ICCOMMERCE 2015 Edition V
Say “Oosa-Hello-Oory”: Georgia’s Most Precious Wine on its Way to Global Recognition The officers of Stalin’s secret police actually counted the amount of Usakhelouri wine produced, and made sure the peasants did not retain a drop of precious product for personal use. It’s small wonder that almost nobody knew about this rare wine, and even fewer had ever tasted it. by Alexander KAFFKA While visiting a supermarket in Tbilisi, a business traveler or a tourist can rarely miss the wine department. Usually, it is the liveliest spot of every shopping center, with some action taking place all the time. Surrounded by other departments’ lonely and ordinary-looking shelves, the wine place is the one, which is inhabited - by promoters. They are usually charming girls in colorful national costumes, who welcome
„უსახელოური“ - საქართველოს ყველაზე ძვირფასი ღვინო მსოფლიო აღიარების გზაზე სტალინის საიდუმლო პოლიციის ოფიცრები უსახელოურის ღვინის წარმოებულ ოდენობას ითვლიდნენ და თვალყურს ადევნებდნენ, რომ გლეხებს პირადი მოხმარებისათვის ამ ძვირფასი პროდუქტის ერთი წვეთიც კი არ გამოეყენებინათ. გასაკვირი არაა, რომ ამ იშვიათი ღვინის შესახებ ძალიან ცოტამ თუ იცოდა, გასინჯული კი უფრო ცოტას ჰქონდა. თბილისის სუპერმარკერტში შესვლისას, საქმიანი მოგზაური თუ ტურისტი იშვიათად თუ გამოტოვებს ღვინის განყოფილებას. როგორც წესი, ეს ნაწილი ნებისმიერი სავაჭრო ცენტრის ყველაზე ხმაურიანი ადგილია, სადაც ყოველთვის რაღაც ხდება. სხვა განყოფილებების მარტოსული და არაფრით გამორჩეული თაროებით გარშემორტყმული ღვინის განყოფილება სარეკლამო აგენტებითაა სავსე. აგენტები, ძირითადად, ფერად ეროვნულ სამოსში გამოწყობილი მომხიბვლელი გოგონები არიან, რომლებიც გესალმებიან და ღვინის უფასო დაგემოვნებას გთავაზობენ. რა თქმა უნდა, ისინი თავისი პროდუქტის პრომოუტერები არიან, თუმცა იმდენად დელიკატურად და მეგობრულად გექცევიან, რომ იჯერებ, რომ მათ უბრალოდ სურთ, შენი ცხოვრება უკეთესი გახდეს. იღბლიან მოგზაურს ღვინის ფრიად გასაოცარ
Above all the fuss you and offer free wine tasting. Yes, they are promoting their products but they are acting in such a delicate and friendly way, that you feel they just want to make your life better. The lucky traveler is offered a pretty amazing choice of wines to try, which are generously poured into full-size glasses (not microscopic plastic thimbles used for promotions elsewhere in the world). Easily and without any pressure, after one or two sips, you realize you are in a country where wine indeed plays a very special role. After several visits paid to such wine departments, a typical foreigner may become perfectly aware of various brands of Kindzmarauli, Rkatsiteli, Mtsvane and dozens of other hard-to-pronounce but delicious Georgian wines – without spending a dime. But there is one wine, which is never offered for free, and for a good reason. It’s the Usakhelouri (here is how to pronounce: Oosa-hello-oory), dark red semisweet wine made of one of the most rare of Georgia’s whopping 400 grape varieties. Usakhelouri wines are expensive, hardto-find in Georgia and almost completely unavailable abroad. Because of its rarity and high price, this wine is little known even among Georgians themselves. Usually bottled in elegant, slender non-standard glassware, Usakhelauri stands in solemn solitude on a remote shelf of the wine department, far above all the fuss of daily promotions, fenced by its price tag from the casual shopper, waiting for the right connoisseur.
აურზაურის მიღმა არჩევანს სთავაზობენ. ღვინოს დაუნანებლად, დიდი ზომის ბოკალში ასხამენ (მსოფლიოს ნებისმიერ სხვა კუთხეში რეკლამისთვის გამოყენებული მიკროსკოპული ზომის პლასტმასის ჭიქებისაგან განსხვავებით). ერთი-ორი ყლუპის შემდეგ, მარტივად, ყოველგვარი ძალდატანების გარეშე ხვდები, რომ იმყოფები ქვეყანაში, რომელშიც ღვინო ნამდვილად განსაკუთრებულ როლს ასრულებს. ღვინის მსგავს განყოფილებებში რამდენიმე ვიზიტის შემდეგ, რიგითი უცხოელი, შესაძლოა, უკვე იცნობდეს ქინძმარაულის, რქაწითელის, მწვანესა და უამრავი სხვა, ძნელად წარმოსათქმელი, მაგრამ გემრიელი ქართული ღვინის სხვადასხვა ბრენდებს - ყოველგვარი თანხის დახარჯვის გარეშე. თუმცა, არსებობს ერთადერთი ღვინო, რომელსაც უფასოდ არასოდეს შემოგთავაზებენ და ამას თავისი მიზეზი აქვს. ეს „უსახელოურია“ - მუქი წითელი, ნახევრად ტკბილი ღვინო, რომელიც საქართველოში არსებული ყურძნის შთამბეჭდავი 400 სახეობიდან ერთერთი ყველაზე იშვიათი ჯიშისაგან მზადდება. უსახელოურის ღვინო ძვირი და ძნელად საშოვნელია, მას საზღვარგარეთ თითქმის ვერასდროს ნახავთ. იშვიათობისა და მაღალი ფასის გამო, ეს ღვინო თავად ქართველებშიც კი ნაკლებადაა ცნობილი.
I find it rather pointless to describe the taste of wine in writing. If you are lucky to be reading this in Georgia, you may invest in a bottle of Usakhelouri and taste it yourself in a company of friends (Yes, the price is rather high for a Georgian wine but still is comparable to the cost of a good dinner in a restaurant, so it is not unaffordable.) If you are outside of the country, but still are familiar of Georgian wines, just remember the
16
ICCOMMERCE 2015 Edition V
best Khvanchkara you have tried - not too sweet one – and imagine something much more fresh, rich and elegant. If you like this idea, maybe you’ve just got another serious reason for paying a visit to Georgia. Why is Usakhelouri so little known? There are several reasons for that. Historically, most of the Georgian wine brands were primarily consumed by the vast markets of former USSR; the wines were mass-produced and well known to the people. Therefore, the Georgian wine names such as Saperavi or Mukuzani are still recognizable across the former Soviet republics; the sales in those countries do not require additional marketing efforts, and this is why these countries are still the largest importers of Georgian brands. In contrast,
ელეგანტურ, ვიწრო და არასტანდარტულ ბოთლებში ჩამოსხმული უსახელოური ღვინის განყოფილების შორეულ თაროზე, დიდებული განცალკევებით არის მოთავსებული, ყოველდღიური ფასდაკლების აქციების აურზაურის მიღმა. რიგითი მყიდველისაგან თავისი ეტიკეტით დაცული, მცოდნე შემფასებელს ელოდება. ღვინის გემოს წერილობითი ფორმით გადმოცემა ფრიად უსარგებლოდ მიმაჩნია. თუ იღბლიანი ხართ და ამას საქართველოში ყოფნისას კითხულობთ, შეგიძლიათ, ფული უსახელოურის ბოთლში დააბანდოთ და თავადვე გასინჯოთ, მეგობრების გარემოცვაში (დიახ, ფასი ქართული ღვინისათვის საკმაოდ მაღალია, თუმცა, რესტორანში კარგი სადილის ფასის შესაბამისია, ანუ მიუწვდომელი არ არის). თუ ქვეყნის ფარგლებს გარეთ ხართ, თუმცა
The wine as a matter of national security
ღვინო, როგორც ეროვნული უსაფრთხოების საკითხი
the Usakhelouri’s story is different. This wine was never sold to ordinary people. All the wine produced was shipped to Kremlin, to serve the drinking needs of the government and communist party leadership.
ქართულ ღვინოებს იცნობთ, უბრალოდ გაიხსენეთ საუკეთესო ხვანჭკარა, რომელიც გაგისინჯავთ - არა ზედმეტად ტკბილი - და წარმოიდგინეთ მასზე ბევრად უფრო ცინცხალი, მდიდარი და ელეგანტური გემო. თუ ეს იდეა მოგწონთ, გამოდის, რომ საქართველოს მონახულებისათვის კიდევ ერთი სერიოზული მიზეზი გამოგიჩნდათ.
When I say “all” I mean that literally 100 percent of the wine produced: Since 1930-40-s, the production of Usakhelouri was strictly guarded by the internal affairs ministry (NKVD), so not a drop of precious drink could be left without government control. Supply of Usakhelouri was indeed considered very seriously, almost like a matter if national security. A unique evidence of this has been for decades kept in the house of Dato Chakvetadze, whose family has been making Usakhelouri for generations. Dato, who is one of very few today’s producers of this wine, handed me the original document dating from 1944. It’s a contract between the winemaker (Dato’s great grandfather) and several officers of the Ministry of Internal Affairs. No, this is not taken from a novel by George Orwell or, God forbid, my namesake Franz Kafka, though the situation is absurd enough for either writer. The contract regulates the supply of “high-quality wine of Usakhelouri variety” produced by the winemaker, which all should be “preserved and shipped to the People’s Commissariat for Internal Affairs… in accordance with the order by comrade L. Beria”. Lavrentiy Beria (1899 –1953) was the closest aide to Joseph Stalin: he was the notorious chief of NKVD – the Soviet security and secret police. The officers of secret police actually counted the amount of Usakhelouri produced by every peasant, and made sure they did not retain any precious product for personal use or for selling in the market. It was unthinkable to disobey the order of Beria – the person who administered all the mass arrests, killings, and prisoner camps of the Stalin epoch. So it’s small wonder that almost nobody knew about this rare wine, and even fewer had ever tasted it. Neither have I tasted Usakhelouri before, though I’ve taken part in quite some Georgian and international wine events, in my capacity of the publisher of wine information resource and catalogue, Hvino.com. So I gladly accepted Dato’s invitation to visit the enigmatic Usakhelouri homeland to taste this wine right where it is grown. Usakhelouri is rare not only because the production has been guarded by secret police. The productivity of this grape vari-
17
რატომაა უსახელოური ასე ნაკლებად ცნობილი? ამას რამდენიმე მიზეზი აქვს. ისტორიულად, ქართული ღვინის ბრენდები საბჭოთა კავშირის ფართო ბაზარზე მოიხმარებოდა; ღვინის წარმოება მასობრივად ხდებოდა და ხალხისათვის ღვინო კარგად ნაცნობი იყო. შესაბამისად, ქართული ღვინის ისეთი სახელები, როგორიც საფერავი ან მუკუზანია, ყოფილი საბჭოთა კავშირის ქვეყნებში დღემდე ცნობილია; ამ ქვეყნებში ღვინის გაყიდვას განსაკუთრებული მარკეტინგული სვლები არ სჭირდება, ამიტომ ეს ქვეყნები დღესაც ქართული ბრენდების უდიდეს იმპორტიორებს წარმოადგენენ. ამის საპირისპიროა უსახელოურის ამბავი. ეს ღვინო ჩვეულებრივ ხალხში არ იყიდებოდა. წარმოებული ღვინო სრულად მიდიოდა კრემლში, მთავრობისა და კომუნისტური პარტიის ლიდერების მოთხოვნების დასაკმაყოფილებლად. როდესაც ვწერ სიტყვას „სრულად,“ წარმოებული ღვინის 100 პროცენტს ვგულისხმობ; 1930-40-იანი წლებიდან მოყოლებული, უსახელოურის წარმოებას მკაცრად აკონტროლებდა შინაგან საქმეთა სამინისტრო, ანუ სამთავრობო კონტროლს ამ ძვირფასი სასმელის ერთი წვეთიც კი ვერ გაექცეოდა. უსახელოურის წარმოება ნამდვილად სერიოზული საკითხი იყო, თითმის ეროვნული უსაფრთხოების ტოლფასიც კი. ამის უნიკალური მტკიცებულება ათეულობით წლის მანძილზე ინახებოდა დათო ჭაკვეტაძის სახლში. მისი ოჯახი უსახელოურს თაობების განმავლობაში ამზადებდა. დათომ, რომელიც დღესდღეობით ამ ღვინის ძალიან ცოტა მწარმოებლიდან ერთ-ერთია, 1944 წლით დათარიღებული დოკუმენტის დედანი მაჩვენა. ეს არის ხელშეკრულება ღვინის მწარმოებელსა (დათოს დიდი ბაბუა) და შინაგან საქმეთა სამინისტროს რამდენიმე ოფიცერს შორის. არ გეგონოთ, რომ ეს ჯორჯ ორუელის, ან, ღმერთმა დაგვიფაროს, ჩემი სეხნიის, ფრანც კაფკას ნაწარმოების ამონარიდია, თუმცაღა ეს სიტუაცია ორივე მწერლისათვის
ICCOMMERCE 2015 Edition V
ety is rather low, which made many winegrowers use other, higher-yield species. In addition to low yield, Usakhelouri is very demanding to terroir. It can produce the right grapes only in very specific area – in certain geographical location, at certain altitude, on very specific soil, and with just the right amount of sunshine and rain. Planting all types of grapes is always a hard labour, but to produce Usakhelouri is a real challenge. The best Usakhelouri grows in the mountainous region of Lechkhumi in the Western part of Georgia. It may also grow in other regions, including Georgia’s main winemaking region of Kakheti in the East, but for the best wine only the grapes from Lechkhumi are used – actually only the ones grown in a small zone in Tsageri district, near villages of Zubi and Okureshi. In the Soviet time, in Okureshi a wine plant was constructed which produced the wine for the government’s needs. The old wine plant is now completely disassembled – not even a trace remains. No industrial building is spoiling the breathtaking beauty of this place, which is sometimes called
საკმარისად აბსურდულია. ხელშეკრულება ღვინის მწარმოებლის მიერ დამზადებული „უსახელოურის ჯიშის მაღალი ხარისხის ღვინის“ მიწოდებას არეგულირებს. ღვინო უნდა „შეინახოს და გაიგზავნოს შინაგან საქმეთა სახალხო კომისარიატში...ამხანაგ ლ. ბერიას ბრძანების შესაბამისად.“ ლავრენტი ბერია (1899-1953) იოსებ სტალინის უახლოესი დამხმარე იყო: იგი საბჭოთა კავშირის უშიშროებისა და საიდუმლო სამსახურის განთქმული ხელმძღვანელი იყო. საიდუმლო პოლიციის ოფიცრები მართლაც ითვლიდნენ თითოეული გლეხის მიერ წარმოებული უსახელოურის ოდენობას და თვალყურს ადევნებდნენ, რომ მათ პირადი მოხმარებისთვის ან ბაზარზე გაყიდვისათვის პროდუქტის ერთი წვეთიც კი არ გამოეყენებინათ. ბერიას ბრძანების დაუმორჩილებლობა წარმოუდგენელი იყო - ეს იყო ადამიანი, რომელიც სტალინის ეპოქაში მასობრივ დაკავებებს, მკვლელობებსა და პატიმართა ბანაკებს მართავდა. ამიტომ, ნაკლებად გასაკვირია, რომ ამ იშვიათი ღვინის შესახებ თითქმის არავინ იცოდა, გასინჯული კი უფრო ცოტას თუ ჰქონდა.
Dynamite in a heavenly garden
დინამიტი სამოთხის ბაღში
“Georgian Switzerland”. The valley of river Tskhenis-Tskhali (meaning Horse River in Georgian) is surrounded by high and steep mountains, covered by fresh greenery in summer and by snow in winter. No wonder the agricultural land here is scarce. The only way to plant Usakhelouri is on steep mountain terraces, but they need to be cleaned from huge stones. Those sugar-white rocks look picturesque against the dark green slopes, but it is curse for the peasants.
უსახელოური აქამდე არც მე მქონდა გასინჯული, მიუხედავად იმისა, რომ ღვინის საინფორმაციო რესურსისა და კატალოგის, “Hvino.com-ის“ გამომცემლის ამპლუაში, ღვინის ბევრ ქართულ და საერთაშორისო ღონისძიებას დავსწრებივარ. ამიტომ სიხარულით მივიღე დათოს მიწვევა ამოუცნობი უსახელოურის სამშობლოში, რათა გამესინჯა ეს ღვინო სწორედ იქ, სადაც მზადდება.
“What’s the next step?” – I asked Dato, and was surprised to hear that it was all just a beginning. “The next steps are plenty. Actually, we are preparing a revolution”.
უსახელოური იშვიათი მხოლოდ იმის გამო არ არის, რომ მის წარმოებას საიდუმლო პოლიცია აკონტროლებდა. ღვინის ამ ჯიშის პროდუქტიულობა საკმაოდ დაბალია, რაც მწარმოებლებს სხვა, უფრო მეტი სარგებლიანობის სახეობების გამოყენებისაკენ უბიძგებდა. ამის გარდა, უსახელოური terroir-ის მიმართ ძალიან მომთხოვნია. საჭირო ყურძენი მხოლოდ ძალიან სპეციფიკურ ადგილას იწარმოება - კონკრეტულ გეოგრაფიულ ლოკაციაზე, კონკრეტულ სიმაღლეზე, განსაკუთრებულ ნიადაგზე, საჭირო ოდენობის მზის სინათლისა და წვიმის პირობებში. ნებისმიერი ყურძნის მოყვანა დიდ ძალისხმებას მოითხოვს, თუმცა უსახელოური ნამდვილი გამოწვევაა. საუკეთესო უსახელოური საქართველოს დასავლეთ ნაწილში, ლეჩხუმის მაღალმთიან ნაწილში იზრდება. ის შეიძლება სხვა რეგიონებშიც გაიზარდოს, მათ შორის, კახეთში, საქართველოს აღმოსავლეთით მდებარე მთავარ ღვინის მწარმოებელ რეგიონში, თუმცა საუკეთესო ღვინისათვის მხოლოდ ლეჩხუმში მოყვანილი ყურძენი გამოდგება, უფრო ზუსტად კი, მხოლოდ ის ყურძენი, რომელიც ცაგერის რაიონში, ზუბისა და ოყურეშის სოფლებთან ახლოს მდებარე მცირე ზონაში იზრდება.
The Usakhelauri enthusiasts have very ambitious plans. First and foremost, they want a plant of their own, which would
საბჭოთა პერიოდში, ოყურეშში აშენდა ღვინის საწარმო, რომელიც მთავრობისათვის ღვინოს ამზადებდა. ეს
The group of Usakhelouri enthusiasts (including Dato Chakvetadze, Teimuraz Minashvili, Dato Turabelidze and others) managed to clean the area to restore the production of top-level wine. They show me the neat new terraces of their vineyard, telling with a smile how they had to blast the larger rocks with dynamite, before the machinery could be used to clean his plots. I can only imagine the amount of effort and resources which Dato – a modest engineer in the past – had to invest into his vineyard project. But the construction period is over, and Dato has been already selling his wine through several wine boutiques. He carefully controls every stage of winemaking process with equal attention – including the label design. So the wine is produced, bottled, and it sells well – what else is needed? But the winemaker is far from being satisfied.
18
ICCOMMERCE 2015 Edition V
focus on production of Usakhelouri only. Currently, all the winemakers, including Dato, have to rent out equipment and hire staff at large wine enterprises, to produce and bottle their Usakhelouri. “The results are good enough”, explains Dato, “but we could reach even better quality if we could control every moment of the process. I always tell them that mixing should be done by hand only, and no mechanical pumps must be used. But who knows what happens after I turn my eyes away? This kind of things can be ensured only at my own enterprise”. Another urgent task is related to the government’s regulations. Believe or not, but currently Usakhelouri is not officially listed among Georgia’s wine appellations of origin. The Usakhelouri name is protected, but not in the same way as Kindzmarauli,
“We are preparing a revolution”
“ჩვენ რევოლუციას ვამზადებთ”
Khvanchkara, or other famous and top-selling Georgian wines. The Usakhelouri enthusiasts are working with the wine regulating authorities to warrant the same status for Usakhelouri. Giorgi Samanishvili, director of National Wine Agency of Georgia, told me that his agency is planning to meet with the group of Usakhelouri producers in the nearest future. “The Lechkhumian Usakhelouri can be given the PGI [protected geographical indication] status. Local winegrowers should prepare a specification, and our agency will help them,”- said the head of Georgia’s regulating body responsible for winemaking.
ნაგებობა ახლა ბოლომდე დანგრეულია და მისი კვალიც აღარ არსებობს. „ქართულ შვეიცარიად“ წოდებული ამ ადგილის სულისშემკვრელ სილამაზეს ერთი სამრეწველო შენობაც კი არ ჩრდილავს. მდინარე ცხენისწყლის კაპოტს გარს მაღალი და ციცაბო მთები აკრავს, რომლებიც ზაფხულში მწვანე ბალახით იფარება, ზამთარში კი თოვლით. გასაკვირი არაა, რომ ამ ადგილებში სასოფლოსამეურნეო მიწა იშვიათია. უსახელოურის დათესვის ერთადერთი გზა სწორედ ეს ციცაბო ტერასებია, რომლებიც ამისათვის უზარმაზარი ქვებისაგან უნდა გაიწმინდოს.
Traditionally, Usakhelouri is known as semi-sweet wine (it contains up to 10.5 - 12.0% alcohol, 3 - 5% sugar and has 5 - 7 % titrated acidity). But Dato has plans to be the first to produce semi-dry and even dry versions of Usakhelouri. He told me that experiments have already brought excellent results. That would be quite revolutionary. I hope to taste this sometime. The most ambitious task is to enter the global market, establishing Usakhelouri as a recognizable luxury brand. Towards this end, it may be helpful to develop wine tourism in that mountain valley and attract more wine lovers from abroad. The enthusiasts from Lechkumi have such plans. As long as the Usakhelouri team gets the needed investment and professional marketing support, going international seems like a realistic goal. It is a long way to go, but the product quality justifies all the effort. I won’t be too much surprised if in a few years’ time this Georgian wine will find its way from the Kremlin dinners to the White House receptions or United Nations meetings at Palais des Nations in Geneva. But while high life events are important for prestige, I still hope Usakhelouri makers will not forget about the ordinary customers, and this rare wine supply will suffice to cater the needs of wine connoisseurs throughout the world. Alexander KAFFKA, Ph.D., is publisher of Hvino.com, Georgian wine news portal and catalogue.
მუქ მწვანე ფერდობებთან კონტრასტული, თოვლივით თეთრი ქვები გლეხებისათვის ნამდვილი წყვევლაა. უსახელოურის ენთუზიასტების ჯგუფმა (მათ შორის, დათო ჭაკვეტაძემ, თეიმურაზ მინაშვილმა, დათო ტურაბელიძემ და სხვებმა) ტერიტორიის გაწმენდა და უმაღლესი ხარისხის ღვინის წარმოების განახლება მოახერხა. მათ საკუთარი ვენახების ახალი ტერასები მაჩვენეს, თან ღიმილით მიხსნიდნენ, როგორ მოუხდათ დიდი ქვების დინამიტით აფეთქება იმისათვის, რომ მანქანებს ადგილის გაწმენდის საშუალება ჰქონოდათ. წარმოდგენაც კი მიჭირს, რამხელა მონდომება და რესურსი დასჭირდებოდა დათოს, წარსულში უბრალო ინჟინერს, ამ ვენახის პროექტისათვის. მაგრამ მშენებლობის პერიოდი უკვე დასრულდა და დათოც თავის ღვინოს რამდენიმე ბუტიკში ყიდის. ღვინის დამზადების პროცესის ყველა ეტაპს - მათ შორის, ეტიკეტის დიზაინს - თანაბარი ყურადღებით, დიდი სიფრთხილით აკონტროლებს. ანუ, ღვინო მზადდება, ბოთლებში ისხმევა და კარგად იყიდება - რაღა დარჩა? მაგრამ ღვინის მწარმოებელი კმაყოფილებისგან შორსაა. „როგორია შემდეგი ეტაპი?“ - ვკითხე დათოს და გამიკვირდა, როდესაც მიპასუხა, რომ ეს ყველაფერი მხოლოდ დასაწყისი იყო. „უამრავი შემდეგი ეტაპი არსებობს. ჩვენ რევოლუციას ვამზადებთ.“ უსახელოურის ენთუზიასტებს ძალიან ამბიციური გეგმები აქვთ. პირველ რიგში მათ საკუთარი საწარმოს გახსნა სურთ, რომელიც მხოლოდ უსახელოურის წარმოებაზე იქნებოდა მიმართული. ამჟამად, ღვინის ყველა მწარმოებელი, დათოს ჩათვლით, უსახელოურის წარმოებისა და ჩამოსხმისათვის აღჭურვილობასა და
"Cven revolucias vamzadebT" “ We a r e p r e p a r i n g a r e v o l u t i o n”
19
ICCOMMERCE 2015 Edition V
პერსონალს ღვინის დიდი საწარმოებიდან ქირაობს. „შედეგები საკმაოდ კარგია,“ მიხსნის დათო, „მაგრამ თუ პროცესის თითოეულ წამს გავაკონტროლებდით, უფრო უკეთეს ხარისხსაც მივაღწევდით. მე ყოველთვის ვამბობ, რომ არევა ხელით უნდა მოხდეს და მექანიკური ტუმბები არ უნდა გამოიყენებოდეს. მაგრამ ვინ იცის, რა ხდება, როდესაც გვერდით გავიხედავ? ასეთი დეტალების გაკონტროლება მოლოდ მაშინ შემეძლება, როდესაც საკუთარი საწარმო მექნება.“ კიდევ ერთი გადაუდებელი ამოცანა მთავრობის რეგულაციებს უკავშირდება. გინდ დაიჯერეთ, გინდ არა, ამჟამად უსახელოური საქართველოს ღვინოების ადგილწარმოშობის დასახელებების სიაში არ ფიგურირებს. უსახელოურის სახელი დაცულია, თუმცა არა ისე, როგორც ქინძმარაული, ხვანჭკარა, ან სხვა ცნობილი და გაყიდვადი ქართული ღვინოები. უსახელოურის ენთუზიასტები ღვინის მარეგულირებელ ორგანოებთან მუშაობენ, რათა იგივე სტატუსი უსახელოურსაც მიენიჭოს. გიორგი სამანიშვილი, საქართველოს ღვინის ეროვნული სააგენტოს დირექტორი მეუბნება, რომ მისი სააგენტო უსახელოურის მწარმოებლებთან შეხვედრას უახლოეს მომავალში გეგმავს. „ლეჩხუმურ უსახელოურს, შესაძლოა, დაცული გეოგრაფიული აღნიშვნა მიენიჭოს. ღვინის ადგილობრივმა მწარმოებლებმა უნდა მოამზადონ სპეციალური მახასიათებლები და ამაში მათ ჩვენი სააგენტო დაეხმარება,“ - მეუბნება საქართველოს ღვინის წარმოებაზე პასუხისმგებელი მარეგულირებელი ორგანოს ხელმძღვანელი. უსახელოური ტრადიციულად ცნობილია, როგორც ნახევრად ტკბილი ღვინო (შეიცავს 10.5დან 12%-მდე ალკოჰოლს, 3-5% შაქარს და 5-7% ტიტრული მჟავიანობა აქვს). მაგრამ დათო გეგმავს, რომ პირველმა აწარმოოს უსახელოურის ნახევრად მშრალი და მშრალი ვერსიებიც
20
ICCOMMERCE 2015 Edition V
კი. მან მითხრა, რომ ექსპერიმენტები შესანიშნავი შედეგებით დასრულდა. ეს ნამდვილად რევოლუციური მოვლენა იქნება და იმედი მაქვს, ოდესმე ასეთ ღვინოსაც გავსინჯავ. ყველაზე ამბიციური ამოცანა მსოფლიო ბაზარზე შესვლა და უსახელოურის ცნობად, მდიდრულ ბრენდად ქცევაა. ამ მიზნისათვის სასარგებლო იქნებოდა მთის იმ ველებზე ღვინის ტურიზმის განვითარება და საზღვარგარეთიდან უფრო მეტი ღვინის მოყვარულის მოზიდვა. ლეჩხუმელ ენთუზიასტებს სწორედ ასეთი გეგმები აქვთ. თუ უსახელოურის გუნდი საჭირო ინვესტიციებისა და პროფესიული მარკეტინგული მხარდაჭერის მოპოვებას შეძლებს, საერთაშორისო ბაზარზე გასვლა რეალური მიზანი იქნება. ამ მიზნამდე კიდევ შორია, თუმცა პროდუქტის ხარისხი ყველანაირ მცდელობას ამართლებს. დიდად არ გამიკვირდება, თუ რამდენიმე წელიწადში ეს ქართული ღვინო თავის გზას კრემლში გამართული სადილებიდან თეთრ სახლში გამართულ ღონისძიებებამდე ან ჟენევაში მდებარე Palais des Nations-ში გამართულ გაეროს შეხვედრებამდე გაიკვალავს. მაგრამ მიუხედავად იმისა, რომ ელიტური ღონისძიებები პრესტიჟისათვის მნიშვნელოვანია, მე მაინც იმედი მაქვს, რომ უსახელოურის მწარმოებლები რიგით მომხმარებელსაც არ დაივიწყებენ და ეს იშვიათი ღვინო მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში მცხოვრები ღვინის მოყვარულების მოთხოვნებსაც დააკმაყოფილებს.
usaxelouri 21