ανεξαρτησία (από τη Βρετανική Εντολή της Παλαιστίνης) Ίδρυση Ισχύον Σύνταγμα

14 Μαΐου 1948 Κανένα επίσημο

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

22.072 km2 (151η) 2 1.017 χμ. 273 χμ.

Ισραήλ

147

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1995 • Πυκνότητα

7.233.701 - συμπεριλαμβανομένων και 187.000 περίπου Ισραηλινών εποίκων στη Δυτική Όχθη, περίπου 20.000 στα υψώματα του Γκολάν και λιγότερων από 177.000 στην ανατολική Ιερουσαλήμ (εκτ. 2009)[5] (96η) 5.548.523 327,7 κατ./km² (36η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

205,544 δισ. $[6] (50η) 28.271 $[6] (32η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

215,727 δισ. $[6] (39η) 29.672 $[6] (28η)

ΔΑΑ (2007)

0,935 (27η) – πολύ υψηλός

Νόμισμα

Νέο ισραηλινό σεκέλ (ILS)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

IST (UTC +2) (UTC +3)

Internet TLD

.il

Κωδικός κλήσης

+972

Το Κράτος του Ισραήλ (Εβραϊκά: ‫ לארשי תנידמ‬Μεντινάτ Γισραέλ, Αραβικά: ‫ ليئارسا ةلود‬Ντάουλατ Ισραΐλ) είναι ένα μικρό, ανεπτυγμένο, κράτος της Μέσης Ανατολής, με έκταση 20.770 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 7.587.000 κατοίκους περίπου. Ιδρύθηκε μόλις το 1948 με σκοπό να μετατραπεί σε εθνική εστία όσων απανταχού Εβραίων επιθυμούν να πολιτογραφηθούν πολίτες του απ΄όπου και αν προέρχονται. Παρ'όλα αυτά το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ διεκδικεί ιστορική συνέχεια με τα αρχαία βιβλικά κράτη του Ισραήλ και της Ιουδαίας, το έπος των οποίων έχει κεντρική θέση στην ιουδαϊκή θρησκεία και μνήμη. Η πλειονότητα των κατοίκων του κράτους είναι Εβραίοι ενώ η μεγαλύτερη μειονότητα είναι Άραβες (20%).

Ισραήλ

148

Σύγχρονη Ιστορία Εβραίοι ζούν εδώ και χιλιάδες χρόνια στην περιοχή του σύγχρονου Ισραήλ και στην αρχαιότητα ήταν πλειονότητα μέχρις ότου εκδιώχθηκαν από τους Ρωμαίους και κατοίκησαν σε διάφορα μέρη του κόσμου. Οι Ρωμαίοι μετονόμασαν την χώρα από Ιουδαία σε Παλαιστίνη κατά την "Παλαιστίνη Συρία" του Ηροδότου. Η περιοχή κατακτήθηκε μεταγενέστερα από Βυζαντινούς (330-640 μ.χ.), κατόπιν Άραβες (7ο αιώνα μ.χ.), Σελτζούκους Τούρκους (1071 μ.χ.), Σταυροφόρους Ευρωπαίους (1099 1187μ.χ.), Μαμελούκους Αιγύπτιους (περί το 1250 - 1516 μ.χ.), Οθωμανούς (1516-1831), Αιγύπτιους (1831-1841) και πάλι Οθωμανούς/Τούρκους (1841 - 1917) ενώ διετέλεσε βρετανικό προτεκτοράτο μεταξύ 1920 - 1948. Δηλαδή η περιοχή της Παλαιστίνης παρέμεινε ως επί το πλείστον μουσουλμανική κατά πλειονότητα των κατοίκων της από το 1270 μ.Χ. έως και τον 20ο αιώνα.

1925. Τελετή θεμελίωσης του Εβραικού Πανεπιστημίου Ιερουσαλήμ.

Φωτογραφία της δεκαετίας 1930. Το νεόκτιστο εβραϊκό νοσοκομείο Χαντάσα.

Το πλοίο 'Κράτος του Ισραήλ' ιδιοκτησίας της οργάνωσης 'Χαγκανά' αποβιβάζει Εβραίους μετανάστες στο λιμάνι της Χάιφα το 1947.

Ισραήλ

149

Ο Δαβίδ Μπεν Γκουριόν ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του Ισραήλ στις 14 Μαίου 1948, κάτω από την εικόνα του Θεόδωρου Χερτσλ οραματιστή του σύγχρονου εβραϊκού κράτους.

Ο πρώτος μαζικός επαναπατρισμός Εβραίων συνέβη κατά τον 14ο αιώνα κυρίως από την Ισπανία προς την Ιερουσαλήμ. Από τον 19ο αιώνα το σιωνιστικό κίνημα (που είχε ιδρυθεί το 1897 με σκοπό την ίδρυση του Ισραήλ), απαίτησε την δημιουργία ενός ανεξάρτητου εβραϊκού κράτους, ενώ ανέλαβε την παράνομη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων στην Παλαιστίνη, την οποία προσπάθησαν αρχικά να σταματήσουν οι Βρετανοί οι οποίοι είχαν μετατρέψει την περιοχή σε προτεκτοράτο. Το 1917 όμως η Βρετανία άλλαξε στάση και ο υπουργός εξωτερικών Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ δήλωσε πως υποστηρίζει την μελλοντική ίδρυση Εβραικού κράτους στην Παλαιστίνη "στο βαθμό που δεν επηρεάζονται οι Άραβες κάτοικοι". Η Εβραϊκή παράνομη μετανάστευση συνεχίστηκε και αυξήθηκε σημαντικά στα επόμενα χρόνια και πολλές καθαρά εβραϊκές νέες πόλεις και ιδρύματα χτίστηκαν.

Γκόλντα Μέιρ ισραηλινή πρωθυπουργός 1969-1974. Φωτογραφία με τους Ρίτσαρντ και Πατ Νίξον το 1973.

Την περίοδο 1936 -1939 οι Άραβες ξεσηκώθηκαν ένοπλα εναντίον των Βρετανών και σε μικρότερο βαθμό πραγματοποίησαν επιθέσεις σε εβραϊκούς οικισμούς. Με την έναρξη του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου και καθ'όλη τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος οι Βρετανοί απαγόρευσαν την είσοδο Εβραίων στην χώρα. Μετά τη λήξη του Β' Ο Μεναχέμ Μπέγκιν (ισραηλινός πρωθυπουργός 1977-1983) με τον αιγύπτιο πρόεδρο Ανουάρ αλ-Σαντάτ Παγκοσμίου Πολέμου μια εβραϊκή μυστική στρατιωτική στην πανηγυρική κοινή συνεδρίαση του αμερικανικού οργάνωση, η Χαγκανά ('Αμυνα), που σχηματίστηκε στα κονγκρέσου όπου ανακοινώθηκε η συμφωνία του Καμπ χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα, άρχισε να μάχεται τους Ντέϊβιντ στις 18 Σεπτεμβρίου 1978. Βρετανούς και τους Άραβες, επιχειρήσεις που η ισραηλινή ιστορία καταγράφει ως την αρχή του ισραηλινού "πόλεμου της ανεξαρτησίας". Το 1947, ο ΟΗΕ ανέλαβε τον έλεγχο της Παλαιστίνης, και στις 29 Νοεμβρίου η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την απόφαση Αρ. 181 για την διαίρεση της Παλαιστίνης σε ένα ισραηλινό και ένα αραβικό κράτος, και την μετατροπή της Ιερουσαλήμ σε διεθνή πόλη εκτός συνόρων. Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση η παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, καθώς και η δυτική όχθη του Ιορδάνη, τέθηκε υπό τον έλεγχο της Ιορδανίας, ενώ η νέα πόλη ελέγχθηκε από

Ισραήλ τους Ισραηλινούς. Οι Άραβες άρχισαν βίαιες διαμαρτυρίες κατά των Εβραίων, την στιγμή που στην περιοχή κατοικούσαν 590.000 Εβραίοι και 1.320.000 Άραβες. Στις 14 Μαΐου 1948, μία ημέρα πριν λήξει η βρετανική Εντολή στην περιοχή, το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Ισραήλ και όρκισε πρόεδρο τον Χάιμ Βάιζμαν και πρωθυπουργό τον σιωνιστή ηγέτη, Δαβίδ Μπεν Γκουριόν. Παράλληλα, η Χαγκανά παρουσιάζεται πλέον ως ο τακτικός στρατός του κράτους του νεοσύστατου Ισραήλ που έκτοτε ονομάζεται 'Αμυντική Ισραηλινή Δύναμη' (Israel Defense Force/IDF, Εβραικά: Τσβά Χαγκανά Λε-Γισραέλ) γνωστότερος στους Ισραηλινούς, από τα αρχικά, του ως 'Τσαχάλ'. Την επόμενη ημέρα ξέσπασε ο Αραβοϊσραηλινός πόλεμος του 1948, όταν πέντε αραβικές χώρες (Αίγυπτος, Ιορδανία, Συρία, Λίβανος και Ιράκ) εισέβαλαν στρατιωτικά, με την αρωγή και άλλων στρατευμάτων από την Υεμένη και την Σαουδική Αραβία. Η Αίγυπτος και η Ιορδανία προσάρτησαν τότε το Σινά και την Γάζα η πρώτη και την Δυτική Όχθη η δεύτερη. Μετά από ένα χρόνο εχθροπραξιών υπεγράφη ανακωχή. Έκτοτε ακολούθησαν πολλές ακόμα συγκρούσεις που συνεχίζονται μέχρι και τις μέρες μας. Κύριες στιγμές της Αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης ήταν ο πόλεμος των Έξι Ημερών του 1967, όταν το Ισραήλ όχι μόνο απώθησε τις από κοινού επιτιθέμενες δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας αλλά προέλασε στο έδαφος τους καταλαμβάνοντας την χερσόνησο του Σινά, την Λωρίδα της Γάζας, την Δυτική Όχθη και τα Υψώματα του Γκολάν, και ο πόλεμος του Γιομ Κιππούρ του 1973 όταν και πάλι οι Αγυπτιο-Συριακές δυνάμεις επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά την ημέρα της ιερότερης θρησκευτικής γιορτής των Εβραίων, αυτή τη φορά με επιτυχία (το Ισραήλ σώθηκε με αμερικανική παρέμβαση). Ταυτόγχρονα, από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 έως τις μέρες μας, ένας μυστικός τρομοκρατικός πόλεμος με εκατέρωθεν δολοφονίες τόσο στο Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη όσο και σε τρίτες χώρες εξελίσσεται ανάμεσα σε διάφορες αραβικές οργανώσεις και την ισραηλινή μυστική υπηρεσία "Μοσάντ". Για παράδειγμα η δολοφονία ένδεκα Ισραηλινών αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972 και, πρόσφατα, η δολοφονία παλαιστινίου προμηθευτού όπλων της Χαμάς στο Ντουμπάι. Από τις 19 Νοεμβρίου του 1977, ο πρωθυπουργός της Αιγύπτου Ανουάρ αλ-Σαντάτ, ξεκινά ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μαζί με το Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ, με αποτέλεσμα στις 26 Μαρτίου του 1979, να υπογραφεί στο Καμπ Ντέιβιντ συμφωνία σύμφωνα με την οποία η Αίγυπτος αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ ενώ το Ισραήλ αποσύρθηκε από το Σινά. Η Ισραηλινή πλευρά υποσχέθηκε επιπλέον να αρχίσει συνομιλίες με τους Παλαιστίνιους. Αντί του τελευταίου όμως ο τότε ισραηλινός πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπέγκιν άρχισε να επιχορηγεί τους, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο παράνομους, Εβραϊκούς εποκισμούς στην Δυτική Όχθη προκαλώντας την οργή των Παλαιστινίων, πολιτική που συνεχίζεται έως τις μέρες μας. Εν συνεχεία ακολούθησε ο πόλεμος του Λιβάνου το 1982 αμέσως μετά την επιχείρηση δολοφονίας του ισραηλινού πρεσβευτή στο Λονδίνο (η οποία τελικά οδήγησε στην οριστική παράλυση του) από μέλη μίας παλαιστινιακή οργάνωση με έδρα τον Λίβανο, αντιτιθέμενη στην PLO. Ο ισραηλινός στρατός εισέβαλε στη συνέχεια στον (τότε χαώδη λόγω του συνεχιζόμενου εμφυλίου) Λίβανο με την συνδρομή Λιβανέζων Χριστιανών. Μετά από μάχες με ένοπλους Λιβανέζους και Παλαιστίνιους, οι ισραηλινοί κατέλαβαν μεγάλο μέρος της χώρας και τελικά περικύκλωσαν και στο τέλος εκδίωξαν τους Παλαιστίνιους μαχητές από την Δυτική Βυρητό. Με την ανοχή του Ισραηλινού στρατού Χριστιανοι Λιβανέζοι ένοπλοι έπραξαν την φοβερή σφαγή Παλαιστινιων μουσουλμάνων στα στρατόπεδο προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα. Στη συνέχεια ο ισραηλινός στρατός αυτοπεριορίστηκε στην κατοχή του Νοτίου Λίβανου μέχρι το 2000 οπότε και αποχώρησαν και οι τελευταίες δυνάμεις. Η Ιντιφάντα, η συνεχιζόμενη ένοπλη εξέγερση Παλαιστινίων στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη της Δυτικής Όχθης, ξεκίνησε το 1987 και συνεχίζεται σε μικροτερη κλίμακα έως τις μέρες μας.

150

Ισραήλ

151

Ο Γιτζάκ Ράμπιν (εβραϊκά: Γιτσχάκ Ραμπίν) (ισραηλινός πρωθυπουργός 1992-1995), ο Μπιλ Κλίντον και ο Γιάσερ Αραφάτ στη Συμφωνία του Όσλο στις 13 Σεπτεμβρίου 1993.

Μετά την Αίγυπτο, το 1994 η Ιορδανία έγινε η δεύτερη αραβική χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ. Οι διαφορές Αράβων και Ισραηλινών φάνηκαν να διευθετούνται προσωρινά με τις Συνθήκες του Όσλο του 1994, που προέβλεπαν τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής, ξεχωριστού κράτους των Παλαιστινίων, χωρίς ωστόσο οι συγκρούσεις να σταματήσουν. Το 1994 ο πρωθυπουργός Ισαάκ Ραμπίν (Γιτσχάκ Ραμπίν) έλαβε απο κοινού με τον Γιάσερ Αραφάτ το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για την συμφωνία και λίγο αργότερα ο Ραμπίν δολοφονήθηκε από τον ακρο-δεξιό Ισραηλινό εξτρεμιστή Yigal Amir. Το Ισραήλ αποχώρησε μονομερώς από την Γάζα τον Αύγουστο του 2005, υπό πρωθυπουργίας του Αριέλ Σαρόν, μετά από βίαιη απομάκρυνση Εβραίων εποίκων από τον

Ισραηλινό στρατό.

Καλοκαίρι 2006: Ισραηλινοί βομβαρδισμοί στο Λίβανο σε αντίποινα για δολοφονίες και απαγωγές ισραηλινών στρατιωτών.

14 Αυγούστου 2006: πύραυλος "κατιούσα" της Χεζμπολά εκτοξευμένος από τον Λίβανο χτυπά την ισραηλινή πόλη Χάιφα την τελευταία μέρα του πολέμου.

Τον Ιούνιο του 2006 μαχητές της Σιϊτικής οργάνωσης του Λιβάνου Χεζμπολά πρώτα σκότωσαν πέντε και απήγαγαν δύο Ισραηλινούς στρατιώτες στα ισραηλινο-λιβανέζικα σύνορα και στη συνέχεια εξαπέλησαν καταιγισμό οβίδων αλλά και πυραύλων Ιρανικής προέλευσης που έπληξαν μεγάλες Ισραηλινές πόλεις στο βορρά όπως η Χάιφα σκοτώνοντας 43 Ισραηλινούς πολίτες, προξενώντας υλικές ζημιές και μεγάλο πανικό στον άμαχο πληθυσμό. Περίπου 200.000-500.000 Ισραηλινοί χρειάστηκε να εγκαταλείψουν προσωρινά τα σπίτια τους. Το Ισραήλ απάντησε με ένα σκληρότατο βομβαρδισμό εκτεταμένων στρατιωτικών αλλά και πολιτικών στόχων στο Λίβανο από ξηρά, αέρα και θάλασσα που προξένησε πολύ μεγάλες απώλειες αμάχων και τεράστιες υλικές ζημιές. Το Ισραήλ κατηγορήθηκε από πολλές χώρες για χρήση βίας εκτός μέτρου αλλά οι ΗΠΑ απέτρεψαν την καταδίκη του από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εξασκώντας δικαίωμα 'βέτο.' Τον ίδιο μήνα, Ιούνιο 2006, ένας άλλος Ισραηλινός στρατιώτης, ο Γκιλάντ Σαλίτ, απήχθη στα στα σύνορα με τη Γάζα. Ο ομηρία του συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Στις 25 Ιανουαρίου του 2006 η Χαμάς κέρδισε τις παλαιστινιακές εκλογές αλλά το δικαίωμά της να κυβερνήσει υπονομεύθηκε εξ'αρχής από τους αντιπάλους της στην Φατάχ, το Ισραήλ, και την Δύση. Το Δεκέμβριο ξέσπασε παλαιστινιακός εμφύλιος πόλεμος. Έκτοτε οι Παλαιστίνιοι της Δυτικής Όχθης ακολουθούν την Παλαιστινιακή Αρχή αναγνωρισμένη από την διεθνή κοινότητα και το Ισραήλ, αλλά αυτοί της Γάζας διοικούνται από την οργάνωση Χαμάς που έχει ως στόχο

Ισραήλ

152 της την καταστροφή του Ισραήλ και την ανακήρυξη Ισλαμικού Παλαιστινιακού κράτους.

Στις 19 Δεκεμβρίου του 2008 η Χαμάς ανακοίνωσε μονομερώς τον τερματισμό της εκεχειρίας που είχε κηρυχθεί με το Ισραήλ και ταυτόγχρονα δεκάδες αυτοσχέδιες οβίδες από την Γάζα άρχισαν να πέφτουν καθημερινά μέσα και γύρω από την γειτονική Ισραηλινή πόλη Σντερότ στέλνοντας τον πανικόβλητο κόσμο στα καταφύγια αλλά προξενώντας μόνον ένα θάνατο και 12 Δεκεμβρίου 2008. Ρουκέτα εκτοξεύεται από την Γάζα ελάχιστες υλικές ζημιές.[7] Μια εβδομάδα σχεδόν μετά τη εναντίον κατοικημένων περιοχών στο Ισραήλ. λήξη της εξάμηνης εκεχειρίας, η ισραηλινή αεροπορία εξαπέλυσε 30 πυραύλους εναντίον στόχων στη Λωρίδα της Γάζας. Οι νεκροί ξεπέρασαν τους 1.400, ενώ τουλάχιστον 5.100 άνθρωποι τραυματίστηκαν.[8] Το Ισραήλ κατηγορήθηκε για προφανή χρήση του απαγορευμένου λευκού φωσφόρου στις επιθέσεις του κατά της Γάζας και έγιναν παγκόσμιες διαδηλώσεις οργής κατά των επιθέσεων στη Γάζα ακόμη και από Εβραίους εκτός του Ισραήλ[9] . Μεταξύ των νεκρών ήταν και ο επικεφαλής της Αστυνομίας στην πόλη, μέλος της Χαμάς και πολλοί άμαχοι πολίτες και παιδιά. Η περιοχή της Γάζας δεν έχει ανοικοδομηθεί έκτοτε και παραμένει σε αποκλεισμό, αντιμετωπίζοντας προβλήματα σίτησης, ύδρευσης & 7 Ιανουαρίου 2009. Άμαχοι άνθρωποι στην Γάζα αμέσως υγιεινής. Το Ισραήλ κατηγορήθηκε επίσημα από όλες τις μετά από εκτεταμένο ισραηλινό βομβαρδισμό. ισλαμικές χώρες, την Βολιβία, τον Ισημερινό (Εκουαδόρ), και την Βενεζουέλα η οποία μάλιστα διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ. Στις 31 Μαΐου του 2010 στα πλαίσια του συνεχιζόμενου, παράνομου κατά το διεθνές δίκαιο, αποκλεισμού της Γάζας το ισραηλινό κράτος, εκτελώντας πειρατεία σε διεθνή ύδατα κατέλαβε, με τρομοκρατική επίθεση, πλοία του διεθνούς στολίσκου που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα[10] . Καταλήφθηκαν τα ελληνικά πλοία, «Ελεύθερη Μεσόγειος» και «Σφενδόνη», όπως και τα πλοία με σημαία ΗΠΑ και Ιρλανδίας. Υφίσταται ισχυρισμός ότι στην αρχή της επιχείρησης μερικοί επιβάτες ενός από τα πλοία, του τουρκικής σημαίας Mavi Marmara, ξυλοκόπησαν ισραηλινούς κομάντος, όταν αυτοί κατέβηκαν στο κατάστρωμα από ελικόπτερο και στη συνέχεια, σε άγνωστες ακόμα συνθήκες, Ισραηλινοί σκότωσαν πλήθος επιβατών. Οι ειδήσεις των διεθνών μέσων ενημέρωσης έκαναν λόγο για 10 νεκρούς και 60 περίπου τραυματίες. Η επίθεση, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, ξεσήκωσε σειρά επίσημων αντιδράσεων, ιδιαίτερα του τουρκικού κράτους που ανακάλεσε τον πρεσβευτή του στο Ισραήλ (για δεύτερη φορά σε μισό χρόνο) και έφερε το θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενώ ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν επέσπευσε την επιστροφή του από επίσημη επίσκεψη στην Χιλή. Η ελληνική κυβέρνηση έθεσε σε λειτουργία τον μηχανισμό διαχείρισης κρίσεων και ανακοίνωσε τη ματαίωση κοινής άσκησης της ελληνικής και ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας. Ανεπίσημες αντιδράσεις με διαμαρτυρίες πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Μαυριτανία, μία από τις τρεις αραβικές χώρες που αναγνώρισαν το Ισραήλ, "πάγωσε" τις διπλωματικές σχέσεις αρχικά, εκδίωξε τον ισραηλινό πρεσβευτή και το προσωπικό της πρεσβείας τον Μάρτιο 2009 και τελικά διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις στις 21 Μαρτίου 2010. Το επίσημο κράτος έως τώρα θεωρεί την επίθεση πλήρως δικαιολογημένη.

Ισραήλ

Κοινωνικές τάσεις Σε γενικές γραμμές η εβραϊκή πλειονότητα της σύγχρονης ισραηλινής κοινωνίας διαχωρίζεται όλο και περισσότερο ανάμεσα στους κοσμικούς φιλελεύθερους (συνήθως περισσότερο μορφωμένους και ευπορότερους) και τους υπερ-ορθόδοξους Εβραίους με επίκεντρο το Τελ Αβίβ[11] και την Ιερουσαλήμ αντίστοιχα[12] . Ως Το κοσμικό Τελ Αβίβ. επί το πλείστον οι πρώτοι είναι ρεαλιστικοί εθνικιστές και επιζητούν ειρηνική γειτονία με ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος και την εκλαΐκευση του οικογενειακού δικαίου που παραμένει θρησκευτικό (πχ δεν υπάρχει πολιτικός Πανόραμα της Παλαιάς Ιερουσαλήμ με την νέα πόλη στο βάθος. γάμος ενώ οι γυναίκες δεν δικαιούνται να ζητήσουν διαζύγιο). Οι δε δεύτεροι, ακολουθώντας την Παλαιά Διαθήκη θεωρούν ότι ο Θεός "υποσχέθηκε" στους Εβραίους όλη την περιοχή της Βιβλικής 'Γης Χαναάν', μέρος της οποίας είναι και πατρίδα των Παλαιστινίων, και γι' αυτό το λόγο εποικίζουν διαρκώς την Δυτική Σε κάποιες πόλεις στο βόρειο Ισραήλ, όπως η εικονιζόμενη Όχθη κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου αλλά Ναζαρέτ, η πλειονότητα των και απαιτούν να γίνει ο Ιουδαϊκός νόμος η κατοίκων είναι Άραβες (κυρίως αποκλειστική πηγή δικαίου της χώρας. Λογω του μουσουλμάνοι αλλά και εκλογικού συστήματος (που είναι η απλή χριστιανοί. αναλογική) όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα είναι πολυ-κομματικές και περιλαμβάνουν και τα μικρά αλλά πολλά θρησκευτικά κόμματα. Έτσι, ενώ τα κόμματα που πλειοψηφούν είναι κοσμικά, βασίζονται στην υποστήριξη των Ορθοδόξων μαξιμαλιστών σε αντάλλαγμα της οποίας προσφέρουν ανοχή στους εποίκους της Δυτικής Όχθης. Παραδόξως ένας μικρός αριθμός Το τείχος ασφαλείας που υπερορθόδοξων εβραίων ισραηλινών κατασκεύασε το Ισραήλ. (υπολογίζονται σε 5,000 άτομα εκ των οποίων περίπoυ 100 δραστηριοποιούνται πολιτικά υπέρ των Αράβων) είναι αντισιωνιστές. Tα μέλη της οργάνωσης τoυς, επονομαζόμενης Naturei Karta, αρνούνται να αναγνωρίσουν το κράτος του Ισραήλ με τον ισχυρισμό ότι μόνον ο ερχόμενος Μεσσίας δικαιούται να ανασυστήσει αυτό το αρχαίο κράτος. Μία άλλη κοινωνική διαφοροποίηση εντοπίζεται ανάμεσα στους Ασκενάζι, Σεφαρδίτες και Μιζραχί δηλ. Εβραίους πολίτες που ήρθαν στη χώρα αντίστοιχα από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη οι πρώτοι, την Ιβηρική χερσόνησο, Μαρόκο και Βαλκάνια οι δεύτεροι, και τις αραβικές χώρες, την Αιθιοπία, τον Καύκασο, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και την Ινδία οι τρίτοι. Η ελίτ της διανόησης, οικονομίας, διοίκησης και της πολιτικής στελεχώνεται, σε δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό, από Ασκενάζι. Οι ισραηλινοί Άραβες (20% του πληθυσμού) αντιπροσωπεύονται ισότιμα στην Βουλή και τους άλλους θεσμούς πλην του στρατού - εξαιρούνται της στρατιωτικής θητείας - αλλά πολλοί ισχυρίζονται πως αντιμετωπίζουν

153

Ισραήλ

154

συχνές ανεπίσημες διακρίσεις (πχ. στις κρατικές δαπάνες, στην εργασία, στην στέγη) ενώ πολλοί εβραίοι ακροδεξιοί τους αντιμετωπίζουν ανοικτά με καχυποψία, πχ το κόμμα του νυν Υπουργού Εξωτερικών Α. Λίμπερμαν ζητά όπως ζητηθεί από τους άραβες πολίτες είτε να δώσουν όρκο πίστης στο κράτος του Ισραήλ ως 'Δημοκρατικό κράτος με επίσημη θρησκεία τον Ιουδαισμό', είτε να εξαναγκαστούν σε εξορία. Οι ισραηλινοί Δρούζοι (περίπου 120.000 άτομα) είναι καλά ενσωματωμένοι στο Ισραηλινό κράτος. Χιλιάδες παλαιστίνιοι κάτοικοι της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, παρ' ότι τυπικά υπήκοοι της παλαιστινιακής Αρχής ζούν σε περιοχές που είναι ακόμα κάτω από Ισραηλινή στρατιωτική κατοχή και αντιμετωπίζουν οξύτατα προβλήματα σεβασμού των δικαιωμάτων τους. Οι βιαιότεροι των Εβραίων εποικιστών, ορισμένοι εκ των οποίων ζουν σε καλά οχυρωμένους καλοσχεδιασμένους οικισμούς-πόλεις και άλλοι σε νεότερους από λίγα λιτά λυόμενα σπίτια, συχνά παρενοχλούν τους ντόπιους 'Αραβες[13] Πολλά στοιχεία συνάδουν ώστε το Ισραήλ να έχει μια συγκεκριμένη αισθητική και ατμόσφαιρα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως 'ασφαλειο-κεντρική'. Όλοι οι πολίτες, πλην των αράβων, στρατεύονται υποχρεωτικά. Η αρχική στρατιωτική θητεία διαρκεί τρία χρόνια για τους άνδρες και δύο γα τις γυναίκες. Όμως πολλοί συνεχίζουν να καλούνται συχνά ως έφεδροι για αρκετές εβδομάδες ετησίως και επί σειρά ετών.Οι περισσότεροι πολίτες έχουν συγγενείς που έπεσαν θύματα είτε των γερμανών ναζί στο Ολοκαύτωμα είτε στους διάφορους ισραηλινο-αραβικούς πολέμους είτε σε τρομοκρατικές επιχειρήσεις παλαιστινίων. Σημαντικά τμήματα σύγχρονων ισραηλινών πόλεων κτίσθηκαν πάνω από ερειπωμένους Αραβικούς οικισμούς μετά την φυγή των Αράβων κατοίκων - είτε κατόπιν διωγμού είτε εθελούσια (αλλά κατ'αυτούς προσωρινά). Παρότι αυτό το φαινόμενο συναντάται σε πολλά κράτη, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι το Ισραήλ ιδρύθηκε πριν μόλις μερικές δεκαετίες και πολλοί από τους Παλαιστίνιους πρώην 'ιδιοκτήτες΄- και έκτοτε πρόσφυγες σε γειτονικές χώρες - ζούν ακόμη με την προσμονή της 'επιστροφής' σε σπίτια που κατεδαφίστηκαν πριν δεκαετίες και στη θέση των οποίων υπάρχουν τώρα ισραηλινές πόλεις, πανεπιστήμια, μονάδες παραγωγής κλπ.. Μετά από δεκαετίες πολέμου στην πλειονότητά τους οι ισραηλινοί πολίτες δεν αισθάνονται ότι οι γειτονικές χώρες θα αποδεχθούν ποτέ ειλικρινά το Ισραήλ και έτσι θεωρούν ότι οι πόλεμοι θα διαιωνίζονται. Υπάρχει ακόμα μια διάχυτη συνείδηση του αληθινού ή και φανταστικού αντισημιτισμού των υπολοίπων εθνών όπως και της υποτιθέμενης αδιαφορίας των εθνών απέναντι στο ισραηλινό 'πρόβλημα ασφάλειας'. Εν πολλείς το Ισραήλ αισθάνεται "έθνος ανάδερφο'. Η πολύχρονη στρατιωτική θητεία και εφεδρείες ανδρών και γυναικών σημαίνει ότι πολλοί πολίτες οπλοφορούν ή φορούν στολή. Τα αντι-τρομοκρατικά μέτρα είναι αυξημένα σε όλους τους δημόσιους χώρους. 'Ενα μεγάλο τείχος, μήκους 703 χλμ., χτίσθηκε ανάμεσα στο Ισραήλ και στα κατεχόμενα εδάφη που σε ορισμένα σημεία, περνά μέσα από τα τελευταία, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου. Το τείχος έχει σχεδόν εξαφανίσει τις τρομοκρατικές επιθέσεις μέσα στο Ισραήλ αλλά επίσης οριστικοποίησε την άγνοια ή αδιαφορία πολλών ισραηλινών για τις δραματικά κατώτερες συνθήκες ζωής πολλών παλαιστινίων και παγίωσε την γενική έλλειψη ανθρώπινης επαφής των δύο λαών. Χάρτης στα αγγλικά που δείχνει το Ισραήλ, την Δυτική Όχθη, την Γάζα και τα Υψώματα του Γκολάν.

Ισραήλ

155

Γεωγραφία Το Ισραήλ έχει στενόμακρο σχήμα και καταλαμβάνει έκταση 20.770 τ.χλμ. Το βορειο-νότιο μήκος της χώρας φτάνει τα 424 χλμ. ενώ στο στενότερο ανατολικο-δυτικό σημείο μόλις τα 15χλμ. Ανατολικά συνορεύει με τη Δυτική Όχθη, τη Συρία και την Ιορδανία. Βόρεια έχει το Λίβανο, νότια την Αίγυπτο και την Ερυθρά Θάλασσα ενώ δυτικά συνορεύει με την Γάζα και βρέχεται από τη Μεσόγειο θάλασσα. Το Ισραήλ έχει προσαρτήσει στο έδαφος του, μονομερώς και χωρίς διεθνή αναγνώριση, ακόμα 1.150 τ.χλμ Συριακού εδάφους τα λεγόμενα Υψώματα του Γκολάν. Επιπλέον το Ισραήλ έχει τον στρατιωτικό έλεγχο των περισσότερων από τα εδάφη της Δυτικής Όχθης (27.779 τ.χλμ).

Το Όρος Ερμών.

Το Ισραήλ είναι, γενικά, πεδινή χώρα. Έχει αρκετές εύφορες πεδιάδες, κυριότερα στο βόρειο μέρος που ονομάζεται Γαλιλαία. Η Εσδραηλών, στη Σαμάρεια είναι κυριολεκτικά ο σιτοβολώνας του Ισραήλ. Τα βουνά της χώρας είναι το Μερών (1.208 μ.) στο βορρά, το Κάρμηλο, το Θαβώρ και οι λόφοι της Ιουδαίας και της ερήμου Νέγκεβ. To χιονοσκέπαστο βουνό Ερμών (2.244μ.) στην περιοχή του Γκολάν έχει προσαρτηθεί από το Ισραήλ αλλά σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο αποτελεί συριακό έδαφος υπό Κοιλάδα στην έρημο Νέγκεβ. Ισραηλινή κατοχή. Εκεί λειτουργεί και το μοναδικό χιονοδρομικό κέντρο στη διάθεση του Ισραήλ. Το νότιο Ισραήλ αποτελεί η Έρημος Νέγκεβ που σε μέγεθος ξεπερνά τη μισή έκταση της χώρας. Το Ισραήλ έχει έναν μόνο αξιόλογο ποταμό, τον Ιορδάνη (320 χλμ. μήκους), που τα νερά του αρδεύουν σχεδόν όλη την Παλαιστίνη. Πηγάζει από τον Αντιλίβανο, περνάει από τις λίμνες Σαμαχωνίτιδα και Τιβεριάδα και χύνεται στη Νεκρή Θάλασσα, όνομα που πήρε λόγω της έλλειψης υδρόβιας ζωής, γεγονός που οφείλεται στην υψηλή περιεκτικότητα των νερών της σε αλάτι και πίσσα. Βρίσκεται 394 μ. χαμηλότερα από τη στάθμη της θάλασσας και το βάθος της φτάνει τα 400 μέτρα. Η Νεκρά Θάλασσα αποτελεί και το φυσικό σύνορο του Ισραήλ με την Ιορδανία. Ο μικρός ποταμός Γιαρκόν (27.5 χλμ.) διασχίζει το βόρειο Τελ Αβίβ και χύνεται στην Μεσόγειο θάλασσα. Η μόνη αξιοσημείωτη λίμνη της χώρας με γλυκό νερό είναι αυτή της Γαλιλαίας που οι Ισραηλινοί ονομάζουν Κινέρετ και η οποία είναι επίσης γνωστή ως Τιβεριάδα.

Κλίμα Το κλίμα του Ισραήλ είναι μεσογειακό κοντά στη θάλασσα, με πολύ ζεστά καλοκαίρια και βραχείς, ήπιους χειμώνες. Στα υψώματα της Ιερουσαλήμ -όπως και στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη- κάνει περισσότερο κρύο και κατά καιρούς χιονίζει. Στο νότο το κλίμα είναι πολύ πιο ξηρό και υπάρχει έρημος.

Βουνά κοντά στην Ιερουσαλήμ.

μπανάνες κ.ά.

Το καυτό καλοκαίρι και οι λίγες βροχές κάνουν σχεδόν αδύνατη την καλλιέργεια χωρίς άρδευση. Σήμερα υπάρχουν πηγάδια που χρησιμοποιούν τα υπόγεια νερά και έτσι ξερές εκτάσεις μεταβάλλονται σε καλλιεργήσιμες. Καλλιεργούνται πολύ τα εσπεριδοειδή, δημητριακά,

Ισραήλ

156

Πρωί στην παραλία του Τελ Αβίβ.

Οικονομία To Ισραήλ είναι ανεπτυγμένη χώρα με υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα (λίγο μικρότερο από αυτο της Ελλάδας). Έχει σημαντική και ταχύτατα αναπτυσσόμενη βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας - ιδιαίτερα πληροφορικής, όπλων και εναλλακτικής ενέργειας - καθώς και σημαντικό τομέα υπηρεσιών. Ο τουρισμός, ιδιαίτερα ο θρησκευτικός, είναι υπολογίσιμη πηγή εισόδων. Οι μεγάλες στρατιωτικές δαπάνες του επιχορηγούνται ετήσια από τις ΗΠΑ. Η χώρα διαθέτει μια έντονα ανταγωνιστική οικονομία και κατατάσσεται 3ο σε επιχειρηματικότητα Αεροσκάφος ισραηλινής κατασκευής στο World Economic Forum's Global Competitiveness Report. Μετά τις Avocet ProJet Αμερικανικές οι Ισραηλινές εταιρίες έρχονται 2ες σε εγγραφές στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Μονάδες παραγωγής διατηρούν μεγάλες εταιρίες τεχνολογίας όπως οι Intel, Microsoft, IBM, Cisco Systems και Motorola. Η γεωργία και η κτηνοτροφία γίνονται με σύγχρονα επιστημονικά μέσα. Ιδιαίτερη ανάπτυξη έχει η καλλιέργεια εσπεριδοειδών και λουλουδιών και η εκτροφή πουλερικών και αυγών. Το Ισραήλ εξάγει κυρίως εσπεριδοειδή, λουλούδια, ιατροφαρμακευτικά είδη, όπλα και γενικά στρατιωτική τεχνολογία, αεροπλάνα, προϊόντα πληροφορικής και κατεργασμένα διαμάντια, ενώ κάνει εισαγωγές σε δημητριακά, ζάχαρη, καύσιμα και βιομηχανικά είδη. Ορυκτός πλούτος δεν υπάρχει αξιόλογος, εκτός από ορυχεία χαλκού. Τα Κιμπούτς αποτελούν έναν τύπο συλλογικής συνειδητής κοινότητας και παίξαν ένα σημαντικό ρολο στην ανάπτυξη τις χώρας και στην απορρόφηση μεταναστών.

Πολιτισμός Παραδοσιακά το Ισραήλ είναι χώρας της μέσης ανατολής, αλλα με πολλές επιρροές ευρωπαϊκών μεταναστών. Π.χ. η Λευκή Πόλη είναι παράδειγμα της Γερμανικής και διεθνούς αρχιτεκτονικής του Bauhaus. Το Μουσείο Τέχνης του Τελ Αβίβ είναι ένα από τα διεθνώς σημαντικά μουσεία σύγχρονης τέχνης. Ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς τις χώρας ήταν ο σατιρικός Εφραίμ Κισόν. Το Τελ Αβίβ είναι η έδρα της παγκοσμίου κύρους Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Ισραήλ

Ισραήλ

157

Δημογραφία Ο πληθυσμός του Ισραήλ είναι 7.465.000 κάτοικοι (εκτίμηση 2009). Το Ισραήλ έχει δύο επίσημες γλώσσες, την Εβραϊκή και την Αραβική, που είναι συγγενικές σημιτικές γλώσσες. Εβραϊκά μιλά η εβραϊκή πλειονότητα (περίπου 80%) και Αραβικά οι Άραβες Ισραηλινοί και Εβραίοι που μετανάστευσαν από Αραβικές χώρες. Οι 'Αραβες Ισραηλινοί ανέρχονται στο 20%. Από αυτούς η συντριπτική πλειονότητα είναι μουσουμάνοι και το 9% χριστιανοί. Το 22% του συνολικού πληθυσμού είναι Εβραίοι μετανάστες πρώτης γενιάς, κυρίως από την πρώην Σοβιετική Ένωση και άλλες πρώην κομουνιστικές χώρες και, σε πολύ μικρότερο βαθμό, την Αιθιοπία. Γι' αυτό το λόγο μιλιούνται επίσης Ρωσικά (έως και 20% του πληθυσμού), Ρουμανικά (έως και 500,000), Αμχαρικά (130,000 ομιλητές) κα..Στο Ισραήλ ζουν επίσης τουλάχιστον 200.000 οικονομικοί μετανάστες από χώρες της Αφρικής, Αν. Ευρώπης, Σρι Λάνκα, Φιλιππίνες κ.α.. Ο πληθυσμός είναι γενικά εξαιρετικά πολύγλωσσος.

Χάρτης του Ισραήλ στα αγγλικά που δείχνει τις περιοχές όπου η πλειονότητα είναι Εβραίοι (κίτρινο) και Άραβες (πράσινο) ( έτος 2000)

Πινακίδα στο Υπουργείο Εσωτερικών και Ενσωμάτωσης Μεταναστών. Απο πάνω προς τα κάτω: Εβραϊκά, Αραβικά, Αγγλικά, και Ρωσικά.

Το Ισραήλ ιδρύθηκε με στόχο να αποτελέσει την εθνική εστία των απανταχού Εβραίων του κόσμου και σύμφωνα με την διακήρυξη της ανεξαρτησίας του αποτελεί "δημοκρατικό και Εβραϊκό κράτος". Γι' αυτό το λόγο οι δημογραφικές τάσεις ανάμεσα στους Εβραίους και Άραβες αποκτούν μείζονα πολιτική σημασία. Από το 1950 νόμος προβλέπει το δικαίωμα οποιουδήποτε Εβραίου ή απογόνου Εβραίου, και του/της συζύγου αυτού/ής, να πολιτογραφηθεί Ισραηλινός πολίτης και να εγκατασταθεί στη χώρα με κρατική βοήθεια. Μόνο μεταξύ 1990-1994 ο εβραικός πληθυσμός της χώρας αυξήθηκε 12% λόγω της μαζικής εισροής Εβραίων μεταναστών από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Προβλήματα προκαλεί η διαφορετική αντίληψη του κράτους και των ορθοδόξων ραβίνων περί 'εβραϊκότητας' όσων μεταναστών είχαν μη-Εβραία μητέρα (ο εβραϊκός θρησκευτικός νόμος αναγνωρίζει ως Εβραίους μόνο όσους είχαν μάνα και γιαγιά Εβραία και όσους έγιναν Εβραίοι, μια διαδικάσία που διαρκεί έως και ένα έτος θρησκευτικών σπουδών). Έτσι περίπου 300.000 από το 1.000.000 των ρωσόφωνων πολιτών δεν αναγνωρίζονται ως 'γνήσιοι Εβραίοι' και έτσι δεν μπορούν να παντρευτούν, να υιοθετήσουν κ.α. σύμφωνα με το οικογενειακό δίκαιο της χώρας που παραμένει θρησκευτικό.

Επίσημη πρωτεύουσα του Ισραήλ και έδρα των κρατικών θεσμών είναι η Ιερουσαλήμ (773. 800 κάτοικοι), στο εσωτερικό της χώρας, αλλά οι περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ελλάδας, διατηρούν τις πρεσβείες τους στο παραθαλάσσιο Τελ Αβίβ (400.000 κάτ.) έως ότου ξεκαθαριστεί το καθεστώς της Ιερουσαλήμ την οποία διεκδικούν και οι Παλαιστίνιοι. Η Γιάφα-Τελ Αβίβ είναι διπλή πόλη: Η παλιά πόλη Ιόππη (Γιάφα), οι Άραβες της οποίας έχουν περιοριστεί στο 26%, έχει ενωθεί με τη σύγχρονη πόλη, το Τελ Αβίβ μια καθαρά φιλελεύθερη και Εβραική πόλη με μεγάλη παραλία, σημαντικά

Ισραήλ

158 πολιτιστικά δρώμενα, πολλά μεσοπολεμικά σπίτια τύπου Μπάουχαους που στο σύνολό τους αναγνωρίζονται από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά [14], αλλά και μαζικά κατασκευασμένες μικρές πολυκατοικίες κτισμένες 1950-1970, και υπερσύχρονους ουρανοξύστες. Το μητροπολιτικό συγκρότημα Τελ Αβίβ ( 3, 206, 400 κατ.) περιλαμβάνει τη Γιάφα-Τελ Αβιβ καθώς και προάστια και ορισμένες πολύ κοντινές πόλεις όπως η Χερτσλία, Ραμάτ Χα-Σαρόν, Πέταχ Τίκβα και Χολόν. Σε αυτή την περιοχή βρίσκεται και το οικονομικό κέντρο της χώρας. Αεροφωτογραφία του κεντρικού Τελ Αβίβ.

Στο βορρά, η Χάιφα, είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη, σημαντικό λιμάνι, βιομηχανικό και ενεργειακό κέντρο και έδρα σημαντικών πανεπιστημίων. Στο νότο, το Εϊλάτ είναι λιμάνι και παραθεριστικό κέντρο στην Ερυθρά Θάλασσα. Επίσης στο Ισραήλ υπάρχουν και πολλές άλλες μικρότερες πόλεις, που είναι όμως γνωστές, γιατί αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή Διαθήκη. Τέτοιες είναι η Ναζαρέτ, η γενέτειρα του Χριστού, η Κανά, η Βηρ-Σεβαέ κ.α.. Επίσης βιβλικές πόλεις βρίσκονται στην, υπό μερική Ισραηλινή κατοχή, Δυτική Όχθη όπως η Ιεριχώ, η Πανοραμική άποψη της Χάιφα. Βηθλεέμ, η Χεβρώνα κ.α.. Στις πόλεις αυτές και στην Ιερουσαλήμ υπάρχουν σημαντικότατα ιερά μνημεία και των τριών μονοθειστικών θρησκειών, και οι πολυάριθμοι λειτουργοί και πιστοί κυριαρχούν με την παρουσία τους. Σε αντίθεση οι σύγχρονες ισραηλινές πόλεις είναι 'δυτικού' χαρακτήρα, ηθών και εμφάνισης.

Τυπικός εβραϊκός οικισμός στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη.

Περίπου 304.569 Ισραηλινοί (Ιούλιος 2009) ζούν σε, κατά το Διεθνές Δίκαιο παράνομους οικισμούς στην Παλαιστινιακή Δυτική Οχθη, 192.000 στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, και πάνω από 20.000 στο Γκολάν. Οι οκισμοί διαφέρουν σε μέγεθος και χαρακτήρα από μικρές αγροτικές κοινότητες σε πόλεις με πάνω από 30.000 κάτοικους. Το ισραηλινό κράτος παρέχει πλήρως δημόσιες υπηρεσίες και ασφάλεια στους οικισμούς αυτούς. Στο παρελθόν τέτοιοι οικισμοί υπήξαν και στη χερσόνησο Σινά και στην Γάζα αλλά εκκενώθηκαν όταν το Ισραήλ αποσύρθηκε από αυτές τις περιοχές.

Στο δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης του 2007 το Ισραήλ κατατάχθηκε στην 23η θέση, ακριβώς μία θέση πάνω από την Ελλάδα. Σε ευρωπαϊκά επίπεδα βρίσκονται η γενικότερη υποδομή του κράτους, η δημόσια περίθαλψη, η εκπαίδευση, και η συγκοινωνία. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 80,73 χρόνια (78,62 χρόνια οι άνδρες και 82,95 οι γυναίκες).[5] .

Ισραήλ

159

Τα οκτώ κρατικά πανεπιστήμια της χώρας έχουν σημαντική ερευνητική παραγωγή. Τα σημαντικότερα είναι το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο στην Ιερουσαλήμ, τα πανεπιστήμια του Τελ Αβίβ και της Χάιφα καθώς και τα Ινστιτούτα Technion και το Weizmann Institute of Science. Το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Χαντάσα στην Ιερουσαλήμ είναι διεθνούς φήμης σε πολλές ειδικότητες (συνεργάζεται δε με το νοσοκομείο Μεμοριαλ της Νέας Υόρκης). Πέντε, από τους συνολικά εννέα Ισραηλινούς νομπελίστες ήταν επιστήμονες (χημικοί και οικονομολόγοι).

Παραλιακή άποψη του Ελάτ.

Μεταφορές Υπάρχουν 17.870 χλμ. ασφαλτοστρωμένων δρόμων εκ των οποίων 230 χλμ αυτοκινητόδρομοι. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Λεωφόρος στο νότιο Τελ Αβίβ.

Το σιδηροδρομικό δίκτυο μέχρι την δεκαετία του 1990 βρισκόταν σε πτώση. Μετέπειτα ξεκίνησε ένα πρόγραμμα ανανέωσης. Οι κρατικοί σιδηρόδρομοι Israel Railways διαθέτουν σήμερα σύγχρονο τροχαίο υλικό. Επίσης υπάρχει το δίκτυο λεωφορείων της Egged, που λειτουργεί παρόμοια με τα ΚΤΕΛ. Το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας είναι το Διεθνές Αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν. Βρίσκεται στην πόλη Lod στην μητροπολιτική περιοχή του Τελ Αβίβ και είναι έδρα των αεροπορικών εταιριών El Al, Sun D'Or, Israir, CAL και Arkia. θεωρείται από τα ασφαλέστερα αεροδρόμια παγκοσμίως λόγω των εκτεταμένων ελέγχων. Εσωτερικές πτήσεις πραγματοποιούνται μεταξύ Εϊλάτ-Τελ Αβίβ και Εϊλάτ-Χάιφα. Κυριότερα λιμάνια του Ισραήλ είναι: η Χάιφα, το Τελ Αβίβ, η Αστόντ, και η Ασκελών στη Μεσόγειο και το Ελάτ στην Ερυθρά Θάλασσα.

Διώροφη αμαξοστοιχία προαστιακού σιδηροδρομου.

Διακυβέρνηση Το Ισραήλ είναι δημοκρατία. Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος, ο οποίος εκλέγεται από το Κοινοβούλιο (Κνέσετ) -το οποίο απαρτίζεται από 120 μέλη- αλλά η πραγματική εξουσία είναι στα χέρια του Πρωθυπουργού. Η χώρα δεν έχει επίσημο Σύνταγμα. Όμως, μεταξύ 1958-1998 η Κνέσετ νομοθέτησε εννέα 'Βασικούς Νόμους' (Εβραϊκά ḥŭḳḳēi ha-yyǝsōd ‫דוסיה יקוח‬‎) αναφορικά με τη δομή και τους θεσμούς του κράτους. Το 1992 ψηφίστηκαν ακόμα δύο νέοι Βασικοί Νόμοι αναφορικά Η ισραηλινή βουλή Κνέσετ, χιονισμένη. με τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών οι οποίοι υπήρξαν η βάση για την μετέπειτα απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας με την οποία διακήρυξε την αρμοδιότητά του να εξασκεί έλεγχο

Ισραήλ

160

συνταγματικότητας των νόμων. Το 1998 ο Πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου, σε μια ακόμα "συνταγματική επανάσταση," ανακήρυξε ότι αυτοί οι Βασικοί Νόμοι είναι συνταγματικά κατωχυρομένοι. Από τον πόλεμο του 1967 το Ισραήλ ελέγχει στρατιωτικά την Δυτική Όχθη. Από την συμφωνία του Όσλο και μετά ορισμένες περιοχές είναι αυτοδιοικούμενες ως Παλαιστινιακή Αρχή, ενώ άλλες παραμένουν υπό Ισραηλινή στρατιωτική διοίκηση.

Ισραηλινοί στρατιώτες περιπολούν δρόμο σε κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[5] . Η Βουλή, που ονομάζεται "Κνέσετ", έχει 120 μέλη, εκλέγεται με το σύστημα της απλής αναλογικής. Η κυβέρνηση εκλέγεται από την βουλή, όπως και ο Πρόεδρος της χώρας. Η πραγματική πολιτική εξουσία ασκείται από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς ενώ ο πρόεδρος έχει μόνο συμβολικά την ανώτατη πολιτειακή θέση.

Προεδρικές εκλογές , 13 Ιουνίου 2007 • Επί συνόλου 120 βουλευτών, ψήφισαν • Πρώτος γύρος • Σιμόν Πέρες: 58 ψήφοι Ο Πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες (2007)

• Ρέουβεν Ρίβλιν: 37 ψήφοι • Κολέτ Άβιταλ: 21 ψήφοι • Δεύτερος γύρος • Σιμόν Πέρες: 86 ψήφοι Πρόεδρος της χώρας ανέλαβε ο Σιμόν Πέρες, για επταετή θητεία, στις 16 Ιουλίου του 2007.

Βουλευτικές Εκλογές 2009 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές, και οι πιο αμφίρροπες στην ιστορία της χώρας, διεξήχθησαν στις 10 Φεβρουαρίου του 2009.[15] Οι εκλογές Υποστηρικτές της Τζίπι Λίβνι στις αυτές διενεργήθηκαν πρόωρα εξαιτίας της παραίτησης του βουλευτικές εκλογές του 2009. πρωθυπουργού Εχούντ 'Ολμερτ από την ηγεσία του κόμματος Καντίμα και της αποτυχίας της διαδόχου του, Τζίπι Λίβνι να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού. Εάν έμενε ο Ολμέρτ στην εξουσία ή αν κατάφερνε να σχηματίσει η Λίβνι κυβέρνηση συνασπισμού, οι εκλογές θα διενεργούνταν προγραμματισμένα το 2010.Ο 'Ολμερτ παρέμεινε πρωθυπουργός μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης.[16] · [17] Διαψεύδοντας τις προβλέψεις, το Καντίμα της Λίβνι επικράτησε του δεξιού Λικούντ του πρώην πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου με οριακή διαφορά μίας έδρας στην Κνεσέτ.[18] · [19] Ειδικότερα, το κόμμα Καντίμα πήρε είκοσι οκτώ έδρες έναντι είκοσι επτά για το Λικούντ.[20] . Αμφότεροι η Λίβνι και ο Νετανιάχου διακήρυξαν την εκλογική τους νίκη.[21] . Η Δεξιά κέρδισε συνολικά 65

Ισραήλ

161

έδρες στην Κνεσέτ έναντι 55 για την Κεντροαριστερά[22] Η πρόεδρος του Καντίμα ζήτησε από τον αντίπαλό της να συμπράξει με το κόμμα της για το σχηματισμό μιας κυβέρνησης ενότητας. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί με δηλώσεις τους εξέφρασαν την υποστήριξή τους προς τη Λίβνι συγκεκαλυμμένα.[23] Στις 20 Φεβρουαρίου ο πρόεδρος Σιμόν Πέρες ανακοίνωσε ότι θα αναθέσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον ηγέτη της Δεξιάς, Μπενιαμίν Νετανιάχου. [24] H Λίβνι κατέστησε σαφές ότι δε θα λάμβανε μέρος σε μια κυβέρνηση του Νετανιάχου. Τελικά ο Νετανιάχου συμφώνησε με τους Εργατικούς και άλλα κόμματα και σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού, η οποία ορκίστηκε στις 31 Μαρτίου του 2009. Επίσημα αποτελέσματα Κόμμα

Ονομασία στα εβραϊκά

Ψήφοι

Έδρες

+/–

Καντίμα

‫ןכ‬

758.032

22,47%

−1

Λικούντ

‫לחמ‬

729.054

21,61%

+15

‫ל‬

394.577

11,70%

‫תמא‬

334.900

9,93%

–6

‫סש‬

286.300

8,49%

–1

‫ג‬

147.954

4,39%

–1

‫םע‬

113.954

3,38%

—

Εθνική Ένωση

‫ט‬

112.570

3,34%

Εθνική Ένωση *

Χαντάς

‫ו‬

112.130

3,32%

Νέο Κίνημα-Μερέτς

‫צרמ‬

99.611

2,95%

–2

Οίκος των Εβραίων

‫ב‬

96.765

2,87%

Οίκος των Εβραίων*

Μπαλάντ

‫ד‬

83.739

2,48%

—

Πράσινο Κίνημα-Μεϊμάντ

‫ה‬

27.737

0,82%

—

Γκιλ

‫ךז‬

17.571

0,52%

—

–7

Άλε Γιαρόκ

‫נק‬

13.132

0,39%

—

Πράσινοι

‫קר‬

12.378

0,37%

—

Γισραέλ Χαζακά

‫יח‬

6.722

0,20%

—

Τζαμπάρ

‫יצ‬

4.752

0,14%

—

Κόα Λεχασπία

‫פ‬

3.696

0,11%

—

Εργατικό Κόμμα Νταάμ

‫ק‬

2.645

0,08%

—

Γισραέλ Χαμιταντεσέτ

‫נ‬

2.572

0,08%

—

Επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος & Απόφοιτοι Άλε Γιαρόκ

‫קי‬

2.346

0,07%

—

Ηγέτης

‫ץק‬

1.887

0,06%

—

Τζομέτ

‫ץ‬

1.520

0,05%

—

Κόα Χακεσέφ

‫פק‬

1,008

0,03%

—

Δικαιώματα του Ανθρώπου στην Οικογένεια

‫קפ‬

921

0,03%

—

Γισραέλ Μπεϊτένου Εργατικό Κόμμα Σας Ενιαία Τορά Ιουδαϊσμός Ενιαία Λίστα Αράβων-Τάαλ

Ισραήλ

162

Χα Γισραελίμ

‫םי‬

856

0,03%

—

Ορ

‫רא‬

815

0,02%

—

Αχραγιούτ

‫פנ‬

802

0,02%

—

Μπριτ Ολάμ

‫יפ‬

678

0,02%

—

Λεβ Λαολίμ

‫ני‬

632

0,02%

—

Λαζούζ

‫ץנ‬

623

0,02%

—

Λεχέμ

‫רנ‬

611

0,02%

—

Έγκυρα ψηφοδέλτια

3.373.490

98,74%

Άκυρα ή λευκά ψηφοδέλτια

43.097

1,26% 120

—

Σύνολο

3,416,587 100,00%

Συμμετοχή

Πηγή: Εκλογική Επιτροπή της Κνεσέτ

[25]

** Τα 4 κόμματα που συναποτελούν την Εθνική Ένωση είχαν 6 έδρες στις προηγούμενες εκλογές στο συνδυασμό Εθνική Ένωση/ Εθνικό Θρησκευτικό Κόμμα. Το κόμμα Άχι (2 έδρες) αποχώρησε από την Εθνική Ένωση και προσχώρησε στο Λικούντ. *** Ο Οίκος των Εβραίων (πρώην Εθνικό Θρησκευτικό Κόμμα είχε 3 έδρες στο συνδυασμό Εθνική Ένωση/ Εθνικό Θρησκευτικό Κόμμα. Τα δύο κόμματα μαζί κέρδισαν 7 έδρες σε αυτές τις εκλογές.

Σχέσεις Ελλάδας - Ισραήλ Σημαντικό ρόλο στις σχέσεις των δύο σύγχρονων κρατών παίζουν οι εξής παράγοντες: H Ιστορία των Εβραίων στην Ελλάδα, η οποίοα ξεκινάει ήδη στην αρχαία Ελλάδα με σημαντικές κοινότητες πχ. στην Κόρινθο και Αθηνα, και η μέση ανατολή ως μέρος του ιστορικού ελληνιστικού χορού, αλλα και σύγχρονοι παράγοντες όπως η θέση τον δυο χορών στην ανατολική μεσόγειο. Η Ελλάδα αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Ισραήλ από ανακηρύξεως της αλλά, σε αντίθεση με την Τουρκία, διατήρησε τις σχέσεις της μαζί του σε χαμηλό διπλωματικό επίπεδο έως το 1990 Ελληνιστική επιγραφή του 337-286 πX στο όταν οι σχέσεις αναβαθμίστηκαν επιτέλους σε επίπεδο πρεσβειών δάπεδο σημερινής συναγωγής στην Τιβεριάδα. [26] . Από δεκαετίες το Ισραήλ, για λόγους στρατηγικής, καλλιεργεί προσεκτικά τις σχέσεις του με την Τουρκία - την οποία ανεπίσημα υποστήριξε στο Κυπριακό πρόβλημα πράγμα που ενοχλεί την Ελλάδα. Αντίστροφα, η φιλοαραβική ελληνική εξωτερική πολιτική (την οποία η Ελλάδα χρειάζονταν για να έχει την υποστήριξη πολλών αραβικών κρατών στον ΟΗΕ) ενοχλεί το Ισραήλ[27] Πρόσφατα η Ελληνική και Ισραηλινή αεροπορία πραγματοποίησαν κοινές ασκήσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο οι οποίες είναι πολυτιμότατες στο Ισραήλ αφότου η Τουρκία έπαψε να επιτρέπει στους ισραηλινούς πιλότους να εξασκούνται εκεί [28], [29]. Επίσης στην άσκηση κοντά στην Κρήτη οι ισραηλινοί είχαν την ευκαιρία

Ισραήλ

163

να εξασκηθούν σε περιβάλλον όπου λειτουργούν οι ελληνο-κυπριακής ιδοκτησίας, ρωσικής προελεύσεως πύραυλοι S300 [30] δηλ. ο ίδιος τύπος πυραύλου που το Ιράν, εχθρός του Ισραήλ, πρόσφατα αγόρασε [31]. Την Ελλάδα επισκέπτονται στις διακοπές τους περίπου 170.000 με 200.000 Ισραηλινοί κάθε χρόνο. Το Ισραήλ αποτελεί την κυριότερη αγορά ελληνικών προϊόντων στη Μέση Ανατολή αλλά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών είναι ελλειμματικό σε βάρος της Ελλάδας. Στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα λειτουργεί έδρα νεοελληνικών σπουδών που χρηματοδοτείται κατά κύριο λόγο από το ίδρυμα Ωνάση [32] .

Θωρακισμένο όχημα κατασκευασμένο από την Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων, μετά από μελέτη τις ισραηλινής εταιρίας Plasan

Πηγές • Ιστορία γέννησης του κράτους του Ισραήλ [33] [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB& params=31. 6081_N_34. 8181_E_type:country [2] Με βάση το Νόμο της Ιερουσαλήμ η πόλη, ολόκληρη και ενωμένη είναι πρωτεύουσα του Ισραήλ και αποτελεί έδρα της

κυβέρνησης, της οικίας του Προέδρου, του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του Κοινοβουλίου (Κνεσέτ), όπως επίσης και των κυβερνητικών γραφείων. Τα Ηνωμένα Έθνη και οι περισσότερες χώρες δε δέχονται το νόμο αυτό (δες Kellerman, 1993, σελ. 140) και διατηρούν πρεσβείες σε άλλες πόλεις, όπως το Τελ Αβίβ, η Ραμάτ Γκαν και η Χερτζλίγια. (βλέπε το CIA Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ is. html) και το Χάρτη του Ισραήλ (http:/ / www. un. org/ Depts/ Cartographic/ map/ profile/ israel. pdf)) Η Παλαιστινιακή Αρχή θεωρεί την ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα ενός μελλοντικού παλαιστινιακού Κράτους και το τελικό καθεστώς της πόλης αναμένεται εν μέσω συνομιλιών μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων (δες "Negotiating Jerusalem", University of Maryland (http://www.publicpolicy.umd.edu/IPPP/Fall97Report/ negotiating_jerusalem. htm)). [3] Population figures - End of 2007 (http:/ / www. cbs. gov. il/ population/ new_2009/ table3. pdf) (PDF). Israel Ministry of Foreign Affairs (31-12-2007) (ανακτήθηκε 31-12-2007 ) [4] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%99%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB& params=31_47_N_35_13_E_type:city [5] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ is. html#People) [6] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=436& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [7] Ελεύθερος Τύπος (http:/ / www. e-tipos. com/ newsitem?id=66402), Δύο ρουκέτες ερρίφθησαν από Παλαιστίνιους από τη Λωρίδα

της Γάζας, 19 Δεκεμβρίου 2008. [8] The Guardian (http:/ / www. guardian. co. uk/ world/ interactive/ 2009/ jan/ 03/ israelandthepalestinians), "The Israeli attacks on Gaza",

Monday 19 January 2009 [9] The Guardian (http:/ / www. guardian. co. uk/ world/ 2009/ jan/ 11/ gaza-israel-letter-british-jews), "Leading British Jews call on Israel to

halt 'horror' of Gaza", Sunday 11 January 2009. Η αιματηρή ισραηλινή επιχείρηση εναντίον του διεθνούς στολίσκου (http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5633198,00.html.)

[10] [11] [12] [13] [14]

(http:/ / upload. wikimedia. org/ wikipedia/ commons/ 2/ 2b/ Israel_-_Tel_Aviv_Beach_001. JPG) (http:/ / photos. upi. com/ slideshow/ full/ 00caf3d60b60823609bb460c7ee90cb4/ Purim-Celebrations-in-Jerusalem. jpg) (http:/ / no2wars. files. wordpress. com/ 2009/ 01/ israeli-children-attacking-arab-woman. jpg) http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ White_City_(Tel_Aviv)

[15] "Israel sets Feburary 10 as date for general elections" (http:/ / www. haaretz. com/ hasen/ spages/ 1032930. html). Haaretz. 30-10-2008.

. Ανακτήθηκε την 09-02-2009. [16] Olmert to make political comeback (http:/ / www. ynetnews. com/ articles/ 0,7340,L-3613000,00. html) Ynetnews, 26 Οκτωβρίου 2008 [17] Livni calls for early Israeli election (http:/ / africa. reuters. com/ world/ news/ usnTRE49P0L3. html) Reuters, 27 Οκτωβρίου 2008 [18] Καθημερινή (http:/ / news. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_world_2_12/ 02/ 2009_303105), Πύρρειος νίκη της Λίβνι, τα εμπόδια

έρχονται…, 12 Φεβρουαρίου 2009. [19] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 131007oz_20090210131007. php3), Ισραήλ-εκλογές.Το Καντίμα της Λίβνι

επικεφαλής, όμως ο Νετανιάχου σε καλύτερη θέση για να σχηματίσει κυβερνητικό συνασπισμό, 11 Φεβρουαρίου 2009.

Ισραήλ

164

[20] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=985036), Ερίζουν για τη νίκη στις εκλογές Λίβνι και Νετανιάχου, 11

Φεβρουαρίου 2009. [21] Η Φωνή της Αμερικής (http:/ / www. voanews. com/ greek/ 2009-02-11-voa6. cfm), Ισραήλ: Λίβνι και Νετανιάχου διακηρύσσουν

εκλογική νίκη, 11 Φεβρουαρίου 2009. [22] Σκάι (http:/ / www. skai. gr/ master_story. php?id=110464), 11 Φεβρουαρίου 2009. [23] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ online/ online_text/ c=111,id=6652132), Οι Ευρωπαίοι «προτιμούν» Λίβνι, 12 Φεβρουαρίου

2009. [24] Yahoo! Search - Web Search (http:/ / news. yahoo. com/ s/ ap/ 20090220/ ap_on_re_mi_ea/ ml_israel_politics) [25] http:/ / www. knesset. gov. il/ elections18/ heb/ results/ main_Results. aspx [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33]

relations (http://en.wikipedia.org/wiki/Greece–Israel) ISRAEL'S ENTRY INTO CYPRUS, 1959 - 1963 (http://meria.idc.ac.il/journal/2003/issue3/jv7n3a5.html) http:/ / beta. news247. gr/ kosmos/ article82650. ece http:/ / indy. gr/ other-press/ gia-tin-askisi-elladas-isral-kai-tonabpsy3c7ologiko-polemobb-sto-iran http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ S-300_(missile) http:/ / www. thecuttingedgenews. com/ index. php?article=639 (http:/ / old. mfa. gr/ greek/ foreign_policy/ amii/ israel. html) http:/ / paremvasi. ntua. gr/ keimena/ anatoli/ israel_2. htm

Βιβλιογραφία • Abadi, Jacob (2004), Israel's Quest for Recognition and Acceptance in Asia: Garrison State Diplomacy, Routledge, ISBN 0714655767 • Ausubel, Natan (1964), The Book of Jewish Knowledge, New York, New York: Crown Publishers, ISBN 051709746X • Barton, John; Bowden, Julie (2004), The Original Story: God, Israel and the World, Wm. B. Eerdmans Publishing Company, ISBN 0802829007 • Barzilai, Gad (1996), Wars, Internal Conflicts, and Political Order: A Jewish Democracy in the Middle East, State University of New York Press, ISBN 0-7914-2943-1 • Best, Anthony (2003), International History of the Twentieth Century, Routledge, ISBN 0415207398 • Bregman, Ahron (2002), A History of Israel, Palgrave Macmillan, ISBN 0333676319 • Broughton, Simon; Ellingham, Mark; Trillo, Richard (1999), World Music: The Rough Guide, Rough Guides, ISBN 1858286352 • Cole, Tim (2003), Holocaust City: The Making of a Jewish Ghetto, Routledge, ISBN 0415929687 • Crowdy, Terry (2006), The Enemy Within: A History of Espionage, Osprey Publishing, ISBN 1841769339 • Dekmejian, R. Hrair (1975), Patterns of Political Leadership: Egypt, Israel, Lebanon, State University of New York Press, ISBN 087395291X • Friedland, Roger; Hecht, Richard (2000), To Rule Jerusalem, University of California Press, ISBN 0520220927 • Gelvin, James L. (2005), The Israel-Palestine Conflict: One Hundred Years of War, Cambridge University Press, ISBN 0521852897 • Gilbert, Martin (2005), The Routledge Atlas Of The Arab-Israeli Conflict (8th έκδοση), Routledge, ISBN 0415359007 • Goldreich, Yair (2003), The Climate of Israel: Observation, Research and Application, Springer, ISBN 030647445X • Hamilton, Victor P. (1995), The Book of Genesis (2nd revised έκδοση), Wm. B. Eerdmans Publishing Company, ISBN 0802823092 • Harkavy, Robert E.; Neuman, Stephanie G. (2001), Warfare and the Third World, Palgrave Macmillan, ISBN 0312240120 • Henderson, Robert D'A. (2003), Brassey's International Intelligence Yearbook (2003 έκδοση), Brassey's Inc., ISBN 1574885502 • Herzl, Theodor (1946), The Jewish State, American Zionist Emergency Council, ISBN 0486258491

Ισραήλ

165

• Jacobs, Daniel (1988), Israel and the Palestinian Territories: The Rough Guide (2nd revised έκδοση), Rough Guides, ISBN 1858282489 • Kellerman, Aharon (1993), Society and Settlement: Jewish Land of Israel in the Twentieth Century, State University of New York Press, ISBN 0791412954 • Kornberg, Jacques (1993), Theodor Herzl: From Assimilation to Zionism, Indiana University Press, ISBN 0253332036 • Liebreich, Fritz (2005), Britain's Naval and Political Reaction to the Illegal Immigration of Jews to Palestine, 1945–1948, Routledge, ISBN 0714656372 • Lustick, Ian (1988), For the Land and the Lord: Jewish Fundamentalism in Israel, Council on Foreign Relations Press, ISBN 0876090366 • Mazie, Steven (2006), Israel's Higher Law: Religion and Liberal Democracy in the Jewish State, Lexington Books, ISBN 0739114859 • Morçöl, Göktuğ (2006), Handbook of Decision Making, CRC Press, ISBN 1574445480 • Mowlana, Hamid; Gerbner, George; Schiller, Herbert I. (1992), Triumph of the Image: The Media's War in the Persian Gulf — A Global Perspective, Westview Press, ISBN 0813316103 • Romano, Amy (2003), A Historical Atlas of Israel, The Rosen Publishing Group, ISBN 0823939782 • Reveron, Derek S.; Murer, Jeffrey Stevenson (2006), Flashpoints in the War on Terrorism, Routledge, ISBN 0415954908 • Rosenzweig, Rafael (1997), The Economic Consequences of Zionism, T Brill Academic Publishers, ISBN 9004091475 • Rummel, Rudolph J. (1997), Power Kills: Democracy As a Method of Nonviolence, Transaction Publishers, ISBN 0765805235 • Scharfstein, Sol (1996), Understanding Jewish History, KTAV Publishing House, ISBN 0881255459 • Shindler, Colin (2002), The Land Beyond Promise: Israel, Likud and the Zionist Dream, I.B.Tauris Publishers, ISBN 186064774X • Skolnik, Fred (2007), Encyclopedia Judaica, 9 (2nd έκδοση), Macmillian, ISBN 0028659287 • Smith, Derek (2006), Deterring America: Rogue States and the Proliferation of Weapons of Mass Destruction, Cambridge University Press, ISBN 0521864658 • Stein, Leslie (2003), The Hope Fulfilled: The Rise of Modern Israel, Greenwood Press, ISBN 0275971414 • Stendel, Ori (1997), The Arabs in Israel, Sussex Academic Press, ISBN 1898723230 • Stone, Russell A.; Zenner, Walter P. (1994), Critical Essays on Israeli Social Issues and Scholarship, SUNY Press, ISBN 0791419592 • Torstrick, Rebecca L. (2004), Culture and Customs of Israel, Greenwood Press, ISBN 0313320918 • Wenham, Gordon J. (1994), Word Biblical Commentary, 2 (Genesis 16-50), Dallas, Texas: Word Books, ISBN 0849902010

Το άρθρο βασίστηκε αρχικά σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia. ( ιστορικό (http:/ / www. livepedia. gr/ index. php?title={{{1}}}& action=history)). Η εισαγωγή έγινε πριν την 1 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ) και την GFDL (http:/ / www. gnu. org/ copyleft/ fdl. html).

166

Καζακστάν Καζακστάν Συντεταγμένες: 48°57′00″N 66°13′60″E48.95, 66.2333 [1]

Σημαία του Καζακστάν Εθνόσημο του Καζακστάν Εθνικός ύμνος: Καζακστάν μου

Πρωτεύουσα • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Αστανά 750.632 51°10′N 71°30′E51.167, 71.5 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Αλμάτι

Επίσημες γλώσσες

Καζακικά, Ρωσικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ Πρωθυπουργός Καρίμ Μασίμοφ Ανεξαρτησία από την ΕΣΣΔ Ισχύον Σύνταγμα

16 Δεκεμβρίου 1991 30 Αυγούστου 1995 (εγκρίθηκε με δημοψήφισμα)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό

2.717.300 km2 (9η) 1,7

Καζακστάν

167 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2009 • Πυκνότητα

15.399.437[3] (62η) 16.402.861[4] 5,4 κατ./km² (223η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

176,996 δισ. $[5] (55η) 11.369 $[5] (71η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

107,038 δισ. $[5] (56η) 6.875 $[5] (69η)

ΔΑΑ (2007)

0,804 (82η) – υψηλός

Νόμισμα

Τένγκε (KZT)

Ζώνη ώρας

Δυτική/Ανατολική (UTC +5/+6)

Internet TLD

.kz

Κωδικός κλήσης

Το Καζακστάν ή Καζαχστάν (Қазақстан, Казахстан) είναι η ένατη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο με έκταση 2.717.300 χλμ², αλλά μόλις 62η στον πληθυσμό με περίπου 6 άτομα ανά χλμ². Ο πληθυσμός υπολογίζεται στα 15.399.437, με βάση τις εκτιμήσεις του 2009[3] , από 16.464.464 το 1989 λόγω την αποδημίας των Ρώσων και των Γερμανών της περιοχής του Βόλγα. Ένα μεγάλο μέρος του εδάφους της χώρας αποτελείται από στέπες. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Αστάνα. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ και Πρωθυπουργός ο Καρίμ Μασίμοφ. Επίσημες γλώσσες της χώρας είναι η καζακική (μια τουρκική γλώσσα) και η ρωσική.

Ιστορία Το Χανάτο των Καζάκων Η περιοχή του σημερινού Καζακστάν κατοικείται από τη Λίθινη εποχή, καθώς το κλίμα και η τοπογραφία ήταν και είναι κατάλληλες για την ανάπτυξη της νομαδικής κτηνοτροφίας. Ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι εξημέρωσαν το άλογο πρώτη φορά στις απέραντες στέπες της περιοχής. Αν και οι αρχαίες πόλεις Ταράζ (Αολί Άτα) και Χαρζάτε Τουρκεστάν αποτέλεσαν σημαντικούς κόμβους στο δρόμο του μεταξιού μεταξύ της ανατολής και της δύσης, η πραγματική κοινωνική και πολιτική οργάνωση ξεκίνησε με την εισβολή των Μογγόλων στις αρχές του 13ου αιώνα. Η Μογγολική αυτοκρατορία καθιέρωσε διοικητικές περιφέρειες, οι οποίες στη συνέχεια υπάχθηκαν στο νεοσύστατο χανάτο των Καζάκων. Όλη αυτή την περίοδο, η νομαδική ζωή και η κτηνοτροφική οικονομία κυριαρχούσαν στις στέπες. Το 15ο αιώνα ξεκίνησε σταδιακά η ανάπτυξη μίας τοπικής Καζάκικης ταυτότητας ανάμεσα στις Τουρκικές φυλές, διαδικασία η οποία εδραιώθηκε στα μέσα του 16ου αιώνα με την εμφάνιση μίας διακριτής γλώσσας, πολιτισμού και οικονομίας. Σε κάθε περίπτωση, η περιοχή ήταν εστία διαμάχης μεταξύ των τοπικών Καζάκων εμίρηδων και των γειτονικών Περσικών φυλών στα νότια. Στις αρχές του 17ου αιώνα, το χανάτο των Καζάκων αντιμετώπιζε τις επιπτώσεις φυλετικών εντάσεων, οι οποίες είχαν διαχωρίσει τον πληθυσμό στις Μεγάλη, Μεσαία και Μικρή ορδές. Ο πολιτικός αυτός διαχωρισμός και οι τοπικές διαμάχες, παράλληλα με την παρακμή των χερσαίων εμπορικών διαδρομών μεταξύ ανατολής και δύσης, εξασθένισαν το χανάτο. Το 17ο αιώνα οι Καζάκοι αντιμετώπισαν τους Οϊράτς, μία ομοσπονδία δυτικών μογγολικών φυλών, μεταξύ των οποίων τους ιδιαίτερα επιθετικούς Τζουνγκάρς[6] . Το χανάτο έφτασε στο ζενίθ του με τις αρχές του 18ου αιώνα, καθώς την περίοδο αυτή η Μικρή Ορδή συμμετείχε στον πόλεμο κατά των Τζουνγκάρς μεταξύ του

Καζακστάν

168

1723 και του 1730, συνέπεια της εισβολής στις καζάκικες περιοχές. Με την ηγεσία του Αμπούν Χάιρ Χαν, οι Καζάκοι είχαν σημαντικές νίκες στον ποταμό Μπουλάντι το 1726 και στη μάχη της Ανρακάι το 1729[7] . Ο Αμπλάι Χαν συμμετείχε στις μεγαλύτερες μάχες από τη δεκαετία του 1720 ως και το 1750, και αποτέλεσε λαϊκό ήρωα.

Η Ρωσική Αυτοκρατορία Το 19ο αιώνα η Ρωσική Αυτοκρατορία ξεκίνησε την επέκτασή της ανατολικά στην κεντρική Ασία. Η περίοδος αυτή, γνωστή και ως η περίοδος του «μεγάλου παιχνιδιού», ιστορικά διήρκεσε από το 1813 ως και την Αγγλο-Ρωσική σύμβαση του 1907. Οι τσάροι της Ρωσίας ήταν οι ηγέτες του μεγαλύτερου μέρους της σημερινής επικράτειας της χώρας. Η Ρωσική Αυτοκρατορία εισήγαγε ένα κεντρικό σύστημα διοίκησης και κατασκεύασε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, στην προσπάθειά της να καθιερώσει την παρουσία της στην κεντρική Ασία, με αντίπαλο τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Αυτοί οι δύο ήταν και οι παίκτες στο επονομαζόμενο «μεγάλο παιχνίδι». Το πρώτο Ρωσικό βήμα έγινε με την ίδρυση του Όρσκ το 1735. Η Ρωσική γλώσσα επιβλήθηκε σε όλα τα σχολεία Ο Αμπάι Κουνανμπαγιουλί (Abay και τους δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες. Η επιβολή των Ρωσικών Qunanbayuli), Καζάκος ποιητής, προτύπων συνάντησε μεγάλη αντιπάθεια από την πλευρά των Καζάκων και συνθέτης και φιλόσοφος από τη δεκαετία του 1860, οι περισσότεροι Καζάκοι αντιστέκονταν στη Ρωσική επέκταση, κύρια εξαιτίας της αλλοίωσης της νομαδικής ζωής και των παραδόσεών τους, αλλά και για τους πρακτικούς λόγους των λοιμών που αφάνιζαν σταδιακά τις φυλές τους. Το εθνικό Καζάκικο κίνημα, που ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα, ζητούσε τη διατήρηση της τοπικής γλώσσας και ταυτότητας, αντιστεκόμενο στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Από το 1890 και μετέπειτα, ακόμα μεγαλύτεροι πληθυσμοί Ρώσων αποικούσαν τις περιοχές του σημερινού Καζακστάν, και συγκεκριμένα τη σημερινή επαρχία του Σεμιρέτσιε. Ο πληθυσμός αυξήθηκε ακόμα περισσότερο με την ολοκλήρωση του Υπεραραλικού σιδηρόδρομου μεταξύ του Όρενμπουργκ και της Τασκένδης το 1906. Η μετανάστευση προωθήθηκε με την ίδρυση ενός σχετικού διοικητικού οργανισμού στην τότε πρωτεύουσα της Αγίας Πετρούπολης. Το 19ο αιώνα σχεδόν 400.000 Ρώσοι μετανάστευσαν στο Καζακστάν, ενώ περίπου 1 εκατομμύριο Σλάβοι, Γερμανοί και Εβραίοι, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή το πρώτο τρίτο του 20ου αιώνα[8] . Ο ανταγωνισμός για τη γη και το νερό μεταξύ των Καζάκων και των μεταναστών δημιούργησε ιδιαίτερες αντιπάθειες μεταξύ τους, αλλά και έντονη δυσαρέσκεια ενάντια στον τσάρο, ειδικά τα τελευταία χρόνια της τσαρικής ηγεμονίας, με σημαντικότερο γεγονός την επανάσταση στην Κεντρική Ασία το 1916. Οι Καζάκοι επιτέθηκαν σε Ρώσους και Κοζάκους κατοίκους και φρουρές. Η επανάσταση κατέληξε σε μία σειρά συγκρούσεων και σε βίαιες σφαγές και από τις δύο πλευρές[9] . Η εκδίκηση των Ρώσων ήταν σκληρή και η στρατιωτική επέμβαση οδήγησε σχεδόν 300.000 Καζάκους ως πρόσφυγες στις ορεινές περιοχές ή την Κίνα. Όταν περίπου 80.000 από αυτούς επέστρεψαν την επόμενη χρονιά, πολλοί σφαγιάστηκαν από τον τσαρικό στρατό. Παράλληλα, σχεδόν 1 ακόμα εκατομμύριο Καζάκοι αφανίστηκαν από το λοιμό την περίοδο 1921-22.

Καζακστάν

Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Καζακστάν Η μικρή περίοδος αυτονομίας, γνωστή ως αυτονομία του Αλάς, κατά την περίοδο κατάρρευσης της τσαρικής Ρωσίας, συνοδεύτηκε από αρκετές εξεγέρσεις που καταπνίγηκαν βίαια, και τελικά οι Καζάκοι υποτάχθηκαν στην νέα οντότητα των Σοβιέτ. Η Σοβιετική καταπίεση της παραδοσιακής ελίτ, παράλληλα με την Το Αλματί, πρωτεύουσα του Καζακστάν κατά τη Σοβιετική περίοδο επιβολή της κολεκτιβοποίησης μεταξύ 1920 και 1930, επέφερε έλλειψη τροφής και αντίστοιχη κοινωνική αναταραχή[10] . Από το 1926 ως το 1939, ο πληθυσμός των Καζάκων μειώθηκε κατά 22% εξαιτίας λοιμών, βίας και μαζικής μετανάστευσης. Τη δεκαετία του 1930 αρκετοί Καζάκοι λόγιοι, συγγραφείς, ποιητές, πολιτικοί και ιστορικοί έγιναν θύματα των διωγμών του Στάλιν, τόσο ως συνέπεια του απολυταρχισμού όσο και με στόχο την αλλοίωση της ταυτότητας και πολιτισμού των τοπικών λαών. Ο Σοβιετικός μηχανισμός σταδιακά ολοκλήρωνε το Καζακστάν στο κρατικό σύστημα, και το 1936 η χώρα έγινε σοβιετική δημοκρατία. Τις δεκαετίες του '30 και του '40 το Καζακστάν δέχθηκε εκατομμύρια εσωτερικών μεταναστών, και αποτέλεσε, μαζί με τη Σιβηρία, τόπο εξορίας αντιφρονούντων, φιλοξενώντας μερικά από τα μεγαλύτερα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης[11] . Η ΣΣΔ του Καζακστάν συμμετείχε στη Σοβιετική εκστρατεία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με πέντε εθνικές μεραρχίες. Το 1947, δύο χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, ιδρύθηκε κοντά στην πόλη Σεμέι το πεδίο δοκιμών Σεμιπαλατίνσκ, το μεγαλύτερο στην ΕΣΣΔ για πυρηνικά όπλα. Η περίοδος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου συνέβαλε στην εκβιομηχάνιση και στη συστηματική εξόρυξη ορυκτών για την πολεμική μηχανή της ΕΣΣΔ. Μετά το θάνατο του Στάλιν όμως, το Καζακστάν παρέμενε ακόμα μία οικονομία βασισμένη στην αγροτική παραγωγή. Το 1953, ο Νικίτα Χρουστσόφ ξεκίνησε το φιλόδοξο πρόγραμμα για την σταδιακή μετατροπή των εκτάσεων του Καζακστάν σε σιτοβολώνα της ΕΣΣΔ, με μικτά αποτελέσματα. Ο Λεοντίντ Μπρέζνιεφ επιτάχυνε την ανάπτυξη της συστηματικής γεωργίας. Οι αυξανόμενες εντάσεις στη σοβιετική κοινωνία οδήγησαν στην ανάγκη για πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν τη δεκαετία του '80. Ένα γεγονός που σημάδεψε την περίοδο αυτή, ήταν η απόφαση του Λαβρέντιι Μπέρια να πραγματοποιήσει μία πυρηνική δοκιμή στη ΣΣΔ του Καζακστάν στο Σεμέι το 1949, με καταστροφικές βιολογικές και οικολογικές συνέπειες που καταγράφηκαν γενιές αργότερα, με επερχόμενη την κλιμάκωση της απέχθειας των Καζάκων για το Σοβιετικό σύστημα. Το Δεκέμβριο του 1986 μαζικές διαδηλώσεις νεαρών Καζάκων πραγματοποιήθηκαν στην Αλμάτι με αφορμή την αντικατάσταση του γενικού γραμματέα του κομμουνιστικού κόμματος του Καζακστάν με Ρώσο κομματικό αξιωματούχο. Τα επεισόδια κατέληξαν στην επέμβαση του στρατού με το θάνατο και τη φυλάκιση αρκετών διαδηλωτών.

169

Καζακστάν

170

Ανεξαρτησία Με την αναζήτηση περισσότερης αυτονομίας από τις ΣΣΔ, το Καζακστάν ανακήρυξε την αυτοδιάθεσή του ως δημοκρατία μέσα στην ΕΣΣΔ το 1990. Με το αποτυχημένο πραξικόπημα του 1991 στη Μόσχα και την ακόλουθη διάλυση της ΕΣΣΔ, το Καζακστάν κήρυξε την ανεξαρτησία του στις 16 Δεκεμβρίου του 1991, τελευταία από τις ΣΣΔ.

Φυσική γεωγραφία Το μεγαλύτερο μέρος της χώρας βρίσκεται στην Ασία, υπάρχει ωστόσο και ένα τμήμα της, στη Δυτική όχθη του Ουράλη ποταμού που βρίσκεται στην Ευρώπη. Βρίσκεται στα νότια της Σιβηρικής πεδιάδας και στα ανατολικά (στα σύνορα με την Κίνα) υπάρχει η οροσειρά Αλτάι. Στα δυτικά βρέχεται από την Κασπία και στα νότια απλώνεται η έρημος Κυζύλ Κυμ και η περιοχή του Τουρκεστάν.

Ο πύργος Μπαϊτερέκ στην Αστανά, πρωτεύουσα του Καζακστάν

Στα νοτιοδυτικά της χώρας βρίσκονται η λίμνη Αράλη (33.500 τετ. χλμ.) και Μπαλκάτς (18.000 τετ. χλμ). Ποτάμια της χώρας είναι ο Συρ Ντάρια (αρχαία Υαξάρτης) με μήκος 2.705 χλμ., ο παραπόταμος του Ομπ Ίρτυς, ο Ουράλης και ο Ούλμπας, που είναι πλωτοί στο μεγαλύτερο μέρος τους.

Δημογραφία Ο πληθυσμός είναι Καζάκοι 39% (μειονότητα μέσα στην ίδια τους τη χώρα μια και είναι λιγότεροι του 50% του πληθυσμού) και οι Ρώσοι 38%. Υπάρχουν ακόμη 6% Ουκρανοί και 5% Γερμανοί. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 67,87 χρόνια (62,58 χρόνια οι άνδρες και 73,47 οι γυναίκες)[3] .

Οικονομία Στο νότιο τμήμα της χώρας εκτείνεται η έρημος Κυζύλ Κυμ. Με μεγάλα αρδευτικά έργα αξιοποιήθηκαν μεγάλες εκτάσεις. Καλλιεργούνται δημητριακά, παντζάρια, βαμβάκι και ηλίανθοι. Σε υψηλό βαθμό αναπτυγμένη είναι η βιομηχανία καθώς και η εκμετάλλευση του υπεδάφους, που είναι πλούσιο σε πετρέλαιο, γαιάνθρακες, χρυσό, χαλκό, μόλυβδο, νικέλιο, χρώμιο κ.ά. Σημαντικό ρόλο, επίσης, στην οικονομία της χώρας, διαδραματίζουν η κτηνοτροφία και η αλιεία.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Βουλευτικές εκλογές Στις τελευταίες εκλογές το 2007 για Βουλή, νικητής αναδείχθηκε σαρωτικά το κυβερνών κόμμα.

Καζακστάν

Κόμματα και συνασπισμοί Πατρίδα(Nur-Otan)

171

Ψήφοι

Έδρες

5.174.169 88,05

Εθνικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (Zhalpyulttyk Sotsial-Demokratiyalyk Partiya)

271.525

4,62

Δημοκρατικό Κόμμα του Καζακστάν- Φωτεινό Μονοπάτι(Qazaqstan Demokratiyalyk Partiyasi Ak Zhol)

192.155

3,27

Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Χωριού (Auyl Sotsial-Demokratiyalyk Partiyasi)

93.023

1,58

Κομμουνιστικό Κόμμα του Λαού του Καζακστάν (Qazaqstan Khalyk Kommunistik Partiyasi)

77.274

1,31

Κόμμα των Πατριωτών

44.175

0,75

Κόμμα Rukhaniyat

24.308

0,41

Σύνολο (συμμετοχή 64,56%)

Επικοινωνίες και μεταφορές Τον Απρίλιο του 2009, η ΕΕ συμπεριέλαβε έξι αεροπορικές εταιρείες από τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας.[12] Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BA%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=48. 95_N_66. 2333_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BA%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=51_10_N_71_30_E_type:city [3] Kazakhstan (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ kz. html) CIA World Factbook [4] Kazakhstan Today: 16 million 402 thousand 861 people registered in Kazakhstan (http:/ / www. kt. kz/ index. php?lang=eng& uin=1133435211& chapter=1153480633) [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=916& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Kazakhstan to c. AD 1700 (http:/ / www. britannica. com/ eb/ article-73648) [7] Country Briefings: Kazakhstan (http:/ / www. economist. com/ countries/ Kazakhstan/ profile. cfm?folder=History in brief) [8] " Kazakhstan (http:/ / www. britannica. com/ EBchecked/ topic/ 313790/ Kazakhstan)". Encyclopædia Britannica Online. [9] Kazakhstan (http:/ / encarta. msn. com/ encyclopedia_761566451_8/ kazakhstan. html). Microsoft Encarta Online Encyclopedia 2009. Archived (http:/ / www. webcitation. org/ 5kwsD4G2l) 2009-10-31. [10] The Kazakh Catastrophe and Stalin’s Order of Priorities, 1929–1933: Evidence from the Soviet Secret Archives (http:/ / zhe. stanford. edu/ spring05/ Kazakhstan2. pdf) [11] Children of the gulag live with amnesia (http:/ / www. taipeitimes. com/ News/ world/ archives/ 2007/ 01/ 01/ 2003342918), Taipei Times, January 1, 2007 [12] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ europe/ 7990561. stm), Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009.

Καζακστάν

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Επίσημη κυβερνητική ιστοσελίδα (http://en.government.kz/) (Αγγλικά) • Προφίλ της χώρας από το BBC (http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/country_profiles/1298071.stm)

(Αγγλικά) Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το άρθρο Kazakhstan (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Kazakhstan) της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ). ( ιστορικό/συντάκτες (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Kazakhstan)).

gag:Kazahstan koi:Казахстан

172

173

Καμπότζη Καμπότζη Συντεταγμένες: 12°43′60″N 105°40′00″E12.7333, 105.6667 [1]

Σημαία της Καμπότζης Εθνόσημο της Καμπότζης

Εθνικό σύνθημα: (Χμερ: Έθνος, Θρησκεία, Βασιλιάς) Εθνικός ύμνος: Nokoreach

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Πνομ Πενχ 11°33′00″N 104°55′00″E11.55, 104.9167 [2]

Επίσημες γλώσσες

Χμερ

Πολίτευμα

Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Βασιλιάς Νοροντόμ Σιχαμόνι Πρωθυπουργός Χουν Σεν

Ανεξαρτησία Από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

9 Νοεμβρίου 1953 21 Σεπτεμβρίου 1993

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

181.040 km2 (89η) 2,5 2.572 χμ. 443 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1998 • Πυκνότητα

14.494.293[3] 1 (67η) 11.437.656 80 κατ./km² (115η)

Καμπότζη

174

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

28,137 δισ. $[4] (105η) 2.018 $[4] (146η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

10,901 δισ. $[4] (118η) 782 $[4] (149η)

ΔΑΑ (2007)

0,593 (137η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ριέλ (៛)2 (KHR)

Ζώνη ώρας

(UTC +7)

Internet TLD

.kh

Κωδικός κλήσης

+855

1.Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο. 2.Τοπικό νόμισμα, τα δολάρια ΗΠΑ είναι ευρέως αποδεκτά. Το Βασίλειο της Καμπότζης, πιο απλά γνωστό σαν Καμπότζη είναι χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας με πληθυσμό πάνω από 13 εκατομμύρια ανθρώπους και πρωτεύουσα την Πνομ Πενχ. Η Καμπότζη είναι διάδοχο κράτος της κάποτε πανίσχυρης Αυτοκρατορίας των Χμερ, που κυβερνούσε το μεγαλύτερο μέρος της Ινδοκίνας μεταξύ του 11ου και του 14ου αιώνα. Οι κάτοικοι της Καμπότζης καλούνται συνήθως Καμποτζιανοί ή Χμερ· ο δεύτερος προσδιορισμός αναφέρεται αποκλειστικά σε όσους έχουν Χμερ εθνοτική καταγωγή. Αυτό αφορά τους περισσότερους κατοίκους της χώρας, που είναι Θεραβάντα Βουδιστές, αλλά υπάρχουν και αρκετοί Μουσουλμάνοι Χαμ, καθώς και Κινέζοι, Βιετναμέζοι και κάποιες φυλές που ακολουθούν ανιμιστικές . Αρχηγός Κράτους είναι ο Βασιλιάς Νοροντόμ Σιχαμόνι και Πρωθυπουργός είναι ο Χον Σεν. Επίσημη γλώσσα του κράτους είναι η Χμερ και τα Αγγλικά και Γαλλικά γίνονται κατανοητά στις μορφωμένες τάξεις.

Γεωγραφία Η χώρα συνορεύει με την Ταϊλάνδη στα δυτικά και βορειοδυτικά, με το Λάος στα βορειοανατολικά και με το Βιετνάμ στα νότια-νοτιοανατολικά. Νότια βρέχεται από τον κόλπο της Ταϊλάνδης. Η γεωγραφία της χώρας κυριαρχείται από τον ποταμό Μεκόνγκ (που στα Χμερ σημαίνει μεγάλος ποταμός και την Τονλέ Σαπ (λίμνη γλυκού νερού), που είναι και σημαντικός ιχθυοπαραγωγικός πόρος. Το μεγαλύτερο μέρος της χώρας βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας, κι έτσι κατά την υγρή εποχή η ροή του νερού αντιστρέφεται, και μεταφέρεται από τον Μεκόνγκ πίσω στην Τονλέ Σαπ και τη γύρω πεδιάδα.

Ιστορία Οι πρώτες ενδείξεις ανεπτυγμένου πολιτισμού στην περιοχή τοποθετούνται γύρω στο 1.000 π.Χ. Η περιοχή υπήρξε κέντρο της Αυτοκρατορίας των Χμερ, που άκμασε από τον 9ο έως και τον 13ο-14ο αιώνα. Κατόπιν η χώρα πέρασε διαδοχικά στην κυριαρχία Ταϊλανδών και Βιετναμέζων. Το 1863 έγινε προτεκτοράτο της Γαλλίας, από την οποία κέρδισε την ανεξαρτησία της το 1953. Αν και επίσημα ουδέτερη κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ, η χώρα βομβαρδίστηκε από την αμερικανική αεροπορία και έγινε θέατρο επιχειρήσεων του αμερικανικού στρατού, καθώς η μεθόριός της αποτελούσε καταφύγιο των Βιετκόνγκ. Ταυτόχρονα, βρισκόταν σε εξέλιξη το αντάρτικο των Κόκκινων Χμερ, με αρχηγό τον Πολ Ποτ, για την κατάληψη της εξουσίας, κάτι που κατάφεραν το 1975. Το 1978 το Βιετνάμ εισέβαλε στη χώρα για να σταματήσει τις δολοφονίες Βιετναμέζων από το καθεστώς, ξεκινώντας έναν πόλεμο που κράτησε μέχρι το 1991.

Καμπότζη

175

Οικονομία Οι κύριες βιομηχανίες της χώρας σήμερα είναι η ένδυση και ο τουρισμός. Το 2006, οι ξένοι επισκέπτες ήταν πάνω από 1,7 εκατομμύρια[5] . Το 2005, ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στα χωρικά της ύδατα[6] , κι όταν ξεκινήσεις η εμπορική τους εκμετάλλευση, το 2009 ή 2010, τα κέρδη αναμένεται να επηρεάσουν θετικά την οικονομία της χώρας.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Εκλογές 2008 Οι γενικές εκλογές διεξήχθησαν στην ασιατική χώρα στις 27 Ιουλίου του 2008. Ο πρωθυπουργός Χουν Σεν ανακηρύχθηκε νικητής των βουλευτικών εκλογών στις 28 Ιουλίου του 2008.[7] Τα πρώτα αποτελέσματα από πηγές του CPP έδειξαν ότι το CPP κέρδισε το 58,3% των ψήφων και 91 έδρες, το SRP 21,9% και 26 έδρες, το Κόμμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων 3, το NRP 2 και το FUNCINPEC 1 έδρα.[8] Οι Ευρωπαίοι παρατηρητές των εκλογών ανέφεραν ότι το προβάδισμα του κυβερνώντος κόμματος ήταν τόσο μεγάλο ώστε ίσως είχε γίνει νοθεία στις εκλογές αυτές.[9] Γενικά, οι εκλογές δεν διεξήχθησαν με βάση τα διεθνή πρότυπα. Αποτελέσματα εκλογών 2008 Κόμμα

Ψήφοι

% Έδρες

Κόμμα του Λαού της Καμπότζης

3.492.374 58,11

Κόμμα του Σαμ Ρένσι

1.316.714 21,91

Κόμμα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

397.816

6,62

Κόμμα του Νοροντόμ Ραναρίντ

337.943

5,62

Funcinpec

303.764

5,05

Σύνδεσμος για ένα Δημοκρατικό Κόμμα

68.909

1,15

—

Δημοκρατικό Κόμμα των Χμερ

32.386

0,54

—

Κόμμα Δημοκρατικό Κίνημα Χανγκ Ντάρα

25.065

0,42

—

Κοινωνία του Κόμματος Δικαιοσύνης (μόνο σε 8 από τις 24 επαρχίες)

14.112

0,23

—

Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των Χμερ (μόνο σε 9 επί συνόλου 24 επαρχιών)

11.693

0,19

—

9.501

0,16

—

Κόμμα των Χμερ κατά της Φτώχειας (μόνο σε 7 από 24 επαρχίες)

Σύνολο (συμμετοχή 81,5%) 6.010.277 Πηγή: ww.necelect.org.kh

123 [10]

Καμπότζη

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 62,1 χρόνια (60,03 χρόνια οι άνδρες και 64,27 οι γυναίκες).[3]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B6%CE%B7& params=12. 7333_N_105. 6667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B6%CE%B7& params=11. 55_N_104. 9167_E_type:city_region:KH_source:enwiki [3] Καμπότζη (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cb. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=522& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] People's Daily Online - Tourist arrivals in Cambodia up 20 percent in 2006 (http:/ / english. people. com. cn/ 200701/ 03/ eng20070103_337920. html) [6] Reuters (http:/ / today. reuters. com/ news/ articleinvesting. aspx?view=CN& storyID=2007-01-19T094720Z_01_BKK304046_RTRIDST_0_OIL-CAMBODIA. XML& rpc=66& type=qcna) [7] Al Jazeera (http:/ / english. aljazeera. net/ news/ asia-pacific/ 2008/ 07/ 200872825249835666. html) [8] Xinhua (http:/ / news. xinhuanet. com/ english/ 2008-07/ 28/ content_8783768. htm) [9] Ips News (http:/ / www. ipsnews. net/ news. asp?idnews=43366) [10] http:/ / www. necelect. org. kh/ English/ ElectionResult/ 2008/ Election%202008. htm

176

177

Κατάρ Κατάρ Συντεταγμένες: 25°16′10″N 51°12′46″E25.2695, 51.2128 [1]

Σημαία του Κατάρ Εθνόσημο του Κατάρ Εθνικός ύμνος: As Salam al Amiri

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ντόχα 25°17′N 51°32′E25.283, 51.533 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Απόλυτη Μοναρχία Εμίρης Σεΐχης Χαμάντ μπιν Πρωθυπουργός Χαλίφα αλ Θανί Σεΐχης Χαμάντ ιμπν Τζαμπρ αλ Θανί

Ανεξαρτησία από Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

3 Σεπτεμβρίου 1971 9 Ιουνίου 2005

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

11.437 km2 (164η) αμελητέο 60 χμ. 563 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2008 • Πυκνότητα

833.285[3] (159η) 1.448.446[4] 73 κατ./km² (125η)

Κατάρ

178 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

106,870 δισ. $[5] (65η) 87.717 $[5] (1η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

92,541 δισ. $[5] (57η) 75.956 $[5] (3η)

ΔΑΑ (2006)

0,899 (34η) – πολύ υψηλός

Νόμισμα

Ριάλ Κατάρ (QAR)

Ζώνη ώρας

(UTC +3)

Internet TLD

.qa

Κωδικός κλήσης

+974

Το Κράτος του Κατάρ είναι ένα ανεξάρτητο εμιράτο της Μέσης Ανατολής, που καταλαμβάνει τη χερσόνησο Κατάρ, επί της ανατολικής ακτής της Σαουδικής Αραβίας στον Αραβικό ή Περσικό Κόλπο. Έχει έκταση 11.437 km² και πληθυσμό (154η στον κόσμο) 833.285 κατοίκους,[3] σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009. Πλούσιο σε πετρελαιοπηγές, έχει ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλή εισοδήματα στον κόσμο.

Ιστορία Το Κατάρ αναγνωρίσθηκε ως ανεξάρτητο κράτος στις 3 Σεπτεμβρίου του 1971, ως καταλυτική ημερομηνία της από 3 Νοεμβρίου 1916 διμερούς συνθήκης φιλίας μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Κατάρ.

Δημογραφία Το 1983 μόνο το 20% του πληθυσμού ήταν Καταρινοί, οι υπόλοιποι ήταν από Σ. Αραβία, Πακιστάν και Ιράν. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 75,35 χρόνια (73,66 χρόνια οι άνδρες και 77,14 οι γυναίκες).[3]

Πρωτεύουσα - πόλεις Πρωτεύουσα και κυριότερος λιμένας της χώρας είναι η Ντόχα (Doha). Άλλες πόλεις είναι το Ντούκχαν (Dukhan) που αποτελεί το κέντρο της πετρελαϊκής παραγωγής, το Ουμ Σαΐντ (Umm Said) όπου και τα μεγάλα διυλιστήρια, γνωστότατος λιμένας εξαγωγής - φόρτωσης δεξαμενόπλοιων, καθώς και οι Γουάκρα (Wakra), Αλ Κχουρ (Al Khour) και Ουμ μπαμπ (Umm Bab), όλες πρώην οάσεις που εξελίχθηκαν σε πόλεις.

Διακυβέρνηση Η χώρα είναι απόλυτη μοναρχία με αρχηγό κράτους τον Εμίρη του Κατάρ. Από τις 27 Ιουνίου του 1995 στο αξίωμα αυτό τελεί ο Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ-Θανί. Αρχηγός κυβερνήσεως είναι ο πρωθυπουργός Χαμάντ μπιν Τζασίμ μπιν Τζαμπίρ αλ-Θανί από τις 3 Απριλίου του 2007. Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είναι ο Αμπνταλάχ μπιν Χαμάντ αλ-Ατιγιά από τις 3 Απριλίου του 2007. Το δικαίωμα ψήφου χορηγείται στα άτομα ηλικίας 18 ετών και άνω. Το Σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ στις 9 Ιουνίου του 2005 αφού πρώτα εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα στις 29 Απριλίου του 2003 και έλαβε την έγκριση του εμίρη στις 8 Ιουνίου του 2004. Οι πρώτες εκλογές για τοπικό συμβούλιο διενεργήθηκαν το 1999.

Κατάρ

Μεταφορές Οι εναέριες συγκοινωνίες εξυπηρετούνται από 5 αεροδρόμια και ένα ελικοδρόμιο, σύμφωνα με στοιχεία για το 2007[3] . Σημαντικό λιμάνι εκτός από την Ντόχα είναι και το Ρας Λαφάν. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81& params=25. 2695_N_51. 2128_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81& params=25_17_N_51_32_E_type:city [3] Qatar (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ qa. html) CIA World Factbook [4] Στατιστική Υπηρεσία Κατάρ (http:/ / www. qsa. gov. qa/ Eng/ demographics Statistics. htm) [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=453& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

179

180

Κιργιζία Κιργιζία Συντεταγμένες: 41°16′00″N 74°58′60″E41.2667, 74.9833 [1]

Σημαία της Κιργιζίας Εθνόσημο της Κιργιζίας Εθνικός ύμνος: Εθνικός ύμνος της Δημοκρατίας της Κιργιζίας

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Μπισκέκ 42°52′N 75°36′E42.867, 75.6 [2]

Επίσημες γλώσσες

Κιργιζική (κρατική) Ρωσική (επίσημη)[3]

Πολίτευμα

Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Πρόεδρος Ρόζα Οτουνμπάγιεβα

Ανεξαρτησία • Από τη Σοβιετική Ένωση • Ισχύον Σύνταγμα

κηρύχθηκε στις 31 Αυγούστου 1991, ολοκληρώθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1991 2 Ιουλίου 2010[4] , εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα στις 27 Ιουνίου 2010 .

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

199.900 km2 (86η) 3,6 3.051 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1999 • Πυκνότητα

5.431.747[5] (111η) 4.896.100 27,3 κατ./km² (180η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

11,957 δισ. $[6] (137η) 2.227 $[6] (139η)

Κιργιζία

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

181 4,681 δισ. $[6] (141η) 872 $[6] (146η) 0,710 (120η) – μεσαίος

Νόμισμα

Σομ (KGS)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

KGT (UTC +5) (UTC +6)

Internet TLD

.kg

Κωδικός κλήσης

+996

H Δημοκρατία της Κιργιζίας (ή Κιργιστάν) είναι ένα κράτος της κεντρικής Ασίας. Περικλείεται από την Κίνα, το Καζακστάν, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν. Πρωτεύουσά της είναι το Μπισκέκ. Προηγουμένως ήταν δημοκρατία της Σοβιετικής Ένωσης και είναι ανεξάρτητη από το 1991. Έχει έκταση 198.500 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 5.431.747 κατοίκους, με βάση εκτιμήσεις του 2009[5] . Επίσημες γλώσσες της χώρας είναι η κιργιζική (μια τουρκική γλώσσα) και η ρωσική.

Ιστορία Πρώιμη ιστορία Η Κιργιζία έφτασε τη μεγαλύτερη ακμή της με την εξάπλωσή της μετά τη νίκη της απέναντι στο χανάτο των Ουιγούρων το 840 μ.Χ. και την επέκτασή της μέχρι την οροσειρά Τιάν Σαν. Η κυριαρχία της Κιργιζίας σε αυτή την περιοχή κράτησε για 200 περίπου χρόνια. Το 12ο αιώνα όμως, η Κιργιζία σταδιακά περιορίστηκε στις οροσειρές Αλτάι και Σαγιάν ως συνέπει της μογγολικής εξάπλωσης. Με την Μογγολική αυτοκρατορία να ακμάζει το 13ο αιώνα, οι πληθυσμοί μετοίκησαν προς τα νότια, και τελικά κατακτήθηκαν από τον Τζέγκινς Χαν το 1207. Κινεζικές και μουσουλμανικές ιστορικές πηγές περιγράφουν την Κιργιζία μεταξύ του 7ου και του 12ου αιώνα ως χώρα με πληθυσμό με κόκκινα μαλλιά, λευκό δέρμα και γαλάζια μάτια, χαρακτηριστικά που αποδίδονταν σε σλαβική καταγωγή. Λόγω των διαδοχικών μετανστεύσεων, κατακτήσεων, φυλετικών αναμίξεων και προσαρμογής, πολλοί από τους Κιργίζιους που κατοικούν σήμερα στην κεντρική και νοτιοδυτική Ασία έχουν μικτά χαρακτηριστικά, συχνά προερχόμενα από διαφορετικές φυλές, αν και μιλούν συναφείς διαλέκτους.

Η Ρωσική επιρροή Στις αρχές του 19ου αιώνα, το νότια τμήμα της σημερινής Κιργιζίας πέρασε στον έλεγχο του χανάτου του Κοκάντ. Η περιοχή ενσωματώθηκε επίσημα στη Ρωσική Αυτοκρατορία το 1876, με παράλληλες εξεγέρσεις ενάντι στην τσαρική εξουσία και τη μετανάστευση αρκετών κατοίκων στο Παμίρ και το Αφγανιστάν. Παράλληλα, η καταστολή της επανάστασης της κεντρικής Ασίας το 1916 προκάλεσε τη μετανάστευση αρκετών Κιργίζιων στην Κίνα.

Κιργιζία

Ανατροπή του προέδρου Μπακίγιεφ 2010 Στις 6 Απριλίου 2010, σε μια διαδήλωση στο Ταλάς οι ηγέτες της αντιπολίτευσης διαμαρτυρήθηκαν κατά της διαφθοράς της κυβέρνησης και για το αυξημένο κόστος διαβίωσης. Οι διαμαρτυρίες εξελίχθηκαν σε βία και εξαπλώθηκαν σε εθνικό επίπεδο. Υπήρξαν αντικρουόμενες πληροφορίες για την τύχη του υπουργού Εσωτερικών Μολντομούσα Κονγκατίγιεφ ότι είχε σκοτωθεί κατά τη διάρκεια των ταραχών. Στις 7 Απριλίου 2010 οι διαδηλωτές έθεσαν υπό τον έλεγχό τους το αρχηγείο της εσωτερικής ασφάλειας (πρώην αρχηγείο της KGB) και ένα κρατικό τηλεοπτικό κανάλι στην πρωτεύουσα, Μπισκέκ. Στις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας σκοτώθηκαν τουλάχιστον 41 άτομα.[7] Ο πρωθυπουργός Ουσένοφ κατηγόρησε τη Ρωσία για την υποστήριξη αυτών των διαδηλώσεων, κάτι που αρνήθηκε ο πρωθυπουργός της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Τα μέλη Η προσωρινή πρόεδρος, Ρόζα Οτουνμπάγιεβα. της αντιπολίτευσης ζήτησαν επίσης το κλείσιμο της υπό [8] αμερικανικό έλεγχο στρατιωτικής βάσης στο Μανάτ. Ο πρόεδρος Κουρμανμπέκ Μπακίγιεφ έφυγε από τη χώρα[9] . Την ίδια ημέρα (7 Απριλίου 2010) επιλέχθηκε ως προσωρινή αρχηγός κυβέρνησης η Ρόζα Οτουνμπάγιεβα. Καθώς συνεχίστηκαν οι βίαιες διαδηλώσεις από υποστηρικτές του έκπτωτου προέδρου στην Τζαλαλαμπάντ, ανακοινώθηκε από την προσωρινή κυβέρνηση στις 19 Μαΐου 2010 ότι αναβάλλονται οι εκλογές ως το 2011 και ότι η Οτουνμπάγιεβα διορίστηκε πρόεδρος. Ωστόσο, η τελευταία δεν θα είναι υποψήφια στις προεδρικές εκλογές και η θητεία της θα τερματιστεί στις 31 Δεκεμβρίου 2011.[10]

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους στη χώρα είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το Κοινοβούλιο. Από το 2010 η χώρα είναι η πρώτη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στην Κεντρική Ασία.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[5] .

Προεδρικές εκλογές 2009 Στις εκλογές για πρόεδρο, οι οποίες διεξήχθησαν στις 23 Ιουλίου του 2009, ο Κουρμανμπέκ Μπακίγιεφ κέρδισε επανεκλογή με γύρω στο 90% των ψήφων. Η Αντιπολίτευση κατήγγειλε νοθεία. [11]

Αποτελέσματα

182

Κιργιζία

183

Υποψήφιοι

Ψήφοι

1.772.849

76,12

Αλμάζμπεκ Αταμπάγιεφ

195.973

8,41

Τεμίρ Σαρίεφ

157.005

6,74

Τοκτάιμ Ουμοταλίεβα

26.640

1,14

Νουρλάν Μοτούεφ

21.724

0,93

Τζενγκίσμπεκ Ναζαραλίγιεφ

19.283

0,83

108.553

4,66

2.302.027

98,83

Κουρμανμπέκ Μπακίγιεφ

Εναντίον Όλων Σύνολο

Πηγή: АКИpress

[12]

Βουλευτικές εκλογές 2010 Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν πρόωρα στις 10 Οκτωβρίου 2010.[13] Και οι 120 βουλευτές στο Ανώτατο Συμβούλιο του Κιργιστάν (Jogorku Kenesh) εξελέγησαν με το σύστημα λίστας κομμάτων.[14] Το κόμμα Ata-Zhurt κέρδισε την πλειονότητα των εδρών, ενώ το κυβερνών κόμμα που πρόσκειται στην προσωρινή κυβέρνηση ήρθε 2ο και το φιλορωσικό Ar-Namys ήταν τρίτο. Στη Βουλή επίσης εισήλθαν 2 ακόμα κόμματα, το Respublica και το Ata-Meken. Ως αποτέλεσμα, στο νέο κοινοβούλιο εισήλθαν 5 κόμματα[15] Κόμματα

Ψήφοι

% των ψήφων

Ata-Zhurt

266.923

16,10%

8,89%

Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Κιργιστάν (SDPK)

241.528

14,55%

8,04%

Ar-Namys

232.682

14,02%

7,74%

Respublika

217.601

13,12%

7,24%

Ata-Meken

168.218

10,13%

5,60%

Butun Kyrgyzstan

145.455

8,76%

4,84%

—

Akshumkar

78.952

4,76%

2,63%

—

Zamandash

63.435

3,82%

2,11%

—

244.703

14,74%

7,77%

—

45,14%

—

100.00%

120

Πηγή: Shailoo

[16]

Λοιπά Άκυρα/ δεν ψήφισαν Σύνολο

100,00%

% των εγγεγραμμένων Έδρες ψηφοφόρων

Συμμετοχή: 1.679.538 (55,90%)

Κιργιζία

Προηγούμενες εκλογές Βουλευτικές εκλογές 2007 Στις 16 Δεκεμβρίου του 2007 διεξήχθησαν πρόωρες βουλευτικές εκλογές στη χώρα. Τις εκλογές προκήρυξε ο Πρόεδρος Κουρμάνμπεκ Μπακίγιεφ έπειτα από συνταγματικό δημοψήφισμα, που διεξήχθη στις 21 Οκτωβρίου 2007 και ενέκρινε έναν νέο εκλογικό νόμο, όπως επίσης και τροποποιήσεις στο Σύνταγμα. Βάσει αυτών, η δύναμη του Κοινοβουλίου αυξήθηκε κατά 90 βουλευτές και εισήχθη η ψηφοφορία διά της λίστας κομμάτων.[17] Στις 28 Νοεμβρίου του 2007 ο προερχόμενος από το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα Αλμάζμπεκ Αταμπάγιεφ παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και προσωρινός αντικαταστάτης του ανέλαβε ο Ισκεντέρμπεκ Αϊνταραλίγιεφ μέχρι τη διεξαγωγή των εκλογών.[18] Σύμφωνα με μερικά αποτελέσματα (81% των εκλογικών τμημάτων), η συμμετοχή ξεπέρασε το 60% και το κυβερνών κόμμα Ak-Zhol εξασφάλισε 47,8% των ψήφων. Αυτό είναι το μόνο κόμμα που κατάφερε να εισέλθει στο Κοινοβούλιο. Οι διεθνείς παρατηρητές του ΟΑΣΕ άσκησαν έντονη κριτική αναφορικά με τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών[19] , σε αντίθεση με τους παρατηρητές από την Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών, οι οποίοι ανέφεραν ότι οι εκλογές "πληρούσαν τα δημοκρατικά κριτήρια".[20] Το Ανώτατο δικαστήριο έκρινε ως αντισυνταγματικό τον ιδιόρρυθμο εκλογικό νόμο, εξαιτίας του οποίου η Βουλή μετά τις εκλογές έγινε μονοκομματική.[21]

Πρόεδροι της Κιργιζίας • Ασκάρ Ακάγιεφ (27 Οκτωβρίου 1990 -11 Απριλίου 2005) (εγκατέλειψε τη χώρα στις 24 Μαρτίου 2005, έκτοτε ήταν εξόριστος στο Καζακστάν και στη συνέχεια στη Ρωσία) • Ισενμπάι Ντουισονμπίεβιτς Καντιρμπέκοφ (24 Μαρτίου - 25 Μαρτίου 2005) (υπηρεσιακός) • Κουρμανμπέκ Μπακίγιεφ (25 Μαρτίου 2005 - 7 Απριλίου 2010) (υπηρεσιακός ως τις 14 Αυγούστου του 2005- ανατράπηκε στις 7 Απριλίου 2010 και παραιτήθηκε στις 15 Απριλίου 2010) • Ρόζα Οτουνμπάγιεβα (7 Απριλίου 2010-σήμερα) (υπηρεσιακή ως τις 19 Μαΐου 2010, σημερινή Πρόεδρος)

Δημοψήφισμα για Σύνταγμα 2010 Στις 27 Ιουνίου 2010 το 90% των πολιτών ενέκριναν σε δημοψήφισμα τη μεταρρύθμιση στο Σύνταγμα, με βάση την οποία περιορίστηκαν οι εξουσίες του προέδρου υπέρ της ενίσχυσης της νομοθετικής εξουσίας. Η χώρα έτσι θα αποτελέσει την πρώτη, αμιγώς κοινοβουλευτική, δημοκρατία στην περιοχή των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας[22] . Συγκεκριμένα, υπέρ του νέου Συντάγματος ψήφισε το 90,55% έναντι 8,07% που το καταψήφισαν. Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 72,29%.[23] Το Σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ στις 2 Ιουλίου 2010.

Πρωθυπουργοί της Κιργιζίας • Νασιρντίν Ισανόφ (21 Ιανουαρίου - 29 Νοεμβρίου 1991) • Αντρέι Ιορντάν (29 Νοεμβρίου 1991 - 10 Φεβρουαρίου 1992 (υπηρεσιακός). • Τουρσούνμπεκ Τσινγκίσεφ (10 Φεβρουαρίου 1992 - 13 Δεκεμβρίου 1993) (υπηρεσιακός ως τις 26 Φεβρουαρίου 1992) • Αλμαναμπέτ Ματουμπράιμοφ (13 Δεκεμβρίου - 14 Δεκεμβρίου 1993) (υπηρεσιακός) • Απάς Τζουμάγκουλοφ (14 Δεκεμβρίου 1993 - 14 Μαρτίου 1998) • Κουμπάνιτσμπεκ Τζουμαλίγιεφ (14 Μαρτίου - 23 Δεκεμβρίου 1998) (υπηρεσιακός ως τις 25 Μαρτίου 1998) • Μπορίς Σιλάγιεφ (23 Δεκεμβρίου - 25 Δεκεμβρίου 1998) (1η φορά, υπηρεσιακός) • Τζουμαμπέκ Ιμπραήμοφ (25 Δεκεμβρίου 1998 - 4 Απριλίου 1999)

184

Κιργιζία • Μπoρίς Σιλάγιεφ (4 Απριλίου - 12 Απριλίου 1999) (2η φορά, υπηρεσιακός) • Αμανγκέλντι Μουραλίγιεφ (12 Απριλίου 1999 - 21 Δεκεμβρίου 2000) (υπηρεσιακός ως τις 21 Απριλίου 1999 και από τις 11 Δεκεμβρίου 2000) • Κουρμανμπέκ Μπακίγιεφ (21 Δεκεμβρίου 2000 - 22 Μαΐου 2002) (1η φορά) • Νικολάι Τανάγιεφ (22 Μαΐου 2002 - 25 Μαρτίου 2005) (υπηρεσιακός ως τις 30 Μαΐου του 2002) (έφυγε από τη χώρα στις 24 Μαρτίου του 2005) • Κουρμανμπέκ Μπακίγιεφ (25 Μαρτίου - 15 Αυγούστου 2005) (2η φορά, υπηρεσιακός ως τις 28 Μαρτίου του 2005) • Μεντετμπέκ Κεριμκούλοφ (20 Ιουνίου - 10 Ιουλίου 2005) (υπηρεσιακός για τον Μπακίγιεφ) • Φελίξ Κούλοφ (15 Αυγούστου 2005 - 29 Ιανουαρίου 2007) (υπηρεσιακός ως 1η Σεπτεμβρίου 2006 και από τις 19 Δεκεμβρίου 2006) • Αζίμ Ιζαμπέκοφ (29 Ιανουαρίου - 29 Μαρτίου 2007) • Αλμαζμπέκ Αταμπάγιεφ (29 Μαρτίου 2007 - 28 Νοεμβρίου 2007) (υπηρεσιακός ως τις 30 Μαρτίου 2007) • Ισκεντέρμπεκ Αϊνταραλίγιεφ (28 Νοεμβρίου 2007 - 24 Δεκεμβρίου 2007) (υπηρεσιακός μετά τον Αταμπάγιεφ παραιτήθηκε) • Ιγκόρ Τσουντίνοφ (24 Δεκεμβρίου 2007 - 21 Οκτωβρίου 2009) • Ντανιγιάρ Ουσένοφ (21 Οκτωβρίου 2009- 7 Απριλίου 2010) • Ρόζα Οτουνμπάγιεβα (7 Απριλίου 2010- σήμερα, ως επικεφαλής Προσωρινής Κυβέρνησης)

Υγεία To 2008 στη χώρα ξέσπασε σκάνδαλο με δεκάδες βρέφη και παιδιά μολυσμένα από τον ιό HIV τον οποίο μετέδωσαν και στις μητέρες τους μέσω του θηλασμού.[24] Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 69,43 χρόνια (65,43 χρόνια οι άνδρες και 73,64 οι γυναίκες).[5]

Στρατός Τον Ιούλιο του 2009 συμφωνήθηκε να μην κλείσει η αμερικανική βάση Μανάτ. Την σχετική συμφωνία υπέγραψε ο πρόεδρος Μπακίγιεφ.[25]

Επικοινωνίες και μεταφορές Τον Απρίλιο του 2009 η ΕΕ συμπεριέλαβε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας.[26] H οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B9%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%B6%CE%AF%CE%B1& params=41. 2667_N_74. 9833_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%B9%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%B6%CE%AF%CE%B1& params=42_52_N_75_36_E_type:city [3] [4] [5] [6]

Σύνταγμα - Άρθρο 5 (http://eng.gov.kg/index.php?option=com_content&task=view&id=20&Itemid=47) World Statesmen (http://www.worldstatesmen.org/Kyrgyzstan.htm) Kyrgyzstan (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/kg.html) CIA World Factbook World Economic Outlook Database (http://www.imf.org/external/pubs/ft/weo/2009/02/weodata/weorept.aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=917& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

[7] Upheaval in Kyrgyzstan Could Imperil Key U.S. Base - NYTimes.com (http:/ / www. nytimes. com/ 2010/ 04/ 08/ world/ asia/ 08bishkek. html?ref=global-home) [8] http:/ / abcnews. go. com/ International/ wireStory?id=10305761, ABC News, 7 Απριλίου 2010

185

Κιργιζία [9] Crisis in Kyrgyzstan - The Big Picture - Boston.com (http:/ / www. boston. com/ bigpicture/ 2010/ 04/ crisis_in_kyrgyzstan. html) [10] "Kyrgyzstan's interim leader named president until end of 2011" (http:/ / news. xinhuanet. com/ english2010/ world/ 2010-05/ 20/ c_13304393. htm). Xinhua. 20-05-2010. . Ανακτήθηκε την 20-05-2010. [11] Voice of America (http:/ / www. voanews. com/ english/ 2009-07-24-voa10. cfm), Kyrgyzstan's President Headed for Landslide

Re-election, 24 Ιουλίου 2009. [12] http:/ / kg. akipress. org/ news:106381/ [13] Kyrgyzstan to hold presidential elections in late 2011 - People's Daily Online (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90851/ 6993212. html). English.people.com.cn (2010-05-21) (ανακτήθηκε 2010-08-21 ) [14] Kyrgyzstan set for crucial vote (http:/ / english. aljazeera. net/ news/ asia/ 2010/ 10/ 2010109141441917741. html). Al Jazeera.

9-10-2010. [15] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_01/ 11/ 2010_362209), Κιργιστάν: Πέντε κόμματα

εισέρχονται στο νέο κοινοβούλιο, 1-11-2010. [16] http:/ / cec. shailoo. gov. kg/ i-election. asp?ElectionID=137 [17] "'Many violations' in Kyrgyz vote" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ asia-pacific/ 7058557. stm), BBC News, 23 Οκτωβρίου 2007. [18] Spokesman: Kyrgyz president accepts resignation of PM _English_Xinhua (http:/ / news. xinhuanet. com/ english/ 2007-11/ 28/ content_7161658. htm) [19] BBC NEWS | Asia-Pacific | Kyrgyz leader's poll win criticised (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ asia-pacific/ 7147395. stm) [20] Kyrgyzstan: Amid Protests, Ruling Party Seen Winning Elections In Landslide - Radio Free Europe / Radio Liberty © 2009 (http:/ / www. rferl. org/ featuresarticle/ 2007/ 12/ f95b7fe1-e515-4638-9da5-1986081a1fee. html) [21] Καθημερινή (http:/ / news. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_world_1_19/ 12/ 2007_253009), 19 Δεκεμβρίου 2007. [22] Δημοψήφισμα στο Κιργιστάν: "Ναι" στο νέο σύνταγμα με ποσοστό 90%! (http:/ / www. avgi. gr/ ArticleActionshow. action?articleID=552726), H Αυγή, 29-6-2010. [23] http:/ / cec. shailoo. gov. kg/ i-election. asp?ElectionID=132& DistrictID=1470 [24] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=889907& lngDtrID=252), Σκάνδαλο με δεκάδες μητέρες και παιδιά

μολυσμένα από HIV στο Κιργιστάν, 10 Απριλίου 2008. [25] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ ?i=issue. el. home& date=08/ 07/ 2009& id=61432), Κιργισία: Η βάση πάλι στις ΗΠΑ!, 8

Ιουλίου 2009. [26] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ europe/ 7990561. stm), Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009.

gag:Kırgızstan

186

187

Κουβέιτ Κουβέιτ Συντεταγμένες: 29°10′00″N 47°36′00″E29.1667, 47.6 [1]

Σημαία του Κουβέιτ Έμβλημα του Κουβέιτ Εθνικός ύμνος: Al-Nasheed Al-Watani

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Πόλη του Κουβέιτ 29°22′N 47°58′E29.367, 47.967 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Συνταγματική Μοναρχία Εμίρης Σαμπάχ αλ-Άχμαντ αλ-Τζαμπρ Πρωθυπουργός αλ-Σαμπάχ Νασέρ αλ-Μουχάμαντ αλ-Αχμάντ αλ-Σαμπάχ

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

19 Ιουνίου 1961 11 Νοεμβρίου 1962

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

17.818 km2 (156η) αμελητέο 462 χμ. 499 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

2.691.158[3] (136η) 151 κατ./km² (73η)

Κουβέιτ

188 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

137,450 δισ. $[4] (58η) 38.876 $[4] (12η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

114,878 δισ. $[4] (54η) 32.491 $[4] (24η)

ΔΑΑ (2007)

0,916 (31η) – πολύ υψηλός

Νόμισμα

Δηνάριο Κουβέιτ (KWD)

Ζώνη ώρας

(UTC +3)

Internet TLD

.kw

Κωδικός κλήσης

+965

Το Κράτος του Κουβέιτ(αραβικά:‫ تيوكلا ةلود‬,dawlat al-Kuwayt)είναι μια μικρή συνταγματική μοναρχία στην ακτή του Περσικού Κόλπου, που συνορεύει με τη Σαουδική Αραβία στο νότο και το Ιράκ στο βορρά. Το όνομα είναι ένα υποκοριστικό μιας αραβικής λέξης που σημαίνει «το φρούριο που χτίζεται κοντά στο ύδωρ». Έχει έκταση 17.820 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 2.691.158 κατοίκων[3] (136η στον κόσμο). Η πρωτεύουσα της χώρας είναι η Πόλη του Κουβέιτ. Το Κουβέιτ έγινε ανεξάρτητο από το Ηνωμένο Βασίλειο στις 19 Ιουνίου του 1961. Εθνική εορτή είναι στις 25 Φεβρουαρίου.

Πολιτικά στοιχεία Το εμιράτο του Κουβέιτ βρισκόταν υπό βρετανική κηδεμονία ως το 1961. Σήμερα είναι ένα μικρό αραβικό κράτος με πλούσια αποθέματα πετρελαίου (σχεδόν 100 δισ. βαρέλια, δηλαδή το 10% των παγκόσμιων αποθεμάτων). Χάρη στον πετρελαϊκό του πλούτο, κατέχει σημαντική θέση ανάμεσα στα κράτη του Περσικού Κόλπου και του αραβικού κόσμου γενικότερα. Η δυναστεία αλ-Σαμπάχ κατέχει την εξουσία από το 1756. Το 1990 το Κουβέιτ κατελήφθη από το Ιράκ, αλλά απελευθερώθηκε μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες από στρατεύματα υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, με τη συμμετοχή των περισσοτέρων κρατών του δυτικού και αραβικού κόσμου.

Διοικητική διαίρεση Η χώρα αποτελεί εννιαίο κράτος και διαιρείται στα εξής έξι κυβερνεία (σε παρένθεση ο πληθυσμός τους, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2001) : Αχμαντί (Ahmadi, 364.484), Κουβέιτ (Al Kuwayt, 388.532), Μουμπάρακ αλ-Καμπίρ (Mubarak al-Kabeer, 144.981), Τζάχρα (al-Jahra, 282.353), Φαρουανίγια (Farwaniyah, 572.252) και Χαουάλι (Hawalli, 488.194).

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους είναι ο Εμίρης του Κουβέιτ, ο οποίος διορίζει και τον πρωθυπουργό. Το Σύνταγμα εγκρίθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1962. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση. Η Εθνοσυνέλευση (Majlis al-Umma) έχει 50 μέλη, τα οποία εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία για τετραετή θητεία. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι και όσες είναι 21 ετών και άνω. Δεν επιτρέπεται να ψηφίζουν τα μέλη του στρατού και της αστυνομίας. Οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα να ψηφίζουν από τις 16 Μαΐου του 2005. Όλοι οι ψηφοφόροι πρέπει να είναι πολιτογραφημένοι για 20 χρόνια.

Κουβέιτ

Εκλογές Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν πρόωρα στις 16 Μαΐου του 2009 με σκοπό την αποφυγή της διεξαγωγής τριών συζητήσεων μομφής εναντίον του πρωθυπουργού[5] . Στις εκλογές έλαβαν μέρος συνολικά 210 υποψήφιοι μεταξύ των οποίων 16 γυναίκες.[6] Τα πρώτα αποτελέσματα έδειξαν ότι για πρώτη φορά εξελέγησαν στο κοινοβούλιο και 4 γυναίκες.[7] . Ειδικότερα, επί συνόλου 50 εδρών, οι 4 καταλαμβάνονται από γυναίκες μετά τις εκλογές του 2009.[8] . Το Κουβέιτ δεν έχει πολιτικά κόμματα.[9]

Θρησκεία Οι κάτοικοι είναι σχεδόν στο σύνολό τους μουσουλμάνοι (85%, το 70% των οποίων είναι σουνίτες και το 30% σιίτες). Υπάρχει επίσης ένας μικρός αριθμός μειονοτήτων από χριστιανούς (προτεστάντες και καθολικοί), καθώς και ινδουιστές (Ινδοί μετανάστες).

Γλώσσα και εθνότητες Η επίσημη γλώσσα του Κουβέιτ είναι η αραβική, ενώ η αγγλική χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό και θεωρείται άτυπα δεύτερη γλώσσα. Ο ιθαγενής πλησθυσμός είναι αραβικής καταγωγής. Υπηκοότητα χορηγείται μόνο σε όσους μπορούν να αποδείξουν τη γενεαλογία τους στη χώρα πριν το 1920. Σύμφωνα με το νόμο του 1981, πολίτες του κράτους μπορούν να γίνουν μόνο οι μουσουλμάνοι. Υπάρχουν μεγάλες κοινότητες μεταναστών τόσο από άλλες αραβικές χώρες (περίπου 30-35&) όσο και Ινδοί, Πακιστανοί (περ. 10%), Ιρανοί (περ. 5%) και άλλοι (περ.5%). Πριν από το 1990 ο ιθαγενής πληθυσμός αποτελούσε μόλις το 25% του συνόλου, ενώ τώρα έχει αυξηθεί στο 50%. Η κυβέρνηση προώθησε την αποχώρηση των Παλαιστίνιων μεταναστών (που αποτελούσαν τη μεγαλύτερη μειονότητα) μετά το 1994, επειδή υποστήριξαν την ιρανική εισβολή. Η πολιτική της χώρας συνίσταται στη διατήρηση της έστω και οριακής πλειονότητας του ντόπιου στοιχείου.

Γεωγραφικά στοιχεία και κλίμα Το Κουβέιτ εκτείνεται στη χαμηλή, παράκτια βορειοανατολική ζώνη της Αραβικής χερσονήσου, προβάλλοντας στον Περσικό Κόλπο Ν από το δέλτα του Σατ αλ Άραμπ. Το έδαφος αποτελείται από μια επίπεδη, αμμώδη έρημο, της οποίας το μέγιστο υψόμετρο (στο δυτικό άκρο) δεν ξεπερνά τα 300 μ. Οι αμμώδεις εκτάσεις που καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είναι νεογενείς και αυλακώνονται από στενές λωρίδες που σχηματίστηκαν κατά το πλειστόκαινο. Στο βορρά και στο νησί Μπουμπιγιάν, αυτοί οι γεωλογικοί σχηματισμοί αντικαθίστανται από αργιλικά εδάφη και από ποσότητες άμμου που συγκεντρώθηκαν πρόσφατα. Η ρηχή θάλασσα του βορείου Κουβέιτ είναι γεμάτη από κοραλλιογενείς σκοπέλους, που περικλείουν τα νησιά Μπουμπιγιάν και Φαϊλάκα, καταλήγοντας στο εσωτερικό του όρμου της χώρας. Στο έδαφος της χώρας δεν υπάρχουν ποτάμια. Κοντά στον όρμο του Κουβέιτ εμφανίζονται ελάχιστες πηγές γλυκού νερού (Ουμ αλ-Αΐσχ, Σουλιμπιγιάχ). Το 1961 ανακαλύφθηκαν και άλλες κοντά στο Ραουντχατάιν, στο βόρειο τμήμα του Κουβέιτ, που υδροδοτούν την πρωτεύουσα μέσω αγωγού. Η χώρα έχει ηπειρωτικό κλίμα, που μετριάζεται λίγο από θαλασσινές αύρες. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται ανάμεσα σε ελάχιστες 2 °C και σε μέγιστες 46 °C, παρουσιάζοντας μεγάλες διαφορές τόσο σε ημερήσια όσο και σε ετήσια βάση. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, το θερμόμετρο κατεβαίνει ακόμα πιο κάτω από το μηδέν όταν φυσάει ο σιμάλ. Οι βροχοπτώσεις είναι σπάνιες, έχουν πάντοτε τιμές χαμηλώτερες από 100 χιλιοστά και εμφανίζονται ακανόνιστα από τον Οκτώβριο έως τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου. Οι ισχυρές αμμωθύελες είναι πολύ συχνές σε ολόκληρη τη διάρκεια του έτους, ιδιαίτερα μεταξύ Μαρτίου και Αυγούστου.

189

Κουβέιτ

Μεταφορές Σημαντικά λιμάνια του Κουβέιτ είναι τα Ας Σουάμπιγια (Ash Shu'aybah), Ας Σουγάικ (Ash Shuwaykh), Αζ Ζαρ (Az Zawr ή Mina' Sa'ud), Μινά Αμπντ Αλάχ (Mina' 'Abd Allah) και Μινά αλ Αχμάντι (Mina' al Ahmadi). Έχει επίσης 7 αεροδρόμια και 4 ελικοδρόμια. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Δείτε επίσης • Πόλεμος του Κόλπου

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%B9%CF%84& params=29. 1667_N_47. 6_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%B9%CF%84& params=29_22_N_47_58_E_ [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ku. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=443& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] The National (http:/ / www. thenational. ae/ article/ 20090517/ FOREIGN/ 705169844/ 1135) Big gender barrier is expected to fall in Kuwait, 16 Μαΐου 2009. [6] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_16/ 05/ 2009_279921), Κρίσιμες βουλευτικές εκλογές στο Κουβέιτ, 16 Μαΐου 2009. [7] AFP (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5geTGEeBap6lI-6KUp0RSgv9w3SdA), Early returns show Kuwaiti women winning parliament seats, 16 Μαΐου 2009 [8] Women win parliamentary seats for first time in Kuwait (http:/ / www. cnn. com/ 2009/ WORLD/ meast/ 05/ 17/ kuwait. women. elections/ ). CNN (17-05-2009) (ανακτήθηκε 17-05-2009 ) [9] Kuwait votes for first female MPs (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ middle_east/ 8053088. stm). BBC News (17-05-2009) (ανακτήθηκε 17-05-2009 )

190

191

Κράτος της Παλαιστίνης Κράτος της Παλαιστίνης

Σημαία της Παλαιστίνης Εθνόσημο της Παλαιστίνης Εθνικός ύμνος: Biladi (Η χώρα μου)

Πρωτεύουσα

Ιερουσαλήμ (διαφιλονικούμενη, έδρα της κυβέρνησης είναι η Ραμάλα)

Μεγαλύτερη πόλη

Γάζα

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα

Πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς / Πρωθυπουργός Αζίζ Ντουγουάικ Σαλάμ Φαγιάντ / Ισμαήλ Χανίγια[1] Ημερομηνίες Διακήρυξη Ανεξαρτησίας (από PLO) Ίδρυση Παλαιστινιακής Αρχής

15 Νοεμβρίου 1988 4 Μαΐου 1994

Έκταση • Σύνολο • Σύνορα

6.020[2] km2 (169η) 404 (Δυτική Όχθη) 62 (Λωρίδα της Γάζας) χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2007 • Πυκνότητα

4.013.126[3] [4] (128η) 3.761.646[5] 420 κατ./km² (22η)

Κράτος της Παλαιστίνης

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2007) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

192 4,016 δισ. $[6]

0,737 (110η) – μεσαίος

Νόμισμα

Λίρα Αιγύπτου, Σεκέλ Ισραήλ και Δηνάριο Ιορδανίας

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

(UTC +2) (UTC +3)

Internet TLD

.ps

Κωδικός κλήσης

+970

Με το όνομα Παλαιστίνη, γενικά, ονομάζεται περιοχή της ανατολικής Μεσογείου που περιλαμβάνει τμήμα του σημερινού Ισραήλ και εκτείνεται από τα σύνορα της Αιγύπτου, (νότια), μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου (βόρεια), και ανατολικά μέχρι τον Ιορδάνη ποταμό. Από τις αρχές του 20ου αιώνα η περιοχή αυτή αποτελεί πεδίο εθνικών διεκδικήσεων και συγκρούσεων μετάξύ Εβραίων και Αράβων. Κατά τους βιβλικούς χρόνους στην περιοχή αυτή εγκαταστάθηκαν τελικά οι περιφερόμενοι μέχρι τότε Εβραίοι, καθοδιγούμενοι από τον Γιαχβέ ως μοναδικός "τόπος Επαγγελίας" όλης της Υδρογείου. Έτσι ξεκινώντας οι Εβραίοι τους πρώτους πολέμους με άλλους βιβλικούς λαούς της περιοχής δημιούργησαν δύο βασίλεια, του Ιούδα και του Ιακώβ (που μετονομάστηκε από τον Γιαχβέ σε Ισραήλ), υπό τη κυριαρχία των οποίων περιήλθε όλη η περιοχή. Και για τον Χριστιανισμό η ίδια αυτή περιοχή χαρακτηρίζεται ως "Άγιοι Τόποι" επειδή εκεί έζησαν και δίδαξαν ο Ιησούς Χριστός και οι Απόστολοι. Αλλά ακόμη και για τον Ισλαμισμό αυτός ο τόπος είναι επίσης ιερός αφού κάποιες τοποθεσίες συνδέονται με τον Προφήτη Μωάμεθ.

Ονομασία Η ονομασία Παλαιστίνη είναι ελληνική που προέρχεται από την εβραϊκή Πλεσέτ (=χώρα των Φιλισταίων) που αναφέρονταν σε μια μικρή παράλια χερσαία ζώνη που ονομάζονταν επίσης και Φιλισταία. Οι δε Ρωμαίοι, τον 2ο αιώνα π.Χ., ονόμαζαν τη περιοχή "Παλαιστίνη της Συρίας", ως περιοχή της Συρίας που περιελάμβανε την Ιουδαία. Το όνομα Παλαιστίνη αναβίωσε και καθιερώθηκε επίσημα ως ανεξάρτητο έδαφος από τον Ιορδάνη ποταμό μέχρι τις ακτές της Μεσογείου μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο όταν δημιουργήθηκε ως "κράτος κατ΄ εντολή και παραχωρήθηκε υπό την προστασία των Άγγλων.

Σύγχρονη εποχή Το 1917 μετά τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ξεσηκώθηκαν και οι Άραβες και για τη δική τους ανεξαρτησία. Τότε η Αντάντ, (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία), τους υποσχέθηκαν πλήρη ανεξαρτησία με το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου οπότε και ξεκίνησε ο ένοπλος απελευθερωτικός τους αγώνας. Αυτών ακολούθησε η περίφημη "Διακήρυξη του Μπαλφούρ", η οποία και προσδιόριζε μία "εθνική εστία" μόνιμης βάσης των Εβραίων στη Παλαιστίνη, η οποία κατά την διάρκεια των απελευθερωτικών εκείνων επιχειρήσεων είχε ανακηρυχθεί ως "κράτος κατ΄ εντολή" της Κοινωνίας των Εθνών υπό αγγλική προστασία. Καθεστώς που παρέμεινε μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο νεοσυσταθείς Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, το 1947 ψηφίζει την ιστορική απόφαση 181 με την οποία επιβλήθηκε διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε δύο διαφορετικά κράτη κατά γλώσσα πολιτισμό και θρησκεία: ένα αραβικό, και ένα εβραϊκό, το Ισραήλ. Συνέπεια αυτού ήταν το 1948 να εκδηλωθεί ένα ανευ προηγουμένου κύμα επιθέσεων σιωνιστικών τρομοκρατικών ομάδων με μια κλιμακωτή κατάληψη πόλεων και χωριών της Παλαιστίνης. Έναντι αυτών οι Παλαιστίνιοι εξεγείρονται εναντίον αυτής της νέας αποικιοκρατίας και κατά των Άγγλων. Και ενώ ακολουθεί βίαιη κατάπνιξη της εξέγερσης των

Κράτος της Παλαιστίνης Παλαιστινίων ο Μπεν Γκουριόν εξαγγέλει την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Τότε τα στρατεύματα των γειτονικών αραβικών χωρών εισέβαλαν και αυτά στη Παλαιστίνη. Έτσι το τέλος εκείνου του έτους βρίσκει την άλλοτε Παλαιστίνη χωρισμένη σε τρία τμήματα: 1. Το μεγαλύτερο τμήμα 78% να έχει καταληφθή από το Ισραήλ. 2. Η λεγόμενη Δυτική Όχθη να είναι προσαρτημένη στην Ιορδανία 3. Και ένα 1,5% η λεγόμενη Λωρίδα της Γάζας να τίθεται υπό τον έλεγχο και τη Διοίκηση της Αιγύπτου, επί βασιλείας Φαρούκ. Υπολογισθηκε ότι 750.000 Παλαιστίνιοι ξεριζώθηκαν τότε από τα πάτρια εδάφη τους και κατέφυγαν άλλοι στη Γάζα άλλοι στην Ιορδανία, άλλοι στό Λίβανο και άλλοι στη Συρία. Το 1964 δημιουργείται εξ ανάγκης η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, γνωστότερη με το αγγλικό αρκτικόλεξο PLO (προφερόμενο Πι-Ελ-Όου) η οποία και τίθεται ως νόμιμη εκπρόσωπος και προστατευτική ομπρέλλα όλων των Παλαιστινίων. Συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 1974 στη συνάντηση κορυφής όλων των αραβικών χωρών στο Ραμπάτ του Μαρόκου ο Αραβικός Σύνδεσμος αναγνώρισε την PLO (ή ελληνικά ΟΑΠ) ως τον μοναδικό εκπρόσωπο των Αράβων της Παλαιστίνης. Με τη συμφωνία του Εθνικού Παλαιστινιακού Συνεδρίου, που αποτελεί το νομικό σώμα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης - ΠΑΟ, [γνωστότερη με το αγγλικό ακρωνύμιο PLO (Πι-Ελ-Όου)], στις 15 Νοεμβρίου του 1988, το Κράτος της Παλαιστίνης διακήρυξε ανεξαρτησία. Ωστόσο, το ισχυριζόμενο "Κράτος της Παλαιστίνης", δεν είναι και ούτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος, ούτε είχε κυριαρχία σε κάποια εδάφη. Επίσης, η διακήρυξη αυτή αγνοήθηκε και εν τέλει απορρίφθηκε από το Κράτος του Ισραήλ. Το Ισραήλ ελέγχει την περιοχή από τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, όταν την πήρε από την Αίγυπτο και την Ιορδανία. Αυτόν τον καιρό, η Εθνική Παλαιστινιακή Αρχή (ΕΠΑ) οραματίζεται την ίδρυση ενός Παλαιστινιακού κράτους, το οποίο θα περιλαμβάνει όλη ή μέρος της Δυτικής Όχθης, τη Λωρίδα της Γάζας και την ανατολική Ιερουσαλήμ, ζώντας ειρηνικά με το Ισραήλ υπό μια δημοκρατικά εκλεγμένη και αξιόπιστη κυβέρνηση. Η ΕΠΑ ωστόσο, δεν διεκδικεί κυριαρχία πάνω σε κανένα έδαφος και, επομένως, δεν είναι η κυβέρνηση του διακηρυγμένου το 1988 "Κράτους της Παλαιστίνης". Η διακήρυξη του 1988 εγκρίθηκε σε μια συνάντηση στο Αλγέρι, με ψήφους 253-46 και δέκα αποχές. Η διακήρυξη επικαλέστηκε την Συνθήκη της Λωζάνης (1923) και την Απόφαση 181 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ υπέρ του ισχυρισμού για ένα "Κράτος της Παλαιστίνης στα δικά μας παλαιστινιακά εδάφη με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ". Το ισχυριζόμενο "Κράτος της Παλαιστίνης" αναγνωρίσθηκε αμέσως από τον Αραβικό Σύνδεσμο και περίπου οι μισές κυβερνήσεις του κόσμου το αναγνωρίζουν σήμερα. Διατηρεί πρεσβείες σε αυτές τις χώρες (που αποτελούνται συνήθως από αποστολές της ΟΑΠ). Το Κράτος της Παλαιστίνης δεν αναγνωρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη, παρότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως και τα περισσότερα κράτη-μέλη της, διατηρούν διπλωματικούς δεσμούς με την Παλαιστινιακή Αρχή.

Ιστορία Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2004 ο ισραηλινός στρατός για πρώτη φορά κινήθηκε ύστερα από τέσσερα χρόνια συγκρούσεων στο μεγαλύτερο στρατόπεδο Παλαιστινίων προσφύγων, σκοτώνοντας 28 Παλαιστινίους και τραυματίζοντας άλλους 108 [7]

Τοπικές εκλογές 2005 Στις 29 Σεπτεμβρίου του 2005 διεξήχθη ο τρίτος γύρος των τοπικών εκλογών, στις οποίες επιβλήθηκε απαγόρευση κατοχής όπλων σε δημόσιους χώρους. [8] .

193

Κράτος της Παλαιστίνης

Εξελίξεις στη Λωρίδα της Γάζας το 2008-2009 Τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν στις 18 Δεκεμβρίου του 2008 ότι αναστέλλουν τη διανομή τροφίμων στους Παλαιστινίους στη Λωρίδα της Γάζας επειδή τελείωσαν οι προμήθειες[9] . Στις 27 Δεκεμβρίου του 2008 η Λωρίδα της Γάζας υπέστη σφοδρή επίθεση από αέρος κατόπιν μονομερούς παραβίασης της εκεχειρίας από το Ισραήλ. Ακολούθησε και εισβολή χερσαίων δυνάμεων, στις αρχές του επόμενου χρόνου.[10] . Εκατοντάδες άτομα σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν. Στις 17 Ιανουαρίου του 2009 το Ισραήλ ανακοίνωσε μονομερή εκεχειρία, η οποία άρχισε να ισχύει από τα μεσάνυχτα της 17 προς 18 Ιανουαρίου τοπική ώρα. Η Χαμάς την απέρριψε λόγω της παραμονής των ισραηλινών δυνάμεων στα παλαιστινιακά εδάφη.

Πολιτικές εξελίξεις 2009 Στις 7 Μαρτίου του 2009 παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός Σαλάμ Φαγιάντ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος σχηματισμού κυβέρνησης "εθνικής συνεννόησης" στο πλαίσιο της διαδικασίας συμφιλίωσης με τη Χαμάς.[11] Το Μάιο του 2009 οι παλαιστινιακές παρατάξεις Φάταχ και Χαμάς συμφώνησαν να συγκροτηθεί κοινή δύναμη ασφαλείας στη Λωρίδα της Γάζας, η οποία θα ασκεί καθήκοντα μέχρι τις επερχόμενες εκλογές, τον Ιανουάριο του 2010[12] .

Πρόεδρος της Παλαιστίνης Στις 23 Νοεμβρίου του 2008 ο Μαχμούτ Αμπάς, πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, ορίστηκε «πρόεδρος της Παλαιστίνης» από ένα σημαντικό όργανο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ).[13]

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στη Δυτική Όχθη στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 74,54 χρόνια (72,54 χρόνια οι άνδρες και 76,65 οι γυναίκες)[3] . Στη Λωρίδα της Γάζας, σύμφωνα με εκτιμήσεις για την ίδια χρονιά, το προσδόκιμο ήταν στο σύνολο του πληθυσμού τα 73,42 χρόνια, στους άνδρες τα 71,82 χρόνια και στις γυναίκες τα 75,12 χρόνια.[4]

Σημειώσεις και παραπομπές [1] O Χανίγια καθαιρέθηκε το 2007 από τον Αμπάς αλλά ο ίδιος και το Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο δεν αναγνώρισαν την πράξη αυτή και από τις 14 Ιουνίου του 2007 ασκεί ντε φάκτο εξουσία στη Λωρίδα της Γάζας, ενώ ο Φαγιάντ ασκεί εξουσία στη Δυτική Όχθη. [2] Occupied Palestinian Territory (http:/ / data. un. org/ CountryProfile. aspx?crName=Occupied Palestinian Territory) [3] Δυτική Όχθη (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ we. html) CIA World Factbook [4] Λωρίδα της Γάζας (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ gz. html) CIA World Factbook [5] Palestinian Central Bureau of Statistics - 2007 Census (http:/ / www. pcbs. gov. ps/ Portals/ _pcbs/ PressRelease/ census2007_e. pdf) [6] Gross domestic product 2007 (http:/ / siteresources. worldbank. org/ DATASTATISTICS/ Resources/ GDP. pdf) Παγκόσμια Τράπεζα [7] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ online/ online_text/ c=111,dt=01. 10. 2004,id=53304532), Διαταγή σφαγής Παλαιστινίων από Σαρόν, 28 νεκροί, 1η Οκτωβρίου 2004. [8] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ online/ online_text/ c=111,dt=30. 09. 2005,id=37090824), Οι Παλαιστίνιοι ψήφισαν... άοπλοι, 29 Σεπτεμβρίου 2005. [9] Ελεύθερος Τύπος (http:/ / www. e-tipos. com/ newsitem?id=66402), 18 Δεκεμβρίου 2008. [10] MME και προπαγάνδα (http:/ / www. tvxs. gr/ v2444) [11] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 140779oz_20090307140779. php3), Παλαιστινιακά Εδάφη-παραίτηση κυβέρνησης.Να συνεχίσει το έργο του κάλεσε τον Σαλάμ Φαγιάντ ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Αμπάς, 7 Μαρτίου 2009. [12] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_17/ 05/ 2009_280012), Κοινή αστυνομική δύναμη στη Γάζα αποφάσισαν οι Παλαιστίνιοι, 17 Μαΐου 2009. [13] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_23/ 11/ 2008_257361), Ο Μ. Αμπάς ορίστηκε «πρόεδρος της Παλαιστίνης», 23 Νοεμβρίου 2008.

194

195

Κύπρος Κύπρος Συντεταγμένες: 35°07′00″N 33°24′00″E35.1167, 33.4 [1]

Σημαία της Κύπρου Εθνόσημο της Κύπρου Εθνικό σύνθημα: Δεν Ξεχνώ και Αγωνίζομαι Εθνικός ύμνος: Ὕμνος εἰς τὴν Ἐλευθερίαν

Επίσημες γλώσσες

Ελληνικά, Τουρκικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας

Ανεξαρτησία 16 Αυγούστου 1960 από Ηνωμένο Βασίλειο Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

9.251 km2 (167η) Αμελητέο 150,4 χμ. 648 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2005 • Πυκνότητα

801.622[2] (157η) 800.000 86,6 κατ./km² (110η)

Κύπρος

196 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

22,960 δισ. $[3] (111η) 29.898 $[3] (27η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

23,221 δισ. $[3] (91η) 30.239 $[3] (27η)

ΔΑΑ (2007)

0,914 (32η) – πολύ υψηλός

Νόμισμα

Ευρώ1 (€)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

EET (UTC +2) (UTC +3)

Internet TLD

.cy και .eu (ως χώρα μέλος της ΕΕ)

Κωδικός κλήσης

+357

Πριν το ευρώ η λίρα Κύπρου.

Η Κύπρος είναι νησιωτική χώρα της ανατολικής Μεσογείου, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βρίσκεται 270 χιλιόμετρα ανατολικά της Ελλάδας (Καστελόριζο), 70 περίπου χιλιόμετρα νότια της Τουρκίας και 120 χιλιόμετρα δυτικά της Συρίας. Είναι το τρίτο μεγαλύτερο σε έκταση νησί της Μεσογείου. Γεωγραφικά η Κύπρος μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκει στην Νοτιοανατολική Ευρώπη ή στην Νοτιοδυτική Ασία. Ωστόσο, επειδή ιστορικά, πολιτιστικά και οικονομικά η Κύπρος έχει δεσμούς με την Ευρώπη και ιδιαίτερα με την Ελλάδα, θεωρείται μέρος μόνο της Δύσης και της Ευρώπης. Είναι σήμερα το νοτιοανατολικό άκρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και της Ευρώπης ολόκληρης. Η Κύπρος κατοικείται από Ελληνοκύπριους στην πλειοψηφία, από Τουρκοκύπριους και από ορισμένες μικρές μειονότητες (Αρμένιοι,Λατίνοι,Μαρωνίτες). Μετά το 1974 που έγινε η Τουρκική εισβολή και μια βίαιη κατάληψη του βόρειου τμήματος του νησιού, 200.000 Ελληνοκύπριοι αναγκάστηκαν να μεταφερθούν στις ελεύθερες περιοχές στα νότια του νησιού, ενώ οι Τουρκοκύπριοι μεταφέρθηκαν στο βορρά και δημιούργησαν μετά από 9 χρόνια δικό τους κράτος που δεν αναγνωρίστηκε από καμία χώρα και οργανισμό εκτός από την Τουρκία με την ονομασία Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου. O συνολικός πληθυσμός της ελεύθερης Κύπρου είναι, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, 796.740 κάτοικοι[4] .

Ετυμολογία Ονόματος Η ετυμολογία του ονόματος Κύπρος δεν είναι σίγουρη. Υπάρχουν διάφορες απόψεις. Μία άποψη έιναι ότι η καταγωγή του ονόματος προέρχεται από την Ελληνική λέξη για το Μεσογειακό κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens, κυπάρισσος) ή ακόμα και από το Ελληνικό όνομα για του φυτού χέννα (Lawsonia alba), κύπρος. Μία άλλη άποψη είναι ότι η ρίζα του ονόματος είναι από την Ετεοκυπριακή και τη λέξη για το χαλκό. Ο Georges Dossin, για παράδειγμα, εισηγείται ότι οι ρίζες της λέξης βρίσκονται στην λέξη των Σουμερίων για το χαλκό (zubar) ή του μπρούντζου (kubar), από τα μεγάλα αποθέματα χαλκού που υπήρχαν στο νησί. Οι μεγάλες εξαγωγές χαλκού από τη Κύπρο έδωσαν το λατινικό όνομα στο χαλκό μέσα από την φράση aes Cyprium, "μέταλλο της Κύπρου", που αργότερα συντομεύτηκε στο Cuprum.[5] Η Κύπρος είναι επίσης γνωστή σαν το Νησί της Αφροδίτης[6] αφού κατά την Ελληνική Μυθολογία η θεά Αφροδίτη, όπως δηλώνει και το όνομά της (=γεννημένη από τον αφρό) γεννήθηκε στο νησί κοντά στην Πέτρα του Ρωμιού στις ακτές της Πάφου. Πουθενά στις αρχαίες πηγές δεν υπάρχει αναφορά για γέννηση της Ιστάρ-Αστάρτης των Φοινίκων στην Κύπρο αντίθετα με την Αφροδίτη των Ελλήνων που μάλιστα φέρει και το προσωνύμιο "Κύπρις" Ο κάτοικος της Κύπρου αναφέρεται συνήθως ως Κύπριος. Σπανίως αναφέρεται και σαν Κυπριώτης ή και Κυπραίος.

Κύπρος

Προϊστορία Η προϊστορία της Κύπρου αρχίζει με την πρώτη εμφάνιση του ανθρώπου στο νησί κατά τη 10η χιλιετία π.Χ.,s σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, και τελειώνει με το πέρασμα από τη 2η στην 1η χιλιετία π.Χ. και τις απαρχές των κοινωνικοπολιτικών διεργασιών που θα καταλήξουν στην ίδρυση των κυπριακών βασιλείων της ιστορικής περιόδου. Η Προϊστορία της Κύπρου αρχίζει με την Νεολιθική εποχή σε αντίθεση με τον Ελλαδικό χώρο όπου ανακαλύφθηκαν κατάλοιπα ανθρώπινης παρουσίας ήδη από την Παλαιολιθική εποχή. Ο Ελληνισμός στην Κύπρο ήλθε αμέσως μετά τον Τρωικό πόλεμο, με τους Αχαιούς να καταφθάνουν στο νησί. Τότε οι ιθαγενείς του νησιού ονομαζόμενοι Ετεοκύπριοι εξελληνίστηκαν και από τότε το νησί κατοικείται από Έλληνες (Αχαιούς).

Ιστορία Η Κύπρος, επίσημα Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε το 1960, στη βάση των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου που προέβλεπαν την ανεξαρτητοποίηση της Κύπρου από τη Βρετανία, αποικία της οποίας αποτελούσε πριν. Το 1963 με αφορμή τις προτάσεις για τροποποιήσεις του Συντάγματος των συμφωνιών Ζυρίχης οι Τουρκοκύπριοι αυτοαπομονώθηκαν σε κλειστούς εδαφικούς θύλακες[4] . Μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο (αφορμή της οποίας απετέλεσε το φασιστικό πραξικόπημα της ελλαδικής Χούντας και της κυπριακής Ε.Ο.Κ.Α. Β’[7] ) και την κατοχή του 1974, η Κυπριακή Δημοκρατία πρακτικά ελέγχει μόνο τα δύο τρίτα του νησιού, ενώ το βόρειο τρίτο κατέχεται παράνομα από την Τουρκία. Το 1983 η Τουρκία παρανόμως ανακήρυξε τα κατεχόμενα εδάφη σε κράτος, ονομάζοντάς το «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου». Η ενέργεια αυτή καταδικάστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. Το κράτος αναγνωρίζεται σήμερα μόνο από την Τουρκία. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν την εισβολή οι εναπομείναντες εγκλωβισμένοι Ελληνοκύπριοι εκδιώχθηκαν και 120.000 έποικοι από την Τουρκία μεταφέρθηκαν στο βόρειο μέρος της Κύπρου. Επίσης αμέσως μετά την εισβολή οι περισσότεροι Τουρκοκύπριοι μετακινήθηκαν στο κατεχόμενο μέρος. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα το κατεχόμενο μέρος να κατοικείται κυρίως από Τούρκους (τους εναπομείναντες Τουρκοκύπριους και δεκάδες χιλιάδες εποίκους). Το 2004 η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με ένα τμήμα του εδάφους να βρίσκεται υπό Τουρκική κατοχή. Αυτό σημαίνει ότι το κοινοτικό κεκτημένο εφαρμόζεται μόνο στο ελεύθερο μέρος της Κύπρου. Δηλαδή, η συμφωνία ένταξης καλύπτει την ένταξη ολόκληρης της Κύπρου, αλλά υπάρχει πρόνοια ώστε το κοινοτικό κεκτημένο να εφαρμόζεται μόνο στις ελεύθερες περιοχές, διότι αυτές είναι που ελέγχει η κυπριακή κυβέρνηση. Η μη εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου στο βόρειο τρίτο του νησιού έχει γεωγραφική ισχύ και όχι κοινωνική, και η Τουρκική μειονότητα της Κύπρου απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα της ένταξης.

Πολιτικά Το πολίτευμα της Κύπρου είναι Προεδρική Δημοκρατία. Αρχηγός κράτους και κυβέρνησης είναι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από το 2008 στο αξίωμα αυτό είναι ο Δημήτρης Χριστόφιας τέως γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ. Κοινοβουλευτικό σώμα είναι η Βουλή των Αντιπροσώπων με 56 έδρες με κύριες δυνάμεις τα κόμματα Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού (18 έδρες), Δημοκρατικός Συναγερμός (18 έδρες), Δημοκρατικό Κόμμα (11 έδρες), Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ (5 έδρες), Ευρωπαϊκό Κόμμα (3 έδρες) και το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών (1 έδρα).

197

Κύπρος

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4] . Διεξάγονται ξεχωριστές βουλευτικές και προεδρικές εκλογές, και από το 2004 διεξάγονται και εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η λεγόμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου Στο κατεχόμενο από την Τουρκία βόρειο μέρος της Κύπρου, ντε φάκτο δεν ασκείται πολιτικός έλεγχος από την νόμιμη κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, και έχει ανακηρυχθεί ένα ανεξάρτητο "κράτος" το 1983. Το "κράτος" που αυτοαποκαλείται Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου δεν αναγνωρίζεται από καμία χώρα στον κόσμο πλην της Τουρκίας. Το πολίτευμα του είναι Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με λεγόμενο Πρόεδρο τον Ντερβίς Έρογλου.

Δημογραφία Πριν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 ο πληθυσμός της Κύπρου είχε ως εξής: 82% Ελληνοκύπριοι και 18% Τουρκοκύπριοι. Λόγω αυτής της συνοίκησης των δύο βασικών κοινοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας ο όρος "εθνικότητα" αναφέρεται στην Ελληνική ή Τουρκική, ενώ σε ό,τι αφορά την ιδιότητα του πολίτη της Δημοκρατίας χρησιμοποιείται ο όρος "Ιθαγένεια" ή "Υπηκοότητα". Κατά το σύνταγμα της Κύπρου στην Ελληνική κοινότητα Κύπρου Κατανομή πληθυσμού της Κύπρου το 1960 συμπεριλαμβάνονται εκτός από την Ελληνική πλειοψηφία και οι θρησκευτικές ομάδες των Μαρωνιτών των Λατίνων και των Αρμενίων. Στην Τουρκική μειονότητα Κύπρου συμπεριλαμβάνονται εκτός των Τούρκων και όλοι οι μουσουλμάνοι, λινοπάμπακοι και οι Ρομά . Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 78,33 χρόνια (75,91 χρόνια οι άνδρες και 80,86 οι γυναίκες).[4]

Θρησκεία Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, ενώ οι περισσότεροι Τουρκοκύπριοι μουσουλμάνοι. Εκτός από αυτά τα δυο θρησκεύματα, υπάρχουν επίσης κάποιες άλλες μικρές κοινότητες όπως: η Εβραϊκή, η Διαμαρτυρόμενη, η Καθολική, η Μαρωνίτικη και μια Αρμενική αποστολή στην Κύπρο.

Εκπαίδευση Η Κύπρος έχει ένα πολύ καλό σύστημα εκπαίδευσης, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα. Όσον αφορά τη δημόσια εκπαίδευση, η στοιχειώδης εκπαίδευση αποπερατώνεται κυρίως στο Δημοτικό Σχολείο, η μέση στο Γυμνάσιο και Λύκειο, ενώ υπάρχουν και σχολές που ανήκουν στην ανώτερη (όπως το ΑΤΙ, το ΑΞΙΚ, το Δασικό Κολέγιο κ.λπ.) και ανώτατη εκπαίδευση (όπως το Πανεπιστήμιο Κύπρου, το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου και το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου). Υπάρχει επίσης και μια πληθώρα ιδιωτικών σχολών που καλύπτουν όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, ενώ λειτουργούν και αναγνωρισμένα ιδιωτικά

198

Κύπρος

199

πανεπιστήμια. Ένας μεγάλος αριθμός Κυπρίων φοιτητών πάει στο εξωτερικό για σπουδές, λόγω κυρίως του μικρού αριθμού θέσεων, των περιορισμένων επιλογών και σε μερικές περιπτώσεις για σκοπούς καλύτερης ποιότητας εκπαίδευσης. Οι δημοφιλέστεροι προορισμοί είναι η Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι ΗΠΑ, και διάφορες άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Ισπανία. Το ακαδημαϊκό επίπεδο των Κυπρίων μαθητών έχει ενισχυθεί σε διάφορους τομείς λόγω κυρίως της δράσης διαφόρων επιστημόνων. Η κυριότερη δραστηριότητα είναι οι Μαθηματικοί Διαγωνισμοί που διοργανώνονται από την Κυπριακή Μαθηματική Εταιρεία. Αυτοί έχουν συντείνει στο να καλυτερεύσει το επίπεδο των Κυπρίων μαθητών στα Μαθηματικά.

Γεωγραφία Η Κύπρος είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου. Βρίσκεται Ανατολικά των ακτών της Κρήτης και της Ρόδου, Δυτικά των Συριακών ακτών, Νότια των ακτών της Τουρκίας και Βόρεια των ακτών της Αιγύπτου. Στα νοτιοδυτικά του νησιού δεσπόζει η οροσειρά Τρόοδος, ενώ στα βόρεια η οροσειρά του Πενταδάκτυλου ενώ ανάμεσά τους εκτίνεται η πεδιάδα της Μεσαορίας την οποία διασχίζουν δυο ποταμοί ο Πεδιαίος κι ο Γιαλιάς. Χάρτης της Κύπρου.

Οικονομία Το κατά κεφαλήν εισόδημά της Κύπρου είναι 28.381 $. Υιοθέτησε ως νόμισμά της το ευρώ την 1η Ιανουαρίου 2008. Στη Κύπρο υπάρχουν περίπου 250 λατομεία από τα οποία εξορύσσεται γύψος, φαιόχωμα, αμμοχάλικο, χαβάρα, άργιλος, ασβεστολιθικά πετρώματα, χαλκοπυρίτης, σιδηροπυρίτης, χρωμίτης, αμίαντος, μπεντονίτης και χαλκός. Στη γεωργία η Μεσαορία παράγει σιτηρά, η Κυθρέα ελιές, η Μόρφου εσπεριδοειδή, η Καρπασία καπνό, τα Κοκκινοχώρια πατάτες, εσπεριδοειδή και λαχανικά. Τα Κοκκινοχώρια πήραν το όνομα τους από το έδαφος τους, που είναι κόκκινο. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Το οδικό δίκτυο είναι αρκετά πυκνό και υπάρχουν, σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις, αεροδρόμια. Yπολογίζεται ότι η Κύπρος προσελκύει πάνω από 2,4 εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο.

Άμυνα Τον Δεκέμβριο του 2008 ανακοινώθηκε μείωση κατά ένα μήνα της θητείας των οπλιτών της Εθνικής Φρουράς.[8] Το Ηνωμένο Βασίλειο κατέχει εδάφη στην Κύπρο υπό μορφή στρατιωτικών βάσεων. Με την συμφωνία εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, το Ηνωμένο Βασίλειο κατέχει στην Κύπρο τις ακόλουθες κυρίαρχες στρατιωτικές βάσεις: (1) τη βάση Δεκέλειας, (2) τη βάση Επισκοπής (ονομάζεται και βάση Ακρωτηρίου)και (γ) τη βάση Άγιος Νικόλαος Αμμοχώστου. Έχει επίσης διευκολύνσεις στο Τρόοδος (ραντάρ), στο αεροδρόμιο Λάρνακας και στον Ακάμα. Στις κυρίαρχες βρετανικές βάσεις ισχύουν οι νόμοι της Μεγάλης Βρετανίας και όχι οι νόμοι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για παράδειγμα, αν ένας διαπράξει ληστεία ή άλλο ποινικό αδίκημα σε κυρίαρχη βρετανική βάση, θα δικαστεί από βρετανικό δικαστήριο των βάσεων και όχι από δικαστήριο της Δημοκρατίας. Σύμφωνα με τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, η Μ. Βρετανία θα καταβάλλει

Κύπρος

200

ετήσιο ενοίκιο για τις βάσεις, αλλά από την τούρκικη εισβολή και μέχρι σήμερα ουδένα ενοίκιο έχει καταβάλει χρωστώντας έτσι εκατομμύρια Ευρώ στη Δημοκρατία της Κύπρου. Οι βάσεις χρησιμοποιούνται για τη Βρετανική στρατιωτική παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά και για κατασκοπευτικούς σκοπούς, ως τμήμα του παγκόσμιου συστήματος παρακολούθησης Echelon. [9]

Πολιτισμός Η Κύπρος έχει αναδείξει σπουδαίους καλλιτέχνες και συγγραφείς στην ιστορία της όπως ο Κώστας Μόντης, η Άννα Βίσση, ο Δημήτρης Θ. Γκότσης κι ο Μάριος Τόκας πολλοι εκ των οποίων έχουν κάνει καριέρα και στην Ελλάδα. Εκτός αυτού η αρχιτεκτονική των σπιτιών σε διάφορες πόλεις και χωριά είναι μοναδική. Τέλος στον αθλητισμό το πιο δημοφιλές άθλημα είναι το ποδόσφαιρο στο οποίο υπάρχουν κάποιες ιστορικές ομάδες όπως η ΑΕΛ, η Ανόρθωσις Αμμοχώστου , η Ομόνοια Λευκωσίας, ο ΑΠΟΕΛ, ο Απόλλων, ο Ολυμπιακός Λευκωσίας, η Νέα Σαλαμίνα, ο Εθνικός Αχνάς, η Δόξα, η Πάφος κ.α.

Διοικητική Διαίρεση Η Κύπρος διαιρείται σε έξι επαρχίες: • • • • • •

Λευκωσίας Αμμοχώστου Πάφου Λεμεσού Λάρνακας Κερύνειας

Πανεπιστήμια • Πανεπιστήμιο Κύπρου [10] • • • • • •

Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου [11] Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου [12] Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου [13] Πανεπιστήμιο Λευκωσίας [14] Πανεπιστήμιο Frederick [15] Neapolis University Paphos [16]

Δείτε επίσης • • • • • •

Κυπριακό πρόβλημα Ένωσις Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ' Κατάλογος πόλεων της Κύπρου Κατάλογος επαρχιών της Κύπρου Σημαία ευκαιρίας

Οι επαρχίες της Κύπρου

Κύπρος

201

Διεθνείς σχέσεις Συμμετοχή σε Διεθνείς Οργανισμούς Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος των: Australia Group,CN, CE, CFSP, EBRD, EIB, ΕΕ, FAO, IAEA, IBRD, ICAO, ICC, ICCt, ITUC, IDA, IFAD, IFC, IHO,ILO, IMF, IMO, Interpol, IOC, IOM, IPU, ITU, MIGA, Κίνημα Αδεσμεύτων, NSG, OPCW, OSCE, PCA, UN, UNCTAD, UNESCO, UNHCR, UNIDO, UPU, WCL, WCO, WFTU, WHO, WIPO, WMO, WToO, WTO.[17] [18]

Διπλωματικές σχέσεις Στην Κύπρο υπάρχουν πολλές πρεσβείες και προξενεία από χώρες που εκπροσωπούνται άμεσα σε αυτήν. •

Αυστραλία •

Ελλάδα

•

Κατάρ

•

Αυστρία

•

Ουγγαρία

•

Ρουμανία

•

Βέλγιο

•

Ινδία

•

Ρωσία

•

Βουλγαρία •

Ιράν

•

Σερβία

•

Κίνα

Ιρλανδία

•

Σλοβακία

•

Κούβα

•

Ισραήλ

•

Ισπανία

•

Τσεχία

•

Ιταλία

•

Σουηδία

•

Ελβετία

•

Δανία

•

Αίγυπτος

•

Συρία

•

Φινλανδία •

Λιβύη

•

Ουκρανία

•

Γαλλία

•

Ολλανδία

•

Ηνωμένο Βασίλειο

•

Γεωργία

•

Πολωνία

•

ΗΠΑ

•

Γερμανία

•

Πορτογαλία •

• •

Βατικανό Λίβανος

Βενεζουέλα

Εξωτερικές Συνδέσεις Κυπριακή Κυβέρνηση [19] - Επίσημη ιστοσελίδα της Κυπριακής κυβέρνησης. Βουλή των Αντιπροσώπων [20] - Επίσημη ιστοσελίδα της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου. Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών [21] Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου [22] Παρουσίαση για την Κύπρο [23] - Επίσημη παρουσίαση με πολυμέσα για την Κύπρο που καλύπτει μεγάλο φάσμα θεμάτων. Η παρουσίαση και το συναφές υλικό μπορούν επίσης να αναρτηθούν και να χρησιμοποιηθούν ανεξάρτητα από τον ιστοχώρο. • Μουσεία στην Κύπρο [24] • Κυπριακό Εμπορικό Κέντρο Ύπατης Αρμοστείας Λονδίνου [25] • Βουλευτικές Εκλογές 2006 [26] • • • • •

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82& params=35. 1167_N_33. 4_E_type:country [2] Total population - At 1 January (http:/ / epp. eurostat. ec. europa. eu/ tgm/ table. do?tab=table& language=en& pcode=tps00001& tableSelection=1& footnotes=yes& labeling=labels& plugin=1). Eurostat (ανακτήθηκε 06-04-2009 ) [3] Έκθεση Οκτωβρίου 2009 [[ΔΝΤ (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2004& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=. & br=1& c=423& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=& pr. x=58& pr. y=8)]],

ανακτήθηκε 18-10-2009. [4] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cy. html) [5] Fisher, Fred H. Cyprus: Our New Colony And What We Know About It. London: George Routledge and Sons 1878, pp. 13-14. [6] Les îles des Princes, banlieue maritime d'Istanboul: guide touristique - Page 136 by Ernest Mamboury

Κύπρος [7] Κύπρος: Αποκαλύψεις για το ρόλο της ΕΟΚΑ Β’ στο προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου (http:/ / www. greeknewsonline. com/ modules. php?name=News& file=article& sid=8953) [8] εφημερίδα Καθημερινή (http:/ / news. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_politics_100005_18/ 12/ 2008_296485), 18 Δεκεμβρίου 2008. [9] Σαββίδη Αντρέα, "Γενικές Γνώσεις", Τόμος 1, Κεφ. 23, σελ. 21 [10] http:/ / www. ucy. ac. cy [11] http:/ / www. cut. ac. cy [12] http:/ / www. ouc. ac. cy [13] http:/ / www. euc. ac. cy [14] http:/ / www. unic. ac. cy [15] http:/ / www. frederick. ac. cy/ [16] http:/ / www. nup. ac. cy/ [17] CIA - The World Factbook - Cyprus (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ cy. html). Cia.gov

(2008-12-18) (ανακτήθηκε 2009-01-06 ) [18] European Commission - Enlargement: Archives Country Profiles (http:/ / ec. europa. eu/ enlargement/ archives/ enlargement_process/ past_enlargements/ eu10/ cyprus_en. htm). Ec.europa.eu (ανακτήθηκε 2009-01-06 ) [19] http:/ / www. cyprus. gov. cy [20] http:/ / www. parliament. cy [21] http:/ / www. moi. gov. cy/ moi/ pio/ pio. nsf/ cbb5d287e0887dd9c2256d08003475ad/ 51e866de8a63a4f9c2256d11002be4ff?OpenDocument [22] http:/ / www. centralbank. gov. cy [23] http:/ / www. aspectsofcyprus. com [24] http:/ / www. moi. gov. cy/ moi/ pio/ pio. nsf/ all/ FCAAA299A3E2E36BC2257084004DEFEF?opendocument [25] http:/ / www. cyprustrade. co. uk/ [26] http:/ / www. ekloges. pio. gov. cy

Πηγές • Ένα αρκετά μεγάλο μέρος των παραπάνω πληροφοριών έχει μεταφραστεί από το World Factbook της CIA του 2000 και 2003 • Σαββίδη Αντρέα, "Γενικές Γνώσεις", Τόμος ΙΙ, Κεφ. 3, "Γεωγραφία της Κύπρου", Αναθεωρημένη Έκδοση 12.12.2008

202

203

Λάος Λάος Συντεταγμένες: 19°22′00″N 102°34′00″E19.3667, 102.5667 [1]

Σημαία του Λάος Εθνόσημο του Λάος Εθνικό σύνθημα: Ειρήνη, Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, Ενότητα και Ευημερία Εθνικός ύμνος: Pheng Xat Lao

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Βιεντιάν 17°58′N 102°36′E17.967, 102.6 [2]

Επίσημες γλώσσες

Λαοτινά

Πολίτευμα

Σοσιαλιστική Δημοκρατία Μονοκομματικό κομμουνιστικό κράτος Πρόεδρος Τσουμάλι Σαγιασόνε Αντιπρόεδρος Μπουνχάνγκ Βορασίθ Πρωθυπουργός Μπουασόνε Μπουφαβάνχ

Ανεξαρτησία Από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

19 Ιουλίου 1949 14 Αυγούστου 1991

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

236.800 km2 (83η) 2 5.083 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1995 • Πυκνότητα

6.834.942[3] (106η) 4.574.848 28,8 κατ./km² (179η)

Λάος

204 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

14,138 δισ. $[4] (130η) 2.217 $[4] (140η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

5,721 δισ. $[4] (136η) 897 $[4] (145η)

ΔΑΑ (2007)

0,619 (133η) – μεσαίος

Νόμισμα

Κιπ (LAK)

Ζώνη ώρας

(UTC +7)

Internet TLD

.la

Κωδικός κλήσης

+856

Η Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος είναι ένα περίκλειστο κράτος το οποίο βρίσκεται στη Νοτιοανατολική Ασία και έχει τροπικό κλίμα. Συνορεύει με την Κίνα και τη Μιανμάρ στα βορειοδυτικά, την Ταϊλάνδη στα δυτικά, την Καμπότζη στα νότια και το Βιετνάμ στα ανατολικά. Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη είναι η Βιεντιάν. Επίσημη γλώσσα είναι η Λαοτινή. Έχει έκταση 236.800 τετρ. χλμ. και πληθυσμό, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, 6.834.942 κατοίκους[3] .

Διοικητική διαίρεση Η χώρα διαιρείται σε 16 περιφέρειες (kang) και έναν δήμο (kumpang nakon): • • • • • • • • • • • •

1. Attapu 2. Bokeo 3. Bolikhamxai 4. Champasak 5. Houaphan 6. Khammouan 7. Louang Namtha 8. Louangphabang 9. Oudomxai 10.Phongsali 11.Salavan 12.Savannakhet

• • • • •

13.Βιεντιάν (Vientiane) (δήμος-πρωτεύουσα) 14.Βιεντιάν (Vientiane) 15.Xaignabouli 16.Xekong 17.Xiangkhoang

Η χώρα επιπλέον διαιρείται σε επαρχίες (muang).

Περιφέρειες του Λάος

Λάος

205

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα της χώρας είναι σοσιαλιστική δημοκρατία. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] . Πρόεδρος από το 2006 είναι ο Τσουμάλι Σαγιασόνε και Πρωθυπουργός ο Μπουασόνε Μπουφαβάνχ. Αντιπρόεδρος της χώρας είναι ο Μπουνχάνγκ Βορασίθ από το 2006.

Βουλευτικές εκλογές 2006 Έδρες Επαναστατικό Κόμμα του Λαού του Λάος (Phak Paxaxôn Pativat Lao) Ανεξάρτητοι Σύνολο

113 2 115

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 56,68 χρόνια (54,56 χρόνια οι άνδρες και 58,9 οι γυναίκες).[3]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%AC%CE%BF%CF%82& params=19. 3667_N_102. 5667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%AC%CE%BF%CF%82& params=17_58_N_102_36_E_type:city [3] Λάος (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ la. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=544& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

gag:Laos

206

Λίβανος Λίβανος Συντεταγμένες: 33°49′60″N 35°46′00″E33.8333, 35.7667 [1]

Σημαία του Λιβάνου Εθνόσημο του Λιβάνου Εθνικός ύμνος: Kulluna lil-Watan lil-Ula lil-Alam

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Βηρυτός 33°52′60″N 35°30′00″E33.8833, 35.5 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Κοινοβουλευτική Δημοκρατία

Πρόεδρος Μισέλ Σουλεϊμάν Πρωθυπουργός Σαάντ Χαρίρι Ανεξαρτησία από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

22 Νοεμβρίου 1943 23 Μαΐου 1926 (αναθεωρήθηκε τελευταία φορά το 1989)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

10.452 km2 (166η) 1,6 454 χμ. 225 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

4.017.095[3] (123η) 401 κατ./km² (25η)

Λίβανος

207 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

53,818 δισ. $[4] (85η) 13.952 $[4] (58η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

32,660 δισ. $[4] (82η) 8.467 $[4] (58η)

ΔΑΑ (2007)

0,803 (83η) – υψηλός

Νόμισμα

Λιβανέζικη λίρα (LBP)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

EET (UTC +2) (UTC +3)

Internet TLD

.lb

Κωδικός κλήσης

+961

Ο Λίβανος (Αραβικά Λουμπνάν) είναι χώρα της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Έγινε ανεξάρτητη στις 22 Νοεμβρίου 1943 μετά από εικοσάχρονη γαλλική κατοχή. Έχει συνολική έκταση 10.400 τετρ. χλμ. και πληθυσμό, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, 4.017.095 κατοίκους (123η στον κόσμο)[3] . Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Βηρυτός.

Γεωγραφία Ο Λίβανος είναι μια ορεινή παραθαλάσσια χώρα μήκους από βόρεια προς νότια 135 μιλίων και πλάτους από 20 έως 35 μιλίων. Συνορεύει βόρεια και ανατολικά με τη Συρία, νότια με το Ισραήλ και δυτικά βρέχεται από τη Μεσόγειο. Έχει έκταση 10.400 τετραγωνικά χιλιόμετρα που είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος ορεινή, εκτός από δύο πεδιάδες: μία παραλιακή στη Μεσόγειο, και την κοιλάδα Μπεκάα, ανάμεσα στα όρη Λίβανος και Αντιλίβανος.

Δημογραφία Ο πληθυσμός του Λιβάνου είναι σχεδόν 4 εκατομμύρια, εκ των οποίων το 59,7% είναι μουσουλμάνοι (διαφόρων δογμάτων) και το 39% χριστιανοί (επίσης πολλών διαφορετικών δογμάτων). Επίσημα αναγνωρίζονται 17 διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 73,66 χρόνια (71,15 χρόνια οι άνδρες και 76,31 οι γυναίκες).[3]

Λίβανος

208

Ιστορία Η περιοχή του Λιβάνου είναι γνωστή από τα πανάρχαια χρόνια, σαν τμήμα της Φοινίκης και φημιζόταν για τα δάση της, που την αρωματική ξυλεία τους εμπορεύονταν οι Φοίνικες. Οι φοινικικές πόλεις των παραλίων του Λιβάνου και ιδιαίτερα η Τύρος είχαν αποκτήσει μεγάλη ισχύ και τα πλοία τους έπλεαν σε όλες τις τότε γνωστές θάλασσες. Αργότερα η περιοχή του Λιβάνου δέχτηκε την κυριαρχία των Περσών και των Ελλήνων, όπου στο κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτέλεσε τμήμα της επικράτειας των Σελευκιδών. Στη συνέχεια, κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, τους Βυζαντινούς, τον 7ο αιώνα από τους Άραβες και αργότερα από τους Τούρκους. Το 1861 έγινε αυτόνομο κράτος με την επίβλεψη του Σουλτάνου. Το 1914, ο Λίβανος περιήλθε στη γαλλική σφαίρα επιρροής μέχρι το 1926, οπότε αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητη δημοκρατία, με την ουσιαστική όμως διακυβέρνηση των Γάλλων. Από το 1940, οι Λιβανέζοι άρχισαν να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους και το 1944 κατάφεραν να την αποκτήσουν. Κατά τον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967 έγινε στόχος ισραηλινών επιθέσεων, επειδή ήταν τόπος συγκέντρωσης των Παλαιστινίων και των προσφύγων.

Τύρος

Στις 13 Απριλίου 1975 ξέσπασε στο Λίβανο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ φαλαγγιτών (δεξιών χριστιανών) και αριστερών Μουσουλμάνων Παλαιστινίων που κράτησε ως τις 18 Οκτωβρίου 1976, οπότε υπογράφτηκε ανακωχή στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας. Οι συνέπειες του πολέμου αυτού, που επιδεινώθηκε με την επέμβαση συριακών και άλλων αραβικών δυνάμεων που υποστήριζαν τους Φαλαγγίτες, ήταν δυσμενείς. Ο πόλεμος αυτός κόστισε 6.000 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και καταστροφή πόλεων. Τον Ιούνιο του 1982 έγινε εισβολή Ισραηλινών, που κατέλαβαν το νότιο τμήμα της χώρας με σκοπό την εξόντωση των Παλαιστινίων. Οι ισραηλινές δυνάμεις αποχώρησαν το 2000. Ο Λίβανος βρισκόταν υπό συριακή κατοχή μέχρι το 2005, όταν ο συριακός στρατός αποχώρησε. Πρωθυπουργός του Λιβάνου είναι ο Φουάντ Σινιόρα. Μία οργάνωση που χαίρει μεγάλης ισχύος εντός του Λιβάνου είναι η Χεζμπολλάχ. Το καλοκαίρι του 2006, η Χεζμπολλάχ απήγαγε δύο Ισραηλινούς στρατιώτες, προκαλώντας την έκρηξη ενός πολέμου ανάμεσα στο Ισραήλ και την οργάνωση ο οποίος διήρκεσε αρκετούς μήνες και προκάλεσε μεγάλες καταστροφές.

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω. Από πλευράς γυναικών, δικαίωμα να ψηφίσουν έχουν όσες έχουν συμπληρώσει την στοιχειώδη εκπαίδευση και είναι ηλικίας 21 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική για τους άνδρες. Απαγορεύεται να ψηφίσουν οι στρατιωτικοί.[3] .

Εκλογή προέδρου 2008 Το 2008 επιτεύχθηκε συμφωνία στο Κατάρ για την εκλογή Προέδρου, με τη μεσολάβηση του Αραβικού Συνδέσμου- ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση στον απόηχο της χειρότερης βίας που γνώρισε η χώρα μετά τον εμφύλιο πόλεμο της περιόδου 1975-1990.[5] Συγκεκριμένα, η χώρα ήταν χωρίς Πρόεδρο από το Νοέμβριο του 2007 και προτού εκλεγεί ο Μισέλ Σουλεϊμάν προηγήθηκαν 19 αποτυχημένες προσπάθειες για

Λίβανος εκλογή Προέδρου. Ο Σουλεϊμάν εξελέγη Πρόεδρος από το Κοινοβούλιο στις 25 Μαΐου του 2008[6] .Η εκλογή του έγινε με 118 υπέρ επί συνόλου 127 παρόντων βουλευτών στη διαδικασία. Βρέθηκαν επίσης 6 λευκά ψηφοδέλτια. Η ψηφοφορία διεξήχθη παρουσία αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (των ΥΠΕΞ Γαλλίας και Ιταλίας) και επίσης αντιπροσωπείας του αμερικανικού Κογκρέσου. Η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου συμφώνησε στις 28 Μαΐου του 2008 να στηρίξει το Φουάτ Σινιόρα στο σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης της χώρας υπό τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο Σουλεϊμάν. O τελευταίος έδωσε εντολή[7] σχηματισμού κυβέρνησης στο Σινιόρα, την ίδια ημέρα. Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2008 υιοθετήθηκε νέος εκλογικός νόμος από το Κοινοβούλιο. Με βάση αυτόν οι εκλογές θα διεξάγονται εντός μίας ημέρας και καθιερώνεται νέα διαίρεση σε εκλογικές περιφέρειες.[8]

Βουλευτικές εκλογές 2009 Οι κρίσιμες εκλογές για κοινοβούλιο διεξήχθησαν με τον νέο εκλογικό Νόμο,υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας στις 7 Ιουνίου του 2009[9] . Ο αντισυριακός συνασπισμός, με την ονομασία συνασπισμός της 14ης Μαρτίου, που έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας, απέκτησε ελαφρύ προβάδισμα έναντι της Χεζμπολάχ.[10] Η συμμετοχή έφτασε το 55%.[11] Ωστόσο, σύμφωνα με εκτιμήσεις του BBC ο συνασπισμός της 14ης Μαρτίου θα συγκέντρωνε συνολικά σχεδόν 70 έδρες, δυο λιγότερες σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές του 2005. Η συμμαχία της 14ης Μαρτίου πήρε 71 έδρες επί συνόλου 128 εδρών στο κοινοβούλιο,με το συνασπισμό της 8ης Μαρτίου να κερδίζει 57 έδρες.[12] Πολλοί παρατηρητές αναμένουν να δουν την εμφάνιση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, παρόμοιας με εκείνη που σχηματίστηκε μετά στη συμφωνία της Ντόχα, το 2008.[13] Στις 27 Ιουνίου του 2009 εξελέγη νέος πρωθυπουργός ο Σαάντ Χαρίρι.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Πολιτισμός Διεθνούς φήμης καλλιτέχνες που κατάγονται από τον Λίβανο είναι μεταξύ άλλων ο Χαλίλ Γκιμπράν και η Φαϊρούζ.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%AF%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82& params=33. 8333_N_35. 7667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%AF%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82& params=33. 8833_N_35. 5_E_type:city(2100000) [3] Λίβανος (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ le. html)CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=446& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=903614& lngDtrID=245), Πρόεδρο εξέλεξε η Βουλή του Λιβάνου έπειτα από μήνες πολιτικής παράλυσης, 25 Μαΐου 2008 [6] "Ο Μισέλ Σουλεϊμάν εξελέγη πρόεδρος του Λιβάνου". Ναυτεμπορική. 25 Μαΐου 2008. [7] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=904734& lngDtrID=245)Εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Φουάντ Σινιόρα έδωσε ο πρόεδρος του Λιβάνου, 28 Μαΐου 2008 [8] Ελεύθερος Τύπος (http:/ / www. e-tipos. com/ newsitem?id=53870), Λίβανος: Ψηφίστηκε νέος εκλογικός νόμος, 30 Σεπτεμβρίου 2008. [9] Nooz.gr (http:/ / www. nooz. gr/ page. ashx?pid=9& aid=302601& cid=8), Βουλευτικές εκλογές στο Λίβανο ,7 Ιουνίου 2009. [10] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 178110oz_20090607178110. php3), Λίβανος-Ελαφρύ προβάδισμα του αντισυριακού συνασπισμού βλέπει ο Σαμίρ Τζατζά,7 Ιουνίου 2009.

209

Λίβανος [11] Slackman, Michael (7 Ιουνίου 2009). "Pro-Western Bloc Defeats Hezbollah in Lebanon Vote" (http:/ / www. nytimes. com/ 2009/ 06/ 08/ world/ middleeast/ 08lebanon. html). NYT. . Ανακτήθηκε την 7 Ιουνίου 2009. [12] "U.S.-Backed Alliance Wins Election in Lebanon" (http:/ / www. nytimes. com/ 2009/ 06/ 09/ world/ middleeast/ 09lebanon. html?hp). New York Times. . [13] "March 14 bloc wins Lebanon election" (http:/ / english. aljazeera. net/ news/ middleeast/ 2009/ 06/ 20096813424442589. html). Al Jazeera English. .

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Λιβανέζικος Οργανισμός Τουρισμού (http://www.lebanon-tourism.gov.lb/) (Αγγλικά) • Προφίλ της χώρας από το BBC (http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/country_profiles/791071.stm)

(Αγγλικά) • Μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς ΟΥΝΕΣΚΟ (http://whc.unesco.org/en/statesparties/lb) (Αγγλικά)

210

211

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας Συντεταγμένες: 32°47′00″N 103°04′60″E32.8, 103.0833 [1]

Σημαία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας Εθνόσημο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας Εθνικός ύμνος: Η πορεία των εθελοντών

Πρωτεύουσα • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Πεκίνο 17.430.000 39°55′44″N 116°23′18″E39.9289, 116.3883 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Σαγκάη

Επίσημες γλώσσες

Κινέζικα

Πολίτευμα

Μονοκομματική σοσιαλιστική δημοκρατία Πρόεδρος Χου Ζιντάο Πρωθυπουργός Ουέν Ζιαμπάο

Ίδρυση Σύνταγμα

1η Οκτωβρίου 1949 4 Δεκεμβρίου 1982

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

9.596.960[3] [4] km2 (4η) 2,8 22.117 χμ. 14.500 χμ.

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας

212

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2000 • Πυκνότητα

1.338.612.968[3] (1η) 1.242.612.226 139,4 κατ./km² (76η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

8.734,705 δισ. $[5] (2η) 6.546 $[5] (98η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

4.757,743 δισ. $[5] (3η) 3.566 $[5] (100η)

ΔΑΑ (2007)

0,772 (92η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ρενμινπί (γιουάν) (CNY)

Ζώνη ώρας

(UTC +8)

Internet TLD

.cn

Κωδικός κλήσης

+86

Η Λαϊκή δημοκρατία της Κίνας είναι χώρα της Ανατολικής Ασίας. Είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο, 1.338.612.968 κατοίκους[3] . Η έκτασή της είναι 9.596.961 χλμ². Πρωτεύουσα της Κίνας είναι το Πεκίνο. Γεωγραφικά είναι η μεγαλύτερη χώρα στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας και η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο μετά την Ρωσία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Συνορεύει με 14 κράτη: Βιετνάμ, Λάος, Βιρμανία, Ινδία, Μπουτάν, Νεπάλ, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιζία, Καζακστάν, Ρωσία, Μογγολία και Βόρεια Κορέα. Από την ίδρυση της το 1949, κυβερνάται από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ). Σε μια διαμάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη, η Κίνα προβάλλει κυριαρχικά δικαιώματα για την Ταϊβάν και κάποια γειτονικά νησιά, από τη διεκδίκηση των οποίων η Κίνα δεν παραιτήθηκε ποτέ.

Ιστορία Αρχαιότητα Στην Κίνα αναπτύχθηκε ένας από τους παλαιότερους πολιτισμούς του πλανήτη και ο πρώτος σημαντικός πολιτισμός της ανατολικής Ασίας. Οι Κινέζοι ανάπτυξαν την κατασκευή των κεραμικών και την κατασκευή της πορσελάνης περίπου από το 5.000 έως το 3.000 π.Χ. Το 16ο με 11ο αιώνα π.Χ. υπάρχουν αρκετές αποδείξεις ότι η Κίνα είχε οργανωθεί σε κράτος. Από την εποχή αυτή χρονολογείται η πρώτη κινεζική δυναστεία, η δυναστεία των Σανγκ ή Γιν. Σύμφωνα με την παράδοση, ο αυτοκράτορας Φου - Χι (2200 π.Χ.) εφηύρε τη γραφή κι ήταν και ο πρώτος νομοθέτης. Ο Σεν - Νουνγκ έβαλε τις βάσεις της γεωργίας και της ιατρικής. Ο αυτοκράτορας Χουάνγκ - Τι έφτιαξε το ημερολόγιο, ενώ η γυναίκα του δίδαξε πρώτη την τέχνη της εκτροφής του μεταξοσκώληκα. Ακολουθεί η δυναστεία των Χσια και κατόπιν η δυναστεία των Τσόου (1.050 - 221 π.Χ.). Σε όλους τους τομείς τις σύγχρονης επιστήμης υπάρχει σημαντική ανάπτυξη κατ' αυτή την εποχή. Η οργάνωση του κράτους ανταποκρινόταν σε εκείνη που είχε η Ευρώπη του Μεσαίωνα. Την τελευταία περίοδο της δυναστείας των Τσόου αναπτύχθηκαν σημαντικά οι αντιλήψεις για την κοινωνική και πολιτική ζωή, ενώ η γεωργία, με την ανακάλυψη του σιδήρου, αναπτύχθηκε πολύ. Την εποχή αυτή θα πρέπει ν' αναφερθεί ο Κομφούκιος και η διδασκαλία του, που άφησε τη σφραγίδα του στις κατοπινές εξελίξεις της Κίνας. Το 221 π.Χ. ένας ηγεμόνας, ο Τσιν Σι Χουάνγκ - Τι, κατάφερε να ενώσει όλα τα βασίλεια της Κίνας και να στεφθεί αυτοκράτορας. Ο ηγεμόνας αυτός πολέμησε με τους Ούννους και αποπεράτωσε το μεγάλο Σινικό τείχος. Καθιέρωσε ακόμη για όλη την Κίνα ενιαία μέτρα και σταθμά. Παράλληλα όμως έδωσε εντολή να καταστραφούν τα βιβλία και τα κείμενα του Κομφούκιου, πράγμα που τον έκανε πολύ μισητό. Τελικά το 206 π.Χ. ξέσπασε επανάσταση και στην εξουσία ανέβηκε άλλη δυναστεία, οι Χαν.

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας

213

Μεσαίωνας Οι Χαν επανέφεραν τη διδασκαλία του Κομφούκιου, αναγνωρίζοντας τον κομφουκιανισμό ως επίσημο θρησκευτικό δόγμα του κράτους. Οι αντιθέσεις, όμως, μεταξύ του Βορρά και του Νότου οδήγησαν στην κατάργηση της δυναστείας των Χαν και στην διαίρεση της Κίνας σε τρία βασίλεια, που υπόφεραν πολύ από τις συνεχείς επιθέσεις των Τούρκων και των Μογγόλων. Το 1279 μ.Χ. η Κίνα υποδουλώνεται στους Μογγόλους μέχρι το 1368. Για τη ζωή της Κίνας κάτω απ' την κυριαρχία των Μογγόλων μας μιλούν οι διηγήσεις του Μάρκο Πόλο. Την ίδια εποχή αρχίζουν να καταφτάνουν και οι διάφοροι ιεραπόστολοι. Οι Μογγόλοι ίδρυσαν τη δυναστεία των Γιάν, που επέβαλε μερικές αξιόλογες μεταρρυθμίσεις.

Χάρτης της σύγχρονης Κίνας

Το 1368 μέχρι το 1644 ανέβηκε η δυναστεία των Μινγκ με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί η χώρα και να υποταχθεί στους Μαντσουριανούς, που πήραν την εξουσία και ίδρυσαν τη δυναστεία των Τσινγκ, που βασίλευσε απ' το 1644 μέχρι το 1912. Στη διάρκεια της δυναστείας αυτής η Κίνα γνώρισε νέα επέκταση των συνόρων της. Μερικοί από τους αυτοκράτορες της δυναστείας των Τσινγκ προστάτεψαν τα γράμματα και τις τέχνες, αλλά η δυναστεία οδήγησε την Κίνα σε απομόνωση στην προσπάθειά της να αποφύγει την αλλοίωση του πολιτισμού της από την εισαγωγή του ευρωπαϊκού. Στις αρχές, όμως, του 19ου αιώνα άρχισε οικονομική, πολιτική και κοινωνική παρακμή της χώρας.

19ος αιώνας Την ίδια εποχή οι Άγγλοι, στην προσπάθειά τους να πετύχουν τη διάλυση του κινεζικού κράτους, άρχισαν να εισάγουν και να διαδίδουν στους Κινέζους το όπιο. Όταν, το 1840, οι Κινέζοι αντέδρασαν, άρχισε ο πόλεμος που έμεινε στην Ιστορία γνωστός σαν ο "πόλεμος του οπίου". Τελικά οι Κινέζοι νικήθηκαν και αναγκάστηκαν να δεχτούν το εμπόριο του οπίου, να παραχωρήσουν στην Αγγλία το Χονγκ Κονγκ και να επιτρέψουν στα αγγλικά εμπορικά πλοία να χρησιμοποιούν πέντε λιμάνια. Το 1844 οι ΗΠΑ και η Γαλλία πέτυχαν καινούρια προνόμια και παραχωρήσεις σε βάρος της Κίνας. Μέσα σε λίγα χρόνια η Κίνα έχασε πολλές κτήσεις και επαρχίες της από τους Ευρωπαίους. Παράλληλα, η οικονομική διείσδυση των Ευρωπαίων γίνεται μεγαλύτερη, με αποτέλεσμα η οικονομία της να εξαρτάται αποκλειστικά από τις ευρωπαϊκές εμπορικές εταιρείες.

20ος αιώνας Πολλοί φωτισμένοι διανοούμενοι προσπαθούν να δώσουν νέα ώθηση και οργάνωση του κράτους. Ξεσπούν διάφορες λαϊκές εξεγέρσεις που καταστέλλονται από τις συντηρητικές δυνάμεις, όπως η εξέγερση των Μπόξερ το 1900. Τελικά οι διάφορες επαναστατικές τάσεις ενώθηκαν και ίδρυσαν το Κουομιτάνγκ. Το 1912 καταλύεται η αυτοκρατορία κι η χώρα ανακηρύσσεται δημοκρατία στις 12 Μαρτίου στην πόλη Ναντζίνγκ με πρόεδρο τον Σουν Γιάτ Σεν. Παράλληλα, στην Κίνα υπήρχαν διάφοροι τοπικοί κυβερνήτες, οι οποίοι εξουσίαζαν μια ορισμένη περιοχή ο καθένας και εισέπρατταν τους φόρους για λογαριασμό τους, με ιδιωτικούς στρατούς και που ο καθένας τους προσπαθούσε να επεκτείνει την περιοχή του σε βάρος των άλλων, υποδαυλιζόμενος από τους Ευρωπαίους. Την οξύτητα αυτή σταμάτησε το 1927 ο Τσανγκ Κάι Σεκ, όταν με το Κουομιτάνγκ κατέλαβε την εξουσία. Οι Ιάπωνες, εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες αυτές, εισέβαλαν στη Μαντζουρία το 1931 και ίδρυσαν το κράτος του Μαντζουκούο. Η ηγεσία του Κουομιτάνγκ, αντί να οργανώσει την αντίσταση της χώρας, στράφηκε

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας

214

εναντίον των οπαδών του Μάο Τσε Τουνγκ και έτσι επήλθε η διάσπαση του Κουομιτάνγκ. Τελικά οι Ιάπωνες, το 1937, κατέλαβαν ολόκληρο το βόρειο τμήμα της χώρας. Στο διάστημα μεταξύ του 1937 και του 1942 έγιναν πολλές προσπάθειες να ενωθούν τα δύο κινήματα του Κουομιτάνγκ κι εκείνου στο οποίο είχε την ηγεσία το κομμουνιστικό κόμμα, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το 1946 οδηγήθηκαν σε σύγκρουση, που τέλειωσε με τη νίκη του Μάο Τσε Τουνγκ ενώ ο Τσάνγκ Κάι Σεκ πέρασε στο νησί Ταϊβάν και ίδρυσε την Δημοκρατία της Κίνας. Η Λαοκρατική Δημοκρατία της Κίνας αναγνωρίστηκε ως κράτος και έγινε μέλος του ΟΗΕ. Μετά τον θάνατο του Μάο Τσε Τουνγκ, η ηπειρωτική Κίνα κυβερνήθηκε από την αποκληθείσα "συμμορία των τεσσάρων". Η οικονομική και πολιτιστική μεταρρύθμιση ήρθε με τον Ντενγκ Ξιαοπίνγκ. Σήμερα η Κίνα είναι μια ανεπτυγμένη χώρα, η οποία σημειώνει εντυπωσιακή πρόοδο σε όλους τους τομείς ενώ το πολιτικό-οικονομικό της σύστημα -το κομμουνιστικό καθεστώς της- διαφέρει σημαντικά από το καθεστώς που υπήρχε παλαιότερα στη Σοβιετική Ένωση, αναπτύσσοντας οικονομικές δομές οι οποίες τείνουν προς το σύγχρονο φιλελευθερισμό.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 73,47 χρόνια (71,61 χρόνια οι άνδρες και 75,52 οι γυναίκες).[3]

Διοικητική διαίρεση Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας διαιρείται διοικητικά και ελέγχει περισσότερες από 22 επαρχίες, ενώ θεωρεί την Ταϊβάν την 23η επαρχία της. Παράλληλα, στην Κίνα ανήκουν 5 αυτόνομες περιφέρειες, κάθε μία από τις οποίες έχει μία ιδιαίτερη μειονοτική ομάδα που τη χαρακτηρίζει. Επίσης, διοικητικά διακρίνονται τέσσερις δημοτικές περιοχές, και δύο περιοχές με ειδικό διοικητικό καθεστώς, οι οποίες έχουν κάποιο βαθμό αυτονομίας. Οι 22 επαρχίες, οι 5 αυτόνομες περιφέρειες, και οι 4 δημοτικές περιοχές, συνολικά αναφέρονται με τον όρο ηπειρωτική Κίνα, ο οποίος εξαιρεί το Χονγκ Κονγκ, το Μακάο και την Ταϊβάν. Επαρχίες (省) • Ανουί (安徽) • Φουτζιάν (福建) • Γκανσού (甘肃) • Γκουαντόνγκ (广东) • Γκουιζού (贵州) • Χαϊνάν (海南) • Χεμπέι (河北) • Χεϊλονγκγιάνγκ (黑龙江) • Χενάν (河南) • Hubei (湖北) • Χουνάν (湖南) • Γιανγκσού (江苏) • Γιανγκξί (江西) • Τζιλίν (吉林) • Λιαονίνγκ (辽宁) • Κινγκάι (青海) • Σαανξί (陕西) • Σαντόνγκ (山东)

Χάρτης των διοικητικών υποδιαιρέσεων της σύγχρονης Κίνας.

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας • • • • •

Σανξί (山西) Σετσουάν (四川) Ταϊβάν (台湾)† Γιουνάν (云南) Ζεγιάνγκ (浙江)

Αυτόνομες περιφέρειες (自治区) • • • • •

Γκουανξί (广西壮族自治区) Εσωτερική Μογγολία (内蒙古自治区) Νινγκξιά (宁夏回族自治区) Ξινγιάνγκ (新疆维吾尔自治区) Θιβέτ (西藏自治区)

Δημοτικές περιοχές (直辖市) • • • •

Πεκίνο (北京市) Τσονγκίνγκ (重庆市) Σαγκάη (上海市) Τιανζίν (天津市)

Περιοχές με ειδικό διοικητικό καθεστώς (特别行政区) • Χονγκ Κονγκ (香港特別行政區) • Μακάο (澳門特別行政區)

Διακυβέρνηση Η Κίνα είναι μονοκομματική σοσιαλιστική δημοκρατία, με το Κομμουνιστικό Κόμμα να έχει την απόλυτη εξουσία, με βάση το Σύνταγμα (υιοθετήθηκε το 1982 από τη Συνέλευση του Λαού με αναθεωρήσεις τα έτη 1988, 1993, 1999 και 2004), μαζί με την Κεντρική Λαϊκή Κυβέρνηση και τα αντίστοιχά τους σε επίπεδο επαρχιών και διαμερισμάτων. Η βούληση των Κινέζων πολιτών εκφράζεται μέσω των νομοθετικών σωμάτων του συστήματος του Λαϊκού Κογκρέσου.Τα μέλη του Κογκρέσου του Λαού εκλέγονται από τους ψηφοφόρους. Αυτά τα συμβούλια σε επίπεδο κοινοτήτων εκλέγουν τα μέλη των ανεξάρτητων δήμων ή επαρχιών. Το Κογκρέσο των Επαρχιών με τη σειρά του εκλέγει τα μέλη του Εθνικού Κογκρέσου του Λαού, το οποίο συνέρχεται κάθε χρόνο το Μάρτιο στο Πεκίνο.[6] Μεγάλο ρόλο για την επιλογή των μελών που απαρτίζουν το Κογκρέσο του Λαού διαδραματίζει η Κεντρική Λαϊκή Κυβέρνηση. Το δικαίωμα ψήφου δίνεται στην ηλικία των 18 ετών, σε άνδρες και γυναίκες.

Διεθνείς Σχέσεις Οι πρώτες απευθείας συνομιλίες αντιπροσώπων του Πεκίνου και της Ταϊπέι για πρώτη φορά έπειτα από 13 χρόνια, έλαβαν χώρα στις 12 Ιουνίου του 2008[7] . Στις 13 Ιουνίου υπογράφηκε στο Πεκίνο ιστορική συμφωνία για την έναρξη τακτικών αεροπορικών πτήσεων ανάμεσα στις δύο χώρες ανάμεσα στην Κίνα και την Ταϊβάν.[8] Επιπρόσθετα, στις 15 Δεκεμβρίου του 2008 εγκαινιάστηκαν οι πρώτες αεροπορικές συνδέσεις ανάμεσα στην Κίνα και στην Ταϊβάν, με το δρομολόγιο Σενζέν- Ταϊπέι, ενώ ακολούθησε ένα ακόμα δρομολόγιο από την Ταϊπέι προς τη Σαγκάη.[9]

215

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας

216

Σχέσεις με την Ελλάδα Η Ελλάδα και η Κίνα έχουν έναν εξίσου ιστορικό πολιτισμό, π.χ. η κινεζική και η ελληνική γραφή χρονολογούνται στην ίδια εποχή, όπως και η φιλοσοφία τον δυο πολιτισμών. Σε επαφή ήρθαν οι δυο πολιτισμοί επί Μεγάλου Αλεξάνδρου οποίος κατάκτησε την σημερινή δυτική Κίνα. Για αυτό το λόγο η κινεζική γλώσσα είναι από τις ελάχιστες που το όνομα τις Ελλάδος προέρχεται από την Ελληνική Ελλάς: Σιλά (κινέζικα: 希臘). Ο ιστορικός λαός τις δυτικής Κίνας λεγόταν Ντα Γουαν, (大宛) δηλαδή οι μεγάλοι Ίωνες. Το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής επί δύο περίπου αιώνες ανέπτυξε εμπόριο με την Ινδία και την Κίνα. Ένας από τους πιο δραστήριους φιλόλογους ήταν ο Λούο Νιάν Σενγκ μεταφράζοντας σχεδόν όλα τα σημαντικά έργα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας στα Κινεζικά.

Έλληνας στρατιώτης, δεύτερος η τρίτος αιώνας, σήμερα στο Xinjiang Museum στο Ουρούμτσι

Η κινεζικη ναυτιλιακή εταιρία COSCO που λειτουργεί πολλά πλοία υπό Ελληνική σημαία (εκ τον οποίων ένα φέρει το όνομα COSCO Hellas)[10] κατά την διάρκεια της κρίσης του 2009-2010 ξεκίνησε επενδύσεις στην υποδομή της Ελλάδας. Στόχος της είναι η ανάπτυξη του λιμάνι του Πειραιά ως κέντρο διανομής προϊόντων για όλη την ανατολική Ευρώπη.

Εκλογές 2007-2008 Οι εκλογές για το 11ο Εθνικό Κογκρέσο του Λαού διεξήχθησαν από τον Οκτώβριο του 2007 ως το Φεβρουάριο του 2008.[11] Η εκλογή των συνολικά 2.987 βουλευτών επιβεβαιώθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 2008.[12] Κόμματα

Έδρες

Πολιτική Συμβουλευτική Συνδιάσκεψη του Κινεζικού Λαού (Zhongguo renmin zhengzhi xieshang huiyi)

2.987

• • • • • • • • • •

Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (Zhongguo Gongchan Dang) Επαναστατική Επιτροπή του Κουομιντάνγκ (Zhongguo Guomindang Geming Weiyuanhui) Δημοκρατικός Σύνδεσμος της Κίνας (Zhongguo Minzhu Tongmeng) Κινεζικός Εθνικός Δημοκρατικός Οργανισμός για την Ανασυγκρότηση (Zhongguo Minzhu Jianguo Hui) Ένωση για την Προώθηση της Δημοκρατίας στην Κίνα (Zhongguo Minzhu Cujin Hui) Δημοκρατικό Κόμμα Αγροτών και Εργατών της Κίνας (Zhongguo Nonggong Minzhu Dang) Κόμμα για το Δημόσιο Συμφέρον της Κίνας (Zhongguo Zhi Gong Dang) Κοινωνία 3ης Σεπτεμβρίου (Jiu San Xueshe) Δημοκρατικός Σύνδεσμος Αυτοκυβέρνησης της Ταϊβάν (Taiwan Minzhu Zizhi Tongmeng) Ανεξάρτητοι

Σύνολο

2.987

Εθνικό Κογκρέσο του Λαού, 2007-08

Επικοινωνίες και Μεταφορές Από τη δεκαετία του 1990 οι συγκοινωνίες στην Κίνα έχουν εκσυγχρονιστεί με την κατασκευή δικτύου δρόμων ταχείας κυκλοφορίας. Το συνολικό μήκος των δρόμων αυτών έφτανε τα 45.000 χιλιόμετρα στο τέλος του 2006.[13] [14] Η οδήγηση στη χώρα γίνεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Τα ΙΧ κοστίζουν πολύ ακριβά για τους οδηγούς λόγω της φορολογίας.[15] Οι μακρινές αποστάσεις καλύπτονται από σιδηροδρομικό δίκτυο και από σύστημα με ναυλωμένα λεωφορεία. Οι σιδηρόδρομοι αποτελούν μονοπώλιο του κράτους, ενώ υπόγειος σιδηρόδρομος λειτουργεί σε μεγαλουπόλεις όπως το Πεκίνο και η Σαγκάη. Η Σαγκάη εξυπηρετείται για τις αεροπορικές της μεταφορές από το Διεθνές Αεροδρόμιο Πουντόνγκ.

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας

217

Διάστημα Επανδρωμένες διαστημικές αποστολές Το 2003, η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα, μετά τη Σοβιετική Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, που έκανε επανδρωμένη αποστολή στο διάστημα. Τότε ο ο Γιανγκ Λιούι με την κάψουλα Σένζου 5 παρέμεινε για 21 ώρες σε τροχιά κάνοντας 14 περιστροφές γύρω από την Γη και έγινε δεκτός ως ήρωας κατά την επιστροφή του. Τον Οκτώβριο του 2005 επανέλαβε το κατόρθωμά της με την εκτόξευση του Σένζου 6. Εκείνη η αποστολή διήρκεσε για 5 ημέρες και οι ταϊκοναύτες που επέβαιναν ήταν ο Φέι Τζουνλόγκ κι ο Νάι Χαϊσένγκ. Το Σεπτέμβριο του 2008 εκτόξευσε το Σένζου 7[16] , στο οποίο επέβαιναν τρεις ταϊκοναύτες. Κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής, πραγματοποιήθηκε κι ο πρώτος διαστημικός περίπατος της Κίνας[17] , πράξη απαραίτητη έτσι ώστε να αναπτυχθεί η τεχνολογία σύνδεσης δυο διαστημοπλοίων και να δημιουργήσει η Κίνα τον πρώτο της διαστημικό σταθμό την επόμενη δεκαετία, ο οποίος θα κατασκευαστεί και θα εκτοξευθεί το 2020 και θα είναι ένα εργαστήριο μικρής κλίμακας βάρους 20 τόνων και θα αποτελέσει το τρίτο και τελευταίο στάδιο του σημερινού επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος της χώρας.

Η στολή του Γιανγκ Λιούι

Μη επανδρωμένες αποστολές Πριν την πραγματοποίηση της πρώτης της επανδρωμένης αποστολής, η Κίνα είχε πραγματοποιήσει 4 δοκιμαστικές αποστολές με διαστημόπλοιο Σένζου. Αυτές οι αποστολές περιλάμβαναν ζώα, επιστημονικά πειράματα καθώς και διάφορα άλλα πράγματα προκειμένου να διαπιστώσουν αν Σένζου 5 είχαν την δυνατότητα να πραγματοποιήσουν επανδρωμένη διαστημική αποστολή. Επιπλέον, τον Νοέμβριο του 2007 τοποθέτησε τη διαστημοσυσκευή Τσανγκ-ε 1 σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, όπου θα παραμείνει για έναν τουλάχιστον χρόνο, μελετώντας από κοντά τον φυσικό μας δορυφόρο. Για το 2008 η Κίνα σχεδιάζει να εκτοξεύσει στο Διάστημα 15 πυραύλους, και 17 δορυφόρους. Συγχρόνως προγραμματίζεται και μια διμερής συνεργασία με τη Ρωσία (από την οποία πήρε την τεχνογνωσία για το διάστημα) για την εξερεύνηση του Άρη τον Μάρτιο του 2009. Σύμφωνα με το διαστημικό της πρόγραμμα, η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη θα γίνει το 2020.

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας

218

Διαστημικό πρόγραμμα Το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας είναι αρκετά φιλόδοξο αν αναλογιστεί κανείς και τη χρηματοδότησή του. Συγκεκριμένα προβλέπονται να δαπανηθούν 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ δηλαδή το 1/10 του αντίστοιχου προϋπολογισμού της NASA τη δεκαετία του '60 (όταν και έκανε εκείνη τις πρώτες τις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές). Για όλες αυτές τις αποστολές που έγιναν ή προγραμματίζονται, προπονούνται 14 Κινέζοι σε ειδικές ρωσικές διαστημικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται βόρεια της Κίνας, οι οποίοι ονομάζονται "ταϊκοναύτες" (όπως οι αστροναύτες και οι Το διαστημικό κέντρο του Ζιουκουάν κοσμοναύτες για ΗΠΑ και Ρωσία αντίστοιχα). Αυτές οι αποστολές πραγματοποιούνται στο διαστημικό κέντρο του Ζιουκουάν. Τέλος, η Κίνα έχει εκφράσει ενδιαφέρον για να συμμετάσχει κι αυτή στον ISS (Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει επιτευχθεί κάποια συμφωνία (αυτό είναι κι ο κύριος λόγος που προωθεί τον δικό της διαστημικό σταθμό).

Παραπομπές

[1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE params=32. 8_N_103. 0833_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE params=39. 9289_N_116. 3883_E_type:city(7490618) [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ch. html) [4] Η έκταση της χώρας είναι 9.640.821 συμπεριλαμβανομένων εδαφών που διεκδικούνται από τη Ινδία, ή 9.598.086 χωρίς όλα τα αμφισβητούμενα εδάφη.Αναφορικά με την κατάταξη, υπάρχει διχογνωμία για το αν είναι 3η ή 4η, όπως και με τις ΗΠΑ. Κατά το CIA Worldfact Book, η χώρα είναι η τέταρτη μεγαλύτερη σε έκταση, μετά την Ρωσία, τον Καναδά και τις ΗΠΑ. [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=924& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] http:/ / www. china. org. cn/ english/ chuangye/ 55414. htm National People's Congress system overview on China.org.cn [7] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 39394oz_2008061239394. php3) Κίνα: απευθείας συνομιλίες αντιπροσώπων του Πεκίνου και της Ταϊπέι για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια, 12 Ιουνίου 2008 [8] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_13/ 06/ 2008_237102), Ιστορική συμφωνία συνεργασίας Κίνας - Ταϊβάν , 13 Ιουνίου 2008 [9] Το Βήμα (http:/ / www. tovima. gr/ default. asp?pid=2& ct=2& artId=246744), Εγκαινιάστηκαν οι πρώτες άμεσες αεροπορικές συνδέσεις Κίνας-Ταϊβάν, 15 Δεκεμβρίου 2008. [10] (http:/ / www. vesseltracker. com/ de/ Ships/ Cosco-Hellas-9308510. html) [11] Asia Times Online :: China News - China's 'fifth generation' leaders come of age (http:/ / www. atimes. com/ atimes/ China/ IC29Ad01. html) [12] China legislature confirms qualification of 2,987 newly elected deputies - People's Daily Online (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90776/ 6361233. html) [13] China to build more highways in 2007 (http:/ / english. peopledaily. com. cn/ 200612/ 30/ eng20061230_337130. html) [14] Expressways Being Built at Frenetic Pace (http:/ / www. chinagate. com. cn/ english/ 45626. htm)

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας [15] "China's Car Drive" (http:/ / www. earlywarning. com/ articles/ 2005_06_13_china_cars_drive) (13 Ιουνίου 2005). Earlywarning. [16] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=941636) Ξεκίνησε η τρίτη επανδρωμένη αποστολή ης Κίνας στο διάστημα, 25 Σεπτεμβρίου 2008 [17] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=942237& lngDtrID=252) Πραγματοποιήθηκε ο πρώτος διαστημικός περίπατος της Κίνας, 25 Σεπτεμβρίου 2008

Δείτε επίσης • Ανθρώπινα δικαιώματα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας • Λογοκρισία στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας

Εξωτερικές συνδέσεις • Επίσημη ιστοσελίδα του NPC (http://www.npc.gov.cn/) (στα κινεζικά) • "Κίνα" (http://www.cyprus-tube.com/index.php?option=com_seyret&task=videodirectlink&id=139) Ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ για την Κίνα • Η άγνωστη Κίνα των αντιφάσεων και της... Ελλάδας (http://www.in.gr/news/reviews/review. asp?lngReviewID=916529), αφιέρωμα στην Κίνα από τον ιστότοπο in.gr • «Κινέζικη οικονομία: ένας πεινασμένος δράκος» (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/ _w_articles_kathextra_4_13/07/2008_240702). Ιστότοπος εφημερίδας «Η Καθημερινή». Η Καθημερινή Α.Ε. (13 Ιουλίου 2008) koi:Китай

219

220

Μαλαισία Μαλαισία Συντεταγμένες: 2°19′00″N 111°33′00″E2.3167, 111.55 [1]

Σημαία της Μαλαισίας Έμβλημα της Μαλαισίας Εθνικό σύνθημα: Bersekutu Bertambah Mutu" ("Η ενότητα είναι δύναμη") Εθνικός ύμνος: Negaraku (Η χώρα μου)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Κουάλα Λουμπούρ 3°08′N 101°42′E3.133, 101.7 [2]

Επίσημες γλώσσες

Μαλαισιανά

Πολίτευμα

Ομοσπονδιακή Συνταγματική Μοναρχία

Yang di-Pertuan Agong Μιζάν Ζαϊνάλ Αμπεντίν (Βασιλιάς) Νατζίμπ Ραζάκ Πρωθυπουργός Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ομοσπονδία Ισχύον Σύνταγμα

31 Αυγούστου 1957 16 Σεπτεμβρίου 1963 31 Αυγούστου 1957 (αναθεωρήθηκε το 2007)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

329.750 km2 (66η) 0,3 2.669 χμ. 4.675 χμ.

Μαλαισία

221 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2000 • Πυκνότητα

25.715.819[3] (43η) 24.821.286 78 κατ./km² (120η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

376,206 δισ. $[4] (30η) 13.551 $[4] (59η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

207,350 δισ. $[4] (41η) 7.469 $[4] (65η)

ΔΑΑ (2007)

0,829 (66η) – υψηλός

Νόμισμα

Ρινγκίτ (MYR)

Ζώνη ώρας

(UTC +8)

Internet TLD

.my

Κωδικός κλήσης

+60

Η Μαλαισία είναι ομοσπονδιακό κράτος στην Νοτιοανατολική Ασία. Εκτείνεται σε δύο ανεξάρτητες γεωγραφικές περιοχές, τη Μαλαισιανή χερσόνησο (όπου συνορεύει με την Ταϊλάνδη) και το νησί Βόρνεο (όπου συνορεύει με την Ινδονησία και το Μπρουνέι). Έχει πληθυσμό 25.715.819 (εκτ. 2009) και έκταση 329.750 km²[3] . Αρχηγός του Κράτους από το 2006 είναι ο Μιζάν Ζαϊνάλ Αμπεντίν και πρωθυπουργός ο Νατζίμπ Ραζάκ.

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας είναι 25.715.819 (43η στον κόσμο). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,723% (εκτίμηση 2009). Ρυθμός γεννήσεων 22,44 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτων 5,02 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008). Το προσδόκιμο ζωής υπολογίστηκε το 2009 στα 73,29 χρόνια για τον συνολικό πληθυσμό (76,21 έτη οι γυναίκες και 70,56 έτη οι άνδρες)[3] . Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT.

Οικονομία Το ΑΕΠ της χώρας είναι 212,480 δισ. $ (37η στον κόσμο, σε ονομαστικές τιμές, εκτίμηση 2009[4] ). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 7.654 $ (εκτίμηση 2009).

Διακυβέρνηση Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω.

Εκλογές 2008 Στις βουλευτικές εκλογές στις 8 Μαρτίου του 2008 η Αντιπολίτευση απέσπασε το 1/3 του Κοινοβουλίου και πέντε πολιτείες από τις 13. Το Κόμμα Λαϊκής Δικαιοσύνης και τα συνεργαζόμενα κόμματα, όπως το Κόμμα Δημοκρατικής Δράσης και το Ισλαμικό Κόμμα, κέρδισαν την πλειοψηφία στις πολιτείες Πενάνγκ, Κεντάχ, Κελαντάν και Περάκ και στην κεντρική πολιτεία Σελανγκόρ[5] .

Μαλαισία Συγκεκριμένα, το Εθνικό Μέτωπο κέρδισε 50,3% των ψήφων (140 επί συνόλου 222 εδρών) και 46,8% τα κόμματα της Αντιπολίτευσης (82 έδρες). Τα αποτελέσματα[6] στις εκλογές ανά κρατίδιο (πολιτεία): • • • • • • • • • • • •

Τζοχόρ: Εθνικό Μέτωπο 50 επί συνόλου 56 εδρών, κόμματα Αντιπολίτευσης 6. Κεντάχ: Κόμματα Αντιπολίτευσης 21 επί συνόλου 36 εδρών, Εθνικό Μέτωπο 14, ανεξάρτητοι 1. Κελαντάν: Κόμματα Αντιπολίτευσης 39 επί συνόλου 45 εδρών, Εθνικό Μέτωπο 6. Μαλάκκα: Εθνικό Μέτωπο 23 επί συνόλου 28 εδρών, κόμματα Αντιπολίτευσης 5. Νεγκέρι Σαμπιλάν: Εθνικό Μέτωπο 21 επί συνόλου 36 εδρών, κόμματα Αντιπολίτευσης 15. Παχάνγκ: Εθνικό Μέτωπο 37 επί συνόλου 42 εδρών, κόμματα Αντιπολίτευσης 4, ανεξάρτητοι 1. Πενάνγκ: Κόμματα Αντιπολίτευσης 29 επί συνόλου 40 εδρών, Εθνικό Μέτωπο 11. Περάκ: Κόμματα Αντιπολίτευσης 31 επί συνόλου 59 εδρών, Εθνικό Μέτωπο 28. Περλίς: Εθνικό Μέτωπο 14 επί συνόλου 15 εδρών, κόμματα Αντιπολίτευσης 1. Σαμπάχ: Εθνικό Μέτωπο 59 επί συνόλου 60 εδρών, κόμματα Αντιπολίτευσης 1. Σελανγκόρ: Κόμματα Αντιπολίτευσης 36 επί συνόλου 56 εδρών, Εθνικό Μέτωπο 20. Τερενγκάνου: Εθνικό Μέτωπο 24 επί συνόλου 32 εδρών, κόμματα Αντιπολίτευσης 8.

Στις 18 Μαρτίου ο πρωθυπουργός Αμπντουλάχ Αχμάντ Μπαντάουι ανακοίνωσε τη νέα του κυβέρνηση με τον ίδιο να παραμένει πρώτος Υπουργός Οικονομικών.

Επαναληπτικές εκλογές 2009 Στις 17 Ιανουαρίου του 2009 διεξήχθησαν επαναληπτικές εκλογές για την έδρα της Κουάλα Τερενγκάνου στην Dewan Rakyat. Οι εκλογές κρίθηκαν απαραίτητες λόγω θανάτου του Ραζαλί Ισμαήλ, ενώ έπαιζε μπάντμιντον στις 28 Νοεμβρίου του 2008.[7] Σε 80.229 ανήλθε ο αριθμός των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το Ισλαμικό Κόμμα Όλης της Μαλαισίας κέρδισε το κόμμα Barisan Nasional -UMNO. Την έδρα κέρδισε ο υποψήφιος του κόμματος αυτού, Αμπντούλ Γουαχίντ Εντούτ με 32.883 ψήφους έναντι 30.252 ψήφων για τον Ντατούκ Γουάν Αχμάτ Φαρίντ Γουάν Σαλέχ του Barisan Nasional. Τέλος, ο ανεξάρτητος Αζαρουντίν Μαμάτ Αντάμ έλαβε 193 ψήφους. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν της τάξης του 79,76%[8] . Μία ακόμα επαναληπτική εκλογή διεξήχθη στις 31 Μαΐου του 2009 στην επαρχία Πενάντι. Η συμμετοχή ήταν μόλις 46,1% και την έδρα κέρδισε ο υποψήφιος του PKR, Μανσόρ Οτμάν (Dr Mansor Othman) με 6.052 επί συνόλου 7.100 ψήφων.[9] [10] Στις 22 Μαΐου του 2009 απεβίωσε ο βουλευτής Ισμαήλ Γιαακόμπ, σε ηλικία 60 ετών, από καρδιακή προσβολή και διεξήχθη μία ακόμα επαναληπτική εκλογή για την πλήρωση της έδρας του στην πολιτεία Μανέκ Ουράι, στις 14 Ιουλίου του 2009. Το κόμμα PAS (Ισλαμικό Κόμμα Όλης της Μαλαισίας) διατήρησε την έδρα, με 5.348 ψήφους για τον υποψήφιό του, Μοχντ Φαουζί Αμπντάλα, (50,3%) έναντι 5.283 ψήφων για τον υποψήφιο του UMNO (Μπαρισάν Νασιονάλ), Τουάν Αζίζ Τουάν Ματ (ποσοστό 49,6%). [11]

222

Μαλαισία

Αλλαγή πρωθυπουργού Νέος πρωθυπουργός διορίστηκε ο Νατζίμπ Ραζάκ στις 3 Απριλίου του 2009.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Πηγές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%AF%CE%B1& params=2. 3167_N_111. 55_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%AF%CE%B1& params=3_08_N_101_42_E_type:city [3] Μαλαισία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ my. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=548& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] "Αντιστέκεται στις φωνές για παραίτηση ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας, μετά τις εκλογές" (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=880735& lngDtrID=245). in.gr. 9 Μαρτίου 2008. . Ανακτήθηκε την 16-09-2009. [6] Πηγή: World Rulers, Μάρτιος 2008 (http:/ / rulers. org/ 2008-03. html) [7] "Kuala Terengganu By-election On Jan 17" (http:/ / www. bernama. com/ bernama/ v5/ newsgeneral. php?id=376536). Bernama. 05-12-2008. . Ανακτήθηκε την 05-12-2008. [8] "Malaysia opposition wins key by-election" (http:/ / uk. reuters. com/ article/ worldNews/ idUKTRE50G1OO20090117). Reuters. 17 Ιανουαρίου 2009. . Ανακτήθηκε την 16-09-2009. [9] "Penanti: Dr Mansor wins with 6,052 votes out of 7,100" (http:/ / thestar. com. my/ news/ story. asp?file=/ 2009/ 5/ 31/ nation/ 20090531091732& sec=nation). TheStar Online. 31-05-2009. . Ανακτήθηκε την 31-05-2009. [10] "Penanti:Mansor wins, heads for DCM office" (http:/ / www. themalaysianinsider. com/ index. php/ malaysia/ 28144-lower-turnout-missing-names-as-penanti-vote-closes). Malaysian Insider. 31-05-2009. . Ανακτήθηκε την 31-05-2009. [11] "PAS wins by 65 votes" (http:/ / www. themalaysianinsider. com/ index. php/ malaysia/ 32304-pas-wins-but-only-just-in-manek-urai). The Malaysian Insider. 14-07-2009. . Ανακτήθηκε την 14-07-2009.

bjn:Malaysia

223

224

Μαλδίβες Μαλδίβες Συντεταγμένες: 3°46′60″N 72°58′00″E3.7833, 72.9667 [1]

Σημαία των Μαλδίβων Έμβλημα των Μαλδίβων Εθνικός ύμνος: Gavmii mi ekuverikan matii tibegen kuriime salaam «Χαιρετούμε το έθνος μας με εθνική ενότητα»

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μάλε 04°10′N 73°30′E4.167, 73.5 [2]

Επίσημες γλώσσες

Ντιβέχι

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος της Δημοκρατίας Μοχάμετ Νασίντ Αντιπρόεδρος Μοχάμετ Γουαχίντ Χασάν Ανεξαρτησία από Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

26 Ιουλίου 1965 7 Αυγούστου 2008

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

298 km2 (201η) αμελητέο 644 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2006 • Πυκνότητα

396.334 [3] (173η) 298.968[4] 1.105 κατ./km² (5η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,670 δισ. $[5] (166η) 4.842 $[5] (112η)

Μαλδίβες

225 Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

1,343 δισ. $[5] (161η) 3.893 $[5] (94η) 0,771 (95η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ρουφίγια (MRf)

Ζώνη ώρας

(UTC +5)

Internet TLD

.mv

Κωδικός κλήσης

+960

Η Δημοκρατία των Μαλδίβων (Republic of Maldives) ή Νησιά των Μαλδίβων (Maldive Islands) είναι νησιωτική χώρα που συναποτελείται από ατόλες στον Ινδικό ωκεανό, νοτιοδυτικά της Ινδίας με έκταση 300 km² και πληθυσμό 396.334[3] . Αποτελεί το μικρότερο σε πληθυσμό ασιατικό κράτος και επίσης το μικρότερο κράτος στον κόσμο όπου κυρίαρχη θρησκεία είναι το Ισλάμ. Ήταν βρετανικό προτεκτοράτο από το 1887 μέχρι την ολοκλήρωση της ανεξαρτησίας τους στις 26 Ιουλίου του 1965. Έγιναν Δημοκρατία στις 11 Νοεμβρίου του 1968. Σήμερα αποτελούν παγκοσμίως υψηλό πόλο τουριστικής έλξης. Πρωτεύουσα και μοναδική πόλη είναι το Μαλέ. Αρχηγός Κράτους είναι ο Μοχάμετ Νασίντ.

Ετυμολογία Το όνομα "Μαλδίβες" πιθανότατα προέρχεται από το Maale Dhivehi Raajje ("Το Νησιωτικό Βασίλειο (υπό την εξουσία) του Μαλέ"), που αποτελεί τοπική ονομασία των Μαλδίβων. Το νησιωτικό κράτος ήταν συνώνυμο με την πρωτεύουσά του, που ονομαζόταν 'Malédeeb' και οι κάτοικοι ονομάζονταν 'Dhives'. Η λέξη "Dheeb/Deeb" (στην αρχαία Ντιβέχι) σημαίνει "νησιωτικό κράτος" και η λέξη Dhives (Dhivehin) σημαίνει νησιώτες (Μαλδιβιανοί). Οι Ολλανδοί, στη διάρκεια της αποικιοκρατικής περιόδου, αναφέρονταν στη χώρα με το όνομα Maldivische Eilanden. Η ασφαλέστερη εκδοχή είναι ότι το "Maldive island" είναι η αγγλική απόδοση του τοπικού ονόματος, που ήταν σε χρήση την περίοδο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό μεταγράφηκε αργότερα σε Μαλδίβες. Μερικοί λόγιοι στηρίζουν τη θεωρία ότι το όνομα "Maldives" προέρχεται από το σανσκριτικό mālādvīpa, που σημαίνει "γιρλάντα νησιών",[6] ή από το mahilā dvipa, που σημαίνει "νησί των γυναικών"[7] , δεδομένης της μητριαρχικής κοινωνίας που επικρατούσε στα νησιά πριν την έλευση του Ισλάμ. Τα προαναφερθέντα ονόματα δεν αναφέρονται σε λογοτεχνικά έργα, όμως σε σανσκριτικά κείμενα υπάρχουν αναφορές για τα "Εκατό Χιλιάδες Νησιά" (Lakshadweepa), που είναι παράγωγο όνομα. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει και το αρχιπέλαγος Τσάγκος αλλά και τις Λακαδίβες.[8] Μερικοί Άραβες ταξιδευτές του Μεσαίωνα, όπως ο Ιμπν Μπατούτα αποκαλούσαν τα νησιά "Mahal Dibiyat" από την αραβική λέξηMahal ("παλάτι")." [9] Με το όνομα αυτό αναφέρονται οι Μαλδίβες στην περγαμηνή που απεικονίζεται στο κρατικό έμβλημα της χώρας. Το κλασικό όνομα της χώρας στην υεμενίτικη γλώσσα είναι Dibajat.[10] Το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης αναφέρει ότι η ετυμολογία της λέξης "Maldivians" προέρχεται από τη γλώσσα των Ταμίλ και το malaidhivu, με το "malai" να σημαίνει βουνό και το "dhivu" νησί. Ο Φιλοστόργιος, Έλληνας ιστορικός, γύρω στο 354 κάνει λόγο για κάποιον Διβοέα, του οποίου το νησί ονομαζόταν Δίβος (σημερινές Μαλδίβες).[11]

Μαλδίβες

Ιστορία Συγκριτικές, γλωσσολογικές και πολιτιστικές μελέτες επιβεβαίωσαν ότι οι πρώτοι κάτοικοι των Μαλδίβων ήταν Δραβιδιανοί[12] από τις κοντινές ακτές, πιθανότατα ψαράδες από τις νοτιοδυτικές ακτές. Μια από τις κοινότητες ψαράδων ήταν αυτή του νησιού Γκριρααβάρου, που ισχυρίζονται ότι έλκουν την καταγωγή τους από το λαό των Ταμίλ[13] Με βάση μία θεωρία, οι νησιώτες του Γκιρααβάρου δεν ήταν οι μόνοι που κατοίκησαν πρώτοι τα νησιά. Στους αρχαίους μύθους αναφέρονται ως ιδρυτές. Επίσης, η άφιξη των Σινγκαλέζων με καταγωγή από τον εξόριστο πρίγκιπα Βιτζάγια και τους εκατοντάδες συντρόφων του , οι οποίοι έφτασαν στο νησί γύρω στα 543-483 π.Χ.Στην εποχή του βασιλιά Ασόκα εισήχθη ο βουδισμός ως θρησκεία και μέχρι το 12ο μ.Χ. αιώνα παρέμεινε αυτή. Το ενδιαφέρον της Δύσης για τα αρχαιολογικά λείψανα των πρώιμων πολιτισμών των Μαλδίβων άρχισε με το έργο του Βρετανού αρμοστή στην Πολιτική Υπηρεσία της Κεϊλάνης, Χάρι Τσαρλς Πάρβις Μπελ, ο οποίος ναυάγησε στα νησιά το 1879. Από τότε επέστρεψε πολλές φορές με σκοπό να ερευνήσει τα αρχαία βουδιστικά ερείπια. Ειδικότερα μελέτησε τους αρχαίους σωρούς από χώμα (havitta ή ustubu , λέξεις που προέρχονται από την chaitiya ή στούπα) (στη γλώσσα Ντιβέχι ‫ )ަތްއިވަހ‬που βρίσκονται σε πολλές ατόλλες. Οι πρώτοι βασιλείς των Μαλδίβων προώθησαν το βουδισμό και από την εποχή αυτή προέρχονται τα πρώτα γραπτά επιτεύγματα και τα πρώτα καλλιτεχνικά έργα γλυπτικής και αρχιτεκτονικής.Τον 11ο αιώνα η χώρα υποτάχθηκε στο βασίλειο των Τσόλα και από τα τέλη του 12ου αιώνα υπάρχουν γραπτές αναφορές για τον ασπασμό του Ισλάμ. Από το 1153 ως το 1968 ήταν σουλτανάτο και από το 1887 ως την ανεξαρτησία τους, οι Μαλδίβες ήταν προτεκτοράτο της Βρετανίας. Το 1953 υπήρξε μια μικρή απόπειρα εγκαθίδρυσης δημοκρατίας, ωστόσο σύντομα το σουλτανάτο εγκαθιδρύθηκε ξανά. Το 1959 οι κάτοικοι τριών νοτιότερων ατολλών εξεγέρθηκαν κατά της κεντρικής κυβέρνησης του Ιμπραχίμ Ναζίρ. Ιδρύθηκε η Ενωμένη Δημοκρατία των Σουβαδίβων και πρόεδρος εξελέγη ο Αμπντουλάχ Αφίφ. Πρωτεύουσα της δημοκρατίας ορίστηκε η Χιταντού. Στις 25 Νοεμβρίου του 1965 η χώρα έγινε ανεξάρτητη από τη Βρετανία και το σουλτανάτο συνέχισε να υφίσταται για άλλα τρία έτη, υπό το Βασιλέα Μουχάματ Φαρίντ. Στις 11 Νοεμβρίου του 1968 καταργήθηκε η μοναρχία (προηγήθηκε δημοψήφισμα στις 15 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς) και η επίσημη ονομασία της χώρας από Νησιά Μαλδίβων έγινε Μαλδίβες. Περίπου πέντε χρόνια μετά, άρχισε να αναπτύσσεται τουριστικά το κράτος και να εκσυγχρονίζεται. Το Νοέμβριο του 1988 ομάδα Μαλδιβιανών με επικεφαλής το Λούτφι πραγματοποίησαν απόπειρα πραξικοπήματος, χρησιμοποιώντας μισθοφόρους Ταμίλ από τη Σρι Λάνκα, με στόχο την ανατροπή του προέδρου Μαουμούν Αμπντούλ Γκαγιούμ.Η κυβέρνηση ζήτησε τη βοήθεια της Ινδίας και στις 3 Νοεμβρίου του 1988 αποβιβάστηκαν Ινδοί αλεξιπτωτιστές στα νησιά. Εντός λίγων ωρών, το πραξικόπημα συνετρίβη αναίμακτα και ο Γκαγιούμ αποκαταστάθηκε στην εξουσία. Στην επιχείρηση, που είχε την κωδική ονομασία "Επιχείρηση Κάκτος", είχε λάβει μέρος και το Πολεμικό Ναυτικό της Ινδίας. Στις 26 Δεκεμβρίου του 2004 οι Μαλδίβες επλήγησαν από το τσουνάμι που δημιουργήθηκε συνεπεία σεισμικής δόνησης στον Ινδικό. Σκοτώθηκαν συνολικά 108 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και 6 αλλοδαποί. Μεγάλες καταστροφές έγιναν συνολικά σε 57 νησιά και 14 εκκενώθηκαν συνολικά. Σύμφωνα με υπολογισμούς, οι ζημίες στα νησιά (οικονομία και τουρισμός) ανήλθαν σε 400 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ ή το 62% του ΑΕΠ. Τα μεγαλύτερα κύματα έφτασαν σε ύψος τα 14 μέτρα.

226

Μαλδίβες

Γεωγραφία και κλίμα Οι είκοσι έξι ατόλες των Μαλδίβων περικλείουν ένα έδαφος με 1.192 νησίδες, εκ των οποίων 250 νησιά κατοικούνται. Η χώρα κατέχει το ρεκόρ της χαμηλότερης χώρας στον κόσμο, καθώς το μέγιστο επίπεδο του εδάφους είναι 2,3 μ. Στη διάρκεια του περασμένου αιώνα, η στάθμη της θάλασσας έχει ανεβεί περίπου κατά 20 εκατοστά. Μεγαλύτερη άνοδος της στάθμης των υδάτων θα απειλήσει την ύπαρξη των Μαλδίβων. Ο νέος πρόεδρος Μοχάμετ Νασίντ ετοιμάζει μακροπρόθεσμα σχέδια για μετακόμιση των κατοίκων της χώρας σε ασφαλέστερη περιοχή (Ινδία ή Σρι Κοραλλιογενείς ύφαλοι στις Μαλδίβες. Λάνκα) σε μία προσπάθεια να αντιμετωπιστεί ο ορατός κίνδυνος της υπερθέρμανσης του πλανήτη[14] . Έχοντας υπόψη αυτά, δε φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι η χώρα ήταν η πρώτη που υπέγραψε το Πρωτόκολλο του Κιότο για το κλίμα[15] . Η χαρτογράφηση των νησιών άρχισε από τους Βρετανούς, το 1834-36. Φτιάχτηκαν τρεις χάρτες από την Υδρογραφική Υπηρεσία του Βασιλικού Ναυτικού. Το 2004 έπληξε ένα τσουνάμι τον Ινδικό Ωκεανό, έπειτα από ισχυρό σεισμό. Προκλήθηκαν εκτεταμένες καταστροφές στα σπίτια και στο περιβάλλον, ενώ πολλοί άνθρωποι έμειναν άστεγοι. Η καταστροφή επέφερε μεγάλες αλλαγές στα νησιά, σε σημείο που έχει παραστεί ανάγκη να αλλάξει ο χάρτης του κράτους. Στις 22 Απριλίου του 2008 ο πρόεδρος των Μαλδίβων, Μαουμούν Αμπντούλ Γκαγιούμ έκανε έκκληση για περιορισμό των εκπομπών αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, προειδοποιώντας ότι η άνοδος της στάθμης των θαλασσών θα μπορούσε να βυθίσει το νησιωτικό κράτος του.[16] Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι προστατεύουν τα νησιά από τις καταιγίδες και τα μεγάλα κύματα του Ινδικού Ωκεανού. Ο ωκεανός αυτός έχει μεγάλη επίδραση στο κλίμα της χώρας, καθώς απορροφά, αποθηκεύει και απελευθερώνει σταδιακά την τροπική ζέστη, Η ζέστη μετριάζεται περαιτέρω από τις δροσερές θαλάσσιες αύρες. Η βλάστηση είναι περιορισμένη στα νησιά, καθώς υπάρχει υπερβολικό αλάτι στο έδαφος κοντά στην ακτή. Ελάχιστοι θάμνοι και καλλωπιστικά φυτά υπάρχουν στο νησί. Στο εσωτερικό του συναντώνται μαγκρόβια φυτά. Σχεδόν σε κάθε σημείο των νησιών βρίσκονται οι κοκκοφοίνικες, το εθνικό φυτό των Μαλδίβων. Η περιορισμένη χλωρίδα αντισταθμίζεται από την πλούσια ζωική παρουσία στη θάλασσα.

Διακυβέρνηση Η ιστορία της χώρας έχει ταυτιστεί με το μονοπώλιο στην εξουσία του Μαουμούν Αμπντούλ Γκαγιούμ. Το πρώτο Σύνταγμα άρχισε να ισχύει στις 2 Δεκεμβρίου του 1932 και το δεύτερο ψηφίστηκε στις 7 Αυγούστου του 2008.Ο Πρόεδρος εκλέγεται για πενταετή θητεία από το Κοινοβούλιο και η εκλογή αυτή επιβεβαιώνεται με ψήφο από το λαό. Αυτό γινόταν ως το 2008, με δημοψήφισμα. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω. Στις 9 Μαΐου του 2009 διενεργήθηκαν οι πρώτες δημοκρατικές βουλευτικές εκλογές.

227

Μαλδίβες

228

Εκλογές Προεδρικές εκλογές, 2008 Στις 8 Οκτωβρίου του 2008 διεξήχθησαν οι πρώτες προεδρικές εκλογές στην ιστορία της χώρας με δημοκρατικό σύστημα και τη συμμετοχή περισσοτέρων του ενός υποψηφίων.[17] Οι εκλογές θεωρήθηκαν δοκιμασία για το καθεστώς του Μαουμούν Αμπντούλ Γκαγιούμ, του επί 30 χρόνια ηγέτη της χώρας[18] . Ένας από τους 5 ακόμα υποψηφίους , ο πρώην πολιτικός κρατούμενος, Μοχάμεντ Νασίντ από το Δημοκρατικό Κόμμα των Μαλδίβων, ήρθε δεύτερος στον πρώτο γύρο των εκλογών και θα αναμετρηθεί με τον Γκαγιούμ σε δεύτερο γύρο, σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα (40% έλαβε ο Γκαγιούμ και 26 ο Νασίντ).[19] Κατά τη διεξαγωγή του πρώτου γύρου των εκλογών, εκτός από τη βροχή, συνέβησαν πολλά απρόοπτα, καθώς χιλιάδες ψηφοφόροι δεν έβρισκαν τα ονόματά τους στους εκλογικούς καταλόγους, ενώ στελέχη της αντιπολίτευσης κατηγόρησαν την κυβέρνηση για εκλογομαγείρεμα. [20] Στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, ο οποίος διεξήχθη στις 28 Οκτωβρίου, κέρδισε ο Μοχάμετ Νασίντ με 53,65% των ψήφων, έναντι 45,32% του Μαουμούν Αμπντούλ Γκαγιούμ.

Διοικητική διαίρεση Για λόγους διοικητικής διαίρεσης, οι Μαλδίβες έχουν οργανωθεί σε 21 διοικητικές περιοχές, που είναι 20 "ατόλλες" (atholu), και η πόλη Μαλέ. Οι "ατόλλες" αυτές διαφέρουν από τις φυσικές ατόλλες. Η κάθε διοικητική ατόλλη έχει τα εξής: 1. Ένα όνομα, παράδειγμα Thiladhunmati Uthuruburi (που σημαίνει Βόρειο Thiladhunmathi). 2. Έναν μαλδιβιανό κωδικό, παράδειγμα: Haa Alifu. Όταν είναι δύο γράμματα, το δεύτερο σημαίνει είτε "Βορράς" (Alifu) είτε "Νότος" (Dhaalu). 3. Έναν κωδικό με λατινικό γράμμα, για παράδειγμα: (A). Κάθε ατόλλη διοικείται από τον αρχηγό (Atholhu Veriyaa) που διορίζεται από τον Πρόεδρο. Κυβερνήτης κάθε νησιού είναι ο Αρχηγός του Νησιού (Island Chief , στην τοπική γλώσσα: Katheeb), ο οποίος διορίζεται από τον πρόεδρο και ανώτερός του είναι ο Atholhu Veriyaa.

Κάθε διοικητική ατόλλη παρουσιάζεται με ένα γράμμα thaana για να ξεχωρίζει η ατόλλη. Οι φυσικές ατόλλες παουσιάζονται με μπλε χρώμα.

Μαλδίβες

229

Λατινικό γράμμα

Βραχυγραφ. κωδικού.

Τοπικό γράμμα

Κωδικός ονόματος

Επίσημο όνομα

Πρωτεύουσα

‫އހ‬

Haa Alif

Thiladhunmathi Uthuruburi Didhdhoo

HDh

‫ދހ‬

Haa Dhaalu

Thiladhunmathi Dhekunuburi

Kulhudhuffushi

‫ށ‬

Shaviyani

Miladhunmadulu Uthuruburi

Funadhoo

‫ނ‬

Noonu

Miladhunmadulu Dhekunuburi

Manadhoo

‫ރ‬

Raa

Maalhosmadulu Uthuruburi U'ngoofaaru

‫ބ‬

Baa

Maalhosmadulu Dhekunuburi

Eydhafushi

‫ޅ‬

Lhaviyani

Faadhippolhu

Naifaru

‫ކ‬

Kaafu

Malé

Thulusdhoo

‫އއ‬

Alif

Ari Atoll Uthuruburi

Meow

ADh

‫ދއ‬

Alif Dhaal

Ari Atoll Dhekunuburi

Mahibadhoo

‫ވ‬

Vaavu

Felidhu

Felidhoo

‫މ‬

Meemu

Mulak

Muli

‫ފ‬

Faafu

Nilandhe Atholhu Uthuruburi

Magoodhoo

‫ދ‬

Dhaalu

Nilandhe Atholhu Dhekunuburi

Kudahuvadhoo

‫ތ‬

Thaa

Kolhumadulu

Veymandoo

‫ލ‬

Laamu

Haddhunmathi

Fonadhoo

‫އގ‬

Gaafu Alif

Huvadhu Atholhu Uthuruburi

Villingili

GDh

‫ދގ‬

Gaafu Dhaalu

Huvadhu Atholhu Dhekunuburi

Thinadhoo

‫ޏ‬

Gnaviyani

Fuvammulah

Fuamulaku

‫ސ‬

Seenu

Addu

Hithadhoo

Malé

Μαλέ

Δημογραφία Ο συνολικός πληθυσμός αποτελείται από Ινδούς από τη νότια Ινδία, Σινγκαλέζους και Άραβες. Οι πρώτοι κάτοικοι που έφτασαν στα νησιά πιθανότατα κατάγονταν από τη νότια Ινδία και τη Σρι Λάνκα. Κοινωνικά επικρατεί διαχωρισμός με βάση τον πλούτο, την οικογενειακή καταγωγή, το επάγγελμα και την ισλαμική θρησκεία. Παραδοσιακά, αντί για πολύπλοκες κάστες, υπάρχουν οι ευγενείς (bēfulhu) και ο απλός λαός. Οι ευγενείς και τα εκλεκτά μέλη της κοινωνίας είναι συγκεντρωμένοι στη Μάλε. Τα τουριστικά θέρετρα δε βρίσκονται στα μέρη όπου κατοικούν οι αυτόχθονες νησιώτες και αποθαρρύνεται οποιαδήποτε προσπάθεια μεταξύ των ευγενών και του απλού λαού.

Μαλδίβες Από την απογραφή που έγινε το 1905 καταδεικνύεται ότι ο πληθυσμός της χώρας για τα πρώτα 70 χρόνια του τελευταίου αιώνα παρέμεινε γύρω στα 100.000 άτομα. Μετά την ανεξαρτησία το 1965, οι υγειονομικές συνθήκες βελτιώθηκαν σε βαθμό που ο πληθυσμός διπλασιάστηκε πριν το 1978. Ο ρυθμός ανάπτυξης του πληθυσμού έφτασε το 3,4% το 1985. Ως το έτος 2007, οι κάτοικοι στη χώρα είχαν φτάσει τους 300.000, παρά το γεγονός ότι η πληθυσμιακή απογραφή του 2000 έδειξε ότι ο ρυθμός ανάπτυξης του πληθυσμού είχε παρουσιάσει μείωση κατά 1,9%. Το 1978 το προσδόκιμο ζωής ήταν τα 46 χρόνια, ενώ σήμερα αυξήθηκε στα 73 έτη. Ειδικότερα, το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 73,97 χρόνια (71,78 χρόνια οι άνδρες και 76,28 οι γυναίκες).[3] Η βρεφική θνησιμότητα από 127 ανά 1000 άτομα το 1977 σε 29,5 θανάτους σήμερα (εκτ. 2009). Επίσης, ο αναλφαβητισμός των ενηλίκων είναι, σύμφωνα με την απογραφή του 2000, 3,6%. Σύμφωνα με στοιχεία του 2008, περισσότεροι από 70.000 ξένοι εργάτες ζούσαν στη χώρα και άλλοι 33.000 ήταν παράνομοι μετανάστες. Ο πληθυσμός αυτός αποτελείται από ανθρώπους με καταγωγή από τις χώρες της Νότιας Ασίας, όπως η Ινδία, η Σρι Λάνκα, το Μπανγκλαντές και το Νεπάλ. Στον πολιτισμό της χώρας υπάρχουν και λίγα στοιχεία αφρικανικής προέλευσης. Σε ορισμένα νησιά ζουν απόγονοι Αφρικανών, οι οποίοι ήταν απελευθερωμένοι δούλοι.

Γλώσσα Επίσημη και κοινή γλώσσα είναι η Ντιβέχι. Πρόκειται για ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, η οποία έχει ομοιότητες με την Ελού, τη γλώσσα των αρχαίων Σινγκαλέζων. Σήμερα, στις επιχειρήσεις χρησιμοποιείται ευρέως και η αγγλική γλώσσα, η οποία μάλιστα χρησιμοποιείται και για να δίνονται οδηγίες στα σχολεία.

Θρησκεία Οι κάτοικοι ήταν αρχικά Βουδιστές, πιθανότατα από την εποχή του Η πρωτεύουσα Μάλε. [21] Ασόκα τον 3ο αιώνα π.Χ. Πριν από αυτά τα χρόνια πιθανότατα ήταν Ινδουιστές. Το 1153 εισήχθη στη χώρα το Ισλάμ. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση το αναθεωρημένο Σύνταγμα του 2008, απαιτείται να ασπαστεί κάποιος το Ισλάμ για να γίνει υπήκοος της χώρας (στο Άρθρο 9, παράγραφος Δ). Από τον 12ο αιώνα η θρησκεία άρχισε να επηρεάζει και τον πολιτισμό.

Οικονομία Η πρόσφατη περίοδος της οικονομίας της χώρας χαρακτηρίζεται από τη μείωση της σημασίας της αλιείας και την ανάπτυξη του τουρισμού.[22] Η χώρα που συνεργάζεται εμπορικά με τις Μαλδίβες είναι κυρίως η Σρι Λάνκα. Η ενέργεια προέρχεται από το εισαγόμενο πετρέλαιο. Οι κάτοικοι της χώρας συνηθίζουν να συλλέγουν τα κοράλλια από τους υφάλους και τα χρησιμοποιούν ως δομικά υλικά.[23] . Αυτό έχει γίνει πρόβλημα, καθώς η απογύμνωση των υφάλων από τα κοράλλια θεωρείται ότι θα προκαλέσει αρνητικές επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και στην τουριστική βιομηχανία.

230

Μαλδίβες

231

Τουρισμός Η οικονομία της χώρας αναπτύχθηκε κυρίως λόγω της ραγδαίας αύξησης της τουριστικής κίνησης προς τα νησιά. Δημιουργήθηκαν πολλές θέσεις εργασίας και πολλές ευκαιρίες για πολλαπλασιασμό των εισοδημάτων. Σήμερα, ο τουρισμός συνεισφέρει στο 28% του ΑΕΠ και στο 90% των φορολογικών εισπράξεων των Μαλδίβων. Λειτουργούν 89 τουριστικά θέρετρα με δυνατότητες 17 χιλιάδων κλινών. Το 2006 καταγράφηκαν 467.154 αφίξεις τουριστών. Τα πρώτα τουριστικά θέρετρα άρχισαν να λειτουργούν το 1972 στο νησί Μπάντος και στο χωριό Κουρούμπα.

Βίντεο από παραλία των Μαλδίβων

Μεταφορές Το 2008 στο νησιωτικό κράτος λειτουργούσαν συνολικά 8 αεροδρόμια. Το οδικό δίκτυο καλύπτει 88 χλμ. H οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Οι Μαλδίβες διαθέτουν στον εμπορικό στόλο τους 29 πλοία, σύμφωνα με στοιχεία του 2008[3] .

Άμυνα Ο στρατός αποτελείται από την Εθνική Δύναμη Άμυνας των Μαλδίβων (Maldives National Defence Force), της οποίας επικεφαλής είναι ο πρόεδρος Μαουμούν Αμπντούλ Γκαγιούμ και συμπεριλαμβάνει παραρτήματα ασφαλείας (χερσαίες δυνάμεις), στοιχεία της Αεροπορίας, Ακτοφυλακή και μάχιμες δυνάμεις. Το 2005 υπήρχαν 71.774 κατά υπολογισμούς άνδρες κληρωτοί, ηλικίας 15-49 ετών. Η υποχρεωτική ηλικία στράτευσης είναι τα 18 χρόνια. Οι αμυντικές δαπάνες της χώρας έφτασαν τα 45,07 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2005, τα οποία αντιστοιχούσαν στο 5,5% του ΑΕΠ της χώρας.

Βιβλιογραφία • Divehiraajjege Jōgrafīge Vanavaru. Muhammadu Ibrahim Lutfee. G.Sōsanī. Malé 1999. • H. C. P. Bell, The Maldive Islands, An account of the Physical Features, History, Inhabitants, Productions and Trade. Colombo 1883, ISBN 81 206 1222 1 • H.C.P. Bell, The Maldive Islands; Monograph on the History, Archaeology and Epigraphy. Reprint Colombo 1940. Council for Linguistic and Historical Research. Male’ 1989 • H.C.P. Bell, Excerpta Maldiviana. Reprint Colombo 1922/35 edn. Asian Educational Services. New Delhi 1999 • Xavier Romero-Frias, The Maldive Islanders, A Study of the Popular Culture of an Ancient Ocean Kingdom. Barcelona 1999, ISBN 84 7254 801 5 • Divehi Tārīkhah Au Alikameh. Divehi Bahāi Tārikhah Khidmaiykurā Qaumī Markazu. Reprint 1958 edn. Malé 1990. • Christopher, William 1836-38. Transactions of the Bombay Geographical Society, Vol. I. Bombay. • Lieut. I.A. Young & W. Christopher, Memoirs on the Inhabitants of the Maldive Islands. • Geiger, Wilhelm. Maldivian Linguistic Studies. Reprint 1919 edn. Asian Educational Services. Delhi 1999. • Hockly, T.W. The Two Thousand Isles. Reprint 1835 edn. Asian Educational Services. Delhi 2003. • Hideyuki Takahashi, Maldivian National Security –And the Threats of Mercenaries, The Round Table(London), No. 351, July 1999, pp. 433-444. • Muhammadu Ibrahim Lutfee. Divehiraajjege Jōgrafīge Vanavaru. G.Sōsanī. Malé 1999. • Hasan A. Maniku. The Islands of Maldives. Novelty. Male 1983.

Μαλδίβες • Hasan A. Maniku. Changes in the Topography of the Maldives. Novelty. Male 1990.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • • • • • •

Γραφείο Προέδρου [24] (Αγγλικά) Μαλδίβες [25] CIA World Factbook (Αγγλικά) Επίσημη σελίδα πληροφοριών για τη χώρα [26] (Αγγλικά) "Maldives: Paradise soon to be lost" [27]. BBC News. 28-07-2004. Ανακτήθηκε την 05-08-2008. (Αγγλικά) Διοικητική διαίρεση [28] (Αγγλικά) Εθνογραφικές και εθνολογικές πληροφορίες [29] (Αγγλικά)

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B4%CE%AF%CE%B2%CE%B5%CF%82& params=3. 7833_N_72. 9667_E_type:isle [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B4%CE%AF%CE%B2%CE%B5%CF%82& params=04_10_N_73_30_E_type:city [3] Μαλδίβες (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ mv. html) CIA World Factbook [4] Maldives, Population and Housing Census 2006 (http:/ / www. planning. gov. mv/ publications/ census2006_island_level_tables/ population/ population/ PP_01. htm) Ministry of Planning and National Development [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=556& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] J Hogendorn and M Johnson, The Shell Money of the Slave Trade, p. 20-22 [7] Cologne Digital Sanskrit Lexicon (http:/ / www. sanskrit-lexicon. uni-koeln. de/ index. html) (από το Αγγλοσανσκριτικό Λεξικό των Μονιέ-Γουίλιαμς) mahilā που σημαίνει γυναίκα dvīpa που σημαίνει νησί, χερσόνησο και γιρλάντα [8] Vaman Shivram Apte, Αγγλοσανσκριτικό Λεξικό. Motilal Banarsidass. Νέο Δελχί, 1985 [9] Ibn Batuta, Travels in Asia and Africa. σε μετάφραση A.R. Gibb [10] Akhbar al-Sin wa ’l-Hind (Notes on China and India), που χρονολογείται από το 851 παγκόσμιο περιοδικό Saudi Aramco, τόμος 56, αρ. 4, The seas of sinbad, από τον ιστορικό και αραβιστή Paul Lunde (http:/ / www. saudiaramcoworld. com/ issue/ 200504/ the. seas. of. sindbad. htm) [11] Ιστότοπος της Βασιλικής Οικογένειας των Μαλδίβων (http:/ / www. maldivesroyalfamily. com/ maldives_roman_links. shtml) [12] Xavier Romero-Frias, The Maldive Islanders, A Study of the Popular Culture of an Ancient Ocean Kingdom [13] Maloney,Clarence. Maldives People (http:/ / www. iias. nl/ iiasn/ iiasn5/ insouasi/ maloney. html) (ανακτήθηκε 22-06-2008 ) [14] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=956364& lngDtrID=245),Σχέδια να ...μετακομίσουν οι κάτοικοι των Μαλδίβων σε περίπτωση κατακλυσμού, 10 Νοεμβρίου 2008. [15] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ south_asia/ 3930765. stm), Maldives: Paradise soon to be lost , άρθρο του Νικ Μπράιαντ, 28 Ιουλίου 2004. [16] Maldives president seeks help for 'paradise drowning' (http:/ / afp. google. com/ article/ ALeqM5hULNt_1Dmy3xyZGEcVABqoMh6I5Q). Γαλλικό Πρακτορείο. [17] CNN (http:/ / edition. cnn. com/ 2008/ WORLD/ asiapcf/ 10/ 08/ maldives. elections/ index. html?section=cnn_latest), Maldives votes in first democratic elections, 8 Οκτωβρίου 2008. [18] Καθημερινή (http:/ / portal. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathbreak_1_17/ 09/ 2008_248648), Γεγονός οι πρώτες ελεύθερες εκλογές στις Μαλδίβες, 17 Σεπτεμβρίου 2008. [19] Evans, Judith (09-10-2008). "Early Morning Unofficial Results Suggest Gayoom-Anni Runoff" (http:/ / www. minivannews. com/ news_detail. php?id=5120). Minivan Daily. . Ανακτήθηκε την 09-10-2008. [20] Το Βήμα (http:/ / www. tovimadaily. gr/ / Article. aspx?d=20081009& nid=10019305& sn=& spid=), Ουρές στις Μαλδίβες για τις πρώτες δημοκρατικές προεδρικές εκλογές 9 Οκτωβρίου 2008. [21] Untitled Document (http:/ / www. maldivesstory. com. mv/ site files/ after islam/ latest/ conversion-frames. htm) στο www.maldivesstory.com.mv [22] Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. Δομή, 2007, τ. 13, σελ. 277 [23] Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. Δομή, 2007, τ. 13, σελ. 272 [24] http:/ / www. presidencymaldives. gov. mv/ [25] https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ mv. html [26] http:/ / www. maldivesinfo. gov. mv/ home/

232

Μαλδίβες [27] http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 3930765. stm [28] http:/ / www. statoids. com/ umv. html [29] http:/ / www. maldives-ethnography. com/

bjn:Maladewa gag:Maldiv adaları

233

234

Μογγολία Μογγολία Συντεταγμένες: 47°36′00″N 103°13′60″E47.6, 103.2333 [1]

Σημαία της Μογγολίας Εθνόσημο της Μογγολίας Εθνικός ύμνος: Монгол улсын төрийн дуулал

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ουλάν Μπατόρ 47°55′N 106°53′E47.917, 106.883 [2]

Επίσημες γλώσσες

Μογγολικά

Πολίτευμα

Ημιπροεδρική δημοκρατία

Πρόεδρος Τσαχιάγκιϊν Ελμπεγκντόρζ Πρωθυπουργός Σουχμπααταρίν Μπάτμπολντ Ανεξαρτησία Από τη δυναστεία Τσινγκ Ισχύον Σύνταγμα

29 Δεκεμβρίου 1911 13 Ιανουαρίου 1992

Έκταση • Σύνολο • % Νερό

1.564.116 km2 (19η) 0,43[3]

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2000 • Πυκνότητα

3.041.142[4] (138η) 2.407.500[5] 1,9 κατ./km² (234η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

9,609 δισ. $[6] (144η) 3.567 $[6] (126η)

Μογγολία

235 Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

4,212 δισ. $[6] (145η) 1.564 $[6] (124η) 0,727 (115η) – μεσαίος

Νόμισμα

τουγκρίκ (MNT)

Ζώνη ώρας

(UTC +7 ως +8[7] [8] )

Internet TLD

.mn

Κωδικός κλήσης

+976

Η Μογγολία είναι μια χώρα με έκταση 1.564.116 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 3.041.142 κατοίκους (138η στον κόσμο), σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009[4] . Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη περίκλειστη χώρα μετά το Καζακστάν. Τυπικά εντάσσεται στις χώρες της Ανατολικής Ασίας, αν και ορισμένες φορές θεωρείται κομμάτι της Κεντρικής Ασίας. Συνορεύει με τη Ρωσία προς Βορρά και με την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας προς Νότο. Το καθεστώς της χώρας είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η πρωτεύουσα της χώρας είναι η Ουλάν Μπατόρ. Από το 2009 Πρόεδρος είναι ο Τσαχιάγκιϊν Ελμπεγκντόρζ και από το 2009 Πρωθυπουργός είναι ο Σουχμπααταρίν Μπάτμπολντ.

Ιστορία Προϊστορία Σημαντικές προϊστορικές τοποθεσίες της παλαιολιθικής εποχής με τοιχογραφίες σε σπήλαια έχουν βρεθεί στο Κόιντ Τσενκχερίν της επαρχίας Κχόντ και στο Τσαγκαάν της επαρχίας Μπαγιανκχονγκόρ. Επίσης, υπολείμματα οικισμού της νεολιθικής εποχής υπάρχουν στην επαρχία Ντορνόντ, ενώ σύγχρονα ευρήματα στη δυτική Μογγολία υποδηλώνουν παρουσία τροφοσυλλεκτικών πληθυσμών. Ο πληθυσμός κατά την εποχή του χαλκού περιγράφεται ανθρωπολογικά ως παλαιομογγολικός στα ανατολικά τμήματα της σημερινής χώρας, και ως ευρωπικός στα δυτικά. Κατά τη δεύτερη χιλιετηρίδα π.Χ. και κατά την εποχή του χαλκού, η δυτική Μογγολία βρισκόταν κάτω από την επιρροή του πολιτισμού των Καρασούκ. Ευρήματα, γνωστά ως Κουργκάν, εικάζεται ότι προέρχονται από αυτή την περίοδο, ενώ άλλες θεωρίες τα εντοπίζουν στον 7ο και 8ο αιώνα π.Χ. Ένα ταφικό σύμπλεγμα της εποχής του σιδήρου του 3ου ή 5ου αιώνα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε και στη συνέχεια από τους Ξιονγκνού, έχει ανασκαφεί κοντά στο Ουλαανγκόμ. Πριν από τον 20ο αιώνα, υπήρχε η άποψη ότι οι Σκύθες ήταν απόγονοι των Μογγόλων, καθώς φαίνεται ότι αποίκησαν τη δυτική Μογγολία κατά τον 5ο και 6ο αιώνα. Μία μούμια Σκύθου πολεμιστή που χρονολογείται πριν από 2.500 χρόνια έχει βρεθεί στο Αλτάι της Μογγολίας.

Μογγολία

Πρώιμη ιστορία Η Μογγολία, από την προϊστορία της, έχει κατοικηθεί από νομαδικούς πληθυσμούς, οι οποίοι από περίοδο σε περίοδο σχημάτισαν μεγάλες ομοσπονδίες που άκμασαν. Η πρώτη από αυτές, οι Ξιονγκνού, ενώθηκαν σε ομοσπονδία από τον Μόντου Σανίου το 209 π.Χ. και σύντομα αποτέλεσαν σημαντική απειλή για τη δυναστεία των Κιν, εξαναγκάζοντάς τους στην κατασκευή του Σινικού Τείχους, με φρουρά την εποχή ακμής του που έφτανε ακόμα και τους 30.000 στρατιώτες, ως μέσο άμυνας στις επιδρομές των Ξιονγκνού. Με την παρακμή των Ξιονγκνού, οι Ρουράν, συγγενείς λαός Η επικράτεια των Ξιονγκνού σε σχέση με τα των Μογγόλων, ήρθε στην εξουσία για να ηττηθεί από τους σημερινά σύνορα της Μογγολίας. Γκοκτούρκς, οι οποίοι κυριάρχησαν στην περιοχή για αιώνες. Κατά τον 7ο και 8ο αιώνα, τους διαδέχθηκαν οι Ουιγούροι και στη συνέχεια οι Κιτάνς και οι Γιούρχενς. Μέχρι το 10ο αιώνα, η χώρα ήταν διαιρεμένη ανάμεσα σε πλήθος φυλών με συνεχή εναλλαγή πρόσκαιρων συμμαχιών και διαφυλετικών συρράξεων.

Η Μογγολική αυτοκρατορία Στο χάος που επικράτησε τον 12ο αιώνα, ένας αρχηγός φυλής με το όνομα Τεμουζίν κατάφερε τελικά να ενώσει τις Μογγολικές φυλές ανάμεσα στη Μαντζουρία και την Αλταϊκά όρη. Το 1206 πήρε τον τίτλο Τζέγκινς Χαν και ξεκίνησε μία σειρά στρατιωτικών εκστρατειών, γνωστές για τη βία και την ωμότητά τους, σε μεγάλο μέρος της Ασίας, δημιουργώντας έτσι τη Μογγολική αυτοκρατορία, τη μεγαλύτερη συνεχόμενη αυτοκρατορία σε έκταση στην παγκόσμια ιστορία. Με τους Η Μογγολική αυτοκρατορία και οι υποδιαιρέσεις της. διαδόχους του, η αυτοκρατορία εκτεινόταν από τη σημερινή Πολωνία στα δυτικά ως την Κορέα στα ανατολικά, και από τη Σιβηρία στο βορρά ως τον Κόλπο του Ομάν στα νότια, με συνολική έκταση 33 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων (22% της συνολικής ξηράς του πλανήτη) και πληθυσμό μεγαλύτερο από 100 εκατομμύρια. Μετά το θάνατο του Τζέγκινς Χαν, η αυτοκρατορία διαιρέθηκε σε τέσσερα βασίλεια, ονομαζόμενα χανάτα, τα οποία τελικά έγινε ημιανεξάρτητα και μετά το θάνατο του Μόνγκε το 1259. Ένα από τα χανάτα, γνωστό ως το Μεγάλο Χανάτο, με επικράτεια τη σημερινή Μογγολία και την Κίνα, μετατράπηκε στη δυναστεία των Γουάν με ηγεμόνα τον Κουμπλάι Χαν, εγγονό του Τζέγκινς Χαν. Ο Κουμπλάι Χαν έκανε πρωτεύουσά του τη σημερινή πόλη του Πεκίνου. Μετά από έναν περίπου αιώνα ηγεμονίας, οι Γουάν αντικαταστάθηκαν από τη δυναστεία των Μινγκ το 1368, και οι Μογγόλοι εκδιώχθηκαν προς το βορρά. Καθώς ο στρατός των Μινγκ καταδίωξε τους μογγολικούς πληθυσμούς μέχρι τα πάτρια εδάφη τους, κατέλαβε και κατέστρεψε τη πρωτεύουσα Καρακόρουμ, μαζί με την πολιτιστική πρόοδο της αυτοκρατορικής περιόδου, γυρνώντας τη Μογγολία ξανά σε

236

Μογγολία

237

μία άναρχη κατάσταση.

Μετα-αυτοκρατορική περίοδος Οι επόμενοι αιώνες χαρακτηρίζονται από βίαιες διενέξεις για εξουσία μεταξύ διαφόρων φυλών, κυρίως μεταξύ των Τζενγκχίνς Οϊράντς και των αντιπάλων τους, καθώς και από αμέτρητες εισβολές των Κινέζων, όπως οι πέντε εκστρατείες με αρχηγό τον αυτοκράτορα Γιόνγκλε. Στις αρχές του 15ου αιώνα, οι Οϊράντς με ηγεμόνα τον Έσεν Ταγισί ενισχύθηκαν και πραγματοποίησαν επιδρομές ακόμα και στην Κίνα το 1449, με αφορμή το δικαίωμα να μην πληρώνουν φόρο υποτελείας, αιχμαλωτίζοντας και τον Κινέζο αυτοκράτορα. Παρόλαυτά, ο Έσεν Ταγισί δολοφονήθηκε το 1454 και ακολούθησε η ηγεμονία των Μποργιτζίντς. Ο Μπατουμόνγκε Νταγάν Χαν και το κρατίδιό του Μαντουκάι, ένωσε ξανά τους Μογγόλους στις αρχές του 16ου αιώνα, ενώ στη συνέχεια ο Αλτάν Χαν του Τουμέντ, εγγονός του Μπατουμόνγκε αλλά μη νόμιμος Χαν, απέκτησε δύναμη και ίδρυσε το Χοχότ το 1557. Η συνάντησή του με τον Δαλάι Λάμα το 1578 πυροδότησε τη δεύτερη εισροή του θιβετιανού βουδισμού στη χώρα. Ο Αμπτάι Χαν των Κάλχα προσυλητίστηκε στον βουδισμό και ίδρυσε τη μονή Ζούου στο Έρντενε το 1585. Ο εγγονός του Ζαναμπαζάρ έγινε ο πρώτος Τζεμπτσουντάμπα Κουτουγκτού το 1658.

O Αλτάν Χαν του Τουμέντ, εγγονός του Μπατουμόνγκε Νταγάν Χαν και ιδρυτής του Χοχότ.

Η δυναστεία των Κινγκ Ο τελευταίος Μογγόλος χάνος ήταν ο Λίγκντεν Χαν στις αρχές του 17ου αιώνα. Οι επιδρομές του στις κινεζικές πόλεις τον οδήγησαν σε διαμάχη με τους Μαντσού, καθώς κατάφερε να ενώσει αρκετές μογγολικές φυλές. Πέθανε το 1634 κατά το ταξίδι του για το Θιβέτ, σε μία προσπάθεια να αποφύγει τους Μαντσού και να καταστρέψει την ομάδα των κίτρινων σκούφων του βουδισμού. Μέχρι το 1636, οι περισσότερες φυλές της εσωτερικής Μογγολίας είχαν παραδοθεί στους Μαντσού, και τελικά οι Κάλχα δήλωσαν και αυτοί υποτέλεια στη δυναστεία των Κινγκ το 1691, παραχωρόντας έτσι όλη τη σημερινή δυτική Μογγολία στην εξουσία του Πεκίνου. Μετά από αρκετούς πολέμους, οι Ντζουνγκάρ επίσης κατακτήθηκαν το 1757. Μέχρι το 1911 οι Μαντσού διατήρησαν τον έλεγχο της Μογγολίας με μία σειρά συμμαχιών και διαφυλετικών γάμων, καθώς και με στρατιωτικά και οικονομικά μέτρα. Υψηλοί αξιωματούχοι των Μαντσού, γνωστοί ως Αμπάν, είχαν εγκατασταθεί στο Κουρέε, το Ουλιαστάι και το Κχόβντ, ενώ η χώρα είχε διαιρεθεί σε φεουδαρχικές και θρησκευτικές επικράτειες. Κατά τον 19ο αιώνα, οι φεουδάρχες έδωσαν περισσότερη προσοχή στην αντιπροσώπευσή τους κεντρικά παρά στους υποτελείς τους, και η συμπεριφορά της μογγολικής αριστοκρατίας, παράλληλα με τις αθέμιτες πρακτικές των κινέζων εμπόρων και τη συλλογή φόρων σε ασήμι αντί για ζώα, είχαν ως συνέπεια την έντονη φτώχεια των κατοίκων.

Μογγολία

Ανεξαρτησία (1911-1919) Με την πτώση της δυναστείας των Κινγκ, η Μογγολία με την ηγεσία του Μπογκντ Χάαν διακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1911. Παρόλαυτά, η επίσης νεοσύστατη δημοκρατία της Κίνας θεώρησε τη Μογγολία ως μέρος της επικράτειάς της. Οι περιοχές κάτω από τον έλεγχο του Μπογκντ Χάαν περιλάμβαναν περίπου την πρώην εξωτερική Μογγολία, ενώ οι 49 επικράτειες της εσωτερικής Μογγολίας, όπως και οι Μογγόλοι των περιφερειών Αλασάν και Κινγκάι, δήλωσαν την πρόθεσή τους να αποτελέσουν μέρος του νέου μογγολικού κράτους. Το 1919, μετά την Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία, η χώρα καταλήφθηκε από κινεζικά στρατεύματα με αρχηγό τον Ξου Σουτσένγκ. Ως συνέπεια του εμφύλιου πολέμου στη Ρωσία, ο ρώσος τυχοδιώκτης βαρόνος Ουνγκέρν οδήγησε τα στρατεύματά του στη Μογγολία τον Οκτώβριο του 1902, νικώντας τους κινέζους στο σημερινό Ουλάν Μπατόρ στις αρχές του Φεβρουαρίου του 1921. Για να εξαλείψουν την απειλή του Ουνγκέρν, οι μπολσεβίκοι αποφάσισαν να υποστηρίξουν την ίδρυση μίας κουμμουνιστικής μογγολικής κυβέρνησης και στρατού. Ο στρατός αυτός κατέλαβε το Ο Μπογκντ Χάαν, όγδοος Τζεμπτσουντάμπα μογγολικό τμήμα της Κιάκτα από την Κίνα τον Μάρτιο του 1921 Κουτουκτού, πολιτικός και θρησκευτικός και τον Ιούλιο ρωσικές και μογγολικές δυνάμεις έφτασαν στο ηγέτης της ανεξάρτητης Μογγολίας. Κουρέε. Η ανεξαρτησία της Μογγολίας διακηρύχθηκε ξανά στις 11 Ιουλίου του 1921. Η σειρά αυτών των γεγονότων έφερε τη Ρωσία και τη Μογγολία σε μία σχέση που παρέμεινε ισχυρή για τις επόμενες επτά δεκαετίες.

Λαϊκη Δημοκρατία της Μογγολίας Το 1924 μετά το θάνατο του θρησκευτικού ηγέτη και βασιλιά Μπογκντ Χαν, ιδρύθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας με την υποστήριξη της ΕΣΣΔ. Το 1928, ο Κορλοόγκιιν Τσοϊμπαλσάν ανέβηκε στην εξουσία, προωθώντας την κολλεκτιβοποίηση της κτηνοτροφίας, την καταστροφή βουδιστικών μοναστηριών και την εκδίωξη των εχθρών του λαϊκού κράτους, με συνέπεια τις δολοφονίες μοναχών και άλλων πολιτών. Στη Μογγολία κατά τη δεκαετία του 1920 το 1/3 του ανδρικού πληθυσμού ήταν μοναχοί, ενώ στις αρχές του αιώνα υπήρχαν περίπου 750 μοναστήρια σε λειτουργία. Οι σταλινικές εκδιώξεις που ξεκίνησαν στη χώρα το 1937 επηρρέασαν ριζικά το λαό αφήνοντας περίπου 30.000 νεκρούς. Μετά την κατάκτηση της γειτονικής Μαντζουρίας το 1931 από την Ιαπωνία, διαμορφώθηκε ένα κλίμα κατά του ιαπωνικού επεκτατισμού, ενώ παράλληλα η ΕΣΣΔ επιτυχημένα υπερασπίστηκε την ακεραιότητα της Μογγολίας κατά τον Σοβιετοιαπωνικό συνοριακό πόλεμο του 1939. Τον Αύγουστο του 1945 στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας πήραν μέρος στη στρατηγική αμυντική εκστρατεία των Σοβιετικών στην εσωτερική Μογγολία και τη Μαντζουρία, ενώ η σοβιετική απειλή για προσχώρηση τμημάτων της εσωτερικής Μογγολίας στην ΕΣΣΔ, οδήγησε την Κίνα να αναγνωρίσει ως κράτος την Μογγολία, με την προϋπόθεση δημοψηφίσματος. Το 1945, 100% των ψηφοφόρων επέλεξαν την ανεξαρτησία της χώρας, και οι δύο λαϊκές πλέον δημοκρατίες αναγνώρισαν τα αμοιβαία σύνορά τους το 1949. Το 1952 ανέβηκε στην εξουσία το Γιουμγιαάγκιιν Τσεντενμπάλ. Το 1956 και ξανά το 1962 καταδικάστηκε η λατρεία του προσώπου του Τσοϊμπαλσάν από την κεντρική επιτροπή του κυβερνώντος λαϊκού επαναστατικού κόμματος της Μογγολίας, και η χώρα συνέχισε την πορεία των στενών δεσμών με την ΕΣΣΔ, ειδικότερα και μετά το σινοσοβιετικό διαζύγιο στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Κατά την επίσκεψη του Τσεντενμπάλ το 1984

238

Μογγολία

239

στη Μόσχα, ανακοινώθηκε η αποχώρησή του λόγω σοβαρής ασθένειάς του και η αντικατάστασή του από τον Τζαμπίν Μπατμόνκ.

Η δημοκρατική επανάσταση Η εισαγωγή της περεστρόικα και της γκλάσνοστ στην ΕΣΣΔ από τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ επηρρέασε έντονα την πολιτική κατάσταση της Μογγολίας οδηγώντας στην ειρηνική δημοκρατική επανάστσαη και την καθιέρωση ενός πολυκομματικού συστήματος και της οικονομίας της αγοράς. Ένα νέο σύνταγμα ψηφίστηκε το 1992 και ο όρος "λαϊκή δημοκρατία" αφαιρέθηκε από την επίσημη ονομασία του κράτους. Η μετάβαση στην ελεύθερη οικονομία ήταν αρκετά δύσκολο και έφερε υψηλό πληθωρισμό και ελλείψεις τροφίμων. Οι πρώτες εκλογές με νικητές μη κουμμουνιστικά κόμματα ήταν οι προεδρικές του 1993 και οι βουλευτικές του 1996.

Γεωγραφία Με έκταση 1.564.116 τετρ.χλμ. η Μογγολία είναι η 19η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στον κόσμο, μετά το Ιράν και με αρκετή διαφορά από το επόμενο Περού. Η γεωγραφία της χώρας έχει ποικίλα χαρακτηριστικά, από την έρημο Γκόμπι στα νότια ως ψυχρές και ορεινές περιοχές στα βόρεια και τα δυτικά. Το μεγαλύτερο τμήμα της αποτελείται από στέπες. Ψηλότερο σημείο της χώρας είναι η κορυφή Κουιτέν στον ορεινό όγκο Ταβάν στα δυτικά, με υψόμετρο 4.374 μέτρα. Η λεκάνη της λίμνης Ουβς Νούουρ, στα σύνορα με τη Ρωσία, αποτελέι το χαμηλότερο σημείο και παράλληλα παγκόσμιο μνημείο φυσικής κληρονομιάς. Στη Μογγολία διακρίνονται τρεις κύριες οροσειρές. Η υψηλότερη είναι τα Αλταϊκά όρη που εκτείνονται στις δυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές της χώρας με άξονα βορειοδυτικό-νοτιοανατολικό. Τα όρη Κανγκάι, επίσης σε παράλληλο άξονα, καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο τμήμα της κεντρικής Χαρακτηριστικό τοπίο της υπαίθρου της Μογγολίας. και βορειοκεντρικής Μογγολίας. Τα όρη αυτά είναι παλαιότερα και χαμηλότερα, με μεγαλύτερη διάβρωση και αρκετά δάση. Τέλος, τα όρη Κεντίι κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία βορειοανατολικά της πρωτεύουσας Ουλάν Μπατόρ είναι ακόμα χαμηλότερα σε ύψος. Το μεγαλύτερο τμήμα της ανατολικής χώρας είναι πεδινό και καταλαμβάνεται από στέπες. Η απορροή των ποταμών γίνεται σε τρεις κύριες διευθύνσεις: βόρεια προς τον Αρκτικό ωκεανό μέσω της Σιβηρίας, ανατολικά προς τον Ειρηνικό ωκεανό μέσω της Μαντζουρίας, της Κορέας και της Ρωσίας, ή με κατεύθυνση προς τις ερήμους και τα βαθύπεδα της κεντρικής ή εσωτερικής Ασίας. Οι ποταμοί είναι κυρίως ανεπτυγμένοι στον βορρά και το βασικό υδρογραφικό δίκτυο είναι αυτό του ποταμού Σέλενγκε που εκβάλει στη λίμνη Βαϊκάλη. Ορισμένοι μικροί παραπόταμοι του ποταμού Γιενισέι της Σιβηρίας πηγάζουν από ορεινούς όγκους της βορειοδυτικής Μογγολίας, ενώ βορειοανατολικά οι απορροές γίνονται στο ποτάμιο σύστημα των ποταμών Αργκούν και Αμούρ. Μόνο ορισμένα μικρά ποτάμια της νότιας και δυτικής χώρας απορρέουν προς λίμνες ή ερήμους.

Μογγολία

240

Διοικητική διαίρεση Η Μογγολία διαιρείται διοικητικά σε 21 επαρχίες, γνωστές με την ονομασία άιμαγκ στην τοπική γλώσσα. Οι επαρχίες με τη σειρά τους διαιρούνται επίσης σε συνολικά 329 περιφέρειες ή σουμ. Η πρωτεύουσα Ουλάν Μπατόρ διοικείται ανεξάρτητα ως δήμος (Μογγ.: κνοτ) με επαρχιακό καθεστώς. Τα άιμαγκ της Μογγολίας είναι τα εξής: • Αρκανγκάι (Arkhangai) • Μπαγιάν Ολγκίι (Bayan-Ölgii) • Μπαγιανκχονγκόρ (Bayankhongor) • Μπούλγκαν (Bulgan) • Νταρκχάν-Ουούλ (Darkhan-Uul) • Ντορνόντ (Dornod) • Ντορνογκόβι (Dornogovi) • Ντουνγκόβι (Dundgovi) • Γκόβι-Αλτάι (Govi-Altai) • Γκοβισούμπερ (Govisümber) • Κχέντιι (Khentii) • • • • • • • • • •

Η διοικητική διαίρεση της Μογγολίας σε επαρχίες ή άιμαγκ στα Μογγολικά.

Κχοβντ (Khovd) Κχοβσγκόλ (Khövsgöl) Ομνογκόβι (Ömnögovi) Ορκχόν (Orkhon) Οβορκχανγκάι (Övörkhangai) Σέλενγκε (Selenge) Σουκχμπαατάρ (Sükhbaatar) Τοβ (Töv) Ουβς(Uvs) Ζαβκχάν(Zavkhan)

Δημογραφικά στοιχεία Ο πληθυσμός της Μογγολίας ανέρχεται σε 2.612.900 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2007 και η χώρα βρίσκεται στην 138η θέση στην παγκόσμια πληθυσμιακή κατάταξη. Δεδομένης της μεγάλης έκτασης της χώρας (19η στον κόσμο σε έκταση), η πυκνότητα πληθυσμού είναι μικρή και η χώρα αρκετά αραιοκατοικημένη. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού εκτιμάται στο 1,2% (2007), ενώ περίπου το 59% των κατοίκων είναι ηλικίας μικρότερης των 30, 27% από τους οποίους μικρότεροι από 14 ετών. Σε αυτή την ηλικιακή δομή αποδίδεται και η οικονομική δυσχέρεια της χώρας ως προς τις αναπτυξιακές της προοπτικές. Τις τελευταίες δεκαετίες, και συγκεκριμένα με την διάλυση της λαϊκής δημοκρατίας, η Μογγολία παρουσιάζει μείωση του συνολικού ρυθμού γονιμότητας (παιδιά ανά γυναίκα) που καταγράφεται ως η μεγαλύτερη παγκόσμια. Την πενταετία 1970-1975 ο ρυθμός ανερχόταν σε 7,33 ενώ για την πενταετία 2005-2010 το ίδιο ποσοστό είναι 1,87. Η Μογγολία έχει βιώσει έντονη αστικοποίηση και το 40% του συνολικού πληθυσμού της κατοικεί στην πρωτεύουσα Ουλάν Μπατόρ. Με βάση στοιχεία του 2002, το 23% ζει στις πόλεις Νταρκάν και Έρντενετ, καθώς και μικρές κωμοπόλεις, ενώ το υπόλοιπο είναι νομάδες. Το 2002 σχεδόν το 30% των νοικοκυριών της χώρας ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, ακολουθώντας έναν νομαδικό ή ημινομαδικό τρόπο ζωής. Οι γηγενείς Μογγόλοι ως εθνική ομάδα αποτελούν περίπου το 85% του πληθυσμού και αποτελούνται κυρίως από τη φυλή Κάλκα και άλλες φυλές που διακρίνονται με βάση τις διαλέκτους της Μογγολικής γλώσσας που

Μογγολία

241

χρησιμοποιούν. Οι Κάλκα αποτελούν περίπου το 90% των γηγενών Μογγόλων, ενώ το υπόλοιπο 10% περιλαμβάνει τις φυλές Μπουριάτ, Ντουρμπέτ και Νταριγκάνγκα. Αρκετές τουρκόφωνες ομάδες (Καζάκοι, Τούβα και Ουζμπέκοι) αθροίζουν ένα 7% του πληθυσμού της χώρας, και το υπόλοιπο συγκεντρώνει Τουνγκούς, Κινέζους και Ρώσους. Οι περισσότεροι Ρώσοι αποχώρησαν από τη Μογγολία με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1981.

Γλώσσα Η επίσημη γλώσσα της χώας είναι τα Μογγολικά Κάλκα που ομιλείται από το 90% του πληθυσμού. Διάφορες διάλεκτοι καταγράφονται στη χώρα, οι οποίες περιλαμβάνονται στις Μογγολικές γλώσσες. Τα Μογγολικά συχνά θεωρούνται ότι ανήκουν στην οικογένεια των Αλταϊκών γλωσσών, η οποία επίσης περιλαμβάνει τις τουρκικές και τουνγκουσικές γλώσσες της ευρύτερης περιοχής. Σήμερα, τα Μογγολικά στον γραπτό λόγο χρησιμοποιούν το Κυριλλικό αλφάβητο, αν και στο πρόσφατο παρελθόν χρησιμοποιούταν η Μογγολική γραφή. Μία επανεισαγωγή της παραδοσιακής γραφής έχει σχεδιαστεί από το 1994, αλλά η εφαρμογή της αντιμετωπίζει δυσκολίες, ενώ έχει ξεκινήσει η παράλληλη χρήση της στην εκπαίδευση.

Η λέξη Μογγολία στην παραδοσιακή γραφή της μογγολικής γλώσσας.

Στα δυτικά τμήματα της χώρας ομιλούνται παράλληλα η Καζακική και η Τουβική γλώσσα, ενώ τα Ρωσικά είναι συχνά η πρώτη ξένη γλώσσα, ακολουθούμενα από τα Αγγλικά. Επίσης διαδεδομένα σταδιακά γίνονται τα Κορεάτικα, καθώς αρκετοί Μογγόλοι εργάζονται στη Νότια Κορέα. Παράλληλο ενδιαφέρον έχει αρχίσει να παρουσιάζεται και για τα Κινέζικα, τα Ιαπωνικά και τα Γερμανικά.

Θρησκεία Ο πληθυσμός της Μογγολίας ακολουθεί κατά 50% τον θιβετιανό βουδισμό, το 40% καταγράφεται ως άθεοι, ενώ το 6% είναι σαμάνοι, μπάχα ή χριστιανοί, και το 4% μουσουλμάνοι. Στην ιστορία των περιοχών της σημερινής Μογγολίας, ο σαμανισμός και ο τενγκριϊσμός ήταν συχνές θρησκευτικές πρακτικές, διαδεδομένες σε όλα τα νομαδικά φύλα στην Ασία. Σταδιακά οι πρακτικές αυτές εγκαταλείφθηκαν προς το θιβετιανό βουδισμό, αλλά ο σαμανισμός έχει χαρακτηριστικά στοιχεία στο σύγχρονο πολιτισμό της Μογγολίας. Επίσης, το Ισλάμ ήταν προτιμητέο από την ελίτ της Μογγολικής αυτοκρατορίας, καθώς τα τρία από τα τέσσερα κύρια χανάτα τον είχαν ιστορικά υιοθετήσει. Κατά τον 20ο αιώνα η επικράτηση του κουμμουνισμού στη Μογγολία εξάλειψε τις θρησκευτικές πρακτικές, ενώ ο Κορλοόγκιν Τσοϊμπάλσας, εφαρμόζοντας την πολιτική του Ιωσήφ Στάλιν, κατέστρεψε περισσότερα από 700 βουδιστικά μοναστήρια σκοτώνοντας χιλιάδες μοναχούς. Ο αριθμός των βουδιστών μοναχών από 100.000 το 1924 μειώθηκε σε 110 άτομα το 1990. Η πτώση του κουμμουνισμού το 1991 επανέφερε τη νομιμότητα της δημόσιας θρησκευτικής πρακτικής, και ο θιβετιανός βουδισμός που αποτελούσε την κυρίαρχη θρησκεία στην περιοχή πριν τον κουμμουνισμό, επανήλθε ως η πιο διαδεδομένη στη Μογγολία. Το τέλος της θρησκευτικής καταπίεσης τη δεκαετία του '90 επέτρεψε επίσης την έκφραση άλλων δογμάτων, όπως το Ισλάμ, οι Μπάχα και ο Χριστιανισμός.

Μογγολία

Εκπαίδευση Κατά την περίοδο επικράτησης του κουμμουνισμού η εκπαίδευση ήταν ένας από τους τομείς με ιδιαίτερη ανάπτυξη και καθιέρωση στη χώρα. Ο αναλφαβητισμός σχεδόν εξαλείφθεικε με τη λειτουργία εποχιακών σχολείων για τους νομαδικούς πληθυσμούς. Η χρηματοδότηση αυτών των μονάδων περικόπηκε κατά τη δεκαετία του '90 με συνέπεια τη μικρή αύξηση του αναλφαβητισμού. Η βασική και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση διαρκούσε στο παρελθόν μία δεκαετία, αλλά έχει αυξηθεί στα 11 χρόνια. Από το σχολικό έτος 2008-09, το σύστημα παρέχει 12ετή εκπαίδευση, με σταδιακή πλήρη εφαρμογή μέχρι το 2020. Τα εθνικά πανεπιστήμια της χώρας αποτελούν όλα ανεξάρτητα παραρτήματα του Εθνικού Πανεπιστημίου της Μογγολίας και του Μογγολικού Πανεπιστημίου Επιστημών και Τεχνολογίας. Η ευρεία φιλελευθεροποίηση της δεκαετίας του '90 οδήγησε σε μία αύξηση ιδιωτικών ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίευση, αν και αρκετά από αυτά δεν πληρούν τους χαρακτηρισμούς πανεπιστήμιο ή κολλέγιο.

Υγεία Από το 1990 οι βασικοί δείκτες υγείας, όπως το προσδόκιμο ζωής και η βρεφική και παιδική θνησιμότητα, έχουν σταδιακά βελτιωθεί, τόσο λόγω κοινωνικών αλλαγών όσο και των βελτιώσεων στον τομέα της υγείας. Παλόαυτά ορισμένα σοβαρά προβλήματα παραμένουν κυρίως στις αγροτικές περιφέρειες. Ο ρυθμός γονιμότητας αντιστοιχεί σε περίπου 2,25-1,87 παιδιά ανά γυναίκα, ενώ το μέσο προσδόκιμο ζωής είναι 67-68 χρόνια. Η βρεφική θνησιμότητα ανέρχεται σε 1,9%-4% και η παιδική θνησιμότητα στο 4,3%. Ο τομέας της δημόσιας υγείας περιλαμβάνει συνολικά 17 ειδικευμένα νοσοκομεία και κέντρα, 4 περιφερειακά διαγνωστικά και κλινικά κέντρα, 9 τοπικά και 21 επαρχιακά γενικά νοσοκομεία, 323 αστικά νοσοκοιμεία, 18 κέντρα υγείας, 233 οικογενειακά κέντρα υγείας, και 536 ιδιωτικά νοσοκομεία, καθώς και 57 εταιρίες διανομής και εμπορίας φαρμάκων. Το 2002 ο συνολικός αριθμός εργαζομένων στον κλάδο της υγείας ανερχόταν σε 33.273, από τους οποίους οι 6.823 ήταν γιατροί, οι 788 φαρμακοποιοί, οι 7802 νοσηλευτικό προσωπικό, και οι 14.091 άλλο υποστηρικτικό προσωπικό. Σήμερα αντιστοιχούν 27,7 γιατροί και 75,7 νοσοκομειακές κλίνες ανά 10.000 κατοίκους.

Διακυβέρνηση & Πολιτική Η Μογγολία είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η βουλή εκλέγεται από το λαό και με τη σειρά της εκλέγει την κυβέρνηση. Ο πρόεδρος της χώρας εκλέγεται άμεσα από το λαό. Το σύνταγμα της χώρας εγγυάται πλήρη ελευθερία της έκφρασης, της θρησκείας και άλλων δικαιωμάτων. Η Μογγολία έχει έναν αριθμό πολιτικών κομμάτων, τα μεγαλύτερα από τα οποία είναι το Επαναστατικό Κόμμα του Μογγολικού Λαού (MPRP) και το Δημοκρατικό Κόμμα (DP). Το πρώτο κυβέρνησε τη χώρα από το 1921 ως το 1996 (και μέχρι το 1990 σε μονοκομματικό σύστημα), και από το 2000 ως το 2004. Από το 2004 μέχρι το 2006, το ΜPRP συμμετείχε στο συνασπισμό με το DP και δύο άλλα κόμματα, ενώ από το 2006 είναι το κυρίαρχο κόμμα σε δύο άλλους συνασπισμούς. Όλες οι αλλαγές στην κυβέρνηση από το 2004 και μετά ήταν αποφάσεις του MPRP. Το DP ήταν κυρίαρχο κατά τον κυβερνητικό συνασπισμό μεταξύ του 1996 ως το 2000, και ισότιμος εταίρος του MPRP στον κυβερνητικό συνασπισμό του 2004-2006. Οι τελευταίες εκλογές του Ιουνίου του 2008 έδωσαν τη νίκη στο MPRP.

242

Μογγολία

243

Πρόεδρος Ο πρόεδρος της Μογγολίας ως θεσμός έχει έναν γενικά συμβολικό ρόλο, αλλά επίσης μπορεί να ασκήσει βέτο στις αποφάσεις της βουλής και να απαιτήσει πλειοψηφία των 2/3 των μελών. Το σύνταγμα προβλέπει τρεις προϋποθέσεις για την εκλογή στην προεδρία: υπηκοότητα της χώρας από γέννεση, τουλάχιστον ηλικία 45 ετών, και μόνιμος κάτοικος της χώρας για την τελευταία πενταετία πριν την εκλογή. Ο πρόεδρος επίσημα παραιτείται και από μέλος κάποιου κόμματος κατά την εκλογή του. Ο σημερινός πρόεδρος είναι ο Τσακχιαγκίιν Ελμπεγκντόργ, πρώην πρωθυπουργός για δύο φορές και μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος. Εκλέχτηκε πρόεδρος στις 24 Μαίου του 2009.

Κοινοβούλιο Η Μογγολία έχει ένα κοινοβουλευτικό σύστημα με ένα σώμα, γνωστό ως Κουράλ. Το νομοθετικό αυτό σώμα έχει συνολικά 76 μέλη στο οποίο προεδρεύει ο πρόεδος του σώματος. Οι βουλευτές εκλέγονται σε καθολικές γενικές εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια. Τα 76 μέλη εκλέγονται σε συνολικά 26 πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες.

Προεδρικές εκλογές 2009 Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 24 Μαΐου του 2009. Σύμφωνα με ξένους επενδυτές, οι εκλογές έκριναν και την ολοκλήρωση μιας σημαντικής συμφωνίας για την εξόρυξη χαλκού και χρυσού και κατά συνέπεια να μειωθεί η φτώχεια στο κράτος. [9] Η αναμέτρηση ανάμεσα στους δύο υποψηφίους αναμενόταν σκληρή. Οι δύο διεκδικητές ήταν ο πρόεδρος Ναμπαρίν Ενχμπαγιάρ (Nambaryn Enkhbayar) από το Επαναστατικό Λαϊκό Κόμμα της Μογγολίας και ο Τσαχιάγκιϊν Ελμπεγκντόρζ (Tsakhiagiin Elbegdorj) από το Δημοκρατικό Κόμμα, με την υποστήριξη του Κόμματος της Βούλησης του Πολίτη και του Μογγολικού Κόμματος των Πρασίνων[10] . Τα πρώτα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν στις 25 Μαΐου και σύμφωνα με αυτά αναδείχθηκε νικητής των εκλογών ο Ελμπεγκντόρζ, με 53,7% των ψήφων[11] . Ο απερχόμενος πρόεδρος Ενχμπαχιάρ παραδέχθηκε την οριακή του ήττα. Με καταμετρημένο σχεδόν το σύνολο των ψηφοδελτίων, ο Ελμπεγκντόρζ έλαβε 51,24% των ψήφων έναντι 47,44% για τον Ενχμπαγιάρ με τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 73,52%.[12] Η ορκωμοσία του νέου προέδρου έγινε στις 18 Ιουνίου του 2009. Υποψήφιοι – Κόμματα στα οποία πρόσκεινται

Ψήφοι

Τσαχιάγκιϊν Ελμπεγκντόρζ – Δημοκρατικό Κόμμα, Κόμμα Θέλησης του Πολίτη και Μογγολικό Κόμμα των Πρασίνων

562.459

51,24

Ναμπαρίν Ενχμπαγιάρ – Λαϊκό Επαναστατικό Κόμμα της Μογγολίας

520.805

47,44

Σύνολο (συμμετοχή 73,52%) Πηγή: news.mn

1.083.264 98,68

[13]

Βουλευτικές εκλογές 2008 Στις βουλευτικές εκλογές, στις 29 Ιουνίου του 2008, το Λαϊκό Επαναστατικό Κόμμα της Μογγολίας εξασφάλισε την πλειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο της χώρας , με 44 έδρες επί συνόλου 76. Τερματίστηκε έτσι η συνεργασία με τους Δημοκράτες της αντιπολίτευσης. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν μεγάλη. [14] Διαδηλωτές που ισχυρίστηκαν ότι έγινε νοθεία στις εκλογές προκάλεσαν εκτεταμένα επεισόδια, με αποτέλεσμα ο Πρόεδρος της χώρας στις 1 Ιουλίου του 2008 να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για 4 ημέρες. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, τέσσερα άτομα σκοτώθηκαν και 400 αστυνομικοί τραυματίστηκαν στη διάρκεια των επεισοδίων.[15] Στις 14 Ιουλίου του 2008, η Επιτροπή των Γενικών Εκλογών ανακοίνωσε ότι το MPRP κέρδισε τουλάχιστον 39 έδρες, οι Δημοκράτες 25 και μία έδρα

Μογγολία

244

έλαβε το Κόμμα της Βούλησης του Πολίτη. Τρεις υποψήφιοι που κατήλθαν ως ανεξάρτητοι επίσης έλαβαν από μία έδρα. Σε τρεις εκλογικές περιφέρειες τα αποτελέσματα παρέμειναν εκκρεμή.[16] Στις 20 Αυγούστου ανακοινώθηκαν τα τελευταία αποτελέσματα από μία εκλογική περιφέρεια όπου δεν είχαν αποφασιστεί οριστικά και ο αριθμός των εδρών για το MPRP ανήλθε στις 42.[17] Κόμματα Ψήφοι % Έδρες Επαναστατικό Λαϊκό Κόμμα της Μογγολίας (Mongol Ardyn Khuv'sgalt Nam)

Δημοκρατικό Κόμμα (Ardchilsan Nam)

Κόμμα Βούλησης του Πολίτη (Irgenii Zorig Nam )

Συμμαχία του Πολίτη (Irgenii Evsel )

Ανεξάρτητοι

Σύνολο (συμμετοχή %)

Πηγή: IPU

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1& params=47. 6_N_103. 2333_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1& params=47_55_N_106_53_E_type:city [3] Official landuse balanse data (2007) (http:/ / www. e-gazar. mn/ index. php?option=com_content& view=article& catid=31:2008-10-21-08-45-23& id=163:-2007-& Itemid=58) [4] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ mg. html) [5] Στατιστική Υπηρεσία Μογγολίας (http:/ / www. nso. mn/ yearbook/ 2002/ yearbook2002. pdf) [6] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=948& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [7] "Mongolia Standard Time is GMT (UTC) +8, some areas of Mongolia use GMT (UTC) + 7" (http:/ / www. timetemperature. com/ asia/ mongolia_time_zone. shtml) (Time Temperature.com) (ανακτήθηκε 30-09-2007 ) [8] "The Mongolian government has chosen not to move to Summer Time" (http:/ / www. worldtimezone. com/ dst_news/ dst_news_mongolia01. html) (World Time Zone.com) (ανακτήθηκε 30-09-2007 ) [9] Financial Times (http:/ / www. ft. com/ cms/ s/ 0/ 48329876-4876-11de-8870-00144feabdc0. html), Mongolia goes to the polls, 24 Μαΐου 2009. [10] Al Jazeera (http:/ / english. aljazeera. net/ news/ asia-pacific/ 2009/ 05/ 2009524173620938991. html), Mongolia awaits poll results, 24 Μαΐου 2009. [11] Times (http:/ / www. timesonline. co. uk/ tol/ news/ world/ asia/ article6357384. ece),Harvard graduate Elbegdorj Tsahia wins Mongolian election, 25 Μαΐου 2009 [12] Provisional tally gives Elbegdorj 51.24% of votes, to Enkhbayar’s 47.44 percent (http:/ / en. news. mn/ news/ 2689). www.NEWS.mn (26 Μαΐου 2009) (ανακτήθηκε 14-09-2009 ) [13] http:/ / en. news. mn/ news/ 2689 [14] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 46266oz_2008063046266. php3), 30 Ιουνίου 2008 [15] Καθημερινή (http:/ / www. kathimerini. gr/ 4dcgi/ _w_articles_kathremote_1_02/ 07/ 2008_239357), Τέσσερις νεκροί από συγκρούσεις στη Μογγολία, 2 Ιουλίου 2008 [16] Two parties win most seats in Mongolian parliamentary election - People's Daily Online (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90851/ 6449687. html) [17] www.mongolei.de: Aktuelle Nachrichten aus der Mongolei / 25. bis 31. August 2008 (http:/ / www. mongolei. de/ news/ 2008aug5. htm) (στα γερμανικά)

Μογγολία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Η Μογγολία (http://www.britannica.com/EBchecked/topic/389335/Mongolia) στην Εγκυκλοπαίδεια Britannica (Αγγλικά) • Προφίλ της χώρας από το BBC (http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/asia-pacific/country_profiles/1235560. stm) (Αγγλικά) • Μογγολικός Οργανισμός Τουρισμού (http://www.mongoliatourism.gov.mn/) (Αγγλικά)

245

246

Μπαγκλαντές Μπανγκλαντές Συντεταγμένες: 24°01′00″N 89°52′00″E24.0167, 89.8667 [1]

Σημαία του Μπανγκλαντές Εθνόσημο του Μπανγκλαντές Εθνικός ύμνος: Amar Shonar Bangla

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ντάκα 23°42′07″N 90°22′12″E23.702, 90.37 [2]

Επίσημες γλώσσες

Μπενγκάλι

Πολίτευμα

Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Πρόεδρος Ζιλούρ Ραχμάν Πρωθυπουργός Σεΐχ Χασίνα

Ανεξαρτησία από το Πακιστάν Ισχύον Σύνταγμα

16 Δεκεμβρίου 1971 16 Δεκεμβρίου 19721

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

143.998 km2 (94η) 7,0 4.246 χμ. 580 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2001 • Πυκνότητα

156.050.883[3] (7η) 130.030.000[4] 1.083 κατ./km² (8η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

242,183 δισ. $[5] (46η) 1.470 $[5] (155η)

Μπανγκλαντές

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

247 92,121 δισ. $[5] (58η) 559 $[5] (157η) 0,543 (146η) – μεσαίος

Νόμισμα

Τάκα (BDT)

Ζώνη ώρας

BST (UTC +6)

Internet TLD

.bd

Κωδικός κλήσης

+880

1. Η ισχύς του Συντάγματος του 1972 ανεστάλη έπειτα από το πραξικόπημα στις 24 Μαρτίου του 1982. Το Σύνταγμα επαναφέρθηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1986 και αναθεωρήθηκε πολλές φορές. Το Μπανγκλαντές είναι μια ασιατική χώρα με έκταση 143.998 km² και πληθυσμό 156.050.883, με βάση εκτιμήσεις του 2009.[3] Πρωτεύουσα είναι η Ντάκα.

Ιστορία Η Βρετανική κυριαρχία άρχισε στη Βεγγάλη - Σημερινό Μπανγκλαντές το 1765 όταν ο Ρόμπερτ Κλάιβ, επικεφαλής του στρατού της Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών, νίκησε τον κυβερνήτη της Βεγγάλης στο Πλάσει. Το 1905 οι Βρετανοί πείθονται απ' τους Μουσουλμάνους και διχοτομούν το κράτος της Βεγγάλης. Έτσι δημιουργούνται η Ανατολική Βεγγάλη (υπό τον έλεγχο των Μουσουλμάνων) και η Δυτική Βεγγάλη (υπό τον έλεγχο των Βρετανών). Το 1906 η έδρα της Μουσουλμανικής Ένωσης εγκαθίσταται στη Ντάκα. Το 1947 οι Βρετανοί αποχωρούν από την Ινδία με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το καθαρά Μουσουλμανικό κράτος του Πακιστάν, το οποίο χωριζόταν σε Δυτικό και Ανατολικό τμήμα (το σημερινό Μπανγκλαντές), ανάμεσα στα οποία βρίσκονται 1.600 km ινδικού εδάφους. Η πρωτεύουσα του κράτους εγκαθίσταται στο Ισλαμαμπάντ του Δυτικού Πακιστάν. Το 1949 ιδρύεται η ένωση Αούμι η οποία προωθεί την ιδέα της αυτονομίας από το Δυτικό Πακιστάν. Οι εκλογές του 1970 δίνουν στον ηγέτη της ένωσης Αούμι, Σεΐχ Μουτζιμπούρ Ραχμάν καθαρή πλειοψηφία. Ξεσπά εξέγερση και ανταρτοπόλεμος μετά την άρνηση του Γιαχία Χαν να συγκαλέσει εθνοσυνέλευση. Το 1971 η ένωση Αούμι κηρύττει μονομερώς ανεξαρτησία. Ξεσπά εμφύλιος πόλεμος ο οποίος καταλήγει με νίκη των επαναστατών (ένωση Αούμι). Από τον πόλεμο 10.000.000 άνθρωποι μεταναστεύουν στην Ινδία.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 60,25 χρόνια (57,57 χρόνια οι άνδρες και 63,03 οι γυναίκες).[3]

Διακυβέρνηση Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Ζιλούρ Ραχμάν από το 2009 και πρωθυπουργός η Σεΐχ Χασίνα.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Προεδρικές εκλογές 2009 Η εκλογή προέδρου ήταν να γίνει έμμεσα στις 16 Φεβρουαρίου του 2009.[6] [7] Εξαιτίας της απουσίας ενός εκλεγμένου κοινοβουλίου, η διαδικασία καθυστέρησε, με δεδομένο ότι η θητεία του Ιατζουντίν Αχμέτ είχε λήξει το Σεπτέμβριο του 2007.[8] Ο σύνδεσμος Αγουάμι, που ήταν ο μεγάλος νικητής των βουλευτικών εκλογών

Μπανγκλαντές

248

του 2008, όρισε υποψήφιο για το ύπατο αξίωμα το Ζιλούρ Ραχμάν.[9] Ήταν ο μοναδικός υποψήφιος που κατέθεσε την υποψηφιότητά του έγκαιρα, καθώς η προθεσμία ήταν ως τις 9 Φεβρουαρίου.[10] Καθώς δεν απέσυρε την υποψηφιότητά του ως την προθεσμία (11 Φεβρουαρίου), η Εκλογική Επιτροπή τον ανακήρυξε εκλεγμένο πρόεδρο.[11] Ορκίστηκε και ανέλαβε καθήκοντα στις 12 Φεβρουαρίου.

Γενικές εκλογές 2008 Οι τελευταίες γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 29 Δεκεμβρίου του 2008. Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 80 τοις εκατό και ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία της χώρας. [12] .[13] Ήταν οι πρώτες εκλογές στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν ταυτότητες με φωτογραφίες των ψηφοφόρων ώστε να αποφευχθούν οι διπλοψηφίες. Οι εκλογές διεξήχθησαν υπό μια ουδέτερη υπηρεσιακή κυβέρνηση έπειτα από διετή στρατιωτική διακυβέρνηση. Γύρω στους 50.000 στρατιώτες και 600.000 αστυνομικοί περιφρούρησαν τα εκλογικά τμήματα και τους γύρω χώρους, με σκοπό να αποφευχθούν επεισόδια βίας και νοθείας.[14] Από πλευράς παρατηρητών, στη χώρα έφτασαν 200.000 εκλογικοί παρατηρητές, ανάμεσά τους και 2.500 από χώρες του εξωτερικού. Το κόμμα της Χαλίντα Ζία ισχυρίστηκε ότι οι μεγάλες απώλειες που υπέστη το κόμμα της οφείλονταν σε παρατυπίες.[15] Σε βίαια επεισόδια έπειτα από τη διενέργεια των εκλογών σκοτώθηκαν 2 άτομα.[16] H Χασίνα ανέλαβε πρωθυπουργός στις 6 Ιανουαρίου του 2009.

Αποτελέσματα Γενικές εκλογές, 29 Δεκεμβρίου 2008 Συμμαχία

Κόμμα

Μεγάλη Συμμαχία

Σύνδεσμος Αγουάμι του Μπανγκλαντές

230

+168

Κόμμα Τζατίγια

+16

Τζατίγιο Σαματζταντρίκ Νταλ ('Jatiyo Samajtantrik Dal)

Κόμμα των Εργατών του Μπανγκλαντές

Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα

±0

Εθνικιστικό Κόμμα του Μπανγκλαντές]

–164

Τζαμάατ ε Ισλαμί Μπανγκλαντές (Jamaat-e-Islami Bangladesh)

–15

Κόμμα Τζατίγια του Μπανγκλαντές-BJP

–4

Ανεξάρτητοι

–2

Κενές

—

Σύνολο

299

Τετρακομματική συμμαχία

Πηγή: Εκλογική Επιτροπή του Μπανγκλαντές

•

Ψήφοι % Έδρες Μεταβολή

[17]

Ιστότοπος της επιτροπής

[18]

*Οι εκλογές σε 1 εκλογική περιφέρεια αναβλήθηκαν λόγω θανάτου ενός από τους υποψηφίους πριν την ημέρα των εκλογών.

Μπανγκλαντές

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Άμυνα Οι Ένοπλες Δυνάμεις εξακολουθούν να διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στα ζητήματα της χώρας. Στις 25 Φεβρουαρίου του 2009 εκδηλώθηκε στην Ντάκα ανταρσία από στρατιώτες της παραστρατιωτικής ομάδας συνοριοφυλάκων "Τουφέκια του Μπανγκλαντές" (BDR) . Πάνω από 1000 στρατιώτες της εν λόγω παραστρατιωτικής ομάδας κατέλαβαν το αρχηγείο των BDR και πήραν ως ομήρους πολλούς αξιωματικούς. Τη δεύτερη μέρα η ανταρσία εξαπλώθηκε σε άλλες 12 πόλεις πέρα από την πρωτεύουσα. Η στάση έληξε στις 27 Φεβρουαρίου.[19] Η εξέγερση τερματίστηκε με την παράδοση των όπλων από τους στασιαστές και την απελευθέρωση των ομήρων.[20] Από τους 181 αξιωματικούς του στρατού οι οποίοι βρίσκονταν στο αρχηγείο των BDR όταν ξεκίνησε η στάση επέζησαν μόλις οι 33. H κυβέρνηση ζήτησε τη βοήθεια του FBI και της Σκότλαντ Γιαρντ για τη διεξαγωγή των ερευνών με την κωδική ονομασία "επιχείρηση κυνήγι ανταρτών", με σκοπό να βρει τους δράστες της ανταρσίας.[21]

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%82& params=24. 0167_N_89. 8667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%82& params=23. 702_N_90. 37_E_type:city [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ bg. html) [4] Στατιστική Υπηρεσία Μπανγκλαντές (http:/ / www. banbeis. gov. bd/ bd_pro. htm) [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=513& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Bangladesh's new president to be elected on Feb. 16_English_Xinhua (http:/ / news. xinhuanet. com/ english/ 2009-01/ 29/ content_10734225. htm) [7] Bangladesh's new parliament to hold 1st session on Jan. 25 - People's Daily Online (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90851/ 6570641. html) [8] Bangladesh president to continue (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 6979350. stm), BBC News, 5 Σεπτεμβρίου 2007 [9] Awami League's senior leader Zillur Rahman to become Bangladesh's next president - People's Daily Online (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90851/ 6566372. html) [10] Zillur Rahman becomes only candidate for Bangladeshi presidential election - People's Daily Online (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90851/ 6588123. html) [11] Zillur Rahman declared as Bangladesh's new President - People's Daily Online (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90851/ 6590659. html) [12] Turnout rate in Bangladesh's ninth parliamentary election highest in history (http:/ / news. xinhuanet. com/ english/ 2008-12/ 30/ content_10578383. htm), Xinhua, 30 Δεκεμβρίου 2008. [14] "Hasina wins Bangladesh majority" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 7803785. stm). BBC. 30 Δεκεμβρίου 2008. . Ανακτήθηκε την 30-12-2008. [15] "Sheikh Hasina storms to power in Bangladesh" (http:/ / www. rediff. com/ news/ 2008/ dec/ 30sheikh-hasina-storms-to-power-in-bangladesh. htm). Rediff. 30 Δεκεμβρίου 2008. . Ανακτήθηκε την 30-12-2008. [16] "2 people killed in post-election violence in W Bangladesh" (http:/ / english. people. com. cn/ 90001/ 90777/ 90851/ 6564881. html). People.com. 30 Δεκεμβρίου 2008. . Ανακτήθηκε την 30-12-2008. [17] http:/ / 123. 49. 39. 5/ result/ report4. php?lang=en [18] http:/ / www. ecs. gov. bd/ English/ index. php [19] BBC NEWS | South Asia | Bangladesh guard mutiny 'spreads' (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 7911524. stm) [20] Bangladesh guard mutiny 'is over' (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 7912392. stm) , BBC World, 26 Φεβρουαρίου 2009. [21] Ελεύθερος Τύπος (http:/ / www. e-tipos. com/ newsitem?id=78304), 2 Μαρτίου 2009.

249

250

Μπαχρέιν Μπαχρέιν Συντεταγμένες: 26°04′03″N 50°33′04″E26.0675, 50.5511 [1]

Σημαία του Μπαχρέιν Εθνόσημο του Μπαχρέιν Εθνικός ύμνος: Bahrainona

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μανάμα 26°14′N 50°34′E26.233, 50.567 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Συνταγματική Μοναρχία Βασιλιάς Χαμάντ μπιν Ισά αλ Χαλίφα Πρωθυπουργός Χαλίφα ιμπν Σουλμάν αλ Χαλίφα

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Επίσημη αναγνώριση Ισχύον Σύνταγμα

15 Αυγούστου 1971 16 Δεκεμβρίου 1971[3] 14 Φεβρουαρίου 2002

Έκταση • Σύνολο Ακτογραμμή

665 km2 (187η) 161 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

727.785[4] (158η) 1.062 κατ./km² (9η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

28,269 δισ. $[5] (104η) 35.561 $[5] (20η)

Μπαχρέιν

251 Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

19,361 δισ. $[5] (98η) 24.355 $[5] (32η) 0,895 (39η) – υψηλός

Νόμισμα

Δηνάριο Μπαχρέιν (BHD)

Ζώνη ώρας

(UTC +3)

Internet TLD

.bh

Κωδικός κλήσης

+973

Το Βασίλειο του Μπαχρέιν, (αραβικά: ‫نيرحب ةكلمم‬‎ ), είναι μια χώρα της Μέσης Ανατολής. Το όνομα Μπαχρέιν στα Αραβικά σημαίνει «δύο θάλασσες». Υπήρξε Βρετανική αποικία από το 1882-1892. Με συνθήκη που έγινε στις 15 Αυγούστου 1971 αναγνωρίσθηκε η ανεξαρτησία του. Το Μπαχρέιν αποτελείται από ένα αρχιπέλαγος 33 μικρών νησίδων στον Αραβικό Κόλπο (πρώην Περσικός Κόλπος) μεταξύ της χερσονήσου του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας. Έχει συνολική έκταση 665km² με τρεις κύριες νήσους: τη νήσο Μπαχρέιν, τη νήσο Μουχάρακ και τη νήσο Σίτρα. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Μανάμα. Η χώρα έχει πληθυσμό 727.785 (συμπεριλαμβανομένων και 235.108 που δεν είναι εθνικότητας του Μπαχρέιν) ,με βάση εκτιμήσεις του 2009[4] . Επίσημη γλώσσα του Μπαχρέιν είναι τα Αραβικά, ενώ η επίσημη θρησκεία είναι το Ισλάμ. Νόμισμα της χώρας είναι το δηνάριο του Μπαχρέιν που υποδιαιρείται σε 100 φιλς.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 75,16 χρόνια (72,64 χρόνια οι άνδρες και 77,76 οι γυναίκες).[4]

Διακυβέρνηση Ηγεμόνας της χώρας είναι ο Βασιλιάς Χαμάντ μπίν Ισά Αλ Χαλίφα, ενώ ο πρωθυπουργός του Μπαχρέιν είναι ο Σεΐχης Χαλίφα ιμπν Σουλμάν αλ Χαλίφα. Ο διάδοχος του θρόνου είναι ο σεΐχης Σάλμαν μπιν Χαμάντ.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 20 ετών και άνω.[4] . Το διθάλαμο κοινοβούλιο αποτελείται από το Συμβουλευτικό Συμβούλιο, με 40 μέλη, που διορίζονται από το Βασιλιά και επίσης από το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων ή την Αίθουσα των Αντιπροσώπων (Majlis an-nuwab), που είναι η Κάτω Βουλή, επίσης με 40 μέλη, τα οποία εκλέγονται άμεσα για τετραετή θητεία.

Βουλευτικές εκλογές 2010 Οι πιο πρόσφατες εκλογές διεξήχθησαν στις 23 Οκτωβρίου (αποφασίστηκαν 40 έδρες) και στις 30 Οκτωβρίου 2010 (για άλλες 9 έδρες). Τις έδρες διεκδίκησαν συνολικά 127 υποψήφιοι, ανάμεσα στους οποίους ήταν και 8 γυναίκες. Καθώς τα πολιτικά κόμματα είναι απαγορευμένα, στις εκλογές έλαβαν μέρος πολιτικές ενώσεις.[6] Στις εκλογές δεν επιτράπηκε η παρουσία διεθνών παρατηρητών, παρά μόνο 292 παρατηρητών από το Μπαχρέιν, με την προσέλευση στις κάλπες να διαμορφώνεται στο 67,7%. [7] Η αντιπολίτευση (Αλ Γουεφάκ) κέρδισε 18 έδρες επί συνόλου 40 εδρών στον πρώτο γύρο και για πρώτη φορά οι Σιίτες και οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι κατέλαβαν τις περισσότερες έδρες. Το κόμμα Αλ Ασαλάχ κέρδισε 3 έδρες, το Αλ Μενμπάρ άλλες 2 , ενώ εξελέγησαν και 17 ανεξάρτητοι. Στις 31 Οκτωβρίου ο πρωθυπουργός Σεΐχης Χαλίφα ιμπν Σουλμάν αλ Χαλίφα παραιτήθηκε και την ίδια ημέρα έλαβε εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης.[8]

Μπαχρέιν

Υποψήφιοι/Κόμματα Ένωση Εθνικής Ισλαμικής Ενότητας Αλ Γουεφάκ (Jam'iyyat al-Wifaq al-watani al-islamiyya))

252

Ψήφοι % Έδρες 18

Αλ Ασαλάχ

Ισλαμική Κοινότητα Al-Menbar

ανεξάρτητοι

Σύνολο

Βουλευτικές εκλογές 2006 Οι προηγούμενες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν το Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2006. Οι έδρες ανά κοινότητα κατανεμήθηκαν ως εξής - al Wifaq (Σιίτες) 17, al Asala (Σουνίτες Σαλάφι) 5, al Minbar (Αδερφότητα Σουνιτών Μουσουλμάνων) 7, ανεξάρτητοι 11. Οι έδρες το Φεβρουάριο του 2007 κατανέμονταν ως εξής al Wifaq 17, al Asala 8, al Minbar 7, al Mustaqbal (μετριοπαθείς Σουνίτες, φιλοκυβερνητικοί) 4, αδέσμευτοι ανεξάρτητοι (όλοι Σουνίτες) 3, ανεξάρτητοι προσκείμενοι στο al Wifaq (Σουνιτική αντιπολίτευση) 1[4] .

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά[9] .

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%B9%CE%BD& params=26. 0675_N_50. 5511_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%B9%CE%BD& params=26_14_N_50_34_E_type:city [3] Σημαντικές ημερομηνίες (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ middle_east/ 817505. stm) BBC [4] Μπαχρέιν (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ba. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=419& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Al Jazeera (http:/ / english. aljazeera. net/ news/ middleeast/ 2010/ 10/ 2010102371445380323. html),Parliament polls close in Bahrain, 23-10-2010. [7] Al- Manar (http:/ / www. almanar. com. lb/ newssite/ NewsDetails. aspx?id=159365& language=en),Bahrain’s Opposition INAA Wins 18 Seats in Parliament , 24-10-2010. [8] Rulers (http:/ / rulers. org/ 2010-10. html), Οκτώβριος 2010, ανακτήθηκε 4-11-2010. [9] Which side of the road do they drive on? (http:/ / www. brianlucas. ca/ roadside/ )

253

Μπουτάν Μπουτάν Συντεταγμένες: 27°27′N 90°30′E27.45, 90.5 [1]

Σημαία του Μπουτάν Έμβλημα του Μπουτάν Εθνικός ύμνος: Ντρουκ τσεντέν

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Τιμπού 27°29′N 89°36′E27.483, 89.6 [2]

Επίσημες γλώσσες

Ντζόνγκα

Πολίτευμα

Συνταγματική Μοναρχία

Βασιλιάς Γίγκμε Κεσάρ Ναμγκιάλ Πρωθυπουργός Βανγκτσούκ Γίγκμε Τίνλεϊ Κυριαρχία 17 Δεκεμβρίου 1907 Δυναστεία Βανγκτσούκ 2008 Συνταγματική Μοναρχία 18 Ιουλίου 2008 Ισχύον Σύνταγμα Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

47.000 km2 (131η) <1 1.075 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2005 • Πυκνότητα

691.141[3] (161η) 634.982[4] 14,71 κατ./km² (204η)

Μπουτάν

254 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

3,846 δισ. $[5] (153η) 5.793 $[5] (105η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1,473 δισ. $[5] (158η) 2.219 $[5] (118η)

ΔΑΑ (2007)

0,619 (132η) – μεσαίος

Νόμισμα

Νγκούλτρουμ1 (BTN)

Ζώνη ώρας

Ώρα Μπουτάν (UTC +6)

Internet TLD

.bt

Κωδικός κλήσης

+975

Κλειδωμένο σε σταθερή ισοτιμία με την ινδική ρουπία.

Το Βασίλειο του Μπουτάν είναι μια χώρα με έκταση 47km² και πληθυσμό 691.141 (κατατάσσεται 161η στον κόσμο), με βάση εκτιμήσεις του 2009, που βασίζονται στην απογραφή του 2005[3] . Πρωτεύουσα του Μπουτάν είναι η Τιμπού.

Ετυμολογία Η ονομασία Μπουτάν πιθανώς προέρχεται από τη σανσκριτική έκφραση Μπου-Ουτάν (Bhu-Utthan, भू-उत्थान) που σημαίνει υψίπεδο. Άλλη προσέγγιση θεωρεί το όνομα παράγωγο της επίσης σανσκριτικής έκφρασης Μπότα-Άντα (Bhoṭa-anta, भोट-अन्त)) με σημασία στο τέλος του Θιβέτ, καθώς το Μπουτάν βρίσκεται στα νότια του θιβετιανού οροπεδίου. Ιστορικά, η περιοχή του σημερινού Μπουτάν ήταν γνωστή με πολλά ονόματα, όπως Λο Μον (σημ. νότια γη της νύχτας), Λο Τσεντενγιόνγκ (σημ. νότια γη του κυπαρισσιού Τσεντέν), Λόμεν Κάζι (σημ. νότια γη των τεσσάρων δρόμων), αλλά και Λο Μεν Γιονγκ (σημ. νότια γη των φαρμακευτικών βοτάνων).

Γεωγραφία και κλίμα Το Μπουτάν συνορεύει προς Βορρά με την Κίνα, και προς όλες τις άλλες κατευθύνσεις με την Ινδία. Μέγιστο μήκος της χώρας από ανατολικά προς δυτικά είναι 190 μίλια και το μέγιστο πλάτος της 90 μίλια. Αποτελεί μια έκταση περίπου 18.000 τ. μιλίων ή περίπου 46.500 τ.χλμ. Παλαιότερο όνομα της έκτασης αυτή ήταν Dewangiri. Η βόρεια πλευρά της χώρας βρίσκεται στις παρυφές των Ανατολικών Ιμαλαΐων και εκεί συναντώνται αλπικά λιβάδια και παγωμένες βουνοκορφές και εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες στα ψηλότερα σημεία. Το ύψος πολλών βουνών υπερβαίνει τα 7.000 ενώ η ψηλότερη κορυφή είναι το Κουλα Κανγρι(7.553 μ.). Ποτισμένα με άφθονα χιονόνερα τα λιβάδια είναι καταπράσινα όλο το χρόνο και συντηρούν τα κοπάδια λιγοστών νομάδων βοσκών. Πολικός βορράς: ένα από τα πολυάριθμά βουδιστικά μοναστήρια της χώρας.

Στο κέντρο της χώρας τα Μαύρα Όρη περικλείονται από δύο ποτάμια συστήματα: το Mo Chhu και το Drangme Chhu. Ανάμεσα στις κορυφές τους - που κυμαίνονται από 1.500 έως 2.700 μ σε ύψος - ορμητικά νερά

Μπουτάν

255 έχουν σκαλίσει φαράγγια στα χαμηλότερα σημεία των πλαγιών. Μεγάλα και πυκνά δάση περιέχουν υποαλπικά κωνοφόρα στα υψηλότερα υψόμετρα και πλατύφυλλα στα χαμηλότερα υψόμετρα. Στην περιοχή των κεντρικών υψiπέδων ζεί και το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού.

Η εθνική βιβλιοθήκη στην πρωτεύουσα το χειμώνα.

Ανθισμένα δέντρα "Jacaranda".

Στο νότο οι λόφοι Shiwalik καλύπτονται από πυκνά υποτροπικά δάση πλατύφυλλων, κοιλάδες, ποτάμια, βάλτους και βουνά που φτάνουν τα 1.500 μ.. Οι πρόποδες των βουνών, στη νότια μεριά, συναντούν μια υποτροπική πεδιάδα από την οποία το Μπουτάν ελέγχει μόνο 10-15 χλμ. και η Ινδία το υπόλοιπο. Στις πλαγιές το έδαφος είναι ξηρό και πορώδες με πυκνή βλάστηση και άφθονη άγρια ζωή ενώ η πεδιάδα είναι μια αρκετά γόνιμη περιοχή που περιλαμβάνει σαβάνα, πυκνή ζούγκλα και πηγές γλυκού νερού. Τα ποτάμια τροφοδοτούνται από τα χιόνια που λιώνουν και από τις βροχές των μουσώνων και καταλήγουν στον ινδικό ποταμό Βραχμαπούτρα. Το κλίμα στο Μπουτάν ποικίλλει, ανάλογα με το υψόμετρο, από υποτροπικό στο νότο, εύκρατο στα κεντρικά υψίπεδα και πολικό κλίμα στο βορρά. Εναλάσσονται πέντε διακριτές εποχές: το καλοκαίρι, οι μουσώνες, το φθινόπωρο, ο χειμώνας και η άνοιξη. Οι περισσότερες βροχοπτώσεις σημειώνονται στο δυτικό Μπουτάν. Το νότιο Μπουτάν έχει ζεστό, υγρό καλοκαίρι και δροσερό χειμώνα. Στα κεντρικά και ανατολικά ο καιρός είναι εύκρατος και πιο στεγνός από τα δυτικά με ζεστά καλοκαίρια και δροσερούς χειμώνες.

Δημογραφικά στοιχεία Οι κάτοικοι του Μπουτάν διαχωρίζονται φυλετικά σε δύο ενότητες, τους Νγκαλόπ και τους Σαρτσόπ, ή αντίστοιχα δυτικούς και ανατολικούς κατοίκους της χώρας. Οι Νγκαλόπ συνδέονται πολιτιστικά με το Θιβέτ, γεγονός που γενικά ισχύει και για την κυρίαρχη ομάδα των Σαρτσόπ, αν και οι τελευταίοι ανήκουν στο δόγμα Νινγκμάπα αντί για το επίσημο σχήμα Ντρούκπα Καγκιού του θιβετιανού βουδισμού. Και οι δύο ομάδες έχουν έρθει σε στενότερη επαφή τις τελευταίες δεκαετίες με την ανάπτυξη των συγκοινωνιών και της επικοινωνίας, αλλά και με την ενθάρρυνση της κυβέρνησης για διαφυλετικούς γάμους. Στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείο Γεωργίας τον Οκτώβριο του 2005 ότι δάση καλύπτουν το 64% του Μπουτάν.

Η εθνική γλώσσα της χώρας προσδιορίζεται ως η Ντζόνγκα που αποτελεί μία από τις 53 γλώσσες της θιβετιανής γλωσσικής οικογένειας. Η γραφή της γλώσσας, γνωστή με την ονομασία Τσόκι, είναι πανομοιότυπη της κλασσικής θιβετιανής. Στην εκπαίδευση χρησιμοποιούνται επίσης τα Αγγλικά ως γλώσσα διδασκαλίας, ενώ τα Ντζόνγκα διδάσκονται ως η εθνική γλώσσα. Εθνολογικά καταγράφονται 24 διαφορετικές γλώσσες που ομιλούνται σήμερα στο Μπουτάν, όλες μέλη της Θιβετοβιρμανικής οικογένειας, εκτός από τα Νεπάλι που ανήκουν στην Ινδοαριανή οικογένεια. Μέχρι τη δεκαετία του '80 η κυβέρνηση υποστήριζε τη διδασκαλία των Νεπάλι στα σχολεία του νότιου Μπουτάν, αλλά μετά από τις ένοπλες εξεγέρσεις στη νότια χώρα κατααργήθηκαν. Οι ομιλούμενες γλώσσες στο Μπουτάν δεν έχουν ακόμα πλήρως μελετηθεί και αποτελούν αντικείμενο γλωσσολογικής ταξινομικής έρευνας. Το ποσοστό αλφαβητισμού ανέρχεται σε 59,5% σε εθνικό επίπεδο. Επίσης, το προσδόκιμο ζωής υπολογίζεται σε 62,2 χρόνια (61 για τους άντρες και 64,5 για τις γυναίκες), καταγράφοντας παράλληλα μέσο ηλικιακό όρο 22,3 ετών. Η αντιστοιχία των φύλων στον πληθυσμό ανέρχεται σε 1.070 άντρες ανά 1.000 γυναίκες.

Μπουτάν

256

Ως προς τη θρησκεία εκτιμάται ότι η πλειοψηφία των κατοίκων ακολουθούν τον βουδισμό Βαγραγιάνα που επίσης αποτελεί και την επίσημη θρησκεία της χώρας. Δεύτερη μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα αποτελούν οι Ινδουιστές, ενώ οι μουσουλμάνοι και κοινότητες αθεϊστών υπάρχουν σε ποσοστό μικρότερο του 1% του συνολικού πληθυσμού. Το σύγχρονο νομικό πλαίσιο ως προς τη θρησκεία εξασφαλίζει ως αρχή την ανεξιθρησκεία, αν και ο προσηλυτισμός απαγορεύεται με βασιλική απόφαση.

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους είναι ο Βασιλιάς Γίγκμε Κεσάρ Ναμγκιάλ Βανγκτσούκ, πέμπτος κατά σειρά της δυναστείας Βανγκτσούκ. Το 2008 ολοκληρώθηκε η μετάβαση του πολιτεύματος από απόλυτη μοναρχία σε συνταγματική μοναρχία. Πρωθυπουργός από το 2008 είναι ο Λιόνπο Γίγκμε Τίνλεϊ. Η Κυβέρνηση στη τοπική γλώσσα λέγεται Dzongda και απαρτίζεται από 18 Υπουργεία.

Εκλογές 2008

Ο βασιλιάς Γίγκμε Κεσάρ Ναμγκιάλ Βανγκτσούκ ενθρονίστηκε επίσημα στις 6 Νοεμβρίου 2008 αλλά εκτελούσε καθήκοντα ήδη από το 2006.

To συγρότημα Tashichoedzong στην πρωτεύουσα όπου στεγάζεται η κυβέρνηση.

Η ασιατική χώρα διεξήγαγε τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές για την Εθνοσυνέλευση, που απαρτίζεται από 47 έδρες, στις 24 Μαρτίου του 2008, στις οποίες έλαβαν μέρος δύο πολιτικά κόμματα: το Κόμμα για την Ειρήνη και την Ευημερία στο Μπουτάν (DPT για το Druk Phuensum Tshogpa), το οποίο προήλθε από τη συγχώνευση του Ενωμένου Λαϊκού Κόμματος του Μπουτάν και το Κόμμα Όλου του Λαού, υπό την ηγεσία του πρώην Πρωθυπουργού Γίγκμε Τίνλεϊ και το Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού (PDP). Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 80%. To Σύνταγμα επικυρώθηκε στις 18 Ιουλίου του 2008. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Μπουτάν

257

Αποτελέσματα Κόμματα

Ψήφοι

% Έδρες

Κόμμα για την Ειρήνη και την Ευημερία του Μπουτάν 169.490

66,99

Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα

33,01

253.012 100,00

83.522

Σύνολο ψήφων (συμμετοχή 79,4%)

Πηγή: www.election-bhutan.org.bt

[6]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Ένοπλες δυνάμεις Ο στρατός του Μπουτάν συγκροτείται από μια δύναμη 4.000 ανδρών.

Διεθνείς σχέσεις Είναι μέλος του ΟΗΕ.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=27. 45_N_90. 5_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=27_29_N_89_36_E_type:city [3] Μπουτάν (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ bt. html) CIA World Factbook [4] Στατιστική Υπηρεσία Μπουτάν (http:/ / www. bhutan. gov. bt/ government/ aboutbhutan. php) [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=514& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] http:/ / www. election-bhutan. org. bt/ NA/ result. html

bjn:Bhutan

258

Μπρουνέι Μπρουνέι Συντεταγμένες: 4°24′00″N 114°34′00″E4.4, 114.5667 [1]

Σημαία του Μπρουνέι Εθνόσημο του Μπρουνέι Εθνικός ύμνος: Allah Peliharakan Sultan

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μπαντάρ Σερί Μπεγκαβάν 4°53′N 114°56′E4.883, 114.933 [2]

Επίσημες γλώσσες

Μαλαισιανά

Πολίτευμα

Απόλυτη Μοναρχία Σουλτάνος Χασανάλ Μπολκιάχ

Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

1 Ιανουαρίου 1984 29 Σεπτεμβρίου 1959α

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

5.770 km2 (170η) 8,6 381 χμ. 161 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

388.190[3] (170η) 67,28 κατ./km² (132η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

20,072 δισ. $[4] (119η) 50.103 $[4] (4η)

Μπρουνέι

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

259 14,695 δισ. $[4] (104η) 36.681 $[4] (20η) 0,920 (30η) – πολύ υψηλός

Νόμισμα

Δολάριο Μπρουνέι (BND)

Ζώνη ώρας

(UTC +8)

Internet TLD

.bn

Κωδικός κλήσης

+673

Ορισμένες διατάξεις ανεστάλησαν με βάση την Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης από το Δεκέμβριο του 1962 και άλλες από την ανεξαρτησία την 1η Ιανουαρίου του 1984. Το Σουλτανάτο του Μπρουνέι (Μαλαισιανά: Negara Brunei Darussalam) είναι μια χώρα στην Νοτιοανατολική Ασία πάνω στο νησί Βόρνεο με πληθυσμό 388.190 και έκταση 5.770 km². Βρέχεται από τη Νότια Κινεζική θάλασσα ενώ χερσαία σύνορα έχει μόνο με τη Μαλαισία. Είναι πλούσιο σε κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αρχηγός Κράτους είναι ο Σουλτάνος Χασανάλ Μπολκιάχ.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα είναι Συνταγματικό Σουλτανάτο. Αρχηγός Κράτους είναι ο Σουλτάνος Χασανάλ Μπολκιάχ. Η εθνική εορτή είναι στις 23 Φεβρουαρίου (του 1984). Η 1η Ιανουαρίου του 1984 ήταν η ημέρα της ανεξαρτησίας από το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ η 23η Φεβρουαρίου εορτάζεται ως ημέρα ανεξαρτησίας από την βρετανική κηδεμονία.

Διοικητική διαίρεση Το κρατίδιο διαιρείται σε 4 επαρχίες (daerah-daerah,ενικός - daerah): Μπελάιτ (Belait), Μπρουνέι-Μουάρα (Brunei-Muara), Τεμπουρόνγκ (Temburong) και Τουτόνγκ (Tutong).

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας είναι 388.190, με βάση εκτιμήσεις του 2009[3] . Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,759% (εκτίμηση 2009). Ρυθμός γεννήσεων 18,39 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 3,28 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008). Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 75,74 χρόνια (73,52 χρόνια οι άνδρες και 78,07 οι γυναίκες).[3] Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT.

Μπρουνέι

Οικονομία Το ΑΕΠ της χώρας είναι 14,695 δισ. $ (104η στον κόσμο, σε ονομαστικές τιμές, εκτίμηση 2009[4] ). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 36.681 $.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Πηγές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B9& params=4. 4_N_114. 5667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B9& params=4_53_N_114_56_E_type:city [3] Μπρουνέι (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ bx. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=516& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

bjn:Brunai

260

261

Νεπάλ Νεπάλ Συντεταγμένες: 28°15′00″N 83°55′00″E28.25, 83.9167 [1]

Σημαία του Νεπάλ Εθνόσημο του Νεπάλ Εθνικό σύνθημα: जननी जन्मभूमिश्च स्वर्गादपि गरीयसी (Devanāgarī) "Η Μητέρα και η Μητέρα Πατρίδα είναι Μεγαλύτερες από τον Παράδεισο" Εθνικός ύμνος: Sayaű thűgā phūlkā hāmī (Είμαστε εκατοντάδες λουλούδια)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Κατμαντού 27°42′N 85°19′E27.7, 85.317 [2]

Επίσημες γλώσσες

Νεπαλέζικα

Πολίτευμα

Ομοσπονδιακή Δημοκρατία Πρόεδρος Ραμ Μπαράν Γιαντάβ Αντιπρόεδρος Παρμανάντα Τζα Πρωθυπουργός Μαντχάβ Κουμάρ Νεπάλ

Κυριαρχία Ίδρυση Ανακήρυξη δημοκρατίας Ισχύον Σύνταγμα

21 Δεκεμβρίου 1768 28 Μαΐου 2008 15 Ιανουαρίου 2007

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

147.181 km2 (93η) 2,8 2.926 χμ.

Νεπάλ

262 Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

28.563.377[3] (41η) 194 κατ./km² (58η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

33,410 δισ. $[4] (98η) 1.197 $[4] (163η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

13,140 δισ. $[4] (108η) 471 $[4] (163η)

ΔΑΑ (2007)

0,553 (144η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ρουπία Νεπάλ (NPR)

Ζώνη ώρας

'Ωρα Νεπάλ (UTC +5:45)

Internet TLD

.np

Κωδικός κλήσης

+977

Το Νεπάλ είναι μια μεσόγεια ασιατική Χώρα, με έκταση 147.181km² και πληθυσμό 28.563.377, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009.[3] Πρωτεύουσά του είναι η Κατμαντού. Πρόεδρος του κράτους εξελέγη το 2008 ο Ραμ Μπαράν Γιαντάβ, ενώ πρωθυπουργός είναι ο Μαντχάβ Κουμάρ Νεπάλ. Το προσωρινό Κοινοβούλιο του Νεπάλ ενέκρινε[5] την κατάργηση της 240χρονης μοναρχίας, στις 28 Δεκεμβρίου του 2007. Το πολίτευμα της χώρας μεταβλήθηκε σε ομοσπονδιακή δημοκρατία.

Γεωγραφία Συνορεύει στα δυτικά και τα νότια με την Ινδία, στα ανατολικά με το ινδικό προτεκτοράτο Σικκίμ και στα βόρεια με το Θιβέτ της Κίνας. Είναι κατεξοχήν ορεινή περιοχή. Λέγεται και Ορεινό Βασίλειο γιατί τα 9/10 του εδάφους της (έχει έκταση 141.415 τ. χλμ.) καλύπτονται από ψηλά βουνά. Από τα δέκα πιο ψηλά βουνά του κόσμου τα εννέα βρίσκονται στο Νεπάλ. Οι πιο ψηλές κορυφές είναι το Έβερεστ (8.843 μ.), η Κανγκτσενγιούνγκα (8.044 μ.), η Ντολαγκίρι (8.043 μ.) κ.ά. Μόνο στα νότια υπάρχει μια μικρή κοιλάδα, μέρος της κοιλάδας του ποταμού Γάγγη και είναι ελώδης ζούγκλα.

Διακυβέρνηση Στις 28 Δεκεμβρίου του 2007 το προσωρινό κοινοβούλιο του Νεπάλ, το οποίο συστάθηκε ύστερα από συμφωνία των μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων της χώρας και των Μαοϊστών, πρώην ανταρτών ανακήρυξε το Νεπάλ ως Ομοσπονδιακή Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, αποκηρύσσοντας τη μοναρχία. Η απόφαση αναμένεται να επικυρωθεί από την Ιδρυτική Συντακτική Συνέλευση, η οποία θα προκύψει από εκλογές, που διενεργήθηκαν τον Απρίλιο του 2008. Οι εκλογές αναβλήθηκαν δύο φορές και τελικά διεξήχθησαν στις 10 Απριλίου του 2008. Στη διάρκεια των εκλογών, βρήκε το θάνατο ένας άνθρωπος σε επεισόδια ανάμεσα σε οπαδούς αντίπαλων παρατάξεων στα νότια της χώρας. Περισσότεροι από 17,5 εκατομμύρια εκλογείς προσήλθαν στις κάλπες και με το σχηματισμό της Συντακτικής Συνέλευσης θα καταργηθεί η μοναρχία στο κρατίδιο. [6] Στη Συντακτική εθνοσυνέλευση εξελέγησαν συνολικά 601 βουλευτές, οι οποίοι ανεδείχθησαν έπειτα από μία σύνθετη εκλογική διαδικασία, που συνδυάζει το αναλογικό και πλειοψηφικό σύστημα. Τα πρώτα αποτελέσματα έδειξαν [7] προβάδισμα για τους πρώην Μαοϊστές αντάρτες. Ως αποτέλεσμα, εξελέγη από τη Συντακτική Συνέλευση νέος πρωθυπουργός ο ηγέτης των πρώην ανταρτών, Πρασάντα.

Νεπάλ

263

Εκλογές Το πολίτευμα του κράτους είναι ομοσπονδιακή λαϊκή δημοκρατία. Ένα προσωρινό Σύνταγμα άρχισε να ισχύει το 2007. Τον Απρίλιο του 2008 εξελέγη Συντακτική Συνέλευση, με αποστολή την ψήφιση Συντάγματος ως το 2010. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Προεδρικές εκλογές Στις 19 Ιουλίου και 21 Ιουλίου του 2008 διεξήχθη προεδρική εκλογή, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας. Στον πρώτο γύρο στη Συντακτική Συνέλευση, κανείς εκ των δύο υποψηφίων δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες 298 ψήφους. Η επαναληπτική ψηφοφορία στις 21 Ιουλίου είχε αποτέλεσμα να εκλεγεί πρώτος πρόεδρος ο Ραμ Μπαράν Γιαντάβ, με 308 ψήφους από τις 590 των βουλευτών. Ο αντίπαλός του, από το μαοϊκό Κομμουνιστικό Κόμμα, Ραμράγια Πρασάντ Σινγκ έμεινε στις 282 ψήφους[8] .

Αποτελέσματα Προεδρική εκλογή [9] Πηγή:www.nepalnews.com Υποψήφιος

Κόμματα

Ψήφοι (1ος γύρος)

Ψήφοι (2ος γύρος)

Ραμ Μπαράν Γιαντάβ

Κογκρέσο του Νεπάλ Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) Φόρουμ Madhesi Janadhikar

283

308

Ραμράγια Πρασάντ Σινγκ

Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Μαοϊκό)

270

282

Άκυρες ψήφοι

Εκλογή αντιπροέδρου Υποψήφιος

Κόμματα

Ψήφοι

Παρμανάντα Τζα

Φόρουμ Madhesi Janadhikar Κογκρέσο του Νεπάλ [10] Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)

305

Σάντα Σρέστα

Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Μαοϊκό)

243

Βουλευτικές εκλογές Κόμμα

FPTP (σύστημα του πρώτου και μόνου

Αναλογία

Έδρες

νικητή, που σημαίνει αυτόματα οι άλλοι ηττώνται στις εκλογές-το σύστημα αυτό δεν ισχύει πια) Ψήφοι

Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Μαοϊκό)

3.145.519

30,52

Κογκρέσο του Νεπάλ

2.348.890

22,79

+/–%

-14,50

Ψήφοι

% FPTP Αναλογία Ορισθέντες Σύνολο

3.444.204

29,28

120

217

36,11

2.269.883

21,14

107

17,80

Νεπάλ

264

Κομμουνιστικό Κόμμα 2.229.064 του Νεπάλ (Ενωτικό Μαρξιστικό-Λενινιστικό)

21,63

-16,62

2.183.370

20,33

Φόρουμ Μαντέσι Τζάνα Αντικάρ, Νεπάλ

634.154

6,15

678.327

6,32

Κόμμα Ταράι-Μαντές Λοκταντρίκ

345.587

3,35

338.930

3,16

Κόμμα Ραστρίγια Πρατζανάντρα

310.214

3,01

263.431

2,45

Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Μ-Λ)

168.196

1,63

243.545

2,27

Κόμμα Σαντμπαβάνα

174.086

1,69

167.517

1,56

Γιαναμόρκα Νεπάλ

136.846

1,33

164.381

1,53

Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Ενωτικό)

39.100

0,38

154.968

1,44

Κόμμα Ραστρίγια Πρατζατάντρα Νεπάλ

76.684

0,74

110.519

1,03

0,99

102.147

0,95

74.089

0,69

71.958

0,67

Ραστρίγια Τζαναμόρκα |align="right" |93.578

0,91

-10,84

-0,89

106.,224

Κόμμα Ραστρίγια Τζανσάκτι

79.925

0,77

Κόμμα των Αγροτών και Εργατών του Νεπάλ

65.908

0,64

Σανγκίγια Λοκταντρίκ Ραστρίγια Μαντς

36.060

0,35

Κόμμα Νεπάλ Σαντμπχαβάνα (Αναντιντέβι)

45.254

0,44

–2,78

55.,671

0,52

Κόμμα Ραστρίγια Τζαναμούκτι

38.568

0,37

–0,70

53.910

0,50

Νεπάλι Τζανάτα Νταλ

17.162

0,17

+0,04

48.990

0,46

Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Ενιαίο)

51.928

0,50

48.600

0,45

Κόμμα Νταλίτ Τζανατζάτι

31.444

0,30

40.348

0,37

Νεπαλέζικο Κόμμα Ραστρίγια

11.352

0,11

37.757

0,35

Κόμμα Σαμαϊμπάντι Πραγιαταντρίκ Τζανάτα

13.246

0,13

35.752

0,33

Κόμμα Τσούρε Μπαουάρ Ραστρίγια Έκτα

18.908

0,13

28.575

0,27

Νεπάλ Λοκταντρίκ Σαμαϊμπάντι Νταλ

10.432

0,10

25.022

0,23

23.512

0,22

Νεπάλ Παριβάρ Νταλ

—

+0,08

Νεπάλ

265

Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Μαρξιστικό)

1.759

0,02

21.234

0,20

Ταμσαλίνγκ Νεπάλ Ραστρίγια Νταλ

5.468

0,05

20.657

0,19

Ραστρίγια Τζανάτα Νταλ

5.,556

0,05

19.305

0,18

Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Ενωτικό Μαρξιστικό)

10.076

0,10

18.717

0,17

6.700

0,06

18.123

0,17

104

0,00

13.173

0,12

Ραστρίγια Τζανάτα Νταλ του Νεπάλ

4.497

0,.04

12.678

0,12

Νεπαλέζικο Κόμμα Τζανάτα

5.635

0,05

12.531

0,12

Εθνική Οργάνωση Μογγόλων

6.349

0,06

11.578

0,11

0,00

10.,565

0,10

970

0,01

10.511

0,10

Κόμμα Ραστρίγια Μπικάς

2.612

0,02

9.329

0,09

Νεπαλέζικο Κόμμα Σουκουμπάσι (Λοκτάντρικ)

1.459

0,01

8.322

0,08

Νεπαλέζικο Κόμμα Ραστρίγια Μπικάς

1.603

0,01

8.026

0,07

0,00

7.107

0,07

Νεπαλέζικο Κόμμα Σαμαϊμπάντι

1.197

0,01

6.564

0,06

Νεπαλέζικο Κόμμα Μουσκάν Σένα

2.490

0,02

6.292

0,06

5.721

0,05

Κόμμα Λοκ Καλαγιανκαρί Τζανάτα Κόμμα Τζαναμπαβάνα του Νεπάλ

Νεπάλ Σάντι Κσέτρα Παρισχάντ Νεπαλέζικο Κόμμα Σάντι

Νεπάλ Νταλίτ Σραμίκ Μόρκα

Κογκρέσο του Νεπάλ (Ραστραμπάντι)]]

—

–0,04

±0,00

–0,01

–0,08

Νεπάλ Σαμγιαμπάντι Νταλ

0,00

5.478

0,05

Ναγουά Τζαναμπάντι Μόρκα

992

0,01

5.193

0,05

Ινδουιστικό Κόμμα Πραγιαταντρίκ

265

0,00

4.902

0,05

Νεπαλέζικο Κόμμα Σαματά

459

0,00

4.697

0,04

Νεπάλ

266

Ραστραμπάντι Γιούμπα Μόρκα

496

0,00

4.772

0,04

Κόμμα Σύνδεσμος Σχάντι Έκτα του Νεπάλ Nepal

316

0,00

4.443

0,04

0,00

4.150

0,04

Σα –Σχάκτι Νεπάλ

532

0,00

3.752

0,03

Νεπαλέζικο Κόμμα Τζαναμούκτι

281

0,00

3.396

0,03

0,00

3.216

0,03

Κόμμα Ραστραμπάντι Έκτα

Νεπάλ Ραστρίγια Λοκταντρίκ Νταλ

–0,11

Ναγουά Νεπάλ Πραγιαταντρίκ Νταλ |align="right" |34

0,00

Φιλελεύθερο Κόμμα Σαμαϊμπάντι

152

0,00

—

Νεπαλέζικο Κόμμα Ραστρίγια Τζανακαλαγιάν

0,00

—

123.619

1,20

—

Ανεξάρτητοι

3.016

Δεν έχουν αποφασιστεί ακόμη Σύνολο (συμμετοχή %)

-1,54 —

10.306.120 100,00

— 10.739.078 100,00

—

168

194

240

335

601 100.00

[11]

Πηγή: www.election.gov.np [12] με καταμετρημένο το περίπου 50% των αναλογικών ψήφων .'

Κατάργηση μοναρχίας Η Συντακτική Συνέλευση συνεδρίασε για πρώτη φορά το Μάιο και στις 28 Μαΐου του 2008 κατήργησε τη μοναρχία. Το Νεπάλ ανακηρύχθηκε ομοσπονδιακή δημοκρατία. Ο έκπτωτος βασιλιάς Γκιανέντρα, εγκαταλείποντας το παλάτι, στις 11 Ιουνίου του 2008 σε τηλεοπτικό του διάγγελμά του προς το λαό δήλωσε ότι σέβεται την απόφαση του λαού να καταργηθεί η μοναρχία και να ανακηρυχθεί η χώρα σε αβασίλευτη δημοκρατία.[13] Στις 18 Αυγούστου 2008 και μετά από μήνες διαπραγματεύσεων, πρωθυπουργός της χώρας ορκίστηκε ο Pushpa Kamal Dahal, γνωστός ως Πρατσάντα ("Τρομερός"), επικεφαλής του Μαοϊκού Κομμουνιστικού Κόμματος του Νεπάλ (CPN-M) που είχε κερδίσει τις εκλογές τον περασμένο Απρίλιο.

Πολιτική κρίση 2010 Μετά την παραίτηση του Πρατσάντα, πρωθυπουργός ανέλαβε ο Μαντχάβ Κουμάρ Νεπάλ, o οποίος παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 2010, με σκοπό να τερματιστεί η πολιτική κρίση, να ψηφιστεί νέο Σύνταγμα και να σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Τον Ιούλιο του 2010 το κοινοβούλιο απέτυχε να εκλέξει νέο πρωθυπουργό. Στην πρώτη ψηφοφορία, στις 21 Ιουλίου, ο Πούσπα Καμάλ Νταχάλ έλαβε 242 ψήφους υπέρ, 114 κατά και υπήρχαν 236 αποχές. Έτσι, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό των 301 ψήφων. Σε επόμενη ψηφοφορία, ο Ραμτσάντρα Πουντέλ συγκέντρωσε 124 ψήφους υπέρ, ενώ 235 βουλευτές ψήφισαν κατά και υπήρχαν 228 αποχές. Οι ίδιοι υποψήφιοι απέτυχαν ξανά στις 23 Ιουλίου, με τον Νταχάλ να

Νεπάλ λαμβάνει 241 ψήφους και τον Πουντέλ 123[14] . Στις 4 Νοεμβρίου 2010, απέτυχε η 16η συνεχής προσπάθεια για εκλογή πρωθυπουργού από το Κοινοβούλιο, καθώς o μοναδικός υποψήφιος, Πουντέλ, συγκέντρωσε μόλις 82 ψήφους υπέρ, 2 κατά και 17 ουδέτερες, ενώ ένας υποψήφιος χρειάζεται πλειοψηφία 301 ψήφων στο 601μελές Κοινοβούλιο.[15]

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 65,46 χρόνια (64,3 χρόνια οι άνδρες και 66,67 οι γυναίκες).[3]

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%B5%CF%80%CE%AC%CE%BB& params=28. 25_N_83. 9167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CE%B5%CF%80%CE%AC%CE%BB& params=27_42_N_85_19_E_type:city [3] Νεπάλ (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ np. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=558& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=860179& lngDtrID=245) [6] ΕΡΤ, 10/04/2008 [7] Προβάδισμα των πρώην Μαοϊστών ανταρτών στις εκλογές του Νεπάλ, Καθημερινή, 12 Απριλίου 2008. [8] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 54393oz_2008072154393. php3), Οι μαοϊστές ηττήθηκαν στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από το κοινοβούλιο, 21 Ιουλίου 2008 [9] "Jha Becomes Nepal's First Vice President; Re-Polling for President set for Monday" (http:/ / www. nepalnews. com/ archive/ 2008/ jul/ jul19/ news08. php). Nepal News. 19-07-2008. . Ανακτήθηκε την 21-07-2008. [10] "Voting for President, Vice President Completes 16 CA Members Absent" (http:/ / www. nepalnews. com/ archive/ 2008/ jul/ jul19/ news06. php). Nepal News. 2008-07-19. . Ανακτήθηκε την 2008-07-21. [11] http:/ / www. election. gov. np [12] http:/ / afp. google. com/ article/ ALeqM5hAW5DE4CcLruaLbrv17nC8By0kEQ [13] Εξπρές (http:/ / www. express. gr/ news/ world/ 39174oz_2008061139174. php3), Νεπάλ. Ο έκπτωτος μονάρχης Γκιανέντρα μετακομίζει σήμερα από το παλάτι για να αρχίσει μια καινούργια ζωή ως απλός πολίτης, 11 Ιουνίου 2008 [14] Rulers (http:/ / www. rulers. org/ 2010-07. html), Ιούλιος 2010. [15] Nepal fails to elect PM for 16th time (http:/ / english. peopledaily. com. cn/ 90001/ 90777/ 90851/ 7188804. html), People's Daily, 4-11-2010.

bjn:Nepal

267

268

Νότια Κορέα Νότια Κορέα Συντεταγμένες: 36°00′N 128°00′E36.00, 128.00 [1]

Σημαία της Νότιας Κορέας Εθνόσημο της Νότιας Κορέας Εθνικό σύνθημα: 널리 인간을 이롭게 하라 (홍익인간) "Ωφέλησε ευρέως το ανθρώπινο είδος" Εθνικός ύμνος: Aegukga

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Σεούλ 37°35′N 127°0′E37.583, 127 [2]

Επίσημες γλώσσες

Κορεατική , κορεατικά: (애국가) Το Πατριωτικό Τραγούδι

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα Πρόεδρος Λι Μιουνγκ-μπακ Πρωθυπουργός Κιμ Χουάνγκ-σικ

Ίδρυση Ισχύον Σύνταγμα

1948 17 Ιουλίου 19481

Έκταση • Σύνολο • Σύνορα Ακτογραμμή

99.678[3] km2 (106η) 238 χμ. 2.413 χμ.

Νότια Κορέα

269

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

48.508.972[4] (25η) 493 κατ./km² (20η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1.352,023 δισ. $[5] (13η) 27.791 $[5] (33η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

800,294 δισ. $[5] (15η) 16.450 $[5] (39η)

ΔΑΑ (2007)

0,937 (26η) – πολύ υψηλός

Νόμισμα

Ουόν Νότιας Κορέας (KRW)

Ζώνη ώρας

KST (UTC +9)

Internet TLD

.kr

Κωδικός κλήσης

+82

1. Τροποποιήθηκε και επανασυντάχθηκε 9 φορές. Στις 29 Οκτωβρίου του 1987 εγκρίθηκε το σημερινό Σύνταγμα. Η Νότια Κορέα, επίσημα Δημοκρατία της Κορέας, είναι κράτος της ανατολικής Ασίας, στο νότιο μέρος της κορεατικής χερσονήσου. Προς Βορρά συνορεύει με τη Βόρεια Κορέα, με την οποία ήταν μια ενιαία χώρα μέχρι 1945. Στα δυτικά, πέρα από την Κίτρινη θάλασσα, βρίσκεται η Κίνα, και στο νοτιοανατολικό σημείο, πέρα από τα Στενά της Κορέας, βρίσκεται η Ιαπωνία. Η Νότια Κορέα έχει συνολική έκταση 99.678 τ. χλμ. και κατατάσσεται στην 108η παγκόσμια θέση. Η έκτασή της είναι περίπου ίση με αυτήν της Λιβερίας, διπλάσια από αυτήν της Σλοβακίας και αντίστοιχη με το 75% της έκτασης της Ελλάδας. Ορίζεται από τις γεωγραφικές συντεταγμένες 38° 32΄ έως 33° 07΄ βόρειο πλάτος και 124° 40΄ έως 129° 30΄ ανατολικό μήκος. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 ο πληθυσμός της χώρας ανέρχεται σε 48.508.972 κατοίκους. Ως προς τον πληθυσμό η Νότια Κορέα κατέχει την 25η θέση στον κόσμο. Σε σχέση με την έκταση της χώρας ο πληθυσμός είναι πολύ μεγάλος, με αποτέλεσμα η πυκνότητα να φτάνει τους 493 κατοίκους ανά τ. χλμ. Είναι η 20ή πιο πυκνοκατοικημένη χώρα του κόσμου και η 3η μεταξύ των ασιατικών χωρών (μετά τη Σιγκαπούρη, το Μπανγκλαντές και την Ταϊβάν). Αναλογικά με τη Βόρεια Κορέα, η Νότια είναι μικρότερη σε έκταση, αλλά πολύ μεγαλύτερη σε πληθυσμό. Περίπου ο μισός πληθυσμός της Νότιας Κορέας ζει μέσα ή κοντά στην πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη, Σεούλ, της οποίας η μητροπολιτική περιοχή είναι η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο. Από την ίδρυσή της, το 1948, η χώρα έχει αγωνιστεί για να ξεπεράσει τις συνέπειες 35 ετών ιαπωνικής κατοχής, έχει γνωρίσει έναν σοβαρό πόλεμο μετά την εισβολή της Βόρειας Κορέας και δεκαετίες στρατιωτικού νόμου. Οι δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 οδήγησαν σε ελεύθερες εκλογές το 1987, και η Νότια Κορέα είναι τώρα μια πολυκομματική δημοκρατία. Η νοτιοκορεατική οικονομία έχει αναπτυχθεί γρήγορα από τη δεκαετία του '50 και είναι πλέον η 10η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Η Νότια Κορέα είναι, επίσης, μια από της πιο τεχνολογικά προηγμένες χώρες. Έχει το δεύτερο υψηλότερο αριθμό ευρυζωνικών συνδέσεων με το Διαδίκτυο κατά κεφαλή στον κόσμο και είναι στην πρώτη θέση παγκοσμίως στις εξαγωγές παιχνιδιών υπολογιστών, ψηφιακών οθονών και κινητών τηλεφώνων.

Νότια Κορέα

Φυσική γεωγραφία Μορφολογία εδάφους Η χώρα αποτελεί προέκταση του εδάφους της Βόρειας Κορέας προς νότο και παρουσιάζει τα ίδια γεωλογικά χαρακτηριστικά με αυτήν. Το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους της αποτελείται από γνευσίους και γρανίτες, οι οποίοι σχηματίστηκαν στη διάρκεια της Προκάμβριας περιόδου πριν από 570 εκατομμύρια χρόνια. Ίχνη ηφαιστειακής δραστηριότητας υπάρχουν στο νησί Τζέτζου στα νότια της χώρας και σε ένα μικρό οροπέδιο της επαρχίας Κανγκβόν. Η Νότια Κορέα είναι μια κατεξοχήν ορεινή χώρα. Η σημαντικότερη οροσειρά που τη διασχίζει είναι η Τάμπακ-σάνμακ, η οποία ξεκινά από το βορειοανατολικό άκρο της Βόρειας Κορέας, ακολουθεί νότια κατεύθυνση, κατά μήκος των ανατολικών ακτών, και συνεχίζει την πορεία της στο έδαφος της Νότιας Κορέας. Το Τοπογραφία της Νότιας Κορέας. υψηλότερο σημείο της οροσειράς αυτής στο έδαφος της Νότιας Κορέας είναι η κορυφή του όρους Κίεμπανγκ (1.577 μ.). Κατά μήκος της οροσειράς Τάμπακ ξεκινούν διάφοροι ορεινοί όγκοι με κατεύθυνση ΒΑ-ΝΔ, οι οποίοι σχηματίζουν ανάμεσά τους βαθιές κοιλάδες. Ο σπουδαιότερος από τους ορεινούς αυτούς όγκους είναι η οροσειρά Σόμπακ. Το υψόμετρο των οροσειρών βαθμιαία ελαττώνεται από ανατολικά προς δυτικά, επιτρέποντας τη δημιουργία σχετικά εκτενών πεδιάδων κατά μήκος των δυτικών και νοτιοδυτικών ακτών της χώρας. Κοντά στη νότια ακτή, στα βορειοδυτικά της πόλης Τσίντζου, το όρος Τσίι-σαν φτάνει σε ύψος τα 1.915 μ. Το υψηλότερο, πάντως, σημείο της χώρας δε βρίσκεται στην Κορεατική χερσόνησο, αλλά στο νησί Τσέτζου, όπου η κορυφή του όρους Χάλα-σαν φτάνει τα 1.950 μ.

Υδρογραφία Η χώρα διαθέτει πολλούς ποταμούς, οι οποίοι όμως, λόγω της μορφολογίας του εδάφους, δεν έχουν μεγάλο μήκος. Οι σημαντικότεροι ποταμοί είναι ο Νάκτονγκ και ο Χαν. Ο Νάκτονγκ πηγάζει από την οροσειρά Τάμπακ και ακολουθώντας Ν-ΝΑ κατεύθυνση χύνεται στον πορθμό της Κορέας, κοντά στην πόλη Πουσάν. Ο Χαν πηγάζει και αυτός από την οροσειρά Τάμπακ, ακολουθεί όμως Β-ΒΔ κατεύθυνση, περνά μέσα από την πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας Σεούλ και χύνεται στην Κίτρινη θάλασσα. Άλλοι μικρότεροι ποταμοί της χώρας είναι οι Γιόνγκσαν, Ίμτζιν (250 χλμ., τα περισσότερα από τα οποία στο έδαφος της Βόρειας Κορέας), Κουν, Νάμχαν, Πούκχαν, Σόγιανγκ και Σόμτζιν. Όλοι οι παραπάνω ποταμοί έχουν τις εκβολές τους στις δυτικές και νότιες ακτές της χώρας. Αντίθετα, οι ποταμοί που εκβάλουν στις ανατολικές ακτές της χώρας, στην Ιαπωνική θάλασσα, είναι λίγοι και μικρής γενικά σημασίας. Σε αντίθεση με τη Βόρεια Κορέα, η Νότια Κορέα διαθέτει περισσότερες φυσικές λίμνες, οι μεγαλύτερες από τις οποίες είναι οι Τσόνγκπιονγκ και Χουάτσον στο βόρειο τμήμα της χώρας.

Ακτογραφία Η ανατολική ακτογραμμή είναι σχετικά ομαλή και δε σχηματίζει σημαντικούς κόλπους. Αντίθετα, οι δυτικές και νότιες ακτές της χώρας παρουσιάζουν πλούσιο διαμελισμό, ενώ στα ανοιχτά τους είναι διάσπαρτα πολλά μικρά νησιά, τα περισσότερα ακατοίκητα. Κατά μήκος των δυτικών και νότιων ακτών σχηματίζονται πολυάριθμοι κόλποι, σημαντικότεροι από τους οποίους είναι οι Κιόνγκγκι, Κάνγκχουα και Άσαν, ενώ στις ανατολικές ακτές ο πιο αξιόλογος κόλπος είναι ο Πόνγκιλ. Παρά την ύπαρξη πολλών φυσικών λιμανιών, οι ακτές είναι επικίνδυνες λόγω της έντονης παλίρροιας, το εύρος της οποίος φτάνει περίπου τα 9 μέτρα. Μερικά

270

Νότια Κορέα

271

από τα σπουδαιότερα νησιά τα οποία εκτείνονται κατά μήκος των δυτικών και νότιων ακτών της Νότιας Κορέας είναι τα εξής: Πάνγκνιονγκ (στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας), Γιόνγκτζονγκ, Γιόνγκχουνγκ, Τόκτσοκ (ομάδα νησιών), Άνμιον, Ίμτζα, Χούκσαν (ομάδα νησιών), Τσάουν, Τσιν, Τσόνγκσαν, Βαν, Τόλσαν, Νάμχα, Τσάνγκσον και Κότζε. Μεγαλύτερο από όλα είναι το νησί Τσέτζου (1.825 τ. χλμ.), το οποίο βρίσκεται στα νότια τις χώρας και χωρίζεται από τα άλλα νησιά του κορεατικού αρχιπελάγους από τον ομώνυμο πορθμό.

Κλίμα Η Νότια Κορέα έχει εύκρατο κλίμα, το οποίο, λόγω της γειτνίασης της χώρας με μεγάλες ηπειρωτικές μάζες, χαρακτηρίζεται από ψυχρούς ξερούς χειμώνες και θερμά ξερά καλοκαίρια. Οι μεγάλες θερμοκρασιακές διαφορές που παρατηρούνται ανάμεσα στο καλοκαίρι και το χειμώνα είναι πιο έντονες στις βόρειες και τις ορεινές περιοχές της χώρας, ενώ στις νότιες και παράκτιες μετριάζονται από την επίδραση της θάλασσας. Έτσι, στην πρωτεύουσα Σεούλ, η οποία βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, η μέση μηνιαία θερμοκρασία Ιανουαρίου είναι -5° C και Ιουλίου 25° C, ενώ στο Πουσάν, το οποίο είναι χτισμένο στις νοτιοανατολικές ακτές, οι μέσες μηνιαίες θερμοκρασίες Ιανουαρίου και Ιουλίου είναι 2° C και 24° C αντίστοιχα. Η χώρα δέχεται άφθονες βροχοπτώσεις, το μέσο ετήσιο ύψος των οποίων κυμαίνεται από 1.000 έως 1.400 χιλιοστά. Περισσότερες βροχοπτώσεις δέχονται οι νότιες παράκτιες περιοχές, κυρίως κατά τη διάρκεια των θερινών μουσώνων. Συχνά επίσης, στα τέλη του καλοκαιριού, τυφώνες πλήττουν τις νότιες ακτές της χώρας, προξενώντας μεγάλες καταστροφές.

Μεγάλη χιονόπτωση τον Μάρτιο του 2004

Χλωρίδα - πανίδα Η χλωρίδα είναι παρόμοια με εκείνη της Βόρειας Κορέας. Οι υψηλές θερμοκρασίες και οι πολλές βροχοπτώσεις ευνοούν την ανάπτυξη των δασών, τα οποία παλαιότερα κάλυπταν μεγάλο μέρος της έκτασης της χώρας. Σήμερα όμως, λόγω της χρησιμοποίησής τους ως καύσιμης ύλης και της εκτεταμένης αποψίλωσης με σκοπό την απόδοση εκτάσεων για καλλιέργεια, έχουν περιοριστεί σημαντικά και καλύπτουν μόνο το 65% της συνολικής επιφάνειας. Οι περιοχές με μεγάλο υψόμετρο καλύπτονται από κωνοφόρα δάση, ενώ κατά μήκος των ακτών υπάρχουν υποτροπικά δάση με πλατύφυλλα δέντρα και θάμνους. Η αποψίλωση των δασών είχε ως αποτέλεσμα πολλά είδη της πανίδας να κινδυνεύουν σήμερα με εξαφάνιση. Στη χώρα απαντούν περίπου 14 είδη αμφίβιων, 112 πουλιών, 49 θηλαστικών και 25 ερπετών. Υπολογίζεται ότι 19 είδη πουλιών και 6 είδη θηλαστικών κινδυνεύουν με εξαφάνιση ή έχουν ήδη εκλείψει από τη χώρα, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται οι τίγρεις, οι λεοπαρδάλεις και οι αρκούδες. Τέλος, στις θάλασσες που περιβάλλουν τη χώρα ζουν αρκετά είδη ψαριών και άλλοι θαλάσσιοι οργανισμοί.

Νότια Κορέα

Οικονομία Η οικονομία της Νότιας Κορέας σημείωσε ραγδαία πρόοδο από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 και έπειτα. Σήμερα είναι μία από τις πιο αναπτυγμένες της Ασίας. Στο μεγαλύτερο μέρος της στηρίζεται στους τομείς της μεταποιητικής και μεταλλευτικής βιομηχανίας, ενώ οι εξαγωγικοί της κλάδοι, οι οποίοι δέχτηκαν ισχυρή κυβερνητική υποστήριξη, σήμερα έχουν κατακλύσει με τις ανταγωνιστικές τιμές των προϊόντων τους τη διεθνή αγορά, κυρίως με ηλεκτρικές-ηλεκτρονικές συσκευές, αυτοκίνητα, χημικά προϊόντα, πλοία, υφάσματα και είδη ρουχισμού. Το 2002 το Το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Σεούλ. Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν έφτασε τα 931 δισ. δολάρια και το κατά κεφαλή ΑΕΠ από 6.330 δολάρια που ήταν το 1992, έφτασε τα 19.400 δολάρια το 2002. Το 2001 το δημόσιο εξωτερικό χρέος ήταν 128,2 δισ. δολάρια, ενώ το 2002 ο πληθωρισμός κυμάνθηκε στο 2,8% και το ποσοστό ανεργίας στο 3,1%. Ο εθνικός προϋπολογισμός του 2000 ήταν πλεονασματικός με έσοδα ύψους 118,1 δισ. δολάρια και έξοδα ύψους 95,7 δισ. δολάρια. Επίσημη νομισματική μονάδα της χώρας είναι το βον (W), το οποίο διαιρείται σε 100 χον. Τον Ιανουάριο του 2002 η ισοτιμία δολαρίου και βον ήταν η εξής: 1 δολάριο ΗΠΑ = 1.317,01 βον.

Γεωργία (Υλοτομία - Αλιεία) - Κτηνοτροφία Το 2002 το ποσοστό συμμετοχής του ευρύτερου πρωτογενούς τομέα στο σχηματισμό του ΑΕΠ ήταν περίπου 4%, ενώ οι εργαζόμενοι σ` αυτόν αποτελούσαν περίπου το 10% του ενεργού πληθυσμού. Τα τελευταία όμως χρόνια τα ποσοστά συμμετοχής της γεωργίας στο ΑΕΠ και του πληθυσμού που ασχολείται σ` αυτήν βαθμιαία μειώνονται. Το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης της χώρας (65%) καλύπτεται από δάση, το 1% χρησιμοποιείται για βοσκή, το 13% για άλλες χρήσεις και το υπόλοιπο 21% καλλιεργείται. Παρόλο που το ποσοστό του αγροτικού πληθυσμού, λόγω της ταχύτατης αστικοποίησης της χώρας, βαθμιαία ελαττώνεται και οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις είναι λίγες, η γεωργία διεξάγεται με σύγχρονα μέσα και η χώρα είναι αυτάρκης σε τρόφιμα, εκτός από σιτάρι. Στη χώρα παράγονται ρύζι (αποτελεί το σημαντικότερο γεωργικό προϊόν), πατάτες, καλαμπόκι, κεχρί και σιτάρι. Άλλα σημαντικά γεωργικά προϊόντα είναι τα όσπρια, το κριθάρι, ο καπνός, το βαμβάκι και διάφορα είδη φρούτων και λαχανικών. Η κτηνοτροφία, παρόλο που διεξάγεται στο 1% της συνολικής έκτασης, έχει καλή υλικοτεχνική υποδομή. Εκτρέφονται βοοειδή, χοίροι, πουλερικά, κατσίκες, πρόβατα και άλογα. Σε αντίθεση με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, η αλιεία αποτελεί σπουδαίο κλάδο της οικονομίας της Νότιας Κορέας. Τόσο στην Κίτρινη όσο και στην Ιαπωνική θάλασσα αλιεύονται μεγάλες ποσότητες ψαριών κατατάσσοντας τη Νότια Κορέα στην 7η παγκόσμια θέση. Τέλος, τα δάση καλύπτουν περίπου το 65% της έκτασης της χώρας και εντοπίζονται κυρίως στις ορεινές περιοχές των επαρχιών Κάνγκβον και Κιόνγκσανγκ.

Ορυκτός πλούτος Σε σύγκριση με τη Βόρεια Κορέα ο ορυκτός πλούτος της Νότιας Κορέας δεν είναι τόσο μεγάλος. Παρ` όλα αυτά εξορύσσονται σημαντικές ποσότητες αργύρου, ψευδαργύρου, βολφραμίου (η Νότια Κορέα είναι μία από τις μεγαλύτερες παραγωγούς του κόσμου), γραφίτη, χρυσού, μολύβδου, κασσίτερου και φωσφορικών αλάτων. Υπάρχουν επίσης κοιτάσματα ανθρακίτη. Εκτός από τον ανθρακίτη, ο οποίος αποτελεί την κυριότερη ενεργειακή πηγή, έχει ανακαλυφθεί και πετρέλαιο. Οι ποσότητες, όμως, είναι μικρές και η Νότια Κορέα αναγκάζεται να εισάγει πετρέλαιο από άλλες χώρες, προκειμένου να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες. Το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας παράγεται από τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια και η υπόλοιπη από

272

Νότια Κορέα γεωθερμικά και υδροηλεκτρικά. Τα περισσότερα υδροηλεκτρικά εργοστάσια έχουν κατασκευαστεί κατά μήκος του ποταμού Χαν, κοντά στην πρωτεύουσα Σεούλ. Το 2000 η συνολική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έφτασε τα 273,2 δισ. κιλοβατώρες.

Βιομηχανία Παρά τις μεγάλες καταστροφές που προξένησε στη χώρα ο πόλεμος του 1950-1953 με τη Βόρεια Κορέα, τη δεκαετία του 1960 ξεκίνησε ένα μακροπρόθεσμο αναπτυξιακό πρόγραμμα με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδύσεων και την ανάπτυξη των εξορύξεων και της μεταποιητικής βιομηχανίας. Αποτέλεσμα του κυβερνητικού προγράμματος αυτού ήταν η Νότια Κορέα να μετατραπεί σιγά σιγά από αγροτική σε βιομηχανική χώρα και να φτάσει σήμερα να συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο αναπτυγμένων ασιατικών χωρών. Τη δεκαετία του 1960 το βάρος δόθηκε κυρίως στην ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας, με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η οικονομική κατάσταση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αυτό άλλαξε τη δεκαετία του 1980 με τη σταδιακή μείωση του κυβερνητικού ελέγχου στις επιχειρήσεις και τη βιομηχανία. Το 2002 ο ρυθμός αύξησης της βιομηχανικής παραγωγής έφτασε το 6,5%. Σήμερα η βιομηχανία αποτελεί την αιχμή της νοτιοκορεατικής οικονομίας και τα προϊόντα της καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών. Σε επίπεδο αριθμών, το 2002 ο ευρύτερος δευτερογενής τομέας μετείχε με ποσοστό 42% περίπου στο σχηματισμό του ΑΕΠ και απασχολούσε το 22% των εργαζομένων. Η βιομηχανία είναι συγκεντρωμένη κυρίως γύρω από την πρωτεύουσα και τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Κυριότερος κλάδος της βαριάς βιομηχανίας είναι η μεταλλουργία και η χημική βιομηχανία. Λειτουργούν εργοστάσια παραγωγής χημικών λιπασμάτων, πλαστικών, ελαστικών, κατασκευής αυτοκινήτων και μηχανολογικού εξοπλισμού, πλοίων, τσιμέντου, προϊόντων προηγμένης τεχνολογίας και ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών. Σημαντικότερος κλάδος της ελαφράς βιομηχανίας είναι η υφαντουργία. Άλλοι σημαντικοί κλάδοι είναι αυτοί της κατασκευής υποδημάτων και μεταποίησης αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων. Αξιοσημείωτη παράμετρος είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των βιομηχανιών της χώρας ανήκει σε Ιάπωνες και Αμερικανούς επενδυτές.

Εμπόριο Ο ευρύτερος τριτογενής τομέας έχει πολύ μεγάλη ανάπτυξη και τα ποσοστά συμμετοχής του στο σχηματισμό του ΑΕΠ και απασχόλησης των εργαζομένων σ` αυτόν, το 2002 έφταναν το 54% και 69% αντίστοιχα, τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν τάσεις περαιτέρω αύξησης. Σημαντικό μέρος του τομέα αυτού σχετίζεται με τις συναλλαγές και τους πιστωτικούς και τραπεζικούς οργανισμούς, μεγαλύτερος από τους οποίους είναι η Τράπεζα της Κορέας, η οποία εκδίδει το εθνικό νόμισμα. Το 2002 η χώρα παρουσίαζε ενεργητικό εμπορικό ισοζύγιο με την αξία των εισαγωγών να φτάνει τα 146,6 δισ. δολάρια και των εξαγωγών τα 159,2 δισ. δολάρια. Κυριότεροι εμπορικοί εταίροι της Νότιας Κορέας είναι οι ΗΠΑ (το 2001 απορρόφησαν το 15,9% των εισαγωγών και το 20,7% των εξαγωγών), η Ιαπωνία (απορρόφησε το 18,9% και 11% αντίστοιχα) και οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εξαγωγές αφορούν κυρίως αυτοκίνητα (είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο η κορεατική αυτοκινητοβιομηχανία Hyundai), ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά είδη, μηχανές, πλοία, χημικά προϊόντα, κόντρα πλακέ (η Νότια Κορέα είναι η μεγαλύτερη παραγωγός χώρα στην Ασία, μετά την Ινδία), υφάσματα και ψάρια. Εισάγονται μηχανές, ηλεκτρικός και ηλεκτρονικός εξοπλισμός, είδη προηγμένης τεχνολογίας, πετρέλαιο, προϊόντα οργανικής χημείας και σιτηρά.

273

Νότια Κορέα

Μεταφορές - επικοινωνιακό δίκτυο Οι συγκοινωνίες της χώρας τα τελευταία χρόνια βελτιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό, έτσι ώστε σήμερα να συγκαταλέγονται ανάμεσα στις πιο προηγμένες της Ασίας. Το 2000 το μήκος του οδικού δικτύου έφτανε τα 87.534 χλμ., από τα οποία τα 1.996 χλμ. αποτελούσαν οι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας. H οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Το 2000 το μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου έφτανε τα 3.124 χλμ., από τα οποία τα 661 χλμ. ήταν ηλεκτροδοτούμενα. Μεγάλη ανάπτυξη σημείωσαν επίσης οι αεροπορικές συγκοινωνίες. Σε όλη τη χώρα λειτουργούν 69 αεροδρόμια για προγραμματισμένες Τραίνο υψηλών ταχυτήτων KTX. πτήσεις. Εθνικός αερομεταφορέας είναι η αεροπορική εταιρεία Korean Air, η οποία εκτελεί πτήσεις στο εσωτερικό και συνδέει τη Νότια Κορέα με την Ιαπωνία και πολλές άλλες χώρες της Ασίας. Το διεθνές αεροδρόμιο Κίμπο στην πρωτεύουσα Σεούλ είναι το μεγαλύτερο της χώρας και εξυπηρετεί τις περισσότερες ξένες αεροπορικές εταιρείες. Το μεγαλύτερο μέρος των θαλάσσιων μεταφορών διεξάγεται από τα τρία σπουδαιότερα λιμάνια της χώρας: του Πουσάν στις νοτιοανατολικές ακτές, της Ιντσόν στις δυτικές ακτές, η οποία αποτελεί επίνειο της Σεούλ, και της Τσέτζου στο ομώνυμο νησί. Αξιόλογος είναι και ο εμπορικός στόλος της χώρας. Το 2002 ο αριθμός των πλοίων που έφεραν τη νοτιοκορεατική σημαία έφτανε τα 501. Το επίπεδο των τηλεπικοινωνιών είναι από τα υψηλότερα του κόσμου. Το 2001 λειτουργούσαν 256 τηλεοπτικά κανάλια, 104 ραδιοσταθμοί AM και 136 FM. Την ίδια χρονιά αναλογούσε μία τηλεόραση σε 3,03 κατοίκους, ένα ραδιόφωνο ανά κάτοικο και ένα τηλέφωνο ανά 2 κατοίκους.

Τουρισμός Η χώρα, πραγματοποιώντας οικονομικά ανοίγματα προς την Ιαπωνία και τις χώρες της Δύσης, κατόρθωσε να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο κράτος και να προβάλει την εικόνα της προς τα έξω, προσελκύοντας πολλούς τουρίστες. Μεγάλο ρόλο σ` αυτό έπαιξε και η πραγματοποίηση των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1988 από την πρωτεύουσά της, Σεούλ.

Δημογραφικά στοιχεία Από δημογραφική άποψη η χώρα εμφανίζει το φαινόμενο της πληθυσμιακής στασιμότητας και "γήρανσης" του πληθυσμού, χαρακτηριστικό των χωρών της Δύσης. Το 2002 τα ποσοστά γεννητικότητας και θνησιμότητας κυμάνθηκαν στο 1,45% και 0,6% αντίστοιχα. Με βάση τα ποσοστά αυτά ο δείκτης φυσικής αύξησης την ίδια χρονιά έφτανε περίπου το 0,85%. Ο δείκτης της βρεφικής θνησιμότητας είναι πολύ μικρός και το 2002 έφτανε το 0,75%. Το Η πληθυσμιακή αύξηση της Νότιας Κορέας 2002 η ηλικιακή σύνθεση του πληθυσμού εμφάνιζε την ακόλουθη (στοιχεία FAOSTAT, 2005). εικόνα: το 21,4% ήταν έως 14 ετών, το 71% ήταν από 15 έως 64 ετών, ενώ το 7,6% ήταν από 65 ετών και άνω. Ο μέσος όρος ζωής των κατοίκων το 2002 έφτανε τα 74,88 χρόνια, με τις γυναίκες να ζουν περισσότερο από τους άντρες (71,2 χρόνια οι άντρες και 78,95 οι γυναίκες). Παρ` όλα αυτά ο μέσος όρος ζωής εξακολουθεί να είναι μικρότερος από το μέσο όρο των δυτικών χωρών. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 78,72 χρόνια (75,45 χρόνια οι άνδρες και 82,22 οι γυναίκες).[4] Η ταχύτατη αστικοποίηση της χώρας, η οποία συντελέστηκε από το 1960 και έπειτα, είχε ως αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού (81%) να κατοικεί σήμερα στα αστικά κέντρα και κυρίως στη Σεούλ και το Πουσάν.

274

Νότια Κορέα Αντίθετα, ο αγροτικός πληθυσμός αποτελεί μόλις το 19% του συνολικού πληθυσμού και είναι συγκεντρωμένος στις κοιλάδες και τις παράκτιες πεδιάδες της χώρας.

Μετανάστευση Υπολογίζεται ότι περίπου 4 εκατομμύρια Κορεάτες είχαν μεταναστεύσει στη Μαντζουρία της Κίνας και στην Ιαπωνία πριν από το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Μετά το 1945, και κυρίως μετά τη λήξη του Πολέμου της Κορέας το 1953, τουλάχιστον οι μισοί από τους Κορεάτες που μετανάστευσαν στην Ιαπωνία και άλλα δύο περίπου εκατομμύρια Κορεατών από τη Βόρεια Κορέα ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη Νότια Κορέα και κυρίως στην πρωτεύουσα Σεούλ. Παρ` όλα αυτά, αρκετοί Κορεάτες εξακολουθούν να ζουν ακόμη στο εξωτερικό και κυρίως στην Ιαπωνία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 υπολογίστηκε ότι ένας στους 1.000 κατοίκους ζούσε μετανάστης στο εξωτερικό.

Σύνθεση πληθυσμού Ο πληθυσμός της χώρας παρουσιάζει μεγάλη ομοιογένεια και στη συντριπτική πλειοψηφία του αποτελείται από Κορεάτες. Οι Κορεάτες έχουν μογγολική καταγωγή, γεγονός που αποδεικνύεται και από τα φυσικά χαρακτηριστικά τους, όπως η ίσια μύτη, τα σκούρα ίσια μαλλιά, τα ψηλά ζυγωματικά και τα σχιστά βλέφαρα. Στη χώρα ζουν επίσης ορισμένοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, οι οποίοι, παρόλο που είναι ολιγάριθμοι, έχουν έντονη παρουσία στην κοινωνική και οικονομική ζωή. Τέλος, - στα μεγάλα αστικά κέντρα κυρίως - κατοικεί ένας μικρός αριθμός Κινέζων.

Θρησκεία Στη χώρα ισχύει καθεστώς θρησκευτικής ελευθερίας, οι θρησκευτικές όμως πεποιθήσεις των κατοίκων είναι τόσο ποικίλες, ώστε παρατηρούνται διαφορές ακόμη και μέσα στην ίδια την οικογένεια. Η πλειονότητα των κατοίκων (48,6%) είναι πιστοί του χριστιανισμού, ο οποίος εισήχθη σχετικά πρόσφατα στην Κορέα και εκπροσωπούν τη στροφή της χώρας στα δυτικά πρότυπα. Το 47,4% των κατοίκων - και κυρίως οι γυναίκες είναι πιστοί του βουδισμού. Άλλες μικρότερες θρησκευτικές ομάδες είναι των κομφουκιανιστών (3%, κυρίως άνδρες), των σαμανιστών (0,8%), οι οποίοι απαντούν κυρίως στις αγροτικές περιοχές, και των οπαδών της θρησκείας τσοντόγκιο (0,2%), η οποία συνδυάζει στοιχεία του βουδισμού, του κομφουκιανισμού, του χριστιανισμού και του ταοϊσμού. Το 1963 εισήχθη στη χώρα η Τάνγκγκα Χακχόε (Κοινωνία Δημιουργίας Αξιών και Γνώσης) του Ιάπωνα βουδιστή Νιτσιρέν, ο οποίος έζησε το 14ο αιώνα. Η θρησκεία αυτή τα τελευταία χρόνια έχει κερδίσει αρκετούς ένθερμους υποστηρικτές, οι οποίοι ανήκουν κυρίως στις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις των μεγάλων πόλεων.

Γλώσσα Επίσημη γλώσσα της χώρας είναι η κορεατική, η οποία είναι μοναδική γλώσσα και δεν έχει συγγένεια με την κινεζική και την ιαπωνική και ομιλείται από τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Τα 24 γράμματα 'χάνγκουλ', που είναι δημιούργημα επιστημονικών μελετών του 15 αιώνα μ.Χ., είναι επίσης μοναδικά. Αποτελούνται από 14 σύμφωνα και 10 φωνήεντα. Είναι 'φωνητικά' γράμματα όπως Ελληνικά και Λατινικά αντίθετα με άλλα γράμματα των ασιατικών χωρών που είναι 'σημαντικά' γράμματα δηλ. τα γράμματα εκφράζουν την έννοια και όχι την φωνή. Εξίσου διαδεδομένες είναι η κινέζικη, ιαπωνική και η αγγλική. Η τελευταία διδάσκεται στα σχολεία της μέσης εκπαίδευσης και πάνω και χρησιμοποιείται ευρύτατα στο εμπόριο και τις συναλλαγές.

275

Νότια Κορέα

276

Διακυβέρνηση Πολίτευμα - Συνταγματικοί θεσμοί Η επίσημη ονομασία της χώρας είναι Δημοκρατία της Κορέας (Ταεχάν Μινγκούκ). Με την αναθεώρηση του Συντάγματος που έγινε στις 25 Φεβρουαρίου 1948 πολίτευμα της χώρας καθορίστηκε η προεδρική δημοκρατία. Αρχηγός του κράτους, επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας και διοικητής των ενόπλων δυνάμεων είναι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται κάθε 5 χρόνια απευθείας από το λαό. Την εκτελεστική εξουσία ασκεί η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Το κοινοβούλιο της Νότιας Κορέας. Εθνική Συνέλευση, η οποία αποτελείται από 299 μέλη. Τα 237 από τα μέλη της εκλέγονται κάθε 4 χρόνια με καθολική ψηφοφορία, ενώ τα υπόλοιπα 62 επιλέγονται από τις λίστες των πολιτικών κομμάτων, με βάση την ποσοστιαία δύναμη κάθε κόμματος. Η δικαστική εξουσία ασκείται από το Ανώτατο Δικαστήριο, τα 3 εφετεία και τα 12 περιφερειακά δικαστήρια της χώρας. Το Ανώτατο Δικαστήριο εκδίδει τους νόμους και ελέγχει τη νομιμότητα των κυβερνητικών αποφάσεων. Δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι πολίτες της χώρας οι οποίοι έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους. Εκλογές Βουλευτικές εκλογές 2008 Στις βουλευτικές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 9 Απριλίου του 2008, το συντηρητικό Μέγα Εθνικό Κόμμα κέρδισε 153 επί συνόλου 299 εδρών στην Εθνοσυνέλευση, με το κυριότερο κόμμα της Αντιπολίτευσης να κερδίζει 81 έδρες. [6]

Αποτελέσματα βουλευτικών εκλογών Εθνοσυνέλευση, 9 Απριλίου 2008 Κόμματα Μέγα Εθνικό Κόμμα

Έδρες ανά εκλογική περιφέρεια Έδρες που αναλογούν Σύνολο εδρών 131

153

Συνασπισμός υπέρ του Παρκ Γκέουν-χιε 6

Κόμμα Εμπρός για την Ελευθερία

Ενωμένο Δημοκρατικό Κόμμα

Δημιουργικό Κόμμα της Κορέας

Δημοκρατικό Κόμμα Εργατικών

Ανεξάρτητοι

Σύνολο

245

299

Νότια Κορέα

277

Υγεία - πρόνοια Τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση έχει θεσπίσει προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας, τα οποία όμως δεν έχουν ακόμη επεκταθεί σε όλη τη χώρα και δεν καλύπτουν όλες τις ομάδες του πληθυσμού. Μερικά από αυτά τα προγράμματα αφορούν την επαγγελματική επιμόρφωση των γυναικών, την εξασφάλιση στέγης για τους ανάπηρους πολέμου, τα ορφανά και τους ηλικιωμένους και τη χορήγηση επιδομάτων σε περιπτώσεις εργατικού ατυχήματος και εγκυμοσύνης για τις γυναίκες. Σημαντικό ρόλο σ` αυτή την προσπάθεια της κυβέρνησης έπαιξαν και οι διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ και διάφορες οργανώσεις εθελοντών που έσπευσαν στη χώρα αμέσως μετά τη λήξη του Πολέμου της Κορέας, με σκοπό την ανακούφιση του πληθυσμού. Ωστόσο, όπως δείχνουν οι εργατικές και φοιτητικές αναταραχές που ξεσπούν συχνά στη χώρα, χρειάζεται να γίνουν πολλά ακόμη στον τομέα της πρόνοιας, καθώς υπάρχει μεγάλο χάσμα στις κρατικές παροχές ανάμεσα στον αστικό και τον αγροτικό πληθυσμό. Παρ` όλη την πρόοδο που έχει σημειωθεί στον τομέα της υγείας, η ιατρική περίθαλψη που παρέχεται στη Νότια Κορέα υπολείπεται ακόμη αυτής των αναπτυγμένων χωρών της Δύσης. Το πρόβλημα εστιάζεται κυρίως στην έλλειψη ιατρικού προσωπικού και εξοπλισμού, που δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες, ειδικά στις απομακρυσμένες περιοχές της χώρας.

Εκπαίδευση Το ποσοστό των εγγράμματων είναι αρκετά υψηλό και υπολογίζεται ότι φτάνει το 98%. Η εκπαίδευση παρέχεται δωρεάν και είναι υποχρεωτική για την ηλικία των 6-12 χρόνων. Το κράτος επενδύει μεγάλα ποσά στην εκπαίδευση, αφού χρηματοδοτεί περισσότερο από το 75% των εκπαιδευτικών αναγκών. Οι περισσότεροι απόφοιτοι της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης συνεχίζουν και στη δευτεροβάθμια, η οποία διαρκεί τρία χρόνια και από αυτούς οι μισοί σχεδόν εισάγονται στα πανεπιστήμια και στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η εισαγωγή στα πανεπιστήμια γίνεται με εξετάσεις, οι οποίες είναι αυστηρές και ο συναγωνισμός έντονος. Λειτουργούν ακόμη σχολεία επαγγελματικής εκπαίδευσης, κολέγια, παιδαγωγικές ακαδημίες και πανεπιστημιακά ιδρύματα, μεγαλύτερο από τα οποία είναι το πανεπιστήμιο της Σεούλ.

Ένοπλες δυνάμεις Οι ένοπλες δυνάμεις της Νότιας Κορέας συγκαταλέγονται μεταξύ των ισχυρότερων του κόσμου και οργανώθηκαν από τους Αμερικανούς, μετά τη λήξη του Πολέμου της Κορέας. Η στράτευση είναι υποχρεωτική και διαρκεί 26 μήνες για το στρατό ξηράς και 30 μήνες για το πολεμικό ναυτικό και την πολεμική αεροπορία. Το 2000 οι δαπάνες για την άμυνα απορρόφησαν το 2,8% του ΑΕΠ. Υπηρετούν περίπου 650.000 άτομα στο στρατό ξηράς, 60.000 άτομα στο πολεμικό ναυτικό και 53.000 στην πολεμική αεροπορία. Οι έφεδροι υπολογίζονται σε 4,5 εκατομμύρια.

Νοτιοκορεατικά τανκ Μ-48.

Νότια Κορέα

278

Διοικητική διαίρεση Επαρχίες - Διαμερίσματα Η Νότια Κορέα διαιρείται σε 9 επαρχίες και 6 διαμερίσματα πόλεων, τα οποία με τη σειρά τους υποδιαιρούνται σε 137 μικρότερες περιοχές (γκουμ) και 67 πόλεις (τσι). Κάθε επαρχία και διαμέρισμα πόλης έχει το δικό του κυβερνήτη, ο οποίος ορίζεται από την κεντρική κυβέρνηση.

Διοικητική διαίρεση της Νότιας Κορέας.

Πρωτεύουσα - Πόλεις Πρωτεύουσα και μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας είναι η Σεούλ (10.612.577 κάτ.), η οποία συγκαταλέγεται μεταξύ των δέκα μεγαλύτερων πόλεων του κόσμου. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, κοντά στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα. Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Χαν, σε μικρή απόσταση από τις εκβολές του στην Κίτρινη θάλασσα. Ιδρύθηκε το 1392 ως πρωτεύουσα του κράτους και έδρα της δυναστείας Γι. Μια σειρά αμυντικά τείχη που χτίστηκαν στους γύρω λόφους κράτησαν την Άποψη της πρωτεύουσας Σεούλ από την πόλη απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο μέχρι τα τέλη του 19ου πλευρά του ποταμού Χαν. αι., όταν άρχισε να έρχεται σε επαφή με τη Δύση. Λίγα παλιά οικοδομήματα και ερείπια των παλιότερων τειχών διατηρούνται μέχρι σήμερα. Η πόλη ξαναχτίστηκε μετά τη λήξη του Πολέμου της Κορέας πάνω σε σύγχρονο σχέδιο. Οι ουρανοξύστες, τα μεγάλα κτιριακά συγκροτήματα των διαφόρων οργανισμών και οι φαρδιές λεωφόροι της δίνουν όψη σύγχρονης μεγαλούπολης. Η Σεούλ αποτελεί σήμερα το εμπορικό, οικονομικό, πολιτικό, πνευματικό και αθλητικό κέντρο της Νότιας Κορέας. Διαθέτει υπόγειο σιδηροδρομικό δίκτυο, το οποίο συνδέει τα προάστια με το εμπορικό κέντρο της πόλης και άριστες αθλητικές εγκαταστάσεις, οι οποίες φιλοξένησαν τους 24ους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, που διοργανώθηκαν εκεί το 1988. Δεύτερο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της Νότιας Κορέας είναι η πόλη Πουσάν (4.082.000 κάτ.). Είναι χτισμένη στις εκβολές του ποταμού Νάκτονγκ, στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας. Η στρατηγική της θέση την κατέστησε το σημαντικότερο εμπορικό λιμάνι της χώρας και μία από τις σπουδαιότερες πύλες εξόδου προς τον υπόλοιπο κόσμο. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας η πόλη υπέστη μεγάλες υλικές καταστροφές και έκτοτε ξαναχτίστηκε. Στα αξιοθέατά της περιλαμβάνεται το παλάτι Kyongbok, το οποίο χτίστηκε το 14ο αιώνα. Ακολουθεί η πόλη Νταεγού (2.432.000 κάτ.), η οποία αποτελεί μεγάλο αγροτικό και εμπορικό κέντρο στο νότιο τμήμα της χώρας. Στην πόλη λειτουργούν βιομηχανίες κατασκευής μηχανών, παρασκευής τροφίμων,

Νότια Κορέα υφαντουργίες και εκκοκκιστήρια βάμβακος. Η Ιντσόν (2.340.000 κάτ.) είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας και επίνειο της πρωτεύουσας Σεούλ. Είναι χτισμένη στις εκβολές του ποταμού Χαν, στις βορειοδυτικές ακτές της χώρας, 35 χλμ. νοτιοδυτικά της Σεούλ. Αποτελεί σημαντικό λιμάνι και σπουδαίο βιομηχανικό και τουριστικό κέντρο. Πέμπτη μεγάλη πόλη της χώρας είναι η Κουάνγκτζου (1.424.000 κάτ.), μεγάλο εμπορικό και συγκοινωνιακό κέντρο της νοτιοδυτικής Κορέας. Είναι χτισμένη στους πρόποδες του όρους Μούντουνγκ και έχει γίνει γνωστή για τις φυσικές ομορφιές, την πολιτιστική κληρονομιά και την καλλιτεχνική της παράδοση. Η γύρω περιοχή είναι γεμάτη από ναούς και τάφους, απομεινάρια του πολιτισμού του βασιλείου Παεκτσού, το οποίο άκμασε από τον 1ο αι. π.Χ. μέχρι τον 7ο αι. μ.Χ. Πολλά από αυτά τα ευρήματα φυλάσσονται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο της πόλης, μαζί με άλλα κεραμικά αντικείμενα, τα οποία περισυνελέγησαν από το ναυάγιο ενός κινεζικού πλοίου που συνέβη πριν από 600 χρόνια. Ανάμεσα στις πόλεις της χώρας που έχουν πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου κατοίκων συγκαταλέγεται και η πόλη Τάτζον (1.100.000 κατ.), η οποία αποτελεί το εμπορικό κέντρο μιας περιοχής με αναπτυγμένη την κτηνοτροφία και την οπωροκαλλιέργεια. Άλλες μικρότερες πόλεις της Νότιας Κορέας είναι η Ούλσαν (683.000 κάτ.), η Σουγουόν (635.000 κάτ.), η Τσόντζου (517.000 κάτ.), η Τσόνγκτζου (497.000 κάτ.), η Μάσαν (387.000 κάτ.), η Πόχανγκ (319.000 κάτ.), στις ανατολικές ακτές της χώρας, η Τσίντζου (259.000 κάτ.), η Μόκπο (243.000 κάτ.), λιμάνι στις νοτιοδυτικές ακτές, η Κούνσαν (219.000 κάτ.) κ.ά.

Πολιτισμός Η θρησκεία - ειδικότερα ο βουδισμός και η φιλοσοφία του Κομφούκιου - αποτελούν τις βάσεις του σύγχρονου πολιτισμού της χώρας. Από τον Πόλεμο της Κορέας και έπειτα η χώρα περνά μια φάση συνεχούς μεταμόρφωσης και προσαρμογής στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής, οι παραδόσεις της όμως εξακολουθούν να παραμένουν ζωντανές κυρίως στην ύπαιθρο και βασίζονται στη λατρεία των προγόνων και την αγάπη στην οικογένεια. Στα μουσεία και τις αίθουσες τέχνης σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας εκτίθενται χιλιάδες αντικείμενα του κορεατικού πολιτισμού, ο οποίος αν και σε μεγάλο βαθμό επηρεάστηκε από τον κινεζικό, ωστόσο διατήρησε τη δική του ταυτότητα.

279

Νότια Κορέα

Αρχιτεκτονική Η νοτιοκορεατική αρχιτεκτονική αποκαλύπτει τις κινεζικές επιδράσεις που δέχτηκε κατά τη μακραίωνη ιστορία της, παράλληλα όμως είναι προσαρμοσμένη στις τοπικές ανάγκες και το περιβάλλον και χρησιμοποιεί ως δομικά υλικά το γρανίτη και το ξύλο, τα οποία είναι διαδεδομένα παντού. Δεν διασώθηκαν αξιόλογα δείγματα της αρχιτεκτονικής Κογκουριό που ανάγεται στην περίοδο της κυριαρχίας των τριών βασιλείων (57 π.Χ.-668 μ.Χ.). Ο λόγος είναι ότι οι ναοί ήταν φτιαγμένοι από ξύλο και έχουν καταστραφεί εντελώς. Διασώθηκαν μόνο τρεις παγόδες από πέτρα, δύο στην περιοχή Παεκτσέ και μία στη Σίλα, όπου είναι εμφανής η προσπάθεια των αρχιτεκτόνων να αντιγράψουν όσο πιο πιστά μπορούν τις ξύλινες παγόδες. Την περίοδο της κυριαρχίας του ενοποιημένου κράτους Σίλα (668-935) χτίστηκαν πολλοί καινούριοι ναοί, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζει το ναϊκό συγκρότημα του Πουλγκούκ-Σα, στην επαρχία Κιόνγκσανγκ στη Νότια Κορέα. Χρονολογείται τον 8ο αι. μ.Χ. και αποτελείται από τον κυρίως ναό, ο οποίος περιβάλλεται από δύο Παγόδα της περιόδου Σίλα. λίθινες παγόδες. Το 918 εγκαινιάζεται μια καινούρια περίοδος στην κορεατική τέχνη με την άνοδο της δυναστείας Κοριό (918-1392). Στην αρχιτεκτονική επικρατεί ο ρυθμός Τσουσίμπ` ο, ο οποίος χαρακτηρίζεται από την εισαγωγή υποστηριγμάτων που προεξέχουν πάνω από τα κιονόκρανα. Το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού του ρυθμού είναι το Μουριανγκσού-τζον (Αίθουσα της αιώνιας ζωής) του Πουσόκ-Σα, που χρονολογείται το 12ο αι. Το 1300 εισάγεται ο ρυθμός Ταπ` ο με κύριο χαρακτηριστικό του τα μετακιόνια υποστηρίγματα. Την περίοδο Κοριό αυξάνεται ο αριθμός των ορόφων στις παγόδες, το ύψος όμως του κάθε ορόφου μειώνεται. Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας της δυναστείας Γι (1392-1910), ο αρχιτεκτονικός ρυθμός Ταπ` ο συνεχίζεται, ενώ κατασκευάζονται μεγάλα ανακτορικά και ναϊκά συγκροτήματα, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει το ανάκτορο Κιονγκμπόκ, που βρίσκεται στη Σεούλ και αρχικά αποτελούνταν από περισσότερα από 100 κτίρια. Ουσιαστικά η ανέγερση παγόδων σταμάτησε την προηγούμενη περίοδο. Από τις λίγες παγόδες που κατασκευάστηκαν την περίοδο Γι, σημαντικότερη είναι η μαρμάρινη παγόδα που βρίσκεται στο Άλσος της Παγόδας στη Σεούλ και χτίστηκε το 1467. Η σύγχρονη νοτιοκορεατική αρχιτεκτονική δέχτηκε μεγάλες επιδράσεις στα μέσα του 20ού αι. από τη Δύση. Τα σύγχρονα κτίρια, ιδίως στις μεγάλες πόλεις της χώρας, κατασκευάζονται με βάση τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα, γίνεται όμως προσπάθεια να συνδυαστεί η ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική με τα εθνικά αρχιτεκτονικά στοιχεία.

Λογοτεχνία Η κορεατική λογοτεχνία πρωτοεμφανίζεται τον 1ο αι. π.Χ. και διακρίνεται σε δύο ομάδες έργων: α) εκείνα που γράφτηκαν στην κορεατική γλώσσα, είτε με τη βοήθεια του σημειογραφικού συστήματος γραφής της τοπικής γλώσσας με κινεζικούς χαρακτήρες (ιντού) είτε με τη βοήθεια του κορεατικού αλφαβήτου (χανγκούλ) που ανακαλύφθηκε το 1446 και β) εκείνα που γράφτηκαν στην κινεζική γλώσσα. Τα ποιήματα στο μεγαλύτερο μέρος τους συνοδεύονται από μουσική και τραγουδιούνται. Τα παλαιότερα είναι τραγούδια της φύσης ή της υπαίθρου (χιάνγκα) που γράφονταν από τον 6ο έως το 10ο αι. Ακολούθησε ένα νέο ποιητικό είδος το οποίο επικράτησε την περίοδο της δυναστείας Σίλα και είναι γνωστό με την ονομασία σάνγκα. Πρόκειται για ποιήματα 10 έως 50 στίχων και κάθε στίχος αποτελούνταν από τρεις ομάδες συλλαβών και κάθε ομάδα από τρεις συλλαβές. Τα πιο γνωστά ποιήματα αυτού του είδους είναι τα: Σονγκιόνγκ

280

Νότια Κορέα πγιολγκόκ (Το τραγούδι του Πιόνγκγιανγκ), Τσονγκσάν πγιολγκόκ (Τραγούδι των πράσινων βουνών) και Κασιρί (θα πας εκεί). Μια παραλλαγή αυτών των ποιημάτων αποτελούν τα ποιήματα κιόνγκι, [φιλοσοφίαφιλοσοφικού περιεχομένου. Την περίοδο της δυναστείας Γι, που αποτελεί και την τελευταία περίοδο κατά την οποία γράφτηκαν ποιήματα στην αρχαία κορεατική γλώσσα, κυριαρχεί ο τύπος σίγιο, που αποτελείται από τρεις στίχους, από τους οποίους οι δύο πρώτοι αναπτύσσουν το θέμα και ο τρίτος δίνει το συμπέρασμα. Οι γνωστότεροι λογοτέχνες που καλλιέργησαν αυτό το είδος είναι ο ναύαρχος Λι Σουνσίν και η ποιήτρια Χβανγκ Σιν-ι. Ένα άλλο είδος που καλλιεργήθηκε αποτελούνταν από ποιήματα των οποίων κάθε στίχος περιείχε δύο ομάδες και κάθε ομάδα τέσσερις συλλαβές. Το είδος αυτό ονομαζόταν κάσα και αρχικά αντλούσε τα θέματα του από τη φύση, αργότερα όμως, ύστερα από τις επιδρομές των Ιαπώνων (τέλη 16ου αι.) και των Μαντσού (αρχές 17ου αι.), τα θέματά του έγιναν περισσότερο ρεαλιστικά και πατριωτικά. Από το είδος κάσα προήλθε το μελόδραμα τσανγκόκ. Το πρώτο μυθιστόρημα της αρχαίας κορεατικής λογοτεχνίας είναι το "Παϊγκούν σοσόλ" (Το μυθιστόρημα του λευκού σύννεφου) του Γι Κγιου-μπο (1168-1241) και είναι γραμμένο στα κινεζικά. Μόλις το 1750 γράφτηκε το πρώτο μυθιστόρημα στα κορεατικά. Πρόκειται για το "Χονγκ Κιλτόνγκ τσον" (Ιστορία του Χονγκ Κιλτόνγκ) του Χο Κγιουν, που έχει ως θέμα του τις διακρίσεις σε βάρος των νόθων παιδιών. Στα αγαπημένα θέματα των Κορεατών λογοτεχνών συγκαταλέγονται ο έρωτας, οι συγκρούσεις ανάμεσα στην πεθερά και τη νύφη και οι διάφορες μηχανοραφίες της Αυλής. Πάντα στο τέλος το καλό θριαμβεύει και το κακό νικιέται. Συχνά απουσιάζει η χρονολογία συγγραφής και το όνομα του συγγραφέα, λόγω του ότι εκείνη την εποχή η συγγραφή μυθιστορήματος στη λαϊκή γλώσσα θεωρούνταν κάτι το ταπεινωτικό. Αξιόλογα έργα της κορεατικής πεζογραφίας είναι τα "Κου ουν μονγκ" (Το όνειρο των εννιά σύννεφων) και το "Σασί ναμγιόνγκ" του Κιμ Μαντσούνγκ (1637-1692). Το μεγαλύτερο όμως αριστούργημα της κορεατικής πεζογραφίας θεωρείται το "Τσουνχιάνγκ τσον" (Η ιστορία του Τσουνχιάνγκ), το οποίο αφηγείται τον έρωτα ανάμεσα σε ένα νεαρό αριστοκράτη και μια γκέισα που κατορθώνει να νικήσει τους κοινωνικούς φραγμούς και τη διαφθορά στις δημόσιες υπηρεσίες. Η σύγχρονη κορεατική λογοτεχνία είναι γραμμένη στην καθομιλουμένη κορεατική γλώσσα. Η εποχή του "νέου μυθιστορήματος" εγκαινιάζεται το 1906 με την έκδοση του μυθιστορήματος "Χγιολ-ουί νου" (Αιμάτινα δάκρυα) του Γι Ινζίκ. Αντίστοιχα την έναρξη της εποχής της "νέας ποίησης" σηματοδοτεί η έκδοση του ποιήματος "Χάε-εγκεσό σονιόν-εγκέ" (Από τη θάλασσα στον νεαρό) του Τσοέ Ναμσόν. Μέχρι τη διχοτόμηση της χώρας το 1948 η κορεατική λογοτεχνία διανύει μια περίοδο κατά την οποία αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε μεγάλα ρεύματα: α) του ρεαλισμού με κυριότερους εκπροσώπους τους Κιμ Τονγκίν, Χγιον Τσιγκόν, Γι Κβανγκσού και Να Τοχγιάνγκ και αυτό της "φυγής" στην ύπαιθρο, με κυριότερους εκπροσώπους τους Γι Χγιοσόκ και Κιμ Σοβόλ.

Καλές τέχνες Η κορεατική τέχνη στη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας της δέχτηκε πολλές επιδράσεις από την τέχνη της Κίνας και της Ιαπωνίας, ανέπτυξε όμως ένα δικό της χαρακτήρα, ο οποίος διακρίνεται για την απλότητα και τον αυθορμητισμό του. Ο νατουραλισμός και η αρμονία με τη φύση κυριάρχησαν στην κορεατική τέχνη από πολύ νωρίς και οδήγησαν στην αποφυγή κάθε ακρότητας τόσο ως προς την οικονομία του σχήματος όσο και ως προς τη χρήση των διακοσμητικών μοτίβων. Σε ολόκληρη την Κορεατική χερσόνησο έχουν βρεθεί προϊστορικοί αρχαιολογικοί οικισμοί που ανάγονται στην Παλαιολιθική και Νεολιθική εποχή, όμως έχουν διασωθεί ελάχιστα αντικείμενα από την τέχνη αυτής της περιόδου.

281

Νότια Κορέα

Ζωγραφική/Κεραμική Η ζωγραφική άκμασε στην Κορέα κατά την περίοδο των τριών μεγάλων βασιλείων (57 π.Χ.-668 μ.Χ.). Δείγματά τους αποτελούν οι τοιχογραφίες των βασιλικών τάφων και οι ζωγραφικές παραστάσεις που φυλάσσονται στο Εθνικό Μουσείο της Σεούλ. Τα πρώτα αξιόλογα δείγματα ζωγραφικής προέρχονται από τους τάφους του Κογκουριό και του Παεκτσέ και χρονολογούνται τον 5ο-6ο αι. Πρόκειται για τοιχογραφίες σε χρώματα βαθυκίτρινο, καφεκόκκινο, μαύρο, ιώδες και πράσινο που παρουσιάζουν διακοσμητικά θέματα (κληματίδες, άνθη, σύννεφα), συμβολικά ζώα, χορούς και προσωπογραφίες του νεκρού άρχοντα και της συζύγου του. Αργότερα οι γραμμές γίνονται πιο τολμηρές και ζωντανές, ενώ οι προσωπογραφίες δεν απεικονίζουν το νεκρό άρχοντα να κάθεται με επισημότητα σαν θεός, αλλά σε συνδυασμό Τοιχογραφία σε τάφο της περιόδου Κογκουριό. με κάποιο σημαντικό γεγονός της ζωής του. Η ζωγραφική στη συνέχεια δέχεται επιδράσεις από την κινεζική τέχνη, τα χρώματα γίνονται ζωηρότερα, ενώ τα θέματα είναι επηρεασμένα από την ταοϊστική θρησκευτική τέχνη. Από τις διακοσμητικές τέχνες ξεχωρίζει η μεταλλοτεχνία. Στους ασύλητους τάφους του βασιλείου Σίλα έχουν βρεθεί αναρίθμητα κοσμήματα, όπως περιδέραια, βραχιόλια και δαχτυλίδια από χρυσό, άργυρο και μπρούντζο, καθώς επίσης χρυσά ή μπρούντζινα στέμματα και διαδήματα που φορούσαν οι βασιλείς και οι ανώτεροι αξιωματούχοι. Η κεραμική, μολονότι επηρεάστηκε από την κινεζική της δυναστείας των Χαν, ανέπτυξε μια εντελώς κορεατική τεχνοτροπία και έγινε η κυριότερη έκφραση της καλαισθησίας και της ικανότητας των Κορεατών τεχνιτών. Στην ανάπτυξη της κεραμικής και αγγειοπλαστικής βοήθησε ιδιαίτερα η ύπαρξη πλούσιων κοιτασμάτων καολίνης (συστατικού της πορσελάνης) και ενός άλλου ορυκτού που δίνει στο κεραμικό αντικείμενο υαλώδη μορφή. Οι επικρατέστεροι τύποι αγγειοπλαστικής είναι τα κύπελλα με βάση, οι πίθοι με όρθιους λαιμούς και τα ειδώλια ανθρώπων και ζώων. Την περίοδο του κράτους Σίλα η κατασκευή αγγείων συνεχίστηκε, ενώ για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε μολυβδούχο υάλωμα σε καφεκίτρινο ή πρασινωπό χρώμα. Σημαντική ανάπτυξη την περίοδο αυτή γνώρισε επίσης η μεταλλοτεχνία. Από την εποχή της δυναστείας Κοριό διασώζονται λιγοστά δείγματα πρωτότυπης ζωγραφικής, ανάμεσα στα οποία μία σκηνή κυνηγιού και δύο τοπιογραφίες, τα οποία ακολουθούν την τεχνοτροπία της κινεζικής ζωγραφικής που επικράτησε κατά τη δυναστεία των Σουνγκ Κανάτα των Τριών Βασιλείων. (960-1279). Στην αγγειοπλαστική συνεχίστηκε η κατασκευή γκριζωπών λιθοκέραμων αντικειμένων, ενώ στην κεραμική αναπτύχθηκαν καινούριες τεχνικές όπως η εγχάραξη πάνω στα αγγεία διακοσμητικών μοτίβων και η επικάλυψη στη συνέχεια της χαρακιάς με λευκό καολίνη ή μαύρο χρώμα. Ακολουθούσε το ψήσιμο και η εφυάλωση των κεραμικών αντικειμένων, που έμειναν γνωστά με την ονομασία σανγκάμ. Στα μέσα περίπου του 11ου αι. κατασκευάστηκε ένα νέο είδος πορσελάνης με υάλωμα σελατόν. Τα είδη μεταλλοτεχνίας εξακολούθησαν να παράγονται, ο αριθμός τους όμως άρχισε να μειώνεται και η τεχνική τους να γίνεται πολύ κατώτερη. Στη ζωγραφική μέχρι τα τέλη του 16ου αι. κυριαρχούν οι αυλικοί

282

Νότια Κορέα ζωγράφοι (Αν Κιόν, Τσόι Κιονγκ, Γι Σανγκ-τσα), οι οποίοι ακολουθούν την τεχνοτροπία της βόρειας σχολής της κινεζικής ζωγραφικής. Από το 17ο αι. και έπειτα παρατηρείται μια μεταστροφή από την παραδοσιακή βόρεια Σουνγκ τεχνοτροπία προς την ακαδημαϊκή τεχνοτροπία Τα` ινγκ της νότιας κινεζικής σχολής. Η σημαντικότερη μορφή αυτής της περιόδου είναι ο ζωγράφος Τσονγκ Σον, που ασχολείται με την απεικόνιση πραγματικών κορεατικών τοπίων, όπως του όρους Κουμγκάνγκ στην κεντροανατολική Κορέα. Όλο και περισσότεροι ζωγράφοι όπως οι Κιμ Χονγκ-ντο, Σιν Γιουν-μποκ και Κιμ Τουκ-σιν απεικονίζουν στα έργα τους εθνικές σκηνές της καθημερινής ζωής της Κορέας, ενώ από τα μέσα του 19ου αι. ζωγράφοι όπως οι Τσο Τσονγκ-Κίου, Χο Γιου, Τσανγκ Σουνγκ-ομπ και Τσο Σοκ-τσιν ασχολούνται με έργα πιο επιτηδευμένα και ακαδημαϊκά (π.χ. προσωπογραφίες Κορεατών αξιωματούχων). Στα τέλη του 19ου αι. κάνει την εμφάνισή της στην κορεατική ζωγραφική η δυτική τεχνοτροπία με την τεχνική της φωτοσκίασης στις προσωπογραφίες. Στις αρχές της ιαπωνικής κατοχής οι Κορεάτες ζωγράφοι με σημαντικότερους τους Τσο Σοκ-τσιν και Αν Τσουνγκ-σικ είναι επηρεασμένοι από τη νότια κινεζική τεχνοτροπία. Τη δεκαετία του 1930 η κορεατική ζωγραφική βρίσκεται κάτω από την επιρροή ισχυρών ιαπωνικών και ευρωπαϊκών επιδράσεων. Διακεκριμένοι ζωγράφοι αυτής της περιόδου είναι οι Πιόν Κβανσίκ, Κιμ Εουνχό, Γσι Ανγκμπόμ και Νο Σουχιόν, οι οποίοι μεταχειρίζονται με την ίδια ευκολία το μελάνι και την ακουαρέλα και δημιουργούν γνήσια έργα αφηρημένης τέχνης. Η ελαιογραφία που εισάγεται από την Κίνα αρχικά περνά απαρατήρητη, στη συνέχεια όμως μέσω της ιαπωνικής κατοχής κυριαρχεί στην Κορεατική χερσόνησο και δημιουργεί μια συγκρατημένη τεχνοτροπία που έχει τις ρίζες της στον εμπρεσιονισμό.

Γλυπτική Στο βασίλειο Κονγκουριό επικράτησε η βουδιστική γλυπτική, από την οποία διασώζονται λίγα κομμάτια πήλινων μορφών. Το παλαιότερο από αυτά είναι ένα μπρούντζινο επιχρυσωμένο άγαλμα ενός Βούδα, που χρονολογείται το 539 και παρουσιάζει έντονη την επίδραση της βόρειας κινεζικής γλυπτικής. Οι μορφές του Βούδα γίνονται πιο νατουραλιστικές στο βασίλειο Παεκτσέ, ενώ στο βασίλειο Σίλα η νατουραλιστική τέχνη του Παεκτσέ συνεχίζεται, γίνεται όμως πιο στατική και συντηρητική. Στη διάρκεια του 7ου αι. αυξάνεται η κατασκευή πέτρινων αγαλμάτων και το ενδιαφέρον που δίνεται για τον όγκο του σώματος δείχνει σαφή επίδραση της κινεζικής γλυπτικής της πρώιμης περιόδου Τα` ανγκ. Τα άκαμπτα και ογκώδη σώματα των κορεατικών όγκων απέκτησαν στις αρχές του 8ου αι. μια πιο νατουραλιστική μορφή, από τα μέσα όμως του 8ου αι. η τεχνοτροπία και η τεχνική άρχισαν να παρακμάζουν πράγμα που οδήγησε στη σχηματοποίηση των μορφών που κυριάρχησε τους επόμενους αιώνες. Την περίοδο της δυναστείας των Κορυό η κορεατική γλυπτική γνώρισε μια βραχύβια περίοδο ακμής. Παρόλο που η γλυπτική των εργαστηρίων εμφανίζει σημάδια παρακμής από το 12ο αι. και έπειτα αξιόλογοι γλύπτες δρουν στην ύπαιθρο. Ένας από αυτούς σκάλισε μια σειρά από ξύλινες θεατρικές μάσκες στο χωριό Χαχόι στη νοτιοανατολική Κορέα, οι οποίες χαρακτηρίζονται από έναν εξωτικό ρεαλισμό και είναι φιλοτεχνημένες με βάση τα πρότυπα που εισήχθησαν την περίοδο των Τα` ανγκ από την Κίνα. Την περίοδο της κυριαρχίας της δυναστείας Γι (1392-1910) η καθιέρωση του κομφουκιανισμού ως επίσημης θρησκείας του κράτους είχε ως αποτέλεσμα την εξάλειψη την παραδοσιακής θρησκευτικής γλυπτικής, ενώ όσα αγάλματα του Βούδα εξακολουθούν να κατασκευάζονται είναι συνήθως ξύλινα και καλλιτεχνικώς ασήμαντα. Η κοσμική γλυπτική περιλαμβάνει πέτρινα επιτάφια αγάλματα πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων, τα οποία έφταναν συχνά σε ύψος μεγαλύτερο από δύο μέτρα και από το 1600 περίπου απέδιδαν το ανθρώπινο σώμα με άκαμπτες γραμμές, υπερμεγέθη κεφάλια και έντονα χαρακτηριστικά.

283

Νότια Κορέα

284

Μουσική Η κορεατική μουσική, παρόλο που δέχτηκε πολλαπλές επιδράσεις από άλλους πολιτισμούς (κυρίως από τον κινεζικό), δημιούργησε ένα δικό της χαρακτήρα, ο οποίος αναπτύχθηκε στο χώρο της Αυλής και διατηρήθηκε έως σήμερα. Η αυλική αυτή ορχηστρική μουσική διακρίνεται σε τρία είδη: 1. την κομφουκιστική τελετουργική μουσική α-ακ 2. την κινεζική μουσική, που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια των δυναστειών Τα` ανγκ και Σανγκ Σανγκ-ακ

Μουσική παρέλαση στην Κορέα.

3. την αυλική μουσική Χιάνγκ-ακ. Καθένα από αυτά τα είδη συνοδεύεται από διαφορετικά μουσικά όργανα. Το πιο σημαντικό πνευστό όργανο της κορεατικής μουσικής είναι το φλάουτο taekeum, το οποίο παράγει μια μεγάλη ποικιλία ήχων. Από τα έγχορδα ξεχωρίζει το kayakeum, το οποίο αποτελείται από 12 κινητές γέφυρες, οι οποίες επιτρέπουν την αλλαγή του τονικού ύφους κάθε χορδής, το komungo, το a`chiang και το haekeum, ένα λαούτο με δοξάρι, μοναδικό στο είδος του. Από τα κρουστά μουσικά όργανα, το σημαντικότερο είναι το μεμβρανόφωνο changko, ενώ σημαντική κρίνεται και η παρουσία των κινεζικών μουσικών οργάνων που συνοδεύουν την κορεατική μουσική. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι τονισμένες καμπάνες (pyonchong), ο πολύαυλος saing, καθώς και τα σιδερένια αμόνια (pang-hyang). Οι γνώσεις μας για την κορεατική μουσική προέρχονται κυρίως από το Akhak Kwebon (Εγχειρίδιο της Μουσικής), το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1493. Οι πιο συνηθισμένες μορφές της κορεατικής μουσικής είναι η μουσική για έγχορδα pyngugu, τα αφηγηματικά τραγούδια kasa και kagok και η μπαλάντα Jaeka. Όσον αφορά τη φωνητική της κορεατικής μουσικής, αυτή μοιάζει περισσότερο με το ισπανικό φλαμένκο και τα αραβικά τραγούδια παρά με τα κινεζικά και ιαπωνικά, ενώ ο συνδυασμός των πολλών ετερόφωνων μουσικών οργάνων προσδίδει στο τραγούδι ζωντάνια και χαρούμενο ρυθμό. Σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της μουσικής λαϊκής παράδοσης παίζει το Ίδρυμα Εθνικής Κλασικής Μουσικής. Υπάρχει επίσης η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και άλλες συμφωνικές ορχήστρες στις μεγάλες πόλεις της χώρας, οι οποίες κατά καιρούς δίνουν συναυλίες στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει κάνει έντονη την παρουσία της η δυτική μουσική, η οποία έχει εξαπλωθεί σε μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού και κυρίως στους νέους.

Χορός Ο χορός αποτελεί την παλαιότερη και σημαντικότερη από τις κορεατικές πολιτιστικές παραδόσεις. Οι απαρχές του ανάγονται τον 7ο αι. μ.Χ., όταν στο βασίλειο του Κογκουριό υπήρχε ένα ρεπερτόριο 24 χορών. Οι μισοί από αυτούς εκτελούνταν με μάσκες, οι οποίες αποτελούσαν σημαντικό θρησκευτικό και καλλιτεχνικό στοιχείο και είχαν μαγικό-ανιμιστικό συμβολισμό. Οι χοροί αυτοί, που είναι χαρακτηριστικοί για τις αργές κινήσεις τους, συνήθως συνοδεύονταν από ακροβατικές επιδείξεις, ταχυδακτυλουργίες και παραστάσεις με μαριονέτες. Αργότερα, κάτω από την επίδραση του βουδισμού, απέκτησαν έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα και μετατράπηκαν σε μια ακριβή και στυλιζαρισμένη τέχνη που παρουσιαζόταν προς τιμή της γέννησης του Βούδα ή με αφορμή τη χειμερινή γιορτή των νεκρών και των πνευμάτων. Την περίοδο της κυριαρχίας της δυναστείας Κοριό (935-1392) στο κορεατικό ρεπερτόριο εισάγεται η κινεζική αυλική τέχνη Τα`ανγκ και ο διάλογος, δημιουργούνται επαγγελματικές ομάδες χορευτών και τα θεάματα χάνουν την έντονη θρησκευτικότητά τους. Η απομάκρυνση του βουδισμού και η άνοδος της δυναστείας Γι εγκαινιάζει μια νέα εποχή για το κορεατικό χορο-θέατρο με την είσοδο καινούριων χορογραφικών επινοήσεων και τη μετατόπιση του χώρου τέλεσης από την Αυλή στα επαγγελματικά συγκροτήματα. Στις αρχές του 20ού αι. οι ιαπωνικές και

Νότια Κορέα δυτικές επιδράσεις έχουν αλλοιώσει τον αυθεντικό χαρακτήρα της κορεατικής παράδοσης. Μια από τις αρχαίες παραδόσεις που εξαφανίζονται σιγά σιγά είναι και εκείνη των νομάδων που τριγυρνούν στις επαρχίες του νότου και τραγουδούν με τη συνοδεία τοπικών οργάνων. Ωστόσο καταβάλλονται προσπάθειες για τη διατήρηση των παραδοσιακών μορφών και την αναβίωση κάποιων άλλων που έχουν εκλείψει.

Θέατρο Το θέατρο άρχισε να αναπτύσσεται από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 και έπειτα, κυρίως ύστερα από τη λειτουργία του Πειραματικού θεάτρου, στη σκηνή του οποίου ανέβηκαν αρκετά έργα, χαμηλού όμως καλλιτεχνικού περιεχομένου.

Κινηματογράφος Ανάλογη πορεία ακολούθησε και ο κινηματογράφος της χώρας. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έντονη η δυτική - κυρίως η αμερικανική - επίδραση σε όλους τους τομείς της τέχνης και της ζωής, που έχει ως συνέπεια την απομάκρυνση από τις παραδοσιακές αντιλήψεις και πρακτικές.

Ιστορία Μέχρι τον 20ό αιώνα Η ιστορία της Κορέας ξεκινά από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια, όταν το 2333 π.Χ. στη λεκάνη του ποταμού Τάντονγκ ιδρύθηκε το βασίλειο Σοσόν. Το 1122 π.Χ. ο Κιζά, κινεζικής καταγωγής, εγκαινίασε τη δυναστεία Τσι-Τσι, η οποία ήρθε σε στενή επαφή με τον κινεζικό πολιτισμό και κυριάρχησε στην περιοχή μέχρι το 2ο αιώνα π.Χ.. Το 108 π.Χ. το βασίλειο Σοσόν υποτάχτηκε στους Κινέζους και διαιρέθηκε σε 4 διοικητικές περιοχές, τη Ζενφάν στο Ταφικό μνημείο του Κογκουριό. βόρειο τμήμα της χερσονήσου, την Ξουαντού στο ανατολικό, τη Λιντούν στο νότιο και τη Λουολάνγκ, η οποία ήταν η ισχυρότερη από όλες. Σύντομα όμως οι πιέσεις των τοπικών πληθυσμών είχαν ως αποτέλεσμα το σχηματισμό τριών χωριστών βασιλείων: του Κογκουριό κατά μήκος του ποταμού Γιαλού, του Παϊκσέ στα νοτιοδυτικά και της Σίλα στα νοτιοδυτικά. Το βασίλειο της Σίλα συμμάχησε με την Κίνα και, ύστερα από πολλούς αγώνες, νίκησε το 668 τις δυνάμεις του Παϊκσέ, προσάρτησε στο έδαφός μεγάλο μέρος του βασιλείου του Κογκουριό και το 735 κατόρθωσε να δημιουργήσει το πρώτο ενιαίο κράτος στην Κορεατική χερσόνησο. Ακολούθησαν περίπου δύο αιώνες ειρήνης, στη διάρκεια των οποίων ο κορεατικός πολιτισμός γνώρισε σημαντική άνθηση με τη διείσδυση σ` αυτόν και αρκετών κινεζικών στοιχείων. Ο κομφουκιανισμός αποτέλεσε τη βάση της θρησκείας του νέου κράτους, ενώ και ο βουδισμός γνώρισε σημαντική εξάπλωση. Πρωτεύουσα του κράτους ήταν το Κιονγκζού, στο νοτιοανατολικό τμήμα της χερσονήσου. Το βορειανατολικό τμήμα της χώρας επεκτάθηκε βορειότερα και σχημάτισε το βασίλειο Παλχάι, το οποίο κατέρρευσε στις αρχές του 10ου αι. κάτω από την πίεση των Λιάο. Το 935 το κράτος της δυναστείας των Κοριό κατέλαβε τη Σίλα, η οποία κατέρρευσε. Ο ιδρυτής της νέας δυναστείας των Κοριό ανακηρύχτηκε βασιλιάς της Κορέας. Το κράτος των Κοριό κατόρθωσε αρχικά να απομακρύνει με επιτυχία τους βόρειους επιδρομείς, βαθμιαία όμως εξασθένησε και υποτάχτηκε στους Μογγόλους. Για περισσότερο από έναν αιώνα η χώρα έζησε κάτω από την κυριαρχία της δυναστείας των Γιουνάν και μετά την αντικατάστασή τους από τη δυναστεία των Μινγκ (1368), ο Λισούνγκ-κέι ανέβηκε στο θρόνο της χώρας και ίδρυσε, το 1392, τη δυναστεία των Λι ή Γι, οι οποίοι βασίλεψαν ως το 1910, επέβαλαν τον κομφουκιανισμό και εν μέσω εσωτερικών αλληλοσπαραγμών και διενέξεων οδήγησαν τη χώρα σε παρακμή.

285

Νότια Κορέα

Το 1592 οι Κορεάτες χάρη στην τεχνική υπεροχή του ναυτικού τους (είναι οι πρώτοι στον κόσμο που κατασκεύασαν θωρηκτά κατόρθωσαν να αποκρούσουν τους Ιάπωνες εισβολείς, οι οποίοι αποχώρησαν τελικά το 1598. Το 1627 η χώρα έγινε υποτελής της κινεζικής δυναστείας των Μαντσού. Στα μέσα του 17ου αι. το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων άρχισε να στρέφεται προς την Κορέα, Κορεατική πρεσβεία στην Ιαπωνία (1655). αρχικά με τη μορφή ιεραποστολών. Η Κορέα κλείνοντας τα σύνορά της στους ξένους, εμποδίζοντας κάθε μορφή εμπορίου και διατηρώντας μια κοινωνία και οικονομία φεουδαρχικού τύπου, αναγκάστηκε να γίνει από το 17ο αι. υποτελής στην Κίνα και στην Ιαπωνία για να μη διαταράξει την ασταθή ισορροπία συμφερόντων των δύο γειτονικών δυνάμεων. Το 1864 ο αντιβασιλιάς της Κορέας Ταϊβόν εξαπέλυσε μια σειρά διωγμών εναντίον των χριστιανών της χώρας του, γεγονός που οδήγησε στην εκστρατεία του Γάλλου ναυάρχου Ροζ εναντίον του (1867) και στην ανατροπή του (1873). Κάτω από την πίεση της Ιαπωνίας η Κορέα άνοιξε τα σύνορά της το 1876 και βρέθηκε στο στόχαστρο της επεκτατικής πολιτικής της. Η Ιαπωνία επιδιώκοντας να εξουδετερώσει την Κίνα, η οποία αποτελούσε τον κυριότερο προστάτη της Κορέας, εξαπέλυσε εναντίον της στρατιωτική επίθεση που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Σινοϊαπωνικός πόλεμος (1894-1895). Ο πόλεμος έληξε με νίκη των Ιαπώνων και οι Κινέζοι αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από την επικυριαρχία τους στην Κορέα, η οποία περιήλθε στην ιαπωνική επιρροή. Η τσαρική Ρωσία, άμεσα θιγόμενη από τις εξελίξεις, ήρθε σε ένοπλη σύγκρουση με την Ιαπωνία (Ρωσοϊαπωνικός πόλεμος 1904-1905), τελικά όμως νικήθηκε και αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει (συνθήκη Πόρτσμουθ 1905), δίνοντας το δικαίωμα στην Ιαπωνία να μετατρέψει την Κορέα σε ιαπωνικό προτεκτοράτο (1905) και να την προσαρτήσει στην αυτοκρατορία της (1910). Οι Ιάπωνες κυβέρνησαν τη χώρα με βιαιότητα και ασυδοσία, εφαρμόζοντας ένα αστυνομοκρατούμενο καθεστώς, που δημιούργησε έντονο κλίμα δυσαρέσκειας εναντίον τους. Τον Μάρτιο του 1919 εκδηλώθηκαν στην Κορέα αντιαποικιακές ταραχές με αίτημα την ανεξαρτησία, οι οποίες καταστάλθηκαν βίαια αφήνοντας πίσω τους 10.000 νεκρούς. Τη δεκαετία του 1930 οι Ιάπωνες αποσκοπώντας στην καλύτερη εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Κορέας, προχώρησαν στην εκβιομηχάνιση της χώρας, στην κατασκευή οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου και στην υποκατάσταση του εθνικού πολιτισμού της από τον ιαπωνικό. Στο μεταξύ από το 1919 αυτοεξόριστοι Κορεάτες σχημάτισαν μια "Προσωρινή Εξόριστη Κυβέρνηση" στη Σανγκάη υπό τον Σίγκμαν Ρι και προχώρησαν σε ανταρτοπόλεμο με τους Ιάπωνες κατακτητές, ο οποίος κορυφώθηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Η ένταση στην περιοχή και η κορεατική ανεξαρτησία απασχόλησαν τους Συμμάχους κατά τη Διάσκεψη του Καΐρου (1943) και κυρίως κατά τη Διάσκεψη της Γιάλτας (1945), όπου αποφασίστηκε η ίδρυση καθεστώτος τετραμερούς ελέγχου στη χώρα με τη συμμετοχή της ΕΣΣΔ, των ΗΠΑ, της Κίνας και της Μ. Βρετανίας, που δρομολόγησε τις εξελίξεις για το διαχωρισμό της χερσονήσου στην αμερικανική και τη σοβιετική ζώνη επιρροής και στην οριστική διάσπασή της το 1948 με το σχηματισμό δύο ανεξάρτητων κρατών, της Βόρειας και της Νότιας Κορέας.

286

Νότια Κορέα

20ός αιώνας Μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και την κατάληψη στις 15 Αυγούστου 1948 της Κορεατικής χερσονήσου από σοβιετικά στρατεύματα βόρεια του 38ου παράλληλου και από αμερικανικά νότια αυτού, το νότιο τμήμα κήρυξε την ίδρυση της Δημοκρατίας της Νότιας Κορέας και επέλεξε ως πρόεδρο τον Σίνγκμαν Ρι. Ανάλογη ήταν και η εξέλιξη στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου, η οποία οδήγησε στη δημιουργία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (Βόρεια Κορέα). Οι σχέσεις των δύο χωρών οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο, που κατέληξε στην ένοπλη σύγκρουση μεταξύ τους (Πόλεμος της Κορέας: 25 Ιουνίου 1950 - 27 Ιουλίου 1953). Η λήξη του πολέμου βρήκε τη Νότια Κορέα εξασθενημένη και το λαό δυσαρεστημένο από την αυταρχική πολιτική του Σίνγκμαν Ρι, ο οποίος ένα μήνα μετά την επανεκλογή του, τον Μάρτιο του 1960, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα. Η νέα κυβέρνηση με πρόεδρο τον Γιούν Ποσόν και πρωθυπουργό τον Τσανγκ Μγιάν δεν κατόρθωσε να διατηρήσει την εθνική ενότητα και να ανορθώσει την οικονομία, δίνοντας την ευκαιρία σε μια στρατιωτική "χούντα" με επικεφαλής τον Τσανγκ Ντογιόν να καταλάβει την εξουσία στις 16 Μαΐου 1961, διακηρύσσοντας την Η Κορεατική χερσόνησος, αρχικά διαιρέθηκε αποκατάσταση της τάξης. Πενήντα μέρες αργότερα ο Ντογιόν κατά μήκος του 38ου παράλληλου, αργότερα αντικαταστάθηκε στην εξουσία από το στρατηγό Παρκ κατά το μήκος οριοθετημένης γραμμής. Τσουνγκ-Χε, ο οποίος, αφού παραιτήθηκε από το στρατό, έθεσε υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές και τις κέρδισε, τον Οκτώβριο του 1963. Στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου το Δημοκρατικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα με επικεφαλής τον Παρκ Τσουνγκ-Χε κέρδισε τις 110 από τις 175 έδρες του Κοινοβουλίου. Στις 21 Φεβρουαρίου 1965 η Νότια Κορέα υπέγραψε σύμφωνο φιλίας με την Ιαπωνία, ενώ την ίδια περίοδο, ως σύμμαχος των ΗΠΑ, έστειλε δύναμη 2.000 ανδρών στο Νότιο Βιετνάμ. Στο μεταξύ τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα οξύνονταν συνεχώς και οι λαϊκές αντιδράσεις και φοιτητικές ταραχές αποτελούσαν μόνιμο φαινόμενο στη ζωή της χώρας. Μέσα σε ένα κλίμα βίας και νοθείας ο Παρκ Τσουνγκ-Χε κατόρθωσε τον Μάιο του 1967 να επανεκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας και το κόμμα του να συγκεντρώσει τα τρία τέταρτα των εδρών. Προηγουμένως, τον Φεβρουάριο του 1967, είχε ιδρυθεί το Δημοκρατικό Κόμμα με ηγέτη τον Γιον Ποσόν που ασκούσε αντιπολίτευση. Ο Παρκ Τσουνγκ-Χε πέτυχε με δημοψήφισμα να του επιτραπεί να διεκδικήσει το αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας για τρίτη φορά, πράγμα που κατόρθωσε στις 27 Απριλίου 1970. Το κόμμα του κέρδισε επίσης τις βουλευτικές εκλογές που έγιναν τον επόμενο μήνα. Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, στις 4 Ιουλίου 1972, υπογράφτηκε συμφωνία ανάμεσα στη Βόρεια και τη Νότια Κορέα για τον τερματισμό της εμπόλεμης κατάστασης και την απαρχή μιας περιόδου ύφεσης στις σχέσεις των δύο χωρών. Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου ο Παρκ κήρυξε στρατιωτικό νόμο, ανέστειλε το Σύνταγμα και απαγόρευσε τη λειτουργία των κομμάτων. Στις 21 Νοεμβρίου 1972 ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα που έδινε ακόμη μεγαλύτερες αρμοδιότητες στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τον επόμενο χρόνο ο Κιμ Τσουνγκ-Πιλ εκλέχτηκε πρωθυπουργός. Τα επόμενα χρόνια η κυβέρνηση εγκαινίασε μια πολιτική καταπίεσης και διωγμών στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης (η οποία ομολογουμένως υπήρξε σημαντική), με αποτέλεσμα οι αντιδράσεις εναντίον της να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο και οι διαδηλώσεις στους δρόμους της Σεούλ να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Στις 26 Οκτωβρίου 1979 δολοφονήθηκε ο Παρκ Τσουνγκ-Χε από το διευθυντή της Κεντρικής Υπηρεσίας

287

Νότια Κορέα Πληροφοριών, Κιμ Ζαέ-Κγιού. Πρόεδρος της Δημοκρατίας τον Δεκέμβριο του 1979 εκλέχτηκε ο Τσόι Κγιού-Χα. Ύστερα από μια περίοδο αναταραχής, τον Μάιο του 1980, εκδηλώθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα υπό το στρατηγό Τσον Τουχουάν, ο οποίος επέβαλε στρατιωτικό νόμο και συνέχισε τη δικτατορική διακυβέρνηση της χώρας. Με δημοψήφισμα έγινε δεκτό νέο Σύνταγμα, ενώ οι προεδρικές εκλογές της 25 Φεβρουαρίου 1981 ανέδειξαν πρόεδρο τον Τουχουάν και οι βουλευτικές της 25 Μαρτίου πρωθυπουργό τον Ναμ Ντουκ Βου του Δημοκρατικού Κόμματος Δικαιοσύνης. Στα επόμενα χρόνια η κυβέρνηση, κάτω από την πίεση των λαϊκών αντιδράσεων, αναγκάστηκε να προχωρήσει σε διαδοχικές αντικαταστάσεις πρωθυπουργών: Γιου Τσανκ Σουν (Ιανουάριος 1982), Κιμ Σανγκ Χγιούπ (1983), Τσιν Γι Τσουνγκ (1984), Λο Σιν-Γιόνγκ (1986), Λι Χαν Κέι (Μάιος 1987), Κιμ Τσουνγκ Γολ (Ιούλιος 1987). Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής η Νότια Κορέα εξασφάλισε τη χορήγηση οικονομικής βοήθειας από την Ιαπωνία και σημείωσε τον υψηλότερο δείκτη οικονομικής ανάπτυξης στον κόσμο το 1984. Ύστερα από μια σύντομη επιδείνωση των σχέσεών της με την πρώην ΕΣΣΔ το 1983, με αφορμή την κατάρριψη ενός νοτιοκορεατικού τζάμπο πάνω από τις σοβιετικές βάσεις στη Σαχαλίνη, οι σχέσεις με τη Μόσχα και το Πεκίνο βελτιώθηκαν σημαντικά στη διάρκεια του 1984. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 σημειώθηκε πρόοδος στις σχέσεις μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας. Το 1986 άνοιξαν τα σύνορα ανάμεσα στις δύο χώρες για πρώτη φορά ύστερα από το τέλος του Πολέμου της Κορέας. Το 1987, κάτω από την πίεση διαδηλώσεων των φοιτητών, των εργατών, των μικρομεσαίων και των βιομηχάνων κατά της κυβέρνησης, εγκρίθηκε με δημοψήφισμα νέο Σύνταγμα, το οποίο προέβλεπε την απευθείας εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, την απόλυση των κρατουμένων και την ελευθερία του Τύπου. Προκηρύχτηκαν προεδρικές εκλογές και νικητής αναδείχτηκε ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος Δικαιοσύνης Ρο Τάε Βου. Στις βουλευτικές εκλογές της 26 Απριλίου 1988 το Δημοκρατικό Κόμμα Δικαιοσύνης του προέδρου Ρο δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει - για πρώτη φορά ύστερα από 40 χρόνια συνεχούς διακυβέρνησης - την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή (συγκέντρωσε 125 από τις 299 έδρες). Τον Σεπτέμβριο του 1988 η Σεούλ φιλοξένησε τους 24ους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι διεξήχθησαν μέσα σε ένα κλίμα εσωτερικών ταραχών με αίτημα την απομάκρυνση του προέδρου Ρο και διαμαρτυριών για τη μη συμμετοχή της Βόρειας Κορέας. Οι αναταραχές συνεχίστηκαν τα επόμενα χρόνια με τη μορφή διαδηλώσεων και απεργιακών κινητοποιήσεων και αίτημα την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη χώρα. Τον Ιανουάριο του 1990 συγκροτήθηκε το Δημοκρατικό Φιλελεύθερο Κόμμα, με πρόεδρο τον Ρο, ύστερα από τη συγχώνευση του Δημοκρατικού Κόμματος Δικαιοσύνης με δύο μικρότερα κόμματα. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου οι διπλωματικές σχέσεις Νότιας Κορέας- πρώην ΕΣΣΔ αποκαταστάθηκαν, ύστερα από τη συνάντηση του Ρο με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στις ΗΠΑ. Τον Αύγουστο του 1991 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έκανε δεκτές τις αιτήσεις συμμετοχής στον οργανισμό της Νότιας και Βόρειας Κορέας ως χωριστών κρατών. Οι διπλωματικές σχέσεις της Νότιας Κορέας με την Κίνα αποκαταστάθηκαν το 1992, ύστερα από την υπογραφή σχετικής συμφωνίας ανάμεσα στις δύο χώρες.

Σημερινή πολιτική κατάσταση Τον Μάρτιο του 1992 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές, στις οποίες το Δημοκρατικό Φιλελεύθερο Κόμμα πήρε οριακή πλειοψηφία και αναγκάστηκε να συνεργαστεί με ανεξάρτητους βουλευτές προκειμένου να διατηρήσει τον έλεγχο του Κοινοβουλίου. Νικητής των προεδρικών εκλογών του Δεκεμβρίου του 1992 αναδείχτηκε ο Κιμ Γιούνγκ Σαμ, ο οποίος εγκαινίασε ένα πρόγραμμα εκκαθάρισης του δημόσιου βίου από τη διαφθορά, το οποίο τα επόμενα χρόνια οδήγησε σε ποινικές διώξεις και παραιτήσεις εκατοντάδων κρατικών αξιωματούχων. Το 1994, ύστερα από την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ και Βόρειας Κορέας για την ακύρωση του αμυντικού της προγράμματος, η Βόρεια Κορέα υπέγραψε συμφωνία με τις ΗΠΑ για την έναρξη συνομιλιών με την κυβέρνηση της Νότιας Κορέας. Το 1995 η Βόρεια και η Νότια Κορέα υπέγραψαν συμφωνία, με βάση την οποία η Νότια Κορέα και ένα κονσόρτσιουμ χωρών επρόκειτο να χρηματοδοτήσουν κατά 70% την κατασκευή δύο σύγχρονων πυρηνικών αντιδραστήρων στο έδαφος της Βόρειας Κορέας. Σε αντάλλαγμα, η Βόρεια Κορέα

288

Νότια Κορέα συμφώνησε να σταματήσει το υποτιθέμενο πυρηνικό της πρόγραμμα και να εξοφλήσει τη Νότια Κορέα σε μια περίοδο 20 ετών. Στις 26 Αυγούστου 1996 το δικαστήριο της Σεούλ καταδίκασε σε θάνατο τον πρόεδρο Τσον Τουχουάν, κατηγορώντας τον για προδοσία και διαφθορά, καθώς επίσης και για το ρόλο του στο πραξικόπημα του 1979 και τη σφαγή 200 πολιτών στην πόλη Κουάνγκτζου, το 1980. Ο Ρο Τάε Βου καταδικάστηκε σε 22χρονη φυλάκιση. Μετά τις τελευταίες εκλογές του Φεβρουαρίου του 2003 την προεδρία της χώρας ανέλαβε ο Ρο Μου Χιουν και το 2007 την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Χαν Ντουκ-Σου. Πρόεδρος από τις 25 Φεβρουαρίου του 2008 είναι ο Λι Μιουνγκ-μπακ. Την 1η Οκτωβρίου 2010 νέος πρωθυπουργός ανέλαβε ο Κιμ Χουάνγκ-σικ.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • • • •

Korea.net: Gateway to Korea [7] Εθνικό Στατιστικό Γραφείο [8] A Country Study: South Korea [9] στην Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου Κύριες πόλεις της Νότιας Κορέας [10], δορυφορικές όψεις και συντεταγμένες.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%AD%CE%B1& params=36. 00_N_128. 00_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%AD%CE%B1& params=37_35_N_127_0_E_type:city [3] About Korea (http:/ / www. korea. net/ korea/ kor_loca. asp?code=X01) Επίσημη πύλη για την Κορέα (http:/ / www. korea. net) [4] Νότια Κορέα (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ks. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=542& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Αποτελέσματα (http:/ / english. chosun. com/ w21data/ html/ news/ 200804/ 200804100011. html) [7] http:/ / www. korea. net/ [8] http:/ / www. nso. go. kr/ eng2006/ emain/ index. html [9] http:/ / lcweb2. loc. gov/ frd/ cs/ krtoc. html [10] http:/ / www. turbomaps. com. ar/ english/ southkorea. php

Το άρθρο βασίστηκε αρχικά σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia. ( ιστορικό (http:/ / www. livepedia. gr/ index. php?title=Κορέα_Νότια_-κράτος& action=history)). Η εισαγωγή έγινε πριν την 1 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ) και την GFDL (http:/ / www. gnu. org/ copyleft/ fdl. html).

gag:Üülen Koreya

289

290

Ομάν Ομάν Συντεταγμένες: 20°13′60″N 55°58′00″E20.2333, 55.9667 [1]

Σημαία του Ομάν Εθνόσημο του Ομάν Εθνικός ύμνος: Nashid as-Salaam as-Sultani

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Μουσκάτ 23°37′N 58°35′E23.617, 58.583 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Απόλυτη Μοναρχία Σουλτάνος Καμπούς μπιν Σαΐντ

Κυριαρχία Δυναστεία Αλ Μπου Σαΐντ Ισχύον Σύνταγμα

1749[3] Κανένα1

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

309.500 km2 (70η) αμελητέο 1.374 χμ. 2.092 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

3.418.085[4] (139η) 11,04 κατ./km² (214η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

72,218 δισ. $[5] (78η) 25.829 $[5] (36η)

Ομάν

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

291 52,335 δισ. $[5] (69η) 18.718 $[5] (35η) 0,846 (56η) – υψηλός

Νόμισμα

Ριάλ του Ομάν (OMR)

Ζώνη ώρας

(UTC +4)

Internet TLD

.om

Κωδικός κλήσης

+968

To Ομάν δεν έχει Σύνταγμα, αλλά στις 6 Νοεμβρίου του 1996 υπογράφηκε από τον Σουλτάνο ένα βασιλικό διάταγμα το οποίο θεωρείται από την κυβέρνηση ως Σύνταγμα.

Το Σουλτανάτο του Ομάν είναι μια χώρα με έκταση 309.500 τετρ. χλμ.[6] [7] και πληθυσμό (139η στον κόσμο) 3.418.085 (σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και 577.293 που δεν κατάγονται από το Ομάν)[4] . Στα δυτικά συνορεύει με τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Υεμένη. Πρωτεύουσα είναι η Μουσκάτ με περίπου 30.000 κατοίκους (πάνω από 1 εκ. στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή). Άλλες πόλεις είναι η Ματρά, η Σαλάλα κ.ά. Η κύρια θρησκεία είναι το Ισλάμ. Εθνική εορτή είναι η 18η Νοεμβρίου (γενέθλια του Σουλτάνου Καμπούς).

Ιστορία Εξισλαμισμός Οι κάτοικοι του Ομάν ήταν από τους πρώτους που ασπάστηκαν το Ισλάμ. Η διάδοσή του αποδίδεται κυρίως στον Αμρ Ιμπν Αλ-Ας, απεσταλμένο του προφήτη Μωάμεθ το 630 μ.Χ. για να προσηλυτίσει τους Τζαϊφάρ και Αμπντ, κυβερνήτες του Ομάν εκείνη την περίοδο. Με την αποδοχή του Ισλάμ το Ομάν έγινε μία πολιτεία Ιμπάντι με την εξουσία ενός εκλεγμένου ιμάμη. Τα πρώτα χρόνια της μουσουλμανικής επιρροής το Ομάν έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στους πολέμους της αποστασίας που ακολούθησαν τον θάνατο του Μωάμεθ, αλλά πήρε μέρος και στις μεγάλες μουσουλμανικές επεκτάσεις σε ξηρά και θάλασσα στο Ιράκ, την Περσία και ακόμα μακρύτερα. Ο ιδιαίτερος όμως ρόλος του αφορούσε στο εντατικό εμπόριο και τη ναυτιλία στην ανατολική Αφρική, κυρίως κατά τον 19ο αιώνα, όταν συνεισέφερε στη διάδοση του Ισλάμ σε αρκετές παράκτιες περιοχές της ανατολικής Αφρικής και ορισμένες της κεντρικής. Στο Ομάν επίσης αποδίδεται η διάδοση του Ισλάμ στην Κίνα και τα ασιατικά λιμάνια. Το διάστημα κυριαρχίας του μουσουλμανισμού στην περιοχή συνοδεύτηκε από την εξουσία των Ουμαγιάδων μεταξύ του 661 και του 750, των Αβασιδών τα διαστήματα 750-931, 932-933 και 934-967, των Καρμάτ μεταξύ 931 και 932 και μεταξύ 933 και 934, των Μπουγίντ το διάστημα 967-1053, και των Σελτζούκων του Κιρμάν το διάστημα 1053-1154.

Η εμφάνιση των Πορτογάλων Οι Πορτογάλοι κατέλαβαν το Μουσκάτ για 140 χρόνια μεταξύ 1508 και 1648, φτάνοντας μία δεκαετία μετά τον περίπλου της Αφρικής από τον Βάσκο ντα Γκάμα. Σε αναζήτηση ενός σταθμού για να προστατεύουν τις θαλάσσιες διαδρομές τους, οι Πορτογάλοι ανασκεύασαν και οχύρωσαν την πόλη, στην οποία ακόμα και σήμερα τα αποικιοκρατικά χαρακτηριστικά είναι εμφανή. Ανυπόταχτες φυλές της περιοχής τελικά εκδίωξαν τους Πορτογάλους, αλλά αποχώρησαν από το Ομάν σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, όταν το 1741 ο αρχηγός μία φυλής από την Υεμένη εισέβαλε με έναν πολυφυλετικό στρατό, από τον οποίο προέρχονται και οι σημερινοί σουλτάνοι της χώρας. Μία σχετικά βραχύβια κατάκτηση από την Περσία μερικά χρόνια αργότερα αποτέλεσε και την τελευταία περίοδο αποικιοκρατίας πριν την αυτοδιάθεση της χώρας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ομάν

Ομάν και Γκουαντάρ Το 1783 ο σουλτάνος του Ομάν, Σαϊάντ, αναζήτησε καταφύγιο στον πρίγκηπα Σαζ Νασίρ του Καλάτ στην Ινδία, με στόχο να σφερτεριστεί το σουλτανάτο του Μουσκάτ από τον αδελφό του Σαϊάντ Σαίντ. Ο Νασίρ του παραχώρησε την περιοχή του Γκουαντάρ μέχρι το 1797, όταν και ο Σαϊάντ επανήλθε στο σουλτανάτο. Το Γκουαντάρ έγινε επίσημα κτήση του σουλτανάτου του Ομάν από το 1979 και παρέμεινε, έστω και τυπικά, κάτω από την εξουσία του σουλτάνου μέχρι το 1958, όταν η πόλη και η γύρω περιοχή της παραχωρήθηκαν επίσημα στο Πακιστάν.

Ομάν και η αυτοκρατορία της ανατολικής Αφρικής Τη δεκαετία του 1690 ο ιμάμης του Ομάν, Σαίφ Μπιν Σουλτάν επεκτάθηκε κατά μήκος της ανατολικής ακτογραμμής της Αφρικής. Εμπόδιο στα σχέδιά του αποτέλεσε κατά κύριο λόγο το οχυρό Ζεσούς, θέση άμυνας της πορτογαλικής φρουράς της Μομπάσα στη σημερινή Κένυα. Μετά από μία διετή πολιορκία, ο Σαίφ το κατέκτησε το 1698. Από τότε και μετά ο στρατός του Ομάν εκδίωξε αρκετά εύκολα τους Πορτογάλους από τη Ζανζιβάρη και όλες τις παράκτιες περιοχές βόρεια από τη Μοζαμβίκη. Η Ζανζιβάρη είχε ιδιαίτερη σημασία καθώς αποτελούσε τη σημαντικότερη αγορά σκλάβων της ανατολικής αφρικανικής ακτής και γρήγορα έγινε ισχυρή κτήση της αυτοκρατορίας του Ομάν. Η σημασία που της αποδόθηκε διαφαίνεται και από την απόφαση του ισχυρότερου σουλτάνου του Ομάν κατά το 19ο αιώνα, Σαίντ Ιμπν Σουλτάν, να καθιερώσει τη Ζανζιβάρη ως τόπο κατοικίας του από το 1837. Η διαμάχη ανάμεσα στους δύο γιους του επιλύθηκε με την υποστήριξη της ισχυρής βρετανικής διπλωματίας με το διαχωρισμό των κτήσεων μεταξύ τους. Ο ένας από αυτούς, ο Μαζίντ, κληρονόμησε τη Ζανζιβάρη και τις άλλες κτήσεις του Ομάν κατά μήκος των αφρικανικών ακτών, ενώ ο άλλος, Τουαϊνί, κληρονόμησε το Μουσκάτ και το Ομάν.

Σύγχρονη ιστορία Το 1970 ο Καμπούς Μπιν Σαίντ Αλ Σαίντ εξόρισε τον πατέρα του, Σαίντ Μπιν Ταϊμούρ, ο οποίος πέθανε αργότερα στο Λονδίνο, και παραμένει από τότε ηγεμόνας σουλτάνος του Ομάν. Με την ανάληψη της εξουσίας ο νέος σουλτάνος αντιμετώπισε συνεχείς ανταρσίες σε μία χώρα που μαστίζοταν από επιδημίες, αναλφαβητισμό και φτώχεια. Οι αυστηροί περιορισμοί του πατέρα του είχαν οδηγήσει αρκετές χιλιάδες κατοίκους στο εξωτερικό, και για να αντιμετωπίσει αυτές τις συνθήκες ο Αλ Σαίντ πρόσφερε αμνηστία στους αντίπαλους του προηγούμενου καθεστώτος, αρκετοί από τους οποίους επέστρεψαν στη χώρα. Επίσης, καθιέρωσε μία σύγχρονη κυβερνητική δομή και ξεκίνησε ένα μεγάλο αναπτυξιακό πρόγραμμα για την αναβάθμιση της παιδείας και της υγείας, τη βελτίωση των υποδομών και την εκμετάλευση των φυσικών πόρων. Σε μία προσπάθεια να χαλιναγωγήσει την επανάσταση του Ντοφάρ, ο σουλτάνος Καμπούς επέκτεινε και επανεξόπλισε τις ένοπλες δυνάμεις, προσφέροντας αμνηστία σε όσους στασιαστές παραδίνονταν, και συνεχίζοντας τον πόλεμο με την άμεση στρατιωτική υποστήριξη από την Μεγάλη Βρετανία, το Ιράν και την Ιορδανία. Στις αρχές του 1975, οι επαναστάτες είχαν περιοριστεί σε μία μικρή περιοχή κοντά στα σύνορα με την Υεμένη, και σύντομα εξουδετερώθηκαν. Με το τέλος του πολέμου, δόθηκε προτεραιότητα σε κοινωνικά προγράμματα στο Ντόφαρ, κερδίζοντας έτσι τη λαϊκή γνώμη. Η σύναψη διπλωματικών σχέσεων το 1983 ανάμεσα στο Ομάν και τη Νότια Υεμένη εξάλειψε σχεδόν την απειλή επανάστασης και ελάττωσε την προπαγάνδα της Υεμένης ενάντια στο σουλτανάτο. Το 1987 το Ομάν άνοιξε πρεσβεία στο Άντεν και απέστειλε τον πρώτο πρέσβη στη γειτονική χώρα από την ίδρυσή της. Το 1996 ο σουλτάνος Καμπούς παρουσίασε στο λαό του Ομάν το πρώτο γραπτό σύνταγμα της χώρας εξασφαλίζοντας δικαιώματα στο πλαίσιο του άγραφου δικαίου και με βάση το Κοράνι. Παράλληλα, διαχώρισε τις υπουργικές θέσεις με το ασυμβίβαστο ως προς δημόσιες υπηρεσίες. Η πιο βασική πρόβλεψη ήταν η

292

Ομάν θεσμοθέτηση κανόνων για τη διαδοχή του σουλτάνου. Το Ομάν κατέχει μία στρατηγική θέση στα στενά του Ορμούζ στην είσοδο του Περσικού Κόλπου και σε μικρή απόσταση από το Ιράν. Το σουλτανάτο διατήρησε τις διπλωματικές σχέσεις με το Ιράκ κατά τον Πόλεμο του Κόλπου, ενώ παρείχε παράλληλα υποστήριξη στα Ηνωμένα Έθνη και τις συμμαχικές επιχειρήσεις, διατηρώντας μία ισορροπία ανάμεσα στο θρησκευτικό και πολιτικό ισλαμισμό της ευρύτερης περιοχής. Το 2000, εξέλεξε το πρώτο κοινοβούλιο με τη συμμετοχή και δύο γυναικών, ενώ στο υπουργικό συμβούλιο που διόρισε ο σουλτάνος περιλαμβάνονται πέντε γυναίκες. Το εκτεταμένο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του Αλ Σαίντ έχει στηρίξει την εξωστρέφεια της χώρας και έχει διατηρήσει μία μακρόχρονη πολιτική και στρατιωτική ισορροπία τόσο με τα Αραβικά κράτη όσο και με τη Δύση. Η μετριοπαθής και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική του σουλτανάτου έχει την αναγνώριση όλων των κρατών της Μέσης Ανατολής.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 74,16 χρόνια (71,87 χρόνια οι άνδρες και 76,55 οι γυναίκες).[4]

Θρησκεία Αν και δεν γίνονται επίσημες καταγραφές του θρησκεύματος στους κατοίκους του Ομάν, περίπου 70% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι του δόγματος Ιμπάντι. Οι σουνίτες μουσουλμάνοι των δογμάτων Χανάφι αποτελούν περίπου το 17% του συνόλου, ενώ οι σιίτες μουσουλμάνοι των δογμάτων Ιμάμι Σία και Ζίκρι σχηματίζουν το 8% του πληθυσμού. Αν και το δόγμα Ιμάμι Σία προέρχεται κύρια από το Μπαχρέιν, το Ιράν και την επαρχία Ασά στη Σαουδική Αραβία, η κοινότητα του Ομάν είναι αρμονικά ολοκληρωμένη με την τοπική κοινωνία και καταγράφεται κυρίως συγκεντρωμένη κοντά στην περιοχή της πρωτεύουσας και κατά μήκος των βόρειων ακτών. Οι μη μουσουλμανικές κοινότητες αποτελούν λιγότερο από το 5% του συνολικού πληθυσμού και περιλαμβάνουν διάφορες ομάδες Ινδουιστών, Βουδιστών, Ζωροαστρών, Σιχ, Μπάχα και Χριστιανών. Οι χριστιανικές κοινότητες εντοπίζονται κυρίως στις βασικές αστικές περιοχής του Μουσκάτ, του Σοχάρ και του Σαλαλάχ, ενώ περιλαμβάνουν Καθολικούς, Ορθόδοξους και διάφορα προτεσταντικά δόγματα. Οι κοινότητες αυτές έχουν οργανωθεί σε αντιστοιχία με γλωσσικές ή εθνικές ομάδες, ενώ στο Μουσκάτ μόνο καταγράφονται περισσότερες από 50 διαφορετικές χριστανικές κοινότητες σε ενεργεία. Η πλειοψηφία του μη μουσουλμανικού πληθυσμού είναι κυρίως εργατικό δυναμικό από τη νότια Ασία, καθώς και μικρότερες κοινότητες Ινδουιστών και Χριστιανών.

Οικονομία Οι κάτοικοι του Ομάν απολαμβάνουν ένα καλό επίπεδο ζωής, αν και το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο με τα περιορισμένα αποθέματα πετρελαίου της χώρας. Άλλες πηγές εθνικού εισοδήματος, η γεωργία και η τοπική βιομηχανία, είναι σχετικά μικρές σε σύγκριση με το πετρέλαιο και αποτελούν λιγότερο από το 1% των εθνικών εξαγωγών. Η γεωργία, συχνά καθαρά βιοποριστική, παράγει εσπεριδοεική, σιτηρά και λαχανικά. Μόνο το 1% της έκτασης της χώρας καλλιεργείται και γενικά οι τροφές εισάγονται. Οι βιομηχανία συνεισφέρει κατά το 4%, αν και υπάρχει σχετικό κρατικό σχέδιο ανάπτυξης. Η παραγωγή πετρελαίου είναι πλήρης αρμοδιότητα της εταιρίας Ανάπτυξης Πετρελαίου του Ομάν. Τα τελευταία χρόνια τα δεδομένα αποθέματα διατηρούνται σταθερά, αν και η παραγωγή μειώνεται. Άλλοι φυσικοί πόροι της χώρας είναι ο χαλκός, το μάρμαρο και ο αμίαντος, αλλά μικρά ποσοστά είναι σε εκμετάλλευση.

293

Ομάν

Πετρέλαιο και φυσικό αέριο Η εμπορική εξαγωγή του πετρελαίου ξεκίνησε το 1967 και από τη διαδοχή του Σουλτάνου Καμπούς στο θρόνο το 1970 έχουν ανακαλυφθεί αρκετά πεδία, τα οποία βρίσκονται σε εκμετάλλευση. Το 1990, η κρατική εταιρία ανακάλυψε ένα νέο πεδίο στο νότιο Ομάν μετά από γεωτρήσεις που απέδειξαν τη βιωσιμότητα του κοιτάσματος, το πιο σημαντικό τα τελευταία πέντε χρόνια. Οι εργασίες συνεχίζονται στο διυλιστήριο στο Σοχάρ, το οποίο ήταν να ξεκινήσει τη λειτουργία του το 2006 με δυναμικότητα 116,400 βαρέλια την ημέρα. Το 2004 η παραγωγή ήταν περίπου 78,200 βαρέλια την ημέρα για δυίληση, ενώ η κρατική εταιρία ξεκίνησε τη χρήση τεχνολογίας ψεκασμού σε αρκετές γεωτρήσεις για την αύξηση της παραγωγής. Η οικονομία της χώρας στο μέλλον φαίνεται να εξαρτάται από τη μονάδα του Σοχάρ, η οποία αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς. Με την πτώση των τιμών του πετρελαίου το 1998, το Ομάν ξεκίνησε το σχεδιασμό για τη διαφοροποίηση της οικονομίας του και έδωσε έμφαση σε άλλες μορφές βιομηχανίας, όπως ο τουρισμός και το φυσικό αέριο.

Φυσικοί πόροι Οι φυσικοί πόροι της χώρας περιλαμβάνουν χρωμίτες, δολομίτες, ψευδάργυρο, ασβεστόλιθο, γύψο, πυρίτιο, χαλκό, χρυσό, κοβάλτιο και σίδηρο. Αρκετές βιομηχανίες έχουν αναπτυχθεί στα κοιτάσματα αυτά ως μέρος της εθνικής αναπτυξιακής πορείας και έχουν με τη σειρά τους δώσει ώθηση στη συνεισφορά του τομέα της εξόρυξης στο ΑΕΠ και την απασχόληση.

Πολιτικά Από το 1970 απόλυτος μονάρχης είναι ο Σουλτάνος Καμπούς μπιν Σαΐντ. Ωστόσο, το 2003 η χώρα είδε μια μορφή πρωτόγονης δημοκρατίας, με τη διεξαγωγή των πρώτων εκλογών για Συμβουλευτική Συνέλευση, στις 4 Οκτωβρίου. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω. Ωστόσο, τα μέλη του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας απαγορεύεται να ψηφίζουν[4] . Το Κοινοβούλιο έχει δύο σώματα: τη Συμβουλευτική Συνέλευση (Majlis al-Shura) με 83 εκλεγμένα μέλη που έχουν μόνο εθιμοτυπικές αρμοδιότητες και το Συμβούλιο του Κράτους (Majlis al-Dawla).

Εκλογές Βουλευτικές εκλογές Τα 83 μέλη της Συνέλευσης αυτής έχουν μόνο καθήκοντα συμβούλου. Οι πρώτες εκλογές διεξήχθησαν το 2003 και οι επόμενες τον Οκτώβριο του 2007. Στις εκλογές του 2007 όλοι οι υποψήφιοι ήταν ανεξάρτητοι, καθώς απαγορεύονται τα πολιτικά κόμματα στο Ομάν. Συνολικά 632 υποψήφιοι κατήλθαν στις εκλογές και μειώθηκαν σε 631 μετά το θάνατο ενός από αυτούς λίγο πριν διεξαχθεί η ψηφοφορία. Ανάμεσα στους υποψηφίους ήταν και 21 γυναίκες.

Αποτελέσματα Συμβουλευτική Συνέλευση (Majlis al-Shura), 27 Οκτωβρίου 2007

294

Ομάν

295

Μέλη

Έδρες

Ανεξάρτητοι

Σύνολο (συμμετοχή %)

Πηγή: [8]

Συγκοινωνίες Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9F%CE%BC%CE%AC%CE%BD& params=20. 2333_N_55. 9667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9F%CE%BC%CE%AC%CE%BD& params=23_37_N_58_35_E_type:city [3] Σημαντικές ημερομηνίες (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ middle_east/ country_profiles/ 2448259. stm) BBC [4] Ομάν (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ mu. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=449& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Υπουργείο Πληροφοριών Σουλτανάτου του Ομάν - Γεωγραφία (http:/ / www. omanet. om/ english/ geo/ geog. asp) [7] Προφίλ της χώρας (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ middle_east/ country_profiles/ 791892. stm) BBC [8] http:/ / www. earthtimes. org/ articles/ show/ 131883. html

gag:Oman

296

Ουζμπεκιστάν Ουζμπεκιστάν Συντεταγμένες: 41°40′00″N 64°04′00″E41.6667, 64.0667 [1]

Σημαία του Ουζμπεκιστάν Εθνόσημο του Ουζμπεκιστάν Εθνικός ύμνος: O‘zbekiston Respublikasining Davlat Madhiyasi

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Τασκένδη 41°16′00″N 69°13′00″E41.266667, 69.216667 [2]

Επίσημες γλώσσες

Ουζμπεκικά

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα

Πρόεδρος Ισλάμ Καρίμοφ Πρωθυπουργός Σαβκάτ Μιρζιγιάγιεφ Ανεξαρτησία από την ΕΣΣΔ Ισχύον Σύνταγμα

1η Σεπτεμβρίου 1991 8 Δεκεμβρίου 1992

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

447.400 km2 (56η) 4,9 6.221 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

27.606.007[3] (44η) 62 κατ./km² (140η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

77,811 δισ. $[4] (75η) 2.806 $[4] (131η)

Ουζμπεκιστάν

297 Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

30,321 δισ. $[4] (84η) 1.093 $[4] (135η) 0,710 (119η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ουζμπεκικό σομ (UZS)

Ζώνη ώρας

(UTC +5)

Internet TLD

.uz

Κωδικός κλήσης

+998

Το Ουζμπεκιστάν, επίσημα η "Ουζμπεκική Δημοκρατία" (Ουζμπεκικά: O‘zbekiston Respublikasi ή Ўзбекистон Республикаси), είναι μια χώρα της Κεντρικής Ασίας με έκταση 447.400 km² και πληθυσμό 27.606.007.[3] Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Τασκένδη (1.967.879 κάτοικοι). Άλλες μεγάλες πόλεις είναι η Σαμαρκάνδη (412.300 κ.) και Μπουχάρα (237.900 κ.). Η επίσημη γλώσσα της χώρας είναι η ουζμπεκική (μια τουρκική γλώσσα). Το 70% του πληθυσμού είναι Ουζμπέκοι (Τουρκόφωνοι) και 9% Ρώσοι. Υπάρχουν και άλλες εθνότητες με ποσοστά κάτω από 5%. Έχει κλίμα ψυχρό το χειμώνα και θερμό το καλοκαίρι που συχνά γίνεται υπερβολικά ζεστό και ξερό. Το έδαφός της παρουσιάζει μεγάλη ανομοιομορφία. Αποτελείται από ερήμους, απ' τις ορεινές περιοχές προεκτάσεις του όρους Παμίρ κι οάσεις που σήμερα, με τα τεχνικά μέσα που υπάρχουν, έχουν κατά πολύ διευρυνθεί. Ποτίζεται από δύο μεγάλα ποτάμια, τον Αμού Νταριά και το Σιρ Νταριά, που οι παραπόταμοί τους και τα κανάλια ποτίζουν ολόκληρη την πεδιάδα του Ουζμπεκιστάν. Το αρδευτικό σύστημα του Ουζμπεκιστάν έχει μεγάλη αξία ιδιαίτερα για την καλλιέργεια του βαμβακιού. Γεωργικά είναι αναπτυγμένη χώρα. Βασικές καλλιέργειες είναι: το βαμβάκι (67% όλης της παραγωγής) και το ρύζι (το 50%.) Παράγονται πολλά λαχανικά και φρούτα. Πλούσιο σε πολύτιμα ορυκτά είναι και το υπέδαφος της Δημοκρατίας. Βγάζει πετρέλαιο, ουράνιο, χαλκό κ.α. Στις 31 Αυγούστου του 1991 το Ουζμπεκιστάν κήρυξε την ανεξαρτησία του. Αργότερα στις 13 Δεκεμβρίου ανακοίνωσε την επιθυμία μαζί με άλλα ιδρυτικά μέλη της Κοινοπολιτείας, το Καζακστάν, την Κιργιζία, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν και την Αρμενία, να αποτελέσουν τις 5 δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Στις τελευταίες προεδρικές εκλογές επανεξελέγη με 88% των ψήφων ο Ισλάμ Καρίμοφ.

Εκλογές Προεδρικές εκλογές

Ουζμπεκιστάν

298

Υποψήφιος

Ψήφοι

Ισλάμ Καρίμοφ (Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα του Ουζμπεκιστάν)

13.008.357 88,10

Ασλιντίν Ρουστάμοφ (Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού του Ουζμπεκιστάν)

468.064

3,17

Ντιλόρομ Τοσμουχαμέντοβα (Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα της Δικαιοσύνης)

434.111

2,94

Ακμάλ Σαΐντοφ (ανεξάρτητος)

420.815

2,85

Άκυρα

άγνωστο

2,94

Έγκυρα ψηφοδέλτια (συμμετοχή 90,6%) Πηγή: uza.uz

14.331.347

[5]

Βουλευτικές εκλογές Η διθάλαμη Ανώτατη Συνέλευση ή Oliy Majlis αποτελείται από την Άνω Βουλή ή Γερουσία, με 100 έδρες (84 μέλη εκλέγονται για θητεία 5 ετών από τα περιφερειακά κυβερνητικά συμβούλια και 16 διορίζονται από την κυβέρνηση) και την Κάτω Βουλή , που απαρτίζεται από 120 έδρες. τα μέλη της Κάτω βουλής εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία από το λαό για πενταετή θητεία. Οι προηγούμενες εκλογές διεξήχθησαν στις 26 Δεκεμβρίου του 2004 και στις 9 Ιανουαρίου του 2005. Στις εκλογές για την Κάτω Βουλή, το κόμμα LDPU πήρε 41 έδρες, το NDP 32, το Fidokorlar 17, το MTP 11, το Adolat 9 και οι ακομμάτιστοι 10.

Εκλογές 2009-10 Οι πιο πρόσφατες εκλογές διεξήχθησαν το Δεκέμβριο του 2009 και τον Ιανουάριο του 2010. Στον δεύτερο γύρο, ο οποίος διεξήχθη στις 10 Ιανουαρίου 2010, οι εκλογείς ήταν 4.969.547.[6] Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 79,7% (3.960.876 ψηφοφόροι).[7]

Αποτελέσματα εκλογών 2009-10 Κόμματα

Πρώτος γύρος Ψήφοι

Δεύτερος γύρος* Έδρες

Ψήφοι

Έδρες

Σύνολο εδρών

Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα του Ουζμπεκιστάν (O'zbekiston Liberal Demokratik Partiyasi)

Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα του Ουζμπεκιστάν (O'zbekistan Xalq Demokratik Partiyasi)

Δημοκρατικό Κόμμα για την Εθνική Αναγέννηση του Ουζμπεκιστάν (O'zbekistan Milliy Tiklanish Demokratik Partiyasi)

Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Δικαιοσύνης (Adolat Sotsial Demokratik Partiyasi)

Σύνολο

135

Συνολο έγκυρων ψηφοδελτίων

15.108.950 (87,8%)

3.960.876 (79,7%)

Εγγεγραμμένοι

17.215.700

4.969.547

Ουζμπεκιστάν

*Σε 39 επί συνόλου 135εκλογικώ περιφερειών στις οποίες κανείς υποψήφιος δεν έλαβε ποσοστό άνω του 50% των ψήφων στον πρώτο γύρο. 15 βουλευτές στο κοινοβούλιο εξελέγησαν επίσης με το Οικολογικό Κίνημα του Ουζμπεκιστάν σε έμμεσες εκλογές. [8] Πηγή: Κεντρική Εκλογική Επιτροπή της Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν

Δημογραφία Οι κάτοικοι είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό (80%) Ουζμπέκοι και ασπάζονται το Ισλάμ σε ποσοστό 88%. Το 9% είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Σε ποσοστό 75% οι κάτοικοι μιλούν ουζμπεκικά, με δεύτερη γλώσσα τη ρωσική. Το 4% ομιλούν τατζικικά. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 71,96 χρόνια (68,95 χρόνια οι άνδρες και 75,15 οι γυναίκες).[3]

Μεταφορές Το 2008 λειτουργούσαν 54 αεροδρόμια. Κυριότερο λιμάνι είναι το Τερμίζ ή Αμού Ντάρια. Το οδικό δίκτυο κάλυπτε περισσότερα από 86.000 χλμ. το 2000. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9F%CF%85%CE%B6%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=41. 6667_N_64. 0667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%9F%CF%85%CE%B6%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=41. 266667_N_69. 216667_E_type:city_region:UZ_source:enwiki [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ uz. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=927& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] http:/ / uza. uz/ ru/ politics/ 1729/ [6] Second round of elections are taking place in compliance with the norms of electoral legislation (http:/ / elections. uz/ eng/ news_and_events/ news_e/ second_round_of_elections_are_taking_place_in_compliance_with_the_no000. mgr), Centreal Election Commission of the Republic of Uzbekistan, 10 Ιανουαρίου 2010, . [7] Over 80 percent people vote in second tour of parliamentary elections in Uzbekistan (http:/ / en. trend. az/ regions/ casia/ uzbekistan/ 1615363. html), Trend News, 11 Ιανουαρίου 2010, . [8] http:/ / elections. uz/ eng/ news_and_events/ news_e/ elections_to_legislative_chambe00. mgr

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Επίσημη κυβερνητική ιστοσελίδα (http://www.gov.uz/en/) (Αγγλικά) • Ταξιδιωτικός οδηγός από το Wikitravel (http://wikitravel.org/en/Uzbekistan) (Αγγλικά)

Το άρθρο βασίστηκε αρχικά σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia. ( ιστορικό (http:/ / www. livepedia. gr/ index. php?title=Ουζμπεκιστάν& action=history)). Η εισαγωγή έγινε πριν την 1 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ) και την GFDL (http:/ / www. gnu. org/ copyleft/ fdl. html).

gag:Özbekistan

299

300

Πακιστάν Πακιστάν Συντεταγμένες: 29°24′00″N 69°10′60″E29.4, 69.1833 [1]

Σημαία του Πακιστάν Έμβλημα του Πακιστάν Εθνικό σύνθημα: ‫داحت‬، ‫ميظنت‬، ‫مکحم نيقي‬ (Ενότητα, Πειθαρχία και Πίστη) Εθνικός ύμνος: Κούμι Ταράνα

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Ισλαμαμπάντ 33°40′N 73°10′E33.667, 73.167 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Καράτσι

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά,[3] ομιλείται κυρίως η Ούρντου.

Πολίτευμα

Ισλαμική δημοκρατία Πρόεδρος Ασίφ Αλί Ζαρντάρι Πρωθυπουργός Γιουσάφ Ραζά Γκιλάνι

Ανεξαρτησία - Κηρύχθηκε - Ισλαμική δημοκρατία Ισχύον Σύνταγμα

14 Αυγούστου 1947 (από το Ην. Βασίλειο) 23 Μαρτίου 1956 12 Απριλίου 1973, αποκαταστάθηκε 15 Δεκεμβρίου 20071

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

803.940 km2 (36η) 3,1 6.774 χμ. 1.046 χμ.

Πακιστάν

301

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 1998 • Πυκνότητα

176.242.949[4] (6η) 132.352.279[5] 219 κατ./km² (54η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

437,411 δισ. $[6] (27η) 2.671 $[6] (133η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

166,513 δισ. $[6] (44η) 1.017 $[6] (142η)

ΔΑΑ (2007)

0,572 (141η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ρουπία Πακιστάν (PKR)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

PST (UTC +5) (UTC +6)

Internet TLD

.pk

Κωδικός κλήσης

+92

1. To Σύνταγμα του 1973 ανεστάλη (η ισχύς του) στις 5 Ιουλίου 1977, αποκαταστάθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1985, ανεστάλη ξανά στις 15 Οκτωβρίου 1999, επαναφέρθηκε σε στάδια το 2002, τροποποιήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2003, η ισχύς του ανεστάλη στις 3 Νοεμβρίου 2007 και αποκαταστάθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2007. Η Ισλαμική Δημοκρατία του Πακιστάν (Ούρντου: ‫ )ناتسکاپ‬είναι μια χώρα της Νότιας Ασίας. Βρίσκεται στην περιοχή όπου ενώνονται η Νότια Ασία, η Κεντρική Ασία και η Μέση Ανατολή.[7] [8] Βρέχεται από την Αραβική θάλασσα και έχει ακτογραμμή μήκους 1.046 χιλιομέτρων, και συνορεύει με το Αφγανιστάν και το Ιράν στα δυτικά, την Ινδία στα ανατολικά και την Κίνα (αυτόνομη περιοχή Ξιγιάνγκ-Ουγκούρ της Κίνας) στα βόρεια. Έχει έκταση 880.940 km² και πληθυσμό 162.508.000. Πρωτεύουσα σήμερα είναι το Ισλαμαμπάντ, ενώ παλαιότερα ήταν το Καράτσι. Το Πακιστάν είναι η χώρα με τον έκτο μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο (121.856.000 κατ. [9] , και φιλοξενεί έναν από τους μεγαλύτερους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς παγκοσμίως. Έχει πανάρχαια ιστορία αποίκισης και πολιτισμού, που περιλαμβάνει τον Πολιτισμό της κοιλάδας του Ινδού. Στην περιοχή έχουν εισβάλλει κατά καιρούς Έλληνες, Πέρσες, Άραβες, Αφγανοί, Τούρκοι και Μογγόλοι. Έγινε τμήμα των Βρετανικών Ινδιών κατά το 19ο αιώνα και κήρυξε την ανεξαρτησία του το 1947. Από τότε, η χώρα χαρακτηρίζεται από περιόδους οικονομικής και στρατιωτικής ανάπτυξης, ενώ διακρίνεται για την πολιτική της αστάθεια. Είναι επίσης ιστορικά παραδοσιακός εχθρός με την Ινδία. Το Πακιστάν είναι ομοσπονδιακή δημοκρατία αποτελούμενη από τέσσερις επαρχίες και τέσσερις ομοσπονδιακές περιοχές συν την ομοσπονδιακή περιοχή της πρωτεύουσας. Η περιοχή του Κασμίρ διεκδικείται από το Πακιστάν και την Ινδία, με αποτέλεσμα οι δυο χώρες να έχουν εμπλακεί αρκετές φορές σε ένοπλες συγκρούσεις. Το Πακιστάν είναι η μόνη μουσουλμανική από τις εννέα χώρες που κατέχουν πυρηνικά όπλα.

Πακιστάν

302

Ιστορία

Νόμισμα του ελληνιστικού βασιλείου που απεικονίζει τον βασιλιά Μένανδρο.

Η περιοχή του σημερινού Πακιστάν κατακτήθηκε και κατοικήθηκε κατά καιρούς από πολλά κύματα κατακτητών και μεταναστών που επηρέασαν και απορροφήθηκαν από ντόπιους λαούς. Διάφορες αυτοκρατορίες έχουν συμπεριλάβει τα εδάφη του, όπως η Περσική και η αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το Ινδο-ελληνικό βασίλειο που ίδρυσε στη συνέχεια ο Δημήτριος Ι της Βακτριανής έφτασε στο απόγειο της ακμής του υπό τον βασιλιά Μένανδρο όπου άνθησε ο ελληνο-βουδιστικός πολιτισμός. Υπάρχουν και σήμερα σημαντικά αρχαιολογικοί χώροι της περιόδου όπως στην αρχαία πόλη "Τάξιλα" (Ταξασίλα), δυτικά της σημερινής Ισλαμαμπάντ, που στην αρχαιότητα διετέλεσε σπουδαίο κέντρο μάθησης [10] . Το 712 μΧ κατακτήθηκε από τους Άραβες -οι οποίοι το χρησιμοποίησαν και ως βάση για περαιτέρω κατακτήσεις ανατολικά- και ο πληθυσμός εξισλαμίστηκε. Αργότερα συμπεριλήφθηκε μαζί με την Ινδία στην Βρετανική αυτοκρατορία. Το 1947 οι Βρετανοί αποχωρούν από την Ινδία, από την οποία αποσχίστηκε το καθαρά Μουσουλμανικό κράτος του Πακιστάν, το οποίο χωριζόταν σε Δυτικό και Ανατολικό τμήμα, ανάμεσα στα οποία βρίσκονταν 1.600 km ινδικού εδάφους.

Ο ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του Πακιστάν Μοχάμεντ Αλί Τζίνα μαζί με τον Μαχάτμα Γκάντι.

Το σημερινό Πακιστάν προέκυψε μετά την αποσκίρτηση του Ανατολικού Πακιστάν και τη δημιουργία νέου κράτους (του Μπανγκλαντές) το 1971.

Γεωγραφία και κλίμα Το Πακιστάν καταλαμβάνει επιφάνεια 803.940 τ.χλμ. - όσο περίπου η Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία μαζί- πάνω σε δύο τεκτονικές πλάκες. Η ακτογραμμή του στην Αραβική Θάλασσα έχει μήκος 1.046 χλμ.. Συνορεύει στα Ν.Δ. με το Ιράν, Β.Δ. με το Αφγανιστάν, Β.Α. με την Κίνα και ανατολικά με την Ινδία. Τα εκτεταμένα υψίπεδα στα βόρεια της χώρας περιλαμβάνουν τις οροσειρές Καρακόραμ και Παμίρ και ορισμένες από τις υψηλότερες βουνοκορφές στον κόσμο όπως το "Κ2" (8.611 μ.) και η Στο ορεινό βόρειο Πακιστάν υπάρχουν μερικά "Νάνγκα Παρμπάτ" ( 8.126 μ.). Το οροπέδιο Βαλουχιστάν από τα ψηλότερα βουνά στον κόσμο και δύο από τους μεγαλύτερους παγετώνες εκτός των βρίσκεται στην ομώνυμη επαρχία ενώ στα νοτιο-δυτικά συναντάται Πόλων. η έρημος Θαρ. Στα σύνορα με την Ινδία παράλληλα με τον ποταμό Ινδό οι επαρχίες Πουντζάμπ και Σινδ περιλαμβάνουν μεγάλες βαλτώδεις πεδιάδες. ο Ινδός ποταμός έχει μήκος 1.609 χλμ. και οι παραπόταμοί του διασχίζουν όλη τη χώρα, από το ορεινό Κασμίρ στα Β.Δ. έως την Αραβική Θάλασσα στο νότο.

Πακιστάν

303

Το Πακιστάν διαιρείται σε τρεις μεγάλες γεωγραφικές περιοχές τα υψίπεδα του Βορρά, η πεδιάδα του Ινδού ποταμού, η οποία υποδιαιρείται στις επαρχίες του Πουντζάμπ και Σινδ και το Οροπέδιο Βαλουχιστάν. Όλα τα ποτάμια του Πακιστάν, π.χ. Σινδου, Τζέλαμ, Ράβι, Σενάμπ και Σατλέτζ έχουν τις πηγές τους στην Ινδία. Σε γενικές γραμμές, ο καιρός έχει τέσσερις εποχές: δροσερός, ξηρός χειμώνας (πολύ κρύος στα υψίπεδα του βορρά), ζεστή, ξηρή άνοιξη από τον Μάρτιο έως τον Μάιο, βροχερό πολύ ζεστό καλοκαίρι από τον Ιούνιο έως Σεπτέμβριο (στα Ν.Δ. οι βροχοπτώσεις είναι εντονότατες). Το Πακιστάν είναι μεγάλη χώρα και ο χρόνος που οι παραπάνω "εποχές" αρχίζουν και τελειώνουν διαφέρει από τόπο σε τόπο. Οι βροχοπτώσεις διαφέρουν σε ποσότητα δραστικά από χρονιά σε χρονιά και συχνά εναλλάσσονται περίοδοι ξηρασίας και πλημμύρες.

Τοπίο από το βόρειο Πακιστάν: η λίμνη Μαχουντάτ.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 64,49 χρόνια (63,4 χρόνια οι άνδρες και 65,64 οι γυναίκες).[4]

Έρημος στα νότια παράλια της χώρας.

Πόλεις Κυριότερες πόλεις του Πακιστάν (κατά πληθυσμό) είναι: Ισλαμαμπάντ, Καράτσι, Λαχόρη, Φαϊζαλαμπάντ, Ιντεραμπάντ, Μουλτάν, Πεσαβάρ, Σαργκόντα, Τζχανκ, Σουκούρ, Μπαχαβαλπούρ και Οκάρα ή Οκαρά.

Θρησκεία

Η πρωτεύουσα Ισλαμαμπάντ χτίστηκε το 1960 με βάση σχέδια του ελληνικού αρχιτεκτονικού γραφείου Κωνσταντίνος Δοξιάδης.

• • • •

Το Πακιστάν είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό μουσουλμανική χώρα στον κόσμο, καθώς και η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό Σιιτών παγκόσμια. Περίπου το 95% των κατοίκων του Πακιστάν είναι μουσουλμάνοι, το 75% των οποίων Σουνίτες, το 20% Σιίτες και το 2,3% Αχμαντίς, ενώ υπάρχουν αρκετές κοινότητες Σουφιστών. Αν και συνήθως οι δύο βασικές μουσουλμανικές ομάδες Σουνιτών και Σιιτών ζουν αρμονικά μεταξύ τους, περιστασιακά καταγράφονται περιστατικά βίας. Συνολικά η διάρθρωση του πληθυσμού ως προς το θρησκευτικό δόγμα έχει ως εξής:

Ισλάμ: 173.000.000 (96% του πληθυσμού) Ινδουισμός: 3.200.000 (1,85%) Χριστιανισμός: 2.800.00 (1,6%) Σιχ: περίπου 20.000 (0,001%)

Πακιστάν • Βουδισμός, Ιουδαϊσμός, Μπάχα, Ανιμισμός (σε πολύ μικρά ποσοστά)

Διακυβέρνηση Πρόεδρος του Πακιστάν είναι ο Ασίφ Αλί Ζαρντάρι που ανέλαβε την εξουσία μετά την παραίτηση του Περβέζ Μουσάραφ το 2008. Κατά την προεκλογική εκστρατεία για τις βουλευτικές εκλογές του 2008 η χώρα συγκλονίστηκε από τη δολοφονία της αρχηγού της Στη Λαχόρη βρίσκονται σημαντικά μνημεία Αντιπολίτευσης, Μπεναζίρ Μπούτο. Η Αντιπολίτευση τελικά όπως το εικονιζόμενο τέμενος "Μπαντζάχι". κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές, που διεξάχθηκαν, έπειτα από αναβολή λόγω της δολοφονίας της Μπούτο, στις 18 Φεβρουαρίου του 2008. Λίγες μέρες μετά, ανακοίνωσε ότι θα σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Υπάρχουν έδρες για γυναίκες και μη μουσουλμάνους (ποσόστωση)[4] .

Πρόεδροι του Πακιστάν Πρόεδροι, από την ανεξαρτησία του Πακιστάν, έχουν διατελέσει οι: • • • • • • • • • • • •

Στρατηγός Ισκαντέρ Μίρζα (1956 - 1958). Ναύαρχος Μοχάμαντ Αγιούμπ Χαν (1958 - 1969) Στρατηγός Μοχάμαντ Γιάχια Χαν (1969 - 1971) Ζούλφικαρ Άλι Μπούτο (1971 - 1973) Φαϊζάλ Σόντρι (1973 - 1978) Στρατηγός Μοχάμαντ Ζία Ουλ Χακ (1978 - 1988) Γκουλάμ Ισάκ Χαν (1988 - 1996) Φαρούκ Λεγκάρι (1996 - 1997 Ραφίκ Ταράρ (1997 - 1999) Στρατηγός Περβέζ Μουσάραφ (1999 - 2008) Μουχάμαντ Μιαν Σούμρο (προσωρινός, 18 Αυγούστου 2008- 9 Σεπτεμβρίου 2008) Ασίφ Αλί Ζαρντάρι (9 Σεπτεμβρίου 2008- σήμερα)

304

Πακιστάν

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Σημειώσεις Το Πακιστάν ελέγχει σήμερα το Βόρειο και Δυτικό έδαφος του Κασμίρ και τη μισή χώρα (ανατολική) του άλλοτε Βελουχιστάν.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A0%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=29. 4_N_69. 1833_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A0%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=33_40_N_73_10_E_type:city [3] Government of Pakistan. Information of Pakistan: Basic Facts (http:/ / www. pak. gov. pk/ BasicFacts. aspx) (ανακτήθηκε 23-10-2007 ) [4] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ pk. html) [5] Area, Population, Density and Urban/Rural Proportion by Administrative Units (http:/ / www. statpak. gov. pk/ depts/ pco/ statistics/ area_pop/ area_pop. html). Population Census Organization, Government of Pakistan (ανακτήθηκε 13-02-2008 ) [6] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=564& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [7] Encarta Encyclopedia - Pakistan (http:/ / encarta. msn. com/ encyclopedia_761560851/ Pakistan. html) [8] Middle East Institute: Pakistan (http:/ / www. mideasti. org/ countries/ countries. php?name=pakistan) [9] Population Census Organization: Population Clock (http:/ / www. statpak. gov. pk/ depts/ pco/ index. html). Population Census Organization, Government of Pakistan (ανακτήθηκε 13-02-2008 ) [10] Professor Dr. Ahmad Hasan Dani. Guide to Historic Taxila (http:/ / www. heritage. gov. pk/ html_Pages/ guide_to_historic_taxila. htm) (ανακτήθηκε 2010-01-15 )

bjn:Pakistan gag:Pakistan

305

306

Ρωσία Ρωσία Συντεταγμένες: 58°39′00″N 70°07′00″E58.65, 70.1167 [1]

Σημαία της Ρωσίας Εθνόσημο της Ρωσίας Εθνικός ύμνος: Εθνικός Ύμνος της Ρωσίας

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Μόσχα 10.524.400[2] . 55°46′00″N 37°40′00″E55.7667, 37.6667 [3]

Επίσημες γλώσσες

Ρώσικα

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα

Πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ Πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν Ανεξαρτησία • Ρωσική ημέρα • Οριστικά Ισχύον Σύνταγμα

Από την ΕΣΣΔ 12 Ιουνίου 1990 26 Δεκεμβρίου 1991 12 Δεκεμβρίου 1993

Ρωσία

307 Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

17.075.200 km2 (1η) 0,5 20.241,5 χμ. 37.653 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2008 • Απογραφή 2002 • Πυκνότητα

142.000.000[4] (9η) 145.200.000[4] 8,2 κατ./km² (218η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

2.126,390 δισ. $[5] (7η) 16.379 $[5] (47η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

1.254,651 δισ. $[5] (11η) 8.874 $[5] (55η)

ΔΑΑ (2007)

0,817 (71η) – υψηλός

Νόμισμα

Ρούβλι (RUB)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

(UTC από +2 εώς +12) (UTC από +3 εώς +13)

Internet TLD

.ru .рф (επίσης .su)

Κωδικός κλήσης

Η Ρωσική Ομοσπονδία (Росси́йская Федера́ция), η Ρωσία (Росси́я) είναι το μεγαλύτερο σε έκταση κράτος της Γης, με έκταση 17.075.200 χλμ². Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 140.041.247 κατοίκους, σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009[6] . Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Μόσχα. Η επίσημη γλώσσα είναι τα ρωσικά και νόμισμα το ρούβλι. Διοικητικά διαιρείται σε 83 ομοσπονδιακά υποκείμενα, τα οποία είναι ομαδοποιημένα σε επτά διαμερίσματα. Η Ρωσική Ομοσπονδία δημιουργήθηκε το 1991 και προήλθε από την αποδόμηση της Ε.Σ.Σ.Δ. Έκτοτε, το πολίτευμά της είναι Προεδρική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία κατά το πρότυπο του δυτικού φιλελεύθερου μοντέλου.

Γεωγραφία Η Ρωσική Ομοσπονδία καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της ανατολικής Ευρώπης και ολόκληρη τη βόρεια Ασία. Από δυσμάς προς ανατολάς συνορεύει με τη Νορβηγία, τη Φινλανδία, την Εσθονία, τη Λεττονία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, τη Λευκορωσία, την Ουκρανία, τη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, τη Μογγολία, την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα. Οι σημαντικότερες οροσειρές της Ρωσίας είναι ο Καύκασος (εκεί βρίσκεται το Ελμπρούζ, το ψηλότερο βουνό της Ρωσίας), τα Ουράλια και τα Αλτάια. Μεγαλύτεροι ποταμοί ποταμοί είναι ο Βόλγας, ο Ντβινά, ο Ντον, o Ομπ, ο Γενισέης, ο Αγγαράς, ο Λένας, ο Αμούρ. Μεγαλύτερες λίμνες είναι η Κασπία Θάλασσα, η Βαϊκάλη, η Λάντογκα, η Ονέγκα.

Ρωσία

308

Διακυβέρνηση Σύνταγμα Το ισχύον Σύνταγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (στα ρωσικά: Конститу́ция Росси́йской Федера́ции, εγκρίθηκε (με το 54,5% των ψηφοφόρων να ψηφίζουν υπέρ) έπειτα από δημοψήφισμα στις 12 Δεκεμβρίου του 1993. Αντικατέστησε το σοβιετικό Σύνταγμα του 1978. Σύμφωνα με το σύνταγμα αυτό, το ρωσικό κοινοβούλιο έχει δύο νομοθετικά σώματα: το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας (Άνω Βουλή), που αποτελείται από εκπροσώπους των περιφερειακών διοικητικών μονάδων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που αποκαλούνται «γερουσιαστές», και την Κρατική Δούμα (Κάτω Βουλή) με 450 μέλη, που εκλέγονται με 4ετή θητεία με βάση τον πληθυσμό κάθε περιοχής. Η λέξη δούμα προέρχεται από το ρήμα dumaju, που σημαίνει «σκέφτομαι». Οι αποφάσεις της Δούμας επικυρώνονται από τον Πρόεδρο και το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας. Ο Πρωθυπουργός διορίζεται από τον Πρόεδρο με τη σύμφωνη γνώμη της Κάτω Βουλής. Ο Πρόεδρος εκλέγεται με άμεση ψηφοφορία για 6 έτη και έχει ισχυρές εξουσίες. H παράταση της θητείας του προέδρου από 4 χρόνια σε 6 χρόνια εγκρίθηκε από την Άνω Βουλή στις 22 Δεκεμβρίου του 2008[7] .

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Προεδρικές εκλογές 2008 Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 2 Μαρτίου του 2008 αναδείχθηκε νικητής ο προεπιλεγμένος υποψήφιος του απερχόμενου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ έλαβε γύρω στο 70% των ψήφων. Οι εκλογές επικρίθηκαν από την Αντιπολίτευση και η εκλογή του Μεντβέντεφ έτυχε "χλιαρής" υποδοχής από τη Διεθνή Κοινότητα και τον ξένο Τύπο. Υποψήφιοι

Κόμματα

Ψήφοι

Ντμίτρι Μεντβέντεφ

Ενωμένη Ρωσία, Αγροτικό Κόμμα της Ρωσίας, Ωραία Ρωσία, 52.530.712 Ρωσικό Κόμμα Οικολόγων- Οι Πράσινοι και Δύναμη του Πολίτη.

70,28

Γκενάντι Ζιουγκάνοφ Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας

13.243.550

17,72

Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Ρωσίας

6.988.510

9,35

968.344

1,30

73.731.116

98,65

Αντρέι Μπογκντάνοφ Δημοκρατικό Κόμμα της Ρωσίας σύνολο

Ιστορία 9ος - 13ος αιώνας • 9ος αιώνας: Η ανάμιξη των βαράγγων εμπόρων - πολεμιστών και των σλάβων κατοίκων της ΒΑ Ευρώπης οδηγοί στο σχηματισμό του κράτους των Ρως (Русь) στα εδάφη της σημερινής Ουκρανίας, Λευκορωσίας και ευρωπαϊκής Ρωσίας. • 988: Οι Ρως εισάγουν το χριστιανισμό από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. • 12ος αιώνας: Παρακμή και κατακερματισμός του κράτους των Ρως, σχηματισμός διαφόρων ρωσικών κρατών (Δημοκρατία του Νόβγκοροντ, πριγκιπάτο των Βλαντίμιρ - Σούζνταλ κ.ά.). • 1237-1242: Πρώτη εισβολή των Μογγόλων της Χρυσής Ορδής. • 1264: Σχηματισμός του Πριγκηπάτου της Μόσχας.

Ρωσία

309

14ος - 17ος αιώνας Ενσωμάτωση στο Πριγκηπάτο της Μόσχας των άλλων βορείων ρωσικών κρατών (π.χ. στα 1478 της Δημοκρατίας του Νόβγκοροντ) και διαμόρφωση του Ρωσικού κράτους (Βασίλειο της Ρωσίας, 1547). Από το 1517 χρησιμοποιείται το όνομα Ρωσία (η ελληνική εκδοχή του ονόματος Русь). Το 16ο αιώνα αρχίζει η κατάκτηση της Σιβηρίας.

18ος - 19ος αιώνας • 1703: Ιδρύεται η Αγία Πετρούπολη. Ξεκινά η περίοδος της μεγάλης ακμής. • 1721: Ανακήρυξη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. • 1812: Πατριωτικός Πόλεμος, οι Ρώσοι αποκρούουν την εισβολή του Ναπολέοντα.

20ός αιώνας • 1917: Μεγάλη Οκτωβριανή σοσιαλιστική επανάσταση. Η Ρωσική Αυτοκρατορία διασπάται. Σχηματισμός της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. • 1922: Ενοποίηση των ομοσπονδιακών σοσιαλιστικών δημοκρατιών, υπό τη σκέπη της Σοβιετικής Ένωσης. • 1941-1945: Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος. Ο Κόκκινος Στρατός αποκρούει ηρωικά την επίθεση του Χίτλερ και, αντεπιτιθέμενος, καταλαμβάνει το Βερολίνο. • 1991: Διασπάται η Ε.Σ.Σ.Δ., δημιουργείται η Ρωσική Ομοσπονδία.

Δημογραφία Σύμφωνα με την απογραφή του 2002 η Ρωσία είχε συνολικό πληθυσμό 145.166.731 κατοίκων, από τους οποίους 106.003.702 στις τέσσερις ευρωπαϊκές ομοσπονδιακές περιοχές και 39.129.729 στις τρεις ασιατικές ομοσπονδιακές περιοχές. Την 1η Ιανουαρίου του 2008 ο πληθυσμός της Ρωσίας μειώθηκε σε 142.008.838, σύμφωνα με τη ρωσική Στατιστική Υπηρεσία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Ιουλίου του 2009 ο πληθυσμός ήταν 140.041.247 κάτοικοι[6] . Οι περισσότεροι Ρώσοι προέρχονται από την Ανατολική Σλαβική οικογένεια λαών, για την προέλευση των οποίων λίγα στοιχεία είναι γνωστά. • • • • • • •

Γεννήσεις: 1.602.387 (2007) Θάνατοι: 2.080.087 (2007) Δείκτης αύξησης του πληθυσμού: -0,467% (2009) Δείκτης γεννήσεων : 11,1 γεννήσεις/1000 πληθυσμού (2009) Δείκτης θανάτων: 16,06 θάνατοι/1000 πληθυσμού (2008) Δείκτης μετανάστευσης: 0,28 / 1,000 πληθυσμού (2009 εκτ.) Δείκτης γονιμότητας: 1,41 παιδιά / γυναίκα (2009 εκτ.)

• Αναλογία φύλων: κατά τη γέννηση: 1,06 άρρενες / θήλεις κάτω των 15 ετών: 1,05 άρρενες / θήλεις 15-64 ετών: 0,93 άρρενες / θήλεις 65 ετών και άνω: 0,45 άρρενες / θήλεις Σύνολο πληθυσμού: 0,86 άρρενες / θήλεις (2008 εκτ.) • Ηλικιακή δομή: 0-14 ετών: 14,8% (άρρενες 10.644.833/θήλεις 10.095.011) 15-64 ετών: 71,5% (άρρενες 48.004.040/θήλεις 52.142.313) 65 ετών και άνω: 13,71% (άρρενες 5.880.877/θήλεις 13.274.173) (2009 εκτ.)

Ρωσία

310

• Μέση Ηλικία: Συνολικά: 38,4 χρόνια άντρες: 35,2 γυναίκες: 41,6 χρόνια (2009 εκτ.) • Προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση: συνολικού πληθυσμού: 66,03 έτη άνδρες: 59,33 γυναίκες: 73,14 (2009) • Δείκτης βρεφικής θνησιμότητας: Συνολικά: 10,56 θάνατοι/ 1.000 γεννήσεις αγόρια: 12,08 θάνατοι/1.000 γεννήσεις κορίτσια: 8,94 θάνατοι / 1.000 γεννήσεις (2009 εκτ.)

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1& params=58. 65_N_70. 1167_E_type:country [2] Population of Moscow (city proper) 1η Μαρτίου 2009. Δήμος Μόσχας. (http:/ / www. mos. ru/ wps/ portal/ WebContent?rubricId=15408) (ανακτήθηκε 22-05-2009 ) [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1& params=55. 7667_N_37. 6667_E_type:city(10425075) [4] Resident Population (http:/ / www. gks. ru/ bgd/ regl/ b08_12/ IssWWW. exe/ stg/ d01/ 05-01. htm) Στατιστική Υπηρεσία Ρωσίας [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=922& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ rs. html) [7] Flash.gr (http:/ / world. flash. gr/ cosmosl/ 2008/ 12/ 22/ 40800id/ ),Εγκρίθηκε το νομοσχέδιο που προβλέπει παράταση της προεδρικής θητείας , 22 Δεκεμβρίου 2008.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Ινστιτούτο Πούσκιν Αθηνών - Η Ρωσική Γλώσσα στην Ελλάδα - Εξεταστικό Κέντρο Ρωσικών - Μαθήματα Ρωσικής (http://www.pushkin.gr/) gag:Rusiya koi:Рочму

311

Σαουδική Αραβία Σαουδική Αραβία Συντεταγμένες: 23°43′00″N 44°07′00″E23.7167, 44.1167 [1]

Σημαία της Σαουδικής Αραβίας Εθνόσημο της Σαουδικής Αραβίας Εθνικό σύνθημα: «Δεν υπάρχει άλλος Θεός από τον Αλλάχ και ο Μωάμεθ είναι ο Αγγελιοφόρος του» Εθνικός ύμνος: Aash Al Maleek (Έτη Πολλά στο Βασιλιά)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ριάντ (Ελ-Ριάδ) 24°37′00″N 46°43′00″E24.633333, 46.716667 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Απόλυτη Μοναρχία Βασιλιάς Αμπντουλάχ μπιν Αμπντούλ Αζίζ Αλ-Σαούντ

Ενοποίηση Ισχύον Σύνταγμα

23 Σεπτεμβρίου 1932 Βασικός Νόμος 1992 (εγκρίθηκε με διάταγμα του Βασιλιά)

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

2.149.690 km2 (14η) αμελητέο 4.431 χμ. 2.640 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

28.686.633[3] 1 (46η) 13,34 κατ./km² (207η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

596,830 δισ. $[4] (22η) 23.388 $[4] (39η)

Σαουδική Αραβία

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

312 379,500 δισ. $[4] (23η) 14.871 $[4] (42η) 0,843 (59η) – υψηλός

Νόμισμα

Ριάλ Σαουδικής Αραβίας (SAR)

Ζώνη ώρας

(UTC +3)

Internet TLD

.sa

Κωδικός κλήσης

+966

1. Συμπεριλαμβάνει 5.576.076 μη Σαουδάραβες πολίτες. Το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας (Αραβικά: ‫ ةّيدوعّسلا ةّيبرعلا ةكلمملا‬Aλ-Mαμλάκα αλ-Aραμπίγια ας-Σαουντίγια) είναι μια χώρα στην Αραβική Χερσόνησο. Συνορεύει με το Ιράκ, την Ιορδανία, το Κουβέιτ, το Ομάν, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Υεμένη, ενώ βρέχεται από τον Περσικό Κόλπο στα βορειοανατολικά και από την Ερυθρά θάλασσα στα δυτικά. Η εδαφική επικράτεια της Σαουδικής Αραβίας, που παλιά προσδιοριζόταν πολύ αόριστα ως Zαζιράτ αλ- Αράμπ, δηλαδή «νησί των νομάδων», καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη την Αραβική Χερσόνησο, ξεδιπλώνοντας τις ακτές της σε ένα συνολικό μήκος 2.600 χλμ. περίπου. Τα χερσαία σύνορά της, εξαιρετικά αβέβαια στο νότο, με τις ακατοίκητες ζώνες της ερήμου, εκτείνονται στο βορρά σε εντελώς ευθεία γραμμή. Η σημερινή Σαουδική Αραβία, στο σύνολό της, συμπίπτει με τα εδάφη που διαδοχικά κατακτήθηκαν και υποτάχτηκαν από τους Σαουδάραβες Βαχαβίτες, το βασίλειο των οποίων, περιορισμένο αρχικά στις οάσεις του Nέγκεντ (όπου ήταν και η πρωτεύουσα, το Pιάντ), απέκτησε αρχικά διέξοδο στον Περσικό Kόλπο με την κατάληψη της χώρας που ονομαζόταν Aλ-Xάσα (1913) και συνέχισε να επεκτείνεται με την προσάρτηση του Xιτζάζ (Xετζάζ) και των ισλαμικών Αγίων Τόπων (1924). Εξάλλου, μαζί με το Ιράκ, η Σαουδαραβία διοικεί σήμερα από κοινού την ουδέτερη εδαφική ζώνη, η οποία χωρίζει τις δύο αυτές χώρες. Επίσημη γλώσσα είναι η Αραβική και το 100% του πληθυσμού αποτελούν Μουσουλμάνοι, κυρίως σουνίτες. Αριθμεί 28.686.633 κατοίκους, συμπεριλαμβανομένων 5.576.076 μη Σαουδαράβων (εκτίμηση 2009)[3] .

Ιστορία Αν και η περιοχή της σημερινής Σαουδικής Αραβίας είναι πλούσια σε αρχαία ιστορία, η ανάδειξη της δυναστείας Σαούντ ξεκίνησε στην κεντρική Αραβία το 1744. Εκείνη τη χρονιά ο Μοχάμεντ Ιμπν Σαούντ, ηγεμόνας της πόλης Αντ Ντιριγιάχ κοντά στο Ριάντ, ένωσε τις δυνάμεις του με έναν διάσημο μουσουλμάνο λόγιο και ιμάμη, τον Μοχάμεντ Ιμπν Αμπντ Αλ Γουαχάμπ, ώστε να δημιουργήσουν μία νέα πολιτική οντότητα. Και οι δύο βρήκαν κοινά ενδιαφέροντα και ενώθηκαν με την επιθυμία να επαναφέρουν όλους τους αραβικούς πληθυσμούς της χερσονήσου στην άσκηση του ορθόδοξου ισλαμισμού. Αυτή η συμμαχία του 18ου αιώνα αποτελεί και τη βάση της σημερινής δυναστείας της Σαουδικής Αραβίας. Τα επόμενα 150 χρόνια οι τύχες της οικογένειας Σαούντ ακολούθησαν μία έντονη πορεία καθώς οι ηγεμόνες της οικογένειας αντιμετώπισαν την Αίγυπτο, την Οθωμανική αυτοκρατορία και άλλες αραβικές οικογένειες για να αποκτήσουν τελικά τον έλεγχο της χερσονήσου. Το τρίτο και σημερινό βασίλειο των Σαούντ ιδρύθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από τον βασιλιά Αμπντούλ Αζίζ Αλ Σαούντ. Πριν από αυτό, άλλα δύο βασίλεια άκμασαν και διαλύθηκαν. Το πρώτο βασίλειο των Σαούντ ιδρύθηκε το 1756 με την εγκατάσταση του Μοχάμεντ Ιμπν Αμπντ Αλ Γουαχάμπ στο Ντιριγιάχ και την υπόσχεση του τοπικού ηγεμόνα πρίγκηπα Μοχάμεντ Ιμπν Σαούντ να υποστηρίξει την προσπάθεια εξαγνισμού της ισλαμικής θρησκευτικής πρακτικής. Ο οίκος των Σαούντ και οι σύμμαχοί του σύντομα εξελίχθηκαν στο επικρατέστερο βασίλειο στην Αραβία, ελέγχοντας σχεδόν όλη τη σημερινή επικράτεια της Σαουδικής Αραβίας και τις ιερές πόλεις της Μέκκα και της Μεδίνα. Η επέκταση των

Σαουδική Αραβία Σαούντ ανησύχησε τον οθωμανό σουλτάνο, ο οποίος ζήτησε από τον Μοχάμεντ Αλί Πασά να επανακτήσει τις περιοχές για λογαριασμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο Αλί με τους γιους του, Τουσούν Πασά και Ιμπραήμ Πασά, κατέφερε τελικά να εξουδετερώσει τον στρατό των Σαούντ το 1818 και τελικά να αποδυναμώσει την κυριαρχία του Αλ Σαούντ στην ευρύτερη περιοχή. Μετά από μία περίοδο αναδόμησης που ακολούθησε τη διάλυση του πρώτου βασιλείου των Σαούν, η οικογένεια επέστρεψε στην εξουσία με την ίδρυση του δεύτερου βασιλείου των Σαούντ το 1824. Το βασίλειο αυτό υποτάχθηκε τελικά το 1891 στον Αλ Ρασίντ του Χαίλ. Το τρίτο βασίλειο των Σαούντ ιδρύθηκε από τον Ιμπν Σαούντ, ο οποίος το 1902 κατέλαβε το Ριάντ, προγονική πρωτεύουσα της δυναστείας των Αλ Σαούντ, από την αντίπαλη οικογένεια των Αλ Ρασίντ. Συνεχίζοντας την επέκτασή του, ο Αμπντούλ Αζίζ υπέταξε το Αλ Χασά, την υπόλοιπη περιοχή του Νεζντ, και την Χετζάζ, το διάστημα 1913-1926. Τα σύνορα με την Ιορδανία, το Ιράκ και το Κουβέιτ καθιερώθηκαν με μία σειρά από συμφωνίες τη δεκαετία του 1920, με τη δημιουργία δύο παράλληλων ζωνών, μία με το Ιράκ και μία με το Κουβέιτ. Το 1926 ο Χουσείν Ιμπν Αλί έγινε βασιλιάς της Σαρκίγια, ενώ ένα χρόνο αργότερα, το 1927, πήρε τον τίτλο βασιλιάς του Νεζντ. Με τη συνθήκη της Τζένταχ το Μάιο του 1927, η Μεγάλη Βρετανία αναγνώρισε την ανεξαρτησία της επικράτειας του Αμπντούλ Αζίζ, γνωστής μέχρι τότε ως βασίλεια του Χεζάχ και του Νεζντ. Το 1932 οι περιοχές αυτές ενώθηκαν ως το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας. Τα νότια σύνορα του βασιλείου με την Υεμένη διαμορφώθηκαν το 1934 με τη συνθήκη του Ταίφ, τερματίζοντας έναν βραχύβιο μεθοριακό πόλεμο μεταξύ τους. Οι στρατιωτικές και πολιτικές επιτυχίες του Αμπντούλ Αζίζ δεν είχαν οικονομικό αντίκτυπο παρά μόνο μετά την ανακάλυψη κοιτασμάτων πετρελαίου το 1938. Αναπτυξιακά προγράμματα ξεκίνησαν μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το 1949 η εξόρυξη του πετρελαίου ήταν σε πλήρη ανάπτυξη. Οικονομική ευημερία επικράτησε σε όλη τη ΄χωρα, ενισχύοντας παράλληλα τη διεθνή εικόνα του βασιλείου. Πριν από το θάνατό του το 1953, ο Αμπντούλ Αζίζ, γνωρίζοντας τις δυσκολίες των απόλυτων μοναρχιών της ευρύτερης περιοχής, προσπάθησε να ρυθμίσει τη διαδοχή του. Ο Σαούντ διαδέχθηκε τον πατέρα του, αλλά μέσα σε λίγα χρόνια το βασίλειο κινδύνεψε από την οικονομική κακοδιαχείρισή του και την αποτυχία του να χειριστεί αποτελεσματικά την πρόκληση του Αιγύπιτου πρόεδρου Νάσερ, με συνέπεια ο Σαούντ να παραιτηθεί απο το θρόνο υπέρ του Φεϊζάλ το 1964. Ενδοοικογενειακές αντιπαλότητες, σε συνδυασμό με την πετρελαϊκή κρίση του 1973, συνέβαλαν στη δολοφονία του Φεϊζάλ απο τον ανηψιό του, πρίγκηπα Φεϊζάλ Μπιν Μουσαίντ, το 1975. Στο θρόνο τον διαδέχθηκε ο Χαλίντ μέχρι το 1982 και στη συνέχεια ο βασιλιάς Φαχντ, γνωστός ως ο πιο διεφθαρμένος μονάρχης του βασιλείου. Η διαφθορά κατά τη βασιλεία του ήταν ιδιαίτερα έντονη, ενώ οι γιοί του απέκτησαν δημόσια περιουσία και εμπορεύονταν ιδιωτικά το κρατικό πετρέλαιο. Με το θάνατο του Φαχντ το 2005, στο θρόνο της Σαουδικής Αραβίας ανέβηκε ο ετεροθαλής αδελφός του Αμπντουλάχ.

Διακυβέρνηση Η Σαουδική Αραβία είναι βασίλειο που ιδρύθηκε το 1932 από την ένωση των Βασιλείων του Nέγκεντ και της Χετζάζ, καθώς και των εμιράτων του Ασίρ, του Νατζτάν και του Αλ-Χάσα, τα οποία μέχρι τότε κυβερνούσαν αντίστοιχα αντιβασιλιάδες και εμίρηδες. Στην πράξη, ο μονάρχης συγκεντρώνει την απόλυτη εξουσία και ασκεί τη νομοθετική λειτουργία με τη συνεργασία μιας συμβουλευτικής συνέλευσης (δημιουργήθηκε το 1993εκλογές ακόμα δεν έχουν γίνει), και την εκτελεστική με τη βοήθεια υπουργών, που τους διορίζει ο ίδιος και λογοδοτούν σε αυτόν. Το 1960 εγκρίθηκε Σύνταγμα, το οποίο ωστόσο δεν απέκτησε ποτέ ισχύ. Πολιτικά κόμματα δεν υπάρχουν στη χώρα. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω. Απαγορεύεται να ψηφίζουν οι γυναίκες.[3] .

313

Σαουδική Αραβία Στο βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας η δικαιοσύνη απονέμεται σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο από έναν ανώτατο δικαστή, που είναι υπεύθυνος για τις νομικές υποθέσεις. Οι αποφάσεις εκδίδονται βάσει των αρχών και των κανόνων που περιέχονται στο Κοράνι και στη Σούνα του Προφήτη. Από πλευράς κλιμάκωσης στην απονομή της δικαιοσύνης, προβλέπονται τρεις βαθμοί δικαιοδοσίας και μία επιτροπή δικαστικού ελέγχου. Στον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας έχουμε τους «Μαλχάμα», «Αλ-Oυμούρ», «Αλ-Mούστα Τζάλα», και έπειτα έρχονται τρεις «Mαλχάμα», «Aς-Σαρία» και «Aλ-Kουμπρά», με έδρα τους τη Γέδα, τη Μέκκα, τη Μεδίνα και την Τζέντα, των οποίων η αρμοδιότητα εκτείνεται σε όλες τις νομικές διαφορές. Η επιτροπή δικαστικού ελέγχου έχει την έδρα της στη Μέκκα και δικαιούται να επανεξετάζει τις αποφάσεις όλων των κατωτέρου βαθμού δικαστηρίων.

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 76,3 χρόνια (74,23 χρόνια οι άνδρες και 78,48 οι γυναίκες).[3]

Θρησκεία Η Σαουδική Αραβία είναι το επίκεντρο της μουσουλμανικής θρησκείας και αυτό το μαρτυρούν και οι «ιερές» πόλεις: η Μέκκα (όπου γεννήθηκε ο Μωάμεθ) και η Μεδίνα (όπου είναι θαμμένος). Ο εθνικός πληθυσμός, στην πλειονότητά του, ακολουθεί το λατρευτικό τυπικό των σουνιτών, και σε ορισμένες περιπτώσεις των σαφιιτών.

Εκπαίδευση Η ύπαρξη νομαδικών φυλών δυσχεραίνει τη σχολική εκπαίδευση. Εκτός αυτού, δεν υφίσταται κάποιος νόμος που να την καθιστά υποχρεωτική, ούτε που να ορίζει σε ποια ηλικία πρέπει να εγγράφονται τα παιδιά στο σχολείο. Μετά το 1955 ξεκίνησε σοβαρή εκστρατεία για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, του οποίου ο δείκτης εξακολουθεί να παραμένει ανάμεσα στους υψηλότερους στον κόσμο. Η στοιχειώδης εκπαίδευση διαρκεί έξι χρόνια, όπως και η μέση, η οποία προετοιμάζει τους μαθητές για τις πανεπιστημιακές σπουδές. Η ανώτατη εκπαίδευση είναι μοιρασμένη ανάμεσα στο πανεπιστήμιο του Ριάντ (φιλολογία, θετικές επιστήμες, φαρμακευτική και ανώτερα εμπορικά μαθήματα) και στο πανεπιστήμιο της Τζέντα, που λειτουργεί από το 1967 και Χάρτης της Σαουδικής Αραβίας περιλαμβάνει σχολές σχετικές με τον οικονομικό και το διοικητικό τομέα. Το 1964 οργανώθηκε στο Nταχράν και ένα ανώτερο ινστιτούτο για έρευνες του υπεδάφους. Υπάρχει το ισλαμικό πανεπιστήμιο της Μεδίνας για τις θεολογικές σπουδές, όπως και άλλα πανεπιστήμια.

314

Σαουδική Αραβία

315

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Άμυνα Εδώ και τριάντα χρόνια περίπου, οι σαουδαραβικές ένοπλες δυνάμεις, και κυρίως η αεροπορία, επωφελούνται από τη βρετανική και την αμερικανική βοήθεια. Η συνολική δύναμή τους είναι 104.000 άνδρες. Στην αεροπορία υπηρετούν 18.000 και στο ναυτικό 12.000 άνδρες.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B1& params=23. 7167_N_44. 1167_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B1& params=24. 633333_N_46. 716667_E_type:city_region:SA_source:enwiki [3] Σαουδική Αραβία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ sa. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=456& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

gag:Saudi Arabiya

316

Σιγκαπούρη Σιγκαπούρη Συντεταγμένες: 1°16′60″N 103°49′60″E1.2833, 103.8333 [1]

Σημαία της Σιγκαπούρης Εθνόσημο της Σιγκαπούρης Εθνικό σύνθημα: Majulah Singapura (μαλαισιανά) ("Εμπρός, Σιγκαπούρη") Εθνικός ύμνος: Majulah Singapura

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Σιγκαπούρη 1°17′N 103°51′E1.283, 103.85 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αγγλικά, Κινέζικα, Μαλαισιανά, Ταμίλ

Πολίτευμα

Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Πρόεδρος Σελαπάν Ραμανάθαν Πρωθυπουργός Λι Χσιε Λουνγκ

Ανεξαρτησία από Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα

9 Αυγούστου 1965 3 Ιουνίου 1959

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

692,7 km2 (186η) 1,444 193 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2000 • Πυκνότητα

4.657.542[3] (114η) 4.117.700 6.723 κατ./km² (2η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

234,793 δισ. $[4] (48η) 49.433 $[4] (5η)

Σιγκαπούρη

317 Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

163,132 δισ. $[4] (46η) 34.346 $[4] (23η) 0,944 (23η) – πολύ υψηλός

Νόμισμα

Δολάριο Σιγκαπούρης (S$ SGD)

Ζώνη ώρας

(UTC +8)

Internet TLD

.sg

Κωδικός κλήσης

+65

Η Σιγκαπούρη, επίσημα Δημοκρατία της Σιγκαπούρης, είναι μια νησιωτική χώρα νότια της Μαλαισίας. Με έκταση μόλις 704 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι η μικρότερη χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας και μπορεί να χαρακτηριστεί μια σύγχρονη πόλη-κράτος. Η Σιγκαπούρη ήταν μέχρι το 1963 βρετανική αποικία και σήμερα είναι μέλος της Κοινοπολιτείας. Ο πληθυσμός της έχει πολυεθνική σύνθεση, καθώς περιλαμβάνει Κινέζους, Μαλαισιανούς, Ταμίλ και Ευρωπαίους. Έχει μια ισχυρή οικονομία και οι κάτοικοί της απολαμβάνουν ένα υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα και βιοτικό επίπεδο. Το Σύνταγμα της χώρας ορίζει το πολίτευμα ως κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην πράξη όμως ένα και μόνο κόμμα, το Λαϊκό Κόμμα Δράσης, μονοπωλεί την εξουσία από τότε που η χώρα κέρδισε την ανεξαρτησία της. Ο πληθυσμός της, με βάση εκτιμήσεις του 2009 είναι 4.657.542 κάτοικοι[3] .

Ιστορία Το όνομα «Σινγκαπόρα» σημαίνει «Πόλη των λιονταριών», από τις μαλαισιανές λέξεις «σίγκα» (λιοντάρι) και «πόρα» (πόλη).[5] Δόθηκε τον 14ο αιώνα από ένα πρίγκιπα της Σουμάτρας, ο οποίος, φτάνοντας στο νησί μετά από μια καταιγίδα παρατήρησε ένα ζώο στην ακτή που έμοιαζε με λιοντάρι.[6] Σήμερα θεωρείται ότι έκανε λάθος, καθώς πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι στη Σιγκαπούρη δεν έζησαν ποτέ λιοντάρια (ούτε καν ασιατικά λιοντάρια) και ότι το ζώο που είδε ο πρίγκιπας ήταν κατά πάσα πιθανότητα μαλαϊκή τίγρις.[7] Οι πρώτες ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας στη Σιγκαπούρη χρονολογούνται από το δεύτερο αιώνα μ.Χ.[8] Το νησί ήταν κτήση της αυτοκρατορίας της Σουμάτρα Srivijaya και αρχικά είχε το ιαβικό όνομα «Τέμασεκ» (θαλάσσια πόλη). Η Τέμασεκ (ή Τούμασεκ) γρήγορα έγινε ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο, αλλά παρήκμασε στα τέλη του 14ου αιώνα. Μεταξύ του 16ου και του 19ου αιώνα η Σιγκαπούρη ήταν μέρος του Σουλτανάτου του Τζοχόρ. Κατά τη διάρκεια των πολέμων Μαλαισίας-Πορτογαλίας το 1613 πυρπολήθηκε από τα πορτογαλικά στρατεύματα. Στη συνέχεια οι Πορτογάλοι είχαν τον έλεγχο του νησιού και τον 17ο αιώνα οι Ολλανδοί, αλλά όλο αυτό το διάστημα το νησί ήταν σχεδόν ακατοίκητο. Η σύγχρονη ιστορία της Σιγκαπούρης ουσιαστικά ξεκινά το 1819 όταν φτάνει στο νησί ο Τόμας Στάμφορντ Ραφλς, αξιωματούχος της Βρετανικής Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών. Αναγνωρίζοντας τις δυνατότητες της ως στρατηγικό σημείο εμπορίου στη Νοτιοανατολική Ασία, ο Ραφλς υπέγραψε συνθήκη με το Σουλτάνο Χουσεΐν Σαχ για να αναπτύξει στη Σιγκαπούρη ένα εμπορικό λιμάνι για λογαριασμό των Βρετανών.[8] Το 1867 έγινε επίσημα βρετανική αποικία και μέχρι το 1869 ο πληθυσμός ήταν 100.000 κάτοικοι.

Σιγκαπούρη

318

Στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Σιγκαπούρη ήταν η κυριότερη στρατιωτική βάση των Βρετανών στη Νοτιοανατολική Ασία. Ο Αυτοκρατορικός Ιαπωνικός στρατός εισέβαλε στη Μαλαισία και συνέχεια στη Σιγκαπούρη, καταλήγοντας στην επονομαζόμενη Μάχη της Σιγκαπούρης. Οι ελλιπώς προετοιμασμένοι Βρετανοί ηττήθηκαν σε έξι μέρες και παραδόθηκαν στο στρατηγό Γιαμασίτα (Tomoyuki Yamashita) στις 15 Φεβρουαρίου 1942, γεγονός που σήμερα χαρακτηρίζεται ως η μεγαλύτερη στρατιωτική ήττα στην ιστορία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Οι Γιαπωνέζοι μετονόμασαν τη Σιγκαπούρη «Σονάντο» που σημαίνει «νότιο νησί που αποκτήθηκε στην εποχή του Σόβα» και την κατείχαν μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου 1945, ένα μήνα μετά την παράδοση της Ιαπωνίας, οπότε και ξαναπέρασε στην κυριαρχία των Βρετανών. Η Σιγκαπούρη απέκτησε αυτονομία μέσα στη Βρετανική Αυτοκρατορία Άγαλμα του Τόμας Στάμφορντ Ραφλς που θεωρείται ο ιδρυτής της σύγχρονης το 1959 με πρωθυπουργό τον Λι Κουάν Γιου. Ανακήρυξε μονομερώς την Σιγκαπούρης ανεξαρτησία της από τη Βρετανία τον Αύγουστο του 1963 και το Σεπτέμβριο προσχώρησε στην Ομοσπονδία της Μαλαισίας. Η ένωση με τη Μαλαισία δεν ευδοκίμησε, καθώς οι σχέσεις της τοπικής κυβέρνησης του κόμματος PAP με την ομόσπονδη κυβέρνηση της Κουάλα Λουμπούρ ήταν κακές. Έτσι στις 9 Αυγούστου 1965 ανακηρύχθηκε επίσημα ανεξάρτητο κράτος.[9] Ο Γιουσόφ μπιν Ισάκ ορκίστηκε πρώτος πρόεδρος και ο Λι Κουάν Γιου παρέμεινε πρωθυπουργός. Ως ανεξάρτητο νέο κράτος αντιμετώπιζε πρόβλημα επάρκειας φυσικών πόρων, μεγάλη ανεργία, έλλειψη στέγασης και την απειλή διαφυλετικών εντάσεων. Κατά τη διάρκεια της θητείας του Λι Κουάν Γιου ως πρωθυπουργού από το 1959 ως το 1990 η κυβέρνηση κατάφερε να πετύχει μεγάλη οικονομική ανάπτυξη και άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Επίσης δημιουργήθηκε ένα ανεξάρτητο εθνικό σύστημα άμυνας που βασίζεται στην υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για τους άντρες. Το 1990 ο Γκο Τσοκ Τονγκ διαδέχτηκε τον Λι ως πρωθυπουργός. Το 2004 ο Λι Χσιε Λουνγκ, που είναι ο μεγαλύτερος γιος του Λι Κουάν Γιου, έγινε ο τρίτος πρωθυπουργός της χώρας.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα της Σιγκαπούρης είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από του Υπουργικό Συμβούλιο, του οποίου ηγείται ο πρωθυπουργός. Αρχηγός του κράτους είναι ο Πρόεδρος της Σιγκαπούρης. Το αξίωμα είναι κυρίως εθιμοτυπικό και έχει περιορισμένες εξουσίες. Προβλέπεται η απ' ευθείας εκλογή του από το λαό, αλλά μέχρι στιγμής σε όλες τις εκλογές εκτός από μία (το 1993) υπήρχε μόνο ένας υποψήφιος.

Άποψη της Σιγκαπούρης

Η πολιτική στη Σιγκαπούρη ελέγχεται από ένα κόμμα, το Λαϊκό Κόμμα Δράσης (People's Action Party - PAP) από τότε που κέρδισε την ανεξαρτησία της. Ως αποτέλεσμα, ξένοι πολιτικοί αναλυτές και πολλά κόμματα της αντιπολίτευσης θεωρούν ότι η Σιγκαπούρη είναι στην ουσία ένα μονοκομματικό κράτος. Στις εκλογές δεν υπάρχει νοθεία αλλά το PAP κατηγορείται ότι εκμεταλλεύεται το πολιτικό σύστημα προς όφελος του, ότι ασκεί λογοκρισία και περιορίζει την αντιπολίτευση. Οι επικριτές του PAP ισχυρίζονται ότι το δικαστικό σύστημα μεροληπτεί υπέρ της κυβέρνησης και ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός των εξουσιών.

Σιγκαπούρη

Εκλογές Η Βουλή έχει ένα σώμα (Εθνοσυνέλευση), το οποίο απαρτίζεται από 84 μέλη. Τα τελευταία εκλέγονται για πενταετή θητεία. Το δικαίωμα ψήφου στις εκλογές παρέχεται από την ηλικία των 21 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική. Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 6 Μαΐου του 2006. Στις εκλογές αυτές το κυβερνών κόμμα PAP κέρδισε 82 έδρες επί συνόλου 84 στο κοινοβούλιο.

Γεωγραφία Η Σιγκαπούρη βρίσκεται στο νότιο άκρο της χερσονήσου της Μαλαισίας, με την οποία συνδέεται με δύο γέφυρες. Εκτός του κεντρικού νησιού περιλαμβάνει και πάνω από 60 μικρότερα νησιά, από τα οποία τα μεγαλύτερα είναι τα Jurong Island, Pulau Tekong, Pulau Ubin και Sentosa. Το κέντρο της πόλης βρίσκεται στο νότο και συγκεκριμένα γύρω από τις εκβολές του ποταμού της Σιγκαπούρης. Παλιότερα αυτή ήταν η μοναδική αστική περιοχή του νησιού, ενώ στο υπόλοιπο υπήρχαν είτε τροπικά δάση είτε γεωργικές εκτάσεις. Τη δεκαετία του 1960 η κυβέρνηση ξεκίνησε ένα στεγαστικό πρόγραμμα κατασκευάζοντας οικισμούς σε διάφορες περιοχές και σήμερα σχεδόν το σύνολο του νησιού είναι αστικοποιημένο. Έτσι σήμερα παραμένει μόνο ένα πολύ μικρό τμήμα τροπικού δάσους, το προστατευόμενο Bukit Timah Nature Χάρτης της Σιγκαπούρης Reserve. Υπάρχουν επίσης και κάποια πάρκα που διατηρούνται με ανθρώπινη παρέμβαση, όπως οι Βοτανικοί Κήποι της Σιγκαπούρης. Το ψηλότερο σημείο είναι ο λόφος Μπούκιτ Τίμαχ στα 166 μέτρα. Για να αντιμετωπίσει την έλλειψη γης η Σιγκαπούρη εκτελεί έργα επέκτασης στη θάλασσα, με χώμα που προέρχεται από τους λόφους της, το βυθό της θάλασσας και γειτονικές χώρες. Ως αποτέλεσμα η έκτασή της αυξήθηκε από 581,5 χμ² το 1960 σε 704 χμ² σήμερα και μπορεί να αυξηθεί κατά άλλα 100 μέχρι το 2030.[10]

Κλίμα Καθώς η Σιγκαπούρη βρίσκεται 137 χιλιόμετρα βόρεια του Ισημερινού έχει τροπικό κλίμα χωρίς διακριτές εποχές. Το κλίμα της χαρακτηρίζεται από ομοιόμορφη θερμοκρασία και πίεση, υψηλή υγρασία και άφθονη βροχόπτωση. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από 22 °C ως 34 °C. Κατά μέσο όρο η σχετική υγρασία είναι 90% το πρωί και 60% το απόγευμα. Κατά τις περιόδους παρατεταμένης έντονης βροχή η σχετική υγρασία φτάνει το 100%.[11] Οι χαμηλότερες και υψηλότερες θερμοκρασίες που έχουν καταγραφεί ιστορικά είναι 18.4 °C και 37.8 °C αντίστοιχα. Ο Ιούνιος και Ιούλιος είναι οι θερμότεροι μήνες, ενώ ο Νοέμβριος και Δεκέμβριος αποτελούν την υγρή περίοδο των μουσώνων. Στη Σιγκαπούρη δεν χρησιμοποιείται θερινή ώρα. Η διάρκεια της μέρας είναι σταθερή σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους εξαιτίας της θέσης της χώρας κοντά στον Ισημερινό. Χωρίς φυσικές πηγές πόσιμου νερού, η βασική πηγή νερού στη χώρα είναι η βροχόπτωση και η συλλογή του γίνεται με ειδικές εγκαταστάσεις. Η βροχή παρέχει περίπου το 50% του νερού της Σιγκαπούρης. Το υπόλοιπο εισάγεται από γειτονικές χώρες, ανακυκλώνεται ή αφαλατώνεται. Σήμερα κατασκευάζονται νέες μονάδες ανακύκλωσης και αφαλάτωσης με σκοπό τη μείωση της εξάρτησης από το εξωτερικό.

319

Σιγκαπούρη

Οικονομία Η Σιγκαπούρη έχει μια ανεπτυγμένη οικονομία της αγοράς που θεωρείται εξαιρετικά φιλική στις επιχειρήσεις.[12] Μαζί με το Χονγκ Κονγκ, τη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν αναφέρεται ως μία από τις τέσσερις ασιατικές τίγρεις. Μεγάλη ώθηση δίνει η γεωγραφική της θέση και ο ρόλος της ως διεθνές κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου. Το λιμάνι της είναι ένα από τα Ουρανοξύστες στο κέντρο της πόλης μεγαλύτερα στον κόσμο σε διακίνηση αγαθών. [13] Η οικονομία βασίζεται επίσης στις εξαγωγές μεταποιημένων εισαγόμενων πρώτων υλών. Η βιομηχανία μεταποίησης αποτελούσε το 26% του ΑΕΠ το 2005 και περιλαμβάνει ηλεκτρονικά, πετρελαιοειδή, χημικά, μηχανολογικά και βιοϊατρικά προϊόντα. Σημαντικός τομέας είναι και ο τουρισμός, καθώς η Σιγκαπούρη είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Περίπου 9,7 εκατομμύρια τουρίστες την επισκέφτηκαν το 2006.[14] Η Σιγκαπούρη είναι το τέταρτο μεγαλύτερο κέντρο ανταλλαγής συναλλάγματος μετά το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και το Τόκιο.[15] Το νόμισμα της Σιγκαπούρης είναι το δολάριο Σιγκαπούρης, με σύμβολο S$ και συντομογραφία SGD.

Δημογραφία Πληθυσμός Σύμφωνα με τις στατιστικές της κυβέρνησης ο πληθυσμός της Σιγκαπούρης το Σεπτέμβριο 2007 ήταν 4,68 εκατομμύρια, από τους οποίους τα 3,7 είναι πολίτες ή μόνιμοι κάτοικοι (που αποκαλούνται «κάτοικοι Σιγκαπούρης»).[16] Από τους «κατοίκους Σιγκαπούρης» το 75,2% είναι Κινέζοι, το 13,6% Μαλαισιανοί, το 8,8% Ινδοί και το υπόλοιπο 2,4% είναι Ευρωπαίοι, Ασιάτες και άλλες ομάδες. Το 2006 ο ρυθμός γεννήσεων ήταν 10,1 στους 1000, ένα πολύ χαμηλό επίπεδο που αποδίδεται στην πολιτική ελέγχου των γεννήσεων, και ο ρυθμός θανάτου ήταν επίσης από τους χαμηλότερους στον κόσμο στο 4,3 στους 1000. Η συνολική αύξηση του πληθυσμού ήταν 4,4% ενώ η αύξηση για τους κατοίκους Σιγκαπούρης ήταν 1,8%. Το ποσοστό αύξησης οφείλεται κατά το μεγαλύτερο μέρος στη μετανάστευση αλλά και στο υψηλό προσδόκιμο ζωής. Η Σιγκαπούρη είναι η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα στον κόσμο μετά το Μονακό (εξαιρώντας το Μακάο και το Χονγκ Κονγκ που είναι περιοχές ειδικού καθεστώτος της Κίνας). Το 1957 ο πληθυσμός ήταν περίπου 1,45 εκατομμύρια και ο ρυθμός γεννήσεων ήταν σχετικά ψηλός. Αντιλαμβανόμενη τους εξαιρετικά περιορισμένους φυσικούς πόρους της χώρας και τη μικρή της έκταση η κυβέρνηση εισήγαγε πολιτικές ελέγχου των γεννήσεων στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ο πληθυσμός γερνούσε, λιγότεροι εισερχόντουσαν στην αγορά εργασίας και υπήρχε έλλειψη ειδικευμένων εργατών. Σε μια δραματική αλλαγή πολιτικής η κυβέρνηση εισήγαγε κίνητρα για γεννήσεις το 2001 (βελτιωμένα τον Αύγουστο 2004) για να ενθαρρύνει τα ζευγάρια να αποκτήσουν περισσότερα παιδιά.[17] Το 2006 ο ρυθμός γονιμότητας ήταν μόνο 1,26 παιδιά ανά γυναίκα, ο 3ος χαμηλότερος διεθνώς και αρκετά κάτω από το 2,10 που απαιτείται για την ανανέωση του πληθυσμού.[18] Το 2006 γεννήθηκαν 38.317 παιδιά, συγκρινόμενα με 37.500 το 2005. Αυτός ο αριθμός όμως δεν είναι αρκετός για να συντηρήσει την αύξηση του πληθυσμού. Για να ξεπεράσει το πρόβλημα η κυβέρνηση ενθαρρύνει αλλοδαπούς να μεταναστεύσουν στη Σιγκαπούρη. Ο μεγάλος αριθμός μεταναστών συντέλεσε στο να μην αρχίζει να μειώνεται ο πληθυσμός της Σιγκαπούρης.[19] Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 81,98 χρόνια (79,37 χρόνια οι άνδρες και 84,78 οι γυναίκες).[3]

320

Σιγκαπούρη

Θρησκεία Η Σιγκαπούρη είναι μια πολυθρησκευτική χώρα. Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία περίπου το 51% των κατοίκων Σιγκαπούρης (που δεν περιλαμβάνουν ένα σημαντικό αριθμό επισκεπτών και μεταναστών εργατών) είναι βουδιστές και ταοϊστές. Περίπου 15%, κυρίως Κινέζοι, Ευρασιάτες και Ινδοί, είναι χριστιανοί - που περιλαμβάνει πολλά δόγματα, καθολικοί, προτεστάντες και άλλοι. Οι μουσουλμάνοι είναι το 14%, από τους οποίους η μεγάλη πλειονότητα είναι Μαλαισιανοί και οι υπόλοιποι κυρίως Ινδοί μουσουλμάνοι. Άλλες μειονότητες περιλαμβάνουν Σιχ, Ινδουιστές και Μπαχάι σύμφωνα με την απογραφή του 2000. Περίπου 15% του πληθυσμού δήλωσε ότι δεν πιστεύει σε κάποια θρησκεία.

Γλώσσες Οι επίσημες γλώσσες είναι τα Αγγλικά, Κινέζικα (Μανδαρινικά), Μαλαισιανά και Ταμίλ. Εθνική γλώσσα για ιστορικούς λόγους θεωρείται η μαλαισιανή και σ’ αυτήν είναι γραμμένος ο εθνικός ύμνος "Majulah Singapura". Τα Αγγλικά είναι η γλώσσα που έχει επικρατήσει στη διοίκηση και τη δημόσια ζωή της χώρας. Η χρήση τους εξαπλώθηκε από τότε που καθιερώθηκαν ως η πρώτη γλώσσα στο εκπαιδευτικό σύστημα και είναι η πιο συνηθισμένη γλώσσα στη λογοτεχνία της Σιγκαπούρης. Στην καθομιλουμένη συνηθίζεται μια τοπική παραλλαγή των αγγλικών που λέγεται «σίνγκλις» (από το "Singapore English") και τα οποία ενσωματώνουν λεξιλόγιο και γραμματική από τα Αγγλικά, διάφορες κινεζικές διαλέκτους, Μαλασιανά και ινδικές γλώσσες.

Μέσα ενημέρωσης Όλα τα μέσα ενημέρωσης στη Σιγκαπούρη, έντυπα και ηλεκτρονικά, ελέγχονται έμμεσα ή άμεσα από την κυβέρνηση. Στη χώρα λειτουργούν 7 τηλεοπτικά κανάλια και 14 ραδιοφωνικοί σταθμοί. Απαγορεύεται η κατοχή δορυφορικών δεκτών που μπορούν να λαμβάνουν μη εγκεκριμένο σήμα από το εξωτερικό. Συνολικά κυκλοφορούν 16 εφημερίδες που εκπροσωπούν και τις τέσσερις επίσημες γλώσσες. Η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα είναι η καθημερινή, αγγλόφωνη The Straits Times.

Συγκοινωνίες Διεθνείς Η Σιγκαπούρη αποτελεί σημαντικό συγκοινωνιακό κόμβο στην Ασία, επωφελούμενη από την ευνοϊκή γεωγραφική θέση της. Το λιμάνι της είναι ένα από τα μεγαλύτερα στο κόσμο σε διακίνηση εμπορευμάτων. Το διεθνές αεροδρόμιο Changi είναι από τα πιο πολυσύχναστα της Νοτιοανατολικής Ασίας και επιπλέον αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό για την αεροπορική σύνδεση Ευρώπης-Αυστραλίας. Το χρησιμοποιούν 81 αεροπορικές εταιρίες με συνδέσεις σε 185 πόλεις και 58 χώρες, με προεξάρχουσα την αεροπορική εταιρεία της χώρας, τη Singapore Airlines. Θεωρείται ένα από τα καλύτερα αεροδρόμια στον κόσμο, καθώς συγκεντρώνει σταθερά υψηλές βαθμολογίες σε έρευνες αξιολόγησης των αερομεταφορών.[20] Η Σιγκαπούρη έχει οδική και σιδηροδρομική σύνδεση με το Τζοχόρ της Μαλαισίας. Επίσης υπάρχει συχνή ακτοπλοϊκή σύνδεση με αρκετά γειτονικά νησιά της Ινδονησίας. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Εγχώριες Η δημόσια συγκοινωνία στη Σιγκαπούρη εξυπηρετείται από λεωφορεία, ταξί, μετρό (Mass Rapid Transit MRT) και συμπληρωματικά ελαφρύ σιδηρόδρομο (Light Rapid Transit - LRT). Συνολικά 2,78 εκατομμύρια επιβάτες χρησιμοποιούν το λεωφορείο για τις καθημερινές μετακινήσεις τους και 1,3 το μετρό (MRT και LRT). Το οδικό δίκτυο είναι ανεπτυγμένο και καλύπτει όλο το νησί αλλά η χρήση ιδιόκτητων αυτοκινήτων αποθαρρύνεται. Για την αγορά αυτοκινήτου απαιτείται ειδική άδεια και μόνο ένας περιορισμένος αριθμός αδειών εκδίδονται κάθε χρόνο. Επίσης, η φορολογία είναι υψηλή και για την πρόσβαση στο κέντρο τις ώρες

321

Σιγκαπούρη αιχμής οι οδηγοί πληρώνουν διόδια μέσω ηλεκτρονικού συστήματος.

Αθλητισμός Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2008 διεξήχθη στη χώρα το πρώτο νυχτερινό Γκραν πρι της Φόρμουλα 1.[21]

Αναφορές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7& params=1. 2833_N_103. 8333_E_type:city [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7& params=1_17_N_103_51_E_type:city [3] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ sn. html) [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=576& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] http:/ / www. bartleby. com/ 61/ 46/ S0424600. html [6] 404 Page (http:/ / www. sg/ explore/ history. htm) [7] Schools.com.sg :: Welcome To Your Online Schools Articles Directory :: (http:/ / www. schools. com. sg/ articles/ aboutSingapore. asp) [8] Singapore - History (http:/ / countrystudies. us/ singapore/ 3. htm) [9] Singapore - Road to Independence (http:/ / countrystudies. us/ singapore/ 10. htm) [10] http:/ / www. nea. gov. sg/ cms/ ccird/ soe/ soe_cover. pdf [11] Climatology of Singapore (http:/ / app. nea. gov. sg/ cms/ htdocs/ article. asp?pid=1088) [12] Singapore top paradise for business: World Bank (http:/ / business. asiaone. com/ Business/ News/ SME+ Central/ Story/ A1Story20070926-27084. html) [13] Singapore port remains world's busiest by shipping tonnage | Asian Economic News | Find Articles at BNET (http:/ / findarticles. com/ p/ articles/ mi_m0WDP/ is_2006_Jan_17/ ai_n16006412) [14] Record Year As Tourism Exceeds 2006 Targets With S$12.4 Billion Tourism Receipts And 9.7 Million Visitor Arrivals (http:/ / app. stb. gov. sg/ asp/ new/ new03a. asp?id=6243) [15] MAS (http:/ / www. mas. gov. sg/ about_us/ annual_reports/ annual20052006/ index. htm) [16] Statistics Singapore - Key Annual Indicators (http:/ / www. singstat. gov. sg/ stats/ keyind. html#popnarea) [17] Baby Bonus (http:/ / www. babybonus. gov. sg/ bbss/ html/ index. html) [18] CIA - The World Factbook - Country Comparison :: Total fertility rate (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ rankorder/ 2127rank. html) [19] channelnewsasia.com - Singapore's birth trend outlook remains dismal sociologist (http:/ / www. channelnewsasia. com/ stories/ singaporelocalnews/ view/ 257208/ 1/ . html) [20] Page has moved (http:/ / www. worldairportawards. com/ Awards_2007/ Airport2007. htm) [21] in.gr (http:/ / www. in. gr/ sports/ article. asp?lngEntityID=942501& lngDtrID=1600), Αλόνσο ο... ιππότης της νυχτερινής ασφάλτου, 28 Σεπτεμβρίου 2008.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Wikitravel: Σιγκαπούρη (ταξιδιωτικός οδηγός) • Singapore Food Guide (http://www.singapore-dine.sg) • Επίσημη ιστοσελίδα πληροφοριών (http://www.sg) (Αγγλικά) • Στατιστική Υπηρεσία Σιγκαπούρης (http://www.singstat.gov.sg/stats/keyind.html) (Αγγλικά) • άρθρο στην ΕΡΤ (http://news.ert.gr/c/10/426198.asp), Σιγκαπούρη: Πρωτιά στην αποστολή γραπτών μηνυμάτων . Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το άρθρο Singapore (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Singapore) της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ). ( ιστορικό/συντάκτες (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Singapore)).

bjn:Singapura

322

323

Σρι Λάνκα Σρι Λάνκα Συντεταγμένες: 6°55′00″N 79°49′60″E6.9167, 79.8333 [1]

Σημαία της Σρι Λάνκα Εθνόσημο της Σρι Λάνκα Εθνικός ύμνος: Sri Lanka Matha

Πρωτεύουσα • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Κόττε 115.826 6°54′0″N 79°54′59″E6.9, 79.91639 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Κολόμπο

Επίσημες γλώσσες

Σιναλεζικά, Ταμίλ

Πολίτευμα

Ημιπροεδρική δημοκρατία

Πρόεδρος Μαχίντα Ρατζαπάκσα Πρωθυπουργός Ντισαναγιάκα Μουντιγιανσελάγκε Τζαγιαράτνε Ανεξαρτησία 4 Φεβρουαρίου 1948 από το Ην. Βασίλειο 16 Αυγούστου 1978, αναθεωρήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου του 2000 Ισχύον Σύνταγμα

Σρι Λάνκα

324 Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

65.610 km2 (121η) 4,4 1.340 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2001 • Πυκνότητα

21.324.791[3] (56η) 18.797.257[4] 325 κατ./km² (39η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

96,414 δισ. $[5] (67η) 4.763 $[5] (113η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

41,323 δισ. $[5] (77η) 2.041 $[5] (120η)

ΔΑΑ (2007)

0,759 (102η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ρουπία Σρι Λάνκα (LKR)

Ζώνη ώρας

Σταθερή Ζώνη Ώρας Σρι Λάνκα (UTC +5:30)

Internet TLD

.lk

Κωδικός κλήσης

+94

Η Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Σρι Λάνκα (παλιότερα γνωστή ως Κεϋλάνη) είναι μια νησιωτική χώρα νοτιοανατολικά των Ινδιών με έκταση 65.610 km² και πληθυσμό 21.324.791 (εκτίμηση 2009).[3] Διοικητική πρωτεύουσα είναι τo Κόττε[6] (αγγλ. Sri Jayawardenepura Kotte), όμως μεγαλύτερη πόλη και οικονομική πρωτεύουσα είναι το Κολόμπο. Η επίσημη γλώσσα είναι η σιναλεζική ενώ ομιλούνται επίσης η ταμίλ και η αγγλική. Οι κάτοικοι του νησιού στο θρήσκευμα είναι Βουδιστές (61%), ινδουιστές (21%), μουσουλμάνοι και χριστιανοί (7%). Το ποσοστό αναλφαβητισμού μεταξύ των κατοίκων είναι λιγότερο από 10 %. Η Κεϋλάνη έχει το ψηλότερο ποσοστό εγγράμματων (90,7%) ανάμεσα στις χώρες της μεσημβρινής Ασίας.[3]

Ιστορία Πληροφορίες εξακριβωμένες έχουμε από το 543 μ.Χ. Τότε εγκαταστάθηκαν εδώ οι Σιγγαλέζοι από την Ινδία. Ο Βουδισμός διαδόθηκε και επικράτησε σαν θρησκεία. Κατά το 1505, έφτασαν οι πρώτοι Πορτογάλοι και ίδρυσαν αποικία. Οι Πορτογάλοι φέρθηκαν σκληρά στους ιθαγενείς. Έτσι, όταν εμφανίστηκαν στις ακτές του νησιού οι Ολλανδοί, οι ιθαγενείς ηγεμόνες έκαναν συμμαχία μαζί τους. Μετά από σκληρούς αγώνες οι Ολλανδοί επικράτησαν και έδιωξαν τους Πορτογάλους. Αργότερα, μετά τον πόλεμο μεταξύ Αγγλίας και Ολλανδίας, η Κεϋλάνη πέρασε στην αγγλική κυριαρχία. Το 1802 αναγνωρίστηκε επίσημα η βρετανική κυριαρχία και το νησί έγινε "αποικία του στέμματος". Η Σρι Λάνκα έγινε ανεξάρτητο κράτος στις 4 Φεβρουαρίου 1948, παρέμεινε όμως μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Η Κεΰλάνη ή, όπως ονομάστηκε αργότερα, Σρι Λάνκα (Ευλογημένο Νησί), αποτελεί την πρώτη χώρα που εξέλεξε γυναίκα πρωθυπουργό τι 1960, την Σιρίμαβο Μπανταρανάικε, η οποία έκανε διάφορες σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις, στήριξε τις γυναίκες, εισήγαγε την χώρα στο Κίνημα των Αδέσμευτων (Non-aligned Movement), αλλά, κυρίως, κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας της άλλαξε το όνομα της χώρας και θέσπισε νέο Σύνταγμα. Το Διεθνές Αεροδρόμιο της Σρι Λάνκα φέρει το όνομά της.[7]

Σρι Λάνκα

325

Αποσχιστικό κίνημα των Ταμίλ Από το 1983 ως το 2009 η χώρα ταλανιζόταν από βία καθώς η μειονότητα των Ταμίλ διεκδικούσε την ανεξαρτησία της.[3] Οι δυνάμεις του στρατού συγκρούονταν με την ένοπλη ομάδα ανταρτών που αποκαλείται Τίγρεις για την Απελευθέρωση του Ταμίλ Ιλάμ (στα Αγγλικά: Liberation Tigers of Tamil Eelam - LTTE). Το 2002 οι αντάρτες και η κυβέρνηση υπέγραψαν εκεχειρία με τη διαμεσολάβηση της Νορβηγίας. Οι εχθροπραξίες όμως εντάθηκαν και πάλι το 2006.[8] Τον Ιανουάριο του 2009 ο κυβερνητικός στρατός κατάφερε τα μεγαλύτερα πλήγματα εναντίον των ανταρτών Τίγρεων των Ταμίλ. Έπειτα από σφοδρές μάχες κατελήφθησαν από τον κυβερνητικό στρατό οι πόλεις Κιλινότσι, πολιτική πρωτεύουσα των ανταρτών και στη συνέχεια η Μουλαϊτίβου, τελευταία πόλη που βρισκόταν υπό τον έλεγχο των αυτονομιστών.[9] Στις 16 Μαΐου του 2009 ο πρόεδρος Ραγιαπάκσε ανακοίνωσε τη νίκη του κυβερνητικού στρατού επί των ανταρτών Ταμίλ, σηματοδοτώντας το τέλος ενός εμφυλίου που διήρκεσε 25 χρόνια[10] . Την επόμενη ημέρα οι αντάρτες αποφάσισαν κατάπαυση του πυρός και παραδέχθηκαν ότι ο αγώνας τους είχε άδοξο τέλος.[11]

Γεωγραφία Το νησί υποδιαιρείται σε τρεις φυσικές περιοχές: Το βόρειο τμήμα είναι πεδινό. Στο κεντρικό τμήμα απλώνονται μικρές πεδιάδες, ενώ στο νότιο τμήμα δεσπόζουν ορεινοί όγκοι με υψηλότερες κορυφές τα βουνά Πιντουρουταλαγκάλα. Επειδή βρίσκεται κοντά στον Ισημερινό (μεταξύ 5ου και 10ου παράλληλου βόρεια του Ισημερινού), η Κεϋλάνη έχει κλίμα θερμό και υγρό. Οι κλιματολογικές αντιθέσεις είναι εμφανείς και επηρεάζουν τη βλάστηση. Έτσι, ενώ η μεσημβρινή περιοχή είναι σκεπασμένη με ωραία δάση, το κεντρικό τμήμα είναι μια φτωχή ζούγκλα. Η μεσημβρινή περιοχή είναι πυκνοκατοικημένη. Το τοπίο της χαρακτηρίζεται από την οργιώδη βλάστηση. Το κεντρικό τμήμα αντίθετα είναι εγκαταλειμμένο και μαστίζεται από την ελονοσία. Χάρτης της Σρι Λάνκα

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Προεδρικές εκλογές 2010 Στις 26 Ιανουαρίου 2010 διεξήχθησαν οι πρώτες προεδρικές εκλογές από την λήξη του εμφυλίου πολέμου. Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 74,50%. Ο Μαχίντα Ρατζαπάκσα εξελέγη ξανά πρόεδρος για δεύτερη θητεία με ποσοστό 57,88% έναντι 40,15% για τον αντίπαλό του, Σαράτ Φονσέκα.[12] Ο τελευταίος αρνήθηκε να δεχτεί τα αποτελέσματα και απείλησε με προσφυγή στο δικαστήριο.[13]

Σρι Λάνκα

326

Υποψήφιος

Κόμμα

Ψήφοι

Μαχίντα Ρατζαπάκσα

Ενωμένος Συνασπισμός για την Λαϊκή Ελευθερία

6.015.934

57,88%

Σαράτ Φονσέκα

Νέο Δημοκρατικό Μέτωπο

4.173.185

40,15%

Μοχόμαντ Κασίμ Μοχόμαντ Ισμαήλ

Δημοκρατικό Ενωτικό Εθνικό Μέτωπο

39.226

0,38%

Ατσάλα Ασόκα Σουραγουίρα (Achala Ashoka Suraweera)

Τζατίκα Σανγκουαρντένα Περαμούνα (Jathika Sangwardhena Peramuna)

26.266

0,25%

Τσάνα Τζανάκα Σουγκατσίρι Γκαμάγκε (Channa Janaka Sugathsiri Gamage)

Ενωμένο Δημοκρατικό Μέτωπο

23.290

0,22%

Γ. Β. Μαχιμάν Ραντζίτ (W.V. Mahiman Ranjith)

Ανεξάρτητος

18.747

0,18%

Α. Σ. Π. Λιναγιάγκε (Panagoda Don Prince Soloman Anura Liyanage)

Εργατικό Κόμμα της Σρι Λάνκα

14.220

0,14%

Σαράτ Μαναμέντρα (Sarath Manamendra)

Νάουα Σιχάλα Ουρουμάγια (Nawa Sihala Urumaya)

9.684

0,09%

Μ. Κ. Σιβατζιλινγκάμ (M.K. Sivajilingam)

Ανεξάρτητος

9.662

0,09%

Ουκουμπάντα Γουιτζεκούν (Ukkubanda Wijekoon)

Ανεξάρτητος

9.381

0,09%

Λαλ Περέρα

Το Εθνικό μας Μέτωπο

9.353

0,09%

Σιριτούνγκα Τζαγιασουρίγια (Siritunga Jayasuriya)

Ενωτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα

8.352

0,08%

Βικραμαμπάχου Καρουναράτνε (Vickramabahu Karunaratna)

Αριστερό Μέτωπο

7.055

0,07%

Ιντρούς Μοχόμαντ Ιλίας (Idroos Mohomad Ilyas)

Ανεξάρτητος

6.131

0,06%

Βίτζε Ντίας (Wije Dias)

Σοσιαλιστικό Κόμμα Ισότητας

4.195

0,04%

Σανάτ Πινάντουα (Sanath Pinnaduwa)

Εθνική Συμμαχία

3.523

0,03%

M. Mοχάμετ Μουσταφά

Ανεξάρτητος

3.134

0,03%

Μπαταραμούλε Σιλαρατάνα Τέρο (Battaramulle Seelarathana Thero)

Τζάνα Σέτα Περαμούνα (Jana Setha Peramuna)

2.770

0,03%

Σεναράτνα ντε Σίλβα (Senaratna de Silva)

Πατριωτικό Εθνικό Μέτωπο

2.620

0,03%

Αρούνα ντε Ζόιζα

Κόμμα Ρουχούνου Τζανάτα

2.618

0,03%

Ουπάλι Σαράτ Κονγκαχάγκε (Upali Sarath Kongahage)

Ενωτικό Εθνικό Εναλλακτικό Μέτωπο

2.260

0,02%

Μούτου Μπαντάρα Τεμινίμουλα (Muthu Bandara Theminimulla)

Okkoma Vesiyo - Okkoma Rajavaru Sanvidhanaya

2.007

0,02%

Σύνολο

10.393.613

Εγγεγραμμένοι

14.088.500

Σύνολο ψηφοδελτίων

10.495.451 (74,50%)

Άκυρα ψηφοδέλτια Έγκυρα ψηφοδέλτια

101.838 10.393.613

Σρι Λάνκα

327

Βουλευτικές εκλογές 2010 Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές από τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου, οι οποίες διενεργήθηκαν στις 8 Απριλίου 2010, o κυβερνών συνασπισμός του προέδρου Ρατζαπάκσα αναδείχθηκε νικητής, εν μέσω καταγγελιών για εκφοβισμό των ψηφοφόρων. Με καταμετρημένο περισσότερο από το ήμισυ των ψηφοδελτίων, η Συμμαχία της Ελευθερίας του Ενωμένου Λαού, της οποίας ηγείται ο Ρατζαπάκσα, κέρδισε 117 από τις 225 έδρες που έχουν κριθεί ως τώρα, ενώ το Ενωμένο Εθνικό Κόμμα (UNP), το μεγαλύτερο της αντιπολίτευσης, έλαβε 46 έδρες.[14]

Αποτελέσματα Έδρες Επαρχία Συνασπισμοί και κόμματα Ενωτικός Συνασπισμός της Ελευθερίας του Λαού • • • • • •

•

• • • •

Σε πανεθνικό επίπεδο

Σύνολο

4.846.388

60,33%

127

144

2.357.057

29,34%

Μουσουλμανικό Κογκρέσο Όλης της Κεϋλάνης Κογκρέσο Εργατών της Κεϋλάνης Κομμουνιστικό Κόμμα της Σρι Λάνκα Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού των Ιλάμ1 Τζάτικα Χέλα Ουρουμάγια (Jathika Hela Urumaya) Κόμμα Λάνκα Σάμα Σαμάτζα (Lanka Sama Samaja Party) Μαχατζάνα Εκσάτ Περαμούνα (Mahajana Eksath Peramuna) Εθνικό Κογκρέσο Μέτωπο Εθνικής Ελευθερίας Κόμμα Ελευθερίας της Σρι Λάνκα Λαϊκό Μέτωπο Ψηλά η Πατρίδα2

Ενωμένο Εθνικό Μέτωπο3 Δημοκρατικό Λαϊκό Μέτωπο • Μουσουλμανικό Κογκρέσο της Σρι Λάνκα • Ενωτικό Εθνικό Κόμμα •

Ψήφοι

Σρι Λάνκα

328 233.190

2,90%

441.251

5,49%

Λίστες ανεξάρτητων

38.947

0,48%

Λαϊκό Μέτωπο Ψηλά η Πατρίδα2

24.670

0,31%

Ταμίλ Μακάλ Βιντουταλάι Πουλικάλ (Tamil Makkal Viduthalai Pulikal)

20.284

0,25%

Sinhalaye Mahasammatha Bhoomiputra Pakshaya

12.170

0,15%

Ενωτικό Απελευθερωτικό Μέτωπο των Ταμίλ

9.223

0,11%

Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο των Ταμίλ5

7.544

0,09%

Δημοκρατικό Μέτωπο Απελευθέρωσης του Λαού

6.036

0,08%

Εθνικό Μέτωπο της Σρι Λάνκα

5.313

0,07%

31.644

0,39%

8.033.717

100,00%

196

225

Εθνικός Συνασπισμός των Ταμίλ4 Επαναστατικό Απελευθερωτικό Μέτωπο του Λαού των Ιλάμ • Ιλανκάι Ταμίλ Αρασού Κατσί (Illankai Tamil Arasu Kachchi) • Απελευθερωτική Οργάνωση των Ταμίλ Ιλάμ •

Δημοκρατικός Εθνικός Συνασπισμός •

•

Τζανάτα Βιμούκτι Περαμούνα (Janatha Vimukthi Peramuna)

Κογκρέσο Όλων των Ταμίλ της Κεϋλάνης

Λοιπά Έγκυρα ψηφοδέλτια Άκυρα

596.972

Σύνολο ψηφοδελτίων

8.630.689

Εγγεγραμμένοι

14.088.500

Συμμετοχή

61,26% [15]

Πηγή: Τμήμα Εκλογών, Σρι Λάνκα 1. Το Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού των Ιλάμ (EPDP) έλαβε μέρος στις εκλογές αυτόνομα στην εκλογική περιφέρεια Βάννι και σε άλλες περιφέρειες με τον Ενωτικό Συνασπισμό της Ελευθερίας του Λαού. 2. Το Λαϊκό Μέτωπο ψηλά η Πατρίδα (UCPF) έλαε μέρος στις εκλογές αυτόνομα στις εκλογικές περιφέρειες Μπαντούλα και Νουγουάρα Ελίγια, ενώ στις άλλες περιφέρειες συνεργάστηκε με το Ενωτικό Εθνικό Μέτωπο (UNF). 4. Ο Εθνικός Συνασπισμός των Ταμίλ (TNA) συμμετείχε στις εκλογές με το όνομα και το σύμβολο του Illankai Tamil Arasu Kachchi. 5. Το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο των Ταμίλ (TNPF) έλαβε μέρος με το όνομα και τα σύμβολα του Κογκρέσου Όλων των Ταμίλ της Κεϋλάνης.

Σρι Λάνκα

329

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 75,14 χρόνια (73,08 χρόνια οι άνδρες και 77,28 οι γυναίκες).[3]

Οικονομία Οι κάτοικοι του νησιού ζουν κυρίως από τη γεωργία. Παράγουν ρύζι, γλυκοπατάτα, αρτόκαρπους, τσάι (περίφημο το τσάι Κεϋλάνης) και κοκκοφοίνικες, αλλά γενικά η γεωργική παραγωγή είναι ανεπαρκής. Έτσι, η Κεϋλάνη υποχρεώνεται να εισάγει από το εξωτερικό τρόφιμα, όπως π.χ. ρύζι από τη Βιρμανία. Η βιομηχανία δεν έχει αναπτυχθεί. Υπάρχουν εργοστάσια επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων, όπως ελαιουργίας βυρσοδεψίας, καπνεργοστάσια κ.ά. Η βιομηχανία μετάλλου περιορίζεται σ' ένα εργοστάσιο, το ίδιο και η χημική βιομηχανία. Υπάρχουν ορυχεία γραφίτη, μίκας και πολύτιμων λίθων, που έχουν μεγάλη σπουδαιότητα.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Αθλητισμός Παρότι το εθνικό άθλημα στη Σρι Λάνκα είναι η πετοσφαίριση,[16] μακράν το πιο δημοφιλές άθλημα είναι το κρίκετ.[16] Εξίσου δημοφιλές είναι και το ράγκμπι, όπως επίσης τα αθλήματα του υγρού στίβου, το ποδόσφαιρο, ο στίβος και η αντισφαίριση. Το 1996 η εθνική ομάδα κρίκετ της χώρας κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο,[17] όπως επίσης και τα Ασιατικά Κύπελλα των ετών 1996 και 2004. Η εθνική έφτασε στον τελικό και του Παγκοσμίου κυπέλλου του 2007, όπου ηττήθηκε από την ομάδα της Αυστραλίας.[18]

Αγώνας κρίκετ μεταξύ Σρι Λάνκα και Αγγλίας, στο Κολόμπο το 2001.

Η χώρα έχει πολλά γήπεδα και συνδιοργάνωσε το 1996 το Παγκόσμιο Κύπελλο Κρίκετ με την Ινδία και το Πακιστάν. Επίσης, έχει φιλοξενήσει πολλές διοργανώσεις του Ασιατικού Κυπέλλου.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CF%81%CE%B9_%CE%9B%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B1& params=6. 9167_N_79. 8333_E_type:city(600000) [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CF%81%CE%B9_%CE%9B%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B1& params=6_54_0_N_79_54_59_E_type:city [3] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ce. html) [4] Στατιστική Υπηρεσία της Σρι Λάνκα (http:/ / www. statistics. gov. lk/ PopHouSat/ PDF/ Population/ p9p2 Population by district , sex, sex ratio and population density. pdf) [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=524& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Sri Lanka Facts (http:/ / www. gov. lk/ info/ index. asp?mi=19& xp=0& xi=52& o=0& t=& xl=3) [7] Civil Aviation Authority of Sri Lanka (http:/ / www. caa. lk/ statistics. htm) [8] Σημαντικές ημερομηνίες από το BBC (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 1166237. stm) [9] Σκάι (http:/ / www. skai. gr/ master_story. php?id=108456) , Σρι Λάνκα: Νέα νίκη για τα κυβερνητικά στρατεύματα, 25 Ιανουαρίου 2009 [10] Ελευθεροτυπία (http:/ / www. enet. gr/ ?i=news. el. kosmos& id=45100), 17 Μαΐου 2009.

Σρι Λάνκα [11] Τα Νέα (http:/ / www. tanea. gr/ default. asp?pid=41& nid=1014510), Να καταθέσουν τα όπλα αποφάσισαν οι αντάρτες Ταμίλ στη Σρι Λάνκα, 17 Μαΐου 2009. [12] All Island Final Result (http:/ / www. slelections. gov. lk/ presidential2010/ AIVOT. html). Department of Elections of Sri Lanka (27 Ιανουαρίου 2010) (ανακτήθηκε 27 Ιανουαρίου 2010 ) [13] "Fonseka rejects Sri Lanka election win for Rajapaksa" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 8482963. stm). BBC. 27 Ιανουαρίου 2010. . Ανακτήθηκε την 27 Ιανουαρίου 2010. [14] BBC News (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ south_asia/ 8610705. stm), Sri Lanka ruling party wins majority in parliament , 09-04-2010. [15] http:/ / www. slelections. gov. lk/ parliamentary_elections/ province. html [16] Sri Lanka development gateway, Sports (http:/ / old. developmentgateway. org/ node/ 343795/ A_Z/ a_z_sports) [17] The Guardian, Sri Lanka light up the world (http:/ / sport. guardian. co. uk/ cricketworldcup2007/ story/ 0,,2016636,00. html) [18] Cricinfo, Final: Australia v Sri Lanka at Bridgetown, 28 Απριλίου 2007 (http:/ / content-uk. cricinfo. com/ ci/ engine/ current/ match/ 247507. html)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Επίσημη κυβερνητική ιστοσελίδα (http://www.gov.lk/home.asp) • Οργανισμός Τουρισμού Σρι Λάνκα (http://www.srilankatourism.org/) (Αγγλικά) • Προφίλ της χώρας από το BBC (http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/country_profiles/1168427.stm)

(Αγγλικά) LP

Το άρθρο βασίστηκε αρχικά σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia. ( ιστορικό (http:/ / www. livepedia. gr/ index. php?title=Σρι_Λάνκα& action=history)). Η εισαγωγή έγινε πριν την 1 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ) και την GFDL (http:/ / www. gnu. org/ copyleft/ fdl. html).

gag:Şri Lanka

330

331

Συρία Συρία Συντεταγμένες: 35°13′00″N 38°34′60″E35.2167, 38.5833 [1]

Σημαία της Συρίας Εθνόσημο της Συρίας Εθνικός ύμνος: Homat el Diyar (Φρουροί της Πατρίδας)

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Δαμασκός 33°30′35″N 36°18′33″E33.5097, 36.3092 [2]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Μονοκομματική Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ Πρωθυπουργός Μουχάμαντ Νατζί αλ Οταρί

Ανεξαρτησία Από τη Γαλλία Ισχύον Σύνταγμα

17 Απριλίου 1946 13 Μαρτίου 1973

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

185.1801 km2 (88η) 0,6 2.253 χμ. 193 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2010 • Πυκνότητα

22.505.000[3] (54η) 109 κατ./km² (93η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

98,937 δισ. $[4] (66η) 4.858 $[4] (111η)

Συρία

332 Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

54,352 δισ. $[4] (67η) 2.669 $[4] (107η) 0,742 (107η) – μεσαίος

Νόμισμα

Λίρα Συρίας (SYP)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

Ώρα Ανατολικής Ευρώπης (UTC +2) (UTC +3)

Internet TLD

.sy

Κωδικός κλήσης

+963

Περιλαμβάνονται 1.295 τετρ. χλμ. που είναι υπό την κατοχή του Ισραήλ.

Η Συρία (Αραβικά: ‫ ايروس‬‎ή από το 2005: ‫ )ةيروس‬είναι μια χώρα της Μέσης Ανατολής που εκτείνεται μεταξύ του Ευφράτη ποταμού, της Αραβικής ερήμου και της Μεσόγειου θάλασσας. Η έκτασή της είναι 185.180 km² και έχει πληθυσμό 22.505.000.[5] Συνορεύει στα Βόρεια με την Τουρκία, στα Ανατολικά με το Ιράκ, στα Νότια με την Ιορδανία, στα Νοτιοδυτικά με το Ισραήλ και το Λίβανο και στα Βορειοδυτικά βρέχεται από τη Μεσόγειο Θάλασσα. Πρωτεύουσα είναι η Δαμασκός.

Ιστορία Η Συρία, που υπήρξε χώρα κάτω από τη γαλλική κυριαρχία, έγινε ανεξάρτητη το 1946. Το 1958 σχημάτισε μαζί με την Αίγυπτο την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία, από την οποία αποχώρησε το 1961 κι έγινε ανεξάρτητο κράτος. Το 1967 ηττήθηκε στον Πόλεμο των έξι ημερών και το Ισραήλ κατέλαβε τα Υψίπεδα του Γκολάν. Η Συρία κυβερνάται από το 1963 από το Αραβικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Μπάαθ. Η ηγετική θέση του στην πολιτική ζωή της χώρας προβλέπεται από το Σύνταγμα. Από 1971 μέχρι και το θάνατό του το 2000 Πρόεδρος ήταν ο Χαφέζ αλ Άσαντ. Τον διαδέχτηκε ο γιος του Μπασάρ αλ Άσαντ.

Γεωγραφία Μορφολογία Προς την πλευρά της Μεσόγειου και αμέσως μετά την παραλία, αρχίζουν τα όρη των Ανσαριτών (1.500 μ.), που νοτιότερα συνεχίζονται ως το Λίβανο (3.097 μ.). Τα παραπάνω όρη διαρρέονται από μικρούς παραποτάμους που ποτίζουν τα δάση και τους αγρούς. Ανατολικά εκτείνεται η οροσειρά Αντιλίβανος με ψηλότερη κορυφή 2.814 μ. στο όρος Ερμών. Ανάμεσα στα όρη των Ανσαριτών, στο Λίβανο και τον Αντιλίβανο, απλώνεται η λεγόμενη "Συριακή Τάφρος" ή "Κοίλη Συρία". Στο τμήμα της Τάφρου που διέρχεται από τη χώρα σχηματίζεται η γόνιμη επιμήκης πεδιάδα Γκαμπ. Άλλο σημαντικό όρος της Συρίας είναι επίσης το Τζεμπέλ - εντ Ντρουζ (όρος των Δρούσων), προς τα νοτιοανατολικά του όρους Ερμών. Η ψηλότερη κορυφή του φτάνει τα 1.749 μ. και η οροσειρά συνεχίζεται μέσα στο έδαφος της Ιορδανίας. Το όρος των Δρούσων είναι ηφαιστειογενές με πολλούς κρατήρες.

Δορυφορική φωτογραφία της Συρίας (με προσθήκη των συνόρων).

Συρία

333

Κλίμα Στα παράλια της χώρας το κλίμα είναι μεσογειακό, αλλά με πολύ θερμά και ξηρά καλοκαίρια. Πάντως το κλίμα στα παράλια είναι ευνοϊκότερο για τη διαβίωση των ανθρώπων και την ανάπτυξη της γεωργίας. Στο εσωτερικό της χώρας το κλίμα γίνεται στεπώδες και ερημικό. Στη Μεγάλη Έρημο της Συρίας, όταν κατά την άνοιξη βρέξει, σκεπάζονται οι εκτάσεις της από διάφορα φυτά.

Ποταμοί Ο μεγαλύτερος από όλους τους ποταμούς της Συρίας είναι ο Ευφράτης. Πηγάζει από το οροπέδιο της Αρμενίας, διέρχεται από τη Συρία, δεχόμενος πολλούς παραποτάμους και στη συνέχεια εισέρχεται στο Ιράκ. Κατά την περίοδο της αύξησης του νερού, ολόκληρο το τμήμα του ποταμού, που διέρχεται από τη Συρία είναι πλωτό. Όταν όμως μειώνονται τα νερά του, μόνο στις εκβολές του μπορούν να εισέλθουν τα ποταμόπλοια. Άλλος μεγάλος ποταμός της χώρας είναι ο Τίγρης, που διέρχεται από το βορειανατολικό άκρο της. Ο πιο σημαντικός ποταμός της Συρίας, από οικονομική άποψη, είναι ο Ορόντης, που πηγάζει μεταξύ Λιβάνου και Αντιλίβανου και δημιουργείται από την τήξη των χιονιών των δύο αυτών οροσειρών. Είναι ο μόνος ποταμός που προχωρεί από νότο προς βορρά και διέρχεται από τη γόνιμη περιοχή της δυτικής Συρίας, επιδρώντας θετικά στην οικονομική ζωή της χώρας. Για την καλύτερη άρδευση της περιοχής, έχουν καταρτιστεί σχέδια που ρυθμίζουν τα νερά του. Σημαντικός επίσης είναι και ο μικρός ποταμός Χρυσορόας, που δημιουργείται από τα νερά του Αντιλίβανου και ποτίζει ολόκληρη την περιοχή της Δαμασκού. Άλλοι σημαντικοί ποταμοί είναι: ο Κουβέικ που στις δύο όχθες του υπάρχει ανεπτυγμένη καλλιέργεια και ο Ιερομύαξ.

Δημογραφία Ο πληθυσμός της χώρας είναι 22.505.000 (54η στον κόσμο). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού της Συρίας είναι 2,129% (εκτίμηση 2009). Ο ρυθμός γεννήσεων είναι 25,9 γεννήσεις ανά 1000 άτομα του πληθυσμού (εκτ. 2009) και ο ρυθμός θανάτου είναι 4,68 θάνατοι ανά 1000 άτομα πληθυσμού (εκτίμηση 2008). Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 71,19 χρόνια (69,8 χρόνια οι άνδρες και 72,68 οι γυναίκες).[3]

Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT (πληθυσμός σε χιλιάδες).

Πόλεις Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Δαμασκός (1.711.000 κ). Είναι κτισμένη στους πρόποδες του Αντιλίβανου, σε ύψος 700 μ. Έχει περίφημα μνημεία αραβικής τεχνοτροπίας. Άλλες πόλεις είναι: Χαλέπιο (2.301.570 κατ.), κόμβος συγκοινωνιών, η παλιότερη πόλη της Συρίας και εμπορικό κέντρο. Χάμα (325.000 κατ.) και Χομς (1.500.000 κατ.) που βρίσκονται σε γεωργική περιοχή και η Λαττάκεια (ή Λαοδίκεια 650.558 κατ.), το κυριότερο λιμάνι της Συρίας.

Συρία

334

Διακυβέρνηση Η εξουσία ουσιαστικά ασκείται από το κόμμα Μπάαθ. Τα άλλα κόμματα αναγνωρίζουν την ηγετική θέση του Μπάαθ, μαζί με το οποίο συναποτελούν το «Εθνικό Προοδευτικό Μέτωπο». Πρόεδρος από το 2000 είναι ο Μπασάρ αλ Άσαντ, γιος του επί πολλά χρόνια ηγέτη, Χαφέζ αλ Άσαντ. Από το 2003 πρωθυπουργός είναι ο Μουχάμαντ Νατζί αλ Οταρί.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3] .

Προεδρικές εκλογές 2007 Ο Πρόεδρος Άσαντ επανεξελέγη το Μάιο του 2007 σε δημοψήφισμα. Το 97,6% των ψηφισάντων στήριξε τον ηγέτη.

Προεδρικό δημοψήφισμα, 27 Μαΐου 2007 Επιλογή

Ψήφοι

Ναι

~10.920.000 97,62

Όχι

19.653 ~0,18

Άκυρα

~253.000 ~2,26

Σύνολο (συμμετοχή 95,86%) ~11.190.000 100,0 Πηγές: Herald Sun

[6]

, Al Bawaba

[7]

Βουλευτικές εκλογές 2007 Η Βουλή ασκεί τη νομοθετική εξουσία και αποτελείται από 250 μέλη. Αυτά εκλέγονται κάθε 4 χρόνια. Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές έγιναν στις 22 Απριλίου του 2007. Το Εθνικό Προοδευτικό Μέτωπο κέρδισε 172 έδρες, ενώ οι ανεξάρτητοι κέρδισαν τις υπόλοιπες 78. Η συμμετοχή ήταν της τάξεως του 56,12% και εξελέγησαν 30 γυναίκες υποψήφιες, όσες ακριβώς και στις εκλογές του 2003. Οι αντίπαλοι της κυβέρνησης και οι ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα έκαναν λόγο για νοθεία και για συμμετοχή μόλις 10%.

Οικονομία Οι κυριότερες ασχολίες των κατοίκων είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία. Η γεωργία κύρια είναι αναπτυγμένη στα δυτικά μέρη και στις περιοχές του εσωτερικού που αρδεύονται. Παράγονται δημητριακά, κηπευτικά, καπνός, πατάτες, σταφύλια, βαμβάκι, ελιές, εσπεριδοειδή κ.ά. Η εκμετάλλευση των δασών και η αλιεία δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Στη βιομηχανία, τη μεγαλύτερη οικονομική σπουδαιότητα, παρουσιάζει ο τομέας ειδών διατροφής (με τη μεγαλύτερη οικονομική σημασία) ο τομέας υφαντουργίας, υαλουργίας, βυρσοδεψίας, η διύλιση πετρελαίου κ.ά. Η Συρία εξάγει κυρίως βαμβάκι, σιτάρι, υφάσματα μεταξωτά, κριθάρι, δέρματα και καπνό, από τα λιμάνια της Λαοδικείας και Βηρυτού. Το ΑΕΠ της χώρας είναι 52,76 δισ. δολάρια ΗΠΑ (66η στον κόσμο, σε ονομαστικές τιμές, εκτίμηση 2009[4] ). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 2.590 $.

Συρία

335

Σημειώσεις και παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1& params=35. 2167_N_38. 5833_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1& params=33. 5097_N_36. 3092_E_type:city(1576797) [3] Συρία (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ sy. html) CIA World Factbook [4] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=463& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [5] Σημειώνεται επιπρόσθετα ότι 40.000 άνθρωποι ζουν στα Υψώματα του Γκολάν (κατεχόμενα εδάφη από το Ισραήλ) - εξ αυτών οι 20.000 Άραβες (18.000 Δρούζοι και 2.000 Aλεβίτες) και γύρω στους 20.000 Ισραηλινούς εποίκους, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 (CIA World Factbook). [6] http:/ / www. news. com. au/ heraldsun/ story/ 0,21985,21815844-5005961,00. html [7] http:/ / www. albawaba. com/ en/ countries/ Syria/ 213371

Το άρθρο βασίστηκε αρχικά σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia. ( ιστορικό (http:/ / www. livepedia. gr/ index. php?title=Συρία& action=history)). Η εισαγωγή έγινε πριν την 1 Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ) και την GFDL (http:/ / www. gnu. org/ copyleft/ fdl. html).

gag:Siriya

336

Τατζικιστάν Τατζικιστάν Συντεταγμένες: 38°34′60″N 71°22′00″E38.5833, 71.3667 [1]

Σημαία του Τατζικιστάν Εθνόσημο του Τατζικιστάν Εθνικός ύμνος: Surudi milli

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ντουσαμπέ 38°32′12″N 68°46′48″E38.536667, 68.78 [2]

Επίσημες γλώσσες

Τατζικικά[3]

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία

Πρόεδρος Ιμομάλι Ραχμόν Πρωθυπουργός Ακίλ Ακίλοφ Ανεξαρτησία Από την ΕΣΣΔ Ισχύον Σύνταγμα

9 Σεπτεμβρίου 1991 6 Νοεμβρίου 1994

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

143.100 km2 (95η) 0,3 3.651 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2000 • Πυκνότητα

7.349.145[4] (99η) 6.127.000 51,36 κατ./km² (150η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

13,531 δισ. $[5] (134η) 2.083 $[5] (145η)

Τατζικιστάν

337 Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

4,577 δισ. $[5] (142η) 705 $[5] (152η)

ΔΑΑ (2007)

0,688 (127η) – μεσαίος

Νόμισμα

Σομόνι (TJS)

Ζώνη ώρας

TJT (UTC +5)

Internet TLD

.tj

Κωδικός κλήσης

+992

Η Δημοκρατία του Τατζικιστάν είναι κράτος στην Κεντρική Ασία. Συνορεύει με το Αφγανιστάν, την Κίνα, την Κιργιζία και το Ουζμπεκιστάν. Το Τατζικιστάν ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης από το 1917 έως το 1991. Το Τατζικιστάν είναι περιοχή κυρίως ορεινή (το 93% είναι βουνά) κι οι κορυφές της είναι από τις ψηλότερες ολόκληρης της περιοχής (κορυφή του Κομμουνισμού 7.495 μ.). Οι κάτοικοι λέγονται Ταζίκ (Τατζίκοι) και είναι Ιρανική φυλή και έχουν θρήσκευμα Ισλαμισμό (σουνίτες) και αποτελούν το 60% του πληθυσμού. 8% του πληθυσμού είναι Ρώσοι και οι άλλες μειονότητες είναι Ουκρανοί, Γερμανοί, Κιργίζιοι, Τουρκομάνοι κλπ. Αριθμεί συνολικά 7.349.145 κατοίκους, με βάση εκτιμήσεις του 2009[4] . Το κλίμα είναι ηπειρωτικό με θερμοκρασίες +45 °C και -63 °C. Οι δύο μεγαλύτεροι ποταμοί που διασχίζουν το Τατζικιστάν είναι ο Συρ Νταριά κι ο Αμού Νταριά. Οι βροχές είναι ελάχιστες και το κλίμα ηπειρωτικό.

Ιστορία Αρχαιότητα Το Τατζικιστάν κατοικήθηκε για πρώτη φορά από το 4000 π.Χ. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του ήταν τμήμα της Περσικής Αυτοκρατορίας, αλλά από τον 4ο μέχρι τον 2 αιώνα ήταν τμήμα της Βακτηριανής Αυτοκρατορίας μέχρι να περιέλθει στα χέρια των Μογγόλων και αργότερα του Εμιράτου της Μπουρχάρα, όπου καθόρισε τα όρια που έχει το σημερινό κράτος.

Σύγχρονη εποχή Στα τέλη του 19ου αιώνα, το Τατζικιστάν καταλήφθηκε από την Ρωσική Αυτοκρατορία. Η περιοχή που εκτείνεται σήμερα το Τατζικιστάν είχε τον έλεγχο του Ρωσικού Τουρκεστάν, δηλαδή μιας περιοχής που εκτείνεται από τα βόρεια σύνορα του Καζακστάν έως τα βόρεια σύνορα του Αφγανιστάν. Με την Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917, το Τατζικιστάν έγινε μέλος της Σοβιετικής Ένωσης.

Σοβιετική Ένωση Το 1924 το Τατζικιστάν έγινε και επίσημα μέλος της Σοβιετικής Ένωσης. Έτσι, ο πληθυσμός των Ρώσων στην περιοχή αυξήθηκε από το 1% έως το 13%. Εξαιτίας του Σοβιετικού καθεστώτος, η οικονομία του Τατζικιστάν έπεσε κατακόρυφα, τόσο, ώστε να είναι το πιο υποανάπτυκτο κράτος της Σοβιετικής Ένωσης. Τελικά, το 1990, με την πτώση του Σοβιετικού καθεστώτος, το Τατζικιστάν κέρδισε την Ανεξαρτησία του.

Ανεξαρτησία Μετά την ανεξαρτησία της χώρας, στο Τατζικιστάν ξέσπασε ένας Εμφύλιος Πόλεμος. Ρώσοι και Εβραίοι εξεγέρθηκαν εναντίον των Μουσουλμάνων της χώρας διότι οι μουσουλμάνοι ήθελαν την δίωξη αυτών των μειονοτήτων. Τελικά, με την λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, πρόεδρος εξελέγη ο Ιμομάλι Ραχμόν, που διατηρεί την εξουσία του με δίκαιο τρόπο, αν και στις εκλογές του 1999 η αντιπολίτευση κατηγόρησε το κόμμα του Ραχμόν για νοθεία.

Τατζικιστάν

338

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 65,33 χρόνια (62,29 χρόνια οι άνδρες και 68,52 οι γυναίκες).[4]

Διακυβέρνηση Πρόεδρος της χώρας είναι από το 1994 ο Εμομάλι Ραχμόν.

Εκλογές Η χώρα είναι από τις ελάχιστες στην Κεντρική Ασία στην οποία επιτρέπεται και η ενεργός αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4] .

Προεδρικές εκλογές 2006 Στις 22 Ιουνίου του 2003, ο πρόεδρος Ραχμόν- τότε Ραχμόνοφ - κέρδισε ένα δημοψήφισμα, με βάση το οποίο του επετράπη να διεκδικήσει άλλες δύο θητείες στο αξίωμα του Προέδρου μετά το 2006. O Ραχμόνοφ επανεξελέγη στις 6 Νοεμβρίου 2006 στην προεδρία της χώρας με περίπου 79% των ψήφων, στις εκλογές που μποϋκοτάρισε η αντιπολίτευση λόγω εκτεταμένης νοθείας. Ο κύριος αντίπαλος του Ραχμόνοφ, ο Ολιμζόν Μπομπόγεφ, του Οικονομικού Μεταρρυθμιστικού Κόμματος, έλαβε το 7,2% των ψήφων. Η συμμετοχή ανήλθε στο 91%[6] .

Βουλευτικές εκλογές 2010 Οι βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 28 Φεβρουαρίου 2010 επικρίθηκαν από τον ΟΑΣΕ. Το κυβερνών κόμμα του Ραχμόν (Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα) κέρδισε 71,7% των ψήφων και απώλεσε 4 έδρες.[7] Εξελέγησαν βουλευτές σε 41 εκλογικές περιφέρειες , με άλλους 22 να εκλέγονται με απλή αναλογική με το ελάχιστο 5%. Κόμματα

Ψήφοι

Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα

% Έδρες

2.321.436

71,04

Κόμμα Ισλαμικής Αναγέννησης του Τατζικιστάν

268.096

8,20

Κομμουνιστικό Κόμμα του Τατζικιστάν

229.080

7,01

Αγροτικό Κόμμα του Τατζικιστάν

166.935

5,11

Κόμμα Οικονομικών Μεταρρυθμίσεων του Τατζικιστάν

165.324

5,06

Λοιπά

116.796

3,58

—

Σύνολο (συμμετοχή 90,84%)

3.267.667 100,00

Εγγεγραμμένοι

3.621.174

• • •

Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα του Τατζικιστάν Δημοκρατικό Κόμμα του Τατζικιστάν Σοσιαλιστικό Κόμμα του Τατζικιστάν

Πηγή: IPU PARLINE

[8]

Τατζικιστάν

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=38. 5833_N_71. 3667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=38. 536667_N_68. 78_E_type:city_region:TJ [3] Σύνταγμα του Τατζικιστάν, 6 Νοεμβρίου 1994, Άρθρο 2. [4] Τατζικιστάν (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ti. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=923& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] TAJIKISTAN: RAHMONOV REELECTED WITH A LANDSLIDE (http:/ / www. cacianalyst. org/ ?q=node/ 4300), CACI Analyst, 15 Νοεμβρίου 2006. [7] Tajikistan elections criticised by poll watchdog (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ asia-pacific/ 8543214. stm). BBC News (01-03-2010) (ανακτήθηκε 1η Μαρτίου 2010 ) [8] http:/ / www. ipu. org/ parline-e/ reports/ 2309_E. htm

Εξωτερικές συνδέσεις • Άρθρο για τη χώρα (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=29.09.2001,id=86243492) στην Ελευθεροτυπία, 29 Σεπτεμβρίου 2001. • Άρθρο (http://www.e-tipos.com/newsitem?id=72563) για τις αγοραπωλησίες παιδιών που γίνονται στη χώρα - Ελεύθερος Τύπος, 28 Ιανουαρίου 2009. gag:Tacikistan

339

340

Ταϊλάνδη Ταϊλάνδη Συντεταγμένες: 15°21′00″N 101°01′60″E15.35, 101.0333 [1]

Σημαία της Ταϊλάνδης Εθνόσημο της Ταϊλάνδης Εθνικό σύνθημα: κανένα Εθνικός ύμνος: Phleng Chat

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Μπανγκόκ 5.658.953 (2005).[2] 13°44′N 100°30′E13.733, 100.5 [3]

Επίσημες γλώσσες

Ταϊλανδική

Πολίτευμα

Συνταγματική Μοναρχία/Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Βασιλιάς Μπουμιμπόλ Αντουλγιαντέι Πρωθυπουργός Αμπχισίτ Βετζάτζιβα

Ανεξαρτησία • βασίλειο Σουκοτάι • βασίλειο Αγιουθάια • Τάκσιν • Δυναστεία Χάκρι • Ισχύον Σύνταγμα

από Αυτοκρατορία Χμερ 1238–1368 1350–1767 1767–7 Απριλίου 1782 7 Απριλίου 1782–σήμερα 19 Αυγούστου 2007

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

514.000 km2 (50η) %0,4 4.863 χμ. 3.219 χμ.

Ταϊλάνδη

341

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2000 • Πυκνότητα

65.905.410[4] 1 (20η) 60.916.441 128 κατ./km² (82η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

536,388 δισ. $[5] (24η) 7.998 $[5] (90η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

266,434 δισ. $[5] (33η) 3.973 $[5] (92η)

ΔΑΑ (2007)

0,783 (87η) – μεσαίος

Νόμισμα

Μπαχτ (THB)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

(UTC +2) (UTC +7)

Internet TLD

.th

Κωδικός κλήσης

+66

Οι εκτιμήσεις για αυτήν την χώρα λαμβάνουν υπόψη τα αποτελέσματα της αυξημένης θνησιμότητας λόγω του AIDS, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο πληθυσμό από τον αναμενόμενο.

Το Βασίλειο της Ταϊλάνδης είναι μια χώρα στη Νοτιοανατολική Ασία, η οποία συνορεύει με το Λάος και την Καμπότζη στα ανατολικά, τον κόλπο της Ταϊλάνδης και τη Μαλαισία στα νότια, τη θάλασσα Ανταμάν και τη Βιρμανία στα δυτικά. Η Ταϊλάνδη είναι επίσης γνωστή ως Σιάμ, το όποιο ήταν το επίσημο όνομα της χώρας μέχρι τις 11 Μαΐου 1949. Η λέξη Τάι (ไทย, IPA:tʰai, προφ. θάι) σημαίνει "ελευθερία" στην Ταϊλανδική γλώσσα. Είναι επίσης το όνομα των Ταϊλανδών ανθρώπων – οδηγώντας ορισμένους κατοίκους και ιδιαίτερα την αρκετά μεγάλη κινεζική μειονότητα, να συνεχίζει να χρησιμοποιεί το όνομα Σιάμ. Η εθνική εορτή είναι τα γενέθλια του Βασιλιά, στις 5 Δεκεμβρίου.

Ιστορία Η προέλευση της Ταϊλάνδης είναι παραδοσιακά συνδεμένη με το βραχύβιο βασίλειο Σουκοτάι που ιδρύθηκε το 1238, μετά το οποίο το μεγαλύτερο βασίλειο Αγιουθάια ιδρύθηκε στα μέσα του 14ου αιώνα. Ο Ταϊλανδικός πολιτισμός επηρεάστηκε πολύ και από την Κίνα και από την Ινδία. Η επαφή με τις διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις άρχισε στο 16ο αιώνα αλλά, παρά τη συνεχή πίεση, η Ταϊλάνδη είναι η μοναδική νοτιοανατολική ασιατική χώρα που δεν κατακτήθηκε από κάποια Ευρωπαϊκή δύναμη, εν τούτοις δυτική επιρροή, συμπεριλαμβανομένης της απειλής πολέμου, οδήγησε σε Ιστορικό πάρκο Σουκοτάι πολλές μεταρρυθμίσεις στο 19ο αιώνα και σημαντικές παραχωρήσεις στα βρετανικά εμπορικά ενδιαφέροντα (υπό αυτή την έννοια πολλοί ιστορικοί περιλαμβάνουν την Ταϊλάνδη στην "άτυπη Βρετανική Αυτοκρατορία"). Μια σχετικώς αναίμακτη επανάσταση το 1932 οδήγησε σε Συνταγματική Μοναρχία. Γνωστή προηγουμένως ως Σιάμ, η χώρα άλλαξε αρχικά το όνομά της σε Ταϊλάνδη το 1939, και οριστικά το 1949 μετά από επαναφορά του παλιού ύστερα από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Κατά τη διάρκεια εκείνης της σύγκρουσης η Ταϊλάνδη ήταν σε μια χαλαρή συμμαχία με την Ιαπωνία και μετέπειτα έγινε σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ταϊλάνδη είδε έπειτα μια σειρά στρατιωτικών πραξικοπημάτων, αλλά προχώρησε προς τη δημοκρατία από τη δεκαετία του '80 κι έπειτα.

Ταϊλάνδη Το επίσημο ημερολόγιο στην Ταϊλάνδη είναι βασισμένο στη Βουδιστική Περίοδο, η όποια είναι 543 έτη μπροστά από το δυτικό ημερολόγιο. Παραδείγματος χάριν, το έτος 2000 μ.Χ. είναι ίσο με το έτος 2543 Β.Π. Στις 26 Δεκεμβρίου 2004 η δυτική ακτή της Ταϊλάνδης καταστράφηκε από ένα τσουνάμι ύψους 10 μέτρων, μετά από το σεισμό του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό, με απολογισμό περισσότερα από 5.000 θύματα στην Ταϊλάνδη, οι μισοί από τους οποίους ήταν τουρίστες. Στις 19 Σεπτεμβρίου του 2006 εκδηλώθηκε νέο πραξικόπημα στην Ταϊλάνδη. Οι ένοπλες δυνάμεις ανέστειλαν το Σύνταγμα του 1997, διέλυσαν το κοινοβούλιο και το Συνταγματικό Δικαστήριο. Ο πρωθυπουργός Τακσίν Σιναουάτρα δήλωσε από τη Νέα Υόρκη όπου βρισκόταν πως είναι «ήρεμος» και πρόσθεσε πως θεωρεί εαυτόν ως επικεφαλής της κυβέρνησης παρά το πραξικόπημα, καθαίρεσε τον αρχηγό του στρατού Σοντί Μπουνγιαρατκλίν και διέταξε τον στρατό να μην «κινείται παρανόμως» [6]

Διακυβέρνηση Ο βασιλιάς έχει λίγη άμεση δύναμη σύμφωνα με το Σύνταγμα αλλά είναι ο προστάτης του ταϊλανδικού βουδισμού και ένα σύμβολο της εθνικής ταυτότητας και ενότητας. Ο σημερινός μονάρχης είναι δημοφιλής και απολαμβάνει το σεβασμό, ο οποίος έχει χρησιμοποιηθεί για να επιλύσει πολιτικές κρίσεις. Ο επικεφαλής της κυβέρνησης είναι ο πρωθυπουργός, ο οποίος διορίζεται από το βασιλιά από μεταξύ των μελών του Κοινοβουλίου (Οίκου των Αντιπροσώπων), συνήθως τον ηγέτη του κόμματος που μπορεί να οργανώσει μια κυβέρνηση συνασπισμού πλειοψηφίας. Το διθάλαμο ταϊλανδικό Κοινοβούλιο είναι η Εθνική Συνέλευση ή Ραθασάφα - รัฐสภา, το οποίο αποτελείται από έναν Οίκο των Αντιπροσώπων (το Σάφα Φουθαέν Ράτσαντον - สภาผู้แทนราษฎร) 500 καθισμάτων και μιας Συγκλήτου (τη Γουθισάφα - วุฒิสภา) 200 καθισμάτων. Τα μέλη και των δύο σωμάτων εκλέγονται με ψηφοφορία. Τα μέλη του Οίκου των Αντιπροσώπων υπηρετούν τετραετείς θητείες, ενώ οι γερουσιαστές υπηρετούν εξαετείς θητείες. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική. Το υψηλότερο δικαστικό σώμα είναι το ανώτατο δικαστήριο ή Σάντικα - ศาลฎีกา, του οποίου οι δικαστές διορίζονται από το μονάρχη. Η Ταϊλάνδη είναι ενεργό μέλος της περιφερειακής Ένωσης των Χωρών Νοτιοανατολικής Ασίας (Association of Southeast Asian Nations). Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2008 διορίστηκε νέος πρωθυπουργός ο γαμπρός του έκπτωτου πρωθυπουργού, Τακσίν Σιναγουάτρα, Σομτσάι Ουονγκσαουάτ. Ο πολιτικός εξελέγη με 298 ψήφους υπέρ και 163 κατά.[7] Στις 7 Οκτωβρίου του 2008 διαδηλωτές επεχείρησαν να κρατήσουν ομήρους 320 βουλευτές και γερουσιαστές εντός του κτηρίου του κοινοβουλίου, διακόπτοντας την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και ανάγκασαν τον Ουονγκσαουάτ να φύγει κάνοντας άλμα από πίσω φράκτη. Η καθιστική διαμαρτυρία και η πολιορκία της περιοχής διήρκεσαν 6 εβδομάδες. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να μεταφερθεί στο χώρο του πρώην διεθνούς αεροδρομίου. Τελικά, η αστυνομία κατέστειλε τη διαδήλωση διά της βίας, με αποτέλεσμα εκατοντάδες τραυματισμούς και έναν διαδηλωτή νεκρό.[8] [9] Στις 29 Σεπτεμβρίου η εκλογική επιτροπή της Ταϊλάνδης ανακοίνωσε ότι μια υποεπιτροπή θα εξέταζε τον Σομτσάι - σε χρονικό περιθώριο 30 ημερών- για πιθανή παραβίαση του Συντάγματος με το να έχει μετοχές στη CS LoxInfo PCL, έναν πάροχο Διαδικτύου στη χώρα του. Με βάση το Σύνταγμα ο Σομτσάι έπρεπε να παραιτηθεί, επειδή είχε αυτές τις μετοχές.[10] [11] [12] Στις 17 Οκτωβρίου η επιτροπή εναντίον της διαφθοράς καταδίκασε τον πρωθυπουργό για παραμέληση των καθηκόντων του. Το Νοέμβριο η Αντιπολίτευση κλιμάκωσε τις κινητοποιήσεις της, που έφτασαν μέχρι την κατάληψη αεροδρομίων. Στις 2 Δεκεμβρίου του 2008 το Συνταγματικό Δικαστήριο τον εμπόδισε από το να μετέχει στα πολιτικά για τουλάχιστον 5 χρόνια[13] . Έτσι, ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε. Προσωρινός αντικαταστάτης του Ουονγκσαουάτ έγινε ο Τσοβαράτ Τσανουιράκουλ. Το Κοινοβούλιο όρισε αρχικά την 8η Δεκεμβρίου ως ημέρα για την εκλογή νέου πρωθυπουργού, στις 4 Δεκεμβρίου όμως η σχετική έκτακτη

342

Ταϊλάνδη συνεδρίαση του σώματος ακυρώθηκε. [14] .Στις 15 Δεκεμβρίου του 2008 διορίστηκε νέος πρωθυπουργός μετά την εκλογή του από την Κάτω Βουλή ο Αμπχισίτ Βετζάτζιβα.[15] Στις ενδιάμεσες εκλογές που διεξήχθησαν στις 11 Ιανουαρίου του 2009 βγήκε ενισχυμένη η συμμαχία του πρωθυπουργού, καθώς οι έδρες αυξήθηκαν σε 48 (συνολικά η συμμαχία κέρδισε 20 έδρες στις μερικές εκλογές). Οι εκλογές έγιναν για την πλήρωση των εδρών 29 βουλευτών, των οποίων αφαιρέθηκαν τα πολιτικά δικαιώματα για μία πενταετία έπειτα από δικαστική απόφαση στις 2 Δεκεμβρίου του 2008 με την οποία διαλύθηκε το πρώην κυβερνητικό Κόμμα της Λαϊκής Εξουσίας (ΡΡΡ) για καλπονοθεία[16] .

Σύνταγμα Το ισχύον Σύνταγμα εγκρίθηκε από τους ψηφοφόρους με 57,8% υπέρ σε δημοψήφισμα στις 19 Αυγούστου του 2007. Το προηγούμενο Σύνταγμα ήταν προσωρινό και είχε ανακοινωθεί το 2006.

Εκλογές Γερουσία 2008 Οι εκλογές για την ανάδειξη των μελών της Γερουσίας διεξήχθησαν στις 2 Μαρτίου του 2008 υπό το νέο Σύνταγμα του 2007. Η συμμετοχή στις εκλογές έφτασε το 56%.[17] Τα αποτελέσματα αναμένονται στις 9 Μαρτίου 2008.[18] Εξελέγησαν 76 υποψήφιοι ένας για κάθε επαρχία, ενώ 74 γερουσιαστές διορίζονται από ειδική επιτροπή επιλογής με επικεφαλής τον Πρόεδρο του Συνταγματικού Δικαστηρίου Βιράτ Λιμβιτσάι. Η θητεία των γερουσιαστών είναι εξαετής. Οι διορισμένοι γερουσιαστές είναι προσκείμενοι στην απερχόμενη στρατιωτική κυβέρνηση κατά μεγάλη πλειοψηφία. Στις 13 Μαρτίου του 2008 εξελέγη Πρόεδρος της Γερουσίας ο Prasopsuk Boondej, με 78 ψήφους έναντι 45 για τον κύριο αντίπαλό του, Thaweesak Khidbanchong.[19]

343

Ταϊλάνδη

344

Επαρχίες Η Ταϊλάνδη διαιρείται σε 75 επαρχίες (Τσάνγουατ, ενικός και πληθυντικός), οι οποίες ομαδοποιούνται σε 5 ομάδες επαρχιών και την Μπανγκόκ ως πρωτεύουσα. Κάθε επαρχία διαιρείται σε μικρότερες περιοχές - από το 2000 υπάρχουν 795 περιοχές, 81 υπο-περιοχές και 50 περιοχές της Μπανγκόκ. Εντούτοις, μερικά μέρη των επαρχιών που οριοθετούν την Μπανγκόκ αναφέρονται ως ευρύτερη Μπανγκόκ. Αυτές οι επαρχίες περιλαμβάνουν το Νονθάμπουρι, το Πάθουμ Θάνι, το Σαμούτ Πράκαν, το Νάνκον Πάθομ και το Σάμουτ Σάκον. Το όνομα κάθε κύριας πόλης είναι το ίδιο με αυτό της επαρχίας. Οι 75 επαρχίες είναι οι εξής:

Βόρεια Τσιάνγκ Μάι, Τσιάνγκ Ράι, Καμφάενγκ Φετ, Λαμπάνγκ, Λαμπούν, Μάι Χονγκ Σον, ΝάκονΣαγουάν, Ναν, Φαγιάο, Φέτσαμπαν, Πίκιτ, Πίτσανουλοκ, Φράι, Σούκοθαι, Τακ, Ουθάι Θάνι, Ουτάραντιτ.

Ανατολική Τσάτσοενγκσαο, Τσάνθαμπερι, Ρεγιόνγκ, Σα Καέο, Τρατ.

Τσόνμπερι,

Πράτσινμπερι,

Νότια Τσούμφον, Κράμπι, Νάκον Σι Θαμμαράτ, Ναραθιγουάτ, Πατάνι, Φανγκ Ενγκά, Παθαλούνγκ, Πουκέτ, Ρανόνγκ, Σάτουν, Σόνγκλα, Σούρατ Θάνι, Τρανγκ, Γιάλα.

Βορειοανατολική Άμνατ Τσάροεν, Μπούρι Ραμ, Τσαιγιαπούμ, Καλάσιν, Κον Καέν, Λόεϊ, Μάχα Σάρακαμ, Μουκνταχάν, Νάνκον Πάθομ, Νάνκον Ρατσάσιμα, Νόνγκ Μποάα Λάμπου, Νόνγκ Χάι, Ρόι Ετ, Σάκον Νάνκον, Σι Σα Κετ, Σουρίν, Ούμπον Ρατσαθάνι, Ούντον Θάνι, Γιάσοθον.

Κεντρική Ανγκ Θονγκ, Phra Νάνκον Σι Αγιουθάγια, Μπανγκόκ(Κρούνγκ Θέπ Μάχα Νάνκον), Τσάι Νατ, Καντσάναμπερι, Λόπμπερι, Νάνκον Νεϊγιόκ, Νάνκον Πάθομ, Νόνθαμπερι, Πάθομ Θάνι, Πέτσαμπερι, Πράτσουατ Κίρι Χαν, Ράτσαμπερι, Σάμουτ Πράκαν, Σάμουτ Σάκον, Σάμουτ Σόνγκραμ, Σάραμπερι, Σίνγκμπερι, Σούφανμπερι. Δείτε επίσης: Κατάλογος πόλεων της Ταϊλάνδης

Ταϊλάνδη

345

Γεωγραφία Η Ταϊλάνδη είναι κατοίκημένη σε διάφορες ευδιάκριτες γεωγραφικές περιοχές, που αντιστοιχούν στις επαρχιακές ομάδες. Το βόρειο τμήμα της χώρας είναι ορεινό, με το υψηλότερο σημείο που είναι το Ντόι Ίνθανον σε ύψος 2.576μ. Τα βορειοανατολικά αποτελούνται από το Οροπέδιο Κοράτ, που συνορεύει στα ανατολικά με τον ποταμό Μεκόνγκ. Στο κέντρο της χώρας εκτείνεται η επίπεδη κοιλάδα με τον ποταμό Τσάο Πράγια, ο οποίος τρέχει στον Κόλπο της Ταϊλάνδης. Ο νότος αποτελείται από το στενό Ισθμό Κρα που διευρύνεται στην Χερσόνησο της Μαλαισίας. Το τοπικό κλίμα είναι τροπικό και με κύριο χαρακτηριστικό τους μουσώνες. Υπάρχει ένας βροχερός, θερμός, και νεφελώδης νοτιοδυτικός μουσώνας από τα μέσα του Μάη μέχρι το Σεπτέμβριο, όπως και ένας ξηρός, δροσερός βορειοανατολικός μουσώνας από το Νοέμβριο μέχρι τα μέσα Μαρτίου. Ο νότιος ισθμός είναι πάντα ζεστός και υγρός. Μεγάλες πόλεις εκτός από την πρωτεύουσα Μπανγκόκ περιλαμβάνουν το Νάκον Ρατσασίμα, το Γιούντον Θάνι, το Νάκον Σαγουάν, το Μάι Τσιάνγκ, το Σουράτ Θάνι, το Πουκέτ και το Χατ Γιάι (Σόνγκλα).

Δορυφορική φωτογραφία της Ταϊλάνδης.

Δείτε επίσης: Κατάλογος νησιών της Ταϊλάνδης

Οικονομία Μετά από παρουσία του υψηλότερου ποσοστού αύξησης παγκοσμίως από το 1985 ως το 1995 - κατά μέσο όρο σχεδόν 9% ετησίως - αυξημένη πίεση στο νόμισμα της Ταϊλάνδης, το μπαχτ, το 1997 οδήγησε σε μια κρίση που αποκάλυψε τις αδυναμίες οικονομικού τομέα και ανάγκασε την κυβέρνηση να υποτιμήσει το νόμισμα. Πολύ σταθερό σε 25 προς 1 δολλάριο ΗΠΑ, το μπαχτ έφθασε στο χαμηλότερο σημείο του 56 προς 1 δολλάριο ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 1998 και η οικονομία που συμβλήθηκε κατά 10,2% το ίδιο έτος. Η κρίση επεκτάθηκε στην Ασιατική οικονομική κρίση. Η Ταϊλάνδη εισήχθηκε σε στάδιο αποκατάστασης το 1999, η επεκτάθηκε οικονομικά κατά 4,2% και αύξήσε την οικονομία της 4,4% το 2000, κατά ένα μεγάλο μέρος λόγω των αυξημένων εξαγωγών - που αυξήθηκαν περίπου κατά 20% το 2000. Η αύξηση μετριάστηκε με τη χαλάρωση της σφαιρικής οικονομίας το 2001, αλλά βελτιώθηκε στα επόμενα έτη λόγω της ισχυρής ανάπτυξης της Κίνας και τα διάφορα εσωτερικά προγράμματα υποκίνησης σε συνδιασμό με τις πολιτικές που προωθούνται από τον Πρωθυπουργό Θάκσιν Σιναγουάτρα. Η αύξηση το 2003 υπολογίζεται να είναι περίπου 6,3%, και κατά 8% και 10% το 2004 και το 2005. Η χώρα παράγει, από γεωργικής πλευράς, ρύζι, αραβόσιτο, ταπιόκα, ζαχαροκάλαμο, ελαστικό κόμμι, σόγια και καρύδες. Η βιομηχανία είναι αρκετά αναπτυγμένη. Κατασκευάζονται υφάσματα και είδη ένδυσης, τσιμέντο, ηλεκτρικές συσκευές και εξαρτήματα υπολογιστών, ολοκληρωμένα κυκλώματα, είδη επίπλωσης, πλαστικά, αυτοκίνητα και ανταλλακτικά, ενώ από πλευράς μεταποιητικής βιομηχανίας υπάρχουν εργοστάσια επεξεργασίας τροφίμων, ποτών και καπνού. Αξιόλογος είναι, επίσης, και ο ορυκτός πλούτος της χώρας: Είναι δεύτερη στην παγκόσμια παραγωγή βολφραμίου και τρίτη στην παραγωγή κασσιτέρου, ενώ υπάρχουν πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι

Ταϊλάνδη

346

Ο τουρισμός συμβάλλει σημαντικά στην Ταϊλανδική οικονομία, και η βιομηχανία έχει ωφεληθεί από την υποτίμηση του Ταϊλανδικού μπαχτ και τη σταθερότητα της Ταϊλάνδης. Οι αφίξεις τουριστών το 2002 (10,9 εκατομμύρια) απεικόνισαν μια αύξηση 7,3% από το προηγούμενο έτος (10,1 εκατομμύρια).

Δημογραφία Στον πληθυσμό της Ταϊλάνδης επικρατούν οι φυλές Τάι και Λάο, η τελευταία συγκεντρώθηκε στη βορειοανατολική περιοχή του Άισαν και αποτελεί περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού. Υπάρχει επίσης μια μεγάλη κοινότητα των ταϊλανδών κινέζων, που έχουν διαδραματίσει ιστορικά έναν δυσανάλογα σημαντικό ρόλο στην οικονομία. Η Chinatown της Μπανγκόκ βρίσκεται στο δρόμο Γιάογουαρατ (Yaowarat). Αλλες εθνικές ομάδες περιλαμβάνουν τους Μαλαισιανούς στο νότο, τους Μον, τους Χμερ και διάφορες άλλες γηγενείς φυλές που ζουν στους λόφους.

Ο πληθυσμός της Ταϊλάνδης (1961-2003). Πηγή : FAOSTAT, 2005. Πληθυσμός σε χιλιάδες.

Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή (2000) το 94,6% Ταϊλανδών είναι Βουδιστές της παράδοσης Θεραβάντα. Μουσουλμάνοι είναι η δεύτερη θρησκευτική ομάδα στην Ταϊλάνδη κατά 4,6%. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι Μαλαισιανοί και είναι συγκεντρομένοι κυρίως στο νότο, όπου διαμορφώνουν μια ισχυρή πλειοψηφία σε τέσσερις επαρχίες. Χριστιανοί, κυρίως Καθολικοί, αντιπροσωπεύουν το 0,75% του πληθυσμού. Μια μικροσκοπική αλλά επιδρούσα κοινότητα Σιχ και κάποιοι Ινδουιστές επίσης ζουν στις πόλεις της χώρας. Η Ταϊλανδική γλώσσα είναι εθνική γλώσσα της Ταϊλάνδης, γραπτή στο αλφάβητό της, αλλά πολλές εθνικές και περιφερειακές διάλεκτοι υπάρχουν επίσης στις περιοχές όπου οι άνθρωποι μιλούν κυρίως Άισαν ή Χμερ. Αν και τα αγγλικά διδάσκονται ευρέως στα σχολεία, η ικανότητα είναι χαμηλή. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 73,1 χρόνια (70,77 χρόνια οι άνδρες και 75,55 οι γυναίκες).[4]

Μεταφορές Το 2008 λειτουργούσαν στο κράτος 108 αεροδρόμια και 3 ελικοδρόμια. Ο εμπορικός στόλος περιλαμβάνει 398 πλοία. Το οδικό δίκτυο καλύπτει (2006) περισσότερα από 180.000 χλμ. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Η Μπανγκόκ είναι η μοναδική πόλη της Ταϊλάνδης που διαθέτει μετρό. Γενικά οι μεταφορές στη Ταϊλάνδη χαρακτηρίζονται χαοτικές χωρίς να επικρατεί κάποιο μέσο μεταφοράς. Ιδιαίτερα διαδεδομένη είναι και η χρήση δικύκλων, μοτοσυκλετών αλλά και ποδηλάτων. Δρόμος στη Μπανγκόκ

Ταϊλάνδη

Πολιτισμός Το Μάι Τάι ή Ταϊλανδική πυγμαχία, είναι το εθνικό άθλημα στην Ταϊλάνδη και η εγγενής πολεμική τέχνη. Έγινε δημοφιλές σε όλο τον κόσμο στη δεκαετία του '90. Παρόμοιες μορφές πολεμικής τέχνης υπάρχουν σε άλλες νοτιοανατολικές ασιατικές χώρες. Ο τυποποιημένος χαιρετισμός στην Ταϊλάνδη είναι μια χειρονομία που θυμίζει στάση προσευχής, αποκαλούμενη γουάι (wai). Στα ταμπού περιλαμβάνονται το άγγιγμα του κεφαλιού ή η υπόδειξη με τα πόδια, δεδομένου ότι το κεφάλι θεωρείται το υψηλότερο και το Το Μάι Τάι ή Ταϊλανδική πυγμαχία, είναι το πόδι το χαμηλότερο μέρος του σώματος. Το να περπατά κανείς εθνικό άθλημα στην Ταϊλάνδη πάνω από κάποιον ή πάνω από τρόφιμα, θεωρείται προσβολή. Τα βιβλία και άλλα έγγραφα θεωρούνται τα πιο σεβαστά υλικά αντικείμενα - επομένως κάποιος δεν πρέπει να σπρώξει ένα βιβλίο (για να το δώσει) πάνω σε ένα τραπέζι ή να το αφήσει στο πάτωμα. Η Ταϊλάνδη είναι μια Συνταγματική Μοναρχία και ο βασιλιάς είναι εξαιρετικά αξιοσέβαστος. Είναι παράνομο να προσβληθεί η βασιλική οικογένεια. Η Ταϊλανδική κουζίνα συνδυάζει πέντε θεμελιώδεις προτιμήσεις: γλυκό, πικάντικο, ξινό, πικρό και αλμυρό.

Παραπομπές και σημειώσεις [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%B1%CF%8A%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%B7& params=15. 35_N_101. 0333_E_type:country [2] Area, population, density and houses in Bangkok Metropolis by districts: 2005 (http:/ / 203. 155. 220. 230/ stat_search/ stat_06/ stat06_01. html) (HTML). 2005 Statistics, Bangkok Metropolitan Administration. Bangkok Metropolitan Administration Data Center

(ανακτήθηκε 08-09-2007 ) [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%B1%CF%8A%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%B7& params=13_44_N_100_30_E_type:city [4] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ th. html). [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=578& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Πραξικόπημα στην Ταϊλάνδη, Έθνος, Οι ένοπλες δυνάμεις διατηρούν τον έλεγχο στην Μπανγκόκ. [7] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=938640& lngDtrID=245), Συγγενής του έκπτωτου Σιναουάτρα ο νέος

πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης, 17 Σεπτεμβρίου 2008 [8] nytimes.com, Thai Protesters Trap Legislators (http:/ / www. nytimes. com/ 2008/ 10/ 08/ world/ asia/ 08thai. html?ref=world) [9] theage.com.au, Thai PM jumps fence to flee protesters (http:/ / www. theage. com. au/ world/ thai-pm-jumps-fence-to-flee-protesters-20081007-4vsn. html) [10] inquirer.net, New Thai premier probed for possible Charter violation (http:/ / newsinfo. inquirer. net/ breakingnews/ world/ view/ 20080929-163566/ New-Thai-premier-probed-for-possible-Charter-violation) [11] ap.google.com, New Thai prime minister faces investigation (http:/ / ap. google. com/ article/ ALeqM5iWkx_u60dZLQDUVuyUnvQ081sgjQD93G7TG81) [12] straitstimes.com, Legal challenge for Somchai (http:/ / www. straitstimes. com/ Breaking+ News/ SE+ Asia/ Story/ STIStory_283965. html) [13] Δραματικές στιγμές περνάει η Ταϊλάνδη (http:/ / www. athens24. gr/ news/ news/ international/ news_detail. html?id=41811), Athens

24, 2 Δεκεμβρίου 2008. [14] Ελεύθερος Τύπος (http:/ / www. e-tipos. com/ newsitem?id=64208), Καθυστερεί η εκλογή πρωθυπουργού, 4 Δεκεμβρίου 2008. [15] "New Thai prime minister elected" (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ asia-pacific/ 7782950. stm). BBC news. 05:53 GMT, Δευτέρα, 15

Δεκεμβρίου 2008. . Ανακτήθηκε την 15-12-2008. [16] Ναυτεμπορική (http:/ / www. naftemporiki. gr/ news/ static/ 09/ 01/ 12/ 1615384. htm), Ταϊλάνδη: Ενισχυμένος από τις ενδιάμεσες

εκλογές ο πρωθυπουργός, 12 Ιανουαρίου 2009. [17] Low turnout in Thai Senate vote (http:/ / news. bbc. co. uk/ 1/ hi/ world/ asia-pacific/ 7273401. stm) BBC News, 3 Μαρτίου 2008 [18] Bangkok Post : Breakingnews (http:/ / www. bangkokpost. com/ breaking_news/ breakingnews. php?id=126275) [19] MCOT English News : Prasopsuk elected Speaker of Thai Senate (http:/ / enews. mcot. net/ view. php?id=3274)

347

Ταϊλάνδη

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Ελληνική σελίδα για την Ταϊλάνδη με πληροφορίες (http://www.thailandbethere.com/greek.htm) • Η σελίδα του Οργανισμού Τουρισμού της Ταϊλάνδης (http://www.thailandtourism.gr)

348

349

Τουρκία Τουρκία Συντεταγμένες: 39°10′00″N 35°40′00″E39.1667, 35.6667 [1]

Σημαία της Τουρκίας Εθνόσημο της Τουρκίας Εθνικό σύνθημα: Ειρήνη στην Πατρίδα, Ειρήνη στον Κόσμο (ανεπίσημο), Τουρκικά: Yurtta Sulh, Cihanda Sulh Εθνικός ύμνος: İstiklâl Marşı (Ύμνος της Ανεξαρτησίας)

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Άγκυρα 39°55′00″N 32°51′00″E39.9167, 32.85 [2]

Μεγαλύτερη πόλη

Κωνσταντινούπολη

Επίσημες γλώσσες

Τουρκικά

Πολίτευμα

Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία Πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιούλ Πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

Ανεξαρτησία Ανακήρυξη της Δημοκρατίας Ισχύον Σύνταγμα

29 Οκτωβρίου 1923 7 Νοεμβρίου 1982, αναθεωρήθηκε στις 17 Μαΐου 1987, 1995, 2001 και 2007[3]

Τουρκία

350

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

780.580 km2 (37η) 1,3 2.648 χμ. 7.200 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2008 • Πυκνότητα

76.805.524[4] (17η) 71.517.100[5] 90 κατ./km² (107η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

869,068 δισ. $[6] (16η) 12.339 $[6] (67η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

593,533 δισ. $[6] (17η) 8.427 $[6] (59η)

ΔΑΑ (2008)

0,679 (83η) – υψηλός

Νόμισμα

Τουρκική Λίρα1 (TRY)

Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα

Ώρα Ανατολικής Ευρώπης (UTC +2) (UTC +3)

Internet TLD

.tr

Κωδικός κλήσης

+90

: Από 1η Ιανουαρίου του 2009, η Τουρκική Λίρα (Türk Lirası) αντικατέστησε τη Νέα Τουρκική Λίρα.

Η Δημοκρατία της Τουρκίας (τουρκικά: Türkiye Cumhuriyeti, Τούρκιε Τζουμχουριετί) είναι μια αναπτυσσόμενη χώρα[7] που βρίσκεται στη νοτιοδυτική Ασία με ένα μικρό τμήμα της επικράτειας της (3%) στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Μέχρι το 1922, η χώρα ήταν το κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η χερσόνησος της Ανατολίας, που βρίσκεται ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο Θάλασσα συγκροτεί το βασικό τμήμα της χώρας. Η Τουρκία συνορεύει δυτικά με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, ανατολικά με τη Γεωργία, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν, νότια με το Ιράκ και τη Συρία.

Γεωγραφία Μορφολογία Η χερσόνησος έχει σχήμα περίπου ορθογώνιου παραλληλόγραμμου, του οποίου το εσωτερικό μέρος είναι ένα οροπέδιο, με μέσο ύψος 1.000 μέτρων. Περιβάλλεται από συνεχείς οροσειρές, που αφήνουν μόνο μερικά ανοίγματα προς τη θάλασσα. Οι οροσειρές αυτές σχηματίστηκαν κατά την Αλπική Πτύχωση της Τριτογενούς Εποχής.

Οροσειρές Στα βόρεια εκτείνονται παράλληλα με την παραλία οι Ποντιακές Άλπεις ή οροσειρά του Πόντου, που αρχίζει από τα σύνορα της Ρωσίας και καταλήγει στα στενά του Βοσπόρου. Δυτικά τα βουνά είναι απόκρημνα και σχηματίζουν απότομες ακτές και ακρωτήρια. Εδώ είναι και τα βουνά Όλυμπος, Ίδη και Τμώλος. Στα νότια του οροπεδίου εκτείνεται η οροσειρά του Ταύρου, που συνεχίζεται ανατολικά με την οροσειρά του Αντίταυρου. Στον Ταύρο υπάρχει μια χαράδρα, που αποτελεί άνοιγμα προς τα ανατολικά της Τουρκίας. Το άνοιγμα αυτό είναι οι λεγόμενες Πύλες της Κιλικίας , από τις οποίες πέρασε ο Μ. Αλέξανδρος πηγαίνοντας για την Ινδία. Ανατολικά το οροπέδιο κλείνεται από το Χακαρί Νταγλαρί (3.630 μ.), Μεγκενί Νταγλαρί (3.610 μ.) και από το βιβλικό και πάντα χιονισμένο όρος Αραράτ (5.156 μ.), που είναι και το υψηλότερο βουνό της

Τουρκία

351

Μικράς Ασίας.

Πεδιάδες Πεδιάδες Στο κεντρικό οροπέδιο το κλίμα είναι πολύ ξηρό και υπάρχουν στέπες. Οι χειμώνες αντιθέτως είναι δριμείς και μακροί, από τις αρχές Δεκεμβρίου μέχρι και τον Μάρτιο, με πολύ χιόνι και θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ -10° C (Άγκυρα, Εσκί Σεχίρ, Ικόνιο) και -35° C (Καρς, Ερζερούμ, Αρνταχάν). Η πιο βροχερή εποχή του χρόνου είναι η άνοιξη. Στις στέπες οι κάτοικοι τρέφουν κοπάδια από πρόβατα και καλλιεργούν κυρίως δημητριακά. Νησίδα στον Βόσπορο της Πόλης

Τα βουνά δέχονται πολλές βροχές και είναι σκεπασμένα με δάση, ιδίως η οροσειρά του Πόντου. Οι ακτές, κυρίως προς τον Αιγαίο Πέλαγος και τη Μεσόγειο θάλασσα, έχουν ήπιο κλίμα, μεσογειακό με πολλές βροχές. Εδώ υπάρχουν εύφορες πεδιάδες, που τις διαρρέουν μικροί ποταμοί. Καλλιεργούνται οπωροφόρα δέντρα, αμπέλια, βαμβάκι, καπνός, ακόμα και ζαχαροκάλαμο. Εδώ, στα παράλια, ζει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Τουρκίας και βρίσκονται οι μεγαλύτερες πόλεις. Το κλίμα της τον Εύξεινο Πόντο είναι εύκρατο, ωκεάνιο και αρκετά δροσερό και είναι πολύ υγρό όλο το χρόνο. Η μέση ετήσια βροχόπτωση κυμαίνεται από 1000 mm ως 2500 mm στην περιοχή. Πρόκειται για κάποια από τις υγρότερες περιοχές στο βόρειο ημισφαίριο. Θερμοκρασίες που σπάνια πέφτουν κάτω από 0 °C ή ξεπερνούν τους 30 °C.

Ποταμοί Στον Εύξεινο Πόντο χύνονται ο Σαγγάριος, 600 περίπου χλμ. μήκους, γνωστός από τις μάχες του ελληνικού στρατού στη Μικρασιατική εκστρατεία και ο Άλυς, που είναι και ο μεγαλύτερος ποταμός της Μ. Ασίας. Στο Αιγαίο Πέλαγος χύνονται ο Γεντίζ Νεχρί ή Έρμος που χύνεται στον κόλπο της Σμύρνης, ο Γκοκσού Νεχρί χύνεται νοτιοδυτικά της Μερσίνας, οΤαρσούς ή Κύδνος και ο Σεϋμόν Νεχρί, που χύνεται ανατολικά του Ταρσούς. Τουρκικά ποτάμια, που χύνονται σε μη ευρωπαϊκές θάλασσες είναι ο Ευφράτης και ο Τίγρης. Ο Ευφράτης αποχετεύει τα νερά του μεγαλύτερου μέρους του υψιπέδου της Αρμενίας και εκβάλλει στον Περσικό Κόλπο ενώ ο Τίγρης αποχετεύει τα νερά του Τουρκικού Κουρδιστάν, πηγάζει από τον Αντίταυρο και χύνεται στον Περσικό κόλπο, αφού προηγουμένως ενωθεί με τον Ευφράτη. Ο Αράς Νεχρί ή Άραξος καθορίζει για αρκετό μήκος τα σύνορα της Τουρκικής και της Αρμενίας και χύνεται στην Κασπία θάλασσα.

Τουρκία

352

Λίμνες Νότια της Προποντίδας σε προσχωσιγενείς λεκάνες βρίσκονται οι λίμνες: Μανυάς, Ουλούμπατ (Απολλωνιάδα) και Ιζνίκ (Ασκανία). Στην Πισιδία: η Εγκριντίρ, η Βεϋσεχίρ και οι αλμυρές: Μπουρντούρ, Ατσί και Ασκεχίρ. Στο κέντρο του υψιπέδου, κοντά στο Ικόνιο και σε υψόμετρο 900 μέτρων, βρίσκεται η Τουζ-γκιολού (Αλμυρά Λίμνη) με έκταση 2.500 τετρ. χλμ. Το καλοκαίρι, το μεγαλύτερο μέρος της αποξηραίνεται και αφήνει μεγάλες ποσότητες αλατιού. Στην Ανατολική περιοχή αλμυρή και γεμάτη ψάρια βρίσκεται η λίμνη Βαν, η μεγαλύτερη λίμνη της χώρας με έκταση 3.400 τετρ. χλμ. και σε ύψος 1.720 μέτρα.

Καππαδοκία

Οικονομία Η Τουρκία είναι χώρα γεωργική που έχει αναπτύξει τις τελευταίες δεκαετίες τόσο την βιομηχανία όσο και τον κλάδο των υπηρεσιών. Η παραλία του Αιγαίου υπήρξε πάντοτε η περισσότερο αναπτυγμένη περιοχή της Μικράς Ασίας, γιατί δέχεται την ευεργετική επίδραση των δυτικών ανέμων του Αιγαίου, οι οποίοι διαμορφώνουν κλίμα μεσογειακό, με αρκετές βροχοπτώσεις το χειμώνα και ξηρασία το καλοκαίρι. Στον κόλπο του Αδραμυττίου γίνεται η μεγαλύτερη καλλιέργεια ελαιών ενώ, νοτιότερα, και κατά μήκος όλης της παραλίας μέχρι και τη στενή ζώνη της Καρίας, εκτείνεται ο "Κήπος της Τουρκίας". Οι παραλιακές πεδιάδες και οι κοιλάδες μεταξύ των ενδιάμεσων οροσειρών της Λυδίας, που έχουν κατεύθυνση κάθετη προς τις ακτές, επιτρέπουν στους υγρούς θαλάσσιους ανέμους να εισέρχονται βαθιά στο οροπέδιο και να δημιουργούν περιοχές μεταβατικού κλίματος, από την πλούσια παραλιακή ζώνη προς την περιοχή του οροπεδίου. Εδώ καλλιεργούνται δημητριακά, ρύζι, καπνός, αμπέλια, ιδιαίτερα σταφίδα σουλτανίνα, ελιές, βαμβάκι, καννάβι, ηλιόσπορος, γλυκόριζα και τριανταφυλλιές (ρόδα), από τις οποίες παράγεται ροδέλαιο. Στο εσωτερικό υπάρχουν κοιτάσματα σιδηρομεταλλεύματος και λιγνίτη. Η παραλιακή ζώνη του Εύξεινου Πόντου παρουσιάζει μικρό διαμελισμό. Κατά τόπους σχηματίζονται μικρές κλιμακωτές προς τη θάλασσα περιοχές, όπως και Κωνσταντινούπολη διάφορες κοιλάδες, οι οποίες εισέρχονται στο εσωτερικό των ορεινών όγκων. Χαρακτηριστικό της ζώνης αυτής είναι οι μεγάλες βροχοπτώσεις (900-1.200 χλμ.), που συντελούν στην ανάπτυξη των πυκνών δασών. Καλλιεργούνται στα μέρη αυτά, καπνός, τσάι, λαχανικά, φουντουκιές, αμυγδαλιές, καρυδιές και οπωροφόρα. Ο Εύξεινος Πόντος, παρόλο που είναι μια κλειστή θάλασσα, είναι συχνά τρικυμιώδης και τα λιμάνια του είναι επισφαλή.

Τουρκία Στη νότια Τουρκία η Οροσειρά του Ταύρου και Αντίταυρου δεν απλώνεται απότομα προς τη θάλασσα, αλλά δημιουργεί διάφορες πεδιάδες, όπως της Αττάλειας και της Κιλικίας. Η πεδιάδα της Κιλικίας επικοινωνεί με το εσωτερικό οροπέδιο της Ανατολίας διαμέσου της "Πύλης της Κιλικίας". Η δίοδος αυτή έχει παίξει σπουδαίο ρόλο στη διακίνηση των λαών. Η μεγάλη βροχόπτωση στην περιοχή αυτή ευνοεί την ανάπτυξη δασών (πλατάνια, δρυς, οξιές, κέδρα, πεύκα και καρυδιές). Οι περιοχές της Βόρειας, της Δυτικής και της Νότιας Μ. Ασίας, από τα αρχαία χρόνια ως το 1923, ήταν περιοχές όπου επικρατούσε το ελληνικό στοιχείο. Η Αρμενία, με το υψίπεδό της, εξαιτίας του ότι βρίσκεται σε απομακρυσμένη περιοχή, παραμένει περιοχή καθαρά αγροτική και κτηνοτροφική. Το Τουρκικό Κουρδιστάν που βρίσκεται νότια του Αρμενικού υψιπέδου, είναι περιοχή φτωχή και αραιοκατοικημένη. Έχει όμως μεγάλο υπόγειο πλούτο, που της δίνει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί. To Δεκέμβριο του 2008 ανακοινώθηκε ότι στο τελευταίο τρίμηνο του 2008 η οικονομία της χώρας αναπτύχθηκε με το χαμηλότερο ρυθμό από το 2002.[8]

Νόμισμα Την 1η Ιανουαρίου 2005 η Τουρκία, καταργώντας έξι μηδενικά από το εθνικό της νόμισμα, εισήγαγε την Νέα Τουρκική Λίρα (YTL), η οποία αντικατέστησε την παλιά (TL). Την πρώτη ημέρα του 2009 κυκλοφόρησε η Τουρκική Λίρα, σε αντικατάσταση της Νέας Τουρκικής Λίρας.

Ορυκτός Πλούτος Ο ορυκτός πλούτος της Τουρκίας είναι αξιόλογος, αλλά παρουσιάζει μειονεκτήματα, αφενός επειδή δεν έχει πλήρως ερευνηθεί και, από την άλλη πλευρά, είναι διεσπαρμένος σε διάφορα σημεία και οι κακές συγκοινωνίες δυσκολεύουν τόσο την έρευνα όσο και την εκμετάλλευση. Διαθέτει λιθάνθρακες μέτριας ποιότητας, πετρέλαιο σε περιορισμένες ποσότητες και σιδηρομεταλλεύματα. Μεγάλης οικονομικής σημασίας είναι τα μεταλλεύματα χρωμίου (χρωμίτης). Διαθέτει επίσης χαλκό, μόλυβδο, ψευδάργυρο, αντιμόνιο, μαγγάνιο κ.ά.

Μεταφορές Η Τουρκία διαθέτει σιδηροδρομικό δίκτυο με σημαντικότερη γραμμή τη γραμμή από Κεντρική Ευρώπη Κωνσταντινούπολη - Εσκί Σεχίρ - Άγκυρα - Άδανα - Βαγδάτη και δεύτερη γραμμή προς την Άγκυρα Ερζερούμ - Τιφλίδα. Το οδικό της δίκτυο είναι μέτρια αναπτυγμένο, ιδιαίτερα στο ηπειρωτικό εσωτερικό. Διαθέτει πλήρες αεροπορικό εσωτερικό δίκτυο, καθώς και για το εξωτερικό. Επίσης, διαθέτει και θαλάσσιες συγκοινωνίες. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

353

Τουρκία

354

Βιομηχανία Η σημερινή βιομηχανία είναι συγκεντρωμένη στα μεγάλα αστικά κέντρα, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Προύσα, Άδανα και Άγκυρα. Λειτουργούν βιομηχανίες τροφίμων, καπνοβιομηχανία, υφαντουργίαταπητουργία, χαρτοβιομηχανία, περιορισμένη χημική βιομηχανία, μεταλλοβιομηχανία και μηχανοκατασκευές, τρακτέρ και αυτοκινήτων. Σμύρνη

Δημογραφία Η Τουρκία είχε κατά την απογραφή του 2000 πληθυσμό 67.803.927 κατοίκων, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 ξεπερνούν τα 75.000.000 (76.805.524[4] ). Το 2009 ανακοινώθηκε ότι η χώρα είχε 71.517.100 κατοίκους, στα τέλη του 2008[9] , σύμφωνα με την τουρκική Στατιστική Υπηρεσία. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 71,96 χρόνια (70,12 χρόνια οι άνδρες και 73,89 οι γυναίκες).[4] Πρωτεύουσα της Τουρκίας είναι η Άγκυρα με 3.022.000 κατοίκους. Είναι κτισμένη στο κέντρο του οροπεδίου της Ανατολίας σε μικρή απόσταση από τη θέση της αρχαίας Χετταϊκής Ακρόπολης, όπου ήταν σταυροδρόμι περάσματος καραβανιών. Η κυρίαρχη θρησκεία στην Τουρκία είναι το Ισλάμ. Το ποσοστό των Μουσουλμάνων φτάνει στο 99% του πληθυσμού [10] , από τους οποίους το 70%-80% περίπου είναι Σουνίτες. Το υπόλοιπο 20% - 30% ανήκει στον Αλεβισμό (Σιίτες).[11] . Η κύρια σχολή (τάση) στο χώρο των Σουνιτών, είναι αυτή της Χαναφί (Hanafi). Άλλες θρησκείες που συναντά κανείς στη Τουρκία, είναι ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και η Μπαχάι.

Μεγάλες πόλεις Η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας είναι η Κωνσταντινούπολη, με πληθυσμό που υπερβαίνει τα 15.000.000 κατοίκους. Η σημερινή πόλη αποτελείται βασικά από τέσσερα τμήματα: Την παλαιά Πόλη, που έχει χτιστεί σε μια μικρή χερσόνησο μεταξύ Προποντίδας και Κερατίου Κόλπου, εκεί όπου βρισκόταν το αρχαίο Βυζάντιο, τη Νέα Πόλη (Γαλατάς και Πέραν), τις εξωτερικές συνοικίες και τα περίχωρα και το τμήμα που βρίσκεται στο ασιατικό έδαφος. Στην παλιά πόλη, που έχει κτιστεί σε επτά λόφους, όπως και η αρχαία Ρώμη, βρίσκονται ο Ναός της Αγίας Σοφίας, πολλά βυζαντινά μνημεία, τεμένη, ανάκτορα των σουλτάνων, το πανεπιστήμιο και η ιστορική ελληνική συνοικία του Φαναρίου, όπου είναι και το ελληνικό Πατριαρχείο. Τη νέα και την παλιά πόλη συνδέουν δύο μεγάλες γέφυρες, η γέφυρα του Γαλατά και η γέφυρα του Ατατούρκ. Η Σμύρνη είναι η τρίτη πόλη της Τουρκίας σε πληθυσμό με 1.600.000 κατοίκους. Είναι χτισμένη στο μυχό του ομώνυμου κόλπου, στο νότιο άκρο μιας γόνιμης προσχωματικής πεδιάδας. Πριν το 1922 στη Σμύρνη υπήρχε αρκετό ελληνικό στοιχείο, που κρατούσε όλη την εμπορική κίνηση της πόλης και του λιμανιού. Γνωστή είναι από την ιστορία, η καταστροφή και η πυρπόληση της Σμύρνης. Η Προύσα, στους πρόποδες του Ολύμπου, είναι παλιό κέντρο μεταξοβιομηχανίας. Υπήρξε η πρώτη πρωτεύουσα του Οσμανικού κράτους. Τα πολλά τεμένη, οι τάφοι των σουλτάνων και το μαυσωλείο του Σουλτάν Ομάν της δίνουν έντονο μουσουλμανικό χρώμα.

Τουρκία Τα Άδανα, τέταρτη πόλη, με βιομηχανία αγροτικών προϊόντων της πλούσιας πεδιάδας. Η Σαμψούντα, λιμάνι εξαγωγής καπνών, η Κερασούντα, λιμάνι εξαγωγής ξηρών καρπών. Η Σινώπη, αρχαία ελληνική αποικία, πατρίδα του φιλόσοφου Διογένη. Η Αλεξανδρέττα, παλιό λιμάνι διαμετακομιστικού εμπορίου. Χρησιμοποιείται σήμερα από τους Τούρκους ως ναύσταθμος της Ανατολικής Μεσογείου. Το Εσκί Σεχίρ, συγκοινωνιακός κόμβος, βρίσκεται σε εύφορη γεωργική περιοχή, με σχετική βιομηχανία. Το Αφιόν Καραχισάρ, που ήταν το τελευταίο θέατρο μεγάλων μαχών του ελληνικού στρατού στη Μικρασιατική εκστρατεία. Το Ικόνιο, από τις λαμπρότερες τουρκικές πόλεις. Η Καισάρεια, η Αμάσεια, πατρίδα του Στράβωνα. Το Ερζερούμ, η μεγαλύτερη πόλη της τουρκικής Αρμενίας. Στην Προποντίδα υπάρχουν δυο συστάδες νησιών: του Μαρμαρά και των Πριγκιποννήσων, που κατοικούνταν κυρίως από Έλληνες. Στο νησί Χάλκη των Πριγκιποννήσων, υπάρχει η περίφημη Θεολογική Σχολή Χάλκης, που σήμερα είναι κλειστή. Στην έξοδο των Δαρδανελίων είναι τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος που ως το 1923 ήταν ελληνικά και δόθηκαν στην Τουρκία με τη συνθήκη της Λωζάνης.

Ιστορία Αρχαιότητα Η χερσόνησος της Ανατολίας ή διαφορετικά η Μικρά Ασία, το μεγαλύτερο τμήμα της οποίας καταλαμβάνει σήμερα η Τουρκία, αποτελεί μία από τις αρχαιότερες κατοικημένες περιοχές στον κόσμο. Οι πρώιμες νεολιθικές τοποθεσίες στο Καταλογιούκ, το Καγιονού, το Νεβάλι Τσόρι, το Χαλικάρ, το Γκομπεκλί Τεπέ και το Μιρσίν, συγκαταλέγονται ανάμεσα στις αρχαιότερες τοποθεσίες ευρημάτων ανθρώπινης παρουσίας σε όλο τον πλανήτη. Ο εποικισμός της περιοχής στην Τροία ξεκίνησε από τη νεολιθική εποχή και συνεχίστηκε στην εποχή του σιδήρου. Κατά την ιστορική περίοδο, οι λαοί της Μικράς Ασίας χρησιμοποιούσαν γλώσσες της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας, καθώς και σημητικές ή καρτβελιακές γλώσσες, καθώς και αρκετές διαλέκτους απροσδιόριστης καταγωγής. Η πρώτη μεγάλη αυτοκρατορία που εποίκησε την περιοχή ήταν αυτή των Χετταίων από τον 18ο ως και τον 13ο αιώνα π.Χ., ενώ οι Ασσύριοι αποίκησαν τμήματα της σημερινής νοτιοανατολικής Τουρκίας από το 1950 π.Χ. και μετέπειτα. Στη συνέχεια, ο λαός των Πρυγίων, ινδοευρωπαϊκής προέλευσης, ανέπτυξαν το βασίλειό τους μέχρι την καταστροφή του από τους Κιμμέριους τον 7ο αιώνα π.Χ. Τα ισχυρότερα διάδοχα κράτη ήταν οι περιοχές της Λυδίας, της Καρίας και της Λυκίας. Περίπου το 1200 π.Χ. οι ακτές της Μικράς Ασίας αποικήθηκαν από τους Αιολείς και τους Ίωνες από την Ελλάδα. Οι Ασσύριοι παρέμεναν στη νοτιοανατολική Τουρκία μέχρι και το 600 π.Χ., όταν η αυτοκρατορία τους κατακτήθηκεαπό τη δυναστεία των Χαλδαίων της Βαβυλώνας. Τον 6ο και 5ο αίωνα π.Χ. όλη η σημερινή Τουρκία ήταν υποτελής στην αυτοκρατορία των Αχαεμενιδών της Περσίας, ενώ αργότερα (334 π.Χ.) κατακτήθηκε από τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Στη συνέχεια, η Μικρά Ασία διασπάστηκε από την τοπική κυριαρχία ελληνιστικών βασιλείων όπως η Βιθυνία, η Καππαδοκία, η Πέργαμος και ο Πόντος, τα οποία στα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ. υποδουλώθηκαν από την ανερχόμενη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Το 324 μ.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Α' επέλεξε την πόλη του Βυζαντίου στα στενά του Βοσπόρου ως τη νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, μετονομάζοντάς την σε Νέα Ρώμη, με τα μετέπειτα ονόματα Κωνσταντινούπολη και το σημερινό Ιστανμπούλ. Μετά την πτώση της δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το Βυζάντιο έγινε πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας (ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας).

355

Τουρκία

356

Οι τουρκικές φυλές και η Οθωμανική αυτοκρατορία Ο οίκος των Σελτζούκων Τούρκων ήταν ένας κλάδος των τουρκικών φυλών του Κινίκ Ογκούζ, οι οποίοι τον 10ο αιώνα διαβιώσαν στα σύνορα του μουσουλμανικού κόσμου, βόρεια της Κασπίας και της Αράλη, και συγκεκριμένα στην περιοχή Ογκούζ του χανάτου των Γιαμπγκού. Τον 11ο αιώνα οι Σελτζούκοι μετανάστευσαν από τις περιοχές τους προς της ανατολικές περιοχές της Μικράς Ασίας, η οποία αποτέλεσε και τη νέα περιφέρειά τους μετά τη μάχη του Μανζικέρτ το 1071. Αυτή η νίκη των Σελτζούκων δημιούργησε και το σουλτανάτο της Ανατολίας, το οποίο αναπτύχθηκε ως ένα ανεξάρτητο τμήμα της ευρύτερης αυτοκρατορίας τους που εκτείνονταν σε τμήματα της κεντρικής Ασίας, του Ιράν, της Ανατολίας και της νοτιοδυτικής Ασίας. Το 1243 οι στρατιές των Σελτζούκων νικήθηκαν από τους Μογγόλους και η ισχύς της αυτοκρατορίας τους ελαττώθηκε. Στον απόηχο της μογγολικής εισβολής το τουρκικό πριγκηπάτο με κυβερνήτη τον Οσμάν τον Α' εξελίχθηκε στους επόμενους δύο αιώνες στην Οθωμανική αυτοκρατορία, η οποία εκτείνονταν από την Ανατολία, στα Βαλκάνια και το Ιόνιο. Το 1453 η Κωνσταντινούπολη κατακτήθηκε από τον οθωμανικό στρατό του Μωάμεθ του Β', σηματοδοτώντας τη διάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Τον 16ο και 17ο αιώνα και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, η Οθωμανική αυτοκρατορία αποτελούσε μία από τις ισχυρότερες δυνάμεις στον κόσμο, ελέγχοντας περιοχές σε τρεις ηπείρους και δύο ωκεανούς. Συχνά βρίσκοταν σε αντιπαράθεση με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και η σταθερή επέκτασή της προς την κεντρική Ευρώπη, στα Βαλκάνια και τα νότια σύνορα της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας. Μετά από σχεδόν έναν αιώνα παρακμής, η Οθωμανική αυτοκρατορία εισήλθε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με το μέρος των κεντρικών δυνάμεων και ηττήθηκε. Κατά τον πόλεμο, σχεδόν 1,5 εκατ. Αρμένιοι σφαγιάστηκαν από τους Οθωμανούς, περίοδος που αναγνωρίζεται ως γενοκτονία. Μετά την ανακωχή του Μουντρός το 1918, οι συμμαχικές δυνάμειες απαίτησαν τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με τη συνθήκη των Σεβρών το 1920.

Η σύγχρονη Τουρκία

Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ

Η ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας ξεκινά με την ίδρυση της δημοκρατίας στις 29 Οκτωβρίου 1923 (η Δημοκρατία ανακηρύχθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1921), από τα κατάλοιπα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Μουσταφά Κεμάλ «Ατατούρκ» ήταν ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση δημιουργήθηκε από τα μέλη της επαναστατικής ομάδας της Άγκυρας που είχε αρχηγό τον Ατατούρκ και είχε νικήσει τους Έλληνες στη δυτική Τουρκία (βλέπε Ελληνοτουρκικός Πόλεμος 1919-1922). Η Συνθήκη της Λωζάνης, που υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923, και την οποία διαπραγματεύτηκε ο Ισμέτ Ινονού εκ μέρους της κυβέρνησης της Άγκυρας, εδραίωσε την πλειοψηφία των σύγχρονων συνόρων της χώρας (εκτός από την επαρχία Χατάι που παραχωρήθηκε στην Τουρκία από τη Γαλλία το 1939). Ο Κεμάλ εισήγαγε πολλούς νεωτερισμούς στην Τουρκία, ένας από τους οποίους ήταν η αντικατάσταση στην τουρκική γλώσσα του αραβικού αλφαβήτου με το λατινικό.

Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Τουρκία έμεινε ουδέτερη. Το 1974 με αφορμή ένα πραξικόπημα στην Κύπρο με αποτέλεσμα την ανατροπή του πρόεδρου Μακαρίου Γ',εισέβαλε στο νησί και απέκτησε την κατοχή του 38%

Τουρκία

357

του εδάφους. Παρά το ψήφισμα του ΟΗΕ που ζητούσε την απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων, η Τουρκία εγκατέστησε ένα κράτος στη Βόρεια Κύπρο, το οποίο είναι αναγνωρισμένο μόνο από την ίδια, διαιωνίζοντας το Κυπριακό πρόβλημα. Πρόσφατα έκανε βήματα η Οργάνωση Ισλαμικών Διασκέψεων, η οποία αποτελείται από εκπροσώπους 57 ισλαμικών κρατών, να αναγνωρίσει την Βόρεια Κυπριακή Δημοκρατία. Από τη γέννησή της η Τουρκική Δημοκρατία υπέστη πολλές φορές την επέμβαση των ίδιων της των ενόπλων δυνάμεων με πολλά πραξικοπήματα. Εώς σήμερα η πολιτική της Τουρκίας καθορίζεται κατά ένα μεγάλο βαθμό από την ηγεσία των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Η Τουρκία είναι από το 2004 μία αναγνωρισμένη υποψήφια για ένταξη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[4] .

Βουλευτικές εκλογές 2007 Κόμματα

Ψήφοι No.

Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (Adalet ve Kalkınma Partisi, AKP)

Έδρες ±

No.

16.340.534

46,66

+12,38

340

–23

Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (Cumhuriyet Halk Partisi, CHP)

7.300.234

20,85

+1,46

112

–66

Κόμμα Κινήματος Εθνικιστών (Milliyetçi Hareket Partisi, MHP)

5.004.003

14,29

+5,93

+71

Δημοκρατικό Κόμμα (Demokrat Parti, DP)

1.895.807

5,41

–4,13

±0

Ανεξάρτητοι (Bağımsız)

1.822.253

5,20

+4,20

+18

Κόμμα Νεολαίας (Genç Parti, GP)

1.062.352

3,03

–4,22

±0

Κόμμα Ευτυχίας (Saadet Partisi, SP)

817.843

2,34

–0,15

±0

Ανεξάρτητο Κόμμα της Τουρκίας (Bağımsız Türkiye Partisi, BTP)

178.694

0,51

+0,03

±0

Κόμμα για την Ανόρθωση του Λαού (Halkın Yükselişi Partisi, HYP)

175.544

0,50

+0,50

±0

Κόμμα των Εργατών (İşçi Partisi, İP)

127.220

0,36

–0,15

±0

Κόμμα για τη Λαμπρή Τουρκία (Aydınlık Türkiye Partisi, ATP)

99.938

0,29

+0,29

±0

Κομμουνιστικό Κόμμα της Τουρκίας (Türkiye Komünist Partisi, TKP)

77.657

0,22

+0,03

±0

Κόμμα Ελευθερίας και Αλληλεγγύης (Özgürlük ve Dayanışma Partisi, ÖDP)

51.945

0,15

–0,19

±0

Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (Liberal Demokrat Parti, LDP)

36.717

0,10

–0,18

±0

Εργατικό Κόμμα (Emek Partisi, EMEP)

26.574

0,08

+0,08

±0

35.017.315

100,0

—

550

—

'Σύνολο (συμμετοχή 84,4%)

Τουρκία

358 [12]

Πηγή: Seçim 2007 Οι έδρες των ανεξάρτητων κατανέμονται ως εξής: 24 για το Κόμμα Δημοκρατικής Κοινωνίας για τον ηγέτη του Κόμματος Μεγάλης Ένωσης για τον πρώην ηγέτη του Κόμματος της Μητέρας Πατρίδας, Μεσούτ Γιλμάζ για το πρώην μέλος του Κόμματος του Ορθού Δρόμου, Καμέρ Γκεντς

• • • •

13 μέλη του Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς εξελέγησαν με τη σημαία του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος

Συνταγματικό δημοψήφισμα, 2010 Στις 12 Σεπτεμβρίου 2010 διεξήχθη δημοψήφισμα για τροποποίηση του Συντάγματος. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι πολίτες υπερψήφισαν τις τροποποιήσεις, σε ποσοστό 57,88% έναντι 42,12% που τις καταψήφισαν. Η συμμετοχή έφτασε το 73,71%.[13] [14] Οι αλλαγές στοχεύουν να πληρούν τα κριτήρια που έχει θέσει η ΕΕ για ένταξη της χώρας στην ένωση.[15]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Map of Turkey [16]

Κυβέρνηση • • • • • • • •

(Τουρκικά) E-Turkiye [17] - Επίσημος κόμβος της Τουρκικής κυβέρνησης (Τουρκικά) Çankaya [18] - Επίσημος προεδρικός ιστότοπος (Τουρκικά) Başbakanlık [19] - Επίσημος πρωθυπουργικός ιστότοπος (Τουρκικά) TBMM [20] - Επίσημος ιστότοπος του Κοινοβούλιου (Αγγλικά) Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού [21] Επίσημος ιστότοπος (Αγγλικά) Εικόνα Τουρκια [22] (Τουρκικά) Όλα για την Τουρκία [23] - Υπουργείο Εξωτερικών (Τουρκικά) Σύνταγμα της Τουρκικής Δημοκρατίας [24]

Πολιτισμός • Η Τουρκία στην Αθήνα [25]

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1& params=39. 1667_N_35. 6667_E_type:country [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1& params=39. 9167_N_32. 85_E_type:city(4319167) [3] H αναθεώρηση εγκρίθηκε με δημοψήφισμα αναφορικά με την εκλογή προέδρου στις 21 Οκτωβρίου του 2007. [4] CIA World Fact Book (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ tu. html) [5] Ινστιτούτο Στατιστικών Τουρκίας, Απογραφή 2008 (http:/ / www. turkstat. gov. tr/ PreHaberBultenleri. do?id=3992) [6] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=186& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [7] http:/ / hdr. undp. org/ en/ media/ HDR_2009_EN_Complete. pdf [8] in.gr (http:/ / www. in. gr/ news/ article. asp?lngEntityID=967954& lngDtrID=251), Στη δίνη της ύφεσης και η Τουρκία, ζητεί δάνειο 25 δισ. δολαρίων από το ΔΝΤ,15 Δεκεμβρίου 2008. [9] Nooz.gr : Κόσμος (http:/ / world. flash. gr/ cosmosl/ 2009/ 1/ 26/ 41584id/ ) [10] Bureau of European and Eurasian Affairs - Background Note: Turkey (http:/ / www. state. gov/ r/ pa/ ei/ bgn/ 3432. htm). [11] Shankland, David (2003). The Alevis in Turkey: The Emergence of a Secular Islamic Tradition. Routledge (UK). ISBN 0-7007-1606-8. [12] http:/ / secim2007. ntvmsnbc. com/ default. aspx

Τουρκία [13] Κυβέρνηση της Τουρκίας, Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή (YSK) (12 -9- 2010). Official Results – 12 September 2010 Constitutional Referendum (http:/ / www. ysk. gov. tr/ ysk/ ReferandumSecimSonucServ?bilmece1=) (Website) [14] Turkey backs constitutional changes (http:/ / www. bbc. co. uk/ news/ world-europe-11278602) BBC News. 12-9-2010. Retrieved on 12-9-2010. [15] Staff writers (13-9-2010). "International backing given to Turkish reform vote" (http:/ / www. bbc. co. uk/ news/ world-europe-11279881). BBC News (Istanbul: British Broadcasting Corporation). . Ανακτήθηκε την 13-9-2010. [16] http:/ / www. freeworldmaps. net/ europe/ turkey/ map. html [17] http:/ / www. turkiye. gov. tr [18] http:/ / www. cankaya. gov. tr [19] http:/ / www. basbakanlik. gov. tr [20] http:/ / www. tbmm. gov. tr [21] http:/ / www. tourismturkey. org/ [22] http:/ / www. lahana. org/ resimler/ index. php [23] http:/ / www. mfa. gov. tr/ [24] http:/ / web. archive. org/ web/ 20041208132330/ http:/ / www. yargitay. gov. tr/ bilgi/ kanun_liste/ PC12709. HM5. frameset. html [25] http:/ / www. athinorama. gr/ afierwmata/ turkey/

bjn:Turki gag:Türkiye koi:Тюркия

359

360

Τουρκμενιστάν Τουρκμενιστάν Συντεταγμένες: 39°20′N 59°39′E39.333, 59.65 [1]

Σημαία του Τουρκμενιστάν Εθνόσημο του Τουρκμενιστάν Εθνικός ύμνος: Ανεξάρτητος και ουδέτερος ύμνος του κράτους του Τουρκμενιστάν

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες

Ασγκαμπάτ 37°58′N 58°20′E37.967, 58.333 [2]

Επίσημες γλώσσες

Τουρκμενικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Κ. Μπερντιμουχαμέντοφ

Ανεξαρτησία Από την ΕΣΣΔ Σύνταγμα

27 Οκτωβρίου 1991[3] 26 Σεπτεμβρίου 2008

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα

488.100 km2 (52η) 4,9 3.736 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

4.884.887[4] (112η) 10 κατ./km² (216η)

Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

32,030 δισ. $[5] (101η) 5.983 $[5] (103η)

Τουρκμενιστάν

361 Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή ΔΑΑ (2007)

0,000 δισ. $[5] (182η) 3.489 $[5] (101η) 0,739 (109η) – μεσαίος

Νόμισμα

Νέο μανάτ Τουρκμενιστάν1 (TMT)

Ζώνη ώρας

(UTC +5)

Internet TLD

.tm

Κωδικός κλήσης

+993

Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2009 θα παραμείνει στην κυκλοφορία το παλιό μανάτ (TMM).

To Τουρκμενιστάν (στα Τουρκμενικά Türkmenistan, γνωστό επίσης και ως Τουρκμενία), είναι χώρα της Κεντρικής Ασίας με έκταση 488.100 km² και πληθυσμό (112η στον κόσμο) 4.884.887[4] . Το όνομα της χώρας σημαίνει «γη των Τουρκομάνων». Το όνομα της πρωτεύουσας, Ασγκαμπάτ, σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «πόλη της αγάπης» ή «η πόλη όπου οικοδομήθηκε η αγάπη», που ετυμολογείται από το αραβικό ishq που σημαίνει «αγάπη» με την περσική κατάληξη abad που σημαίνει «κατοίκησε» ή «οικοδομήθηκε».[6] Ως το 1991 αποτελούσε σοβιετική σοσιαλιστική δημοκρατία. Στα νοτιοανατολικά συνορεύει με το Αφγανιστάν, με το Ιράν στα νοτιοδυτικά, με το Ουζμπεκιστάν στα βορειοανατολικά, με το Καζαχστάν στα βορειοδυτικά και με την Κασπία Θάλασσα στα δυτικά. Επίσημη γλώσσα της χώρας είναι η τουρκμενική (μια τουρκική γλώσσα). Από το 1990 μέχρι το 2006, οπότε και απεβίωσε, κυβέρνησε τη χώρα ο Σαπαρμουράτ Νιγιαζόφ. Το 2008 ο διάδοχός του ψήφισε ένα νέο Σύνταγμα.

Δημογραφία Το 85% του συνολικού πληθυσμού είναι Τουρκομάνοι, ενώ υπάρχουν επίσης Ουζμπέκοι και Ρώσοι. Οι κάτοικοι πρεσβεύουν το Μουσουλμανικό δόγμα σε ποσοστό 89%. Το προσδόκιμο ζωής στον συνολικό πληθυσμό, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009[4] , είναι τα 67,87 χρόνια (64,94 για τους άνδρες και 70,95 για τις γυναίκες).

Διακυβέρνηση Σημερινός πρόεδρος (από τις 21 Δεκεμβρίου του 2006) είναι ο Κουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ. Στις 26 Σεπτεμβρίου του 2008 ψηφίστηκε ομόφωνα ένα νέο Σύνταγμα, που καθιέρωσε τον πολυκομματισμό.

Εκλογές Το δικαίωμα ψήφου παρέχεται στην ηλικία των 18 ετών[4] .

Εκλογές 2007 Στις εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Συμβουλίου του Λαού (Halk Maslahaty), που διεξήχθησαν στις 9 Δεκεμβρίου του 2007 όλοι οι υποψήφιοι που εξελέγησαν (2.507) ήταν από το κυβερνών κόμμα.[7]

Βουλευτικές εκλογές 2008-09 Με βάση το νέο Σύνταγμα, διεξήχθησαν οι βουλευτικές εκλογές στις 14 Δεκεμβρίου του 2008, με δεύτερο γύρο στις 28 Δεκεμβρίου του 2008 και επαναληπτικές εκλογές για μία έδρα στις 8 Φεβρουαρίου του 2009. Ο αριθμός των βουλευτών στην Εθνοσυνέλευση αυξήθηκε σε 125 από 50 (ενώ η Λαϊκή Συνέλευση καταργήθηκε). Οι νέες συνταγματικές διατάξεις τέθηκαν σε ισχύ στις 26 Σεπτεμβρίου του 2008.[8] Ήταν οι πρώτες εκλογές στις οποίες θεωρητικά μπορούσαν να λάβουν μέρος και κόμματα εκτός από το Δημοκρατικό Κόμμα του Τουρκμενιστάν. Ωστόσο, δεν έχουν συσταθεί νόμιμα κόμματα της Αντιπολίτευσης και η ευκαιρία να κερδίσει η

Τουρκμενιστάν

362

Αντιπολίτευση έδρες στο Κοινοβούλιο ελαχιστοποιείται από το γεγονός ότι οι εκλογές έγιναν σε μονοεδρικές περιφέρειες. Εκ τω υποψηφίων, γύρω στο 90% από τους 288 συνολικά για τις 125 έδρες ήταν μέλη του DPT και το 10% ήταν από άλλες ομάδες , προσκείμενες σε αυτό.[9] [10] Πολλά μέλη της Αντιπολίτευσης παραμένουν στην εξορία.[11] Επιπλέον, έγιναν παρατυπίες κατά την εγγραφή υποψηφίων της αντιπολίτευσης, των οποίων τα διαβατήρια κατασχέθηκαν.[12] Η οργάνωση Human Rights Watch έκανε λόγο για κάποια πρόοδο, ωστόσο τόνισε ότι οι συνθήκες δεν ήταν εξασφαλισμένες ώστε να είναι οι εκλογές ελεύθερες και δίκαιες. Τις εκλογές επέβλεψε εννεαμελής ομάδα του ΟΑΣΕ και μικρές ομάδες από την Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών και από τα Ηνωμένα Έθνη. Η συμμετοχή έφτασε περίπου το 88%.[13] Η λίστα με τους 123 νικητές ανακοινώθηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 2008, χωρίς όμως να ανακοινωθεί και η κομματική προέλευση των νικητών.[14] Οι εκλογές ήταν οι πρώτες στις οποίες ψήφισαν και Τουρκομάνοι του εξωτερικού. Σε 27 διπλωματικές αποστολές στήθηκαν κάλπες, μεταξύ των οποίων στη Βιέννη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στο Βερολίνο.[15]

Επικοινωνίες και Μεταφορές Κύριο λιμάνι είναι η Τουρκμένμπασι. Το οδικό δίκτυο κάλυπτε το 2002 περισσότερα από 58.000 χιλιόμετρα. Η οδήγηση γίνεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Εκτός από 28 συνολικά αεροδρόμια λειτουργεί και 1 ελικοδρόμιο.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=39_20_N_59_39_E_ [2] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD& params=37_58_N_58_20_E_ [3] Αναγνωρίστηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1991. [4] CIA World Factbook (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ tx. html) [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=925& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] Λαϊκή ετυμολογία του ονόματος Ashgabat (http:/ / www. angelfire. com/ rnb/ bashiri/ Turkmenistan/ Ashgabat. html), Iraj Bashiri, 1999. [7] Turkmenistan: Voters Still Waiting For Change - Radio Free Europe / Radio Liberty © 2009 (http:/ / www. rferl. org/ featuresarticle/ 2007/ 12/ af016448-d0a4-4e91-8cf1-ad34aaee62e0. html) [8] BBC NEWS | Asia-Pacific | Turkmenistan takes reformist step (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ asia-pacific/ 7638102. stm) [9] Itar-Tass (http:/ / www. itar-tass. com/ eng/ level2. html?NewsID=13379623& PageNum=0) [10] "Turkmenistan holds key vote as officials vow openness" (http:/ / www. google. com/ hostednews/ afp/ article/ ALeqM5g04ljLv4-CNqIBH40YQjZdTnUFWw). AFP. 2008-12-14. . Ανακτήθηκε την 14-12-2008. [11] Gurt, Marat (13-12-2008). "Turkmens vote in election with little choice" (http:/ / www. reuters. com/ article/ worldNews/ idUSTRE4BC1Z720081213). Reuters. . Ανακτήθηκε την 14-12-2008. [12] Pannier, Bruce (14-12-2008). "Turkmen Parliamentary Elections Offer New Twists On Same Old Story" (http:/ / www. rferl. org/ Content/ Turkmen_Parliamentary_Elections_Offer_New_Twists_On_Same_Old_Story/ 1359414. html). Radio Free Europe/Radio Liberty. . Ανακτήθηκε την 14-12-2008. [13] "Parliamentary elections end in Turkmenistan" (http:/ / news. xinhuanet. com/ english/ 2008-12/ 15/ content_10504322. htm). Xinhua. 14-12-2008. . Ανακτήθηκε την 14-12-2008. [14] Gurt, Marat (22-12-2008). "Turkmenistan publishes list of election winners" (http:/ / in. reuters. com/ article/ oilRpt/ idINLM61161520081222). Reuters. . Ανακτήθηκε την 22-12-2008. [15] Kolodina, Mariya (16-12-2008). "The right of choice" (http:/ / www. turkmenistan. ru/ ?page_id=12& lang_id=en& elem_id=14162& type=event& sort=date_desc). Turkmenistan.ru. . Ανακτήθηκε την 17-12-2008.

Τουρκμενιστάν

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Επίσημη κυβερνητική ιστοσελίδα (http://www.turkmenistan.gov.tm/_eng/) (Αγγλικά) • Ταξιδιωτικός οδηγός από το Wikitravel (http://wikitravel.org/en/Turkmenistan) (Αγγλικά) gag:Türkmenistan

363

364

Υεμένη Υεμένη Συντεταγμένες: 15°00′N 48°00′E15.00, 48.00 [1]

Σημαία της Υεμένης Εθνόσημο της Υεμένης Εθνικός ύμνος: Ενωμένη Δημοκρατία

Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Πληθυσμός • Συντεταγμένες

Σαναά 1.976.081[2] 15°21′N 44°12′E15.35, 44.2 [3]

Επίσημες γλώσσες

Αραβικά

Πολίτευμα

Ημιπροεδρικό σύστημα Πρόεδρος Αλί Αμπντουλάχ Σαλέχ Αντιπρόεδρος Αμπντ αλ-Ραμπ Πρωθυπουργός Μανσούρ αλ-Χαντί Αλί Μοχάμεντ Μουτζούρ

Ενοποίηση Ισχύον Σύνταγμα

22 Μαΐου 1990 16 Μαΐου 1991α

Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή

527.968 km2 (49η) αμελητέο 1.746 χμ. 1.906 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Πυκνότητα

23.822.783[4] (50η) 45,12 κατ./km² (160η)

Υεμένη

365 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

58,620 δισ. $[5] (82η) 2.475 $[5] (137η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

26,236 δισ. $[5] (88η) 1.108 $[5] (133η)

ΔΑΑ (2007)

0,575 (138η) – μεσαίος

Νόμισμα

Ριάλ Υεμένης (YER)

Ζώνη ώρας

(UTC +3)

Internet TLD

.ye

Κωδικός κλήσης

+967

α Τροποποιήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1994 και το Φεβρουάριο του 2001. Η Δημοκρατία της Υεμένης είναι ένα κράτος στην Αραβική Χερσόνησο στη Νοτιοδυτική Ασία και αποτελεί κράτος της Μέσης Ανατολής. Συνορεύει με το Ομάν και τη Σαουδική Αραβία. Δυτικά βρέχεται από την Ερυθρά θάλασσα και νότια από τον κόλπο του Άντεν. Πρωτεύουσα είναι η Σαναά (1.976.081 κάτοικοι, εκτίμηση 2009) ενώ άλλες μεγάλες πόλεις είναι το Άντεν (671.162 κ), η Ταΐζ (539.454 κ.) και η Αλ Χοντέιντα (459.567 κ.).[2]

Η πρωτεύουσα Σαναά διατηρεί την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της.

Η χώρα αποτελείται από μια χαμηλή παραλιακή ζώνη, στο βάθος της οποίας ορθώνονται ψηλές οροσειρές, χαμηλώνοντας προς τ' ανατολικά και καταλήγοντας σε στέπες και ερήμους. Την εσωτερική αυτή υψηλή χώρα (όρος Τζεμπέλ Χαντούρ, 3.760 μ. ύψος) διασχίζουν πολλές βαθιές κοιλάδες, γεμάτες από οάσεις. Η περιοχή αυτή βρίσκεται κάτω από την επίδραση των θερινών μουσώνων και δέχεται σημαντικές βροχοπτώσεις, τις μεγαλύτερες της Αραβικής χερσονήσου. Οι βροχοπτώσεις αυτές, σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες, ευνοούν τη βλάστηση και γι' αυτό η περιοχή ονομάστηκε "Ευδαίμων Αραβία", σ' αντίθεση από τη βόρεια ξηρή ερημική και βραχώδη περιοχή.

Ιστορία Πολυόροφες παραδοσιακές κατοικίες απο πηλό στην πόλη Σιμπάμ της επαρχίας Χαδραμαούτ.

Η Υεμένη είναι μία από τις αρχαιότερες κοιτίδες πολιτισμού στην εγγύς Ανατολή. Μεταξύ του 12ου αιώνα π.Χ και του 6ου μ.Χ., η περιοχή αποτελούσε τμήμα των βασιλείων της Μίνα, του Σαβά και των Χιμιαριδών, τα οποία έλεγχαν το ισχυρό εμπόριο των μπαχαρικών. Αργότερα, ήταν κάτω από την εξουσία της Αιθιοπίας και της Περσίας.

Τον 7ο αιώνα οι μουσουλμάνοι χαλίφηδες εμφανίστηκαν καταλαμβάνοντας την περιοχή, ενώ μετά τη διάλυση του χαλιφάτου η πρώην βόρεια Υεμένη βρέθηκε κάτω από τον έλεγχο των ιμάμηδων διαφόρων δυναστειών, κυρίως της φυλής των Ζαίντι, οι οποίοι εγκαθίδρυσαν μία θεοκρατική πολιτική δομή που επιβίωσε μέχρι τη σύγχρονη ιστορία. Ο όρος ιμάμης έχει θρησκευτική σημασία, και οι σιίτες τον χρησιμοποιούν για να αναφερθούν στον γαμπρό του προφήτη Μωάμεθ, Αλί, τους γιους του Χασάν και Χουσείν, και τους γραμμικούς απογόνους τους, οι οποίοι θεωρούνται θεϊκοί κληρονόμοι του προφήτη. Οι Αιγύπτιοι σουνίτες χαλίφηδες κατέλαβαν μεγάλο μέρος της βόρειας Υεμένης κατά τον 11ο αιώνα, ενώ τον 16ο και μετέπειτα τον 19ο αιώνα, η Υεμένη αποτέλεσε τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ενώ οι ιμάμηδες είχαν για διαστήματα τον έλεγχο και της νότιας Υεμένης.

Υεμένη

366

Η σύγχρονη ιστορία της Υεμένης ξεκινάει το 1918, όταν η βόρεια Υεμένη έγινε ανεξάρτητη από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Η περιοχή αυτή αποτέλεσε κράτος το 1962 αλλά η βρετανική αυτοκρατορία, η οποία κατείχε την περιοχή του Άντεν ως προτεκτοράτο τον 19ο αιώνα, αποχώρησε το 1967 από την περιοχή της νότιας Υεμένης. Το 1970 η νότια κυβέρνηση υιοθέτησε ένα κουμμουνιστικό κυβερνητικό σύστημα, και τελικά οι δύο χώρες ενώθηκαν επίσημα στο σημερινό κράτος της Υεμένης στις 22 Μαίου του 1990.

Γεωγραφία και Κλίμα Η Υεμένη βρίσκεται στα Ν.Δ. της αραβικής χερσονήσου. Βρέχεται από την Αραβική θάλασσα και τον κόλπο του Άντεν στα νότια και την ερυθρά θάλασσα στα ανατολικά. Συνορεύει με την Σαουδική Αραβία στα βόρεια και το Ομάν στα ανατολικά. Υπάρχουν μια σειρά από νησιά όπως η Σοκότρα, τα νησιά Καμαράν, Χανίς και Περίμ. Έως πρόσφατα τα σύνορα με την Σαουδική Αραβία στην αχανή έρημο ήταν αδιευκρίνιστα. Η χώρα περιλαμβάνει τέσσερις γεωγραφικές περιοχές. Στα δυτικά η περιοχή "Τιχάμα" αποτελείται από πολύ ζεστές και άνυδρες παραλιακές πεδιάδες και λιμνοθάλασσες που βρίθουν από κουνούπια φορείς της ελονοσίας. Χάρτης της Υεμένης

Τα δυτικά υψίπεδα έχουν πολύ πιο ευχάριστο κλίμα και είναι πράσινα και καλλιεργήσιμα καθώς εκεί πέφτουν οι περισσότερες βροχές σε όλη την αραβική χερσόνησο: αυτός είναι και ο λόγος που οι Ρωμαίοι αποκάλεσαν την Υεμένη "ευδαίμονα Αραβία". Τα κεντρικά υψίπεδα αποτελούν ένα μεγάλο οροπέδιο που κυμαίνεται από 2.000 μ. σε 3,666 μ. σε υψόμετρο. Η θερμοκρασία εδώ μπορεί να είναι 30° κελσίου το πρωΐ και 0° κελσίου τη νύχτα. Εδώ φρίσκεται και η πρωτεύουσα Σαναά.

Επαρχία Τιχάμα: παράλια στην Ερυθρά θάλασσα.

"Δρακόδεντρο" στη νήσο Σοκότρα.

Στα ανατολικά το υψόμετρο πέφτει και εδώ βρίσκεται τμήμα της τεράστιας ερήμου "Ρουμπ αλ Χάλι" που κατοικείται από Βεδουΐνους νομάδες που εκτρέφουν καμήλες.

Υεμένη

367

'Αποψη της ορεινής πόλης 'Ιμπ. Η εξαιρετική παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τα όμορφα φυσικά τοπία της χώρας θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν τουριστικά πολύ περισσότερο απ'ότι σήμερα.

Οικονομία Η Υεμένη είναι από τις φτωχότερες αραβικές χώρες με ποσοστό ανεργίας 40% (2007) και ταχύτατη αύξηση του πληθυσμού. Η οικονομία εξαρτάται κυρίως από τα μικρά αποθέματα πετρελαίου που υπολογίζεται να έχουν εξαντληθεί το 2017. Υπάρχουν αποδεδειγμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου και η πρώτη μονάδα παραγωγής υγροποιημένου αερίου άρχισε να λειτουργεί το 2009. Η εκτεταμένη διαφθορά αποτελεί βασικό ανασταλτικό παράγοντα επενδυτικής δραστηριότητας. Στην παραλιακή ζώνη Τιχάμα καλλιεργείται σησάμι, βαμβάκι, καπνός, φοινικόδεντρα και ρύζι. Στις δυτικές πλαγιές της οροσειράς και μέχρι ύψους 2.000 μ., καλλιεργείται καφές, στις οάσεις δε των κοιλάδων και την εσωτερική χώρα, σιτηρά, οπωροφόρα, συκιές και αμπέλια. Από διάφορα δε αυτοφυή φυτά εξάγεται το αραβικό κόμμι, βάλσαμο και λιβάνι. Το σπουδαιότερο από τα προϊόντα της Υεμένης είναι ο καφές, που παράγεται σε πολύ καλή ποιότητα και καλλιεργείται στην παραλιακή περιοχή της Μόκας, μέχρι τις υψηλές οροσειρές. Από το λιμάνι της Μόκας γίνεται και η εξαγωγή του περίφημου καφέ και των άλλων προϊόντων της χώρας. Η Υεμένη παράγει και λουλάκι (ινδικόν). Στην Ερυθρά θάλασσα αλιεύονται και μαργαριτάρια. Τα παραδοσιακά χειροποίητα μαχαίρια "τζαμπία" που οι περισσότεροι άνδρες κρεμούν στην ζώνη τους.

Λόγω της οικονομικής κατάστασης οι Γιεμενίτες μεταναστεύουν και υπάρχουν μεγάλες κοινότητες αποδήμων στις γειτονικές χώρες, την Ινδονησία, το Πακιστάν, τη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ. Τα εμβάσματα των μεταναστών προς την πατρίδα τους είναι σημαντικότατη πηγηή συναλλάγματος. Ο τουρισμός είναι υπολογίσιμη πηγή εισόδων αλλά πολύ μικρότερος από ότι θα μπορούσε να είναι λόγω της έλλειψης υποδομής και της κατάστασης ανασφάλειας σε πολλές περιοχές της χώρας.

Υεμένη

Διακυβέρνηση Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος. Στο ύπατο αξίωμα σήμερα υπηρετεί από τις 22 Μαΐου του 1990 ο Αλί Αμπντουλάχ Σαλέχ. Αντιπρόεδρος από τις 3 Οκτωβρίου του 1994 είναι ο Αμπντ αλ-Ραμπ Μανσούρ αλ-Χαντί. Πρωθυπουργός είναι ο Αλί Μοχάμεντ Μουτζούρ από τις 31 Μαρτίου του 2007. Το δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Δημογραφία Οι κάτοικοι είναι Άραβες και η επίσημη γλώσσα είναι τα αραβικά. Το προσδόκιμο ζωής υπολογίστηκε το 2009 στα 63,27 χρόνια για τον συνολικό πληθυσμό (65,33 έτη οι γυναίκες και 61,3 έτη οι άνδρες)[4] .

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A5%CE%B5%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7& params=15. 00_N_48. 00_E_type:country [2] Πόλεις της Υεμένης (http:/ / www. world-gazetteer. com/ wg. php?x=& men=gcis& lng=en& des=wg& geo=-3& srt=pnan& col=abcdefghinoq& msz=1500& geo=-242) World Gazetteer [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A5%CE%B5%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7& params=15_21_N_44_12_E_ [4] Υεμένη (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ ym. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=474& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 )

gag:Yemen

368

369

Φιλιππίνες Φιλιππίνες Συντεταγμένες: 11°19′60″N 123°01′00″E11.3333, 123.0167 [1]

Σημαία των Φιλιππίνων Εθνόσημο των Φιλιππίνων [2]

Εθνικό σύνθημα: ''Maka-Diyos, Maka-Tao, Makakalikasan, at Makabansa ("Για το Θεό, το Λαό, τη Φύση και τη Χώρα") Εθνικός ύμνος: Lupang Hinirang (Επιλεγμένη χώρα)

Πρωτεύουσα • Συντεταγμένες

Μανίλα 14°35′0″N 120°58′0″E14.58333, 120.96667 [3]

Μεγαλύτερη πόλη

Κουεζόν

Επίσημες γλώσσες

Φιλιππινέζικα, Αγγλικά

Πολίτευμα

Προεδρική Δημοκρατία Πρόεδρος Μπενίνιο Ακίνο Αντιπρόεδρος Χέχομαρ Μπινάι

Ανεξαρτησία - από την Ισπανία - από τις ΗΠΑ -Ισχύον Σύνταγμα

12 Ιουνίου 1898 4 Ιουλίου 1946 11 Φεβρουαρίου 1987

Έκταση • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή

300.000 km2 (72η) 0,61 36.289 χμ.

Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2007 • Πυκνότητα

97.976.603[4] (12η) 88.574.614 326,59 κατ./km² (37η)

Φιλιππίνες

370 Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

326,134 δισ. $[5] (35η) 3.536 $[5] (127η)

Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή

158,702 δισ. $[5] (48η) 1.721 $[5] (122η)

ΔΑΑ (2007)

0,751 (105η) – μεσαίος

Νόμισμα

Πέσο Φιλιππίνων (PHP)

Ζώνη ώρας

Σταθερή Ώρα Φιλιππίνων (UTC +8)

Internet TLD

.ph

Κωδικός κλήσης

+63

Οι Φιλιππίνες (επίσημα Δημοκρατία των Φιλιππίνων, Φιλιππινέζικα Repúbliká ng̃ Pilipinas, Αγγλικά: Republic of the Philippines) είναι νησιωτική χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας. Το αρχιπέλαγος των Φιλιππίνων αποτελείται από 7.107 νησιά στο δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό, συνολικής έκτασης 300.000 km² και πληθυσμό που πλησιάζει τα 90 εκατομμύρια. Πρωτεύουσα είναι η Μανίλα και μεγαλύτερη πόλη το προάστιό της Κεζόν. Οι Φιλιππινέζοι έχουν πολυεθνική καταγωγή. Η πλειονότητα κατάγεται από τους αυστρανήσιους αυτόχθονες. Υπάρχουν μειονότητες κινεζικής ισπανικής, βρετανικής, αμερικάνικης, ινδικής, κορεάτικης, αραβικής και ινδονησιακής καταγωγής. Η χώρα ήταν, παλαιότερα, αποικία της Ισπανίας και των ΗΠΑ και έχει στενούς δεσμούς με τη Δύση. Ο Ρωμαιοκαθολικισμός είναι η επίσημη θρησκεία, τα Φιλιππινέζικα (ή Φιλιπίνο, τυποποιημένη διάλεκτος των Ταγκαλόγκ) και τα Αγγλικά είναι οι επίσημες γλώσσες.

Ετυμολογία Το όνομα των Φιλιππίνων προέρχεται από το ισπανικό Filipinas και το όνομα του Βασιλιά της Ισπανίας κατά τον 16ο αιώνα Φίλιππο Β' (στα Ισπανικά Felipe). Ο Ισπανός εξερευνητής Ρουί Λόπεθ ντε Βιλαλόμπος (Ruy Lopez de Villalobos) χρησιμοποίησε το όνομα "Las Islas Filipinas" προς τιμή του τότε διάδοχου του θρόνου, αρχικά αναφερόμενος στα νησιά Λέιτε και Σαμάρ. Το όνομα τελικά κατέληξε να αναφέρεται σε ολόκληρο το αρχιπέλαγος.

Ιστορία Αρχαιολογικές ανακαλύψεις υποδεικνύουν ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή από το 50.000 π.Χ. Η αυτόχθονη φυλή Νεγκρίτο είναι αυστραλο-μαλαισιανής καταγωγής και έφτασε στις Φιλιππίνες τουλάχιστον πριν 30.000 χρόνια. Αυστρονήσιοι πληθυσμοί, που προέρχονται από αυτόχθονες της Ταϊβάν που μετανάστευσαν από την ηπειρωτική Ασία πριν 6.000 χρόνια, αποίκησαν τις Φιλιππίνες και στη συνέχεια μετανάστευσαν στην Ινδονησία, τη Μαλαισία καθώς και στην Πολυνησία και τη Μαδαγασκάρη.[6] Οι Φιλιππίνες είχαν πολιτιστικούς δεσμούς με τη Μαλαισία, την Ινδονησία και την Ινδία από την αρχαιότητα και εμπορικές σχέσεις με την Κίνα και την Ιαπωνία ήδη από τον 9ο αιώνα. Το Ισλάμ έφτασε στις Φιλιππίνες από έμπορους και προσηλυτιστές από τη Μαλαισία και την Ινδονησία. Τον 13ο αιώνα το Ισλάμ εδραιώθηκε στο αρχιπέλαγος Σούλου, από εκεί εξαπλώθηκε στο Μιντανάο και έφτασε στη Μανίλα το 1565. Οι τοπικοί πληθυσμοί που ασπάστηκαν το Ισλάμ δημιούργησαν μουσουλμανικές κοινότητες, δεν υπήρξε όμως ένα ενιαίο κράτος κυρίαρχο στην περιοχή. Όταν έφτασαν οι Ισπανοί τον 16ο αιώνα, η πλειονότητα των 500.000 κατοίκων ζούσαν σε ανεξάρτητους οικισμούς.

Φιλιππίνες Πλέοντας για λογαριασμό της Ισπανίας, ο Πορτογάλος εξερευνητής Φερδινάνδος Μαγγελάνος και το πλήρωμά του ήταν οι πρώτοι Ευρωπαίοι που έφθασαν στο αρχιπέλαγος το 1521. Ο Μαγγελάνος σκοτώθηκε από τους γηγενείς πολεμιστές στο νησί Μακτάν. Ο στρατηγός Μιγκέλ Λόπεθ ντε Λεγκάθπι (Miguel López de Legazpi) έφθασε από το Μεξικό το 1565 και διαμόρφωσε τις πρώτες ισπανικές κτήσεις στο Κεμπού και προετοίμασε το έδαφος για την αποίκιση. Το 1571 καθιέρωσε τη Μανίλα ως πρωτεύουσα της νέας ισπανικής αποικίας. Ρωμαιοκαθολικοί ιεραπόστολοι βάφτισαν τους περισσότερους από τους κατοίκους. Στα επόμενα 333 έτη, οι Ισπανοί στρατιώτες καταστέλλουν τις διάφορες τοπικές επαναστάσεις και αποκρούουν διάφορες εξωτερικές απειλές κατά της αποικίας. Τέτοιες απειλές προήλθαν από τους Βρετανούς, τους Κινέζους, τους Ολλανδούς, τους Γάλλους, τους Ιάπωνες και τους Πορτογάλους. Η σημαντικότερη απώλεια για την Ισπανία ήταν η προσωρινή κατάκτηση της πρωτεύουσας Μανίλα, από τους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του πολέμου των επτά ετών. Οι Φιλιππίνες κυβερνήθηκαν ως περιοχή της Νέας Ισπανίας από το 1565 έως το 1821. Η ακτοπλοϊκή σύνδεση της Μανίλα με το Aκαπούλκο στο Μεξικό πραγματοποιούνταν μια φορά ή δύο φορές το χρόνο, αρχίζοντας προς το τέλος του 16ου αιώνα. Στην Ισπανία αναπτύχθηκε το Κίνημα Προπαγάνδας, στο οποίο μετείχε ο Φιλιππινέζος εθνικιστής Χοσέ Ριθάλ (Jose Rizal), τότε φοιτητής στην Ισπανία. Σκοπός ήταν να ενημερωθεί η κυβέρνηση για τις αδικίες της διοίκησης στις Φιλιππίνες καθώς επίσης και τις κακοποιήσεις του γηγενούς πληθυσμού. Στο 1880 και το 1890, οι προπαγανδιστές διεκδίκησαν πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και απαίτησαν μεγαλύτερη αντιπροσώπευση στην Ισπανία. Ανήμπορος να πετύχει τις μεταρρυθμίσεις, ο Ριθάλ επέστρεψε στη χώρα για να τις διεκδικήσει τοπικά. Στη συνέχεια συνελήφθη και εκτελέσθηκε για προδοσία στις 30 Δεκεμβρίου 1896. Νωρίτερα εκείνο το έτος, είχε ήδη ξεκινήσει ένα επαναστατικό κίνημα από τον Αντρές Μπονιφάτσιο (Andrés Bonifacio) και συνεχίστηκε από τον Εμίλιο Αγκουϊνάλδο (Emilio Aguinaldo), ο οποίος εγκαθίδρυσε μια επαναστατική κυβέρνηση. Ο Ισπανοαμερικανικός πόλεμος άρχισε στην Κούβα το 1898 και έφθασε σύντομα στις Φιλιππίνες, όταν ο Τζόρτζ Ντιούι (George Dewey) επικράτησε των Ισπανών στη ναυμαχία του κόλπου της Μανίλα. Ο Αγκουϊνάλδο κήρυξε την ανεξαρτησία των Φιλιππίνων στις 12 Ιουνίου 1898 και έγινε αρχηγός του κράτους. Ως συνέπεια της ήττας της στον πόλεμο, η Ισπανία παραχώρησε τις Φιλιππίνες, μαζί με την Κούβα, το Γκουάμ και το Πουέρτο Ρίκο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από το [1899]], ο πόλεμος συνεχίστηκε μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και των Φιλιππινέζων επαναστατών, οι οποίοι συνέχισαν τη βία των προηγούμενων ετών. Οι ΗΠΑ κήρυξαν το τέλος του πολέμου, όταν συνελήφθη ο Αγκουϊνάλδο από τα αμερικανικά στρατεύματα στις 23 Μαρτίου 1901, αλλά η εξέγερση συνεχίστηκε έως το 1913 και κόστισε τη ζωή σε πάνω από ένα εκατομμύριο Φιλιππινέζους.[7] Η θέση της χώρας ως αποικίας άλλαξε, όταν ιδρύθηκε η Κοινοπολιτεία των Φιλιππίνων, το 1935, η οποία παρείχε μεγαλύτερη αυτοδιοίκηση. Τα σχέδια για την αύξηση της ανεξαρτησίας κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας διακόπηκαν κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, όταν εισέβαλε η Ιαπωνία και κατέλαβε τα νησιά, παρότι ηγέτης των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας ήταν ο Στρατηγός Ντάγκλας Μακ Άρθουρ. Στην περιοχή των Φιλιππίνων διεξήχθησαν μερικές από τις σφοδρότερες μάχες και ναυμαχίες του Πολέμου. Αφότου νικήθηκαν οι Ιάπωνες το 1945, οι Φιλιππίνες επέτυχαν ανεξαρτησία από τις Ηνωμένες Πολιτείες στις 4 Ιουλίου 1946. Από το 1946, το πρόσφατα ανεξάρτητο Φιλιππινέζικο κράτος έχει να αντιμετωπίσει την πολιτική αστάθεια με τις διάφορες επαναστατικές ομάδες. Στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στην αρχή της δεκαετίας του '70 γνώρισε οικονομική ανάπτυξη που ήταν η δεύτερη στην Ασία, μετά την Ιαπωνία. Ο Φερδινάντο Μάρκος ήταν τότε εκλεγμένος Πρόεδρος. Ο Μάρκος κήρυξε στρατιωτικό νόμο στις 21 Σεπτεμβρίου 1972 και κυβέρνησε τη χώρα δικτατορικά. Στις 21 Αυγούστου 1983 δολοφονήθηκε ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Νινόι Ακίνο κατά την επιστροφή του από εξορία στις ΗΠΑ. Τον Ιανουάριο του 1986, ο Μάρκος επέτρεψε να γίνουν αιφνιδιαστικές εκλογές, μετά από μεγάλες διαμαρτυρίες. Η αντιπολίτευση κατήγγειλε νοθεία και ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ στρατιωτικών

371

Φιλιππίνες στασιαστών και στρατιωτικών που έμειναν πιστοί στο Μάρκος. Οι στασιαστές υποστηρίχθηκαν από διαδηλωτές και ακολούθησαν παραιτήσεις κυβερνητικών αξιωματούχων. Η Κορασόν Ακίνο, η χήρα του Νινόι Ακίνο, αναγνωρίστηκε ως νικήτρια των αιφνιδιαστικών εκλογών. Ανέλαβε την κυβέρνηση και ξεκίνησε τη διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης. Ο Μάρκος, η οικογένειά του και μερικοί από τους συμμάχους του κατέφυγαν στη Χαβάη.[8] Μετά τα γεγονότα του 1986 και την επιστροφή στη δημοκρατία, τις προσπάθειες μεταρρυθμίσεων δυσχεραίνουν το υπέρογκο εθνικό χρέος, η διαφθορά, προσπάθειες πραξικοπήματος και ένα ισλαμικό αυτονομιστικό κίνημα. Η οικονομία βελτιώνεται κατά τη διάρκεια της θητείας του Φιντέλ Ράμος, ο οποίος εκλέχτηκε το 1992. Στη συνέχεια όμως η οικονομία επλήγη από την ασιατική οικονομική κρίση του 1997. Ένα νέο επαναστατικό κίνημα οδήγησε στην πτώση του επόμενου Προέδρου, Τζόζεφ Εστράδα. Η κυβέρνηση της Προέδρου Γκλόρια Αρόγιο κατηγορήθηκε για διαφθορά και νοθεία στις εκλογές. Το 2009 πέθανε η Κορασόν Ακίνο και τον επόμενο χρόνο ο γιος της, Μπενίνιο, εξελέγη στο ύπατο αξίωμα.

Διακυβέρνηση Το πολίτευμα των Φιλιππίνων είναι προεδρική δημοκρατία, στην οποία ο Πρόεδρος είναι ο αρχηγός του κράτους, επικεφαλής της κυβέρνησης και διοικητής-προϊστάμενος των ενόπλων δυνάμεων. Ο Πρόεδρος εκλέγεται από άμεση και καθολική ψηφοφορία για μία εξαετή θητεία, κατά τη διάρκεια της οποίας διορίζει τους υπουργούς και προεδρεύει στο υπουργικό συμβούλιο. Πρόεδρος της χώρας από τις 30 Ιουνίου του 2010 είναι ο Μπενίνιο Ακίνο. Αντιπρόεδρος είναι ο Χέχομαρ Μπινάι.

Νομοθετική εξουσία Το Κοινοβούλιο περιλαμβάνει δύο σώματα, τη Γερουσία και τη Βουλή των αντιπροσώπων. Τα μέλη της Γερουσίας είναι 24, εκλέγονται σε εθνικό επίπεδο και υπηρετούν εξαετείς θητείες. Εκλογές γίνονται κάθε τρία χρόνια και αντικαθιστούν τα μισά μέλη του σώματος. Η Βουλή των αντιπροσώπων έχει 250 μέλη που υπηρετούν τριετείς θητείες και εκλέγονται από γεωγραφικά κατανεμημένες εκλογικές περιφέρειες.

Δικαστική εξουσία Τη δικαστική εξουσία ασκεί το Ανώτατο Δικαστήριο, τα μέλη του οποίου (αρχιδικαστής και 14 αναπληρωτές δικαστές) διορίζονται από τον Πρόεδρο. Άλλα δικαστήρια είναι το Εφετείο, τα περιφερειακά δικαστήρια, και τα μητροπολιτικά δικαστήρια. Η κυβέρνηση της χώρας είναι ενιαία (με εξαίρεση μιας περιφέρειας με αυξημένη αυτονομία, το Αυτόνομο Μουσουλμανικό Μιντανάο). Έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες για αναθεώρηση του Συντάγματος (για τη δημιουργία ομοσπονδίας ή ενιαίου κοινοβουλίου), όλες όμως έχουν αποτύχει. Οι Φιλιππίνες, μαζί με τη Μάλτα, είναι ένα από μόνο δύο κράτη στον κόσμο όπου όλοι οι πολιτικοί γάμοι είναι ισόβιοι, επειδή το διαζύγιο (για τις παραβιάσεις που έρχονται μετά από το γάμο) απαγορεύεται, αν και η ακύρωση επιτρέπεται.

372

Φιλιππίνες

373

Εκλογές Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω[4] .

Προεδρικές εκλογές 2010 Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 10 Μαΐου 2010 κέρδισε ο γιος του Μπενίνιο Ακίνο, ο Μπενίνιο Ακίνο ο Τρίτος, με ποσοστό 51,32%, έναντι του αντιπάλου του Χιλμπέρτο Τεόντορο με 13,78% και 11,62% του πρώην Προέδρου Τζόζεφ Εστράδα[9] . Ο Ακίνο ανέλαβε καθήκοντα στις 30 Ιουνίου 2010. Υποψήφιος

Κόμμα

Αποτελέσματα Ψήφοι

Νόινοϊ Ακίνο

Κόμμα Φιλελευθέρων

61.742

51,32%

Χιλμπέρτο Τεόντορο

Λάκας Κάμπι (Lakas Kampi CMD)

16.574

13,78%

Τζόζεφ Εστράδα

Pwersa ng Masang Pilipino (PMP)

13.982

11,62%

Μάνι Βιγιάρ

Νασιοναλίστα

11.421

9,49%

Έντι Βιγιανουέβα

Μπανγκόν Πιλιπίνας

10.863

9,03%

Ρίτσαρντ Γκόρντον

Μπαγκουμπαγιάν-Εθελοντές για Νέες Φιλιππίνες (Bagumbayan-VNP)

5.052

4,20%

Χαμπί Μαδριγκάλ

Ανεξάρτητος

207

0,17%

Τζον Κάρλος ντε λος Ρέγιες

Ανγκ Καπατιράν

203

0,17%

Νικάνορ Πέρλας

Ανεξάρτητος

190

0,16%

Βετεγιάνο Ακόστα (ακυρώθηκε η συμμετοχή του)

Kilusang Bagong Lipunan (KBL)

0,06%

Σύνολο (έγκυρα)

120.307 100,00%

Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή

51.292.465

0,23%

COCs canvassed

131 επί συνόλου 278

47,12%

Αντιπρόεδρος Στις εκλογές για Αντιπρόεδρο, που έγιναν την ίδια ημέρα με τις προεδρικές, εξελέγη ο Χεχόμαρ Μπινάι από το κόμμα PDP-Laban, με 41,65% έναντι 39,58% για το Φιλελεύθερο Μαρ Ρόξας.

Βουλευτικές εκλογές 2010 Οι εκλογές για την ανάδειξη των μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων διενεργήθηκαν στις 10 Μαΐου 2010. Η κατανομή των εδρών έγινε με το σύστημα της παράλληλης ψηφοφορίας. Στις εκλογές στις επαρχίες, ένα μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων εκλέγεται σε 231 μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες. Ο υποψήφιος με τις περισσότερες ψήφους κερδίζει την έδρα της επαρχίας. Στις εκλογές με το σύστημα της λίστας κομμάτων, διεκδικούνται 57 ή 58 έδρες. Μία έδρα κερδίζουν οι λίστες των κομμάτων που εξασφαλίζουν ποσοστό τουλάχιστον 2%. Το 15ο Κογκρέσο θα έχει 286 - 288 μέλη , με 144 ή 145 ψήφοι να είναι η πλειοψηφία.

Φιλιππίνες

374

Εκλογές Γερουσίας Μάιος 2010 Στις εκλογές για το μισό της Γερουσίας (10 Μαΐου 2010).[10] σημειώθηκαν τα εξής αποτελέσματα ανά κόμμα: Κόμμα

Ψήφοι Σύνολο

Κόμμα Φιλελευθέρων

Ποσοστό Εισήλθαν Άνοδος

Έδρες

Όχι Εξελέγησαν 2007 2010 +/− άνοδος

Ανεξάρτητοι

Κόμμα Νασιοναλίστα

Lakas-Kampi-CMD

Pwersa ng Masang Pilipino (PMP)

Εθνικιστικός Συνασπισμός του Λαού (NPC)

Λαϊκό Κόμμα Εκσυγχρονισμού (PRP)

Ανγκ Καπατίραν

Κόμμα Bangon Pilipinas

Bayan Muna

Μέγας Συνασπισμός για Πρόοδο

Kilusang Bagong Lipunan (KBL)

Partido Demokratiko Pilipino-Lakas ng Bayan (PDP-LABAN)

−1

Αναπτυξιακή Πρωτοβουλία Probinsya Muna (PROMDI)

0.0%

−1

100.0%

Laban ng Demokratikong Pilipino (LDP)

Bagumbayan-VNP

0 Σύνολα

0,0%

Διεθνείς σχέσεις και οργανισμοί Οι Φιλιππίνες είναι ιδρυτικό μέλος των Ηνωμένων Εθνών από τις 24 Οκτωβρίου 1945 και ιδρυτικό μέλος της Ένωσης των Χωρών Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN). Οι Φιλιππίνες είναι επίσης μέλος της Συνόδου Κορυφής της Ανατολικής Ασίας (East Asia Summit - EAS), του Οργανισμού για Οικονομική Συνεργασία Ασίας-Ειρηνικού (Asia-Pacific Economic Cooperation - APEC), στη Λατινική Ένωση (Latin Union), καθώς επίσης μέλος του G24. Η χώρα είναι σημαντικός σύμμαχος των ΗΠΑ, παρόλο που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ.

Φιλιππίνες

Δημογραφία Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 71,09 χρόνια (68,17 χρόνια οι άνδρες και 74,15 οι γυναίκες).[4]

Διοικητική διαίρεση Οι Φιλιππίνες χωρίζονται σε τρεις ομάδες νησιών: Λουζόν, Βιζάγιας και Μιντανάο. Υπάρχουν 17 διοικητικές περιφέρειες που διαιρούνται σε 81 επαρχίες, 117 πόλεις, 1501 δήμους και 41.982 τοπικά διαμερίσματα (barangay). Οι περιφέρειες δεν είναι διοικητικά αυτόνομες, με εξαίρεση την Αυτόνομη Περιφέρεια του Μουσουλμανικού Μιντανάο.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Παραπομπές [1] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%82& params=11. 3333_N_123. 0167_E_type:country [2] Πράξη της Δημοκρατίας No. 8491 (http:/ / web. archive. org/ web/ 20071205235342/ http:/ / www. gov. ph/ aboutphil/ RA8491. asp) (αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (http://www.gov.ph/aboutphil/RA8491.asp) 05-12-2007) (ανακτήθηκε 30-09-2008 ) [3] http:/ / toolserver. org/ ~geohack/ geohack. php?language=el& pagename=%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%82& params=14_35_0_N_120_58_0_E_type:city_scale:500000 [4] Φιλιππίνες (https:/ / www. cia. gov/ library/ publications/ the-world-factbook/ geos/ rp. html) CIA World Factbook [5] World Economic Outlook Database (http:/ / www. imf. org/ external/ pubs/ ft/ weo/ 2009/ 02/ weodata/ weorept. aspx?sy=2009& ey=2009& scsm=1& ssd=1& sort=country& ds=,& br=1& pr1. x=35& pr1. y=10& c=566& s=NGDPD,NGDPDPC,PPPGDP,PPPPC,LP& grp=0& a=). ΔΝΤ (Οκτώβριος 2009) (ανακτήθηκε 18-10-2009 ) [6] http:/ / web. kssp. upd. edu. ph/ linguistics/ plc2006/ papers/ FullPapers/ I-2_Solheim. pdf [7] E. San Juan, Jr.: U.S. Genocide in the Philippines (http:/ / www. selvesandothers. org/ article9315. html) [8] Ferdinand Marcos, Ousted Leader Of Philippines, Dies at 72 in Exile - The New York Times (http:/ / query. nytimes. com/ gst/ fullpage. html?res=950DEED71E3AF93AA1575AC0A96F948260) [9] Ριζοσπάστης (http:/ / www2. rizospastis. gr/ story. do?id=5642158& publDate=11/ 5/ 2010), Προηγείται ο Μπ. Ακίνο, 11-05-2010. [10] Osmeña, Lapid, Guingona take last Senate seats - INQUIRER.net, Philippine News for Filipinos (http:/ / politics. inquirer. net/ politics/ view/ 20100519-270818/ Osmea-Lapid-Guingona-take-last-Senate-seats)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι • Wikitravel: Φιλιππίνες (ταξιδιωτικός οδηγός) • Επίσημη ιστοσελίδα (http://www.gov.ph/) (Αγγλικά) • Ιστορία των Φιλιππίνων (http://www.gutenberg.org/browse/authors/b#a2296) (στα Αγγλικά από το Project Gutenberg) Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το άρθρο Philippines (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Philippines) της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ). ( ιστορικό/συντάκτες (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Philippines)).

bjn:Pilipina

375

Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες

Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες Αίγυπτος Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2427327 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alexikoua, ArielGlenn, Avacalop, Badseed, CeeKay, Constantinos45, Dada, Dai, Dkat, E2m, Egmontaz, El-greco, Elenardil, Georged, Geraki, Germa, Hashar, Hypnotist, Kamafe, Kern, Knop92, Lambis, Lemur12, Leonariso, Lord Makro, Loveless, Mik, Nikolaos, Purbo T, Suisui, Temporary-REX, Tony Esopi, Ttzavaras, Valentin, Vchorozopoulos, Veron, Webkid, Xoristzatziki, Αιμε, 27 ανώνυμες επεξεργασίες Αζερμπαϊτζάν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2432752 Συνεισφέροντες: 96679247, Badseed, Biladen, Dada, Diamond, Dipa1965, E2m, Egmontaz, Georged, Geraki, Hypnotist, Kamafe, Lemur12, Leonariso, Loveless, MARKELLOS, Mik, Nakos2208, Nikolaos, Nolanus, SpyrosCS, Suisui, Templar52, Ttzavaras, Valentin, Yt, ZoRCoCuK, Ιων, Παναγιώτης Μπότσης, 17 ανώνυμες επεξεργασίες Ανατολικό Τιμόρ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2436610 Συνεισφέροντες: Dada, Geraki, Hypnotist, J. Patrick Fischer, Lemur12, MARKELLOS, Mrlna, Redsea54, Valentin, 11 ανώνυμες επεξεργασίες Αρμενία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2433711 Συνεισφέροντες: Alekkas, Badseed, CommonsDelinker, Demmo, Dimitrissss, E2m, Georged, Geraki, Hypnotist, JohnMad, Lemur12, Leonariso, Loveless, Lucinos, Ludger1961, MARKELLOS, Mdb, Mik, Romanm, SpyrosCS, Suisui, Templar52, Xelgen, Xoristzatziki, Yegoyan, Γιάννης Κόλλιας, Παναγιώτης Μπότσης, 31 ανώνυμες επεξεργασίες Αφγανιστάν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2433719 Συνεισφέροντες: DavidG, E2m, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Leonariso, Lord Makro, Mik, Song1for, Suisui, Templar52, Ttzavaras, VJSC263IO, Παναγιώτης Μπότσης, 6 ανώνυμες επεξεργασίες Βιετνάμ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2433308 Συνεισφέροντες: Ank, Aurilios, Badseed, CommonsDelinker, Downfoot1, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Mik, Murtasa, Purbo T, Templar52, VJSC263IO, Valentin, Παναγιώτης Μπότσης, 12 ανώνυμες επεξεργασίες Βιρμανία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=493623 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Badseed, CommonsDelinker, CubicStar, Diu, Egmontaz, Geraki, Hypnotist, Konsnos, Kostisl, Kpapatrian, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Nikosguard, Purodha, Sisyphos23, Templar52, Thpanagos, Ttzavaras, Valentin, Veron, Αντιγόνη, Παναγιώτης Μπότσης, Φοίνιξ, 31 ανώνυμες επεξεργασίες Βόρεια Κορέα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2439482 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alaniaris, BAG1, Badseed, Christos Vittoratos, Dada, Hinomaru, Hypnotist, Islandos, Knop92, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Ttzavaras, VJSC263IO, Valentim, Valentin, Veron, Ιων, Κοϊνάς Γεώργιος, 64 ανώνυμες επεξεργασίες Γεωργία (χώρα) Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=127442 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alaniaris, Alexikoua, Badseed, Cghera, Christianna1219, CommonsDelinker, Dada, Diamond, Egmontaz, FocalPoint, GM1980, Hypnotist, Konsnos, Kostisl, Lemur12, MARKELLOS, Mdb, Purbo T, Sevastianos, Somkhishvili, Spmanolakos, SpyrosCS, Vituzzu, Yt, Αντρικος, საქართველო, 44 ανώνυμες επεξεργασίες Δημοκρατία της Κίνας Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2368795 Συνεισφέροντες: Badseed, Christianna1219, Christos Vittoratos, CommonsDelinker, Dimitrisss, Egmontaz, Ferengi, Geraki, Hedvart, Hypnotist, Konsnos, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Radiobuzzer, Valentin, Αναστάσιος, Μυρμηγκάκι, Σωτηρης, 12 ανώνυμες επεξεργασίες Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2436495 Συνεισφέροντες: Aurilios, CommonsDelinker, Geraki, Gkouseras, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Loveless, Templar52, Ttzavaras, Valentin, Yt, 9 ανώνυμες επεξεργασίες Ιαπωνία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2437760 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, 96679247, ArielGlenn, Atlantia, Badseed, Baffclan, Baronnet, C messier, CeeKay, Christianna1219, CubicStar, Dada, Dia14, E2m, Edupon, Egmontaz, Fay, Ferengi, GEORGE 1980, Geraki, Geroaff, Gjcc, HIZUMI, Hypnotist, JimmyX, Kadmilos, Kalogeropoulos, Lemur12, Loveless, Lucinos, MARKELLOS, Matesi1976, Mik, Philnippon, Pvasiliadis, Quentinv57, Soap, Suisui, Tony Esopi, Ttzavaras, VJSC263IO, Veron, Whtisee, Wutsje, Ywtnss22, Αντιγόνη, 91 ανώνυμες επεξεργασίες Ινδία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2426191 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, 96679247, Alaniaris, Alexander Gerashchenko, Alexikoua, Badseed, Egmontaz, Georged, Gepsimos, Geraki, Germa, Hypnotist, Kamafe, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Mik, Nakos2208, Nataly8, Purbo T, Purodha, Pvasiliadis, Razaihas, Templar52, Themisp, Ttzavaras, VJSC263IO, Valentin, Veron, Yt, Αναστάσιος, 44 ανώνυμες επεξεργασίες Ινδονησία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2408585 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, ArielGlenn, Badseed, Gemini1980, Georged, Geraki, Gunkarta, Hypnotist, Knop92, Kouros64, Lemur12, Lord Makro, Sisyphos23, Ttzavaras, Valentin, Veron, Παναγιώτης Μπότσης, 6 ανώνυμες επεξεργασίες Ιορδανία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2436929 Συνεισφέροντες: Badseed, BajanZindy, CeeKay, Chrysa6, Geraki, Hypnotist, Kamafe, Kostisl, Lemur12, Loveless, Murtasa, Templar52, Ttzavaras, Valentin, Αιμε, Αντιγόνη, 9 ανώνυμες επεξεργασίες Ιράκ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2408895 Συνεισφέροντες: 96679247, Alekkas, Alexikoua, Badseed, Christos Vittoratos, Diamond, E2m, Geraki, Hypnotist, JOHNNARAS, Kamafe, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mik, Nakos2208, Padimitrakos, Templar52, Temporary-REX, V-astro, Veron, 10 ανώνυμες επεξεργασίες Ιράν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2424040 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alekkas, Alexikoua, ArielGlenn, Avacalop, Badseed, CommonsDelinker, Dada, Dipa1965, Geraki, Hypnotist, Kalogeropoulos, Lemur12, MARKELLOS, Okle, Separesh, Templar52, Tony Esopi, Ttzavaras, Valentin, Vanakaris, Yt, 113 ανώνυμες επεξεργασίες Ισραήλ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2420817 Συνεισφέροντες: 96679247, Alithias, Amalgam, ArisMUC, Badseed, CeeKay, Christianna1219, CommonsDelinker, Dai, Dimitrisss, Dipa1965, Diu, E2m, Egmontaz, Ferengi, FocalPoint, Geraki, J.delanoy, Kalogeropoulos, Konsnos, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Mik, Mill3r, Nakos2208, Ngalinos, Odysseas-spartan-53, Ori, Purbo T, Pvasiliadis, Sykiesfk, Templar52, Temporary-REX, Ttzavaras, Ultratomio, Valentin, Vanakaris, Zakinoscohen, Κύπριος, Μυρμηγκάκι, 657 ανώνυμες επεξεργασίες Καζακστάν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2434793 Συνεισφέροντες: Alaniaris, Alekkas, Alexander Gerashchenko, Aurilios, Christos Vittoratos, Geraki, Hypnotist, Kamafe, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Loveless, Purbo T, Pyraechmes, Ttzavaras, Valentin, Yt, Παναγιώτης Μπότσης, 9 ανώνυμες επεξεργασίες Καμπότζη Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2432947 Συνεισφέροντες: Ank, Badseed, CommonsDelinker, Diamond, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Loveless, Lucinos, Mik, Sportswriter, Templar52, Ttzavaras, Valentin, Παναγιώτης Μπότσης, 16 ανώνυμες επεξεργασίες Κατάρ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2438064 Συνεισφέροντες: Badseed, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, Templar52, Valentin, 5 ανώνυμες επεξεργασίες Κιργιζία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2414328 Συνεισφέροντες: Geraki, Hypnotist, Knop92, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Loveless, Mdb, Ttzavaras, Umsbjk, Valentin, Vassilisk, Yt, Μυρμηγκάκι, Παναγιώτης Μπότσης, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Κουβέιτ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2434098 Συνεισφέροντες: Christianna1219, Christos Vittoratos, Fefeli, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, Purbo T, Valentin, Wthered, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Κράτος της Παλαιστίνης Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2326431 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Badseed, CubicStar, Diamond, Diu, Egmontaz, Ferengi, Geraki, Hypnotist, Kalogeropoulos, Kostisl, Lemur12, MARKELLOS, Mdb, Templar52, Ttzavaras, Valentin, 10 ανώνυμες επεξεργασίες Κύπρος Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2436962 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alaniaris, Aloizou, Andkand, Ank, ArielGlenn, Avala, Badseed, Cdrymiotes, CeeKay, Chneophytou, Christos Vittoratos, CommonsDelinker, Dai, Diamond, EGGLI ANDREOU, Egmontaz, Ekton, EleftheriosKosmas, FocalPoint, GEORGE 1980, Gavrilis, George352, George35362, Georged, Geraki, Giorgosoly, Greek&Proud, Hypnotist, Icarus, JSF83, Jake V, Jhendin, Kalogeropoulos, Kdemetriou, Keravnos-Thundersub, Kolja21, Kostisl, Kupirijo, Larisv, Lemur12, Leonariso, Loizos, Lord Makro, Loveless, Lucinos, MARKELLOS, Mdb, Mik, Nakos2208, Nataly8, Neo ^, Oxydo, Patriot8790, Peacemaking, Philologus, Purbo T, Q43, Romanm, S. Cruz, Shaylos1, Spartiatis Leonidas, Spartiatisl, Spartiatislakedaimon, Suisui, Templar52, Temporary-REX, TheoGotsis, Theogmike, Tony Esopi, Traroth, Trouble18, Ttzavaras, Ultratomio, Webkid, Xaris333, ZaDiak, Αιμε, Αναστάσιος, Αντιγόνη, Αντρικος, Αρχίδαμος, Αρχαιολόγος, Γιάννης Κόλλιας, ΚέκρωΨ, Καττούι, Μέανδρος, Μυρμηγκάκι, Πηνελόπη, Πολίτης, 203 ανώνυμες επεξεργασίες

376

Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες Λάος Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2409964 Συνεισφέροντες: Ank, Badseed, Hypnotist, Kalogeropoulos, Kostisl, Lemur12, Loveless, Lucinos, Mik, Valentin, Παναγιώτης Μπότσης, 6 ανώνυμες επεξεργασίες Λίβανος Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2392749 Συνεισφέροντες: Alexignatiou, Amalgam, Aurilios, Badseed, Egmontaz, Fefeli, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, Lucinos, Templar52, Valentin, Veron, Αναστάσιος, Σταύρος, 14 ανώνυμες επεξεργασίες Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2435375 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alexander Gerashchenko, Alexikoua, Ank, Atlantia, Avala, Badseed, Christos Vittoratos, CommonsDelinker, Daydreamer, Dead3y3, Dimitrisss, Egmontaz, Ferengi, FocalPoint, Georged, Geraki, GiorgosY, Hinomaru, Hypnotist, Kalogeropoulos, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Loveless, Lucinos, MARKELLOS, Mik, Propago, Pvasiliadis, Pyraechmes, Razaihas, Sportswriter, Temporary-REX, Tomchiukc, Trouble18, Ttzavaras, VJSC263IO, Wikiphysicsgr, Yt, ZaDiak, Λατίνος, 54 ανώνυμες επεξεργασίες Μαλαισία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2440529 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Templar52, Ttzavaras, Valentin, Παναγιώτης Μπότσης, 5 ανώνυμες επεξεργασίες Μαλδίβες Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2409976 Συνεισφέροντες: Hypnotist, K sal 15, Kamafe, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Loveless, Templar52, Valentin, Αντιγόνη, 10 ανώνυμες επεξεργασίες Μογγολία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2278808 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, CommonsDelinker, Dada, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Loveless, PDD, Padimitrakos, Shikai shaw, Sodacan, Valentin, Yt, Παναγιώτης Μπότσης, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Μπανγκλαντές Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2429694 Συνεισφέροντες: CubicStar, Egmontaz, Ellinos, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Magda parouti, Mdb, Valentin, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Μπαχρέιν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2407717 Συνεισφέροντες: Hypnotist, Kamafe, Lemur12, Lord Makro, Pvasiliadis, Templar52, Valentin, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Μπουτάν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2427643 Συνεισφέροντες: Faithless, Hypnotist, Khalid-greece, Knop92, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Templar52, Valentin, Yt, Παναγιώτης Μπότσης, 16 ανώνυμες επεξεργασίες Μπρουνέι Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2418394 Συνεισφέροντες: Geraki, Hypnotist, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Templar52, Valentin, 5 ανώνυμες επεξεργασίες Νεπάλ Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2387980 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Avacalop, Badseed, Christos Vittoratos, CommonsDelinker, Dhmhtrhs D., Dimboukas, Geraki, Hypnotist, Lemur12, Lord Makro, Loveless, Templar52, Ttzavaras, Valentin, Veron, Παναγιώτης Μπότσης, 15 ανώνυμες επεξεργασίες Νότια Κορέα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2439804 Συνεισφέροντες: Badseed, Christianna1219, Christos Vittoratos, CommonsDelinker, Dimitriou, Egmontaz, Geraki, Hypnotist, Kamafe, Ksiom, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Nakos2208, Ttzavaras, Valentim, Valentin, Veron, Αιμε, 23 ανώνυμες επεξεργασίες Ομάν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2409435 Συνεισφέροντες: ArgGeo, Christos Vittoratos, Ekton, GEORGE 1980, Hypnotist, Kamafe, Knop92, Lemur12, Lord Makro, Loveless, Ttzavaras, Valentin, Veron, Yt, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Ουζμπεκιστάν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2439032 Συνεισφέροντες: Badseed, Carsrac, Dimitrisss, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Valentin, Παναγιώτης Μπότσης, 5 ανώνυμες επεξεργασίες Πακιστάν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2439276 Συνεισφέροντες: Alaniaris, ArielGlenn, Arkadas, Avacalop, Badseed, Dai, E2m, EleftheriosKosmas, Kamafe, Knop92, Lemur12, Lord Makro, MariaMpast, Mik, Murtasa, Nataly8, Templar52, Valentin, Wutsje, Yt, Αντιγόνη, 43 ανώνυμες επεξεργασίες Ρωσία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2439622 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, Alexander Gerashchenko, Badseed, Cplakidas, Dai, Daydreamer, Diamond, Dimitrissss, E2m, Geraki, Hypnotist, J.delanoy, Kalogeropoulos, Lemur12, Leonariso, Loveless, Lucinos, MARKELLOS, Mik, Mike.lifeguard, Nataly8, Purbo T, Pvasiliadis, SpyrosCS, Suisui, Ttzavaras, Ultratomio, Αιμε, Παναγιώτης Μπότσης, Ωριγένης, 35 ανώνυμες επεξεργασίες Σαουδική Αραβία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2439532 Συνεισφέροντες: Badseed, CommonsDelinker, Dada, Dai, Dkat, E2m, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Mik, Temporary-REX, Ttzavaras, V-astro, Yt, Αντιγόνη, 31 ανώνυμες επεξεργασίες Σιγκαπούρη Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2427144 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Egmontaz, GEORGE 1980, Hypnotist, Kamafe, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Nataly8, Pavlos1988, Templar52, Ttzavaras, Valentin, Yoav e, Παναγιώτης Μπότσης, 6 ανώνυμες επεξεργασίες Σρι Λάνκα Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2401899 Συνεισφέροντες: Alaniaris, Badseed, Diamond, Freya t18, Hypnotist, Kamafe, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Mdb, Mkp, S. Cruz, Tony Esopi, Ttzavaras, Valentin, Αρχίδαμος, 10 ανώνυμες επεξεργασίες Συρία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2415051 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, AdelaMae, Alekkas, CeeKay, Corle92, Geraki, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Nataly8, Stathis K, Templar52, Ttzavaras, Valentin, Veron, Xoristzatziki, 10 ανώνυμες επεξεργασίες Τατζικιστάν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2409980 Συνεισφέροντες: Arkadas, Egmontaz, Hypnotist, Kostisl, Lemur12, Lord Makro, Loveless, Panathas023, Patriot8790, Purbo T, Pyraechmes, Ttzavaras, Vassilisk, Λατίνος, Παναγιώτης Μπότσης, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Ταϊλάνδη Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2431479 Συνεισφέροντες: Ahoerstemeier, Alexikoua, Alkiviadis, Amalgam, Badseed, Bobsfougarakis, CommonsDelinker, Ferengi, FocalPoint, Geraki, K sal 15, Kykladesgr, Lemur12, Loveless, MARKELLOS, Matia.gr, Murtasa, Suratpremsri, Ttzavaras, Valentin, Volopolo, Zip3, Παναγιώτης Μπότσης, 15 ανώνυμες επεξεργασίες Τουρκία Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2436551 Συνεισφέροντες: *Αλέξανδρος, A. B., Aerospace1981, Alaniaris, Alekkas, Alexikoua, Almanakos, Avionics1980, Badseed, Christianna1219, CommonsDelinker, CubicStar, Customizer 2010, Dada, Dai, Dhmhtrhs D., Dipa1965, E2m, Egmontaz, EleftheriosKosmas, Erud, Ferengi, FocalPoint, Geraki, Hypnotist, IlkerGx, Kalogeropoulos, Kamafe, Konsnos, Kostasge, Kostisl, Koukoulis, Lemur12, Leonariso, Loveless, MARKELLOS, Marco ce, Mik, Nakos2208, Nataly8, OscarKosy, Ottoman68, Sandy, Sportswriter, SpyrosCS, Suisui, Temporary-REX, Teofteo, The Emirr, Tony Esopi, Ttzavaras, Unique85, VJSC263IO, Veron, WokaHellas, Wutsje, Yt, Ömerulusoy, Αιμε, Αλμπάνης, Αρχίδαμος, Αχρήστης, Γιάννης Κόλλιας, Μυρμηγκάκι, 152 ανώνυμες επεξεργασίες Τουρκμενιστάν Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2400430 Συνεισφέροντες: Diamond, Hypnotist, Lemur12, Lord Makro, Pyraechmes, Ttzavaras, Valentin, Παναγιώτης Μπότσης Υεμένη Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2401625 Συνεισφέροντες: CommonsDelinker, Cplakidas, Damianos, FocalPoint, Geraki, Hypnotist, Kamafe, Kostisl, Lemur12, Loveless, Purbo T, Veron, Yt, Λατίνος, 32 ανώνυμες επεξεργασίες Φιλιππίνες Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=2412261 Συνεισφέροντες: Costas78, Dada, Egmontaz, Hypnotist, Kalogeropoulos, Lemur12, Lord Makro, Loveless, MARKELLOS, Redsea53, Redsea54, Silverblade, Stepro, Ttzavaras, Valentin, Veron, 12 ανώνυμες επεξεργασίες

377

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Εικόνα:Flag of Egypt.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Egypt.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Open Clip Art Εικόνα:Coat of arms of Egypt.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Egypt.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:AnonMoos, User:Kafka1, User:Omar86, User:Tonyjeff Εικόνα:LocationEgypt.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationEgypt.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Red Arrow Down.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Red_Arrow_Down.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Dbenbenn, Juiced lemon, Redrose64, Trisreed, Vonvon, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Alexcoast.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Alexcoast.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Jackson550 (talk) Original uploader was Jackson550 at en.wikipedia Αρχείο:Egyptian Mi-8 Hip helicopters after unloading troops.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Egyptian_Mi-8_Hip_helicopters_after_unloading_troops.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: SSGT CHERIE A. THURLBY, USAF Εικόνα:Flag of Azerbaijan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Azerbaijan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat of arms of Azerbaijan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Azerbaijan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: AnonMoos, Fry1989, Gryffindor, Massimop, Reality006, Schekinov Alexey Victorovich, Wknight94, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Europe Location Azerbaijan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Europe_Location_Azerbaijan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:AMK1211 Αρχείο:Green Arrow Up Darker.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Green_Arrow_Up_Darker.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Edfrommars Αρχείο:Flag of Belarus 2-3.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Belarus_2-3.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Dimitrisss Image:Flag of Kuwait.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Kuwait.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Αρχείο:Flag of Belgium (civil).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Belgium_(civil).svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Bean49, David Descamps, Dbenbenn, Denelson83, Fry1989, Howcome, Ms2ger, Nightstallion, Oreo Priest, Rocket000, Sir Iain, ThomasPusch, Warddr, Zscout370, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Flag of Latvia 2-3.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Latvia_2-3.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Dimitrisss Αρχείο:Flag of Brazil.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Brazil.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Brazilian Government Image:Flag of Libya.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Libya.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: 16@r, Anime Addict AA, AnonMoos, Avala, Azylber, Bapho, EugeneZelenko, Flad, Fred J, Homo lupus, J.delanoy, JR98664, Klemen Kocjancic, MaggotMaster, Mattes, Nematavka, Neq00, Olavfin, Ouloedmonds1, Paradoctor, Reisio, Rocket000, Simetrical, Str4nd, Superm401, Udonknome, Vzb83, Wutsje, X!, Zscout370, 14 ανώνυμες επεξεργασίες File:Flag of Bulgaria (WFB 2004).gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Bulgaria_(WFB_2004).gif Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: US CIA Αρχείο:Flag of Lithuania.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Lithuania.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Image:Flag of the People's Republic of China.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_People's_Republic_of_China.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Denelson83, User:SKopp, User:Shizhao, User:Zscout370 Αρχείο:Flag of Moldova 2-3.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Moldova_2-3.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Dimitrisss Image:Flag of Egypt.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Egypt.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Open Clip Art Image:Flag of Norway.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Norway.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Dbenbenn Αρχείο:Flag of France.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_France.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: (Αγγλικά) Image:Flag of Pakistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Pakistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Abaezriv, AnonMoos, Badseed, Dbenbenn, Duduziq, Fry1989, Gabbe, Himasaram, Homo lupus, Juiced lemon, Klemen Kocjancic, Mattes, Mollajutt, Neq00, Pumbaa80, Rfc1394, Srtxg, ThomasPusch, Túrelio, Zscout370, 9 ανώνυμες επεξεργασίες Image:Flag of Georgia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Georgia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Αρχείο:Flag of Poland.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Poland.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Mareklug, User:Wanted Εικόνα:Flag of Germany.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Germany.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Madden, User:Pumbaa80, User:SKopp Εικόνα:Flag of Romania.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Romania.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:AdiJapan Εικόνα:Flag of Greece.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Greece.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: (of code) (talk) Image:Flag of Russia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Russia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Zscout370 Αρχείο:Flag of Hungary (civil).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Hungary_(civil).svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Image:Flag of Saudi Arabia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Saudi_Arabia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Unknown Image:Flag of India.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_India.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp File:Civil Ensign of Switzerland.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Civil_Ensign_of_Switzerland.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Reisio, User:Sandstein, User:Wiki-vr, User:Zscout370 Image:Flag of Iran.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Iran.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Various Image:Flag of Tajikistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Tajikistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Alex Spade, Anime Addict AA, Apatomerus, EugeneZelenko, Fry1989, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Mattes, Nameneko, Neq00, Nightstallion, Rinkio, Zscout370, Умед Джайхони, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Image:Flag of Iraq.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Iraq.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Hoshie, User:Militaryace Image:Flag of Turkmenistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Turkmenistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vzb83 Αρχείο:Flag of Israel.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Israel.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: AnonMoos, Bastique, Bobika, Brown spite, Captain Zizi, Cerveaugenie, Drork, Etams, Fred J, Fry1989, Himasaram, Homo lupus, Humus sapiens, Klemen Kocjancic, Kookaburra, Luispihormiguero, Madden, Neq00, NielsF, Nightstallion, Oren neu dag, Patstuart, PeeJay2K3, Pumbaa80, Ramiy, Reisio, SKopp, Technion, Typhix, Valentinian, Yellow up, Zscout370, 31 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Flag of Turkey.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Turkey.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Dbenbenn Αρχείο:Flag of Italy.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Italy.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: see below Image:Flag of Ukraine.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Ukraine.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Jon Harald Søby, User:Zscout370 Image:Flag of Japan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Japan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Various File:Flag of the United Kingdom (3-2 aspect ratio).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_United_Kingdom_(3-2_aspect_ratio).svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:CMBJ, User:Zscout370 File:Flag of Kazakhstan (WFB 2004).gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Kazakhstan_(WFB_2004).gif Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: US CIA File:Flag of the United States (3-2 aspect ratio).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_United_States_(3-2_aspect_ratio).svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:CMBJ, User:Dbenbenn, User:Indolences, User:Jacobolus, User:Technion, User:Zscout370 Image:Flag of South Korea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_South_Korea.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Various Image:Flag of Uzbekistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Uzbekistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Zscout370 Εικόνα:Flag of East Timor.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_East_Timor.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat of arms of East Timor.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_East_Timor.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vino4u Εικόνα:LocationEastTimor.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationEastTimor.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:East Timor demographic change.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:East_Timor_demographic_change.png Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:J. Patrick Fischer

378

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Εικόνα:Flag of Armenia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Armenia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat of arms of Armenia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Armenia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: this coat of arms is based on the one created by Alexander Tamanian and Hakob Kojoyan for the Democratic Republic of Armenia, 1918—1922 Εικόνα:Europe Location Armenia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Europe_Location_Armenia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:AMK1211 Αρχείο:Armenian Empire.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Armenian_Empire.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Aivazovsky Αρχείο:Bagratuni Armenia 1000-fr.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Bagratuni_Armenia_1000-fr.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Sémhur Αρχείο:First republic of Armenia-west boarders by Woodrow Wilson.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:First_republic_of_Armenia-west_boarders_by_Woodrow_Wilson.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Belgrano, Electionworld, Geagea, Nilfanion, OwenBlacker, Rugby471, Sardur, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:COA Armenian SSR.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:COA_Armenian_SSR.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:GloriosoRocha Αρχείο:Yerevan-summer88 - 020.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Yerevan-summer88_-_020.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: FHen Αρχείο:Armenia map numbered.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Armenia_map_numbered.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: 6AND5, Bastique, Juiced lemon, PM Αρχείο:Armenien topo.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Armenien_topo.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: user:Captain Blood Αρχείο:WaterWorld Yerevan.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:WaterWorld_Yerevan.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Eupator Αρχείο:Pyramide Armenie.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Pyramide_Armenie.PNG Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: User:fargomeD Αρχείο:Population of Armenia since 1949.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Population_of_Armenia_since_1949.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Demmo Αρχείο:Greek and Armenian refugee children near Athens, 1923.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Greek_and_Armenian_refugee_children_near_Athens,_1923.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Christos Vittoratos, ChristosV, Delirium, G.dallorto, Lavelli1976, Quoth Αρχείο:Stgregoryilluminator.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Stgregoryilluminator.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Vital Component at en.wikipedia Later version(s) were uploaded by Eupator at en.wikipedia. Αρχείο:Khorovats.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Khorovats.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: avlxyz Image:Flag of Lebanon.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Lebanon.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Traced based on the CIA World Factbook with some modification done to the colours based on information at Vexilla mundi. Αρχείο:Flag_of_Malta.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Malta.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Fry1989, Gabbe, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Liftarn, Mattes, Nightstallion, Peeperman, Pumbaa80, Ratatosk, Zscout370, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Image:Flag of Syria.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Syria.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: see below Αρχείο:Wikipedia-logo.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Wikipedia-logo.png Άδεια: logo Συνεισφέροντες: Abigor, Bastique, Cary Bass, Guillom, Krinkle, Kwj2772, Mike.lifeguard, Mormegil, Richie, Rocket000, Schaengel89 Εικόνα:Flag of Afghanistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Afghanistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: 5ko, Ahmad2099, Avala, Bastique, Dancingwombatsrule, Dbenbenn, Denelson83, Domhnall, Duduziq, F l a n k e r, Gast32, Happenstance, Herbythyme, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Kookaburra, Lokal Profil, Ludger1961, MPF, Mattes, Myself488, Neq00, Nersy, Nightstallion, Orange Tuesday, Rainforest tropicana, Reisio, Rocket000, Sojah, Tabasco, Zscout370, 26 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Afghanistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Afghanistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Bastique, User:Denelson83 Εικόνα:LocationAfghanistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationAfghanistan.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:CIA map of Afghanistan in 2007.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:CIA_map_of_Afghanistan_in_2007.gif Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: U.S. Central Intelligence Agency Αρχείο:Afghanistan_demography.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Afghanistan_demography.svg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Delimata, Officer, Valérie75, Zaccarias Αρχείο:Afghanistan provinces numbered.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Afghanistan_provinces_numbered.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Golbez, User:Morwen Εικόνα:Flag of Vietnam.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Vietnam.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: user:Lưu Ly Εικόνα:Coat of arms of Vietnam.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Vietnam.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Various Εικόνα:LocationVietnam.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationVietnam.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Vietnam-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Vietnam-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Binh Giang, Demmo, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Kim Qui and the Restored Sword (Hoan Kiem) in ceramics.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Kim_Qui_and_the_Restored_Sword_(Hoan_Kiem)_in_ceramics.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Rdavout Εικόνα:Flag_of_Myanmar.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Myanmar.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: *drew, AnonMoos, CommonsDelinker, Duduziq, Fry1989, Gunkarta, Homo lupus, Idh0854, Klemen Kocjancic, Legnaw, Mattes, Neq00, Nightstallion, Pixeltoo, Rfc1394, SeNeKa, Stevanb, ThomasPusch, UnreifeKirsche, WikipediaMaster, Xiengyod, Zscout370, 白布飘扬, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:State_seal_of_Burma_(1974-2008).png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:State_seal_of_Burma_(1974-2008).png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Пакко Εικόνα:Location Burma (Myanmar) ASEAN.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Location_Burma_(Myanmar)_ASEAN.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: ASDFGHJ Αρχείο:2007 Myanmar protests 7.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:2007_Myanmar_protests_7.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: racoles Αρχείο:MyanmarEthnolinguisticMap1972.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:MyanmarEthnolinguisticMap1972.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Hintha Εικόνα:Flag of North Korea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_North_Korea.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Zscout370 Εικόνα:Coat of Arms of North Korea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_North_Korea.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: user:Oren neu dag Εικόνα:Locator map of North Korea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Locator_map_of_North_Korea.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Ksiom Αρχείο:North Korea 1996 CIA map.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:North_Korea_1996_CIA_map.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Brian0918 Αρχείο:North Korea mass games 1998.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:North_Korea_mass_games_1998.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Original uploader was ProhibitOnions at en.wikipedia Αρχείο:Pyongyang Metro-1.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Pyongyang_Metro-1.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Kok Leng Yeo from Singapore, Singapore Εικόνα:Flag of Georgia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Georgia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Greater_coat_of_arms_of_Georgia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Greater_coat_of_arms_of_Georgia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:F l a n k e r, User:Rastrelli F

379

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Εικόνα:EU-Georgia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:EU-Georgia.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Gaeser, User:NuclearVacuum Εικόνα:Flag of the Republic of China.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Republic_of_China.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: 555, Bestalex, Bigmorr, Denelson83, Ed veg, Gzdavidwong, Herbythyme, Isletakee, Kakoui, Kallerna, Kibinsky, Mattes, Mizunoryu, Neq00, Nickpo, Nightstallion, Odder, Pymouss, R.O.C, Reisio, Reuvenk, Rkt2312, Rocket000, Runningfridgesrule, Samwingkit, Sasha Krotov, Shizhao, Tabasco, Vzb83, Wrightbus, Zscout370, 72 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Republic of China National Emblem.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Republic_of_China_National_Emblem.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: AnonMoos, Arilang1234, Benlisquare, Ed veg, Foroa, Fry1989, Ianbu, Joshbaumgartner, KTo288, Kibinsky, Kwasura, Kyle, MaggotMaster, Myself488, O, Odder, Pmsyyz, Reisio, Rkt2312, Roomba, Shibo77, Tomchen1989, Wst, Zscout370, 11 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Locator map of the ROC Taiwan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Locator_map_of_the_ROC_Taiwan.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:JOSH tw Αρχείο:Naval Jack of the Republic of China.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Naval_Jack_of_the_Republic_of_China.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Zscout370 Εικόνα:Flag of the United Arab Emirates.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_United_Arab_Emirates.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Anime Addict AA, Avala, Dbenbenn, Duduziq, F l a n k e r, Fry1989, Fukaumi, Gryffindor, Guanaco, Homo lupus, Kacir, Klemen Kocjancic, Krun, Madden, Neq00, Nightstallion, Piccadilly Circus, Pmsyyz, RamzyAbueita, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coats of arms of the United Arab Emirates.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coats_of_arms_of_the_United_Arab_Emirates.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: User:Justass Εικόνα:LocationUnitedArabEmirates.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationUnitedArabEmirates.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Abhijitsathe, User:Goldsztajn Αρχείο:Hatta 01.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Hatta_01.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Bjoertvedt Αρχείο:Zayed bin Al Nahayan.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Zayed_bin_Al_Nahayan.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Antônio Milena/ABr Αρχείο:Flag of Abu Dhabi.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Abu_Dhabi.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: user:Madden Αρχείο:Flag of Ajman.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Ajman.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Gryffindor, Homo lupus, Madden, Mattes, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Flag of Dubai.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Dubai.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Dbenbenn Αρχείο:Flag of Fujairah.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Fujairah.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Gryffindor, Homo lupus, Madden, Profasor, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Flag of Sharjah.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Sharjah.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Gryffindor, Homo lupus, Madden, Siebrand, Vanished user 001 Αρχείο:Flag of Umm al-Qaiwain.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Umm_al-Qaiwain.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Gryffindor, Homo lupus, Madden Αρχείο:Flag of the United Arab Emirates.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_United_Arab_Emirates.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Anime Addict AA, Avala, Dbenbenn, Duduziq, F l a n k e r, Fry1989, Fukaumi, Gryffindor, Guanaco, Homo lupus, Kacir, Klemen Kocjancic, Krun, Madden, Neq00, Nightstallion, Piccadilly Circus, Pmsyyz, RamzyAbueita, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of Japan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Japan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Various Εικόνα:Imperial Seal of Japan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Imperial_Seal_of_Japan.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: -Strogoff-, Alex Tora, Aotake, Belmonte77, Bestiasonica, Butko, Carpkazu, CommonsDelinker, CryptoQuick, Daniel 1992, Davepape, Eurodollers, Franz Xaver, Frombenny, Fryed-peach, Gabbe, Gryffindor, Homo lupus, Incnis Mrsi, Josegacel29, Juliancolton, Klemen Kocjancic, Mnd, Mukai, Penubag, Philip Nilsson, Roomba, Stevenfruitsmaak, Valentinian, WTCA, Wst, Zzyzx11, 代言人, 18 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Japan (orthographic projection).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Japan_(orthographic_projection).svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Connormah Αρχείο:GoEnDamaScan.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:GoEnDamaScan.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Fg2 Αρχείο:Straight Line Steady.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Straight_Line_Steady.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Trisreed Αρχείο:Regions and Prefectures of Japan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Regions_and_Prefectures_of_Japan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:TheOtherJesse Εικόνα:Flag of India.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_India.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Emblem_of_India.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Emblem_of_India.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Abhishekjoshi, BRUTE, Beao, Bender235, Cheguthan, Editor at Large, Eugenio Hansen, OFS, Faizhaider, Fred the Oyster, Fry1989, Havang(nl), Jappalang, Jed, Jmabel, Jovianeye, Klemen Kocjancic, Legoktm, Leit, Miljoshi, Nightstallion, Roland zh, Str4nd, Vaishu2, Xiengyod, 28 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:India (orthographic projection).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:India_(orthographic_projection).svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Ssolbergj Αρχείο:India12.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:India12.PNG Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Gepsimos. Original uploader was Gepsimos at el.wikipedia Εικόνα:Flag_of_Indonesia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Indonesia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Gabbe, User:SKopp Εικόνα:Coat of Arms of Indonesia Garuda Pancasila.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_Indonesia_Garuda_Pancasila.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Gunkarta Εικόνα:LocationIndonesia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationIndonesia.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:MPRDPRDPDBuilding.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:MPRDPRDPDBuilding.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Davidelit Εικόνα:Flag of Jordan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Jordan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat of Jordan.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Jordan.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Ed veg, F l a n k e r, Fry1989, Leit, Maxim, Myself488, Nard the Bard, Oren neu dag, Pikne, Rocich, Sasa Stefanovic, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:LocationJordan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationJordan.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Iraq.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Iraq.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Hoshie, User:Militaryace Εικόνα:Coat_of_arms_of_Iraq.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Iraq.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Εικόνα:LocationIraq.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationIraq.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Iraq-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Iraq-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Plan of Babylon RB.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Plan_of_Babylon_RB.JPG Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Phirosiberia, Radomil, Sumerophile Αρχείο:Demolished vehicles line Highway 80 on 18 Apr 1991.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Demolished_vehicles_line_Highway_80_on_18_Apr_1991.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: TECH. SGT. JOE COLEMAN Αρχείο:Multinational force in iraq countries.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Multinational_force_in_iraq_countries.PNG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Brejnev, Durova, Roke, Timeshifter, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of Iran.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Iran.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Various Εικόνα:Coat of arms of Iran.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Iran.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Madden Εικόνα:LocationIran.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationIran.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Mrp1941.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mrp1941.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: unknown

380

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Αρχείο:MohammadRezaPahlavi1977.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:MohammadRezaPahlavi1977.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: MSgt. Denham (USAF) Αρχείο:Imam Khomeini in Mehrabad.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Imam_Khomeini_in_Mehrabad.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Also uploaded by in en.wiki and by in fa.Wiki Αρχείο:Riots following Iranian presidential election, 2009.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Riots_following_Iranian_presidential_election,_2009.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: shahram sharif Αρχείο:Khamenei-2000s.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Khamenei-2000s.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Presidential Press and Information Office Αρχείο:Mahmoud Ahmadinejad.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mahmoud_Ahmadinejad.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Daniella Zalcman from New York City, USA. Website http://dan.iella.net/.Cropped by . Αρχείο:Geographic sample iran.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Geographic_sample_iran.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User Zereshk on en.wikipedia Αρχείο:Iran_topo_en.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Iran_topo_en.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: DenghiùComm, Electionworld Αρχείο:Fars.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Fars.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: This photo was taken by Asana Mashouf Αρχείο:Sand castles - Dasht-e Lut desert - Kerman.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Sand_castles_-_Dasht-e_Lut_desert_-_Kerman.JPG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Betta27 Αρχείο:IranNumbered.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:IranNumbered.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Bontenbal, Fabienkhan, M samadi, Roozbeh, Srbauer, Trockennasenaffe Αρχείο:Tehran_skyline_may_2007.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tehran_skyline_may_2007.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Original uploader was Amir1140 at en.wikipedia Αρχείο:RezaShrine.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:RezaShrine.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Original uploader was Iahsan at en.wikipedia Αρχείο:Abbas1.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Abbas1.JPG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Bramstercate, Nevit Αρχείο:CIAIranKarteOelGas.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:CIAIranKarteOelGas.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was SSZ at en.wikipedia Αρχείο:SamandLX2006.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:SamandLX2006.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Original uploader was Wikilo12 at en.wikipedia Αρχείο:Farsh1.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Farsh1.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Original uploader was Zereshk at en.wikipedia, Αρχείο:Safir 2 rocket slv 2.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Safir_2_rocket_slv_2.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: at en.wikipedia Εικόνα:Flag of Israel.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Israel.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: AnonMoos, Bastique, Bobika, Brown spite, Captain Zizi, Cerveaugenie, Drork, Etams, Fred J, Fry1989, Himasaram, Homo lupus, Humus sapiens, Klemen Kocjancic, Kookaburra, Luispihormiguero, Madden, Neq00, NielsF, Nightstallion, Oren neu dag, Patstuart, PeeJay2K3, Pumbaa80, Ramiy, Reisio, SKopp, Technion, Typhix, Valentinian, Yellow up, Zscout370, 31 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat_of_arms_of_Israel.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Israel.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: , based on national symbol. Εικόνα:LocationIsrael.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationIsrael.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Founding of the Hebrew University.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Founding_of_the_Hebrew_University.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: unknown person form the American Colony in Jerusalem Αρχείο:04332v.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:04332v.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: MATSON NEGATIVES Αρχείο:MedinatHayehudim.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:MedinatHayehudim.JPG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Hanay, Magister, Pessimist2006, Roland zh Αρχείο:Declaration of State of Israel 1948.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Declaration_of_State_of_Israel_1948.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Rudi Wissenstein File:Nixons with Golda Meir cropped.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Nixons_with_Golda_Meir_cropped.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: US Gov File:Sadat and Begin clean3.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Sadat_and_Begin_clean3.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Leffler, Warren K., photographer. Work for hire made for U.S. News and World Report Αρχείο:Bill Clinton, Yitzhak Rabin, Yasser Arafat at the White House 1993-09-13.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Bill_Clinton,_Yitzhak_Rabin,_Yasser_Arafat_at_the_White_House_1993-09-13.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Vince Musi / The White House File:2006 Lebanon war lead picture.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:2006_Lebanon_war_lead_picture.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: FlickreviewR, MECU, Orlovic File:Final day of the war sees Katyusha rockets in Haifa.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Final_day_of_the_war_sees_Katyusha_rockets_in_Haifa.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: tomer.gabel File:A rocket fired from a civilian area in Gaza towards civilian areas in Southern Israel.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:A_rocket_fired_from_a_civilian_area_in_Gaza_towards_civilian_areas_in_Southern_Israel.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: paffairs_sanfrancisco File:Exodus 1.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Exodus_1.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: RafahKid Kid from Rafah, Palestine Αρχείο:TelAvivCity (1).jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:TelAvivCity_(1).jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Original uploader was Deanb at en.wikipedia Αρχείο:Panorámica de Jerusalén desde el Monte de los Olivos.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Panorámica_de_Jerusalén_desde_el_Monte_de_los_Olivos.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Bienchido Αρχείο:View of Nazareth from El Kishleh neighborhood.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:View_of_Nazareth_from_El_Kishleh_neighborhood.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Tiamat Αρχείο:Israeli West-Bank barrier Ramallah.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Israeli_West-Bank_barrier_Ramallah.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: W. Hagens: senadmessage.nl took the picture, for W. Hagens: copyrights have been transferred to him. Αρχείο:Is-wb-gs-gh v3.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Is-wb-gs-gh_v3.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: =Original uploader was ChrisO at en.wikipedia (Original text : ) Αρχείο:PikiWiki Israel 1166 to Hermon mountain ‫ןומרחל ךרדב‬.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:PikiWiki_Israel_1166_to_Hermon_mountain_‫ןומרחל_ךרדב‬.JPG Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: ‫ןמצייו‬ Αρχείο:Zin Valley in the Negev Desert of Israel 2.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Zin_Valley_in_the_Negev_Desert_of_Israel_2.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 3.0 Συνεισφέροντες: David Shankbone Αρχείο:JerusalemMountains.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:JerusalemMountains.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Original uploader was Maglanist at en.wikipedia Αρχείο:Tel Aviv Beach Morning by David Shankbone.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tel_Aviv_Beach_Morning_by_David_Shankbone.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: David Shankbone Αρχείο:avocet2.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Avocet2.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Vljskeptic at en.wikipedia Αρχείο:Israel Philharmonic Orchestra.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Israel_Philharmonic_Orchestra.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Yeugene Αρχείο:Arab population israel 2000 en.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Arab_population_israel_2000_en.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Christophe cagé

381

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Αρχείο:Languages of Israel.jpeg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Languages_of_Israel.jpeg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: (Αγγλικά) Αρχείο:Tel Aviv P5280003.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tel_Aviv_P5280003.JPG Άδεια: Attribution Συνεισφέροντες: User:Deror avi Αρχείο:Haifa Bay.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Haifa_Bay.JPG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Uria_a Αρχείο:MaaleAdummim red-roof.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:MaaleAdummim_red-roof.JPG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: Original uploader was at he.wikipedia Αρχείο:North Beach Eilat.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:North_Beach_Eilat.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: User:Sendelbach Αρχείο:TelAvivBeginRoadSouth.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:TelAvivBeginRoadSouth.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Ori~, Ynhockey Αρχείο:BombardierDDIsrarail.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:BombardierDDIsrarail.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Ynhockey Αρχείο:Wwwm6363.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Wwwm6363.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: ‫ינא‬ Αρχείο:Israeli soldiers on Palestine street.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Israeli_soldiers_on_Palestine_street.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: User:Just1pin Αρχείο:Shimon Peres World Economic Forum 2007.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Shimon_Peres_World_Economic_Forum_2007.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: World Economic Forum from Cologny, Switzerland Αρχείο:Youngs for tzipi livni isral elecation 2009.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Youngs_for_tzipi_livni_isral_elecation_2009.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: user:itzike File:Hamat Tiberias mosaic writing.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Hamat_Tiberias_mosaic_writing.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Itai File:Greek-hummer.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Greek-hummer.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Pinikas at en.wikipedia Εικόνα:Flag of Kazakhstan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Kazakhstan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: -xfiΕικόνα:Coat_of_arms_of_Kazakhstan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Kazakhstan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Bingread Εικόνα:Kazakhstan (orthographic projection).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Kazakhstan_(orthographic_projection).svg Άδεια: Creative Commons Attribution 3.0 Συνεισφέροντες: User:Turkish Flame Αρχείο:AbaiPainting.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:AbaiPainting.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Atabekm, Zlerman, Л.П. Джепко Αρχείο:almatykoktobe.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Almatykoktobe.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Editor at Large, Otebig, Vmenkov, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Bayterek.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Bayterek.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Xhancock at en.wikipedia Εικόνα:Flag of Cambodia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Cambodia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Nightstallion Εικόνα:Royal Arms of Cambodia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Royal_Arms_of_Cambodia.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Sodacan Αρχείο:CambodiaMotto.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:CambodiaMotto.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Thylacine222 Εικόνα:LocationCambodia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationCambodia.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Qatar.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Qatar.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: (of code) Εικόνα:Coat of arms of Qatar.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Qatar.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Tonyjeff Εικόνα:LocationQatar.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationQatar.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Kyrgyzstan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Kyrgyzstan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Made by Andrew Duhan for the Sodipodi SVG flag collection, and is public domain. Εικόνα:National emblem of Kyrgyzstan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:National_emblem_of_Kyrgyzstan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Ed veg, Zscout370 Εικόνα:LocationKyrgyzstan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationKyrgyzstan.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Roza Otunbaeva.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Roza_Otunbaeva.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Ilias Beshimov. Original uploader was Iliasbeshimov at en.wikipedia. Later version(s) were uploaded by Fallschirmjäger Εικόνα:Flag of Kuwait.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Kuwait.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat of Arms of Kuwait-2.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_Kuwait-2.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Pbroks13, User:RoyFocker 12 Εικόνα:Map of Kuwait.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Map_of_Kuwait.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Connormah Εικόνα:Flag of Palestine.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Palestine.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Orionist, user:Makaristos Εικόνα:Palestinian National Authority COA.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Palestinian_National_Authority_COA.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Tonyjeff Εικόνα:LocationPalestine.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationPalestine.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag_of_Cyprus.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Cyprus.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: AnonMoos, Bukk, Consta, Dbenbenn, Denelson83, Duduziq, Er Komandante, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Krinkle, Mattes, NeoCy, Neq00, Nightstallion, Oleh Kernytskyi, Pumbaa80, Reisio, Telim tor, ThomasPusch, Vzb83, 15 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Cyprus coat of arms.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Cyprus_coat_of_arms.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Ttzavaras. Original uploader was Ttzavaras at el.wikipedia Εικόνα:EU-Cyprus.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:EU-Cyprus.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:NuclearVacuum Αρχείο:Ethnographic-1.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Ethnographic-1.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 3.0 Συνεισφέροντες: User:NeoCy Αρχείο:Cyprus map el.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Cyprus_map_el.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 3.0 Συνεισφέροντες: User:NeoCy Αρχείο:Cyprus_districts-1.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Cyprus_districts-1.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 3.0 Συνεισφέροντες: User:NeoCy Αρχείο:Flag of Australia 2-3.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Australia_2-3.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Dimitrisss Image:Flag of Qatar.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Qatar.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: (of code) Αρχείο:Flag of Austria.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Austria.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Image:Flag_of_Serbia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Serbia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: ABF, Avala, B1mbo, Denelson83, EDUCA33E, Herbythyme, Imbris, Mormegil, Nightstallion, Nikola Smolenski, Nuno Gabriel Cabral, R-41, Rainman, Rokerismoravee, Sasa Stefanovic, Siebrand, ThomasPusch, Túrelio, Zscout370, 7 ανώνυμες επεξεργασίες File:Flag of Ireland3-2.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Ireland3-2.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:RedHotHeat Image:Flag of Slovakia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Slovakia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Αρχείο:Flag of Cuba 2-3.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Cuba_2-3.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Dimitrisss Αρχείο:Flag of Spain.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Spain.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado Image:Flag of the Czech Republic.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Czech_Republic.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: special commission (of code): SVG version by cs:-xfi-. Colors according to Appendix No. 3 of czech legal Act 3/1993. cs:Zirland. Image:Flag of Sweden.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Sweden.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Jon Harald Søby

382

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες File:Flag of Denmark.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Denmark.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Madden Αρχείο:Flag_of_the_Vatican_City.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Vatican_City.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: user:F l a n k e r Image:Flag of Finland.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Finland.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Αρχείο:Flag of the Netherlands.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Netherlands.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Zscout370 Αρχείο:Flag of Portugal.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Portugal.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Nightstallion Image:Flag of Venezuela.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Venezuela.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Bastique, Denelson83, DerFussi, George McFinnigan, Herbythyme, Homo lupus, Huhsunqu, Infrogmation, Klemen Kocjancic, Ludger1961, Neq00, Nightstallion, Reisio, ThomasPusch, Vzb83, Wikisole, Zscout370, 12 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of Laos.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Laos.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat_of_arms_of_Laos.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Laos.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:DTR Εικόνα:LocationLaos.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationLaos.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Laos provinces.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Laos_provinces.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Ahoerstemeier, Gamtininkas, Shizhao Εικόνα:Flag of Lebanon.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Lebanon.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Traced based on the CIA World Factbook with some modification done to the colours based on information at Vexilla mundi. Εικόνα:Coat of Arms of Lebanon.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_Lebanon.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Zscout370 Εικόνα:LocationLebanon.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationLebanon.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Tyre Triumphal Arch.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tyre_Triumphal_Arch.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Bontenbal, Cybjorg, G.dallorto, Heretiq, Olivier2, Pazuzu, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of the People's Republic of China.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_People's_Republic_of_China.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Denelson83, User:SKopp, User:Shizhao, User:Zscout370 Εικόνα:National Emblem of the People's Republic of China.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:National_Emblem_of_the_People's_Republic_of_China.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: 澳门特别行政区立法会 / Assembleia Legislativa da Região Administrativa Especial de Macau / Legislative Assembly of the Macau Special Administrative Region Εικόνα:People's Republic of China (orthographic projection).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:People's_Republic_of_China_(orthographic_projection).svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Ssolbergj Αρχείο:China_blank_map-alter3.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:China_blank_map-alter3.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Isageum, User:Joowwww Αρχείο:China_administrative.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:China_administrative.gif Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: user:Timeshifter Αρχείο:UrumqiWarrior.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:UrumqiWarrior.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Mattes, Shizhao Αρχείο:Yang Liwei space suit.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Yang_Liwei_space_suit.JPG Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Burn, Evil Monkey, KTo288 Αρχείο:Shenzhou5-3.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Shenzhou5-3.JPG Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Admrboltz, Evil Monkey, Henristosch, Ingolfson, Sl Αρχείο:Jiuquan Satellite Lauch Center assembly tower, China.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Jiuquan_Satellite_Lauch_Center_assembly_tower,_China.JPG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:AAxanderr Εικόνα:Flag of Malaysia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Malaysia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Αρχείο:Coats of arms of None.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coats_of_arms_of_None.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Huhsunqu, User:TM Εικόνα:LocationMalaysia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationMalaysia.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Rastrojo Αρχείο:Malaysia-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Malaysia-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag_of_Maldives.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Maldives.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: user:Nightstallion Εικόνα:Coat_of_arms_of_Maldives.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Maldives.png Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: Original uploader was A robustus at en.wikipedia Εικόνα:LocationMaldives.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationMaldives.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Maldives-reefs.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Maldives-reefs.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Jolle, Nevit, Rémih, Shinka Αρχείο:Atolls of the maldives.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Atolls_of_the_maldives.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Jpatokal, User:Oblivious, User:Rxs Αρχείο:Male-total.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Male-total.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Shahee Ilyas Αρχείο:Maldives beach.ogv Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Maldives_beach.ogv Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Nattu from Male', Maldives Εικόνα:Flag_of_Mongolia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Mongolia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat of Arms of Mongolia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_Mongolia.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Sodacan Εικόνα:Location of Mongolia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Location_of_Mongolia.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Ichwan Palongengi Αρχείο:Hsiung-nu-Empire.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Hsiung-nu-Empire.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: EDUCA33E, Hunadam, JuTa, Latebird, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Mongol Empire History.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mongol_Empire_History.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Bkell, Cirt, Flamarial, Geagea, Historiographer, Justass, Latebird, Loreleil, Masur, Nik Sage, Ranveig, Tm, 4 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Altan Khan.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Altan_Khan.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Davin7, Latebird Αρχείο:BogdKhan.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:BogdKhan.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Original uploader was Blofeld of SPECTRE at en.wikipedia Αρχείο:Mongolia Landscape.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mongolia_Landscape.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: tiarescott from Beverly Hills, California, USA Αρχείο:Mongolia aimags 2007.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mongolia_aimags_2007.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Bogomolov.PL Αρχείο:Monggol ulus.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Monggol_ulus.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Yaan Εικόνα:Flag of Bangladesh.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Bangladesh.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat_of_arms_of_Bangladesh.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Bangladesh.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Tonyjeff Εικόνα:LocationBangladesh.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationBangladesh.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Bahrain.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Bahrain.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp, User:Zscout370 Εικόνα:Coat of arms of Bahrain.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Bahrain.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Tonyjeff Εικόνα:LocationBahrain.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationBahrain.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion

383

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Εικόνα:Flag of Bhutan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Bhutan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: w:en:User:Nightstallion (original uploader), the author of xrmap (improved version) Εικόνα:Bhutan emblem.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Bhutan_emblem.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: user:Oren neu dag Εικόνα:LocationBhutan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationBhutan.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Lingzhi Yugyal Dzong 02.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Lingzhi_Yugyal_Dzong_02.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Cfynn Αρχείο:National Library-Thimphu-Bhutan-2008 01 23.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:National_Library-Thimphu-Bhutan-2008_01_23.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Cfynn Αρχείο:Jacaranda bhutan.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Jacaranda_bhutan.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Deodatta at en.wikipedia Αρχείο:Takin, Thimphu mini-zoo.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Takin,_Thimphu_mini-zoo.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Stephenshephard Αρχείο:King Jigme Khesar Namgyel Wangchuck (edit).jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:King_Jigme_Khesar_Namgyel_Wangchuck_(edit).jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: Royal Family of Bhutan Αρχείο:Tashichoedzong-Bhutan-2001.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tashichoedzong-Bhutan-2001.JPG Άδεια: Creative Commons Attribution 2.5 Συνεισφέροντες: User:Cfynn Εικόνα:Flag of Brunei.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Brunei.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Nightstallion Εικόνα:Coat_of_arms_of_Brunei.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Brunei.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: extracted from the flag of Brunei, provided at the Open Clip Art website. Εικόνα:LocationBrunei.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationBrunei.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Rastrojo Αρχείο:Brunei-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Brunei-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of Nepal.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Nepal.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:SKopp Εικόνα:Coat of arms of Nepal.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Nepal.svg Άδεια: Creative Commons Attribution 3.0 Συνεισφέροντες: Sagredo Εικόνα:LocationNepal.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationNepal.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of South Korea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_South_Korea.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Various Εικόνα:Coat_of_arms_of_South_Korea.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_South_Korea.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Ksiom Εικόνα:South Korea (orthographic projection).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:South_Korea_(orthographic_projection).svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Ksiom Αρχείο:South Korea Topography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:South_Korea_Topography.png Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Sadalmelik Αρχείο:South Korea record snowfall.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:South_Korea_record_snowfall.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Albamhandae, AstroImager001, Brian0918, Caspian blue, ComputerHotline, DenghiùComm, DroEsperanto, Juiced lemon Αρχείο:Seoul-Samsungdong-buildings-01.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Seoul-Samsungdong-buildings-01.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: Hachimaki (a flickr user) Αρχείο:KTX in Seongjeongni on 2005-09-05.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:KTX_in_Seongjeongni_on_2005-09-05.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:iGEL Αρχείο:Korea-South-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Korea-South-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Valérie75, 아흔, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Seoul-National.Assembly-02.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Seoul-National.Assembly-02.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: frakorea Αρχείο:M48 in korea.JPEG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:M48_in_korea.JPEG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: US Government Αρχείο:Provinces of South Korea.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Provinces_of_South_Korea.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Kahusi Αρχείο:Near by han river.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Near_by_han_river.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Isageum Αρχείο:Korea south silla pagoda.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Korea_south_silla_pagoda.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Caspian blue, Isageum, Tsui, Tttrung Αρχείο:Ddol-mangM.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Ddol-mangM.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: ddol-mang (a flickr user) Αρχείο:IMG 0293 Ko.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:IMG_0293_Ko.JPG Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Iwanafish at en.wikipedia Αρχείο:Korean.Music-Parade-01.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Korean.Music-Parade-01.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: by m-louis Αρχείο:Goguryeo tomb mural.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Goguryeo_tomb_mural.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Gryffindor, Isageum, KEIM, Maksim, Thib Phil, Wolfmann, Wst, 아흔 Αρχείο:KoreanEmbassy1655KanoTounYasunobu.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:KoreanEmbassy1655KanoTounYasunobu.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:PHGCOM Αρχείο:Korean war 1950-1953.gif Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Korean_war_1950-1953.gif Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Amada44, FieldMarine, Roke, 8 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of Oman.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Oman.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: *drew, Duduziq, Fry1989, Happenstance, Homo lupus, Ittihadawi, Klemen Kocjancic, Liftarn, Mattes, Neq00, Nightstallion, NikNaks93, Orange Tuesday, Pumbaa80, Rfc1394, ThomasPusch, Zscout370 Εικόνα:Coat_of_arms_of_Oman.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Oman.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:PavelD Εικόνα:Map of Oman.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Map_of_Oman.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Goldsztajn Εικόνα:Flag of Uzbekistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Uzbekistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Zscout370 Εικόνα:Coat of Arms of Uzbekistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_Uzbekistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Flrn, Gryffindor, Hk kng, Jeannich, Óðinn Εικόνα:LocationUzbekistan.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationUzbekistan.PNG Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Pakistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Pakistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Abaezriv, AnonMoos, Badseed, Dbenbenn, Duduziq, Fry1989, Gabbe, Himasaram, Homo lupus, Juiced lemon, Klemen Kocjancic, Mattes, Mollajutt, Neq00, Pumbaa80, Rfc1394, Srtxg, ThomasPusch, Túrelio, Zscout370, 9 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Pakistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Pakistan.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: Avala, Ed veg, Editor at Large, Kaboom88, Krinkle, Lokal Profil, Massimop, Rugby471, Shandris, Slashme, Threecharlie, 7 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:LocationPakistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationPakistan.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion

384

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Αρχείο:MenandrosCoin.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:MenandrosCoin.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Alexandrin, Jastrow, Uploadalt, World Imaging Αρχείο:Jinnah Gandhi.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Jinnah_Gandhi.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Glaurung, Roland zh, Yann Αρχείο:Looking East to Snow Lake - lookeast.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Looking_East_to_Snow_Lake_-_lookeast.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Dave Hancock, Fieldtouring.com Αρχείο:Mahudand Lake 01.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Mahudand_Lake_01.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Hanif Bhatti. Original uploader was HanifBhatti at en.wikipedia Αρχείο:Kund Malir.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Kund_Malir.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Bilal Mirza from Karachi / Kuala Lumpur/ Hong Kong / Dubai, [Pakistan / Malaysia / Hong Kong/ UAE] Αρχείο:Islamabad Montage.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Islamabad_Montage.jpg Άδεια: Attribution Συνεισφέροντες: User:Samar Αρχείο:Badshahi Mosque July 1 2005 pic32 by Ali Imran.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Badshahi_Mosque_July_1_2005_pic32_by_Ali_Imran.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Ajreddy, Neon, Pale blue dot, Zaccarias, 2 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of Russia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Russia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Zscout370 Εικόνα:Coat of Arms of the Russian Federation.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_the_Russian_Federation.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Федеральный конституционный закон «О Государственном гербе Российской Федерации» Εικόνα:Russian Federation (orthographic projection).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Russian_Federation_(orthographic_projection).svg Άδεια: Creative Commons Attribution 3.0 Συνεισφέροντες: User:Ssolbergj Εικόνα:Flag of Saudi Arabia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Saudi_Arabia.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Unknown Εικόνα:Coat of arms of Saudi Arabia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Saudi_Arabia.svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: :User:Anuskafm Εικόνα:LocationSaudiArabia.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSaudiArabia.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Saudi Arabia map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Saudi_Arabia_map.png Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: NormanEinstein, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of Singapore.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Singapore.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Various Εικόνα:Coat of arms of Singapore.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Singapore.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Egmontaz Εικόνα:LocationSingapore.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSingapore.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:Stamford Raffles statue.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Stamford_Raffles_statue.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: User:Formulax Αρχείο:Downtown Singapore.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Downtown_Singapore.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Majush Αρχείο:Singapore-CIA WFB Map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Singapore-CIA_WFB_Map.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Kintetsubuffalo, Ras67, Vsion, Wolfman Αρχείο:Singapore skyscrapers 04 cropped.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Singapore_skyscrapers_04_cropped.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0 Συνεισφέροντες: User:Formulax Εικόνα:Flag of Sri Lanka.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Sri_Lanka.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Zscout370 Εικόνα:Coat of arms of Sri Lanka.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Sri_Lanka.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Tonyjeff Εικόνα:Sri Lanka (orthographic projection).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Sri_Lanka_(orthographic_projection).svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Connormah Αρχείο:Ceylan-map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Ceylan-map.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: BáthoryPéter, EugeneZelenko, Mschlindwein, Quadell, Telim tor, Tobias Conradi, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:SCC Ground Colombo.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:SCC_Ground_Colombo.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was PaddyBriggs at en.wikipedia Εικόνα:Flag of Syria.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Syria.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: see below Εικόνα:Coat of arms of Syria.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Syria.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:AnonMoos, User:Tonyjeff Εικόνα:LocationSyria.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationSyria.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Αρχείο:SatSyria.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:SatSyria.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Electionworld, Timeshifter Αρχείο:Syria-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Syria-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Bontenbal, Demmo, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of Tajikistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Tajikistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Alex Spade, Anime Addict AA, Apatomerus, EugeneZelenko, Fry1989, Homo lupus, Klemen Kocjancic, Mattes, Nameneko, Neq00, Nightstallion, Rinkio, Zscout370, Умед Джайхони, 3 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Coat of arms of Tajikistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_arms_of_Tajikistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Avala, R-41 Εικόνα:LocationTajikistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationTajikistan.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Thailand.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Thailand.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Andy Dingley, Chaddy, Duduziq, Emerentia, Gabbe, Gurch, Homo lupus, Juiced lemon, Klemen Kocjancic, Mattes, Neq00, Paul 012, Rugby471, Sahapon-krit hellokitty, TOR, Teetaweepo, Xiengyod, Zscout370, Δ, 22 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Thai Garuda emblem.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Thai_Garuda_emblem.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was DTR at en.wikipedia Later version(s) were uploaded by Rugby471 at en.wikipedia. Εικόνα:LocationThailand.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationThailand.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Ahoerstemeier, EugeneZelenko, Ramiy, Red devil 666, Ultratomio, Valentinian Αρχείο:Sukhothai historical park1.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Sukhothai_historical_park1.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Ahoerstemeier Αρχείο:Thailand map CIA.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Thailand_map_CIA.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Ahoerstemeier Αρχείο:Thailand BMNG.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Thailand_BMNG.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Hautala, Iune, Rehman, Túrelio Αρχείο:Thailand-demography.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Thailand-demography.png Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Demmo, Hdamm, Valérie75, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Silom Road Bangkok Thailand.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Silom_Road_Bangkok_Thailand.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Khaosaming Αρχείο:Amateur Muay Thai.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Amateur_Muay_Thai.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Matanya, ScorpianPK, Wisekwai, Yappakoredesho Εικόνα:Flag of Turkey.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Turkey.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Dbenbenn Εικόνα:Presidential Seal of Turkey.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Presidential_Seal_of_Turkey.png Άδεια: Creative Commons Attribution 3.0 Συνεισφέροντες: User:The Emirr Εικόνα:Turkey_(orthographic_projection).svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Turkey_(orthographic_projection).svg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:The Emirr, User:The Emirr Αρχείο:Kizkulesi at night.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Kizkulesi_at_night.jpg Άδεια: GNU General Public License Συνεισφέροντες: Denisutku, DustyDingo, G.dallorto, Gryffindor, Man vyi, Ugur Basak, 1 ανώνυμες επεξεργασίες

385

Πηγές Εικόνων, Άδειες και Συνεισφέροντες Αρχείο:Göreme 1 11 2004.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Göreme_1_11_2004.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Karsten Dörre (grizurgbg) Αρχείο:Skyline of Maslak in Istanbul on June 23 2005.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Skyline_of_Maslak_in_Istanbul_on_June_23_2005.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Herbythyme, Mehmet Kerem Tuncay, Nouill, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Izmir from Konak Pier.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Izmir_from_Konak_Pier.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: Cretanforever, Dario Moreno, Mach Αρχείο:Atatürk.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Atatürk.jpg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Danyalov, Denisutku, Kürschner, Rateslines, Thuresson, White Cat, Zzyzx11, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Εικόνα:Flag of Turkmenistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Turkmenistan.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: User:Vzb83 Εικόνα:Coat_of_Arms_of_Turkmenistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Coat_of_Arms_of_Turkmenistan.svg Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: User:Inductiveload Εικόνα:LocationTurkmenistan.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationTurkmenistan.svg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: User:Vardion Εικόνα:Flag of Yemen.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_Yemen.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Εικόνα:Yemen_Coat.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Yemen_Coat.jpg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Netwiz06 at en.wikipedia Εικόνα:LocationYemen.PNG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:LocationYemen.PNG Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Ief Αρχείο:San'a03 flickr.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:San'a03_flickr.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution 2.0 Συνεισφέροντες: Ashrf1979, FlickreviewR, Leoboudv, Mac9, 1 ανώνυμες επεξεργασίες Αρχείο:Shibam Wadi Hadhramaut Yemen.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Shibam_Wadi_Hadhramaut_Yemen.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Jialiang Gao www.peace-on-earth.org Αρχείο:Yemen-map.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Yemen-map.png Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Original uploader was Master of Puppets at en.wikipedia Αρχείο:Tihama.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Tihama.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Bgag Αρχείο:Socotra dragon tree.JPG Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Socotra_dragon_tree.JPG Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: User:Boriskhv Αρχείο:Yemen - Ibb IMG 2929A1-1600.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Yemen_-_Ibb_IMG_2929A1-1600.jpg Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Συνεισφέροντες: User:Abassign Αρχείο:Jambiya Vendor Taizz Yemen.jpg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Jambiya_Vendor_Taizz_Yemen.jpg Άδεια: GNU Free Documentation License Συνεισφέροντες: Jialiang Gao www.peace-on-earth.org Εικόνα:Flag of the Philippines.svg Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Flag_of_the_Philippines.svg Άδεια: Public Domain Συνεισφέροντες: Aira Cutamora Εικόνα:Revised-Coat of Arms of the Philippines.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Revised-Coat_of_Arms_of_the_Philippines.png Άδεια: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.5 Συνεισφέροντες: Original uploader was Mk32 at en.wikipedia Εικόνα:Map of Philippines.png Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Map_of_Philippines.png Άδεια: άγνωστος Συνεισφέροντες: Exec8, Juan Pablo Arancibia Medina, Ludger1961, Ö, 1 ανώνυμες επεξεργασίες

386

Άδεια

Άδεια Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/

387